ISSN 1977-0766 |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 235 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Rocznik 61 |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG. |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
ROZPORZĄDZENIA
19.9.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 235/1 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) 2018/1245
z dnia 18 września 2018 r.
w sprawie wykonania art. 21 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/44 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) 2016/44 z dnia 18 stycznia 2016 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 204/2011 (1), w szczególności jego art. 21 ust. 1,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 18 stycznia 2016 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) 2016/44. |
(2) |
W dniu 11 września 2018 r. Komitet Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (zwany dalej „RB ONZ”), powołany na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa O N Z nr 1970 (2011), dodał jedną osobę do wykazu osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi. |
(3) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (UE) 2016/44, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 2016/44 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 18 września 2018 r.
W imieniu Rady
G. BLÜMEL
Przewodniczący
ZAŁĄCZNIK
Do wykazu zamieszczonego w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2016/44 dodaje się następującą osobę:
„27. |
Imię i nazwisko: 1: Ibrahim 2: Saeed 3: Salim 4: Jadhran
Tytuł: brak danych Stanowisko: przywódca zbrojnych bojówek Data urodzenia: 1982 Miejsce urodzenia: brak danych Potwierdzony pseudonim: brak danych Niepotwierdzony pseudonim: brak danych Obywatelstwo: Libia Nr paszportu: brak danych Nr dowodu tożsamości: Brak danych Adres: nie dotyczy Data umieszczenia w wykazie: 11 września 2018 r. Pozostałe informacje: Imię matki – Salma Abdula Younis. Umieszczony w wykazie na podstawie pkt 15 i 17 rezolucji nr 1970 (zakaz podróżowania, zamrożenie aktywów). Link do specjalnego ogłoszenia Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i Interpolu: www.interpol.int/en/notice/search/un/xxxx. Umieszczony w wykazie na podstawie pkt 11 lit. b), c) i d) rezolucji nr 2213 (2015); pkt 11 rezolucji nr 2362 (2017). Informacje dodatkowe:
|
19.9.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 235/3 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2018/1246
z dnia 18 września 2018 r.
zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 w celu wpisania destylatu drzewnego do unijnego wykazu środków aromatyzujących
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91, rozporządzenia (WE) nr 2232/96 oraz (WE) nr 110/2008 oraz dyrektywę 2000/13/WE (1), w szczególności jego art. 11 ust. 3,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiające jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (2), w szczególności jego art. 7 ust. 5,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 ustanowiono unijny wykaz środków aromatyzujących i materiałów źródłowych zatwierdzonych do użycia w i na środkach spożywczych oraz określono warunki ich stosowania. |
(2) |
Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 872/2012 (3) przyjęto wykaz substancji aromatycznych i włączono ten wykaz do części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008. Część B („Preparaty aromatyczne”), część C („Środki aromatyzujące z przetworzenia termicznego”), część D („Prekursory środków aromatyzujących”), część E („Inne środki aromatyzujące”) i część F („Materiały źródłowe”) również włączono na mocy rozporządzenia (UE) nr 872/2012 do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008. Części B–F w załączniku I odpowiadają kategoriom środków aromatyzujących i materiałów źródłowych, o których mowa w art. 9 lit. b)–f) rozporządzenia (WE) nr 1334/2008. Części B–F nie zawierają żadnych pozycji. |
(3) |
Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 873/2012 (4) ustanowiono środki przejściowe dotyczące unijnego wykazu środków aromatyzujących i materiałów źródłowych przedstawionego w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 |
(4) |
W art. 4 rozporządzenia (UE) nr 873/2012 ustanowiono okres przejściowy dotyczący żywności, do której dodano środki aromatyzujące należące do części B–F w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008, w odniesieniu do których złożono wniosek przed dniem 22 października 2015 r. na podstawie art. 3 tego pierwszego rozporządzenia. Art. 4 stanowi, że dzień 22 kwietnia 2018 r. jest ostatnim dniem okresu przejściowego, w którym można wprowadzać do obrotu taką żywność. |
(5) |
Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 może być aktualizowany zgodnie z jednolitą procedurą, o której mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008, z inicjatywy Komisji albo na wniosek złożony przez państwo członkowskie lub zainteresowaną stronę. |
(6) |
W dniu 16 października 2012 r. do Komisji wpłynął wniosek o udzielenie zezwolenia na stosowanie produktu destylat drzewny [FL nr 21.001] pod nazwą „eter rumowy” w ramach kategorii „inne środki aromatyzujące”. Wnioskodawca wystąpił o zezwolenie na stosowanie tego środka aromatyzującego – do określonych poziomów – w lodach spożywczych, wyrobach cukierniczych, gumie do żucia, zbożach i produktach zbożowych otrzymywanych z ziaren zbóż, korzeniach i bulwach oraz nasionach roślin strączkowych i warzywach strączkowych, wyrobach piekarskich, mięsie i produktach mięsnych, solach, przyprawach, zupach, sosach, sałatkach, napojach bezalkoholowych i napojach alkoholowych. |
(7) |
Wniosek został przesłany do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) z prośbą o opinię. Wniosek ten udostępniono także państwom członkowskim na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1331/2008. |
(8) |
W dniu 24 sierpnia 2017 r. Urząd przyjął „opinię naukową w sprawie oceny grupy środków aromatyzujących 500 (FGE.500): eter rumowy”, dotyczącą oceny bezpieczeństwa destylatu drzewnego [FL nr 21.001] w przypadku stosowania go jako środka aromatyzującego w ramach kategorii „inne środki aromatyzujące” (5). Produkt ten jest złożoną mieszaniną składającą się z ponad osiemdziesięciu pojedynczych składników. Urząd stwierdził, że zgodnie z ogólną strategią w zakresie oceny ryzyka stwarzanego przez substancje aromatyczne obecność substancji genotoksycznych jako składników eteru rumowego budzi obawy co do bezpieczeństwa. Urząd wskazał na poważne obawy dotyczące bezpieczeństwa związane z szeregiem składników, takich jak furany i ich pochodne oraz inne składniki kojarzone z działaniem genotoksycznym i rakotwórczym, a także zwrócił uwagę na ryzyko rakotwórczości wynikające z obecności etanolu. |
(9) |
Republika Czeska i Republika Słowacka poinformowały Komisję o stosowaniu destylatu drzewnego [FL nr 21.001] w tradycyjnych napojach spirytusowych tuzemák i tuzemský oraz zwróciły się o utrzymanie tego zastosowania w odniesieniu do tych konkretnych napojów spirytusowych. |
(10) |
Zgodnie z motywem 7 rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 podczas zatwierdzania środków aromatyzujących należy wziąć pod uwagę także inne czynniki istotne dla rozważanej sprawy, m.in. czynniki społeczne oraz czynniki związane z tradycją. Ponieważ stosowanie wspomnianego środka aromatyzującego jest obecnie niezbędne do zachowania specyficznych tradycyjnych właściwości organoleptycznych napojów spirytusowych tuzemák i tuzemský w Republice Czeskiej i Republice Słowackiej, należy zezwolić na stosowanie tej substancji z zachowaniem warunków stosowania określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia. |
(11) |
Wspomniane napoje spirytusowe, podobnie jak wszystkie napoje spirytusowe i ogólnie napoje alkoholowe, nie są przeznaczone do spożywania przez dzieci ani inne podatne na zagrożenia grupy ludności. W uzupełnieniu obowiązujących wymogów w zakresie oznakowania państwa członkowskie powinny wymagać przedstawiania dodatkowych informacji dotyczących określonych rodzajów ryzyka związanego z obecnością destylatu drzewnego [FL nr 21.001] w tych napojach spirytusowych. |
(12) |
Napojów spirytusowych, do których dodano destylat drzewny [FL nr 21.001], nie należy używać do wytwarzania innych środków spożywczych. |
(13) |
W przypadku odwołania do wspomnianego środka aromatyzującego w oznakowaniu napojów spirytusowych tuzemák i tuzemský należy stosować nazwę lub numer FL. |
(14) |
W uzupełnieniu wymogów ustanowionych w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1334/2008, w przypadku wprowadzania do obrotu destylatu drzewnego [FL nr 21.001] jako takiego, nieprzeznaczonego do sprzedaży konsumentom końcowym, w oznakowaniu należy wskazać, że ten środek aromatyzujący może być używany wyłącznie do wyrobu napojów spirytusowych tuzemák i tuzemský. |
(15) |
Aby zagwarantować pewność prawa, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie począwszy od dnia 23 kwietnia 2018 r. |
(16) |
Niniejsze rozporządzenie powinno obowiązywać przez okres 5 lat, aby umożliwić opracowanie środków zastępczych dla destylatu drzewnego [FL nr 21.001] do stosowania w tradycyjnych napojach spirytusowych tuzemák i tuzemský. |
(17) |
Należy zatem odpowiednio zmienić część E załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008. |
(18) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W części E załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Zezwala się na stosowanie produktu destylat drzewny [FL nr 21.001] w tradycyjnych napojach spirytusowych tuzemák i tuzemský z zastrzeżeniem ograniczeń stosowania określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 23 kwietnia 2018 r. do dnia 19 września 2023 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 18 września 2018 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 34.
