25.2.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/1

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2019/320

z dnia 12 grudnia 2018 r.

uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE w odniesieniu do stosowania zasadniczych wymagań, o których mowa w art. 3 ust. 3 lit. g) tej dyrektywy, w celu zapewnienia możliwości ustalenia lokalizacji osób dokonujących zgłoszeń alarmowych za pomocą urządzeń przenośnych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych i uchylającą dyrektywę 1999/5/WE (1), w szczególności jej art. 3 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Jak stwierdzono w motywie 14 dyrektywy 2014/53/UE, urządzenia radiowe mogą odgrywać zasadniczą rolę w zapewnianiu dostępu do służb ratunkowych i należy je zatem w stosownych przypadkach projektować w taki sposób, aby były wyposażone w funkcje umożliwiające dostęp do tych służb.

(2)

System utworzony w ramach programu Galileo na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1285/2013 (2) to globalny system nawigacji satelitarnej („GNSS”), którego Unia jest wyłącznym właścicielem i nad którym sprawuje wyłączną kontrolę oraz który dostarcza usługę pozycjonowania o wysokiej dokładności kontrolowaną przez instytucje cywilne. System Galileo można wykorzystywać w połączeniu z innymi GNSS.

(3)	W przyjętej w 2016 r. Strategii kosmicznej dla Europy (3) zapowiedziano zastosowanie środków wprowadzających możliwość korzystania z usług pozycjonowania i nawigacji w ramach Galileo w telefonach komórkowych.

(4)

W swoich konkluzjach z dnia 5 grudnia 2017 r. (4) Rada wspiera rozwój solidnego rynku niższego szczebla zastosowań i usług kosmicznych i podkreśla, że należy wprowadzić odpowiednie środki, w tym w stosownych przypadkach środki regulacyjne, w celu osiągnięcia pełnej zgodności wyrobów sprzedawanych w UE z systemem Galileo oraz zachęcania do wykorzystywania na światowym rynku urządzeń przystosowanych do obsługi Galileo.

(5)

W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/22/WE (5) przewiduje się wdrożenie możliwości korzystania z jednego europejskiego numeru alarmowego („112”) w całej Unii i nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, aby przedsiębiorstwa świadczące użytkownikom końcowym usługi łączności elektronicznej polegające na inicjowaniu wywołań numeru lub numerów istniejących w krajowym planie numeracji udostępniały informacje o lokalizacji osoby wykonującej połączenie organom zajmującym się wywołaniami alarmowymi co najmniej w przypadku jednolitego europejskiego numeru alarmowego „112”.

(6)	Doręczne telefony komórkowe posiadające zaawansowane możliwości obliczeniowe („urządzenia przenośne”) stanowią kategorię telekomunikacyjnych urządzeń radiowych najczęściej wykorzystywaną w Unii do wykonywania połączeń z jednolitym europejskim numerem alarmowym „112”.

(7)

Poziom dokładności lokalizacji urządzenia radiowego nawiązującego połączenie ze służbami ratunkowymi odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu, aby wymagany dostęp do tych służb był skuteczny. Obecnie lokalizację osób dokonujących zgłoszeń alarmowych za pomocą urządzeń przenośnych ustala się, korzystając z identyfikatora komórki, który określa się na podstawie zasięgu masztu GSM obsługującego dane urządzenie przenośne. Zasięg masztu GSM jest różny i wynosi od 100 metrów do kilku kilometrów. W niektórych przypadkach, w szczególności w górach, miastach i dużych budynkach, może to prowadzić do poważnych błędów w pozycjonowaniu osób wykonujących połączenia alarmowe.

(8)

Identyfikacja lokalizacji osoby wykonującej połączenie oparta na identyfikatorze komórki uzupełnionym o informacje uzyskane za pomocą Wi-Fi i GNSS umożliwia dużo dokładniejszą lokalizację osoby wykonującej połączenie i pozwala na szybsze i efektywniejsze przeprowadzenie działań ratunkowych, jak również na optymalizację zasobów.

(9)	Rozwiązania w zakresie ustalania lokalizacji osoby wykonującej połączenie, których podstawę stanowi GNSS, wdrożono już w ośmiu państwach członkowskich i niektórych państwach trzecich.

(10)	W odniesieniu do systemów pokładowych eCall opartych na numerze 112 w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/758 (6) zawarto już wymóg, aby odbiorniki będące częścią tych systemów były kompatybilne z usługami pozycjonowania w systemach Galileo i EGNOS.

(11)

Z przedstawionych względów urządzenia przenośne powinny również zaliczać się do kategorii urządzeń radiowych wyposażonych w funkcje, które zapewniają dostęp do służb ratunkowych, o których mowa w art. 3 ust. 3 lit. g) dyrektywy 2014/53/UE. Nowe urządzenia przenośne muszą mieć możliwość udostępnienia w trakcie zgłoszeń alarmowych informacji dotyczących lokalizacji uzyskanych za pomocą Wi-Fi i GNSS, a funkcja ustalania lokalizacji musi być kompatybilna z usługami świadczonymi w ramach programu Galileo i z musi nimi współdziałać.

(12)

Dyrektywa 2014/53/UE ogranicza się do określenia zasadniczych wymagań. Aby ułatwić ocenę zgodności z tymi wymogami, w dyrektywie przewidziano domniemanie zgodności w odniesieniu do urządzeń radiowych, które spełniają dobrowolne normy zharmonizowane, przyjęte zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 (7) w celu określenia specyfikacji technicznych tych wymagań.

(13)	Komisja zwróciła się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CENELEC) oraz Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych (ETSI) do sporządzenia – w ramach wsparcia wdrażania art. 3 dyrektywy 2014/53/UE – norm zharmonizowanych dotyczących urządzeń radiowych (M/536) (8).

