16.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/1

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Aktu przystąpienia Republiki Chorwacji, przystąpienie Republiki Chorwacji do Umowy ramowej o partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Mongolią, z drugiej strony, uzgadnia się poprzez zawarcie protokołu do Umowy. Zgodnie z art. 6 ust. 2 Aktu przystąpienia do takiego przystąpienia stosuje się procedurę uproszczoną, zgodnie z którą protokół zawierany jest przez Radę, stanowiącą jednomyślnie w imieniu państw członkowskich, oraz przez zainteresowane państwa trzecie.

(2)

W dniu 14 września 2012 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z zainteresowanymi państwami trzecimi. Negocjacje z Mongolią zostały pomyślnie zakończone za pomocą noty werbalnej opatrzonej datą 2 grudnia 2014 r.

(3)

Protokół powinien zostać podpisany, z zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie,

16.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/3

(1)

W części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (2) określono substancje czynne uznane za zatwierdzone rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009.

(2)

Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 823/2012 (3) wprowadzono odstępstwo od okresów zatwierdzenia substancji czynnych karfentrazon etylowy, cyjazofamid, etofumesat, fenamidon, foramsulfuron, imazamoks, izoksaflutol, linuron, mezotrion, oksasulfuron, pendimetalina i trifloksystrobina. Zatwierdzenie tych substancji wygaśnie z dniem 31 lipca 2016 r.

(3)

Rozporządzeniem (UE) nr 823/2012 wprowadzono odstępstwo od okresów zatwierdzenia substancji czynnych 2,4-DB, beta-cyflutryna, Coniothyrium minitans szczep CON/M/91-08 (DSM 9660), deltametryna, dimetenamid-p, flufenacet, flurtamon, fostiazat, jodosulfuron, iprodion, hydrazyd kwasu maleinowego, pikoksystrobina i siltiofam. Zatwierdzenie tych substancji wygaśnie z dniem 31 października 2016 r.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 844/2012 (4) złożono wnioski o odnowienie zatwierdzenia tych substancji.

(5)

Ze względu na fakt, że ocena tych substancji opóźniła się z powodów, na które wnioskodawcy nie mieli wpływu, zatwierdzenia tych substancji czynnych prawdopodobnie wygasną, zanim zostanie podjęta decyzja w sprawie ich odnowienia. Należy zatem przedłużyć okresy zatwierdzenia tych substancji.

(6)

Mając na uwadze cel art. 17 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w przypadkach przyjęcia przez Komisję rozporządzenia stanowiącego o nieodnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej, o której mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, ze względu na brak spełnienia kryteriów zatwierdzenia, Komisja wyznaczy taką samą datę wygaśnięcia jak przed niniejszym rozporządzeniem lub ustali ją na dzień wejścia w życie rozporządzenia stanowiącego o nieodnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. W przypadkach przyjęcia przez Komisję rozporządzenia stanowiącego o odnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej, o której mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, Komisja postara się, stosownie do okoliczności, wyznaczyć najwcześniejszą możliwą datę stosowania.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

16.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/6

(1)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Francja otrzymała w dniu 6 listopada 2012 r. złożony przez BI-PA NV wniosek o zatwierdzenie substancji czynnej Trichoderma atroviride szczep SC1. Zgodnie z art. 9 ust. 3 tego rozporządzenia Francja jako państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy powiadomiła Komisję w dniu 5 lutego 2013 r. o spełnieniu kryteriów formalnych wniosku.

(2)

W dniu 27 maja 2014 r. państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy przedłożyło Komisji projekt sprawozdania z oceny wraz z kopią dla Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwanego dalej „Urzędem”), w którym to sprawozdaniu oceniono, czy można oczekiwać, że wspomniana substancja czynna spełnia kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(3)

Urząd spełnił warunki określone w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Zgodnie z art. 12 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zwrócił się on do wnioskodawcy o przedłożenie dodatkowych informacji państwom członkowskim, Komisji i Urzędowi. Ocenę dodatkowych informacji dokonaną przez państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy przedłożono Urzędowi w formie zaktualizowanego projektu sprawozdania z oceny w lutym 2015 r.

(4)

W dniu 21 kwietnia 2015 r. Urząd przekazał wnioskodawcy, państwom członkowskim i Komisji opinię dotyczącą tego, czy można oczekiwać, że substancja czynna Trichoderma atroviride szczep SC1 spełnia kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 (2). Urząd podał swoje stanowisko do wiadomości publicznej.

(5)

W dniu 10 grudnia 2015 r. Komisja przedstawiła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz sprawozdanie z przeglądu dotyczące Trichoderma atroviride szczep SC1 oraz projekt rozporządzenia przewidującego zatwierdzenie Trichoderma atroviride szczep SC1.

(6)

Wnioskodawcy umożliwiono przedstawienie uwag do sprawozdania z przeglądu.