(2) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 1.
(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 872/2012 z dnia 1 października 2012 r. w sprawie przyjęcia wykazu substancji aromatycznych przewidzianego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 2232/96, włączenia go do załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 oraz uchylenia rozporządzenia Komisji (WE) nr 1565/2000 i decyzji Komisji 1999/217/WE (Dz.U. L 267 z 2.10.2012, s. 1).
(4) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 873/2012 z dnia 1 października 2012 r. w sprawie środków przejściowych dotyczących unijnego wykazu środków aromatyzujących i materiałów źródłowych wskazanego w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 (Dz.U. L 267 z 2.10.2012, s. 162).
(5) Dziennik EFSA 2017; 15(8):4897.
ZAŁĄCZNIK
W części E załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 dodaje się następującą pozycję dotyczącą destylatu drzewnego [nr FL: 21.001]:
Nr FL |
Nazwa |
Nr CAS |
Nr JECFA |
Nr CoE |
Czystość wskazanego środka aromatyzującego |
Ograniczenia stosowania |
Przypis |
Odniesienie |
||||||||||||||||||||||||||||
„21.001 |
Destylat drzewny |
— |
— |
— |
Złożona mieszanina substancji, otrzymana w wyniku destylacji produktów reakcji octu drzewnego i etanolu. Płyn o zapachu i smaku rumu. Składniki:
|
Wyłącznie w następujących napojach spirytusowych: tuzemák i tuzemský, objętych zakresem rozporządzenia (WE) nr 110/2008, w przypadku wprowadzania do obrotu w opakowaniach końcowych przeznaczonych wyłącznie dla konsumentów końcowych, 3 800 mg/l.
Państwa członkowskie wymagają dodatkowego oznakowania informującego konsumentów o określonych rodzajach ryzyka związanego z obecnością destylatu drzewnego [FL nr 21.001] w napojach spirytusowych tuzemák i tuzemský. |
|
EFSA” |
DECYZJE
19.9.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 235/7 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/1247
z dnia 18 września 2018 r.
zmieniająca decyzję 2012/392/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 42 ust. 4 i art. 43 ust. 2,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 16 lipca 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/392/WPZiB (1) ustanawiającą misję Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze, aby wspomóc budowanie zdolności nigerskich podmiotów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo służących zwalczaniu terroryzmu i przestępczości zorganizowanej (EUCAP Sahel Niger). |
(2) |
Rada przedłużyła mandat misji do dnia 15 lipca 2018 r. na mocy decyzji (WPZiB) 2016/1172 (2) oraz zapewniła jej finansową kwotę odniesienia na ten sam okres w drodze decyzji (WPZiB) 2017/1253 (3). Ponadto Rada przedłużyła mandat misji oraz jej finansową kwotę odniesienia do dnia 30 września 2018 r. w drodze decyzji (WPZiB) 2018/997 (4). |
(3) |
W dniu 28 czerwca 2018 r. Rada przyjęła konkluzje w sprawie migracji. |
(4) |
W następstwie przeglądu strategicznego tej misji Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa zalecił zmianę i przedłużenie mandatu misji EUCAP Sahel Niger o dwa lata. |
(5) |
EUCAP Sahel Niger będzie prowadzona w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej. |
(6) |
Należy odpowiednio zmienić decyzję 2012/392/WPZiB, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji 2012/392/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:
a) |
art. 1, 2 i 3 otrzymują brzmienie: „Artykuł 1 Misja Unia ustanawia misję Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze, aby wspomóc budowanie zdolności nigerskich podmiotów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo służących do zwalczania terroryzmu i przestępczości zorganizowanej (EUCAP Sahel Niger), w tym również z myślą o poprawie ich zdolność do kontrolowania i zwalczania nielegalnej migracji oraz do zmniejszenia poziomu związanej z nią przestępczości. Artykuł 2 Cele W kontekście realizacji strategii Unii Europejskiej na rzecz bezpieczeństwa i rozwoju w regionie Sahelu, celem EUCAP Sahel Niger jest umożliwienie władzom nigerskim opracowania niezbędnych ram strategicznych oraz nadanie istniejącym strategiom bardziej operacyjnego charakteru. Celem EUCAP Sahel Niger jest również przyczynienie się do opracowania zintegrowanego, wielodyscyplinarnego, spójnego, zrównoważonego podejścia uwzględniającego prawa człowieka w zakresie zwalczania terroryzmu i przestępczości zorganizowanej wśród różnych nigerskich podmiotów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo. EUCAP Sahel Niger wspiera również władze centralne i lokalne oraz siły bezpieczeństwa Nigru w opracowaniu polityk, technik i procedur służących skuteczniejszemu kontrolowaniu i zwalczaniu migracji nieuregulowanej. Artykuł 3 Zadania 1. Aby zrealizować cele określone w art. 2, EUCAP Sahel Niger:
2. EUCAP Sahel Niger koncentruje się na działaniach, o których mowa w ust. 1, które przyczyniają się do usprawnienia kontroli terytorium Nigru, w tym koordynacji z nigerskimi siłami zbrojnymi. 3. Wykonując swoje zadania, misja EUCAP Sahel Niger zmierza do zapewniania, aby zdolność Nigru do zwalczania terroryzmu i przestępczości zorganizowanej była rozwijana w sposób trwały, w szczególności poprzez poprawę zarządzania kadrami przez Niger, logistyki i polityk szkoleniowych w tej dziedzinie. 4. EUCAP Sahel Niger nie pełni żadnych funkcji wykonawczych.”; |
b) |
w art. 13 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu: „Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z EUCAP Sahel Niger przez okres od dnia 1 października 2018 r. do dnia 30 września 2020 r. wynosi 63 400 000 EUR.”; |
c) |
w art. 16 zdanie drugie otrzymuje brzmienie: „Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 30 września 2020 r.”. |
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia 18 września 2018 r.
W imieniu Rady
G. BLÜMEL
Przewodniczący
(1) Decyzja Rady 2012/392/WPZiB z dnia 16 lipca 2012 r. w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger) (Dz.U. L 187 z 17.7.2012, s. 48).
(2) Decyzja Rady (WPZiB) 2016/1172 z dnia 18 lipca 2016 r. zmieniająca decyzję 2012/392/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger) (Dz.U. L 193 z 19.7.2016, s. 106).
(3) Decyzja Rady (WPZiB) 2017/1253 z dnia 11 lipca 2017 r. zmieniająca decyzję 2012/392/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger) (Dz.U. L 179 z 12.7.2017, s. 15).
(4) Decyzja Rady (WPZiB) 2018/997 z dnia 13 lipca 2018 r. zmieniająca decyzję 2012/392/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger) (Dz.U. L 178 z 16.7.2018, s. 7).
