20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/1

DYREKTYWA RADY (UE) 2019/997

z dnia 18 czerwca 2019 r.

ustanawiająca unijny tymczasowy dokument podróży oraz uchylająca decyzję 96/409/WPZiB

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 23 akapit drugi,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Obywatelstwo Unii jest podstawowym statusem obywateli państw członkowskich. Dzięki niemu każdy obywatel Unii ma prawo, na terytorium państwa trzeciego, w którym państwo członkowskie, którego jest obywatelem, nie ma swojego przedstawicielstwa, korzystać z ochrony dyplomatycznej i konsularnej innego państwa członkowskiego na takich samych warunkach jak obywatele tego innego państwa członkowskiego. Dyrektywa Rady (UE) 2015/637 (2) wprowadza to prawo w życie przez ustanowienie środków współpracy i koordynacji niezbędnych do ułatwienia ochrony konsularnej niereprezentowanych obywateli Unii.

(2)

Zgodnie z dyrektywą (UE) 2015/637 wydawanie tymczasowych dokumentów podróży stanowi jeden z rodzajów pomocy konsularnej, jakiej ambasady i konsulaty państw członkowskich mogą udzielić niereprezentowanym obywatelom Unii. Tymczasowy dokument podróży to dokument uprawniający do odbycia podróży w jedną stronę, który umożliwia jego okazicielowi powrót do domu lub – w wyjątkowych przypadkach – do innego miejsca docelowego, w przypadku gdy nie ma dostępu do swoich zwykłych dokumentów podróży, na przykład z powodu ich kradzieży lub zgubienia. Innym miejscem docelowym mógłby być na przykład sąsiadujący lub podobnie blisko położony kraj, w którym państwo członkowskie obywatelstwa niereprezentowanego obywatela ma ambasadę lub konsulat.

(3)

W decyzji 96/409/WPZiB przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie (3) ustanowiono wspólny tymczasowy dokument podróży wydawany przez państwa członkowskie obywatelom Unii w miejscach, w których państwo członkowskie obywatelstwa tych obywateli nie ma stałego przedstawicielstwa dyplomatycznego ani konsularnego. Niezbędne jest zaktualizowanie przepisów tej decyzji oraz ustanowienie unowocześnionego, bezpieczniejszego formatu unijnego tymczasowego dokumentu podróży (zwanego dalej „unijnym TDP”). Należy zapewnić spójność między szczegółowymi warunkami i procedurą wydawania unijnych TDP a zasadami ogólnymi ochrony konsularnej określonymi w dyrektywie (UE) 2015/637, ponieważ dyrektywa ta – w tym procedura finansowa przewidziana w jej art. 14 – ma zastosowanie do wydawania unijnych TDP niereprezentowanym obywatelom. Niniejsza dyrektywa powinna zawierać dodatkowe przepisy, które w razie konieczności mają być stosowane w uzupełnieniu przepisów określonych w dyrektywie (UE) 2015/637.

(4)

Na wniosek należy wydać unijny TDP każdemu niereprezentowanemu obywatelowi w państwie trzecim, którego paszport lub dokument podróży został zgubiony, skradziony lub zniszczony, lub nie można go uzyskać w rozsądnym terminie z innych względów, na przykład noworodkom urodzonym w trakcie podróży lub osobom, których dokumenty utraciły ważność i nie mogą zostać łatwo zastąpione przez państwo członkowskie obywatelstwa. Unijny TDP należy wydać, gdy państwo członkowskie udzielające pomocy niereprezentowanemu obywatelowi otrzyma potwierdzenie jego obywatelstwa i tożsamości od państwa członkowskiego obywatelstwa.

(5)

Ponieważ utrata paszportu lub dokumentów podróży może sprawić, że niereprezentowani obywatele w państwach trzecich znajdą się w bardzo trudnej sytuacji, niezbędne jest ustanowienie uproszczonej procedury współpracy i koordynacji między państwem członkowskim udzielającym pomocy a państwem członkowskim obywatelstwa niereprezentowanego obywatela. Państwa członkowskie powinny zapewnić przeprowadzenie konsultacji możliwie jak najszybciej, zwykle w ciągu kilku dni roboczych. Jednocześnie należy utrzymać dostateczny poziom elastyczności w wyjątkowych przypadkach. Jedynie w wyjątkowo nagłych wypadkach państwo członkowskie udzielające pomocy powinno być uprawnione do wydawania unijnych TDP bez uprzedniej konsultacji z państwem członkowskim obywatelstwa. Przed udzieleniem pomocy państwa członkowskie powinny zazwyczaj wyczerpać wszystkie dostępne środki komunikacji z państwem członkowskim obywatelstwa. Na przykład powinny najpierw podjąć próbę przekazania części istotnych informacji, takich jak imię i nazwisko, obywatelstwo i data urodzenia wnioskodawcy. W takich sytuacjach państwo członkowskie udzielające pomocy powinno możliwie jak najszybciej powiadomić państwo członkowskie obywatelstwa o pomocy udzielonej w jego imieniu, aby zapewnić należyte poinformowanie państwa członkowskiego obywatelstwa.

(6)

Ze względów bezpieczeństwa, po bezpiecznym powrocie do domu odbiorcy unijnych TDP powinni je zwrócić na przykład straży granicznej lub organom odpowiedzialnym za wydawanie paszportów. Ponadto organ wydający państwa członkowskiego udzielającego pomocy powinien przechowywać kopię lub skan każdego unijnego TDP, a drugą kopię lub drugi skan tego dokumentu należy przesłać państwu członkowskiemu obywatelstwa odbiorcy. Zwrócone unijne TDP i przechowywane kopie powinny zostać możliwie jak najszybciej zniszczone.

(7)

Niereprezentowani obywatele powinni mieć możliwość złożenia wniosku o wydanie im unijnego TDP w ambasadzie lub konsulacie dowolnego państwa członkowskiego. Zgodnie z dyrektywą (UE) 2015/637 państwa członkowskie mogą dokonywać praktycznych ustaleń w celu dzielenia się odpowiedzialnością za wydawanie unijnych TDP niereprezentowanym obywatelom. Państwa członkowskie otrzymujące wnioski o wydanie unijnych TDP powinny – w każdym indywidualnym przypadku – ocenić, czy wydanie unijnego TDP jest uzasadnione lub czy należy przekazać daną sprawę do rozpoznania przez ambasadę lub konsulat wyznaczony jako właściwy zgodnie z jakimikolwiek już obowiązującymi ustaleniami.

(8)

Aby unijny TDP służył jako dokument uprawniający do odbycia podróży w jedną stronę, powinien zachować ważność przez okres konieczny do odbycia tej podróży. Z uwagi na możliwości podróżowania i prędkość, z jaką można obecnie odbywać podróże, ważność unijnego TDP nie powinna przekraczać – poza wyjątkowymi przypadkami –15 dni kalendarzowych.

(9)

Oprócz wydawania unijnych TDP niereprezentowanym obywatelom w państwach trzecich niniejsza dyrektywa nie powinna uniemożliwiać państwom członkowskim wydawania unijnych TDP w innych sytuacjach zgodnie z ich prawem i praktykami krajowymi. Państwa członkowskie powinny również mieć możliwość wydawania unijnych TDP swoim własnym obywatelom, obywatelom Unii, którzy nie są reprezentowani na terytorium państw członkowskich oraz obywatelom innego państwa członkowskiego, które jest reprezentowane w kraju, w którym obywatele ubiegają się o uzyskanie unijnego TDP. Wydając takie dokumenty, państwa członkowskie powinny podejmować środki niezbędne do zapobiegania nadużyciom i oszustwom. Państwa członkowskie mogłyby jednak również zadecydować o niewydawaniu unijnych TDP w takich sytuacjach.

(10)

Zgodnie z art. 5 dyrektywy (UE) 2015/637 oraz w celu zapewnienia skuteczności korzystania z prawa zapisanego w art. 20 ust. 2 lit. c) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego w rozumieniu art. 7 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „Kartą”), a także uwzględniając prawo i praktyki krajowe, państwo członkowskie udzielające pomocy powinno mieć możliwość wydawania – biorąc pod uwagę specyficzne okoliczności każdego przypadku – unijnych TDP członkom rodziny, którzy nie są obywatelami Unii, towarzyszącym obywatelom Unii, w przypadku gdy ci członkowskie rodziny legalnie przebywają w państwie członkowskim.

(11)

Niektórych członków rodziny, którzy nie są obywatelami Unii, mógłby dotyczyć wymóg uzyskania, oprócz unijnego TDP, wizy na powrót na terytorium Unii. Zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4) od członków rodziny, którzy nie są obywatelami państwa członkowskiego, wymaga się jedynie posiadania wizy wjazdowej zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 (5) lub, w stosownych przypadkach, z prawem krajowym. Posiadanie ważnej karty pobytu, o której mowa w art. 10 dyrektywy 2004/38/WE, zwalnia takich członków rodziny z obowiązku wizowego. Państwa członkowskie powinny przyznawać takim osobom wszelkie ułatwienia w uzyskiwaniu niezbędnych wiz. Takie wizy powinny być wydawane nieodpłatnie, możliwie jak najszybciej oraz w ramach procedury przyspieszonej.

(12)

Unijny TDP powinien składać się z jednolitego formularza unijnego TDP oraz jednolitej naklejki unijnego TDP. Unijny TDP powinien zawierać wszystkie niezbędne informacje oraz spełniać wysokie wymogi techniczne, w szczególności w zakresie zabezpieczeń przed podrobieniem i fałszerstwem. Powinien on również być racjonalny pod względem kosztów, nadawać się do wykorzystania przez wszystkie państwa członkowskie oraz zostać opatrzony powszechnie rozpoznawanymi zabezpieczeniami, dobrze widocznymi gołym okiem.

(13)

Jednolity formularz unijnego TDP powinien zawierać puste strony, tak aby – w razie konieczności – istniała możliwość przyklejania wiz bezpośrednio na formularzu. Taki formularz powinien pełnić funkcję nośnika dla jednolitej naklejki unijnego TDP, która zawiera istotne informacje na temat odbiorcy. Wzór jednolitej naklejki unijnego TDP powinien odpowiadać wzorowi jednolitego formularza wizowego określonemu w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1683/95 (6) oraz powinien zawierać podobne zabezpieczenia. Jednolita naklejka unijnego TDP powinna zostać wypełniona w ambasadzie lub konsulacie państwa członkowskiego udzielającego pomocy przy wykorzystaniu tych samych drukarek co drukarki wykorzystywane do drukowania wiz. W przypadku wystąpienia problemów technicznych o charakterze siły wyższej powinno być możliwe odręczne wypełnienie jednolitej naklejki unijnego TDP. Aby uniknąć zmniejszonego uznawania oraz ryzyka w zakresie bezpieczeństwa, odręczne wypełnianie powinno być stosowane w jak najbardziej ograniczonym stopniu i powinno mieć miejsce wyłącznie w przypadku, gdy w rozsądnym terminie nie jest możliwe wydanie jednolitej naklejki unijnego TDP wypełnionej przy pomocy drukarki.

(14)

Aby zwiększyć bezpieczeństwo i tempo wydawania dokumentów, wizerunek twarzy wnioskodawcy wykorzystywany na potrzeby unijnego TDP powinien zostać utrwalony na żywo w ambasadzie lub konsulacie za pomocą cyfrowego aparatu fotograficznego lub równoważnego środka. Wyłącznie w przypadkach, gdy nie jest to wykonalne, zdjęcie można wykorzystać po zapewnieniu przez ambasadę lub konsulat, że jest to zdjęcie wnioskodawcy. Ten sam wizerunek twarzy lub to samo zdjęcie powinny zostać następnie przekazane państwu członkowskiemu obywatelstwa wnioskodawcy w celu potwierdzenia jej tożsamości.

(15)	W niniejszej dyrektywie należy określić specyfikacje, które nie powinny być objęte klauzulą tajności. W stosownych przypadkach może zaistnieć konieczność uzupełnienia tych specyfikacji dodatkowymi tajnymi specyfikacjami w celu zapobiegania podrabianiu i fałszowaniu dokumentów.

(16)

W celu zapewnienia, aby informacje na temat dodatkowych specyfikacji technicznych nie zostały udostępnione większej liczbie osób, niż jest to niezbędne, każde państwo członkowskie powinno wyznaczyć organ odpowiedzialny za produkcję jednolitych formularzy i naklejek unijnego TDP. Z myślą o efektywności zachęca się państwa członkowskie do wyznaczenia jednego organu. W razie konieczności państwa członkowskie powinny mieć możliwość zmiany wyznaczonego przez siebie organu. Ze względów bezpieczeństwa każde państwo członkowskie powinno podać Komisji i pozostałym państwom członkowskim nazwę tego organu.

(17)

Aby odpowiedzieć na potrzebę dostosowania specyfikacji jednolitego formularza i naklejki unijnego TDP w związku z postępem technicznym, a także aby zmienić państwo członkowskie odpowiedzialne za przekazanie wzorów powiadomienia o jednolitym formacie unijnego TDP państwom trzecim, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (7). W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, Rada otrzymuje wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a ich jej eksperci mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(18)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej dyrektywy w odniesieniu do wszelkich dodatkowych specyfikacji technicznych i wskaźników monitorowania stosowania niniejszej dyrektywy, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (8).

(19)

Aby zwiększyć stopień uznawania unijnych TDP, delegatury Unii w państwach trzecich powinny przekazać właściwym organom państw trzecich jednolity format unijnego TDP oraz wszelkie jego późniejsze zmiany, składać sprawozdania na temat uznania unijnego TDP przez państwa trzecie, a także propagować korzystanie z tego formatu. Wzory używane do tego celu powinny zostać dostarczone Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych (ESDZ) przez państwo członkowskie przy wsparciu Komisji.

(20)	Niniejsza dyrektywa nie powinna mieć wpływu na stosowanie korzystniejszych przepisów krajowych, o ile są one z nią zgodne.

(21)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (9) powinno mieć zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie podczas wykonywania niniejszej dyrektywy. Stosowanie systemu unijnego TDP wiąże się z koniecznością przetwarzania danych osobowych w celu weryfikacji tożsamości wnioskodawcy, wydrukowania jednolitej naklejki unijnego TDP oraz ułatwienia odbycia podróży osobie, której dane dotyczą. Należy doprecyzować gwarancje mające zastosowanie do przetwarzanych danych osobowych, takie jak maksymalny okres zatrzymywania gromadzonych danych osobowych. Aby zapewnić pobieranie wszelkich mających zastosowanie opłat oraz zapobiec potencjalnym nadużyciom lub innym oszukańczym działaniom, należy ustanowić maksymalny okres zatrzymywania danych, wynoszący 180 dni dla państwa członkowskiego udzielającego pomocy i dwa lata dla państwa członkowskiego obywatelstwa. Usuwanie danych osobowych wnioskodawców nie powinno mieć wpływu na możliwość monitorowania stosowania niniejszej dyrektywy przez państwa członkowskie.

(22)

Zgodnie z pkt 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa Komisja powinna ocenić niniejszą dyrektywę, opierając się w szczególności na informacjach zgromadzonych w ramach określonych ustaleń w zakresie monitorowania, aby ocenić skutki niniejszej dyrektywy i konieczność podjęcia ewentualnych dalszych działań. W ocenie tej można by także wziąć pod uwagę postęp techniczny w przyszłości umożliwiający wprowadzenie elektronicznych tymczasowych dokumentów podróży (eTDP).

(23)

Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie ustanowienie środków niezbędnych do ułatwienia ochrony konsularnej niereprezentowanych obywateli w drodze wydawania bezpiecznych i szeroko uznawanych tymczasowych dokumentów podróży, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na konieczność unikania rozdrobnienia i związanego z nim spadku stopnia uznawania tymczasowych dokumentów podróży wydawanych niereprezentowanym obywatelom przez państwa członkowskie możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(24)

Celem niniejszej dyrektywy jest propagowanie ochrony konsularnej zagwarantowanej w art. 46 Karty. Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie, w tym uwzględnia prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego oraz prawo do ochrony danych osobowych. Niniejszą dyrektywę należy interpretować i stosować zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(25)	Należy uchylić decyzję 96/409/WPZiB,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszej dyrektywie ustanawia się przepisy dotyczące warunków i procedury uzyskiwania unijnego tymczasowego dokumentu podróży (zwanego dalej „unijnym TDP”) przez niereprezentowanych obywateli w państwach trzecich oraz określa się jednolity format takiego dokumentu.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

1)	„niereprezentowany obywatel” oznacza każdego obywatela mającego obywatelstwo państwa członkowskiego, które nie jest reprezentowane w państwie trzecim w rozumieniu art. 6 dyrektywy (UE) 2015/637;

2)	„wnioskodawca” oznacza osobę składającą wniosek o unijny TDP;

3)	„odbiorca” oznacza osobę, której wydaje się unijny TDP;

4)	„państwo członkowskie udzielające pomocy” oznacza państwo członkowskie, które otrzymało wniosek o wydanie unijnego TDP;

5)	„państwo członkowskie obywatelstwa” oznacza państwo członkowskie, za obywatela którego podaje się wnioskodawca;

6)	„dni robocze” oznaczają wszystkie dni inne niż dni ustawowo wolne od pracy lub weekendy, obowiązujące organ zobowiązany do działania.

ROZDZIAŁ II

UNIJNY TYMCZASOWY DOKUMENT PODRÓŻY

Artykuł 3

Unijny tymczasowy dokument podróży

1. Unijny tymczasowy dokument podróży (zwany dalej „unijnym TDP”) to dokument podróży wydawany przez państwo członkowskie niereprezentowanemu obywatelowi w państwie trzecim na wniosek tego obywatela na podróż w jedną stronę do państwa członkowskiego obywatelstwa lub miejsca zamieszkania tego obywatela lub, w wyjątkowych przypadkach, do innego miejsca docelowego. Państwa członkowskie mogą również zadecydować o wydawaniu unijnych TDP innym odbiorcom zgodnie z art. 7.

2. Państwa członkowskie wydają unijne TDP niereprezentowanym obywatelom w państwach trzecich, których paszporty lub dokumenty podróży zostały zgubione, skradzione lub zniszczone, lub nie mogą zostać uzyskane w rozsądnym terminie z innych względów, zgodnie z procedurą określoną w art. 4.

Artykuł 4

Procedura

1. W przypadku gdy państwo członkowskie otrzyma wniosek o wydanie unijnego TDP, możliwie jak najszybciej i nie później niż dwa dni robocze po otrzymaniu wniosku, przeprowadza konsultacje z państwem członkowskim obywatelstwa zgodnie z art. 10 ust. 2 dyrektywy (UE) 2015/637 w celu zweryfikowania obywatelstwa i tożsamości wnioskodawcy.

2. Państwo członkowskie udzielające pomocy przekazuje państwu członkowskiemu obywatelstwa wszystkie istotne informacje, w tym:

a)	imię (imiona) i nazwisko, obywatelstwo, datę urodzenia i płeć wnioskodawcy;

wizerunek twarzy wnioskodawcy utrwalony przez organy państwa członkowskiego udzielającego pomocy w momencie złożenia wniosku lub, wyłącznie w przypadku gdy nie jest to wykonalne, zeskanowane lub cyfrowe zdjęcie wnioskodawcy, na podstawie norm określonych w części 3 dokumentu Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO) nr 9303 dotyczącego dokumentów podróży do odczytu maszynowego (wydanie siódme, 2015) (zwanych dalej „dokumentem ICAO nr 9303”);

c)	kopię lub skan wszelkich dostępnych środków identyfikacji, takich jak dowód tożsamości lub prawo jazdy, oraz, w stosownych przypadkach, rodzaj i numer zastąpionego dokumentu oraz krajowy numer rejestracji lub numer ubezpieczenia społecznego.

3. Możliwie jak najszybciej i nie później niż trzy dni robocze po otrzymaniu informacji, o których mowa w ust. 2, państwo członkowskie obywatelstwa odpowiada na konsultacje zgodnie z art. 10 ust. 3 dyrektywy (UE) 2015/637 oraz potwierdza, czy wnioskodawca jest jego obywatelem. Jeżeli państwo członkowskie obywatelstwa nie jest w stanie udzielić odpowiedzi w terminie trzech dni roboczych, informuje o tym w tym terminie państwo członkowskie udzielające pomocy i podaje spodziewany termin udzielenia odpowiedzi. Państwo członkowskie udzielające pomocy informuje o tym wnioskodawcę. Po potwierdzeniu obywatelstwa wnioskodawcy państwo członkowskie udzielające pomocy przekazuje wnioskodawcy unijny TDP możliwie jak najszybciej i nie później niż dwa dni robocze po otrzymaniu potwierdzenia.

4. Jeżeli państwo członkowskie obywatelstwa sprzeciwia się wydaniu unijnego TDP jednemu ze swoich obywateli, informuje o tym państwo członkowskie udzielające pomocy. W tym przypadku unijnego TDP nie wydaje się i państwo członkowskie obywatelstwa przejmuje odpowiedzialność za zapewnienie ochrony konsularnej swojemu obywatelowi zgodnie ze swoimi zobowiązaniami prawnymi i praktyką. Państwo członkowskie udzielające pomocy odpowiednio informuje o tym wnioskodawcę, w ścisłym porozumieniu z państwem członkowskim obywatelstwa.

5. W uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie mogą przekroczyć terminy określone w ust. 1 i 3.

6. W wyjątkowo nagłych przypadkach państwo członkowskie udzielające pomocy może wydać unijny TDP bez uprzedniej konsultacji z państwem członkowskim obywatelstwa. Przed jego wydaniem państwo członkowskie udzielające pomocy musi wyczerpać dostępne środki komunikacji z państwem członkowskim obywatelstwa. Państwo członkowskie udzielające pomocy możliwie jak najszybciej powiadamia państwo członkowskie obywatelstwa o wydaniu unijnego TDP oraz o tożsamości osoby, której wydano unijny TDP. Powiadomienie to musi zawierać wszystkie dane, które zostały zawarte w unijnym TDP.

7. Organ państwa członkowskiego wydający unijny TDP przechowuje kopię lub skan każdego wydanego unijnego TDP oraz przesyła drugą kopię lub drugi skan tego dokumentu państwu członkowskiemu obywatelstwa wnioskodawcy.

8. W momencie dotarcia do miejsca docelowego odbiorca unijnego TDP jest proszony o zwrócenie tego dokumentu, niezależnie od tego, czy ten unijny TDP utracił ważność czy nie.

9. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające standardowy formularz wniosku o unijny TDP, który zawiera informacje na temat obowiązku zwrotu unijnego TDP po przybyciu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 12 ust. 2.

Artykuł 5

Przepisy finansowe

1. Państwo członkowskie udzielające pomocy pobiera od wnioskodawcy takie opłaty, jakie pobiera od własnych obywateli za wydanie krajowych dokumentów tymczasowych.

2. Państwo członkowskie udzielające pomocy może odstąpić od pobierania opłat w ogóle lub w konkretnych określonych przez siebie sytuacjach.

3. W przypadku gdy wnioskodawcy nie są w stanie uiścić wszelkich należnych opłat państwu członkowskiemu udzielającemu pomocy w momencie składania wniosku, zobowiązują się do spłaty na rzecz swojego państwa członkowskiego obywatelstwa takich opłat przy użyciu standardowego formularza określonego w załączniku I do dyrektywy (UE) 2015/637. W takich przypadkach zastosowanie mają art. 14 ust. 2 i art. 15 dyrektywy (UE) 2015/637.

Artykuł 6

Ważność

Unijny TDP jest ważny przez okres niezbędny do zakończenia podróży, na potrzeby której został wydany. Podczas obliczania tego okresu uwzględnia się niezbędne postoje nocne oraz połączenia w podróży. Okres ważności obejmuje dodatkowy okres karencji wynoszący dwa dni. Poza wyjątkowymi okolicznościami okres ważności unijnego TDP nie może przekraczać 15 dni kalendarzowych.

Artykuł 7

Fakultatywne wydawanie unijnego TDP

1. W przypadku gdy paszport lub dokument podróży wnioskodawcy został zgubiony, skradziony lub zniszczony, lub nie można uzyskać go w rozsądnym terminie z innych względów, państwa członkowskie mogą wydać unijne TDP:

a)	swoim własnym obywatelom;

b)	obywatelom Unii, którzy nie są reprezentowani na terytorium państw członkowskich, w tym krajów i terytoriów zamorskich, o których mowa w art. 355 ust. 2 TFUE;

c)	obywatelom innego państwa członkowskiego, które jest reprezentowane w kraju, w którym ubiegają się oni o uzyskanie unijnego TDP, w przypadku gdy w tym celu istnieją ustalenia między odnośnymi państwami członkowskimi;

członkom rodziny, którzy nie są obywatelami Unii, towarzyszącym obywatelom Unii, którzy nie są reprezentowani w państwie trzecim lub obywatelom Unii, o których mowa w lit. a), b) lub c), w przypadku gdy ci członkowie rodziny legalnie przebywają w państwie członkowskim, bez uszczerbku dla wszelkich mających zastosowanie obowiązków wizowych;

e)	innym osobom, wobec których to państwo członkowskie lub inne państwo członkowskie jest na mocy prawa międzynarodowego lub krajowego zobowiązane do zapewnienia ochrony i które legalnie przebywają w państwie członkowskim.

2. W przypadku gdy państwo członkowskie wydaje unijne TDP zgodnie z:

a)	ust. 1 lit. b) lub c) niniejszego artykułu, konsultacje określone w art. 4 obejmują państwo członkowskie obywatelstwa obywateli Unii;

ust. 1 lit. d) niniejszego artykułu, konsultacje określone w art. 4 obejmują państwo członkowskie obywatelstwa obywatela Unii, któremu towarzyszy członek rodziny, oraz, w razie potrzeby, państwo członkowskie pobytu danego członka rodziny. Na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 6 nie wydaje się żadnego unijnego TDP bez uprzedniej konsultacji z państwem członkowskim obywatelstwa obywatela Unii, któremu towarzyszy członek rodziny, oraz, w razie konieczności, państwem członkowskim pobytu danego członka rodziny;

c)	ust. 1 lit. e) niniejszego artykułu, konsultacje określone w art. 4 obejmują państwo członkowskie zobowiązane na mocy prawa międzynarodowego lub krajowego do zapewnienia ochrony wnioskodawcy, będące krajem docelowym wskazanym w unijnym TDP.

ROZDZIAŁ III

JEDNOLITY FORMAT UNIJNYCH TDP

Artykuł 8

Jednolity format unijnych TDP

1. Unijne TDP składają się z jednolitego formularza unijnego TDP oraz jednolitej naklejki unijnego TDP. Taki formularz i taka naklejka muszą być zgodne ze specyfikacjami określonymi w załącznikach I i II oraz z dodatkowymi specyfikacjami technicznymi ustanowionymi zgodnie z art. 9.

2. Przy wypełnianiu jednolitej naklejki unijnego TDP wypełnia się sekcje określone w załączniku II oraz pole do odczytu maszynowego zgodnie z dokumentem ICAO nr 9303.

3. Aby osiągnąć cele niniejszej dyrektywy, w szczególności aby zapewnić wykonywanie prawa do ochrony konsularnej na podstawie nowoczesnego i bezpiecznego formatu unijnego TDP, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 11 w celu zmiany – w związku z postępem technicznym – załączników I i II, a także odniesień do norm ustanowionych przez ICAO, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu oraz art. 4 ust. 2 lit. b).

4. W sekcji „Uwagi” na jednolitej naklejce unijnego TDP, o której mowa w pkt 9 załącznika II, państwa członkowskie mogą dodawać wszelkie niezbędne wpisy krajowe. Te wpisy krajowe nie mogą powielać informacji zamieszczonych w sekcjach określonych w załączniku II.

5. Wszystkie wpisy na jednolitej naklejce unijnego TDP, w tym wizerunek twarzy, muszą być nanoszone drukiem. Na wydrukowanej jednolitej naklejce unijnego TDP nie można dokonywać żadnych odręcznych zmian.

Wyjątkowo, w przypadku wystąpienia problemów technicznych o charakterze siły wyższej, jednolite naklejki unijnych TDP można wypełniać odręcznie, a zdjęcie dołączać. W takich przypadkach zdjęcie musi być dodatkowo chronione przed zastąpieniem innym zdjęciem. Na wypełnionej odręcznie jednolitej naklejce unijnego TDP nie można dokonywać żadnych zmian.

6. Jeżeli na jednolitej naklejce unijnego TDP wykryto błąd przed jej umieszczeniem na jednolitym formularzu unijnego TDP, jednolitą naklejkę unijnego TDP unieważnia się i niszczy. Jeżeli błąd wykryto po umieszczeniu jednolitej naklejki unijnego TDP na jednolitym formularzu unijnego TDP, unieważnia się i niszczy zarówno naklejkę, jak i formularz, po czym sporządza się nową jednolitą naklejkę unijnego TDP.

7. Wydrukowaną jednolitą naklejkę unijnego TDP zawierającą uzupełnione sekcje umieszcza się na jednolitym formularzu unijnego TDP zgodnie z załącznikiem I.

8. Państwa członkowskie zapewniają przechowywanie pustych jednolitych formularzy i naklejek unijnego TDP w sposób chroniący przed kradzieżą.

Artykuł 9

Dodatkowe specyfikacje techniczne

1. Komisja przyjmuje akty wykonawcze zawierające dodatkowe specyfikacje techniczne dotyczące unijnych TDP w odniesieniu do następujących elementów:

a)	projektu, formatu i kolorów jednolitego formularza i jednolitej naklejki unijnego TDP;

b)	wymogów dotyczących materiału i technik drukowania jednolitego formularza unijnego TDP;

c)	zabezpieczeń i wymogów, łącznie ze wzmocnionymi normami dotyczącymi ochrony przed fałszowaniem, podrabianiem oraz przerabianiem;

d)	innych zasad, których należy przestrzegać przy wypełnianiu i wydawaniu unijnego TDP.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 12 ust. 2.

2. Dodatkowe specyfikacje techniczne, o których mowa w ust. 1, mogą zostać uznane za tajne i wówczas nie są opublikowane. W takim przypadku udostępnia się je jedynie wyznaczonym przez państwa członkowskie organom odpowiedzialnym za produkcję unijnych TDP oraz osobom odpowiednio upoważnionym przez państwo członkowskie lub Komisję.

Artykuł 10

Produkcja unijnych TDP

1. Każde państwo członkowskie wyznacza organ odpowiedzialny za produkcję jednolitych formularzy i naklejek unijnego TDP. Ten sam organ może zostać wyznaczony przez większą liczbę państw członkowskich lub przez wszystkie państwa członkowskie.

2. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji i pozostałym państwom członkowskim nazwę organu produkującego jednolite formularze i naklejki unijnego TDP. W przypadku gdy państwo członkowskie zmieni swój wyznaczony organ, informuje o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 11

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 8 ust. 3 i art. 13 ust. 1, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 10 lipca 2019 r.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 8 ust. 3 i art. 13 ust. 1, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 8 ust. 3 i art. 13 ust. 1 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Rada nie wyrazi sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, Rada poinformuje Komisję, że nie wniesie sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Rady.

7. Komisja informuje Parlament Europejski o przyjęciu aktów delegowanych, o zgłoszonych sprzeciwach wobec tych aktów lub o odwołaniu przez Radę przekazanych uprawnień.

Artykuł 12

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet ustanowiony na mocy art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1683/95. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 13

Powiadamianie państw trzecich

1. W terminie 21 miesięcy od przyjęcia dodatkowych specyfikacji technicznych, o których mowa w art. 9, państwo członkowskie sprawujące prezydencję Rady zgodnie z art. 16 ust. 9 TUE przekazuje Komisji i ESDZ wzory jednolitego formularza i jednolitej naklejki unijnego TDP.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 11 w celu zmiany akapitu pierwszego niniejszego ustępu poprzez wyznaczenie innego państwa członkowskiego jako państwa odpowiedzialnego za przekazywanie wzorów, o których mowa w tym akapicie, na podstawie obiektywnych kryteriów, takich jak obecność na jego terytorium organu wyznaczonego do produkcji unijnych TDP przez większą liczbę państw członkowskich lub wszystkie państwa członkowskie.

2. ESDZ przekazuje wzory jednolitego formularza i jednolitej naklejki unijnego TDP delegaturom Unii w państwach trzecich.

3. Delegatury Unii w państwach trzecich powiadamiają właściwe organy w odpowiednich państwach trzecich o użytkowaniu unijnego TDP oraz o jego jednolitym formacie i najważniejszych zabezpieczeniach, w tym poprzez przekazanie tym organom wzorów jednolitego formularza i jednolitej naklejki unijnego TDP w celach referencyjnych. Powiadomienie danego państwa trzeciego jest powtarzane na wniosek tego państwa trzeciego. Powiadomienie nie zawiera specyfikacji, które mają pozostać tajne zgodnie z art. 9 ust. 2.

4. Procedurę określoną w ust. 1–3 powtarza się za każdym razem, gdy w jednolitym formularzu lub jednolitej naklejce unijnego TDP wprowadzono jakiekolwiek zmiany. Termin, o którym mowa w ust. 1, wynosi 21 miesięcy po przyjęciu zmienionego formatu jednolitego formularza lub jednolitej naklejki unijnego TDP.

5. W przypadku gdy w danym państwie trzecim nie ma delegatury Unii, reprezentowane państwa członkowskie decydują w ramach lokalnej współpracy konsularnej, które państwo członkowskie powiadamia odpowiednie organy tego państwa członkowskiego o jednolitym formacie unijnego TDP, a także o jego głównych zabezpieczeniach. ESDZ koordynuje z danym państwem członkowskim przekazywanie wzorów jednolitego formularza i jednolitej naklejki unijnego TDP w tym celu.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 14

Korzystniejsze traktowanie

Państwa członkowskie mogą wprowadzić lub utrzymać przepisy korzystniejsze niż przepisy niniejszej dyrektywy, o ile są one zgodne z niniejszą dyrektywą.

Artykuł 15

Ochrona danych osobowych

1. Dane osobowe przetwarzane do celów niniejszej dyrektywy, w tym wizerunek twarzy lub zdjęcie wnioskodawcy, o których mowa w art. 4 ust. 2, wykorzystuje się wyłącznie do zweryfikowania tożsamości wnioskodawcy zgodnie z procedurą określoną w art. 4, wydrukowania jednolitej naklejki unijnego TDP oraz ułatwienia wnioskodawcy podróży. Państwo członkowskie udzielające pomocy oraz państwo członkowskie obywatelstwa zapewniają odpowiednie bezpieczeństwo danych osobowych.

2. Bez uszczerbku dla rozporządzenia (UE) 2016/679 wnioskodawca, któremu wydano unijny TDP, jest uprawniony do zweryfikowania danych osobowych zawartych w unijnym TDP oraz – w stosownych przypadkach – do wystąpienia o skorygowanie tych danych poprzez wydanie nowego dokumentu.

