(1)

W następstwie dochodzenia antydumpingowego na mocy art. 5 rozporządzenia podstawowego rozporządzeniem (WE) nr 435/2004 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz cyklaminianu sodu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i Indonezji.

(2)

Od tego czasu okres obowiązywania tych środków został w czerwcu 2010 r. najpierw przedłużony o dodatkowe pięć lat (3), a w maju 2012 r. w następstwie częściowego przeglądu okresowego zmieniono poziom cła w odniesieniu do jednego chińskiego producenta eksportującego (4). W rezultacie stawka należności celnej mająca zastosowanie do Indonezji wynosiła 0,24–0,27 EUR/kg, a stawka mająca zastosowanie do ChRL 0,23–0,26 EUR/kg („obowiązujące środki”).

(3)

Obowiązujące środki miały zastosowanie do całego przywozu cyklaminianu sodu pochodzącego z ChRL i Indonezji, z wyjątkiem przywozu cyklaminianu sodu produkowanego przez chińskich producentów eksportujących – Fang Da Food Additive (Shen Zhen) Limited i Fang Da Food Additive (Yang Quan) Limited. W odniesieniu do tych przedsiębiorstw pierwotnie ustalono zerową stawkę należności celnej, ponieważ nie stwierdzono dumpingu (rozporządzenie (WE) nr 435/2004).

(4)

Zgodnie ze sprawozdaniem Organu Apelacyjnego WTO w sprawie Meksyk – ostateczne środki antydumpingowe wprowadzone w odniesieniu do wołowiny i ryżu („sprawozdanie Organu Apelacyjnego WTO”) (5) chińscy producenci eksportujący Fang Da Food Additive (Shen Zhen) Limited i Fang Da Food Additive (Yang Quan) Limited nie byli poddawani badaniu w późniejszych przeglądach środków nałożonych rozporządzeniem (WE) nr 435/2004 i nie podlegają obowiązującym środkom.

(5)

Wcześniejsze dochodzenie ograniczone do Fang Da Food Additive (Shen Zhen) Limited i Fang Da Food Additive (Yang Quan) Limited zostało wszczęte w dniu 17 lutego 2011 r. (6). W następstwie wycofania skargi postępowanie zostało zakończone decyzją Komisji z dnia 5 kwietnia 2012 r. (7) bez nakładania środków.

(6)

Drugi przegląd wygaśnięcia obowiązujących środków został rozpoczęty w czerwcu 2015 r. (8) na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(7)

W dniu 12 sierpnia 2015 r. Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe w odniesieniu do przywozu do Unii cyklaminian sodu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”), ograniczone do Fang Da Food Additive (Shen Zhen) Limited i Fang Da Food Additive (Yang Quan) Limited, dwóch przedsiębiorstw należących do tej samej grupy (oba przedsiębiorstwa zwane są dalej „producentami eksportującymi, których dotyczy postępowanie” lub „Fang Da”) na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (9) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(8)

Komisja wszczęła dochodzenie w związku ze skargą złożoną w dniu 30 czerwca 2015 r. przez Productos Aditivos S.A. („skarżący” lub „producent unijny”), jedynego producenta cyklaminianu sodu w Unii, reprezentującego zatem 100 % ogólnej unijnej produkcji cyklaminianu sodu. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które uznano za wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(9)

Po ujawnieniu ustaleń przedsiębiorstwa Fang Da twierdziły, że zawarte w skardze dowody świadczące o szkodzie były niewystarczające oraz że wszczynanie przeciwko Fang Da dochodzeń jedno po drugim stanowi nadużycie. Twierdziły również, że to pokazuje, iż wszczęcie postępowania w przedmiotowej sprawie na mocy art. 5 rozporządzenia podstawowego jest niewłaściwe. Chciały także otrzymać wyjaśnienie tendencji dotyczących pewnych wskaźników w aktach udostępnionych do wglądu.

(10)

Jak już wyjaśniono w motywie 8, Komisja uważa, że skarga zawierała wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia, co stanowi wyłączne kryterium przy podejmowaniu decyzji o wszczęciu dochodzenia, a nie istnienie czy rezultat wcześniejszych dochodzeń. Co więcej, szczegółowa analiza szkody zawarta w skardze wykazała, że istnieją wystarczające dowody wskazujące na znaczną penetrację rynku UE przez przywóz produktu Fang Da po cenach, które znacznie podcinają i zaniżają ceny przemysłu unijnego. Poza tym nie wszystkie czynniki muszą wykazywać pogorszenie, aby ustalona została istotna szkoda. Ponadto istnienie innych czynników, które mogą mieć wpływ na sytuację przemysłu unijnego, nie musi oznaczać, że skutki przywozu produktu po cenach dumpingowych dla tego przemysłu nie są istotne. W związku z tym wszczęcie dochodzenia jest zgodne z prawem. Jeżeli chodzi o uwagi na temat ewentualnej niezgodności trzech wskaźników w aktach udostępnionych do wglądu, wynika ona ze znacznej różnicy w wielkości wolumenów będących przedmiotem tych obliczeń oraz z zaokrąglania wykorzystanych poufnych danych liczbowych (w górę lub w dół, w zależności od roku).

(11)

Wszczęcie dochodzenia na mocy art. 5 rozporządzenia podstawowego, nawet w odniesieniu do jednego przedsiębiorstwa, było również prawnie możliwe, co znalazło potwierdzenie w orzecznictwie (10).

(12)

Komisja nie nałożyła tymczasowych środków antydumpingowych w przedmiotowym dochodzeniu, aby zsynchronizować termin sformułowania ostatecznych ustaleń w niniejszym postępowaniu z terminem przeglądu wygaśnięcia, o którym mowa w motywie 6.

(13)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, dwóch producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, władze chińskie, znanych importerów, dostawców, użytkowników i przedsiębiorstwa handlowe, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(14)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(15)

Komisja poinformowała także producentów w Indonezji o wszczęciu postępowania i zaprosiła ich do wzięcia w nim udziału. W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wybrać Indonezję jako państwo trzecie o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”) w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Akta nie zawierały nic, co wskazywałoby na ewentualną produkcję cyklaminianu sodu w innych państwach trzecich.

(16)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać doboru próby importerów, których dotyczy postępowanie, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Aby zdecydować, czy dobór próby jest konieczny, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała importerów niepowiązanych do podania informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(18)

Trzech importerów niepowiązanych dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Ze względu na niewielką liczbę importerów Komisja postanowiła, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(19)

Dla celów art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego Komisja przesłała formularz wniosku o MET do dwóch producentów eksportujących w ChRL, których dotyczy postępowanie.

(20)

Komisja wysłała kwestionariusze do jedynego producenta unijnego, dwóch chińskich producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz trzech importerów niepowiązanych.

(21)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od jedynego producenta unijnego, jednego z dwóch chińskich producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie (w tym od dwóch powiązanych z nim biur sprzedaży eksportowej w Hongkongu) oraz dwóch importerów niepowiązanych. Drugi chiński producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, zaprzestał produkcji i sprzedaży produktu objętego postępowaniem przed okresem objętym dochodzeniem, dlatego kwestionariusz w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem nie dotyczył tego producenta.

(22)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uważane za niezbędne w celu ustalenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego miały miejsce na terenie następujących przedsiębiorstw:

(23)

Dochodzenie w sprawie dumpingu i szkody obejmowało okres od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2015 r. („okres objęty dochodzeniem”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2011 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(24)

Produktem objętym postępowaniem jest cyklaminian sodu pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej i produkowany przez dwóch producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, obecnie objęty kodem CN ex 2929 90 00 (kod TARIC 2929900010) („produkt objęty postępowaniem”).

(25)

Cyklaminian sodu jest produktem stosowanym jako dodatek do żywności i jest powszechnie używany jako substancja słodząca przez przemysł spożywczy, a także przez producentów niskokalorycznych i dietetycznych słodzików stołowych. Niewielkie ilości cyklaminianu sodu są również stosowane przez przemysł farmaceutyczny.

(26)

Cyklaminian sodu jest substancją chemicznie czystą. Jak w przypadku każdej czystej substancji chemicznej może on jednak zawierać małą ilość zanieczyszczeń rzędu miligramów na kilogram produktu. Zawartość zanieczyszczeń, określona w przepisach Unii, decyduje o jakości cyklaminianu sodu. Cyklaminian sodu występuje w dwóch różnych postaciach: uwodnionej o wilgotności 15 %, oraz bezwodnej o wilgotności nie przekraczającej 1 %. Te dwie postaci cyklaminianu sodu mają takie same główne właściwości i zastosowania; różnią się tylko stopniem słodyczy – postać uwodniona jest mniej słodka ze względu na zawartość wody. Z tego samego powodu różnią się ceny. Postać bezwodna jest droższa niż uwodniona. Dla celów niniejszego postępowania obie postaci należy zatem uznać za jeden produkt.

(27)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz podstawowe zastosowania:

(28)

Komisja stwierdziła zatem, że wymienione produkty są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(29)

Jeden z producentów eksportujących, Fang Da Food Additive (Shen Zhen) Limited, w 2012 r. zaprzestał produkcji produktu objętego postępowaniem. Dlatego tylko Fang Da Food Additive (Yang Quan) Limited przedłożył formularz wniosku o MET oraz odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(30)

Urzędnicy Komisji złożyli wizytę w Fang Da Food Additive (Shen Zhen) Limited, aby sprawdzić, czy przedsiębiorstwo to zaprzestało produkcji i sprzedaży produktu objętego postępowaniem, co faktycznie stwierdzono. Analizę dumpingu oparto zatem na danych dostarczonych przez Fang Da Food Additive (Yang Quan).

(31)

Ze względu na związek między tymi dwoma przedsiębiorstwami, należącymi do grupy Fang Da i będącymi własnością tej samej jednostki dominującej, ustalenia mają zastosowanie do obu przedsiębiorstw, które stanowią grupę Fang Da.

(32)

Komisja oceniła wniosek producenta eksportującego o MET i przeprowadziła również wizytę weryfikacyjną w jego siedzibie.

(33)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu pochodzącego z ChRL wartość normalna jest ustalana zgodnie z ust. 1–6 wspomnianego artykułu dla tych producentów eksportujących, którzy, jak stwierdzono, spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(34)

W toku dochodzenia ustalono, że producent eksportujący wnioskujący o MET nie wykazał, że spełnia wszystkie kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(35)

Ściślej rzecz biorąc, ustalono, że drugie kryterium określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego nie zostało spełnione, ponieważ transakcje księgowe nie były wykazywane na zasadzie memoriału. Ponadto nie było rzetelnej prezentacji sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Komisja stwierdziła także problem z podejściem księgowym wobec rzeczowych aktywów trwałych. Ponadto ustalono, że w odniesieniu do niektórych wydatków nie ujęto żadnych rezerw. Stwierdzono także, że nie dokonywano konsolidacji sprawozdań finansowych na odpowiednim poziomie (jednostki dominującej).

(36)

Komisja ujawniła ustalenia w sprawie MET producentowi eksportującemu, władzom państwa, którego dotyczy postępowanie, i przemysłowi unijnemu. Zainteresowane strony miały możliwość skomentowania ustaleń oraz złożenia wniosku o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych.

(37)

Po ujawnieniu ustaleń producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, przedstawił uwagi, kwestionując wszystkie powyższe ustalenia. Otrzymane uwagi zostały należycie przeanalizowane, jednak nie były one wystarczające, by zmienić wstępne ustalenia Komisji, o czym producent eksportujący został stosownie poinformowany w dniu 11 kwietnia 2016 r. Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń producent eksportujący podtrzymywał swój sprzeciw, lecz nie dostarczył dalszych dowodów ani argumentów.

(38)

Podsumowując, producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, nie mógł wykazać, że spełnia wszystkie kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego i jego wniosek o MET został zatem odrzucony.

(39)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną należało określić na podstawie ceny stosowanej w odpowiednim państwie trzecim o gospodarce rynkowej lub na podstawie ceny stosowanej przy wywozie z takiego państwa trzeciego do innych państw, w tym Unii, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny faktycznie zapłaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio skorygowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku.

(40)

Z należytą starannością zidentyfikowano państwo trzecie o gospodarce rynkowej na potrzeby ustalenia cen lub wartości konstruowanej w celu określenia wartości normalnej.

(41)

Jak wspomniano w motywie 15, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wybrać Indonezję jako odpowiednie państwo analogiczne i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag. Nie otrzymano żadnych uwag. Komisja starała się nawiązać współpracę z producentami w Indonezji. Do trzech znanych indonezyjskich producentów eksportujących wysłano pisma i odpowiednie kwestionariusze.

(42)

Jeden indonezyjski producent eksportujący początkowo zgłosił się, okazując chęć współpracy. Komisja poprosiła to przedsiębiorstwo o wypełnienie kwestionariusza dla producentów cyklaminianu sodu w państwie analogicznym. Nie otrzymano jednak żadnej odpowiedzi.

(43)

Zgodnie z informacjami dostępnymi dla Komisji produkcja produktu objętego dochodzeniem odbywa się jedynie w Unii, ChRL i Indonezji. Akta nie zawierały nic, co wskazywałoby na ewentualną produkcję cyklaminianu sodu w innych państwach trzecich.

(44)

Jak wyjaśniono w motywach 40–43 powyżej, nie nawiązano współpracy z żadnym z producentów z państwa analogicznego.

(45)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną należało zatem ustalić w oparciu o dowolną inną uzasadnioną metodę. W tym celu Komisja uznała za stosowne oparcie wartości normalnej na zweryfikowanych danych producenta unijnego dotyczących cen i kosztów.

(46)

Produkt podobny sprzedawany był przez przemysł unijny w ilościach reprezentatywnych. Sprzedaż krajowa przemysłu unijnego przynosiła jednak straty. W związku z tym wartość normalna została ustalona na podstawie kosztów produkcji ponoszonych przez przemysł unijny, zwiększonych o rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne ustalono na podstawie zweryfikowanych danych producenta unijnego. Dodana stopa zysku była równa docelowemu zyskowi wykorzystanemu do obliczenia ceny niewyrządzającej szkody przemysłowi unijnemu (zob. motywy 174–177 poniżej).

(47)

Cały przywóz producenta eksportującego, którego dotyczy postępowanie, do Unii odbywał się za pośrednictwem jego eksportowych przedsiębiorstw handlowych w Hongkongu, a cała sprzedaż unijna była dokonywana na rzecz niepowiązanych klientów unijnych. Cena eksportowa została zatem ustalona na podstawie cen, po których produkt przywożony został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym klientom producenta eksportującego, którego dotyczy postępowanie, w Unii zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Dokonano odpowiednich korekt ceny w odniesieniu do wszystkich kosztów poniesionych między przywozem a odsprzedażą, w tym kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, oraz w odniesieniu do zysków, które ustalono na podstawie zweryfikowanych danych otrzymanych od dwóch importerów niepowiązanych.

(48)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową współpracującego producenta eksportującego na podstawie ceny ex-works.

(49)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia rzetelnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(50)

Dokonano odpowiednich korekt uwzględniających koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku, ładowania i koszty dodatkowe oraz opłaty bankowe we wszystkich przypadkach, w których koszty te uznano za zasadne, prawidłowe i poparte zweryfikowanymi dowodami.

(51)

Komisja poinformowała wszystkie strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz cyklaminianu sodu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej i produkowanego przez Fang Da Food Additive (Shen Zhen) Limited i Fang Da Food Additive (Yang Quan) Limited. Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ujawnienia ostatecznych ustaleń. Uwagi zgłoszone przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione.

