3.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/8

UMOWA RAMOWA

o wszechstronnym partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony

UNIA EUROPEJSKA,

zwana dalej „Unią”,

oraz

KRÓLESTWO BELGII,

REPUBLIKA BUŁGARII,

REPUBLIKA CZESKA,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA ESTOŃSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

REPUBLIKA CYPRYJSKA,

REPUBLIKA ŁOTEWSKA,

REPUBLIKA LITEWSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

REPUBLIKA WĘGIERSKA,

MALTA,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

RZECZPOSPOLITA POLSKA,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

RUMUNIA,

REPUBLIKA SŁOWENII,

REPUBLIKA SŁOWACKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

Umawiające się Strony Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

dalej zwane „państwami członkowskimi”,

z jednej strony, oraz

SOCJALISTYCZNA REPUBLIKA WIETNAMU,

zwana dalej „Wietnamem”,

z drugiej strony,

zwane dalej wspólnie „Stronami”,

ZWAŻYWSZY na tradycyjną przyjaźń między Stronami oraz łączące je więzi historyczne, polityczne i gospodarcze,

MAJĄC NA UWADZE, że Strony przywiązują szczególne znaczenie do złożoności ich wzajemnych stosunków, co znalazło wyraz m.in. w wietnamskim „Ogólnym planie dotyczącym stosunków między Wietnamem a Unią Europejską do roku 2010 r. oraz wytycznych do roku 2015” z roku 2005 oraz w późniejszych rozmowach między Stronami,

MAJĄC NA UWADZE, że Strony uważają, iż niniejsza umowa stanowi część szerszych i spójnych stosunków między nimi w ramach umów, których obie Strony są stronami,

POTWIERDZAJĄC swoje zobowiązanie do przestrzegania zasad ogólnych prawa międzynarodowego oraz celów Karty Narodów Zjednoczonych, przy poszanowaniu zasad demokratycznych i praw człowieka,

POTWIERDZAJĄC poszanowanie niepodległości, suwerenności, integralności terytorialnej oraz jedności narodowej Socjalistycznej Republiki Wietnamu,

POTWIERDZAJĄC swoje przywiązanie do zasady dobrych rządów i walki z korupcją,

POTWIERDZAJĄC pragnienie wspierania postępu gospodarczego i społecznego swoich społeczeństw, uwzględniając zasadę zrównoważonego rozwoju i wymogi ochrony środowiska,

ZWAŻYWSZY, że Międzynarodowy Trybunał Karny stanowi ważne osiągnięcie dla pokoju i sprawiedliwości na świecie, a jego celem jest skuteczne ściganie najpoważniejszych przestępstw wzbudzających niepokój wspólnoty międzynarodowej,

MAJĄC NA UWADZE, że Strony zgadzają się również co do tego, że rozprzestrzenianie broni masowego rażenia (BMR) stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa międzynarodowego oraz pragną pogłębić dialog i współpracę w tej dziedzinie. Przyjęcie w drodze konsensusu rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1540 stanowi podstawę zobowiązania całej społeczności międzynarodowej do zwalczania rozprzestrzeniania broni masowego rażenia,

UZNAJĄC potrzebę przyspieszenia procesu rozbrojenia, jak również większej skuteczności w wypełnianiu zobowiązań dotyczących nierozprzestrzeniania broni zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami wiążącymi Strony,

WYRAŻAJĄC pełne zaangażowanie w zwalczanie wszelkich form terroryzmu zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym prawami człowieka i prawem humanitarnym, oraz w ustanowienie skutecznej współpracy międzynarodowej i stworzenie instrumentów międzynarodowych, które zapewnią jego eliminację, a także przywołując odpowiednie rezolucje RB ONZ,

UZNAJĄC znaczenie Umowy o współpracy z dnia 7 marca 1980 r. między Europejską Wspólnotą Gospodarczą oraz Indonezją, Malezją, Filipinami, Singapurem i Tajlandią – państwami członkowskimi Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), którą w 1999 r. został objęty również Wietnam, jak również Umowę o współpracy między Wspólnotą Europejską a Socjalistyczną Republiką Wietnamu z dnia 17 lipca 1995 r.,

UZNAJĄC znaczenie zacieśnienia istniejących stosunków między Stronami w celu wzmocnienia współpracy między nimi oraz wspólne pragnienie Stron, aby skonsolidować, pogłębić i zróżnicować ich stosunki w dziedzinach stanowiących przedmiot wzajemnego zainteresowania w oparciu o suwerenność, równość, niedyskryminację, poszanowanie środowiska naturalnego oraz wzajemne korzyści,

UZNAJĄC status Wietnamu jako państwa rozwijającego się oraz uwzględniając poziom rozwoju każdej ze Stron,

UZNAJĄC duże znaczenie współpracy rozwojowej w krajach rozwijających się, zwłaszcza w krajach rozwijających się o niskim dochodzie i niskim średnim dochodzie, dla ich zrównoważonego wzrostu gospodarczego, zrównoważonego rozwoju oraz terminowej i pełnej realizacji celów rozwojowych ustalonych na poziomie międzynarodowym, w tym milenijnych celów rozwoju Narodów Zjednoczonych,

UZNAJĄC postęp osiągnięty przez Wietnam w realizacji milenijnych celów rozwoju oraz we wdrażaniu swojej strategii rozwoju gospodarczo-społecznego, jak również obecny poziom rozwoju Wietnamu jako kraju rozwijającego się o niskim dochodzie,

MAJĄC NA UWADZE, że Strony przykładają szczególną wagę do zasad i postanowień rządzących handlem międzynarodowym, zawartych w szczególności w Porozumieniu ustanawiającym Światową Organizację Handlu (WTO), oraz do potrzeby stosowania ich w sposób przejrzysty i niedyskryminujący,

UZNAJĄC, że handel odgrywa znaczącą rolę w rozwoju, a także uznając znaczenie programów handlu preferencyjnego,

WYRAŻAJĄC swoje pełne zobowiązanie do propagowania zrównoważonego rozwoju w jego wszystkich wymiarach, w tym ochrony środowiska i skutecznej współpracy w celu zwalczania zmiany klimatu, a także skutecznego propagowania i wdrażania uznanych na forum międzynarodowym norm pracy ratyfikowanych przez Strony,

PODKREŚLAJĄC znaczenie współpracy w zakresie migracji,

POTWIERDZAJĄC swoje dążenie do zacieśnienia współpracy między Stronami w oparciu o wspólne wartości i wzajemne korzyści, w pełnej zgodności z działaniami podejmowanymi w kontekście regionalnym,

ZAUWAŻAJĄC, że postanowienia niniejszej umowy, które wchodzą w zakres części trzeciej tytuł V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, są wiążące dla Zjednoczonego Królestwa i Irlandii albo jako oddzielnych Umawiających się Stron, albo jako części Unii Europejskiej, zgodnie z Protokołem (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. To samo stosuje się do Danii, zgodnie z Protokołem (nr 22) w sprawie stanowiska Danii załączonym do wspomnianych traktatów,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

TYTUŁ I

CHARAKTER I ZAKRES

Artykuł 1

Zasady ogólne

1. Strony potwierdzają swoje zobowiązanie do przestrzegania zasad ogólnych prawa międzynarodowego określonych w celach i zasadach Karty Narodów Zjednoczonych, potwierdzonych w deklaracji Zgromadzenia Ogólnego ONZ o zasadach prawa międzynarodowego dotyczących przyjaznych stosunków i współpracy między państwami zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych, z dnia 24 października 1970 r., a także innych stosownych traktatów międzynarodowych, uznających między innymi zasadę praworządności oraz zasadę „pacta sunt servanda”; oraz poszanowanie zasad demokracji i praw człowieka, określonych w Powszechnej deklaracji praw człowieka Zgromadzenia Ogólnego ONZ i w innych stosownych instrumentach międzynarodowych dotyczących praw człowieka, których Strony są Umawiającymi się Stronami, które stanowią fundament polityki wewnętrznej i międzynarodowej obu Stron oraz zasadniczy element niniejszej umowy.

2. Strony potwierdzają swoje zobowiązanie do dalszej współpracy z myślą o całkowitym osiągnięciu celów rozwojowych, w tym milenijnych celów rozwoju, poprzez przestrzeganie istniejących zobowiązań międzynarodowych mających zastosowanie do Stron. Stanowi to zasadniczy element niniejszej umowy. Strony potwierdzają również swoje odpowiednie zobowiązania w ramach europejskiego konsensusu w sprawie rozwoju z 2005 r., deklaracji paryskiej w sprawie skuteczności pomocy uzgodnionej na forum wysokiego szczebla w sprawie skuteczności pomocy w 2005 r., w programie działania z Akry uzgodnionym na trzecim forum wysokiego szczebla w sprawie skuteczności pomocy, oraz podstawowym oświadczeniu z Hanoi w sprawie skuteczności pomocy uzgodnionym w 2006 r., z myślą o dalszej poprawie wyników współpracy rozwojowej, w tym postępu w zakresie niewiązania pomocy oraz osiągnięcia bardziej przewidywalnych mechanizmów pomocy.

3. Strony potwierdzają swoje zobowiązanie do propagowania zrównoważonego rozwoju we wszystkich jego aspektach, współpracy w celu sprostania wyzwaniom związanym ze zmianą klimatu oraz globalizacją, a także przyczyniania się do osiągnięcia uznanych na szczeblu międzynarodowym celów rozwojowych, w szczególności milenijnych celów rozwoju.

4. Strony zgadzają się, że wdrożenie wszystkich działań w zakresie współpracy w ramach niniejszej umowy uwzględnia ich odpowiedni poziom rozwoju, potrzeby oraz potencjał.

5. Strony potwierdzają, że handel odgrywa znaczącą rolę w rozwoju oraz że programy handlu preferencyjnego pomagają propagować rozwój w krajach rozwijających się, w tym w Wietnamie.

6. Strony postanawiają, że współpraca w ramach niniejszej umowy będzie przebiegała zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi każdej ze Stron.

Artykuł 2

Cele współpracy

W celu zacieśnienia stosunków dwustronnych Strony zobowiązują się prowadzić wszechstronny dialog i promować dalszą współpracę we wszystkich sektorach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. Ich wysiłki będą w szczególności miały na celu:

a)	nawiązanie współpracy dwustronnej i współpracy w ramach wszystkich stosownych regionalnych i międzynarodowych forów i organizacji;

b)	rozwój handlu i inwestycji między Stronami przynoszący wzajemne korzyści,

nawiązanie współpracy w zakresie handlu i inwestycji będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w celu ułatwienia zrównoważonego przepływu towarów i inwestycji oraz zapobiegania i usuwania przeszkód w handlu i inwestycjach, w sposób konsekwentny i komplementarny w odniesieniu do bieżących i przyszłych inicjatyw regionalnych UE-ASEAN;

d)	działanie poprzez współpracę rozwojową w kierunku eliminacji ubóstwa, propagowania zrównoważonego rozwoju, przezwyciężania nowych wyzwań, takich jak zmiana klimatu i choroby zakaźne, pogłębiania reform gospodarczych oraz integracji z gospodarką światową;

e)	ustanowienie współpracy w dziedzinie sprawiedliwości i bezpieczeństwa, w tym praworządności i współpracy prawnej, ochrony danych, migracji, zwalczania przestępczości zorganizowanej, prania pieniędzy i nielegalnych narkotyków;

krzewienie współpracy we wszystkich innych sektorach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym w sektorze praw człowieka; polityki gospodarczej; usług finansowych; podatków; polityki przemysłowej oraz małych i średnich przedsiębiorstw; technologii informacyjnych i komunikacyjnych, nauki i techniki; energii; transportu; planowania i rozwoju urbanistycznego i regionalnego; turystyki; edukacji i szkoleń; kultury; zmiany klimatu; środowiska i zasobów naturalnych; rolnictwa, leśnictwa, zwierząt hodowlanych, rybołówstwa i rozwoju obszarów wiejskich; zdrowia; statystyki; pracy, zatrudnienia i spraw socjalnych; reformy administracji publicznej; stowarzyszeń i organizacji pozarządowych; zapobiegania katastrofom naturalnym i łagodzenia ich skutków; równości płci;

g)	zwiększenie obecnego i propagowanie przyszłego udziału obu Stron w lokalnych i regionalnych programach współpracy, w których możliwy jest udział drugiej Strony;

h)	nawiązanie współpracy w zakresie przeciwdziałania rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia; zwalczania nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką we wszystkich jego aspektach; niewypałów wojennych;

i)	ustanowienie współpracy w zwalczaniu terroryzmu;

j)	zwiększanie roli i poprawianie wizerunku Stron w regionach każdej ze Stron poprzez stosowanie różnych środków, m.in. wymiany kulturalnej, wykorzystania technologii informacyjnych i edukacji,

k)	promowanie porozumienia między obywatelami między innymi poprzez współpracę różnych podmiotów, takich jak niezależne ośrodki badawcze, środowisko uniwersyteckie, przedsiębiorstwa oraz media, w formie seminariów, konferencji, kontaktów młodzieżowych i innych działań.

Artykuł 3

Współpraca w ramach organizacji regionalnych i międzynarodowych

1. Strony zobowiązują się wymieniać opinie i współpracować w ramach regionalnych i międzynarodowych forów i organizacji takich jak Organizacja Narodów Zjednoczonych oraz jej agencje i organizacje, dialog UE-ASEAN, forum regionalne ASEAN, dialog Azja-Europa, oraz Światowa Organizacja Handlu (WTO).

2. Strony postanawiają również propagować współpracę w tych dziedzinach między niezależnymi ośrodkami badawczymi, środowiskiem uniwersyteckim, organizacjami pozarządowymi, przedsiębiorstwami oraz mediami poprzez organizację seminariów, konferencji i innych powiązanych działań, pod warunkiem że współpraca ta opiera się na obopólnej zgodzie.

Artykuł 4

Współpraca dwustronna i regionalna

1. We wszystkich sektorach objętych dialogiem i współpracą, które ustanawia się na mocy niniejszej umowy, oraz kładąc przy tym odpowiedni nacisk na kwestie objęte współpracą dwustronną, Strony zgadzają się kontynuować powiązane działania na szczeblu dwustronnym, regionalnym lub poprzez połączenie obu tych wymiarów. Przy wyborze odpowiednich ram działania Strony będą dążyły do maksymalizacji uzyskanego wpływu na wszystkie zainteresowane strony oraz do umocnienia ich zaangażowania, przy jednoczesnym jak najlepszym wykorzystaniu dostępnych zasobów, uwzględnieniu politycznej i instytucjonalnej wykonalności oraz zapewnieniu spójności z innymi działaniami, w które zaangażowane są Unia i ASEAN. Współpraca może w stosowych przypadkach obejmować wsparcie dla integracji i rozwoju społeczności ASEAN.

2. Strony mogą w stosownych przypadkach postanowić o rozszerzeniu wsparcia finansowego na działania w ramach współpracy w dziedzinach objętych umową oraz na działania powiązane, zgodnie z ich odpowiednimi procedurami finansowymi i zasobami. Współpraca może w szczególności wspierać wdrażanie reform społeczno-gospodarczych w Wietnamie i obejmować środki służące budowaniu zdolności administracyjnych, takie jak organizacja programów szkoleniowych, warsztatów i seminariów, wymiany ekspertów, badania, oraz inne działania ustalone przez Strony zgodnie ze strategiami pomocy rozwojowej donatorów.

TYTUŁ II

WSPÓŁPRACA NA RZECZ ROZWOJU

Artykuł 5

Zasady ogólne

1. Głównymi celami współpracy rozwojowej są: realizacja milenijnych celów rozwoju, a także eliminacja ubóstwa, zrównoważony rozwój i integracja z gospodarką światową. Cele współpracy rozwojowej uwzględniają strategie i programy rozwoju społeczno-gospodarczego Wietnamu. Strony uznają, że współpraca rozwojowa między nimi ma zasadnicze znaczenie dla stawienia czoła wyzwaniom rozwojowym Wietnamu.

2. Strony postanawiają propagować współpracę zgodnie ze swoimi odpowiednimi procedurami i zasobami.

Artykuł 6

Cele współpracy

Strategie współpracy rozwojowej mają na celu między innymi:

a)	osiągnięcie zrównoważonego wzrostu gospodarczego;

b)	promowanie rozwoju ludzkiego i społecznego;

c)	propagowanie reform instytucjonalnych i rozwoju;

d)	promowanie zrównoważenia środowiskowego i regeneracji środowiska oraz najlepszych praktyk w tej dziedzinie, a także zachowania zasobów naturalnych.

e)	zapobieganie zmianie klimatu i zwalczanie jej skutków;

f)	wspieranie polityki i instrumentów mających na celu stopniową integrację z gospodarką światową i handlem światowym.

Artykuł 7

Formy współpracy

1. Dla każdego sektora współpracy w ramach tego tytułu Strony zgadzają się przeprowadzać działania na szczeblu dwustronnym lub regionalnym albo na obu tych szczeblach, w tym poprzez współpracę trójstronną.

2. Formy współpracy między Stronami mogą obejmować:

a)	pomoc rozwojową i techniczną dla programów i projektów, zgodnie z ustaleniami Stron;

b)	budowanie zdolności administracyjnych poprzez szkolenia, warsztaty i seminaria, wymianę ekspertów, badania i wspólne badania naukowe między Stronami;

c)	rozważenie innych form finansowania rozwoju w stosownych przypadkach;

d)	wymianę informacji w sprawie najlepszych praktyk w zakresie skuteczności pomocy.

TYTUŁ III

POKÓJ I BEZPIECZEŃSTWO

Artykuł 8

Przeciwdziałanie rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia

1. Strony uważają, że rozprzestrzenianie broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia, zarówno przez czynniki państwowe, jak i niepaństwowe, stanowi jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla stabilności i bezpieczeństwa międzynarodowego, a równocześnie potwierdzają uzasadnione prawo Stron do prowadzenia badań oraz opracowywania, wykorzystywania i transferu technologii biologicznych, chemicznych i nuklearnych oraz powiązanych materiałów, a także obrotu nimi, do celów pokojowych przy poszanowaniu traktatów i konwencji, których są stronami. W związku z powyższym Strony zgadzają się współpracować i przyczyniać się do przeciwdziałania rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia oraz systemów jej przenoszenia poprzez pełne przestrzeganie i wprowadzenie w życie na szczeblu krajowym istniejących zobowiązań wynikających z traktatów i umów międzynarodowych o rozbrojeniu i nierozprzestrzenianiu broni masowego rażenia oraz mających zastosowanie w odniesieniu do Stron zobowiązań międzynarodowych. Strony uzgadniają, że niniejsze postanowienie stanowi zasadniczy element umowy.

2. Ponadto Strony zgadzają się współpracować i wspierać walkę z rozprzestrzenianiem broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia poprzez:

a)	podjęcie kroków w celu podpisania lub ratyfikacji, w zależności od przypadku, wszystkich innych stosownych traktatów i umów międzynarodowych, lub przystąpienia do nich, oraz pełnego wykonania swoich odpowiednich zobowiązań;

ustanowienia, z poszanowaniem zdolności każdej ze Stron, skutecznego systemu kontroli eksportu krajowego, kontrolującego eksport i tranzyt towarów związanych z BMR, w tym ostateczne użycie technologii podwójnego zastosowania pod kątem BMR, oraz przewidującego skuteczne sankcje w przypadku naruszenia kontroli wywozu zgodnie z rezolucją RB ONZ nr 1540, bez wywierania wpływu na normalny i legalny przywóz i wywóz oraz transakcje finansowe. Może to obejmować świadczenie pomocy, w tym budowanie zdolności administracyjnych.

3. Strony postanawiają kontynuować regularny dialog polityczny, który będzie towarzyszył tym elementom i je konsolidował.

Artykuł 9

Współpraca w zwalczaniu wszystkich aspektów nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką (BSiL)

1. Strony uznają, że nielegalne wytwarzanie, transfer oraz obrót bronią strzelecką i lekką, we wszystkich aspektach, w tym ich nadmierne gromadzenie oraz niekontrolowane rozprzestrzenianie, stanowią nadal poważne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, a równocześnie potwierdzają uzasadnione prawa Stron do produkcji, przywozu i posiadania broni strzeleckiej i lekkiej do celów samoobrony i bezpieczeństwa. Strony przywołują w związku z tym odpowiednie treści rezolucji Zgromadzenia Ogólnego NZ nr 64/50 i 64/51.

2. Strony postanawiają przestrzegać swoich zobowiązań dotyczących rozwiązania wszystkich aspektów nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką oraz w pełni wywiązać się z tych zobowiązań w ramach istniejących porozumień międzynarodowych, których Strony są umawiającymi się stronami, i rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz zobowiązań w ramach innych odpowiednich instrumentów międzynarodowych mających zastosowanie w tej dziedzinie, takich jak Program działania ONZ na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi BSiL oraz zwalczania i eliminowania go we wszystkich aspektach.

3. Strony zobowiązują się do nawiązania w stosownych przypadkach dialogu w celu wymiany opinii i informacji oraz opracowania wspólnego podejścia do zagadnień i problemów związanych z nielegalnym handlem bronią strzelecką i lekką, a także w celu wzmocnienia zdolności Stron do zapobiegania takiemu handlowi oraz jego zwalczania i eliminowania.

Artykuł 10

Współpraca w zwalczaniu terroryzmu

Strony potwierdzają znaczenie walki z terroryzmem przy pełnym poszanowaniu prawa, w tym Karty Narodów Zjednoczonych, praw człowieka, praw uchodźców oraz międzynarodowego prawa humanitarnego. Strony postanawiają zacieśnić współpracę w zakresie zapobiegania terroryzmowi i jego eliminacji, w tych ogólnych ramach i zgodnie z globalną strategią Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie zwalczania terroryzmu, zawartą w rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 60/288 oraz wspólną deklaracją UE-ASEAN z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie współpracy w zwalczaniu terroryzmu.

Strony współpracują przede wszystkim:

a)	w ramach pełnego wdrożenia rezolucji RB ONZ nr 1373 i innych stosownych rezolucji ONZ, podejmując kroki w celu ratyfikacji i pełnego wdrożenia konwencji międzynarodowych i instrumentów dotyczących zwalczania terroryzmu i zapobiegania terroryzmowi;

b)	poprzez ustanowienie w ramach wspólnego komitetu regularnych konsultacji w sprawie współpracy w zwalczaniu terroryzmu i zapobieganiu terroryzmowi;

c)	poprzez wymianę informacji o grupach terrorystycznych i ich sieciach wsparcia zgodnie z prawem międzynarodowym i krajowym, oraz, z zastrzeżeniem programów i instrumentów Stron, poprzez udzielanie wsparcia na budowanie zdolności administracyjnych w zwalczaniu terroryzmu i zapobieganiu terroryzmowi;

d)	poprzez wymianę opinii o środkach i metodach stosowanych w celu zwalczania terroryzmu i podżegania do aktów terrorystycznych, w tym w dziedzinie szkoleń oraz technologii, oraz wymianę wiedzy fachowej związanej z zapobieganiem terroryzmowi,

poprzez współpracę mającą na celu pogłębienie konsensusu międzynarodowego w kwestii walki z terroryzmem i odpowiednich ram prawnych oraz poprzez działanie na rzecz jak najszybszego osiągnięcia porozumienia w sprawie całościowej konwencji dotyczącej terroryzmu międzynarodowego w celu uzupełnienia istniejących instrumentów ONZ dotyczących zwalczania terroryzmu;

f)	poprzez propagowanie współpracy między państwami członkowskimi ONZ w celu skutecznego wdrożenia globalnej strategii ONZ w sprawie zwalczania terroryzmu;

g)	poprzez wymianę najlepszych praktyk w dziedzinie ochrony praw człowieka w walce z terroryzmem.

Artykuł 11

Współpraca prawna

1. Strony postanawiają współpracować w kwestiach prawnych, przy wzmacnianiu praworządności oraz wzmacnianiu funkcjonowania instytucji na wszystkich szczeblach w dziedzinie sądownictwa oraz egzekwowania prawa.

2. Strony postanawiają współpracować przy wzmacnianiu zdolności sądowych i systemu prawnego w takich dziedzinach jak prawo cywilne, postępowanie cywilne, prawo karne i postępowanie karne, jak również przekazywać sobie wzajemnie informacje dotyczące systemów prawnych i prawodawstwa.

3. Strony postanawiają współpracować w dziedzinie międzynarodowego sądownictwa karnego. Strony uważają, że najpoważniejsze przestępstwa mające znaczenie dla społeczności międzynarodowej nie mogą pozostać bezkarne i że należy zapewnić ich efektywne ściganie poprzez podjęcie środków na odpowiednim poziomie.

4. Strony uważają, że Międzynarodowy Trybunał Karny jest instytucją postępową i niezależną, działającą na rzecz pokoju i sprawiedliwości na świecie. Strony postanawiają współpracować w celu wzmocnienia ram prawnych służących zapobieganiu najpoważniejszym przestępstwom mającym znaczenie dla społeczności międzynarodowej oraz karaniu takich przestępstw, a także rozważyć możliwość przystąpienia do Statutu Rzymskiego. Strony zgadzają się, że korzystne byłoby prowadzenie dialogu i współpracy w tej kwestii.

TYTUŁ IV

WSPÓŁPRACA W ZAKRESIE HANDLU I INWESTYCJI

Artykuł 12

Zasady ogólne

1. Strony podejmują dialog na temat dwustronnego i wielostronnego handlu oraz kwestii związanych z handlem, mając na względzie zacieśnienie dwustronnych stosunków handlowych i rozwój wielostronnego systemu handlowego.

2. Strony zobowiązują się wspierać rozwój i zróżnicowanie swojej wymiany handlowej w jak największym stopniu i w sposób przynoszący wzajemne korzyści. Strony zobowiązują się do stworzenia lepszych i przewidywalnych warunków dostępu do rynków poprzez dążenie do eliminacji barier dla handlu, w szczególności poprzez terminowe likwidowanie barier pozataryfowych i ograniczeń w handlu, a także poprzez podejmowanie działań poprawiających przejrzystość, z uwzględnieniem prac prowadzonych w tej dziedzinie przez organizacje międzynarodowe, których członkami są obie Strony.

3. Uznając, że handel odgrywa niezbędną rolę w rozwoju oraz że systemy preferencji handlowych, w tym systemy ogólnych preferencji taryfowych oraz specjalne i wyróżniające traktowanie w rozumieniu WTO, okazały się korzystne dla krajów rozwijających się, Strony podejmują wysiłki w celu wzmocnienia konsultacji dotyczących ich skutecznego wdrażania.

4. Na potrzeby wprowadzenia w życie niniejszego tytułu Strony uwzględniają swoje odpowiednie poziomy rozwoju.

5. Strony informują się wzajemnie o rozwoju polityki handlowej i polityki w kwestiach związanych z handlem, takich jak polityka rolna, bezpieczeństwo żywności, ochrona konsumentów i środowiska.

6. Strony propagują dialog i współpracę zmierzającą do rozwijania stosunków handlowych i inwestycyjnych, w tym rozwiązania problemów handlowych i zapewnienia pomocy technicznej i programów budowania zdolności administracyjnych w celu rozwiązania kwestii handlowych, między innymi w dziedzinach, o których mowa w niniejszym tytule.

7. Z myślą o odblokowaniu swojego potencjału i wykorzystaniu swojej komplementarności gospodarczej, Strony podejmują wysiłki w celu poszukiwania i analizowania nowych możliwości i rozwiązań w celu wzmocnienia swoich stosunków handlowych i inwestycyjnych, w tym, w stosownych przypadkach, negocjowania porozumień o wolnych handlu lub innych porozumień stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania.

Artykuł 13

Rozwój handlu

1. Strony zobowiązują się rozwijać, dywersyfikować i zwiększać handel między sobą oraz poprawić konkurencyjność swoich produktów na rynkach krajowych, regionalnych i międzynarodowych. Współpraca między stronami w tym zakresie ma na celu przede wszystkim wzmocnienie zdolności administracyjnych w takich dziedzinach jak strategie rozwoju handlu, optymalizacja potencjału handlu, w tym systemu ogólnych preferencji taryfowych, konkurencyjności, propagowania transferu technologii między przedsiębiorstwami, przejrzystości polityk, przepisów i regulacji, informacji rynkowych, rozwoju instytucjonalnego, jak również współpracy regionalnej.

2. Strony wykorzystują w pełni pomoc na rzecz wymiany handlowej oraz inne dodatkowe programy pomocy w celu wzmocnienia handlu i inwestycji między nimi.

Artykuł 14

Kwestie sanitarne, fitosanitarne i dobrostan zwierząt

1. Strony potwierdzają swoje istniejące prawa i obowiązki w ramach Porozumienia Światowej Organizacji Handlu (WTO) w sprawie środków sanitarnych i fitosanitarnych (porozumienie SPS).

2. Strony zacieśniają współpracę i wymieniają informacje na temat prawodawstwa, wdrażania, certyfikacji oraz procedur kontroli i nadzoru dotyczących środków sanitarnych i fitosanitarnych w handlu między Stronami w ramach porozumienia WTO w sprawie zagadnień sanitarnych i fitosanitarnych, Międzynarodowej Konwencji Ochrony Roślin, Międzynarodowego Biura Epizootycznego oraz Kodeksu Żywnościowego (CODEX Alimentarius).

3. Ponadto Strony zgadzają się współpracować w kwestiach sanitarnych i fitosanitarnych oraz w propagowaniu współpracy w tej dziedzinie między Stronami, poprzez budowanie zdolności administracyjnych oraz pomoc techniczną, która powinna być dostosowana do potrzeb każdej ze Stron oraz ukierunkowana na udzielenie wsparcia w zapewnieniu zgodności z ramami prawnymi każdej ze Stron, w tym przepisami w zakresie bezpieczeństwa żywności, zdrowotności roślin i zdrowia zwierząt oraz stosowania norm międzynarodowych.

4. Strony postanawiają współpracować w zakresie dobrostanu zwierząt tam, gdzie to niezbędne, w tym poprzez pomoc techniczną oraz budowanie zdolności administracyjnych w celu opracowywania norm dotyczących dobrostanu zwierząt.

5. Strony wyznaczają punkty kontaktowe w celu porozumiewania się w kwestiach objętych niniejszym artykułem.

Artykuł 15

Bariery techniczne w handlu

1. Strony propagują stosowanie norm międzynarodowych oraz współpracują i wymieniają informacje dotyczące norm, przepisów technicznych i procedur oceny zgodności, szczególnie w ramach porozumienia WTO w sprawie barier technicznych w handlu.

2. Strony dążą do wymiany informacji od wczesnych etapów opracowywania nowych przepisów w dziedzinie barier technicznych w handlu. W tym celu Strony propagują wszelkie środki mające na celu zmniejszenie różnic między nimi w zakresie ocen zgodności i standaryzacji oraz poprawę zbieżności i zgodności między odpowiednimi systemami Stron w tej dziedzinie. Strony postanawiają wymieniać opinie na temat certyfikacji przeprowadzanej przez stronę trzecią oraz zbadać możliwości jej stosowania, w celu ułatwienia przepływów handlowych między nimi.