3. W unijnym TDP nie zamieszcza się żadnych informacji w formie do odczytu maszynowego, o ile informacje te nie widnieją również w sekcjach, o których mowa w załączniku II pkt 6.

4. Państwo członkowskie udzielające pomocy oraz państwo członkowskie obywatelstwa zatrzymują dane osobowe wnioskodawcy wyłącznie tak długo, jak to konieczne, w tym do celów pobierania opłat, o których mowa w art. 5. W żadnym przypadku dane osobowe nie mogą być zatrzymywane dłużej niż 180 dni przez państwo członkowskie udzielające pomocy lub dłużej niż dwa lata przez państwo członkowskie obywatelstwa. Po upływie okresu zatrzymywania dane osobowe wnioskodawcy są usuwane.

5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 4 państwa członkowskie zapewniają jak najszybsze bezpieczne zniszczenie wszelkich zwróconych unijnych TDP i wszystkich odnośnych kopii.

Artykuł 16

Monitorowanie

1. Państwa członkowskie regularnie monitorują stosowanie niniejszej dyrektywy na podstawie następujących wskaźników:

a)	liczby unijnych TDP wydanych zgodnie z art. 3 i obywatelstwa odbiorcy;

b)	liczby unijnych TDP wydanych zgodnie z art. 7 i obywatelstwa odbiorcy; oraz

c)	liczby przypadków podrabiania i fałszowania unijnych TDP.

2. Państwa członkowskie zarządzają procesem opracowywania i gromadzenia danych niezbędnych do dokonania pomiaru zmiany poziomu wskaźników określonych w ust. 1 oraz corocznie przekazują Komisji te informacje.

3. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające dodatkowe wskaźniki oprócz tych, o których mowa w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 12 ust. 2.

Artykuł 17

Ocena

1. Nie wcześniej niż pięć lat po dniu transpozycji niniejszej dyrektywy Komisja dokonuje oceny niniejszej dyrektywy oraz przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat głównych ustaleń. Sprawozdanie to zawiera ocenę stosowności poziomu zabezpieczenia danych osobowych, wpływu na prawa podstawowe oraz możliwości wprowadzenia jednolitej opłaty z tytułu unijnych TDP.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje niezbędne do przygotowania sprawozdania, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 18

Uchylenie

1. Decyzja 96/409/WPZiB traci moc ze skutkiem od dnia przypadającego 36 miesięcy po przyjęciu dodatkowych specyfikacji technicznych, o których mowa w art. 9.

2. Odesłania do uchylonej decyzji traktuje się jak odesłania do niniejszej dyrektywy.

3. W terminie, o którym mowa w ust. 1, państwa członkowskie zapewniają unieważnienie i zniszczenie formularzy TDP wyprodukowanych zgodnie z decyzją 96/409/WPZiB.

Artykuł 19

Transpozycja

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują w terminie 24 miesięcy od przyjęcia dodatkowych specyfikacji technicznych, o których mowa w art. 9, przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Stosują te przepisy od dnia przypadającego 36 miesięcy po przyjęciu dodatkowych specyfikacji technicznych, o których mowa w art. 9.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 21

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 18 czerwca 2019 r.

W imieniu Rady

G. CIAMBA

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 16 stycznia 2019 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dyrektywa Rady (UE) 2015/637 z dnia 20 kwietnia 2015 r. w sprawie środków koordynacji i współpracy mających ułatwić ochronę konsularną niereprezentowanych obywateli Unii w państwach trzecich oraz uchylająca decyzję 95/553/WE (Dz.U. L 106 z 24.4.2015, s. 1).

(3) Decyzja 96/409/WPZiB przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w ramach Rady z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia tymczasowego dokumentu podróży (Dz.U. L 168 z 6.7.1996, s. 4).

(4) Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77).

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 z dnia 14 listopada 2018 r. wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz.U. L 303 z 28.11.2018, s. 39).

(6) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1683/95 z dnia 29 maja 1995 r. ustanawiające jednolity formularz wizowy (Dz.U. L 164 z 14.7.1995, s. 1).

(7) Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.

(8) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(9) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

JEDNOLITY FORMULARZ UNIJNEGO TDP

Jednolity formularz unijnego TDP musi być zgodny z następującymi specyfikacjami:

1. Format i wielkość

Jednolity formularz unijnego TDP musi mieć postać trójdzielną (pojedynczy arkusz zadrukowany po obu stronach i złożony na trzy). Formularz w postaci złożonej musi spełniać normę ISO/IEC 7810 ID-3.

2. Strona pierwsza: Strona tytułowa

Strona tytułowa jednolitego formularza unijnego TDP zawiera, w niniejszej kolejności, słowa „UNIA EUROPEJSKA” we wszystkich językach urzędowych Unii oraz słowa „EMERGENCY TRAVEL DOCUMENT” i „TITRE DE VOYAGE PROVISOIRE”. Zamieszcza się na niej również dwanaście złotych gwiazd tworzących koło.

3. Strona druga: Umieszczanie jednolitej naklejki unijnego TDP

Jednolitą naklejkę unijnego TDP trwale umieszcza się na stronie drugiej jednolitego formularza unijnego TDP w taki sposób, aby zapobiec jej łatwemu usunięciu. Jednolitą naklejkę unijnego TDP umieszcza się wzdłuż krawędzi strony, tuż przy tej krawędzi. Pole do odczytu maszynowego jednolitej naklejki unijnego TDP znajduje się wzdłuż zewnętrznej krawędzi strony. Pieczęć organu wydającego umieszcza się na jednolitej naklejce unijnego TDP tak, aby jej część znajdowała się na stronie.

4. Strony trzecia i czwarta: Informacje

Strony trzecia i czwarta zawierają tłumaczenia wyrażenia „tymczasowy dokument podróży”, a także tytułów rubryk na jednolitej naklejce unijnego TDP we wszystkich językach urzędowych Unii, z wyjątkiem wersji angielskiej i francuskiej. Zamieszcza się również następujący tekst:

„This EU Emergency Travel Document is a travel document issued by a Member State of the European Union for a single journey to the holder's Member State of nationality or residence or, exceptionally, to another destination. Authorities of non-EU countries are hereby requested to allow the holder to pass freely without hindrance.

Le présent titre de voyage provisoire de l'UE est un titre de voyage délivré par un État membre de l'Union européenne aux fins d'un trajet unique vers l'État membre de nationalité ou de résidence du détenteur, ou, à titre exceptionnel, vers une autre destination. Les autorités des pays tiers sont priées d'autoriser le détenteur du titre de voyage provisoire à circuler sans entraves.”.

5. Strony piąta i szósta: Wizy i stemple wjazdu/wyjazdu

Strony piąta i szósta opatrzone są nagłówkiem „VISA/VISA” i poza tym pozostają puste.

Strony te są zarezerwowane dla wiz i stempli wjazdu/wyjazdu.

6. Numer jednolitego formularza unijnego TDP

Na jednolitym formularzu unijnego TDP znajduje się wydrukowany w procesie produkcji siedmiocyfrowy numer.

ZAŁĄCZNIK II

JEDNOLITA NAKLEJKA UNIJNEGO TDP

Jednolita naklejka unijnego TDP musi być zgodna z następującymi specyfikacjami:

Cechy jednolitej naklejki unijnego TDP

Jednolita naklejka unijnego TDP zawiera wizerunek twarzy posiadacza, wydrukowany zgodnie z wysokimi standardami bezpieczeństwa, z wyjątkiem przypadku, gdy zdjęcie jest wykorzystywane zgodnie z art. 8 ust. 5. Wizerunek twarzy lub zdjęcie to wizerunek twarzy lub zdjęcie wykorzystane do celów art. 4 ust. 2.

Jednolita naklejka unijnego TDP zawiera zabezpieczenia zapewniające wystarczającą ochronę przed fałszowaniem przy uwzględnieniu, w szczególności, zabezpieczeń używanych w jednolitym formacie wiz.

We wszystkich państwach członkowskich używa się tych samych zabezpieczeń.

Na jednolitej naklejce unijnego TDP znajdują się następujące elementy:

a)	skrót „EU ETD/TVP UE”;

b)	słowa „European Union/Union européenne”;

c)	trzyliterowy kod „EUE”, zgodnie z dokumentem ICAO nr 9303.

Jednolita naklejka unijnego TDP zawiera wydrukowany na czarno w procesie produkcji siedmiocyfrowy numer jednolitej naklejki unijnego TDP w układzie poziomym. Stosowany jest specjalny rodzaj czcionki. Numer ten poprzedzony jest dwuliterowym kodem krajowym wydającego państwa członkowskiego określonym w dokumencie ICAO nr 9303, który może zostać wydrukowany w procesie produkcji lub dodany podczas wypełniania jednolitej naklejki unijnego TDP. Ze względów bezpieczeństwa ten sam siedmiocyfrowy numer może być kilkakrotnie drukowany w procesie produkcji na jednolitej naklejce unijnego TDP.

Sekcje do wypełnienia

Jednolita naklejka unijnego TDP zawiera sekcje z następującymi informacjami:

a)	kraj docelowy i wszelkie kraje tranzytu, w odniesieniu do których wydawany jest unijny TDP;

b)	wydające państwo członkowskie i lokalizacja organu wydającego;

c)	data wydania i data utraty ważności;

d)	imię (imiona) i nazwisko, obywatelstwo, data urodzenia i płeć odbiorcy unijnego TDP;

e)	numer jednolitego formularza unijnego TDP, na którym umieszczona zostanie jednolita naklejka unijnego TDP, zgodnie z załącznikiem I pkt 6.

Tytuły rubryk sekcji, które należy uzupełnić, zamieszcza się w językach angielskim i francuskim, a rubryki numeruje się.

Daty podaje się w następujący sposób: dwie cyfry na oznaczenie dnia, z zerem wiodącym, jeżeli danemu dniowi odpowiada pojedyncza cyfra; dwie cyfry na oznaczenie miesiąca z zerem wiodącym, jeżeli danemu miesiącowi odpowiada pojedyncza cyfra; cztery cyfry na oznaczenie roku. Po dniu i miesiącu zostawia się puste miejsce. Na przykład: 20 01 2018 = 20 stycznia 2018 r.

Jednolita naklejka unijnego TDP zawiera sekcję „Uwagi” wykorzystywaną przez organ wydający do zamieszczania wszelkich dalszych niezbędnych informacji, na przykład rodzaju i numeru zastępowanego dokumentu.

Informacje do odczytu maszynowego

10.

Jednolita naklejka unijnego TDP zawiera odpowiednie dane do odczytu maszynowego zgodnie z dokumentem ICAO nr 9303 w celu usprawnienia kontroli na granicach zewnętrznych. Dwoma pierwszymi znakami w polu do odczytu maszynowego są wielkie litery „AE” wskazujące, że dany dokument jest unijnym tymczasowym dokumentem podróży. Pole do odczytu maszynowego zawiera drukowane w tle w sposób widoczny słowa „Unia Europejska” we wszystkich językach urzędowych Unii. Tekst ten nie może mieć wpływu na cechy techniczne pola do odczytu maszynowego ani utrudniać jego odczytu.

11.

Na naklejce pozostawia się miejsce na ewentualne dodanie wspólnego dwuwymiarowego kodu kreskowego.

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/13

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2019/998

z dnia 13 czerwca 2019 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1388/2013 otwierające i ustalające sposób zarządzania autonomicznymi kontyngentami taryfowymi Unii na niektóre produkty rolne i przemysłowe

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Aby zapewnić wystarczające i nieprzerwane dostawy niektórych produktów rolnych i przemysłowych, które są produkowane w Unii w niewystarczających ilościach, oraz by w ten sposób zapobiec ewentualnym zakłóceniom na rynku tych produktów, rozporządzeniem Rady (UE) nr 1388/2013 (1) otwarto autonomiczne kontyngenty taryfowe. W ramach tych kontyngentów taryfowych produkty mogą być przywożone do Unii z zastosowaniem obniżonych lub zerowych stawek celnych.

(2)

Ponieważ w interesie Unii leży zapewnienie wystarczających dostaw niektórych produktów przemysłowych oraz uwzględniając fakt, że produkty identyczne, porównywalne lub substytucyjne nie są produkowane w Unii w wystarczających ilościach, konieczne jest otwarcie nowych kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.2594, 09.2595, 09.2596, 09.2597, 09.2598 i 09.2599 z zastosowaniem zerowych stawek celnych dla odpowiednich ilości tych produktów.

(3)

W przypadku kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.2679, 09.2683 i 09.2888 należy zwiększyć wielkość kontyngentu, gdyż zwiększenie to leży w interesie Unii. W przypadku kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.2723 wielkość kontyngentu należy zwiększyć z mocą wsteczną na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2018 r.

(4)	W odniesieniu do kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.2740, produkty objęte tym kontyngentem taryfowym są objęte nie tylko kodem CN 2309 90 96, ale również kodem CN 2309 90 31. Należy zatem dostosować kod CN dla tego kontyngentu taryfowego.

(5)	Ponieważ utrzymanie kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.2870 nie leży już w interesie Unii, należy go zamknąć ze skutkiem od dnia 1 lipca 2019 r.

(6)	Kontyngenty taryfowe o numerach porządkowych 09.2633, 09.2643, 09.2620 i 09.2932 powinny zostać zamknięte w wyniku realizacji umowy w formie deklaracji w sprawie rozwoju handlu produktami technologii informacyjnej (2), dzięki której obniżono stawkę celną dla przedmiotowych produktów do zera.

(7)	Biorąc pod uwagę zmiany, które mają zostać wprowadzone, oraz w celu zapewnienia jasności należy zastąpić załącznik do rozporządzenia (UE) nr 1388/2013.

(8)

Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń w stosowaniu systemu kontyngentów taryfowych i aby zapewnić zgodność z wytycznymi zawartymi w komunikacie Komisji dotyczącym autonomicznych zawieszeń i kontyngentów taryfowych (3), zmiany przewidziane w niniejszym rozporządzeniu dotyczące kontyngentów taryfowych dla przedmiotowych produktów powinny być stosowane od dnia 1 lipca 2019 r., a w przypadku kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.2723 – od dnia 1 stycznia 2018 r. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie w trybie pilnym,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku do rozporządzenia (UE) nr 1388/2013 wprowadza się następujące zmiany:

wiersz dotyczący kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.2723 otrzymuje brzmienie:

„09.2723

ex 3911 90 19

Poli(oksy-1,4-fenylenosulfonylo-1,4-fenylenooksy-4,4'-bifenylen)

1.1–31.12

5 000 ton

0 %”

2)	zastępuje się go tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2019 r. Jednakże art. 1 pkt 1 stosuje się od dnia 1 stycznia 2018 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 13 czerwca 2019 r.

W imieniu Rady

M.C. BUDĂI

Przewodniczący

(1) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1388/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. otwierające i ustalające sposób zarządzania autonomicznymi kontyngentami taryfowymi Unii na niektóre produkty rolne i przemysłowe oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 7/2010 (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 319).

(2) Dz.U. L 161 z 18.6.2016, s. 4.

(3) Dz.U. C 363 z 13.12.2011, s. 6.

ZAŁĄCZNIK

Numer porządkowy

Kod CN

TARIC

Opis

Okres obowiązywania kontyngentu

Wielkość kontyngentu

Stawka celna w ramach kontyngentu

09.2637

ex 0710 40 00

ex 2005 80 00

Kolby kukurydzy (Zea mays var. saccharata), nawet cięte, o średnicy 10 mm lub większej, ale nie większej niż 20 mm, do stosowania do wyrobu produktów przemysłu spożywczego do obróbki innej niż zwykłe przepakowanie (1) (2) (3)

1.1–31.12

550 ton

0 % (3)

09.2849

ex 0710 80 69

Grzyby z gatunku Auricularia polytricha (niepoddane obróbce cieplnej lub ugotowane na parze lub w wodzie), zamrożone, do produkcji gotowych dań (1) (2)

1.1–31.12

700 ton

0 %

09.2664

ex 2008 60 39

Czereśnie z dodatkiem alkoholu, o zawartości cukru nie większej niż 9 % masy, o średnicy nie większej niż 19,9 mm, z pestką, stosowane w produktach czekoladowych (2)

1.1–31.12

1 000 ton

10 %

09.2740

ex 2309 90 31

ex 2309 90 96

Koncentrat białka sojowego zawierający:

—	60 % (± 10 %) białka surowego,

—	5 % (± 3 %) włókna surowego,

—	5 % (± 3 %) popiołu nierozpuszczalnego, oraz

—	3 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 6,9 % masy skrobi,

stosowany do produkcji materiałów paszowych (2)

1.1–31.12

30 000 ton

0 %

09.2913

ex 2401 10 35

ex 2401 10 70

ex 2401 10 95

ex 2401 20 35

ex 2401 20 70

ex 2401 20 95

Naturalny tytoń nieprzetworzony, nawet pokrojony w regularne kształty, o wartości celnej nie mniejszej niż 450 euro za 100 kg masy netto, do stosowania jako zawijacz lub pokrywa do produkcji towarów objętych podpozycją 2402 10 00 (2)

1.1–31.12

6 000 ton

0 %

09.2828

2712 20 90

Parafina zawierająca mniej niż 0,75 % masy oleju

1.1–31.12

120 000 ton

0 %

09.2600

ex 2712 90 39

Gacz parafinowy (CAS RN 64742-61-6)

1.1–31.12

100 000 ton

0 %

09.2928

ex 2811 22 00

Wypełniacz krzemionkowy w postaci granulek, o zawartości ditlenku krzemu 97 % masy lub więcej

1.1–31.12

1 700 ton

0 %

09.2806

ex 2825 90 40

Tritlenek wolframu, zawierający niebieski tlenek wolframu (CAS RN 1314-35-8 lub CAS RN 39318-18-8)

1.1–31.12

12 000 ton

0 %

09.2872

ex 2833 29 80

Siarczan cezu (CAS RN 10294-54-9) w postaci stałej lub jako roztwór wodny zawierający 48 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 52 % masy siarczanu cezu

1.1–31.12

160 ton

0 %

09.2929

2903 22 00

Trichloroetylen (CAS RN 79-01-6)

1.1–31.12

15 000 ton

0 %

09.2837

ex 2903 79 30

Bromochlorometan (CAS RN 74-97-5)

1.1–31.12

600 ton

0 %

09.2933

ex 2903 99 80

1,3-Dichlorobenzen (CAS RN 541-73-1)

1.1–31.12

2 600 ton

0 %

09.2700

ex 2905 12 00

Propan-1-ol (alkohol propylowy) (CAS RN 71-23-8)

1.1–31.12

15 000 ton

0 %

09.2830

ex 2906 19 00

Cyklopropylometanol (CAS RN 2516-33-8)

1.1–31.12

20 ton

0 %

09.2851

ex 2907 12 00

O-krezol (CAS RN 95-48-7) o czystości nie mniejszej niż 98,5 % masy

1.1–31.12

20 000 ton

0 %

09.2704

ex 2909 49 80

2,2,2′,2′-tetrakis(hydroksymetylo)-3,3′-oksydipropan-1-ol (CAS RN 126-58-9)

1.1–31.12

500 ton

0 %

09.2624

2912 42 00

Etylowanilina (3-etoksy-4-hydroksybenzaldehyd) (CAS RN 121-32-4)

1.1–31.12

1 950 ton

0 %

09.2683

ex 2914 19 90

Acetyloacetonian wapnia (CAS RN 19372-44-2) do stosowania w produkcji układów stabilizujących w tabletkach (2)

1.1–31.12

200 ton

0 %

09.2852

ex 2914 29 00

Keton cyklopropylometylowy (CAS RN 765-43-5)

1.1–31.12

300 ton

0 %

09.2638

ex 2915 21 00

Kwas octowy o czystości 99 % masy lub większej (CAS RN 64-19-7)

1.1–31.12

1 000 000 ton

0 %

09.2972

2915 24 00

Bezwodnik octowy (CAS RN 108-24-7)

1.1–31.12

50 000 ton

0 %

09.2679

2915 32 00

Octan winylu (CAS RN 108-05-4)

1.1–31.12

400 000 ton

0 %

09.2728

ex 2915 90 70

Trifluorooctan etylu (CAS RN 383-63-1)

1.1–31.12

400 ton

0 %

09.2665

ex 2916 19 95

(E,E)-Heksa-2,4-dienonian potasu (CAS RN 24634-61-5)

1.1–31.12

8 250 ton

0 %

09.2684

ex 2916 39 90

Chlorek 2,5-dimetylofenyloacetylu (CAS RN 55312-97-5)

1.1–31.12

400 ton

0 %

09.2599

ex 2917 11 00

Szczawian dietylu (CAS RN 95-92-1)

1.7–31.12

250 ton

0 %

09.2769

ex 2917 13 90

Sebacynian dimetylu (CAS RN 106-79-6)

1.1–31.12

1 000 ton

0 %

09.2634

ex 2917 19 80

Kwas dodekanodiowy (CAS RN 693-23-2), o czystości większej niż 98,5 % masy

1.1–31.12

4 600 ton

0 %

09.2808

ex 2918 22 00

Kwas o-acetylosalicylowy (CAS RN 50-78-2)

1.1–31.12

120 ton

0 %

09.2646

ex 2918 29 00

Propionian oktadecylo 3-(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksyfenylu) (CAS RN 2082-79-3)

—	z frakcją przesiewową o uziarnieniu 500 μm więcej niż 99 % masy, oraz

—	o temperaturze topnienia 49 °C lub większej, ale nie większej niż 54 °C,

stosowany do wyrobu wykorzystywanych w przetwórstwie polichlorku winylu stabilizatorów „one-pack” na bazie mieszanin proszków (proszki lub granulaty) (2)

1.1–31.12

380 ton

0 %

09.2647

ex 2918 29 00

Tetrakis(3-(3,5-di-tert-butylo-4-hydroksyfenylo)propionian) pentaerytrytolu (CAS RN 6683-19-8)

—	z frakcją przesiewową o uziarnieniu 250 μm więcej niż 75 % masy i o uziarnieniu 500 μm więcej niż 99 % masy, oraz

—	o temperaturze topnienia 110 °C lub większej, ale nie większej niż 125 °C,

stosowany do wyrobu wykorzystywanych w przetwórstwie polichlorku winylu stabilizatorów „one-pack” na bazie mieszanin proszków (proszki lub granulaty) (2)

1.1–31.12

140 ton

0 %

09.2975

ex 2918 30 00

Dibezwodnik benzofenono-3,3′,4,4′-tetrakarboksylowy (CAS RN 2421-28-5)

1.1–31.12

1 000 ton

0 %

09.2688

ex 2920 29 00

Fosforyn tris(2,4-di-tert-butylofenylu) (CAS RN 31570-04-4)

1.1–31.12

6 000 ton

0 %

09.2648

ex 2920 90 10

Siarczan dimetylu (CAS RN 77-78-1)

1.1–31.12

18 000 ton

0 %

09.2598

ex 2921 19 99

Oktadecyloamina (CAS RN 124-30-1)

1.7–31.12

200 ton

0 %

09.2649

ex 2921 29 00

Bis(2-dimetyloaminoetylo)(metylo)amina (CAS RN 3030-47-5)

1.1–31.12

1 700 ton

0 %

09.2682

ex 2921 41 00

Anilina (CAS RN 62-53-3) o czystości 99 % masy lub więcej

1.1–31.12

150 000 ton

0 %

09.2617

ex 2921 42 00

4-Fluoro-N-(1-metyloetylo)benzenoamina (CAS RN 70441-63-3)

1.1–31.12

500 ton

0 %

09.2602

ex 2921 51 19

O-fenylenodiamina (CAS RN 95-54-5)

1.1–31.12

1 800 ton

0 %

09.2730

ex 2921 59 90

4,4′-Metanodiylodianilina (CAS RN 101-77-9) w postaci granulek, stosowana do produkcji prepolimerów (2)

1.1–31.12

200 ton

0 %

09.2854

ex 2924 19 00

N-butylokarbaminian 3-jodoprop-2-ynylu (CAS RN 55406-53-6)

1.1–31.12

250 ton

0 %

09.2874

ex 2924 29 70

Paracetamol (INN) (CAS RN 103-90-2)

1.1–31.12

20 000 ton

0 %

09.2742

ex 2926 10 00

Akrylonitryl (CAS RN 107-13-1), stosowany do produkcji towarów objętych działem 55 i pozycją 6815 (2)

1.1–31.12

50 000 ton

0 %

09.2856

ex 2926 90 70

2-Nitro-4-(trifluorometylo)benzonitryl (CAS RN 778-94-9)

1.1–31.12

900 ton

0 %

09.2708

ex 2928 00 90

Monometylohydrazyna (CAS 60-34-4) w postaci roztworu wodnego o zawartości 40 (± 5) % masy monometylohydrazyny

1.1–31.12

900 ton

0 %

09.2685

ex 2929 90 00

Nitroguanidyna (CAS RN 556-88-7)

1.1–31.12

6 500 ton

0 %

09.2597

ex 2930 90 98

Disiarczek bis (3-trietoksysililopropylu) (CAS RN 56706-10-6)

1.7–31.12

3 000 ton

0 %

09.2596

ex 2930 90 98

Kwas 2-chloro-4-(metylosulfonylo)-3-((2,2,2-trifluoroetoksy)metylo benzoesowy (CAS RN 120100-77-8)

1.7–31.12

150 ton

0 %

09.2842

2932 12 00

Aldehyd 2-furylowy (furoaldehyd, furfural)

1.1–31.12

10 000 ton

0 %

09.2955

ex 2932 19 00

Flurtamon (ISO) (CAS RN 96525-23-4)

1.1–31.12

300 ton

0 %

09.2696

ex 2932 20 90

Dekan-5-olid (CAS RN 705-86-2)

1.1–31.12

6 000 kg

0 %

09.2697

ex 2932 20 90

Dodekan-5-olid (CAS RN 713-95-1)

1.1–31.12

6 000 kg

0 %

09.2812

ex 2932 20 90

Heksan-6-olid (CAS RN 502-44-3)

1.1–31.12

4 000 ton

0 %

09.2858

2932 93 00

Piperonal (CAS RN 120-57-0)

1.1–31.12

220 ton

0 %

09.2878

ex 2933 29 90

Enzalutamid INN (CAS RN 915087-33-1)

1.1–31.12

1 000 kg

0 %

09.2673

ex 2933 39 99

2,2,6,6-tetrametylopiperydyn-4-ol (CAS RN 2403-88-5)

1.1–31.12

1 000 ton

0 %

09.2674

ex 2933 39 99

Chloropiryfos (ISO) (CAS RN 2921-88-2)

1.1–31.12

9 000 ton

0 %

09.2880

ex 2933 59 95

Ibrutinib (INN) (CAS RN 936563-96-1)

1.1–31.12

5 ton

0 %

09.2860

ex 2933 69 80

1,3,5-Tris[3-(dimetyloamino)propylo]heksahydro-1,3,5-triazyna (CAS RN 15875-13-5)

1.1–31.12

600 ton

0 %

09.2595

ex 2933 99 80

1,4,7,10-tetraazacyklododekan (CAS RN 294-90-6)

1.7–31.12

20 ton

0 %

09.2658

ex 2933 99 80

5-(Acetoacetyloamino)benzoimidazolon (CAS RN 26576-46-5)

1.1–31.12

400 ton

0 %

09.2675

ex 2935 90 90

Chlorek 4-[[(2-metoksybenzoilo)amino]sulfonylo]benzoilu (CAS RN 816431-72-8)

1.1–31.12

1 000 ton

0 %

09.2710

ex 2935 90 90

(3R,5S,E)-7-(4-(4-fluorofenylo)-6-izopropylo-2-(N-metylometylosulfonoamido)pirymidyn-5-ylo)-3,5-dihydroksyhept-6-enian 2,4,4-trimetylopentano-2-aminy (CAS RN 917805-85-7)

1.1–31.12

5 000 kg

0 %

09.2945

ex 2940 00 00

D-Ksyloza (CAS RN 58-86-6)

1.1–31.12

400 ton

0 %

09.2686

ex 3204 11 00

Barwnik C.I. Disperse Yellow 54 (CAS RN 7576-65-0) oraz preparaty na jego bazie o zawartości barwnika C.I. Disperse Yellow 54 99 % masy lub większej

1.1–31.12

250 ton

0 %

09.2676

ex 3204 17 00

Preparaty na bazie barwnika C.I. Pigment Red 48:2 (CAS RN 7023-61-2) o zawartości barwnika C.I. Pigment Red 48:2 60 % masy lub większej, ale nie większej niż 85 %

1.1–31.12

50 ton

0 %

09.2698

ex 3204 17 00

Barwnik C.I. Pigment Red 4 (CAS RN 2814-77-9) oraz preparaty na jego bazie o zawartości barwnika C.I. Pigment Red 4 60 % masy lub większej

1.1–31.12

150 ton

0 %

09.2659

ex 3802 90 00

Ziemia okrzemkowa kalcynowana topioną sodą

1.1–31.12

35 000 ton

0 %

09.2908

ex 3804 00 00

Lignosulfonian sodu (CAS RN 8061-51-6)

1.1–31.12

40 000 ton

0 %

09.2889

3805 10 90

Terpentyna siarczanowa

1.1–31.12

25 000 ton

0 %

09.2935

ex 3806 10 00

Kalafonia i kwasy żywiczne, otrzymane ze świeżych oleożywic

1.1–31.12

280 000 ton

0 %

09.2832

ex 3808 92 90

Preparat zawierający 38 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 50 % masy pirytionianu cynku (INN) (CAS RN 13463-41-7) w dyspersji wodnej

1.1–31.12

500 ton

0 %

09.2876

ex 3811 29 00

Dodatki składające się z produktów reakcji difenyloaminy i nonylenów rozgałęzionych zawierające:

—	więcej niż 28 % masy, ale nie więcej niż 55 % masy 4-monononylodifenyloaminy,

—	więcej niż 45 % masy, ale nie więcej niż 65 % masy 4,4′-dinonylodifenyloaminy, oraz

—	nie więcej niż 5 % masy 2, 4-dinonylodifenyloaminy i 2, 4'-dinonylodifenyloaminy,

stosowane do produkcji olejów smarowych (2)

1.1–31.12

900 ton

0 %

09.2814

ex 3815 90 90

Katalizator składający się z ditlenku tytanu i tritlenku wolframu

1.1–31.12

3 000 ton

0 %

09.2820

ex 3824 79 00

Mieszanina zawierająca:

—	60 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 90 % masy 2-chloropropenu (CAS RN 557-98-2),

—	8 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 14 % masy (Z)-1-chloropropenu (CAS RN 16136-84-8),

—	5 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 23 % masy 2-chloropropanu (CAS RN 75-29-6),

—	nie więcej niż 6 % masy 3-chloropropenu (CAS RN 107-05-1), oraz

—	nie więcej niż 1 % masy chlorku etylu (CAS RN 75-00-3)

1.1–31.12

6 000 ton

0 %

09.2644

ex 3824 99 92

Preparat zawierający:

—	55 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 78 % masy glutaranu dimetylu,

—	10 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 30 % masy adypinianu dimetylu, oraz

—	nie więcej niż 35 % masy bursztynianu dimetylu

1.1–31.12

10 000 ton

0 %

09.2681

ex 3824 99 92

Mieszanina tetrasiarczków bis (3-trietoksysililopropylu) (CAS RN 211519-85-6)

1.1–31.12

9 000 ton

0 %

09.2650

ex 3824 99 92

Acetofenon (CAS RN 98-86-2) o czystości 60 % masy lub większej, ale nie większej niż 90 %

1.1–31.12

2 000 ton

0 %

09.2888

ex 3824 99 92

Mieszania trzeciorzędowych alkilodimetyloamin zawierająca:

—	60 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 80 % masy dodecylodimetyloaminy (CAS RN 112-18-5), oraz

—	20 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 30 % masy dimetylo(tetradecylo)aminy (CAS RN 112-75-4)

1.1–31.12

25 000 ton

0 %

09.2829

ex 3824 99 93

Suchy wyciąg z pozostałości nierozpuszczalnych w rozpuszczalnikach alifatycznych otrzymany w trakcie ekstrakcji kalafonii z drewna, o następującej charakterystyce:

—	o zawartości kwasu żywicznego nieprzekraczającej 30 % masy,

—	o liczbie kwasowej nieprzekraczającej 110, oraz

—	o temperaturze topnienia 100 °C lub większej

1.1–31.12

1 600 ton

0 %

09.2907

ex 3824 99 93

Mieszanina fitosteroli, w postaci proszku, zawierająca:

—	75 % masy lub więcej steroli,

—	nie więcej niż 25 % masy stanoli,

stosowana do produkcji stanoli/steroli lub estrów stanoli/steroli (2)

1.1–31.12

2 500 ton

0 %

09.2639

3905 30 00

Poli(alkohol winylowy), nawet zawierający niezhydrolizowane grupy octanowe

1.1–31.12

15 000 ton

0 %

09.2671

ex 3905 99 90

Poliwinylobutyral(CAS RN 63148-65-2):

—	zawierający 17,5 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 20 % masy grup hydroksylowych, oraz

—	o średnim rozmiarze cząstek (D50) większym niż 0,6 mm

1.1–31.12

12 500 ton

0 %

09.2846

ex 3907 40 00

Mieszanka polimerowa z poliwęglanu i poli(metakrylanu metylu) o zawartości poliwęglanu 98,5 % masy lub więcej, w formie pastylek lub granulatu, o przepuszczalności światła 88,5 % lub więcej, mierzonej na próbie o grubości 4 mm przy długości fali λ = 400 nm (zgodnie z normą ISO 13468-2)

1.1–31.12

2 000 ton

0 %

09.2723

ex 3911 90 19

Poli(oksy-1,4-fenylenosulfonylo-1,4-fenylenooksy-4,4′-bifenylen)

1.1–31.12 ze skutkiem od dnia 1.1.2018

5 000 ton

0 %

09.2816

ex 3912 11 00

Płatki octanu celulozy

1.1–31.12

75 000 ton

0 %

09.2864

ex 3913 10 00

Alginian sodu, wyekstrahowany z morszczynu (CAS RN 9005-38-3)

1.1–31.12

10 000 ton

0 %

09.2641

ex 3913 90 00

Hialuronian sodu, niesterylny, o:

—	masie cząsteczkowej wagowo średniej (Mw) nie większej niż 900 000 ,

—	zawartości endotoksyny nie większej niż 0,008 jednostek endotoksyny (UE)/mg,

—	zawartości etanolu nie większej niż 1 % masy,

—	zawartości izopropanolu nie większej niż 0,5 % masy

1.1–31.12

200 kg

0 %

09.2661

ex 3920 51 00

Arkusze z poli(metakrylanu metylu) zgodne z normami:

