1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/1

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2017/127 (2) określono kwoty na rok 2017.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2017 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/3

(1)

W art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006 ustanowiono zakaz stosowania narzędzi połowowych ciągnionych w odległości do 3 mil morskich od brzegu lub w obrębie izobaty 50 m, jeśli taka głębokość występuje w mniejszej odległości od brzegu.

(2)

Na wniosek państwa członkowskiego Komisja może przyznać odstępstwo od art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006, pod warunkiem że spełnione zostaną wymogi określone w art. 13 ust. 5 i 9.

(3)

W dniu 2 czerwca 2016 r. Grecja zwróciła się do Komisji z wnioskiem o przyznanie odstępstwa od art. 13 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1967/2006 w odniesieniu do stosowania tradycyjnych niewodów pełnomorskich do połowów pikarela (Spicara smaris) oraz bopsa (Boops boops) na wodach terytorialnych Grecji.

(4)

Wniosek ten dotyczy działalności połowowej, na którą Grecja wydała już zgodę, oraz obejmuje statki prowadzące udokumentowane połowy dłużej niż pięć lat i działające na podstawie planu zarządzania przyjętego przez Grecję.

(5)

We wrześniu 2016 r. Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) dokonał oceny odstępstwa, o które wystąpiła Grecja, oraz związanego z nim projektu planu zarządzania.

(6)

Dnia 29 grudnia 2016 r. Grecja przyjęła plan zarządzania (zwany dalej „greckim planem zarządzania”) decyzją ministerialną (6719/146097/29-12-2016) zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006.

(7)

Odstępstwo, o które wystąpiła Grecja, jest zgodne z warunkami określonymi w art. 13 ust. 5 i 9 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006.

(8)

Specyficzna struktura morfologiczna Grecji (liczne wyspy na wielu morzach) oraz rozmieszczenie gatunków docelowych, które występują wyłącznie w konkretnych strefach obszarów przybrzeżnych na głębokościach do 50 m, sprawiają, że na odnośnym obszarze występują szczególne ograniczenia geograficzne. W związku z tym obszar przedmiotowych łowisk jest niewielki.

(9)

Jako że wyłącznie niewody pełnomorskie zapewniają techniczne możliwości prowadzenia tego rodzaju połowów, nie można ich dokonywać przy użyciu innych narzędzi połowowych.

(10)

Ponadto połowy te nie mają znaczącego wpływu na środowisko morskie, ponieważ niewody pełnomorskie są wysoce selektywne, nie dotykają dna morskiego i nie można ich stosować nad skupiskami trawy morskiej Posidonia oceanica.

(11)

Wniosek obejmuje 244 statki wymienione w załączniku 5 do planu zarządzania, który reguluje działalność tradycyjnych niewodów pełnomorskich na wodach greckich. Odstępstwo, o które wystąpiła Grecja, dotyczy zatem ograniczonej liczby statków w porównaniu z dużym obszarem rozmieszczenia floty poławiającej niewodami pełnomorskimi, która stanowi ok. 1,5 % całej floty rybackiej Grecji i liczy 1 697,72 ton pojemności brutto (GT).

(12)

Statki te zostały wpisane do wykazu przekazanego Komisji zgodnie z art. 13 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006.

(13)

Decyzja ministerialna przyjęta przez Grecję i plan zarządzania gwarantują, że – zgodnie z art. 13 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006 – nakład połowowy nie ulegnie dodatkowemu zwiększeniu.

(14)

Przedmiotowa działalność połowowa spełnia wymogi art. 4 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1967/2006, które zabraniają połowów nad wspomnianymi siedliskami. Niewody wybiera się mianowicie w toni wodnej i nie dotykają one dna morskiego. Ponadto sporządzone mapy skupisk trawy morskiej Posidonia oceanica w greckich wodach terytorialnych pomagają chronić ten gatunek.

(15)

Wymogi art. 8 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 1967/2006 nie mają zastosowania, ponieważ dotyczą one trawlerów.

(16)

W odniesieniu do wymogu zapewnienia zgodności z art. 9 ust. 3 ustanawiającym minimalny rozmiar oczek sieci Komisja stwierdza, że ponieważ przedmiotowa działalność połowowa jest wysoce selektywna, ma niewielki wpływ na środowisko morskie i nie podlega przepisom art. 4 ust. 5, Grecja przyznała odstępstwo od tych przepisów w swoim planie zarządzania zgodnie z art. 9 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006.

(17)

Przedmiotową działalność połowową prowadzi się w bardzo niedużej odległości od brzegu, w związku z czym nie koliduje ona z działalnością innych statków.

(18)

Jako że gatunki docelowe pikarel (Spicara smaris) oraz bops (Boops boops) nie figurują w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1967/2006, w planie zarządzania zapewniono, by ich połowy były minimalne, a odnośna działalność połowowa – wysoce selektywna.