19.9.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 235/9 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/1248
z dnia 18 września 2018 r.
w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej ds. Procesu Pokojowego na Bliskim Wschodzie
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i art. 31 ust. 2,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozwiązanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego jest strategicznym priorytetem Unii, która musi nadal aktywnie angażować się w tę kwestię, do czasu aż zostanie ona rozstrzygnięta w oparciu o rozwiązanie dwupaństwowe. |
(2) |
Należy mianować Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej (SPUE) ds. Procesu Pokojowego na Bliskim Wschodzie (MEPP) na okres do dnia 29 lutego 2020 r. |
(3) |
SPUE będzie wykonywać mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej
Susanna TERSTAL zostaje niniejszym mianowana specjalną przedstawiciel Unii Europejskiej (SPUE) ds. procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie (MEPP) do dnia 29 lutego 2020 r. Rada może zadecydować o wcześniejszym zakończeniu mandatu SPUE w oparciu o ocenę dokonaną przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).
Artykuł 2
Cele polityki
1. Mandat SPUE opiera się na celach polityki Unii w odniesieniu do procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie.
2. Ogólnym celem jest osiągnięcie kompleksowego pokoju wypracowanego w oparciu o rozwiązanie dwupaństwowe, w którym Izrael oraz demokratyczne, integralne terytorialnie, samodzielne, pokojowe i suwerenne państwo palestyńskie współistnieją w bezpiecznych i uznanych granicach, utrzymując normalne stosunki ze swoimi sąsiadami zgodnie z odpowiednimi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych RB ONZ 242 (1967) i 338 (1973), a także mając na uwadze inne odpowiednie rezolucje, w tym rezolucję RB ONZ 2334 (2016), zgodnie z zasadami madryckimi, w tym z zasadą „ziemia za pokój”, harmonogramem działań, porozumieniami osiągniętymi dotychczas przez strony oraz arabską inicjatywą pokojową, jak również zaleceniami kwartetu bliskowschodniego (zwanego dalej „kwartetem”) z dnia 1 lipca 2016 r. W świetle różnych aspektów stosunków izraelsko-arabskich wymiar regionalny ma zasadnicze znaczenie dla kompleksowego pokoju.
3. W ramach realizacji tego celu politycznymi priorytetami są utrzymanie rozwiązania dwupaństwowego oraz wznowienie i wspieranie procesu pokojowego. Jasne parametry definiujące podstawę negocjacji są kluczowymi elementami pomyślnego wyniku. Unia określiła swe stanowisko odnośnie do tych parametrów w konkluzjach Rady z grudnia 2009 r., grudnia 2010 r. oraz z lipca 2014 r. i będzie je nadal aktywnie promować.
4. Unia zobowiązała się do współpracy ze stronami i z partnerami w ramach społeczności międzynarodowej, w tym także poprzez uczestnictwo w kwartecie oraz do czynnego angażowania się na rzecz inicjatyw międzynarodowych mających na celu nadanie negocjacjom nowej dynamiki.
Artykuł 3
Mandat
1. Dla osiągnięcia wymienionych celów polityki mandat SPUE obejmuje:
a) |
wnoszenie przez Unię aktywnego i skutecznego wkładu w działania i inicjatywy prowadzące do ostatecznego rozstrzygnięcia konfliktu izraelsko-palestyńskiego w oparciu o rozwiązanie dwupaństwowe oraz zgodnie z parametrami określonymi przez Unię i odpowiednimi rezolucjami RB ONZ, w tym RB ONZ 2334 (2016), a także przedstawianie propozycji działań Unii w tym zakresie; |
b) |
ułatwianie i utrzymywanie ścisłych kontaktów ze wszystkimi stronami procesu pokojowego, stosownymi podmiotami politycznymi, innymi krajami tego regionu, członkami kwartetu i innymi właściwymi krajami, a także z ONZ i innymi właściwymi organizacjami międzynarodowymi, takimi jak Liga Państw Arabskich, z myślą o współpracy we wzmacnianiu procesu pokojowego; |
c) |
podejmowanie odpowiednich działań na rzecz promowania i tworzenia ewentualnych nowych ram negocjacyjnych w konsultacji ze wszystkimi kluczowymi zainteresowanymi stronami oraz państwami członkowskimi Unii, szczególnie poprzez realizowanie celów wspólnej deklaracji przyjętej przez uczestników konferencji, która odbyła się w Paryżu 15 stycznia 2017 r. (1); |
d) |
aktywne wspieranie negocjacji pokojowych między stronami i wnoszenie w nie wkładu, w tym także przedstawianie w imieniu Unii – i zgodnie z jej spójną i utrwaloną polityką – propozycji dotyczących tych negocjacji; |
e) |
zapewnianie stałej obecności Unii na odpowiednich forach międzynarodowych; |
f) |
wnoszenie wkładu w zarządzanie kryzysowe i zapobieganie kryzysom, w tym w odniesieniu do Gazy; |
g) |
w odpowiedzi na prośby, przyczynianie się do wprowadzania w życie porozumień międzynarodowych osiągniętych przez strony oraz kontaktowanie się z nimi na szczeblu dyplomatycznym w przypadku nieprzestrzegania warunków tych porozumień; |
h) |
wnoszenie wkładu w wysiłki polityczne mające na celu spowodowanie zasadniczej zmiany prowadzącej do trwałego rozwiązania w sprawie Strefy Gazy, która jest integralną częścią przyszłego państwa palestyńskiego i powinna być omawiana podczas negocjacji; |
i) |
zwracanie szczególnej uwagi na czynniki mające wpływ na regionalny wymiar procesu pokojowego, na kontakty z partnerami arabskimi oraz na wdrażanie arabskiej inicjatywy pokojowej; |
j) |
podejmowanie konstruktywnych działań z sygnatariuszami porozumień w ramach procesu pokojowego, mających na celu wsparcie przestrzegania podstawowych zasad demokracji, w tym poszanowania międzynarodowego prawa humanitarnego, praw człowieka oraz praworządności; |
k) |
składanie wniosków dotyczących możliwości interwencji Unii w procesie pokojowym i najlepszego sposobu realizacji inicjatyw Unii oraz prowadzonych przez Unię aktualnie działań związanych z procesem pokojowym, takich jak wkład Unii w reformy palestyńskie, wraz z aspektami politycznymi odpowiednich przedsięwzięć Unii w zakresie rozwoju; |
l) |
nakłanianie stron do powstrzymywania się od jednostronnych działań zagrażających trwałości rozwiązania dwupaństwowego, w szczególności w Jerozolimie oraz na obszarze C okupowanego Zachodniego Brzegu; |
m) |
regularne składanie – w charakterze emisariusza ds. kontaktów z kwartetem – sprawozdań na temat postępów i przebiegu negocjacji oraz na temat działań kwartetu, a także przyczynianie się do przygotowywania posiedzeń wysłanników kwartetu w oparciu o stanowiska Unii i w koordynacji z innymi członkami kwartetu; |
n) |
przyczynianie się do realizacji polityki Unii w zakresie praw człowieka we współpracy ze SPUE ds. Praw Człowieka, w tym wytycznych Unii dotyczących praw człowieka, zwłaszcza wytycznych Unii w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych oraz dotyczących przemocy wobec kobiet i dziewcząt, zwalczania wszelkich form dyskryminacji wobec nich, jak również polityki Unii dotyczącej rezolucji RB ONZ 1325 (2000) dotyczącej kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, także przez nadzorowanie i składanie sprawozdań na temat wydarzeń oraz formułowanie zaleceń w tym zakresie; |
o) |
przyczynianie się do lepszego zrozumienia roli Unii wśród podmiotów mających wpływ na opinię publiczną w regionie. |
2. SPUE wspiera działania WP oraz śledzi wszystkie działania Unii w regionie związane z procesem pokojowym na Bliskim Wschodzie.
Artykuł 4
Wykonywanie mandatu
1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu i działa pod zwierzchnictwem WP.
2. KPiB utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje pod względem strategicznym i politycznym działania SPUE w ramach jego mandatu, nie naruszając uprawnień WP.
3. SPUE ściśle koordynuje swoje działania z działaniami Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej właściwych działów.
