ISSN 1977-0766 |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 75 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Rocznik 61 |
|
|
Sprostowania |
|
|
* |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG. |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
ROZPORZĄDZENIA
19.3.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 75/1 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) 2018/413
z dnia 16 marca 2018 r.
w sprawie wykonania art. 12 rozporządzenia (UE) nr 356/2010 wprowadzającego określone szczególne środki ograniczające wobec określonych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów w związku z sytuacją w Somalii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 356/2010 z dnia 26 kwietnia 2010 r. wprowadzające określone szczególne środki ograniczające wobec określonych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów w związku z sytuacją w Somalii (1), w szczególności jego art. 12,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 26 kwietnia 2010 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 356/2010. |
(2) |
W dniu 8 marca 2018 r. Komitet Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (zwanej dalej „RB ONZ”), powołany na podstawie rezolucji RB ONZ nr 751 (1992) i nr 1907 (2009), dodał dwie osoby do wykazu osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi. |
(3) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (UE) nr 356/2010, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE
Artykuł 1
W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 356/2010 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2018r.
W imieniu Rady
E. ZAHARIEVA
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 105 z 27.4.2010, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Wymienione poniżej osoby dodaje się do wykazu zamieszczonego w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 356/2010:
I. Osoby
16. |
Ahmad Iman Ali (znany również jako: a) Sheikh Ahmed Iman Ali; b) Shaykh Ahmad Iman Ali; c) Ahmed Iman Ali; d) Abu Zinira) Data urodzenia: a) około 1973 r.; b) około 1974 r. Miejsce urodzenia: Kenia Obywatelstwo: Kenia Data umieszczenia w wykazie ONZ: 8 marca 2018 r. Dodatkowe informacje: Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/ Ahmad Iman Ali został umieszczony w wykazie 8 marca 2018 r. na podstawie rezolucji nr 1844 (2008). Ahmad Iman Ali jest jednym z czołowych dowódców kenijskiego ugrupowania Asz-Szabab; od 2012 r. służy jako przywódca tego ugrupowania w Kenii. Jest dyrektorem operacji kenijskiego oddziału ugrupowania; stałym celem jego ataków są kenijskie oddziały AMISOM w Somalii (przykładowo przeprowadzony w styczniu 2016 r. atak na kenijskie oddziały AMISOM w El Adde w Somalii). Ahmad Iman Ali jest także odpowiedzialny za kampanię propagandową Asz-Szabab wymierzoną przeciwko rządowi i ludności Kenii (przykładowo film wideo z lipca 2017 r. zawierający groźby wobec muzułmanów służących w kenijskich służbach bezpieczeństwa). Oprócz wspomnianej działalności Ahmad Iman Ali zajmował się także rekrutacją do ugrupowania Asz-Szabab, koncentrując się na ubogiej młodzieży mieszkającej w slumsach Nairobi; zbierał również fundusze dla Asz-Szabab, wykorzystując do tego celu meczety. Jego ogólnym celem jest destabilizacja Kenii przez grożenie atakami, planowanie i dokonywanie ataków, a także zachęcanie młodych muzułmanów do udziału w walkach z kenijskimi służbami bezpieczeństwa. |
17. |
Abdifatah Abubakar Abdi (znany również jako: Musa Muhajir) Data urodzenia: 15 kwietnia 1982 r. Miejsce urodzenia: Somalia Obywatelstwo: Somalia Adres: a) Somalia; b) Mombasa, Kenia Data umieszczenia w wykazie ONZ: 8 marca 2018 r. Dodatkowe informacje: Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/ Abdifatah Abubakar Abdi został umieszczony w wykazie 8 marca 2018 r. na podstawie rezolucji nr 1844 (2008). W 2015 r. Abdifatah Abubakar Abdi został umieszczony w wydanym przez rząd Kenii wykazie poszukiwanych terrorystów, o których wiadomo, że są członkami Asz-Szabab, lub którzy są podejrzewani o członkostwo w tym ugrupowaniu. Według informacji kenijskiej policji Abdifatah Abubakar Abdi rekrutuje członków do Asz-Szabab, którzy na terytorium Somalii wspierają to ugrupowanie umieszczone w wykazie sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ dotyczącym Somalii i Erytrei; bierze również udział w działaniach zagrażających pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Somalii. Wśród osób zrekrutowanych znajdowały się trzy kobiety aresztowane przez kenijską policję, gdy próbowały przedostać się przez granicę do Somalii. Abdifatah Abubakar Abdi jest poszukiwany w związku z atakiem przeprowadzonym w czerwcu 2014 r. w Mpeketoni w Kenii, w wyniku którego wiele osób straciło życie; uważano także, że planował dalsze ataki. Choć Abdifatah Abubakar Abdi koncentruje się na operacjach prowadzonych poza terytorium Somalii, to wiadomo, że mieszka w Somalii i rekrutuje potencjalnych członków Asz-Szabab, którzy zamierzają przekroczyć granicę kenijsko-somalijską. |
19.3.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 75/3 |
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/414
z dnia 9 stycznia 2018 r.
uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/90/UE odnośnie do wskazania określonych elementów wyposażenia morskiego, w przypadku których można korzystać z oznakowania elektronicznego
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/90/UE z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie wyposażenia morskiego i uchylającą dyrektywę Rady 96/98/WE (1), w szczególności jej art. 11 ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Aby umożliwić dobrowolne stosowanie oznakowania elektronicznego przez podmioty gospodarcze, a także ułatwić nadzór rynku i zapobiec podrabianiu określonych elementów wyposażenia morskiego, w dyrektywie 2014/90/UE przyznano Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych w celu wskazania określonych elementów wyposażenia morskiego, w przypadku których oznakowanie elektroniczne może być przydatne. |
(2) |
Ważne jest zapewnienie, aby cele dyrektywy 2014/90/UE zostały osiągnięte w sposób jednolity we wszystkich państwach członkowskich. Zostanie to osiągnięte przez przyjęcie rozporządzenia oferującego pewność prawa dla wszystkich zainteresowanych stron, w tym producentów wyposażenia morskiego, właściwych organów oraz stoczni i operatorów statków. Forma rozporządzenia zapewnia spójne ramy dla wszystkich podmiotów rynkowych i stanowi najlepszą możliwą gwarancję równych szans i jednolitych warunków konkurowania. Ponadto rozporządzenie zapewnia bezpośrednie stosowanie wykazu określonych elementów wyposażenia morskiego, w przypadku których można korzystać z oznakowania elektronicznego. Zastosowanie formy rozporządzenia pozwala ponadto uniknąć obciążeń administracyjnych w stosunku do administracji państw członkowskich, ponieważ nie wymaga ono dalszej transpozycji na poziomie krajowym. |
(3) |
Zgodnie z dyrektywą 2014/90/UE Komisja powinna przeprowadzić analizę kosztów i korzyści dotyczącą wykorzystania oznakowania elektronicznego w celu uzupełnienia lub zastąpienia znaku koła sterowego. |
(4) |
Analiza kosztów i korzyści wykazała, że – dzięki oznakowaniu elektronicznemu wyposażenia morskiego – producenci powinni odnieść korzyści z lepszego zapobiegania podróbkom, identyfikowalność wyposażenia i kontrola zapasów powinny stać się łatwiejsze do przeprowadzenia przez właścicieli/operatorów statków, natomiast organy nadzoru rynku powinny odnieść korzyści z bezpośredniego i łatwego dostępu do odpowiednich baz danych, co poprawi kontrole walidacyjne certyfikatów. |
(5) |
W wyniku analizy kosztów i korzyści stwierdzono, że łączne inwestycje będą niewielkie w stosunku do oczekiwanych korzyści oraz że koszty dla organów i sektora są przystępne ze względu na możliwy scenariusz stopniowego wdrażania na zasadzie dobrowolności. Poprzez dalsze inwestycje sektora prywatnego i publicznego można osiągnąć dodatkowe korzyści. |
(6) |
W ramach analizy kosztów i korzyści Komisja przeprowadziła szereg konsultacji, warsztatów i projektów demonstracyjnych z udziałem ekspertów z państw członkowskich i zainteresowanych stron. |
(7) |
W trakcie tych konsultacji uzgodniono, iż – dzięki zastosowaniu różnych metod oznakowania – technicznie możliwe byłoby oznakowanie wyposażenia, które zostało lub ma zostać umieszczone na statku unijnym i które podlega zatwierdzeniu ze strony administracji państwa bandery na mocy instrumentów międzynarodowych określonych w art. 2 dyrektywy 2014/90/UE. Z tego względu w przypadku tego rodzaju wyposażenia możliwe powinno być korzystanie z oznakowania elektronicznego, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Oznakowanie elektroniczne można wykorzystywać w przypadku określonych elementów wyposażenia morskiego, wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 stycznia 2018 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 146.
