24.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 339/3

PROTOKÓŁ ZMIENIAJĄCY

do Umowy między Wspólnotą Europejską a Księstwem Liechtensteinu ustanawiającej środki równoważne do przewidzianych w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek

UNIA EUROPEJSKA

KSIĘSTWO LIECHTENSTEINU, zwane dalej „Liechtensteinem”,

zwane dalej „Umawiającą się Stroną” lub – razem – „Umawiającymi się Stronami”,

W CELU wdrożenia standardu OECD w zakresie automatycznej wymiany informacji finansowych, zwanego dalej „globalnym standardem”, w ramach współpracy uwzględniającej uzasadnione interesy obu Umawiających się Stron;

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony zgadzają się, że — zgodnie z „globalnym standardem” i w celu wykonania Umowy między Wspólnotą Europejską a Księstwem Liechtensteinu ustanawiającej środki równoważne do przewidzianych w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (zwanej dalej „Umową”) zmienionej niniejszym protokołem zmieniającym — komentarze do opracowanego przez OECD modelu umowy między właściwymi organami i do „wspólnego standardu do wymiany informacji” powinny być wykorzystywane jako źródła przykładów lub interpretacji oraz w celu zapewnienia spójności stosowania;

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony utrzymują od dawna bliskie stosunki, jeśli chodzi o wzajemną pomoc w kwestiach podatkowych, w szczególności w odniesieniu do stosowania środków równoważnych środkom ustanowionym w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (1), i pragną poprawić wypełnianie międzynarodowych obowiązków podatkowych przez dalsze rozwijanie tych stosunków;

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony pragną zawrzeć umowę w celu poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych poprzez wzajemną automatyczną wymianę informacji, z zastrzeżeniem obowiązywania pewnego stopnia poufności i innych zabezpieczeń, w tym postanowień ograniczających wykorzystanie informacji będących przedmiotem wymiany;

MAJĄC NA UWADZE, że Liechtenstein przystąpił do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) w 1995 r.;

MAJĄC NA UWADZE, że w konkluzjach Rady Unii Europejskiej z grudnia 2014 r. w sprawie jednorodnego rozszerzonego jednolitego rynku oraz stosunków UE z państwami Europy Zachodniej nienależącymi do UE uznano kluczową rolę, jaką Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym od 20 lat odgrywa w zacieśnianiu stosunków gospodarczych i integracji rynku wewnętrznego między UE a tymi państwami EFTA, które są częścią EOG;

MAJĄC NA UWADZE, że Umowa zmieniona niniejszym protokołem zmieniającym nie powinna naruszać praw państw członkowskich, z jednej strony, i Liechtensteinu, z drugiej strony, dotyczących dwustronnego uzgadniania innych spraw związanych ze współpracą w kwestiach podatkowych, w tym kwestii podwójnego opodatkowania, pod warunkiem że nie wpłynie to na zobowiązania określone w Umowie zmienionej niniejszym protokołem zmieniającym;

MAJĄC NA UWADZE, że artykuł 10 Umowy w brzmieniu przed zmianą wprowadzaną niniejszym protokołem zmieniającym, obecnie ograniczający wymianę informacji na wniosek do zachowań stanowiących oszustwo podatkowe i podobnych przypadków, powinien zostać dostosowany do standardu OECD dotyczącego przejrzystości podatkowej i wymiany informacji w kwestiach podatkowych w brzmieniu obowiązującym w chwili podpisania niniejszego protokołu zmieniającego. Dostosowanie to powinno pozostać bez uszczerbku dla możliwości uzgodnienia – niezależnie od negocjacji, o których mowa w art. 10 ust. 4 Umowy w brzmieniu przed zmianą – innych kwestii podatkowych, w tym zagadnień związanych z likwidacją lub ograniczeniem podwójnego opodatkowania dochodów, jak przewidziano w protokole ustaleń do Umowy w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian niniejszym protokołem zmieniającym. W tym kontekście UE i jej państwa członkowskie wezmą pod uwagę decyzję Liechtensteinu o ustanowieniu środków równoważnych środkom ustanowionym w przepisach UE dotyczących automatycznej wymiany informacji finansowych w celu poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych;

MAJĄC NA UWADZE, że dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (2) określa szczegółowe zasady ochrony danych, które mają zastosowanie także do wymiany informacji objętych niniejszym protokołem zmieniającym;

MAJĄC NA UWADZE, że Liechtenstein wdrożył dyrektywę 95/46/WE poprzez ustawę z dnia 14 marca 2002 r. o ochronie danych (3);

MAJĄC NA UWADZE, że państwa członkowskie i Liechtenstein dysponują (i) odpowiednimi zabezpieczeniami, które zapewniają zachowanie poufności informacji otrzymanych na podstawie Umowy zmienionej niniejszym protokołem zmieniającym i ich wykorzystywanie wyłącznie do celów związanych z wymiarem podatku, jego poborem lub odzyskiwaniem wierzytelności podatkowych, egzekwowaniem przepisów lub ściganiem naruszeń przepisów w tym względzie, rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków lub nadzorem nad tymi działaniami, jak również do wszelkich innych dopuszczalnych celów, oraz ich wykorzystywanie wyłącznie przez osoby i organy zajmujące się tymi działaniami, a także (ii) infrastrukturą umożliwiającą skuteczną współpracę w zakresie wymiany informacji (w tym procedurami zapewniającymi terminową, prawidłową, bezpieczną i poufną wymianę informacji, skuteczną i bezzakłóceniową komunikację oraz zdolnościami do szybkiego rozwiązywania problemów i reagowania na zgłaszane zastrzeżenia dotyczące wymiany informacji lub wniosków o taką wymianę oraz do stosowania art. 4 Umowy zmienionej niniejszym protokołem zmieniającym);

MAJĄC NA UWADZE, że „raportujące instytucje finansowe”, „właściwe organy” przesyłające informacje oraz „właściwe organy” otrzymujące informacje powinny — jako administratorzy danych — zatrzymywać informacje przetwarzane zgodnie z Umową zmienioną niniejszym protokołem zmieniającym przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do osiągnięcia jej celów. Z uwagi na różnice w prawodawstwach państw członkowskich i Liechtensteinu maksymalny okres zatrzymywania powinien zostać ustalony poprzez odniesienie do przepisów o przedawnieniu przewidzianych w krajowym prawodawstwie podatkowym każdego administratora danych;

MAJĄC NA UWADZE, że kategorie „raportujących instytucji finansowych” i „rachunków raportowanych” objęte Umową zmienioną niniejszym protokołem zmieniającym są określone tak, aby ograniczyć sytuacje, w których podatnicy mają możliwość uniknięcia bycia zgłoszonym dzięki przesunięciu aktywów do „instytucji finansowych” lub inwestowaniu w produkty finansowe nieobjęte zakresem stosowania Umowy zmienionej niniejszym protokołem zmieniającym. Niektóre „instytucje finansowe” i rachunki, w przypadku których istnieje niewielkie ryzyko, że zostaną wykorzystane do uchylenia się od opodatkowania, powinny jednak zostać wyłączone z zakresu stosowania Umowy. W Umowie zasadniczo nie należy określać progów, gdyż można je łatwo obejść poprzez rozdzielenie rachunków pomiędzy różne „instytucje finansowe”. Informacje finansowe, które podlegają wymogowi zgłoszenia i wymiany, powinny dotyczyć nie tylko całego stosownego dochodu (odsetki, dywidendy i podobne rodzaje dochodu), ale także sald rachunku i wpływów ze sprzedaży „aktywów finansowych” po to, aby móc reagować w sytuacjach, gdy podatnik usiłuje ukryć kapitał, który sam w sobie stanowi dochód, lub aktywa, w przypadku których uchylono się od opodatkowania. W związku z tym przetwarzanie informacji na podstawie Umowy zmienionej niniejszym protokołem zmieniającym jest niezbędne i proporcjonalne do tego, aby umożliwić administracjom podatkowym państw członkowskich i Liechtensteinu prawidłowe i jednoznaczne identyfikowanie odnośnych podatników, stosowanie i egzekwowanie obowiązujących w tych państwach członkowskich przepisów podatkowych w sytuacjach transgranicznych, w celu oceny prawdopodobieństwa uchylenia się od opodatkowania, a także uniknięcia zbędnych dalszych dochodzeń,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W Umowie między Wspólnotą Europejską a Księstwem Liechtensteinu ustanawiającej środki równoważne do przewidzianych w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (zwanej dalej „Umową”) wprowadza się następujące zmiany:

1)	tytuł otrzymuje brzmienie: „Umowa między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie automatycznej wymiany informacji finansowych w celu poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych”;

art. 1–21 zastępuje się następującymi artykułami:

„Artykuł 1

Definicje

1. Na użytek niniejszej Umowy:

a)	»Unia Europejska« oznacza Unię ustanowioną Traktatem o Unii Europejskiej, obejmującą terytoria, na których obowiązuje Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na warunkach określonych w tym traktacie;

b)	»państwo członkowskie« oznacza państwo członkowskie Unii Europejskiej;

c)	»Liechtenstein« oznacza Księstwo Liechtensteinu;

»‘właściwe organy’ Liechtensteinu« i »‘właściwe organy’ państw członkowskich« oznaczają organy wymienione w załączniku III, odpowiednio w lit. a) i w lit. b)–ac). Załącznik III stanowi integralną część niniejszej Umowy. Wykaz »właściwych organów« w załączniku III może zostać zmieniony w drodze powiadomienia drugiej Umawiającej się Strony przez Liechtenstein w przypadku organu, o którym mowa w lit. a) wykazu, oraz przez Unię Europejską w przypadku organów, o których mowa w lit. b)–ac) wykazu;

»instytucja finansowa z państwa członkowskiego« oznacza (i) »instytucję finansową« będącą rezydentem państwa członkowskiego, z wyłączeniem oddziałów tej »instytucji finansowej« zlokalizowanych poza tym państwem członkowskim, oraz (ii) oddział »instytucji finansowej«, która nie jest rezydentem w tym państwie członkowskim, jeżeli dany oddział jest zlokalizowany w tym państwie członkowskim;

»instytucja finansowa z Liechtensteinu« oznacza (i) »instytucję finansową« będącą rezydentem Liechtensteinu, z wyłączeniem oddziałów tej »instytucji finansowej« zlokalizowanych poza Liechtensteinem, oraz (ii) oddział »instytucji finansowej«, która nie jest rezydentem w Liechtensteinie, jeżeli dany oddział jest zlokalizowany w Liechtensteinie;

g)	»raportująca instytucja finansowa« oznacza, w zależności od kontekstu, »instytucję finansową« z państwa członkowskiego lub »instytucję finansową« z Liechtensteinu niebędącą »nieraportującą instytucją finansową«;

»rachunek raportowany« oznacza »rachunek raportowany do państwa członkowskiego« lub »rachunek raportowany do Liechtensteinu«, w zależności od kontekstu, pod warunkiem że został on uznany za taki rachunek na podstawie procedur należytej staranności zgodnych z załącznikami I i II, obowiązujących w danym państwie członkowskim lub w Liechtensteinie;

»rachunek raportowany do państwa członkowskiego« oznacza »rachunek finansowy« prowadzony przez »raportującą instytucję finansową z Liechtensteinu«, którego posiadaczem jest co najmniej jedna »osoba z państwa członkowskiego« będąca »osobą raportowaną« lub »pasywny NFE« z co najmniej jedną »osobą kontrolującą« będącą »osobą raportowaną z państwa członkowskiego«;

»rachunek raportowany do Liechtensteinu« oznacza »rachunek finansowy« prowadzony przez »raportującą instytucję finansową z państwa członkowskiego«, którego posiadaczem jest co najmniej jedna »osoba z Liechtensteinu« będąca »osobą raportowaną« lub »pasywny NFE« z co najmniej jedną »osobą kontrolującą« będącą »osobą raportowaną z Liechtensteinu«;

»osoba z państwa członkowskiego« oznacza osobę fizyczną lub »podmiot« uznane przez »raportującą instytucję finansową z Liechtensteinu« za rezydentów w państwie członkowskim na podstawie procedur należytej staranności zgodnych z załącznikami I i II lub masę spadkową po osobie zmarłej, która była rezydentem państwa członkowskiego;

»osoba z Liechtensteinu« oznacza osobę fizyczną lub »podmiot« uznane przez »raportującą instytucję finansową z państwa członkowskiego« za rezydentów w Liechtensteinie na podstawie procedur należytej staranności zgodnych z załącznikami I i II lub masę spadkową po osobie zmarłej, która była rezydentem Liechtensteinu.

2. Wszelkie pojęcia ujęte w pojedyncze górne cudzysłowy niezdefiniowane inaczej w niniejszej Umowie mają takie samo znaczenie, jakie zostało im przypisane w tym czasie: (i) w przypadku państw członkowskich — na podstawie dyrektywy Rady 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (4) lub, w stosownych przypadkach, prawa krajowego państwa członkowskiego stosującego Umowę, oraz (ii) w przypadku Liechtensteinu — na podstawie jego prawa krajowego, przy czym znaczenie to jest spójne ze znaczeniem ustalonym w załącznikach I i II.

Wszelkie pojęcia niezdefiniowane inaczej w niniejszej Umowie lub w załącznikach I lub II mają, o ile z kontekstu nie wynika inaczej lub o ile »właściwy organ« państwa członkowskiego i »właściwy organ« Liechtensteinu nie uzgodnią wspólnego znaczenia zgodnie z art. 7 (w ramach prawa krajowego), takie samo znaczenie, jakie zostało im przypisane w tym czasie na podstawie prawa odnośnej jurysdykcji stosującej niniejszą Umowę: (i) w przypadku państw członkowskich — na podstawie dyrektywy Rady 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania lub, w stosownych przypadkach, prawa krajowego danego państwa członkowskiego, oraz (ii) w przypadku Liechtensteinu — na podstawie jego prawa krajowego, przy czym znaczenie przypisane na podstawie obowiązującego prawa podatkowego odnośnej jurysdykcji (państwa członkowskiego lub Liechtensteinu) przeważa nad znaczeniem przypisanym temu pojęciu na podstawie innych przepisów tej jurysdykcji.

Artykuł 2

Automatyczna wymiana informacji w odniesieniu do rachunków raportowanych

1. Zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu i z zastrzeżeniem mających zastosowanie zasad sprawozdawczych i zasad należytej staranności zgodnych z załącznikami I i II, które stanowią integralną część niniejszej Umowy, »właściwy organ Liechtensteinu« będzie co roku wymieniał z »właściwymi organami« każdego państwa członkowskiego, a »właściwe organy« każdego państwa członkowskiego będą co roku wymieniały z »właściwym organem« Liechtensteinu, w sposób automatyczny, informacje uzyskane zgodnie z tymi zasadami i określone w ust. 2.

2. Informacjami objętymi wymianą, w przypadku państwa członkowskiego — w odniesieniu do każdego »rachunku raportowanego do Liechtensteinu«, a w przypadku Liechtensteinu — w odniesieniu do każdego »rachunku raportowanego do państwa członkowskiego«, są:

imię i nazwisko/nazwa, adres, numer identyfikacyjny podatnika (»NIP«) oraz data i miejsce urodzenia (w przypadku osób fizycznych) każdej »osoby raportowanej«, która jest »posiadaczem rachunku«, a w przypadku »podmiotu«, który jest »posiadaczem rachunku« i który — po zastosowaniu procedur należytej staranności zgodnych z załącznikami I i II — zostanie zidentyfikowany jako kontrolowany przez co najmniej jedną »osobę kontrolującą« będącą »osobą raportowaną« — nazwa, adres i numer »NIP« tego »podmiotu« oraz imię i nazwisko, adres, numer »NIP« oraz data i miejsce urodzenia każdej »osoby raportowanej«;

b)	numer rachunku (lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru);

c)	nazwa i numer identyfikacyjny (o ile taki jest) »raportującej instytucji finansowej«;

saldo rachunku lub wartość (w tym, w przypadku »pieniężnej umowy ubezpieczenia« lub »umowy renty« — »wartość pieniężna« lub wartość wykupu) ustalona na koniec odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego lub — jeżeli rachunek został zamknięty w ciągu danego roku lub okresu — informacja o jego zamknięciu;

w przypadku »rachunku powierniczego«:

(i)

łączna kwota brutto odsetek, łączna kwota brutto dywidend oraz łączna kwota brutto innych dochodów osiągniętych w związku z aktywami posiadanymi na rachunku, w każdym przypadku wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku (lub w związku z tym rachunkiem) w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym; oraz

(ii)

łączna kwota brutto przychodów ze sprzedaży lub umorzenia »aktywów finansowych« wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do których to aktywów »raportująca instytucja finansowa« działała jako powiernik, broker, pełnomocnik lub innego rodzaju przedstawiciel działający na rzecz »posiadacza rachunku«;

f)	w przypadku »rachunku depozytowego« — łączna kwota brutto odsetek wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym; oraz

w przypadku rachunku, który nie został opisany w ust. 2 w lit. e) lub f) — łączna kwota brutto wpłacona lub uznana na rzecz »posiadacza rachunku« w przypadku rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do którego to rachunku »raportująca instytucja finansowa« działa jako zobowiązany lub dłużnik, w tym łączna kwota umorzeń dokonanych na rzecz »posiadacza rachunku« w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym.

Artykuł 3

Ramy czasowe i sposób automatycznej wymiany informacji

1. Do celów wymiany informacji, o której mowa w art. 2, kwotę i charakterystykę płatności dokonanych w odniesieniu do »rachunku raportowanego« określa się zgodnie z zasadami prawa podatkowego jurysdykcji (państwa członkowskiego lub Liechtensteinu), która dokonuje wymiany informacji.

2. Do celów wymiany informacji, o której mowa w art. 2, informacje podlegające wymianie określają walutę, w której denominowana jest każda odnośna kwota.

3. W odniesieniu do art. 2 ust. 2 informacje podlegają wymianie pomiędzy Liechtensteinem a wszystkimi państwami członkowskimi, z wyjątkiem Austrii, w odniesieniu do pierwszego roku, który rozpoczyna się z dniem wejścia w życie protokołu zmieniającego podpisanego w dniu 28 października 2015 r., i do wszystkich kolejnych lat, i są przekazywane w ciągu dziewięciu miesięcy po zakończeniu roku kalendarzowego, którego dotyczą informacje. Informacje podlegają wymianie pomiędzy Liechtensteinem a Austrią w odniesieniu do drugiego roku, który rozpoczyna się z dniem wejścia w życie protokołu zmieniającego podpisanego w dniu 28 października 2015 r., i do wszystkich kolejnych lat, i są przekazaywane w ciągu dziewięciu miesięcy po zakończeniu roku kalendarzowego, którego dotyczą informacje.

Niezależnie od akapitu pierwszego, »instytucje finansowe« z Liechtensteinu stosują zasady sprawozdawczości i zasady należytej staranności zgodne z załącznikami I i II w odniesieniu do »osób raportowanych« ze wszystkich państw członkowskich, w tym Austrii, w terminach przewidzianych w tych załącznikach.

4. »Właściwe organy« dokonują automatycznej wymiany informacji opisanych w art. 2 w ramach wspólnego standardu do wymiany informacji w języku XML (ang. Extensible Markup Language).

5. »Właściwe organy« ustalają co najmniej jedną metodę transmisji danych, w tym standardy szyfrowania.

Artykuł 4

Współpraca w zakresie wykonania i egzekwowania niniejszej Umowy

»Właściwy organ« państwa członkowskiego powiadomi »właściwy organ« Liechtensteinu, a »właściwy organ« Liechtensteinu powiadomi »właściwy organ« państwa członkowskiego, jeśli wymieniony w pierwszej kolejności (powiadamiający) »właściwy organ« ma powody, aby przypuszczać, że na skutek błędu doszło do nieprawidłowego lub niekompletnego przekazania informacji określonych w art. 2 lub »raportująca instytucja finansowa« nie wywiązała się z obowiązujących wymogów sprawozdawczych i procedur należytej staranności zgodnych z załącznikami I i II. Aby usunąć błędy lub przypadki niewypełnienia wymogów opisane w powiadomieniu, powiadomiony »właściwy organ« podejmuje wszelkie stosowne środki dostępne na mocy jego prawa krajowego.

Artykuł 5

Wymiana informacji na wniosek

1. Niezależnie od art. 2 i wszelkich innych porozumień umożliwiających wymianę informacji na wniosek między Liechtensteinem a państwem członkowskim, »właściwy organ« Liechtensteinu i »właściwy organ« państwa członkowskiego dokonują wymiany na wniosek takich informacji, o których przewiduje się, że będą miały znaczenie dla wykonywania niniejszej Umowy lub do celów administracyjnych lub egzekwowania przepisów krajowych dotyczących wszelkiego rodzaju podatków nałożonych w imieniu Liechtensteinu i państw członkowskich lub ich jednostek terytorialnych niższego szczebla lub samorządów terytorialnych, o ile opodatkowanie na podstawie takich przepisów krajowych nie jest sprzeczne z obowiązującą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Liechtensteinem a danym państwem członkowskim.

2. Ust. 1 niniejszego artykułu ani art. 6 nie można w żadnym przypadku interpretować jako zobowiązujących Liechtenstein lub państwo członkowskie do:

a)	stosowania środków administracyjnych, które są sprzeczne z przepisami i praktyką administracyjną, odpowiednio, Liechtensteinu lub danego państwa członkowskiego;

b)	udzielania informacji, których uzyskanie nie byłoby możliwe na podstawie przepisów lub w ramach normalnej praktyki administracyjnej, odpowiednio, Liechtensteinu lub danego państwa członkowskiego;

c)	udzielania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, przedsiębiorstwa, przemysłową, kupiecką lub zawodową albo działalność handlową, lub informacji, których ujawnienie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (ordre public).

3. Jeśli państwo członkowskie lub Liechtenstein zwróci się o informacje jako jurysdykcja składająca wniosek zgodnie z niniejszym artykułem, Liechtenstein lub państwo członkowskie będące jurysdykcją, do której zwrócono się o informacje, użyje dostępnych im środków służących zbieraniu informacji, aby uzyskać informacje będące przedmiotem wniosku, nawet jeśli ta jurysdykcja nie potrzebuje takich informacji do własnych celów podatkowych. Obowiązek określony w poprzednim zdaniu podlega ograniczeniom zawartym w ust. 2, lecz ograniczeń takich w żadnym przypadku nie można interpretować jako zezwalających jurysdykcji, do której zwrócono się o informacje, na odmówienie dostarczenia informacji wyłącznie dlatego, że nie ma ona wewnętrznego interesu w pozyskaniu takich informacji.

4. Postanowień ust. 2 nie można w żadnym przypadku interpretować jako zezwalających Liechtensteinowi lub państwu członkowskiemu na odmowę udzielenia informacji jedynie z powodu, że informacje te znajdują się w posiadaniu banku, innej instytucji finansowej, pełnomocnika lub osoby działającej w charakterze przedstawiciela lub powiernika lub dlatego, że dotyczą one interesów właścicielskich danej osoby.

5. »Właściwe organy« określą standardowe formularze, które mają być stosowane, jak również co najmniej jedną metodę transmisji danych, w tym standardy szyfrowania.

Artykuł 6

Poufność i bezpieczeństwo danych

1. Wszystkie wymiany informacji na podstawie niniejszej Umowy podlegają – obok zasad poufności i innych zabezpieczeń określonych w niniejszym artykule – przepisom ustawowym i wykonawczym państw członkowskich oraz przepisom ustawowym i wykonawczym Liechtensteinu wdrażającym dyrektywę 95/46/WE.

