30.7.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 206/1

---

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2016/1237

z dnia 18 maja 2016 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz oraz uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zasad dotyczących zwalniania i przepadku zabezpieczeń złożonych w odniesieniu do takich pozwoleń, zmieniające rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001, (WE) nr 1342/2003, (WE) nr 2336/2003, (WE) nr 951/2006, (WE) nr 341/2007 i (WE) nr 382/2008 oraz uchylające rozporządzenia Komisji (WE) nr 2390/98, (WE) nr 1345/2005, (WE) nr 376/2008 i (WE) nr 507/2008

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 177,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (2), w szczególności jego art. 66 ust. 3 lit. c) i e),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 uchyliło i zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 (3) oraz ustanowiło zasady dotyczące pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych. Ponadto uprawnia ono Komisję do przyjęcia aktów delegowanych i wykonawczych w tym zakresie. Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w nowych ramach prawnych, należy przyjąć określone przepisy w drodze takich aktów.

(2)

Artykuł 176 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że przywóz w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu lub wywóz jednego lub więcej produktów z sektorów określonych w tym artykule może zostać objęty wymogiem przedstawienia pozwolenia. Należy ustanowić wykaz produktów z tych sektorów objętych wymogiem przedstawienia pozwolenia na przywóz lub wywóz.

(3)

Monitorowanie przepływów handlowych za pomocą pozwoleń powinno odbywać się w elastyczny sposób. Określając przypadki, w których pozwolenie jest wymagane, należy wziąć pod uwagę inne możliwe źródła informacji, takie jak system nadzoru celnego, oraz potrzebę wydawania pozwoleń lub czas potrzebny do zgromadzenia informacji za pomocą pozwoleń. Należy określić przypadki szczególne, w których pozwolenie nie jest wymagane.

(4)	Należy określić, że pozwolenia są wydawane po złożeniu zabezpieczenia, aby zagwarantować, że produkty zostaną przywiezione lub wywiezione w okresie ważności pozwolenia. Należy również określić, kiedy obowiązek przywozu lub wywozu zostaje spełniony.

(5)	Pozwolenie na przywóz lub wywóz uprawnia do dokonania przywozu lub wywozu, a zatem, w celu urzeczywistnienia tego prawa, składając zgłoszenie przywozowe lub wywozowe, należy przedstawić pozwolenie.

(6)

Ponieważ osoba korzystająca z pozwolenia może nie być tytularnym posiadaczem lub przejmującym, należy określić, w trosce o pewność prawa i skuteczność administracyjną, jakie osoby są uprawnione do wykorzystania pozwolenia, w tym przedstawiciel celny działający w imieniu tytularnego posiadacza lub przejmującego.

(7)	Z uwagi na praktykę handlu międzynarodowego w odniesieniu do danych produktów rolnych należy dopuścić pewien margines tolerancji w odniesieniu do ilości produktów przywożonych lub wywożonych w stosunku do ilości wskazanych w pozwoleniu.

(8)

W przypadku gdy pozwolenie na przywóz wykorzystywane jest również do celów administrowania kontyngentem taryfowym, w odniesieniu do którego stosuje się ustalenia preferencyjne, takie ustalenia preferencyjne stosuje się w odniesieniu do importerów na podstawie pozwolenia, do którego musi być, w niektórych przypadkach, załączony dokument z państwa trzeciego. Aby uniknąć przekroczenia kwoty kontyngentu, ustalenia preferencyjne stosuje się do ilości, w odniesieniu do której wydano pozwolenie. W takich przypadkach należy dopuścić tolerancję, pod warunkiem że część ilości przekraczająca ilość wskazaną w pozwoleniu, ale w granicach tolerancji, nie korzysta z ustaleń preferencyjnych i należna jest konwencyjna stawka celna.

(9)	Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące przenoszenia pozwolenia.

(10)	Należy ustanowić przepisy dotyczące zwalniania i przepadku zabezpieczenia wniesionego w odniesieniu do pozwoleń na przywóz i wywóz.

(11)	Z uwagi na specyfikę sektora należy określić pewne dodatkowe warunki wydawania pozwoleń na przywóz konopi i czosnku.

(12)

W celu zapewnienia jasności należy ustanowić zasady dotyczące pozwoleń na przywóz i wywóz wydawanych dla produktów, w odniesieniu do których obowiązek wydawania pozwolenia na przywóz lub wywóz jest zniesiony lub które są objęte niniejszym rozporządzeniem, które to zasady będą nadal obowiązywać w dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(13)

Ponieważ celem niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1239 (4) jest uproszczenie i dostosowanie przepisów stosowanych do systemu pozwoleń na przywóz i wywóz do nowych ram prawnych ustanowionych rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013, należy zastąpić obecnie obowiązujące przepisy. W celu zachowania jasności należy skreślić niektóre przepisy rozporządzeń Komisji (WE) nr 2535/2001 (5), (WE) nr 1342/2003 (6), (WE) nr 2336/2003 (7), (WE) nr 951/2006 (8), (WE) nr 341/2007 (9) i (WE) nr 382/2008 (10) oraz uchylić rozporządzenia Komisji (WE) nr 2390/98 (11), (WE) nr 1345/2005 (12), (WE) nr 376/2008 (13) i (WE) nr 507/2008 (14).

(14)	Przejście od ustaleń przewidzianych w skreślonych przepisach i uchylonych rozporządzeniach do ustaleń przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu może mieć pewne konsekwencje praktyczne. Należy zatem odłożyć w czasie stosowanie niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a)	„pozwolenie” oznacza elektroniczny lub papierowy dokument z określonym okresem ważności, ustanawiający prawo i obowiązek przywozu lub wywozu produktów;

b)

„informacja odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych” oznacza szczegółowe przepisy dotyczące pozwolenia na przywóz lub pozwolenia na wywóz oraz zbiór informacji, które mają być wymienione we wniosku o pozwolenie i w pozwoleniu, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C (15).

Artykuł 2

Przypadki, w których pozwolenie jest wymagane

1.   Pozwolenie na przywóz należy przedstawić w odniesieniu do następujących produktów:

a)	produkty wymienione w części I załącznika, gdy są one zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu na wszystkich warunkach innych niż dla kontyngentów taryfowych, o ile przepisy wspomnianej części I nie stanowią inaczej;

b)

produkty zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu w ramach kontyngentów taryfowych administrowanych zgodnie z metodą równoczesnego badania bądź metodą tradycyjnych/nowych importerów, o których to metodach mowa odpowiednio w art. 184 ust. 2 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, bądź ich połączeniem lub inną stosowną metodą;

c)

produkty, w przypadku których w części I załącznika odsyła się do tego przepisu, kiedy są one zgłaszane do dopuszczenia do swobodnego obrotu w ramach kontyngentów taryfowych administrowanych zgodnie z metodą „kto pierwszy, ten lepszy”, o której mowa w art. 184 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

d)	produkty określone w części I załącznika, gdy są one zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu w ramach preferencyjnego ustalenia zarządzanego za pomocą pozwoleń;

e)	produkty, które są objęte procedurą uszlachetniania biernego z zastosowaniem pozwolenia na wywóz i które zostają z powrotem dopuszczone do swobodnego obrotu jako produkty wymienione w sekcji A lub B części I załącznika;

f)	produkty zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu na podstawie art. 185 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w przypadku gdy stosuje się obniżkę należności celnych przywozowych.

2.   Pozwolenie na wywóz przedstawia się w odniesieniu do następujących produktów:

a)	produkty wymienione w części II załącznika;

b)	produkty unijne, w odniesieniu do których należy przedstawić pozwolenie na wywóz w celu zakwalifikowania do kontyngentu administrowanego przez Unię lub przez państwo trzecie i otwartego w tym państwie dla tych produktów;

c)

następujące produkty unijne, o których mowa w części II załącznika, przeznaczone do wywozu: (i) produkty objęte procedurą celną uszlachetniania czynnego; (ii) produkty, które są podstawowymi produktami wymienionymi w załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2014 (16) i są objęte procedurą celną uszlachetniania biernego; (iii) produkty, które są przedmiotem odzyskania lub umorzenia kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, jak określono w tytule III rozdział 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (17), w których sprawie nie podjęto jeszcze ostatecznej decyzji.

Artykuł 3

Przypadki, w których pozwolenie nie jest wymagane

1.   Pozwolenie nie jest wymagane i nie jest wydawane lub przedstawiane do celów:

a)	dopuszczenia do swobodnego obrotu lub wywozu produktów o charakterze niehandlowym określonych w części pierwszej sekcja II pkt D 2 załącznika I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (18);

b)	przypadków, w których zwolnienia z należności celnych przywozowych, należności celnych wywozowych oraz ze środków przyjętych na podstawie art. 207 Traktatu udziela się na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 (19);

c)	ilości produktów, które mają zostać dopuszczone do swobodnego obrotu lub wywiezione, nieprzekraczających ilości wymienionych w załączniku;

d)	produktów, które mają zostać dopuszczone do swobodnego obrotu jako towary powracające zgodnie z tytułem VI rozdział 2 sekcja 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013;

e)

produktów, w przypadku których w chwili przyjęcia zgłoszenia do powrotnego wywozu zgłaszający dostarcza dowód poświadczający, że wydano pozytywną decyzję o zwrocie lub umorzeniu należności celnych przywozowych w odniesieniu do takich produktów na podstawie tytułu III rozdział 3 sekcja 3 rozporządzenia (UE) nr 952/2013.

Na zasadzie odstępstwa od przepisów lit. b) i c) akapit pierwszy, pozwolenie jest wymagane, w przypadku gdy dopuszczenie do swobodnego obrotu lub wywóz odbywa się na podstawie ustaleń preferencyjnych przyznanych w ramach pozwolenia.

Do celów lit. c) akapit pierwszy ilość, która ma być objęta jednym pozwoleniem, oblicza się jako obejmującą wszystkie ilości, które mają zostać dopuszczone do swobodnego obrotu lub wywiezione, które są objęte tą samą operacją logistyczną.

2.   Pozwolenie na wywóz nie jest wymagane i nie jest wydawane lub przedstawiane w odniesieniu do produktów wysyłanych przez osoby prywatne lub grupy osób prywatnych z zamiarem ich bezpłatnej dystrybucji do celów pomocy humanitarnej w państwach trzecich, jeżeli przesyłki te mają charakter sporadyczny, składają się z różnych produktów, a ich całkowita masa nie przekracza 30 000 kg na środek transportu. Operacje przekazywania pomocy żywnościowej niespełniające tych warunków podlegają wymogowi posiadania pozwolenia zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2016/1239.

Artykuł 4

Zabezpieczenie

1.   Pozwolenia podlegają wniesieniu zabezpieczenia, z wyjątkiem przypadków określonych w załączniku.

2.   Składając wniosek o pozwolenie, wnioskodawca wnosi zabezpieczenie, które jest dostępne dla organu wydającego pozwolenie nie później niż o godz. 13.00 czasu obowiązującego w Brukseli w dniu złożenia wniosku.

3.   Zabezpieczenie nie jest wymagane, gdy zabezpieczenie osiąga próg w wysokości 100 EUR lub wynosi mniej.

Do tego celu kwotę zabezpieczenia oblicza się jako obejmującą wszystkie ilości wynikające z obowiązków objętych tą samą operacją logistyczną.

4.   Zabezpieczenie nie jest wymagane, gdy wnioskodawca jest:

a)	jednostką publiczną odpowiedzialną za wykonywanie obowiązków władz publicznych lub

b)	instytucją prywatną pełniącą obowiązki, o których mowa w lit. a), pod nadzorem państwa członkowskiego.

5.   Zabezpieczenie wniesione dla ilości, w odniesieniu do których nie wydano pozwolenia, zostaje niezwłocznie zwolnione.