(14)

Należy zapewnić podmiotom gospodarczym wystarczająco dużo czasu, aby mogły wprowadzić niezbędne dostosowania urządzeń przenośnych, które zamierzają wprowadzić do obrotu. Żaden przepis niniejszego rozporządzenia nie powinien być interpretowany jako uniemożliwiający podmiotom gospodarczym przestrzeganie go od dnia wejścia w życie.

(15)

Podczas prac przygotowawczych nad środkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu Komisja przeprowadziła stosowne konsultacje, również z ekspertami, i skonsultowała się z grupą ekspertów ds. polityki kosmicznej na posiedzeniach grupy, które odbyły się w dniach 14 listopada 2017 r. i 14 marca 2018 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Zasadnicze wymagania określone w art. 3 ust. 3 lit. g) dyrektywy 2014/53/UE mają zastosowanie do doręcznych telefonów komórkowych wyposażonych w funkcje zbliżone do funkcji komputera pod względem możliwości przetwarzania i przechowywania danych.

2. Zachowanie zgodności z ust. 1 zapewnia się za pomocą rozwiązań technicznych umożliwiających odbieranie i przetwarzanie danych przesyłanych za pośrednictwem Wi-Fi oraz danych pochodzących z globalnych systemów nawigacji satelitarnej kompatybilnych i interoperacyjnych co najmniej z systemem Galileo, o którym mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1285/2013, oraz umożliwiających udostępnianie tych danych w celu ich przekazania w trakcie zgłoszeń alarmowych.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Rozporządzenie stosuje się od dnia 17 marca 2022 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 grudnia 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 153 z 22.5.2014, s. 62.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1285/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie realizacji i eksploatacji europejskich systemów nawigacji satelitarnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 876/2002 i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 683/2008 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 1).

(3) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Strategia kosmiczna dla Europy (COM (2016) 705 final).

(4) Konkluzje Rady z dnia 5 grudnia 2017 r. pt. „Przegląd śródokresowy programów Galileo i EGNOS oraz przegląd działania Agencji Europejskiego GNSS”, 15435/17.

(5) Dyrektywa 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej) (Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 51).

(6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/758 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie wymagań dotyczących homologacji typu na potrzeby wdrożenia systemu pokładowego eCall opartego na numerze alarmowym 112 oraz zmiany dyrektywy 2007/46/WE (Dz.U. L 123 z 19.5.2015, s. 77).

(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12).

(8) Decyzja wykonawcza Komisji C(2015) 5376 final z dnia 4 sierpnia 2015 r. dotycząca wniosku o standaryzację do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki oraz do Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych w odniesieniu do urządzeń radiowych do celów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE.

25.2.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/4

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/321

z dnia 18 lutego 2019 r.

dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej i uchylające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1232

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (UE) nr 952/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (1), a w szczególności jego art. 57 ust. 4 i art. 58 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (2), konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji niektórych towarów.

(2)	Na podstawie rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/1232 (3) artykuł wykonany z żeliwa sferoidalnego (żeliwa ciągliwego, EN-GJS-500-7) został sklasyfikowany do kodu CN 7325 99 10 jako pozostałe odlewane artykuły z żeliwa ciągliwego.

(3)	Klasyfikacja w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2017/1232 była oparta na notach wyjaśniających do Nomenklatury scalonej do kodu CN 7307 19 10, które definiują żeliwo ciągliwe; zgodnie z tymi notami wyrażenie „ciągliwe” obejmuje żeliwo sferoidalne.

(4)	W sprawach połączonych C-397/17 i C-398/17 Profit Europe (4) Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że łączniki rur lub przewodów rurowych, odlewane z żeliwa sferoidalnego, muszą być klasyfikowane do podpozycji CN 7307 19 90.

(5)

Trybunał Sprawiedliwości oparł swoją decyzję na ustaleniach, że żeliwo sferoidalne i żeliwo ciągliwe różnią się pod kątem składu i metody produkcji i że nawet jeśli żeliwo sferoidalne wykazuje podobne właściwości do właściwości żeliwa ciągliwego (EN-GJM), stanowi ono oddzielną kategorię w klasyfikacji żeliwa (EN-GJS).

(6)

W swoim wyroku Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że w tym kontekście wspomniane noty wyjaśniające – w zakresie, w jakim wskazują, że „wyrażenie »ciągliwe« obejmuje również żeliwo sferoidalne”, skutkują rozszerzeniem definicji „żeliwa ciągliwego” na inną kategorię żeliwa i dlatego należy je odrzucić.

(7)

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości ma zastosowanie przez analogię do produktu objętego rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1232, ponieważ produkt ten odpowiada normie EN-GJS-500-7, a jego klasyfikacja jako produkt z żeliwa ciągliwego była oparta na treści not wyjaśniających do Nomenklatury scalonej dotyczących kodu CN 7307 19 10 CN, które zdaniem Trybunału Sprawiedliwości zmieniają zakres podpozycji CN 7307 19 10.

(8)	Klasyfikacja artykułu objętego rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1232 nie jest zatem zgodna z ustaleniami Trybunału Sprawiedliwości zawartymi w wyroku w sprawach połączonych C-397/17 i C-398/17.

(9)	Należy zatem uchylić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1232 i zastąpić je nowym rozporządzeniem.

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2 tej tabeli.

Artykuł 2

Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1232 traci moc.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 lutego 2019 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

Stephen QUEST

Dyrektor Generalny

Dyrekcja Generalna ds. Podatków i Unii Celnej

(1) Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.

(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/1232 z dnia 3 lipca 2017 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej (Dz.U. L 177 z 8.7.2017, s. 23).

