Artykuł 1

W załączniku I do rozporządzenia (UE) 2016/1076 po słowach „REPUBLIKA KAMERUNU” dodaje się słowa:

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Artykuł 1

Zmiany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 481/2012

W rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 481/2012 wprowadza się następujące zmiany:

1)

art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1.   Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady zarządzania rocznym unijnym kontyngentem taryfowym na przywóz wołowiny wysokiej jakości, określonym w rozporządzeniu (WE) nr 617/2009, zwanym dalej „kontyngentem taryfowym”. Okres obowiązywania kontyngentu taryfowego, państwo pochodzenia, wielkość oraz stawka celna określono w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.”;

2)

w art. 2 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1.   Kontyngent taryfowy jest zarządzany na zasadzie »kto pierwszy, ten lepszy«, zgodnie z art. 49–52 i art. 53 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (*1). Nie wymaga się pozwoleń na przywóz. 2.   Kontyngent taryfowy jest zarządzany jako główny kontyngent taryfowy o wielkości 45 000 ton metrycznych, o numerze porządkowym 09.2201: a) z czterema kwartalnymi podkontyngentami taryfowymi o numerze porządkowym 09.2202; b) z dwoma kwartalnymi podkontyngentami taryfowymi o numerze porządkowym 09.2203 od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r.; c) z czterema kwartalnymi podkontyngentami taryfowymi o numerze porządkowym 09.2203 od dnia 1 lipca 2020 r. Korzystać z tego kontyngentu taryfowego można jedynie po złożeniu wniosku o numery porządkowe 09.2202 i 09.2203 odnoszące się do podkontyngentów taryfowych. (*1)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).”;"

3)	załącznik I zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Odstępstwa od rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 481/2012 w odniesieniu do roku kontyngentowego 2019/2020

Na zasadzie odstępstwa od art. 2 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 481/2012 niewykorzystane salda na dzień 31 grudnia 2019 r. dodaje się, w proporcji ustalonej w następujący sposób, do ilości przewidzianych dla kwartalnych podkontyngentów taryfowych uruchamianych dnia 1 stycznia 2020 r.:

a)	do kontyngentu 09.2202: 58,89 %;

b)	do kontyngentu 09.2203: 41,11 %.

Artykuł 3

Wejście w życie i rozpoczęcie stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2020 r.

ZAŁĄCZNIK

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu określono szczegółowe uregulowania w zakresie raportów jakości oraz ich wymaganej treści, w tym zarys metody oceny zgodności z wymogami precyzji, w odniesieniu do danych, które państwa członkowskie mają obowiązek przekazywać Komisji (Eurostatowi) na mocy rozporządzenia (UE) 2019/1700.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)	„wywiad w zastępstwie” oznacza wywiad przeprowadzany z osobą inną niż osoba, od której wymaga się informacji, na określonych dla każdego badania zasadach wskazujących, w jakich przypadkach wywiady w zastępstwie mogą być akceptowane;

2)

„brak odpowiedzi” oznacza, że w badaniu nie udało się zebrać danych dotyczących wszystkich pozycji danych w kwestionariuszu badania lub danych od wszystkich jednostek populacji objętych zbieraniem danych, bądź obu tych rodzajów danych, w szczególności a) „jednostkowy brak odpowiedzi” to rodzaj braku odpowiedzi, do którego dochodzi wówczas, gdy nie zebrano danych dotyczących jednostki populacji objętej zbieraniem danych; b) „pozycyjny brak odpowiedzi” to rodzaj braku odpowiedzi, do którego dochodzi wówczas, gdy nie zebrano danych dotyczących zmiennej badania w odniesieniu do wyznaczonej jednostki populacji;

3)	„błąd próby” oznacza część różnicy między wartością dla danej populacji a wartością oszacowaną na podstawie próby losowej, wynikającą z faktu, że badany jest jedynie podzbiór populacji;

4)	„błąd nielosowy” oznacza błąd w szacunkach badania, którego nie można przypisać zmienności doboru próby;

5)	„zastępowanie” w odniesieniu do respondentów oznacza zamianę jednostki pierwotnie wybranej do próby na inną jednostkę, w tym zamianę między gospodarstwami domowymi lub w obrębie jednego gospodarstwa domowego;

6)	„kwalifikujące się jednostki” oznacza zbiór jednostek populacji wybranych z operatu losowania i stanowiących część populacji docelowej;

7)	„niekwalifikujące się jednostki” oznacza należące do próby jednostki, które nie są częścią populacji docelowej;

8)	„próba netto”, nazywana także „próbą osiągniętą”, oznacza zbiór jednostek populacji (w tym jednostek rezerwowych) wybranych z operatu losowania, od których uzyskano wystarczającą ilość informacji, aby włączyć te jednostki do szacunków badania;

9)	„próba brutto”, nazywana także „próbą wstępną”, oznacza zbiór jednostek populacji wstępnie wybranych z operatu losowania. Próba brutto obejmuje kwalifikujące się jednostki (próbę netto i jednostki, od których nie uzyskano odpowiedzi), jak również niekwalifikujące się jednostki;

10)	„imputacja” oznacza procedurę przypisania wartości do określonej pozycji danych, w przypadku której nie uzyskano odpowiedzi.

Artykuł 3

Raporty jakości

Raporty jakości zawierają dotyczące jakości dane i metadane zgodnie z kryteriami jakości i pojęciami statystycznymi określonymi w załączniku. Raporty te wskazują także wszelkie przypadki, w których nie spełniono odpowiednich kryteriów jakości lub nie zastosowano właściwie pojęć statystycznych.

Artykuł 4

Zarys metod oceny zgodności z wymogami precyzji

Komisja (Eurostat) ocenia, na ile dane przekazywane przez państwa członkowskie zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia (UE) 2019/1700 spełniają wymogi precyzji. W przypadku stwierdzenia przez Komisję (Eurostat) niezgodności z wymogami precyzji niezgodność tę poddaje się ocenie pod względem:

—	skali i częstotliwości oraz wpływu na jakość kluczowych wskaźników, zwłaszcza ich porównywalność,

—	tego, czy można ją szybko skorygować i czy państwa członkowskie dokonują niezbędnych korekt w efektywny sposób,

—	tego, czy niezgodność można pośrednio zmniejszyć, w szczególności za pomocą technik estymacji, i czy państwa członkowskie wprowadzają odpowiednie środki zmniejszające niezgodność,

—	zakresu, w jakim państwa członkowskie mają kontrolę nad niezgodnością, która może powstać z przyczyn leżących poza ich kontrolą,

—	zakresu, w jakim niezgodność utrzymuje się w trakcie kolejnych rund zbierania danych,

—	tego, czy istnieje plan działań naprawczych zatwierdzony przez Komisję (Eurostat) i czy jest on skutecznie wprowadzany w życie; tego, czy plan ten uwzględni czas potrzebny na skorygowanie niezgodności, zwłaszcza w przypadku zbierania danych z badania panelowego.

Artykuł 5

Standardy techniczne przekazywania raportów jakości

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ZAŁĄCZNIK

Kryteria jakości i pojęcia statystyczne

Raporty jakości powinny zawierać dotyczące jakości dane i metadane zgodnie z następującymi kryteriami jakości i pojęciami statystycznymi.

Jeżeli określone pojęcie statystyczne nie jest przydatne dla operacji statystycznej, pojęcie to powinno pozostać w raporcie jakości, opatrzone słowami „nie dotyczy”.

1.   KONTAKT

Indywidualne lub organizacyjne punkty kontaktowe w odniesieniu do danych lub metadanych, w tym informacje teleadresowe.

2.   PREZENTACJA STATYSTYCZNA

Opis rozpowszechnianych danych, które mogą być przedstawiane użytkownikom w postaci tabel, wykresów lub map.

2.1.   Opis danych

Opis najważniejszych cech zbioru danych.

2.2.   Systemy klasyfikacji

W stosownych przypadkach wykaz użytych klasyfikacji i rozkładów danych oraz wszelkie odstępstwa od europejskich standardów statystycznych i standardów międzynarodowych.

2.3.   Zakres sektorowy

Opis najważniejszych tematów objętych zbiorem danych.

2.4.   Pojęcia i definicje statystyczne, w tym okres odniesienia

Wykaz wszystkich zmiennych, które różnią się od standardowych definicji, z podaniem zastosowanych pojęć krajowych i wszelkich różnic między pojęciami krajowymi a odpowiadającymi im zbiorami danych.

2.5.   Jednostki statystyczne

Opis jednostek objętych obserwacją

2.6.   Populacja statystyczna

Opis docelowej populacji statystycznej lub docelowych populacji statystycznych, do których odnosi się zbiór danych, tj. populacji, na temat której mają być zbierane informacje.

2.6.1.   Populacje nieobjęte badaniem

Informacje na temat podpopulacji nieobjętych zbieraniem danych (np. osób bezdomnych lub mieszkających w instytucjach), w tym opis takich populacji i możliwie najlepsze ich oszacowanie ilościowe.

2.7.   Obszar odniesienia

Opis obszaru geograficznego, którego dotyczy mierzone zjawisko statystyczne: objęty badaniem obszar geograficzny i wykaz regionów wyłączonych z badania.

2.8.   Zakres czasowy

Okresy lub punkty w czasie, których dotyczy obserwacja.

3.   PRZETWARZANIE STATYSTYCZNE

Operacje przeprowadzane na danych w celu pozyskania nowych informacji zgodnie z określonym zestawem zasad.

3.1.   Dane źródłowe

Opis źródeł nieprzetworzonych danych statystycznych (np. wywiady, dane administracyjne i wszelkie inne źródła). Jeżeli wykorzystuje się rejestry administracyjne, powinny być one jasno opisane (źródło, podstawowy cel, możliwe wady itp.).

3.1.1.   Operat losowania

Opis metod użytych do uzyskania lub stworzenia operatu losowania.

3.1.2.   Schemat losowania

Opis następujących aspektów:

—	Rodzaj schematu losowania (warstwowy, wielostopniowy, zespołowy, jednostopniowy, dwustopniowy)

—	Kryteria warstwowania i podwarstwowania (warstwowania podrzędnego)

—	Wielkość próby

3.2.   Częstotliwość zbierania danych

Informacja na temat częstotliwości zbierania zbioru danych.

3.3.   Zbieranie danych

Opis metod zastosowanych w celu zbierania danych (CAPI, CAWI, CATI itp.). Należy załączyć krajowy kwestionariusz użyty do zbierania danych, wraz z jego tłumaczeniem na angielski.

3.4.   Walidacja danych

Opis procedur użytych do celów sprawdzania i walidacji danych źródłowych i wyjściowych, w tym wyjaśnienie sposobu monitorowania i wykorzystania wyników tych walidacji.

3.5.   Zestawianie danych

Opis procesu zestawiania danych (np. redagowanie, imputacja, ważenie, dostosowanie z uwagi na braki odpowiedzi, kalibrowanie, zastosowany model itp.). Każdy etap ważenia należy opisać osobno: obliczenie wag wynikających ze schematu losowania próby; dostosowanie z uwagi na braki odpowiedzi (w jaki sposób koryguje się wagę wynikającą ze schematu losowania próby, uwzględniając różnice we wskaźnikach odpowiedzi); kalibrowanie (poziom i zmienne użyte w dostosowaniu, zastosowana metoda); obliczenie ostatecznych wag.

4.   ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ

Systemy i programy istniejące w ramach organizacji, służące do zarządzania jakością produktów i procesów statystycznych.

4.1.   Zapewnianie jakości

Opis ram zapewniania jakości lub systemu zarządzania jakością (np. EFQM, ISO 9000) stosowanych w organizacji.

4.2.   Ocena jakości

Opis ogólnej jakości wyników statystycznych, podsumowujący główne zalety i wszelkie niedociągnięcia jakościowe według standardowych kryteriów jakości: przydatność, dokładność, wiarygodność, aktualność, terminowość, porównywalność i spójność. Wspomnieć można kompromisy między aspektami jakości oraz przewidywaną poprawę jakości.

5.   PRZYDATNOŚĆ

5.1.   Potrzeby użytkowników

Informacje (jeżeli są dostępne) na temat (wszelkich nowych) potrzeb użytkowników w odniesieniu do zbieranych danych.

5.2.   Zadowolenie użytkowników

Informacje (jeżeli są dostępne) na temat poziomu zadowolenia użytkowników danych w odniesieniu do zbieranych i udostępnianych danych.

5.3.   Kompletność

Opis wszelkich niezgodności pod względem zmiennych, które nie są przekazywane.

6.   DOKŁADNOŚĆ I WIARYGODNOŚĆ

6.1.   Ogólna dokładność

Podsumowanie różnych elementów oceny dokładności, związanych z określonym zbiorem danych lub dziedziną:

—	Opis najważniejszych źródeł błędów losowych i systematycznych w wynikach statystycznych, wraz z krótką oceną wszystkich błędów, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu na najważniejsze dane szacunkowe.

—	W stosownych przypadkach aspekty korekty danych.

6.2.   Błąd próby

—	Opis metodyki obliczania szacunków precyzji.

—	Pomiar precyzji danych szacunkowych zgodnie ze specyfikacją techniczną poszczególnych zbiorów danych.

—	Błędy standardowe na poziomie krajowym oraz – jeżeli są wymagane – na poziomie regionalnym (NUTS 2) w odniesieniu do najważniejszych wskaźników, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2019/1700.

6.3.   Błąd nielosowy

6.3.1.   Błąd pokrycia

Opis różnicy między populacją dostępną (badaną) a populacją docelową.

—	Częstotliwość i czas aktualizacji operatu.

—	Błędy spowodowane rozbieżnościami między operatem losowania a docelowymi populacją i podpopulacjami (nadmierne pokrycie, niepełne pokrycie, błędne klasyfikacje).

6.3.2.   Błąd pomiaru

Opis błędów, które powstają podczas zbierania danych i powodują, że zarejestrowane wartości zmiennych różnią się od rzeczywistych wartości.

—	Opis działań podejmowanych na etapie projektu i testowania kwestionariusza (w tym działań mających wyeliminować błędy powstałe w wyniku zbierania danych na wiele sposobów i z wielu źródeł).

—	Opis szkolenia ankieterów.

—	Odsetek wywiadów w zastępstwie

6.3.3.   Błąd braku odpowiedzi

Opis:

—	Dostępnych cech osób, które nie udzieliły odpowiedzi.

—	Wskaźników jednostkowych i pozycyjnych braków odpowiedzi.

—	Wskaźników zastępowania.

—	Wielkości próby brutto (wstępna wielkość próby), liczby kwalifikujących się jednostek i wielkości próby netto, w tym jednostek rezerwowych (osiągnięta wielkość próby).

6.3.4.   Błąd przetwarzania

Opis błędów w przetwarzaniu danych i ich wpływu na ostateczne wyniki zbierania danych, wynikających z błędnego wdrażania prawidłowo zaplanowanych metod.

—	Opis kontroli jakości i procesu redagowania danych.

—	Opis procedur imputacji.

—	Wskaźniki imputacji.

6.3.5.   Błąd w założeniach modelu

W stosownych przypadkach: opis błędu wynikającego ze specyficznych dla danej dziedziny modeli potrzebnych do zdefiniowania celu estymacji.

6.4.   Wyrównanie sezonowe (w stosownych przypadkach)

Opis technik statystycznych zastosowanych w celu wyeliminowania efektów sezonowych, które mają wpływ na szereg danych.

6.5.   Korekta danych – strategia

Opis strategii, która ma na celu zapewnienie przejrzystości rozpowszechnianych danych i zgodnie z którą po zestawieniu danych następuje rewizja danych wstępnych.

6.6.   Korekta danych – praktyka

Informacje na temat praktyki w zakresie korekty danych.

7.   AKTUALNOŚĆ I TERMINOWOŚĆ

Informacje na temat:

—	Daty rozpowszechnienia wyników krajowych.

—	Liczby dni między końcem pracy w terenie a pierwszym w pełni zwalidowanym przekazaniem danych do Komisji (Eurostatu).

—	Daty pierwszego pełnego przekazania danych do Komisji (Eurostatu). Jeżeli przekazanie danych nie odbyło się w terminie określonym w rozporządzeniu (UE) 2019/1700, należy podać przyczynę opóźnienia.

8.   SPÓJNOŚĆ I PORÓWNYWALNOŚĆ

Opis spełnienia wymogów określonych w poszczególnych dziedzinach, w tym w stosownych przypadkach wpływ odstępstw od kwestionariusza i definicji.

8.1.   Porównywalność geograficzna

Opis wszelkich problemów z porównywalnością między różnymi regionami kraju.

8.2.   Porównywalność w czasie

Informacje na temat długości porównywalnych szeregów czasowych, w tym dotyczące lat, w których wystąpiły przerwy w szeregu czasowym, i przyczyn tych przerw.

8.3.   Spójność między dziedzinami

Porównanie ze źródłami zewnętrznymi w odniesieniu do wszystkich istotnych zmiennych, jeżeli państwo członkowskie uważa takie dane zewnętrzne za wystarczająco wiarygodne.

8.4.   Spójność między statystykami o częstotliwości krótszej niż rok a statystykami rocznymi

W stosownych przypadkach.

8.5.   Spójność z rachunkami narodowymi

W stosownych przypadkach.

8.6.   Spójność wewnętrzna

Informacje na temat braku spójności w wynikach procesu statystycznego.

9.   DOSTĘPNOŚĆ I PRZEJRZYSTOŚĆ

Informacje na temat:

—	Formatów rozpowszechniania.

—	Dokumentacji dotyczącej metodyki i jakości.

10.   KOSZTY I OBCIĄŻENIA

Obciążenia spoczywające na respondentach oraz – jeżeli są dostępne – koszty związane z gromadzeniem i tworzeniem produktów statystycznych. Należy podać średni czas trwania wywiadów z gospodarstwami domowymi. Jeżeli to możliwe i przydatne, czas trwania wywiadów z gospodarstwami domowymi należy zgłaszać w podziale według sposobu zbierania danych.

11.   POUFNOŚĆ

Informacje na temat własności danych, wskazujące, w jakim zakresie ujawnienie danych bez upoważnienia mogłoby być szkodliwe lub krzywdzące dla podmiotu będącego ich źródłem lub innych odpowiednich stron.

—	Uregulowania dotyczące poufności – opis przepisów innych niż unijne, które mają zastosowanie do poufności informacji statystycznych.

—	Poufność – traktowanie danych: ogólny opis zasad stosowanych do traktowania mikrodanych i makrodanych (w tym danych tabularycznych) w odniesieniu do poufności informacji statystycznych.

12.   UWAGA

Uzupełniający tekst opisowy, który można zawrzeć w raporcie jakości.

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu określono cechy techniczne populacji statystycznych i jednostek objętych obserwacją, a także opisy zmiennych i klasyfikacji statystycznych w odniesieniu do informacji wspólnych dla różnych zbiorów danych objętych rozporządzeniem (UE) 2019/1700.

