(1)

Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (1) (zwany dalej „Układem o stowarzyszeniu”), wszedł w życie dnia 1 września 2017 r.

(2)

Nowy rodzaj kawałków drobiu składa się z tradycyjnej piersi oraz kości skrzydeł i może być, po minimalnej obróbce, wprowadzany do obrotu w Unii jako „pierś drobiowa”. Nieograniczony przywóz tych kawałków, który w przypadku przywozu z Ukrainy wyniósł w 2018 r. 55 500 ton, stwarza zatem ryzyko podważenia warunków, na jakich tradycyjne piersi drobiowe mogą być przywożone do Unii na mocy Układu o stowarzyszeniu, w szczególności ograniczeń ilościowych w postaci kontyngentu taryfowego.

(3)

W dniu 20 grudnia 2018 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Ukrainą w celu dokonania zmiany preferencji handlowych dla mięsa drobiowego i przetworów z mięsa drobiowego przewidzianych w Układzie o stowarzyszeniu. Negocjacje zakończono pomyślnie w dniu 19 marca 2019 r.

(4)

Należy podpisać w imieniu Unii umowę w formie wymiany listów między Unią Europejską a Ukrainą, zmieniającą preferencje handlowe w odniesieniu do mięsa drobiowego i przetworów z mięsa drobiowego przewidziane w Układzie o stowarzyszeniu (zwaną dalej „Umową w formie wymiany listów”), z zastrzeżeniem jej zawarcia.

(5)

Aby szybko wyeliminować ryzyko potencjalnie nieograniczonego bezcłowego przywozu tych kawałków drobiu, Umowa w formie wymiany listów powinna być stosowana tymczasowo,

1)

W pkt A dodatku do załącznika I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (zwanego dalej „Układem o stowarzyszeniu”), pozycja dotycząca „mięsa drobiowego i przetworów z mięsa drobiowego” otrzymuje brzmienie:

2)

W wykazach taryfowych UE w załączniku I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu o stowarzyszeniu, tekst w czwartej kolumnie „Kategoria znoszenia ceł” otrzymuje brzmienie „50 000 t/rok wyrażone w masie netto + 18 400 t/rok wyrażone w masie netto, przy stopniowym wzroście o 800 t/rok wyrażone w masie netto w roku 2020 i w roku 2021” dla następujących pozycji taryfowych CN 2008:

3)

W wykazach taryfowych UE w załączniku I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu o stowarzyszeniu, dla pozycji taryfowej CN 20080207 12 (10-90), tekst w czwartej kolumnie „Kategoria znoszenia ceł” otrzymuje brzmienie „50 000 t/rok wyrażone w masie netto + 18 400 t/rok wyrażone w masie netto, przy stopniowym wzroście o 800 t/rok wyrażone w masie netto w roku 2020 i w roku 2021 + 20 000 t/rok wyrażone w masie netto”.

4)

W odniesieniu do pozostałej części roku kalendarzowego, w którym niniejsza Umowa w formie wymiany listów wchodzi w życie, dodatkową ilość 50 000 ton, którą należy dodać do istniejącego kontyngentu mięsa drobiowego i wyrobów z mięsa drobiowego określonego w Układzie o stowarzyszeniu, oblicza się proporcjonalnie.

5)

Cło według klauzuli najwyższego uprzywilejowania w wysokości 100,8 EUR/100 kg netto ustanowione dla pozycji taryfowych 0207 13 70 i 0207 14 70 w wykazach taryfowych UE w załączniku I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu o stowarzyszeniu stosuje się do przywozu przekraczającego łączny kontyngent taryfowy ustanowiony dla mięsa drobiowego i przetworów z mięsa drobiowego, o których mowa w pkt (1).