3. Współpracę dotyczącą barier technicznych w handlu można osiągnąć między innymi poprzez dialog prowadzony odpowiednimi kanałami, wspólne projekty, pomoc techniczną i programy budowania zdolności administracyjnych. Strony wyznaczają, w stosowych przypadkach, punkty kontaktowe w celu porozumiewania się w kwestiach objętych niniejszym artykułem.

Artykuł 16

Współpraca w sprawach celnych oraz ułatwienia w handlu

1. Strony:

a)	dzielą się doświadczeniami i najlepszymi praktykami oraz analizują możliwości uproszczenia procedur przywozowych, wywozowych i innych procedur celnych

b)	zapewniają przejrzystość regulacji celnych i regulacji dotyczących ułatwień handlowych;

c)	rozwijają współpracę w kwestiach celnych oraz skuteczne mechanizmy wzajemnej pomocy administracyjnej;

d)	dążą do zbliżenia poglądów i wspólnych działań w kontekście odpowiednich inicjatyw międzynarodowych, w tym w dziedzinie ułatwień handlowych.

2. Strony zwrócą szczególną uwagę między innymi na:

a)	zwiększenie bezpieczeństwa handlu międzynarodowego;

b)	zapewnienie skuteczniejszego egzekwowania przepisów celnych w zakresie praw własności intelektualnej;

c)	zapewnienie równowagi pomiędzy ułatwieniami handlowymi a walką z nadużyciami finansowymi i nieprawidłowościami.

3. Bez uszczerbku dla innych form współpracy ustanowionych niniejszą umową Strony wyrażają zainteresowanie rozważeniem zawarcia w przyszłości protokołów o współpracy celnej i o wzajemnej pomocy administracyjnej w ramach instytucjonalnych określonych w niniejszej umowie.

4. Strony dążą do uruchomienia środków wsparcia technicznego mających na celu wspieranie wdrażania współpracy w kwestiach celnych i ułatwień w handlu objętych niniejszą umową.

Artykuł 17

Inwestycje

Strony wspierają większy przepływ inwestycji poprzez rozwój atrakcyjnych i stabilnych warunków dla wzajemnych inwestycji dzięki konsekwentnemu dialogowi, którego celem jest umacnianie zrozumienia i współpracy w zakresie inwestycji, badanie mechanizmów administracyjnych ułatwiających przepływy inwestycji oraz promowanie stabilnych, przejrzystych, otwartych zasad oraz jednakowych warunków działania dla inwestorów.

Artykuł 18

Polityka konkurencji

1. Strony utrzymują przepisy ustawowe i regulacyjne oraz organy ochrony konkurencji. Będą one stosowały te przepisy w skuteczny, niedyskryminujący i przejrzysty sposób w celu wspierania pewności prawa na terytorium każdej ze Stron.

2. W tym celu Strony angażują się w działania w zakresie budowania zdolności administracyjnych i inne działania w zakresie współpracy przy opracowywaniu i wdrażaniu przepisów ustawowych i regulacyjnych dotyczących konkurencji, zależnie od dostępności finansowania takich działań w ramach instrumentów i programów współpracy Stron.

Artykuł 19

Usługi

Strony prowadzą systematyczny dialog mający w szczególności na celu wymianę informacji o odpowiednim otoczeniu regulacyjnym każdej ze Stron w celu określenia najlepszych praktyk, wspierania dostępu do rynków drugiej Strony, w tym handlu elektronicznego, wspierania dostępu do kapitału i technologii oraz wspierania handlu usługami między tymi dwoma regionami i na rynkach państw trzecich.

Artykuł 20

Ochrona praw własności intelektualnej

1. Strony potwierdzają olbrzymie znaczenie, jakie przywiązują do ochrony praw własności intelektualnej oraz pełnego wdrożenia międzynarodowych zobowiązań w zakresie ochrony praw własności intelektualnej, w celu zapewnienia odpowiedniej i skutecznej ochrony tych praw, zgodnie z odpowiednimi standardami/umowami międzynarodowymi, takimi jak Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej i Międzynarodowa konwencja o ochronie nowych odmian roślin, w tym skutecznych środków wykonawczych.

2. Strony postanawiają pogłębić współpracę w zakresie ochrony własności intelektualnej i wykonywania tych praw, w tym w zakresie odpowiednich środków ułatwiających ochronę i rejestrację oznaczeń geograficznych drugiej Strony na odpowiednich terytoriach, uwzględniając międzynarodowe przepisy, praktyki i zmiany w tej dziedzinie i swoje odpowiednie możliwości.

3. Współpraca jest realizowana w formie uzgodnionej przez Strony, w tym poprzez wymianę informacji i doświadczeń dotyczących takich kwestii jak praktyka, wspieranie, rozpowszechnianie, upowszechnianie, zarządzanie, harmonizacja, ochrona, wykonanie i skuteczne stosowanie praw własności intelektualnej, zapobieganie naruszaniu takich praw, oraz walka z fałszerstwem i piractwem, w tym poprzez ustanowienie i umacnianie organizacji odpowiedzialnych za kontrolę i ochronę tych praw.

Artykuł 21

Zwiększony udział podmiotów gospodarczych

1. Strony propagują i ułatwiają działanie izb handlowych i przemysłowych, jak również współpracę między stowarzyszeniami zawodowymi Stron w celu propagowania handlu i inwestycji w dziedzinach stanowiących przedmiot zainteresowania obu Stron.

2. Strony propagują dialog między swoimi odpowiednimi organami regulacyjnymi i podmiotami sektora prywatnego w celu omówienia ostatnich zmian w handlu oraz w otoczeniu inwestycyjnym, badania potrzeb sektora prywatnego w zakresie rozwoju oraz wymiany poglądów na temat ram politycznych służących zwiększeniu konkurencyjności przedsiębiorstw.

Artykuł 22

Konsultacje

W celu zapewnienia bezpieczeństwa i przewidywalności w swoich stosunkach dwustronnych Strony postanawiają sprawnie i jak najszybciej konsultować się wzajemnie na wniosek jednej ze Stron we wszelkich kwestiach spornych, które mogą pojawić się w związku z handlem i sprawami związanymi z handlem w ramach niniejszego tytułu.

TYTUŁ V

WSPÓŁPRACA W DZIEDZINIE SPRAWIEDLIWOŚCI

Artykuł 23

Zwalczanie przestępczości zorganizowanej

Strony postanawiają współpracować przy zwalczaniu przestępczości zorganizowanej, gospodarczej i finansowej, a także korupcji. Współpraca ta ma w szczególności na celu, w stosownych przypadkach, wdrażanie i propagowanie stosownych międzynarodowych standardów i aktów, takich jak konwencja ONZ w sprawie międzynarodowej przestępczości zorganizowanej i jej protokoły dodatkowe oraz Konwencja ONZ przeciwko korupcji

Artykuł 24

Współpraca w zakresie zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu

1. Strony zgadzają się co do potrzeby podjęcia działań i współpracy, aby zapobiec ryzyku wykorzystania ich systemów finansowych oraz ryzyku prania zysków z wszelkiej poważnej działalności przestępczej, zgodnie z zaleceniami Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy.

2. Obie Strony postanawiają współpracować w zakresie propagowania szkoleń i wsparcia technicznego służących tworzeniu i wdrażaniu przepisów oraz skutecznemu funkcjonowaniu mechanizmów zwalczania procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Współpraca pozwala w szczególności na wymianę istotnych informacji między odpowiednimi organami Stron w ramach prawodawstwa każdej ze Stron na podstawie odpowiednich standardów służących zwalczaniu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, odpowiadających standardom przyjętym przez Strony oraz podmioty międzynarodowe działające w tym obszarze, takie jak Grupa Specjalna ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF).

Artykuł 25

Współpraca dotycząca nielegalnych narkotyków

1. Strony współpracują w celu zapewnienia kompleksowego i zrównoważonego podejścia poprzez skuteczne działanie i koordynację między właściwymi organami, w tym organami egzekwowania prawa, ceł, zdrowia, sprawiedliwości i spraw wewnętrznych oraz innych stosownych sektorów, w celu zmniejszenia podaży nielegalnych narkotyków (w tym nielegalnej uprawy maku do produkcji opium oraz produkcji narkotyków syntetycznych), handlu nimi, popytu na nie oraz ich wpływu na osoby zażywające narkotyki oraz na całe społeczeństwo, a także zdobycie skuteczniejszej kontroli nad prekursorami.

2. Strony określają środki współpracy służące osiągnięciu tych celów. Swoje działania podejmują na podstawie powszechnie uznanych zasad zgodnie ze stosownymi konwencjami międzynarodowymi, których są stronami, deklaracją polityczną oraz deklaracją w sprawie wytycznych dotyczących zmniejszenia popytu na narkotyki oraz środkami służącymi zacieśnieniu międzynarodowej współpracy w zwalczaniu problemu narkotyków na świecie, przyjętą przez 20. specjalną sesję Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych w sprawie narkotyków w czerwcu 1998 r., a także zgodnie z deklaracją polityczną i planem działania przyjętym na obradach wysokiego szczebla 52. sesji Komisji ds. Środków Odurzających ONZ w marcu 2009 r.

3. Współpraca między Stronami obejmuje wsparcie techniczne i administracyjne w następujących obszarach: opracowanie krajowych przepisów i polityki; ustanowienie instytucji krajowych i ośrodków informacji i monitorowania; szkolenie personelu; badania nad narkotykami; wysiłki na rzecz ograniczenia popytu na narkotyki oraz negatywnych skutków narkotyków; oraz współpraca sądowa i policyjna, skuteczna kontrola prekursorów, jeśli chodzi o nielegalną produkcję środków odurzających i substancji psychotropowych. Strony mogą zgodzić się na włączenie innych obszarów.

Artykuł 26

Ochrona danych osobowych

1. Strony postanawiają współpracować w celu podniesienia, w stosownych przypadkach, poziomu ochrony danych osobowych do najwyższych standardów międzynarodowych, takich jak standardy zawarte w instrumentach międzynarodowych, o ile mają one zastosowanie do Stron.

2. Współpraca w zakresie ochrony danych osobowych może obejmować m.in. wsparcie techniczne w formie wymiany informacji i wiedzy fachowej.

TYTUŁ VI

SPOŁECZNO-GOSPODARCZA POMOC ROZWOJOWA ORAZ INNE OBSZARY WSPÓŁPRACY

Artykuł 27

Współpraca w dziedzinie migracji

1. Strony potwierdzają znaczenie wspólnych wysiłków w celu zarządzania przepływami migracyjnymi między swoimi terytoriami. Aby pogłębić współpracę Strony ustanawiają wszechstronny dialog we wszelkich kwestiach związanych z migracją. Sprawy dotyczące migracji stanowią część krajowych strategii rozwoju gospodarczego i społecznego krajów pochodzenia, tranzytu i przeznaczenia osób migrujących.

2. Współpraca między Stronami opiera się na ocenie szczegółowych potrzeb, dokonanej poprzez wzajemne konsultacje pomiędzy Stronami, oraz jest wdrażana zgodnie z odpowiednim obowiązującym prawodawstwem unijnym i krajowym. Współpraca koncentruje się między innymi na:

a)	podejmowaniu działań w związku z podstawowymi przyczynami migracji;

b)	zaangażowaniu w kompleksowy dialog na temat legalnej migracji, mający na celu, zgodnie z wzajemnymi uzgodnieniami, utworzenie mechanizmu propagowania legalnych możliwości migracyjnych;

c)	wymianie doświadczeń i praktyk dotyczących przestrzegania i wdrażania postanowień Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, podpisanej w dniu 28 lipca 1951 r., oraz protokołu do niej, podpisanego w dniu 31 stycznia 1967 r., zwłaszcza zasad non-refoulement oraz dobrowolnej repatriacji;

d)	zasadach przyjmowania, jak również prawach i statusie osób przyjętych, sprawiedliwym traktowaniu oraz integracji przebywających legalnie obcokrajowców, edukacji oraz szkoleniach, środkach przeciwko rasizmowi i ksenofobii;

e)	ustanowieniu skutecznej polityki zapobiegania nielegalnej imigracji, przemytowi osób migrujących oraz handlowi ludźmi, w tym również ustanowieniu metod zwalczania siatek przemytniczych oraz ochronie ofiar takiego przemytu;

f)	kwestii powrotu osób przebywających nielegalnie na terytorium któregokolwiek z państw w warunkach poszanowania ludzkiej godności oraz ich readmisji zgodnie z ust. 3;

g)	kwestiach uznanych za przedmiot wspólnego zainteresowania w dziedzinie wiz oraz bezpieczeństwa dokumentów podróży;

h)	kwestiach uznanych za przedmiot wspólnego zainteresowania w dziedzinie kontroli granicznych;

i)	budowaniu potencjału technicznego i ludzkiego.

3. W ramach współpracy na rzecz zapobiegania i kontroli nielegalnej imigracji, bez uszczerbku dla potrzeby ochrony ofiar handlu ludźmi, Strony zgadzają się ponadto, że:

po ustaleniu przez właściwe organy Wietnamu zgodnie z przepisami krajowymi lub istniejącymi stosownymi umowami, że osoba podlegająca readmisji jest obywatelem Wietnamu, Wietnam dokonuje readmisji każdego swojego obywatela przebywającego nielegalnie na terytorium dowolnego państwa członkowskiego, na wniosek właściwych organów tego państwa i bez zbędnej zwłoki;

po ustaleniu przez właściwe organy państwa członkowskiego zgodnie z przepisami krajowymi lub istniejącymi stosownymi umowami obywatelstwa osoby podlegającej readmisji, każde państwo członkowskie dokonuje readmisji swoich obywateli przebywających nielegalnie na terytorium Wietnamu, na wniosek właściwych organów Wietnamu i bez zbędnej zwłoki.

Strony dostarczają swoim obywatelom dokumenty tożsamości właściwe do tego celu. Jeśli osoba podlegająca readmisji nie posiada żadnych dokumentów ani dowodów potwierdzających obywatelstwo, właściwe organy danego państwa członkowskiego lub Wietnamu, na wniosek Wietnamu lub danego państwa członkowskiego, organizują przesłuchanie tej osoby w celu ustalenia obywatelstwa.

4. Z zastrzeżeniem swoich odpowiednich przepisów i procedur, Strony zacieśniają współpracę w kwestiach związanych z readmisją, której celem jest, na wniosek każdej ze Stron i zgodnie z wzajemnymi uzgodnieniami, wynegocjowanie porozumienia między UE a Wietnamem w sprawie readmisji swoich obywateli.

Artykuł 28

Edukacja i kształcenie

1. Strony postanawiają propagować współpracę w dziedzinie edukacji i kształcenia, przy pełnym poszanowaniu swojej różnorodności, w celu wzmocnienia wzajemnego zrozumienia, a także postanawiają szerzyć wiedzę o możliwościach kształcenia w UE i w Wietnamie.

2. Strony kładą ponadto nacisk na środki służące tworzeniu powiązań między odpowiednimi instytucjami szkolnictwa wyższego i agencjami specjalistycznymi oraz propagowaniu wymiany informacji, know-how, studentów, ekspertów i zasobów technicznych, przy wykorzystaniu udogodnień oferowanych przez programy unijne w Azji Południowo-Wschodniej w zakresie edukacji i kształcenia, jak również doświadczeń zdobytych w tej dziedzinie przez obie Strony.

3. Obie strony postanawiają również propagować realizację odpowiednich programów szkolnictwa wyższego, takich jak program Erasmus Mundus i programy szkoleń tłumaczy konferencyjnych, oraz zachęcać instytucje edukacyjne w UE i Wietnamie do współpracy przy wspólnych programach studiów wyższych i programach badawczych, w celu propagowania współpracy akademickiej oraz mobilności.

4. Strony postanawiają również nawiązać dialog w kwestiach stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania dotyczących modernizacji systemu szkolnictwa wyższego oraz systemów kształcenia technicznego i zawodowego, które mogłyby zwłaszcza obejmować wsparcie techniczne służące między innymi poprawie ram kwalifikacji oraz zapewnieniu jakości.

Artykuł 29

Zdrowie

1. Strony postanawiają współpracować w sektorze zdrowia w celu poprawy warunków zdrowotnych i opieki społecznej, a zwłaszcza poprawy systemu opieki zdrowotnej, w tym opieki zdrowotnej i ubezpieczeń zdrowotnych.

2. Współpraca odbywa się w szczególności poprzez:

a)	programy służące wzmocnieniu sektora zdrowa, w tym poprawie systemu opieki zdrowotnej, świadczeń zdrowotnych, warunków zdrowotnych, jak również opieki społecznej;

b)	wspólne działania w zakresie epidemiologii, w tym współpracę w zakresie wczesnego zapobiegania i kontroli epidemii takich jak ptasia grypa i pandemia grypy, a także innych poważnych chorób zakaźnych;

c)	umowy międzynarodowe w dziedzinie zdrowia, zwłaszcza Ramową konwencję Światowej Organizacji Zdrowia o ograniczeniu użycia tytoniu oraz Międzynarodowe przepisy zdrowotne;

d)	normy bezpieczeństwa żywności, w tym sieć automatycznych kontroli przywozu żywności, objętych art. 14;

e)	wymianę informacji, doświadczeń dotyczących polityki i regulacji farmaceutycznych oraz w zakresie sprzętu medycznego, zgodnie z wzajemnymi uzgodnieniami;

f)	zapobieganie chorobom niezakaźnym i ich kontrolę poprzez wymianę informacji i dobrych praktyk, promowanie zdrowego trybu życia, uwzględnienie najważniejszych uwarunkowań zdrowotnych jak również nadzór nad tymi chorobami i zarządzanie nimi.

3. Strony uznają znaczenie dalszej modernizacji sektora zdrowia oraz postanawiają wzmocnić budowanie zdolności administracyjnych oraz wsparcie techniczne w sektorze zdrowia.

Artykuł 30

Środowisko i zasoby naturalne

1. Strony zgadzają się co do potrzeby zachowania zasobów naturalnych i bioróżnorodności oraz zarządzania nimi w zrównoważony sposób, co stanowi podstawę rozwoju obecnych i przyszłych pokoleń.

2. Strony zgadzają się, że współpraca w tej dziedzinie przyczynia się do promowania ochrony środowiska i poprawy jego stanu, w dążeniu do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju. We wszelkich działaniach podejmowanych przez Strony na mocy niniejszej umowy uwzględniane są wyniki Światowego Szczytu Zrównoważonego Rozwoju.

3. Strony postanawiają współpracować w celu zwiększenia wzajemnego wspierania się polityk ochrony środowiska oraz włączenia zagadnień środowiskowych do wszystkich sektorów współpracy.

4. Strony zobowiązują się do kontynuowania i zacieśniania swojej współpracy, szczególnie w zakresie:

a)	propagowania aktywnego działania Stron przy wdrażaniu wielostronnych umów w sprawie środowiska, których są one stronami, w tym konwencji bazylejskiej, konwencji sztokholmskiej i konwencji rotterdamskiej;

b)	propagowania świadomości ekologicznej oraz zwiększania lokalnego zaangażowania, w tym udziału rdzennych i lokalnych społeczności w ochronie środowiska oraz wysiłkach na rzecz zrównoważonego rozwoju;

c)	promowania i rozpowszechniania technologii przyjaznych dla środowiska, produktów i usług, w tym poprzez stosowanie instrumentów regulacyjnych i rynkowych;

d)	zapobiegania nielegalnemu transgranicznemu przemieszczaniu odpadów, w tym odpadów niebezpiecznych i substancji zubażających warstwę ozonową;

e)	poprawy jakości otaczającego powietrza, ekologicznego zarządzania odpadami, bezpieczeństwa chemikaliów, zrównoważonego zintegrowanego gospodarowania zasobami wodnymi oraz propagowania zrównoważonej konsumpcji i produkcji;

f)	zrównoważonego rozwoju i ochrony lasów, w tym promowania zrównoważonej gospodarki leśnej, certyfikacji lasów, środków zwalczania nielegalnego pozyskiwania drewna i związanego z tym handlu oraz włączeniu rozwoju leśnictwa w rozwój społeczności lokalnej;

g)	skutecznego zarządzania parkami narodowymi oraz uznania i ochrony obszarów cechujących się różnorodnością biologiczną oraz zagrożonych ekosystemów, z należytym poszanowaniem lokalnych i rdzennych społeczności zamieszkujących te obszary lub ich okolice;

h)	ochrony i konserwacji środowiska przybrzeżnego i morskiego poprzez promowanie skutecznej gospodarki zasobami morskimi w celu osiągnięcia zrównoważonego rozwoju morskiego;

i)	ochrony gleby, zachowania funkcji gleby oraz zrównoważonego zarządzania gruntami;

wzmocnienia zdolności zarządzania gruntami, przejrzystej gospodarki gruntami oraz prawidłowego funkcjonowania rynku nieruchomości w oparciu o zasadę zrównoważonego zarządzania gruntami oraz równych praw zainteresowanych podmiotów, w celu zapewnienia zarówno skutecznego wykorzystywania gruntów jak i ochrony środowiska z myślą o zrównoważonym rozwoju.

5. W tym celu Strony dążą do wzmocnienia współpracy, w ramach struktur dwustronnych i wielostronnych, w tym poprzez programy wsparcia technicznego w celu propagowania rozwoju, transferu i wykorzystywania technologii przyjaznych środowisku, jak również inicjatyw oraz ustaleń partnerskich w oparciu o zasadę wzajemnych korzyści w celu szybkiej realizacji milenijnych celów rozwoju.

Artykuł 31

Współpraca w zakresie zmiany klimatu

1. Strony postanawiają współpracować w celu przyspieszenia walki ze zmianą klimatu oraz jej wpływem na degradację środowiska oraz ubóstwo, propagowania polityki służącej złagodzeniu zmiany klimatu oraz dostosowaniu do negatywnych skutków zmiany klimatu, zwłaszcza podniesienia się poziomu morza, oraz wprowadzenia swoich gospodarek na odpowiednią ścieżkę zrównoważonego niskoemisyjnego wzrostu gospodarczego.

2. Cele współpracy są następujące:

a)	zwalczanie zmiany klimatu, z ogólnym celem przejścia na gospodarkę niskoemisyjną, bezpieczną i zrównoważoną, poprzez konkretne działania łagodzące zgodnie z zasadami Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu;

poprawa wydajności energetycznej gospodarek Stron, poprzez propagowanie efektywności energetycznej, oszczędności energii i wykorzystywania bezpiecznych i zrównoważonych źródeł energii odnawialnej, oraz przejścia na przyjazne dla klimatu sposoby wytwarzania energii, które przyczyniają się do podłożenia fundamentów pod ekologiczną rewolucję energetyczną;

c)	propagowanie wzorców zrównoważonej konsumpcji i produkcji w gospodarkach Stron, przyczyniając się do zmniejszenia nacisków na ekosystemy, w tym na gleby i klimat;

d)	dostosowanie do nieuniknionych i niekorzystnych skutków zmiany klimatu, w tym ujęcie środków dostosowawczych w strategiach wzrostu i rozwoju Stron oraz w planowaniu na wszystkich szczeblach i we wszystkich sektorach.

3. W celu osiągnięcia celów określonych w ust. 2, Strony:

a)	intensyfikują dialog polityczny i współpracę na szczeblu technicznym;

b)	propagują współpracę w zakresie działań badawczo-rozwojowych oraz technologii niskoemisyjnych;

c)	wzmacniają współpracę w zakresie krajowych odpowiednich działań łagodzących, niskoemisyjnych planów wzrostu gospodarczego, krajowych programów dostosowania do zmiany klimatu oraz programów ograniczenia ryzyka klęsk żywiołowych;

d)	intensyfikują budowanie zdolności administracyjnych oraz wzmocnienie instytucji w celu sprostania wyzwaniom związanym ze zmianą klimatu;

e)	propagują szerzenie wiedzy, szczególnie pośród najsłabszych grup ludności oraz grup mieszkających za najbardziej zagrożonych obszarach, oraz ułatwiają udział lokalnych społeczności w reakcji na zmianę klimatu.

Artykuł 32

Rolnictwo, leśnictwo, zwierzęta hodowlane, rybołówstwo i rozwój obszarów wiejskich

1. Strony postanawiają zacieśnić współpracę, w tym poprzez pogłębiony dialog oraz wymianę doświadczeń, w zakresie rolnictwa, leśnictwa, zwierząt hodowlanych, rybołówstwa oraz rozwoju obszarów wiejskich, w szczególności w następujących obszarach:

a)	polityka rolna i ogólne perspektywy dla rolnictwa w skali międzynarodowej;

b)	ułatwienie handlu między Stronami w zakresie roślin, zwierząt i ich produktów, oraz rozwój rynku i promocji rynkowej;

c)	polityka rozwoju na obszarach wiejskich;

polityka jakości w odniesieniu do roślin, zwierząt i produktów wodnych, w szczególności chronionych oznaczeń geograficznych i produkcji ekologicznej; wprowadzanie do obrotu jakościowych produktów rolnych, zwłaszcza produktów ekologicznych i produktów oznaczonych geograficznie (etykietowanie, certyfikacja i kontrola);

e)	dobrostan zwierząt;

f)	rozwój zrównoważonego i przyjaznego środowisku rolnictwa oraz transfer biotechnologii;

g)	wspieranie zrównoważonej i odpowiedzialnej długoterminowej polityki morskiej i rybołówstwa, w tym ochrony zasobów przybrzeżnych i morskich oraz zarządzanie nimi;

propagowanie wysiłków służących zapobieganiu nielegalnym, niezgłaszanym i nieuregulowanym praktykom rybackim oraz zapobieganiu nielegalnemu wyrębowi i handlowi produktami leśnymi i ich zwalczaniu poprzez umowę w zakresie egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (FLEGT) oraz dobrowolną umowę o partnerstwie (VPA);

i)	badania dziedziczności, wybór odmian zwierząt i roślin, w tym poprawa wysokiej jakości zwierząt hodowlanych, oraz badania nad paszami i żywieniem zwierząt lądowych i wodnych;

j)	łagodzenie niekorzystnych skutków zmian klimatu na produkcję rolną oraz zmniejszanie ubóstwa na obszarach oddalonych lub wiejskich;

k)	wspieranie i propagowanie zrównoważonego zarządzania lasami, w tym dostosowania do zmiany klimatu i łagodzenia niekorzystnych skutków.

2. Strony postanawiają zbadać możliwości wsparcia technicznego dla produkcji roślinnej i zwierzęcej, w tym poprawy wydajności roślinnej i zwierzęcej oraz jakości produktu, ale bez ograniczania się tylko do tych dziedzin, a także postanawiają rozważyć realizację programów budowania zdolności administracyjnych służących budowaniu zdolności kierowniczych w tym obszarze.

Artykuł 33

Współpraca odnosząca się do kwestii równości płci

1. Strony współpracują w zakresie wzmocnienia strategii i programów dotyczących kwestii płci, jak również budowania potencjału instytucjonalnego i administracyjnego oraz wspierania wdrażania krajowych strategii w dziedzinie równości płci, w tym praw kobiet i wzmocnienia pozycji kobiet, w celu zapewnienia sprawiedliwego udziału mężczyzn i kobiet we wszystkich sektorach życia gospodarczego, kulturalnego, politycznego i społecznego. W szczególności współpraca koncentruje się na poprawie dostępu kobiet do niezbędnych zasobów w celu pełnego korzystania z ich praw podstawowych.

2. Strony propagują tworzenie odpowiednich ram, w celu:

a)	zapewnienia właściwego uwzględnienia kwestii płci we wszystkich strategiach, politykach i programach rozwojowych;

b)	wymiany doświadczeń i modeli w propagowaniu równości płci, oraz propagowania przyjęcia środków szczególnie korzystnych dla kobiet.

Artykuł 34

Współpraca w zakresie pozostałości wojennych

Strony uznają znaczenie współpracy w usuwaniu min, bomb i innych niewybuchów oraz respektowania traktatów międzynarodowych, których są one stronami, przy uwzględnieniu innych odpowiednich instrumentów międzynarodowych. Strony postanawiają zatem współpracować poprzez:

a)	dzielenie się doświadczeniami i dialog, podnoszenie zdolności w zakresie zarządzania oraz szkolenia ekspertów, naukowców oraz wyspecjalizowanych ekspertów, w tym wsparcie na rzecz budowania potencjału administracyjnego, z zastrzeżeniem krajowych procedur Stron w zakresie powyższych kwestii;

b)	komunikację i edukację w zakresie zapobiegania wypadkom spowodowanym przez bomby i miny oraz rehabilitację i reintegrację w społeczeństwie ofiar bomb i min.

Artykuł 35

Współpraca w zakresie praw człowieka

1. Strony postanawiają współpracować przy promowaniu i ochronie praw człowieka, w tym w odniesieniu do wdrażania międzynarodowych instrumentów dotyczących praw człowieka, których są one stronami.

W tym celu udzielone zostanie wsparcie techniczne.

2. Współpraca ta może obejmować:

a)	promowanie praw człowieka i edukacji;

b)	zwiększenie kompetencji instytucji działających w zakresie praw człowieka;

c)	wzmocnienie istniejącego dialogu dotyczącego praw człowieka;

d)	zacieśnienie współpracy z instytucjami ONZ działającymi w zakresie praw człowieka.

Artykuł 36

Reforma administracji publicznej

W oparciu o szczegółową ocenę potrzeb Strony mogą w ramach wzajemnych konsultacji podjąć współpracę zmierzającą do restrukturyzacji i poprawy skuteczności działania swojej administracji publicznej, między innymi poprzez:

a)	poprawę wydajności organizacyjnej; w tym decentralizacji;

b)	poprawę efektywności instytucji w zakresie świadczonych usług;

c)	poprawę zarządzania finansami publicznymi i odpowiedzialności zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi Stron;

d)	polepszenie ram prawnych i instytucjonalnych;

e)	rozwijanie zdolności administracyjnych w celu opracowywania i wdrażania polityki (świadczenie usług publicznych, struktura i wykonanie budżetu, przeciwdziałanie korupcji);

f)	budowanie zdolności administracyjnych mechanizmów egzekwowania prawa i agencji działających w tej dziedzinie;

g)	reformę służby publicznej, agencji i procedur administracyjnych;

h)	budowanie zdolności administracyjnych w celu modernizacji administracji publicznej.

Artykuł 37

Stowarzyszenia i organizacje pozarządowe

1. Strony uznają rolę i potencjalny udział stowarzyszeń i organizacji pozarządowych, w tym partnerów społecznych, w procesie współpracy w ramach tej umowy.

2. Zgodnie z zasadami demokratycznymi oraz przepisami prawnymi i administracyjnymi każdej ze Stron, stowarzyszenia i organizacje pozarządowe mogą:

a)	uczestniczyć w procesie opracowywania polityki;

b)	być informowane o wynikach konsultacji dotyczących strategii rozwoju i współpracy oraz polityk sektorowych, a także brać w udział w takich konsultacjach, szczególnie w obszarach, które ich dotyczą, włączając w to wszystkie etapy procesu rozwoju;

c)	otrzymywać środki finansowe, w zakresie, na jaki pozwalają na to przepisy wewnętrzne każdej ze Stron, oraz wsparcie na rzecz budowania zdolności w obszarach o szczególnym znaczeniu;

d)	brać udział we wdrażaniu programów współpracy w dziedzinach, które ich dotyczą.

