10.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/1

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (2), konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana odnośnie do towaru, o którym mowa w niniejszym rozporządzeniu, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez osobę, której udzielono tej informacji, przez pewien okres, zgodnie z art. 34 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 952/2013. Okres ten powinien wynosić trzy miesiące.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

10.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/4

(1)

Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) tiakloprydu określono w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(2)

W ramach procedury udzielania zezwoleń na stosowanie środków ochrony roślin zawierających substancję czynną tiaklopryd na powierzchni rzepaku złożono wniosek zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 w sprawie zmiany obecnych NDP w miodzie i innych produktach pszczelich.

(3)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wniosek ten został poddany ocenie przez państwo członkowskie, którego dotyczył, a sprawozdanie z oceny przekazano Komisji.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, zwany dalej „Urzędem”, dokonał oceny wniosku i sprawozdania z oceny, analizując w szczególności ryzyko dla konsumentów oraz, w odpowiednich przypadkach, dla zwierząt, i wydał uzasadnioną opinię dotyczącą proponowanych NDP (2). Urząd przekazał tę opinię Komisji i państwom członkowskim oraz podał ją do publicznej wiadomości.

(5)

Urząd stwierdził, że spełniono wszystkie wymogi dotyczące danych oraz że zmiana NDP, o którą wystąpił wnioskodawca, jest dopuszczalna z punktu widzenia bezpieczeństwa konsumentów na podstawie oceny narażenia konsumentów dokonanej dla 27 określonych grup konsumentów europejskich. Urząd wziął pod uwagę najnowsze informacje na temat właściwości toksykologicznych wymienionej substancji. Ani w przypadku długotrwałego narażenia na przedmiotową substancję w wyniku spożywania wszystkich produktów spożywczych mogących ją zawierać, ani w przypadku narażenia krótkoterminowego w wyniku znacznej konsumpcji odnośnego produktu nie wykazano, że występuje ryzyko przekroczenia dopuszczalnego dziennego spożycia lub ostrej dawki referencyjnej.

(6)

Urząd zaproponował podmiotom zarządzającym ryzykiem kilka NDP dla miodu, które opierały się na, odpowiednio, badaniach terenowych przedłożonych przez wnioskodawcę i danych z monitorowania obejmujących całą Unię. Ponieważ konsumenci nie są narażeni na ryzyko, NDP dla tiakloprydu w miodzie należy określić na poziomie 0,2 mg/kg na podstawie dostępnych badań pozostałości. Dane z monitorowania obejmują podobny zakres i potwierdzają taki poziom.

(7)

Na podstawie uzasadnionej opinii Urzędu oraz po uwzględnieniu czynników istotnych dla rozpatrywanej kwestii stwierdzono, że odnośna zmiana NDP spełnia wymogi art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 396/2005.

(9)

Aby zminimalizować potencjalne zakłócenia rynku, które mogą wyniknąć ze stosowania tymczasowego NDP dla miodu, ustalonego na poziomie granicy oznaczalności w rozporządzeniu Komisji (UE) 2015/1200 (3), niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie tak szybko, jak to możliwe.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

10.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/20

(1)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1105/2010 Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz przędzy o dużej wytrzymałości na rozciąganie, z poliestrów (innej niż nici do szycia), niepakowanej do sprzedaży detalicznej, włącznie z przędzą jednowłóknową (monofilamentem) o masie liniowej mniejszej niż 67 decyteksów, pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”), obecnie objętej kodem CN 5402 20 00 („produkt objęty postępowaniem”).

(2)

Mając na uwadze dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL współpracujących w dochodzeniu, które doprowadziło do nałożenia cła antydumpingowego („pierwotne dochodzenie”), dobrano próbę chińskich producentów eksportujących i na przedsiębiorstwa włączone do próby nałożono indywidualne stawki cła wynoszące od 0 % do 5,5 %, natomiast względem pozostałych przedsiębiorstw współpracujących, niewłączonych do próby, zastosowano stawkę cła w wysokości 5,3 %. Wykaz tych przedsiębiorstw znajduje się w załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1105/2010. Załącznik ten został zmieniony rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 907/2011 (3). Wobec dwóch współpracujących przedsiębiorstw nieobjętych próbą zastosowano indywidualne badanie w rozumieniu art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Nałożono na nie stawki cła wynoszące 0 % i 9,8 %. Stawka cła w wysokości 9,8 % dla ChRL została nałożona na wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa.

