24.9.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/1

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2016/1712

z dnia 7 czerwca 2016 r.

uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny zestaw informacji dotyczących umów finansowych, które to informacje należy uwzględnić w szczegółowym rejestrze, oraz okoliczności, w jakich należy nakładać ten wymóg

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniającą dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (1), w szczególności jej art. 71 ust. 8,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Aby zapewnić właściwym organom i organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji możliwość uzyskania łatwego dostępu do danych dotyczących umów finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 100 dyrektywy 2014/59/UE, w przypadku gdy w stosownym planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub grupowym planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przewidziano podjęcie w stosunku do instytucji lub podmiotu, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. b), c) lub d) dyrektywy 2014/59/UE, działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, organy te powinny nakładać na instytucje lub podmioty wymóg gromadzenia na bieżąco minimalnego zestawu informacji dotyczących tych umów. Nie powinno to jednak ograniczać możliwości wprowadzenia przez właściwe organy lub organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wymogu gromadzenia dodatkowych informacji w szczegółowym rejestrze umów finansowych i nakładania tych wymogów na inne instytucje lub podmioty, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. b), c) lub d) dyrektywy 2014/59/UE, gdy jest to konieczne, by zapewnić kompleksowe i skuteczne planowanie.

(2)

Należy jednoznacznie określić minimalny zestaw informacji, które dane instytucje lub podmioty powinny gromadzić w szczegółowym rejestrze umów finansowych. Powyższe powinno pozostawać bez uszczerbku dla swobody właściwych organów i organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w decydowaniu o wykorzystaniu minimalnego wykazu informacji jako wzoru lub o ustanowieniu formatu, według którego wymagane informacje należy przekazywać w terminie określonym w wezwaniu.

(3)

W celu uniknięcia wątpliwości nałożony na dane instytucje lub podmioty wymóg prowadzenia szczegółowego rejestru umów finansowych nie powinien wpływać na przysługujące właściwym organom i organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji prawo żądania od repozytoriów transakcji wymaganych informacji zgodnie z art. 81 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (2) i art. 71 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE.

(4)	Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.

(5)

Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych związanych z nim kosztów i korzyści oraz zasięgnął opinii Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (3),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wymóg prowadzenia szczegółowego rejestru umów finansowych

1. Instytucję lub podmiot, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. b), c) lub d) dyrektywy 2014/59/UE, właściwy organ lub organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zobowiązuje do prowadzenia szczegółowego rejestru umów finansowych, w przypadku gdy w planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub grupowym planie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przewidziano podjęcie wobec danej instytucji lub danego podmiotu działań w ramach restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w wypadku spełnienia warunków restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

2. Właściwe organy i organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą – gdy jest to konieczne, by zapewnić kompleksowe i skuteczne planowanie – nałożyć wymogi, o których mowa w ust. 1, na instytucje lub podmioty, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. b), c) lub d) dyrektywy 2014/59/UE, a które nie są objęte zakresem przepisu ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 2

Minimalny zestaw informacji dotyczących umów finansowych, które to informacje należy gromadzić w szczegółowym rejestrze

1. Instytucja lub podmiot, które są zobowiązane do prowadzenia szczegółowego rejestru umów finansowych na podstawie art. 1, gromadzą na bieżąco minimalny zestaw informacji wymienionych w załączniku w odniesieniu do każdej umowy finansowej uwzględnionej w prowadzonym przez siebie rejestrze.

2. Na żądanie właściwego organu lub organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucja lub podmiot, o których mowa w ust. 1, udostępniają i przekazują żądane informacje dotyczące umów finansowych organowi, który wystosował żądanie, w terminie określonym w żądaniu.

3. Jeżeli dane pole przeznaczone na informacje określone w załączniku nie ma zastosowania w przypadku określonego rodzaju umowy finansowej, a instytucja lub podmiot, o których mowa w ust. 1, jest w stanie to wykazać właściwemu organowi lub organowi ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, informacje, które powinny znaleźć się w danym polu, wyłącza się spod wymogu przewidzianego w art. 1.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 czerwca 2016 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190.

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1).

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).

ZAŁĄCZNIK

Minimalny zestaw informacji dotyczących umów finansowych, które to informacje należy uwzględnić w szczegółowym rejestrze

Pole

Opis informacji, które należy gromadzić w szczegółowym rejestrze umów finansowych

Sekcja 1 – Strony umowy finansowej

Znacznik czasu zapisu

Data i godzina wprowadzenia danych.

