ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	IL	203,5
	MA	94,1
	SN	225,9
	TR	84,9
	ZZ	152,1
0707 00 05	MA	83,2
	TR	137,2
	ZZ	110,2
0709 93 10	MA	95,4
	TR	133,6
	ZZ	114,5
0805 10 20	EG	51,1
	IL	84,3
	MA	61,6
	TR	37,1
	ZZ	58,5
0805 50 10	BR	116,1
	MA	135,4
	TR	130,3
	ZA	143,4
	ZZ	131,3
0808 10 80	AR	111,2
	BR	96,0
	CL	114,8
	CN	73,3
	NZ	135,2
	US	225,3
	ZA	97,6
	ZZ	121,9

---

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1106/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi, w odniesieniu do aktualizacji nazewnictwa państw i terytoriów (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 7). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

ZAŁĄCZNIK

PARAMETRY, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3

A.   Parametry ogólne

1.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a), w ramach zakresów częstotliwości 703–733 MHz i 758–788 MHz sposób aranżacji częstotliwości jest następujący: a) przydziela się bloki częstotliwości będące wielokrotnością 5 MHz (1); b) trybem pracy jest tryb dupleksu z podziałem częstotliwości (FDD); odstęp dupleksowy wynosi 55 MHz, przy czym kanał nadawczy terminala (łącze „w górę” FDD) znajduje się w dolnej części zakresu częstotliwości 703–733 MHz, a kanał nadawczy stacji bazowej (łącze „w dół” FDD) – w górnej części zakresu częstotliwości 758–788 MHz; c) dolna granica częstotliwości przydzielonego bloku musi się pokrywać z granicą zakresu częstotliwości wynoszącą 703 MHz lub być od niej oddalona o wielokrotność 5 MHz. Bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do organizowania i użytkowania swojego widma radiowego do celów bezpieczeństwa publicznego oraz obronności, jeżeli została wdrożona łączność radiowa PPDR, należy stosować warunki techniczne dla bezprzewodowych usług szerokopasmowej łączności elektronicznej określone w niniejszym załączniku.

2.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b) aranżacja częstotliwości w zakresie częstotliwości 738–758 MHz do użytkowania w całości lub w części na potrzeby systemów naziemnych zapewniających bezprzewodowe usługi szerokopasmowej łączności elektronicznej jest następująca: a) górna granica wyznaczonego zakresu częstotliwości widma musi wynosić 758 MHz lub 753 MHz; druga z tych wartości ma zastosowanie wyłącznie w powiązaniu z aranżacją częstotliwości zgodnie z sekcją A.3, począwszy od 753 MHz; b) dolna granica wyznaczonego zakresu częstotliwości widma rozpoczyna się przy jednej z następujących wartości: 738 MHz, 743 MHz, 748 MHz lub 753 MHz; c) tryb pracy ogranicza się do transmisji ze stacji bazowych (wyłącznie łącze „w dół”) zgodnie z parametrami technicznymi w sekcji B; d) przydzielone bloki częstotliwości w wyznaczonym zakresie częstotliwości widma muszą być wielokrotnością 5 MHz (1); górna granica częstotliwości przydzielonego bloku musi się pokrywać z górną granicą podzakresu lub być od niej oddalona o wielokrotność 5 MHz.

3.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b) sposób aranżacji częstotliwości zakresów częstotliwości 698–703 MHz, 733–736 MHz, 753–758 MHz i 788–791 MHz do ich użytkowania w całości lub w części na potrzeby łączności radiowej PPDR jest następująca: trybem pracy jest tryb dupleksu z podziałem częstotliwości; odstęp dupleksowy wynosi 55 MHz, przy czym kanał nadawczy terminala (łącze „w górę” PPDR) znajduje się w jednym lub obu zakresach częstotliwości 698–703 MHz i 733–736 MHz, a kanał nadawczy stacji bazowej (łącze „w dół” PPDR) – w jednym lub obu zakresach częstotliwości, odpowiednio 753–758 MHz i 788–791 MHz. Zakresy częstotliwości 703–733 MHz i 758–788 MHz lub ich podzakresy można również użytkować na potrzeby łączności radiowej PPDR. Taki rodzaj użytkowania został omówiony w sekcji A.1.

4.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b) aranżacja częstotliwości w zakresach częstotliwości 733–736 MHz i 788–791 MHz do użytkowania na potrzeby łączności radiowej M2M jest następująca: trybem pracy jest tryb dupleksu z podziałem częstotliwości; odstęp dupleksowy wynosi 55 MHz, przy czym kanał nadawczy terminala (łącze „w górę” M2M) znajduje się w zakresie częstotliwości 733–736 MHz, a kanał nadawczy stacji bazowej (łącze „w dół” M2M) – w zakresie częstotliwości 788–791 MHz.

5.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b) państwa członkowskie decydują o sposobie aranżacji częstotliwości w zakresach częstotliwości 694–703 MHz i 733–758 MHz do ich użytkowania w całości lub w części na potrzeby bezprzewodowych urządzeń PMSE do transmisji sygnałów akustycznych. W celu poprawy możliwości współistnienia bezprzewodowych urządzeń PMSE do transmisji sygnałów akustycznych pracujących w pomieszczeniach w zakresach częstotliwości 694–703 MHz lub 733–758 MHz oraz ruchomych sieci łączności elektronicznej państwa członkowskie popierają, w miarę możliwości i w wymagających tego przypadkach, wdrażanie technik osłabiania zakłóceń.

B.   Warunki techniczne dla stacji bazowych na potrzeby systemów naziemnych umożliwiających zapewnianie usług łączności elektronicznej w zakresie częstotliwości 738–788 MHz

Poniższe parametry techniczne w odniesieniu do stacji bazowych, określane jako maska granic bloku (BEM), są stosowane w celu zapewnienia możliwości współistnienia sąsiadujących ze sobą sieci i ochrony innych usług oraz aplikacji w sąsiednich zakresach częstotliwości. Mogą być także stosowane mniej rygorystyczne parametry techniczne, jeżeli zostały uzgodnione przez zainteresowanych operatorów lub organy administracji, pod warunkiem że parametry te są zgodne z warunkami technicznymi mającymi zastosowanie do ochrony innych służb lub zastosowań, w tym w sąsiednich zakresach częstotliwości lub w przypadku zobowiązań transgranicznych.

BEM (2) jest to maska emisji, którą określa się jako funkcję częstotliwości mierzoną względem granicy bloku widma, gdzie granica bloku widma jest granicą częstotliwości bloku widma, w odniesieniu do którego przyznaje się operatorowi prawa do użytkowania. BEM składa się z kilku elementów, które są określone dla określonych szerokości pasma pomiarowego. Pojęcie „granica pasma” oznacza granicę zakresu częstotliwości widma wyznaczonego na potrzeby określonego użytkowania.

Przedstawione poniżej BEM dla stacji bazowych zostały opracowane dla urządzeń używanych w sieciach radiokomunikacji ruchomej. Taka sama BEM stacji bazowej ma zastosowanie zarówno dla użytkowania łącza „w dół” FDD w zakresie częstotliwości 758–788 MHz (określonego w sekcji A.1), jak i fakultatywnego użytkowania jedynie łącza „w dół” w zakresie częstotliwości 738–758 MHz (określonego w sekcji A.2). BEM służą do ochrony innych bloków widma użytkowanych na potrzeby usług łączności elektronicznej (z uwzględnieniem użytkowania typu jedynie łącze „w dół”), jak również innych służb i zastosowań w sąsiednich zakresach częstotliwości. Środki dodatkowe, które nie ograniczają korzyści skali dla urządzeń, mogą być stosowane na szczeblu krajowym w celu dalszego ułatwienia współistnienia usług łączności elektronicznej i innych zastosowań w ramach pasma częstotliwości 700 MHz.

BEM stacji bazowej składa się z wartości granicznych mocy w granicach bloku częstotliwościowego i poza tymi granicami. Wartość graniczną mocy w granicach bloku częstotliwościowego stosuje się do bloku przydzielonego operatorowi. Wartości graniczne mocy poza granicami bloku stosuje się do widma w paśmie częstotliwości 700 MHz lub poza nim, które jest poza blokiem przydzielonym operatorowi. W tabeli 1 przedstawiono różne elementy BEM stacji bazowej, przy czym wszystkie elementy BEM, z wyjątkiem elementów w granicach bloku, są podane w relacji do wartości granicznych mocy poza granicami bloku. Fakultatywne wartości graniczne mocy w granicach bloku podano w tabeli 2. Wartości graniczne mocy poza granicami bloku dla różnych elementów BEM podano w tabelach 3–8.