—	EN 4364 (MIL-P-5425E) i DTD5592A, lub

—	EN 4365 (MIL-P-8184) i DTD5592A

1.1–31.12

100 ton

0 %

09.2645

ex 3921 14 00

Blok komórkowy z celulozy regenerowanej, impregnowany wodą zawierającą chlorek magnezu i czwartorzędowe związki amonu, o wymiarach 100 cm (± 10 cm) x 100 cm (± 10 cm) x 40 cm (± 5 cm)

1.1–31.12

1 700 ton

0 %

09.2848

ex 5505 10 10

Odpady z włókien syntetycznych (włącznie z wyczeskami, odpadami przędzy oraz szarpanką rozwłóknioną) z nylonu lub pozostałych poliamidów (PA6 i PA66)

1.1–31.12

10 000 ton

0 %

09.2721

ex 5906 99 90

Materiał włókienniczy, tkany, laminowany, posiadający następujące cechy:

—	trzy warstwy,

—	jedną zewnętrzną warstwę składającą się z włókien akrylowych,

—	drugą zewnętrzną warstwę składającą się z włókna poliestrowego,

—	środkową warstwę składającą się z gumy z chlorobutylu,

—	środkową warstwę o masie 452 g/m2 lub większej, ale nie większej niż 569 g/m2,

—	materiał włókienniczy o całkowitej masie 952 g/m2 lub większej, ale nie większej niż 1 159 g/m2,

—	materiał włókienniczy, o całkowitej grubości 0,8 mm lub większej, ale nie większej niż 4 mm,

stosowany do produkcji składanych dachów pojazdów silnikowych (2)

1.1–31.12

375 000 m2

0 %

09.2594

ex 6909 19 00

Ceramiczny wkład pochłaniający dwutlenek węgla:

—	wytłaczany, wypalany, połączony ceramicznie, o wielokomórkowej, cylindrycznej strukturze,

—	10 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 30 % masy węgla aktywowanego,

—	70 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 90 % masy ceramicznego spoiwa,

—	o średnicy 29 mm lub większej, ale nie większej niż 41 mm,

—	o długości nie większej niż 150 mm,

—	wypalany w temperaturze 800 °C lub wyższej,

—	przeznaczony do adsorpcji oparów,

w rodzaju stosowanych do montażu w pochłaniaczach oparów paliwa w układach paliwowych pojazdów silnikowych

1.7–31.12

500 000 sztuk

0 %

09.2866

ex 7019 12 00

Niedoprzędy (roving) ze szkła typu S:

—	złożone z ciągłych włókien szklanych o średnicy 9 μm (±0,5 μm),

—	o masie liniowej 200 teksów lub większej, ale nie większej niż 680 teksów,

—	niezawierające tlenku wapnia, oraz

—	o wytrzymałości na rozerwanie większej niż 3 550 MPa, określonej w ASTM D2343-09,

stosowane do produkcji lotniczej (2)

1.1–31.12

1 000 ton

0 %

09.2628

ex 7019 52 00

Tkanina szklana z włókna szklanego pokryta tworzywem sztucznym, o masie powierzchniowej 120 g/m2(± 10 g/m2), w rodzaju stosowanej do produkcji zwijanych ekranów ochronnych przeciw insektom, z zamocowanymi ramami

1.1–31.12

3 000 000 m2

0 %

09.2799

ex 7202 49 90

Żelazochrom zawierający 1,5 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 4 % masy węgla i nie więcej niż 70 % masy chromu

1.1–31.12

50 000 ton

0 %

09.2652

ex 7409 11 00

ex 7410 11 00

Folia i taśmy z miedzi rafinowanej, pokryte elektrolitycznie

1.1–31.12

1 020 ton

0 %

09.2734

ex 7409 19 00

Płyty lub arkusze składające się z:

—	warstwy ceramicznej z azotku krzemu o grubości 0,32 mm (±0,1 mm) lub większej, ale nie większej niż 1,0 mm (± 0,1 mm),

—	pokryte po obu stronach folią z miedzi rafinowanej o grubości 0,8 mm (± 0,1 mm), oraz

—	po jednej stronie pokryte częściowo powłoką srebra

1.1–31.12

7 000 000 sztuk

0 %

09.2662

ex 7410 21 00

Płyty:

—	składające się przynajmniej z jednej warstwy tkaniny z włókna szklanego, impregnowanej żywicą epoksydową,

—	pokryte po jednej lub obu stronach folią miedzianą o grubości nie większej niż 0,15 mm,

—	o stałej dielektrycznej (DK) mniejszej niż 5,4 przy częstotliwości pomiarowej 1 MHz, mierzonej zgodnie z IPC-TM-650 2.5.5.2,

—	o współczynniku strat poniżej 0,035 przy częstotliwości pomiarowej 1 MHz, mierzonej zgodnie z IPC-TM-650 2.5.5.2,

—	o porównawczym wskaźniku odporności (CTI) wynoszącym 600 lub więcej

1.1–31.12

80 000 m2

0 %

09.2834

ex 7604 29 10

Pręty ze stopu aluminium o średnicy 200 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 300 mm

1.1–31.12

2 000 ton

0 %

09.2835

ex 7604 29 10

Pręty ze stopu aluminium o średnicy 300,1 mm lub większej, ale nie większej niż 533,4 mm

1.1–31.12

1 000 ton

0 %

09.2736

ex 7607 11 90

Taśma lub folia ze stopu aluminium i magnezu:

—	ze stopu spełniającego normę 5182-H19 lub 5052-H19,

—	w rolkach o średnicy zewnętrznej co najmniej 1 250 mm, ale nie większej niż 1 350 mm,

—	o grubości (tolerancja – 0,006 mm) 0,15 mm, 0,16 mm, 0,18 mm lub 0,20 mm,

—	o szerokości (tolerancja ± 0,3 mm) 12,5 mm, 15,0 mm, 16,0 mm, 25,0 mm, 35,0 mm, 50,0 mm lub 356 mm,

—	o tolerancji na zakrzywienie nie większej niż 0,4 mm/750 mm,

—	o płaskości wynoszącej I = ± 4,

—	o wytrzymałości na rozciąganie powyżej (5182-H19) 365 MPa lub (5052-H19) 320 MPa,

—	o wydłużeniu A50 ponad (5182-H19) 3 % lub (5052-H19) 2,5 %,

stosowana do produkcji listew do żaluzji (2)

1.1–31.12

600 ton

0 %

09.2906

ex 7609 00 00

Łączniki rur lub przewodów rurowych z aluminium, do mocowania chłodnic w motocyklach (2)

1.1–31.12

3 000 000 sztuk

0 %

09.2722

8104 11 00

Magnez nieobrobiony plastycznie, zawierający co najmniej 99,8 % masy magnezu

1.1–31.12

80 000 ton

0 %

09.2840

ex 8104 30 00

Proszek magnezu:

—	o czystości 98 % masy lub większej, ale nie większej niż 99,5 %,

—	o średnicy cząstek 0,2 mm lub większej, ale nie większej niż 0,8 mm

1.1–31.12

2 000 ton

0 %

09.2629

ex 8302 49 00

Uchwyt teleskopowy z aluminium, stosowany do produkcji bagaży podróżnych (2)

1.1–31.12

1 500 000 sztuk

0 %

09.2720

ex 8413 91 00

Głowica pompy do dwucylindrowej pompy wysokociśnieniowej ze stali kutej:

—	z frezowanymi łącznikami gwintowanymi o średnicy 10 mm lub większej, ale nie większej niż 36,8 mm, oraz

—	z wywierconymi kanałami paliwowymi o średnicy 3,5 mm lub większej, ale nie większej niż 10 mm,

w rodzaju stosowanych w układach wtrysku oleju napędowego

1.1–31.12

65 000 sztuk

0 %

09.2850

ex 8414 90 00

Wirnik ze stopów aluminium:

—	o średnicy 20 mm lub większej, ale nie większej niż 130 mm, oraz

—	o masie 5 g lub większej, ale nie większej niż 800 g,

stosowany przy montażu turbosprężarek bez dalszej obróbki skrawaniem (2)

1.1–31.12

5 900 000 sztuk

0 %

09.2909

ex 8481 80 85

Zawór wylotowy stosowany do produkcji układów wydechowych motocykli (2)

1.1–31.12

1 000 000 sztuk

0 %

09.2738

ex 8482 99 00

Koszyki mosiężne typu klatkowego

—	odlewane w sposób ciągły lub odśrodkowo,

—

obrócone,

—	zawierające 35 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 38 % masy cyny,

—	zawierające 0,75 % masy, ale nie więcej niż 1,25 % masy ołowiu,

—	zawierające 1,0 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 1,4 % masy aluminium, oraz

—	o wytrzymałości na rozciąganie 415 Pa lub większej,

w rodzaju stosowanych do produkcji łożysk kulkowych

1.1–31.12

35 000 sztuk

0 %

09.2690

ex 8483 30 80

Łożysko ślizgowe wahliwe do zastosowań osiowych, ze stali FeP01 (zgodnie z EN 10130-1991), o ruchomej warstwie porowatego brązu spiekanego i politetrafluoroetylenu, nadające się do zamontowania w układach zawieszenia motocykla

1.1–31.12

1 500 000 sztuk

0 %

09.2763

ex 8501 40 20

ex 8501 40 80

Elektryczny silnik komutatorowy prądu przemiennego, jednofazowy, o mocy wyjściowej 250 W lub większej, o mocy pobieranej 700 W lub większej, ale nie większej niż 2 700 W, o średnicy zewnętrznej większej niż 120 mm (± 0,2 mm), ale nie większej niż 135 mm (± 0,2 mm), znamionowej prędkości obrotowej większej niż 30 000 obr/min, ale nie większej niż 50 000 obr/min, wyposażony w wentylator indukcyjny, stosowany do produkcji odkurzaczy (2)

1.1–31.12

2 000 000 sztuk

0 %

09.2672

ex 8529 90 92

ex 9405 40 39

Płytka obwodów drukowanych z diodami LED:

—	wyposażona lub nie w pryzmaty/soczewki, oraz

—	nawet ze złączami,

do produkcji elementów podświetlających do towarów objętych pozycją 8528 (2)

1.1–31.12

115 000 000 sztuk

0 %

09.2003

ex 8543 70 90

Generator częstotliwości sterowany napięciem, składający się z elementów czynnych i biernych montowanych na obwodzie drukowanym, umieszczony w obudowie o wymiarach nie większych niż 30 mm × 30 mm

1.1–31.12

1 400 000 sztuk

0 %

09.2910

ex 8708 99 97

Wspornik ze stopu aluminium, z otworami montażowymi, nawet z nakrętkami mocującymi, do pośredniego połączenia skrzyni biegów z nadwoziem samochodu, stosowany do produkcji towarów objętych działem 87 (2)

1.1–31.12

200 000 sztuk

0 %

09.2694

ex 8714 10 90

Zaciski osi, obudowy, półki przedniego zawieszenia i części zaciskowe, ze stopu aluminium w rodzaju stosowanych do motocykli

1.1–31.12

1 000 000 sztuk

0 %

09.2868

ex 8714 10 90

Tłoki do układów zawieszenia, o średnicy nie większej niż 55 mm, ze stali spiekanej

1.1–31.12

2 000 000 sztuk

0 %

09.2668

ex 8714 91 10

Ramy rowerowe wykonane z włókien węglowych i żywic syntetycznych, stosowane do produkcji rowerów (w tym rowerów elektrycznych) (2)

1.1–31.12

350 000 sztuk

0 %

09.2631

ex 9001 90 00

Nieoprawione soczewki ze szkła, pryzmaty i elementy spojone, stosowane do produkcji lub naprawy towarów objętych kodami CN 9002 , 9005 , 9013 10 i 9015 (2)

1.1–31.12

5 000 000 sztuk

0 %

(1) Zawieszenie opłat celnych nie ma jednak zastosowania w przypadku, gdy przetwarzanie wykonywane jest przez przedsiębiorstwa handlu detalicznego lub przedsiębiorstwa gastronomiczne.

(2) Zawieszenie ceł podlega dozorowi celnemu ze względu na przeznaczenie towarów zgodnie z art. 254 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

(3) Zawieszeniu podlegają jedynie cła ad valorem. W dalszym ciągu stosuje się cła specyficzne.

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/27

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2019/999

z dnia 13 czerwca 2019 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1387/2013 zawieszające cła autonomiczne wspólnej taryfy celnej na niektóre produkty rolne i przemysłowe

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Aby zapewnić wystarczające i nieprzerwane dostawy niektórych produktów rolnych i przemysłowych, które są niedostępne w Unii, oraz aby w ten sposób zapobiec ewentualnym zakłóceniom na rynku tych produktów, rozporządzeniem Rady (UE) nr 1387/2013 zawieszono cła autonomiczne wspólnej taryfy celnej (zwanej dalej „WTC”) na te produkty (1). Produkty te mogą być przywożone do Unii z zastosowaniem zerowych lub obniżonych stawek celnych.

(2)	W przypadku 97 produktów, które nie są wymienione w załączniku do rozporządzenia Rady (UE) nr 1387/2013, unijna produkcja jest niewystarczająca lub nie istnieje. W interesie Unii leży zatem całkowite zawieszenie ceł autonomicznych WTC na te produkty.

(3)	Należy zmodyfikować warunki zawieszenia ceł autonomicznych WTC w odniesieniu do 47 produktów wymienionych w załączniku do rozporządzenia (UE) nr 1387/2013, w celu uwzględnienia wprowadzonych w produktach zmian technicznych oraz tendencji gospodarczych na rynku.

(4)

Utrzymanie zawieszenia ceł autonomicznych WTC na 26 produktów wymienionych w załączniku do rozporządzenia (UE) nr 1387/2013 nie leży już w interesie Unii. Należy zatem uchylić zawieszenie dotyczące tych produktów.Ponadto w celu promowania produkcji zintegrowanych baterii w Unii i zgodnie z komunikatem Komisji zatytułowanym „Europa w ruchu – Zrównoważona mobilność dla Europy: bezpieczna, połączona i ekologiczna” należy cofnąć zawieszenie dotyczące 20 dodatkowych produktów wymienionych w tym załączniku. Co więcej, należy uchylić kolejne 50 zawieszeń z załącznika w wyniku wykonania umowy w formie deklaracji w sprawie rozwoju handlu produktami technologii informacyjnej (2), która obniżyła stawkę celną dla przedmiotowych produktów do zera.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 1387/2013.

(6)

Aby uniknąć zakłóceń w stosowaniu systemu autonomicznych zawieszeń i aby zapewnić zgodność z wytycznymi zawartymi w komunikacie Komisji dotyczącym autonomicznych zawieszeń i kontyngentów taryfowych (3), zmiany przewidziane w niniejszym rozporządzeniu dotyczące zawieszeń taryfowych dla przedmiotowych produktów powinny być stosowane od dnia 1 lipca 2019 r. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie w trybie pilnym,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku do rozporządzenia (UE) nr 1387/2013 wprowadza się następujące zmiany:

1)	skreśla się w tabeli wszystkie gwiazdki oraz przypis końcowy (*) zawierający wyrażenie „Nowa lub zmieniona pozycja, lub pozycja, której ważność przedłużono.”;

2)	uchyla się w tabeli wiersze odnoszące się do produktów, których kody CN i TARIC wymienione są w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

3)	dodaje się do tabeli wiersze z produktami wymienionymi w załączniku II do niniejszego rozporządzenia zgodnie z kolejnością kodów CN i TARIC określoną, odpowiednio, w pierwszej i drugiej kolumnie tabeli.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 13 czerwca 2019 r.

W imieniu Rady

M.C. BUDĂI

Przewodniczący

(1) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1387/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. zawieszające cła autonomiczne wspólnej taryfy celnej na niektóre produkty rolne i przemysłowe, oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 1344/2011 (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 201).

(2) Dz.U. L 161 z 18.6.2016, s. 4.

(3) Dz.U. C 363 z 13.12.2011, s. 6.

ZAŁĄCZNIK I

W tabeli zawartej w załączniku do rozporządzenia (UE) nr 1387/2013 uchyla się wiersze odnoszące się do zawieszeń dotyczących produktów objętych następującymi kodami CN i TARIC:

Kod CN	TARIC
ex 2826 90 80	10
ex 2826 90 80	20
ex 2920 90 10	15
ex 2920 90 10	25
ex 2920 90 10	35
ex 2921 19 99	25
ex 2926 90 70	12
ex 3208 90 19	20
ex 3506 91 10	10
ex 3506 91 10	40
ex 3506 91 10	50
ex 3506 91 90	10
ex 3506 91 90	40
ex 3506 91 90	50
ex 3506 91 90	60
ex 3701 30 00	20
ex 3701 30 00	30
ex 3701 99 00	10
ex 3707 90 29	10
ex 3707 90 29	40
ex 3707 90 29	50
ex 3801 10 00	10
ex 3801 90 00	30
ex 3806 90 00	10
ex 3812 39 90	35
ex 3815 19 90	87
ex 3815 90 90	22
ex 3824 99 92	37
ex 3904 10 00	20
ex 3907 20 20	40
ex 3909 40 00	60
ex 3921 19 00	35
ex 3921 19 00	40
ex 5603 12 90	50
ex 5603 12 90	70
ex 5603 13 90	70
ex 5603 92 90	40
ex 5603 93 90	10
ex 7410 11 00	10
ex 8108 20 00	40
ex 8108 20 00	60
ex 8467 99 00	10
ex 8479 89 97	50
ex 8479 89 97	80
ex 8479 90 20	80
ex 8479 90 70	80
ex 8481 80 59	30
ex 8481 80 59	40
ex 8481 80 59	50
ex 8481 80 59	60
ex 8482 10 10	40
ex 8482 10 90	30
ex 8501 31 00	55
ex 8501 32 00	60
ex 8501 33 00	15
ex 8504 40 82	40
ex 8504 40 82	50
ex 8504 40 88	30
ex 8504 40 90	15
ex 8504 40 90	25
ex 8504 40 90	30
ex 8504 40 90	40
ex 8504 40 90	50
ex 8504 40 90	70
ex 8504 40 90	80
ex 8504 50 95	20
ex 8504 50 95	40
ex 8504 50 95	50
ex 8504 50 95	60
ex 8504 50 95	70
ex 8504 50 95	80
ex 8504 90 11	10
ex 8504 90 11	20
ex 8504 90 99	20
ex 8506 90 00	10
ex 8507 10 20	80
ex 8507 50 00	20
ex 8507 50 00	40
ex 8507 60 00	15
ex 8507 60 00	20
ex 8507 60 00	23
ex 8507 60 00	25
ex 8507 60 00	30
ex 8507 60 00	33
ex 8507 60 00	43
ex 8507 60 00	45
ex 8507 60 00	47
ex 8507 60 00	50
ex 8507 60 00	53
ex 8507 60 00	60
ex 8507 60 00	71
ex 8507 60 00	80
ex 8507 60 00	85
ex 8507 80 00	20
ex 8507 90 80	60
ex 8518 29 95	30
ex 8518 29 95	40
ex 8518 30 95	20
ex 8518 40 80	91
ex 8518 40 80	92
ex 8518 40 80	93
ex 8518 90 00	30
ex 8518 90 00	35
ex 8518 90 00	40
ex 8518 90 00	50
ex 8518 90 00	60
ex 8518 90 00	80
ex 8522 90 49	60
ex 8522 90 49	65
ex 8522 90 80	30
ex 8522 90 80	65
ex 8522 90 80	80
ex 8522 90 80	84
ex 8522 90 80	97
ex 8526 10 00	20
ex 8527 99 00	10
ex 8527 99 00	20
ex 8529 10 80	60
ex 8529 10 80	70
ex 8529 90 65	15
ex 8529 90 65	25
ex 8529 90 65	40
ex 8529 90 92	57
ex 8535 90 00	30
ex 8536 49 00	30
ex 8536 50 11	35
ex 8536 50 11	40
ex 8536 50 19	93
ex 8536 50 80	81
ex 8536 50 80	82
ex 8536 50 80	83
ex 8536 50 80	97
ex 8545 90 90	30
ex 9001 20 00	10
ex 9001 20 00	20
ex 9001 90 00	55
ex 9002 11 00	15
ex 9002 11 00	25
ex 9002 11 00	35
ex 9002 11 00	45
ex 9002 11 00	55
ex 9002 11 00	65
ex 9002 11 00	75
ex 9002 19 00	10
ex 9002 19 00	20
ex 9002 19 00	30
ex 9002 19 00	40
ex 9002 19 00	50
ex 9002 19 00	60
ex 9002 19 00	70
ex 9027 10 90	10
ex 9029 20 31	10
ex 9029 90 00	20
ex 9030 31 00	20

ZAŁĄCZNIK II

W tabeli zawartej w załączniku do rozporządzenia (UE) nr 1387/2013 dodaje się następujące wiersze zgodnie z kolejnością kodów CN wskazanych, odpowiednio, w pierwszej i drugiej kolumnie tej tabeli:

Kod CN

TARIC

Wyszczególnienie

Stawka cła autonomicznego

Uzupełniająca jednostka miary

Przewidywany termin obowiązkowego przeglądu

1516 20 10

Uwodorniony olej rycynowy, tzw. „wosk opalowy”

0 %

—

31.12.2023

ex 2818 10 11

Korund zol-żel (CAS RN 1302-74-5) o zawartości tlenku glinu 99,6 % masy lub większej, o strukturze mikrokrystalicznej w postaci pręcików o współczynniku kształtu 1,3 lub większym, ale nie większym niż 6,0

0 %

—

31.12.2023

ex 2826 90 80

Heksafluorofosforan litu (1-) (CAS RN 21324-40-3)

0 %

—

31.12.2019

ex 2828 10 00

Chloran wapnia (CAS RN 7778-54-3) o zawartości aktywnego chloru 65 % lub większej

0 %

—

31.12.2023

ex 2905 32 00

(2S)-propano-1,2-diol (CAS RN 4254-15-3)

0 %

—

31.12.2023

ex 2909 30 90

1-Chloro-2-(4-etoksybenzylo)-4-jodobenzen (CAS RN 1103738-29-9)

0 %

—

31.12.2023

ex 2910 90 00

Fenylooksiran (CAS RN 96-09-3)

0 %

—

31.12.2023

ex 2912 29 00

Cykloheks-3-eno-1-karbaldehyd (CAS RN 100-50-5)

0 %

—

31.12.2023

ex 2915 90 70

Chlorek 2,2-dimetylobutyrylu (CAS RN 5856-77-9)

0 %

—

31.12.2023

ex 2916 39 90

Kwas 2-fenyloprop-2-enowy (CAS RN 492-38-6)

0 %

—

31.12.2023

ex 2918 30 00

(E)-1-etoksy-3-oksobut-1-en-1-olan; 2-metylopropan-1-olan; tytan(4+) (CAS RN 83877-91-2)

0 %

—

31.12.2023

ex 2918 99 90

Kwas wanilinowy (CAS RN 121-34-6) zawierający

—	nie więcej niż 10 ppm palladu (CAS RN 7440-05-3),

—	nie więcej niż 10 ppm bizmutu (CAS RN 7440-69-9),

—	nie więcej niż 14 ppm formaldehydu (CAS RN 50-00-0),

—	nie więcej niż 1,3 % masy kwasu 3,4-dihydroksybenzoesowego (CAS RN 99-50-3),

—	nie więcej niż 0,5 % masy waniliny (CAS RN 121-33-5)

0 %

—

31.12.2023

ex 2920 90 10

Węglan etylometylowy (CAS RN 623-53-0)

0 %

—

31.12.2019

ex 2920 90 10

Węglan dietylu (CAS RN 105-58-8)

0 %

—

31.12.2019

ex 2920 90 10

Węglan winylenu (CAS RN 872-36-6)

0 %

—

31.12.2019

ex 2920 90 70

Chlorofosforan dietylu (CAS RN 814-49-3)

0 %

—

31.12.2023

ex 2921 43 00

5-Bromo-4-fluoro-2-metyloanilina (CAS RN 627871-16-3)

0 %

—

31.12.2023

ex 2921 45 00

Kwas (5 lub 8)-aminonaftaleno-2-sulfonowy (CAS RN 51548-48-2)

0 %

—

31.12.2023

ex 2921 45 00

Kwas 2-aminonaftalenowo-1-sulfonowy (CAS RN 81-16-3)

0 %

—

31.12.2023

ex 2921 49 00

2-Etyloanilina (CAS RN 578-54-1)

0 %

—

31.12.2023

ex 2922 19 00

3-Aminoadamantan-1-ol (CAS RN 702-82-9)

0 %

—

31.12.2023

ex 2922 29 00

o-Fenetydyna (CAS RN 94-70-2)

0 %

—

31.12.2023

ex 2923 90 00

Wodorotlenek amoniowy N,N,N-trimetylo-tricyklo[3.3.1.13,7]dekan-1 (CAS RN 53075-09-5) w postaci roztworu wodnego o zawartości wodorotlenku amoniowego N,N,N-trimetylo-tricyklo[3.3.1.13,7]dekanu-1 17,5 % masy lub większej, ale nie większej niż 27,5 %

0 %

—

31.12.2023

ex 2924 19 00

Kwas (S)-4-((tert-butoksykarbonylo)amino)-2-hydroksybutanowy (CAS RN 207305-60-0)

0 %

—

31.12.2023

ex 2924 29 70

N,N′-(2,5-Dichloro-1,4-fenyleno)bis[3-oksobutyroamid] (CAS RN 42487-09-2)

0 %

—

31.12.2023

ex 2924 29 70

N-[(Benzylooksy)karbonylo]glicylo-N-[(2S)-1-{4-[(tert-butoksykarbonylo)oksy]fenylo}-3-hydroksypropan-2-ylo]-L-alaninamid

0 %

—

31.12.2023

ex 2926 90 70

Cyflutryna (ISO) (CAS RN 68359-37-5) lub beta-cyflutryna (ISO) (CAS RN 1820573-27-0) o czystości 95 % masy lub większej

0 %

—

31.12.2019

ex 2930 90 98

Izotiocyjanian allilu (CAS RN 57-06-7)

0 %

—

31.12.2023

ex 2930 90 98

Kwas 3-merkaptopropionowy (CAS RN 107-96-0)

0 %

—

31.12.2023

ex 2932 19 00

Tefuryltrion (ISO) (CAS RN 473278-76-1)

0 %

—

31.12.2023

ex 2932 20 90

3-Acetylo-6-metylo-2H-pirano-2, 4(3H)-dion (CAS RN 520-45-6)

0 %

—

31.12.2023

ex 2932 99 00

(2-Butylo-3-benzofuranylo)(4-hydroksy-3,5-dijodofenylo)metanon (CAS RN 1951-26-4)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 19 90

4-Bromo-1-(1-etoksyetylo)-1H-pirazol (CAS RN 1024120-52-2)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 39 99

2,5-Dichloro-4,6-dimetylonikotynonitryl (CAS RN 91591-63-8)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 39 99

Chloropiryfos metylowy (ISO) (CAS RN 5598-13-0)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 39 99

2-Amino-6-bromopirydyna (CAS RN 19798-81-3)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 39 99

2,6-Dichloronikotynian etylu (CAS RN 58584-86-4)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 39 99

1-(3-Chloropirydyn-2-ylo)-3-hydroksymetylo-1H-pirazolo-5-karboksylan metylu (CAS RN 960316-73-8)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 39 99

Kwas 1-(3-chloropirydyn-2-ylo)-3-[[5-(trifluorometylo)-2H-tetrazol-2-ylo]metylo]-1H-pirazolo-5-karboksylowy (CAS RN 1352319-02-8) o czystości 85 % masy lub większej

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 49 90

6,7,8-Trifluoro-1-[formylo(metylo)amino]-4-okso-1,4-dihydrochinolino-3-karboksylan etylu (CAS RN 100276-65-1)

0 %

—

31.12.2020

ex 2933 54 00

5,5′-(1,2-Diazenoediylo)bis [2,4,6 (1H, 3H, 5H)-pirymidynotrion] (CAS RN 25157-64-6)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 59 95

1-(3-Dichlorofenylo)piperazyna (CAS RN 6640-24-0)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 69 80

Troklozen sodu, dihydrat (INNM) (CAS RN 51580-86-0)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 99 80

Ipkonazol (ISO) (CAS RN 125225-28-7) o czystości 90 % masy lub większej

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 99 80

Hydraty hydroksybenzotriazolu (CAS RN 80029-43-2 i CAS RN 123333-53-9)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 99 80

Chlorowodorek (1R,5S)-8-benzylo-8-azabicyklo(3.2.1)oktan-3-onu (CAS RN 83393-23-1)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 99 80

L-Prolinamid (CAS RN 7531-52-4)

0 %

—

31.12.2023

ex 2933 99 80

Wodorosiarczan 5-((1S,2S)-2-((2R,6S,9S,11R,12R,14aS,15S,16S,20R,23S,25aR)-9-amino-20-((R)-3-amino-1-hydroksy-3-oksopropylo)-2,11,12,15-tetrahydroksy-6-((R)-1-hydroksyetylo)-16-metylo-5,8,14,19,22,25-heksaoksotetrakozahydro-1H-dipirolo[2,1-c:2′,1′-l][1,4,7,10,13,16]heksaazacyklohenikozyn-23-yl)-1,2-dihydroksyetylo)-2-hydroksyfenylu (CAS RN 168110-44-9)

0 %

—

31.12.2023

ex 2934 99 90

[(3aS,5R,6S,6aS)-6-Hydroksy 2,2-dimetylotetrahydrofuro[2,3-d][1,3]dioksol-5-ilo](morfolino)metanon (CAS RN 1103738-19-7)

0 %

—

31.12.2023

ex 2934 99 90

2-(Dimetyloamino)-2-[(4-metylofenylo)metylo]-1-[4-(morfolin-4-ylo)fenylo]butan-1-on (CAS RN 119344-86-4)

0 %

—

31.12.2023

ex 2935 90 90

4-Chloro-3-pirydynosulfonamid (CAS RN 33263-43-3)

0 %

—

31.12.2023

ex 2935 90 90

1,3-Dimetylo-1H-pirazolo-4-sulfonamid (CAS RN 88398-53-2)

0 %

—

31.12.2023

ex 2935 90 90

4-[(3-Metylofenylo)amino]pirydyno-3-sulfonamid (CAS RN 72811-73-5)

0 %

—

31.12.2023

ex 3204 17 00

Barwnik C.I. Pigment Red 63:1 (CAS RN 6417-83-0) oraz preparaty na jego bazie o zawartości barwnika C.I. Pigment Red. 63:1 70 % masy lub większej

0 %

—

31.12.2023

ex 3205 00 00

Preparat barwnika C.I. Solvent Red 48 (CAS RN 13473-26-2), w postaci suchego proszku, zawierający w masie:

—	16 % lub więcej, ale nie więcej niż 25 % barwnika C.I. Solvent Red 48 (CAS RN 13473-26-2),

—	65 % lub więcej, ale nie więcej niż 75 % wodorotlenku glinu (CAS RN 21645-51-2)

0 %

—

31.12.2023

ex 3205 00 00

Preparat barwnika C.I. Pigment Red 174 (CAS RN 15876-58-1), w postaci suchego proszku, zawierający w masie:

—	16 % lub więcej, ale nie więcej niż 21 % barwnika C.I. Pigment Red 174 (CAS RN 15876-58-1),

—	65 % lub więcej, ale nie więcej niż 69 % wodorotlenku glinu (CAS RN 21645-51-2)

0 %

—

31.12.2023

ex 3208 90 19

Preparat zawierający w masie 5 % lub więcej, ale nie więcej niż 20 % kopolimeru propylen-bezwodnik maleinowy lub mieszaniny polipropylenu i kopolimeru propylen-bezwodnik maleinowy, lub mieszaniny polipropylenu i kopolimeru propylenu, izobutenu i bezwodnika maleinowego w rozpuszczalniku organicznym

0 %

—

31.12.2020

ex 3506 91 90

Spoiwo na bazie wodnej dyspersji mieszaniny dimeryzowanej żywicy i kopolimeru etylenu oraz octanu winylu (EVA)

0 %

—

31.12.2023

ex 3506 91 90

Akrylowa wrażliwa na nacisk warstwa klejąca o grubości 0,076 mm lub większej, ale nie większej niż 0,127 mm, nawinięta na rolki o szerokości 45,7 cm lub większej, ale nie większej niż 132 cm z warstwą rozdzielającą, w której wartość siły umożliwiającej oddzielenie warstwy klejącej (mierzonej zgodnie z ASTM D3330) wynosi nie mniej niż 15N/25 mm

0 %

—

31.12.2019

ex 3506 91 90

Preparat zawierający:

—	15 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 60 % masy kopolimerów styren-butadien lub kopolimerów styren-izopren, oraz

—	10 % masy lub więcej, ale nie więcej niż 30 % masy polimerów pinenu lub kopolimerów pentadienu,

rozpuszczony w:

—	ketonie metylowo-etylowym (CAS RN 78-93-3),

—	heptanie (CAS RN 142-82-5), oraz

—	toluenie (CAS RN 108-88-3) lub lekkiej alifatycznej solwentnafcie (CAS RN 64742-89-8)

0 %

—

31.12.2020

ex 3506 91 90

Materiał adhezyjny do czasowego klejenia płytek w postaci zawiesiny stałego polimeru w D-limonenie (CAS RN 5989-27-5) o zawartości w masie 25 % lub większej, ale nie większej niż 35 % polimeru

0 %

31.12.2022

ex 3812 39 90

Mieszanina zawierająca w masie:

—	25 % lub więcej, ale nie więcej niż 55 % mieszaniny estrów tetrametylopiperydynylowych C15-18 (CAS RN 86403-32-9),

—	nie więcej niż 20 % pozostałych związków organicznych,

—	na nośniku z polipropylenu (CAS RN 9003-07-0) lub krzemionki amorficznej (CAS RN 7631-86-9 lub 112926-00-8)

0 %

—

31.12.2023

ex 3815 12 00

Katalizator sferyczny składający się z nośnika z tlenku glinu pokrytego platyną,

—	o średnicy 1,4 mm lub większej, ale nie większej niż 2,0 mm, oraz

—	o zawartości w masie 0,2 % lub większej, ale nie większej niż 0,5 % platyny

0 %

—

31.12.2023

ex 3815 12 00

Katalizator

—	zawierający 0,3 g/l lub więcej, ale nie więcej niż 7 g/l metali szlachetnych,

—	osadzony na ceramicznej strukturze plastra miodu pokrytej tlenkiem glinu lub ceru/ tlenkiem cyrkonu, przy czym struktura plastra miodu posiada,

—	zawartość w masie 1,26 % lub większej, ale nie większej niż 1,29 % niklu,

—	62 komórek na cm2 lub więcej, ale nie więcej niż 140 komórek na cm2,

—	średnicę 100 mm lub większą, ale nie większą niż 120 mm, oraz

—	długość 60 mm lub większą, ale nie większą niż 150 mm,

do stosowania w produkcji pojazdów silnikowych (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 3815 90 90