Rodzaj identyfikatora kontrahenta dokonującego zgłoszenia

Rodzaj kodu użytego do identyfikacji kontrahenta dokonującego zgłoszenia.

Identyfikator kontrahenta dokonującego zgłoszenia

Niepowtarzalny kod (identyfikator podmiotu prawnego (LEI), o ile jest dostępny) identyfikujący kontrahenta dokonującego zgłoszenia.

Rodzaj identyfikatora drugiego kontrahenta

Rodzaj kodu użytego do identyfikacji drugiego kontrahenta.

Identyfikator drugiego kontrahenta

Niepowtarzalny kod (LEI, o ile jest dostępny) identyfikujący drugiego kontrahenta będącego stroną umowy finansowej. Pole to wypełnia się z perspektywy kontrahenta dokonującego zgłoszenia. W przypadku osoby fizycznej należy konsekwentnie stosować kod klienta.

Nazwa kontrahenta dokonującego zgłoszenia

Nazwa przedsiębiorstwa kontrahenta dokonującego zgłoszenia.

To pole można pozostawić niewypełnione, jeżeli do identyfikacji kontrahenta dokonującego zgłoszenia użyto LEI.

Siedziba kontrahenta dokonującego zgłoszenia

Informacje dotyczące siedziby statutowej, obejmujące dokładny adres (w tym miejscowość i państwo) kontrahenta dokonującego zgłoszenia.

To pole można pozostawić niewypełnione, jeżeli do identyfikacji kontrahenta dokonującego zgłoszenia użyto LEI.

Kraj drugiego kontrahenta

Kod kraju dla kraju, w którym znajduje się siedziba statutowa drugiego kontrahenta, lub jeśli drugi kontrahent jest osobą fizyczną – kraju zamieszkania.

Prawo właściwe

Wskazanie prawa właściwego dla umowy finansowej.

Umowne uznanie – uprawnienia do umorzenia i konwersji (tyko w odniesieniu do umów, dla których prawem właściwym jest prawo państwa trzeciego i które podlegają wymogowi postanowienia umownego na podstawie art. 55 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2014/59/UE)

Postanowienie umowne wymagane na podstawie art. 55 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE.

Jeżeli takie postanowienie umowne zawarto w umowie ramowej i ma ono zastosowanie do wszystkich transakcji regulowanych tą umową ramową, można je udokumentować na poziomie umowy ramowej.

Umowne uznanie – zawieszenie praw do wypowiedzenia umowy (tylko w przypadku umów, dla których prawem właściwym jest prawo państwa trzeciego)

Postanowienie umowne, zgodnie z którym wierzyciel lub strona umowy, na mocy której powstało zobowiązanie, uznaje uprawnienie organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji państwa członkowskiego do zawieszenia praw do wypowiedzenia umowy.

Jeżeli takie postanowienie umowne zawarto w umowie ramowej i ma ono zastosowanie do wszystkich transakcji regulowanych tą umową ramową, można je udokumentować na poziomie umowy ramowej.

Umowne uznanie – uprawnienia w zakresie prowadzenia restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (tylko w przypadku umów, dla których prawem właściwym jest prawo państwa trzeciego)

Ewentualne postanowienie umowne, zgodnie z którym wierzyciel lub strona umowy, na mocy której powstało zobowiązanie, uznaje uprawnienie organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji państwa członkowskiego do stosowania uprawnień w zakresie prowadzenia restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji innych niż te, które wskazano w polach 10 i 11.

Jeżeli takie postanowienie umowne zawarto w umowie ramowej i ma ono zastosowanie do wszystkich transakcji regulowanych tą umową ramową, można je udokumentować na poziomie umowy ramowej.

Główne linie biznesowe

Wskazanie ewentualnych głównych linii biznesowych, których dotyczy umowa finansowa.

Wartość umowy

Wycena umowy finansowej według wartości rynkowej lub wycena według modelu zastosowana w wykonaniu art. 11 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 i zgłoszona w wykonaniu art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 oraz rozporządzeń delegowanych i wykonawczych przyjętych na jego podstawie. Dla rozliczonej transakcji należy zastosować wycenę CCP.

Waluta, w której wyrażono wartość

Waluta wykorzystana do wyceny umowy finansowej.