Na potrzeby właściwego stosowania art. 5 państwa członkowskie i Liechtenstein ograniczają zakres praw i obowiązków przewidzianych w art. 10, art. 11 ust. 1, art. 12 i 21 dyrektywy 95/46/WE w takim stopniu, w jakim jest to konieczne do zabezpieczenia interesów określonych w art. 13 ust. 1 lit. e) tej dyrektywy.

Niezależnie od akapitu drugiego, każde państwo członkowskie i Liechtenstein zapewniają, aby każda »raportująca instytucja finansowa« objęta ich jurysdykcją informowała każdą poszczególną »osobę raportowaną« będącą osobą fizyczną o tym, że informacje jej dotyczące, o których mowa w art. 2, zostaną zgromadzone i przekazane zgodnie z niniejszą Umową; każde państwo członkowskie i Liechtenstein zapewniają także, aby dana »raportująca instytucja finansowa« przekazywała tej osobie fizycznej wszystkie informacje, do których ta osoba jest uprawniona na mocy jej krajowych przepisów ustawowych i wykonawczych wdrażających dyrektywę 95/46/WE.

Takie informacje zgodne z dyrektywą 95/46/WE przekazywane są w czasie wystarczającym, aby umożliwić tej osobie skorzystanie z przysługujących jej praw do ochrony danych, a w każdym razie zanim dana »raportująca instytucja finansowa« przekaże informacje, o których mowa w art. 2, właściwemu organowi w jurysdykcji miejsca rezydencji tej osoby (państwa członkowskiego lub Liechtensteinu).

Państwa członkowskie i Liechtenstein zapewniają, aby każda »osoba raportowana« będąca osobą fizyczną była powiadamiana o naruszeniu bezpieczeństwa w odniesieniu do jej danych w przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że naruszenie to wpłynie negatywnie na ochronę jej danych osobowych lub prywatności.

2. Informacje przetwarzane zgodnie z niniejszą Umową są zatrzymywane przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do osiągnięcia celów niniejszej Umowy, a w każdym razie zgodnie z krajowymi przepisami każdego administratora danych dotyczącymi przedawnienia.

Na użytek dyrektywy 95/46/WE za administratorów danych na podstawie niniejszej Umowy uznaje się »raportujące instytucje finansowe« oraz właściwe organy każdego państwa członkowskiego i Liechtensteinu.

3. Wszelkie informacje uzyskane przez jurysdykcję (państwo członkowskie lub Liechtenstein) na podstawie niniejszej Umowy traktuje się jako poufne i chroni się je w taki sam sposób jak informacje uzyskane na podstawie prawa krajowego tej jurysdykcji oraz, w zakresie potrzebnym do zapewnienia koniecznego poziomu ochrony danych osobowych, zgodnie z obowiązującym prawem krajowym oraz zabezpieczeniami, które mogą być określone przez jurysdykcję dostarczającą informacje wymagane zgodnie z jej krajowymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi wdrażającymi dyrektywę 95/46/WE.

4. W każdym przypadku informacje takie ujawnia się wyłącznie osobom lub organom (w tym sądom i organom administracyjnym lub nadzorczym) zajmującym się wymiarem podatku, jego poborem lub odzyskiwaniem wierzytelności podatkowych, egzekwowaniem przepisów lub ściganiem naruszeń przepisów w tym względzie, rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków tej jurysdykcji (państwa członkowskiego lub Liechtensteinu) lub nadzorem nad powyższymi działaniami. Jedynie wyżej wymienione osoby lub organy mogą wykorzystywać te informacje i to wyłącznie do celów określonych w poprzednim zdaniu. Niezależnie od innych postanowień niniejszego artykułu, mogą one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w postanowieniach sądowych dotyczących odnośnych podatków.

5. Niezależnie od postanowień poprzednich ustępów, informacje otrzymane przez jurysdykcję (państwo członkowskie lub Liechtenstein) mogą być wykorzystywane do innych celów, jeśli takie wykorzystanie informacji do innych celów jest dopuszczalne na mocy przepisów jurysdykcji dostarczającej informacje (odpowiednio Liechtensteinu lub państwa członkowskiego) a »właściwy organ« tej jurysdykcji zezwala na takie wykorzystanie. Informacje przekazane przez jurysdykcję (państwo członkowskie lub Liechtenstein) innej jurysdykcji (odpowiednio Liechtensteinowi lub państwu członkowskiemu) mogą być przekazywane przez tę jurysdykcję jurysdykcji trzeciej (innemu państwu członkowskiemu), z zastrzeżeniem zabezpieczeń określonych w niniejszym artykule i pod warunkiem otrzymania uprzedniej zgody »właściwego organu« jurysdykcji wymienionej w pierwszej kolejności, od której pochodzą przedmiotowe informacje. Informacje dostarczone przez jedno państwo członkowskie innemu państwu członkowskiemu na mocy obowiązującego w nim prawa wdrażającego dyrektywę Rady 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania mogą być przekazywane Liechtensteinowi, pod warunkiem otrzymania uprzedniej zgody »właściwego organu« państwa członkowskiego, od którego pochodzą przedmiotowe informacje.

6. Każdy »właściwy organ« państwa członkowskiego lub Liechtensteinu bezzwłocznie powiadomi inny »właściwy organ«, tj. organ Liechtensteinu lub organ państwa członkowskiego o naruszeniu zasady poufności, niezadziałaniu zabezpieczeń lub innych naruszeniach zasad ochrony danych oraz o nałożonych w związku z tym sankcjach i wprowadzonych środkach zaradczych.

7. Przetwarzanie danych osobowych na podstawie niniejszej Umowy jest nadzorowane przez krajowe organy nadzorcze ds. ochrony danych ustanowione w państwach członkowskich i w Liechtensteinie na podstawie ich krajowych przepisów ustawowych i wykonawczych wdrażających dyrektywę 95/46/WE.

Artykuł 7

Konsultacje i zawieszenie stosowania Umowy

1. W przypadku trudności z wdrażaniem lub interpretacją postanowień niniejszej Umowy »właściwy organ« Liechtensteinu lub »właściwy organ« państwa członkowskiego może zwrócić się o przeprowadzenie konsultacji między »właściwym organem« Liechtensteinu i co najmniej jednym »właściwym organem« z państw członkowskich, aby opracować właściwe środki, które zapewnią wykonanie niniejszej Umowy. Te »właściwe organy« informują natychmiast Komisję Europejską i »właściwe organy« innych państw członkowskich o wynikach swoich konsultacji. Na wniosek dowolnego »właściwego organu« Komisja Europejska może brać udział w konsultacjach w odniesieniu do kwestii związanych z interpretacją Umowy.

2. Jeśli konsultacje dotyczą istotnego naruszenia Umowy, a procedura opisana w ust. 1 nie doprowadzi do stosownego porozumienia, »właściwy organ« państwa członkowskiego lub Liechtensteinu może zawiesić wymianę informacji na podstawie niniejszej Umowy w stosunku do, odpowiednio, Liechtensteinu lub określonego państwa członkowskiego, przez pisemne powiadomienie odpowiedniego innego »właściwego organu«. Takie zawieszenie wywiera natychmiastowy skutek. Na użytek niniejszego ustępu istotne naruszenie obejmuje między innymi: nieprzestrzeganie postanowień niniejszej Umowy lub przepisów dyrektywy 95/46/WE dotyczących poufności i bezpieczeństwa danych, nieprzekazanie informacji w odpowiednim terminie lub niewywiązanie się z dostarczenia właściwych informacji na mocy niniejszej Umowy przez »właściwy organ« państwa członkowskiego lub Liechtensteinu, albo określenie statusu »podmiotów« lub rachunków jako »nieraportujących instytucji finansowych« i »rachunków wyłączonych« w sposób utrudniający realizację celów niniejszej Umowy.

Artykuł 8

Zmiany

1. Umawiające się Strony prowadzą wzajemne konsultacje w przypadku przyjęcia na szczeblu OECD istotnej zmiany jakiegokolwiek elementu »globalnego standardu« lub — jeśli Umawiające się Strony uznają to za konieczne — aby usprawnić funkcjonowanie niniejszej Umowy pod względem technicznym lub aby ocenić i uwzględnić inne zmiany na szczeblu międzynarodowym. Konsultacje przeprowadza się w ciągu jednego miesiąca od złożenia stosownego wniosku przez jedną z Umawiających się Stron lub najszybciej, jak to możliwe w pilnych przypadkach.

2. Na podstawie takiego kontaktu Umawiające się Strony mogą konsultować się wzajemnie, aby ustalić, czy konieczne są zmiany do niniejszej Umowy.

3. Do celów konsultacji, o których mowa w ust. 1 i 2, każda Umawiająca się Strona informuje drugą Umawiającą się Stronę o rozwoju sytuacji, który mógłby mieć wpływ na właściwe funkcjonowanie niniejszej Umowy. Obejmuje to również wszelkie stosowne umowy między jedną z Umawiających się Stron i państwem trzecim.

4. W wyniku konsultacji niniejsza Umowa może zostać zmieniona w drodze protokołu lub sporządzenia nowej umowy między Umawiającymi się Stronami.

5. Jeśli Umawiająca się Strona wprowadziła zmianę »globalnego standardu« przyjętą przez OECD i pragnie dokonać odpowiednich zmian w załączniku I lub II do niniejszej Umowy, powiadamia o tym drugą Umawiającą się Stronę. Procedura konsultacji między Umawiającymi się Stronami przeprowadzana jest w ciągu jednego miesiąca od powiadomienia. Niezależnie od ust. 4, w przypadku gdy Umawiające się Strony osiągną w ramach konsultacji porozumienie w sprawie zmiany, którą należy wprowadzić w załączniku I lub II do niniejszej Umowy, Umawiająca się Strona, która zwróciła się z wnioskiem o dokonanie zmiany, może przez okes wymagany do wprowadzenia zmiany przez przyjęcie formalnej zmiany niniejszej Umowy tymczasowo stosować zmienioną wersję załącznika I lub II do niniejszej Umowy, potwierdzoną w procedurze konsultacji, począwszy od pierwszego dnia stycznia roku następującego po zakończeniu wyżej wymienionej procedury.

Uznaje się, że Umawiająca się Strona wdrożyła zmianę »globalnego standardu« przyjętą przez OECD, jeżeli:

a)	w przypadku państw członkowskich: zmiana została uwzględniona w dyrektywie Rady 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania;

b)	w przypadku Liechtensteinu: zmiana została uwzględniona w umowie z państwem trzecim lub włączona do prawa krajowego.

Artykuł 9

Wypowiedzenie

Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą Umowę poprzez wystosowanie do drugiej Umawiającej się Strony pisemnego wypowiedzenia. Takie wypowiedzenie staje się skuteczne pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie okresu 12 miesięcy od daty wypowiedzenia. W przypadku wypowiedzenia Umowy wszystkie informacje otrzymane do tego czasu na jej podstawie pozostają poufne i podlegają w dalszym ciągu przepisom ustawowym i wykonawczym państw członkowskich i Liechtensteinu wdrażającym dyrektywę 95/46/WE.

Artykuł 10

Zasięg terytorialny

Niniejszą Umowę stosuje się, z jednej strony, do terytoriów państw członkowskich, do których stosuje się Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz zgodnie z warunkami określonymi w tych Traktatach, a z drugiej strony — do terytorium Liechtensteinu.”;

załączniki otrzymują brzmienie:

„

ZAŁĄCZNIK I

WSPÓLNY STANDARD SPRAWOZDAWCZOŚCI I NALEŻYTEJ STARANNOŚCI W ODNIESIENIU DO INFORMACJI FINANSOWYCH (»WSPÓLNY STANDARD DO WYMIANY INFORMACJI«)

SEKCJA I

OGÓLNE WYMOGI SPRAWOZDAWCZE

Z zastrzeżeniem części C–E, każda »raportująca instytucja finansowa« musi przekazywać »właściwemu organowi« swojej jurysdykcji (państwa członkowskiego lub Liechtensteinu) następujące informacje odnoszące się do każdego »rachunku raportowanego« danej »raportującej instytucji finansowej«:

imię i nazwisko/nazwę, adres, jurysdykcja miejsca rezydencji (państwo członkowskie lub Liechtenstein), numer(-y) »NIP« oraz datę i miejsce urodzenia (w przypadku osób fizycznych) każdej »osoby raportowanej«, która jest »posiadaczem rachunku«, a w przypadku »podmiotu«, który jest »posiadaczem rachunku« i który — po zastosowaniu procedur należytej staranności zgodnych z sekcjami V, VI i VII — zostanie zidentyfikowany jako kontrolowany przez co najmniej jedną »osobę kontrolującą« będącą »osobą raportowaną« — nazwę, adres, jurysdykcję/jurysdykcje miejsca rezydencji (państwo członkowskie, Liechtenstein lub inna jurysdykcja) i numer(-y) »NIP« tego »podmiotu« oraz imię i nazwisko, adres, jurysdykcję/jurysdykcje miejsca rezydencji (państwo członkowskie lub Liechtenstein), numer(-y) »NIP« oraz datę i miejsce urodzenia każdej »osoby raportowanej«;

2.	numer rachunku (lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru);

3.	nazwę i numer identyfikacyjny (o ile taki jest) »raportującej instytucji finansowej«;

saldo rachunku lub wartość (w tym, w przypadku »pieniężnej umowy ubezpieczenia« lub »umowy renty« — »wartość pieniężną« lub wartość wykupu) ustaloną na koniec odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego lub — jeżeli rachunek został zamknięty w ciągu danego roku lub okresu — informację o jego zamknięciu;

w przypadku »rachunku powierniczego«:

łączną kwotę brutto odsetek, łączną kwotę brutto dywidend oraz łączną kwotę brutto innych dochodów osiągniętych w związku z aktywami posiadanymi na rachunku, w każdym przypadku wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku (lub w związku z tym rachunkiem) w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym; oraz

łączną kwotę brutto przychodów ze sprzedaży lub umorzenia »aktywów finansowych« wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do których to aktywów »raportująca instytucja finansowa« działała jako powiernik, broker, pełnomocnik lub innego rodzaju przedstawiciel działający na rzecz »posiadacza rachunku«;

6.	w przypadku »rachunku depozytowego« — łączną kwotę brutto odsetek wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym; oraz

w przypadku rachunku, który nie został opisany w części A pkt 5 lub 6 — łączną kwotę brutto wpłaconą lub uznaną na rzecz »posiadacza rachunku« w przypadku rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do którego to rachunku »raportująca instytucja finansowa« działa jako zobowiązany lub dłużnik, w tym łączną kwotę umorzeń dokonanych na rzecz »posiadacza rachunku« w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym.

Przekazywane informacje muszą określać walutę, w której denominowana jest każda kwota.

Niezależnie od części A pkt 1, w odniesieniu do każdego »rachunku raportowanego«, który jest »istniejącym rachunkiem«, nie jest wymagane przekazanie numeru (numerów) »NIP« ani daty urodzenia, jeżeli taki(-e) numer(-y) »NIP« lub data urodzenia nie znajdują się w dokumentacji »raportującej instytucji finansowej«, a gromadzenie tego rodzaju danych przez taką »raportującą instytucję finansową« nie jest w inny sposób wymagane na mocy przepisów krajowych lub unijnego instrumentu prawnego (w stosownych przypadkach). Jednakże »raportująca instytucja finansowa« ma obowiązek dołożyć racjonalnych starań, aby uzyskać numer(-y) »NIP« i datę urodzenia w odniesieniu do »istniejących rachunków«, przed końcem drugiego roku kalendarzowego następującego po roku, w którym »istniejące rachunki« zidentyfikowane zostały jako »rachunki raportowane«.

Niezależnie od części A pkt 1, nie jest wymagane przekazanie numeru »NIP«, jeżeli numer »NIP« nie został nadany przez odnośne państwo członkowskie, Liechtenstein ani inną jurysdykcję miejsca rezydencji.

Niezależnie od części A pkt 1, nie jest wymagane przekazanie miejsca urodzenia, chyba że »raportująca instytucja finansowa« ma tak czy inaczej obowiązek uzyskać i przekazać dane dotyczące miejsca urodzenia na mocy prawa krajowego i jest ono dostępne w danych, które można przeszukać elektronicznie, posiadanych przez daną »raportującą instytucję finansową«.

SEKCJA II

OGÓLNE WYMOGI NALEŻYTEJ STARANNOŚCI

Rachunek traktuje się jako »rachunek raportowany« począwszy od dnia, w którym zostanie on zidentyfikowany jako taki na mocy procedur należytej staranności w sekcjach II–VII, a — o ile nie przewidziano inaczej — informacje odnoszące się do »rachunku raportowanego« muszą być przekazywane co roku w roku kalendarzowym następującym po roku, którego dane informacje dotyczą.

Saldo lub wartość rachunku określane są na ostatni dzień roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego.

W przypadku gdy saldo lub próg wartości mają zostać określone na ostatni dzień roku kalendarzowego, stosowne saldo lub wartość muszą zostać określone na ostatni dzień okresu sprawozdawczego, który upływa z końcem lub przed końcem tego roku kalendarzowego.

Każde państwo członkowskie lub Liechtenstein może zezwolić »raportującym instytucjom finansowym« na korzystanie z dostawców usług w celu wypełnienia obowiązków sprawozdawczych i dotyczących należytej staranności nałożonych na takie »raportujące instytucje finansowe«, zgodnie z prawem krajowym, ale obowiązki te pozostają w zakresie odpowiedzialności »raportujących instytucji finansowych«.

Każde państwo członkowskie lub Liechtenstein może zezwolić »raportującym instytucjom finansowym« na stosowanie wobec »istniejących rachunków« procedur należytej staranności, które stosuje się do »nowych rachunków«, oraz wobec »rachunków o niższej wartości« procedur należytej staranności, które stosuje się do »rachunków o wysokiej wartości«. W przypadku gdy państwo członkowskie lub Liechtenstein zezwala na to, aby procedury należytej staranności stosowane wobec »nowego rachunku« były stosowane do »istniejących rachunków«, nadal mają zastosowanie zasady tak czy inaczej mające zastosowanie do »istniejących rachunków«.

SEKCJA III

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC »ISTNIEJĄCYCH RACHUNKÓW INDYWIDUALNYCH«

Wprowadzenie. Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji »rachunków raportowanych« wśród »istniejących rachunków indywidualnych«.

»Rachunki o niższej wartości«. Poniższe procedury mają zastosowanie do »rachunków o niższej wartości«.

Adres zamieszkania. Jeżeli »raportująca instytucja finansowa« ma w swojej dokumentacji aktualny adres zamieszkania indywidualnego »posiadacza rachunku« w oparciu o »dowód w postaci dokumentu«, »raportująca instytucja finansowa« może traktować danego indywidualnego »posiadacza rachunku« jako rezydenta do celów podatkowych państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji, w której adres jest zlokalizowany, na potrzeby stwierdzenia, czy dany indywidualny »posiadacz rachunku« jest »osobą raportowaną«.

Elektroniczne wyszukiwanie danych. Jeżeli »raportująca instytucja finansowa« nie polega na aktualnym adresie zamieszkania indywidualnego »posiadacza rachunku« w oparciu o »dowód w postaci dokumentu«, zgodnie z częścią B pkt 1, »raportująca instytucja finansowa« musi przejrzeć posiadane przez siebie dane, które można przeszukać elektronicznie, pod kątem którychkolwiek z poniższych przesłanek i zastosować przepisy części B pkt 3–6:

a)	identyfikacji »posiadacza rachunku« jako rezydenta »raportowanej jurysdykcji«;

b)	aktualnego adresu korespondencyjnego lub adresu zamieszkania (w tym skrytki pocztowej) w »raportowanej jurysdykcji«;

c)	co najmniej jednego numeru telefonicznego w »raportowanej jurysdykcji« i żadnego numeru telefonicznego w Liechtensteinie lub w państwie członkowskim »raportującej instytucji finansowej«, w zależności od kontekstu;

d)	stałych zleceń (innych niż w odniesieniu do »rachunku depozytowego«) przelewu środków na rachunek prowadzony w »raportowanej jurysdykcji«;

e)	aktualnego, ważnego pełnomocnictwa lub upoważnienia do podpisu udzielonego osobie posiadającej adres w »raportowanej jurysdykcji«; lub

f)	polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń w »raportowanej jurysdykcji«, jeżeli »raportująca instytucja finansowa« nie dysponuje w dokumentacji żadnym innym adresem »posiadacza rachunku«.

W przypadku gdy żadna z przesłanek wymienionych w części B pkt 2 nie zostanie ustalona w drodze wyszukiwania elektronicznego, kolejne działania nie są wymagane, chyba że wystąpią zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek, lub rachunek stanie się »rachunkiem o wysokiej wartości«.

W przypadku gdy w wyszukiwaniu elektronicznym zostanie stwierdzone występowanie którejkolwiek z przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e) lub jeżeli wystąpią zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek, wówczas »raportująca instytucja finansowa« musi traktować »posiadacza rachunku« jako rezydenta do celów podatkowych każdej »raportowanej jurysdykcji«, w odniesieniu do której zostanie stwierdzona przesłanka, chyba że postanowi zastosować część B pkt 6, a jeden z wyjątków w tym punkcie ma zastosowanie do tego rachunku.

W przypadku gdy w wyszukiwaniu elektronicznym zostanie stwierdzone występowanie polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń, a w odniesieniu do danego »posiadacza rachunku« nie zostaną stwierdzone żaden inny adres ani żadna z pozostałych przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e), »raportująca instytucja finansowa« musi — w kolejności najstosowniejszej do danych okoliczności — zastosować wyszukiwanie danych w dokumentacji papierowej opisane w części C pkt 2 bądź dążyć do uzyskania oświadczenia »posiadacza rachunku« lub »dowodu w postaci dokumentu« w celu ustalenia jednej lub większej liczby rezydencji do celów podatkowych danego »posiadacza rachunku«. Jeżeli w wyszukiwaniu danych w dokumentacji papierowej nie uda się ustalić przesłanki, a próba uzyskania oświadczenia lub »dowodu w postaci dokumentu« nie powiedzie się, »raportująca instytucja finansowa« musi zgłosić dany rachunek »właściwemu organowi« swojego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu, w zależności od kontekstu, jako rachunek nieudokumentowany.

Niezależnie od znalezienia przesłanek określonych w części B pkt 2, »raportująca instytucja finansowa« nie musi traktować »posiadacza rachunku« jako rezydenta »raportowanej jurysdykcji«, jeżeli:

informacje o »posiadaczu rachunku« zawierają aktualny adres korespondencyjny lub adres zamieszkania w raportowanej jurysdykcji, co najmniej jeden numer telefonu w »raportowanej jurysdykcji« (i żadnego numeru telefonu w Liechtensteinie lub w państwie członkowskim »raportującej instytucji finansowej«, w zależności od kontekstu) lub stałe zlecenia (w odniesieniu do »rachunków finansowych« innych niż »rachunki depozytowe«) przelewu środków na rachunek prowadzony w »raportowanej jurysdykcji«, a »raportująca instytucja finansowa« uzyskała lub wcześniej sprawdziła i ma udokumentowane:

(i)	oświadczenie »posiadacza rachunku« z jurysdykcji miejsca rezydencji (państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innych jurysdykcji) takiego »posiadacza rachunku«, wśród których nie ma takiej »raportowanej jurysdykcji«; oraz

(ii)	»dowód w postaci dokumentu« określający, że »posiadacz rachunku« nie ma statusu osoby objętej raportowaniem.

informacje o »posiadaczu rachunku« zawierają aktualne, ważne pełnomocnictwo lub upoważnienie do podpisu udzielone osobie posiadającej adres w »raportowanej jurysdykcji«, a »raportująca instytucja finansowa« uzyskała lub wcześniej sprawdziła i ma udokumentowane:

(i)	oświadczenie »posiadacza rachunku« z jurysdykcji miejsca rezydencji (państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innych jurysdykcji) takiego »posiadacza rachunku«, wśród których nie ma takiej »raportowanej jurysdykcji«; lub

(ii)	»dowód w postaci dokumentu« określający, że »posiadacz rachunku« nie ma statusu osoby objętej raportowaniem.