(3)

W art. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1105/2010 zapisano możliwość przyznania nowym chińskim producentom eksportującym, którzy dostarczyli Komisji wystarczające dowody pozwalające ocenić, że spełniają oni kryteria określone w wymienionym artykule, stawki cła stosowanej wobec przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą, tj. 5,3 %. Kryteria te są następujące:

(4)

Chińskie przedsiębiorstwo Zhejiang Kingsway High-Tech Fiber Co. Ltd. („wnioskodawca”) wystąpiło o przyznanie stawki celnej mającej zastosowanie do przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą („status podmiotu traktowanego jako nowy producent eksportujący” lub „NEPT”).

(5)

Przeprowadzono badanie w celu ustalenia, czy wnioskodawca spełnia warunki przyznania NEPT określone w art. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1105/2010.

(6)

Do wnioskodawcy wysłano kwestionariusz z prośbą o dostarczenie dowodów, że przedsiębiorstwo spełnia wszystkie kryteria określone w art. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1105/2010.

(7)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje, które uznała za niezbędne do ustalenia, czy wnioskodawca spełnia trzy kryteria, od spełnienia których zależy przyznanie NEPT. Na terenie przedsiębiorstwa wnioskodawcy w Haining, w ChRL, przeprowadzono wizytę weryfikacyjną.

(8)

Wnioskodawca przedstawił wystarczające dowody na potwierdzenie, że spełnia trzy kryteria, o których mowa w art. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1105/2010. Wnioskodawca rzeczywiście był w stanie udowodnić, że:

(9)

Należy zatem przyznać mu stawkę celną mającą zastosowanie do przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą (tj. 5,3 %) zgodnie z art. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1105/2010 i należy go dodać do wykazu chińskich przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą.

(10)

Komisja poinformowała wnioskodawcę i przemysł unijny o powyższych ustaleniach i dała im możliwość przedstawienia uwag. Nie otrzymano żadnych uwag.

(11)

Niniejsze rozporządzenie jest zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

10.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/23

(1)

W dniu 13 lutego 2016 r. Komisja Europejska („Komisja”) zawiadomieniem opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu do Unii płaskich wyrobów ze stali niestopowej lub stopowej (z wyłączeniem stali nierdzewnej, stali krzemowej elektrotechnicznej, stali narzędziowej i szybkotnącej), walcowanych na gorąco, nieplaterowanych, niepokrytych ani niepowleczonych, nie w zwojach, o grubości przekraczającej 10 mm i szerokości 600 mm lub większej lub o grubości 4,75 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 10 mm, i o szerokości 2 050 mm lub większej („blacha gruba”), pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

Produktem objętym rejestracją („produkt objęty postępowaniem”) są płaskie wyroby ze stali niestopowej lub stopowej (z wyłączeniem stali nierdzewnej, stali krzemowej elektrotechnicznej, stali narzędziowej i szybkotnącej), walcowane na gorąco, nieplaterowane, niepokryte ani niepowleczone, nie w zwojach, o grubości przekraczającej 10 mm i szerokości 600 mm lub większej lub o grubości 4,75 mm lub większej, ale nieprzekraczającej 10 mm, i o szerokości 2 050 mm lub większej, obecnie objęte kodami CN ex 7208 51 20, ex 7208 51 91, ex 7208 51 98, ex 7208 52 91, ex 7208 90 20, ex 7208 90 80, 7225 40 40, ex 7225 40 60 i ex 7225 99 00 („blacha gruba”) i pochodzące z ChRL. Powyższe kody CN podano jedynie w celach informacyjnych.

(3)

Wniosek o rejestrację zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego został złożony przez skarżącego w dniu 18 kwietnia 2016 r., a następnie uzupełniony dodatkowymi informacjami w dniu 7 lipca 2016 r. Skarżący wnioskował o objęcie rejestracją przywozu produktu objętego postępowaniem, tak by można było następnie zastosować środki wobec tego przywozu od daty takiej rejestracji.

