30.11.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 324/1

(1)

Art. 19 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym przewiduje, że umawiające się strony zobowiązują się kontynuować wysiłki w celu osiągnięcia stopniowej liberalizacji handlu rolnego.

(2)

Dnia 24 kwietnia 2012 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia, na podstawie art. 19 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, negocjacji z Islandią w celu osiągnięcia większego stopnia liberalizacji dwustronnej wymiany handlowej produktami rolnymi. W dniu 17 września 2015 r. pomyślnie zakończono negocjacje i parafowano Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Islandią w sprawie dodatkowych preferencji w handlu produktami rolnymi (zwane dalej „Porozumieniem”).

(3)

Należy zatem podpisać Porozumienie w imieniu Unii, z zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie,

30.11.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 324/3

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

30.11.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 324/5

(1)

W rozdziale III sekcja 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1187/2009 (2) ustalono procedurę przyznawania pozwoleń na wywóz określonych przetworów mlecznych do Republiki Dominikańskiej w ramach kontyngentu otwartego dla tego państwa.

(2)

W art. 29 rozporządzenia (WE) nr 1187/2009 dano podmiotom możliwość składania wniosków o pozwolenie w dniach od 1 do 10 listopada, jeżeli po upływie terminu przewidzianego na składanie wniosków o pozwolenie, o którym mowa w akapicie pierwszym tego artykułu, w ramach kontyngentu pozostaną dostępne jakiekolwiek ilości.

(3)

Art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1027 (3) stanowi, że w ramach roku kontyngentowego 2016/2017 całkowita pozostała ilość wynosi 8 095 ton.

(4)

Wnioski złożone w dniach od 1 do 10 listopada 2016 r. w odniesieniu do pozostałego okresu bieżącego roku kontyngentowego 2016/2017 dotyczą ilości mniejszych niż ilości dostępne. W tej sytuacji właściwe jest zapewnienie możliwości przydziału pozostałych ilości zgodnie z art. 31 ust. 3 akapit czwarty rozporządzenia (WE) nr 1187/2009. Wydanie pozwoleń na wywóz obejmujących te pozostałe ilości powinno być uzależnione od powiadomienia właściwego organu o dodatkowych ilościach, na które dany podmiot wyraził zgodę, oraz od wpłaty zabezpieczenia przez zainteresowane podmioty,

30.11.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 324/7

(1)

Zgodnie z art. 287 pkt 14 dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska (Polska) jest upoważniona do przyznania zwolnienia z podatku od wartości dodanej (VAT) podatnikom, których roczny obrót nie przekracza równowartości 10 000 EUR w walucie krajowej zgodnie z kursem wymiany w dniu jej przystąpienia.

(2)

Decyzją Rady 2009/790/WE (2) Polska została upoważniona, do dnia 31 grudnia 2012 r. i w drodze odstępstwa, do przyznania zwolnienia z podatku VAT podatnikom, których roczny obrót nie przekracza równowartości 30 000 EUR w walucie krajowej zgodnie z kursem wymiany w dniu jej przystąpienia (zwanego dalej „środkiem stanowiącym odstępstwo”). Decyzją wykonawczą Rady 2012/769/UE (3) okres obowiązywania środka stanowiącego odstępstwo przedłużono do dnia 31 grudnia 2015 r., a decyzją wykonawczą Rady (UE) 2015/1173 (4) do dnia 31 grudnia 2018 r.

(3)

W piśmie, które wpłynęło do Komisji dnia 1 czerwca 2016 r., Polska wystąpiła z wnioskiem o przyznanie jej upoważnienia do podwyższenia tego progu z 30 000 EUR do 40 000 EUR. W wyniku tego podwyższenia dodatkowa liczba bardzo małych przedsiębiorstw mogłaby być zwolniona z niektórych lub ze wszystkich obowiązków wynikających z VAT, określonych w tytule XI, rozdziały 2–6 dyrektywy 2006/112/WE. Obciążenie organów podatkowych związane z przeprowadzaniem audytu bardzo małych przedsiębiorstw zostałyby zatem również zmniejszone.

(4)

Zgodnie z art. 395 ust. 2, akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE pismem z dnia 22 września 2016 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Polskę. Pismem z dnia 23 września 2016 r. Komisja powiadomiła Polskę, że posiada wszystkie informacje konieczne do rozpatrzenia wniosku.

(5)

Z informacji przedstawionych przez Polskę wynika, że ze środka stanowiącego odstępstwo mogłoby potencjalnie skorzystać dodatkowych 24 000 podatników w celu zmniejszenia swoich zobowiązań w zakresie VAT. Według szacunków Polski wpływ na budżet z tytułu dochodów z VAT wyniesie 300 mln PLN.

(6)

Ponieważ podwyższony próg będzie wiązał się z ograniczeniem obowiązków w zakresie VAT w odniesieniu do bardzo małych przedsiębiorstw i te przedsiębiorstwa wciąż mogą wybrać stosowanie zasad ogólnych VAT zgodnie z art. 290 dyrektywy 2006/112/WE, Polska powinna zostać upoważniona do stosowania podwyższonego progu przez okres pozostający do czasu wygaśnięcia stosowania decyzji 2009/790/WE, czyli do dnia 31 grudnia 2018 r. Art. 281–294 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie procedury szczególnej dla małych przedsiębiorstw podlegają jednak przeglądowi, a dyrektywa zmieniająca te artykuły może zatem wejść w życie przed tą datą.

