14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/1

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Aktu przystąpienia Republiki Chorwacji przystąpienie Republiki Chorwacji między innymi do Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chile, z drugiej strony (2) (zwanego dalej„Układem”) ma zostać uzgodnione poprzez zawarcie protokołu do tego Układu (zwanego dalej „Protokołem”). Zgodnie z Układem w odniesieniu do upoważnienia do przystąpienia stosuje się procedurę uproszczoną, w ramach której protokół zawierany jest przez Radę stanowiącą jednomyślnie w imieniu państw członkowskich oraz przez dane państwo trzecie.

(2)

W dniu 14 września 2012 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji z zainteresowanymi państwami trzecimi z uwagi na przystąpienie Chorwacji do Unii. Negocjacje z Chile zostały pomyślnie zakończone podpisaniem Protokołu, w imieniu Unii Europejskiej i jej państw członkowskich, w dniu 29 czerwca 2017 r. w Brukseli.

(3)

Protokół powinien zostać zatwierdzony,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/3

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2580/2001 (2) nadaje skuteczność wspólnemu stanowisku 2001/931/WPZiB (3).

(2)

Decyzją (WPZiB) 2017/2073 skreśla się jeden podmiot z wykazu, o którym mowa w art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001.

(3)

Konieczne jest podjęcie działań regulacyjnych na szczeblu Unii, w szczególności w celu zapewnienia jednolitego stosowania tego środka przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2580/2001,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/4

(1)

Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1509 (2) nadaje skuteczność środkom przewidzianym w decyzji (WPZiB) 2016/849.

(2)

W dniu 16 października 2017 r. Rada zadecydowała o dalszym rozszerzeniu zakazu dokonywania inwestycji unijnych w KRLD lub wraz z KRLD na wszystkie sektory, obniżeniu kwoty osobistych przekazów pieniężnych, którą można wysłać do KRLD, z 15 000 EUR do 5 000 EUR oraz wprowadzeniu zakazu wywozu ropy naftowej do KRLD.

(3)

Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1858 (3) zmieniło rozporządzenie (UE) 2017/1509, aby nadać skuteczność środkom przewidzianym w decyzji (WPZiB) 2016/849.

(4)

Rada wezwała również Komisję do przeglądu, w konsultacji z państwami członkowskimi, wykazu dóbr luksusowych, których przywóz i wywóz objęty jest zakazem.

(5)

Środki te wchodzą w zakres Traktatu, a zatem do ich wdrożenia konieczne jest podjęcie działań regulacyjnych na szczeblu Unii, w szczególności w celu zapewnienia jednolitego stosowania tych środków we wszystkich państwach członkowskich.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2017/1509,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/21

(1)

Unia wielokrotnie wyrażała zaniepokojenie pogarszającym się stanem demokracji, praworządności i praw człowieka w Wenezueli i apelowała do wszystkich wenezuelskich instytucji i podmiotów politycznych o konstruktywne działania na rzecz rozwiązania kryzysu w kraju, przy pełnym poszanowaniu praworządności, praw człowieka, demokratycznych instytucji oraz zasady podziału władzy.

(2)

W dniu 13 listopada 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/2074, w której przewidziano między innymi zakaz wywozu broni i wyposażenia, które mogłoby zostać użyte jako narzędzie represji wewnętrznych, zakaz wywozu sprzętu monitorującego, zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych niektórych osób, podmiotów i organów odpowiedzialnych za poważne pogwałcenia lub naruszenia praw człowieka lub represje wobec społeczeństwa obywatelskiego i demokratycznej opozycji oraz osób, podmiotów i organów, których działania, polityka lub działalność w inny sposób zagrażają demokracji i praworządności w Wenezueli, a także osób, podmiotów i organów z nimi związanych.

(3)

Niektóre środki przewidziane w tej decyzji (WPZiB) 2017/2074 wchodzą w zakres stosowania Traktatu, zatem do ich wdrożenia konieczne jest podjęcie działań regulacyjnych na szczeblu Unii w szczególności w celu zapewnienia jednolitego stosowania tych środków przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich.

(4)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a zwłaszcza z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu oraz z prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane zgodnie z tymi prawami.

(5)

Uprawnienie do zmiany wykazu zawartego w załącznikach IV i V do niniejszego rozporządzenia powinno być wykonywane przez Radę w celu zapewnienia spójności z procedurą zmian i dokonywania przeglądu załącznikach I i II do decyzji (WPZiB) 2017/2074.

(6)

Na potrzeby wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia oraz w celu zapewnienia jak największej pewności prawa w Unii należy podać do wiadomości publicznej nazwiska, nazwy i inne istotne dane dotyczące osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, których środki finansowe i zasoby gospodarcze mają zostać zamrożone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Wszelkie przetwarzanie danych osobowych powinno odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 45/2001 (2) oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 95/46/WE (3).

(7)

Komisja i państwa członkowskie informują się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i dzielą się wszelkimi innymi dostępnymi im istotnymi informacjami w związku z niniejszym rozporządzeniem.

(8)

Państwa członkowskie przyjmują przepisy określające sankcje mające zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Sankcje takie powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(9)

W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinno ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,

a)

„roszczenie” oznacza każde roszczenie, niezależnie od tego, czy jest dochodzone w postępowaniu sądowym, zgłoszone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, w dniu lub po tym dniu, wynikające z umowy lub transakcji, lub pozostające w związku z umową lub transakcją, w szczególności obejmujące:

b)

„umowa lub transakcja” oznacza każdą transakcję, niezależnie od jej formy i mającego zastosowanie prawa, obejmującą jedną lub kilka umów lub podobnych zobowiązań zawartych przez te same lub różne strony; do celów niniejszej definicji „umowa” obejmuje obligacje, gwarancje lub zabezpieczenia, w szczególności gwarancje finansowe lub finansowe listy gwarancyjne, oraz kredyty, prawnie niezależne lub nie, a także wszelkie postanowienia z nimi związane, których źródłem jest taka transakcja lub które są z nią związane;

c)

„właściwe organy” oznaczają właściwe organy państw członkowskich wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku III;

d)

„zasoby gospodarcze” oznaczają aktywa wszelkiego rodzaju, rzeczowe i niematerialne, ruchome i nieruchome, które nie są środkami finansowymi, ale mogą być użyte do pozyskania środków finansowych, towarów lub usług;

e)

„zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza uniemożliwienie wykorzystania zasobów gospodarczych do uzyskiwania środków finansowych, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, między innymi poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążenie hipoteką;

f)