(19)

Przedmiotowa działalność połowowa jest wysoce selektywna, a jej celem nie jest połów głowonogów.

(20)

Plan zarządzania obejmuje środki monitorowania działalności połowowej i spełnia tym samym warunki przewidziane w art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (2).

(21)

Grecki plan zarządzania obejmuje środki monitorowania działalności połowowej przewidziane w art. 13 ust. 9 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1967/2006.

(22)

Należy zatem przyznać przedmiotowe odstępstwo.

(23)

Grecja powinna przedstawiać Komisji sprawozdania w regularnych odstępach czasu oraz zgodnie z planem monitorowania przewidzianym w greckim planie zarządzania.

(24)

Ograniczenie czasu obowiązywania odstępstwa umożliwi niezwłoczne zastosowanie środków naprawczych w przypadku, gdy ze sprawozdania dla Komisji wyniknie, że stan ochrony eksploatowanych stad jest zły, a jednocześnie zapewni rzetelniejszą podstawę naukową na potrzeby udoskonalenia planu zarządzania.

(25)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

a)

posiadają numer rejestracyjny określony w załączniku 5 do greckiego planu zarządzania;

b)

prowadzą udokumentowaną działalność połowową od ponad pięciu lat; oraz

c)

posiadają upoważnienie do połowów i działają na podstawie planu zarządzania przyjętego przez Grecję zgodnie z art. 19 rozporządzenia (WE) nr 1967/2006.

1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/6

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na nowe zastosowanie preparatu szczepu mikroorganizmów DSM 11798 z rodziny Coriobacteriaceae oraz o zmianę warunków obecnego zezwolenia udzielonego na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1016/2013 (2) w odniesieniu do świń. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe i dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 oraz odpowiednie dane na poparcie wniosku w sprawie zmian.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na nowe zastosowanie preparatu szczepu mikroorganizmów DSM 11798 z rodziny Coriobacteriaceae jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków ptaków, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki technologiczne”, oraz zmiany warunków obecnego zezwolenia dla świń celem rozszerzenia zastosowania na wszystkie mikotoksyny z rodzaju trichotecenów.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w swojej opinii z dnia 7 grudnia 2016 r. (3), że w proponowanych warunkach stosowania preparat szczepu mikroorganizmów DSM 11798 z rodziny Coriobacteriaceae nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt, ludzi ani na środowisko. Urząd uznał, że stosowanie preparatu szczepu mikroorganizmów DSM 11798 z rodziny Coriobacteriaceae może ograniczyć deoksyniwalenol (DON) w zanieczyszczonej paszy. Stwierdził on, że preparat posiada zdolność ograniczenia grupy epoksydowej w położeniu 12 i 13 w pewnej liczbie reprezentatywnych trichotecenów oraz w innych mikotoksynach o takim samym typie budowy strukturalnej, niezależnie od gatunku lub kategorii zwierząt otrzymujących zanieczyszczoną paszę. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczególnych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu preparatu do obrotu. Urząd zweryfikował również sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

W celu zezwolenia na stosowanie dodatku przeciwko innym trichotecenom należy wprowadzić zmiany do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1016/2013.

(6)

Ocena preparatu szczepu mikroorganizmów DSM 11798 z rodziny Coriobacteriaceae dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/10

(1)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/2081 (2) otwarto kontyngenty taryfowe na przywóz niektórych zbóż pochodzących z Ukrainy.

(2)

W art. 1 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2081 ustalono dla okresu od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. ilość w ramach kontyngentu o numerze porządkowym 09.4306 na 960 000 ton.

(3)

Ilości objęte wnioskami o pozwolenia na przywóz, złożonymi w okresie od dnia 19 maja 2017 r. od godziny 13.00 do dnia 26 maja 2017 r. do godziny 13.00 czasu obowiązującego w Brukseli, w odniesieniu do kontyngentu o numerze porządkowym 09.4306, są większe niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości mogą zostać wydane pozwolenia na przywóz, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości objętych wnioskami dotyczącymi danego kontyngentu, obliczonego zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (3).

(4)

Należy również zaprzestać wydawania pozwoleń na przywóz dla kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.4306, o którym mowa w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2015/2081, w bieżącym okresie obowiązywania kontyngentu.

(5)

W celu zapewnienia skuteczności przedmiotowego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/12

(1)

Sprawozdania finansowe Europejskiego Banku Centralnego (EBC) i krajowych banków centralnych państw członkowskich, których walutą jest euro, badane są przez niezależnych zewnętrznych biegłych rewidentów zalecanych przez Radę Prezesów EBC i zatwierdzanych przez Radę.

(2)

Mandat zewnętrznych biegłych rewidentów Nationale Bank van België/Banque Nationale de Belgique – firmy Ernst & Young Bedrijfsrevisoren/Réviseurs d'Entreprises – wygasł po przeprowadzeniu badania za rok obrotowy 2016. Niezbędne jest zatem wyznaczenie zewnętrznych biegłych rewidentów na okres od roku obrotowego 2017.