Znacznik czasu wyceny

Data i godzina ostatniej wyceny.

W przypadku wyceny według wartości rynkowej należy podać datę i godzinę publikacji cen referencyjnych.

Rodzaj wyceny

Wskazanie, czy wycenę przeprowadzono według wartości rynkowej lub według modelu, czy też przekazał ją CCP.

Zabezpieczenie

Wskazanie, czy między kontrahentami zawarto umowę zabezpieczającą. Jeżeli umowa finansowa podlega wymogom w zakresie sprawozdawczości na podstawie art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 oraz rozporządzeń delegowanych i wykonawczych przyjętych na jego podstawie, informacje o zabezpieczeniu podaje się w zakresie określonym tymi wymogami.

Zabezpieczenie na poziomie portfela

Wskazanie, czy zabezpieczenia dokonano na poziomie portfela. Zabezpieczenie na poziomie portfela oznacza zabezpieczenie, które obliczono dla pozycji netto wynikającej ze zbioru umów, a nie dla poszczególnych transakcji.

Kod portfela, dla którego złożono zabezpieczenie

Jeżeli zabezpieczenie jest zgłaszane na poziomie portfela, portfel należy określić za pomocą niepowtarzalnego kodu ustalonego przez kontrahenta dokonującego zgłoszenia.

Wniesiony początkowy depozyt zabezpieczający

Wartość początkowego depozytu zabezpieczającego wniesionego na rzecz drugiego kontrahenta przez kontrahenta dokonującego zgłoszenia.

Jeżeli początkowy depozyt zabezpieczający wniesiono na poziomie portfela, w polu tym należy podać łączną wartość początkowego depozytu zabezpieczającego wniesionego w odniesieniu do tego portfela.

Waluta wniesionego początkowego depozytu zabezpieczającego

Określenie waluty wniesionego początkowego depozytu zabezpieczającego.

Wniesiony zmienny depozyt zabezpieczający

Wartość zmiennego depozytu zabezpieczającego, w tym rozliczonych środków pieniężnych, wniesionego na rzecz drugiego kontrahenta przez kontrahenta dokonującego zgłoszenia.

Jeżeli zmienny depozyt zabezpieczający wniesiono na poziomie portfela, w polu tym należy podać łączną wartość zmiennego depozytu zabezpieczającego wniesionego w odniesieniu do tego portfela.

Waluta wniesionego zmiennego depozytu zabezpieczającego

Określenie waluty wniesionego zmiennego depozytu zabezpieczającego.

Otrzymany początkowy depozyt zabezpieczający

Wartość początkowego depozytu zabezpieczającego otrzymanego przez kontrahenta dokonującego zgłoszenia od drugiego kontrahenta.

Jeżeli początkowy depozyt zabezpieczający otrzymano na poziomie portfela, w polu tym należy podać łączną wartość początkowego depozytu zabezpieczającego otrzymanego w odniesieniu do tego portfela.

Waluta otrzymanego początkowego depozytu zabezpieczającego

Określenie waluty otrzymanego początkowego depozytu zabezpieczającego.

Otrzymany zmienny depozyt zabezpieczający

Wartość zmiennego depozytu zabezpieczającego, w tym rozliczonych środków pieniężnych, otrzymanego przez kontrahenta dokonującego zgłoszenia od drugiego kontrahenta.

Jeżeli zmienny depozyt zabezpieczający otrzymano na poziomie portfela, w polu tym należy podać łączną wartość zmiennego depozytu zabezpieczającego otrzymanego w odniesieniu do tego portfela.

Waluta otrzymanego zmiennego depozytu zabezpieczającego

Określenie waluty otrzymanego zmiennego depozytu zabezpieczającego.

Sekcja 2a – Rodzaj umowy finansowej

Rodzaj umowy finansowej

Klasyfikacja umowy finansowej zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 100 dyrektywy 2014/59/UE.

Identyfikator umowy finansowej

Niepowtarzalny identyfikator transakcji, w przypadku gdy umowa finansowa podlega wymogom w zakresie sprawozdawczości na podstawie art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 oraz rozporządzeń delegowanych i wykonawczych przyjętych na jego podstawie. Dla wszelkich innych umów finansowych – identyfikator nadany przez kontrahenta dokonującego zgłoszenia.

Sekcja 2b – Szczegółowe informacje dotyczące transakcji

Data wejścia w życie

Data wejścia w życie obowiązków wynikających z umowy finansowej.