(4) Wyrok z dnia 12 lipca 2018 r., Profit Europe, C-397/17 i C 398/17, EU:C:2018:564.

ZAŁĄCZNIK

Opis towarów

Klasyfikacja

(kod CN)

Uzasadnienie

(1)

(2)

(3)

Okrągły artykuł o średnicy w przybliżeniu 500 mm oraz masie w przybliżeniu 23 kg. Wykonany jest on z żeliwa z grafitem kulkowym (żeliwa sferoidalnego, EN-GJS-500-7). Artykuł jest pomalowany czarnym bitumem w celu zabezpieczenia przed korozją.

Artykuł jest certyfikowany zgodnie z normą EN 124 (zwieńczenia wpustów i studzienek kanalizacyjnych do nawierzchni dla ruchu pieszego i kołowego) oraz jest stosowany jako właz kanałowy (na przykład do kanalizacji deszczowej).

Zobacz ilustracja (1).

7325 99 90

Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1 i 6 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej oraz brzmienie kodów CN 7325 , 7325 99 i 7325 99 90 .

Wyklucza się klasyfikację artykułu do kodu CN 7325 10 00 jako inne odlewane artykuły z żeliwa nieciągliwego, jako że żeliwo nieciągliwe nie podlega odkształceniom pod wpływem naprężania ściskającego, podczas gdy żeliwo sferoidalne podlega odkształceniom pod wpływem naprężania rozciągającego, a także – do pewnego stopnia – pod wpływem naprężania ściskającego. W związku z powyższym nie można uznać żeliwa sferoidalnego za żeliwo nieciągliwe (zob. przez analogię do wyroku z dnia 12 lipca 2018 r., Profit Europe, sprawy połączone C-397/17 i C-398/17, EU:C:2018:564).

Wyklucza się również klasyfikację artykułu do kodu CN 7325 99 10 jako pozostałe odlewane artykuły z żeliwa ciągliwego, ponieważ żeliwo sferoidalne oraz żeliwo ciągliwe różnią się pod względem składu i metody ich produkcji. Nawet jeżeli żeliwo sferoidalne wykazuje podobne właściwości do właściwości żeliwa ciągliwego (EN-GJM), stanowi ono oddzielną kategorię (EN-GJS) (zob. przez analogię do wyroku z dnia 12 lipca 2018 r., Profit Europe, sprawy połączone C-397/17 i C-398/17).

Artykuł należy klasyfikować zatem do kodu CN 7325 99 90 jako „pozostałe odlewane artykuły z żeliwa”.

(1) Ilustracja ma charakter wyłącznie informacyjny.

25.2.2019

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 55/7

DECYZJA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) 2019/322

z dnia 31 stycznia 2019 r.

w sprawie przekazania uprawnień do przyjmowania decyzji dotyczących uprawnień nadzorczych przyznanych na mocy prawa krajowego (EBC/2019/4)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (1), w szczególności art. 4 ust. 1 lit. d) i e), art. 4 ust. 3 i art. 9 ust. 1,

uwzględniając decyzję Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2017/933 z dnia 16 listopada 2016 r. w sprawie ogólnych warunków ramowych przekazywania uprawnień decyzyjnych w odniesieniu do instrumentów prawnych związanych z zadaniami nadzorczymi (EBC/2016/40) (2), w szczególności art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Na podstawie art. 6 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 Europejski Bank Centralny (EBC) wykonuje powierzone wyłącznie EBC zadanie nadzorowania instytucji kredytowych w celu zapewnienia spójnego stosowania standardów nadzoru, wspierania stabilności finansowej i zapewnienia równych warunków konkurencji.

(2)	Zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 EBC ma obowiązek stosować wszystkie odpowiednie przepisy prawa Unii, a tam, gdzie na prawo składają się dyrektywy – także przepisy prawa krajowego stanowiące transpozycję tych dyrektyw.

(3)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 w celu wykonywania powierzonych mu zadań EBC posiada wszystkie uprawnienia i obowiązki określone w rozporządzeniu (UE) nr 1024/2013 oraz wszystkie uprawnienia i obowiązki właściwych organów wynikające z odpowiednich przepisów prawa unijnego. Kompetencje EBC obejmują wykonywanie uprawnień nadzorczych przyznanych na mocy prawa krajowego, które nie są wyraźnie przewidziane w prawie Unii, o ile uprawnienia te wchodzą w zakres zadań EBC na podstawie z art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i stanowią podstawę wykonywania przez EBC jego funkcji nadzorczej. EBC, jako właściwy organ, każdego roku ma obowiązek przyjmować znaczną liczbę decyzji związanych z uprawnieniami nadzorczych przyznanymi na mocy prawa krajowego.

(4)

W celu usprawnienia procesu decyzyjnego konieczna jest decyzja w sprawie przekazania uprawnień w związku z przyjmowaniem takich decyzji. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał udzielanie upoważnień za konieczne w celu umożliwienia instytucji, do której należy przyjmowanie znacznej liczby decyzji, wykonywania nałożonych na nią obowiązków. Uznał on także potrzebę zapewnienia efektywności działania organom decyzyjnym za zasadę właściwą każdemu systemowi instytucjonalnemu (3).

(5)	Przekazywanie uprawnień decyzyjnych powinno być ograniczone i proporcjonalne, a zakres delegacji powinien być jasno określony.

(6)

Decyzja (UE) 2017/933 (EBC/2016/40) określa procedurę przyjmowania decyzji w sprawie przekazania uprawnień dotyczących nadzoru oraz osoby, którym uprawnienia decyzyjne mogą być przekazywane. Decyzja ta nie wpływa na wykonywanie przez EBC jego zadań nadzorczych i pozostaje bez uszczerbku dla kompetencji Rady ds. Nadzoru w zakresie przedstawiania Radzie Prezesów finalnych projektów decyzji.