(3)

Na swoich zewnętrznych biegłych rewidentów na lata obrotowe 2017–2022 Nationale Bank van België/Banque Nationale de Belgique wybrał firmę Mazars Réviseurs d'entreprises/Mazars Bedrijfsrevisoren SCRL/CVBA.

(4)

Rada Prezesów EBC zaleciła wyznaczenie firmy Mazars Réviseurs d'entreprises/Mazars Bedrijfsrevisoren SCRL/CVBA na zewnętrznych biegłych rewidentów Nationale Bank van België/Banque Nationale de Belgique na lata obrotowe 2017–2022.

(5)

Zgodnie z zaleceniem Rady Prezesów EBC należy odpowiednio zmienić decyzję Rady 1999/70/WE (2),

1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/14

(1)

Powierzenie Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC) zadań nadzorczych na podstawie rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 (1) stanowi wyzwanie z punktu widzenia skuteczności i wydajności procesu decyzyjnego EBC z uwagi na dużą liczbę decyzji wymaganych w związku z zadaniami EBC dotyczącymi nadzoru bankowego.

(2)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej każda instytucja działa w granicach uprawnień przyznanych jej na mocy Traktatów, zgodnie z procedurami, na warunkach i w celach w nich określonych. Zgodnie z art. 9.3 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „Statutem ESBC”) EBC posiada dwa organy decyzyjne, którymi są Rada Prezesów i Zarząd.

(3)

W art. 11.6 Statutu ESBC odpowiedzialność za bieżące sprawy EBC powierzono Zarządowi. W nawiązaniu do powyższego, zgodnie z art. 10.1 i 10.2 Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „Regulaminem”), przyjętego w decyzji EBC/2004/2 (2), wszystkie jednostki organizacyjne EBC podlegają zwierzchniemu kierownictwu Zarządu. Zgodnie z art. 13m.1 Regulaminu kompetencje Zarządu w odniesieniu do struktury wewnętrznej i pracowników EBC obejmują zadania nadzorcze.

(4)

Zgodnie z art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 EBC wykonuje powierzone mu zadania bez uszczerbku dla jego zadań dotyczących polityki pieniężnej oraz wszelkich innych zadań, a także oddzielnie od nich. Ponadto, zgodnie z art. 25, personel zajmujący się wykonywaniem tych zadań musi być organizacyjnie oddzielony od personelu zajmującego się wykonywaniem innych zadań powierzonych EBC oraz podlegać innej hierarchii służbowej. Ta odrębność organizacyjna, w ramach której personel zajmujący się wykonywaniem zadań powierzonych EBC na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 podlega przewodniczącemu Rady ds. Nadzoru, została wdrożona zgodnie z decyzją EBC/2014/39 (3).

(5)

Zarząd nie posiada kompetencji decyzyjnych w odniesieniu do decyzji nadzorczych. W art. 26 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 ustanowiono Radę ds. Nadzoru jako organ wewnętrzny zajmujący się planowaniem i wykonywaniem zadań powierzonych EBC na mocy rozporządzenia (UE) nr 1024/2013. Zgodnie z art. 26 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 Rada ds. Nadzoru prowadzi prace przygotowawcze dotyczące zadań nadzorczych powierzonych EBC i przedstawia Radzie Prezesów finalne projekty decyzji, które są przyjmowane, jeśli Rada Prezesów nie wyrazi wobec nich sprzeciwu. Rada ds. Nadzoru nie jest organem decyzyjnym EBC zgodnie z art. 129 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) i art. 9.3 Statutu ESBC.

(6)

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) procedura delegowania decyzji może być konieczna, biorąc pod uwagę znaczną liczbę decyzji, jaką dana instytucja może mieć obowiązek przyjmować, w celu umożliwienia tej instytucji wykonywania ciążących na niej obowiązków. TSUE uznał, że zapewnienie efektywności działania organu stanowiącego jest zasadą właściwą każdemu systemowi instytucjonalnemu (4). Kompetencje nadane instytucji obejmują zatem możliwość delegowania, w zgodzie z postanowieniami TFUE, pewnej liczby uprawnień wynikających z tych kompetencji, na warunkach określonych przez tę instytucję. Instytucje unijne mogą więc podejmować działania o charakterze organizacyjnym, przekazując uprawnienia własnym organom decyzyjnym w zakresie, w jakim działania te są uzasadnione i zgodne z zasadą proporcjonalności.