(4)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja może zlecić organom celnym podjęcie właściwych kroków w celu rejestracji przywozu, tak by można było następnie zastosować środki wobec tego przywozu. Przywóz może podlegać rejestracji w wyniku wniosku przedstawionego przez przemysł unijny, zawierającego dostateczne dowody uzasadniające takie działanie.

(5)

Skarżący twierdzi, że rejestracja jest uzasadniona, ponieważ produkt objęty postępowaniem jest nadal przywożony po cenach dumpingowych, a importerzy byli świadomi stosowanego przez dłuższy czas dumpingu, działającego na szkodę przemysłu unijnego. Skarżący twierdzi ponadto, że przywóz z ChRL powoduje szkodę dla przemysłu unijnego i że nastąpiło znaczące zwiększenie wielkości tego przywozu, nawet po okresie objętym dochodzeniem, które poważnie osłabiłoby skutki naprawcze cła antydumpingowego, jeśli takie cło ma być zastosowane.

(6)

Komisja uważa, że importerzy byli świadomi lub powinni byli być świadomi dumpingu ze strony producentów eksportujących. Wystarczające dowody prima facie w tej kwestii zostały zawarte w skardze i omówione w zawiadomieniu o wszczęciu niniejszego postępowania (3). W wersji skargi nieopatrzonej klauzulą poufności margines dumpingu oszacowano na 28–73 % w przypadku przywozu z ChRL. Skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody opisujące praktyki dumpingowe stosowane przez producentów eksportujących, które prima facie nie mogły i nie powinny być zignorowane przez importerów. W szczególności skarżący przedstawił w skardze dowody dotyczące porównania wartości normalnej obliczonej na podstawie informacji o cenach podanych w ostatecznym sprawozdaniu USITC (za okres od lipca 2014 r. do czerwca 2015 r.) z ceną eksportową obliczoną na podstawie uzyskanej z danych Eurostatu średniej kwartalnej wartości jednostkowej przywozu blachy grubej z ChRL objętej obowiązującymi kodami CN. Skarżący zawarł w skardze również dowody prima facie dotyczące spadkowej tendencji w cenach importowych z ChRL. Średnia cena sprzedaży przywozu z ChRL do Unii zmniejszyła się o 25 % między 2012 r. a okresem październik 2014 r. – wrzesień 2015 r. We wniosku o rejestrację porównano średnie ceny importowe z ChRL dla okresu objętego dochodzeniem (2015 r.) z cenami z 2012 r., co wykazało spadek o około 30 %. W skardze zawarto wystarczające dowody prima facie na to, iż opisany przywóz powoduje szkodę. Na podstawie wszystkich tych informacji zawartych w wersji skargi nieopatrzonej klauzulą poufności, a także z uwagi na zakres dumpingu, do którego może dochodzić, i fakt, że informacje dostępne dla skarżących były publicznie dostępne, zasadne jest stwierdzenie, na podstawie dowodów prima facie dostępnych Komisji, że importerzy byli świadomi lub powinni byli być świadomi dumpingu i szkody domniemanej lub stwierdzonej.

(7)

Od momentu wszczęcia postępowania w lutym 2016 r. zaobserwowano dalszy wzrost przywozu z ChRL o około 15 % w porównaniu z wielkością przywozu w okresie objętym dochodzeniem (2015 r.), na podstawie dostępnych danych dotyczących okresu po wszczęciu postępowania (marzec–maj 2016 r.). Z tego wynika, że wystąpił dalszy znaczny wzrost przywozu z ChRL produktu objętego postępowaniem w okresie pierwszych trzech miesięcy po wszczęciu niniejszego dochodzenia.