Artykuł 5

Prawa i obowiązki, tolerancja

1.   Pozwolenie na przywóz lub wywóz stanowi prawo i skutkuje obowiązkiem dopuszczenia do swobodnego obrotu lub wywozu, odpowiednio, ilości produktów objętych pozwoleniem w okresie jego ważności zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239.

2.   Zgłoszenie celne o dopuszczenie do swobodnego obrotu lub o wywozie składa:

a)	tytularny posiadacz pozwolenia wymieniony w sekcji 4 pozwolenia, którego wzór znajduje się w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239 („tytularny posiadacz”);

b)	przejmujący wymieniony w sekcji 6 pozwolenia, o którym mowa w lit. a); lub

c)	wyznaczony przedstawiciel celny działający w imieniu tytularnego posiadacza lub przejmującego, jak przewidziano w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, określając w zgłoszeniu celnym, że tytularny posiadacz lub przejmujący jest osobą, w której imieniu wykonuje się obowiązek określony w ust. 1.

3.   Jeżeli szczegółowe przepisy Unii tak stanowią, obowiązek dopuszczenia do swobodnego obrotu lub wywozu może obejmować obowiązek zwolnienia produktów pochodzących z państwa lub grupy państw określonych w pozwoleniu bądź przeznaczonych do wywozu do tego państwa lub grupy państw.

4.   Obowiązek dopuszczenia do swobodnego obrotu lub wywozu uważa się za spełniony, jeżeli w odniesieniu do całkowitej ilości określonej w pozwoleniu odbyła się odprawa celna w ramach odpowiedniej procedury. W tym celu stosuje się dodatnią lub ujemną tolerancję w stosunku do ilości określonej w pozwoleniu zgodnie z art. 8 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239.

5.   Tolerancja dodatnia nie ma zastosowania, gdy ilość określona w pozwoleniu na przywóz odpowiada ilości określonej w dokumencie wywozowym, stanowiącym środek dowodowy na to, że dany produkt kwalifikuje się do preferencyjnego traktowania ze względu na jego szczególną jakość, różnorodność lub właściwości, zgodnie z wymogami odpowiedniej umowy międzynarodowej.

Gdy pozwolenie na przywóz jest wymagane w odniesieniu do kontyngentu taryfowego, ilość przekraczająca ilości określone w pozwoleniu na przywóz w granicach dodatniej tolerancji zostaje wprowadzona do swobodnego obrotu w ramach tego samego pozwolenia z zastosowaniem stawki konwencyjnej.

Artykuł 6

Przenoszenie

1.   Obowiązki wynikające z pozwoleń nie podlegają przeniesieniu. O ile nie przewidziano inaczej, prawa wynikające z pozwoleń podlegają przeniesieniu przez ich tytularnego posiadacza w trakcie całego okresu ważności pozwolenia.

2.   Przeniesienie praw wynikających z pozwolenia lub jego wyciągu może być dokonane na korzyść tylko jednego przejmującego i dotyczy ilości jeszcze niewykorzystanych w ramach danego pozwolenia lub wyciągu.

3.   Tytularny posiadacz wnioskuje o przeniesienie do organu wydającego pozwolenie, który wydał oryginał pozwolenia.

4.   Przejmujący nie przenoszą nabytych praw dalej na inne osoby, ale mogą przenieść je z powrotem na tytularnego posiadacza. Przeniesienie z powrotem na tytularnego posiadacza dotyczy ilości jeszcze niewykorzystanych w ramach danego pozwolenia lub jego wyciągu. Organ wydający pozwolenie odnotowuje przeniesienie z powrotem zgodnie z informacją odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych.

5.   Przeniesienie lub przeniesienie z powrotem na tytularnego posiadacza wchodzi w życie z datą zatwierdzenia przez organ wydający pozwolenie.

Artykuł 7

Zwolnienie i przepadek zabezpieczeń

1.   Zwolnienie zabezpieczenia przewidziane w art. 24 ust. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 907/2014 (20) może być częściowe proporcjonalnie do ilości produktów, w odniesieniu do której dostarczono dowód spełnienia obowiązku przywozu lub wywozu. Ilość ta nie może być mniejsza niż 5 % całkowitej ilości określonej w pozwoleniu.

Jeżeli jednak przywieziona lub wywieziona ilość wynosi mniej niż 5 % ilości określonej w pozwoleniu, całość zabezpieczenia ulega przepadkowi.

2.   Przy obliczaniu części zabezpieczenia, która ma ulec przepadkowi, w stosownych przypadkach, organ wydający pozwolenie odlicza kwotę odpowiadającą tolerancji ilościowej, o której mowa w art. 5 ust. 4.

3.   Jeżeli organ wydający pozwolenie rezygnuje z wymogu wniesienia zabezpieczenia, gdyż wartość zabezpieczanej kwoty jest mniejsza niż 500 EUR, jak określono w art. 18 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 907/2014, zainteresowana strona uiszcza kwotę równą zabezpieczeniu, które ma ulec przepadkowi, po upływie 60 dni od dnia wygaśnięcia okresu ważności pozwolenia.

4.   Jeżeli łączna kwota zabezpieczenia ulegająca przepadkowi wynosi 100 EUR lub mniej dla danego pozwolenia, organ wydający pozwolenie zwalnia całe zabezpieczenie.

Artykuł 8

Powiadomienia

Zgodnie ze szczegółowymi warunkami określonymi w akcie wykonawczym przyjętym na podstawie art. 223 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 państwa członkowskie przekazują Komisji następujące informacje:

a)	o wydanych pozwoleniach zastępczych, o których mowa w art. 15 ust. 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239;

b)	o przypadkach wystąpienia siły wyższej, o których mowa w art. 16 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239;

c)	w odniesieniu do konopi, o przyjętych przepisach, nałożonych karach i właściwych organach kontroli, o których mowa w art. 17 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239;

d)	w odniesieniu do czosnku, o ilościach objętych pozwoleniami typu „B”, o których mowa w art. 18 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239;

e)	w odniesieniu do alkoholu etylowego, o wydanych pozwoleniach na przywóz, o których mowa w art. 19 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239;

f)	o nieprawidłowościach, o których mowa w art. 20 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239;

g)	o organach właściwych do przyjmowania wniosków o pozwolenia i wydawania pozwoleń lub pozwoleń zastępczych, o których mowa w art. 20 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239;

h)	o urzędowych pieczęciach i, w stosownych przypadkach, suchych pieczęciach, o których mowa w art. 20 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239.

ROZDZIAŁ II

SZCZEGÓŁOWE PRZEPISY SEKTOROWE

Artykuł 9

Konopie

1.   Dopuszczenie do swobodnego obrotu produktów z konopi wymienionych w części I sekcja C, D, i G załącznika do niniejszego rozporządzenia podlega pozwoleniu na przywóz zgodnie ze wzorem określonym w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239 („pozwolenie na przywóz AGRIM”).

Pozwolenie jest wydawane jedynie wtedy, gdy zgodnie z wymogami państwa członkowskiego, w którym produkty z konopi mają być wprowadzone do swobodnego obrotu, wykazano, że wszystkie warunki ustanowione w art. 189 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 i w niniejszym rozporządzeniu oraz wymogi ustanowione przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 189 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zostały spełnione.

2.   Wniosek o pozwolenie zawiera informacje zgodnie z instrukcjami dla produktów z konopi w informacji odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych.

Państwa członkowskie mogą ustanowić dodatkowe wymogi dotyczące wniosku o pozwolenie, jak również wydawania i wykorzystania pozwolenia, o których mowa w art. 189 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3.   Do celów art. 189 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zainteresowane państwa członkowskie ustanawiają odpowiednie procedury nadawania uprawnień importerom nasion konopi innych niż do siewu. Procedury te zawierają definicję warunków przyznawania takich uprawnień, kontroli i kar, które będą obowiązywać, w przypadku gdy warunki te zostaną naruszone.

4.   W przypadku dopuszczenia do swobodnego obrotu nasion konopi innych niż do siewu, określonych w części I sekcja G załącznika, pozwolenie na przywóz wydaje się jedynie, jeżeli uprawniony importer zobowiąże się, że przedstawi organom właściwym ds. kontroli dotyczących odpowiednich operacji w państwie członkowskim, w którym importer jest uprawniony, w terminie i zgodnie z warunkami określonymi przez państwo członkowskie, dokumenty świadczące, iż nasiona konopi objęte pozwoleniem zostały wykorzystane w okresie krótszym niż 12 miesięcy od daty wystawienia pozwolenia, do jednej z niżej wymienionych operacji:

a)	umieszczanie w warunkach wykluczających wykorzystanie do siewu;

b)	wymieszanie z nasionami innymi niż nasiona konopi, do celów żywienia zwierząt, przy czym zawartość nasion konopi wynosi najwyżej 15 % całej mieszanki, zaś w wyjątkowych wypadkach najwyżej 25 %, na wniosek uprawnionego importera, opatrzony uzasadnieniem;

c)	wywóz do państwa trzeciego;

Jeżeli jednak część nasion konopi objęta pozwoleniem nie została wykorzystana do celów określonych w akapicie pierwszym w terminie 12 miesięcy, państwo członkowskie może, na wniosek uprawnionego importera przedstawiającego odpowiednie uzasadnienie, przedłużyć ten termin na jeden lub dwa okresy sześciomiesięczne.

Dokumenty określone w akapicie pierwszym są sporządzane przez podmioty, które wykonują opisane operacje i zawierają co najmniej następujące informacje:

a)	nazwę/nazwisko podmiotu, pełny adres, państwo członkowskie oraz podpis podmiotu;

b)	opis przeprowadzonej operacji spełniającej warunki ustanowione w akapicie pierwszym oraz datę jej wykonania;

c)	ilość nasion konopi poddawanych operacji – w kilogramach.

Na podstawie analizy ryzyka dane państwo członkowskie przeprowadza kontrole dokładności dokumentów odnoszących się do operacji określonych w akapicie pierwszym wykonywanych na jego terytorium.

5.   Na zasadzie odstępstwa od art. 6 ust. 1, prawa wynikające z pozwoleń na przywóz produktów z konopi nie podlegają przeniesieniu.

Artykuł 10

Czosnek

1.   Pozwolenia na przywóz czosnku wymienione w części I sekcje E i F załącznika określane są jako pozwolenia typu „B”.

2.   Wnioskodawcy mogą składać wnioski o pozwolenia typu „B” wyłącznie do organu wydającego pozwolenia państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę oraz w którym są zarejestrowani do celów podatku VAT.

3.   Na zasadzie odstępstwa od art. 6 ust. 1, prawa wynikające z pozwoleń typu „B” nie podlegają przeniesieniu.

ROZDZIAŁ III

ZMIANY, UCHYLENIE ORAZ PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 11

Zmiana rozporządzeń (WE) nr 2535/2001, (WE) nr 1342/2003, (WE) nr 2336/2003, (WE) nr 951/2006, (WE) nr 341/2007 i (WE) nr 382/2008

1.   Skreśla się następujące przepisy:

a)	art. 20, 21 i 22 rozporządzenia (WE) nr 2535/2001;

b)	art. 6 ust. 1 lit. a), art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 1 i 2, art. 12 lit. a) i art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1342/2003;

c)	art. 5 i 7 rozporządzenia (WE) nr 2336/2003;

d)	art. 4c, 4d, 4e, art. 5 ust. 1, art. 7–7f, 8a, 9, 10, art. 11 ust. 1 lit. a) i ust. 2, art. 12a, art. 17 ust. 1 i art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 951/2006;

e)	art. 5 ust. 1, art. 5 ust. 2 akapit drugi oraz art. 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 341/2007;

f)	art. 2, art. 5 ust. 1 i 2, art. 6 ust. 1 i 2, art. 7 i art. 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 382/2008.

2.   Przepisy określone w ust. 1 stosuje się nadal w odniesieniu do pozwoleń wydanych na podstawie odpowiednich rozporządzeń.

