5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/1

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1637

z dnia 13 lipca 2018 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych w zakresie procedur dotyczących jednostek nadzorczych oraz ich właściwości

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniające dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014 (1), w szczególności jego art. 5 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1011 na administratorów wskaźników referencyjnych nałożono wymóg ustanowienia stałej i skutecznej jednostki nadzorczej, której zadania są wykonywane przez wyodrębniony komitet lub są wykonywane za pomocą innych odpowiednich rozwiązań w zakresie zarządzania.

(2)

Administratorzy mają swobodę uznania w zakresie opracowania jednostki nadzorczej najbardziej odpowiedniej z punktu widzenia wskaźników referencyjnych, które opracowują, tak aby spełnić wymogi art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1011. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się niewyczerpujący wykaz odpowiednich rozwiązań w zakresie zarządzania.

(3)

Powierzenie zewnętrznym zainteresowanym stronom funkcji jednostki nadzorczej może zapewnić cenną wiedzę fachową, a ich uczestnictwo może zwiększyć skuteczność jednostki nadzorczej. Konflikty interesów w ramach jednostki nadzorczej mogą powstawać na gruncie sprzecznych interesów członków tej jednostki lub w wyniku powiązań między członkami jednostki nadzorczej a ich klientami lub innymi zainteresowanymi stronami. Aby ograniczyć tego rodzaju konflikty, wśród członków sprawujących nadzór nad kluczowymi wskaźnikami referencyjnymi powinni w miarę możliwości znaleźć się niezależni członkowie wolni od konfliktów interesów, ze względu na znaczenie tych wskaźników dla integralności rynku, stabilności finansowej, konsumentów, gospodarki realnej oraz finansowania gospodarstw domowych i przedsiębiorstw w państwach członkowskich. W przypadku gdy niezależni członkowie nie są wymagani zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, administratorzy powinni przyjąć inne procedury w celu zaradzenia potencjalnym konfliktom interesów, takie jak wyłączenie członków z określonych dyskusji lub pozbawienie niektórych członków praw głosu.

(4)

Osoby, które są bezpośrednio zaangażowane w opracowywanie wskaźnika referencyjnego, mogą być członkami jednostki nadzorczej bez prawa głosu, ponieważ mogą one zapewnić użyteczny wgląd w pracę administratora. Ich status jako członków pozbawionych prawa głosu jest odpowiedni do tego, by zapewnić, by administrator nie wywierał nienależytego wpływu na decyzji jednostki nadzorczej.

(5)

Jednostka nadzorcza może obejmować komitety o szczególnych uprawnieniach na potrzeby różnych wskaźników referencyjnych lub rodzin wskaźników referencyjnych, bądź też może obejmować wiele jednostek wykonujących różne działania, w przypadku gdy osoby posiadające odpowiednią wiedzę fachową nie są w stanie być członkami jednego komitetu, na przykład gdy pracują w różnych regionach geograficznych. W przypadku takich jednostek nadzorczych musi być jedna osoba fizyczna lub komitet, którym powierzone jest kierowanie jednostką nadzorczą i które są odpowiedzialne za kontakty z organem zarządzającym administratora i z właściwym organem w celu ułatwienia centralizacji nadzoru.

(6)

W przypadku niektórych rzadziej stosowanych i mniej wrażliwych istotnych wskaźników referencyjnych możliwe jest, by funkcję jednostki nadzorczej sprawowała pojedyncza osoba fizyczna, jeżeli osoba ta może poświęcić odpowiednią ilość czasu na nadzór nad odnośnymi wskaźnikami referencyjnymi. Jeżeli funkcję jednostki nadzorczej sprawuje osoba fizyczna, jest ona zwolniona z określonych procedur, które są właściwe tylko w przypadku komitetu. Ze względu na znaczny stopień wykorzystania kluczowych wskaźników referencyjnych oraz ryzyko, które może się z nimi wiązać, kluczowe wskaźniki referencyjne nie powinny być nadzorowane przez osobę fizyczną.

(7)

Aby móc wypełniać obowiązki spoczywające na jednostce nadzorczej, jej członkowie muszą posiadać wiedzę fachową na temat procesu opracowywania wskaźnika referencyjnego, jak również na temat rynku, którego pomiar jest celem tego wskaźnika. Ta wiedza fachowa może pochodzić od użytkowników i podmiotów przekazujących dane aktywnych na rynkach lub od dostawców danych regulowanych. Jednostka nadzorcza może korzystać z wiedzy fachowej podmiotów przekazujących dane, o ile zastosowano odpowiednie środki służące zapewnieniu braku konfliktów interesów, a użytkownicy mają interes w zapewnieniu solidności wskaźnika referencyjnego. Właściwe jest zatem uznanie podmiotów przekazujących dane i użytkowników za członków na potrzeby takich wskaźników referencyjnych.

(8)

Jednostka nadzorcza stanowi ważne narzędzie zarządzania konfliktami interesów na poziomie administratora i w celu zapewnienia integralności tej jednostki osoby, w stosunku do których nałożono sankcje za naruszenia przepisów dotyczących usług finansowych, w szczególności za manipulację lub próbę manipulacji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 (2), powinny być objęte zakazem członkostwa w jednostce nadzorczej.

(9)

Zewnętrzne zainteresowane strony mogą być zainteresowane wskaźnikiem referencyjnym, jeżeli jest on szeroko wykorzystywany na ich rynkach, i mogą zapewnić dodatkową wiedzę fachową. Administratorzy mogą ustanowić procedury umożliwiające takim stronom uczestnictwo w charakterze obserwatorów w jednostce nadzorczej.

(10)

Niezależne komitety nie mogą zostać całkowicie oddzielone od organizacji administratora, ponieważ ostateczne decyzje dotyczące działalności administratora leżą w gestii organu zarządzającego, a w pełni odrębny komitet mógłby podejmować decyzje bez pełnego uwzględnienia szkodliwego wpływu tych decyzji na działalność administratora. Jednostka nadzorcza stanowiąca część organizacji administratora lub jednostki dominującej grupy, do której należy administrator, jest zatem najlepszym rozwiązaniem umożliwiającym kwestionowanie decyzji administratora w odniesieniu do opracowywanych przez niego wskaźników referencyjnych.

(11)

Aby jednostka nadzorcza mogła wykonywać funkcje przypisane jej rozporządzeniem (UE) 2016/1011, istotne jest, by miała ona możliwość pełnej oceny i kwestionowania decyzji organu zarządzającego administratora oraz by, w przypadku braku zgody, obrady jednostki nadzorczej poświęcone spornej kwestii były rejestrowane.

(12)

Procedury dotyczące kryteriów wyboru członków i obserwatorów, zarządzania konfliktami interesów oraz, w przypadku gdy funkcje jednostki nadzorczej sprawuje komitet, procedury dotyczące rozstrzygania sporów są konieczne do zapewnienia, by jednostka nadzorcza mogła działać bez przeszkód. Mogą istnieć inne procedury odpowiednie dla jednostki nadzorczej w odniesieniu do niektórych rodzajów wskaźników referencyjnych lub administratorów, które nie są określone w niniejszym rozporządzeniu, ale które są niezbędne i właściwe dla prawidłowego zarządzania ich wskaźnikami referencyjnymi. Administratorzy mogą zatem wprowadzić alternatywne procedury, pod warunkiem że zapewniają one osiągnięcie odpowiedniego poziomu nadzoru.

(13)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(14)

ESMA przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, przeanalizował potencjalne związane z nimi koszty i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 (3).

(15)	Administratorzy powinni mieć wystarczająco dużo czasu na zapewnienie zgodności z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zacząć obowiązywać po upływie dwóch miesięcy od dnia jego wejścia w życie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Skład jednostki nadzorczej

1. Struktura i skład jednostki nadzorczej są proporcjonalne do struktury własności i kontroli administratora oraz, co do zasady, są określane zgodnie z co najmniej jednym odpowiednim rozwiązaniem w zakresie zarządzania spośród wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Administratorzy przedstawiają właściwym organom uzasadnienie w przypadku jakiegokolwiek odstępstwa od tych rozwiązań.

2. W przypadku gdy wskaźnik referencyjny jest kluczowym wskaźnikiem referencyjnym, zadania jednostki nadzorczej wykonuje komitet, w skład którego wchodzi co najmniej dwóch niezależnych członków. Niezależni członkowie są osobami fizycznymi zasiadającymi w jednostce nadzorczej, które nie są bezpośrednio powiązane z administratorem w sposób inny niż w wyniku ich zaangażowania w jednostce nadzorczej i które nie mają żadnych konfliktów interesów, w szczególności na poziomie odpowiedniego wskaźnika referencyjnego.

3. W skład jednostki nadzorczej wchodzą członkowie, którzy łącznie posiadają umiejętności i wiedzę fachową odpowiednie dla sprawowania nadzoru nad opracowywaniem danego wskaźnika referencyjnego oraz dla zakresu obowiązków, które jednostka nadzorcza jest zobowiązana wypełniać. Członkowie jednostki nadzorczej posiadają odpowiednią wiedzę na temat rynku lub realiów gospodarczych, których pomiar jest celem danego wskaźnika referencyjnego.

4. Administratorzy wskaźników referencyjnych danych regulowanych uwzględniają jako członków jednostki nadzorczej przedstawicieli podmiotów wymienionych w definicji wskaźnika referencyjnego danych regulowanych w art. 3 ust. 1 pkt 24 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/1011 oraz, w stosownych przypadkach, przedstawicieli podmiotów przekazujących informacje na temat wartości aktywów netto funduszy inwestycyjnych na potrzeby wskaźników referencyjnych danych regulowanych. Administratorzy przedstawiają właściwym organom uzasadnienie w przypadku jakiegokolwiek nieuwzględnienia przedstawicieli tych podmiotów.

5. W przypadku gdy wskaźnik referencyjny opiera się na przekazywanych danych i przedstawiciele podmiotów przekazujących dane lub podmiotów nadzorowanych wykorzystujących wskaźnik referencyjny są członkami jednostki nadzorczej, administrator zapewnia, by liczba członków z konfliktem interesów była mniejsza od zwykłej większości. Przed mianowaniem członków administratorzy identyfikują również i uwzględniają konflikty wynikające ze stosunków między potencjalnymi członkami i innymi zewnętrznymi zainteresowanymi stronami, w szczególności wynikające z potencjalnych interesów na poziomie danych wskaźników referencyjnych.

6. Osoby bezpośrednio zaangażowane w opracowywanie wskaźnika referencyjnego, które mogą być członkami jednostki nadzorczej, nie mają prawa głosu. Przedstawiciele organu zarządzającego nie mogą być członkami lub obserwatorami, ale mogą być zapraszani do udziału w posiedzeniach jednostki nadzorczej bez prawa głosu.

7. Członkami jednostki nadzorczej nie mogą być osoby, na które nałożono sankcje administracyjne lub karne w dziedzinie usług finansowych, w szczególności za manipulację lub próbę manipulacji zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 596/2014.

Artykuł 2

Właściwości jednostki nadzorczej oraz jej usytuowanie w strukturze organizacyjnej

1. Jednostka nadzorcza stanowi część struktury organizacyjnej administratora lub jednostki dominującej grupy, do której należy administrator, ale jest odrębna od organu zarządzającego i innych funkcji zarządzania administratora wskaźnika referencyjnego.

2. Jednostka nadzorcza ocenia i w stosownych przypadkach kwestionuje decyzje organu zarządzającego administratora dotyczące opracowywania wskaźników referencyjnych, tak aby zapewnić spełnienie wymogów rozporządzenia (UE) 2016/1011. Nie naruszając przepisów art. 5 ust. 3 lit. i) rozporządzenia (UE) 2016/1011, jednostka nadzorcza kieruje wszystkie zalecenia dotyczące nadzoru nad wskaźnikami referencyjnymi do organu zarządzającego.

3. W przypadku gdy jednostka nadzorcza poweźmie wiedzę o tym, że organ zarządzający podjął lub zamierza podjąć działanie sprzeczne z jakimikolwiek zaleceniami lub decyzjami jednostki nadzorczej, precyzyjnie odnotowuje ona ten fakt w protokole swojego kolejnego posiedzenia lub, w przypadku gdy jednostka nadzorcza została ustanowiona zgodnie z trzecim rozwiązaniem w zakresie zarządzania określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w rejestrach swoich decyzji.

Artykuł 3

Procedury regulujące funkcjonowanie jednostki nadzorczej

1. Jednostka nadzorcza posiada procedury obejmujące co najmniej następujące kwestie:

a)	jej zakres uprawnień, częstotliwość jej regularnych posiedzeń, protokołowanie posiedzeń i decyzji oraz okresową wymianę informacji z organem zarządzającym administratora;

kryteria wyboru członków, w tym kryteria oceny wiedzy fachowej i umiejętności potencjalnych członków oraz tego, czy są oni w stanie poświęcić wystarczająco dużo czasu na pełnienie funkcji. Kryteria te uwzględniają w szczególności ewentualne zaangażowanie potencjalnych członków w innych jednostkach nadzorczych;

c)	kryteria wyboru obserwatorów, którzy mogą być dopuszczeni do udziału w posiedzeniach jednostki nadzorczej;

d)	wybór, mianowanie lub odwołanie oraz zastąpienie członków;

w stosownych przypadkach kryteria wyboru osoby lub komitetu odpowiedzialnego za ogólne kierownictwo i koordynację oraz za pełnienie roli punktu kontaktowego dla organu zarządzającego administratora i dla właściwego organu, zgodnie z określonymi w załączniku odpowiednimi rozwiązaniami w zakresie zarządzania dla jednostek nadzorczych złożonych z wielu komitetów;

f)	publiczne ujawnianie zbiorczych informacji na temat jej członków, wraz z ewentualnymi deklaracjami dotyczącymi konfliktów interesów i wszelkich środków zastosowanych w celu ich uniknięcia;

g)	zawieszenie praw głosu członków zewnętrznych w przypadku decyzji, które miałyby bezpośredni wpływ na działalność organizacji, które członkowie ci reprezentują;

h)	zobowiązanie członków do ujawniania wszelkich konfliktów interesów przed dyskusją na temat danego punktu porządku obrad w trakcie posiedzeń jednostki nadzorczej oraz ich odnotowywanie w protokole posiedzenia;

i)	wykluczenie członków z określonych dyskusji, w przypadku których mają oni konflikt interesów, oraz odnotowywanie tego wykluczenia w protokole posiedzenia;

j)	jej dostęp do wszelkiej dokumentacji niezbędnej do wykonywania jej obowiązków;

k)	rozwiązywanie sporów w obrębie jednostki nadzorczej;

l)	środki, które mają być stosowane w przypadku naruszeń kodeksu postępowania;

m)	powiadamianie właściwego organu o wszelkich podejrzeniach niewłaściwego postępowania podmiotów przekazujących dane lub administratora oraz o wszelkich nietypowych lub podejrzanych danych wejściowych;

n)	zapobieganie nienależytemu ujawnianiu informacji poufnych lub szczególnie chronionych, otrzymanych, opracowanych lub omawianych przez jednostkę nadzorczą.

2. W przypadku gdy zadania jednostki nadzorczej wykonuje osoba fizyczna:

a)	nie mają zastosowania przepisy ust. 1 lit. e), g), i) oraz k);

b)	administrator wyznacza jako zastępcę odpowiedni organ lub osobę fizyczną, tak aby zapewnić, by obowiązki jednostki nadzorczej mogły być konsekwentnie wykonywane w przypadku nieobecności osoby odpowiedzialnej za wykonywanie zadań jednostki nadzorczej.

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 25 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 1).

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

ZAŁĄCZNIK

Niewyczerpujący wykaz odpowiednich rozwiązań w zakresie zarządzania

Niezależny komitet nadzorczy, w którego skład wchodzi wyważona reprezentacja zainteresowanych stron, w tym podmiotów nadzorowanych wykorzystujących wskaźnik referencyjny, podmiotów przekazujących dane na potrzeby wskaźnika referencyjnego i innych zewnętrznych zainteresowanych stron takich jak operatorzy infrastruktury rynkowej i inne źródła danych wejściowych, jak również członkowie niezależni oraz pracownicy administratora, którzy nie są bezpośrednio zaangażowani w opracowywanie odpowiednich wskaźników referencyjnych lub jakiekolwiek powiązane działania.

W przypadku gdy administrator nie znajduje się w całości w posiadaniu lub pod kontrolą podmiotów przekazujących dane na potrzeby wskaźnika referencyjnego lub podmiotów nadzorowanych wykorzystujących ten wskaźnik, a na poziomie jednostki nadzorczej nie istnieje żaden inny konflikt interesów, komitet nadzorczy obejmuje:

a)	co najmniej dwie osoby zaangażowane w opracowywanie odpowiednich wskaźników referencyjnych, bez prawa głosu;

b)	co najmniej dwóch członków personelu reprezentujących inne części organizacji administratora, którzy nie są bezpośrednio zaangażowani w opracowywanie odpowiednich wskaźników referencyjnych lub jakiekolwiek powiązane działania; lub

c)	w przypadku gdy nie ma tego rodzaju odpowiednich członków personelu – co najmniej dwóch członków niezależnych.

W przypadku gdy wskaźnik referencyjny nie jest kluczowym wskaźnikiem referencyjnym i o ile jego złożoność, stopień wykorzystania lub wrażliwość nie wskazują inaczej – osoba fizyczna będąca członkiem personelu administratora lub jakakolwiek inna osoba fizyczna, z której usług może korzystać administrator lub której usługi są przez niego kontrolowane i która nie jest bezpośrednio zaangażowana w opracowywanie jakiegokolwiek odpowiedniego wskaźnika referencyjnego i jest wolna od konfliktów interesów, w szczególności od konfliktów interesów wynikających z posiadania potencjalnego interesu w określonym poziomie wskaźnika.

Jednostka nadzorcza złożona z wielu komitetów, z których każdy jest odpowiedzialny za nadzór nad wskaźnikiem referencyjnym, rodzajem wskaźników referencyjnych lub rodziną wskaźników referencyjnych, pod warunkiem że jedną osobę lub jeden komitet wyznaczono jako odpowiedzialne za ogólne kierownictwo i koordynację jednostki nadzorczej oraz za kontakty z organem zarządzającym administratora wskaźnika referencyjnego i z właściwym organem.

Jednostka nadzorcza złożona z wielu komitetów, z których każdy jest odpowiedzialny za wykonywanie określonego zakresu obowiązków i zadań nadzorczych, pod warunkiem że jedną osobę lub jeden komitet wyznaczono jako odpowiedzialne za ogólne kierownictwo i koordynację jednostki nadzorczej oraz za kontakty z organem zarządzającym administratora wskaźnika referencyjnego i z właściwym organem.

5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/6

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1638

z dnia 13 lipca 2018 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących sposób zapewnienia adekwatności i weryfikowalności danych wejściowych, jak również procedury nadzoru wewnętrznego i weryfikacji, których posiadanie przez podmiot przekazujący dane musi zapewnić administrator kluczowego lub istotnego wskaźnika referencyjnego, jeżeli dane wejściowe są przekazywane przez jednostkę operacyjną

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W art. 11 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011 nałożono wymóg, zgodnie z którym dane wejściowe wykorzystywane do wyznaczenia wskaźnika referencyjnego muszą być wystarczające do dokładnego i wiarygodnego odzwierciedlenia rynku lub realiów gospodarczych, których pomiar jest celem danego wskaźnika referencyjnego, jak również muszą być weryfikowalne. Ponadto w przypadku, gdy dane wejściowe są przekazywane przez jednostkę operacyjną, w art. 11 ust. 3 lit. b) tego rozporządzenia zobowiązano administratora do zapewnienia, by podmiot przekazujący dane posiadał odpowiednie procedury nadzoru wewnętrznego oraz weryfikacji.

(2)	Prawidłowe wyliczenie wskaźnika referencyjnego wymaga nie tylko przekazania dokładnych wartości danych wejściowych, ale również tego, by dane te były podane wraz z jednostką miary oraz odzwierciedlały istotne cechy aktywów bazowych.

(3)

Weryfikowalność danych wejściowych wiąże się ze stopniem ich dokładności, który z kolei jest w dużej mierze zależny od rodzaju wykorzystywanych danych wejściowych. Dane wejściowe, które nie są danymi dotyczącymi transakcji ani nie pochodzą ze źródła danych regulowanych wymienionego w art. 3 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia (UE) 2016/1011, mogą spełniać wymóg weryfikowalności, jeżeli administrator dysponuje wystarczającymi informacjami umożliwiającymi mu przeprowadzenie wystarczających kontroli tych danych. Administrator powinien być zatem zobowiązany zagwarantować, że dysponuje niezbędnymi informacjami umożliwiającymi mu przeprowadzenie odpowiednich kontroli.

(4)

Aby zapewnić adekwatność i weryfikowalność danych wejściowych, administrator powinien być zobowiązany do regularnego monitorowania danych wejściowych w stopniu odzwierciedlającym wrażliwość poszczególnych rodzajów danych wejściowych. W przypadku danych regulowanych regulacje i nadzór obowiązujące w odniesieniu do danego podmiotu dostarczającego dane zapewniają już rzetelność danych wejściowych. Tego rodzaju dane powinny być zatem objęte mniej rozbudowanymi wymogami w zakresie monitorowania. Pozostałe rodzaje danych wejściowych wymagają większego zakresu weryfikacji i powinny być objęte bardziej rozbudowanymi kontrolami; dotyczy to w szczególności danych wejściowych, które nie są danymi dotyczącymi transakcji, zwłaszcza w sytuacji, gdy są przekazywane przez jednostkę operacyjną.

(5)

W przypadku gdy dane wejściowe są przekazywane, ważnym elementem kontroli prowadzonych w ramach monitorowania jest zapewnienie, by przekazanie danych wejściowych następowało w terminie ustalonym przez administratora. Służy to zapewnieniu spójności pomiędzy danymi przekazywanymi przez różne podmioty przekazujące dane. W przypadku gdy dane wejściowe nie są przekazywane, należy również weryfikować moment, w którym dane wejściowe są uwzględniane, tak aby zapewnić spójność między różnymi danymi wejściowymi. Administrator powinien być zatem zobowiązany sprawdzić, czy dane wejściowe zostały przekazane lub wybrane z określonego źródła w ustalonym przez niego terminie.

(6)	Szczególnie ważne jest odpowiednie sprawdzenie podstawowych cech takich jak waluta, termin zapadalności i okres pozostały do upływu terminu zapadalności aktywów bazowych lub rodzaje kontrahentów określone w metodzie wyznaczania wskaźnika referencyjnego.

(7)

Skuteczny nadzór wewnętrzny nad przekazywaniem danych wejściowych przez jednostkę operacyjną jest uzależniony od ustanowienia i utrzymywania odpowiednich struktur w organizacji podmiotu przekazującego dane. Struktury te powinny zazwyczaj obejmować trzy poziomy kontroli, chyba że wielkość organizacji podmiotu przekazującego dane nie pozwala na taką liczbę poziomów. Pierwszy poziom kontroli powinien obejmować procesy zapewniające skuteczną kontrolę danych wejściowych.

