ISSN 1977-0766

Dziennik Urzędowy

Unii Europejskiej

L 96
European flag  

Wydanie polskie

Legislacja

Rocznik 59
12 kwietnia 2016

Spis treści

 

II   Akty o charakterze nieustawodawczym

Strona

 

 

ROZPORZĄDZENIA

 

*

Rozporządzenie Rady (UE) 2016/555 z dnia 11 kwietnia 2016 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 224/2014 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej

1

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2016/556 z dnia 11 kwietnia 2016 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 359/2011 dotyczącego środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Iranie

3

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/557 z dnia 7 kwietnia 2016 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 2368/2002 wprowadzające w życie system certyfikacji procesu Kimberley dla handlu międzynarodowego surowcem diamentowym

8

 

*

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/558 z dnia 11 kwietnia 2016 r. zezwalające na zawieranie porozumień i wydawanie decyzji przez spółdzielnie i organizacje producentów innego typu w sektorze mleka i przetworów mlecznych w zakresie planowania produkcji

18

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/559 z dnia 11 kwietnia 2016 r. zezwalające na zawieranie porozumień i wydawanie decyzji w zakresie planowania produkcji w sektorze mleka i przetworów mlecznych

20

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/560 z dnia 11 kwietnia 2016 r. w sprawie zatwierdzenia substancji podstawowej serwatka, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 ( 1)

23

 

*

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/561 z dnia 11 kwietnia 2016 r. zmieniające załącznik IV do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013 w odniesieniu do wzoru świadectwa zdrowia zwierząt dla psów, kotów i fretek przemieszczanych do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego w celach niehandlowych ( 1)

26

 

 

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/562 z dnia 11 kwietnia 2016 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

35

 

 

DECYZJE

 

*

Decyzja Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (WPZiB) 2016/563 z dnia 15 marca 2016 r. w sprawie zaakceptowania wkładu Turcji w misję doradczą Unii Europejskiej na rzecz reformy cywilnego sektora bezpieczeństwa na Ukrainie (EUAM Ukraine) (EUAM Ukraine/2/2016)

37

 

*

Decyzja Rady (WPZiB) 2016/564 z dnia 11 kwietnia 2016 r. zmieniająca decyzję 2013/798/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej

38

 

*

Decyzja Rady (WPZiB) 2016/565 z dnia 11 kwietnia 2016 r. zmieniająca decyzję 2011/235/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Iranie

41

 

*

Decyzja Komisji (UE) 2016/566 z dnia 11 kwietnia 2016 r. ustanawiająca grupę sterującą wysokiego szczebla ds. zarządzania cyfrowym systemem morskim i cyfrowymi usługami morskimi oraz uchylająca decyzję 2009/584/WE

46

 

 

(1)   Tekst mający znaczenie dla EOG

PL

Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas.

Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.

II Akty o charakterze nieustawodawczym

ROZPORZĄDZENIA

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) 2016/555

z dnia 11 kwietnia 2016 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 224/2014 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,

uwzględniając decyzję Rady 2013/798/WPZiB z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej (1),

uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 224/2014 (2) nadaje skuteczność niektórym środkom przewidzianym w decyzji 2013/798/WPZiB.

(2)

Decyzja Rady 2013/798/WPZiB ustanawia embargo na broń wobec Republiki Środkowoafrykańskiej oraz zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych określonych osób, które przeprowadzają lub wspierają akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej.

(3)

W dniu 27 stycznia 2016 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 2262 (2016), w której zmieniono kryteria umieszczania w wykazie w przypadku zamrożenia aktywów. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2016/564 (3) zmieniającą decyzję 2013/798/WPZiB, aby nadać skuteczność rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 2262 (2016).

(4)

Działanie regulacyjne na szczeblu unijnym jest konieczne.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 224/2014,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (UE) nr 224/2014 wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 3 dodaje się literę w brzmieniu:

„c)

 związanych z dostawami nieśmiercionośnego sprzętu oraz zapewnieniem pomocy, w tym operacyjnego i nieoperacyjnego szkolenia przeznaczonego dla sił bezpieczeństwa Republiki Środkowoafrykańskiej wyłącznie do celów wsparcia w Republice Środkowoafrykańskiej procesu reformy sektora bezpieczeństwa, we współpracy z MINUSCA, pod warunkiem że Komitet Sankcji został o nich wcześniej powiadomiony.”;

2)

art. 5 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   W załączniku I wymieniono osoby fizyczne lub prawne, podmioty i organy, które Komitet Sankcji wskazał jako:

a)

przeprowadzające lub wspierające akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym akty narażające na szwank lub utrudniające proces transformacji politycznej lub proces stabilizacji i pojednania, lub akty podsycające przemoc;

b)

naruszające embargo na broń ustanowione w pkt 54 rezolucji RB ONZ 2127 (2013) lub które bezpośrednio lub pośrednio sprzedawały, dostarczały lub przekazywały ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym w Republice Środkowoafrykańskiej, lub same otrzymywały uzbrojenie lub materiały z nim związane, jakiekolwiek porady techniczne, szkolenie techniczne lub pomoc techniczną, w tym finansowanie i pomoc finansową, w związku z działaniami z użyciem przemocy prowadzonymi przez ugrupowania zbrojne lub sieci przestępcze w Republice Środkowoafrykańskiej;

c)

uczestniczące w planowaniu, kierowaniu lub popełnianiu czynów naruszających międzynarodowe przepisy o prawach człowieka lub międzynarodowe przepisy humanitarne, zależnie od tego, które mają zastosowanie, lub stanowiących naruszenie lub łamanie praw człowieka w Republice Środkowoafrykańskiej, w tym czynów związanych z przemocą seksualną, atakowaniem ludności cywilnej, zamachami na tle etnicznym czy religijnym, zamachami na szkoły i szpitale oraz uprowadzaniem i przymusowym wysiedlaniem;

d)

rekrutujące dzieci lub angażujące je w konflikt zbrojny w Republice Środkowoafrykańskiej, z naruszeniem mającego zastosowanie prawa międzynarodowego;

e)

udzielające wsparcia ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych, w tym diamentów, złota, dzikiej fauny i flory oraz produktów od nich pochodnych, lub handel nimi, w Republice Środkowoafrykańskiej lub z terytorium tego kraju;

f)

utrudniające dostarczanie pomocy humanitarnej do Republiki Środkowoafrykańskiej lub dostęp do tej pomocy, lub jej dystrybucję w Republice Środkowoafrykańskiej;

g)

uczestniczące w planowaniu, kierowaniu, sponsorowaniu lub przeprowadzaniu zamachów na misje ONZ lub międzynarodowe siły bezpieczeństwa, w tym misję MINUSCA, misje Unii i operacje francuskie, które je wspierają;

h)

stojące na czele podmiotów wskazanych przez Komitet Sankcji lub które udzielały wsparcia osobom lub podmiotom wskazanym przez Komitet Sankcji, lub działały na ich rzecz, w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub które stoją na czele podmiotów będących własnością lub kontrolowanych przez osoby lub podmioty wskazane przez Komitet Sankcji, udzielały im wsparcia lub działały na ich rzecz, w ich imieniu lub pod ich kierownictwem.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 11 kwietnia 2016 r.

W imieniu Rady

M.H.P. VAN DAM

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 51.

(2)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 224/2014 z dnia 10 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej (Dz.U. L 70 z 11.3.2014, s. 1).

(3)  Decyzja Rady (WPZiB) 2016/564 z dnia 11 kwietnia 2016 r. zmieniająca decyzję 2013/798/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej (Dz.U. L 96 z 12.4.2016, s. 38).

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/3

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) 2016/556

z dnia 11 kwietnia 2016 r.

w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 359/2011 dotyczącego środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Iranie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 359/2011 z dnia 12 kwietnia 2011 r. dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Iranie (1), w szczególności jego art. 12 ust. 1,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 12 kwietnia 2011 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 359/2011.

(2)

Na podstawie przeglądu decyzji Rady 2011/235/WPZiB (2) Rada zdecydowała, że należy przedłużyć obowiązywanie przewidzianych w tej decyzji środków ograniczających do dnia 13 kwietnia 2017 r.

(3)

Rada stwierdziła również, że należy zaktualizować wpisy dotyczące niektórych osób zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 359/2011.

(4)

Co więcej, nie ma już podstaw do pozostawania dwóch osób w wykazie osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi zamieszczonym w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 359/2011, a zatem wpisy dotyczące tych osób powinny zostać skreślone.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (UE) nr 359/2011,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 359/2011 wprowadza się zmiany określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 11 kwietnia 2016 r.

W imieniu Rady

M.H.P. VAN DAM

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 100 z 14.4.2011, s. 1.

(2)  Decyzja Rady 2011/235/WPZiB z dnia 12 kwietnia 2011 r. dotycząca środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Iranie (Dz.U. L 100 z 14.4.2011, s. 51).

ZAŁĄCZNIK

1.   

Wpisy dotyczące następujących osób skreśla się z wykazu zamieszczonego w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 359/2011:

5.

HAMEDANI Hossein

71.

SHARIFI Malek Adjar

2.   

Wpisy dotyczące następujących osób zamieszczone w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 359/2011 zastępuje się wpisami w brzmieniu:

Osoby

 

Imię i nazwisko

Dane osobowe

Powody

Data umieszczenia w wykazie

1.

AHMADI- MOQADDAM Esmail

Miejsce urodzenia: Teheran (Iran);

data urodzenia: 1961

Starszy doradca ds. bezpieczeństwa przy szefie sił zbrojnych Iranu. Były dowódca irańskiej policji narodowej do pierwszych miesięcy 2015 r. Dowodzone przez niego siły przeprowadziły brutalne ataki na pokojowe protesty oraz brutalny nocny atak na domy studenckie uniwersytetu w Teheranie w dniu 15 czerwca 2009 r.

 

2.

ALLAHKARAM Hossein

Miejsce urodzenia: Nadżafabad (Iran);

data urodzenia: 1945

Ansar-e Hezbollah – dowódca i pułkownik IRGC. Współzałożyciel Ansar-e Hezbollah. Te siły paramilitarne pod jego kierownictwem były odpowiedzialne za skrajną przemoc podczas ataków na studentów i uniwersytety w latach 1999, 2002 i 2009.

 

4.

FAZLI Ali

 

Zastępca dowódcy sił Basij, były dowódca oddziałów IRGC Seyyed al-Shohada, prowincja Teheran (do lutego 2010 r.). Oddziały Seyyed al-Shohada odpowiadają za bezpieczeństwo w prowincji Teheran i pod jego dowództwem odegrały kluczową rolę w stosowaniu brutalnych represji wobec demonstrantów w 2009 r.

 

8.

MOTLAGH Bahram Hosseini

 

Szef dowództwa armii i Akademii Sztabu Generalnego (DAFOOS). Były dowódca oddziałów IRGC Seyyed al-Shohada, prowincja Teheran. Oddziały Seyyed al-Shohada pod jego dowództwem odegrały kluczową rolę w organizacji tłumienia protestów.

 

10.

RADAN Ahmad-Reza

Miejsce urodzenia: Isfahan (Iran);

data urodzenia:1963

Jest odpowiedzialny za centrum studiów strategicznych irańskich organów ścigania, powiązane z policją narodową. Były szef policyjnego centrum studiów strategicznych, były zastępca dowódcy irańskiej policji narodowej (do czerwca 2014 r.). Jako zastępca dowódcy policji narodowej od 2008 r. Radan był odpowiedzialny za pobicia, zabójstwo oraz niesłuszne zatrzymania i aresztowania protestujących, które były dokonywane przez siły policyjne.

12.4.2011

14.

SHARIATI Seyeed Hassan

 

Doradca i członek 28. wydziału Sądu Najwyższego. Były szef sądu w Meszhedzie do września 2014 r. Procesy pod jego nadzorem były prowadzone w trybie zaocznym i na posiedzeniach niejawnych, bez przestrzegania podstawowych praw oskarżonych, oraz w oparciu o zeznania zdobyte pod naciskiem i w wyniku tortur. Ponieważ wyroki egzekucji były wydawane grupowo, wyroki śmierci były wydawane bez należytego przestrzegania procedur sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy.

12.4.2011

16.

HADDAD Hassan (także jako Hassan ZAREH DEHNAVI)

 

Zastępca urzędnika ds. bezpieczeństwa w Sądzie Rewolucyjnym w Teheranie. Były sędzia, Sąd Rewolucyjny w Teheranie, oddział 26. Odpowiadał za sprawy osób pozbawionych wolności w związku z kryzysami po wyborach i regularnie zastraszał rodziny osób pozbawionych wolności, aby je uciszyć. Uczestniczył w wydawaniu nakazów aresztowania i skierowania do ośrodka detencyjnego w Kahrizak. W listopadzie 2014 r. władze irańskie oficjalnie uznały, że brał udział w uśmiercaniu osób pozbawionych wolności.

12.4.2011

17.

SOLTANI Hodjatoleslam Seyed Mohammad

 

Szef Organizacji Propagandy Muzułmańskiej w prowincji Khorasan-Razavi (Chorasan-e Razawi). Były sędzia, Sąd Rewolucyjny w Meszhedzie. Procesy, w których orzekał, były prowadzone w trybie zaocznym i na posiedzeniach niejawnych, bez przestrzegania podstawowych praw oskarżonych. Ponieważ wyroki egzekucji były wydawane masowo, wyroki śmierci były wydawane bez należytego przestrzegania procedur sprawiedliwego procesu.

 

23.

PIR-ABASSI Abbas

 

Były sędzia, Sąd Rewolucyjny w Teheranie, oddział 26. Prawdopodobnie obecnie jest w toku jego przeniesienie na nowe stanowisko. Odpowiadał za sprawy związane z sytuacją po wyborach, wydawał duże wyroki pozbawienia wolności podczas niesprawiedliwych procesów przeciwko działaczom na rzecz praw człowieka, a także wydał kilka wyroków śmierci na demonstrantów.

12.4.2011

24.