Artykuł 38

Kultura

1. Strony postanawiają propagować wielopłaszczyznową współpracę kulturalną, przy poszanowaniu swojej różnorodności, zwiększając wzajemne zrozumienie i wiedzę o swoich kulturach.

2. Strony dążą również do podejmowania odpowiednich działań celem promowania wymiany kulturalnej oraz realizowania wspólnych inicjatyw w różnych sferach kultury, w tym współpracy przy zachowaniu dziedzictwa kulturowego w poszanowaniu różnorodności kulturalnej. Strony postanawiają w tym kontekście kontynuować współpracę w ramach szczytu Azja-Europa (ASEM) wspierającego działania Fundacji Azja-Europa (ASEF). W tym celu Strony wspierają i propagują długoterminowe partnerstwo i współpracę między swoimi instytucjami kultury.

3. Strony postanawiają przeprowadzać konsultacje i współpracować na odpowiednich forach międzynarodowych, takich jak UNESCO, w celu osiągnięcia wspólnych celów i propagowania różnorodności kulturowej, jak również ochrony dziedzictwa kulturowego. W związku z tym Strony postanawiają propagować ratyfikację i wzmocnioną współpracę w realizacji Konwencji UNESCO w sprawie ochrony i promowania różnorodności form ekspresji kulturalnej, która została przyjęta dnia 20 października 2005 r., kładąc nacisk na dialog polityczny i włączając kulturę w zrównoważony rozwój i zmniejszenie ubóstwa w celu promowania tworzenia dynamicznego sektora kultury poprzez ułatwienie rozwoju przemysłu kulturalnego. Strony kontynuują wysiłki mające na celu zachęcania innych państw do ratyfikacji tej konwencji.

Artykuł 39

Współpraca naukowa i technologiczna

1. Strony postanawiają wzmocnić współpracę naukową i technologiczną w dziedzinach stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, w tym w sektorze przemysłu, energii, transportu, środowiska, zwłaszcza zmiany klimatu i zarządzania zasobami naturalnym (np. rybołówstwem, leśnictwem i rozwojem obszarów wiejskich), rolnictwa i bezpieczeństwa żywności, biotechnologii oraz zdrowia ludzi i zwierząt, przy uwzględnieniu swoich odpowiednich polityk i programów współpracy.

2. Celami takiej współpracy są między innymi.:

a)	zachęcanie do wymiany informacji naukowych i technologicznych oraz know-how, w tym dotyczących realizacji polityk i programów;

b)	propagowanie trwałych stosunków i partnerstw w dziedzinie badań między społecznościami naukowymi, ośrodkami badawczymi, uczelniami i sektorami przemysłu;

c)	propagowanie szkoleń kadr w obszarze nauki i technologii;

d)	wzmocnienie stosowania badań naukowych i technologicznych w promowaniu zrównoważonego rozwoju i poprawie jakości życia.

3. Współpraca ta odbywa się w następujących formach:

a)	wspólne projekty i programy naukowe i rozwojowe;

b)	wymiana informacji, wiedzy i doświadczeń poprzez wspólną organizację seminariów i warsztatów naukowych, spotkań, sympozjów i konferencji;

c)	szkolenia i wymiany naukowców i młodych badaczy poprzez międzynarodowe programy mobilności i programy wymian, zapewniające maksymalne rozpowszechnianie wyników badań, kształcenia i najlepszych praktyk;

d)	inne formy wspólnie uzgodnione przez Strony.

4. Strony dążą do tego, by we współpracy takiej uczestniczyły właściwe instytucje szkolnictwa wyższego, ośrodki badawcze i sektory produkcji, w szczególności małe i średnie przedsiębiorstwa. Działania w ramach współpracy powinny opierać się na zasadach wzajemności, sprawiedliwego traktowania i wzajemnych korzyści oraz zapewniać odpowiednią ochronę własności intelektualnej.

5. Priorytetowo należy potraktować współpracę między innymi w następujących dziedzinach:

a)	propagowanie i ułatwianie dostępu do wyznaczonych ośrodków badawczych w celu wymiany i szkoleń naukowców;

b)	zachęcanie do włączania badań i rozwoju do projektów inwestycyjnych i oficjalnych programów/projektów wsparcia rozwojowego.

6. Strony dążą do mobilizowania źródeł finansowania w celu wspierania realizacji współpracy naukowej i technologicznej zgodnie z niniejszą umową, w ramach swoich możliwości.

7. Strony postanawiają dołożyć wszelkich starań w celu zwiększenia wiedzy opinii publicznej o możliwościach oferowanych przez programy każdej ze Stron w zakresie współpracy naukowej i technologicznej.

Artykuł 40

Współpraca w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych

1. Uznając, że technologie informacyjno-komunikacyjne są ważnym elementem współczesnego życia oraz posiadają ogromne znaczenie dla rozwoju gospodarczego i społecznego, Strony zgadzają się wymieniać opinie na temat swojej polityki w tej dziedzinie w celu promowania rozwoju gospodarczego i społecznego.

2. Współpraca w tej dziedzinie powinna koncentrować się między innymi na:

a)	ułatwieniu dialogu na temat różnych aspektów rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych;

b)	budowaniu zdolności w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych, w tym rozwoju zasobów ludzkich;

c)	wzajemnym połączeniu i interoperacyjności sieci funkcjonujących i usług świadczonych w Unii, Wietnamie i Azji Południowo-Wschodniej;

d)	standaryzacji nowych technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz ich rozpowszechnianiu

e)	propagowaniu współpracy badawczo-rozwojowej między Stronami w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych;

f)	kwestiach/aspektach bezpieczeństwa technologii informacyjno-komunikacyjnych, jak również zwalczaniu cyberprzestępczości;

g)	ocenach zgodności sprzętu telekomunikacyjnego, w tym sprzętu radiowego;

h)	współpracy oraz wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk w zakresie wprowadzania technologii informatycznych w całym społeczeństwie oraz w administracji publicznej;

i)	ułatwieniu współpracy między odpowiednimi instytucjami i podmiotami w sektorze audiowizualnym i sektorze mediów;

j)	zachęcaniu do dalszej współpracy między przedsiębiorstwami Stron z branży technologii informacyjno-komunikacyjnych, w tym transferu technologii.

Artykuł 41

Transport

1. Strony postanawiają wzmocnić w dalszym stopniu współpracę we właściwych obszarach polityki transportowej, mając na względzie wzmocnienie i rozszerzenie możliwości inwestowania, lepszy przepływ towarów i pasażerów, wspieranie bezpieczeństwa i ochrony w transporcie morskim i lotniczym, a szczególnie działań poszukiwawczo-ratowniczych, zwalczanie piractwa oraz większą zgodność regulacji, ograniczenie wypływu wywieranego przez transport na środowisko oraz poprawę wydajności swoich systemów transportu.

2. Współpraca między Stronami w tej dziedzinie ma na celu propagowanie:

wymiany informacji na temat odpowiednich polityk i praktyk transportowych, zwłaszcza w zakresie transportu miejskiego, wiejskiego, morskiego i lotniczego, planowania transportu miejskiego, logistyki transportowej, rozwoju transportu publicznego oraz połączeń międzysieciowych i interoperacyjności multimodalnych systemów transportowych;

b)	wymiany informacji na temat europejskich systemów nawigacji satelitarnej (Galileo), poprzez wykorzystanie instrumentów dwustronnych, z naciskiem na kwestie regulacji, przemysłu i rozwoju rynku stanowiące przedmiot wzajemnego zainteresowania;

wspólnych działań w dziedzinie usług transportu lotniczego, poprzez między innymi wdrożenie istniejących umów, zbadanie możliwości dalszego rozwoju stosunków, a także współpracy technicznej i regulacyjnej w dziedzinach takich jak bezpieczeństwo lotnicze, ochrona lotnictwa i zarządzanie ruchem lotniczym, w celu wspierania zbliżania przepisów oraz usunięcia przeszkód utrudniających działalność gospodarczą. Na tej podstawie Strony zbadają możliwy zakres wzmocnionej współpracy w dziedzinie lotnictwa cywilnego;

dialogu w dziedzinie transportu morskiego mającego na celu nieograniczony dostęp do międzynarodowych rynków morskich i handlu na zasadach komercyjnych, zobowiązań do stopniowego wycofywania istniejących programów rezerwacji ładunków, zaniechania wprowadzania klauzul podziału ładunku, umożliwienia zakładania przedsiębiorstw w branży usług transportu morskiego, w tym usług pomocniczych, równego traktowania podmiotów krajowych i obcych oraz klauzul najwyższego uprzywilejowania w zakresie dostępu do usług pomocniczych i portowych w stosunku do statków należących do obywateli bądź przedsiębiorstw drugiej Strony oraz kwestii związanych z usługami transportu bezpośredniego (tzw. „od drzwi do drzwi”);

wdrażania norm w zakresie bezpieczeństwa, ochrony i zapobiegania zanieczyszczeniom, szczególnie w odniesieniu do transportu morskiego i lotniczego, zgodnie z właściwymi konwencjami międzynarodowymi, a także współpracy z właściwymi forami międzynarodowymi, których celem jest lepsze egzekwowanie regulacji międzynarodowych. W tym celu Strony propagują współpracę techniczną i wsparcie w kwestiach związanych z ochroną transportu, w tym działaniami poszukiwawczo-ratowniczymi oraz dochodzeniami w sprawie ofiar i wypadków.

Artykuł 42

Energia

1. Strony postanawiają zacieśniać współpracę w sektorze energii, z myślą o:

dywersyfikacji dostaw energii w celu poprawy bezpieczeństwa energetycznego, rozwinięciu nowych innowacyjnych i odnawialnych form energii, w tym zrównoważonych biopaliw i biomasy zgodnie ze szczególnymi warunkami danego państwa, energii wiatrowej i słonecznej oraz wytwarzaniu energii wodnej i wspierania rozwoju odpowiednich ram politycznych w celu stworzenia odpowiednich warunków dla inwestycji i równych szans w zakresie energii odnawialnej oraz włączenia tych elementów do odpowiednich obszarów polityki;

b)	osiągnięciu racjonalnego wykorzystania energii dzięki wspólnemu wysiłkowi dostawców i odbiorców poprzez promowanie efektywności energetycznej w produkcji, transporcie, dystrybucji i zużyciu końcowym energii,

c)	wspieraniu transferu technologii służących zrównoważonej produkcji i wykorzystaniu energii;

d)	poprawie budowania zdolności i ułatwiania inwestycji w tym obszarze, w oparciu o przejrzyste i niedyskryminujące zasady handlowe;

e)	rozwiązaniu kwestii związków między przystępnym cenowo dostępem do usług energetycznych a zrównoważonym rozwojem.

2. W tym celu Strony zgadzają się na propagowanie kontaktów i wspólnych badań, jak również na wzmocnienie wsparcia technicznego i projektów budowania zdolności poprzez odpowiednie fora regionalne na temat czystej produkcji i ochrony środowiska, aby obie Strony mogły czerpać z tego korzyści. Obie Strony będą badać dalsze możliwości zwiększonej współpracy w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony jądrowej w ramach swoich istniejących ram prawnych i polityk.

Artykuł 43

Turystyka

1. Zgodnie z ogólnym kodeksem etyki w turystyce opracowanym przez Światową Organizację Turystyki oraz z zasadami zrównoważonego rozwoju opartymi na „Agendzie 21 na poziomie lokalnym” Strony dążą do osiągnięcia lepszej wymiany informacji i ustanowienia najlepszych praktyk, tak aby zapewnić zrównoważony rozwój turystyki.

2. Strony zgadzają się na rozwijanie współpracy między innymi w zakresie:

a)	ochrony dziedzictwa naturalnego i kulturalnego oraz maksymalizacji jego potencjału;

b)	łagodzenia negatywnych skutków turystyki;

c)	wzmocnienia pozytywnego wkładu turystyki w zrównoważony rozwój społeczności lokalnych, m.in. poprzez rozwój turystyki ekologicznej i kulturalnej, przy równoczesnym poszanowaniu integralności i interesów społeczności lokalnych i rdzennych;

d)	wsparcia technicznego oraz budowania zdolności, w tym programów szkoleniowych dla decydentów oraz zarządzających turystyką;

e)	zachęcania podmiotów z sektora turystyki, w tym organizatorów wycieczek oraz biur podróży obu Stron do dalszego rozwijania współpracy dwustronnej, w tym szkoleń.

Artykuł 44

Polityka przemysłowa i współpraca w sektorze MŚP

Strony, biorąc pod uwagę swoją politykę gospodarczą i swoje cele, zgadzają się propagować współpracę w zakresie polityki przemysłowej we wszystkich dziedzinach uznanych za właściwe, w celu zwiększenia konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw, między innymi poprzez:

a)	wymianę informacji i doświadczeń w zakresie tworzenia ram prawnych i innych warunków dla poprawy konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw;

promowanie kontaktów i wymian między podmiotami gospodarczymi, zachęcanie do wspólnych inwestycji oraz zakładanie wspólnych przedsiębiorstw i sieci informacyjnych, w szczególności w ramach istniejących programów horyzontalnych Unii, pobudzając w ten sposób transfery „miękkiej” i „twardej” technologii i know-how pomiędzy partnerami, w tym nowych i zaawansowanych technologii;

c)	dostarczanie informacji i wspieranie innowacji oraz wymianę dobrych praktyk w zakresie dostępu do finansowania i rynku, w tym usług audytu i księgowości, w szczególności w przypadku małych i mikroprzedsiębiorstw;

d)	ułatwienie i wspieranie odpowiednich działań prowadzonych przez podmioty sektora prywatnego i stowarzyszenia przedsiębiorców Stron;

propagowanie odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstw oraz zachęcanie do stosowania odpowiedzialnych praktyk handlowych, obejmujących zrównoważoną konsumpcję i produkcję. Współpraca ta obejmuje również kwestie widziane z perspektywy konsumenta, takie jak informacje o produkcie oraz rola konsumenta na rynku;

f)	prowadzenie wspólnych projektów badawczych, wsparcie techniczne oraz współpracę w zakresie norm, regulacji technicznych i procedur oceny zgodności w wybranych obszarach przemysłu, zgodnie z wzajemnymi uzgodnieniami.

Artykuł 45

Dialog w sprawie polityki gospodarczej

Strony postanawiają współpracować przy propagowaniu wymiany informacji na temat swoich odpowiednich tendencji gospodarczych i politycznych, oraz wymiany doświadczeń na temat koordynacji polityki gospodarczej w kontekście regionalnej współpracy gospodarczej i integracji poprzez istniejące mechanizmy dwustronne i wielostronne w dziedzinach stanowiących przedmiot wzajemnego zainteresowania, w tym wymiany informacji o procesie reform i prywatyzacji przedsiębiorstw skarbu państwa, zgodnie z przepisami i regulacjami Stron.

Artykuł 46

Współpraca w zakresie opodatkowania

1. W celu wzmocnienia i rozwijania działalności gospodarczej, przy równoczesnym uwzględnieniu potrzeby rozwijania odpowiednich ram regulacyjnych i administracyjnych, Strony zobowiązują się do dobrych rządów w dziedzinie podatków, a także będą wprowadzać w życie zasady przejrzystości i wymiany informacji w ramach dwustronnych umów w sprawie opodatkowania między państwami członkowskimi a Wietnamem. Ponadto Strony zgadzają się na zwiększenie swojej wymiany doświadczeń, dialogu oraz współpracy w walce z unikaniem opodatkowania i innymi szkodliwymi praktykami podatkowymi.

2. Strony zgadzają się na zwiększenie współpracy w dziedzinie podatków w celu wzmocnienia swoich zdolności regulacyjnych i administracyjnych między innymi poprzez wymianę doświadczeń i wsparcie techniczne.

3. Strony będą zachęcały do skutecznego wdrażania dwustronnych umów w sprawie opodatkowania między państwami członkowskimi a Wietnamem oraz będą wspierały zawieranie nowych porozumień tego rodzaju w przyszłości.

Artykuł 47

Współpraca w zakresie usług finansowych

Strony zgadzają się prowadzić dialog służący zwłaszcza wymianie informacji i doświadczeń na temat swoich wewnętrznych przepisów, oraz zacieśnieniu współpracy w celu usprawnienia systemów księgowości, audytu, nadzoru oraz regulacji w usługach bankowych, ubezpieczeniowych oraz innych częściach sektora finansowego, w tym poprzez programy budowania zdolności w dziedzinach stanowiących przedmiot wzajemnego zainteresowania.

Artykuł 48

Współpraca w zakresie zapobiegania katastrofom naturalnym i łagodzenia ich skutków

1. Strony postanawiają współpracować przy zapobieganiu katastrofom naturalnym oraz przy skutecznym reagowaniu na takie katastrofy, w celu zminimalizowania strat w ludziach, mieniu, zasobach naturalnych, dziedzictwie naturalnym i kulturalnym, a także zgadzają się uwzględnić kwestię zapobiegania katastrofom we wszystkich sektorach i obszarach interwencji na szczeblu krajowym i lokalnym.

2. Na tej podstawie Strony zgadzają się:

a)	wymieniać informacje na temat monitorowania, oceny, prognozowania i wczesnego ostrzegania w zakresie katastrof naturalnych;

b)	wzmacniać zdolności poprzez wymianę doświadczeń i najlepszych praktyk w zakresie zapobiegania katastrofom naturalnym i łagodzenia ich skutków;

c)	wspierać się wzajemnie w zakresie technologii, sprzętu specjalistycznego oraz materiałów potrzebnych do zarządzania katastrofami oraz działania w sytuacjach awaryjnych;

d)	intensyfikować dialog między organami obu Stron odpowiedzialnymi za zarządzanie katastrofami naturalnymi i działania w sytuacjach awaryjnych w celu wsparcia i wzmocnienia współpracy w tym obszarze.

Artykuł 49

Planowanie oraz rozwój urbanistyczny i regionalny

1. Uznając ważną rolę planowania oraz rozwoju urbanistycznego i regionalnego w osiąganiu wzrostu gospodarczego, ograniczaniu ubóstwa oraz zrównoważonym rozwoju, Strony postanawiają propagować współpracę i partnerstwo w tej dziedzinie.

2. Współpraca w zakresie planowania oraz rozwoju urbanistycznego i regionalnego może przyjmować następujące formy:

wymiana doświadczeń w rozwiązywaniu kwestii związanych ze zrównoważonym planowaniem oraz rozwojem urbanistycznymi i regionalnym, w tym:

—	politykami dotyczącymi planowania urbanistycznego i powiązanej infrastruktury, planowania regionalnego i ekspansji miast, ochrony i rozwoju historycznych miejscowości;

—	ustanowieniem sieci miejskich z udziałem władz centralnych i lokalnych, w tym gmin, stowarzyszeń i organizacji pozarządowych, agencji, przedsiębiorców oraz organizacji zawodowych;

—	zarządzaniem architekturą, planowaniem i ekspansją przestrzeni miejskiej przy wykorzystaniu narzędzi systemu informacji geograficznej (GIS);

—	planowaniem i rozwojem centrów urbanistycznych i odnowieniem centrów miast oraz ekologicznym planowaniem urbanistycznym;

—	relacjami między obszarami miejskimi i wiejskimi;

—	opracowaniem miejskiej infrastruktury technicznej, w tym rekultywacją i poprawą miejskich systemów wodociągowych, budową sieci kanalizacyjnej oraz systemów utylizacji odpadów stałych, ochroną środowiska oraz krajobrazu miejskiego;

b)	wsparcie szkoleń i budowania potencjału na centralnym, regionalnym i lokalnym szczeblu zarządzania w planowaniu regionalnym i miejskim, zarządzaniu architekturą oraz dziedzictwem architektonicznym;

współpraca w ramach odpowiednich organizacji międzynarodowych, takich jak ONZ-HABITAT oraz Światowe Forum Urbanistyczne, poprzez wspólne programy badawcze oraz organizację warsztatów i seminariów w celu wymiany informacji i doświadczeń w planowaniu i rozwoju urbanistycznym, w tym w zakresie ekspansji miejskiej, urbanistyki, zagospodarowania przestrzennego oraz rozwoju infrastruktury technicznej.

3. Strony postanawiają wzmocnić współpracę oraz prowadzić wymianę doświadczeń i informacji między swoimi władzami regionalnymi i miejskimi w celu rozwiązywania złożonych problemów urbanistycznych poprzez propagowanie zrównoważonego rozwoju.

Artykuł 50

Praca, zatrudnienie i sprawy społeczne

1. Strony postanawiają zacieśnić współpracę w dziedzinie pracy, zatrudnienia i spraw społecznych, w tym współpracę w zakresie pracy, spójności regionalnej i społecznej, zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy, równości płci, kształcenia ustawicznego, rozwoju zasobów ludzkich, migracji międzynarodowej i godnej pracy oraz zabezpieczeń społecznych w celu wzmocnienia społecznego wymiaru globalizacji.

2. Strony potwierdzają konieczność wspierania procesu globalizacji, który jest korzystny dla wszystkich, a także promowania pełnego i wydajnego zatrudnienia oraz godnej pracy jako kluczowych elementów zrównoważonego rozwoju i ograniczania ubóstwa, zgodnie z rezolucją Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 60/1 oraz z deklaracją ministerialną przyjętą na obradach wysokiego szczebla Rady Gospodarczo-Społecznej ONZ w lipcu 2006 r.. Współpraca między Stronami pozostaje w zgodności z odpowiednimi cechami charakterystycznymi i odmiennym charakterem sytuacji gospodarczej i społecznej każdej ze Stron oraz uwzględnia te aspekty.

3. Strony potwierdzają swoje zobowiązania w zakresie poszanowania, promowania i przestrzegania międzynarodowych norm zatrudnienia, określonych w konwencjach Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), których są one stronami, o których mowa w Deklaracji MOP dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy. Strony postanawiają współpracować i zapewniać wsparcie techniczne w celu propagowania ratyfikacji, w stosownych przypadkach, norm pracy uznanych na poziomie międzynarodowym oraz skutecznego wdrażania norm pracy ratyfikowanych przez Strony.

4. Z zastrzeżeniem przepisów ustawowych, warunków i procedur mających zastosowanie w kraju przyjmującym oraz odpowiednich traktatów i konwencji międzynarodowych, których Strony są stronami, Strony dążą do zapewnienia obywatelom drugiej Strony, zatrudnionym legalnie na terytorium kraju przyjmującego, traktowania wolnego od wszelkiej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo, w odniesieniu m.in. do warunków pracy, wynagrodzenia lub zwolnienia, w porównaniu z warunkami stosowanymi wobec innych obywateli państw trzecich.

5. Formy współpracy mogą obejmować konkretne programy i projekty, zgodnie z wzajemnymi uzgodnieniami, jak również budowanie zdolności administracyjnych, wymianę polityczną i inicjatywy podejmowane w zakresie kwestii stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania na szczeblu dwustronnym lub wielostronnym, takim jak ASEM, UE-ASEAM i MOP.

Artykuł 51

Statystyka

1. Strony postanawiają propagować współpracę przy harmonizacji i opracowywaniu metod statystycznych, w tym gromadzeniu danych statystycznych, ich przetwarzaniu, analizowaniu i rozpowszechnianiu.

2. W tym celu Strony postanawiają wzmocnić współpracę, również poprzez fora regionalne i międzynarodowe, przy pomocy budowania zdolności i innych projektów wsparcia technicznego, w tym zapewnienia nowoczesnego oprogramowania do celów statystycznych, aby podnieść jakość statystyk.

TYTUŁ VII

RAMY INSTYTUCJONALNE

Artykuł 52

Wspólny Komitet

1. Strony zgadzają się ustanowić Wspólny Komitet składający się z przedstawicieli obu stron na najwyższym możliwym szczeblu, który będzie miał następujące zadania:

a)	zapewnienie sprawnego funkcjonowania i wykonywania umowy;

b)	ustalenie priorytetów w związku z celami umowy;

c)	monitorowanie rozwoju wszechstronnych stosunków między Stronami oraz formułowanie zaleceń w celu propagowania założeń niniejszej umowy;

d)	w stosownych przypadkach, występowanie do komitetów lub innych organów ustanowionych na mocy innych umów między Stronami o udzielenie informacji oraz analizowanie wszelkich sprawozdań przekazanych przez te organy,

e)	wymianę opinii i przedstawianie sugestii na temat wszelkich kwestii stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, w tym przyszłych działań i zasobów dostępnych na ich realizację,

f)	wyeliminowanie różnic wynikających ze stosowania lub interpretacji niniejszej umowy;

g)	analizowanie wszelkich informacji o niewywiązaniu się ze zobowiązań przedstawionych przez jedną ze Stron oraz prowadzenie konsultacji z drugą Stroną w celu znalezienia rozwiązania możliwego do zaakceptowania przez obydwie Strony, zgodnie z art. 57.

2. Wspólny Komitet spotyka się co roku na przemian w Brukseli i w Hanoi, w terminie ustalonym w drodze wzajemnego porozumienia. W drodze porozumienia pomiędzy Stronami można również zwoływać nadzwyczajne posiedzenia Wspólnego Komitetu. Wspólnemu Komitetowi przewodniczy naprzemiennie każda ze Stron. Porządek posiedzeń Wspólnego Komitetu ustala się w drodze porozumienia między Stronami.

3. Wspólny Komitet może ustanowić podkomitety i specjalistyczne grupy robocze celem udzielenia mu wsparcia w wykonywaniu jego zadań. Te podkomitety i grupy robocze zdają szczegółowe sprawozdania ze swej działalności Wspólnemu Komitetowi na każdym z jego posiedzeń.

4. Strony postanawiają, że zadaniem Wspólnego Komitetu będzie również zapewnienie właściwego funkcjonowania wszelkich umów bądź protokołów o charakterze sektorowym, które zostały lub zostaną zawarte przez Strony.

5. Wspólny Komitet przyjmuje swój własny regulamin.

TYTUŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 53

Zasoby na współpracę

1. Strony postanawiają udostępnić właściwe zasoby, w tym środki finansowe, na realizację celów określonych w niniejszej umowie w zakresie, w jakim pozwalają na to zasoby i przepisy każdej ze Stron.

2. Strony zachęcają Europejski Bank Inwestycyjny do kontynuowania swoich działań w Wietnamie, zgodnie ze jego procedurami oraz kryteriami finansowania.

Artykuł 54

Klauzula dotycząca przyszłego rozwoju

1. Strony mogą za wzajemną zgodą rozszerzyć zakres niniejszej umowy w celu zacieśnienia współpracy, w tym poprzez uzupełnienie jej za pomocą umów lub protokołów dotyczących poszczególnych sektorów lub działań. Takie umowy szczegółowe stanowią integralną częścią ogólnych stosunków dwustronnych regulowanych niniejszą umową oraz stanowią część wspólnych ram instytucjonalnych.

2. W odniesieniu do wdrażania niniejszej umowy każda ze Stron może przedstawić propozycje dotyczące rozszerzenia zakresu współpracy, biorąc pod uwagę doświadczenie uzyskane podczas jej stosowania.

Artykuł 55

Inne umowy

1. Bez uszczerbku dla odpowiednich postanowień Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ani niniejsza umowa, ani działania podejmowane na jej mocy, nie mają wpływu na uprawnienia państw członkowskich do podejmowania działań w ramach współpracy dwustronnej z Wietnamem lub do zawierania, w stosownych przypadkach, nowych umów o partnerstwie i współpracy z Wietnamem.

2. Niniejsza umowa nie wpływa na stosowanie lub wykonywanie zobowiązań podjętych przez każdą ze Stron w stosunkach ze stronami trzecimi.

3. Istniejące umowy dotyczące konkretnych obszarów współpracy, objętych zakresem niniejszej umowy, są również uważane za część ogólnych stosunków dwustronnych regulowanych niniejszą umową oraz za część wspólnych ram instytucjonalnych.

Artykuł 56

Stosowanie i interpretacja umowy

1. W przypadku rozbieżności dotyczących stosowania lub interpretacji niniejszej umowy każda ze Stron może odwołać się do Wspólnego Komitetu.

2. Wspólny Komitet może rozstrzygnąć kwestię w drodze zalecenia.

Artykuł 57

Wypełnianie zobowiązań

1. Strony podejmują wszelkie środki o charakterze ogólnym lub szczególnym w celu wypełnienia swoich zobowiązań wynikających z niniejszej umowy oraz zapewniają osiągnięcie celów i założeń określonych w niniejszej umowie.

2. W przypadku gdy jedna ze Stron uzna, że druga Strona nie wypełniła któregokolwiek ze swoich zobowiązań wynikających z niniejszej umowy, może podjąć właściwe środki.

3. Przed ich podjęciem, z wyjątkiem przypadków istotnego naruszenia umowy, Strona powinna dostarczyć Wspólnemu Komitetowi wszystkie stosowne informacje konieczne do dokładnej analizy sytuacji w celu znalezienia rozwiązania zadowalającego obie Strony.

4. Strony zgadzają się, że do celów prawidłowej interpretacji i właściwego stosowania niniejszej umowy w praktyce, wyrażenie „właściwe środki”, o którym mowa w art. 57 ust. 2, oznacza środki podjęte zgodnie z prawem międzynarodowym i proporcjonalnych w stosunku do niewywiązywania się ze zobowiązań wynikających z niniejszej umowy. Przy wyborze wspomnianych środków pierwszeństwo należy dać tym spośród nich, które w najmniejszym stopniu zakłócają funkcjonowanie niniejszej umowy. O środkach tych powiadamia się natychmiast drugą Stronę i jeżeli druga Strona przedstawi taki wniosek, stają się one przedmiotem konsultacji w ramach Wspólnego Komitetu.

Artykuł 58

Ułatwienia

Aby ułatwić współpracę w ramach niniejszej umowy, obie Strony zgadzają się przyznać konieczne ułatwienia ekspertom i urzędnikom zaangażowanym w realizację współpracy w celu wykonywania ich zadań, zgodnie z wewnętrznymi przepisami i regulacjami obu Stron.

Artykuł 59

Deklaracje

Deklaracje do niniejszej umowy stanowią integralną część niniejszej umowy.

Artykuł 60

Terytorialny zakres stosowania

Niniejsza umowa ma zastosowanie z jednej strony na terytorium, na którym stosuje się Traktat o Unii Europejskiej zgodnie z warunkami określonymi w tym Traktacie, a z drugiej strony na terytorium Socjalistycznej Republiki Wietnamu.

Artykuł 61

Definicja pojęcia „Strony”

Do celów niniejszej umowy określenie „Strony” oznacza z jednej strony Unię lub jej państwa członkowskie albo Unię i jej państwa członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi uprawnieniami, a z drugiej strony Socjalistyczną Republikę Wietnamu.

Artykuł 62

Bezpieczeństwo narodowe i ujawnianie informacji

Żadne z postanowień niniejszej umowy nie może być interpretowane w sposób wymagający od którejkolwiek ze Stron przekazania informacji, których ujawnienie Strona uznaje za sprzeczne z jej podstawowymi interesami w zakresie bezpieczeństwa.

Artykuł 63

Wejście w życie i okres obowiązywania

1. Niniejsza umowa wchodzi w życie w pierwszym dniu miesiąca następującego po dniu, w którym ostatnia Strona powiadomiła drugą Stronę o zakończeniu procedur prawnych koniecznych do tego celu.

