ISSN 1977-0766

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

L 72
European flag  

Wydanie polskie

Legislacja

Rocznik 62
14 marca 2019

Spis treści

 

II   Akty o charakterze nieustawodawczym

Strona

 

 

UMOWY MIĘDZYNARODOWE

 

*

Decyzja Rady (UE) 2019/400 z dnia 22 stycznia 2019 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii, Umowy o statusie między Unią Europejską a Republiką Serbii dotyczącej działań prowadzonych przez Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej na terytorium Republiki Serbii

1

 

 

ROZPORZĄDZENIA

 

*

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/401 z dnia 19 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 ustanawiające rejestr Unii ( 1 )

4

 

*

Rozporządzenie Komisji (UE) 2019/402 z dnia 13 marca 2019 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości 19

6

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/403 z dnia 13 marca 2019 r. udzielające pozwolenia unijnego na rodzinę produktów biobójczych Deosan Activate BPF based on Iodine

11

 

 

DECYZJE

 

*

Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/404 z dnia 12 marca 2019 r. zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich (notyfikowana jako dokument nr C(2019) 1833)  ( 1 )

50

 

 

AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH

 

*

Regulamin nr 120 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji silników spalinowych montowanych w ciągnikach rolniczych i leśnych oraz w maszynach mobilnych nieporuszających się po drogach, w zakresie pomiaru mocy netto, momentu obrotowego netto oraz jednostkowego zużycia paliwa [2019/405]

81

 

 

III   Inne akty

 

 

EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY

 

*

Decyzja delegowana Urzędu Nadzoru EFTA nr 090/18/COL z dnia 11 października 2018 r. zmieniająca wykaz zawarty w rozdziale I część 1.2 pkt 39 w załączniku I do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym to wykazie wymieniono punkty kontroli granicznej w Islandii i Norwegii zatwierdzone do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich, oraz uchylająca decyzję Urzędu Nadzoru EFTA nr 111/15/COL [2019/406]

137

 

 

Sprostowania

 

*

Sprostowanie do dyrektywy Komisji (UE) 2015/1480 z dnia 28 sierpnia 2015 r. zmieniającej niektóre załączniki do dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/107/WE i 2008/50/WE ustanawiających przepisy dotyczące metod referencyjnych, zatwierdzania danych i lokalizacji punktów pomiarowych do oceny jakości powietrza ( Dz.U. L 226 z 29.8.2015 )

141

 

*

Sprostowanie do rozporządzenia Rady (UE) 2018/2025 z dnia 17 grudnia 2018 r. ustanawiającego na lata 2019 i 2020 uprawnienia do połowów dla unijnych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębokowodnych ( Dz.U. L 325 z 20.12.2018 )

141

 

 

(1)   Tekst mający znaczenie dla EOG.

PL

Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas.

Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.

II Akty o charakterze nieustawodawczym

UMOWY MIĘDZYNARODOWE

14.3.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 72/1

DECYZJA RADY (UE) 2019/400

z dnia 22 stycznia 2019 r.

w sprawie podpisania, w imieniu Unii, Umowy o statusie między Unią Europejską a Republiką Serbii dotyczącej działań prowadzonych przez Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej na terytorium Republiki Serbii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. b) i d) oraz art. 79 ust. 2 lit. c), w związku z art. 218 ust. 5,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 54 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 (1), jeżeli przewiduje się rozmieszczenie zespołów Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej w państwach trzecich w ramach działań, na potrzeby których członkowie zespołów dysponują uprawnieniami wykonawczymi lub w ramach innych działań w państwach trzecich, Unia zawiera z danym państwem trzecim umowę o statusie. Taka umowa o statusie powinna objąć wszelkie aspekty niezbędne do przeprowadzenia działań.

(2)

W dniu 21 lutego 2017 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Republiką Serbii w sprawie umowy o statusie dotyczącej działań prowadzonych przez Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej na terytorium Republiki Serbii.

(3)

Negocjacje w sprawie umowy o statusie rozpoczęły się dnia 7 kwietnia 2017 r. i zostały pomyślnie zakończone parafowaniem Umowy o statusie między Unią Europejską a Republiką Serbii dotyczącej działań prowadzonych przez Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej na terytorium Republiki Serbii (zwana dalej „Umową”) w dniu 20 września 2018 r.

(4)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE (2); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(5)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (3); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(6)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje. Ponieważ niniejsza decyzja ma na celu rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania podejmuje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszej decyzji decyzję, czy dokona jej transpozycji do swego prawa krajowego.

(7)

Umowa powinna zostać zatem podpisana, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie, a załączone deklaracje powinny zostać zatwierdzone,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym upoważnia się do podpisania w imieniu Unii Umowy o statusie między Unią Europejską a Republiką Serbii dotyczącej działań prowadzonych przez Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej na terytorium Republiki Serbii, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie (4).

Artykuł 2

Zatwierdza się w imieniu Unii deklaracje załączone do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy w imieniu Unii.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 stycznia 2019 r.

W imieniu Rady

E.O. TEODOROVICI

Przewodniczący

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 i decyzję Rady 2005/267/WE (Dz.U. L 251 z 16.9.2016, s. 1).

(2)  Decyzja Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotycząca wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowaniu wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43).

(3)  Decyzja Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotycząca wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20).

(4)  Tekst Umowy zostanie opublikowany wraz z decyzją w sprawie jej zawarcia.

ZAŁĄCZNIK

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA ART. 2 LIT. b)

Strony przyjmują do wiadomości, że Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej będzie wspierać Republikę Serbii w skutecznej kontroli jej granic z każdym państwem niebędącym członkiem Unii Europejskiej za pomocą innych środków niż w drodze oddelegowania zespołów Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej wyposażonych w uprawnienia wykonawcze.

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE STATUSU I DELIMITACJA TERYTORIÓW

Niniejsza umowa ani żadne działania zrealizowane w ramach jej wdrażania przez Strony lub w ich imieniu, w tym ustalenie planów operacyjnych lub udział w operacjach transgranicznych, w żaden sposób nie wpływają na status ani delimitację na mocy prawa międzynarodowego terytorium Serbii ani terytoriów państw członkowskich Unii Europejskiej.

WSPÓLNA DEKLARACJA W ODNIESIENIU DO ISLANDII, NORWEGII, SZWAJCARII I LIECHTENSTEINU

Strony biorą pod uwagę ścisłe związki między Unią Europejską a Norwegią, Islandią, Szwajcarią i Liechtensteinem, w szczególności na mocy umów z dnia 18 maja 1999 r. i 26 października 2004 r. dotyczących włączenia tych państw we wprowadzanie, stosowanie i rozwijanie dorobku Schengen.

W związku z tym pożądane jest, aby władze Norwegii, Islandii, Szwajcarii i Liechtensteinu, z jednej strony, oraz władze Republiki Serbii, z drugiej strony, zawarły niezwłocznie dwustronne umowy dotyczące działań prowadzonych przez Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej na terytorium Republiki Serbii o treści podobnej do postanowień niniejszej umowy.

ROZPORZĄDZENIA

14.3.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 72/4

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/401

z dnia 19 grudnia 2018 r.

zmieniające rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 ustanawiające rejestr Unii

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE (1), w szczególności jej art. 19 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

System rejestrów zapewnia prawidłowe księgowanie transakcji w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE, protokołem z Kioto i decyzją nr 406/2009/WE.

(2)

W stosownych przypadkach i tak długo jak to konieczne, aby chronić integralność środowiskową EU ETS, operatorzy lotniczy i inni operatorzy objęci EU ETS nie mogą korzystać z uprawnień wydanych przez państwo członkowskie, które powiadomiło Radę Europejską o swoim zamiarze wystąpienia z Unii zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). W świetle negocjacji prowadzonych na podstawie art. 50 TUE i zgodnie z art. 12 ust. 3-a dyrektywy 2003/87/WE Komisja powinna regularnie oceniać, czy zezwalać na korzystanie z tych uprawnień przez państwo członkowskie, w którym zobowiązania operatorów statków powietrznych i innych operatorów wygasają, w szczególności w sytuacjach, w których prawo Unii nie przestanie jeszcze mieć zastosowania w tym państwie członkowskim, lub gdy w wystarczającym stopniu zagwarantowano, że do umorzenia uprawnień w sposób prawnie wiążący dojdzie, zanim Traktaty przestaną mieć zastosowanie.

(3)

Projekt umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej („umowa o wystąpieniu”) uzgodniony na szczeblu negocjatorów w dniu 14 listopada 2018 r. ustanawia okres przejściowy i zapewnia wypełnianie przez operatorów ze Zjednoczonego Królestwa obowiązków określonych w dyrektywie 2003/87/WE w zakresie ich emisji w 2019 i 2020 r. Po wejściu w życie umowy o wystąpieniu nie będzie już konieczności ograniczania możliwości korzystania z uprawnień wydanych przez przedmiotowe państwo członkowskie w odnośnych latach.

(4)

Należy zatem zaprzestać oznaczania uprawnień do emisji od dnia następującego po dniu, w którym obie strony przedłożą instrumenty ratyfikacyjne umowy o wystąpieniu Sekretarzowi Generalnemu Rady.

(5)

Należy wprowadzić odpowiednie środki techniczne w celu zagwarantowania skuteczności niniejszego rozporządzenia w chwili jego wejścia w życie.

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (UE) nr 389/2013 w art. 41 ust. 4 dodaje się tekst w brzmieniu:

„4.   Od dnia następującego po dniu, w którym złożone zostaną oba instrumenty ratyfikacyjne umowy o wystąpieniu, uprawnień utworzonych na rok 2019 i 2020 nie oznacza się przy pomocy kodu kraju w przypadkach, gdy postanowienia umowy o wystąpieniu tego państwa członkowskiego z Unii Europejskiej nakładają na nie obowiązek przestrzegania przepisów dyrektywy 2003/87/WE w odniesieniu do emisji powstałych w tych latach.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.

14.3.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 72/6

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2019/402

z dnia 13 marca 2019 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości 19

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (1), w szczególności jego art. 3 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1126/2008 (2) przyjęto określone międzynarodowe standardy rachunkowości oraz ich interpretacje istniejące w dniu 15 października 2008 r.

(2)

W dniu 7 lutego 2018 r. Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) opublikowała dokument Plan Amendment, Curtailment or Settlement (Amendments to IAS 19) (Zmiana, ograniczenie lub rozliczenie programu (zmiany MSR 19)) w ramach regularnej procedury wprowadzania zmian, która ma na celu udoskonalenie i doprecyzowanie tych standardów. Celem zawartych w tym dokumencie zmian jest doprecyzowanie, że w przypadku zmiany, ograniczenia lub rozliczenia programu określonych świadczeń jednostka powinna przez pozostałą część okresu sprawozdawczego stosować zaktualizowane założenia wynikające z aktualizacji wyceny jej zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń.

(3)

Po przeprowadzeniu konsultacji z Europejską Grupą Doradczą ds. Sprawozdawczości Finansowej Komisja stwierdziła, że zmiany Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 19 Świadczenia pracownicze spełniają kryteria przyjęcia określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1126/2008.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Regulacyjnego ds. Rachunkowości,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1126/2008 Międzynarodowy Standard Rachunkowości (MSR) 19 Świadczenia pracownicze zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Wszystkie przedsiębiorstwa stosują zmiany, o których mowa w art. 1, najpóźniej wraz z rozpoczęciem swojego pierwszego roku obrotowego rozpoczynającego się dnia 1 stycznia 2019 r. lub później.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 marca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 243 z 11.9.2002, s. 1.

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1126/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 320 z 29.11.2008, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

Zmiana, ograniczenie lub rozliczenie programu

(Zmiany MSR 19)

Zmiany MSR 19 Świadczenia pracownicze

Dodano paragrafy 101 A, 122 A, 123 A i 179 oraz zmieniono paragrafy 57, 99, 120, 123, 125, 126 i 156. Dodano nagłówek przed paragrafem 122 A.

ŚWIADCZENIA PO OKRESIE ZATRUDNIENIA: PROGRAMY OKREŚLONYCH ŚWIADCZEŃ

…

Ujmowanie i wycena

…

57.

 Rozliczanie przez jednostkę programów określonych świadczeń obejmuje następujące czynności:

…

c)

ustalenie kwot ujmowanych jako zysk lub strata:

(i)

kosztów bieżącego zatrudnienia (zob. paragrafy 70–74 i paragraf 122 A);

…

…

Koszty przeszłego zatrudnienia oraz zyski i straty wynikające z rozliczenia

99.

Przy ustalaniu kosztów przeszłego zatrudnienia lub zysku lub straty wynikających z rozliczenia jednostka dokonuje ponownej wyceny zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń z zastosowaniem bieżącej wartości godziwej aktywów programu i bieżących założeń aktuarialnych (łącznie z bieżącymi, rynkowymi stopami procentowymi i innymi bieżącymi cenami rynkowymi) w sposób odzwierciedlający:

a)

świadczenia oferowane w ramach programu przed zmianą, ograniczeniem lub rozliczeniem programu; oraz

b)

świadczenia oferowane w ramach programu po zmianie, ograniczeniu lub rozliczeniu programu.

…

101 A

 W przypadku gdy dochodzi do zmiany, ograniczenia lub rozliczenia programu, jednostka uznaje i wycenia wszelkie koszty przeszłego zatrudnienia lub zysk lub stratę wynikające z rozliczenia zgodnie z paragrafami 99-101 i paragrafami 102-112. Dokonując tego, jednostka nie uwzględnia wysokości pułapu aktywów. Jednostka ustala następnie wysokość pułapu aktywów po zmianie, ograniczeniu lub rozliczeniu planu oraz ujmuje wszelkie zmiany tej wysokości zgodnie z paragrafem 57 lit. d).

…

Składniki kosztów z tytułu określonych świadczeń

120.

Jednostka ujmuje składniki kosztów z tytułu określonych świadczeń w sposób określony poniżej, z wyjątkiem sytuacji, gdy inny MSSF wymaga uwzględnienia ich w koszcie wytworzenia składnika aktywów lub to dopuszcza:

a)

koszty zatrudnienia (zob. paragrafy 66–112 i paragraf 122 A) jako zysk lub stratę;

…

Koszty bieżącego zatrudnienia

122 A

Jednostka ustala koszty bieżącego zatrudnienia z zastosowaniem założeń aktuarialnych określonych na początek rocznego okresu sprawozdawczego. Jeżeli jednak jednostka dokonuje ponownej wyceny zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń zgodnie z paragrafem 99, ustala ona koszty bieżącego zatrudnienia dla części rocznego okresu sprawozdawczego pozostałej po dokonaniu zmiany, ograniczenia lub rozliczenia programu z zastosowaniem założeń aktuarialnych zastosowanych do ponownej wyceny zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń zgodnie z paragrafem 99 lit. b).

Odsetki netto od zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń

123.

Jednostka ustala odsetki netto od zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń jako iloczyn zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń i stopy dyskontowej określonej w paragrafie 83.

123 A

Aby ustalić odsetki netto zgodnie z paragrafem 123 jednostka stosuje wartości zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń oraz wysokość stopy dyskontowej ustalone na początek rocznego okresu sprawozdawczego. Jeżeli jednak jednostka dokonuje ponownej wyceny zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń zgodnie z paragrafem 99, ustala ona odsetki netto dla części rocznego okresu sprawozdawczego pozostałej po dokonaniu zmiany, ograniczenia lub rozliczenia programu z zastosowaniem:

a)

wartości zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń ustalonej zgodnie z paragrafem 99 lit. b); oraz

b)

stopy procentowej zastosowanej do ponownej wyceny zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń zgodnie z paragrafem 99 lit. b).

Stosując paragraf 123 A, jednostka uwzględnia również wszelkie zmiany wartości zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń w tym okresie będące wynikiem wniesienia składek lub wypłaty świadczeń.

…

125.

 Przychody z tytułu odsetek od aktywów programu są składnikiem zwrotu z aktywów programu i są ustalane jako iloczyn wartości godziwej aktywów programu i stopy dyskontowej określonej w paragrafie 123 A. Jednostka ustala wartość godziwą aktywów programu na początek rocznego okresu sprawozdawczego. Jeżeli jednak jednostka dokonuje ponownej wyceny zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń zgodnie z paragrafem 99, ustala ona przychody z tytułu odsetek dla części rocznego okresu sprawozdawczego pozostałej po dokonaniu zmiany, ograniczenia lub rozliczenia programu z zastosowaniem aktywów programu zastosowanych do ponownej wyceny zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń zgodnie z paragrafem 99 lit. b). Stosując paragraf 125, jednostka uwzględnia również wszelkie zmiany aktywów programu w tym okresie będące wynikiem wniesienia składek lub wypłaty świadczeń. Różnica między przychodami z tytułu odsetek od aktywów programu a zwrotem z aktywów programu uwzględniana jest w ponownej wycenie zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń.

126.

 Odsetki od wysokości pułapu aktywów stanowią część całkowitej zmiany wysokości pułapu aktywów i są ustalane jako iloczyn wysokości pułapu aktywów i stopy dyskontowej, o której mowa w paragrafie 123 A. Jednostka ustala wysokość pułapu aktywów na początek rocznego okresu sprawozdawczego. Jeżeli jednak jednostka dokonuje ponownej wyceny zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń zgodnie z paragrafem 99, ustala ona odsetki od wysokości pułapu aktywów dla części rocznego okresu sprawozdawczego pozostałej po dokonaniu zmiany, ograniczenia lub rozliczenia programu z uwzględnieniem wszelkich zmian wysokości pułapu aktywów ustalonych zgodnie z paragrafem 101 A. Różnica pomiędzy kwotą odsetek od wysokości pułapu aktywów a całkowitą zmianą wysokości pułapu aktywów uwzględniana jest w ponownej wycenie zobowiązania (składnika aktywów) netto z tytułu określonych świadczeń.

…

INNE DŁUGOTERMINOWE ŚWIADCZENIA PRACOWNICZE

…

Ujmowanie i wycena

…

156.

W odniesieniu do innych długoterminowych świadczeń pracowniczych jednostka powinna powiększyć zysk lub stratę o sumę netto niżej podanych kwot, z wyjątkiem przypadków, gdy inny MSSF wymaga ich uwzględnienia w koszcie wytworzenia składnika aktywów lub to dopuszcza:

a)

koszty bieżącego zatrudnienia (zob. paragrafy 66-112 i paragraf 122 A);

…

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I DATA WEJŚCIA W ŻYCIE

…

179.

 Na podstawie dokumentu Zmiana, ograniczenie lub rozliczenie planu (zmiany MSR 19), wydanego w lutym 2018 r., dodano paragrafy 101 A, 122 A i 123 A oraz zmieniono paragrafy 57, 99, 120, 123, 125, 126 i156. Jednostka stosuje te zmiany w odniesieniu do zmian, ograniczeń i rozliczeń planu następujących w dniu lub po dniu rozpoczęcia pierwszego rocznego okresu sprawozdawczego rozpoczynającego się 1 stycznia 2019 r. i później. Wcześniejsze zastosowanie jest dozwolone. Jeżeli jednostka zastosuje te zmiany w odniesieniu do wcześniejszego okresu, ujawnia ten fakt.

14.3.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 72/11

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/403

z dnia 13 marca 2019 r.

udzielające pozwolenia unijnego na rodzinę produktów biobójczych „Deosan Activate BPF based on Iodine”

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (1), w szczególności jego art. 44 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 7 lipca 2015 r. przedsiębiorstwo Diversey Europe Operations B.V. złożyło wniosek zgodnie z art. 43 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 o pozwolenie na rodzinę produktów biobójczych o nazwie „Deosan Activate BPF based on Iodine” („rodzina produktów”), należącą do grupy produktowej 3 zgodnie z opisem w załączniku V do tego rozporządzenia. Właściwy organ Zjednoczonego Królestwa zgodził się dokonać oceny wniosku zgodnie z art. 43 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Wniosek został zarejestrowany w rejestrze produktów biobójczych pod numerem BC-JN018376-30.

(2)

Rodzina produktów biobójczych zawiera jod jako substancję czynną, która jest uwzględniona w unijnym wykazie zatwierdzonych substancji czynnych, o którym mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012. Uwzględniając swoiste właściwości tej substancji czynnej oraz naukowe kryteria określania właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego określone w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2017/2100 (2), Komisja rozważy potrzebę dokonania przeglądu zatwierdzenia jodu, w tym poliwinylopyrolidonu jodu, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 528/2012. W zależności od wyniku tego przeglądu Komisja rozważy, czy pozwolenia unijne na produkty zawierające tę substancję czynną należy poddać przeglądowi zgodnie z art. 48 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(3)

W dniu 20 grudnia 2017 r. właściwy organ oceniający przedłożył Europejskiej Agencji Chemikaliów („Agencja”), zgodnie z art. 44 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012, sprawozdanie oceniające i wnioski ze swojej oceny.

(4)

W dniu 6 lipca 2018 r. Agencja przedłożyła Komisji opinię (3), w tym projekt charakterystyki produktu biobójczego dotyczącej rodziny produktów i ostateczne sprawozdanie z oceny dotyczące rodziny produktów zgodnie z art. 44 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 528/2012. W opinii stwierdzono, że rodzina produktów odpowiada definicji „rodziny produktów biobójczych” określonej w art. 3 ust. 1 lit. s) rozporządzenia (UE) nr 528/2012, że uznano ją za kwalifikującą się do pozwolenia unijnego zgodnie z art. 42 ust. 1 tego rozporządzenia i że, z zastrzeżeniem zgodności z projektem charakterystyki produktu biobójczego, rodzina produktów spełnia warunki określone w art. 19 ust. 1 i 6 tego rozporządzenia.

(5)

W dniu 17 września 2018 r. Agencja przekazała Komisji projekt charakterystyki produktu biobójczego we wszystkich językach urzędowych Unii zgodnie z art. 44 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 528/2012.

(6)

Komisja zgadza się z opinią Agencji i uznaje, że należy udzielić pozwolenia unijnego na przedmiotową rodzinę produktów biobójczych.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Udziela się pozwolenia unijnego o numerze EU-0019228-0000 przedsiębiorstwu Diversey Europe Operations B.V. na rodzinę produktów biobójczych „Deosan Activate BPF based on Iodine”.

Pozwolenie unijne jest ważne od dnia 3 kwietnia 2019 r. do dnia 31 marca 2029 r.

Pozwolenie unijne podlega wymogom zgodności z charakterystyką produktu biobójczego określonym w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 marca 2019 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.

(2)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/2100 z dnia 4 września 2017 r. ustanawiające naukowe kryteria określania właściwości zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 (Dz.U. L 301 z 17.11.2017, s. 1).

(3)  Opinia ECHA z dnia 6 lipca 2018 r. w sprawie pozwolenia unijnego na „Deosan Activate BPF based on Iodine” (ECHA/BPC/207/2018).

ZAŁĄCZNIK

Charakterystyka rodziny produktów biobójczych

Deosan Activate BPF based on Iodine

Grupa produktowa 3 – Higiena weterynaryjna (Środki dezynfekujące)

Numer pozwolenia: EU-0019228-0000

Numer zasobu w R4BP:EU-0019228-0000

CZĘŚĆ I

PIERWSZY POZIOM INFORMACYJNY

1.   INFORMACJE ADMINISTRACYJNE

1.1.   Nazwa handlowa rodziny produktów biobójczych

Nazwa

Deosan Activate BPF based on Iodine

1.2.   Grupa produktowa

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

1.3.   Posiadacz pozwolenia

Nazwa i adres posiadacza pozwolenia

Nazwa

Diversey Europe Operations B.V.

Adres

Maarssenbroeksedijk 2, 3542DN Utrecht, Netherlands

Numer pozwolenia

EU-0019228-0000

Numer zasobu w R4BP

EU-0019228-0000

Data udzielenia pozwolenia

3 kwietnia 2019 r.

Data ważności pozwolenia

31 marca 2029 r.

1.4.   Producent (-ci) produktów biobójczych

Nazwa producenta

Diversey Europe Operations B.V.

Adres producenta

Maarssenbroeksedijk 2, 3542 DN Utrecht Niderlandy

Lokalizacja zakładów produkcyjnych

Strada Statale 235, 26010 Bagnolo Cremasco (CR) Włochy

Avenida Conde Duque 5, 7 y 9 Poligono Industrial La Postura, 28343 Valdemoro (Madrid) Hiszpania

Rembrandtlaan 414, 7545 ZW Enschede Niderlandy

Cotes Park Industrial Estate, DE55 4PA Somercotes Alfreton Zjednoczone Królestwo

Morschheimer Strasse 12, 67292 Kirchheimbolanden Niemcy

1.5.   Producent (-ci) substancji czynnych

Substancja czynna

Jod

Nazwa producenta

ACF Minera S.A.

Adres producenta

San Martin No 499, 1100000 Iquique Chile

Lokalizacja zakładów produkcyjnych

Lagunas mine, 118 0000 Pozo Almonte Chile


Substancja czynna

Jod

Nazwa producenta

Sociedad Quimica y Minera (SQM) S.A.

Adres producenta

Los Militares 4290, Piso 4, Las Condes, 8320000 Santiago Chile

Lokalizacja zakładów produkcyjnych

Nueva Victoria plant, 5090000 Pedro de Valdivia plant Chile


Substancja czynna

Jod

Nazwa producenta

Cosayach Nitratos S.A.

Adres producenta

Hnos Amunátegui 178, 8320000 Santiago Chile

Lokalizacja zakładów produkcyjnych

S.C.M. Cosayach Cala Cala, 118 0000 Pozo Almonte Chile


Substancja czynna

Jod

Nazwa producenta

Nihon Tennen Gas Development Co., Ltd.

Adres producenta

Chiba Plant, 2508 Minami-Hinata, Shirako-Machi, Chosei-Gun, 299-4205 Chiba Japonia

Lokalizacja zakładów produkcyjnych

Chiba Plant, 2508 Minami-Hinata, Shirako-Machi, Chosei-Gun, 299-4205 Chiba Japonia


Substancja czynna

Jod

Nazwa producenta

ISE Chemicals Corporation

Adres producenta

3-1, Kyobashi 1-Chome, 104-0031 Tokyo Japonia

Lokalizacja zakładów produkcyjnych

Shirasto Plant (3695 Kitaimaizumi, Oamishirasato City, 299-3201 Chiba Japonia


Substancja czynna

Jod

Nazwa producenta

Atacama Minerals SCM

Adres producenta

Coronel Pereira No 72 Of. 701, Las Condes, 8320000 Santiago Chile

Lokalizacja zakładów produkcyjnych

Atacama Minerals SCM, Aguas Blancas Facility, 3580000 Antofagasta Chile

2.   SKŁAD I POSTAĆ UŻYTKOWA RODZINY PRODUKTÓW

2.1.   Informacje o składzie jakościowym i ilościowyme rodziny produktów

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Funkcja

Numer CAS

Numer WE

Zawartość (%)

Min.

Maks.

Jod

 

Substancja czynna

7553-56-2

231-442-4

0,3

1,6

2.2.   Rodzaj(-e) postaci użytkowej

Postać użytkowa

AL - Ciecz

SL- Koncentrat rozpuszczalny

GW - Żel rozpuszczalny w wodzie

CZĘŚĆ II

DRUGI POZIOM INFORMACYJNY – META SPC

META SPC 1

1.   META SPC 1 – INFORMACJE ADMINISTRACYJNE

1.1.   Meta SPC 1 – identyfikator

Identyfikator

Meta SPC 1 - Deosan Activate BPF - Concentrate

1.2.   Rozszerzenie numeru pozwolenia

Numer

1-1

1.3.   Grupa produktowa

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

2.   META SPC 1 – SKŁAD

2.1.   Informacje jakościowe i ilościowe dotyczące składu z meta SPC 1

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Funkcja

Numer CAS

Numer WE

Zawartość (%)

Min.

Maks.

Jod

 

Substancja czynna

7553-56-2

231-442-4

1,35

1,6

2.2.   Rodzaj(e) receptury z meta SPC 1

Postać użytkowa

SL- Koncentrat rozpuszczalny

3.   ZWROTY WSKAZUJĄCE RODZAJ ZAGROŻENIA I ZWROTY OKREŚLAJĄCE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI Z META SPC 1

Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia

Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.

Zwroty wskazujące środki ostrożności

W razie konieczności zasięgnięcia porady lekarza należy pokazać pojemnik lub etykietę.

Chronić przed dziećmi.

Unikać uwolnienia do środowiska.

Usuwać zawartość zgodnie z lokalnymi przepisami.

Usuwać pojemnik zgodnie z lokalnymi przepisami.

4.   ZASTOSOWANIE(-A) OBJĘTE POZWOLENIEM Z META SPC 1

4.1.   Opis użycia

Tabela 1. Zastosowanie # 1 –Przedudojowa dezynfekcja strzyków metodą zanurzania ręcznego (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda zanurzania ręcznego

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem.

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem metodą zanurzania ręcznego

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.1.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: Rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem metodą zanurzania ręcznego

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

4.1.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.1.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.1.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.1.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.   Opis użycia

Tabela 2. Zastosowanie # 2 –Przedudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą pianową (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bacterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda pianowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem ręczną metodą pianową

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 5 ml.

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.2.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki..

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem ręczną metodą pianową.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę w ilości maksymalnie 5 ml.

4.2.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.3.   Opis użycia

Tabela 3. Zastosowanie # 3 –Przedudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą natryskową (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdze

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda natryskowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem ręczna metodą natryskową

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu Rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.3.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem ręczną metodą natryskową.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml.

4.3.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

W przypadku ręcznego spryskiwania: stosować chemicznie odporne rękawice ochronne (materiał rękawic zostanie określony przez posiadacza pozwolenia w informacji o produkcie).

4.3.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.3.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.3.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.4.   Opis użycia

Tabela 4. Zastosowanie # 4 - Poudojowa dezynfekcja strzyków metodą zanurzania ręcznego (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bacterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda zanurzania ręcznego

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą zanurzania ręcznego

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml.

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.4.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą zanurzania ręcznego.

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: Rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie. (maksymalnie 5 aplikacji)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml.

4.4.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.4.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.4.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.4.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.5.   Opis użycia

Tabela 5. Zastosowanie # 5 –Poudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą pianową (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bacterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda pianowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju ręczną metodą pianową.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 5 ml.

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.5.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju ręczną metodą pianową.

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 5 ml.

4.5.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.5.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.5.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.5.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.6.   Opis użycia

Tabela 6. Zastosowanie # 6 –Poudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą natryskową (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bacterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda natryskowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju ręczną metodą natryskową

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.6.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju ręczną metodą natryskową.

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

4.6.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

W przypadku ręcznego spryskiwania: stosować chemicznie odporne rękawice ochronne (materiał rękawic zostanie określony przez posiadacza pozwolenia w informacji o produkcie).

4.6.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.6.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.6.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.7.   Opis użycia

Tabela 7. Zastosowanie # 7 –Poudojowa dezynfekcja strzyków automatyczną metodą natryskową (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Automatyczna metoda natryskowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą automatycznego natrysku.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 5 razy dziennie. Nie wolno łączyć z dezynfekcją przedudojową.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.7.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą automatycznego natrysku.

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 5 razy dziennie. Nie wolno łączyć z dezynfekcją przedudojową innymi produktami zawierającymi jodu

Produkt należy aplikować na zwierzę w ilości maksymalnie 15 ml

4.7.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.7.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.7.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.7.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.8.   Opis użycia

Tabela 8. Zastosowanie # 8 – Zastosowanie # 8 Poudojowa dezynfekcja strzyków, metodą zanurzania półautomatycznego (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda półautomatycznego zanurzania

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą półautomatycznego zanurzania.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.8.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą półautomatycznego zanurzania.

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie.

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

4.8.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.8.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.8.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.8.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.9.   Opis użycia

Tabela 9. Zastosowanie # 9 –Przed- i poudojowa dezynfekcja strzyków metodą zanurzania ręcznego (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda zanurzania ręcznego

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem i po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed i po udoju metodą zanurzania ręcznego

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.9.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: Rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed i po udoju metodą zanurzania ręcznego.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie).

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

4.9.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.9.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.9.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.9.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.10.   Opis użycia

Tabela 10. Zastosowanie # 10 –Przed- i poudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą pianową (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda pianowa

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed i po udoju ręczną metodą pianową

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 5 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.10.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed i po udoju ręczną metodą pianową

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 5 ml

4.10.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.10.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.10.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.10.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.11.   Opis użycia

Tabela 11. Zastosowanie # 11 –Przed- i poudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą natryskową (koncentrat)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda natryskowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem i po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed i po udoju ręczną metoda natryskową.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu.

W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie).

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.11.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

W przypadku produktów zawierających 1,5 % jodu: Rozcieńczyć 1 część produktu w 4 częściach wody, aby otrzymać 0,3 % stężenie użytkowe jodu. W przypadku produktów o innym stężeniu, należy dostosować odpowiednio powyższe wskazówki.

Nakładany bezpośrednio na strzyki przed i po udoju metodą ręcznego spryskiwania.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie).

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml.

4.11.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

W przypadku ręcznego spryskiwania: stosować chemicznie odporne rękawice ochronne (materiał rękawic zostanie określony przez posiadacza pozwolenia w informacji o produkcie).

Nakładając produkt, nosić odpowiednie obuwie ochronne (EN 13832).

Należy nosić kombinezon ochronny (co najmniej typu 6, EN 13034)

4.11.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.11.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.11.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

5.   OGÓLNE WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE STOSOWANIA (1) Z META SPC 1

5.1.   Instrukcje stosowania

Przed użyciem produkt należy ogrzać do temperatury powyżej 20 °C.

 

Przed udojem:

 

Nałożyć produkt na pełną długość każdego strzyku.

 

Aby produkt skutecznie zwalczał bakterie i drożdże, musi pozostawać na skórze przez co najmniej 30 sekund.

 

Po odpowiednim czasie kontaktu dokładnie usunąć produkt jednorazowym ręcznikiem papierowym/szmatką; oczyścić i wysuszyć strzyki.

 

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo)

 

Po udoju:

 

Nałożyć produkt na pełną długość każdego strzyku, natychmiast po udoju.

 

Aby zapewnić odpowiedni czas kontaktu, należy dopilnować, aby produkt nie został starty po aplikacji (krowy powinny stać przez co najmniej 5 minut)

 

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo)

5.2.   Środki zmniejszające ryzyko

Produkt ten może być stosowany do dezynfekcji zarówno przed udojem, jak i po nim (do 5 zastosowań na zwierzę dziennie). Nie należy jednak stosować produktu w połączeniu z innymi produktami zawierającymi jod.

W celu napełnienia sprzętu do aplikacji produktu, zaleca się użycie pompki dozującej.

5.3.   Szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Inhalacja: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznych.

Kontakt ze skórą: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznych.

Dostanie się do oczu: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznych..

Spożycie: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznych

W przypadku wdychania: Wyjść na świeże powietrze. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów, zasięgnąć porady lekarza.

W przypadku kontaktu ze skórą: Natychmiast umyć wodą z mydłem i dokładnie spłukać.

W przypadku dostania się do oczu: Przepłukiwać otwarte oko bieżącą wodą przez kilka minut (co najmniej 15).

W przypadku połknięcia: Przepłukać usta, a następnie wypić dużo wody. Natychmiast skontaktować się z lekarzem.

W razie konieczności zasięgnięcia porady lekarza należy pokazać pojemnik lub etykietę

Stabilność i reaktywność:

 

Reaktywność: W normalnych warunkach przechowywania i użytkowania brak zagrożeń związanych z reaktywnością.

 

Stabilność chemiczna: Stabilny w normalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

 

Możliwość wystąpienia niebezpiecznych reakcji: W normalnych warunkach przechowywania i użytkowania brak niebezpiecznych reakcji.

 

Warunki, których należy unikać: Brak danych w normalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

 

Niebezpieczne produkty rozkładu: Brak danych w normalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

Środki ostrożności związane z ochroną środowiska:

 

Zatamować wyciek w celu jego późniejszego zebrania

 

Zebrać i/lub wytrzeć wyciek materiałem obojętnym, a następnie umieścić w odpowiednim pojemniku.

 

Zapobiegać wyciekom spływających do kanalizacji, kratek ściekowych albo cieków wodnych.

 

Zebrany materiał usunąć w sposób zgodny z przepisami.

 

Rozlanego produktu nie należy nigdy wlewać do pojemników oryginalnych w celu ponownego użycia

5.4.   Instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Puste pojemniki należy trzykrotnie wypłukać przed utylizacją

Do osuszania strzyków i wycierania z nich produktu należy użyć ręczników papierowych, które następnie należy wyrzucić do odpadów normalnych/zmieszanych.

Nie usuwać nierozcieńczonego produktu do kanalizacji.

5.5.   Warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Przechowywać wyłącznie w oryginalnym zamkniętym pojemniku

Chronić przed mrozem

Nie przechowywać w temperaturach przekraczającej 40 °C

Długość okresu przechowywania: 24 miesiące

6.   INNE INFORMACJE

Brak

7.   TRZECI POZIOM INFORMACYJNY:POSZCZEGÓLNE PRODUKTY W META SPC 1

7.1.   Nazwa(-y) handlowa(-e), numer pozwolenia i szczegółowy skład wszystkich poszczególnych produktów

Nazwa handlowa

Deosan Activate Pre AG106

Deosan Activate Pre

Numer pozwolenia

EU-0019228-0001 1-1

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Funkcja

Numer CAS

Numer WE

Zawartość (%)

Jod

 

Substancja czynna

7553-56-2

231-442-4

1,5

7.2.   Nazwa(-y) handlowa(-e), numer pozwolenia i szczegółowy skład wszystkich poszczególnych produktów

Nazwa handlowa

Deosan Activate Pre/Post Conc. AG218

Deosan Activate Pre/Post Conc.

Deosan Hitech concentrate

Deosan Activate Pre/Post Plus Conc. AG218

Deosan Activate Pre/Post Plus Conc.

Iodine Concentrate

Numer pozwolenia

EU-0019228-0002 1-1

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Funkcja

Numer CAS

Numer WE

Zawartość (%)

Jod

 

Substancja czynna

7553-56-2

231-442-4

1,5

META SPC 2

1.   META SPC 2 – INFORMACJE ADMINISTRACYJNE

1.1.   Meta SPC 2 – identyfikator

Identyfikator

Meta SPC 2 - Deosan Activate BPF – RTU liquid

1.2.   Rozszerzenie numeru pozwolenia

Numer

1-2

1.3.   Grupa produktowa

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

2.   META SPC 2 – SKŁAD

2.1.   Informacje jakościowe i ilościowe dotyczące składu z meta SPC 2

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Funkcja

Numer CAS

Numer WE

Zawartość (%)

Min.

Maks.

Jod

 

Substancja czynna

7553-56-2

231-442-4

0,3

0,32

2.2.   Rodzaj(e) receptury z meta SPC 2

Postać użytkowa

AL - Ciecz

3.   ZWROTY WSKAZUJĄCE RODZAJ ZAGROŻENIA I ZWROTY OKREŚLAJĄCE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI Z META SPC 2

Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia

Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.

Zwroty wskazujące środki ostrożności

W razie konieczności zasięgnięcia porady lekarza należy pokazać pojemnik lub etykietę.

Chronić przed dziećmi.

Unikać uwolnienia do środowiska.

Usuwać zawartość zgodnie z lokalnymi przepisami.

Usuwać pojemnik zgodnie z lokalnymi przepisami.

4.   ZASTOSOWANIE(-A) OBJĘTE POZWOLENIEM Z META SPC 2

4.1.   Opis użycia

Tabela 12. Zastosowanie # 1 – Przedudojowa dezynfekcja strzyków metodą zanurzania ręcznego (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda zanurzania ręcznego

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojemmetodą zanurzania ręcznego

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.1.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem metodą zanurzania ręcznego

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

4.1.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.1.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.1.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.1.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.   Opis użycia

Tabela 13. Zastosowanie # 2 – Przedudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą pianową (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda pianowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem ręczną metodą pianową

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo) -

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 5 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.2.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem metodą ręcznego spieniania.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę w ilości maksymalnie 5 ml

4.2.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.3.   Opis użycia

Tabela 14. Zastosowanie # 3 –Przedudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą natryskową (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda natryskowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem.

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem ręczną metodą natryskową.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo) -

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.3.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem ręczna metodą natryskową

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować przed udojem zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości15 ml

4.3.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

W przypadku ręcznego spryskiwania: stosować chemicznie odporne rękawice ochronne (materiał rękawic zostanie określony przez posiadacza pozwolenia w informacji o produkcie).

4.3.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.3.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.3.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.4.   Opis użycia

Tabela 15. Zastosowanie # 4 –Poudojowa dezynfekcja strzyków metodą zanurzania ręcznego (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda zanurzania ręcznego

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą zanurzania ręcznego.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu.

Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennieProdukt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.4.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą zanurzania ręcznego.

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości10 ml

4.4.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.4.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.4.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.4.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.5.   Opis użycia

Tabela 16. Zastosowanie # 5– Poudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą pianową (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda pianowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju ręczną metodą pianową.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo) -

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 5 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.5.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju ręczną metodą pianową.

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 5 ml

4.5.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.5.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.5.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.5.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.6.   Opis użycia

Tabela 17. Zastosowanie # 6– Poudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą natryskową (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda natryskowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju ręczną metodą natryskową

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo) -

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.6.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju ręczną metodą natryskową

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości15 ml

4.6.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

W przypadku ręcznego spryskiwania: stosować chemicznie odporne rękawice ochronne (materiał rękawic zostanie określony przez posiadacza pozwolenia w informacji o produkcie).

4.6.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.6.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.6.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.7.   Opis użycia

Tabela 18. Zastosowanie # 7 – Poudojowa dezynfekcja strzyków automatyczną metodą natryskową - nie wolno łączyć z dezynfekcją przedudojową (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Automatyczna metoda natryskowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju automatyczną metodą natryskową

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo) -

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 5 razy dziennie. Nie wolno łączyć z dezynfekcją przedudojową innymi preparatami zawierającymi jod

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.7.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju automatyczną metoda natryskową.

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 5 razy dziennie. Nie wolno łączyć z dezynfekcją przedudojową innymi preparatami zawierającymi jod

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

4.7.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.7.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.7.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.7.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.8.   Opis użycia

Tabela 19. Zastosowanie # 8 –Poudojowa dezynfekcja, metodą zanurzania półautomatycznego (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Półautomatyczna metoda zanurzeniowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą zanurzenia półautomatycznego.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.8.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą zanurzenia półautomatycznego.

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

4.8.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.8.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.8.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.8.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.9.   Opis użycia

Tabela 20. Zastosowanie # 9 –Przed- i poudojowa dezynfekcja, metodą zanurzania ręcznego (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda zanurzania ręcznego

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem i po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed i po udoju metodą zanurzania ręcznego.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml.

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.9.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładany bezpośrednio na strzyki przed udojem metodą zanurzania ręcznego.

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

4.9.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Stosować chemicznie odporne rękawice ochronne (materiał rękawic zostanie określony przez posiadacza pozwolenia w informacji o produkcie).

4.9.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.9.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.9.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.10.   Opis użycia

Tabela 21. Zastosowanie # 10 –Przed- i poudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą pianową (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda pianowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem i po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed i po udoju ręczną metodą pianową.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo) -

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 5 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.10.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Nakładany bezpośrednio na strzyki przed i po udoju ręczną metodą pianową

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 5 ml

4.10.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Sosować chemicznie odporne rękawice ochronne (materiał rękawic zostanie określony przez posiadacza pozwolenia w informacji o produkcie).

4.10.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.10.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.10.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.11.   Opis użycia

Tabela 22. Zastosowanie # 11 – Przed- i poudojowa dezynfekcja strzyków ręczną metodą natryskową (płyn gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Ręczna metoda natryskowa

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem i po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed i po udoju ręczną metoda natryskową

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo) -

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.11.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed i po udoju ręczną metodą natryskową.

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 15 ml

4.11.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

W przypadku ręcznego spryskiwania: stosować chemicznie odporne rękawice ochronne (materiał rękawic zostanie określony przez posiadacza pozwolenia w informacji o produkcie).

Nakładając produkt, nosić odpowiednie obuwie ochronne (EN 13832).

Należy nosić kombinezon ochronny (co najmniej typu 6, EN 13034)

4.11.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.11.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.11.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

5.   OGÓLNE WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE STOSOWANIA (2) Z META SPC 2

5.1.   Instrukcje stosowania

Przed użyciem produkt należy ogrzać do temperatury powyżej 20 °C.

 

Przed udojem:

 

Nałożyć produkt na pełną długość każdego strzyku.

 

Aby produkt skutecznie zwalczał bakterie i drożdże, musi pozostawać na skórze przez co najmniej 30 sekund.

 

Po odpowiednim czasie kontaktu dokładnie usunąć produkt jednorazowym ręcznikiem papierowym/szmatką; oczyścić i wysuszyć strzyki.

 

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo)

 

Po udoju:

 

Nałożyć produkt na pełną długość każdego strzyku, natychmiast po udoju.

 

Aby zapewnić odpowiedni czas kontaktu, należy dopilnować, aby produkt nie został starty po aplikacji (krowy powinny stać przez co najmniej 5 minut)

 

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo)

5.2.   Środki zmniejszające ryzyko

Produkt ten może być stosowany do dezynfekcji zarówno przed udojem, jak i po nim (do 5 zastosowań na zwierzę dziennie). Nie należy jednak stosować produktu w połączeniu z innymi produktami zawierającymi jod.

W celu napełnienia sprzętu do aplikacji produktu, zaleca się użycie pompki dozującej.

5.3.   Szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Inhalacja: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznycha.

Kontakt ze skórą: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznych.

Dostanie się do oczu: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznych.

Spożycie: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznych

W przypadku wdychania: Wyjść na świeże powietrze. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów, zasięgnąć porady lekarza.

W przypadku kontaktu ze skórą: Natychmiast umyć wodą z mydłem i dokładnie spłukać.

W przypadku dostania się do oczu: Przepłukiwać otwarte oko bieżącą wodą przez kilka minut (co najmniej 15).

W przypadku połknięcia: Przepłukać usta, a następnie wypić dużo wody. Natychmiast skontaktować się z lekarzem.

W razie konieczności zasięgnięcia porady lekarza należy pokazać pojemnik lub etykietę

Stabilność i reaktywność:

 

Reaktywność: W normalnych warunkach przechowywania i użytkowania brak zagrożeń związanych z reaktywnością.

 

Stabilność chemiczna: Stabilny w normalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

 

Możliwość wystąpienia niebezpiecznych reakcji: W normalnych warunkach przechowywania i użytkowania brak niebezpiecznych reakcji.

 

Warunki, których należy unikać: Brak danych w normalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

 

Niebezpieczne produkty rozkładu: Brak danych w normalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

Środki ostrożności związane z ochroną środowiska:

 

Zatamować wyciek w celu jego późniejszego zebrania

 

Zebrać i/lub wytrzeć wyciek materiałem obojętnym, a następnie umieścić w odpowiednim pojemniku.

 

Zapobiegać wyciekom spływających do kanalizacji, kratek ściekowych albo cieków wodnych.

 

Zebrany materiał usunąć w sposób zgodny z przepisami.

 

Rozlanego produktu nie należy nigdy wlewać do pojemników oryginalnych w celu ponownego użycia

5.4.   Instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Puste pojemniki należy trzykrotnie wypłukać przed utylizacją

Do osuszania strzyków i wycierania z nich produktu należy użyć ręczników papierowych, które następnie należy wyrzucić do odpadów normalnych/zmieszanych.

Nie usuwać nierozcieńczonego produktu do kanalizacji.

5.5.   Warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Przechowywać wyłącznie w oryginalnym zamkniętym pojemniku

Chronić przed mrozem

Nie przechowywać w temperaturach przekraczającej 30 °C

Długość okresu przechowywania: 24 miesiące

6.   INNE INFORMACJE

Brak

7.   TRZECI POZIOM INFORMACYJNY:POSZCZEGÓLNE PRODUKTY W META SPC 2

7.1.   Nazwa(-y) handlowa(-e), numer pozwolenia i szczegółowy skład wszystkich poszczególnych produktów

Nazwa handlowa

Deosan Activate Pre RTU AG108

Deosan Activate Pre RTU

Numer pozwolenia

EU-0019228-0003 1-2

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Funkcja

Numer CAS

Numer WE

Zawartość (%)

Jod

 

Substancja czynna

7553-56-2

231-442-4

0,3

7.2.   Nazwa(-y) handlowa(-e), numer pozwolenia i szczegółowy skład wszystkich poszczególnych produktów

Nazwa handlowa

Deosan Activate Pre/Post AG217

Deosan Activate Pre/Post

Iodine Plus Pre & Post

Deosan D4T Super AG211

Agros Iodo

Agros Iodo Multi

Poviclyn liquido

Numer pozwolenia

EU-0019228-0004 1-2

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Funkcja

Numer CAS

Numer WE

Zawartość (%)

Jod

 

Substancja czynna

7553-56-2

231-442-4

0,3

7.3.   Nazwa(-y) handlowa(-e), numer pozwolenia i szczegółowy skład wszystkich poszczególnych produktów

Nazwa handlowa

Deosan Activate PVP Plus AG215

Deosan Activate PVP Plus

Agros Iodo-Prev POS-Ordenha

Deosan Hitech 2 AG214

Iodine Teat Dip Solution

Numer pozwolenia

EU-0019228-0005 1-2

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Funkcja

Numer CAS

Numer WE

Zawartość (%)

Jod

 

Substancja czynna

7553-56-2

231-442-4

0,3

META SPC 3

1.   META SPC 3 – INFORMACJE ADMINISTRACYJNE

1.1.   Meta SPC 3 – identyfikator

Identyfikator

Meta SPC 3 - Deosan Activate BPF – RTU gel

1.2.   Rozszerzenie numeru pozwolenia

Numer

1-3

1.3.   Grupa produktowa

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

2.   META SPC 3 – SKŁAD

2.1.   Informacje jakościowe i ilościowe dotyczące składu z meta SPC 3

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Funkcja

Numer CAS

Numer WE

Zawartość (%)

Min.

Maks.

Jod

 

Substancja czynna

7553-56-2

231-442-4

0.3

0.32

2.2.   Rodzaj(e) receptury z meta SPC 3

Postać użytkowa

GW - Żel rozpuszczalny w wodzie

3.   ZWROTY WSKAZUJĄCE RODZAJ ZAGROŻENIA I ZWROTY OKREŚLAJĄCE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI Z META SPC 3

Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia

Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki.

Zwroty wskazujące środki ostrożności

W razie konieczności zasięgnięcia porady lekarza należy pokazać pojemnik lub etykietę.

Chronić przed dziećmi.

Unikać uwolnienia do środowiska.

Usuwać zawartość zgodnie z lokalnymi przepisami.

Usuwać pojemnik zgodnie z lokalnymi przepisami.

4.   ZASTOSOWANIE(-A) OBJĘTE POZWOLENIEM Z META SPC 3

4.1.   Opis użycia

Tabela 23. Zastosowanie # 1 –Przedudojowa dezynfekcja, metodą zanurzania ręcznego (żel gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda zanurzania ręcznego

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem metodą zanurzania ręcznego.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.1.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed udojem metodą zanurzania ręcznego.

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę w ilości maksymalnie 10 ml

4.1.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania.

4.1.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.1.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.1.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.   Opis użycia

Tabela 24. Zastosowanie # 2 – Poudojowa dezynfekcja, metodą zanurzania ręcznego (żel gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda zanurzania ręcznego

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą zanurzania ręcznego.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.2.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą zanurzania ręcznego.

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości10 ml

4.2.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.2.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.3.   Opis użycia

Tabela 25. Zastosowanie # 3 – Poudojowa dezynfekcja, metodą zanurzania półautomatycznego (żel gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda zanurzania półautomatycznego

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych po udoju

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą zanurzania półautomatycznego.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.3.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki po udoju metodą zanurzania półautomatycznego.

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować po udoju zwierzęcia maksymalnie 3 razy dziennie

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

4.3.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.3.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.3.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.3.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.4.   Opis użycia

Tabela 26. Zastosowanie # 4 – Przed- i poudojowa dezynfekcja, metodą zanurzania ręcznego (żel gotowy do użycia)

Grupa produktowa

Gr. 03 - Higiena weterynaryjna

W stosownych przypadkach, dokładny opis zastosowania objętego pozwoleniem

—

Zwalczany(-e) organizm(-y) (w tym etap rozwoju)

Bakterie

Drożdże

Obszar zastosowania

Wewnątrz

Sposób (-oby) nanoszenia

Metoda zanurzania ręcznego

Środek do dezynfekcji strzyków do bezpośredniego stosowania u zwierząt mlecznych przed udojem i po udoju.

Nakładany bezpośrednio na strzyki przed i po udoju metodą zanurzania ręcznego.

Stosowane dawki i częstotliwość stosowania

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo).

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie).

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

Kategoria (-e) użytkowników

Profesjonalny

Wielkości opakowań i materiały opakowaniowe

Kanister (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 1, 5 i 20 litrów

Beczka (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 200 litrów

Kontener IBC (HDPE lub f-HDPE) o pojemności 950 litrów

4.4.1.   Instrukcja użytkowania dla danego zastosowania

Nakładać bezpośrednio na strzyki przed i po udoju metodą zanurzania ręcznego.

Preparat gotowy do użycia zawierający 0,3 % wagowo jodu. Nie rozcieńczać przed użyciem.

Stosować w ciągu dnia do trzech razy przed i trzech razy po udoju (maksymalnie 5 aplikacji dziennie)

Produkt należy aplikować na zwierzę maksymalnie w ilości 10 ml

4.4.2.   Środki ograniczające ryzyko dla danego zastosowania

Podczas nakładania produktu metodą zanurzania stosować chemicznie odporne rękawice ochronne (materiał rękawic zostanie określony przez posiadacza pozwolenia w informacji o produkcie).

4.4.3.   Gdy dotyczy danego zastosowania, szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

4.4.4.   Gdy dotyczy danego zastosowania, instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania.

4.4.5.   Gdy dotyczy danego zastosowania,warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Patrz część 5 – Ogólne instrukcje użytkowania

5.   OGÓLNE WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE STOSOWANIA (3) Z META SPC 3

5.1.   Instrukcje stosowania

Przed użyciem produkt należy ogrzać do temperatury powyżej 20 °C.

 

Przed udojem:

 

Nałożyć produkt na pełną długość każdego strzyku.

 

Aby produkt skutecznie zwalczał bakterie i drożdże, musi pozostawać na skórze przez co najmniej 30 sekund.

 

Po odpowiednim czasie kontaktu dokładnie usunąć produkt jednorazowym ręcznikiem papierowym/szmatką; oczyścić i wysuszyć strzyki.

 

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo)

 

Po udoju:

 

Nałożyć produkt na pełną długość każdego strzyku, natychmiast po udoju.

 

Aby zapewnić odpowiedni czas kontaktu, należy dopilnować, aby produkt nie został starty po aplikacji (krowy powinny stać przez co najmniej 5 minut)

 

Stężenie użytkowe jodu 3 000 mg/kg (0,3 % wagowo)

5.2.   Środki zmniejszające ryzyko

Produkt ten może być stosowany do dezynfekcji zarówno przed udojem, jak i po nim (do 5 zastosowań na zwierzę dziennie). Nie należy jednak stosować produktu w połączeniu z innymi produktami zawierającymi jod.

W celu napełnienia sprzętu do aplikacji produktu, zaleca się użycie pompki dozującej.

5.3.   Szczegóły dotyczące prawdopodobnych, bezpośrednich lub pośrednich działań niepożądanych, instrukcje w zakresie pierwszej pomocy oraz środki ochrony środowiska w nagłych wypadkach

Inhalacja: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznycha.

Kontakt ze skórą: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznych.

Dostanie się do oczu: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznych.

Spożycie: Przy użytkowaniu zgodnym z przeznaczeniem nie przewiduje się wystąpienia skutków ubocznych

W przypadku wdychania: Wyjść na świeże powietrze. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów, zasięgnąć porady lekarza.

W przypadku kontaktu ze skórą: Natychmiast umyć wodą z mydłem i dokładnie spłukać.

W przypadku dostania się do oczu: Przepłukiwać otwarte oko bieżącą wodą przez kilka minut (co najmniej 15).

W przypadku połknięcia: Przepłukać usta, a następnie wypić dużo wody. Natychmiast skontaktować się z lekarzem.

W razie konieczności zasięgnięcia porady lekarza należy pokazać pojemnik lub etykietę

Stabilność i reaktywność:

 

Reaktywność: W normalnych warunkach przechowywania i użytkowania brak zagrożeń związanych z reaktywnością.

 

Stabilność chemiczna: Stabilny w normalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

 

Możliwość wystąpienia niebezpiecznych reakcji: W normalnych warunkach przechowywania i użytkowania brak niebezpiecznych reakcji.

 

Warunki, których należy unikać: Brak danych w normalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

 

Niebezpieczne produkty rozkładu: Brak danych w normalnych warunkach przechowywania i użytkowania.

Środki ostrożności związane z ochroną środowiska:

 

Zatamować wyciek w celu jego późniejszego zebrania

 

Zebrać i/lub wytrzeć wyciek materiałem obojętnym, a następnie umieścić w odpowiednim pojemniku.

 

Zapobiegać wyciekom spływających do kanalizacji, kratek ściekowych albo cieków wodnych.

 

Zebrany materiał usunąć w sposób zgodny z przepisami.

 

Rozlanego produktu nie należy nigdy wlewać do pojemników oryginalnych w celu ponownego użycia

5.4.   Instrukcje w zakresie bezpiecznego usuwania produktu i jego opakowania

Puste pojemniki należy trzykrotnie wypłukać przed utylizacją

Do osuszania strzyków i wycierania z nich produktu należy użyć ręczników papierowych, które następnie należy wyrzucić do odpadów normalnych/zmieszanych.

Nie usuwać nierozcieńczonego produktu do kanalizacji.

5.5.   Warunki przechowywania oraz długość okresu przechowywania produktów biobójczych w normalnych warunkach przechowywania

Przechowywać wyłącznie w oryginalnym zamkniętym pojemniku

Chronić przed mrozem

Nie przechowywać w temperaturach przekraczającej 30 °C

Długość okresu przechowywania: 18 miesiące

6.   INNE INFORMACJE

Brak

7.   TRZECI POZIOM INFORMACYJNY:POSZCZEGÓLNE PRODUKTY W META SPC 3

7.1.   Nazwa(-y) handlowa(-e), numer pozwolenia i szczegółowy skład wszystkich poszczególnych produktów

Nazwa handlowa

Deosan Activate Barrier AG216

Agros Iodo Pós

Povisyl espeso

Numer pozwolenia

EU-0019228-0006 1-3

Nazwa zwyczajowa

Nazwa IUPAC

Funkcja

Numer CAS

Numer WE

Zawartość (%)

Jod

 

Substancja czynna

7553-56-2

231-442-4

0,3

(1)  Instrukcje użytkowania, środki zmniejszające ryzyko oraz pozostałe wskazówki dotyczące stosowania na podstawie niniejszego punktu obowiązują w przypadku wszystkich zastosowań objętych pozwoleniem w ramach meta SPC 1.

(2)  Instrukcje użytkowania, środki zmniejszające ryzyko oraz pozostałe wskazówki dotyczące stosowania na podstawie niniejszego punktu obowiązują w przypadku wszystkich zastosowań objętych pozwoleniem w ramach meta SPC 2.

(3)  Instrukcje użytkowania, środki zmniejszające ryzyko oraz pozostałe wskazówki dotyczące stosowania na podstawie niniejszego punktu obowiązują w przypadku wszystkich zastosowań objętych pozwoleniem w ramach meta SPC 3.

DECYZJE

14.3.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 72/50

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2019/404

z dnia 12 marca 2019 r.

zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich

(notyfikowana jako dokument nr C(2019) 1833)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych mających zastosowanie w handlu wewnątrzunijnym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (2), w szczególności jej art. 10 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (3), w szczególności jej art. 4 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzją wykonawczą Komisji 2014/709/UE (4) ustanowiono środki kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich, gdzie wystąpiły potwierdzone przypadki tej choroby u świń domowych lub zdziczałych („zainteresowane państwa członkowskie”). W częściach I–IV załącznika do tej decyzji wykonawczej wyznaczono i wymieniono niektóre obszary zainteresowanych państw członkowskich w podziale według poziomu ryzyka na podstawie sytuacji epidemiologicznej w odniesieniu do tej choroby. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE był wielokrotnie zmieniany w celu uwzględnienia zmian sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń, które to zmiany należało odzwierciedlić w tym załączniku. Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE został ostatnio zmieniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2019/315 (5) w następstwie niedawnych przypadków afrykańskiego pomoru świń w Belgii, Bułgarii i Rumunii.

(2)

Ryzyko rozprzestrzenienia się afrykańskiego pomoru świń wśród dzikich zwierząt jest związane z naturalnym powolnym rozprzestrzenianiem się tej choroby w populacjach zdziczałych świń, jak też z działalnością człowieka, o czym świadczy niedawny rozwój epidemiologiczny tej choroby w Unii i co zostało udokumentowane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w opinii naukowej panelu ds. zdrowia i warunków hodowli zwierząt, opublikowanej w dniu 14 lipca 2015 r.; w sprawozdaniu naukowym EFSA „Epidemiological analyses on African swine fever in the Baltic countries and Poland” (Analizy epidemiologiczne dotyczące afrykańskiego pomoru świń w krajach bałtyckich i Polsce), opublikowanym w dniu 23 marca 2017 r.; w sprawozdaniu naukowym EFSA „Epidemiological analyses on African swine fever in the Baltic countries and Poland” (Analizy epidemiologiczne dotyczące afrykańskiego pomoru świń w krajach bałtyckich i Polsce), opublikowanym w dniu 8 listopada 2017 r. oraz w sprawozdaniu naukowym EFSA „Epidemiological analyses of African swine fever in the European Union” (Analizy epidemiologiczne dotyczące afrykańskiego pomoru świń w Unii Europejskiej), opublikowanym w dniu 29 listopada 2018 r. (6).

(3)

W dyrektywie Rady 2002/60/WE (7) ustanowiono minimalne unijne środki w zakresie zwalczania afrykańskiego pomoru świń. W szczególności w art. 9 dyrektywy 2002/60/WE przewidziano ustanowienie okręgów zapowietrzonych i zagrożonych po urzędowym stwierdzeniu rozpoznania afrykańskiego pomoru świń u świń w gospodarstwie, a w art. 10 i 11 tej dyrektywy określono środki, jakie należy wprowadzić w okręgach zapowietrzonych i zagrożonych, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się tej choroby. Ponadto w art. 15 dyrektywy 2002/60/WE przewidziano środki, które należy zastosować w przypadku potwierdzenia wystąpienia afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń, w tym objęcie urzędowym dozorem gospodarstw, w których utrzymuje się trzodę chlewną, na określonym obszarze zakażonym. Niedawne doświadczenia pokazują, że środki określone w dyrektywie 2002/60/WE, w szczególności dotyczące czyszczenia i odkażania zakażonych gospodarstw oraz związane ze zwalczaniem choroby w populacji zdziczałych świń, są skuteczne w kontrolowaniu rozprzestrzeniania się tej choroby.

(4)

Biorąc pod uwagę skuteczność środków stosowanych w państwach członkowskich zgodnie z dyrektywą 2002/60/WE, a w szczególności środków określonych w jej art. 10 ust. 4 lit. b), art. 10 ust. 5 oraz art. 15 i zgodnych ze środkami zmniejszającymi ryzyko w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń, wskazanymi w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt, niektóre obszary w okręgu olickim, koweńskim, mariampolskim, szawelskim, tauroskim i telszańskim (Alytaus, Kauno, Marijampolės, Šiaulių, Tauragės i Telšių) na Litwie wymienione obecnie w części III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE powinny być wymienione w części II tego załącznika w związku z wygaśnięciem okresu trzech miesięcy, licząc od ostatecznego czyszczenia i odkażania zakażonych gospodarstw. Biorąc pod uwagę, że w części III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE wymieniono obszary, na których sytuacja epidemiologiczna nadal się zmienia i jest bardzo dynamiczna, w przypadku wprowadzenia jakichkolwiek zmian w wykazie obszarów wymienionych w tej części szczególną uwagę należy zwrócić na ich wpływ na obszary otaczające.

(5)

Ponadto biorąc pod uwagę skuteczność ogólnych środków stosowanych w Republice Czeskiej zgodnie z dyrektywą 2002/60/WE, a w szczególności środków określonych w jej art. 15, i zgodnie ze środkami zmniejszającymi ryzyko w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń, wskazanymi w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt, wszystkie obszary Republiki Czeskiej wymienione obecnie w częściach I i II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE powinny być usunięte z załącznika w związku z korzystną sytuacją epidemiologiczną w odniesieniu do tej choroby w tym państwie członkowskim.

(6)

W lutym 2019 r. na Węgrzech i w Polsce odnotowano kolejne przypadki afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń, co należy również odzwierciedlić w załączniku do decyzji wykonawczej 2014/709/UE.

(7)

W lutym 2019 r. odnotowano kilka przypadków afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w komitatach Heves oraz Borsod-Abaúj-Zemplén na Węgrzech w bliskim sąsiedztwie obszarów wymienionych w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Te przypadki afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniane obszary Węgier, na których występuje afrykański pomór świń, powinny być wymienione w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, a nie w jego części I.

(8)

W lutym 2019 r. odnotowano kilka przypadków afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń w powiecie mińskim w Polsce w bliskim sąsiedztwie obszaru wymienionego w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Te przypadki afrykańskiego pomoru świń u zdziczałych świń oznaczają wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniany obszar Polski, na którym występuje afrykański pomór świń, powinien być wymieniony w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE, a nie w jego części I.

(9)

W lutym 2019 r. w obwodzie Dobricz w Bułgarii odnotowano jeden przypadek afrykańskiego pomoru świń u zdziczałej świni w bliskim sąsiedztwie obszarów wymienionych w części I załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Ten przypadek afrykańskiego pomoru świń u zdziczałej świni oznacza wzrost poziomu ryzyka, który należy uwzględnić w tym załączniku. W związku z tym wspomniany obszar Bułgarii, na którym występuje afrykański pomór świń, powinien być wymieniony w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE.

(10)

Aby uwzględnić niedawne zmiany sytuacji epidemiologicznej w zakresie afrykańskiego pomoru świń w Unii oraz aby proaktywnie zwalczać ryzyko związane z rozprzestrzenianiem się tej choroby, na Litwie, na Węgrzech, w Polsce i w Bułgarii należy wyznaczyć nowe obszary podwyższonego ryzyka o odpowiedniej wielkości oraz uwzględnić je w części I, II i III załącznika do decyzji wykonawczej 2014/709/UE. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 marca 2019 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1)  Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.

(2)  Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.

(3)  Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.

(4)  Decyzja wykonawcza Komisji 2014/709/UE z dnia 9 października 2014 r. w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich i uchylająca decyzję wykonawczą 2014/178/UE (Dz.U. L 295 z 11.10.2014, s. 63).

(5)  Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/315 z dnia 21 lutego 2019 r. zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich (Dz.U. L 51 z 22.2.2019, s. 53).

(6)  Dziennik EFSA 2015;13(7):4163; Dziennik EFSA 2017;15(3):4732; Dziennik EFSA 2017;15(11):5068; Dziennik EFSA 2018; 16(11):5494.

(7)  Dyrektywa Rady 2002/60/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca przepisy szczególne w celu zwalczania afrykańskiego pomoru świń oraz zmieniająca dyrektywę 92/119/EWG w zakresie choroby cieszyńskiej i afrykańskiego pomoru świń (Dz.U. L 192 z 20.7.2002, s. 27).

ZAŁĄCZNIK

Załącznik do decyzji wykonawczej 2014/709/UE otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK

CZĘŚĆ I

1.   Belgia

Następujące obszary w Belgii:

in Luxembourg province:

—

the area is delimited clockwise by:

—

Frontière avec la France

—

Rue Mersinhat

—

N818

—

N83: Le Buisson des Cailles

—

Rue des Sources

—

Rue Antoine

—

Rue de la Cure

—

Rue du Breux

—

Rue Blondiau

—

Nouvelle Chiyue

—

Rue de Martué

—

Rue du Chêne

—

Rue des Aubépines

—

N85: Rue des Iles, N894: Rue de Chiny, Rue de la Fontenelle, Rue du Millénaire, Rue de la Goulette, Pont saint Nicolas, Rue des Combattants jusque son intersection avec la Rue de la Motte, Rue de la Motte

—

Rue de Neufchâteau

—

Rue des Bruyères jusque son intersection avec la Rue de la Gaume (N801)

—

Rue de la Gaume jusque son intersection avec la Rue de l'Accord

—

Rue du Fet

—

N40: Route d'Arlon, Burnaimont, Rue de Luxembourg, Rue Ranci, Rue de la Chapelle,

—

Rue du Tombois

—

Rue Du Pierroy

—

Rue Saint-Orban

—

Rue Saint-Aubain

—

Rue des Cottages

—

Rue de Relune

—

Rue de Rulune

—

Route de l'Ermitage

—

N87: Route de Habay

—

Chemin des Ecoliers

—

Le Routy

—

Rue Burgknapp

—

Rue de la Halte

—

Rue du Centre

—

Rue de l'Eglise

—

Rue du Marquisat

—

Rue de la Carrière

—

Rue de la Lorraine

—

Rue du Beynert

—

Millewée

—

Rue du Tram

—

Millewée

—

N4: Route de Bastogne, Avenue de Longwy, Route de Luxembourg,

—

Frontière avec le Grand-Duché de Luxembourg

—

Frontière avec la France

—

La N87 jusque son intersection avec la N871 au niveau de Rouvroy

—

La N871 jusque son intersection avec la N88

—

La N88 jusque son intersection avec la N883 au niveau d'Aubange

—

La N883 jusque son intersection avec la N81 au niveau d'Aubange

—

La N81 jusque son intersection avec la E25-E411

—

La E25-E411 jusque son intersection avec la N894

—

La N894 jusque son intersection avec la N801

—

La N801 jusque son intersection avec la N891

—

La N83 jusque son intersection avec la N85

—

La N85 jusque son intersection avec la frontière avec la France

2.   Bułgaria

Następujące obszary w Bułgarii:

in Varna the whole region excluding the villages covered in Part II

in Silistra region:

whole municipality of Glavinitza,

whole municipality of Tutrakan,

whithin municipality of Dulovo:

Boil,

Vokil,

Grancharovo,

Doletz,

Oven,

Okorsh,

Oreshene,

Paisievo,

Pravda,

Prohlada,

Ruyno,

Sekulovo,

Skala,

Yarebitsa,

within municipality of Sitovo:

Bosna,

Garvan,

Irnik,

Iskra,

Nova Popina,

Polyana,

Popina,

Sitovo,

Yastrebna,

within municipality of Silistra:

Vetren

in Dobrich region:

whole municipality of Baltchik,

whole municipality of General Toshevo,

whole municipality of Dobrich,

whole municipality of Dobrich-selska (Dobrichka),

within municipality of Krushari:

Severnyak,

Abrit,

Dobrin,

Alexandria,

Polkovnik Dyakovo,

Poruchik Kardzhievo,

Zagortzi,

Zementsi,

Koriten,

Krushari,

Bistretz,

Efreytor Bakalovo,

Telerig,

Lozenetz,

Krushari,

Severnyak,

Severtsi,

within municipality of Kavarna:

Krupen,

Belgun,

Bilo,

Septemvriytsi,

Travnik,

whole municipality of Tervel, except Brestnitsa and Kolartzi,

in Ruse region:

within municipality of Slivo pole:

Babovo,

Brashlen,

Golyamo vranovo,

Malko vranovo,

Ryahovo,

Slivo pole,

Borisovo,

within municipality of Ruse:

Sandrovo,

Prosena,

Nikolovo,

Marten,

Dolno Ablanovo,

Ruse,

Chervena voda,

Basarbovo,

within municipality of Ivanovo:

Krasen,

Bozhichen,

Pirgovo,

Mechka,

Trastenik,

within municipality of Borovo:

Batin,

Gorno Ablanovo,

Ekzarh Yosif,

Obretenik,

Batin,

within municipality of Tsenovo:

Krivina,

Belyanovo,

Novgrad,

Dzhulyunitza,

Beltzov,

Tsenovo,

Piperkovo,

Karamanovo,

in Veliko Tarnovo region:

within municipality of Svishtov:

Sovata,

Vardim,

Svishtov,

Tzarevets,

Bulgarsko Slivovo,

Oresh,

in Pleven region:

within municipality of Belene:

Dekov,

Belene,

Kulina voda,

Byala voda,

within municipality of Nikopol:

Lozitza,

Dragash voyvoda,

Lyubenovo,

Nikopol,

Debovo,

Evlogievo,

Muselievo,

Zhernov,

Cherkovitza,

within municipality of Gulyantzi:

Somovit,

Dolni vit,

Milkovitsa,

Shiyakovo,

Lenkovo,

Kreta,

Gulyantzi,

Brest,

Dabovan,

Zagrazhdan,

Gigen,

Iskar,

within municipality of Dolna Mitropoliya:

Komarevo,

Baykal,

Slavovitsa,

Bregare,

Orehovitsa,

Krushovene,

Stavertzi,

Gostilya,

in Vratza region:

within municipality of Oryahovo:

Dolni vadin,

Gorni vadin,

Ostrov,

Galovo,

Leskovets,

Selanovtsi,

Oryahovo,

within municipality of Miziya:

Saraevo,

Miziya,

Voyvodovo,

Sofronievo,

within municipality of Kozloduy:

Harlets,

Glozhene,

Butan,

Kozloduy,

in Montana region:

within municipality of Valtchedram:

Dolni Tzibar,

Gorni Tzibar,

Ignatovo,

Zlatiya,

Razgrad,

Botevo,

Valtchedram,

Mokresh,

within municipality Lom:

Kovatchitza,

Stanevo,

Lom,

Zemphyr,

Dolno Linevo,

Traykovo,

Staliyska mahala,

Orsoya,

Slivata,

Dobri dol,

within municipality of Brusartsi:

Vasilyiovtzi,

Dondukovo,

in Vidin region:

within municipality of Ruzhintsi:

Dinkovo,

Topolovets,

Drenovets,

within municipality of Dimovo:

Artchar,

Septemvriytzi,

Yarlovitza,

Vodnyantzi,

Shipot,

Izvor,

Mali Drenovetz,

Lagoshevtzi,

Darzhanitza,

within municipality of Vidin:

Vartop,

Botevo,

Gaytantsi,

Tzar Simeonovo,

Ivanovtsi,

Zheglitza,

Sinagovtsi,

Dunavtsi,

Bukovets,

Bela Rada,

Slana bara,

Novoseltsi,

Ruptzi,

Akatsievo,

Vidin,

Inovo,

Kapitanovtsi,

Pokrayna,

Antimovo,

Kutovo,

Slanotran,

Koshava,

Gomotartsi.

3.   Estonia

Następujące obszary w Estonii:

—

Hiiu maakond.

4.   Węgry

Następujące obszary na Węgrzech:

—

Borsod-Abaúj-Zemplén megye 651100, 651300, 651400, 651500, 651610, 651700, 651801, 651802, 651803, 651900, 652000, 652200, 652300, 652601, 652602, 652603, 652700, 652900, 653000, 653100, 653200, 653300, 653401, 653403, 653500, 653600, 653700, 653800, 653900, 654000, 654201, 654202, 654301, 654302, 654400, 654501, 654502, 654600, 654700, 654800, 654900, 655000, 655100, 655200, 655300, 655500, 655600, 655700, 655800, 655901, 655902, 656000, 656100, 656200, 656300, 656400, 656600, 657300, 657400, 657500, 657600, 657700, 657800, 657900, 658000, 658201, 658202 és 658403 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Hajdú-Bihar megye 900750, 900850, 900860, 900930, 900950, 901050, 901150, 901250, 901260, 901270, 901350, 901450, 901551, 901560, 901570, 901580, 901590, 901650, 901660, 901750, 901950, 902050, 902150, 902250, 902350, 902450, 902850, 902860, 902950, 902960, 903050, 903150, 903250, 903350, 903360, 903370, 903450, 903550, 904450, 904460, 904550, 904650, 904750, 904760, 905450 és 905550 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Heves megye 702550, 703350, 703360, 703450, 703550, 703610, 703750, 703850, 703950, 704050, 704150, 704250, 704350, 704450, 704550, 704650, 704750, 704850, 704950, 705050, és 705350 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Jász-Nagykun-Szolnok megye 750150, 750160, 750250, 750260, 750350, 750450, 750460, 750550, 750650, 750750, 750850, 750950, 751150, 752150 és 755550 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Nógrád megye 550710, 550810, 551450, 551460, 551550, 551650, 551710, 552010, 552150, 552250, 552350, 552360, 552450, 552460, 552520, 552550, 552610, 552620, 552710, 552850, 552860, 552950, 552960, 552970, 553050, 553110, 553250, 553260, 553350, 553650, 553750, 553850, 553910 és 554050 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Pest megye 571250, 571350, 571550, 571610, 571750, 571760, 572250, 572350, 572550, 572850, 572950, 573360, 573450, 580050 és 580450 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Szabolcs-Szatmár-Bereg megye 851950, 852350, 852450, 852550, 852750, 853560, 853650, 853751, 853850, 853950, 853960, 854050, 854150, 854250, 854350, 855250, 855350, 855450, 855460, 855550, 855650, 855660, 855750, 855850, 855950, 855960, 856012, 856050, 856150, 856260, 857050, 857150, 857350 és 857450 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe.

5.   Łotwa

Następujące obszary na Łotwie:

—

Aizputes novada Aizputes, Cīravas, Lažas, Kazdangas pagasts un Aizputes pilsēta,

—

Alsungas novads,

—

Durbes novada Dunalkas un Tadaiķu pagasts,

—

Kuldīgas novada Gudenieku pagasts,

—

Pāvilostas novada Sakas pagasts un Pāvilostas pilsēta,

—

Stopiņu novada daļa, kas atrodas uz rietumiem no autoceļa V36, P4 un P5, Acones ielas, Dauguļupes ielas un Dauguļupītes,

—

Ventspils novada Jūrkalnes pagasts,

—

Grobiņas novada Bārtas un Gaviezes pagasts,

—

Rucavas novada Dunikas pagasts.

6.   Litwa

Następujące obszary na Litwie:

—

Jurbarko rajono savivaldybė: Smalininkų ir Viešvilės seniūnijos,

—

Kelmės rajono savivaldybė: Kelmės, Kelmės apylinkių, Kražių, Kukečių, Liolių, Pakražančio seniūnijos, Tytuvėnų seniūnijos dalis į vakarus ir šiaurę nuo kelio Nr. 157 ir į vakarus nuo kelio Nr. 2105 ir Tytuvėnų apylinkių seniūnijos dalis į šiaurę nuo kelio Nr. 157 ir į vakarus nuo kelio Nr. 2105, ir Vaiguvos seniūnijos,

—

Mažeikių rajono savivaldybė: Sedos ir Židikų seniūnijos,

—

Pagėgių savivaldybė,

—

Plungės rajono savivaldybė,

—

Raseinių rajono savivaldybė: Girkalnio ir Kalnujų seniūnijos dalis į šiaurę nuo kelio Nr A1, Nemakščių, Paliepių, Raseinių, Raseinių miesto ir Viduklės seniūnijos,

—

Rietavo savivaldybė,

—

Skuodo rajono savivaldybė,

—

Šilalės rajono savivaldybė,

—

Šilutės rajono savivaldybė: Juknaičių, Kintų, Šilutės ir Usėnų seniūnijos,

—

Tauragės rajono savivaldybė: Lauksargių, Skaudvilės, Tauragės, Mažonų, Tauragės miesto ir Žygaičių seniūnijos.

7.   Polska

Następujące obszary w Polsce:

w województwie warmińsko-mazurskim:

gmina Ruciane – Nida i część gminy Pisz położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 58 oraz miasto Pisz w powiecie piskim,

gmina Miłki, część gminy Ryn położona na południe od linii kolejowej łączącej miejscowości Giżycko i Kętrzyn, część gminy wiejskiej Giżycko położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 59 biegnącą od zachodniej granicy gminy do granicy miasta Giżycko, na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od południowej granicy gminy do granicy miasta Giżycko i na południe od granicy miasta Giżycko w powiecie giżyckim,

gminy Mikołajki, Piecki, część gminy Sorkwity położona na południe od drogi nr 16 i część gminy wiejskiej Mrągowo położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 16 biegnącą od zachodniej granicy gminy do granicy miasta Mrągowo oraz na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 59 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Mrągowo w powiecie mrągowskim,

gminy Dźwierzuty i Świętajno w powiecie szczycieńskim,

gminy Gronowo Elbląskie, Markusy, Rychliki, część gminy Elbląg położona na wschód i na południe od granicy powiatu miejskiego Elbląg i na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr S7 biegnącą od granicy powiatu miejskigo Elbląg do wschodniej granicy gminy Elbląg i część gminy Tolkmicko niewymieniona w części II załącznika w powiecie elbląskim oraz strefa wód przybrzeżnych Zalewu Wiślanego i Zatoki Elbląskiej,

gminy Barczewo, Biskupiec, Dobre Miasto, Dywity, Jeziorany, Jonkowo i Świątki w powiecie olsztyńskim,

gminy Łukta, Miłakowo, Małdyty, Miłomłyn i Morąg w powiecie ostródzkim,

gmina Zalewo w powiecie iławskim,

w województwie podlaskim:

gminy Rudka, Wyszki, część gminy Brańsk położona na północ od linii od linii wyznaczonej przez drogę nr 66 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Brańsk i miasto Brańsk w powiecie bielskim,

gmina Perlejewo w powiecie siemiatyckim,

gminy Kolno z miastem Kolno, Mały Płock i Turośl w powiecie kolneńskim,

gmina Poświętne w powiecie białostockim,

gminy Kołaki Kościelne, Rutki, Szumowo, część gminy Zambrów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr S8 i miasto Zambrów w powiecie zambrowskim,

gminy Kulesze Kościelne, Nowe Piekuty, Szepietowo, Klukowo, Ciechanowiec, Wysokie Mazowieckie z miastem Wysokie Mazowieckie, Czyżew w powiecie wysokomazowieckim,

gminy Miastkowo, Nowogród i Zbójna w powiecie łomżyńskim;

w województwie mazowieckim:

gminy Ceranów, Kosów Lacki, Sabnie, Sterdyń, część gminy Bielany położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 i część gminy wiejskiej Sokołów Podlaski położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 w powiecie sokołowskim,

gminy Grębków, Korytnica, Liw, Łochów, Miedzna, Sadowne, Stoczek, Wierzbno i miasto Węgrów w powiecie węgrowskim,

gminy Rzekuń, Troszyn, Lelis, Czerwin i Goworowo w powiecie ostrołęckim,

powiat miejski Ostrołęka,

powiat ostrowski,

gminy Karniewo, Maków Mazowiecki, Rzewnie i Szelków w powiecie makowskim,

gmina Krasne w powiecie przasnyskim,

gminy Mała Wieś i Wyszogród w powiecie płockim,

gminy Ciechanów z miastem Ciechanów, Glinojeck, Gołymin – Ośrodek, Ojrzeń, Opinogóra Górna i Sońsk w powiecie ciechanowskim,

gminy Baboszewo, Czerwińsk nad Wisłą, Naruszewo, Płońsk z miastem Płońsk, Sochocin i Załuski w powiecie płońskim,

gminy Gzy, Obryte, Zatory, Pułtusk i część gminy Winnica położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Bielany, Winnica i Pokrzywnica w powiecie pułtuskim,

gminy Brańszczyk, Długosiodło, Rząśnik, Wyszków, Zabrodzie i część gminy Somianka położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 62 w powiecie wyszkowskim,

gminy Jadów, Klembów, Poświętne, Strachówka i Tłuszcz w powiecie wołomińskim,

gminy Dobre, Jakubów, Kałuszyn, Stanisławów, i część gminy Mińsk Mazowiecki położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr A2 w powiecie mińskim,

gmina Żelechów w powiecie garwolińskim,

gminy Garbatka Letnisko, Gniewoszów i Sieciechów w powiecie kozienickim,

gminy Baranów i Jaktorów w powiecie grodziskim,

powiat żyrardowski,

gminy Belsk Duży, Błędów, Goszczyn i Mogielnica w powiecie grójeckim,

gminy Białobrzegi, Promna, Stara Błotnica, Wyśmierzyce i część gminy Stromiec położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 48 w powiecie białobrzeskim,

gminy Jedlińsk, Jastrzębia i Pionki z miastem Pionki w powiecie radomskim,

gminy Iłów, Nowa Sucha, Rybno, Teresin, część gminy wiejskiej Sochaczew położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 92 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Sochaczew oraz na południowy zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 50 biegnącą od północnej granicy gminy do granicy miasta Sochaczew i część miasta Sochaczew położona na południowy zachód od linii wyznaczonej przez drogi nr 50 i 92 w powiecie sochaczewskim,

gmina Policzna w powiecie zwoleńskim,

gmina Solec nad Wisłą w powiecie lipskim;

w województwie lubelskim:

gminy Bełżyce, Borzechów, Niedrzwica Duża, Jabłonna, Krzczonów, Jastków, Konopnica, Głusk, Strzyżewice i Wojciechów w powiecie lubelskim,

gminy Miączyn, Nielisz, Sitno, Stary Zamość, Komarów-Osada i część gminy wiejskiej Zamość położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 w powiecie zamojskim,

powiat miejski Zamość,

gminy Jeziorzany i Kock w powiecie lubartowskim,

gminy Adamów i Serokomla w powiecie łukowskim,

gminy Kłoczew, Nowodwór, Ryki, Ułęż i miasto Dęblin w powiecie ryckim,

gminy Janowiec, i część gminy wiejskiej Puławy położona na zachód od rzeki Wisły w powiecie puławskim,

gminy Chodel, Karczmiska, Łaziska, Opole Lubelskie, Poniatowa i Wilków w powiecie opolskim,

gmina Rybczewice, miasto Świdnik i część gminy Piaski położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 17 biegnącą od wschodniej granicy gminy Piaski do skrzyżowania z drogą nr S12 i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od skrzyżowania dróg nr 17 i nr S12 przez miejscowość Majdan Brzezicki do północnej granicy gminy w powiecie świdnickim;

gminy Gorzków, Rudnik i Żółkiewka w powiecie krasnostawskim,

gminy Bełżec, Jarczów, Lubycza Królewska, Rachanie, Susiec, Ulhówek i część gminy Łaszczów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 852 w powiecie tomaszowskim,

gminy Łukowa i Obsza w powiecie biłgorajskim,

powiat miejski Lublin,

gminy Kraśnik z miastem Kraśnik, Szastarka, Trzydnik Duży, Urzędów, Wilkołaz i Zakrzówek w powiecie kraśnickim,

gminy Modliborzyce i Potok Wielki w powiecie janowskim;

w województwie podkarpackim:

gminy Horyniec-Zdrój, Narol, Stary Dzików, Wielkie Oczy, Oleszyce i Lubaczów z miastem Lubaczów w powiecie lubaczowskim,

gminy Laszki i Wiązownica w powiecie jarosławskim,

gminy Pysznica, Zaleszany i miasto Stalowa Wola w powiecie stalowowolskim,

gmina Gorzyce w powiecie tarnobrzeskim;

w województwie świętokrzyskim:

gminy Tarłów i Ożarów w powiecie opatowskim,

gminy Dwikozy, Zawichost i miasto Sandomierz w powiecie sandomierskim.

8.   Rumunia

Następujące obszary w Rumunii:

—

Județul Alba,

—

Restul județului Argeș care nu a fost inclus în partea III,

—

Județul Cluj,

—

Județul Harghita,

—

Județul Hunedoara,

—

Județul Iași,

—

Județul Neamț,

—

Județul Vâlcea,

—

Restul județului Mehedinți care nu a fost inclus în Partea III cu următoarele comune:

—

Comuna Garla Mare,

—

Hinova,

—

Burila Mare,

—

Gruia,

—

Pristol,

—

Dubova,

—

Municipiul Drobeta Turnu Severin,

—

Eselnița,

—

Salcia,

—

Devesel,

—

Svinița,

—

Gogoșu,

—

Simian,

—

Orșova,

—

Obârșia Closani,

—

Baia de Aramă,

—

Bala,

—

Florești,

—

Broșteni,

—

Corcova,

—

Isverna,

—

Balta,

—

Podeni,

—

Cireșu,

—

Ilovița,

—

Ponoarele,

—

Ilovăț,

—

Patulele,

—

Jiana,

—

Iyvoru Bârzii,

—

Malovat,

—

Bălvănești,

—

Breznița Ocol,

—

Godeanu,

—

Padina Mare,

—

Corlățel,

—

Vânju Mare,

—

Vânjuleț,

—

Obârșia de Câmp,

—

Vânători,

—

Vladaia,

—

Punghina,

—

Cujmir,

—

Oprișor,

—

Dârvari,

—

Căzănești,

—

Husnicioara,

—

Poroina Mare,

—

Prunișor,

—

Tămna,

—

Livezile,

—

Rogova,

—

Voloiac,

—

Sisești,

—

Sovarna,

—

Bălăcița,

—

Județul Gorj,

—

Județul Suceava,

—

Județul Mureș,

—

Județul Sibiu,

—

Județul Caraș-Severin.

CZĘŚĆ II

1.   Belgia

Następujące obszary w Belgii:

in Luxembourg province:

—

the area is delimited clockwise by:

—

La frontière avec la France au niveau de Florenville

—

La N85 jusque son intersection avec la N83 au niveau de Florenville

—

La N83 jusque son intersection avec la N891

—

La N891 jusque son intersection avec la N801

—

La N801 jusque son intersection avec la N894

—

La N894 jusque son intersection avec la E25-E411

—

La E25-E411 jusque son intersection avec la N81 au niveau de Weyler

—

La N81 jusque son intersection avec la N883 au niveau d'Aubange

—

La N883 jusque son intersection avec la N88 au niveau d'Aubange

—

La N88 jusque son intersection avec la N871

—

La N871 jusque son intersection avec la N87 au niveau de Rouvroy

—

La N87 jusque son intersection avec la frontière avec la France

2.   Bułgaria

Następujące obszary w Bułgarii:

In Varna region

Within municipality of Beloslav

Razdelna

within municipalty of Devnya

Devnya

Povelyanovo

Padina,

within municipality of Vetrino:

Gabarnitsa;

within municipality of Provadiya:

Staroselets,

Petrov dol,

Provadiya,

Dobrina,

Manastir,

Zhitnitsa,

Tutrakantsi,

Bozveliysko,

Barzitsa,

Tchayka,

within municipality of Avren:

Trastikovo,

Sindel,

Avren,

Kazashka reka,

Yunak,

Tsarevtsi,

Dabravino,

within municipality of Dalgopol:

Tsonevo,

Velichkovo,

within municipality of Dolni chiflik:

Nova shipka,

Goren chiflik,

Pchelnik,

Venelin,

in Silistra region:

within municipality of Kaynardzha:

Voynovo,

Kaynardzha,

Kranovo,

Zarnik,

Dobrudzhanka,

Golesh,

Svetoslav,

Polkovnik Cholakovo,

Kamentzi,

Gospodinovo,

Davidovo,

Sredishte,

Strelkovo,

Poprusanovo,

Posev,

within municipality of Alfatar:

Alfatar,

Alekovo,

Bistra,

Kutlovitza,

Tzar Asen,

Chukovetz,

Vasil Levski,

within municipality of Silistra:

Glavan,

Silistra,

Aydemir,

Babuk,

Popkralevo,

Bogorovo,

Bradvari,

Sratzimir,

Bulgarka,

Tsenovich,

Sarpovo,

Srebarna,

Smiletz,

Profesor Ishirkovo,

Polkovnik Lambrinovo,

Kalipetrovo,

Kazimir,

Yordanovo,

within municipality of Sitovo:

Dobrotitza,

Lyuben,

Slatina,

within municipality of Dulovo:

Varbino,

Polkovnik Taslakovo,

Kolobar,

Kozyak,

Mezhden,

Tcherkovna,

Dulovo,

Razdel,

Tchernik,

Poroyno,

Vodno,

Zlatoklas,

Tchernolik,

in Dobrich region:

within municipality of Krushari:

Kapitan Dimitrovo,

Ognyanovo,

Zimnitza,

Gaber,

within municipality of Dobrich-selska:

Altsek,

Vodnyantsi,

Feldfebel Denkovo,

Hitovo,

within municipality of Tervel:

Brestnitza,

Kolartzi,

Angelariy,

Balik,

Bezmer,

Bozhan,

Bonevo,

Voynikovo,

Glavantsi,

Gradnitsa,

Guslar,

Kableshkovo,

Kladentsi,

Kochmar,

Mali izvor,

Nova Kamena,

Onogur,

Polkovnik Savovo,

Popgruevo,

Profesor Zlatarski,

Sartents,

Tervel,

Chestimenstko,

within municipality Shabla:

Shabla,

Tyulenovo,

Bozhanovo,

Gorun,

Gorichane,

Prolez,

Ezeretz,

Zahari Stoyanovo,

Vaklino,

Granichar,

Durankulak,

Krapetz,

Smin,

Staevtsi,

Tvarditsa,

Chernomortzi,

within municipality of Kavarna:

Balgarevo,

Bozhurets,

Vranino,

Vidno,

Irechek,

Kavarna,

Kamen briag,

Mogilishte,

Neykovo,

Poruchik Chunchevo,

Rakovski,

Sveti Nikola,

Seltse,

Topola,

Travnik,

Hadzhi Dimitar,

Chelopechene.

3.   Estonia

Następujące obszary w Estonii:

—

Eesti Vabariik (välja arvatud Hiiu maakond).

4.   Węgry

Następujące obszary na Węgrzech:

—

Heves megye 700150, 700250, 700260, 700350, 700450, 700460, 700550, 700650, 700750, 700850, 700860, 700950, 701050, 701111, 701150, 701250, 701350, 701550, 701560, 701650, 701750, 701850, 701950, 702050, 702150, 702250, 702260, 702350, 702450, 702750, 702850, 702950, 703050, 703150, 703250, 703370, 705150, 705250, 705450, 705510 és 705610 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Szabolcs-Szatmár-Bereg megye 850950, 851050, 851150, 851250, 851350, 851450, 851550, 851560, 851650, 851660, 851751, 851752, 852850, 852860, 852950, 852960, 853050, 853150, 853160, 853250, 853260, 853350, 853360, 853450, 853550, 854450, 854550, 854560, 854650, 854660, 854750, 854850, 854860, 854870, 854950, 855050, 855150, 856250, 856350, 856360, 856450, 856550, 856650, 856750, 856760, 856850, 856950, 857650, valamint 850150, 850250, 850260, 850350, 850450, 850550, 852050, 852150, 852250 és 857550, továbbá 850650, 850850, 851851 és 851852 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Nógrád megye 550110, 550120, 550130, 550210, 550310, 550320, 550450, 550460, 550510, 550610, 550950, 551010, 551150, 551160, 551250, 551350, 551360, 551810 és 551821 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Borsod-Abaúj-Zemplén megye 650100, 650200, 650300, 650400, 650500, 650600, 650700, 650800, 650900, 651000, 651200, 652100, 655400, 656701, 656702, 656800, 656900, 657010, 657100, 658100, 658310, 658401, 658402, 658404, 658500, 658600, 658700, 658801, 658802, 658901, 658902, 659000, 659100, 659210, 659220, 659300, 659400, 659500, 659601, 659602, 659701, 659800, 659901, 660000, 660100, 660200, 660400, 660501, 660502, 660600 és 660800, valamint 652400, 652500 és 652800 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe,

—

Hajdú-Bihar megye 900150, 900250, 900350, 900450, 900550, 900650, 900660, 900670 és 901850 kódszámú vadgazdálkodási egységeinek teljes területe.

5.   Łotwa

Następujące obszary na Łotwie:

—

Ādažu novads,

—

Aizputes novada Kalvenes pagasts,

—

Aglonas novads,

—

Aizkraukles novads,

—

Aknīstes novads,

—

Alojas novads,

—

Alūksnes novads,

—

Amatas novads,

—

Apes novads,

—

Auces novads,

—

Babītes novads,

—

Baldones novads,

—

Baltinavas novads,

—

Balvu novads,

—

Bauskas novads,

—

Beverīnas novads,

—

Brocēnu novada Blīdenes pagasts, Remtes pagasta daļa uz austrumiem no autoceļa 1154 un P109,

—

Burtnieku novads,

—

Carnikavas novads,

—

Cēsu novads,

—

Cesvaines novads,

—

Ciblas novads,

—

Dagdas novads,

—

Daugavpils novads,

—

Dobeles novads,

—

Dundagas novads,

—

Durbes novada Durbes un Vecpils pagasts,

—

Engures novads,

—

Ērgļu novads,

—

Garkalnes novads,

—

Gulbenes novads,

—

Iecavas novads,

—

Ikšķiles novads,

—

Ilūkstes novads,

—

Inčukalna novads,

—

Jaunjelgavas novads,

—

Jaunpiebalgas novads,

—

Jaunpils novads,

—

Jēkabpils novads,

—

Jelgavas novads,

—

Kandavas novads,

—

Kārsavas novads,

—

Ķeguma novads,

—

Ķekavas novads,

—

Kocēnu novads,

—

Kokneses novads,

—

Krāslavas novads,

—

Krimuldas novads,

—

Krustpils novads,

—

Kuldīgas novada Ēdoles, Īvandes, Padures, Rendas, Kabiles, Rumbas, Kurmāles, Pelču, Snēpeles, Turlavas, Laidu un Vārmes pagasts, Kuldīgas pilsēta,

—

Lielvārdes novads,

—

Līgatnes novads,

—

Limbažu novads,

—

Līvānu novads,

—

Lubānas novads,

—

Ludzas novads,

—

Madonas novads,

—

Mālpils novads,

—

Mārupes novads,

—

Mazsalacas novads,

—

Mērsraga novads,

—

Naukšēnu novads,

—

Neretas novads,

—

Ogres novads,

—

Olaines novads,

—

Ozolnieku novads,

—

Pārgaujas novads,

—

Pļaviņu novads,

—

Preiļu novads,

—

Priekules novads,

—

Priekuļu novads,

—

Raunas novads,

—

republikas pilsēta Daugavpils,

—

republikas pilsēta Jelgava,

—

republikas pilsēta Jēkabpils,

—

republikas pilsēta Jūrmala,

—

republikas pilsēta Rēzekne,

—

republikas pilsēta Valmiera,

—

Rēzeknes novads,

—

Riebiņu novads,

—

Rojas novads,

—

Ropažu novads,

—

Rugāju novads,

—

Rundāles novads,

—

Rūjienas novads,

—

Salacgrīvas novads,

—

Salas novads,

—

Salaspils novads,

—

Saldus novada Novadnieku, Kursīšu, Zvārdes, Pampāļu, Šķēdes, Nīgrandes, Zaņas, Ezeres, Rubas, Jaunauces un Vadakstes pagasts,

—

Saulkrastu novads,

—

Sējas novads,

—

Siguldas novads,

—

Skrīveru novads,

—

Skrundas novads,

—

Smiltenes novads,

—

Stopiņu novada daļa, kas atrodas uz austrumiem no autoceļa V36, P4 un P5, Acones ielas, Dauguļupes ielas un Dauguļupītes,

—

Strenču novads,

—

Talsu novads,

—

Tērvetes novads,

—

Tukuma novads,

—

Vaiņodes novads,

—

Valkas novads,

—

Varakļānu novads,

—

Vārkavas novads,

—

Vecpiebalgas novads,

—

Vecumnieku novads,

—

Ventspils novada Ances, Tārgales, Popes, Vārves, Užavas, Piltenes, Puzes, Ziru, Ugāles, Usmas un Zlēku pagasts, Piltenes pilsēta,

—

Viesītes novads,

—

Viļakas novads,

—

Viļānu novads,

—

Zilupes novads.

6.   Litwa

Następujące obszary na Litwie:

—

Alytaus miesto savivaldybė,

—

Alytaus rajono savivaldybė,

—

Anykščių rajono savivaldybė,

—

Akmenės rajono savivaldybė: Ventos ir Papilės seniūnijos,

—

Biržų miesto savivaldybė,

—

Biržų rajono savivaldybė,

—

Birštono savivaldybė,

—

Druskininkų savivaldybė,

—

Elektrėnų savivaldybė,

—

Ignalinos rajono savivaldybė,

—

Jonavos rajono savivaldybė,

—

Joniškio rajono savivaldybė: Kepalių, Kriukų, Saugėlaukio ir Satkūnų seniūnijos,

—

Jurbarko rajono savivaldybė,

—

Kaišiadorių miesto savivaldybė,

—

Kaišiadorių rajono savivaldybė,

—

Kalvarijos savivaldybė,

—

Kauno miesto savivaldybė,

—

Kauno rajono savivaldybė,

—

Kazlų Rūdos savivaldybė,

—

Kelmės rajono savivaldybė: Tytuvėnų seniūnijos dalis į rytus ir pietus nuo kelio Nr. 157 ir į rytus nuo kelio Nr. 2105 ir Tytuvėnų apylinkių seniūnijos dalis į pietus nuo kelio Nr. 157 ir į rytus nuo kelio Nr. 2105, Užvenčio ir Šaukėnų seniūnijos,

—

Kėdainių rajono savivaldybė,

—

Kupiškio rajono savivaldybė,

—

Lazdijų rajono savivaldybė: Būdviečio, Kapčiamieščio, Krosnos, Kučiūnų ir Noragėlių seniūnijos,

—

Marijampolės savivaldybė,

—

Mažeikių rajono savivaldybė: Šerkšnėnų seniūnija,

—

Molėtų rajono savivaldybė,

—

Pakruojo rajono savivaldybė,

—

Panevėžio rajono savivaldybė,

—

Pasvalio rajono savivaldybė,

—

Radviliškio rajono savivaldybė,

—

Prienų miesto savivaldybė,

—

Prienų rajono savivaldybė,

—

Raseinių rajono savivaldybė: Ariogalos, Betygalos, Pagojukų, Šiluvos, Kalnujų seniūnijos ir Girkalnio seniūnijos dalis į pietus nuo kelio Nr. A1,

—

Rokiškio rajono savivaldybė,

—

Šakių rajono savivaldybė,

—

Šalčininkų rajono savivaldybė,

—

Šiaulių miesto savivaldybė,

—

Šiaulių rajono savivaldybė: Šiaulių kaimiškoji seniūnija,

—

Šilutės rajono savivaldybė: Rusnės seniūnija,

—

Širvintų rajono savivaldybė,

—

Švenčionių rajono savivaldybė,

—

Tauragės rajono savivaldybė: Batakių ir Gaurės seniūnijos,

—

Telšių rajono savivaldybė,

—

Trakų rajono savivaldybė,

—

Ukmergės rajono savivaldybė,

—

Utenos rajono savivaldybė,

—

Varėnos rajono savivaldybė,

—

Vilniaus miesto savivaldybė,

—

Vilniaus rajono savivaldybė,

—

Vilkaviškio rajono savivaldybė,

—

Visagino savivaldybė,

—

Zarasų rajono savivaldybė.

7.   Polska

Następujące obszary w Polsce:

w województwie warmińsko-mazurskim:

Gminy Kalinowo, Prostki, Stare Juchy i gmina wiejska Ełk w powiecie ełckim,

gminy Godkowo, Milejewo, Młynary, Pasłęk, część gminy Elbląg położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr S7 biegnącą od granicy powiatu miejskigo Elbląg do wschodniej granicy gminy Elbląg, i część obszaru lądowego gminy Tolkmicko położona na południe od linii brzegowej Zalewu Wiślanego i Zatoki Elbląskiej do granicy z gminą wiejską Elbląg w powiecie elbląskim,

powiat miejski Elbląg,

gminy Kruklanki, Wydminy, część gminy Ryn położona na północ od linii kolejowej łączącej miejscowości Giżycko i Kętrzyn i część gminy wiejskiej Giżycko położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 59 biegnącą od zachodniej granicy gminy do granicy miasta Giżycko, na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od południowej granicy gminy do granicy miasta Giżycko i na północ od granicy miasta Giżycka i miasto Giżycko w powiecie giżyckim,

gmina Dubeninki, część gminy Gołdap położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 65 biegnącą od południowej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 1815N i na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 1815N biegnącą od zachodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 65 w powiecie gołdapskim,

gmina Pozezdrze i część gminy Węgorzewo położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od południowo-wschodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 650, a następnie na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 650 biegnącą od skrzyżowania z drogą nr 63 do skrzyżowania z drogą biegnącą do miejscowości Przystań i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Przystań, Pniewo, Kamionek Wielki, Radzieje, Dłużec w powiecie węgorzewskim,

gminy Olecko, Świętajno, Wieliczki i część gminy Kowale Oleckie położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 65 i na południowy wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Kowale Oleckie, Guzy, Wężewo, Sokółki biegnącą do południowej granicy gminy w powiecie oleckim,

gminy Orzysz, Biała Piska i część gminy Pisz położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 58 w powiecie piskim,

gminy Górowo Iławeckie z miastem Górowo Iławeckie, Bisztynek, część gminy wiejskiej Bartoszyce położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 51 biegnącą od północnej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 57 i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 57 biegnącą od skrzyżowania z drogą nr 51 do południowej granicy gminy i miasto Bartoszyce w powiecie bartoszyckim,

gmina Kolno w powiecie olsztyńskim,

powiat braniewski,

gminy Kętrzyn z miastem Kętrzyn, Reszel i część gminy Korsze położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od wschodniej granicy łączącą miejscowości Krelikiejmy i Sątoczno i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Sątoczno, Sajna Wielka biegnącą do skrzyżowania z drogą nr 590 w miejscowości Glitajny, a następnie na wschód od drogi nr 590 do skrzyżowania z drogą nr 592 i na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 592 biegnącą od zachodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 590 w powiecie kętrzyńskim,

powiat lidzbarski,

część gminy Sorkwity położona na północ od drogi nr 16 i część gminy wiejskiej Mrągowo położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 16 biegnącą od zachodniej granicy gminy do granicy miasta Mrągowo oraz na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 59 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Mrągowo w powiecie mrągowskim;

w województwie podlaskim:

powiat grajewski,

powiat moniecki,

powiat sejneński,

gminy Łomża, Piątnica, Śniadowo, Jedwabne, Przytuły i Wizna w powiecie łomżyńskim,

powiat miejski Łomża,

gminy Mielnik, Nurzec – Stacja, Grodzisk, Drohiczyn, Dziadkowice, Milejczyce i Siemiatycze z miastem Siemiatycze w powiecie siemiatyckim,

powiat hajnowski,

gminy Kobylin-Borzymy i Sokoły w powiecie wysokomazowieckim,

część gminy Zambrów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr S8 w powiecie zambrowskim,

gminy Grabowo i Stawiski w powiecie kolneńskim,

gminy Czarna Białostocka, Dobrzyniewo Duże, Gródek, Juchnowiec Kościelny, Łapy, Michałowo, Supraśl, Suraż, Turośń Kościelna, Tykocin, Wasilków, Zabłudów, Zawady i Choroszcz w powiecie białostockim,

gminy Boćki, Orla, Bielsk Podlaski z miastem Bielsk Podlaski i część gminy Brańsk położona na południe od linii od linii wyznaczonej przez drogę nr 66 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Brańsk w powiecie bielskim,

powiat suwalski,

powiat miejski Suwałki,

powiat augustowski,

powiat sokólski,

powiat miejski Białystok;

w województwie mazowieckim:

gminy Korczew, Kotuń, Paprotnia, Przesmyki, Wodynie, Skórzec, Mokobody, Mordy, Siedlce, Suchożebry i Zbuczyn w powiecie siedleckim,

powiat miejski Siedlce,

gminy Repki, Jabłonna Lacka, część gminy Bielany położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 i część gminy wiejskiej Sokołów Podlaski położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 w powiecie sokołowskim,

powiat łosicki,

gminy Brochów, Młodzieszyn, część gminy wiejskiej Sochaczew położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 92 biegnącą od wschodniej granicy gminy do granicy miasta Sochaczew oraz na północny wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 50 biegnącą od północnej granicy gminy do granicy miasta Sochaczew i część miasta Sochaczew położona na północny wschód od linii wyznaczonej przez drogi nr 50 i 92 w powiecie sochaczewskim,

powiat nowodworski,

gminy Joniec i Nowe Miasto w powiecie płońskim,

gminy Pokrzywnica, Świercze i część gminy Winnica położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Bielany, Winnica i Pokrzywnica w powiecie pułtuskim,

gminy Dąbrówka, Kobyłka, Marki, Radzymin, Wołomin, Zielonka i Ząbki w powiecie wołomińskim,

część gminy Somianka położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 62 w powiecie wyszkowskim,

gminy Cegłów, Dębe Wielkie, Halinów, Latowicz, Mrozy, Siennica, Sulejówek, część gminy Mińsk Mazowiecki położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr A2 i miasto Mińsk Mazowiecki w powiecie mińskim,

gminy Borowie, Wilga, Garwolin z miastem Garwolin, Górzno, Łaskarzew z miastem Łaskarzew, Maciejowice, Parysów, Pilawa, Miastków Kościelny, Sobolew i Trojanów w powiecie garwolińskim,

powiat otwocki,

powiat warszawski zachodni,

powiat legionowski,

powiat piaseczyński,

powiat pruszkowski,

gminy Chynów, Grójec, Jasieniec, Pniewy i Warka w powiecie grójeckim,

gminy Milanówek, Grodzisk Mazowiecki, Podkowa Leśna i Żabia Wola w powiecie grodziskim,

gminy Grabów nad Pilicą, Magnuszew, Głowaczów, Kozienice w powiecie kozienickim,

część gminy Stromiec położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 48 w powiecie białobrzeskim,

powiat miejski Warszawa;

w województwie lubelskim:

gminy Borki, Czemierniki, Kąkolewnica, Komarówka Podlaska, Wohyń i Radzyń Podlaski z miastem Radzyń Podlaski w powiecie radzyńskim,

gminy Stoczek Łukowski z miastem Stoczek Łukowski, Wola Mysłowska, Trzebieszów, Krzywda, Stanin, część gminy wiejskiej Łuków położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od północnej granicy gminy do granicy miasta Łuków i na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 806 biegnącą od wschodniej granicy miasta Łuków do wschodniej granicy gminy wiejskiej Łuków i miasto Łuków w powiecie łukowskim,

gminy Janów Podlaski, Kodeń, Tuczna, Leśna Podlaska, Rossosz, Łomazy, Konstantynów, Piszczac, Rokitno, Biała Podlaska, Zalesie, Terespol z miastem Terespol, Drelów, Międzyrzec Podlaski z miastem Międzyrzec Podlaski w powiecie bialskim,

powiat miejski Biała Podlaska,

gmina Łęczna i część gminy Spiczyn położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 829 w powiecie łęczyńskim,

część gminy Siemień położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 815 i część gminy Milanów położona na zachód od drogi nr 813 w powiecie parczewskim,

gminy Niedźwiada, Ostrówek, Abramów, Firlej, Kamionka, Michów i Lubartów z miastem Lubartów, w powiecie lubartowskim,

gminy Niemce, Garbów i Wólka w powiecie lubelskim,

gmina Mełgiew i część gminy Piaski położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 17 biegnącą od wschodniej granicy gminy Piaski do skrzyżowania z drogą nr S12 i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od skrzyżowania dróg nr 17 i nr S12 przez miejscowość Majdan Brzezicki do północnej granicy gminy w powiecie świdnickim,

gmina Fajsławice, Izbica, Kraśniczyn, część gminy Krasnystaw położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 17 biegnącą od północno – wschodniej granicy gminy do granicy miasta Krasnystaw, miasto Krasnystaw i część gminy Łopiennik Górny położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 17 w powiecie krasnostawskim,

gminy Dołhobyczów, Mircze, Trzeszczany, Werbkowice i część gminy wiejskiej Hrubieszów położona na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 844 oraz na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 i miasto Hrubieszów w powiecie hrubieszowskim,

gmina Telatyn, Tyszowce i część gminy Łaszczów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 852 w powiecie tomaszowskim,

część gminy Wojsławice położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od północnej granicy gminy przez miejscowość Wojsławice do południowej granicy gminy w powiecie chełmskim,

gmina Grabowiec i Skierbieszów w powiecie zamojskim,

gminy Markuszów, Nałęczów, Kazimierz Dolny, Końskowola, Kurów, Wąwolnica, Żyrzyn, Baranów, część gminy wiejskiej Puławy położona na wschód od rzeki Wisły i miasto Puławy w powiecie puławskim,

gminy Annopol, Dzierzkowice i Gościeradów w powiecie kraśnickim,

gmina Józefów nad Wisłą w powiecie opolskim,

gmina Stężyca w powiecie ryckim;

w województwie podkarpackim:

gminy Radomyśl nad Sanem i Zaklików w powiecie stalowowolskim.

8.   Rumunia

Następujące obszary w Rumunii:

—

Restul județului Maramureș care nu a fost inclus în Partea III cu următoarele comune:

—

Comuna Vișeu de Sus,

—

Comuna Moisei,

—

Comuna Borșa,

—

Comuna Oarța de Jos,

—

Comuna Suciu de Sus,

—

Comuna Coroieni,

—

Comuna Târgu Lăpuș,

—

Comuna Vima Mică,

—

Comuna Boiu Mare,

—

Comuna Valea Chioarului,

—

Comuna Ulmeni,

—

Comuna Băsești,

—

Comuna Baia Mare,

—

Comuna Tăuții Magherăuș,

—

Comuna Cicărlău,

—

Comuna Seini,

—

Comuna Ardusat,

—

Comuna Farcasa,

—

Comuna Salsig,

—

Comuna Asuaju de Sus,

—

Comuna Băița de sub Codru,

—

Comuna Bicaz,

—

Comuna Grosi,

—

Comuna Recea,

—

Comuna Baia Sprie,

—

Comuna Sisesti,

—

Comuna Cernesti,

—

Copalnic Mănăstur,

—

Comuna Dumbrăvița,

—

Comuna Cupseni,

—

Comuna Șomcuța Mare,

—

Comuna Sacaleșeni,

—

Comuna Remetea Chioarului,

—

Comuna Mireșu Mare,

—

Comuna Ariniș,

—

Județul Bistrița-Năsăud.

CZĘŚĆ III

1.   Łotwa

Następujące obszary na Łotwie:

—

Brocēnu novada Cieceres un Gaiķu pagasts, Remtes pagasta daļa uz rietumiem no autoceļa 1154 un P109, Brocēnu pilsēta,

—

Saldus novada Saldus, Zirņu, Lutriņu un Jaunlutriņu pagasts, Saldus pilsēta.

2.   Litwa

Następujące obszary na Litwie:

—

Akmenės rajono savivaldybė: Akmenės, Kruopių, Naujosios Akmenės kaimiškoji ir Naujosios Akmenės miesto seniūnijos,

—

Joniškio rajono savivaldybė: Gaižaičių, Gataučių, Joniškio, Rudiškių, Skaistgirio, Žagarės seniūnijos,

—

Lazdijų rajono savivaldybė: Lazdijų miesto, Lazdijų, Seirijų, Šeštokų, Šventežerio ir Veisiejų seniūnijos,

—

Mažeikių rajono savivaldybės: Laižuvos, Mažeikių apylinkės, Mažeikių, Reivyčių, Tirkšlių ir Viekšnių seniūnijos,

—

Šiaulių rajono savivaldybės: Bubių, Ginkūnų, Gruzdžių, Kairių, Kuršėnų kaimiškoji, Kuršėnų miesto, Kužių, Meškuičių, Raudėnų ir Šakynos seniūnijos.

3.   Polska

Następujące obszary w Polsce:

w województwie warmińsko-mazurskim:

gmina Sępopol i część gminy wiejskiej Bartoszyce położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 51 biegnącą od północnej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 57 i na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 57 biegnącą od skrzyżowania z drogą nr 51 do południowej granicy gminy w powiecie bartoszyckim,

gminy Srokowo, Barciany i część gminy Korsze położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od wschodniej granicy łączącą miejscowości Krelikiejmy i Sątoczno i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Sątoczno, Sajna Wielka biegnącą do skrzyżowania z drogą nr 590 w miejscowości Glitajny, a następnie na zachód od drogi nr 590 do skrzyżowania z drogą nr 592 i na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 592 biegnącą od zachodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 590 w powiecie kętrzyńskim,

gmina Budry i część gminy Węgorzewo położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od południowo-wschodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 650, a następnie na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 650 biegnącą od skrzyżowania z drogą nr 63 do skrzyżowania z drogą biegnącą do miejscowości Przystań i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę łączącą miejscowości Przystań, Pniewo, Kamionek Wielki, Radzieje, Dłużec w powiecie węgorzewskim,

gmina Banie Mazurskie i część gminy Gołdap położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 65 biegnącą od południowej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 1815N i na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 1815N biegnącą od zachodniej granicy gminy do skrzyżowania z drogą nr 65 w powiecie gołdapskim,

część gminy Kowale Oleckie położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od południowej granicy gminy łączącą miejscowości Sokółki, Wężewo, Guzy, Kowale Oleckie do skrzyżowania z drogą nr 65 i na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 65 biegnacą od tego skrzyżowania do północnej granicy gminy w powiecie oleckim,

w województwie mazowieckim:

gminy Domanice i Wiśniew w powiecie siedleckim,

w województwie lubelskim:

gminy Białopole, Dubienka, Chełm, Leśniowice, Wierzbica, Sawin, Ruda Huta, Dorohusk, Kamień, Rejowiec, Rejowiec Fabryczny z miastem Rejowiec Fabryczny, Siedliszcze, Żmudź i część gminy Wojsławice położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę biegnącą od północnej granicy gminy do miejscowości Wojsławice do południowej granicy gminy w powiecie chełmskim,

powiat miejski Chełm,

gmina Siennica Różana część gminy Łopiennik Górny położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 17 i część gminy Krasnystaw położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 17 biegnącą od północno – wschodniej granicy gminy do granicy miasta Krasnystaw w powiecie krasnostawskim,

gminy Hanna, Hańsk, Wola Uhruska, Urszulin, Stary Brus, Wyryki i gmina wiejska Włodawa w powiecie włodawskim,

gminy Cyców, Ludwin, Puchaczów, Milejów i część gminy Spiczyn położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 829 w powiecie łęczyńskim,

gmina Trawniki w powiecie świdnickim,

gminy Jabłoń, Podedwórze, Dębowa Kłoda, Parczew, Sosnowica, część gminy Siemień położona na wschód od linii wyznaczonej przez drogę nr 815 i część gminy Milanów położona na wschód od drogi nr 813 w powiecie parczewskim,

gminy Sławatycze, Sosnówka, i Wisznice w powiecie bialskim,

gmina Ulan Majorat w powiecie radzyńskim,

gminy Ostrów Lubelski, Serniki i Uścimów w powiecie lubartowskim,

gmina Wojcieszków i część gminy wiejskiej Łuków położona na zachód od linii wyznaczonej przez drogę nr 63 biegnącą od północnej granicy gminy do granicy miasta Łuków, a następnie na północ, zachód, południe i wschód od linii stanowiącej północną, zachodnią, południową i wschodnią granicę miasta Łuków do jej przecięcia się z drogą nr 806 i na południe od linii wyznaczonej przez drogę nr 806 biegnącą od wschodniej granicy miasta Łuków do wschodniej granicy gminy wiejskiej Łuków w powiecie łukowskim,

gminy Horodło, Uchanie i część gminy wiejskiej Hrubieszów położona na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 844 biegnącą od zachodniej granicy gminy wiejskiej Hrubieszów do granicy miasta Hrubieszów oraz na północ od linii wyznaczonej przez drogę nr 74 biegnącą od wschodniej granicy miasta Hrubieszów do wschodniej granicy gminy wiejskiej Hrubieszów w powiecie hrubieszowskim,

w województwie podkarpackim:

gmina Cieszanów w powiecie lubaczowskim.

4.   Rumunia

Następujące obszary w Rumunii:

—

Zona orașului București,

—

Județul Constanța,

—

Județul Satu Mare,

—

Județul Tulcea,

—

Județul Bacău,

—

Județul Bihor,

—

Județul Brăila,

—

Județul Buzău,

—

Județul Călărași,

—

Județul Dâmbovița,

—

Județul Galați,

—

Județul Giurgiu,

—

Județul Ialomița,

—

Județul Ilfov,

—

Județul Prahova,

—

Județul Sălaj,

—

Județul Vaslui,

—

Județul Vrancea,

—

Județul Teleorman,

—

Partea din județul Maramureș cu următoarele delimitări:

—

Comuna Petrova,

—

Comuna Bistra,

—

Comuna Repedea,

—

Comuna Poienile de sub Munte,

—

Comuna Vișeu e Jos,

—

Comuna Ruscova,

—

Comuna Leordina,

—

Comuna Rozavlea,

—

Comuna Strâmtura,

—

Comuna Bârsana,

—

Comuna Rona de Sus,

—

Comuna Rona de Jos,

—

Comuna Bocoiu Mare,

—

Comuna Sighetu Marmației,

—

Comuna Sarasau,

—

Comuna Câmpulung la Tisa,

—

Comuna Săpânța,

—

Comuna Remeti,

—

Comuna Giulești,

—

Comuna Ocna Șugatag,

—

Comuna Desești,

—

Comuna Budești,

—

Comuna Băiuț,

—

Comuna Cavnic,

—

Comuna Lăpuș,

—

Comuna Dragomirești,

—

Comuna Ieud,

—

Comuna Saliștea de Sus,

—

Comuna Săcel,

—

Comuna Călinești,

—

Comuna Vadu Izei,

—

Comuna Botiza,

—

Comuna Bogdan Vodă,

—

Localitatea Groșii Țibileșului, comuna Suciu de Sus,

—

Localitatea Vișeu de Mijloc, comuna Vișeu de Sus,

—

Localitatea Vișeu de Sus, comuna Vișeu de Sus.

—

Partea din județul Mehedinți cu următoarele comune:

—

Comuna Strehaia,

—

Comuna Greci,

—

Comuna Brejnita Motru,

—

Comuna Butoiești,

—

Comuna Stângăceaua,

—

Comuna Grozesti,

—

Comuna Dumbrava de Jos,

—

Comuna Băcles,

—

Comuna Bălăcița,

—

Partea din județu Arges cu următoarele comune:

—

Comuna Bârla,

—

Comuna Miroși,

—

Comuna Popești,

—

Comuna Ștefan cel Mare,

—

Comuna Slobozia,

—

Comuna Mozăceni,

—

Comuna Negrași,

—

Comuna Izvoru,

—

Comuna Recea,

—

Comuna Căldăraru,

—

Comuna Ungheni,

—

Comuna Hârsești,

—

Comuna Stolnici,

—

Comuna Vulpești,

—

Comuna Rociu,

—

Comuna Lunca Corbului,

—

Comuna Costești,

—

Comuna Mărăsești,

—

Comuna Poiana Lacului,

—

Comuna Vedea,

—

Comuna Uda,

—

Comuna Cuca,

—

Comuna Morărești,

—

Comuna Cotmeanaâ,

—

Comuna Răchițele de Jos,

—

Comuna Drăganu-Olteni,

—

Comuna Băbana,

—

Comuna Bascov,

—

Comuna Moșoaia,

—

Municipiul Pitești,

—

Comuna Albota,

—

Comuna Oarja,

—

Comuna Bradu,

—

Comuna Suseni,

—

Comuna Căteasca,

—

Comuna Rătești,

—

Comuna Teiu,

—

Județul Olt,

—

Județul Dolj,

—

Județul Arad,

—

Județul Timiș,

—

Județul Covasna,

—

Județul Brașov,

—

Județul Botoșani.

CZĘŚĆ IV

Włochy

Następujące obszary we Włoszech:

—

tutto il territorio della Sardegna.
”.

AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH

14.3.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 72/81

Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ mają skutek prawny w świetle międzynarodowego prawa publicznego. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w najnowszej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343, dostępnej pod adresem:

http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html

Regulamin nr 120 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji silników spalinowych montowanych w ciągnikach rolniczych i leśnych oraz w maszynach mobilnych nieporuszających się po drogach, w zakresie pomiaru mocy netto, momentu obrotowego netto oraz jednostkowego zużycia paliwa [2019/405]

Obejmujący wszystkie obowiązujące teksty, w tym:

serię poprawek 02 – data wejścia w życie: 29 grudnia 2018 r.

SPIS TREŚCI

REGULAMIN

1.

 Zakres

2.

 Definicje

3.

 Wystąpienie o homologację

4.

 Homologacja

5.

 Specyfikacje i badania

6.

 Zgodność produkcji

7.

 Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

8.

 Zmiana i rozszerzenie homologacji typu silnika lub rodziny silników

9.

 Ostateczne zaniechanie produkcji

10.

 Nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu

ZAŁĄCZNIKI

1.

 Wzory foldera informacyjnego i dokumentu informacyjnego

2.

 Zawiadomienie

3.

 Wzór znaków homologacji

4.

 Metoda pomiaru mocy netto silnika spalinowego

5.

 Parametry dotyczące określania typów silników i rodzin silników oraz ich tryby pracy

6.

 Kontrola zgodności produkcji

7.

 Właściwości techniczne paliw wzorcowych przeznaczonych do badań homologacyjnych oraz sprawdzania zgodności produkcji

1.   ZAKRES

1.1.   Niniejszy regulamin dotyczy przedstawienia, jako funkcji prędkości silnika, krzywych mocy, momentu obrotowego i jednostkowego zużycia paliwa przy pełnym obciążeniu podanym przez producenta dla silników spalinowych przeznaczonych do stosowania:

1.1.1.

w pojazdach kategorii T (1),

1.1.2.

w maszynach mobilnych nieporuszających się po drogach (1) używanych ze zmienną lub stałą prędkością.

1.2.   Silniki spalinowe należą do jednej z poniższych kategorii:

1.2.1.

silniki z tłokami o ruchu posuwisto-zwrotnym (o zapłonie iskrowym albo samoczynnym), z wyłączeniem silników bezkorbowych;

1.2.2.

silniki tłokowe rotacyjne (o zapłonie iskrowym albo samoczynnym).

2.   DEFINICJE:

2.1.

„homologacja silnika” oznacza homologację typu silnika w zakresie jego mocy netto zmierzonej zgodnie z procedurą określoną w załączniku 4 do niniejszego regulaminu;

2.2.

„homologacja rodziny silników” oznacza homologację członków rodziny silników w zakresie ich mocy netto zgodnie z procedurą określoną w pkt 3 i 4 niniejszego regulaminu;

2.3.

„silnik o stałej prędkości obrotowej” oznacza silnik, którego homologacja typu jest ograniczona do pracy ze stałą prędkością obrotową, z wyłączeniem silników, których funkcja regulacji stałej prędkości obrotowej została usunięta lub wyłączona; może on być wyposażony w prędkość biegu jałowego, która może zostać użyta podczas rozruchu lub zatrzymywania silnika i może być wyposażony w regulator służący do ustawiania prędkości alternatywnych, gdy silnik jest wyłączony;

2.4.

„praca przy stałej prędkości obrotowej” oznacza pracę silnika z regulatorem, który automatycznie steruje zapotrzebowaniem operatora w celu utrzymania prędkości obrotowej silnika nawet przy zmieniającym się obciążeniu;

2.5.

„układ DeNO X ” oznacza układ oczyszczania spalin zaprojektowany w celu zmniejszenia emisji tlenków azotu (NOX) (np. aktywne i pasywne katalizatory NOX z mieszanki ubogiej, absorbenty NOX oraz układy selektywnej redukcji katalitycznej (SCR));

2.6.

„silnik dwupaliwowy” oznacza silnik zaprojektowany do jednoczesnego zasilania paliwem ciekłym i paliwem gazowym, które są oddzielnie mierzone, przy czym zużycie jednego z paliw w stosunku do zużycia drugiego paliwa może się zmieniać w zależności od warunków pracy;

2.7.

„silnik sterowany elektronicznie” oznacza silnik wykorzystujący sterowanie elektroniczne do określania zarówno ilości, jak i czasu wtrysku paliwa;

2.8.

„rodzina silników” oznacza grupę silników danego producenta, które poprzez swoją konstrukcję spełniają kryteria przynależności do grupy określone w załączniku 5 do niniejszego regulaminu;

2.9.

„typ silnika” oznacza kategorię silników, które nie różnią się pod względem podstawowych właściwości określonych w załączniku 5 do niniejszego regulaminu;

2.10.

„układ recyrkulacji spalin” lub „EGR” oznacza urządzenie techniczne będące częścią układu sterowania emisją, które powoduje zmniejszenie emisji poprzez doprowadzanie gazów spalinowych wydalanych z komory lub komór spalania z powrotem do silnika w celu zmieszania ich z napływającym powietrzem przed spalaniem lub w trakcie spalania, z wyjątkiem stosowania ustawienia rozrządu w celu zwiększenia ilości gazów spalinowych pozostałych w komorze lub komorach spalania, które miesza się z napływającym powietrzem przed spalaniem lub w trakcie spalania;

2.11.

„paliwo gazowe” oznacza paliwo, które jest całkowicie w stanie gazowym w normalnych warunkach otoczenia (298 K, bezwzględne ciśnienie otoczenia 101,3 kPa);

2.12.

„silnik spalinowy wewnętrznego spalania” lub „silnik” oznacza konwertor energii inny niż turbina gazowa zaprojektowany do przekształcania energii chemicznej (wkładu) w energię mechaniczną (wynik) w procesie spalania wewnętrznego; obejmuje on, w przypadku gdy elementy takie są zamontowane, układ sterowania emisją oraz interfejs komunikacyjny (sprzęt i komunikaty) pomiędzy elektronicznymi jednostkami sterującymi silnika a innymi mechanizmami napędowymi lub jednostką sterującą pojazdu kategorii T lub maszyny mobilnej nieporuszającej się po drogach, niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszym regulaminem;

2.13.

„współczynnik zmiany λ” lub „Sλ” oznacza wyrażenie opisujące wymaganą elastyczność pracy układu sterowania silnika niezbędną do zmiany współczynnika nadmiaru powietrza λ, jeżeli silnik jest zasilany mieszanką gazową inną niż czysty metan;

2.14.

„paliwo ciekłe” oznacza paliwo, które jest w stanie ciekłym w normalnych warunkach otoczenia (298 K, bezwzględne ciśnienie otoczenia 101,3 kPa);

2.15.

„tryb zasilania paliwem ciekłym” oznacza normalny tryb pracy silnika dwupaliwowego, w którym silnik nie jest zasilany żadnym paliwem gazowym w dowolnych warunkach eksploatacji silnika;

2.16.

„producent” oznacza osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną wobec organu udzielającego homologacji typu za wszelkie aspekty homologacji silnika oraz za zapewnienie zgodności produkcji silnika, niezależnie od tego, czy bezpośrednio uczestniczy ona we wszystkich etapach projektowania i konstruowania silnika podlegającego homologacji typu UE;

2.17.

„moc maksymalna netto” oznacza najwyższą wartość mocy netto na nominalnej krzywej mocy przy pełnym obciążeniu w odniesieniu do typu silnika;

2.18.

„prędkość, przy której uzyskiwana jest maksymalna moc netto” oznacza prędkość obrotową, przy której silnik osiąga maksymalną moc netto, zgodnie ze wskazaniami producenta;

2.19.

„maksymalny moment obrotowy” oznacza najwyższą wartość momentu obrotowego netto mierzonego przy pełnym obciążeniu silnika;

2.20.

„prędkość, przy której uzyskiwany jest maksymalny moment obrotowy” oznacza prędkość obrotową, przy której silnik osiąga maksymalny moment obrotowy, zgodnie ze wskazaniami producenta;

2.21.

„silnik sterowany mechanicznie” oznacza silnik wykorzystujący urządzenia mechaniczne do określania ilości i czasu wtrysku paliwa;

2.22.

„moc netto” oznacza moc uzyskaną na stanowisku badawczym na końcu wału korbowego lub jego odpowiednika przy odpowiedniej prędkości silnika z urządzeniami pomocniczymi i wyposażeniem wymienionymi w tabeli 1 załącznika 4 do niniejszego regulaminu, ustaloną w warunkach atmosferycznych odniesienia;

2.23.

„silnik macierzysty” oznacza silnik wybrany z rodziny silników w taki sposób, że spełnia on wymagania określone w załączniku 5 do niniejszego regulaminu;

2.24.

„układ filtra cząstek stałych” oznacza układ oczyszczania spalin zaprojektowany w celu zmniejszenia emisji cząstek stałych poprzez ich oddzielenie mechaniczne, aerodynamiczne, dyfuzyjne lub inercyjne;

2.25.

„moc znamionowa netto” oznacza moc netto silnika zadeklarowaną przez producenta dla prędkości znamionowej;

2.26.

„znamionowa prędkość obrotowa” oznacza maksymalną prędkość obrotową silnika (*1) przy pełnym obciążeniu, na jaką zgodnie z projektem producenta pozwala regulator silnika, lub, w przypadku braku regulatora, prędkość obrotową, przy której silnik wytwarza moc maksymalną netto deklarowaną przez producenta;

2.27.

„odczynnik” oznacza każdy ulegający zużyciu lub nienadający się do powtórnego użycia czynnik, który jest wymagany i stosowany do skutecznego działania układu oczyszczania spalin;

2.28.

„moc odniesienia” oznacza maksymalną moc netto dla silników o zmiennej prędkości obrotowej oraz znamionową moc netto dla silników o stałej prędkości obrotowej;

2.29.

„prędkość, przy której uzyskiwana jest moc odniesienia” oznacza prędkość obrotową, przy której silnik osiąga moc odniesienia, zgodnie ze wskazaniami producenta;

2.30.

„regeneracja” oznacza zdarzenie, w czasie którego zmieniają się poziomy emisji, podczas gdy sprawność układu oczyszczania spalin jest przywracana do stanu pierwotnego zgodnie z założeniami, przy czym wyróżnia się regenerację ciągłą i regenerację nieczęstą (okresową);

2.31.

„ingerencja” oznacza dezaktywację, regulację lub zmianę jednostki sterującej silnika, w tym oprogramowania lub innych elementów sterowania logicznego takiego układu, w sposób powodujący – zamierzoną lub niezamierzoną – zmianę osiągów silnika w zakresie emisji;

2.32.

„silnik o zmiennej prędkości obrotowej” oznacza silnik, który nie jest silnikiem o stałej prędkości obrotowej;

2.33.

„liczba Wobbego” („W”) oznacza stosunek wartości ciepła właściwego gazu (Hgas) na jednostkę objętości do pierwiastka kwadratowego jego gęstości względnej (ρ) w tych samych warunkach odniesienia:

Formula

3.   WYSTĄPIENIE O HOMOLOGACJĘ

3.1.   Wniosek o homologację typu silnika lub rodziny silników w odniesieniu do pomiaru mocy netto jest przedkładany przez producenta lub jego należycie upoważnionego przedstawiciela.

3.2.   Wnioskodawca przedstawia organowi udzielającemu homologacji typu folder informacyjny, który zawiera:

a)

dokument informacyjny wraz z wykazem paliw wzorcowych oraz, w przypadku gdy wymaga tego producent, innych wyspecyfikowanych paliw, mieszanek paliw lub emulsji paliwowych, o których mowa w pkt 5.2.3, opisanych zgodnie z załącznikiem 7 do niniejszego regulaminu;

b)

wszystkie istotne dane, rysunki, fotografie i inne informacje odnoszące się do typu silnika lub, w odpowiednich przypadkach, do silnika macierzystego;

c)

wszelkie dodatkowe informacje wymagane przez organ udzielający homologacji typu w ramach procedury składania wniosku o homologację typu.

Opis typu silnika oraz, w stosownych przypadkach, dane dotyczące rodziny silników, o których mowa w załączniku 5 do niniejszego regulaminu.

3.3.   Folder informacyjny można przekazać w formie papierowej lub elektronicznej, która jest akceptowana przez placówkę techniczną i organ udzielający homologacji typu.

3.3.1.   Wnioski składane w wersji papierowej należy dostarczyć w trzech egzemplarzach. Wszelkie rysunki przekazywane są w formacie A4 lub złożone do formatu A4, w odpowiedniej skali i o dostatecznym stopniu szczegółowości. Ewentualne fotografie muszą być dostatecznie szczegółowe.

3.4.   Producenci udostępniają placówce technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzanie badań na potrzeby homologacji typu określonych w pkt 5 silnik zgodny z właściwościami typu silnika lub, w przypadku rodziny silników, z właściwościami silnika macierzystego opisanymi w załączniku 5 do niniejszego regulaminu.

3.5.   W przypadku wniosku o udzielenie homologacji typu w odniesieniu do rodziny silników, jeżeli placówka techniczna orzeknie w stosunku do wybranego silnika macierzystego, że przedłożony wniosek nie w pełni reprezentuje rodzinę silników opisaną w załączniku 5, wówczas producent udostępnia inny silnik oraz, jeżeli jest to niezbędne, dodatkowy silnik macierzysty, który został uznany przez placówkę techniczną za reprezentatywny dla rodziny silników.

4.   HOMOLOGACJA

4.1.   Homologacji typu silnika lub rodziny silników udziela się, jeśli moc silnika przedstawionego do homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem spełnia wymogi zawarte w pkt 5 poniżej.

4.2.   Każdemu homologowanemu typowi silnika lub homologowanej rodzinie silników należy nadać numer homologacji. Dwie pierwsze cyfry takiego numeru (obecnie 02, co odpowiada regulaminowi w tej wersji) wskazują serię poprawek uwzględniających najnowsze w chwili udzielania homologacji istotne zmiany w regulaminie dostosowujące go do postępu technicznego. Żadna Umawiająca się Strona Porozumienia nie może nadać tego samego numeru innemu typowi silnika lub rodziny silników.

4.3.   Zawiadomienie o udzieleniu, rozszerzeniu lub odmowie homologacji typu silnika lub rodziny silników zgodnie z niniejszym regulaminem zostaje przekazane Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin na formularzu zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

4.4.   Na każdym silniku zgodnym z typem silnika lub rodziną silników homologowanych zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu, określonym w formularzu homologacji, umieszcza się wymagane przepisami oznakowanie zawierające:

4.4.1.

okrąg otaczający literę „E”, po której następuje numer wyróżniający państwo, w którym udzielono homologacji (2);

4.4.2.

numer niniejszego regulaminu, literę „R”, myślnik i numer homologacji umieszczone z prawej strony okręgu opisanego w pkt 4.4.1.

W przypadku gdy wymagane przepisami oznakowanie silnika nie jest widoczne bez demontażu części, producent pojazdu umieszcza na pojeździe kategorii T lub maszynie mobilnej nieporuszającej się po drogach, w sposób widoczny, duplikat oznakowania dostarczony przez producenta.

4.5.   Jeżeli silnik jest zgodny z typem homologowanym lub rodziną homologowaną zgodnie z jednym lub większą liczbą regulaminów stanowiących załączniki do Porozumienia w państwie, które udzieliło homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, symbol podany w pkt 4.4.1 nie musi być powtarzany; w takim wypadku dodatkowe numery regulaminów i homologacji oraz dodatkowe oznaczenia wszystkich regulaminów, zgodnie z którymi udzielono homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, umieszcza się w kolumnach pionowych z prawej strony symbolu opisanego w pkt 4.4.1.

4.6.   Wymagane przepisami oznakowanie umieszcza się na tabliczce znamionowej zamontowanej na homologowanym typie przez producenta lub w jej pobliżu.

4.7.   Przykładowe układy znaków homologacji przedstawiono w załączniku 3 do niniejszego regulaminu.

4.8.   Na każdym silniku zgodnym z typem silnika lub rodziną silników homologowanych zgodnie z niniejszym regulaminem musi znajdować się, oprócz znaku homologacji:

a)

znak towarowy lub nazwa handlowa producenta silnika oraz adres, pod którym można się z nim skontaktować;

b)

oznaczenia typu silnika lub rodziny silników nadane przez producenta, w przypadku gdy typ silnika należy do rodziny;

c)

niepowtarzalny numer identyfikacyjny silnika.

5.   SPECYFIKACJE I BADANIA

5.1.   Informacje ogólne

Elementy, które mogą mieć wpływ na moc silnika, należy zaprojektować, skonstruować i zmontować w taki sposób, by w trakcie normalnego użytkowania, pomimo wibracji, na jakie może być narażony, silnik pracował zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu.

5.1.1.   Do tego celu moc netto silnika zmierzona zgodnie z warunkami badania i szczegółowymi procedurami technicznymi określonymi w załączniku 4 do niniejszego regulaminu, z wykorzystaniem paliw określonych w pkt 5.2.3 i skorygowana zgodnie z współczynnikami korekcji mocy określonymi w pkt 5 załącznika 4 do niniejszego regulaminu, nie może różnić się o więcej niż tolerancje określone w pkt 5.3 od krzywych mocy podanych przez producenta.

5.2.   Opis badań silnika spalinowego

5.2.1.   Badanie mocy netto polega na

a)

sprawdzeniu sterowanych mechanicznie silników o zapłonie iskrowym przy całkowicie otwartej przepustnicy oraz sterowanych mechanicznie silników o zapłonie samoczynnym przy ustawieniu pompy paliwowej wtryskowej na pełną moc; albo

b)

sprawdzeniu silników sterowanych elektronicznie w warunkach ustawienia układu paliwowego w celu uzyskania mocy określonej przez producenta.

Silnik wyposaża się zgodnie z tabelą 1 w załączniku 4 do niniejszego regulaminu.

5.2.2.   Pomiary wykonuje się przy wystarczającej liczbie wartości prędkości silnika w celu ustalenia właściwych krzywych mocy, momentu obrotowego i jednostkowego zużycia paliwa, pomiędzy najniższą a najwyższą prędkością silnika zalecaną przez producenta. Zakres prędkości musi obejmować prędkości obrotowe, w których silnik wytwarza znamionową moc netto, moc maksymalną i maksymalny moment obrotowy.

5.2.3.   Badanie typu silnika lub rodziny silników przeprowadza się przy zastosowaniu, odpowiednio, następujących paliw wzorcowych lub mieszanin paliw wzorcowych opisanych w załączniku 7:

a)

olej napędowy;

b)

benzyna;

c)

mieszanina benzyny/oleju w przypadku dwusuwowych silników ZI;

d)

gaz ziemny/biometan;

e)

gaz płynny (LPG);

f)

etanol.

Typ silnika lub rodzina silników spełnia dodatkowo wymogi określone w pkt 5.1.1 w odniesieniu do innych wyspecyfikowanych paliw, mieszanek paliw lub emulsji paliwowych określonych przez producenta we wniosku o homologację typu i opisanych w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

5.2.3.1.   Zastosowane paliwo odnotowuje się w sprawozdaniu z badania.

5.2.4.   Pomiarów dokonuje się zgodnie z przepisami załącznika 4 do niniejszego regulaminu.

5.2.5.   Sprawozdanie z badań zawiera wyniki oraz wszystkie obliczenia potrzebne do określenia mocy netto, wymienione w dodatku A.1 do załącznika 2 do niniejszego regulaminu, oraz właściwości silnika wymienionych w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

5.3.   Interpretacja wyników

5.3.1.   Moc netto

Moc netto zadeklarowana przez producenta dla typu silnika (lub silnika macierzystego) jest akceptowana, jeśli nie różni się więcej niż o wartości określone w poniższej tabeli od skorygowanych wartości zmierzonych przez placówkę techniczną w silniku poddanym badaniom.

Typ silnika

Moc odniesienia [%]

Inne punkty pomiarowe na krzywej [%]

Tolerancja dla prędkości obrotowej silnika [%]

Ogólnie

± 2

± 4

± 1,5

Silniki benzynowe o zapłonie iskrowym z regulatorem

± 4

± 6

± 4

Silniki benzynowe o zapłonie iskrowym bez regulatora

± 4

± 10

± 4

5.3.2.   Prędkość, przy której uzyskiwana jest moc odniesienia

Deklarowana przez producenta prędkość, przy której uzyskiwana jest moc odniesienia nie może różnić się więcej niż o 100 min-1 od wartości zmierzonej przez placówkę techniczną w silniku poddanym badaniom. W silnikach benzynowych o zapłonie iskrowym deklarowana przez producenta prędkość, przy której uzyskiwana jest moc odniesienia nie może różnić się od wartości zmierzonej przez placówkę techniczną w silniku poddanym badaniom o więcej niż 150 min-1 w przypadku silników z regulatorem oraz 350 min-1 lub 4 % – zależnie od tego, która z tych wartości jest niższa – w przypadku silników bez regulatora.

5.3.3.   Zużycie paliwa

Krzywa jednostkowego zużycia paliwa deklarowana przez producenta dla typu silnika (lub silnika macierzystego) jest akceptowana, jeśli nie różni się więcej niż o ± 8 % we wszystkich punktach pomiarowych od wartości zmierzonych dla tych samych punktów przez placówkę techniczną w silniku poddanym badaniom.

5.3.4.   Rodzina silników

W przypadku zgodności silnika macierzystego z warunkami w pkt 5.3.1 i 5.3.2 ocena zostaje automatycznie rozszerzona na wszystkie zadeklarowane krzywe silników należących do rodziny.

5.4.   Typy silników i rodziny silników projektuje się i wyposaża w strategie sterowania silnikiem w taki sposób, aby w maksymalnym stopniu uniemożliwić ingerencje.

6.   ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

Procedury zgodności produkcji muszą być zgodne z procedurami określonymi w aneksie 1 do Porozumienia (E/ECE/TRANS/505/Rev.3) i następującymi wymogami:

6.1.

Silniki homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem muszą być produkowane w sposób zapewniający ich zgodność z homologowanym typem.

6.2.

Należy spełnić minimalne wymogi w zakresie procedur kontroli zgodności produkcji określonych w załączniku 6 do niniejszego regulaminu.

7.   SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

7.1.   Homologacja typu silnika lub rodziny silników udzielona zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta, jeśli wymagania określone w pkt 6.1 powyżej nie są spełnione lub jeśli silnik lub rodzina silników opatrzone znakiem homologacji są niezgodne z homologowanym typem.

7.2.   Jeżeli Umawiająca się Strona Porozumienia z 1958 r. stosująca niniejszy regulamin cofnie uprzednio przez siebie udzieloną homologację, niezwłocznie powiadamia o tym fakcie pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin, za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

8.   ZMIANA I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI TYPU SILNIKA LUB RODZINY SILNIKÓW

8.1.   O wszelkich modyfikacjach typu silnika lub rodziny silników w odniesieniu do właściwości podanych w załączniku 1 należy powiadomić organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji typu silnika lub rodziny silników. Organ udzielający homologacji typu może:

8.1.1.

uznać za mało prawdopodobne, aby dokonane zmiany miały istotne negatywne skutki, i uznać, że dany silnik nadal spełnia odpowiednie wymagania; lub

8.1.2.

zażądać kolejnego sprawozdania z badań od placówki technicznej odpowiedzialnej za ich przeprowadzenie.

8.2.   Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin zostają powiadomione o potwierdzeniu lub odmowie udzielenia homologacji, z wyszczególnieniem zmian, zgodnie z procedurą określoną w pkt 4.3 powyżej.

8.3.   Organ udzielający homologacji typu, który udziela rozszerzenia homologacji, nadaje numer seryjny każdemu takiemu rozszerzeniu i powiadamia o nim pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

9.   OSTATECZNE ZANIECHANIE PRODUKCJI

Jeśli posiadacz homologacji całkowicie zaprzestaje produkcji typu silnika lub rodziny silników homologowanych zgodnie z niniejszym regulaminem, informuje o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu stosownego zawiadomienia wyżej wymieniony organ powiadamia o tym pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 2 do niniejszego regulaminu.

10.   NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH ODPOWIEDZIALNYCH ZA PRZEPROWADZANIE BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY ORGANÓW UDZIELAJĄCYCH HOMOLOGACJI TYPU

Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin przekazują Sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za przeprowadzanie badań homologacyjnych lub nazwy i adresy organów udzielających homologacji typu, które udzieliły homologacji i którym należy przesyłać wydane w innych państwach zawiadomienia poświadczające udzielenie, rozszerzenie lub odmowę udzielenia homologacji.

(1)  Zgodnie z definicją zawartą w ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6, pkt 2. – www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29resolutions.html

(*1)  Uwaga Sekretariatu: Do celów niniejszego regulaminu „prędkość” oznacza „prędkość obrotową silnika”.

(2)  Numery identyfikujące Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. podano w załączniku 3 do ujednoliconej rezolucji w sprawie budowy pojazdów (R.E.3), dokument ECE/TRANS/WP.29/78/Rev.6, Annex 3 – www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29resolutions.html

ZAŁĄCZNIK 1

WZORY FOLDERA INFORMACYJNEGO I DOKUMENTU INFORMACYJNEGO

1.   FOLDER INFORMACYJNY

Folder informacyjny, o którym mowa w pkt 3 niniejszego regulaminu, zawiera następujące elementy:

1.1.

spis treści;

1.2.

deklarację producenta i dane potwierdzające, które wykazują, że stosowane strategie sterowania silnikiem zostały opracowane w taki sposób, aby w maksymalnym stopniu uniemożliwić ingerencje, jak wspomniano w pkt 5.4;

1.2.1.

w przypadku typów silników i rodzin silników sterowany elektronicznie, w których w systemie sterowania silnika wykorzystywana jest elektroniczna jednostka sterująca (ECU), informacje muszą zawierać opis przedsięwziętych środków zapobiegających ingerencji w ECU oraz jej modyfikacjom, łącznie z możliwością aktualizacji przy użyciu zatwierdzonego przez producenta programu lub kalibracji;

1.2.2.

w przypadku typów silników i rodzin silników sterowany elektronicznie informacje powinny zawierać opis środków przedsiębranych w celu zapobiegnięcia ingerencji w regulowane parametry układu sterowania silnikiem oraz ich modyfikacji. Należą do nich stosowanie elementów zabezpieczających przed ingerencją, takich jak nasadki pełniące funkcję ogranicznika gaźnika, pieczętowanie śrub gaźnika lub stosowanie specjalnych śrub, które nie mogą być regulowane przez użytkownika;

1.3.

opis systemów ogólnego zarządzania zapewnieniem jakości w odniesieniu do zgodności produkcji zgodnie z pkt 6 niniejszego regulaminu;

1.4.

uzupełniony dokument informacyjny określony w pkt 2 niniejszego załącznika;

1.4.1.

w przypadku gdy dane szczegółowe zawarte w dokumencie informacyjnym do homologacji typu silnika uległy zmianie, producent przedkłada organowi udzielającemu homologacji typu zmienione strony z wyraźnie zaznaczonymi zmianami i datą sporządzenia zmienionych stron;

1.5.

wszystkie istotne dane, rysunki, fotografie i inne informacje zgodnie z wymaganiami określonymi w dokumencie informacyjnym.

2.   DOKUMENT INFORMACYJNY

Dokument informacyjny musi być opatrzony numerem referencyjnym nadanym przez wnioskodawcę.

2.1.   Wszystkie dokumenty informacyjne muszą zawierać następujące informacje:

2.1.1.

informacje ogólne określone w części A dodatku A.1 do niniejszego załącznika;

2.1.2.

informacje określone w części B dodatku A.1 do niniejszego załącznika w celu określenia wspólnych parametrów konstrukcyjnych wszystkich typów silników należących do rodziny silników lub mających zastosowanie do typu silników, jeżeli nie należy on do rodziny silników, służące do celów homologacji typu;

2.1.3.

informacje określone w części C dodatku A.1 do niniejszego załącznika.

2.2.   Objaśnienia dotyczące opracowywania dokumentu informacyjnego:

2.2.1.

po uzyskaniu zgody organu udzielającego homologacji typu informacje określone w pkt 2.1.2 i 2.1.3 można przedstawić w formacie alternatywnym;

2.2.2.

zarezerwowane

2.2.3.

wymienia się wyłącznie te punkty niniejszego załącznika, które są istotne dla konkretnej rodziny silników, typów silników należących do rodziny silników lub typu silników; w każdym przypadku wykaz musi być zgodny z proponowanym systemem numeracji;

2.2.4.

jeżeli w odniesieniu do pozycji podano kilka wariantów oddzielonych ukośnikiem prawym, warianty niewykorzystane wykreśla się lub pokazuje wyłącznie warianty wykorzystane;

2.2.5.

jeżeli ta sama wartość lub ten sam opis określonej właściwości silnika ma zastosowanie do kilku lub wszystkich członków rodziny silników, odpowiednie komórki można połączyć;

2.2.6.

jeżeli wymagane jest przedstawienie rysunku, diagramu lub szczegółowych informacji, można umieścić odniesienie do dodatku;

2.2.7.

jeżeli wymagane jest przedstawienie „typu” elementu, przedstawione informacje muszą identyfikować element w sposób niepowtarzalny; może być to wykaz właściwości, nazwa producenta oraz numer części lub rysunku, rysunek lub połączenie wymienionych wcześniej elementów bądź inne metody, które umożliwiają osiągnięcie takiego samego rezultatu.

2.3.   Oznaczenie typu silników i oznaczenie rodziny silników

Producent nadaje niepowtarzalny kod alfanumeryczny każdemu typowi silników i każdej rodzinie silników.

2.3.1.   W przypadku typu silników kod nosi nazwę oznaczenie typu silników i musi wyraźnie i jednoznacznie identyfikować te silniki, stanowiąc niepowtarzalną kombinację cech technicznych tych pozycji określonych w części C dodatku A.1 do niniejszego załącznika, które mają zastosowanie do tego typu silników.

2.3.2.   W przypadku typów silników należących do rodziny silników pełna nazwa kodu brzmi: rodzina–typ lub „RT” i składa się z dwóch sekcji: sekcja pierwsza nazywa się oznaczenie rodziny silników i wskazuje rodzinę silników; sekcja druga stanowi oznaczenie typu silników każdego konkretnego typu silników należących do rodziny silników.

Oznaczenie rodziny silników musi wyraźnie i jednoznacznie identyfikować te silniki, stanowiąc niepowtarzalną kombinację cech technicznych tych pozycji określonych w części B i C dodatku A.1 do niniejszego załącznika, które mają zastosowanie do konkretnej rodziny silników.

RT musi wyraźnie i jednoznacznie identyfikować te silniki, stanowiące niepowtarzalną kombinację cech technicznych tych pozycji określonych w części C dodatku A.1 do niniejszego załącznika, które mają zastosowanie do danego typu silników należących do danej rodziny silników.

2.3.2.1.   Producent może stosować to samo oznaczenie rodziny silników do identyfikacji tej samej rodziny silników w dwóch kategoriach silników lub większej liczbie kategorii silników.

2.3.2.2.   Producent nie może stosować tego samego oznaczenia rodziny silników do identyfikacji więcej niż jednej rodziny silników należących do tej samej kategorii silników.

2.3.2.3.   Prezentacja RT

W RT oznaczenie rodziny silników należy oddzielić spacją od oznaczenia typu silników, jak przedstawiono na poniższym przykładzie:

„159AF[spacja]0054”

2.3.3.   Liczba znaków

Liczba znaków nie może być większa niż:

a)

15 w przypadku oznaczenia rodziny silników;

b)

25 w przypadku oznaczenia typu silników;

c)

40 w przypadku RT.

2.3.4.   Dozwolone znaki

Oznaczenie typu silników i oznaczenie rodziny silników muszą składać się z liter alfabetu łacińskiego lub cyfr arabskich.

2.3.4.1.   Dozwolone jest stosowanie nawiasów i myślników, pod warunkiem że nie zastępują one litery lub liczby.

2.3.4.2.   Stosowanie znaków zmiennych jest dozwolone; znaki zmienne oznacza się znakiem „#”, jeżeli znak zmienny nie jest znany w chwili zgłoszenia.

2.3.4.2.1.   Powody zastosowania takich znaków zmiennych należy przedstawić placówce technicznej i organowi udzielającemu homologacji typu.

DODATEK A.1

WZÓR DOKUMENTU INFORMACYJNEGO

Objaśnienia do dodatku A.1: Wszystkie poniższe wzory zostały dostosowane z dodatku 3 do załącznika 1 do serii poprawek 05 do regulaminu ONZ nr 96, a odpowiednia numeracja została utrzymana w celu ułatwienia ich stosowania zarówno przez producentów, jak i organy udzielające homologacji typu.

CZĘŚĆ A

1.   INFORMACJE OGÓLNE

1.1.   Marka (nazwy handlowe producenta): …

1.2.   Nazwy handlowe (w stosownych przypadkach): …

1.3.   Nazwa przedsiębiorstwa i adres producenta: …

1.4.   Nazwa i adres upoważnionego przedstawiciela producenta (jeśli dotyczy): …

1.5.   Nazwy i adresy zakładów montażowych/produkcyjnych: …

1.6.   Oznaczenie typu silników/oznaczenie rodziny silników/RT (1): …

1.11.   Moc odniesienia jest: mocą znamionową netto/maksymalną mocą netto (1)

CZĘŚĆ B

2.   WSPÓLNE PARAMETRY KONSTRUKCYJNE RODZINY SILNIKÓW (2)

2.1.   Cykl spalania (1): cykl czterosuwowy/cykl dwusuwowy/obrotowy/inny (należy określić) …

2.2.   Typ zapłonu (1): zapłon samoczynny/zapłon iskrowy

2.3.   Konfiguracja cylindrów

2.3.1.   Układ cylindrów w bloku silnika (1): pojedynczy/widlasty („V”)/rzędowy/przeciwsobny/promieniowy/inny (należy określić): …

2.3.2.   Wymiary średnicy mierzone od środka do środka (mm): …

2.4.   Typ/konstrukcja komory spalania

2.4.1.   Komora otwarta/komora dzielona/inna (należy określić) (1)

2.4.2.   Konfiguracja zaworów i okien przelotowych: …

2.4.3.   Liczba zaworów na cylinder: …

2.5.   Zakres pojemności skokowej na cylinder (cm3): …s

2.6.   Główny czynnik chłodzący (1): powietrze/woda/olej

2.7.   Metoda zasysania powietrza (1): wolnossący/doładowanie pod ciśnieniem/doładowanie pod ciśnieniem z chłodnicą powietrza doładowującego

2.8.   Paliwo

2.8.1.   Rodzaj paliwa (1): diesel (olej napędowy stosowany w maszynach nieporuszających się po drogach)/etanol do specjalnych silników z zapłonem samoczynnym (ED95)/benzyna (E10)/etanol (E85)/gaz ziemny/biometan/gaz płynny (LPG)

2.8.1.1.   Podrodzaj paliwa (wyłącznie gaz ziemny/biometan) (1): paliwo uniwersalne – o wysokiej wartości opałowej (gaz H) i paliwo o niskiej wartości opałowej (gaz L)/paliwo o ograniczonym zakresie – o wysokiej wartości opałowej (gaz H)/paliwo o ograniczonym zakresie – paliwo o niskiej wartości opałowej (gaz L)/wyłącznie określony rodzaj paliwa (LNG)

2.8.2.   Układ paliwowy (1): wyłącznie paliwo płynne/wyłącznie paliwo gazowe/silnik dwupaliwowy typu 1 A/dwupaliwowy typu 1B/silnik dwupaliwowy typu 2 A/silnik dwupaliwowy typu 2B/silnik dwupaliwowy typu 3B

2.8.3.   Wykaz dodatkowych paliw, mieszanek lub emulsji paliw odpowiednich do zasilania silnika podany przez producenta zgodnie z pkt 5.2.3 niniejszego regulaminu (podać odniesienie do uznanej normy lub specyfikacji): …

2.8.4.   Smar dodany do paliwa (1): tak/nie

2.8.4.1.   Specyfikacja: …

2.8.4.2.   Stosunek paliwa do oleju: …

2.8.5.   Sposób doprowadzania paliwa (1): pompa oraz (wysokociśnieniowy) przewód i wtryskiwacz/pompa rzędowa lub rozdzielcza/zespół wtryskiwacza/wtrysk zasobnikowy/gaźnik/wtryskiwacz wielopunktowy/wtryskiwacz bezpośredni/układ mieszania/inne (należy określić): …

2.9.   Układy sterowania silnikiem (1): strategia sterowania mechanicznego/elektronicznego (3)

2.10.   Urządzenia różne (1): tak/nie (jeżeli tak, należy przedstawić schematyczny diagram umiejscowienia i kolejności urządzeń)

2.10.1.   Recyrkulacja spalin (EGR) (1): tak/nie (jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.10.1 i przedstawić schematyczny diagram umiejscowienia i kolejności urządzeń)

2.10.2.   Wtrysk wody (1): tak/nie (jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.10.2 i przedstawić schematyczny diagram umiejscowienia i kolejności urządzeń)

2.10.3.   Wtrysk powietrza (1): tak/nie (jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.10.3 i przedstawić schematyczny diagram umiejscowienia i kolejności urządzeń)

2.10.4.   Inne (1): tak/nie (jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.10.4 i przedstawić schematyczny diagram umiejscowienia i kolejności urządzeń): …

2.11.   Układ oczyszczania spalin (1): tak/nie (jeżeli tak, należy przedstawić schematyczny diagram umiejscowienia i kolejności urządzeń)

2.11.1.   Katalizator utleniający (1): tak/nie

(jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.11.2)

2.11.2.   Układ DeNOX z selektywną redukcją NOX (dodanie czynnika redukującego) (1): tak/nie

(jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.11.3)

2.11.3.   Inne układy deNOX (1): tak/nie

(jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.11.3)

2.11.4.   Katalizator trójdrożny utleniający oraz redukujący NOX (1): tak/nie

(jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.11.3)

2.11.5.   Układ filtra cząstek stałych z regeneracją pasywną (1): tak/nie

(jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.11.4)

2.11.5.1.   Typu wall-flow/inny niż typu wall-flow (1)

2.11.6.   Układ filtra cząstek stałych z regeneracją aktywną (1): tak/nie

(jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.11.4)

2.11.6.1.   Typu wall-flow/inny niż typu wall-flow (1)

2.11.7.   Inne układy filtra cząstek stałych (1): tak/nie

(jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.11.4)

2.11.8.   Inne urządzenia do oczyszczania spalin (należy określić): …

(jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.11.5)

CZĘŚĆ C

Numer pozycji

Opis pozycji

Silnik macierzysty/typ silników

Typy silników należące do rodziny silników (jeżeli dotyczy)

Objaśnienia (nieuwzględnione w dokumencie)

typ 2

typ 3

typ:

typ n

3.1.

Identyfikacja silników

 

 

 

 

 

 

3.1.1.

Oznaczenie typu silników

 

 

 

 

 

 

3.1.2.

Oznaczenie typu silników przedstawione na oznakowaniu silnika: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.1.3.

Umiejscowienie wymaganego przepisami oznakowania:

 

 

 

 

 

 

3.1.4.

Sposób umieszczania wymaganego przepisami oznakowania:

 

 

 

 

 

 

3.1.5.

Rysunki umiejscowienia numeru identyfikacyjnego silnika (przykład wypełnionej i zwymiarowanej tabliczki):

 

 

 

 

 

 

3.2.

Parametry eksploatacyjne

 

 

 

 

 

 

3.2.1.

Deklarowane prędkości znamionowe (obr./min):

 

 

 

 

 

 

3.2.1.1.

Dawka paliwa na skok (mm3) dla silnika Diesla, przepływ paliwa (g/h) dla innych silników, przy mocy znamionowej netto:

 

 

 

 

 

 

3.2.1.2.

Deklarowana moc znamionowa netto (kW):

 

 

 

 

 

 

3.2.2.

Prędkość obrotowa przy maksymalnej mocy (obr./min):

 

 

 

 

 

Jeżeli inna niż prędkość znamionowa

3.2.2.1.

Dawka paliwa na skok (mm3) dla silnika Diesla, przepływ paliwa (g/h) dla innych silników, przy maksymalnej mocy netto:

 

 

 

 

 

 

3.2.2.2.

Maksymalna moc netto (kW):

 

 

 

 

 

Jeżeli inna niż prędkość znamionowa

3.2.3.

Deklarowana prędkość, przy której uzyskiwany jest maksymalny moment obrotowy (obr./min):

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.2.3.1.

Dawka paliwa na skok (mm3) dla silnika Diesla, przepływ paliwa (g/h) dla innych silników, z prędkością, przy której uzyskiwany jest maksymalny moment obrotowy:

 

 

 

 

 

 

3.2.3.2.

Deklarowany maksymalny moment obrotowy (Nm):

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.2.4.

Deklarowana maksymalna prędkość testowa:

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.2.5.

Deklarowana testowa prędkość obrotowa pośrednia:

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.2.6.

Prędkość biegu jałowego (obr./min)

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.2.7.

Prędkość maksymalna bez obciążenia (obr./min):

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.2.8

Zadeklarowany minimalny moment obrotowy (Nm)

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.3.

Procedura docierania

 

 

 

 

 

Nieobowiązkowa, do wyboru przez producenta

3.3.1.

Czas docierania:

 

 

 

 

 

 

3.3.2.

Cykl docierania:

 

 

 

 

 

 

3.4.

Badanie silnika

 

 

 

 

 

 

3.4.1.

Konieczność specjalnego mocowania: tak/nie

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.4.1.1.

Opis, w tym fotografie lub rysunki, układu do celów mocowania silnika do stanowiska badawczego, z uwzględnieniem wału przesyłu energii elektrycznej do połączenia z hamulcem dynamometrycznym:

 

 

 

 

 

 

3.4.2.

Producent zezwala na zastosowanie komory mieszania spalin: tak/nie

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.4.2.1.

Opis, fotografia lub rysunek komory mieszania spalin:

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.5.

Układ smarowania

 

 

 

 

 

 

3.5.1.

Temperatura smaru

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.5.1.1.

Minimum (°C):

 

 

 

 

 

 

3.5.1.2.

Maksimum (°C):

 

 

 

 

 

 

3.6.

Cylinder spalania

 

 

 

 

 

 

3.6.1.

Średnica (mm):

 

 

 

 

 

 

3.6.2.

Skok tłoka (mm):

 

 

 

 

 

 

3.6.3.

Liczba cylindrów:

 

 

 

 

 

 

3.6.4.

Całkowita pojemność skokowa silnika(cm3):

 

 

 

 

 

 

3.6.5.

Pojemność skokowa na cylinder jako % pojemności silnika macierzystego:

 

 

 

 

 

Jeżeli należy do rodziny silników

3.6.6.

Objętościowy współczynnik sprężania:

 

 

 

 

 

Należy określić tolerancję

3.6.7.

Opis układu spalania:

 

 

 

 

 

 

3.6.8.

Rysunki komory spalania i denka tłoka:

 

 

 

 

 

 

3.6.9.

Minimalne pole przekroju poprzecznego otworu wlotowego i wylotowego (mm2):

 

 

 

 

 

 

3.6.10.

Ustawienie rozrządu

 

 

 

 

 

 

3.6.10.1.

Maksymalny wznios oraz kąty otwarcia i zamknięcia w odniesieniu do punktu zwrotnego lub dane równoważne:

 

 

 

 

 

 

3.6.10.2.

Zakres odniesienia lub ustawień:

 

 

 

 

 

 

3.6.10.3.

Układ zmiennego ustawienia rozrządu: tak/nie

 

 

 

 

 

Jeżeli dotyczy i gdzie wlot lub wydech

3.6.10.3.1.

Typ: ciągły lub dwustanowy (włącz/wyłącz)

 

 

 

 

 

 

3.6.10.3.2.

Kąt przestawienia fazy krzywki:

 

 

 

 

 

 

3.6.11.

Konfiguracja otworów

 

 

 

 

 

Tylko dwusuwowy, jeżeli dotyczy

3.6.11.1.

Położenie, wymiar i liczba:

 

 

 

 

 

 

3.7.

Układ chłodzenia

 

 

 

 

 

Należy wypełnić odpowiednią sekcję

3.7.1.

Chłodzenie cieczą

 

 

 

 

 

 

3.7.1.1.

Własności fizyczne cieczy:

 

 

 

 

 

 

3.7.1.2.

Pompy obiegowe: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.7.1.2.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.7.1.2.2.

Przełożenie lub przełożenia napędu:

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.7.1.3.

Minimalna temperatura cieczy chłodzącej przy wylocie (°C):

 

 

 

 

 

 

3.7.1.4.

Maksymalna temperatura cieczy chłodzącej przy wylocie (°C):

 

 

 

 

 

 

3.7.2.

Chłodzenie powietrzem

 

 

 

 

 

 

3.7.2.1.

Wentylator: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.7.2.1.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.7.2.1.2.

Przełożenie lub przełożenia napędu:

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.7.2.2.

Maksymalna temperatura w punkcie odniesienia (°C):

 

 

 

 

 

 

3.7.2.2.1.

Lokalizacja punktu odniesienia

 

 

 

 

 

 

3.8.

Zasysanie

 

 

 

 

 

 

3.8.1.

Maksymalne dopuszczalne podciśnienie w układzie dolotowym przy maksymalnej prędkości obrotowej i pełnym obciążeniu silnika (kPa)

 

 

 

 

 

 

3.8.1.1.

Z czystym filtrem powietrza:

 

 

 

 

 

 

3.8.1.2.

Z zanieczyszczonym filtrem powietrza:

 

 

 

 

 

 

3.8.1.3.

Miejsce pomiaru:

 

 

 

 

 

 

3.8.2.

Urządzenie doładowujące: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.8.2.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.8.2.2.

Opis i schematyczny diagram układu (np. maksymalne ciśnienie doładowania, przepustnica do spalin, VGT, układ Twin Turbo itd.):

 

 

 

 

 

 

3.8.3.

Chłodnica powietrza doładowującego: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.8.3.1.

Typ: powietrze-powietrze/powietrze-woda/inne (należy określić)

 

 

 

 

 

 

3.8.3.2.

Maksymalna temperatura powietrza na wyjściu z chłodnicy powietrza doładowującego przy maksymalnej prędkości obrotowej i pełnym obciążeniu (°C):

 

 

 

 

 

 

3.8.3.3.

Maksymalny dopuszczalny spadek ciśnienia w chłodnicy powietrza doładowującego przy maksymalnej prędkości obrotowej i pełnym obciążeniu silnika (kPa):

 

 

 

 

 

 

3.8.4.

Przepustnica dolotowa: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.8.5.

Układ recyrkulacji gazów ze skrzyni korbowej: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.8.5.1.

Jeżeli tak, opis i rysunki:

 

 

 

 

 

 

3.8.5.2.

Jeżeli nie, zgodność z pkt 5.7 niniejszego regulaminu: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.8.6.

Ścieżka dolotu

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.8.6.1.

Opis ścieżki dolotu (wraz z rysunkami, fotografiami lub numerami części):

 

 

 

 

 

 

3.8.7.

Filtr powietrza

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.8.7.1.

Typ:

 

 

 

 

 

 

3.8.8.

Tłumik powietrza wlotowego

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.8.8.1.

Typ:

 

 

 

 

 

 

3.9.

Układ wylotowy

 

 

 

 

 

 

3.9.1.

Opis układu wylotowego (wraz z rysunkami, zdjęciami lub numerami części, w zależności od wymagań):

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.9.2.

Maksymalna temperatura spalin (°C):

 

 

 

 

 

 

3.9.3.

Maksymalne dopuszczalne przeciwciśnienie spalin przy maksymalnej prędkości obrotowej i pełnym obciążeniu silnika (kPa):

 

 

 

 

 

 

3.9.3.1.

Miejsce pomiaru:

 

 

 

 

 

 

3.9.4.

Przeciwciśnienie spalin przy obciążeniu określonym przed producenta w odniesieniu do zmiennego ograniczenia oczyszczania na początku badania (kPa):

 

 

 

 

 

 

3.9.4.1.

Umiejscowienie i warunki prędkości/obciążenia:

 

 

 

 

 

 

3.9.5.

Przepustnica wylotowa: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.10.

Urządzenia różne: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.10.1.

Układ recyrkulacji spalin (EGR)

 

 

 

 

 

 

3.10.1.1.

Właściwości: chłodzony/niechłodzony, wysoko-/niskoprężny/inny (należy określić):

 

 

 

 

 

 

3.10.2.

Wtrysk wody

 

 

 

 

 

 

3.10.2.1.

Zasada działania:

 

 

 

 

 

 

3.10.3.

Wtrysk powietrza

 

 

 

 

 

 

3.10.3.1.

Zasada działania:

 

 

 

 

 

 

3.10.4.

Pozostałe

 

 

 

 

 

 

3.10.4.1.

Typ lub typy

 

 

 

 

 

 

3.11.

Układ oczyszczania spalin

 

 

 

 

 

 

3.11.1.

Lokalizacja

 

 

 

 

 

 

3.11.1.1.

Położenia i największa/najmniejsza odległość od silnika do pierwszego urządzenia do oczyszczania spalin:

 

 

 

 

 

 

3.11.1.2.

Maksymalny spadek temperatury z wylotu spalin lub turbiny do pierwszego urządzenia do oczyszczania spalin (°C), o ile określono:

 

 

 

 

 

 

3.11.1.2.1.

Warunki badań do celów pomiaru:

 

 

 

 

 

 

3.11.1.3.

Minimalna temperatura przy wlocie do pierwszego urządzenia do oczyszczania spalin (°C), jeżeli podana:

 

 

 

 

 

 

3.11.1.3.1.

Warunki badań do celów pomiaru:

 

 

 

 

 

 

3.11.2.

Katalizator utleniający

 

 

 

 

 

 

3.11.2.1.

Liczba reaktorów katalitycznych i ich elementów:

 

 

 

 

 

 

3.11.2.2.

Wymiary i pojemność reaktorów katalitycznych:

 

 

 

 

 

Lub rysunek

3.11.2.3.

Całkowita zawartość metali szlachetnych (g):

 

 

 

 

 

 

3.11.2.4.

Stężenie względne każdego związku (%):

 

 

 

 

 

 

3.11.2.5.

Podkład (struktura i materiał):

 

 

 

 

 

 

3.11.2.6.

Gęstość komórek:

 

 

 

 

 

 

3.11.2.7.

Typ obudowy reaktora lub reaktorów katalitycznych:

 

 

 

 

 

 

3.11.3.

Katalityczny układ oczyszczania spalin dla NOX lub katalizator trójdrożny

 

 

 

 

 

 

3.11.3.1.

Typ:

 

 

 

 

 

 

3.11.3.2.

Liczba reaktorów katalitycznych i ich elementów:

 

 

 

 

 

 

3.11.3.3.

Typ działania katalizatora:

 

 

 

 

 

 

3.11.3.4.

Wymiary i pojemność reaktorów katalitycznych:

 

 

 

 

 

Lub rysunek

3.11.3.5.

Całkowita zawartość metali szlachetnych (g):

 

 

 

 

 

 

3.11.3.6.

Stężenie względne każdego związku (%):

 

 

 

 

 

 

3.11.3.7.

Podkład (struktura i materiał):

 

 

 

 

 

 

3.11.3.8.

Gęstość komórek:

 

 

 

 

 

 

3.11.3.9.

Typ obudowy reaktora lub reaktorów katalitycznych:

 

 

 

 

 

 

3.11.3.10.

Metoda regeneracji:

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.11.3.10.1.

Regeneracja nieczęsta: tak/nie:

 

 

 

 

 

Jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.11.6.

3.11.3.11.

Normalny zakres temperatury roboczej (°C):

 

 

 

 

 

 

3.11.3.12.

Odczynnik ulegający zużyciu: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.11.3.12.1.

Typ i stężenie odczynnika niezbędnego do reakcji katalitycznej:

 

 

 

 

 

 

3.11.3.12.2.

Najniższe stężenie aktywnego składnika obecnego w odczynniku, które nie aktywuje systemu ostrzegania (CDmin) (%vol):

 

 

 

 

 

 

3.11.3.12.3.

Normalny zakres temperatur roboczych odczynnika:

 

 

 

 

 

 

3.11.3.12.4.

Norma międzynarodowa:

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.11.3.13.

Czujniki NOX: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.11.3.13.1.

Typ:

 

 

 

 

 

 

3.11.3.13.2.

Lokalizacje

 

 

 

 

 

 

3.11.3.14.

Czujniki tlenu: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.11.3.14.1.

Typ:

 

 

 

 

 

 

3.11.3.14.2.

Lokalizacje:

 

 

 

 

 

 

3.11.4.

Układ filtra cząstek stałych

 

 

 

 

 

 

3.11.4.1.

Typ filtracji: typu wall-flow/inny niż typu wall-flow/inny (należy określić)

 

 

 

 

 

 

3.11.4.2.

Typ:

 

 

 

 

 

 

3.11.4.3.

Wymiary i pojemność układu filtra cząstek stałych:

 

 

 

 

 

Lub rysunek

3.11.4.4.

Położenie oraz największa i najmniejsza odległość od silnika:

 

 

 

 

 

 

3.11.4.5.

Metoda lub układ regeneracji, opis lub rysunek:

 

 

 

 

 

 

3.11.4.5.1.

Regeneracja nieczęsta: tak/nie

 

 

 

 

 

Jeżeli tak, należy wypełnić sekcję 3.11.6.

3.11.4.5.2.

Minimalna temperatura spalin potrzebna do rozpoczęcia procedury regeneracji (°C):

 

 

 

 

 

 

3.11.4.6.

Pokrycie katalityczne: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.11.4.6.1.

Typ działania katalizatora:

 

 

 

 

 

 

3.11.4.7.

Katalizator dodawany do paliwa (FBC): tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.11.4.8.

Normalny zakres temperatury roboczej (°C):

 

 

 

 

 

 

3.11.4.9.

Normalny zakres ciśnienia roboczego (kPa)

 

 

 

 

 

 

3.11.4.10.

Zdolność składowania sadzy/popiołu (g):

 

 

 

 

 

 

3.11.4.11.

Czujniki tlenu: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.11.4.11.1.

Typ:

 

 

 

 

 

 

3.11.4.11.2.

Lokalizacje:

 

 

 

 

 

 

3.11.5.

Inne urządzenia do oczyszczania spalin

 

 

 

 

 

 

3.11.5.1.

Opis i działanie:

 

 

 

 

 

 

3.11.6.

Regeneracja nieczęsta

 

 

 

 

 

 

3.11.6.1.

Liczba cykli z regeneracją

 

 

 

 

 

 

3.11.6.2.

Liczba cykli bez regeneracji

 

 

 

 

 

 

3.11.7.

Inne urządzenia lub elementy

 

 

 

 

 

 

3.11.7.1.

Typ lub typy

 

 

 

 

 

 

3.12.

Zasilanie paliwem ciekłym silników Diesla lub, w stosowanych przypadkach, silników dwupaliwowych

 

 

 

 

 

 

3.12.1.

Pompa zasilająca

 

 

 

 

 

 

3.12.1.1.

Ciśnienie (kPa) lub wykres charakterystyki:

 

 

 

 

 

 

3.12.2.

Układ wtryskowy

 

 

 

 

 

 

3.12.2.1.

Pompa

 

 

 

 

 

 

3.12.2.1.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.12.2.1.2.

Znamionowa prędkość pompy (obr./min):

 

 

 

 

 

 

3.12.2.1.3.

mm3 na suw lub cykl przy pełnym wtrysku i znamionowej prędkości pompy:

 

 

 

 

 

Należy określić tolerancję

3.12.2.1.4.

Prędkość obrotowa pompy przy szczytowym momencie obrotowym (obr./min):

 

 

 

 

 

 

3.12.2.1.5.

mm3 na suw lub cykl przy pełnym wtrysku i prędkości pompy przy szczytowym momencie obrotowym

 

 

 

 

 

Należy określić tolerancję

3.12.2.1.6.

Wykres charakterystyki:

 

 

 

 

 

Alternatywnie do pozycji 3.12.2.1.1–3.12.2.1.5

3.12.2.1.7.

Zastosowana metoda: na silniku/na stanowisku pomiarowym do pomp

 

 

 

 

 

 

3.12.2.2.

Kąt wyprzedzenia wtrysku

 

 

 

 

 

 

3.12.2.2.1.

Krzywa kąta wyprzedzenia wtrysku:

 

 

 

 

 

Należy określić tolerancję, jeżeli ma zastosowanie

3.12.2.2.2.

Statyczny kąt wyprzedzenia:

 

 

 

 

 

Należy określić tolerancję

3.12.2.3.

Przewody wtryskowe

 

 

 

 

 

 

3.12.2.3.1.

Długości (mm):

 

 

 

 

 

 

3.12.2.3.2.

Średnica wewnętrzna (mm):

 

 

 

 

 

 

3.12.2.4.

Wtrysk zasobnikowy: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.12.2.4.1.

Typ:

 

 

 

 

 

 

3.12.3.

Wtryskiwacz(-e)

 

 

 

 

 

 

3.12.3.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.12.3.2.

Ciśnienie otwarcia (kPa):

 

 

 

 

 

Należy określić tolerancję

3.12.4.

ECU: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.12.4.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.12.4.2.

Numer(-y) kalibracji oprogramowania:

 

 

 

 

 

 

3.12.4.3.

Normy komunikacyjne dotyczące dostępu do informacji na temat strumienia danych: ISO 27145 z ISO 15765-4 (oparte na standardzie CAN)/ISO 27145 z ISO 13400 (oparte na standardzie TCP/IP)/SAE J1939-73

 

 

 

 

 

 

3.12.5.

Regulator obrotów

 

 

 

 

 

 

3.12.5.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.12.5.2.

Prędkość, przy której następuje odcięcie dawkowania paliwa przy pełnym obciążeniu:

 

 

 

 

 

W razie konieczności należy określić zakres

3.12.5.3.

Maksymalna prędkość bez obciążenia:

 

 

 

 

 

W razie konieczności należy określić zakres

3.12.5.4.

Prędkość obrotowa na biegu jałowym:

 

 

 

 

 

W razie konieczności należy określić zakres

3.12.6.

Układ rozruchu zimnego silnika: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.12.6.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.12.6.2.

Opis:

 

 

 

 

 

 

3.12.7.

Temperatura paliwa na wlocie paliwowej pompy wtryskowej

 

 

 

 

 

 

3.12.7.1.

Minimum (°C):

 

 

 

 

 

 

3.12.7.2.

Maksimum (°C):

 

 

 

 

 

 

3.13.

Zasilanie paliwem silnika o zapłonie iskrowym napędzanego paliwem ciekłym

 

 

 

 

 

 

3.13.1.

Gaźnik

 

 

 

 

 

 

3.13.1.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.13.2.

Wtrysk pośredni paliwa:

 

 

 

 

 

 

3.13.2.1.

jednopunktowy/wielopunktowy

 

 

 

 

 

 

3.13.2.2.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.13.3.

Wtrysk bezpośredni paliwa:

 

 

 

 

 

 

3.13.3.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.13.4.

Temperatura paliwa w miejscu określonym przez producenta

 

 

 

 

 

 

3.13.4.1.

Położenie:

 

 

 

 

 

 

3.13.4.2.

Minimum (°C)

 

 

 

 

 

 

3.13.4.3.

Maksimum (°C)

 

 

 

 

 

 

3.14.

Zasilanie paliwem silników zasilanych paliwem gazowym lub w stosownych przypadkach silników dwupaliwowych (w przypadku układów o innej konfiguracji podać równoważne informacje)

 

 

 

 

 

 

3.14.1.

Paliwo: LPG/NG-H/NG-L/NG-HL/LNG/LNG określonego paliwa

 

 

 

 

 

 

3.14.2.

Regulatory ciśnienia/parowniki

 

 

 

 

 

 

3.14.2.1.

Typ lub typy

 

 

 

 

 

 

3.14.2.2.

Liczba etapów redukcji ciśnienia:

 

 

 

 

 

 

3.14.2.3.

Minimalne i maksymalne ciśnienie na etapie końcowym (kPa)

 

 

 

 

 

 

3.14.2.4.

Liczba głównych punktów regulacji:

 

 

 

 

 

 

3.14.2.5.

Liczba punktów regulacji biegu jałowego:

 

 

 

 

 

 

3.14.3.

Układ paliwowy: zespół mieszający/wtryskiwanie gazu/wtryskiwanie płynu/wtrysk bezpośredni

 

 

 

 

 

 

3.14.3.1.

Regulacja stężenia mieszanki

 

 

 

 

 

 

3.14.3.1.1.

Opis układu lub schemat i rysunki:

 

 

 

 

 

 

3.14.4.

Zespół mieszający

 

 

 

 

 

 

3.14.4.1.

Liczba:

 

 

 

 

 

 

3.14.4.2.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.14.4.3.

Położenie:

 

 

 

 

 

 

3.14.4.4.

Możliwości regulowania:

 

 

 

 

 

 

3.14.5.

Wtrysk do kolektora dolotowego:

 

 

 

 

 

 

3.14.5.1.

Wtrysk: jednopunktowy/wielopunktowy

 

 

 

 

 

 

3.14.5.2.

Wtrysk: ciągły/zsynchronizowany/sekwencyjny

 

 

 

 

 

 

3.14.5.3.

Urządzenie wtryskowe

 

 

 

 

 

 

3.14.5.3.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.14.5.3.2.

Możliwości regulowania:

 

 

 

 

 

 

3.14.5.4.

Pompa zasilająca

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.14.5.4.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.14.5.5.

Wtryskiwacz(-e)

 

 

 

 

 

 

3.14.5.5.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.14.6.

Wtrysk bezpośredni

 

 

 

 

 

 

3.14.6.1.

Pompa wtryskowa/reduktor ciśnienia

 

 

 

 

 

 

3.14.6.1.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.14.6.1.2.

Kąt wyprzedzenia wtrysku (należy określić):

 

 

 

 

 

 

3.14.6.2.

Wtryskiwacz(-e)

 

 

 

 

 

 

3.14.6.2.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.14.6.2.2.

Ciśnienie otwarcia lub wykres charakterystyki:

 

 

 

 

 

 

3.14.7.

Elektroniczna jednostka sterująca (ECU)

 

 

 

 

 

 

3.14.7.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.14.7.2.

Możliwości regulowania:

 

 

 

 

 

 

3.14.7.3.

Numer(-y) kalibracji oprogramowania:

 

 

 

 

 

 

3.14.8.

Homologacja silników dla kilku składów paliwa

 

 

 

 

 

 

3.14.8.1.

Samodostosowanie: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.14.8.2.

Kalibracja dla konkretnego składu gazu: NG-H/NG-L/NG-HL/LNG/LNG określonego paliwa

 

 

 

 

 

 

3.14.8.3.

Przekształcenie dla konkretnego składu gazu: NG-HT/NG-LT/NG-HLT

 

 

 

 

 

 

3.14.9.

Temperatura paliwa przy końcowym położeniu regulatora ciśnienia

 

 

 

 

 

 

3.14.9.1.

Minimum (°C):

 

 

 

 

 

 

3.14.9.2.

Maksimum (°C):

 

 

 

 

 

 

3.15.

Układ zapłonu

 

 

 

 

 

 

3.15.1.

Cewki zapłonowe

 

 

 

 

 

 

3.15.1.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.15.1.2.

Liczba:

 

 

 

 

 

 

3.15.2.

Świece zapłonowe

 

 

 

 

 

 

3.15.2.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.15.2.2.

Odstęp między elektrodami:

 

 

 

 

 

 

3.15.3.

Iskrownik

 

 

 

 

 

 

3.15.3.1.

Typ/typy:

 

 

 

 

 

 

3.15.4.

Sterowanie kąta wyprzedzenia zapłonu: tak/nie

 

 

 

 

 

 

3.15.4.1.

Wyprzedzenie statyczne odnoszące się do górnego punktu zwrotnego (kąt obrotu wału korbowego):

 

 

 

 

 

 

3.15.4.2.

Krzywa wyprzedzenia lub mapa:

 

 

 

 

 

Jeśli ma zastosowanie

3.15.4.3.

Sterowanie elektroniczne: tak/nie

 

 

 

 

 

 

Objaśnienia do dodatku A.1:

(odesłań do przypisów, przypisów i objaśnień nie należy zamieszczać w dokumencie informacyjnym)

W przypadku połączonego katalizatora i filtra cząstek stałych należy wypełnić obie sekcje.

(1)  Należy skreślić warianty niemające zastosowania lub wskazać wyłącznie warianty mające zastosowanie.

(2)  Jak określono w załączniku 5 do niniejszego regulaminu.

(3)  Należy odnieść się do pkt 2.3.13 w załączniku 5 (definicja rodziny silników).

ZAŁĄCZNIK 2

Image 1 Tekst z obrazka Image 2 Tekst z obrazka Image 3 Tekst z obrazka

DODATEK A.1

SPRAWOZDANIE Z BADANIA

A.1.1.   WYMOGI OGÓLNE

Dla każdego z badań wymaganych na potrzeby homologacji typu należy sporządzić jedno sprawozdanie z badań. Każde badanie dodatkowe (np. badanie drugiej prędkości silnika o stałej prędkości obrotowej) lub uzupełniające (np. badanie innego paliwa) będzie wymagało sprawozdania z badania dodatkowego lub uzupełniającego.

A.1.2.   OBJAŚNIENIA DOTYCZĄCE OPRACOWYWANIA SPRAWOZDANIA Z BADAŃ

A.1.2.1.   Sprawozdanie z badań musi zawierać co najmniej informacje określone w pkt A.1.3.

A.1.2.2.   Niezależnie od pkt A.1.2.1 w sprawozdaniu z badań należy wymienić wyłącznie te sekcje lub podsekcje, które są istotne dla konkretnych badanych: rodziny silników, typów silników należących do rodziny silników lub typu silników.

A.1.2.3.   Sprawozdanie z badań może zawierać więcej informacji, niż jest to wymagane w pkt A.1.2.1, ale w każdym przypadku musi być zgodne z proponowanym systemem numeracji;

A.1.2.4.   jeżeli w odniesieniu do pozycji podano kilka wariantów oddzielonych ukośnikiem prawym, warianty niewykorzystane wykreśla się lub pokazuje wyłącznie warianty wykorzystane;

A.1.2.5.   jeżeli wymagane jest przedstawienie „typu” elementu, przedstawione informacje muszą identyfikować element w sposób niepowtarzalny; może być to wykaz właściwości, nazwa producenta oraz numer części lub rysunku, rysunek lub połączenie wymienionych wcześniej elementów bądź inne metody, które umożliwiają osiągnięcie takiego samego rezultatu.

A.1.2.6.   Sprawozdanie z badań można dostarczyć na papierze lub w formacie elektronicznym, który producent, placówka techniczna i organ udzielający homologacji typu uzgodniły między sobą.

A.1.3.   WZÓR SPRAWOZDANIA Z BADAŃ

Sprawozdanie z badań dla silników maszyn nieporuszających się po drogach

1.   INFORMACJE OGÓLNE

1.1.   Marki (nazwy handlowe producenta): …

1.2.   Nazwy handlowe (w stosownych przypadkach): …

1.3.   Nazwa przedsiębiorstwa i adres producenta: …

1.4.   Nazwa placówki technicznej: …

1.5.   Adres placówki technicznej: …

1.6.   Miejsce badania: …

1.7.   Data badania: …

1.8.   Numer sprawozdania z badania: …

1.9.   Numer referencyjny dokumentu informacyjnego (jeżeli występuje): …

1.10.   Rodzaj sprawozdania z badań: badanie główne/badanie dodatkowe/badanie uzupełniające

1.10.1.   Opis celu badania: …

2.   OGÓLNE INFORMACJE DOTYCZĄCE SILNIKA (BADANY SILNIK)

2.1.   Oznaczenie typu silników/oznaczenie rodziny silników/RT: …

2.2.   Numer identyfikacyjny silnika: …

3.   LISTA KONTROLNA DOTYCZĄCA DOKUMENTACJI I INFORMACJI (TYLKO BADANIE GŁÓWNE)

3.6.   Odesłanie do dokumentacji dotyczącej oświadczenia o przedsięwzięciu środków zapobiegających ingerencji – w przypadku typów i rodzin silników, w których w układzie sterowania silnikiem wykorzystywana jest ECU: …

3.7.   Odesłanie do dokumentacji dotyczącej oświadczenia o przedsięwzięciu środków zapobiegających ingerencji i regulowanych parametrów oraz wykazania tych środków i parametrów – w przypadku typów i rodzin silników, w których w układzie sterowania silnikiem wykorzystywane są urządzenia mechaniczne: …

4.   PALIWO/PALIWA WZORCOWE WYKORZYSTANE DO BADANIA (UZUPEŁNIĆ ODPOWIEDNIE PODPUNKTY)

4.1.   Paliwo ciekłe dla silników o zapłonie iskrowym

4.1.1.   Marka: …

4.1.2.   Typ: …

4.1.3.   Liczba oktanowa (RON): …

4.1.4.   Liczba oktanowa (MON): …

4.1.5.   Zawartość etanolu (%): …

4.1.6.   Gęstość w temperaturze 15 °C (kg/m3): …

4.2.   Paliwo ciekłe dla silników o zapłonie samoczynnym

4.2.1.   Marka: …

4.2.2.   Typ: …

4.2.3.   Liczba cetanowa: …

4.2.4.   Zawartość estrów metylowych kwasów tłuszczowych (FAME) (%): …

4.2.5.   Gęstość w temperaturze 15 °C (kg/m3): …

4.3.   Paliwo gazowe – LPG

4.3.1.   Marka: …

4.3.2.   Typ: …

4.3.3.   Rodzaj paliwa wzorcowego: paliwo A/paliwo B

4.3.4.   Liczba oktanowa (MON): …

4.4.   Paliwo gazowe – metan/biometan

4.4.1.   Rodzaj paliwa wzorcowego: GR/G23/G25/G20

4.4.2.   Źródło gazu odniesienia: specjalne paliwo wzorcowe/gaz z gazociągu z domieszką

4.4.3.   W przypadku specjalnego paliwa wzorcowego

4.4.3.1.   Marka: …

4.4.3.2.   Typ: …

4.4.4.   W przypadku gazu z gazociągu z domieszką

4.4.4.1.   Domieszka/domieszki: dwutlenek węgla/etan/metan/azot/propan

4.4.4.2.   Wartość Sλ dla otrzymanej mieszanki paliw: …

4.4.4.3.   Liczba metanowa (MN) otrzymanej mieszanki paliw: …

4.5.   Silnik dwupaliwowy (w uzupełnieniu do odnośnych sekcji powyżej)

4.5.1.   Wskaźnik energetyczny gazu w cyklu badania: …

5.   OLEJ SMARUJĄCY

5.1.   Marka/marki: …

5.2.   Typ/typy: …

5.3.   Lepkość SAE: …

5.4.   Czy smar i paliwo są wymieszane: tak/nie

5.4.1.   Procent oleju w mieszance: …

6.   SZCZEGÓŁOWE WYNIKI POMIARÓW (*1)

Prędkość obrotowa silnika, min-1

 

 

Zmierzony moment obrotowy, Nm

 

 

Zmierzona moc, kW

 

 

Zmierzony przepływ paliwa, g/h

 

 

Ciśnienie barometryczne, kPa

 

 

Ciśnienie pary wodnej, kPa

 

 

Temperatura powietrza wlotowego, K

 

 

Wartość mocy, jaką należy dodać w przypadku wyposażenia i urządzeń pomocniczych o poborze mocy powyżej wartości określonej w tabeli 1, kW

Nr 1

Nr 2

Nr 3

 

 

Łącznie, kW

 

 

 

Współczynnik korekcji mocy

 

 

Skorygowana moc, kW

 

 

Skorygowany moment obrotowy, Nm

 

 

Skorygowane jednostkowe zużycie paliwa g/(kWh) (2)

 

 

Temperatura cieczy chłodzącej na wylocie, K

 

 

Temperatura oleju smarowego w punkcie pomiarowym, K

 

 

Temperatura powietrza za urządzeniem doładowującym, K (1)

 

 

Temperatura paliwa przy wlocie pompy wtryskowej, K

 

 

Temperatura powietrza za chłodnicą powietrza doładowującego, K (1)

 

 

Ciśnienie za urządzeniem doładowującym, kPa

 

 

Ciśnienie za chłodnicą powietrza doładowującego, kPa

 

 

Spadek ciśnienia przy wlocie, Pa

 

 

Przeciwciśnienie w układzie wylotowym, Pa

 

 

Dawka paliwa w mm3/skok lub cykl (1)

 

 

(*1)  Krzywe charakterystyki mocy netto i momentu obrotowego netto wykreśla się jako funkcje prędkości silnika.

(1)  Niepotrzebne skreślić.

(2)  Obliczone na podstawie mocy netto dla silników o zapłonie samoczynnym i silników o zapłonie iskrowym; w drugim przypadku pomnożone przez współczynnik korekcji mocy.

ZAŁĄCZNIK 3

WZÓR ZNAKÓW HOMOLOGACJI

WZÓR A

(zob. pkt 4.4 niniejszego regulaminu)

Image 4

a = min. 8 mm

Powyższy znak homologacji umieszczony na silniku oznacza, że dany typ silnika uzyskał homologację w Niderlandach (E 4) w zakresie pomiaru mocy netto, zgodnie z regulaminem ONZ nr 120 i otrzymał numer homologacji 021628. Numer homologacji wskazuje, że homologacji udzielono zgodnie z wymaganiami regulaminu ONZ nr 120 zmienionego serią poprawek 02.

WZÓR B

(zob. pkt 4.5 niniejszego regulaminu)

Image 5

a = min. 8 mm

Powyższy znak homologacji umieszczony na silniku wskazuje, że dany typ silnika uzyskał homologację w Niderlandach (E 4) zgodnie z regulaminami ONZ nr 120 i 96 (1). Pierwsze dwie cyfry numerów homologacji wskazują, że w terminach udzielenia odnośnych homologacji regulamin ONZ nr 120 był zmieniony serią poprawek 02, a regulamin ONZ nr 96 obejmował już serię poprawek 05.

(1)  Drugi numer podano jedynie jako przykład.

ZAŁĄCZNIK 4

METODA POMIARU MOCY NETTO SILNIKA SPALINOWEGO

1.   Niniejsze przepisy dotyczą metody określania krzywej mocy przy pełnym obciążeniu silnika spalinowego pracującego z nieregularną prędkością jako funkcji prędkości silnika oraz prędkości znamionowej i znamionowej mocy netto silnika spalinowego pracującego ze stałą prędkością.

2.   Warunki badania

2.1.   Silnik należy wcześniej dotrzeć zgodnie z zaleceniami producenta.

2.2.   Jeśli pomiaru mocy można dokonać wyłącznie na silniku z zamontowaną skrzynią biegów, należy uwzględnić wydajność skrzyni biegów.

2.3.   Urządzenia pomocnicze i wyposażenie

2.3.1.   Urządzenia pomocnicze i wyposażenie, które należy zamontować.

Podczas badania na stanowisku badawczym należy zainstalować urządzenia pomocnicze niezbędne do pracy silnika przy zamierzonym zastosowaniu (według wykazu w tabeli 1), w miarę możliwości w takiej samej pozycji jak w zamierzonym zastosowaniu.

2.3.2.   Urządzenia pomocnicze i wyposażenie, które mają zostać zdemontowane

Niektóre urządzenia pomocnicze, których działanie jest związane z działaniem maszyny i które mogą być zamontowane na silniku, należy usunąć na czas badania. Poniższy niewyczerpujący wykaz podano jako przykład:

a)

sprężarka układu hamulcowego;

b)

sprężarka układu wspomagania układu kierowniczego;

c)

sprężarka układu zawieszenia;

d)

układ klimatyzacji.

W przypadku gdy urządzenia pomocnicze nie mogą być odłączone, można ustalić pobieraną przez nie moc w warunkach bez obciążenia i dodać do zmierzonej mocy silnika (zob. uwaga h w tabeli 1). Jeżeli wartość ta przekracza 3 % mocy maksymalnej przy prędkości testowej, fakt ten może zostać sprawdzony przez organ przeprowadzający badania.

Tabela 1

Urządzenia pomocnicze i wyposażenie, które należy zamontować na czas badania w celu określenia mocy silnika

Liczba

Urządzenia pomocnicze i wyposażenie

Montowane do badania emisji

1

Układ dolotowy

 

Kolektor dolotowy

Tak

Układ kontroli emisji ze skrzyni korbowej

Tak

Przepływomierz powietrza

Tak

Filtr powietrza

Tak (1)

Tłumik szmerów ssania

Tak (1)

2

Układ wylotowy

 

Układ oczyszczania spalin

Tak

Kolektor wylotowy

Tak

Przewody łączące

Tak (2)

Tłumik

Tak (2)

Rura wylotowa

Tak (2)

Hamulec silnikowy

Nie (3)

Urządzenie doładowujące

Tak

3

Pompa paliwowa zasilająca

Tak (4)

4

Urządzenia do wytwarzania mieszanki palnej

 

Gaźnik

Tak

Elektroniczny układ sterowania, przepływomierz powietrza itp.

Tak

Urządzenia dla silników gazowych

 

Reduktor ciśnienia

Tak

Parownik

Tak

Mieszalnik

Tak

5

Urządzenie wtrysku paliwa (benzyna i olej napędowy)

 

Filtr wstępny

Tak

Filtr

Tak

Pompa

Tak

Przewód wysokociśnieniowy

Tak

Wtryskiwacz

Tak

Elektroniczny układ sterowania, czujniki itp.

Tak

Regulator/układ sterujący

Tak

Automatyczne odcinanie pełnego obciążenia na listwie sterującej w zależności od warunków atmosferycznych

Tak

6

Urządzenie do chłodzenia cieczą

 

Chłodnica

Nie

Wentylator

Nie

Osłona wentylatora

Nie

Pompa wodna

Tak (5)

Termostat

Tak (6)

7

Chłodzenie powietrzem

 

Osłona

Nie (7)

Wentylator lub dmuchawa

Nie (7)

Regulator temperatury

Nie

8

Urządzenie doładowujące

 

Sprężarka napędzana bezpośrednio silnikiem lub gazami spalinowymi

Tak

Chłodnica powietrza doładowującego

Tak (7)  (8)

Pompa cieczy chłodzącej lub wentylator (napędzany przez silnik)

Nie (7)

Regulator przepływu cieczy chłodzącej

Tak

9

Pomocniczy wentylator dla stanowiska badawczego

Tak, w razie konieczności

10

Urządzenie ograniczające emisję zanieczyszczeń

Tak

11

Urządzenie rozruchowe

Tak, lub wyposażenie stanowiska badawczego (9)

12

Pompa oleju smarowego

Tak

13

Niektóre urządzenia pomocnicze, których działanie jest związane z działaniem maszyny mobilnej nieporuszającej się po drogach i które można zamontować na silniku, należy usunąć na czas badania.

Niżej podano przykładowe urządzenia:

(i)

sprężarka układu hamulcowego;

(ii)

sprężarka układu wspomagania układu kierowniczego;

(iii)

sprężarka układu zawieszenia;

(iv)

układ klimatyzacji.

Nie

2.4.   Warunki ustawienia

Warunki ustawienia dla badania służącego ustaleniu mocy netto przedstawiono w tabeli 2.

Tabela 2

Warunki ustawienia

1.

Ustawienie gaźnika (gaźników), parownika/regulatora ciśnienia

Ustawienie zgodne ze specyfikacją produkcyjną producenta i stosowane bez dalszych zmian dla danego zastosowania.

2.

Ustawienie układu zasilającego pompę wtryskową

3.

Kat wyprzedzenia zapłonu lub wtrysku (krzywa kątów wyprzedzenia)

4.

Ustawienie regulatora

5.

Urządzenia kontroli emisji

6.

Urządzenie sterujące doładowaniem

3.   Rejestrowane dane

3.1.   Rejestrowane dane zostały określone w dodatku A.1 do załącznika 2. Osiągi mierzy się w stabilnych warunkach eksploatacji przy odpowiedniej ilości czystego powietrza dostarczanej do silnika. Komory spalania mogą zawierać ograniczone ilości osadów. Warunki badania, takie jak temperatura powietrza dolotowego, muszą być możliwie zbliżone do warunków odniesienia (zob. pkt 5.2 niniejszego załącznika), w celu zminimalizowania znaczenia współczynników korekcji.