(8)

Przekazywanie danych wejściowych przez jednostkę operacyjną stanowi szczególne ryzyko w związku z nieodłącznym konfliktem interesów, który istnieje między komercyjną rolą jednostki operacyjnej oraz jej rolą w procesie przekazywania danych wejściowych na potrzeby wskaźnika referencyjnego. W związku z tym istotne jest, aby podmiot przekazujący dane ustanowił, utrzymywał i stosował strategię w zakresie konfliktów interesów jako elementu drugiego poziomu kontroli, jak również przeprowadzał regularne kontrole wykorzystywanych danych wejściowych. Ponadto godnym uwagi narzędziem, które może być przydatne w ujawnianiu wszelkich przypadków niewłaściwego postępowania i nadawaniu im odpowiedniego toku lub w wykrywaniu działań mogących mieć negatywny wpływ na rzetelność wskaźnika referencyjnego, jest ustanowienie procedury sygnalizowania nieprawidłowości umożliwiającej każdemu członkowi personelu zgłaszanie wszelkich przypadków niewłaściwego postępowania do odpowiedniej jednostki ds. nadzoru nad zgodnością z przepisami lub do innej właściwej jednostki wewnętrznej. Administrator powinien zatem mieć pewność, że posiadane przez podmiot przekazujący dane procedury nadzoru wewnętrznego i weryfikacji obejmują ustanowienie, utrzymywanie i stosowanie strategii w zakresie konfliktów interesów oraz ustanowienie i utrzymywanie procedury sygnalizowania nieprawidłowości.

(9)

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do administratorów krytycznych i istotnych wskaźników referencyjnych. Zgodnie z zasadą proporcjonalności pozwala ono uniknąć nakładania nadmiernych obciążeń na administratorów istotnych wskaźników referencyjnych poprzez zezwolenie tym administratorom na podjęcie decyzji o stosowaniu wymogów dotyczących konfliktów interesów wyłącznie w odniesieniu do tych faktycznych lub potencjalnych konfliktów interesów, które są lub mogłyby okazać się istotne. Ponadto administratorzy powinni mieć przyznaną dodatkową swobodę decydowania o tym, w jaki sposób zapewniają oni istnienie procedur nadzoru wewnętrznego i weryfikacji na poziomie podmiotu przekazującego dane. W szczególności należy im zezwolić na rozluźnienie niektórych wymogów dotyczących tych procedur, przy uwzględnieniu charakteru, wielkości i złożoności organizacji podmiotu przekazującego dane.

(10)	Administratorom należy dać wystarczająco dużo czasu na zapewnienie zgodności z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zacząć obowiązywać po upływie dwóch miesięcy od dnia jego wejścia w życie.

(11)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(12)

ESMA przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (2),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie nie dotyczy administratorów pozaistotnych wskaźników referencyjnych ani nie stosuje się do tych administratorów.

Artykuł 2

Zapewnienie adekwatności i weryfikowalności danych wejściowych

1. Administrator wskaźnika referencyjnego zapewnia posiadanie przez siebie dostępu do wszystkich informacji niezbędnych do umożliwienia mu kontroli następujących kwestii w odniesieniu do wszelkich danych wejściowych, które wykorzystuje na potrzeby wskaźnika referencyjnego, o ile kwestie te mają zastosowanie do określonych danych wejściowych:

a)	czy dostawca danych jest upoważniony do przekazywania danych wejściowych w imieniu podmiotu przekazującego dane zgodnie z wszelkimi wymogami dotyczącymi upoważnienia na podstawie art. 15 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1011;

b)	czy dane wejściowe są przekazywane przez podmiot przekazujący dane bądź są pobierane ze źródła określonego przez administratora w ustalonym przez administratora terminie;

c)	czy dane wejściowe są przekazywane przez podmiot przekazujący dane w formacie określonym przez administratora;

d)	czy źródło danych wejściowych jest jednym ze źródeł wymienionych w art. 3 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia (UE) 2016/1011;

e)	czy źródło danych wejściowych jest wiarygodne;

f)	czy dane wejściowe spełniają wymogi określone w metodzie wyznaczania wskaźnika referencyjnego, w szczególności wymogi dotyczące waluty lub jednostki miary, okresu zapadalności oraz rodzajów kontrahentów;

g)	czy zgodnie z metodą spełnione są wszelkie odpowiednie progi dotyczące ilości danych wejściowych oraz wszelkie odpowiednie normy dotyczące jakości danych wejściowych;

h)	czy hierarchia wykorzystania poszczególnych rodzajów danych wejściowych jest stosowana zgodnie z metodą;

i)	czy jakakolwiek swoboda uznania lub ocena stosowana przy przekazywaniu danych wejściowych jest stosowana zgodnie z jasnymi zasadami określonymi w metodzie oraz zgodnie ze strategiami, których ustanowienie jest wymagane zgodnie z kodeksem postępowania dotyczącym danego wskaźnika referencyjnego.

2. Administratorzy regularnie przeprowadzają kontrole, o których mowa w ust. 1. Administratorzy kluczowych wskaźników referencyjnych przeprowadzają kontrole, o których mowa w ust. 1 lit. a), b), c) i d), przed każdą publikacją wskaźnika referencyjnego lub przed każdym przypadkiem publicznego udostępnienia wskaźnika referencyjnego.

Artykuł 3

Procedury nadzoru wewnętrznego i weryfikacji posiadane przez podmiot przekazujący dane

1. Procedury nadzoru wewnętrznego i weryfikacji, których posiadanie przez podmiot przekazujący dane administrator musi zapewnić zgodnie z art. 11 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1011, obejmują co najmniej następujące elementy:

ustanowienie i utrzymywanie funkcji wewnętrznej służącej jako kontrola pierwszego poziomu na potrzeby przekazywania danych wejściowych i odpowiedzialnej za wykonywanie następujących obowiązków:

(i)

przeprowadzanie skutecznych kontroli danych wejściowych przed ich przekazaniem, w tym zapewnienie zgodności z wszelkimi wymogami dotyczącymi walidacji danych wejściowych, którym podmiot przekazujący dane podlega na podstawie art. 15 ust. 2 lit. d) ppkt (iii) rozporządzenia (UE) 2016/1011, oraz dokonywanie przeglądu danych wejściowych przed ich przekazaniem pod kątem ich rzetelności i dokładności;

(ii)	sprawdzanie, czy dostawca danych jest upoważniony do przekazywania danych wejściowych w imieniu podmiotu przekazującego dane zgodnie z wszelkimi wymogami nałożonymi na podstawie art. 15 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1011;

(iii)

zapewnienie, by dostęp do przekazywanych danych wejściowych był ograniczony do osób zaangażowanych w proces przekazywania danych, z wyjątkiem sytuacji, gdy taki dostęp jest niezbędny do celów audytu lub dochodzenia bądź innych celów wymaganych przez prawo;

ustanowienie i utrzymywanie funkcji wewnętrznej służącej jako kontrola drugiego poziomu na potrzeby przekazywania danych wejściowych i odpowiedzialnej za wykonywanie następujących obowiązków:

(i)	dokonywanie przeglądu danych wejściowych po ich przekazaniu, niezależnie od przeglądu dokonywanego przez funkcję kontroli pierwszego poziomu, w celu potwierdzenia rzetelności i dokładności przekazanych danych wejściowych;

(ii)	ustanowienie i utrzymywanie procedury sygnalizowania nieprawidłowości obejmującej odpowiednie gwarancje dla osób zgłaszających nieprawidłowości;

(iii)

ustanowienie i utrzymywanie procedur na potrzeby wewnętrznego zgłaszania wszelkich prób manipulacji lub faktycznych manipulacji danych wejściowych, na potrzeby wszelkich przypadków nieprzestrzegania własnych zasad podmiotu przekazującego dane dotyczących wskaźników referencyjnych oraz na potrzeby dochodzeń w sprawie takich zdarzeń z chwilą ich ujawnienia;

(iv)	ustanowienie i utrzymywanie procedur wewnętrznego zgłaszania wszelkich problemów operacyjnych w ramach procesu przekazywania danych wejściowych z chwilą zaistnienia takich problemów;

(v)	zapewnienie regularnej fizycznej obecności członka personelu należącego do funkcji kontroli drugiego poziomu w biurach, w których zlokalizowana jest jednostka operacyjna;

(vi)	utrzymywanie nadzoru nad stosowną komunikacją między pracownikami jednostki operacyjnej bezpośrednio zaangażowanymi w przekazywanie danych wejściowych oraz nad stosowną komunikacją między tymi pracownikami a innymi funkcjami wewnętrznymi lub podmiotami zewnętrznymi;

(vii)

ustanowienie, utrzymywanie i stosowanie strategii w zakresie konfliktów interesów, która zapewnia:

—	identyfikowanie oraz ujawnianie administratorowi faktycznych lub potencjalnych konfliktów interesów dotyczących wszelkich pracowników jednostki operacyjnej podmiotu przekazującego dane, którzy są zaangażowani w proces przekazywania danych wejściowych,

—

brak jakiegokolwiek bezpośredniego lub pośredniego powiązania między wynagrodzeniem dostawcy danych a wartością wskaźnika referencyjnego, wartością konkretnych dostarczonych danych lub wynikami jakiejkolwiek działalności prowadzonej przez podmiot przekazujący dane, która może prowadzić do powstania konfliktu interesów związanego z przekazywaniem danych wejściowych na potrzeby wskaźnika referencyjnego,

—	jasny podział obowiązków między pracownikami jednostki operacyjnej zaangażowanymi w przekazywanie danych wejściowych oraz pozostałymi pracownikami jednostki operacyjnej;

—	fizyczne oddzielenie pracowników jednostki operacyjnej zaangażowanych w przekazywanie danych wejściowych oraz pozostałych pracowników jednostki operacyjnej,

—

skuteczne kontrole wymiany informacji pomiędzy pracownikami jednostki operacyjnej i pozostałymi pracownikami podmiotu przekazującego dane zaangażowanymi w działalność, która może prowadzić do powstania konfliktu interesów, w zakresie w jakim wymieniane informacje mogą mieć wpływ na przekazywane dane wejściowe,

—	istnienie przepisów na potrzeby sytuacji nadzwyczajnych w przypadku tymczasowego zakłócenia kontroli dotyczących wymiany informacji, o których mowa w tiret piątym,

—	stosowanie środków uniemożliwiających jakiejkolwiek osobie wywieranie niewłaściwego wpływu na sposób, w jaki pracownicy jednostki operacyjnej zaangażowani w przekazywanie danych wejściowych wykonują swoje obowiązki;

ustanowienie i utrzymywanie funkcji wewnętrznej, niezależnej od funkcji kontroli pierwszego i drugiego poziomu, służącej jako trzeci poziom kontroli na potrzeby przekazywania danych wejściowych i odpowiedzialnej za przeprowadzanie regularnych kontroli w odniesieniu do kontroli przeprowadzanych przez dwie pozostałe funkcje kontroli;

procedury regulujące:

(i)	środki współpracy oraz przepływ informacji pomiędzy trzema funkcjami kontrolnymi, które są wymagane na podstawie lit. a), b) i c) niniejszego ustępu;

(ii)	regularne składanie sprawozdań kadrze kierowniczej wyższego szczebla na temat obowiązków wykonywanych przez te trzy funkcje kontrolne;

(iii)

przekazywanie administratorowi, na wniosek, żądanych przez administratora informacji dotyczących procedur nadzoru wewnętrznego i weryfikacji ustanowionych przez podmiot przekazujący dane.

2. Administrator może odstąpić od stosowania dowolnego z wymogów określonych w ust. 1 lit. b) ppkt (v) lub lit. b) ppkt (vii) tiret trzecie, czwarte lub szóste, przy uwzględnieniu następujących kwestii:

a)	charakteru, skali i złożoności działalności podmiotu przekazującego dane;

b)	prawdopodobieństwa powstania konfliktu interesów między przekazywaniem danych wejściowych na potrzeby wskaźnika referencyjnego a działalnością związaną z zawieraniem transakcji lub jakąkolwiek inną działalnością podmiotu przekazującego dane;

c)	stopnia swobody uznania związanej z procesem przekazywania danych wejściowych.

3. Uwzględniając przede wszystkim niewielki rozmiar organizacji podmiotu przekazującego dane oraz kwestie wymienione w ust. 2 lit. a), b) i c), administrator może zezwolić podmiotowi przekazującemu dane na posiadanie prostszej struktury kontroli organizacyjnej niż wymagana na podstawie ust. 1. Prostsza struktura kontroli musi jednak zapewniać wykonywanie wszystkich obowiązków wymienionych w ust. 1 lit. a), b) i c), z wyjątkiem obowiązków, w odniesieniu do których przyznano odstępstwo zgodnie z ust. 2. Przepisy ust. 1 lit. d) ppkt (i) i (ii) stosuje się w sposób odzwierciedlający prostszą strukturę kontroli.

4. Administrator istotnego wskaźnika referencyjnego może podjąć decyzję o stosowaniu wymogów określonych w ust. 1 lit. b) ppkt (vii) wyłącznie w odniesieniu do tych faktycznych lub potencjalnych konfliktów interesów, które są lub mogłyby okazać się istotne.

Artykuł 4

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 25 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/11

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1639

z dnia 13 lipca 2018 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących elementy kodeksu postępowania opracowywanego przez administratorów wskaźników referencyjnych, które opierają się na danych wejściowych pochodzących od podmiotów przekazujących dane

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Art. 15 rozporządzenia (UE) 2016/1011 nakłada na administratora wskaźnika referencyjnego, który opiera się na danych wejściowych pochodzących od podmiotów przekazujących dane, wymóg opracowania kodeksu postępowania w odniesieniu do tego wskaźnika referencyjnego, jasno określającego obowiązki podmiotów przekazujących dane w odniesieniu do przekazywania danych wejściowych. Jeżeli administrator opracowuje rodzinę wskaźników referencyjnych składającą się z więcej niż jednego wskaźnika referencyjnego, który opiera się na danych wejściowych pochodzących od podmiotów przekazujących dane, administrator może opracować jeden kodeks postępowania dla rodziny wskaźników referencyjnych. W art. 15 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia wymieniono elementy, które musi co najmniej zawierać każdy kodeks postępowania opracowany zgodnie z tym artykułem. Kodeks postępowania nie jest wymagany, jeżeli wskaźnik referencyjny jest wskaźnikiem referencyjnym danych regulowanych zgodnie z definicją w art. 3 ust. 1 pkt 24 wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Dla zapewnienia poprawnego wyznaczenia wskaźnika referencyjnego kluczową kwestią jest, by dane wejściowe przekazywane przez podmioty przekazujące dane posiadały wszystkie cechy wymagane zgodnie z metodą wyznaczania wskaźnika referencyjnego oraz były kompletne. W kodeksie postępowania należy zatem dostatecznie szczegółowo opisać te cechy oraz określić: dane, które podmiot przekazujący dane musi uwzględnić; dane, których podmiot ten nie musi uwzględniać; oraz sposób przekazywania danych wejściowych administratorowi przez podmiot przekazujący dane.

(3)

Jednym z głównych czynników wpływających na zapewnienie rzetelności wskaźnika referencyjnego opartego na przekazanych danych wejściowych jest to, by osoby wyznaczone przez podmiot przekazujący dane do przekazywania danych wejściowych posiadały wiedzę, umiejętności, wyszkolenie i doświadczenie odpowiednie do pełnienia tej funkcji. Kodeks postępowania powinien zatem zawierać postanowienie zobowiązujące każdy podmiot przekazujący dane do przeprowadzenia szeregu kontroli w stosunku do osób, które mają zostać dostawcami danych, zanim udzielone im zostanie upoważnienie do przekazywania danych.

(4)

Wiarygodność wskaźnika referencyjnego zależy w dużej mierze od poprawności danych wejściowych wykorzystanych do jego wyznaczenia. W związku z tym kwestią o zasadniczym znaczeniu jest to, by podmioty przekazujące dane przed ich przekazaniem i po ich przekazaniu weryfikowały dane pod kątem podejrzanych pozycji oraz w celu upewnienia się, że zachowano zgodność z wymogami kodeksu postępowania. Kodeks postępowania powinien zatem zawierać postanowienia zobowiązujące podmioty przekazujące dane do przeprowadzania weryfikacji danych przed ich przekazaniem oraz po ich przekazaniu.

(5)

Ryzyko błędu lub manipulacji jest niewątpliwie największe w przypadkach, gdy podmioty przekazujące dane mogą korzystać ze swobody uznania w zakresie przekazywania danych wejściowych. Kodeks postępowania powinien zatem nakładać na podmioty przekazujące dane wymóg ustanowienia zasad dotyczących tego, kiedy i w jaki sposób można korzystać ze swobody uznania oraz komu swoboda taka przysługuje.

(6)

Kodeks postępowania powinien zawierać postanowienia nakładające na podmioty przekazujące dane wymóg prowadzenia rejestrów danych, które zostały uwzględnione na potrzeby każdego przekazania danych oraz wszelkich powiązanych z tym przypadków korzystania ze swobody uznania. Takie rejestry stanowią jedno z podstawowych narzędzi służących ustaleniu, czy podmiot przekazujący dane zastosował się do zasad wymaganych kodeksem postępowania i mających na celu zapewnienie, aby przekazane zostały wszystkie istotne dane wejściowe.

(7)

Należyte identyfikowanie konfliktów interesów na poziomie podmiotów przekazujących dane oraz zarządzanie tymi konfliktami jest niezbędnym elementem służącym zapewnieniu rzetelności i dokładności wskaźnika referencyjnego. Z tego względu kodeks postępowania powinien zawierać postanowienia nakładające wymóg, zgodnie z którym systemy i środki kontroli ustanowione przez podmiot przekazujący dane muszą obejmować rejestr konfliktów interesów, w którym podmiot ten powinien odnotowywać stwierdzone konflikty interesów oraz środki zastosowane w celu zarządzania nimi.

(8)

Zgodnie z zasadą proporcjonalności w niniejszym rozporządzeniu uniknięto nakładania na administratorów i podmioty przekazujące dane nadmiernych obciążeń administracyjnych w odniesieniu do istotnych i pozaistotnych wskaźników referencyjnych, zezwalając administratorom istotnych lub pozaistotnych wskaźników referencyjnych na opracowanie mniej szczegółowych kodeksów postępowania niż kodeksy wymagane w przypadku kluczowych wskaźników referencyjnych.

(9)	Administratorzy powinni mieć wystarczająco dużo czasu na opracowanie kodeksów postępowania zgodnych z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zacząć obowiązywać po upływie dwóch miesięcy od dnia jego wejścia w życie.

(10)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(11)

Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (2),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Opis danych wejściowych

Kodeks postępowania opracowywany przez administratora na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011 („kodeks postępowania”) obejmuje jasny opis co najmniej następujących kwestii dotyczących danych wejściowych, które mają być przekazywane, oraz wymogów w odniesieniu do tych kwestii:

a)	rodzaj lub rodzaje danych wejściowych, które mają być przekazywane;

b)	wymagane standardy, które muszą zostać spełnione w odniesieniu do jakości i dokładności danych wejściowych;

c)	minimalna ilość danych wejściowych, które mają być przekazywane;

d)	ewentualna kolejność, w jakiej różne rodzaje danych wejściowych mają być przekazywane;

e)	format, w jakim mają być przekazywane dane wejściowe;

f)	częstotliwość przekazywania danych wejściowych;

g)	moment przekazywania danych wejściowych;

h)	ewentualne procedury, które każdy podmiot przekazujący dane musi posiadać na potrzeby dokonywania korekt oraz standaryzacji danych wejściowych.

Artykuł 2

Dostawcy danych

1. Kodeks postępowania zawiera postanowienie służące zapewnieniu, aby dana osoba była upoważniona do działania jako dostawca danych wejściowych w imieniu podmiotu przekazującego dane wyłącznie wówczas, gdy podmiot przekazujący dane upewnił się, że osoba ta posiada wiedzę, umiejętności, wyszkolenie i doświadczenie niezbędne do pełnienia tej funkcji.

2. Kodeks postępowania zawiera opis analizy due diligence, którą podmiot przekazujący dane jest zobowiązany przeprowadzić w celu upewnienia się, że dana osoba posiada wiedzę, umiejętności, wyszkolenie i doświadczenie niezbędne do przekazywania danych w jego imieniu. Opis tej analizy obejmuje wymóg przeprowadzenia kontroli celem sprawdzenia:

a)	tożsamości danej osoby;

b)	kwalifikacji danej osoby; oraz

c)	reputacji danej osoby, w tym tego, czy osoba ta została w przeszłości wykluczona z przekazywania danych wejściowych na potrzeby wskaźnika referencyjnego z powodu niewłaściwego postępowania.

3. W kodeksie postępowania określa się procesy i środki komunikacji, które mają być stosowane przez podmiot przekazujący dane w celu powiadomienia administratora o tożsamości każdej osoby przekazującej dane wejściowe w jego imieniu, tak aby umożliwić administratorowi sprawdzenie, czy dostawca danych jest upoważniony do przekazywania danych w imieniu podmiotu przekazującego dane.

Artykuł 3

Zasady mające na celu zapewnienie, aby podmioty przekazujące dane przekazywały wszystkie istotne dane wejściowe

Kodeks postępowania zawiera postanowienia nakładające na podmioty przekazujące dane wymóg ustanowienia co najmniej następujących zasad oraz przestrzegania tych zasad:

zasady dotyczące danych wejściowych obejmujące co najmniej opis:

(i)	danych, które należy uwzględnić przy określaniu danych wejściowych, które mają być przekazywane; oraz

(ii)	danych, które podmiot przekazujący dane może wyłączyć z zakresu przekazywanych danych wejściowych, wraz z powodem lub powodami, dla których dane te nie muszą zostać uwzględnione;

zasady dotyczące transmisji danych do administratora obejmujące co najmniej:

(i)	opis procesu, który ma być stosowany w celu bezpiecznej transmisji danych; oraz

(ii)	plany awaryjne do celów przekazywania danych wejściowych w przypadku problemów technicznych lub operacyjnych, tymczasowej nieobecności dostawcy danych lub niedostępności danych wejściowych wymaganych zgodnie z metodą.

Artykuł 4

Systemy i środki kontroli

1. Kodeks postępowania zawiera postanowienia służące zapewnieniu, by systemy i środki kontroli, o których mowa w art. 15 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) 2016/1011, obejmowały między innymi następujące elementy:

a)	kontrole przed przekazaniem danych celem wykrycia ewentualnych podejrzanych danych wejściowych, w tym kontrole w formie przeglądu danych przez drugą osobę;

b)	kontrole po przekazaniu danych celem potwierdzenia, że dane wejściowe zostały przekazane zgodnie z wymogami kodeksu postępowania, oraz celem wykrycia ewentualnych podejrzanych danych wejściowych;

c)	monitorowanie transmisji danych wejściowych do administratora zgodnie z obowiązującymi zasadami.