2. Niniejsza umowa obowiązuje przez okres pięciu lat. Niniejsza umowa jest automatycznie przedłużana na kolejne okresy jednego roku, chyba że jedna ze Stron powiadomi pisemnie drugą Stronę o swoim zamiarze nieprzedłużania niniejszej umowy na sześć miesięcy przed końcem kolejnego rocznego okresu.

3. Wszelkie zmiany do niniejszej umowy wprowadzane są za porozumieniem Stron. Wszelkie zmiany stają się skuteczne, dopiero kiedy ostatnia Strona powiadomi drugą Stronę, że dopełnione zostały wszystkie konieczne formalności.

4. Niniejsza umowa może zostać wypowiedziana przez każdą ze Stron poprzez pisemne powiadomienie o wypowiedzeniu przekazane drugiej Stronie. Wypowiedzenie staje się skuteczne sześć miesięcy po otrzymaniu powiadomienia przez drugą Stronę.

Artykuł 64

Powiadomienia

Powiadomienia dokonywane zgodnie z artykułem 63 należy kierować odpowiednio do Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej oraz Ministerstwa Spraw Zagranicznych Wietnamu.

Artykuł 65

Tekst autentyczny

Niniejszą umowę sporządzono w dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim oraz wietnamskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

Съставено в Брюксел на двадесет и седми юни две хиляди и дванадесета година.

Hecho en Bruselas, el veintisiete de junio de dos mil doce.

V Bruselu dne dvacátého sedmého června dva tisíce dvanáct.

Udfærdiget i Bruxelles den syvogtyvende juni to tusind og tolv.

Geschehen zu Brüssel am siebenundzwanzigsten Juni zweitausendzwölf.

Kahe tuhande kaheteistkümnenda aasta juunikuu kahekümne seitsmendal päeval Brüsselis.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις είκοσι εφτά Ιουνίου δύο χιλιάδες δώδεκα.

Done at Brussels on the twenty-seventh day of June in the year two thousand and twelve.

Fait à Bruxelles, le vingt-sept juin deux mille douze.

Fatto a Bruxelles, addì ventisette giugno duemiladodici.

Briselē, divi tūkstoši divpadsmitā gada divdesmit septītajā jūnijā.

Priimta du tūkstančiai dvyliktų metų birželio dvidešimt septintą dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kétezer-tizenkettedik év június havának huszonhetedik napján.

Magħmul fi Brussell, fis-sebgħa u għoxrin jum ta’ Ġunju tas-sena elfejn u tnax.

Gedaan te Brussel, de zevenentwintigste juni tweeduizend twaalf.

Sporządzono w Brukseli dnia dwudziestego siódmego czerwca roku dwa tysiące dwunastego.

Feito em Bruxelas, em vinte e sete de junho de dois mil e doze.

Întocmit la Bruxelles la douăzeci și șapte iunie două mii doisprezece.

V Bruseli dňa dvadsiateho siedmeho júna dvetisícdvanásť.

V Bruslju, dne sedemindvajsetega junija leta dva tisoč dvanajst.

Tehty Brysselissä kahdentenakymmenentenäseitsemäntenä päivänä kesäkuuta vuonna kaksituhattakaksitoista.

Som skedde i Bryssel den tjugosjunde juni tjugohundratolv.

Voor het Koninkrijk België

Pour le Royaume de Belgique

Für das Königreich Belgien

Deze handtekening verbindt eveneens de Vlaamse Gemeenschap, de Franse Gemeenschap, de Duitstalige Gemeenschap, het Vlaamse Gewest, het Waalse Gewest en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Cette signature engage également la Communauté française, la Communauté flamande, la Communauté germanophone, la Région wallonne, la Région flamande et la Région de Bruxelles-Capitale.

Diese Unterschrift bindet zugleich die Deutschsprachige Gemeinschaft, die Flämische Gemeinschaft, die Französische Gemeinschaft, die Wallonische Region, die Flämische Region und die Region Brüssel-Hauptstadt.

За Република България

Za Českou republiku

For Kongeriget Danmark

Für die Bundesrepublik Deutschland

Eesti Vabariigi nimel

Thar cheann Na hÉireann

For Ireland

Για την Ελληνική Δημοκρατία

Por el Reino de España

Pour la République française

Per la Repubblica italiana

Για την Κυπριακή Δημοκρατία

Latvijas Republikas vārdā –

Lietuvos Respublikos vardu

Pour le Grand-Duché de Luxembourg

A Magyar Köztársaság részéről

Għal Malta

Voor het Koninkrijk der Nederlanden

Für die Republik Österreich

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

Pela República Portuguesa

Pentru România

Za Republiko Slovenijo

Za Slovenskú republiku

Suomen tasavallan puolesta

För Republiken Finland

För Konungariket Sverige

For the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland

За Европейския съюз

Por la Unión Europea

Za Evropskou unii

For Den Europæiske Union

Für die Europäische Union

Euroopa Liidu nimel

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση

For the European Union

Pour l'Union européenne

Per l'Unione europea

Eiropas Savienības vārdā –

Europos Sąjungos vardu

Az Európai Unió részéről

Għall-Unjoni Ewropea

Voor de Europese Unie

W imieniu Unii Europejskiej

Pela União Europeia

Pentru Uniunea Europeană

Za Európsku úniu

Za Evropsko unijo

Euroopan unionin puolesta

För Europeiska unionen

ZAŁĄCZNIK

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA STATUSU GOSPODARKI RYNKOWEJ

Strony wzmacniają współpracę zmierzającą do możliwie szybkiego wczesnego przyznania Wietnamowi statusu gospodarki rynkowej, z zastrzeżeniem odpowiednich procedur.

JEDNOSTRONNA DEKLARACJA UNII EUROPEJSKIEJ W SPRAWIE OGÓLNEGO SYSTEMU PREFERENCJI

Unia Europejska uznaje duże znaczenie systemu ogólnych preferencji taryfowych dla rozwoju handlu oraz w dalszym ciągu prowadzi współpracę, poprzez między innymi dialog, wymiany i działania w zakresie budowania zdolności, w celu zapewnienia optymalnego wykorzystania tego systemu przez Wietnam zgodnie z odpowiednimi procedurami Stron i rozwijającą się polityką handlową UE.

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE ART. 24 (WSPÓŁPRACA W ZAKRESIE ZWALCZANIA PRANIA PIENIĘDZY I FINANSOWANIA TERRORYZMU)

Strony zgadzają się, aby Wspólny Komitet określił wykaz właściwych organów odpowiedzialnych za wymianę odpowiednich informacji w ramach tego artykułu.

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE ART. 57 (WYPEŁNIANIE ZOBOWIĄZAŃ)

Strony zgadzają się, na potrzeby właściwej interpretacji niniejszej umowy i jej stosowania w praktyce, że termin „istotne naruszenie umowy” w art. 57 ust. 3, zgodnie z art. 60 ust. 3 Konwencji wiedeńskiej o prawie Traktatów z 1969 r. („konwencja wiedeńska”), obejmuje:

a)	wypowiedzenie niniejszej umowy w sposób nieusankcjonowany przez konwencję wiedeńską; lub

b)	złamanie zasadniczych elementów umowy, opisanych w art. 1 ust. 1 i 2 oraz art. 8.

W przypadkach istotnego naruszenia umowy środek należy niezwłocznie zgłosić drugiej Stronie. Na wniosek drugiej Strony Wspólny Komitet przeprowadza pilne konsultacje w terminie do 30 dni w celu dokładnego przeanalizowania wszystkich aspektów środka oraz uzasadnienia środka, aby znaleźć rozwiązanie zadowalające obie Strony.

3.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/45

UMOWA O PARTNERSTWIE STRATEGICZNYM

między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kanadą, z drugiej strony

UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią”,

oraz

KRÓLESTWO BELGII,

REPUBLIKI BUŁGARII,

REPUBLIKA CZESKA,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA ESTOŃSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

REPUBLIKA CHORWACJI,

REPUBLIKA WŁOSKA,

REPUBLIKA CYPRYJSKA,

REPUBLIKA ŁOTEWSKA,

REPUBLIKA LITEWSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

WĘGRY,

REPUBLIKA MALTY,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

RZECZPOSPOLITA POLSKA,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

RUMUNIA,

REPUBLIKA SŁOWENII,

REPUBLIKA SŁOWACKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

Umawiające się Strony Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zwane dalej „państwami członkowskimi”,

z jednej strony, oraz

KANADA,

z drugiej strony,

wspólnie zwane dalej „Stronami”,

ZAINSPIROWANE długotrwałą przyjaźnią między narodami europejskimi i narodem kanadyjskim opartą na rozległych powiązaniach historycznych, kulturowych, politycznych i gospodarczych,

ODNOTOWUJĄC postępy poczynione od zawarcia ramowej umowy o współpracy handlowej i gospodarczej między Wspólnotami Europejskimi a Kanadą z 1976 r., Deklaracji w sprawie stosunków transatlantyckich między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi a Kanadą z 1990 r., wspólnej deklaracji politycznej w sprawie stosunków UE z Kanadą i planu działania UE-Kanada z 1996 r., Agendy Partnerstwa UE-Kanada z 2004 r. oraz Umowy między Unią Europejską a Kanadą z 2005 r. ustanawiającej ramy udziału Kanady w operacjach zarządzania kryzysami prowadzonych przez Unię Europejską,

POTWIERDZAJĄC silne przywiązanie do zasad demokracji i praw człowieka określonych w Powszechnej deklaracji praw człowieka,

PODZIELAJĄC pogląd, że proliferacja broni masowego rażenia stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa międzynarodowego,

OPIERAJĄC SIĘ na długoletniej tradycji łączącej je współpracy na rzecz międzynarodowych zasad pokoju i bezpieczeństwa oraz praworządności,

POTWIERDZAJĄC swoją determinację w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości zorganizowanej za pośrednictwem kanałów dwustronnych i wielostronnych,

PODZIELAJĄC zobowiązanie do ograniczania ubóstwa, pobudzania wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu i wspierania krajów rozwijających się w ich wysiłkach na rzecz reform politycznych i gospodarczych,

UZNAJĄC swoją chęć wspierania zrównoważonego rozwoju w aspekcie gospodarczym, społecznym i środowiskowym,

WYRAŻAJĄC dumę z rozległych kontaktów międzyludzkich między swoimi obywatelami oraz ze swojego zaangażowania na rzecz ochrony i działania na rzecz różnorodności form wyrazu kulturowego,

UZNAJĄC znaczenie roli skutecznych organizacji wielostronnych w promowaniu współpracy i osiąganiu pozytywnych wyników w zakresie globalnych kwestii i wyzwań,

MAJĄC NA UWADZE łączące je dynamiczne stosunki w zakresie handlu i inwestycji, które pogłębią się jeszcze bardziej dzięki skutecznej realizacji kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej,

ZAUWAŻAJĄC, że postanowienia niniejszej Umowy wchodzące w zakres części trzeciej tytułu V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wiążą Zjednoczone Królestwo i Irlandię jako odrębne Umawiające się Strony, nie zaś jako część Unii Europejskiej, chyba że Unia Europejska wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub Irlandią wspólnie poinformują Kanadę, że Zjednoczone Królestwo lub Irlandia są nimi związane jako część Unii Europejskiej zgodnie z protokołem nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jeżeli Zjednoczone Królestwo lub Irlandia przestaną być związane Umową jako część Unii Europejskiej zgodnie z art. 4a protokołu nr 21, Unia Europejska wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub Irlandią natychmiast poinformują Kanadę o wszelkich zmianach w ich stanowisku, w którym to przypadku pozostaną nadal indywidualnie związane postanowieniami Umowy. To samo dotyczy Danii, zgodnie z protokołem w sprawie stanowiska Danii, załączonym do wspomnianych Traktatów,

UZNAJĄC zmiany instytucjonalne w Unii Europejskiej po wejściu w życie Traktatu z Lizbony,

POTWIERDZAJĄC swój status jako partnerów strategicznych oraz determinację do dalszego wzmacniania i pogłębienia wzajemnych stosunków i prowadzonej współpracy międzynarodowej w oparciu o wzajemne poszanowanie i dialog w celu propagowania wspólnych interesów i wartości,

PRZEKONANE, że taka współpraca powinna kształtować się stopniowo i w sposób pragmatyczny, w miarę rozwoju ich polityk,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

TYTUŁ I

PODSTAWY WSPÓŁPRACY

Artykuł 1

Zasady ogólne

1. Strony wyrażają poparcie dla wspólnych wartości określonych w Karcie Narodów Zjednoczonych.

2. Mając na uwadze swoje stosunki strategiczne Strony dokładają wszelkich starań na rzecz zwiększenia spójności w rozwijaniu współpracy na szczeblu dwustronnym, regionalnym i wielostronnym.

3. Strony wprowadzają w życie niniejszą Umowę opartą na wspólnych wartościach, zasadach dialogu, wzajemnego poszanowania, partnerstwa na zasadach równości, multilateralizmu, konsensusu oraz poszanowania prawa międzynarodowego.

TYTUŁ II

PRAWA CZŁOWIEKA, PODSTAWOWE WOLNOŚCI, DEMOKRACJA I PRAWORZĄDNOŚĆ

Artykuł 2

Poszanowanie i pogłębianie zasad demokracji, praw człowieka i podstawowych wolności

1. Poszanowanie zasad demokratycznych, praw człowieka i podstawowych wolności, określonych w Powszechnej deklaracji praw człowieka i obowiązujących umowach międzynarodowych dotyczących praw człowieka oraz innych prawnie wiążących instrumentach, których Unia lub państwa członkowskie oraz Kanada są stronami, stanowi fundament polityki krajowej i międzynarodowej oraz zasadniczy element niniejszej Umowy.

2. Strony dokładają wszelkich starań, by współpracować i stać na straży tych praw i zasad w swoich politykach oraz zachęcają inne państwa do przystąpienia do tych umów międzynarodowych dotyczących praw człowieka i prawnie wiążących instrumentów oraz do realizacji ich zobowiązań w zakresie poszanowania praw człowieka.

3. Strony dążą do szerzenia demokracji, w tym wolnych i uczciwych wyborów, zgodnie ze standardami międzynarodowymi. Strony powiadamiają się o swoich misjach obserwacji wyborów i, w stosownych przypadkach, zapraszają się nawzajem do uczestnictwa.

4. Strony uznają znaczenie praworządności dla ochrony praw człowieka i skutecznego funkcjonowania instytucji rządowych w państwach demokratycznych. Obejmuje to istnienie niezależnego wymiaru sprawiedliwości, równość wobec prawa, prawo do rzetelnego procesu sądowego i dostęp do skutecznych środków ochrony prawnej.

TYTUŁ III

POKÓJ I BEZPIECZEŃSTWO MIĘDZYNARODOWE ORAZ SKUTECZNY MULTILATERALIZM

Artykuł 3

Broń masowego rażenia

1. Strony uznają, że proliferacja broni masowego rażenia i środków jej przenoszenia, zarówno do państw, jak i do podmiotów niepublicznych, stanowi jedno z największych zagrożeń dla stabilności i bezpieczeństwa międzynarodowego.

2. W związku z powyższym Strony postanawiają współpracować i przyczyniać się do przeciwdziałania proliferacji broni masowego rażenia oraz środków jej przenoszenia poprzez pełne przestrzeganie i wykonywanie swoich zobowiązań wynikających z umów międzynarodowych o rozbrojeniu i nieproliferacji oraz z rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ. Ponadto Strony zobowiązują się, w stosownych przypadkach, do dalszej współpracy w celu wsparcia wysiłków na rzecz nieproliferacji poprzez udział w systemach kontroli wywozu, których są stronami. Strony zgadzają się co do tego, że postanowienie to stanowi zasadniczy element niniejszej Umowy.

3. Strony postanawiają ponadto współpracować i przyczyniać się do zapobiegania proliferacji broni masowego rażenia i środków jej przenoszenia poprzez:

w stosownych przypadkach, podjęcie kroków na rzecz podpisania, ratyfikacji wszystkich stosownych umów międzynarodowych o rozbrojeniu i nieproliferacji broni lub przystąpienia do nich oraz pełnego wykonywania wszystkich zobowiązań wynikających z umów, których są stronami oraz zachęcanie innych państw do przystąpienia do tych umów;

utrzymanie skutecznego systemu kontroli wywozu na poziomie krajowym pozwalającego na kontrolę wywozu oraz zapobieganie nielegalnemu pośrednictwu i tranzytowi towarów związanych z bronią masowego rażenia, w tym kontrolę ostatecznego użycia technologii podwójnego zastosowania pod kątem broni masowego rażenia, oraz obejmującego skuteczne sankcje w przypadku naruszenia kontroli wywozu;

zwalczanie proliferacji broni chemicznej, biologicznej i toksycznej. Strony zgodnie postanawiają współpracować na stosownych forach na rzecz przyspieszenia powszechnego przystępowania do konwencji międzynarodowych, w tym konwencji o zakazie broni chemicznej (konwencji o zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o zniszczeniu jej zapasów), konwencji o zakazie broni toksycznej i biologicznej (konwencji o zakazie prowadzenia badań, produkcji i gromadzenia zapasów broni bakteriologicznej (biologicznej) i toksycznej oraz o ich zniszczeniu).

4. Strony zgodnie postanawiają odbywać regularne spotkania UE-Kanada na wyższym szczeblu w celu wymiany poglądów na temat sposobów pogłębienia współpracy w zakresie szeregu kwestii dotyczących nieproliferacji i rozbrojenia.

Artykuł 4

Broń strzelecka i lekka

1. Strony uznają, że nielegalna produkcja broni strzeleckiej i lekkiej, w tym amunicji do tej broni, jej transfer i obrót nią, a także nadmierne gromadzenie, nieprawidłowe zarządzanie, niewłaściwie zabezpieczone zapasy oraz niekontrolowane rozprzestrzenianie nadal stwarzają poważne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego.

2. Strony zgodnie postanawiają wykonywać swoje zobowiązania w zakresie zwalczania nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką, w tym amunicją do niej, w ramach stosownych międzynarodowych instrumentów, takich jak Program działania ONZ w sprawie zapobiegania, zwalczania i wyeliminowania nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką we wszystkich jego aspektach, jak również zobowiązań wynikających z rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ.

3. Strony dokładają wszelkich starań na rzecz podejmowania środków mających na celu zwalczanie nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką oraz na rzecz współpracy i osiągnięcia koordynacji, komplementarności i synergii wspólnych działań na rzecz pomocy innym państwom w zwalczaniu nielegalnego handlu bronią strzelecką i lekką i amunicją na – w stosownych przypadkach – szczeblu światowym, regionalnym i krajowym.

Artykuł 5

Międzynarodowy Trybunał Karny

1. Strony potwierdzają, że najbardziej poważne przestępstwa budzące niepokój społeczności międzynarodowej nie mogą pozostawać bezkarne i że należy zapewnić ich skuteczne ściganie przez podejmowanie środków na szczeblu krajowym oraz rozszerzanie współpracy międzynarodowej, w tym współpracy z Międzynarodowym Trybunałem Karnym (MTK).

2. Strony zobowiązują się wspólnie do działania na rzecz powszechnej ratyfikacji statutu rzymskiego MTK lub przystępowania do niego, oraz do działania na rzecz jego skutecznego wdrażania na szczeblu krajowym przez państwa-Strony MTK.

Artykuł 6

Współpraca w zakresie zwalczania terroryzmu

1. Strony uznają, że walka z terroryzmem jest jednym z ich wspólnych priorytetów i podkreślają, że musi być ona prowadzona w poszanowaniu praworządności, prawa międzynarodowego, w szczególności Karty Narodów Zjednoczonych i właściwych rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ, praw człowieka, międzynarodowego prawa uchodźczego, prawa humanitarnego i podstawowych wolności.

2. Strony prowadzą na wysokim szczeblu konsultacje dotyczące zwalczania terroryzmu oraz nawiązują kontakty ad hoc w celu działania na rzecz skutecznego wspólnego przeciwdziałania terroryzmowi oraz mechanizmów współpracy, tam gdzie to możliwe. W tym kontekście prowadzi się regularną wymianę informacji na temat organizacji terrorystycznych, strategii zwalczania brutalnego ekstremizmu oraz podejścia do pojawiających się kwestii dotyczących zwalczania terroryzmu.

3. Strony zobowiązują się wspólnie działać na rzecz kompleksowego międzynarodowego podejścia do zwalczania terroryzmu pod przewodnictwem Organizacji Narodów Zjednoczonych. W szczególności Strony dokładają wszelkich starań na rzecz współpracy w celu pogłębienia międzynarodowego konsensusu w tej dziedzinie, aby działać na rzecz pełnej realizacji Globalnej Strategii Zwalczania Terroryzmu ONZ oraz, w stosownych przypadkach, właściwych rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ.

4. Strony w dalszym ciągu ściśle współpracują w ramach globalnego forum zwalczania terroryzmu i jego grup roboczych.

5. Strony kierują się międzynarodowymi zaleceniami wydanymi przez Grupę Specjalną ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy w celu zwalczania finansowania terroryzmu.

6. Strony w dalszym ciągu współpracują, w stosownych przypadkach, w celu zwiększenia zdolności innych państw w zakresie zwalczania terroryzmu, tj. zapobiegania działalności terrorystycznej, wykrywania tego zjawiska i reagowania na nie.

Artykuł 7

Współpraca na rzecz międzynarodowego pokoju i stabilności

W celu zapewnienia skuteczniejszej ochrony swoich wspólnych interesów w zakresie działania na rzecz pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego oraz skutecznych instytucji wielostronnych i polityk Strony:

a)	kontynuują swoje wysiłki na rzecz dalszego umacniania bezpieczeństwa transatlantyckiego, biorąc pod uwagę kluczową rolę istniejącej architektury bezpieczeństwa transatlantyckiego między Europą i Ameryką Północną;

intensyfikują wspólne wysiłki na rzecz wsparcia zarządzania kryzysowego i budowania zdolności oraz pogłębiają współpracę w tym zakresie, w tym w odniesieniu do operacji i misji UE. Strony dokładają wszelkich starań, by ułatwić udział w tych działaniach, w tym poprzez wczesne konsultacje i wymianę informacji dotyczących planów, w przypadku gdy zostanie to uznane za stosowne przez Strony.

Artykuł 8

Współpraca w ramach wielostronnych, regionalnych i międzynarodowych forów i organizacji

1. Strony podzielają zaangażowanie na rzecz multilateralizmu i wysiłków mających na celu poprawę skuteczności regionalnych i międzynarodowych forów i organizacji, takich jak Organizacja Narodów Zjednoczonych oraz jej wyspecjalizowane organizacje i agencje, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO), Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) i inne fora wielostronne.

2. Strony zapewniają skuteczne mechanizmy konsultacji przy okazji spotkań na forach wielostronnych. W przypadku ONZ, oprócz istniejących dialogów na temat praw człowieka i demokracji, Strony ustanawiają stałe mechanizmy konsultacji na forum Rady Praw Człowieka, Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i Biura ONZ w Wiedniu oraz, w stosownych przypadkach, inne mechanizmy uzgodnione przez Strony.

3. Strony dokładają również wszelkich starań, aby konsultować się odnośnie wyborów w celu skutecznej reprezentacji w organizacjach wielostronnych.

TYTUŁ IV

ROZWÓJ GOSPODARCZY I ZRÓWNOWAŻONY ROZWÓJ

Artykuł 9

Dialog i światowe przywództwo w kwestiach gospodarczych

Uznając, że zrównoważoną globalizację i większy dobrobyt można osiągnąć jedynie poprzez otwartą gospodarkę światową opartą na zasadach rynkowych, skutecznych regulacjach i silnych instytucjach międzynarodowych, Strony dokładają wszelkich starań na rzecz:

a)	dowiedzenia swojej wiodącej roli w działaniu na rzecz solidnych polityk gospodarczych i rozważnego zarządzania finansami zarówno na szczeblu krajowym, jak i poprzez swoje zaangażowanie na szczeblu regionalnym i międzynarodowym;

b)	prowadzenia regularnego dialogu politycznego na wyższym szczeblu na temat kwestii makroekonomicznych, w którym będą uczestniczyć, w stosownych przypadkach, przedstawiciele banków centralnych, by współpracować w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania;

zachęcają do prowadzenia, w stosownych przypadkach, szybkiego i skutecznego dialogu i współpracy w zakresie globalnych kwestii gospodarczych będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w organizacjach i na forach wielostronnych, w których uczestniczą Strony, takich jak OECD, grupa G-7, grupa G-20, Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW), Bank Światowy i Światowa Organizacja Handlu (WTO).

Artykuł 10

Działanie na rzecz wolnego handlu i zwiększanie inwestycji

1. Strony będą współpracować na rzecz promowania trwałej poprawy i rozwoju handlu i inwestycji pomiędzy Stronami dla ich wzajemnej korzyści, zgodnie z kompleksową umową gospodarczo-handlową.

2. Strony dokładają wszelkich starań, by współpracować na rzecz dalszego wzmocnienia WTO jako najbardziej skutecznych ram dla silnego, otwartego i opartego na zasadach systemu handlu światowego.

3. Strony prowadzą w dalszym ciągu współpracę celną.

Artykuł 11

Współpraca w dziedzinie podatków

W celu umacniania i rozwoju współpracy gospodarczej Strony wprowadzają i stosują zasady dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych, tj. zasady przejrzystości, wymiany informacji i unikania szkodliwych praktyk podatkowych w ramach, w odpowiednich przypadkach, forum OECD ds. szkodliwych praktyk podatkowych oraz unijnego kodeksu postępowania w zakresie opodatkowania działalności gospodarczej. Strony dokładają wszelkich starań, by współpracować na rzecz promowania i poprawy wdrażania tych zasad na szczeblu międzynarodowym.

Artykuł 12

Zrównoważony rozwój

1. Strony potwierdzają swoje zaangażowanie na rzecz realizowania aktualnych potrzeb w taki sposób, by nie zagrażało to potrzebom przyszłych pokoleń. Strony uznają, że aby wzrost gospodarczy był trwały w dłuższej perspektywie, powinien on przestrzegać zasad zrównoważonego rozwoju.

2. Strony w dalszym ciągu działają na rzecz odpowiedzialnego i efektywnego wykorzystania zasobów i upowszechniają wiedzę na temat gospodarczych i społecznych kosztów szkód środowiskowych oraz ich wpływu na dobrostan człowieka.

3. Strony w dalszym ciągu zachęcają do podejmowania wysiłków na rzecz promowania zrównoważonego rozwoju poprzez dialog, wymianę najlepszych praktyk, dobre rządy oraz należyte zarządzanie finansami.

4. Strony mają wspólny cel, jakim jest ograniczanie ubóstwa i wspieranie rozwoju gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu na całym świecie i dokładają starań, aby współpracować na rzecz osiągnięcia tego celu zawsze, gdy jest to możliwe.

5. W tym celu Strony ustanawiają regularny dialog polityczny w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju w celu poprawy koordynacji polityki w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz w celu poprawy jakości i skuteczności swojej współpracy na rzecz rozwoju, zgodnie z uznanymi na poziomie międzynarodowym zasadami dotyczącymi skuteczności pomocy. Strony współpracują na rzecz zwiększenia odpowiedzialności i przejrzystości, z naciskiem na poprawę wyników w dziedzinie rozwoju, i uznają znaczenie zaangażowania szeregu podmiotów, w tym sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego, we współpracę na rzecz rozwoju.

6. Strony uznają znaczenie sektora energetycznego dla dobrobytu gospodarczego i międzynarodowego pokoju i stabilności. Strony zgadzają się co do potrzeby poprawy i dywersyfikacji dostaw energii, wspierania innowacji oraz zwiększenia efektywności energetycznej w celu zwiększenia opcji energetycznych, bezpieczeństwa energetycznego i zrównoważonej energii po przystępnej cenie. Strony prowadzą dialog wysokiego szczebla na temat energii i kontynuują współpracę dwustronną i wielostronną w celu wspierania otwartych i konkurencyjnych rynków, dzielenia się najlepszymi praktykami, propagowania przejrzystych regulacji opartych na podstawach naukowych oraz rozważania możliwości współpracy w dziedzinie energii.

7. Strony przywiązują dużą wagę do ochrony i zachowania środowiska naturalnego i uznają potrzebę wprowadzenia wysokich standardów ochrony środowiska w celu ochrony środowiska naturalnego dla przyszłych pokoleń.

8. Strony uznają globalne zagrożenie spowodowane zmianą klimatu i konieczność podjęcia natychmiastowych dalszych działań, aby doprowadzić do redukcji emisji w celu ustabilizowania stężeń gazów cieplarnianych w powietrzu na poziomie, który zapobiega groźnej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny. W szczególności wspólnym dążeniem Stron jest znalezienie innowacyjnych rozwiązań służących łagodzeniu skutków zmian klimaty i dostosowaniu się do nich. Strony uznają globalny charakter tego problemu i w dalszym ciągu wspierają międzynarodowe wysiłki na rzecz ustanowienia sprawiedliwego, skutecznego, kompleksowego i opartego na zasadach systemu w ramach Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), która ma zastosowanie do wszystkich Stron konwencji, w tym w ramach współpracy w zakresie rozwoju porozumienia paryskiego.

9. Strony prowadzą dialog na wysokim szczeblu dotyczący środowiska naturalnego i zmian klimatu w celu wymiany najlepszych praktyk i działania na rzecz skutecznej i otwartej współpracy w zakresie zmiany klimatu i innych kwestii związanych z ochroną środowiska naturalnego.

10. Strony uznają znaczenie dialogu i współpracy na szczeblu dwustronnym lub wielostronnym w dziedzinie zatrudnienia, spraw społecznych i godnej pracy, w szczególności w kontekście globalizacji i zmian demograficznych. Strony dokładają wszelkich starań na rzecz promowania współpracy oraz wymiany informacji i doświadczeń dotyczących zatrudnienia i spraw społecznych. Strony ponadto potwierdzają swoje przywiązanie do poszanowania, promowania i przestrzegania uznanych na poziomie międzynarodowym norm pracy, do przestrzegania których się zobowiązały, takich jak zasady, o których mowa w Deklaracji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) z 1998 r. dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy oraz działań uzupełniających.

Artykuł 13

Dialog w innych obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania

Uznając wspólne dążenie do zacieśnienia i rozszerzenia ich długotrwałego zaangażowania, a także uznając istniejącą współpracę, Strony dokładają wszelkich starań, aby na właściwych dwustronnych i wielostronnych forach zachęcać do prowadzenia dialogu na poziomie ekspertów i wymiany najlepszych praktyk w obszarach polityki będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. Obszary te obejmują między innymi: rolnictwo, rybołówstwo, międzynarodową politykę oceaniczną i morską, rozwój obszarów wiejskich, transport międzynarodowy, zatrudnienie i kwestie okołobiegunowe, w tym badania i technologie. W odpowiednich przypadkach obszary te mogą również obejmować wymianę informacji na temat przepisów ustawowych, wykonawczych i praktyk administracyjnych, a także na temat procesów decyzyjnych.