ZAŁĄCZNIK
Oznakowanie elektroniczne można wykorzystywać w przypadku elementów wymienionych w poniższym wykazie:
1. Środki ratunkowe
Numer i nazwa pozycji
MED/1.1
Koła ratunkowe
MED/1.2a
Lampki pozycyjne do środków ratunkowych:
a) |
do jednostek ratunkowych i łodzi ratowniczych; |
b) |
do kół ratunkowych; |
c) |
do pasów ratunkowych. |
MED/1.3
Samoczynnie aktywowane sygnały dymne kół ratunkowych
MED/1.4
Pasy ratunkowe
MED/1.5
Kombinezony ratunkowe i kombinezony ochronne, przeznaczone do noszenia RAZEM Z pasem ratunkowym:
a) |
kombinezony ratunkowe nieocieplone; |
b) |
kombinezony ratunkowe ocieplone; |
c) |
kombinezony ochronne. |
MED/1.6
Kombinezony ratunkowe i kombinezony ochronne, przeznaczone do noszenia BEZ pasa ratunkowego:
a) |
kombinezony ratunkowe nieocieplone; |
b) |
kombinezony ratunkowe ocieplone; |
c) |
kombinezony ochronne. |
MED/1.7
Środki ochrony cieplnej
MED/1.8
Rakiety spadochronowe (środki pirotechniczne)
MED/1.9
Pochodnie ręczne (środki pirotechniczne)
MED/1.10
Pławki dymne (środki pirotechniczne)
MED/1.11
Wyrzutnie linki ratunkowej
MED/1.12
Pneumatyczne tratwy ratunkowe
MED/1.13
Sztywne tratwy ratunkowe
MED/1.14
Samoprostujące tratwy ratunkowe
MED/1.15
Namiotowe dwustronne tratwy ratunkowe
MED/1.16
Urządzenia do swobodnego zwalniania tratw ratunkowych (zwalniaki hydrostatyczne)
MED/1.17
Łodzie ratunkowe:
a) |
łodzie ratunkowe wodowane z użyciem żurawika:
|
b) |
zrzutowe łodzie ratunkowe. |
MED/1.18
Sztywne łodzie ratownicze
MED/1.19
Pneumatyczne łodzie ratownicze
MED/1.20
Szybkie łodzie ratownicze:
a) |
pneumatyczne; |
b) |
sztywne; |
c) |
łodzie typu RIB (twarde łodzie pneumatyczne). |
MED/1.21
Urządzenia do wodowania z użyciem talii (żurawiki)
MED/1.23
Urządzenia do wodowania zrzutowych łodzi ratunkowych
MED/1.24
Urządzenia do wodowania tratw ratunkowych
(żurawiki)
MED/1.25
Urządzenia do wodowania szybkich łodzi ratowniczych
(żurawiki)
MED/1.26
Zwalniaki do wodowania:
a) |
łodzi ratunkowych i ratowniczych (wodowanych przez swobodny spadek lub z użyciem talii); |
b) |
tratw ratunkowych (wodowanych przez swobodny spadek lub z użyciem talii); |
c) |
zrzutowych łodzi ratunkowych. |
MED/1.27
Morskie systemy ewakuacji
MED/1.28
Środki ratownicze
MED/1.29
Drabinki do wsiadania
MED/1.30
Materiały odblaskowe
MED/1.33
Reflektor radarowy do łodzi ratunkowych i ratowniczych
(pasywny)
MED/1.36
Silniki napędowe łodzi ratunkowych i ratowniczych
MED/1.37
Jednostka napędowa łodzi ratowniczej – silnik zaburtowy
MED/1.38
Reflektory poszukiwawcze do łodzi ratunkowych i ratowniczych
MED/1.39
— |
Otwarte dwustronne tratwy ratunkowe |
MED/1.41
Wciągarki do łodzi ratunkowych i łodzi ratowniczych:
a) |
do łodzi ratunkowych wodowanych z użyciem żurawika; |
b) |
do zrzutowych łodzi ratunkowych; |
c) |
do tratw ratunkowych; |
d) |
do łodzi ratowniczych; |
e) |
do szybkich łodzi ratowniczych. |
MED/1.43
Sztywne/pneumatyczne łodzie ratownicze
2. Zapobieganie zanieczyszczaniu morza
Numer i nazwa pozycji
MED/2.1
Odolejacz (filtracyjne urządzenie odolejające zapewniające, że zawartość oleju w oczyszczonej wodzie na wylocie nie przekracza 15 ppm)
MED/2.2
Wykrywacz rozdziału faz olej/woda
MED/2.3
Miernik zawartości oleju
MED/2.5
System kontrolno-pomiarowy zrzutu oleju do zbiornikowca olejowego
MED/2.6
Systemy oczyszczania ścieków fekalnych
MED/2.7
Spalarki okrętowe
(Spalarki o zdolności powyżej 1 500 kW do maksymalnie 4 000 kW)
MED/2.8
Pokładowy analizator NOx wg Kodeksu technicznego NOx z 2008 r. (NOx Technical Code 2008)
MED/2.10
Pokładowe systemy oczyszczania spalin
3. Środki ochrony przeciwpożarowej
Numer i nazwa pozycji
MED/3.1
Podstawowe pokrycia pokładów
MED/3.2
Gaśnice przenośne
MED/3.3
Wyposażenie strażackie: odzież ochronna (odzież stosowana przy bliskim kontakcie z pożarem)
MED/3.4
Wyposażenie strażackie: buty
MED/3.5
Wyposażenie strażackie: rękawice
MED/3.6
Wyposażenie strażackie: hełm
MED/3.7
Niezależne aparaty oddechowe na sprężone powietrze
MED/3.8
Aparaty oddechowe zasilane sprężonym powietrzem
MED/3.9
Elementy instalacji tryskaczowych do pomieszczeń mieszkalnych, pomieszczeń służbowych i stanowisk dowodzenia, równoważnych instalacjom przywołanym w prawidle II-2/12 konwencji SOLAS 74 (tylko głowice tryskaczowe i ich wydajność).