Artykuł 12

Uchylenie

Rozporządzenia (WE) nr 2390/98, (WE) nr 1345/2005, (WE) nr 376/2008 i (WE) nr 507/2008 tracą moc.

Niemniej

—	rozporządzenia te stosuje się nadal w odniesieniu do pozwoleń wydanych na podstawie tych rozporządzeń oraz

—	art. 34 ust. 10 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 stosuje się nadal do momentu, w którym zaczną obowiązywać odnośne przepisy dotyczące kontyngentów taryfowych przyjęte na podstawie art. 186 i 187 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Artykuł 13

Przepisy przejściowe

1.   Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na obowiązujący okres ważności ani na kwotę zabezpieczenia wniesionego w odniesieniu do pozwoleń, których ważność nie wygasła z dniem 6 listopada 2016 r.

2.   Na wniosek tytularnego posiadacza zabezpieczenie wniesione w odniesieniu do pozwolenia zostaje zwolnione, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)	w dniu, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie to było wciąż ważne;

b)	pozwolenie nie jest już wymagane dla odnośnych produktów od dnia, o którym mowa w ust. 1;

c)	w dniu, o którym mowa w ust. 1, pozwolenie było wykorzystane jedynie częściowo lub wcale.

Artykuł 14

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 6 listopada 2016 r.

Art. 11 ust. 1 lit. d) stosuje się jednak od dnia 1 października 2017 r.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549.

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(4)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1239 z dnia 18 maja 2016 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu pozwoleń na przywóz i wywóz (zob. s. 44 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(5)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2535/2001 z dnia 14 grudnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 odnośnie do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych (Dz.U. L 341 z 22.12.2001, s. 29).

(6)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1342/2003 z dnia 28 lipca 2003 r. ustalające specjalne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz zbóż i ryżu (Dz.U. L 189 z 29.7.2003, s. 12).

(7)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2336/2003 z dnia 30 grudnia 2003 r. wprowadzające niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 670/2003 ustanawiającego szczególne środki dotyczące rynku alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego (Dz.U. L 346 z 31.12.2003, s. 19).

(8)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24).

(9)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 341/2007 z dnia 29 marca 2007 r. otwierające i ustanawiające zarządzanie kontyngentami taryfowymi i wprowadzające system pozwoleń na przywóz i świadectw pochodzenia czosnku i niektórych innych produktów rolniczych przywożonych z krajów trzecich (Dz.U. L 90 z 30.3.2007, s. 12).

(10)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 382/2008 z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny (Dz.U. L 115 z 29.4.2008, s. 10).

(11)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2390/98 z dnia 5 listopada 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1706/98 w zakresie uzgodnień dotyczących przywozu niektórych produktów będących substytutami zbóż oraz przetworzonych produktów zbożowych i produktów z ryżu pochodzących z Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) lub z krajów i terytoriów zamorskich oraz uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2245/90 (Dz.U. L 297 z 6.11.1998, s. 7).

(12)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1345/2005 z dnia 16 sierpnia 2005 r. w sprawie zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz w sektorze oliwy z oliwek (Dz.U. L 212 z 17.8.2005, s. 13).

(13)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (Dz.U. L 114 z 26.4.2008, s. 3).

(14)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 507/2008 z dnia 6 czerwca 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1673/2000 w sprawie wspólnej organizacji rynków lnu i konopi uprawianych na włókno (Dz.U. L 149 z 7.6.2008, s. 38).

(15)  Informacja odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz (Dz.U. C 278 z 30.7.2016).

(16)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 510/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 1216/2009 i (WE) nr 614/2009 (Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 1).

(17)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

(18)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).

(19)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz.U. L 324 z 10.12.2009, s. 23).

(20)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 907/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, zabezpieczeń oraz stosowania euro (Dz.U. L 255 z 28.8.2014, s. 18).

---

---

30.7.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 206/15

---

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2016/1238

z dnia 18 maja 2016 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do interwencji publicznej i dopłat do prywatnego przechowywania

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 19 ust. 1, 2, 3, ust. 4 lit. a) i ust. 5 oraz art. 223 ust. 2 lit. a),

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (2), w szczególności jego art. 64 ust. 6 oraz art. 66 ust. 3 lit. c) i e),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013 zastąpiono rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 (3) i ustanowiono nowe zasady interwencji publicznej i dopłat do prywatnego przechowywania. Ponadto wspomniane rozporządzenie uprawnia Komisję do przyjęcia aktów delegowanych i wykonawczych w tym zakresie. Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie systemów interwencji publicznej i dopłat do prywatnego przechowywania w nowych ramach prawnych, należy przyjąć określone przepisy w drodze takich aktów.

(2)

Art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że interwencję publiczną stosuje się w odniesieniu do pszenicy zwyczajnej, pszenicy durum, jęczmienia, kukurydzy, ryżu niełuskanego, świeżej lub schłodzonej wołowiny i cielęciny oraz masła i odtłuszczonego mleka w proszku zgodnie z warunkami określonymi w tym rozporządzeniu oraz dodatkowymi wymogami określonymi przez Komisję.

(3)

Art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi, że dopłaty do prywatnego przechowywania mogą być przyznawane w odniesieniu do cukru białego, oliwy z oliwek, włókna lnianego, świeżego lub schłodzonego mięsa z bydła w wieku ośmiu miesięcy lub więcej, masła, sera, odtłuszczonego mleka w proszku, wieprzowiny oraz mięsa baraniego i koziego zgodnie z warunkami określonymi w tym rozporządzeniu oraz dodatkowymi wymogami określonymi przez Komisję.

(4)	W celu uproszczenia i poprawy skuteczności mechanizmów zarządzania i kontroli systemów interwencji publicznej i dopłat do prywatnego przechowywania należy ustanowić wspólne zasady dla wszystkich kwalifikujących się produktów.

(5)	W celu ułatwienia zarządzania i kontroli do udziału w systemach interwencji publicznej i dopłat do prywatnego przechowywania należy zasadniczo dopuścić jedynie podmioty gospodarcze mające siedzibę i zarejestrowane do celów podatku VAT w jednym z państw członkowskich.

(6)	Aby zapewnić skuteczną kontrolę produkcji oliwy z oliwek i cukru, podmioty uprawnione do otrzymywania dopłat do prywatnego przechowywania powinny spełniać dodatkowe warunki.

(7)

Ponieważ produkty objęte interwencją publiczną i dopłatami do prywatnego przechowywania różnią się pod względem czasu produkcji lub zbiorów oraz wymogów związanych z przechowywaniem, należy ustanowić szczegółowe warunki kwalifikowalności każdego produktu. Aby podmioty gospodarcze miały czas na dostosowanie się do nowego systemu, niektóre warunki w odniesieniu do zbóż powinny mieć zastosowanie dopiero od roku gospodarczego 2017/2018.

(8)

Aby zagwarantować rzetelność ofert, ofert przetargowych i wniosków oraz zapewnić pożądany wpływ danego środka na rynek, zarówno w przypadku zakupu interwencyjnego, sprzedaży i zbywania w ramach programu na rzecz osób najbardziej potrzebujących w Unii, jak i w odniesieniu do dopłat do prywatnego przechowywania, należy określić wymogi dotyczące wnoszenia zabezpieczenia.

(9)	Należy również ustanowić przepisy dotyczące zwalniania i przepadku zabezpieczenia w przypadku zakupu interwencyjnego, sprzedaży i zbywania w ramach programu na rzecz osób najbardziej potrzebujących w Unii, a także w odniesieniu do dopłat do prywatnego przechowywania.

(10)	W przypadku sprzedaży interwencyjnej prawidłowy przebieg procedury przetargowej jest możliwy jedynie wtedy, gdy złożone są rzetelne oferty. Aby osiągnąć ten cel, należy określić, że zabezpieczenie zostanie zwolnione po zapłaceniu ceny sprzedaży w określonym terminie.

(11)	Aby system interwencji publicznej funkcjonował w możliwie jak najprostszy i najskuteczniejszy sposób w całej Unii w odniesieniu do zakupu kwalifikujących się produktów oraz ich sprzedaży przez agencje płatnicze, miejsca przechowywania muszą spełniać określone warunki.

(12)	Należy określić, że za zapewnienie spełniania tych warunków przez miejsca przechowywania odpowiedzialne są agencje płatnicze zajmujące się interwencją publiczną w państwach członkowskich zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 907/2014 (4).

(13)

W przypadku przydziału wołowiny przeznaczonej do zakupu w ilości przekraczającej możliwości przechowywania w warunkach chłodniczych w danym państwie członkowskim należy przewidzieć możliwość skorzystania przez to państwo członkowskie z możliwości przechowywania w warunkach chłodniczych w innym państwie członkowskim.

(14)	Aby zapewnić sprawne zarządzanie dopłatami do prywatnego przechowywania, należy określić szczegółowe zasady wypłacania tych dopłat.

(15)

Jako że celem niniejszego rozporządzenia oraz aktu wykonawczego, który zostanie przyjęty w odniesieniu do interwencji publicznej i dopłat do prywatnego przechowywania, jest uproszczenie i dostosowanie przepisów mających zastosowanie do produktów objętych interwencją publiczną i dopłatami do prywatnego przechowywania do nowych ram prawnych ustanowionych rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013 i rozporządzeniem Rady (UE) nr 1370/2013 (5), powinno ono zastąpić przepisy zawarte w rozporządzeniach Komisji (EWG) nr 3427/87 (6), (EWG) nr 2351/91 (7), (WE) nr 720/2008 (8), (WE) nr 826/2008 (9), (WE) nr 1130/2009 (10), (UE) nr 1272/2009 (11) i (UE) nr 807/2010 (12). W celu zapewnienia jasności należy zatem uchylić wyżej wymienione rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPIS WSTĘPNY

Artykuł 1

Zakres

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się zasady uzupełniające rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do:

a)	zakupu i sprzedaży w ramach interwencji publicznej produktów wymienionych w art. 11 tego rozporządzenia; oraz

b)	przyznawania dopłat do prywatnego przechowywania produktów wymienionych w art. 17 tego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

ZASADY OGÓLNE

Artykuł 2

Kwalifikowalność podmiotów gospodarczych

1.   Podmioty gospodarcze mają siedzibę i są zarejestrowane do celów podatku VAT w Unii, aby złożyć:

a)	ofertę lub ofertę przetargową w celu zakupu lub ofertę przetargową w celu sprzedaży produktów w ramach interwencji publicznej; lub

b)	ofertę przetargową w zakresie dopłat do prywatnego przechowywania lub wniosek o dopłatę do prywatnego przechowywania ustaloną z góry.

2.   W przypadku zakupu wołowiny oferty przetargowe mogą składać jedynie następujące podmioty gospodarcze, o których mowa w ust. 1:

a)	rzeźnie bydła zatwierdzone zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (13);

b)	przedsiębiorcy handlujący żywcem lub mięsem, którzy podjęli ubój w takiej rzeźni na własny rachunek.

3.   W przypadku dopłat do prywatnego przechowywania wnioski lub oferty przetargowe mogą składać jedynie następujące podmioty gospodarcze, o których mowa w ust. 1:

a)	w sektorze oliwy z oliwek – podmioty gospodarcze, które spełniają wymogi określone w załączniku VII;

b)	w sektorze cukru – podmioty gospodarcze będące producentami cukru.

Artykuł 3

Kwalifikowalność produktów

1.   Produkty mają solidną i właściwą jakość handlową oraz spełniają wymogi określone w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013.

2.   W przypadku zakupu produkty spełniają wymogi określone:

a)	w odniesieniu do zbóż: w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

b)	w odniesieniu do ryżu: w załączniku II do niniejszego rozporządzenia;

c)	w odniesieniu do wołowiny: w załączniku III do niniejszego rozporządzenia;

d)	w odniesieniu do masła: w częściach I i II załącznika IV do niniejszego rozporządzenia oraz w art. 21 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1240 (14);

e)	w odniesieniu do odtłuszczonego mleka w proszku: w częściach I i II załącznika V do niniejszego rozporządzenia oraz w art. 21 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240.