Aby uzyskać BEM stacji bazowej dla określonego bloku w ramach łącza „w dół” FDD lub w zakresie częstotliwości 738–758 MHz używanego wyłącznie jako fakultatywne łącze „w dół”, elementy BEM użytkuje się w następujący sposób:

wartość graniczną mocy wewnątrz bloku częstotliwościowego stosuje się do bloku przydzielonego danemu operatorowi,

—

określa się obszary przejściowe oraz stosuje się odpowiadające im wartości graniczne mocy. Obszary przejściowe mogą się częściowo pokrywać z pasmami ochronnymi, sąsiednimi zakresami częstotliwości i luką dupleksową; w takich przypadkach stosuje się wartości graniczne mocy dla obszarów przejściowych,

—	w odniesieniu do pozostałego przydzielonego widma, które stanowi poziom podstawowy (jak określono w tabeli 1), stosuje się wartości graniczne mocy na poziomie podstawowym,

—	w odniesieniu do pozostałego widma w pasmach ochronnych (tj. nieobjętego obszarami przejściowymi lub nieużytkowanego na potrzeby łączności radiowej PPDR lub M2M), stosuje się wartości graniczne mocy dla pasma ochronnego,

—	w odniesieniu do widma w zakresie częstotliwości 733–758 MHz nieużytkowanego jako wyłącznie łącze „w dół” lub do celów łączności radiowej PPDR lub M2M, mają zastosowanie wartości graniczne mocy dla przerwy dupleksowej.

Tabela 1

Określenie elementów BEM dla bloków zgodnie z sekcją A.1 i A.2

Element BEM	Definicja
Wewnątrz bloku	Odnosi się do bloku, dla którego wyznacza się BEM.
Poziom podstawowy	Widmo użytkowane w zakresach częstotliwości 703–733 MHz (tj. łącze „w górę” FDD) i 758–788 MHz (łącze „w dół” FDD), jak również w zakresie częstotliwości 738–758 MHz wyłącznie jako łącze „w dół” (w stosownych przypadkach), dla nadawania sygnałów naziemnej telewizji cyfrowej poniżej granicy pasma 694 MHz, dla systemów umożliwiających zapewnianie usług łączności elektronicznej powyżej 790 MHz (zarówno łącze „w górę”, jak i łącze „w dół”), dla łączności radiowej PPDR w paśmie częstotliwości 700 MHz (zarówno łącze „w górę”, jak i łącze „w dół”) oraz dla łączności radiowej M2M w paśmie częstotliwości 700 MHz (zarówno łącze „w górę”, jak i łącze „w dół”).
Obszar przejściowy	Widmo częstotliwości położone od 0 do10 MHz poniżej i od 0 do10 MHz powyżej bloku przydzielonego danemu operatorowi; w zakresie częstotliwości, w którym obszary przejściowe i widmo użytkowane dla łącza „w górę” FDD, łącza „w górę” PPDR lub łącza „w górę” M2M częściowo się pokrywają, nie mają zastosowania przejściowe wartości graniczne mocy.
Pasma ochronne	a) widmo pomiędzy dolną granicą pasma częstotliwości 700 MHz i dolną granicą łącza „w górę” FDD (tj. 694–703 MHz); b) widmo pomiędzy górną granicą widma dla łącza „w dół” FDD (tj. 788 MHz) i dolną granicą widma dla łącza „w dół” FDD zgodnie z decyzją 2010/267/UE (tj. 791 MHz). W przypadku częściowego pokrywania się obszaru przejściowego i pasma ochronnego stosuje się wartości graniczne mocy dla obszarów przejściowych. Jeżeli widmo jest użytkowane na potrzeby łączności radiowej PPDR lub M2M, stosuje się wartości graniczne mocy na poziomie podstawowym lub dla obszarów przejściowych.
Luka dupleksowa	Widmo w zakresie częstotliwości 733–758 MHz. W przypadku częściowego pokrywania się obszaru przejściowego oraz części luki dupleksowej nieużytkowanej wyłącznie na potrzeby łącza „w dół” lub łączności radiowej PPDR bądź łączności radiowej M2M stosuje się wartości graniczne mocy dla obszarów przejściowych.

Wymogi w granicach bloku

Tabela 2

Wartość graniczna mocy stacji bazowej wewnątrz bloku

Zakres częstotliwości	Maksymalna średnia wartość EIRP (3)	Szerokość pasma pomiarowego
Blok przydzielony operatorowi	Nieobowiązkowa. W przypadku gdy administracja wymaga określenia górnej granicy wartości mocy, można zastosować wartość, która nie przekracza 64 dBm/5 MHz dla każdej anteny.	5 MHz

Wymogi poza granicami bloku

Tabela 3

Wartość graniczna mocy na poziomie podstawowym

Zakres częstotliwości	Szerokość pasma chronionego bloku	Maksymalna średnia wartość EIRP	Szerokość pasma pomiarowego
Częstotliwości łącza „w górę” w zakresie 698–736 MHz (4)	≥ 5 MHz	– 50 dBm dla każdej komórki (5)	5 MHz
	3 MHz	– 52 dBm dla każdej komórki (5)	3 MHz (4)
	≤ 3 MHz	– 64 dBm dla każdej komórki (5)	200 kHz (4)
Częstotliwości łącza „w górę” FDD określone w decyzji 2010/267/UE (tj. 832–862 MHz)	≥ 5 MHz	– 49 dBm dla każdej komórki (5)	5 MHz
Częstotliwości łącza „w dół” w zakresie częstotliwości 738–791 MHz	≥ 5 MHz	16 dBm dla każdej anteny	5 MHz
	3 MHz	14 dBm dla każdej anteny	3 MHz
	< 3 MHz	2 dBm dla każdej anteny	200 kHz
Częstotliwości łącza „w dół” FDD określone w decyzji 2010/267/UE (tj. 791–821 MHz)	≥ 5 MHz	16 dBm dla każdej anteny	5 MHz

Tabela 4

Wartości graniczne mocy stacji bazowej dla obszarów przejściowych w zakresie częstotliwości 733–788 MHz

Zakres częstotliwości	Maksymalna średnia wartość EIRP	Szerokość pasma pomiarowego
– 10 do -5 MHz od dolnej granicy bloku	18 dBm dla każdej anteny	5 MHz
– 5 do 0 MHz od dolnej granicy bloku	22 dBm dla każdej anteny	5 MHz
0 do +5 MHz od górnej granicy bloku	22 dBm dla każdej anteny	5 MHz
+ 5 do +10 MHz od górnej granicy bloku	18 dBm dla każdej anteny	5 MHz

Tabela 5

Wartości graniczne mocy stacji bazowej dla obszarów przejściowych powyżej 788 MHz

Zakres częstotliwości	Maksymalna średnia wartość EIRP	Szerokość pasma pomiarowego
788–791 MHz dla bloku o górnej krawędzi 788 MHz	21 dBm dla każdej anteny	3 MHz
788–791 MHz dla bloku o górnej krawędzi 783 MHz	16 dBm dla każdej anteny	3 MHz
788–791 MHz dla bloku o górnej krawędzi 788 MHz na potrzeby ochrony systemów o szerokości pasma < 3 MHz	11 dBm dla każdej anteny	200 kHz
788–791 MHz dla bloku o górnej krawędzi 783 MHz na potrzeby ochrony systemów o szerokości pasma < 3 MHz	4 dBm dla każdej anteny	200 kHz
791–796 MHz dla bloku o górnej krawędzi 788 MHz	19 dBm dla każdej anteny	5 MHz
791–796 MHz dla bloku o górnej krawędzi 783 MHz	17 dBm dla każdej anteny	5 MHz
796–801 MHz dla bloku o górnej krawędzi 788 MHz	17 dBm dla każdej anteny	5 MHz

Tabela 6

Wartości graniczne mocy stacji bazowej dla części luki dupleksowej nieużytkowanej na potrzeby wyłączniełącza „w dół” lub łączności radiowej PPDR bądź łączności radiowej M2M

Zakres częstotliwości	Maksymalna średnia wartość EIRP	Szerokość pasma pomiarowego
Przesunięcie od -10 do 0 MHz od dolnej granicy pasma dla łącza „w dół” FDD lub od dolnej granicy najniższego bloku dla wyłącznie łącza „w dół”, ale powyżej górnej granicy łącza „w górę” FDD	16 dBm dla każdej anteny	5 MHz
Przesunięcie większe niż 10 MHz od dolnej granicy pasma dla łącza „w dół” FDD lub od dolnej granicy najniższego bloku wyłącznie dla łącza „w dół”, ale powyżej górnej granicy łącza „w górę” FDD	– 4 dBm dla każdej anteny	5 MHz

Tabela 7

Wartości graniczne mocy stacji bazowej dla części pasm ochronnych nieużytkowanych na potrzeby łączności radiowej PPDR lub łączności radiowej M2M

Zakres częstotliwości	Maksymalna średnia wartość EIRP	Szerokość pasma pomiarowego
Widmo pomiędzy dolną granicą pasma częstotliwości 700 MHz i dolną granicą zakresu łącza „w górę” FDD (tj. 694–703 MHz);	– 32 dBm dla każdej komórki (6)	1 MHz
Widmo między górną granicą pasma łącza „w dół” FDD a dolną granicą pasma łącza „w dół” FDD określone w decyzji 2010/267/UE (tj. 788–791 MHz)	14 dBm dla każdej anteny	3 MHz

Tabela 8

Wartości graniczne mocy dla stacji bazowej dla widma o częstotliwości poniżej 694 MHz

Zakres częstotliwości	Maksymalna średnia wartość EIRP	Szerokość pasma pomiarowego
Częstotliwości poniżej 694 MHz w przypadku gdy naziemna telewizja cyfrowa podlega ochronie	– 23 dBm dla każdej komórki (7)	8 MHz

C.   Warunki techniczne dla terminali na potrzeby usług łączności elektronicznej w zakresie częstotliwości 703–733 MHz

Przedstawione poniżej BEM dla terminali zostały opracowane dla urządzeń używanych w sieciach radiokomunikacji ruchomej.