MORTAZAVI Amir

 

Zastępca szefa Wydziału Spraw Społecznych i Zapobiegania Przestępczości w sądzie w prowincji Khorasan-Razavi (Chorasan-e Razawi). Były zastępca prokuratora w Meszhedzie. Procesy, w których orzekał, były prowadzone w trybie zaocznym i na posiedzeniach niejawnych, bez przestrzegania podstawowych praw oskarżonych. Ponieważ wyroki egzekucji były wydawane masowo, wyroki śmierci były wydawane bez należytego przestrzegania procedur sprawiedliwego procesu.

 

26.

SHARIFI Malek Adjar

 

Sędzia Sądu Najwyższego. Były prezes sądu w Azerbejdżanie Wschodnim. Był odpowiedzialny za proces Sakineha Mohammadiego-Ashtianiego.

 

34.

AKBARSHAHI Ali-Reza

 

Dyrektor generalny irańskiego dowództwa ds. zwalczania narkotyków. Były dowódca policji w Teheranie. Dowodzone przez niego siły policyjne były odpowiedzialne za stosowanie bezprawnej przemocy wobec podejrzanych podczas zatrzymań i tymczasowych aresztowań. Teherańska policja uczestniczyła również w atakach na domy studenckie uniwersytetu teherańskiego w czerwcu 2009 r., kiedy to według irańskiej komisji parlamentarnej (Majlis) ponad 100 studentów odniosło rany z rąk policji i sił Basij.

10.10.2011

40.

HABIBI Mohammad Reza

 

Były zastępca prokuratora w Isfahanie. Prawdopodobnie obecnie jest w toku jego przeniesienie na nowe stanowisko. Uczestniczył w postępowaniach pozbawiających oskarżonych prawa do rzetelnego procesu sądowego; przykładowo: w maju 2011 r. wykonano wyrok na Abdollahu Fathim, po tym jak podczas procesu sądowego w marcu 2010 r. Habibi nie dał Fathiemu prawa do bycia wysłuchanym i nie uwzględnił zgłaszanych przez niego kwestii związanych ze zdrowiem psychicznym. W związku z tym uznaje się, że Habibi uczestniczył w poważnym naruszeniu prawa do rzetelnego procesu sądowego, co przyczyniło się do nadmiernego i rosnącego stosowania kary śmierci oraz gwałtownego wzrostu liczby egzekucji od początku 2011 r.

10.10.2011

43.

JAVANI Yadollah

Miejsce urodzenia: Isfahan;

data urodzenia: 1956

Doradca przedstawiciela naczelnego przywódcy w IRGC. Regularnie wypowiada się w mediach, popierając radykalny kurs reżimu. Był jednym z pierwszych urzędników wysokiego szczebla, którzy żądali aresztowania Mousaviego, Karroubiego i Khatamiego. Wielokrotnie popierał użycie siły i okrutne techniki przesłuchań wobec osób uczestniczących w protestach, które miały miejsce po wyborach (uzasadniając nagrywanie przez telewizje przyznania się do winy), w tym nakazywanie bezprawnego znęcania się nad dysydentami poprzez publikacje rozpowszechniane przez IRGC i Basij.

10.10.2011

50.

OMIDI Mehrdad

 

Szef wywiadu policji irańskiej. Były szef Jednostki ds. Cyberprzestępczości w irańskiej policji. Jest odpowiedzialny za tysiące postępowań i aktów oskarżenia skierowanych przeciwko reformatorom i przeciwnikom politycznym wykorzystującym internet. Jest zatem odpowiedzialny za poważne naruszenia praw człowieka w związku z represjami wobec osób, które występują w obronie własnych uzasadnionych praw, w tym wolności słowa.

10.10.2011

59.

BAKHTIARI Seyyed Morteza

Miejsce urodzenia:

data urodzenia: 1952

Urzędnik Specjalnego Trybunału dla Duchownych. Były minister sprawiedliwości (w latach 2009–2013).

W okresie, w którym pełnił funkcję ministra sprawiedliwości, warunki pobytu w więzieniach w Iranie pogorszyły się – były znacznie poniżej przyjętych standardów międzynarodowych; powszechne było także znęcanie się nad więźniami. Ponadto odgrywał kluczową rolę w grożeniu diasporze irańskiej i jej zastraszaniu poprzez ogłoszenie utworzenia specjalnego sądu, który prowadziłby sprawy dotyczące Irańczyków żyjących poza terytorium kraju. Nadzorował także egzekucje – których liczba w Iranie gwałtownie wzrosła – w tym tajne egzekucje nieogłaszane przez rząd oraz egzekucje za przestępstwa związane z narkotykami.

10.10.2011

61.

MOSLEHI Heydar

(także jako: MOSLEHI Heidar; MOSLEHI Haidar)

Miejsce urodzenia: Isfahan (Iran);

data urodzenia: 1956

Doradca Sądu Najwyższego w IRGC. Szef organizacji publikującej materiały na temat roli duchownych w czasie wojny. Były minister ds. wywiadu (lata 2009–2013).

Za jego kierownictwa Ministerstwo ds. Wywiadu kontynuowało praktyki szeroko zakrojonego arbitralnego pozbawiania wolności i prześladowania demonstrantów i dysydentów. Ministerstwo ds. Wywiadu prowadzi sekcję 209 w więzieniu w Evin, gdzie przetrzymywano wielu aktywistów w związku z ich pokojową działalnością przeciwko rządowi. Śledczy z Ministerstwa ds. Wywiadu bili więźniów przetrzymywanych w sekcji 209, znęcali się nad nimi psychiczne oraz wykorzystywali ich seksualnie.

10.10.2011

62.

ZARGHAMI Ezzatollah

Miejsce urodzenia: Dezful (Iran);

data urodzenia: 22 lipca 1959 r.

Członek Najwyższej Rady ds. Cyberprzestrzeni oraz Rady ds. Rewolucji Kulturalnej. Były szef radia i telewizji Islamskiej Republiki Iranu (IRIB) (do listopada 2014 r.). Jako szef IRIB odpowiadał za wszystkie decyzje programowe. IRIB transmitowała wymuszone przyznania się do winy osób zatrzymanych oraz szereg „procesów pokazowych” w sierpniu 2009 r. i grudniu 2011 r. Stanowi to jawne pogwałcenie międzynarodowych przepisów dotyczących prawa do sprawiedliwego i rzetelnego procesu sądowego.

23.3.2012

63.

TAGHIPOUR Reza

Miejsce urodzenia: Maraghe (Iran);

data urodzenia: 1957

Członek Najwyższej Rady ds. Cyberprzestrzeni. Członek rady miejskiej Teheranu. Były minister informacji i łączności (2009–2012).

Jako minister informacji był jednym z najwyższych rangą urzędników odpowiedzialnych za cenzurę i kontrolę działalności w internecie, a także wszelkich rodzajów komunikowania się (w szczególności telefonii komórkowej). Podczas przesłuchań osób zatrzymanych z powodów politycznych prowadzący przesłuchania wykorzystują dane osobowe zatrzymanych, ich prywatną pocztę i wiadomości. Kilkakrotnie od wyborów prezydenckich w 2009 r. oraz podczas ulicznych demonstracji blokowano rozmowy oraz wysyłanie wiadomości tekstowych przez telefony komórkowe, zagłuszano sygnały telewizji satelitarnej, a miejscami uniemożliwiano lub przynajmniej spowalniano łączność internetową.

23.3.2012

64.

KAZEMI Toraj

 

Szef wyznaczonego przez UE Ośrodka Dochodzeń w Sprawach Związanych z Przestępczością Zorganizowaną (także jako: Urząd do Spraw Cyberprzestępczości lub Cyberpolicja). Pełniąc tę funkcję, ogłosił rekrutację hakerów rządowych, by zwiększyć kontrolę nad informacjami w internecie i atakować „niebezpieczne” strony internetowe.

23.3.2012

69.

MORTAZAVI Seyyed Solat

Miejsce urodzenia: Farsan, Tchar Mahal-o-Bakhtiari (Czahar Mahal wa Bachtijari) (południe Iranu);

data urodzenia: 1967

Burmistrz Meszhedu, drugiego co do wielkości miasta Iranu, w którym regularnie odbywają się egzekucje publiczne. Były wiceminister spraw wewnętrznych odpowiedzialny za sprawy polityczne. Odpowiadał za kierowanie represjami w stosunku do osób wypowiadających się w obronie swoich uzasadnionych praw, w tym wolności słowa. Został później mianowany szefem irańskiej komisji wyborczej podczas wyborów parlamentarnych w 2012 r. i wyborów prezydenckich w 2013 r.

23.3.2012

73.

FAHRADI Ali

 

Prokurator w miejscowości Karaj (Karadż). Odpowiedzialny za przypadki poważnych pogwałceń praw człowieka: był m.in. prokuratorem podczas procesów, w których wymierzono karę śmierci. W czasie gdy pełnił obowiązki prokuratora, wykonano w regionie Karadżu znaczną liczbę egzekucji, za które jest odpowiedzialny.

23.3.2012

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/8

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/557

z dnia 7 kwietnia 2016 r.

zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 2368/2002 wprowadzające w życie system certyfikacji procesu Kimberley dla handlu międzynarodowego surowcem diamentowym

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2368/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. wprowadzające w życie system certyfikacji procesu Kimberley dla handlu międzynarodowego surowcem diamentowym (1), w szczególności jego art. 20,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 2368/2002 zawiera wykaz uczestników systemu certyfikacji procesu Kimberley oraz ich odpowiednio wyznaczonych właściwych organów.

(2)

W dniu 20 lipca 2015 r. przewodniczący procesu Kimberley wystosował notę dotyczącą przyjęcia decyzji administracyjnej w sprawie wznowienia wywozu surowca diamentowego z Republiki Środkowoafrykańskiej. Uczestnicy i obserwatorzy procesu Kimberley uzgodnili, że Republika Środkowoafrykańska może rozpocząć wywóz surowca diamentowego po pełnym wdrożeniu ram działania określonych w załączniku do decyzji administracyjnej.

(3)

Należy odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 2368/2002,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 2368/2002 zastępuje się tekstem załącznika do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 kwietnia 2016 r.

W imieniu Komisji

Federica MOGHERINI

Wiceprzewodniczący

(1)  Dz.U. L 358 z 31.12.2002, s. 28.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK II

Wykaz uczestników systemu certyfikacji procesu Kimberley oraz ich odpowiednio wyznaczonych właściwych organów, określonych w art. 2, 3, 8, 9, 12, 17, 18, 19 i 20

ANGOLA

Ministry of Geology and Mines

Rua Hochi Min

C.P # 1260

Luanda

Angola

ARMENIA

Department of Gemstones and Jewellery

Ministry of Trade and Economic Development

M. Mkrtchyan 5

Yerevan

Armenia

AUSTRALIA

Department of Foreign Affairs and Trade

Trade Development Division

R.G. Casey Building

John McEwen Crescent

Barton ACT 0221

Australia

BANGLADESZ

Export Promotion Bureau

TCB Bhaban

1, Karwan Bazaar

Dhaka

Bangladesz

BIAŁORUŚ

Ministry of Finance

Department for Precious Metals and Precious Stones

Sovetskaja Str., 7

220010 Minsk

Republika Białorusi

BOTSWANA

Ministry of Minerals, Energy and Water Resources

PI Bag 0018

Gaborone

Botswana

BRAZYLIA

Ministry of Mines and Energy

Esplanada dos Ministérios – Bloco „U” – 4° andar

70065 – 900 Brasilia – DF

Brazylia

KAMBODŻA

Ministry of Commerce

Export-Import Department

#19-61, MOC Road (1138 Road)

Phum Teuk Thla, Sangkai Teuk Thla, Khan Sen Sok,

Phnom Penh

Kambodża

KAMERUN

National Permanent Secretariat for the Kimberley Process

Ministry of Mines, Industry and Technological Development

Intek Building

Navik Street

P.O. Box 8390

Yaoundé

Kamerun

KANADA

Sprawy międzynarodowe:

Department of Foreign Affairs, Trade and Development

Human Rights, Governance and Indigenous Affairs Policy Division – MIH

125 Sussex Drive Ottawa, Ontario K1 A 0G2

Canada

Wnioski o charakterze ogólnym:

Kimberley Process Office

Minerals and Metals Sector (MMS)

Natural Resources Canada (NRCan)

580 Booth Street, 10th floor

Ottawa, Ontario

Canada K1 A 0E4

REPUBLIKA ŚRODKOWOAFRYKAŃSKA

Secrétariat permanent du processus de Kimberley

BP 26

Bangui

Republika Środkowoafrykańska

CHIŃSKA REPUBLIKA LUDOWA

Department of Inspection and Quarantine Clearance

General Administration of Quality Supervision, Inspection and Quarantine (AQSIQ)

9 Madiandonglu

Haidian District, Beijing 100088

Chińska Republika Ludowa

WYBRZEŻE KOŚCI SŁONIOWEJ

Ministère de l'Industrie et des Mines

Secrétariat Permanent de la Représentation en Côte d'Ivoire du Processus de Kimberley (SPRPK-CI)

Abidjan-Plateau, Immeuble les Harmonies II

Abidjan

Wybrzeże Kości Słoniowej

HONGKONG, Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej

Department of Trade and Industry

Hong Kong Special Administrative Region

Chińska Republika Ludowa

Room 703, Trade and Industry Tower

700 Nathan Road

Kowloon

Hongkong

Chiny

DEMOKRATYCZNA REPUBLIKA KONGA

Centre d'Expertise, d'Evaluation et de Certification

des Substances Minérales Précieuses et Semi-précieuses (CEEC)

3989, av des cliniques,

Kinshasa/Gombe

Demokratyczna Republika Konga

REPUBLIKA KONGA

Bureau d'Expertise, d'Evaluation et de Certification

des Substances Minérales Précieuses (BEEC)

BP 2787

Brazzaville

Republika Konga

UNIA EUROPEJSKA

European Commission

Service for Foreign Policy Instruments

Office EEAS 02/309

1049 Bruxelles/Brussel

Belgia

GHANA

Precious Minerals Marketing Company (Ltd.)