Katalizator w postaci proszku zawierający w masie

—	92,50 % (±2) % ditlenku tytanu (CAS RN 13463-67-7),

—	5 % (±1) % ditlenku krzemu (CAS RN 112926-00-8), oraz

—	2,5 % (±1,5) % tritlenku siarki (CAS RN 7446-11-9)

0 %

—

31.12.2022

ex 3824 99 92

Mieszaniny ciekłokrystaliczne stosowane w produkcji modułów LCD (wyświetlaczy ciekłokrystalicznych) (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 3824 99 92

Mieszanina octanów 3-butleno-1,2-diolu o zawartości w masie 65 % lub większej dioctanu 3-butleno-1,2-diolu (CAS RN 18085-02-4)

0 %

—

31.12.2023

ex 3824 99 96

Pojemnik buforowy o pojemności nieprzekraczającej 8 000 ml zawierający w masie:

—	0,05 % lub więcej, ale nie więcej niż 0,1 % 5-chloro-2-metylo-2,3-dihydroizotiazol-3-on (CAS RN 55965-84-9), oraz

—	0,05 % lub więcej, ale nie więcej niż 0,1 % 2-metylo-2,3-dihydroizotiazol-3-on (CAS RN 2682-20-4) w postaci biostatycznej

0 %

—

31.12.2023

ex 3904 69 80

Kopolimer tetrafluoroetylenu, heptafluoro-1-pentenu i etenu (CAS RN 94228-79-2)

0 %

—

31.12.2023

ex 3904 69 80

Kopolimer tetrafluoroetylenu, heksafluoropropenu i etenu

0 %

—

31.12.2023

ex 3907 20 20

Kopolimer tetrahydrofuranu i tetrahydro-3-metylofuranu o liczbowo średniej masie cząsteczkowej (Mn) 900 lub większej, ale nie większej niż 3 600

0 %

—

31.12.2023

ex 3920 99 59

Folia z poli(tetrafluoroetylenu) o zawartości w masie 10 % lub więcej grafitu

0 %

—

31.12.2023

ex 3921 19 00

Przezroczysta, mikroporowana, zawierająca kwas akrylowy folia polietylenowa w formie zwojów, o:

—	szerokości 98 mm lub większej, ale nie większej niż 170 mm,

—	grubości 15 μm lub większej, ale nie większej niż 36 μm,

w rodzaju stosowanych do produkcji separatorów w bateriach alkalicznych

0 %

—

31.12.2019

ex 3926 30 00

Wewnętrzna klamka z tworzywa sztucznego stosowana w produkcji pojazdów silnikowych (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 5402 44 00

Przędza elastomerowa z włókna ciągłego syntetycznego:

—	nieskręcona lub o skręcie nieprzekraczającym 50 obrotów na metr, o gęstości liniowej 300 decyteksów lub większej, ale nie większej niż 1 000 decyteksów,

—	składająca się z poliuretanomoczników na bazie glikolu kopolieterowego tetrahydrofuranu i 3-metylotetrahydrofuranu,

stosowana do produkcji wyrobów higienicznych jednorazowego użytku objętych pozycją 9619 (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 7006 00 90

Arkusze szkła sodowo-wapniowego w jakości STN (Super TwistedNematic):

—	o długości 300 mm lub większej, ale nie większej niż 600 mm,

—	o szerokości 300 mm lub większej, ale nie większej niż 600 mm,

—	o grubości 0,5 mm lub większej, ale nie większej niż 1,1 mm,

—	mający po jednej stronie powłokę z tlenku indowo-cynowego o rezystancji 80 Ohm lub większej, ale nie większej niż 160 Ohm,

—	a po drugiej stronie wielowarstwową powłokę antyrefleksyjną, oraz

—	o obrobionych (sfazowanych) krawędziach,

w rodzaju stosowanych w produkcji modułów LCD (wyświetlaczy ciekłokrystalicznych)

0 %

—

31.12.2023

ex 7019 40 00

ex 7019 52 00

Tkaniny z włókien szklanych typu E:

—	o masie powierzchniowej 20 g/m2 lub większej, ale nieprzekraczającej 214 g/m2,

—	impregnowane silanami,

—	w rolkach,

—	o zawartości w masie wilgoci nieprzekraczającej 0,13 %, oraz

—	posiadające nie więcej niż 3 puste włókna na 100 000 włókien,

stosowane wyłącznie do produkcji prepregów i laminatów powlekanych miedzią (1)

0 %

—

31.12.2021

ex 7019 52 00

Tkanina z włókna szklanego pokryta żywicą epoksydową, zawierająca w masie:

—	91 % lub więcej, ale nie więcej niż 93 % włókna szklanego,

—	7 % lub więcej, ale nie więcej niż 9 % żywicy epoksydowej

0 %

—

31.12.2023

ex 7410 11 00

ex 8507 90 80

ex 8545 90 90

Rolka folii laminowanej z grafitu i miedzi:

—	o szerokości 610 mm lub większej, ale nie większej niż 620 mm, oraz

—	o średnicy 690 mm lub większej, ale nie większej niż 710 mm,

stosowana do produkcji elektrycznych akumulatorów litowo-jonowych (1)

0 %

—

31.12.2019

ex 7607 20 90

Folia aluminiowa, w rolkach:

—	powleczona z jednej strony polipropylenem, a z drugiej strony poliamidem, z warstwami przylepnymi pomiędzy nimi,

—	o szerokości 200 mm lub większej, ale nie większej niż 400 mm,

—	o grubości 0,138 mm lub większej, ale nie większej niż 0,168 mm,

do stosowania w produkcji ogniw woreczkowych baterii litowo-jonowych (1)

0 %

—

31.12.2019

8104 11 00

Magnez nieobrobiony plastycznie, zawierający w masie co najmniej 99,8 % magnezu

0 %

—

31.12.2023

ex 8108 20 00

Wlewka ze stopu tytanu,

—	o wysokości 17,8 cm lub większej, o długości 180 cm lub większej oraz szerokości 48,3 cm lub większej,

—	o masie 680 kg lub większej,

zawierająca składniki stopu w masie:

—	3 % lub więcej, ale nie więcej niż 6 % aluminium,

—	2,5 % lub więcej, ale nie więcej niż 5 % cyny,

—	2,5 % lub więcej, ale nie więcej niż 4,5 % cyrkonu,

—	0,2 % lub więcej, ale nie więcej niż 1 % niobu,

—	0,1 % lub więcej, ale nie więcej niż 1 % molibdenu,

—	0,1 % lub więcej, ale nie więcej niż 0,5 % krzemu

0 %

p/st

31.12.2020

ex 8108 20 00

Wlewka ze stopu tytanu,

—	o średnicy 63,5 cm lub większej oraz długości 450 cm lub większej,

—	o masie 6 350 kg lub większej,

zawierająca składniki stopu w masie:

—	5,5 % lub więcej, ale nie więcej niż 6,7 % aluminium,

—	3,7 % lub więcej, ale nie więcej niż 4,9 % wanadu

0 %

p/st

31.12.2020

ex 8301 20 00

Mechaniczna lub elektromechaniczna blokada kolumny kierownicy:

—	o wysokości 10,5 cm (±3 cm),

—	o szerokości 6,5 cm (±3 cm),

—	w metalowej obudowie,

—	nawet z uchwytem,

stosowana w produkcji towarów objętych działem 87 (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8302 30 00

Wspornik do układu wydechowego:

—	o grubości 0,7 mm lub większej, ale nie większej niż 1,3 mm,

—	ze stali nierdzewnej klasy 1.4310 i 1.4301 zgodnie z normą EN 10088,

—	nawet z otworami montażowymi,

do stosowania w produkcji układów wydechowych do samochodów (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8409 91 00

Moduł wlotu powietrza do cylindrów silnika składający się z:

—	rury ssącej,

—	czujnika ciśnieniowego,

—	przepustnicy elektrycznej,

—	przewodów,

—	wsporników,

stosowany w produkcji towarów objętych działem 87 (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8409 91 00

Kolektor dolotowy, wyłącznie do stosowania w produkcji pojazdów silnikowych:

—	o szerokości 40 mm lub większej, ale nie większej niż 70 mm,

—	o zaworach o długości 250 mm lub większej, ale nie większej niż 350 mm,

—	o objętości powietrza 5,2 l, oraz

—	z elektrycznym układem kontroli przepływu zapewniającym maksymalną wydajność przy ponad 3 200 obr./min. (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8409 99 00

Zespół recyrkulacji spalin składający się z:

—	jednostki sterującej,

—	przepustnicy powietrza,

—	rury wlotowej,

—	przewodu wylotowego,

stosowany w produkcji silników Diesla pojazdów silnikowych (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8414 10 25

Pompa tandemowa składająca się z:

—	z pompy olejowej o objętości wypieranej 21,6 cm3/obrót (± 2 cm3/obrót) i ciśnieniu roboczym 1,5 bar przy 1 000 obr./min.,

—	pompy próżniowej o objętości wypieranej 120 cm3/obrót (± 12 cm3/obrót) i wydajności -666 mbar w 6 sekund przy 750 obr./min.,

do stosowania w produkcji silników do pojazdów silnikowych (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8414 10 89

Elektryczna pompa próżniowa z:

—	magistralą CAN (Controller Area Network),

—	nawet z gumowym przewodem,

—	kablem przyłączeniowym ze złączem,

—	uchwytem mocującym,

stosowana w produkcji towarów objętych działem 87 (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8414 30 89

Sprężarka z otwartym wałem, typu spiralnego z zespołem sprzęgła, o mocy większej niż 0,4 kW, do układów klimatyzacji w pojazdach, do stosowania w produkcji pojazdów silnikowych objętych działem 87 (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8414 59 35

Wentylator promieniowy:

—	o wymiarach 25 mm (wysokość) × 85mm (szerokość) × 85 mm (głębokość),

—	o masie 120 g,

—	o napięciu znamionowym prądu stałego 13,6 V,

—	o napięciu roboczym prądu stałego 9 V lub większym, ale nie większym niż 16 V,

—	o prądzie znamionowym 1,1 A,

—	o mocy znamionowej 15 W,

—	o prędkości obrotowej 500 obr./min. lub większej, ale nie większej niż 4 800 obr./min. (przepływ swobodny),

—	o przepływie powietrza nie większym niż 17,5 l/s,

—	o ciśnieniu powietrza nie większym niż 16 mm H2O ≈ 157 Pa,

0 %

—

31.12.2023

—	o ogólnym ciśnieniu akustycznym nie większym niż 58 dB(A) przy 4 800 obr./min., oraz

z interfejsem FIN (Fan Interconnect Network) do komunikacji z jednostką sterującą systemu ogrzewania i klimatyzacji, stosowany w układach wentylacji siedzeń w samochodach

ex 8467 99 00

Przełączniki mechaniczne do złączania obwodów elektrycznych do:

—	napięć 14,4 V lub większych, ale nie większych niż 42 V,

—	natężeń prądu 10 A lub większych, ale nie większych niż 42 A,

stosowane do produkcji urządzeń objętych pozycją 8467 (1)

0 %

p/st

31.12.2019

ex 8481 80 59

Dwukierunkowy zawór regulacji przepływu, w obudowie, z:

—	co najmniej 5, ale nie więcej niż 10 otworami wylotowymi o średnicy co najmniej 0,09 mm, ale nie większej niż 0,2 mm,

—	co najmniej 550 cm3/min., ale nie więcej niż 2 000 cm3/min. natężenia przepływu,

—	co najmniej 19, ale nie więcej niż 300 MPa ciśnienia roboczego

0 %

—

31.12.2022

ex 8481 80 59

Zawór regulacji przepływu

—	wykonany ze stali,

—	z otworem wylotowym o średnicy co najmniej 0,1 mm, ale nie większej niż 0,3 mm,

—	z otworem wlotowym o średnicy co najmniej 0,4 mm, ale nie większej niż 1,3 mm,

—	z powłoką z azotku chromu,

—	o chropowatości powierzchni Rp 0,4

0 %

—

31.12.2022

ex 8481 80 59

Elektromagnetyczny zawór regulacji ilości z:

—

tłokiem,

—	cewką o rezystancji co najmniej 2,6 Ohm, ale nie większej niż 3 Ohm

0 %

—

31.12.2022

ex 8481 80 59

Elektromagnetyczny zawór regulacji ilości:

—	z cewką o rezystancji co najmniej 0,19 Ohm, ale nie większej niż 0,66 Ohm, o indukcyjności nie większej niż 1 mH

0 %

—

31.12.2022

ex 8481 80 79

ex 8481 80 99

Zawór serwisowy, który jest odpowiedni dla gazu R410A lub R32 łączący jednostki wewnętrzne i zewnętrzne o:

—	ciśnieniu wydolnościowym korpusu zaworu 6,3 MPa,

—	współczynniku szczelności poniżej 1,6 g/a,

—	współczynniku zanieczyszczenia poniżej 1,2 mg/PCS,

—	ciśnieniu hermetycznym korpusu zaworu 4,2 MPa,

stosowany w produkcji klimatyzatorów (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8484 20 00

Mechaniczne urządzenie uszczelniające wykonane z dwóch ruchomych pierścieni (jednego ceramicznego pierścienia kontaktowego, o przewodności cieplnej mniejszej niż 80W/Mk, a drugiego węglowego ślizgowego), jednej sprężyny i uszczelniacza nitrylowego po stronie zewnętrznej, w rodzaju stosowanych w produkcji pomp cyrkulacyjnych układów chłodzenia w pojazdach silnikowych

0 %

—

31.12.2023

ex 8501 10 10

Silniki do pomp powietrza o:

—	napięciu roboczym prądu stałego 9 V lub większym, ale nie większym niż 24 V,

—	zakresie temperatury roboczej -40 °C lub więcej, ale nie więcej niż 80 °C,

—	mocy wyjściowej nieprzekraczającej 18 W,

stosowane w produkcji pneumatycznych systemów podparcia i systemów wentylacyjnych do foteli samochodowych (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8501 31 00

ex 8501 32 00

Silnik prądu stałego z komutatorem lub bez o:

—	średnicy zewnętrznej 24,2 mm lub większej, ale nie większej niż 140 mm,

—	prędkości znamionowej 3 300 obr./min. lub większej, ale nie większej niż 26 200 obr./min.,

—	znamionowym napięciu zasilania 3,6 V lub większym, ale nie większym niż 230 V,

—	mocy wyjściowej większej niż 37,5 W, ale nie większej niż 2 400 W,

—	prądzie obciążeniowym o natężeniu nie większym niż 20,1 A,

—	maksymalnej sprawności 50 % lub większej,

do napędu ręcznych elektronarzędzi lub kosiarek

0 %

—

31.12.2023

ex 8501 33 00

Silnik trakcyjny prądu przemiennego o mocy wyjściowej 75 kW lub większej, ale nie większej niż 375 kW o:

—	wyjściowym momencie obrotowym 200 Nm lub większym, ale nie większym niż 400 Nm,

—	mocy wyjściowej 50 kW lub większej, ale nie większej niż 200 kW, oraz

—	prędkości nie większej niż 15 000 obr./min.,

do stosowania do produkcji pojazdów elektrycznych (1)

0 %

—

31.12.2019

ex 8503 00 99

Stojan silnika bezszczotkowego, o:

—	wewnętrznej średnicy 206,6 mm (± 0,5),

—	zewnętrznej średnicy 265,0 mm (± 0,2), oraz

—	szerokości 37,2 mm lub większej, ale nie większej niż 47,8 mm,

w rodzaju stosowanych w produkcji pralek, pralko-suszarek lub suszarek wyposażonych w bęben z bezpośrednim napędem

0 %

p/st

31.12.2020

ex 8506 90 00

Katody, w rolkach, do powietrzno-cynkowych ogniw guzikowych (baterie do aparatu słuchowego) (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8507 60 00

Litowo-jonowe pryzmatyczne akumulatory elektryczne:

—	o szerokości 173,0 mm (± 0,4 mm),

—	o grubości 45,0 mm (± 0,4 mm),

—	o wysokości 125,0 mm (± 0,3 mm),

—	o napięciu znamionowym 3,67 V (± 0,01 V), oraz

—	o pojemności znamionowej 94 Ah oraz/lub 120 Ah,

do stosowania w produkcji baterii wielokrotnego ładowania do pojazdów elektrycznych (1)

0 %

—

31.12.2019

ex 8507 60 00

Akumulatory lub moduły litowo-jonowe cylindryczne,

—	o nominalnej pojemności 8,8 Ah lub większej, ale nie większej niż 18 Ah,

—	o napięciu nominalnym 36 V lub większym, ale nie większym niż 48 V,

—	o mocy 300 Wh lub większej, ale nie większej niż 648 Wh,

stosowane do produkcji rowerów elektrycznych (1)

0 %

—

31.12.2019

ex 8507 60 00

Prostokątny akumulator litowo-jonowy polimerowy wyposażony w system zarządzania baterią i interfejs CAN-BUS:

—	o długości nie większej niż 1 600 mm,

—	o szerokości nie większej niż 448 mm,

—	o wysokości nie większej niż 395 mm,

—	o masie 125 kg lub większej, ale nie większej niż 135 kg,

—	o napięciu znamionowym 280 V lub większym, ale nie większym niż 400 V,

—	o pojemności znamionowej 9,7 Ah lub większej, ale nie większej niż 10,35 Ah,

—	o napięciu ładowania 110 V lub większym, ale nie większym niż 230 V, oraz

—	zawierający 6 modułów po 90 ogniw lub więcej, ale nie więcej niż 96 ogniw, zamkniętych w stalowej obudowie,

do stosowania w produkcji pojazdów zdolnych do ładowania przez podłączenie do zewnętrznego źródła energii elektrycznej, objętych pozycją 8703 (1)

0 %

—

31.12.2019

ex 8507 60 00

Akumulator lub moduł litowo-jonowy cylindryczny, o długości 63 mm lub większej i średnicy 17,2 mm lub większej, o nominalnej pojemności 1 200 mAh lub większej, stosowany do produkcji baterii wielokrotnego ładowania (1)

0 %

—

31.12.2019

ex 8507 60 00

Akumulator litowo-jonowy:

—	o długości 150 mm lub większej, ale nie większej niż 1 000 mm,

—	o szerokości 100 mm lub większej, ale nie większej niż 1 000 mm,

—	o wysokości 200 mm lub większej, ale nie większej niż 1 500 mm,

—	o masie 75 kg lub większej, ale nie większej niż 200 kg,

—	o pojemności znamionowej nie mniejszej niż 150 Ah, ale nie większej niż 500 Ah

0 %

—

31.12.2019

ex 8507 60 00

Moduły do montażu baterii elektrycznych akumulatorów litowo-jonowych o:

—	długości 298 mm lub większej, ale nie większej niż 408 mm,

—	szerokości 33,5 mm lub większej, ale nie większej niż 209 mm,

—	wysokości 138 mm lub większej, ale nie większej niż 228 mm,

—	masie 3,6 kg lub większej, ale nie większej niż 17 kg, oraz

—	mocy 458 Wh lub większej, ale nie większej niż 2 158 Wh

0 %

—

31.12.2019

ex 8507 60 00

Baterie litowo-jonowe wielokrotnego ładowania o:

—	długości 700 mm lub większej, ale nie większej niż 2 820 mm,

—	szerokości 935 mm lub większej, ale nie większej niż 1 660 mm,

—	wysokości 85 mm lub większej, ale nie większej niż 700 mm,

—	masie 250 kg lub większej, ale nie większej niż 700 kg,

—	mocy nie większej niż 175 kWh

0 %

—

31.12.2019

ex 8507 60 00

Prostokątne moduły litowo-jonowe do zamontowania w bateriach litowo-jonowych wielokrotnego ładowania:

—	o długości 300 mm lub większej, ale nie większej niż 350 mm,

—	o szerokości 79,8 mm lub większej, ale nie większej niż 225 mm,

—	o wysokości 35 mm lub większej, ale nie większej niż 168 mm,

—	o masie 3,95 kg lub większej, ale nie większej niż 8,85 kg,

—	o pojemności 66,6 Ah lub większej, ale nie większej niż 129 Ah

0 %

—

31.12.2019

ex 8507 90 30

Wzmocniony separator bezpieczeństwa (SafetyReinforced Separator) przeznaczony do oddzielania katody i anody w akumulatorach litowo-jonowych do stosowania w produkcji elektrycznych akumulatorów litowo-jonowych do baterii do pojazdów silnikowych (1)

0 %

—

31.12.2019

ex 8529 90 65

Zespół płytki obwodu drukowanego zawierający:

—	tuner radiowy (zdolny do odbioru i dekodowania sygnałów radiowych i przesyłania takich sygnałów w ramach zespołu), bez możliwości do przetwarzania sygnałów,

—	mikroprocesor zdolny do odbioru sygnałów z urządzenia do zdalnego sterowania i sterowania zestawem chipów (chipset) tunera,

do stosowania do produkcji systemów domowej rozrywki „home entertainment systems” (1)

0 %

p/st

31.12.2019

ex 8529 90 65

Zespół elektroniczny zawierający co najmniej płytkę obwodu drukowanego zawierającą:

—	procesory do przetwarzania aplikacji multimedialnych i sygnału wideo,

—	FPGA (Field Programmable Gate Array),

—	pamięć Flash,

—	pamięć operacyjną,

—	interfejs USB,

—	nawet z interfejsami HDMI, VGA i RJ-45,

—	gniazda lub wtyczki do podłączenia wyświetlacza LCD, oświetlenia LED i pulpitu sterowniczego

0 %

p/st

31.12.2020

ex 8529 90 65

Podzespół płytki obwodów drukowanych zawierający:

—	tuner radiowy zdolny do odbioru i dekodowania sygnałów radiowych oraz przesyłania tych sygnałów wewnątrz zespołu, z dekoderem sygnału,

—	odbiornik sygnałów zdalnego sterowania o częstotliwości radiowej (RF),

—	nadajnik sygnałów zdalnego sterowania na podczerwień,

—	generator sygnału SCART,

—	czujnik stanu odbiornika TV,

do stosowania w produkcji systemów domowej rozrywki „home entertainment systems” (1)

0 %

p/st

31.12.2019

ex 8529 90 92

Moduł LCD, pokryty szkłem lub tworzywem sztucznym i połączony optycznie (opticalbonding)

—	o wymiarze przekątnej ekranu 12 cm lub większej, ale nie większej niż 31 cm,

—	z podświetleniem LED,

—	z płytką obwodów drukowanych z pamięcią EEPROM (ElectricallyErasableProgrammable Read-Only Memory), mikrosterownikiem, sterownikiem czasowym oraz innymi komponentami czynnymi i biernymi,

—	z wtyczką do zasilania oraz interfejsami CAN (Controller Area Network) i LVDS (Low Voltage Differential Signalling),

—	nawet z komponentami elektronicznymi do generowania na wyświetlaczu dodatkowych wskaźników kontrolnych systemu informacji dotyczącego pojazdu,

0 %

—

31.12.2023

—	nawet z ekranem dotykowym,

—	bez modułu przetwarzania sygnału,

—	w obudowie z dodatkowymi diodami LED jako wskaźnikami ostrzegawczymi,

—	nawet z sygnalizatorem zmiany biegów i czujnikiem foto,

w rodzaju stosowanych jako wyświetlacze informacji dla kierowcy w pojazdach silnikowych objętych działem 87 (1)

ex 8529 90 92

Wyświetlacz LCD:

—	z ekranem dotykowym,

—	z co najmniej jedną płytką obwodów drukowanych do adresacji pikseli prostego urządzenia podrzędnego (funkcja sterownika czasowego) i sterowania dotykowego, z pamięcią EEPROM (ElectricallyErasableProgrammable Read-Only Memory) do ustawień wyświetleń,

—	o przekątnej ekranu 15 cm lub większej, ale nie większej niż 21 cm,

—	z podświetleniem,

—	z interfejsem LVDS (Low Voltage Differential Signalling) i wtykiem zasilania,

do stosowania w produkcji pojazdów silnikowych objętych działem 87 (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8529 90 92

Metalowe uchwyty, metalowe elementy mocujące lub wewnętrzne usztywniacze z metalu, stosowane do produkcji telewizorów, monitorów i odtwarzaczy wideo (1)

0 %

p/st

31.12.2021

ex 8535 90 00

Włącznik modułu półprzewodnikowego w obudowie:

—	składający się z chipa tranzystora bipolarnego z izolowaną bramką (IGBT) i chipa diody na jednej lub więcej ramek wyprowadzeniowych,

—	dla napięcia 600 V lub 1 200 V

0 %

p/st

31.12.2020

ex 8537 10 91

Panel sterowania z programowalną pamięcią z:

—	co najmniej 4 sterownikami silnika krokowego,

—	co najmniej 4 wyjściami z tranzystorami polowymi typu MOSFET (Metal-Oxide Semiconductor Field-Effect Transistor),

—	głównym procesorem,

—	co najmniej 3 wejściami czujników temperatury,

—	pracujący pod napięciem 10 V lub większym, ale nie większym niż 30 V,

stosowany w produkcji drukarek 3D (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8537 10 91

Elektroniczne jednostki sterujące do sterowania przenoszeniem momentu obrotowego pomiędzy osiami w pojazdach z napędem na wszystkie koła, zawierające:

—	płytkę obwodu drukowanego z programowalnym sterownikiem pamięci,

—	jednym złączem, oraz

—	pracujące pod napięciem 12 V

0 %

—

31.12.2023

ex 8537 10 91

Elektroniczne jednostki sterujące zdolne do sterowania automatyczną przekładnią bezstopniową do pojazdów osobowych, zawierające:

—	płytkę obwodu drukowanego z programowalnym sterownikiem pamięci,

—	metalową obudowę,

—	jedno złącze, oraz

—	pracujące pod napięciem 12 V

0 %

—

31.12.2023

ex 8537 10 91

Elektroniczna jednostka sterująca silnika (ECU):

—	z płytką obwodu drukowanego,

—	o napięciu 12 V,

—	programowalna,

—	z mikroprocesorem, który może sterować, oceniać i zarządzać funkcjami serwisowymi w samochodach (wartościami wyprzedzenia wtrysku i zapłonu paliwa, natężeniem przepływu paliwa i powietrza),

stosowana w produkcji towarów objętych działem 87 (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8708 40 20

ex 8708 40 50

Automatyczny zespół przekładni z obrotowym selektorem biegów z:

—	obudową z odlewu aluminiowego,

—	mechanizmem różnicowym,

—	9 biegami automatycznymi,

—	systemem zmiany biegów z elektronicznym wyborem zakresu,

o wymiarach:

—	szerokości 330 mm lub większej, ale nie większej niż 420 mm,

—	wysokości 380 mm lub większej, ale nie większej niż 450 mm,

—	długości 580 mm lub większą ale nie większą niż 690 mm,

stosowany w produkcji pojazdów objętych działem 87 (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8708 50 20

ex 8708 50 99

ex 8708 99 10

ex 8708 99 97

Skrzynia rozdzielcza samochodowa, o pojedynczym wejściu, podwójnym wyjściu, do rozdzielania momentu obrotowego między przednią i tylną osią, w obudowie z aluminium, o wymiarach nie większych niż 565 mm × 570 mm × 510 mm, składająca się z co najmniej:

—	siłownika, oraz

—	wewnętrznej przekładni łańcuchowej

0 %

—

31.12.2019

ex 8708 50 20

ex 8708 50 99

Stalowy wał pośredni łączący przekładnię z półosią o:

—	długości 300 mm lub większej, ale nie większej niż 650 mm,

—	zakończony wielowypustem z obu stron,

—	nawet z wtłoczonym łożyskiem w osłonie,

—	nawet z uchwytem,

stosowany w produkcji towarów objętych działem 87 (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8708 50 20

ex 8708 50 99

Obudowa trójramiennego wewnętrznego przegubu półosi do przekazywania momentu obrotowego z silnika i przekładni do kół pojazdów silnikowych:

—	o zewnętrznej średnicy 67,0 mm lub większej, ale nie większej niż 84,5 mm,

—	o 3 skalibrowanych na zimno bieżniach o średnicy 29,90 mm lub większej, ale nie większej niż 36,60 mm,

—	o średnicy uszczelnienia 34,0 mm lub większej, ale nie większej niż 41,0 mm, bez kąta wzniosu,

—	z wielowypustem o 21 zębach lub więcej, ale nie więcej niż 35,

—	o średnicy gniazda łożyska 25,0 mm lub większej, ale nie większej niż 30,0 mm z kanałami olejowymi lub bez

0 %

—

31.12.2023

ex 8708 50 20

ex 8708 50 99

Zespół przegubu zewnętrznego do przekazywania momentu obrotowego z silnika i przekładni do kół pojazdów silnikowych, składający się z:

—	pierścienia wewnętrznego z 6 bieżniami do toczenia kulek łożyska o średnicy 15,0 mm lub większej, ale nie większej niż 20,0 mm,

—	pierścienia zewnętrznego z 6 bieżniami do toczenia 6 kulek łożyska, wykonanego ze stali o zawartości węgla 0,45 % lub większej, ale nie większej niż 0,58 %, z gwintem i wielowypustem o 26 zębach lub więcej, ale nie więcej niż 38,

—	sferycznego koszyka utrzymującego kulki łożyska w bieżniach zewnętrznego i wewnętrznego pierścienia we właściwym położeniu kątowym wykonanego z materiału odpowiedniego do nawęglania o zawartości węgla 0,14 % lub więcej, ale nie więcej niż 0,25 %, oraz

—	komory smarowej,

zdolny do pracy przy stałej prędkości przy zmiennym kącie łamania przegubu nie większym niż 50 stopni

0 %

—

31.12.2023

ex 8708 80 99

Aluminiowy drążek wahacza o wymiarach:

—	wysokości 50 mm lub większej, ale nie większej niż 150 mm,

—	szerokości 10 mm lub większej, ale nie większej niż 100 mm,

—	długości 100 mm lub większej, ale nie większej niż 600 mm,

—	masie 1 000 g lub większej, ale nie większej niż 3 000 g,

wyposażony w co najmniej dwie tuleje wykonane ze stopu aluminium o następujących właściwościach:

—	wytrzymałości na rozciąganie 200 mPa lub większej,

—	wytrzymałości 19 kN lub większej,

—	sztywności 5 kN/mm lub większej, ale nie większej niż 9 kN/mm,

—	częstotliwości 400 Hz lub większej, ale nie większej niż 600 Hz

0 %

—

31.12.2023

ex 8708 92 99

Wkładka wewnętrzna układu wydechowego:

—	o grubości ścianki 0,7 mm lub większej, ale nie większej niż 1,3 mm,

—	wykonana z arkuszy lub zwoju blachy ze stali nierdzewnej klasy 1.4310 i 1.4301 zgodnie z normą EN 10088,

—	nawet z otworami montażowymi,

stosowana w produkcji układów wydechowych do samochodów (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8708 92 99

Rura do odprowadzania spalin z silnika spalinowego:

—	o średnicy 40 mm lub większej, ale nie większej niż 100 mm,

—	o długości 90 mm lub większej, ale nie większej niż 410 mm,

—	o grubości ścianki 0,7 mm lub większej, ale nie większej niż 1,3 mm,

—	ze stali nierdzewnej,

stosowana w produkcji układów wydechowych do samochodów (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 8708 92 99

Tylna osłona układu wydechowego:

—	o grubości ścianki 0,7 mm lub większej, ale nie większej niż 1,3 mm,

—	wykonana ze stali nierdzewnej klasy 1.4310 i 1.4301 zgodnie z normą EN 10088,

—	nawet z wkładką wewnętrzną,

—	nawet z obróbką powierzchniową,

stosowana w produkcji układów wydechowych do samochodów (1)

0 %

—

31.12.2023

ex 9001 90 00

Optyczne, rozpraszające, odbijające lub pryzmatyczne arkusze, niezadrukowane płyty rozpraszające, nawet posiadające właściwości polaryzujące, odpowiednio przycięte

0 %

—

31.12.2023

ex 9002 11 00

Soczewki obiektywów na podczerwień z mechaniczną regulacją ostrości,

—	wykorzystujące fale długości 3 μm lub większej, ale nie większej niż 5 μm,

—	zapewniające wyraźny obraz od 50 m do nieskończoności,

—	z polami obszaru widzenia wielkości 3o × 2,25o i 9o × 6,75°,

—	o masie nie większej niż 230 g,

—	o długości nie większej niż 88 mm,

—	o średnicy nie większej niż 46 mm,

—	atermizowane,

do stosowania w produkcji termicznych kamer obrazowych, lornetek na podczerwień, celowników broni (1)

0 %

—

31.12.2020

ex 9002 11 00

Zestaw obiektywów składający się z obudowy w kształcie cylindrycznym wykonanej z metalu lub tworzywa sztucznego i elementów optycznych:

—	o maksymalnym poziomym polu widzenia 120°,

—	o maksymalnym przekątnym polu widzenia 92°,

—	o maksymalnej ogniskowej soczewki 7,50 mm,

—	o maksymalnym otworze względnym F/2,90,

—	o maksymalnej średnicy 22 mm,

w rodzaju stosowanych do produkcji kamer samochodowych z matrycą CMOS (Complementary metal–oxide-semiconductor)

0 %

—

31.12.2023

ex 9002 11 00

Zespół optyczny na podczerwień składający się z

—	soczewki z monokryształu krzemu o średnicy 84 mm (±0,1 mm), oraz

—	soczewki z monokryształu germanu o średnicy 62 mm (±0,05 mm),

zamontowanych na mechanicznie obrobionej podstawie ze stopu aluminium, w rodzaju stosowanych w kamerach termowizyjnych

0 %

—

31.12.2021

ex 9002 11 00

Zespół optyczny na podczerwień składający się z

—	soczewki krzemowej o średnicy 29 mm (±0,05 mm), oraz

—	soczewki z monokryształu fluorku wapnia o średnicy 26 mm (±0,05 mm),

zamontowanych na mechanicznie obrobionej podstawie ze stopu aluminium, w rodzaju stosowanych w kamerach termowizyjnych

0 %

—

31.12.2021

ex 9002 11 00

Zespół optyczny na podczerwień

—	z soczewką krzemową o średnicy 62 mm (±0,05 mm),

—	zamontowany na mechanicznie obrobionej podstawie ze stopu aluminium,

w rodzaju stosowanych w kamerach termowizyjnych

0 %

—

31.12.2021

ex 9002 11 00

Zespół optyczny na podczerwień składający się z

—	soczewki germanowej o średnicy 11 mm (±0,05 mm),

—	soczewki z monokryształu fluorku wapnia o średnicy 14 mm (±0,05 mm), oraz

—	soczewki krzemowej o średnicy 17 mm (±0,05 mm),

zamontowanych na mechanicznie obrobionej podstawie ze stopu aluminium, w rodzaju stosowanych w kamerach termowizyjnych

0 %

—

31.12.2021

ex 9002 11 00

Zespół optyczny na podczerwień

—	z soczewką krzemową o średnicy 26 mm (±0,1 mm),

—	zamontowany na mechanicznie obrobionej podstawie ze stopu aluminium,

w rodzaju stosowanych w kamerach termowizyjnych

0 %

—

31.12.2021

ex 9002 11 00

Zespół optyczny na podczerwień składający się z

—	soczewki germanowej o średnicy 19 mm (±0,05 mm),

—	soczewki z monokryształu fluorku wapnia o średnicy 18 mm (±0,05 mm),

—	soczewki germanowej o średnicy 20,6 mm (±0,05 mm),

zamontowanych na mechanicznie obrobionej podstawie ze stopu aluminium, w rodzaju stosowanych w kamerach termowizyjnych

0 %

—

31.12.2021

ex 9029 20 31

ex 9029 90 00

Wielofunkcyjna deska rozdzielcza z mikroprocesorową tablicą sterującą, nawet z silnikami krokowymi, z wskaźnikami LED pokazującymi co najmniej:

—

prędkość,

—	obroty silnika,

—	temperaturę silnika,

—	poziom paliwa,

umożliwiająca komunikację przy pomocy protokołów transmisji CAN-BUS oraz/lub K-LINE, w rodzaju stosowanych w produkcji towarów objętych działem 87

0 %

p/st

31.12.2019

(1) Zawieszenie ceł podlega dozorowi celnemu ze względu na przeznaczenie towarów zgodnie z art. 254 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/56

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/1000

z dnia 14 marca 2019 r.

zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2017/1799 w odniesieniu do objęcia Ludowego Banku Chin wyłączeniem spod wymogów przejrzystości przed- i posttransakcyjnej określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (1), w szczególności jego art. 1 ust. 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Transakcje, w których w charakterze kontrahentów występują członkowie Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC), są wyłączone spod wymogów przejrzystości w odniesieniu do transakcji zgodnie z art. 1 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 600/2014, o ile transakcje te są realizowane w ramach wykonywania polityki pieniężnej, operacji walutowych lub polityki stabilności finansowej.