BEM terminala składa się z wartości granicznych mocy w granicach bloku częstotliwościowego i poza tymi granicami. Wartość graniczną mocy w granicach bloku częstotliwościowego stosuje się do bloku przydzielonego operatorowi. Wartości graniczne mocy poza granicami bloku mają zastosowanie do następujących elementów widma: luka dupleksowa między łączem „w górę” FDD i łączem „w dół” FDD (z uwzględnieniem widma wyłącznie dla łącza „w dół”, w stosownych przypadkach), pasmo ochronne pomiędzy górną granicą widma użytkowaną na potrzeby nadawania sygnału telewizyjnego (694 MHz) i łączem „w górę” FDD (tj. 694–703 MHz) oraz widmo wykorzystywane do nadawania sygnału telewizyjnego (tj. poniżej 694 MHz).

Wymogi BEM dla terminali podano w tabelach 9–12 (8). Wartości graniczne mocy określa się jako zastępczą moc promieniowaną izotropowo (EIRP) dla terminali, które mają być stacjonarne lub zainstalowane, oraz jako całkowitą moc promieniowania (TRP) (9) dla terminali, które mają być ruchome lub nomadyczne.

Administracje mogą w pewnych sytuacjach złagodzić wartość graniczną mocy wewnątrz bloku, np. w odniesieniu do stacjonarnych terminali na obszarach wiejskich, pod warunkiem że nie narusza to ochrony innych służb, sieci i zastosowań oraz że spełnione pozostają zobowiązania transgraniczne.

Wymogi w granicach bloku

Tabela 9

Wartość graniczna mocy terminala wewnątrz bloku

Maksymalna średnia moc

23 dBm (10)

Wymogi poza granicami bloku

Tabela 10

Wartości graniczne mocy terminala dla pasma ochronnego 694–703 MHz

Zakres częstotliwości	Maksymalna średnia wartość EIRP poza granicami bloku	Szerokość pasma pomiarowego
694–698 MHz	– 7 dBm	4 MHz
698-703 MHz	2 dBm	5 MHz

Tabela 11 (parametry nieobowiązkowe)

Wartości graniczne mocy terminala dla luki dupleksowej

Zakres częstotliwości	Maksymalna średnia wartość EIRP poza granicami bloku	Szerokość pasma pomiarowego
733–738 MHz	2 dBm	5 MHz
738–753 MHz	– 6 dBm	5 MHz
753–758 MHz	– 18 dBm	5 MHz

Objaśnienia do tabeli 11

Wartości graniczne mocy uzyskano na podstawie widmowej maski emisji określonej w pkt 4.2.3 normy ETSI EN 301 908-13 V6.2.1, co oznacza, że urządzenia LTE są w sposób naturalny zgodne z wartościami granicznymi emisji podanymi w tabeli 11. Nie jest konieczna żadna dodatkowa procedura testowa w celu zapewnienia zgodności takich urządzeń z granicznymi wartościami mocy określonymi powyżej.

Tabela 12

Wartości graniczne mocy terminala dla częstotliwości poniżej 694 MHz użytkowanych na potrzeby radiodyfuzji naziemnej (emisje niepożądane)

Zakres częstotliwości	Maksymalna średnia wartość mocy poza granicami bloku	Szerokość pasma pomiarowego
470-694 MHz	– 42 dBm	8 MHz

Objaśnienia do tabeli 12

1)

Określanie wartości granicznej emisji niepożądanych bazuje na naziemnej telewizji cyfrowej wykorzystującej DVB-T2 i systemie WBB o szerokości pasma 10 MHz przy separacji częstotliwości środkowej pomiędzy naziemną telewizją cyfrową i WBB wynoszącej 18 MHz (zakładając kanał TV 8 MHz, pasmo ochronne 9 MHz i szerokość pasma systemu WBB 10 MHz). Jeżeli państwa członkowskie chcą umożliwić wprowadzenie na szczeblu krajowym systemów WBB o szerokości pasma powyżej 10 MHz i w przypadku generowania niepożądanej mocy poza granicami bloku większej niż – 42 dBm/8 MHz w paśmie częstotliwości poniżej 694 MHz, państwa członkowskie powinny rozważyć: a) zastosowanie większej szerokości pasma systemu WBB, rozpoczynając od częstotliwości wyższej niż 703 MHz, tak by wymagana wartość graniczna mocy poza granicami bloku była nadal spełniona; b) lub stosowanie technik osłabiania zakłóceń zgodnie z objaśnieniem 3.

2)

Poziom wartości granicznej niepożądanych emisji poza granicami bloku jest określany w odniesieniu do stacjonarnego odbioru naziemnej telewizji cyfrowej. Państwa członkowskie, które pragną rozważyć odbiór przenośny naziemnej telewizji cyfrowej w pomieszczeniach, mogą, w indywidualnych przypadkach, uznać za konieczne wdrożenie dodatkowych środków na szczeblu krajowym/lokalnym (zob. objaśnienie 3).

3)

Przykłady potencjalnych technik osłabiania zakłóceń, które mogą rozważyć państwa członkowskie, obejmują dodatkowe filtrowanie sygnałów naziemnej telewizji cyfrowej, zmniejszenie mocy terminala wewnątrz bloku, ograniczenie szerokości pasma kanału nadawczego terminala lub stosowanie technik wymienionych w otwartym wykazie potencjalnych technik osłabiania zakłóceń podanym w raporcie CEPT nr 30.

4)

Dodatkowe kwestie dotyczące współistnienia systemów WBB i naziemnej telewizji cyfrowej: w celu minimalizowania ryzyka blokowania odbiornika naziemnej telewizji cyfrowej przez sygnał emitowany przez stację bazową można, na poziomie krajowym, zastosować dodatkowe filtrowanie zewnętrzne na wejściu odbiorników telewizyjnych, w szczególności w celu uniknięcia nasycenia przeciążeniowego we wzmacniaczach antenowych; może również dojść do zakłóceń pochodzących od nadajników telewizyjnych w odbiornikach stacji bazowej spowodowanych przez sygnały emitowane wewnątrz zakresu częstotliwościowego lub poprzez emisje niepożądane. W takich sytuacjach można, w indywidualnych przypadkach, stosować odpowiednie techniki osłabiania zakłóceń na poziomie krajowym.

---

(1)  5 MHz lub więcej; nie wyklucza to kanałów o mniejszych szerokościach pasma w ramach przydzielonego bloku.

(2)  Podstawą wyznaczania BEM jest analiza i symulacje minimalnej tłumienności sprzężenia (MCL); elementy BEM określa się dla każdej komórki lub każdej anteny w zależności od scenariusza współistnienia, który ich dotyczy.

(3)  Zastępcza moc promieniowana izotropowo (EIRP) to całkowita moc promieniowana w dowolnym kierunku w jednym miejscu, niezależnie od jakiejkolwiek konfiguracji stacji bazowej.

(4)  Administracje mogą wybrać szerokość pasma pomiarowego wynoszącą 3 MHz lub 200 kHz na potrzeby ochrony bloku o szerokości 3 MHz w zależności od wdrożonych wariantów krajowych.

(5)  W instalacji wielosektorowej wartość dla każdej komórki odpowiada wartości dla jednego z sektorów.

(6)  W instalacji wielosektorowej wartość dla każdej komórki odpowiada wartości dla jednego z sektorów.

(7)  W instalacji wielosektorowej wartość dla każdej komórki odpowiada wartości dla jednego z sektorów.

(8)  ETSI może uwzględnić dodatkowe wymogi w normach zharmonizowanych.

(9)  Całkowita moc promieniowania (TRP) stanowi miarę faktycznej mocy promieniowania anteny. TRP określa się jako całkę mocy promieniowanej we wszystkich kierunkach.

(10)  Wartość ta podlega tolerancji do + 2 dB, aby uwzględnić działanie w ekstremalnych warunkach środowiskowych i różnice produkcyjne pomiędzy egzemplarzami.

ZAŁĄCZNIK I

1)

Minimalna liczba próbek śledzia bałtyckiego (Clupea harengus membras) zalecana do pobrania w 2016 r. do celów analizy na obecność dioksyn, dioksynopodobnych PCB i niedioksynopodobnych PCB, najlepiej w obszarach ICES 28-1, 28-2, 29, 30, 31 i 32.   DE DK EE FIN LT LV PL SE Razem Śledź 7 5 7 20 4 4 9 14 70

2)	Minimalna liczba próbek szprota (Sprattus sprattus) zalecana do pobrania w 2017 r. do celów analizy na obecność dioksyn, dioksynopodobnych PCB i niedioksynopodobnych PCB, najlepiej w obszarach ICES 29, 30, 31 i 32.   DE DK EE FIN LT LV PL SE Razem Szprot 5 8 8 5 5 9 18 12 70

3)	Minimalna liczba próbek łososia (Salmo salar) i troci wędrownej (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss) zalecana do pobrania w 2018 r. do celów analizy na obecność dioksyn, dioksynopodobnych PCB i niedioksynopodobnych PCB.   DE DK EE FIN LT LV PL SE Razem Łosoś/troć 5 12 5 15 5 5 11 12 70

4)	Minimalna liczba próbek zalecana do pobrania rocznie od 2016 do 2018 r. do celów analizy na obecność dioksyn, dioksynopodobnych PCB i niedioksynopodobnych PCB.   DE DK EE FIN LT LV PL SE Razem Różne gatunki ryb (*) 10 10 10 10 10 10 10 10 80

---

(*)  Dorsz atlantycki (Gadus morhua), gładzica (Pleuronectes platessa), minóg rzeczny (Lampetra fluviatilis), golec (Salvelinus sp.) krąp (Blicca bjoerkna), węgorz europejski (Anguilla Anguilla), leszcz aralsko-kaspijski (Abramis brama), stornia (Platichthys flesus), okoń (Perca fluviatilis), szczupak (Esox lucius), sandacz pospolity (Sander lucioperca), płoć (Rutilus rutilus), sielawa (Coregonus Albula), belona pospolita (Belone belone), stynka (Osmerus eperlanus), turbot (Psetta maxima), certa (Vimba vimba), sieja wędrowna (Coregonus sp.) oraz witlinek (Merlangius merlangus).

ZAŁĄCZNIK II

Informacje na temat obecności dioksyn, dioksynopodobnych PCB i niedioksynopodobnych PCB w niektórych gatunkach ryb w określonym wieku, rozmiarze i regionie geograficznym (obszarze ICES), w szczególności w odniesieniu do ich zgodności z najwyższymi dopuszczalnymi poziomami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1881/2006.

1.   Rozmiar ryby

Rozmiar każdej ryby wymienionej w niniejszym załączniku mierzy się zgodnie z rysunkiem poniżej: od czubka pyska do końca płetwy ogonowej.

2.   Minimalne rozmiary niektórych gatunków ryb, które można poławiać w regionie Morza Bałtyckiego z powodów związanych ze zrównoważonym rozwojem (rozporządzenie (WE) nr 2187/2005)

—	Łosoś (Salmo salar) (cały region Morza Bałtyckiego z wyjątkiem ICES 31): minimalny rozmiar wynosi 60 cm (w związku z czym połów ryb < 2 kg jest zakazany)

—	Łosoś (Salmo salar) (ICES 31): minimalny rozmiar wynosi 50 cm (w związku z czym połów ryb < 2 kg jest zakazany)

—	Troć wędrowna (Salmo trutta) (ICES 22, 23, 24 i 25 oraz ICES 29, 30, 31 i 32): minimalny rozmiar wynosi 40 cm (w związku z czym połów ryb < 2 kg jest zakazany)

—	Troć wędrowna (Salmo trutta) (ICES 26, 27 i 28): minimalny rozmiar wynosi 50 cm (w związku z czym połów ryb < 2 kg jest zakazany).

3.   Informacje na temat obecności dioksyn, dioksynopodobnych PCB i niedioksynopodobnych PCB w niektórych gatunkach ryb w określonym wieku, rozmiarze i regionie geograficznym (obszarze ICES)

3.1.   Śledź bałtycki

W obszarach ICES 22, 23, 24, 25, 26 i 27: zakłada się, że śledź bałtycki jest zgodny z najwyższymi dopuszczalnymi poziomami niezależnie od rozmiaru.

W obszarach ICES 28-1, 29, 30, 31 i 32: zakłada się, że śledź bałtycki ≤ 17 cm spełnia normy, a śledź bałtycki > 17 cm może nie spełniać norm.

W obszarze ICES 28-2: zakłada się, że śledź bałtycki ≤ 21 cm spełnia normy, a śledź bałtycki > 21 cm może nie spełniać norm.

3.2.   Łosoś

Łosoś z obszarów ICES 22 i 23 pochodzi z Północnego Atlantyku, a nie z regionu Morza Bałtyckiego, a zatem nie jest przedmiotem niniejszych wniosków dotyczących obecności dioksyn i PCB ani wspólnych środków zarządzania ryzykiem.

Zakłada się, że łosoś < 2 kg spełnia normy (ale jego połów jest zakazany z powodów związanych ze zrównoważonym rozwojem – zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2187/2005; minimalny rozmiar 60 cm, a dla obszaru ICES 31: 50 cm).

W obszarach ICES 24, 25, 26:

—	łosoś powyżej 2 kg, do 5,5 kg: zgodny z normami po trymowaniu (trymowanie prowadzi do zmniejszenia zawartości dioksyn i dioksynopodobnych PCB o ok. 30 % – doświadczenie wyłącznie z obszaru ICES 24, 25, 26),

—	mniejszy łosoś (2–4 kg) nietrymowany: podejrzewa się niezgodność z normami, mimo że większość łososi jest zgodnych z normami,

—	większy łosoś (4–5,5 kg): podejrzewa się niezgodność z normami dla większości łososi,

—	łosoś trymowany < 5,5 kg: zgodny z normami,

—	łosoś trymowany, po odrzuceniu części brzusznej < 7,9 kg: zgodny z normami.

W obszarach ICES 27, 28, 29, 30, 31 i 32:

—	łosoś > 2 kg (powyżej 60 cm): podejrzewa się, że nie spełnia norm.

3.3.   Troć

Zakłada się, że troć wędrowna < 2 kg spełnia normy (ale jej połów jest zakazany z powodów związanych ze zrównoważonym rozwojem – zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2187/2005; minimalny rozmiar dla ICES 22, 23, 24, 25, 29, 30, 31 i 32: 40 cm i dla ICES 26, 27 i 28: 50 cm).

W obszarach ICES 22, 23, 24, 25, 26:

—	troć wędrowna powyżej 2 kg, do 4,5 kg: spełnia normy po trymowaniu i odrzuceniu części brzusznej,

—	mniejsza troć wędrowna (2–4 kg): podejrzewa się niezgodność z normami, mimo że większość troci jest zgodnych z normami,

—	większa troć wędrowna: podejrzewa się niezgodność z normami dla większości troci.

W obszarach ICES 27, 28, 29, 30, 31 i 32:

—	wszystkie trocie wędrowne > 2 kg (większe niż 40/50 cm) podejrzewa się o niezgodność z normami.

3.4.   Szprot

W obszarach ICES 22, 23, 24, 25, 26, 27 i 28: zakłada się, że spełnia normy.

W obszarach ICES 29, 30, 31 i 32: jeżeli szproty są mniejsze niż 12,5 cm i mają mniej niż 5 lat, zakłada się, że spełniają normy. Jeżeli są większe niż 12,5 cm, podejrzewa się, że są niezgodne z normami.

3.5.   Wątroba dorsza

Podejrzewa się niezgodność z normami.

3.6.   Minóg rzeczny

W obszarze ICES 28: podejrzewa się niezgodność z normami.

W obszarze ICES 32: zakłada się, że spełnia normy.

3.7.   Inne gatunki ryb

Golec nie jest przedmiotem obrotu, a lokalne połowy są objęte odstępstwem (Szwecja i Finlandia).

Zakłada się, że inne gatunki ryb są zgodne z normami.

ZAŁĄCZNIK III

Środki zarządzania ryzykiem, których wprowadzenie zaleca się właściwym organom w celu zapewnienia, aby ryby z regionu Morza Bałtyckiego wprowadzane na rynek UE były zgodne z najwyższymi dopuszczalnymi poziomami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1881/2006.

1.   Ogólne zalecane środki zarządzania ryzykiem

—	Identyfikowalność ma ogromne znaczenie.

—

W przypadku obrotu śledziem, łososiem, trocią wędrowną i szprotem z innymi państwami członkowskimi UE lub w przypadku wprowadzenia do obrotu na rynku krajowym nieobjętego odstępstwem, w dokumentach towarzyszących powinno się wskazywać obszar ICES, w którym ryby zostały złowione. W razie potrzeby należy wyraźnie zaznaczyć, że z danej partii pobrano próbkę i poddano ją analizie na obecność dioksyn, sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB oraz niedioksynopodobnych PCB zgodnie z przepisami UE, oraz że została ona uznana za zgodną z przepisami UE. Można dołączyć sprawozdanie z analizy lub udostępniać je na żądanie.

—

Jeżeli nie jest możliwe dokładne wskazanie obszaru ICES połowu ryb, w przypadku obrotu śledziem > 17 cm, łososiem, trocią wędrowną i szprotem > 12,5 cm z innymi państwami członkowskimi UE lub w przypadku wprowadzenia do obrotu na rynku krajowym nieobjętego odstępstwem, z partii ryb należy zawsze pobrać próbkę i poddać ją analizie na obecność dioksyn, sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB oraz niedioksynopodobnych PCB zgodnie z przepisami UE w celu stwierdzenia jej zgodności z przepisami UE. Należy o tym wyraźnie poinformować w dokumentach towarzyszących. Można dołączyć sprawozdanie z analizy lub udostępniać je na żądanie.

—	Za niezbędne kontrole pod kątem zgodności odpowiada organ w porcie wyładunku.

—	Dostępna powinna być dokumentacja na temat wykorzystania ryb, które nie nadają się do wprowadzenia do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi.

2.   Szczegółowe zalecane środki zarządzania ryzykiem

2.1.   Śledź bałtycki

—	Śledź bałtycki z obszarów ICES 22, 23, 24, 25, 26 i 27 → może być wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi.

—

Śledź bałtycki z obszarów ICES 28-1, 29, 30, 31, 32: — Szwecja i Finlandia: — Śledzia bałtyckiego można wprowadzać do obrotu bez sortowania wyłącznie na rynku krajowym. — W przypadku obrotu z innymi państwami członkowskimi UE: obowiązkowe sortowanie śledzia dla rozmiarów ≤ 17 cm i > 17 cm przed wprowadzeniem do obrotu (sortowanie jest przybliżone, ponieważ odbywa się według szerokości, nie stanowi to jednak problemu): — Śledź bałtycki ≤ 17 cm może być wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, — Śledź bałtycki > 17 cm może być wprowadzany do obrotu lub przetwarzany z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi wyłącznie na rynek krajowy lub może być wprowadzany do obrotu poza rynkiem krajowym tylko wtedy, gdy w analizie danej partii wykazano zgodność z normami. — Niemcy, Dania, Estonia, Łotwa, Litwa i Polska: — obowiązkowe sortowanie śledzia bałtyckiego dla rozmiarów ≤ 17 cm i > 17 cm przed wprowadzeniem do obrotu (sortowanie jest przybliżone, ponieważ odbywa się według szerokości, nie stanowi to jednak problemu): — Śledź bałtycki ≤ 17 cm może być wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, — Śledź bałtycki > 17 cm nie może być wprowadzany do obrotu ani przetwarzany z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, chyba że analiza danej partii wykazała zgodność z normami.

—

Śledź bałtycki z obszaru ICES 28-2: — Szwecja i Finlandia: — Śledzia bałtyckiego można wprowadzać do obrotu bez sortowania wyłącznie na rynku krajowym. — W przypadku obrotu z innymi państwami członkowskimi UE: obowiązkowe sortowanie śledzia bałtyckiego w rozmiarach ≤ 21 cm i > 21 cm (sortowanie jest przybliżone, ponieważ odbywa się według szerokości, nie stanowi to jednak problemu): — Śledź bałtycki ≤ 21 cm może być wprowadzany do obrotu lub przetwarzany z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, — Śledź bałtycki > 21 cm może być wprowadzany do obrotu lub przetwarzany z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi wyłącznie na rynek krajowy lub może być wprowadzany do obrotu poza rynkiem krajowym tylko wtedy, gdy w analizie danej partii wykazano zgodność z normami. — Niemcy, Dania, Estonia, Łotwa, Litwa i Polska: — obowiązkowe sortowanie śledzia bałtyckiego ≤ 21 cm i > 21 cm przed wprowadzeniem do obrotu (sortowanie jest przybliżone, ponieważ odbywa się według szerokości, nie stanowi to jednak problemu): — Śledź bałtycki ≤ 21 cm może być wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, — Śledź bałtycki > 21 cm nie może być wprowadzany do obrotu ani przetwarzany z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, chyba że analiza danej partii wykazała zgodność z normami.

2.2.   Łosoś

—

Łosoś z obszarów ICES 24, 25 i 26: — Szwecja, Finlandia i Łotwa: — Łosoś może być wprowadzany do obrotu na rynku krajowym (odstępstwo), — Obrót z innymi państwami członkowskimi UE: możliwy tylko jeżeli w analizie danej partii wykazano zgodność z przepisami UE. — Niemcy, Dania, Estonia, Litwa i Polska: — Łosoś większy niż 2 kg może być wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi tylko wtedy, gdy w analizie danej partii wykazano zgodność z przepisami UE, — Łosoś poniżej 5,5 kg jest zgodny z normami po trymowaniu (procedura stosowana w Danii i w Polsce tylko dla obszarów ICES 24, 25 i 26) oraz łosoś powyżej 5,5 kg, do 7,9 kg, jest zgodny z normami po trymowaniu i odrzuceniu części brzusznej (procedura stosowana w Polsce dla obszarów ICES 24, 25 i 26), — Łosoś trymowany > 5,5 kg oraz łosoś trymowany, po odrzuceniu części brzusznej > 7,9 kg może być wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi tylko wtedy, gdy w analizie danej partii wykazano zgodność z przepisami UE.

—

Łosoś z obszarów ICES 27, 28, 29, 30, 31 i 32: — Szwecja, Finlandia i Łotwa: — Łosoś może być wprowadzany do obrotu na rynku krajowym (odstępstwo); — Obrót z innymi państwami członkowskimi UE: możliwy tylko jeżeli w analizie danej partii wykazano zgodność z przepisami UE. — Niemcy, Dania, Estonia, Litwa i Polska: — Łosoś może być wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi tylko wtedy, gdy w analizie danej partii wykazano zgodność z przepisami UE.

2.3.   Troć wędrowna

—

Troć wędrowna z obszarów ICES 22, 23, 24, 25 i 26: — Szwecja i Finlandia: — Troć może być wprowadzana do obrotu na rynku krajowym (odstępstwo), — Obrót z innymi państwami członkowskimi UE: możliwy tylko jeżeli w analizie danej partii wykazano zgodność z przepisami UE. — Niemcy, Dania, Estonia, Łotwa, Litwa i Polska: — Troć powyżej 2 kg: troć może być wprowadzana do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi tylko wtedy, gdy w analizie danej partii wykazano zgodność z przepisami UE, — Troć trymowana, po odrzuceniu części brzusznej < 4,5 kg: zgodna z normami (procedura stosowana w Polsce dla obszarów ICES 22–23–24–25–26), — Troć trymowana, po odrzuceniu części brzusznej > 4,5 kg może być wprowadzana do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, tylko jeżeli w analizie danej partii wykazano zgodność z przepisami UE.

—

Troć z obszarów ICES 27, 28, 29, 30, 31 i 32: — Szwecja i Finlandia: — Troć może być wprowadzana do obrotu na rynku krajowym (odstępstwo), — Obrót z innymi państwami członkowskimi UE: możliwy tylko jeżeli w analizie danej partii wykazano zgodność z przepisami UE. — Niemcy, Dania, Estonia, Łotwa, Litwa i Polska: — troć może być wprowadzana do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi tylko wtedy, gdy w analizie danej partii wykazano zgodność z przepisami UE.

2.4.   Szprot

—	Szprot z obszarów ICES 22, 23, 24, 25, 26, 27 i 28 może być wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi.

—

Szprot z obszarów ICES 29, 30, 31, 32: — Obowiązkowe sortowanie na szproty ≤ 12,5 cm i szproty > 12,5 cm, Szprot ≤ 12,5 cm może być wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, Szprot > 12,5 cm nie może być wprowadzany do obrotu ani przetwarzany z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi, chyba że analiza danej partii wykazała zgodność z normami.

2.5.   Wątroba dorsza

Podejrzewa się, że wątroba dorsza złowionego w regionie Morza Bałtyckiego nie spełnia norm, należy zatem poddać każdą partię analizie w celu wykazania zgodności przed wprowadzeniem na rynek UE.

ZAŁĄCZNIK

Do celów niniejszej umowy:

—	na mocy Traktatu z Lizbony, który wszedł w życie dnia 1 grudnia 2009 r., Unia Europejska zastępuje Wspólnotę Europejską i jest jej następcą prawnym,

—

wszędzie tam, gdzie w aktach prawnych wymienionych w niniejszym załączniku znajdują się odniesienia do państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej, zastąpionej Unią Europejską, lub wymóg nawiązania do nich, odniesienia te rozumiane są do celów Umowy jako mające zastosowanie jednakowo do Szwajcarii lub do wymogu nawiązania do Szwajcarii,

—	odniesienia do rozporządzeń Rady (EWG) nr 2407/92 i (EWG) nr 2408/92 dokonane w art. 4, 15, 18, 27 i 35 Umowy są rozumiane jako odniesienia do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008,

—

bez uszczerbku dla postanowień art. 15 niniejszej Umowy, termin „wspólnotowy przewoźnik lotniczy”, stosowany w podanych poniżej dyrektywach i rozporządzeniach wspólnotowych, oznacza również przewoźnika lotniczego, który uzyskał koncesję i którego główne miejsce prowadzenia działalności oraz siedziba statutowa, jeżeli takowa istnieje, znajduje się w Szwajcarii, zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008. Wszelkie odniesienia do rozporządzenia (EWG) nr 2407/92 należy rozumieć jako odniesienia do rozporządzenia (WE) nr 1008/2008,

—	każde zawarte w poniższych aktach prawnych odesłanie do art. 81 i 82 Traktatu lub do art. 101 i 102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy rozumieć jako odesłanie do art. 8 i 9 niniejszej umowy.

1.   Liberalizacja lotnictwa i inne przepisy dotyczące lotnictwa cywilnego

nr 1008/2008

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty

nr 2000/79

Dyrektywa Rady z dnia 27 listopada 2000 r. dotycząca Europejskiego porozumienia w sprawie organizacji czasu pracy personelu pokładowego w lotnictwie cywilnym, zawartego przez Stowarzyszenie Europejskich Linii Lotniczych (AEA), Europejską Federację Pracowników Transportu (ETF), Europejskie Stowarzyszenie Cockpit (ECA), Stowarzyszenie Linii Lotniczych Regionów Europy (ERA) i Międzynarodowe Stowarzyszenie Przewoźników Lotniczych (IACA)

nr 93/104

Dyrektywa Rady z dnia 23 listopada 1993 r. dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy, zmieniona:

—	dyrektywą 2000/34/WE

nr 437/2003

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu lotniczego pasażerów, frachtu i poczty

nr 1358/2003

Rozporządzenie Komisji z dnia 31 lipca 2003 r. wykonujące rozporządzenie (WE) nr 437/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do przewozu lotniczego pasażerów, frachtu i poczty oraz zmieniające jego załączniki I i II

nr 785/2004

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wymogów w zakresie ubezpieczenia w odniesieniu do przewoźników lotniczych i operatorów statków powietrznych, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 285/2010

nr 95/93

Rozporządzenie Rady z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych Wspólnoty (art. 1–12), zmienione:

—	rozporządzeniem (WE) nr 793/2004

nr 2009/12

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie opłat lotniskowych

nr 96/67

Dyrektywa Rady z dnia 15 października 1996 r. w sprawie dostępu do rynku usług obsługi naziemnej w portach lotniczych Wspólnoty

(art. 1–9, 11–23 i 25)

nr 80/2009

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie kodeksu postępowania dla komputerowych systemów rezerwacji i uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 2299/89.

2.   Przepisy dotyczące konkurencji

nr 1/2003

Rozporządzenie Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (art. 1–13, 15–45)

(W zakresie, w jakim to rozporządzenie jest istotne dla stosowania niniejszej umowy. Dodanie tego rozporządzenia nie narusza podziału zadań według niniejszej umowy)

nr 773/2004

Rozporządzenie Komisji z dnia 7 kwietnia 2004 r. odnoszące się do prowadzenia przez Komisję postępowań zgodnie z art. 81 i art. 82 Traktatu WE, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1792/2006,

—	rozporządzeniem Komisji (WE) nr 622/2008.

nr 139/2004

Rozporządzenie Rady z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw)

(art. 1–18, art. 19 ust. 1–2 i art. 20–23)

W odniesieniu do art. 4 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, w stosunkach między Wspólnotą Europejską a Szwajcarią stosuje się, co następuje:

(1)

W przypadku koncentracji określonej w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 139/2004, która nie ma wymiaru wspólnotowego w rozumieniu art. 1 tego rozporządzenia i która może być rozpatrzona w ramach krajowego prawa konkurencji przynajmniej trzech państw członkowskich WE i Konfederacji Szwajcarskiej, osoby lub przedsiębiorstwa określone w art. 4 ust. 2 tego rozporządzenia mogą, przed zawiadomieniem właściwych organów, poinformować Komisję Europejską w drodze uzasadnionego wniosku, że koncentracja powinna zostać zbadana przez Komisję.

(2)	Komisja Europejska bezzwłocznie przekazuje Konfederacji Szwajcarskiej wszystkie wnioski złożone zgodnie z art. 4 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 139/2004 oraz zgodnie z poprzednim ustępem.

(3)	Jeżeli Konfederacja Szwajcarska wyraziła sprzeciw co do wniosku o przekazanie sprawy, właściwe szwajcarskie organy ochrony konkurencji zachowują swoją kompetencję w sprawie i nie zostaje ona przekazana przez Konfederację Szwajcarską zgodnie z niniejszym ustępem.

W odniesieniu do terminów, o których mowa w art. 4 ust. 4 i 5, art. 9 ust. 2 i 6 oraz art. 22 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw:

(1)	Komisja Europejska bezzwłocznie przekazuje właściwym szwajcarskim organom ochrony konkurencji wszystkie odnośne dokumenty zgodnie z art. 4 ust. 4 i 5, art. 9 ust. 2 i 6 oraz art. 22 ust. 2.

(2)	Bieg terminów, o których mowa w art. 4 ust. 4 i 5, art. 9 ust. 2 i 6 oraz art. 22 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 139/2004, rozpoczyna się w odniesieniu do Konfederacji Szwajcarskiej wraz z otrzymaniem odnośnych dokumentów przez właściwe szwajcarskie organy ochrony konkurencji.

nr 802/2004

Rozporządzenie Komisji z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (art. 1–24), zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1792/2006,

—	rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1033/2008,

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1269/2013.

nr 2006/111

Dyrektywa Komisji z dnia 16 listopada 2006 r. w sprawie przejrzystości stosunków finansowych między państwami członkowskimi a przedsiębiorstwami publicznymi, a także w sprawie przejrzystości finansowej wewnątrz określonych przedsiębiorstw

nr 487/2009

Rozporządzenie Rady z dnia 25 maja 2009 r. w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do pewnych kategorii porozumień i uzgodnionych praktyk w sektorze transportu lotniczego

3.   Bezpieczeństwo lotnictwa

nr 216/2008

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lutego 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego oraz uchylające dyrektywę Rady 91/670/EWG, rozporządzenie (WE) nr 1592/2002 i dyrektywę 2004/36/WE, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (WE) nr 690/2009,

—	rozporządzeniem (WE) nr 1108/2009,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 6/2013.

Agencja korzysta z uprawnień nadanych jej na mocy przepisów rozporządzenia również w Szwajcarii.

Komisja korzysta również w Szwajcarii z nadanych jej uprawnień w zakresie decyzji podejmowanych na podstawie art. 11 ust. 2, art. 14 ust. 5 i 7, art. 24 ust. 5, art. 25 ust. 1, art. 38 ust. 3 lit. i), art. 39 ust. 1, art. 40 ust. 3, art. 41 ust. 3 i 5, art. 42 ust. 4, art. 54 ust. 1 i art. 61 ust. 3.

Niezależnie od dostosowania horyzontalnego zawartego w tiret drugim załącznika do umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego, odniesień do „państw członkowskich” w art. 65 rozporządzenia lub w przepisach decyzji 1999/468/WE, o której mowa w tym artykule, nie należy rozumieć jako stosujących się do Szwajcarii.

Żadnego z przepisów rozporządzenia nie interpretuje się jako upoważniającego EASA do działania w imieniu Szwajcarii w ramach umów międzynarodowych w celach innych niż wsparcie Szwajcarii w wypełnianiu jej zobowiązań nałożonych takimi umowami.

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia należy czytać z następującymi dostosowaniami:

a)

w art. 12 wprowadza się następujące zmiany: (i) w ust. 1, po słowie „Wspólnotą” dodaje się słowa „lub Szwajcarią”; (ii) w ust. 2 lit. a), po słowie „Wspólnotę” dodaje się słowa „lub Szwajcarię”; (iii) w ust. 2 skreśla się lit. b) i c); (iv) dodaje się ustęp w brzmieniu: „3.   Prowadząc negocjacje z państwem trzecim w celu zawarcia umowy, zgodnie z którą państwo członkowskie lub Agencja będzie mogła wystawiać certyfikaty na podstawie certyfikatów wystawianych przez władze lotnicze danego państwa trzeciego, Wspólnota podejmuje każdorazowo starania w celu uzyskania dla Szwajcarii oferty zawarcia podobnej umowy z danym państwem trzecim. Z kolei Szwajcaria podejmie starania w celu zawarcia z krajami trzecimi umów odpowiadających umowom zawartym przez Wspólnotę.”;

b)	w art. 29 dodaje się ustęp w brzmieniu: „4.   W drodze odstępstwa od art. 12 ust. 2 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, obywatele Szwajcarii korzystający z pełni praw obywatelskich mogą zostać zatrudnieni przez Dyrektora Zarządzającego Agencji.”;

c)	w art. 30 dodaje się ustęp w brzmieniu: „Szwajcaria stosuje w odniesieniu do Agencji Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, stanowiący załącznik A do niniejszego załącznika, zgodnie z dodatkiem do załącznika A.”;

d)	w art. 37 dodaje się ustęp w brzmieniu: „Szwajcaria w pełni uczestniczy w zarządzie i ma w nim te same prawa i obowiązki co państwa członkowskie Unii Europejskiej, poza prawem głosu.”;

e)

w art. 59 dodaje się ustęp w brzmieniu: „12.   Szwajcaria wnosi wkład finansowy, o którym mowa w ust. 1 lit. b), według poniższego wzoru: gdzie: S = część budżetu Agencji niepokryta z opłat i należności wymienionych w ust. 1 lit. c) i d), a = liczba państw stowarzyszonych, b = liczba państw członkowskich UE, c = wkład Szwajcarii do budżetu ICAO, C = łączny wkład państw członkowskich UE i państw stowarzyszonych do budżetu ICAO.”;

f)	w art. 61 dodaje się ustęp w brzmieniu: „Postanowienia dotyczące finansowej kontroli sprawowanej przez Wspólnotę w Szwajcarii w odniesieniu do uczestników działań Agencji są przedstawione w załączniku B do niniejszego załącznika.”;

g)

do załącznika II do rozporządzenia włącza się następujące statki powietrzne jako produkty objęte zakresem art. 2 ust. 3 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia Komisji (WE) nr 1702/2003 z dnia 24 września 2003 r. ustanawiającego zasady wykonawcze dla certyfikacji statków powietrznych i związanych z nimi wyrobów, części i wyposażenia w zakresie zdatności do lotu i ochrony środowiska oraz dla certyfikacji organizacji projektujących i produkujących (1):   A/c – [HB-IMY, HB-IWY] – typ Gulfstream G-IV   A/c – [HB-IMJ, HB-IVZ, HB-JES] – typ Gulfstream G-V   A/c – [HB-ZCW, HB-ZDF] – typ MD900.

nr 1108/2009

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 216/2008 w zakresie lotnisk, zarządzania ruchem lotniczym i służb żeglugi powietrznej oraz uchylające dyrektywę 2006/23/WE

nr 1178/2011

Rozporządzenie Komisji z dnia 3 listopada 2011 r. ustanawiające wymagania techniczne i procedury administracyjne odnoszące się do załóg w lotnictwie cywilnym zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 290/2012,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 70/2014,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 245/2014,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) 2015/445.

nr 3922/91

Rozporządzenie Rady z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie harmonizacji wymagań technicznych i procedur administracyjnych w dziedzinie lotnictwa cywilnego (art. 1–3, art. 4 ust. 2, art. 5–11 i art. 13), zmienione:

—	rozporządzeniem (WE) nr 1899/2006,

—	rozporządzeniem (WE) nr 1900/2006,

—	rozporządzeniem Komisji (WE) nr 8/2008,

—	rozporządzeniem Komisji (WE) nr 859/2008.

nr 996/2010

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 października 2010 r. w sprawie badania wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym oraz zapobiegania im oraz uchylające dyrektywę 94/56/WE, zmienione:

—	rozporządzeniem (UE) nr 376/2014

nr 104/2004

Rozporządzenie Komisji z dnia 22 stycznia 2004 r. ustanawiające zasady w sprawie organizacji i składu komisji odwoławczej Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego

nr 2111/2005

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia wspólnotowego wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty i informowania pasażerów korzystających z transportu lotniczego o tożsamości przewoźnika lotniczego wykonującego przewóz oraz uchylające art. 9 dyrektywy 2004/36/WE

nr 473/2006

Rozporządzenie Komisji z dnia 22 marca 2006 r. ustanawiające przepisy wykonawcze dotyczące wspólnotowego wykazu przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty określonemu w rozdziale II rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady

nr 474/2006

Rozporządzenie Komisji z dnia 22 marca 2006 r. ustanawiające wspólnotowy wykaz przewoźników lotniczych podlegających zakazowi wykonywania przewozów w ramach Wspólnoty określonemu w rozdziale II rozporządzenia (WE) nr 2111/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady, ostatnio zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 2015/2322

nr 1332/2011

Rozporządzenie Komisji z dnia 16 grudnia 2011 r. ustanawiające wspólne wymogi korzystania z przestrzeni powietrznej i procedury operacyjne w celu zapobiegania kolizjom w powietrzu

nr 646/2012

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 16 lipca 2012 r. ustanawiające przepisy wykonawcze dotyczące grzywien i okresowych kar pieniężnych nakładanych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008

nr 748/2012

Rozporządzenie Komisji z dnia 3 sierpnia 2012 r. ustanawiające zasady wykonawcze dla certyfikacji statków powietrznych i związanych z nimi wyrobów, części i wyposażenia w zakresie zdatności do lotu i ochrony środowiska oraz dla certyfikacji organizacji projektujących i produkujących, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 7/2013,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 69/2014,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) 2015/1039.

nr 965/2012

Rozporządzenie Komisji z dnia 5 października 2012 r. ustanawiające wymagania techniczne i procedury administracyjne odnoszące się do operacji lotniczych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 800/2013,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 71/2014,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 83/2014,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 379/2014,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) 2015/140,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) 2015/1329,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) 2015/640.

nr 2012/780

Decyzja Komisji z dnia 5 grudnia 2012 r. w sprawie praw dostępu do europejskiego centralnego archiwum zaleceń dotyczących bezpieczeństwa oraz odpowiedzi otrzymanych w związku z tymi zaleceniami, ustanowionego na podstawie art. 18 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 996/2010 w sprawie badania wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym oraz zapobiegania im oraz uchylającego dyrektywę 94/56/WE

nr 628/2013

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie metod pracy stosowanych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego przy prowadzeniu inspekcji standaryzacyjnych i monitorowaniu stosowania przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008 oraz uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 736/2006

nr 139/2014

Rozporządzenie Komisji z dnia 12 lutego 2014 r. ustanawiające wymagania oraz procedury administracyjne dotyczące lotnisk zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008

nr 319/2014

Rozporządzenie Komisji z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie opłat i honorariów pobieranych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 593/2007

nr 452/2014

Rozporządzenie Komisji z dnia 29 kwietnia 2014 r. ustanawiające wymagania techniczne i procedury administracyjne dotyczące operacji lotniczych wykonywanych przez operatorów z państw trzecich zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008

nr 1321/2014

Rozporządzenie Komisji z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie ciągłej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zatwierdzeń udzielanych organizacjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (UE) 2015/1088,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) 2015/1536.

nr 2015/340

Rozporządzenie Komisji z dnia 20 lutego 2015 r. ustanawiające wymagania techniczne i procedury administracyjne dotyczące licencji i certyfikatów kontrolerów ruchu lotniczego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2008, zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 923/2012 i uchylające rozporządzenie Komisji (UE) nr 805/2011

nr 2015/640

Rozporządzenie Komisji z dnia 23 kwietnia 2015 r. w sprawie dodatkowych specyfikacji zdatności do lotu dla danego rodzaju operacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 965/2012

nr 2015/1018

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 29 czerwca 2015 r. ustanawiające wykaz klasyfikujący zdarzenia w lotnictwie cywilnym, które muszą być zgłaszane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 376/2014.

4.   Ochrona lotnictwa

nr 300/2008

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 2320/2002

nr 272/2009

Rozporządzenie Komisji z dnia 2 kwietnia 2009 r. uzupełniające wspólne podstawowe normy ochrony lotnictwa cywilnego określone w załączniku do rozporządzenia (WE) 300/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 297/2010,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 720/2011,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1141/2011,

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 245/2013.

nr 1254/2009

Rozporządzenie Komisji z dnia 18 grudnia 2009 r. ustanawiające kryteria pozwalające państwom członkowskim na odstępstwo od wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego i przyjęcie alternatywnych środków w zakresie ochrony

nr 18/2010

Rozporządzenie Komisji z dnia 8 stycznia 2010 r. zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 300/2008 w zakresie specyfikacji dla krajowych programów kontroli jakości w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego

nr 72/2010

Rozporządzenie Komisji z dnia 26 stycznia 2010 r. ustanawiające procedury przeprowadzania inspekcji Komisji w zakresie ochrony lotnictwa

nr 2015/1998

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 5 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego, zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/2426

nr 2015/8005

Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 16 listopada 2015 r. ustanawiająca szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego, zawierające informacje, o których mowa w art. 18 lit. a) rozporządzenia (WE) 300/2008.

5.   Zarządzanie ruchem lotniczym

nr 549/2004

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. ustanawiające ramy tworzenia Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (rozporządzenie ramowe), zmienione:

—	rozporządzeniem (WE) nr 1070/2009

Komisji przysługują w Szwajcarii uprawnienia przyznane jej zgodnie z art. 6, 8, 10, 11 i 12.

W art. 10 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 2 słowa „na szczeblu wspólnotowym” zastępuje się słowami „na szczeblu wspólnotowym wraz ze Szwajcarią”.

Niezależnie od dostosowania horyzontalnego, zawartego w tiret drugim załącznika do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego, odniesień do „państw członkowskich” w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 549/2004 lub w przepisach decyzji 1999/468/WE, o której mowa w tym artykule, nie należy rozumieć jako stosujących się do Szwajcarii.

nr 550/2004

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie zapewniania służb żeglugi powietrznej w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (rozporządzenie w sprawie zapewniania służb), zmienione:

—	rozporządzeniem (WE) nr 1070/2009

Komisji przysługują w Szwajcarii uprawnienia przyznane jej zgodnie z art. 9a, 9b, 15, 15a, 16 i 17.

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia należy czytać z następującymi dostosowaniami:

a)	w art. 3 wprowadza się następujące zmiany: w ust. 2 po słowie „Wspólnoty” dodaje się słowa „i Szwajcarii”;

b)	w art. 7 wprowadza się następujące zmiany: w ust. 1 i 6 po słowie „Wspólnoty” dodaje się słowa „i Szwajcarii”;

c)	w art. 8 wprowadza się następujące zmiany: w ust. 1 po słowie „Wspólnoty” dodaje się słowa „i Szwajcarii”;

d)	w art. 10 wprowadza się następujące zmiany: w ust. 1 po słowie „Wspólnoty” dodaje się słowa „i Szwajcarii”;

e)	art. 16 ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3.   Komisja kieruje swoją decyzję do państw członkowskich oraz informuje o niej instytucję zapewniającą służby w zakresie, w jakim jej to prawnie dotyczy.”.

nr 551/2004

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie organizacji i użytkowania przestrzeni powietrznej w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (Rozporządzenie w sprawie przestrzeni powietrznej), zmienione:

—	rozporządzeniem (WE) nr 1070/2009

Komisji przysługują w Szwajcarii uprawnienia przyznane jej zgodnie z art. 3a, 6 i 10.

nr 552/2004

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie interoperacyjności Europejskiej Sieci Zarządzania Ruchem Lotniczym (rozporządzenie w sprawie interoperacyjności), zmienione:

—	rozporządzeniem (WE) nr 1070/2009

Komisji przysługują w Szwajcarii uprawnienia przyznane jej zgodnie z art. 4, 7 i art. 10 ust. 3.

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia należy czytać z następującymi dostosowaniami:

a)	w art. 5 wprowadza się następujące zmiany: w ust. 2, po słowie „Wspólnocie” dodaje się słowa „lub Szwajcarii”;

b)	w art. 7 wprowadza się następujące zmiany: w ust. 4, po słowie „Wspólnocie” dodaje się słowa „lub Szwajcarii”;

c)	w załączniku III wprowadza się następujące zmiany: w sekcji 3 tiret drugie i ostatnie, po słowie „Wspólnocie” dodaje się słowa „lub Szwajcarii”.

nr 2150/2005

Rozporządzenie Komisji z dnia 23 grudnia 2005 r. ustanawiające wspólne zasady elastycznego użytkowania przestrzeni powietrznej

nr 1033/2006

Rozporządzenie Komisji z dnia 4 lipca 2006 r. ustanawiające wymogi dla procedur w zakresie przetwarzania planów lotu w fazie poprzedzającej lot dla Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej, zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 923/2012,

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 428/2013.

nr 1032/2006

Rozporządzenie Komisji z dnia 6 lipca 2006 r. ustanawiające wymagania dla automatycznych systemów wymiany danych lotniczych dla celów powiadamiania, koordynacji i przekazywania kontroli nad lotem pomiędzy organami kontroli ruchu lotniczego, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (WE) nr 30/2009

nr 730/2006

Rozporządzenie Komisji z dnia 11 maja 2006 r. w sprawie klasyfikacji przestrzeni powietrznej i możliwości wykonywania lotów z widocznością w przestrzeni powietrznej powyżej poziomu lotu FL 195, zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 923/2012

nr 219/2007

Rozporządzenie Rady z dnia 27 lutego 2007 r. w sprawie utworzenia wspólnego przedsięwzięcia w celu opracowania europejskiego systemu zarządzania ruchem lotniczym nowej generacji (SESAR), zmienione:

—	rozporządzeniem Rady (WE) nr 1361/2008,

—	rozporządzeniem Rady (UE) nr 721/2014.

nr 633/2007

Rozporządzenie Komisji z dnia 7 czerwca 2007 r. ustanawiające wymagania w zakresie stosowania protokołu przesyłania komunikatów lotniczych do celów powiadamiania, koordynowania i przekazywania lotów pomiędzy organami kontroli ruchu lotniczego, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 283/2011

nr 482/2008

Rozporządzenie Komisji z dnia 30 maja 2008 r. ustanawiające system zapewnienia bezpieczeństwa oprogramowania do stosowania przez instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej oraz zmieniające załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 2096/2005

nr 29/2009

Rozporządzenie Komisji z dnia 16 stycznia 2009 r. ustanawiające wymogi dla usług łącza danych w jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej, zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/310.

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia należy czytać z następującym dostosowaniem:

w załączniku I część A dodaje się „Switzerland UIR”.

nr 262/2009

Rozporządzenie Komisji z dnia 30 marca 2009 r. ustanawiające wymogi w zakresie skoordynowanego przydziału i stosowania kodów interrogatorów modu S dla jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej

nr 73/2010

Rozporządzenie Komisji z dnia 26 stycznia 2010 r. ustanawiające wymagania dotyczące jakości danych i informacji lotniczych dla jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej, zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1029/2014

nr 255/2010

Rozporządzenie Komisji z dnia 25 marca 2010 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania przepływem ruchu lotniczego, zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 923/2012

nr C(2010) 5134

Decyzja Komisji z dnia 29 lipca 2010 r. ustanawiająca organ oceny skuteczności działania dla jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej

nr 2014/672

Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 24 września 2014 r. w sprawie przedłużenia okresu, na jaki wyznaczony został organ weryfikujący skuteczność działania w ramach jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej

nr 176/2011

Rozporządzenie Komisji z dnia 24 lutego 2011 r. w sprawie informacji wymaganych przed ustanowieniem i zmianą funkcjonalnego bloku przestrzeni powietrznej

nr 677/2011

Rozporządzenie Komisji z dnia 7 lipca 2011 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące funkcji sieciowych zarządzania ruchem lotniczym (ATM) oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 691/2010, zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 970/2014

nr 2011/4130

Decyzja Komisji z dnia 7 lipca 2011 r. w sprawie wyznaczenia menedżera sieci ds. funkcji sieciowych zarządzania ruchem lotniczym (ATM) w jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej

nr 1034/2011

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 17 października 2011 r. w sprawie nadzoru nad bezpieczeństwem w zarządzaniu ruchem lotniczym i służbach żeglugi powietrznej oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 691/2010

nr 1035/2011

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 17 października 2011 r. ustanawiające wspólne wymogi dotyczące zapewniania służb żeglugi powietrznej oraz zmieniające rozporządzenia (WE) nr 482/2008 i (UE) nr 691/2010, zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 923/2012,

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 448/2014.

nr 1206/2011

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 22 listopada 2011 r. ustanawiające wymogi dotyczące identyfikacji statków powietrznych do celów dozorowania w jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej

Do celów niniejszej Umowy przepisy rozporządzenia należy czytać z następującym dostosowaniem:

W załączniku I dodaje się „Switzerland UIR”.

nr 1207/2011

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 22 listopada 2011 r. ustanawiające wymogi dotyczące skuteczności działania i interoperacyjności systemów dozorowania w jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej, zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1028/2014

nr 923/2012

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 26 września 2012 r. ustanawiające wspólne zasady w odniesieniu do przepisów lotniczych i operacyjnych dotyczących służb i procedur żeglugi powietrznej oraz zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1035/2011 oraz rozporządzenia (WE) nr 1265/2007, (WE) nr 1794/2006, (WE) nr 730/2006, (WE) nr 1033/2006 i (UE) nr 255/2010, zmienione:

—	rozporządzeniem Komisji (UE) nr 2015/340

nr 1079/2012

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 16 listopada 2012 r. ustanawiające wymogi dotyczące separacji międzykanałowej w łączności głosowej dla jednolitej europejskiej przestrzeni powietrznej, zmienione:

—	rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 657/2013

nr 390/2013

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 3 maja 2013 r. ustanawiające system skuteczności działania dla służb żeglugi powietrznej i funkcji sieciowych

nr 391/2013

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 3 maja 2013 r. ustanawiające wspólny system opłat za korzystanie ze służb żeglugi powietrznej

nr 409/2013

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 3 maja 2013 r. w sprawie definicji wspólnych projektów, ustanowienia systemu zarządzania i określenia zachęt wspierających wdrożenie europejskiego centralnego planu zarządzania ruchem lotniczym

nr 2014/132

Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiająca ogólnounijne docelowe parametry skuteczności działania dla sieci zarządzania ruchem lotniczym oraz progi alarmowe na drugi okres odniesienia obejmujący lata 2015–2019

nr 716/2014

Rozporządzenie wykonawcze Komisji z dnia 27 czerwca 2014 r. w sprawie ustanowienia wspólnego projektu pilotażowego wspierającego realizację centralnego planu zarządzania ruchem lotniczym w Europie

6.   Środowisko naturalne i poziom hałasu

nr 2002/30

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 marca 2002 r. w sprawie ustanowienia zasad i procedur w odniesieniu do wprowadzenia ograniczeń odnoszących się do poziomu hałasu w portach lotniczych Wspólnoty (Artykuły 1–12 i 14–18)

(Stosuje się zmiany w załączniku I wynikające z załącznika II, rozdział 8 (Polityka transportowa), sekcja G (Transport powietrzny) pkt 2 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej).

nr 89/629

Dyrektywa Rady z dnia 4 grudnia 1989 r. w sprawie ograniczenia emisji hałasu z cywilnych poddźwiękowych samolotów odrzutowych

(art. 1–8)

nr 2006/93

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie określenia zasad wykonywania operacji przez samoloty objęte częścią II rozdział 3 tom 1 załącznika 16 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, wydanie 2 (1988 rok)

7.   Ochrona konsumentów

nr 90/314

Dyrektywa Rady z dnia 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek

(art. 1–10)

nr 93/13

Dyrektywa Rady z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich

(art. 1–11)

nr 2027/97

Rozporządzenie Rady z dnia 9 października 1997 r. w sprawie odpowiedzialności przewoźnika lotniczego z tytułu wypadków lotniczych (art. 1–8), zmienione:

—	rozporządzeniem (WE) nr 889/2002

nr 261/2004

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91

(art. 1–18)

nr 1107/2006

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie praw osób niepełnosprawnych oraz osób o ograniczonej sprawności ruchowej podróżujących drogą lotniczą

8.   Różne

nr 2003/96

Dyrektywa Rady z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej

(art. 14 ust. 1 lit. b) i art. 14 ust. 2).

9.   Załączniki

A	:	Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej
B	:	Kontrola finansowa dotycząca szwajcarskich uczestników działań europejskiej agencji bezpieczeństwa lotniczego

---

(1)  Dz.U. L 243 z 27.9.2003, s. 6.