2. Kodeks postępowania może zezwalać podmiotowi przekazującemu dane na korzystanie ze zautomatyzowanego systemu do celów przekazywania danych wejściowych, w ramach którego osoby fizyczne nie są w stanie zmodyfikować przekazywanych danych wejściowych, o ile zezwolenie takie jest w kodeksie postępowania obwarowane następującymi warunkami:

a)	podmiot przekazujący dane jest w stanie w sposób ciągły monitorować prawidłowe funkcjonowanie zautomatyzowanego systemu; oraz

b)	podmiot przekazujący dane kontroluje zautomatyzowany system po każdej aktualizacji lub zmianie jego oprogramowania, przed przekazaniem nowych danych wejściowych.

W takim przypadku kodeks postępowania nie wymaga od podmiotu przekazującego dane ustanowienia kontroli, o których mowa w ust. 1.

3. Kodeks postępowania definiuje procedury, które podmiot przekazujący dane musi posiadać w celu usunięcia wszelkich błędów w przekazywanych danych wejściowych.

4. Kodeks postępowania zobowiązuje podmiot przekazujący dane do dokonywania okresowo, a w każdym razie co najmniej raz do roku, przeglądu systemów i środków kontroli ustanowionych przez niego w odniesieniu do przekazywania danych wejściowych.

Artykuł 5

Zasady dotyczące korzystania ze swobody uznania w zakresie przekazywania danych wejściowych

Jeżeli kodeks postępowania daje podmiotowi przekazującemu dane możliwość korzystania ze swobody uznania w zakresie przekazywania danych wejściowych, nakłada on na podmiot przekazujący dane wymóg ustanowienia zasad dotyczących korzystania ze swobody uznania, które określają co najmniej następujące elementy:

a)	okoliczności, w których podmiot przekazujący dane może korzystać ze swobody uznania;

b)	osoby w organizacji podmiotu przekazującego dane, które mogą korzystać ze swobody uznania;

c)	kontrole wewnętrzne, które regulują korzystanie ze swobody uznania przyznanej podmiotowi przekazującemu dane zgodnie z ustanowionymi przez niego zasadami;

d)	osoby w organizacji podmiotu przekazującego dane, które są upoważnione do przeprowadzania oceny ex post korzystania ze swobody uznania.

Artykuł 6

Zasady dotyczące prowadzenia rejestrów

1. Kodeks postępowania zawiera postanowienia zobowiązujące podmioty przekazujące dane do ustanowienia zasad dotyczących prowadzenia rejestrów, które zapewniają rejestrowanie przez podmiot przekazujący dane wszystkich istotnych informacji niezbędnych do sprawdzenia, czy podmiot przekazujący dane stosuje się do kodeksu postępowania, w tym rejestrowanie co najmniej następujących informacji:

a)	zasad i procedur podmiotu przekazującego dane regulujących przekazywanie danych wejściowych oraz wszelkich istotnych zmian w tych zasadach i procedurach;

b)	konfliktów interesów odnotowywanych w rejestrze, o którym mowa w art. 8 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia;

c)	wszelkich środków dyscyplinarnych zastosowanych wobec wszelkich członków personelu podmiotu przekazującego dane w związku z działalnością związaną ze wskaźnikami referencyjnymi;

wykazu dostawców danych oraz osób przeprowadzających kontrole w odniesieniu do przekazywania danych, w tym ich imiona i nazwiska oraz funkcje w organizacji podmiotu przekazującego dane, jak również daty uzyskania i, w stosownych przypadkach, utraty przez nie upoważnienia do wykonywania swoich funkcji związanych z przekazywaniem danych;

w odniesieniu do każdego przekazania danych wejściowych:

(i)	przekazanych danych wejściowych;

(ii)	danych uwzględnianych przy określaniu danych wejściowych, które mają być przekazane, oraz wszelkich danych, które nie zostały uwzględnione;

(iii)

wszelkich przypadków korzystania ze swobody uznania;

(iv)	wszelkich przeprowadzonych kontroli danych wejściowych;

(v)	wszelkiego komunikowania się – w odniesieniu do przekazywania danych wejściowych – między dostawcą danych i jakąkolwiek osobą w organizacji podmiotu przekazującego dane, która przeprowadza kontrole w odniesieniu do przekazywania danych.

2. Kodeks postępowania nakłada wymóg, by zasady dotyczące prowadzenia rejestrów przewidywały, że informacje muszą być przechowywane przez co najmniej pięć lat, lub trzy lata w przypadku nagrań rozmów telefonicznych lub komunikacji elektronicznej, i muszą być przechowywane na nośniku, który pozwala na dostęp i wgląd do informacji w przyszłości.

3. Administrator może zrezygnować ze stosowania wymogu, o którym mowa w ust. 1 lit. e) ppkt (iv), w przypadku podmiotu przekazującego dane, który przekazuje dane wejściowe na potrzeby istotnego wskaźnika referencyjnego.

4. Administrator może zrezygnować ze stosowania jednego z wymogów, o których mowa w ust. 1 lit. e) ppkt (iv) i (v), lub obu tych wymogów w przypadku podmiotu przekazującego dane, który przekazuje dane wejściowe na potrzeby pozaistotnego wskaźnika referencyjnego.

Artykuł 7

Zgłaszanie podejrzanych danych wejściowych

1. Kodeks postępowania zobowiązuje podmiot przekazujący dane do ustanowienia udokumentowanych wewnętrznych procedur zapewniających zgłaszanie przez członków jego personelu wszelkich podejrzanych danych wejściowych jednostce do spraw zgodności podmiotu przekazującego dane, jeżeli takowa istnieje, oraz kadrze kierowniczej wyższego szczebla.

2. Kodeks postępowania określa warunki, zgodnie z którymi podmiot przekazujący dane musi zgłosić podejrzane dane wejściowe administratorowi, oraz określa procesy i środki komunikacji, które mają być stosowane przez podmiot przekazujący dane w celu skontaktowania się z administratorem.

Artykuł 8

Konflikty interesów

1. Kodeks postępowania zobowiązuje podmiot przekazujący dane do ustanowienia systemów i środków kontroli dotyczących zarządzania konfliktami interesów, które obejmują co najmniej następujące elementy:

ustanowienie zasad w obszarze konfliktów interesów, które obejmują:

(i)	proces identyfikowania konfliktów interesów i zarządzania nimi, w tym ewentualną wewnętrzną eskalacją konfliktu interesów;

(ii)	kroki mające na celu niedopuszczenie do powstania lub zminimalizowanie ryzyka konfliktu interesów w procesie naboru dostawców danych;

(iii)

kroki mające na celu niedopuszczenie do powstania lub zminimalizowanie ryzyka konfliktu interesów w ramach polityki wynagrodzeń dla członków personelu podmiotu przekazującego dane;

(iv)	kroki mające na celu niedopuszczenie do powstania lub zminimalizowanie ryzyka konfliktu interesów wynikającego ze struktury zarządzania podmiotu przekazującego dane;

(v)	wymogi dotyczące komunikowania się między dostawcami danych a innymi członkami personelu w organizacji podmiotu przekazującego dane;

(vi)	wszelkie fizyczne lub organizacyjne rozdzielenie dostawców danych od innych członków personelu podmiotu przekazującego dane, które jest wymagane w celu niedopuszczenia do powstania lub zminimalizowania ryzyka konfliktu interesów;

(vii)

zasady i środki mające na celu uwzględnienie ewentualnej ekspozycji finansowej, jaką podmiot przekazujący dane może mieć w stosunku do instrumentu finansowego lub umowy finansowej, które jako odniesienie stosują wskaźnik referencyjny, na potrzeby którego podmiot przekazujący dane przekazuje dane wejściowe;

ustanowienie rejestru konfliktów interesów wykorzystywanego do rejestrowania wszelkich zidentyfikowanych konfliktów interesów oraz wszelkich środków zastosowanych w celu zarządzania nimi, wraz z wymogiem bieżącej aktualizacji tego rejestru oraz zapewnienia dostępu do niego audytorom wewnętrznym lub zewnętrznym.

2. Kodeks postępowania nakłada wymóg, zgodnie z którym członkowie personelu podmiotu przekazującego dane, którzy są zaangażowani w proces przekazywania danych, muszą być przeszkoleni w zakresie wszelkich zasad, procedur i środków kontroli dotyczących identyfikowania konfliktów interesów, zapobiegania takim konfliktom oraz zarządzania nimi.

3. Administrator może zrezygnować ze stosowania jednego lub większej liczby wymogów, o których mowa w ust. 1 lit. a) ppkt (iii), (v), (vi) i (vii), w przypadku podmiotu przekazującego dane, który przekazuje dane wejściowe na potrzeby pozaistotnego wskaźnika referencyjnego.

Artykuł 9

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 25 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/16

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1640

z dnia 13 lipca 2018 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących wymogi dotyczące zarządzania i kontroli obowiązujące podmioty nadzorowane przekazujące dane

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Art. 16 rozporządzenia (UE) 2016/1011 nakłada na podmioty nadzorowane przekazujące dane pewne wymogi dotyczące zarządzania i kontroli, w tym wymóg posiadania ram w zakresie kontroli zapewniających rzetelność, dokładność i wiarygodność danych wejściowych oraz wymóg posiadania skutecznych systemów i środków kontroli zapewniających rzetelność i wiarygodność całego procesu przekazywania danych wejściowych administratorowi. Niektóre z tych wymogów są już określone w art. 11 i 15 rozporządzenia (UE) 2016/1011 oraz w odpowiednich rozporządzeniach delegowanych. Pod pewnymi względami przepisy niniejszego rozporządzenia delegowanego Komisji wykraczają jednak poza treść przepisów art. 11 i 15 rozporządzenia (UE) 2016/1011 i niektóre podmioty nadzorowane przekazujące dane mogą nie podlegać przepisom art. 11 i 15, gdyż przekazują one dane na potrzeby wskaźników referencyjnych opracowywanych przez administratorów, którzy nie są objęci zakresem rozporządzenia (UE) 2016/1011. Aby uniknąć niepewności prawa wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu delegowanym Komisji nie naruszają przepisów art. 11 i 15 rozporządzenia (UE) 2016/1011 oraz odpowiednich rozporządzeń delegowanych i w związku z tym mają zastosowanie wyłącznie w zakresie, w jakim uzupełniają one te przepisy.

(2)

Ramy w zakresie kontroli ustanowione przez podmiot nadzorowany przekazujący dane powinny obejmować procedurę wykrywania naruszeń rozporządzenia (UE) 2016/1011 i mającego zastosowanie kodeksu postępowania oraz zarządzania tymi naruszeniami, jak również zasady dotyczące informowania o nieprawidłowościach, nadzoru i okresowego przeglądu procesu przekazywania danych wejściowych. W ten sposób podmioty nadzorowane przekazujące dane mogą zagwarantować, że działają zgodnie z prawem i przekazują dane wejściowe, które są dokładne i wiarygodne.

(3)

Szkolenia, które zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1011 muszą przejść dostawcy danych zatrudnieni przez podmiot nadzorowany przekazujący dane, powinny również obejmować szkolenie w zakresie tego, w jaki sposób wskaźnik referencyjny ma stanowić pomiar danego rynku lub danych realiów gospodarczych, oraz szkolenie dotyczące wszystkich elementów kodeksu postępowania mającego zastosowanie do przekazywania danych wejściowych. Jest to podstawowe narzędzie służące zapewnieniu, by dostawcy danych działali właściwie i zgodnie z metodą dotyczącą wskaźnika referencyjnego.

(4)

Środki zarządzania konfliktami interesów, które zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) 2016/1011 musi posiadać podmiot nadzorowany przekazujący dane, powinny obejmować środki rozdzielenia dostawców danych od innych pracowników podmiotu przekazującego dane oraz środki dotyczące polityki wynagrodzeń podmiotu przekazującego dane w odniesieniu do dostawców danych, tak aby zminimalizować zachęty skłaniające dostawców danych do manipulowania przekazywanymi danymi wejściowymi.

(5)

Systemy prowadzenia rejestrów, które zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) 2016/1011 musi posiadać podmiot nadzorowany przekazujący dane, powinny obejmować wymóg prowadzenia rejestrów dotyczących komunikowania się w odniesieniu do przekazywania danych wejściowych, w tym imion i nazwisk dostawców danych. Ma to na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu przejrzystości.

(6)

Dopuszczenie korzystania ze swobody uznania przez podmioty przekazujące dane stwarza ryzyko korzystania z niej w różny sposób przez różnych ekspertów lub nawet korzystania z niej w różny sposób na przestrzeni czasu przez tego samego eksperta. Swoboda uznania zwiększa również podatność odpowiedniego wskaźnika referencyjnego na manipulację. W związku z tym konieczne jest, by zasady ustanowione na podstawie art. 16 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 obejmowały ramy zapewniające spójność dokonywania oceny lub korzystania ze swobody uznania oraz ograniczające ryzyko manipulacji. Takie ramy powinny nakładać obowiązek dokonywania okresowych wewnętrznych przeglądów stosowania oceny eksperckiej. Powinny one również wskazywać rodzaje informacji, które należy uwzględniać lub których nie należy uwzględniać w celu odpowiedniego ograniczenia zakresu swobody uznania.

(7)	Administratorzy powinni mieć wystarczająco dużo czasu na zapewnienie zgodności z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zacząć obowiązywać po upływie dwóch miesięcy od dnia jego wejścia w życie.

(8)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(9)

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie nie dotyczy podmiotów nadzorowanych przekazujących dane, które przekazują dane wyłącznie na potrzeby pozaistotnych wskaźników referencyjnych, ani nie stosuje się do tych podmiotów.

Wymogi nałożone na podstawie niniejszego rozporządzenia nie naruszają wymogów nałożonych na podstawie art. 11 i 15 rozporządzenia (UE) 2016/1011 oraz regulacyjnych standardów technicznych przyjętych na mocy art. 11 ust. 5 i art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2016/1011 (3).

Artykuł 2

Ramy w zakresie kontroli

Ramy w zakresie kontroli, które podmiot nadzorowany przekazujący dane musi posiadać zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011, obejmują ustanowienie i utrzymywanie co najmniej następujących środków kontroli:

skutecznego mechanizmu nadzoru służącego nadzorowaniu procesu przekazywania danych wejściowych, obejmującego system zarządzania ryzykiem, identyfikację pracowników wyższego szczebla odpowiedzialnych za proces przekazywania danych oraz udział wszelkich funkcji odpowiedzialnych za zapewnienie zgodności z przepisami i audyt wewnętrzny w ramach organizacji podmiotu przekazującego dane;

b)	zasad dotyczących informowania o nieprawidłowościach, w tym odpowiednich zabezpieczeń dla osób informujących o nieprawidłowościach;

procedury wykrywania naruszeń rozporządzenia (UE) 2016/1011 i mającego zastosowanie kodeksu postępowania opracowanego zgodnie z art. 15 tego rozporządzenia, oraz zarządzania tymi naruszeniami, w tym procedury badania wszelkich stwierdzonych naruszeń i rejestrowania podjętych w ich następstwie działań;

d)	okresowych przeglądów procesu przekazywania danych, przeprowadzanych co najmniej raz w roku oraz w przypadku każdej zmiany mającego zastosowanie kodeksu postępowania.

Artykuł 3

Środki kontroli w stosunku do dostawców danych

1. Systemy i środki kontroli, które podmiot nadzorowany przekazujący dane musi posiadać zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/1011, obejmują udokumentowany i skuteczny proces przekazywania danych oraz uwzględniają co najmniej następujące elementy:

a)	proces wyznaczania dostawców danych oraz procedury przekazywania danych w przypadku, gdy dostawca danych jest niespodziewanie niedostępny, w tym wyznaczenie zastępczych dostawców danych;

b)	procedury i systemy monitorowania danych wykorzystywanych na potrzeby przekazywanych danych oraz samych przekazywanych danych, które to procedury i systemy są w stanie generować ostrzeżenia zgodnie z parametrami określonymi uprzednio przez podmiot przekazujący dane.

2. Bez uszczerbku dla jakichkolwiek wymogów nałożonych na podstawie art. 15 rozporządzenia (UE) 2016/1011 podmiot przekazujący dane uwzględnia następujące kryteria przy ustalaniu do celów art. 16 ust. 2 lit. a) tego rozporządzenia, czy proporcjonalne jest posiadanie procesu zatwierdzania przez osobę fizyczną zajmującą stanowisko wyższego szczebla w stosunku do dostawcy danych:

a)	stopień swobody uznania związany z procesem przekazywania danych;

b)	charakter, skalę i złożoność działalności podmiotu nadzorowanego przekazującego dane;

c)	możliwość powstania konfliktów interesów między przekazywaniem danych wejściowych na potrzeby wskaźnika referencyjnego a jakąkolwiek działalnością związaną z zawieraniem transakcji lub inną działalnością podmiotu przekazującego dane.

3. Jeżeli środki kontroli wprowadzone przez podmiot nadzorowany przekazujący dane obejmują proces zatwierdzania przez osobę fizyczną zajmującą stanowisko wyższego szczebla w stosunku do dostawcy danych, środki te obejmują jasne zasady dotyczące terminu zatwierdzenia oraz, jeżeli obejmują one możliwość zatwierdzenia po przekazaniu danych wejściowych, określają okoliczności, w których dozwolone jest zatwierdzenie po przekazaniu danych oraz maksymalny okres, w którym takie zatwierdzenie musi nastąpić.

Artykuł 4

Szkolenia dla dostawców danych

1. Systemy i środki kontroli, które podmiot nadzorowany przekazujący dane musi posiadać zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1011, obejmują programy szkoleń mające na celu zapewnienie, by każdy dostawca danych posiadał:

a)	odpowiednią wiedzę i doświadczenie na temat tego, w jaki sposób wskaźnik referencyjny ma stanowić pomiar danego rynku lub danych realiów gospodarczych;

b)	odpowiednią wiedzę na temat wszystkich elementów mającego zastosowanie kodeksu postępowania opracowanego zgodnie z art. 15 ust. 1 tego rozporządzenia, jeżeli taki kodeks istnieje.

2. Wiedza dostawców danych, o której mowa w ust. 1 lit. a) i b), oraz ich znajomość wymogów rozporządzenia (UE) 2016/1011 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 (4), w zakresie mającym zastosowanie do zadań dostawców danych, jest poddawana ponownej ocenie okresowo, a w każdym razie co najmniej raz do roku, w celu sprawdzenia, czy w dalszym ciągu w odniesieniu do każdego z nich właściwe jest działanie w roli dostawcy danych.

3. Ust. 2 nie ma zastosowania w przypadku podmiotów nadzorowanych przekazujących dane na potrzeby istotnych wskaźników referencyjnych.

Artykuł 5

Konflikty interesów

1. Środki zarządzania konfliktami interesów, które podmiot nadzorowany przekazujący dane musi posiadać zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) 2016/1011, obejmują co najmniej następujące środki:

a)	rejestr konfliktów interesów, który jest aktualizowany i wykorzystywany do odnotowywania wszystkich stwierdzonych konfliktów interesów oraz wszystkich środków zastosowanych w celu zarządzania nimi. Rejestr ten jest dostępny dla audytorów wewnętrznych lub zewnętrznych;

fizyczne rozdzielenie dostawców danych od innych pracowników podmiotu przekazującego dane, jeżeli rozdzielenie takie jest właściwe z uwagi na stopień swobody uznania związany z procesem przekazywania danych, charakter, skalę i złożoność działalności podmiotu przekazującego dane oraz to, czy może powstać konflikt interesów między przekazywaniem danych wejściowych na potrzeby wskaźnika referencyjnego a jakąkolwiek działalnością związaną z zawieraniem transakcji lub inną działalnością podmiotu przekazującego dane;

c)	odpowiednie wewnętrzne procedury nadzoru obejmujące, w przypadku gdy brak jest organizacyjnego lub fizycznego rozdzielenia pracowników, zasady regulujące kontakty dostawców danych z pracownikami jednostki operacyjnej.

2. Środki zarządzania konfliktami interesów obejmują również politykę wynagrodzeń w odniesieniu do dostawców danych, która zapewnia, by wynagrodzenie dostawcy danych nie było powiązane z żadnym z następujących elementów:

a)	wartością wskaźnika referencyjnego;

b)	konkretnymi wartościami dostarczonych danych; oraz

c)	wynikami jakiejkolwiek konkretnej działalności podmiotu nadzorowanego przekazującego dane, która może prowadzić do konfliktu interesów z przekazywaniem danych wejściowych na potrzeby wskaźnika referencyjnego.

Artykuł 6

Prowadzenie rejestrów

1. Rejestry, które należy prowadzić zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) 2016/1011 i które dotyczą komunikowania się w odniesieniu do przekazywania danych wejściowych, obejmują zapisy dokonanych przypadków przekazania danych oraz imiona i nazwiska dostawców danych.

2. Rejestry, które należy prowadzić zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (UE) 2016/1011 i które dotyczą ekspozycji podmiotu przekazującego dane na instrumenty finansowe, które stosują wskaźnik referencyjny jako odniesienie, obejmują zapisy rodzaju działalności prowadzonej przez podmiot nadzorowany przekazujący dane, która prowadzi do powstania ekspozycji.

3. Rejestry, które należy prowadzić zgodnie z art. 16 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (UE) 2016/1011 i które dotyczą audytów wewnętrznych i zewnętrznych, obejmują zapisy zarysu audytu, sprawozdania z audytu oraz wszelkich działań podjętych w następstwie każdego audytu.

4. Ust. 3 nie ma zastosowania w przypadku podmiotów nadzorowanych przekazujących dane na potrzeby istotnych wskaźników referencyjnych.

Artykuł 7

Ocena ekspercka

Zasady, które podmiot nadzorowany przekazujący dane musi ustanowić zgodnie z art. 16 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 w przypadku gdy dane wejściowe opierają się na ocenie eksperckiej, obejmują co najmniej następujące elementy:

a)	ramy służące zapewnieniu spójności między różnymi dostawcami danych oraz spójności na przestrzeni czasu w odniesieniu do dokonywania oceny lub korzystania ze swobody uznania;

b)	rodzaje informacji, które mogą lub które nie mogą być uwzględnione przy dokonywaniu oceny lub korzystaniu ze swobody uznania;

c)	procedury przeglądu wszelkiego dokonywania oceny lub korzystania ze swobody uznania.

Artykuł 8

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 25 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1638 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących sposób zapewnienia adekwatności i weryfikowalności danych wejściowych, jak również procedury nadzoru wewnętrznego i weryfikacji podmiotu przekazującego dane, których posiadanie musi zapewnić administrator kluczowego wskaźnika referencyjnego lub istotnego wskaźnika referencyjnego, jeżeli dane wejściowe są przekazywane jednostkę operacyjną (zob. s. 6 niniejszego Dziennika Urzędowego); oraz rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1639 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących elementy kodeksu postępowania, który musi zostać opracowany przez administratorów wskaźników referencyjnych opartych na danych wejściowych pochodzących od podmiotów przekazujących dane (zob. s. 11 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 1).