Artykuł 2

Definicje stosowane do określenia cech technicznych zbiorów danych

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)	„mieszkanie” lub „lokal mieszkalny” oznacza budynek, jego część lub inne pomieszczenia wykorzystywane do zamieszkania przez ludzi i obejmuje „mieszkania konwencjonalne” i „inne pomieszczenia mieszkalne” zdefiniowane w załączniku do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1201/2009 (5);

2)

„jednoosobowe prywatne gospodarstwo domowe” oznacza prywatne gospodarstwo domowe, w którym dana osoba zwykle mieszka sama w odrębnym lokalu mieszkalnym lub która zajmuje, jako sublokator, osobny pokój lub pokoje w lokalu mieszkalnym, lecz nie tworzy z innymi mieszkańcami tego lokalu mieszkalnego wieloosobowego gospodarstwa domowego;

3)

„wieloosobowe prywatne gospodarstwo domowe” oznacza prywatne gospodarstwo domowe, w którym grupa złożona z co najmniej dwóch osób zwykle mieszka razem w lokalu mieszkalnym lub części lokalu mieszkalnego i dzieli dochody lub wydatki gospodarstwa domowego z innymi członkami tego gospodarstwa domowego;

4)	„członek gospodarstwa domowego” oznacza osoby zwykle zamieszkujące w danym prywatnym gospodarstwie domowym;

5)

„dom rodzinny” oznacza lokal mieszkalny zajmowany przez członków wieloosobowego gospodarstwa domowego, jak również przez osoby, które spędzają pewien okres gdzie indziej, ale utrzymują ścisłe powiązania z członkami tego wieloosobowego prywatnego gospodarstwa domowego, zwłaszcza przez związki pokrewieństwa lub regularne pobyty;

6)	„dzielenie się dochodami gospodarstwa domowego” oznacza wnoszenie wkładu w dochody prywatnego gospodarstwa domowego lub korzystanie z dochodów prywatnego gospodarstwa domowego lub jedno i drugie;

7)

„wydatki gospodarstwa domowego” oznaczają wydatki ponoszone przez członków prywatnego gospodarstwa domowego w związku z zaspokajaniem podstawowych potrzeb życiowych. Należą do nich wydatki związane z mieszkaniem (mianowicie czynsz, opłaty i ubezpieczenie mieszkania), a także inne wydatki związane z życiem codziennym, obejmujące takie potrzeby jak żywność, ubrania, produkty higieny osobistej, meble, sprzęt i przybory domowe, dojazdy i pozostały transport, opieka medyczna i ubezpieczenie, kształcenie i szkolenie, rozrywka i zajęcia sportowe oraz wyjazdy na urlop;

8)

„instytucja” oznacza podmiot prawny lub zakład zapewniający grupie osób zakwaterowanie długoterminowe oraz udogodnienia i usługi potrzebne do codziennego życia. Większość instytucji zalicza się do następujących kategorii: — szpitale, hospicja, domy dla rekonwalescentów, zakłady dla osób niepełnosprawnych, ośrodki psychiatryczne, domy spokojnej starości i placówki opiekuńczo-pielęgnacyjne, — placówki zapewniające mieszkalnictwo wspomagane, instytucje opieki społecznej, w tym przeznaczone dla osób bezdomnych, osób ubiegających się o azyl lub uchodźców, — obozy i koszary wojskowe, — zakłady poprawcze i karne, ośrodki zatrzymań i areszt tymczasowy, więzienia, — instytucje religijne, — domy studenckie (w zależności od konkretnych ustaleń).

Artykuł 3

Cechy techniczne populacji statystycznych i jednostek objętych obserwacją

Artykuł 4

Szczególne przypadki podczas stosowania pojęcia „miejsce zamieszkania”

Artykuł 5

Opis zmiennych i klasyfikacje statystyczne

W załączniku do niniejszego rozporządzenia określono opisy i klasyfikacje zmiennych wspólnych dla różnych zbiorów danych.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ZAŁĄCZNIK

Opis i klasyfikacja zmiennych wspólnych dla różnych zbiorów danych objętych rozporządzeniem (UE) 2019/1700