Ponadto masło i odtłuszczone mleko w proszku muszą być wyprodukowane w przedsiębiorstwie zatwierdzonym, odpowiednio, zgodnie z częścią III załącznika IV lub częścią III załącznika V do niniejszego rozporządzenia.

3.   W przypadku dopłat do prywatnego przechowywania produkty spełniają wymogi określone w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

Zabezpieczenie

Podmioty gospodarcze wnoszą zabezpieczenie na rzecz odpowiedniej agencji płatniczej zgodnie z rozdziałem IV sekcja 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 907/2014:

a)	przy składaniu oferty lub oferty przetargowej w celu zakupu lub sprzedaży produktów w ramach interwencji lub w celu zbycia takich produktów w ramach programu dystrybucji żywności wśród osób najbardziej potrzebujących zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;

b)	przy składaniu oferty przetargowej lub wniosku o dopłatę do prywatnego przechowywania, chyba że w rozporządzeniu wykonawczym otwierającym procedurę przetargową lub ustalającym z góry stawki dopłat, o którym mowa w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2016/1240, określono inaczej.

Artykuł 5

Zwolnienie i przepadek zabezpieczenia

1.   Zabezpieczenie przewidziane w art. 4 zostaje zwolnione, jeżeli oferta przetargowa, oferta lub wniosek są niedopuszczalne lub nie zostały przyjęte.

2.   W przypadku zakupu interwencyjnego zabezpieczenie zostaje zwolnione, gdy:

a)	podmiot gospodarczy dostarczył wskazaną ilość przed upływem ostatecznego terminu dostawy określonego w poleceniu dostawy, o którym mowa w art. 17 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240; oraz

b)	stwierdzono zgodność w wymogami kwalifikowalności produktu, o których mowa w art. 3 niniejszego rozporządzenia; lub

c)	zastosowano współczynnik przydziału, o którym mowa w art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240. W tym przypadku wysokość zwolnionego zabezpieczenia odpowiada ilości, która nie została przyjęta; lub

d)	oferta została wycofana przez podmiot gospodarczy, w odniesieniu do którego ma zastosowanie współczynnik przydziału, o którym mowa w art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240.

3.   W przypadku sprzedaży produktów w ramach interwencji zabezpieczenie zostaje zwolnione:

a)	w odniesieniu do podmiotów gospodarczych, które nie zostały wybrane – po podjęciu decyzji, o której mowa w art. 32 ust. 1 lub art. 36 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240;

b)	w odniesieniu do podmiotów gospodarczych, które zostały wybrane – w związku z ilościami, za które dokonano płatności zgodnie z art. 35 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240;

c)	jeżeli spełniono obowiązki związane ze zbyciem produktów w ramach programu dystrybucji żywności wśród osób najbardziej potrzebujących.

4.   W przypadku dopłat do prywatnego przechowywania zabezpieczenie zostaje zwolnione, gdy:

a)	zastosowano współczynnik przydziału, o którym mowa w art. 43 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240. W tym przypadku wysokość zwolnionego zabezpieczenia odpowiada ilości, która nie została przyjęta;

b)	ofertę przetargową wycofano z powodu ustalenia współczynnika przydziału, o którym mowa w art. 43 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240;

c)	spełnione zostały zobowiązania umowne dotyczące ilości objętej umową.

5.   Przedmiotowe zabezpieczenie ulega przepadkowi, jeżeli oferta, oferta przetargowa lub wniosek zostaną:

a)	wycofane z powodów innych niż ustalenie współczynnika przydziału zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. b) lub art. 43 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240; lub

b)	zmienione po ich złożeniu.

6.   W przypadku zakupu interwencyjnego zabezpieczenie ulega przepadkowi, jeżeli:

a)	produkty nie są zgodne z wymogami, o których mowa w art. 3, w odniesieniu do ilości, które nie zostały przyjęte;

b)	z wyjątkiem przypadków siły wyższej, podmiot gospodarczy nie dostarczy produktów przed upływem ostatecznego terminu określonego w poleceniu dostawy, proporcjonalnie do niedostarczonych ilości, a zakup ulega unieważnieniu w odniesieniu do tych ilości.

Jednakże w przypadku zbóż, ryżu i wołowiny, jeśli ilość faktycznie dostarczona i przyjęta jest mniejsza niż ilość określona w poleceniu dostawy, zabezpieczenie zostaje zwolnione w całości, o ile różnica nie przekracza 5 %.

7.   W przypadku sprzedaży produktów objętych interwencją, z wyjątkiem przypadków siły wyższej, zabezpieczenie ulega przepadkowi:

a)	w odniesieniu do ilości, za które nie dokonano płatności zgodnie z art. 35 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240, a sprzedaż ulega unieważnieniu w odniesieniu do tych ilości;

b)	jeżeli nie spełniono zobowiązań dotyczących zbycia produktów w ramach programu dystrybucji żywności wśród osób najbardziej potrzebujących.

8.   W przypadku dopłat do prywatnego przechowywania zabezpieczenie ulega przepadkowi, gdy:

a)	mniej niż 95 % ilości określonych w ofercie przetargowej lub we wniosku jest wprowadzonych do przechowywania na warunkach przewidzianych w art. 52 ust. 1 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240;

b)

przechowywana jest ilość mniejsza niż odsetek ilości objętej umową, o którym mowa w art. 8 ust. 1, w tym również w przypadku cukru przechowywanego luzem w silosie wyznaczonym przez podmiot gospodarczy, przez okres określony w rozporządzeniu wykonawczym otwierającym procedurę przetargową lub ustalającym z góry stawki dopłat;

c)	przekroczony zostanie termin wprowadzenia produktów do przechowywania, o którym mowa w art. 47 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240;

d)	kontrole przewidziane w tytule IV rozdział I rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240 wykażą, że przechowywane produkty nie spełniają wymogów jakościowych, o których mowa w art. 3 niniejszego rozporządzenia;

e)	nie zostanie spełniony wymóg ustanowiony w art. 53 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240.

ROZDZIAŁ III

SZCZEGÓŁOWE PRZEPISY DOTYCZĄCE INTERWENCJI PUBLICZNEJ

Artykuł 6

Miejsca przechowywania interwencyjnego

1.   Agencje płatnicze zapewniają, aby miejsca przechowywania interwencyjnego („miejsca przechowywania”) były odpowiednie do przechowywania i utrzymywania w dobrym stanie zakupionych produktów, w tym również pod względem temperatury przechowywania, oraz aby spełniały wymogi, o których mowa w art. 7.

2.   W okresach dokonywania zakupów interwencyjnych agencje płatnicze publikują i aktualizują informacje dotyczące miejsc przechowywania dostępnych na ich terytorium.

Artykuł 7

Wymagania dotyczące miejsc przechowywania

1.   Każde miejsce przechowywania spełnia następujące wymagania:

a)	dysponuje niezbędnym wyposażeniem technicznym do przejmowania produktów;

b)	można z niego wydać produkty w celu zachowania zgodności z okresem wydawania wskazanym w art. 37 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240;

c)	w przypadku zbóż, ryżu, masła i odtłuszczonego mleka w proszku posiada minimalne możliwości przechowywania określone w art. 3 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240.

2.   Agencje płatnicze mogą określać normy techniczne dotyczące miejsc przechowywania i wprowadzają wszelkie inne niezbędne środki zapewniające odpowiednią konserwację przechowywanych produktów.

3.   W odniesieniu do sektora wołowiny w miejscach przechowywania umożliwia się:

a)	przechowywanie przejętych i odkostnionych tusz, półtusz i tusz podzielonych na ćwierci;

b)	zamrażanie całego odkostnionego mięsa przeznaczonego do przechowywania bez dalszego przetwarzania.

Jednakże jeśli odkostnianie nie jest jednym z warunków przetargu, w miejscu przechowywania umożliwia się przejęcie mięsa z kością.

Jeżeli znajdujące się w miejscu przechowywania zakład rozbioru mięsa i chłodnia są powiązane z rzeźnią lub z podmiotem gospodarczym, agencja płatnicza przeprowadza odpowiednie kontrole w celu zapewnienia obchodzenia się z wołowiną objętą interwencją i przechowywania jej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Chłodnie w państwie członkowskim, którego jurysdykcji podlega agencja płatnicza, muszą mieć możliwość przechowywania całej wołowiny przydzielonej przez agencję płatniczą w zadowalających technicznie warunkach przez okres co najmniej trzech miesięcy.

Jeżeli jednak w danym państwie członkowskim brak jest wystarczających możliwości przechowywania przydzielonej wołowiny, odpowiednia agencja płatnicza może zorganizować przechowywanie takiej wołowiny w innym państwie członkowskim, informując o tym Komisję.

ROZDZIAŁ IV

SZCZEGÓŁOWE PRZEPISY DOTYCZĄCE DOPŁAT DO PRYWATNEGO PRZECHOWYWANIA

Artykuł 8

Wypłacanie dopłat do prywatnego przechowywania

1.   Dopłatę do prywatnego przechowywania wypłaca się w odniesieniu do ilości objętej umową, jeżeli ilość przechowywana w okresie przechowywania objętego umową stanowi co najmniej 99 % ilości objętej umową.

Jednakże w odniesieniu do poniższych produktów dopłatę wypłaca się w odniesieniu do ilości objętej umową, jeżeli ilość przechowywana w okresie przechowywania objętego umową stanowi co najmniej 97 % ilości objętej umową:

a)	cukier przechowywany oddzielnie od innego cukru w silosie wyznaczonym przez podmiot gospodarczy;

b)	oliwa z oliwek;

c)	włókno lniane;

d)	wołowina, wieprzowina, mięso baranie i kozie – ilość objęta umową dotyczy świeżego mięsa wprowadzonego do miejsca przechowywania;

e)

ser;

f)	odtłuszczone mleko w proszku w dużych workach, o których mowa w załączniku VI część VI lit. c).

2.   Z wyjątkiem przypadków siły wyższej, jeżeli ilość przechowywana w okresie przechowywania objętego umową, w tym również w przypadku cukru przechowywanego luzem w silosie wyznaczonym przez podmiot gospodarczy, jest mniejsza niż odsetek ilości objętej umową, o którym mowa w ust. 1, dopłata nie zostanie wypłacona. Jednakże w przypadku sera, jeśli agencja płatnicza uzna, że dany ser uległ naturalnej utracie masy w okresie przechowywania, ta utrata masy nie prowadzi do zmniejszenia dopłaty ani do przepadku zabezpieczenia.

3.   Dopłaty są wypłacane jedynie w przypadku, gdy okres przechowywania objętego umową jest zgodny z okresem przechowywania określonym w rozporządzeniu wykonawczym otwierającym procedurę przetargową lub ustalającym z góry stawki dopłat.

4.   Jeżeli kontrole podczas przechowywania lub wydawania z przechowywania wykażą, że produkty posiadają defekty, za odnośne ilości nie zostanie wypłacona dopłata. Pozostałość przechowywanej partii, która kwalifikuje się do objęcia dopłatami, wynosi nie mniej niż ilość minimalna przewidziana w rozporządzeniu wykonawczym otwierającym procedurę przetargową lub ustalającym z góry stawki dopłat.

Tę samą zasadę stosuje się w przypadku, gdy część przechowywanej partii została wydana z przechowywania z powodu defektów przed upływem minimalnego okresu przechowywania lub przed pierwszym dozwolonym terminem rozpoczęcia operacji wydawania z przechowywania, jeśli taki termin jest określony w rozporządzeniu wykonawczym otwierającym procedurę przetargową lub ustalającym z góry stawki dopłat.

Produktów posiadających defekty nie włącza się do obliczania ilości przechowywanej, o której mowa w ust. 1.