(7)

W przypadku niespełnienia określonych w niniejszej decyzji kryteriów przyjęcia decyzji delegowanej decyzje powinny być przyjmowane zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu wskazaną w art. 26 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i określoną bardziej szczegółowo w art. 13g decyzji EBC/2004/2 (4). Ponadto procedurę opartą na braku sprzeciwu powinno się stosować także w przypadku powzięcia wątpliwości przez kierowników jednostek organizacyjnych co do tego, czy kryteria oceny w odniesieniu do decyzji wynikających z uprawnień krajowych są spełnione z uwagi na złożoność oceny.

(8)

Decyzje nadzorcze EBC mogą być przedmiotem przeglądu administracyjnego zgodnie z art. 24 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 oraz zgodnie z bardziej szczegółowymi postanowieniami zawartymi w decyzji EBC/2014/16 (5). W przypadku takiego przeglądu administracyjnego Rada ds. Nadzoru powinna wziąć pod uwagę opinię Administracyjnej Rady Odwoławczej i przekazać Radzie Prezesów nowy projekt decyzji do przyjęcia zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicje

Użyte w niniejszej decyzji terminy oznaczają:

1) „decyzje wynikające z uprawnień krajowych”– decyzje podejmowane przez EBC w ramach wykonywania uprawnień nadzorczych przyznanych mu na mocy prawa krajowego, które nie są wyraźnie przewidziane w prawie Unii;

2) „nabycie udziału”– nabycie bezpośredniego lub pośredniego udziału reprezentującego kapitał lub prawa głosu w innym podmiocie, w tym w wyniku utworzenia nowego podmiotu, inne niż nabycie znacznego pakietu akcji w rozumieniu art. 22 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (6);

3) „połączenie”– a) operację, w wyniku której co najmniej jedna spółka, po jej rozwiązaniu z przeprowadzeniem postępowania likwidacyjnego lub bez przeprowadzania takiego postępowania, przenosi wszystkie swoje aktywa i pasywa na istniejącą lub nową spółkę w zamian za wyemitowanie na rzecz jej udziałowców/akcjonariuszy papierów wartościowych lub udziałów/akcji reprezentujących kapitał tej istniejącej lub nowej spółki, lub b) każdą transakcję, która stanowi połączenie na mocy właściwego prawa krajowego;

4) „podział”– a) operację, w wyniku której co najmniej jedna spółka dzieli część swoich aktywów i pasywów i tworzy nową spółkę, która wchodzi w posiadanie tych aktywów i pasywów, lub b) każdą transakcję, która stanowi podział na mocy właściwego prawa krajowego;

5) „państwo lub terytorium trzecie”– państwo lub terytorium spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego;

6) „podmiot powiązany”– osobę fizyczną, która jest powiązana z instytucją kredytową lub bliskiego członka rodziny tej osoby, lub też osobę prawną, która jest powiązana z instytucją kredytową, zgodnie z właściwym prawem krajowym;

7) „decyzja SREP”– decyzję, która została przyjętą przez EBC na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 w następstwie corocznego procesu przeglądu i oceny nadzorczej w rozumieniu art. 97 dyrektywy 2013/36/UE;

8) „wskaźnik pokrycia wypływów netto”– wskaźnik zdefiniowany w art. 4 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/61 (7);

9) „równoważne standardy nadzorcze i regulacyjne”– wymogi lub środki nadzorcze i regulacyjne mające zastosowanie w państwie trzecim lub na terytorium trzecim, które są uznawane przez Komisję Europejską za równoważne z wymogami lub środkami stosowanymi w Unii zgodnie z art. 107 ust. 4 i art. 114 ust. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (8). Wykaz odpowiednich państw trzecich i terytoriów trzecich znajduje się w załącznikach I i IV do decyzji wykonawczej Komisji 2014/908/UE (9);

10) „decyzja w sprawie przekazania uprawnień” i „decyzja delegowana”– odpowiednio decyzję w sprawie przekazania uprawnień i decyzję delegowaną w rozumieniu art. 3 pkt 2 i 4 decyzji (UE) 2017/933 (EBC/2016/40);

11) „kierownicy jednostek organizacyjnych”– kierowników jednostek organizacyjnych EBC, którym przekazywane są uprawnienia do przyjmowania decyzji wynikających z uprawnień krajowych;

12) „procedura oparta na braku sprzeciwu”– procedurę określoną w art. 26 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i bardziej szczegółowo opisaną w art. 13g decyzji EBC/2004/2;

13) „decyzja odmowna”– decyzję, na mocy której nie udziela się zezwolenia lub nie udziela się zezwolenia w zakresie w pełni zgodnym z żądaniem istotnego nadzorowanego podmiotu. Decyzję zawierającą postanowienia dodatkowe, takie jak warunki lub zobowiązania, uznaje się za decyzję odmowną, chyba że takie dodatkowe postanowienia: a) zapewniają spełnianie przez nadzorowany podmiot wymogów odpowiednich przepisów prawa krajowego i zostały uzgodnione na piśmie; lub b) stanowią jedynie powtórzenie jednego lub większej liczby obowiązujących wymogów, z którymi dana instytucja ma obowiązek zapewnić zgodność na podstawie postanowień odpowiedniego postanowienia prawa krajowego, lub też określają obowiązek zapewnienia informacji dotyczących spełniania jednego lub większej liczby takich wymogów;

14) „istotny nadzorowany podmiot”– istotny nadzorowany podmiot w rozumieniu art. 2 pkt 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17) (10);

15) „oddział”– oddział w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

16) „przedstawicielstwo”– biuro promujące lub wspierające działalność nadzorowanego podmiotu, nieprowadzące jednak działalności instytucji kredytowej;

17) „usługi wspierające niezwiązane z podstawową działalnością”– usługi administracyjne, obsługę klienta, windykację należności, podpisy elektroniczne lub inne podobne usługi związane z działalnością instytucji kredytowej;

18) „przewodnik EBC”– każdy dokument przyjęty przez Radę Prezesów na wniosek Rady ds. Nadzoru i opublikowany na stronie internetowej EBC, zawierający wskazówki dotyczące interpretacji wymogów prawnych przez EBC.