(52)

Po ujawnieniu ustaleń przedsiębiorstwa Fang Da twierdziły, że ustalenie ich wartość normalnej na podstawie danych producenta unijnego było dyskryminujące, chociaż w ramach jednego z poprzednich dochodzeń dotyczących przywozu cyklaminianu sodu pochodzącego m.in. z Chińskiej Republiki Ludowej wartość normalną oparto na danych z Indonezji, będącej państwem analogicznym (11). W art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego określono obie metody w porządku hierarchicznym w zależności od okoliczności faktycznych danego dochodzenia. Pierwszą z nich jest rzeczywiście metoda państwa analogicznego. Jak wyjaśniono w motywach 40–43, mimo szeroko zakrojonych starań Komisji żaden producent z państwa analogicznego nie podjął współpracy w ramach niniejszego dochodzenia, natomiast podczas poprzedniego pochodzenia do współpracy przystąpiła Indonezja. Jak stwierdzono w motywie 45, określenie wartości normalnej należy zatem oprzeć na danych unijnych, stanowiących uzasadnioną podstawę zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Argument ten zostaje zatem odrzucony na podstawie faktycznych okoliczności niniejszego dochodzenia.

(53)

Co więcej, Fang Da stwierdziło również, że wartość normalna oparta na danych producenta unijnego spowodowała wzrost marginesu dumpingu (88,7 %), natomiast wartość normalna w Indonezji, będącej państwem analogicznym, w jednym z poprzednich dochodzeń (12) spowodowała spadek marginesu dumpingu (tj. 14,2 % w porównaniu z marginesem 88,7 % dla Fang Da). Określenie wartości normalnej w niniejszym przypadku było rzekomo nieracjonalne, ponieważ ceny eksportowe w obu przypadkach nie różniły się znacząco.

(54)

Po pierwsze, Fang Da nie przedstawiło porównania cen eksportowych, aby uzasadnić swoje stwierdzenie. W każdym razie oba przypadki dotyczyły różnych okresów objętych dochodzeniem, przez co porównanie cen eksportowych jest mylące. Po drugie, jak wyjaśniono w motywie 52 powyżej, w przypadku braku współpracy z którymkolwiek państwem analogicznym wartość normalną określono na innej uzasadnionej podstawie i w szczególności w oparciu o dane od producenta unijnego zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Argument ten zostaje odrzucony na podstawie faktycznych okoliczności niniejszego dochodzenia.

(55)

Ponadto producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, uznał za dyskryminujące, że nałożone na niego cło (1,17 EUR na kg) przyjęto na podstawie marginesu szkody, natomiast cło (0,23–0,26 EUR na kg) nałożone na pozostały chiński przywóz (13) przyjęto na podstawie marginesu dumpingu. Producent eksportujący ponownie stwierdził, że nie można uzasadnić takiej różnicy w wysokości ceł żadną znaczną różnicą średnich cen importowych i że rekompensowało to brak współpracy ze strony innych chińskich producentów eksportujących objętych innym postępowaniem w zakresie tego samego produktu.

(56)

Po pierwsze, przypomina się, że bez względu na to, czy cło opiera się na marginesie dumpingu, czy na marginesie szkody, określa się je zgodnie z zasadą niższego cła przewidzianą w art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego (zob. motyw 182 poniżej). W związku z tym nie jest ono zależne od metody określania wartości normalnej. Po drugie, wyjaśniono już w motywach 52 i 54, że zastosowanie metody państwa analogicznego w jednym dochodzeniu i wykorzystanie danych unijnych w innym dochodzeniu nie stanowiło traktowania dyskryminującego. Po trzecie, różnica wysokości ceł dla producenta eksportującego, którego dotyczy postępowanie, i innych, niewspółpracujących chińskich producentów eksportujących wynika z odrębnych procedur w zakresie różnych okresów zgodnie z warunkami rozporządzenia podstawowego. Argument ten zostaje zatem odrzucony.

(57)

W związku z powyższym żadna z uwag zgłoszonych po ujawnieniu ostatecznych ustaleń nie miała wpływu na ustalenia dotyczące dumpingu.

(58)

Komisja porównała średnią ważoną cenę eksportową każdego rodzaju produktu ze średnią ważoną wartością normalną każdego rodzaju produktu, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(59)

Na tej podstawie średnia ważona marginesów dumpingowych wyrażonych jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem przybiera następujące wartości:

(60)

Ponieważ przemysł unijny składa się tylko z jednego producenta, a niniejsze postępowanie dotyczy tylko jednej grupy chińskich producentów eksportujących, wskaźniki szkody i dane dotyczące przywozu musiały zostać zindeksowane, aby zapewnić poufność wrażliwych danych biznesowych.

(61)

W okresie objętym dochodzeniem produkt podobny był wytwarzany tylko przez jednego producenta w Unii, który stanowi zatem „przemysł unijny” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(62)

Cyklaminian sodu wytwarza się jedynie w Unii, w ChRL i w Indonezji. Komisja ustaliła poziom konsumpcji w Unii na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym powiększonej o wielkość przywozu cyklaminianu sodu z ChRL i z Indonezji. Ponieważ przywóz cyklaminianu sodu z tych dwóch państw objęto środkami w trakcie okresu badanego, Komisja wykorzystała dane statystyczne zgromadzone zgodnie z art. 14 ust. 6 (14) rozporządzenia podstawowego („baza danych utworzona na podstawie art. 14 ust. 6”), aby określić ilość i średnie ceny przywozu z tych dwóch państw w okresie badanym, ponieważ dane te zawierały dostateczną ilość szczegółowych informacji na poziomie dziesięciocyfrowych kodów TARIC i dodatkowych kodów TARIC.

(63)

Po ujawnieniu ustaleń producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, dostarczył nowe dane dotyczące chińskiego wywozu, które miały przedstawiać wielkość przywozu w okresie badanym pochodzącego od chińskich producentów eksportujących innych niż Fang Da i które miały większe wartości niż dane z bazy danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6. Producent eksportujący nie ujawnił jednak dokładnego źródła tych nowych danych ani nie przedstawił żadnego powodu, poza wskazaniem różnych danych liczbowych, aby odrzucić dane dotyczące faktycznego przywozu, które wykorzystuje się w niniejszym dochodzeniu i które zawiera baza danych utworzona na podstawie art. 14 ust. 6. W związku z tym Komisja nie zmieniła źródła danych wykorzystywanych w niniejszym dochodzeniu.

(64)

Konsumpcja w Unii kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 1

Konsumpcja unijna

(65)

Konsumpcja cyklaminianu sodu w Unii spadła początkowo o 7 % w latach 2011–2013 i wzrosła w kolejnym okresie. Konsumpcja w okresie objętym dochodzeniem osiągnęła w przybliżeniu ten sam poziom jak w 2011 r.

(66)

Aby zapewnić spójność danych dla całego okresu badanego, Komisja wykorzystała to samo źródło informacji jak powyżej, tj. bazę danych utworzoną na podstawie art. 14 ust. 6, aby określić wielkość i trend cenowy przywozu produktu Fang Da. Dane te poddano kontroli krzyżowej z wykorzystaniem danych liczbowych przedstawionych przez Fang Da w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i stwierdzono, że są spójne.

(67)

Przywóz z Fang Da do Unii kształtował się następująco:

Tabela 2

Wielkość przywozu i udział w rynku

(68)

Przywóz Fang Da po cenach dumpingowych zwiększył się o 61 % w trakcie badanego okresu. Początkowo przywóz ten zmalał o 16 % w latach 2011–2012, ale następnie wzrósł niemal dwukrotnie od 2012 r. do okresu objętego dochodzeniem. Udziały w rynku kształtowały się w taki sam sposób, wykazując ogólny znaczny wzrost wynoszący 60 %.

(69)

W 2014 r. i w okresie objętym dochodzeniem Fang Da stało się największym dostawcą na rynku unijnym, dysponującym udziałem w rynku nieznacznie przewyższającym udział całego pozostałego przywozu i znacznie wyższym od udziału w rynku przemysłu unijnego.

(70)

Po ujawnieniu ustaleń producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, stwierdził, że zgodnie z nowymi danymi dotyczącymi chińskiego wywozu zwiększenie jego własnego wywozu do Unii równoważył z nadwyżką spadek sprzedaży innych chińskich eksporterów, co przeczyłoby ustaleniom dochodzenia uzyskanym w oparciu o bazę danych utworzoną na podstawie art. 14 ust. 6. Jak omówiono w motywie 63 powyżej, producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, nie wykazał, że nowe dane, jakie przedstawił na temat chińskich producentów eksportujących innych niż Fang Da, są bardziej wiarygodne niż dane wykorzystane w niniejszym dochodzeniu, w związku z czym te stwierdzenia odrzucono.

(71)

Średnia cena przywozu produktu Fang Da do Unii kształtowała się następująco:

Tabela 3

Ceny importowe (w EUR/kg)

(72)

W okresie badanym cena importowa produktu Fang Da objętego postępowaniem spadła o 1 %. W latach 2011–2012 cena najpierw jednak wzrosła o 10 %, a następnie spadła o 14 punktów bazowych w latach 2012–2014 i ostatecznie wzrosła o 3 punkty bazowe w okresie od 2014 r. do okresu objętego dochodzeniem.

(73)

W latach 2011 i 2012 ceny importowe Fang Da były średnio wyższe od innych cen importowych (określonych na podstawie tego samego źródła informacji i przy uwzględnieniu ceł antydumpingowych), ale zrównały się z nimi w 2013 i spadły poniżej ich wartości w 2014 r. i w okresie objętym dochodzeniem.

(74)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem na podstawie danych Fang Da Yang Quan oraz danych producenta unijnego poprzez porównanie:

(75)

Porównania cen dokonano według poszczególnych rodzajów produktu z zastosowaniem, w uzasadnionych przypadkach, odpowiednich korekt. Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów producenta unijnego w okresie objętym dochodzeniem. Wykazał on średni ważony margines podcięcia cenowego wynoszący 19,1 %.

(76)

Produkcja cyklaminianu sodu przebiega w dwóch głównych etapach. Na pierwszym etapie, który wymaga zastosowania reaktorów, surowce przekształcane są w surowy (zanieczyszczony) cyklaminian sodu. Na drugim etapie produkcji należy oczyścić surowy cyklaminian sodu zanim zostanie on wykorzystany, z uwagi na odnośne przepisy regulacyjne, w przetwórczym przemyśle spożywczym, produkcji napojów lub farmaceutycznym.

(77)

W związku z incydentem technicznym, który miał miejsce w lipcu 2011 r. (wybuch w fabryce), w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. przedstawiciel przemysłu unijnego nie mógł realizować pierwszego etapu produkcji, tj. procesu reakcji, w związku z czym musiał tymczasowo korzystać z przywożonego cyklaminianu sodu, który następnie oczyszczał, aby móc utrzymać swoją działalność handlową.

(78)

Ponieważ producent unijny nie miał innego wyboru niż tymczasowe korzystanie z przywozu, a także biorąc pod uwagę ograniczony czas trwania i wielkość przywozu w okresie badanym, wspomniany incydent i jego konsekwencje nie unieważniają powyższych stwierdzeń dotyczących definicji przemysłu unijnego. Incydent ten miał jednak istotny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu unijnego w latach 2011–2012, tj. na początku okresu badanego, szczególnie w zakresie zdolności produkcyjnych oraz wielkości produkcji i sprzedaży, a także wskaźników rentowności. Miał także pewien wpływ, choć nieznaczny, na zmiany wielkości przywozu. Powyższe elementy uwzględniono w analizie zmian wskaźników szkody.

(79)

W tym kontekście i zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu produktu po cenach dumpingowych na przemysł unijny obejmowało ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych oddziałujących na przemysł unijny w okresie badanym. Do celów określenia szkody Komisja oceniła wskaźniki gospodarcze na podstawie danych dotyczących jedynego producenta unijnego stanowiącego przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(80)

Wskaźniki gospodarcze jedynego producenta unijnego, które oceniła Komisja, są następujące: produkcja, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, koszty pracy, wielkość marginesu dumpingu, poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu, średnie ceny jednostkowe, zapasy, rentowność, przepływ środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji oraz zdolność do pozyskania kapitału.

(81)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 4

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(82)

W okresie badanym produkcja zwiększyła się ogólnie o 57 %. Jak wyjaśniono w motywie 77 powyżej i w motywie 83 poniżej, w latach 2011–2012 produkcja przemysłu unijnego była jednak wyjątkowo niska. W okresie między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem nastąpił gwałtowny spadek poziomu produkcji o 32 punkty bazowe.

(83)

W okresie badanym moce produkcyjne również znacznie wzrosły (o 71 %), ale tę tendencję także tłumaczy wyjątkowo niski poziom w 2011 r. i 2012 r., którego przyczyną był incydent techniczny w zakładach produkcyjnych. Zdolność produkcyjną obliczono na podstawie miesięcy, w trakcie których przemysł unijny mógł produkować własny cyklaminian sodu, a więc tylko 7 miesięcy w 2011 r., 8 miesięcy w 2012 r. i 12 miesięcy w pozostałych okresach. Od 2013 r. do okresu objętego dochodzeniem moce produkcyjne pozostawały na tym samym poziomie.

(84)

Między 2011 r. a okresem objętym dochodzeniem stopień wykorzystania mocy produkcyjnej spadł o 8 %, a następnie od 2013 r. trwała dalsza znaczna tendencja spadkowa powiązana ze spadkiem wielkości produkcji.

(85)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu unijnego w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(86)

W trakcie okresu badanego wielkość sprzedaży na rynku unijnym oraz odpowiadający jej udział w rynku kształtowały się w taki sam sposób. Wzrosły one ogółem o 4 %.

(87)

Ponieważ obie liczby dotyczą jedynie sprzedaży cyklaminianu sodu produkowanego we własnym zakresie przez przemysł unijny, ich poziom w 2011 r. i 2012 r. był wyjątkowo niski z przyczyn wymienionych w motywach 77 i 83 powyżej. Od 2013 r., w którym na stałe wznowiono produkcję cyklaminianu sodu we własnym zakresie, sprzedaż przemysłu unijnego spadła o 42 punkty bazowe w następstwie utraty zamówień.

(88)

Między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem nastąpił również znaczny spadek udziału w rynku. Kontrastuje to ze zmianami zarówno pod względem konsumpcji w Unii, która wzrosła o 8 punktów bazowych, jak i przywozu Fang Da, który również dodatkowo wzrósł, podobnie jak wzrósł jego udział w rynku w ciągu tych trzech lat.

(89)

Sytuacja przemysłu unijnego poprawiła się w latach 2011–2013, kiedy przemysł unijny był w stanie zwiększyć swoją produkcję, moce produkcyjne, sprzedaż i udział w rynku. Ten wzrost spowodowały dwa czynniki: (i) wzrost ceł antydumpingowych w odniesieniu do niektórych producentów eksportujących z ChRL, które podwojono w maju 2012 r. oraz (ii) fakt, że przemysł unijny znowu był w stanie produkować własny cyklaminian sodu przez 12 miesięcy w 2013 r., w porównaniu z 7 miesiącami w 2011 r. i 8 miesiącami w 2012 r.

(90)

Gdyby eksplozja z lipca 2011 r. nie miała miejsca, wartości produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych, sprzedaży i udziałów w rynku w latach 2011 i 2012 byłyby znacznie wyższe, ponieważ przemysł unijny mógłby dostarczać swoim klientom własny cyklaminian sodu zamiast przywożonego cyklaminianu sodu, który w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. był dalej przetwarzany (oczyszczany). W konsekwencji wzrost produkcji, sprzedaży i udziałów w rynku w latach 2011–2013 r. byłby znacznie niższy, natomiast moce produkcyjne mogłyby nawet utrzymać się na poziomie z 2013 r. w trakcie całego okresu badanego. Między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem odwróciły się wszystkie wymienione powyżej tendencje związane z wielkością, z wyjątkiem mocy produkcyjnych. W rzeczywistości, mimo że od 2013 r. odnotowano tendencję wzrostową konsumpcji w Unii, przemysł unijny znalazł się na etapie załamania koniunktury. W tym samym czasie w trakcie całego okresu badanego rentowność przemysłu unijnego pozostawała wyraźnie ujemna, co zmniejszało jej szanse na wzrost.