Nazwa zmiennej	Opis zmiennej	Kategorie zmiennych (klasyfikacje) do celów przekazywania danych do Komisji (Eurostatu)
Płeć	Płeć jest połączeniem cech biologicznych i fizjologicznych, które definiują daną osobę jako mężczyznę lub kobietę. W przypadkach, w których płeć biologiczna osoby nie jest znana, informację tę można zastąpić informacją z danych administracyjnych lub samooceną respondenta (dane z badania).	— Mężczyzna — Kobieta
Wiek w ukończonych latach	Wiek w ukończonych latach oznacza wiek osoby w dniu ostatnich urodzin przed dniem odniesienia zbierania danych lub wywiadu, mianowicie czas między dniem urodzenia a dniem odniesienia wyrażony w ukończonych latach. W ramach tej zmiennej podaje się następujące informacje: — Rok urodzenia — Czy urodziny w bieżącym roku przypadły przed dniem odniesienia, czy nie — Dzień odniesienia Dzień odniesienia jest specyficzny dla każdego zbierania danych (dziedziny) i określony w odpowiednich przepisach wykonawczych. W przypadku państw, które stosują zintegrowany system badań gospodarstw domowych o stałym tygodniu odniesienia, dniem odniesienia jest ostatni dzień tygodnia odniesienia.	— Rok urodzenia (4 cyfry) — Czy urodziny w bieżącym roku przypadły przed dniem odniesienia, czy nie (tak lub nie) — Dzień odniesienia (DD/MM/RRRR)
Partnerzy mieszkający w tym samym gospodarstwie domowym	Partnerzy mieszkający w tym samym prywatnym gospodarstwie domowym to osoby mieszkające z inną osobą uważaną za partnera/partnerkę na podstawie ich rzeczywistych ustaleń życiowych w ramach prywatnego gospodarstwa domowego bez względu na to, czy ich związek jest zalegalizowany (małżeństwo lub związek cywilny), czy faktyczny. Pojęcie „partner/partnerka” może być zdefiniowane zgodnie z zalegalizowanym (mąż lub żona lub zarejestrowany partner) lub faktycznym (partner/partnerka lub konkubent/konkubina) statusem związku.	— Osoba pozostająca w zalegalizowanym lub faktycznym związku z partnerem/partnerką — Osoba niepozostająca w zalegalizowanym ani faktycznym związku z partnerem/partnerką — Nie podano  (1) — Nie dotyczy  (2)
Typ gospodarstwa domowego	Typ gospodarstwa domowego definiuje się w oparciu o skład prywatnego gospodarstwa domowego, w następujący sposób: — „Osoba samotnie wychowująca dzieci” to rodzic, który nie mieszka z (zalegalizowanym ani faktycznym) partnerem w tym samym prywatnym gospodarstwie domowym i na którym spoczywa większość codziennych obowiązków w zakresie wychowania dziecka lub dzieci. — Termin „dziecko” lub „dzieci” oznacza obecność syna lub synów, córki lub córek w gospodarstwie domowym, biologicznych lub przysposobionych syna lub córki, pasierba lub pasierbicy. Pojęcie „biologiczni lub przysposobieni syn lub córka, pasierb lub pasierbica” odnosi się do biologicznych lub przysposobionych członków rodziny, bez względu na wiek czy status partnerstwa lub związku, którzy zamieszkują w prywatnym gospodarstwie domowym co najmniej jednego z rodziców. „Przysposobienie” oznacza przyjęcie i traktowanie biologicznego dziecka innych rodziców jako własne, w zakresie przewidzianym przepisami krajowymi, zgodnie z którymi w drodze postępowania sądowego dziecko przysposobione – spokrewnione lub nie z przysposabiającym – nabywa prawa i status biologicznego dziecka urodzonego rodzicom adopcyjnym. „Pasierb lub pasierbica” odnosi się do sytuacji, w której rodzic przybrany traktuje dziecko swojego partnera/partnerki jako własne, w zakresie przewidzianym przepisami krajowymi, bez przysposobienia go; dzieci z rodzin zastępczych oraz zięć i synowa nie wchodzą w zakres tej kategorii. — „Parę” definiuje się jako parę osób uważanych za partnerów z punktu widzenia ich rzeczywistych ustaleń życiowych w ramach prywatnego gospodarstwa domowego bez względu na to, czy ich związek jest zalegalizowanym (małżeństwo lub zarejestrowany związek partnerski) czy też faktycznym związkiem (konkubinat). — Inny typ gospodarstw domowych obejmuje gospodarstwa domowe, które nie wchodzą w zakres żadnej z powyższych kategorii	— Jednoosobowe gospodarstwo domowe — Samotny rodzic z co najmniej jednym dzieckiem w wieku poniżej 25 lat — Samotny rodzic z dzieckiem lub dziećmi, z których wszystkie mają co najmniej 25 lat — Para bezdzietna — Para z co najmniej jednym dzieckiem w wieku poniżej 25 lat — Para z dzieckiem lub dziećmi, z których wszystkie mają co najmniej 25 lat — Inny typ gospodarstwa domowego — Nie podano (1)
Główny status (aktywność) na rynku pracy (samoocena)	Samoocena głównego statusu (aktywności) na rynku pracy to własne postrzeganie przez respondenta swojej bieżącej najważniejszej aktywności na rynku pracy, odzwierciedlające sposób, w jaki osoba głównie się postrzega. Choć jednej osoby może dotyczyć więcej niż jeden status (aktywność) na rynku pracy, uwzględnia się tylko ten najważniejszy według własnej oceny tej osoby i odnoszący się do bieżącej sytuacji. Kategoria „zasadnicza służba wojskowa lub służba zastępcza” może nie mieć zastosowania w niektórych państwach i wówczas się ją opuszcza.	— Pracujący — Bezrobotny — Emeryt — Osoba niezdolna do pracy z powodu długotrwałych problemów zdrowotnych — Student, uczeń — Osoba prowadząca gospodarstwo domowe, sprawująca opiekę nad innymi — Osoba odbywająca zasadniczą służbę wojskową lub służbę cywilną (jeżeli ma zastosowanie) — Inny — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Główna praca w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy (samoocena)	Zmienna opisuje zwykłe zaangażowanie czasowe w głównej pracy osoby pracującej, na podstawie własnej oceny respondenta (samoocena) godzin zwykle przepracowanych w głównym miejscu pracy. Zmienna dokonuje rozróżnienia między pracą w pełnym i niepełnym wymiarze czasu pracy. Pojęcie „praca” odnosi się do zatrudnienia. Osoba, która pracuje w niepełnym wymiarze czasu pracy, zwykle pracuje mniej godzin niż porównywalny pracownik pełnoetatowy. Rozróżnienie odnosi się do godzin zwykle przepracowanych w głównym miejscu pracy przez dłuższy okres odniesienia i opiera się na samoocenie, tj. osoba decyduje, czy jej główna praca w kontekście jej zawodu lub przedsiębiorstwa jest pracą w pełnym czy niepełnym wymiarze czasu pracy.	— Praca w pełnym wymiarze czasu pracy — Praca w niepełnym wymiarze czasu pracy — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Status zatrudnienia w głównym miejscu pracy	Zmienna opiera się na Międzynarodowej Klasyfikacji Statusu Zatrudnienia (ICSE) i odnosi się do głównej pracy osoby pracującej w następujący sposób: — Osoba pracująca na własny rachunek zatrudniająca pracowników najemnych to osoba, która pracuje we własnym przedsiębiorstwie, prowadzi własną praktykę zawodową lub gospodarstwo rolne w celu osiągania zysków z wyprodukowanych towarów lub świadczonych usług oraz zatrudnia co najmniej jedną inną osobę. — Osoba pracująca na własny rachunek niezatrudniająca pracowników najemnych to osoba, która pracuje we własnym przedsiębiorstwie, prowadzi własną praktykę zawodową lub gospodarstwo rolne w celu osiągania zysków z wyprodukowanych towarów lub świadczonych usług i nie zatrudnia żadnej innej osoby. — Pracownik najemny to osoba, która pracuje dla pracodawcy publicznego lub prywatnego na podstawie pisemnej lub ustnej umowy i otrzymuje wynagrodzenie w gotówce lub w naturze. — Pomagający członek rodziny (pracujący nieodpłatnie) to osoba, która pomaga innemu członkowi rodziny w prowadzeniu gospodarstwa rolnego lub innego przedsiębiorstwa rodzinnego, pod warunkiem że nie jest uważana za pracownika najemnego, tzn. nie otrzymuje wynagrodzenia za swoją pracę.	— Osoba pracująca na własny rachunek zatrudniająca pracowników najemnych — Osoba pracująca na własny rachunek niezatrudniająca pracowników najemnych — Pracownik najemny — Bezpłatnie pomagający członek rodziny — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Działalność gospodarcza jednostki lokalnej w głównej pracy	Zmienna określa sektor gospodarki lub działalność jednostki lokalnej (przedsiębiorstwa), w której znajduje się główna praca osoby pracującej, zgodnie z kategoriami ustanowionymi w statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej (NACE  (3)Rev. 2).	Wymagany poziom szczegółowości (poziom 1, 2 lub 3-cyfrowy) zależy od kontekstu w każdym zbieraniu mikrodanych: — NACE Rev. 2 — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Zawód w głównej pracy	Zmienna określa zawód osoby pracującej w jej głównej pracy, zgodnie z kategoriami ustanowionymi w Międzynarodowym Standardzie Klasyfikacji Zawodów, wersja z 2008 r. (ISCO-08)  (4)	Wymagany poziom szczegółowości (2 lub 4-cyfrowy) zależy od kontekstu w każdym zbieraniu mikrodanych: — ISCO-08 — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Poziom wykształcenia	Poziom wykształcenia osoby to najwyższy pomyślnie ukończony poziom kształcenia według ISCED (Międzynarodowej Standardowej Klasyfikacji Kształcenia z 2011 r.  (5)Pomyślne ukończenie programu kształcenia jest potwierdzone kwalifikacjami oficjalnie uznanymi przez właściwe krajowe organy edukacyjne lub uznanymi za równoważne innym kwalifikacjom kształcenia formalnego. W państwach, gdzie programy kształcenia, zwłaszcza na poziomie ISCED 1 i 2, nie prowadzą do uzyskania kwalifikacji, można zamiast tego stosować kryterium pełnego uczestnictwa w programie i uzyskania dostępu do wyższego poziomu kształcenia. Przy ustalaniu najwyższego poziomu należy uwzględnić zarówno kształcenie ogólne, jak i zawodowe. Pojęcie „pomyślne ukończenie programu kształcenia” zwykle odnosi się do sytuacji, w której uczeń lub student uczestniczy w kursach lub uczęszcza na zajęcia i otrzymuje kwalifikacje związane z programem kształcenia formalnego. W związku z tym poziom wykształcenia to najwyższy pomyślnie ukończony poziom klasyfikacji ISCED. Poziom wykształcenia definiuje się według ISCED. Kategoria „nie dotyczy” jest stosowana do celów liczenia jednostek statystycznych będących częścią populacji źródła danych, ale w odniesieniu do których systematycznie nie podaje się żadnych informacji dotyczących tej zmiennej (np. osoby poniżej pewnego wieku).	Poziom szczegółowości informacji zależy od kontekstu w każdym zbieraniu danych (dziedzinie). Dla każdej kategorii ISCED-A podaje się kod, przy czym jednej kategorii odpowiada jeden kod. Dodatkowe kategorie określa się dla przypadków niepełnych informacji na temat dostępu do szkolnictwa wyższego lub profilu nauki:
		Brak formalnej edukacji lub poniżej ISCED 1	0
		ISCED 1 Wykształcenie podstawowe	1
		ISCED 2 Wykształcenie średnie I stopnia	2
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia	3
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia – ogólne	34
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (ogólne) – częściowo ukończone, bez bezpośredniego dostępu do szkolnictwa wyższego	342
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (ogólne) – ukończone, bez bezpośredniego dostępu do szkolnictwa wyższego	343
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (ogólne) – ukończone, z bezpośrednim dostępem do szkolnictwa wyższego	344
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (ogólne) – bez możliwego rozróżnienia dostępu do szkolnictwa wyższego	-
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia – zawodowe	35
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (zawodowe) – częściowo ukończone, bez bezpośredniego dostępu do szkolnictwa wyższego	352
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (zawodowe) – ukończone, bez bezpośredniego dostępu do szkolnictwa wyższego	353
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (zawodowe) – ukończone, z bezpośrednim dostępem do szkolnictwa wyższego	354
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (zawodowe) – bez możliwego rozróżnienia dostępu do szkolnictwa wyższego	-
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia – profil nieznany	-
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (profil nieznany) – częściowo ukończone, bez bezpośredniego dostępu do szkolnictwa wyższego	-
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (profil nieznany) – ukończone, bez bezpośredniego dostępu do szkolnictwa wyższego	-
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (profil nieznany) – ukończone, z bezpośrednim dostępem do szkolnictwa wyższego	-
		ISCED 3 Wykształcenie średnie II stopnia (profil nieznany) – bez możliwego rozróżnienia dostępu do szkolnictwa wyższego	-
		ISCED 4 Wykształcenie policealne	4
		ISCED 4 Wykształcenie policealne – ogólne	44
		ISCED 4 Wykształcenie policealne – zawodowe	45
		ISCED 4 Wykształcenie policealne – profil nieznany	-
		ISCED 5 Krótki cykl kształcenia na poziomie studiów wyższych	5
		ISCED 5 Krótki cykl kształcenia na poziomie studiów wyższych – ogólny	54
		ISCED 5 Krótki cykl kształcenia na poziomie studiów wyższych – zawodowy	55
		ISCED 5 Krótki cykl kształcenia na poziomie studiów wyższych – profil nieznany	-
		ISCED 6 Licencjat lub stopień równoważny	6
		ISCED 7 Magister lub stopień równoważny	7
		ISCED 8 Doktorat lub stopień równoważny	8
		Nie podano
		Nie dotyczy
Kraj urodzenia	Kraj urodzenia osoby definiuje się jako kraj zamieszkania matki w czasie porodu, zgodnie z obecnymi granicami państw (a nie zgodnie z granicami państw w dniu narodzin). Jeżeli informacja o miejscu zamieszkania matki w czasie urodzin osoby jest niedostępna, należy podać miejsce, w którym doszło do narodzin. Wykaz krajów i odpowiadających im kodów określa się zgodnie z wykazem standardowych kodów Eurostatu (SLC) GEO  (6)	— Kraj urodzenia (kod SCL GEO) — Osoba urodzona za granicą, ale kraj urodzenia nieznany — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Kraj głównego obywatelstwa	Zmienna podaje kraj głównego obywatelstwa osoby, który definiuje się jako szczególny związek prawny między osobą a jej krajem, nabyty przez urodzenie lub naturalizację, w drodze deklaracji, wyboru, małżeństwa lub innych sposobów zgodnie z prawodawstwem krajowym. Osobę posiadającą co najmniej dwa obywatelstwa przypisuje się tylko do jednego kraju obywatelstwa, które określa się w następującej kolejności ważności: — kraj zgłaszający, — jeżeli osoba nie posiada obywatelstwa kraju zgłaszającego: inne państwo członkowskie, — jeżeli osoba nie posiada obywatelstwa państwa członkowskiego: inne państwo spoza Unii. W innych przypadkach (np. podwójnego obywatelstwa przy czym oba państwa należą do Unii, ale żadne nie jest krajem zgłaszającym) osoba może wybrać kraj, którego obywatelstwo ma być odnotowane, lub – jeżeli informacja ta nie jest dostępna – kraj zgłaszający może zdecydować, który kraj obywatelstwa ma być tej osobie przypisany. Wykaz krajów i odpowiadających im kodów określa się zgodnie z wykazem standardowych kodów Eurostatu (SLC) GEO (6) Kategoria „bezpaństwowiec” odnosi się do osoby, która nie posiada uznawanego obywatelstwa kraju.	— Kraj głównego obywatelstwa (kod SCL GEO) — Bezpaństwowiec — Obywatelstwo innego kraju, ale kraj nieznany — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Kraj urodzenia ojca	Zmienna podaje kraj urodzenia ojca osoby, tj. kraj zamieszkania (w jego obecnych granicach, jeżeli ta informacja jest dostępna) matki ojca osoby w czasie jego narodzin lub – jeżeli nie jest znany – kraj (w jego obecnych granicach, jeżeli ta informacja jest dostępna), w którym doszło do narodzin ojca osoby. Informację o kraju urodzenia ojca należy pozyskać według takich samych zasad, jakie określono dla zmiennej „kraj urodzenia”. „Ojciec” jest rodzicem płci męskiej „syna lub córki”, biologicznym, adopcyjnym lub ojczymem. W przypadku osoby posiadającej nie tylko biologicznego ojca, ale także np. ojca adopcyjnego lub ojczyma, kraj urodzenia powinien odnosić się do tego, który faktycznie wychował osobę i zachowywał się jak ojciec w znaczeniu emocjonalnym lub prawnym, np. opiekun płci męskiej. W przypadku osoby posiadającej rodziców tej samej płci, z których oboje są kobietami, zmienna ta może być użyta do zgłoszenia kraju urodzenia jednej z matek. Wykaz krajów i odpowiadających im kodów określa się zgodnie z wykazem standardowych kodów Eurostatu (SLC) GEO (6)	— Kraj urodzenia ojca (kod SCL GEO) — Ojciec urodzony za granicą, ale kraj urodzenia ojca nieznany — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Kraj urodzenia matki	Zmienna podaje kraj urodzenia matki osoby, tj. kraj zamieszkania (w jego obecnych granicach, jeżeli ta informacja jest dostępna) matki matki osoby w czasie narodzin matki osoby lub – jeżeli nie jest znany – kraj (w jego obecnych granicach, jeżeli ta informacja jest dostępna), w którym doszło do narodzin matki osoby. Informację o kraju urodzenia matki należy pozyskać według takich samych zasad, jakie określono dla zmiennej „kraj urodzenia”. „Matka” jest rodzicem płci żeńskiej „syna lub córki”, biologiczną, adopcyjną lub macochą. W przypadku osoby posiadającej nie tylko biologiczną matkę, ale także np. matkę adopcyjną lub macochę, kraj urodzenia powinien odnosić się do tej, która faktycznie wychowała osobę i zachowywała się jak matka w znaczeniu emocjonalnym lub prawnym, np. opiekun płci żeńskiej. W przypadku osoby posiadającej rodziców tej samej płci, z których oboje są mężczyznami, zmienna ta może być użyta do zgłoszenia kraju urodzenia jednego z ojców. Wykaz krajów i odpowiadających im kodów określa się zgodnie z wykazem standardowych kodów Eurostatu (SLC) GEO (6)	— Kraj urodzenia matki (kod SCL GEO) — Matka urodzona za granicą, ale kraj urodzenia matki nieznany — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Kraj zamieszkania	Kraj zamieszkania to kraj, w którym znajduje się miejsce zwykłego pobytu osoby lub gospodarstwa domowego, zgodnie z obecnymi granicami krajowymi. Wykaz krajów i odpowiadających im kodów określa się zgodnie z wykazem standardowych kodów Eurostatu (SLC) GEO (6)	— Kraj zamieszkania (kod SCL GEO)
Region zamieszkania	Region zamieszkania to mieszczący się w obrębie kraju zamieszkania region, w którym znajduje się miejsce zwykłego pobytu osoby lub gospodarstwa domowego, określony dla państw członkowskich na podstawie wspólnej klasyfikacji jednostek terytorialnych do celów statystycznych (NUTS), o której mowa w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1059/2003 i w załączniku I do tego rozporządzenia.	Poziom szczegółowości (NUTS 1, 2 lub 3) zależy od kontekstu w każdym zbieraniu mikrodanych: — Region zamieszkania (kod NUTS)
Stopień urbanizacji	Zmienna podaje stopień urbanizacji obszaru, w którym znajduje się miejsce zamieszkania osoby lub gospodarstwa domowego, przez zaklasyfikowanie lokalnych jednostek administracyjnych (LAU) do jednego z trzech rodzajów obszarów: 1. „Miasta” – obszary gęsto zaludnione, w których co najmniej 50 % ludności mieszka w ośrodku miejskim. 2. „Małe miasta i przedmieścia” – obszary średnio zaludnione, w których co najmniej 50 % ludności mieszka w klastrach miejskich, ale które nie są „miastami”. 3. „Obszary wiejskie” – obszary słabo zaludnione, w których co najmniej 50 % ludności mieszka w komórkach siatki obszarów wiejskich.	— Miasta — Małe miasta i przedmieścia — Obszary wiejskie
Relacje członków gospodarstwa domowego	Relacje członków gospodarstwa domowego przedstawiają skład prywatnego gospodarstwa domowego i związki między członkami gospodarstwa domowego w obrębie tego gospodarstwa. Relacje członków gospodarstwa domowego mają postać matrycy zawierającej powiązania między wszystkimi członkami gospodarstwa domowego, w której każdy rząd i kolumna odpowiadają jednemu członkowi gospodarstwa domowego i powiązania między nimi są przedstawione przez standardowe kategorie w polach, w których przecinają się rzędy i kolumny poszczególnych członków gospodarstwa domowego, w następujący sposób: — Pojęcie „partner/partnerka” jest definiowane zgodnie z zalegalizowanym lub faktycznym statusem partnerstwa lub związku. — „Mąż” lub „żona”, lub „zarejestrowany partner” są identyfikowani zgodnie z prawnym stanem cywilnym, tj. prawnym statusem każdej osoby w zakresie stanu małżeńskiego lub partnerskiego w myśl prawa (lub obyczajów) danego kraju (tj. status de iure), z uwzględnieniem zarejestrowanych partnerów. Członkowie par tej samej płci mogą być „mężem lub żoną lub zarejestrowanym partnerem”, jeżeli związek został zawarty na podstawie prawa (lub obyczajów) danego kraju. — Kategorie „partner/partnerka” lub „konkubent/konkubina” są identyfikowane według faktycznego związku, tj. statusu partnerstwa lub związku każdej osoby z punktu widzenia rzeczywistych ustaleń życiowych w ramach gospodarstwa domowego. — „Syn” lub „córka”, biologiczni lub adopcyjni, lub pasierb lub pasierbica. — Pojęcie „biologiczni lub przysposobieni syn lub córka, pasierb lub pasierbica” odnosi się do biologicznych lub przysposobionych członków rodziny (bez względu na wiek czy status partnerstwa lub związku), którzy zamieszkują w gospodarstwie domowym co najmniej jednego z rodziców. —„Przysposobienie” oznacza przyjęcie i traktowanie biologicznego dziecka innych rodziców jako własne, w zakresie przewidzianym przepisami krajowymi. W drodze postępowania sądowego dziecko przysposobione – spokrewnione lub nie z przysposabiającym – nabywa prawa i status biologicznego dziecka urodzonego rodzicom adopcyjnym. — „Pasierb lub pasierbica” odnosi się do sytuacji, w której rodzic przybrany traktuje dziecko swojego partnera/partnerki jako własne, w zakresie przewidzianym przepisami krajowymi, bez przysposobienia go. — „Zięć lub synowa” to osoba będąca zalegalizowanym lub faktycznym partnerem dziecka. — „Wnuk/wnuczka” to dziecko dziecka, w tym dziecko biologiczne i przysposobione. — „Rodzic” to pojęcie analogiczne do „biologicznego lub adopcyjnego syna lub córki” (rodzic biologiczny lub adopcyjny) lub „pasierba lub pasierbicy” (ojczym lub macocha). — „Teść/teściowa” to osoba będąca rodzicem zalegalizowanego lub faktycznego partnera/partnerki. — „Dziadek/babcia” to rodzic rodzica, w tym rodzic biologiczny i przysposobiony. — „Brat lub siostra” odnosi się do rodzeństwa biologicznego, adopcyjnego lub przyrodniego. — „Inny krewny” odnosi się do pozostałych krewnych nieujętych w powyższym wykazie, takich jak kuzyn, kuzynka, wuj, ciotka, stryj, stryjenka, siostrzeniec, siostrzenica, bratanek lub bratanica itp. i obejmuje również wnuki i dziadków po stronie małżonka(-i)/partnera(-ki), a także szwagra lub szwagierkę i bratową. — „Inna osoba niespokrewniona” odnosi się do osób niebędących krewnymi, takich jak opiekunki do dzieci, wspólnie zamieszkujący przyjaciele, studenci itp. Do tej kategorii należy również zaliczyć dzieci w rodzinach zastępczych.	Poziom szczegółowości informacji zależy od kontekstu w każdym zbieraniu mikrodanych: — Partner/partnerka — Mąż lub żona lub zarejestrowany partner/partnerka — Partner/partnerka lub konkubent/konkubina — Syn lub córka — Biologiczni lub przysposobieni syn lub córka — Pasierb lub pasierbica — Zięć lub synowa — Wnuk lub wnuczka — Rodzic — Rodzic biologiczny lub adopcyjny — Ojczym lub macocha — Teść lub teściowa — Dziadek lub babcia — Brat lub siostra — Biologiczni brat lub siostra — Przyrodni brat lub siostra — Inny krewny — Inna osoba niespokrewniona — Nie podano (1)
Wielkość gospodarstwa domowego	Wielkość gospodarstwa domowego definiuje się jako łączną liczbę członków prywatnego gospodarstwa domowego. Zmienna dostarcza informacji na temat dokładnej liczby członków gospodarstwa domowego.	— Łączna liczba członków gospodarstwa domowego — Nie podano
Tytuł prawny do użytkowanego mieszkania gospodarstwa domowego	Zmienna odnosi się do ustaleń, na podstawie których prywatne gospodarstwo domowe zajmuje całość lub część lokalu mieszkalnego, przy czym: Kategorie „właściciel z niespłaconym kredytem hipotecznym” oraz „właściciel ze spłaconym kredytem hipotecznym” stosuje się do prywatnych gospodarstw domowych, których co najmniej jeden członek jest właścicielem lokalu mieszkalnego zajmowanego przez to gospodarstwo domowe, bez względu na to, czy jakiś inny członek gospodarstwa domowego jest najemcą całości lub części tego lokalu. Osoba jest właścicielem, jeżeli posiada akt własności, niezależnie od tego, czy mieszkanie jest w pełni spłacone czy też nie. Właściciel pod warunkiem zwrotnym (ang. reversionary owner) powinien być uznany za właściciela. Kategoria „właściciel z niespłaconym kredytem hipotecznym” odnosi się do sytuacji, w której właściciel musi spłacić co najmniej jeden kredyt hipoteczny lub odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego w celu zakupu tego lokalu mieszkalnego. Kategoria „właściciel ze spłaconym kredytem hipotecznym” odnosi się do sytuacji, w której do spłaty nie pozostaje żaden kredyt hipoteczny ani odsetki od kredytu hipotecznego. Spłata kredytów hipotecznych lub pożyczek mieszkaniowych na inne lokale mieszkalne (np. drugie mieszkanie) lub na naprawę, renowację, konserwację lub inne cele niemieszkalne nie zalicza się do tej kategorii. Kategorie „najemca, wynajem po cenie rynkowej” lub „najemca, wynajem po obniżonej cenie” stosuje się do gospodarstw domowych, których co najmniej jeden członek jest najemcą (lokal mieszkalny wynajmowany od właściciela) lub podnajemcą (lokal mieszkalny wynajmowany od kogoś, kto sam jest najemcą) lokalu mieszkalnego, w którym mieszka, i żaden inny członek gospodarstwa domowego nie jest właścicielem tego lokalu mieszkalnego. Kategoria „najemca, wynajem po cenie rynkowej” odnosi się do gospodarstw domowych, których co najmniej jeden członek jest najemcą lub podnajemcą płacącym opłaty za najem na poziomie cen dominujących lub rynkowych. Kategorię tę stosuje się także wówczas, gdy opłaty za najem płacone są po cenie rynkowej, ale są częściowo lub w całości odzyskiwane z dodatków mieszkaniowych lub innych źródeł, w tym źródeł publicznych, charytatywnych lub prywatnych. Kategoria „najemca, wynajem po obniżonej cenie” obejmuje gospodarstwa domowe mieszkające w lokalach mieszkalnych za obniżoną cenę, tj. cenę poniżej ceny rynkowej (ale nie bezpłatnie), i uwzględnia przypadki, w których obniżona cena jest przyznawana: a) przepisami prawa b) w ramach programu mieszkalnictwa socjalnego c) z przyczyn prywatnych d) przez pracodawcę Kategoria „najemca, wynajem bezpłatny” obejmuje gospodarstwa domowe mieszkające w lokalach mieszkalnych bezpłatnie, tj. nie płacąc opłat za najem, i uwzględnia przypadki, w których zwolnienie z opłat za najem jest przyznawane: a) przepisami prawa b) w ramach programu mieszkalnictwa socjalnego c) z przyczyn prywatnych d) przez pracodawcę Kategoria „nie dotyczy” obejmuje wszystkie prywatne gospodarstwa domowe, które nie mieszkają w mieszkaniach konwencjonalnych zdefiniowanych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1201/2009.	— Właściciel ze spłaconym kredytem hipotecznym — Właściciel z niespłaconym kredytem hipotecznym — Najemca, wynajem po cenie rynkowej — Najemca, wynajem po obniżonej cenie — Najemca, wynajem bezpłatny — Nie podano (1) — Nie dotyczy