Wzmocnione procedury weryfikacyjne dla »rachunków o wysokiej wartości«. Poniższe wzmocnione procedury weryfikacyjne mają zastosowanie do »rachunków o wysokiej wartości«.

1.	Elektroniczne wyszukiwanie danych. W odniesieniu do »rachunków o wysokiej wartości«»raportująca instytucja finansowa« musi przejrzeć dane, które można przeszukać elektronicznie, posiadane przez daną »raportującą instytucję finansową« pod kątem którejkolwiek z przesłanek opisanych w części B pkt 2.

Wyszukiwanie danych w dokumentacji papierowej. Jeżeli elektroniczne bazy danych »raportującej instytucji finansowej« zawierają pola przeznaczone na wszystkie informacje opisane w części C pkt 3 i zawierają wszystkie te informacje, wówczas dalsze wyszukiwanie danych w dokumentacji papierowej nie jest wymagane. Jeżeli elektroniczne bazy danych nie zawierają wszystkich tych informacji, wówczas w odniesieniu do »rachunku o wysokiej wartości«»raportująca instytucja finansowa« musi również zweryfikować bieżące papierowe akta klienta, a także — o ile nie są one zawarte w bieżących papierowych aktach klienta — następujące dokumenty powiązane z rachunkiem i uzyskane przez »raportującą instytucję finansową« w okresie ostatnich pięciu lat, pod kątem którejkolwiek z przesłanek opisanych w części B pkt 2:

a)	najnowsze »dowody w postaci dokumentów«, zgromadzone w odniesieniu do danego rachunku;

b)	najnowszą umowę otwarcia rachunku lub odpowiednią dokumentację;

c)	najnowszą dokumentację uzyskaną przez »raportującą instytucję finansową« na mocy »procedur AML/KYC« (przeciwdziałanie praniu pieniędzy/zasada »znaj swojego klienta«) lub do innych celów regulacyjnych;

d)	aktualnie obowiązujące pełnomocnictwo lub upoważnienie do podpisywania dokumentów; oraz

e)	aktualnie obowiązujące stałe zlecenia (inne niż w odniesieniu do »rachunku depozytowego«) przelewu środków.

Wyjątki, w których uznaje się, że bazy danych dostarczyły wymaganych informacji. »Raportująca instytucja finansowa« nie musi przeprowadzać wyszukiwania danych w dokumentacji papierowej opisanego w części C pkt 2, o ile posiadane przez daną »raportującą instytucję finansową« informacje, które można przeszukać elektronicznie, zawierają następujące elementy:

a)	status rezydencji »posiadacza rachunku«;

b)	adres miejsca zamieszkania »posiadacza rachunku« oraz jego adres korespondencyjny, znajdujące się aktualnie w dokumentach »raportującej instytucji finansowej«;

c)	numer(-y) telefonu »posiadacza rachunku«, o ile takie są, znajdujące się aktualnie w dokumentach »raportującej instytucji finansowej«;

d)	w przypadku »rachunków finansowych« innych niż »rachunki depozytowe« — istnienie stałych zleceń przelewu środków z rachunku na inny rachunek (w tym rachunek w innym oddziale »raportującej instytucji finansowej« lub innej »instytucji finansowej«);

e)	istnienie aktualnego polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń w odniesieniu do danego »posiadacza rachunku«; oraz

f)	istnienie pełnomocnictwa lub upoważnienia do podpisu w odniesieniu do rachunku.

Uzyskiwanie faktycznych informacji od opiekuna klienta. Oprócz elektronicznego wyszukiwania danych oraz wyszukiwania danych w dokumentacji papierowej, opisanych w części C pkt 1 i 2, »raportująca instytucja finansowa« musi traktować jako »raportowany rachunek« każdy »rachunek o wysokiej wartości« przypisany do danego opiekuna klienta (łącznie z wszelkimi »rachunkami finansowymi« połączonymi z takim »rachunkiem o wysokiej wartości«), jeżeli opiekun klienta ma faktyczną wiedzę, że »posiadacz rachunku« jest »osobą raportowaną«.

Skutki ustalenia występowania przesłanek.

Jeżeli przy zastosowaniu wzmocnionej weryfikacji »rachunków o wysokiej wartości« opisanej w części C nie zostaną ustalone żadne z przesłanek wymienionych w części B pkt 2, a dany rachunek nie został zidentyfikowany jako posiadany przez »osobę raportowaną« zgodnie z częścią C pkt 4, dalsze działania nie są wymagane, chyba że wystąpią zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek.

Jeżeli przy zastosowaniu wzmocnionej weryfikacji »rachunków o wysokiej wartości« opisanej w części C zostanie stwierdzone występowanie którejkolwiek z przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e) lub jeżeli wystąpią następnie zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek, »raportująca instytucja finansowa« musi traktować rachunek jako »rachunek raportowany« w odniesieniu do »raportowanej jurysdykcji«, względem którego zostanie stwierdzona przesłanka, chyba że postanowi zastosować część B pkt 6, a jeden z wyjątków w tym punkcie ma zastosowanie do tego rachunku.

Jeżeli przy zastosowaniu wzmocnionej weryfikacji »rachunków o wysokiej wartości« opisanej w części C zostanie stwierdzone występowanie polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń, a w odniesieniu do danego »posiadacza rachunku« nie zostaną stwierdzone żaden inny adres ani żadna z pozostałych przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e), »raportująca instytucja finansowa« musi uzyskać oświadczenie danego »posiadacza rachunku« lub »dowód w postaci dokumentu« w celu ustalenia jednej lub większej liczby rezydencji do celów podatkowych danego »posiadacza rachunku«. W przypadku gdy »raportująca instytucja finansowa« nie może uzyskać takiego oświadczenia danego »posiadacza rachunku« lub »dowodu w postaci dokumentu«, musi zgłosić dany rachunek »właściwemu organowi« swojego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu, w zależności od kontekstu, jako rachunek nieudokumentowany.

Jeżeli »istniejący rachunek indywidualny« nie jest »rachunkiem o wysokiej wartości« na dzień 31 grudnia 2015 r., lecz staje się »rachunkiem o wysokiej wartości« na ostatni dzień następnego roku kalendarzowego, »raportująca instytucja finansowa« musi dopełnić wzmocnionych procedur weryfikacyjnych opisanych w części C w odniesieniu do takiego rachunku w ciągu roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rachunek stał się »rachunkiem o wysokiej wartości«. Jeżeli, w oparciu o taką weryfikację, dany rachunek zostanie zidentyfikowany jako »rachunek raportowany«, »raportująca instytucja finansowa« musi przekazać wymagane informacje o takim rachunku w odniesieniu do roku, w którym został on zidentyfikowany jako »rachunek raportowany«, i co roku w odniesieniu do lat kolejnych, chyba że dany »posiadacz rachunku« przestanie być »osobą raportowaną«.

W przypadku gdy »raportująca instytucja finansowa« zastosuje wzmocnione procedury weryfikacji opisane w części C wobec »rachunków o wysokiej wartości«, »raportująca instytucja finansowa« — z wyjątkiem procedury zapytania opiekuna klienta opisanej w części C pkt 4 — nie będzie musiała ponownie ich stosować wobec tego samego »rachunku o wysokiej wartości« w następnych latach, chyba że dany rachunek jest nieudokumentowany, w którym to przypadku »raportująca instytucja finansowa« powinna stosować te procedury ponownie co roku do czasu, gdy taki rachunek przestanie być nieudokumentowany.

W przypadku zmiany okoliczności dotyczących »rachunku o wysokiej wartości«, które powodują powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek opisanych w części B pkt 2, »raportująca instytucja finansowa« musi traktować rachunek jako »rachunek raportowany« w odniesieniu do każdej »raportowanej jurysdykcji«, względem którego zostanie stwierdzona przesłanka, chyba że postanowi zastosować część B pkt 6, a jeden z wyjątków w tym punkcie ma zastosowanie do tego rachunku.

»Raportująca instytucja finansowa« musi wprowadzić procedury w celu zapewnienia, aby opiekun klienta zidentyfikował każdą zmianę okoliczności dotyczących danego rachunku. Przykładowo, w przypadku gdy opiekun klienta zostanie powiadomiony o nowym adresie korespondencyjnym »posiadacza rachunku« w »raportowanej jurysdykcji«, »raportująca instytucja finansowa« zobowiązana jest traktować nowy adres jako zmianę okoliczności, a jeżeli zdecyduje się zastosować część B pkt 6, musi uzyskać odpowiednią dokumentację od »posiadacza rachunku«.

Weryfikacja »istniejących rachunków indywidualnych o wysokiej wartości« musi zostać zakończona do dnia 31 grudnia 2016 r. Weryfikacja »istniejących rachunków indywidualnych o niższej wartości« musi zostać zakończona do dnia 31 grudnia 2017 r.

Każdy »istniejący rachunek indywidualny«, który został zidentyfikowany jako »rachunek raportowany« na mocy niniejszej sekcji, musi być traktowany jako »rachunek raportowany« we wszystkich kolejnych latach, chyba że »posiadacz rachunku« przestanie być »osobą raportowaną«.

SEKCJA IV

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC »NOWYCH RACHUNKÓW INDYWIDUALNYCH«

Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji »rachunków raportowanych« wśród »nowych rachunków indywidualnych«.

W odniesieniu do »nowych rachunków indywidualnych«, przy otwieraniu rachunku, »raportująca instytucja finansowa« musi uzyskać oświadczenie »posiadacza rachunku«, które może stanowić część dokumentacji otwarcia rachunku, pozwalające »raportującej instytucji finansowej« na określenie jednej lub większej liczby rezydencji »posiadacza rachunku« do celów podatkowych i potwierdzenie zasadności takiego oświadczenia na podstawie informacji otrzymanych przez »raportującą instytucję finansową« w związku z otwarciem rachunku, łącznie z wszelką dokumentacją zgromadzoną na mocy »procedur AML/KYC«.

Jeżeli oświadczenie wskazuje, że »posiadacz rachunku« jest rezydentem »raportowanej jurysdykcji« do celów podatkowych, »raportująca instytucja finansowa« musi traktować rachunek jako »rachunek raportowany«, a oświadczenie musi również zawierać numer »NIP«»posiadacza rachunku« w odniesieniu do takiej »raportowanej jurysdykcji« (z zastrzeżeniem sekcji I część D) oraz datę urodzenia.

W przypadku wystąpienia zmiany okoliczności związanych z »nowym rachunkiem indywidualnym«, która sprawia, że »raportująca instytucja finansowa« dowiaduje się lub ma powody sądzić, że pierwotne oświadczenie »posiadacza rachunku« jest niepoprawne lub nierzetelne, »raportująca instytucja finansowa« nie może opierać się na pierwotnym oświadczeniu »posiadacza rachunku« i musi uzyskać ważne oświadczenie, które określa rezydencję (rezydencje) »posiadacza rachunku« do celów podatkowych.

SEKCJA V

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC »ISTNIEJĄCYCH RACHUNKÓW PODMIOTÓW«

Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji »rachunków raportowanych« wśród »istniejących rachunków podmiotów«.

Rachunki podmiotów niewymagające weryfikacji, identyfikacji ani raportowania. O ile »raportująca instytucja finansowa« nie dokona innego wyboru, w odniesieniu do wszystkich »istniejących rachunków podmiotów« albo oddzielnie, w odniesieniu do każdej wyraźnie zidentyfikowanej grupy takich rachunków, »istniejący rachunek podmiotów«, którego łączne saldo lub wartość nie przekraczają — na dzień 31 grudnia 2015 r. — kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącej równowartość 250 000 USD, nie musi być weryfikowany, identyfikowany ani raportowany jako »rachunek raportowany« do czasu aż jego łączne saldo lub wartość nie przekroczą tej kwoty na ostatni dzień któregokolwiek z kolejnych lat kalendarzowych.

Rachunki podmiotów będące przedmiotem weryfikacji. »Istniejący rachunek podmiotów«, którego łączne saldo lub wartość przekraczają — na dzień 31 grudnia 2015 r. — kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącą równowartość 250 000 USD, oraz »istniejący rachunek podmiotów«, który nie przekracza — na dzień 31 grudnia 2015 r. — tej kwoty, ale którego łączne saldo lub wartość przekraczają taką kwotę na ostatni dzień któregokolwiek z kolejnych lat kalendarzowych, muszą zostać poddane weryfikacji zgodnie z procedurami określonymi w części D.

Rachunki podmiotów, wobec których wymagane jest raportowanie. W odniesieniu do »istniejących rachunków podmiotów« opisanych w części B, wyłącznie rachunki, które znajdują się w posiadaniu co najmniej jednego »podmiotu« będącego »osobą raportowaną« lub w posiadaniu »pasywnych NFE« (podmiotów niebędących instytucjami finansowymi) kontrolowanych przez co najmniej jedną »osobę kontrolującą« będącą »osobą raportowaną«, są traktowane jako »rachunki raportowane«.

Procedury weryfikacji na potrzeby identyfikowania rachunków podmiotów, wobec których wymagane jest raportowanie. Wobec »istniejących rachunków podmiotów« opisanych w części B »raportująca instytucja finansowa« musi zastosować następujące procedury weryfikacji dla określenia, czy są one w posiadaniu co najmniej jednej »osoby raportowanej« lub »pasywnego NFE« kontrolowanych przez co najmniej jedną »osobę kontrolującą« będącą »osobą raportowaną«:

Ustalenie, czy »podmiot« jest »osobą raportowaną«.

weryfikacja informacji posiadanych do celów regulacyjnych lub do celów związanych z relacjami z klientem (łącznie z informacjami zgromadzonymi na mocy »procedur AML/KYC«) w celu określenia, czy informacje wskazują, że »posiadacz rachunku« jest rezydentem w »raportowanej jurysdykcji«. W tym celu informacje wskazujące na to, że »posiadacz rachunku« jest rezydentem w »raportowanej jurysdykcji« obejmują miejsce uzyskania zdolności prawnej lub rejestracji lub adres w »raportowanej jurysdykcji«;

jeżeli informacje wskazują na to, że »posiadacz rachunku« jest rezydentem w »raportowanej jurysdykcji«, »raportująca instytucja finansowa« musi traktować rachunek jako »rachunek raportowany«, chyba że uzyska od »posiadacza rachunku« oświadczenie lub w sposób racjonalny ustali na podstawie posiadanych informacji lub informacji dostępnych publicznie, że »posiadacz rachunku« nie jest »osobą raportowaną«.

Ustalenie, czy podmiot jest »pasywnym NFE« kontrolowanym przez co najmniej jedną »osobę kontrolującą« będącą »osobą raportowaną«. W odniesieniu do »posiadacza rachunku« w przypadku »istniejącego rachunku podmiotu« (łącznie z »podmiotem« będącym »osobą raportowaną«) »raportująca instytucja finansowa« musi ustalić, czy »posiadacz rachunku« jest »pasywnym NFE« kontrolowanym przez co najmniej jedną »osobę kontrolującą« będącą »osobą raportowaną«. Jeżeli którakolwiek z »osób kontrolujących«»pasywny NFE« jest »osobą raportowaną«, rachunek musi być traktowany jako »rachunek raportowany«. Dokonując tych ustaleń, »raportująca instytucja finansowa« musi stosować się do wskazówek w części D pkt 2 lit. a)–c) w kolejności najstosowniejszej do danych okoliczności.

Ustalenie, czy »posiadacz rachunku« jest »pasywnym NFE«. Do celów ustalenia, czy »posiadacz rachunku« jest »pasywnym NFE«, »raportująca instytucja finansowa« musi uzyskać od »posiadacza rachunku« oświadczenie, aby określić jego status, chyba że posiada już informacje lub publicznie dostępne są informacje, na podstawie których może racjonalnie stwierdzić, że »posiadacz rachunku« jest »aktywnym NFE« lub »instytucją finansową« inną niż »podmiot inwestujący« opisany w sekcji VIII część A pkt 6 lit. b), niebędący »instytucją finansową z jurysdykcji uczestniczącej«.

b)	Ustalenie »osób kontrolujących«»posiadacza rachunku«. Do celów ustalenia »osób kontrolujących«»posiadacza rachunku«»raportująca instytucja finansowa« może opierać się na informacjach zgromadzonych i przechowywanych na mocy »procedur AML/KYC«.

Ustalenie, czy »osoba kontrolująca«»pasywny NFE« jest »osobą raportowaną«. Do celów ustalenia, czy »osoba kontrolująca«»pasywny NFE« jest »osobą raportowaną«, »raportująca instytucja finansowa« może opierać się na:

(i)

informacjach zgromadzonych i przechowywanych na mocy »procedur AML/KYC« w przypadku »istniejącego rachunku podmiotu«, który to rachunek znajduje się w posiadaniu co najmniej jednego »NFE« i którego łączne saldo lub wartość nie przekraczają kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącej równowartość 1 000 000 USD; lub

(ii)	oświadczeniu »posiadacza rachunku« lub takiej »osoby kontrolującej« z jurysdykcji (państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji), w których dana »osoba kontrolująca« jest rezydentem do celów podatkowych.

Czas trwania weryfikacji oraz dodatkowe procedury mające zastosowanie do »istniejących rachunków podmiotów«

Weryfikacja »istniejących rachunków podmiotów«, których łączne saldo lub wartość przekraczają — na dzień 31 grudnia 2015 r. — kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącą równowartość 250 000 USD, musi zostać zakończona do dnia 31 grudnia 2017 r.

Weryfikacja »istniejących rachunków podmiotów«, których łączne saldo lub wartość nie przekraczają — na dzień 31 grudnia 2015 r. — kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącej równowartość 250 000 USD, ale przekraczają tę kwotę na dzień 31 grudnia któregokolwiek z kolejnych lat, musi zostać zakończona w ciągu roku kalendarzowego następującego po roku, w którym łączne saldo lub wartość przekroczyły taką kwotę.

W przypadku wystąpienia zmiany okoliczności związanych z »istniejącym rachunkiem podmiotu«, która sprawia, że »raportująca instytucja finansowa« dowiaduje się lub ma powody sądzić, że oświadczenie »posiadacza rachunku« lub inna dokumentacja związana z rachunkiem są niepoprawne lub nierzetelne, »raportująca instytucja finansowa« musi ponownie określić status rachunku zgodnie z procedurami określonymi w części D.

SEKCJA VI

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC »NOWYCH RACHUNKÓW PODMIOTÓW«

Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji »rachunków raportowanych« wśród »nowych rachunków podmiotów«.

Procedury weryfikacji na potrzeby identyfikowania rachunków podmiotów, wobec których wymagane jest raportowanie. Wobec »nowych rachunków podmiotów«»raportująca instytucja finansowa« musi zastosować następujące procedury weryfikacji dla ustalenia, czy »posiadaczem rachunku« są co najmniej jedna »osoba raportowana« lub »pasywne NFE« kontrolowane przez co najmniej jedną »osobę kontrolującą« będącą »osobą raportowaną«:

Ustalenie, czy »podmiot« jest »osobą raportowaną«.

Uzyskanie oświadczenia »posiadacza rachunku«, które może stanowić część dokumentacji otwarcia rachunku, pozwalające »raportującej instytucji finansowej« na ustalenie (jednej lub większej liczby) rezydencji »posiadacza rachunku« do celów podatkowych i potwierdzenie zasadności takiego oświadczenia na podstawie informacji otrzymanych przez »raportującą instytucję finansową« w związku z otwarciem rachunku, łącznie z wszelką dokumentacją zgromadzoną na mocy »procedur AML/KYC«. Jeżeli dany »podmiot« poświadczy, że nie ma rezydencji do celów podatkowych, »raportująca instytucja finansowa« może opierać się adresie głównego miejsca prowadzenia działalności »podmiotu« w celu ustalenia rezydencji »posiadacza rachunku«.

Jeżeli oświadczenie wskazuje na to, że »posiadacz rachunku« jest rezydentem w »raportowanej jurysdykcji«, »raportująca instytucja finansowa« musi traktować rachunek jako »rachunek raportowany«, chyba że w sposób racjonalny ustali na podstawie posiadanych informacji lub informacji dostępnych publicznie, że »posiadacz rachunku« nie jest »osobą raportowaną« w odniesieniu do takiej »raportowanej jurysdykcji«.

Ustalenie, czy podmiot jest »pasywnym NFE« kontrolowanym przez co najmniej jedną »osobę kontrolującą« będącą »osobą raportowaną«. W odniesieniu do »posiadacza rachunku« w przypadku »nowego rachunku podmiotu« (łącznie z »podmiotem« będącym »osobą raportowaną«) »raportująca instytucja finansowa« musi ustalić, czy »posiadacz rachunku« jest »pasywnym NFE« kontrolowanym przez co najmniej jedną »osobę kontrolującą« będącą »osobą raportowaną«. Jeżeli którakolwiek z »osób kontrolujących«»pasywny NFE« jest »osobą raportowaną«, rachunek musi być traktowany jako »rachunek raportowany«. Dokonując tych ustaleń, »raportująca instytucja finansowa« musi stosować się do wskazówek w części A pkt 2 lit. a)–c) w kolejności najstosowniejszej do danych okoliczności.

Ustalenie, czy »posiadacz rachunku« jest »pasywnym NFE«. Do celów ustalenia, czy »posiadacz rachunku« jest »pasywnym NFE«, »raportująca instytucja finansowa« musi polegać na oświadczeniu »posiadacza rachunku«, aby określić jego status, chyba że posiada już informacje lub publicznie dostępne są informacje, na podstawie których może racjonalnie stwierdzić, że »posiadacz rachunku« jest »aktywnym NFE« lub »instytucją finansową« inną niż »podmiot inwestujący« opisany w sekcji VIII część A pkt 6 lit. b), niebędący »instytucją finansową z jurysdykcji uczestniczącej«.

b)	Ustalenie »osób kontrolujących«»posiadacza rachunku«. Do celów ustalenia »osób kontrolujących«»posiadacza rachunku«»raportująca instytucja finansowa« może opierać się na informacjach zgromadzonych i przechowywanych na mocy »procedur AML/KYC«.

c)	Ustalenie, czy »osoba kontrolująca«»pasywny NFE« jest »osobą raportowaną«. Do celów ustalenia, czy »osoba kontrolująca«»pasywny NFE« jest »osobą raportowaną«, »raportująca instytucja finansowa« może opierać się na oświadczeniu »posiadacza rachunku« lub takiej »osoby kontrolującej«.