Artykuł 2

Przedmiot i zakres

1. Niniejsza decyzja określa kryteria przekazywania uprawnień decyzyjnych kierownikom jednostek organizacyjnych EBC w celu przyjmowania decyzji wynikających z uprawnień krajowych.

2. Przekazanie uprawnień decyzyjnych pozostaje bez uszczerbku dla oceny nadzorczej przeprowadzanej w celu przyjmowania decyzji wynikających z uprawnień krajowych.

Artykuł 3

Przekazanie uprawnień do przyjmowania decyzji wynikających z uprawnień krajowych

1. Zgodnie z art. 4 decyzji (UE) 2017/933 (EBC/2016/40) Rada Prezesów niniejszym przekazuje kierownikom jednostek organizacyjnych EBC wyznaczonym przez Zarząd zgodnie z art. 5 tej decyzji uprawnienie do podejmowania decyzji wynikających z uprawnień krajowych w odniesieniu do następujących kwestii: a) nabycia udziałów; b) nabycia aktywów lub pasywów; c) sprzedaży udziałów; d) sprzedaży aktywów lub pasywów; e) połączeń; f) podziałów; g) operacji w państwach trzecich lub na terytoriach trzecich; h) outsourcingu; i) zmian statutów; j) wyznaczania zewnętrznych biegłych rewidentów; k) kredytów dla podmiotów powiązanych.

2. Decyzje wynikające z uprawnień krajowych, o których mowa w ust. 1, przyjmowane są na mocy decyzji delegowanej, jeżeli spełnione są odpowiednie kryteria przyjmowania decyzji delegowanych określone w art. 4–14.

3. Decyzji wynikających z uprawnień krajowych nie przyjmuje się na mocy decyzji delegowanej, gdy na podstawie przepisów krajowych strategiczne środki instytucji kredytowych podlegają zatwierdzeniu przez organy nadzoru lub gdy z uwagi na złożoność oceny wymagają one przyjęcia zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu.

4. Każdorazowo przekazanie uprawnień decyzyjnych odnosi się zarówno do przyjmowania decyzji nadzorczych, jak i do zatwierdzania przez EBC pozytywnych ocen, gdy wydanie decyzji nadzorczej zgodnie prawem krajowym nie jest wymagane.

5. Decyzji odmownych nie przyjmuje się w postaci decyzji delegowanej.

6. W przypadku gdy decyzja nie może być przyjęta w drodze decyzji delegowanej, przyjmuje się ją zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu.

Artykuł 4

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie nabycia udziałów

1. Decyzje w sprawie zatwierdzania nabycia udziałów w instytucjach kredytowych lub instytucjach niekredytowych przez istotny nadzorowany podmiot podejmuje się w drodze decyzji delegowanej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe kryteria:

wpływ nabycia na fundusze własne nabywającego istotnego nadzorowanego podmiotu jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)

w następstwie nabycia jego fundusze własne przekraczają oraz szacuje się, że nadal będą przekraczać, poziom odpowiadający sumie wymogów określonych w art. 92 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wymogu utrzymywania funduszy własnych na poziomie zgodnym z art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, wymogu połączonego bufora w rozumieniu art. 128 pkt 6 dyrektywy 2013/36/UE oraz wytycznych kapitałowych w ramach filaru II określonych w ostatniej dostępnej decyzji SREP; oraz

(ii)	wpływ obniżenia na współczynnik kapitału podstawowego Tier I, współczynnik kapitału Tier I oraz łączny współczynnik kapitałowy jest niższy niż 100 punktów bazowych;

wpływ nabycia na sytuację płynnościową nabywającego istotnego nadzorowanego podmiotu jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)	wskaźnik pokrycia wypływów netto pozostaje na poziomie wyższym niż 110 % i przewyższa wymogi dotyczące płynności określone w ostatniej dostępnej decyzji SREP, jeżeli są one wyższe niż minimalny wymagany wskaźnik pokrycia wypływów netto;

(ii)	na poziomie skonsolidowanym wskaźnik pokrycia wypływów netto nie ulega obniżeniu o więcej niż 50 %;

c)	podmiot docelowy jest zlokalizowany w państwie członkowskim Unii lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub też w państwie trzecim lub na terytorium trzecim o równoważnych standardach nadzorczych i regulacyjnych.

2. Oceny nabycia udziałów dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 5

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie nabycia aktywów lub pasywów

1. Decyzje w sprawie zatwierdzania nabycia aktywów lub pasywów w instytucjach kredytowych lub instytucjach niekredytowych przez istotny nadzorowany podmiot podejmuje się w drodze decyzji delegowanej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe kryteria:

wpływ nabycia na fundusze własne nabywającego istotnego nadzorowanego podmiotu jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)

(ii)	wpływ obniżenia na współczynnik kapitału podstawowego Tier I, współczynnik kapitału Tier I oraz łączny współczynnik kapitałowy jest niższy niż 100 punktów bazowych;

wpływ nabycia na sytuację płynnościową nabywającego istotnego nadzorowanego podmiotu jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)	wskaźnik pokrycia wypływów netto pozostaje na poziomie wyższym niż 110 % i przewyższa wymogi dotyczące płynności określone w ostatniej dostępnej decyzji SREP, jeżeli są one wyższe niż wskaźnik pokrycia wypływów netto, oraz

(ii)	na poziomie skonsolidowanym wskaźnik pokrycia wypływów netto nie ulega obniżeniu o więcej niż 50 %;

c)	wartość nabywanych aktywów i pasywów nie przekracza 25 % sumy aktywów nabywającego istotnego nadzorowanego podmiotu na poziomie indywidualnym.

2. Oceny nabycia aktywów lub pasywów dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 6

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie sprzedaży udziałów

1. Decyzje w sprawie zatwierdzania sprzedaży udziałów przez istotny nadzorowany podmiot podejmuje się w drodze decyzji delegowanej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe kryteria:

wpływ nabycia na fundusze własne sprzedającego istotnego nadzorowanego podmiotu jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)

w następstwie sprzedaży jego fundusze własne przekraczają oraz szacuje się, że nadal będą przekraczać, poziom odpowiadający sumie wymogów określonych w art. 92 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wymogu utrzymywania funduszy własnych na poziomie zgodnym z art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, wymogu połączonego bufora w rozumieniu art. 128 pkt 6 dyrektywy 2013/36/UE oraz wytycznych kapitałowych w ramach filaru II określonych w ostatniej dostępnej decyzji SREP; oraz

(ii)	wpływ obniżenia na współczynnik kapitału podstawowego Tier I, współczynnik kapitału Tier I oraz łączny współczynnik kapitałowy jest niższy niż 100 punktów bazowych;

wpływ sprzedaży na sytuację płynnościową sprzedającego istotnego nadzorowanego podmiotu jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)	wskaźnik pokrycia wypływów netto pozostaje na poziomie wyższym niż 110 % i przewyższa wymogi dotyczące płynności określone w ostatniej dostępnej decyzji SREP, jeżeli są one wyższe niż minimalny wymagany wskaźnik pokrycia wypływów netto; oraz

(ii)	na poziomie skonsolidowanym wskaźnik pokrycia wypływów netto nie ulega obniżeniu o więcej niż 50 %.

2. Oceny sprzedaży udziałów dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 7

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie sprzedaży aktywów lub pasywów

1. Decyzje w sprawie zatwierdzania sprzedaży aktywów lub pasywów przez istotny nadzorowany podmiot podejmuje się w drodze decyzji delegowanej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe kryteria:

wpływ sprzedaży aktywów lub pasywów na fundusze własne sprzedającego istotnego nadzorowanego podmiotu jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)

(ii)	wpływ obniżenia na współczynnik kapitału podstawowego Tier I, współczynnik kapitału Tier I oraz łączny współczynnik kapitałowy jest niższy niż 100 punktów bazowych;

wpływ sprzedaży aktywów lub pasywów na sytuację płynnościową sprzedającego istotnego nadzorowanego podmiotu jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)	wskaźnik pokrycia wypływów netto pozostaje na poziomie wyższym niż 110 % i przewyższa wymogi dotyczące płynności określone w ostatniej dostępnej decyzji SREP, jeżeli są one wyższe niż minimalny wymagany wskaźnik pokrycia wypływów netto; oraz

(ii)	na poziomie skonsolidowanym wskaźnik pokrycia wypływów netto nie ulega obniżeniu o więcej niż 50 %;

c)	wartość sprzedawanych aktywów lub pasywów nie przekracza 25 % sumy aktywów sprzedającego istotnego nadzorowanego podmiotu na poziomie indywidualnym.

2. Oceny sprzedaży aktywów lub pasywów dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 8

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie połączeń

1. Decyzje w sprawie zatwierdzania połączeń, w które zaangażowany jest przynajmniej jeden istotny nadzorowany podmiot podejmuje się w drodze decyzji delegowanej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe kryteria:

wpływ połączenia na fundusze własne istotnego nadzorowanego podmiotu jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)

w następstwie połączenia jego fundusze własne przekraczają oraz szacuje się, że nadal będą przekraczać, poziom odpowiadający sumie wymogów określonych w art. 92 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wymogu utrzymywania funduszy własnych na poziomie zgodnym z art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, wymogu połączonego bufora w rozumieniu art. 128 pkt 6 dyrektywy 2013/36/UE oraz, w przypadkach, w których mają one zastosowanie, wytycznych kapitałowych w ramach filaru II określonych w ostatniej dostępnej decyzji SREP; oraz

(ii)	wpływ obniżenia na współczynnik kapitału podstawowego Tier I, współczynnik kapitału Tier I oraz łączny współczynnik kapitałowy jest niższy niż 100 punktów bazowych;

wpływ połączenia na sytuację płynnościową istotnego nadzorowanego podmiotu jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)	wskaźnik pokrycia wypływów netto pozostaje na poziomie wyższym niż 110 % i przewyższa wymogi dotyczące płynności określone w ostatniej dostępnej decyzji SREP, jeżeli są one wyższe niż minimalny wymagany wskaźnik pokrycia wypływów netto; oraz

(ii)	na poziomie skonsolidowanym wskaźnik pokrycia wypływów netto nie ulega obniżeniu o więcej niż 50 %;

c)	struktura zarządcza istotnego nadzorowanego podmiotu będąca następstwem połączenia nie budzi zastrzeżeń z punktu widzenia nadzoru.