(91)

Zatrudnienie i wydajność w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 6

Zatrudnienie i wydajność

(92)

Mimo że w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. przemysł unijny nie był w stanie wytwarzać własnego cyklaminianu sodu, zadecydował się o utrzymać stałe zatrudnienie w tym okresie, ponieważ wszelkie ograniczenia zatrudnienia byłyby zbyt kosztowne i zbędne. Mimo że w 2012 r. zwolniono jednego pracownika, poziom zatrudnienia w 2011 r. i 2012 r. nie zmienił się, ponieważ przemysł unijny zatrudnił w tym samym roku nowego pracownika. Liczba pracowników nieznacznie wzrosła w 2013 r., a następnie utrzymała stały poziom aż do okresu objętego dochodzeniem.

(93)

W związku z wybuchem w fabryce wydajność przemysłu unijnego zmieniła się w podobny sposób, jak inne wskaźniki gospodarcze przedstawione powyżej. Podobnie jak produkcja, wydajność w 2011 r. i 2012 r. była wyjątkowo niska, po czym w 2013 r. nastąpił jej gwałtowny wzrost o prawie 80 punktów bazowych. Od tamtej pory spadła jednak o 30 punktów bazowych w 2014 r. w związku z utratą zamówień i utrzymała się na tym poziomie aż do okresu objętego dochodzeniem.

(94)

Margines dumpingu znacznie przekraczał poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł unijny był znaczny, jeżeli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu produktu Fang Da.

(95)

Środki antydumpingowe obejmujące przywóz produktu innych chińskich i indonezyjskich producentów eksportujących stosowane są od 2004 r. W tym kontekście należy nadmienić, że stwierdzono, iż wysokość cła antydumpingowego, jakie nałożono w ramach pierwotnego dochodzenia na dwóch chińskich producentów eksportujących, innych niż Fang Da, jest niewystarczająca, aby przeciwdziałać dumpingowi wyrządzającemu szkodę przemysłowi unijnemu. W konsekwencji w maju 2012 r. cło antydumpingowe nałożone na tych chińskich producentów eksportujących zostało zwiększone ponad dwukrotnie, jak wyjaśniono w motywie 2 powyżej. Jeżeli chodzi o niniejszą analizę, oczywiste jest, że dumping jest nadal praktykowany.

(96)

Średnie jednostkowe ceny stosowane przez jedynego producenta unijnego wobec klientów niepowiązanych w Unii w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 7

Ceny sprzedaży w Unii

(97)

W okresie badanym jednostkowa cena sprzedaży przemysłu unijnego wzrosła o 6 %. W latach 2011–2012 wzrosła początkowo o 5 punktów bazowych, a następnie utrzymywała się na stałym poziomie aż do okresu objętego dochodzeniem.

(98)

W latach 2011–2012 średni jednostkowy koszt produkcji przemysłu unijnego wzrósł o 7 punktów bazowych, a następnie spadł o 10 punktów bazowych w 2013 r. w stosunku do 2012 r. Od 2013 r. do okresu objętego dochodzeniem pozostawał on na tym samym poziomie. Zmiany te wynikały głównie z wahań kosztów surowców.

(99)

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przemysł unijny nie był w stanie dokładnie oddzielić kosztów oczyszczania od całkowitych kosztów produkcji. W konsekwencji zindeksowane dane z 2011 r. i 2012 r., w przeciwieństwie do zindeksowanych danych z 2013 r., 2014 r. i z okresu objętego dochodzeniem, przedstawiają również koszty oczyszczania cyklaminianu sodu, który przywoził przemysł unijny.

(100)

Z wyżej wymienionych względów należy zachować ostrożność przy interpretowaniu tendencji z lat 2011–2012 i późniejszych okresów, ponieważ miał na nie wpływ – chociaż tylko nieznaczny – fakt, że zindeksowane dane z lat 2011–2012 były oparte na różnych zbiorach danych.

(101)

W każdym razie w ciągu całego okresu badanego średnia jednostkowa cena sprzedaży była zawsze niższa od średnich jednostkowych kosztów produkcji przemysłu unijnego podanych w powyższej tabeli.

(102)

Średnie koszty pracy jedynego producenta unijnego kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Średnie koszty pracy na pracownika

(103)

Średnie koszty pracy zmniejszyły się w całym okresie badanym o 5 %. Najpierw jednak koszty wzrosły o 27 % w 2012 r. – głównie z powodu odszkodowania wypłaconego zwolnionemu pracownikowi – a następnie stale malały aż do okresu objętego dochodzeniem, kiedy spadły o 5 % poniżej poziomu z 2011 r.

(104)

Poziom zapasów jedynego producenta unijnego w okresie badanym kształtował się następująco:

Tabela 9

Zapasy

(105)

W okresie badanym stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wyrażony odsetkiem produkcji podlegał znacznym wahaniom. Zapasy najpierw wzrosły w latach 2011–2012, po czym zmalały w następnym roku i wreszcie znacznie wzrosły do czasu okresu objętego dochodzeniem. Ogółem w okresie badanym stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wzrósł o 351 punktów bazowych. Wzrost ten jest częściowo spowodowany niezdolnością producenta unijnego do sprzedawania swojego produktu ze względu na konkurencję z przywozem po niskich cenach, ale jest również wynikiem wyjątkowo niskiego stanu zapasów w 2011 r. w następstwie incydentu technicznego, który wyjaśniono w motywie 77 powyżej.

(106)

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje oraz zwrot z inwestycji jedynego producenta unijnego w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 10

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji

(107)

Komisja określiła rentowność przemysłu unijnego, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży cyklaminianu sodu klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotu uzyskanego z tej sprzedaży. Jak wspomniano w motywie 99 powyżej, koszt produkcji wykorzystany do ustalenia poziomu zysku/strat za lata 2011–2012 można było określić tylko całościowo, tj. z uwzględnieniem również kosztów związanych z przywiezionym cyklaminianem sodu. Na tej podstawie analiza danych dotyczących rentowności wykazała, że przemysł unijny generował znaczne straty w trakcie całego okresu badanego. Były one szczególnie duże w latach 2011–2012, ale od 2013 r. sytuacja poprawiła się.

(108)

Przepływ pieniężny netto to zdolność przemysłu unijnego do samofinansowania swojej działalności. Tendencja dotycząca przepływu pieniężnego netto, określona w stosunku do całkowitej wielkości sprzedaży (15) cyklaminianu sodu, zmieniła się z dodatniej w 2011 r. w silnie ujemną między 2012 r. a okresem objętym dochodzeniem.

(109)

Jedyne znaczące inwestycje miały miejsce w latach 2011–2013 i dotyczyły wyłącznie wymiany narzędzi produkcyjnych uszkodzonych wskutek wybuchu w 2011 r. Inwestycje te zostały w całości pokryte z polisy ubezpieczeniowej.

(110)

Zwrot z inwestycji składa się z zysku wyrażonego jako odsetek wartości księgowej netto środków trwałych. Był on zdecydowanie ujemny w całym okresie badanym.

(111)

Biorąc pod uwagę poziom strat poniesionych przez przemysł unijny, jego zdolność do pozyskania kapitału była poważnie osłabiona.

(112)

Chociaż niektóre wskaźniki gospodarcze dotyczące sytuacji przemysłu unijnego, takie jak: produkcja, moce produkcyjne, sprzedaż, udział w rynku i wydajność uległy poprawie w okresie od lat 2011–2012 do 2013 r., na tendencje te tylko częściowo wpłynęły faktyczne zmiany rynkowe wynikające z nałożenia wyższego cła antydumpingowego na niektórych producentów eksportujących z ChRL, co nastąpiło w maju 2012 r.

(113)

W rzeczywistości, jak wspomniano w motywie 89 powyżej, poprawę tych wskaźników można również w znacznym stopniu wyjaśnić: (i) wybuchem w fabryce w lipcu 2011 r., (ii) faktem, że wskutek tego wybuchu przemysł unijny nie mógł produkować własnego cyklaminianu sodu w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. oraz (iii) powrotem przemysłu unijnego do pełnego 12-miesięcznego procesu produkcji w 2013 r. po wymianie zniszczonych linii produkcyjnych. To oczywiste, że wzrost tych wskaźników do 2013 r. byłby znacznie niższy, gdyby nie doszło do wybuchu.

(114)

Pozytywna zmiana wyżej wspomnianych tendencji wyraźnie zmieniła się od 2013 r., ponieważ produkcja, sprzedaż i wydajność przemysłu unijnego, jak również jego udział w rynku uległy znacznemu pogorszeniu.

(115)

Ponadto w całym okresie badanym sytuacja finansowa przemysłu unijnego była stale niepewna. W szczególności takie wskaźniki przemysłu unijnego, jak: rentowność, przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji, wskazywały na bardzo negatywne ogólne wyniki.

(116)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(117)

W uwagach przekazanych po ujawnieniu ostatecznych ustaleń producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, zakwestionował wniosek zawarty w motywie 115, który dotyczył tego, że rentowność, przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji wykazywały szkodę, ponieważ pomiędzy 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem kształtowały się dodatnio.

(118)

Komisja zwraca uwagę, że chociaż w okresie badanym poziomy strat, ujemnych przepływów pieniężnych i zwrotu z inwestycji rzeczywiście nieco się poprawiły, niemniej jednak poziomy tych wskaźników były jednak nadal bardzo niekorzystne w odniesieniu do lat 2013 i 2014 oraz okresu objętego dochodzeniem. Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego żaden z czynników szkody brany pod uwagę osobno sam w sobie nie ma decydującego charakteru, gdyż należy analizować wszystkie czynniki łącznie. Twierdzenie to zostaje zatem odrzucone.

(119)

Ponadto przedsiębiorstwa Fang Da twierdziły, że okres badany nie jest reprezentatywny, ponieważ miały na niego wpływ dwa ważne czynniki, a mianowicie wszystkie dane za lata 2011 i 2012 były wypaczone, a pozostały okres od 2013 r. do okresu objętego dochodzeniem był zbyt krótki.

(120)

Jeżeli chodzi o pierwszy czynnik, przedsiębiorstwa Fang Da twierdziły, że wszystkie dane za lata 2011 i 2012 były statystycznie bezużyteczne i z następujących względów powinny być ignorowane w jakiejkolwiek analizie szkody:

(121)

Jeżeli chodzi o ppkt (i) powyżej, przedsiębiorstwa Fang Da nie wykazały, dlaczego i jak poprzednie dochodzenie spowodowało wypaczenie danych dotyczących przemysłu unijnego za ten okres. W związku z tym Komisja musiała odrzucić ten argument w ocenie powyższych stwierdzeń.

(122)

W kwestii ppkt (ii) powyżej Komisja wyraźnie uznała, że wybuch miał wpływ na wskaźniki gospodarcze przemysłu unijnego w latach 2011–2012, i, jak wspomniano w motywie 78 powyżej, elementy te zostały należycie wzięte pod uwagę przy analizie rozwoju wskaźników szkody. Komisja przypomniała również, że stwierdziła w motywie 114 powyżej, iż sytuacja przemysłu unijnego wyraźnie jeszcze bardziej pogorszyła się od 2013 r., tj. po okresie 2011–2012. W konsekwencji to twierdzenie Fang Da trzeba było odrzucić.

(123)

Jeżeli chodzi o drugi czynnik, przedsiębiorstwa Fang Da twierdziły, że pozostała część okresu badanego, czyli lata 2013–2014 oraz okres objęty dochodzeniem, nie była wystarczająca do wyciągnięcia jakichkolwiek sensownych wniosków dotyczących szkody. Producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, nie uzasadnił swojego twierdzenia. Ustalenie istnienia szkody w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem odbywa się na podstawie analizy tendencji dotyczących wskaźników szkody w okresie badanym. Twierdzenie to należało zatem również odrzucić.

(124)

Ponadto przedsiębiorstwa Fang Da twierdziły również, że rok 2013 nie może być wykorzystany jako rok odniesienia na potrzeby oceny szkody, ponieważ dane liczbowe za 2013 r. były wyjątkowo wysokie. Było to rzekomo spowodowane przez klientów przemysłu unijnego, którzy po wybuchu nie mogli kupić cyklaminianu sodu, a po wznowieniu pełnej produkcji powrócili do przemysłu unijnego, aby zwiększyć poziom zapasów.

(125)

Po pierwsze, argument ten opiera się na zwykłym nieuzasadnionym twierdzeniu, ponieważ przedsiębiorstwa Fang Da nie przedstawiły żadnych dowodów na to, że w wyniku wybuchu przemysł unijny stracił znaczną liczbę klientów, którzy zdecydowali się wrócić do niego, składając większą liczbę zamówień w 2013 r. Po drugie, dowody zawarte w aktach sprawy nie potwierdzają tego twierdzenia, wręcz przeciwnie – świadczą o tym, że w latach 2011–2012, w okresie, gdy przemysł unijny nie mógł produkować własnego cyklaminianu sodu, przemysł ten utrzymał swoich klientów i kontynuował dostarczanie im przywożonego cyklaminianu sodu, który dalej przetwarzano, jak wspomniano w motywie 77 powyżej. W związku z powyższym argument ten również należało odrzucić.

(126)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz produktu Fang Da po cenach dumpingowych spowodował istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie spowodować szkodę dla przemysłu unijnego. Komisja zapewniła, aby wszelkie szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz produktu Fang Da po cenach dumpingowych nie były łączone z tym przywozem.

(127)

Dochodzenie wykazało silną korelację między cenami importowymi Fang Da, udziałem Fang Da w rynku i sytuacją przemysłu unijnego. Przedstawiono to w poniższej tabeli:

Tabela 11

Ceny importowe i udział w rynku

(128)

W latach 2011–2012 roku ceny importowe produktu Fang Da przywożonego do Unii wzrosły o 10 %, a udział Fang Da w rynku zmniejszył się o 18 %. W późniejszym okresie, tj. od 2013 r. do okresu objętego dochodzeniem, Fang Da udało się jednak podwoić swój udział w rynku dzięki znacznemu obniżeniu cen.

(129)

W latach 2012–2013 przedsiębiorstwa Fang Da najpierw obniżyły swoje ceny o 5 % i dostosowały je do cen importowych innych przedsiębiorstw chińskich. Również na te ostatnie ceny wpływał od maja 2012 r. znaczny wzrost ceł antydumpingowych mających zastosowanie do jednego głównego chińskiego producenta eksportującego, co odzwierciedlono w powyższej tabeli, przedstawiając ceny importowe przedsiębiorstw chińskich z uwzględnieniem ceł antydumpingowych. W latach 2012–2013 to dostosowanie cen doprowadziło do znacznego wzrostu udziału Fang Da w rynku o 37 punktów bazowych, co nastąpiło głównie kosztem przywozu prowadzonego przez inne przedsiębiorstwa chińskie, których udział w rynku zmniejszył się o 31 punktów bazowych.

(130)

W latach 2013–2014 przedsiębiorstwa Fang Da kontynuowały obniżanie cen o kolejne 9 punktów bazowych, docierając do niższego poziomu cen niż ceny importowe innych przedsiębiorstw chińskich, co spowodowało dalszy znaczący wzrost udziału Fang Da w rynku – o 42 punkty bazowe. Tym razem wzrost ten nastąpił bezpośrednio kosztem przemysłu unijnego, którego udział w rynku w tym samym okresie zmniejszył się o 53 punkty bazowe.

(131)

Jak wspomniano w motywie 75 powyżej, margines podcięcia ustalony w odniesieniu do Fang Da był znaczny. Ze względu na stale rosnącą wielkość przywozu produktu Fang Da po cenach dumpingowych znacząco podcinającego ceny przemysłu unijnego przemysł unijny nie był w stanie skorzystać ze wzrostu ceł antydumpingowych nałożonych w 2012 r. na jeszcze jednego chińskiego producenta eksportującego i nie był w stanie odzyskać swojego udziału w rynku.

(132)

W świetle powyższego Komisja stwierdza, że przedmiotowy przywóz produktu Fang Da po cenach dumpingowych znacznie przyczynił się do poniesienia przez przemysł unijny istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(133)

Wielkość przywozu producentów eksportujących innych niż Fang Da kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 12

Wskaźnik wielkości przywozu

(134)

Wielkość przywozu z Indonezji była mała w latach 2011 i 2012, bardzo mała w 2013 r. i znikoma w 2014 r. i w okresie objętym dochodzeniem. Chociaż więc wielkość ta znacznie się wahała w okresie badanym, jej wpływ na przemysł unijny można uznać za bardzo ograniczony w latach 2011–2012 oraz za nieistotny od 2013 r. do okresu objętego dochodzeniem.