(7)

Odstępstwo nie wpłynie negatywnie na zasoby własne Unii z tytułu VAT, ponieważ Polska obliczy rekompensatę zgodnie z art. 6 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1553/89 (5).

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2009/790/WE,

30.11.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 324/9

(1)

Zgodnie z art. 59 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, w dniu 24 sierpnia 2015 r. Szwecja przedłożyła Europejskiej Agencji Chemikaliów („Agencja”) dokumentację zgodną z wymogami załącznika XV do tego rozporządzenia („dokumentacja zgodna z załącznikiem XV”) w celu identyfikacji diakrylanu heksametylenu (diakrylan heksano-1,6-diylu) (HDDA) (nr WE 235-921-9, nr CAS 13048-33-4) jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy zgodnie z art. 57 lit. f) tego rozporządzenia. Podmiot przedkładający dokumentację uznał, że istnieją naukowe dowody na istnienie prawdopodobnych poważnych skutków dla zdrowia ludzkiego spowodowanych właściwościami HDDA w zakresie działania uczulającego na skórę, dające podstawy do obaw równoważnych obawom stwarzanym przez pozostałe substancje wymienione w art. 57 lit. a)–c), czyli substancje spełniające kryteria klasyfikacji jako rakotwórcze kategorii 1 A lub 1B, substancje spełniające kryteria jako działające mutagennie na komórki rozrodcze kategorii 1A lub 1B, substancje spełniające kryteria klasyfikacji jako działające szkodliwie na rozrodczość kategorii 1A lub 1B.

(2)

W dniu 10 grudnia 2015 r. komitet państw członkowskich Agencji (MSC), zgodnie z ogólnym podejściem Agencji w odniesieniu do identyfikacji substancji wzbudzających szczególnie duże obawy zgodnie z art. 57 lit. f) (2), przyjął opinię (3) w sprawie dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV. W swojej opinii MSC jednomyślnie uznał, że istnieją dowody naukowe sugerujące, że HDDA ma silne działanie uczulające na skórę. Mimo że większość członków MSC uznała, że HDDA powinna zostać zidentyfikowana jako substancja wzbudzająca szczególnie duże obawy zgodnie z art. 57 lit. f) tego rozporządzenia, to jednak MSC nie osiągnął jednomyślnego porozumienia. Trzech członków wstrzymało się od głosu, a dziewięciu nie zgodziło się, że informacje zawarte w dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV były wystarczające, by dać powody do obaw równoważnych obawom stwarzanym przez pozostałe substancje wymienione w art. 57 lit. a)–e). W opinii mniejszości, jaką stanowiło tych dziewięciu członków, stwierdzono, że skutków HDDA dla zdrowia ludzkiego nie można uznać za porównywalne do tych jakie powodują substancje rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość, zarówno pod względem ich wagi, jak i nieodwracalności.

(3)

W dniu 15 stycznia 2016 r., zgodnie z art. 59 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, MSC przedłożył Komisji swoją opinię w sprawie decyzji dotyczącej identyfikacji HDDA jako substancji dla której przedstawiono naukowe dowody na istnienie prawdopodobnych poważnych skutków dla zdrowia ludzkiego, dające powody do obaw równoważnych obawom stwarzanym przez substancje rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość (kategorii 1 A lub 1B), zgodnie z art. 57 lit. f) tego rozporządzenia.

(4)

Komisja podkreśla, że zaklasyfikowanie HDDA jako substancji działającej uczulająco na skórę kategorii 1 w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (4) sugeruje, że HDDA oraz reagujące krzyżowo akrylany mogą powodować poważne niepożądane skutki dla skóry. Komisja zauważa również, że działanie uczulające na skórę spowodowane przez HDDA jest nieodwracalne. Jednak, mimo że w przypadkach przedstawionych w dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV opisano przede wszystkim umiarkowanie niekorzystne działanie na skórę a tylko w kilku przypadkach poważne niepożądane skutki dla skóry, to we wszystkich opublikowanych sprawozdaniach dotyczących tych przypadków uszkodzenia skóry zniknęły całkowicie po ustaniu narażenia i w większości przypadków nastąpiło to w stosunkowo krótkim czasie. W związku z tym Komisja uważa, że dowody naukowe przedstawione w dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV nie wykazują, że prawdopodobne poważne skutki dla zdrowia ludzkiego spowodowane przez HDDA są równoważne obawom stwarzanym przez substancje zaklasyfikowane jako rakotwórcze, mutagenne lub działające szkodliwie na rozrodczość.