3.2.   Temperaturę powietrza doprowadzanego do silnika należy mierzyć wewnątrz przewodu wlotowego. Pomiaru spadku ciśnienia wlotowego należy dokonywać w tym samym miejscu. Termometr lub termoogniwo należy osłonić przed rozpylanym paliwem i promieniowaniem cieplnym i umieścić bezpośrednio w strumieniu powietrza. Należy uwzględnić odpowiednią ilość różnych rozmieszczeń, tak aby uzyskać reprezentatywną średnią temperaturę powietrza wlotowego.

3.3.   Spadek ciśnienia na dolocie mierzy się za przewodami dolotowymi, filtrem powietrza, tłumikiem szmerów ssania lub ogranicznikiem prędkości (jeśli jest zamontowany).

3.4.   Ciśnienie bezwzględne na wlocie do silnika za sprężarką i wymiennikiem ciepła, w stosownych przypadkach, mierzy się w przewodzie wlotowym rozgałęzionym i w dowolnym innym punkcie, gdzie ciśnienie musi być mierzone w celu obliczenia współczynników korekcji.

3.5.   Przeciwciśnienie w układzie wylotowym mierzy się w punkcie znajdującym się w odległości co najmniej trzech średnic rury wydechowej od kołnierza wylotowego kolektora wylotowego i za turbosprężarką, jeśli jest zamontowana. Należy określić stosowne miejsce.

3.6.   Nie należy zbierać danych dopóki moment obrotowy, prędkość i temperatura nie pozostaną zasadniczo niezmienne przez co najmniej jedną minutę.

3.7.   Prędkość obrotowa silnika podczas pracy lub dokonywania pomiarów nie może różnić się od wybranej prędkości o więcej niż ± 1 % lub ± 10 min, w zależności od tego, która wartość jest wyższa.

3.8.   Odczyty obciążenia hamowania, zużycia paliwa oraz temperatury powietrza na wlocie muszą być dokonywane równocześnie i muszą stanowić średnią dwóch kolejnych stabilnych wartości, które nie różnią się o więcej niż 2 % dla obciążenia hamowania.

3.9.   Temperatura cieczy chłodzącej na wylocie z silnika musi mieścić się w limitach podanych przez producenta.

Jeśli producent nie podał tej wartości, temperatura powinna wynosić 353 K ± 5 K. W przypadku silników chłodzonych powietrzem, temperatura w punkcie podanym przez producenta powinna mieścić się w zakresie +0/– 20 K maksymalnej wartości podanej przez producenta w warunkach odniesienia.

3.10.   W przypadku silników o zapłonie samoczynnym temperaturę paliwa mierzy się na wlocie pompy wtrysku paliwa i utrzymuje w granicach 306–316 K (33–43 °C), w przypadku silników o zapłonie iskrowym temperaturę paliwa mierzy się jak najbliżej wlotu do gaźnika lub zespołu wtryskiwaczy i utrzymuje w granicach 293–303 K (20–30 °C).

3.11.   Temperaturę oleju smarowego mierzoną w pompie olejowej lub przy wylocie chłodnicy, o ile została zamontowana, należy utrzymać w granicach określonych przez producenta silnika.

3.12.   Pomocniczy układ regulujący może być w razie potrzeby stosowany do utrzymywania temperatur w granicach określonych w powyższych pkt 3.9, 3.10 i 3.11 niniejszego załącznika.

4.   Dokładność pomiaru

4.1.   Moment obrotowy: ±1 % zmierzonego momentu obrotowego. Układ pomiarowy momentu obrotowego musi być skalibrowany tak, by uwzględniał straty wskutek tarcia. Dokładność dolnej połowy zakresu pomiarowego stanowiska dynamometrycznego może stanowić ± 2 % zmierzonego momentu obrotowego.

4.2.   Prędkość obrotowa silnika: 0,5 % zmierzonej prędkości obrotowej.

4.3.   Zużycie paliwa: ±1 % zmierzonego zużycia paliwa.

4.4.   Temperatura paliwa: ±2 K.

4.5.   Temperatura powietrza doprowadzanego do silnika: ±2 K.

4.6.   Ciśnienie atmosferyczne: ±100 Pa.

4.7.   Spadek ciśnienia w układzie dolotowym: ±50 Pa.

4.8.   Przeciwciśnienie w układzie wylotowym: ±200 Pa.

5.   Współczynniki korekcji mocy

5.1.   Definicja

Współczynnik korekcji mocy jest współczynnikiem stosowanym w celu ustalenia mocy silnika w referencyjnych warunkach atmosferycznych określonych poniżej w pkt 5.2.

Po = α P

Gdzie:

Po

jest mocą skorygowaną (tj. mocą w referencyjnych warunkach atmosferycznych)

α

jest współczynnikiem korekcji (αa lub αd)

P

jest mocą zmierzoną (moc w badaniu)

5.2.   Referencyjne warunki atmosferyczne

5.2.1.   Temperatura (To): 298 K (25 °C)

5.2.2.   Ciśnienie suchego powietrza (Pso): 99 kPa

Ciśnienie suchego powietrza jest pochodną całkowitego ciśnienia 100 kPa i ciśnienia pary wodnej 1 kPa.

5.3.   Warunki atmosferyczne podczas badania

Warunki atmosferyczne podczas badania powinny być następujące:

5.3.1.   Temperatura (T)

Dla silników o zapłonie iskrowym

:

288 K ≤ T ≤ 308 K

Dla silników o zapłonie samoczynnym

:

283 K ≤ T ≤ 313 K

5.3.2.   Ciśnienie (ps)

90 kPa < ps < 110 kPa

5.4.   Ustalenie współczynników korekcji αa i αd (1)

5.4.1.   Silnik o zapłonie iskrowym (wolnossący lub doładowany)

Współczynnik korekcji αa obliczany jest za pomocą następującego wzoru:

Formula

Gdzie:

ps

oznacza całkowite ciśnienie atmosferyczne suchego powietrza, w kilopaskalach (kPa); tj. całkowite ciśnienie barometryczne pomniejszone o ciśnienie pary wodnej,

T

temperatura bezwzględna w stopniach Kelvina (K) powietrza pobieranego przez silnik.

Warunki laboratoryjne

Aby badanie było ważne, współczynnik korekcji musi spełniać następujący warunek:

0,93 < αa < 1,07

Jeśli te progi są przekroczone, w sprawozdaniu z badań należy dokładnie określić skorygowaną uzyskaną wartość oraz warunki badania (temperatura i ciśnienie).

5.4.2.   Silniki o zapłonie samoczynnym – współczynnik αd

Współczynnik korekcji mocy (αd) dla silników o zapłonie samoczynnym przy stałym zużyciu paliwa oblicza się według następującego wzoru:

αd = (fa)fm

Gdzie:

fa

jest współczynnikiem atmosferycznym

fm

jest parametrem charakterystycznym dla każdego typu silnika i ustawienia.

5.4.2.1.   Współczynnik atmosferyczny fa

Współczynnik ten określa wpływ warunków otoczenia (ciśnienia, temperatury i wilgotności) na powietrze pobierane przez silnik. Wzór obliczeniowy współczynnika atmosferycznego jest różny zależnie od typu silnika.

5.4.2.1.1.   Silniki wolnossące i mechanicznie doładowywane

Formula

5.4.2.1.2.   Silniki turbodoładowane, z chłodzeniem powietrza doładowującego lub bez takiego chłodzenia

Formula

5.4.2.2.   Współczynnik dla silnika fm

fm

jest funkcją qc (skorygowany przepływ paliwa) liczoną według następującego wzoru:

fm =

0,036 qc – 1,14

oraz

qc

=

q/r

gdzie:

q

jest przepływem paliwa w miligramach na cykl na litr całkowitej pojemności skokowej (mg/(l.cykl))

r

jest stosunkiem ciśnienia na wlocie i wylocie sprężarki, w przypadku wielu turbosprężarek r jest łącznym współczynnikiem ciśnienia (r = 1 dla silników wolnossących)

Ten wzór obowiązuje dla przedziału wartości q c między 37,2 mg/(l.cykl) a 65 mg/(l.cykl).

Dla wartości qc niższych niż 37,2 mg/(l.cykl) przyjmuje się stałą wartość fm równą 0,2 (fm = 0,2).

Dla wartości qc wyższych niż 65 mg/(l.cykl), przyjmuje się stałą wartość fm równą 1,2 (fm = 1,2) (zob. rysunek):

Określenie współczynnika dla silnika fm

Image 6 Tekst z obrazka

5.4.2.3.   Warunki laboratoryjne

Aby badanie było ważne, współczynnik korekcji αa musi spełniać następujący warunek:

0,93 ≤ αa ≤ 1,07

Jeśli te progi są przekroczone, w sprawozdaniu z badań należy dokładnie określić skorygowaną uzyskaną wartość oraz warunki badania (temperatura i ciśnienie).

(1)  Kompletny układ dolotowy właściwy dla danego zastosowania należy zainstalować w następujących przypadkach:

a)

jeżeli istnieje ryzyko znaczącego wpływu na moc silnika;

b)

w przypadku wolnossących silników o zapłonie iskrowym.

W pozostałych przypadkach można zastosować układ równoważny, przy czym należy sprawdzić, czy różnica ciśnienia dolotowego na filtrze czystego powietrza w stosunku do górnego limitu określonego przez producenta nie przekracza 100 Pa.

(2)  Należy zamontować kompletny układ wylotowy zgodnie z zamierzonym zastosowaniem:

a)

jeżeli istnieje ryzyko znaczącego wpływu na moc silnika;

b)

w przypadku wolnossących silników o zapłonie iskrowym.

W pozostałych przypadkach można zastosować układ równoważny, pod warunkiem że różnica mierzonego ciśnienia w stosunku do górnego limitu określonego przez producenta nie przekracza 1 000 Pa.

(3)  Jeżeli hamulec silnikowy jest zespolony z silnikiem, przepustnica musi być ustawiona w pozycji pełnego otwarcia.

(4)  W razie konieczności można wyregulować ciśnienie doprowadzenia paliwa, tak by odpowiadało wartości dla danego zastosowania silnika (szczególnie jeżeli stosowany jest układ „powrotu paliwa”).

(5)  Obieg cieczy chłodzącej musi być napędzany tylko przez pompę wodną silnika. Chłodzenie cieczy może odbywać się za pomocą zewnętrznego obiegu, tak by straty ciśnienia w tym obiegu oraz ciśnienie przy wlocie pompy pozostawały zasadniczo takie same jak odpowiednie wartości w układzie chłodzącym silnika.

(6)  Termostat może być ustawiony w położeniu pełnego otwarcia.

(7)  Jeżeli do badania użyta jest dmuchawa lub wentylator chłodzący, moc zużytą należy dodać do wyniku, z wyjątkiem przypadku gdy taki osprzęt stanowi nieodłączną część silnika (tj. wentylatory chłodzące silników chłodzonych powietrzem zamontowane bezpośrednio na wale korbowym). Moc wentylatora lub dmuchawy ustala się przy prędkościach stosowanych w badaniu, poprzez obliczenie na podstawie typowych właściwości bądź poprzez badania praktyczne.

(8)  Silniki z chłodnicą powietrza doładowującego bada się z włączonym układem chłodzenia powietrza doładowującego cieczą lub powietrzem, z tym że na wniosek producenta chłodnicę powietrza można zastąpić układem stosowanym na stanowisku badawczym. W obu przypadkach pomiar mocy przy każdej prędkości wykonuje się na stanowisku pomiarowym przy maksymalnym spadku ciśnienia i minimalnym spadku temperatury powietrza w silniku w chłodnicy powietrza doładowującego, określonych przez producenta.

(9)  Zasilanie elektrycznego lub innego typu układu rozruchowego musi pochodzić ze stanowiska badawczego.

(1)  Badania można przeprowadzić w klimatyzowanych pomieszczeniach badawczych umożliwiających regulację warunków atmosferycznych.

W przypadku silników wyposażonych w automatyczny regulator temperatury powietrza, jeśli jego działanie polega na tym, że przy pełnym obciążeniu przy 25 °C, nie następuje pobór podgrzanego powietrza, badanie można wykonać z całkowicie zamkniętym regulatorem. Jeśli urządzenie nadal działa w temp. 25 °C, wówczas badanie wykonuje się z włączonym regulatorem i przyjmuje się, że wykładnik składnika temperaturowego we współczynniku korekcji wynosi zero (brak korekty temperatury).

ZAŁĄCZNIK 5

PARAMETRY DOTYCZĄCE OKREŚLANIA TYPÓW SILNIKÓW I RODZIN SILNIKÓW ORAZ ICH TRYBY PRACY

1.   TYP SILNIKA

Za cechy techniczne typu silników uznaje się cechy wskazane w dokumencie informacyjnym dotyczącym tego typu silnika, sporządzonym zgodnie ze wzorem określonym w załączniku 1.

1.1.   Faza robocza (charakter prędkości)

Typ silników może otrzymać homologację typu jako silnik o stałej prędkości obrotowej lub jako silnik o zmiennej prędkości obrotowej, jak określono odpowiednio w pkt 2.3 i 2.32 niniejszego regulaminu.

2.   KRYTERIA DLA RODZINY SILNIKÓW

2.1.   Informacje ogólne

Rodzina silników charakteryzuje się określonymi parametrami konstrukcyjnymi. Parametry te muszą być wspólne dla wszystkich silników danej rodziny silników. Producent silników może określić, które silniki należą do jednej rodziny, pod warunkiem że spełnione są kryteria dotyczące przynależności wymienione w pkt 2.3 niniejszego załącznika. Rodzina silników musi być zatwierdzona przez organ udzielający homologacji typu.

2.2.   Kategorie silników, faza robocza (charakter prędkości) i zakres mocy.

2.2.1.   Rodzina silników obejmuje wyłącznie typy silników o tym samych charakterze prędkości.

2.3.   Parametry określające rodzinę silników

2.3.1.   Cykl spalania

a)

cykl dwusuwowy;

b)

cykl czterosuwowy;

c)

silnik obrotowy;

d)

inne.

2.3.2.   Konfiguracja cylindrów

2.3.2.1.   Układ cylindrów w bloku silnika

a)

pojedynczy;

b)

widlasty (V);

c)

rzędowy;

d)

przeciwsobny;

e)

promieniowy;

f)

inne (typu F, W itp.).

2.3.2.2.   Względne położenie cylindrów

Silniki z takim samym blokiem mogą należeć do tej samej rodziny silników, pod warunkiem że ich wymiary średnicy mierzone od środka do środka są takie same.

2.3.3.   Główne chłodziwo

a)

powietrze;

b)

woda;

c)

olej.

2.3.4.   Pojemność skokowa na cylinder

2.3.4.1.   Silnik o pojemności skokowej na cylinder ≥ 750 cm3

Aby silniki o pojemności skokowej na cylinder ≥ 750 cm3 można było uznać za należące do tej samej rodziny silników, rozpiętość ich pojemności skokowej na cylinder nie może przekraczać 15 % największej pojemności skokowej na cylinder w danej rodzinie silników.

2.3.4.2.   Silnik o pojemności skokowej na cylinder < 750 cm3

Aby silniki o pojemności skokowej na cylinder < 750 cm3 można było uznać za należące do tej samej rodziny silników, rozpiętość ich pojemności skokowej na cylinder nie może przekraczać 30 % największej pojemności skokowej na cylinder w danej rodzinie silników.

2.3.5.   Metoda zasysania powietrza

a)

wolnossący;

b)

doładowanie pod ciśnieniem;

c)

doładowanie pod ciśnieniem z chłodnicą powietrza doładowującego.

2.3.6.   Rodzaj paliwa

a)

olej napędowy (olej napędowy dla maszyn nieporuszających się po drogach);

b)

etanol do specjalnych silników o zapłonie samoczynnym (ED95);

c)

benzyna (E10);

d)

etanol (E85);

e)

gaz ziemny/biometan:

(i)

paliwo uniwersalne — paliwo o wysokiej wartości opałowej (gaz H) i paliwo o niskiej wartości opałowej (gaz L);

(ii)

ograniczony zakres paliwa — paliwo o wysokiej wartości opałowej (gaz H);

(iii)

ograniczony zakres paliwa — paliwo o niskiej wartości opałowej (gaz L);

(iv)

specyficzny dla danego paliwa (LNG);

f)

gaz płynny (LPG).

2.3.7.   Układ paliwowy

a)

tylko paliwo płynne;

b)

tylko paliwo gazowe;

c)

dwupaliwowy typu 1 A;

d)

dwupaliwowy typu 1B;

e)

dwupaliwowy typu 2 A;

f)

dwupaliwowy typu 2B;

g)

dwupaliwowy typu 3B.

2.3.8.   Typ/konstrukcja komory spalania

a)

komora otwarta;

b)

komora dzielona;

c)

inne typy.

2.3.9.   Typy zapłonu

a)

zapłon iskrowy;

b)

zapłon samoczynny.

2.3.10.   Zawory i szczeliny

a)

konfiguracja;

b)

liczba zaworów na cylinder.

2.3.11.   Sposób doprowadzania paliwa

a)

pompa, (wysokociśnieniowy) przewód i wtryskiwacz;

b)

pompa rzędowa lub rozdzielcza;

c)

zespół wtryskiwacza;

d)

wtrysk zasobnikowy;

e)

gaźnik;

f)

wtryskiwacz wielopunktowy;

g)

wtryskiwacz bezpośredni;

h)

zespół mieszający;

i)

inne.

2.3.12.   Urządzenia różne

a)

układ recyrkulacji gazów spalinowych (EGR);

b)

wtrysk wody;

c)

wtrysk powietrza;

d)

inne.

2.3.13.   Strategia sterowania elektronicznego

Obecność lub brak ECU silnika uważa się za podstawowy parametr rodziny silników.

Silniki z elektroniczną regulacją prędkości obrotowej nie muszą znajdować się w innej rodzinie silników niż silniki z regulacją mechaniczną. Silniki elektroniczne muszą być rozdzielone od mechanicznych tylko wtedy, kiedy różnią się charakterystyką wtrysku paliwa: ustawieniem rozrządu, ciśnieniem, krzywą kąta wyprzedzenia itp.

2.3.14.   Układy oczyszczania spalin

Funkcja i kombinacje następujących urządzeń są uznawane za kryteria przynależności do rodziny silników:

a)

katalizator utleniający;

b)

układ DeNOX z selektywną redukcją NOX (dodanie czynnika redukującego);

c)

inne układy DeNOX;

d)

układ filtra cząstek stałych z regeneracją pasywną:

(i)

typu wall-flow;

(ii)

inny niż typu wall-flow;

e)

układ filtra cząstek stałych z regeneracją aktywną:

(i)

typu wall-flow;

(ii)

inny niż typu wall-flow;

f)

inne układy filtra cząstek stałych;

g)

inne urządzenia.

2.3.15.   Silniki dwupaliwowe.

Wszystkie typy silników w ramach danej rodziny silników dwupaliwowych muszą należeć do tego samego typu silników dwupaliwowych zdefiniowanego w pkt 2 załącznika 7 do serii poprawek 05 do regulaminu ONZ nr 96 i muszą być zasilane tym samym rodzajem lub, w stosownych przypadkach, rodzajami paliwa, które według niniejszego regulaminu należą do tego samego zakresu lub zakresów.

3.   WYBÓR SILNIKA MACIERZYSTEGO

3.1.   Informacje ogólne

3.1.1.   Po zatwierdzeniu rodziny silników przez organ udzielający homologacji typu silnik macierzysty rodziny silników wybiera się, wykorzystując podstawowe kryterium najwyższej dawki paliwa na suw na cylinder dla deklarowanej prędkości, przy której uzyskiwany jest maksymalny moment obrotowy. W przypadku gdy kryterium podstawowe spełniają dwa lub większa liczba silników, silnik macierzysty wybiera się, stosując kryterium dodatkowe najwyższej dawki paliwa na skok przy prędkości znamionowej.

ZAŁĄCZNIK 6

KONTROLA ZGODNOŚCI PRODUKCJI

1.   INFORMACJE OGÓLNE

Niniejsze wymagania są zbieżne z badaniami prowadzonymi w celu kontroli zgodności produkcji, zgodnie z pkt 6.2 niniejszego regulaminu.

2.   METODY BADAWCZE

Stosuje się metody badawcze i urządzenia pomiarowe opisane w załączniku 4 do niniejszego regulaminu.

3.   WYBÓR PRÓBY

3.1.   W przypadku typu silnika

Do badania należy wybrać jeden silnik. Jeśli po przeprowadzeniu badania opisanego w pkt 4 poniżej silnik nie zostanie uznany za spełniający wymagania niniejszego regulaminu, należy zbadać kolejne dwa silniki.

3.2.   W przypadku rodziny silników

W przypadku homologacji udzielonej rodzinie silników kontrolę zgodności produkcji przeprowadza się na silniku należącym do rodziny, a niebędącym silnikiem macierzystym. W przypadku niepowodzenia badania przeprowadzonego w celu kontroli zgodności produkcji dwa kolejne silniki poddane badaniom muszą być tego samego typu, co przedstawiciel rodziny.

4.   KRYTERIA POMIARU

4.1.   Moc netto i jednostkowe zużycie paliwa silnika spalinowego

Pomiary wykonuje się przy wystarczającej liczbie wartości prędkości silnika w celu ustalenia właściwych krzywych mocy, momentu obrotowego i jednostkowego zużycia paliwa, pomiędzy najniższą a najwyższą prędkością silnika zalecaną przez producenta.

Skorygowane wartości zmierzone dla badanego silnika nie mogą się różnić o więcej niż wartości wskazane w poniższej tabeli i o ± 10 % w przypadku jednostkowego zużycia paliwa.

Typ silnika

Moc odniesienia (moment obrotowy) [%]

Inne punkty pomiarowe na krzywej [%]

Tolerancja dla prędkości obrotowej silnika [%]

Ogólnie

± 5

± 10

± 5

Silniki benzynowe o zapłonie iskrowym z regulatorem

± 8

± 12

± 8

Silniki benzynowe o zapłonie iskrowym bez regulatora

± 8

± 20

± 8

5.   OCENA WYNIKÓW

Jeśli wartość mocy netto i jednostkowego zużycia paliwa drugiego lub trzeciego silnika, o których mowa w pkt 3, nie spełniają wymagań określonych w pkt 4 powyżej, uznaje się, że produkcja nie jest zgodna z wymaganiami niniejszego regulaminu i zastosowanie mają przepisy pkt 7 niniejszego regulaminu.

ZAŁĄCZNIK 7

WŁAŚCIWOŚCI TECHNICZNE PALIW WZORCOWYCH PRZEZNACZONYCH DO BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ SPRAWDZANIA ZGODNOŚCI PRODUKCJI

1.   DANE TECHNICZNE DOTYCZĄCE PALIW DLA BADANYCH SILNIKÓW O ZAPŁONIE SAMOCZYNNYM

1.1.   Typ: olej napędowy (olej napędowy dla maszyn nieporuszających się po drogach)

Parametr

Jednostka

Wartości graniczne (1)

Metoda badania

minimum

maksimum

Liczba cetanowa (2)

 

45

56,0

EN-ISO 5165

Gęstość przy 15 °C

kg/m3

833

865

EN-ISO 3675

Destylacja:

 

 

 

 

50 % destyluje do temperatury

°C

245

—

EN-ISO 3405

95 % destyluje do temperatury

°C

345

350

EN-ISO 3405

Końcowy punkt wrzenia

°C

—

370

EN-ISO 3405

Temperatura zapłonu

°C

55

—

EN 22719

Temperatura zablokowania zimnego filtra (CFPP)

°C

—

–5

EN 116

Lepkość przy 40 °C

mm2/s

2,3

3,3

EN-ISO 3104

Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne

maks.

2,0

6,0

IP 391

Zawartość siarki (3)

mg/kg

—

10

ASTM D 5453

Korozja na miedzi

 

—

klasa 1

EN-ISO 2160

Pozostałość po koksowaniu oznaczona metodą Conradsona (10 % DR)

maks.

—

0,2

EN-ISO 10370

Pozostałość po spopieleniu

maks.

—

0,01

EN-ISO 6245

Zanieczyszczenie ogółem

mg/kg

—

24

EN 12662

Zawartość wody

maks.

—

0,02

EN-ISO 12937

Liczba zobojętnienia (mocny kwas)

mg KOH/g

—

0,10

ASTM D 974

Odporność na utlenianie (3)

mg/ml

—

0,025

EN-ISO 12205

Smarowność (średnica śladu zużycia w badaniu HFRR w temperaturze 60 °C)

μm

—

400

CEC F-06-A-96

Stabilność utleniania w temp. 110 °C (3)

H

20,0

—

EN 15751

Estry metylowe kwasów tłuszczowych

% obj.

—

7,0

EN 14078


1.2.   Typ: etanol do specjalnych silników o zapłonie samoczynnym (ED95) (4)

Parametr

Jednostka

Wartości graniczne (5)

Metoda badania (6)

Minimum

Maksimum

Alkohol łącznie (etanol wraz z zawartością bardziej nasyconych alkoholi)

% m/m

92,4

 

EN 15721

Inne bardziej nasycone monoalkohole (C3–C5)

% m/m

 

2,0

EN 15721

Metanol

% m/m

 

0,3

EN 15721

Gęstość 15 °C

kg/m3

793,0

815,0

EN ISO 12185

Kwasowość w przeliczeniu na kwas octowy

% m/m

 

0,0025

EN 15491

Wygląd

 

Jasny i przejrzysty

 

Temperatura zapłonu

°C

10

 

EN 3679

Suche pozostałości

mg/kg

 

15

EN 15691

Zawartość wody

% m/m

 

6,5

EN 15489 (7)

EN-ISO 12937

EN15692

Aldehydy w przeliczeniu na aldehyd octowy

% m/m

 

0,0050

ISO 1388-4

Estry w przeliczeniu na octan etylu

% m/m

 

0,1

ASTM D1617

Zawartość siarki

mg/kg

 

10,0

EN 15485

EN 15486

Siarczany

mg/kg

 

4,0

EN 15492

Zanieczyszczenie cząstkami stałymi

mg/kg

 

24

EN 12662

Fosfor

mg/l

 

0,20

EN 15487

Chlorek nieorganiczny

mg/kg

 

1,0

EN 15484 lub EN 15492

Miedź

mg/kg

 

0,100

EN 15488

Przewodność elektryczna

μS/cm

 

2,50

DIN 51627-4 lub prEN 15938

2.   DANE TECHNICZNE DOTYCZĄCE PALIW DLA BADANYCH SILNIKÓW O ZAPŁONIE ISKROWYM

2.1.   Typ: Benzyna (E10)

Parametr

Jednostka

Wartości graniczne (8)

Metoda badania (9)

Minimum

Maksimum

 

Badawcza liczba oktanowa, RON

 

91,0

98,0

EN ISO 5164:2005 (10)

Motorowa liczba oktanowa, MON

 

83,0

89,0

EN ISO 5163:2005 (10)

Gęstość przy 15 °C

kg/m3

743

756

EN ISO 3675

EN ISO 12185

Prężność par

kPa

45,0

60,0

EN ISO 13016-1 (DVPE)

Zawartość wody

 

 

Maks. 0,05 % v/v

Wygląd przy -7 °C: przejrzysty i jasny

EN 12937

Destylacja:

 

 

 

 

—

odparowanie przy 70 °C

% obj.

18,0

46,0

EN-ISO 3405

—

odparowanie przy 100 °C

% obj.

46,0

62,0

EN-ISO 3405

—

odparowanie przy 150 °C

% obj.

75,0

94,0

EN-ISO 3405

—

końcowy punkt wrzenia

°C

170

210

EN-ISO 3405

Pozostałość

% obj.

—

2,0

EN-ISO 3405

Analiza węglowodorowa:

 

 

 

 

—

olefiny

% obj.

3,0

18,0

EN 14517

EN 15553

—

aromatyczne

% obj.

19,5

35,0

EN 14517

EN 15553

—

benzen

% obj.

—

1,0

EN 12177

EN 238, EN 14517

—

nasycone

% obj.

Sprawozdanie

EN 14517

EN 15553

Stosunek węgiel/wodór

 

Sprawozdanie

 

Stosunek węgiel/tlen

 

Sprawozdanie

 

Okres indukcyjny (11)

minuty

480

 

EN-ISO 7536

zawartość tlenu (12)

% m/m

3,3 (15)

3,7

EN 1601

EN 13132

EN 14517

Obecność gumy

mg/ml

—

0,04

EN-ISO 6246

Zawartość siarki (13)

mg/kg

—

10

EN ISO 20846

EN ISO 20884

Badanie działania korodującego na płytkach z miedzi (3h w temp. 50 °C)

klasa

—

Klasa 1

EN-ISO 2160

Zawartość ołowiu

mg/l

—

5

EN 237

Zawartość fosforu (14)

mg/l

—

1,3

ASTM D 3231

Etanol (11)

% obj.

9,0 (15)

10,2 (15)

EN 22854


2.2.   Typ: Etanol (E85)

Parametr

Jednostka

Wartości graniczne (16)

Metoda badania

Minimum

Maksimum

Badawcza liczba oktanowa, RON

 

95,0

—

EN ISO 5164

Motorowa liczba oktanowa, MON

 

85,0

—

EN ISO 5163

Gęstość w temp. 15 °C

kg/m3

Sprawozdanie

ISO 3675

Prężność par

kPa

40,0

60,0

EN ISO 13016-1 (DVPE)

Zawartość siarki (17)

mg/kg

—

10

EN 15485 lub EN 15486

Stabilność utleniania

minuty

360

 

EN ISO 7536

Istniejąca zawartość gumy (po zmyciu rozpuszczalnika)

mg/100 ml

—

5

EN-ISO 6246

Wygląd

Ustala się w temperaturze otoczenia lub w temperaturze 15 °C, w zależności od tego, która jest wyższa

 

Przejrzysty i jasny płyn, niezawierający widocznych gołym okiem zawieszonych lub wytrąconych substancji zanieczyszczających

Kontrola wzrokowa

Etanol i wyższe alkohole (18)

% obj.

83

85

EN 1601

EN 13132

EN 14517

E DIN 51627-3

Alkohole wyższe (C3–C8)

% obj.

—

2,0

E DIN 51627-3

Metanol

% obj.

 

1,00

E DIN 51627-3

Benzyna (19)

% obj.

Reszta

EN 228

Fosfor

mg/l

0,20 (20)

EN 15487

Zawartość wody

% obj.

 

0,300

EN 15489 lub EN 15692

Zawartość chlorku nieorganicznego

mg/l

 

1

EN 15492

pHe

 

6,5

9,0

EN 15490

Korozja paska miedzianego

(3h w temp 50 °C)

klasa

Klasa 1

 

EN ISO 2160

Kwasowość (w przeliczeniu na kwas octowy CH3COOH)

% m/m

(mg/l)

—

0,0050

(40)

EN 15491

Przewodność elektryczna

μS/cm

1,5

DIN 51627-4 lub prEN 15938

Stosunek węgiel/wodór

 

Sprawozdanie

 

Stosunek węgiel/tlen

 

Sprawozdanie

 

3.   DANE TECHNICZNE DOTYCZĄCE PALIW GAZOWYCH DLA BADANYCH SILNIKÓW JEDNO- LUB DWUPALIWOWYCH

3.1.   Typ: LPG

Parametr

Jednostka

Paliwo A

Paliwo B

Metoda badania

Skład:

 

 

 

EN 27941

Zawartość C3

% obj.

30 ± 2

85 ± 2

 

Zawartość C4

% obj.

Reszta (21)

Reszta (21)

 

< C3, > C4

% obj.

Maksimum 2

Maksimum 2

 

Olefiny

% obj.

Maksimum 12

Maksimum 15

 

Pozostałość po odparowaniu

mg/kg

Maksimum 50

Maksimum 50

EN 15470

Woda w temp. 0 °C

 

Brak

Brak

EN 15469

Całkowita zawartość siarki łącznie ze środkiem zapachowym

mg/kg

Maksimum 10

Maksimum 10

EN 24260, ASTM D 3246, ASTM 6667

Siarkowodór

 

Brak

Brak

EN ISO 8819

Korozja paska miedzianego

(1h w temp 40 °C)

klasa

Klasa 1

Klasa 1

ISO 6251 (22)

Zapach

 

charakterystyczny

charakterystyczny

 

Motorowa liczba oktanowa (23)

 

Minimalnie 89,0

Minimalnie 89,0

EN 589 załącznik B

3.2.   Typ: Gaz ziemny/biometan

3.2.1.   Specyfikacja paliw wzorcowych posiadających stałe właściwości (np. ze szczelnie zamkniętego pojemnika)

Zamiast paliw wzorcowych określonych w niniejszym punkcie można zastosować paliwa równoważne określone w pkt 3.2.2 niniejszego załącznika.

Właściwości

Jednostki

Baza

Wartości graniczne

Metoda badania

minimum

maksimum

Paliwo wzorcowe GR

Skład:

 

 

 

 

 

Metan

 

87

84

89

 

Etan

 

13

11

15

 

Reszta (24)

% mol.

—

—

1

ISO 6974

Zawartość siarki

mg/m3  (25)

—

 

10

ISO 6326-5


Paliwo wzorcowe G23

Skład:

 

 

 

 

 

Metan

 

92,5

91,5

93,5

 

Reszta (26)

% mol.

—

—

1

ISO 6974

N2

% mol.

7,5

6,5

8,5

 

Zawartość siarki

mg/m3  (27)

—

—

10

ISO 6326-5


Paliwo wzorcowe G25

Skład:

 

 

 

 

 

Metan

% mol.

86

84

88

 

Reszta (28)

% mol.

—

—

1

ISO 6974

N2

% mol.

14

12

16

 

Zawartość siarki

mg/m3  (29)

—

—

10

ISO 6326-5


Paliwo wzorcowe G20

Skład:

 

 

 

 

 

Metan

% mol.

100

99

100

ISO 6974

Reszta (30)

% mol.

—

—

1

ISO 6974

N2

% mol.

 

 

 

ISO 6974

Zawartość siarki

mg/m3  (31)

—

—

10

ISO 6326-5

Liczba Wobbego (netto)

MJ/m3  (32)

48,2

47,2

49,2

 

3.2.2.   Specyfikacja dla paliw wzorcowych dostarczanych przez rurociąg z domieszką innych gazów o właściwościach gazu określanych w wyniku pomiaru na miejscu

Zamiast paliw wzorcowych określonych w niniejszym punkcie można zastosować równoważne paliwa wzorcowe określone w pkt 3.2.1 niniejszego załącznika.

3.2.2.1.   Podstawą każdego paliwa wzorcowego z rurociągu (GR, G20, …) jest gaz pozyskany z systemu dystrybucyjnego gazu użytkowego, w stosownych przypadkach zmieszany, aby spełniał odpowiednią specyfikację zmiany lambda (Sλ) w tabeli A.7-1, z domieszką co najmniej jednego z następujących gazów dostępnych na rynku (do tego celu nie wymaga się stosowania gazu wzorcowego):

a)

dwutlenek węgla;

b)

etan;

c)

metan;

d)

azot;

e)

propan.

3.2.2.2.   Wartość Sλ powstałej mieszanki gazu z gazociągu oraz gazu z domieszką mieści się w zakresie określonym w tabeli A.7-1 dla określonego paliwa wzorcowego.

Tabela A.7-1

Wymagany zakres Sλ dla każdego paliwa wzorcowego

Paliwo wzorcowe

Minimum Sλ

Maksimum Sλ

GR  (33)

0,87

0,95

G20

0,97

1,03

G23

1,05

1,10

G25

1,12

1,20

3.2.2.3.   Sprawozdanie z badań silnika w przypadku każdego badania zawiera następujące informacje:

a)

gazy z domieszką wybrane z wykazu w pkt 3.2.2.1 niniejszego załącznika;

b)

wartość Sλ dla otrzymanej mieszanki paliw;

c)

liczba metanowa (MN) otrzymanej mieszanki paliw.

3.2.2.4.   Należy spełnić wymogi określone w dodatkach A.1 i A.2 w odniesieniu do określenia właściwości gazów z gazociągu i gazów z domieszką, określenia Sλ i MN dla otrzymanej mieszanki gazów oraz weryfikacji, czy mieszankę tę utrzymywano podczas badania.

(1)  Wartości podane w specyfikacjach są „wartościami rzeczywistymi”. W celu ustalenia ich wartości granicznych zastosowano warunki normy ISO 4259 „Przetwory naftowe — Wyznaczanie i stosowanie precyzji metod badania”, a dla określenia wartości minimalnej wzięto pod uwagę minimalną dodatnią różnicę 2R; przy ustalaniu wartości maksymalnych i minimalnych została przyjęta minimalna różnica 4R (R = odtwarzalność).

Niezależnie od tych zasad, których zastosowanie jest niezbędne z przyczyn technicznych, producent paliwa powinien jednak dążyć do osiągnięcia wartości zero, w przypadku gdy ustalona maksymalna wartość wynosi 2R, oraz do osiągnięcia średniej wartości w przypadku gdy podana jest minimalna i maksymalna wartość graniczna. W razie zaistnienia konieczności ustalenia, czy paliwo odpowiada wymaganiom specyfikacji, stosuje się przepisy normy ISO 4259.

(2)  Zakres dla liczby cetanowej nie jest zgodny z wymaganiami dla zakresu minimalnego 4R. Jednakże w przypadku sporu między dostawcą a użytkownikiem paliwa można stosować wymagania ISO 4259, pod warunkiem że stosowane są pomiary wielokrotne, w zakresie w jakim jest to konieczne do osiągnięcia stosownego poziomu precyzyjności pomiarów, a nie pojedynczy pomiar.

(3)  Nawet jeżeli stabilność utleniania jest kontrolowana, okres przydatności do użycia może być ograniczony. Należy uzyskać od dostawcy informacje dotyczące warunków magazynowania i przydatności do użycia.

(4)  O ile nie są znane negatywne skutki uboczne, paliwo – etanol można uszlachetniać dodatkami takimi jak cetanowy dodatek uszlachetniający wskazany przez producenta silnika. W przypadku spełnienia tych warunków największa dopuszczalna ilość wynosi 10 % m/m.

(5)  Wartości podane w specyfikacjach są „wartościami rzeczywistymi”. Do ustalenia ich wartości granicznych zastosowano warunki normy ISO 4259 „Przetwory naftowe – Wyznaczanie i stosowanie precyzji metod badania”; przy ustalaniu wartości minimalnych uwzględniono minimalną różnicę 2R powyżej zera; przy ustalaniu wartości maksymalnych i minimalnych została przyjęta minimalna różnica 4R (R = odtwarzalność). Niezależnie od tych zasad, których zastosowanie jest niezbędne z przyczyn technicznych, producent paliwa musi jednak dążyć do osiągnięcia wartości zero, w przypadku gdy ustalona maksymalna wartość wynosi 2R, oraz do osiągnięcia średniej wartości w przypadku gdy podana jest minimalna i maksymalna wartość graniczna. W razie zaistnienia konieczności ustalenia, czy paliwo odpowiada wymogom specyfikacji, należy stosować przepisy normy ISO 4259.

(6)  Metody równoważne EN/ISO zostaną przyjęte, gdy zostaną wydane dla wymienionych powyżej właściwości.

(7)  Jeżeli niezbędne okaże się wyjaśnienie kwestii spełniania przez paliwa wymagań specyfikacji, obowiązują przepisy normy EN 15489.

(8)  Wartości podane w specyfikacjach są „wartościami rzeczywistymi”. W celu ustalenia ich wartości granicznych zastosowano warunki normy ISO 4259 „Przetwory naftowe — Wyznaczanie i stosowanie precyzji metod badania”, a dla określenia wartości minimalnej wzięto pod uwagę minimalną dodatnią różnicę 2R; przy ustalaniu wartości maksymalnych i minimalnych została przyjęta minimalna różnica 4R (R = odtwarzalność). Niezależnie od tych zasad, których zastosowanie jest niezbędne z przyczyn technicznych, producent paliwa musi jednak dążyć do osiągnięcia wartości zero, w przypadku gdy ustalona maksymalna wartość wynosi 2R, oraz do osiągnięcia średniej wartości w przypadku gdy podana jest minimalna i maksymalna wartość graniczna. W razie zaistnienia konieczności ustalenia, czy paliwo odpowiada wymogom specyfikacji, należy stosować przepisy normy ISO 4259.

(9)  Metody równoważne EN/ISO zostaną przyjęte, gdy zostaną wydane dla wymienionych powyżej właściwości.

(10)  W celu obliczenia końcowego wyniku odejmuje się wskaźnik korygujący wynoszący 0,2 dla MON i RON, zgodnie z EN 228:2008.

(11)  Paliwo może zawierać inhibitory utleniania i dezaktywatory metalu normalnie wykorzystywane do stabilizowania strumieni benzyny w rafineriach, ale nie można dodawać do niego detergentów/dodatków dyspersyjnych ani olejów rozpuszczalnikowych.

(12)  Etanol spełniający wymogi specyfikacji EN 15376 jest jedynym związkiem tlenowym, który należy celowo dodać do paliwa wzorcowego.

(13)  Należy podać rzeczywistą zawartość siarki w paliwie wykorzystywanym do badania typu 1.

(14)  Do tego paliwa wzorcowego nie należy celowo dodawać związków zawierających fosfor, żelazo, mangan lub ołów.

(15)  Zawartość etanolu i odpowiednia zawartość tlenu mogą wynosić zero dla silników kategorii SMB zależnie od decyzji producenta. W tym przypadku wszelkie badania rodziny silników lub typu silnika, jeżeli nie należy on do żadnej rodziny, należy przeprowadzać z zastosowaniem benzyny o zerowej zawartości etanolu.

(16)  Wartości podane w specyfikacjach są „wartościami rzeczywistymi”. W celu ustalenia ich wartości granicznych zastosowano warunki normy ISO 4259 „Przetwory naftowe — Wyznaczanie i stosowanie precyzji metod badania”, a dla określenia wartości minimalnej wzięto pod uwagę minimalną dodatnią różnicę 2R; przy ustalaniu wartości maksymalnych i minimalnych została przyjęta minimalna różnica 4R (R = odtwarzalność). Niezależnie od tych zasad, których zastosowanie jest niezbędne z przyczyn technicznych, producent paliwa musi jednak dążyć do osiągnięcia wartości zero, w przypadku gdy ustalona maksymalna wartość wynosi 2R, oraz do osiągnięcia średniej wartości w przypadku gdy podana jest minimalna i maksymalna wartość graniczna. W razie zaistnienia konieczności ustalenia, czy paliwo odpowiada wymogom specyfikacji, należy stosować przepisy normy ISO 4259.

(17)  Należy podać rzeczywistą zawartość siarki w paliwie wykorzystanym do badania emisji.

(18)  Etanol spełniający wymogi specyfikacji EN 15376 jest jedynym związkiem tlenowym, który należy celowo dodać do paliwa wzorcowego.

(19)  Zawartość benzyny bezołowiowej można określić jako 100 minus suma procentowej zawartości wody, alkoholi, MTBE i ETBE.

(20)  Do tego paliwa wzorcowego nie należy celowo dodawać związków zawierających fosfor, żelazo, mangan lub ołów.

(21)  Resztę rozumie się w następujący sposób: reszta = 100 – C3 – <C3 – >C4.

(22)  Dokładne ustalenie obecności materiałów korodujących przy zastosowaniu tej metody może okazać się niemożliwe, jeżeli próbka zawiera inhibitory korozji lub inne substancje chemiczne zmniejszające działanie korozyjne próbki na pasku miedzianym. W związku z tym zakazuje się dodawania takich związków wyłącznie dla zakłócenia metody badania.

(23)  Na żądanie producenta silnika w celu przeprowadzenia badań homologacji typu można zastosować wyższą motorową liczbę oktanową.

(24)  Gazy obojętne + C2+.

(25)  Wartość tę należy wyznaczyć w warunkach normalnych (293,2 K (20 °C) i 101,3 kPa).

(26)  Gazy obojętne (inne niż N2) + C2+ C2+.

(27)  Wartość tę ustala się w temperaturze 293,2 K (20 °C) i przy ciśnieniu 101,3 kPa.

(28)  Gazy obojętne (inne niż N2) + C2+ C2+.

(29)  Wartość tę ustala się w temperaturze 293,2 K (20 °C) i przy ciśnieniu 101,3 kPa.

(30)  Gazy obojętne (inne niż N2) + C2 + C2+.

(31)  Wartość tę ustala się w temperaturze 293,2 K (20 °C) i przy ciśnieniu 101,3 kPa.

(32)  Wartość tę ustala się w temperaturze 273,2 K (0 °C) i przy ciśnieniu 101,3 kPa.

(33)  Nie wymaga się badania silnika podczas zasilania mieszanką gazów o liczbie metanowej (MN) mniejszej niż 70. W przypadku gdy wymagany Sλ dla GR skutkowałby MN mniejszą niż 70, wartość Sλ dla GR można dostosować w razie potrzeby do momentu osiągnięcia wartości MN wynoszącej co najmniej 70.

DODATEK A.1

DODATKOWE WYMOGI DOTYCZĄCE PRZEPROWADZANIA BADAŃ SILNIKA Z ZASTOSOWANIEM GAZOWYCH PALIW WZORCOWYCH SKŁADAJĄCYCH SIĘ Z GAZU Z GAZOCIĄGU Z DOMIESZKĄ INNYCH GAZÓW

A.1.1.   METODA ANALIZY GAZÓW I POMIAR PRZEPŁYWU GAZÓW

A.1.1.1.   Do celów niniejszego dodatku, jeżeli jest to wymagane, skład gazu należy określić za pomocą analizy gazu z zastosowaniem chromatografii gazowej zgodnie z EN ISO 6974 lub za pomocą alternatywnej techniki, która pozwoli osiągnąć podobny poziom dokładności i powtarzalności.

A.1.1.2.   Do celów niniejszego dodatku, jeżeli jest to wymagane, pomiaru gazu należy dokonać z zastosowaniem przepływomierza opartego na masie.

A.1.2.   ANALIZA I NATĘŻENIE PRZEPŁYWU DOPROWADZANEJ DOSTAWY GAZU UŻYTKOWEGO

A.1.2.1.   Należy dokonać analizy składu dostarczonego gazu użytkowego przed analizą systemu mieszania domieszki.

A.1.2.2.   Należy dokonać pomiaru natężenia przepływu gazu użytkowego doprowadzanego do systemu mieszania domieszki.

A.1.3.   ANALIZA I NATĘŻENIE PRZEPŁYWU DOMIESZKI

A.1.3.1.   Jeżeli mające zastosowanie świadectwo analizy dla domieszki (na przykład wydane przez dostawcę gazu) jest dostępne, świadectwo to może stanowić źródło informacji na temat składu tej domieszki. W takim przypadku analiza składu tej domieszki na miejscu jest dozwolona, lecz nie jest wymagana.

A.1.3.2.   Jeżeli świadectwo analizy dla domieszki nie jest dostępne, należy dokonać analizy składu tej domieszki.

A.1.3.3.   Należy dokonać pomiaru natężenia przepływu każdej domieszki doprowadzanej do systemu mieszania domieszki.

A.1.4.   ANALIZA GAZU ZMIESZANEGO

A.1.4.1.   Dodatkowo lub alternatywnie do analizy wymaganej w pkt A.1.2.1 i A.1.3.1 zezwala się na przeprowadzenie analizy składu gazu dostarczanego do silnika po opuszczeniu systemu mieszania domieszki, lecz analiza ta nie jest wymagana.

A.1.5.   OBLICZANIE Sλ I MN GAZU ZMIESZANEGO

A.1.5.1.   Do obliczenia MN zgodnie z EN 16726:2015 należy zastosować wyniki analizy gazu zgodnie z pkt A.1.2.1, A.1.3.1 lub A.1.3.2 oraz, w stosownych przypadkach, A.1.4.1, wraz z przepływem masowym gazu zmierzonym zgodnie z pkt A.1.2.2 i A.1.3.3. Do obliczenia Sλ zgodnie z procedurą określoną w dodatku A.2 do niniejszego załącznika należy wykorzystać ten sam zestaw danych.

A.1.6.   KONTROLA I WERYFIKACJA MIESZANKI GAZÓW PODCZAS BADANIA

A.1.6.1   Podczas badania należy przeprowadzić kontrolę i weryfikację mieszanki gazów z zastosowaniem układu kontroli o obiegu otwartym lub zamkniętym.

A.1.6.2   Układ kontroli mieszanki o obiegu otwartym

A.1.6.2.1   W takim przypadku analizy gazu, pomiary przepływu i obliczenia, o których mowa w pkt A.1.1, A.1.2, A.1.3 i A.1.4, należy przeprowadzić przed badaniem emisji.

A.1.6.2.2   Należy określić proporcję gazu użytkowego i domieszki (domieszek) w celu zapewnienia, aby wartość Sλ mieściła się w dozwolonym zakresie dla odpowiedniego paliwa wzorcowego w tabeli A.7-1.

A.1.6.2.3   Określone względne proporcje należy zachować przez całe badanie silnika. Aby zachować względne proporcje, zezwala się na dostosowanie poszczególnych wartości natężenia przepływu.

A.1.6.2.4   Jeżeli zakończono badanie silnika, należy powtórzyć analizę gazu, pomiary przepływu i obliczenia określone w pkt A.1.2, A.1.3, A.1.4 i A.1.5. Aby badanie można było uznać za ważne, wartość Sλ musi mieścić się w określonym zakresie dla odpowiedniego paliwa wzorcowego przedstawionym w tabeli A.7-1.

A.1.6.3   Układ kontroli mieszanki o obiegu zamkniętym

A.1.6.3.1   W takim przypadku analizy składu gazu, pomiary przepływu i obliczenia określone w pkt A.1.2, A.1.3, A.1.4 i A.1.5 należy dokonać w odstępach czasu podczas badania emisji. Odstępy czasu należy ustalić z uwzględnieniem wydajności w zakresie częstotliwości chromatografu gazowego i odpowiedniego systemu obliczeniowego.

A.1.6.3.2   W celu dostosowania względnych proporcji gazu użytkowego i domieszki, aby utrzymać wartość Sλ w zakresie określonym w tabeli A.7-1 dla danego paliwa wzorcowego, należy zastosować wyniki okresowych pomiarów i obliczeń. Częstotliwość dostosowań nie może przekraczać częstotliwości pomiaru.

A.1.6.3.3   Aby badanie można było uznać za ważne, wartość Sλ musi mieścić się w zakresie określonym w tabeli A.7-1 dla danego paliwa wzorcowego w przypadku co najmniej 90 % punktów pomiarowych.

DODATEK A.2

OBLICZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZMIANY λ (Sλ)

A.2.1.   OBLICZENIA

Współczynnik zmiany λ (Sλ) (1) oblicza się za pomocą równania (A.7-1):

Formula

(A.7-1)

gdzie:

Sλ

=

współczynnik zmiany λ

Inert%

=

procentowy udział objętościowy gazów obojętnych w paliwie (tzn. N2, CO2, He itp.);

Formula

=

procentowy udział objętościowy pierwotnego tlenu w paliwie;

n oraz m

=

dotyczą uśrednionej wartości CnHm wyrażającej zawartość węglowodorów w paliwie, tj.:

Formula

(A.7-2)

Formula

(A.7-3)

gdzie:

CH4 %

=

procentowy udział objętościowy metanu w paliwie;

CH2 %

=

procentowy udział objętościowy wszystkich węglowodorów C2 (np.: C2H6, C2H4 itp.) w paliwie;

CH3 %

=

procentowy udział objętościowy wszystkich węglowodorów C3 (np.: C3H8, C3H6 itp.) w paliwie;

C4 %

=

procentowy udział objętościowy wszystkich węglowodorów C4 (np.: C4H10, C4H8 itp.) w paliwie;

CH5 %

=

procentowy udział objętościowy wszystkich węglowodorów C5 (np.: C5H12, C5H10 itp.) w paliwie;

diluent %

=

procentowy udział objętościowy gazów rozcieńczających w paliwie (np.: O2*, N2, CO2, He itp.).

A.2.2.   PRZYKŁADY OBLICZANIA WSPÓŁCZYNNIKA ZMIANY λ, Sλ:

Przykład 1: G25: CH4 % = 86 %, N2 % = 14 % (objętościowo)

Formula

Formula

Formula

Przykład 2: GR: CH4 % = 87 %, C2H6 % = 13 % (obj.)

Formula

Formula

Formula

Przykład 3: CH4 % = 89 %, C2H6 % = 4,5 %, C3H8 % = 2,3 %, C6H14 % = 0,2 %, O2 % = 0,6 %, N2 % = 4 %

Formula

Formula

Formula

Alternatywnie do powyższych równań wartość Sλ można obliczyć na podstawie stosunku stechiometrycznego zapotrzebowania na powietrze czystego metanu do stechiometrycznego zapotrzebowania na powietrze mieszanki paliw dostarczanej do silnika, jak określono poniżej.

Współczynnik zmiany lambda (Sλ) wyraża zapotrzebowanie na tlen wszelkich mieszanek paliwa w odniesieniu do zapotrzebowania na tlen czystego metanu. Zapotrzebowanie na tlen oznacza ilość tlenu potrzebną do utlenienia metanu w składzie stechiometrycznym składników reakcji odpowiadających produktom spalania zupełnego (tj. dwutlenku węgla i wody).

W przypadku spalania czystego metanu reakcja przebiega w sposób przedstawiony w równaniu (A.7-4):

1 × CH 4 + 2 × O 2 → 1 × CO 2 + 2 × H 2 O

(A.7-4)

W tym przypadku stosunek cząsteczek w składzie stechiometrycznym składników reakcji wynosi dokładnie 2:

Formula

gdzie:

nO2

=

liczba cząsteczek tlenu

nCH4

=

liczba cząsteczek metanu

Zapotrzebowanie tlenu na czysty metan wynosi zatem:

nO 2 = 2 · nCH 4 o wartości referencyjnej [nCH4 ] = 1 kmol

Wartość Sλ można określić na podstawie stosunku składu stechiometrycznego powietrza i metanu do stosunku składu stechiometrycznego powietrza i mieszanki paliw dostarczanej do silnika, jak określono w równaniu (A.7-5):

Formula

(A.7-5)

gdzie:

nblend

=

liczba cząsteczek mieszanki paliw

(nO 2) blend

=

stosunek cząsteczek w składzie stechiometrycznym tlenu i mieszanki paliw dostarczanej do silnika

Ponieważ powietrze zawiera 21 % tlenu, stechiometryczne zapotrzebowanie na tlen Lst wszelkich paliw oblicza się za pomocą równania (A.7-6):

Formula

(A.7-6)

gdzie:

Lst,fuel

=

stechiometryczne zapotrzebowanie paliwa na powietrze

nO 2, fuel

=

stechiometryczne zapotrzebowanie paliwa na tlen

W rezultacie wartość Sλ można również określić na podstawie stosunku składu stechiometrycznego powietrza i metanu do stosunku składu stechiometrycznego powietrza i mieszanki paliw dostarczanej do silnika, tj. stosunku stechiometrycznego zapotrzebowania metanu na powietrze do stosunku stechiometrycznego zapotrzebowania na powietrze mieszanki paliw dostarczanej do silnika, jak określono w równaniu (A.7-7):

Formula

(A.7-7)

Do wyrażenia współczynnika zmiany lambda można zatem zastosować wszelkie obliczenia, w których określono stechiometryczne zapotrzebowanie na paliwo.

(1)  Stoichiometric Air/Fuel ratios of automotive fuels – SAE J1829, czerwiec 1987. John B. Heywood, Internal combustion engine fundamentals, McGraw-Hill, 1988, Rozdział 3.4 „Combustion stoichiometry” (s. 68–72).

III Inne akty

EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY

14.3.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 72/137

DECYZJA DELEGOWANA URZĘDU NADZORU EFTA

NR 090/18/COL

z dnia 11 października 2018 r.

zmieniająca wykaz zawarty w rozdziale I część 1.2 pkt 39 w załączniku I do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym to wykazie wymieniono punkty kontroli granicznej w Islandii i Norwegii zatwierdzone do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich, oraz uchylająca decyzję Urzędu Nadzoru EFTA nr 111/15/COL [2019/406]

URZĄD NADZORU EFTA,

uwzględniając pkt 5 lit. b) części wprowadzającej rozdziału I załącznika I do Porozumienia EOG,

uwzględniając akt, o którym mowa w rozdziale I część 1.1 pkt 4 w załączniku I do Porozumienia EOG (dyrektywa Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (1)), zmieniony i dostosowany do Porozumienia EOG za pomocą dostosowań sektorowych, o których mowa w załączniku I do wspomnianego porozumienia, w szczególności jego art. 6 ust. 2,

uwzględniając akt, o którym mowa w rozdziale I część 1.2 pkt 111 w załączniku I do Porozumienia EOG (decyzja Komisji 2001/812/WE z dnia 21 listopada 2001 r. ustanawiająca wymogi dla zatwierdzenia urzędów kontroli granicznej odpowiedzialnych za kontrolę weterynaryjną produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (2)), wraz z wprowadzonymi do niego zmianami, w szczególności jego art. 3 ust. 5,

dostosowany do Porozumienia EOG za pomocą pkt 4 lit. d) protokołu 1 do Porozumienia EOG oraz art. 1 ust. 2 i art. 3 protokołu 1 do porozumienia o nadzorze i Trybunale,

a także mając na uwadze, co następuje:

Pismem z dnia 27 kwietnia 2018 r. (nr ref.: 911402, nr ref. IS: Mast 18041079) Islandzki Urząd Żywności i Weterynarii (MAST) poinformował Urząd o zbliżającym się zamknięciu punktu kontroli granicznej Ísafjörður (IS ISA l). W związku z tym MAST złożył wniosek o wykreślenie tego punktu kontroli granicznej z wykazów punktów kontroli granicznej w Islandii i Norwegii zatwierdzonych do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich.

Zgodnie z dyrektywą 97/78/WE Urząd sporządza i publikuje wykaz zatwierdzonych punktów kontroli granicznej, który może być później zmieniany albo uzupełniany, tak by uwzględniał zmiany w wykazach krajowych. Obecny wykaz zatwierdzonych punktów kontroli granicznej został przyjęty przez Urząd w dniu 31 marca 2015 r. decyzją nr 111/15/COL.

W związku z powyższym Urząd jest zobowiązany dokonać zmian w wykazie punktów kontroli granicznej w Islandii i Norwegii oraz opublikować nowy wykaz zawierający zmianę dotyczącą punktu kontroli granicznej Ísafjörður.

Decyzją nr 066/18/COL (Doc No 915087) Urząd skierował sprawę do Komitetu EFTA ds. Weterynaryjnych i Fitosanitarnych, wspomagającego Urząd Nadzoru EFTA. Komitet jednogłośnie zatwierdził proponowaną zmianę w wykazie. Projekt środków jest zatem zgodny z opinią Komitetu.

Zgodnie z pkt 6 decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 494/13/COL z dnia 11 grudnia 2013 r. członek kolegium odpowiedzialny za sprawy weterynaryjne i fitosanitarne jest upoważniony do przyjmowania projektów środków zmieniających wykaz punktów kontroli granicznej w państwach EFTA, zatwierdzonych do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich, jeżeli te projekty środków są zgodne z opinią Komitetu EFTA ds. Weterynaryjnych i Fitosanitarnych, wspomagającego Urząd Nadzoru EFTA,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

1.

 Punkt kontroli granicznej Ísafjörður (IS ISA 1) zostaje wykreślony z wykazu zawartego w rozdziale I część 1.2 pkt 39 w załączniku I do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym to wykazie wymieniono punkty kontroli granicznej w Islandii i Norwegii zatwierdzone do przeprowadzania kontroli weterynaryjnej żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego z państw trzecich.

2.

 Właściwe organy krajowe prowadzą kontrole weterynaryjne żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego przywożonych do Islandii i Norwegii z państw trzecich w punktach kontroli granicznej wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji.

3.

 Niniejszym uchyla się decyzję Urzędu Nadzoru EFTA nr 111/15/COL z dnia 31 marca 2015 r.

4.

 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej podpisania.

5.

 Niniejsza decyzja jest skierowana do Islandii i Norwegii.

6.

 Niniejsza decyzja jest autentyczna w języku angielskim.

 

W imieniu Urzędu Nadzoru EFTA, działającego na mocy decyzji w sprawie przekazania uprawnień nr 494/13/COL

Högni S. KRISTJÁNSSON

Odpowiedzialny członek Kolegium

Za Carstena ZATSCHLERA

Zatwierdzający jako dyrektor ds. prawnych i wykonawczych

(1)  Dz.U. L 24 z 30.1.1998, s. 9.

(2)  Dz.U. L 306 z 23.11.2001, s. 28.

ZAŁĄCZNIK

WYKAZ ZATWIERDZONYCH PUNKTÓW KONTROLI GRANICZNEJ

Państwo: Islandia

1

2

3

4

5

6

Akureyri

IS AKU1

P

 

HC-T(1)(2)(3), NHC(16)

 

Hafnarfjörður

IS HAF 1

P

 

HC(1)(2)(3), NHC-NT (2)(6)(16)

 

Port lotniczy Keflavík

IS KEF 4

A

 

HC(2), NHC(2)

O(15)

Reykjavík Eimskip

IS REY 1a

P

 

HC(2), NHC(2)

 

Reykjavík Samskip

IS REY 1b

P

 

HC-T(FR)(1)(2)(3), HC-NT(1)(2)(3), NHC-NT(2)(6)(16)

 

Þorlákshöfn

IS THH1

P

 

HC-T(FR)(1)(2)(3), HC-NT(6), NHC-NT(6)

 

Państwo: Norwegia

1

2

3

4

5

6

T. Borg

NO BRG 1

P

 

HC(2), NHC(2)

E(7)

Båtsfjord

NO BJF 1

P

 

HC-T(FR)(1)(2)(3), HC-NT(1)(2)(3)

 

Egersund

NO EGE 1

P

 

HC-NT(6), NHC-NT(6)(16)

 

Hammerfest

NO HFT 1

P

Rypefjord

HC-T(FR)(1)(2)(3), HC-NT(1)(2)(3)

 

Honningsvåg

NO HVG 1

P

Honningsvåg

HC-T(FR)(1)(2)(3)

 

Kirkenes

NO KKN 1

P

 

HC-T(FR)(1)(2)(3), HC-NT(1)(2)(3)

 

Kristiansund

NO KSU 1

P

Kristiansund

HC-T(FR)(1)(2)(3), NHC-T(FR)(2)(3), HC-NT(6), NHC-NT(6)

 

Larvik

NO LAR 1

P

 

HC(2)

 

Måløy

NO MAY 1

P

Gotteberg

HC-T(FR)(1)(2)(3), NHC-T(FR)(2)(3)

 

Oslo

NO OSL 1

P

 

HC(2), NHC(2)

 

Oslo

NO OSL 4

A

 

HC(2), NHC(2)

U,E,O

Sortland

NO SLX 1

P

Sortland

HC-T(FR)(1)(2)(3)

 

Storskog

NO STS 3

R

 

HC, NHC

U,E,O

Tromsø

NO TOS 1

P

Bukta

HC-T(FR)(1)(2)(3)

 

Solstrand

HC-T(FR)(1)(2)(3)

 

Ålesund

NO AES 1

P

Breivika

HC-T(FR)(1)(2)(3), NHC-T(FR)(2)(3)

 

Skutvik

HC-T(1)(2)(3), HC-NT(6), NHC-T(FR)(2)(3), NHC-NT(6)

 

1

=

Nazwa

2

=

Kod TRACES

3

=

Rodzaj

A

=

Port lotniczy

F

=

Kolej

P

=

Port

R

=

Transport drogowy

4

=

Ośrodek kontroli

5

=

Produkty

HC

=

Wszystkie produkty przeznaczone do spożycia przez ludzi

NHC

=

Pozostałe produkty

NT

=

Produkty niewymagające przechowywania w obniżonej temperaturze

T

=

Produkty wymagające przechowywania w obniżonej temperaturze

T(FR)

=

Produkty mrożone

T(CH)

=

Produkty chłodzone

6

=

Zwierzęta żywe

U

=

Zwierzęta kopytne: bydło, świnie, owce, kozy, dzikie i domowe zwierzęta nieparzystokopytne

E

=

Konie i koniowate określone w dyrektywie Rady 90/426/EWG

O

=

Inne zwierzęta

5-6

=

Uwagi specjalne

(1)

=

Kontrola zgodna z wymogami decyzji Komisji 93/352/EWG podjętej w związku z wykonaniem art. 19 ust. 3 dyrektywy Rady 97/78/WE

(2)

=

Tylko produkty pakowane

(3)

=

Tylko produkty rybne

(4)

=

Tylko białka zwierzęce

(5)

=

Tylko wełna, skóry i skórki

(6)

=

Tylko płynne tłuszcze, oleje i oleje rybne

(7)

=

Kuce islandzkie (tylko od kwietnia do października)

(8)

=

Tylko koniowate

(9)

=

Tylko ryby tropikalne

(10)

=

Tylko koty, psy, gryzonie, zajęczaki, żywe ryby, gady i ptaki inne niż bezgrzebieniowe

(11)

=

Tylko pasza luzem

(12)

=

Dla (U) w przypadku nieparzystokopytnych tylko przeznaczone do zoo; oraz przy (O) tylko jednodniowe kurczęta, ryby, psy, koty, owady i inne zwierzęta przeznaczone do zoo

(13)

=

Nagylak HU: Jest to punkt kontroli granicznej (dla produktów) i przejście (dla żywych zwierząt) na granicy węgiersko-rumuńskiej, podlegający środkom tymczasowym wynegocjowanym i określonym w traktacie akcesyjnym zarówno dla produktów, jak i żywych zwierząt. Zob. decyzja Komisji 2003/630/WE

(14)

=

Przeznaczone do przewozu przez terytorium Wspólnoty Europejskiej przesyłki niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, przewożone do lub pochodzące z Rosji, na podstawie szczególnych procedur przewidzianych w odpowiednich przepisach Wspólnoty

(15)

=

Tylko zwierzęta akwakultury

(16)

=

Tylko mączka rybna

Sprostowania

14.3.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 72/141

Sprostowanie do dyrektywy Komisji (UE) 2015/1480 z dnia 28 sierpnia 2015 r. zmieniającej niektóre załączniki do dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/107/WE i 2008/50/WE ustanawiających przepisy dotyczące metod referencyjnych, zatwierdzania danych i lokalizacji punktów pomiarowych do oceny jakości powietrza

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 226 z dnia 29 sierpnia 2015 r. )

Strona 10, załącznik II pkt 3 lit. a), zmiany do sekcji A załącznika VI do dyrektywy 2008/50/WE:

zamiast:

„3.   Metoda referencyjna pobierania próbek i pomiaru ołowiu – niezmieniona”,

powinno być:

„3.   Metoda referencyjna pobierania próbek i pomiaru ołowiu

Metodę referencyjną pobierania próbek ołowiu opisano w sekcji A pkt 4 niniejszego załącznika. Metodę referencyjną pomiaru ołowiu podano w EN 14902:2005 »Jakość powietrza atmosferycznego – standardowa metoda oznaczania zawartości Pb, Cd, As oraz Ni we frakcji pyłu zawieszonego PM10«.”.

Strona 11, załącznik II pkt 3 lit. a), zmiany do sekcji A załącznika VI do dyrektywy 2008/50/WE:

zamiast:

„6.   Metoda referencyjna pobierania próbek i pomiaru benzenu – niezmieniona”,

powinno być:

„6.   Metoda referencyjna pobierania próbek i pomiaru benzenu

Metodę referencyjną pomiaru benzenu opisano w EN 14662:2005, część 1, 2 i 3 »Jakość powietrza atmosferycznego – standardowa metoda pomiaru stężeń benzenu«.”.

14.3.2019   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 72/141

Sprostowanie do rozporządzenia Rady (UE) 2018/2025 z dnia 17 grudnia 2018 r. ustanawiającego na lata 2019 i 2020 uprawnienia do połowów dla unijnych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębokowodnych

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 325 z dnia 20 grudnia 2018 r. )

Strona 17, tabela dotycząca morlesza bogara (Pagellus bogaraveo):

zamiast:

„Obszar: wody Unii i wody międzynarodowe obszaru 9 (1) (SBR/9-)”,

powinno być:

„Obszar: wody Unii i wody międzynarodowe obszaru 9 (1) (SBR/09-)”.