(135)

Wielkość przywozu chińskich producentów innych niż Fang Da zmniejszyła się o 23 % w okresie badanym. Najpierw wzrosła o 14 % w latach 2011–2012, a później znacznie zmalała, przy czym w latach 2012–2013 nastąpił bardzo ostry spadek – o 41 punktów bazowych.

(136)

Pomimo tego ogólnego spadku przywóz prowadzony przez pozostałe przedsiębiorstwa chińskie pozostawał na znaczącym poziomie, który był bardzo zbliżony do poziomu przywozu Fang Da. Nawet jeżeli średnie ceny stosowane przez te przedsiębiorstwa – z uwzględnieniem ceł antydumpingowych mających zastosowanie do tych przedsiębiorstw – były średnio nieco wyższe niż ceny Fang Da, nadal były one niskie i znacznie niższe niż ceny przemysłu unijnego. Można zatem stwierdzić, że w okresie badanym przywóz produktu po niskich cenach przez producentów chińskich innych niż Fang Da przyczynił się do poniesienia szkody przez przemysł unijny.

(137)

Jak wyjaśniono w pkt 5.1 powyżej, dalsze pogorszenie sytuacji przemysłu unijnego od 2013 r. było spowodowane głównie wzrostem wielkości przywozu produktu Fang Da po cenach dumpingowych i niskich. W związku z tym skutki przywozu prowadzonego przez producentów innych niż Fang Da, nawet jeżeli przyczyniły się do powstania szkody, nie są na tyle znaczne, by spowodować zerwanie związku przyczynowego między przywozem dumpingowym Fang Da a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(138)

Jak już wyjaśniono w motywach 77 i 83 powyżej, w lipcu 2011 r. doszło do wybuchu w fabryce przemysłu unijnego, w wyniku którego przemysł unijny nie mógł przeprowadzać procesu reakcji, a tym samym produkować i sprzedawać własnego cyklaminianu sodu w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r.

(139)

Niezdolność do produkowania własnego cyklaminianu sodu miała negatywny wpływ na wskaźniki gospodarcze przemysłu unijnego w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. Na przykład wskaźniki produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych, sprzedaży, udziału w rynku i wydajności byłyby znacznie wyższe w tym okresie, gdyby nie doszło do incydentu, ponieważ przemysł unijny mógłby dostarczać swoim klientom własny cyklaminian sodu zamiast przywożonego, który oczyszczał i odsprzedawał w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r.

(140)

Chociaż niezdolność do produkowania własnego cyklaminianu sodu w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. miała wpływ na wyżej wspomniane wskaźniki gospodarcze przemysłu unijnego, Komisja stwierdziła, że wybuch w fabryce nie przyczynił się w istotny sposób do szkody poniesionej przez przemysł unijny między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem.

(141)

Przemysł unijny w pełni odzyskał zdolność do produkowania własnego cyklaminianu sodu już w maju 2012 r. i od tego czasu wybuch nie miał już wpływu na działalność gospodarczą przemysłu unijnego. Co więcej, między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem to przywóz produktu Fang Da po cenach dumpingowych zaczął wywierać szkodliwy wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu unijnego. Należy zauważyć, że ten negatywny wpływ rozpoczął się kilka miesięcy po wymianie przez przemysł unijny zniszczonych linii produkcyjnych oraz po całkowitym przywróceniu produkcji własnego cyklaminianu sodu i obliczaniu jej na podstawie 12-miesięcznych cykli w latach 2013 i 2014 oraz w okresie objętym dochodzeniem.

(142)

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Komisja jest zdania, że incydent techniczny, który miał wpływ na działalność gospodarczą przemysłu unijnego w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r., nie spowodował przerwania związku przyczynowego między przywozem produktu Fang Da po cenach dumpingowych a poniesieniem szkody przez przemysł unijny wskutek tego przywozu między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem.

(143)

Wielkość wywozu producenta unijnego w okresie badanym kształtowała się następująco:

Tabela 13

Wyniki wywozu przemysłu unijnego

(144)

Sprzedaż eksportowa stanowiła znaczną część całkowitej wielkości sprzedaży przemysłu unijnego w okresie badanym – wynosiła około 30–50 %. Małą wielkość sprzedaży w latach 2011–2012 należy interpretować w kontekście niezdolności przemysłu unijnego do produkowania i sprzedawania własnego cyklaminianu sodu w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. W późniejszym okresie, po wznowieniu produkcji własnego cyklaminianu sodu, sprzedaż eksportowa najpierw wzrosła o 14 punktów bazowych w latach 2013–2014, a następnie zmalała o 32 punkty bazowe w okresie objętym dochodzeniem.

(145)

Średnie ceny sprzedaży eksportowej rosły w okresie badanym i były o 8 % wyższe w okresie objętym dochodzeniem w porównaniu z cenami z 2011 r. Nawet gdyby ceny te pozostawały systematycznie niższe od średnich jednostkowych kosztów produkcji przemysłu unijnego, ceny eksportowe były wyższe niż średnie ceny sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym, a więc generowały dużo niższy poziom strat w porównaniu ze sprzedażą na rynku unijnym.

(146)

Pomimo faktu, że sprzedaż eksportowa generowała pewne straty, Komisja doszła jednak do wniosku, że działalność wywozowa nie przyczyniła się znacząco do szkody poniesionej przez przemysł unijny. Wynika to z następujących powodów. Po pierwsze, spadek wielkości sprzedaży eksportowej był znacznie mniejszy, zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i względnym, niż sprzedaż na rynku unijnym pomiędzy 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem. Na tę ostatnią sprzedaż szczególnie silnie w tym okresie wpłynęła duża wielkość przywozu produktu Fang Da po cenach niskich i dumpingowych. Po drugie, ze względu na wyższe ceny, a tym samym niższe marże strat sprzedaż eksportowa pozwoliła przemysłowi unijnemu zmniejszyć ogólne straty wynikające ze sprzedaży produktu podobnego.

(147)

Zdaniem Komisji w konsekwencji sprzedaż eksportowa przemysłu unijnego nie spowodowała przerwania związku przyczynowego między przywozem produktu Fang Da po cenach dumpingowych a poniesieniem szkody przez przemysł unijny wskutek tego przywozu.

(148)

Szkoda nie może być wynikiem zmian w strukturze konsumpcji, ponieważ między 2011 r. a okresem objętym dochodzeniem popyt nieznacznie wzrósł. Między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem, kiedy to szkodliwy wpływ przywozu produktu Fang Da po cenach dumpingowych był szczególnie wyraźny, konsumpcja nawet wzrosła o 8 %, co potwierdza powyższy wniosek.

(149)

Dochodzenie wykazało, że przemysł unijny wyraźnie poniósł istotną szkodę w okresie objętym dochodzeniem. Przemysł unijny ponosił straty przez cały przedmiotowy okres. Ponadto od 2013 r., kiedy przemysł unijny mógł prowadzić normalną produkcję po incydencie, który wpłynął na jego linie produkcyjne, wskaźniki szkody, takie jak: produkcja, sprzedaż i udział w rynku, wykazywały wyraźne oznaki pogorszenia.

(150)

Zbiegło się to ze znacznym zwiększeniem przywozu produktu Fang Da po cenach dumpingowych i niskich, któremu najpierw udało się wyprzeć przywóz pozostałych przedsiębiorstw chińskich, a następnie przejąć udział przemysłu unijnego w rynku. Istnieje zatem wyraźny związek przyczynowy między szkodą poniesioną przez przemysł unijny a przywozem produktu Fang Da po cenach dumpingowych.

(151)

Komisja odróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwych skutków przywozu produktu po cenach dumpingowych. Niektóre inne czynniki, takie jak wyniki wywozu osiągnięte przez przemysł unijny oraz incydent techniczny w fabryce, przyczyniły się do tej szkody. Skutki te, nawet połączone, uznano jednak za nieistotne w porównaniu z wpływem przywozu produktu po cenach dumpingowych. Stwierdzono, że ze względu na wielkość i poziom cen przywóz produktu innych chińskich producentów eksportujących znacząco przyczynił się do tej szkody.

(152)

Niemniej jednak na podstawie powyższych rozważań Komisja stwierdziła, że istotna szkoda dla przemysłu unijnego została spowodowana przez przywóz produktu Fang Da po cenach dumpingowych, a pozostałe czynniki nie zerwały związku przyczynowego między przywozem produktu Fang Da po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł unijny. Na szkodę składają się głównie straty w produkcji, wielkości sprzedaży i udziale w rynku, w szczególności od 2013 r., a także straty finansowe oraz słabe wyniki wszystkich innych wskaźników finansowych, takich jak przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji.

(153)

Według uwag otrzymanych od Fang Da po ujawnieniu ustaleń analiza związku przyczynowego przeprowadzona przez Komisję była niedostateczna, niepełna i zawierała wyłącznie przypuszczenia nieoparte na faktach. W tym kontekście przedsiębiorstwa Fang Da twierdziły w szczególności, że przywóz po niskich cenach produktu chińskich producentów innych niż Fang Da oraz powstała z własnej winy szkoda spowodowana wybuchem w fabryce były czynnikami aż nadto wystarczającymi do zerwania związku między przywozem produktu Fang Da a szkodą dla przemysłu unijnego spowodowaną przez taki przywóz.

(154)

Twierdzenie to nie zostało jednak poparte żadnymi dowodami wskazującymi na to, że Komisja niewystarczająco rozróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwych skutków przywozu produktu po cenach dumpingowych. W rzeczywistości Komisja należycie przeanalizowała skutki przywozu produktu producentów eksportujących innych niż Fang Da, jak wyjaśniono w sekcji 5.2.1. Ponadto do korzystania z danych pochodzących z bazy danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6 zamiast nowych danych dotyczących wywozu chińskiego, które przekazano po ujawnieniu ustaleń, odniesiono się już w motywach 63 i 70. Dane pochodzące z bazy danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6 nie potwierdzają twierdzenia Fang Da, jakoby wzrost wywozu produktu Fang Da do Unii był więcej niż wyrównany przez spadek sprzedaży innych chińskich eksporterów. W związku z tym należy odrzucić wyżej wspomniane twierdzenia dotyczące wpływu przywozu produktu producentów eksportujących innych niż Fang Da.

(155)

W sekcji 5.2.2 powyżej Komisja należycie przeanalizowała również skutki wybuchu w fabryce przemysłu unijnego i doszła do wniosku, że chociaż miał on wpływ na przemysł unijny w latach 2011–2012, nie spowodował zerwania związku przyczynowego między przywozem produktu Fang Da po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł unijny. Twierdzenie to należy zatem odrzucić.

(156)

Przedsiębiorstwa Fang Da twierdziły również, że wpływ innych substancji słodzących, takich jak acesulfam potasu i aspartam, był jedynym czynnikiem, który stanowił rzeczywisty powód niekorzystnego rozwoju unijnego rynku cyklaminianu sodu, i w bardzo istotnym stopniu przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł Unii, oraz że Komisja powinna była przeanalizować ten czynnik. Twierdzenia te nie zostały poparte żadnymi innymi dowodami niż odwołania do ustaleń Komisji poczynionych w toku postępowań dotyczących przywozu acesulfamu potasu i aspartamu (16).

(157)

Należy przypomnieć, że jedyny unijny producent cyklaminianu sodu nie produkuje ani acesulfamu potasu, ani aspartamu, a więc ten producent unijny nie był częścią przemysłu unijnego określonego w dwóch postępowaniach antydumpingowych dotyczących innych substancji słodzących. W związku z tym ustalenia dotyczące wpływu dumpingowego przywozu acesulfamu potasu i aspartamu na sytuację unijnych producentów acesulfamu potasu i aspartamu nie mają wpływu na sytuację przemysłu unijnego w niniejszym postępowaniu. W każdym razie bezpodstawne twierdzenie, że acesulfam potasu jest preferowanym konkurencyjnym produktem względem cyklaminianu sodu i znaczącym czynnikiem przyczyniającym się do szkody poniesionej przez przemysł unijny, powinno zatem przekładać się na spadek konsumpcji unijnej cyklaminianu sodu. Jak opisano w motywach 64–65, w okresie badanym konsumpcja cyklaminianu sodu w Unii osiągnęła mniej więcej taki sam poziom, jak w 2011 r., co by nie nastąpiło, gdyby, zgodnie z twierdzeniem Fang Da, acesulfam potasowy zastąpił cyklaminian sodu jako preferowany produkt konkurencyjny. W związku z powyższym wobec braku jakichkolwiek udokumentowanych dowodów przeczących ustaleniom Komisji określonym w motywie 148 należy odrzucić twierdzenie Fang Da.

(158)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy można jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku wyraźnie nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu unijnego, interesu importerów oraz interesu użytkowników.

(159)

W wyniku dochodzenia ustalono, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę spowodowaną przez przywóz produktu Fang Da po cenach dumpingowych. Przemysł unijny rzeczywiście nie był w stanie w pełni skorzystać z nałożenia ceł antydumpingowych na Indonezję i pozostałych eksporterów chińskich, w tym z podniesienia ceł antydumpingowych w 2012 r. Agresywna polityka cenowa i uzyskany wskutek niej przyrost udziału Fang Da w rynku od 2013 r. spowodowały znaczny spadek wielkości sprzedaży i udziału w rynku przemysłu unijnego pomimo obecności środków antydumpingowych wobec przywozu z ChRL i Indonezji.

(160)

Oczekuje się, że nałożenie środków antydumpingowych na przywóz produktu Fang Da umożliwi przemysłowi unijnemu konkurowanie z przywozem na uczciwych warunkach rynkowych. Uwolniłoby to przemysł od silnej presji cenowej wywieranej obecnie przez znaczne wielkości przywozu produktu Fang Da na rynek unijny. Tylko w takich okolicznościach przemysł unijny byłby w stanie podnieść swoje ceny, wielkość produkcji i wielkość sprzedaży.

(161)

Jeżeli żadne środki nie zostaną wprowadzone, należy spodziewać się, że presja cenowa spowodowana znaczną wielkością przywozu produktu Fang Da po cenach dumpingowych będzie nadal prowadziła do dalszego pogarszania się już i tak bardzo niepewnej sytuacji przemysłu unijnego. Ostatecznie zmusiłoby to przemysł unijny do całkowitego zaprzestania produkcji cyklaminianu sodu, czego konsekwencją byłaby utrata miejsc pracy i alternatywnych źródeł podaży w Unii.

(162)

Komisja stwierdziła zatem, że nałożenie ceł antydumpingowych na przywóz produktu Fang Da leżałoby w interesie przemysłu unijnego.

(163)

Komisja otrzymała odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu od dwóch importerów niepowiązanych reprezentujących tylko niewielki odsetek łącznego przywozu produktu Fang Da w okresie objętym dochodzeniem. Jeden z tych importerów jest również użytkownikiem, który wykorzystuje pewne ilości przywożonego cyklaminianu sodu do produkcji własnych mieszanek substancji słodzących, które są następnie sprzedawane przedsiębiorstwom z sektora żywności i napojów.

(164)

W odniesieniu do odsprzedaży cyklaminianu sodu przywożonego od Fang Da Komisja ustaliła, że marże zysku obu importerów niepowiązanych są niskie. Oczekuje się zatem, że nałożenie środków spowodowałoby nieopłacalność tej działalności i prawdopodobną zmianę dostawców przez importerów lub nawet zaprzestanie prowadzenia przez nich powiązanej działalności. Komisja jednak ustaliła również, że w przypadku obu przedsiębiorstw cyklaminian sodu stanowi jedynie niewielką część ich łącznego obrotu. Wpływ nałożenia środków na całą działalność tych przedsiębiorstw nie byłby zatem istotny. Działalność jednego ze współpracujących przedsiębiorstw polegająca na produkowaniu mieszanek substancji słodzących wykazała także solidne marże zysku, które mogłyby złagodzić wpływ ceł antydumpingowych.