5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/21

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1641

z dnia 13 lipca 2018 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących informacje, które mają być udostępniane przez administratorów kluczowych wskaźników referencyjnych lub istotnych wskaźników referencyjnych, na temat metody stosowanej do wyznaczania wskaźnika referencyjnego, wewnętrznego przeglądu i zatwierdzania metody oraz na temat procedur wprowadzania istotnych zmian w metodzie

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011 zobowiązano administratora wskaźnika referencyjnego lub, w stosownych przypadkach, rodziny wskaźników referencyjnych do publikowania lub udostępniania kluczowych elementów metody, którą stosuje do wyznaczania wskaźnika referencyjnego lub, w stosownych przypadkach, rodziny wskaźników referencyjnych, danych dotyczących wewnętrznego przeglądu i zatwierdzania metody oraz procedur na potrzeby konsultacji w sprawie istotnych zmian w metodzie i powiadamiania użytkowników o tych zmianach. W niniejszym rozporządzeniu doprecyzowano informacje, które administratorzy mają przekazywać w odniesieniu do opracowywanych przez siebie istotnych i kluczowych wskaźników referencyjnych. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do administratorów, którzy opracowują wyłącznie pozaistotne wskaźniki referencyjne. W przypadku gdy administratorzy opracowują zarówno pozaistotne wskaźniki referencyjne, jak i istotne lub kluczowe wskaźniki referencyjne, powinni stosować się do wymogów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do swoich istotnych i kluczowych wskaźników referencyjnych. ESMA może wydać wytyczne dotyczące tej kwestii skierowane do administratorów pozaistotnych wskaźników referencyjnych.

(2)	Metody wyznaczania wskaźników referencyjnych znacznie się między sobą różnią. Kluczowe elementy określone w niniejszym rozporządzeniu powinny zatem podlegać wymogowi publikacji lub udostępniania tylko w zakresie, w jakim są one istotne dla danego wskaźnika referencyjnego.

(3)

Dwa kluczowe elementy metody, które należy ujawniać w celu zapewnienia wiarygodności i dokładności kluczowego lub istotnego wskaźnika referencyjnego, to minimalna ilość i minimalna jakość danych wejściowych wymagane, aby można było zastosować metodę i dokonać wyliczeń. Ponadto korzystanie ze swobody uznania przy wyznaczaniu wskaźników referencyjnych zwiększa ich podatność na manipulację. Dlatego też w celu zminimalizowania tego ryzyka manipulacji administrator powinien ujawniać – jako część kluczowych elementów swojej metody – ustalone przez siebie jednoznaczne zasady dotyczące tego, w jaki sposób i kiedy może korzystać ze swobody uznania.

(4)

Aby pomóc potencjalnym użytkownikom w wyborze najbardziej odpowiedniego wskaźnika referencyjnego spośród wielu potencjalnie odpowiednich wskaźników, należy im udostępniać informacje, które pozwolą im zrozumieć, do pomiaru czego służy dany wskaźnik referencyjny, jakie dane wejściowe są wykorzystywane oraz w jaki sposób dokonano ich wyboru, jakie są części składowe wskaźnika referencyjnego, kto jest zaangażowany w gromadzenie danych i wyliczanie wskaźnika referencyjnego, kiedy i w jakim zakresie korzysta się ze swobody uznania, a także jakie są ograniczenia metody oraz kiedy i w jaki sposób wskaźnik referencyjny może zostać zmieniony.

(5)

Aby użytkownicy i potencjalni użytkownicy dysponowali wystarczającymi informacjami na temat stosowanego przez administratora procesu wewnętrznego przeglądu metody, administrator powinien publikować swoje zasady i procedury dotyczące tego procesu, w tym szczegółowe informacje na temat zaangażowanych podmiotów oraz wprowadzonych odpowiednich rozwiązań w zakresie zarządzania zgodnie z art. 4 rozporządzenia (UE) 2016/1011.

(6)

Aby zapewnić użytkownikom i potencjalnym użytkownikom wiedzę na temat tego, w jaki sposób administrator będzie prowadził konsultacje w sprawie proponowanej istotnej zmiany kluczowego lub istotnego wskaźnika referencyjnego, oraz by mogli oni zapoznać się z uzasadnieniem tej zmiany, administrator powinien ujawniać niektóre informacje, w tym to, w jaki sposób będzie oceniał wpływ proponowanej zmiany.

(7)

Zgodnie z zasadą proporcjonalności w niniejszym rozporządzeniu unika się nakładania nadmiernego obciążenia na administratorów istotnych (w przeciwieństwie do kluczowych) wskaźników referencyjnych poprzez umożliwienie im podjęcia decyzji o ograniczeniu zakresu ujawnianych informacji do bardziej ograniczonego zestawu elementów bądź o ujawnianiu mniejszej liczby szczegółów dotyczących niektórych elementów w odniesieniu do swoich istotnych wskaźników referencyjnych.

(8)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(9)

(10)

Aby zapewnić spójność z rozporządzeniem delegowanym doprecyzowującym elementy kodeksu postępowania opracowywanego przez administratorów wskaźników referencyjnych, które opierają się na danych wejściowych pochodzących od podmiotów przekazujących dane, właściwe jest przełożenie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia delegowanego o dwa miesiące,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie nie obejmuje ani nie ma zastosowania do administratorów pozaistotnych wskaźników referencyjnych.

Artykuł 2

Kluczowe elementy metody stosowanej do wyznaczania kluczowego lub istotnego wskaźnika referencyjnego

1. Informacje, które administrator wskaźnika referencyjnego lub, w stosownych przypadkach, rodziny wskaźników referencyjnych ma przekazywać zgodnie z wymogiem określonym w art. 13 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/1011, obejmują co najmniej następujące elementy, o ile są one istotne dla danego wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, lub dla danych wejściowych użytych do ich wyznaczenia:

a)	definicję i opis wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych oraz rynku lub realiów gospodarczych, które wskaźnik ma za zadanie mierzyć;

b)	walutę lub inną jednostkę miary wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych;

c)	kryteria stosowane przez administratora przy wyborze źródła danych wejściowych stosowanych do wyznaczania wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych;

d)	rodzaje danych wejściowych stosowanych do wyznaczenia wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych oraz priorytet przyznany poszczególnym rodzajom danych;

e)	skład panelu podmiotów przekazujących dane i kryteria stosowane do ustalenia kwalifikowalności do uczestnictwa w tym panelu;

f)	opis części składowych wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych oraz kryteriów stosowanych przy ich wyborze i przypisywaniu im odpowiednich wag;

g)	wszelkie minimalne wymogi dotyczące płynności dla części składowych wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych;

h)	wszelkie minimalne wymogi dotyczące ilości danych wejściowych oraz wszelkie minimalne standardy jakości danych wejściowych stosowanych w celu wyznaczenia wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych;

i)	jednoznaczne zasady wskazujące, w jaki sposób i kiedy można korzystać ze swobody uznania przy wyznaczaniu wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych;

j)	to, czy wskaźnik referencyjny lub rodzina wskaźników referencyjnych uwzględnia reinwestycję dywidend lub kuponów wypłaconych z tytułu ich części składowych;

jeżeli metoda może podlegać okresowym zmianom, aby zagwarantować, że wskaźnik referencyjny lub rodzina wskaźników referencyjnych pozostają reprezentatywne dla danego rynku lub danych realiów gospodarczych:

(i)	wszelkie kryteria stosowane w celu ustalenia, kiedy dokonanie takiej zmiany jest konieczne;

(ii)	wszelkie kryteria stosowane w celu ustalenia częstotliwości takiej zmiany; oraz

(iii)

wszelkie kryteria stosowane w celu ponownego ustalenia wag części składowych wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych w ramach dokonywania takiej zmiany;

potencjalne ograniczenia metody i szczegółowe informacje na temat metody stosowanej w wyjątkowych okolicznościach, w tym w przypadku braku płynności na rynku lub w okresach występowania warunków skrajnych bądź w przypadku gdy źródła danych transakcyjnych mogą być niewystarczające, niedokładne lub niewiarygodne;

m)	opis ról wszystkich osób trzecich zaangażowanych w gromadzenie danych na potrzeby wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych bądź w obliczanie lub rozpowszechnianie danego wskaźnika referencyjnego lub danej rodziny wskaźników referencyjnych;

n)	model lub metodę stosowane do ekstrapolacji lub interpolacji danych wykorzystywanych do opracowania wskaźnika referencyjnego.

2. Administratorzy mogą zdecydować, że informacje, o których mowa w ust. 1 lit. m) i n), będą publikować lub udostępniać wyłącznie w odniesieniu do swoich kluczowych wskaźników referencyjnych.

Artykuł 3

Dane dotyczące wewnętrznego przeglądu i zatwierdzania metody

1. Informacje, które administrator wskaźnika referencyjnego lub, w stosownych przypadkach, rodziny wskaźników referencyjnych ma przekazywać zgodnie z art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1011, obejmują co najmniej następujące elementy:

a)	zasady i procedury dotyczące wewnętrznego przeglądu i zatwierdzania metody;

szczegółowe informacje na temat wszelkich szczególnych zdarzeń, które mogą powodować konieczność przeprowadzenia wewnętrznego przeglądu, w tym szczegółowe informacje na temat wszelkich mechanizmów stosowanych przez administratora w celu stwierdzenia, czy metoda jest możliwa do zidentyfikowania i zweryfikowania;

c)	organy lub funkcje w strukturze organizacyjnej administratora, które są zaangażowane w proces przeglądu i zatwierdzania metody;

d)	role pełnione przez poszczególne osoby zaangażowane w proces przeglądu lub zatwierdzania metody;

e)	opis procedury powoływania i odwoływania osób zaangażowanych w proces przeglądu lub zatwierdzania metody.

2. Administratorzy mogą zdecydować, że informacje, o których mowa w ust. 1 lit. d) i e), będą publikować lub udostępniać wyłącznie w odniesieniu do swoich kluczowych wskaźników referencyjnych.

Artykuł 4

Istotne zmiany metody

1. Informacje, które administrator wskaźnika referencyjnego lub, w stosownych przypadkach, rodziny wskaźników referencyjnych ma przekazywać zgodnie z art. 13 ust. 1 lit. c) i ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1011, obejmują co najmniej następujące elementy:

a)	opis informacji podlegających ujawnieniu przez administratora na początku każdych konsultacji, w tym wymóg ujawniania kluczowych elementów metody, na które – zdaniem administratora – proponowana istotna zmiana miałaby wpływ;

b)	standardowy czas trwania konsultacji stosowany przez administratora;

c)	okoliczności, w jakich konsultacje mogą odbywać się w skróconym czasie, oraz opis procedur stosowanych przy prowadzeniu konsultacji w skróconym czasie.

2. Uzasadnienie, które administrator ma przekazywać zgodnie z art. 13 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2016/1011, obejmuje między innymi kwestię tego, czy reprezentatywność wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych oraz ich adekwatność jako odniesienie dla instrumentów finansowych i umów finansowych byłyby zagrożone, gdyby proponowanej istotnej zmiany nie dokonano.

Artykuł 5

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 25 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/25

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1642

z dnia 13 lipca 2018 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych służących doprecyzowaniu kryteriów, które właściwe organy muszą uwzględniać przy ocenie, czy administratorzy istotnych wskaźników referencyjnych muszą stosować określone wymogi

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011 zezwolono administratorowi istotnego wskaźnika referencyjnego na podjęcie decyzji o niestosowaniu niektórych przepisów tego rozporządzenia. Jeżeli administrator postanowi nie stosować jednego z tych przepisów lub większej ich liczby, właściwy organ ma prawo zadecydować, że administrator powinien mimo wszystko stosować ten przepis lub te przepisy. W art. 25 ust. 3 tego rozporządzenia określono kryteria, które właściwy organ musi uwzględnić przy ocenie, czy właściwe byłoby, by administrator stosował wspomniane przepisy.

(2)

Kryteria, które właściwy organ ma obowiązek wziąć pod uwagę, powinny uwzględniać charakter przepisów rozporządzenia (UE) 2016/1011, których administrator istotnych wskaźników referencyjnych może nie zamierzać stosować. Administratorzy istotnych wskaźników referencyjnych mogą postanowić, że nie będą stosować niektórych przepisów, które zobowiązują ich do wprowadzania środków organizacyjnych w celu ograniczenia ryzyka powstania konfliktów interesów w związku z uczestnictwem ich pracowników w procesie opracowywania wskaźnika referencyjnego. Uwzględniając kryteria określone w art. 25 ust. 3 lit. a), c) oraz i) tego rozporządzenia, właściwe organy powinny zatem również brać pod uwagę to, czy – zamiast środków organizacyjnych wymaganych na mocy tych przepisów – wprowadzono inne odpowiednie rozwiązania służące ochronie rzetelności wskaźnika referencyjnego.

(3)

Uwzględniając kryteria określone w art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011, właściwe organy powinny również brać pod uwagę wpływ wskaźnika referencyjnego na dany rynek lub dane rynki, szerzej pojętą gospodarkę oraz znaczenie danego wskaźnika referencyjnego dla zapewnienia stabilności finansowej. W tym celu właściwe organy powinny stosować informacje, które są ogólnodostępne lub zostały im udostępnione w drodze ujawnienia przez administratora lub w inny sposób.

(4)

Uwzględniając kryterium określone w art. 25 ust. 3 lit. f) rozporządzenia (UE) 2016/1011, właściwe organy powinny również brać pod uwagę to, czy administrator dysponuje odpowiednimi alternatywnymi środkami technicznymi i mechanizmami kontroli, które umożliwiają mu utrzymanie ciągłości opracowywania wskaźnika referencyjnego i jego solidności, mając na względzie charakter przepisów, których administrator postanowił nie stosować.

(5)	Administratorzy powinni mieć wystarczająco dużo czasu na sporządzenie wniosków i zapewnienie zgodności z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zacząć obowiązywać po upływie dwóch miesięcy od dnia jego wejścia w życie.

(6)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(7)

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Podatność wskaźnika referencyjnego na manipulację

Dodatkowe kryteria, które właściwy organ musi brać pod uwagę na podstawie art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 przy uwzględnianiu podatności wskaźnika referencyjnego na manipulację, obejmują co najmniej to, czy:

a)	wskaźnik referencyjny opiera się na danych transakcyjnych;

b)	podmioty przekazujące dane są podmiotami nadzorowanymi;

c)	zastosowanie mają środki zwiększające solidność danych wejściowych;

d)	struktura organizacyjna administratora sprzyja ograniczaniu zachęt do manipulacji;

e)	administrator ma interes finansowy związany z instrumentami finansowymi, umowami finansowymi lub funduszami inwestycyjnymi stosującymi wskaźnik referencyjny jako odniesienie;

f)	istnieją udokumentowane przypadki manipulacji danym wskaźnikiem referencyjnym lub wskaźnikiem referencyjnym opracowanym w oparciu o podobną metodę przez administratora o podobnej wielkości i strukturze organizacyjnej.

Artykuł 2

Charakter danych wejściowych

Dodatkowe kryteria, które właściwy organ musi brać pod uwagę na podstawie art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 przy uwzględnianiu charakteru danych wejściowych, obejmują co najmniej to, czy:

a)	w przypadku gdy dane wejściowe są danymi transakcyjnymi – administrator jest uczestnikiem rynku lub realiów gospodarczych, których pomiar jest celem wskaźnika referencyjnego;

w przypadku gdy dane wejściowe są udostępniane przez podmioty przekazujące dane – podmioty przekazujące dane mają interes finansowy związany z instrumentami finansowymi lub umowami finansowymi, które stosują wskaźnik referencyjny jako odniesienie, lub mogłyby odnieść korzyści w związku z wynikami funduszu inwestycyjnego, do których pomiaru stosuje się wskaźnik referencyjny;

c)	w przypadku gdy dane wejściowe pochodzą z giełd lub systemów obrotu mających siedzibę w państwie trzecim – do tych giełd lub systemów obrotu zastosowanie mają ramy regulacyjne i nadzorcze, które gwarantują zachowanie rzetelności danych wejściowych;

d)	w przypadku gdy dane wejściowe mają postać kwotowań – kwotowania są zatwierdzone bądź orientacyjne oraz czy podlegają odpowiednim mechanizmom kontroli.

Artykuł 3

Poziom konfliktów interesów

Dodatkowe kryteria, które właściwy organ musi brać pod uwagę na podstawie art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 przy uwzględnianiu poziomu konfliktów interesów, obejmują co najmniej to, czy:

a)	administrator ma interes finansowy związany z instrumentami finansowymi lub umowami finansowymi, które stosują wskaźnik referencyjny jako odniesienie, lub mógłby odnieść korzyści w związku z wynikami funduszu inwestycyjnego, do których pomiaru stosuje się wskaźnik referencyjny;

b)	w przypadku gdy wskaźnik referencyjny opiera się na przekazywanych danych wejściowych – stosunek łączący administratora z podmiotami przekazującymi dane podlega odpowiednim mechanizmom kontroli;

c)	administrator wprowadził mechanizmy kontroli lub inne środki, które skutecznie łagodzą potencjalne konflikty interesów.

Artykuł 4

Stopień swobody uznania administratora

Dodatkowe kryteria, które właściwy organ musi brać pod uwagę na podstawie art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 przy uwzględnianiu stopnia swobody uznania administratora, obejmują co najmniej:

a)	w przypadku gdy metoda opracowywania wskaźnika referencyjnego dopuszcza ocenę ekspercką ze strony administratora – to, czy stosowanie tej oceny lub korzystanie ze swobody uznania jest wystarczająco przejrzyste;

b)	w przypadku gdy wskaźnik referencyjny opiera się na szacunkach – skuteczność środków kontroli wewnętrznej, którymi dysponuje administrator.

Artykuł 5

Wpływ wskaźnika referencyjnego na rynki

Dodatkowe kryteria, które właściwy organ musi brać pod uwagę na podstawie art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 przy uwzględnianiu wpływu wskaźnika referencyjnego na rynki, obejmują co najmniej:

w przypadku gdy wskaźnik referencyjny ma szczególne znaczenie dla danego rynku lub danych rynków – to, czy nierzetelność wskaźnika referencyjnego powodowałaby zakłócenie funkcjonowania tego rynku lub tych rynków oraz czy istnieją odpowiednie zastępcze wskaźniki referencyjne, które można by zastosować w miejsce tego wskaźnika referencyjnego;

w przypadku gdy wskaźnik referencyjny kwalifikuje się jako istotny wskaźnik referencyjny na mocy art. 24 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1011 – istotny ilościowy stosunek instrumentów finansowych, umów finansowych lub funduszy inwestycyjnych, które stosują wskaźnik referencyjny jako odniesienie, do całkowitej wartości danych instrumentów w państwie członkowskim, jeżeli informacje te są znane właściwemu organowi.

Artykuł 6

Charakter, skala i złożoność procesu opracowywania wskaźnika referencyjnego

Dodatkowe kryteria, które właściwy organ musi brać pod uwagę na podstawie art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 przy uwzględnianiu charakteru, skali i złożoności procesu opracowywania wskaźnika referencyjnego, obejmują co najmniej:

a)	stopnień, w jakim dane wejściowe są oparte na przekazywanych danych, to, czy dane wejściowe są danymi transakcyjnymi, oraz to, w jaki sposób stopień ten jest odzwierciedlony w mechanizmach kontroli wprowadzonych przez administratora;

b)	ilość danych wejściowych do przetworzenia oraz liczbę źródeł danych;

c)	to, czy administrator ma wystarczające środki techniczne, aby być w stanie przetwarzać dane wejściowe w ciągły i niezawodny sposób;

d)	to, czy stosowana metoda jest źródłem ryzyka operacyjnego przy przetwarzaniu danych wejściowych;

e)	zakres, w jakim administrator polega na podmiotach przekazujących dane przy opracowywaniu wskaźnika referencyjnego.

Artykuł 7

Znaczenie wskaźnika referencyjnego dla zapewniania stabilności finansowej

Dodatkowe kryteria, które właściwy organ musi brać pod uwagę na podstawie art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 przy uwzględnianiu znaczenia wskaźnika referencyjnego dla zapewniania stabilności finansowej, obejmują co najmniej ocenę stosunku całkowitej wartości instrumentów finansowych, umów finansowych i funduszy inwestycyjnych, które stosują wskaźnik referencyjny jako odniesienie, do wartości ogółem aktywów sektora finansowego i sektora bankowego w państwie członkowskim, jeżeli informacje te są znane właściwemu organowi.

Artykuł 8

Wartość instrumentów finansowych, umów finansowych i funduszy inwestycyjnych, które stosują wskaźnik referencyjny jako odniesienie

Dodatkowe kryteria, które właściwy organ musi brać pod uwagę na podstawie art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 przy uwzględnianiu wartości instrumentów finansowych, umów finansowych i funduszy inwestycyjnych, które stosują wskaźnik referencyjny jako odniesienie, obejmują co najmniej:

a)	całkowitą wartość wszystkich instrumentów finansowych, umów finansowych i funduszy inwestycyjnych, które stosują wskaźnik referencyjny jako odniesienie, na podstawie wszystkich okresów zapadalności wskaźnika referencyjnego, jeżeli są one znane właściwemu organowi;

b)	to, czy stosowanie wskaźnika referencyjnego jest skoncentrowane w konkretnych kategoriach instrumentów finansowych, umów finansowych lub funduszy inwestycyjnych;

w przypadku gdy wskaźnik referencyjny jest istotnym wskaźnikiem referencyjnym na mocy art. 24 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/1011 – to, jak blisko progów, o których mowa w art. 20 ust. 1 lit. a) i lit. c) ppkt (i) tego rozporządzenia, znajduje się całkowita wartość instrumentów finansowych, umów finansowych i funduszy inwestycyjnych, które stosują wskaźnik referencyjny jako odniesienie, jeżeli informacje te są znane właściwemu organowi.

Artykuł 9

Wielkość, model organizacyjny lub struktura organizacyjna administratora

Dodatkowe kryteria, które właściwy organ musi brać pod uwagę na podstawie art. 25 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 przy uwzględnianiu wielkości, modelu organizacyjnego lub struktury organizacyjnej administratora, obejmują co najmniej to, czy:

a)	w przypadku gdy opracowywanie wskaźnika referencyjnego nie jest głównym przedmiotem działalności administratora – opracowywanie wskaźnika referencyjnego jest organizacyjnie wydzielone bądź czy wprowadzono inne odpowiednie środki mające na celu zapobieganie konfliktom interesów;

b)	w przypadku gdy administrator należy do grupy, a co najmniej jeden podmiot w ramach grupy jest faktycznym lub potencjalnym użytkownikiem wskaźnika referencyjnego – administrator działa niezależnie i wprowadził inne odpowiednie środki mające na celu zapobieganie konfliktom interesów.

Artykuł 10

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 25 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/29

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1643

z dnia 13 lipca 2018 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących treść oświadczenia dotyczącego wskaźnika referencyjnego publikowanego przez administratora wskaźnika referencyjnego oraz przypadki, w których wymagana jest aktualizacja tego oświadczenia

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Art. 27 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011 nakłada na administratorów obowiązek opublikowania oświadczenia dotyczącego wskaźnika referencyjnego lub, w stosownych przypadkach, rodziny wskaźników referencyjnych, jeżeli mogą one być stosowane w Unii.

(2)

Oświadczenia dotyczące wskaźników referencyjnych powinny zawierać obszerne informacje dotyczące rynku lub realiów gospodarczych, których pomiar jest celem wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, wraz z wyjaśnieniem okoliczności, w jakich pomiar tego rynku lub tych realiów gospodarczych może stać się niewiarygodny. Jest to wymagane z tego względu, iż użytkownicy i potencjalni użytkownicy polegają na tych informacjach w celu pełnego zrozumienia wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych.

