(1)

Inicjatywa na rzecz unii rynków kapitałowych ma na celu zmniejszenie zależności od kredytów bankowych, dywersyfikację rynkowych źródeł finansowania dla wszystkich małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) oraz promowanie emisji obligacji i akcji przez MŚP na rynkach publicznych. Przedsiębiorstwa mające siedzibę w Unii starające się pozyskać kapitał w systemach obrotu ponoszą wysokie jednorazowe i bieżące koszty związane z ujawnianiem informacji i przestrzeganiem przepisów, które mogą zniechęcić je do ubiegania się w pierwszej kolejności o dopuszczenie do obrotu w systemach obrotu w Unii. Ponadto akcje emitowane przez MŚP w systemach obrotu w Unii zwykle charakteryzują się niższym poziomem płynności i większą zmiennością cen, co zwiększa koszt kapitału, sprawiając, że to źródło finansowania staje się zbyt uciążliwe.

(2)

Na mocy dyrektywy 2014/65/UE stworzono nowy rodzaj systemów obrotu – rynki rozwoju MŚP – jako podgrupę wielostronnych platform obrotu (MTF), aby ułatwić MŚP dostęp do kapitału oraz usprawnić dalszy rozwój specjalistycznych rynków, których celem jest zaspokajanie potrzeb emitentów będących MŚP. W dyrektywie 2014/65/UE przewidziano również, że „należy skoncentrować się na tym, w jaki sposób przyszłe uregulowania prawne powinny w dalszym ciągu wspierać i promować korzystanie z tego rynku, aby uczynić go atrakcyjnym dla inwestorów, a także zapewnić ograniczenie obciążeń administracyjnych i dalsze zachęty dla MŚP w zakresie dostępu do rynków kapitałowych za pośrednictwem rynków rozwoju MŚP”.

(3)

W celu zapewnienia płynności i rentowności rynków rozwoju MŚP w art. 33 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2014/65/UE ustanowiono wymóg, zgodnie z którym co najmniej 50 % emitentów, których instrumenty finansowe dopuszczono do obrotu na rynku rozwoju MŚP, muszą stanowić MŚP emitujące kapitałowe lub dłużne papiery wartościowe. Zgodnie z dyrektywą 2014/65/UE emitentów instrumentów kapitałowych będących MŚP definiuje się jako przedsiębiorstwa o średniej kapitalizacji rynkowej wynoszącej mniej niż 200 mln EUR na podstawie notowań z końca roku za trzy ostatnie lata kalendarzowe. Z drugiej strony rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/565 (2) stanowi, że emitent będący MŚP emitujący instrumenty inne niż kapitałowe (wyłącznie dłużne papiery wartościowe) powinien spełniać co najmniej dwa z następujących trzech warunków: (i) liczba zatrudnionych mniejsza niż 250, (ii) całkowita suma bilansowa poniżej 43 mln EUR oraz (iii) roczny obrót netto mniejszy niż 50 mln EUR. Ten wymóg, który emitent instrumentów innych niż kapitałowe musi spełnić, aby kwalifikować się jako MŚP, uznano za zbyt rygorystyczny, ponieważ tego rodzaju emitenci są zwykle więksi niż tradycyjne MŚP. W rezultacie wielu emitentów instrumentów innych niż kapitałowe nie jest w stanie zakwalifikować się jako MŚP na podstawie rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/565, pomimo ich względnie małego rozmiaru. Wiele MTF specjalizujących się w emisjach instrumentów dłużnych MŚP lub dopuszczających emisję zarówno obligacji, jak i akcji nie może zarejestrować się jako rynek rozwoju MŚP, gdyż nie spełniają one warunku, zgodnie z którym minimum 50 % emitentów musi kwalifikować się jako MŚP. Jeżeli operatorzy MTF nie będą stosować ram stworzonych na potrzeby rynków rozwoju MŚP, emitenci działający na tych MTF nie będą mogli korzystać z mniej rygorystycznych wymogów regulacyjnych ustanowionych, aby wspierać notowania i emisje na tych rynkach rozwoju MŚP. Aby większa liczba MTF mogła zarejestrować się jako rynki rozwoju MŚP, za jedyne kryterium kwalifikacji emitentów instrumentów innych niż kapitałowe jako MŚP do celów rynków rozwoju MŚP należy przyjąć wartość nominalną emisji instrumentów dłużnych danego emitenta (z wyłączeniem kredytów) w poprzednim roku kalendarzowym. Komisja będzie monitorować skuteczność nowej definicji emitenta instrumentów innych niż kapitałowe będącego MŚP jako czynnika umożliwiającego MTF rejestrację jako rynki rozwoju MŚP oraz jej wpływ na rozwój sytuacji rynkowej oraz zaufanie inwestorów.