Artykuł 14

Dobrostan obywateli

1. Uznając znaczenie poszerzania i pogłębiania dialogu oraz współpracy w wielu kwestiach, które mają wpływ na dobrostan obywateli i szerszą wspólnotę międzynarodową, Strony wspierają i ułatwiają dialog, konsultacje oraz, w miarę możliwości, współpracę w zakresie istniejących i pojawiających się kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, które mają wpływ na dobrostan obywateli.

2. Strony uznają znaczenie ochrony konsumentów oraz zachęcają do wymiany informacji oraz najlepszych praktyk w tej dziedzinie.

3. Strony zachęcają do współpracy i wymiany informacji na temat globalnych kwestii zdrowotnych oraz działań w zakresie gotowości i reagowania na globalne zagrożenia dla zdrowia publicznego.

Artykuł 15

Współpraca w dziedzinie wiedzy, badań naukowych, innowacji i technologii komunikacyjnych

1. Uznając znaczenie nowej wiedzy w dążeniach do sprostania światowym wyzwaniom, Strony w dalszym ciągu zachęcają do współpracy w dziedzinie nauki, technologii, badań naukowych i innowacji.

2. Uznając znaczenie technologii informacyjno-komunikacyjnych jako kluczowego elementu współczesnego życia i rozwoju społeczno-gospodarczego, Strony dokładają wszelkich starań na rzecz współpracy i wymiany poglądów na temat, w stosownych przypadkach, krajowej, regionalnej i międzynarodowej polityki w tej dziedzinie.

3. Uznając, że zapewnienie bezpieczeństwa i stabilności internetu przy pełnym poszanowaniu podstawowych praw i wolności stanowi światowe wyzwanie, Strony dokładają wszelkich starań, by współpracować na szczeblu dwustronnym i wielostronnym w drodze dialogu i wymiany wiedzy fachowej.

4. Strony uznają, że wykorzystanie zasobów kosmicznych ma coraz większe znaczenie dla zaspokojenia wyznaczonych celów społeczno-gospodarczych, celów związanych z ochroną środowiska i celów polityki międzynarodowej. Strony kontynuują rozwijanie współpracy w zakresie rozwoju i wykorzystania zasobów kosmicznych do wspierania obywateli, przedsiębiorstw i organizacji rządowych.

5. Strony dokładają wszelkich starań na rzecz kontynuowania współpracy w dziedzinie statystyki, ze szczególnym naciskiem na aktywne działanie na rzecz wymiany najlepszych praktyk i polityk.

Artykuł 16

Promowanie różnorodności form wyrazu kulturowego, edukacji oraz wymian młodzieży oraz kontaktów międzyludzkich

1. Strony wyrażają dumę z tradycyjnych długotrwałych więzi kulturowych i językowych, które stworzyły mosty porozumienia między nimi. Więzi transatlantyckie istnieją na wszystkich szczeblach administracji publicznej i społeczeństwa, a wpływ tych więzi ma znaczenie dla kanadyjskich i europejskich społeczeństw. Strony dokładają wszelkich starań, by wspierać te więzi i poszukiwać nowych sposobów krzewienia stosunków poprzez kontakty międzyludzkie. Strony dokładają wszelkich starań, by wykorzystać wymiany za pośrednictwem organizacji pozarządowych i ośrodków analitycznych skupiających młodzież i innych partnerów gospodarczych i społecznych w celu rozszerzenia i pogłębienia tych stosunków i wzbogacenia przepływu pomysłów służących rozwiązywaniu wspólnych problemów.

2. Uznając rozliczne stosunki akademickie, edukacyjne, sportowe, kulturalne, turystyczne i w zakresie mobilności młodzieży, jakie powstały między nimi na przestrzeni lat, Strony z zadowoleniem przyjmują nieustanną współpracę na rzecz rozszerzania tych powiązań oraz, w odpowiednich przypadkach, zachęcają do takiej współpracy.

3. Strony dokładają wszelkich starań na rzecz promowania różnorodności form wyrazu kulturowego, w tym poprzez promowanie, w stosownych przypadkach, zasad i celów konwencji UNESCO z 2005 r. w sprawie ochrony i promowania różnorodności form wyrazu kulturowego.

4. Strony dokładają wszelkich starań na rzecz, w stosownych przypadkach, inicjowania i ułatwiania wymiany, współpracy i dialogu między swoimi instytucjami kulturalnymi i zawodowymi w tym sektorze.

Artykuł 17

Odporność na klęski żywiołowe i zarządzanie sytuacjami wyjątkowymi

W celu zminimalizowania skutków klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka oraz zwiększenia odporności społeczeństwa i infrastruktury Strony potwierdzają swoje zaangażowanie na rzecz wspierania działań zapobiegawczych i środków w zakresie gotowości, reagowania i usuwania skutków klęsk i sytuacji wyjątkowych, w tym w stosownych przypadkach poprzez współpracę na szczeblu dwustronnym i wielostronnym.

TYTUŁ V

SPRAWIEDLIWOŚĆ, WOLNOŚĆ i BEZPIECZEŃSTWO

Artykuł 18

Współpraca sądowa

1. W dziedzinie współpracy sądowej w sprawach karnych Strony dążą do rozszerzenia istniejącej współpracy w zakresie wzajemnej pomocy prawnej i ekstradycji na podstawie odpowiednich umów międzynarodowych. Strony ponadto, w ramach swoich uprawnień i kompetencji, zmierzają do wzmocnienia istniejących mechanizmów oraz, w stosownych przypadkach, rozważą możliwość opracowania nowych mechanizmów ułatwiających współpracę międzynarodową w tej dziedzinie. W stosownych przypadkach współpraca ta mogłaby obejmować przystąpienie do właściwych instrumentów międzynarodowych i ich wdrożenie oraz ściślejszą współpracę z Eurojustem.

2. Strony rozwijają, w stosownych przypadkach, współpracę sądową w sprawach cywilnych i gospodarczych, w ramach swoich kompetencji, w szczególności w odniesieniu do negocjowania, ratyfikowania i wdrażania wielostronnych konwencji dotyczących współpracy sądowej w sprawach cywilnych, w tym konwencji Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego w zakresie międzynarodowej współpracy prawnej i sporów sądowych, jak również ochrony dzieci.

Artykuł 19

Współpraca w zakresie zwalczania niedozwolonych środków odurzających

1. W granicach swoich uprawnień i kompetencji Strony współpracują na rzecz zapewnienia zrównoważonego i zintegrowanego podejścia do zagadnień związanych ze środkami odurzającymi. Strony koncentrują swoje wysiłki na:

—	wzmacnianiu struktur zwalczania środków odurzających;

—	zmniejszeniu podaży niedozwolonych środków odurzających, nielegalnego handlu nimi i popytu;

—	zajęciu się skutkami zdrowotnymi i społecznymi nadużywania środków odurzających;

—	poprawie efektywności struktur mających na celu zmniejszenie wykorzystania prekursorów chemicznych używanych do nielegalnej produkcji środków odurzających oraz substancji psychotropowych.

2. Strony współpracują na rzecz osiągnięcia tych celów, w tym, o ile to możliwe, poprzez koordynację swoich programów pomocy technicznej oraz zachęcanie państw, które jeszcze tego nie uczyniły, do ratyfikowania i wdrożenia istniejących umów międzynarodowych dotyczących kontroli środków odurzających, których Unia lub państwa członkowskie i Kanada są stronami. Strony opierają swoje działania na powszechnie uznanych zasadach, zgodnych z właściwymi umowami międzynarodowymi dotyczącymi kontroli środków odurzających oraz w poszanowaniu nadrzędnych celów deklaracji politycznej ONZ z 2009 r. i planu działania w sprawie międzynarodowej współpracy na rzecz zintegrowanej i zrównoważonej strategii zwalczania światowego problemu narkotykowego.

Artykuł 20

Współpraca w dziedzinie ścigania przestępczości oraz walka z przestępczością zorganizowaną i korupcją

1. Strony podzielają zaangażowanie na rzecz współpracy w dziedzinie zwalczania przestępczości zorganizowanej, przestępczości gospodarczej i finansowej, korupcji, podrabiania, przemytu oraz nielegalnych transakcji dzięki przestrzeganiu swoich międzynarodowych zobowiązań w tej dziedzinie, w tym skutecznej współpracy w odzyskiwaniu majątku lub środków uzyskanych w wyniku czynów korupcyjnych.

2. Strony potwierdzają swoje zaangażowanie na rzecz rozwijania współpracy w dziedzinie ścigania przestępczości, w tym poprzez kontynuowanie współpracy z Europolem.

3. Ponadto Strony dokładają wszelkich starań na rzecz współpracy na forach międzynarodowych w celu działania na rzecz, w stosownych przypadkach, przystąpienia do Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej i jej protokołów uzupełniających i wdrażania tych aktów, których obie są stronami.

4. Strony również dokładają wszelkich starań na rzecz, w stosownych przypadkach, wdrażania Konwencji ONZ przeciwko korupcji, w tym za pośrednictwem silnego mechanizm przeglądu, z uwzględnieniem zasad przejrzystości i udziału społeczeństwa obywatelskiego.

Artykuł 21

Zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu

1. Strony uznają konieczność współpracy w celu zapobieżenia wykorzystywaniu ich systemów finansowych do prania dochodów z działalności przestępczej każdego rodzaju, w tym z handlu narkotykami i korupcji, a także zwalczania finansowania terroryzmu. Współpraca ta obejmuje również przepadek majątku lub środków uzyskanych z działalności przestępczej, zgodnie z obowiązującymi ramami prawnymi i przepisami.

2. Strony wymieniają, w stosownych przypadkach, odpowiednie informacje w granicach swoich ram prawnych i przepisów oraz wdrażają odpowiednie środki mające na celu zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, kierując się zaleceniami Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy i standardami przyjętymi przez inne odpowiednie podmioty międzynarodowe działające w tym obszarze.

Artykuł 22

Cyberprzestępczość

1. Strony uznają, że cyberprzestępczość jest problemem globalnym wymagającym globalnych rozwiązań. W związku z tym Strony zacieśniają współpracę w celu zapobiegania cyberprzestępczości i jej zwalczania poprzez wymianę informacji i wiedzy praktycznej, zgodnie z ich ramami prawnymi i przepisami. Strony dokładają wszelkich starań na rzecz współpracy, w stosownych przypadkach, w celu zapewnienia pomocy i wsparcia innym państwom w tworzeniu skutecznych przepisów prawnych, polityki i praktyk w celu zapobiegania cyberprzestępczości i zwalczania tego zjawiska wszędzie tam, gdzie ono występuje.

2. Strony – w stosownych przypadkach, w granicach swoich właściwych ram prawnych i przepisów – wymieniają informacje w takich dziedzinach jak: kształcenie i szkolenie osób prowadzących postępowania w sprawach cyberprzestępczości, prowadzenie postępowań w tych sprawach oraz kryminalistyka cyfrowa.

Artykuł 23

Migracja, azyl i zarządzanie granicami

1. Strony potwierdzają swoje zaangażowanie na rzecz współpracy i wymiany poglądów w ramach swoich odpowiednich przepisów ustawowych i wykonawczych w dziedzinie migracji (w tym legalnej migracji, nielegalnej migracji, handlu ludźmi, migracji i rozwoju), azylu, integracji, wiz i zarządzania granicami.

2. Strony wspólnie dążą do celu, jakim jest ruch bezwizowy między UE a Kanadą obejmujący wszystkich ich obywateli. Strony współpracują i podejmują wszelkie starania w celu osiągnięcia, tak szybko jak to możliwe, ruchu bezwizowego między ich terytoriami dla wszystkich obywateli posiadających ważny paszport.

3. Strony zgodnie postanawiają współpracować na rzecz zapobiegania nielegalnej migracji i jej kontrolowania. W tym celu:

a)	Kanada, na wniosek państwa członkowskiego, dokonuje bez dalszych formalności readmisji swoich obywateli przebywających nielegalnie na jego terytorium, o ile szczególna umowa nie przewiduje inaczej;

b)	każde państwo członkowskie, na wniosek Kanady, dokonuje bez dalszych formalności readmisji swoich obywateli przebywających nielegalnie na jej terytorium, o ile szczególna umowa nie przewiduje inaczej;

c)	państwa członkowskie i Kanada zapewniają swoim obywatelom odpowiednie do tego celu dokumenty podróży;

d)	Strony dokładają wszelkich starań na rzecz nawiązania negocjacji w sprawie szczególnej umowy, w której określone zostaną obowiązki związane z readmisją, w tym readmisją obywateli państw trzecich i bezpaństwowców.

Artykuł 24

Ochrona konsularna

1. Kanada umożliwia obywatelom Unii korzystanie w Kanadzie z ochrony dyplomatycznej i konsularnej dowolnego państwa członkowskiego, jeżeli państwo członkowskie, którego są obywatelami, nie posiada w Kanadzie dostępnego stałego przedstawicielstwa.

2. Państwa członkowskie umożliwiają obywatelom Kanady korzystanie na terytorium państwa członkowskiego z ochrony dyplomatycznej i konsularnej jakiegokolwiek innego państwa wskazanego przez Kanadę, jeżeli Kanada nie posiada na terytorium tego państwa członkowskiego dostępnego stałego przedstawicielstwa.

3. Ust. 1 i 2 mają na celu zwolnienie z wszelkich wymogów dotyczących zgłoszenia i udzielenia zgody, które w przeciwnym razie mogłyby mieć zastosowanie, aby zezwolić obywatelom Unii lub obywatelom Kanady na ich reprezentowanie przez jakiekolwiek inne państwo inne niż to, którego są obywatelami.

4. Strony corocznie dokonują przeglądu stosowania w praktyce ust. 1 i 2.

Artykuł 25

Ochrona danych osobowych

1. Strony uznają konieczność ochrony danych osobowych oraz dokładają wszelkich starań, aby współpracować na rzecz propagowania wysokich międzynarodowych standardów w tej dziedzinie.

2. Strony uznają znaczenie ochrony podstawowych praw i wolności, w tym prawa do prywatności, w odniesieniu do ochrony danych osobowych. W tym celu Strony zobowiązują się, w ramach swoich odpowiednich przepisów ustawowych i wykonawczych, przestrzegać zobowiązań, które podjęły w związku z tymi prawami, w tym w odniesieniu do zapobiegania i zwalczania terroryzmu oraz innych poważnych przestępstw o charakterze ponadnarodowym, w tym przestępczości zorganizowanej.

3. Strony kontynuują współpracę w dziedzinie ochrony danych osobowych w ramach swoich odpowiednich przepisów ustawowych i wykonawczych na szczeblu dwustronnym i wielostronnym, w stosownych przypadkach poprzez dialog i wymianę wiedzy fachowej.

TYTUŁ VI

DIALOG POLITYCZNY I MECHANIZMY KONSULTACJI

Artykuł 26

Dialog polityczny

Strony dokładają wszelkich starań na rzecz zacieśnienia dialogu i konsultacji w sposób skuteczny i pragmatyczny w celu wsparcia łączących je stosunków, które nieustannie się rozwijają, pogłębiania tych stosunków oraz działania na rzecz ich wspólnych interesów i wartości poprzez działania wielostronne.

Artykuł 27

Mechanizmy konsultacji

1. Strony nawiązują dialog poprzez stałe kontakty, wymianę informacji i konsultacje, w tym między innymi poprzez:

a)	spotkania na szczeblu przywódców, które odbywają się corocznie lub zgodnie z ustaleniami Stron, na przemian w Unii i w Kanadzie;

b)	spotkania na szczeblu ministrów spraw zagranicznych;

c)	konsultacje na szczeblu ministrów na temat kwestii politycznych będących przedmiotem wspólnego zainteresowania;

d)	konsultacje na szczeblu wyższych urzędników i na szczeblu roboczym w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania lub poprzez spotkania i współpracę w zakresie najważniejszych wydarzeń krajowych i międzynarodowych;

e)	promowanie wymiany delegacji z Parlamentu Europejskiego i parlamentu Kanady.

2. Wspólny Komitet Ministerialny

a)	niniejszym zostaje ustanowiony Wspólny Komitet Ministerialny;

Wspólny Komitet Ministerialny:

(i)	zastępuje dialog transatlantycki;

(ii)	jego współprzewodniczącymi są minister spraw zagranicznych Kanady oraz wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa;

(iii)

zbiera się raz do roku lub zgodnie ze wzajemnymi ustaleniami, gdy wymagają tego okoliczności;

(iv)	przyjmuje swój porządek obrad i regulamin;

(v)	podejmuje decyzje za zgodą obu Stron;

(vi)

otrzymuje roczne sprawozdanie Wspólnego Komitetu Współpracy dotyczące stanu stosunków i na jego podstawie formułuje zalecenia dotyczące prac Wspólnego Komitetu Współpracy, w tym zalecenia dotyczące nowych obszarów przyszłej współpracy i rozwiązywania ewentualnych sporów wynikających ze stosowania niniejszej Umowy;

(vii)

składa się z przedstawicieli Stron.

3. Wspólny Komitet Współpracy

a)	Strony ustanawiają Wspólny Komitet Współpracy;

Strony zapewniają, aby Wspólny Komitet Współpracy:

(i)	formułował zalecenia dotyczące priorytetów w zakresie współpracy między Stronami;

(ii)	monitorował rozwój strategicznych stosunków między Stronami;

(iii)

prowadził wymianę poglądów i przedstawiał sugestie dotyczące wszelkich kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania;

(iv)	formułował zalecenia dotyczące wzrostu efektywności, skuteczności i synergii między Stronami;

(v)	zapewniał właściwe funkcjonowanie niniejszej Umowy;

(vi)	przedstawiał Wspólnemu Komitetowi Ministerialnemu, zgodnie z ust. 2 lit. b) ppkt (vi) niniejszego artykułu, roczne sprawozdanie dotyczące stanu stosunków, które to sprawozdanie Strony podają do publicznej wiadomości;

(vii)

zajmował się odpowiednio każdą sprawę przekazaną mu przez Strony na podstawie niniejszej Umowy;

(viii)

ustanowił podkomitety w celu wspierania go w wykonywaniu jego obowiązków. Podkomitety te nie powinny jednak powielać organów ustanowionych na mocy innych umów między Stronami;

(ix)	rozpatrywał przypadki, w których jedna ze Stron uważa, że jej interesy zostały lub mogą zostać naruszone przez procesy decyzyjne w obszarach współpracy, które nie są uregulowane szczególną umową;

Strony zapewniają, aby: Wspólny Komitet Współpracy zbierał się raz do roku, naprzemiennie w Unii i w Kanadzie; specjalne posiedzenia Wspólnego Komitetu Współpracy odbywały się na wniosek jednej ze Stron; Wspólnemu Komitetowi Współpracy współprzewodniczył jeden urzędnik wyższego szczebla z Kanady i jeden urzędnik wyższego szczebla z Unii; oraz aby uchwalił on własny regulamin, regulujący między innymi zasady udziału obserwatorów;

d)	Wspólny Komitet Współpracy składa się z przedstawicieli Stron, przy czym należytą uwagę należy zwrócić na promowanie efektywności i gospodarności przy ustalaniu poziomów uczestnictwa;

Strony zgodnie postanawiają, że Wspólny Komitet Współpracy może zwrócić się do komitetów i podobnych organów ustanowionych na mocy obowiązujących umów dwustronnych między Stronami o przekazywanie mu regularnie sprawozdań z postępu ich prac w ramach stałego, kompleksowego przeglądu stosunków między Stronami.

Artykuł 28

Wypełnianie zobowiązań

1. W duchu wzajemnego szacunku i współpracy przyświecających niniejszej Umowie, Strony podejmują wszelkie środki o charakterze ogólnym lub szczególnym wymagane do wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszej Umowy.

2. W przypadku wystąpienia wątpliwości lub rozbieżności co do stosowania lub wykładni niniejszej Umowy, Strony wzmagają starania mające na celu prowadzenie konsultacji i współpracy na rzecz rozwiązania kwestii w szybki i polubowny sposób. Na wniosek jednej ze Stron wątpliwości lub rozbieżności są przekazywane Wspólnemu Komitetowi Współpracy do dalszej dyskusji i analizy. Strony mogą również wspólnie zdecydować o skierowaniu sprawy do specjalnych podkomitetów podlegających Wspólnemu Komitetowi Współpracy. Strony zapewniają, aby Wspólny Komitet Współpracy lub ustanowiony podkomitet zbierał się w rozsądnym terminie w celu rozstrzygnięcia wszelkich rozbieżności co do stosowania lub wykładni niniejszej Umowy w drodze wczesnych komunikacji, dokładnego zbadania faktów, w tym, w stosownych przypadkach, opinii ekspertów i dowodów naukowych, oraz skutecznego dialogu.

3. Potwierdzając swoje zdecydowane wspólne zaangażowanie na rzecz praw człowieka i nieproliferacji, Strony uznają, że szczególnie poważne i znaczące naruszenie zobowiązań opisanych w art. 2 ust. 1 i art. 3 ust. 2 może być traktowane jako szczególnie nagły przypadek. Strony uznają, że „szczególnie poważne i znaczące naruszenie” art. 2 ust. 1 zachodzi, gdy waga i charakter tego naruszenia jest wyjątkowego rodzaju, takiego jak zamach stanu lub poważne przestępstwa stanowiące zagrożenie dla pokoju, bezpieczeństwa i dobrostanu wspólnoty międzynarodowej.

4. Jeżeli w państwie trzecim doszło do sytuacji, którą pod względem wagi i charakteru można uznać za równoważną do szczególnie nagłego przypadku, Strony dokładają wszelkich starań, by na wniosek jednej ze Stron przeprowadzić pilne konsultacje w celu wymiany poglądów na temat sytuacji i rozważenia możliwych rozwiązań.

5. W mało prawdopodobnej i nieoczekiwanej sytuacji, gdyby taki szczególnie nagły przypadek miał miejsce na terytorium jednej ze Stron, każda Strona może się zwrócić z tą sprawą do Wspólnego Komitetu Ministerialnego. Wspólny Komitet Ministerialny może zwrócić się do Wspólnego Komitetu Współpracy o odbycie pilnych konsultacji w terminie 15 dni. Strony przekazują odpowiednie informacje i dane potrzebne do dokładnego zbadania sprawy oraz szybkiego i skutecznego rozwiązania problemu. Jeżeli Wspólny Komitet Współpracy nie jest w stanie znaleźć rozwiązania, może przedłożyć sprawę Wspólnemu Komitetowi Ministerialnemu do rozpatrzenia w trybie pilnym.

W szczególnie nagłym przypadku, jeżeli Wspólny Komitet Ministerialny nie jest w stanie znaleźć rozwiązania, każda Strona może podjąć decyzję o zawieszeniu postanowień niniejszej Umowy. W Unii taka decyzja o zawieszeniu wymaga jednomyślności. W Kanadzie decyzja o zawieszeniu zostaje podjęta przez rząd Kanady zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi. Strona bezzwłocznie powiadamia drugą Stronę na piśmie o takiej decyzji; decyzja taka obowiązuje przez minimalny okres czasu potrzebny do rozwiązania problemu w sposób akceptowalny dla Stron;

Strony prowadzą stały przegląd rozwoju sytuacji, która spowodowała podjęcie tej decyzji i która może służyć za podstawę podjęcia innych właściwych środków poza ramami niniejszej Umowy. Strona stosująca zawieszenie lub inne środki odstępuje od nich tak szybko, jak będzie to zasadne.

7. Ponadto Strony uznają, że szczególnie poważne i znaczące naruszenie praw człowieka lub nieproliferacji, zdefiniowane w ust. 3, może również stanowić podstawę rozwiązania kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej pomiędzy UE a Kanadą (CETA) zgodnie z art. 30.9 tej umowy.

8. Niniejsza Umowa nie wpływa na interpretację ani stosowanie innych umów między Stronami ani nie narusza ich. W szczególności postanowienia niniejszej Umowy dotyczące rozstrzygania sporów nie zastępują ani w żaden sposób nie wpływają na postanowienia dotyczące rozstrzygania sporów zawarte w innych umowach wiążących Strony.

TYTUŁ VII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 29

Bezpieczeństwo i ujawnianie informacji

1. Interpretacja niniejszej Umowy nie narusza przepisów ustawowych ani wykonawczych Unii, państw członkowskich ani Kanady dotyczących publicznego dostępu do dokumentów urzędowych.

2. Interpretacja niniejszej Umowa nie może prowadzić do zobowiązania którejkolwiek ze Stron do przekazania informacji, których ujawnienie Strona ta uważa za sprzeczne z jej podstawowymi interesami bezpieczeństwa.

Artykuł 30

Wejście w życie i rozwiązanie umowy

1. Strony powiadamiają się o zakończeniu procedur wewnętrznych, które są warunkiem wejścia niniejszej Umowy w życie. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po ostatnim powiadomieniu.

2. Niezależnie od ust. 1 Unia i Kanada stosują tymczasowo części niniejszej Umowy, zgodnie z niniejszym ustępem, do czasu jej wejścia w życie, zgodnie z ich odpowiednimi procedurami i przepisami wewnętrznymi.

Tymczasowe stosowanie rozpoczyna się pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym Unia i Kanada powiadomiły się o:

a)	w odniesieniu do Unii – zakończeniu niezbędnych w tym celu wewnętrznych procedur, ze wskazaniem części Umowy, które stosuje się tymczasowo; oraz

b)	w odniesieniu do Kanady – zakończeniu niezbędnych w tym celu wewnętrznych procedur, wraz z potwierdzeniem zgody na tymczasowe stosowanie części Umowy.

3. Każda Strona może powiadomić drugą Stronę na piśmie o zamiarze wypowiedzenia niniejszej umowy. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od daty powiadomienia.

Artykuł 31

Zmiana umowy

Strony mogą zmienić niniejszą Umowę za zgodą na piśmie. Zmiany wchodzą w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dacie ostatniego powiadomienia, w którym Strony powiadomią się o zakończeniu wszystkich wewnętrznych procedur niezbędnych do wejścia tych zmian w życie.

Artykuł 32

Powiadomienia

Strony przedkładają wszystkie powiadomienia dokonane zgodnie z art. 30 i 31 Sekretariatowi Generalnemu Rady Unii Europejskiej oraz Ministerstwu Spraw Zagranicznych, Handlu i Rozwoju Kanady lub ich właściwym następcom.

Artykuł 33

Terytorialny zakres stosowania

Niniejszą Umowę stosuje się, z jednej strony, do terytoriów, do których mają zastosowanie Traktaty będące podstawą Unii Europejskiej, i na warunkach określonych w tych Traktatach oraz, z drugiej strony, do Kanady.

Artykuł 34

Definicja Stron

Na potrzeby niniejszej Umowy termin „Strony” oznacza, z jednej strony, Unię Europejską lub jej państwa członkowskie bądź Unię Europejską i jej państwa członkowskie, stosownie do ich odpowiednich kompetencji, oraz, z drugiej strony, Kanadę.

Niniejszą Umowę sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są jednakowo autentyczne.

NA DOWÓD CZEGO, niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, złożyli swoje podpisy pod niniejszą Umową.

Съставено в Брюксел на тридесети октомври през две хиляди и шестнадесета година.

Hecho en Bruselas, el treinta de octubre de dos mil dieciséis.

V Bruselu dne třicátého října dva tisíce šestnáct.

Udfærdiget i Bruxelles den tredivte oktober to tusind og seksten.

Geschehen zu Brüssel am dreißigsten Oktober zweitausendsechzehn.

Kahe tuhande kuueteistkümnenda aasta oktoobrikuu kolmekümnendal päeval Brüsselis.

Έγινε στις Βρυξέλλες, στις τριάντα Οκτωβρίου δύο χιλιάδες δεκαέξι.

Done at Brussels on the thirtieth day of October in the year two thousand and sixteen.

Fait à Bruxelles, le trente octobre deux mille seize.

Sastavljeno u Bruxellesu tridesetog listopada godine dvije tisuće šesnaeste.

Fatto a Bruxelles, addì trenta ottobre duemilasedici.

Briselē, divi tūkstoši sešpadsmitā gada trīsdesmitajā oktobrī.

Priimta du tūkstančiai šešioliktų metų spalio trisdešimtą dieną Briuselyje.

Kelt Brüsszelben, a kétezer-tizenhatodik év október havának harmincadik napján.

Magħmul fi Brussell, fit-tletin jum ta' Ottubru fis-sena elfejn u sittax.

Gedaan te Brussel, dertig oktober tweeduizend zestien.

Sporządzono w Brukseli dnia trzydziestego października roku dwa tysiące szesnastego.

Feito em Bruxelas, em trinta de outubro de dois mil e dezasseis.

Întocmit la Bruxelles la treizeci octombrie două mii șaisprezece.

V Bruseli tridsiateho októbra dvetisícšestnásť.

V Bruslju, dne tridesetega oktobra leta dva tisoč šestnajst.

Tehty Brysselissä kolmantenakymmenentenä päivänä lokakuuta vuonna kaksituhattakuusitoista.

Som skedde i Bryssel den trettionde oktober år tjugohundrasexton.

Voor het Koninkrijk België

Pour le Royaume de Belgique

Für das Königreich Belgien

Deze handtekening verbindt eveneens de Vlaamse Gemeenschap, de Franse Gemeenschap, de Duitstalige Gemeenschap, het Vlaamse Gewest, het Waalse Gewest en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Cette signature engage également la Communauté française, la Communauté flamande, la Communauté germanophone, la Région wallonne, la Région flamande et la Région de Bruxelles-Capitale.

За Република България

Za Českou republiku

For Kongeriget Danmark

Für die Bundesrepublik Deutschland

Eesti Vabariigi nimel

Thar cheann Na hÉireann

For Ireland

Για την Ελληνική Δημοκρατία

Por el Reino de España

Pour la République française

Za Republiku Hrvatsku

Per la Repubblica italiana

Για την Κυπριακή Δημοκρατία

Latvijas Republikas vārdā –

Lietuvos Respublikos vardu

Pour le Grand-Duché de Luxembourg

Magyarország részéről

Għar-Repubblika ta' Malta

Voor het Koninkrijk der Nederlanden

Für die Republik Österreich

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

Pela República Portuguesa

Pentru România

Za Republiko Slovenijo

Za Slovenskú republiku

Suomen tasavallan puolesta

För Republiken Finland

För Konungariket Sverige

For the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland

За Европейския съюз

Por la Unión Europea

Za Evropskou unii

For Den Europæiske Union

Für die Europäische Union

Euroopa Liidu nimel

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση

For the European Union

Pour l'Union européenne

Za Europsku uniju

Per l'Unione europea

Eiropas Savienības vārdā –

Europos Sąjungos vardu

Az Európai Unió részéről

Għall-Unjoni Ewropea

Voor de Europese Unie

W imieniu Unii Europejskiej

Pela União Europeia

Pentru Uniunea Europeană

Za Európsku úniu

Za Evropsko unijo

Euroopan unionin puolesta

För Europeiska unionen

For Canada

Pour le Canada

3.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/75

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/2122

z dnia 2 grudnia 2016 r.

w sprawie środków ochronnych w odniesieniu do ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w niektórych państwach członkowskich

(notyfikowana jako dokument nr C(2016) 8158)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 9 ust. 4,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (2), w szczególności jej art. 10 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Grypa ptaków jest wirusową chorobą zakaźną ptaków, w tym drobiu. Zakażenie drobiu wirusem grypy ptaków powoduje rozwój jednej z dwóch postaci tej choroby, o różnej zjadliwości. Postać o niskiej zjadliwości wywołuje zwykle jedynie łagodne objawy, natomiast postać o wysokiej zjadliwości jest przyczyną bardzo wysokiej śmiertelności u większości gatunków drobiu. Choroba ta może mieć bardzo poważny wpływ na rentowność hodowli drobiu.