(3)

W oświadczeniach dotyczących wskaźnika referencyjnego należy wskazać elementy uznaniowe w metodzie dotyczącej wskaźnika referencyjnego, jak również proces ewentualnej przeprowadzanej ex post oceny stosowania tego rodzaju swobody uznania. Informacje te są istotne dla zapewnienia, by użytkownicy i potencjalni użytkownicy mogli zrozumieć podatność wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych na manipulację.

(4)

Różne rodzaje wskaźników (tj. wskaźniki referencyjne danych regulowanych, wskaźniki referencyjne stóp procentowych, towarowe wskaźniki referencyjne, kluczowe wskaźniki referencyjne, istotne wskaźniki referencyjne oraz pozaistotne wskaźniki referencyjne) podlegają różnym wymogom na mocy rozporządzenia (UE) 2016/1011. W oświadczeniu dotyczącym wskaźnika referencyjnego należy zatem w jasny i jednoznaczny sposób wskazać rodzaj lub rodzaje wskaźnika referencyjnego, do których należy wskaźnik referencyjny lub rodzina wskaźników referencyjnych.

(5)

W odniesieniu do kluczowych wskaźników referencyjnych oświadczenie dotyczące wskaźnika referencyjnego powinno zawierać dodatkowe informacje wyjaśniające, dlaczego wskaźnik referencyjny jest uznawany zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/1011 za kluczowy, tak aby użytkownicy i potencjalni użytkownicy mieli do dyspozycji informacje niezbędne do zrozumienia względów, dla jakich wskaźnik referencyjny został uznany za kluczowy.

(6)

Korzystanie z danych regulowanych zwalnia administratorów i działające na ich rzecz podmioty przekazujące dane z pewnych obowiązków ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2016/1011. W przypadku wskaźników referencyjnych danych regulowanych administratorzy powinni zatem być zobowiązani wskazać swoje źródła danych, jak również powody uznania wskaźnika referencyjnego za wskaźnik referencyjny danych regulowanych.

(7)

Ze względu na ich szczególny charakter wskaźniki referencyjne stóp procentowych i towarowe wskaźniki referencyjne muszą zachować zgodność z przepisami określonych załączników do rozporządzenia (UE) 2016/1011 zamiast (lub w uzupełnieniu) zachowania zgodności z przepisami tytułu II tego rozporządzenia. Administratorzy takich wskaźników referencyjnych powinni wskazać na ten fakt w oświadczeniu dotyczącym wskaźnika referencyjnego, tak by użytkownicy i potencjalni użytkownicy byli go świadomi.

(8)	Administratorzy kluczowych wskaźników referencyjnych muszą przestrzegać szerszych przepisów regulacyjnych na mocy rozporządzenia (UE) 2016/1011. Ważne jest więc, by użytkownicy i potencjalni użytkownicy byli odpowiednio poinformowani o tym fakcie.

(9)

W przypadku gdy wskaźnik referencyjny wykazuje cechy różnych rodzajów wskaźników referencyjnych, przepisy szczególne niniejszego rozporządzenia dotyczące tych poszczególnych rodzajów wskaźników referencyjnych powinny mieć zastosowanie równolegle i w uzupełnieniu ogólnych wymogów dotyczących ujawniania informacji, tak aby zapewnić użytkownikom oraz potencjalnym użytkownikom obszerne informacje na temat wszystkich cech danego wskaźnika referencyjnego.

(10)

Zgodnie z zasadą proporcjonalności w niniejszym rozporządzeniu uniknięto nakładania nadmiernych obciążeń administracyjnych na administratorów istotnych i pozaistotnych wskaźników referencyjnych, zezwalając im na przedstawianie bardziej ograniczonego zestawu informacji w oświadczeniach dotyczących istotnych i pozaistotnych wskaźników referencyjnych.

(11)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(12)

(13)

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wymogi ogólne dotyczące ujawniania informacji

1. W oświadczeniu dotyczącym wskaźnika referencyjnego należy podać:

a)	datę publikacji oświadczenia oraz, w stosownych przypadkach, datę jego ostatniej aktualizacji;

w stosownych przypadkach – międzynarodowy kod identyfikujący papier wartościowy (kod ISIN) dla wskaźnika referencyjnego lub wskaźników referencyjnych; w odniesieniu do rodziny wskaźników referencyjnych oświadczenie może alternatywnie zawierać szczegółowe informacje dotyczące tego, gdzie kody ISIN są publicznie i nieodpłatnie dostępne;

c)	informację, czy wskaźnik referencyjny lub dowolny wskaźnik referencyjny w rodzinie wskaźników referencyjnych jest wyznaczany przy wykorzystaniu przekazywanych danych wejściowych;

informację, czy wskaźnik referencyjny lub dowolny wskaźnik referencyjny w rodzinie wskaźników referencyjnych kwalifikuje się jako jeden z rodzajów wskaźników referencyjnych wymienionych w tytule III rozporządzenia (UE) 2016/1011, w tym konkretny przepis, na mocy którego wskaźnik referencyjny kwalifikuje się jako wskaźnik danego rodzaju.

2. W ramach definicji rynku lub realiów gospodarczych oświadczenie dotyczące wskaźnika referencyjnego zawiera co najmniej następujące informacje:

a)	ogólny opis rynku lub realiów gospodarczych;

b)	ewentualne granice geograficzne rynku lub realiów gospodarczych;

wszelkie inne informacje, które administrator w sposób uzasadniony uważa za istotne lub przydatne dla ułatwienia użytkownikom lub potencjalnym użytkownikom wskaźnika referencyjnego zrozumienia istotnych cech rynku lub realiów gospodarczych, w tym co najmniej następujące elementy, o ile dostępne są wiarygodne dane dotyczące tych elementów:

(i)	informacje na temat rzeczywistych lub potencjalnych uczestników rynku;

(ii)	wskazanie wielkości rynku lub realiów gospodarczych.

3. W ramach definicji potencjalnych ograniczeń wskaźnika referencyjnego oraz okoliczności, w jakich pomiar rynku lub realiów gospodarczych może stać się niewiarygodny, oświadczenie dotyczące wskaźnika referencyjnego zawiera co najmniej następujące informacje:

a)	opis okoliczności, w jakich administratorowi będzie brakowało wystarczających danych wejściowych do wyznaczenia wskaźnika referencyjnego zgodnie z metodą;

b)	w stosownych przypadkach opis sytuacji, w których dokładność i wiarygodność metody stosowanej do wyznaczenia wskaźnika referencyjnego nie może być już dłużej zapewniona, na przykład gdy administrator uznaje, że płynność na rynku bazowym jest niewystarczająca;

wszelkie inne informacje, które administrator w sposób uzasadniony uważa za istotne lub przydatne dla ułatwienia użytkownikom i potencjalnym użytkownikom zrozumienia okoliczności, w jakich pomiar rynku lub realiów gospodarczych może stać się niewiarygodny, w tym opis tego, co może stanowić nadzwyczajne zdarzenie rynkowe.

4. W ramach określenia środków kontroli i zasad regulujących każdy przypadek dokonania oceny lub skorzystania ze swobody uznania przez administratora lub podmioty przekazujące dane przy obliczaniu wskaźnika referencyjnego lub wskaźników referencyjnych, oświadczenie dotyczące wskaźnika referencyjnego zawiera zarys każdego etapu procesu przeprowadzanej ex post oceny stosowania swobody uznania, wraz z jasnym wskazaniem stanowiska wszelkich osób odpowiedzialnych za przeprowadzanie ocen.

5. W ramach określenia procedur dotyczących przeglądu metody oświadczenie dotyczące wskaźnika referencyjnego zawiera co najmniej zarys procedur dotyczących konsultacji publicznych na temat wszelkich istotnych zmian metody.

6. Ust. 3 lit. c) i ust. 5 nie mają zastosowania do oświadczenia dotyczącego wskaźnika referencyjnego w odniesieniu do:

a)	istotnego wskaźnika referencyjnego; lub

b)	rodziny wskaźników referencyjnych, która nie obejmuje żadnych kluczowych wskaźników referencyjnych i nie składa się wyłącznie z pozaistotnych wskaźników referencyjnych.

7. W przypadku oświadczenia dotyczącego pozaistotnego wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, która składa się wyłącznie z pozaistotnych wskaźników referencyjnych:

następujące przepisy niniejszego artykułu nie mają zastosowania:

(i)	ust. 2 lit. c);

(ii)	ust. 3 lit. b) i c);

(iii)

ust. 4 i 5; oraz

b)	wymogi zawarte w ust. 2 lit. a) i b) mogą zostać alternatywnie spełnione przez zamieszczenie w oświadczeniu dotyczącym wskaźnika referencyjnego jasnego odniesienia do opublikowanego dokumentu, który zawiera te same informacje i jest dostępny bezpłatnie.

8. Administratorzy mogą podać dodatkowe informacje na końcu swoich oświadczeń dotyczących wskaźników referencyjnych, pod warunkiem że, o ile dokonują tego przez odniesienie do opublikowanego dokumentu zawierającego te informacje, dokument ten jest dostępny bezpłatnie.

Artykuł 2

Wymogi szczególne dotyczące ujawniania informacji w odniesieniu do wskaźników referencyjnych danych regulowanych

W uzupełnieniu informacji, które należy podać zgodnie z art. 1, w przypadku wskaźnika referencyjnego danych regulowanych lub, w stosownych przypadkach, rodziny wskaźników referencyjnych danych regulowanych w oświadczeniu dotyczącym wskaźnika referencyjnego należy podać co najmniej następujące informacje w opisie danych wejściowych:

a)	źródła wykorzystanych danych wejściowych;

b)	w odniesieniu do każdego źródła – odpowiedni rodzaj, spośród wymienionych w art. 3 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia (UE) 2016/1011.

Artykuł 3

Wymogi szczególne dotyczące ujawniania informacji w odniesieniu do wskaźników referencyjnych stóp procentowych

W uzupełnieniu informacji, które należy podać zgodnie z art. 1, w przypadku wskaźnika referencyjnego stóp procentowych lub, w stosownych przypadkach, rodziny wskaźników referencyjnych stóp procentowych w oświadczeniu dotyczącym wskaźnika referencyjnego należy podać co najmniej następujące informacje:

a)	odniesienie ostrzegające użytkowników o dodatkowych przepisach regulacyjnych mających zastosowanie do wskaźników referencyjnych stóp procentowych zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (UE) 2016/1011;

b)	opis rozwiązań, które zostały wprowadzone celem zastosowania się do przepisów tego załącznika.

Artykuł 4

Wymogi szczególne dotyczące ujawniania informacji w odniesieniu do towarowych wskaźników referencyjnych

W uzupełnieniu informacji, które należy podać zgodnie z art. 1, w przypadku towarowego wskaźnika referencyjnego lub, w stosownych przypadkach, rodziny towarowych wskaźników referencyjnych w oświadczeniu dotyczącym wskaźnika referencyjnego należy co najmniej:

a)	wskazać, czy do wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych mają zastosowanie wymogi określone w tytule II rozporządzenia (UE) 2016/1011 czy też wymogi określone w załączniku II do tego rozporządzenia, zgodnie z wymogiem w art. 19 tego rozporządzenia;

b)	wyjaśnić, dlaczego tytuł II tego rozporządzenia lub, w stosownym przypadku, załącznik II do tego rozporządzenia mają zastosowanie;

c)	w ramach definicji kluczowych terminów zamieścić zwięzły opis kryteriów definiujących odpowiedni fizyczny towar stanowiący podstawę wskaźnika;

d)	w stosownych przypadkach wskazać, gdzie opublikowano wyjaśnienia, które administrator ma obowiązek publikować na podstawie pkt 7 załącznika II do tego rozporządzenia.

Artykuł 5

Wymogi szczególne dotyczące ujawniania informacji w odniesieniu do kluczowych wskaźników referencyjnych

W uzupełnieniu informacji, które należy podać zgodnie z art. 1, w przypadku kluczowego wskaźnika referencyjnego lub, w stosownych przypadkach, rodziny wskaźników referencyjnych, która obejmuje co najmniej jeden kluczowy wskaźnik referencyjny, w oświadczeniu dotyczącym wskaźnika referencyjnego należy podać co najmniej następujące informacje:

a)	odniesienie ostrzegające użytkowników o dodatkowych przepisach regulacyjnych mających zastosowanie do kluczowych wskaźników referencyjnych zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/1011;

b)	informacje na temat sposobu, w jaki użytkownicy będą informowani o wszelkich opóźnieniach w publikacji wskaźnika referencyjnego lub o wszelkich przypadkach ponownego wyznaczenia wskaźnika referencyjnego, wraz ze wskazaniem (oczekiwanego) okresu trwania środków.

Artykuł 6

Aktualizacje

Oprócz przypadków, o których mowa w art. 27 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia (UE) 2016/1011, aktualizacja oświadczenia dotyczącego wskaźnika referencyjnego jest wymagana za każdym razem, gdy informacje zawarte w oświadczeniu nie są już poprawne lub wystarczająco precyzyjne, a w każdym razie w następujących przypadkach:

a)	gdy następuje zmiana rodzaju wskaźnika referencyjnego;

b)	gdy następuje istotna zmiana metody stosowanej do wyznaczania wskaźnika referencyjnego lub, w przypadku oświadczenia dotyczącego rodziny wskaźników referencyjnych, metody stosowanej do wyznaczania dowolnego wskaźnika referencyjnego wchodzącego w skład rodziny wskaźników referencyjnych.

Artykuł 7

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 25 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/33

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1644

z dnia 13 lipca 2018 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny zakres porozumień o współpracy z właściwymi organami państw trzecich, których ramy prawne i praktyki nadzorcze uznano za równoważne

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W art. 30 rozporządzenia (UE) 2016/1011 określono warunki dopuszczenia wskaźników referencyjnych opracowywanych przez administratora mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie trzecim do stosowania w Unii. Jednym z tych warunków jest przyjęcie decyzji dotyczącej równoważności, uznającej ramy prawne i praktyki nadzorcze państwa trzeciego za równoważne. W art. 30 ust. 4 zobowiązano ESMA do zawarcia porozumienia o współpracy z właściwym organem państwa trzeciego, w stosunku do którego przyjęto decyzję dotyczącą równoważności.

(2)

Porozumienie o współpracy powinno umożliwiać ESMA i właściwemu organowi państwa trzeciego wymianę wszelkich informacji istotnych z punktu widzenia wypełniania ich zadań nadzorczych. Komisja może przyjąć szereg decyzji dotyczących równoważności, w wyniku czego wskaźniki referencyjne opracowywane przez administratorów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwach, których dotyczą te decyzje, mogą kwalifikować się do stosowania przez podmioty nadzorowane w Unii. Istotne jest zatem, aby każde z tych porozumień o współpracy zawierało takie same minimalne wymogi dotyczące formularzy i procedur stosowanych na potrzeby wymiany informacji, w tym takie same postanowienia dotyczące poufności oraz takie same warunki regulujące wykorzystanie informacji uzyskanych na podstawie porozumienia o współpracy.

(3)

Właściwe organy państw trzecich, których ramy prawne i praktyki nadzorcze uznano za równoważne, mają odpowiednią wiedzę na temat wszystkich istotnych wydarzeń i zmian okoliczności, które mogą wywierać wpływ na administratorów wskaźników referencyjnych w ich jurysdykcji. Jeżeli podmioty nadzorowane stosują w Unii wskaźniki referencyjne opracowane przez administratorów z tych jurysdykcji, właściwe jest, aby właściwe organy z tych jurysdykcji informowały ESMA o tych wydarzeniach i zmianach. W porozumieniach o współpracy należy zatem zawrzeć postanowienie, zgodnie z którym o wszystkich tych wydarzeniach i zmianach należy informować ESMA.

(4)

Podobnie właściwe organy państw trzecich muszą być informowane o działalności administratorów, których nadzorują. W porozumieniach o współpracy należy zatem przewidzieć, że ESMA ma obowiązek informować właściwy organ państwa trzeciego, jeżeli administratorzy nadzorowani przez ten organ powiadomią ESMA, że wyrazili zgodę na stosowanie ich wskaźników referencyjnych przez podmioty nadzorowane w Unii.

(5)

Z wyjątkiem obowiązku cofnięcia rejestracji administratorów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie trzecim, który to obowiązek przewidziano w art. 31 rozporządzenia (UE) 2016/1011, ESMA nie posiada uprawnień w zakresie bezpośredniego nadzoru nad administratorami mającymi siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie trzecim. Polega on natomiast na nadzorze sprawowanym przez właściwy organ danego państwa trzeciego oraz na prowadzonej z tym organem współpracy. W porozumieniach o współpracy należy zatem zawrzeć postanowienia określające odpowiednie role stron zaangażowanych we współpracę w zakresie nadzoru, w tym kontrole na miejscu.

(6)

W art. 32 ust. 5 akapit trzeci lit. a) rozporządzenia (UE) 2016/1011 wprowadzono wymóg, zgodnie z którym porozumienia o współpracy między właściwymi organami państw trzecich a właściwymi organami państw członkowskich odniesienia muszą mieć ten sam minimalny zakres co porozumienia o współpracy między ESMA a właściwymi organami państw trzecich. Ustalając minimalny zakres porozumień o współpracy z ESMA, należy zatem zapewnić, aby zakres ten był również odpowiedni z punktu widzenia porozumień o współpracy wymaganych na podstawie art. 32 ust. 5.

(7)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez ESMA.

(8)

ESMA nie przeprowadził otwartych konsultacji publicznych w sprawie projektu regulacyjnych standardów technicznych stanowiącego podstawę niniejszego rozporządzenia, ani nie przeanalizował związanych z nimi potencjalnych kosztów i korzyści, ponieważ uznał, że byłoby to niewspółmierne w stosunku do zakresu i skutków tych standardów ze względu na fakt, że standardy te bezpośrednio dotyczą wyłącznie właściwych organów państw trzecich, właściwych organów państw członkowskich oraz ESMA, nie dotyczą natomiast uczestników rynku.

(9)	ESMA zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (2).

(10)	Administratorom należy zapewnić wystarczająco dużo czasu na zapewnienie zgodności z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zacząć obowiązywać po upływie dwóch miesięcy od dnia jego wejścia w życie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres porozumień o współpracy

W porozumieniach o współpracy, o których mowa w art. 30 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2016/1011 („porozumienie o współpracy”), wyraźnie określa się zakres ich stosowania. Zakres ten obejmuje współpracę między stronami co najmniej w następujących sprawach:

a)	wymiana informacji i dokonywanie powiadomień istotnych z punktu widzenia wypełniania zadań nadzorczych każdej ze stron;

wszelkie kwestie, które mogą być istotne z punktu widzenia operacji, działalności lub usług administratorów objętych danym porozumieniem o współpracy, w tym przekazywanie ESMA informacji na temat przepisów ustawowych i wykonawczych, którym administratorzy podlegają w państwie trzecim, oraz na temat wszelkich istotnych zmian tych przepisów ustawowych lub wykonawczych;

wszelkie działania regulacyjne lub nadzorcze podejmowane przez właściwy organ państwa trzeciego lub udzielone przez niego zezwolenia w odniesieniu do dowolnego administratora, który wyraził zgodę na stosowanie wskaźników referencyjnych w Unii, w tym zmiany obowiązków lub wymogów, którym podlega administrator, a które mogą mieć wpływ na nieprzerwane przestrzeganie przez administratora mających zastosowanie przepisów ustawowych i wykonawczych.

Artykuł 2

Wymiana informacji i dokonywanie powiadomień

Porozumienia o współpracy zawierają przynajmniej następujące postanowienia w odniesieniu do informacji wymienianych i powiadomień przekazywanych na podstawie tych porozumień:

postanowienie, zgodnie z którym wnioski o udzielenie informacji muszą zawierać co najmniej wskazanie informacji, o które występuje organ wnioskujący, oraz krótki opis przedmiotu wniosku, celu, w jakim wystąpiono o informacje, oraz odnośnych przepisów ustawowych i wykonawczych mających zastosowanie do działalności związanej ze wskaźnikami referencyjnymi;

b)	szczegółowe informacje dotyczące mechanizmu lub mechanizmów wymiany lub przekazywania informacji i powiadomień;

c)	postanowienie, zgodnie z którym informacje i powiadomienia muszą być wymieniane lub przekazywane na piśmie;

d)	postanowienie zobowiązujące do stosowania środków mających na celu zapewnienie, by wymiana lub przekazywanie informacji odbywały się w bezpieczny sposób;

e)	postanowienie, zgodnie z którym informacje i powiadomienia muszą być przekazywane niezwłocznie oraz, w stosownych przypadkach, w odpowiednim terminie określonym w danym porozumieniu.

Artykuł 3

Współpraca w zakresie nadzoru

1. W porozumieniach o współpracy określa się ramy na potrzeby koordynacji działań nadzorczych podejmowanych przez strony w obszarze nadzoru nad wskaźnikami referencyjnymi, w tym co najmniej następujące wymogi:

a)	wymóg, zgodnie z którym sygnatariusz zamierzający podjąć działanie nadzorcze musi wpierw wystosować pisemny wniosek dotyczący danego działania;

b)	wymóg, zgodnie z którym wspomniany wniosek musi określać kontekst faktyczny i prawny danego działania oraz jego szacunkowe ramy czasowe;

c)	wymóg potwierdzenia na piśmie odbioru wniosku przez drugiego sygnatariusza w terminie dziesięciu dni roboczych od daty jego otrzymania.

2. Do celów koordynacji kontroli na miejscu w jurysdykcji właściwego organu w państwie trzecim w porozumieniach o współpracy określa się procedurę stosowaną przez strony w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie warunków regulujących kontrole na miejscu, w tym co najmniej warunki określające ich role i obowiązki, prawo właściwego organu państwa trzeciego do uczestnictwa w każdej kontroli na miejscu, jak również spoczywający na tym organie obowiązek udzielania pomocy w weryfikacji, interpretacji i analizie treści publicznych i niepublicznych ksiąg i ewidencji oraz w pozyskiwaniu informacji od członków zarządu i kierownictwa wyższego szczebla każdego administratora objętego danym porozumieniem.

Artykuł 4

Poufność, wykorzystanie informacji i ochrona danych

1. W porozumieniach o współpracy zawiera się wymóg, zgodnie z którym strony nie mogą ujawniać informacji, które między sobą wymieniają lub które sobie przekazują na podstawie porozumienia o współpracy, z wyjątkiem przypadków, gdy strona, która przekazała informacje, udzieliła na to swojej uprzedniej pisemnej zgody lub gdy ujawnienie danych stanowi konieczny i proporcjonalny obowiązek wynikający z prawa Unii lub prawa krajowego, w szczególności w kontekście dochodzeń lub późniejszych postępowań sądowych.