(8)

W dalszych wnioskach złożonych w ramach dochodzenia, w tym we wniosku o rejestrację, zawarto dowody na to, że spowodowana zostanie dodatkowa szkoda w przypadku dalszego wzrostu przywozu po coraz niższych cenach. Jeśli chodzi o ceny, to skarżący zawarł we wniosku o rejestrację dowody prima facie dotyczące spadkowej tendencji cen importowych z ChRL. W odniesieniu do tego, jak kształtowały się ceny importowe po wszczęciu sprawy w lutym 2016 r., zaobserwowano dalszy spadek o około 30 % średnich cen przywozu z ChRL, porównując ceny z okresu marzec–maj 2016 r. z cenami z okresu objętego dochodzeniem (2015 r.). Dalszy znaczący wzrost przywozu potwierdzony wystarczającymi dowodami prima facie, o których mowa w motywie 6, może – z uwagi na czas, w jakim ma on miejsce, wielkość domniemanego przywozu po cenach dumpingowych i inne okoliczności (jak nadwyżka zdolności produkcyjnych w ChRL i zachowania cenowe chińskich producentów eksportujących) – poważnie osłabić skutki naprawcze jakiegokolwiek ostatecznego cła, chyba że takie cło zostanie zastosowane z mocą wsteczną.

(9)

Ponadto ze względu na wszczęcie obecnego postępowania i biorąc pod uwagę dotychczasowe kształtowanie się przywozu z ChRL pod względem cen i wielkości, uzasadnione jest założenie, że poziom przywozu produktu objętego postępowaniem może dalej wzrastać przed wprowadzeniem ewentualnych środków tymczasowych, a importerzy mogą szybko zgromadzić zapasy.

(10)

W związku z powyższym Komisja stwierdza, że skarżący przedstawił wystarczające dowody prima facie, by uzasadnić poddanie rejestracji przywozu produktu objętego postępowaniem zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(11)

Wszystkie zainteresowane strony wzywa się do przedstawienia opinii na piśmie, a także dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpią one z pisemnym wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

(12)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego postępowaniem powinien zostać poddany rejestracji, tak aby zagwarantować, w razie wprowadzenia środków antydumpingowych w wyniku postępowania, możliwość pobrania tych ceł od zarejestrowanego przywozu z mocą wsteczną, przy spełnieniu niezbędnych warunków, zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(13)

Skarżący szacuje w skardze, że marginesy dumpingu wynoszą od 28 % do 73 %, a średni margines podcięcia cenowego sięga 11 % dla przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL. Szacunkową kwotę ewentualnego przyszłego zobowiązania dla ChRL ustala się co najmniej na poziomie podcięcia cenowego oszacowanego na podstawie skargi, tj. 11 % ad valorem wartości importowej CIF produktu objętego postępowaniem.

(14)

Wszelkie zgromadzone w związku z tą rejestracją dane osobowe będą przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (4),

10.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/27

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

10.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/29

(1)

W decyzji wykonawczej Komisji 2012/270/UE (2) ustanowiono środki nadzwyczajne zapobiegające wprowadzaniu do Unii i rozprzestrzenianiu się w niej organizmów Epitrix cucumeris, Epitrix similaris, Epitrix subcrinita i Epitrix tuberis, które to organizmy szkodliwe nie są wymienione w załącznikach I ani II do dyrektywy 2000/29/WE.

(2)

Od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej Komisji 2014/679/UE (3), zmieniającej decyzję wykonawczą 2012/270/UE, w oficjalnym sprawozdaniu krajowego laboratorium referencyjnego Hiszpanii opartym na pracy naukowej opublikowanej przez Marinę J. Orłową-Bienkowską (4), wykazano, że organizm szkodliwy zidentyfikowany jako Epitrix similaris (Gentner) został zidentyfikowany błędnie jako taki. Powinien on zostać zidentyfikowany jako Epitrix papa sp. n. Ponadto, zgodnie z ostatnimi informacjami dostarczonymi przez Hiszpanię i Portugalię, organizm powodujący na niektórych obszarach szkody w uprawach ziemniaków i zidentyfikowany wcześniej jako Epitrix similaris (Gentner) jest obecnie identyfikowany jako Epitrix papa sp. n. Potwierdzono również, że nigdy nie stwierdzono występowania organizmu Epitrix similaris (Gentner) na terytorium Unii. W związku z tym decyzja wykonawcza 2012/270/UE nie powinna już obejmować Epitrix similaris (Gentner), ale organizm szkodliwy Epitrix papa sp. n.