4. SPUE będzie odbywał regularne wizyty w regionie i zapewni ścisłą koordynację działań z Biurem Przedstawiciela Unii w Jerozolimie, z delegaturą Unii w Tel Awiwie oraz z innymi odpowiednimi delegaturami Unii w regionie.
Artykuł 5
Finansowanie
1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie do dnia 29 lutego 2020 r. wynosi 1 730 000 EUR.
2. Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.
3. Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją.
4. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki do momentu zatwierdzenia przez Komisję końcowego sprawozdania, w którym formalnie dokona ona finansowego zamknięcia mandatu.
Artykuł 6
Powołanie i skład zespołu
1. W granicach mandatu SPUE i odpowiednich udostępnionych środków finansowych SPUE odpowiada za powołanie swojego zespołu. Zespół musi dysponować wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych, zgodnie z wymogami związanymi z mandatem. SPUE niezwłocznie informuje Radę i Komisję o składzie zespołu.
2. Państwa członkowskie i instytucje Unii mogą zaproponować oddelegowanie personelu do pracy ze SPUE. Wynagrodzenia takiego oddelegowanego personelu pokrywa instytucja wysyłająca. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii mogą być również oddelegowani do pracy ze SPUE. Członkowie personelu międzynarodowego zatrudniani na podstawie umów muszą mieć obywatelstwo jednego z państw członkowskich.
3. Cały oddelegowany personel nadal podlega administracyjnie organowi wysyłającemu, wypełnia swoje obowiązki i podejmuje działania w interesie mandatu SPUE.
4. Personel SPUE ulokowany jest w tym samym miejscu, co odpowiedni dział ESDZ, delegatura Unii w Tel Awiwie i biuro przedstawiciela Unii w Jerozolimie, aby zapewnić spójność i zgodność ich działań.
Artykuł 7
Przywileje i immunitety SPUE i personelu SPUE
Przywileje, immunitety i inne gwarancje niezbędne do realizacji i sprawnego działania misji SPUE i członków personelu SPUE uzgadnia się, stosownie do przypadku, z państwami przyjmującymi. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają wszelkie niezbędne w tym celu wsparcie.
Artykuł 8
Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE
SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE (2).
Artykuł 9
Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne
1. Państwa członkowskie, Komisja, ESDZ i Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.
2. Delegatury Unii w regionie lub państwa członkowskie zapewniają w razie potrzeby wsparcie logistyczne w regionie.
Artykuł 10
Bezpieczeństwo
Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych na podstawie tytułu V Traktatu, SPUE podejmuje wszelkie działania możliwe do zrealizowania w uzasadnionym zakresie, zgodne z mandatem SPUE oraz odpowiadające stanowi bezpieczeństwa na obszarze, za który SPUE jest odpowiedzialny, służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio podlegającemu SPUE, w szczególności:
a) |
sporządza plan bezpieczeństwa oparty na wytycznych ESDZ, obejmujący specyficzne fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa, regulujący zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru, za który SPUE jest odpowiedzialny, i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa, a także zawierający plan awaryjny i plan ewakuacyjny; |
b) |
zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka, odpowiednio do warunków panujących na obszarze, za który SPUE jest odpowiedzialny; |
c) |
zapewnia, aby wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym personel miejscowy zatrudniony na podstawie umów, odbyli przed przyjazdem lub niezwłocznie po przyjeździe na obszar, za który SPUE jest odpowiedzialny, odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych przez ESDZ dla tego obszaru; |
d) |
zapewnia wdrożenie wszystkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie systematycznych ocen bezpieczeństwa oraz – w ramach sprawozdania z postępu prac oraz sprawozdania z wykonania mandatu – składa Radzie, WP i Komisji pisemne sprawozdania dotyczące wdrażania tych zaleceń oraz sprawozdania dotyczące innych kwestii związanych z bezpieczeństwem. |
Artykuł 11
Składanie sprawozdań
SPUE regularnie składa WP i KPiB sprawozdania ustne i pisemne. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania są rozprowadzane poprzez sieć COREU. SPUE może składać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może udzielać informacji Parlamentowi Europejskiemu.
Artykuł 12
Koordynacja
1. SPUE przyczynia się do jedności, spójności i skuteczności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i działań państw członkowskich, aby zrealizować cele polityki Unii. W stosownych przypadkach należy dążyć do współdziałania z państwami członkowskimi. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami służb Komisji. SPUE regularnie udziela informacji delegaturom Unii i misjom państw członkowskich, w szczególności współpracuje z biurem przedstawiciela UE w Jerozolimie, delegaturą Unii w Tel Awiwie.
2. W terenie utrzymywane są bliskie kontakty z odpowiednimi szefami misji państw członkowskich, szefami delegatur Unii oraz szefami misji w dziedzinie WPBiO. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu. SPUE, w ścisłej współpracy z szefem delegatury Unii w Tel Awiwie i z biurem przedstawiciela Unii w Jerozolimie, zapewnia szefom Misji Policyjnej Unii Europejskiej na Terytoriach Palestyńskich (EUPOL COPPS) oraz Misji Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EUBAM Rafah) wskazówki na temat lokalnej sytuacji politycznej. SPUE współpracuje również z innymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi w terenie.
Artykuł 13
Pomoc w zakresie roszczeń
SPUE i personel SPUE udzielają pomocy przy dostarczaniu informacji w związku z roszczeniami i zobowiązaniami wynikającymi z mandatów poprzednich SPUE ds. procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, oraz zapewniają w tym celu pomoc administracyjną i dostęp do odpowiednich akt.
Artykuł 14
Przegląd
Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie są przedmiotem regularnego przeglądu. Do dnia 31 stycznia 2019 r. SPUE przedstawi Radzie, WP i Komisji sprawozdanie z postępu prac, a do dnia 30 listopada 2019 r. – kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu.
Artykuł 15
Wejście w życie
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia 18 września 2018 r.
W imieniu Rady
G. BLÜMEL
Przewodniczący
(1) Jedno z państw członkowskich (Zjednoczone Królestwo) wzięło w niej udział jedynie w charakterze obserwatora i nie podpisało wspólnej deklaracji, którą przyjęto na konferencji.
(2) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).
19.9.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 235/14 |
DECYZJA RADY (WPZiB) 2018/1249
z dnia 18 września 2018 r.