(7)

Ogólna decyzja ramowa w sprawie przekazywania uprawnień jest potrzebna w ramach organizacji wewnętrznej EBC i jego organów decyzyjnych. Instrumenty prawne, uprawnienie do przyjmowania których może być przekazywane, obejmują decyzje nadzorcze EBC w rozumieniu art. 2 pkt 26 rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17) (5) lub instrukcje związane z zadaniami nadzorczymi, o których mowa w art. 17a.3 Regulaminu. Niniejsza ogólna decyzja ramowa powinna mieć na celu sprecyzowanie procedur przyjmowania konkretnych decyzji nadzorczych, a także określenie zakresu odpowiedzialności Zarządu oraz kierowników jednostek organizacyjnych EBC, którym przekazane zostają uprawnienia decyzyjne. Niniejsza ogólna decyzja ramowa nie powinna mieć wpływu na wykonywanie przez EBC jego zadań nadzorczych ani na kompetencje Rady ds. Nadzoru w zakresie przedstawiania Radzie Prezesów finalnych projektów decyzji.

(8)

W tych ramach Rada Prezesów powinna przyjąć decyzje w sprawie przekazania uprawnień zgodnie z niniejszą decyzją ramową oraz procedurą opartą na braku sprzeciwu, o której mowa w art. 26 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013. Jest to zgodne z orzecznictwem TSUE, w którym stwierdza się, że decyzja w sprawie przekazania uprawnień musi zostać przyjęta zgodnie z procedurą, która miałaby zastosowanie, gdyby ostateczna decyzja miała być przyjęta przez organ przekazujący uprawnienia. Rada ds. Nadzoru może w każdym czasie przedstawić Radzie Prezesów finalny projekt decyzji, zgodnie z art. 26 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, proponując uchylenie lub zmianę konkretnej decyzji w sprawie przekazania uprawnień. Takie uchylenie lub zmiana powinny pozostawać bez uszczerbku dla już przyjętych decyzji delegowanych. Decyzje dotyczące kwestii pozostających poza zakresem decyzji w sprawie przekazania uprawnień muszą być przyjmowane zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu,

1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/18

(1)

Artykuł 6 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 określa kryteria klasyfikowania instytucji kredytowych, finansowych spółek holdingowych lub finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej jako istotnych nadzorowanych podmiotów. Kryteria określania istotności są wskazane szczegółowo w części IV rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17) (3).

(2)

Zgodnie z art. 39 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17) nadzorowany podmiot uważa się za istotny, jeżeli stwierdzi tak Europejski Bank Centralny (EBC) w decyzji EBC skierowanej do właściwego nadzorowanego podmiotu. Zgodnie z art. 40 tego rozporządzenia jeśli jeden lub kilka nadzorowanych pomiotów stanowi część nadzorowanej grupy, kryteria definiowania istotności określa się na najwyższym szczeblu konsolidacji w uczestniczących państwach członkowskich i każdy nadzorowany podmiot uważa się za istotny w oparciu o te kryteria.

(3)

Zgodnie z art. 43 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17) EBC, w każdym czasie po otrzymaniu właściwych informacji, może dokonać przeglądu tego, czy spełnione są kryteria istotności.

(4)

Nowe decyzje dotyczące istotności powinny być wyłączone z zakresu zastosowania niniejszej decyzji. Przyjęcie zmiany do decyzji dotyczącej istotności powinno pozostawać bez uszczerbku dla stosowania art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i części III tytuł 2 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17).

(5)

Zmiana decyzji dotyczącej istotności, w wyniku której istotny nadzorowany podmiot lub istotna nadzorowana grupa przestają być klasyfikowane jako istotne, nie powinna być dokonywana na mocy decyzji delegowanej, w przypadku gdy jej podstawą jest art. 70 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17).

(6)

Każdego roku EBC, jako organ właściwy dla wszystkich istotnych nadzorowanych podmiotów w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego, ma obowiązek przyjmować znaczną liczbę decyzji zmieniających obowiązujące decyzje dotyczące istotności. W celu umożliwienia funkcjonowania organom decyzyjnym konieczna jest decyzja w sprawie przekazania uprawnień w związku z przyjmowaniem decyzji zmieniających decyzje dotyczące istotności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) uznał udzielanie upoważnień za konieczne w celu umożliwienia instytucji, do której należy przyjmowanie znacznej liczby decyzji, wykonywania nałożonych na nią obowiązków. TSUE uznał także potrzebę zapewnienia efektywności działania organom decyzyjnym za zasadę właściwą każdemu systemowi instytucjonalnemu (4). W celu usprawnienia procesu decyzyjnego w związku z wprowadzaniem zmian do decyzji dotyczących istotności konieczna jest decyzja w sprawie przekazania uprawnień.

(7)

Przekazywanie uprawnień decyzyjnych powinno być ograniczone, proporcjonalne oraz oparte na określonych kryteriach. Podczas gdy decyzje dotyczące istotności nadzorowanej grupy zawierają wykaz podmiotów wchodzących w skład istotnej nadzorowanej grupy, takie określone kryteria powinny odnosić się do zmiany składu istotnej nadzorowanej grupy lub zmiany w nazwie istotnego nadzorowanego podmiotu, która powinna być uzasadniona i zgodna z zasadą proporcjonalności.