5.   Z wyjątkiem przypadków siły wyższej, jeżeli podmiot gospodarczy nie przestrzega, w odniesieniu do łącznej przechowywanej ilości, terminu kończącego okres przechowywania objętego umową, który ustalono zgodnie z art. 48 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240, dopłata za przedmiotową umowę zostaje zmniejszona o 10 % za każdy dzień kalendarzowy przekraczający ten termin.

Zmniejszenie to nie przekracza jednak 100 % dopłaty.

6.   Nie wypłaca się dopłaty do prywatnego przechowywania w przypadku danej umowy, jeśli nie został spełniony wymóg ustanowiony w art. 53 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 9

Powiadomienia

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o zatwierdzonych agencjach płatniczych i ilościach zgodnie ze szczegółowymi warunkami określonymi w tytule V rozdział I rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1240.

Artykuł 10

Uchylenie i przepisy przejściowe

Rozporządzenia (EWG) nr 3427/87, (EWG) nr 2351/91, (WE) nr 720/2008, (WE) nr 826/2008, (WE) nr 1130/2009, (UE) nr 1272/2009 i (UE) nr 807/2010 tracą moc.

Art. 56 ust. 3 i 4 rozporządzenia (UE) nr 1272/2009 oraz część A załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 826/2008 stosuje się nadal do chwili rozpoczęcia stosowania aktów zastępujących rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2009 (15).

Część II, tabelę IV w części IX i lit. h) w części XI załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 1272/2009 stosuje się nadal do dnia 30 czerwca 2017 r.

Rozporządzenie (UE) nr 1272/2009 stosuje się nadal do ofert lub ofert przetargowych otrzymanych na mocy wymienionego rozporządzenia przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Rozporządzenie (WE) nr 826/2008 stosuje się nadal do ofert przetargowych lub wniosków otrzymanych na mocy wymienionego rozporządzenia przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 11

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 października 2016 r. Jednakże jeżeli chodzi o zakup w ramach interwencji publicznej, część II załącznika I stosuje się od dnia 1 lipca 2017 r.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549.

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(4)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 907/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, zabezpieczeń oraz stosowania euro (Dz.U. L 255 z 28.8.2014, s. 18).

(5)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 1370/2013 z dnia 16 grudnia 2013 r. określające środki dotyczące ustalania niektórych dopłat i refundacji związanych ze wspólną organizacją rynków produktów rolnych (Dz.U. L 346 z 20.12.2013, s. 12).

(6)  Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3427/87 z dnia 16 listopada 1987 r. ustanawiające szczegółowe zasady interwencji na rynku ryżu (Dz.U. L 326 z 17.11.1987, s. 25).

(7)  Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2351/91 z dnia 30 lipca 1991 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowane przy zakupie ryżu od agencji interwencyjnej dla dostawy pomocy żywnościowej (Dz.U. L 214 z 2.8.1991, s. 51).

(8)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 720/2008 z dnia 25 lipca 2008 r. ustanawiające wspólne przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w zakresie magazynowania i przepływu produktów skupowanych przez agencję płatniczą lub interwencyjną (wersja skodyfikowana) (Dz.U. L 198 z 26.7.2008, s. 17).

(9)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 826/2008 z dnia 20 sierpnia 2008 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące przyznawania dopłat do prywatnego przechowywania niektórych produktów rolnych (Dz.U. L 223 z 21.8.2008, s. 3).

(10)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1130/2009 z dnia 24 listopada 2009 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady kontroli wykorzystania i przeznaczenia produktów objętych interwencją (Dz.U. L 310 z 25.11.2009, s. 5).

(11)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1272/2009 z dnia 11 grudnia 2009 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zakupu i sprzedaży produktów rolnych w ramach interwencji publicznej (Dz.U. L 349 z 29.12.2009, s. 1).

(12)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 807/2010 z dnia 14 września 2010 r. ustanawiające szczegółowe zasady dostaw żywności z zapasów interwencyjnych do wykorzystania przez osoby najbardziej potrzebujące w Unii (Dz.U. L 242 z 15.9.2010, s. 9).

(13)  Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55).

(14)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1240 z dnia 18 maja 2016 r. ustalające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do interwencji publicznej i dopłat do prywatnego przechowywania (zob. s. 71 niniejszego Dziennika Urzędowego)..

(15)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2009 z dnia 31 sierpnia 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady, zgodnie z którymi państwa członkowskie przekazują Komisji informacje i dokumenty dotyczące wdrożenia wspólnej organizacji rynków, systemu płatności bezpośrednich, promocji produktów rolnych oraz systemów stosowanych w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych i mniejszych wysp Morza Egejskiego (Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3).

---

---

---

---

---

---

---

---

30.7.2016

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 206/44

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/1239

z dnia 18 maja 2016 r.

ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu pozwoleń na przywóz i wywóz

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 178 i art. 223 ust. 3 lit. a), b) i c),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 uchyliło i zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 (2) oraz ustanowiło zasady dotyczące pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych. Ponadto uprawnia ono Komisję do przyjęcia aktów delegowanych i wykonawczych w tym zakresie. Aby zapewnić sprawne funkcjonowanie systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w nowych ramach prawnych, należy przyjąć określone przepisy w drodze takich aktów. Ponieważ celem tych aktów jest uproszczenie i dostosowanie przepisów stosowanych do systemu pozwoleń na przywóz i wywóz do nowych ram prawnych ustanowionych rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013, rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1237 (3) zmienia rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001 (4), (WE) nr 1342/2003 (5), (WE) nr 2336/2003 (6), (WE) nr 951/2006 (7), (WE) nr 341/2007 (8) i (WE) nr 382/2008 (9) oraz uchyla rozporządzenia Komisji (WE) nr 2390/98 (10), (WE) nr 1345/2005 (11), (WE) nr 376/2008 (12) i (WE) nr 507/2008 (13).

(2)	Mając na uwadze należyte i jednolite zarządzanie systemem pozwoleń, należy ustanowić wspólne przepisy dotyczące składania wniosków o pozwolenia i wydawania pozwoleń.

(3)	Aby jednoznacznie zidentyfikować wnioskodawcę o pozwolenie i tytularnego posiadacza pozwolenia, należy stosować do tego celu numer rejestracyjny i identyfikacyjny przedsiębiorcy (numer EORI).

(4)	Należy określić odpowiedni poziom zabezpieczenia składanego w odniesieniu do wydawanych pozwoleń, aby zagwarantować, że produkty zostaną przywiezione lub wywiezione w okresie ważności pozwolenia.

(5)	Należy umożliwić wydawanie wyciągów z pozwoleń, które powodują takie same skutki jak pozwolenia, z których pochodzą, aby umożliwić równoczesną realizację kilku operacji na podstawie tego samego pozwolenia.

(6)	Należy ustalić okresy ważności pozwoleń na przywóz i wywóz. Ten okres ważności może być różny dla poszczególnych produktów i musi zostać ustalony, aby móc określić, kiedy należy wykonać obowiązek przywozu lub wywozu.

(7)	Z uwagi na praktykę handlu międzynarodowego w odniesieniu do danych produktów rolnych należy dopuścić pewien margines tolerancji w odniesieniu do ilości produktów przywożonych lub wywożonych w stosunku do ilości wskazanych w pozwoleniu.

(8)	Pozwolenie na przywóz i wywóz stanowi prawo oraz pociąga za sobą obowiązek dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu lub ich wywozu. Należy określić moment, w którym obowiązek przywozu lub wywozu zostaje wykonany, oraz sposób, w jaki można to udowodnić.

(9)	Należy ustanowić przepisy dotyczące procedury, która ma być stosowana w przypadku, gdy pozwolenie zostanie zniszczone lub zagubione.

(10)	W celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych, w przypadkach gdy kwota zabezpieczenia składanego w odniesieniu do pozwolenia jest stosunkowo niewielka, należy ustalić próg, poniżej którego zabezpieczenie nie jest wymagane.

(11)	W celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych należy ustalić maksymalne ilości poszczególnych produktów, w przypadku których pozwolenie nie jest wymagane.

(12)	Jeżeli obowiązek przywozu lub wywozu nie został wykonany, należy podjąć działania, zwłaszcza w przypadkach uznanego działania siły wyższej. W takich przypadkach obowiązek można uznać za unieważniony lub okres ważności pozwolenia może zostać przedłużony.

(13)	Należy ustanowić pewne dodatkowe wymogi w zakresie powiadomień dotyczących pozwoleń na przywóz konopi, czosnku i alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego, aby uwzględnić specyfikę tych sektorów.

(14)	Biorąc pod uwagę potrzebę płynnego przejścia od obecnych przepisów do tych wprowadzonych niniejszym rozporządzeniem, należy przyjąć przepisy przejściowe.

(15)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicję „zgłaszający” określoną w art. 5 pkt 15 i definicję „zarządzanie ryzykiem” określoną w art. 5 pkt 25 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 (14) oraz definicję „eksporter” określoną w art. 1 pkt 19 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 (15). Ponadto obowiązują definicje zawarte w art. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237.

Artykuł 2

Składanie wniosków o pozwolenia i wydawanie pozwoleń

1.   Wnioski o pozwolenia są składane, a pozwolenia wydawane za pośrednictwem aplikacji wykorzystujących technologie informatyczne („aplikacje informatyczne”), z poszanowaniem standardów w zakresie integralności i jakości określonych w sekcji 3B załącznika I do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 907/2014 (16).

W przypadku gdy takie aplikacje informatyczne nie są dostępne lub skuteczne oraz w przypadku awarii aplikacji informatycznych, o pozwolenia można się ubiegać i można je wydawać z wykorzystaniem wydruku wzoru określonego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia oraz z uwzględnieniem instrukcji zamieszczonych w tym załączniku.

2.   Nazwy i adresy organów właściwych do przyjmowania wniosków i wydawania pozwoleń są publikowane na oficjalnej stronie internetowej tych organów lub na oficjalnej stronie internetowej dotyczącej handlu produktami rolnymi w każdym państwie członkowskim.

3.   Wnioski i pozwolenia są wypełniane i wydawane w formie drukowanej w jednym z języków urzędowych Unii, określonym przez właściwy organ wydającego państwa członkowskiego.

4.   Właściwe organy państw członkowskich mogą zażądać, w stosownych przypadkach, aby niezharmonizowane teksty zawarte we wnioskach o pozwolenia lub dokumentach towarzyszących były tłumaczone na koszt wnioskodawcy, na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych danego państwa członkowskiego.

5.   Wniosek o pozwolenie musi zostać wypełniony zgodnie z celem pozwolenia oraz zgodnie z informacją odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych (17).

6.   Organ wydający pozwolenie nie przyjmuje wniosków, które nie są zgodne z odpowiednimi przepisami unijnymi. Organ ten wydaje pozwolenie bezzwłocznie, wykorzystując przyjęte dane wprowadzone przez wnioskodawcę i uzupełniając dane określone w informacji odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych. W przypadku papierowych egzemplarzy pozwoleń organ wydający pozwolenie potwierdza jego wydanie przez podpis i pieczęć lub za pomocą suchej pieczęci. Egzemplarze elektroniczne są potwierdzane zgodnie z normami, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 3

Terminy

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 5 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71 (18) za dzień złożenia wniosku o pozwolenie uznaje się dzień roboczy, w którym otrzymuje go organ wydający pozwolenie, pod warunkiem że organ ten otrzymał wniosek nie później niż o godzinie 13:00 czasu obowiązującego w Brukseli.

Wniosek otrzymany po godz. 13:00 czasu obowiązującego w Brukseli w danym dniu roboczym jest traktowany jako wniosek złożony pierwszego dnia roboczego po dniu jego faktycznego otrzymania.

2.   Wniosek o anulowanie wniosku o pozwolenie można składać wyłącznie w formie elektronicznej lub pisemnej, a organ wydający pozwolenie ma go otrzymać do godz. 13:00 czasu obowiązującego w Brukseli w dniu otrzymania wniosku.