(2)	To wyłączenie z zakresu stosowania rozporządzenia (UE) nr 600/2014 może – zgodnie z art. 1 ust. 9 tego rozporządzenia – zostać rozszerzone na banki centralne państw trzecich, jak również na Bank Rozrachunków Międzynarodowych.

(3)

Wykaz objętych wyłączeniem banków centralnych państw trzecich określony w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2017/1799 (2) należy aktualizować, w tym w celu rozszerzenia, w stosownych przypadkach, zakresu wyłączenia określonego w art. 1 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 na inne banki centralne państw trzecich bądź w celu usunięcia tych podmiotów publicznych z tego wykazu. Komisja monitoruje i ocenia istotne zmiany w państwach trzecich i może w każdej chwili dokonać przeglądu tego dodatkowego wyłączenia.

(4)

W świetle informacji otrzymanych od Chińskiej Republiki Ludowej Komisja przygotowała i przedstawiła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające międzynarodowe traktowanie Ludowego Banku Chin. W sprawozdaniu (3) tym stwierdzono, że bank centralny Chińskiej Republiki Ludowej należy objąć wyłączeniem spod wymogów przejrzystości przed- i posttransakcyjnej określonych w rozporządzeniu (UE) nr 600/2014. W związku z tym należy zmienić wykaz objętych wyłączeniem podmiotów publicznych określony w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2017/1799 w celu uwzględnienia w nim Ludowego Banku Chin.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Grupy Ekspertów Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1799 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 marca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84.

(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/1799 z dnia 12 czerwca 2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 w odniesieniu do wyłączenia niektórych banków centralnych państw trzecich zawierających transakcje w ramach wykonywania polityki pieniężnej, operacji walutowych i polityki stabilności finansowej spod wymogów przejrzystości przed- i posttransakcyjnej (Dz.U. L 259 z 7.10.2017, s. 11).

(3) Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie objęcia banku centralnego Chińskiej Republiki Ludowej wyłączeniem na mocy rozporządzenia w sprawie rynków instrumentów finansowych (MiFIR) [COM(2019) 143 z 14.3.2019 r.].

ZAŁĄCZNIK

Australia:

—	Bank Rezerw Australii;

Brazylia:

—	Bank Centralny Brazylii;

Kanada:

—	Bank Kanady;

Specjalny region administracyjny Hongkong:

—	Urząd Monetarny Hongkongu;

Indie:

—	Bank Rezerw Indii;

Japonia:

—	Bank Japonii;

Meksyk:

—	Bank Meksyku;

Chińska Republika Ludowa:

—	Ludowy Bank Chin;

Republika Korei:

—	Bank Korei;

10.

Singapur:

—	Urząd Monetarny Singapuru;

11.

Szwajcaria:

—	Narodowy Bank Szwajcarii;

12.

Turcja:

—	Bank Centralny Republiki Tureckiej;

13.

Zjednoczone Królestwo:

—	Bank Anglii

14.

Stany Zjednoczone Ameryki:

—	System Rezerwy Federalnej;

15.	Bank Rozrachunków Międzynarodowych.

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/59

DECYZJA RADY (UE) 2019/1001

z dnia 14 czerwca 2019 r.

uchylająca decyzję 2009/417/WE w sprawie istnienia nadmiernego deficytu w Hiszpanii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 126 ust. 12,

uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 27 kwietnia 2009 r., na podstawie zalecenia Komisji, Rada stwierdziła, w drodze decyzji 2009/417/WE (1), zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), istnienie nadmiernego deficytu w Hiszpanii. Rada odnotowała, że deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych na 2008 r. wskazany w programie stabilnosci ze stycznia 2009 r. wyniósł 3,4 % produktu krajowego brutto (PKB), a zatem przekroczył określoną w TFUE wartość referencyjną wynoszącą 3 % PKB. Dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych miał wynieść w 2008 r. 39,5 % PKB, znacznie poniżej wartości referencyjnej wynoszącej 60 % PKB..

(2)	W dniu 27 kwietnia 2009 r., zgodnie z art. 126 ust. 7 TFUE oraz art. 3 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 (2), Rada, na podstawie zalecenia Komisji, wydała zalecenie skierowane do Hiszpanii mające na celu zlikwidowanie nadmiernego deficytu najpóźniej do 2012 r.

(3)

W dniach 2 grudnia 2009 r., 10 lipca 2012 r. i 21 czerwca 2013 r. Rada wydała trzy nowe zalecenia skierowane do Hiszpanii na podstawie art. 126 ust. 7 TFUE przedłużając termin korekty nadmiernego deficytu odpowiednio do 2013 r., 2014 r. i 2016 r. We wszystkich trzech zaleceniach Rada uznała, że Hiszpania podjęła skuteczne działania, lecz wystąpiły nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje dla finansów publicznych.

(4)

W dniu 12 lipca 2016 r., na podstawie art. 126 ust. 8 TFUE Rada ustaliła, że Hiszpania nie podjęła skutecznych działań w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 21 czerwca 2013 r. W dniu 8 sierpnia 2016 r. Rada na podstawie art. 126 ust. 9 TFUE przyjęła decyzję (UE) 2017/984 (3) wzywającą Hiszpanię do podjęcia środków służących ograniczeniu deficytu, uznanych za niezbędne w celu skorygowania nadmiernego deficytu, i wyznaczyła 2018 r. jako nowy termin korekty. Rada wyznaczyła również dzień 15 października 2016 r. jako termin podjęcia skutecznych działań oraz złożenia Radzie i Komisji sprawozdania z działań podjętych w odpowiedzi na wezwanie Rady.

(5)	W dniu 16 listopada 2016 r. Komisja stwierdziła, że Hiszpania podjęła skuteczne działania w ramach art. 126 ust. 9 TFUE zgodnie z decyzją (UE) 2017/984.

(6)

Zgodnie z art. 4 Protokołu nr 12 w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE, Komisja dostarcza dane na potrzeby zastosowania procedury nadmiernego deficytu. W ramach stosowania tego protokołu państwa członkowskie przedkładają dane na temat deficytu i długu sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz inne związane z tym zmienne dwa razy w roku, mianowicie przed dniem 1 kwietnia oraz przed dniem 1 października, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2009 (4).

(7)

Rada podejmuje decyzję o uchyleniu decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu na podstawie przekazanych danych. Ponadto decyzja w sprawie istnienia nadmiernego deficytu powinna zostać uchylona tylko wówczas, gdy prognozy Komisji wskazują, że deficyt nie przekroczy w okresie objętym prognozą określonej w TFUE wartości referencyjnej wynoszącej 3 % PKB.

(8)

Na podstawie danych dostarczonych przez Komisję (Eurostat) zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 479/2009, na podstawie zgłoszenia z kwietnia 2019 r. przez Hiszpanię, programu stabilności z 2019 r. oraz prognozy Komisji z wiosny 2019 r., uzasadnione jest wyciągnięcie następujących wniosków:

—

Deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych osiągnął w 2017 r. poziom 3,1 % PKB, po czym spadł do 2,5 % PKB w 2018 r. W porównaniu z prognozami zawartymi w projekcie planu budżetowego na 2019 r., przedłożonym w październiku 2018 r., deficyt w 2018 r. wyniósł 0,2 punkty procentowe mniej, dzięki wyższemu o 0,3 punkty procentowe wskaźnikowi dochodów do PKB, który został tylko częściowo wyrównany przez wyższy o 0,1 punktu procentowego wskaźnik wydatków. Po stronie dochodów zarówno dochody z podatku od osób prawnych, jak i pozostałe dochody były wyższe niż przewidywano, natomiast po stronie wydatków nieco wyższe były koszty związane z zatrudnieniem.

—

W przedłożonym przez rząd Hiszpanii w dniu 30 kwietnia 2019 r. programie stabilności na lata 2019-2022 przewiduje się, że deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych obniży się do poziomu 2 % PKB w 2019 r., a w 2020 r. spadnie do 1,1 % PKB. W prognozie Komisji z wiosny 2019 r. przewiduje się, że deficyt wyniesie 2,3 % PKB w 2019 r. i 2 % PKB w 2020 r., utrzymując się zatem na poziomie niższym od określonej w TFUE wartości referencyjnej wynoszącej 3 % PKB.

—

Saldo strukturalne, tj. saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe, nie uległo zmianie w latach 2017-2018, w oparciu o prognozę Komisji z wiosny 2019 r. Od 2016 r. poprawa salda strukturalnego wyniosła łącznie 0,4 % PKB.

—

Relacja długu publicznego brutto do PKB zmniejszyła się w 2018 r. do 97,1 % (z poziomu 98,1 % w 2017 r.), co wynikało głównie ze zmniejszającego dług wpływu wzrostu realnego i inflacji, który skompensował z naddatkiem odwrotny wpływ wydatków z tytułu odsetek, podczas gdy saldo pierwotne jest bliskie zeru. Prognoza Komisji z wiosny 2019 r. zakłada, że wskaźnik zadłużenia zmniejszy się do 96,3 % w 2019 r. i 95,7 % w 2020 r., głównie dzięki wysokiemu wzrostowi nominalnemu, który przeważa nad wpływem zwiększającej zadłużenie wartości rezydualnej zmiany długu oraz wydatków z tytułu odsetek, podczas gdy saldo pierwotne tylko nieznacznie się poprawia.

(9)	Zgodnie z art. 126 ust. 12 TFUE decyzję Rady w sprawie istnienia nadmiernego deficytu należy uchylić, kiedy nadmierny deficyt w danym państwie członkowskim zostanie, w ocenie Rady, skorygowany.

(10)	W opinii Rady nadmierny deficyt w Hiszpanii został skorygowany i w związku z tym decyzja 2009/417/WE powinna zostać uchylona.

(11)

Począwszy od 2019 r., czyli roku następującego po roku, w którym nastąpiła korekta nadmiernego deficytu, Hiszpania podlega części zapobiegawczej paktu stabilności i wzrostu oraz powinna w odpowiednim tempie czynić postępy na drodze do osiągnięcia swojego średniookresowego celu budżetowego, przestrzegając przy tym docelowej wartości wydatków, oraz spełniać kryterium długu zgodnie z art. 2 ust. 1a rozporządzenia (WE) nr 1467/97,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Z ogólnej oceny wynika, że sytuacja nadmiernego deficytu w Hiszpanii została skorygowana.

Artykuł 2

Decyzja 2009/417/WE traci moc.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Hiszpanii.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 14 czerwca 2019 r.

W imieniu Rady

E.O. TEODOROVICI

Przewodniczący

(1) Decyzja Rady 2009/417/WE z dnia 27 kwietnia 2009 r. w sprawie istnienia nadmiernego deficytu w Hiszpanii (Dz.U. L 135 z 30.5.2009, s. 25).

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 6).

(3) Decyzja Rady (UE) 2017/984 z dnia 8 sierpnia 2016 r. wzywająca Hiszpanię do podjęcia środków służących ograniczeniu deficytu uznanemu za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu (Dz.U. L 148 z 10.6.2017, s. 38).

(4) Rozporządzenie Rady (WE) nr 479/2009 z dnia 25 maja 2009 r. o stosowaniu Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz.U. L 145 z 10.6.2009, s. 1).

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/62

DECYZJA RADY (UE) 2019/1002

z dnia 14 czerwca 2019 r.

stwierdzająca, że Rumunia nie podjęła skutecznych działań w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 1466/97/WE z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych (1), w szczególności jego art. 10 ust. 2 akapit czwarty,

uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W czerwcu 2017 r. i w czerwcu 2018 r. Rada stwierdziła, zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu, że w, odpowiednio, 2016 i 2017 r. istniało znaczące odnotowane odstępstwo od średniookresowego celu budżetowego Rumunii lub od ścieżki dostosowania prowadzącej do tego celu. W związku z tymi stwierdzonymi znaczącymi odstępstwami Rada wydała zalecenia z dnia 16 czerwca 2017 r. (2) i z dnia 22 czerwca 2018 r. (3) zalecające Rumunii podjęcie środków niezbędnych do skorygowania tych odstępstw.

(2)

W dniu 4 grudnia 2018 r. Rada, w drodze decyzji (UE) 2018/2020 (4), stwierdziła, że Rumunia nie podjęła skutecznych działań w odpowiedzi na jej zalecenie z dnia 22 czerwca 2018 r. Na tej podstawie Rada wydała w dniu 4 grudnia 2018 r. zmienione zalecenie (5) skierowane do Rumunii, w którym zaleciła jej podjęcie środków niezbędnych do zapewnienia, aby stopa wzrostu nominalnego publicznych wydatków pierwotnych netto nie przekroczyła 4,5 % w 2019 r., co odpowiadałoby rocznej korekcie strukturalnej wynoszącej 1 % produktu krajowego brutto (PKB). Rada zaleciła również Rumunii, aby wszelkie nieoczekiwane zyski przeznaczyła na redukcję deficytu oraz aby postanowiła, że środki konsolidacji budżetowej powinny zapewnić trwałą poprawę salda sektora instytucji rządowych i samorządowych w sposób sprzyjający wzrostowi. Rada wyznaczyła Rumunii termin na dzień 15 kwietnia 2019 r. na przedstawienie sprawozdania dotyczącego działań podjętych w odpowiedzi na zalecenie z dnia 4 grudnia 2018 r.

(3)

W dniach 14 i 15 marca 2019 r. Komisja przeprowadziła w Rumunii misję wzmocnionego nadzoru w celu monitorowania sytuacji na miejscu, zgodnie z art. -11 ust. 2 rozporządzenia nr 1466/97/WE. Po przekazaniu wstępnych ustaleń władzom rumuńskim w celu przedstawienia uwag Komisja przedstawiła w dniu 5 czerwca 2019 r. swoje ustalenia Radzie. Ustalenia te zostały następnie podane do wiadomości publicznej. W sprawozdaniu Komisji stwierdzono, że władze rumuńskie nie zamierzają działać zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 4 grudnia 2018 r. Władze potwierdziły Komisji, że rząd nie ma zamiaru zastosować się do zalecanej korekty strukturalnej. W dalszym ciągu skupiają się na utrzymaniu deficytu nominalnego poniżej zapisanej w Traktacie wartości progowej 3 % PKB, a więc mają na celu uniknięcie części naprawczej paktu stabilności i wzrostu. Budżet na 2019 r. obejmuje docelowy deficyt w ujęciu memoriałowym wynoszący 2,8 % PKB. Według własnych oszacowań rządu, dostępnych w czasie misji, taki deficyt nominalny oznaczałby korektę strukturalną o około 0,1 % w stosunku do 2018 r., a więc znacząco mniejszą od zalecanej przez Radę.

(4)

W dniu 20 kwietnia 2018 r., tj. po terminie wyznaczonym przez Radę, władze rumuńskie przekazały sprawozdanie z działań podjętych w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r. W sprawozdaniu tym powtórzyły, że ich celem na 2019 r. jest deficyt nominalny wynoszący 2,8 % PKB i tylko nieznaczne zmniejszenie deficytu strukturalnego. Skutki budżetowe środków, o których poinformowała Rumunia, zdecydowanie nie spełniają wymogów określonych w zaleceniu z dnia 4 grudnia 2018 r.

(5)

Według prognozy Komisji z wiosny 2019 r. wzrost publicznych wydatków pierwotnych netto w 2019 r. wyniesie 11,6 %, czyli znacznie powyżej wartości odniesienia dotyczącej wydatków, która wynosi 4,5 %. Saldo strukturalne pogorszy się w 2019 r. o 0,7 % PKB, co sprawi, że deficyt wyniesie 3,6 % PKB. Pogorszenie salda strukturalnego jest sprzeczne z zalecaną jego poprawą o 1 % PKB w stosunku do wartości z 2018 r. Oba wskaźniki świadczą zatem o odstępstwie od zalecanej korekty. Wartość odniesienia dotycząca wydatków wskazuje na odstępstwo wynoszące 2,1 % PKB. Saldo strukturalne potwierdza tę diagnozę, wskazując na nieco mniejsze odstępstwo wynoszące 1,7 % PKB. Wielkość tego odstępstwa, którą wskazuje saldo strukturalne, jest mniejsza ze względu na nadzwyczajne dochody oraz wyższy deflator PKB. Po uwzględnieniu tych czynników ocena ogólna potwierdza odstępstwo od zalecanej korekty.

(6)

Prognozowany wzrost deficytu w porównaniu z 2018 r. jest tak jak w poprzednich latach głównie spowodowany rosnącymi wydatkami na wynagrodzenia dla pracowników sektora publicznego. Od czasu prognozy Komisji z jesieni 2018 r., która stanowiła podstawę zalecenia Rady z dnia 4 grudnia 2018 r., władze nałożyły nowe podatki na sektory telekomunikacyjny, energetyczny i bankowy. Jednakże władze obniżyły podatki w sektorze budowlanym i podniosły niektóre świadczenia społeczne.

(7)

Prowadzi to do wniosku, że odpowiedź Rumunii na zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r. jest niewystarczająca. Wysiłek fiskalny znacząco odbiega od rocznej korekty strukturalnej na poziomie 1 % PKB w 2019 r., która odpowiada stopie wzrostu nominalnego publicznych wydatków pierwotnych netto nieprzekraczającej 4,5 % w 2019 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Rumunia nie podjęła skutecznych działań w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Rumunii.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 14 czerwca 2019 r.

W imieniu Rady

E.O. TEODOROVICI

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 1.

(2) Zalecenie Rady z dnia 16 czerwca 2017 r. mające na celu skorygowanie odnotowanego znaczącego odstępstwa od ścieżki dostosowawczej prowadzącej do średniookresowego celu budżetowego w Rumunii (Dz.U. C 216 z 6.7.2017, s. 1).

(3) Zalecenie Rady z dnia 22 czerwca 2018 r. mające na celu skorygowanie znaczącego odnotowanego odstępstwa od ścieżki dostosowawczej prowadzącej do średniookresowego celu budżetowego w Rumunii (Dz.U. C 223 z 27.6.2018, s. 3).

(4) Decyzja Rady (UE) 2018/2020 z dnia 4 grudnia 2018 r. stwierdzająca, że Rumunia nie podjęła skutecznych działań w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 22 czerwca 2018 r. (Dz.U. L 323 z 19.12.2018, s. 16).

(5) Zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r. mające na celu skorygowanie odnotowanego znacznego odstępstwa od ścieżki dostosowawczej prowadzącej do średniookresowego celu budżetowego w Rumunii (Dz.U. C 460 z 21.12.2018, s. 1).

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/64

DECYZJA RADY (UE) 2019/1003

z dnia 14 czerwca 2019 r.

stwierdzająca, że Węgry nie podjęły skutecznych działań w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 22 czerwca 2018 r. Rada stwierdziła, zgodnie z art. 121 ust. 4 Traktatu, że na Węgrzech odnotowano znaczące odstępstwo od ścieżki dostosowania prowadzącej do średniookresowego celu budżetowego wynoszącego -1,5 % produktu krajowego brutto (PKB). W związku z tym stwierdzonym znaczącym odstępstwem Rada wydała w dniu 22 czerwca 2018 r. zalecenie (2) zalecające Wegrom podjęcie środków niezbędnych do zapewnienia, aby stopa wzrostu nominalnego publicznych wydatków pierwotnych netto (3) nie przekroczyła 2,8 % w 2018 r., co odpowiadałoby rocznej korekcie strukturalnej wynoszącej 1 % PKB.

(2)

W dniu 4 grudnia 2018 r. Rada stwierdziła, że Węgry nie podjęły skutecznych działań w odpowiedzi na jej z dnia 22 czerwca 2018 r. Na tej podstawie w dniu 4 grudnia 2018 r. Rada wydała zmienione zalecenie (4) skierowane do Węgier, w celu podjęcia środków niezbędnych do zapewnienia, aby stopa wzrostu nominalnego publicznych wydatków pierwotnych netto nie przekroczyła 3,3 % w 2019 r., co odpowiadałoby rocznej korekcie strukturalnej wynoszącej 1 % PKB. Rada zaleciła także, aby Węgry przeznaczyły wszelkie nieoczekiwane zyski na redukcję deficytu, natomiast środki konsolidacji budżetowej powinny zapewnić trwałą poprawę salda strukturalnego sektora instytucji rządowych i samorządowych w sposób sprzyjający wzrostowi. Rada wyznaczyła Węgrom termin na dzień 15 kwietnia 2019 r. na złożenie sprawozdania dotyczącego działań podjętych w odpowiedzi na jej zalecenie z dnia 4 grudnia 2018 r.

(3)

W dniu 20 marca 2019 r. Komisja przeprowadziła na Węgrzech misję wzmocnionego nadzoru w celu monitorowania sytuacji na miejscu, zgodnie z art. -11 ust. 2 rozporządzenia nr 1466/97/WE. Po przekazaniu wstępnych ustaleń władzom węgierskim w celu przedstawienia uwag Komisja przedstawiła w dniu 5 czerwca 2019 r. swoje ustalenia Radzie. Ustalenia te zostały następnie podane do wiadomości publicznej. W sprawozdaniu Komisji stwierdzono, że władze węgierskie nie zamierzają działać zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 4 grudnia 2018 r. Podczas misji władze potwierdziły, że ich celem budżetowym na 2019 r. pozostaje deficyt nominalny w wysokości 1,8 %, jak zapisano w budżecie na 2019 r. przyjętym w lipcu 2018 r., pomimo bardziej korzystnego scenariusza makroekonomicznego i lepszego niż przewidywano wyniku budżetu w 2018 r.

(4)

W dniu 15 kwietnia 2019 r. władze węgierskie złożyły sprawozdanie z działań podjętych w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r. W sprawozdaniu tym powtórzyły, że ich celem na 2019 r. jest deficyt nominalny wynoszący 1,8 % PKB w 2019 r., a więc redukcja PKB o 0,4 punktu procentowego w porównaniu z wynikiem z 2018 r. Sprawozdanie nie zawiera żadnego planu zapewnienia zgodności z korektą budżetową zaleconą przez Radę. Ponadto wymienione w sprawozdaniu liczne programy gospodarcze mające wpływ na budżet w dużej mierze nie zostały ujęte ilościowo; sprawozdanie nie zawiera też żadnych prognoz budżetowych na 2019 r. Sprawozdanie nie spełnia zatem wymogów Rady w zakresie sprawozdawczości. Poprawa deficytu strukturalnego zdecydowanie nie spełnia wymogów określonych w zaleceniu z dnia 4 grudnia 2018 r.

(5)

Według prognozy Komisji z wiosny 2019 r., opublikowanej w dniu 7 maja 2019 r., wzrost wydatków pierwotnych netto wyniesie 6,5 % w 2019 r., czyli znacznie powyżej zalecanego poziomu 3,3 %. Saldo strukturalne ma się poprawić o 0,4 % PKB w porównaniu z 2018 r., co oznacza niewywiązanie się z zalecanej korekty o 1 % PKB. Oba wskaźniki świadczą zatem o odstępstwie od zalecanej korekty. Wartość odniesienia dotycząca wydatków wskazuje na odstępstwo wynoszące 1,2 % PKB. Wielkość tego odstępstwa, którą wskazuje saldo strukturalne, jest nieco mniejsza i wynosi 0,6 % PKB. Na saldo strukturalne negatywnie wpływają pewne niedobory po stronie dochodów. Na interpretację wartości odniesienia dotyczącej wydatków znaczny negatywny wpływ wywiera stosowany do jej obliczenia średnioterminowy wzrost potencjalnego PKB, który uwzględnia bardzo niski wzrost potencjalnego PKB w okresie po kryzysie. Ponadto wydaje się, że deflator PKB będący podstawą wartości odniesienia dotyczącej wydatków nie uwzględnia należycie zwiększonej presji kosztowej mającej wpływ na wydatki publiczne. Po dostosowaniu o te czynniki, wartość odniesienia dotycząca wydatków wydaje się odpowiednio odzwierciedlać wysiłek fiskalny, lecz nadal wskazuje na odstępstwo od zalecanej korekty.

(6)

Od czasu prognozy Komisji z jesieni 2018 r., która stanowiła podstawę zalecenia Rady z dnia 4 grudnia 2018 r., władze węgierskie zapowiedziały nowe środki o charakterze ekspansywnym po stronie wydatków. Ponadto w następstwie szybszego niż oczekiwano wzrostu w 2018 r. wynagrodzeń w sektorze publicznym od jesieni 2018 r. ogłoszono nowe podwyżki płac w niektórych kategoriach. Wreszcie, większe rezerwy w budżecie, w połączeniu z wyraźnym zamiarem rządu, aby je całkowicie wykorzystać do końca roku, zwiększyły jeszcze wydatki prognozowane na 2019 r. W rezultacie oczekuje się, że odstępstwo od wartości odniesienia dotyczącej wydatków będzie znacząco większe niż odstępstwo ustalone w ocenie przeprowadzonej jesienią 2018 r.

(7)

Prowadzi to do wniosku, że odpowiedź Węgier na zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r. jest niewystarczająca. Wysiłek fiskalny nie wystarcza do zapewnienia, aby stopa wzrostu nominalnego publicznych wydatków pierwotnych netto w 2019 r. nie przekroczyła 3,3 %, co odpowiadałoby rocznej korekcie strukturalnej wynoszącej 1 % PKB,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Węgry nie podjęły skutecznych działań w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Węgier.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 14 czerwca 2019 r.

W imieniu Rady

E.O. TEODOROVICI

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 1.

(2) Zalecenie Rady z dnia 22 czerwca 2018 r. mające na celu skorygowanie zaobserwowanego znaczącego odstępstwa od ścieżki dostosowania prowadzącej do osiągnięcia średniookresowego celu budżetowego na Węgrzech (Dz.U. C 223 z 27.6.2018, s. 1).

(3) Publiczne wydatki pierwotne netto to wydatki publiczne ogółem z wyłączeniem wydatków z tytułu odsetek, wydatków na programy unijne w pełni równoważonych dochodami z funduszy unijnych oraz niedyskrecjonalnych zmian w wydatkach na świadczenia dla bezrobotnych. Nakłady brutto na środki trwałe finansowane z zasobów krajowych rozkłada się na okres czterech lat. Uwzględnia się działania dyskrecjonalne po stronie dochodów lub prawnie przewidziany wzrost dochodów. Działania jednorazowe, zarówno po stronie dochodów, jak i wydatków, są saldowane.

(4) Zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r. mające na celu skorygowanie odnotowanego znacznego odstępstwa od ścieżki dostosowawczej prowadzącej do średniookresowego celu budżetowego na Węgrzech (Dz.U. C 460 z 21.12.2018, s. 4).

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/66

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/1004

z dnia 7 czerwca 2019 r.

określająca zasady obliczania, weryfikacji i zgłaszania danych dotyczących odpadów zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE oraz uchylająca decyzję wykonawczą Komisji C(2012) 2384

(notyfikowana jako dokument nr C(2019) 4114)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającą niektóre dyrektywy (1), w szczególności jej art. 11a ust. 9 i art. 37 ust. 7,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dyrektywie 2008/98/WE ustanowiono ogólne zasady obliczeń służących kontroli realizacji celów w dziedzinie przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych na lata 2025, 2030 i 2035, określonych w art. 11 ust. 2 lit. c), d) i e) oraz w art. 11 ust. 3 tej dyrektywy.

(2)

Zgodnie z zasadami określonymi w art. 11a dyrektywy 2008/98/WE do obliczania wartości docelowych recyklingu na lata 2025, 2030 i 2035 należy wykorzystywać odpady wprowadzane do procesu recyklingu lub odpady, które utraciły status odpadów. Zasadniczo odpady poddane recyklingowi należy mierzyć w momencie ich wprowadzenia do procesu recyklingu. Państwa członkowskie mogą jednak stosować odstępstwo i mierzyć odpady komunalne na wyjściu z operacji sortowania, pod warunkiem że odliczą dalsze straty z tytułu obróbki poprzedzającej proces recyklingu i że odpady po operacji sortowania są faktycznie poddawane recyklingowi.

(3)

Odpady komunalne wprowadzane do procesu recyklingu mogą nadal zawierać pewną ilość materiałów odpadowych, które nie są przedmiotem dalszego przetwarzania, ale których nie można było usunąć, przy rozsądnym nakładzie pracy, w ramach czynności wstępnych poprzedzających recykling. Nie należy wymagać od państw członkowskich odliczania takich materiałów niedocelowych przy obliczaniu odpadów komunalnych poddanych recyklingowi, pod warunkiem że materiały te są tolerowane w procesie recyklingu i nie szkodzą wysokiej jakości recyklingu.

(4)

Aby zapewnić jednolite stosowanie przez wszystkie państwa członkowskie zasad obliczania, należy ponadto określić – w odniesieniu do najbardziej powszechnych rodzajów odpadów i procesów recyklingu – które materiały odpadowe należy uwzględnić w obliczeniach zgodnie z art. 11a ust. 1 lit. c) dyrektywy 2008/98/WE (punkty obliczeniowe) oraz na którym etapie przetwarzania odpadów należy je mierzyć zgodnie z art. 11a ust. 2 tej dyrektywy (punkty pomiarowe).

(5)

Aby zapewnić porównywalność zgłaszanych danych dotyczących recyklingu odpadów komunalnych, punkty obliczeniowe ustalone dla najbardziej powszechnych rodzajów odpadów i procesów recyklingu powinny mieć również zastosowanie do odpadów, które przestały być odpadami w wyniku działań wstępnych, a przed ich ponownym przetworzeniem.

(6)

Aby zapewnić porównywalność danych dotyczących recyklingu odpadów komunalnych zgłaszanych przez zakłady przetwarzania odpadów z różnych państw członkowskich, konieczne jest określenie bardziej szczegółowych zasad dotyczących sposobu uwzględniania ilości sortowanych odpadów do celów obliczenia wkładu w proces recyklingu oraz sposobu obliczania ilości odpadów komunalnych poddanych recyklingowi, w przypadkach gdy produktami przetwarzania odpadów są nie tylko materiały pochodzące z recyklingu, ale również paliwa lub inne środki wytwarzania energii, czy też materiały do wypełniania wyrobisk.

(7)

W odniesieniu do obliczania bioodpadów posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła faktyczny pomiar wkładu do procesu recyklingu lub jego materiału wyjściowego nie zawsze jest możliwy, ponieważ odpadami takimi zwykle gospodarują poszczególne gospodarstwa domowe. W związku z tym należy ustanowić rozsądne wspólne podejście, które zapewni wysoki poziom wiarygodności zgłaszanych danych.

(8)

W odniesieniu do metali poddanych recyklingowi wydzielonych po spaleniu odpadów komunalnych – aby zapewnić uwzględnienie wyłącznie metali pochodzących z recyklingu – należy ustanowić metodę obliczania, która pozwoli określać zawartość metalu w materiałach odpadowych oddzielonych od popiołu dennego. Ponadto, aby zapewnić adekwatność danych, należy brać pod uwagę jedynie metale pochodzące ze spalania odpadów komunalnych.

(9)

Dane dotyczące przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych, które należy zgłaszać zgodnie z art. 11a dyrektywy 2008/98/WE, mają opierać się na skutecznym systemie kontroli jakości i możliwości śledzenia strumieni materiałów odpadowych. Należy zatem zobowiązać państwa członkowskie do wprowadzenia środków służących zapewnieniu wysokiego poziomu wiarygodności i dokładności zbieranych danych, w szczególności poprzez zbieranie danych bezpośrednio od podmiotów gospodarczych oraz coraz częstsze wykorzystywanie rejestrów elektronicznych do rejestrowania danych o odpadach.

(10)

Państwa członkowskie mają przekazywać Komisji dane dotyczące wdrażania art. 11 ust. 2 i art. 11 ust. 3 dyrektywy 2008/98/WE za każdy rok kalendarzowy. Mają one również przedłożyć Komisji sprawozdanie z kontroli jakości w formacie sprawozdawczości określonym przez Komisję. Format ten powinien zapewniać, aby zgłaszane informacje były wystarczającą podstawą do weryfikacji i monitorowania osiągnięcia celów określonych w art. 11 ust. 2 i art. 11 ust. 3 dyrektywy 2008/98/WE.

(11)

W odniesieniu do celu określonego w art. 11 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2008/98/WE państwa członkowskie muszą stosować zasady obliczania określone w decyzji Komisji 2011/753/UE (2). Zasady obliczania w odniesieniu do przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych określone w art. 11a dyrektywy 2008/98/WE i w niniejszej decyzji są zgodne z zasadami określonymi w decyzji 2011/753/UE. Aby uniknąć podwójnej sprawozdawczości, państwa członkowskie powinny mieć zatem możliwość stosowania formatu zgłaszania danych ustanowionego na potrzeby zgłaszania danych dotyczących celów określonych w art. 11 ust. 2 lit. c)–e) oraz art. 11 ust. 3 dyrektywy 2008/98/WE, przy zgłaszaniu danych dotyczących celu określonego w art. 11 ust. 2 lit. a) tej dyrektywy.

(12)

Państwa członkowskie mają zgłaszać za każdy rok kalendarzowy dane o mineralnych i syntetycznych olejach smarowych i przemysłowych oraz olejach odpadowych zgodnie z art. 37 ust. 4 dyrektywy 2008/98/WE w formacie określonym przez Komisję. Format ten powinien gwarantować, że zgłaszane dane zapewniają wystarczającą podstawę do oceny wykonalności przyjęcia środków dotyczących przetwarzania olejów odpadowych, w tym celów ilościowych dotyczących regeneracji olejów odpadowych, oraz wszelkich dalszych środków wspierających regenerację olejów odpadowych zgodnie z art. 21 ust. 4 dyrektywy 2008/98/WE.

(13)

Na potrzeby składania sprawozdań z wdrożenia przepisów art. 11 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 2008/98/WE określających cele dotyczące odpadów z gospodarstw domowych i podobnych odpadów oraz w odniesieniu do odpadów budowlanych i rozbiórkowych państwa członkowskie mają stosować formaty określone na podstawie decyzji wykonawczej Komisji C(2012) 2384 (3). Przepisy tej decyzji wykonawczej, zgodnie z którymi państwa członkowskie są zobowiązane do składania trzyletnich sprawozdań z wdrożenia dyrektywy 2008/98/WE, stały się nieaktualne. Należy zatem uchylić decyzję wykonawczą C(2012) 2384 i zastąpić ją przepisami określonymi w niniejszej decyzji, które odzwierciedlają zmiany w wymogach w zakresie sprawozdawczości wprowadzone w dyrektywie 2008/98/WE dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/851 (4). W celu zapewnienia ciągłości należy przyjąć przepisy przejściowe dotyczące terminu zgłaszania danych na temat wdrożenia art. 11 ust. 2 lit. a) i b) w odniesieniu do lat referencyjnych od 2016 do 2019.

(14)

Zasady obliczania, weryfikacji i zgłaszania danych dotyczących wdrożenia art. 11 ust. 2 lit. c)–e) oraz art. 11 ust. 3 dyrektywy 2008/98/WE są ściśle związane z przepisami określającymi formaty zgłaszania tych danych i danych dotyczących wdrożenia art. 11 ust. 2 lit. a) tej dyrektywy. Aby zapewnić spójność między tymi przepisami i ułatwić do nich dostęp, oba zestawy przepisów należy określić w jednej decyzji. Ponadto, aby ułatwić dostęp do jednolitych formatów zgłaszania innych danych dotyczących odpadów na podstawie dyrektywy 2008/98/WE, w szczególności danych dotyczących odpadów budowlanych i rozbiórkowych, a także mineralnych i syntetycznych olejów smarowych i przemysłowych oraz olejów odpadowych, formaty te należy również uwzględnić w niniejszej decyzji. Metoda ustalania średnich wskaźników strat dla materiałów odpadowych usuniętych z sortowanych odpadów przez dalsze przetwarzanie wstępne przed recyklingiem będzie przedmiotem odrębnej decyzji delegowanej Komisji.

(15)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 39 dyrektywy 2008/98/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

a)	„ilość” oznacza masę mierzoną w tonach;

b)	„materiały docelowe” oznaczają materiały zawarte w odpadach komunalnych, które są przetwarzane w danym procesie recyklingu na produkty, materiały lub substancje, które nie są odpadami;

c)	„materiały niedocelowe” oznaczają materiały odpadowe, które nie są przetwarzane w danym procesie recyklingu na produkty, materiały lub substancje, które nie są odpadami;

„przetwarzanie wstępne” oznacza wszelkie operacje przetwarzania, którym poddawane są materiały zawarte w odpadach komunalnych przed poddaniem ich procesowi recyklingu, w ramach którego materiały te są przetwarzane na produkty, materiały lub substancje, które nie są odpadami. Obejmuje to sprawdzanie, sortowanie i inne działania wstępne służące usunięciu materiałów niedocelowych oraz zapewnieniu wysokiej jakości recyklingu;

„punkt obliczeniowy” oznacza punkt, w którym materiały zawarte w odpadach komunalnych są wprowadzane do procesu recyklingu, w ramach którego odpady są przetwarzane na produkty, materiały lub substancje, które nie są odpadami, lub punkt, w którym materiały odpadowe przestają być odpadami w wyniku działań wstępnych przed ich ponownym przetworzeniem;

f)	„punkt pomiarowy” oznacza punkt, w którym mierzy się masę materiałów odpadowych w celu określenia ilości odpadów w punkcie obliczeniowym;

g)	„bioodpady komunalne posegregowane i poddane recyklingowi u źródła” oznaczają bioodpady komunalne poddawane recyklingowi w miejscu, w którym są wytwarzane, przez osoby, które je wytwarzają.

Artykuł 2

Obliczanie ilości odpadów komunalnych, które są przygotowywane do ponownego użycia, na podstawie art. 11a ust. 1 dyrektywy 2008/98/WE

Ilość odpadów komunalnych przygotowanych do ponownego użycia obejmuje wyłącznie produkty lub składniki produktów, które po operacjach sprawdzenia, oczyszczenia lub naprawy mogą zostać ponownie użyte bez dalszego sortowania lub wstępnego przetwarzania. Części tych produktów lub tych składników produktów, które zostały usunięte podczas operacji naprawy, mogą zostać uwzględnione w ilości odpadów komunalnych przygotowanych do ponownego użycia.

Artykuł 3

Obliczanie ilości odpadów komunalnych poddanych recyklingowi na podstawie art. 11a ust. 1, art. 11a ust. 2 i art. 11a ust. 5 dyrektywy 2008/98/WE

1. Ilość odpadów komunalnych poddanych recyklingowi to ilość odpadów komunalnych w punkcie obliczeniowym. Ilość odpadów komunalnych wprowadzanych do procesu recyklingu obejmuje materiały docelowe. Może ona obejmować materiały niedocelowe tylko w zakresie, w jakim ich obecność jest dopuszczalna w konkretnym procesie recyklingu.

2. Punkty obliczeniowe mające zastosowanie do niektórych materiałów odpadowych i niektórych procesów recyklingu określono w załączniku I.

3. W przypadku gdy materiały zawarte w odpadach komunalnych przestają być odpadami w punktach obliczeniowych określonych w załączniku I, ilość tych materiałów uwzględnia się w ilości odpadów komunalnych poddanych recyklingowi.

4. Niezależnie od tego, czy punkt pomiarowy odnosi się do materiału wyjściowego z zakładu, który wysyła odpady komunalne do recyklingu bez dalszego przetwarzania wstępnego, czy do wkładu do zakładu, w którym odpady komunalne wprowadza się do procesu recyklingu bez dalszego przetwarzania wstępnego, ilości posortowanych odpadów komunalnych odrzuconej przez zakład recyklingu nie uwzględnia się w ilości odpadów komunalnych poddanych recyklingowi.

5. Jeżeli przetwarzanie wstępne w zakładzie odbywa się przed punktem obliczeniowym w tym zakładzie, odpadów usuniętych podczas tego przetwarzania wstępnego nie uwzględnia się w ilości odpadów komunalnych poddanych recyklingowi zgłaszanej przez ten zakład.

6. Jeżeli odpady komunalne wytworzone przez dane państwo członkowskie zostały zmieszane z innymi odpadami lub odpadami z innego państwa przed punktem pomiarowym lub punktem obliczeniowym, proporcję odpadów komunalnych pochodzących z danego państwa członkowskiego identyfikuje się za pomocą odpowiednich metod, takich jak rejestry elektroniczne i badania próby. W przypadku gdy takie odpady podlegają dalszemu przetwarzaniu wstępnemu, ilość materiałów niedocelowych usuniętych w wyniku tego przetwarzania jest odliczana, z uwzględnieniem proporcji oraz, w stosownych przypadkach, jakości materiałów odpadowych pochodzących z odpadów komunalnych pochodzących z danego państwa członkowskiego.

7. Jeżeli materiały zawarte w odpadach komunalnych wprowadza się do procesów odzysku, w których wykorzystuje się je głównie jako paliwo lub w inny sposób w celu wytwarzania energii, materiału wyjściowego takich procesów poddawanego odzyskowi materiałów (np. frakcji mineralnej popiołu dennego lub klinkieru powstałego ze współspalania) nie uwzględnia się w ilości odpadów komunalnych poddanych recyklingowi, z wyjątkiem metali wydzielonych i poddanych recyklingowi po spaleniu odpadów komunalnych. Metale będące elementem minerałów stanowiących materiał wyjściowy procesu współspalania odpadów komunalnych nie są zgłaszane jako poddane recyklingowi.

8. Jeżeli materiały zawarte w odpadach komunalnych wprowadza się do procesów odzysku, w których nie wykorzystuje się ich głównie ani jako paliwo lub w inny sposób w celu wytwarzania energii, ani do odzysku materiałów, ale ich wynikiem jest materiał wyjściowy, który obejmuje w znacznych proporcjach materiały pochodzące z recyklingu, paliwa lub materiały do wypełniania wyrobisk, ilość odpadów poddanych recyklingowi określa się za pomocą metody bilansu masy, która skutkuje uwzględnieniem wyłącznie materiałów odpadowych podlegających recyklingowi.

Artykuł 4

Obliczanie ilości bioodpadów komunalnych poddanych recyklingowi na podstawie art. 11a ust. 4 dyrektywy 2008/98/WE

1. Ilość poddanych recyklingowi bioodpadów komunalnych poddawanych obróbce tlenowej lub beztlenowej obejmuje wyłącznie materiały faktycznie poddawane obróbce tlenowej lub beztlenowej, z wyłączeniem wszelkich materiałów usuwanych mechanicznie w trakcie procesu recyklingu lub po nim (w tym materiałów ulegających biodegradacji).

2. Od dnia 1 stycznia 2027 r. państwa członkowskie mogą zaliczać bioodpady komunalne do odpadów poddanych recyklingowi tylko wtedy, gdy:

a)	zebrano je selektywnie u źródła;

b)	zebrano je wraz z odpadami o podobnych właściwościach biodegradacyjnych i możliwościach kompostowania, zgodnie z art. 22 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2008/98/WE; lub

c)	posegregowano je i poddano recyklingowi u źródła.

3. Do obliczania ilości bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła państwa członkowskie stosują metodę określoną w załączniku II.

4. Ilość bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła określona na podstawie ust. 3 jest uwzględniana zarówno w ilości odpadów komunalnych poddanych recyklingowi, jak i w całkowitej ilości wytwarzanych odpadów komunalnych.

Artykuł 5

Obliczanie ilości metali poddanych recyklingowi wydzielonych po spaleniu odpadów komunalnych na podstawie art. 11a ust. 6 dyrektywy 2008/98/WE

1. Ilość metali poddanych recyklingowi oddzielonych od popiołu dennego obejmuje wyłącznie metale zawarte w koncentracie oddzielonym od surowego popiołu dennego z odpadów komunalnych i nie obejmuje innych materiałów znajdujących się w koncentracie.

2. Do obliczania ilości metali poddanych recyklingowi oddzielonych od popiołu dennego z odpadów komunalnych państwa członkowskie stosują metodę określoną w załączniku III.

Artykuł 6

Zbieranie danych

1. Państwa członkowskie uzyskują dane bezpośrednio od zakładów lub przedsiębiorstw gospodarujących odpadami, stosownie do okoliczności.

2. Państwa członkowskie rozważą korzystanie z rejestrów elektronicznych do rejestrowania danych o odpadach komunalnych.

3. W przypadku gdy zbieranie danych opiera się na badaniach, badania te muszą spełniać następujące wymogi minimalne:

a)	muszą być przeprowadzane w regularnych, określonych odstępach czasu i odpowiednio odzwierciedlać różnice w danych, które mają być badane;

b)	muszą opierać się na reprezentatywnej próbie populacji, której dotyczą ich wyniki.

Artykuł 7

Zgłaszanie danych

1. Państwa członkowskie zgłaszają dane i przedkładają sprawozdanie z kontroli jakości dotyczące wdrożenia art. 11 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 2008/98/WE w formacie określonym w załączniku IV.

W odniesieniu do wdrożenia art. 11 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2008/98/WE uznaje się, że państwa członkowskie, które zgłaszają dane i przedkładają sprawozdanie z kontroli jakości w formacie określonym w załączniku V, spełniają przepisy określone w akapicie pierwszym.

2. Państwa członkowskie zgłaszają dane i przedkładają sprawozdanie z kontroli jakości dotyczące wdrożenia art. 11 ust. 2 lit. c)–e) oraz art. 11 ust. 3 dyrektywy 2008/98/WE w formacie określonym w załączniku V.

3. Państwa członkowskie zgłaszają dane i przedkładają sprawozdanie z kontroli jakości dotyczące mineralnych lub syntetycznych olejów smarowych lub przemysłowych wprowadzonych do obrotu oraz zebranych selektywnie i przetworzonych olejów odpadowych w formacie określonym w załączniku VI.

4. Komisja publikuje dane zgłoszone przez państwa członkowskie, chyba że, w odniesieniu do informacji zawartych w sprawozdaniach z kontroli jakości państwo członkowskie złoży uzasadniony wniosek o wstrzymanie publikacji niektórych danych.

Artykuł 8

Uchylenie

Decyzja wykonawcza C(2012) 2384 traci moc. Odesłania do uchylonej decyzji wykonawczej odczytuje się jako odesłania do art. 7 ust. 1 niniejszej decyzji.

Artykuł 9

Przepisy przejściowe

Państwa członkowskie przekazują Komisji dane dotyczące wdrożenia art. 11 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 2008/98/WE za rok referencyjny 2016 oraz, w stosownych przypadkach, za rok referencyjny 2017 do dnia 30 września 2019 r. Dane za rok referencyjny 2018 i, w stosownych przypadkach, za rok referencyjny 2019 należy przedłożyć odpowiednio w ciągu 18 miesięcy od końca każdego roku referencyjnego. Dane, o których mowa w niniejszym artykule, są przekazywane Komisji przy zastosowaniu standardu elektronicznej wymiany danych, o którym mowa w art. 5 ust. 4 decyzji 2011/753/UE.

Artykuł 10

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 czerwca 2019 r.

W imieniu Komisji

Karmenu VELLA

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.

(2) Decyzja Komisji 2011/753/UE z dnia 18 listopada 2011 r. ustanawiająca zasady i metody obliczeń w odniesieniu do weryfikacji zgodności z celami określonymi w art. 11 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (Dz.U. L 310 z 25.11.2011, s. 11).

(3) Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 18 kwietnia 2012 r. ustanawiająca kwestionariusz potrzeby sprawozdań państw członkowskich z wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE w sprawie odpadów (C(2012) 2384 final).

(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/851 z dnia 30 maja 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2008/98/WE w sprawie odpadów (Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 109).

ZAŁĄCZNIK I

PUNKTY OBLICZENIOWE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3 UST. 2

Materiał	Punkt obliczeniowy
Szkło	Szkło sortowane, niepoddane innemu przetwarzaniu przed obróbką w piecu szklarskim lub wykorzystaniem do produkcji mediów filtracyjnych, materiałów ściernych, materiałów izolacyjnych ze szkła oraz materiałów budowlanych.
Metale	Metale sortowane, niepoddane innemu przetwarzaniu przed obróbką w piecu do przetapiania metali lub piecu do obróbki cieplnej metali.
Papier/tektura	Papier sortowany, niepoddany innemu przetwarzaniu przed wykorzystaniem do przygotowania masy włóknistej.
Tworzywa sztuczne	Tworzywa sztuczne podzielone wg polimerów, niepoddane innemu przetwarzaniu przed poddaniem granulowaniu, ekstruzji lub formowaniu. Płatki z tworzyw sztucznych, niepoddane innemu przetwarzaniu przed wykorzystaniem w produkcie końcowym.
Drewno	Drewno sortowane, niepoddane innemu przetwarzaniu przed wykorzystaniem w produkcji płyt wiórowych. Sortowane drewno poddawane procesowi kompostowania.
Tekstylia	Tekstylia sortowane, niepoddane innemu przetwarzaniu przed wykorzystaniem w produkcji włókien tekstylnych, szmat lub granulatów.
Odpady składające się z wielu materiałów	Tworzywa sztuczne, szkło, metal, drewno, tekstylia, papier i tektura oraz inne materiały składowe pochodzące z przetwarzania odpadów składających się z wielu materiałów, niepoddane innemu przetwarzaniu przed przekazaniem do punktu obliczeniowego ustalonego dla danego materiału zgodnie z niniejszym załącznikiem lub z art. 11a dyrektywy 2008/98/WE i art. 3 niniejszej decyzji.
Zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny (WEEE)	WEEE przyjmowane do zakładu zajmującego się recyklingiem po odpowiednim przetworzeniu i zakończeniu czynności wstępnych zgodnie z art. 11 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE (1).
Baterie	Frakcje wejściowe wprowadzane do procesu recyklingu baterii zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 493/2012 (2).

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) (Dz.U. L 197 z 24.7.2012, s. 38).

(2) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 493/2012 z dnia 11 czerwca 2012 r. ustanawiające na podstawie dyrektywy 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady szczegółowe przepisy dotyczące obliczania wydajności recyklingu dla procesów recyklingu zużytych baterii i akumulatorów (Dz.U. L 151 z 12.6.2012, s. 9).

ZAŁĄCZNIK II

METODA OBLICZANIA BIOODPADÓW KOMUNALNYCH POSEGREGOWANYCH I PODDAWANYCH RECYKLINGOWI U ŹRÓDŁA, O KTÓREJ MOWA W ART. 4 UST. 3

Ilość bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła oblicza się według następującego wzoru:

m MBWRS = Σ n ARUi × (m Fi + m Gi)

gdzie:

m MBWRS	oznacza masę bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła;
n ARUi	oznacza liczbę aktywnych jednostek recyklingu zajmujących się recyklingiem bioodpadów komunalnych u źródła w podpróbie i;
m Fi	oznacza masę bioodpadów komunalnych spożywczych i kuchennych pochodzących z recyklingu u źródła w przeliczeniu na aktywną jednostkę recyklingu w podpróbie i oraz
m Gi	oznacza masę bioodpadów komunalnych z ogrodów i parków poddanych recyklingowi u źródła w przeliczeniu na aktywną jednostkę recyklingu w podpróbie i.

Liczba aktywnych jednostek recyklingu zajmujących się recyklingiem bioodpadów komunalnych u źródła obejmuje jedynie te jednostki recyklingu, z których korzystają wytwórcy odpadów. Liczbę tę uzyskuje się z rejestrów tych jednostek lub na podstawie ankiet wśród gospodarstw domowych.

Ilość bioodpadów komunalnych poddanych recyklingowi u źródła na aktywną jednostkę recyklingu ustala się poprzez bezpośredni lub pośredni pomiar bioodpadów przyjmowanych do aktywnych jednostek recyklingu zgodnie z pkt 4 i 5.

Pomiar bezpośredni wymaga pomiaru ilości odpadów przekazanych do aktywnej jednostki recyklingu lub ich materiału wyjściowego wg następujących warunków:

a)	w miarę możliwości pomiar jest realizowany przez organy publiczne lub w ich imieniu;

w przypadku gdy pomiar dokonywany jest przez samych wytwórców odpadów, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby zgłoszone ilości były poddawane kontroli wiarygodności i dostosowane, aby ilość bioodpadów posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła w żadnym przypadku nie przekraczała średniej ilości bioodpadów komunalnych zbieranych przez podmioty gospodarujące odpadami na szczeblu krajowym, regionalnym lub lokalnym;

c)	w przypadku pomiaru materiału wyjściowego do obliczenia ilości odpadów przekazanych do aktywnej jednostki recyklingu stosuje się wiarygodny współczynnik.

Pomiar pośredni wymaga przeprowadzenia pomiarów następujących ilości w oparciu o badania składu zebranych odpadów komunalnych, z uwzględnieniem bioodpadów komunalnych zbieranych selektywnie oraz bioodpadów komunalnych, które nie są zbierane selektywnie:

a)	ilość bioodpadów zawartych w zebranych odpadach komunalnych wytwarzanych przez gospodarstwa domowe lub w miejscach, gdzie odpady są segregowane i poddawane recyklingowi u źródła;

b)	ilość bioodpadów zawartych w zebranych odpadach komunalnych wytwarzanych przez gospodarstwa domowe lub w miejscach o charakterze zbliżonym do gospodarstwa domowego lub miejsc, o których mowa w lit. a), nieposegregowanych i nie poddawanych recyklingowi u źródła.

Ilość bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła, określa się na podstawie różnicy między ilościami określonymi w lit. a) i b).

Metoda określania ilości bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła w przeliczeniu na aktywną jednostkę recyklingu zgodnie z pkt 3–5, w szczególności metody doboru próby stosowane w badaniach służących zbieraniu danych, odzwierciedlają co najmniej następujące czynniki:

a)	wielkość i rodzaj gospodarstw domowych korzystających z aktywnej jednostki recyklingu w przypadku odpadów spożywczych i kuchennych;

b)	rozmiar i sposób zarządzania ogrodami i parkami obsługiwanymi przez aktywną jednostkę recyklingu dla odpadów z ogrodów i parków;

c)	dostępny system zbierania odpadów, w szczególności komplementarne wykorzystywanie usług zbierania odpadów dla bioodpadów i zmieszanych odpadów komunalnych;

d)	poziom i sezonowość wytwarzania bioodpadów komunalnych.

W przypadku, gdy udział bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła we wszystkich wytwarzanych odpadach komunalnych wynosi mniej niż 5 % na poziomie krajowym, państwa członkowskie mogą stosować uproszczoną metodę obliczania bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła, stosując następujący wzór:

mMBWRS = nP × mBWpp × qRS

gdzie:

m MBWRS	oznacza masę bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła;
n P	oznacza liczbę osób uczestniczących w recyklingu bioodpadów komunalnych u źródła;
m BWpp	oznacza masę wytworzonych bioodpadów komunalnych w przeliczeniu na jednego mieszkańca oraz
q RS	oznacza współczynnik oddający udział wytworzonych bioodpadów komunalnych, które prawdopodobnie zostaną posegregowane i poddane recyklingowi u źródła, w całkowitej ilości wytworzonych bioodpadów komunalnych.

Do celów stosowania wzoru określonego w pkt 7 państwa członkowskie zapewniają, aby:

a)	m BWpp jest obliczana na szczeblu krajowym, regionalnym lub lokalnym, w zależności od przypadku, na podstawie ankiet dotyczących składu odpadów komunalnych zebranych selektywnie i zmieszanych.

b)	q RS określa się z uwzględnieniem czynników wymienionych w pkt 6 lit. a)–d).

Wzory określone w niniejszym załączniku można stosować do wszystkich bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła lub tylko do bioodpadów komunalnych spożywczych i kuchennych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła.

10.

Badania zmierzające do zebrania danych do celów stosowania wzorów określonych w niniejszym załączniku należy przeprowadzić w pierwszym roku sprawozdawczym w zakresie bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła, a następnie co pięć lat, zaś w odniesieniu do pozostałych lat – w przypadku gdy istnieją powody, by oczekiwać znacznych zmian w ilości bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła.

Państwa członkowskie mogą uaktualnić zgłoszoną ilość odpadów komunalnych poddanych recyklingowi u źródła w latach, dla których dane nie są zbierane, za pomocą stosownych oszacowań.

11.

Badania mające na celu zebranie danych do celów stosowania wzorów określonych w niniejszym załączniku oparte są na reprezentatywnych próbkach oraz stosownych podpróbkach. Zgodnie z naukowo przyjętymi technikami statystycznymi wyniki tych badań powinny być statystycznie istotne.

12.

Państwa członkowskie podejmują odpowiednie środki, aby zgłoszone ilości bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddawanych recyklingowi nie były zawyżane.

ZAŁĄCZNIK III

METODA OBLICZANIA METALI PODDANYCH RECYKLINGOWI WYDZIELONYCH PO SPALENIU ODPADÓW KOMUNALNYCH, O KTÓREJ MOWA W ART. 5 UST. 2

W odniesieniu do wzorów określonych w niniejszym załączniku stosuje się następujące definicje:

m total IBA metals	oznacza całkowitą masę metali w popiele dennym pochodzącym ze spalania w danym roku;
m IBA metal concentrates	oznacza masę koncentratów metali oddzieloną od surowego popiołu dennego pochodzącego ze spalania odpadów komunalnych w danym roku;
c IBA metals	oznacza stężenie metali w koncentratach metali;
m IBA metals	oznacza masę metali w koncentracie metalu w danym roku;
m non-metallic	oznacza masę materiału niemetalowego w koncentracie metalu w danym roku;
m MSW	oznacza masę odpadów komunalnych poddanych procesowi spalania w danym roku;
c metals MSW	oznacza stężenie metali w odpadach komunalnych poddanych procesowi spalania;
m W	oznacza masę wszystkich odpadów poddanych procesowi spalania w danym roku;
c metals MSWI	oznacza stężenie metali we wszystkich odpadach poddanych procesowi spalania; oraz
m MSW IBA metals	oznacza masę metali pochodzących z odpadów komunalnych w danym roku.

Po wydzieleniu koncentratu metalu z surowego popiołu dennego pochodzącego ze spalania całkowita masa metali w popiele dennym pochodzącym ze spalania w danym roku obliczana jest według następującego wzoru:

Formula

Dane dotyczące masy koncentratów metali uzyskuje się z zakładów, które wydzielają koncentraty metali z surowego popiołu dennego pochodzącego ze spalania.

Stężenie metali w koncentratach metalowych oblicza się na podstawie danych zebranych w drodze regularnych badań przeprowadzanych w zakładach przetwarzających koncentraty metali i dostarczających swoje materiały wyjściowe do zakładów produkujących wyroby metalowe. Należy rozróżnić: metale żelazne, metale nieżelazne i stal nierdzewną. Do obliczenia stężenia metali w koncentratach metalowych stosuje się następujący wzór:

Formula

W przypadku, gdy odpady komunalne są spalane wraz z innymi odpadami, stężenie metali w spalonych odpadach z różnych źródeł ustala się przez badanie próbek odpadów poddanych procesowi spalania. Badania te przeprowadza się co najmniej raz na pięć lat oraz kiedy istnieją powody, by przypuszczać, że skład odpadów poddanych przekształceniu termicznemu uległ znacznej zmianie. Masę metali pochodzących z odpadów komunalnych oblicza się za pomocą następującego wzoru:

Formula

Jeżeli udział odpadów komunalnych we wszystkich odpadach poddanych przekształceniu termicznemu przekracza 75 %, na zasadzie odstępstwa od pkt 5 masę metali pochodzących z odpadów komunalnych można obliczyć według następującego wzoru:

Formula

ZAŁĄCZNIK IV

DANE DOTYCZĄCE ODPADÓW POCHODZĄCYCH Z GOSPODARSTW DOMOWYCH I PODOBNYCH ODPADÓW INNEGO POCHODZENIA ORAZ DANE DOTYCZĄCE ODPADÓW BUDOWLANYCH I ROZBIÓRKOWYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 7 UST. 1

A. FORMAT ZGŁASZANIA DANYCH DOTYCZĄCYCH WYKONANIA ART. 11 UST. 2 LIT. A) DYREKTYWY 2008/98/WE, ODNOSZĄCYCH SIĘ DO PRZYGOTOWANIA DO PONOWNEGO UŻYCIA I RECYKLINGU ODPADÓW POCHODZĄCYCH Z GOSPODARSTW DOMOWYCH ORAZ PODOBNYCH ODPADÓW INNEGO POCHODZENIA

Metoda obliczeń (1)

Wytworzone odpady (2)

(t)

Przygotowanie do ponownego użycia i recyklingu (3)

(t)

B. FORMAT SPRAWOZDANIA Z KONTROLI JAKOŚCI TOWARZYSZĄCEGO DANYM, O KTÓRYCH MOWA W CZĘŚCI A

I. Cel sprawozdania

Celem tego sprawozdania jest zebranie informacji na temat metod zestawiania danych i zakresu przedłożonych danych. Sprawozdanie powinno umożliwić lepsze zrozumienie podejść przyjętych przez państwa członkowskie, a także możliwości i ograniczeń porównywalności danych pomiędzy poszczególnymi państwami.

II. Informacje ogólne

1. Państwo członkowskie:

2. Organizacja przedkładająca dane i opis:

3. Osoba wyznaczona do kontaktów/dane kontaktowe:

4. Rok referencyjny:

5. Data złożenia/wersja:

III. Informacje na temat odpadów z gospodarstw domowych oraz podobnych odpadów innego pochodzenia

1. W jaki sposób szacuje się wytworzone ilości odpadów, aby zapewnić zgodność z celami w zakresie odpadów?

2. Czy przeprowadzono analizę sortowania odpadów z gospodarstw domowych i podobnych odpadów innego pochodzenia? Tak/Nie

3. W przypadku stosowania innych metod należy je opisać:

4. W jaki sposób ilości odpadów zgłoszone w części A odnoszą się do statystyk odpadów w sprawozdaniach złożonych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2150/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (4)?

5. Należy opisać skład i źródła odpadów z gospodarstw domowych i podobnych odpadów innego pochodzenia, zaznaczając odpowiednie pola w tabeli.

Materiały odpadowe	Kody odpadów (5)		Wytwarzane przez
Materiały odpadowe	Kody odpadów (5)		Gospodarstwa domowe	Małe przedsiębiorstwa	Restauracje, stołówki	Przestrzenie publiczne	Inne (należy określić)
Papier i tektura	20 01 01 ,	15 01 01
Metale	20 01 40 ,	15 01 04
Tworzywa sztuczne	20 01 39 ,	15 01 02
Szkło	20 01 02 ,	15 01 07
Odpady kuchenne ulegające biodegradacji	20 01 08
Odpady kuchenne ulegające biodegradacji	20 01 08		Wraz z kompostowaniem w gospodarstwach domowych? tak/nie
Odpady z ogrodów i parków ulegające biodegradacji	20 02 01
Odpady z ogrodów i parków ulegające biodegradacji	20 02 01		Wraz z kompostowaniem w gospodarstwach domowych? tak/nie
Odpady z ogrodów i parków nieulegające biodegradacji	20 02 02 ,	20 02 03
Drewno	20 01 38 ,	15 01 03
Tekstylia	20 01 10 , 15 01 09	20 01 11 ,
Baterie	20 01 34 ,	20 01 33 *
Zużyte urządzenia	20 01 21 , 20 01 35 ,	20 01 23 *, 20 01 36
Inne odpady komunalne	20 03 01 , 20 03 07 ,	20 03 02 , 15 01 06
Odpady komunalne niewymienione powyżej (należy wymienić)

6. W odniesieniu do metod obliczania nr 1 i 2: W wierszach od a) do c) poniżej należy podać odpowiednie ilości lub udziały oraz kody odpadów stosowane do obliczania wytwarzania odpadów zgodnie z następującym równaniem:

a)	% papieru, metalu, tworzyw sztucznych, szkła (oraz innych jednorodnych strumieni odpadów, w przypadku metody 2) w odpadach z gospodarstw domowych (oraz w podobnych odpadach w, przypadku metody 2), określony na podstawie analizy sortowania odpadów ×

b)	roczna ilość wytworzonych odpadów z gospodarstw domowych (oraz podobnych odpadów, w przypadku metody 2) +

c)	selektywnie zebrany papier, metal, tworzywa sztuczne i szkło (oraz inne jednorodne strumienie odpadów, w przypadku metody 2) z gospodarstw domowych (oraz selektywnie zbierane podobne odpady innego pochodzenia, w przypadku metody 2) (kody odpadów 15 01, 20 01)

a)
b)
c)

7. W jaki sposób opracowuje się dane na temat przygotowania do ponownego użycia i recyklingu?

a)	Czy dane opierają się na ilościach odpadów przesyłanych do zakładów zajmujących się przetwarzaniem wstępnym (np. sortowni, zakładów mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów)? Tak/Nie Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, należy przedstawić informacje na temat wydajności recyklingu:

b)	Czy dane opierają się na ilościach odpadów przekazanych do procesu ostatecznego recyklingu? Tak/Nie

c)	Należy opisać proces zatwierdzania danych:

8. Czy wystąpiły problemy ze stosowaniem zasad obliczania odpadów ulegających biodegradacji? Tak/Nie

Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, należy opisać ten problem/te problemy:

9. Czy odpady:

a)	wysłano do innego państwa członkowskiego? (Tak/Nie)

b)	wywieziono poza Unię w celu przetworzenia? (Tak/Nie)

Jeśli odpowiedź na pytanie a) lub b) brzmi „tak”, w jaki sposób uzyskano, monitorowano i zatwierdzano współczynniki przygotowania do ponownego użycia i recyklingu tych wysyłanych lub wywiezionych ilości?

C. FORMAT ZGŁASZANIA DANYCH DOTYCZĄCYCH WYKONANIA ART. 11 UST. 2 LIT. B) DYREKTYWY 2008/98/WE W ODNIESIENIU DO ODPADÓW BUDOWLANYCH I ROZBIÓRKOWYCH

Metoda obliczeń (6)

Wytworzone odpady

(t)

Przygotowywanie do ponownego użycia

(t)

Recykling

(t)

Wypełnianie wyrobisk

(t)

Inne sposoby odzysku materiałów (7)

(t)

Łączny odzysk materiałów (8)

(t)

D. FORMAT SPRAWOZDANIA Z KONTROLI JAKOŚCI TOWARZYSZĄCEGO DANYM, O KTÓRYCH MOWA W CZĘŚCI C

I. Cel sprawozdania

II. Informacje ogólne

1. Państwo członkowskie:

2. Organizacja przedkładająca dane i opis:

3. Osoba wyznaczona do kontaktów/dane kontaktowe:

4. Rok referencyjny:

5. Data złożenia/wersja:

III. Informacje dotyczące odpadów budowlanych i rozbiórkowych

1. W jaki sposób określa się ilości wytworzonych odpadów budowlanych i rozbiórkowych? W jaki sposób ilości te odnoszą się do danych zawartych w sprawozdaniach składanych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2150/2002?

2. W jaki sposób opracowuje się dane na temat przygotowania do ponownego użycia, recyklingu, wypełniania wyrobisk i innych sposobów odzysku?

Należy dołączyć opis zastosowania definicji wypełniania wyrobisk określonej w art. 3 pkt 17a dyrektywy 2008/98/WE w kontekście sprawozdawczości dotyczącej odpadów budowlanych i rozbiórkowych oraz opis różnych procesów przetwarzania odpadów zgłoszonych w kategorii „inne sposoby odzysku” w tabeli w części C oraz ich udział (w %).

3. Czy dane opierają się na ilości odpadów przekazanych do zakładów zajmujących się przetwarzaniem wstępnym? Tak/Nie

Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, należy przedstawić informacje na temat wydajności przetwarzania wstępnego:

4. Czy dane opierają się na ilości odpadów przekazanych do procesu ostatecznego recyklingu? Tak/Nie

5. Należy opisać proces zatwierdzania danych:

6. Czy odpady:

a)	wysłano do innego państwa członkowskiego? Tak/Nie

b)	wywieziono poza Unię w celu przetworzenia? Tak/Nie

Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, w jaki sposób uzyskano, monitorowano i zatwierdzano współczynniki ponownego użycia i recyklingu tych wysyłanych lub wywiezionych ilości?

(1) Metoda obliczania wybrana na podstawie decyzji 2011/753/UE: należy tu wpisać numer wybranej metody obliczania (1–4), wg drugiej kolumny załącznika I do tej decyzji.

(2) Odpady z gospodarstw domowych lub odpady z gospodarstw domowych i podobne odpady innego pochodzenia, wymagane zgodnie z wybraną metodą obliczeniową.

(3) Przygotowane do ponownego użycia i recyklingu odpady z gospodarstw domowych lub odpady z gospodarstw domowych i podobne odpady innego pochodzenia, wymagane zgodnie z wybraną metodą obliczeniową.

(4) Rozporządzenie (WE) nr 2150/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie statystyk odpadów (Dz.U. L 332 z 9.12.2002, s. 1).

(5) W wykazie kodów odpadów ustanowionym decyzją Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2000 r. zastępującą decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3).

(6) Metoda obliczania wybrana na podstawie załącznika II do decyzji 2011/753/UE.

(7) Obejmuje to odzysk materiałów inny niż przygotowanie do ponownego użycia, recykling i wypełnianie wyrobisk.

(8) Jest to suma ilości zgłoszonych w ramach przygotowania do ponownego użycia, recyklingu, wypełniania wyrobisk i innych procesów odzysku materiałów.

ZAŁĄCZNIK V

DANE NA TEMAT ODPADÓW KOMUNALNYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 7 UST. 2

A. FORMAT ZGŁASZANIA DANYCH

Odpady komunalne	Wytwarzanie odpadów (1) (t)	Selektywne zbieranie (t)	Przygotowanie do ponownego użycia (t)	Recykling (t)	Odzysk energii (2) (t)	Inny rodzaj odzysku (3) (t)
Łącznie
Metale
Metale wydzielone po spaleniu odpadów komunalnych (4)
Szkło
Tworzywa sztuczne
Papier i tektura
Bioodpady
Bioodpady posegregowane i poddane recyklingowi u źródła (5)
Drewno
Tekstylia
Sprzęt elektryczny i elektroniczny
Baterie
Odpady wielkogabarytowe (6)
Odpady zmieszane
Inne
Pola ciemnoszare: sprawozdawczość nie ma zastosowania. Pola jasnoszare: sprawozdawczość jest dobrowolna, z wyjątkiem metali posegregowanych i poddanych recyklingowi po spaleniu odpadów komunalnych i bioodpadów posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła, w przypadku gdy państwa członkowskie biorą te strumienie odpadów pod uwagę przy obliczaniu docelowej wielkości recyklingu.

B. FORMAT SPRAWOZDANIA Z KONTROLI JAKOŚCI TOWARZYSZĄCEGO DANYM, O KTÓRYCH MOWA W CZĘŚCI A

I. Cele sprawozdania

Cele sprawozdania z kontroli jakości to:

1.	kontrola kompleksowości stosowania przez państwa członkowskie definicji odpadów komunalnych;

2.	ocena jakości procesów zbierania danych, w tym zakresu i zatwierdzania źródeł danych administracyjnych oraz statystycznej wiarygodności podejść opartych na badaniach;

3.	zrozumienie powodów istotnych zmian w przekazywanych danych między latami referencyjnymi oraz zagwarantowanie dokładności tych danych;

4.	zagwarantowanie stosowania przepisów i wspólnych metod pomiaru metali wydzielonych po spaleniu odpadów komunalnych; oraz

5.	sprawdzenie zgodności ze szczególnymi wymogami ustanowionymi w zasadach obliczania docelowej wielkości recyklingu.

II. Informacje ogólne

1. Państwo członkowskie:

2. Organizacja przedkładająca dane i opis:

3. Osoba wyznaczona do kontaktów/dane kontaktowe:

4. Rok referencyjny:

5. Data złożenia/wersja:

6. Link do danych opublikowanych przez państwo członkowskie (jeżeli dotyczy):

III. Informacje dotyczące odpadów komunalnych

1. Opis jednostek zaangażowanych w zbieranie danych

Nazwa instytucji	Opis kluczowych obowiązków

W stosownych przypadkach dodać wiersze

2. Czy dane dotyczące odpadów komunalnych zgłoszone w części A zostaną wykorzystywane do wykazania zgodności z wartością docelową określoną w art. 11 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2008/98/WE? Tak/Nie

3. Opis zastosowanych metod

3.1. Wytwarzanie odpadów komunalnych

3.1.1. Metody określania wytwarzania odpadów komunalnych (zaznaczyć krzyżykiem lub wpisać w ostatniej kolumnie)

Składnik odpadów komunalnych	Dane administracyjne	Badania	Rejestr elektroniczny	Dane od podmiotów gospodarujących odpadami	Dane z gmin	Dane z systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta	Inne (wyszczególnić)
Łącznie
Metale
Szkło
Tworzywa sztuczne
Papier i tektura
Bioodpady
Drewno
Tekstylia
Sprzęt elektryczny i elektroniczny
Baterie
Odpady wielkogabarytowe
Odpady zmieszane
Inne (wyszczególnić)

3.1.2. Opis metody zastosowanej do wdrożenia definicji odpadów komunalnych w krajowych systemach zbierania danych, w tym metody wykorzystywanej do zbierania danych dotyczących frakcji odpadów komunalnych innych niż pochodzące z gospodarstw domowych

3.1.3. Kody statystyczne, stosowanie kodów odpadów i weryfikacja danych dotyczących wytwarzania odpadów komunalnych

Składnik odpadów komunalnych	Kody odpadów (7)	Inna stosowana klasyfikacja	Proces weryfikacji
Składnik odpadów komunalnych	Kody odpadów (7)	Inna stosowana klasyfikacja	Kontrola krzyżowa (tak/nie)	Kontrola szeregów czasowych (tak/nie)	Audyt (tak/nie)	Opis procedury weryfikacji
Metale	20 01 40 , 15 01 04 , 15 01 11 *
Szkło	20 01 02 , 15 01 07
Tworzywa sztuczne	20 01 39 , 15 01 02
Papier i tektura	20 01 01 , 15 01 01
Bioodpady	20 01 08 , 20 01 25 , 20 02 01
Drewno	20 01 37 *, 20 01 38 , 15 01 03
Tekstylia	20 01 10 , 20 01 11 , 15 01 09
Sprzęt elektryczny i elektroniczny	20 01 21 , 20 01 23 , 20 01 35 *, 20 01 36
Baterie	20 01 33 *, 20 01 34
Odpady wielkogabarytowe	20 03 07
Odpady zmieszane	20 03 01 , 15 01 06
Inne (wyszczególnić)	20 01 13 , 20 01 14 , 20 01 15 , 20 01 17 , 20 01 19 , 20 01 26 , 20 01 27 , 20 01 28 , 20 01 29 , 20 01 30 , 20 01 31 , 20 01 32 , 20 01 41 , 20 01 99 , 20 02 03 , 20 03 02 , 20 03 03 , 20 03 99 , 15 01 05 , 15 01 10

3.1.4. Metody szacowania składu mieszanych odpadów komunalnych wytworzonych w odniesieniu do każdego materiału

3.1.5. Szacunkowy udział odpadów pochodzących z gospodarstw domowych w odpadach komunalnych (w %) oraz sposób jego obliczenia

3.1.6. Sposoby wyłączania odpadów o charakterze i składzie różnym od odpadów z gospodarstw domowych, a w szczególności:

—	odpadów opakowaniowych i zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego z komercyjnych i przemysłowych źródeł, które nie są podobne do odpadów wytwarzanych przez gospodarstwa domowe, oraz

—	rodzajów odpadów wytwarzanych przez gospodarstwa domowe, ale niebędących częścią odpadów komunalnych, takich jak odpady budowlane i rozbiórkowe.

3.1.7. Wyjaśnienie szacunków wykorzystanych do pokrycia luk w danych dotyczących wytworzonych odpadów komunalnych w odniesieniu do ilości odpadów wytwarzanych przez gospodarstwa domowe (na przykład z powodu niepełnego objęcia gospodarstw domowych systemami zbiórki) oraz podobnych odpadów (na przykład z powodu niepełnego objęcia podobnych odpadów danymi dotyczącymi zbiórki odpadów).

3.1.8. Różnice w stosunku do danych zgłoszonych w poprzednich latach

Wyjaśnienie wszelkich istotnych zmian metodologicznych w podejściu do zbierania danych dotyczących odpadów komunalnych stosowanych w bieżącym roku referencyjnym w porównaniu do podejścia zastosowanego w poprzednich latach referencyjnych (w szczególności korekt retrospektywnych, ich charakteru oraz tego, czy w odniesieniu do danego roku należy zgłosić przerwę w szeregu).

Szczegółowe wyjaśnienie przyczyn różnicy tonażu dla każdego składnika odpadów komunalnych, dla którego odchylenie w stosunku do danych zgłoszonych za poprzedni rok referencyjny wynosi ponad 10 %.

Składnik odpadów komunalnych	Odchylenie (%)	Główna przyczyna odchylenia

W stosownych przypadkach dodać wiersze

3.2. Zarządzanie odpadami komunalnymi

3.2.1. Klasyfikacja procesów przetwarzania

Informacje dotyczące klasyfikacji procesów przetwarzania (jeżeli stosowana jest standardowa klasyfikacja, taka jak kody procesów unieszkodliwiania lub procesów odzysku określone w załącznikach I i II do dyrektywy 2008/98/WE, należy odnieść się do nazwy lub określić i opisać wszystkie zastosowane odpowiednie kategorie).

3.2.2. Opis metod określania ilości przetwarzanych odpadów komunalnych (zaznaczyć krzyżykiem)

Metody zbierania danych/Rodzaje odpadów komunalnych	Dane administracyjne	Badania	Rejestr elektroniczny	Dane od podmiotów gospodarujących odpadami	Dane z gmin	Dane z systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta	Inne (wyszczególnić)
Łącznie
Metale
Szkło
Tworzywa sztuczne
Papier i tektura
Bioodpady
Drewno
Tekstylia
Sprzęt elektryczny i elektroniczny
Baterie
Odpady wielkogabarytowe
Odpady zmieszane
Inne (wyszczególnić)

Dodatkowe informacje na temat metod, w tym kombinacji zastosowanych metod

3.2.3. Przygotowywanie do ponownego użycia

Opis sposobu obliczenia ilości przygotowanych do ponownego użycia.

3.2.4. Opis zastosowanych punktów pomiarowych recyklingu, np. w punkcie obliczeniowym lub po zakończeniu sortowania przy odjęciu odpowiednio materiałów niedocelowych, i kryteriów zniesienia statusu odpadu itp., w tym w stosownych przypadkach różnic na poziomie regionalnym i lokalnym oraz dla gospodarstw domowych i podobnych odpadów

Składnik odpadów komunalnych	Opis zastosowanych punktów pomiarowych
Metale
Metale w popiele dennym pochodzącym ze spalania
Szkło
Tworzywa sztuczne
Papier i tektura
Bioodpady
Drewno
Tekstylia
Sprzęt elektryczny i elektroniczny
Baterie
Odpady wielkogabarytowe
Inne

Szczegółowy opis zastosowanej metody obliczania ilości materiałów niedocelowych, w stosownych przypadkach usuwanych między punktami pomiarowymi i punktami obliczeniowym.

3.2.5. Opis metody stosowanej do określenia w odniesieniu do każdego materiału ilości materiałów pochodzących z recyklingu zawartych w produktach odpadowych złożonych z wielu materiałów.

3.2.6. Zastosowanie średnich poziomów strat (ALR)

Opis posortowanych odpadów, do których stosuje się ALR, rodzaje sortowni, do których stosuje się różne ALR, metodologiczne podejście do obliczania ALR w takim punkcie/takich punktach, z uwzględnieniem dokładności statystycznej wszelkich wykorzystanych badań lub charakteru wszelkich specyfikacji technicznych.

Posortowany materiał odpadowy i rodzaj sortowni	Zastosowany ALR (w %)	Opis

W stosownych przypadkach dodać wiersze

3.2.7. Przypisanie odpadów do źródeł komunalnych i innych niż komunalne w punkcie pomiarowym

Opis metody zastosowanej do wyłączenia odpadów innych niż komunalne (dopuszczalne jest zagregowanie danych dla zakładów podobnego rodzaju).

Odpady/Kody odpadów	Rodzaj zakładu	Udział odpadów komunalnych (%)	Opis metod zastosowanych do uzyskania udziału procentowego

W stosownych przypadkach dodać wiersze

3.2.8. Przypisanie odpadów do różnych państw członkowskich w punkcie pomiarowym

Opis metody zastosowanej do wyłączenia odpadów pochodzących z innego państwa członkowskiego lub z krajów trzecich (dopuszczalne jest zagregowanie danych dla zakładów podobnego rodzaju).

Odpady/Kody odpadów	Rodzaj zakładu	Udział odpadów z danego państwa członkowskiego (%)	Opis metod zastosowanych do uzyskania udziału procentowego

W stosownych przypadkach dodać wiersze

3.2.9. Recykling bioodpadów komunalnych nieposegregowanych lub posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła (stosowne do 2026 r.)

Informacje o środkach mających zapewnić spełnienie warunków określonych w art. 11a ust. 4 akapit pierwszy dyrektywy 2008/98/WE w odniesieniu do recyklingu bioodpadów komunalnych nieposegregowanych lub posegregowanych i poddawanych recyklingowi u źródła.

3.2.10. Bioodpady posegregowane i poddane recyklingowi u źródła

Ogólny opis zastosowanej metody, w tym stosowanie pomiaru bezpośredniego i pośredniego oraz zastosowanej uproszczonej metody pomiaru bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła.

Opis metod stosowanych do uzyskania liczby aktywnych jednostek recyklingu lub liczby osób uczestniczących w recyklingu bioodpadów komunalnych segregowanych u źródła za pomocą rejestrów lub badań oraz do zapewnienia, że liczba aktywnych jednostek recyklingu obejmuje tylko jednostki recyklingu aktywnie wykorzystywane przez wytwórców odpadów.

Opis metod ustalania ilości bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła na potrzeby wzorów określonych w załączniku II.

Szczegółowy opis badań, w tym ich częstotliwości, podpróbek, poziomów ufności i przedziałów ufności.

Opis środków mających zapewnić, że zgłoszone ilości bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi u źródła, nie są zawyżone (w tym zastosowanie współczynnika utraty wilgoci).

Opis środków mających zapewnić prawidłowe przetwarzanie bioodpadów komunalnych posegregowanych i poddanych recyklingowi oraz wykorzystanie materiału wyjściowego pochodzącego z recyklingu z korzyścią dla rolnictwa lub poprawy stanu środowiska.

3.2.11. Metale wydzielone po spaleniu odpadów komunalnych

Szczegółowy opis metody zbierania danych do obliczenia ilości metali wydzielonych z popiołu dennego pochodzącego ze spalania.

Opis podejścia zastosowanego do pomiaru całkowitej ilości koncentratu metalu pozyskanego z popiołu dennego spalarni.

Opis metody oszacowania poziomu zawartości metali w całkowitej ilości koncentratu metalu, w tym wiarygodności wszelkich przeprowadzonych badań.

Opis metody szacowania udziału odpadów komunalnych wprowadzanych do spalarni, w tym wiarygodności wszelkich przeprowadzonych badań.

3.2.12. Inne sposoby odzysku odpadów

Opis różnych procesów przetwarzania odpadów zgłoszonych w kategorii „inne sposoby odzysku” w tabeli w części A i ich udział (w %).

3.2.13. Informacje dotyczące znaczenia tymczasowego składowania odpadów dla ilości odpadów przetworzonych w danym roku oraz wszelkich danych szacunkowych dotyczących odpadów poddanych recyklingowi w bieżącym roku referencyjnym po ich czasowym składowaniu w poprzednim roku referencyjnym/poprzednich latach referencyjnych oraz ilości odpadów przeznaczonych do czasowego składowania w bieżącym roku referencyjnym

3.2.14. Różnice w stosunku do danych zgłoszonych za poprzednie lata referencyjne

Istotne zmiany w metodzie obliczania stosowanej w bieżącym roku referencyjnym w porównaniu do metody obliczania zastosowanej w poprzednich latach referencyjnych, o ile nastąpiły (w szczególności korekt retrospektywnych, ich charakteru oraz tego, czy w odniesieniu do danego roku należy zgłosić przerwę w szeregu).

Szczegółowe wyjaśnienie przyczyn różnic w tonażu (które strumienie odpadów, sektory lub szacunki spowodowały tę różnicę i co jest ich przyczyną) dla każdego składnika odpadów komunalnych poddanych recyklingowi, który wykazuje ponad 10 % odchylenia w stosunku do danych zgłoszonych za poprzedni rok referencyjny.

Składnik odpadów komunalnych	Odchylenie (%)	Główna przyczyna odchylenia

W stosownych przypadkach dodać wiersze

3.2.15. Weryfikacja danych dotyczących recyklingu odpadów komunalnych

Składnik odpadów komunalnych	Proces weryfikacji
Składnik odpadów komunalnych	Kontrola krzyżowa (tak/nie)	Kontrola szeregów czasowych (tak/nie)	Audyt (tak/nie)	Opis procedury weryfikacji
Metale
Metale w popiele dennym pochodzącym ze spalania
Szkło
Tworzywa sztuczne
Papier i tektura
Bioodpady
Drewno
Tekstylia
Sprzęt elektryczny i elektroniczny
Baterie
Odpady wielkogabarytowe
Odpady zmieszane
Inne

4. Dokładność danych

4.1.1. Opis głównych kwestii mających wpływ na dokładność danych dotyczących wytwarzania i przetwarzania odpadów komunalnych, w tym błędów dotyczących pobierania próbek, zakresu, pomiaru, przetwarzania i braku odpowiedzi

4.1.2. Wyjaśnienie zakresu i ważności badań w celu zebrania danych dotyczących wytwarzania i przetwarzania odpadów komunalnych

4.1.3. Wykorzystane badania statystyczne dotyczące wytwarzania i przetwarzania odpadów komunalnych

Składnik odpadów komunalnych	Rok	Odsetek populacji objęty ankietą	Dane (tony)	Poziom ufności	Margines błędu	Szczegółowe dane dotyczące korekt z roku badania na bieżący rok	Inne szczegóły

W stosownych przypadkach dodać wiersze

IV. Poufność

Uzasadnienie wstrzymania publikacji konkretnych części niniejszego sprawozdania z kontroli jakości, jeśli złożono o nie wniosek.

V. Główne krajowe strony internetowe, dokumenty referencyjne i publikacje

C. FORMAT SPRAWOZDANIA W SPRAWIE ŚRODKÓW PODJĘTYCH ZGODNIE Z ART. 11A UST. 3 I 8 DYREKTYWY 2008/98/WE

1. Szczegółowy opis systemu kontroli jakości i identyfikowalności odpadów komunalnych, o których mowa w art. 11a ust. 3 i 8 dyrektywy 2008/98/WE

2. Kontrola jakości i identyfikowalność odpadów komunalnych przetwarzanych poza terytorium państwa członkowskiego

Składnik odpadów komunalnych	Poddane ostatecznemu przetwarzaniu w danym państwie członkowskim (tak/nie)	Wysyłane do innego państwa członkowskiego UE (tak/nie)	Wywiezione poza UE (tak/nie)	Opis konkretnych środków kontroli jakości i identyfikowalności odpadów komunalnych, w szczególności w odniesieniu do monitorowania i zatwierdzania danych
Metale
Metale w popiele dennym pochodzącym ze spalania
Szkło
Tworzywa sztuczne
Papier i tektura
Bioodpady
Drewno
Tekstylia
Sprzęt elektryczny i elektroniczny
Baterie
Odpady wielkogabarytowe
Odpady zmieszane
Inne

3. Szczegółowy opis środków umożliwiających eksporterowi wykazanie zgodności przemieszczenia odpadów z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (8) oraz przetwarzania ich w warunkach zasadniczo odpowiadających wymaganym na podstawie odpowiednich przepisów unijnych ochrony środowiska.

(1) lość wytworzonych odpadów w odniesieniu do każdego materiału może opierać się na danych dotyczących selektywnie zebranych odpadów oraz na danych szacunkowych pochodzących z regularnie aktualizowanych badań składu odpadów komunalnych. W przypadku braku takich badań, można stosować kategorię „odpady zmieszane”.

(2) Obejmuje to spalanie z odzyskiem energii i ponowne przetwarzanie odpadów, które mają być wykorzystywane jako paliwo lub w inny sposób do wytwarzania energii. Waga odpadów poddanych odzyskowi energii w odniesieniu do każdego materiału może opierać się na danych szacunkowych pochodzących z regularnie aktualizowanych badań na temat składu odpadów komunalnych. W przypadku braku takich badań, można stosować kategorię „odpady zmieszane”.

(3) Nie dotyczy to przygotowania do ponownego użycia, recyklingu i odzysku energii, ale obejmuje wypełnianie wyrobisk.

(4) Metale wydzielone po spaleniu odpadów komunalnych zgłasza się osobno i nie uwzględnia się ich w wierszu dotyczącym metali ani w całkowitej ilości odpadów poddanych procesom odzysku energii.

(5) Bioodpady posegregowane i poddane recyklingowi u źródła zgłasza się osobno i nie należy ich uwzględniać w wierszu dotyczącym bioodpadów.

(6) Pozycja ta obejmuje duże ilości odpadów, które wymagają specyficznego procesu zbierania i przetwarzania, jak meble i materace.

(7) Kody odpadów ustanowione decyzją 2000/532/WE.

(8) Rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1).

ZAŁĄCZNIK VI

DANE DOTYCZĄCE MINERALNYCH I SYNTETYCZNYCH OLEJÓW SMAROWYCH I PRZEMYSŁOWYCH ORAZ OLEJÓW ODPADOWYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 7 UST. 3

A. FORMAT ZGŁASZANIA DANYCH

Tabela 1

Sprawozdawczość w zakresie danych dotyczących wprowadzania do obrotu mineralnych i syntetycznych olejów smarowych i przemysłowych oraz przetwarzania olejów odpadowych

Oleje wprowadzone do obrotu (5)

(t)

Wytworzony olej odpadowy (6) (olej suchy)

(t)

Zebrane selektywnie (7) oleje odpadowe

(t)

Wywiezione (8) oleje odpadowe

(t)

Przywiezione (9) oleje odpadowe

(t)

Regeneracja (10)

(t)

Inny sposób recyklingu (11)

(t)

Odzysk energii (12) (R1)

(t)

Unieszkodliwianie (13)

(t)

w tym woda

olej suchy (14)

w tym woda

olej suchy (14)

w tym woda

olej suchy (14)

w tym woda

olej suchy

w tym woda

olej suchy

w tym woda

olej suchy

w tym woda

olej suchy

Oleje silnikowe i oleje przekładniowe (1)

Oleje przemysłowe (2)

Oleje przemysłowe (tylko emulsje) (3)

Oleje i koncentraty z segregacji (4)

Pola ciemnoszare: sprawozdawczość nie ma zastosowania.

(10–13)

Zgłoszone ilości odnoszą się do oleju odpadowego zebranego selektywnie. Suma wartości dla oleju suchego w kolumnach 6–9 powinna być równa sumie wartości dla oleju suchego w kolumnie 3 dostosowanej w przypadku wywiezionych i przywiezionych olejów odpadowych (kolumna 3 – kolumna 4 + kolumna 5 = kolumna 6 + kolumna 7 + kolumna 8 + kolumna 9).

Zgodnie z definicją regeneracji olejów odpadowych zawartą w art. 3 ust. 18 dyrektywy 2008/98/WE, z wyłączeniem olejów regenerowanych stosowanych do odzysku energii lub jako paliwa.

Tabela 2

Sprawozdawczość w zakresie danych dotyczących przetwarzania olejów odpadowych

1	2	3	4	5
Rodzaj materiału wyjściowego po odzysku	Regeneracja (10) (t)	Inny sposób recyklingu (t)	Odzysk energii lub ponowne przetwarzanie na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa (w tym regenerowane oleje wykorzystywane jako paliwo) (t)	Unieszkodliwianie (D10) (t)
Oleje bazowe regenerowane – grupa I (11) (12)
Oleje bazowe regenerowane – grupa II (13)
Oleje bazowe regenerowane – grupa III (14)
Oleje bazowe regenerowane – grupa IV (15)
Produkty pochodzące z recyklingu (16) (należy określić)
Produkty paliwowe przeznaczone do odzysku energii poza terenem zakładu – lekki olej opałowy
Produkty paliwowe przeznaczone do odzysku energii poza terenem zakładu – destylowany olej opałowy
Produkty paliwowe przeznaczone do odzysku energii poza terenem zakładu – ciężki olej opałowy
Produkty paliwowe przeznaczone do odzysku energii poza terenem zakładu – odzyskany olej opałowy
Produkty paliwowe przeznaczone do odzysku energii poza terenem zakładu – przetworzony olej opałowy
Odzysk energii na terenie zakładu (17)
Inne (należy określić i dodać wiersze w zależności od potrzeby)
Pola ciemnoszare: sprawozdawczość nie ma zastosowania.

Tabela 3

Sprawozdawczość w zakresie danych dotyczących wprowadzania do obrotu mineralnych i syntetycznych olejów smarowych i przemysłowych oraz przetwarzania olejów odpadowych innych niż wymienione w tabeli 1

Zebrane (1) oleje odpadowe (t)

Wywiezione (2) Oleje odpadowe (t)

Przywiezione (3) oleje odpadowe (t)

Unieszkodliwianie4 (D10) (t)

Regeneracja (t) (5)

Inny sposób recyklingu (6) (t)

Odzysk energii (t) (7)

w tym woda

olej suchy

w tym woda

olej suchy

w tym woda

olej suchy

w tym woda

olej suchy

w tym woda

olej suchy

w tym woda

olej suchy

w tym woda

olej suchy

Oleje procesowe

Oleje przemysłowe niebędące olejami smarowymi

Smary stałe

Ekstrakty z rafinacji smaru

Oleje zęzowe

Pola jasnoszare: sprawozdawczość dobrowolna.

(1–7)

Zob. kolumny 3–9 w tabeli 1 oraz odpowiednie uwagi do objaśnień użytych terminów.

Tabela 4

Wartości odniesienia do celów obliczania wytworzonego oleju odpadowego

	1
	Frakcja olejów wprowadzonych do obrotu (w %)
Oleje silnikowe i oleje przekładniowe
Oleje silnikowe	52
Oleje przekładniowe	76
Oleje przemysłowe
Oleje maszynowe	50
Oleje hydrauliczne	75
Oleje turbinowe	70
Oleje transformatorowe	90
Oleje stosowane jako nośniki ciepła	90
Oleje sprężarkowe	50
Oleje bazowe	50
Oleje do obróbki metali stosowane w emulsjach	49

B. FORMAT SPRAWOZDANIA Z KONTROLI JAKOŚCI TOWARZYSZĄCEGO DANYM, O KTÓRYCH MOWA W CZĘŚCI A

I. Informacje ogólne

1. Państwo członkowskie:

2. Organizacja przedkładająca dane i opis:

3. Osoba wyznaczona do kontaktów/dane kontaktowe:

4. Rok referencyjny:

5. Data złożenia/wersja:

6. Link do danych opublikowanych przez państwo członkowskie (jeżeli dotyczy):

II. Informacje na temat olejów wprowadzonych do obrotu oraz olejów odpadowych

1. Metody zbierania danych (należy oznaczyć odpowiednią kolumnę krzyżykiem, należy wypełnić ostatnią kolumnę)

Metody zbierania danych/Zestaw danych	Dane administracyjne	Badania	Rejestr elektroniczny	Dane od podmiotów gospodarujących odpadami	Dane z systemów rozszerzonej odpowiedzialności producenta	Inne (wyszczególnić)	Szczegółowy opis metody
Oleje wprowadzone do obrotu
Zebrane oleje odpadowe
Regeneracja olejów odpadowych
Pozostałe sposoby recyklingu olejów odpadowych
Odzyskiwanie energii z olejów odpadowych
Unieszkodliwianie olejów odpadowych

Dodać wiersze dotyczące przetwarzania określonych rodzajów oleju odpadowego

2. Opis metody zastosowanej do określenia ilości wytworzonego oleju odpadowego

3. Opis metody zastosowanej do określenia zawartości suchego oleju w oleju odpadowym (np. analiza chemiczna zawartości wody, wiedza specjalistyczna itp.)

4. Opis materiałów wyjściowych pochodzących z obróbki olejów odpadowych zgłoszonych w kategorii „inny sposób recyklingu” oraz wskazanie ich ilości

5. Opis metody zastosowanej do określenia ilości oleju odpadowego wykorzystanego jako paliwo

6. Dane dotyczące przetwarzania oleju odpadowego poza terytorium państwa członkowskiego

7. Szczegółowy opis konkretnych środków kontroli jakości i identyfikowalności olejów odpadowych w odniesieniu do monitorowania i zatwierdzania danych

8. Opis źródeł danych dotyczących przetwarzania olejów odpadowych w innym państwie członkowskim lub poza Unią (np. rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 lub dane pierwotne od podmiotu zajmującego się przetwarzaniem) oraz jakości danych

9. Opis wszelkich trudności związanych ze zbieraniem danych od przetwórców znajdujących się w innym państwie członkowskim lub poza Unią

10. Opis środków umożliwiających eksporterowi olejów odpadowych wywożonych poza Unię wykazanie zgodności przemieszczenia odpadów z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 oraz przetwarzania ich w warunkach zasadniczo odpowiadających wymaganym na podstawie odpowiednich przepisów unijnych ochrony środowiska.

11. Dokładność danych

11.1. Opis głównych kwestii mających wpływ na jakość i dokładność danych dotyczących wytwarzania, zbierania i przetwarzania olejów odpadowych, w tym błędów dotyczących pobierania próbek, zakresu, pomiaru, przetwarzania i braku odpowiedzi

11.2. Kompletność zbieranych danych dotyczących mineralnych i syntetycznych olejów smarowych i przemysłowych oraz olejów odpadowych

Szczegółowe informacje dotyczące zakresu, w jakim źródła danych obejmują wszystkie ilości mineralnych i syntetycznych olejów smarowych i przemysłowych wprowadzane do obrotu oraz olejów odpadowych zebranych i poddanych obróbce oraz dotyczące wszelkich ilości dodanych przy użyciu oszacowań, w tym informacje na temat sposobu ustalania danych szacunkowych oraz tego, jaką część całkowitej ilości tych danych stanowią dane pochodzące z tych źródeł.

11.3. Różnice w stosunku do danych z poprzedniego roku referencyjnego

Istotne zmiany w metodzie obliczania dla bieżącego roku odniesienia w porównaniu z metodą obliczania zastosowaną w odniesieniu do poprzedniego roku/lat.

Szczegółowe wyjaśnienie przyczyn różnic w tonażu (które oleje odpadowe, sektory lub szacunki spowodowały tę różnicę i co jest ich przyczyną) dla każdej kategorii przetwarzanych olejów odpadowych, która wykazuje ponad 10 % odchylenia w stosunku do danych zgłoszonych za poprzedni rok referencyjny.

Kategoria oleju odpadowego i sposób przetwarzania	Odchylenie (%)	Główna przyczyna odchylenia

W stosownych przypadkach dodać wiersze

III. Poufność

Uzasadnienie wstrzymania publikacji konkretnych części niniejszego sprawozdania, jeśli złożono o nie wniosek.

IV. Główne krajowe strony internetowe, dokumenty referencyjne i publikacje

Obejmuje to sprawozdania dotyczące aspektów jakości danych, zakresu lub innych aspektów egzekwowania, takich jak: sprawozdania dotyczące najlepszych praktyk w zakresie zbierania i przetwarzania oleju odpadowego oraz sprawozdania dotyczące przywozu, wywozu lub strat oleju.

(1) W tym oleje silnikowe i oleje przekładniowe (sektor motoryzacyjny, lotniczy, morski, przemysłowy i inne); z wyłączeniem smarów stałych i olejów zęzowych.

(2) W tym oleje maszynowe, oleje hydrauliczne, oleje turbinowe, oleje transformatorowe, oleje stosowane jako nośniki ciepła, oleje sprężarkowe, oleje bazowe; z wyłączeniem smarów stałych i olejów stosowanych do emulsji.

(3) W tym oleje do obróbki metali; w przypadku gdy krajowa sprawozdawczość nie rozróżnia olejów przemysłowych stosowanych w emulsjach lub w inny sposób, można podać te dane, jako zagregowane dane dotyczące olejów przemysłowych w wierszu „oleje przemysłowe”.

(4) Tylko oleje odpadowe objęte kodem 190207* decyzji 2000/532/WE.

(5) Oleje wprowadzone do obrotu w danym państwie członkowskim, z uwzględnieniem strat z tytułu wywozu (np. wywóz samochodów osobowych) i zysków w przywozie (np. przywóz samochodów osobowych).

(6) Ilość olejów odpadowych z uwzględnieniem strat związanych ze stratami przy przeładunku i stratami podczas użytkowania. Ilość wytworzonych olejów odpadowych może być obliczana na podstawie statystyk krajowych lub przy użyciu wartości odniesienia wymienionych w tabeli 4.

(7) Oleje odpadowe zebrane selektywnie. W przypadku, gdy ilość zebranych olejów odpadowych jest określana objętościowo, odpowiadającą jej masę określa się stosując współczynnik konwersji 0,9 tony/m3.

(8) Olej odpadowy wywieziony do innego kraju (z uwzględnieniem kategorii odpadów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1013/2006).

(9) Olej odpadowy wytworzony w innym państwie i przywieziony z tego państwa (z uwzględnieniem kategorii odpadów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1013/2006).

(11) Recykling inny niż regeneracja, np. jako olej fluksowy.

(12) W tym wykorzystanie olejów odzyskanych jako paliwa, zgodnie z definicją odzysku zawartą w art. 3 ust. 15 dyrektywy 2008/98/WE.

(13) Proces unieszkodliwiania D10 Przekształcanie termiczne na lądzie zgodnie z załącznikiem 1 do dyrektywy 2008/98/WE.

(14) Oleje odpadowe z wyłączeniem zawartości wody. Zawartość suchego oleju ustala się poprzez pomiar zawartości wody. W przypadku olejów odpadowych innych niż emulsje zawartość suchej masy może być ewentualnie oznaczana przez przyjęcie, że zawartość wody wynosi 8 %. W przypadku suchego oleju w emulsjach zawartość suchej masy może być ewentualnie oznaczana przez przyjęcie, że zawartość wody wynosi 90 %.

(10) Ilość olejów zregenerowanych. Suma wpisów w kolumnie 2 tabeli 2 podzielona przez sumę wpisów w kolumnie 6 tabeli 1 odpowiada sprawności przemiany podczas regeneracji olejów.

(11) Grupa I olejów bazowych zawiera mniej niż 90 % tłuszczów nasyconych lub więcej niż 0,03 % siarki i ma wskaźnik lepkości większy lub równy 80 i mniejszy niż 120.

(12) W przypadku gdy krajowa sprawozdawczość nie rozróżnia grup I–IV, zagregowane dane dotyczące zregenerowanych olejów bazowych podaje się w wierszu „inne”.

(13) Grupa II olejów bazowych zawiera przynajmniej 90 % tłuszczów nasyconych i nie więcej niż 0,03 % siarki oraz ma wskaźnik lepkości większy lub równy 80 i mniejszy niż 120.

(14) Grupa III olejów bazowych zawiera przynajmniej 90 % tłuszczów nasyconych i nie więcej niż 0,03 % siarki oraz ma wskaźnik lepkości większy lub równy 120.

(15) Grupa IV olejów bazowych to polialfaolefiny. Olej bazowy nieujęty w grupach I–IV podaje się w wierszu „inne”.

(16) Obejmuje produkty pochodzące z innego sposobu recyklingu olejów odpadowych zgłoszonego w kolumnie 7 tabeli 1.

(17) Odzyskiwanie energii w zakładzie oznacza odzyskiwanie olejów odpadowych poprzez wewnętrzne wykorzystanie energii, np. w rafinerii.

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/101

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/1005

z dnia 19 czerwca 2019 r.

stanowiąca, że tymczasowe zawieszenie preferencyjnego cła nie jest odpowiednie w odniesieniu do przywozu bananów pochodzących z Nikaragui

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 20/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie wprowadzenia w życie dwustronnej klauzuli ochronnej i mechanizmu stabilizacyjnego dotyczącego bananów, zawartych w Umowie ustanawiającej stowarzyszenie między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ameryką Środkową, z drugiej strony (1), w szczególności jego art. 15 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Umowa ustanawiająca stowarzyszenie między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ameryką Środkową, z drugiej strony (2) („umowa”),wprowadziła mechanizm stabilizacyjny dotyczący bananów, który zaczął być stosowany tymczasowo w odniesieniu do państw Ameryki Środkowej w 2013 r., a w odniesieniu do Nikaragui – w dniu 1 sierpnia 2013 r.

(2)

W mechanizmie stabilizacyjnym dotyczącym bananów, który został wprowadzony rozporządzeniem (UE) nr 20/2013, wskazano, że w razie przekroczenia wielkości progowej przywozu świeżych bananów (pozycja 0803 90 10 Nomenklatury scalonej Unii Europejskiej z dnia 1 stycznia 2012 r.) z jednego z tych państw Komisja przyjmuje akt wykonawczy w celu tymczasowego zawieszenia cła preferencyjnego stosowanego do przywozu świeżych bananów z tego państwa albo ustalenia, że takie zawieszenie cła nie jest odpowiednie.

(3)	W dniu 25 marca 2019 r. przywóz do Unii świeżych bananów pochodzących z Nikaragui przekroczył określoną wielkość progową przywozu wynoszącą 14 500 ton, jak określono w załączniku do rozporządzenia (UE) nr 20/2013.

(4)

Na mocy art. 15 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 20/2013 Komisja rozważyła wpływ omawianego przywozu na sytuację unijnego rynku bananów w celu ustalenia, czy należy zawiesić preferencyjną stawkę celną. Komisja zbadała wpływ tego przywozu na poziom cen w Unii, zmiany wielkości przywozu z innych źródeł oraz ogólną stabilność unijnego rynku świeżych bananów.

(5)	W momencie przekroczenia wielkości progowej przywozu ustalonej na 2019 r. przywóz świeżych bananów z Nikaragui stanowił 1,5 % przywozu do Unii świeżych bananów objętych mechanizmem stabilizacyjnym.

(6)

W tym samym czasie przywóz z dużych państw wywozu, z którymi Unia również zawarła umowy o wolnym handlu – a mianowicie z Kolumbii, Ekwadoru i Kostaryki – wynosił odpowiednio 14,4 %, 19,3 % i 16,9 % ustalonej dla nich wielkości progowej przywozu. „Niewykorzystane” ilości w ramach mechanizmu stabilizacji, które wynosiły około 5 mln ton, znacznie przewyższają łączny przywóz z Nikaragui odnotowany w dniu 25 marca 2019 r., który wynosił 15 600 ton.

(7)

Średnia cena importowa z Nikaragui wynosiła 572 EUR/t w pierwszych dwóch miesiącach 2019 r., czyli była o 16 % niższa niż średnia cena importowa świeżych bananów przywożonych z innych państw do Unii (648 EUR/t). W 2018 r. średnia cena importowa bananów z Nikaragui była o 26 % niższa niż średnia cena importowa świeżych bananów przywożonych z innych państw do Unii.

(8)

W związku z tym, chociaż średnia cena hurtowa bananów, przywożonych ze wszystkich miejsc pochodzenia, była w styczniu i lutym 2019 r. o 8,3 % niższa niż odpowiadająca cena w styczniu i lutym 2018 r. (944 EUR /t w styczniu i lutym 2019 r. w porównaniu z 1 029 EUR/t w styczniu i lutym 2018 r.), średnia cena hurtowa bananów wyprodukowanych w Unii w styczniu i lutym 2019 r. była o 7,7 % wyższa niż w styczniu i w lutym 2018 r. (1 086 EUR/t w pierwszym przypadku w porównaniu z 1 008 EUR/t w drugim przypadku).

(9)

Ponieważ przywóz bananów z Nikaragui jest niewielki, nie miał on wpływu na unijną cenę rynkową bananów. Nic nie wskazuje zatem, by stabilność rynku unijnego została zakłócona przez przekraczający określoną roczną wielkość progową przywóz świeżych bananów z Nikaragui, ani by ta przekroczona wielkość progowa miała jakikolwiek istotny wpływ na sytuację producentów unijnych.

(10)	Ponadto w marcu 2019 r. nic nie wskazuje, by istniało zagrożenie, że sytuacja na unijnym rynku lub sytuacja gospodarcza w regionach najbardziej oddalonych UE ulegnie poważnemu pogorszeniu.

(11)	W związku z tym zawieszenie preferencyjnego cła na przywóz bananów pochodzących z Nikaragui nie wydaje się odpowiednie na obecnym etapie.

(12)

Należy przypomnieć, że w 2018 r. przywóz z Nikaragui przekroczył określoną roczną wielkość progową w dniu 10 kwietnia i że do końca roku osiągnął poziom 81 000 ton. Komisja stwierdziła jednak w swojej późniejszej analizie, że ani ten przywóz ani żaden inny przywóz z krajów objętych mechanizmem stabilizacyjnym nie spowodował zakłócenia na rynku unijnym.

(13)	Jako że roczna wielkość progowa została przekroczona już w marcu, Komisja będzie stale monitorować sytuację w tym zakresie i w stosownych przypadkach może w późniejszym okresie wprowadzić odpowiednie środki – mimo że łączny przywóz z Nikaragui na rynek Unii jest niewielki.

(14)	Zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 20/2013 niniejsza decyzja powinna wejść w życie w trybie pilnym,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Tymczasowe zawieszenie preferencyjnego cła na przywóz świeżych bananów sklasyfikowanych do pozycji 0803 90 10 Nomenklatury scalonej Unii Europejskiej i pochodzących z Nikaragui nie jest odpowiednie.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 czerwca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 17 z 19.1.2013, s. 13.

(2) Dz.U. L 346 z 15.12.2012, s. 3.

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/103

DECYZJA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) 2019/1006

z dnia 7 czerwca 2019 r.

zmieniająca decyzję EBC/2011/20 ustanawiającą szczegółowe zasady i procedury stosowania kryteriów kwalifikowania centralnych depozytów papierów wartościowych do korzystania z usług TARGET2-Securities (EBC/2019/15)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych oraz Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności jego art. 3 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 17, art. 18 oraz art. 22,

uwzględniając wytyczne EBC/2012/13 z dnia 18 lipca 2012 r. w sprawie TARGET2-Securities (1), w szczególności art. 4 ust. 2 lit. d) i art. 15,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzja EBC/2011/20 (2) określa procedurę ubiegania się przez depozyty papierów wartościowych o dostęp do usług T2S; jednym z wymogów jest uzyskanie przez depozyt papierów wartościowych pozytywnej oceny ze strony właściwych organów w świetle zaleceń Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych dla systemów rozrachunku papierów wartościowych. Zalecenia Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych dla systemów rozrachunku papierów wartościowych (European System of Central Banks/Committee of European Securities Regulators Recommendations for Securities Settlement Systems) zostały zastąpione przez zasady dotyczące infrastruktury rynków finansowych Komitetu ds. Płatności i Infrastruktur Rynku Banku Rozrachunków Międzynarodowych oraz Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (3) lub zbiór wymogów wdrażających te zasady (np. w Europejskim Obszarze Gospodarczym jest to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014) (4).

(2)

W dniu 25 stycznia 2019 r. Rada Prezesów Europejskiego Banku Centralnego (EBC) przyjęła decyzję (UE) 2019/166 (EBC/2019/3) (5), która ustanowiła Radę ds. ds. Infrastruktury Rynku w jej obecnym formacie. Poprzednio Rada ds. Infrastruktury Rynku spotykała się w różnych formatach a jednym z nich była Rada T2S.

(3)	Zmienione zostały zasady i procedury stosowania kryteriów udostępniania depozytom papierów wartościowych usług T2S, w tym w szczególności drugie kryterium dostępu.

(4)	Decyzja EBC/2011/20 powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zmiany

W decyzji EBC/2011/20 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„(4) »drugie kryterium dostępu«– kryterium określone w art. 15 ust. 1 lit. b) wytycznych EBC/2012/13 (*1), stanowiące, że do korzystania z usług T2S są uprawnione depozyty papierów wartościowych, które zostały pozytywnie ocenione przez właściwe organy w świetle (i) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 (*2) – w przypadku depozytów papierów wartościowych zlokalizowanych w państwie należącym do EOG, lub (ii) zasad dotyczących infrastruktury rynków finansowych wydanych przez Komitet ds. Płatności i Infrastruktur Rynku Banku Rozrachunków Międzynarodowych oraz Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych (Principles for Financial Market Infrastructures of the Committee on Payment and Market Infrastructures and the International Organisation of Securities Commissions) (*3) lub przepisów stanowiących wdrożenie tych zasad – w przypadku depozytów papierów wartościowych zlokalizowanych w państwie nie należącym do EOG;

(*1) Wytyczne EBC/2012/13 z dnia 18 lipca 2012 r. w sprawie TARGET2-Securities (Dz.U. L 215 z 11.8.2012, s. 19)."

(*2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1)."

(*3) Dokument Komitetu ds. Płatności i Infrastruktur Rynku (CPMI) oraz Rady Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO) pt. »Principles for Financial Market Infrastructures« (Zasady dotyczące infrastruktury rynków finansowych) (kwiecień 2012 r.),”;"

w art. 1 pkt 11 otrzymuje brzmienie:

„11) »Rada ds. Infrastruktury Rynku«– organ zarządzający w ramach Eurosystemu, ustanowiony zgodnie z postanowieniami decyzji Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/166 (EBC/2019/3) (*4);

(*4) Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/166 z dnia 25 stycznia 2019 r. w sprawie Rady ds. Infrastruktury Rynku i uchylająca decyzję EBC/2012/6 w sprawie ustanowienia Rady TARGET2-Securities (EBC/2019/3) (Dz.U. L 32 z 4.2.2019, s. 14).”;"

w art. 1 pkt 12 otrzymuje brzmienie:

„12)	»grupa doradcza ds. infrastruktur rynkowych papierów wartościowych i zabezpieczeń« lub »grupa AMI SeCo« ma znaczenie nadane temu terminowi w art. 2 pkt 25 wytycznych EBC/2012/13;”;

4)	w art. 3 ust. 1 słowa „raport weryfikacyjny” zastępuje się słowami „raport z samooceny”;

5)	w art. 3 ust. 2 słowa „raport weryfikacyjny” zastępuje się słowami „raport z samooceny”;

art. 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

Nieprzerwane spełnianie pięciu kryteriów dostępu

1. Po migracji do T2S depozyt papierów wartościowych mający dostęp do usług T2S jest zobowiązany do nieprzerwanego spełniania pięciu kryteriów dostępu oraz:

a)	zapewnienia, w szczególności poprzez wiarygodną samoocenę przeprowadzaną każdego roku i odpowiednio udokumentowaną, nieprzerwanego spełniania pierwszego, trzeciego, czwartego i piątego kryterium dostępu;

niezwłocznego przekazywania Radzie ds. Infrastruktury Rynku ostatnich wyników oceny przeprowadzanej przez odpowiedni właściwy organ na podstawie rozporządzenia (UE) nr 909/2014, zasad dotyczących infrastruktury rynków finansowych lub przepisów stanowiących wdrożenie tych zasad. Jeżeli taki wynik oceny nie jest dostępny, depozyt papierów wartościowych przedstawia oświadczenie własne oparte na odpowiedniej dokumentacji;

w przypadku wprowadzenia znacznych zmian w systemie danego depozytu papierów wartościowych – wystąpić o dokonanie przez odpowiedni właściwy organ ponownej oceny zgodności z postanowieniami rozporządzenia (UE) nr 909/2014, zasad dotyczących infrastruktury rynków finansowych lub przepisów stanowiących wdrożenie tych zasad;

d)	niezwłocznego poinformowania Rady ds. Infrastruktury Rynku o stwierdzeniu w ocenie sporządzonej przez odpowiednie właściwe organy lub w samoocenie niespełniania któregoś z pięciu kryteriów dostępu;

e)	na wniosek Rady ds. Infrastruktury Rynku – przedstawienia raportu weryfikacyjnego wykazującego, że depozyt ten nadal spełnia pięć kryteriów dostępu.

2. Rada ds. Infrastruktury Rynku może przeprowadzać własne oceny i monitorować spełnianie pięciu kryteriów dostępu oraz żądać od depozytów papierów wartościowych przedstawienia informacji. W przypadku stwierdzenia niespełniania przez depozyt papierów wartościowych jednego z pięciu kryteriów dostępu Rada ds. Infrastruktury Rynku wszczyna procedurę zawartą w umowach z depozytami papierów wartościowych zgodnie z art. 16 wytycznych EBC/2012/13.”;

7)	występujące w art. 3 i 4 oraz w załączniku odniesienia do „Rady Projektu T2S” zastępuje się odniesieniami do „Rady ds. Infrastruktury Rynku”;

8)	występujące w art. 4 odniesienia do „grupy doradczej T2S” zastępuje się odniesieniami do „grupy AMI SeCo”;

9)	załącznik podlega zmianie zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przepis przejściowy

Jeżeli chodzi o bieżącą zgodność z drugim kryterium dostępu, wynik oceny, której dokonuje odpowiedni organ właściwy w świetle zaleceń Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych dla systemów rozrachunku papierów wartościowych, pozostaje ważny do momentu dokonania oceny danego depozytu papierów wartościowych w świetle rozporządzenia (UE) nr 909/2014, zasad dotyczących infrastruktury rynków finansowych lub przepisów stanowiących wdrożenie tych zasad.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 7 czerwca 2019 r.

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) Dz.U. L 215 z 11.8.2012, s. 19.

(2) Decyzja EBC/2011/20 z dnia 16 listopada 2011 r. ustanawiająca szczegółowe zasady i procedury stosowania kryteriów kwalifikowania centralnych depozytów papierów wartościowych do korzystania z usług TARGET2-Securities (Dz.U. L 319 z 2.12.2011, s. 117).

(3) Dokument Komitetu ds. Płatności i Infrastruktur Rynku (CPMI) oraz Rady Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO) pt. „Principles for Financial Market Infrastructures” (Zasady dotyczące infrastruktury rynków finansowych) (kwiecień 2012 r.).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1).

(5) Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/166 z dnia 25 stycznia 2019 r. w sprawie Rady ds. Infrastruktury Rynku i uchylająca decyzję EBC/2012/6 w sprawie ustanowienia Rady TARGET2-Securities (EBC/2019/3) (Dz.U. L 32 z 4.2.2019, s. 14).

ZAŁĄCZNIK

W załączniku do decyzji EBC/2011/20 wprowadza się następujące zmiany:

pkt II otrzymuje brzmienie:

„II. Szczegółowe zasady stosowania drugiego kryterium dostępu

Na potrzeby oceny spełniania niniejszego kryterium depozyt papierów wartościowych przedstawia następującą dokumentację:

w odniesieniu do depozytu papierów wartościowych zlokalizowanego w państwie należącym do EOG – bardziej aktualny spośród następujących dokumentów: wynik oceny lub potwierdzenie zezwolenia udzielonego depozytowi papierów wartościowych przez odpowiedni organ właściwy w świetle przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 (*1); jeżeli nie jest dostępne potwierdzenie zgodności z przepisami rozporządzenia (UE) nr 909/2014, depozyt papierów wartościowych przedstawia oświadczenie własne, zgodne z oceną lub zezwoleniem; lub

w odniesieniu do depozytu papierów wartościowych zlokalizowanego w państwie nie należącym do EOG – bardziej aktualny spośród następujących dokumentów: wynik oceny lub potwierdzenie zezwolenia udzielonego depozytowi papierów wartościowych przez odpowiedni organ właściwy w świetle zasad dotyczących infrastruktury rynków finansowych (*2) lub przepisów stanowiących wdrożenie tych zasad. Jeżeli nie jest dostępne potwierdzenie zgodności z przepisami stanowiącymi wdrożenie zasad dotyczących infrastruktury rynków finansowych, depozyt papierów wartościowych przedstawia oświadczenie własne, zgodne z oceną lub zezwoleniem.

W przypadku wykrycia przez odpowiedni organ właściwy niepełnego przestrzegania przez depozyt papierów wartościowych postanowień rozporządzenia (UE) nr 909/2014, zasad dotyczących infrastruktury rynków finansowych lub przepisów stanowiących wdrożenie tych zasad, odpowiedni depozyt papierów wartościowych informuje Radę ds. Infrastruktury Rynku o szczegółach oraz przedstawia wyjaśnienia i dowody dotyczące tych braków. Odpowiedni depozyt papierów wartościowych przekazuje również Radzie ds. Infrastruktury Rynku wnioski odpowiedniego organu właściwego zawarte w ocenie.

Wykryte przez odpowiedni organ właściwy przypadki niepełnego przestrzegania przez depozyt papierów wartościowych postanowień rozporządzenia (UE) nr 909/2014, zasad dotyczących infrastruktury rynków finansowych lub przepisów stanowiących wdrożenie tych zasad nie mogą – w ocenie Rady Prezesów – zagrażać bezpiecznemu i sprawnemu świadczeniu usług T2S.

Powyższe informacje przetwarza się zgodnie z odpowiednimi procedurami dotyczącymi przyznawania dostępu do usług T2S oraz zapewnienia nieprzerwanego spełniania pięciu kryteriów dostępu.

Przyjmuje się, że depozyt papierów wartościowych spełnia niniejsze kryterium, jeżeli:

a)	ostatnio przeprowadzona przez odpowiedni właściwy organ ocena depozytu papierów wartościowych zlokalizowanego w państwie należącym do EOG potwierdza uzyskanie zezwolenia na podstawie przepisów rozporządzenia (UE) nr 909/2014 lub przestrzeganie przepisów tego rozporządzenia; lub

b)	ostatnio przeprowadzona przez odpowiedni właściwy organ ocena depozytu papierów wartościowych zlokalizowanego w państwie nie należącym do EOG potwierdza przestrzeganie zasad dotyczących infrastruktury rynków finansowych lub przepisów stanowiących wdrożenie tych zasad.

Jeżeli dany depozyt papierów wartościowych uzyskał zezwolenie lub pozytywną ocenę na podstawie innych przepisów niż zasady dotyczące infrastruktury rynków finansowych lub rozporządzenie (UE) nr 909/2014, taki depozyt przekazuje dowody wykazujące w zadowalającym dla Rady ds. Infrastruktury Rynku i Rady Prezesów stopniu, że przepisy, na podstawie których uzyskał ocenę, odpowiadają poziomem i charakterem zasadom dotyczącym infrastruktury rynków finansowych lub rozporządzeniu (UE) nr 909/2014.

Jeżeli ocena odpowiednich właściwych organów zawiera informacje poufne, depozyt papierów wartościowych przedstawia ogólne podsumowanie ustaleń oceny, wykazujące stopień spełniania kryterium.

(*1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1)."

(*2) Dokument Komitetu ds. Płatności i Infrastruktur Rynku (CPMI) oraz Rady Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO) pt. »Principles for Financial Market Infrastructures« (Zasady dotyczące infrastruktury rynków finansowych) (kwiecień 2012 r.).”;"

2)	dodaje się pkt VI w brzmieniu: „VI. Postanowienie ogólne W przypadku gdy depozyt papierów wartościowych mający dostęp do usług T2S przestanie spełniać jedno z pięciu kryteriów dostępu, Rada ds. Infrastruktury Rynku wszczyna procedurę określoną w umowach z depozytami papierów wartościowych.”.

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/108

WYTYCZNE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) 2019/1007

z dnia 7 czerwca 2019 r.

zmieniające wytyczne EBC/2012/13 w sprawie TARGET2-Securities (EBC/2019/16)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności art. 127 ust. 2 tiret pierwsze,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych oraz Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności jego art. 3 ust. 1 i art. 12 ust. 1, oraz art. 17, 18 i 22,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 25 stycznia 2019 r. Rada Prezesów Europejskiego Banku Centralnego (EBC) przyjęła decyzję Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/166 (EBC/2019/3) (1), która ustanowiła Radę ds. Infrastruktury Rynku w jej obecnym formacie. Poprzednio Rada ds. Infrastruktury Rynku spotykała się w różnych formatach, a jednym z nich była Rada TARGET2-Securities, pierwotnie ustanowiona decyzją EBC/2012/6 (2), która została uchylona decyzją (UE) 2019/166 (EBC/2019/3). Rada ds. Infrastruktury Rynku w swoim zmienionym formacie jest organem zarządzania wspierającym Radę Prezesów w zapewnianiu utrzymywania i dalszego rozwoju usług dotyczących infrastruktury Eurosystemu, a także zarządzania projektami dotyczącymi tych usług, w sposób zgodny z określonymi w Traktacie celami Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC), potrzebami biznesowymi ESBC, postępem technologicznym, ramami prawnymi mającymi zastosowanie do usług i projektów dotyczących infrastruktury Eurosystemu, jak również wymogami regulacyjnymi i nadzorczymi, zgodnie z mandatem komitetu ESBC ustanowionego na podstawie art. 9 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego (3).

(2)

Art. 15 ust. 1 wytycznych EBC/2012/13 (4) określa kryteria przyznawania depozytom papierów wartościowych uprawnień do korzystania z usług T2S; jednym z tych kryteriów jest, aby były one pozytywnie ocenione przez właściwe organy w świetle zaleceń Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Komitetu Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych dla systemów rozrachunku papierów wartościowych (European System of Central Banks/Committee of European Securities Regulators Recommendations for Securities Settlement Systems). Zalecenia te zostały zastąpione przez zasady dotyczące infrastruktury rynków finansowych (Principles for Financial Market Infrastructures) wydane w kwietniu 2012 r. przez Komitet ds. Płatności i Infrastruktur Rynku Banku Rozrachunków Międzynarodowych oraz Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych, albo przez zbiór wymogów wdrażających te zasady (np. w Europejskim Obszarze Gospodarczym jest to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 (5)).

(3)	Wytyczne EBC/2012/13 powinny zatem zostać odpowiednio zmienione,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WYTYCZNE:

Artykuł 1

Zmiany

W wytycznych EBC/2012/13 wprowadza się następujące zmiany:

1)	występujące we wszystkich artykułach odniesienia do „Rady T2S” zastępuje się odniesieniami do „Rady ds. Infrastruktury Rynku”;

2)	w art. 2 skreśla się pkt 18);

w art. 2 pkt 26) otrzymuje brzmienie:

„(26) »Rada ds. Infrastruktury Rynku«– organ zarządzający w ramach Eurosystemu, ustanowiony zgodnie z postanowieniami decyzji Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/166 (EBC/2019/3) (*1);

(*1) Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/166 z dnia 25 stycznia 2019 r. w sprawie Rady ds. Infrastruktury Rynku i uchylająca decyzję EBC/2012/6 w sprawie ustanowienia Rady TARGET2-Securities (EBC/2019/3) (Dz.U. L 32 z 4.2.2019, s. 14).”;"

4)	art. 5 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 5 Rada ds. Infrastruktury Rynku Skład i mandat Rady ds. Infrastruktury Rynku zostały określone w decyzji (UE) 2019/166 (EBC/2019/3). Rada ds. Infrastruktury Rynku wykonuje zadania nałożone na nią decyzją (UE) 2019/166 (EBC/2019/3).”;

w art. 15 ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

zostały pozytywnie ocenione przez właściwe organy w świetle (i) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 (*2) – w przypadku depozytów papierów wartościowych zlokalizowanych w państwie należącym do EOG, lub (ii) zasad dotyczących infrastruktury rynków finansowych wydanych w kwietniu 2012 r. przez Komitet ds. Płatności i Infrastruktur Rynku Banku Rozrachunków Międzynarodowych oraz Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych (Principles for Financial Market Infrastructures) lub przepisów stanowiących wdrożenie tych zasad – w przypadku depozytów papierów wartościowych zlokalizowanych w państwie nie należącym do EOG;

Artykuł 2

Skuteczność

Niniejsze wytyczne stają się skuteczne w dniu powiadomienia o nich krajowych banków centralnych państw członkowskich, których walutą jest euro.

Artykuł 3

Adresaci

Niniejsze wytyczne są adresowane do wszystkich banków centralnych Eurosystemu.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 7 czerwca 2019 r.

W imieniu Rady Prezesów EBC

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/166 z dnia 25 stycznia 2019 r. w sprawie Rady ds. Infrastruktury Rynku i uchylająca decyzję EBC/2012/6 w sprawie ustanowienia Rady TARGET2-Securities (EBC/2019/3) (Dz.U. L 32 z 4.2.2019, s. 14).

(2) Decyzja EBC/2012/6 z dnia 29 marca 2012 r. w sprawie ustanowienia Rady TARGET2-Securities oraz uchylająca decyzję EBC/2009/6 (Dz.U. L 117 z 1.5.2012, s. 13).

(3) Ustanowionego decyzją EBC/2004/2 z dnia 19 lutego 2004 r. przyjmującą Regulamin Europejskiego Banku Centralnego (Dz.U. L 80 z 18.3.2004, s. 33).

(4) Wytyczne EBC/2012/13 z dnia 18 lipca 2012 r. w sprawie TARGET2-Securities (Dz.U. L 215 z 11.8.2012, s. 19).

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1).

20.6.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/110

DECYZJA URZĘDU NADZORU EFTA NR 4/19/COL

z dnia 6 lutego 2019 r.

zmieniająca po raz sto czwarty zasady proceduralne i merytoryczne w dziedzinie pomocy państwa [2019/1008]

URZĄD NADZORU EFTA („Urząd”),

uwzględniając:

Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”), w szczególności jego art. 61–63 oraz protokół 26 do tego porozumienia,

Porozumienie między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości („porozumienie o nadzorze i Trybunale”), w szczególności jego art. 24 oraz art. 5 ust. 2 lit. b),

a także mając na uwadze, co następuje:

Zgodnie z art. 24 porozumienia o nadzorze i Trybunale Urząd wprowadza w życie postanowienia Porozumienia EOG dotyczące pomocy państwa.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. b) porozumienia o nadzorze i Trybunale Urząd wydaje zawiadomienia oraz wskazówki w kwestiach objętych Porozumieniem EOG, jeżeli porozumienie to lub porozumienie o nadzorze i Trybunale wyraźnie tak stanowi lub jeśli Urząd uznaje to za konieczne.

W dniu 31 grudnia 2018 r. wygasł rozdział dotyczący krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych (1) w wytycznych w sprawie pomocy państwa Urzędu Nadzoru EFTA.

Rozdział ten odpowiadał komunikatowi Komisji Europejskiej („Komisji”) do państw członkowskich w sprawie zastosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych (2), który również wygasłby dnia 31 grudnia 2018 r.

W dniu 19 grudnia 2018 r. Komisja opublikowała komunikat dotyczący przedłużenia okresu obowiązywania komunikatu Komisji do państw członkowskich w sprawie zastosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych do dnia 31 grudnia 2020 r. (3).

Przedłużenie zostało przyjęte przez Komisję w związku z potrzebą ciągłości i pewności prawnej w traktowaniu pomocy państwa w dziedzinie krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych. Przedłużenie to dostosowało również datę wygaśnięcia tych wytycznych do dat wygaśnięcia większości wytycznych dotyczących pomocy państwa przyjętych zgodnie z programem unowocześnienia polityki w dziedzinie pomocy państwa. Ponadto ze względu na brak zdolności ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej do pokrycia wywozu do Grecji Komisja przedłużyła okres tymczasowego wykluczenia Grecji z wykazu państw o ryzyku zbywalnym do dnia 31 grudnia 2019 r.

Należy zapewnić jednolite stosowanie zasad EOG w zakresie pomocy państwa na całym Europejskim Obszarze Gospodarczym zgodnie z celem jednolitości określonym w art. 1 Porozumienia EOG. W celu zapewnienia spójnego podejścia w zakresie wszystkich instrumentów pomocy państwa, uwzględniając potrzebę ciągłości i pewności prawnej w traktowaniu pomocy państwa w dziedzinie krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych, oraz w celu zapewnienia jednolitego stosowania zasady pomocy państwa w całym Europejskim Obszarze Gospodarczym, należy ponownie przyjąć rozdział dotyczący krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych w wytycznych w sprawie pomocy państwa Urzędu Nadzoru EFTA,

po konsultacji z Komisją Europejską,

po konsultacji z państwami EFTA,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Rozdział wytycznych w sprawie pomocy państwa Urzędu dotyczący krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych zostaje ponownie przyjęty ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2019 r. z następującymi zmianami:

—	Pierwsze zdanie pkt 40 rozdziału dotyczącego krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych w wytycznych w sprawie pomocy państwa Urzędu Nadzoru EFTA otrzymuje brzmienie: (40) Urząd będzie stosował zasady określone w niniejszych wytycznych do dnia 31 grudnia 2020 r.

—	Grecja zostanie tymczasowo wykluczona z wykazu państw o ryzyku zbywalnym w załączniku do rozdziału dotyczącego krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych w wytycznych w sprawie pomocy państwa Urzędu Nadzoru EFTA do dnia 31 grudnia 2019 r.

Artykuł 2

Jedynie wersja niniejszej decyzji w języku angielskim jest autentyczna.

Decyzja sporządzona w Brukseli dnia 6 lutego 2019 r.

W imieniu Urzędu Nadzoru EFTA

Bente ANGELL-HANSEN

Przewodniczący

Odpowiedzialny członek Kolegium

Frank J. BÜCHEL

Członek Kolegium

Högni KRISTJÁNSSON

Członek Kolegium

Carsten ZATSCHLER

Zatwierdzający jako dyrektor ds. prawnych i wykonawczych

(1) Dz.U. L 343 z 19.12.2013, s. 54 oraz Suplement EOG nr 71 z 19.12.2013, s. 1 pkt 40.

(2) Dz.U. C 392 z 19.12.2012, s. 1 pkt 40.

(3) Dz.U. C 457 z 19.12.2018, s. 9.

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 163

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 62 20 czerwca 2019

Spis treści		I Akty ustawodawcze	Strona
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Rady (UE) 2019/997 z dnia 18 czerwca 2019 r. ustanawiająca unijny tymczasowy dokument podróży oraz uchylająca decyzję 96/409/WPZiB	1

	II Akty o charakterze nieustawodawczym
	ROZPORZĄDZENIA
*	Rozporządzenie Rady (UE) 2019/998 z dnia 13 czerwca 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1388/2013 otwierające i ustalające sposób zarządzania autonomicznymi kontyngentami taryfowymi Unii na niektóre produkty rolne i przemysłowe	13
*	Rozporządzenie Rady (UE) 2019/999 z dnia 13 czerwca 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1387/2013 zawieszające cła autonomiczne wspólnej taryfy celnej na niektóre produkty rolne i przemysłowe	27
*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/1000 z dnia 14 marca 2019 r. zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2017/1799 w odniesieniu do objęcia Ludowego Banku Chin wyłączeniem spod wymogów przejrzystości przed- i posttransakcyjnej określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 ( 1 )	56
	DECYZJE
*	Decyzja Rady (UE) 2019/1001 z dnia 14 czerwca 2019 r. uchylająca decyzję 2009/417/WE w sprawie istnienia nadmiernego deficytu w Hiszpanii	59
*	Decyzja Rady (UE) 2019/1002 z dnia 14 czerwca 2019 r. stwierdzająca, że Rumunia nie podjęła skutecznych działań w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r.	62
*	Decyzja Rady (UE) 2019/1003 z dnia 14 czerwca 2019 r. stwierdzająca, że Węgry nie podjęły skutecznych działań w odpowiedzi na zalecenie Rady z dnia 4 grudnia 2018 r.	64
*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1004 z dnia 7 czerwca 2019 r. określająca zasady obliczania, weryfikacji i zgłaszania danych dotyczących odpadów zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE oraz uchylająca decyzję wykonawczą Komisji C(2012) 2384 (notyfikowana jako dokument nr C(2019) 4114) ( 1 )	66
*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1005 z dnia 19 czerwca 2019 r. stanowiąca, że tymczasowe zawieszenie preferencyjnego cła nie jest odpowiednie w odniesieniu do przywozu bananów pochodzących z Nikaragui	101
*	Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/1006 z dnia 7 czerwca 2019 r. zmieniająca decyzję EBC/2011/20 ustanawiającą szczegółowe zasady i procedury stosowania kryteriów kwalifikowania centralnych depozytów papierów wartościowych do korzystania z usług TARGET2-Securities (EBC/2019/15)	103
	WYTYCZNE
*	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/1007 z dnia 7 czerwca 2019 r. zmieniające wytyczne EBC/2012/13 w sprawie TARGET2-Securities (EBC/2019/16)	108

	III Inne akty
	EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY
*	Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 4/19/COL z dnia 6 lutego 2019 r. zmieniająca po raz sto czwarty zasady proceduralne i merytoryczne w dziedzinie pomocy państwa [2019/1008]	110