Diamond House,

Kinbu Road,

P.O. Box M. 108

Accra

Ghana

GWINEA

Ministry of Mines and Geology

BP 2696

Conakry

Gwinea

GUJANA

Geology and Mines Commission

P O Box 1028

Upper Brickdam

Stabroek

Georgetown

Gujana

INDIE

Department of Commerce

Ministry of Commerce & Industry

Udyog Bhawan

Maulana Azad Road

New Delhi 110 011

Indie

INDONEZJA

Directorate-General of Foreign Trade

Ministry of Trade

JI M.I. Ridwan Rais No. 5

Blok I Iantai 4

Jakarta Pusat Kotak Pos. 10110

Jakarta

Indonezja

IZRAEL

Ministry of Industry, Trade and Labor

Office of the Diamond Controller

3 Jabotinsky Road

Ramat Gan 52520

Izrael

JAPONIA

United Nations Policy Division

Foreign Policy Bureau

Ministry of Foreign Affairs

2-2-1 Kasumigaseki, Chiyoda-ku

100-8919 Tokyo, Japan

Japonia

KAZACHSTAN

Ministry of Economy and Budget Planning

Orynbor str., 8, entrance 7

Administrative building ‘The house of ministries’

010000 Astana

Kazachstan

REPUBLIKA KOREI

Export Control Policy Division

Ministry of Knowledge Economy

Government Complex

Jungang-dong 1, Gwacheon-si

Gyeonggi-do 427-723

Seoul

Korea

LAOTAŃSKA REPUBLIKA LUDOWO-DEMOKRATYCZNA

Department of Import and Export

Ministry of Industry and Commerce

Vientiane

Laos

LIBAN

Ministry of Economy and Trade

Lazariah Building

Down Town

Beirut

Liban

LESOTO

Department of Mines

Corner Constitution and Parliament Road

P.O. Box 750

Maseru 100

Lesoto

LIBERIA

Government Diamond Office

Ministry of Lands, Mines and Energy

Capitol Hill

P.O. Box 10-9024

1000 Monrovia 10

Liberia

MALEZJA

Ministry of International Trade and Industry

Trade Cooperation and Industry Coordination Section

Block 10

Komplek Kerajaan Jalan Duta

50622 Kuala Lumpur

Malezja

MALI

Ministère des Mines

Bureau d'Expertise d'Evaluation et de Certification des Diamants Bruts

Zone Industrielle Ex. DNGM

Bamako

Republika Mali

MAURITIUS

Import Division

Ministry of Industry, Small & Medium Enterprises, Commerce & Cooperatives

4th Floor, Anglo Mauritius Building

Intendance Street

Port Louis

Mauritius

MEKSYK

Secretaría de Economía

Dirección General de Política Comercial

Alfonso Reyes No. 30, Colonia Hipodromo Condesa, Piso 16.

Delegación Cuactemoc, Código Postal: 06140 México, D.F.

Meksyk

NAMIBIA

Diamond Commission

Directorate of Diamond Affairs

Ministry of Mines and Energy

Private Bag 13297

1st Aviation Road (Eros Airport)

Windhoek

Namibia

NOWA ZELANDIA

Certificate Issuing authority:

Middle East and Africa Division

Ministry of Foreign Affairs and Trade

Private Bag 18 901

Wellington

Nowa Zelandia

Organ ds. przywozu i wywozu:

New Zealand Customs Service

PO Box 2218

Wellington

Nowa Zelandia

NORWEGIA

Section for Public International Law

Department for Legal Affairs

Royal Ministry of Foreign Affairs

P.O. Box 8114

0032 Oslo

Norwegia

PANAMA

General Direction of International Economic Affairs

Ministry of Foreign Affairs

San Felipe, Calle 3

Palacio Bolívar, Edificio 26

Panamá 4

Republika Panamy

FEDERACJA ROSYJSKA

Sprawy międzynarodowe:

Ministry of Finance

9, Ilyinka Street,

109097 Moscow

Rosja

Organ ds. przywozu i wywozu:

Gokhran of Russia

14, 1812 Goda St.

121170 Moscow

Rosja

SIERRA LEONE

Ministry of Mineral Resources

Gold and Diamond Office (GDO)

Youyi Building

Brookfields

Freetown

Sierra Leone

SINGAPUR

Ministry of Trade and Industry

100 High Street

#09-01, The Treasury,

Singapore 179434

REPUBLIKA POŁUDNIOWEJ AFRYKI

South African Diamond and Precious Metals Regulator

SA Diamond Centre

251 Fox Street

Johannesburg 2000

Republika Południowej Afryki

SRI LANKA

National Gem and Jewellery Authority

25, Galleface Terrace

Colombo 03

Sri Lanka

SUAZI

Office for the Commissioner of Mines

Ministry of Natural Resources and Energy

Mining department

Lilunga House (3rd floor, Wing B)

Somhlolo Road

PO Box 9,

Mbabane H100

Suazi

SZWAJCARIA

State Secretariat for Economic Affairs (SECO)

Sanctions Unit

Holzikofenweg 36

CH-3003 Berne

Szwajcaria

TAJWAN, PENGHU, KINMEN I MATSU, ODDZIELNY OBSZAR CELNY

Export/Import Administration Division

Bureau of Foreign Trade

Ministry of Economic Affairs

1, Hu Kou Street

Taipei, 100

Tajwan

TANZANIA

Commission for Minerals

Ministry of Energy and Minerals

PO Box 2000

Dar es Salaam

Tanzania

TAJLANDIA

Department of Foreign Trade

Ministry of Commerce

44/100 Nonthaburi 1 Road

Muang District, Nonthaburi 11000

Tajlandia

TOGO

Ministry of Mine, Energy and Water

Head Office of Mines and Geology

216, Avenue Sarakawa

B.P. 356

Lomé

Togo

TURCJA

Foreign Exchange Department

Undersecretariat of Treasury

T.C. Bașbakanlık Hazine

Müsteșarlığı İnönü Bulvarı No:36

06510 Emek – Ankara

Turcja

Organ ds. przywozu i wywozu:

Istanbul Gold Exchange

Rıhtım Cad. No:81

34425 Karaköy – İstanbul

Turcja

UKRAINA

Ministry of Finance

State Gemological Center

Degtyarivska St. 38-44

Kiev 04119

Ukraina

ZJEDNOCZONE EMIRATY ARABSKIE

U.A.E Kimberley Process Office

Dubai Multi Commodities Center

Dubai Airport Free Zone

Emirates Security Building

Block B, 2nd Floor, Office # 20

P.O. Box 48800

Dubai

Zjednoczone Emiraty Arabskie

STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI

United States Kimberley Process Authority

11 West 47 Street 11th floor

New York, NY 10036

Stany Zjednoczone Ameryki

U.S. Department of State

Room 4843 EB/ESC

2201 C Street, NW

Washington D.C. 20520

Stany Zjednoczone Ameryki

WIETNAM

Ministry of Industry and Trade

Import Export Management Department

54 Hai Ba Trung,

Hoan Kiem

Hanoi

Wietnam

ZIMBABWE

Principal Minerals Development Office

Ministry of Mines and Mining Development

Private Bag 7709, Causeway

Harare

Zimbabwe”

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/18

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2016/558

z dnia 11 kwietnia 2016 r.

zezwalające na zawieranie porozumień i wydawanie decyzji przez spółdzielnie i organizacje producentów innego typu w sektorze mleka i przetworów mlecznych w zakresie planowania produkcji

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 219 ust. 1 w związku z art. 228,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Sektor mleka i przetworów mlecznych znajduje się obecnie w przedłużającym się okresie poważnych zakłóceń równowagi na rynku. Z powodu dysproporcji między zwiększoną produkcją i spowolnieniem tempa wzrostu popytu na rynku światowym w ciągu ostatnich 18 miesięcy wywierana była presja na spadek cen skupu mleka od producentów.

(2)

Mimo że środki już przyjęte przez Komisję są skuteczne, sytuacja nadal pogarsza się ze względu na fakt, że zamknięcie rynku rosyjskiego oraz niższy popyt w Chinach dotknęły sektor mleka i przetworów mlecznych w momencie, gdy – w świetle wygaśnięcia kwot mlecznych dnia 31 marca 2015 r. i pozytywnych perspektyw na rynku światowym – poczyniono inwestycje w zdolności produkcji mleka. Na podstawie dostępnych analiz rynku w ciągu najbliższych dwóch lat nie należy spodziewać się znaczącego spadku w wielkości produkcji.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2016/559 (2) zezwolono uznanym organizacjom producentów, ich zrzeszeniom i uznanym organizacjom międzybranżowym w sektorze mleka i przetworów mlecznych na zawieranie dobrowolnych porozumień zbiorowych oraz wydawanie wspólnych decyzji w zakresie planowania produkcji mleka na zasadzie tymczasowej na okres sześciu miesięcy. Biorąc pod uwagę fakt, że w sektorze mleka i przetworów mlecznych zasadniczo występują struktury spółdzielcze, należy rozszerzyć zakres tego zezwolenia, łącznie z odnośnymi obowiązkami w zakresie powiadamiania, na takie podmioty utworzone przez producentów mleka. W celu zmaksymalizowania zasięgu środka to samo dotyczy organizacji producentów innego typu, które zostały utworzone przez producentów mleka zgodnie z prawem krajowym i działają w sektorze mleka i przetworów mlecznych.

(4)

Aby zagwarantować skuteczność niniejszego rozporządzenia, jego stosowanie – podobnie jak stosowanie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/559 – powinno rozpocząć się jak najszybciej. Z tego względu niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla przepisów art. 209 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/559 stosuje się odpowiednio do spółdzielni i organizacji producentów innego typu, które zostały utworzone przez producentów mleka zgodnie z prawem krajowym i działają w sektorze mleka i przetworów mlecznych.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2016 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/559 z dnia 11 kwietnia 2016 r. zezwalające na zawieranie porozumień i wydawanie decyzji w zakresie planowania produkcji w sektorze mleka i przetworów mlecznych (zob. s. 20 niniejszego Dziennika Urzędowego).

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/20

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/559

z dnia 11 kwietnia 2016 r.

zezwalające na zawieranie porozumień i wydawanie decyzji w zakresie planowania produkcji w sektorze mleka i przetworów mlecznych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 222,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Sektor mleka i przetworów mlecznych znajduje się obecnie w przedłużającym się okresie poważnych zakłóceń równowagi na rynku. Z powodu dysproporcji między zwiększoną produkcją i spowolnieniem tempa wzrostu popytu na rynku światowym w ciągu ostatnich 18 miesięcy wywierana była presja na spadek cen skupu mleka od producentów. W 2015 r. dostawy mleka w Unii wzrosły o ponad 3,5 mln ton, jednak popyt na rynku światowym na przywożone produkty nie wzrastał. Wcześniej w 2014 r. nastąpił jeszcze większy wzrost dostaw mleka, podczas gdy szacuje się, że długoterminowa tendencja dotycząca popytu na produkty przywożone odpowiada średnio rocznie 1,5 mln tonom mleka więcej. W związku ze spadającymi dochodami z produkcji mleka oraz rosnącymi kosztami obsługi zadłużenia zyski na poziomie gospodarstwa znajdują się pod silną presją. Długoterminowy charakter inwestycji w stada krów mlecznych powoduje, że rolnicy w obliczu niekorzystnych warunków mają szczególne trudności w szybkim przejściu w kierunku innych rodzajów działalności.

(2)

W celu zaradzenia tej sytuacji, na podstawie art. 219 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, Komisja już wprowadziła szereg środków nadzwyczajnych, tj. rozporządzenia delegowane Komisji (UE) nr 949/2014 (2), (UE) nr 950/2014 (3), (UE) nr 1263/2014 (4), (UE) nr 1336/2014 (5), (UE) nr 1370/2014 (6), (UE) 2015/1549 (7), (UE) 2015/1852 (8) i (UE) 2015/1853 (9).

(3)

Od lipca 2015 r. odtłuszczone mleko w proszku podlega zakupowi w ramach interwencji publicznej.

(4)

Od czasu wprowadzenia rosyjskiego zakazu przywozu w sierpniu 2014 r. przyznawane są dopłaty do prywatnego przechowywania masła, odtłuszczonego mleka w proszku i sera.

(5)

Mimo że środki te są skuteczne, sytuacja nadal pogarsza się ze względu na fakt, że zamknięcie rynku rosyjskiego oraz niższy popyt w Chinach dotknęły sektor mleka i przetworów mlecznych w momencie, gdy – w świetle wygaśnięcia kwot mlecznych dnia 31 marca 2015 r. i pozytywnych perspektyw na rynku światowym – poczyniono inwestycje w zdolności produkcji mleka. Na podstawie dostępnych analiz rynku w ciągu najbliższych dwóch lat nie należy spodziewać się znaczącego spadku w wielkości produkcji.

(6)

Aby sektor mleka i przetworów mlecznych mógł na nowo odnaleźć równowagę w obecnej trudnej sytuacji rynkowej i aby wprowadzić dostosowania niezbędne w następstwie wygaśnięcia kwot mlecznych, należy zezwolić uznanym organizacjom producentów, ich zrzeszeniom i uznanym organizacjom międzybranżowym na zawieranie dobrowolnych porozumień oraz wydawanie decyzji w zakresie planowania produkcji na zasadzie tymczasowej na okres sześciu miesięcy.

(7)

Należy tymczasowo zezwolić na zawieranie porozumień i wydawanie decyzji w zakresie planowania produkcji na okres sześciu miesięcy, przypadających wiosną i latem, kiedy to w sektorze mleka i przetworów mlecznych przypada sezon intensywnej produkcji, a zatem w okresie, kiedy takie porozumienia i decyzje powinny mieć największy wpływ.