„zamrożenie środków finansowych” oznacza zapobieganie wszelkim ruchom tych środków, ich przenoszeniu, zmianom lub wykorzystaniu, udostępnianiu lub dokonywaniu nimi transakcji w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru lub przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z nich, w tym zarządzanie portfelem;

g)

„środki finansowe” oznaczają aktywa finansowe i wszelkiego rodzaju korzyści, w tym między innymi:

h)

„pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, pracami rozwojowymi, produkcją, montażem, testowaniem i konserwacją oraz wszelką inną obsługę techniczną, mogące przyjmować formy takie jak instruktaż, doradztwo, szkolenia, przekazanie praktycznej wiedzy i umiejętności lub usługi konsultingowe; pomoc techniczna obejmuje także werbalne formy pomocy;

i)

„usługi pośrednictwa” oznaczają:

j)

„terytorium Unii” obejmuje terytoria państw członkowskich, do których ma zastosowanie Traktat, na warunkach ustalonych w tym Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.

a)

świadczenia bezpośrednio lub pośrednio pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług związanych z towarami lub technologią wymienionymi we wspólnym wykazie uzbrojenia UE (zwanego dalej „wspólnym wykazem uzbrojenia”) oraz dostaczaja, wytwarzania, konserwcji i użytkowaniem towarów i technologii wymienionych we wspólnym wykazie uzbrojenia jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Wenezueli, lub do wykorzystania w tym kraju;

b)

zapewniania bezpośrednio lub pośredniofinansowania lub pomocy finansowej związanej z towarami lub technologią wymienionymi we wspólnym wykazie uzbrojenia, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów wywozowych, ubezpiecznia jak i reasekuracji, na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz takich rzeczy, lub też na potrzeby zapewniania związanej z tym pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług, bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakiejkolwiek osoby, podmiotu lub organu w Wenezueli lub do wykorzystania w tym kraju.

a)

sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu, bezpośrednio lub pośrednio, sprzętu, który może zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, wyszczególnionego w załączniku I – niezależnie od tego, czy pochodzi on z Unii – na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Wenezueli lub do wykorzystania w tym kraju;

b)

udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, pomocy technicznej, pośrednictwa czy innych usług w związku ze sprzętem określonym w lit. a), na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Wenezueli lub do wykorzystania w tym kraju;

c)

udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, w tym w szczególności dotacji, pożyczek czy ubezpieczenia kredytów wywozowych, ubezpieczenia jak i reasekuracji, w związku ze sprzętem określonym w lit. a), na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Wenezueli lub do wykorzystania w tym kraju.

a)

finansowanie oraz udzielanie pomocy finansowej i technicznej związanej z:

b)

sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz sprzętu, który może zostać wykorzystany do celów represji wewnętrznych oraz ….w powiązaniu z powiązanym finansowaniem, pomocą finansową lub techniczną, przeznaczonych wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych, bądź na potrzeby programów rozwoju instytucjonalnego realizowanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub Unię Europejską, albo na potrzeby operacji zarządzania kryzysowego Unii Europejskiej i Organizacji Narodów Zjednoczonych lub organizacji regionalnych i subregionalnych;

c)

sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz sprzętu i materiału przeznaczonego do wykorzystania w ramach operacji rozminowywania czy powiązanym finansowaniem lub z pomocą finansową lub techniczną;

a)

świadczenia, bezpośrednio lub pośrednio, pomocy technicznej lub usług pośrednictwa związanych ze sprzętem, technologią i oprogramowaniem określonymi w załączniku II, lub związanych z instalacja, dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użytkowaniem sprzętu i technologii określonych w załączniku II, lub z dostarczaniem, instalacją, obsługą lub aktualizacją jakiegokolwiek oprogramowania określonego w załączniku II, na rzecz jakiejkolwiek osoby, podmiotu lub organu w Wenezueli lub w celu ich wykorzystania w tym kraju;

b)

udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej związanych ze sprzętem, technologią i oprogramowaniem wyszczególnionymi w załączniku II, na rzecz jakiejkolwiek osoby, podmiotu lub organu lub w celu ich wykorzystania w tym kraju;

c)

świadczenia wszelkich usług jakiegokolwiek rodzaju w zakresie monitorowania lub przechwytywania połączeń telekomunikacyjnych lub internetowych, rządowi Wenezueli, jego organom, przedsiębiorstwom i urzędom publicznym lub jakimkolwiek osobom lub podmiotom działającym w ich imieniu lub na ich zlecenie, lub na ich bezpośrednią lub pośrednią korzyść.

a)

osoby fizyczne lub prawne, podmioty i organy, odpowiedzialne za poważne pogwałcenia lub naruszenia praw człowieka oraz represje wobec społeczeństwa obywatelskiego i demokratycznej opozycji w Wenezueli;

b)

osoby fizyczna lub prawne, podmioty lub organy, których działania, polityka lub działalność w inny sposób zagraża demokracji i praworządności w Wenezueli;

a)

niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osób fizycznych lub prawnych wymienionych w załącznikach IV lub V oraz członków rodzin pozostających na utrzymaniu takich osób fizycznych, w tym opłat za żywność, z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego, za leki i leczenie, podatków, składek ubezpieczeniowych oraz opłat za usługi użyteczności publicznej;

b)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów lub na zwrot poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat i należności za usługi związane ze zwykłym przechowywaniem lub utrzymywaniem zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych;

d)

niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, pod warunkiem że właściwy organ przekazał do wiadomości właściwych organów pozostałych państw członkowskich i Komisji uzasadnienie stosowności wydania specjalnego zezwolenia najpóźniej dwa tygodnie przed jego wydaniem; lub

e)

przedmiotem wpłaty na rachunek lub wypłaty z rachunku misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, w zakresie, w jakim wpłaty te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

a)

dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem arbitralnej decyzji wydanej przed datą umieszczenia w załącznikach IV lub V osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 8, orzeczenia sądowego lub decyzji administracyjnej wydanych w Unii lub orzeczenia sądowego wykonalnego w danym państwie członkowskim przed tą datą, w dacie lub po tej dacie;

b)

środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim orzeczeniem lub decyzją lub uznanych za zasadne w takim orzeczeniu lub decyzji, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób, którym takie roszczenia przysługują;

c)

orzeczenie lub decyzja nie zostały wydane na korzyść osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załącznikach IVlub V; oraz

d)

uznanie takiego orzeczenia lub decyzji nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

a)

środki finansowe lub zasoby gospodarcze mają zostać wykorzystane do dokonania płatności przez osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ ujęte w wykazie w załącznikach IV lub V;

b)

dokonanie płatności nie narusza art. 8 ust. 2.