SEKCJA VII

SZCZEGÓLNE ZASADY NALEŻYTEJ STARANNOŚCI

Poniższe dodatkowe zasady mają zastosowanie we wdrażaniu procedur należytej staranności opisanych powyżej:

A.	Poleganie na oświadczeniach i »dowodach w postaci dokumentów«. »Raportująca instytucja finansowa« nie może opierać się na oświadczeniu lub »dowodzie w postaci dokumentów«, jeżeli wie lub ma powody sądzić, że oświadczenie lub »dowód w postaci dokumentów« są niepoprawne lub nierzetelne.

Alternatywne procedury dla »rachunków finansowych« będących w posiadaniu indywidualnych beneficjentów »pieniężnych umów ubezpieczenia« lub »umów renty« oraz dla »grupowych pieniężnych umów ubezpieczenia« lub »grupowych umów renty«. »Raportująca instytucja finansowa« może domniemywać, że indywidualny beneficjent (inny niż właściciel) »pieniężnej umowy ubezpieczenia« lub »umowy renty«, otrzymujący świadczenie z tytułu śmierci, nie jest »osobą raportowaną«, i może traktować taki »rachunek finansowy« jako inny niż »rachunek raportowany«, chyba że »raportująca instytucja finansowa« rzeczywiście wie lub ma powody, by sądzić, iż beneficjentem jest »osoba raportowana«. »Raportująca instytucja finansowa« ma powody, by sądzić, iż beneficjentem »pieniężnej umowy ubezpieczenia« lub »umowy renty« jest »osoba raportowana«, jeżeli informacje zgromadzone przez »raportującą instytucję finansową« i związane z beneficjentem zawierają przesłanki opisane w sekcji III część B. Jeżeli »raportująca instytucja finansowa« rzeczywiście wie lub ma powody, by sądzić, iż beneficjentem jest »osoba raportowana«, »raportująca instytucja finansowa« musi stosować się do procedur zawartych w sekcji III część B.

»Raportująca instytucja finansowa« może traktować »rachunek finansowy«, który jest udziałem członka w »grupowej pieniężnej umowie ubezpieczenia« lub »grupowej umowie renty«, jako »rachunek finansowy«, który nie jest »rachunkiem raportowanym«, do dnia, w którym określona kwota staje się należna na rzecz pracownika/posiadacza świadectwa lub beneficjenta, jeżeli dany »rachunek finansowy«, który jest udziałem członka w »grupowej pieniężnej umowie ubezpieczenia« lub »grupowej umowie renty«, spełnia następujące wymogi:

a)	»grupowa pieniężna umowa ubezpieczenia« lub »grupowa umowa renty« są wystawione na rzecz pracodawcy i obejmują co najmniej 25 pracowników/posiadaczy świadectwa;

b)	pracownicy/posiadacze świadectwa są uprawnieni do otrzymania jakiejkolwiek wartości umowy związanej z ich udziałami oraz do wyznaczenia beneficjentów świadczenia wypłacanego z tytułu śmierci pracownika; oraz

c)	łączna kwota należna każdemu pracownikowi/posiadaczowi świadectwa lub beneficjentowi nie przekracza kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącej równowartość 1 000 000 USD.

Termin »grupowa pieniężna umowa ubezpieczenia« oznacza »pieniężną umowę ubezpieczenia«, która (i) zapewnia ochronę ubezpieczeniową osób fizycznych, które przystąpiły do umowy za pośrednictwem pracodawcy, stowarzyszenia handlowego, związku zawodowego lub innego stowarzyszenia lub grupy; oraz (ii) przewiduje zapłatę składki od każdego członka grupy (lub członka kategorii w ramach grupy), która to składka jest określona bez względu na indywidualne cechy zdrowotne inne niż wiek, płeć i nałóg palenia danego członka (lub kategorii członków) danej grupy.

Termin »grupowa umowa renty« oznacza »umowę renty«, na mocy której zobowiązanymi są osoby fizyczne, które przystąpiły do umowy za pośrednictwem pracodawcy, stowarzyszenia handlowego, związku zawodowego lub innego stowarzyszenia lub grupy.

Sumowanie salda rachunku i reguły walutowe.

Sumowanie »rachunków indywidualnych«. Do celów określania łącznego salda lub wartości »rachunków finansowych« posiadanych przez osobę fizyczną, »raportująca instytucja finansowa« jest zobowiązana sumować wszystkie »rachunki finansowe« prowadzone przez »raportującą instytucję finansową« lub »podmiot powiązany«, ale wyłącznie w takim zakresie, w jakim systemy komputerowe »raportującej instytucji finansowej« łączą ze sobą »rachunki finansowe« przez odniesienie do elementu danych, takiego jak numer klienta lub numer »NIP«, oraz w zakresie, w jakim systemy te pozwalają na sumowanie sald lub wartości rachunków. Każdemu współposiadaczowi »rachunku finansowego« przypisuje się całe saldo lub wartość posiadanych wspólnie rachunków finansowych do celów stosowania wymogów sumowania opisanych w niniejszym punkcie.

Sumowanie »rachunków podmiotów«. Do celów określania łącznego salda lub wartości »rachunków finansowych« posiadanych przez »podmiot«, »raportująca instytucja finansowa« jest zobowiązana uwzględnić wszystkie »rachunki finansowe« prowadzone przez »raportującą instytucję finansową« lub »podmiot powiązany«, ale wyłącznie w takim zakresie, w jakim systemy komputerowe »raportującej instytucji finansowej« łączą ze sobą »rachunki finansowe« przez odniesienie do elementu danych, takiego jak numer klienta lub numer »NIP«, oraz w zakresie, w jakim systemy te pozwalają na sumowanie sald lub wartości rachunków. Każdemu współposiadaczowi »rachunku finansowego« przypisuje się całe saldo lub wartość posiadanych wspólnie rachunków finansowych do celów stosowania wymogów sumowania opisanych w niniejszym punkcie.

Szczególna zasada sumowania mająca zastosowanie do opiekunów klienta. Do celów określenia łącznego salda lub wartości »rachunków finansowych« posiadanych przez osobę w celu ustalenia, czy »rachunek finansowy« jest »rachunkiem o wysokiej wartości«, »raportująca instytucja finansowa« jest również zobowiązana, w przypadku każdego »rachunku finansowego«, o którym opiekun klienta wie lub ma powody, by sądzić, że jest on bezpośrednio lub pośrednio posiadany, kontrolowany lub założony (oprócz rachunków powierniczych) przez tę samą osobę, do sumowania wszystkich takich rachunków.

4.	Kwoty traktowane jako kwoty obejmujące równowartość w innych walutach. Wszystkie kwoty denominowane w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu traktuje się jako obejmujące równoważne kwoty w innych walutach, zgodnie z prawem krajowym.

SEKCJA VIII

TERMINY ZDEFINIOWANE

Następujące terminy mają znaczenie określone poniżej:

A. »Raportująca instytucja finansowa«

Termin »raportująca instytucja finansowa« oznacza każdą »instytucję finansową z państwa członkowskiego« lub »instytucję finansową« z Liechtensteinu, w zależności od kontekstu, niebędącą »nieraportującą instytucją finansową«.

Termin »instytucja finansowa z jurysdykcji uczestniczącej« oznacza (i) każdą »instytucję finansową« będącą rezydentem w »jurysdykcji uczestniczącej«, z wyłączeniem jednak wszelkich oddziałów tej »instytucji finansowej« zlokalizowanych poza daną »jurysdykcją uczestniczącą«, oraz (ii) każdy oddział »instytucji finansowej«, która nie jest rezydentem w »jurysdykcji uczestniczącej«, o ile dany oddział jest zlokalizowany w danej »jurysdykcji uczestniczącej«.

Termin »instytucja finansowa« oznacza »instytucję powierniczą«, »instytucję depozytową«, »podmiot inwestujący« lub »określony zakład ubezpieczeń«.

Termin »instytucja powiernicza« oznacza każdy podmiot, który — w ramach istotnej części swojej działalności gospodarczej — przechowuje »aktywa finansowe« na rachunek innych osób. Uważa się, że przechowywanie »aktywów finansowych« na rachunek innych osób stanowi istotną część działalności gospodarczej »podmiotu«, jeżeli jego przychody brutto przypadające na przechowywanie »aktywów finansowych« i na związane z tym usługi finansowe stanowią co najmniej 20 % przychodów brutto tego »podmiotu« w krótszym z następujących okresów: (i) okresie trzech lat, kończącym się 31 grudnia (lub ostatniego dnia roku obrachunkowego, jeżeli nie są one tożsame) poprzedzającym rok, w którym jest dokonywane ustalenie tego udziału; lub (ii) okresie istnienia tego »podmiotu«.

Termin »instytucja depozytowa« oznacza każdy »podmiot«, który przyjmuje depozyty w ramach prowadzonej działalności bankowej lub podobnej.

Termin »podmiot inwestujący« oznacza każdy podmiot:

który w ramach działalności gospodarczej wykonuje głównie co najmniej jedną z następujących czynności lub operacji na rzecz lub w imieniu klienta:

(i)

obrót instrumentami rynku pieniężnego (czekami, wekslami, certyfikatami depozytowymi, instrumentami pochodnymi itp.); obrót walutą; obrót pochodnymi instrumentami walutowymi, instrumentami pochodnymi na stopę procentową i indeksowymi instrumentami pochodnymi; obrót zbywalnymi papierami wartościowymi; lub towarowymi kontraktami terminowymi typu future;

(ii)	zarządzanie indywidualnym i zbiorowym portfelem aktywów; lub

(iii)

inne formy inwestowania, administrowania lub zarządzania »aktywami finansowymi« lub środkami pieniężnymi w imieniu innych osób;

lub

którego przychody brutto przypadają głównie na inwestowanie lub reinwestowanie »aktywów finansowych« lub obrót tymi aktywami, jeżeli dany »podmiot« jest zarządzany przez inny podmiot będący »instytucją depozytową«, »instytucją powierniczą«, »określonym zakładem ubezpieczeń« lub »podmiotem inwestującym« opisanym w części A pkt 6 lit. a).

Uznaje się, że w ramach działalności gospodarczej »podmiot« wykonuje głównie co najmniej jedną z czynności, o których mowa w części A pkt 6 lit. a), lub że przychody brutto »podmiotu« przypadają głównie na inwestowanie lub reinwestowanie »aktywów finansowych« lub obrót tymi aktywami do celów części A pkt 6 lit. b), jeżeli przychody brutto danego »podmiotu« przypadające na stosowne czynności stanowią co najmniej 50 % przychodów brutto tego »podmiotu« w krótszym z następujących okresów: (i) okresie trzech lat, kończącym się 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym jest dokonywane ustalenie tego udziału, lub (ii) okresie istnienia tego »podmiotu«. Termin »podmiot inwestujący« nie obejmuje »podmiotu«, który jest »aktywnym NFE«, ponieważ »podmiot« ten spełnia którekolwiek z kryteriów określonych w części D pkt 9 lit. d)–g).

Niniejszy punkt interpretuje się w sposób spójny ze sformułowaniem zastosowanym w definicji »instytucji finansowej« w zaleceniach Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy.

Termin »aktywa finansowe« obejmuje papier wartościowy (na przykład akcję spółki; udział w spółce osobowej lub własność rzeczywistą w spółce osobowej lub truście charakteryzujących się własnością rozproszoną lub będących w obrocie publicznym; weksel, obligację, skrypt dłużny lub inne dowody wierzytelności), udział w spółce osobowej, umowę towarową, umowę swapu (na przykład swapy stóp procentowych, swapy walutowe, swapy bazowe, górne pułapy stóp procentowych, dolne pułapy stóp procentowych, swapy towarowe, swapy akcyjne, swapy indeksowe i podobne umowy), »umowę ubezpieczenia« lub »umowę renty«, bądź jakikolwiek udział (łącznie z kontraktem terminowym typu future lub kontraktem terminowym typu forward lub opcją) w papierze wartościowym, udziale w spółce osobowej, umowie towarowej, umowie swapu, »umowie ubezpieczenia« lub »umowie renty«. Termin »aktywa finansowe« nie obejmuje niedłużnego, bezpośredniego udziału w nieruchomości.

Termin »określony zakład ubezpieczeń« oznacza każdy »podmiot« będący zakładem ubezpieczeń (lub jednostką dominującą zakładu ubezpieczeń), który zawiera »pieniężną umowę ubezpieczenia« lub »umowę renty«, bądź jest zobowiązany do dokonywania płatności z tytułu tych umów.

B. Nieraportująca instytucja finansowa

Termin »nieraportująca instytucja finansowa« oznacza każdą »instytucję finansową« będącą:

»podmiotem rządowym«, »organizacją międzynarodową« lub »bankiem centralnym«, w sytuacjach innych niż dotyczące płatności wynikającej ze zobowiązania istniejącego w związku z komercyjną działalnością finansową w rodzaju tej prowadzonej przez »określony zakład ubezpieczeń«, »instytucję powierniczą« lub »instytucję depozytową«;

b)	»powszechnym funduszem emerytalnym«; »zamkniętym funduszem emerytalnym«; »funduszem emerytalnym podmiotu rządowego, organizacji międzynarodowej lub banku centralnego«; lub »kwalifikowanym wystawcą kart kredytowych«;

innym »podmiotem«, który niesie ze sobą niskie ryzyko zostania wykorzystanym do uchylenia się od opodatkowania, ma zasadniczo podobne cechy jak którykolwiek z »podmiotów« opisanych w części B pkt 1 lit. a) i b) oraz jest zdefiniowany w prawie krajowym jako »nieraportująca instytucja finansowa«, i — w przypadku państw członkowskich — o którym mowa w art. 8 ust. 7a dyrektywy Rady 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, i o którym jest powiadamiany Liechtenstein, a w przypadku Liechtensteinu, o którym jest informowana Komisja Europejska, pod warunkiem że status takiego »podmiotu« jako »nieraportującej instytucji finansowej« nie utrudnia realizacji celów niniejszej Umowy;

d)	»zwolnionym przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania«; lub

e)	trustem w zakresie, w jakim powiernik trustu jest »raportującą instytucją finansową« i zgłasza wszystkie informacje, których zgłoszenie jest wymagane na mocy sekcji I, w odniesieniu do wszystkich »rachunków raportowanych« trustu.

Termin »podmiot rządowy« oznacza rząd państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji, wszelkie jednostki terytorialne niższego szczebla państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji (które — w celu uniknięcia wątpliwości — obejmują kraje związkowe, prowincje, okręgi lub gminy), lub każdą agencję lub instytucję państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji będące w całości własnością danego państwa lub jurysdykcji lub którychkolwiek z wyżej wymienionych jednostek (każda zwana dalej »podmiotem rządowym«). Kategoria ta obejmuje integralne części, kontrolowane podmioty, a także jednostki terytorialne niższego szczebla państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji.

»Integralna część« państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji oznacza każdą osobę, organizację, agencję, urząd, fundusz, instytucję lub inny organ, niezależnie od tego, w jaki sposób zostały one określone, stanowiące organ sprawujący władzę w państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej jurysdykcji. Dochody netto tego organu sprawującego władzę muszą być zapisywane na jej własnym rachunku lub na innych rachunkach danego państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji, a żadna część tych dochodów nie przynosi korzyści żadnej osobie prywatnej. Integralna część nie obejmuje żadnej osoby, która sprawuje władzę, jest urzędnikiem lub zarządcą działającymi w swoim imieniu prywatnym lub osobistym.

»Podmiot kontrolowany« oznacza »podmiot«, który jest odrębny w formie od państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji lub który w inny sposób stanowi oddzielny podmiot prawa, pod warunkiem że:

(i)	»podmiot« ten jest w całości własnością co najmniej jednego »podmiotu rządowego« i jest kontrolowany przez co najmniej jeden taki podmiot, bezpośrednio lub za pośrednictwem co najmniej jednego podmiotu kontrolowanego;

(ii)	dochody netto tego »podmiotu« są zapisywane na jego własnym rachunku lub na rachunkach co najmniej jednego »podmiotu rządowego«, a żadna część tych dochodów nie przynosi korzyści jakiejkolwiek osobie prywatnej; oraz

(iii)

po rozwiązaniu tego »podmiotu« jego aktywa powierzane są co najmniej jednemu »podmiotowi rządowemu«.

Uważa się, że dochód nie przynosi korzyści osobom prywatnym, jeśli takie osoby są zakładanymi beneficjentami programu rządowego, a działania w ramach tego programu realizowane są dla dobra ogółu lub odnoszą się do zarządzania określoną sferą administracji. Niezależnie od powyższego uważa się jednak, że dochód przynosi korzyść osobom prywatnym, jeśli pochodzi on z wykorzystywania »podmiotu rządowego« do prowadzenia działalności komercyjnej, takiej jak bankowość komercyjna, w ramach której świadczone są usługi finansowe na rzecz osób prywatnych.

Termin »organizacja międzynarodowa« oznacza organizację międzynarodową lub jej agencję lub instytucję będącą w całości jej własnością. Kategoria ta obejmuje organizację międzyrządową (w tym organizację ponadnarodową): (i) w skład której wchodzą głównie rządy; (ii) która zawarła z państwem członkowskim, Liechtensteinem lub inną jurysdykcją obowiązujące porozumienie w sprawie lokalizacji jej siedziby lub podobne merytorycznie porozumienie; i (iii) której dochód nie przynosi korzyści osobom prywatnym.

Termin »bank centralny« oznacza instytucję określoną przez prawo lub wyznaczoną przez rząd jako główna władza — inna niż rząd samego państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji — emitująca instrumenty przeznaczone do obiegu jako waluta. Instytucja taka może obejmować podmiot odrębny od rządu danego państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji, niezależnie od tego, czy należy w całości lub w części do tego państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji.

Termin »powszechny fundusz emerytalny« oznacza fundusz utworzony w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych, rentowych lub świadczeń z tytułu śmierci, bądź też jakiejkolwiek kombinacji tych świadczeń, na rzecz beneficjentów będących obecnymi lub byłymi pracownikami (lub osobami wskazanymi przez takich pracowników) co najmniej jednego pracodawcy, w zamian za świadczone przez nich usługi, pod warunkiem że fundusz:

a)	nie ma żadnego beneficjenta, który miałby prawo do więcej niż 5 % aktywów funduszu;

b)	podlega regulacjom rządowym i zapewnia coroczne przekazywanie informacji organom podatkowym; oraz

spełnia co najmniej jeden z następujących wymogów:

(i)	jest ogólnie zwolniony z opodatkowania od dochodów z inwestycji lub opodatkowanie takich dochodów jest odroczone lub podlega stawce obniżonej, ze względu na status funduszu jako programu emerytalnego;

(ii)	co najmniej 50 % całkowitych składek na rzecz funduszu (innych niż przeniesienie aktywów z innych programów opisanych w części B pkt 5–7 lub z rachunków emerytalnych i rentowych opisanych w części C pkt 17 lit. a)) pochodzi z wpłat pracodawców;

(iii)

przenoszenie środków lub wypłaty z funduszu są dozwolone tylko w przypadku wystąpienia określonych zdarzeń związanych z przejściem na emeryturę, niepełnosprawnością lub śmiercią (z wyjątkiem przenoszenia środków do innych funduszy emerytalnych opisanych w części B pkt 5–7 lub do rachunków emerytalnych i rentowych opisanych w części C pkt 17 lit. a)), bądź dokonanie przeniesienia lub wypłaty środków przed wystąpieniem określonego zdarzenia skutkuje nałożeniem kar; lub

(iv)

składki (inne niż określone, dozwolone wpłaty uzupełniające) wpłacane przez pracowników do funduszu są ograniczone zależnie od dochodu pracownika lub nie mogą przekroczyć rocznie kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącej równowartość 50 000 USD, przy zastosowaniu zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do sumowania rachunków i przeliczania walut obcych.

Termin »zamknięty fundusz emerytalny« oznacza fundusz utworzony w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych, rentowych lub świadczeń z tytułu śmierci na rzecz beneficjentów będących obecnymi lub byłymi pracownikami (lub na rzecz osób wskazanych przez takich pracowników) co najmniej jednego pracodawcy, w zamian za świadczone przez nich usługi, pod warunkiem że:

a)	fundusz ma mniej niż 50 uczestników;

b)	fundusz jest finansowany przez co najmniej jednego pracodawcę, który nie jest »podmiotem inwestującym« ani »pasywnym NFE«;

c)	składki pracownika i pracodawcy na rzecz funduszu (z wyjątkiem przenoszenia aktywów z innych rachunków emerytalnych i rentowych opisanych w części C pkt 17 lit. a)) są ograniczone zależnie od, odpowiednio, wypracowanego dochodu i wysokości wynagrodzenia pracownika;

d)	uczestnicy, którzy nie są rezydentami jurysdykcji (państwa członkowskiego lub Liechtensteinu), w którym dany fundusz został utworzony, nie są uprawnieni do więcej niż 20 % aktywów funduszu; oraz

e)	fundusz podlega regulacjom rządowym i zapewnia coroczne przekazywanie informacji organom podatkowym.

Termin »fundusz emerytalny podmiotu rządowego, organizacji międzynarodowej lub banku centralnego« oznacza fundusz utworzony przez »podmiot rządowy«, »organizację międzynarodową« lub »bank centralny« w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych, rentowych lub świadczeń z tytułu śmierci na rzecz beneficjentów lub uczestników będących obecnymi lub byłymi pracownikami (lub na rzecz osób wskazanych przez takich pracowników), bądź niebędących obecnymi lub byłymi pracownikami, jeżeli świadczenia zapewniane takim beneficjentom lub uczestnikom są wypłacane w zamian za usługi wykonane na rzecz danego »podmiotu rządowego«, danej »organizacji międzynarodowej« lub danego »banku centralnego«.

Termin »kwalifikowany wystawca kart kredytowych« oznacza »instytucję finansową« spełniającą następujące wymogi:

a)	»instytucja finansowa« jest »instytucją finansową« tylko dlatego, że jest wystawcą kart kredytowych akceptującym depozyty tylko wtedy, gdy klient dokonuje płatności przekraczającej saldo debetowe karty, a nadpłacona kwota nie jest natychmiast zwracana klientowi; oraz

począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. lub przed tą datą, »instytucja finansowa« wdroży politykę i procedury zapobiegające dokonaniu przez klienta nadpłaty przekraczającej kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącą równowartość 50 000 USD, albo zapewniające, aby wszelkie nadpłacone przez klienta kwoty przekraczające tę kwotę były temu klientowi zwracane w ciągu 60 dni, każdorazowo przy zastosowaniu zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do sumowania rachunków i przeliczania walut obcych. W tym celu pojęcie »nadpłata przez klienta« nie odnosi się do salda dodatniego w zakresie spornych obciążeń, obejmuje jednak salda dodatnie wynikające ze zwrotów towarów.

Termin »zwolnione przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania« oznacza »podmiot inwestujący« regulowany jako przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania, pod warunkiem że wszystkie udziały w tym przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania są w posiadaniu osób fizycznych lub »podmiotów« niebędących »osobami raportowanymi«, z wyjątkiem »pasywnego NFE« kontrolowanego przez »osoby kontrolujące« będące »osobami raportowanymi«, bądź też pod warunkiem że wszystkie te udziały są posiadane za pośrednictwem takich osób fizycznych lub »podmiotów«.