(2)	Choć wirusy grypy ptaków są najczęściej spotykane u ptactwa, niekiedy w pewnych warunkach może również dochodzić do zarażenia ludzi.

(3)

W przypadku wystąpienia ogniska grypy ptaków w państwie członkowskim („dane państwo członkowskie”) istnieje ryzyko, że czynnik chorobotwórczy rozprzestrzeni się na inne gospodarstwa, w których utrzymuje się drób lub inne ptaki żyjące w niewoli. W wyniku handlu żywym drobiem lub innymi ptakami żyjącymi w niewoli, lub uzyskanymi z nich lub od nich produktami, może on zatem rozprzestrzenić się z danego państwa członkowskiego na inne państwa członkowskie lub na państwa trzecie.

(4)

W dyrektywie Rady 2005/94/WE (3) określono niektóre środki zapobiegawcze odnoszące się do nadzorowania i wczesnego wykrywania grypy ptaków oraz minimalne środki zwalczania do stosowania w przypadku wystąpienia ogniska tej choroby u drobiu lub innych ptaków żyjących w niewoli. We wspomnianej dyrektywie przewiduje się ustanowienie obszarów zapowietrzonych i obszarów zagrożonych w przypadku wystąpienia ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków. Regionalizacja ta służy w szczególności zachowaniu stanu zdrowia ptaków na pozostałym terytorium poprzez uniemożliwianie wprowadzenia czynnika chorobotwórczego i zapewnianie wczesnego wykrywania choroby.

(5)

Wysoce zjadliwy wirus grypy ptaków A podtypu H5N8 może być przenoszony przez dzikie ptaki podczas wędrówki na duże odległości. Węgry, Niemcy, Austria, Chorwacja, Niderlandy, Dania, Szwecja, Finlandia i Rumunia wykryły tego wirusa u różnych gatunków dzikiego ptactwa, które było głównie znajdowane martwe. Po dokonaniu tych ustaleń w wymienionych państwach członkowskich ogniska wywołane przez ten sam szczep wirusa potwierdzono u drobiu na Węgrzech, w Niemczech, Austrii, Danii, Szwecji i Niderlandach.

(6)

W odpowiedzi na obecną epidemię przyjęto szereg decyzji wykonawczych Komisji w sprawie środków ochronnych w odniesieniu do ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 u drobiu w niektórych państwach członkowskich. Decyzje wykonawcze Komisji (UE) 2016/1968 (4), (UE) 2016/2011 (5) i (UE) 2016/2012 (6) zostały przyjęte w następstwie wystąpienia ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków na Węgrzech, w Niemczech i Austrii oraz ustanowienia obszarów zapowietrzonych i zagrożonych w tych państwach członkowskich zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE. Powyższe decyzje wykonawcze stanowią, że obszary zapowietrzone i zagrożone ustanowione w tych państwach członkowskich zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE powinny obejmować co najmniej obszary wymienione w załącznikach do nich.

(7)

Ponadto po kolejnych ogniskach wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 na Węgrzech, załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2016/1968 został zmieniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2016/2010 (7). Załączniki do decyzji wykonawczych (WE) nr 2016/1968 i (UE) nr 2016/2011 zostały następnie zmienione decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2016/2064 (8) w następstwie wystąpienia kolejnych ognisk w Niemczech i na Węgrzech.

(8)	Następnie przyjęto decyzje wykonawcze Komisji (UE) 2016/2065 (9), (UE) 2016/2086 (10) i (UE) 2016/2085 (11) w następstwie zgłoszenia pierwszych ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w Danii, Szwecji i Niderlandach.

(9)

We wszystkich przypadkach Komisja zbadała środki wprowadzone przez dane państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE i uznaje, że granice obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez właściwe organy danych państw członkowskich znajdują się w wystarczającej odległości od gospodarstw, w których potwierdzono ognisko choroby.

(10)	W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także aby uniknąć wprowadzenia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, należy bezzwłocznie określić na poziomie Unii zakres obszarów zapowietrzonych i zagrożonych w danych państwach członkowskich.

(11)

Obecna sytuacja epidemiologiczna jest bardzo dynamiczna i podlega ciągłym zmianom. W wyniku stałego nadzoru pod kątem ptasiej grypy w państwach członkowskich wirus wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 jest stale identyfikowany u dzikiego ptactwa. Obecność tego wirusa u dzikiego ptactwa stwarza stałe zagrożenie bezpośredniego i pośredniego wprowadzenia wirusa grypy ptaków do gospodarstw utrzymujących drób oraz ryzyko ewentualnego dalszego rozprzestrzeniania się wirusa ptasiej grypy z zakażonego gospodarstwa utrzymującego drób do innych gospodarstw utrzymujących drób.

(12)

Biorąc pod uwagę rozwój sytuacji epidemiologicznej w Unii oraz sezonowość wirusa u dzikich ptaków, istnieje ryzyko, że w Unii wystąpią w nadchodzących miesiącach dalsze ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8. Komisja dokonuje zatem na bieżąco oceny sytuacji epidemiologicznej i środków objętych przeglądem.

(13)

Należy zatem, dla jasności i w celu przekazywania państwom członkowskim, państwom trzecim i zainteresowanym stronom aktualnych informacji na temat obecnej sytuacji epidemiologicznej, zawrzeć w jednym unijnym akcie prawnym wykaz wszystkich obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez właściwe organy danych państw członkowskich zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE oraz określić czas trwania przedmiotowego podziału na obszary, uwzględniając przy tym sytuację epidemiologiczną dotyczącą wysoce zjadliwej grypy ptaków.

(14)	Decyzje wykonawcze (UE) 2016/1968, (UE) 2016/2011, (UE) 2016/2012, (UE) 2016/2065, (UE) 2016/2085 i (UE) 2016/2086 należy zatem uchylić i zastąpić niniejszym aktem.

(15)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejsza decyzja ustanawia na szczeblu Unii obszary zapowietrzone i zagrożone ustanowione przez państwa członkowskie, wymienione w załączniku do niniejszej decyzji, w następstwie wystąpienia ogniska lub ognisk ptasiej grypy u drobiu lub ptaków żyjących w niewoli wywołanej wirusem wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 zgodnie z art. 16 ust. 1 dyrektywy 2005/94/WE oraz okres obowiązywania środków stosowanych zgodnie z art. 29 ust. 1 i art. 31 dyrektywy 2005/94/WE („dane państwa członkowskie”).

Artykuł 2

Dane państwa członkowskie zapewniają, aby:

a)	obszary zapowietrzone ustanowione przez ich właściwe organy zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2005/94/WE obejmowały co najmniej obszary wymienione jako obszary zapowietrzone w części A załącznika do niniejszej decyzji;

b)	środki, które mają być stosowane na obszarach zapowietrzonych, przewidziane w art. 29 ust. 1 dyrektywy 2005/94/WE, są utrzymywane przynajmniej do dat określonych w odniesieniu do obszarów zapowietrzonych w części A załącznika do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Dane państwa członkowskie zapewniają, aby:

a)	obszary zagrożone ustanowione przez ich właściwe organy zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2005/94/WE obejmowały co najmniej obszary wymienione jako obszary zagrożone w części B załącznika do niniejszej decyzji;

b)	środki, które mają być stosowane na obszarach zagrożonych, przewidziane w art. 31 dyrektywy 2005/94/WE, są utrzymywane przynajmniej do dat określonych w odniesieniu do obszarów zagrożonych w części B załącznika do niniejszej decyzji.

Artykuł 4

Decyzje wykonawcze (UE) 2016/1968, (UE) 2016/2011, (UE) 2016/2012, (UE) 2016/2065, (UE) 2016/2085 i (UE) 2016/2086 tracą moc.

Artykuł 5

Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 31 maja 2017 r.

Artykuł 6

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 grudnia 2016 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.

(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.

(3) Dyrektywa Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylająca dyrektywę 92/40/EWG (Dz.U. L 10 z 14.1.2006, s. 16).

(4) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/1968 z dnia 9 listopada 2016 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 na Węgrzech (Dz.U. L 303 z 10.11.2016, s. 23).

(5) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/2011 z dnia 16 listopada 2016 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w Niemczech (Dz.U. L 310 z 17.11.2016, s. 73).

(6) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/2012 z dnia 16 listopada 2016 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w Austrii (Dz.U. L 310 z 17.11.2016, s. 81).

(7) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/2010 z dnia 16 listopada 2016 r. zmieniająca załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2016/1968 dotyczącej niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 na Węgrzech (Dz.U. L 310 z 17.11.2016, s. 69).

(8) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/2064 z dnia 24 listopada 2016 r. zmieniająca załączniki do decyzji wykonawczych (UE) 2016/1968 i (UE) 2016/2011 dotyczących niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 na Węgrzech i w Niemczech (Dz.U. L 319 z 25.11.2016, s. 47).

(9) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/2065 z dnia 24 listopada 2016 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w Danii (Dz.U. L 319 z 25.11.2016, s. 65).

(10) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/2086 z dnia 28 listopada 2016 r. dotycząca niektórych tymczasowych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w Szwecji (Dz.U. L 321 z 29.11.2016, s. 80).

(11) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/2085 z dnia 28 listopada 2016 r. dotycząca niektórych tymczasowych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w Niderlandach (Dz.U. L 321 z 29.11.2016, s. 76).

ZAŁĄCZNIK

CZĘŚĆ A

Obszary zapowietrzone w danych państwach członkowskich, o których mowa w art. 1 i 2:

Państwo członkowskie: Dania

Obszar obejmujący:	Data, do której środki mają zastosowanie zgodnie z art. 29 ust. 1 dyrektywy 2005/94/WE
Części gminy Helsingør (kod ADNS 02217) znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych GPS N56.0739; E12.5144	13.12.2016

Państwo członkowskie: Niemcy

Obszar obejmujący:

Data, do której środki mają zastosowanie zgodnie z art. 29 ust. 1 dyrektywy 2005/94/WE

Kreis Schleswig—Flensburg:

Ab Ortsteil Triangel, Gemeinde Nübel Richtung Norden auf die Schleswiger Straße bis zur Gemeindegrenze Nübel/Tolk, entlang dieser Gemeindegrenze bis zur Schleswiger Straße, östlich am Ortsteil Wellspang vorbei bis zur Gemeindegrenze Böklund, südlich an der Gemeindegrenze entlang bis zur Kattbeker Straße, links ab bis zur Hans—Christophersen—Allee, diese rechts weiter, übergehend in Bellig und Struxdorf bis zur Gemeindegrenze Struxdorf/Böel, an dieser entlang Richtung Süden bis Ortsteil Boholzau, rechts auf Gemeindegrenze Struxdorf/Twedt bis zur Straße Boholz, diese links weiter auf Boholzau und Buschau, bis Ortsteil Buschau, links ab auf Buschau, dann rechts weiter auf Buschau, gleich wieder links auf Lücke bis zur B 201, rechts weiter Richtung Süden bis links Höckerberg, weiter Osterholz bis Sportplatz, dann rechts auf Verbindungsstraße zur Straße Friedenstal, links weiter bis zur Gemeindegrenze Loit/Steinfeld, dieser folgen bis Gemeindegrenze Steinfeld/Taarstedt, dieser links folgen bis Gemeindegrenze Taarstedt/Ulsnis, rechts weiter auf dieser Gemeindegrenze, weiter auf der Gemeindegrenze Taarstedt/Goltoft und Taarstedt/Brodersby und Taarstedt/Schaalby bis Heerweg, dann links weiter auf Heerweg bis Hauptstraße, weiter rechts auf Hauptstraße bis Raiffeisenstraße, rechts weiter auf Hauptstraße bis B 201, links weiter auf B 201 bis Ortsteil Triangel

5.12.2016

Stadt Lübeck:

Von der Kreisgrenze entlang des Sonnenbergsredder bis zum Parkplatz im Waldusener Forst, Richtung Waldhusener Weg, Waldhusener Weg folgend bis zur B75, über die B75 Richtung Solmitzstraße, von der Dummersdorfer Straße zum Neuenteilsredder bis Weg Dummersbarn bis zur Trave, die Trave entlang, Richtung Pötenitzer Wiek, die Landstraße querend zur Lübecker Bucht, Landesgrenze über den Wasserweg zur Strandpromenade, hinüber zur Berlingstraße, über Godewind und Fahrenberg, über Steenkamp zu Rödsaal, Timmendorfer Weg Richtung B76, die B76 überqueren und Bollbrügg folgen, entlang der Kreisgrenze zu Ostholstein bis Sonnenbergsredder

5.12.2016

Kreis Ostholstein:

In der Gemeinde Ratekau nachfolgend beschriebenes Gebiet: Travemünder Straße bis zur Kreisgrenze zur Stadt Lübeck; Ab der Kreisgrenze Ortsteil Kreuzkamp, Offendorfer Straße gen Norden entlang dem Sonnenbergsredder – K15. Vor Warnsdorf entlang des Bachverlaufs bis zum Schloss Warnsdorf. Der Schlossstr. und der Niendorfer Str. bis zur Tarvemünder Straße

5.12.2016

In der Gemeinde Quedlinburg die Ortsteile

—

Quarmbeck

—	Bad Suderode

—

Gernrode

19.12.2016

In der Gemeinde Ballenstedt der Ortsteil

—	Ortsteil Rieder

19.12.2016

In der Gemeinde Thale die Ortsteile

—	Ortsteil Neinstedt

—	Ortsteil Stecklenberg

19.12.2016

Stadt Ueckermünde

17.12.2016

Gemeinde Grambin

17.12.2016

In der Gemeinde Liepgarten der Ortsteil

—	Liepgarten

17.12.2016

In der Gemeinde Mesekenhagen die Ortsteile

—	Mesekenhagen

—

Frätow

—

Gristow

—

Kalkvitz

—	Klein Karrendorf

—	Groß Karrendorf

—

Kowall

12.12.2016

In der Gemeinde Wackerow die Ortsteile

—	Groß Kieshof

—	Groß Kieshof Ausbau

—	Klein Kieshof

12.12.2016

In der Gemeinde Neuenkirchen der Ortsteil

—	Oldenhagen

12.12.2016

In der Gemeinde Neu Boltenhagen die Ortsteile

—	Neu Boltenhagen

—

Karbow

—	Lodmannshagen

12.12.2016

In der Gemeinde Kemnitz der Ortsteil

—	Rappenhagen

12.12.2016

In der Gemeinde Katzow der Ortsteil

—	Kühlenhagen

12.12.2016

In der Gemeinde Kenz—Küstrow die Ortsteile

—

Dabitz

—

Küstrow

—

Zipke

10.12.2016

Stadt Barth einschließlich Ortsteile

—	Tannenheim

—	Glöwitz ohne Ortsteil Planitz

10.12.2016

In der Gemeinde Sundhagen der Ortsteil

—

Jager

12.12.2016

In der Gemeinde Sundhagen die Ortsteile

—

Mannhagen

—	Wilmshagen

—	Hildebrandshagen

—	Altenhagen

—	Klein Behnkenhagen

—	Behnkendorf

—	Groß Behnkenhagen

—	Engelswacht

—

Miltzow

—	Klein Miltzow

—	Reinkenhagen

—	Hankenhagen

10.12.2016

In der Stadt Sassnitz die Ortsteile

—

Sassnitz

—

Dargast

—

Werder

—	Buddenhagen

10.12.2016

In der Gemeinde Sagard: der See am Kreideabbaufeld nördlich von Dargast

10.12.2016

In der Gemeinde Demen der Ort und die Ortsteile

—

Demen

—

Kobande

—

Venzkow

17.12.2016

Landkreis Cloppenburg

Gemeinde Barßel

Ortsteil Harkebrügge

Vom Schnittpunkt Bahnlinie/östliche Gemeindegrenze Barßel entlang der Gemeindegrenze in südlicher Richtung bis zur Bismarckstraße, entlang dieser in westlicher Richtung bis zur Dorfstraße in Harkebrügge, entlang der Dorfstraße in südlicher Richtung bis zur Glittenbergstraße, entlang dieser in westlicher Richtung, dann entlang Kreisstraße, Straße Am Scharrelerdamm und entlang der westlichen Gemeindegrenze nach Norden bis zur Bahnlinie in Elisabethfehn und von dort entlang der Bahnlinie in östlicher Richtung bis zum Ausgangspunkt Bahnlinie/östliche Gemeindegrenze

15.12.2016

Landkreis Ammerland

Gemeinde Edewecht

Schnittpunkt Kreisgrenze/Kortemoorstraße, Kortemoorstraße, Hübscher Berg, Lohorster Straße, Wittenberger Straße, Edewechter Straße, Rothenmethen, Kanalstraße, Am Voßbarg, Wirtschaftweg zwischen „Am Voßbarg” und „Am Jagen”, Am Jagen, Edewechter Straße, Ocholter Straße, Nordloher Straße, Bahnlinie Richtung Barßel bis Kreisgrenze, entlang der Kreisgrenze in südöstliche Richtung bis zum Schnittpunkt Kreisgrenze / Kortemoorstraße

15.12.2016

Państwo członkowskie: Węgry

Obszar obejmujący:	Data, do której środki mają zastosowanie zgodnie z art. 29 ust. 1 dyrektywy 2005/94/WE
Na północ od drogi 5402 w kierunku od Jászszentlászló do Kiskunmajsa, dwa kilometry od Jászszentlászló Na północny zachód od drogi 5404 w kierunku od Szank do Kiskunmajsa, jeden kilometr od Szank Na południe od przecięcia drogi 5405 i drogi łączącej Szank i Kiskunmajsa—Bodoglár Na południe od drogi 5402 łączącej Kiskunhalas z Kiskunmajsa, 3,5 kilometra od granicy wewnętrznego terytorium Kiskunmajsa Od południa na drodze 5409 2,7 kilometra od granicy wewnętrznego terytorium Kiskunmajsa Od południa dwa kilometry od Kígyós w kierunku północnym Od południa 1,5 kilometra od granicy wewnętrznego terytorium Csólyospálos w kierunku południowo—zachodnim Na granicy komitatu trzy kilometry w kierunku południowo—zachodnim od przecięcia się granicy komitatu z drogą 5404 biegnącej od Csólyospálos do granicy komitatu Wzdłuż granicy komitatu, przecięcie drogi 5411 biegnącej na wschód z Kömpöc i granicy komitatu Wzdłuż granicy komitatu w kierunku północnym 1,5 kilometra od drogi 5411 W kierunku zachodnim dwa kilometry od granicy wewnętrznego terytorium Kömpöc W kierunku północno—zachodnim aż do granicy komitatu 0,5 kilometra na wschód od punktu, w którym granica komitatu skręca w kierunku północnym W kierunku północno—zachodnim przecięcie granicy komitatu z drogą 5412 W kierunku zachodnimi 0,5 kilometra, następnie w kierunku północno—zachodnim do punktu wyjścia; oraz części powiatów Mórahalom i Kistelek w komitacie Csongrád znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych GPS N46,419599, E19,858897; N46,393889	21.12.2016
Części powiatów Kiskunfélegyháza, Kecskemét i Kiskunmajsa w komitacie Bács—Kiskun znajdujące się w promieniu trzech kilometrów od punktu o współrzędnych GPS N46.682422, E19.638406 oraz N46.685278, E 19.64; oraz całe obszary zabudowane gmin Bugac (oprócz Bugac—Alsómonostor) i Móricgát—Erdőszéplak	3.12.2016
Części powiatu Kiskunhalas w komitacie Bács—Kiskun znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych GPS N46.268418; E19.573609 oraz N46.229847; E19.619350; oraz cały obszar zabudowany gminy Kelebia—Újfalu	5.12.2016
Części powiatu Mórahalom w komitacie Csongrád znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych GPS N46.342763, E19.886990; oraz całe obszary zabudowane gmin Forráskút, Üllés i Bordány	15.12.2016
Części powiatu Kunszentmárton w komitacie Jász—Nagykun—Szolnok znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych GPS N46.8926211; E20.367360 oraz N46.896193, E20.388287; oraz cały obszar zabudowany gminy Öcsöd	16.12.2016
Części powiatu Kiskunmajsa w komitacie Bács—Kiskun znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych GPS N46.584528, E19.665409	17.12.2016

Państwo członkowskie: Niderlandy

Obszar obejmujący:

Data, do której środki mają zastosowanie zgodnie z art. 29 ust. 1 dyrektywy 2005/94/WE

Biddinghuizen

—	Vanaf kruising Swifterweg (N710) met Hoge Vaart (water), Hoge Vaart volgen in noordoostelijke richting tot aan Oosterwoldertocht (water)

—	Oosterwoldertocht volgen in zuidoostelijke richting tot aan Elburgerweg (N309)

—	Elburgerweg (N309) volgen tot aan de brug in Flevoweg over het Veluwemeer

—	Veluwemeer volgen in zuidwestelijke richting tot aan Bremerbergweg (N708)

—	Bremerbergweg (N708) volgen in noodwestelijke richting overgaand in Oldebroekerweg tot aan Swifterweg (N710)

—	Swifterweg (N710)volgen in noordelijke richting tot aan Hoge Vaart (water)

19.12.2016

Państwo członkowskie: Austria

Obszar obejmujący:	Data, do której środki mają zastosowanie zgodnie z art. 29 ust. 1 dyrektywy 2005/94/WE
Gemeinden Bregenz, Hard, Fußach, Lauterach	14.12.2016

Państwo członkowskie: Szwecja

Obszar obejmujący:	Data, do której środki mają zastosowanie zgodnie z art. 29 ust. 1 dyrektywy 2005/94/WE
Części gminy Helsingborg (kod ADNS 01200) znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych WGS84 N56,053495 i E12,848939.	23.12.2016

CZĘŚĆ B

Obszary zagrożone w danych państwach członkowskich, o których mowa w art. 1 i 3:

Państwo członkowskie: Dania

Obszar obejmujący:	Data zakończenia stosowania środków zgodnie z art. 31 dyrektywy 2005/94/WE
Obszar części gmin Helsingør, Gribskov i Fredensborg znajdujący się poza obszarem zapowietrzonym oraz w promieniu dziesięciu km od punktu o współrzędnych GPS N56.0739; E12.5144.	22.12.2016
Części gminy Helsingør (kod ADNS 02217) znajdujące się w promieniu trzech kilometrów od punktu o współrzędnych GPS N56.0739; E12.5144	od 14.12.2016 do 22.12.2016

Państwo członkowskie: Niemcy

Obszar obejmujący:

Data zakończenia stosowania środków zgodnie z art. 31 dyrektywy 2005/94/WE

Kreis Schleswig—Flensburg:

Entlang der äußeren Gemeindegrenze Schleswig, weiter auf äußere Gemeindegrenze Lürschau, weiter auf äußere Gemeindegrenze Idstedt, weiter auf äußere Gemeindegrenze Stolk, weiter auf äußere Gemeindegrenze Klappholz, weiter auf äußere Gemeindegrenze Havetoft, weiter auf obere Gemeindegrenze Mittelangeln, weiter auf obere Gemeindegrenze Mohrkirch, weiter auf äußere Gemeindegrenze Saustrup, weiter auf äußere Gemeindegrenze Wagersrott, weiter auf äußere Gemeindegrenze Dollrottfeld, weiter auf äußere Gemeindegrenze Boren bis zur Kreisgrenze, an der Kreisgrenze entlang bis

14.12.2016

Kreis Rendsburg—Eckernförde:

Gemeinde Kosel: gesamtes Gemeindegebiet.

Gemeinde Rieseby

Amtsgrenze Rieseby, südlich weiter Amtsgrenze Kosel entlang bis Kreisgrenze

14.12.2016

Kreis Schleswig—Flensburg:

Südlich an der Gemeindegrenze Borwedel entlang, weiter auf unterer Gemeindegrenze Fahrdorf bis zur Gemeindegrenze Schleswig

14.12.2016

Stadt Lübeck:

Von der Kreisgrenze über den Wasserweg durch den Petroleumhafen, weiter durch die Trave, Verlängerung des Sandbergs, die B75 queren Richtung Heiligen—Geist Kamp, weiter über die Arnimstraße und Edelsteinstraße, über Heiweg Richtung Wesloer Tannen bzw. Brandenbaumer Tannen, die Landesgrenze entlang, die Landstraße überqueren, am Wasser entlang bis zur Kreisgrenze zu Ostholstein, die Kreisgrenze entlang zum Petroleumhafen

14.12.2016

Kreis Ostholstein:

Die Gemeinden Ratekau, Bad Schwartau und Timmendorfer Strand sowie der nachfolgend beschriebene Bereich der Gemeinde Scharbeutz: Dem Straßenverlauf der L 102 ab der Straße Bövelstredder folgend bis zur B76, der Bundestraße bis zur Wasserlinie folgend, weiter bis zur Gemeindegrenze Timmendorfer Strand

14.12.2016

Gemeinde Ditfurt

28.12.2016

In der Stadt Quedlinburg die Ortsteile

—	Gersdorfer Burg

—

Morgenrot

—	Münchenhof

—

Quarmbeck

28.12.2016

In der Stadt Ballenstedt die Ortsteile

—	Asmusstedt

—

Badeborn

—

Opperode

—	Radisleben

—

Rieder

28.12.2016

In der Stadt Harzgerode die Ortsteile

—

Hänichen

—	Mägdesprung

28.12.2016

In der Gemeinde Blankenburg die Orte und Ortsteile

—	Timmenrode

—

Wienrode

28.12.2016

In der Stadt Thale die Ortsteile

—	Friedrichsbrunn

—

Neinstedt

—

Warnstedt

—	Weddersleben

—	Westerhausen

28.12.2016

In der Gemeinde Selmsdorf die Orte und Ortsteile

—	Hof Selmsdorf

—

Selmsdorf

—

Lauen

—

Sülsdorf

—

Teschow

—

Zarnewanz

14.12.2016

In der Gemeinde Lüdersdorf der Ort

—

Palingen

14.12.2016

In der Gemeinde Schönberg der Ort

—

Kleinfeld

14.12.2016

In der Gemeinde Dassow die Orte und Ortsteile

—

Barendorf

—	Benckendorf

14.12.2016

In der Stadt Torgelow der Ortsteil

—	Torgelow—Holländerei

26.12.2016

In der Stadt Eggesin mit dem Ortsteil

—	Hoppenwalde

sowie den Wohnsiedlungen

—	Eggesiner Teerofen

—	Gumnitz (Gumnitz Holl und Klein Gumnitz)

—

Karpin

26.12.2016

In der Stadt Ueckermünde die Ortsteile

—

Bellin

—

Berndshof

26.12.2016

Gemeinde Mönkebude

26.12.2016

Gemeinde Leopoldshagen

26.12.2016

Gemeinde Meiersberg

26.12.2016

In der Gemeinde Liepgarten die Ortsteile

—

Jädkemühl

—	Starkenloch

26.12.2016

In der Gemeinde Luckow die Ortsteile

—

Luckow

—	Christiansberg

26.12.2016

Gemeinde Vogelsang—Warsin

26.12.2016

In der Gemeinde Lübs die Ortsteile

—

Lübs

—

Annenhof

—

Millnitz

26.12.2016

In der Gemeinde Ferdinandshof die Ortsteile

—	Blumenthal

—	Louisenhof

—	Sprengersfelde

26.12.2016

Die Stadt Wolgast und die Ortsteile

—	Buddenhagen

—

Hohendorf

—

Pritzier

—

Schlaense

—	Tannenkamp

21.12.2016

In der Hansestadt Greifswald die Stadtteile

—	Fettenvorstadt

—	Fleischervorstadt

—	Industriegebiet

—	Innenstadt

—	Nördliche Mühlenvorstadt

—	Obstbaumsiedlung

—	Ostseeviertel

—	Schönwalde II

—	Stadtrandsiedlung

—	Steinbeckervorstadt

—	südliche Mühlenstadt

21.12.2016

In der Hansestadt Greifswald die Stadtteile

—	Schönwalde I

—

Südstadt

21.12.2016

In der Hansestadt Greifswald die Stadtteile

—	Friedrichshagen

—

Ladebow

—	Insel Koos

—	Ostseeviertel

—

Riems

—

Wieck

—

Eldena

21.12.2016

In der Gemeinde Groß Kiesow die Ortsteile

—

Kessin

—

Krebsow

—

Schlagtow

—	Schlagtow Meierei

21.12.2016

In der Gemeinde Karlsburg die Ortsteile

—

Moeckow

—

Zarnekow

21.12.2016

In der Gemeinde Lühmannsdorf die Ortsteile

—	Lühmannsdorf

—

Brüssow

—	Giesekenhagen

—

Jagdkrug

21.12.2016

In der Gemeinde Wrangelsburg die Ortsteile

—	Wrangelsburg

—

Gladrow

21.12.2016

In der Gemeinde Züssow der Ortsteil

—

Züssow

21.12.2016

In der Gemeinde Neuenkirchen die Ortsteile

—	Neuenkirchen

—	Oldenhagen

—

Wampen

21.12.2016

In der Gemeinde Wackerow die Ortsteile

—

Wackerow

—	Dreizehnhausen

—	Groß Petershagen

—	Immenhorst

—	Jarmshagen

—	Klein Petershagen

—	Steffenshagen

21.12.2016

In der Gemeinde Hinrichshagen die Ortsteile

—	Hinrichshagen

—	Feldsiedlung

—	Heimsiedlung

—	Chausseesiedlung

—	Hinrichshagen Hof I und II

—	Neu Ungnade

21.12.2016

In der Gemeinde Mesekenhagen der Ortsteil

—

Broock

21.12.2016

In der Gemeinde Levenhagen die Ortsteile

—	Levenhagen

—	Alt Ungnade

—	Boltenhagen

—	Heilgeisthof

21.12.2016

In der Gemeinde Diedrichshagen die Ortsteile

—	Diedrichshagen

—

Guest

21.12.2016

In der Gemeinde Brünzow die Ortsteile

—

Brünzow

—	Klein Ernsthof

—

Kräpelin

—

Stielow

—	Stielow Siedlung

—

Vierow

21.12.2016

In der Gemeinde Hanshagen der Ortsteil

—

Hanshagen

21.12.2016

In der Gemeinde Katzow die Ortsteile

—

Katzow

—

Netzeband

21.12.2016

In der Gemeinde Kemnitz die Ortsteile

—

Kemnitz

—	Kemnitzerhagen

—	Kemnitz Meierei

—

Neuendorf

—	Neuendorf Ausbau

—	Rappenhagen

21.12.2016

In der Gemeinde Loissin die Ortsteile

—

Gahlkow

—	Ludwigsburg

21.12.2016

Gemeinde Lubmin gesamt

21.12.2016

In der Gemeinde Neu Boltenhagen die Ortsteile

—	Neu Boltenhagen

—	Loddmannshagen

21.12.2016

In der Gemeinde Rubenow die Ortsteile

—

Rubenow

—	Groß Ernsthof

—

Latzow

—	Nieder Voddow

—	Nonnendorf

—	Rubenow Siedlung

—

Voddow

21.12.2016

In der Gemeinde Wusterhusen die Ortsteile

—	Wusterhusen

—

Gustebin

—

Pritzwald

—

Konerow

—

Stevelin

21.12.2016

Gemeinde Kenz—Küstrow ohne die im Sperrbezirk liegenden Ortsteile

20.12.2016

In der Gemeinde Löbnitz die Ortsteile

—

Saatel

—

Redebas

—

Löbnitz

—	Ausbau Löbnitz

20.12.2016

In der Gemeinde Divitz—Spoldershagen die Ortsteile

—

Divitz

—	Frauendorf

—

Wobbelkow

—	Spoldershagen

20.12.2016

Stadt Barth: restliches Gebiet außerhalb des Sperrbezirks

20.12.2016

In der Gemeinde Fuhlendorf die Ortsteile

—	Fuhlendorf

—

Bodstedt

—

Gut Glück

20.12.2016

Gemeinde Pruchten gesamt

20.12.2016

Gemeinde Ostseebad Zingst gesamt

20.12.2016

In der Hansestadt Stralsund die Stadtteile

—	Voigdehagen

—

Andershof

—

Devin

22.12.2016

In der Gemeinde Wendorf die Ortsteile

—	Zitterpenningshagen

—	Teschenhagen

22.12.2016

Gemeinde Neu Bartelshagen gesamt

20.12.2016

Gemeinde Groß Kordshagen gesamt

20.12.2016

In der Gemeinde Kummerow der Ortsteil

—	Kummerow—Heide

20.12.2016

Gemeinde Groß Mohrdorf: Großes Holz westlich von Kinnbackenhagen ohne Ortslage Kinnbackenhagen