(3)

Od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej 2014/679/UE, zmieniającej decyzję wykonawczą 2012/270/UE, doświadczenia zyskane przez Hiszpanię i Portugalię wskazują, że należy wprowadzić strefę buforową o szerokości co najmniej 500 m poza granicami strefy porażenia, aby zapewnić skuteczną ochronę terytorium Unii.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2012/270/UE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

w tytule słowa „Epitrix similaris (Gentner)” zastępuje się słowami „Epitrix papa sp. n.”;

2)

w art. 1 słowa „Epitrix similaris (Gentner)” zastępuje się słowami „Epitrix papa sp. n.”;

3)

w załączniku II sekcja 1 pkt 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:

10.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/31

(1)

Dnia 14 sierpnia 2015 r. Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antysubsydyjne w odniesieniu do przywozu do Unii Europejskiej ryb z gatunku Dicentrarchus labrax oraz dorad pochodzącego z Turcji na podstawie art. 10 rozporządzenia (UE) 2016/1037 („rozporządzenie podstawowe”) w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(2)

Dochodzenie wszczęto w następstwie skargi złożonej w dniu 1 lipca 2015 r. przez Asociación Empresarial de Productores de Cultivos Marinos („APROMAR” lub „skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % ogólnej produkcji unijnej ryb z gatunku Dicentrarchus labrax oraz dorad.

(3)

Wspomniana skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na subsydiowanie tureckiego przemysłu produkującego ryby z gatunku Dicentrarchus labrax oraz dorady i na wynikającą stąd istotną szkodę.

(4)

Zgodnie z art. 10 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja powiadomiła rząd Turcji przed wszczęciem postępowania o otrzymaniu odpowiednio udokumentowanej skargi zawierającej zarzut, iż subsydiowany przywóz ryb z gatunku Dicentrarchus labrax oraz dorad pochodzącego z Turcji powoduje istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Komisja zaprosiła rząd Turcji do konsultacji mających na celu wyjaśnienie sytuacji w związku z informacjami zawartymi w skardze i osiągnięcie wspólnie uzgodnionego rozwiązania.

(5)

Rząd Turcji przyjął zaproszenie, po czym przeprowadzono konsultacje. W trakcie konsultacji nie wypracowano wspólnie uzgodnionego rozwiązania. Komisja uwzględniła jednak należycie uwagi zgłoszone przez rząd Turcji.

(6)

Komisja zaprosiła skarżącego, innych znanych producentów unijnych, użytkowników i importerów, znanych producentów eksportujących w Turcji oraz władze Turcji i stowarzyszenia, o których wiadomo, że dotyczy ich wszczęcie postępowania. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(7)

Skarżący, inni producenci unijni, producenci eksportujący w Turcji, importerzy i przedsiębiorstwa handlowe przedstawili swoje stanowiska. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(8)

W dniu 5 maja 2016 r. w tureckim Dzienniku Urzędowym opublikowano dekret, na mocy którego Turcja wycofała podstawowy program subsydiowania ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2016 r.

(9)

W piśmie z dnia 1 czerwca 2016 r. skierowanym do Komisji skarżący wycofał skargę. Zgodnie z art. 14 rozporządzenia podstawowego w przypadku wycofania skargi postępowanie może zostać zakończone, o ile nie jest to sprzeczne z interesem Unii.

(10)

Dochodzenie nie ujawniło żadnych okoliczności wskazujących, że takie zakończenie nie byłoby w interesie Unii. Dlatego Komisja uznaje, że obecne postępowanie powinno zostać zakończone.

(11)

Zainteresowane strony zostały odpowiednio poinformowane i umożliwiono im przedstawienie uwag. Nie otrzymano jednak żadnych uwag w tej sprawie.

(12)

Komisja stwierdza zatem, że postępowanie antysubsydyjne dotyczące przywozu ryb z gatunku Dicentrarchus labrax oraz dorad pochodzącego z Turcji powinno zostać zakończone bez wprowadzania środków.

(13)

Niniejsza decyzja jest zgodna z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 (3),

10.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/33

(1)

W art. 7b i 7c dyrektywy 98/70/WE i załączniku IV do niej oraz w art. 17 i 18 dyrektywy 2009/28/WE i załączniku V do dyrektywy 2009/28/WE określono podobne kryteria zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do biopaliw i biopłynów oraz podobne procedury weryfikacji spełniania tych kryteriów.

(2)

Jeżeli biopaliwa i biopłyny mają zostać uwzględnione do celów, o których mowa w art. 17 ust. 1 lit. a), b) i c) dyrektywy 2009/28/WE, państwa członkowskie muszą zobowiązać podmioty gospodarcze do wykazania, że biopaliwa i biopłyny spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 ust. 2–5 dyrektywy 2009/28/WE.

(3)

Komisja może zdecydować, że dobrowolne krajowe lub międzynarodowe systemy ustanawiające normy dotyczące wytwarzania produktów biomasy zawierają dokładne dane wymagane do celów art. 17 ust. 2 dyrektywy 2009/28/WE lub wykazują, że partie biopaliw lub biopłynów spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 ust. 3, 4 i 5 lub że nie zmodyfikowano ani nie usunięto żadnych materiałów w sposób zamierzony, tak by partia lub jej część mogły zostać objęte przepisami załącznika IX. W przypadku gdy podmiot gospodarczy przedstawia dowód lub dane uzyskane w ramach dobrowolnego systemu zatwierdzonego przez Komisję, państwo członkowskie nie może wymagać od dostawcy, w zakresie objętym decyzją zatwierdzającą, przedstawiania dalszych dowodów spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju.

(4)

Wniosek o uznanie, że system „International Sustainability and Carbon Certification”, z siedzibą pod adresem: Hohenzollernring 72, 50762 Kolonia, Niemcy, wykazuje zgodność partii biopaliw z kryteriami zrównoważonego rozwoju określonymi w dyrektywie 98/70/WE i w dyrektywie 2009/28/WE, przedłożono Komisji w dniu 23 czerwca 2016 r. System ten obejmuje szeroki zakres surowców, w tym odpady i pozostałości, oraz cały łańcuch dowodowy. Dokumenty związane z zatwierdzonym systemem należy udostępnić na platformie na rzecz przejrzystości ustanowionej dyrektywą 2009/28/WE.

(5)

W wyniku oceny systemu „International Sustainability & Carbon Certification” uznano, że spełnia on w stopniu wystarczającym kryteria zrównoważonego rozwoju określone w dyrektywie 98/70/WE i dyrektywie 2009/28/WE oraz że zastosowano w nim metodykę bilansu masy zgodnie z wymogami określonymi w art. 7c ust. 1 dyrektywy 98/70/WE i art. 18 ust. 1 dyrektywy 2009/28/WE.

(6)

Ocena systemu „International Sustainability & Carbon Certification” wykazała, że spełnia on stosowne normy wiarygodności, przejrzystości i niezależności audytu, jak również wymogi dotyczące metodyki określone w załączniku IV do dyrektywy 98/70/WE i w załączniku V do dyrektywy 2009/28/WE.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Zrównoważonego Charakteru Biopaliw i Biopłynów,

a)

jeżeli jednoznacznie ustalono, że w systemie nie wdrożono elementów uznanych za decydujące z perspektywy niniejszej decyzji lub jeżeli doszło do poważnego, strukturalnego naruszenia tych elementów;

b)

jeżeli system nie przedłoży Komisji sprawozdań rocznych, wymaganych zgodnie z art. 7c ust. 6 dyrektywy 98/70/WE i art. 18 ust. 6 dyrektywy 2009/28/WE;

c)

jeżeli system nie wdroży norm niezależnego audytu określonych w aktach wykonawczych, o których mowa w art. 7c ust. 5 akapit trzeci dyrektywy 98/70/WE i art. 18 ust. 5 akapit trzeci dyrektywy 2009/28/WE, lub ulepszeń innych elementów systemu uznanych za mające decydujące znaczenie dla utrzymania ważności zatwierdzenia.

10.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/35

(1)

W art. 7b i 7c dyrektywy 98/70/WE i załączniku IV do niej oraz w art. 17 i 18 dyrektywy 2009/28/WE i załączniku V do niej określono podobne kryteria zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do biopaliw i biopłynów oraz podobne procedury weryfikacji spełniania tych kryteriów.

(2)

Jeżeli biopaliwa i biopłyny mają zostać uwzględnione do celów, o których mowa w art. 17 ust. 1 lit. a), b) i c) dyrektywy 2009/28/WE, państwa członkowskie muszą zobowiązać podmioty gospodarcze do wykazania, że biopaliwa i biopłyny spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 ust. 2–5 dyrektywy 2009/28/WE.

(3)

Komisja może zdecydować, że dobrowolne krajowe lub międzynarodowe systemy ustanawiające normy dotyczące wytwarzania produktów biomasy zawierają dokładne dane wymagane do celów art. 17 ust. 2 dyrektywy 2009/28/WE lub wykazują, że partie biopaliw lub biopłynów spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 ust. 3, 4 i 5 lub że nie zmodyfikowano ani nie usunięto żadnych materiałów w sposób zamierzony, tak by partia lub jej część mogły zostać objęte przepisami załącznika IX. W przypadku gdy podmiot gospodarczy przedstawia dowód lub dane uzyskane w ramach dobrowolnego systemu zatwierdzonego przez Komisję, państwo członkowskie nie może wymagać od dostawcy, w zakresie objętym decyzją zatwierdzającą, przedstawiania dalszych dowodów spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju.

(4)

Wniosek o uznanie, że program „Roundtable on Sustainable Biomaterials EU RED”, z siedzibą pod adresem: 7-9 Chemin de Balexert 1219 Chatelaine, Szwajcaria, wykazuje zgodność partii biopaliw z kryteriami zrównoważonego rozwoju określonymi w dyrektywie 98/70/WE i w dyrektywie 2009/28/WE, przedłożono Komisji w dniu 27 czerwca 2016 r. Program ten obejmuje szeroki zakres surowców, w tym odpady i pozostałości, oraz cały łańcuch dowodowy. Dokumenty związane z zatwierdzonym programem należy udostępnić na platformie na rzecz przejrzystości ustanowionej dyrektywą 2009/28/WE.

(5)

W wyniku oceny programu „Roundtable on Sustainable Biomaterials EU RED” uznano, że spełnia on w stopniu wystarczającym kryteria zrównoważonego rozwoju określone w dyrektywie 98/70/WE i dyrektywie 2009/28/WE oraz że zastosowano w nim metodykę bilansu masy zgodnie z wymogami określonymi w art. 7c ust. 1 dyrektywy 98/70/WE i art. 18 ust. 1 dyrektywy 2009/28/WE.

(6)

Ocena programu „Roundtable on Sustainable Biomaterials EU RED” wykazała, że spełnia on stosowne normy wiarygodności, przejrzystości i niezależności audytu, jak również wymogi dotyczące metodyki określone w załączniku IV do dyrektywy 98/70/WE i w załączniku V do dyrektywy 2009/28/WE.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Zrównoważonego Charakteru Biopaliw i Biopłynów,

a)

jeżeli jednoznacznie ustalono, że w programie nie wdrożono elementów uznanych za decydujące z perspektywy niniejszej decyzji lub jeżeli doszło do poważnego, strukturalnego naruszenia tych elementów;

b)

jeżeli program nie przedłoży Komisji sprawozdań rocznych, wymaganych zgodnie z art. 7c ust. 6 dyrektywy 98/70/WE i art. 18 ust. 6 dyrektywy 2009/28/WE;

c)

jeżeli program nie wdroży norm niezależnego audytu określonych w aktach wykonawczych, o których mowa w art. 7c ust. 5 akapit trzeci dyrektywy 98/70/WE i art. 18 ust. 5 akapit trzeci dyrektywy 2009/28/WE, lub ulepszeń innych elementów programu uznanych za mające decydujące znaczenie dla utrzymania ważności zatwierdzenia.

10.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 215/37