(8)

Decyzja (UE) 2017/933 (EBC/2016/40) określa procedurę przyjmowania poszczególnych decyzji nadzorczych oraz osoby, którym uprawnienia decyzyjne mogą być przekazywane. Decyzja ta nie wpływa na wykonywanie przez EBC jego zadań nadzorczych i pozostaje bez uszczerbku dla kompetencji Rady ds. Nadzoru w zakresie przedstawiania Radzie Prezesów finalnych projektów decyzji.

(9)

W przypadku niespełnienia określonych w niniejszej decyzji kryteriów przyjęcia decyzji delegowanej zmiany do decyzji dotyczącej istotności powinny być wprowadzone zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu wskazaną w art. 26 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i art. 13g decyzji EBC/2004/2 (5). Niniejsza decyzja nie powinna mieć wpływu na wykonywanie przez EBC jego zadań nadzorczych oraz pozostawać bez uszczerbku dla kompetencji Rady ds. Nadzoru w zakresie przedstawiania Radzie Prezesów finalnych projektów decyzji.

(10)

Decyzje nadzorcze EBC mogą być przedmiotem przeglądu administracyjnego zgodnie z art. 24 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 oraz zgodnie z bardziej szczegółowymi postanowieniami zawartymi w decyzji EBC/2014/16 (6). W przypadku takiego przeglądu administracyjnego Rada ds. Nadzoru powinna wziąć pod uwagę opinię Administracyjnej Rady Odwoławczej i przekazać Radzie Prezesów nowy projekt decyzji do przyjęcia zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu,

1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/21

(1)

Europejski Bank Centralny (EBC), jako organ właściwy dla istotnych nadzorowanych podmiotów, odpowiada za zapewnienie, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 oraz art. 93 i 94 rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17) (3), spełniania przez członków organów zarządzających tych podmiotów wymogów dotyczących kompetencji i reputacji.

(2)

Zgodnie z art. 91 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (4): a) członkowie organów zarządzających nadzorowanych podmiotów muszą zawsze cieszyć się wystarczająco dobrą opinią i posiadać wystarczającą wiedzę, umiejętności i doświadczenie do wykonywania swoich obowiązków, a organ zarządzający jako całość musi posiadać odpowiednią wiedzę, umiejętności i doświadczenie, by zrozumieć działalność instytucji; b) wszyscy członkowie organu zarządzającego muszą poświęcać wystarczającą ilość czasu wykonywaniu swoich funkcji w instytucji oraz, przy uwzględnieniu indywidualnych okoliczności oraz charakteru, skali i stopnia złożoności działalności instytucji, liczba funkcji dyrektorskich, jakie członek organu zarządzającego pełni, nie może przekraczać określonej liczby; c) poszczególni członkowie organu zarządzającego muszą działać w sposób uczciwy i etyczny oraz zachowywać niezależność osądu; oraz d) nadzorowane podmioty muszą wprowadzić politykę propagującą różnorodność w ramach organu zarządzającego.

(3)

Zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, wykonując swoje zadania nadzorcze, EBC ma obowiązek stosowania całego prawa unijnego, a w przypadku gdy takie prawo unijne tworzą dyrektywy – krajowego ustawodawstwa transponującego te dyrektywy. EBC podlega także regulacyjnym i wykonawczym standardom technicznym opracowanym przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) i przyjętym przez Komisję Europejską zgodnie z art. 10–15 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (5). EBC ma obowiązek podejmowania wszelkich starań w celu pozostawania w zgodzie z wytycznymi i zaleceniami opracowanymi przez EUNB na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, a także stosowania europejskiego podręcznika nadzoru opracowanego przez EUNB zgodnie z tym rozporządzeniem.

(4)

Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego EBA/GL/2012/06 (6) w ramach oceny odpowiedniości członka, oprócz kryteriów dotyczących jego reputacji i doświadczenia, pod uwagę powinny być brane kryteria istotne z punktu widzenia funkcjonowania organu zarządzającego. Ocena powinna obejmować potencjalny konflikt interesów członków, ich zdolność do poświęcania wystarczającej ilości czasu, zdolność do wykonywana ciążących na nich obowiązków niezależnie, bez ulegania niewłaściwemu wpływowi innych osób, ogólny skład organu zarządzającego oraz wiedzę i doświadczenie wymagane od organu zarządzającego jako całości. Powyższe nie ma wpływu na ocenę wdrażania przez daną instytucję zasad zarządzania dla celów art. 88 dyrektywy 2013/36/UE.

(5)

Decyzja EBC w przedmiocie kompetencji i reputacji powinna, poza prawem krajowym stanowiącym implementację art. 91 dyrektywy 2013/36/UE, być zgodna także z wymogami określonymi w innych mających zastosowanie przepisach prawa krajowego. Ocena tego, czy decyzja może być przyjęta w ramach przekazania uprawnień, powinna być zatem przeprowadzona bez uszczerbku dla oceny spełniania wymogów dotyczących kompetencji i reputacji określonych w mających zastosowanie przepisach prawa.