20.12.2016

In der Gemeinde Altenpleen die Ortsteile

—

Nisdorf

—

Günz

—	Neuenpleen

20.12.2016

Gemeinde Velgast: Karniner Holz und Bussiner Holz nördlich der Bahnschiene sowie Ortsteil Manschenhagen

20.12.2016

Gemeinde Karnin gesamt

20.12.2016

In der Stadt Grimmen die Ortsteile

—	Hohenwarth

—	Stoltenhagen

22.12.2016

In der Gemeinde Wittenhagen die Ortsteile

—

Glashagen

—

Kakernehl

—	Wittenhagen

—

Windebrak

22.12.2016

In der Gemeinde Elmenhorst die Ortsteile

—

Bookhagen

—	Elmenhorst

—	Neu Elmenhorst

22.12.2016

Gemeinde Zarrendorf gesamt

22.12.2016

In der Gemeinde Süderholz die Ortsteile

—

Griebenow

—	Dreizehnhausen

—	Kreutzmannshagen

21.12.2016

In der Gemeinde Süderholz die Ortsteile

—	Willershusen

—	Wüst Eldena

—	Willerswalde

—	Bartmannshagen

22.12.2016

In der Gemeinde Sundhagen alle nicht im Sperrbezirk befindlichen Ortsteile

22.12.2016

Gemeinde Lietzow gesamt

22.12.2016

Stadt Sassnitz: Gemeindegebiet außerhalb des Sperrbezirkes

22.12.2016

Gemeinde Sagard gesamt

22.12.2016

In der Gemeinde Glowe die Ortsteile

—

Polchow

—

Bobbin

—

Spyker

—

Baldereck

22.12.2016

Gemeinde Seebad Lohme gesamt

22.12.2016

In der Gemeinde Garz/Rügen

—	auf der Halbinsel Zudar ein Uferstreifen von 500 m Breite östlich von Glewitz zwischen Fähranleger und Palmer Ort

21.12.2016

In der Gemeinde Garz/Rügen der Ortsteil

—

Glewitz

22.12.2016

In der Gemeinde Gustow die Ortsteile

—

Prosnitz

—

Sissow

22.12.2016

In der Gemeinde Poseritz der Ortsteil

—

Venzvitz

22.12.2016

In der Gemeinde Ostseebad Binz der Ortsteil

—

Prora

22.12.2016

In der Gemeinde Gneven der Ortsteil

—

Vorbeck

26.12.2016

In der Gemeinde Langen Brütz der Orsteil

—

Kritzow

26.12.2016

In der Gemeinde Barnin die Orte, Ortsteile und Ortslagen

—

Barnin

—	Hof Barnin

26.12.2016

In der Gemeinde Bülow der Ort und Ortsteile

—

Bülow

—

Prestin

—

Runow

26.12.2016

In der Gemeinde Stadt Crivitz die Orte und Ortsteile

—	Augustenhof

—

Basthorst

—	Crivitz, Stadt

—

Gädebehn

—

Kladow

—	Muchelwitz

—	Bahnstrecke

—

Wessin

—

Badegow

—

Radepohl

26.12.2016

In der Gemeinde Demen der Ortsteil

—

Buerbeck

26.12.2016

In der Gemeinde Zapel der Ort und die Ortsteile

—

Zapel

—

Zapel-Hof

—	Zapel-Ausbau

26.12.2016

In der Gemeinde Friedrichsruhe die Ortsteile

—

Goldenbow

—	Ruthenbeck

—	Neu Ruthenbeck und Bahnhof

26.12.2016

In der Gemeinde Zölkow der Ort und die Ortsteile

—

Kladrum

—

Zölkow

—	Groß Niendorf

26.12.2016

In der Gemeinde Dabel der Ort und die Ortsteile

—

Dabel

—

Turloff

—	Dabel-Woland

26.12.2016

In der Gemeinde Kobrow der Ort und die Ortsteile

—

Dessin

—

Kobrow I

—

Kobrow II

—

Stieten

—

Wamckow

—

Seehof

—	Hof Schönfeld

26.12.2016

In der Gemeinde Stadt Sternberg die Gebiete

—	Obere Seen und Wendfeld

—

Peeschen

26.12.2016

In der Gemeinde Stadt Brüel die Ortsteile

—

Golchen

—	Alt Necheln

—	Neu Necheln

26.12.2016

In der Gemeinde Kuhlen-Wendorf der Ort und die Ortsteile

—

Gustävel

—	Holzendorf

—

Müsselmow

—

Weberin

—

Wendorf

26.12.2016

In der Gemeinde Weitendorf die Orsteile

—	Jülchendorf

—

Kaarz

—

Schönlage

26.12.2016

Stadt Ueckermünde

od 18.12.2016 do 26.12.2016

Gemeinde Grambin

od 18.12.2016 do 26.12.2016

In der Gemeinde Liepgarten der Ortsteil

—	Liepgarten

od 18.12.2016 do 26.12.2016

Kreis Schleswig-Flensburg:

Ab Ortsteil Triangel, Gemeinde Nübel Richtung Norden auf die Schleswiger Straße bis zur Gemeindegrenze Nübel/Tolk, entlang dieser Gemeindegrenze bis zur Schleswiger Straße, östlich am Ortsteil Wellspang vorbei bis zur Gemeindegrenze Böklund, südlich an der Gemeindegrenze entlang bis zur Kattbeker Straße, links ab bis zur Hans—Christophersen-Allee, diese rechts weiter, übergehend in Bellig und Struxdorf bis zur Gemeindegrenze Struxdorf/Böel, an dieser entlang Richtung Süden bis Ortsteil Boholzau, rechts auf Gemeindegrenze Struxdorf/Twedt bis zur Straße Boholz, diese links weiter auf Boholzau und Buschau, bis Ortsteil Buschau, links ab auf Buschau, dann rechts weiter auf Buschau, gleich wieder links auf Lücke bis zur B 201, rechts weiter Richtung Süden bis links Höckerberg, weiter Osterholz bis Sportplatz, dann rechts auf Verbindungsstraße zur Straße Friedenstal, links weiter bis zur Gemeindegrenze Loit/Steinfeld, dieser folgen bis Gemeindegrenze Steinfeld/Taarstedt, dieser links folgen bis Gemeindegrenze Taarstedt/Ulsnis, rechts weiter auf dieser Gemeindegrenze, weiter auf der Gemeindegrenze Taarstedt/Goltoft und Taarstedt/Brodersby und Taarstedt/Schaalby bis Heerweg, dann links weiter auf Heerweg bis Hauptstraße, weiter rechts auf Hauptstraße bis Raiffeisenstraße, rechts weiter auf Hauptstraße bis B 201, links weiter auf B 201 bis Ortsteil Triangel

od 6.12.2016 do 14.12.2016

Stadt Lübeck:

od 6.12.2016 do 14.12.2016

Kreis Ostholstein:

In der Gemeinde Ratekau nachfolgend beschriebenes Gebiet: Travemünder Straße bis zur Kreisgrenze zur Stadt Lübeck; Ab der Kreisgrenze Ortsteil Kreuzkamp, Offendorfer Straße gen Norden entlang dem Sonnenbergsredder -K15. Vor Warnsdorf entlang des Bachverlaufs bis zum Schloss Warnsdorf. Der Schlossstr. und der Niendorfer Str. bis zur Tarvemünder Straße

od 6.12.2016 do 14.12.2016

In der Gemeinde Mesekenhagen die Ortsteile

—	Mesekenhagen

—

Frätow

—

Gristow

—

Kalkvitz

—	Klein Karrendorf

—	Groß Karrendorf

—

Kowall

od 13.12.2016 do 21.12.2016

In der Gemeinde Wackerow die Ortsteile

—	Groß Kieshof

—	Groß Kieshof Ausbau

—	Klein Kieshof

od 13.12.2016 do 21.12.2016

In der Gemeinde Neuenkirchen der Ortsteil

—	Oldenhagen

od 13.12.2016 do 21.12.2016

In der Gemeinde Neu Boltenhagen die Ortsteile

—	Neu Boltenhagen

—

Karbow

—	Lodmannshagen

od 13.12.2016 do 21.12.2016

In der Gemeinde Kemnitz der Ortsteil

—	Rappenhagen

od 13.12.2016 do 21.12.2016

In der Gemeinde Katzow der Ortsteil

—	Kühlenhagen

od 13.12.2016 do 21.12.2016

In der Gemeinde Kenz-Küstrow die Ortsteile

—

Dabitz

—

Küstrow

—

Zipke

od 11.12.2016 do 20.12.2016

Stadt Barth einschließlich Ortsteile

—	Tannenheim

—	Glöwitz ohne Ortsteil Planitz

od 11.12.2016 do 20.12.2016

In der Gemeinde Sundhagen der Ortsteil

—

Jager

od 13.12.2016 do 22.12.2016

In der Gemeinde Sundhagen die Ortsteile

—

Mannhagen

—	Wilmshagen

—	Hildebrandshagen

—	Altenhagen

—	Klein Behnkenhagen

—	Behnkendorf

—	Groß Behnkenhagen

—	Engelswacht

—

Miltzow

—	Klein Miltzow

—	Reinkenhagen

—	Hankenhagen

od 11.12.2016 do 22.12.2016

In der Stadt Sassnitz die Ortsteile

—

Sassnitz

—

Dargast

—

Werder

—	Buddenhagen

od 11.12.2016 do 22.12.2016

In der Gemeinde Sagard: der See am Kreideabbaufeld nördlich von Dargast

od 11.12.2016 do 22.12.2016

In der Gemeinde Demen der Ort und die Ortsteile

—

Demen

—

Kobande

—

Venzkow

od 18.12.2016 do 26.12.2016

In der Gemeinde Quedlinburg die Ortsteile

—

Quarmbeck

—	Bad Suderode

—

Gernrode

od 20.12.2016 do 29.12.2016

In der Gemeinde Ballenstedt der Ortsteil

—	Ortsteil Rieder

od 20.12.2016 do 29.12.2016

In der Gemeinde Thale die Ortsteile

—	Ortsteil Neinstedt

—	Ortsteil Stecklenberg

od 20.12.2016 do 29.12.2016

Landkreis Cloppenburg

Von der Kreuzung B 401/B 72 in nördlicher Richtung entlang der B 72 bis zur Kreisgrenze, von dort entlang der Kreisgrenze in östlicher und südöstlicher Richtung bis zur L 831 in Edewechterdamm, von dort entlang der L 831 (Altenoyther Straße) in südwestlicher Richtung bis zum Lahe—Ableiter, entlang diesem in nordwestlicher Richtung bis zum Buchweizendamm, entlang diesem weiter über Ringstraße, Zum Kellerdamm, Vitusstraße, An der Mehrenkamper Schule, Mehrenkamper

Straße und Lindenweg bis zur K 297 (Schwaneburger Straße), entlang dieser in nordwestlicher Richtung bis zur B 401 und entlang dieser in westlicher Richtung bis zum Ausgangspunkt Kreuzung B 401/B 72

24.12.2016

Landkreis Ammerland

Schnittpunkt Kreisgrenze/Edamer Straße, Edamer Straße, Hauptstraße, Auf der Loge, Zur Loge, Lienenweg, Zur Tonkuhle, Burgfelder Straße, Wischenweg, Querensteder Straße, Langer Damm, An den Feldkämpen, Pollerweg, Ocholter Straße, Westerstede Straße, Steegenweg, Rostruper Straße, Rüschendamm, Torsholter Hauptstraße, Südholter Straße, Westersteder Straße, Westerloyer Straße, Strohen, In der Loge, Buernstraße, Am Damm, Moorweg, Plackenweg, Ihausener Straße, Eibenstraße, Eichenstraße, Klauhörner Straße, Am Kanal, Aper Straße, Stahlwerkstraße, Ginsterweg, Am Uhlenmeer, Grüner Weg, Südgeorgsfehner Straße, Schmuggelpadd, Wasserzug Bitsche bzw. Kreisgrenze, Hauptstraße, entlang Kreisgrenze in südöstlicher Richtung bis zum Schnittpunkt Kreisgrenze/Edamer Straße

Das Beobachtungsgebiet umfasst alle an beiden Straßenseiten gelegenen Tierhaltungen

24.12.2016

Landkreis Leer

Gemeinde Detern

Anfang an der Kreisgrenze Cloppenburg-Leer auf der B72 Höhe Ubbehausen. In nördlicher Richtung Ecke „Borgsweg”/ „Lieneweg” weiter in nördlicher Richtung auf den „Deelenweg”. Diesem wieder folgend auf den „Handwieserweg”. Diesem nordöstlich folgend auf die „Barger Straße” und weiter nördlich auf die Straße „Am Barger Schöpfswerkstief”.

Dieser östlich folgend, dann nördlich auf die Straße „Fennen” weiter und dieser nördlich folgend auf die Straße „Zur Wassermühle”.

Nördlich über die Jümme dem Aper Tief folgend in Höhe des „Französischer Weg” auf die „Osterstraße”. Von dort Richtung Kreisgrenze zum Landkreis Ammerland und dieser weiter folgend zum Ausgangspunkt Höhe Ubbehausen

24.12.2016

Państwo członkowskie: Węgry

Obszar obejmujący:	Data zakończenia stosowania środków zgodnie z art. 31 dyrektywy 2005/94/WE
Obszar części powiatów Orosháza i Mezőkovácsháza w komitacie Békés oraz obszar części powiatu Makó w komitacie Csongrád znajdujący się poza obszarem zapowietrzonym oraz w promieniu dziesięciu km od punktu o współrzędnych GPS N46.39057; E20.74251; oraz całe obszary zabudowane gmin Békéssámson, Kaszaper, Végegyháza i Mezőhegyes i całe obszary administracyjne gmin Pitvaros i Csanádalberti	6.12.2016
Obszar ograniczony następującymi drogami: Drogą 52 od połączenia dróg M5 i 52 w Kecskemét do połączenia z drogą 5301. Stąd drogą 5301 do połączenia z drogą 5309. Drogą 5309 do Kiskunhalas. Od Kiskunhalas drogą 5408 do granicy komitatu. Wzdłuż granicy komitatu do drogi M5 aż do punktu połączenia dróg 52–M5.	21.12.2016
Na północ od drogi 5402 w kierunku od Jászszentlászló do Kiskunmajsa, dwa kilometry od Jászszentlászló Na północny zachód od drogi 5404 w kierunku od Szank do Kiskunmajsa, jeden kilometr od Szank Na południe od przecięcia drogi 5405 i drogi łączącej Szank i Kiskunmajsa-Bodoglár Na południe od drogi 5402 łączącej Kiskunhalas z Kiskunmajsa, 3,5 kilometra od granicy wewnętrznego terytorium Kiskunmajsa Od południa na drodze 5409 2,7 kilometra od granicy wewnętrznego terytorium Kiskunmajsa Od południa dwa kilometry od Kígyós w kierunku północnym Od południa 1,5 kilometra od granicy wewnętrznego terytorium Csólyospálos w kierunku południowo-zachodnim Na granicy komitatu trzy kilometry w kierunku południowo-zachodnim od przecięcia się granicy komitatu z drogą 5404 biegnącej od Csólyospálos do granicy komitatu Wzdłuż granicy komitatu, przecięcie drogi 5411 biegnącej na wschód z Kömpöc i granicy komitatu Wzdłuż granicy komitatu w kierunku północnym 1,5 kilometra od drogi 5411 W kierunku zachodnim dwa kilometry od granicy wewnętrznego terytorium Kömpöc W kierunku północno-zachodnim aż do granicy komitatu 0,5 kilometra na wschód od punktu, w którym granica komitatu skręca w kierunku północnym W kierunku północno-zachodnim przecięcie granicy komitatu z drogą 5412 W kierunku zachodnimi 0,5 kilometra, następnie w kierunku północno-zachodnim do punktu wyjścia; oraz części powiatów Mórahalom i Kistelek w komitacie Csongrád znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych GPS N46.419599, E19.858897; N46,393889	od 22.12.2016 do 30.12.2016
Obszar części powiatów Kiskunfélegyháza, Kecskemét, Kiskőrös i Kiskunmajsa w komitacie Bács-Kiskun znajdujący się poza obszarem zapowietrzonym oraz w promieniu dziesięciu kilometrów od punktu o współrzędnych GPS N46.682422; E19.638406 i N46.685278, E 19.64	12.12.2016
Części powiatów Kiskunfélegyháza, Kecskemét i Kiskunmajsa w komitacie Bács-Kiskun znajdujące się w promieniu trzech kilometrów od punktu o współrzędnych GPS N46.682422, E19.638406 oraz N46.685278, E 19.64; oraz całe obszary zabudowane gmin Bugac (oprócz Bugac-Alsómonostor) i Móricgát-Erdőszéplak	od 4.12.2016 do 12.12.2016
Obszar części powiatów Kiskunhalas i Jánoshalma w komitacie Bács-Kiskun oraz obszar części powiatu Mórahalom w komitacie Csongrád znajdujący się poza obszarem zapowietrzonym oraz w promieniu dziesięciu kilometrów od punktu o współrzędnych GPS N46.268418, E19.573609 i N46.229847; E19.619350; oraz cały obszar zabudowany gminy Balotaszállás	20.12.2016
Części powiatu Kiskunhalas w komitacie Bács-Kiskun znajdujące się w promieniu trzech kilometrów od punktu o współrzędnych GPS N46.268418; E19.573609 i N46.229847; E19.619350; oraz cały obszar zabudowany gminy Kelebia-Újfalu	od 12.12.2016 do 20.12.2016
Obszar części powiatów Kiskunhalas i Jánoshalma w komitacie Bács-Kiskun oraz obszar części powiatu Mórahalom w komitacie Csongrád znajdujący się poza obszarem zapowietrzonym oraz w promieniu dziesięciu kilometrów od punktu o współrzędnych GPS N46.229847; E19.619350	14.12.2016
Obszar części powiatów Mórahalom, Kistelek i Szeged w komitacie Csongrád oraz obszar części powiatu Kiskunmajsa w komitacie Bács-Kiskun znajdujący się poza obszarem zapowietrzonym oraz w promieniu dziesięciu kilometrów od punktu o współrzędnych GPS N46.342763, E19.886990	24.12.2016
Części powiatu Mórahalom w komitacie Csongrád znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych GPS N46.342763, E19.886990; oraz całe obszary zabudowane gmin Forráskút, Üllés i Bordány	od 16.12.2016 do 24.12.2016
Obszar części powiatów Kunszentmárton i Mezőtúr w komitacie Jász-Nagykun oraz obszar części powiatu Szarvas w komitacie Békés znajdujący się poza obszarem zapowietrzonym oraz w promieniu dziesięciu kilometrów od punktu o współrzędnych GPS N46.8926211, E20.367360 i N46.896193, E20.388287; oraz całe obszary zabudowane gmin Békésszentandrás, Kunszentmárton	25.12.2016
Części powiatu Kunszentmárton w komitacie Jász-Nagykun-Szolnok znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych GPS N46.8926211, E20.367360 i N46.896193, E20.388287; oraz cały obszar zabudowany gminy Öcsöd	od 17.12.2016 do 25.12.2016
Obszar części powiatów Kiskunmajsa i Kiskunfélegyháza w komitacie Bács-Kiskun znajdujący się poza obszarem zapowietrzonym oraz w promieniu dziesięciu kilometrów od punktu o współrzędnych GPS N46.584528, E19.665409	26.12.2016
Części powiatu Kiskunmajsa w komitacie Bács-Kiskun znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych GPS N46.584528, E19.665409	od 18.12.2016 do 26.12.2016

Państwo członkowskie: Niderlandy

Obszar obejmujący:

Data zakończenia stosowania środków zgodnie z art. 31 dyrektywy 2005/94/WE

Biddinghuizen

—	Vanaf Knardijk N302 in Harderwijk de N302 volgen in noordwestelijke richting tot aan de N305

—	Bij splitsing de N305 volgen in noordelijke richting tot aan N302

—	De N302 volgen tot Vleetweg

—	De Vleetweg volgen tot aan de Kuilweg

—	De kuilweg volgen tot aan de Rietweg

—	De Rietweg volgen in noordoostelijke richting tot aan de Larserringweg

—	De Larserringweg volgen in noordelijke richting tot de Zeeasterweg

—	De Zeeasterweg volgen in oostelijke richting tot aan Lisdoddepad

—	Lisdoddepad volgen in noordelijke richting tot aan de Dronterweg

—	De Dronterweg volgen in oostelijke richting tot aan de Biddingweg (N710)

—	De Biddingweg (N710) in noordelijke richting volgen tot aan de Elandweg

—	De Elandweg volgen in westelijke richting tot aan de Dronterringweg (N307)

—	Dronterringweg (N307) volgen in Zuidoostelijke overgaand in Hanzeweg tot aan Drontermeer(Water)

—	Drontermeer volgen in zuidelijke richting ter hoogte van Buitendijks

—	Buitendijks overgaand in Buitendijksweg overgaand in Groote Woldweg volgen tot aan Zwarteweg

—	De Zwarteweg in westelijke richting volgen tot aan de Mheneweg Noord

—	Mheneweg Noord volgen in zuidelijke richting tot aan de Zuiderzeestraatweg

—	Zuiderzeestraatweg in zuidwestelijke richting volgen tot aan de Feithenhofsweg

—	Feithenhofsweg volgen in zuidelijkerichting tot aan Bovenstraatweg

—	Bovenstraatweg in westelijke richting volgen tot aan Laanzichtsweg

—	Laanzichtsweg volgen in zuidelijke richting tot aan Bovendwarsweg

—	Bovendwarsweg volgen in westelijke richting tot aan de Eperweg (N309)

—	Eperweg (N309) volgen in zuidelijke richting tot aan autosnelweg A28 (E232)

—	A28 (E232) volgen in zuidwestelijke richting tot aan Harderwijkerweg (N303)

—	Harderwijkerweg(N303) volgen in zuidelijke richting tot aan Horsterweg

—	Horsterweg volgen in westelijke richting tot aan Oude Nijkerkerweg

—	Oude Nijkerkerweg overgaand in arendlaan volgen in zuidwestelijke richting tot aan Zandkampweg

—	Zandkampweg volgen in noordwestelijke richting tot aan Telgterengweg

—	Telgterengweg volgen in zuidwestelijke richting tot aan Bulderweg

—	Bulderweg volgen in westelijke richting tot aan Nijkerkerweg

—	Nijkerkerweg volgen in westelijke richting tot aan Riebroeksesteeg

—	Riebroekersteeg volgen in noordelijke/westelijke richting (doodlopend) overstekend A28 tot aan Nuldernauw (water)

—	Nuldernauw volgen in noordelijke richting overgaand in Wolderwijd (water) tot aan Knardijk (N302)

—	N302 volgen in Noordwestelijke richting tot aan N305

28.12.2016

Biddinghuizen

—	Vanaf kruising Swifterweg (N710) met Hoge Vaart (water), Hoge Vaart volgen in noordoostelijke richting tot aan Oosterwoldertocht (water)

—	Oosterwoldertocht volgen in zuidoostelijke richting tot aan Elburgerweg (N309)

—	Elburgerweg (N309) volgen tot aan de brug in Flevoweg over het Veluwemeer

—	Veluwemeer volgen in zuidwestelijke richting tot aan Bremerbergweg (N708)

—	Bremerbergweg (N708) volgen in noodwestelijke richting overgaand in Oldebroekerweg tot aan Swifterweg (N710)

—	Swifterweg (N710)volgen in noordelijke richting tot aan Hoge Vaart (water)

od 20.12.2016 do 28.12.2016

Państwo członkowskie: Austria

Obszar obejmujący:	Data zakończenia stosowania środków zgodnie z art. 31 dyrektywy 2005/94/WE
Gemeinden Langen, Buch, Schwarzach, Kennelbach, Wolfurt, Bildstein, Dornbirn, Lustenau, Lochau, Höchst, Hörbranz, Gaißau, Eichenberg	23.12.2016
Gemeinden Bregenz, Hard, Fußach, Lauterach	od 15.12.2016 do 23.12.2016

Państwo członkowskie: Szwecja

Obszar obejmujący:	Data zakończenia stosowania środków zgodnie z art. 31 dyrektywy 2005/94/WE
Obszar części gmin Helsingborg, Ängelholm, Bjuv i Åstorp (kod ADNS 01200) znajdujący się poza obszarem zapowietrzonym oraz w promieniu dziesięciu km od punktu o współrzędnych WGS84 N56,053495 i E12,848939.	1.1.2017
Części gminy Helsingborg (kod ADNS 01200) znajdujące się w promieniu trzech km od punktu o współrzędnych WGS84 N56,053495 i E12,848939.	od 24.12.2016 do 1.1.2017

3.12.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/109

ZALECENIE KOMISJI (UE) 2016/2125

z dnia 30 listopada 2016 r.

w sprawie wytycznych dotyczących środków samoregulacji przyjętych przez branże przemysłowe zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 292,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 15 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE (1) stanowi, że w przypadku gdy dany produkt spełnia kryteria określone w ust. 2, jest on objęty środkami wykonawczymi lub środkami samoregulacji.

(2)

Artykuł 15 ust. 2 dyrektywy 2009/125/WE określa kryteria objęcia produktów środkami wykonawczymi lub środkami samoregulacji, takie jak między innymi znacząca wysokość sprzedaży produktu w Unii (orientacyjnie wynosząca powyżej 200 000 sztuk w ciągu roku), znaczący wpływ produktu na środowisko naturalne i znaczący potencjał w zakresie poprawy wpływu na środowisko bez pociągania za sobą nadmiernych kosztów, z uwzględnieniem braku innego odpowiedniego prawodawstwa unijnego, braku rozwiązania problemu przez siły rynkowe oraz dużych rozbieżności w zakresie ekologiczności pomiędzy dostępnymi na rynku produktami o równorzędnej funkcji.

(3)	Artykuł 17 dyrektywy 2009/125/WE stanowi, że dobrowolne umowy lub inne środki o charakterze samoregulacji mogą być przedstawiane jako alternatywa dla środków wykonawczych oraz należy je oceniać co najmniej na podstawie załącznika VIII do dyrektywy.

(4)

Produkty powinny być objęte alternatywnymi sposobami działania, takimi jak dobrowolne umowy o charakterze samoregulacji, o których mowa w art. 17 dyrektywy 2009/125/WE, nie zaś obowiązkowymi środkami wykonawczymi, jeśli prawdopodobne jest, iż takie działanie spowoduje szybsze lub mniej kosztowne osiągnięcie celów polityki niż wprowadzenie wymogów obowiązkowych.

(5)	Komisja przygotowała wytyczne dotyczące środków samoregulacji przyjętych przez branże przemysłowe w celu ułatwienia procesu tworzenia i wdrażania takich środków oraz zapewnienia ich spójności.

(6)

Wytyczne w szczególności odnoszą się do wykazu kryteriów określonych w załączniku VIII do dyrektywy 2009/125/WE, które mogą służyć Komisji do oceny dopuszczalności inicjatyw samoregulacji jako alternatywy dla środka wykonawczego, a dotyczą możliwości udziału, wartości dodanej, reprezentatywności, mierzalnych i rozłożonych w czasie celów, udziału społeczeństwa obywatelskiego, nadzoru i sprawozdawczości, opłacalności administrowania inicjatywą, zrównoważonego charakteru i spójności zachęt.

(7)

Załącznik VIII do dyrektywy 2009/125/WE stanowi, że wykaz zawartych w nim kryteriów nie jest wyczerpujący, natomiast art. 17 przedmiotowej dyrektywy przewiduje poddanie środka samoregulacji ocenie co najmniej na podstawie załącznika VIII. Wytyczne powinny w szczególności koncentrować się na tym, w jaki sposób należy zarządzać funkcjonowaniem środka samoregulacji, kto może w nim uczestniczyć, a także na informowaniu oraz nadzorze, sprawozdawczości i zgodności.

(8)	Wytyczne zostały omówione z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami na forum konsultacyjnym powołanym na mocy art. 18 dyrektywy 2009/125/WE.

(9)

Zgodnie z wymogami pkt 6 załącznika VIII do dyrektywy 2009/125/WE środki samoregulacji powinny zawierać dobrze zaprojektowany system sprawozdawczości i nadzoru. Komisja, wspomagana przez Forum Konsultacyjne i Komitet, o którym mowa w art. 19 ust. 1 dyrektywy 2009/125/WE, powinna nadzorować stosowanie środków samoregulacji i rozważyć wprowadzenie obowiązkowych środków wykonawczych, jeżeli cele środków samoregulacji nie zostały spełnione,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:

1.	Branże przemysłowe powinny postępować zgodnie z wytycznymi określonymi w załączniku. Przestrzeganie tych wytycznych przyczyni się do uznania przez Komisję danego środka samoregulacji z zakresu ekoprojektu za pełnoprawną alternatywę dla środka wykonawczego.

2.	Niniejsze zalecenie powinno zostać opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2016 r.

W imieniu Komisji

Miguel ARIAS CAÑETE

Członek Komisji

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią (Dz.U. L 285 z 31.10.2009, s. 10).