a)

odsetek ani innych dochodów z tych rachunków;

b)

płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą umieszczenia w wykazie w załącznikach IV lub V osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 8; lub

c)

płatności należnych na podstawie orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego wydanego w państwie członkowskim lub wykonalnego w danym państwie członkowskim.

a)

niezwłocznie dostarczają wszelkie informacje, które ułatwiłyby przestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia, takie jak informacje dotyczące rachunków lub kwot zamrożonych zgodnie z art. 8, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym te osoby fizyczne i prawne, podmioty lub organy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę, i przekazują takie informacje Komisji, bezpośrednio albo za pośrednictwem państw członkowskich; oraz

b)

współpracują z właściwym organem przy weryfikacji informacji, o których mowa w lit. a).

a)

wskazane osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy ujęte w wykazie w załącznikach IV i V;

b)

jakiekolwiek osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu osób, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a).

a)

środków finansowych zamrożonych na podstawie art. 8 oraz zezwoleń udzielonych na podstawie art. 9–11;

b)

naruszeń przepisów i trudności z ich egzekwowaniem oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

a)

na terytorium Unii, w tym także w jej przestrzeni powietrznej;

b)

na pokładach wszystkich statków powietrznych lub wodnych podlegających jurysdykcji państw członkowskich;

c)

wobec każdej osoby będącej obywatelem jednego z państw członkowskich, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim;

d)

wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, na terytorium Unii lub poza nim, zarejestrowanych lub utworzonych na mocy prawa państwa członkowskiego;

e)

wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do wszelkiego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej całkowicie lub częściowo na terytorium Unii.

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/38

(1)

W dniu 4 sierpnia 2017 r. Rada przyjęła rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1420 (2) dotyczące wykonania art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001, wprowadzające uaktualniony wykaz osób, grup i podmiotów, do których ma zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 2580/2001 (zwany dalej „wykazem”).

(2)

Rada uznała, że nie ma już podstaw, by jeden z podmiotów nadal figurował w wykazie.

(3)

Należy zatem odpowiednio zaktualizować ten wykaz,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/40

(1)

Substancja czynna 8-hydroksychinolina została zatwierdzona zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 993/2011 (2) i jest wymieniona w wykazie w części B załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (3). Zgodnie z wierszem 18 w części B załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 „zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka grzybobójczego i bakteriobójczego w szklarniach”.

(2)

W dniu 31 stycznia 2014 r. przedsiębiorstwo Probelte S.A.U, na wniosek którego zatwierdzono 8-hydroksychinolinę, złożyło zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 wniosek o zmianę warunków zatwierdzenia substancji czynnej 8-hydroksychinolina w celu zniesienia ograniczenia dotyczącego zastosowania tej substancji w szklarniach i w celu umożliwienia stosowania środków ochrony roślin zawierających 8-hydroksychinolinę na polach. Dokumentację zawierającą informacje odnoszące się do wnioskowanego rozszerzenia zastosowań przedłożono Hiszpanii – państwu członkowskiemu wyznaczonemu do pełnienia roli sprawozdawcy rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1490/2002 (4).

(3)

Hiszpania oceniła informacje przedłożone przez wnioskodawcę i przygotowała uzupełnienie do projektu sprawozdania z oceny. W dniu 25 marca 2015 r. Hiszpania przedłożyła to uzupełnienie Komisji z kopią do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”).

(4)

Urząd przekazał uzupełnienie wnioskodawcy i pozostałym państwom członkowskim oraz podał je do wiadomości publicznej, wyznaczając okres 60 dni na złożenie pisemnych uwag.

(5)

Uwzględniając uzupełnienie do projektu sprawozdania z oceny, Urząd przyjął w dniu 29 kwietnia 2016 r. stanowisko dotyczące 8-hydroksychinoliny (5) w odniesieniu do jej nieograniczonego stosowania na zewnątrz.

(6)

Jednocześnie Hiszpania przedłożyła Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) wniosek dotyczący zharmonizowanej klasyfikacji i oznakowania 8-hydroksychinoliny zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (6). Komitet ds. Oceny Ryzyka Europejskiej Agencji Chemikaliów wydał opinię (7) w sprawie tego wniosku, stwierdzając, że ta substancja czynna powinna zostać zaklasyfikowana jako substancja działająca szkodliwie na rozrodczość kategorii 1B.

(7)

Urząd stwierdził w swoim stanowisku, że zaobserwowano pewne działanie toksyczne na organy wewnątrzwydzielnicze. W związku z tym 8-hydroksychinolina powinna być traktowana jako substancja zaburzająca funkcjonowanie układu hormonalnego. Urząd przedstawił swoje stanowisko wnioskodawcy, państwom członkowskim i Komisji oraz podał je do wiadomości publicznej.

(8)

Uwzględniając uzupełnienie do projektu sprawozdania z oceny sporządzone przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy, opinię Komitetu ds. Oceny Ryzyka ECHA oraz stanowisko Urzędu, w dniu 6 października 2017 r. Komisja przedłożyła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz sprawozdanie z przeglądu oraz projekt rozporządzenia.

(9)

Wnioskodawcy umożliwiono przedstawienie uwag do uzupełnienia do sprawozdania z przeglądu dotyczącego 8-hydroksychinoliny. Wnioskodawca przedstawił uwagi, które zostały dokładnie przeanalizowane. Mimo argumentów wysuniętych przez wnioskodawcę nie udało się jednak wyeliminować zagrożeń, o których mowa w motywach 6 i 7.

(10)

W związku z powyższym nie wykazano, że można oczekiwać, iż środki ochrony roślin zawierające 8-hydroksychinolinę zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, chyba że utrzymane zostaną obowiązujące obecnie ograniczenia dotyczące tej substancji czynnej.

(11)

Ocena złożonego przez wnioskodawcę wniosku o zmianę warunków zatwierdzenia nie może być traktowana jako przegląd zatwierdzenia 8-hydroksychinoliny. Warunki zatwierdzenia substancji czynnej 8-hydroksychinolina określone w wierszu 18 w części B załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 powinny zostać niezmienione i potwierdzone.

(12)

Zgodnie z art. 80 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/408 (8) zawiera wykaz substancji włączonych do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (9) lub zatwierdzonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 na podstawie przepisów przejściowych ustanowionych w art. 80 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, które spełniają kryteria określone w załączniku II pkt 4 do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 („wykaz substancji kwalifikujących się do zastąpienia”). Ponieważ 8-hydroksychinolina, zatwierdzona zgodnie z art. 80 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, również spełnia kryteria określone w pkt 4 tiret szóste i siódme załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, należy włączyć tę substancję czynną do tego wykazu. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/408.