2. W porozumieniach o współpracy zawiera się wymóg, zgodnie z którym informacje uzyskane przez organ na podstawie danego porozumienia muszą być bezpiecznie przechowywane, oraz dopuszcza się wykorzystywanie informacji wyłącznie do celu określonego przez organ w swoim wniosku o udzielenie informacji lub, jeżeli informacje przekazano inaczej niż w oparciu o wniosek, wyłącznie w celu umożliwienia temu organowi wykonywania jego funkcji regulacyjnych i nadzorczych. Organ te może jednak wykorzystywać te informacje w innym celu, jeżeli uzyskał na to uprzednią pisemną zgodę organu, którzy przekazał informacje na podstawie porozumienia.

3. W przypadku gdy w porozumieniu o współpracy dopuszczono wymianę danych osobowych, w takim porozumieniu zawiera się postanowienia gwarantujące odpowiednie środki służące ochronie tych danych, które są zgodne z wszystkimi przepisami o ochronie danych mającymi zastosowanie w jurysdykcjach właściwych organów, które są stroną danego porozumienia o współpracy.

Artykuł 5

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 25 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/36

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1645

z dnia 13 lipca 2018 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących formy i treści wniosku o uznanie przedkładanego właściwemu organowi państwa członkowskiego odniesienia i prezentacji informacji w powiadomieniu przesyłanym Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Administrator wskaźnika referencyjnego mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie trzecim może ubiegać się o uznanie w Unii. We wniosku o uznanie ten administrator musi obszernie przedstawić rozwiązania, zasady i procedury, które ustanowił w celu spełnienia obowiązujących wymogów określonych w rozporządzeniu (UE) 2016/1011. Niniejsze rozporządzenie ma na celu zapewnienie, aby właściwe organy w całej Unii otrzymywały od ubiegających się o uznanie administratorów wskaźników referencyjnych z państw spoza UE jednolite i spójne informacje.

(2)

Wniosek o uznanie powinien zawierać informacje dotyczące wyboru państwa członkowskiego odniesienia, zgodnie z art. 32 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2016/1011, i przedstawiciela prawnego w tym państwie. Informacje te powinny umożliwić właściwemu organowi państwa członkowskiego odniesienia upewnienie się, że państwo członkowskie odniesienia zostało prawidłowo określone, a przedstawiciel prawny administratora z państwa spoza UE ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym państwie członkowskim oraz ma prawo do działania zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) 2016/1011.

(3)

Aby właściwy organ mógł ocenić, czy występują konflikty interesów wynikające z interesów gospodarczych właścicieli wnioskodawcy, które mogą mieć wpływ na niezależność wnioskodawcy i tym samym niekorzystnie wpływać na dokładność i rzetelność jego wskaźników referencyjnych, wnioskodawca powinien przekazać informacje dotyczące działalności jego właścicieli i struktury własnościowej jego jednostki dominującej.

(4)

Wnioskodawca powinien przekazać informacje na temat składu, funkcjonowania i stopnia niezależności jego organów zarządzających w celu umożliwienia właściwemu organowi oceny, czy struktura ładu korporacyjnego gwarantuje niezależność administratora przy obliczaniu wskaźnika referencyjnego oraz unikanie konfliktów interesów.

(5)

Do celów oceny sposobów eliminowania konfliktów interesów lub zarządzania nimi i ich ujawniania wnioskodawca powinien przedstawić właściwemu organowi wyjaśnienie, w jaki sposób ewentualne konflikty interesów są identyfikowane, rejestrowane, łagodzone, a także w jaki sposób się nimi zarządza, im zapobiega i je eliminuje.

(6)

W celu umożliwienia właściwemu organowi oceny zasadności i rzetelności ram dotyczących struktury kontroli wewnętrznej, nadzoru i odpowiedzialności wnioskodawca powinien przedstawić właściwemu organowi zasady i procedury monitorowania działalności polegającej na opracowywaniu wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych.

(7)	Wniosek o uznanie powinien zawierać informacje wykazujące, że kontrole danych wejściowych, na podstawie których obliczane są wskaźniki referencyjne opracowywane przez wnioskodawcę, są odpowiednie do zapewnienia reprezentatywności, dokładności i rzetelności takich danych.

(8)

W celu umożliwienia właściwemu organowi oceny, czy wskaźniki referencyjne opracowywane przez wnioskodawcę są odpowiednie do ich dalszego lub przyszłego stosowania w Unii, przy czym ostatecznym celem jest ich umieszczenie w rejestrze przewidzianym w art. 36 rozporządzenia (UE) 2016/1011, we wniosku o uznanie należy podać wykaz wszystkich wskaźników referencyjnych opracowywanych przez wnioskodawcę, które są już lub które mają być stosowane w Unii w przyszłości, wraz z ich opisem.

(9)

Informacje dotyczące charakteru i właściwości wskaźników referencyjnych opracowywanych przez wnioskodawcę są niezbędne do umożliwienia właściwemu organowi stwierdzenia, czy należy dokonać oceny spełnienia obowiązujących wymogów rozporządzenia (UE) 2016/1011 w odniesieniu do mających zastosowanie przepisów szczególnych, wskaźników referencyjnych danych regulowanych i towarowych wskaźników referencyjnych nieopierających się na danych pochodzących od podmiotów przekazujących dane, z których większość stanowią podmioty nadzorowane, jak określono w rozporządzeniu (UE) 2016/1011.

(10)

W przypadku gdy wnioskodawca uznaje jeden lub większą liczbę spośród swoich wskaźników referencyjnych za istotne lub pozaistotne, powinien zawrzeć we wniosku o uznanie informacje dotyczące stopnia stosowania takiego wskaźnika referencyjnego lub takich wskaźników referencyjnych w Unii, tak aby właściwy organ mógł ocenić, czy sklasyfikowanie wskaźników referencyjnych jako istotne lub pozaistotne jest prawidłowe. Wskaźniki referencyjne opracowywane przez wnioskodawcę, które nie są jeszcze stosowane w Unii i które są uwzględnione we wniosku o uznanie ze względu na ich ewentualne stosowanie w Unii w przyszłości, uznaje się – zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 27 rozporządzenia (UE) 2016/1011 – za pozaistotne wskaźniki referencyjne.

(11)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(12)

(13)

Administratorzy powinni mieć wystarczająco dużo czasu na przygotowanie wniosków i zapewnienie zgodności z wymogami niniejszego rozporządzenia i regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w załączniku. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zacząć obowiązywać po upływie dwóch miesięcy od dnia jego wejścia w życie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wymogi ogólne

1. Przy składaniu wniosku o uznanie zgodnie z art. 32 rozporządzenia (UE) 2016/1011 administrator mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie trzecim przedstawia informacje wymienione w załączniku.

2. Jeżeli wnioskodawca nie przedstawił którychkolwiek z wymaganych informacji, wyjaśnia we wniosku, dlaczego informacje te nie zostały przedstawione.

Artykuł 2

Format wniosku

1. Wniosek o uznanie składa się w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego odniesienia, o ile w załączniku nie określono inaczej. Dokumenty, o których mowa w pkt 8 załącznika, przedkłada się w języku zwyczajowo używanym w dziedzinie finansów międzynarodowych lub w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego odniesienia.

2. Wniosek o uznanie składa się przy użyciu środków elektronicznych lub, jeżeli akceptuje to odpowiedni właściwy organ – w formie papierowej. Wspomniane środki elektroniczne zapewniają zachowanie kompletności, integralności i poufności informacji podczas transmisji. Wnioskodawca zapewnia, by każdy przekazany dokument jednoznacznie wskazywał, do którego konkretnego wymogu określonego w niniejszym rozporządzeniu się odnosi.

Artykuł 3

Szczegółowe informacje dotyczące zasad i procedur

1. Zasady i procedury ustanowione w celu spełnienia wymogów rozporządzenia (UE) 2016/1011 i opisane we wniosku zawierają lub dołącza się do nich:

a)	informacje na temat tożsamości osoby lub osób odpowiedzialnych za zatwierdzanie i utrzymywanie zasad i procedur;

b)	opis sposobu monitorowania przestrzegania zasad i procedur oraz tożsamość osoby lub osób odpowiedzialnych za to monitorowanie;

c)	opis środków, które należy zastosować w przypadku naruszenia zasad i procedur.

2. Jeżeli wnioskodawca jest przedsiębiorstwem w ramach grupy, może wywiązać się z wymogów ust. 1, przekazując zasady i procedur obowiązujące w grupie, do której należy, jeżeli odnoszą się do opracowywania wskaźników referencyjnych.

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 25 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

ZAŁĄCZNIK

Informacje, które należy zawrzeć we wniosku o uznanie na podstawie art. 32 rozporządzenia (UE) 2016/1011

SEKCJA A – INFORMACJE NA TEMAT WNIOSKODAWCY I JEGO PRZEDSTAWICIELA PRAWNEGO W UNII

1. INFORMACJE OGÓLNE

a)	Pełna nazwa (lub imię i nazwisko) wnioskodawcy i jego identyfikator podmiotu prawnego (LEI).

b)	Adres w państwie miejsca zamieszkania lub siedziby.

c)	Status prawny.

d)	Strona internetowa (jeżeli dotyczy).

Jeżeli wnioskodawca podlega nadzorowi w państwie spoza UE, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, informacje na temat jego aktualnej sytuacji pod względem zezwolenia, w tym działalności, która jest objęta zezwoleniem, nazwa i adres właściwego organu z państwa spoza UE oraz odesłanie do rejestru prowadzonego przez ten właściwy organ, jeżeli jest dostępne; jeżeli więcej niż jeden organ jest odpowiedzialny za nadzór, należy przekazać szczegółowe informacje dotyczące poszczególnych obszarów kompetencji.

f)	Opis działalności wnioskodawcy w państwach UE i spoza UE niezależnie od tego, czy jest ona objęta unijną lub pozaunijną regulacją finansową, która jest związana z działalnością polegającą na opracowywaniu wskaźników referencyjnych, wraz z opisem miejsca prowadzenia tej działalności.

Jeżeli wnioskodawca wchodzi w skład grupy, struktura jego grupy wraz ze schematem struktury własnościowej pokazującym powiązania między jednostką dominującą a jednostkami zależnymi. Jednostki dominujące i jednostki zależne przedstawione na schemacie należy określić, podając ich pełną nazwę, status prawny oraz adres siedziby statutowej i siedziby zarządu.

Oświadczenie własne o nieposzlakowanej opinii obejmujące, w stosownych przypadkach, szczegółowe informacje na temat:

(i)	toczącego się postępowania lub postępowania sądowego prowadzonego w przeszłości o charakterze dyscyplinarnym prowadzonego przeciw niemu (chyba że powództwo zostało oddalone);

(ii)	odmowy udzielenia zezwolenia lub rejestracji przez organ finansowy;

(iii)

cofnięcia zezwolenia lub rejestracji przez organ finansowy.

2. PRZEDSTAWICIEL PRAWNY W PAŃSTWIE CZŁONKOWSKIM ODNIESIENIA

a)	Udokumentowane dowody uzasadniające wybór państwa członkowskiego odniesienia, poprzez zastosowanie kryteriów ustanowionych w art. 32 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2016/1011.

W odniesieniu do przedstawiciela prawnego mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim odniesienia, jak określono w art. 32 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011, jego:

(i)	pełną nazwę/imię i nazwisko;

(ii)	tytuł w przypadku osoby fizycznej lub status prawny w przypadku osoby prawnej;

(iii)

akt założycielski, statut lub inne dokumenty założycielskie w przypadku osoby prawnej oraz informacja, czy przedstawiciel prawny jest nadzorowany przez organ nadzoru;

(iv)

adres;

(v)	adres poczty elektronicznej;

(vi)	numer telefonu;

(vii)

pisemne potwierdzenie upoważnienia przedstawiciela prawnego do działania w imieniu wnioskodawcy zgodnie z art. 32 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011;

(viii)

szczegółowe informacje na temat wykonywania przez przedstawiciela prawnego zadań jednostki nadzorczej w stosunku do opracowywania wskaźników referencyjnych, które mogą być stosowane w Unii;

(ix)	imię i nazwisko, tytuł, adres, adres e-mail i numer telefonu osoby wyznaczonej do kontaktów przez przedstawiciela prawnego.

3. STRUKTURA ORGANIZACYJNA I ZARZĄDZANIE

Wewnętrzna struktura organizacyjna dotycząca zarządu, komitetów zarządzających wyższego szczebla, jednostki nadzorczej oraz wszelkich innych organów wewnętrznych wykonujących istotne funkcje zarządcze wiążące się z opracowywaniem wskaźnika referencyjnego, w tym:

(i)	zakres uprawnień lub jego streszczenie; oraz

(ii)	przestrzeganie kodeksów ładu korporacyjnego lub podobnych przepisów.

Procedury gwarantujące, że pracownicy administratora i wszelkie inne osoby fizyczne, z których usług korzysta lub które są pod jego kontrolą i którzy są bezpośrednio zaangażowani w opracowywanie wskaźnika referencyjnego, posiadają niezbędne umiejętności, wiedzę i doświadczenie na potrzeby powierzonych im obowiązków oraz działają zgodnie z przepisami art. 4 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2016/1011.

c)	Liczba pracowników (czasowych i stałych) zaangażowanych w opracowywanie wskaźnika referencyjnego.

4. KONFLIKTY INTERESÓW

Zasady i procedury dotyczące:

(i)	sposobów identyfikowania, rejestrowania, łagodzenia obecnych i potencjalnych konfliktów interesów, a także zarządzania nimi, zapobiegania im i ich eliminowania;

(ii)

szczególnych okoliczności, które mają zastosowanie do wnioskodawcy lub do jakiegokolwiek konkretnego, opracowywanego przez wnioskodawcę wskaźnika referencyjnego, który może być stosowany w Unii, w odniesieniu do którego istnieje największe prawdopodobieństwo wystąpienia konfliktu interesów, w tym w przypadku gdy w procesie wyznaczania wskaźnika referencyjnego dokonywana jest ocena ekspercka lub wykorzystywana jest swoboda uznania, jeżeli wnioskodawca należy do tej samej grupy co użytkownik wskaźnika referencyjnego, oraz jeżeli podmiot opracowujący wskaźnik jest uczestnikiem rynku lub realiów gospodarczych, których pomiar ma na celu ten wskaźnik.

b)	W przypadku wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych – wykaz wszelkich istotnych zidentyfikowanych konfliktów interesów wraz z zastosowanymi wobec nich środkami łagodzącymi.

c)	Struktura polityki wynagrodzeń wraz z określeniem kryteriów stosowanych do ustalenia wynagrodzenia osób zaangażowanych bezpośrednio lub pośrednio w działalność polegającą na opracowywaniu wskaźników referencyjnych.

5. RAMY DOTYCZĄCE STRUKTURY KONTROLI WEWNĘTRZNEJ, NADZORU I ODPOWIEDZIALNOŚCI

Zasady i procedury monitorowania działalności polegającej na opracowywaniu wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, w tym dotyczące:

(i)	systemów informatycznych;

(ii)	zarządzania ryzykiem oraz określenia rodzajów ryzyka, które mogą wystąpić i które mogą mieć wpływ na dokładność, rzetelność i reprezentatywność opracowywanych wskaźników referencyjnych lub ciągłość działalności polegającej na opracowywaniu wskaźników, wraz z odpowiednimi środkami łagodzącymi;

(iii)

ustanowienia, roli i funkcjonowania jednostki nadzorczej opisanej w art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1011 i szczegółowo określonej w regulacyjnych standardach technicznych przyjętych na podstawie art. 5 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1011 (1) lub w odpowiednich zasadach dotyczących finansowych wskaźników referencyjnych uzgodnionych przez Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO) w dniu 17 lipca 2013 r. („zasady IOSCO dotyczące finansowych wskaźników referencyjnych”) lub, w stosownych przypadkach, uzgodnionych przez IOSCO w dniu 5 października 2012 r. zasadach dotyczących agencji zgłaszających ceny ropy naftowej („zasady IOSCO dotyczące agencji zgłaszających ceny”), w tym procedury mianowania, zastępowania lub odwoływania ze stanowiska osób w ramach jednostki nadzorczej;

(iv)

ustanowienia, roli i funkcjonowania ram kontroli określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/1011 lub odpowiednich zasadach IOSCO dotyczących finansowych wskaźników referencyjnych lub, w stosownych przypadkach, zasadach IOSCO dotyczących agencji zgłaszających ceny, w tym procedury mianowania, zastępowania lub odwoływania ze stanowiska osób, które są odpowiedzialne za te ramy;

(v)

ram w zakresie odpowiedzialności określonych w art. 7 rozporządzenia (UE) 2016/1011 lub odpowiednich zasadach IOSCO dotyczących finansowych wskaźników referencyjnych lub, w stosownych przypadkach, zasadach IOSCO dotyczących agencji zgłaszających ceny, w tym procedury mianowania, zastępowania lub odwoływania ze stanowiska osób, które są odpowiedzialne za te ramy.

b)	Plany awaryjne na potrzeby wyznaczania i publikowania wskaźnika referencyjnego na zasadzie tymczasowej.

c)	Procedury dotyczące wewnętrznego zgłaszania naruszeń przepisów rozporządzenia (UE) 2016/1011 przez kierowników, pracowników i wszelkie inne osoby fizyczne, z których usług korzysta podmiot opracowujący wskaźnik lub które są pod jego kontrolą.

6. OUTSOURCING

Jeżeli jakiekolwiek działanie stanowiące część procesu opracowywania wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych jest zlecane na zasadzie outsourcingu:

umowy dotyczące outsourcingu, w tym umowy o gwarantowanym poziomie usług, które wykazują zgodność z art. 10 rozporządzenia (UE) 2016/1011 lub odpowiednimi zasadami IOSCO dotyczącymi finansowych wskaźników referencyjnych lub, w stosownych przypadkach, zasadami IOSCO dotyczącymi agencji zgłaszających ceny;

b)	szczegółowe informacje dotyczące funkcji zleconych na zasadzie outsourcingu, chyba że informacje te są już zawarte w odpowiednich umowach;

c)	zasady i procedury dotyczące nadzoru nad działaniami zleconymi na zasadzie outsourcingu, chyba że informacje te są już zawarte w odpowiednich umowach.

7. PRZESTRZEGANIE ZASAD IOSCO

Jeżeli jest dostępna, dokonana przez niezależnego audytora zewnętrznego ocena przestrzegania zasad dotyczących finansowych wskaźników referencyjnych uzgodnionych przez Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO) w dniu 17 lipca 2013 r. lub, w stosownych przypadkach, zasad dotyczących agencji zgłaszających ceny ropy naftowej, uzgodnionych przez IOSCO w dniu 5 października 2012 r.;

b)	Jeżeli jest dostępne – w przypadkach, gdy wnioskodawca podlega nadzorowi – zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa spoza UE, w którym wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, potwierdzające przestrzeganie zasad IOSCO, o których mowa w lit. a).

8. INNE INFORMACJE

a)	Wnioskodawca może przekazać wszelkie dodatkowe informacje istotne dla jego wniosku, które uzna za stosowne.

b)	Wnioskodawca przekazuje te informacje w sposób i w formie określonej przez właściwy organ.

SEKCJA B – INFORMACJE NA TEMAT WSKAŹNIKÓW REFERENCYJNYCH

9. OPIS ISTNIEJĄCYCH LUB POTENCJALNYCH WSKAŹNIKÓW REFERENCYJNYCH LUB RODZIN WSKAŹNIKÓW REFERENCYJNYCH, KTÓRE MOGĄ BYĆ STOSOWANE W UNII

a)	Wykaz zawierający wszystkie wskaźniki referencyjne opracowywane przez wnioskodawcę, które są już stosowane w Unii, oraz, o ile są dostępne, ich międzynarodowe kody identyfikujące papiery wartościowe (kody ISIN).

Opis opracowywanego wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, które są już stosowane w Unii, w tym opis rynku lub realiów gospodarczych, których pomiar ma na celu dany wskaźnik referencyjny lub dana rodzina wskaźników referencyjnych, wraz ze wskazaniem źródeł wykorzystanych do tych opisów, a także określeniem podmiotów przekazujących dane, o ile takie istnieją, na potrzeby tego wskaźnika referencyjnego lub tej rodziny wskaźników referencyjnych.

c)	Wykaz zawierający wszystkie wskaźniki referencyjne, które mają być wprowadzone do obrotu w celu ich stosowania w Unii oraz ich kody ISIN, jeżeli są dostępne.

Opis wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, które mają być wprowadzone do obrotu w celu ich stosowania w Unii, w tym opis rynku lub realiów gospodarczych, których pomiar jest celem danego wskaźnika lub danej rodziny wskaźników referencyjnych, wraz ze wskazaniem źródeł wykorzystanych do tych opisów, a także określeniem podmiotów przekazujących dane, o ile takie istnieją, na potrzeby tego wskaźnika referencyjnego lub tej rodziny wskaźników referencyjnych.

Wszelkie udokumentowane dowody na to, że wskaźnik referencyjny lub rodzinę wskaźników referencyjnych opisane w lit. b) i d) można uznać za wskaźniki referencyjne danych regulowanych zgodnie z definicją określoną w art. 3 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia (UE) 2016/1011 i w związku z tym za uprawnione do odstępstw wymienionych w art. 17 ust. 1 tego rozporządzenia.

Wszelkie udokumentowane dowody na to, że wskaźnik referencyjny lub rodzinę wskaźników referencyjnych opisane w lit. b) i d) można uznać za towarowe wskaźniki referencyjne zgodnie z definicją określoną w art. 3 ust. 1 pkt 23 rozporządzenia (UE) 2016/1011 i nieopierające się na danych pochodzących od podmiotów przekazujących dane, z których większość stanowią podmioty nadzorowane, a także wszelkie dowody na wdrożenie szczególnych wymogów zgodnie z art. 19 i załącznikiem II do tego rozporządzenia lub odpowiednimi zasadami IOSCO dotyczącymi agencji zgłaszających ceny.

Wszelkie udokumentowane dowody na to, że wskaźnik referencyjny lub rodzinę wskaźników referencyjnych opisane w lit. b) i d) można uznać za wskaźniki referencyjne stóp procentowych zgodnie z definicją określoną w art. 3 ust. 1 pkt 22 rozporządzenia (UE) 2016/1011 oraz wszelkie dowody na wdrożenie szczególnych wymogów zgodnie z art. 18 i załącznikiem I do tego rozporządzenia.

Wszelkie udokumentowane dowody na to, że wskaźnik referencyjny lub rodzina wskaźników referencyjnych opisane w lit. b) są stosowane na terytorium Unii w stopniu, który kwalifikuje ten wskaźnik referencyjny lub wszystkie wskaźniki referencyjne w tej rodzinie wskaźników referencyjnych jako istotne wskaźniki referencyjne zgodnie z definicją w art. 3 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia (UE) 2016/1011 lub jako pozaistotne wskaźniki referencyjne zgodnie z definicją w art. 3 ust. 1 pkt 27 rozporządzenia (UE) 2016/1011. Informacje, które należy przekazać, są w miarę możliwości określane na podstawie przepisów rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/66 (2) służących do szacowania wartości nominalnej instrumentów finansowych innych niż instrumenty pochodne, wartości nominalnej instrumentów pochodnych oraz wartości aktywów netto funduszy inwestycyjnych, które odnoszą się do wskaźników referencyjnych z państw spoza UE, w tym w przypadku pośredniego odniesienia do takiego wskaźnika referencyjnego w zestawie wskaźników referencyjnych.

Uzasadnienie stosowania przez administratora jakichkolwiek odstępstw wymienionych w art. 25 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011, w przypadku istotnych wskaźników referencyjnych, oraz w art. 26 ust. 1 tego rozporządzenia, w przypadku pozaistotnych wskaźników referencyjnych, w odniesieniu do wskaźnika referencyjnego; informacje te przedstawiane są, w miarę możliwości, na podstawie formatu określonego w wykonawczych standardach technicznych przyjętych na podstawie art. 25 ust. 8 i art. 26 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1011 (3).

j)	Informacje na temat środków dotyczących sposobu postępowania z korektami wyznaczania lub publikacji wskaźnika referencyjnego.

Informacje dotyczące procedury, która ma zostać przeprowadzona przez podmiot opracowujący wskaźnik w przypadku zmian w opracowywaniu wskaźnika referencyjnego lub zaprzestania jego opracowywania, zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011 lub odpowiednimi zasadami IOSCO dotyczącymi finansowych wskaźników referencyjnych lub, w stosownych przypadkach, zasadami IOSCO dotyczącymi agencji zgłaszających ceny.

10. DANE WEJŚCIOWE I METODA

Dla każdego wskaźnika referencyjnego lub każdej rodziny wskaźników referencyjnych – zasady i procedury w zakresie danych wejściowych, w tym dotyczące:

(i)	rodzaju wykorzystanych danych wejściowych, hierarchii ich wykorzystywania oraz dokonywania oceny eksperckiej lub korzystania ze swobody uznania;

(ii)	procesu mającego na celu zagwarantowanie, że dane wejściowe są wystarczające, odpowiednie i weryfikowalne;

(iii)

kryteriów określających, kto może przekazywać dane wejściowe administratorowi oraz procesu wyboru podmiotów przekazujących dane;

(iv)	oceny danych wejściowych podmiotu przekazującego dane oraz procesu walidacji danych wejściowych.

Dla każdego wskaźnika referencyjnego lub każdej rodziny wskaźników referencyjnych w odniesieniu do metody:

(i)	opis metody podkreślający jej kluczowe elementy zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) 2016/1011, szczegółowo określonych w regulacyjnych standardach technicznych przyjętych na podstawie art. 13 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 (4);

(ii)

zasady i procedury, w tym dotyczące:

—	środków stosowanych w celu zapewnienia walidacji i przeglądu metody, w tym wszelkich przeprowadzonych badań lub weryfikacji historycznej,

—	procedury konsultacji w zakresie proponowanych istotnych zmian w metodzie.

(1) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1637 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących procedur i właściwości jednostki nadzorczej (zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/66 z dnia 29 września 2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 poprzez doprecyzowanie sposobu szacowania wartości nominalnej instrumentów finansowych innych niż pochodne, wartości nominalnej instrumentów pochodnych i wartości aktywów netto funduszy inwestycyjnych (Dz.U. L 12 z 17.1.2018, s. 11).

(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/1106 z dnia 8 sierpnia 2018 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do wzorów oświadczenia o zgodności, które ma być publikowane i przechowywane przez administratorów istotnych i pozaistotnych wskaźników referencyjnych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 (Dz.U. L 202 z 9.8.2018, s. 9).

(4) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1641 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących informacje, które mają być udostępniane przez administratorów kluczowych wskaźników referencyjnych lub istotnych wskaźników referencyjnych, na temat metody stosowanej do wyznaczania wskaźnika referencyjnego, wewnętrznego przeglądu i zatwierdzania metody oraz w sprawie procedur dotyczących wprowadzania istotnych zmian w metodzie (zob. s. 21 niniejszego Dziennika Urzędowego).

5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/43

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1646

z dnia 13 lipca 2018 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących informacji, które należy zawrzeć we wniosku o udzielenie zezwolenia i we wniosku o rejestrację

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W niniejszym rozporządzeniu określa się informacje, które właściwy organ powinien otrzymać wraz z wnioskiem o udzielenie zezwolenia lub wnioskiem o rejestrację administratora wskaźników referencyjnych, w zależności od właściwości wnioskodawcy lub wskaźników referencyjnych opracowywanych i przeznaczonych do stosowania w Unii. To wyszczególnienie informacji, jakie należy zawrzeć we wniosku o udzielenie zezwolenia i we wniosku o rejestrację, pozwoli na ujednolicenie procesu w całej Unii.

(2)	Istotne jest, aby właściwy organ otrzymywał informacje określone w niniejszym rozporządzeniu, tak aby mógł ocenić, czy rozwiązania ustanowione przez wnioskodawcę ubiegającego się o zezwolenie lub rejestrację spełniają wymogi ustanowione w rozporządzeniu (UE) 2016/1011.

(3)

Aby właściwy organ mógł ocenić, czy konflikty interesów wynikające z działalności polegającej na opracowywaniu wskaźników referencyjnych i interesów gospodarczych właścicieli wnioskodawcy mogą mieć wpływ na niezależność tego wnioskodawcy przy obliczaniu wskaźnika referencyjnego i tym samym niekorzystnie wpływać na dokładność i rzetelność wskaźnika referencyjnego, wnioskodawca powinien być zobowiązany do przekazania informacji dotyczących działalności jego właścicieli i struktury własnościowej jego jednostki dominującej.

(4)

Wnioskodawca powinien przekazać informacje na temat składu, funkcjonowania i niezależności, przy obliczaniu wskaźnika referencyjnego, jego organów zarządzających, w celu umożliwienia właściwemu organowi oceny, czy struktura ładu korporacyjnego gwarantuje niezależność wnioskodawcy przy obliczaniu wskaźnika referencyjnego oraz unikanie konfliktów interesów i zarządzanie nimi.

(5)

Wnioskodawca powinien przekazać informacje na temat jego zasad i procedur dotyczących identyfikacji, łagodzenia i ujawniania konfliktów interesów oraz zarządzania nimi w odniesieniu do jego działalności polegającej na opracowywaniu wskaźników referencyjnych lub rodzin wskaźników referencyjnych. W przypadku kluczowych wskaźników referencyjnych, z uwagi na ich większe znaczenie systemowe, wnioskodawca powinien przekazać właściwemu organowi aktualny wykaz istniejących konfliktów interesów wraz z wyjaśnieniem sposobu zarządzania nimi.

(6)

W celu umożliwienia właściwemu organowi oceny zasadności i rzetelności ram dotyczących struktury kontroli wewnętrznej, nadzoru i odpowiedzialności wnioskodawca powinien przedstawić zasady i procedury monitorowania działalności polegającej na opracowywaniu wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych. Informacje te są niezbędne właściwemu organowi do oceny, czy te zasady i procedury są zgodne z wymogami rozporządzenia (UE) 2016/1011.

(7)

We wniosku należy również zawrzeć informacje w celu wykazania właściwemu organowi, że kontrole danych wejściowych wykorzystywanych do wyznaczania wskaźników referencyjnych opracowywanych przez wnioskodawcę są odpowiednie, by zapewnić reprezentatywność, dokładność i rzetelność takich danych, oraz że metoda obliczania wskaźników posiada wszystkie właściwości zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) 2016/1011.

(8)

W celu umożliwienia właściwemu organowi dokonania oceny reprezentatywności wskaźnika referencyjnego w odniesieniu do realiów gospodarczych, których pomiar jest celem wskaźnika, wnioskodawca powinien przedstawić właściwemu organowi opis wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, które są opracowywane lub które mają być opracowywane, oraz rodzaju wskaźnika referencyjnego, który reprezentują, zgodnie z przepisami rozporządzenia (UE) 2016/1011. Rodzaj wskaźnika referencyjnego należy ocenić według najlepszej wiedzy wnioskodawcy oraz należy go podać wraz ze wskazaniem źródła wykorzystanych danych, tak aby umożliwić właściwemu organowi ocenę wiarygodności i kompletności informacji stanowiących podstawę wyboru rodzaju wskaźnika.

(9)	Treść wniosku o udzielenie zezwolenia lub wniosku o rejestrację przedkładanego przez wnioskodawcę, który jest osobą fizyczną, powinna zostać określona odrębnie, gdyż struktura organizacyjna tego rodzaju administratora bardzo się różni od struktury organizacyjnej osób prawnych.

(10)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(11)

Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeprowadził otwarte konsultacje publiczne w zakresie projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Ubezpieczeń i Reasekuracji powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (2).

(12)

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wymogi ogólne

1. Wniosek zgodnie z art. 34 rozporządzenia (UE) 2016/1011 zawiera, w stosownych przypadkach, następujące informacje:

a)	pozycje wymienione w załączniku I, jeżeli wnioskodawca jest osobą prawną ubiegającą się o zezwolenie;

b)	pozycje wymienione w załączniku II, jeżeli wnioskodawca jest osobą prawną ubiegającą się o rejestrację;

c)	pozycje wymienione w załączniku I, jeżeli wnioskodawca jest osobą fizyczną ubiegającą się o zezwolenie, z wyjątkiem informacji wymienionych w pkt 1 lit. c), f), h) oraz i) załącznika I;

d)	pozycje wymienione w załączniku II, jeżeli wnioskodawca jest osobą fizyczną ubiegającą się o rejestrację, z wyjątkiem informacji wymienionych w pkt 1 lit. c), f), h) oraz i) załącznika II.

2. Wniosek może zawierać informacje na poziomie rodziny wskaźników referencyjnych wyłącznie wtedy, gdy żaden ze wskaźników referencyjnych w danej rodzinie nie jest umieszczony w wykazie kluczowych wskaźników ustanowionym zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011.

3. Jeżeli wnioskodawca nie przekazał którychkolwiek z wymaganych informacji, wyjaśnia we wniosku, dlaczego informacje te nie zostały przekazane.

4. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do przekazania informacji wymienionych w pkt 1 lit. f)–j) załącznika I lub, w stosownych przypadkach, załącznika II, jeżeli podlega on już nadzorowi w danym państwie członkowskim przez ten sam właściwy organ z uwagi na inne rodzaje działalności niż opracowywanie wskaźników referencyjnych.

Artykuł 2

Informacje wymagane w odniesieniu do poszczególnych rodzajów wskaźników referencyjnych

1. Wnioskodawca może – w odniesieniu do wszelkich pozaistotnych wskaźników referencyjnych, które opracowuje – przekazać informacje wymagane zgodnie z zgodnie z pkt 6 załącznika I lub, w stosownych przypadkach, pkt 6 załącznika II w formie streszczenia.

2. Podmioty nienadzorowane opracowujące kluczowe i istotne wskaźniki referencyjne przekazują informacje wymienione w załączniku I.

3. Podmioty nadzorowane opracowujące wyłącznie wskaźniki referencyjne inne niż kluczowe przekazują informacje wymienione w pierwszej kolumnie załącznika II.

4. Wnioskodawca opracowujący wyłącznie pozaistotne wskaźniki referencyjne przekazuje informacje wymienione w drugiej kolumnie załącznika II.

5. Nie naruszając przepisów ust. 1–4, wnioskodawca opracowujący wyłącznie wskaźniki referencyjne danych regulowanych nie przekazuje informacji wymienionych w pkt 5 lit. c), pkt 6 lit. a) ppkt (iii) i pkt 6 lit. a) ppkt (iv) załącznika I oraz załącznika II.

6. Wnioskodawca opracowujący wyłącznie wskaźniki referencyjne stóp procentowych przekazuje informacje wymienione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia oraz określa, w jaki sposób wymogi szczególne określone w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2016/1011 są wdrażane, jeżeli przepisy zawarte w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2016/1011 mają zastosowanie w uzupełnieniu lub zamiast wymogów określonych w tytule II rozporządzenia (UE) 2016/1011, zgodnie z art. 18 tego rozporządzenia.

7. Wnioskodawca opracowujący wyłącznie towarowe wskaźniki referencyjne przekazuje informacje wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, jeżeli jest podmiotem nienadzorowanym lub jeżeli opracowuje on kluczowy wskaźnik referencyjny. Jeżeli wnioskodawca jest podmiotem nadzorowanym, a żaden ze wskaźników referencyjnych, które opracowuje, nie jest kluczowym wskaźnikiem referencyjnym, przekazuje on informacje wymienione w pierwszej kolumnie załącznika II. Wnioskodawca określa, w jaki sposób wymogi określone w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2016/1011 są wdrażane w odniesieniu do towarowych wskaźników referencyjnych objętych załącznikiem II, a nie tytułem II rozporządzenia (UE) 2016/1011 zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) 2016/1011.

Artykuł 3

Szczegółowe informacje dotyczące zasad i procedur

1. Zasady i procedury opisane we wniosku zawierają lub dołącza się do nich:

a)	informacje na temat tożsamości osoby lub osób odpowiedzialnych za zatwierdzanie i utrzymywanie zasad i procedur;

b)	opis sposobu monitorowania przestrzegania zasad i procedur oraz informacje na temat tożsamości osób odpowiedzialnych za to monitorowanie;

c)	opis środków, które należy zastosować w przypadku naruszenia zasad i procedur.

2. Wnioskodawca, który wchodzi w skład grupy, może spełnić wymogi ust. 1, przekazując zasady i procedury obowiązujące w grupie, do której należy, jeżeli odnoszą się do opracowywania wskaźników referencyjnych.

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 25 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 lipca 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

ZAŁĄCZNIK I

Informacje, które należy zawrzeć we wniosku o udzielenie zezwolenia na podstawie art. 34 rozporządzenia (UE) 2016/1011

1. INFORMACJE OGÓLNE

a)	Pełna nazwa (imię i nazwisko) wnioskodawcy i jego identyfikator podmiotu prawnego (LEI).

b)	Adres siedziby na terytorium Unii Europejskiej.

c)	Status prawny.

d)	Strona internetowa (jeżeli dotyczy).

W odniesieniu do osoby wyznaczonej do kontaktów do celów wniosku:

(i)	imię i nazwisko;

(ii)

tytuł;

(iii)

adres;

(iv)	adres e-mail;

(v)	numer telefonu.

f)	W przypadku gdy wnioskodawca jest podmiotem nadzorowanym, informacje na temat aktualnej sytuacji pod względem zezwolenia, w tym działalności, której dotyczy zezwolenie, oraz jego odnośny właściwy organ w rodzimym państwie członkowskim.

g)	Opis działalności wnioskodawcy w Unii Europejskiej niezależnie od tego, czy jest ona objęta regulacją finansową, która jest związana z działalnością polegającą na opracowywaniu wskaźników referencyjnych, wraz z opisem miejsca prowadzenia tej działalności.

h)	Akt założycielski, statut lub inne dokumenty założycielskie.

Jeżeli wnioskodawca wchodzi w skład grupy, struktura jego grupy wraz ze schematem struktury własnościowej pokazującym powiązania między jednostką dominującą a jednostkami zależnymi. Jednostkę dominującą i jednostki zależne przedstawione na schemacie należy określić, podając ich pełną nazwę, status prawny oraz adres siedziby statutowej i siedziby zarządu.

Oświadczenie własne o nieposzlakowanej opinii obejmujące, w stosownych przypadkach:

(i)	postępowanie sądowe o charakterze dyscyplinarnym prowadzone przeciw niemu (chyba że zostało oddalone);

(ii)	odmowa udzielenia zezwolenia lub rejestracji przez organ finansowy;

(iii)

cofnięcie zezwolenia lub rejestracji przez organ finansowy.

k)	Liczba opracowywanych wskaźników referencyjnych.

2. STRUKTURA ORGANIZACYJNA I ZARZĄDZANIE

(i)	zakres uprawnień lub jego streszczenie; oraz

(ii)	przestrzeganie kodeksów ładu korporacyjnego lub podobnych przepisów.

c)	Liczba pracowników (czasowych i stałych) zaangażowanych w opracowywanie wskaźnika referencyjnego.

3. KONFLIKTY INTERESÓW

Zasady i procedury dotyczące:

(i)	sposobów identyfikowania, rejestrowania i łagodzenia obecnych i potencjalnych konfliktów interesów, a także zarządzania nimi, zapobiegania im i ich eliminowania;

(ii)

szczególnych okoliczności, które mają zastosowanie do wnioskodawcy lub do określonego wskaźnika referencyjnego opracowywanego przez wnioskodawcę, w odniesieniu do którego istnieje największe prawdopodobieństwo wystąpienia konfliktu interesów, w tym w przypadku, gdy w procesie wyznaczania wskaźnika referencyjnego dokonywana jest ocena ekspercka lub wykorzystywana jest swoboda uznania, jeżeli wnioskodawca należy do tej samej grupy co użytkownik wskaźnika referencyjnego, lub jeżeli wnioskodawca jest uczestnikiem rynku lub realiów gospodarczych, których pomiar ma na celu ten wskaźnik.

W przypadku wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych – wykaz wszelkich istotnych zidentyfikowanych konfliktów interesów wraz z zastosowanymi wobec nich środkami łagodzącymi. Dla każdego kluczowego wskaźnika referencyjnego aktualny wykaz obecnych i potencjalnych konfliktów interesów oraz odpowiednie środki łagodzące.

c)	Struktura polityki wynagrodzeń wraz z określeniem kryteriów stosowanych do ustalenia wynagrodzenia osób zaangażowanych bezpośrednio lub pośrednio w działalność polegającą na opracowywaniu wskaźników referencyjnych.

4. RAMY DOTYCZĄCE STRUKTURY KONTROLI WEWNĘTRZNEJ, NADZORU I ODPOWIEDZIALNOŚCI

Zasady i procedury monitorowania działalności polegającej na opracowywaniu wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, w tym dotyczące:

(i)	systemów informatycznych;

(ii)

zarządzania ryzykiem oraz określenia rodzajów ryzyka, które mogą wystąpić i które mogą mieć wpływ na dokładność, rzetelność i reprezentatywność opracowywanego wskaźnika referencyjnego lub ciągłość działalności polegającej na opracowywaniu wskaźników referencyjnych, wraz z odpowiednimi środkami łagodzącymi;

(iii)

ustanowienia, roli i funkcjonowania jednostki nadzorczej opisanej w art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1011 i szczegółowo określonej w regulacyjnych standardach technicznych przyjętych na mocy art. 5 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1011 (1), w tym procedury mianowania, zastępowania lub odwoływania ze stanowiska osób w ramach jednostki nadzorczej;

(iv)	ustanowienia, roli i funkcjonowania ram kontroli określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2016/1011, w tym procedury mianowania, zastępowania lub usuwania osób, które są odpowiedzialne za te ramy;

(v)	ram w zakresie odpowiedzialności określonych w art. 7 rozporządzenia (UE) 2016/1011, w tym procedury mianowania, zastępowania lub usuwania osób, które są odpowiedzialne za te ramy.

b)	Plany awaryjne na potrzeby wyznaczania i publikowania wskaźnika na zasadzie tymczasowej, w tym ciągłość działania i plan przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej.

c)	Procedury dotyczące wewnętrznego zgłaszania naruszeń przepisów rozporządzenia (UE) 2016/1011 przez kierowników, pracowników i wszelkie inne osoby fizyczne, z których usług korzysta wnioskodawca lub które są pod jego kontrolą.

5. OPIS WSKAŹNIKÓW REFERENCYJNYCH LUB RODZIN WSKAŹNIKÓW REFERENCYJNYCH

Opis wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, które są opracowywane lub które wnioskodawca zamierza opracowywać, oraz rodzaj wskaźnika, według najlepszej wiedzy wnioskodawcy oraz z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia (UE) 2016/1011 wraz ze wskazaniem źródeł wykorzystanych do określania rodzaju wskaźnika.

b)	Opis rynku lub realiów gospodarczych, których pomiar jest celem wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, wraz ze wskazaniem źródeł wykorzystanych do opracowania tego opisu.

Opis podmiotów przekazujących dane na potrzeby wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych, wraz z kodeksem postępowania, o którym mowa w art. 15 rozporządzenia (UE) 2016/1011, a w przypadku kluczowych wskaźników referencyjnych, nazwa i siedziba lub miejsce zamieszkania podmiotów przekazujących dane.

d)	Informacje na temat środków dotyczących sposobu postępowania z korektami wyznaczania lub publikacji wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych.

e)	Informacje dotyczące procedury, która ma zostać przeprowadzona przez administratora w przypadku zmian w opracowywaniu wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych lub zaprzestania ich opracowywania, zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011.

6. DANE WEJŚCIOWE I METODA

Dla każdego wskaźnika referencyjnego lub każdej rodziny wskaźników referencyjnych, zasady i procedury w zakresie danych wejściowych, w tym dotyczące:

(i)	rodzaju wykorzystanych danych wejściowych, hierarchii ich wykorzystywania i dokonywania oceny eksperckiej lub korzystania ze swobody uznania;

(ii)	procesów mających na celu zagwarantowanie, że dane wejściowe są wystarczające, odpowiednie i weryfikowalne;

(iii)

kryteriów określających, kto może przekazywać dane wejściowe administratorowi oraz procesu wyboru podmiotów przekazujących dane;

(iv)	oceny danych wejściowych podmiotu przekazującego dane oraz procesu walidacji danych wejściowych.

Dla każdego wskaźnika referencyjnego lub każdej rodziny wskaźników referencyjnych w odniesieniu do metody:

(i)	opis metody podkreślający kluczowe elementy metody zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) 2016/1011 i szczegółowo określone w regulacyjnych standardach technicznych przyjętych na podstawie art. 13 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1011 (2);

(ii)

zasady i procedury, w tym dotyczące:

(1)	środków zastosowanych w celu zapewnienia walidacji i przeglądu metody, w tym wszelkich przeprowadzonych badań lub weryfikacji historycznej;

(2)	procedury konsultacji w zakresie proponowanych istotnych zmian w metodzie.

7. OUTSOURCING

Jeżeli jakiekolwiek działanie stanowiące część procesu opracowywania wskaźnika referencyjnego lub rodziny wskaźników referencyjnych jest zlecane na zasadzie outsourcingu:

a)	odpowiednie umowy dotyczące outsourcingu, w tym umowy o gwarantowanym poziomie usług, które wykazują zgodność z art. 10 rozporządzenia (UE) 2016/1011;

b)	szczegółowe informacje dotyczące funkcji zleconych na zasadzie outsourcingu, chyba że informacje te są już zawarte w odpowiednich umowach;

c)	zasady i procedury dotyczące nadzoru nad działalnością zleconą na zasadzie outsourcingu.

8. INNE INFORMACJE

a)	Wnioskodawca może przekazać wszelkie dodatkowe informacje istotne dla jego wniosku, które uzna za stosowne.

b)	Wnioskodawca przekazuje wymagane informacje w sposób i w formie określonej przez właściwy organ.

(1) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1637 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących procedur i cech jednostki nadzorczej (zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1641 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących informacje, które mają być udostępniane przez administratorów kluczowych wskaźników referencyjnych lub istotnych wskaźników referencyjnych, na temat metody stosowanej do wyznaczania wskaźnika referencyjnego, wewnętrznego przeglądu i zatwierdzania metody oraz w sprawie procedur dotyczących wprowadzania istotnych zmian w metodzie (zob. s. 21 niniejszego Dziennika Urzędowego).

ZAŁĄCZNIK II

Informacje, które należy zawrzeć we wniosku o rejestrację na podstawie art. 34 rozporządzenia (UE) 2016/1011

„d.” oznacza „dotyczy”

„nd.” oznacza „nie dotyczy”

Pozycja w załączniku I		Podmioty nadzorowane opracowujące wyłącznie inne niż kluczowe wskaźniki referencyjne	Podmioty opracowujące wyłącznie pozaistotne wskaźniki referencyjne
1) Informacje ogólne
1 lit. a)	Pełna nazwa (imię i nazwisko)	d.	d.
1 lit. b)	Adres	d.	d.
1 lit. c)	Status prawny	d.	d.
1 lit. d)	Strona internetowa	d.	d.
1 lit. e)	Osoba wyznaczona do kontaktów	d.	d.
1 lit. f)	Aktualna sytuacja pod względem zezwolenia.	d. (1)	d. (1) nadzorowanych podmiotów nd. nienadzorowanych podmiotów
1 lit. g)	Prowadzone operacje	d. (1)	d. (1)
1 lit. h)	Dokumenty założycielskie	d. (1)	d. (1)
1 lit. i)	Struktura grupy	d. (1)	d. (1)
1 lit. j)	Oświadczenie własne o nieposzlakowanej opinii	d. (1)	d. (1)
1 lit. k)	Liczba wskaźników referencyjnych	d.	d.
2) Struktura organizacyjna i zarządzanie
2 lit. a)	Wewnętrzna struktura organizacyjna	d.	d.
2 lit. b)	Pracownicy	d.	d.
2 lit. c)	Zasoby ludzkie	d.	nd.
3) Konflikty interesów
3 lit. a)	Zasady i procedury	d. (2)	d. (2) w formie streszczenia
3 lit. b)	Istotne konflikty interesów	d.	nd.
3 lit. c)	Struktura wynagrodzeń	d.	d.
4) Ramy dotyczące struktury kontroli wewnętrznej, nadzoru i odpowiedzialności
4 lit. a)	Zasady i procedury monitorowania działalności polegającej na opracowywaniu wskaźnika referencyjnego:	d.	d. (3) w formie streszczenia
4 lit. b)	Wewnętrzne rozwiązania dotyczące wyznaczania i publikowania wskaźnika referencyjnego	d.	d. w formie streszczenia
4 lit. c)	Wewnętrzne zgłaszanie naruszeń	d.	d. w formie streszczenia
5) Opis opracowywanych wskaźników referencyjnych
5 lit. a)	Opis	d. (4)	d. w formie streszczenia
5 lit. b)	Rynek	d. (4)	d. w formie streszczenia
5 lit. c)	Podmioty przekazujące dane	d. (4)	d. w formie streszczenia
5 lit. d)	Korekty	d. (4)	d. w formie streszczenia
5 lit. e)	Zmiany w opracowywaniu wskaźnika referencyjnego i zaprzestanie jego opracowywania	d. (4)	d. w formie streszczenia
6) Dane wejściowe i metoda
6 lit. a) ppkt (i)	Opis wykorzystywanych danych wejściowych	d. (4)	d. w formie streszczenia
6 lit. a) ppkt (ii)	Dane wejściowe – wystarczające, odpowiednie i weryfikowalne	d. (4)	d. (5) w formie streszczenia
6 lit. a) ppkt (iii)	Podmioty przekazujące dane	d. (4)	d. w formie streszczenia
6 lit. a) ppkt (iv)	Ocena danych wejściowych podmiotu przekazującego dane oraz walidacja danych wejściowych	d. (6)	nd.
6 lit. b) ppkt (i)	Opis metody	d. (4)	d. w formie streszczenia
6 lit. b) ppkt (ii)(1)	Walidacja/przegląd	d. (4)	d. w formie streszczenia
6 lit. b) ppkt (ii)(2)	Istotne zmiany	d. (6)	nd.
7) Outsourcing
7 lit. a)	Umowy	d. (6)	nd.
7 lit. b)	Funkcje zlecone na zasadzie outsourcingu	d. (6)	d. w formie streszczenia
7 lit. c)	Kontrola	d. (6)	d. w formie streszczenia
8) Inne
8 lit. a)	Informacje dodatkowe	d.	d.
8 lit. b)	Forma	d.	d.

(1) O ile nie podlega już nadzorowi przez ten sam właściwy organ w odniesieniu do innych rodzajów działalności niż opracowywanie wskaźników referencyjnych

(2) Wnioskodawca może zdecydować, by nie przekazywać informacji dotyczących pkt 3 lit. a) ppkt (iii) załącznika I w odniesieniu do istotnego lub pozaistotnego wskaźnika referencyjnego, który opracowuje.

(3) Wnioskodawca może zdecydować, by nie przekazywać informacji dotyczących pkt 4 lit. a) ppkt (iii) załącznika I, z wyjątkiem informacji dotyczących ustanowienia i utrzymywania stałej jednostki nadzorczej – pkt 4 lit. a) ppkt (iv) i pkt 4 lit. a) ppkt (v) załącznika I – w odniesieniu do niektórych wymaganych informacji na temat ram kontroli i odpowiedzialności – w odniesieniu do pozaistotnego wskaźnika referencyjnego, który opracowuje.

(4) Podmiot nadzorowany, który opracowuje zarówno istotne, jak i pozaistotne wskaźniki referencyjne, może przekazać te informacje w formie streszczenia w odniesieniu do jego pozaistotnych wskaźników referencyjnych.

(5) Wnioskodawca może zdecydować, by nie przekazywać informacji dotyczących danych wejściowych w odniesieniu do pozaistotnego wskaźnika referencyjnego, który opracowuje.

(6) Podmiot nadzorowany, który opracowuje zarówno istotne, jak i pozaistotne wskaźniki referencyjne, może przekazać te informacje jedynie dla istotnych wskaźników referencyjnych, które opracowuje.

5.11.2018

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 274/51

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/1647

z dnia 31 października 2018 r.

zezwalające na wprowadzenie na rynek hydrolizatu błony pergaminowej jaja jako nowej żywności zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 oraz zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/2470

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie nowej żywności, zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 1852/2001 (1), w szczególności jego art. 12,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (UE) 2015/2283 stanowi, że jedynie taka nowa żywność, która uzyskała zezwolenie i jest wpisana do unijnego wykazu, może być wprowadzana na rynek w Unii.

(2)	Na podstawie art. 8 rozporządzenia (UE) 2015/2283 przyjęto rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/2470 (2) ustanawiające unijny wykaz nowej żywności, która uzyskała zezwolenie.

(3)	Zgodnie z art. 12 rozporządzenia (UE) 2015/2283 Komisja decyduje o zezwoleniu i wprowadzeniu na rynek w Unii nowej żywności oraz o aktualizacji unijnego wykazu.

(4)

W dniu 5 sierpnia 2016 r. przedsiębiorstwo Biova, LLC („wnioskodawca”) zwróciło się do właściwego organu Danii z wnioskiem o zezwolenie na wprowadzenie na rynek w Unii hydrolizatu błony pergaminowej jaja jako nowego składnika żywności w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady (3). Wniosek dotyczy stosowania hydrolizatu błony pergaminowej jaja w suplementach diety przeznaczonych dla ogólnej populacji dorosłych.

(5)

Zgodnie z art. 35 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/2283 wniosek dotyczący wprowadzania nowej żywności na rynek w Unii, przedłożony państwu członkowskiemu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 258/97, w sprawie którego nie zapadła ostateczna decyzja przed dniem 1 stycznia 2018 r., traktuje się jako wniosek złożony zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2283.

(6)	Wniosek o zezwolenie na wprowadzenie na rynek hydrolizatu błony pergaminowej jaja jako nowej żywności w Unii został przedłożony państwu członkowskiemu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 258/97, jednak spełnia on także wymogi określone w rozporządzeniu (UE) 2015/2283.

(7)	W dniu 7 czerwca 2017 r. właściwy organ Danii wydał sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny. W sprawozdaniu tym stwierdzono, że hydrolizat błony pergaminowej jaja spełnia kryteria dotyczące nowych składników żywności określone w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(8)

W dniu 12 czerwca 2017 r. Komisja przekazała sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny pozostałym państwom członkowskim. Przed upływem okresu 60 dni określonego w art. 6 ust. 4 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 258/97 inne państwa członkowskie zgłosiły uzasadniony sprzeciw w odniesieniu do procesu produkcji, składu, danych toksykologicznych oraz potencjalnej interakcji nowej żywności i leków przyjmowanych przez osoby cierpiące na bóle stawów.

(9)

W kolejnym wniosku złożonym w dniu 5 stycznia 2018 r. wnioskodawca zwrócił się do Komisji o ochronę zastrzeżonych danych w odniesieniu do szeregu badań przedłożonych na poparcie wniosku, a mianowicie szczegółowego opisu procesu produkcji, sprawozdania panelu ekspertów dotyczącego statusu GRAS w odniesieniu do BiovaFlex (4), analizy solubilizowanej błony pergaminowej jaja z zastosowaniem testu zahamowania RAST (5), wyników ilościowego badania alergenu jaja (6), testu mikrojądrowego in vitro na komórkach ssaków TK6 (7), badania toksyczności ostrej drogą pokarmową (8), testu mutacji powrotnych (8), badania pilotażowego bezpieczeństwa klinicznego i skuteczności klinicznej u ludzi (9), badania działania uczulającego na świnkach morskich (test Buehlera) (10), sprawozdania z badania z zakresu hematologii i biochemii krwi oraz danych z tego zakresu (11).

(10)	W dniu 20 kwietnia 2018 r. Komisja zwróciła się do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) o dokonanie dodatkowej oceny hydrolizatu błony pergaminowej jaja jako nowej żywności zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2283.

(11)

W dniu 27 czerwca 2018 r. Urząd przyjął opinię naukową dotyczącą bezpieczeństwa hydrolizatu błony pergaminowej jaja jako nowej żywności zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2015/2283„ („Scientific Opinion on the safety of egg membrane hydrolysate as a novel food pursuant to Regulation (EU) 2015/2283”) (12). Opinia ta jest zgodna z wymogami określonymi w art. 11 rozporządzenia (UE) 2015/2283.

(12)	Opinia ta daje wystarczające podstawy do stwierdzenia, że hydrolizat błony pergaminowej jaja w proponowanych zastosowaniach i przy proponowanych poziomach stosowania, jeżeli jest używany jako składnik w suplementach diety, jest zgodny z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/2283.

(13)

W swojej opinii dotyczącej hydrolizatu błony pergaminowej jaja jako nowej żywności Urząd uznał, że dane dotyczące procesu produkcji posłużyły jako podstawa do oceny bezpieczeństwa hydrolizatu błony pergaminowej jaja. W związku z tym Urząd uznaje, że wnioski dotyczące bezpieczeństwa hydrolizatu błony pergaminowej jaja nie mogły zostać sformułowane bez danych zawartych w nieopublikowanym sprawozdaniu na temat tego procesu.

(14)

Po otrzymaniu opinii Urzędu Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o dalsze wyjaśnienie uzasadnienia jego wniosku o ochronę zastrzeżonych danych w odniesieniu do badań oraz wniosku o wyłączne prawo powoływania się na te badania, jak określono w art. 26 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2015/2283.

(15)

Wnioskodawca zadeklarował ponadto, że w momencie składania wniosku posiadał w związku z tymi badaniami prawo do zastrzeżonych danych i wyłączne prawo do powoływania się na nie na podstawie prawa krajowego i w związku z tym strony trzecie nie mogły zgodnie z prawem uzyskać dostępu do tych badań ani z nich korzystać. Komisja oceniła wszystkie informacje dostarczone przez wnioskodawcę i uznaje, że wnioskodawca należycie uzasadnił spełnienie wymogów określonych w art. 26 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/2283.

(16)

W związku z tym, jak określono w art. 26 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/2283, szczegółowy opis procesu produkcji zawarty w dokumentacji wnioskodawcy, bez którego nowa żywność nie mogła zostać oceniona przez Urząd, nie powinien być wykorzystywany przez Urząd na rzecz kolejnego wnioskodawcy przez okres pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Dlatego też wprowadzanie na rynek w Unii nowej żywności dopuszczonej niniejszym rozporządzeniem powinno być ograniczone do wnioskodawcy przez okres pięciu lat.

(17)

Ograniczenie zezwolenia na przedmiotową nową żywność oraz powoływania się na szczegółowy opis procesu produkcji zawarty w dokumentacji wnioskodawcy wyłącznie do użytku wnioskodawcy nie uniemożliwia jednak innym wnioskodawcom ubiegania się o zezwolenie na wprowadzenie na rynek tej samej nowej żywności, pod warunkiem że ich wnioski będą się opierać na uzyskanych zgodnie z prawem informacjach potwierdzających na potrzeby zezwolenia na podstawie niniejszego rozporządzenia.

(18)

Ponieważ źródło nowej żywności pochodzi z jaj, które są wymienione w załączniku II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 (13) jako jedna z szeregu substancji lub produktów powodujących alergie lub reakcje nietolerancji, suplementy diety zawierające hydrolizat błony pergaminowej jaja powinny być odpowiednio etykietowane zgodnie z wymogami art. 21 tego rozporządzenia.

(19)	W dyrektywie 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (14) ustanowiono wymogi dotyczące suplementów żywnościowych. Należy zezwolić na stosowanie hydrolizatu błony pergaminowej jaja, nie naruszając przepisów wspomnianej dyrektywy.

(20)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Hydrolizat błony pergaminowej jaja, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia, włącza się do unijnego wykazu nowej żywności, która uzyskała zezwolenie, ustanowionego rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/2470.

2. Przez okres pięciu lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia wyłącznie pierwotny wnioskodawca:

przedsiębiorstwo: Biova, LLC

adres: 5800 Merle Hay Rd, Suite 14 PO Box 394 Johnston 50131, Iowa, Stany Zjednoczone

otrzymuje zezwolenie na wprowadzanie na rynek w Unii nowej żywności, o której mowa w ust. 1, chyba że kolejny wnioskodawca uzyska zezwolenie na przedmiotową nową żywność bez powoływania się na dane chronione na podstawie art. 2 niniejszego rozporządzenia lub za zgodą przedsiębiorstwa Biova, LLC.

3. Wpis w unijnym wykazie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje warunki stosowania i wymogi dotyczące etykietowania określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

4. Zezwolenie przewidziane w niniejszym artykule nie narusza przepisów dyrektywy 2002/46/WE.

Artykuł 2

Badanie zawarte w dokumentacji wniosku, na podstawie którego Urząd ocenił nową żywność, o której mowa w art. 1, i w odniesieniu do którego wnioskodawca zgłasza, że spełnia ono wymogi określone w art. 26 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/2283, nie może być wykorzystywane na rzecz kolejnego wnioskodawcy przez okres pięciu lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia bez zgody Biova, LLC.

Artykuł 3

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/2470 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 października 2018 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 327 z 11.12.2015, s. 1.

(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/2470 z dnia 20 grudnia 2017 r. ustanawiające unijny wykaz nowej żywności zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 w sprawie nowej żywności (Dz.U. L 351 z 30.12.2017, s. 72).

(3) Rozporządzenie (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 1997 r. dotyczące nowej żywności i nowych składników żywności (Dz.U. L 43 z 14.2.1997, s. 1).

(4) Biova, LLC; luty 2015 (nieopublikowane).

(5) Food Allergy Research and Resource Program, Uniwersytet Nebraska, Lincoln; kwiecień 2014 (niepublikowane).

(6) Food Allergy Research and Resource Program, Uniwersytet Nebraska, Lincoln; luty 2008b (niepublikowane).

(7) BioReliance Corporation, Rockville (MD) dla NIS Labs, Klamath Falls (OR); styczeń 2016 (niepublikowane).

(8) ST&T Consultants, San Francisco (CA) dla Biova LLC, Johnston (IA); styczeń 2009a (niepublikowane).

(9) ST&T Consultants, San Francisco (CA) dla Biova LLC; lipiec 2009c (niepublikowane).

(10) ST&T Consultants, San Francisco (CA) dla Biova LLC, Johnston (IA); luty 2009a (niepublikowane).

(11) ST&T Consultants, San Francisco (CA); lipiec 2009c (niepublikowane).

(12) Dziennik EFSA 2018; 16(7):5363.

(13) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.U. L 304 z 22.11.2011, s. 18).

(14) Dyrektywa 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych (Dz.U. L 183 z 12.7.2002, s. 51).

ZAŁĄCZNIK

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/2470 wprowadza się następujące zmiany:

1)	w tabeli 1 (Nowa żywność, na którą wydano zezwolenie) dodaje się następującą ostatnią kolumnę: „Ochrona danych”

w tabeli 1 (Nowa żywność, na którą wydano zezwolenie) dodaje się następujący wpis w porządku alfabetycznym:

Nowa żywność, na którą wydano zezwolenie

Warunki stosowania nowej żywności

Dodatkowe szczególne wymogi dotyczące etykietowania

Inne wymogi

Ochrona danych

„Hydrolizat błony pergaminowej jaja

Określona kategoria żywności

Maksymalne poziomy

Nowa żywność jest oznaczana w ramach etykietowania zawierających ją środków spożywczych jako »hydrolizat błony pergaminowej jaja«.

Zezwolenie wydane w dniu 25 listopada 2018 r. Niniejszy wpis opiera się na zastrzeżonych dowodach naukowych i danych naukowych objętych ochroną zgodnie z art. 26 rozporządzenia (UE) 2015/2283.

Wnioskodawca: Biova, LLC., 5800 Merle Hay Rd, Suite 14 PO Box 394 Johnston 50131, Iowa, Stany Zjednoczone. W okresie ochrony danych nowa żywność »hydrolizat błony pergaminowej jaja« może być wprowadzana na rynek w Unii wyłącznie przez przedsiębiorstwo Biova, LLC., chyba że kolejny wnioskodawca uzyska zezwolenie dotyczące przedmiotowej nowej żywności bez powoływania się na zastrzeżone dowody naukowe lub dane naukowe objęte ochroną zgodnie z art. 26 rozporządzenia (UE) 2015/2283 lub za zgodą Biova, LLC.

Data zakończenia ochrony danych: 25 listopada 2023 r.”

Suplementy żywnościowe w rozumieniu dyrektywy 2002/46/WE przeznaczone dla ogólnej populacji osób dorosłych

450 mg/dzień

w tabeli 2 (Specyfikacje) dodaje się następujący wpis w porządku alfabetycznym:

Nowa żywność, na którą wydano zezwolenie	Specyfikacja
„Hydrolizat błony pergaminowej jaja	Opis Hydrolizat błony pergaminowej jaja uzyskiwany jest z błon pergaminowych znajdujących się wewnątrz skorup jaj kurzych. Skorupy jaj są oddzielane w procesie wodno-mechanicznym pozwalającym uzyskać błony pergaminowe, które następnie przetwarza się przy użyciu opatentowanej metody solubilizacji. Po zakończeniu solubilizacji roztwór jest filtrowany, zagęszczany, suszony rozpyłowo i pakowany. Charakterystyka/skład:
	Parametry chemiczne	Metody
	Związki azotowe ogółem (% w/w): ≥ 88	Spalanie zgodnie z AOAC 990.03 i AOAC 992.15
	Kolagen (% w/w): ≥ 15	Oznaczanie rozpuszczalnego kolagenu z użyciem testu SircolTM
	Elastyna (% w/w): ≥ 20	Oznaczanie elastyny z użyciem testu FastinTM
	Glikozoaminoglikany ogółem (% w/w): ≥ 5	USP26 (siarczan chondroityny, metoda K0032)
	Wapń: ≤ 1 %
	Parametry fizyczne pH: 6,5–7,6 Popiół (% w/w): ≤ 8 Wilgotność (% w/w): ≤ 9 Aktywność wody: ≤ 0,3 Rozpuszczalność (w wodzie): rozpuszczalny Gęstość nasypowa: ≥ 0,6 g/cm3 Metale ciężkie Arsen: ≤ 0,5 mg/kg Kryteria mikrobiologiczne Ogólna liczba drobnoustrojów tlenowych: ≤ 2 500 jtk/g Escherichia coli: ≤ 5 NPL/g Salmonella: wynik ujemny (w 25 g) Bakterie z grupy coli: ≤ 10 NPL/g Staphylococcus aureus: ≤ 10 jtk/g Liczba przetrwalników bakterii mezofilnych: ≤ 25 jtk/g Liczba przetrwalników bakterii termofilnych: ≤ 10 jtk/10 g Drożdże: ≤ 10 jtk/g Pleśń: ≤ 200 jtk/g Jtk: jednostki tworzące kolonię; NPL: najbardziej prawdopodobna liczba; USP: Farmakopea Stanów Zjednoczonych”

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 274

Wydanie polskie	Legislacja	Rocznik 61 5 listopada 2018

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1637 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych w zakresie procedur dotyczących jednostek nadzorczych oraz ich właściwości ( 1 )	1
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1638 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących sposób zapewnienia adekwatności i weryfikowalności danych wejściowych, jak również procedury nadzoru wewnętrznego i weryfikacji, których posiadanie przez podmiot przekazujący dane musi zapewnić administrator kluczowego lub istotnego wskaźnika referencyjnego, jeżeli dane wejściowe są przekazywane przez jednostkę operacyjną ( 1 )	6
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1639 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących elementy kodeksu postępowania opracowywanego przez administratorów wskaźników referencyjnych, które opierają się na danych wejściowych pochodzących od podmiotów przekazujących dane ( 1 )	11
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1640 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących wymogi dotyczące zarządzania i kontroli obowiązujące podmioty nadzorowane przekazujące dane ( 1 )	16
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1641 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących informacje, które mają być udostępniane przez administratorów kluczowych wskaźników referencyjnych lub istotnych wskaźników referencyjnych, na temat metody stosowanej do wyznaczania wskaźnika referencyjnego, wewnętrznego przeglądu i zatwierdzania metody oraz na temat procedur wprowadzania istotnych zmian w metodzie ( 1 )	21
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1642 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych służących doprecyzowaniu kryteriów, które właściwe organy muszą uwzględniać przy ocenie, czy administratorzy istotnych wskaźników referencyjnych muszą stosować określone wymogi ( 1 )	25
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1643 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących treść oświadczenia dotyczącego wskaźnika referencyjnego publikowanego przez administratora wskaźnika referencyjnego oraz przypadki, w których wymagana jest aktualizacja tego oświadczenia ( 1 )	29
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1644 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny zakres porozumień o współpracy z właściwymi organami państw trzecich, których ramy prawne i praktyki nadzorcze uznano za równoważne ( 1 )	33
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1645 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących formy i treści wniosku o uznanie przedkładanego właściwemu organowi państwa członkowskiego odniesienia i prezentacji informacji w powiadomieniu przesyłanym Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) ( 1 )	36
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/1646 z dnia 13 lipca 2018 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących informacji, które należy zawrzeć we wniosku o udzielenie zezwolenia i we wniosku o rejestrację ( 1 )	43
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/1647 z dnia 31 października 2018 r. zezwalające na wprowadzenie na rynek hydrolizatu błony pergaminowej jaja jako nowej żywności zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 oraz zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/2470 ( 1 )	51