ZAŁĄCZNIK

1. CELE

Samoregulacja oznacza przyjęcie przez branże handlowe lub przemysłowe kodeksów postępowania bądź ograniczeń operacyjnych z własnej inicjatywy i ich egzekwowanie we własnym zakresie. Samoregulacja w formie czystej jest rzadkością i na poziomie Unii zazwyczaj oznacza, że Komisja inicjuje lub ułatwia opracowanie środka samoregulacji. W kontekście lepszego stanowienia prawa (1) Komisja uznaje dobrze zaprojektowane środki pozaregulacyjne za alternatywę dla rozwiązań politycznych.

Dyrektywa 2009/125/WE („dyrektywa”) przewiduje dobrowolne umowy lub inne środki samoregulacji jako alternatywę dla rozporządzeń wykonawczych przyjmowanych na jej podstawie, traktując je priorytetowo w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo, że będą one realizowały cele polityczne w szybszy lub mniej kosztowny sposób niż wymagania obowiązkowe (2). Dyrektywa określa kryteria oceny środków samoregulacji (3), ale w oparciu o doświadczenia wynikające z trzech dobrowolnych umów uznanych dotychczas przez Komisję (4) członkowie forum konsultacyjnego powołanego na podstawie art. 18 dyrektywy wskazali na potrzebę wydania wytycznych dotyczących tych kryteriów, w szczególności w odniesieniu do nadzoru i sprawozdawczości.

Niniejsze wytyczne mają na celu ułatwienie opracowywania i wdrażania środków samoregulacji na podstawie dyrektywy. Powstały one, aby wspierać branże przemysłowe i ułatwić konsekwentną realizację środków samoregulacji. Uwzględniają one zasady z zakresu lepszej samo- i współregulacji (5).

Przestrzeganie tych wytycznych pomoże sprawić, by Komisja uznała dany środek samoregulacji z zakresu ekoprojektu za pełnoprawną alternatywę dla środka wykonawczego. W odniesieniu do dotychczasowych środków samoregulacji z zakresu ekoprojektu należy wnieść do Komisji, najpóźniej w 2018 roku, wniosek o zmianę środka w celu jego maksymalnego dostosowania do wytycznych.

2. UZNAWANIE ŚRODKÓW SAMOREGULACJI Z ZAKRESU EKOPROJEKTU

Komisja traktuje na zasadzie pierwszeństwa środki samoregulacji dla grup produktów, które są objęte planem prac przewidzianym w art. 16 dyrektywy. Branża powinna przedstawić Komisji wniosek w sprawie środka samoregulacji dla takich grup produktów przed lub w trakcie analizy technicznej, środowiskowej i ekonomicznej („badanie przygotowawcze”) dla danej grupy produktów.

Branża może zostać poproszona o wprowadzenie zmian do wniosku w celu uwzględnienia uwag otrzymanych od Komisji i forum konsultacyjnego.

Jeżeli Komisja postanowi uznać środek samoregulacji, wstrzyma się ona od przyjęcia rozporządzenia wykonawczego w sprawie ekoprojektu. Jeśli jednak nadzór nad środkiem samoregulacji lub informacje zwrotne od zainteresowanych stron wskażą na błędy w realizacji takiego środka, Komisja dokona ponownej oceny sytuacji.

Uznanie środka samoregulacji nie uniemożliwia Komisji przyjęcia ustawodawstwa na podstawie innych przepisów (np. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE (6), rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 66/2010 (7)) dla danej grupy produktów.

3. WYTYCZNE DOTYCZĄCE ŚRODKÓW SAMOREGULACJI Z ZAKRESU EKOPROJEKTU

Każdy środek samoregulacji z zakresu ekoprojektu przyjęty przez branżę powinien zawierać przepisy regulujące jego funkcjonowanie. Aby zapewnić jednorodność środków samoregulacji uznanych na mocy dyrektywy oraz ułatwić ich tworzenie i wdrażanie, należy stosować się do wytycznych określonych poniżej. Środek samoregulacji może zawierać dodatkowe lub szersze zasady niż przewidziano w wytycznych.

3.1. Możliwości udziału

Przedsiębiorstwa zainteresowane przyjęciem środka samoregulacji powinny publicznie ogłosić taki zamiar przed przystąpieniem do jego opracowywania. Powinny one ustanowić punkt kontaktowy, aby umożliwić udział innym przedsiębiorstwom.

Środek samoregulacji powinien zawierać wykaz jego sygnatariuszy. Przedsiębiorstwa działające na rynku tych samych produktów powinny mieć możliwość przystąpienia w każdej chwili do środka samoregulacji, pod warunkiem udziału w kosztach jego funkcjonowania. Środkowi samoregulacji powinien towarzyszyć formularz członkostwa, który wypełnia i podpisuje przedsiębiorstwo pragnące zostać sygnatariuszem. Sygnatariusze powinny przesłać Komisji bez zbędnej zwłoki wypełniony oryginał i podpisane formularze członkostwa.

Sygnatariusz rezygnujący z udziału w środku samoregulacji powinien zawiadomić o tym na piśmie przewodniczącego komitetu sterującego z co najmniej miesięcznym wyprzedzeniem (zob. pkt 3.5). Przewodniczący informuje komitet sterujący o rezygnacji sygnatariusza w ciągu tygodnia od daty otrzymania pisemnego zawiadomienia.

3.2. Wartość dodana

Wnioskom w sprawie środków samoregulacji lub zmienionych wersji istniejących środków samoregulacji powinny towarzyszyć udokumentowane noty wyjaśniające, w jaki sposób wniosek umożliwi osiągnięcie celów w zakresie ekoprojektu w szybszy sposób lub za niższą cenę w porównaniu z wymogami obowiązkowymi.

Jeśli niektórzy lub wszyscy sygnatariusze zawarli odrębną umowę lub zawiązali jakiekolwiek stowarzyszenie w odniesieniu do celów środka samoregulacji, wszystkie stosowne dokumenty dotyczące takiej umowy lub stowarzyszenia powinny zostać wskazane i udostępnione publicznie.

Środek samoregulacji powinien przewidywać przegląd wszystkich istotnych elementów, ze wskazaniem terminu lub szczególnych okoliczności, które powodują uruchomienie przeglądu. Termin przeprowadzenia przeglądu powinien wynikać z potrzeby, aby środek (w dalszym ciągu) zapewniał wartość dodaną, z uwzględnieniem etapów realizacji wymagań ustanowionych w ramach środka i tempa rozwoju technologicznego w odniesieniu do danej grupy produktów.

Przegląd powinien prowadzić do ustalenia, czy potrzebna jest nowa wersja środka. W procesie przeglądu i zmiany powinni mieć możliwość udziału obserwatorzy z komitetu sterującego. Komisji należy przedstawić wyniki procesu przeglądu, a w stosownych przypadkach również wniosek w sprawie zmiany środka samoregulacji.

3.3. Reprezentatywność

Środek samoregulacji powinien określać zasięg rynkowy jego sygnatariuszy, który powinien wynosić co najmniej 80 % wprowadzanych do obrotu na rynku unijnym lub oddanych do użytku (8) jednostek produktów typu objętego środkiem. Sygnatariusze powinni przedstawić dowody, opracowane lub zweryfikowane przez niezależną osobę prawną lub fizyczną, że środek samoregulacji ma zasięg rynkowy wynoszący co najmniej 80 %. Należy je przesłać Komisji:

—	przy przedkładaniu środka samoregulacji lub zmienionej wersji istniejącego środka samoregulacji, przy czym ustalenia muszą być dokonane lub zaktualizowane w ciągu ostatnich sześciu miesięcy,

—

w ciągu trzech miesięcy od jakiejkolwiek zmiany sygnatariuszy (np. po rezygnacji sygnatariusza lub po zbyciu odpowiedniego działu sygnatariusza podmiotowi, który nie jest sygnatariuszem), chyba że z najnowszego raportu wynika, że zasięg rynkowy po zmianie pozostanie na poziomie co najmniej 80 %, oraz

—

dwa lata po wysłaniu ostatniego raportu w celu zaktualizowania informacji o zasięgu w wyniku zmian występujących na rynku.

Środek samoregulacji powinien określać dokładne wskaźniki służące do oceny deklarowanego zakresu rynkowego. Wskaźniki powinny być obiektywne, mierzalne i możliwe do zweryfikowania przez niezależny organ. Wskaźniki powinny obejmować wszystkie kategorie objętych środkiem produktów związanych z energią.

3.4. Mierzalne i rozłożone w czasie cele

Środek samoregulacji powinien zawierać wykaz wszystkich rodzajów objętych nim produktów, definicje takich produktów, a także wykaz rodzajów produktów należących do grupy produktów objętych zakresem środka samoregulacji, lecz zwolnionych z jego wymogów. Każde zwolnienie należy uzasadnić.

Środek samoregulacji powinien określać wymogi w zakresie projektowania, a w stosownych przypadkach również wymogi informacyjne dotyczące produktów objętych jego zakresem. Wymogi te powinny odnosić się do znaczącego wpływu produktu na środowisko na przestrzeni całego cyklu jego życia i mieć na celu poprawę ekologiczności produktów.

Powinna istnieć możliwość pomiaru zgodności z wymogami w oparciu o jasne i niezawodne wskaźniki. Należy szczegółowo określić sposób pomiaru i weryfikacji zgodności. Środek samoregulacji powinien zawierać dokumentację, na której oparte są proponowane wymogi. Należy wskazać wszelkie istotne różnice pomiędzy proponowanymi wymogami i dokumentacją.

Wymogi należy przedstawić wraz z datą ich zastosowania, a jeśli środek samoregulacji obejmuje długi horyzont czasowy, musi on przewidywać kolejne poziomy stosowania wymogów. Wymogi powinny dotyczyć co najmniej 90 % wszystkich jednostek (objętych środkiem samoregulacji) wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku przez każdego sygnatariusza.

3.5. Udział społeczeństwa obywatelskiego

W sprawie każdego wniosku dotyczącego środka samoregulacji należy zasięgnąć opinii forum konsultacyjnego, które tworzą przedstawiciele państw członkowskich, przemysłu, związków zawodowych, handlowców, detalistów, importerów, organizacji ochrony środowiska i organizacji konsumenckich.

Komitet sterujący

W ramach środka samoregulacji należy ustanowić komitet sterujący, który będzie zarządzał jego funkcjonowaniem.

Komitet sterujący powinien składać się ze wszystkich sygnatariuszy środka samoregulacji i Komisji. Każdy z sygnatariuszy i Komisja powinni być reprezentowani przez jednego członka, a każdy członek posiada równe prawo głosu.

Członkowie forum konsultacyjnego i niezależny inspektor powinni mieć status obserwatora przy komitecie sterującym, bez prawa głosu.

Komitet sterujący powinien spotykać się co najmniej raz w roku w Brukseli. Posiedzenia komitetu sterującego powinny być otwarte dla zainteresowanych stron, w tym przedsiębiorstw z sektora objętego środkiem samoregulacji, które nie są jego sygnatariuszami.

Komitet sterujący wybiera przewodniczącego spośród swoich członków. Przewodniczący powinien uwzględnić w projekcie porządku obrad komitetu sterującego wszystkie punkty zgłoszone przez członków i obserwatorów. Na posiedzenia komitetu sterującego należy zapraszać wszystkich członków i obserwatorów. Ogłoszenie o posiedzeniu komitetu sterującego, w tym projekt porządku obrad, należy opublikować na stronie internetowej środka samoregulacji najpóźniej na miesiąc przed posiedzeniem.

Dokumenty, które zostaną przedstawione i omówione na posiedzeniu komitetu sterującego, należy wysłać do wszystkich członków i obserwatorów komitetu sterującego, a także opublikować na stronie internetowej środka samoregulacji najpóźniej na tydzień przed posiedzeniem.

Każdy uczestnik powinien mieć prawo do zabrania głosu na posiedzeniach komitetu sterującego i żądania, aby przewodniczący odnotował ich zdanie w protokole.

Projekt protokołu należy wysłać do wszystkich członków i obserwatorów komitetu sterującego, którzy powinni mieć co najmniej dwa tygodnie na przedstawienia uwag. Ostateczną wersję protokołu należy opublikować na stronie internetowej środka samoregulacji w ciągu jednego miesiąca od daty posiedzenia.

Strona internetowa

Należy utworzyć stronę internetową poświęconą środkowi samoregulacji. Powinna ona zawierać co najmniej:

—	najnowsze i poprzednie wersje środka samoregulacji,

—	aktualny wykaz sygnatariuszy oraz najnowsze informacje o przypadkach rezygnacji i wykluczenia sygnatariuszy,

—	skrócone wersje raportów na temat zasięgu rynkowego (bez ujawniania handlowych lub poufnych danych poszczególnych sygnatariuszy),

—	aktualne wykazy produktów, które sygnatariusze zadeklarowali jako zgodne z wymogami (produkty uznane przez niezależnego inspektora za niezgodne z wymogami nie powinny być uwzględnione w wykazie),

—	sprawozdania na temat zgodności opracowane przez niezależnego inspektora,

—	aktualny wykaz sygnatariuszy nieprzestrzegających wymogów,

—	w odniesieniu do każdego posiedzenia komitetu sterującego: zaproszenia, projekty porządku obrad, dokumenty posiedzenia i protokół z posiedzenia, oraz

—	informacje na temat niezależnego inspektora, w tym jego dane kontaktowe. Strona internetowa powinna umożliwiać odwiedzającym zadawanie sygnatariuszom i niezależnemu inspektorowi pytań na temat danego środka samoregulacji. Na pytania należy odpowiadać w terminie miesiąca.

Skargi

Środek samoregulacji powinien umożliwiać każdej stronie bezpłatne zgłoszenie niezależnemu inspektorowi umotywowanych zarzutów dotyczących ewentualnej niezgodności. Niezależny inspektor ocenia zgłoszone zarzuty i w stosownych przypadkach podejmuje dalsze kroki, żądając informacji od danego sygnatariusza, przeprowadzając testy lub kontrole. Niezależny inspektor omawia na każdym posiedzeniu komitetu sterującego wszystkie zarzuty zgłoszone od ostatniego posiedzenia, a w razie niezbadania któregokolwiek z zarzutów, przedstawia powody takiej decyzji.

Dostęp do danych

Środek samoregulacji powinien zawierać wymóg, aby sygnatariusze na żądanie udostępniali Komisji i obserwatorom komitetu sterującego dane techniczne na temat ekologiczności produktów i modeli objętych środkiem, w tym wszystkich cech odnoszących się do warunków specjalnych, aby umożliwić Komisji i obserwatorom komitetu sterującego ocenę poziomu ambicji i skutków proponowanych oraz istniejących środków samoregulacji. Zasady dostępu do takich danych nie muszą mieć zastosowania do danych objętych tajemnicą handlową.

Środek samoregulacji powinien zawierać wymóg, aby sygnatariusze na żądanie dostarczali organom nadzoru rynku państw członkowskich odpowiedzialnych za ekoprojekt konkretne dokumenty i informacje w zakresie, w jakim nie są one uwzględnione w dokumentacji dostarczonej wraz z produktami, aby umożliwić sprawdzenie zgodności z wymogami środka samoregulacji, w tym za pomocą testów.

3.6. Nadzór i sprawozdawczość

Niezależny inspektor

Niezależny inspektor sprawdza, czy sygnatariusze działają zgodnie ze środkiem samoregulacji. Środek samoregulacji powinien określać zasady mające zastosowanie do niezależnego inspektora, który może być osobą fizyczną lub prawną.

Niezależny inspektor powinien posiadać umiejętności niezbędne do weryfikowania zgodności z wymaganiami i być wolny od konfliktu interesów. Zobowiązania umowne niezależnego inspektora nie mogą go ograniczać w przeprowadzaniu weryfikacji zgodności.

Niezależny inspektor powinien:

—	wykonywać swoje obowiązki z należytą starannością i odpowiednio nadzorować wszystkie zadania, za które jest odpowiedzialny,

—	być bezstronny we wszystkich swoich działaniach, kierując się wyłącznie faktami przy formułowaniu opinii i sporządzaniu sprawozdań, oraz

—	szanować poufność w koniecznych przypadkach, aby chronić interesy handlowe lub dane wrażliwe sygnatariuszy, i podpisać w tym celu „umowę o zachowaniu poufności” z sygnatariuszami środka samoregulacji, jeśli jest wymagana.

Środek samoregulacji powinien określać procedurę wyboru niezależnego inspektora oraz sposób zapewnienia, aby inspektor był wolny od konfliktu interesów i posiadał umiejętności niezbędne do weryfikowania zgodności z wymaganiami. Mianowanie wybranego niezależnego inspektora należy uzgodnić ze służbami Komisji. Komitet sterujący powinien brać udział w ustalaniu warunków umowy z niezależnym inspektorem.

Sprawozdawczość sygnatariuszy na temat zgodności

Środek samoregulacji powinien określać zasady dotyczące co najmniej następujących aspektów dokumentacji składanej przez każdego sygnatariusza niezależnemu inspektorowi:

—	rodzaj danych rynkowych i technicznych, które podlegają zgłoszeniu,

—	formę, w jakiej dane mają być przekazywane,

—	sposób przesyłania dokumentacji, oraz

—	częstotliwość i terminy składania dokumentacji.

Każdy sygnatariusz powinien zgłaszać wszelkie informacje i dane (w tym dane rynkowe i dane dotyczące ekologiczności produktów), jakie są niezbędne, aby niezależny inspektor mógł w wiarygodny sposób weryfikować przestrzeganie przez sygnatariusza wszystkich zobowiązań podjętych w ramach środka.

Sygnatariusze powinni dostarczać dane rynkowe umożliwiające niezależnemu inspektorowi ustalenie, czy co najmniej 90 % ich produktów jest zgodnych ze zobowiązaniami. W przypadku zobowiązania się do zapewnienia zgodności 100 % produktów sygnatariusze nie muszą przedstawiać konkretnych danych rynkowych niezależnemu inspektorowi.

Sprawozdawczość należy prowadzić dla każdego modelu objętego środkiem samoregulacji, który został wprowadzony do obrotu na rynku unijnym lub oddany do użytku. Jeżeli różnica między poszczególnymi modelami nie ma znaczenia dla środka samoregulacji (czyli nie dotyczy żadnego z aspektów związanych z wymaganiami), w sprawozdaniu można ująć podobne modele, przy czym należy to zaznaczyć. Informacje i dane zgłaszane przez sygnatariuszy mogą różnić się jedynie w takim zakresie, w jakim ich zobowiązania są różne.

Forma, w jakiej dane mają być przekazywane niezależnemu inspektorowi, powinna być taka sama dla wszystkich sygnatariuszy.

Sposób przekazania powinien w największym możliwym stopniu wykorzystywać elektroniczne środki komunikacji, przy jednoczesnym uwzględnieniu wymogów poufności i obciążeń administracyjnych nałożonych na wszystkie zainteresowane strony.

Okresem sprawozdawczym jest rok. Każdy sygnatariusz powinien co roku dostarczać dokumentację w terminie dwóch miesięcy od zakończenia okresu sprawozdawczego. Dodatkowe wnioski niezależnego inspektora o dostarczenie przez sygnatariuszy wszelkich brakujących informacji w późniejszym czasie powinny być wykonywane w krótkim terminie, który zostanie określony w ramach środka samoregulacji.

Weryfikacja zgodności

Środek samoregulacji powinien umożliwiać niezależnemu inspektorowi weryfikację zgodności z wymogami środka samoregulacji poprzez:

—	kontrolę dokumentacji dostarczonej przez sygnatariuszy,

—	testy produktów, oraz

—	inspekcje na terenie siedziby sygnatariuszy.

Niezależny inspektor powinien decydować o odpowiednim doborze tych metod.

Testowanie

Testowanie dotyczy weryfikacji cech produktów objętych środkiem samoregulacji za pomocą testów fizycznych wykonywanych w laboratorium. Co do zasady, testy powinny odbywać się w niezależnym, najlepiej akredytowanym, laboratorium. Testy mogą być ewentualnie przeprowadzane w siedzibie sygnatariusza, o ile możliwe jest zagwarantowanie pełnego obiektywizmu.

Niezależny inspektor powinien wybrać losowo do testów odpowiednią liczbę produktów poszczególnych sygnatariuszy, najlepiej nabywając je w placówkach handlowych (fizycznych lub internetowych) w różnych państwach członkowskich. Sygnatariusze nie mogą uczestniczyć w doborze próby, jeśli dostarczają produkty bezpośrednio.

Niezależny inspektor może wybrać konkretne modele lub modele konkretnego sygnatariusza, jeżeli informacje uzyskane z jakiekolwiek źródła wskazują na możliwość niezgodności w przypadku takich modeli lub takiego sygnatariusza.

Na żądanie niezależnego inspektora sygnatariusze dostarczają konkretne dokumenty i informacje wymagane do celów testów, jeśli nie są one zawarte w dokumentacji dostarczonej wraz z produktami.

Szczegółowe raporty z badań dotyczące każdego z testowanych produktów należy przekazać Komisji i odnośnemu sygnatariuszowi.

Kontrole

Niezależny inspektor może przeprowadzić kontrolę określonego sygnatariusza na podstawie konkretnych informacji ją uzasadniających. Informacje te powinny być ujawnione odnośnemu sygnatariuszowi.

Kontrola powinna służyć jedynie sprawdzeniu przestrzegania zobowiązań podjętych w ramach środka samoregulacji, jeśli nie ma innego, bardziej opłacalnego sposobu. Podczas kontroli niezależny inspektor przeprowadza jedynie czynności, które są absolutnie niezbędne do sprawdzenia, czy sygnatariusz przestrzega zobowiązań podjętych w ramach środka samoregulacji.

Niezależny inspektor nie może uprzedzić sygnatariusza o kontroli lub może uczynić to jedynie z krótkim wyprzedzeniem. Sygnatariusz powinien zapewnić wszelką wymaganą pomoc.

Niezależny inspektor przesyła projekt sprawozdania z kontroli odnośnemu sygnatariuszowi w terminie miesiąca od zakończenia kontroli w celu zgłoszenia uwag. Sygnatariusz zgłasza uwagi w terminie dwóch tygodni od dnia otrzymania projektu sprawozdania. Niezależny inspektor powinien w razie potrzeby skorygować projekt sprawozdania w ciągu dwóch tygodni w celu uwzględnienia uwag zgłoszonych przez sygnatariusza. Sprawozdanie, w tym uzasadnienie kontroli, należy przekazać Komisji i odnośnemu sygnatariuszowi. Jego streszczenie należy przedstawić na pierwszym posiedzeniu komitetu sterującego, jakie odbędzie się po zakończeniu prac nad sprawozdaniem. W streszczeniu nie można ujawniać żadnych poufnych informacji handlowych, chyba że jest to konieczne w celu wykazania niezgodności.

Sprawozdawczość niezależnego inspektora

Niezależny inspektor powinien przygotować projekt sprawozdania na temat zgodności i przesłać go członkom komitetu sterującego najpóźniej w ciągu trzech miesięcy po zakończeniu okresu sprawozdawczego. Członkowie komitetu sterującego powinni mieć dwa tygodnie na przedstawienie uwag do sprawozdania. Niezależny inspektor powinien złożyć ostateczną wersję sprawozdania na temat zgodności komitetowi sterującemu najpóźniej w ciągu czterech miesięcy od zakończenia okresu sprawozdawczego. Sprawozdanie na temat zgodności powinno zawierać:

—	informacje na temat zastosowanych metod gromadzenia i przetwarzania danych oraz wszelkich trudności napotkanych w trakcie opracowywania sprawozdania*,

—	wyniki kontroli dokumentów*,

—	sposób doboru produktów do testowania i uzasadnienie, jeśli testy dotyczyły określonych modeli lub sygnatariuszy*,

—	wykaz testowanych produktów i podsumowanie wyników indywidualnych,

—	podsumowanie wszelkich kontroli przeprowadzonych w okresie sprawozdawczym,

—	wykaz sygnatariuszy nieprzestrzegających wymogów,

—	informacje o przyczynach braku zgodności*, oraz

—	zalecenia dotyczące przyszłych okresów sprawozdawczych.

W ramach środka samoregulacji można wskazać, że pozycje oznaczone gwiazdką (*) powinny być przedstawione w formie zagregowanych wyników wszystkich sygnatariuszy i nie mogą zawierać poufnych lub handlowych danych poszczególnych sygnatariuszy. W takich przypadkach indywidualne sprawozdania zawierające konkretne informacje oddzielnie dla każdego sygnatariusza należy przedstawić Komisji i danemu sygnatariuszowi.

Brak zgodności

Brak zgodności powinien podlegać sankcjom według stopniowej skali.

Sygnatariusz, który nie przedstawił niezależnemu inspektorowi sprawozdania na temat zgodności, powinien być objęty kontrolą niezależnego inspektora w roku następującym po danym okresie sprawozdawczym. Kolejny przypadek nieprzedstawienia dokumentacji na temat zgodności powinien skutkować natychmiastowym wykluczeniem sygnatariusza ze środka samoregulacji.

Sygnatariusz, który nie spełnia wymagań środka samoregulacji zgodnie ze sprawozdaniem niezależnego inspektora z kontroli lub sprawozdaniem na temat zgodności, powinien zostać zobowiązany do podjęcia działań naprawczych. Stan braku zgodności, który utrzymuje się przez okres dłuższy niż sześć miesięcy po dacie sprawozdania niezależnego inspektora, powinien skutkować natychmiastowym wykluczeniem sygnatariusza ze środka samoregulacji.

Przewodniczący powinien poinformować komitet sterujący na piśmie o wykluczeniu sygnatariusza, który nie spełnia wymagań, w terminie tygodnia od otrzymania informacji od niezależnego inspektora o spełnieniu przesłanek natychmiastowego wykluczenia.

3.7. Opłacalność administrowania inicjatywą samoregulacji

Sygnatariusze powinni ponosić wszystkie koszty związane z niezależnym inspektorem i jego działalnością, stroną internetową i funkcjonowaniem komitetu sterującego, z wyjątkiem kosztów udziału przedstawiciela Komisji oraz obserwatorów poza niezależnym inspektorem.

Środek samoregulacji powinien zachęcać sygnatariuszy do dzielenia się wiedzą, doświadczeniami, informacjami i najlepszymi praktykami z sygnatariuszami innych środków samoregulacji z zakresu ekoprojektu.

3.8. Zrównoważony charakter

Należy określić cele polityczne środka samoregulacji. Powinny one być zgodne z celami politycznymi dyrektywy.

3.9. Spójność zachęt

Proponowany środek samoregulacji powinien być spójny z innymi czynnikami i zachętami na poziomie krajowym.

(1) „Program UE – lepsze wyniki dzięki lepszemu stanowieniu prawa” COM(2015) 215.

(2) Por. motywy 18–21 oraz art. 15 ust. 3 lit. b) i art. 17 dyrektywy.

(3) Załącznik VIII do dyrektywy.

(4) COM(2012) 684, COM(2013) 23 i COM(2015) 178.

(5) https://ec.europa.eu/digital-agenda/best-practice-principles-better-self-and-co-regulation

(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/30/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie wskazania poprzez etykietowanie oraz standardowe informacje o produkcie, zużycia energii oraz innych zasobówprzez produkty związane z energią (Dz.U. L 153 z 18.6.2010, s. 1).

(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 66/2010 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie oznakowania ekologicznego UE (Dz.U. L 27 z 30.1.2010, s. 1).

(8) „Niebieski przewodnik” na temat wdrażania przepisów dotyczących produktów w UE wyjaśnia znaczenie „udostępniania” na rynku i „oddawania do użytku” (http://ec.europa.eu/DocsRoom/documents/4942/).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 329

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 59 3 grudnia 2016

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady (Euratom) 2016/2116 z dnia 12 lutego 2016 r. w sprawie zawarcia przez Komisję Europejską, w imieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, Umowy o przedłużeniu Umowy ramowej dotyczącej międzynarodowej współpracy w dziedzinie badań i rozwoju systemów energii jądrowej IV generacji	1
		Umowa o przedłużeniu Umowy ramowej dotyczącej międzynarodowej współpracy w dziedzinie badań i rozwoju systemów energii jądrowej IV generacji	3
	*	Decyzja Rady (UE) 2016/2117 z dnia 29 września 2016 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy ramowej o wszechstronnym partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony	6
		Umowa ramowa o wszechstronnym partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Socjalistyczną Republiką Wietnamu, z drugiej strony	8
	*	Decyzja Rady (UE) 2016/2118 z dnia 28 października 2016 r. w sprawie podpisania, w imieniu Unii, i tymczasowego stosowania Umowy o partnerstwie strategicznym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kanadą, z drugiej strony	43
		Umowa o partnerstwie strategicznym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Kanadą, z drugiej strony	45
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) 2016/2119 z dnia 2 grudnia 2016 r. zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 i rozporządzenie Komisji (UE) nr 113/2010 w odniesieniu do dostosowania wykazu procedur celnych i definicji danych ( 1 )	66
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/2120 z dnia 2 grudnia 2016 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1033/2006 w zakresie przepisów, o których mowa w art. 3 ust. 1 ( 1 )	70
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/2121 z dnia 2 grudnia 2016 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	73
		DECYZJE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/2122 z dnia 2 grudnia 2016 r. w sprawie środków ochronnych w odniesieniu do ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w niektórych państwach członkowskich (notyfikowana jako dokument nr C(2016) 8158) ( 1 )	75
		ZALECENIA
	*	Zalecenie Komisji (UE) 2016/2123 z dnia 30 listopada 2016 r. w sprawie harmonizacji zakresu i warunków generalnych zezwoleń na transfer dla sił zbrojnych i instytucji zamawiających, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/43/WE (notyfikowana jako dokument nr C(2016) 7711)	101
	*	Zalecenie Komisji (UE) 2016/2124 z dnia 30 listopada 2016 r. w sprawie harmonizacji zakresu i warunków generalnych zezwoleń na transfer dla odbiorców certyfikowanych, o których mowa w art. 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/43/WE (notyfikowana jako dokument nr C(2016) 7728)	105
	*	Zalecenie Komisji (UE) 2016/2125 z dnia 30 listopada 2016 r. w sprawie wytycznych dotyczących środków samoregulacji przyjętych przez branże przemysłowe zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE ( 1 )	109
		AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH
	*	Decyzja nr 1/2016 Wspólnego Komitetu Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia z dnia 28 września 2016 r. w sprawie wniosku Gruzji o przystąpienie do Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia jako Umawiająca się Strona [2016/2126]	118

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	CL	115,2
	MA	94,5
	TN	200,0
	TR	118,4
	ZZ	132,0
0707 00 05	EG	191,7
	MA	79,2
	TR	154,7
	ZZ	141,9
0709 93 10	MA	99,5
	TR	145,0
	ZZ	122,3
0805 10 20	TR	62,2
	ZA	59,7
	ZZ	61,0
0805 20 10	MA	63,7
	TR	71,7
	ZZ	67,7
0805 20 30 , 0805 20 50 , 0805 20 70 , 0805 20 90	JM	114,6
	MA	63,3
	PE	95,4
	TR	82,6
	ZZ	89,0
0805 50 10	TR	80,5
0805 50 10	ZZ	80,5
0808 10 80	US	100,7
	ZA	164,3
	ZZ	132,5
0808 30 90	CN	98,6
	TR	126,8
	ZZ	112,7

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1821 z dnia 6 października 2016 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej ( Dz.U. L 294 z 28.10.2016 )	119