—

powiadomienia Unii o zakończeniu procedur niezbędnych w tym celu; oraz

—

powiadomienia Ukrainy o zakończeniu ratyfikacji zgodnie z jej procedurami i mającym zastosowanie ustawodawstwem,

1)

W pkt A dodatku do załącznika I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (zwanego dalej „Układem o stowarzyszeniu”), pozycja dotycząca „mięsa drobiowego i przetworów z mięsa drobiowego” otrzymuje brzmienie:

2)

W wykazach taryfowych UE w załączniku I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu, tekst w czwartej kolumnie „Kategoria znoszenia ceł” otrzymuje brzmienie „50 000 t/rok wyrażone w masie netto + 18 400 t/rok wyrażone w masie netto, przy stopniowym wzroście o 800 t/rok wyrażone w masie netto w roku 2020 i w roku 2021” dla następujących pozycji taryfowych CN 2008:

3)

W wykazach taryfowych UE w załączniku I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu o stowarzyszeniu, dla pozycji taryfowej CN 20080207 12 (10-90), tekst w czwartej kolumnie „Kategoria znoszenia ceł” otrzymuje brzmienie „50 000 t/rok wyrażone w masie netto + 18 400 t/rok wyrażone w masie netto, przy stopniowym wzroście o 800 t/rok wyrażone w masie netto w roku 2020 i w roku 2021 + 20 000 t/rok wyrażone w masie netto”.

4)

W odniesieniu do pozostałej części roku kalendarzowego, w którym niniejsza Umowa w formie wymiany listów wchodzi w życie, dodatkowa ilość 50 000 ton, którą należy dodać do istniejącego kontyngentu mięsa drobiowego i wyrobów z mięsa drobiowego określonego w Układzie o stowarzyszeniu, jest obliczana proporcjonalnie.

5)

Cło według klauzuli najwyższego uprzywilejowania w wysokości 100,8 EUR/100 kg netto ustanowione dla pozycji taryfowych 0207 13 70 i 0207 14 70 w wykazach taryfowych UE w załączniku I-A do rozdziału 1 tytułu IV Układu o stowarzyszeniu stosuje się do przywozu przekraczającego łączny kontyngent taryfowy ustanowiony dla mięsa drobiowego i przetworów z mięsa drobiowego, o których mowa w pkt (1).

—

powiadomienia Unii o zakończeniu procedur niezbędnych w tym celu; oraz

—

powiadomienia Ukrainy o zakończeniu ratyfikacji zgodnie z jej procedurami i mającym zastosowanie ustawodawstwem,

(1)

Komisja rozpatrzyła wniosek o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Contea di Sclafani” przesłany przez Włochy zgodnie z art. 105 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Zmiany te obejmują zmianę nazwy z „Contea di Sclafani” na „Contea di Sclafani”/„Valledolmo - Contea di Sclafani”.

(2)

Komisja opublikowała wniosek o zatwierdzenie zmiany specyfikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 (2).

(3)

Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie na podstawie art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(4)

Należy zatem zatwierdzić zmianę specyfikacji zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Zgodnie z art. 97 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 Komisja rozpatrzyła wniosek Hiszpanii o rejestrację nazwy „El Vicario” i opublikowała go w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(3)

Zgodnie z art. 99 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 nazwę „El Vicario” należy objąć ochroną i wpisać do rejestru, o którym mowa w art. 104 tego rozporządzenia.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

Między dniem 1 października 2017 r. a dniem 30 czerwca 2018 r. Włochy potwierdziły i zgłosiły 45 ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5. Dotyczy to następujących gatunków: kaczki, indyki, perliczki oraz Gallus domesticus.

(2)

Włochy niezwłocznie i skutecznie wprowadziły wszelkie niezbędne środki w zakresie stanu zdrowia zwierząt i środki weterynaryjne wymagane zgodnie z dyrektywą Rady 2005/94/WE (2).

(3)

W szczególności Włochy wprowadziły środki kontroli, monitorowania i zapobiegania oraz ustanowiły obszary zapowietrzone i zagrożone („obszary objęte ograniczeniami”) zgodnie z decyzjami wykonawczymi Komisji (UE) 2017/1845 (3), (UE) 2017/1930 (4), (UE) 2017/1969 (5), (UE) 2017/2000 (6), (UE) 2017/2175 (7), (UE) 2017/2289 (8), (UE) 2017/2412 (9), (UE) 2018/342 (10), (UE) 2018/418 (11) i (UE) 2018/510 (12).

(4)

Włochy poinformowały Komisję, że niezbędne środki w zakresie zdrowia i środki weterynaryjne zastosowane w celu powstrzymania i zwalczenia choroby miały negatywne skutki dla bardzo wielu podmiotów i że podmioty te poniosły straty w dochodach, które nie kwalifikują się do wkładu finansowego Unii na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 652/2014 (13).

(5)

W dniu 28 stycznia 2019 r. Komisja otrzymała od władz Włoch formalny wniosek o częściowe sfinansowanie niektórych środków nadzwyczajnych na podstawie art. 220 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do przypadków potwierdzonych między dniem 1 października 2017 r. a dniem 30 czerwca 2018 r. W dniach 19 lutego 2019 r., 28 lutego 2019 r., 1 kwietnia 2019 r., 30 maja 2019 r. i 12 czerwca 2019 r. władze włoskie wyjaśniły i udokumentowały swój wniosek.

(6)

W wyniku zastosowania środków w zakresie zdrowia zwierząt i środków weterynaryjnych, o których mowa w motywie 3 przedłużono okresy likwidacji w gospodarstwach, zabroniono umieszczania ptactwa i ograniczono przemieszczanie w gospodarstwach utrzymujących wszelkiego rodzaju drób położonych na obszarach objętych ograniczeniami, ustanowionych w następstwie pojawienia się ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5. Dotyczy to następujących gatunków: kaczki, indyki, perliczki oraz Gallus domesticus. Doprowadziło to do strat w produkcji jaj wylęgowych, jaj spożywczych, żywych zwierząt i mięsa drobiowego w tych gospodarstwach. Należy zatem zrekompensować straty wynikłe na skutek zniszczenia i przetworzenia jaj, a także na skutek niewyprodukowania zwierząt, ich dłuższego chowu lub eliminacji.

(7)

Zgodnie z art. 220 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 Unia jest zobowiązana do zapewnienia częściowego finansowania nadzwyczajnych środków wspierania rynku odpowiadającego 50 % wydatków poniesionych przez Włochy. Komisja powinna ustalić maksymalne ilości kwalifikujące się do finansowania w odniesieniu do każdego nadzwyczajnego środka wspierania rynku po rozpatrzeniu wniosku odnoszącego się do przypadków potwierdzonych między dniem 1 października 2017 r. a dniem 30 czerwca 2018 r. przedłożonego przez Włochy.

(8)

Aby uniknąć ryzyka nadmiernej rekompensaty, kwota ryczałtowa częściowego finansowania powinna opierać się na badaniach technicznych i ekonomicznych lub dokumentach księgowych oraz powinna być ustalona na odpowiednim poziomie dla każdego zwierzęcia i produktu w zależności od kategorii.

(9)

W celu uniknięcia ryzyka podwójnego finansowania poniesione straty nie mogą być stratami już zrekompensowanymi w ramach pomocy państwa lub ubezpieczenia, a częściowe finansowanie przez Unię na podstawie niniejszego rozporządzenia powinno być ograniczone do kwalifikujących się zwierząt i produktów, w odniesieniu do których nie otrzymano wkładu finansowego Unii na podstawie rozporządzenia (UE) nr 652/2014.

(10)

Zakres i czas obowiązywania nadzwyczajnych środków wspierania rynku przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu należy ograniczyć do tego, co jest absolutnie niezbędne do wsparcia rynku. W szczególności nadzwyczajne środki wspierania rynku powinny mieć zastosowanie wyłącznie do produkcji jaj i mięsa drobiowego w gospodarstwach położonych w obszarach objętych ograniczeniami i w okresie obowiązywania środków w zakresie zdrowia zwierząt i środków weterynaryjnych ustanowionych w przepisach Unii i Włoch w odniesieniu do 45 ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków, potwierdzonych między dniem 1 października 2017 r. a dniem 30 czerwca 2018 r., oraz do odpowiednich obszarów objętych ograniczeniami.

(11)

W celu zapewnienia elastyczności w przypadku różnicy między liczbą jaj lub zwierząt kwalifikujących się do rekompensaty a maksymalnymi wartościami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, które oparto na szacunkach, w granicach określonych limitów rekompensata może zostać dostosowana, o ile przestrzegana jest maksymalna kwota wydatków współfinansowanych przez Unię.

(12)

W celu zapewnienia należytego zarządzania budżetem dla tych nadzwyczajnych środków wspierania rynku jedynie płatności dokonane przez Włochy na rzecz beneficjentów najpóźniej do dnia 30 września 2020 r. powinny kwalifikować się do częściowego finansowania przez Unię. Nie stosuje się art. 5 ust. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 907/2014 (14).

(13)

Aby zagwarantować kwalifikowalność i prawidłowość płatności, Włochy powinny przeprowadzić kontrole ex ante.

(14)

Aby umożliwić Unii przeprowadzenie kontroli finansowej, Włochy powinny przekazać Komisji rozliczenie płatności.

(15)

W celu zapewnienia natychmiastowego wdrożenia przez Włochy środków określonych w niniejszym rozporządzeniu powinno ono wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(16)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury udzielania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożone zostały wnioski o zezwolenie na stosowanie preparatu endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Bacillus subtilis (LMG S-27588). Wraz z wnioskami przedstawiono dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 tego rozporządzenia.

(3)

Wnioski te dotyczą zezwolenia na stosowanie preparatu endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Bacillus subtilis LMG S-27588 jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych, kurcząt odchowywanych na kury nioski, indyków rzeźnych lub utrzymywanych w celach hodowlanych, podrzędnych gatunków drobiu rzeźnego, odchowywanego na nioski lub utrzymywanego w celach hodowlanych, warchlaków, tuczników i podrzędnych gatunków świń, celem zaklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

W opiniach z dnia 6 lipca 2017 r. (2) i 23 stycznia 2019 r. (3) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził, że w proponowanych warunkach stosowania preparat endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Bacillus subtilis LMG S-27588 nie ma szkodliwego wpływu na zdrowie zwierząt, bezpieczeństwo konsumentów ani na środowisko. Stwierdzono również, że dodatek jest uważany za substancję, która może działać uczulająco na drogi oddechowe, oraz że nie można wyciągnąć żadnych wniosków na temat działania uczulającego dodatku na skórę. W związku z tym Komisja uważa, że należy zastosować odpowiednie środki ochronne, aby zapobiec negatywnym skutkom dla zdrowia ludzi, w szczególności w przypadku użytkowników dodatku. Urząd stwierdził również, że dodatek ten wskazuje na poprawę oceny użytkowości kurcząt rzeźnych, indyków rzeźnych lub utrzymywanych w celach hodowlanych, warchlaków i tuczników. Urząd uznał, że wnioski te można ekstrapolować na kurczęta odchowywane na kury nioski, podrzędne gatunki drobiu, warchlaki i tuczniki podrzędnych gatunków świń. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd zweryfikował również sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena preparatu endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Bacillus subtilis LMG S-27588 dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Decyzją Komisji 2007/863/WE (2) przyznano odstępstwo, o które wystąpiło Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej zgodnie z dyrektywą 91/676/EWG, na potrzeby zezwolenia na stosowanie nawozu naturalnego w maksymalnej ilości 250 kg azotu na hektar rocznie, na określonych warunkach, w gospodarstwach rolnych w Irlandii Północnej, w których co najmniej 80 % powierzchni stanowią użytki zielone.

(2)

Decyzją Komisji 2011/128/UE (3) przedłużono to odstępstwo do dnia 31 grudnia 2014 r., a decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2015/346 (4) przyznano podobne odstępstwo do dnia 31 grudnia 2018 r.

(3)

Odstępstwo przyznane decyzją wykonawczą (UE) 2015/346 dotyczyło 478 gospodarstw rolnych w 2018 r., co odpowiada około 1,9 % łącznej liczby gospodarstw i 4 % całkowitej powierzchni gruntów rolnych netto w Irlandii Północnej.

(4)

W dniu 20 lutego 2019 r. Zjednoczone Królestwo przedłożyło Komisji wniosek o przyznanie odstępstwa dotyczącego regionu Irlandii Północnej na mocy pkt 2 akapit trzeci załącznika III do dyrektywy 91/676/EWG.

(5)

Zjednoczone Królestwo stosuje program działań na całym terytorium Irlandii Północnej zgodnie z art. 3 ust. 5 dyrektywy 91/676/EWG.

(6)

W sprawozdaniu Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie wykonania dyrektywy 91/676/EWG w latach 2012–2015 (5) wykazano, że w regionie Irlandii Północnej w 98,2 % stacji monitorowania odnotowano średnie stężenie azotanów w wodach gruntowych w wysokości poniżej 25 mg/l, a w 1,2 % tych stacji odnotowano średnie stężenie azotanów w wysokości powyżej 50 mg/l. W przypadku wód powierzchniowych we wszystkich stacjach monitorowania odnotowano średnie stężenie azotanów w wysokości poniżej 25 mg/l.

(7)

Liczba gospodarstw w Irlandii Północnej wzrosła o 2 %, podczas gdy całkowita powierzchnia użytków rolnych nie zmieniła się, porównując okres 2008–2011 z okresem 2012–2015. Liczba sztuk bydła nie zmieniła się, ale liczba owiec, świń i drobiu wzrosła odpowiednio o 2 %, 18 % i 14 % w latach 2012–2015 w porównaniu z latami 2008–2011. Średnia ilość azotu pochodzącego z nawozu naturalnego w latach 2012–2015 wyniosła 98 kg/ha, co stanowi wzrost o 1,2 % w porównaniu z okresem 2008–2011. Średnia nadwyżka fosforu w latach 2012–2015 wyniosła 11,4 kg/ha, co stanowi spadek o 16 % w porównaniu z okresem 2008–2011. Średnie zużycie chemicznych nawozów azotowych w latach 2012–2015 zwiększyło się o 4,1 % w porównaniu z okresem 2008–2011. Średnie zużycie chemicznych nawozów fosforowych w latach 2012–2015 zwiększyło się o 26 % w porównaniu z okresem 2008–2011. Średnie zużycie chemicznych nawozów fosforowych w latach 2012–2015 było jednak nadal o 40 % niższe niż średnie zużycie tego nawozu w okresie 2004–2007.

(8)

W Irlandii Północnej 93 % gruntów rolnych przeznaczonych jest na użytki zielone. Zasadniczo w przypadku gospodarstw posiadających użytki zielone 42 % gruntów uprawianych jest ekstensywnie i charakteryzuje je liczebność stad mniejsza niż 1 duża jednostka przeliczeniowa inwentarza na hektar oraz ograniczone dawki nawozów, 4 % gruntów uprawia się w ramach programów rolno-środowiskowych, a tylko 25 % uprawiane jest bardziej intensywnie, tzn. ich liczebność stad wynosi co najmniej 2 duże jednostki przeliczeniowe inwentarza na hektar. Jako grunty orne wykorzystuje się 4 % gruntów rolnych. Średnie zużycie nawozów chemicznych na użytkach zielonych wynosi 76 kg azotu na hektar i 5 kg fosforu na hektar.

(9)

Region Irlandii Północnej charakteryzują duże opady deszczu i przewaga gleb słabo odwadnianych. Z uwagi na utrudnione odwadnianie większość gleb w Irlandii Północnej posiada stosunkowo wysoką zdolność denitryfikacji, co prowadzi do obniżenia stężenia azotanów w glebie, a tym samym zmniejszenia wypłukiwanych ilości tej substancji.

(10)

Klimat w Irlandii Północnej, charakteryzujący się rocznymi opadami równomiernie rozłożonymi w ciągu roku oraz stosunkowo wąskim zakresem temperatur, sprzyja długiemu okresowi wegetacji od 270 dni w roku na wschodnim wybrzeżu do około 260 dni w roku na nizinach w centrum.

(11)

Po zbadaniu wniosku Zjednoczonego Królestwa dla regionu Irlandii Północnej zgodnie z pkt 2 akapit trzeci załącznika III do dyrektywy 91/676/EWG oraz w związku z regulacjami zawartymi w programie z 2019 r. dotyczącym substancji odżywczych (Irlandia Północna) (6) i doświadczeniem zdobytym w wyniku odstępstw przewidzianych w decyzji 2007/863/WE i decyzji wykonawczej (UE) 2015/346, Komisja uważa, że ilość nawozu pochodzącego z odchodów wypasanych zwierząt proponowana przez Zjednoczone Królestwo dla regionu Irlandii Północnej, odpowiadająca 250 kg azotu, nie będzie stanowiła przeszkody w realizacji celów dyrektywy 91/676/EWG, z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w niniejszej decyzji.

(12)

Według dodatkowych informacji przedstawionych przez Zjednoczone Królestwo proponowana ilość 250 kg azotu na hektar rocznie, pochodząca z nawozu naturalnego stosowanego w gospodarstwach posiadających co najmniej 80 % użytków zielonych, jest uzasadniona na podstawie obiektywnych kryteriów, takich jak długie okresy wegetacyjne i uprawy o wysokim poborze azotu.

(13)

Decyzja wykonawcza (UE) 2015/346 straciła moc w dniu 31 grudnia 2018 r. Aby zapewnić zainteresowanym rolnikom możliwość dalszego korzystania z odstępstwa, należy przyjąć niniejszą decyzję.

(14)

W dyrektywie 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (7) określono przepisy ogólne służące ustanowieniu infrastruktury informacji przestrzennej w Unii dla celów polityki unijnej w zakresie ochrony środowiska oraz obszarów polityki lub działań Unii mogących oddziaływać na środowisko. W stosownych przypadkach informacje przestrzenne zgromadzone w ramach niniejszej decyzji powinny być zgodne z przepisami określonymi we wspomnianej dyrektywie. W celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych i zwiększenia spójności danych przy gromadzeniu niezbędnych danych na mocy niniejszej decyzji Zjednoczone Królestwo powinno w stosownych przypadkach korzystać z informacji uzyskanych w ramach zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli ustanowionego na podstawie tytułu V rozdział II rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (8).

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Azotanów ustanowionego na podstawie art. 9 dyrektywy 91/676/EWG,

(1)

Zgodnie z art. 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/30/UE (2) w przypadku urządzeń elektrycznych zgodnych z normami zharmonizowanymi (lub ich częściami), do których odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, zakłada się, że spełniają one zasadnicze wymagania objęte tymi normami lub ich częściami określone w załączniku I do tej dyrektywy.

(2)

Komisja zwróciła się – w formie decyzji wykonawczej Komisji C(2016) 7641 (3) – do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN), Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CENELEC) i Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) z wnioskiem o opracowanie norm zharmonizowanych dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej na potrzeby dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/30/UE, w tym także o opracowanie zmian w normach oraz zakończenie prac nad stosownymi normami.

(3)

Na podstawie decyzji wykonawczej C(2016) 7641 CEN i CENELEC opracowały zharmonizowane normy EN IEC 61058-1:2018 dotyczącą łączników do przyrządów oraz EN 55035:2017 dotyczącą urządzeń multimedialnych. Na podstawie tej decyzji CEN i CENELEC dokonały zmian w normie zharmonizowanej EN 13309:2010 dotyczącej maszyn z wewnętrznym zasilaniem elektrycznym oraz w normie zharmonizowanej EN 50557:2011 dotyczącej wyłączników obwodu, do których to norm odniesienia są opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (4), w celu dostosowania ich do postępu technicznego.

(4)

Komisja wspólnie z CEN i CENELEC dokonała oceny, czy normy EN IEC 61058-1:2018, EN 55035:2017, EN ISO 13766-1:2018 i EN 63024:2018 są zgodne z wnioskiem określonym w decyzji wykonawczej C(2016) 7641.

(5)

Normy EN IEC 61058-1:2018, EN 55035:2017, EN ISO 13766-1:2018 i EN 63024:2018 uwzględniają wymogi, które mają obejmować i które zostały określone w dyrektywie 2014/30/UE. Odniesienia do tych norm należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(6)

CENELEC sporządził sprostowanie EN 61000-6-5:2015/AC:2018-01 służące sprostowaniu normy zharmonizowanej EN 61000-6-5:2015, do której odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (5). W związku z tym, że sprostowanie to wprowadza istotne poprawki techniczne oraz w celu zapewnienia prawidłowego i spójnego stosowania normy EN 61000-6-5:2015, odniesienie do tej normy zharmonizowanej należy opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wraz z odniesieniem do tego sprostowania.

(7)

Normy EN 13309:2010 i EN 50557:2011 zostały zmienione, a norma EN 61000-6-5:2015 została sprostowana. Należy zatem wycofać odniesienia do tych norm z Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. Aby dać producentom wystarczająco dużo czasu na przygotowanie się do stosowania zmienionych i sprostowanych norm, należy odroczyć wycofanie odniesień do tych norm.