Bieżący miesięczny dochód netto gospodarstwa domowego	Zmienna podaje bieżące miesięczne dochody netto prywatnego gospodarstwa domowego, tj. sumę dochodów wszystkich członków, otrzymywanych indywidualnie lub jako całość, w tym dochodów z pracy, świadczeń społecznych i innych dochodów pieniężnych, pomniejszoną o transfery pieniężne na rzecz innych gospodarstw domowych oraz podatki i składki na ubezpieczenie społeczne. Zmienna ma na celu dostarczenie informacji o dochodach pozostających średnio w miesiącu do dyspozycji gospodarstwa domowego na wydatki lub oszczędności. W przypadku, gdy dochody gospodarstwa domowego z miesiąca na miesiąc są bardzo różne, podaje się szacunkową wartość typowego lub zwykłego miesięcznego dochodu netto, odzwierciedlającego obecną sytuację gospodarstwa domowego w zakresie dochodów. W przypadku, gdy miesięczne dochody gospodarstwa domowego zmieniają się znacznie w ciągu roku, jak na przykład w działalności sezonowej, podaje się miesięczną średnią dochodu rocznego. Bieżący dochód netto podaje się jako łączny bieżący dochód netto gospodarstwa domowego lub jako jeden z pięciu przedziałów ekwiwalentnych dochodów do dyspozycji. Progi między pięcioma przedziałami ekwiwalentnych dochodów do dyspozycji ustala się na podstawie zróżnicowania kwintylowego rozkładu zmiennej i definiuje następująco: — „niższy ekwiwalentny bieżący miesięczny dochód netto” odnosi się do gospodarstw domowych o ekwiwalentnym dochodzie poniżej pierwszego kwintyla; — „średnio-niski ekwiwalentny bieżący miesięczny dochód netto” odnosi się do gospodarstw domowych o ekwiwalentnym dochodzie równym lub wyższym od pierwszego kwintyla, ale poniżej drugiego kwintyla; — „średni ekwiwalentny bieżący miesięczny dochód netto” odnosi się do gospodarstw domowych o ekwiwalentnym dochodzie równym lub wyższym od drugiego kwintyla, ale poniżej trzeciego kwintyla. — „średnio-wysoki ekwiwalentny bieżący miesięczny dochód netto” odnosi się do gospodarstw domowych o ekwiwalentnym dochodzie równym lub wyższym od trzeciego kwintyla, ale poniżej czwartego kwintyla. — „wyższy ekwiwalentny bieżący miesięczny dochód netto” odnosi się do gospodarstw domowych o ekwiwalentnym dochodzie równym lub wyższym od czwartego kwintyla. Ekwiwalencja polega na stosowaniu współczynników ważenia do członków gospodarstwa domowego w celu uwzględnienia różnic w wielkości i składzie gospodarstwa domowego, w następujący sposób: wagę 1,0 stosuje się do pierwszego członka gospodarstwa domowego w wieku co najmniej 14 lat, wagę 0,5 do drugiego i każdego kolejnego członka w wieku co najmniej 14 lat, zaś wagę 0,3 do każdego dziecka w wieku poniżej 14 lat.	— Niższy ekwiwalentny bieżący miesięczny dochód netto — Średnio-niski ekwiwalentny bieżący miesięczny dochód netto — Średni ekwiwalentny bieżący miesięczny dochód netto — Średnio-wysoki ekwiwalentny bieżący miesięczny dochód netto — Wyższy ekwiwalentny bieżący miesięczny dochód netto — Łączny bieżący miesięczny dochód netto gospodarstwa domowego (liczba wyrażona w walucie krajowej) — Nie podano (1)
Rodzaj umowy w głównym miejscu pracy	Zmienna dokonuje rozróżnienia między główną pracą o ograniczonym czasie trwania (tj. praca lub umowa zakończy się po z góry wyznaczonym okresie) a pracą na podstawie umowy na czas nieokreślony, bez wyznaczonego końca. Zmienna odnosi się do głównej pracy osoby pracującej, która pracuje jako pracownik najemny. Pojęcie „praca” odnosi się do zatrudnienia. Kryterium determinujące, czy osoba jest pracująca, zależy od kontekstu specyficznego dla każdego zbierania mikrodanych. Jedna praca jest zbiorem zadań i obowiązków wypełnianych dla pojedynczej jednostki gospodarczej. Osoby mogą mieć jedną pracę lub większą ich liczbę. W przypadku pracowników najemnych każdą umowę można uznać za osobny zbiór zadań i obowiązków, a zatem za osobną pracę. W przypadku wielu prac, za główną uważa się pracę, w której osoba przepracowuje najwięcej godzin, zgodnie z międzynarodowymi statystycznymi standardami czasu pracy. Praca na podstawie umowy na czas określony zakończy się po wyznaczonym z góry okresie (do znanej daty) lub po okresie nieznanym z góry, ale określonym przez obiektywne kryteria, takie jak zakończenie zlecenia lub powrót do pracy czasowo zastępowanego pracownika najemnego. Pracę na podstawie umowy, która nie przewiduje takiego końca, uznaje się za stałą. Jako praca liczy się umowne lub nieformalne lub ustne porozumienie w sprawie stosunku pracy, a nie odczucia respondenta, że może on stracić pracę, jego plany zwolnienia się z pracy, życzenie pozostania w tej pracy czy prawdopodobieństwo stałej umowy.	Poziom szczegółowości informacji zależy od kontekstu w każdym zbieraniu mikrodanych: — Umowa o pracę na czas określony — pisemna umowa o pracę na czas określony — ustna umowa o pracę na czas określony — Stałe zatrudnienie — pisemna umowa na czas nieokreślony — ustna umowa na czas nieokreślony — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Funkcje nadzorcze	Zmienna odnosi się do obecnej głównej pracy osoby pracującej, która jest pracownikiem najemnym, i dokonuje rozróżnienia między pracownikami najemnymi sprawującymi funkcje nadzorcze a pracownikami najemnymi niepełniącymi takich funkcji. Uznaje się, ze osoba pełni funkcje nadzorcze, jeżeli formalnie nadzoruje pracę co najmniej jednej innej osoby. Obowiązki wobec uczniów zawodu i stażystów nie liczą się jako nadzór, podobnie jak nie jest nim kontrola jakości (sprawdzanie wyników usług, ale nie pracy innej osoby) czy konsultacja.	— Tak — Nie — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Rok rozpoczęcia pracy dla obecnego pracodawcy lub jako osoba pracująca na własny rachunek	Zmienna odnosi się do obecnej głównej pracy osoby pracującej i podaje rok, w którym osoba zaczęła pracować dla obecnego pracodawcy lub jako osoba pracująca na własny rachunek w swoim obecnym przedsiębiorstwie.	— Rok rozpoczęcia pracy dla obecnego pracodawcy lub jako osoba pracująca na własny rachunek w głównej pracy (cztery cyfry) — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Wielkość jednostki lokalnej w głównej pracy	Zmienna odnosi się do głównej pracy osoby pracującej i podaje liczbę osób pracujących dla jednostki lokalnej, w tym osób pracujących w siedzibie jednostki, a także osób, które pracują poza lokalizacją jednostki, ale organizacyjnie do niej należą i są przez nią opłacane. Włącza się też pracujących właścicieli i partnerów regularnie pracujących w jednostce, a także bezpłatnie pomagających członków rodziny, jak również pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy, którzy figurują na liście płac. Pracownicy sezonowi, uczniowie zawodu, stażyści i telepracownicy otrzymujący wynagrodzenie również są włączeni. Jednostka lokalna to przedsiębiorstwo lub jego część, znajdująca się w określonym geograficznie miejscu.	— Dokładna liczba osób, jeśli mieści się między 1 a 9 — Od 10 do 19 osób — Od 20 do 49 osób — Od 50 do 249 osób — Co najmniej 250 osób — Nie wiem, ale mniej niż 10 osób — Nie wiem, ale co najmniej 10 osób — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Wcześniejsze doświadczenie zawodowe	Zmienna dostarcza informacji na temat tego, czy osoba, która nie jest zatrudniona, była wcześniej zatrudniona (zgodnie z definicją zatrudnienia Międzynarodowej Organizacji Pracy  (7) i czy wcześniejsze doświadczenie zawodowe ograniczało się do pracy wyłącznie okazjonalnej, czy nie. Kategoria „Osoba nigdy nie pracowała” obejmuje osoby, które nigdy nie miały żadnego doświadczenia zawodowego. Kategoria „Osoba ma doświadczenie zawodowe ograniczone do okazjonalnej pracy” obejmuje osoby, które miały doświadczenie zawodowe, ale doświadczenie to ogranicza się wyłącznie do pracy okazjonalnej. Do celów tej zmiennej praca poborowych nie powinna być uznawana za doświadczenie zawodowe. Kategoria „Osoba ma doświadczenie zawodowe inne niż tylko okazjonalna praca” obejmuje osoby, które zdobyły jakieś doświadczenie zawodowe, z wyłączeniem przypadków, gdy doświadczenie to ogranicza się wyłącznie do pracy okazjonalnej.	— Osoba nigdy nie pracowała — Osoba ma doświadczenie zawodowe ograniczone do okazjonalnej pracy — Osoba ma doświadczenie zawodowe inne niż tylko okazjonalna praca — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Uczestnictwo w formalnym kształceniu (student/uczeń lub uczeń zawodu) w okresie odniesienia	Zmienna mierzy uczestnictwo osoby w formalnym kształceniu, stwierdzając, czy osoba brała udział jako student/uczeń lub uczeń zawodu w programie edukacji formalnej podczas okresu odniesienia (określonego dla każdego zbierania mikrodanych).	— Tak — Nie — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Poziom obecnego lub ostatniego formalnego kształcenia	Zmienna mierzy poziom ostatniego formalnego kształcenia, w którym osoba uczestniczyła w danym okresie odniesienia (określonym dla każdego zbierania mikrodanych), zgodnie z kategoriami Międzynarodowej Standardowej Klasyfikacji Kształcenia w odniesieniu do programów edukacyjnych z 2011 r. (5) (ISCED-P 2011).	Poziom szczegółowości informacji zależy od kontekstu w każdym zbieraniu danych (dziedzinie). Dla każdej kategorii ISCED-P podaje się kod, przy czym jednej kategorii odpowiada jeden kod:
		ISCED 0 Wczesna edukacja	0
		ISCED 1 Kształcenie podstawowe	1
		ISCED 2 Kształcenie średnie I stopnia	2
		ISCED 3 Kształcenie średnie II stopnia	3
		ISCED 3 Kształcenie średnie II stopnia – ogólne	34
		ISCED 3 Kształcenie średnie II stopnia – zawodowe	35
		ISCED 3 Kształcenie średnie II stopnia – profil nieznany  (8)	-
		ISCED 4 Kształcenie policealne	4
		ISCED 4 Kształcenie policealne – ogólne	44
		ISCED 4 Kształcenie policealne – zawodowe	45
		ISCED 4 Kształcenie policealne – profil nieznany  (8)	-
		ISCED 5 Krótki cykl kształcenia na poziomie studiów wyższych	5
		ISCED 5 Krótki cykl kształcenia na poziomie studiów wyższych – ogólny	54
		ISCED 5 Krótki cykl kształcenia na poziomie studiów wyższych – zawodowy	55
		ISCED 5 Krótki cykl kształcenia na poziomie studiów wyższych – profil nieznany  (8)	-
		ISCED 6 Licencjat lub stopień równoważny	6
		ISCED 7 Magister lub stopień równoważny	7
		ISCED 8 Doktorat lub stopień równoważny	8
		Nie podano (1)
		Nie dotyczy (2)
Rok, w którym pomyślnie ukończono najwyższy poziom kształcenia	Rok, w którym pomyślnie ukończono najwyższy poziom kształcenia (wyrażony czterema cyframi). Zmienna odnosi się do roku, w którym pomyślnie ukończono najwyższy poziom kształcenia, i dotyczy osób o poziomie wykształcenia podstawowym (ISCED 1) lub wyższym. Kategoria „nie dotyczy” obejmuje osoby, które nie uczestniczyły w edukacji formalnej lub których poziom wykształcenia jest niższy niż podstawowy (ISCED 1). Kategoria „nie dotyczy” jest również stosowana do celów liczenia jednostek statystycznych będących częścią populacji źródła danych, ale w odniesieniu do których systematycznie nie podaje się żadnych informacji dotyczących tej zmiennej (np. osoby poniżej pewnego wieku).	— Rok, w którym pomyślnie ukończono najwyższy poziom kształcenia (4 cyfry) — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Dziedzina najwyższego pomyślnie ukończonego poziomu kształcenia	Dziedzina najwyższego poziomu kształcenia pomyślnie ukończonego przez osoby o poziomie wykształcenia ISCED 3 lub wyższym. Dziedzinę najwyższego pomyślnie ukończonego poziomu kształcenia określa się na podstawie klasyfikacji ISCED dotyczącej dziedzin kształcenia i szkolenia (ISCED-F 2013)  (8)Dziedzina to szeroka domena, gałąź lub obszar treści objętych programem edukacyjnym lub kwalifikacjami. Kategoria „nie dotyczy” obejmuje osoby, które nie uczestniczyły w edukacji formalnej lub których poziom wykształcenia jest niższy niż ISCED 3.	Poziom szczegółowości informacji zależy od kontekstu w każdym zbieraniu danych (dziedzinie). Dla każdej kategorii ISCED-F podaje się kod, przy czym jednej kategorii odpowiada jeden kod  (9)
		Programy i kwalifikacje ogólne	00
		Programy i kwalifikacje podstawowe	001
		Umiejętność czytania, pisania i liczenia	002
		Umiejętności osobiste i rozwój osobisty	003
		Programy i kwalifikacje ogólne, bliżej niezdefiniowane	(009)
		Kształcenie	01
		Kształcenie	011
		Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane z kształceniem	018
		Sztuka i nauki humanistyczne	02
		Sztuka	021
		Nauki humanistyczne (z wyjątkiem języków)	022
		Języki	023
		Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane ze sztuką i naukami humanistycznymi	028
		Sztuka i nauki humanistyczne, bliżej niezdefiniowane	(029)
		Nauki społeczne, dziennikarstwo i informacja	03
		Nauki społeczne i behawioralne	031
		Dziennikarstwo i informacja	032
		Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane z naukami społecznymi, dziennikarstwem i informacją	038
		Nauki społeczne, dziennikarstwo i informacja, bliżej niezdefiniowane	(039)
		Biznes, administracja i prawo	04
		Biznes i administracja	041
		Prawo	042
		Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane z biznesem, administracją i prawem	048
		Biznes, administracja i prawo, bliżej niezdefiniowane	(049)
		Nauki przyrodnicze, matematyka i statystyka	05
		Nauki biologiczne i pokrewne	051
		Środowisko	052
		Nauki fizyczne	053
		Matematyka i statystyka	054
		Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane z naukami przyrodniczymi, matematyką i statystyką	058
		Nauki przyrodnicze, matematyka i statystyka, bliżej niezdefiniowane	(059)
		Technologie informacyjno-komunikacyjne (ICT)	06
		Technologie informacyjno-komunikacyjne	061
		Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane z technologiami informacyjno-komunikacyjnymi (ICT)	068
		Inżynieria, produkcja i budownictwo	07
		Nauki inżynieryjno-techniczne	071
		Produkcja i przetwórstwo	072
		Architektura i budownictwo	073
		Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane z inżynierią, produkcją i budownictwem	078
		Inżynieria, produkcja i budownictwo, bliżej niezdefiniowane	(079)
		Rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo i weterynaria	08
		Rolnictwo	081
		Leśnictwo	082
		Rybołówstwo	083
		Weterynaria	084
		Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane z rolnictwem, leśnictwem, rybołówstwem i weterynarią	088
		Rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo i weterynaria, bliżej niezdefiniowane	(089)
		Zdrowie i opieka społeczna	09
		Zdrowie	091
		Opieka społeczna	092
		Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane ze zdrowiem i opieką społeczną	098
		Zdrowie i opieka społeczna, bliżej niezdefiniowane	(099)
		Usługi	10
		Usługi na rzecz ludności	101
		Higiena, usługi w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy	102
		Usługi w zakresie ochrony	103
		Usługi transportowe	104
		Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane z usługami	108
		Usługi, bliżej niezdefiniowane	(109)
		Nie podano
		Nie dotyczy
Czas pobytu w kraju zamieszkania w pełnych latach	Czas pobytu w kraju zamieszkania w pełnych latach opisuje czas od chwili, gdy osoba ostatnio osiedliła się w kraju zgłaszającym, wyrażony w pełnych latach, w następujący sposób: — Osoba urodziła się w kraju i nigdy nie mieszkała za granicą przez co najmniej 1 rok; kategoria ta obejmuje osoby urodzone w kraju zgłaszającym, które nigdy nie miały miejsca zamieszkania przez okres co najmniej 1 roku w kraju innym niż kraj zgłaszający. — Liczba lat w kraju od ostatniego osiedlenia się w tym kraju – liczba całkowita wyrażająca czas od chwili, gdy osoba ostatnio ustanowiła swoje miejsce zamieszkania, do dnia odniesienia (określonego dla każdego zbierania mikrodanych) w ukończonych latach.	— Osoba urodziła się w tym kraju i nigdy nie mieszkała za granicą przez co najmniej 1 rok — Liczba lat w tym kraju (od ostatniego osiedlenia się w tym kraju) (2 cyfry) — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Samoocena ogólnego stanu zdrowia	Samoocena ogólnego stanu zdrowia to subiektywna ocena osoby dotycząca własnego zdrowia ogólnie (raczej niż obecnego stanu zdrowia lub możliwych przejściowych problemów zdrowotnych), w tym różnych aspektów zdrowia, tj. funkcjonowania fizycznego i emocjonalnego, zdrowia psychicznego (obejmującego dobrostan psychologiczny i zaburzenia psychiczne) oraz objawów biomedycznych.	— Bardzo dobry — Dobry — Średni (ani dobry ani zły) — Zły — Bardzo zły — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Długotrwałe problemy zdrowotne	Zmienna „długotrwałe problemy zdrowotne” to subiektywna oceny osoby dotycząca własnych przewlekłych problemów zdrowotnych, obejmujących różne fizyczne, emocjonalne, behawioralne i psychiczne aspekty zdrowia, choroby i zaburzenia, jak również bóle i zły stan zdrowia spowodowane przez wypadki i urazy lub choroby wrodzone. Cechą długotrwałych lub przewlekłych chorób jest ich trwały charakter i fakt, że mogą wymagać długiego okresu kontroli, obserwacji lub opieki. Długotrwałe choroby lub problemy zdrowotne to takie, które trwały (lub nawracały) lub zgodnie z przewidywaniami będą trwać (lub nawracać) przez okres co najmniej 6 miesięcy. Kategoria „tak” odnosi się do występowania jednego lub większej liczby długotrwałych lub przewlekłych problemów zdrowotnych, zaś „nie” odnosi się do braku długotrwałych lub przewlekłych problemów zdrowotnych w ocenie respondenta.	— Tak — Nie — Nie podano (1) — Nie dotyczy  (2)
Ograniczenie aktywności z powodu problemów zdrowotnych	Zmienna mierzy indywidualną ocenę stopnia długotrwałego trwającego ograniczenia lub ograniczeń (co najmniej 6 miesięcy), związanych z problemem lub problemami zdrowotnymi (fizycznymi, psychicznymi lub emocjonalnymi, w tym upośledzeniem lub ograniczeniami spowodowanymi podeszłym wiekiem), aktywności, w których osoba zwykle by uczestniczyła, gdyby tych ograniczeń nie było. Aktywność definiuje się jako wykonywanie zadań lub podejmowanie działań przez osobę. Ograniczenie aktywności definiuje się jako trudności w podejmowaniu przez osobę działań, oceniane w oparciu o ogólnie akceptowane normy populacyjne dotyczące oczekiwań kulturowych i społecznych w odniesieniu do zwykle podejmowanych działań, obejmujących szeroki wachlarz czynności związanych z pracą, szkołą, domem i rekreacją. Osoby cierpiące na nawracające lub zmienne stany chorobowe powinny odnieść się do najczęściej występującej sytuacji mającej wpływ na ich zwykłą aktywność: — „Poważne ograniczenie” oznacza, że działanie nie może zostać wykonane lub jest możliwe tylko z ogromnymi trudnościami i zwykle z pomocą innych osób. — „Ograniczenie, lecz nie poważne” oznacza, że wykonanie działania jest możliwe, ale z pewnymi trudnościami, zwykle jednak bez potrzeby pomocy (lub z pomocą mniej częstą niż codziennie) innych osób. — „Brak ograniczeń” oznacza, że wykonywanie zwykłych działań jest możliwe bez trudności lub wszelkie ewentualne ograniczenia aktywności nie trwały dłużej niż ostatnie 6 miesięcy.	— Poważne ograniczenie — Ograniczenie, lecz nie poważne — Brak ograniczeń — Nie podano (1) — Nie dotyczy (2)
Sposób przeprowadzenia wywiadu	Zmienna podaje metodę zastosowaną w celu zebrania informacji od respondenta. W przypadku gdy do celów zbierania informacji od respondenta stosuje się wiele sposobów, zmienna podaje najczęściej stosowany sposób. W przypadku wywiadów PAPI, CAPI i CATI obecny jest ankieter. CAWI jest wypełniane samodzielnie przez respondenta na podstawie instrukcji na stronie internetowej. Kategoria „inny” jest stosowana w przypadkach, gdy sposób przeprowadzenia wywiadu nie wchodzi w zakres pozostałych kategorii, np. wywiad przeprowadzany samodzielnie na papierze (PASI) lub samodzielnie przeprowadzany i wspomagany komputerowo, ale nie internetowy wywiad (CASI). Kategoria „nie dotyczy” ma być stosowana do celów liczenia jednostek statystycznych – będących częścią populacji źródła danych – w odniesieniu do których systematycznie nie podaje się żadnych informacji dotyczących tej zmiennej, np. w przypadku osób poniżej pewnego wieku, a także w przypadku, gdy wszystkie informacje otrzymano z rejestrów (tj. dane administracyjne) lub imputowano bądź uzyskano przy pomocy obu tych metod i nie przeprowadzono wywiadu.	— Wywiad bezpośredni z wykorzystaniem formularzy papierowych (PAPI) — Wywiad bezpośredni wspomagany komputerowo (CAPI) — Wywiad telefoniczny wspomagany komputerowo (CAPI) — Wywiad internetowy wspomagany komputerowo (CAWI) — Inny — Nie dotyczy
Rodzaj wywiadu indywidualnego	Zmienna podaje, czy wymagane informacje dostarczył wyznaczony respondent czy inna osoba (respondent w zastępstwie). Wyznaczony respondent to osoba wskazana w zasadach dotyczących każdego zbierania mikrodanych, którą prosi się o podanie informacji. „Bezpośrednie uczestnictwo” odnosi się do sytuacji, w której wyznaczony respondent sam podaje wymagane informacje. Bezpośrednie uczestnictwo obejmuje także przypadki, w których wyznaczony respondent podał wymagane informacje z pomocą innej osoby (np. tłumaczenie, pomoc fizyczna) i zatwierdził przedstawione odpowiedzi. „Pośrednie uczestnictwo” odnosi się do sytuacji, w której informacje wymagane od wyznaczonego respondenta podała osoba trzecia (tj. respondent w zastępstwie) i informacji tych nie zatwierdził wyznaczony respondent. Kategoria „nie dotyczy” ma być stosowana do celów liczenia jednostek statystycznych – będących częścią populacji źródła danych – w odniesieniu do których systematycznie nie podaje się żadnych informacji dotyczących tej zmiennej, a także w przypadku, gdy wszystkie informacje otrzymano z rejestrów (tj. dane administracyjne) lub imputowano bądź uzyskano przy pomocy obu tych metod i nie przeprowadzono wywiadu.	— Bezpośrednie uczestnictwo — Pośrednie uczestnictwo — Nie podano (1) — Nie dotyczy
Warstwa	Warstwa pierwotna odpowiadająca każdej jednostce objętej obserwacją (osobie lub gospodarstwu domowemu) w przypadku, gdy populacja docelowa (lub jej część) jest podzielona na warstwy na pierwszym stopniu schematu losowania; zmienna zapewnia kody identyfikacyjne dla różnych warstw (identyfikator warstwy). Podział populacji na warstwy oznacza podział na nienakładające się na siebie podpopulacje zwane warstwami. W obrębie każdej warstwy wybiera się następnie niezależne próby. Zarejestrowane informacje zawsze odnoszą się do sytuacji w chwili losowania danej jednostki badania (osoby lub gospodarstwa domowego). Kategoria „identyfikator warstwy” zapewnia kod identyfikacyjny warstwy, do której należy każda jednostka objęta obserwacją (osoba lub gospodarstwo domowe). Kody indentyfikacyjne warstwy mają być stosowane w przypadku, gdy populacja docelowa została podzielona na warstwy, lub w przypadku uwzględnienia samoreprezentujących się jednostek losowania pierwszego stopnia (PSU). Kategoria „nie dotyczy” ma być stosowana w przypadku, gdy populacja docelowa nie została podzielona na warstwy na pierwszym etapie doboru próby (np. gdy próba została wybrana przez prosty lub zespołowy dobór losowy) i nie uwzględniono samoreprezentujących się PSU.	— Identyfikator warstwy — Nie dotyczy
Jednostka losowania pierwszego stopnia (PSU)	Zmienna podaje jednostkę losowania pierwszego stopnia (PSU) odpowiadającą każdej jednostce objętej obserwacją (osobie lub gospodarstwu domowemu) w przypadku, gdy populacja docelowa jest podzielona na zespoły; zapewnia kody identyfikacyjne dla zespołów lub PSU. Populację dzieli się na zespoły (tj. odrębne podpopulacje) w przypadku, gdy bezpośredni dobór próby jest niemożliwy (ze względu na brak operatu losowania) lub jego realizacja jest zbyt droga (populacja jest szeroko rozsiana pod względem geograficznym). Próbę zespołów (PSU) wybiera się wówczas na pierwszym stopniu procesu doboru próby. Zarejestrowane informacje zawsze odnoszą się do sytuacji w chwili losowania danej jednostki (osoby lub gospodarstwa domowego). Kategoria „identyfikator jednostki losowania pierwszego stopnia” zapewnia kod identyfikacyjny PSU (wśród wybranych PSU), do której należy każda jednostka objęta obserwacją (osoba lub gospodarstwo domowe), w przypadku gdy populacja docelowa została podzielona na zespoły na pierwszym stopniu losowania. Kategoria „nie dotyczy” ma być stosowana w przypadku, gdy populacja docelowa nie została podzielona na zespoły na pierwszym stopniu doboru próby, np. gdy próba została wybrana przez prosty lub warstwowy dobór losowy.	— Identyfikator jednostki losowania pierwszego stopnia (PSU) — Nie dotyczy