w sprawie działania Unii Europejskiej na rzecz wsparcia oenzetowskiego mechanizmu weryfikacji i inspekcji w Jemenie
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 ust. 1,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 14 kwietnia 2015 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję RB ONZ nr 2216 (2015), która nałożyła embargo na dostarczanie, sprzedaż lub przekazywanie broni oraz materiałów pokrewnych wszelkiego rodzaju Alemu Abdullahowi Salehowi, byłemu prezydentowi Jemenu, i niektórym innym osobom i podmiotom, które miały zostać wyznaczone przez odnośny powołany w ramach Rady Bezpieczeństwa Komitet ds. Sankcji. |
(2) |
W odpowiedzi na wniosek rządu Jemenu z dnia 6 sierpnia 2015 r. i zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2216 (2015) Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych, pismem z dnia 11 sierpnia 2015 r. skierowanym do rządu Jemenu, wyraził zgodę na ustanowienie oenzetowskiego mechanizmu weryfikacji i inspekcji („UNVIM”) w celu ułatwienia niezakłóconego przepływu towarów komercyjnych do Jemenu oraz gospodarczego ożywienia tego kraju. |
(3) |
UNVIM rozpoczął działanie w dniu 5 maja 2016 r. Zapewnieniem działania UNVIM i zarządzaniem nim zajmuje się – w imieniu Biura ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej („UN OCHA”), rządu Jemenu i zainteresowanych państw członkowskich ONZ – Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Obsługi Projektów („UNOPS”). |
(4) |
W dniu 3 kwietnia 2017 r. Rada podkreśliła, jak istotne jest zapewnienie skutecznej i terminowej obsługi żeglugi handlowej do Jemenu, a także wyraziła całkowite poparcie dla dalszego działania UNVIM oraz pełnego i niezakłóconego wykonywania jego mandatu. Rada wezwała także do pełnego wdrożenia ukierunkowanego embarga na broń nałożonego przez Radę Bezpieczeństwa ONZ i potwierdziła, że w tym względzie rygorystyczne zastosowanie mają zasady określone we wspólnym stanowisku Rady 2008/944/WPZiB (1). |
(5) |
W dniu 27 grudnia 2017 r. UNVIM przedstawił projekt z myślą o wzmocnieniu swoich działań i przedłużeniu ich na kolejny okres jednego roku – do marca 2019 r. – w szczególności poprzez dalsze przyspieszenie procedury wydawania zezwoleń dotyczących ładunków komercyjnych i zwiększenie swoich zdolności do rozmieszczania dodatkowego personelu i dodatkowych zasobów w odnośnych portach. Aby to wzmocnienie było możliwe, konieczne jest wsparcie na rzecz zwiększenia personelu UNVIM oraz na rzecz zakupu dodatkowego sprzętu do przeprowadzania inspekcji. Unia powinna wnieść wkład finansowy w takie wsparcie. |
(6) |
W dniu 25 czerwca 2018 r. Rada podkreśliła, jak istotne jest zapewnienie skutecznej i terminowej obsługi żeglugi handlowej w odnośnych portach, w tym w zakresie paliw, oraz wyraziła całkowite poparcie dla dalszego działania UNVIM i pełnego i niezakłóconego wykonywania jego mandatu, a także postanowiła rozważyć wzmocnienie mandatu UNVIM. |
(7) |
Techniczne wykonanie niniejszej decyzji należy powierzyć UNOPS. Wkład Unii na rzecz UNVIM w istotny sposób umożliwi UNVIM dalsze wykonywanie zadań polegających na świadczeniu usług monitorowania i inspekcji zapewniających, by ładunki komercyjne wwożone na jemeńskie wody terytorialne spełniały warunki rezolucji RB ONZ nr 2216 (2015). Jeśli mandat lub potrzeby UNVIM zmienią się w sposób podważający adekwatność lub stosowność projektu względem realizacji jego celów, wkład Unii będzie musiał zostać odpowiednio poddany ponownej ocenie. |
(8) |
Nadzór nad właściwym wykorzystaniem wkładu finansowego Unii należy powierzyć Komisji, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Unia wspiera UNVIM, mając na względzie ogólny cel, którym jest przyczynienie się do przywrócenia niezakłóconego swobodnego przepływu towarów komercyjnych do Jemenu poprzez zapewnienie przejrzystej i skutecznej procedury wydawania zezwoleń dotyczących ładunków komercyjnych mających trafić do jemeńskich portów niebędących pod kontrolą rządu Jemenu.
2. Poszczególne cele projektu są następujące:
— |
zwiększenie przepływu ładunków komercyjnych do Jemenu poprzez dalsze przyspieszenie procedury wydawania zezwoleń dotyczących ładunków komercyjnych i przywrócenie zaufania przedsiębiorstw żeglugowych, jeśli chodzi o dostępność portu w Al-Hudajdzie i As-Salif, |
— |
zwiększenie zdolności UNVIM do rozmieszczenia dodatkowego personelu i dodatkowych zasobów w Dżibuti, w Porcie Króla Abdullaha (Królestwo Arabii Saudyjskiej), w portach w Salali i Suharze (Oman) oraz w porcie w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie), a także zwiększenie możliwości reagowania przez UNVIM, na wypadek gdyby w czasie trwania projektu powierzono mu dodatkowe obowiązki w porcie w Al-Hudajdzie. |
3. Niniejszą decyzją Unia wnosi wkład w koszty związane ze wzmocnieniem UNVIM, a tym samym także w pomoc w zaspokajaniu potrzeb jemeńskiej ludności w ramach szerzej pojętej strategii pomocy humanitarnej.
Szczegółowy opis przedsięwzięć w ramach projektu znajduje się w załączniku.
Artykuł 2
1. Za wykonanie niniejszej decyzji odpowiada Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).
2. Realizacja techniczna przedsięwzięć, o których mowa w art. 1, zostaje powierzona UNOPS. UNOPS wykonuje swoje zadanie pod kierownictwem WP. W tym celu WP dokonuje niezbędnych ustaleń z UNOPS.
Artykuł 3
1. Finansowa kwota odniesienia na realizację projektu, o którym mowa w art. 1 ust. 2, wynosi 4 915 504,24 EUR.
2. Kwota przewidziana na okres sześciu miesięcy następujących po zawarciu umowy finansowej, o której mowa w ust. 4 niniejszego artykułu wynosi 2 748 472,96 EUR. Pozostała kwota 2 167 031,28 EUR zostanie wykorzystana pod warunkiem, że Rada tak zdecyduje w następstwie przeglądu, o którym mowa w art. 5 ust. 2.
3. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu Unii.
4. Komisja nadzoruje właściwe zarządzanie wydatkami, o których mowa w ust. 1. W tym celu Komisja zawiera umowę finansową z UNOPS. Zgodnie z tą umową finansową zobowiązuje się UNOPS do wyeksponowania wkładu Unii.
5. Komisja dąży do zawarcia umowy finansowej, o której mowa w ust. 4, w jak najkrótszym terminie po dniu 18 września 2018 r. Informuje Radę o wszelkich związanych z tym trudnościach oraz o dacie zawarcia tej umowy finansowej.
Artykuł 4
1. WP składa Radzie sprawozdania z wykonania niniejszej decyzji na podstawie regularnych sprawozdań przygotowywanych przez UNVIM, w tym w sprawie comiesięcznych posiedzeń komitetu sterującego UNVIM. Na podstawie tych sprawozdań Rada dokonuje oceny.
2. Komisja przedstawia Radzie informacje na temat finansowych aspektów realizacji projektu, o którym mowa w art. 1.
Artykuł 5
1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
2. Rada dokonuje przeglądu niniejszej decyzji pięć miesięcy po dniu zawarcia umowy finansowej, o której mowa w art. 3 ust. 4.
3. Niniejsza decyzja wygasa 12 miesięcy po dniu zawarcia umowy finansowej między Komisją a UNOPS, o której mowa w art. 3 ust. 4. Wygasa ona jednak sześć miesięcy po jej wejściu w życie, jeżeli do tego czasu nie zostanie zawarta umowa finansowa.
Sporządzono w Brukseli dnia 18 września 2018 r.
W imieniu Rady
G. BLÜMEL
Przewodniczący
(1) Wspólne stanowisko Rady 2008/944/WPZiB z dnia 8 grudnia 2008 r. określające wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego (Dz.U. L 335 z 13.12.2008, s. 99).