Wyemitowanie fizycznych akcji na okaziciela przez przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania samo w sobie nie powoduje utraty przez »podmiot inwestujący«, który jest regulowany jako takie przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania, statusu »zwolnionego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania«, na mocy części B pkt 9, pod warunkiem że:

a)	dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania nie wyemitowało i nie wyemituje żadnych fizycznych akcji na okaziciela po dniu 31 grudnia 2015 r.;

b)	dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania umorzy wszystkie takie udziały po ich wykupieniu;

dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania wykonuje wszelkie procedury należytej staranności określone w sekcjach II–VII i przekazuje wszelkie informacje podlegające wymogowi przekazania w odniesieniu do wszystkich takich udziałów, gdy udziały te są przedstawiane w celu ich umorzenia lub dokonania innej płatności; oraz

d)	dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania posiada polityki i procedury zapewniające, aby takie udziały zostały umorzone lub poddane immobilizacji jak najszybciej, a w każdym razie przed dniem 1 stycznia 2018 r.

C. »Rachunek finansowy«

Termin »rachunek finansowy« oznacza rachunek prowadzony przez »instytucję finansową« i obejmuje »rachunek depozytowy« i »rachunek powierniczy«, a także:

w przypadku »podmiotu inwestującego« — jakikolwiek udział w kapitale lub w wierzytelnościach danej »instytucji finansowej«. Niezależnie od powyższego termin »rachunek finansowy« nie obejmuje żadnego udziału w kapitale lub w wierzytelnościach »podmiotu« będącego »podmiotem inwestującym« wyłącznie, dlatego że (i) udziela on porad inwestycyjnych klientowi i działa w jego imieniu; lub (ii) zarządza portfelami na rzecz klienta i działa w jego imieniu do celów inwestowania »aktywów finansowych« zdeponowanych w imieniu klienta w »instytucji finansowej« innej niż taki »podmiot« lub do celów zarządzania lub administrowania takimi »aktywami finansowymi«;

b)	w przypadku instytucji finansowej nieopisanej w części C pkt 1 lit. a) — jakikolwiek udział w kapitale lub w wierzytelnościach danej »instytucji finansowej«, jeżeli dana kategoria udziałów została utworzona w celu uniknięcia raportowania zgodnie z sekcją I; oraz

wszelkie »pieniężne umowy ubezpieczenia« i wszelkie »umowy renty«, zawarte lub prowadzone przez »instytucję finansową«, inne niż niezwiązane z inwestowaniem, nieprzenoszalne, natychmiastowo wypłacane renty dożywotnie, zawierane z osobą fizyczną, skutkujące wypłatą świadczenia emerytalnego lub rentowego, w ramach rachunku, który jest »rachunkiem wyłączonym«.

Termin »rachunek finansowy« nie obejmuje żadnego rachunku, który jest »rachunkiem wyłączonym«.

Termin »rachunek depozytowy« obejmuje każdy rachunek prowadzony w celach komercyjnych, rachunek bieżący, oszczędnościowo-rozliczeniowy, terminowy lub oszczędnościowy lub rachunek, potwierdzeniem którego jest certyfikat depozytowy, certyfikat oszczędnościowy, certyfikat inwestycyjny, certyfikat zadłużeniowy lub inny podobny instrument prowadzony przez »instytucję finansową« w ramach zwykłej działalności bankowej lub podobnej. »Rachunek depozytowy« obejmuje również kwotę posiadaną przez zakład ubezpieczeń na podstawie gwarantowanej umowy inwestycyjnej lub podobnej umowy zobowiązującej do wypłaty lub uznania odsetek z tytułu tych umów.

Termin »rachunek powierniczy« oznacza rachunek (inny niż »umowa ubezpieczenia« lub »umowa renty«), który obejmuje co najmniej jeden składnik »aktywów finansowych« na rzecz innej osoby.

Termin udział w kapitale oznacza, w przypadku spółki osobowej będącej instytucją finansową, udział w kapitale lub zyskach spółki. W przypadku trustu będącego »instytucją finansową«»udział w kapitale« uważa się za udział posiadany przez jakąkolwiek osobę traktowaną jako ustanawiający lub beneficjent całości lub części majątku trustu, lub jakąkolwiek inną osobę fizyczną sprawującą ostateczną i faktyczną kontrolę nad trustem. »Osoba raportowana« będzie traktowana jako beneficjent trustu, jeżeli taka »osoba raportowana« posiada prawo do otrzymywania bezpośrednio lub pośrednio (na przykład przez pełnomocnika) obowiązkowej wypłaty z trustu lub może otrzymywać, bezpośrednio lub pośrednio, wypłaty uznaniowe z trustu.

Termin »umowa ubezpieczenia« oznacza umowę (inną niż umowa renty), zgodnie z którą wystawca zobowiązuje się do wypłacenia określonej kwoty w przypadku zaistnienia określonego zdarzenia obejmującego śmierć, chorobę, wypadek, powstanie odpowiedzialności cywilnej lub majątkowej.

Termin »umowa renty« oznacza umowę, zgodnie z którą wystawca zobowiązuje się do wypłacania świadczeń pieniężnych w danym okresie, ustalonym w całości lub w części poprzez odniesienie do średniego dalszego trwania życia co najmniej jednej osoby fizycznej. Termin ten obejmuje także umowę, którą uznaje się za »umowę renty« zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub praktyką jurysdykcji (państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji), w których umowa została wydana, na mocy której to umowy wystawca zobowiązuje się do wypłacania świadczeń pieniężnych przez pewną liczbę lat.

Termin »pieniężna umowa ubezpieczenia« oznacza umowę ubezpieczenia (inną niż umowa reasekuracji zawarta pomiędzy dwoma zakładami ubezpieczeń), która ma »wartość pieniężną«.

Termin »wartość pieniężna« oznacza większą z poniższych wartości: (i) kwotę świadczenia, do uzyskania której ubezpieczający jest uprawniony w momencie wykupu lub wypowiedzenia umowy (określoną bez dokonywania potrąceń z tytułu wcześniejszej rezygnacji z umowy lub pożyczki pod zastaw polisy); (ii) kwotę, którą ubezpieczający może pożyczyć na mocy umowy lub w związku z umową. Niezależnie od powyższego termin »wartość pieniężna« nie obejmuje kwoty należnej na podstawie umowy ubezpieczenia:

a)	wyłącznie z tytułu śmierci osoby objętej ubezpieczeniem na mocy umowy ubezpieczenia na życie;

b)	jako świadczenie z tytułu szkody na osobie lub świadczenie chorobowe lub inne świadczenie stanowiące odszkodowanie za stratę ekonomiczną poniesioną na skutek zajścia zdarzenia objętego ubezpieczeniem;

jako zwrot uprzednio wpłaconych składek (z potrąceniem opłat z tytułu kosztów ubezpieczenia, bez względu na to, czy zostały one faktycznie nałożone) zgodnie z »umową ubezpieczenia« (inną niż inwestycyjna umowa ubezpieczenia na życie lub umowa renty), w związku z odstąpieniem od umowy lub wypowiedzeniem umowy, zmniejszeniem ryzyka ubezpieczeniowego w efektywnym okresie trwania umowy lub zwrot wynikający z błędu księgowego lub podobnego błędu odnoszącego się do składki;

d)	jako premia ubezpieczeniowa dla ubezpieczającego (inna niż premia wypłacana w przypadku wypowiedzenia), pod warunkiem że premia ta dotyczy »umowy ubezpieczenia«, na mocy której jedyne świadczenia należne opisane są w części C pkt 8 lit. b); lub

e)	jako zwrot składki zaliczkowej lub depozytu składki z tytułu »umowy ubezpieczenia«, zgodnie z którą składka jest płatna przynajmniej raz w roku, jeżeli kwota składki zaliczkowej lub depozytu składki nie przekracza kolejnej rocznej składki, które będzie należna z tytułu umowy.

Termin »istniejący rachunek« oznacza:

a)	»rachunek finansowy« prowadzony przez »raportującą instytucję finansową« na dzień 31 grudnia 2015 r.;

każdy »rachunek finansowy«»posiadacza rachunku«, bez względu na datę otwarcia takiego »rachunku finansowego«, jeżeli:

(i)

dany »posiadacz rachunku« posiada również w »raportującej instytucji finansowej« lub w »podmiocie powiązanym« w tej samej jurysdykcji (państwie członkowskim lub Liechtensteinie), w charakterze »raportującej instytucji finansowej«, »rachunek finansowy« będący »istniejącym rachunkiem« na mocy części C pkt 9 lit. a);

(ii)

»raportująca instytucja finansowa« i, stosownie do przypadku, »podmiot powiązany« w tej samej jurysdykcji (państwie członkowskim lub Liechtensteinie) w charakterze »raportującej instytucji finansowej« traktuje oba powyższe »rachunki finansowe«, a także wszelkie inne »rachunki finansowe« danego »posiadacza rachunku«, które są traktowane jako »istniejące rachunki« na mocy lit. b), jako jeden »rachunek finansowy« do celów spełnienia standardów w zakresie wymogów dotyczących wiedzy określonych w sekcji VII część A oraz do celów ustalenia salda lub wartości któregokolwiek z »rachunków finansowych« przy zastosowaniu któregokolwiek z progów rachunku;

(iii)

w odniesieniu do »rachunku finansowego«, który podlega »procedurom AML/KYC«, »raportująca instytucja finansowa« może spełnić takie »procedury AML/KYC« względem danego »rachunku finansowego«, opierając się na »procedurach AML/KYC« przeprowadzonych wobec »istniejącego rachunku« opisanego w części C pkt 9 lit. a); oraz

(iv)	otwarcie »rachunku finansowego« nie wymaga dostarczenia przez »posiadacza rachunku« nowych, dodatkowych lub zmienionych informacji o kliencie, innych niż do celów niniejszej Umowy.

10.

Termin »nowy rachunek« oznacza »rachunek finansowy« prowadzony przez »raportującą instytucję finansową«, otwarty w dniu 1 stycznia 2016 r. lub po tej dacie, chyba że dany rachunek traktuje się jako »istniejący rachunek« w rozumieniu rozszerzonej definicji »istniejącego rachunku« zgodnie z częścią C pkt 9.

11.

Termin »istniejący rachunek indywidualny« oznacza »istniejący rachunek« posiadany przez co najmniej jedną osobę fizyczną.

12.

Termin »nowy rachunek indywidualny« oznacza »nowy rachunek« posiadany przez co najmniej jedną osobę fizyczną.

13.

Termin »istniejący rachunek podmiotów« oznacza »istniejący rachunek« posiadany przez co najmniej jeden »podmiot«.

14.

Termin »rachunek o niższej wartości« oznacza »istniejący rachunek indywidualny«, którego łączne saldo lub wartość na dzień 31 grudnia 2015 r. nie przekraczają kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącej równowartość 1 000 000 USD.

15.

Termin »rachunek o wysokiej wartości« oznacza »istniejący rachunek indywidualny«, którego łączne saldo lub wartość przekraczają — na dzień 31 grudnia 2015 r. lub na dzień 31 grudnia któregokolwiek z kolejnych lat — kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącą równowartość 1 000 000 USD.

16.

Termin »nowy rachunek podmiotów« oznacza »nowy rachunek« posiadany przez co najmniej jeden »podmiot«.

17.

Termin »rachunek wyłączony« oznacza którykolwiek z poniższych rachunków:

rachunek emerytalny lub rentowy spełniający następujące wymogi:

(i)	rachunek podlega regulacji jako osobiste konto emerytalne lub jest częścią zarejestrowanego lub regulowanego planu emerytalnego lub rentowego prowadzonego w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych lub rentowych (w tym renty inwalidzkiej lub świadczenia z tytułu śmierci);

(ii)

rachunek korzysta z ulg podatkowych (tj. wpłacane składki, które co do zasady byłyby opodatkowane, podlegają odliczeniu lub wyłączeniu z dochodu brutto »posiadacza rachunku« lub są opodatkowane według stawki obniżonej bądź opodatkowanie dochodu z inwestycji z danego rachunku jest odroczone lub podlega stawce obniżonej);

(iii)

wymagane jest coroczne przekazywanie organom podatkowym informacji dotyczących rachunku;

(iv)	wypłaty z rachunku uzależnione są od osiągnięcia określonego wieku emerytalnego, od inwalidztwa lub od śmierci, lub wypłata środków przed wystąpieniem tych określonych zdarzeń skutkuje nałożeniem kar; oraz

(v)

albo (i) wysokość rocznych składek ograniczona jest do kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącej równowartość 50 000 USD lub niższej, albo (ii) określono maksymalny limit składek możliwych do wpłacenia na rachunek równy kwocie denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącej równowartość 1 000 000 USD lub niższej, przy zastosowaniu do każdego z tych warunków zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do sumowania rachunków i przeliczania walut obcych.

Nie można uznać, że »rachunek finansowy«, który w innych aspektach spełnia wymóg części C pkt 17 lit. a) ppkt (v), nie spełnia takiego wymogu tylko dlatego, że taki »rachunek finansowy« może otrzymywać aktywa lub środki przenoszone z co najmniej jednego »rachunku finansowego« spełniającego wymogi części C pkt 17 lit. a) lub b) lub z co najmniej jednego funduszu emerytalnego lub rentowego spełniającego wymogi któregokolwiek z postanowień części B pkt 5–7;

rachunek spełniający następujące wymogi:

(i)	rachunek podlega regulacji jako instrument inwestycyjny do celów innych niż emerytury i jest regularnie przedmiotem obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych bądź rachunek podlega regulacji jako instrument oszczędnościowy do celów innych niż emerytury;

(ii)

(iii)

wypłaty z rachunku uzależnione są od spełnienia określonych kryteriów odnoszących się do celu rachunku inwestycyjnego lub oszczędnościowego (na przykład zapewnienie świadczeń edukacyjnych lub medycznych), lub wypłata środków przed spełnieniem tych kryteriów skutkuje nałożeniem kar; oraz

(iv)

wysokość rocznych składek ograniczona jest do kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącej równowartość 50 000 USD lub niższej, przy zastosowaniu zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do sumowania rachunków i przeliczania walut obcych.

Nie można uznać, że »rachunek finansowy«, który w innych aspektach spełnia wymóg części C pkt 17 lit. b) ppkt (iv), nie spełnia takiego wymogu tylko dlatego, że taki »rachunek finansowy« może otrzymywać aktywa lub środki przenoszone z co najmniej jednego »rachunku finansowego« spełniającego wymogi części C pkt 17 lit. a) lub b) lub z co najmniej jednego funduszu emerytalnego lub rentowego spełniającego wymogi któregokolwiek z postanowień części B pkt 5–7;

umowę ubezpieczenia na życie, w przypadku której okres ważności ubezpieczenia upłynie zanim osoba ubezpieczona osiągnie wiek 90 lat, pod warunkiem że dana umowa spełnia następujące wymogi:

(i)	składki wpłacane okresowo, których wysokość nie ulega zmniejszeniu w trakcie trwania umowy, są płatne co najmniej raz w roku w okresie obowiązywania umowy lub do momentu, gdy ubezpieczony osiągnie wiek 90 lat, w zależności od tego, który z tych okresów jest krótszy;

(ii)	w umowie nie określono wartości umowy, do której jakakolwiek osoba miałaby dostęp (w drodze wypłaty środków, zaciągnięcia pożyczki lub w inny sposób) bez wypowiedzenia umowy;

(iii)

kwota (inna niż świadczenie z tytułu śmierci) wypłacana w przypadku odstąpienia od umowy lub wypowiedzenia umowy nie może przekroczyć łącznej wysokości wpłaconych składek, pomniejszonej o sumę opłat z tytułu śmiertelności, zachorowalności oraz innych kosztów (niezależnie od tego, czy zostały faktycznie nałożone) za okres lub okresy obowiązywania umowy oraz wszelkich kwot wypłaconych przed odstąpieniem od umowy lub wypowiedzeniem umowy; oraz

(iv)	prawa wynikające z umowy nie zostały przeniesione na cesjonariusza w zamian za korzyść majątkową;

d)	rachunek wchodzący wyłącznie w skład masy spadkowej, jeżeli dokumentacja dla tego rachunku zawiera kopię testamentu zmarłego lub akt zgonu;

rachunek utworzony w związku z którymkolwiek z poniższych:

(i)	postanowieniem lub wyrokiem sądu;

(ii)

sprzedażą, zamianą lub dzierżawą bądź najmem nieruchomości lub ruchomości, pod warunkiem że rachunek spełnia następujące wymogi:

—

rachunek jest finansowany wyłącznie z zadatków, zaliczek, depozytów w wysokości odpowiedniej dla zabezpieczenia zobowiązania bezpośrednio związanego z transakcją, lub z podobnych płatności, lub jest finansowany z »aktywów finansowych«, które są zdeponowane na rachunku w związku ze sprzedażą, zamianą lub dzierżawą bądź najmem mienia,

—

rachunek został utworzony i jest wykorzystywany wyłącznie w celu zabezpieczenia zobowiązania nabywcy do zapłaty ceny nabycia mienia, zabezpieczenia zobowiązania sprzedawcy do pokrycia wszelkich zobowiązań warunkowych lub zobowiązań wydzierżawiającego lub dzierżawcy bądź wynajmującego lub najemcy do zapłaty za wszelkie szkody dotyczące przedmiotu dzierżawy bądź najmu, jak uzgodniono w umowie dzierżawy bądź najmu,

—

aktywa pozostające na rachunku, w tym uzyskane z niego dochody, zostaną wypłacone lub w inny sposób przekazane na rzecz nabywcy, sprzedawcy, wydzierżawiającego lub dzierżawcy bądź wynajmującego lub najemcy (również w celu spełnienia zobowiązań danej osoby) w momencie sprzedaży, zamiany lub wykupu mienia lub wygaśnięcia dzierżawy bądź najmu,

—	rachunek nie jest rachunkiem depozytu zabezpieczającego ani podobnym rachunkiem utworzonym w związku ze sprzedażą lub zamianą składnika »aktywów finansowych«, oraz

—	rachunek nie jest powiązany z rachunkiem opisanym w części C pkt 17 lit. f);

(iii)

obowiązkiem »instytucji finansowej« obsługującej pożyczkę zabezpieczoną nieruchomością dotyczącym przeznaczenia części płatności wyłącznie w celu ułatwienia płatności z tytułu podatków lub ubezpieczeń związanych z nieruchomością w późniejszym terminie;

(iv)	obowiązkiem »instytucji finansowej« dotyczącym wyłącznie ułatwienia płatności z tytułu podatków w późniejszym terminie;

»rachunek depozytowy« spełniający następujące wymogi:

(i)	rachunek istnieje wyłącznie dlatego, że klient dokonuje płatności przekraczającej saldo debetowe w odniesieniu do karty kredytowej lub innego instrumentu kredytu odnawialnego, a nadpłacona kwota nie jest natychmiast zwracana klientowi; oraz

(ii)

począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. lub przed tą datą, »instytucja finansowa« wdroży politykę i procedury zapobiegające dokonaniu przez klienta nadpłaty przekraczającej kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego lub Liechtensteinu stanowiącą równowartość 50 000 USD, albo zapewniające, aby wszelkie nadpłacone przez klienta kwoty przekraczające tę kwotę były temu klientowi zwracane w ciągu 60 dni, każdorazowo przy zastosowaniu zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do przeliczania walut obcych. W tym celu pojęcie »nadpłata przez klienta« nie odnosi się do salda dodatniego w zakresie spornych obciążeń, obejmuje jednak salda dodatnie wynikające ze zwrotów towarów.

każdy inny rachunek, który niesie ze sobą niskie ryzyko zostania wykorzystanym do uchylenia się od opodatkowania, ma zasadniczo podobne cechy jak którykolwiek z rachunków opisanych w części C pkt 17 lit. a)–f) oraz jest zdefiniowany w prawie krajowym jako »rachunek wyłączony«, i — w przypadku państw członkowskich — o którym mowa w art. 8 ust. 7a dyrektywy Rady 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, i o którym jest informowany Liechtenstein, a w przypadku Liechtensteinu, o którym jest informowana Komisja Europejska, pod warunkiem że status takiego rachunku jako »rachunku wyłączonego« nie utrudnia realizacji celów niniejszej Umowy.

D. Rachunek raportowany

Termin »rachunek raportowany« oznacza rachunek znajdujący się w posiadaniu co najmniej jednej »osoby raportowanej« lub »pasywnego NFE« kontrolowanego przez co najmniej jedną »osobę kontrolującą« będącą »osobą raportowaną«, pod warunkiem że zostanie on zidentyfikowany jako taki na mocy procedur należytej staranności opisanych w sekcjach II–VII.

Termin »osoba raportowana« oznacza »osobę z raportowanej jurysdykcji« inną niż: (i) spółka kapitałowa, której akcje są przedmiotem regularnego obrotu na co najmniej jednym uznanym rynku papierów wartościowych; (ii) spółka będąca »podmiotem powiązanym« spółki określonej w ppkt (i); (iii) »podmiot rządowy«; (iv) »organizacja międzynarodowa«; (v) »bank centralny«; lub (vi) »instytucja finansowa«.

Termin »osoba z raportowanej jurysdykcji« oznacza osobę fizyczną lub »podmiot« będące rezydentami w »raportowanej jurysdykcji« na mocy prawa podatkowego takiej jurysdykcji, lub masę spadkową po osobie zmarłej, która była rezydentem »raportowanej jurysdykcji«. W tym celu »podmiot« taki jak spółka osobowa, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub podobne porozumienie prawne, niemające rezydencji do celów podatkowych traktuje się jako rezydenta w jurysdykcji, w której znajduje się miejsce faktycznego zarządu danego podmiotu.

Termin »raportowana jurysdykcja« oznacza Liechtenstein w odniesieniu do państwa członkowskiego lub państwo członkowskie w odniesieniu do Liechtensteinu w kontekście obowiązku dostarczenia informacji wyszczególnionych w sekcji I.

Termin »jurysdykcja uczestnicząca« w odniesieniu do państwa członkowskiego lub Liechtensteinu oznacza:

a)	państwo członkowskie w odniesieniu do przekazywania informacji Liechtensteinowi, lub

b)	Liechtenstein w odniesieniu do przekazywania informacji państwu członkowskiemu, lub

inną jurysdykcję, (i) z którą właściwe państwo członkowskie lub Liechtenstein, w zależności od kontekstu, zawarły porozumienie, na mocy którego ta inna jurysdykcja przedstawi informacje określone w sekcji I; oraz (ii) która jest określona w wykazie opublikowanym przez dane państwo członkowskie lub Liechtenstein i przekazanym Liechtensteinowi lub, odpowiednio, Komisji Europejskiej;

d)	w odniesieniu do państw członkowskich, inną jurysdykcję, (i) z którą Unia Europejska zawarła porozumienie, na mocy którego ta inna jurysdykcja przedstawi informacje określone w sekcji I; oraz (ii) która jest określona w wykazie opublikowanym przez Komisję Europejską.

Termin »osoby kontrolujące« oznacza osoby fizyczne, które sprawują kontrolę nad »podmiotem«. W przypadku trustu termin ten oznacza ustanawiającego(-ych), powiernika(-ów), sprawującego(-ych) nadzór (o ile tacy są), beneficjenta(-ów) lub klasę(-y) beneficjentów oraz wszelkie inne osoby fizyczne sprawujące ostateczną faktyczną kontrolę nad trustem, a w przypadku porozumienia prawnego innego niż trust — termin ten oznacza osoby zajmujące równoważne lub podobne stanowiska. Termin »osoby kontrolujące« musi być interpretowany w sposób spójny z zaleceniami Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy.

Termin »NFE« oznacza dowolny »podmiot«, który nie jest »instytucją finansową«.

Termin »pasywny NFE« oznacza: (i) NFE niebędący »aktywnym NFE«; lub (ii) »podmiot inwestujący« opisany w części A pkt 6 lit. b), niebędące »instytucją finansową z jurysdykcji uczestniczącej«.

Termin »aktywny NFE« oznacza NFE spełniający którekolwiek z następujących kryteriów:

mniej niż 50 % dochodu brutto NFE za poprzedni rok kalendarzowy lub inny odpowiedni okres sprawozdawczy jest dochodem pasywnym, a mniej niż 50 % aktywów posiadanych przez NFE w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego lub innego odpowiedniego okresu sprawozdawczego stanowią aktywa, które przynoszą dochód pasywny lub są posiadane dla osiągania dochodu pasywnego;

b)	akcje danego NFE są przedmiotem regularnego obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych lub dany NFE jest »podmiotem powiązanym«»podmiotu«, którego akcje są przedmiotem regularnego obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych;

c)	NFE jest »podmiotem rządowym«, »organizacją międzynarodową«, »bankiem centralnym« lub »podmiotem« będącym w całości własnością co najmniej jednego ze wspomnianych podmiotów;

zasadniczo wszystkie czynności NFE obejmują posiadanie (w całości lub w części) wyemitowanych akcji co najmniej jednej jednostki zależnej, bądź zapewnienia finansowania i świadczenia usług takim jednostkom, które prowadzą działalność w branżach lub sektorach innych niż działalność instytucji finansowej, z wyjątkiem sytuacji, gdy dany podmiot nie kwalifikuje się do tego statusu, jeżeli sam działa jako (lub sam przedstawia się jako) fundusz inwestycyjny, taki jak fundusz private equity, fundusz venture capital, fundusz typu leveraged buyout (LBO) lub inny instrument inwestycyjny, którego celem jest nabycie lub finansowanie spółek, a następnie posiadanie udziałów w tych spółkach jako aktywów trwałych do celów inwestycji;

NFE nie prowadzi jeszcze działalności gospodarczej i nie prowadził wcześniej takiej działalności, jednakże inwestuje kapitał w aktywa z zamiarem prowadzenia działalności innej niż działalność instytucji finansowej, pod warunkiem że dany NFE nie kwalifikuje się do tego wyjątku po okresie 24 miesięcy po dniu początkowego utworzenia tego NFE;

f)	NFE nie był »instytucją finansową« przez ubiegłe pięć lat oraz jest w trakcie procesu likwidacji aktywów lub reorganizacji z zamiarem kontynuowania lub wznowienia działań w dziedzinie innej niż działalność »instytucji finansowej«;

NFE zajmuje się głównie transakcjami finansowymi lub zabezpieczającymi z »podmiotami powiązanymi«, które nie są »instytucjami finansowymi«, lub na rzecz tych podmiotów, oraz nie zapewnia finansowania ani nie świadczy usług zabezpieczających na rzecz jakiegokolwiek »podmiotu« niebędącego »podmiotem powiązanym«, pod warunkiem że grupa wszelkich takich »powiązanych podmiotów« prowadzi przede wszystkim działalność inną niż działalność »instytucji finansowej«; lub

NFE spełnia wszystkie następujące kryteria:

(i)

został utworzony i działa w jurysdykcji swojego miejsca rezydencji (państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej jurysdykcji) wyłącznie dla celów religijnych, charytatywnych, naukowych, artystycznych, kulturalnych, sportowych lub edukacyjnych; lub został utworzony i działa w jurysdykcji swojego miejsca rezydencji (państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej jurysdykcji) i jest organizacją zawodową, organizacją przedsiębiorców, izbą handlową, organizacją pracy, organizacją rolniczą lub ogrodniczą, organizacją obywatelską lub organizacją prowadzoną wyłącznie w celu wspierania opieki społecznej;

(ii)	jest zwolniony z podatku dochodowego w jurysdykcji swojego miejsca rezydencji (państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej jurysdykcji);

(iii)

nie posiada udziałowców ani członków, którzy są właścicielami lub beneficjentami jego dochodu lub aktywów;

(iv)

mające zastosowanie przepisy jurysdykcji miejsca rezydencji tego NFE (państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji) lub jego dokumenty założycielskie nie pozwalają na jakikolwiek podział ani jakiekolwiek zastosowanie jego dochodu lub aktywów na rzecz osoby prywatnej lub podmiotu niebędącego podmiotem charytatywnym, z wyjątkiem celów zgodnych z prowadzoną przez NFE działalnością charytatywną, ani na podział jako zapłatę rozsądnego wynagrodzenia za wykonane usługi lub zapłatę odzwierciedlającą uczciwą wartość rynkową nabytego przez ten podmiot majątku; oraz

(v)

mające zastosowanie przepisy jurysdykcji miejsca rezydencji tego NFE (państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji) lub jego dokumenty założycielskie wymagają, aby w przypadku likwidacji lub rozwiązania tego NFE wszystkie jego aktywa zostały przekazane »podmiotowi rządowemu« lub innej organizacji non-profit, lub przypadły w udziale rządowi jurysdykcji miejsca rezydencji danego NFE (państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji) lub jednostkom terytorialnym niższego szczebla danej jurysdykcji.

E. Różne

Termin »posiadacz rachunku« oznacza osobę wymienioną lub zidentyfikowaną jako posiadacz »rachunku finansowego« przez »instytucję finansową«, która prowadzi ten rachunek. Osoba, inna niż »instytucja finansowa«, posiadająca »rachunek finansowy« w imieniu lub na rzecz innej osoby jako przedstawiciel, powiernik, pełnomocnik, osoba upoważniona do podpisywania dokumentów, doradca inwestycyjny lub pośrednik, nie jest traktowana do celów niniejszego załącznika jako posiadająca rachunek, natomiast uważa się, że posiadającą rachunek jest ta inna osoba. W przypadku »pieniężnych umów ubezpieczenia« lub »umów renty« za »posiadacza rachunku« uznaje się każdą osobę uprawnioną do otrzymania »wartości pieniężnej« lub do dokonania zmiany beneficjenta umowy. Jeżeli brak jest osoby upoważnionej do otrzymania »wartości pieniężnej« lub do dokonania zmiany beneficjenta, za »posiadacza rachunku« uważa się każdą osobę z nazwiska wskazaną w umowie jako właściciel oraz każdą osobę, której przysługuje prawo do otrzymania płatności na warunkach tej umowy. W momencie zapadalności »pieniężnej umowy ubezpieczenia« lub »umowy renty« każda osoba uprawniona do otrzymania płatności z tytułu umowy uważana jest za »posiadacza rachunku«.

Termin »procedury AML/KYC« oznacza procedury należytej staranności wobec klienta stosowane przez »raportującą instytucję finansową« na mocy wymogów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy lub podobnych wymogów, którym podlega taka »raportująca instytucja finansowa«.

Termin »podmiot« oznacza osobę prawną lub porozumienie prawne, takie jak spółka, spółka osobowa, trust lub fundacja.

Podmiot jest »podmiotem powiązanym« innego »podmiotu«, jeżeli: a) jeden z »podmiotów« kontroluje drugi »podmiot«; b) obydwa »podmioty« pozostają pod wspólną kontrolą; lub c) obydwa »podmioty« są »podmiotami inwestującymi« opisanymi w części A pkt 6 lit. b), są wspólnie zarządzane, a takie zarządzanie spełnia obowiązki dotyczące należytej staranności nałożone na takie »podmioty inwestujące«. W tym celu kontrola obejmuje bezpośrednią lub pośrednią własność ponad 50 % głosów i wartości w danym »podmiocie«.

Termin »NIP« oznacza numer identyfikacyjny podatnika (lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru).

Termin »dowód w postaci dokumentu« obejmuje którykolwiek z poniższych elementów:

a)	certyfikat rezydencji wystawiony przez upoważniony organ rządowy (na przykład rząd lub jego agencję lub jednostkę samorządu) jurysdykcji (państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej jurysdykcji) będącej — według odbiorcy płatności — miejscem jego rezydencji;

b)	w przypadku osoby fizycznej — każdy ważny dowód tożsamości wystawiony przez upoważniony organ rządowy (na przykład rząd lub jego agencję lub jednostkę samorządu), który wskazuje tożsamość osoby fizycznej i jest zwykle używany do celów identyfikacji;

w przypadku »podmiotu« — każda urzędowa dokumentacja wystawiona przez upoważniony organ rządowy (na przykład rząd lub jego agencję lub jednostkę samorządu), która zawiera nazwę »podmiotu« oraz adres głównego miejsca prowadzenia działalności w jurysdykcji (państwie członkowskim, Liechtensteinie lub w innej jurysdykcji) będącej — według tego »podmiotu« — miejscem jego rezydencji, albo wskazuje jurysdykcję (państwo członkowskie, Liechtenstein lub inną jurysdykcję), w której »podmiot« ten został zarejestrowany lub utworzony;

d)	każde zbadane sprawozdanie finansowe, raport kredytowy wystawiony przez osobę trzecią, wniosek o ogłoszenie upadłości oraz sprawozdanie organu nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych.

W odniesieniu do »istniejących rachunków podmiotów«»raportujące instytucje finansowe« mogą używać jako »dowód w postaci dokumentu« każdą klasyfikację znajdującą się w dokumentacji danej »raportującej instytucji finansowej« w odniesieniu do danego »posiadacza rachunku«, która to klasyfikacja została określona na podstawie znormalizowanego systemu kodowania działalności gospodarczej, która została zarejestrowana przez daną »raportującą instytucję finansową« zgodnie z jej normalną praktyką biznesową do celów »procedur AML/KYC« lub do innych celów regulacyjnych (innych niż cele podatkowe) i która została wdrożona przez daną »raportującą instytucję finansową« przed datą wykorzystaną do zaklasyfikowania danego »rachunku finansowego« jako »rachunku istniejącego«, pod warunkiem że danej »raportującej instytucji finansowej' nic nie wiadomo o tym, by taka klasyfikacja była niepoprawna lub nierzetelna, oraz że ta raportująca instytucja finansowa« nie ma powodów, by sądzić, że przedmiotowa klasyfikacja jest niepoprawna lub nierzetelna. Termin »znormalizowany system kodowania działalności gospodarczej« oznacza system kodujący używany do klasyfikowania przedsiębiorstw według rodzaju działalności do celów innych niż cele podatkowe.

SEKCJA IX

SKUTECZNE WYKONANIE

Każde państwo członkowskie i Liechtenstein muszą wprowadzić zasady i procedury administracyjne w celu zapewnienia skutecznego wykonywania i przestrzegania opisanych powyżej procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności, w tym:

1.	zasady uniemożliwiające »instytucjom finansowym«, osobom lub pośrednikom przyjmowanie praktyk służących obchodzeniu procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności;

2.	zasady zobowiązujące »raportujące instytucje finansowe« do prowadzenia rejestrów podjętych przez nie kroków oraz wszelkich dowodów, które posłużyły za podstawę wykonania powyższych procedur, i odpowiednich środków w celu uzyskania tych rejestrów;

procedury administracyjne służące sprawdzeniu, czy »raportujące instytucje finansowe« przestrzegają procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności; procedury administracyjne służące podjęciu dalszych działań wraz z »raportującą instytucją finansową« w przypadku zgłoszenia rachunków nieudokumentowanych;

4.	procedury administracyjne w celu zapewnienia, aby »podmioty« i rachunki określone w prawie krajowym jako »nieraportujące instytucje finansowe« i »rachunki wyłączone« nadal cechowały się niskim ryzykiem wykorzystania ich do uchylenia się od opodatkowania; oraz

5.	skuteczne przepisy dotyczące egzekwowania w odpowiedzi na nieprzestrzeganie obowiązków.

SEKCJA X

TERMINY WYKONANIA W ODNIESIENIU DO »RAPORTUJĄCYCH INSTYTUCJI FINANSOWYCH« ZNAJDUJĄCYCH SIĘ W AUSTRII

W przypadku »raportujących instytucji finansowych« zlokalizowanych w Austrii wszystkie odniesienia do »2016 r.« i do »2017 r.« w niniejszym załączniku należy odczytywać jako odniesienia do, odpowiednio, »2017 r.« i »2018 r.«. W przypadku »istniejących rachunków« posiadanych przez »raportujące instytucje finansowe« zlokalizowane w Austrii wszystkie odniesienia do terminu »31 grudnia 2015 r.« w niniejszym załączniku należy odczytywać jako odniesienia do »31 grudnia 2016 r.«.

ZAŁĄCZNIK II

DODATKOWE ZASADY DOTYCZĄCE PRZEKAZYWANIA INFORMACJI I ZASADY NALEŻYTEJ STARANNOŚCI W ODNIESIENIU DO INFORMACJI FINANSOWYCH

1. Zmiana okoliczności

»Zmiana okoliczności« obejmuje każdą zmianę, która skutkuje dodaniem informacji odnoszących się do statusu osoby lub która w inny sposób koliduje ze statusem danej osoby. Ponadto zmiana okoliczności obejmuje wszelkie zmiany lub dodanie informacji odnoszące się do rachunku danego »posiadacza rachunku« (łącznie z dodaniem, zastąpieniem lub inną zmianą dotyczącą »posiadacza rachunku«) bądź wszelkie zmiany lub dodanie informacji odnoszące się do rachunku powiązanego z takim rachunkiem (z zastosowaniem zasad dotyczących sumowania rachunków opisanych w załączniku I sekcja VII część C pkt 1–3), jeżeli taka zmiana lub dodanie informacji wpływają na status »posiadacza rachunku«.

Jeżeli »raportująca instytucja finansowa« zastosowała kryterium adresu zamieszkania, opisane w załączniku I sekcja III część B pkt 1, i następuje zmiana okoliczności, która sprawia, że »raportująca instytucja finansowa« dowiaduje się lub ma powody sądzić, że pierwotne »dowody w postaci dokumentów« (lub inna równoważna dokumentacja) są niepoprawne lub nierzetelne, dana »raportująca instytucja finansowa« musi — na późniejszy z następujących dni: ostatni dzień odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego, bądź w terminie 90 dni kalendarzowych od powiadomienia o takiej zmianie okoliczności lub jej odkryciu — uzyskać oświadczenie i nowy »dowód w postaci dokumentu« w celu ustalenia jednej lub większej liczby rezydencji do celów podatkowych danego »posiadacza rachunku«. Jeżeli »raportująca instytucja finansowa« nie jest w stanie uzyskać oświadczenia i nowego »dowodu w postaci dokumentu« przed upływem takiego terminu, musi ona zastosować procedurę elektronicznego wyszukiwania danych opisaną w załączniku I sekcja III część B pkt 2–6.

2. Oświadczenie w odniesieniu do »nowych rachunków podmiotów«

W odniesieniu do »nowych rachunków podmiotów«, do celów ustalenia, czy »osoba kontrolująca«»pasywny NFE« jest »osobą raportowaną«, »raportująca instytucja finansowa« może opierać się wyłącznie na oświadczeniu »posiadacza rachunku« albo takiej »osoby kontrolującej«.

3. Rezydencja »instytucji finansowej«

»Instytucja finansowa« jest »rezydentem« w państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«, jeżeli jest ona objęta jurysdykcją takiego państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej »jurysdykcji uczestniczącej« (tj. »jurysdykcja uczestnicząca« jest w stanie wyegzekwować od danej »instytucji finansowej«, aby przekazywała odnośne informacje). Ogólnie rzecz biorąc, w przypadku gdy »instytucja finansowa« jest rezydentem do celów podatkowych w państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej »jurysdykcji uczestniczącej« jest ona objęta jurysdykcją takiego państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«, a co za tym idzie, jest »instytucją finansową« z państwa członkowskiego, »instytucją finansową« z Liechtensteinu lub »instytucją finansową« z innej »jurysdykcji uczestniczącej«. W przypadku trustu będącego »instytucją finansową« (bez względu na to, czy jest on rezydentem do celów podatkowych w państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«), uważa się, że dany trust jest objęty jurysdykcją państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«, jeżeli co najmniej jeden z jego powierników jest rezydentem w takim państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«, z wyjątkiem sytuacji, gdy trust przekazuje wszystkie informacje, których zgłoszenie jest wymagane na mocy niniejszej Umowy lub innej umowy wdrażającej »globalny standard« w odniesieniu do »rachunków raportowanych« prowadzonych przez trust, do innej »jurysdykcji uczestniczącej« (państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«), ponieważ jest rezydentem do celów podatkowych w tej drugiej »jurysdykcji uczestniczącej«. Jednakże w przypadku gdy »instytucja finansowa« (inna niż trust) nie ma rezydencji do celów podatkowych (na przykład z uwagi na to, że jest traktowana jako przejrzysta fiskalnie, lub jest zlokalizowana w jurysdykcji, w której nie ma podatku dochodowego), uważa się, że instytucja taka jest objęta jurysdykcją państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«, a co za tym idzie, jest »instytucją finansową z państwa członkowskiego«, »instytucją finansową« z Liechtensteinu lub »instytucją finansową« z innej »jurysdykcji uczestniczącej«, jeżeli:

a)	jest zarejestrowana na mocy przepisów państwa członkowskiego, Liechtensteinu lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«;

b)	posiada swoje miejsce zarządu (w tym faktyczny zarząd) w państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«; lub

c)	podlega nadzorowi finansowemu w państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«.

W przypadku gdy »instytucja finansowa« (inna niż trust) jest rezydentem w co najmniej dwóch »jurysdykcjach uczestniczących« (państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej »jurysdykcji uczestniczącej«), taka »instytucja finansowa« będzie podlegać obowiązkom sprawozdawczym i obowiązkom dotyczącym należytej staranności »jurysdykcji uczestniczącej«, w której prowadzi »rachunek finansowy« bądź »rachunki finansowe«.

4. Prowadzony rachunek

Ogólnie rzecz biorąc, rachunek byłby uważany za prowadzony przez »instytucję finansową« w następujących przypadkach:

a)	w przypadku »rachunku powierniczego« — przez »instytucję finansową«, która przechowuje aktywa na rachunku (łącznie z »instytucją finansową«, która posiada aktywa we własnym imieniu, ale na rzecz »posiadacza rachunku« w takiej instytucji);

b)	w przypadku »rachunku depozytowego« — przez »instytucję finansową«, która jest zobowiązana do dokonywania płatności w odniesieniu do danego rachunku (z wyłączeniem przedstawiciela »instytucji finansowej«, bez względu na to, czy taki przedstawiciel jest »instytucją finansową«);

c)	w przypadku udziału w kapitale lub w wierzytelnościach »instytucji finansowej« stanowiącego »rachunek finansowy« — przez taką »instytucję finansową«;

d)	w przypadku »pieniężnej umowy ubezpieczenia« lub »umowy renty« — przez »instytucję finansową«, która jest zobowiązana do dokonywania płatności w odniesieniu do danej umowy.

5. Trusty będące pasywnymi NFE

»Podmiot« taki jak spółka osobowa, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub podobne porozumienie prawne niemające rezydencji do celów podatkowych, zgodnie z załącznikiem I sekcja VIII część D pkt 3, traktuje się jako rezydenta w jurysdykcji, w której znajduje się miejsce jego faktycznego zarządu. W tym celu osobę prawną lub porozumienie prawne uważa się za »podobne« do spółki osobowej i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, gdy osoba ta lub porozumienie nie są traktowane jako jednostka podlegająca opodatkowaniu w »raportowanej jurysdykcji« na mocy przepisów podatkowych takiej »raportowanej jurysdykcji«. Jednakże aby uniknąć podwójnego raportowania (z uwagi na szeroki zakres terminu »osoby kontrolujące« w przypadku trustów), trustu będącego »pasywnym NFE« nie można uznać za podobne porozumienie prawne.

6. Adres głównego miejsca prowadzenia działalności »podmiotu«

Jednym z wymogów opisanych w załączniku I sekcja VIII część E pkt 6 lit. c) jest wymóg, aby — w przypadku »podmiotu« — urzędowa dokumentacja zawierała adres głównego miejsca prowadzenia działalności »podmiotu« w państwie członkowskim, Liechtensteinie lub innej jurysdykcji będącej — według tego »podmiotu« — miejscem jego rezydencji, albo wskazywała państwo członkowskie, Liechtenstein lub inną jurysdykcję, w którym lub w której »podmiot« ten został zarejestrowany lub utworzony. Adresem głównego miejsca prowadzenia działalności »podmiotu« jest, ogólnie rzecz ujmując, miejsce, w którym znajduje się miejsce jego faktycznego zarządu. Adres »instytucji finansowej«, w której »podmiot« ma rachunek, skrytka pocztowa lub adres wykorzystywany wyłącznie do celów korespondencji nie są adresem głównego miejsca prowadzenia działalności »podmiotu«, chyba że taki adres jest jedynym adresem wykorzystywanym przez dany »podmiot« i pojawia się jako adres zarejestrowany w dokumentach organizacyjnych »podmiotu«. Co więcej, adres przekazany z zastrzeżeniem instrukcji przechowywania wszelkiej korespondencji przychodzącej na ten adres, nie jest adresem głównego miejsca prowadzenia działalności danego »podmiotu«.

ZAŁĄCZNIK III

WYKAZ WŁAŚCIWYCH ORGANÓW UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON

Na użytek niniejszej Umowy »właściwe organy« to:

a)	w Księstwie Liechtensteinu: Die Regierung des Fürstentums Liechtenstein lub upoważniony przedstawiciel,

b)	w Królestwie Belgii: De Minister van Financiën/Le Ministre des Finances lub upoważniony przedstawiciel,

c)	w Republice Bułgarii: Изпълнителният директор на Националната агенция за приходите lub upoważniony przedstawiciel,

d)	w Republice Czeskiej: Ministr financí lub upoważniony przedstawiciel,

e)	w Królestwie Danii: Skatteministeren lub upoważniony przedstawiciel,

f)	w Republice Federalnej Niemiec: Der Bundesminister der Finanzen lub upoważniony przedstawiciel,

g)	w Republice Estońskiej: Rahandusminister lub upoważniony przedstawiciel,

h)	w Republice Greckiej: Ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών lub upoważniony przedstawiciel,

i)	w Królestwie Hiszpanii: El Ministro de Economía y Hacienda lub upoważniony przedstawiciel,

j)	w Republice Francuskiej: Le Ministre chargé du budget lub upoważniony przedstawiciel,

k)	w Republice Chorwacji: Ministar financija lub upoważniony przedstawiciel,

l)	w Irlandii: The Revenue Commissioners lub ich upoważniony przedstawiciel,

m)	w Republice Włoskiej: Il Direttore Generale delle Finanze lub upoważniony przedstawiciel,

n)	w Republice Cypryjskiej: Υπουργός Οικονομικών lub upoważniony przedstawiciel,

o)	w Republice Łotewskiej: Finanšu ministrs lub upoważniony przedstawiciel,

p)	w Republice Litewskiej: Finansų ministras lub upoważniony przedstawiciel,

q)	w Wielkim Księstwie Luksemburga: Le Ministre des Finances lub upoważniony przedstawiciel,

r)	na Węgrzech: A pénzügyminiszter lub upoważniony przedstawiciel,

s)	w Republice Malty: Il-Ministru responsabbli għall-Finanzi lub upoważniony przedstawiciel,

t)	w Królestwie Niderlandów: De Minister van Financiën lub upoważniony przedstawiciel,

u)	w Republice Austrii: Der Bundesminister für Finanzen lub upoważniony przedstawiciel,

v)	w Rzeczypospolitej Polskiej: Minister Finansów lub upoważniony przedstawiciel,

w)	w Republice Portugalskiej: O Ministro das Finanças lub upoważniony przedstawiciel,

x)	w Rumunii: Președintele Agenției Naționale de Administrare Fiscală lub upoważniony przedstawiciel,

y)	w Republice Słowenii: Minister za finance lub upoważniony przedstawiciel,

z)	w Republice Słowackiej: Minister financií lub upoważniony przedstawiciel,

aa)	w Republice Finlandii: Valtiovarainministeriö/Finansministeriet lub upoważniony przedstawiciel,

ab)	w Królestwie Szwecji: Chefen för Finansdepartementet lub upoważniony przedstawiciel,

ac)

w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i na terytoriach europejskich, za których stosunki zewnętrzne odpowiedzialne jest Zjednoczone Królestwo: the Commissioners of Inland Revenue lub ich upoważniony przedstawiciel i właściwy organ w Gibraltarze, który Zjednoczone Królestwo wyznaczy zgodnie z »uzgodnionymi porozumieniami« odnoszącymi się do władz Gibraltaru w kontekście instrumentów UE i WE oraz związanych z nimi traktatów, notyfikowanymi państwom członkowskim i instytucjom Unii Europejskiej w dniu 19 kwietnia 2000 r., których kopia jest notyfikowana Liechtensteinowi przez Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej i które stosuje się do niniejszej Umowy.