---

(1)  Kategoria „nie podano” ma być stosowana w przypadkach braku odpowiedzi, np. respondent nie zna lub odmawia odpowiedzi.

(2)  Kategoria „nie dotyczy” ma być stosowana w przypadkach niewchodzących w zakres konkretnej zmiennej, tj. w wyniku zastosowania filtra dla tej zmiennej, a także ma być stosowana do celów liczenia jednostek statystycznych – będących częścią populacji źródła danych – w odniesieniu do których systematycznie nie podaje się żadnych informacji dotyczących tej zmiennej, np. w przypadku osób poniżej pewnego wieku.

(3)  Rozporządzenie (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (Dz.U. L 393 z 30.12.2006, s. 1).

(4)  http://ec.europa.eu/eurostat/documents/1978984/6037342/ISCO-08.pdf (wersja angielska, dostępne są także wersje francuska i niemiecka).

(5)  http://uis.unesco.org/sites/default/files/documents/international-standard-classification-of-education-isced-2011-en.pdf (dostępna w językach angielskim i francuskim).

(6)  http://ec.europa.eu/eurostat/ramon/nomenclatures/index.cfm?TargetUrl=LST_NOM_DTL&StrNom=CL_GEO&StrLanguageCode=EN&IntPcKey=&StrLayoutCode=HIERARCHIC (dostępny w językach angielskim, francuskim i niemieckim)

(7)  Osoby, które nigdy nie miały doświadczenia zawodowego w pracy w zamian za wynagrodzenie lub inny zysk przy co najmniej jednej godzinie pracy w tygodniu.

(8)  http://uis.unesco.org/sites/default/files/documents/isced-fields-of-education-and-training-2013-en.pdf (dostępna w językach angielskim i francuskim).

(9)  Kody (009), (029), (039), (049), (059), (079), (089), (099), (109) nie są kodami ISCED.

Artykuł 1

Nazwa „Pan Galego”/„Pan Gallego” (ChOG) zostaje zarejestrowana.

Nazwa, o której mowa w akapicie pierwszym, określa produkt należący do klasy 2.3 Chleb, ciasta, ciastka, wyroby cukiernicze, herbatniki i inne wyroby piekarnicze, zgodnie z załącznikiem XI do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 668/2014 (3).

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1

Zatwierdza się zmianę w specyfikacji opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczącą nazwy „Cordero Manchego” (ChOG).

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1

Zatwierdza się zmianę w specyfikacji opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczącą nazwy „Riso del Delta del Po” (ChOG).

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1

Zatwierdza się zmianę w specyfikacji opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczącą nazwy „Bleu du Vercors-Sassenage” (ChNP).

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1484/95 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ZAŁĄCZNIK

---

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1106/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi, w odniesieniu do aktualizacji nazewnictwa państw i terytoriów (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 7).»

Artykuł 1

W odniesieniu do ofert przetargowych złożonych w ramach procedury przetargowej otwartej rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2019/1882 w trakcie podokresu kończącego się dnia 17 grudnia 2019 r. maksymalna wysokość dopłat do prywatnego przechowywania oliwy z oliwek wynosi:

a)	0,00 EUR na dzień za tonę oliwy z oliwek najwyższej jakości z pierwszego tłoczenia;

b)	1,10 EUR na dzień za tonę oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia;

c)	1,10 EUR na dzień za tonę oliwy lampante.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1

Christoph BUIK zostaje niniejszym mianowany szefem misji doradczej Unii Europejskiej na rzecz reformy sektora bezpieczeństwa w Iraku (EUAM Iraq) na okres od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 17 kwietnia 2020 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2020 r.

Artykuł 1

Paulo SOARES zostaje niniejszym mianowany szefem misji doradczej Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Republice Środkowoafrykańskiej (EUAM RCA) od dnia 9 grudnia 2019 r. do dnia 8 grudnia 2020 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 9 grudnia 2019 r.

Artykuł 1

Następujące osoby zostają niniejszym mianowane członkami Zarządu Europejskiego Banku Centralnego na ośmioletnią kadencję, począwszy od dnia 1 stycznia 2020 r.:

—	Fabio PANETTA,

—	Isabel SCHNABEL.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Artykuł 1

Artykuł 2

Artykuł 3

Artykuł 4

Artykuł 5

ZAŁĄCZNIK

PROJEKT W SPRAWIE WSPARCIA GLOBALNEGO MECHANIZMU RAPORTOWANIA W ZAKRESIE NIELEGALNEJ BRONI KONWENCJONALNEJ I AMUNICJI DO TYCH RODZAJÓW BRONI W CELU ZMNIEJSZENIA RYZYKA ICH PRZENIKANIA I NIELEGALNEGO TRANSFERU

(„iTrace IV”)

1.   Kontekst i uzasadnienie wsparcia w ramach WPZiB

1.1.

Niniejsza decyzja opiera się na kolejnych decyzjach Rady mających na celu walkę z destabilizującymi skutkami przenikania broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni i handlu nimi, w szczególności na decyzjach Rady 2013/698/WPZiB, (WPZiB) 2015/1908 i (WPZiB) 2017/2283, która ustanowiła i wzmocniła iTrace – globalny mechanizm raportowania w zakresie broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni. Nielegalne rozprzestrzenianie broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni jest jednym z najważniejszych czynników podkopujących stabilność państw i zaostrzających konflikty, co stanowi poważne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa. Jak stwierdzono w Strategii UE dotyczącej BSiL, nielegalna broń palna oraz BSiL nadal przyczynia się do niestabilności i przemocy w Unii, w jej bezpośrednim sąsiedztwie, oraz w pozostałej części świata. Za sprawą nielegalnej broni strzeleckiej nasilają się światowy terroryzm i konflikty, udaremniając wysiłki w zakresie rozwoju, zarządzania kryzysowego oraz działania humanitarne i stabilizacyjne podejmowane przez Unię w regionach z nią sąsiadujących i w Afryce. Obecność nielegalnej broni palnej w Unii ma wyraźny wpływ na bezpieczeństwo wewnętrzne, przyczynia się bowiem do rozwoju przestępczości zorganizowanej i zapewnia terrorystom środki do przeprowadzenia ataków w Europie. Ostatnie wnioski wynikające z projektu iTrace w Afganistanie, Iraku, Jemenie, Libii, Syrii i na Ukrainie i z innych konfliktów w pobliżu granic zewnętrznych Unii potwierdzają założenia zawarte w strategii UE dotyczącej BSiL. Działania prowadzone na podstawie decyzji WPZiB 2015/1908 uwierzytelniły iTrace jako globalną inicjatywę monitorowania broni wykorzystywanej w konfliktach. Projekt iTrace funkcjonuje w ponad 40 państwach dotkniętych konfliktami, w tym w Afryce, na Bliskim Wschodzie, w Azji Środkowej oraz w Azji Południowej i Wschodniej i stworzył największe na świecie publiczne repozytorium przekierowanej broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni, by wspierać państwa w wysiłkach na rzecz wykrywania i zwalczania przenikania broni zgodnie z zobowiązaniami wynikającymi z kryterium 7 wspólnego stanowiska 2008/944/WPZiB i art. 11 Traktatu o handlu bronią. Dostarcza on dokładnych sprawozdań na temat przenikania broni i amunicji do zbrojnych ugrupowań rebelianckich i terrorystycznych, które stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa Unii, w tym do Al-Kaidy w Islamskim Maghrebie i do Daisz / Państwa Islamskiego i umożliwia poufne i szybkie powiadamianie organów kontroli wywozu państw członkowskich Unii o ryzyku nielegalnego przenikania po wywozie; dostarcza kluczowych informacji w czasie rzeczywistym o nielegalnym handlu bronią i dynamice konfliktu delegaturom UE i misjom dyplomatycznym państw członkowskich w regionach dotkniętych konfliktami. Przyczynia się on również do podnoszenia świadomości na temat środków kontroli broni i przeciwdziałania jej przenikaniu poprzez wyważone i odpowiedzialne angażowanie globalnych mediów informacyjnych.

1.2

Obecnie państwa członkowskie stale postulują jednak, by projekt iTrace zapewniał bezpośrednie briefingi (w tym poprzez częste wizyty w stolicach) krajowym organom odpowiedzialnym za wydawanie licencji na wywóz broni, i by udostępnił na zasadzie dwustronnej decydentom w państwach członkowskich odpowiedzialnym za politykę w dziedzinie kontroli wywozu broni większy wachlarz zasobów. Celem niniejszej decyzji jest zatem kontynuowanie i wzmożenie prac nad projektem w ramach decyzji WPZiB 2017/2283 przez dalsze zapewnianie unijnym decydentom politycznym, ekspertom w dziedzinie kontroli broni i urzędnikom zajmującym się kontrolą wywozu broni dostępu do systematycznie gromadzonych stosownych informacji, które będą ich wspierać w opracowywaniu skutecznych i opartych na dowodach strategii skierowanych przeciwko przenikaniu i nielegalnemu rozprzestrzenianiu broni konwencjonalnej oraz amunicji do tych rodzajów broni, by zwiększyć bezpieczeństwo międzynarodowe i regionalne. Będzie zatem nadal stanowić dla nich wsparcie umożliwiające połączenie skutecznej strategii reagowania z właściwymi działaniami zapobiegawczymi, by zająć się kwestią nielegalnej podaży i popytu oraz zapewnić skuteczną kontrolę broni konwencjonalnej w państwach trzecich.

1.3.

Niniejsza decyzja przewiduje ciągłe utrzymywanie i dalsze wzmacnianie publicznie dostępnego globalnego systemu raportowania w zakresie broni iTrace. Projekty wymienione w decyzji WPZiB 2017/2283 zostaną wzmocnione przez: 1) zwiększoną częstotliwość i czas trwania misji w celu gromadzenia danych na temat nielegalnych dostaw broni konwencjonalnej do regionów dotkniętych konfliktami; 2) zindywidualizowane pakiety wsparcia dla państw członkowskich obejmujące bezpośrednie konsultacje, dostosowane do potrzeb dane i sprawozdania, całodobowe wsparcie techniczne i wyznaczanie zadań dotyczących weryfikacji po dostawie; oraz 3) szkolenie i mentoring władz krajowych w państwach dotkniętych konfliktami w celu śledzenia nielegalnej broni konwencjonalnej, która została znaleziona lub skonfiskowana na terytoriach podlegających ich jurysdykcji, w celu budowania zdolności w zakresie przeciwdziałania przenikaniu, w tym zdolności śledzenia w ramach międzynarodowego instrumentu umożliwiającego śledzenie, wzmocnienia zarządzania bronią, w tym rejestracji broni, oraz stymulowania gromadzenia danych iTrace.

2.   Cele ogólne

Opisane w sekcji 4 działanie będzie w dalszym stopniu wspierać społeczność międzynarodową w walce z destabilizującymi skutkami przenikania broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni i handlu nimi. Nadal będzie ono zapewniać decydentom politycznym, ekspertom w dziedzinie kontroli broni i urzędnikom zajmującym się kontrolą wywozu broni dostęp do stosownych informacji, które będą ich wspierać w opracowywaniu skutecznych i opartych na dowodach strategii skierowanych przeciwko przenikaniu i nielegalnemu rozprzestrzenianiu broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni, by zwiększyć bezpieczeństwo międzynarodowe i regionalne. W szczególności działanie to:

a)	dostarczy konkretnych informacji na temat przenikania i handlu bronią konwencjonalną i amunicją do tych rodzajów broni, aby wesprzeć skuteczne wdrażanie wspólnego stanowiska 2008/944/WPZiB, ATT, programu działania ONZ oraz międzynarodowego instrumentu umożliwiającego śledzenie;

b)	zapewni zindywidualizowane wsparcie państwom członkowskim, aby pomóc w ocenie ryzyka przenikania i w ograniczaniu tego ryzyka;

c)

ujawni szlaki i podmioty zaangażowane w przenikanie broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni do regionów dotkniętych konfliktem lub do międzynarodowych organizacji terrorystycznych oraz przedstawi dowody uczestnictwa grup i osób fizycznych w nielegalnym handlu, stanowiące wsparcie dla krajowych postępowań sądowych;

d)

pogłębi współpracę między stosownymi organami ONZ, misjami i innymi organizacjami międzynarodowymi w dziedzinie śledzenia broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni oraz bezpośredniego przekazywania informacji z korzyścią dla istniejących mechanizmów monitorowania, w tym z systemem Interpolu do zarządzania rejestrowaniem i śledzeniem nielegalnej broni (iARMS), i z Europolem, przy czym ten ostatni zawarł w 2019 r. z CAR protokół ustaleń dotyczący wymiany informacji;

e)

zapewni stosowne informacje umożliwiające określenie priorytetowych obszarów współpracy międzynarodowej i pomocy na rzecz skutecznego zwalczania przenikania broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni oraz nielegalnego handlu nimi, takich jak finansowanie przedsięwzięć dotyczących bezpieczeństwa zapasów broni lub zarządzania granicami; oraz

f)

zapewni mechanizm wspierający monitorowanie wdrażania Traktatu o handlu bronią, w szczególności wykrywanie nielegalnego przenikania przerzucanej broni konwencjonalnej, oraz wspierający rządy w ocenianiu ryzyka przenikania przed wywozem broni konwencjonalnej, zwłaszcza ryzyka przenikania w granicach państwa-odbiorcy lub ponownego wywozu na niepożądanych warunkach.

3.   Trwałość projektu w dłuższym okresie i jego wyniki

Działanie zapewni trwałe ramy ciągłego monitorowania nielegalnego rozprzestrzeniania broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni. Oczekuje się, że w dużym stopniu zwiększy zasób dostępnych informacji dotyczących broni i będzie znacząco wspierać ukierunkowany rozwój skutecznej kontroli broni konwencjonalnej i polityk kontroli wywozu broni. Projekt umożliwi w szczególności:

a)	dalsze zasilanie systemu zarządzania informacjami iTrace, który zapewni długookresowe gromadzenie danych dotyczących nielegalnej broni konwencjonalnej i ich analizę;

b)

zapewnienie decydentom zajmującym się kontrolą broni konwencjonalnej i ekspertom w tej dziedzinie narzędzia umożliwiającego określenie skuteczniejszych strategii i priorytetów w dziedzinie pomocy i współpracy, na przykład przez określanie możliwości współpracy regionalnej lub subregionalnej, mechanizmy koordynacji i wymiany informacji, które należy ustanowić lub wzmocnić, przez wskazywanie niewystarczająco zabezpieczonych krajowych zapasów broni, nieodpowiednie zarządzanie zasobami, tras nielegalnego transferu, nieskutecznych kontroli granicznych oraz niewystarczających zdolności w zakresie egzekwowania prawa;

c)	wykorzystywanie charakteryzującej go elastyczności, by generować informacje mające znaczenie dla określania polityki działania, niezależnie od szybkich zmian dotyczących jej wymogów;

d)	znaczne zwiększenie skuteczności organizacji i osób fizycznych monitorujących broń w kontekście międzynarodowym, dzięki udostępnieniu im mechanizmu wymiany informacji, których zakres stale się powiększa; oraz

e)	zbudowanie trwałych zdolności krajowych w państwach dotkniętych konfliktami do identyfikowania i śledzenia nielegalnej broni konwencjonalnej i skuteczniejszego angażowania się w międzynarodowe procesy kontroli broni i egzekwowania prawa.

