3.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 143/1

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000 ustanowiono zasady dotyczące identyfikacji i rejestracji bydła. Aby możliwe było śledzenie przemieszczeń bydła, rozporządzenie stanowi, że zwierzęta identyfikuje się przy użyciu co najmniej dwóch środków identyfikacji wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia, na których umieszcza się ten sam niepowtarzalny kod identyfikacyjny. Środki identyfikacji wymienione w załączniku obejmują zwykłe kolczyki oraz identyfikator elektroniczny w formie kolczyka elektronicznego, kapsułki ceramicznej (bolusa) lub wszczepianego transpondera.

(2)

W rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000 zmienionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 653/2014 (2) przewidziano, że zasady dotyczące konfiguracji kodu identyfikacyjnego ustanawia się w drodze aktów wykonawczych.

(3)

Najwłaściwszą konfiguracją kodu identyfikacyjnego bydła, zgodną z normami ustanowionymi przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) w zakresie identyfikacji zwierząt, jest dwuliterowy kod alfa kraju lub trzycyfrowy kod numeryczny kraju oraz indywidualny kod zwierzęcia składający się z maksymalnie 12 cyfr.

(4)

Ponadto konfiguracja kodu identyfikacyjnego ustanowiona w tym rozporządzeniu powinna zagwarantować funkcjonowanie jednolitego rynku nie tylko bydła, ale również owiec i kóz, jeżeli taka konfiguracja kodu identyfikacyjnego jest wymagana zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 21/2004 (3), niezależnie od środków identyfikacji wprowadzonych przez poszczególne państwa członkowskie.

(5)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 911/2004 (4) określono skodyfikowaną formę identyfikacji państwa członkowskiego, z którego pochodzi dane zwierzę, wraz z informacjami dotyczącymi danego zwierzęcia, które należy umieścić na widocznych kolczykach. Ta skodyfikowana forma identyfikacji składa się z dwuliterowego kodu alfa kraju oraz kodu danego zwierzęcia składającego się z maksymalnie 12 cyfr.

(6)

Konfiguracja kodu identyfikacyjnego bydła powinna mieć zastosowanie zarówno do zwykłych kolczyków, jak i do identyfikatorów elektronicznych, oraz kody takie powinny być interoperacyjne, zapewniać możliwość wymiany elektronicznej i być czytelne we wszystkich państwach członkowskich. W związku z powyższym należy zmienić rozporządzenie (WE) nr 911/2004, aby odnosiło się ono do kodu identyfikacyjnego, który ma być ustanowiony w niniejszym rozporządzeniu.

(7)

W art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 911/2004 przewidziano, że Hiszpania, Irlandia, Włochy, Portugalia i Zjednoczone Królestwo mogą utrzymać swój obecny system kodu alfanumerycznego w postaci 12 cyfr po kodzie kraju w odniesieniu do zwierząt urodzonych do dnia 31 grudnia 1999 r. dla Hiszpanii, Irlandii, Włoch i Portugalii oraz w odniesieniu do zwierząt urodzonych do dnia 30 czerwca 2000 r. dla Zjednoczonego Królestwa. Ponieważ zasady konfiguracji kodu identyfikacyjnego bydła ustanowione w niniejszym rozporządzeniu mają zastąpić te ustanowione w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 911/2004, w niniejszym rozporządzeniu należy również przewidzieć takie odstępstwo.

(8)

W art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 przewidziano, że państwa członkowskie tworzą komputerową bazę danych bydła, do której właściwe władze państwa członkowskiego wprowadzają kody identyfikacyjne bydła. Ponadto w art. 4 ust. 4 tego rozporządzenia określono datę, od której państwa członkowskie muszą zagwarantować pełną operacyjność infrastruktury, która jest konieczna do stosowania identyfikatorów elektronicznych jako oficjalnych środków identyfikacji bydła. Infrastruktura ta obejmuje komputerową bazę danych.