2. Uprawnienia decyzyjne nie mogą być w żadnym przypadku przekazywane kierownikom jednostek organizacyjnych w odniesieniu do:

a)	połączeń pomiędzy istotnym nadzorowanym podmiotem a innym podmiotem, który nie należy do tej samej grupy kapitałowej, co dany istotny nadzorowany podmiot; lub

b)	połączeń transgranicznych pomiędzy istotnymi nadzorowanymi podmiotami należącymi do tej samej grupy kapitałowej.

3. Oceny połączeń dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 9

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie podziałów

1. Decyzje w sprawie zatwierdzania podziałów, w które zaangażowany jest przynajmniej jeden istotny nadzorowany podmiot podejmuje się w drodze decyzji delegowanej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe kryteria:

wpływ podziału na fundusze własne istotnego nadzorowanego podmiotu lub istotnych nadzorowanych podmiotów jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)

w następstwie podziału jego fundusze własne przekraczają oraz szacuje się, że nadal będą przekraczać, poziom odpowiadający sumie wymogów określonych w art. 92 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wymogu utrzymywania funduszy własnych na poziomie zgodnym z art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, wymogu połączonego bufora w rozumieniu art. 128 pkt 6 dyrektywy 2013/36/UE oraz, w przypadkach, w których mają one zastosowanie, wytycznych kapitałowych w ramach filaru II określonych w ostatniej dostępnej decyzji SREP; oraz

(ii)	wpływ obniżenia na współczynnik kapitału podstawowego Tier I, współczynnik kapitału Tier I oraz łączny współczynnik kapitałowy jest niższy niż 100 punktów bazowych;

wpływ podziału na sytuację płynnościową istotnego nadzorowanego podmiotu lub istotnych nadzorowanych podmiotów jest ograniczony, co oznacza, że:

(i)	wskaźnik pokrycia wypływów netto pozostaje na poziomie wyższym niż 110 % i przewyższa wymogi dotyczące płynności określone w ostatniej dostępnej decyzji SREP, jeżeli są one wyższe niż minimalny wymagany wskaźnik pokrycia wypływów netto, oraz

(ii)	na poziomie skonsolidowanym wskaźnik pokrycia wypływów netto nie ulega obniżeniu o więcej niż 50 %;

c)	struktura zarządcza istotnego nadzorowanego podmiotu lub istotnych nadzorowanych podmiotów będąca następstwem podziału nie budzi zastrzeżeń z punktu widzenia nadzoru.

2. Uprawnienia decyzyjne nie mogą być w żadnym przypadku przekazywane kierownikom jednostek organizacyjnych w odniesieniu do:

a)	podziałów skutkujących utworzeniem innego podmiotu, który nie należy do tej samej grupy kapitałowej, co dany istotny nadzorowany podmiot; lub

b)	podziałów skutkujących utworzeniem podmiotu w państwie lub na terytorium innym niż państwo lub terytorium siedziby danego istotnego nadzorowanego podmiotu.

3. Oceny podziałów dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 10

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie działań w państwach trzecich lub na terytoriach trzecich

1. Decyzje zatwierdzające utworzenie przez istotny nadzorowany podmiot oddziału w państwie trzecim lub na terytorium trzecim podejmuje się w drodze decyzji delegowanej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe kryteria:

a)	oddział ma siedzibę w państwie lub na terytorium trzecim o równoważnych standardach nadzorczych i regulacyjnych;

b)	szacowana zgodnie z planem działalności suma aktywów oddziału nie przekracza 10 % sumy aktywów istotnego nadzorowanego podmiotu; oraz

c)	oddział zajmuje się przeprowadzaniem transakcji, które są realizowane przede wszystkim w państwie trzecim lub na terytorium trzecim siedziby tego oddziału.

2. W drodze decyzji delegowanej podejmuje się decyzje w sprawie następujących działań istotnego nadzorowanego podmiotu:

a)	zamknięcia oddziału;

b)	dokonania zmian struktury oddziału;

c)	utworzenia lub zamknięcia przedstawicielstwa; oraz

d)	świadczenia usług bankowych w państwie trzecim lub na terytorium trzecim bez ustanowienia tam fizycznej obecności w formie oddziału lub jednostki zależnej,

chyba że odpowiednie działania podejmowane są w państwie wymienionym w załączniku do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/1675 (11).

3. Oceny działań w państwie trzecim lub na terytorium trzecim dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 11

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie outsourcingu

1. Decyzje w sprawie zatwierdzania outsourcingu działalności przez istotny nadzorowany podmiot podejmuje się w drodze decyzji delegowanej w przypadku spełnienia jednego lub większej liczby poniższych kryteriów:

a)	dostawca usług jest częścią tej samej grupy, co istotny nadzorowany podmiot (outsourcing wewnątrzgrupowy) i ma siedzibę w Unii; lub

b)	dostawca usług jest nadzorowanym podmiotem mającym siedzibę w Unii i upoważnionym do świadczenia usług objętych outsourcingiem; lub

c)	outsourcing dotyczy usług wspierających, niezwiązanych z podstawową działalnością, a dostawca usług ma siedzibę w Unii lub na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

2. Oceny projektów dotyczących outsourcingu dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 12

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie zmian statutów

1. Decyzje w sprawie zmian statutów istotnych nadzorowanych podmiotów podejmuje się w drodze decyzji delegowanej w przypadku:

a)	zmian o charakterze czysto formalnym, w tym zmian nazwy i adresu;

b)	zmian, które stanowią jedynie spełnienie wymogów prawnych o charakterze legislacyjnym lub regulacyjnym;

c)	zmian wdrażających decyzję sądową lub administracyjną lub zmian wprowadzanych na żądanie EBC;

d)	zmian dotyczących kapitału zakładowego istotnego nadzorowanego podmiotu, jeżeli powiązana decyzja w przedmiocie funduszy własnych (np. w sprawie klasyfikacji instrumentów kapitałowych jako instrumentów w kapitale podstawowym Tier I lub w sprawie obniżenia funduszy własnych) także jest delegowana;

e)	zmian w statucie jednostki zależnej mających na celu dostosowanie go do statutu jednostki dominującej, jeżeli zmiany w statucie jednostki dominującej zostały już zatwierdzone przez EBC.