4.   Opis działania

4.1.   Projekt 1: Szkolenie i mentoring władz krajowych w państwach dotkniętych konfliktami w zakresie identyfikacji broni i jej śledzenia w skali międzynarodowej.

4.1.1.   Cel projektu

Programy szkoleniowe i mentorskie iTrace zapewniają organom krajowym w państwach dotkniętych konfliktami metody i umiejętności w zakresie samodzielnego diagnozowania przekierowywania broni konwencjonalnej i stawiania czoła temu zjawisku. Szkolenie ma na celu wypracowanie często nieistniejących zdolności do identyfikowania i śledzenia nielegalnej broni konwencjonalnej, a opieka mentorska pozwala personelowi projektu iTrace wskazać w czasie rzeczywistym krytyczne luki w zakresie zdolności i niezwłocznie dostosowywać rozwiązania w celu zaradzenia temu problemowi. Programy szkoleniowy i mentorski iTrace ułatwiają ponadto ugruntowanie stosunków między projektem iTrace a organami krajowymi, dzięki czemu zespoły dochodzeniowo–śledcze w terenie mają większy dostęp do skonfiskowanej i odzyskanej broni konwencjonalnej – dzięki czemu zwiększy się pełne spektrum gromadzenia danych, analizy i sprawozdawczości w ramach iTrace.

4.1.2.   Korzyść dla unijnych inicjatyw w zakresie kontroli zbrojeń

Programy szkoleniowe i mentorskie iTrace odpowiadają na działania podejmowane w ramach strategii UE dotyczącej BSiL w celu wspierania krajowych zdolności do „identyfikacji i śledzenia pochodzenia nielegalnej BSiL i amunicji w strefach konfliktu” oraz bezpośrednio i pośrednio zwiększają szeroki wachlarz wspieranych przez państwa członkowskie inicjatyw w zakresie kontroli zbrojeń. Skutki bezpośrednie dotyczą między innymi wspierania krajowych organów ścigania w zakresie śledzenia BSiL zgodnie z międzynarodowym instrumentem umożliwiającym śledzenie, zwiększenia krajowych zdolności w zakresie gromadzenia danych dotyczących śledzonej broni w ramach wskaźnika celu zrównoważonego rozwoju nr 16.4.2, a także wspierania inicjowanych przez państwa członkowskie programów zarządzania bronią i amunicją. Skutki pośrednie dotyczą między innymi informacji zwrotnych gromadzonych na miejscu, takich jak ostrzeganie państw członkowskich o ryzyku przekierowania napotkanym w państwach partnerskich, oraz wykrywania przekierowania z krajowych zapasów i dostarczania tych informacji do wspieranych przez Unię programów w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i zarządzania zapasami.

4.1.3.   Działania w ramach projektu

W 2018 r. CAR ustanowiła Jednostkę Wsparcia Technicznego; jest to jednostka utworzona w celu prowadzenia działań szkoleniowych i mentorskich na rzecz organów krajowych w państwach dotkniętych konfliktami, w których realizowany jest projekt iTrace. Te działania w zakresie szkoleń i mentoringu mają wzmocnić wszystkie krajowe inicjatywy w zakresie przeciwdziałania przenikaniu broni przez udzielanie instrukcji i rozwijanie zdolności w zakresie śledzenia, znakowania i ewidencjonowania broni konwencjonalnej, przestrzegania procedur ustalonych w międzynarodowym instrumencie umożliwiającym śledzenie odnośnie do skonfiskowanej i wychwyconej nielegalnej broni konwencjonalnej oraz ocen bezpieczeństwa fizycznego i zarządzania zapasami, które mają identyfikować i eliminować u źródła zagrożenia związane z przenikaniem broni. CAR zapewni partnerom lokalnym oraz, w razie potrzeby, pracownikom misji pokojowych, w tym misji ONZ i UE oraz grup i paneli monitorowania sankcji ONZ, specjalistyczne, dostosowane do potrzeb szkolenia w zakresie pełnego spektrum wymienionych powyżej działań. W związku z tym projekt iTrace będzie nadal odpowiadał bezpośrednio na działanie wymienione w strategii UE dotyczącej BSiL, w której wzywa się do wspierania przez UE „paneli ONZ monitorujących embarga na broń” oraz do rozważenia – na potrzeby kontroli wywozu broni – „możliwości poprawy dostępu do formułowanych przez nie wniosków dotyczących przenikania broni oraz nielegalnej broni palnej i BSiL”. Szkolenia prowadzone w ramach projektu iTrace będą opierać się na szeregu usług oferowanych przez CAR od 2014 r., co okazało się kluczowe dla wspierania partnerów lokalnych w państwach dotkniętych konfliktami, wspierania paneli ONZ, a także zapewnienia większego dostępu do zespołów dochodzeniowo-śledczych iTrace w terenie. W ramach projektu personel z zespołów dochodzeniowo-śledczych w terenie i z Jednostki Wsparcia Technicznego zostanie oddelegowany do przekazywania wiedzy na stopniowo coraz bardziej technicznym poziomie, dotyczącej:

a)	wprowadzenia do gromadzenia danych na temat broni konwencjonalnej, w odniesieniu do poszczególnych przypadków;

b)	podstawowych technik identyfikacji broni konwencjonalnej i skutecznych technik dokumentacji;

c)	standardowych procedur operacyjnych w zakresie gromadzenia dowodów oraz łańcucha dowodowego;

d)	wymogów dotyczących badań dalekosiężnych, regionalnych i międzynarodowych;

e)	wdrażania międzynarodowego instrumentu umożliwiającego śledzenie; w stosownych przypadkach władze w krajach partnerskich zostaną przeszkolone i będą zachęcane do rozpoczęcia składania wniosków o śledzenie;

f)	międzynarodowego śledzenia broni i międzynarodowych systemów śledzenia broni (zwłaszcza Interpolu i Europolu);

g)	wykorzystania dużych zbiorów danych i analizy trendów; oraz

h)	możliwości pomocy technicznej (międzynarodowej) oraz interwencji w zakresie egzekwowania prawa.

Działania te będą prowadzone równolegle z badaniami terenowymi w ramach iTrace – w tym wspólnymi badaniami (mentoringiem w ich zakresie) prowadzonymi z organami władz krajowych.

4.1.4.   Rezultaty projektu

Projekt:

a)	zachęci organy krajowe do udzielania szerszego dostępu terenowym zespołom dochodzeniowo-śledczym iTrace – co jest odpowiedzią na powtarzające się apele o zapewnienie przez zespoły iTrace pomocy technicznej i zdolności w zakresie wspólnych dochodzeń, i oznacza zwiększenie gromadzenia danych iTrace.

b)

zapewni konkretne wsparcie zdolności rządów krajowych, które choć są dotknięte skutkami przenikania broni konwencjonalnej, nie posiadają narzędzi do identyfikowania i zgłaszania przekierowanej broni; jest to często wstępem do skuteczniejszego zarządzania bronią konwencjonalną na poziomie krajowym i jako takie wspiera wdrażanie Traktatu o handlu bronią, międzynarodowego instrumentu umożliwiającego śledzenie, programu działania ONZ i celu zrównoważonego rozwoju 16.4.2, a także do programowania fizycznego bezpieczeństwa i zarządzania zapasami, jak również sprzyja kontaktom z międzynarodowymi organami egzekwowania prawa, w tym Interpolem (iARMS) i Europolem.

c)

będzie wspierać pogłębiony dialog – zwłaszcza poprzez określanie głównych zainteresowanych stron na potrzeby innych wspieranych przez Unię inicjatyw, np. stosunki misji UE z rządami państw przyjmujących oraz ożywienie inicjatyw, takich jak programowanie fizycznego bezpieczeństwa i zarządzania zapasami, np. wspieranych przez Unię projektów w zakresie zarządzania zapasami.

4.1.5.   Wskaźniki realizacji projektu

Do 40 wizyt w terenie w zakresie szkoleń i mentoringu, z naciskiem na wielokrotne wizyty służące wsparciu organów krajowych w budowaniu zdolności w zakresie śledzenia.

Projekt będzie realizowany w pełnym trzyletnim okresie realizacji projektu iTrace.

4.1.6.   Beneficjenci projektu

Działania w zakresie szkoleń i mentoringu przyniosą bezpośrednie korzyści krajowym zainteresowanym stronom w państwach dotkniętych konfliktem, w tym organom egzekwowania prawa i prokuratorom. Program zaoferuje pośrednie wsparcie na rzecz krajowych dialogów z finansowanymi przez Unię i innymi inicjatywami dotyczącymi kontroli broni i zachęci do wykorzystywania międzynarodowych mechanizmów śledzenia, w tym systemu iARMS Interpolu oraz Europolu, a także ułatwi współpracę ze wspieranymi przez Unię projektami w zakresie zarządzania zapasami i innymi projektami dotyczącymi kontroli BSiL.

4.2.   Projekt 2: Intensywniejsze badania terenowe niezbędne do dalszego wprowadzania do systemu iTrace w czasie rzeczywistym udokumentowanych dowodów na przenikanie broni konwencjonalnej oraz amunicji oraz na nielegalny handel nimi, a także innych stosownych informacji.

4.2.1.   Cel projektu

Dzięki projektowi zwiększy się częstotliwość i czas trwania badań terenowych w zakresie broni konwencjonalnej oraz amunicji będącej w obrocie na obszarach dotkniętych konfliktem. Projekt będzie priorytetowo traktować kraje, których sytuacja szczególnie niepokoi państwa członkowskie, w tym między innymi Afganistan, Irak, Jemen, Libię, Mali, Sudan Południowy, Somalię, Syrię i Ukrainę. Badania w terenie dostarczą konkretnych dowodów na przenikanie broni konwencjonalnej w ręce rebeliantów i ugrupowań terrorystycznych; w przeciwnym wypadku byłoby to niewidoczne dla zewnętrznych obserwatorów (w tym państw członkowskich eksportujących broń). CAR złoży wniosek o uprzednią zgodę Europejskiej Grupy Roboczej ds. Wywozu Broni Konwencjonalnej (COARM) przed merytorycznym zaangażowaniem we wszystkich krajach, które nie były wcześniej objęte badaniami terenowymi iTrace lub programami szkoleniowymi i mentorskimi iTrace.

Wykorzystując nowe technologie i zaawansowane techniki kryminalistyczne, CAR zastosuje szereg różnych działań w terenie, w tym udoskonaloną dokumentację fotograficzną, ekspertyzy kryminalistyczne i odzyskiwanie zatartych znaków towarowych. CAR wykazał, że metody te ujawniają możliwe do prześledzenia informacje dotyczące broni, amunicji i powiązanego materiału niemożliwych wcześniej do prześledzenia, ułatwiając dochodzenia odnośnie do rosnącej liczby nielegalnych materiałów, których dane identyfikacyjne zostały usunięte w celu ukrycia pochodzenia.

Uzyskane w ten sposób dane poprawią zbiorowe rozumienie przez państwa członkowskie problematyki przenikania broni i jej nielegalnych transferów oraz metod stosowanych przez handlarzy w celu ich ukrycia, a także znacznie zwiększą ich zdolności, jeśli chodzi o przerwanie nielegalnego handlu.

4.2.2.   Korzyść dla unijnych inicjatyw w zakresie kontroli zbrojeń

Badania terenowe iTrace są dynamicznym punktem odniesienia, jeśli chodzi o przekierowaną broń konwencjonalną w państwach dotkniętych konfliktami. W ramach tego punktu odniesienia na bieżąco mierzona jest skuteczność wspólnego stanowiska 2008/944/WPZiB i porozumień w zakresie kontroli broni, do których przestrzegania zobowiązały się państwa członkowskie, w tym między innymi Traktatu o handlu bronią, programu działania ONZ oraz strategii UE dotyczącej BSiL. Szczegółowa dokumentacja dotycząca broni na potrzeby konfliktu służy również jako punkt wyjścia dla oficjalnego śledzenia broni konwencjonalnej oraz kompleksowych dochodzeń w sprawie finansowania konfliktów i sieci dostaw broni.

4.2.3.   Działania w ramach projektu

W ramach tego projektu podjęte zostaną następujące działania:

a)	zaangażowanie wykwalifikowanych ekspertów w dziedzinie broni do przeprowadzenia w terenie analizy nielegalnej broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni, odzyskanych z państw dotkniętych konfliktem;

b)

analiza, przegląd i weryfikacja udokumentowanych dowodów dotyczących broni konwencjonalnej, amunicji do tych rodzajów broni i jej użytkowników, w tym: dokumentacji fotograficznej, ekspertyz kryminalistycznych oraz odzyskanych zatartych znaków towarowych broni, jej części składowych oraz oznaczeń wewnętrznych i zewnętrznych, opakowań, odnośnej dokumentacji przewozowej w połączeniu z wynikami badań terenowych (użytkownicy, dostawcy i szlaki transferu);

c)	wprowadzanie wszystkich zebranych i zweryfikowanych dowodów do systemu zarządzania informacjami iTrace, a po sprawdzeniu – do internetowego portalu iTrace służącego do mapowania;

d)	identyfikacja i wspieranie lokalnych partnerów, by zapewnić nieprzerwane gromadzenie danych dla iTrace przez cały czas trwania proponowanego działania i po jego zakończeniu;

e)	dalsza współpraca z rządami państw członkowskich pozwalająca z góry ustalić krajowe punkty kontaktowe oraz mechanizm koordynacji, by doprecyzować zakres badań prowadzonych przez CAR i zapobiec ewentualnym konfliktom interesów przed rozpoczęciem tych badań.

Projekt będzie realizowany stopniowo w pełnym trzyletnim okresie realizacji projektu iTrace.

4.2.4.   Rezultaty projektu

Projekt ten:

a)	spowoduje udokumentowanie na miejscu fizycznych dowodów dotyczących przenikania broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni lub nielegalnego handlu nimi w regionach dotkniętych konfliktem;

b)

zweryfikuje i opisze przypadki nielegalnego handlu na podstawie – zebranych przez CAR, organizacje posiadające aktualne umowy dotyczące wymiany informacji z CAR oraz, w odpowiednich przypadkach, inne organizacje – dowodów dotyczących przenikania broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni lub nielegalnego handlu nimi we wszystkich regionach;

c)

dostarczy konkretne dowody wizualne i fizyczne na przenikanie broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni lub nielegalny handel tą bronią, w tym zdjęcia poszczególnych egzemplarzy, numery seryjne, oznaczenia fabryczne, skrzynie, spisy przewożonych przedmiotów, dokumenty przewozowe, a także zezwolenia dla użytkownika końcowego i informacje uzyskane drogą ekspertyz kryminalistycznych i przez odzyskiwanie zatartych znaków towarowych;

d)

spowoduje sporządzenie opisów nielegalnej działalności, w tym szlaków nielegalnego handlu, podmiotów oraz sieci finansowania i sieci wsparcia uczestniczących w przenikaniu lub transferze i ocen czynników dodatkowych (w tym nieskutecznego zarządzania zapasami, braku bezpieczeństwa tych zapasów oraz zamierzonych i zorganizowanych – przy współudziale struktur państwowych – nielegalnych sieci dostaw);

e)

spowoduje wprowadzanie wyżej wymienionych dowodów do systemu zarządzania informacjami iTrace, a po sprawdzeniu – do internetowego portalu iTrace służącego do mapowania w celu ich pełnego udostępnienia opinii publicznej i państwom członkowskim za pośrednictwem bezpiecznych platform stacjonarnych i mobilnych.

4.2.5.   Wskaźniki realizacji projektu

Do 75 misji w terenie (w tym, w razie potrzeby, misji poszerzonych) w okresie trzyletnim w celu wygenerowania opartych na dowodach danych do wprowadzenia do systemu zarządzania informacjami iTrace i internetowego portalu służącego do mapowania.

Projekt będzie realizowany w pełnym trzyletnim okresie realizacji projektu iTrace.

4.2.6.   Beneficjenci projektu

iTrace będzie nadal w coraz większym stopniu zapewniać kompleksowe informacje wyraźnie ukierunkowane przede wszystkim na unijnych decydentów odpowiedzialnych za krajową politykę kontroli broni oraz organy wydające pozwolenia na wywóz broni, jak również instytucje, agencje i misje Unii. Ci unijni decydenci będą mieć również dostęp do informacji poufnych za pomocą bezpiecznych stacjonarnych i mobilnych platform iTrace.

Informacje publiczne będą nadal dostępne również dla wszystkich unijnych beneficjentów, jak również dla beneficjentów spoza Unii – takich jak decydenci odpowiedzialni za politykę kontroli broni i organy w krajach trzecich wydające pozwolenia na wywóz broni – organizacji pozarządowych zajmujących się badaniami naukowymi, organizacji opiniotwórczych i międzynarodowych środków przekazu.

4.3.   Projekt 3: Zindywidualizowane wsparcie tych organów państw członkowskich, które są odpowiedzialne za kontrolę wywozu broni, oraz decydentów odpowiedzialnych za politykę kontroli broni.

4.3.1.   Cel projektu

Projekt zapewni państwom członkowskim spójne wsparcie dwustronne, w tym regularne wizyty bezpośrednie i odpowiednią sprawozdawczość, która będzie dostosowana do określonych obszarów zainteresowania w dziedzinie kontroli broni i do wymogów każdego państwa członkowskiego w zakresie informacji. Informacje dostarczane przez organy państw członkowskich wydające pozwolenia na wywóz będą przetwarzane z należytym poszanowaniem poufności. CAR będzie też nadal w kontakcie z szeregiem krajowych organów wydających pozwolenia na wywóz w państwach trzecich. Stosunki te będą wspierać kilka kluczowych aspektów międzynarodowych wysiłków zmierzających do zaradzenia problemowi przenikania i nielegalnego handlu bronią konwencjonalną oraz wzmocnią międzynarodowe środki przeciwdziałania przenikaniu broni, m.in. poprzez:

a)	dostarczanie organom wydającym pozwolenia na wywóz szczegółowych danych i dowodów dotyczących udokumentowanych przypadków przenikania broni; oraz

b)	na oficjalny wniosek krajowych organów państw członkowskich wydających pozwolenia na wywóz broni – udzielanie wsparcia państwom członkowskim w zakresie zdolności do przeprowadzenia weryfikacji po wysyłce lub po dostawie lub zapewnienie im takiej zdolności.