Termin zapadalności

Pierwotna data wygaśnięcia zgłaszanej umowy finansowej. W polu tym nie odnotowuje się przedterminowego rozwiązania umowy.

Data rozwiązania

Data rozwiązania w przypadku przedterminowego rozwiązania zgłaszanej umowy finansowej.

Jeżeli data ta pokrywa się z terminem zapadalności, pola tego nie wypełnia się.

Prawo do wypowiedzenia umowy

Wskazanie, czy podstawę prawa do wypowiedzenia umowy przysługującego drugiemu kontrahentowi na podstawie zgłaszanej umowy finansowej stanowi niewypłacalność czy też sytuacja finansowa instytucji objętej restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją.

Jeżeli takie postanowienie umowne zawarto w umowie ramowej i ma ono zastosowanie do wszystkich transakcji regulowanych tą umową ramową, można je udokumentować na poziomie umowy ramowej.

Rodzaj umowy ramowej

Odniesienie do nazwy odpowiedniej umowy ramowej, jeżeli została wykorzystana w przypadku zgłaszanej umowy finansowej (np. ISDA Master Agreement; Master Power Purchase and Sale Agreement; International ForEx Master Agreement; European Master Agreement lub wszelkie lokalne umowy ramowe).

Wersja umowy ramowej

W stosownych przypadkach podanie roku wersji umowy ramowej wykorzystanej w przypadku zgłaszanej transakcji (np. 1992, 2002 itd.) .

Umowa o kompensowaniu sald

Jeżeli umowa finansowa stanowi element uzgodnienia dotyczącego kompensowania sald w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 98 dyrektywy 2014/59/UE – niepowtarzalny numer referencyjny uzgodnienia dotyczącego kompensowania sald.

Rodzaj zobowiązania/roszczenia

Wskazanie, czy zobowiązania wynikające z umowy finansowej:

—	w całości wyłączono z umorzenia lub konwersji długu na podstawie art. 44 ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE;

—	częściowo wyłączono z umorzenia lub konwersji długu na podstawie art. 44 ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE;

—	nie wyłączono z umorzenia lub konwersji długu na podstawie art. 44 ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE.

Sekcja 2c – Rozliczanie

Obowiązek rozliczania

Wskazanie, czy zgłaszana umowa finansowa należy do kategorii instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które uznano za podlegające obowiązkowi rozliczania, i obaj kontrahenci będący stronami umowy podlegają obowiązkowi rozliczania na podstawie rozporządzenia (UE) nr 648/2012, z chwilą wykonania umowy finansowej.

Rozliczono

Wskazanie, czy dokonano rozliczenia.

Znacznik czasu rozliczenia

Data i godzina dokonania rozliczenia.

CCP

W przypadku rozliczonej umowy finansowej – niepowtarzalny kod CCP, który dokonał rozliczenia umowy finansowej.

Transakcja wewnątrzgrupowa

Wskazanie, czy umowę finansową zawarto jako transakcję wewnątrzgrupową w rozumieniu art. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

24.9.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/8

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/1713

z dnia 20 września 2016 r.

ustalające limit ilościowy dla wywozu cukru pozakwotowego i izoglukozy pozakwotowej na okres do końca roku gospodarczego 2016/2017

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 139 ust. 2 i art. 144 akapit pierwszy lit. g),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 139 ust. 1 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 cukier lub izoglukoza wyprodukowane w ilościach przekraczających kwotę, o której mowa w art. 136 tego rozporządzenia, mogą zostać wywiezione wyłącznie w ramach limitu ilościowego, który ma zostać ustalony przez Komisję.

(2)	Szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące wywozu pozakwotowego, zwłaszcza w odniesieniu do pozwoleń na wywóz, ustanowiono w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 951/2006 (2). Limit ilościowy należy jednak ustalać na dany rok gospodarczy, przy uwzględnieniu ewentualnych możliwości na rynkach eksportowych.

(3)

W przypadku niektórych unijnych producentów cukru i izoglukozy wywóz z Unii stanowi znaczącą część działalności gospodarczej; posiadają oni również tradycyjne rynki zbytu poza terytorium Unii. Wywóz cukru i izoglukozy na te rynki może być opłacalny również w przypadku nieprzyznania refundacji wywozowych. W tym celu należy określić limit ilościowy dla wywozu pozakwotowego cukru i izoglukozy pozakwotowej, tak aby zainteresowani producenci unijni byli w stanie nadal zaopatrywać swoje tradycyjne rynki.