(4)

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2017/565 wskazano, że rynek rozwoju MŚP nie powinien podlegać przepisom, które nakładają większe obciążenia na emitentów niż analogiczne przepisy stosowane wobec emitentów na rynkach regulowanych. W art. 78 ust. 2 lit. g) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/565 zobowiązano jednak emitentów na rynkach rozwoju MŚP do publikowania półrocznych sprawozdań finansowych. Emitenci instrumentów innych niż kapitałowe oferowanych klientom profesjonalnym na rynkach regulowanych nie podlegają natomiast temu samemu obowiązkowi na mocy dyrektywy 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Wykazano, że sporządzanie półrocznych sprawozdań finansowych stanowi niewspółmierny obowiązek dla emitentów instrumentów innych niż kapitałowe na rynkach rozwoju MŚP. Ponieważ wiele MTF koncentrujących się na obsłudze MŚP nie wymaga półrocznych sprawozdań finansowych od emitentów instrumentów innych niż kapitałowe, wydaje się, że ten obowiązkowy wymóg nałożony rozporządzeniem delegowanym (UE) 2017/565 ma swój udział w zniechęcaniu operatorów MTF do ubiegania się o rejestrację jako rynki rozwoju MŚP. Operator rynku rozwoju MŚP powinien mieć zatem swobodę decydowania o tym, czy nałożyć na emitentów instrumentów innych niż kapitałowe wymóg publikacji półrocznych sprawozdań.

(5)

Zaobserwowano, że niektórzy emitenci aktywni na rynkach rozwoju MŚP w ręce ogółu inwestorów oddają tylko niewielką część swojego wyemitowanego kapitału podstawowego, co powoduje, że obrót tymi akcjami niesie dla inwestorów większe ryzyko, oraz wywiera negatywny wpływ na płynność. To z kolei zniechęca inwestorów do inwestowania w akcje notowane na rynkach rozwoju MŚP. Aby zapewnić płynność akcji i zwiększyć zaufanie inwestorów, operatorzy rynków rozwoju MŚP powinni zatem nakładać wymóg wprowadzania minimalnego wolumenu akcji do swobodnego obrotu jako warunek dopuszczenia akcji do obrotu po raz pierwszy („warunek dotyczący minimalnego wolumenu akcji znajdujących się w swobodnym obrocie”). Operatorzy rynków rozwoju MŚP powinni jednak mieć możliwość swobodnego określenia odpowiedniego progu w oparciu o konkretne okoliczności danego rynku, w tym tego, czy wolumen akcji powinien być wyrażony w wartościach bezwzględnych czy też jako odsetek całkowitego wyemitowanego kapitału podstawowego.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2017/565.

(7)

Operatorom działającym już na rynkach rozwoju MŚP należy przyznać minimalny okres po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia na dostosowanie swoich warunków rejestracji. W związku z tym data rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia powinna przypadać trzy miesiące po jego wejściu w życie,

1.

art. 77 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

2.

w art. 78 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

(1)

W rozporządzeniu (UE) 2017/625 ustanowiono między innymi ramy w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych dotyczących zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii z państw trzecich w celu sprawdzenia zgodności z prawodawstwem Unii, aby chronić zdrowie ludzi, zwierząt i roślin, dobrostan zwierząt oraz – w odniesieniu do organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) i środków ochrony roślin – również środowisko. Rozporządzenie to stanowi, że kontrole urzędowe mają być przeprowadzane w odniesieniu do niektórych przesyłek zwierząt i towarów w punkcie kontroli granicznej pierwszego przybycia do Unii. W tym celu państwa członkowskie wyznaczają punkty kontroli granicznej.

(2)

Rozporządzenie (UE) 2017/625 stanowi, że państwa członkowskie powiadamiają Komisję przed wyznaczeniem punktów kontroli granicznej, aby Komisja mogła zweryfikować i w razie potrzeby przeprowadzić kontrole w celu sprawdzenia, czy spełniają one minimalne wymogi w zakresie wyznaczenia określone we wspomnianym rozporządzeniu. Rozporządzenie (UE) 2017/625 upoważnia Komisję do ustanowienia pewnych szczegółowych zasad dotyczących tych minimalnych wymogów. Te szczegółowe zasady zostały określone w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2019/1014 (2) (zwane dalej łącznie „minimalnymi wymogami”). Rozporządzenie (UE) 2017/625 stanowi również, że państwa członkowskie mają wycofać wyznaczenie punktu kontroli granicznej, jeżeli przestaje on spełniać wymogi dotyczące wyznaczenia dla wszystkich lub niektórych kategorii zwierząt i towarów, w odniesieniu do których dokonano wyznaczenia.

(3)

W przypadku gdy wycofanie wyznaczenia było częściowe, ponieważ dotyczyło określonej kategorii zwierząt lub towarów, lub wszystkich kategorii zwierząt lub wszystkich kategorii towarów, w przypadku gdy punkt kontroli granicznej został wyznaczony dla kategorii zwierząt i towarów, państwa członkowskie powinny jednak mieć możliwość ponownego wyznaczenia tego punktu kontroli granicznej dla tych kategorii zwierząt lub towarów, w odniesieniu do których wyznaczenie zostało wycofane, bez uprzedniego wymogu, aby dać Komisji możliwość przeprowadzenia kontroli w celu sprawdzenia zgodności z minimalnymi wymogami. W takich przypadkach usunięcie niezgodności nie powinno pociągać za sobą działań tak rozległych jak działania niezbędne do wyznaczenia punktu kontroli granicznej po raz pierwszy. Należy zatem ustanowić przepisy, zgodnie z którymi państwa członkowskie mogą ponownie wyznaczyć punkt kontroli granicznej dla tych kategorii zwierząt lub towarów bez uprzedniego wymogu, aby dać Komisji możliwość przeprowadzenia kontroli w celu sprawdzenia zgodności z minimalnymi wymogami.

(4)

Aby umożliwić Komisji przeprowadzenie gruntownej oceny środków wprowadzonych przez państwo członkowskie w celu usunięcia niezgodności, która spowodowała częściowe wycofanie wyznaczenia, państwa członkowskie powinny zgłosić te środki Komisji. Powinny one przystąpić do ponownego wyznaczenia jedynie wówczas, gdy Komisja uzna, że wprowadzone środki są wystarczające do usunięcia niezgodności.

(5)

Odstępstwo od przepisów rozporządzenia (UE) 2017/625 dotyczących wyznaczania punktów kontroli granicznej powinno mieć zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy ponowne wyznaczenie ma miejsce w ciągu dwóch lat od daty częściowego wycofania wyznaczenia. Jeżeli ponowne wyznaczenie ma miejsce ponad dwa lata od daty częściowego wycofania, w celu dokonania oceny zmian, które zaszły w punktach kontroli granicznej, Komisja powinna zachować możliwość przeprowadzania kontroli w celu sprawdzenia, czy punkt kontroli granicznej spełnia minimalne wymogi.

(6)

W niektórych przypadkach rozporządzenie (UE) 2017/625 dopuszcza przeprowadzanie kontroli urzędowych w punktach kontroli innych niż punkty kontroli granicznej i wymaga, aby te punkty kontroli spełniały minimalne wymogi oraz wymogi dotyczące wyznaczenia i wycofania wyznaczenia punktów kontroli granicznej. W związku z tym przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące ponownego wyznaczenia punktów kontroli granicznej powinny mieć zastosowanie także do punktów kontroli.

(7)

W rozporządzeniu (UE) 2017/625 określono wymóg, zgodnie z którym punkty kontroli granicznej muszą znajdować się w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca wprowadzenia na terytorium Unii. Aby jednak umożliwić skuteczną organizację i przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, należy ustanowić przepisy określające przypadki szczególnych ograniczeń geograficznych i warunki, na których punkty kontroli granicznej mogą znajdować się w odległości innej niż bezpośrednie sąsiedztwo miejsca wprowadzenia na terytorium Unii. Ograniczenia geograficzne powinny wynikać z naturalnych cech i krajobrazu miejsca wprowadzenia, a odległość od miejsca wprowadzenia nie powinna przekraczać tego, co jest absolutnie niezbędne do przezwyciężenia trudności spowodowanych ograniczeniami geograficznymi. Ponadto odległość ta nie powinna stwarzać ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dla dobrostanu zwierząt ani dla środowiska. Szczególne ograniczenia geograficzne powinny obejmować te ograniczenia, które mogą powodować poważne ograniczenia w transporcie, takie jak np. przełęcze górskie z drogami nieodpowiednimi do przemieszczania zwierząt i towarów lub powodującymi znaczne opóźnienia w ich przemieszczaniu.

(8)

Punkty kontroli granicznej na potrzeby przywozu przesyłek nieobrobionych kłód oraz drewna przetartego i zrębionego działają często przy ograniczeniach geograficznych, które wynikają z długich linii brzegowych lub długich granic niektórych państw członkowskich. W związku z wyżej wspomnianymi ograniczeniami geograficznymi działają one z reguły tylko w czasie przeprowadzania kontroli urzędowych. Należy zatem w odniesieniu do ich wyznaczania ustanowić pewne odstępstwa od minimalnych wymogów dotyczących punktów kontroli granicznej określonych w art. 64 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/625. Niemniej jednak, w celu zapewnienia skuteczności kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, w trakcie wykonywania tych kontroli i czynności przez mobilny zespół ds. kontroli urzędowych właściwego organu punktu kontroli granicznej należy zapewnić zgodność z określonymi warunkami. W szczególności mobilny zespół ds. kontroli urzędowych powinien być w stanie zapewnić wystarczający i odpowiednio wykwalifikowany personel oraz mieć dostęp do niezbędnego wyposażenia w czasie kontroli urzędowych lub innych czynności urzędowych.

(9)

Przepisy, które muszą zostać ustanowione przez Komisję zgodnie z art. 62 ust. 3, art. 64 ust. 2 i 5 rozporządzenia (UE) 2017/625, są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ wszystkie dotyczą odstępstw lub zwolnień odnoszących się do niektórych wymogów mających zastosowanie do punktów kontroli granicznej. Aby ułatwić prawidłowe i kompleksowe stosowanie tych przepisów, które powinny również mieć zastosowanie od tego samego dnia, należy je ustanowić w jednym akcie.

(10)

Ponieważ określone uprawnienia przyznane Komisji ustanowione w rozporządzeniu (UE) 2017/625 zaczynają mieć zastosowanie od dnia 14 grudnia 2019 r., niniejsze rozporządzenie powinno również mieć zastosowanie od tego samego dnia,

a)

ponownego wyznaczenia punktu kontroli granicznej lub punktu kontroli innego niż punkt kontroli granicznej, w przypadku gdy wyznaczenie zostało częściowo wycofane;

b)

punktu kontroli granicznej znajdującego się w odległości innej niż bezpośrednie sąsiedztwo miejsca wprowadzenia na terytorium Unii ze względu na szczególne ograniczenia geograficzne;

c)

wyznaczenia punktów kontroli granicznej na potrzeby przywozu nieobrobionych kłód oraz drewna przetartego i zrębionego w celu uwzględnienia szczególnych ograniczeń geograficznych.

(1)

W rozporządzeniu (UE) 2017/625 ustanowiono m.in. ramy przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych dotyczących zwierząt i towarów, które wprowadza się na terytorium Unii z państw trzecich, i służących sprawdzeniu zgodności z unijnymi przepisami w celu ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dobrostanu zwierząt oraz – w odniesieniu do organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) i środków ochrony roślin – również środowiska. Ramy te obejmują kontrole urzędowe, którym poddaje się zwierzęta i towary wprowadzane do Unii z państw trzecich przez wyznaczone punkty kontroli granicznej.

(2)

Rozporządzenie (UE) 2017/625 zawiera wymóg, aby podmiot odpowiedzialny za niektóre przesyłki wprowadzane na terytorium Unii dokonywał wcześniejszego powiadomienia właściwych organów w punkcie kontroli granicznej przed przybyciem przesyłek. Aby umożliwić tym organom terminowe i skuteczne przeprowadzanie kontroli urzędowych, należy ustalić termin wcześniejszego powiadomienia na co najmniej jeden dzień roboczy przed przybyciem przesyłki.

(3)

Jednak ze względu na ograniczenia logistyczne związane z transportem w określonych przypadkach dotrzymanie terminu wcześniejszego powiadomienia wynoszącego jeden dzień roboczy przed przybyciem przesyłki może nie być możliwe. Może to mieć miejsce na przykład w przypadku, gdy przesyłka jest przewożona z miejsca wysyłki do punktu kontroli granicznej w czasie krótszym niż 24 godziny, a informacje niezbędne do uzupełnienia odpowiednich części wspólnego zdrowotnego dokumentu wejścia (dokumentu CHED), wymaganego do dokonania wcześniejszego powiadomienia zgodnie z art. 56 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/625, nie są dostępne przed załadunkiem przesyłki. W takich przypadkach państwa członkowskie powinny mieć możliwość wprowadzenia wymogu dokonywania wcześniejszego powiadomienia co najmniej cztery godziny przed przybyciem przesyłki, tak aby również w takich okolicznościach można było zapewnić terminowe i skuteczne przeprowadzanie kontroli urzędowych.

(4)

Rozporządzenie delegowane Komisji 2019/1012 (2) stanowi, że państwa członkowskie mogą zwolnić punkty kontroli granicznej wyznaczone na potrzeby przywozu nieobrobionych kłód oraz drewna przetartego i zrębionego z określonych minimalnych wymogów mających zastosowanie do punktów kontroli granicznych ze względu na szczególne ograniczenia geograficzne. Rozporządzenie to stanowi również, że kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe w punkcie kontroli granicznej wyznaczonym dla wyżej wymienionych towarów mogą być przeprowadzane przez mobilny zespół ds. kontroli urzędowych. W związku z tym, aby zapewnić wystarczająco dużo czasu na organizację kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych w tych punktach kontroli granicznej, w niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć odstępstwo od przepisów dotyczących minimalnego okresu na dokonanie wcześniejszego powiadomienia o przybyciu przesyłek.