ZAŁĄCZNIK
1. Kontekst
a) |
Skutkiem obecnego konfliktu w Jemenie jest kryzys humanitarny o bardzo dużym zasięgu, który sprawia, że pomocy potrzebuje ok. 75 % ludności (22,2 mln osób). Przeszkody w zakresie przywozu komercyjnego do Jemenu prowadzą do poważnych braków w artykułach pierwszej potrzeby, podwyżek cen dostępnych towarów oraz rozwoju czarnego rynku i sieci przemytniczych. Aby zaradzić tragicznej sytuacji humanitarnej w Jemenie, należy bezwzględnie kontynuować regularne przepływy ładunków komercyjnych do tego kraju. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2216 (2015) upoważnia państwa członkowskie ONZ do podjęcia niezbędnych kroków w celu zapobieżenia bezpośredniemu lub pośredniemu dostarczaniu, sprzedaży lub przekazywaniu przez obywateli państw członkowskich lub poprzez terytoria państw członkowskich lub z ich terytoriów – lub przy użyciu statków pływających pod banderą państw członkowskich lub ich statków powietrznych – broni oraz materiałów pokrewnych wszelkiego rodzaju, łącznie z bronią i amunicją, pojazdami wojskowymi i sprzętem wojskowym, sprzętem paramilitarnym oraz częściami zamiennymi do nich niektórym osobom i podmiotom, które mają zostać wyznaczone przez komitet ustanowiony na mocy tej rezolucji. Aby ułatwić niezakłócony przepływ towarów komercyjnych do Jemenu, rząd Jemenu zwrócił się do ONZ o świadczenie usługi monitorowania i inspekcji zapewniającej, by ładunki komercyjne wwożone na jemeńskie wody terytorialne spełniały warunki rezolucji RB ONZ nr 2216 (2015). W grudniu 2015 r. zwrócono się do Biura Narodów Zjednoczonych ds. Obsługi Projektów („UNOPS”) o to, by w imieniu Biura ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej („UN OCHA”), rządu Jemenu i zainteresowanych państw członkowskich ONZ zapewniło działanie mechanizmu nadzorowania usług monitorowania i inspekcji („UNVIM”) oraz zarządzało nim w celu ułatwienia niezakłóconego przepływu towarów komercyjnych do obszarów Jemenu niebędących pod kontrolą rządu Jemenu. UNVIM rozpoczął działanie w dniu 5 maja 2016 r. W następstwie ograniczeń nałożonych w listopadzie 2017 r. przez koalicję na żeglugę do północnego Jemenu, UNVIM przeprowadził rozmowy z darczyńcami oraz partnerami zewnętrznymi, a także z koalicją. Propozycja przedłużenia działania UNVIM na okres od kwietnia 2018 r. do marca 2019 r. stanowiła odzwierciedlenie treści tych rozmów, które dotyczyły wzmocnienia jego zdolności, oraz służyła rozwianiu obaw co do przemytu broni na pokładzie statków handlowych i zmniejszeniu opóźnień w żegludze handlowej. UNVIM działa obecnie w Dżibuti, gdzie dysponuje 4 osobami zajmującymi się monitorowaniem, 4 inspektorami, 4 zespołami psów wykrywających materiały wybuchowe, 13 osobami do obsługi zarządczo-technicznej i maksymalnie 7 osobami oddelegowanymi ze Zjednoczonego Królestwa, a także w Dżuddzie (Królestwo Arabii Saudyjskiej), gdzie 2 osoby zajmują się monitorowaniem. Trwają rozmowy dotyczące rozszerzenia działań monitorujących UNVIM w Porcie Króla Abdullaha (Królestwo Arabii Saudyjskiej), w portach w Salali i Suharze (Oman) oraz w porcie w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie). |
b) |
UE stale podkreśla znaczenie skutecznej i terminowej obsługi żeglugi handlowej oraz wyraża poparcie dla dalszego działania UNVIM i niezakłóconego wykonywania jego mandatu. Wszelkie formy unijnego wsparcia na rzecz dalszego działania UNVIM należy zatem rozpatrywać z perspektywy poprawy skuteczności mechanizmu, co ma służyć zwiększeniu zdolności podmiotów i państw do dostarczania towarów komercyjnych ludności Jemenu. Jak przyznaje się w konkluzjach Rady z kwietnia 2017 r. konieczne jest całkowite wsparcie koalicji i rządu Jemenu, aby zapewnić UNVIM skuteczne działanie w pełnym wymiarze. Ponadto przedsięwzięcia UE należy też rozpatrywać w ramach szerzej pojętych zobowiązań UE na rzecz politycznego rozwiązania konfliktu, przy pełnym poparciu wysiłków specjalnego wysłannika ONZ. |
2. UNVIM – procedura inspekcji i weryfikacji
Mechanizm UNVIM ma obecnie zastosowanie do wszystkich statków, o tonażu przekraczającym 100 ton metrycznych, mających zawinąć do jemeńskich portów niebędących pod kontrolą rządu Jemenu oraz do: 1) wszystkich statków transportujących towary komercyjne nabyte przez podmioty handlowe lub rządowe z siedzibą w Jemenie i przeznaczone do sprzedaży w Jemenie; 2) pomocy dwustronnej z państw członkowskich ONZ przekazywanej poza kanałem oenzetowskich agencji, funduszy i programów oraz uznawanych międzynarodowych organizacji humanitarnych.
Procedura weryfikacji rozpoczyna się w momencie, gdy przedsiębiorstwo żeglugowe składa za pośrednictwem portalu www.vimye.org wniosek o zezwolenie, załącza niezbędne dokumenty i przedkłada całą niezbędną dokumentację UNVIM. W terminie 48 godzin UNVIM dokonuje przeglądu dokumentacji i wysyła powiadomienie do partnerów zewnętrznych, takich jak Komórka ds. Operacji Ewakuacyjnych i Humanitarnych Sił Koalicji (EHOC). Następnie UNVIM decyduje o tym, czy należy przeprowadzić inspekcję statku czy też nie, biorąc pod uwagę własną procedurę, w tym rozbieżności w otrzymanej dokumentacji, niezgłoszone zawinięcia do portów, podejrzane ruchy statku, przypadki wyłączania systemu automatycznej identyfikacji (AIS) na dłużej niż 4 godziny oraz informacje zwrotne od partnerów zewnętrznych. Inspekcje statków przeprowadzane są albo w porcie na wodach terytorialnych, albo na morzu na wodach międzynarodowych.
Następnie przyznaje się zezwolenie albo odmawia się jego przyznania (anulowanie, odmowa lub cofnięcie). Przemieszczenia statków, które posiadają zezwolenie, są nadal monitorowane przez UNVIM za pośrednictwem AIS, w tym podczas tranzytu do strefy oczekiwania będącej pod kontrolą koalicji, ze strefy oczekiwania do obszaru kotwiczenia oraz z obszaru kotwiczenia do miejsca rozładunku. Śledzenie przez UNVIM kończy się w momencie, gdy statki posiadające zezwolenie opuszczają jemeńskie porty na Morzu Czerwonym po dokonaniu rozładunku i wypłynięciu z portu. W trakcie całej procedury UNVIM pozostaje w ścisłym kontakcie z przedsiębiorstwami żeglugowymi i dowódcą (kapitanem) statku oraz odgrywa kluczową rolę w rozwiązywaniu wszelkich problemów, jakie statek może napotkać na morzu, w tym pośredniczy w kontaktach z EHOC i koalicją. Ułatwianie przez UNVIM całej procedury przyznawania zezwoleń i stała komunikacja z przedsiębiorstwami żeglugowymi ma zasadnicze znaczenie dla utrzymania zaufania międzynarodowych linii żeglugowych, a tym samym dla zapewnienia, by – pomimo trwającego konfliktu – kontynuowany był przywóz towarów komercyjnych przeznaczonych dla znacznej części jemeńskiej ludności.
UNVIM stara się także utrzymać zaufanie międzynarodowej wspólnoty żeglugowej poprzez organizację cokwartalnych spotkań z jej przedstawicielami, służących zapewnieniu, że trudności i wyzwania, z którymi się spotykają, są odpowiednio rozumiane i rozstrzygane.
3. Cele ogólne
Aby UNVIM mógł bez przeszkód wykonywać swój mandat, przedmiotowe działanie ma ogólnie na celu przyczynienie się do przywrócenia niezakłóconego swobodnego przepływu towarów komercyjnych do Jemenu poprzez zapewnienie przejrzystej i skutecznej procedury wydawania zezwoleń dotyczących ładunków komercyjnych mających trafić do jemeńskich portów niebędących pod kontrolą rządu Jemenu.
Poszczególne cele są następujące:
— |
Zwiększenie przepływu ładunków komercyjnych do Jemenu poprzez dalsze przyspieszenie procedury wydawania zezwoleń dotyczących ładunków komercyjnych i przywrócenie zaufania przedsiębiorstw żeglugowych, jeśli chodzi o dostępność portu w Al-Hudajdzie i As-Salif, pomimo trwającego konfliktu. |
— |
Zwiększenie zdolności UNVIM do rozmieszczenia dodatkowego personelu i dodatkowych zasobów w Dżibuti, w Porcie Króla Abdullaha (Królestwo Arabii Saudyjskiej), w portach w Salali i Suharze (Oman) oraz w porcie w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie), a także zwiększenie możliwości reagowania przez UNVIM, na wypadek gdyby w czasie trwania projektu powierzono mu dodatkowe obowiązki w porcie w Al-Hudajdzie. |
Jeśli mandat lub potrzeby UNVIM zmienią się w sposób podważający adekwatność lub stosowność projektu względem realizacji wymienionych wyżej celów, wkład UE należy odpowiednio poddać ponownej ocenie.
4. Opis przedsięwzięć
UNOPS będzie odpowiadać za techniczną realizację projektu.
Przedsięwzięcie 1: Zwiększenie liczby osób zajmujących się monitorowaniem w ramach UNVIM. Zostanie zatrudnionych: maksymalnie pięć (5) dodatkowych osób zajmujących się monitorowaniem i maksymalnie dwie (2) osoby dokonujące inspekcji ładunków na potrzeby Dżibuti, Portu Króla Abdullaha i portu w Dżuddzie (Królestwo Arabii Saudyjskiej), portów w Salali i Suharze (Oman) oraz portu w Dubaju (Zjednoczone Emiraty Arabskie) lub wszelkich innych lokalizacji, w tym wstępnie rozważanej Al-Hudajdy. Zwiększenie zdolności pozwoliłoby UNVIM dostosowywać się szybko do rozwoju wydarzeń oraz zwiększyć swój zasięg operacyjny w zakresie przeprowadzenia inspekcji statków, a jednocześnie zapewniłoby ciągłość działania UNVIM. W Dżibuti na potrzeby UNVIM zatrudniona zostanie również dodatkowa osoba, która m.in. będzie zajmowała się kontaktami z UE, w szczególności z delegaturami UE w regionie Morza Czerwonego.
Planowane przedsięwzięcia:
— |
UNOPS zatrudni nowe osoby zajmujące się monitorowaniem, nowych inspektorów oraz wspomnianą dodatkową osobę zgodnie z zasadami i procedurami zatrudniania obowiązującymi w UNOPS. |
— |
O tworzeniu nowych stanowisk UNOPS będzie z wyprzedzeniem informować ESDZ. |
Ramy czasowe: cały czas trwania projektu.
Przedsięwzięcie 2: Wynajem części portu w Dżibuti. Na mocy umowy o współpracy w ramach projektu podpisanej z władzami Dżibuti w dniu 1 maja 2018 r. UNVIM wynajmuje nabrzeża i miejsca cumowania w porcie Dżibuti, by zapewnić stałe miejsce przeprowadzania inspekcji. W porcie tym odnawiany jest obecnie nowy obiekt, który ułatwi pracę osób zajmujących się monitorowaniem, inspektorów i psów wykrywających materiały wybuchowe. Przyczyni się to także do przyspieszenia procedury inspekcji.
Ramy czasowe: cały czas trwania projektu.
Przedsięwzięcie 3: Zwiększenie z 4 do 6 liczby psów wykrywających materiały wybuchowe (PWMW) w Dżibuti: UNVIM zwiększy liczbę psów i ich przewodników z 4 do 6. Ponieważ psy wymagają odpoczynku podczas inspekcji i zważywszy na warunki klimatyczne w Dżibuti, zwiększenie liczby inspekcji wymaga zadbania o dodatkowe zdolności, by zapewnić dobrostan psów i ciągłość operacyjną.
Planowane przedsięwzięcia:
— |
W kwestii oenzetowskich procedur udzielania zamówień – UNOPS albo opublikuje nowe zaproszenie do składania ofert dotyczące PWMW i ich przewodników, by udzielić zamówienia, albo zmodyfikuje istniejącą umowę z podmiotem obecnie obsługującym UNVIM (TDI – The Development Initiative). |
— |
Włączenie nowych PWMW do istniejącego zespołu składającego się z 4 PWMW i ich przewodników. |
Ramy czasowe: cały czas trwania projektu.
Przedsięwzięcie 4: Zakup dodatkowego sprzętu do przeprowadzania inspekcji: w celu wsparcia zespołu UNVIM w Dżibuti w skanowaniu kontenerów i ładunków, UNVIM zakupi dwa (2) przenośne skanery. Ten dodatkowy sprzęt ułatwi terminowe przeprowadzanie inspekcji statków w porcie w Dżibuti i na wodach międzynarodowych.
Planowane przedsięwzięcia:
— |
Opracowanie specyfikacji technicznej (w toku). |
— |
W kwestii procedur udzielania zamówień przez UNOPS – opublikowanie międzynarodowego zaproszenia do składania ofert na dostawę sprzętu oraz udzielenie zamówienia. |
— |
Dostarczenie sprzętu i przeszkolenie odnośnego personelu. |
Ramy czasowe: pierwsze 4 miesiące projektu.
Pod koniec projektu przeprowadzone zostanie zbycie aktywów zgodnie z umową podpisaną z Komisją Europejską.
Przedsięwzięcie 5: Realizacja projektu
UNOPS zapewni nadzór nad zarządzaniem programem; będzie on obejmował opracowywanie celów pośrednich, przeglądy wewnętrzne, nadzór nad umowami i zarządzanie finansowe. Przewidziane przedsięwzięcia obejmują:
— |
Udzielenie zamówienia na usługi zewnętrzne lub zawarcie umowy na usługi specjalne w odniesieniu do pomocy technicznej przy realizacji projektu. |
— |
Zarządzanie finansowe i zarządzanie umowami w odniesieniu do usług, które UNOPS zleca stronom trzecim. |
Ramy czasowe: cały czas trwania projektu.
5. Oczekiwane wyniki
Oczekuje się, że dzięki zwiększeniu działań operacyjnych UNVIM, w ramach projektu osiągnięte zostaną następujące wyniki:
— |
Zapobieżenie napływowi zakazanych towarów do jemeńskich portów na Morzu Czerwonym. |
— |
Ułatwienie swobodnego przepływu towarów komercyjnych do jemeńskich portów na Morzu Czerwonym. |
— |
Budowanie zaufania wśród międzynarodowej wspólnoty żeglugowej poprzez opracowanie przejrzystej i sprawnej procedury przywozu towarów komercyjnych do jemeńskim portów na Morzu Czerwonym, pomimo trwającego konfliktu. |
— |
Wsparcie rządu Jemenu w zaopatrywaniu ludności w niezbędne artykuły pierwszej potrzeby, co nie jest w pełni możliwe z wykorzystaniem pomocy humanitarnej i lokalnych źródeł. |
6. Szacowany czas realizacji
Realizacja projektu ma trwać 12 miesięcy i zostanie podzielona na 2 półroczne okresy (6 + 6). Pierwszy etap zakończy się w marcu 2019 r., a drugi rozpocznie się w kwietniu 2019 r. Ponieważ obecne ustalenia finansowe UNVIM z darczyńcami obowiązują jedynie do marca 2019 r., decyzja Rady przewiduje szczególne rozwiązanie w odniesieniu do okresu po tej dacie.
Rozwiązaniem tym jest klauzula przeglądowa stanowiąca, że wkład UE musi zostać poddany ponownej ocenie, zanim państwa członkowskie wydadzą pozytywną opinię co do nieprzerwanego przedłużenia wkładu UE na kolejnych sześć miesięcy.
W związku z tym umowa o delegowaniu między Komisją a UNOPS zostanie podpisana na wstępny okres 6 miesięcy i będzie mogła zostać przedłużona na kolejny okres 6 miesięcy wyłącznie pod warunkiem wydania pozytywnej opinii przez państwa członkowskie.
7. Wyeksponowanie wkładu Unii
UNOPS jako podmiot odpowiedzialny za techniczną realizację projektu będzie dbać o odpowiednie wyeksponowanie wsparcia finansowego zapewnianego przez Unię, np. w sprawozdaniach oraz podczas organizowanych imprez lub spotkań. Flaga UE będzie widoczna na wszystkich dokumentach UNVIM.
UNVIM/UNOPS odpowiednio wyeksponują wkład Unii, m.in. poprzez umieszczenie logo UE, na wszystkich niezużywalnych urządzeniach zakupionych z wykorzystaniem unijnych środków. W odniesieniu do przypadków, w których umieszczenie takich informacji mogłoby zagrażać przywilejom i immunitetom przysługującym UNOPS lub bezpieczeństwu jego personelu lub beneficjentów końcowych, uzgodnione zostaną stosowne rozwiązania alternatywne.
8. Udział UE w komitecie sterującym UNVIM
W skład komitetu sterującego UNVIM wchodzą: Królestwo Arabii Saudyjskiej (EHOC i Ministerstwo Obrony), Zjednoczone Emiraty Arabskie, rząd Jemenu (oficer łącznikowy UNVIM z siedzibą w Dżibuti i przedstawiciel Ministerstwa Transportu), UNOPS i OCHA. UE będzie brać udział w comiesięcznych posiedzeniach komitetu sterującego UNVIM, podobnie jak Stany Zjedoczone, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo, które uczestniczą w tych posiedzeniach w charakterze obserwatorów ze względu na bycie darczyńcami na rzecz UNVIM.
9. Sprawozdawczość
UNVIM/UNOPS będzie przedstawiać ESDZ miesięczne sprawozdanie z postępów w dążeniu do osiągnięcia oczekiwanych wyników projektu. Sprawozdania te będą udostępniane odnośnemu organowi Rady.
ESDZ będzie składać sprawozdanie odnośnemu organowi Rady z comiesięcznych posiedzeń komitetu sterującego UNVIM.
Co kwartał w Brukseli UNVIM/UNOPS będą bezpośrednio składać sprawozdanie odnośnemu organowi Rady.
UNVIM/UNOPS przedstawią sprawozdanie końcowe i sprawozdanie finansowe w terminie sześciu miesięcy od zakończenia okresu realizacji projektu.
19.9.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 235/21 |
DECYZJA WYKONAWCZA RADY (WPZiB) 2018/1250
z dnia 18 września 2018 r.
dotycząca wykonania decyzji (WPZiB) 2015/1333 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 2,
uwzględniając decyzję Rady (WPZiB) 2015/1333 z dnia 31 lipca 2015 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii oraz uchylającą decyzję 2011/137/WPZiB (1), w szczególności jej art. 12 ust. 1,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 31 lipca 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/1333. |
(2) |
W dniu 11 września 2018 r. Komitet Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (zwany dalej „KB ONZ”), powołany na podstawie rezolucji Rady Bezpieczeństwa O N Z nr 1970 (2011), dodał jedną osobę do wykazu osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi. |
(3) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I i III do decyzji (WPZiB) 2015/1333, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W załącznikach I i III do decyzji (WPZiB) 2015/1333 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 18 września 2018 r.
W imieniu Rady
G. BLÜMEL
Przewodniczący
ZAŁĄCZNIK
Do wykazu zamieszczonego w załączniku I do decyzji (WPZiB) 2015/1333 dodaje się następującą osobę:
„27. |
Imię i nazwisko: 1: Ibrahim 2: Saeed 3: Salim 4: Jadhran
Tytuł: brak danych Stanowisko: przywódca zbrojnych bojówek Data urodzenia: 1982 Miejsce urodzenia: brak danych Potwierdzony pseudonim: brak danych Niepotwierdzony pseudonim: brak danych Obywatelstwo: Libia Nr paszportu: brak danych Nr dowodu tożsamości: Brak danych Adres: nie dotyczy Data umieszczenia w wykazie: 11 września 2018 r. Pozostałe informacje: Imię matki – Salma Abdula Younis. Umieszczony w wykazie na podstawie pkt 15 i 17 rezolucji nr 1970 (zakaz podróżowania, zamrożenie aktywów). Link do specjalnego ogłoszenia Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i Interpolu: www.interpol.int/en/notice/search/un/xxxx. Umieszczony w wykazie na podstawie pkt 11 lit. b), c) i d) rezolucji nr 2213 (2015); pkt 11 rezolucji nr 2362 (2017). Informacje dodatkowe:
|
Do wykazu zamieszczonego w załączniku III do decyzji (WPZiB) 2015/1333 dodaje się następującą osobę:
„27. |
Imię i nazwisko: 1: Ibrahim 2: Saeed 3: Salim 4: Jadhran
Tytuł: brak danych Stanowisko: przywódca zbrojnych bojówek Data urodzenia: 1982 Miejsce urodzenia: brak danych Potwierdzony pseudonim: brak danych Niepotwierdzony pseudonim: brak danych Obywatelstwo: Libia Nr paszportu: brak danych Nr dowodu tożsamości: Brak danych Adres: nie dotyczy Data umieszczenia w wykazie: 11 września 2018 r. Pozostałe informacje: Imię matki – Salma Abdula Younis. Umieszczony w wykazie na podstawie pkt 15 i 17 rezolucji nr 1970 (zakaz podróżowania, zamrożenie aktywów). Link do specjalnego ogłoszenia Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i Interpolu: www.interpol.int/en/notice/search/un/xxxx. Umieszczony w wykazie na podstawie pkt 11 lit. b), c) i d) rezolucji nr 2213 (2015); pkt 11 rezolucji nr 2362 (2017). Informacje dodatkowe:
|
19.9.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 235/24 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2018/1251
z dnia 18 września 2018 r.
w sprawie niezatwierdzenia empentryny jako istniejącej substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 18
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (1), w szczególności jego art. 89 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1062/2014 (2) ustanowiono wykaz istniejących substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego zatwierdzenia do stosowania w produktach biobójczych. Wykaz ten obejmuje empentrynę (nr WE: nd., nr CAS: 54406-48-3). |
(2) |
Empentryna została oceniona pod kątem stosowania w produktach należących do grupy produktowej 18, „Insektycydy, akarycydy i produkty stosowane do zwalczania innych stawonogów”, opisanej w załączniku V do rozporządzenia (UE) nr 528/2012. |
(3) |
Belgia, która została wyznaczona jako właściwy organ oceniający, w dniu 24 czerwca 2016 r. przedłożyła sprawozdania z oceny wraz z zaleceniami. |
(4) |
Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1062/2014 w dniu 13 grudnia 2017 r. Komitet ds. Produktów Biobójczych wydał opinię w imieniu Europejskiej Agencji Chemikaliów, uwzględniając wnioski właściwego organu oceniającego (3). |
(5) |
Zgodnie z tą opinią nie można oczekiwać, że produkty biobójcze zawierające empentrynę, stosowane jako produkty należące do grupy produktowej 18, spełniają wymogi ustanowione w art. 19 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 528/2012. |
(6) |
W szczególności, zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012, wnioskodawca powinien przedstawić wystarczające dane, by umożliwić stwierdzenie, czy substancja czynna spełnia kryteria wyłączenia, o których mowa w art. 5 ust. 1 tego rozporządzenia. W celu przeprowadzenia tej oceny organ oceniający kilkakrotnie zwracał się do wnioskodawcy o przedstawienie danych dotyczących rakotwórczości, dane te nie zostały jednak dostarczone w odpowiednim terminie, co uniemożliwiło ocenę kryterium wyłączenia określonego w art. 5 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia. |
(7) |
Ponadto na podstawie analizy scenariuszy w ramach oceny ryzyka dla zdrowia ludzkiego i środowiska stwierdzono istnienie niedopuszczalnego ryzyka i niemożliwe było określenie bezpiecznego sposobu stosowania. |
(8) |
Nie należy zatem zatwierdzać empentryny do stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 18. |
(9) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Nie zatwierdza się empentryny (nr WE: nd., nr CAS: 54406-48-3) jako substancji czynnej do stosowania w produktach biobójczych należących do grupy produktowej 18.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 18 września 2018 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.
(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1062/2014 z dnia 4 sierpnia 2014 r. w sprawie programu pracy, którego celem jest systematyczne badanie wszystkich istniejących substancji czynnych zawartych w produktach biobójczych, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 (Dz.U. L 294 z 10.10.2014, s. 1).
(3) Biocidal Products Committee (BPC), Opinion on the application for approval of the active substance Empenthrin, Product type: 18 (Opinia Komitetu ds. Produktów Biobójczych w sprawie wniosku o zatwierdzenie substancji czynnej empentryna, grupa produktowa 18) ECHA/BPC/182/2017, przyjęta w dniu 13 grudnia 2017 r.