”.

Artykuł 2

Wejście w życie i obowiązywanie

1. Niniejszy protokół zmieniający wymaga ratyfikacji lub zatwierdzenia przez Umawiające się Strony zgodnie z ich wewnętrznymi procedurami. Umawiające się Strony notyfikują sobie nawzajem zakończenie tych procedur. Niniejszy protokół zmieniający wchodzi w życie pierwszego dnia stycznia po złożeniu ostatniej notyfikacji.

2. W odniesieniu do wymiany informacji na wniosek wymianę informacji określoną w niniejszym protokole zmieniającym stosuje się do wniosków złożonych w dniu wejścia w życie protokołu lub po tej dacie, które dotyczą lat obrotowych rozpoczynających się w pierwszym dniu stycznia roku, w którym wejdzie w życie niniejszy protokół zmieniający lub po tej dacie. Art. 10 Umowy w brzmieniu przed zmianą niniejszym protokołem zmieniającym nadal obowiązuje, chyba że zastosowanie ma art. 5 Umowy zmienionej niniejszym protokołem zmieniającym.

3. Niezależnie od ust. 1 i 2, poniższe obowiązki określone w Umowie w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian niniejszym protokołem zmieniającym nadal obowiązują, jak następuje:

(i)

obowiązki spoczywające na Liechtensteinie i podmiotach wypłacających mających siedzibę w tym państwie na mocy art. 2 Umowy w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian niniejszym protokołem zmienającym i obowiązki Liechtensteinu oraz związane z nimi obowiązki podmiotów wypłacających mających siedzibę w tym państwie wynikające z art. 8 Umowy w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian niniejszym protokołem zmieniającym obowiązują do dnia 30 czerwca roku, w którym wejdzie w życie niniejszy protokół zmieniający, lub do czasu wywiązania się z tych obowiązków;

(ii)

obowiązki spoczywające na państwach członkowskich na mocy art. 9 Umowy w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian niniejszym protokołem zmieniającym w odniesieniu do podatku u źródła pobieranego w ostatnim roku okresu obowiązywania Umowy w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian niniejszym protokołem zmieniającym i w latach poprzednich obowiązują do czasu wywiązania się z tych obowiązków.

Artykuł 3

Języki

Niniejszy protokół zmieniający sporządza się w dwóch egzemplarzach w językach angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani pełnomocnicy złożyli swoje podpisy pod niniejszą Umową.

Съставено в Страсбург на двадесет и осми октомври две хиляди и петнадесета година.

Hecho en Estrasburgo, el veintiocho de octubre de dos mil quince.

Ve Štrasburku dne dvacátého osmého října dva tisíce patnáct.

Udfærdiget i Strasbourg den otteogtyvende oktober to tusind og femten.

Geschehen zu Straβburg am achtundzwanzigsten Oktober zweitausendfünfzehn.

Kahe tuhande viieteistkümnenda aasta oktoobrikuu kahekümne kaheksandal päeval Strasbourgis.

Έγινε στo Στρασβoύργo, στις είκοσι οκτώ Οκτωβρίου δύο χιλιάδες δεκαπέντε.

Done at Strasbourg on the twenty eighth day of October in the year two thousand and fifteen.

Fait à Strasbourg, le vingt huit octobre deux mille quinze.

Sastavljeno u Strasbourgu dvadeset osmog listopada dvije tisuće petnaeste.

Fatto a Strasburgo, addì ventotto ottobre duemilaquindici.

Strasbūrā, divi tūkstoši piecpadsmitā gada divdesmit astotajā oktobrī.

Priimta du tūkstančiai penkioliktų metų spalio dvidešimt aštuntą dieną Strasbūre.

Kelt Strasbourgban, a kéteze-tizenötödik év október havának huszonnyolcadik napján.

Magħmul fi Strasburgu, fit-tmienja u għoxrin jum ta' Ottubru fis-sena elfejn u ħmistax.

Gedaan te Straatsburg, de achtentwintigste oktober tweeduizend vijftien.

Sporządzono w Strasburgu dnia dwudziestego ósmego października roku dwa tysiące piętnastego.

Feito em Estrasburgo, em vinte e oito de outubro de dois mil e quinze.

Întocmit la Strasbourg la douăzeci și opt octombrie două mii cincisprezece.

V Štrasburgu dvadsiateho ôsmeho októbra dvetisíctridsať.

V Strasbourgu, dne osemindvajsetega oktobra leta dva tisoč petnajst.

Tehty Strasbourgissa kahdentenakymmenentenäkahdeksantena päivänä lokakuuta vuonna kaksituhattaviisitoista.

Som skedde i Strasbourg den tjugoåttonde oktober år tjugohundrafemton.

За Европейския съюз

Рог la Unión Europea

Za Evropskou unii

For Den Europæiske Union

Für die Europäische Union

Euroopa Liidu nimel

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση

For the European Union

Pour l'Union européenne

Za Europsku uniju

Per l'Unione europea

Eiropas Savienības vārdā –

Europos Sąjungos vardu

Az Európai Unió részéről

Għall-Unjoni Ewropea

Voor de Europese Unie

W imieniu Unii Europejskiej

Pela União Europeia

Pentru Uniunea Europeană

Za Európsku úniu

Za Evropsko unijo

Euroopan unionin puolesta

För Europeiska unionen

За Княжество Лихтенщайн

Por el principado de Liechtenstein

Za Lichtenštejnské knížectví

For Fyrstendømmet Liechtenstein

Für das Fürstentum Liechtenstein

Liechtensteini Vürstiriigi nimel

Για το Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν

For the Principality of Liechtenstein

Pour la Principauté de Liechtenstein

Za Kneževinu Lihtenštajn

Per il Principato del Liechtenstein

Lihtenšteinas Firstistes vārdā –

Lichtenšteino Kunigaikštystės vardu

A Liechtensteini Hercegség részéről

Għall-Prinċipat tal-Liechtenstein

Voor het Vorstendom Liechtenstein

W imieniu Księstwa Lichtensteinu

Pelo Principado do Listenstaine

Pentru Principatul Liechtenstein

Za Lichtenštajnské kniežatstvo

Za Kneževino Lihtenštajn

Liechtensteinin ruhtinaskunnan puolesta

För Furstendömet Liechtenstein

(1) Dz.U. L 157 z 26.6.2003, s. 38.

(2) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

(3) Liechtensteinisches Landesgesetzblatt 2002 Nr. 55 (Dziennik Ustaw Lichtensteinu z 2002 r. nr 55).

(4) Dz.U. L 64 z 11.3.2011, s. 1.

WSPÓLNE DEKLARACJE UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON:

WSPÓLNA DEKLARACJA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON W SPRAWIE ART. 5 UMOWY

Umawiające się Strony zgadzają się, że — w odniesieniu do wdrożenia art. 5 dotyczącego wymiany informacji na wniosek — źródłem interpretacji powinien być komentarz do art. 26 Modelowej konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku w wersji aktualnej w chwili podpisania protokołu zmieniającego.

W przypadku gdy OECD przyjmie w późniejszych latach nowe wersje komentarza do art. 26 Modelowej konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku każde państwo członkowskie lub Liechtenstein – działając jako jurysdykcja, do której zwrócono się o informacje – może stosować te nowe wersje jako źródło interpretacji zastępujące wcześniejsze wersje. Państwa członkowskie powiadamiają Liechtenstein, a Liechtenstein powiadamia Komisję Europejską o skorzystaniu z możliwości przewidzianej w poprzednim zdaniu. Komisja Europejska może koordynować powiadamianie przez państwa członkowskie Liechtensteinu oraz przekazuje powiadomienie Liechtensteinu wszystkim państwom członkowskim. Stosowanie takich nowych wersji jest skuteczne od daty poinformowania o tym.

WSPÓLNA DEKLARACJA UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON DOTYCZĄCA WEJŚCIA W ŻYCIE I WYKONANIA PROTOKOŁU ZMIENIAJĄCEGO

Umawiające się Strony oświadczają, iż spodziewają się, że wymogi konstytucyjne Liechtensteinu i wymogi prawa Unii Europejskiej dotyczące zawierania umów międzynarodowych zostaną terminowo spełnione, aby umożliwić wejście w życie protokołu zmieniającego w pierwszym dniu stycznia 2016 r. Strony podejmą wszelkie dostępne im środki, aby osiągnąć ten cel.

Przed rozpoczęciem stosowania zasad należytej staranności określonych w załącznikach I i II państwa członkowskie powiadamiają Liechtenstein, a Liechtenstein powiadamia Komisję Europejską o podjęciu przez siebie koniecznych środków w celu wprowadzenia w życie Umowy zmienionej niniejszym protokołem zmieniającym. Komisja Europejska może koordynować powiadamianie przez państwa członkowskie Liechtensteinu oraz przekazuje powiadomienie Liechtensteinu wszystkim państwom członkowskim.

24.12.2015

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 339/58

POROZUMIENIE

między Parlamentem Europejskim a Jednolitą Radą ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji w sprawie praktycznych zasad egzekwowania demokratycznej odpowiedzialności i sprawowania nadzoru nad wykonywaniem zadań powierzonych Jednolitej Radzie w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji

PARLAMENT EUROPEJSKI I JEDNOLITA RADA DS. RESTRUKTURYZACJI I UPORZĄDKOWANEJ LIKWIDACJI,

—	uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej,

—	uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 114,

—	uwzględniając Regulamin Parlamentu Europejskiego,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (1), w szczególności jego art. 45 ust. 7 i 8,

mając na uwadze, że rozporządzenie (UE) nr 806/2014 („rozporządzenie w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”) ustanawia Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji („Jednolita Rada”) jako agencję Unii, powierzając jej scentralizowane uprawnienia do restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do uczestniczących państw członkowskich w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, które uczestniczą również w Jednolitym Mechanizmie Nadzorczym, w celu zwiększenia bezpieczeństwa i dobrej kondycji instytucji kredytowych oraz stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej i w każdym uczestniczącym państwie członkowskim;

mając na uwadze, że art. 7 rozporządzenia stanowi, że Jednolita Rada jest organem ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji odpowiedzialnym za wykonywanie zadań powierzonych jej na mocy tego rozporządzenia (zadań z zakresu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji), w szczególności za sporządzanie planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz przyjmowanie wszelkich decyzji związanych z restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją;

mając na uwadze, że powierzenie Jednolitej Radzie zadań restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oznacza, że spoczywa na niej znaczna odpowiedzialność za przyczynianie się do stabilności finansowej w Unii dzięki korzystaniu z uprawnień w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w sposób jak najbardziej skuteczny i proporcjonalny;

mając na uwadze, że przeniesienie uprawnień w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na szczebel Unii należy zrównoważyć stosownymi wymogami w zakresie odpowiedzialności; mając na uwadze, że na mocy art. 45 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Jednolita Rada odpowiada za wykonanie tego rozporządzenia przed Parlamentem Europejskim i Radą jako instytucjami posiadającymi legitymację demokratyczną, które reprezentują obywateli Unii i państwa członkowskie;

E.	mając na uwadze, że art. 45 ust. 8 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przewiduje, iż Jednolita Rada ma prowadzić współpracę przy wszelkich dochodzeniach prowadzonych przez Parlament, z zastrzeżeniem TFUE;

mając na uwadze, że art. 45 ust. 7 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji stanowi, iż na wniosek przewodniczący Jednolitej Rady prowadzi z przewodniczącym i wiceprzewodniczącymi właściwej komisji Parlamentu poufne dyskusje przy drzwiach zamkniętych, jeżeli takie dyskusje są niezbędne do celów wykonywania uprawnień Parlamentu wynikających z TFUE; mając na uwadze, że przepisy tego artykułu wymagają, by ustalenia dotyczące organizacji tych dyskusji zapewniały pełną poufność zgodnie z obowiązkami w zakresie poufności nałożonymi na Jednolitą Radę przez rozporządzenie w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oraz kiedy Rada działa jako krajowy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na mocy właściwych przepisów prawa Unii;

mając na uwadze, że art. 15 ust. 1 TFUE stanowi, iż agencje Unii działają z jak największym poszanowaniem zasady otwartości; mając na uwadze, że warunki uznania dokumentu Jednolitej Rady za poufny powinny, zgodnie z art. 91 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, być określone w decyzji Jednolitej Rady z zastosowaniem zasad bezpieczeństwa zawartych w przepisach bezpieczeństwa Komisji dotyczących ochrony informacji niejawnych Unii Europejskiej (EUCI) oraz informacji szczególnie chronionych niebędących informacjami niejawnymi;

H.	mając na uwadze, że Parlament Europejski i Jednolita Rada powinny ściśle ze sobą współpracować, aby zapewnić wdrożenie tych przepisów bezpieczeństwa, w tym poprzez okresowe wspólne kontrole stosowanych zabezpieczeń i norm bezpieczeństwa;

mając na uwadze, że ujawnienie informacji dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji podmiotów nie leży w gestii Jednolitej Rady, lecz podlega ograniczeniom i warunkom ustanowionym we właściwych przepisach prawa Unii, którym podlegają zarówno Parlament, jak i Jednolita Rada; mając na uwadze, że ujawnianie informacji Jednolitej Rady może być ograniczone przewidzianymi przez prawo granicami jawności;

mając na uwadze, że niniejsze porozumienie stosuje się z zastrzeżeniem rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (2), rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) oraz innych mających zastosowanie przepisów pierwotnego lub wtórnego prawa Unii dotyczących publicznego dostępu do dokumentów lub ochrony danych osobowych, jak również z zastrzeżeniem przepisów o uprawnieniach śledczych Parlamentu Europejskiego, przyjętych zgodnie z art. 226 akapit trzeci TFUE;

mając na uwadze, że art. 88 ust. 1 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji stanowi, że członkowie Jednolitej Rady, wiceprzewodniczący, członkowie Jednolitej Rady, o których mowa w art. 43 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, pracownicy Jednolitej Rady i pracownicy zatrudnieni w drodze wymiany z uczestniczącymi państwami członkowskimi lub oddelegowani przez te państwa, wykonujący obowiązki z zakresu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, powinni podlegać wymogom dotyczącym zachowania tajemnicy służbowej na podstawie art. 339 TFUE oraz odpowiednich przepisów prawa Unii;

mając na uwadze, że art. 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji określa, że Jednolita Rada podejmuje decyzje z zastrzeżeniem właściwego prawa unijnego i zgodnie z tym prawem, w szczególności z wszelkimi aktami ustawodawczymi i nieustawodawczymi, w tym z aktami, o których mowa w art. 290 i 291 TFUE;

mając na uwadze, że z zastrzeżeniem przyszłych zmian lub przyszłych stosownych aktów prawnych przepisy prawa Unii w zakresie postępowania z informacjami, które mają charakter poufny, w szczególności art. 84 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE (4), nakładają na organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji i ich personel obowiązek zachowania ścisłej tajemnicy służbowej;

mając na uwadze, że naruszenie wymogów zachowania tajemnicy służbowej w odniesieniu do informacji dotyczących restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powinno być odpowiednio karane; mając na uwadze, że Parlament powinien stworzyć stosowne ramy działań następczych w przypadku naruszenia poufności przez posłów lub członków personelu;

mając na uwadze, że zgodnie z art. 43 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w skład Jednolitej Rady wchodzi m.in. członek mianowany przez każde uczestniczące państwo członkowskie reprezentujący swoje krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; mając na uwadze, że zgodnie z art. 3 ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE wyjątkowo może to być organ właściwy dla nadzoru do celów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (5) i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (6); mając na uwadze, że należy przyjąć odpowiednie uzgodnienia strukturalne dla zagwarantowania operacyjnej niezależności i uniknięcia konfliktu interesów między funkcjami nadzoru na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dyrektywy 2013/36/UE lub innymi funkcjami właściwego organu a funkcjami organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przewidzianymi w tej dyrektywie; mając na uwadze, że takie uzgodnienia strukturalne powinny znaleźć odzwierciedlenie w kodeksie postępowania Jednolitej Rady mającym zastosowanie do jej członków;

P.	mając na uwadze, że niniejsze porozumienie stosuje się z zastrzeżeniem odpowiedzialności krajowych organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przed parlamentami narodowymi zgodnie z prawem krajowym;

Q.	mając na uwadze, że niniejsze porozumienie nie obejmuje ani nie dotyczy obowiązków w zakresie odpowiedzialności i sprawozdawczości, jakim podlega Jednolita Rada wobec Rady, Komisji lub parlamentów narodowych;

mając na uwadze, że art. 45 ust. 2 rozporządzenia stanowi, że Jednolita Rada powinna przedkładać m.in. Parlamentowi coroczne sprawozdanie z wykonania zadań powierzonych jej rozporządzeniem; mając na uwadze, że sprawozdanie powinno w szczególności obejmować działania Jednolitej Rady w zakresie planowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oceny możliwości restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, ustalania minimalnych wymogów dotyczących funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, działań w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz wykonywania innych obowiązków i uprawnień zgodnie z rozporządzeniem w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; mając na uwadze, że sprawozdanie powinno również obejmować szczegółowe informacje dotyczące jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji („fundusz”), w szczególności zmiany dostępnych środków finansowych funduszu oraz wszelkie decyzje dotyczące terminu osiągnięcia poziomu docelowego oraz obliczania składek zgodnie z art. 69–71 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, operacje zaciągania i udzielania pożyczek i inne uzgodnienia finansowe zgodnie z art. 72–74 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, administrowanie funduszem i strategię inwestycyjną funduszu zgodnie z art. 75 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz odpowiednimi aktami delegowanymi Komisji, szczegółowe warunki korzystania z funduszu przez indywidualne programy restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 76–78 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, stosowanie zasad podziału na pule krajowe i stopniowego połączenia w okresie przejściowym przewidzianym w art. 3 ust. 1 pkt 37 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 77 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz wykorzystanie systemów gwarancji depozytów zgodnie z art. 79 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;

mając na uwadze, że zgodnie z zasadą odpowiedzialności zapisaną w art. 45 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Parlament powinien mieć dostęp ex post do jawnych informacji dotyczących podmiotów poddanych restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w tym do szczegółowych informacji na poziomie bilansu, przedstawionych oddzielnie dla każdego z podmiotów dotkniętych restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, w stopniu wystarczającym dla wykazania wielkości i charakteru skutków;

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

I. ODPOWIEDZIALNOŚĆ, DOSTĘP DO INFORMACJI, POUFNOŚĆ

1. Sprawozdania

Jednolita Rada przedkłada corocznie Parlamentowi sprawozdanie („sprawozdanie roczne”) z wykonania zadań jej powierzonych na mocy rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Przewodniczący Jednolitej Rady przedstawia Parlamentowi sprawozdanie roczne podczas wysłuchania publicznego.

Sprawozdanie roczne przekazuje się Parlamentowi z zachowaniem poufności w jednym z języków urzędowych Unii na siedem dni roboczych przed wysłuchaniem i jego urzędową publikacją. Następnie dostarcza się tłumaczenie na wszystkie języki urzędowe Unii. Sprawozdanie roczne zawiera szczegółowy opis następujących elementów:

(i)	realizacja zadań powierzonych Jednolitej Radzie na mocy rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;

(ii)	podział zadań między Jednolitą Radę i krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;

(iii)

współpraca z innymi właściwymi organami krajowymi lub unijnymi, jak również z każdym publicznym instrumentem pomocy finansowej, w tym z Europejskim Instrumentem Stabilności Finansowej i Europejskim Mechanizmem Stabilności (EMS) zgodnie z art. 30 ust. 6 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;

(iv)	współpraca z krajami trzecimi, w tym ocena i uznawanie procedury restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji prowadzonej w państwie trzecim;

(v)	rozwój struktury i personelu Jednolitej Rady, w tym liczba i przynależność krajowa oddelegowanych ekspertów krajowych;

(vi)	wdrażanie kodeksu postępowania, o którym mowa w części IV niniejszego porozumienia;

(vii)

kwoty składek na rzecz wydatków administracyjnych zgodnie z art. 65 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;

(viii)

wykonanie budżetu dla zadań w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; oraz

(ix)

stosowanie przepisów rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji dotyczących funduszu, w szczególności w odniesieniu do składek, alternatywnych sposobów finansowania, dostępu do instrumentów finansowych, strategii inwestycyjnej oraz wykorzystania funduszu, przewidzianych w rozdziale 2 tytułu V rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

Jednolita Rada publikuje sprawozdanie roczne na swojej stronie internetowej.

2. Zwyczajne wysłuchania publiczne, wymiana poglądów ad hoc i specjalne poufne spotkania

Na wniosek właściwej komisji Parlamentu przewodniczący Jednolitej Rady uczestniczy w zwyczajnym wysłuchaniu publicznym w sprawie wykonywania zadań z zakresu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powierzonych Jednolitej Radzie na mocy rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Wysłuchania obejmują również dyskusję na temat funduszu, w szczególności w odniesieniu do składek, alternatywnych sposobów finansowania, dostępu do instrumentów finansowych, strategii inwestycyjnej i wykorzystania funduszu. Właściwa komisja Parlamentu i Jednolita Rada uzgadniają terminarz dwóch takich wysłuchań na każdy kolejny rok. Wnioski o zmianę uzgodnionego terminarza składa się na piśmie.

Ponadto przewodniczący Jednolitej Rady może zostać zaproszony do wzięcia udziału w dodatkowej wymianie poglądów ad hoc z właściwą komisją Parlamentu na temat zagadnień z zakresu właściwości Jednolitej Rady.

Zasada otwartości unijnych instytucji, organów, urzędów i agencji przewidziana w art. 15 ust. 1 TFUE ma zastosowanie do Jednolitej Rady. Dyskusje podczas specjalnych poufnych spotkań muszą być zgodne z tą zasadą, w tym poprzez wyjaśnienie istotnych okoliczności. Dyskusje podczas specjalnych poufnych spotkań obejmują wymianę informacji poufnych dotyczących wykonywania zadań z zakresu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w granicach określonych przez prawo Unii, a w szczególności przez rozporządzenie w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

Gdy jest to niezbędne w związku z wykonywaniem przez Parlament uprawnień na mocy TFUE i prawa Unii, przewodniczący właściwej komisji Parlamentu może zwrócić się na piśmie o specjalne poufne spotkanie z przewodniczącym Jednolitej Rady, podając powody. Takie spotkania odbywają się w obopólnie uzgodnionym terminie.

W poufnych spotkaniach może uczestniczyć jedynie przewodniczący Jednolitej Rady oraz przewodniczący i wiceprzewodniczący właściwej komisji Parlamentu. Zarówno przewodniczącemu Jednolitej Rady, jak i przewodniczącemu i wiceprzewodniczącym właściwej komisji Parlamentu może towarzyszyć dwóch członków – odpowiednio – personelu Jednolitej Rady i sekretariatu Parlamentu. Ponadto, z zastrzeżeniem wzajemnego porozumienia stron, przedstawiciele Komisji, którzy brali udział w podejmowaniu decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będącej przedmiotem specjalnego poufnego spotkania mogą uczestniczyć w spotkaniu.

Wszyscy uczestnicy specjalnych poufnych spotkań podlegają wymogom poufności równoważnym z wymogami, jakim podlegają członkowie Jednolitej Rady i jej personel.

Z posiedzeń poufnych nie sporządza się protokołów ani żadnych innych zapisów. Nie wygłasza się oświadczeń dla prasy ani dla innych środków przekazu. Każdy uczestnik specjalnych poufnych spotkań podpisuje każdorazowo uroczyste oświadczenie, że nie ujawni treści tych dyskusji osobom trzecim.

Na uzasadniony wniosek przewodniczącego Jednolitej Rady lub przewodniczącego przedmiotowo właściwej komisji Parlamentu, oraz za obopólną zgodą, wiceprzewodniczący Jednolitej Rady oraz czterej członkowie Jednolitej Rady zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy lub wyższego szczebla pracownicy Jednolitej Rady (radca generalny, kierownicy działów lub ich zastępcy) mogą być zapraszani do udziału w zwyczajnych wysłuchaniach publicznych, wymianach poglądów ad hoc i specjalnych poufnych spotkaniach.

Przedmiotem zwykłych wysłuchań publicznych, wymian poglądów ad hoc i specjalnych poufnych spotkań mogą być wszystkie aspekty działalności i funkcjonowania jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wchodzące w zakres rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

Osoby zatrudnione przez Parlament lub Jednolitą Radę nie mogą ujawniać żadnej nieupoważnionej osobie ani opinii publicznej informacji dotyczących zadań powierzonych Jednolitej Radzie na mocy rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, uzyskanych w toku wykonywania niniejszego porozumienia, nawet po ustaniu stosunku pracy tych osób, chyba że informacje te zostały już podane do publicznej wiadomości lub są dostępne dla opinii publicznej.

3. Odpowiedzi na pytania

Na skierowane przez Parlament pytania pisemne Jednolita Rada udziela odpowiedzi na piśmie. Pytania te są kierowane do przewodniczącego Jednolitej Rady za pośrednictwem przewodniczącego przedmiotowo właściwej komisji Parlamentu. Odpowiedzi na pytania udziela się niezwłocznie, a w każdym razie w ciągu pięciu tygodni od przekazania Jednolitej Radzie.

Jednolita Rada i Parlament przeznaczają odrębną część swoich stron internetowych na pytania i odpowiedzi, o których mowa powyżej.

4. Dostęp do informacji

W terminie nieprzekraczającym sześciu tygodni od daty posiedzenia wykonawczego lub plenarnego Jednolitej Rady Jednolita Rada dostarcza przedmiotowo właściwej komisji Parlamentu – jako minimum – wyczerpujący i rzeczowy protokół tego posiedzenia wykonawczego lub plenarnego Jednolitej Rady, w tym opatrzony uwagami wykaz decyzji, umożliwiający zrozumienie przebiegu dyskusji.

W razie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji danego podmiotu informacje dotyczące tego podmiotu, które nie są informacjami poufnymi, ujawnia się po fakcie, gdy wszystkie ograniczenia dotyczące udzielania istotnych informacji, wynikające z wymogów ochrony poufności, przestają mieć zastosowanie.

Informacje te obejmują odpowiednio skonsolidowany bilans wyceniony według zasad określonych w rozporządzeniu w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w chwili podjęcia decyzji o restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji tego podmiotu, czytelnie przedstawiający wartość netto aktywów tego podmiotu oraz wartość poszczególnych klas aktywów i pasywów. W zależności od zastosowanych instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji Jednolita Rada publikuje ponadto całkowitą kwotę strat poniesionych przez poszczególne klasy wierzycieli w przypadku umorzenia lub konwersji długu, kwotę i źródła finansowania wykorzystanego w procesie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz przebieg wszelkich transakcji sprzedaży części jednostki gospodarczej lub aktywów.

W razie zastosowania art. 19 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji informacje niepoufne wymieniane między Komisją a Jednolitą Radą oraz sprawozdania roczne, o których mowa w art. 19 ust. 6 tego rozporządzenia, Jednolita Rada ujawnia po fakcie przedmiotowo właściwej komisji Parlamentu.

Jednolita Rada publikuje na swojej stronie internetowej ogólne wytyczne dotyczące stosowanych przez siebie praktyk w zakresie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

Parlament stosuje odpowiednie zabezpieczenia i środki odpowiadające poziomowi klasyfikacji informacji lub dokumentów Jednolitej Rady i powiadamia o tych zabezpieczeniach i środkach Jednolitą Radę.

Jednolita Rada powiadamia Parlament o przedsięwziętych środkach i przyjętych aktach mających na celu wdrożenie zasad bezpieczeństwa zawartych w przepisach bezpieczeństwa Komisji, o których mowa w art. 91 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. Obejmuje to informacje dotyczące szczegółowych procedur klasyfikacji informacji i przetwarzania informacji niejawnych.

Jednolita Rada powiadamia Parlament o praktycznych aspektach wdrażania swoich wewnętrznych przepisów bezpieczeństwa, w tym o przeprowadzanej w ciągu roku klasyfikacji standardowych rodzajów informacji przetwarzanych przez Jednolitą Radę oraz o przetwarzaniu informacji niejawnych.

Nadając klauzulę niejawności swoim informacjom, Jednolita Rada zapewnia zastosowanie odpowiednich poziomów klasyfikacji zgodnie ze swoimi wewnętrznymi przepisami bezpieczeństwa, a jednocześnie należycie uwzględnia potrzeby Parlamentu w zakresie dostępu do dokumentów niejawnych do celów skutecznego wykonywania przez Parlament swoich kompetencji i uprawnień.

Jednolita Rada powiadamia Parlament o wszelkich zmianach w przyjętych wewnętrznych przepisach bezpieczeństwa, aby zapewnić zachowanie równoważności podstawowych zasad i minimalnych standardów ochrony informacji niejawnych.

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001 Parlament zasięga opinii Jednolitej Rady przy rozpatrywaniu każdego wniosku skierowanego do Parlamentu o udostępnienie dokumentu sporządzonego przez Jednolitą Radę i przedłożonego Parlamentowi.

Parlament i Jednolita Rada powiadamiają się wzajemnie o wszczęciu i wyniku wszelkich postępowań sądowych, administracyjnych lub innych, w których wnosi się o udostępnienie dokumentów Jednolitej Rady przedłożonych Parlamentowi.

Jednolita Rada może zwrócić się do Parlamentu o prowadzenie wykazu osób mających dostęp do co najmniej jednej kategorii ujawnionych informacji i dokumentów niejawnych Jednolitej Rady.

II. PROCEDURY WYBORU

Parlament i Jednolita Rada, wypełniając swoje funkcje w procedurze wyboru, dążą do zapewnienia najwyższych standardów zawodowych oraz uwzględniają potrzebę ochrony interesu całej Unii i różnorodności w składzie Jednolitej Rady.

1. Informacje dotyczące poszczególnych etapów procedury wyboru

Jednolita Rada – stosownie do stopnia swojego zaangażowania – przekazuje przedmiotowo właściwej komisji Parlamentu w sposób należyty aktualne informacje na temat wszystkich etapów procedury wyboru, takie jak informacje dotyczące publikacji ogłoszenia o naborze, kryteriów wyboru i profilu stanowiska, charakterystyki zgłoszonych kandydatur (liczby zgłoszeń, struktury kwalifikacji zawodowych, równowagi pod względem płci i narodowości) oraz metody testowania kandydatów w celu wyłonienia co najmniej dwóch kandydatów na poszczególne stanowiska przewodniczącego Jednolitej Rady, wiceprzewodniczącego i czterech dodatkowych członków zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, o których mowa w art. 43 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W przypadku gdy Jednolita Rada nie jest zaangażowana w procedurę wyboru, niniejszy ustęp nie ma zastosowania.

2. Zasięganie opinii Jednolitej Rady w związku z nieformalnymi wysłuchaniami najlepszych kandydatów i kierowanymi do nich pytaniami

W przypadku gdy po wysłuchaniu Jednolitej Rady Komisja przedstawia Parlamentowi listę najlepszych kandydatów zgodnie z art. 56 ust. 6 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, przedmiotowo właściwa komisja Parlamentu może zasięgnąć opinii Jednolitej Rady w sprawie listy najlepszych kandydatów w związku z prowadzonymi przez tę komisję przy drzwiach zamkniętych wysłuchaniami tych kandydatów i kierowanymi do nich na piśmie pytaniami.

3. Formalne wysłuchania preferowanych kandydatów

W przypadku gdy Komisja przedkłada Parlamentowi do zatwierdzenia swoje propozycje kandydatów na stanowiska przewodniczącego Jednolitej Rady, wiceprzewodniczącego lub czterech dodatkowych członków zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, o których mowa w art. 43 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, przedmiotowo właściwa komisja Parlamentu może zasięgnąć opinii Jednolitej Rady w sprawie proponowanych kandydatów w toku publicznego wysłuchania każdego z proponowanych kandydatów na stanowiska przewodniczącego Jednolitej Rady, wiceprzewodniczącego i członków, o których mowa w art. 43 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia.

4. Zatwierdzanie kandydatur

Parlament powiadamia Jednolitą Radę o swojej decyzji dotyczącej zatwierdzenia każdej kandydatury zaproponowanej przez Komisję na stanowiska przewodniczącego Jednolitej Rady, wiceprzewodniczącego i czterech dodatkowych członków zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, o których mowa w art. 43 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, w tym o wyniku głosowania w przedmiotowo właściwej komisji i na posiedzeniu plenarnym Parlamentu. Parlament – z uwzględnieniem swojego harmonogramu prac – dokłada starań, aby podjąć tę decyzję w terminie sześciu tygodni od dnia otrzymania propozycji kandydatur od Komisji.

5. Odwoływanie ze stanowiska

W przypadku gdy Parlament powiadamia Komisję, że w jego opinii warunki odwołania przewodniczącego Jednolitej Rady, wiceprzewodniczącego lub któregoś z dodatkowych członków zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, o których mowa w art. 43 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, zostały spełnione do celów art. 56 ust. 9 tego rozporządzenia, Parlament może również powiadomić o tym fakcie Jednolitą Radę.

III. DOCHODZENIA

W przypadku gdy zgodnie z art. 226 TFUE oraz decyzją 95/167/WE, Euratom, EWWiS Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (7) Parlament powołuje komisję śledczą, Jednolita Rada zgodnie z prawem Unii wspomaga tę komisję śledczą w wykonywaniu jej zadań w myśl zasady lojalnej współpracy.

Jednolita Rada lojalnie współpracuje przy wszelkich prowadzonych przez Parlament dochodzeniach, o których mowa w art. 45 ust. 8 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, na podstawie tych samych przepisów prawa, które mają zastosowanie do komisji śledczych, oraz na tych samych zasadach ochrony poufności co zasady przewidziane w niniejszym porozumieniu w odniesieniu do specjalnych poufnych spotkań.

Wszyscy odbiorcy informacji udostępnianych Parlamentowi w toku dochodzeń podlegają wymogom ochrony poufności równoważnym z wymogami, jakie mają zastosowanie do członków Jednolitej Rady. Parlament i Jednolita Rada uzgadniają, jakie środki należy zastosować, aby zapewnić ochronę tych informacji.

Parlament ma na uwadze publiczny lub prywatny interes rządzący dostępem do dokumentów Parlamentu, Rady i Komisji, uznany w rozporządzeniu (WE) nr 1049/2001, w związku z informacjami i dokumentami przekazywanymi przez Jednolitą Radę w toku prac komisji śledczej.

IV. KODEKS POSTĘPOWANIA

Jednolita Rada, przed przyjęciem kodeksu postępowania na posiedzeniu plenarnym, powiadamia przedmiotowo właściwą komisję Parlamentu o najważniejszych elementach projektu kodeksu postępowania.

Na pisemny wniosek przedmiotowo właściwej komisji Parlamentu Jednolita Rada powiadamia Parlament na piśmie o wdrożeniu kodeksu postępowania. Jednolita Rada powiadamia również Parlament każdorazowo o potrzebie uaktualnienia kodeksu postępowania.

Kodeks postępowania reguluje następujące kwestie:

(i)

zgodnie z art. 47 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji niezależność przewodniczącego Jednolitej Rady, wiceprzewodniczącego i czterech członków zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy względem wszystkich instytucji i organów Unii, rządów państw członkowskich oraz innych podmiotów publicznych i prywatnych, jak również obiektywizm osób sprawujących te funkcje;

(ii)	wykonywanie zadań przez Jednolitą Radę zgodnie z zasadami odpowiedzialności publicznej za swoje działania i pełnej przejrzystości z zastrzeżeniem gwarancji dotyczących odpowiedniej ochrony poufności informacji i dokumentów Jednolitej Rady;

(iii)

niezależność w działaniu oraz zapobieganie konfliktom interesów między funkcjami krajowych organów ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 3 ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE.

Jednolita Rada publikuje kodeks postępowania na swojej stronie internetowej.

V. PRZYJMOWANIE AKTÓW PRZEZ JEDNOLITĄ RADĘ

Jednolita Rada należycie powiadamia przedmiotowo właściwą komisję Parlamentu o procedurach, w tym o terminach, jakie ustanowiła na potrzeby uchwalania decyzji, wytycznych, instrukcji ogólnych i innego rodzaju, zaleceń i ostrzeżeń („akty Jednolitej Rady”).

W celu zwiększenia przejrzystości i spójności polityki Jednolita Rada powiadamia przedmiotowo właściwą komisję Parlamentu w szczególności o zasadach i rodzajach wskaźników lub informacji, z jakich na ogół korzysta przy sporządzaniu swoich aktów i zaleceń politycznych.

W przypadku gdy projekty aktów Jednolitej Rady są przedmiotem konsultacji społecznych, przed rozpoczęciem konsultacji Jednolita Rada przedkłada te projekty aktów przedmiotowo właściwej komisji Parlamentu.

W przypadku gdy Parlament zgłasza uwagi do projektów aktów Jednolitej Rady, mogą się odbyć nieformalne wymiany poglądów z Jednolitą Radą na temat tych uwag. Po przyjęciu aktu Jednolita Rada przekazuje go przedmiotowo właściwej komisji Parlamentu. Jednolita Rada regularnie powiadamia również Parlament na piśmie o potrzebie uaktualnienia przyjętych przez siebie aktów.

VI. POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE

W początkowym okresie działalności Jednolitej Rady, tj. do dnia 1 stycznia 2016 r. lub do dnia rozpoczęcia stosowania art. 99 ust. 2 rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji – w zależności od tego, co nastąpi później – Jednolita Rada regularnie lub na wniosek przedmiotowo właściwej komisji Parlamentu informuje Parlament o postępach w funkcjonalnym wdrażaniu tego rozporządzenia.

Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą być udzielane ustnie lub na piśmie i dotyczą między innymi:

(i)	wewnętrznych przygotowań, organizacji i planowania pracy;

(ii)	współpracy z innymi właściwymi organami krajowymi lub unijnymi;

(iii)

wszelkich przeszkód napotykanych przez Jednolitą Radę przy przygotowywaniu się do wykonywania zadań z zakresu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji;

(iv)	wszelkich niepokojących zdarzeń lub zmian w kodeksie postępowania;

(v)

wszelkich kroków poczynionych przez Jednolitą Radę we współpracy z uczestniczącymi państwami członkowskimi w celu stworzenia odpowiednich metod i warunków umożliwiających zwiększenie zdolności funduszu do zawierania umów dotyczących alternatywnych sposobów finansowania, które to metody i warunki powinny być gotowe przed datą rozpoczęcia stosowania rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, zgodnie z motywem 107 i art. 74 tego rozporządzenia oraz negocjowanie i zawieranie przez Jednolitą Radę umów finansowych, w tym w miarę możliwości publicznych umów finansowych, zgodnie z art. 74 tego rozporządzenia.

Informacje, o których mowa powyżej w ppkt (i)–(v), stanowią uzupełnienie comiesięcznych sprawozdań wyjaśniających, czy zostały spełnione warunki przekazywania składek do funduszu, które to sprawozdania Jednolita Rada składa zgodnie z art. 99 ust. 6 akapit pierwszy rozporządzenia w sprawie jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oraz – w stosownych przypadkach – comiesięcznych sprawozdań sporządzanych zgodnie z art. 99 ust. 6 akapit drugi tego rozporządzenia w razie braku spełnienia warunków przekazywania składek.

VII. POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Co trzy lata obie strony poddają ocenie wykonanie niniejszego porozumienia w praktyce. W razie konieczności obie strony dostosowują niniejsze porozumienie stosownie do doświadczeń zdobytych w toku jego wdrażania oraz rozwoju sytuacji w zakresie przyszłych ustaleń dotyczących bezpieczeństwa z udziałem Parlamentu i Jednolitej Rady.

Niniejsze porozumienie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu podpisania.

Zobowiązania dotyczące ochrony poufności informacji pozostają wiążące dla obu stron niniejszego porozumienia nawet po jego rozwiązaniu.

Niniejsze porozumienie podlega publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli i w Strasburgu dnia 16 grudnia 2015 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

M. SCHULZ

Przewodniczący

W imieniu Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji

E. KÖNIG

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 225 z 30.7.2014, s. 1.

(2) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).

(3) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).

(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).

(7) Decyzja 95/167/WE, Euratom, EWWiS Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji z dnia 19 kwietnia 1995 r. w sprawie szczegółowych przepisów regulujących egzekwowanie przez Parlament Europejski jego prawa do prowadzenia dochodzeń (Dz.U. L 78 z 6.4.1995, s. 1).

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 339

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 58 24 grudnia 2015

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady (UE) 2015/2453 z dnia 8 grudnia 2015 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Protokołu zmieniającego do Umowy między Wspólnotą Europejską a Księstwem Liechtensteinu ustanawiającej środki równoważne do przewidzianych w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek	1
		Protokół zmieniający do Umowy między Wspólnotą Europejską a Księstwem Liechtensteinu ustanawiającej środki równoważne do przewidzianych w dyrektywie Rady 2003/48/WE w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek	3
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2015/2454 z dnia 23 grudnia 2015 r. w sprawie wykonania art. 17 ust. 1 i 3 rozporządzenia (UE) nr 224/2014 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Republice Środkowoafrykańskiej	36
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2455 z dnia 21 grudnia 2015 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej	40
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2456 z dnia 23 grudnia 2015 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	42
		DECYZJE
	*	Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2457 z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek z Finlandii – EGF/2015/005 FI/Computer Programming)	44
	*	Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2458 z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek z Irlandii – EGF/2015/006 IE/PWA International)	46
	*	Decyzja wykonawcza Rady (WPZiB) 2015/2459 z dnia 23 grudnia 2015 r. w sprawie wykonania decyzji 2013/798/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Republiki Środkowoafrykańskiej	48
	*	Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2015/2460 z dnia 23 grudnia 2015 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5 we Francji (notyfikowana jako dokument nr C(2015) 9818) ( 1 )	52
		POROZUMIENIA MIĘDZYINSTYTUCJONALNE
	*	Porozumienie między Parlamentem Europejskim a Jednolitą Radą ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji w sprawie praktycznych zasad egzekwowania demokratycznej odpowiedzialności i sprawowania nadzoru nad wykonywaniem zadań powierzonych Jednolitej Radzie w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji	58

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	IL	236,2
	MA	93,3
	TR	112,1
	ZZ	147,2
0707 00 05	EG	174,9
	MA	89,9
	TR	145,5
	ZZ	136,8
0709 93 10	MA	43,2
	TR	138,3
	ZZ	90,8
0805 10 20	EG	69,4
	MA	65,5
	TR	78,1
	ZA	53,1
	ZZ	66,5
0805 20 10	MA	73,7
0805 20 10	ZZ	73,7
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	IL	110,4
	TR	88,6
	UY	95,4
	ZZ	98,1
0805 50 10	MA	94,5
	TR	95,2
	ZZ	94,9
0808 10 80	CA	153,6
	CL	85,8
	US	83,0
	ZA	83,2
	ZZ	101,4
0808 30 90	CN	64,5
	TR	122,8
	ZZ	93,7

Kod ISO kraju	Państwo członkowskie	Nazwa (nr departamentu)
FR	Francja	Obszary obejmujące departamenty:
		DORDOGNE (24) GERS (32) GIRONDE (33) HAUTE-VIENNE (87) HAUTES-PYRÉNÉES (65) LANDES (40) LOT-ET-GARONNE (47) PYRÉNÉES-ATLANTIQUES (64)
		Obszary obejmujące części departamentów:
		CHARENTE (16) gminy:	16254	PALLUAUD
		LOT (46) gminy:	46006 46008 46061 46066 46072 46087 46098 46114 46118 46120 46126 46127 46145 46152 46153 46164 46169 46171 46178 46184 46186 46194 46200 46205 46209 46215 46216 46219 46222 46234 46239 46241 46250 46257 46258 46259 46297 46309 46316 46334	ANGLARS-NOZAC LES ARQUES CASSAGNES CAZALS CONCORES DEGAGNAC FAJOLES FRAYSSINET-LE-GELAT GIGNAC GINDOU GOUJOUNAC GOURDON LACHAPELLE-AUZAC LAMOTHE-FENELON LANZAC LAVERCANTIERE LEOBARD LHERM LOUPIAC MARMINIAC MASCLAT MILHAC MONTCLERA MONTGESTY NADAILLAC-DE-ROUGE PAYRAC PAYRIGNAC PEYRILLES POMAREDE RAMPOUX LE ROC ROUFFILHAC SAINT-CAPRAIS SAINT-CIRQ-MADELON SAINT-CIRQ-SOUILLAGUET SAINT-CLAIR SALVIAC SOUILLAC THEDIRAC LE VIGAN
		CORREZE (19) gminy:	19015 19030 19047 19066 19077 19107 19120 19124 19161 19182 19191 19195 19229 19239 19289	AYEN BRIGNAC-LA-PLAINE CHARTRIER-FERRIÈRE CUBLAC ESTIVALS LARCHE LOUIGNAC MANSAC PERPEZAC-LE-BLANC SAINT-AULAIRE SAINT-CERNIN-DE-LARCHE SAINT-CYPRIEN SAINT-PANTALÉON-DE-LARCHE SAINT-ROBERT YSSANDON


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG