1.   W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się wieloletni plan (zwany dalej „planem”) dotyczący stad dennych wymienionych poniżej, w tym stad głębokowodnych, w wodach zachodnich, a w przypadku gdy stada te występują również poza wodami zachodnimi, w wodach sąsiadujących z nimi, oraz dotyczący połowów eksploatujących te stada:

W przypadku gdy opinie naukowe, w szczególności opinie wydawane przez ICES lub podobny niezależny organ naukowy uznany na poziomie unijnym lub międzynarodowym, wskazują na zmiany w geograficznym rozmieszczeniu stad wymienionych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, Komisja może przyjmować akty delegowane zgodnie z art. 18, zmieniające niniejsze rozporządzenie poprzez dostosowania w obszarach wyszczególnionych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu w celu odzwierciedlenia tych zmian. Dostosowania takie nie mogą wykraczać poza obszary występowania stad w wodach Unii podobszarów ICES 4–10 oraz obszarów CECAF 34.1.1, 34.1.2 i 34.2.0.

2.   W przypadku gdy na podstawie opinii naukowych Komisja uzna, że wykaz stad określonych w ust. 1 akapit pierwszy wymaga zmiany, może przedłożyć wniosek w sprawie zmiany tego wykazu.

3.   W odniesieniu do wód przyległych objętych zakresem ust. 1 niniejszego artykułu, zastosowanie mają tylko art. 4 i 7 oraz środki dotyczące uprawnień do połowów zgodnie z art. 8 niniejszego rozporządzenia.

4.   Niniejsze rozporządzenie ma również zastosowanie do przyłowów złowionych w wodach zachodnich podczas połowów ze stad wymienionych w ust. 1. Jednakże w przypadku gdy na podstawie innych aktów prawnych Unii ustanawiających plany wieloletnie w odniesieniu do tych stad ustanowiono przedziały FMSY i środki ochronne powiązane z biomasą, stosuje się te przedziały i środki ochronne.

5.   Niniejsze rozporządzenie określa również szczegóły realizacji obowiązku wyładunku w wodach Unii stanowiących część wód zachodnich w odniesieniu do wszystkich stad gatunków, do których ma zastosowanie obowiązek wyładunku na mocy art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

6.   Jak określono w art. 9, niniejsze rozporządzenie określa środki techniczne mające zastosowanie w wodach zachodnich w odniesieniu do każdego stada.

1.   Plan ma na celu przyczynienie się do osiągnięcia celów wspólnej polityki rybołówstwa, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w szczególności poprzez stosowanie w zarządzaniu rybołówstwem podejścia ostrożnościowego, oraz zapewnienie, aby eksploatacja żywych zasobów morskich doprowadziła do odtworzenia i utrzymania populacji poławianych gatunków powyżej poziomów, które mogą doprowadzić do MSY.

2.   Celem planu jest przyczynienie się do wyeliminowania odrzutów poprzez unikanie i ograniczanie w miarę możliwości niezamierzonych połowów oraz do wdrożenia obowiązku wyładunku ustanowionego w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w odniesieniu do gatunków objętych limitami połowowymi i do których niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie.

3.   Plan wdraża podejście ekosystemowe do zarządzania rybołówstwem, aby zapewnić minimalizowanie negatywnego wpływu działalności połowowej na ekosystem morski. Plan musi być spójny z unijnym prawodawstwem dotyczącym środowiska, w szczególności z celem, jakim jest osiągnięcie do 2020 r. dobrego stanu środowiska, jak określono w art. 1 ust. 1 dyrektywy 2008/56/WE.

4.   W szczególności plan ma na celu:

5.   Środki przewidziane w planie stosuje się zgodnie z najlepszymi dostępnymi opiniami naukowymi. W przypadku braku wystarczających danych w odniesieniu do odpowiednich stad stosuje się porównywalny poziom ochrony.

1.   Docelowe wartości śmiertelności połowowej – zgodne z przedziałami FMSY określonymi w art. 2 – muszą zostać osiągnięte tak szybko, jak to możliwe, w sposób progresywny i stopniowy, do 2020 r. w odniesieniu do stad wymienionych w art. 1 ust. 1, oraz utrzymane w przedziałach FMSY w późniejszym okresie, zgodnie z niniejszym artykułem.

2.   O ustalenie przedziałów FMSY w oparciu o plan występuje się w szczególności do ICES lub podobnego niezależnego organu naukowego uznanego na poziomie unijnym lub międzynarodowym.

3.   Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Rada ustala uprawnienia do połowów w odniesieniu do danego stada w niższym zakresie przedziału FMSY dostępnego w tym czasie dla tego stada.

4.   Niezależnie od ust. 1 i 3 uprawnienia do połowów dla danego stada mogą zostać ustalone na poziomach niższych niż przedziały FMSY.

5.   Niezależnie od ust. 3 i 4 uprawnienia do połowów danego stada mogą zostać ustalone zgodnie z wyższym zakresem przedziału FMSY dostępnego w tym czasie dla tego stada, pod warunkiem że wielkość stada, o którym mowa w art. 1 ust. 1, przekracza poziom MSY Btrigger:

6.   W przypadku gdy nie można ustalić przedziałów FMSY dla stad wymienionych w art. 1 ust. 1 z powodu braku odpowiednich informacji naukowych, stadami takimi zarządza się zgodnie z art. 5 do chwili uzyskania przedziałów FMSY zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

7.   Uprawnienia do połowów ustala się w każdym przypadku w sposób zapewniający mniejsze niż 5 % prawdopodobieństwo zmniejszenia się biomasy stada tarłowego poniżej Blim.

1.   Środki zarządzania w odniesieniu do stad, o których mowa w art. 1 ust. 4, w tym – w stosownych przypadkach – uprawnienia do połowów, ustala się przy uwzględnieniu najlepszych dostępnych opinii naukowych oraz muszą być spójne z celami określonymi w art. 3.

2.   Gdy nie są dostępne odpowiednie informacje naukowe, stadami, o których mowa w art. 1 ust. 4, zarządza się zgodnie z podejściem ostrożnościowym do zarządzania zasobami rybołówstwa, określonym w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, oraz zgodnie z art. 3 ust. 5 niniejszego rozporządzenia.

3.   Zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przy zarządzaniu połowami wielogatunkowymi w odniesieniu do stad, o których mowa w art. 1 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, uwzględnia się trudności w prowadzeniu połowów ze wszystkich stad na poziomie MSY jednocześnie, zwłaszcza w sytuacjach, kiedy prowadzi to do przedwczesnego zamykania połowów.

1.   Jeżeli opinie naukowe wskazują, że w danym roku biomasa stada tarłowego, a w przypadku stad homarca – liczebność, któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1, są niższe niż MSY Btrigger, przyjmuje się odpowiednie środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu danego stada lub jednostki funkcjonalnej do poziomów wyższych niż poziomy pozwalające uzyskać MSY. W szczególności, niezależnie od art. 4 ust. 3, uprawnienia do połowów ustala się na poziomie spójnym ze śmiertelnością połowową zmniejszoną do poziomu poniżej wyższego zakresu przedziału FMSY, biorąc pod uwagę spadek biomasy.

2.   Jeżeli opinie naukowe wskazują, że biomasa stada tarłowego, a w przypadku stad homarca – liczebność, któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1, są niższe niż Blim, przyjmuje się dalsze środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu danego stada lub jednostki funkcjonalnej do poziomów wyższych niż poziom pozwalający uzyskać MSY. Te środki zaradcze mogą w szczególności obejmować, niezależnie od art. 4 ust. 3, zawieszenie połowów ukierunkowanych na dane stado lub jednostkę funkcjonalną i odpowiednie zmniejszenie uprawnień do połowów.

3.   Środki zaradcze, o których mowa w niniejszym artykule, mogą obejmować:

4.   Wyboru środków, o których mowa w niniejszym artykule, dokonuje się w zależności od charakteru, powagi, czasu trwania i powtarzalności sytuacji, w której biomasa stada tarłowego, a w przypadku stad homarca – liczebność, spada poniżej poziomów, o których mowa w art. 7.

1.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 18 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do następujących środków technicznych:

2.   Środki, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, muszą przyczyniać się do osiągnięcia celów określonych w art. 3.

1.   Przy przydzielaniu uprawnień do połowów, którymi dysponują zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, państwa członkowskie uwzględniają prawdopodobny skład połowów dokonanych przez statki biorące udział w połowach wielogatunkowych.

2.   Po powiadomieniu Komisji państwa członkowskie mogą zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wymieniać się całością lub częścią przydzielonych im uprawnień do połowów.

3.   Bez uszczerbku dla art. 8 TAC dla stad homarca w wodach zachodnich może być określony dla obszarów zarządzania odpowiadających poszczególnym obszarom zdefiniowanym w art. 1 ust. 1 akapit pierwszy pkt 22–25. W takich przypadkach TAC w danym obszarze zarządzania może być sumą limitów połowowych dla tych jednostek funkcjonalnych oraz dla prostokątów statystycznych znajdujących się poza jednostkami funkcjonalnymi.

1.   Jeżeli opinie naukowe wskazują, że połowy rekreacyjne mają znaczący wpływ na śmiertelność połowową danego stada, o którym mowa w art. 1 ust. 1, Rada może określić niedyskryminujące limity dla rybaków rekreacyjnych.

2.   Przy ustalaniu limitów, o których mowa w ust. 1, Rada opiera się na przejrzystych i obiektywnych kryteriach, w tym kryteriach o charakterze środowiskowym, społecznym i gospodarczym. Kryteria, jakie mają być stosowane, mogą obejmować w szczególności wpływ połowów rekreacyjnych na środowisko, znaczenie społeczne tej działalności oraz jej wkład w gospodarkę na obszarach przybrzeżnych.

3.   W stosownych przypadkach państwa członkowskie podejmują niezbędne i proporcjonalne środki w celu monitorowania i gromadzenia danych dla wiarygodnego oszacowania rzeczywistych poziomów połowów rekreacyjnych.

1.   W ramach planu TAC dla soli w zachodniej części kanału La Manche (rejon ICES 7e) są uzupełniane ograniczeniem nakładów połowowych.

2.   Przy ustalaniu wysokości uprawnień do połowów Rada podejmuje co roku decyzję o maksymalnej liczbie dni połowowych dla statków obecnych w zachodniej części kanału La Manche zarzucających włoki ramowe o rozmiarze oczka równym 80 mm lub większym oraz dla statków obecnych w zachodniej części kanału La Manche zarzucających sieci statyczne o rozmiarze oczka równym 220 mm lub mniejszym.

3.   Maksymalną liczbę dni połowowych, o której mowa w ust. 2, dostosowuje się w ten sam sposób, co śmiertelność połowową odpowiadającą wahaniom TAC.

1.   W odniesieniu do wszystkich stad gatunków występujących w wodach zachodnich, do których ma zastosowanie obowiązek wyładunku zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 18 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie, określając szczegóły tego obowiązku, jak przewidziano w art. 15 ust. 5 lit. a)–e) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

2.   Obowiązek wyładunku przewidziany w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 nie ma zastosowania do połowów rekreacyjnych, w tym w przypadkach, w których Rada określa limity zgodnie z art. 11 niniejszego rozporządzenia.

1.   W odniesieniu do każdego z obszarów ICES, o których mowa w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, każde państwo członkowskie wydaje upoważnienia do połowów statkom pływającym pod jego banderą, i które prowadzą połowy w tym obszarze, zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. W takich upoważnieniach do połowów państwa członkowskie mogą również ograniczyć całkowitą zdolność połowową statków używających określonych narzędzi.

2.   Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 18 niniejszego rozporządzenia i art. 18 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie ograniczeń całkowitej zdolności połowowej flot zainteresowanych państw członkowskich, tak aby ułatwić osiągnięcie celów określonych w art. 3 niniejszego rozporządzenia.

3.   Każde państwo członkowskie sporządza i prowadzi wykaz statków posiadających upoważnienie do połowów, o którym mowa w ust. 1, oraz udostępnia ten wykaz Komisji i pozostałym państwom członkowskim na swojej oficjalnej stronie internetowej.

1.   W przypadku gdy stada będące przedmiotem wspólnego zainteresowania są eksploatowane również przez państwa trzecie, Unia współpracuje z tymi państwami trzecimi z myślą o zapewnieniu zarządzania tymi stadami w sposób zrównoważony, spójny z celami rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, a w szczególności z jego art. 2 ust. 2, oraz z niniejszym rozporządzeniem. W przypadku braku formalnego porozumienia Unia dokłada wszelkich starań, aby wypracować wspólne ustalenia odnośnie do połowów takich stad w celu umożliwienia zrównoważonego zarządzania, tym samym promując równe warunki działania dla podmiotów gospodarczych Unii.

2.   W kontekście wspólnego zarządzania stadami z państwami trzecimi Unia może dokonywać wymiany uprawnień do połowów z państwami trzecimi zgodnie z art. 33 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

1.   Art. 18 ust. 1–6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 ma zastosowanie do środków, o których mowa w art. 9 i 13 oraz art. 14 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2.   Do celów ust. 1 niniejszego artykułu państwa członkowskie, które mają bezpośredni interes w zarządzaniu wodami północno-zachodnimi, mogą przedkładać wspólne rekomendacje dotyczące wód północno-zachodnich, a państwa członkowskie, które mają bezpośredni interes w zarządzaniu wodami południowo-zachodnimi, mogą przedkładać wspólne rekomendacje dotyczące wód południowo-zachodnich. Te państwa członkowskie mogą również razem przedkładać wspólne rekomendacje dotyczące całości tych wód. Rekomendacje te przedkłada się zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 po raz pierwszy nie później niż w dniu 27 marca 2020 r., a następnie 12 miesięcy po każdym przedłożeniu oceny planu zgodnie z art. 17 niniejszego rozporządzenia. Zainteresowane państwa członkowskie mogą również przedkładać takie rekomendacje w razie konieczności, w szczególności w przypadku wystąpienia nagłej zmiany w sytuacji któregokolwiek ze stad, do których niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie, lub w celu zaradzenia sytuacjom nadzwyczajnym wskazanym w najnowszej opinii naukowej. Wspólne rekomendacje w odniesieniu do środków dotyczących danego roku kalendarzowego przedkłada się nie później niż w dniu 1 lipca roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy.

3.   Uprawnienia przyznane na mocy art. 9 i 13 oraz art. 14 ust. 2 niniejszego rozporządzenia pozostają bez uszczerbku dla uprawnień przyznanych Komisji na mocy innych przepisów prawa Unii, w tym rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

1.   Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.   Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 1 ust. 1, art. 9 i 13 oraz art. 14 ust. 2, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 26 marca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.   Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 1 ust. 1, art. 9 i 13 oraz art. 14 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4.   Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5.   Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.   Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 1 ust. 1, art. 9 i 13 oraz art. 14 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

1.   Następujące rozporządzenia tracą moc:

2.   Odesłania do uchylonych rozporządzeń odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

1.   Na wniosek Komisji Agencja:

2.   Na wniosek Komisji Agencja może współpracować z właściwymi organami państw trzecich w sprawach dotyczących kontroli i inspekcji, w ramach umów zawartych pomiędzy Unią i tymi państwami trzecimi.

3.   Agencja może, w zakresie swoich kompetencji, wykonywać, w imieniu państw członkowskich, zadania w ramach umów międzynarodowych w dziedzinie rybołówstwa, których stroną jest Unia.

1.   Koordynacja operacyjna prowadzona przez Agencję obejmuje kontrolę wszystkich działań wchodzących w zakres wspólnej polityki rybołówstwa.

2.   Do celów koordynacji operacyjnej Agencja opracowuje wspólne plany rozmieszczenia oraz organizuje operacyjną koordynację kontroli i inspekcji prowadzonych przez państwa członkowskie zgodnie z rozdziałem III.

3.   W celu poprawy koordynacji między państwami członkowskimi Agencja może ustanawiać plany operacyjne z danymi państwami członkowskimi i koordynować ich realizację.

1.   Agencja, we współpracy z Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz Europejską Agencją Bezpieczeństwa Morskiego, wspiera organy krajowe pełniące funkcje straży przybrzeżnej na poziomie krajowym i unijnym oraz, w stosownych przypadkach, na poziomie międzynarodowym, poprzez:

2.   Konkretne formy współpracy w zakresie funkcji straży przybrzeżnej między Agencją, Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej i Europejską Agencją Bezpieczeństwa Morskiego są określane w porozumieniu roboczym zgodnie z przyznanymi im mandatami oraz zasadami finansowymi mającymi zastosowanie do tych agencji. Takie porozumienie podlega zatwierdzeniu przez Zarząd Agencji, zarząd Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej i Radę Administracyjną Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Morskiego.

3.   Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, Agencją, Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej i Europejską Agencją Bezpieczeństwa Morskiego, udostępnia praktyczny podręcznik dotyczący współpracy europejskiej w zakresie funkcji straży przybrzeżnej. Podręcznik ten zawiera wskazówki, zalecenia i najlepsze praktyki w zakresie wymiany informacji. Komisja przyjmuje podręcznik w formie zalecenia.

1.   Agencja koordynuje na wniosek Komisji – poprzez opracowywanie wspólnych planów rozmieszczenia – działania związane z kontrolą i inspekcją prowadzone przez państwa członkowskie na podstawie międzynarodowych programów kontroli i inspekcji.

2.   Agencja może nabywać, wynajmować lub czarterować sprzęt niezbędny do realizacji wspólnych planów rozmieszczenia, o których mowa w ust. 1.

1.   Poprzez wspólne plany rozmieszczenia Agencja koordynuje realizację indywidualnych programów kontroli i inspekcji ustanowionych zgodnie z art. 95 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

2.   Agencja może nabywać, wynajmować lub czarterować sprzęt niezbędny do realizacji wspólnych planów rozmieszczenia, o których mowa w ust. 1.

1.   Każdego roku przed dniem 15 października państwa członkowskie powiadamiają Agencję o środkach kontroli i inspekcji, które pozostają do ich dyspozycji do celów prowadzenia kontroli i inspekcji w roku następnym.

2.   Każde państwo członkowskie powiadamia Agencję o środkach, za pomocą których zamierza wykonać międzynarodowy program kontroli i inspekcji lub indywidualny program kontroli i inspekcji, który dotyczy tego państwa członkowskiego, nie później niż w terminie jednego miesiąca od powiadomienia państw członkowskich o decyzji ustanawiającej taki program.

1.   Na podstawie powiadomień, o których mowa w art. 12 ust. 2, oraz w terminie trzech miesięcy od otrzymania takich powiadomień dyrektor zarządzający Agencji ustanawia w konsultacji z zainteresowanymi państwami członkowskimi projekt wspólnego planu rozmieszczenia.

2.   Projekt wspólnego planu rozmieszczenia określa środki kontroli i inspekcji możliwe do zgromadzenia w celu realizacji programu kontroli i inspekcji, którego dotyczy plan, na podstawie zainteresowania zainteresowanych państw członkowskich odpowiednim łowiskiem.

Zainteresowanie państwa członkowskiego łowiskiem jest szacowane na podstawie następujących kryteriów, których względna waga zależy od swoistych cech każdego planu:

3.   Jeżeli w trakcie przygotowywania projektu wspólnego planu rozmieszczenia oczywiste jest, że dostępne środki kontroli i inspekcji są niewystarczające do spełnienia wymagań odpowiedniego programu kontroli i inspekcji, dyrektor zarządzający bezzwłocznie powiadamia o tym fakcie zainteresowane państwa członkowskie oraz Komisję.

4.   Dyrektor zarządzający powiadamia o projekcie wspólnego planu rozmieszczenia zainteresowane państwa członkowskie oraz Komisję. Jeżeli w terminie piętnastu dni roboczych od takiego powiadomienia państwa członkowskie lub Komisja nie zgłoszą zastrzeżeń, dyrektor zarządzający przyjmuje plan.

5.   Jeżeli jedno lub większa liczba zainteresowanych państw członkowskich lub Komisja zgłoszą zastrzeżenie, dyrektor zarządzający przekazuje sprawę Komisji. Komisja może dokonać niezbędnych dostosowań w planie i przyjąć go zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 47 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

6.   Każdy wspólny plan rozmieszczenia podlega rocznemu przeglądowi dokonywanemu przez Agencję w konsultacji z zainteresowanymi państwami członkowskimi w celu uwzględnienia każdego nowego programu kontroli i inspekcji, któremu podlegają zainteresowane państwa członkowskie, oraz uwzględnienia wszelkich priorytetów określonych przez Komisję w programach kontroli i inspekcji.

1.   Wspólne działania w zakresie kontroli i inspekcji są przeprowadzane na podstawie wspólnych planów rozmieszczenia.

2.   Państwa członkowskie, których dotyczy wspólny plan rozmieszczenia:

3.   Bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich w ramach wspólnego planu rozmieszczenia ustanowionego na podstawie art. 13, dowodzenie i kontrola nad środkami kontroli i inspekcji, które zostały zaangażowane do realizacji wspólnego planu rozmieszczenia, pozostają w sferze odpowiedzialności właściwych organów krajowych zgodnie z prawem krajowym.

4.   Dyrektor zarządzający może określić wymagania dotyczące realizacji wspólnego planu rozmieszczenia przyjętego na podstawie art. 13. Wymagania takie nie wykraczają poza granice określone tym planem.

1.   Komisja, Agencja oraz właściwe organy państw członkowskich wymieniają istotne, dostępne im informacje dotyczące wspólnych działań w zakresie kontroli i inspekcji prowadzonych na wodach unijnych i międzynarodowych.

2.   Każdy właściwy organ krajowy podejmuje środki zgodnie z odpowiednimi przepisami prawnymi Unii w celu zapewnienia odpowiedniej poufności informacji otrzymywanych przez ten organ na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu, zgodnie z art. 112 i 113 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

1.   Państwa członkowskie i Komisja współpracują z Agencją i zapewniają jej pomoc niezbędną do wykonywania jej zadań.

2.   Uwzględniając różnice pomiędzy systemami prawnymi poszczególnych państw członkowskich, Agencja ułatwia współpracę pomiędzy państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a Komisją przy opracowywaniu zharmonizowanych norm w zakresie kontroli zgodnie z prawodawstwem unijnym oraz z uwzględnieniem najlepszych praktyk w państwach członkowskich, a także uzgodnionych norm międzynarodowych.

1.   Jeżeli Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek co najmniej dwóch państw członkowskich, stwierdzi występowanie sytuacji stanowiącej bezpośrednie, pośrednie lub potencjalne poważne ryzyko dla wspólnej polityki rybołówstwa i jeżeli temu ryzyku nie można zapobiec ani go wyeliminować lub zmniejszyć za pomocą istniejących środków ani nie można nim w odpowiedni sposób zarządzać, Agencja jest o tym natychmiast powiadamiana.

2.   Po otrzymaniu powiadomienia Komisji lub z własnej inicjatywy Agencja tworzy natychmiast jednostkę kryzysową i informuje o tym Komisję.

1.   Utworzona przez Agencję jednostka kryzysowa odpowiada za gromadzenie i ocenę wszelkich stosownych informacji oraz identyfikowanie dostępnych możliwości w celu zapobieżenia, wyeliminowania lub zmniejszenia ryzyka dla wspólnej polityki rybołówstwa w sposób możliwie jak najbardziej skuteczny i szybki.

2.   Jednostka kryzysowa może żądać pomocy od każdego organu publicznego lub osoby prywatnej, której kompetencje uznałaby za niezbędne do skutecznego zareagowania w sytuacji nadzwyczajnej.

3.   Agencja zapewnia niezbędną koordynację, aby umożliwić odpowiednią reakcję we właściwym czasie.

4.   W stosownym przypadku jednostka kryzysowa informuje opinię publiczną o występującym ryzyku i o podjętych środkach.

1.   W wieloletnim programie prac Agencji ustanawia się jej cele ogólne, uprawnienia, zadania, wskaźniki wykonania i priorytety każdego działania Agencji na okres pięciu lat. Przedmiotowy plan obejmuje przedstawienie planu w zakresie polityki kadrowej i oceny środków budżetowych, jakie należy przeznaczyć na realizację celów ustalonych na ten pięcioletni okres.

2.   Wieloletni program prac przedstawia się zgodnie z opracowanymi przez Komisję systemem i metodami zarządzania kosztami działań. Zostaje on przyjęty przez zarząd.

3.   Program prac, o którym mowa w art. 32 ust. 2 lit. c), nawiązuje do wieloletniego programu prac. Wskazuje on wyraźnie nowe elementy, zmiany lub skreślenia w stosunku do programu prac z roku poprzedniego oraz postępy dokonane w realizacji priorytetów i celów ogólnych wieloletniego programu prac.

1.   Agencja jest organem Unii i posiada osobowość prawną.

2.   W każdym z państw członkowskich Agencja posiada zdolność prawną w najszerszym zakresie przyznanym osobom prawnym przez ustawodawstwa krajowe. Może ona, w szczególności, nabywać lub zbywać ruchomości i nieruchomości oraz być stroną postępowań sądowych.

3.   Agencję reprezentuje dyrektor zarządzający.

4.   Siedzibą Agencji jest Vigo, Hiszpania.

1.   W odniesieniu do personelu Agencji zastosowanie mają Regulamin pracowniczy urzędników oraz warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, określone w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (14) oraz zasady przyjęte wspólnie przez instytucje Unii Europejskiej dla celów stosowania tego regulaminu pracowniczego oraz warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej. Zarząd w porozumieniu z Komisją przyjmuje niezbędne szczegółowe zasady stosowania powyższych przepisów.

2.   Bez uszczerbku dla art. 39, uprawnienia przyznane organowi powołującemu na podstawie regulaminu pracowniczego oraz warunków zatrudnienia innych pracowników są wykonywane przez Agencję w odniesieniu do jej własnego personelu.

3.   Personel Agencji składa się z urzędników mianowanych lub oddelegowanych tymczasowo przez Komisję oraz z innych pracowników zatrudnionych przez Agencję niezbędnych dla wykonywania jej zadań.

Agencja może również zatrudniać urzędników tymczasowo oddelegowanych przez państwa członkowskie.

1.   Odpowiedzialność umowna Agencji podlega prawu właściwemu dla danej umowy.

2.   Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest właściwy do orzekania na mocy klauzuli arbitrażowej zamieszczonej w umowie zawartej przez Agencję.

3.   W odniesieniu do odpowiedzialności pozaumownej Agencja jest zobowiązana naprawić, na zasadach ogólnych, wspólnych dla praw państw członkowskich, szkody wyrządzone przez nią lub jej pracowników przy wykonywaniu ich funkcji. Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania w każdym sporze dotyczącym odszkodowań za takie szkody.

4.   Odpowiedzialność osobistą pracowników wobec Agencji regulują przepisy ustanowione w regulaminie pracowniczym lub warunkach zatrudnienia mających do nich zastosowanie.

1.   Do Agencji mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Rady nr 1 (15).

2.   Usługi tłumaczeniowe niezbędne dla funkcjonowania Agencji świadczy Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej.

1.   Agencja posiada Zarząd.

2.   Zarząd:

1.   Zarząd składa się z przedstawicieli państw członkowskich i sześciu przedstawicieli Komisji. Każde państwo członkowskie jest uprawnione do mianowania jednego członka. Państwa członkowskie i Komisja mianują po jednym zastępcy każdego członka Zarządu w celu reprezentowania członka Zarządu pod jego nieobecność.

2.   Członkowie Zarządu mianowani są na podstawie posiadanego przez nich istotnego doświadczenia i wiedzy fachowej z zakresu kontroli i inspekcji połowów.

3.   Mandat każdego członka wynosi pięć lat od dnia mianowania. Mandat jest odnawialny.

1.   Zarząd wybiera prezesa spośród przedstawicieli Komisji. Zarząd wybiera wiceprezesa spośród swoich członków. Wiceprezes automatycznie zastępuje prezesa, w przypadku gdy nie może wykonywać on swoich obowiązków.

2.   Mandaty prezesa i wiceprezesa wynoszą trzy lata i kończą się wraz z ustaniem członkostwa w Zarządzie. Mandaty te są jednokrotnie odnawialne.

1.   Posiedzenia Zarządu są zwoływane przez jego prezesa. Porządek obrad jest określany przez prezesa z uwzględnieniem propozycji składanych przez członków Zarządu oraz dyrektora zarządzającego Agencji.

2.   Dyrektor zarządzający i przedstawiciel mianowany przez Radę Doradczą biorą udział w obradach Zarządu bez prawa głosu.

3.   Zarząd odbywa posiedzenia zwyczajne co najmniej raz w roku. Dodatkowo Zarząd odbywa posiedzenia z inicjatywy prezesa lub na wniosek Komisji lub jednej trzeciej państw członkowskich reprezentowanych w Zarządzie.

4.   W przypadku wystąpienia kwestii poufnej lub konfliktu interesów Zarząd może zdecydować się na omówienie poszczególnych punktów porządku obrad z wyłączeniem obecności przedstawicieli mianowanych przez Radę Doradczą. Szczegółowe zasady dotyczące stosowania tego przepisu mogą zostać określone w regulaminie wewnętrznym.

5.   Zarząd może zaprosić do wzięcia udziału w posiedzeniach w charakterze obserwatora każdą osobę, której opinią może być zainteresowany.

6.   Członkowie Zarządu mogą zgodnie z przepisami regulaminu wewnętrznego korzystać z pomocy doradców lub ekspertów.

7.   Sekretariat Zarządu zapewnia Agencja.

1.   Zarząd podejmuje decyzje absolutną większością głosów.

2.   Każdy członek ma jeden głos. W przypadku nieobecności członka, uprawnionym do wykonywania jego prawa głosu jest jego zastępca.

3.   Regulamin wewnętrzny określa bardziej szczegółowe przepisy dotyczące głosowania, w szczególności warunki działania przez członka w imieniu innego członka, jak również, w odpowiednich przypadkach, wymagania dotyczące kworum.

1.   Agencja jest zarządzana przez dyrektora zarządzającego. Bez uszczerbku dla właściwych kompetencji Komisji i Zarządu, dyrektor zarządzający nie zwraca się o instrukcje ani nie przyjmuje instrukcji od żadnego rządu ani żadnego innego organu.

2.   Dyrektor zarządzający w trakcie wykonywania swoich zadań stosuje zasady wspólnej polityki rybołówstwa.

3.   Dyrektor zarządzający ma następujące obowiązki i uprawnienia:

4.   Dyrektor zarządzający odpowiada za swoje działania przed Zarządem.

1.   Dyrektor zarządzający jest mianowany przez Zarząd na podstawie jego kwalifikacji merytorycznych i udokumentowanego odpowiedniego doświadczenia w dziedzinie wspólnej polityki rybołówstwa oraz kontroli i inspekcji połowów, będąc wybranym spośród co najmniej dwóch kandydatów zaproponowanych przez Komisję po przeprowadzeniu procedury wyboru następującej po publikacji ogłoszenia o wolnym stanowisku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz publicznego wezwania do wyrażenia zainteresowania w innych źródłach.