4.3.2   Korzyść dla unijnych inicjatyw w zakresie kontroli zbrojeń

Regularne wizyty zespołu projektu iTrace w stolicach państw członkowskich pozwalają na dwustronne dyskusje na delikatne tematy (np. przenikanie po wywozie), umożliwiają państwom członkowskim wnosić bezpośredni wkład w kształt iTrace i jego wyniki (kierunek i zakres dochodzeń i rodzajów sprawozdawczości) oraz pomagają w opracowywaniu środków budowy zaufania (np. stosowanie „powiadomień z wyprzedzeniem” iTrace i „prawa do odpowiedzi”). Decydującym aspektem jest fakt, iż działania informacyjne iTrace skierowane do państw członkowskich zapewniają forum, na którym można prowadzić często zniuansowane dyskusje na temat krajowych wyzwań i możliwości związanych z zobowiązaniami wynikającymi z kryterium 7 wspólnego stanowiska 2008/944/WPZiB, i art. 11 Traktatu o handlu bronią. Kluczowe znaczenie dla zrozumienia wymogów informacyjnych państw członkowskich miały wizyty w ramach wcześniejszych projektów iTrace (I, II i III) poświęcone działaniom informacyjnym, czy to o charakterze ogólnym (np. „Jak oceniają Państwo zagrożenie w odniesieniu do rodzajów broni pojawiających się na scenie konkretnego konfliktu zbrojnego?”), lub też specyficzne dla projektu iTrace (np. „potrzebujemy interfejsu, który powiadamia nas natychmiast o każdej wyprodukowanej u nas broni udokumentowanej w ramach zespołu terenowego iTrace”).

4.3.3.   Działania w ramach projektu

W ramach omawianego projektu podjęte zostaną następujące działania:

a)	wysyłanie zespołów iTrace na wielokrotne wizyty odpowiednich organów w stolicach państw członkowskich w celu przedstawienia informacji o zagadnieniach związanych z przeciwdziałaniem przenikaniu broni oraz informowania o badaniach tych zespołów;

b)	działający nieprzerwanie punkt informacyjny udzielający natychmiastowych porad w zakresie przeciwdziałania przenikaniu broni lub potencjalnie negatywnych doniesień prasowych opartych na niezweryfikowanych zgłoszeniach strony trzeciej;

c)

utrzymywanie na potrzeby organów wydających pozwolenia na wywóz w państwach członkowskich działających online interfejsów, które będą przesyłać zaszyfrowane dane z systemu zarządzania informacjami iTrace – ostrzeżenia dotyczące podmiotów, o których wiadomo, że przekierowywały w przeszłości broń konwencjonalną, profilowanie miejsc przeznaczenia o wysokim stopniu ryzyka, a także zgłaszanie w czasie rzeczywistym przekierowania broni wyprodukowanej w odnośnym kraju; oraz

d)	na oficjalny wniosek krajowych organów państw członkowskich wydających pozwolenia na wywóz broni – udzielanie wsparcia państwom członkowskim w zakresie kontroli (weryfikacji) zastosowania końcowego po dostawie przez terenowe zespoły dochodzeniowo-śledcze iTrace lub zapewnienie takiej kontroli.

Projekt będzie realizowany w pełnym trzyletnim okresie realizacji projektu iTrace.

4.3.4.   Rezultaty projektu

Projekt ten:

a)	udzieli organom wydającym pozwolenia na wywóz broni w państwach członkowskich, na ich wniosek, pomocy w identyfikowaniu przypadków przekierowania po wywozie;

b)	dostarczy informacji wspierających analizę ryzyka przenikania broni dokonywaną przez organy wydające pozwolenia na wywóz broni w państwach członkowskich zgodnie ze wspólnym stanowiskiem 2008/944/WPZiB i z Traktatem o handlu bronią przed wydaniem pozwolenia na wywóz;

c)	zapewni organom wydającym pozwolenia na wywóz broni w państwach członkowskich, na ich żądanie, zdolności w zakresie weryfikacji po wysyłce;

d)	wesprze decydentów odpowiedzialnych za politykę kontroli broni w państwach członkowskich przekazywanymi w czasie rzeczywistym informacjami o trendach w zakresie przenikania i nielegalnego handlu, wspomagającymi krajowe zaangażowanie w międzynarodowe procesy polityczne; oraz

e)	udzieli krajowym organom ścigania państw członkowskich wsparcia na rzecz postępowań przygotowawczych, w stosownych przypadkach i na wniosek tych organów.

4.3.5.   Wskaźniki realizacji projektu

Utrzymywanie dostosowanych do potrzeb interfejsów dla stacjonarnych i mobilnych komputerów, przesyłających informacje z zabezpieczonych partycji systemu iTrace do krajowych organów państw członkowskich. Zapewnianie przez dział pomocy technicznej, który będzie obsługiwany przez personel projektu iTrace, pełnego wsparcia organom kontroli wywozu broni w państwach członkowskich i decydentom odpowiedzialnym z politykę kontroli broni w tych państwach. Do 45 wizyt w stolicach państw członkowskich, na wniosek tych państw.

Projekt będzie realizowany w pełnym trzyletnim okresie realizacji projektu iTrace.

4.3.6.   Beneficjenci projektu

Wszystkie zainteresowane państwa członkowskie poprzez wizyty w stolicach, jak i przeprowadzane na wniosek misje kontrolne po wysyłce.

4.4.   Projekt 4: Działalność informacyjna skierowana do zainteresowanych stron i koordynacja międzynarodowa

4.4.1.   Cel projektu

Projekt ukaże korzyści ze stosowania iTrace międzynarodowym i krajowym decydentom, ekspertom w dziedzinie kontroli broni konwencjonalnej i organom wydającym pozwolenia na wywóz broni. Zostaną również opracowane działania informacyjne mające na celu dalszą koordynację wymiany informacji i budowanie trwałych partnerstw z osobami fizycznymi i organizacjami zdolnymi do generowania informacji, które mogą zostać wprowadzone do systemu iTrace.

4.4.2.   Korzyść dla unijnych inicjatyw w zakresie kontroli zbrojeń

Projekt ten na licznych konferencjach, wydarzeniach i procesach pokaże wsparcie Unii dla projektu iTrace i przedstawi rolę tego projektu w dostarczaniu konkretnych informacji wspierających międzynarodowe inicjatywy w zakresie kontroli broni. Kolejne projekty iTrace (I, II i III) pokazały, że międzynarodowe działania informacyjne odgrywają kluczową rolę w: 1) kształtowaniu międzynarodowego programu działań dotyczącego międzynarodowych procesów kontroli broni oraz 2) tworzeniu możliwości współpracy państw spoza Unii z projektem iTrace i bardziej ogólnie z unijnymi inicjatywami w zakresie kontroli zbrojeń.

4.4.3.   Działania w ramach projektu

W ramach omawianego projektu podjęte zostaną następujące działania, ze zwróceniem szczególnej uwagi na unikanie powielania działań innych przedsięwzięć, np. działań informacyjnych dotyczących Traktatu o handlu bronią:

a)

prezentacje przygotowane przez personel projektu iTrace na potrzeby odpowiednich konferencji międzynarodowych dotyczących nielegalnego handlu bronią konwencjonalną we wszystkich jego aspektach. Celem tych prezentacji będzie przedstawienie iTrace, ze szczególnym uwzględnieniem: 1) konkretnych korzyści płynących ze wspomagania przez iTrace procesu monitorowania realizacji Traktatu o handlu bronią, programu działania ONZ, i innych odpowiednich instrumentów międzynarodowych; 2) użyteczności iTrace dla określania priorytetowych dziedzin międzynarodowej pomocy i współpracy; oraz 3) użyteczności iTrace dla organów zezwalających na wywóz broni jako mechanizmu profilowania oceny ryzyka;

b)

prezentacje przygotowane przez personel projektu iTrace na potrzeby rządów krajowych i operacji pokojowych. Celem tych prezentacji będzie przedstawienie iTrace odpowiednim departamentom misji, zachęcenie do zawierania i rozwijania formalnych umów dotyczących wymiany informacji pozwalających na generowania informacji, które mogą być wprowadzane do iTrace, oraz wspomaganie decydentów w określaniu priorytetowych dziedzin międzynarodowej pomocy i współpracy.

Projekt będzie realizowany w pełnym trzyletnim okresie realizacji projektu iTrace.

4.4.4.   Rezultaty projektu

Projekt ten:

a)

ukaże korzyści ze stosowania iTrade oraz przedstawi koncepcję dokumentowania, kompilowania i wymiany danych o przenikaniu krajowym i międzynarodowym decydentom, którzy zajmują się realizacją porozumień dotyczących kontroli broni konwencjonalnej i kontroli wywozu broni (Traktatu o handlu bronią, programu działania ONZ i innych odpowiednich instrumentów międzynarodowych) oraz wspieraniem ich wdrażania;

b)	zapewni stosowne informacje wspomagające decydentów i ekspertów w dziedzinie kontroli broni konwencjonalnej w określeniu priorytetowych dziedzin międzynarodowej pomocy i współpracy oraz formułowaniu skutecznych strategii przeciwdziałania przenikaniu broni;

c)	dostarczy organom wydającym pozwolenia na wywóz szczegółowych informacji na temat iTrace i jego użyteczności dla oceny ryzyka, a ponadto zapewni możliwości otrzymywania dalszych informacji zwrotnych i dalszego doskonalenia systemu;

d)	ułatwi wymianę informacji między rządami krajowymi i operacjami pokojowymi ONZ oraz operacjami monitorowania sankcji ONZ, w tym przetwarzanie danych i ich analizę z wykorzystaniem systemu iTrace;

e)	ułatwi dalsze budowanie sieci ekspertów w dziedzinie kontroli broni konwencjonalnej zaangażowanych w badania terenowe dotyczące przenikania broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni oraz nielegalnego handlu nimi;

f)

posłuży popularyzacji śledzenia broni konwencjonalnej i amunicji do tych rodzajów broni jako środka wspierającego monitorowanie wdrożenia Traktatu o handlu bronią, planu działania ONZ i międzynarodowego instrumentu umożliwiającego śledzenie, a także innych międzynarodowych i regionalnych instrumentów kontroli broni i jej wywozu.

4.4.5.   Wskaźniki realizacji projektu

Personel iTrace będzie uczestniczył w maksymalnie 30 konferencjach. Na wszystkich konferencjach zostanie zaprezentowany system iTrace. Programy tych konferencji i krótkie streszczenia zostaną włączone do opisowych sprawozdań kwartalnych.

Projekt będzie realizowany w pełnym trzyletnim okresie realizacji projektu iTrace.

4.4.6.   Beneficjenci projektu

Zob. sekcja 4.2.6 powyżej. Zawiera ona pełny wykaz beneficjentów, który jest identyczny z wykazem beneficjentów niniejszego projektu.

4.5.   Projekt 5: sprawozdania iTrace dotyczące kierunków polityki

4.5.1.   Cel projektu

W ramach tego projektu zostaną sporządzone sprawozdania dotyczące zasadniczych kwestii merytorycznych, opracowane na podstawie wprowadzonych do systemu iTrace danych z badań terenowych. Sprawozdania te zostaną opracowane w taki sposób, by wyróżnić konkretne dziedziny budzące niepokój społeczności międzynarodowej, w tym najważniejsze wzorce nielegalnego handlu bronią konwencjonalną i amunicją oraz kanały ich dystrybucji w regionach, a także priorytetowe dziedziny, którym społeczność międzynarodowa powinna poświęcić uwagę.

4.5.2   Korzyść dla unijnych inicjatyw w zakresie kontroli zbrojeń

Sprawozdania iTrace skupiają uwagę międzynarodową na kompleksowym charakterze unijnych inicjatyw z zakresu kontroli broni i zobowiązań dokonanych przez państwa członkowskie w celu rozwiązania kwestii przenikania broni konwencjonalnej i amunicji do niej. Od roku 2013 sprawozdania te były przedmiotem doniesień w wielu ważnych środkach przekazu na świecie, co spowodowało działania na szczeblu krajowym ze strony rządów, parlamentarzystów i społeczeństwa obywatelskiego. Ponieważ w sprawozdaniach iTrace ujawnia się nielegalną broń konwencjonalną pochodzącą z Unii, ukazują one progresywne nastawienie państw członkowskich do kontroli broni. To zapewne zachęca do przejrzystości oraz rozszerzania udziału w wielostronnych traktatach i systemach dotyczących rozbrojenia, nieproliferacji i kontroli broni oraz ich rozpowszechniania, o co apeluje się w globalnej strategii UE, tj. zasada „przewodzenia przykładem”.

4.5.3.   Działania w ramach projektu

Dogłębna analiza prowadząca do opracowania, przeglądu, zredagowania i publikacji – w tym drukowania i dystrybucji egzemplarzy papierowych – maksymalnie 20 sprawozdań merytorycznych iTrace.

4.5.4.   Rezultaty projektu

Projekt ten:

a)	spowoduje opracowanie maksymalnie 20 sprawozdań, z których każde będzie poświęcone oddzielnemu problemowi budzącemu niepokój społeczności międzynarodowej;

b)	zagwarantuje dystrybucję sprawozdań politycznych iTrace wśród wszystkich państw członkowskich;

c)	spowoduje opracowanie ukierunkowanej strategii informacyjnej, by zapewnić jak największy zasięg globalny;

d)

utrwali wyeksponowanie działania na arenie politycznej i w mediach międzynarodowych przez m.in. przedstawianie informacji o nielegalnej broni konwencjonalnej będącej głównym przedmiotem niepokoju, zapewni mającą odniesienie do polityki analizę wspierającą trwające procesy kontroli broni, oraz dopasuje sprawozdania tak, by zapewniać maksymalne zainteresowanie międzynarodowych środków przekazu.

4.5.5.   Wskaźniki realizacji projektu

Maksymalnie 20 dostępnych publicznie w internecie sprawozdań merytorycznych iTrace opracowanych w okresie realizacji proponowanego działania.

Projekt będzie realizowany w pełnym trzyletnim okresie realizacji projektu iTrace.

4.5.6.   Beneficjenci projektu

Zob. sekcja 4.2.6 powyżej. Zawiera ona pełny wykaz beneficjentów, który jest identyczny z wykazem beneficjentów niniejszego projektu.

4.6.   Projekt 6: Śledzenie nielegalnej broni konwencjonalnej i amunicji do niej oraz pogłębione badania

4.6.1.   Cel projektu

W ramach projektu będą nadal wysyłane oficjalne wnioski o śledzenie skierowane do rządów, dotyczące nielegalnej broni konwencjonalnej i amunicji do niej; odpowiedzi na te wnioski dostarczą kompleksowych informacji o łańcuchach dostaw i umożliwią określenie lokalizacji i okoliczności, w których ta broń i amunicja zostały przekierowane do nieuprawnionych użytkowników. Celem tych działań jest ustalenie mechanizmów przenikania broni konwencjonalnej i amunicji do niej w poszczególnych przypadkach i z pomocą państw eksportujących – zwłaszcza organów kontroli broni działających w państwach członkowskich. Śledzenie dostarcza szczegółowych informacji na temat sieci zaopatrzenia w nielegalną broń konwencjonalną, określa przypadki nieuprawnionego ponownego przekierowywania z naruszeniem umów z użytkownikami końcowymi, zaznacza naruszenia embarg nałożonych przez ONZ i Unię oraz powiadamia państwa o przekierowywaniu w następstwie wywozu. Przede wszystkim, ponieważ informacje ze śledzenia przekazują same rządy, dane te stanowią podstawę tworzenia polityki kontroli broni.

4.6.2   Korzyść dla unijnych inicjatyw w zakresie kontroli zbrojeń

Wnioski o śledzenie umożliwiły projektowi iTrace przekazanie danych wspierających różnorakie działania z zakresu egzekwowania prawa prowadzone przez państwa członkowskie (i państwa spoza UE); działania te obejmowały ściganie i skazywanie osób zaangażowanych w handel bronią konwencjonalną i amunicją do niej oraz materiałami pokrewnym.

Wnioski o śledzenie powiadamiają państwa członkowskie także o przypadkach przekierowywania broni w następstwie wywozu, dostarczając niezwykle ważnych informacji wspierających skuteczną ocenę ryzyka związanego z pozwoleniami na wywóz broni. System iTrace jako taki bezpośrednio przekazuje informacje pomagające państwom członkowskim w realizacji kryterium 7 wspólnego stanowiska 2008/944/WPZiB i art. 11 Traktatu o handlu bronią. Informacje uzyskane drogą śledzenia służą także do identyfikacji nieuprawnionych użytkowników końcowych, podmiotów przekierowujących broń konwencjonalną, bezprawnych uczestników łańcucha dostaw oraz nielegalnych podmiotów finansujących – co zapewnia państwom członkowskim ważne dane do profilowania ryzyka wywozu.

4.6.3.   Działania w ramach projektu

Stały strumień wniosków o śledzenie oraz powiązanej z nimi korespondencji i dalszych badań przez cały czas trwania projektu.

4.6.4.   Rezultaty projektu

Projekt ten:

a)

będzie śledził w nieporównywalnym tempie nielegalną broń konwencjonalną i amunicję do niej znajdywane w obszarach dotkniętych konfliktem. Usprawnienia wprowadzone do obowiązujących procedur działania CAR podczas projektu iTrace III w następstwie szeroko zakrojonych konsultacji z państwami członkowskimi sprawią, że informacje gromadzone przez jednostkę ds. śledzenia CAR będą poddane przeglądowi przez rządy przed ich podaniem do wiadomości i staną się częścią największego światowego repozytorium wiedzy o rozpoznanej broni z sytuacji konfliktowych;

b)

nowo utworzona jednostka ds. pogłębionych badań będzie pobierać informacje zgromadzone ze śladów broni konwencjonalnej i amunicji do niej, aby ustalić w większym stopniu kwestię tego, „kto, dlaczego, co, kiedy i jak” dotyczącą przenikania broni, sporządzając rozkład łańcucha dostaw i skupiając się na trzech filarach dochodzenia: sieciach ludzkich, finansowaniu nielegalnej broni i logistyce zaopatrzenia. Jednostka ta będzie mogła być rozmieszczana na całym świecie i będzie prowadzić prace w celu uzyskania niepublicznych zeznań świadków, informacji finansowych oraz dokumentów w obszarach dotkniętych konfliktem i poza nimi; oraz

c)

ostatecznie jednostka ta będzie dawać decydentom nowy szereg możliwości rozwiązania kwestii nielegalnego przenikania broni konwencjonalnej i amunicji do niej oraz powiązanych sieci finansowych i logistycznych; możliwości te będą uzupełniać środki takie jak embarga na broń i bezpośrednie kontrole wywozu, wraz z możliwościami zakłócania sieci, od stosowania zasady należytej staranności w bankach po ukierunkowane kontrole kontenerów oraz oznaczanie pośredników handlowych.