(5)

Ze względu na to, że rozporządzenie (UE) 2017/625 stosuje się od dnia 14 grudnia 2019 r., niniejsze rozporządzenie powinno również stosować się od tej daty.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W rozporządzeniu (UE) 2017/625 ustanowiono m.in. ramy przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych dotyczących zwierząt i towarów, które wprowadza się na terytorium Unii z państw trzecich, służących sprawdzeniu zgodności z unijnymi przepisami dotyczącymi łańcucha rolno-spożywczego w celu ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dobrostanu zwierząt oraz – w odniesieniu do organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) i środków ochrony roślin – również środowiska. Rozporządzenie to stanowi, że kontrole urzędowe mają być przeprowadzane w odniesieniu do przesyłek zwierząt i towarów w punkcie kontroli granicznej pierwszego przybycia do Unii. W tym celu państwa członkowskie wyznaczają punkty kontroli granicznej.

(2)

W rozporządzeniu (UE) 2017/625 określono minimalne wymogi, jakie muszą spełniać punkty kontroli granicznej, aby zostały wyznaczone. Należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy w zakresie minimalnych wymogów dotyczących infrastruktury, wyposażenia i dokumentacji w punktach kontroli granicznej.

(3)

W celu ochrony zdrowia ludzi i zwierząt należy ustanowić dodatkowe szczegółowe przepisy w zakresie minimalnych wymogów dotyczących punktów kontroli granicznej, które zostały wyznaczone w odniesieniu do kategorii zwierząt i niektórych kategorii towarów, takich jak produkty pochodzenia zwierzęcego, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, materiał biologiczny, produkty złożone oraz siano i słoma.

(4)

W niektórych przypadkach, aby uwzględnić szczególne wymogi dotyczące rozładunku niektórych przesyłek nieskonteneryzowanych, takich jak przesyłki produktów rybołówstwa czy przesyłki produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego zawierające np. wełnę oraz przesyłki towarów w ilości hurtowej luzem, zawierające duże ilości towarów transportowanych bez opakowania, należy zwolnić punkty kontroli granicznej z wymogu posiadania strefy rozładunku osłoniętej dachem. Zważywszy, że przesyłki transportowanych luzem płynów pochodzenia zwierzęcego i niezwierzęcego są rozładowywane bezpośrednio ze środka transportu do cystern za pomocą specjalnych rur, nie należy wymagać od punktów kontroli granicznej, aby posiadały strefy lub pomieszczenia przeznaczone do rozładunku towarów oraz pomieszczenia lub strefy inspekcyjne na potrzeby przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych w odniesieniu do płynów transportowanych luzem.

(5)

Aby zapobiec ryzyku zanieczyszczenia krzyżowego, należy ustanowić wymogi dotyczące oddzielenia w odniesieniu do obiektów wykorzystywanych do rozładunku, przechowywania i kontroli w punktach kontroli granicznej wyznaczonych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, produktów złożonych, produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i materiału biologicznego. Należy jednak ustanowić przepisy umożliwiające odstępstwo od wymogów dotyczących oddzielenia, jeżeli dany punkt kontroli granicznej wyznaczono jedynie w odniesieniu do towarów opakowanych lub w odniesieniu do towarów opakowanych i niektórych towarów nieopakowanych, gdy ocena ryzyka właściwych organów w punkcie kontroli granicznej wskazuje, że nie ma możliwości zanieczyszczenia krzyżowego. W tym ostatnim przypadku, aby skutecznie zapobiegać ryzyku zanieczyszczenia krzyżowego, właściwe organy powinny ponadto zapewnić odstęp czasowy między przesyłkami oraz zapewnić, by pomiędzy przybywaniem poszczególnych przesyłek obiekty czyszczono i dezynfekowano.

(6)

Jako że zwierzęta i towary wprowadzane do Unii i poddawane kontrolom urzędowym w punktach kontroli granicznej mogą być niezgodne z przepisami Unii, w celu uniknięcia ryzyka zanieczyszczenia krzyżowego należy ustanowić przepisy zakazujące wykorzystywania niektórych obiektów w punktach kontroli granicznej na potrzeby przesyłek zwierząt i towarów przeznaczonych do handlu wewnątrzunijnego i zezwolić na takie wykorzystywanie na potrzeby przesyłek zwierząt i towarów przeznaczonych na wywóz lub przemieszczanych z jednego punktu na terytorium Unii do innego punktu na terytorium Unii przez terytorium państwa trzeciego, pod warunkiem że właściwe organy wprowadzą odpowiednie środki zapobiegania ryzyku. Środki takie powinny opierać się na ocenie zdolności odpowiednich obiektów do pełnienia takich dodatkowych funkcji. Właściwe organy powinny dysponować odpowiednimi rozwiązaniami, aby zwierzęta były traktowane zgodnie z przepisami Unii w zakresie dobrostanu zwierząt.

(7)

Aby wspierać sprawne przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, należy przewidzieć pewną elastyczność, która pod pewnymi warunkami umożliwi korzystanie z magazynów przedsiębiorstw handlowych i przechowywanie w środkach transportu, w których przesyłka przybyła do punktu kontroli granicznej.

(8)

Aby ułatwić sprawną organizację i przeprowadzanie kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych, należy zezwolić, aby w punktach kontroli granicznej wyodrębniono jeden ośrodek inspekcyjny lub większą liczbę takich ośrodków, w których poddawane będą kontroli zwierzęta i towary należące do kategorii, w odniesieniu do których wyznaczono dane punkty kontroli granicznej. W związku z powyższym należy ustanowić minimalne wymogi dla ośrodków inspekcyjnych.

(9)

W ramach procesu wyznaczania punktów kontroli granicznej Komisja powinna ocenić zgodność ośrodków inspekcyjnych z minimalnymi wymogami dotyczącymi punktów kontroli granicznej określonymi w art. 64 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/625 i szczegółowymi przepisami w zakresie minimalnych wymogów ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. Państwa członkowskie powiadamiające Komisję o wyznaczeniu punktu kontroli granicznej powinny zatem przekazać wszystkie niezbędne informacje dotyczące ośrodków inspekcyjnych.

(10)

Aby zapewnić odpowiednią weryfikację zgodności punktów kontroli granicznej i ośrodków inspekcyjnych w ramach tych punktów z minimalnymi wymogami określonymi w art. 64 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/625 oraz ze szczegółowymi przepisami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu, państwa członkowskie powinny informować Komisję o wszelkich zmianach infrastruktury lub funkcjonowania danego punktu kontroli granicznej lub ośrodka inspekcyjnego w ramach tego punktu, jeżeli zmiany takie wymagają aktualizacji informacji przekazywanych Komisji zgodnie z art. 59 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/625. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem zawrzeć wymóg, by państwa członkowskie przekazywały Komisji stosowne informacje.

(11)

Zgodnie z art. 53 ust. 2 i art. 60 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/625 każde państwo członkowskie musi udostępnić w internecie aktualne wykazy punktów kontroli granicznej i punktów kontroli na swoim terytorium oraz przekazać określone informacje dotyczące każdego punktu kontroli granicznej i punktu kontroli. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem określić format wykazów punktów kontroli granicznej i punktów kontroli oraz skróty, które będą stosowane do wskazywania kategorii zwierząt i towarów, w odniesieniu do których wyznaczono punkty kontroli granicznej i punkty kontroli, oraz dodatkowe szczególne informacje dotyczące zakresu wyznaczenia.

(12)

Ze względu na przejrzystość wszystkie ośrodki inspekcyjne wykorzystywane jako część danego punktu kontroli granicznej należy wymienić wraz z danym punktem w wykazie punktów kontroli granicznej oraz wskazać kategorie zwierząt i towarów poddawanych kontroli w tych ośrodkach inspekcyjnych. Każdą zmianę dotyczącą ośrodków inspekcyjnych należy odpowiednio odzwierciedlić w tym wykazie.

(13)

Przepisy, które Komisja ma ustanowić zgodnie z art. 60 ust. 2 i art. 64 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/625, są ściśle powiązane, ponieważ wszystkie dotyczą wymogów mających zastosowanie do punktów kontroli granicznej i punktów kontroli, a zatem powinny obowiązywać od tej samej daty. Aby ułatwić prawidłowe i kompleksowe stosowanie tych przepisów, należy je ustanowić w jednym akcie.

(14)

W decyzji Komisji 2001/812/WE (2) ustanowiono minimalne wymogi dotyczące punktów kontroli granicznej zatwierdzonych zgodnie z dyrektywą Rady 97/78/WE (3), ośrodków inspekcyjnych oraz zasad umieszczania ich w wykazie. W decyzji Komisji 2009/821/WE (4) sporządzono wykaz zatwierdzonych punktów kontroli granicznej. W dyrektywie Komisji 98/22/WE (5) ustanowiono minimalne warunki przeprowadzania kontroli zdrowia roślin w punktach kontroli w odniesieniu do roślin, produktów roślinnych i innych przedmiotów pochodzących z państw trzecich zgodnie z dyrektywą Rady 2000/29/WE (6). W celu zapewnienia spójności i uniknięcia nakładania się wymogów należy uchylić decyzję 2001/812/WE, decyzję 2009/821/WE i dyrektywę 98/22/WE.

(15)

Odpowiednie przepisy i przyznane Komisji uprawnienia określone w rozporządzeniu (UE) 2017/625 zaczynają obowiązywać od dnia 14 grudnia 2019 r. W związku z tym przepisy określone w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć również zastosowanie od tego dnia.

(16)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

„towary opakowane” oznaczają towary umieszczone w dowolnym rodzaju opakowania, które całkowicie osłania towary w celu zapobieżenia wyciekowi lub utracie zawartości;

2)

„ośrodek inspekcyjny” oznacza oddzielny obiekt przygotowany w ramach punktu kontroli granicznej i ustanowiony w celu przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych dotyczących zwierząt i towarów objętych zakresem wyznaczenia punktu kontroli granicznej;

3)

„zwierzęta kopytne” oznaczają zwierzęta kopytne zgodnie z definicją w art. 2 lit. d) dyrektywy Rady 2004/68/WE (7);

4)

„zarejestrowane koniowate” oznaczają zarejestrowane koniowate zgodnie z definicją w art. 2 lit. c) dyrektywy Rady 2009/156/WE (8).

(1)

Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) kaptanu, cyjazofamidu, krezoksymu metylu, lambda-cyhalotryny, pyraklostrobiny i teflubenzuronu określono w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005. NDP aminopyralidu, mandipropamidu, spiromesifenu, spirotetramatu i tetrakonazolu określono w części A załącznika III do tego rozporządzenia. W przypadku flutianilu nie określono NDP ani nie ujęto tej substancji w załączniku IV do tego rozporządzenia, wobec czego stosuje się do niej wartość wzorcową wynoszącą 0,01 mg/kg, określoną w art. 18 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia.

(2)

W ramach procedury udzielania zezwoleń na stosowanie środków ochrony roślin zawierających substancję czynną aminopyralid w odniesieniu do jęczmienia, prosa zwyczajnego, owsa zwyczajnego, żyta zwyczajnego i sorgo japońskiego złożono wniosek w sprawie zmiany obecnych NDP zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(3)

W przypadku kaptanu wniosek taki złożono w odniesieniu do żurawin i chmielu. W przypadku cyjazofamidu wniosek taki złożono w odniesieniu do ziemniaków, pomidorów i dyniowatych. W przypadku krezoksymu metylu wniosek taki złożono w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego w związku ze stosowaniem tej substancji czynnej na powierzchni pasz. W przypadku lambda-cyhalotryny wniosek taki złożono w odniesieniu do selera, fenkułu włoskiego / kopru włoskiego, ziaren soi zwyczajnej, ziaren słonecznika i ryżu siewnego. W przypadku mandipropamidu wniosek taki złożono w odniesieniu do buraków, rzodkwi zwyczajnej, kalafiorów, brukselki/kapusty brukselskiej, cykorii warzywnej, grochu (bez strąków) i karczochów zwyczajnych. W przypadku pyraklostrobiny wniosek taki złożono w odniesieniu do owoców cytrusowych, winogron stołowych, kapustnych kwitnących, kapusty głowiastej, „sałat i warzyw sałatowych”, „szpinaku i podobnych liści”, karczochów zwyczajnych, porów i ziaren soi zwyczajnej. W przypadku spirotetramatu wniosek taki złożono w odniesieniu do „pozostałych drobnych owoców i jagód”, kiwi, czosnku, fenkułu włoskiego/kopru włoskiego i rabarbaru. W przypadku tetrakonazolu wniosek taki złożono w odniesieniu do kaki, siemienia lnianego i nasion maku.

(4)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 i 4 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 złożono wnioski o tolerancje importowe w odniesieniu do mandipropamidu stosowanego w Nigerii i Kamerunie na powierzchni ziaren kakaowych, pyraklostrobiny stosowanej w Indonezji na powierzchni ryżu siewnego, w Brazylii na powierzchni ziaren kawy, marakui i ananasów oraz w Stanach Zjednoczonych na powierzchni owoców hebanowca wirginijskiego i trzciny cukrowej, a także w odniesieniu do spiromesifenu stosowanego w Brazylii na powierzchni ziaren kawy i teflubenzuronu stosowanego w Brazylii na powierzchni grejpfrutów i mandarynek. Wnioskodawcy twierdzą, że dozwolone zastosowania tych substancji na wspomnianych uprawach w powyższych krajach skutkują pozostałościami przekraczającymi NDP wskazane w rozporządzeniu (WE) nr 396/2005 oraz że konieczne jest ustanowienie wyższych NDP, aby uniknąć barier handlowych w odniesieniu do przywozu tych upraw.

(5)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wnioski te zostały poddane ocenie przez zainteresowane państwa członkowskie, a sprawozdania z oceny przekazano Komisji.

(6)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) dokonał oceny wniosków i sprawozdań z oceny, analizując w szczególności ryzyko dla konsumentów oraz, w stosownych przypadkach, dla zwierząt, i wydał uzasadnione opinie dotyczące proponowanych NDP (2). Urząd przekazał te opinie wnioskodawcom, Komisji i państwom członkowskim oraz podał je do publicznej wiadomości.

(7)

W odniesieniu do kaptanu wnioskodawca przedłożył informacje wcześniej niedostępne w trakcie przeglądu przeprowadzonego zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 396/2005: zwalidowaną metodę analityczną dotyczącą matryc o wysokiej zawartości wody i kwasu oraz udostępnił na rynku wzorce odniesienia dla 3-OH THPI i 5-OH THPI.

(8)

W odniesieniu do cyjazofamidu wnioskodawca przedłożył takie brakujące wcześniej informacje dotyczące warunków przechowywania w postaci zamrożonej.

(9)

W odniesieniu do krezoksymu metylu wnioskodawca przedłożył nowe badanie stabilności przy przechowywaniu produktów pochodzenia zwierzęcego w celu wykazania ważności badania żywieniowego na przeżuwaczach.

(10)

W odniesieniu do pyraklostrobiny wnioskodawca przedłożył brakujące badania pozostałości dotyczące winogron stołowych oraz zwalidowaną metodę analityczną dotyczącą ziaren kawy. W odniesieniu do zastosowań pyraklostrobiny na powierzchni owoców hebanowca wirginijskiego, „szpinaku i podobnych liści” oraz trzciny cukrowej przedłożone dane były niewystarczające do określenia nowych NDP. W odniesieniu do zastosowań tej substancji czynnej na powierzchni endywii o liściach szerokich Urząd nie zalecił podwyższenia obecnego NDP, ponieważ nie można było wykluczyć ryzyka dla konsumentów.

(11)

W odniesieniu do lambda-cyhalotryny Urząd stwierdził, że przedstawione informacje nie są wystarczające, aby uzasadnić stosowanie w UE na powierzchni ziaren soi zwyczajnej i ziaren słonecznika. Urząd zalecił ustanowienie NDP dla ziaren soi zwyczajnej i ziaren słonecznika wynoszących odpowiednio 0,05 mg/kg i 0,2 mg/kg, co odpowiada obecnym kodeksowym poziomom pozostałości (CXL). Przedmiotowe poziomy CXL są bezpieczne dla konsumentów w Unii (3).

(12)

W odniesieniu do tetrakonazolu Urząd zalecił podwyższenie NDP dla tłuszczu drobiowego i jaj ptasich po zastosowaniu tej substancji czynnej na powierzchni paszy.

(13)

W odniesieniu do wszystkich pozostałych wniosków Urząd stwierdził, że spełniono wszystkie wymogi dotyczące danych oraz że zmiany NDP, o które wystąpili wnioskodawcy, są dopuszczalne z punktu widzenia bezpieczeństwa konsumentów na podstawie oceny narażenia konsumentów przeprowadzonej dla 27 określonych grup konsumentów w Europie. Urząd wziął pod uwagę najnowsze informacje na temat właściwości toksykologicznych wspomnianych substancji. Ani w przypadku długotrwałego narażenia na przedmiotowe substancje w wyniku spożywania wszystkich produktów spożywczych mogących je zawierać, ani w przypadku narażenia krótkoterminowego w wyniku dużej konsumpcji odnośnych produktów nie wykazano istnienia ryzyka przekroczenia dopuszczalnego dziennego spożycia ani ostrej dawki referencyjnej.

(14)

W kontekście zatwierdzania substancji czynnej flutianil do dokumentacji skróconej włączono wniosek w sprawie NDP zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. g) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 (4). Odpowiednie państwo członkowskie dokonało oceny tego wniosku zgodnie z art. 11 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia. Urząd dokonał oceny wniosku i wydał wnioski z wzajemnej weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej przedmiotowej substancji czynnej, w których zalecił określenie NDP z uwzględnieniem reprezentatywnych zastosowań na powierzchni winogron zgodnie ze stosowanymi w Unii dobrymi praktykami rolniczymi (5).

(15)

Na podstawie uzasadnionych opinii i wniosków Urzędu oraz po uwzględnieniu czynników istotnych dla rozpatrywanej kwestii stwierdzono, że odnośne zmiany NDP spełniają wymogi art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(16)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 396/2005.

(17)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,