(6)

EBC, jako organ właściwy, każdego roku ma obowiązek przyjmować znaczną liczbę decyzji w przedmiocie kompetencji i reputacji. W celu usprawnienia procesu decyzyjnego konieczna jest decyzja w sprawie przekazania uprawnień w związku z przyjmowaniem takich decyzji. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał udzielanie upoważnień za konieczne w celu umożliwienia instytucji, do której należy przyjmowanie znacznej liczby decyzji, wykonywania nałożonych na nią obowiązków. Uznał on także potrzebę zapewnienia efektywności działania organom decyzyjnym za zasadę właściwą każdemu systemowi instytucjonalnemu (7).

(7)

Przekazywanie uprawnień decyzyjnych powinno być ograniczone i proporcjonalne, a zakres delegacji powinien być jasno określony.

(8)

Decyzja (UE) 2017/933 (EBC/2016/40) określa procedurę przyjmowania decyzji w sprawie przekazania uprawnień dotyczących nadzoru oraz osoby, którym uprawnienia decyzyjne mogą być przekazywane. Decyzja ta nie wpływa na wykonywanie przez EBC jego zadań nadzorczych i pozostaje bez uszczerbku dla kompetencji Rady ds. Nadzoru w zakresie przedstawiania Radzie Prezesów finalnych projektów decyzji.

(9)

W przypadku niespełnienia określonych w niniejszej decyzji kryteriów przyjęcia decyzji delegowanej decyzje w przedmiocie kompetencji i reputacji powinny być przyjmowane zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu wskazaną w art. 26 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i art. 13g decyzji EBC/2004/2 (8).

(10)

W przypadku uznania, że dany członek nie spełnia wymogów dotyczących kompetencji i reputacji, decyzja w przedmiocie kompetencji i reputacji nie powinna być przyjmowana w postaci decyzji delegowanej, ale zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu. Konieczne jest więc przeznaczenie wystarczającej ilości czasu na procedurę opartą na braku sprzeciwu w przypadkach, gdy nie jest możliwe określenie z góry, czy decyzja delegowana może być przyjęta. Z tego powodu jeżeli właściwy organ krajowy nie przedstawi EBC projektu decyzji delegowanej na 20 dni roboczych przed upływem terminu przyjęcia decyzji w przedmiocie kompetencji i reputacji wynikającego z mającego zastosowanie prawa krajowego, decyzja ta powinna zostać przyjęta zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu. Ponadto procedura oparta na braku sprzeciwu powinna zostać zastosowana także wówczas, gdy kierownicy jednostek organizacyjnych mają wątpliwości dotyczące spełniania przez członka wymogów dotyczących kompetencji i reputacji z uwagi na niewystarczające informacje przekazane przez właściwy organ krajowy lub złożoność oceny,

a)

nadzorowanym podmiotem na najwyższym szczeblu konsolidacji w uczestniczących państwach członkowskich istotnej nadzorowanej grupy;

b)

instytucją kredytową o najwyższej całkowitej wartości aktywów w istotnej nadzorowanej grupie, jeżeli podmiot ten jest inny niż podmiot, o którym mowa w pkt a);

c)

istotnym nadzorowanym podmiotem niebędącym częścią istotnej nadzorowanej grupy.

a)

stwierdza się, że dany członek nie spełnia wymogów dotyczących kompetencji i reputacji; lub

b)

przewidziano warunki, chyba że warunki takie są konieczne dla zapewnienia spełniania przez danego członka wymogów dotyczących kompetencji i reputacji i zostały uzgodnione na piśmie.

a)

przeciwko danemu członkowi prowadzone jest postępowanie karne przed sądem lub dany członek został skazany za przestępstwo w pierwszej lub ostatniej instancji; lub

b)

przeciwko danemu członkowi było lub jest prowadzone śledztwo lub dochodzenie, jest prowadzone postępowanie egzekucyjne lub została nałożona sankcja o charakterze administracyjnym w związku z naruszeniem przez niego przepisów ustawowych lub wykonawczych dotyczących usług finansowych.

a)

właściwy organ krajowy nie przedstawi EBC projektu decyzji delegowanej na 20 dni roboczych przed upływem terminu przyjęcia decyzji w przedmiocie kompetencji i reputacji wynikającego z mających zastosowanie przepisów prawa; lub

b)

decyzja w przedmiocie kompetencji i reputacji podlega przyjęciu zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu z uwagi na niewystarczające informacje lub złożoność oceny.

a)

Doświadczenie. Członek musi posiadać odpowiednią wiedzę, umiejętności i doświadczenie w celu wykonywania powierzonych mu zadań.

b)