4.6.5.   Wskaźniki realizacji projektu

Ilość i powodzenie wniosków o śledzenie będą rejestrowane i oceniane na bieżąco przez cały czas trwania działania.

Projekt będzie realizowany w pełnym trzyletnim okresie realizacji projektu iTrace.

4.6.6.   Beneficjenci projektu

Zob. sekcja 4.2.6 powyżej. Zawiera ona pełny wykaz beneficjentów, który jest identyczny z wykazem beneficjentów niniejszego projektu.

5.   Lokalizacja

Realizacja projektów 1, 2 i 6 będzie wymagać wysłania wielu ekspertów w dziedzinie broni konwencjonalnej do regionów dotkniętych konfliktem. Delegowanie ekspertów będzie oceniane w każdym konkretnym przypadku pod kątem bezpieczeństwa, dostępu do informacji i łatwości jej uzyskania. CAR nawiązało już kontakty lub rozpoczęło realizację projektów w wielu spośród odnośnych państw. Projekt 3 będzie realizowany w stolicach państw członkowskich (a także na terenie państw członkowskich stosownie do ich wymogów). Projekt 4 będzie realizowany na międzynarodowych konferencjach, w koordynacji z rządami oraz odpowiednimi organizacjami, by zapewnić jak największe wyeksponowanie projektu. Projekt 5 zostanie opracowany w Belgii, we Włoszech, we Francji i w Zjednoczonym Królestwie.

6.   Czas trwania

Całkowity szacowany czas trwania połączonych projektów wynosi 36 miesięcy.

7.   Podmiot odpowiedzialny za realizację; wyeksponowanie działań Unii

CAR umieszcza niewielkie terenowe zespoły dochodzeniowo-śledcze w miejscowych siłach obrony i bezpieczeństwa, wśród personelu odpowiedzialnego za utrzymanie lub wspieranie pokoju, a także w ramach innych podmiotów dysponujących mandatem w zakresie bezpieczeństwa. Zawsze, gdy te siły lub misje zabezpieczają miejsca, w których zbierane są nielegalna broń lub dowody, zespoły CAR odzyskują wszelkie dostępne dowody dotyczące ich i grup użytkowników. CAR rozpoczyna następnie śledzenie wszystkich egzemplarzy, które można jednoznacznie zidentyfikować, i prowadzi dalekosiężne badania ich nielegalnych transferów, łańcucha dostaw i wsparcia udzielanego stronom, które zagrażają pokojowi i stabilności.

We współpracy z krajowymi organami wydającymi pozwolenia na wywóz CAR odtwarza łańcuchy dostaw odpowiedzialne za dostawy broni do wykorzystania w konfliktach zbrojnych – poprzez identyfikowanie nielegalnej działalności i przenikania broni z rynku legalnego na nielegalny. CAR zapisuje wszystkie zgromadzone informacje w swoim globalnym systemie monitorowania broni – iTrace, który, dysponując ponad 500 000 wpisów o broni, amunicji i materiałach pokrewnych wykorzystywanych w konfliktach, jest największym na świecie repozytorium danych o broni wykorzystywanej w konfliktach.

CAR wykorzystuje te informacje, by: a) ostrzec państwa członkowskie o przenikaniu broni konwencjonalnej i amunicji do niej oraz b) umożliwić ukierunkowane inicjatywy przeciwdziałające przenikaniu broni, w tym poddane przeglądowi środki kontroli wywozu i międzynarodowe działania dyplomatyczne.

Dowiedziono skuteczności tej metody w niemal natychmiastowym wykrywaniu przypadków przenikania – zespoły terenowe CAR ostrzegały państwa członkowskie o przenikanej broni, gdy wciąż jeszcze znajdowały się na obszarach dotkniętych konfliktem np. przebywając na miejscu w Mosulu, w Iraku. W niektórych przypadkach zespołom CAR udało się wykryć niedozwolony ponowny transfer broni dwa miesiące po tym, jak opuściła ona fabrykę.

Decyzja Rady UE (WPZiB) 2017/2283 wspiera CAR w dalszym prowadzeniu i zwiększaniu skuteczności projektu iTrace utworzonego decyzją 2013/698/WPZiB i odnowionego decyzją (WPZiB) 2015/1908. Projekty – określane jako odpowiednio iTrace I, II i III – ugruntowały pozycję iTrace jako istotnej globalnej inicjatywy w zakresie monitorowania broni wykorzystywanej w konfliktach i udzieliły bezpośredniego wsparcia unijnym organom wydającym pozwolenia na wywóz oraz decydentom odpowiedzialnym za politykę kontroli broni.

Ponadto w dniu 2 grudnia 2015 r. w planie działania UE przeciwko nielegalnemu handlowi bronią palną i materiałami wybuchowymi oraz ich wykorzystywaniu do celów niezgodnych z prawem zaapelowano o szersze stosowanie iTrace i zalecono, by każdy krajowy organ ścigania sprawdzał wpisy w iTrace w przypadku stwierdzenia przekierowania broni i amunicji. W roku 2019 CAR zawarł protokół ustaleń z Europolem, by wspomagać te działania. Ponadto CAR przekazywał dane z iTrace do prowadzonego przez Interpol systemu iARMS i wspomagał Interpol w identyfikacji broni wprowadzanej do systemu iARMS przez państwa członkowskie.

CAR podejmie wszelkie stosowne środki w celu wyeksponowania faktu, że działanie jest w pełni finansowane przez Unię. Środki te zostaną przedsięwzięte zgodnie z Podręcznikiem dotyczącym komunikacji i widoczności w ramach działań zewnętrznych Unii Europejskiej opracowanym i opublikowanym przez Komisję Europejską.

CAR zapewni w związku z tym wyeksponowanie wkładu Unii przez używanie stosownego logo i prowadzenie działań promocyjnych, podkreślając rolę odgrywaną przez Unię, zapewniając przejrzystość unijnych działań i podnosząc świadomość co do przyczyn przyjęcia niniejszej decyzji oraz powodów jej wspierania przez Unię, a także rezultatów tego wsparcia. Na materiałach wyprodukowanych w wyniku tego projektu w widocznym miejscu zostanie umieszczona flaga UE zgodnie z unijnymi wytycznymi dotyczącymi prawidłowego wykorzystywania i reprodukcji flagi.

8.   Metodologia i zabezpieczenia dla partnerów rządowych

W ramach działania iTrace będzie prowadzona politycznie wyważona sprawozdawczość. Zgodnie z podstawowymi zasadami CAR, w ramach działania będą przedkładane sprawozdania na temat nielegalnej broni konwencjonalnej i amunicji do mniej, dokumentowanej przez terenowe zespoły dochodzeniowo-śledcze CAR w obszarach dotkniętych konfliktem, bez względu na jej rodzaj i pochodzenie i bez względu na przynależność podmiotu posiadającego tę broń. CAR dostrzega, że państwa członkowskie ujawniające informacje w interesie przejrzystości mogą wystawić swój wywóz broni na bardziej wnikliwą analizę publiczną. Zatem CAR będzie w możliwie największym zakresie:

a)	wyrażał w sprawozdaniach publicznych uznanie dla tych państw członkowskich, które przekazały na rzecz działania iTrace informacje w interesie przejrzystości publicznej; oraz

b)	pilnował, by sprawozdawczość publiczna w ramach iTrace wyraźnie odróżniała państwa członkowskie, o których mowa w punkcie a), od państw, które konsekwentnie nie ujawniają informacji wspierających badania w ramach iTrace.

8.1   Jasność operacyjna

CAR będzie się zwracał o uprzednią aprobatę COARM przed faktycznym zaangażowaniem się we wszystkich krajach poprzednio nieobjętych badaniami terenowymi ani programami szkoleniowymi i mentorskimi w ramach iTrace. Wszelkie takie wnioski będą obejmowały ogólny zakres badań prowadzonych przez CAR oraz metodologię przewidzianą dla danego kraju. W chwili przyjmowania niniejszej decyzji programy iTrace działały w następujących krajach: Afganistan; Bahrajn; Benin; Burkina Faso; Republika Środkowoafrykańska; Czad; Demokratyczna Republika Konga; Wybrzeże Kości Słoniowej; Egipt; Etiopia; Gambia; Ghana; Indie; Irak; Izrael; Jordania; Kenia; Liban; Libia; Mali; Mauretania; Maroko; Mjanma; Nepal; Niger; Nigeria; Filipiny; Arabia Saudyjska; Senegal; Somalia; Sudan Południowy; Sudan; Syria; Tunezja; Turcja; Uganda; Ukraina; Zjednoczone Emiraty Arabskie; oraz Jemen.

8.2.   Łagodzenie stronniczości

CAR dostrzega, że ilość szczegółów przekazywana przez rządy w odpowiedzi na wnioski o śledzenie – od braku odpowiedzi po pełne ujawnienie i przekazanie dokumentów transferowych – może sprawić, że państwa członkowskie doświadczą jawności publicznej w różnym stopniu. CAR zobowiązuje się do łagodzenia wszelkich przejawów stronniczości, jaka może się pojawić w sprawozdania iTrace z powodu rozbieżności odpowiedzi na wnioski o śledzenie, przez:

a)	wyraźne zaznaczenie w tekście przy wszystkich przypadkach zgłoszonych za pośrednictwem działania iTrace, w których państwa członkowskie odpowiedziały w sposób przejrzysty na wnioski o śledzenie, legalności transferów będących przedmiotem tych wniosków;

b)

wyraźne zaznaczenie w tekście przy wszystkich przypadkach zgłoszonych za pośrednictwem działania iTrace, w których państwa nie odpowiedziały na wnioski o śledzenie, że „ze względu na brak odpowiedzi CAR nie może wypowiedzieć się na temat legalności przedmiotowego transferu” (nie będzie miało to zastosowania do przypadków, w których państwa członkowskie, w odpowiedzi na konkretne wnioski, podały przyczyny, dla których nie mogły one odpowiedzieć niezwłocznie lub w pełni); oraz

c)

przekazywanie Europejską Służbę Działań Zewnętrznych terminowego sprawozdania na temat wszystkich przypadków, w których CAR nie otrzymał od państw potwierdzenia otrzymania przez nie wniosku o śledzenie w terminie 28 dni od otrzymania. CAR będzie rejestrował wszystkie potwierdzenia otrzymane przezeń w formie listów, faksów, listów elektronicznych lub telefonów.

8.3.   Proces śledzenia

Państwa członkowskie odpowiadają na wydane przez CAR w ramach projektu iTrace wnioski o śledzenie całkowicie według własnego uznania, zgodnie z ich krajowym ustawodawstwem dotyczącym kontroli wywozu i poufności danych.

Początkowo CAR wysyła wnioski o śledzenie elektronicznie do stałego przedstawicielstwa danego rządu przy ONZ w Nowym Jorku, chociaż zachęca rządy (z przyczyn administracyjnych) do przydzielania punktu kontaktowego w stolicach do celów przyszłej komunikacji dotyczącej działania iTrace.

Proces śledzenia odbywa się zgodnie z wewnętrznymi standardowymi procedurami operacyjnymi CAR 02.02 i składa się z następujących etapów:

a)	po pobraniu danych, terenowe zespoły dochodzeniowo-śledcze mające za zadanie śledzenie broni konwencjonalnej i amunicji do niej oznaczają te dane do dalszego śledzenia w działającym w iTrace światowym systemie zgłaszania broni;

b)	jednostka ds. śledzenia w CAR przegląda wszystkie pozostałe dane zgromadzone na miejscu i w połączeniu z jednostką analityczną CAR uruchamia wszelkie wnioski o śledzenie, które uzna za stosowne;

c)

w odniesieniu do pozycji wybranych do śledzenia system automatycznie i) przydziela numer wniosku do każdej pozycji; ii) zbiera wnioski o śledzenie dotyczące jednej lub więcej pozycji, pochodzące z jednego kraju, i tworzy jeden komunikat dotyczący śledzenia; oraz iii) przydziela do każdego komunikatu numer korespondencyjny;

d)	przesłanie wniosku o śledzenie zapoczątkowuje 28-dniowy okres oczekiwania, z uwzględnieniem procedur krajowych, np. w państwach członkowskich. W trakcie okresu oczekiwania dana pozycja nie może być publikowana ani wymieniana w jakichkolwiek informacjach CAR;

e)	jeżeli na końcu tego 28-dniowego okresu oczekiwania jednostka ds. śledzenia nie otrzymała odpowiedzi, może ona przekazać przypomnienie (pocztą elektroniczną lub przez telefon, z zaznaczeniem wszystkich posiadanych informacji). Przypomnienie nie zapoczątkowuje kolejnego okresu 28-dniowego;

f)

gdy jednostka ds. śledzenia otrzyma odpowiedź na wniosek, powiadamia cały odnośny personel. Personel ten omawia odpowiedź z jednostką ds. śledzenia i decyduje o sposobie działania (tj. czy strona odpowiadająca udzieliła odpowiedzi na pytania CAR? Czy CAR powinien przeprowadzić dalsze działania lub zwrócić się o wyjaśnienia? Czy CAR może wydać prawo do odpowiedzi?);

g)

gdy otrzymane zostaną wszystkie wyjaśnienia, jednostka ds. śledzenia sporządza powiadomienie z prawem odpowiedzi. Jest to zwięzłe podsumowanie informacji przekazanych w odpowiedzi na wniosek CAR i zawiera ostrzeżenia w reakcji na brakujące lub niejasne informacje. Tekst ten ma być dosłownie odtworzony w systemie iTrace i w innych materiałach CAR i musi on stanowić wyczerpujący zestaw informacji przekazanych przez podmiot odpowiadający na wniosek o śledzenie. Jednostka ds. śledzenia przekazuje wstępną wersję tekstu zespołowi odpowiedzialnemu za dany wniosek o śledzenie, by mógł on dokonać sprawdzenia. Po zaakceptowaniu tekstu zespół powiadamia jednostkę ds. śledzenia na piśmie, a jednostka ta przesyła prawo do odpowiedzi;

h)	przesłanie prawa do odpowiedzi zapoczątkowuje kolejny 28-dniowy okres oczekiwania, w trakcie którego CAR zwraca się do strony odpowiadającej o zaproponowanie informacji dodatkowych lub zmian w tekście;

i)

jeżeli strona odpowiadająca zaproponuje zmiany w tekście prawa do odpowiedzi, CAR dokonuje tych zmian i ponownie wystawia prawo do odpowiedzi. Każdorazowo gdy jednostka ds. śledzenia wydaje prawo do odpowiedzi, rozpoczyna się kolejny 28-dniowy okres oczekiwania. Proces ten może być powtarzany do czasu, gdy CAR uzna, że miała miejsce konstruktywna wymiana. CAR nie jest zobowiązany do akceptowania zmian w dokumencie prawa do odpowiedzi ad infinitum.

j)

procedura prawa do odpowiedzi kończy się albo wtedy, gdy dany rząd powiadomi CAR, że tekst jest dopuszczalny, albo wtedy, gdy CAR uzna, że dalsze zmiany proponowane przez dany rząd są nieuzasadnione lub zbędne. Jeżeli dany rząd stwierdzi, że nie zgadza się z CAR, a CAR uzna, że podnoszone kwestie są nieuzasadnione lub zbędne, CAR musi wymienić punkty sprzeciwu w tekście prawa do odpowiedzi;

k)	w przypadkach, gdy proces prawa do odpowiedzi trwa i publikacja nastąpi wkrótce, dwa tygodnie przed „zablokowaniem” tekstu CAR komunikuje stronie odpowiadającej, że dalsze zmiany redakcyjne nie zostaną wprowadzone do publikacji po dacie finalizacji tekstu;

l)

gdy jednostka ds. śledzenia wprowadziła do tekstu prawa do odpowiedzi wszystkie zmiany i informacje dodatkowe, przekazuje wstępną wersję tego tekstu zespołowi, który odpowiadał za wniosek o śledzenie, by mógł on dokonać sprawdzenia. Po zaakceptowaniu tekstu zespół CAR powiadamia pisemnie jednostkę ds. śledzenia. Po zaaprobowaniu tekst zostaje „zablokowany” i nie można dokonać w nim dalszych zmian. Odtąd tekst ten musi być odtwarzany dosłownie we wszelkich informacjach publicznych lub nie, odnoszących się do tego przypadku. Jest zatem niezbędne, by jednostka ds. śledzenia i odnośne zespoły uzgodniły tekst dosłowny w całości przed wydaniem praw do odpowiedzi; oraz

m)	jeżeli dany rząd w odpowiedzi na wnioski o śledzenie wystosowane przez CAR, określi kolejny punkt w łańcuchu dostaw, CAR wystosuje do tej strony nowy wniosek o śledzenie i proces śledzenia rozpocznie się ponownie od lit. a).

8.4.   Powiadomienie wyprzedzające

CAR wysyła powiadomienie wyprzedzające do wszystkich stron, które są wyraźnie wymienione w publikacjach iTrace. Ma to postać formalnej wiadomości, która jest opracowywana przez autora mającej się ukazać publikacji i przesyłana przez jednostkę ds. śledzenia. W powiadomieniu wyprzedzającym opisuje się sposób, w jaki w sprawozdaniu zostanie ujęty związek między rządem lub innym wymienionym podmiotem i danym przypadkiem; przeznaczeniem tego powiadomienia jest zapewnienie, by:

a)	CAR dołożył należytej staranności przy zawartych w jego informacjach wszelkich zarzutach lub odniesieniach do podmiotów; oraz

b)	informacje przedstawiane w sprawozdaniach CAR były dokładne i sprawiedliwe.

Wysłanie powiadomienia wyprzedzającego zapoczątkowuje 28-dniowy okres oczekiwania, podczas którego CAR zwraca się do odbiorców o sprawdzenie dokładności przekazywanych informacji i o przedstawienie ewentualnego sprzeciwu. Pozycja ta nie może być opublikowana ani wymieniana w żadnych informacjach CAR podczas tego 28-dniowego okresu.

9.   Sprawozdawczość

CAR będzie opracowywał sprawozdania narracyjne co kwartał. Będą one obejmować m.in. szczegółowe informacje o działaniach przeprowadzonych podczas okresu sprawozdawczego, z podziałem na projekty, z uwzględnieniem dat i instytucji krajowych. Sprawozdania będą także obejmowały liczbę konsultacji przeprowadzonych za pośrednictwem iTrace z państwami członkowskimi.

Zakres geograficzny działań badawczych, liczba i kategoria ustaleń oraz ich pochodzenie będą dostępne na stronie internetowej iTrace działającej w czasie rzeczywistym.

Artykuł 1

Art. 9 ust. 1 akapit pierwszy decyzji 2014/512/WPZiB otrzymuje brzmienie:

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.