(7)

W odniesieniu do jednego lub większej liczby reprezentatywnych zastosowań co najmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego substancję czynną, o której mowa, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane i szczegółowo opisane w sprawozdaniu z przeglądu, ustalono, że spełnione są kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Wspomniane kryteria zatwierdzenia uznaje się zatem za spełnione. Należy zatem zatwierdzić Trichoderma atroviride szczep SC1.

(8)

Komisja uważa ponadto, że Trichoderma atroviride szczep SC1 jest substancją czynną niskiego ryzyka na podstawie art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Trichoderma atroviride szczep SC1 nie jest substancją potencjalnie niebezpieczną i spełnia warunki określone w pkt 5 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Trichoderma atroviride szczep SC1 jest szczepem typu dzikiego, który został wyizolowany z martwego drewna orzecha laskowego we Włoszech. Nie jest chorobotwórczy ani agresywny dla ludzi ani zwierząt. Oczekuje się, że dodatkowe narażenie ludzi, zwierząt i środowiska w związku z zastosowaniami zatwierdzonymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 będzie nieistotne w porównaniu z narażeniem spodziewanym w wyniku rzeczywistych naturalnych sytuacji.

(9)

Należy zatem zatwierdzić Trichoderma atroviride szczep SC1 jako substancję niskiego ryzyka na okres 15 lat. Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (3).

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

16.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/10

(1)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Francja otrzymała w dniu 9 kwietnia 2013 r. złożony przez przedsiębiorstwo Agro-Levures et Dérivés wniosek o zatwierdzenie substancji czynnej Saccharomyces cerevisiae szczep LAS02. Zgodnie z art. 9 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia w dniu 15 października 2013 r. Francja jako państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy powiadomiła wnioskodawcę, pozostałe państwa członkowskie, Komisję oraz Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (dalej „Urząd”) o spełnieniu kryteriów formalnych wniosku.

(2)

W dniu 4 grudnia 2014 r. państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy przedłożyło Komisji projekt sprawozdania z oceny wraz z kopią dla Urzędu, w którym to sprawozdaniu oceniono, czy można oczekiwać, że wspomniana substancja czynna spełnia kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(3)

Urząd spełnił warunki określone w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Zgodnie z art. 12 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zwrócił się on do wnioskodawcy o przedłożenie dodatkowych informacji państwom członkowskim, Komisji i Urzędowi. Ocenę dodatkowych informacji dokonaną przez państwo członkowskie pełniące funkcję sprawozdawcy przedłożono Urzędowi w formie zaktualizowanego projektu sprawozdania z oceny dnia 14 września 2015 r.

(4)

W dniu 3 grudnia 2015 r. Urząd przekazał wnioskodawcy, państwom członkowskim i Komisji opinię dotyczącą tego, czy można oczekiwać, że substancja czynna Saccharomyces cerevisiae szczep LAS02 spełnia kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 (2). Urząd podał swoje stanowisko do wiadomości publicznej.

(5)

W dniu 7 marca 2016 r. Komisja przedstawiła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz sprawozdanie z przeglądu dotyczące Saccharomyces cerevisiae szczep LAS02 oraz projekt rozporządzenia przewidującego zatwierdzenie Saccharomyces cerevisiae szczep LAS02 jako substancji czynnej niskiego ryzyka.

(6)

Wnioskodawcy umożliwiono przedstawienie uwag do sprawozdania z przeglądu.

(7)

W odniesieniu do jednego lub większej liczby reprezentatywnych zastosowań co najmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego wspomnianą substancję czynną, w szczególności zastosowań, które zostały zbadane i szczegółowo opisane w sprawozdaniu z przeglądu, ustalono, że kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 zostały spełnione. Wspomniane kryteria zatwierdzenia uznaje się zatem za spełnione. Należy zatem zatwierdzić Saccharomyces cerevisiae szczep LAS02.

(8)

Komisja uważa ponadto, że Saccharomyces cerevisiae szczep LAS02 jest substancją czynną niskiego ryzyka na podstawie art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Saccharomyces cerevisiae szczep LAS02 nie jest substancją potencjalnie niebezpieczną i spełnia warunki określone w pkt 5 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Saccharomyces cerevisiae szczep LAS02 to naturalnie występujące drożdże, powszechnie stosowane w żywności. Substancja ta powszechnie występuje także w środowisku naturalnym. Oczekuje się, że dodatkowe narażenie ludzi, zwierząt i środowiska w związku z zastosowaniami zatwierdzonymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 będzie nieistotne w porównaniu z narażeniem spodziewanym w wyniku rzeczywistych naturalnych sytuacji.

(9)

Należy zatem zatwierdzić Saccharomyces cerevisiae szczep LAS02 jako substancję niskiego ryzyka na okres 15 lat. Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (3).

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

16.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/14

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

16.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/16

(1)

Unia postawiła sobie za cel utrzymanie i rozwój przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w której zapewniony jest swobodny przepływ osób. W celu stopniowego tworzenia takiej przestrzeni Unia ma przyjąć środki odnoszące się do współpracy sądowej w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne.

(2)

Zgodnie z art. 81 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) środki te mają obejmować wspieranie zgodności norm mających zastosowanie w państwach członkowskich w przypadku kolizji przepisów, w tym również środki dotyczące prawa rodzinnego mające skutki transgraniczne.

(3)

W dniu 16 marca 2011 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie małżeńskich ustrojów majątkowych oraz wniosek dotyczący rozporządzenia Rady w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w zakresie skutków majątkowych zarejestrowanych związków partnerskich.

(4)

Na posiedzeniu w dniu 3 grudnia 2015 r. Rada stwierdziła, że Unia jako całość nie zdoła osiągnąć porozumienia w sprawie przyjęcia wspomnianych rozporządzeń w rozsądnym terminie.

(5)

W tych okolicznościach z wnioskiem do Komisji zwróciły się kolejno Malta, Chorwacja i Belgia w pismach odpowiednio z dnia 14 grudnia 2015 r., 15 grudnia 2015 r. i 17 grudnia 2015 r. oraz Niemcy, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Luksemburg, Portugalia, Słowenia i Szwecja w pismach z dnia 18 grudnia 2015 r., w których to pismach państwa te zgłosiły chęć ustanowienia wzmocnionej współpracy między sobą w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie małżeńskich ustrojów majątkowych i skutków majątkowych zarejestrowanych związków partnerskich oraz stwierdziły, że Komisja powinna przedłożyć Radzie wniosek w tym celu. Republika Czeska, Niderlandy, Bułgaria, Austria i Finlandia zwróciły się do Komisji z takimi samymi wnioskami odpowiednio w pismach z dnia 28 stycznia 2016 r., 2 lutego 2016 r., 9 lutego 2016 r., 16 lutego 2016 r. i 26 lutego 2016 r. W piśmie do Komisji z dnia 18 marca 2016 r. Cypr wyraził chęć uczestniczenia w ustanowieniu wzmocnionej współpracy; podczas prac Rady Cypr potwierdził tę chęć uczestniczenia. O taką wzmocnioną współpracę wnioskowało łącznie 18 państw członkowskich.

(6)

Wzmocniona współpraca powinna zapewnić jasne i kompleksowe ramy prawne w dziedzinie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmujące zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich w uczestniczących państwach członkowskich, zapewnić obywatelom odpowiednie rozwiązania w odniesieniu do pewności prawa, przewidywalności i elastyczności oraz ułatwić przepływ orzeczeń i dokumentów urzędowych między uczestniczącymi państwami członkowskimi.

(7)

Zgodnie z wnioskami państw członkowskich w sprawie ustanowienia wzmocnionej współpracy, wzmocnioną współpracę powinny wdrażać dwa materialne akty wykonawcze: jeden dotyczący małżeńskich ustrojów majątkowych, drugi – skutków majątkowych zarejestrowanych związków partnerskich. Aby objąć pełen zakres wzmocnionej współpracy w dziedzinie ustrojów majątkowych par międzynarodowych oraz zapewnić obywatelom niedyskryminację, wspomniane wyżej dwa materialne akty wykonawcze należy przyjąć równocześnie.

(8)

Warunki określone w art. 20 Traktatu o Unii Europejskiej (TEU) i w art. 326–329 TFUE są spełnione.

(9)

Dziedzina wzmocnionej współpracy, a mianowicie jurysdykcja, prawo właściwe oraz uznawanie i wykonywanie orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, jest określona w art. 81 ust. 2 lit. a) i c) oraz art. 81 ust. 3 TFUE jako jeden z obszarów objętych Traktatami. Nie jest to obszar wyłącznych kompetencji Unii.

(10)

Wymóg dotyczący podjęcia decyzji w ostateczności, określony w art. 20 ust. 2 TUE, jest spełniony, gdyż Rada stwierdziła w dniu 3 grudnia 2015 r., że cele wyznaczone w objętych wnioskami rozporządzeniach nie mogą zostać osiągnięte przez Unię jako całość w rozsądnym terminie.

(11)

Wzmocniona współpraca w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, ma na celu rozwinięcie współpracy sądowej w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne, w myśl zasady wzajemnego uznawania orzeczeń, a także zapewnienie zgodności przepisów kolizyjnych obowiązujących w państwach członkowskich. Tym samym sprzyja ona osiągnięciu celów Unii, chroni jej interesy oraz wzmacnia proces jej integracji zgodnie z wymogami art. 20 ust. 1 TUE.

(12)

Wzmocniona współpraca w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, jest zgodna z Traktatami i prawem Unii oraz nie narusza zasad rynku wewnętrznego ani spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. Nie stanowi ona bariery handlowej ani nie powoduje dyskryminacji w handlu między państwami członkowskimi, a także nie zakłóca konkurencji między nimi.

(13)

W szczególności wzmocniona współpraca w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, jest zgodna z prawem Unii w zakresie współpracy sądowej w sprawach cywilnych, gdyż wzmocniona współpraca nie wpływa na dorobek prawny Unii w tej dziedzinie.

(14)

Wzmocniona współpraca w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, nie narusza kompetencji, praw i obowiązków tych państw członkowskich, które w niej nie uczestniczą. Wspólne przepisy dotyczące jurysdykcji, wspólne przepisy kolizyjne oraz dotyczące uznawania i wykonywania orzeczeń w uczestniczących państwach członkowskich nie wpływają na przepisy nieuczestniczących państw członkowskich. Sądy w nieuczestniczących państwach członkowskich będą w dalszym ciągu stosować obowiązujące przepisy krajowe w celu ustalenia jurysdykcji i prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmujących zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich.

(15)

Niniejsza decyzja nie narusza zasad zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności tych określonych w jej art. 9 i 21.

(16)

Wzmocniona współpraca w dziedzinie jurysdykcji, prawa właściwego oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w zakresie ustrojów majątkowych par międzynarodowych, obejmująca zarówno małżeńskie ustroje majątkowe, jak i skutki majątkowe zarejestrowanych związków partnerskich, pozostaje otwarta, w każdym czasie, dla wszystkich państw członkowskich, zgodnie z art. 328 TFUE,

16.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/19

(1)

Zgodnie z art. 128 ust. 1 Traktatu oraz art. 16 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, Europejski Bank Centralny (EBC) ma wyłączne prawo do upoważniania do emisji banknotów euro w Unii. Prawo to obejmuje kompetencję do podejmowania działań mających na celu ochronę wiarygodności banknotów euro jako środka płatniczego.

(2)

Po wejściu w życie decyzji EBC/2013/54 (3) okazało się jasne, że konieczne jest znaczące wzmocnienie uprawnień EBC do nakładania odpowiednich i proporcjonalnych sankcji, w tym sankcji pieniężnych, w przypadku nieprzestrzegania właściwych wymogów, tak by uprawnienia te uwzględniały wszystkie scenariusze, które mogą wymagać nałożenia sankcji na podstawie art. 20 decyzji EBC/2013/54.

(3)

Decyzja EBC/2013/54 powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona,

16.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/21

(1)

Dla zachowania przejrzystości niektóre z zasad wynikających z decyzji Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/245 (EBC/2016/2) (2) muszą zostać bardziej uszczegółowione,

(2)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję (UE) 2016/245 (EBC/2016/2),

1)

w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   EBC może zamówić u pierwotnego kontrahenta dodatkowe produkty, usługi lub roboty budowlane, niezależnie od ich wartości, pod warunkiem że konieczne zmiany pierwotnego zamówienia nie są istotne.

Zmiany uznaje się za istotne, jeżeli zmieniają one ogólny charakter zamówienia, w szczególności gdy spełniony jest jeden lub większa liczba następujących warunków:

Uznaje się, że zmiany nie są istotne w żadnych okolicznościach, jeżeli ich łączna wartość jest niższa niż: a) kwota progowa wskazana w art. 4 ust. 3 oraz b) 10 % wartości pierwotnego zamówienia w przypadku zamówień na dostawy i usługi lub 15 % wartości pierwotnego zamówienia w przypadku zamówień na roboty budowlane.”;

2)

w art. 11 ust. 3 skreśla się ostatnie zdanie;

3)

w art. 12 ust. 4 skreśla się ostatnie zdanie;

4)

w art. 24 skreśla się ust. 1;

5)

w art. 30 ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7.   Jeżeli kandydat, oferent lub przedsiębiorstwo powiązane z kandydatem lub oferentem angażuje się w przygotowanie procedury udzielenia zamówienia, np. poprzez doradzanie w sprawie strategii udzielenia zamówienia lub opracowywania specyfikacji, EBC podejmuje odpowiednie kroki w celu zapewnienia aby konkurencja nie była ograniczona przez udział tego kandydata lub oferenta. EBC może wykluczyć kandydatów lub przedsiębiorstwa z procedury, jeżeli jest to konieczne ze względu na te cele. Przed wykluczeniem kandydat lub oferent otrzymuje możliwość wykazania, że jego wcześniejsze zaangażowanie nie ogranicza konkurencji.”;

6)

w art. 35 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

7)

w art. 35 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

8)

w art. 41 ust. 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Procedury przetargowe rozpoczęte przed wejściem w życie niniejszej decyzji będą przeprowadzane do końca na zasadach określonych w decyzji EBC/2007/5.”.

16.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/23