3.   Jeżeli w niniejszym rozporządzeniu ustalono okres na przeprowadzenie procedur, a dzień jego rozpoczęcia lub zakończenia przypada w sobotę, niedzielę lub dzień ustawowo wolny od pracy w rozumieniu rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1182/71:

a)	obowiązującym dniem otwarcia lub zamknięcia jest następny dzień roboczy i rozpoczyna się on o godzinie 00.00, biorąc pod uwagę oficjalne godziny pracy danego organu;

b)	w drodze odstępstwa od art. 3 ust. 2 lit. b) i art. 4 wymienionego rozporządzenia obowiązującym dniem zamknięcia jest następny dzień roboczy i kończy się on o godzinie 13.00 czasu obowiązującego w Brukseli.

Akapit pierwszy ma zastosowanie, w stosownych przypadkach, do krajowych i regionalnych dni ustawowo wolnych od pracy, należycie ogłoszonych przez państwo członkowskie.

Artykuł 4

Numer rejestracyjny i identyfikacyjny przedsiębiorcy

1.   Numer rejestracyjny i identyfikacyjny przedsiębiorcy (numer EORI), przypisany wnioskodawcy, tytularnemu posiadaczowi lub przejmującemu zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, należy wpisać w rubryce 4 lub, w stosownych przypadkach, w rubryce 6 wniosku i pozwolenia.

Wnioskodawcy lub organy wydające pozwolenia mogą, na podstawie krajowych instrukcji, podać numer EORI wnioskodawcy, tytularnego posiadacza lub przejmującego w rubryce 20, pod warunkiem że nazwa lub numer identyfikacyjny w rubryce 4 lub 6 zawierają odniesienie do numeru EORI w rubryce 20.

2.   W przypadku gdy przedstawiciel celny, o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, zgłasza produkty do dopuszczenia do swobodnego obrotu lub wywozu, numer EORI tytularnego posiadacza pozwolenia lub przejmującego podaje się w odpowiednim polu danych elektronicznego zgłoszenia celnego.

Artykuł 5

Kwota zabezpieczenia

1.   W przypadku gdy zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237 wymagane jest zabezpieczenie, kwotę zabezpieczenia określono w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

2.   Jeżeli kwota, która ma zostać wpisana do pozwolenia, wynikająca z przeliczenia EUR na walutę krajową, zawiera miejsca po przecinku, to kwotę zabezpieczenia zaokrągla się do pierwszej niższej kwoty wyrażonej w liczbach całkowitych w walucie krajowej.

Artykuł 6

Wyciągi

1.   Jeżeli – ze względów proceduralnych lub logistycznych – ilość wskazana w pozwoleniu ma zostać podzielona lub jeżeli tytularny posiadacz lub przejmujący musi wykorzystać pozwolenie, które zostało wydane w jednym państwie członkowskim w formie elektronicznej, w innym państwie członkowskim niepodłączonym do aplikacji informatycznych państwa członkowskiego wydającego pozwolenie, to organ wydający pozwolenie może, na wniosek tytularnego posiadacza lub przejmującego, sporządzić wyciągi z pozwolenia („wyciągi”).

2.   Wyciągi powodują takie same skutki prawne jak pozwolenia, z których pochodzą, w granicach ilości, na które wyciągi te zostały wydane.

3.   Procedury składania wniosków o pozwolenia oraz wydawania pozwoleń i ich zwrotów stosuje się również do wyciągów. Organ wydający pozwolenie może przewidzieć uproszczone procedury składania wniosków.

4.   Organ wydający pozwolenie odlicza ilość wskazaną w wyciągu od ilości w oryginalnym pozwoleniu, w stosownych przypadkach powiększoną o margines tolerancji, a słowo „wyciąg” wpisywane jest w oryginalnym pozwoleniu obok odjętej ilości.

5.   Wyciągi wydawane są bezzwłocznie i bez dodatkowych kosztów, w postaci elektronicznej albo w formie drukowanej, i są sporządzone zgodnie z wzorem określonym w załączniku I.

6.   Z wyciągu nie można sporządzić dalszego wyciągu.

7.   Tytularny posiadacz pozwolenia zwraca do organu wydającego pozwolenie egzemplarz wyciągu przeznaczony dla tytularnego posiadacza, który to wyciąg został już wykorzystany lub wygasł, wraz z egzemplarzem oryginalnego pozwolenia przeznaczonym dla tytularnego posiadacza.

Artykuł 7

Okres ważności

1.   W przypadku produktów wymienionych w załączniku II okres ważności pozwoleń określono w tym załączniku.

2.   Pozwolenie jest ważne od dnia jego faktycznego wydania wskazanego w rubryce 25 pozwolenia na przywóz lub w rubryce 23 pozwolenia na wywóz i jest potwierdzony kodem lub pieczęcią organu wydającego pozwolenie. Dzień ten wlicza się do okresu ważności pozwolenia.

Jeżeli zgodnie ze szczegółowymi przepisami stosuje się inną datę początkową okresu ważności, organ wydający pozwolenie dodatkowo zaznacza tę datę poprzedzoną słowami „ważne od” w rubrykach pozwoleń określonych w akapicie pierwszym.

Artykuł 8

Margines tolerancji i zaokrąglanie

1.   Dodatnia lub ujemna tolerancja, o której mowa w art. 5 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237, wynosi nie więcej niż 5 %.

2.   Przy obliczaniu ilości zastosowanie mają następujące zasady zaokrąglania:

a)	jeżeli pierwsza cyfra po przecinku wynosi pięć lub więcej, ilość jest zaokrąglana do pierwszej wyższej jednostki miary, o której mowa w rubryce 17 pozwolenia. Jeżeli pierwsza cyfra po przecinku wynosi mniej niż pięć, ilość dziesiętną należy skreślić;

b)	w przypadku ilości opartych na sztukach podaje się je w zaokrągleniu do następnej liczby całkowitej (sztuk).

Artykuł 9

Zgłoszenie celne

1.   Zgłoszenie celne zawiera odniesienie do pozwolenia lub wyciągu z podaniem określonego kodu i numeru pozwolenia wskazanych w rubryce 23 pozwolenia na przywóz lub rubryce 25 pozwolenia na wywóz, jak określono w tytule II załącznika B do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (19) lub, w stosownych przypadkach, zgodnie z załącznikiem I pkt 4 sekcja 2.

2.   Organ wydający pozwolenie może zapewnić urzędowi celnemu w swoich aplikacjach informatycznych bezpośredni dostęp do elektronicznego pozwolenia lub wyciągu. Jeśli dostęp bezpośredni nie jest możliwy, zgłaszający lub organ wydający pozwolenie przesyła do urzędu celnego pozwolenie lub wyciąg w formie elektronicznej.

Jeżeli aplikacje informatyczne organu wydającego pozwolenie lub urzędu celnego nie są przystosowane do stosowania akapitu pierwszego, pozwolenia lub wyciągi mogą być przesyłane w wersji papierowej.

3.   Zgłaszający przedstawia urzędowi celnemu egzemplarz papierowego pozwolenia lub wyciągu przeznaczonego dla tytularnego posiadacza lub przechowuje go do dyspozycji organów celnych zgodnie z art. 163 rozporządzenia (UE) nr 952/2013.

Artykuł 10

Wpisy i poświadczenia

1.   Przepisy dotyczące procedury wydawania elektronicznych pozwoleń wyznaczają organ, który ma wskazać w pozwoleniu ilość dopuszczoną do swobodnego obrotu lub wywożoną oraz sposób, w jaki zgłaszający i organ wydający pozwolenie uzyskują dostęp do tych informacji.

2.   W przypadku papierowych pozwoleń urząd celny wskazuje ilość dopuszczoną do swobodnego obrotu lub wywożoną i ją potwierdza, lub – jeżeli przewidują to krajowe przepisy administracyjne – potwierdza ilość wskazaną przez zgłaszającego w rubrykach 29 i 30 egzemplarza przeznaczonego dla tytularnego posiadacza, poświadcza oraz zwraca ten egzemplarz zgłaszającemu lub – jeżeli wymagają tego przepisy szczególne – zwraca ten egzemplarz do organu wydającego pozwolenie.

3.   Jeżeli ilość dopuszczona do swobodnego obrotu lub wywieziona nie odpowiada ilości wskazanej w pozwoleniu, organy celne korygują zapis dokonany w pozwoleniu poprzez wskazanie faktycznej ilości, w granicach ilości dostępnej w pozwoleniu.

4.   Jeżeli w papierowej wersji pozwolenia lub wyciągu nie ma wystarczająco dużo miejsca na wpisy, organy mogą dołączyć dodatkowe strony potwierdzone poprzez ostemplowanie na połączeniu stron w taki sposób, że połowa pieczęci znajduje się na każdej ze stron.

5.   Datą wpisu jest data przyjęcia zgłoszenia celnego o dopuszczenie do swobodnego obrotu lub do wywozu.

6.   Państwa członkowskie decydują, który organ wykonuje funkcje określone w niniejszym artykule w odniesieniu do pozwoleń wydawanych w formie elektronicznej, i publikują te informacje na swojej publicznie dostępnej stronie internetowej.

Artykuł 11

Przeniesienie

W przypadku gdy tytularny posiadacz pozwolenia składa wniosek o przeniesienie, w pozwoleniu umieszcza się dane przejmującego oraz datę odnośnego zapisu zgodnie z informacją odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych. Przeniesienie jest potwierdzane przez organ wydający pozwolenie.

W przypadku gdy tytularny posiadacz pozwolenia składa wniosek o przeniesienie z powrotem, organ wydający pozwolenie potwierdza takie przeniesienie z powrotem i odnotowuje jego datę na pozwoleniu zgodnie z informacją odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych.

Przeniesienie lub przeniesienie z powrotem wchodzi w życie z datą potwierdzenia przez organ wydający pozwolenie.

Artykuł 12

Depozyt

1.   Państwa członkowskie mogą zezwolić, aby pozwolenia były przechowywane w depozycie organu wydającego pozwolenie, agencji płatniczej lub organu celnego albo były dostępne w aplikacjach informatycznych.

2.   Organ wydający pozwolenie określa przypadki, w których stosuje się złożenie pozwolenia w depozycie u organów zaangażowanych w procedurę dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu lub wywozu oraz warunki, jakie musi spełnić tytularny posiadacz lub przejmujący.

3.   Państwa członkowskie wyznaczają organ uczestniczący w systemie depozytowym, który to organ ma wykonywać funkcje określone w art. 10, oraz publikują te informacje na swojej publicznie dostępnej stronie internetowej.

4.   W rubryce 44 papierowej wersji zgłoszenia celnego lub w odpowiednim polu danych elektronicznego zgłoszenia celnego zgłaszający dodaje przy numerze pozwolenia słowa „w depozycie”. W przypadku pozwoleń elektronicznych państwa członkowskie mogą zwolnić z tego obowiązku lub stosować do tego celu specjalny kod.

Artykuł 13

Integralność pozwoleń i ich kontrola, wzajemna pomoc

1.   Zapisów umieszczonych na pozwoleniach i wyciągach nie można zmieniać po ich wydaniu.

2.   Jeżeli właściwy organ celny ma wątpliwości co do ścisłości zapisów umieszczonych na pozwoleniu lub wyciągu, zwraca on pozwolenie lub wyciąg do organu wydającego pozwolenie. Jeżeli organ wydający pozwolenie ma wątpliwości co do ścisłości zapisów umieszczonych na pozwoleniu lub wyciągu, zwraca on pozwolenie lub wyciąg do właściwego organu celnego.

Akapitu pierwszego nie stosuje się w przypadku niewielkich lub oczywistych błędów, które organ wydający pozwolenie lub właściwy organ celny może skorygować poprzez prawidłowe zastosowanie przepisów.

3.   Jeżeli organ wydający pozwolenie uzna korektę za konieczną, wycofuje pozwolenie lub wyciąg i bezzwłocznie wydaje należycie poprawione pozwolenie lub wyciąg.

4.   W przypadku elektronicznych pozwoleń lub wyciągów organ wydający pozwolenie potwierdza skorygowaną wersję, która zastępuje wersję oryginalną. Na papierowych wersjach pozwoleń lub wyciągów organ wydający pozwolenie umieszcza zapis „pozwolenie poprawione dnia…” lub „wyciąg poprawiony dnia…”. Wszelkie wcześniejsze zapisy przenosi się do każdego egzemplarza.

5.   Jeżeli organ wydający pozwolenie nie uzna korekty za konieczną, potwierdza to w aplikacjach informatycznych. W przypadku papierowych wersji pozwoleń lub wyciągów organ wydający pozwolenie zaznacza na pozwoleniu lub wyciągu potwierdzenie jego poprawności poprzez poświadczenie „sprawdzono dnia…”, wraz ze swoją pieczęcią, inicjałami i datą, lub stosuje podobną metodę.

6.   Na wniosek organu wydającego pozwolenie tytularny posiadacz lub przejmujący zwraca pozwolenie lub wyciąg.

Jeżeli na podstawie zarządzania ryzykiem zachodzi potrzeba sprawdzenia lub istnieje wątpliwość, czy papierowa wersja pozwolenia lub wyciągu lub zawarte w nich zapisy lub poświadczenia są autentyczne, dany organ zwraca pozwolenie, wyciąg lub ich fotokopię właściwym organom odpowiedzialnym za kontrolę.

Wniosek o przeprowadzenie kontroli oraz odpowiedź z wynikami takiej kontroli są przekazywane drogą elektroniczną zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 515/97 (20), przy użyciu standardowego formularza zamieszczonego w informacji odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych. Organy mogą zgodzić się na dalsze uproszczenia, w tym bezpośrednie konsultacje z wykorzystaniem listy urzędów celnych opublikowanej na oficjalnej stronie internetowej Komisji (21).

Organ, do którego kierowany jest wniosek, dopilnowuje, by odpowiedź do organu zwracającego się o kontrolę została przekazana w ciągu 20 dni kalendarzowych, jeżeli organy te mają siedzibę w tym samym państwie członkowskim. Jeżeli w sprawę zaangażowane są różne państwa członkowskie, odpowiedź należy przesłać w ciągu 60 dni kalendarzowych.

7.   W przypadku gdy pozwolenie lub wyciąg zostają zwrócone, właściwy organ wydaje zainteresowanej stronie na żądanie pokwitowanie lub odnotowuje i przypieczętowuje datę otrzymania pozwolenia lub wyciągu na fotokopii przedstawionej przez zainteresowaną stronę.

Artykuł 14

Wykonanie obowiązku i dowód

1.   Zabezpieczenie złożone w odniesieniu do pozwolenia zostaje zwolnione, gdy obowiązki, o których mowa w art. 24 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 907/2014 oraz w niniejszym artykule, zostały wykonane.

2.   Prawo do dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu lub ich wywozu oraz odpowiedni obowiązek uważa się za wykonane w dniu, w którym zgłoszenie celne zostało przyjęte w okresie ważności pozwolenia i pod warunkiem że:

a)	w przypadku dopuszczenia do swobodnego obrotu produkty zostały rzeczywiście dopuszczone do swobodnego obrotu;

b)	w przypadku wywozu produkty opuściły obszar celny Unii w terminie 150 dni kalendarzowych od dnia przyjęcia zgłoszenia celnego.

3.   Dowodem wykonania obowiązku dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu jest egzemplarz pozwolenia lub wyciągu przeznaczony dla tytularnego posiadacza lub przejmującego, należycie poświadczony przez organy celne, lub jego elektroniczny odpowiednik.

4.   Dowodem wykonania obowiązku wywozu jest:

a)	egzemplarz pozwolenia lub wyciągu przeznaczony dla tytularnego posiadacza lub przejmującego, należycie poświadczony przez organy celne, lub jego elektroniczny odpowiednik; i

b)	poświadczenie wyprowadzenia towarów przez urząd celny wywozu wydane eksporterowi lub zgłaszającemu, o którym to poświadczeniu mowa w art. 334 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

5.   Dowód, o którym mowa w ust. 4 lit. b), przedkłada się i sprawdza w następujący sposób:

a)

eksporter lub zgłaszający, o którym mowa w ust. 4 lit. b), przekazuje poświadczenie wyprowadzenia tytularnemu posiadaczowi, a tytularny posiadacz przedstawia dowód w formie elektronicznej organowi wydającemu pozwolenie. Jeżeli poświadczenie wyprowadzenia zostaje w wyniku wprowadzonych korekt unieważnione przez urząd celny wyprowadzenia, urząd celny wywozu informuje o tym eksportera lub jego przedstawiciela celnego, a eksporter lub jego przedstawiciel celny powiadamia tytularnego posiadacza pozwolenia, który odpowiednio informuje o tym organ wydający pozwolenie;

b)

procedura określona w lit. a) obejmuje przedstawienie organowi wydającemu pozwolenie odpowiedniego numeru ewidencyjnego (MRN) zgodnie z definicją w art. 1 pkt 22 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, — jeżeli kilka państw członkowskich uczestniczy w procedurze wywozu, lub — jeżeli urząd celny wywozu znajduje się w innym państwie członkowskim niż organ wydający pozwolenie, lub — jeżeli numer ewidencyjny (MRN) stosuje się w procedurze wywozu zakończonej na terytorium państwa członkowskiego, w którym złożono zgłoszenie wywozowe;

c)

na podstawie zarządzania ryzykiem organ wydający pozwolenie sprawdza otrzymane informacje, w tym poprawność daty wyprowadzenia poza obszar celny Unii. Jeżeli numer ewidencyjny (MRN) i baza danych MRN (22) nie pozwalają na właściwe przeprowadzenie kontroli, organy celne potwierdzają lub poprawiają datę wyprowadzenia na wniosek organu wydającego pozwolenie i na podstawie numeru ewidencyjnego (MRN).

Jeżeli urząd celny wywozu ma siedzibę w innym państwie członkowskim niż organ wydający pozwolenie, stosuje się odpowiednio procedury ustanowione w art. 13 ust. 6 akapit drugi.

Organy mogą uzgodnić, że procedury ustanowione w akapicie pierwszym są przeprowadzane bezpośrednio między zainteresowanymi organami. Do celów lit. a) organy wydające pozwolenia mogą ustalić uproszczone procedury.

6.   Organ wydający pozwolenie musi otrzymać dowód dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu w terminie 60 dni kalendarzowych od upływu terminu ważności pozwolenia.

Organ wydający pozwolenie musi otrzymać dowód wywozu i wyprowadzenia z obszaru celnego Unii w terminie 180 dni kalendarzowych od wygaśnięcia pozwolenia.

Jeżeli ze względu na problemy techniczne niemożliwe jest dotrzymanie terminów przewidzianych w akapicie pierwszym i drugim, organ wydający pozwolenie może – na wniosek tytularnego posiadacza i na podstawie przedstawionego przez niego dowodu – przedłużyć te okresy, w razie konieczności w trybie ex post, do maksymalnie 730 dni kalendarzowych, z uwzględnieniem art. 23 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 907/2014.

7.   Organy wydające pozwolenia mogą odstąpić od wymogu dostarczenia dowodów, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, jeżeli już posiadają niezbędne informacje.

Artykuł 15

Pozwolenia lub wyciągi zastępcze oraz ich duplikaty

1.   Jeżeli papierowa wersja pozwolenia lub wyciągu wydanego dla produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) lub ust. 2 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237, została częściowo lub całkowicie zniszczona lub utracona, tytularny posiadacz lub przejmujący może zwrócić się do organu wydającego pozwolenie o wydanie pozwolenia lub wyciągu zastępczego. Pozwolenia lub wyciągi zastępcze zastępują oryginalne pozwolenie lub wyciąg, w tym wszelkie odnośne prawa i obowiązki.

W przypadku pozwoleń zastępczych przewidzianych w niniejszym ustępie składa się zabezpieczenie określone w art. 5.

W przypadku odnalezienia utraconego lub częściowo zniszczonego oryginalnego pozwolenia tytularny posiadacz zwraca oryginalne pozwolenie do organu wydającego pozwolenie, który niezwłocznie zwalnia pozostałe zabezpieczenie złożone w odniesieniu do oryginalnego pozwolenia.

2.   Pozwolenie zastępcze lub wyciąg zastępczy mogą być wydane tylko raz na okres ważności i dla pozostałej ilości dostępnej w ramach oryginalnego pozwolenia lub wyciągu.

Pozwolenia lub wyciągu zastępczego nie wydaje się, jeżeli wydawanie pozwoleń lub wyciągów dla danego produktu zostało zawieszone lub jeżeli dotyczą one kontyngentu taryfowego na przywóz lub wywóz.

3.   Zabezpieczenie złożone w odniesieniu do pozwolenia zastępczego, wraz z zabezpieczeniem złożonym w odniesieniu do oryginalnego pozwolenia, jeżeli nie został on odnaleziony, zostaje zwolnione zgodnie z art. 14.

4.   Jeżeli wniosek dotyczy częściowo lub całkowicie zniszczonego pozwolenia lub wyciągu wydanego dla produktów innych niż te, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) i ust. 2 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237, stosuje się następujące warunki:

a)	tytularny posiadacz lub przejmujący udowadnia całkowite lub częściowe zniszczenie zgodnie z wymogami organu wydającego pozwolenie;

b)	pozwolenia lub wyciągu zastępczego nie wydaje się, jeżeli tytularny posiadacz lub przejmujący nie wykazał, że zachował odpowiednie środki ostrożności w celu niedopuszczenia do zniszczenia pozwolenia lub wyciągu, lub jeżeli dowód dostarczony przez tytularnego posiadacza jest niezadowalający;

c)

zabezpieczenie, które należy złożyć w odniesieniu do pozwolenia lub wyciągu zastępczego, wynosi 150 % zabezpieczenia złożonego w odniesieniu do oryginalnego pozwolenia, przy czym minimalna kwota to 3 EUR na 100 kilogramów, na hektolitr lub na sztukę, przy uwzględnieniu pozostałej ilości dostępnej w momencie zniszczenia oraz, w stosownych przypadkach, dodatniej tolerancji. Saldo dostępnego zabezpieczenia złożonego w odniesieniu do oryginalnego pozwolenia może być wykorzystane przy składaniu zabezpieczenia w odniesieniu do pozwolenia zastępczego. Każdą nadwyżkę zabezpieczenia złożonego w odniesieniu do oryginalnego pozwolenia w stosunku do pozwolenia zastępczego należy bezzwłocznie zwolnić, biorąc pod uwagę pozostałą dostępną ilość.

5.   W przypadku wydawania pozwoleń lub wyciągów zastępczych organ wydający pozwolenie niezwłocznie powiadamia Komisję o:

a)	numerach wydanych pozwoleń lub wyciągów zastępczych i numerach zastąpionych pozwoleń lub wyciągów;

b)	przedmiotowych produktach wraz z ich kodem Nomenklatury Scalonej („CN”) i ilością.

Komisja informuje o tym państwa członkowskie.