(8)

Zgodnie z art. 222 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zezwolenia udziela się pod warunkiem że nie zakłóca ono funkcjonowania rynku wewnętrznego i że te porozumienia i decyzje mają na celu wyłącznie ustabilizowanie sektora mleka i przetworów mlecznych. Ten szczególny warunek wyklucza porozumienia i decyzje, które bezpośrednio lub pośrednio prowadzą do podziału rynków, dyskryminacji ze względu na przynależność państwową lub do ustalania cen.

(9)

Zezwolenie przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinno obejmować swoim zasięgiem terytorium Unii, gdyż poważne zakłócenia równowagi na rynku występują w całej Unii.

(10)

Aby państwa członkowskie były w stanie ocenić, czy te porozumienia i decyzje nie zakłócają funkcjonowania rynku wewnętrznego i mają na celu wyłącznie ustabilizowanie sektora mleka i przetworów mlecznych, właściwym organom należy przekazywać informacje na temat zawartych porozumień i wydanych decyzji oraz na temat objętej nimi wielkości produkcji.

(11)

Z uwagi na poważne zakłócenia równowagi na rynku oraz nadchodzący szczyt sezonu niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Nie naruszając przepisów art. 152 ust. 3 lit. b) ppkt (i) oraz art. 209 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, niniejszym zezwala się uznanym organizacjom producentów, ich zrzeszeniom i uznanym organizacjom międzybranżowym w sektorze mleka i przetworów mlecznych na zawieranie dobrowolnych porozumień zbiorowych oraz wydawanie wspólnych decyzji w zakresie planowania wielkości produkcji mleka na okres sześciu miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki w celu zapewnienia, że porozumienia i decyzje, o których mowa w art. 1, nie zakłócają właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego i mają na celu wyłącznie ustabilizowanie sektora mleka i przetworów mlecznych.

Artykuł 3

Zasięg geograficzny niniejszego zezwolenia obejmuje terytorium Unii.

Artykuł 4

1.   Niezwłocznie po zawarciu porozumień lub wydaniu decyzji, o których mowa w art. 1, organizacje producentów, ich zrzeszenia i organizacje międzybranżowe informują o tych porozumieniach lub decyzjach właściwy organ państwa członkowskiego, które ma największy udział w szacowanej wielkości produkcji mleka objętej tymi porozumieniami lub decyzjami, podając następujące dane:

a)

szacowaną wielkość produkcji objętą porozumieniem lub decyzją;

b)

planowany okres wdrożenia porozumienia lub decyzji.

2.   Nie później niż 25 dni od zakończenia okresu sześciu miesięcy, o którym mowa w art. 1, zainteresowane organizacje producentów, ich zrzeszenia lub organizacje międzybranżowe informują właściwy organ, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, o wielkości produkcji faktycznie objętej porozumieniami lub decyzjami.

3.   Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (10) państwa członkowskie przekazują Komisji:

a)

nie później niż pięć dni od zakończenia każdego miesiąca – informacje o porozumieniach i decyzjach, o których w tym samym okresie zostały poinformowane zgodnie z ust. 1;

b)

nie później niż 30 dni od zakończenia okresu sześciu miesięcy, o którym mowa w art. 1 – przegląd porozumień i decyzji wdrożonych w tym okresie.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2016 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 949/2014 z dnia 4 września 2014 r. ustanawiające tymczasowe nadzwyczajne środki w sektorze mleka i przetworów mlecznych w formie przedłużenia okresu interwencji publicznej w odniesieniu do masła i odtłuszczonego mleka w proszku w 2014 r. (Dz.U. L 265 z 5.9.2014, s. 21).

(3)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 950/2014 z dnia 4 września 2014 r. wprowadzające tymczasowy nadzwyczajny system dopłat do prywatnego przechowywania niektórych serów oraz ustalające z góry stawkę dopłat (Dz.U. L 265 z 5.9.2014, s. 22).

(4)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1263/2014 z dnia 26 listopada 2014 r. ustanawiające tymczasową nadzwyczajną pomoc dla producentów mleka w Estonii, na Łotwie i Litwie (Dz.U. L 341 z 27.11.2014, s. 3).

(5)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1336/2014 z dnia 16 grudnia 2014 r. ustanawiające tymczasowe nadzwyczajne środki w sektorze mleka i przetworów mlecznych w formie przyspieszenia terminu rozpoczęcia okresu interwencji publicznej w odniesieniu do masła i odtłuszczonego mleka w proszku w 2015 r. (Dz.U. L 360 z 17.12.2014, s. 13).

(6)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1370/2014 z dnia 19 grudnia 2014 r. ustanawiające tymczasową nadzwyczajną pomoc dla producentów mleka w Finlandii (Dz.U. L 366 z 20.12.2014, s. 18).

(7)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/1549 z dnia 17 września 2015 r. ustanawiające tymczasowe nadzwyczajne środki w sektorze mleka i przetworów mlecznych w formie przedłużenia okresu interwencji publicznej w odniesieniu do masła i odtłuszczonego mleka w proszku w 2015 r. oraz przyspieszenia terminu rozpoczęcia okresu interwencji publicznej w odniesieniu do masła i odtłuszczonego mleka w proszku w 2016 r. (Dz.U. L 242 z 18.9.2015, s. 28).

(8)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/1852 z dnia 15 października 2015 r. wprowadzające tymczasowy nadzwyczajny system dopłat do prywatnego przechowywania niektórych serów oraz ustalające z góry stawkę dopłat (Dz.U. L 271 z 16.10.2015, s. 15).

(9)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/1853 z dnia 15 października 2015 r. ustanawiające tymczasową nadzwyczajną pomoc dla rolników w sektorach hodowlanych (Dz.U. L 271 z 16.10.2015, s. 25).

(10)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2009 z dnia 31 sierpnia 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady, zgodnie z którymi państwa członkowskie przekazują Komisji informacje i dokumenty dotyczące wdrożenia wspólnej organizacji rynków, systemu płatności bezpośrednich, promocji produktów rolnych oraz systemów stosowanych w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych i mniejszych wysp Morza Egejskiego (Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3).

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/23

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/560

z dnia 11 kwietnia 2016 r.

w sprawie zatwierdzenia substancji podstawowej serwatka, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (1), w szczególności jego art. 23 ust. 5 w związku z art. 13 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Komisja otrzymała w dniu 20 kwietnia 2015 r. złożony przez Institut Technique de l'Agriculture Biologique (ITAB) wniosek o zatwierdzenie słodkiej serwatki jako substancji podstawowej. Do wniosku tego dołączono informacje wymagane przepisami art. 23 ust. 3 akapit drugi. Wnioskodawca miał możliwość wypełnienia wniosku, który został sfinalizowany w nowej wersji we wrześniu 2015 r. Przy tej okazji wnioskodawca zmienił zakres wniosku na odnoszący się do serwatki.

(2)

Komisja zwróciła się do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwanego dalej „Urzędem”) o pomoc naukową. W dniu 28 października 2015 r. (2) Urząd przedstawił Komisji sprawozdanie techniczne. W dniu 11 grudnia 2015 r. Komisja przedstawiła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz sprawozdanie z przeglądu (3) oraz projekt niniejszego rozporządzenia i sfinalizowała te dokumenty, aby przedstawić je na posiedzeniu tego komitetu w dniu 8 marca 2016 r.

(3)

Z dokumentacji przedstawionej przez wnioskodawcę wynika, że serwatka spełnia kryteria środka spożywczego zgodnie z definicją zawartą w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (4). Ponadto substancja ta nie jest w głównej mierze wykorzystywana do celów ochrony roślin, ale mimo to jest ona użyteczna w zakresie ochrony roślin w postaci produktu składającego się z tej substancji i z wody. Z tego powodu należy ją uznać za substancję podstawową.

(4)

Jak wykazały badania, można oczekiwać, że serwatka zasadniczo spełnia wymogi określone w art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem zatwierdzić serwatkę jako substancję podstawową.

(5)

Zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 w związku z jego art. 6 oraz w świetle aktualnej wiedzy naukowej i technicznej należy jednak uwzględnić pewne warunki dotyczące zatwierdzenia, które są wyszczególnione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 należy odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (5).

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zatwierdzenie substancji podstawowej

Zatwierdza się substancję podstawową serwatka określoną w załączniku I, z zastrzeżeniem warunków wyszczególnionych w tym załączniku.

Artykuł 2

Zmiany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 540/2011

W rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 540/2011 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2016 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.

(2)  Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, 2015. Wynik konsultacji z państwami członkowskimi i Urzędem w sprawie stosowania substancji podstawowej słodkiej serwatki do zastosowań w środkach ochrony roślin jako fungicydu w odniesieniu do winorośli, pomidorów, ogórków i cukinii. Dodatkowa publikacja EFSA 2015:EN-879. 34 s.

(3)  http://ec.europa.eu/food/plant/pesticides/eu-pesticides-database/public/?event=activesubstance.selection&language=PL.

(4)  Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1).

(5)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (Dz.U. L 153 z 11.6.2011, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

Nazwa zwyczajowa, numery identyfikacyjne

Nazwa IUPAC

Czystość (1)

Data zatwierdzenia

Przepisy szczegółowe

Serwatka

Nr CAS: 92129-90-3

Brak danych

CODEX STAN 289-1995 (2)

2 maja 2016

Serwatkę stosuje się zgodnie ze szczególnymi warunkami zawartymi we wnioskach sprawozdania z przeglądu dotyczącego serwatki (SANTE/12354/2015), w szczególności z jego załącznikami I i II.

(1)  Dodatkowe dane szczegółowe dotyczące identyfikacji, specyfikacji i sposobu użycia substancji podstawowej znajdują się w sprawozdaniu z przeglądu.

(2)  Dostępna na stronie internetowej: http://www.fao.org/fao-who-codexalimentarius/standards/list-of-standards/en/.

ZAŁĄCZNIK II

W części C załącznika do rozporządzenia wykonawczego (WE) nr 540/2011 dodaje się pozycję w brzmieniu:

„10

Serwatka

Nr CAS: 92129-90-3

Brak danych

CODEX STAN 289-1995 (*1)

2 maja 2016

Serwatkę stosuje się zgodnie ze szczególnymi warunkami zawartymi we wnioskach sprawozdania z przeglądu dotyczącego serwatki (SANTE/12354/2015), w szczególności z jego załącznikami I i II.

(*1)  Dostępna na stronie internetowej: http://www.fao.org/fao-who-codexalimentarius/standards/list-of-standards/en/.”

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/26

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/561

z dnia 11 kwietnia 2016 r.

zmieniające załącznik IV do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013 w odniesieniu do wzoru świadectwa zdrowia zwierząt dla psów, kotów i fretek przemieszczanych do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego w celach niehandlowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 576/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 998/2003 (1), w szczególności jego art. 25 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 576/2013 przewiduje, że psom, kotom i fretkom przemieszczanym do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego w celach niehandlowych musi towarzyszyć dokument identyfikacyjny mający format świadectwa zdrowia zwierząt. W części 1 załącznika IV do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 577/2013 (2) określono wzór świadectwa zdrowia zwierząt.

(2)

Wzór świadectwa zdrowia zwierząt zawiera odniesienie do wymaganego, pomyślnie zakończonego badania reakcji odpornościowej na szczepienie przeciwko wściekliźnie, które należy przeprowadzić zgodnie z załącznikiem IV do rozporządzenia (UE) nr 576/2013 na próbkach krwi pobranych od psów, kotów i fretek, które przybywają z terytorium lub państwa trzeciego innego niż wymienione w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013 lub planowany jest ich przewóz tranzytem przez takie terytorium lub państwo trzecie.

(3)

W związku z powtarzającymi się przypadkami fałszowania sprawozdań laboratoryjnych na temat wyników badania poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania, należy przypomnieć urzędnikom certyfikującym na terytoriach lub w państwach trzecich, że zadowalające wyniki tego badania nie powinny być poświadczane bez sprawdzenia autentyczności sprawozdania laboratoryjnego. W świadectwie zdrowia zwierząt należy zamieścić szczegółową uwagę zawierającą wytyczne na ten temat.

(4)

Ponadto pozycja dotycząca daty oznaczania psów, kotów lub fretek w części I świadectwa zdrowia zwierząt była błędnie interpretowana przez urzędników certyfikujących w państwach trzecich, co powodowało trudności podczas kontroli zgodności na granicach zewnętrznych Unii. W celu uniknięcia nieporozumień pozycja ta powinna zostać usunięta z części I świadectwa zdrowia zwierząt, która dotyczy opisu zwierząt, i umieszczona w części II świadectwa, która dotyczy certyfikacji zwierząt. W części II należy również zamieścić szczegółową uwagę zawierającą wytyczne dotyczące weryfikacji oznakowania.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik IV do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013.

(6)

Aby uniknąć jakichkolwiek zakłóceń w przemieszczaniu, należy zezwolić na stosowanie w okresie przejściowym świadectw zdrowia zwierząt wydanych zgodnie z częścią 1 załącznika IV do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013 przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku IV do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

W okresie przejściowym do dnia 31 grudnia 2016 r. państwa członkowskie mogą zezwolić na wjazd psów, kotów i fretek przemieszczanych do państwa członkowskiego z terytorium lub państwa trzeciego w celach niehandlowych, którym to psom, kotom i fretkom towarzyszy świadectwo zdrowia zwierząt wystawione nie później niż dnia 31 sierpnia 2016 r. zgodnie ze wzorem określonym w części 1 załącznika IV do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013 w wersji przed zmianami wprowadzonymi niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 września 2016 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2016 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 178 z 28.6.2013, s. 1.

(2)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 577/2013 z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie wzorów dokumentów identyfikacyjnych dla przemieszczania o charakterze niehandlowym psów, kotów i fretek, ustanowienia wykazów terytoriów i państw trzecich oraz formatu, szaty graficznej i wymogów językowych dotyczących oświadczeń potwierdzających spełnienie określonych warunków przewidzianych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 576/2013 (Dz.U. L 178 z 28.6.2013, s. 109).