(Niniejsza pozycja obejmuje dysze do stałych instalacji tryskaczowych na jednostkach szybkich)
MED/3.10
— |
Dysze do stałych instalacji ciśnieniowych na mgłę wodną przeznaczonych do przedziałów maszynowych i pompowni ładunkowych |
MED/3.11
Odporność ogniowa przegród klasy „A” i „B”:
a) |
przegrody klasy „A”; |
b) |
przegrody klasy „B”. |
MED/3.12
Urządzenia zapobiegające przedostaniu się płomieni do zbiorników ładunkowych na zbiornikowcach
MED/3.13
Materiały niepalne
MED/3.15
Materiały inne niż stal stosowane na rurociągi oleju lub paliwa:
a) |
rury i łączniki z tworzyw sztucznych; |
b) |
zawory; |
c) |
łączniki elastyczne rurociągów i kompensatory; |
d) |
metalowe elementy rurociągów z elastycznymi i elastomerowymi uszczelkami. |
MED/3.16
Drzwi przeciwpożarowe
MED/3.17
Elementy układu sterowania drzwi przeciwpożarowych
MED/3.18
Materiały wykończeniowe powierzchni oraz pokrycia podłogowe trudnopalne:
a) |
okleiny dekoracyjne; |
b) |
zestawy farb; |
c) |
pokrycia podłogowe; |
d) |
pokrycia izolacji rurociągów; |
e) |
kleje stosowane w konstrukcji przegród klasy „A”, „B” i „C”; |
f) |
membrana kanałów palnych. |
MED/3.19
Draperie, zasłony oraz inne zawieszane materiały tekstylne i folie
MED/3.20
Meble tapicerowane
MED/3.21
Składniki pościeli
MED/3.22
Klapy przeciwpożarowe
MED/3.25
Ognioodporne okna i iluminatory klasy „A” i „B”
MED/3.26
Przejścia przez przegrody klasy „A”:
a) |
przejścia przewodów elektrycznych; |
b) |
przepusty rur, kanałów, szybów itp. |
MED/3.27
Przejścia przez przegrody klasy „B”:
a) |
przejścia przewodów elektrycznych; |
b) |
przepusty rur, kanałów, szybów itp. |
MED/3.28
Instalacje tryskaczowe (tylko głowice zraszające).
(Niniejsza pozycja obejmuje dysze do stałych instalacji tryskaczowych na jednostkach szybkich)
MED/3.29
Węże pożarnicze
Powlekane węże płaskoskładane (średnica wewnętrzna od 25 do 52 mm)
MED/3.30
Przenośne przyrządy do pomiaru zawartości tlenu i wykrywania gazów palnych
MED/3.32
Materiały ograniczające rozprzestrzenianie ognia (z wyjątkiem mebli) do jednostek szybkich
MED/3.33
Materiały ograniczające rozprzestrzenianie ognia do wyrobu mebli do jednostek szybkich
MED/3.34
Przegrody ognioodporne do jednostek szybkich
MED/3.35
Drzwi przeciwpożarowe do jednostek szybkich
MED/3.36
Klapy przeciwpożarowe do jednostek szybkich
MED/3.37
Przejścia przez przegrody ognioodporne na jednostkach szybkich:
a) |
przejścia przewodów elektrycznych; |
b) |
przejścia rurociągów, kanałów, szybów itp. |
MED/3.38
Przenośny sprzęt gaśniczy do łodzi ratunkowych i ratowniczych
MED/3.39
Dysze do równoważnych instalacji gaśniczych na mgłę wodną do przedziałów maszynowych oraz pompowni ładunkowych
MED/3.40
Elementy systemów oświetlenia dolnego
MED/3.41
Awaryjne ucieczkowe aparaty oddechowe
MED/3.42
Elementy instalacji gazu obojętnego
MED/3.43
Dysze do systemu gaśniczego urządzenia kuchennego do gotowania na głębokim tłuszczu (typu automatycznego lub ręcznego)
MED/3.44
Wyposażenie strażackie: linki bezpieczeństwa
MED/3.45
Elementy równoważnych stałych, gazowych instalacji gaśniczych (czynnik gaśniczy, zawory główne i dysze wylotowe) przeznaczonych do przedziałów maszynowych i pompowni ładunkowych
MED/3.46
Równoważne stałe, gazowe instalacje gaśnicze do przedziałów maszynowych (instalacje aerozolowe)
MED/3.47
Koncentraty do stałych instalacji gaśniczych na pianę o wysokim stopniu spienienia do przedziałów maszynowych i pompowni ładunkowych
MED/3.48
Elementy stałych, lokalnych, wodnych instalacji gaśniczych przeznaczonych do przedziałów maszynowych kategorii A
MED/3.49a
Stałe wodne instalacje gaśnicze przeznaczone do pomieszczeń ro-ro, pomieszczeń dla pojazdów i pomieszczeń kategorii specjalnej:
a) |
systemy zatwierdzane w oparciu o normy zgodnie z klauzulą 4 cyrkularza 1430; |
b) |
systemy zatwierdzane w oparciu o normy zgodnie z klauzulą 5 cyrkularza 1430. |
MED/3.51
Elementy stałych instalacji wykrywania i sygnalizacji pożaru do stanowisk dowodzenia, pomieszczeń służbowych, pomieszczeń mieszkalnych, balkonów kabinowych, przedziałów maszynowych i bezwachtowych przedziałów maszynowych:
a) |
urządzenia sterujące i sygnalizacyjne; |
b) |
urządzenia zasilające; |
c) |
czujki ciepła – punktowe czujki wykrywcze; |
d) |
czujniki dymu: punktowe czujki wykrywcze wykorzystujące światło rozproszone, światło przechodzące lub jonizację; |
e) |
czujki wykrywcze płomieni: punktowe czujki wykrywcze; |
f) |
ręczne przyciski pożarowe; |
g) |
izolatory zwarcia; |
h) |
urządzenia wejścia/wyjścia ostrzegające przed pożarem; |
i) |
przewody. |
MED/3.52
Gaśnice przenośne i stacjonarne
MED/3.53
Urządzenia do sygnalizacji pożaru – sygnalizatory akustyczne
MED/3.54
Stały sprzęt do analizy zawartości tlenu i wykrywania gazu
MED/3.55
Prądownice uniwersalne
(na prąd zwarty i rozpylony)
MED/3.56
Stałe systemy węży pożarniczych
Szpule z wężami półsztywnymi
MED/3.57
Elementy instalacji gaśniczych na pianę o średnim stopniu spienienia – stałe instalacje pokładowe do zbiornikowców
MED/3.58
Elementy instalacji gaśniczych na pianę o niskim stopniu spienienia, przeznaczonych do ochrony przedziałów maszynowych i pokładów zbiornikowców
MED/3.59
Piana do stałych instalacji gaśniczych przeznaczonych dla chemikaliowców
MED/3.60
Dysze do stałych instalacji ciśnieniowych na mgłę wodną przeznaczonych do balkonów kabinowych
MED/3.61a
Wewnętrzne systemy na pianę o wysokim stopniu spienienia do ochrony maszynowni, pompowni ładunkowych, pomieszczeń ro-ro, pomieszczeń dla pojazdów, pomieszczeń kategorii specjalnej i pomieszczeń ładunkowych
MED/3.61b
Zewnętrzne systemy na pianę o wysokim stopniu spienienia do ochrony maszynowni, pompowni ładunkowych, pomieszczeń ro-ro, pomieszczeń dla pojazdów, pomieszczeń kategorii specjalnej i pomieszczeń ładunkowych
MED/3.62
Proszkowe instalacje gaśnicze
MED/3.63
Elementy ssących systemów wykrywania dymu
MED/3.64
Przegrody klasy C
MED/3.65
Stały system wykrywania gazów węglowodorowych
MED/3.66
Systemy oznaczania dróg ewakuacyjnych stosowane w zastępstwie przypodłogowych systemów oświetlenia
MED/3.67
Pianowe urządzenia gaśnicze na platformie śmigłowcowej
MED/3.68
Elementy stałych instalacji gaśniczych przeznaczonych do kuchennych przewodów wentylacyjnych
MED/3.69
Ruchomy wskaźnik poziomu wody do statków zbudowanych w dniu 1 stycznia 2016 r. lub po tym dniu, przeznaczonych do przewozu co najmniej pięciu kontenerów na poziomie pokładu lub powyżej tego poziomu
MED/3.70
Węże pożarnicze
Półsztywne węże do systemów stałych
MED/3.71
Stałe systemy węży pożarniczych
Systemy z wężem płaskoskładanym
4. Wyposażenie nawigacyjne
Numer i nazwa pozycji
MED/4.1
Kompas magnetyczny
Klasy A do statków
MED/4.2
Przyrząd do określania i przekazywania kursu THD (metoda magnetyczna)
MED/4.3
Żyrokompas
MED/4.6
Echosonda
MED/4.7
Urządzenie do pomiaru prędkości i przebytej drogi (SDME)
MED/4.9
Wskaźnik prędkości zwrotu
MED/4.14
Wyposażenie GPS
MED/4.15
Odbiornik światowego satelitarnego systemu nawigacyjnego (GLONASS)
MED/4.16
System kontroli kursu (HCS)
MED/4.18
Poszukiwawczo-ratownicze urządzenia lokalizacyjne (SRLD):
Transponder radarowy 9 GHz (SART)
MED/4.20
Wskaźnik kąta wychylenia steru
MED/4.21
Wskaźnik obrotów śruby
MED/4.22
Wskaźnik skoku śruby
MED/4.23
Kompas magnetyczny klasy B do łodzi ratunkowych i ratowniczych
MED/4.29
Rejestrator przebiegu podróży (VDR)
MED/4.30
System obrazowania map elektronicznych i informacji nawigacyjnej (ECDIS) wraz z urządzeniem rezerwowym i systemem obrazowania map rastrowych (RCDS)
MED/4.31
Żyrokompas dla jednostek szybkich
MED/4.32
Uniwersalny sprzęt systemu automatycznej identyfikacji (AIS)
MED/4.33
System kontroli drogi
(działający przy prędkości statku od minimalnej prędkości manewrowej do 30 węzłów)
MED/4.34
Sprzęt radarowy CAT 1
MED/4.35
Sprzęt radarowy CAT 2
MED/4.36
Sprzęt radarowy CAT 3
MED/4.37
Sprzęt radarowy do jednostki szybkiej (CAT 1H i CAT 2H)
MED/4.38
Uznany sprzęt radarowy z opcją mapy, tj.:
a) |
CAT 1C; |
b) |
CAT 2C; |
c) |
CAT 1HC; |
d) |
CAT 2HC. |
MED/4.39
Reflektor radarowy – typ pasywny
MED/4.40
System sterowania kursem do jednostek szybkich
MED/4.41
Przyrząd do określania i przekazywania kursu THD (metoda GNSS)
MED/4.42
Reflektory poszukiwawcze do jednostek szybkich
MED/4.43
Noktowizory do jednostek szybkich
MED/4.44
Różnicowe odbiorniki DGPS i DGLONASS
MED/4.46
Przyrząd do określania i przekazywania kursu THD (metoda żyroskopowa)
MED/4.47
Uproszczony rejestrator przebiegu podróży (S-VDR)
MED/4.49
Drabinka pilotowa
MED/4.50
Odbiornik systemu DGPS
MED/4.51
Odbiornik systemu DGLONASS
MED/4.52
Dzienna lampa sygnalizacyjna
MED/4.53
Aktywny reflektor radarowy
MED/4.54
Urządzenie do brania namiarów
MED/4.55
Poszukiwawczo-ratownicze urządzenia lokalizacyjne (SRLD):
Wyposażenie AIS SART
MED/4.56
Wyposażenie systemu Galileo
MED/4.57
System alarmu wachtowego na mostku nawigacyjnym (BNWAS)
MED/4.58
System odbioru dźwięku
MED/4.59
Zintegrowany system nawigacyjny
5. Wyposażenie radiokomunikacyjne
Numer i nazwa pozycji
MED/5.1
Radiostacja VHF zapewniająca nadawanie i odbiór sygnałów cyfrowego selektywnego wywołania (DSC) oraz radiotelefonii
MED/5.2
Odbiornik nasłuchowy VHF DSC
MED/5.3
Odbiornik rozszerzonego wywołania grupowego (NAVTEX)
MED/5.4
Odbiornik EGC
MED/5.5
Urządzenie do odbioru morskich informacji bezpieczeństwa (MSI) w paśmie HF (odbiornik wąskopasmowej telegrafii dalekopisowej NBDP)
MED/5.6
Radiopława ratunkowa (EPIRB) wykorzystująca łączność satelitarną (COSPAS-SARSAT) na częstotliwości 406 MHz
MED/5.10
Radiostacja MF zapewniająca nadawanie i odbiór sygnałów cyfrowego selektywnego wywołania (DSC) oraz radiotelefonii
MED/5.11
Odbiornik nasłuchowy MF DSC
MED/5.13
Statkowy terminal satelitarny (SES) do łączności satelitarnej Inmarsat-C
MED/5.14
Radiostacja MF/HF zapewniająca nadawanie i odbiór sygnałów cyfrowego selektywnego wywołania (DSC), wąskopasmowej telegrafii bezpośredniej (NBDP) oraz radiotelefonii
MED/5.15
Skanujący odbiornik nasłuchowy MF/HF DSC
MED/5.17
Przenośny radiotelefon VHF do łączności dwukierunkowej dla jednostek ratowniczych
MED/5.18
Stacjonarny radiotelefon VHF do łączności dwukierunkowej dla jednostek ratowniczych
MED/5.19
Inmarsat-F77
6. Wyposażenie wymagane na mocy COLREG 72
Numer i nazwa pozycji
MED/6.1
Światła nawigacyjne
7. Środki bezpieczeństwa na masowcach
W tym rozdziale nie ma obecnie pozycji.
8. Wyposażenie zgodne z rozdziałem II-1 konwencji SOLAS
Numer i nazwa pozycji
MED/8.1
— |
Czujniki poziomu wody |
19.3.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 75/18 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2018/415
z dnia 16 marca 2018 r.
określające dodatkowe obowiązki i zadania laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. afrykańskiego pomoru koni oraz zmieniające załącznik II do dyrektywy Rady 92/35/EWG, załącznik II do dyrektywy Rady 2000/75/WE i załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 92/35/EWG z dnia 29 kwietnia 1992 r. ustanawiającą zasady kontroli i środki zwalczania afrykańskiego pomoru koni (1), w szczególności jej art. 18,
uwzględniając dyrektywę Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającą przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka (2), w szczególności jej art. 19 akapit drugi,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (3), w szczególności jego art. 32 ust. 5 i 6,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W art. 15 dyrektywy 92/35/EWG przewidziano wyznaczenie laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. afrykańskiego pomoru koni w załączniku II do tego rozporządzenia oraz wyszczególnienie jego funkcji i obowiązków w załączniku III do tego rozporządzenia. |
(2) |
W art. 16 dyrektywy 2000/75/WE przewidziano wyznaczenie laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. choroby niebieskiego języka w części A załącznika II do tego rozporządzenia oraz wyszczególnienie jego zadań w części B załącznika II do tego rozporządzenia. |
(3) |
W art. 32 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 określono obowiązki laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej w sektorze zdrowia zwierząt. W części II załącznika VII do tego rozporządzenia wymieniono laboratoria referencyjne Unii Europejskiej ds. zdrowia zwierząt i żywych zwierząt, w tym laboratoria referencyjne Unii Europejskiej ds. afrykańskiego pomoru koni i ds. choroby niebieskiego języka. |
(4) |
W następstwie złożenia przez Zjednoczone Królestwo notyfikacji zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej laboratorium, o którym mowa w części A załącznika II do dyrektywy 2000/75/WE, będzie musiało zakończyć pełnienie swojej funkcji laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. choroby niebieskiego języka. |
(5) |
W związku z synergiami pod względem fachowej wiedzy technicznej, zaplecza laboratoryjnego i sieci kontaktów z krajowymi laboratoriami referencyjnymi, które to synergie wynikają z pokrewieństwa genetycznego i epidemiologicznego afrykańskiego pomoru koni i choroby niebieskiego języka, laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. afrykańskiego pomoru koni, o którym mowa w załączniku II do dyrektywy 92/35/EWG, powinno również przejąć na siebie obowiązki laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. choroby niebieskiego języka. |
(6) |
Laboratorio Central de Veterinaria – Área de Sanidad Animal w Madrycie (Hiszpania), podlegające hiszpańskiemu Ministerstwu Rolnictwa, Rybołówstwa i Żywności i funkcjonujące jako laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. afrykańskiego pomoru koni, powinno w dalszym ciągu pełnić swoje funkcje i obowiązki zgodnie z dyrektywą 92/35/EWG, a ponadto powinno przejąć zadania laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. choroby niebieskiego języka, jak przewidziano w dyrektywie 2000/75/WE. |
(7) |
Ponadto w związku ze zmianą niektórych danych kontaktowych laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. afrykańskiego pomoru koni na Laboratorio Central de Veterinaria – Área de Sanidad Animal w Madrycie (Hiszpania) należy odpowiednio zmienić załącznik II do dyrektywy 92/35/EWG. |
(8) |
Nazwa laboratorium przejmującego obowiązki laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. afrykańskiego pomoru koni i choroby niebieskiego języka powinna być również wskazana jako laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. choroby niebieskiego języka. Należy zatem odpowiednio zmienić część A załącznika II do dyrektywy 2000/75/WE. |
(9) |
Należy także zmienić załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004, tak aby zawierał on odniesienie do laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. afrykańskiego pomoru koni i choroby niebieskiego języka. |
(10) |
W celu uniknięcia zakłóceń w funkcjonowaniu laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. choroby niebieskiego języka oraz zapewnienia nowo wyznaczonemu laboratorium referencyjnemu Unii Europejskiej odpowiedniej ilości czasu na osiągnięcie pełnej zdolności operacyjnej środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2019 r. |
(11) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Laboratorio Central de Veterinaria – Área de Sanidad Animal w Madrycie (Hiszpania) pełni obowiązki i zadania laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. afrykańskiego pomoru koni i choroby niebieskiego języka, określone odpowiednio w załączniku III do dyrektywy 92/35/EWG oraz w części B załącznika II do dyrektywy 2000/75/WE.
Artykuł 2
W załączniku II do dyrektywy 92/35/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 3
W części A załącznika II do dyrektywy 2000/75/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 4
W załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 5
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2019 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2018 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 157 z 10.6.1992, s. 19.
(2) Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 74.
(3) Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1.
ZAŁĄCZNIK I
W załączniku II do dyrektywy 92/35/EWG nazwę i dane kontaktowe laboratorium zastępuje się następującymi danymi:
„Laboratorio Central de Veterinaria – Área de Sanidad Animal |
Ctra. M-106, P.K. 1,4 |
28110 Algete (Madrid) |
HISZPANIA”. |
ZAŁĄCZNIK II
W części A załącznika II do dyrektywy 2000/75/WE nazwę i dane kontaktowe laboratorium zastępuje się następującymi danymi:
„Laboratorio Central de Veterinaria – Área de Sanidad Animal |
Ctra. M-106, P.K. 1,4 |
28110 Algete (Madrid) |
HISZPANIA”. |
ZAŁĄCZNIK III
W części II załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
uchyla się pkt 2 i 9; |
2) |
dodaje się pkt 21 w brzmieniu: „21. Laboratorium referencyjne UE ds. afrykańskiego pomoru koni i choroby niebieskiego języka
|
DECYZJE
19.3.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 75/23 |
DECYZJA RADY (UE) 2018/416
z dnia 5 marca 2018 r.
upoważniająca do otwarcia negocjacji dotyczących zmienionego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 oraz w związku z art. 218 ust. 3 i 4,
uwzględniając zalecenie Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Porozumienie lizbońskie o ochronie nazw pochodzenia i ich międzynarodowej rejestracji z 1958 r. jest traktatem zarządzanym przez Światową Organizację Własności Intelektualnej (WIPO). Jest ono otwarte dla stron Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej. Jego członkami jest 28 umawiających się stron, w tym siedem państw członkowskich Unii (Bułgaria, Republika Czeska, Francja, Włochy, Węgry, Portugalia i Słowacja). |
(2) |
Międzynarodowy system ustanowiony porozumieniem lizbońskim jest obecnie przedmiotem przeglądu, tak by dzięki ulepszeniom przyciągnął większą liczbę członków, zachowując jednocześnie swoje zasady i cele. W oparciu o postępy poczynione przez grupę roboczą, która w październiku 2014 r. przygotowała podstawowy wniosek dotyczący wprowadzenia zmian, w dniach 11–21 maja 2015 r. odbyła się w Genewie konferencja dyplomatyczna służąca przyjęciu zmienionego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych (zwanego dalej „zmienionym porozumieniem lizbońskim”). |
(3) |
Z uwagi na kluczową rolę, jaką odgrywa w handlu międzynarodowym ochrona własności intelektualnej, w szczególności ochrona nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, zmienione porozumienie lizbońskie wchodzi w zakres wspólnej polityki handlowej Unii. Zmienione porozumienie lizbońskie dotyczy handlu międzynarodowego – zasadniczym celem tego porozumienia jest bowiem promowanie i ułatwianie tego handlu i ma ono na ten handel bezpośredni i natychmiastowy wpływ (1). Wspólna polityka handlowa jest objęta zakresem wyłącznych kompetencji Unii zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. e) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). W związku z tym negocjacje dotyczące zmienionego porozumienia lizbońskiego należą do wyłącznej kompetencji Unii. |
(4) |
Zgodnie z art. 207 ust. 3 i art. 218 ust. 3 negocjatorem Unii w sprawach należących do jej wyłącznej kompetencji jest Komisja (2), |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Komisja zostaje niniejszym upoważniona do otwarcia negocjacji zmienionego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych.
Negocjacje są prowadzone w konsultacji ze specjalnym komitetem, o którym mowa w art. 207 ust. 3 TFUE.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja jest skierowana do Komisji.
Sporządzono w Brukseli dnia 5 marca 2018 r.
W imieniu Rady
N. DIMOV
Przewodniczący
(1) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 25 października 2017 r. w sprawie C-389/15, Komisja przeciwko Radzie, ECLI:EU:C:2017:798.
(2) Tamże, pkt 76.
19.3.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 75/25 |
DECYZJA WYKONAWCZA RADY (WPZiB) 2018/417
z dnia 16 marca 2018 r.
w sprawie wykonania decyzji 2010/231/WPZiB dotyczącej środków ograniczających wobec Somalii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 2,
uwzględniając decyzję Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotyczącą środków ograniczających wobec Somalii i uchylającą wspólne stanowisko 2009/138/WPZiB (1), w szczególności jej art. 7,
uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 26 kwietnia 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/231/WPZiB. |
(2) |
W dniu 8 marca 2018 r. Komitet Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (zwanej dalej „RB ONZ”), powołany na podstawie rezolucji RB ONZ nr 751 (1992) i nr 1907 (2009), dodał dwie osoby do wykazu osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi. |
(3) |
Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do decyzji 2010/231/WPZiB, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W załączniku I do decyzji 2010/231/WPZiB wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2018 r.
W imieniu Rady
E. ZAHARIEVA
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 105 z 27.4.2010, s. 17.
ZAŁĄCZNIK
Wymienione poniżej osoby dodaje się do wykazu zamieszczonego w załączniku I do decyzji 2010/231/WPZiB:
I. Osoby
16. |
Ahmad Iman Ali (znany również jako: a) Sheikh Ahmed Iman Ali; b) Shaykh Ahmad Iman Ali; c) Ahmed Iman Ali; d) Abu Zinira) Data urodzenia: a) około 1973 r.; b) około 1974 r. Miejsce urodzenia: Kenia Obywatelstwo: Kenia Data umieszczenia w wykazie ONZ: 8 marca 2018 r. Dodatkowe informacje: Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/ Ahmad Iman Ali został umieszczony w wykazie 8 marca 2018 r. na podstawie rezolucji nr 1844 (2008). Ahmad Iman Ali jest jednym z czołowych dowódców kenijskiego ugrupowania Asz-Szabab; od 2012 r. służy jako przywódca tego ugrupowania w Kenii. Jest dyrektorem operacji kenijskiego oddziału ugrupowania; stałym celem jego ataków są kenijskie oddziały AMISOM w Somalii (przykładowo przeprowadzony w styczniu 2016 r. atak na kenijskie oddziały AMISOM w El Adde w Somalii). Ahmad Iman Ali jest także odpowiedzialny za kampanię propagandową Asz-Szabab wymierzoną przeciwko rządowi i ludności Kenii (przykładowo film wideo z lipca 2017 r. zawierający groźby wobec muzułmanów służących w kenijskich służbach bezpieczeństwa). Oprócz wspomnianej działalności Ahmad Iman Ali zajmował się także rekrutacją do ugrupowania Asz-Szabab, koncentrując się na ubogiej młodzieży mieszkającej w slumsach Nairobi; zbierał również fundusze dla Asz-Szabab, wykorzystując do tego celu meczety. Jego ogólnym celem jest destabilizacja Kenii przez grożenie atakami, planowanie i dokonywanie ataków, a także zachęcanie młodych muzułmanów do udziału w walkach z kenijskimi służbami bezpieczeństwa. |
17. |
Abdifatah Abubakar Abdi (znany również jako: Musa Muhajir) Data urodzenia: 15 kwietnia 1982 r. Miejsce urodzenia: Somalia Obywatelstwo: Somalia Adres: a) Somalia; b) Mombasa, Kenia Data umieszczenia w wykazie ONZ: 8 marca 2018 r. Dodatkowe informacje: Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/ Abdifatah Abubakar Abdi został umieszczony w wykazie 8 marca 2018 r. na podstawie rezolucji nr 1844 (2008). W 2015 r. Abdifatah Abubakar Abdi został umieszczony w wydanym przez rząd Kenii wykazie poszukiwanych terrorystów, o których wiadomo, że są członkami Asz-Szabab, lub którzy są podejrzewani o członkostwo w tym ugrupowaniu. Według informacji kenijskiej policji Abdifatah Abubakar Abdi rekrutuje członków do Asz-Szabab, którzy na terytorium Somalii wspierają to ugrupowanie umieszczone w wykazie sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ dotyczącym Somalii i Erytrei; bierze również udział w działaniach zagrażających pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Somalii. Wśród osób zrekrutowanych znajdowały się trzy kobiety aresztowane przez kenijską policję, gdy próbowały przedostać się przez granicę do Somalii. Abdifatah Abubakar Abdi jest poszukiwany w związku z atakiem przeprowadzonym w czerwcu 2014 r. w Mpeketoni w Kenii, w wyniku którego wiele osób straciło życie; uważano także, że planował dalsze ataki. Choć Abdifatah Abubakar Abdi koncentruje się na operacjach prowadzonych poza terytorium Somalii, to wiadomo, że mieszka w Somalii i rekrutuje potencjalnych członków Asz-Szabab, którzy zamierzają przekroczyć granicę kenijsko-somalijską. |
19.3.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 75/27 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2018/418
z dnia 16 marca 2018 r.
zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 w sprawie środków ochronnych w odniesieniu do ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w niektórych państwach członkowskich
(notyfikowana jako dokument nr C(2018) 1700)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 9 ust. 4,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (2), w szczególności jej art. 10 ust. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/247 (3) została przyjęta w związku z wystąpieniem ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5 w kilku państwach członkowskich („zainteresowane państwa członkowskie”) oraz ustanowieniem obszarów zapowietrzonych i zagrożonych przez właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich zgodnie z art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 2005/94/WE (4). |
(2) |
W decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 przewiduje się, że obszary zapowietrzone i zagrożone ustanowione przez właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE powinny obejmować co najmniej obszary wymienione jako obszary zapowietrzone i zagrożone w załączniku do wspomnianej decyzji wykonawczej. Decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 stanowi również, że środki, które mają być stosowane na obszarach zapowietrzonych i zagrożonych, przewidziane w art. 29 ust. 1 i art. 31 dyrektywy 2005/94/WE, muszą być utrzymane przynajmniej do dat określonych w odniesieniu do tych obszarów w załączniku do wspomnianej decyzji wykonawczej. |
(3) |
Od daty jej przyjęcia decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 była kilkakrotnie zmieniana w celu uwzględnienia zmian sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do grypy ptaków. W szczególności decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 została zmieniona decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2017/696 (5) w celu ustanowienia zasad wysyłania przesyłek zawierających jednodniowe pisklęta z obszarów wymienionych w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247. Wprowadzając tę zmianę, uwzględniono fakt, że w porównaniu do innych produktów drobiowych jednodniowe pisklęta stwarzają bardzo niskie ryzyko rozprzestrzeniania się wysoce zjadliwej grypy ptaków. |
(4) |
Decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 została następnie zmieniona decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2017/1841 (6) w celu wzmocnienia środków zwalczania choroby mających zastosowanie tam, gdzie istnieje podwyższone ryzyko rozprzestrzeniania się wysoce zjadliwej grypy ptaków. W związku z tym decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 przewiduje obecnie ustanowienie na poziomie unijnym obszarów buforowych (dalszych stref zamkniętych) w zainteresowanych państwach członkowskich, o których to obszarach mowa w art. 16 ust. 4 dyrektywy 2005/94/WE, w związku z wystąpieniem ogniska lub ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków oraz okres obowiązywania środków, które mają być stosowane na tych obszarach. Decyzja wykonawcza (UE) 2017/247 określa obecnie również zasady dotyczące wysyłania żywego drobiu, piskląt jednodniowych i jaj wylęgowych z obszarów buforowych do innych państw członkowskich, z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków. |
(5) |
Ponadto załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 był wielokrotnie zmieniany głównie w celu uwzględnienia zmian granic obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez zainteresowane państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE. |
(6) |
Załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 został ostatnio zmieniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2018/342 (7) po powiadomieniu przez Bułgarię o wystąpieniu nowego ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w obwodzie Dobricz tego państwa członkowskiego oraz powiadomieniu przez Włochy o wystąpieniu nowego ogniska tej choroby w regionie Lombardia tego państwa członkowskiego. Bułgaria i Włochy powiadomiły także Komisję o tym, że w następstwie wystąpienia ognisk tej choroby należycie wprowadziły niezbędne środki wymagane zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w tym ustanowiły obszary zapowietrzone i zagrożone wokół zakażonych gospodarstw drobiarskich. |
(7) |
Od czasu ostatniej zmiany decyzji wykonawczej (UE) 2017/247, którą wprowadzono decyzją wykonawczą (UE) 2018/342, Włochy powiadomiły Komisję o wystąpieniu kolejnych ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwach drobiarskich również zlokalizowanych w regionie Lombardia tego państwa członkowskiego. Ponadto Niderlandy również powiadomiły Komisję o wystąpieniu kolejnego ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N6 w prowincji Overijssel tego państwa członkowskiego. |
(8) |
Włochy i Niderlandy powiadomiły także Komisję o tym, że w następstwie niedawnego wystąpienia ognisk tej choroby wprowadziły niezbędne środki wymagane zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w tym ustanowiły obszary zapowietrzone i zagrożone wokół zakażonych gospodarstw drobiarskich w tych państwach członkowskich. |
(9) |
Komisja we współpracy z Włochami i Niderlandami zbadała te środki i stwierdziła, że granice obszarów zapowietrzonych i zagrożonych wyznaczone przez właściwe organy tych państw członkowskich znajdują się w wystarczającej odległości od gospodarstw drobiarskich, w których potwierdzono wystąpienie nowych ognisk choroby. |
(10) |
W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także aby uniknąć wprowadzenia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, konieczne jest niezwłoczne określenie na poziomie Unii, we współpracy z Włochami i Niderlandami, obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych w tych dwóch państwach członkowskich, zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w następstwie niedawnego wystąpienia ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w tych państwach członkowskich. |
(11) |
Należy zatem zaktualizować decyzję wykonawczą (UE) 2017/247, aby uwzględnić obecną sytuację epidemiologiczną we Włoszech i Niderlandach w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków. W szczególności w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 należy dodać nowe wpisy dotyczące obszarów zapowietrzonych i zagrożonych we Włoszech i w Niderlandach, obecnie podlegających ograniczeniom zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE. |
(12) |
Należy zatem zmienić załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247, aby zaktualizować podział na obszary na poziomie Unii w celu uwzględnienia obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych we Włoszech i w Niderlandach zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w następstwie niedawnego wystąpienia ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w tych państwach członkowskich, oraz czasu trwania ograniczeń mających na nich zastosowanie. |
(13) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2017/247. |
(14) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2018 r.
W imieniu Komisji
Vytenis ANDRIUKAITIS
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.
(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.
(3) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/247 z dnia 9 lutego 2017 r. w sprawie środków ochronnych w odniesieniu do ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w niektórych państwach członkowskich (Dz.U. L 36 z 11.2.2017, s. 62).
(4) Dyrektywa Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylająca dyrektywę 92/40/EWG (Dz.U. L 10 z 14.1.2006, s. 16).
(5) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/696 z dnia 11 kwietnia 2017 r. zmieniająca decyzję wykonawczą (UE) 2017/247 w sprawie środków ochronnych w odniesieniu do ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w niektórych państwach członkowskich (Dz.U. L 101 z 13.4.2017, s. 80).
(6) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2017/1841 z dnia 10 października 2017 r. zmieniająca decyzję wykonawczą (UE) 2017/247 w sprawie środków ochronnych w odniesieniu do ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w niektórych państwach członkowskich (Dz.U. L 261 z 11.10.2017, s. 26).
(7) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/342 z dnia 7 marca 2018 r. zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 w sprawie środków ochronnych w odniesieniu do ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków w niektórych państwach członkowskich (Dz.U. L 65 z 8.3.2018, s. 43).
ZAŁĄCZNIK
W załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2017/247 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w części A wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
w części B wprowadza się następujące zmiany:
|
19.3.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 75/38 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2018/419
z dnia 16 marca 2018 r.
dotycząca niektórych środków ochronnych w związku z afrykańskim pomorem świń w Rumunii
(notyfikowana jako dokument nr C(2018) 1707)
(Jedynie tekst w języku rumuńskim jest autentyczny)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 9 ust. 4,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (2), w szczególności jej art. 10 ust. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Afrykański pomór świń jest zakaźną chorobą wirusową dotykającą populacje świń domowych i zdziczałych, która może mieć duży wpływ na rentowność chowu trzody chlewnej, powodując zakłócenia w handlu wewnątrz Unii i wywozie do państw trzecich. |
(2) |
W przypadku wystąpienia ogniska afrykańskiego pomoru świń istnieje ryzyko, że czynnik chorobotwórczy rozprzestrzeni się na inne gospodarstwa, w których chowa się trzodę chlewną, i na zdziczałe świnie. W rezultacie, w wyniku handlu żywymi świniami lub pochodzącymi z nich produktami, może się on rozprzestrzenić z jednego państwa członkowskiego na inne państwa członkowskie i na państwa trzecie. |
(3) |
Dyrektywą Rady 2002/60/WE (3) wprowadzono minimalne środki, które mają być stosowane w Unii w celu zwalczania afrykańskiego pomoru świń. W art. 9 dyrektywy 2002/60/WE przewiduje się ustanowienie okręgów zapowietrzonych i zagrożonych w przypadku wystąpienia ognisk klasycznego pomoru świń, w których to okręgach mają mieć zastosowanie środki ustanowione w art. 10 i 11 tej dyrektywy. |
(4) |
Zgodnie z art. 9 dyrektywy 2002/60/WE w związku z ustanowieniem okręgów zapowietrzonych i zagrożonych w Rumunii w wyniku wystąpienia w tym państwie członkowskim ognisk afrykańskiego pomoru świń przyjęto decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2018/86 (4). |
(5) |
Od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej (UE) 2018/86 Rumunia powiadomiła Komisję o wystąpieniu nowego ogniska afrykańskiego pomoru świń w stadzie przydomowym. W następstwie niedawnego wystąpienia tego ogniska Rumunia należycie wprowadziła niezbędne środki zgodnie z dyrektywą 2002/60/WE, w tym ustanowiła nowe okręgi zapowietrzone i zagrożone zgodnie z art. 9 dyrektywy 2002/60/WE. |
(6) |
W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także aby uniknąć wprowadzenia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, konieczne jest opisanie na poziomie Unii obszarów ustanowionych obecnie jako okręgi zapowietrzone i zagrożone w związku z afrykańskim pomorem świń w Rumunii we współpracy z tym państwem członkowskim. |
(7) |
W związku z tym w załączniku do niniejszej decyzji należy określić obszary wskazane obecnie jako okręgi zapowietrzone i zagrożone w Rumunii oraz ustalić czas trwania tej regionalizacji. |
(8) |
Ponadto decyzję wykonawczą (UE) 2018/86 należy uchylić i zastąpić niniejszą decyzją, aby uwzględnić aktualną sytuację w odniesieniu do tej choroby w Rumunii. |
(9) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Rumunia zapewnia, aby okręgi zapowietrzone i zagrożone ustanowione zgodnie z art. 9 dyrektywy 2002/60/WE obejmowały co najmniej obszary wymienione jako okręgi zapowietrzone i zagrożone w załączniku do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Decyzja wykonawcza (UE) 2018/86 traci moc.
Artykuł 3
Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 30 czerwca 2018 r.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja skierowana jest do Rumunii.
Sporządzono w Brukseli dnia 16 marca 2018 r.
W imieniu Komisji
Vytenis ANDRIUKAITIS
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.
(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.
(3) Dyrektywa Rady 2002/60/WE z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca przepisy szczególne w celu zwalczania afrykańskiego pomoru świń oraz zmieniająca dyrektywę 92/119/EWG w zakresie choroby cieszyńskiej i afrykańskiego pomoru świń (Dz.U. L 192 z 20.7.2002, s. 27).
(4) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/86 z dnia 19 stycznia 2018 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w związku z afrykańskim pomorem świń w Rumunii (Dz.U. L 16 z 20.1.2018, s. 13).
ZAŁĄCZNIK
Rumunia |
Obszary, o których mowa w art. 1 |
Data zakończenia stosowania środków |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Okręg zapowietrzony |
Satu Mare county with following localities:
|
30 czerwca 2018 r. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Okręg zagrożony |
Satu Mare county with following localities:
|
30 czerwca 2018 r. |
Sprostowania
19.3.2018 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 75/41 |
Sprostowanie do rozporządzenia Komisji (UE) nr 139/2014 z dnia 12 lutego 2014 r. ustanawiającego wymagania oraz procedury administracyjne dotyczące lotnisk zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008
( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 44 z dnia 14 lutego 2014 r. )
1. |
Strona 5, art. 9 lit. e): |
zamiast:
„e) |
tworzenia obszarów mogących sprzyjać pojawieniu się dzikiej zwierzyny stanowiącej zagrożenie dla operacji statków powietrznych;”, |
powinno być:
„e) |
tworzenia obszarów mogących sprzyjać pojawieniu się dzikich zwierząt stanowiących zagrożenie dla operacji statków powietrznych;”. |
2. |
Strona 5, art. 10: |
zamiast:
„Artykuł 10
Zarządzanie zagrożeniami związanymi z dziką zwierzyną
1. Państwa członkowskie zapewniają ocenę zagrożeń związanych z możliwością zderzenia z dziką zwierzyną poprzez:
a) |
ustanowienie krajowej procedury rejestracji i zgłaszania zderzeń dzikiej zwierzyny ze statkami powietrznymi; |
b) |
gromadzenie informacji od operatorów statków powietrznych, pracowników lotnisk i z innych źródeł na temat obecności dzikiej zwierzyny stwarzającej potencjalne zagrożenie dla operacji statków powietrznych; oraz |
c) |
stałą ocenę zagrożenia związanego z dziką zwierzyną wykonywaną przez wykwalifikowanych pracowników. |
2. Państwa członkowskie zapewniają, by zgłoszenia dotyczące zderzeń z dziką zwierzyną były gromadzone i przekazywane do ICAO celem ich wprowadzenia do bazy danych systemu informacji o zderzeniach z ptakami (IBIS).”,
powinno być:
„Artykuł 10
Zarządzanie zagrożeniami związanymi z dzikimi zwierzętami
1. Państwa członkowskie zapewniają ocenę zagrożeń związanych z możliwością zderzenia z dzikimi zwierzętami poprzez:
a) |
ustanowienie krajowej procedury rejestracji i zgłaszania zderzeń dzikich zwierząt ze statkami powietrznymi; |
b) |
gromadzenie informacji od operatorów statków powietrznych, pracowników lotnisk i z innych źródeł na temat obecności dzikich zwierząt stwarzających potencjalne zagrożenie dla operacji statków powietrznych; oraz |
c) |
stałą ocenę zagrożenia związanego z dzikimi zwierzętami wykonywaną przez wykwalifikowanych pracowników. |
2. Państwa członkowskie zapewniają, by zgłoszenia dotyczące zderzeń z dzikimi zwierzętami były gromadzone i przekazywane do ICAO celem ich wprowadzenia do bazy danych systemu informacji o zderzeniach z ptakami (IBIS).”.
3. |
Strona 9, załącznik I pkt 29 i 33: |
zamiast:
„funkcje i usługi”,
powinno być:
„urządzenia i usługi”.
4. |
Strona 32, załącznik IV część „Wymagania operacyjne – Lotniska” (Część ADR.OPS) podczęść B pkt ADR.OPS.B.020: |
zamiast:
„ADR.OPS.B.020 Zmniejszanie zagrożenia zderzeniem z dziką zwierzyną
Operator lotniska:
a) |
ocenia zagrożenie ze strony dzikiej zwierzyny na lotnisku i w jego otoczeniu; |
b) |
ustanawia środki i procedury minimalizujące ryzyko kolizji między dziką zwierzyną i statkami powietrznymi na lotnisku; oraz |
c) |
powiadamia odpowiednie organy, jeżeli ocena dotycząca dzikiej zwierzyny wskazuje na to, że warunki panujące w otoczeniu lotniska sprzyjają powstawaniu związanych z nią zagrożeń.”, |
powinno być:
„ADR.OPS.B.020 Zmniejszanie zagrożenia zderzeniem z dzikimi zwierzętami
Operator lotniska:
a) |
ocenia zagrożenie ze strony dzikich zwierząt na lotnisku i w jego otoczeniu; |
b) |
ustanawia środki i procedury minimalizujące ryzyko kolizji między dzikimi zwierzętami i statkami powietrznymi na lotnisku; oraz |
c) |
powiadamia odpowiednie organy, jeżeli ocena dotycząca dzikich zwierząt wskazuje na to, że warunki panujące w otoczeniu lotniska sprzyjają powstawaniu związanych z nimi zagrożeń.”. |