2.   Zarząd jest uprawniony do odwołania dyrektora zarządzającego. Zarząd rozważa tę kwestię na wniosek Komisji lub jednej trzeciej swoich członków.

3.   Zarząd podejmuje decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, większością dwóch trzecich głosów swoich członków.

4.   Mandat dyrektora zarządzającego wynosi pięć lat. Mandat ten może być przedłużony jeden raz na kolejne pięć lat na wniosek Komisji, a przedłużenie to z jest zatwierdzane większością dwóch trzecich głosów członków Zarządu.

1.   W skład Rady Doradczej wchodzą przedstawiciele komitetów doradczych przewidzianych w art. 43 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w liczbie jednego przedstawiciela wyznaczonego przez każdy komitet doradczy. Przedstawiciele mogą być zastępowani przez zastępców mianowanych w tym samym czasie.

2.   Członkowie Rady Doradczej nie mogą jednocześnie pełnić funkcji członków Zarządu.

Rada Doradcza wyznacza jednego ze swoich członków do wzięcia udziału w obradach Zarządu bez prawa głosu.

3.   Na wniosek dyrektora zarządzającego Rada Doradcza służy mu radą w zakresie wykonywania jego obowiązków zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

4.   Radzie Doradczej przewodniczy dyrektor zarządzający. Rada zbiera się, na zaproszenie przewodniczącego, nie rzadziej niż raz do roku.

5.   Agencja zapewnia Radzie Doradczej niezbędne wsparcie logistyczne oraz udostępnia sekretariat na jej posiedzenia.

6.   Członkowie Zarządu mogą uczestniczyć w posiedzeniach Rady Doradczej.

1.   Do dokumentów będących w posiadaniu Agencji ma zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 1049/2001.

2.   W terminie sześciu miesięcy od daty pierwszego posiedzenia Zarząd przyjmuje praktyczne ustalenia dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

3.   Agencja może z własnej inicjatywy udostępniać informacje w dziedzinach objętych misją Agencji. Agencja zapewnia w szczególności, aby opinii publicznej oraz każdej zainteresowanej stronie w krótkim czasie podawane były obiektywne, wiarygodne i łatwo zrozumiałe informacje dotyczące pracy Agencji.

4.   Zarząd określa niezbędne zasady wewnętrzne dotyczące stosowania ust. 3.

5.   Decyzje podjęte przez Agencję zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 mogą być powodem złożenia skargi do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich lub stanowić przedmiot postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości zgodnie z art. 228 i 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

6.   Informacje zgromadzone przez Komisję i Agencję zgodnie z niniejszym rozporządzeniem podlegają rozporządzeniu (UE) 2018/1725.

1.   Członkowie Zarządu, dyrektor zarządzający i członkowie personelu Agencji, również po zaprzestaniu pełnienia swoich obowiązków, podlegają wymaganiom dotyczącym poufności zgodnie z art. 339 TFUE.

2.   Zarząd przedstawia wewnętrzne zasady dotyczące praktycznych uzgodnień związanych ze stosowaniem wymagań dotyczących poufności, o których mowa w ust. 1.

1.   Komisja ma pełny dostęp do wszelkich informacji zgromadzonych przez Agencję. Agencja dostarcza Komisji na jej wniosek oraz w formie określonej przez Komisję wszelkich informacji oraz ocenę dotyczącą tych informacji.

2.   Państwa członkowskie, których dotyczy konkretne działanie Agencji, mają dostęp do informacji zgromadzonych przez Agencję w związku z takim działaniem na warunkach, które mogą być ustanowione zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 47 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

1.   Dochody Agencji składają się z:

2.   Wydatki Agencji pokrywają koszty personelu, koszty administracyjne, koszty infrastruktury i koszty operacyjne.

3.   Dyrektor zarządzający sporządza projekt bilansu przewidywanych dochodów i wydatków Agencji na kolejny rok budżetowy oraz przekazuje ten projekt Zarządowi wraz z projektem planu wykonawczego.

4.   Dochody i wydatki równoważą się.

5.   Każdego roku Zarząd, na podstawie projektu bilansu przewidywanych dochodów i wydatków, sporządza bilans przewidywanych dochodów i wydatków Agencji na kolejny rok budżetowy.

6.   Bilans, o którym mowa ust. 5, zawierający projekt planu wykonawczego, jest przedkładany Komisji przez Zarząd wraz z tymczasowym programem prac najpóźniej do dnia 31 marca.

7.   Bilans jest przedkładany przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (zwanym dalej „władzą budżetową”) wraz ze wstępnym projektem budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

8.   Na podstawie bilansu Komisja wprowadza do wstępnego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej liczby szacunkowe, które uzna za konieczne dla realizacji planu wykonawczego, jak również wielkość dotacji, którymi obciążony zostanie budżet ogólny, który Komisja przedkłada władzy budżetowej zgodnie z art. 314 TFUE.

9.   Władza budżetowa zezwala na przydział środków na dotację dla Agencji. Władza budżetowa przyjmuje plan wykonawczy dla Agencji.

10.   Budżet zostaje przyjęty przez Zarząd. Staje się on budżetem ostatecznym po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii Europejskiej. W odpowiednich przypadkach budżet jest stosownie korygowany.

11.   Zarząd, tak szybko jak to możliwe, powiadamia władzę budżetową o zamiarze realizacji każdego projektu, który może mieć znaczące implikacje finansowe dla finansowania budżetu, w szczególności wszelkich projektów odnoszących się do nieruchomości, takich jak wynajem lub zakup budynków. Zarząd informuje Komisję o takich przypadkach.

12.   Jeżeli oddział władzy budżetowej powiadamia o zamiarze wydania opinii, przedkłada opinię Zarządowi w terminie sześciu tygodni od daty powiadomienia o projekcie.

1.   Dyrektor zarządzający wykonuje budżet Agencji.

2.   Najpóźniej do dnia 1 marca następującego po każdym roku budżetowym księgowy Agencji przekazuje wstępne sprawozdanie finansowe księgowemu Komisji wraz ze sprawozdaniem dotyczącym zarządzania budżetem i finansami za dany rok budżetowy. Księgowy Komisji dokonuje konsolidacji wstępnych sprawozdań finansowych instytucji i zdecentralizowanych organów zgodnie z art. 245 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (16) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”).

3.   Najpóźniej do dnia 31 marca następującego po każdym roku budżetowym księgowy Komisji przedkłada wstępne sprawozdanie finansowe Agencji Trybunałowi Obrachunkowemu, wraz ze sprawozdaniem dotyczącym zarządzania budżetem i finansami za dany rok budżetowy. Sprawozdanie dotyczące zarządzania budżetem i finansami za dany rok budżetowy przedkładane jest również Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4.   Po otrzymaniu uwag Trybunału Obrachunkowego dotyczących wstępnego sprawozdania finansowego Agencji, zgodnie z art. 246 rozporządzenia finansowego, dyrektor zarządzający sporządza na własną odpowiedzialność końcowe sprawozdanie finansowe Agencji i przedkłada je Zarządowi w celu uzyskania jego opinii.

5.   Zarząd wydaje opinię dotyczącą końcowego sprawozdania finansowego Agencji.

6.   Najpóźniej do dnia 1 lipca następnego roku dyrektor zarządzający przedkłada końcowe sprawozdanie finansowe wraz z opinią Zarządu Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu.

7.   Końcowe sprawozdanie finansowe jest publikowane.

8.   Agencja ustanawia stanowisko wewnętrznego audytora, który działa zgodnie z odpowiednimi normami międzynarodowymi.

9.   Dyrektor zarządzający przekazuje Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na uwagi Trybunału najpóźniej do dnia 30 września. Dyrektor zarządzający przesyła tę odpowiedź również Zarządowi.

10.   Dyrektor zarządzający przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na jego wniosek, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego zastosowania procedury udzielenia absolutorium za dany rok budżetowy, zgodnie z art. 261 ust. 3 rozporządzenia finansowego.

11.   Przed dniem 30 kwietnia drugiego z kolei roku Parlament Europejski na zalecenie Rady udziela dyrektorowi zarządzającemu Agencji absolutorium w związku z wykonaniem budżetu za dany rok.

1.   W celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i innych działań niezgodnych z prawem w odniesieniu do Agencji mają zastosowanie bez ograniczeń przepisy rozporządzenia (UE, Euratom) nr 883/2013.

2.   Agencja przystępuje do porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącego dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz bezzwłocznie wydaje odpowiednie przepisy dla całego swojego personelu.

3.   Decyzje dotyczące finansowania oraz porozumienia wykonawcze, a także wynikające z nich dokumenty wyraźnie zastrzegają, że Trybunał Obrachunkowy i OLAF mogą, w razie potrzeby, przeprowadzać na miejscu kontrole wśród odbiorców funduszy Agencji oraz urzędników odpowiedzialnych za ich przyznawanie.

1.   W terminie pięciu lat od daty rozpoczęcia przez Agencję wykonywania swoich obowiązków, a następnie co pięć lat Zarząd zleca przeprowadzenie niezależnej zewnętrznej oceny wykonania przepisów niniejszego rozporządzenia. Komisja udostępnia Agencji wszelkie informacje, które Agencja uzna za istotne dla przeprowadzenia oceny.

2.   Każda ocena określa wpływ wywierany przez niniejsze rozporządzenie, użyteczność, znaczenie i skuteczność Agencji i jej praktyk roboczych oraz zakres, w jakim Agencja przyczynia się do osiągania wysokiego poziomu zgodności z zasadami określonymi w ramach wspólnej polityki rybołówstwa. Zarząd określa konkretny zakres uprawnień w porozumieniu z Komisją po odbyciu konsultacji z zainteresowanymi stronami.

3.   Zarząd otrzymuje ocenę i wydaje Komisji zalecenia dotyczące zmian dotyczących niniejszego rozporządzenia, Agencji i jej praktyk roboczych. Zarówno wnioski z oceny, jak i zalecenia przedkładane są przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie oraz podawane do wiadomości publicznej.

1.   Do dnia 31 grudnia 2019 r. państwa członkowskie przyjmują i publikują, środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Państwa członkowskie stosują te środki od dnia 1 stycznia 2020 r.

Środki przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych środków prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.