ZAŁĄCZNIK

Część 1 załącznika IV do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013 otrzymuje brzmienie:

„CZĘŚĆ 1

Image

Tekst z obrazka

Wzór świadectwa zdrowia zwierząt dla przemieszczania o charakterze niehandlowym psów, kotów lub fretek z terytorium lub państwa trzeciego do państwa członkowskiego zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 576/2013

PAŃSTWO:

Świadectwo weterynaryjne dla UE

Część I: Dane przesyłki

I.1. Nadawca

Nazwa

Adres

Telefon

I.2. Numer referencyjny świadectwa

I.2.a

I.3. Właściwy organ centralny

I.4. Właściwy organ lokalny

I.5. Odbiorca

Nazwa

Adres

Kod pocztowy

Telefon

I.6. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę w UE

I.7. Pań-stwo pocho-dzenia

Kod ISO

I.8. Region pocho-dzenia

Kod

I.9. Państwo przezna-czenia

Kod ISO

I.10. Region przezna-czenia

Kod

I.11. Miejsce pochodzenia

I.12. Miejsce przeznaczenia

I.13. Miejsce załadunku

I.14. Data wyjazdu

I.15. Środek transportu

I.16. Punkt kontroli granicznej na granicy UE

I.17. Numer(y) CITES

I.18. Opis towaru

I.19. Kod towaru (kod HS)

010619

I.20. Ilość

I.21. Temperatura produktu

I.22. Łączna liczba opakowań

I.23. Nr plomby/kontenera/pojemnika

I.24. Rodzaj opakowań

Image

Tekst z obrazka

I.25. Cel certyfikacji towarów:

Zwierzęta domowe

I.26. Tranzyt do państwa trzeciego

I.27. Przywóz lub dopuszczenie na terytorium UE

I.28. Oznakowanie towaru

Gatunek

(nazwa systematyczna)

Płeć

Kolor

Rasa

Numer identyfikacyj-ny

[dd/mm/rrrr]

System identyfikacji

Data urodzenia

Image

Tekst z obrazka

PAŃSTWO:

Przemieszczanie o charakterze niehandlowym psów, kotów lub fretek z terytorium lub państwa trzeciego do państwa członkowskiego zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 576/2013

II. Informacje dot. zdrowia

II.a. Numer referencyjny świadectwa

II.b.

Ja, niżej podpisany urzędowy lekarz weterynarii (1)/lekarz weterynarii upoważniony przez właściwy organ (1) (wstawić nazwę terytorium lub państwa trzeciego), zaświadczam, że:

Przedmiot/charakter podróży potwierdzone przez właściciela

II.1. w załączonym oświadczeniu (2) właściciela lub osoby fizycznej, posiadającej wydane na piśmie przez właściciela upoważnienie do przeprowadzenia w imieniu właściciela przemieszczenia o charakterze niehandlowym zwierząt, popartym dowodami (3), poświadcza się, że zwierzęta opisane w rubryce I.28 będą towarzyszyły właścicielowi, lub osobie fizycznej posiadającej wydane na piśmie przez właściciela upoważnienie do przeprowadzenia w imieniu właściciela przemieszczenia o charakterze niehandlowym zwierząt, przez okres najwyżej pięciu dni podczas jego/jej przemieszczania się i nie podlegają przemieszczeniu, które ma na celu ich sprzedaż ani przeniesienie prawa własności, a w trakcie przemieszczenia o charakterze niehandlowym będą pozostawać pod opieką

(1) [właściciela;]

(1) albo [osoby fizycznej posiadającej wydane na piśmie przez właściciela upoważnienie do przeprowadzenia w imieniu właściciela przemieszczenia o charakterze niehandlowym zwierząt;]

(1) albo [osoby fizycznej wyznaczonej przez przewoźnika, z którym właściciel zawarł umowę w celu przeprowadzenia w imieniu właściciela przemieszczenia o charakterze niehandlowym zwierząt;]

(1) [II.2. zwierzęta opisane w rubryce I.28 są przemieszczane w liczbie pięciu lub mniej;]

(1) albo [II.2. zwierzęta opisane w rubryce I.28 są przemieszczane w liczbie więcej niż pięciu, są starsze niż sześć miesięcy i mają brać udział w konkursach, wystawach lub imprezach sportowych, lub w szkoleniach do takich wydarzeń, a właściciel lub osoba fizyczna, o której mowa w pkt II.1, przedstawił dowody (3) świadczące, że zwierzęta są zarejestrowane

(1) [do brania udziału w takim wydarzeniu;]

(1) albo [w stowarzyszeniu organizującym takie wydarzenia;]

Świadectwo szczepienia przeciwko wściekliźnie oraz badania poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania

(1) [II.3. zwierzęta opisane w rubryce I.28 mają mniej niż 12 tygodni i nie zostały poddane szczepieniu przeciwko wściekliźnie lub mają od 12 do 16 tygodni i zostały poddane szczepieniu przeciwko wściekliźnie, ale nie upłynął okres przynajmniej 21 dni od zakończenia pierwotnego szczepienia przeciwko wściekliźnie przeprowadzanego zgodnie z wymaganiami dotyczącymi ważności określonymi w załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 576/2013 (4), oraz

II.3.1 terytorium lub państwo trzecie pochodzenia zwierząt wskazane w rubryce I.1 jest wymienione w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013, a państwo członkowskie przeznaczenia wskazane w rubryce I.5 poinformowało opinię publiczną, że zezwala na przemieszczanie takich zwierząt na swoje terytorium, a towarzyszy im

(1) [II.3.2 załączone oświadczenie (5) właściciela lub osoby fizycznej, o którym mowa w pkt II.1, zaświadczające, że od momentu narodzin do chwili przemieszczenia o charakterze niehandlowym zwierzęta nie miały kontaktu z dzikimi zwierzętami gatunków podatnych na wściekliznę;]

(1) albo [II.3.2 ich matka, od której są w dalszym ciągu uzależnione, oraz można stwierdzić, że matka została przed ich narodzinami poddana szczepieniu przeciwko wściekliźnie, które było zgodne z wymaganiami dotyczącymi ważności określonymi w załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 576/2013;]]

Część II: Certyfikacja

Image

Tekst z obrazka

PAŃSTWO:

Przemieszczanie o charakterze niehandlowym psów, kotów lub fretek z terytorium lub państwa trzeciego do państwa członkowskiego zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 576/2013

II. Informacje dot. zdrowia

II.a. Numer referencyjny świadectwa

II.b.

(1) lub [II.3. zwierzęta opisane w rubryce I.28 miały co najmniej 12 tygodni w chwili szczepienia przeciwko wściekliźnie, a od zakończenia pierwotnego szczepienia przeciwko wściekliźnie (4), przeprowadzonego zgodnie z wymaganiami dotyczącymi ważności określonymi w załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 576/2013, upłynęło co najmniej 21 dni, a każde późniejsze ponowne szczepienie zostało przeprowadzone w okresie ważności poprzedniego szczepienia (6); oraz

(1) [II.3.1 zwierzęta opisane w rubryce I.28 przybywają z terytorium lub państwa trzeciego wymienionego w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013, bezpośrednio, poprzez terytorium lub państwo trzecie wymienione w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013, albo poprzez terytorium lub państwo trzecie inne niż te, które wymieniono w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013, zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 576/2013(7), a szczegóły dotyczące obecnego szczepienia przeciwko wściekliźnie przedstawiono w tabeli poniżej;]

(1) albo [II.3.1 zwierzęta opisane w rubryce I.28 przybywają z terytorium lub państwa trzeciego innego niż wymienione w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013 lub planowany jest ich przewóz tranzytem przez takie terytorium lub państwo trzecie, a badanie poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania (8), przeprowadzone na próbkach krwi pobranych przez lekarza weterynarii upoważnionego przez właściwy organ w dniu wskazanym w tabeli poniżej nie wcześniej niż 30 dni od poprzedniego szczepienia i co najmniej trzy miesiące przed datą wydania niniejszego świadectwa, wykazało miano przeciwciał równe lub większe niż 0,5 IU/ml (9), a każde późniejsze ponowne szczepienie zostało przeprowadzone w okresie ważności poprzedniego szczepienia (6), a szczegóły dotyczące obecnego szczepienia przeciwko wściekliźnie oraz datę pobrania próbek do badania reakcji odpornościowej przedstawiono w tabeli poniżej:

Kod alfanumeryczny transpondera lub tatuażu zwierzęcia

Data wszczepienia/wykonania lub odczytu (10)

[dd/mm/rrrr]

Data szczepienia

[dd/mm/rrrr]

Nazwa i producent szczepionki

Numer partii

Ważność szczepienia

Data pobrania próbki krwi

[dd/mm/rrrr]

Od

[dd/mm/rrrr]

do

[dd/mm/rrrr]

]]

Image

Tekst z obrazka

PAŃSTWO:

Przemieszczanie o charakterze niehandlowym psów, kotów lub fretek z terytorium lub państwa trzeciego do państwa członkowskiego zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 576/2013

II. Informacje dot. zdrowia

II.a. Numer referencyjny świadectwa

II.b.

Zaświadczenie o leczeniu przeciwpasożytniczym

(1) [II.4. psy opisane w rubryce I.28 są przeznaczone do państwa członkowskiego wymienionego w załączniku I do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1152/2011 i były leczone przeciwko Echinococcus multilocularis, a szczegółowe informacje dotyczące leczenia przeprowadzonego przez lekarza weterynarii przeprowadzającego leczenie zgodnie z art. 7 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1152/2011 (11) (12) (13) przedstawiono w tabeli poniżej.]

(1) albo [II.4. psy opisane w rubryce I.28 nie były leczone przeciwko Echinococcus multilo- cularis (11).]

Numer transpondera lub tatuażu psa

Leczenie przeciwko Echinococcus

Prowadzący lekarz weterynarii

Nazwa i producent produktu

Data [dd/mm/rrrr] i godzina leczenia [00.00]

Imię i nazwisko wielkimi literami, pieczęć i podpis

]]

Uwagi

a) Niniejsze świadectwo przeznaczone jest dla psów (Canis lupus familiaris), kotów (Felis silvestris catus) i fretek (Mustela putorius furo).

b) Niniejsze świadectwo jest ważne przez 10 dni od daty wydania przez urzędowego lekarza weterynarii do dnia kontroli dokumentów i kontroli tożsamości w wyznaczonym punkcie wjazdu podróżnych do Unii (dostępne pod adresem http://ec.europa.eu/food/animal/liveanimals/pets/pointsentry_en.htm).

W przypadku transportu morskiego ten okres 10 dni zostaje przedłużony o dodatkowy okres odpowiadający czasowi trwania podróży drogą morską.

W celu dalszego przemieszczania do innych państw członkowskich niniejsze świadectwo jest ważne od daty kontroli dokumentów i kontroli tożsamości przez łączny okres czterech miesięcy lub do daty utraty ważności szczepienia przeciwko wściekliźnie, lub do chwili gdy warunki odnoszące się do zwierząt mających mniej niż 16 tygodni, o których mowa w pkt II.3, przestaną obowiązywać, zależnie od tego, która z tych dat jest wcześniejsza. Zwraca się uwagę, że niektóre państwa członkowskie poinformowały, że nie zezwalają na przemieszczanie na ich terytorium zwierząt mających mniej niż 16 tygodni, o których mowa w pkt II.3. Informacje na ten temat można uzyskać pod adresem: http://ec.europa.eu/food/animal/liveanimals/pets/index_en.htm.

Część I:

Rubryka I.5: Odbiorca: wskazać państwo członkowskie pierwszego przeznaczenia.

Rubryka I.28: System identyfikacji: należy wybrać transponder lub tatuaż.

Numer identyfikacyjny: należy wybrać kod alfanumeryczny transpondera lub tatuażu.

Data urodzenia/rasa: podane przez właściciela.

Image

Tekst z obrazka

PAŃSTWO:

Przemieszczanie o charakterze niehandlowym psów, kotów lub fretek z terytorium lub państwa trzeciego do państwa członkowskiego zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 576/2013

II. Informacje dot. zdrowia

II.a. Numer referencyjny świadectwa

II.b.

Część II:

(1) Niepotrzebne skreślić.

(2) Oświadczenie, o którym mowa w pkt II.1, musi zostać załączone do świadectwa i być zgodne ze wzorem i dodatkowymi wymogami określonymi w załączniku IV część 3 do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013.

(3) Dowody, o których mowa w pkt II.1 (np. karta pokładowa, bilet lotniczy) i w pkt II.2 (np. potwierdzenie zgłoszenia udziału w wydarzeniu, dowód członkostwa), przekazuje się na żądanie właściwych organów odpowiedzialnych za kontrole, o których mowa w lit. b) uwag.

(4) Każde ponowne szczepienie należy uznać za szczepienie pierwotne, jeżeli nie zostało przeprowadzone w okresie ważności poprzedniego szczepienia.

(5) Oświadczenie, o którym mowa w pkt II.3.2 i które ma zostać załączone do świadectwa, musi być zgodne z formatem, szatą graficzną i wymogami językowymi określonymi w załączniku I część 1 i 3 do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013.

(6) Uwierzytelniony odpis szczegółowych informacji dotyczących oznakowania i szczepienia odnośnych zwierząt dołącza się do świadectwa.

(7) Trzeci wariant jest możliwy pod warunkiem że właściciel lub osoba fizyczna, o której mowa w pkt II.1, przedstawi, na żądanie właściwych organów odpowiedzialnych za kontrole, o których mowa w lit. b), oświadczenie stwierdzające, że zwierzęta nie miały kontaktu ze zwierzętami należącymi do gatunków podatnych na wściekliznę i pozostały zamknięte w środku transportu lub na terenie międzynarodowego portu lotniczego podczas tranzytu przez terytorium lub państwo trzecie inne niż te, które zostały wymienione w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013. Oświadczenie takie musi być zgodne z formatem, szatą graficzną i wymogami językowymi określonymi w załączniku I część 2 i 3 do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 577/2013.

(8) Badanie poziomu przeciwciał przeciw wściekliźnie metodą miareczkowania, o którym mowa w pkt II.3.1:

— musi zostać przeprowadzone na próbce pobranej przez lekarza weterynarii upoważnionego przez właściwy organ co najmniej 30 dni po dacie szczepienia oraz trzy miesiące przed datą przywozu,

— musi wykazać poziom przeciwciał neutralizujących wirusa wścieklizny w surowicy krwi równy lub wyższy niż 0,5 IU/ml,

— musi zostać przeprowadzone przez laboratorium zatwierdzone zgodnie z art. 3 decyzji Rady 2000/258/WE (wykaz zatwierdzonych laboratoriów jest dostępny pod adresem: http://ec.europa.eu/food/animal/liveanimals/pets/approval_en.htm),

— nie musi być ponawiane na zwierzęciu, które po przejściu tego badania z zadowalającymi wynikami zostało ponownie zaszczepione przeciwko wściekliźnie w okresie ważności poprzedniego szczepienia.

Uwierzytelniony odpis urzędowego sprawozdania z zatwierdzonego laboratorium w sprawie wyników badania na obecność przeciwciał przeciw wściekliźnie, o którym mowa w pkt II.3.1, dołącza się do świadectwa.

(9) Poprzez poświadczenie tego wyniku urzędowy lekarz weterynarii potwierdza, że sprawdził, w miarę swoich możliwości i w stosownych przypadkach poprzez kontakt z laboratorium wskazanym w sprawozdaniu, autentyczność sprawozdania laboratoryjnego na temat wyników badania poziomu przeciwciał metodą miareczkowania, o którym mowa w pkt II.3.1.

(10) W związku z przypisem 6 oznakowanie odnośnych zwierząt poprzez wszczepienie transpondera lub za pomocą wyraźnie czytelnego tatuażu wykonanego przed dniem 3 lipca 2011 r. musi zostać zweryfikowane przed dokonaniem jakiegokolwiek wpisu w niniejszym świadectwie i zawsze musi poprzedzać wszelkie szczepienia lub, w stosownych przypadkach, badania przeprowadzane na tych zwierzętach.

Image Tekst z obrazka ”

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/35

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/562

z dnia 11 kwietnia 2016 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2016 r.

W imieniu Komisji,

za Przewodniczącego,

Jerzy PLEWA

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)

Kod CN

Kod państw trzecich (1)

Standardowa wartość w przywozie

0702 00 00

IL

279,2

MA

88,6

SN

164,2

TR

98,0

ZZ

157,5

0707 00 05

MA

80,0

TR

125,1

ZZ

102,6

0709 93 10

MA

87,8

TR

136,8

ZZ

112,3

0805 10 20

EG

49,0

IL

77,1

MA

55,4

TR

48,4

ZZ

57,5

0805 50 10

MA

91,9

TR

65,0

ZZ

78,5

0808 10 80

AR

87,8

BR

104,4

CL

106,2

US

157,9

ZA

86,2

ZZ

108,5

0808 30 90

AR

107,4

CL

110,2

CN

66,8

ZA

111,5

ZZ

99,0

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1106/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi, w odniesieniu do aktualizacji nazewnictwa państw i terytoriów (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 7). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

DECYZJE

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/37

DECYZJA KOMITETU POLITYCZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA (WPZiB) 2016/563

z dnia 15 marca 2016 r.

w sprawie zaakceptowania wkładu Turcji w misję doradczą Unii Europejskiej na rzecz reformy cywilnego sektora bezpieczeństwa na Ukrainie (EUAM Ukraine) (EUAM Ukraine/2/2016)

KOMITET POLITYCZNY I BEZPIECZEŃSTWA,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 38 akapit trzeci,

uwzględniając decyzję Rady 2014/486/WPZiB z dnia 22 lipca 2014 r. w sprawie misji doradczej Unii Europejskiej na rzecz reformy cywilnego sektora bezpieczeństwa na Ukrainie (EUAM Ukraine) (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy art. 10 ust. 3 decyzji 2014/486/WPZiB Rada upoważniła Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) do podejmowania stosownych decyzji dotyczących akceptacji wkładów państw trzecich w misję EUAM Ukraine.

(2)

Dowódca operacji cywilnej zalecił KPiB, by ten zaakceptował proponowany wkład Turcji w misję EUAM Ukraine i uznał go za istotny.

(3)

Turcja powinna zostać zwolniona z wkładów finansowych do budżetu misji EUAM Ukraine,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Wkłady państw trzecich

1.   Wkład Turcji w misję EUAM Ukraine zostaje zaakceptowany i uznany za istotny.

2.   Turcja zostaje zwolniona z wkładów finansowych do budżetu misji EUAM Ukraine.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 3 listopada 2015 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 marca 2016 r.

W imieniu Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa

W. STEVENS

Przewodniczący

(1)  Dz.U. L 217 z 23.7.2014, s. 42.

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/38

DECYZJA RADY (WPZiB) 2016/564

z dnia 11 kwietnia 2016 r.

zmieniająca decyzję 2013/798/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 23 grudnia 2013 r. Rada przyjęła decyzję 2013/798/WPZiB (1), w związku z przyjęciem rezolucji 2127 (2013) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(2)

W dniu 27 stycznia 2016 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 2262 (2016), która przedłuża embargo na broń, zakaz podróżowania i zamrożenie aktywów wobec Republiki Środkowoafrykańskiej do dnia 31 stycznia 2017 r. i przewiduje pewne zmiany dotyczące zwolnienia z embarga na broń oraz kryteriów umieszczania w wykazie.

(3)

Unia musi podjąć dalsze działania, aby wdrożyć te środki.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2013/798/WPZiB,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji 2013/798/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a)

ust. 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c)

 sprzedaży, dostawy, transferu lub eksportu broni strzeleckiej i lekkiej oraz sprzętu z nią związanego, przeznaczonych wyłącznie do użytku międzynarodowych patroli zapewniających bezpieczeństwo w obszarze chronionym nad rzeką Sangha obejmującym terytoria wchodzące w skład trzech państw w celu obrony przed kłusownictwem, przemytem kości słoniowej i uzbrojenia oraz innymi działaniami sprzecznymi z prawem krajowym Republiki Środkowoafrykańskiej lub międzynarodowymi zobowiązaniami prawnymi tego państwa, zgodnie z powiadomieniem przekazanym wcześniej komitetowi;”;

b)

dodaje się ust. 1 lit. d) w brzmieniu:

„d)

 sprzedaży, dostawy, transferu lub eksportu nieśmiercionośnego sprzętu oraz zapewnienia pomocy, w tym operacyjnego i nieoperacyjnego szkolenia przeznaczonego dla sił bezpieczeństwa Republiki Środkowoafrykańskiej wyłącznie do celów wsparcia w Republice Środkowoafrykańskiej procesu reformy sektora bezpieczeństwa, we współpracy z MINUSCA, zgodnie z powiadomieniem przekazanym wcześniej komitetowi.”;

c)

ust. 2 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

 sprzedaży, dostawy, transferu lub eksportu nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego, przeznaczonego wyłącznie do użytku w celach humanitarnych lub ochronnych oraz powiązanej pomocy technicznej lub szkoleń;”;

2)

art. 2a ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Państwa członkowskie podejmują konieczne środki, aby na ich terytorium nie mogły wjechać ani przez ich terytorium nie mogły przejechać osoby wskazane przez komitet ustanowiony na mocy pkt 57 rezolucji RB ONZ 2127 (2013) (zwany dalej »komitetem«) jako osoby, które:

a)

przeprowadzają lub wspierają akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym działania narażające na szwank lub utrudniające proces transformacji politycznej lub proces stabilizacji i pojednania, lub akty podsycające przemoc;

b)

naruszają embargo na broń ustanowione w pkt 54 rezolucji RB ONZ 2127 (2013) i w art. 1 niniejszej decyzji, lub które bezpośrednio lub pośrednio sprzedawały, dostarczały lub przekazywały ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym w Republice Środkowoafrykańskiej, lub same otrzymywały uzbrojenie lub materiały z nim związane, jakiekolwiek porady techniczne, szkolenie techniczne lub pomoc techniczną, w tym finansowanie i pomoc finansową, w związku z działaniami z użyciem przemocy prowadzonymi przez ugrupowania zbrojne lub sieci przestępcze w Republice Środkowoafrykańskiej;

c)

uczestniczą w planowaniu, kierowaniu lub popełnianiu czynów naruszających międzynarodowe przepisy o prawach człowieka lub międzynarodowe przepisy humanitarne, zależnie od tego, które mają zastosowanie, lub stanowiących naruszenie lub łamanie praw człowieka w Republice Środkowoafrykańskiej, w tym czynów związanych z przemocą seksualną, atakowaniem ludności cywilnej, zamachami na tle etnicznym czy religijnym, zamachami na szkoły i szpitale oraz uprowadzaniem i przymusowym wysiedlaniem;

d)

rekrutują dzieci lub angażują je w konflikt zbrojny w Republice Środkowoafrykańskiej, z naruszeniem mającego zastosowanie prawa międzynarodowego;

e)

udzielają wsparcia ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych, w tym diamentów, złota, dzikiej fauny i flory oraz produktów od nich pochodnych, lub handel nimi, w Republice Środkowoafrykańskiej lub z terytorium tego kraju;

f)

utrudniają dostarczanie pomocy humanitarnej do Republiki Środkowoafrykańskiej, dostęp do tej pomocy lub jej dystrybucję w Republice Środkowoafrykańskiej;

g)

uczestniczą w planowaniu, kierowaniu, sponsorowaniu lub przeprowadzaniu zamachów na misje ONZ lub międzynarodowe siły bezpieczeństwa, w tym misję MINUSCA, misje Unii i operacje francuskie, które je wspierają;

h)

stoją na czele podmiotów wskazanych przez komitet lub które udzielały wsparcia osobom lub podmiotom wskazanym przez komitet, lub działały na ich rzecz, w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub które stoją na czele podmiotów będących własnością lub kontrolowanych przez osoby lub podmioty wskazane przez komitet, udzielały im wsparcia lub działały na ich rzecz, w ich imieniu lub pod ich kierownictwem;

zgodnie z wykazem w załączniku do niniejszej decyzji.”;

3)

art. 2b ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze będące własnością osób lub podmiotów lub kontrolowane bezpośrednio lub pośrednio przez osoby i podmioty wskazane przez komitet jako:

a)

przeprowadzające lub wspierające akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Republiki Środkowoafrykańskiej, w tym akty narażające na szwank lub utrudniające proces przemian politycznych lub proces stabilizacji i pojednania, akty podsycające przemoc;

b)

naruszające embargo na broń ustanowione w pkt 54 rezolucji RB ONZ 2127 (2013) i w art. 1 niniejszej decyzji, lub które bezpośrednio lub pośrednio sprzedawały, dostarczały lub przekazywały ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym w Republice Środkowoafrykańskiej, lub same otrzymywały uzbrojenie lub materiały z nim związane, jakiekolwiek porady techniczne, szkolenie techniczne lub pomoc techniczną, w tym finansowanie i pomoc finansową, w związku z działaniami z użyciem przemocy prowadzonymi przez ugrupowania zbrojne lub sieci przestępcze w Republice Środkowoafrykańskiej;

c)

uczestniczące w planowaniu, kierowaniu lub popełnianiu czynów naruszających międzynarodowe przepisy o prawach człowieka lub międzynarodowe przepisy humanitarne, zależnie od tego, które przepisy mają zastosowanie, lub stanowiących naruszenie lub łamanie praw człowieka w Republice Środkowoafrykańskiej, w tym czynów związanych z przemocą seksualną, atakowaniem ludności cywilnej, zamachami na tle etnicznym czy religijnym, zamachami na szkoły i szpitale oraz uprowadzaniem i przymusowym wysiedlaniem;

d)

rekrutujące dzieci lub angażujące je w konflikt zbrojny w Republice Środkowoafrykańskiej, z naruszeniem mającego zastosowanie prawa międzynarodowego;

e)

udzielające wsparcia ugrupowaniom zbrojnym lub sieciom przestępczym poprzez nielegalną eksploatację bogactw naturalnych, w tym diamentów, złota, dzikiej fauny i flory oraz produktów od nich pochodnych, lub handel nimi, w Republice Środkowoafrykańskiej lub z terytorium tego kraju;

f)

utrudniające dostarczanie pomocy humanitarnej do Republiki Środkowoafrykańskiej, dostęp do tej pomocy lub jej dystrybucję w Republice Środkowoafrykańskiej;

g)

uczestniczące w planowaniu, kierowaniu, sponsorowaniu lub przeprowadzaniu zamachów na misje ONZ lub międzynarodowe siły bezpieczeństwa, w tym misję MINUSCA, misje Unii i operacje francuskie, które je wspierają;

h)

stojące na czele podmiotów wskazanych przez komitet, lub które udzielały wsparcia osobom lub podmiotom wskazanym przez komitet, lub działały na ich rzecz, w ich imieniu lub pod ich kierownictwem, lub które stoją na czele podmiotów będących własnością lub kontrolowanych przez osoby lub podmioty wskazane przez komitet, udzielały im wsparcia lub działały na ich rzecz, w ich imieniu lub pod ich kierownictwem;

zostają zamrożone.

Osoby i podmioty, o których mowa w niniejszym ustępie, wymieniono w załączniku do niniejszej decyzji.”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 11 kwietnia 2016 r.

W imieniu Rady

M.H.P. VAN DAM

Przewodniczący

(1)  Decyzja Rady 2013/798/WPZiB z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej (Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 51).

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/41

DECYZJA RADY (WPZiB) 2016/565

z dnia 11 kwietnia 2016 r.

zmieniająca decyzję 2011/235/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Iranie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 12 kwietnia 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/235/WPZiB (1).

(2)

Na podstawie przeglądu decyzji 2011/235/WPZiB Rada zdecydowała, że należy przedłużyć obowiązywanie przewidzianych w tej decyzji środków ograniczających do dnia 13 kwietnia 2017 r.

(3)

Rada stwierdziła również, że należy zaktualizować wpisy dotyczące niektórych osób zamieszczone w załączniku do decyzji 2011/235/WPZiB.

(4)

Co więcej, nie ma już podstaw do pozostawania dwóch osób w wykazie osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi zamieszczonym w załączniku do decyzji 2011/235/WPZiB, a zatem wpisy dotyczące tych osób powinny zostać skreślone.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2011/235/WPZiB,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Art. 6 ust. 2 decyzji 2011/235/WPZiB otrzymuje brzmienie:

„2.   Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 13 kwietnia 2017 r. Podlega ona stałemu przeglądowi. Jest ona odpowiednio przedłużana lub zmieniana, jeżeli Rada uzna, że jej cele nie zostały osiągnięte.”.

Artykuł 2

W załączniku do decyzji 2011/235/WPZiB wprowadza się zmiany określone w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 11 kwietnia 2016 r.

W imieniu Rady

M.H.P. VAN DAM

Przewodniczący

(1)  Decyzja Rady 2011/235/WPZiB z dnia 12 kwietnia 2011 r. dotycząca środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Iranie (Dz.U. L 100 z 14.4.2011, s. 51).

ZAŁĄCZNIK

1.   

Wpisy dotyczące następujących osób skreśla się z wykazu zamieszczonego w załączniku do decyzji 2011/235/WPZiB:

5.

HAMEDANI Hossein

71.

SHARIFI Malek Adjar

2.   

Wpisy dotyczące następujących osób zamieszczone w załączniku do decyzji 2011/235/WPZiB zastępuje się wpisami w brzmieniu:

Osoby

 

Imię i nazwisko

Dane osobowe

Powody

Data umieszczenia w wykazie

„1.

AHMADI- MOQADDAM Esmail

Miejsce urodzenia: Teheran (Iran);

data urodzenia: 1961

Starszy doradca ds. bezpieczeństwa przy szefie sił zbrojnych Iranu. Były dowódca irańskiej policji narodowej do pierwszych miesięcy 2015 r. Dowodzone przez niego siły przeprowadziły brutalne ataki na pokojowe protesty oraz brutalny nocny atak na domy studenckie uniwersytetu w Teheranie w dniu 15 czerwca 2009 r.

 

2.

ALLAHKARAM Hossein

Miejsce urodzenia: Nadżafabad (Iran);

data urodzenia: 1945

Ansar-e Hezbollah – dowódca i pułkownik IRGC. Współzałożyciel Ansar-e Hezbollah. Te siły paramilitarne pod jego kierownictwem były odpowiedzialne za skrajną przemoc podczas ataków na studentów i uniwersytety w latach 1999, 2002 i 2009.

 

4.

FAZLI Ali

 

Zastępca dowódcy sił Basij, były dowódca oddziałów IRGC Seyyed al-Shohada, prowincja Teheran (do lutego 2010 r.). Oddziały Seyyed al-Shohada odpowiadają za bezpieczeństwo w prowincji Teheran i pod jego dowództwem odegrały kluczową rolę w stosowaniu brutalnych represji wobec demonstrantów w 2009 r.

 

8.

MOTLAGH Bahram Hosseini

 

Szef dowództwa armii i Akademii Sztabu Generalnego (DAFOOS). Były dowódca oddziałów IRGC Seyyed al-Shohada, prowincja Teheran. Oddziały Seyyed al-Shohada pod jego dowództwem odegrały kluczową rolę w organizacji tłumienia protestów.

 

10.

RADAN Ahmad-Reza

Miejsce urodzenia: Isfahan (Iran);

data urodzenia:1963

Jest odpowiedzialny za centrum studiów strategicznych irańskich organów ścigania, powiązane z policją narodową. Były szef policyjnego centrum studiów strategicznych, były zastępca dowódcy irańskiej policji narodowej (do czerwca 2014 r.). Jako zastępca dowódcy policji narodowej od 2008 r. Radan był odpowiedzialny za pobicia, zabójstwo oraz niesłuszne zatrzymania i aresztowania protestujących, które były dokonywane przez siły policyjne.

12.4.2011

14.

SHARIATI Seyeed Hassan

 

Doradca i członek 28. wydziału Sądu Najwyższego. Były szef sądu w Meszhedzie do września 2014 r. Procesy pod jego nadzorem były prowadzone w trybie zaocznym i na posiedzeniach niejawnych, bez przestrzegania podstawowych praw oskarżonych, oraz w oparciu o zeznania zdobyte pod naciskiem i w wyniku tortur. Ponieważ wyroki egzekucji były wydawane grupowo, wyroki śmierci były wydawane bez należytego przestrzegania procedur sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy.

12.4.2011

16.

HADDAD Hassan (także jako Hassan ZAREH DEHNAVI)

 

Zastępca urzędnika ds. bezpieczeństwa w Sądzie Rewolucyjnym w Teheranie. Były sędzia, Sąd Rewolucyjny w Teheranie, oddział 26. Odpowiadał za sprawy osób pozbawionych wolności w związku z kryzysami po wyborach i regularnie zastraszał rodziny osób pozbawionych wolności, aby je uciszyć. Uczestniczył w wydawaniu nakazów aresztowania i skierowania do ośrodka detencyjnego w Kahrizak. W listopadzie 2014 r. władze irańskie oficjalnie uznały, że brał udział w uśmiercaniu osób pozbawionych wolności.

12.4.2011

17.

SOLTANI Hodjatoleslam Seyed Mohammad

 

Szef Organizacji Propagandy Muzułmańskiej w prowincji Khorasan-Razavi (Chorasan-e Razawi). Były sędzia, Sąd Rewolucyjny w Meszhedzie. Procesy, w których orzekał, były prowadzone w trybie zaocznym i na posiedzeniach niejawnych, bez przestrzegania podstawowych praw oskarżonych. Ponieważ wyroki egzekucji były wydawane masowo, wyroki śmierci były wydawane bez należytego przestrzegania procedur sprawiedliwego procesu.

 

23.

PIR-ABASSI Abbas

 

Były sędzia, Sąd Rewolucyjny w Teheranie, oddział 26. Prawdopodobnie obecnie jest w toku jego przeniesienie na nowe stanowisko. Odpowiadał za sprawy związane z sytuacją po wyborach, wydawał duże wyroki pozbawienia wolności podczas niesprawiedliwych procesów przeciwko działaczom na rzecz praw człowieka, a także wydał kilka wyroków śmierci na demonstrantów.

12.4.2011

24.

MORTAZAVI Amir

 

Zastępca szefa Wydziału Spraw Społecznych i Zapobiegania Przestępczości w sądzie w prowincji Khorasan-Razavi (Chorasan-e Razawi). Były zastępca prokuratora w Meszhedzie. Procesy, w których orzekał, były prowadzone w trybie zaocznym i na posiedzeniach niejawnych, bez przestrzegania podstawowych praw oskarżonych. Ponieważ wyroki egzekucji były wydawane masowo, wyroki śmierci były wydawane bez należytego przestrzegania procedur sprawiedliwego procesu.

 

26.

SHARIFI Malek Adjar

 

Sędzia Sądu Najwyższego. Były prezes sądu w Azerbejdżanie Wschodnim. Był odpowiedzialny za proces Sakineha Mohammadiego-Ashtianiego.

 

34.

AKBARSHAHI Ali-Reza

 

Dyrektor generalny irańskiego dowództwa ds. zwalczania narkotyków. Były dowódca policji w Teheranie. Dowodzone przez niego siły policyjne były odpowiedzialne za stosowanie bezprawnej przemocy wobec podejrzanych podczas zatrzymań i tymczasowych aresztowań. Teherańska policja uczestniczyła również w atakach na domy studenckie uniwersytetu teherańskiego w czerwcu 2009 r., kiedy to według irańskiej komisji parlamentarnej (Majlis) ponad 100 studentów odniosło rany z rąk policji i sił Basij.

10.10.2011

40.

HABIBI Mohammad Reza

 

Były zastępca prokuratora w Isfahanie. Prawdopodobnie obecnie jest w toku jego przeniesienie na nowe stanowisko. Uczestniczył w postępowaniach pozbawiających oskarżonych prawa do rzetelnego procesu sądowego; przykładowo: w maju 2011 r. wykonano wyrok na Abdollahu Fathim, po tym jak podczas procesu sądowego w marcu 2010 r. Habibi nie dał Fathiemu prawa do bycia wysłuchanym i nie uwzględnił zgłaszanych przez niego kwestii związanych ze zdrowiem psychicznym. W związku z tym uznaje się, że Habibi uczestniczył w poważnym naruszeniu prawa do rzetelnego procesu sądowego, co przyczyniło się do nadmiernego i rosnącego stosowania kary śmierci oraz gwałtownego wzrostu liczby egzekucji od początku 2011 r.

10.10.2011

43.

JAVANI Yadollah

Miejsce urodzenia: Isfahan;

data urodzenia: 1956

Doradca przedstawiciela naczelnego przywódcy w IRGC. Regularnie wypowiada się w mediach, popierając radykalny kurs reżimu. Był jednym z pierwszych urzędników wysokiego szczebla, którzy żądali aresztowania Mousaviego, Karroubiego i Khatamiego. Wielokrotnie popierał użycie siły i okrutne techniki przesłuchań wobec osób uczestniczących w protestach, które miały miejsce po wyborach (uzasadniając nagrywanie przez telewizje przyznania się do winy), w tym nakazywanie bezprawnego znęcania się nad dysydentami poprzez publikacje rozpowszechniane przez IRGC i Basij.

10.10.2011

50.

OMIDI Mehrdad

 

Szef wywiadu policji irańskiej. Były szef Jednostki ds. Cyberprzestępczości w irańskiej policji. Jest odpowiedzialny za tysiące postępowań i aktów oskarżenia skierowanych przeciwko reformatorom i przeciwnikom politycznym wykorzystującym internet. Jest zatem odpowiedzialny za poważne naruszenia praw człowieka w związku z represjami wobec osób, które występują w obronie własnych uzasadnionych praw, w tym wolności słowa.

10.10.2011

59.

BAKHTIARI Seyyed Morteza

Miejsce urodzenia:

dataurodzenia: 1952

Urzędnik Specjalnego Trybunału dla Duchownych. Były minister sprawiedliwości (w latach 2009–2013).

W okresie, w którym pełnił funkcję ministra sprawiedliwości, warunki pobytu w więzieniach w Iranie pogorszyły się – były znacznie poniżej przyjętych standardów międzynarodowych; powszechne było także znęcanie się nad więźniami. Ponadto odgrywał kluczową rolę w grożeniu diasporze irańskiej i jej zastraszaniu poprzez ogłoszenie utworzenia specjalnego sądu, który prowadziłby sprawy dotyczące Irańczyków żyjących poza terytorium kraju. Nadzorował także egzekucje – których liczba w Iranie gwałtownie wzrosła – w tym tajne egzekucje nieogłaszane przez rząd oraz egzekucje za przestępstwa związane z narkotykami.

10.10.2011

61.

MOSLEHI Heydar

(także jako: MOSLEHI Heidar; MOSLEHI Haidar)

Miejsce urodzenia: Isfahan (Iran);

data urodzenia: 1956

Doradca Sądu Najwyższego w IRGC. Szef organizacji publikującej materiały na temat roli duchownych w czasie wojny. Były minister ds. wywiadu (lata 2009–2013).

Za jego kierownictwa Ministerstwo ds. Wywiadu kontynuowało praktyki szeroko zakrojonego arbitralnego pozbawiania wolności i prześladowania demonstrantów i dysydentów. Ministerstwo ds. Wywiadu prowadzi sekcję 209 w więzieniu w Evin, gdzie przetrzymywano wielu aktywistów w związku z ich pokojową działalnością przeciwko rządowi. Śledczy z Ministerstwa ds. Wywiadu bili więźniów przetrzymywanych w sekcji 209, znęcali się nad nimi psychiczne oraz wykorzystywali ich seksualnie.

10.10.2011

62.

ZARGHAMI Ezzatollah

Miejsce urodzenia: Dezful (Iran);

data urodzenia: 22 lipca 1959 r.

Członek Najwyższej Rady ds. Cyberprzestrzeni oraz Rady ds. Rewolucji Kulturalnej. Były szef radia i telewizji Islamskiej Republiki Iranu (IRIB) (do listopada 2014 r.). Jako szef IRIB odpowiadał za wszystkie decyzje programowe. IRIB transmitowała wymuszone przyznania się do winy osób zatrzymanych oraz szereg „procesów pokazowych” w sierpniu 2009 r. i grudniu 2011 r. Stanowi to jawne pogwałcenie międzynarodowych przepisów dotyczących prawa do sprawiedliwego i rzetelnego procesu sądowego.

23.3.2012

63.

TAGHIPOUR Reza

Miejsce urodzenia: Maraghe (Iran);

data urodzenia: 1957

Członek Najwyższej Rady ds. Cyberprzestrzeni. Członek rady miejskiej Teheranu. Były minister informacji i łączności (2009–2012).

Jako minister informacji był jednym z najwyższych rangą urzędników odpowiedzialnych za cenzurę i kontrolę działalności w internecie, a także wszelkich rodzajów komunikowania się (w szczególności telefonii komórkowej). Podczas przesłuchań osób zatrzymanych z powodów politycznych prowadzący przesłuchania wykorzystują dane osobowe zatrzymanych, ich prywatną pocztę i wiadomości. Kilkakrotnie od wyborów prezydenckich w 2009 r. oraz podczas ulicznych demonstracji blokowano rozmowy oraz wysyłanie wiadomości tekstowych przez telefony komórkowe, zagłuszano sygnały telewizji satelitarnej, a miejscami uniemożliwiano lub przynajmniej spowalniano łączność internetową.

23.3.2012

64.

KAZEMI Toraj

 

Szef wyznaczonego przez UE Ośrodka Dochodzeń w Sprawach Związanych z Przestępczością Zorganizowaną (także jako: Urząd do Spraw Cyberprzestępczości lub Cyberpolicja). Pełniąc tę funkcję, ogłosił rekrutację hakerów rządowych, by zwiększyć kontrolę nad informacjami w internecie i atakować „niebezpieczne” strony internetowe.

23.3.2012

69.

MORTAZAVI Seyyed Solat

Miejsce urodzenia: Farsan, Tchar Mahal-o-Bakhtiari (Czahar Mahal wa Bachtijari) (południe Iranu);

data urodzenia: 1967

Burmistrz Meszhedu, drugiego co do wielkości miasta Iranu, w którym regularnie odbywają się egzekucje publiczne. Były wiceminister spraw wewnętrznych odpowiedzialny za sprawy polityczne. Odpowiadał za kierowanie represjami w stosunku do osób wypowiadających się w obronie swoich uzasadnionych praw, w tym wolności słowa. Został później mianowany szefem irańskiej komisji wyborczej podczas wyborów parlamentarnych w 2012 r. i wyborów prezydenckich w 2013 r.

23.3.2012

73.

FAHRADI Ali

 

Prokurator w miejscowości Karaj (Karadż). Odpowiedzialny za przypadki poważnych pogwałceń praw człowieka: był m.in. prokuratorem podczas procesów, w których wymierzono karę śmierci. W czasie gdy pełnił obowiązki prokuratora, wykonano w regionie Karadżu znaczną liczbę egzekucji, za które jest odpowiedzialny.

23.3.2012”

12.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 96/46

DECYZJA KOMISJI (UE) 2016/566

z dnia 11 kwietnia 2016 r.

ustanawiająca grupę sterującą wysokiego szczebla ds. zarządzania cyfrowym systemem morskim i cyfrowymi usługami morskimi oraz uchylająca decyzję 2009/584/WE

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Komisja jest odpowiedzialna na szczeblu politycznym za zarządzanie unijnym systemem wymiany informacji morskiej obejmującym centralny system SafeSeaNet, system CleanSeaNet i odpowiednie części systemu dalekiego zasięgu do identyfikacji i śledzenia statków (LRIT) oraz za rozwój tych systemów, a także za ich integrację i interoperacyjność oraz za nadzór nad systemem SafeSeaNet, we współpracy z państwami członkowskimi.

(2)

W pkt 2.2 załącznika III do dyrektywy 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (1) przewidziano ustanowienie grupy sterującej wysokiego szczebla, mającej zająć się kwestiami wymienionymi w tymże punkcie. Taką grupę sterującą powołano decyzją Komisji 2009/584/WE (2).

(3)

W następstwie zmiany pkt 2.2 załącznika III do dyrektywy 2002/59/WE, wprowadzonej dyrektywą Komisji 2014/100/UE (3), przepis ten przewiduje – w porównaniu z poprzednią sytuacją – realizację szeregu nowych zadań w zakresie wspierania administrowania i zarządzania systemem i usługami zintegrowanymi. W praktyce umożliwia to również dalsze usprawnienie dotychczasowych procedur zarządzania i działalności grup w celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych oraz uproszczenia obowiązków sprawozdawczych.

(4)

Konieczne jest zatem zaktualizowanie zestawu zadań przewidzianych w decyzji Komisji ustanawiającej grupę sterującą wysokiego szczebla.

(5)

Wskazane jest również powierzenie grupie sterującej wysokiego szczebla pewnych dodatkowych zadań, ściśle związanych z zadaniami określonymi w dyrektywie 2002/59/WE i odpowiadających profilowi specjalizacji grupy. Grupa powinna zatem wspierać Komisję w wykonywaniu zadań określonych w art. 3 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/65/UE (4), dotyczących nawiązywania i utrzymywania współpracy z grupą (grupami) ekspertów oraz zacieśniania istniejącej współpracy wszystkich zaangażowanych właściwych organów państw członkowskich, w zakresie monitorowania wzajemnych połączeń i interoperacyjności systemu; grupa powinna również doprowadzić do wymiany doświadczeń i dobrych praktyk między wszystkimi zaangażowanymi stronami, w tym przedstawicielami sektora.

(6)

Konieczne wydaje się również wzięcie pod uwagę postępu technologicznego i strategicznych kwestii dotyczących przyszłego rozwoju systemu, z uwzględnieniem w szczególności wspierania i ułatwiania realizacji europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier oraz wkładu w inne stosowne dziedziny polityki i prawa Unii. Może to być również przydatne w opracowywaniu zasad dobrowolnego stosowania wspólnego mechanizmu wymiany informacji (CISE).

(7)

Zgodnie z punktem 2.2 załącznika III do dyrektywy 2002/59/WE grupa sterująca wysokiego szczebla powinna składać się z przedstawicieli państw członkowskich i Komisji. Grupie przewodniczy przedstawiciel Komisji. Ze względu na konieczność zachowania ciągłości pożądane jest, aby obecni członkowie wyznaczeni zgodnie z decyzją 2009/584/WE pełnili swoje funkcje do końca bieżącej kadencji.

(8)

Zgodnie z dyrektywą 2002/59/WE Europejska Agencja Bezpieczeństwa Morskiego (EMSA), we współpracy z państwami członkowskimi i Komisją, jest odpowiedzialna za techniczne wdrożenie unijnego systemu wymiany informacji morskiej w kontekście wspierania państw członkowskich we wdrażaniu dyrektywy 2010/65/UE, w szczególności poprzez ułatwianie elektronicznej transmisji danych za pośrednictwem systemu SafeSeaNet zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającym Europejską Agencję Bezpieczeństwa Morskiego (5); Agencja ta powinna zatem zostać na stałe zaangażowana w prace grupy sterującej wysokiego szczebla.

(9)

Należy ustanowić zasady dotyczące ujawniania informacji przez członków grupy.

(10)

Dane osobowe powinny być przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (6).

(11)

Należy uchylić decyzję 2009/584/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejszym ustanawia się grupę sterującą wysokiego szczebla ds. zarządzania cyfrowym systemem morskim i cyfrowymi usługami morskimi (zwaną dalej „grupą sterującą”).

Artykuł 2

Zadania

Bez uszczerbku dla praw państw członkowskich jako właścicieli danych, do zadań grupy sterującej należy:

a)

jak przewidziano w pkt 2.2 załącznika III do dyrektywy 2002/59/WE;

b)

wspieranie Komisji w wykonywaniu powierzonych jej zadań określonych w art. 3 ust. 2 dyrektywy 2010/65/UE, w szczególności wspieranie jej przy opracowywaniu technicznych mechanizmów na potrzeby harmonizacji i koordynacji formalności sprawozdawczych w ramach Unii, zwiększenie stopnia zintegrowania i ponownego wykorzystywania informacji dostarczanych do systemu oraz dzielenia się nimi, a także umożliwienie jednokrotnego składania sprawozdań, a dzięki tym działaniom ułatwienie stworzenia europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier;

c)

nawiązanie i utrzymanie współpracy z grupą (grupami) ekspertów na potrzeby realizacji poszczególnych zadań związanych z eksploatacją, wykorzystywaniem i funkcjonowaniem unijnego systemu wymiany informacji morskiej, krajowych pojedynczych punktów kontaktowych, krajowych systemów SafeSeaNet lub innych systemów elektronicznych oraz z ich interoperacyjnością, w granicach kompetencji określonych przez grupę sterującą;

d)

ustanowienie współpracy organów państw członkowskich z Komisją w odniesieniu do:

—

art. 23 dyrektywy 2002/59/WE,

—

pytań dotyczących warunków korzystania z systemu i zintegrowanych usług morskich;

e)

monitorowanie wzajemnych połączeń i interoperacyjności krajowych pojedynczych punktów kontaktowych i unijnego systemu wymiany informacji morskiej, a także innych odpowiednich europejskich systemów stosowanych do zarządzania informacjami;

f)

doprowadzenie do wymiany doświadczeń i dobrych praktyk na potrzeby art. 20 ust. 3 dyrektywy 2002/59/WE.

Artykuł 3

Konsultacje

Komisja może zasięgać opinii grupy sterującej we wszelkich kwestiach związanych z zadaniami określonymi w art. 2 oraz z techniczną eksploatacją obecnych i przyszłych pojedynczych punktów kontaktowych oraz unijnego systemu wymiany informacji morskiej, na poziomie scentralizowanym oraz na poziomie zdecentralizowanym, w tym z jej wkładem w monitorowanie działalności morskiej i nadzór nad tą działalnością w ujęciu całościowym do celów określonych w dyrektywach 2002/59/WE i 2010/65/UE.

Artykuł 4

Skład grupy sterującej i powoływanie jej członków

1.   Grupa sterująca składa się z przedstawicieli państw członkowskich i Komisji.

2.   Na członków grupy sterującej Komisja wyznacza urzędników wyższego szczebla.

3.   Każde państwo członkowskie wyznacza nie więcej niż dwóch członków oraz taką samą liczbę zastępców. Zastępców powołuje się na takich samych warunkach co członków; zastępcy automatycznie przejmują obowiązki członków nieobecnych bądź niedysponowanych. Członkowie i ich zastępcy muszą być urzędnikami wyższego szczebla.

4.   Obecni członkowie grupy sterującej wysokiego szczebla ds. SafeSeaNet pełnią funkcje do końca swojej kadencji określonej w art. 3 ust. 2 decyzji 2009/584/WE.

5.   Członkowie wyznaczeni zgodnie z ust. 3 są powoływani na okres trzech lat. Pełnią oni funkcje do czasu ich zastąpienia lub upływu ich kadencji. Kadencja jest odnawialna.

6.   Członkowie, którzy utracą zdolność wnoszenia należytego wkładu w prace grupy sterującej, złożą rezygnację lub naruszą warunki określone w ust. 3 niniejszego artykułu lub w art. 339 Traktatu, mogą zostać zastąpieni na okres, jaki pozostaje do upływu ich kadencji.

7.   Przedstawiciel Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Morskiego (EMSA) uczestniczy w posiedzeniach grupy sterującej w charakterze stałego obserwatora. EMSA reprezentuje przedstawiciel wysokiego szczebla.

8.   Przedstawiciele państw EFTA będących stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym mogą uczestniczyć w posiedzeniach grupy sterującej w charakterze obserwatorów.

9.   Dane osobowe gromadzi się, przetwarza i publikuje zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.

Artykuł 5

Tryb pracy

1.   Grupie sterującej przewodniczy przedstawiciel Komisji.

2.   Do udziału w obradach grupy sterującej lub podgrupy przedstawiciel Komisji przewodniczący grupie sterującej może zaprosić ekspertów posiadających wiedzę specjalistyczną na temat zagadnienia przewidzianego w porządku obrad, jeżeli jest to pomocne lub konieczne. Ponadto przedstawiciel Komisji może nadawać status obserwatora osobom fizycznym i organizacjom zdefiniowanym w zasadzie 8 pkt 3 zasad horyzontalnych dotyczących grup ekspertów oraz krajom kandydującym.

3.   Członkowie i ich przedstawiciele oraz zaproszeni eksperci i obserwatorzy podlegają obowiązkom zachowania tajemnicy zawodowej określonym w traktatach i przepisach wykonawczych do nich, a także przepisom Komisji dotyczącym bezpieczeństwa w zakresie ochrony informacji niejawnych UE, określonym w załączniku do decyzji Komisji (UE, Euratom) 2015/443 (7) i 2015/444 (8). W przypadku naruszenia przez nich powyższych obowiązków Komisja może zastosować wszelkie właściwe środki.

4.   Posiedzenia grupy sterującej odbywają się zwyczajowo w siedzibie Komisji. Komisja zapewnia obsługę sekretariatu na potrzeby grupy sterującej. W posiedzeniach grupy sterującej mogą uczestniczyć inni zainteresowani jej pracami urzędnicy Komisji.

5.   Grupa sterująca przyjmuje swój regulamin wewnętrzny na podstawie standardowego regulaminu grup ekspertów przyjętego przez Komisję.

6.   Wszystkie stosowne dokumenty, takie jak porządki obrad, protokoły i opinie uczestników, są udostępniane w rejestrze grup ekspertów albo za pomocą wskazanego w wspomnianym rejestrze linku do strony internetowej, na której można znaleźć odpowiednie informacje. Wyjątki od zasady publikowania stosuje się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (9).

Artykuł 6

Koszty posiedzeń

1.   Osoby uczestniczące w pracach grupy sterującej nie otrzymują wynagrodzenia za pełnione funkcje.

2.   Koszty podróży i pobytu ponoszone przez osoby uczestniczące w pracach grupy sterującej są zwracane przez Komisję zgodnie z przepisami obowiązującymi w Komisji.

3.   Zwrot tych kosztów odbywa się w granicach dostępnych środków przyznanych w ramach rocznej procedury przydziału zasobów.

Artykuł 7

Uchylenie

Decyzja 2009/584/WE traci moc.

Artykuł 8

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 11 kwietnia 2016 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1)  Dyrektywa 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków i uchylająca dyrektywę Rady 93/75/EWG (Dz.U. L 208 z 5.8.2002, s. 10).

(2)  Decyzja Komisji z dnia 31 lipca 2009 r. ustanawiająca grupę sterującą wysokiego szczebla ds. SafeSeaNet (Dz.U. L 201 z 1.8.2009, s. 63).

(3)  Dyrektywa Komisji 2014/100/UE z dnia 28 października 2014 r. zmieniająca dyrektywę 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającą wspólnotowy system monitorowania i informacji o ruchu statków (Dz.U. L 308 z 29.10.2014, s. 82).

(4)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/65/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie formalności sprawozdawczych dla statków wchodzących do lub wychodzących z portów państw członkowskich i uchylająca dyrektywę 2002/6/WE (Dz.U. L 283 z 29.10.2010, s. 1).

(5)  Rozporządzenie (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiające Europejską Agencję Bezpieczeństwa Morskiego (Dz.U. L 208 z 5.8.2002, s. 1).

(6)  Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

(7)  Decyzja Komisji (UE, Euratom) 2015/443 z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie bezpieczeństwa w Komisji (Dz.U. L 72 z 17.3.2015, s. 41).

(8)  Decyzja Komisji (UE, Euratom) 2015/444 z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 72 z 17.3.2015, s. 53).

(9)  Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.