2. Oceny zmian statutów dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 13

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie wyznaczania zewnętrznych biegłych rewidentów lub zmian ich dotyczących

1. Decyzje w sprawie wyznaczania zewnętrznych biegłych rewidentów lub zmian dotyczących zewnętrznych biegłych rewidentów istotnego nadzorowanego podmiotu podejmuje się w drodze decyzji delegowanej, jeżeli zgodnie z właściwym prawem krajowym takie decyzje wchodzą w zakres sprawowania nadzoru ostrożnościowego zgodnie z art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013.

2. Uprawnienia decyzyjne nie mogą być w żadnym przypadku przekazywane kierownikom jednostek organizacyjnych w odniesieniu do: a) decyzji dotyczących zastąpienia zewnętrznego biegłego rewidenta innym zewnętrznym biegłym rewidentem wyznaczonym przez właściwy organ nadzoru; ani b) decyzji dotyczących wyznaczenia zewnętrznego biegłego rewidenta zgodnie ze wskazaniem właściwego organu nadzoru.

3. Oceny odpowiedniości zewnętrznych biegłych rewidentów dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 14

Kryteria przyjmowania decyzji delegowanych w sprawie kredytów dla podmiotów powiązanych

1. Decyzje w sprawie zatwierdzania udzielenia przez istotny nadzorowany podmiot kredytu podmiotowi z nim powiązanemu podejmuje się w drodze decyzji delegowanej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe kryteria:

a)	całkowita ekspozycja istotnego nadzorowanego podmiotu wobec podmiotu powiązanego nie przekracza 5 mln EUR; oraz

warunki udzielenia kredytu nie są bardziej korzystne niż warunki, na podstawie których kredyt udzielany jest klientom niebędącym podmiotami powiązanymi lub są co najmniej podobne do warunków mających zastosowanie do operacji tego samego rodzaju zawieranych z pracownikami niebędącymi podmiotami powiązanymi z istotnym nadzorowanym podmiotem.

2. Oceny udzielenia kredytu podmiotowi powiązanemu dokonuje się zgodnie z właściwymi przepisami prawa krajowego, uwzględniając także wszelkie mające zastosowanie przewodniki EBC lub stanowiska dotyczące polityki, wskazówki lub podobne akty właściwych organów krajowych.

Artykuł 15

Przepis przejściowy

Niniejsza decyzja nie ma zastosowania do wniosków o zatwierdzenie działań, o których mowa w art. 3 ust. 1, które zostały skierowane do EBC przed jej wejściem w życie.

Artykuł 16

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 31 stycznia 2019 r.

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63.

(2) Dz.U. L 141 z 1.6.2017, s. 14.

(3) Zob. np. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 23 września 1986 r. w sprawie AKZO Chemie BV przeciwko Komisji, 5/85, ECLI:EU:C:1986:328, pkt 37, oraz wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie Carmine Salvatore Tralli przeciwko EBC, C-301/02 P, ECLI:EU:C:2005:306, pkt 59.

(4) Decyzja EBC/2004/2 z dnia 19 lutego 2004 r. przyjmująca Regulamin Europejskiego Banku Centralnego (Dz.U. L 80 z 18.3.2004, s. 33).

(5) Decyzja EBC/2014/16 z dnia 14 kwietnia 2014 r. w sprawie ustanowienia Administracyjnej Rady Odwoławczej i jej regulaminu operacyjnego (Dz.U. L 175 z 14.6.2014, s. 47).

(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).

(7) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/61 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wymogów dotyczących pokrycia płynności dla instytucji kredytowych (Dz.U. L 11 z 17.1.2015, s. 1).

(8) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).

(9) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/908/UE z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie równoważności wymogów nadzorczych i regulacyjnych niektórych państw trzecich i terytoriów trzecich do celów traktowania ekspozycji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 359 z 16.12.2014, s. 155).

(10) Rozporządzenie (UE) nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające ramy współpracy pomiędzy Europejskim Bankiem Centralnym a właściwymi organami krajowymi oraz wyznaczonymi organami krajowymi w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (rozporządzenie ramowe w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego) (EBC/2014/17) (Dz.U. L 141 z 14.5.2014, s. 1).

(11) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1675 z dnia 14 lipca 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 przez wskazanie państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki (Dz.U. L 254 z 20.9.2016, s. 1).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 55

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 62 25 lutego 2019

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/320 z dnia 12 grudnia 2018 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE w odniesieniu do stosowania zasadniczych wymagań, o których mowa w art. 3 ust. 3 lit. g) tej dyrektywy, w celu zapewnienia możliwości ustalenia lokalizacji osób dokonujących zgłoszeń alarmowych za pomocą urządzeń przenośnych	1
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/321 z dnia 18 lutego 2019 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej i uchylające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1232	4
		DECYZJE
	*	Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/322 z dnia 31 stycznia 2019 r. w sprawie przekazania uprawnień do przyjmowania decyzji dotyczących uprawnień nadzorczych przyznanych na mocy prawa krajowego (EBC/2019/4)	7
	*	Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/323 z dnia 12 lutego 2019 r. w sprawie wyznaczenia kierowników jednostek organizacyjnych przyjmujących decyzje delegowane dotyczące uprawnień nadzorczych przyznanych na mocy prawa krajowego (EBC/2019/5)	16