6.   Jeżeli papierowa wersja pozwolenia lub wyciągu została zniszczona lub utracona, a zniszczony lub utracony dokument został w całości lub częściowo wykorzystany, wyłącznie do celów zwolnienia zaległego zabezpieczenia dotyczącego dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu lub ich wywozu, które zostało już zarejestrowane na oryginalnym pozwoleniu, stosuje się następujące warunki:

a)	tytularny posiadacz lub przejmujący może zwrócić się do organu wydającego pozwolenie o wydanie duplikatu pozwolenia lub wyciągu, które mają być sporządzone i poświadczone w ten sam sposób jak oryginał. Duplikat pozwolenia lub wyciągu może być wydany tylko raz;

b)	organ wydający pozwolenie może dostarczyć tytularnemu posiadaczowi lub przejmującemu duplikat pozwolenia lub wyciągu z wyraźnym oznaczeniem „duplikat” na każdym egzemplarzu;

c)

duplikat pozwolenia lub wyciągu jest przedstawiany organom celnym właściwym dla zgłoszenia o dopuszczeniu produktów do swobodnego obrotu lub ich wywozu, jeżeli zgłoszenie to przyjęte zostało na podstawie utraconego pozwolenia lub wyciągu. Organ celny dokonuje odpowiednich zapisów i poświadcza duplikat dotyczący dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu lub ich wywozu na podstawie oryginalnego pozwolenia lub wyciągu.

Artykuł 16

Siła wyższa

1.   Właściwy organ państwa członkowskiego, który wydał pozwolenie lub wyciąg, może uznać przypadek działania siły wyższej, z uwzględnieniem art. 50 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 (23), oraz podjąć decyzję:

a)

o unieważnieniu obowiązku dopuszczenia do swobodnego obrotu lub wywiezienia produktów i ilości wskazanych w pozwoleniu podczas okresu ważności pozwolenia, o czym mowa w art. 14 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, oraz o zwolnieniu zabezpieczenia lub o przedłużeniu okresu ważności pozwolenia o maksymalnie 180 dni następujących po upływie pierwotnego okresu ważności pozwolenia, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy; albo

b)	o przedłużeniu terminu przedłożenia dowodu dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu lub ich wywozu, o którym to terminie mowa w art. 14 ust. 6 niniejszego rozporządzenia, w granicach określonych w tym przepisie, bez częściowego przepadku zabezpieczenia.

Decyzja podjęta zgodnie z lit. a) dotyczy jedynie ilości produktów, która nie mogła zostać dopuszczona do swobodnego obrotu lub wywieziona na skutek działania siły wyższej.

2.   W powiadomieniu, o którym mowa w art. 50 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 908/2014, właściwe organy powiadamiają Komisję o produktach wraz z kodem CN i odnośnymi ilościami oraz wskazują, czy dotyczy to dopuszczenia do swobodnego obrotu czy też wywozu, a także czy dotyczy to unieważnienia pozwolenia czy też przedłużenia okresu ważności pozwolenia lub terminu przedłożenia dowodu dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu lub ich wywozu, określając nowy termin. Komisja informuje o tym inne właściwe organy za pośrednictwem specjalnej strony internetowej dostępnej dla organów wydających pozwolenia i organów celnych.

3.   Jeżeli w oczekiwaniu na decyzję dotyczącą siły wyższej tytularny posiadacz lub przejmujący zgłosi potrzebę dalszego wykorzystania pozwolenia w odniesieniu do ilości, których nie dotyczy działanie siły wyższej, organ wydający pozwolenie wydaje wyciąg dla tego salda ilości, oznaczając go informacjami określonymi w informacji odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz produktów rolnych.

Wyciąg ten nie podlega przeniesieniu.

Artykuł 17

Informacje i powiadomienia dotyczące konopi

1.   Do celów kontroli dotyczących operacji, o których mowa w art. 9 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237, jeżeli operacje są przeprowadzane w państwie członkowskim innym niż to, w którym importer jest uprawniony do przywiezienia nasion konopi innych niż do siewu, organ po udzieleniu uprawnienia przesyła do właściwego organu drugiego państwa członkowskiego kopie dokumentów dotyczących operacji przeprowadzonych na terytorium tego drugiego państwa i dostarczonych przez uprawnionych importerów.

W przypadku wykrycia nieprawidłowości podczas kontroli, o których mowa w art. 9 ust. 4 akapit czwarty rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237, właściwy organ danego państwa członkowskiego niezwłocznie informuje o nich organ właściwy do udzielenia uprawnienia w państwie członkowskim, w którym dany importer jest uprawniony.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach przyjętych w zakresie stosowania art. 9 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237 oraz ust. 4 akapit pierwszy, drugi i trzeci tego artykułu.

Do dnia 31 stycznia każdego roku właściwe organy powiadamiają Komisję o nałożonych karach lub podjętych środkach będących efektem wykrycia nieprawidłowości w poprzedzającym roku gospodarczym.

Właściwe organy przesyłają Komisji nazwy i adresy organów odpowiedzialnych za kontrole, o których mowa w art. 9 ust. 4 akapit czwarty rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237. Komisja przekazuje te nazwy i adresy do właściwych organów pozostałych państw członkowskich.

Artykuł 18

Powiadomienia dotyczące czosnku

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o całkowitych ilościach objętych wnioskami o pozwolenie typu „B” do środy każdego tygodnia w odniesieniu do wniosków otrzymanych w poprzednim tygodniu.

Odpowiednie ilości podaje się w podziale na dzień złożenia wniosku o pozwolenie na przywóz, pochodzenie i kod CN. Dla produktów innych niż czosnek, określonych w częściach E i F załącznika II, przekazywana jest również nazwa produktu wskazana w rubryce 14 wniosku o pozwolenie na przywóz.

Artykuł 19

Powiadomienia dotyczące pozwoleń na przywóz alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego

1.   W każdy czwartek lub pierwszego dnia roboczego następującego po czwartku, jeśli jest on dniem ustawowo wolnym od pracy, państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach produktów, o których mowa w części I sekcja H załącznika II i na które w poprzedzającym tygodniu wydano pozwolenia na przywóz, w podziale według kodu CN i państwa pochodzenia.

2.   Jeżeli państwo członkowskie uznaje, że ilości, względem których wnioskowano o pozwolenia na przywóz, mogą wpłynąć negatywnie na funkcjonowanie rynku, państwo to niezwłocznie informuje o tym fakcie Komisję oraz podaje ilości w podziale na rodzaje produktów. Komisja dokonuje analizy sytuacji oraz informuje państwa członkowskie o jej wynikach.

Artykuł 20

Wymiana informacji oraz powiadamianie Komisji

1.   W miarę potrzeby, dla prawidłowego stosowania niniejszego rozporządzenia, właściwe organy wymieniają informacje w sprawie pozwoleń i wyciągów, jak również informacje o nieprawidłowościach i naruszeniach ich dotyczących.

2.   Właściwe organy, z chwilą uzyskania informacji o nieprawidłowościach i naruszeniach dotyczących niniejszego rozporządzenia, powiadamiają o nich Komisję.

3.   Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje o adresie URL (Uniform Resource Locator) strony internetowej organów właściwych do przyjmowania wniosków i wydawania pozwoleń i wyciągów, o których to organach mowa w art. 2 ust. 2, oraz stale uaktualniają te informacje i w razie potrzeby przesyłają je ponownie. Komisja publikuje adresy URL na swojej publicznie dostępnej stronie internetowej.

4.   Państwa członkowskie przesyłają Komisji odciski urzędowych pieczęci i, w stosownych przypadkach, suchych pieczęci używanych przez te organy. Komisja niezwłocznie przekazuje te informacje innym państwom członkowskim za pośrednictwem zabezpieczonej strony internetowej dostępnej wyłącznie dla organów państw członkowskich.

5.   Powiadomienia, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, przesyłane są Komisji zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (24).

Artykuł 21

Przepisy przejściowe

1.   Właściwe organy mogą nadal stosować wersje papierowe wzorów przewidzianych w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 i określonych w załączniku I do tego rozporządzenia, w odniesieniu do wniosków i wydawania pozwoleń, aż do wyczerpania istniejących zapasów. W każdym przypadku wnioski i pozwolenia uzyskane na podstawie art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia w innym państwie członkowskim, zgodne z wzorem określonym w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, są dopuszczalne w każdej fazie procedury.

2.   Dowód opuszczenia obszaru celnego Unii przewidziany w art. 14 ust. 4 lit. b) oraz art. 14 ust. 5 jest uznawany we wszystkich przypadkach, jeżeli został sporządzony zgodnie z egzemplarzem kontrolnym T5, o którym mowa w art. 912a–912g rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (25).

Artykuł 22

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 6 listopada 2016 r.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(3)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1237 z dnia 18 maja 2016 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz oraz uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zasad dotyczących zwalniania i przepadku zabezpieczeń złożonych w odniesieniu do takich pozwoleń, zmieniające rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001, (WE) nr 1342/2003, (WE) nr 2336/2003, (WE) nr 951/2006, (WE) nr 341/2007 i (WE) nr 382/2008 oraz uchylające rozporządzenia Komisji (WE) nr 2390/98, (WE) nr 1345/2005, (WE) nr 376/2008 i (WE) nr 507/2008 (zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzedowego)..

(4)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2535/2001 z dnia 14 grudnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 odnośnie do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych (Dz.U. L 341 z 22.12.2001, s. 29).

(5)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1342/2003 z dnia 28 lipca 2003 r. ustalające specjalne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz zbóż i ryżu (Dz.U. L 189 z 29.7.2003, s. 12).

(6)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2336/2003 z dnia 30 grudnia 2003 r. wprowadzające niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 670/2003 ustanawiającego szczególne środki dotyczące rynku alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego (Dz.U. L 346 z 31.12.2003, s. 19).

(7)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24).

(8)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 341/2007 z dnia 29 marca 2007 r. otwierające i ustanawiające zarządzanie kontyngentami taryfowymi i wprowadzające system pozwoleń na przywóz i świadectw pochodzenia czosnku i niektórych innych produktów rolniczych przywożonych z krajów trzecich (Dz.U. L 90 z 30.3.2007, s. 12).

(9)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 382/2008 z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny (Dz.U. L 115 z 29.4.2008, s. 10).

(10)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2390/98 z dnia 5 listopada 1998 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1706/98 w zakresie uzgodnień dotyczących przywozu niektórych produktów będących substytutami zbóż oraz przetworzonych produktów zbożowych i produktów z ryżu pochodzących z Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) lub z krajów i terytoriów zamorskich oraz uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2245/90 (Dz.U. L 297 z 6.11.1998, s. 7).

(11)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1345/2005 z dnia 16 sierpnia 2005 r. w sprawie zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz w sektorze oliwy z oliwek (Dz.U. L 212 z 17.8.2005, s. 13).

(12)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (Dz.U. L 114 z 26.4.2008, s. 3).

(13)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 507/2008 z dnia 6 czerwca 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1673/2000 w sprawie wspólnej organizacji rynków lnu i konopi uprawianych na włókno (Dz.U. L 149 z 7.6.2008, s. 38).

(14)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

(15)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).

(16)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 907/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, zabezpieczeń oraz stosowania euro (Dz.U. L 255 z 28.8.2014, s. 18).

(17)  Informacja odnośnie do pozwoleń na przywóz i wywóz (Dz.U. C 278 z 30.7.2016).

(18)  Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71 z dnia 3 czerwca 1971 r. określające zasady mające zastosowanie do okresów, dat i terminów (Dz.U. L 124 z 8.6.1971, s. 1).

(19)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).

(20)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (Dz.U. L 82 z 22.3.1997, s. 1).

(21)  http://ec.europa.eu/taxation_customs/dds2/col/col_home.jsp?Lang=pl&Screen=0

(22)  http://ec.europa.eu/taxation_customs/dds2/ecs/ecs_home.jsp?Lang=pl

(23)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 908/2014 z dnia 6 sierpnia 2014 r. ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, przepisów dotyczących kontroli, zabezpieczeń i przejrzystości (Dz.U. L 255 z 28.8.2014, s. 59).

(24)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2009 z dnia 31 sierpnia 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady, zgodnie z którymi państwa członkowskie przekazują Komisji informacje i dokumenty dotyczące wdrożenia wspólnej organizacji rynków, systemu płatności bezpośrednich, promocji produktów rolnych oraz systemów stosowanych w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych i mniejszych wysp Morza Egejskiego (Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3).

(25)  Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1).

---

---

---