Reputacja. Członek musi cieszyć się odpowiednio dobrą opinią w celu zapewnienia należytego i ostrożnego zarządzania nadzorowanym podmiotem. Do oceny spełniania wymogu dobrej opinii nie ma zastosowania zasada proporcjonalności.

c)

Potencjalny konflikt interesów i niezależność osądu. Członek musi posiadać zdolność do niezależnego działania. Ocena potencjalnego konfliktu interesów oraz niezależności osądu obejmuje ocenę zasad zarządzania nadzorowanego podmiotu w zakresie ujawniania i łagodzenia konfliktów interesów, zarządzania nimi i zapobiegania im.

d)

Poświęcanie wystarczającej ilości czasu. Członek musi być w stanie poświęcać wystarczającą ilość czasu na wykonywanie powierzonych mu zadań w nadzorowanym podmiocie. Wpływ na ocenę może mieć szereg czynników, takich jak liczba funkcji dyrektorskich pełnionych przez danego członka, charakter, skala i złożoność działalności nadzorowanego podmiotu, a także inne istotne zobowiązania.

e)

Odpowiedniość organu zarządzającego jako całości. Oceny danego członka dokonuje się w odniesieniu do wymogu dotyczącego odpowiedniości organu zarządzającego jako całości w momencie dokonywania pierwotnej oceny jego kompetencji i reputacji, przy uwzględnieniu nadzoru sprawowanego nad zarządzaniem nadzorowanego podmiotu, a także oceny własnej organu zarządzającego, w szczególności w odniesieniu do jego składu oraz potrzeb związanych z odpowiedniością tego organu jako całości.

1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/26

(1)

Z uwagi na znaczącą liczbę decyzji przyjmowanych przez Europejski Bank Centralny (EBC) w związku z wykonywaniem zadań nadzorczych, ustanowiono procedurę przyjmowania określonych decyzji delegowanych.

(2)

Decyzja w sprawie przekazania uprawnień staje się skuteczna z chwilą przyjęcia przez Zarząd decyzji powołującej kierownika lub kierowników jednostek organizacyjnych na podstawie decyzji w sprawie przekazania uprawnień.

(3)

Powołując kierowników jednostek organizacyjnych, Zarząd powinien wziąć pod uwagę znaczenie decyzji delegowanych oraz liczbę adresatów, do których decyzje te są kierowane.

(4)

Zasięgnięto opinii przewodniczącego Rady ds. Nadzoru w sprawie kierowników jednostek organizacyjnych, którym należy powierzyć uprawnienia do przyjmowania decyzji w przedmiocie kompetencji i reputacji,

a)

Dyrektorem Generalnym Dyrekcji Generalnej ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego I, jeżeli nadzór nad właściwym nadzorowanym podmiotem lub grupą prowadzony jest przez Dyrekcję Generalną ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego I;

b)

Dyrektorem Generalnym Dyrekcji Generalnej ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego II, jeżeli nadzór nad właściwym nadzorowanym podmiotem lub grupą prowadzony jest przez Dyrekcję Generalną ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego II; lub

c)

pod nieobecność Dyrektora Generalnego, wraz z jego zastępcą.

1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/28

(1)

Z uwagi na znaczącą liczbę decyzji przyjmowanych przez Europejski Bank Centralny (EBC) w związku z wykonywaniem zadań nadzorczych, ustanowiono procedurę przyjmowania określonych decyzji delegowanych.

(2)

Decyzja w sprawie przekazania uprawnień staje się skuteczna z chwilą przyjęcia przez Zarząd decyzji powołującej kierownika lub kierowników jednostek organizacyjnych na podstawie decyzji w sprawie przekazania uprawnień.

(3)

Powołując kierowników jednostek organizacyjnych, Zarząd powinien wziąć pod uwagę znaczenie decyzji delegowanych oraz liczbę adresatów, do których decyzje te są kierowane.

(4)

Zasięgnięto opinii przewodniczącego Rady ds. Nadzoru w sprawie kierowników jednostek organizacyjnych, którym należy powierzyć uprawnienia do przyjmowania decyzji w sprawie istotności nadzorowanych podmiotów,

a)

Dyrektora Generalnego Dyrekcji Generalnej ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego I, jeżeli nadzór nad właściwym nadzorowanym podmiotem lub grupą prowadzony jest przez Dyrekcję Generalną ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego I;

b)

Dyrektora Generalnego Dyrekcji Generalnej ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego II, jeżeli nadzór nad właściwym nadzorowanym podmiotem lub grupą prowadzony jest przez Dyrekcję Generalną ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego II; lub

c)

pod nieobecność Dyrektora Generalnego, przez jego zastępcę.

a)

Dyrektorem Generalnym Dyrekcji Generalnej ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego I, jeżeli nadzór nad właściwym nadzorowanym podmiotem lub grupą prowadzony jest przez Dyrekcję Generalną ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego I;

b)

Dyrektorem Generalnym Dyrekcji Generalnej ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego II, jeżeli nadzór nad właściwym nadzorowanym podmiotem lub grupą prowadzony jest przez Dyrekcję Generalną ds. Nadzoru Mikroostrożnościowego II; lub

c)

pod nieobecność Dyrektora Generalnego, wraz z jego zastępcą.