(4)

W odniesieniu do roku gospodarczego 2016/2017 szacuje się, że wstępne ustalenie limitu ilościowego w wysokości 650 000 ton, wyrażonych w ekwiwalencie cukru białego, dla wywozu cukru pozakwotowego oraz w wysokości 70 000 ton, wyrażonych w suchej masie, dla izoglukozy pozakwotowej, odpowiadałoby popytowi na rynku.

(5)

Pozycja konkurencyjna unijnego cukru wywożonego do niektórych bliskich miejsc przeznaczenia i do państw trzecich, w których produktom unijnym przyznano traktowanie preferencyjne, jest obecnie szczególnie korzystna. Wobec braku właściwych instrumentów wzajemnej pomocy w walce z nieprawidłowościami oraz aby zminimalizować ryzyko możliwych nadużyć związanych z przywozem powrotnym i ponownym wprowadzeniem na rynek Unii cukru pozakwotowego, oraz aby zapobiegać takim nadużyciom, należy wykluczyć niektóre bliskie miejsca przeznaczenia z grupy kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

(6)	Ponieważ specyfika izoglukozy jako produktu sprawia, że szacowane ryzyko nadużyć w jej przypadku jest niższe, nie istnieje konieczność wprowadzania ograniczeń w zakresie kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia odnośnie do wywozu izoglukozy pozakwotowej.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. W odniesieniu do roku gospodarczego 2016/2017 limit ilościowy, o którym mowa w art. 139 ust. 1 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, wynosi 650 000 ton dla wywozu bez refundacji pozakwotowego cukru białego objętego kodem CN 1701 99.

2. Wywóz w ramach limitu ilościowego ustalonego w ust. 1 jest dozwolony w przypadku wszystkich miejsc przeznaczenia, z wyjątkiem:

a)	następujących państw trzecich: Albania, Andora, Bośnia i Hercegowina, była jugosłowiańska republika Macedonii, Czarnogóra, Kosowo (3), Liechtenstein, San Marino, Serbia oraz Stolica Apostolska (Państwo Watykańskie);

b)	następujących terytoriów państw członkowskich, które nie stanowią części obszaru celnego Unii: Wyspy Owcze, Grenlandia, wyspa Helgoland, Ceuta, Melilla, gminy Livigno i Campione d'Italia oraz obszary Republiki Cypryjskiej, nad którymi rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje faktycznej kontroli;

c)	następujących terytoriów europejskich, za których stosunki zewnętrzne odpowiedzialne jest państwo członkowskie i które nie stanowią części obszaru celnego Unii: Gibraltar.

Artykuł 2

Ustalenie limitu ilościowego dla wywozu izoglukozy pozakwotowej

1. W odniesieniu do roku gospodarczego 2016/2017 limit ilościowy, o którym mowa w art. 139 ust. 1 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, wynosi 70 000 ton, wyrażonych w suchej masie, dla wywozu bez refundacji izoglukozy pozakwotowej objętej kodami CN 1702 40 10, 1702 60 10 oraz 1702 90 30.

2. Wywóz produktów określonych w ust. 1 jest dozwolony tylko wtedy, gdy spełniają one warunki ustanowione w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

Artykuł 3

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 października 2016 r.

Niniejsze rozporządzenie wygasa z dniem 30 września 2017 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 września 2016 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24).

(3) Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.

24.9.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/10

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/1714

z dnia 23 września 2016 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 września 2016 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

Jerzy PLEWA

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	MA	186,6
0702 00 00	ZZ	186,6
0707 00 05	TR	118,8
0707 00 05	ZZ	118,8
0709 93 10	AR	162,6
	TR	140,0
	ZZ	151,3
0805 50 10	AR	88,9
	CL	113,1
	MA	81,7
	TR	105,7
	UY	104,0
	ZA	115,5
	ZZ	101,5
0806 10 10	TR	129,5
	ZA	80,3
	ZZ	104,9
0808 10 80	AR	149,5
	BR	97,9
	CL	131,2
	NZ	125,3
	US	144,0
	ZA	104,1
	ZZ	125,3
0808 30 90	CL	115,7
	CN	92,9
	TR	132,1
	ZA	155,4
	ZZ	124,0
0809 30 10 , 0809 30 90	TR	129,2
0809 30 10 , 0809 30 90	ZZ	129,2