(8)

Zgodność z normą zharmonizowaną stanowi podstawę do domniemania zgodności z odpowiednimi zasadniczymi wymaganiami określonymi w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym od dnia publikacji odniesienia do takiej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsza decyzja powinna zatem wejść w życie w dniu jej opublikowania,

(1)

Decyzją wykonawczą Komisji 2014/709/UE (4) ustanowiono środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich, gdzie wystąpiły potwierdzone przypadki tej choroby u świń domowych lub zdziczałych („zainteresowane państwa członkowskie”). W częściach I–IV załącznika do tej decyzji wykonawczej wyznaczono i wymieniono niektóre obszary zainteresowanych państw członkowskich w podziale według poziomu ryzyka na podstawie sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do tej choroby. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE był wielokrotnie zmieniany w celu uwzględnienia zmian sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń, które to zmiany należało odzwierciedlić w tym załączniku. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE został ostatnio zmieniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2019/1270 (5) w następstwie wystąpienia przypadków afrykańskiego pomoru świń w Bułgarii, Polsce i na Litwie.

(2)

Od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej (UE) 2019/1270 w Bułgarii, na Węgrzech i w Polsce odnotowano kolejne przypadki afrykańskiego pomoru świń u świń zdziczałych i domowych. W następstwie niedawnych przypadków tej choroby oraz biorąc pod uwagę obecną sytuację epidemiologiczną, dokonano ponownej oceny i aktualizacji podziału na obszary w tych trzech państwach członkowskich. Ponadto ponownie oceniono i zaktualizowano również wprowadzone środki zarządzania ryzykiem. Zmiany te należy uwzględnić w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE.

(3)

W lipcu 2019 r. odnotowano jedno ognisko afrykańskiego pomoru świń u świń domowych w obwodzie Widyń w Bułgarii na obszarze obecnie wymienionym w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. To ognisko afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oznacza wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniany obszar Bułgarii, na którym występuje afrykański pomór świń, powinien być wymieniony w części III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, a nie w jego części I.

(4)

W lipcu 2019 r. odnotowano jeden przypadek afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w obwodzie Płowdiw w Bułgarii na obszarze obecnie niewymienionym w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Ten przypadek afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń oznacza wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniany obszar Bułgarii, na którym występuje afrykański pomór świń, powinien być wymieniony w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE.

(5)

W lipcu 2019 r. odnotowano kilka przypadków afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w komitatach Borsod-Abaúj-Zemplén i Szabolcs-Szatmár-Bereg na Węgrzech na obszarze wymienionym w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, znajdującym się w bliskim sąsiedztwie obszarów wymienionych w części I załącznika do tej decyzji. Te przypadki afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniane obszary Węgier wymienione w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, znajdujące się w bliskim sąsiedztwie obszaru wymienionego w części II, na którym wystąpiły te ostatnie przypadki afrykańskiego pomoru świń, powinny być teraz wymienione w części II tego załącznika, a nie w jego części I.

(6)

W lipcu 2019 r. odnotowano jeden przypadek afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w powiecie płockim w Polsce na obszarze obecnie wymienionym w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Ten przypadek afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń oznacza wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniany obszar Polski, na którym występuje afrykański pomór świń, powinien być wymieniony w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, a nie w jego części I.

(7)

W lipcu 2019 r. odnotowano dwa ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych w powiatach kozienickimi i zamojskim w Polsce na obszarach obecnie wymienionych w częściach I i II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Te ogniska afrykańskiego pomoru świń u świń domowych oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniane obszary Polski, na których występuje afrykański pomór świń, powinny być wymienione w części III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, a nie w jego częściach I i II.

(8)

Aby uwzględnić niedawne zmiany sytuacji epidemiologicznej w zakresie afrykańskiego pomoru świń w Unii oraz aby proaktywnie zwalczać ryzyko związane z rozprzestrzenianiem się tej choroby, w Bułgarii, na Węgrzech i w Polsce należy wyznaczyć nowe obszary podwyższonego ryzyka o odpowiedniej wielkości oraz uwzględnić je w częściach I, II i III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,