(165)

Z wyjątkiem wyżej wspomnianego importera, który jest także użytkownikiem cyklaminianu sodu, Komisja nie otrzymała od użytkowników żadnych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(166)

Główni użytkownicy ostateczni produktu objętego postępowaniem/produktu podobnego w Unii należą do sektorów żywności, napojów i sektora farmaceutycznego. W poprzednich dochodzeniach dotyczących przywozu cyklaminianu sodu od producentów innych niż Fang Da ustalono, że cyklaminian sodu stanowił bardzo małą część ich kosztów produkcji. Uznano zatem, że nałożenie ceł antydumpingowych nie miałoby istotnego skutku. Nic nie wskazuje na to, że znaczna część cyklaminianu sodu przywożonego od Fang Da miałaby jakiekolwiek inne zastosowanie końcowe niż cyklaminian sodu przywożony od innych producentów eksportujących. Ze względu na brak udziału w niniejszym dochodzeniu jakichkolwiek przedstawicieli sektorów żywności, napojów i sektora farmaceutycznego zasadne jest stwierdzenie, że wpływ środków nałożonych na przywóz produktu Fang Da nie byłby dla nich istotny.

(167)

W świetle powyższej uwagi, że w przypadku braku środków przemysł unijny może być zmuszony do zaprzestania produkcji cyklaminianu sodu, a także biorąc pod uwagę fakt, że na świecie istnieje zaledwie kilku producentów cyklaminianu sodu, środki te prawdopodobnie przyniosą korzyści nawet użytkownikom, gdyż pozwalają zachować produkcję cyklaminianu sodu w Unii oraz wybór cyklaminianu sodu produkowanego przez różnych konkurujących ze sobą producentów.

(168)

Po ujawnieniu ustaleń przedsiębiorstwa Fang Da twierdziły, że wprowadzenie proponowanych ostatecznych środków antydumpingowych dawałoby jedynemu producentowi unijnemu pozycję dominującą na rynku, którą producent ten byłby w stanie w pełni wykorzystać.

(169)

W tym kontekście należy podkreślić, że w ramach badania interesu Unii nie otrzymano żadnych uwag na temat konkurencji od zainteresowanych stron na podstawie art. 21 rozporządzenia podstawowego. W szczególności żaden użytkownik unijny nie przesłał uwag w tej kwestii.

(170)

Co więcej, pomimo obowiązujących środków antydumpingowych nałożonych na przywóz produktu chińskich producentów eksportujących innych niż Fang Da przywóz ten był kontynuowany w znacznej wielkości, a udział tych producentów w rynku pozostaje znacznie większy niż udział przemysłu unijnego w rynku. W związku z tym jest mało prawdopodobne, aby przemysł unijny był w stanie osiągnąć dominującą pozycję na rynku w Unii lub ją wykorzystać. Z tego względu wyżej wspomniane twierdzenia Fang Da zostały odrzucone.

(171)

Na podstawie powyższego Komisja uznała, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu produktu Fang Da objętego postępowaniem nie leży w interesie Unii.

(172)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, należy wprowadzić środki ostateczne, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz produktu po cenach dumpingowych.

(173)

W celu określenia poziomu środków Komisja najpierw ustaliła kwotę należności celnych niezbędną do usunięcia szkody ponoszonej przez przemysł unijny.

(174)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł unijny był w stanie pokryć koszty produkcji oraz osiągnąć zysk przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego na rynku unijnym, jaki tego rodzaju przemysł może zazwyczaj osiągnąć w tym sektorze w normalnych warunkach konkurencji, tj. przy braku przywozu produktów po cenach dumpingowych.

(175)

W całym okresie badanym nie było ani jednego roku, w którym panowałyby takie warunki. Ponieważ przez niemal dekadę przemysł unijny ponosił dwucyfrowe straty, to samo dotyczy okresu poprzedzającego okres badany.

(176)

Producent unijny zaproponował docelowy zysk w wysokości 10 %. Takiej wartości nie można przyjąć jako docelowego zysku ze względu na ustalenia wspomniane w motywie 175 powyżej oraz z uwagi na fakt, że producent unijny nie mógł wykazać, że wartość ta jest osiągalna w normalnych rynkowych warunkach konkurencji w odniesieniu do cyklaminianu sodu – towaru, do którego rynek dojrzał.

(177)

Dlatego Komisja wróciła do docelowych zysków wykorzystanych w innych dochodzeniach dotyczących tego rodzaju przemysłu w przedmiotowym sektorze. W niedawnym dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym innej substancji słodzącej, aspartamu, Komisja ustaliła na etapie środków tymczasowych (17), że docelowy zysk w wysokości 5–10 % (zakres ten podawany jest w celu zachowania poufności) odpowiada temu, co można osiągnąć w normalnych warunkach rynkowych i przy efektywnej konkurencji ze strony przemysłu unijnego. W związku z tym Komisja stwierdza, że uzasadnione jest wykorzystanie tego docelowego zysku również na potrzeby niniejszego dochodzenia.

(178)

Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego w odniesieniu do przemysłu unijnego przez zsumowanie docelowej marży zysku i kosztu produkcji ponoszonego przez producenta unijnego w okresie objętym dochodzeniem.

(179)

Komisja ustaliła następnie poziom usuwający szkodę poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, odpowiednio dostosowanej z uwzględnieniem kosztów przywozu i należności celnych, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez producenta unijnego na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w postaci odsetka średniej ważonej wartości importowej CIF. W związku z tym stwierdzono, że margines szkody dla producentów eksportujących wynosi 61,6 %.

(180)

Po ujawnieniu ustaleń producent eksportujący, którego dotyczy postępowanie, twierdził, że docelowy zysk zastosowany przy obliczaniu poziomu usuwającego szkodę nie został ujawniony. Komisja jednak jasno wyjaśniła w ujawnionych ustaleniach, że docelowy zysk, jak opisano w motywie 177, ze względu na poufność może być podany jedynie jako zakres, i podała odesłanie do aktu ustawodawczego, w którym kwestię tę opisano bardziej szczegółowo. Docelowy zysk został ujawniony jako znaczący zakres, ponieważ podanie dokładnego docelowego zysku byłoby ujawnieniem poufnych informacji jedynego unijnego producenta aspartamu. W związku z tym twierdzenie Fang Da należy odrzucić.

(181)

Po ujawnieniu ustaleń przedsiębiorstwa Fang Da twierdziły, że ze względu na fakt, iż przemysł unijny od niemal dekady ponosił dwucyfrowe straty, można oczekiwać, że w przypadku braku domniemanego przywozu towarów po cenach dumpingowych docelowy zysk lub maksymalny poziom zysku producenta unijnego może osiągnąć poziom -10 %. Należy zauważyć, że -10 % nie stanowi zysku, lecz stratę, więc wykorzystanie straty jako docelowego zysku byłoby nielogiczne i sprzeczne z jakimkolwiek rozumowaniem ekonomicznym, ponieważ wartość ta nie spowodowałaby wyeliminowania ani usunięcia szkody. Ponadto fakt, że przemysł unijny poniósł straty wskutek długotrwałego przywozu towarów po cenach dumpingowych także od producentów eksportujących innych niż Fang Da, uzasadnia zastosowanie najnowszej marży zysku określonej w tym sektorze, jak wyjaśniono w motywie 177. Komisja wyjaśniła już w motywach 174–177, dlaczego w niniejszym dochodzeniu zastosowała docelowy zysk niższy zarówno od docelowego zysku proponowanego przez producenta unijnego, jak i od docelowego zysku stosowanego w postępowaniu antydumpingowym dotyczącym innych eksportujących producentów cyklaminianu sodu. W świetle powyższego należy stwierdzić, że nie ma dowodów na to, aby wybrany przez Komisję docelowy zysk był nieuzasadniony, zatem twierdzenie Fang Da należy odrzucić.

(182)

Należy nałożyć środki antydumpingowe na przywóz cyklaminianu sodu produkowanego i wywożonego przez Fang Da zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Komisja porównała margines szkody z marginesem dumpingu. Kwota ceł powinna być ustalona na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu szkody, zależnie od tego, który z nich jest niższy.

(183)

W odniesieniu do formy środków uznano, że cło antydumpingowe powinno przyjąć taką samą formę jak cła nałożone rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2016/1160 (18) w odniesieniu do przywozu od innych producentów eksportujących z ChRL i Indonezji. W celu zapewnienia skuteczności środków i zniechęcenia do manipulacji cenowych za właściwe uznano nałożenie ceł w formie określonej kwoty za kilogram.

(184)

W związku z powyższym stawki cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być oparte na marginesie szkody i mieć następującą wysokość:

(185)

Indywidualna stawka cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określona w niniejszym rozporządzeniu została ustanowiona na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedla ona zatem sytuację ustaloną podczas niniejszego dochodzenia w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa. Ta stawka należności celnej ma zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienioną osobę prawną. Przywożone produkty objęte postępowaniem, wytworzone przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nadal podlegają stawkom celnym wymienionym w art. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1160.

(186)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009,

(1)

W następstwie dochodzenia antydumpingowego na mocy art. 5 rozporządzenia podstawowego rozporządzeniem (WE) nr 435/2004 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz cyklaminianu sodu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i Indonezji. Pierwotne środki zostały następnie poddane różnym dochodzeniom przeglądowym (3). W rezultacie stawka cła ustalona dla wymienionego indywidualnie indonezyjskiego producenta wynosi 0,24 EUR/kg ze stawką cła rezydualnego wynoszącą 0,27 EUR/kg, nałożoną na przywóz produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez innych producentów indonezyjskich, natomiast stawka cła dla ChRL wynosi od 0 do 0,23 EUR/kg dla chińskich producentów wymienionych indywidualnie ze stawką cła rezydualnego wynoszącą 0,26 EUR/kg, nałożoną na przywóz produktu objętego postępowaniem wyprodukowanego przez innych chińskich producentów („obowiązujące środki”).

(2)

Obowiązujące środki mają zastosowanie do całego przywozu cyklaminianu sodu pochodzącego z ChRL i Indonezji, z wyjątkiem przywozu cyklaminianu sodu produkowanego przez chińskich producentów eksportujących – Fang Da Food Additive (Shen Zhen) Limited i Fang Da Food Additive (Yang Quan) Limited. W odniesieniu do tych przedsiębiorstw pierwotnie ustalono zerową stawkę należności celnej, ponieważ nie stwierdzono dumpingu (4).

(3)

Zgodnie ze sprawozdaniem Organu Apelacyjnego WTO w sprawie Meksyk – ostateczne środki antydumpingowe wprowadzone w odniesieniu do wołowiny i ryżu („sprawozdanie Organu Apelacyjnego WTO”) chińscy producenci eksportujący Fang Da Food Additive (Shen Zhen) Limited i Fang Da Food Additive (Yang Quan) Limited nie byli poddawani badaniu w późniejszych przeglądach środków wprowadzonych rozporządzeniem (WE) nr 435/2004 i nie podlegają obowiązującym środkom.

(4)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu obowiązujących środków antydumpingowych (5) Komisja otrzymała w dniu 6 marca 2015 r. wniosek o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia dotyczącego tych środków na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez Productos Aditivos S.A., jedynego unijnego producenta cyklaminianu sodu, reprezentującego w związku z tym 100 % łącznej produkcji unijnej.

(5)

W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem ostatecznych środków antydumpingowych istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji i ponownego wystąpienia dumpingu oraz kontynuacji i ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu unijnego.

(6)

Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem Doradczym, że istnieją wystarczające dowody przemawiające za wszczęciem przeglądu wygaśnięcia, w dniu 6 czerwca 2015 r. w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (6) („zawiadomienie o wszczęciu”) Komisja ogłosiła wszczęcie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(7)

W dniu 12 sierpnia 2015 r. Komisja wszczęła również dochodzenie na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do przywozu tego samego produktu wytwarzanego i wywożonego do Unii przez Fang Da Food Additive (Shenzhen) Limited oraz Fang Da Food Additive (Yan Quan) Limited (oba przedsiębiorstwa zwane „Fang Da”) („równoległe dochodzenie na podstawie art. 5”) (7). Przywóz przez Fang Da nie jest przedmiotem niniejszego dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia.

(8)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do zgłoszenia się w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, znanych producentów eksportujących, władze ChRL i Indonezji, znanych importerów, dostawców, użytkowników i przedsiębiorstwa handlowe, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(9)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(10)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, w związku z przywozem z ChRL, Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wybrać Indonezję jako państwo trzecie o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”) w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(11)

Jednakże w świetle dostępnych danych statystycznych (zob. motyw 32 poniżej) Komisja poinformowała również władze Stanów Zjednoczonych Ameryki („USA”) o wszczęciu dochodzenia i zwróciła się o przedstawienie nazw i tożsamości producentów cyklaminianu sodu w USA, jeżeli tacy istnieją. Następnie nie stwierdzono jednak istnienia producentów cyklaminianu sodu w USA. Akta nie zawierały niczego, co wskazywałoby na ewentualną produkcję cyklaminianu sodu w innych państwach trzecich.

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W swoim zawiadomieniu o wszczęciu Komisja stwierdziła, że Productos Aditivos S.A. jest jedynym unijnym producentem cyklaminianu sodu w Unii, reprezentującym w związku z tym 100 % łącznej produkcji unijnej. W związku z tym kontrola wyrywkowa nie była konieczna.

(14)

W celu podjęcia decyzji o konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i dokonania doboru ewentualnej próby Komisja zwróciła się do niepowiązanych importerów, aby udzielili informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(15)

Ponieważ tylko jeden niepowiązany importer dostarczył żądanych informacji, nie było potrzeby przeprowadzania kontroli wyrywkowej importerów niepowiązanych.

(16)

Ze względu na małą liczbę znanych producentów eksportujących z państw, których dotyczy postępowanie, kontrola wyrywkowa producentów eksportujących nie była przewidziana.

(17)

Komisja przesłała kwestionariusze do jedynego producenta unijnego, wszystkich znanych producentów eksportujących w ChRL i Indonezji, jednego niepowiązanego importera unijnego oraz do jednego użytkownika unijnego, który wyraził zainteresowanie dochodzeniem.

(18)

Odpowiedź na kwestionariusz otrzymano od jedynego unijnego producenta; otrzymano również częściową odpowiedź od jednego użytkownika unijnego. Nie otrzymano żadnych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od niepowiązanych importerów w Unii ani od producentów eksportujących w ChRL i Indonezji.

(19)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu, spowodowanej nim szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego miały miejsce na terenie następujących przedsiębiorstw:

(20)

Dochodzenie dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu objęło okres od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 marca 2015 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2011 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(21)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano utrzymać obowiązujące ostateczne środki antydumpingowe. Oprócz tego zainteresowanym stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji. Żadna ze stron nie przedłożyła żadnych uwag po ujawnieniu informacji.

(22)

Produktem objętym postępowaniem jest cyklaminian sodu pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej i Indonezji (państwa, których dotyczy postępowanie), obecnie objęty kodem CN ex 2929 90 00 (kod TARIC 2929900010) („produkt objęty postępowaniem”).

(23)

Cyklaminian sodu jest produktem stosowanym jako dodatek do żywności i jest powszechnie używany jako substancja słodząca przez przemysł spożywczy, a także przez producentów niskokalorycznych i dietetycznych słodzików stołowych. Niewielkie ilości cyklaminianu sodu są również stosowane przez przemysł farmaceutyczny.

(24)

Cyklaminian sodu jest substancją chemicznie czystą. Jak w przypadku każdej czystej substancji chemicznej może on jednak zawierać małą ilość zanieczyszczeń rzędu miligramów na kilogram produktu. Zawartość zanieczyszczeń, określona w przepisach Unii, decyduje o jakości cyklaminianu sodu. Cyklaminian sodu występuje w dwóch różnych postaciach: uwodnionej o wilgotności 15 %, oraz bezwodnej o wilgotności nie przekraczającej 1 %. Te dwie postaci cyklaminianu sodu mają takie same główne właściwości i zastosowania; różnią się tylko stopniem słodyczy – postać uwodniona jest mniej słodka ze względu na zawartość wody. Z tego samego powodu różnią się ceny. Postać bezwodna jest droższa niż uwodniona. Dla celów niniejszego postępowania obie postaci należy zatem uznać za jeden produkt.

(25)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz podstawowe zastosowania:

(26)

Komisja stwierdziła zatem, że wymienione produkty są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(27)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy ma miejsce dumping i czy wygaśnięcie istniejących środków prowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(28)

Mimo że miał miejsce znaczny przywóz produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, żaden z chińskich producentów eksportujących objętych środkami nie współpracował w niniejszym dochodzeniu. W związku z tym ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu przedstawione poniżej są oparte na danych statystycznych, jak również danych zawartych we wniosku o przeprowadzenie przeglądu wygaśnięcia.

(29)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego z należytą starannością zidentyfikowano państwo trzecie o gospodarce rynkowej na potrzeby ustalenia cen lub wartości konstruowanej w celu określenia wartości normalnej.

(30)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja poinformowała zainteresowane strony, że planuje wybrać Indonezję jako odpowiednie państwo analogiczne i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag. Nie otrzymano żadnych uwag. Komisja starała się nawiązać współpracę z producentami w Indonezji. Do wszystkich znanych indonezyjskich producentów eksportujących wysłano pisma i odpowiednie kwestionariusze.

(31)

Jeden indonezyjski producent eksportujący zgłosił się i dostarczył jedynie bardzo niekompletnych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Komisja nie otrzymała odpowiedzi na kolejne pismo z prośbą o uzupełnienie odpowiedzi przedsiębiorstwa. Otrzymane dane były w sumie na tyle niepełne, że nie mogły być wykorzystane w celu ustalenia wartości normalnej. W związku z tym indonezyjskiego producenta eksportującego nie można już było uznawać za współpracującego. Co za tym idzie, nie udało się nawiązać żadnej współpracy z Indonezją.

(32)

Zgodnie z informacjami dostępnymi dla Komisji produkcja produktu objętego postępowaniem odbywa się jedynie w Unii i w dwóch państwach, których dotyczy postępowanie. Dane statystyczne Eurostatu sugerowały jednak istnienie ograniczonego wywozu produktu objętego postępowaniem ze Stanów Zjednoczonych Ameryki („USA”) do Unii w okresie badanym. Jako że stosowanie cyklaminianu sodu jest zabronione w USA, był to prawdopodobnie skutek błędnej klasyfikacji, niemniej jednak Komisja skontaktowała się z władzami USA w celu określenia ewentualnych producentów produktu objętego postępowaniem w USA, jeżeli tacy istnieją. Nie otrzymano jednak żadnych informacji wskazujących na istnienie takich producentów.

(33)

W związku z powyższym nie udało się nawiązać współpracy z żadnym producentem z potencjalnego państwa analogicznego.

(34)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną należało określić na podstawie ceny stosowanej w odpowiednim państwie trzecim o gospodarce rynkowej („państwie analogicznym”) lub na podstawie ceny stosowanej przy wywozie z takiego państwa trzeciego do innych państw, w tym Unii, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny faktycznie zapłaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio skorygowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku.

(35)

Jak wyjaśniono w motywach 30–32 powyżej, nie nawiązano współpracy z żadnym z producentów z państwa analogicznego. Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną należało zatem ustalić w oparciu o inną uzasadnioną metodę. W tym celu Komisja uznała za uzasadnione oparcie wartości normalnej na zweryfikowanych danych producenta unijnego dotyczących cen i kosztów.

(36)

Produkt podobny sprzedawany był przez przemysł unijny w ilościach reprezentatywnych. Sprzedaż krajowa przemysłu unijnego przynosiła jednak straty. W związku z tym wartość normalna została skonstruowana na podstawie kosztów produkcji ponoszonych przez przemysł unijny, zwiększonych o rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oparto na rzeczywistych danych producenta unijnego. Dodaną stopę zysku ustalono w oparciu o szacunkową rozsądną marżę zysku z ostatniego dochodzenia antydumpingowego dotyczącego innego słodzika, aspartamu. W tym dochodzeniu Komisja ustaliła, na etapie środków tymczasowych (8), że zysk w wysokości 5–10 % (zakres ten podawany jest w celu zachowania poufności) odpowiada rozsądnemu zyskowi. W związku z tym Komisja stwierdza, że uzasadnione jest wykorzystanie tego zysku również podczas niniejszego dochodzenia do skonstruowania wartości normalnej. Wykorzystano dane dotyczące średniego ważonego kosztu dwóch rodzajów produktów wytwarzanych i sprzedawanych przez producenta unijnego, ponieważ ze względu na brak współpracy brakowało informacji na temat rodzajów produktu sprzedawanych przez chińskich producentów eksportujących.

(37)

Wobec braku współpracy ze strony chińskiego producenta eksportującego, cena eksportowa zastała oparta na danych statystycznych zebranych zgodnie z art. 14 ust. 6 (9) rozporządzenia podstawowego („baza danych utworzona na podstawie art. 14 ust. 6”) w odniesieniu do całego chińskiego wywozu do Unii (z wyłączeniem Fang Da) produktu objętego postępowaniem podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. Ponieważ nie były dostępne żadne informacje dotyczące sprzedawanej formy (rodzaj produktu), do obliczenia ceny eksportowej zastosowano średnią arytmetyczną.

(38)

Komisja porównała skonstruowaną wartość normalną i cenę eksportową chińskich eksporterów na podstawie ceny ex-works.

(39)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia rzetelnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(40)

Dokonano odpowiednich korekt uwzględniających koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku, ładowania i koszty dodatkowe oraz opłaty bankowe we wszystkich przypadkach, w których koszty te uznano za zasadne, prawidłowe i poparte zweryfikowanymi dowodami. Wobec braku bardziej precyzyjnych informacji, korekty te były oparte na rzeczywistych danych dotyczących Fang Da związanych z równoległym dochodzeniem na podstawie art. 5.

(41)

Margines dumpingu obliczono jako kwotę, o jaką średnia wartość normalna przewyższała średnią cenę eksportową. Tak otrzymane wyniki wskazują na ogólny margines dumpingu przekraczający 100 %. Stwierdzony margines dumpingu jest znacznie wyższy od marginesów dumpingu ustalonych podczas dochodzenia pierwotnego.

(42)

Komisja przeanalizowała prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. Analizie poddano następujące elementy: moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w ChRL, ceny eksportowe produktu wysyłanego do innych miejsc przeznaczenia oraz zdolność absorpcyjną rynków innych państw trzecich.

(43)

Analiza ta została oparta przede wszystkim na informacjach podanych we wniosku oraz na informacjach dostępnych publicznie lub przedstawionych w ramach niniejszego dochodzenia. Wykorzystano również inne źródła informacji, takie jak statystyki Eurostatu dotyczące przywozu oraz wywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(44)

Wobec braku współpracy wykorzystano informacje zawarte we wniosku o dokonanie przeglądu, bazę danych utworzoną na podstawie art. 14 ust. 6 oraz dane statystyczne dotyczące wywozu z Chin. Chińskie moce produkcyjne zostały ostrożnie oszacowane z wykorzystaniem publicznie dostępnych danych o mocach produkcyjnych tylko jednego chińskiego producenta eksportującego (10). Wynik wskazuje na istnienie mocy produkcyjnych rzędu co najmniej 40 000 ton, ale informacje zawarte w aktach wskazują, że istnieje co najmniej dwóch innych chińskich producentów (wyłączając Fang Da), a co za tym idzie, że ta ostrożnie oszacowana wielkość jest niższa niż faktyczne moce produkcyjne w ChRL.

(45)

Przy uwzględnieniu danych statystycznych dotyczących chińskiego eksportu oraz statystyk dotyczących przywozu do Unii określonych w art. 14 ust. 6 (z wyłączeniem Fang Da) w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem, powyższe szacunki wskazują na istnienie wolnych mocy produkcyjnych w wysokości niemal 17 000 ton dla połączonego rynku chińskiego i unijnego, tj. wolne moce odpowiadające ponad trzykrotnej wielkości rynku unijnego.

(46)

Z chińskich statystyk wywozowych wynika, że średnie chińskie ceny dla ich głównych innych rynków (takich jak Południowa Afryka, Brazylia, Argentyna i Turcja) utrzymują się na tym samym poziomie, a czasem są nawet niższe niż ich ceny sprzedaży do Unii.

(47)

Z powyższego wynika, że produkt objęty postępowaniem jest sprzedawany po cenach dumpingowych na rynkach innych państw trzecich oraz że Unia wciąż będzie atrakcyjnym rynkiem zbytu dla chińskich producentów eksportujących w przypadku uchylenia środków.

(48)

Stosowanie cyklaminianu sodu jest zabronione w żywności, napojach i produktach farmaceutycznych na wielu dużych rynkach państw trzecich, w tym w Stanach Zjednoczonych. Nic w aktach sprawy nie wskazywało na spodziewany wzrost sprzedaży cyklaminianu sodu na rynkach innych państw trzecich, nie zawierały one również żadnej wskazówki co do wielkości chińskiego rynku krajowego oraz jego przewidywanego rozwoju.

(49)

W związku z tym szacuje się, że zdolność absorpcyjna rynków innych niż rynek unijny jest stosunkowo niewielka, a zatem w przypadku uchylenia środków Unia byłaby atrakcyjnym rynkiem.

(50)

Ocena wyżej wymienionych czynników wykazała, że eksporterzy, których dotyczy niniejszy przegląd, kontynuowali wywóz znacznych ilości produktu objętego postępowaniem do Unii po cenach dumpingowych. Chiński wywóz do innych państw trzecich również był dokonywany po cenach dumpingowych. Biorąc pod uwagę duże wolne moce produkcyjne dostępne u chińskich eksporterów, brak innych dużych rynków dla takich mocy oraz atrakcyjność rynku unijnego, w przypadku uchylenia środków istnieje bodziec dla chińskich producentów eksportujących do skierowania jeszcze większych ilości produktu po cenach dumpingowych na rynek unijny.

(51)

Po rozważeniu powyższych danych i informacji stwierdza się, że dumping z ChRL najprawdopodobniej będzie kontynuowany, jeżeli pozwoli się na wygaśnięcie środków.

(52)

Po wszczęciu postępowania zgłosił się jeden indonezyjski producent eksportujący. Jako że przedsiębiorstwo dostarczyło niekompletne odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, Komisja zwróciła się do niego o wypełnienie do końca kwestionariusza w ramach procedury uzupełnienia braków. Nie otrzymano odpowiedzi na ten wniosek, a co za tym idzie, żaden ze znanych indonezyjskich producentów eksportujących nie mógł zostać uznany za współpracującego.

(53)

Wobec powyższego i zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego informacje o cenach krajowych, cenach eksportowych stosowanych przy wywozie do innych krajów, produkcji i mocach produkcyjnych w Indonezji dla indonezyjskich niewspółpracujących producentów eksportujących oparte zostały na dostępnych danych, łącznie z wnioskiem i informacjami dostępnymi publicznie.

(54)

Ze względu na brak współpracy ze strony Indonezji wykorzystano indonezyjską wartość normalną podaną we wniosku, jako że w aktach sprawy brak było innych dostępnych informacji. We wniosku indonezyjską wartość normalną skonstruowano, wykorzystując strukturę kosztów producenta unijnego i dokonując korekty każdego z elementów kosztów do poziomów indonezyjskich. Na sumę kosztów składały się koszty surowców, personelu, energii i wody, konserwacji, amortyzacji i ogólne. Korekty dokonane we wniosku uznano za uzasadnione. Wobec braku innych dostępnych informacji, informacje zawarte we wniosku zostały zatem uznane za najlepsze oszacowanie indonezyjskiej wartości normalnej.

(55)

Wobec braku współpracy ze strony któregokolwiek indonezyjskiego producenta eksportującego, w celu ustalenia cen eksportowych należało wykorzystać inne dostępne informacje. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Indonezji do Unii praktycznie ustał. Przywóz stwierdzony w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym był nieznaczny (około 19 ton), a zatem statystyki dotyczące przywozu do Unii określone w art. 14 ust. 6 nie mogły być wykorzystane. Zamiast tych informacji do ustalenia cen eksportowych wykorzystano statystyki wywozu z Indonezji. Określono dwanaście docelowych miejsc, do których skierowany był wywóz. Średnia cena eksportowa wywozu do wszystkich państw trzecich została wykorzystana jako przybliżona cena eksportowa przy wywozie do Unii w przypadku uchylenia środków.

(56)

Komisja porównała skonstruowaną wartość normalną i cenę eksportową indonezyjskich eksporterów na podstawie ceny ex-works.

(57)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia rzetelnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(58)

Wprowadzone korekty miały na celu zrównanie cen eksportowych FOB z poziomem ex-works. Wobec braku bardziej precyzyjnych informacji, korekty te były oparte na rzeczywistych danych dotyczących Fang Da związanych z równoległym dochodzeniem na podstawie art. 5, które Komisja uważa za właściwy poziom odniesienia dla obliczenia korekt. Dokonano odpowiednich korekt uwzględniających koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku, ładowania i koszty dodatkowe oraz opłaty bankowe we wszystkich przypadkach, w których koszty te uznano za zasadne, prawidłowe i poparte zweryfikowanymi dowodami.

(59)

Margines dumpingu został obliczony jako kwota, o jaką wartość normalna obliczona zgodnie z motywem 54 przekracza cenę eksportową ustaloną zgodnie z motywem 55. Uzyskany margines dumpingu wyniósł 33,6 %, tj. więcej, niż najwyższy margines dumpingu ustalony w dochodzeniu pierwotnym (18,1 %). Pokazuje to, że chociaż wywóz produktu objętego postępowaniem do Unii niemal zanikł, sprzedaż po cenach dumpingowych do państw trzecich przez przedsiębiorstwa z Indonezji utrzymywała się na poziomie wyższym niż poziom ustalony podczas pierwotnego dochodzenia.

(60)

Komisja przeanalizowała prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. Analizie poddano następujące elementy: ceny eksportowe produktu wysyłanego do innych miejsc przeznaczenia, moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Indonezji oraz zdolność absorpcyjną rynków innych państw trzecich.

(61)

Wobec braku współpracy Komisja musiała oprzeć się na danych dostępnych we wniosku o przegląd, w bazie danych Eurostatu oraz w statystykach wywozu indonezyjskiego. W oparciu o dostępne informacje dotyczące jednego indonezyjskiego producenta eksportującego moce produkcyjne w Indonezji szacuje się na co najmniej 10 000 ton. Wykorzystując statystyki dotyczące indonezyjskiego wywozu ustalono, że indonezyjski wywóz do państw trzecich wyniósł 4 700 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Na tej podstawie wolne moce w Indonezji, które mogłoby być przeznaczone na rynek krajowy, jak i na rynek unijny, można ostrożnie szacować na 5 300 ton. Należy zauważyć, że w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia (11) całkowite indonezyjskie moce produkcyjne w 2008 r. oszacowano na 18 000 ton.

(62)

Ponieważ nie ma dostępnych danych dotyczących sprzedaży krajowej dwóch indonezyjskich producentów, wolne (dostępne) moce produkcyjne, które mogłyby być skierowane na rynek unijny, mogą być oszacowane jedynie w przybliżeniu. Z danych pochodzących z poprzedniego przeglądu wygaśnięcia wynika jednak, że sprzedaż krajowa dwóch indonezyjskich przedsiębiorstw wyniosła ok. 2 000 ton, co przy szacowanych aktualnych mocach produkcyjnych oznacza istnienie wolnych mocy produkcyjnych rzędu 3 300 ton, które mogłoby zostać skierowane na rynek unijny. Stanowiłoby to ponad 80 % rynku unijnego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(63)

Stosując statystyki dotyczące wywozu z Indonezji do innych państw trzecich w okresie objętym dochodzeniem można zauważyć, że średnie ceny sprzedaży na dwóch z głównych rynków eksportowych, tzn. w Pakistanie i na Filipinach (stanowiących ponad 50 % indonezyjskiego wywozu do państw trzecich) są znacznie niższe niż średnia cena sprzedaży na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Jak wyjaśniono w motywach 55–59 powyżej, opierając indonezyjską cenę eksportową na wszystkich cenach sprzedaży eksportowej do państw trzecich margines dumpingu ustalono na 33,6 %. Dlatego w przypadku wygaśnięcia środków Unia byłaby atrakcyjnym rynkiem dla indonezyjskich producentów eksportujących.

(64)

Jak wyjaśniono w motywach 48 i 49, zdolność absorpcyjna rynków innych niż rynek unijny uznawana jest za niską. Z powodu braku współpracy w dokumentacji nie ma informacji na temat indonezyjskiej konsumpcji krajowej produktu objętego postępowaniem, ale szacuje się, że łącznie, dla rynku indonezyjskiego i rynku unijnego, wolne moce produkcyjne wynoszą 5 300 ton. Biorąc pod uwagę niską zdolność absorpcyjną innych rynków, jest jasne, że Indonezja będzie dysponowała wystarczającą ilością wolnych mocy produkcyjnych, by zaspokoić rynek unijny.

(65)

W konsekwencji nie można oczekiwać, że indonezyjskie nadmierne moce produkcyjne zostaną skierowane na dużą skalę na inne rynki niż unijny.

(66)

Z oceny wyżej wymienionych czynników wynika, że wywóz z Indonezji na rynki inne niż rynek unijny był dokonywany po cenach znacznie poniżej średniego poziomu cen w Unii. Biorąc pod uwagę duże wolne moce produkcyjne dostępne u indonezyjskich eksporterów i brak innych dużych rynków dla takich mocy, prawdopodobne jest, że w przypadku uchylenia środków indonezyjscy producenci eksportujący skierują duże ilości produktu po cenach dumpingowych na rynek unijny.

(67)

Po rozważeniu powyższych danych i informacji stwierdza się, że dumping z Indonezji najprawdopodobniej ponownie wystąpi, jeżeli pozwoli się na wygaśnięcie środków.

(68)

Ponieważ przemysł unijny składa się tylko z jednego producenta, a przywóz po cenach dumpingowych dotyczy ograniczonej liczby chińskich i indonezyjskich producentów eksportujących, wskaźniki szkody i dane dotyczące przywozu musiały zostać zindeksowane, aby zapewnić poufność wrażliwych danych biznesowych.

(69)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym produkt podobny był wytwarzany tylko przez jednego producenta w Unii, który stanowi zatem „przemysł unijny” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(70)

Cyklaminian sodu wytwarza się jedynie w Unii, w ChRL i w Indonezji. Komisja ustaliła poziom konsumpcji w Unii na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym powiększonej o wielkość przywozu cyklaminianu sodu z ChRL i z Indonezji, ustalonego w sposób wyjaśniony w motywie 73.

(71)

Konsumpcja w Unii kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 1

Konsumpcja unijna

(72)

Konsumpcja cyklaminianu sodu w Unii spadła początkowo o 7 % w latach 2011–2013 i wzrosła w kolejnym okresie. Konsumpcja w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym osiągnęła w przybliżeniu ten sam poziom jak w 2011 r.

(73)

Do celów niniejszego dochodzenia przywóz z ChRL oznacza całkowity przywóz z ChRL, z wyłączeniem przywozu Fang Da, który nie stanowi przedmiotu niniejszego przeglądu. Przywóz przez Fang Da wzięto pod uwagę wyłącznie przy obliczaniu całkowitej konsumpcji w Unii. Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich i indonezyjskich producentów eksportujących w niniejszym dochodzeniu, Komisja wykorzystała dane statystyczne dostępne w bazie danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6, aby określić ilość i ceny przywozu z tych dwóch państw w okresie badanym, ponieważ dane te zawierały dostateczną ilość szczegółowych informacji na poziomie dziesięciocyfrowych kodów TARIC i dodatkowych kodów TARIC.

(74)

Biorąc pod uwagę fakt, że wielkość przywozu z Indonezji jest nieznaczna w rozumieniu art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, oceniono oddzielnie.

(75)

W okresie badanym wielkość przywozu z ChRL zmniejszyła się o 23 %. Najpierw wzrosła w latach 2011–2012, a później znacznie zmalała, przy czym w latach 2012–2013 nastąpił bardzo ostry spadek – o 41 punktów bazowych. Dalszy niewielki spadek nastąpił między 2013 r. a 2014 r., po czym pojawił się wzrost o 6 punktów bazowych między 2014 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym.

(76)

Odpowiadający temu udział w rynku w okresie badanym kształtował się według podobnej tendencji, również zmniejszając się ogólnie o 23 %.

(77)

Tendencje cenowe przywozu z Chin zostały ustalone i przeanalizowane oddzielnie, z uwzględnieniem i bez uwzględnienia ceł antydumpingowych. Dokonano tego w tym konkretnym przypadku, ponieważ wysokość tych ceł została zmieniona w 2012 r., jak wyjaśniono w motywie 1 powyżej, a pokazanie tendencji cenowych z uwzględnieniem ceł antydumpingowych pozwoliło na zilustrowanie wpływu tych zmian.

Tabela 3

Ceny importowe (w EUR/kg) Wskaźnik

(78)

W okresie badanym średnie ceny CIF na granicy UE (ceny bez ceł antydumpingowych) przywozu z ChRL od innych producentów niż Fang Da wzrosły o 4 %.

(79)

Uwzględniając wpływ ceł antydumpingowych, ceny importowe wzrosły w okresie badanym o 11 %. Należy przypomnieć, że w maju 2012 r. cła antydumpingowe zostały podniesione ponad dwukrotnie w odniesieniu do chińskich producentów eksportujących należących do grupy Rainbow Rich, co znajduje odzwierciedlenie we wzroście średnich cen importowych (z uwzględnieniem ceł antydumpingowych) od 2011 do 2012 r.

(80)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących będących przedmiotem niniejszego przeglądu Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie średnich ważonych cen sprzedaży naliczanych przez producentów unijnych niepowiązanym klientom na rynku unijnym, skorygowanych do poziomu ex-works, ze średnimi chińskimi cenami importowymi ustalonymi w oparciu o bazę danych utworzoną na podstawie art. 14 ust. 6. Ponieważ nie były dostępne żadne informacje dotyczące formy (rodzaj produktu) chińskiego przywozu, do obliczenia średniej chińskiej ceny przywozu zastosowano średnią arytmetyczną.

(81)

Porównanie wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średni margines podcięcia cenowego, wyrażony jako odsetek cen sprzedaży przemysłu unijnego, wyniósł 22,8 % przy uwzględnieniu wpływu ceł antydumpingowych stosowanych wobec chińskiego przywozu. W przypadku odjęcia ceł antydumpingowych mających zastosowanie do chińskich producentów eksportujących podlegających środkom, margines podcięcia wyniósłby 32,3 %.

(82)

W okresie badanym zarówno wielkość, jak i udział w rynku przywozu cyklaminianu sodu z Indonezji do Unii zmniejszył się o 91 %. Należy zauważyć, że bezwzględna wielkość przywozu z Indonezji była mała w latach 2011 i 2012, bardzo mała w 2013 r. i znikoma w 2014 r. i w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Mimo że indonezyjski przywóz wahał się w okresie badanym, jego wpływ na przemysł unijny można uznać za bardzo ograniczony w latach 2011–2012, a nawet za nieistotny od 2013 r. do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(83)

W okresie badanym średnie indonezyjskie ceny importowe CIF na granicy Unii wzrosły o 6 %.

(84)

Wobec braku współpracy ze strony indonezyjskich producentów eksportujących Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie średnich ważonych cen sprzedaży naliczanych przez producentów unijnych niepowiązanym klientom na rynku unijnym, skorygowanych do poziomu ex-works, ze średnimi indonezyjskimi cenami importowymi ustalonymi w oparciu o bazę danych utworzoną na podstawie art. 14 ust. 6. Ponieważ nie były dostępne żadne informacje dotyczące formy (rodzaj produktu) indonezyjskiego przywozu, do obliczenia średniej indonezyjskiej ceny przywozu zastosowano średnią arytmetyczną.

(85)

Porównanie wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średni margines podcięcia cenowego, wyrażony jako odsetek cen sprzedaży przemysłu unijnego, wyniósł 24,1 %. W przypadku odjęcia ceł antydumpingowych mających zastosowanie do indonezyjskich producentów eksportujących podlegających środkom, margines podcięcia wyniósłby 33,6 %.

(86)

Produkcja cyklaminianu sodu przebiega w dwóch głównych etapach. Na pierwszym etapie, który wymaga zastosowania reaktorów, surowce przekształcane są w surowy (zanieczyszczony) cyklaminian sodu. Na drugim etapie produkcji należy oczyścić surowy cyklaminian sodu zanim zostanie on wykorzystany, z uwagi na odnośne przepisy regulacyjne, w przetwórczym przemyśle spożywczym, produkcji napojów lub farmaceutycznym.

(87)

W związku z incydentem technicznym, który miał miejsce w lipcu 2011 r. (wybuch w fabryce), w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. przedstawiciel przemysłu unijnego nie mógł realizować pierwszego etapu produkcji, tj. procesu reakcji, w związku z czym musiał tymczasowo korzystać z przywożonego cyklaminianu sodu, który następnie oczyszczał, aby móc utrzymać swoją działalność handlową.

(88)

Ponieważ producent unijny nie miał innego wyboru niż tymczasowe korzystanie z przywozu, a także biorąc pod uwagę ograniczony czas trwania i wielkość przywozu w okresie badanym, wspomniany incydent i jego konsekwencje nie unieważniają powyższych stwierdzeń dotyczących definicji przemysłu unijnego. Incydent ten miał jednak istotny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu unijnego w latach 2011–2012, tj. na początku okresu badanego, szczególnie w zakresie zdolności produkcyjnych oraz wielkości produkcji i sprzedaży, a także wskaźników rentowności. Miał także pewien wpływ, choć nieznaczny, na zmiany wielkości przywozu. Powyższe elementy uwzględniono w analizie zmian wskaźników szkody.

(89)

W tym kontekście i zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu produktu po cenach dumpingowych na przemysł unijny obejmowało ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych oddziałujących na przemysł unijny w okresie badanym. Do celów określenia szkody Komisja oceniła wskaźniki gospodarcze na podstawie danych dotyczących jedynego producenta unijnego stanowiącego przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(90)

Wskaźniki gospodarcze jedynego producenta unijnego, które oceniła Komisja, są następujące: produkcja, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, koszty pracy, wielkość marginesu dumpingu, poprawa sytuacji po wcześniejszym dumpingu, średnie ceny jednostkowe, zapasy, rentowność, przepływ środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji oraz zdolność do pozyskania kapitału.

(91)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 6

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(92)

W okresie badanym produkcja zwiększyła się ogólnie o 57 %. Jak wyjaśniono w motywie 87 powyżej i w motywie 93 poniżej, w latach 2011–2012 produkcja przemysłu unijnego była jednak wyjątkowo niska. W okresie między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym nastąpił gwałtowny spadek poziomu produkcji o 32 punkty bazowe.

(93)

W okresie badanym moce produkcyjne również znacznie wzrosły (o 71 %), ale tę tendencję także tłumaczy wyjątkowo niski poziom w 2011 r. i 2012 r., którego przyczyną był incydent techniczny w zakładach produkcyjnych. Zdolność produkcyjną obliczono na podstawie miesięcy, w trakcie których przemysł unijny mógł produkować własny cyklaminian sodu, a więc tylko 7 miesięcy w 2011 r., 8 miesięcy w 2012 r. i 12 miesięcy w pozostałych okresach. Od 2013 r. do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym moce produkcyjne pozostawały na tym samym poziomie.

(94)

Między 2011 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym stopień wykorzystania mocy produkcyjnej spadł o 8 %, a następnie od 2013 r. trwała dalsza znaczna tendencja spadkowa powiązana ze spadkiem wielkości produkcji.

(95)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu unijnego w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(96)

W trakcie okresu badanego wielkość sprzedaży na rynku unijnym oraz odpowiadający jej udział w rynku kształtowały się w taki sam sposób. Wzrosły one ogółem o 4 %.

(97)

Ponieważ obie liczby dotyczą jedynie sprzedaży cyklaminianu sodu produkowanego we własnym zakresie przez przemysł unijny, ich poziom w 2011 r. i 2012 r. był wyjątkowo niski z przyczyn wymienionych w motywach 87 i 93 powyżej. Od 2013 r., w którym na stałe wznowiono produkcję cyklaminianu sodu we własnym zakresie, sprzedaż przemysłu unijnego spadła o 42 punkty bazowe w następstwie utraty zamówień.

(98)

Między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym nastąpił również znaczny spadek udziału w rynku. Kontrastuje to ze zmianą poziomu konsumpcji w Unii, która wzrosła o 8 punktów bazowych.

(99)

Sytuacja przemysłu unijnego poprawiła się w latach 2011–2013, kiedy przemysł unijny był w stanie zwiększyć swoją produkcję, moce produkcyjne, sprzedaż i udział w rynku. Ten wzrost spowodowały dwa czynniki: (i) wzrost ceł antydumpingowych w odniesieniu do niektórych producentów eksportujących z ChRL, które podwojono w maju 2012 r. oraz (ii) fakt, że przemysł unijny znowu był w stanie produkować własny cyklaminian sodu przez 12 miesięcy w 2013 r., w porównaniu z 7 miesiącami w 2011 r. i 8 miesiącami w 2012 r.

(100)

Gdyby eksplozja z lipca 2011 r. nie miała miejsca, wartości produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych, sprzedaży i udziałów w rynku w latach 2011 i 2012 byłyby znacznie wyższe, ponieważ przemysł unijny mógłby dostarczać swoim klientom własny cyklaminian sodu zamiast przywożonego cyklaminianu sodu, który w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. był dalej przetwarzany (oczyszczany). W konsekwencji wzrost produkcji, sprzedaży i udziałów w rynku w latach 2011–2013 r. byłby znacznie niższy, natomiast moce produkcyjne mogłyby nawet utrzymać się na poziomie z 2013 r. w trakcie całego okresu badanego. Między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym odwróciły się wszystkie wymienione powyżej tendencje związane z wielkością, z wyjątkiem mocy produkcyjnych. W rzeczywistości, mimo że od 2013 r. odnotowano tendencję wzrostową konsumpcji w Unii, przemysł unijny znalazł się na etapie załamania koniunktury. W tym samym czasie w trakcie całego okresu badanego rentowność przemysłu unijnego pozostawała wyraźnie ujemna, co zmniejszało jej szanse na wzrost.

(101)

Zatrudnienie i wydajność w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(102)

Mimo że w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. przemysł unijny nie był w stanie wytwarzać własnego cyklaminianu sodu, zadecydował się o utrzymać stałe zatrudnienie w tym okresie, ponieważ wszelkie ograniczenia zatrudnienia byłyby zbyt kosztowne i zbędne. Mimo że w 2012 r. zwolniono jednego pracownika, poziom zatrudnienia w 2011 r. i 2012 r. nie zmienił się, ponieważ przemysł unijny zatrudnił w tym samym roku nowego pracownika. Liczba pracowników nieznacznie wzrosła w 2013 r., a następnie utrzymała stały poziom aż do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(103)

W związku z wybuchem w fabryce wydajność przemysłu unijnego zmieniła się w podobny sposób, jak inne wskaźniki gospodarcze przedstawione powyżej. Podobnie jak produkcja, wydajność w 2011 r. i 2012 r. była wyjątkowo niska, po czym w 2013 r. nastąpił jej gwałtowny wzrost o prawie 80 punktów bazowych. Od tamtej pory spadła jednak o 30 punktów bazowych w 2014 r. w związku z utratą zamówień i utrzymała się na tym poziomie aż do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(104)

Środki antydumpingowe obejmujące przywóz indonezyjskich producentów eksportujących i wszystkich chińskich producentów eksportujących oprócz Fang Da stosowane są od 2004 r.

(105)

Jak ustalono powyżej, marginesy dumpingu producentów indonezyjskich i producentów chińskich z wyjątkiem Fang Da w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu unijnego jest znaczący ze względu na utrzymujący się przywóz znacznych ilości cyklaminianu sodu po cenach dumpingowych od chińskich producentów.

(106)

Średnie jednostkowe ceny stosowane przez jedynego producenta unijnego wobec klientów niepowiązanych w Unii w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży w Unii

(107)

W okresie badanym jednostkowa cena sprzedaży przemysłu unijnego wzrosła o 6 %. W latach 2011–2012 wzrosła początkowo o 5 punktów bazowych, a następnie utrzymywała się na stałym poziomie aż do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(108)

W latach 2011–2012 średni jednostkowy koszt produkcji przemysłu unijnego wzrósł o 7 punktów bazowych, a następnie spadł o 10 punktów bazowych w 2013 r. w stosunku do 2011 r. Od 2013 r. do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym pozostawał on na tym samym poziomie. Zmiany te wynikały głównie z wahań kosztów surowców.

(109)

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przemysł unijny nie był w stanie dokładnie oddzielić kosztów oczyszczania od całkowitych kosztów produkcji. W konsekwencji zindeksowane dane z 2011 r. i 2012 r., w przeciwieństwie do zindeksowanych danych z 2013 r., 2014 r. i z okresu objętego dochodzeniem przeglądowym, przedstawiają również koszty oczyszczania cyklaminianu sodu, który był przywożony przez przemysł unijny.

(110)

Z wyżej wymienionych względów należy zachować ostrożność przy interpretowaniu tendencji z lat 2011–2012 i późniejszych okresów, ponieważ miał na nie wpływ – chociaż tylko nieznaczny – fakt, że zindeksowane dane z lat 2011–2012 były oparte na różnych zbiorach danych.

(111)

W każdym razie w ciągu całego okresu badanego średnia jednostkowa cena sprzedaży była zawsze niższa od średnich jednostkowych kosztów produkcji przemysłu unijnego podanych w powyższej tabeli.

(112)

Średnie koszty pracy jedynego producenta unijnego kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(113)

Średnie koszty pracy zmniejszyły się w całym okresie badanym o 5 %. Najpierw jednak koszty wzrosły o 27 % w 2012 r. – głównie z powodu odszkodowania wypłaconego zwolnionemu pracownikowi – a następnie stale malały aż do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym, kiedy spadły o 5 % poniżej poziomu z 2011 r.

(114)

Poziom zapasów jedynego producenta unijnego w okresie badanym kształtował się następująco:

Tabela 11

Zapasy

(115)

W okresie badanym stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wyrażony odsetkiem produkcji podlegał znacznym wahaniom. Zapasy najpierw wzrosły w latach 2011–2012, po czym zmalały w następnym roku i wreszcie znacznie wzrosły do czasu okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. Ogółem w okresie badanym stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wzrósł o 351 punktów bazowych. Wzrost ten jest częściowo spowodowany niezdolnością producenta unijnego do sprzedawania swojego produktu ze względu na konkurencję z przywozem po niskich cenach, ale jest również wynikiem wyjątkowo niskiego stanu zapasów w 2011 r. w następstwie incydentu technicznego, który wyjaśniono w motywie 87 powyżej.

(116)

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje oraz zwrot z inwestycji jedynego producenta unijnego w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji

(117)

Komisja określiła rentowność przemysłu unijnego, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży cyklaminianu sodu klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotu uzyskanego z tej sprzedaży. Jak wspomniano w motywie 109 powyżej, koszt produkcji wykorzystany do ustalenia poziomu zysku/strat za lata 2011–2012 można było określić tylko całościowo, tj. z uwzględnieniem również kosztów związanych z przywiezionym cyklaminianem sodu. Na tej podstawie analiza danych dotyczących rentowności wykazała, że przemysł unijny generował znaczne straty w trakcie całego okresu badanego. Były one szczególnie duże w latach 2011–2012, ale od 2013 r. sytuacja poprawiła się.

(118)

Przepływ pieniężny netto to zdolność przemysłu unijnego do samofinansowania swojej działalności. Tendencja dotycząca przepływu pieniężnego netto, określona w stosunku do całkowitej wielkości sprzedaży (12) cyklaminianu sodu, zmieniła się z dodatniej w 2011 r. w silnie ujemną między 2012 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym.

(119)

Jedyne znaczące inwestycje miały miejsce w latach 2011–2013 i dotyczyły wyłącznie wymiany narzędzi produkcyjnych uszkodzonych wskutek wybuchu w 2011 r. Inwestycje te zostały w całości pokryte z polisy ubezpieczeniowej.

(120)

Zwrot z inwestycji składa się z zysku wyrażonego jako odsetek wartości księgowej netto środków trwałych. Był on zdecydowanie ujemny w całym okresie badanym.

(121)

Biorąc pod uwagę poziom strat poniesionych przez przemysł unijny, jego zdolność do pozyskania kapitału była poważnie osłabiona.

(122)

Chociaż niektóre wskaźniki gospodarcze dotyczące sytuacji przemysłu unijnego, takie jak: produkcja, moce produkcyjne, sprzedaż, udział w rynku i wydajność uległy poprawie w okresie od lat 2011–2012 do 2013 r., na tendencje te tylko częściowo wpłynęły faktyczne zmiany rynkowe wynikające z nałożenia wyższego cła antydumpingowego na niektórych producentów eksportujących z ChRL, co nastąpiło w maju 2012 r.

(123)

W rzeczywistości, jak wspomniano w motywie 99 powyżej, poprawę tych wskaźników można również w znacznym stopniu wyjaśnić: (i) wybuchem w fabryce w lipcu 2011 r., (ii) faktem, że wskutek tego wybuchu przemysł unijny nie mógł produkować własnego cyklaminianu sodu w okresie od sierpnia 2011 r. do maja 2012 r. oraz (iii) powrotem przemysłu unijnego do pełnego 12-miesięcznego procesu produkcji w 2013 r. po wymianie zniszczonych linii produkcyjnych. To oczywiste, że wzrost tych wskaźników do 2013 r. byłby znacznie niższy, gdyby nie doszło do wybuchu.

(124)

Pozytywny rozwój wyżej wspomnianych tendencji wyraźnie zmienił się od 2013 r., ponieważ produkcja, sprzedaż i wydajność przemysłu unijnego, jak również jego udział w rynku uległy znacznemu pogorszeniu.

(125)

Ponadto w całym okresie badanym sytuacja finansowa przemysłu unijnego była stale niepewna. W szczególności takie wskaźniki przemysłu unijnego, jak: rentowność, przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji, wskazywały na bardzo negatywne ogólne wyniki.

(126)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(127)

Jak ustalono w motywach 122–126 powyżej, przemysł unijny poniósł istotną szkodę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Chociaż poziom przywozu z ChRL pozostawał znaczący, przywóz z Indonezji praktycznie nie istniał w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(128)

Aby ocenić prawdopodobieństwo kontynuacji szkody w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków, przeanalizowano, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, obecny i potencjalny wpływ przywozu z Chin, z jednej strony, i przywozu z Indonezji, z drugiej strony, na przemysł unijny. Ustalenia potencjalnego wpływu przywozu na sytuację przemysłu unijnego dokonano w oparciu o (i) dostępność wolnych mocy produkcyjnych u eksporterów; (ii) prawdopodobną zmianę wielkości przywozu po cenach dumpingowych oraz (iii) poziom cen przywozu z Chin i Indonezji.

(129)

Nawet jeżeli przywóz z ChRL zmniejszył się w okresie badanym (zob. tabela 2 powyżej), to nadal pozostał na znaczącym poziomie, z udziałem w rynku w wysokości od 40 % do 60 %. Jak wspomniano w motywie 81 powyżej, odpowiadające mu ceny znacząco podcinały ceny unijne, tj. o 23 %, jeżeli chodzi o wpływ obecnie obowiązujących środków antydumpingowych. Nie ulega wątpliwości, że przy takiej ilości przywozu na tym poziomie cen, chiński przywóz po cenach dumpingowych wywiera wpływ na obniżki cen na rynku unijnym, przyczyniając się w ten sposób również do szkody ponoszonej przez przemysł unijny.

(130)

Jeśli chodzi o potencjalny wpływ chińskiego przywozu w przypadku uchylenia środków, należy w pierwszej kolejności przypomnieć, że powyższa analiza dostępnych mocy produkcyjnych w ChRL (zob. motyw 45 powyżej) wykazała, że wolne moce produkcyjne dostępne w przedsiębiorstwach, których dotyczy niniejszy przegląd w ChRL, są co najmniej trzy razy większe od rynku unijnego. Stwierdzono również, że Unia jest nadal atrakcyjnym rynkiem zbytu dla chińskich eksporterów, co potwierdza zresztą aktualny poziom przywozu – i że przynajmniej część dodatkowych nadmiernych zdolności produkcyjnych byłaby wywożona do Unii w przypadku uchylenia środków.

(131)

Biorąc pod uwagę znaczny poziom dumpingu i podcięcia cenowego – zwłaszcza po pominięciu efektu obowiązujących ceł antydumpingowych – dodatkowe wielkości wywozu do Unii, o których mowa powyżej, odbywałby się po cenach dumpingowych, znacznie niższych od cen i kosztów producenta unijnego.

(132)

Łączne skutki takich ilości i cen prawdopodobnie nadal powodowałyby, a nawet zwiększały szkodę wyrządzoną przemysłowi unijnemu znajdującemu się już w trudnej sytuacji.

(133)

Indonezyjski przywóz praktycznie nie istniał na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, a zatem poniższa analiza skupia się na prawdopodobnych zmianach wielkości przywozu w przypadku uchylenia środków.

(134)

Powyższa analiza wykazała, że Indonezja dysponuje wolnymi mocami produkcyjnymi odpowiadającymi niemal całemu unijnemu rynkowi cyklaminianu sodu. Na podstawie indonezyjskich cen wywozu na rynki państw trzecich oraz ze względu na fakt, że zabronione jest stosowanie cyklaminianu sodu w żywności, napojach i produktach farmaceutycznych na kilku dużych rynkach państw trzecich, istnieje duże prawdopodobieństwo, że w przypadku uchylenia środków doszłoby do wznowienia wywozu z Indonezji na rynek unijny.

(135)

W odniesieniu do cen, dochodzenie wykazało, że indonezyjskie ceny wywozu do innych państw trzecich w okresie objętym dochodzeniem były dumpingowe i że ceny te były ogólnie niskie, znacznie poniżej cen i kosztów producenta unijnego.

(136)

Na podstawie powyższego można wyciągnąć wniosek, że istnieje duże prawdopodobieństwo, iż w przypadku uchylenia środków Indonezja wznowiłaby wywóz znaczących ilości cyklaminianu sodu do Unii po dumpingowych i niskich cenach, podcinających ceny przemysłu unijnego. Ta najprawdopodobniej spowodowałoby kontynuację szkody ponoszonej obecnie przez przemysł unijny, a nawet pogorszyłoby jego sytuację.

(137)

Na podstawie powyższych ustaleń stwierdzono, że istnieje prawdopodobieństwo dalszego występowania szkody w przypadku zniesienia środków.

(138)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych wobec przywozu z ChRL i Indonezji nie zaszkodziłoby interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu unijnego, interesu importerów/przedsiębiorstw handlowych oraz interesu użytkowników.

(139)

Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(140)

Na tej podstawie Komisja zbadała, czy pomimo powyższych wniosków istnieją niepodważalne powody mogące prowadzić do wniosku, że utrzymanie w mocy obecnych środków nie leży w interesie Unii.

(141)

Dochodzenie wykazało, że w całym badanym okresie, pomimo obowiązujących środków wprowadzonych wobec Indonezji i ChRL (z wyjątkiem Fang Da), przemysł unijny odnotował straty i zmniejszył produkcję, obniżył sprzedaż oraz stracił część udziału w rynku unijnym. W tym samym okresie przywóz z ChRL utrzymywał się na wysokim poziomie i podcinał ceny przemysłu unijnego. Jak wyjaśniono powyżej, w przypadku uchylenia środków istnieje duże prawdopodobieństwo, że przywóz z ChRL, z przedsiębiorstw innych niż Fang Da, ulegnie dalszemu zwiększeniu, a indonezyjski przywóz zostanie wznowiony po dumpingowych i niskich cenach. Wyżej ustalono, że wygaśnięcie obowiązujących środków najprawdopodobniej spowoduje dalsze pogorszenie i tak już trudnej sytuacji przemysłu unijnego i w ostatecznym rozrachunku może zmusić go do zaprzestania produkcji cyklaminianu sodu, co spowoduje utratę miejsc pracy i alternatywnych źródeł dostaw w Unii.

(142)

W przypadku utrzymania środków oczekuje się, że przemysł unijny będzie w stanie podnieść swoje ceny i wielkości produkcji oraz stopniowo zacznie ponownie osiągać zyski.

(143)

Komisja stwierdziła zatem, że utrzymanie obowiązujących środków wobec ChRL i Indonezji leżałoby w interesie przemysłu unijnego.

(144)

Nie współpracowano z importerami/przedsiębiorstwami handlowymi. Wobec takiego braku współpracy można w sposób uzasadniony przyjąć, że produkt objęty postępowaniem nie stanowi znaczącej części obrotu importerów/przedsiębiorstw handlowych i że brak jest czynników sugerujących, że importerzy/przedsiębiorstwa handlowe zostałyby w sposób nieproporcjonalny dotknięte w przypadku utrzymania środków.

(145)

Stwierdzono tylko częściową współpracę jednego użytkownika w niniejszym dochodzeniu.

(146)

Główni użytkownicy ostateczni produktu objętego postępowaniem w Unii należą do sektorów żywności, napojów i sektora farmaceutycznego. W poprzednich dochodzeniach dotyczących przywozu cyklaminianu sodu ustalono, że cyklaminian sodu stanowił tak niski odsetek kosztów produkcji, że wpływ nałożenia ceł antydumpingowych nie był znaczący. Zostało to potwierdzone w częściowej odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, którą Komisja otrzymała od powyższego użytkownika. Ze względu na brak udziału w niniejszym dochodzeniu jakichkolwiek innych przedstawicieli sektorów żywności, napojów i sektora farmaceutycznego zasadne jest założenie, że przedłużenie okresu obowiązywania środków nie miałoby znaczącego wpływu na użytkowników.

(147)

W świetle powyższej uwagi, że w przypadku braku środków przemysł unijny może być zmuszony do zaprzestania produkcji cyklaminianu sodu, a także biorąc pod uwagę fakt, że na świecie istnieje zaledwie kilku producentów cyklaminianu sodu, środki te prawdopodobnie przyniosą korzyści nawet użytkownikom, gdyż pozwalają zachować produkcję cyklaminianu sodu w Unii oraz dają użytkownikom możliwość wyboru źródła zakupu cyklaminianu sodu produkowanego przez różnych konkurujących ze sobą producentów.

(148)

Na podstawie powyższego Komisja uznała, że nie było szczególnie ważnych wskazań z perspektywy interesu Unii przemawiających przeciwko przedłużeniu obowiązywania obecnych środków antydumpingowych wprowadzonych wobec przywozu z ChRL i Indonezji.

(149)

Z powyższych uwag wynika, że zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu cyklaminianu sodu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej i Indonezji, wprowadzone rozporządzeniem (UE) nr 492/2010, zmienionym rozporządzeniem (UE) nr 398/2012, powinny zostać utrzymane w mocy. Przedsiębiorstwa Fang Da Food Additive (Shen Zhen) Limited oraz Fang Da Food Additive (Yang Quan) Limited powinny być wyłączone z tych środków, ponieważ nie stwierdzono dumpingu ze strony tych eksporterów w pierwotnym dochodzeniu.

(150)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009,