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1106/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi, w odniesieniu do aktualizacji nazewnictwa państw i terytoriów (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 7). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

24.9.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/12

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/1715

z dnia 23 września 2016 r.

dotyczące wydawania pozwoleń na przywóz ryżu w ramach kontyngentów taryfowych otwartych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1273/2011 na podokres wrzesień 2016 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1273/2011 (2) otworzyło niektóre kontyngenty taryfowe na przywóz ryżu i ryżu łamanego i ustanowiło zarządzanie nimi według państw pochodzenia i w podziale na podokresy zgodnie z załącznikiem I do wymienionego rozporządzenia wykonawczego.

(2)

Miesiąc wrzesień jest czwartym podokresem dla kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011, trzecim podokresem dla kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) wymienionego rozporządzenia wykonawczego oraz pierwszym podokresem dla kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. e) wymienionego rozporządzenia wykonawczego.

(3)

Z powiadomień przesłanych zgodnie z art. 8 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011 wynika, że w odniesieniu do kontyngentów o numerach porządkowych 09.4117 — 09.4118 oraz 09.4168 wnioski złożone w ciągu pierwszych dziesięciu dni roboczych września 2016 r., zgodnie z art. 4 ust. 1 wymienionego rozporządzenia wykonawczego, odnoszą się do ilości większej niż ilość dostępna. Należy zatem określić, na jaką ilość pozwolenia na przywóz mogą zostać wydane, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do której złożono wnioski dla danego kontyngentu, obliczonej zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (3).

(4)

Z powiadomień tych wynika również, że w odniesieniu do kontyngentów o numerach porządkowych 09.4127 — 09.4128 — 09.4129 oraz 09.4119 wnioski złożone w ciągu pierwszych dziesięciu dni roboczych września 2016 r., zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011, odnoszą się do ilości mniejszej niż ilość dostępna.

(5)

Ilości niewykorzystane na podokres wrzesień w odniesieniu do kontyngentów o numerach porządkowych 09.4127 — 09.4128 — 09.4129 oraz 09.4130 zostają przeniesione do kontyngentu o numerze porządkowym 09.4138 na następny podokres obowiązywania kontyngentu zgodnie z art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1273/2011.

(6)	W odniesieniu do kontyngentów o numerach porządkowych 09.4138 i 09.4168 należy też ustalić całkowite ilości dostępne w następnym podokresie obowiązywania kontyngentu zgodnie z art. 5 akapit pierwszy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011.

(7)	W celu zapewnienia efektywnego zarządzania procedurą wydawania pozwoleń na przywóz niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie niezwłocznie po jego opublikowaniu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz ryżu objętego kontyngentami o numerach porządkowych 09.4117 — 09.4118 oraz 09.4168, o których mowa w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 1273/2011, złożone w ciągu pierwszych dziesięciu dni roboczych września 2016 r., stanowią podstawę do wydania pozwoleń na ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski, pomnożone przez współczynnik przydziału ustalony w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

2. Całkowitą ilość dostępną w następnym podokresie obowiązywania kontyngentu w ramach kontyngentów o numerach porządkowych 09.4138 oraz 09.4168, o których mowa w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 1273/2011, ustala się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 września 2016 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

Jerzy PLEWA

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1273/2011 z dnia 7 grudnia 2011 r. otwierające niektóre kontyngenty celne na przywóz ryżu i ryżu łamanego oraz stanowiące o administrowaniu nimi (Dz.U. L 325 z 8.12.2011, s. 6).

(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13).

ZAŁĄCZNIK

Ilości, które mają zostać przydzielone w podokresie obowiązywania kontyngentu wrzesień 2016 r., oraz ilości dostępne w następnym podokresie obowiązywania kontyngentu, zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1273/2011

Kontyngent na ryż całkowicie bielony lub półbielony objęty kodem CN 1006 30, określony w art. 1 ust. 1 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011:

Pochodzenie	Nr porządkowy	Współczynnik przydziału na podokres wrzesień 2016 r.	Całkowita ilość dostępna w podokresie październik 2016 r. (w kg)
Stany Zjednoczone	09.4127	— (1)
Tajlandia	09.4128	— (1)
Australia	09.4129	— (1)
Inne pochodzenie	09.4130	— (2)
Wszystkie państwa	09.4138		2 388 075

Kontyngent na ryż całkowicie bielony lub półbielony objęty kodem CN 1006 30, określony w art. 1 ust. 1 lit. d) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011:

Pochodzenie	Nr porządkowy	Współczynnik przydziału na podokres wrzesień 2016 r.
Tajlandia	09.4112	— (3)
Stany Zjednoczone	09.4116	— (4)
Indie	09.4117	19,777775 %
Pakistan	09.4118	22,796412 %
Inne pochodzenie	09.4119	— (3)
Wszystkie państwa	09.4166	— (4)

Kontyngent na ryż łamany objęty kodem CN 1006 40 00, określony w art. 1 ust. 1 lit. e) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1273/2011:

Pochodzenie	Nr porządkowy	Współczynnik przydziału na podokres wrzesień 2016 r.	Całkowita ilość dostępna w podokresie październik 2016 r. (w kg)
Wszystkie państwa	09.4168	1,050522 %	0

(1) Wnioski dotyczą ilości mniejszej niż ilość dostępna lub równej ilości dostępnej: wszystkie wnioski mogą zatem zostać przyjęte.

(2) Brak ilości dostępnych dla tego podokresu.

(3) Wnioski dotyczą ilości mniejszej niż ilość dostępna lub równej ilości dostępnej: wszystkie wnioski mogą zatem zostać przyjęte.

(4) Brak ilości dostępnych dla tego podokresu.

24.9.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 258/17

DECYZJA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) 2016/1717

z dnia 21 września 2016 r.

zmieniająca decyzję EBC/2004/2 przyjmującą Regulamin Europejskiego Banku Centralnego (EBC/2016/27)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności jego art. 12 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Instrumenty prawne adresowane do krajowych banków centralnych (KBC) oraz do właściwych organów krajowych, takie jak wytyczne i instrukcje Europejskiego Banku Centralnego (EBC), wymagają odpowiedniego podania ich do wiadomości adresatów. W chwili obecnej powszechnie akceptowaną praktyką podawania do wiadomości pomiędzy EBC oraz KBC i właściwymi organami krajowymi jest stosowanie elektronicznych środków komunikacji, w tym poczty elektronicznej. Rozwój technologiczny doprowadził natomiast do zbędności teleksu jako środka komunikacji.

(2)

Przez ostatnie dwa lata EBC przyjął wiele decyzji adresowanych do podmiotów nadzorowanych albo podmiotów, które złożyły wniosek o udzielenie zezwolenia na podjęcie działalności instytucji kredytowej. EBC przyjął również decyzje nakładające sankcje na podmioty trzecie. Chociaż wymóg taki nie wynika z prawa pierwotnego, regulamin EBC wymaga obecnie, aby powyższego rodzaju decyzje EBC mające adresatów były podpisywane przez Prezesa EBC.

(3)

W przyszłości decyzje EBC adresowane do podmiotów nadzorowanych albo podmiotów, które złożyły wnioski o udzielenie zezwolenia na podjęcie działalności instytucji kredytowej, oraz decyzje nakładające sankcje na podmioty trzecie powinny być podpisywane przez sekretarza Rady Prezesów w celu poświadczenia ich zgodności z decyzją Rady Prezesów.

(4)	W związku ze znaczącym wzrostem ilości decyzji nadzorczych niniejsza zmiana powinna zostać przyjęta jak najszybciej i powinna wejść w życie w dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(5)	Decyzja EBC/2004/2 (1) powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zmiana Regulaminu Europejskiego Banku Centralnego

W decyzji EBC/2004/2 wprowadza się następujące zmiany:

pkt 17.2 otrzymuje brzmienie:

„17.2.

Wytyczne EBC przyjmowane są przez Radę Prezesów, a następnie podawane do wiadomości, w jednym z urzędowych języków Unii, po podpisaniu w imieniu Rady Prezesów przez Prezesa. Określają one podstawy uzasadniające ich wydanie. Zawiadomienie krajowych banków centralnych może zostać dokonane w formie elektronicznej, przy pomocy telefaksu, bądź też w formie listownej. Każde z wytycznych EBC, które mają podlegać urzędowej publikacji, są tłumaczone na urzędowe języki Unii.”;

pkt 17.4 otrzymuje brzmienie:

„17.4.

Decyzje i zalecenia EBC przyjmowane są przez Radę Prezesów lub Zarząd w zakresie ich odpowiednich kompetencji oraz podpisywane są przez Prezesa. Decyzje EBC nakładające sankcje na podmioty trzecie są podpisywane przez sekretarza Rady Prezesów w celu poświadczenia ich zgodności. Decyzje i zalecenia EBC określają podstawy uzasadniające ich wydanie. Zalecenia dotyczące wtórnego prawodawstwa unijnego, wydawanego na podstawie artykułu 41 Statutu, przyjmowane są przez Radę Prezesów.”;

pkt 17.6 otrzymuje brzmienie:

„17.6.

Instrukcje EBC przyjmowane są przez Zarząd, a następnie podawane do wiadomości, w jednym z urzędowych języków Unii, po podpisaniu w imieniu Zarządu przez Prezesa lub dwóch członków Zarządu. Zawiadomienie krajowych banków centralnych może zostać dokonane w formie elektronicznej, przy pomocy telefaksu, bądź też w formie listownej. Każda z instrukcji EBC, która ma podlegać urzędowej publikacji, jest tłumaczona na urzędowe języki Unii.”;

pkt 17a.2 otrzymuje brzmienie:

„17a.2.

Wytyczne EBC dotyczące zadań nadzorczych, wydawane na podstawie art. 4 ust. 3 oraz art. 6 ust. 5 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, są przyjmowane przez Radę Prezesów, po czym Prezes dokonuje zawiadomienia o ich przyjęciu oraz podpisuje je w imieniu Rady Prezesów. Zawiadomienie właściwych organów krajowych może zostać dokonane w formie elektronicznej, przy pomocy telefaksu, bądź też w formie listownej.”;

pkt 17a.3 otrzymuje brzmienie:

„17a.3.

Instrukcje EBC dotyczące zadań nadzorczych, wydawane na podstawie art. 6 ust. 3, art. 6 ust. 5 lit. a), art. 7 ust. 1, art. 7 ust. 4, art. 9 ust. 1 oraz art. 30 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, są przyjmowane przez Radę Prezesów, po czym Prezes dokonuje zawiadomienia o ich przyjęciu oraz podpisuje je w imieniu Rady Prezesów. Akty te powinny określać podstawy, na jakich zostały wydane. Zawiadomienie krajowych organów uprawnionych do sprawowania nadzoru nad instytucjami kredytowymi może zostać dokonane w formie elektronicznej, przy pomocy telefaksu, bądź też w formie listownej.”;

pkt 17a.4 otrzymuje brzmienie:

„17a.4.

Decyzje EBC odnoszące się do podmiotów nadzorowanych oraz podmiotów, które złożyły wnioski o udzielenie zezwolenia na podjęcie działalności instytucji kredytowej, są przyjmowane przez Radę Prezesów i podpisywane przez sekretarza Rady Prezesów w celu poświadczenia ich zgodności. O ich przyjęciu zawiadamia się następnie osoby, do których są one adresowane.”.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 21 września 2016 r.

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) Decyzja EBC/2004/2 z dnia 19 lutego 2004 r. przyjmująca Regulamin Europejskiego Banku Centralnego (Dz.U. L 80 z 18.3.2004, s. 33).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 258

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 59 24 września 2016

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1712 z dnia 7 czerwca 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny zestaw informacji dotyczących umów finansowych, które to informacje należy uwzględnić w szczegółowym rejestrze, oraz okoliczności, w jakich należy nakładać ten wymóg ( 1 )	1
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1713 z dnia 20 września 2016 r. ustalające limit ilościowy dla wywozu cukru pozakwotowego i izoglukozy pozakwotowej na okres do końca roku gospodarczego 2016/2017	8
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1714 z dnia 23 września 2016 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	10
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1715 z dnia 23 września 2016 r. dotyczące wydawania pozwoleń na przywóz ryżu w ramach kontyngentów taryfowych otwartych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1273/2011 na podokres wrzesień 2016 r.	12
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady (UE) 2016/1716 z dnia 20 września 2016 r. w sprawie mianowania dwóch członków i dwóch zastępców członka Komitetu Regionów zaproponowanych przez Królestwo Hiszpanii	15
	*	Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/1717 z dnia 21 września 2016 r. zmieniająca decyzję EBC/2004/2 przyjmującą Regulamin Europejskiego Banku Centralnego (EBC/2016/27)	17