(13)

Państwom członkowskim należy przyznać rozsądny termin na dostosowanie się do przepisów niniejszego rozporządzenia, ponieważ niektóre wnioski o udzielenie zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające 8-hydroksychinolinę mogą być bliskie finalizacji bez żadnej możliwości przeprowadzenia oceny porównawczej w terminie przewidzianym w art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Obowiązek przeprowadzenia oceny porównawczej środków ochrony roślin zawierających substancje nadające się do zastąpienia ustanowiony jest w art. 50 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(14)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/43

(1)

Zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Komisja otrzymała w dniu 6 czerwca 2016 r. złożony przez Institut Technique de l'Agriculture Biologique (ITAB) (Francja) wniosek o zatwierdzenie nasion gorczycy w proszku jako substancji podstawowej. Do wniosku tego dołączono informacje wymagane przepisami art. 23 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(2)

Komisja zwróciła się do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwanego dalej „Urzędem”) o pomoc naukową. W dniu 20 stycznia 2017 r. Urząd przedstawił Komisji sprawozdanie techniczne dotyczące nasion gorczycy w proszku (2). W dniu 20 lipca 2017 r. Komisja przedłożyła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz projekt sprawozdania (3) z przeglądu oraz projekt niniejszego rozporządzenia i sfinalizowała te dokumenty, aby przedstawić je na posiedzeniu tego komitetu w dniu 6 października 2017 r.

(3)

Z dokumentacji przedstawionej przez wnioskodawcę wynika, że nasiona gorczycy w proszku spełniają kryteria środka spożywczego zgodnie z definicją zawartą w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (4). Dodać należy, że choć substancji tej nie wykorzystuje się w głównej mierze do celów ochrony roślin, jest ona użyteczna w zakresie ochrony roślin w postaci produktu składającego się z tej substancji i z wody. Z tego powodu należy ją uznać za substancję podstawową.

(4)

Jak wykazały badania, można oczekiwać, że nasiona gorczycy w proszku zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić nasiona gorczycy w proszku jako substancję podstawową.

(5)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki i ograniczenia.

(6)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (5).

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/47

(1)

Zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Komisja otrzymała w dniu 19 czerwca 2015 r. złożony przez Group Peyraud Nature wniosek o zatwierdzenie przyprawy z Capsicum spp. jako substancji podstawowej. Do tego wniosku dołączono informacje wymagane przepisami art. 23 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(2)

Komisja zwróciła się do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) o pomoc naukową. W dniu 10 października 2016 r. Urząd przedstawił Komisji sprawozdanie techniczne dotyczące przedmiotowej substancji (2). W dniu 24 stycznia 2017 r. Komisja przedłożyła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz sprawozdanie z przeglądu (3) oraz projekt niniejszego rozporządzenia w sprawie niezatwierdzenia ekstraktu z papryki (kapsantyny, kapsorubiny E 160 c) i sfinalizowała oba te dokumenty na potrzeby posiedzenia tego komitetu w dniu 6 października 2017 r.

(3)

Podczas konsultacji zorganizowanych przez Urząd wnioskodawca zgodził się zmienić nazwę substancji podstawowej na „ekstrakt z papryki (kapsantyna, kapsorubina E 160 c)”.

(4)

Z dokumentacji przedstawionej przez wnioskodawcę wynika, że ekstrakt z papryki (kapsantyna, kapsorubina E 160 c) spełnia kryteria środka spożywczego zgodnie z definicją zawartą w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (4) i nie jest stosowany głównie do celów ochrony roślin.

(5)

W sprawozdaniu technicznym Urzędu wskazano szczególne wątpliwości dotyczące narażenia na składnik ekstraktu – kapsaicynę – oraz braku oszacowania narażenia w odniesieniu do ekstraktu z papryki (kapsantyny, kapsorubiny E 160 c), zwłaszcza w związku ze stosowaniem w charakterze pestycydu, w wyniku czego nie można było sfinalizować oceny ryzyka dla operatorów, pracowników, osób postronnych i organizmów innych niż zwalczane.

(6)

Komisja wezwała wnioskodawcę do przedstawienia uwag do projektu sprawozdania z przeglądu. Wnioskodawca przedstawił uwagi, które zostały dokładnie przeanalizowane.

(7)

Mimo argumentów przedstawionych przez wnioskodawcę nie udało się jednak wyeliminować obaw związanych z przedmiotową substancją.

(8)

W związku z tym, jak określono w opracowanym przez Komisję sprawozdaniu z przeglądu, nie stwierdzono, że wymogi określone w art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione. Nie należy zatem zatwierdzać ekstraktu z papryki (kapsantyny, kapsorubiny E 160 c) jako substancji podstawowej.

(9)

Niniejsze rozporządzenie nie wyklucza możliwości złożenia nowego wniosku o zatwierdzenie ekstraktu z papryki (kapsantyny, kapsorubiny E 160 c) jako substancji podstawowej zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/49

(1)

Zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Komisja otrzymała w dniu 9 października 2015 r. złożony przez Decco Ibérica Post Cosecha S.A.U. wniosek o zatwierdzenie sorbinianu potasu jako substancji podstawowej. W dniu 14 lipca 2016 r. Komisja otrzymała zaktualizowany wniosek. Do tego wniosku dołączono informacje wymagane przepisami art. 23 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(2)

Komisja zwróciła się do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) o pomoc naukową. W dniu 12 maja 2017 r. Urząd przedstawił Komisji sprawozdanie techniczne dotyczące sorbinianu potasu (2). W dniu 20 lipca 2017 r. Komisja przedłożyła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz sprawozdanie z przeglądu (3) oraz projekt niniejszego rozporządzenia w sprawie niezatwierdzenia sorbinianu potasu i sfinalizowała oba te dokumenty na potrzeby posiedzenia tego komitetu w dniu 6 października 2017 r.

(3)

Z dokumentacji przedstawionej przez wnioskodawcę wynika, że sorbinian potasu spełnia kryteria środka spożywczego zgodnie z definicją zawartą w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (4).

(4)

W sprawozdaniu technicznym Urzędu wskazano jednak szczególne wątpliwości dotyczące narażenia na sorbinian potasu, zwłaszcza poprzez pozostałości po zastosowaniu pestycydu. Urząd stwierdził, że informacje na temat pozostałości są bardzo ograniczone, co sprawiło, że nie był w stanie przeprowadzić wiarygodnej oceny ryzyka dla konsumentów. Nie można wykluczyć przekroczenia tymczasowego dopuszczalnego dziennego spożycia sorbinianu potasu w związku z dodatkowym narażeniem konsumentów na pozostałości po stosowaniu sorbinianu potasu w charakterze pestycydu.

(5)

Komisja wezwała wnioskodawcę do przedstawienia uwag do sprawozdania technicznego Urzędu i do projektu sprawozdania z przeglądu. Wnioskodawca nie przedstawił uwag.

(6)

W związku z tym, jak określono w opracowanym przez Komisję sprawozdaniu z przeglądu, nie stwierdzono, że wymogi określone w art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione. Nie należy zatem zatwierdzać sorbinianu potasu jako substancji podstawowej.

(7)

Niniejsze rozporządzenie nie wyklucza możliwości złożenia nowego wniosku o zatwierdzenie sorbinianu potasu jako substancji podstawowej zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/51

(1)

W części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (2) określono substancje czynne uznane za zatwierdzone rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009.

(2)

Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 844/2012 (3) złożono wnioski o odnowienie zatwierdzenia substancji czynnych ujętych w tym rozporządzeniu. Z powodów, nad którymi wnioskodawca nie ma kontroli, zatwierdzenie tych substancji może jednak wygasnąć przed przyjęciem decyzji o odnowieniu tego zatwierdzenia. Należy zatem przedłużyć przedmiotowe okresy obowiązywania zatwierdzenia zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(3)

Ze względu na czas i zasoby konieczne do przeprowadzenia oceny wniosków o odnowienie zatwierdzeń wielu substancji czynnych, które to zatwierdzenia wygasną w latach 2019–2021, decyzją wykonawczą Komisji C(2016) 6104 (4) ustanowiono program prac, w którym zgrupowano podobne substancje czynne i wyznaczono priorytety na podstawie potencjalnego niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzi i zwierząt lub środowiska zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(4)

Ponieważ substancje czynne objęte tym rozporządzeniem nie należą do kategorii priorytetowych decyzji wykonawczej C(2016) 6104, okres obowiązywania zatwierdzenia należy przedłużyć o dwa lub trzy lata, uwzględniając: datę wygaśnięcia obecnego zatwierdzenia; fakt, że zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012 dodatkową dokumentację dotyczącą substancji czynnej należy złożyć nie później niż 30 miesięcy przed wygaśnięciem zatwierdzenia; potrzebę zapewnienia zrównoważonego rozkładu obowiązków i pracy między państwami członkowskimi pełniącymi role sprawozdawców i współsprawozdawców oraz dostępne zasoby potrzebne do przeprowadzenia oceny i podjęcia decyzji. Należy zatem przedłużyć okres obowiązywania zatwierdzenia substancji czynnej prochinazyd o dwa lata, a okresy obowiązywania zatwierdzenia substancji czynnych flonikamid (IKI-220), metalaksyl i penoksulam – o trzy lata.

(5)

Mając na uwadze cel określony w art. 17 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w odniesieniu do przypadków nieprzedłożenia dodatkowej dokumentacji zgodnej z przepisami rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012 nie później niż 30 miesięcy przed odnośną datą wygaśnięcia określoną w załączniku do niniejszego rozporządzenia Komisja wyznaczy taką samą datę wygaśnięcia jak data obowiązująca przed niniejszym rozporządzeniem lub najwcześniejszą następną datę.

(6)

Mając na uwadze cel określony w art. 17 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w przypadkach przyjęcia przez Komisję rozporządzenia stanowiącego o nieodnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej, o której mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, ze względu na brak spełnienia kryteriów zatwierdzenia, Komisja wyznaczy taką samą datę wygaśnięcia jak data obowiązująca przed niniejszym rozporządzeniem lubustali ją na dzień wejścia w życie rozporządzenia stanowiącego o nieodnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. W przypadkach przyjęcia przez Komisję rozporządzenia stanowiącego o odnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej wymienionej w załączniku do niniejszego rozporządzenia Komisja postara się, stosownie do okoliczności, wyznaczyć najwcześniejszą możliwą datę stosowania.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/54

(1)

W dniach 26 stycznia 2015 r., 5 lutego 2015 r. i 23 czerwca 2015 r. Rada przyjęła decyzje (UE) 2015/116 (1), (UE) 2015/190 (2) i (UE) 2015/994 (3) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2015 r. do dnia 25 stycznia 2020 r.

(2)

Jedno stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z upływem kadencji Willego VALVEGO,

—

Tony WIKSTRÖM, Ledamot i Ålands lagting.

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/55

(1)

W dniu 8 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/438/WPZiB (1) w sprawie mianowania Herberta SALBERA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji.

(2)

W dniu 17 lutego 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/299 (2) w sprawie przedłużenia mandatu SPUE w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji do dnia 30 czerwca 2018 r.

(3)

W związku z mianowaniem Herberta SALBERA na inne stanowisko, należy mianować Toivo KLAARA nowym SPUE w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji od dnia 13 listopada 2017 r.

(4)

SPUE będzie wykonywać mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/57

(1)

W dniu 27 grudnia 2001 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2001/931/WPZiB (1).

(2)

W dniu 4 sierpnia 2017 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2017/1426 (2) dotyczącą aktualizacji wykazu osób, grup i podmiotów objętych art. 2, 3 i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB (zwanego dalej „wykazem”).

(3)

Rada uznała, że nie ma już podstaw, by jeden z podmiotów nadal figurował w wykazie.

(4)

Należy zatem odpowiednio zaktualizować ten wykaz,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/59

(1)

W dniu 27 grudnia 2001 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2001/931/WPZiB (1).

(2)

Rada uznała, że nie ma już podstaw, by jeden z podmiotów nadal figurował w wykazie osób, grup i podmiotów objętych art. 2, 3 i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB. Środki ograniczające mające zastosowanie do tego podmiotu zostały zawieszone decyzją Rady (WPZiB) 2016/1711 (2),

(3)

Wspólne stanowisko 2001/931/WPZiB powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/60

(1)

Unia jest nadal głęboko zaniepokojona ciągłym pogarszaniem się stanu demokracji, praworządności i praw człowieka w Wenezueli.

(2)

15 maja 2017 r. Rada przyjęła konkluzje, w których wezwała wszystkie wenezuelskie podmioty i instytucje polityczne do konstruktywnej pracy na rzecz rozwiązania kryzysu w kraju, przy pełnym poszanowaniu praworządności i praw człowieka, demokratycznych instytucji oraz podziału władz. Stwierdzono w nich również, że uwolnienie więzionych przeciwników politycznych oraz poszanowanie zagwarantowanych w konstytucji praw są kluczowymi krokami w budowaniu zaufania i wspieraniu kraju na drodze do odzyskania stabilności politycznej.

(3)

Unia wielokrotnie wyrażała swoje pełne poparcie dla wysiłków podejmowanych w Wenezueli na rzecz pobudzenia pilnego, konstruktywnego i skutecznego dialogu między rządem a większością parlamentarną, by stworzyć warunki do pokojowego rozwiązania wielowymiarowych wyzwań, przed którymi stoi to państwo.

(4)

Unia zdecydowanie zachęca do ułatwiania współpracy zewnętrznej w celu zaspokojenia najpilniejszych potrzeb ludności, i w pełni zaangażowana jest we wspieranie Wenezueli w dochodzeniu do pokojowych i demokratycznych rozwiązań, także poprzez wspieranie regionalnych i międzynarodowych działań podejmowanych w tym celu.

(5)

26 lipca 2017 r. Unia wyraziła zaniepokojenie w związku z licznymi doniesieniami o łamaniu praw człowieka i nadmiernym użyciu siły, a także wezwała władze Wenezueli do przestrzegania konstytucji Wenezueli (zwanej dalej „konstytucją”) i praworządności oraz do zagwarantowania przestrzegania podstawowych praw i wolności, w tym prawa do pokojowych demonstracji.

(6)

2 sierpnia 2017 r. Unia wyraziła głębokie ubolewanie z powodu decyzji władz Wenezueli o kontynuowaniu wyborów do Zgromadzenia Konstytucyjnego, decyzji, która pogłębiła w trwały sposób kryzys w Wenezueli i groziła naruszeniem uprawnień innych prawomocnych instytucji przewidzianych w konstytucji, takich jak Zgromadzenie Narodowe. Wzywając wszystkie strony do powstrzymania się od przemocy i wzywając władze do zapewnienia pełnego poszanowania wszystkich praw człowieka, oraz wyrażając gotowość do udzielenia pomocy we wszystkich kwestiach, które mogłyby złagodzić bieżącą sytuację obywateli Wenezueli, Unia zadeklarowała również gotowość do stopniowego intensyfikowania reakcji, jeżeli zasady demokratyczne będą nadal odrzucane, a konstytucja nie będzie przestrzegana.

(7)

W tym kontekście i zgodnie z deklaracją Unii z dnia 2 sierpnia 2017 r. należy zastosować ukierunkowane środki ograniczające wobec pewnych osób fizycznych i prawnych odpowiedzialnych za poważne naruszenia lub pogwałcenia praw człowieka lub represje wobec społeczeństwa obywatelskiego i opozycji demokratycznej oraz osoby, podmioty i organy, których działania lub polityki podważają demokrację lub praworządność w Wenezueli, a także przez osoby, podmioty i organy z nimi powiązane.

(8)

Ponadto w związku z ryzykiem dalszej eskalacji przemocy, nadmiernego użycia siły i pogwałceń lub naruszeń praw człowieka, należy nałożyć środki ograniczające w postaci embarga na broń, jak również konkretne środki dotyczące ograniczeń nakładanych na sprzęt, który może być używany do wewnętrznych represji, a także środki zapobiegające niewłaściwemu użyciu urządzeń telekomunikacyjnych.

(9)

Środki ograniczające powinny być stopniowe, celowe, elastyczne i odwracalne, nie dotykające ogółu społeczeństwa i powinny zmierzać do umocnienia wiarygodnego i merytorycznego procesu, który może prowadzić do wynegocjowanych pokojowo rozwiązań.

(10)

Unia powinna podjąć dalsze działania, aby wprowadzić w życie niektóre środki,

a)

świadczenia pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług związanych z działaniami wojskowymi oraz z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użyciem broni i materiałów pokrewnych wszelkiego rodzaju (w tym broni i amunicji, pojazdów i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zapasowych do wyżej wymienionego sprzętu) bezpośrednio lub pośrednio, jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Wenezueli, lub do wykorzystania w tym kraju;

b)

zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanej z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych oraz ubezpieczenia i reasekuracji, na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz broni i materiałów pokrewnych lub też na potrzeby zapewniania związanej z tym pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług, bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakiejkolwiek osoby, podmiotu lub organu w Wenezueli lub do wykorzystania w tym kraju.

a)

świadczenia pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług związanych ze sprzętem, który mógłby być używany do wewnętrznych represji, oraz z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użyciem takiego sprzętu, bezpośrednio lub pośrednio, jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Wenezueli, lub do wykorzystania w tym kraju;

b)

zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanej ze sprzętem, który mógłby być używany do wewnętrznych represji, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczenia kredytów eksportowych oraz ubezpieczenia i reasekuracji, na wszelkiego rodzaju sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz takiego sprzętu lub też na potrzeby zapewniania związanej z tym pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług, bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakiejkolwiek osoby, podmiotu lub organu w Wenezueli lub do wykorzystania w tym kraju.

a)

sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego lub sprzętu, który mógłby zostać wykorzystany do wewnętrznych represji, przeznaczonego wyłącznie do użytku w celach humanitarnych lub ochronnych, lub do wykorzystania w ramach programów rozwoju instytucjonalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), Unii, państw członkowskich lub organizacji regionalnych i subregionalnych, ani do materiałów przeznaczonych do prowadzonych przez ONZ i Unię operacji zarządzania kryzysowego lub dla organizacji regionalnych i subregionalnych;

b)

sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu sprzętu i materiałów przeznaczonego do wykorzystania w ramach operacji rozminowywania;

c)

utrzymania nieśmiercionośnego sprzętu, który mógłby być użyty przez marynarkę wojenną lub straż przybrzeżną Wenezueli wyłącznie celem ochrony granic, stabilności regionu czy przechwytywania narkotyków;

d)

udzielania finansowania i pomocy finansowej dotyczących sprzętu lub materiałów, o których mowa w lit. a), b) i c);

e)

świadczenia pomocy technicznej dotyczącej sprzętu lub materiałów, o których mowa w lit. a), b) i c);

a)

osób fizycznych odpowiedzialnych za poważne pogwałcenia lub naruszenia praw człowieka oraz represje wobec społeczeństwa obywatelskiego i demokratycznej opozycji w Wenezueli; lub

b)

osób fizycznych, których działania lub polityki w inny sposób zagrażają demokracji lub praworządności w Wenezueli;

a)

jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

b)

jest państwem przyjmującym międzynarodową konferencję zwołaną przez ONZ lub pod jej auspicjami;

c)

na mocy umowy wielostronnej przyznającej przywileje i immunitety; lub

d)

na podstawie Traktatu pojednawczego (Traktat laterański) z 1929 r. zawartego między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

a)

osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów odpowiedzialnych za poważne pogwałcenia lub naruszenia praw człowieka oraz represje wobec społeczeństwa obywatelskiego i demokratycznej opozycji w Wenezueli;

b)

osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, których działania lub polityki w inny sposób zagrażają demokracji lub praworządności w Wenezueli;

a)

niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załącznikach I lub II oraz członków rodzin pozostających na utrzymaniu takich osób fizycznych, w tym opłat za żywność, z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego, za leki i leczenie, podatków, składek ubezpieczeniowych oraz opłat za usługi użyteczności publicznej;

b)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotów poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c)

przeznaczone wyłącznie na pokrycie opłat lub należności za usługi polegające na zwykłym przechowywaniu lub utrzymywaniu zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych;

d)

niezbędne do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, pod warunkiem że odnośny właściwy organ powiadomił właściwe organy pozostałych państw członkowskich oraz Komisję o powodach, dla których uważa, że należy udzielić szczególnego zezwolenia, co najmniej dwa tygodnie przed jego udzieleniem; lub

e)

zostaną one wpłacone na rachunek lub wypłacone z rachunku misji dyplomatycznej lub misji konsularnej lub organizacji międzynarodowej posiadającej immunitet na mocy prawa międzynarodowego, o ile wpłaty te są przeznaczone na oficjalne cele misji dyplomatycznej lub misji konsularnej lub organizacji międzynarodowej.

a)

środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem orzeczenia arbitrażowego wydanego przed datą umieszczenia w wykazie w załącznikach I lub II osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w ust. 1 lub 2, lub orzeczenia sądowego lub decyzji administracyjnej wydanych w Unii, lub orzeczenia sądowego wykonalnego w danym państwie członkowskim, przed tą datą lub po tej dacie;

b)

środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim orzeczeniem lub decyzją lub uznanych za zasadne w takim orzeczeniu lub decyzji, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób, którym takie roszczenia przysługują;

c)

orzeczenie lub decyzja nie zostały wydane na korzyść osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załącznikach I lub II; oraz

d)

uznanie orzeczenia lub decyzji nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

a)

odsetek ani innych dochodów z tych rachunków;

b)

płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą objęcia tych rachunków środkami przewidzianymi w ust. 1, 2 i 3; lub

c)

płatności należnych z tytułu orzeczeń sądowych, decyzji administracyjnych lub orzeczeń arbitrażowych wydanych w Unii lub wykonalnych w danym państwie członkowskim,

a)

wskazane osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy ujęte w załącznikach I lub II;

b)

jakiekolwiek osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu osób, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a).

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/69

(1)

Procedury dotyczące alokacji zdolności przepustowej powinny być przejrzyste, z jednoczesnym uwzględnieniem efektywności procesu alokacji oraz kwestii operacyjnych w odniesieniu do wszystkich zainteresowanych stron zaangażowanych w użytkowanie i utrzymanie infrastruktury kolejowej.

(2)

Wnioskodawcy ubiegający się o alokację zdolności przepustowej infrastruktury powinni być w stanie przedkładać wnioski o włączenie zdolności przepustowej do rocznego obowiązującego rozkładu jazdy w okresie pomiędzy terminem składania wniosków dotyczących projektu rozkładu jazdy a zmianą obowiązującego rozkładu jazdy.

(3)

Po przydzieleniu tras pociągów prawa umowne wnioskodawcy obejmą prawo do odrzucenia lub zatwierdzenia wniosku o zmianę rozkładu przedłożonego przez zarządcę infrastruktury.

(4)

Tymczasowe ograniczenia zdolności przepustowej są niezbędne do utrzymania infrastruktury i jej wyposażenia w dobrym stanie oraz umożliwienia rozwoju infrastruktury zgodnie z potrzebami rynku.

(5)

Wnioskodawcy powinni otrzymywać wcześnie informacje o planowanych ograniczeniach zdolności przepustowej, co umożliwi im dostosowanie operacji i potrzeb transportowych do ograniczeń zdolności przepustowej infrastruktury. Jeżeli informacje na temat planowanych ograniczeń zdolności przepustowej zostały już opublikowane na początku okresu składania wniosków o włączenie zdolności przepustowej do rocznego rozkładu jazdy, powinna zachodzić mniejsza potrzeba zmiany rozkładu już przydzielonych tras pociągów.

(6)

Dokonując wyboru między różnymi opcjami ograniczenia zdolności przepustowej, zarządcy infrastruktury powinni brać pod uwagę nie tylko własne koszty, ale również handlowe i operacyjne ograniczenia zainteresowanych wnioskodawców oraz ryzyko związane z przeniesieniem przewozów na mniej przyjazne dla środowiska rodzaje transportu.

(7)

Zarządcy infrastruktury powinni ustanowić, opublikować i stosować przejrzyste kryteria w odniesieniu do przekierowywania pociągów i alokacji ograniczonej zdolności przepustowej dla różnych rodzajów ruchu. Mogą to oni zrobić wspólnie lub indywidualnie w odniesieniu do ich ograniczeń przepustowości.

(8)

Zarządcy infrastruktury powinni dostosować swoje regulaminy sieci i procedury układania rozkładów jazdy w celu zapewnienia terminowej zgodności z nowymi przepisami dotyczącymi ograniczenia zdolności przepustowej wprowadzonymi niniejszą decyzją.

(9)

Jeśli chodzi o ruch pociągów poruszających się po więcej niż jednej sieci, zainteresowani zarządcy infrastruktury powinni koordynować działania w celu zminimalizowania wpływu ograniczeń zdolności przepustowej na ruch oraz w celu synchronizacji prac na danej trasie lub uniknięcia ograniczania zdolności przepustowej na trasie objazdu.

(10)

Mając na uwadze jasność prawa oraz uwzględniając liczbę niezbędnych zmian w załączniku VII do dyrektywy 2012/34/UE, należy zastąpić ten załącznik w całości. Ponadto mając na względzie uproszczenie ram regulacyjnych, decyzja delegowana jest odpowiednim instrumentem prawnym, ponieważ ustanawia jasne i szczegółowe przepisy, które nie wymagają transpozycji przez państwa członkowskie, co zapewni szybkie jednolite wdrożenie na całym terytorium Unii.

(11)

Uwzględniając ramy czasowe zmiany obowiązującego rozkładu jazdy zgodnie z pkt 2 załącznika do niniejszej decyzji oraz ramy czasowe dotyczące powiadamiania na potrzeby koordynacji, konsultacji i publikacji ograniczeń przepustowości określone w pkt 8–11 załącznika do niniejszej decyzji, zarządcy infrastruktury będą w stanie spełnić po raz pierwszy: wymogi pkt 8–11 dotyczące zmiany obowiązującego rozkładu jazdy w grudniu 2019 r. w odniesieniu do drugiej rundy publikacji i w grudniu 2020 r. w odniesieniu do pierwszej rundy publikacji, wymogi pkt 12 dotyczące zmiany obowiązującego rozkładu jazdy w grudniu 2018 r. oraz wymogi pkt 14–17 dotyczące zmiany obowiązującego rozkładu jazdy w grudniu 2018 r.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2012/34/UE,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/74

(1)

ważność obecnie obowiązujących kryteriów ekologicznych dla grupy produktów „twarde pokrycia” oraz związanych z nimi wymogów dotyczących oceny i weryfikacji, określonych w decyzji Komisji 2009/607/WE (2) wygasa z dniem 30 listopada 2017 r. Przeprowadzono ocenę, która potwierdziła adekwatność i właściwość obowiązujących kryteriów ekologicznych, jak również związanych z nimi wymogów w zakresie oceny i weryfikacji, ustanowionych decyzją 2009/607/WE. Należy zatem przedłużyć okres ważności przedmiotowych kryteriów ekologicznych oraz odnośnych wymagań związanych z oceną i weryfikacją.

(2)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2009/607/WE.

(3)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 16 rozporządzenia (WE) nr 66/2010,

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/75

(1)

Decyzja Komisji 2005/50/WE (2), zmieniona decyzją wykonawczą Komisji 2011/485/UE (3), służy harmonizacji technicznych warunków udostępniania i wydajnego wykorzystania widma radiowego w paśmie 24 GHz na potrzeby samochodowych urządzeń radarowych bliskiego zasięgu. Radary te przyczyniają się do zapobiegania kolizjom samochodów.

(2)

Decyzją 2005/50/WE nałożono na państwa członkowskie obowiązki w zakresie sprawozdawczości do celów statystycznych, w tym wymóg gromadzenia, co roku, danych dotyczących liczby pojazdów wyposażonych w radar bliskiego zasięgu wykorzystujący widmo radiowe w paśmie 24 GHz.

(3)

Podczas gdy obowiązek monitorowania wykorzystywania pasma 24 GHz przez radary bliskiego zasięgu powinien zostać utrzymany, nieproporcjonalne wydaje się obecnie wymaganie od każdego organu krajowego systematycznego, corocznego przekazywania danych statystycznych, jak przewidziano w decyzji 2005/50/WE. Krajowe zasoby administracyjne byłyby lepiej wykorzystywane, gdyby państwa członkowskie przedstawiały sprawozdania statystyczne jedynie na wniosek Komisji. Komisja może zwrócić się o przedstawienie takich sprawozdań statystycznych w możliwym, lecz mało prawdopodobnym przypadku zgłoszenia zakłóceń lub gwałtownego wzrostu liczby pojazdów wyposażonych w radary wykorzystujące pasmo 24 GHz.

(4)

Od czasu przyjęcia decyzji 2005/50/WE służby chronione na mocy tej decyzji nie zgłosiły szkodliwych zakłóceń. Liczba pojazdów wyposażonych w radar bliskiego zasięgu wykorzystujący widmo radiowe w paśmie 24 GHz pozostaje ogólnie niska, a w każdym razie na poziomie, który jest znacznie poniżej progu 7 % całkowitej liczby pojazdów używanych w poszczególnych państwach członkowskich. Poniżej tego progu zakłada się, że nie wystąpiłyby szkodliwe zakłócenia dla innych użytkowników pasma 24 GHz.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2005/50/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Spektrum Radiowego,

W załączniku do decyzji słowa „Co roku należy zebrać następujące dane:” otrzymują brzmienie:

14.11.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/77

(1)

Decyzją wykonawczą Komisji 2011/762/UE (2) zezwolono, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 258/97, na wprowadzenie do obrotu beta-glukanów z drożdży jako nowego składnika żywności do stosowania w niektórych rodzajach żywności i środkach spożywczych, w tym w napojach, a także w suplementach żywnościowych oraz w żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środkach spożywczych zastępujących całodzienną dietę, do kontroli masy ciała.

(2)

W dniu 25 kwietnia 2016 r. przedsiębiorstwo Leiber GmbH zwróciło się do właściwego organu Irlandii z wnioskiem o rozszerzenie zastosowań i poziomów zastosowania beta-glukanów z drożdży jako nowego składnika żywności. W szczególności zwrócili się oni do Komisji o rozszerzenie stosowania beta-glukanów z drożdży na dodatkowe kategorie środków spożywczych oraz o zwiększenie maksymalnych dziennych poziomów zastosowania beta-glukanów z drożdży w odniesieniu do kategorii żywności, które zostały już dopuszczone w decyzji wykonawczej 2011/762/UE.

(3)

W dniu 7 listopada 2016 r. właściwy organ Irlandii wydał sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny. W sprawozdaniu tym stwierdził, że rozszerzenie zastosowań i proponowane maksymalne poziomy zastosowania beta-glukanów z drożdży spełniają kryteria nowej żywności określone w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(4)

W dniu 15 listopada 2016 r. Komisja przekazała sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny pozostałym państwom członkowskim.

(5)

Przed upływem okresu 60 dni określonego w art. 6 ust. 4 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 258/97 inne państwa członkowskie zgłosiły uzasadniony sprzeciw. W związku z tym wnioskodawca zmienił wniosek dotyczący kategorii żywności i proponowanych poziomów zastosowania. Zmiana ta oraz dodatkowe wyjaśnienia przedstawione przez wnioskodawcę zmniejszyły wskazane obawy w sposób zadowalający państwa członkowskie i Komisję.

(6)

W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/46/WE (3) ustanowiono wymogi dotyczące suplementów żywnościowych. W rozporządzeniu (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (4) określono wymogi dotyczące dodawania do żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych substancji. W rozporządzeniu (UE) nr 609/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady (5) ustanowiono ogólne wymogi dotyczące składu i informacji w odniesieniu do żywności przeznaczonej dla niemowląt i małych dzieci oraz żywności specjalnego przeznaczenia medycznego i środków spożywczych zastępujących całodzienną dietę, do kontroli masy ciała. Akty te mogą mieć zastosowanie do beta-glukanów z drożdży. W związku z tym należy dopuścić beta-glukany z drożdży, z zastrzeżeniem wymagań wspomnianych aktów prawnych oraz wszelkich innych przepisów mających zastosowanie równolegle do rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,