(5)

Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla wyniku wszelkich bieżących lub przyszłych ocen przeprowadzanych przez Agencję lub Komisję w odniesieniu do substancji o działaniu uczulającym na skórę w kontekście art. 57 lit. f) ani nie wyklucza możliwego zakwalifikowania jako substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

30.11.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 324/11

(1)

W dyrektywie 96/23/WE określono środki monitorowania substancji i grup pozostałości wymienionych w wykazie w załączniku I do tej dyrektywy. W art. 29 tej dyrektywy ustanawia się wymóg, by państwa trzecie, z których państwom członkowskim wolno przywozić zwierzęta i produkty pochodzenia zwierzęcego objęte tą dyrektywą, przedkładały plan monitorowania pozostałości zawierający wymagane gwarancje („plan”). Plan powinien mieć zastosowanie przynajmniej do grup pozostałości oraz substancji wymienionych we wspomnianym załączniku I.

(2)

Decyzją Komisji 2011/163/UE (2) zatwierdzono plany przedłożone przez niektóre państwa trzecie w odniesieniu do określonych zwierząt i produktów zwierzęcych wymienionych w załączniku do tej decyzji.

(3)

W świetle ostatnich planów przedłożonych przez niektóre państwa trzecie i dodatkowych informacji otrzymanych przez Komisję od tych państw trzecich konieczne jest zaktualizowanie wykazu państw trzecich, z których państwom członkowskim wolno przywozić niektóre zwierzęta i produkty pochodzenia zwierzęcego określone w dyrektywie 96/23/WE, obecnie wymienione w załączniku do decyzji 2011/163/UE („wykaz”).

(4)

Chociaż Zjednoczone Emiraty Arabskie nie przedstawiły planu monitorowania pozostałości w odniesieniu do akwakultury wyprodukowanej w kraju, Zjednoczone Emiraty Arabskie przedstawiły gwarancje w odniesieniu do surowca akwakultury pochodzącego z państw członkowskich lub z państw trzecich zatwierdzonych do wywozu tego surowca do Unii Europejskiej. Wpis dotyczący Zjednoczonych Emiratów Arabskich w odniesieniu do akwakultury z odpowiednim przypisem należy zatem dodać do wykazu.

(5)

Gambia jest obecnie wymieniona w wykazie w odniesieniu do akwakultury. Gambia nie przedstawiła jednak planu wymaganego na podstawie art. 29 dyrektywy 96/23/WE i zadeklarowała, że wywóz do UE nie ma już miejsca. Wpis dotyczący tego państwa trzeciego w odniesieniu do akwakultury należy zatem skreślić z wykazu. Gambia została o tym powiadomiona.

(6)

Gruzja przedłożyła Komisji plan dotyczący miodu. Plan ten zawiera wystarczające gwarancje i powinien zostać zatwierdzony. W związku z tym wpis dotyczący Gruzji w odniesieniu do miodu powinien zostać włączony do wykazu.

(7)

Kenia jest obecnie wymieniona w wykazie w odniesieniu do mleka. Kenia nie przedstawiła jednak planu wymaganego na podstawie art. 29 dyrektywy 96/23/WE i zadeklarowała, że badania pozostałości nie są obecnie prowadzone i oczekuje się, że nie będą one realizowane w 2016 r., oraz że wywóz do UE nie może już się odbywać. Wpis dotyczący tego państwa trzeciego w odniesieniu do mleka należy zatem skreślić z wykazu. Kenia została o tym powiadomiona.

(8)

Liban jest obecnie wymieniony w wykazie w odniesieniu do miodu. Liban nie przedstawił jednak planu wymaganego na podstawie art. 29 dyrektywy 96/23/WE. Wpis dotyczący tego państwa trzeciego w odniesieniu do miodu należy zatem skreślić z wykazu. Liban został o tym powiadomiony.

(9)

Aby uniknąć zakłóceń w handlu, należy wprowadzić okres przejściowy obejmujący odpowiednie przesyłki produktów z Libanu, które otrzymały świadectwa i zostały wysłane do Unii przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszej decyzji.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

30.11.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 324/18

(1)

Zgodnie z załącznikiem VI do decyzji 2013/755/UE nowa procedura certyfikacji pochodzenia oraz metody współpracy administracyjnej w ramach systemu zarejestrowanych eksporterów (REX) będą miały zastosowanie począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. Obecny system certyfikacji i współpracy administracyjnej ma zastosowanie do dnia 31 grudnia 2016 r.

(2)

Wszystkie kraje i terytoria zamorskie (KTZ) wymienione w załączniku II do Traktatu wystosowały osobne pisma do Komisji, oświadczając, że nie są gotowe na rozpoczęcie stosowania systemu REX począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r., i wnosząc o rozpoczęcie jego stosowania w późniejszym terminie. We wszystkich tych pismach wskazano, że odnośne KTZ będą w stanie rozpocząć stosowanie systemu REX począwszy od dnia 1 stycznia 2020 r.

(3)

W związku z tymi wnioskami oraz aby umożliwić KTZ przygotowanie się do rozpoczęcia stosowania systemu REX, za stosowne uznaje się przyznanie tym KTZ odstępstwa od systemu zarejestrowanych eksporterów oraz zezwolenie im na stosowanie art. 21–35 i art. 54, 55 i 56 załącznika VI do decyzji 2013/755/UE po dniu 1 stycznia 2017 r.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,