(9)

W celu umożliwienia płynnego przejścia ze zwykłych kolczyków na identyfikatory elektroniczne należy ustanowić środki tymczasowe dotyczące wprowadzania kodów identyfikacyjnych bydła do komputerowej bazy danych do czasu zagwarantowania przez państwa członkowskie pełnej operacyjności infrastruktury, która jest konieczna do stosowania identyfikatorów elektronicznych.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

a)

pierwszym elementem kodu identyfikacyjnego jest kod danego państwa członkowskiego, w którym środek identyfikacji został zastosowany po raz pierwszy, w formie dwuliterowego kodu alfa kraju lub trzycyfrowego kodu numerycznego kraju wymienionego w załączniku;

b)

drugim elementem kodu identyfikacyjnego jest kod numeryczny danego zwierzęcia, nie dłuższy niż 12 cyfr; Irlandia, Hiszpania, Włochy, Portugalia i Zjednoczone Królestwo mogą jednak utrzymać swój obecny system kodu alfanumerycznego w postaci 12 cyfr występujących po kodzie kraju w odniesieniu do zwierząt urodzonych do dnia 31 grudnia 1999 r. dla Hiszpanii, Irlandii, Włoch i Portugalii oraz w odniesieniu do zwierząt urodzonych do dnia 30 czerwca 2000 r. dla Zjednoczonego Królestwa.

1)

art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Znaki tworzące kod identyfikacyjny na kolczykach są zgodne z art. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/949 (*1).

(*1)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/949 z dnia 2 czerwca 2017 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do konfiguracji kodu identyfikacyjnego bydła i zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 911/2004 (Dz.U. L 143 z 3.6.2017, s. 1).”;"

2)

skreśla się załącznik I.

3.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 143/5

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Stosowanie preparatu endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 109.713) i endo-1,4-beta-glukanazy wytwarzanej przez Aspergillus niger (DSM 18404) zostało dopuszczone na okres dziesięciu lat dla kurcząt odchowywanych na kury nioski, indyków do celów hodowlanych, indyków odchowywanych do celów hodowlanych, innych podrzędnych gatunków ptaków (innych niż kaczki rzeźne) oraz ptaków ozdobnych rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1068/2011 (2).

(3)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 posiadacz zezwolenia zaproponował zmianę warunków zezwolenia na stosowanie preparatu, polegającą na zmniejszeniu jego minimalnej zawartości z 560 TXU/kg do 280 TXU/kg i z 250 TGU/kg do 125 TGU/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej odnośnie do zastosowania u kurcząt odchowywanych na kury nioski i wszystkich gatunków ptaków odchowywanych na nioski. Do wniosku dołączono właściwe dane szczegółowe. Komisja przekazała wniosek do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”).

(4)

W opinii z dnia 20 października 2016 r. (3) Urząd stwierdził, że w proponowanych nowych warunkach stosowania preparat endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 109.713) i endo-1,4-beta-glukanazy wytwarzanej przez Aspergillus niger (DSM 18404) może być skuteczny przy wnioskowanym poziomie minimalnej dawki 280 TXU/kg i 125 TGU/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej odnośnie do zastosowania u kurcząt odchowywanych na kury nioski i wszystkich gatunków ptaków odchowywanych na nioski. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd zweryfikował również sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena preparatu endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 109.713) i endo-1,4-beta-glukanazy wytwarzanej przez Aspergillus niger (DSM 18404) dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1068/2011.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

3.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 143/9

(1)

Celem Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) jest zapewnienie wsparcia zwolnionym pracownikom i osobom, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek w wyniku istotnych zmian w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją, w wyniku dalszego trwania światowego kryzysu finansowego i gospodarczego lub w wyniku nowego światowego kryzysu finansowego i gospodarczego, oraz w celu udzielenia im pomocy umożliwiającej reintegrację na rynku pracy.

(2)

Środki EFG nie mogą przekroczyć maksymalnej rocznej kwoty 150 mln EUR (w cenach z 2011 r.), zgodnie z art. 12 rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 (3).

(3)

W dniu 22 listopada 2016 r. Finlandia złożyła wniosek o wkład finansowy EFG w związku ze zwolnieniami w sektorze gospodarki w Finlandii sklasyfikowanym w ramach działu 26 statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (NACE) Rev. 2 (Produkcja komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych) w Finlandii. Wniosek został uzupełniony o dodatkowe informacje przedłożone zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1309/2013. Wniosek ten spełnia wymogi art. 13 rozporządzenia (UE) nr 1309/2013 dotyczące określenia wkładu finansowego z EFG.

(4)

Należy zatem uruchomić środki z EFG, aby zapewnić wkład finansowy na kwotę 2 641 800 EUR w odpowiedzi na wniosek złożony przez Finlandię.

(5)

W celu ograniczenia do minimum czasu potrzebnego do uruchomienia środków z EFG niniejszą decyzję należy stosować od dnia jej przyjęcia,