1.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/30

1.

Strona 17, załącznik I pkt M.A.502 lit. c) zdanie pierwsze; strona 54, załącznik I dodatek IV pkt 6 zdanie trzecie:

2.

Strona 54, załącznik I dodatek IV pkt 4 zdanie pierwsze i pkt 6 zdanie pierwsze:

3.

Strona 54, załącznik I dodatek IV pkt 5 zdanie pierwsze:

4.

Strona 54, załącznik I dodatek IV pkt 6 zdanie pierwsze:

5.

Strona 55, załącznik I dodatek IV pkt 12 tabela kolumna pierwsza wiersz szósty; strona 56, załącznik I dodatek IV pkt 13 tabela kolumna druga wiersz szósty i kolumna pierwsza wiersz czwarty; strona 145, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 15 tabela kolumna pierwsza pkt 15.18; strona 161, załącznik III dodatek III pkt 3.1 lit. e) tabela kolumna pierwsza wiersz trzeci; strona 167, załącznik III dodatek III pkt 3.2 lit. b) tabela kolumna pierwsza wiersz czwarty i piąty:

6.

Strona 56, załącznik I dodatek IV pkt 13 tabela kolumna druga wiersz trzynasty:

7.

Strona 87, załącznik III pkt 66.A.20 lit. a) ppkt 2 tiret pierwsze i ppkt 4 tiret pierwsze:

8.

Strona 87, załącznik III pkt 66.A.20 lit. a) ppkt 2 tiret drugie:

„—

zadań związanych z systemami elektroniki lotniczej wymagających prostych testów w celu sprawdzenia, czy nadają się one do eksploatacji i niewymagających wykrywania usterek.”,

„—

zadań związanych z systemami elektroniki lotniczej, wymagającymi jedynie prostych testów do potwierdzenia ich zdatności do lotu i niewymagającymi wykrywania usterek.”.

9.

Strona 89, załącznik III pkt 66.A.30 lit. d) zdanie drugie:

10.

Strona 96, załącznik III pkt 66.B.200 lit. i):

11.

Strona 108, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 5 tabela kolumna pierwsza pkt 5.15 lit. b); strona 160, załącznik III dodatek III pkt 3.1 lit. e) tabela kolumna pierwsza wiersz drugi; strona 165, załącznik III dodatek III pkt 3.2 lit. b) tabela kolumna pierwsza wiersz dwudziesty pierwszy:

12.

Strona 122, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 11 A tabela kolumna pierwsza pkt 11.4.1; strona 140, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 13 tabela kolumna pierwsza pkt 13.11.1; strona 141, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 13 tabela kolumna pierwsza pkt 13.18:

13.

Strona 124, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 11 A tabela kolumna pierwsza pkt 11.16; strona 129, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 11B tabela kolumna pierwsza pkt 11.16; strona 133, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 11C tabela kolumna pierwsza pkt 11.16; strona 136, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 12 tabela kolumna pierwsza pkt 12.16:

14.

Strona 125, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 11 A tabela kolumna pierwsza pkt 11.19; strona 136, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 12 tabela kolumna pierwsza pkt 12.17; strona 142, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 13 tabela kolumna pierwsza pkt 13.20:

15.

Strona 145, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 15 tabela kolumna pierwsza pkt 15.19; strona 147, załącznik III dodatek I pkt 2 moduł 16 tabela kolumna pierwsza pkt 16.11:

16.

Strona 154, załącznik III dodatek III pkt 2 tiret pierwsze; strona 192, załącznik IV dodatek III pkt 2 akapit czwarty zdanie pierwsze:

17.

Strona 154, załącznik III dodatek III pkt 2 tiret pierwsze lit. a), b) i d); strona 154, załącznik III dodatek III pkt 2 tiret drugie lit. f); strona 155, załącznik III dodatek III pkt 2 tiret trzecie lit. b); strona 183, załącznik IV pkt 147.A.145 lit. d) ppkt 3:

18.

Strona 154, załącznik III dodatek III pkt 2 tiret drugie lit. b):

19.

Strona 160, załącznik III dodatek III pkt 3.1 lit. e) tabela kolumna pierwsza wiersz jedenasty; strona 161, załącznik III dodatek III pkt 3.1 lit. e) tabela kolumna pierwsza wiersz ósmy; strona 166, załącznik III dodatek III pkt 3.2 lit. b) tabela kolumna pierwsza wiersz dziesiąty; strona 167, załącznik III dodatek III pkt 3.2 lit. b) tabela kolumna pierwsza wiersz dziesiąty:

20.

Strona 181, załącznik IV pkt 147.A.135 lit. b) zdanie pierwsze: