1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/1

(1)

Zgodnie z art. 53 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja rozpatrzyła wniosek Portugalii o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionego oznaczenia geograficznego „Ovos Moles de Aveiro” zarejestrowanego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 286/2009 (2).

(2)

Proponowana zmiana nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, Komisja opublikowała zatem wniosek o wprowadzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) wymienionego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3).

(3)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wymienioną zmianę specyfikacji należy zatem zatwierdzić,

1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/3

(1)

Zgodnie z art. 53 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja rozpatrzyła wniosek Włoch o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionego oznaczenia geograficznego „Limone di Siracusa”, zarejestrowanego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 96/2011 (2).

(2)

Proponowana zmiana nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, Komisja opublikowała zatem wniosek o wprowadzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) wymienionego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3).

(3)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wymienioną zmianę specyfikacji należy zatem zatwierdzić,

1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/4

(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Niderlandów w sprawie rejestracji nazwy „Hollandse maatjesharing”/„Hollandse Nieuwe”/„Holländischer Matjes” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, nazwa „Hollandse maatjesharing”/„Hollandse Nieuwe”/„Holländischer Matjes” powinna zostać zarejestrowana,

1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/5

(1)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 750/2014 (2) zostało przyjęte w następstwie doniesień o pojawieniu się w Ameryce Północnej nowej koronawirusowej choroby jelitowej świń wywoływanej nowo występującymi alfakoronawirusami świń, w tym wirusem epidemicznej biegunki świń i nowym deltakoronawirusem świń. We wspomnianym rozporządzeniu wykonawczym ustanowiono środki ochronne w odniesieniu do wprowadzania do Unii przesyłek żywych świń do celów hodowli i produkcji pochodzących z obszarów, na których występuje choroba powodowana przez wspomniane wirusy, tak aby zapewnić wypełnienie niezbędnych gwarancji w gospodarstwie pochodzenia oraz zapobiec wprowadzeniu do Unii epidemicznej biegunki świń wywoływanej przez te wirusy. Wspomniane środki ochronne mają zastosowanie do dnia 12 stycznia 2015 r.

(2)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 750/2014 zostało zmienione rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1306/2014 (3) w celu przedłużenia okresu stosowania do dnia 31 października 2015 r., ponieważ od momentu przyjęcia rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 750/2014 sytuacja epidemiologiczna w państwach trzecich dotkniętych nową koronawirusową chorobą jelitową świń wywoływaną nowo występującymi alfakoronawirusami świń, w tym wirusem epidemicznej biegunki świń i nowym deltakoronawirusem świń, nie zmieniła się pod względem ryzyka rozprzestrzenienia się tych jelitowych koronawirusów świń.

(3)

Wobec rozwoju sytuacji w zakresie choroby w państwach trzecich i braku nowych informacji naukowych stosowanie środków ochronnych ustanowionych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 750/2014 należy przedłużyć do końca października 2016 r. Należy zatem odpowiednio zmienić okres stosowania tego rozporządzenia wykonawczego.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/7

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń. Art. 10 tego rozporządzenia przewiduje ponowną ocenę dodatków dopuszczonych na podstawie dyrektywy Rady 70/524/EWG (2).

(2)

Witamina E była przedmiotem ponownej oceny i została dopuszczona rozporządzeniem Komisji (UE) nr 26/2011 (3) do dnia 4 lutego 2021 r. jako dodatek paszowy w żywieniu zwierząt wszystkich gatunków.

(3)

Mimo że w art. 1 rozporządzenia (UE) nr 26/2011 mowa jest o preparatach zawierających witaminę E, które są dopuszczone jako dodatki paszowe stosowane w żywieniu zwierząt zgodnie z warunkami określonymi w załączniku do tego rozporządzenia, w rzeczonym załączniku nie ma wzmianki o preparatach. Ta niezgodność prowadzi do tego, że organy kontrolne niektórych państw członkowskich uznają preparaty zawierające witaminę E za niedopuszczone.

(4)

Aby umożliwić właściwą wykładnię rozporządzenia (UE) nr 26/2011, należy wprowadzić w załączniku do tego rozporządzenia wzmiankę uściślającą stosowanie i wprowadzanie do obrotu preparatów zawierających witaminę E, jako że taki był zamiar prawodawcy w chwili przyjmowania rozporządzenia.

(5)

Poza tym doświadczenia związane z kontrolami urzędowymi oznakowania witaminy E wskazują na konieczność uściślenia konkretnej nazwy nadawanej temu dodatkowi.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 26/2011.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1)

w kolumnie zatytułowanej „Dodatek”:

2)

w kolumnie zatytułowanej „Inne przepisy” dodaje się punkt w brzmieniu:

1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/9

(1)

Zgodnie z art. 75 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 od dnia 16 października do dnia 30 listopada państwa członkowskie mogą wypłacać zaliczki w wysokości do 50 % w przypadku płatności bezpośrednich na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (2) oraz do 75 % w przypadku środków wsparcia obszarowego i środków wsparcia związanych z produkcją zwierzęcą na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 (3).

(2)

Art. 75 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 stanowi, że płatności, o których mowa w ust. 1 wspomnianego artykułu, w tym zaliczek na płatności bezpośrednie, nie dokonuje się przed zakończeniem kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu przeprowadzanych na podstawie art. 74 tego rozporządzenia. Jednakże w art. 75 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w przypadku środków wsparcia obszarowego i środków wsparcia związanych z produkcją zwierzęcą w ramach rozwoju obszarów wiejskich zezwala się na wypłacenie zaliczek po zakończeniu kontroli administracyjnych przeprowadzanych na podstawie art. 59 ust. 1 tego rozporządzenia.

(3)

Z powodu trudnej sytuacji gospodarczej w niektórych sektorach rolniczych, w szczególności na rynku mleczarskim, u beneficjentów wystąpiły poważne trudności finansowe i problemy z płynnością. Sytuacja ta zbiegła się w czasie z pierwszym rokiem wdrażania nowych systemów płatności bezpośrednich. W wyniku trudności, jakie państwa członkowskie napotkały w związku z praktycznym wdrażaniem tych systemów, przekazanie pojedynczego wniosku, wniosków o przyznanie pomocy i wniosków o płatność oraz wniosków o przydział uprawnień do płatności lub zwiększenie wartości uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej nastąpiło z opóźnieniem. W rezultacie niezbędne kontrole zostaną prawdopodobnie zakończone później niż zwykle, a płatności na rzecz beneficjentów mogą zostać odroczone.

(4)

Ze względu na wyjątkowy charakter tych połączonych okoliczności i wynikłych z nich dla beneficjentów trudności finansowych należy złagodzić te trudności i umożliwić beneficjentom pokrycie strat do czasu ustabilizowania się rynku.

(5)

Uzasadnione jest zatem ustanowienie odstępstwa od art. 75 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, aby zezwolić państwom członkowskim na wypłacenie beneficjentom zaliczek w wyższej wysokości za rok składania wniosków 2015.

(6)

Dokonywanie płatności bezpośrednich dopiero po zakończeniu wszystkich kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu jest podstawową zasadą umożliwiającą uzyskanie pewności w ramach zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli. Jednakże ze względu na poważne trudności napotkane przez beneficjentów konieczne jest ustanowienie wyjątkowego środka w odniesieniu do roku składania wniosków 2015, polegającego na odstępstwie od art. 75 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, aby umożliwić wypłacanie zaliczek na płatności bezpośrednie po zakończeniu kontroli administracyjnych określonych w art. 28 i 29 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2014 (4). Odstępstwo takie nie może jednak zakłócać należytego zarządzania finansami ani stać w sprzeczności z wymogiem dotyczącym wystarczającego poziomu pewności. W związku z powyższym państwa członkowskie stosujące takie odstępstwo są odpowiedzialne za wprowadzenie wszelkich niezbędnych środków w celu zapewnienia, by zapobiegano dokonywaniu nadpłat oraz by wszelkie nienależne kwoty były szybko i faktycznie odzyskiwane. Ponadto stosowanie tego odstępstwa powinno być objęte deklaracją zarządczą, o której mowa w art. 7 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, w odniesieniu do roku budżetowego 2016.

(7)

Ze względu na wagę trudności finansowych, z którymi borykają się obecnie beneficjenci, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego publikacji.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Funduszy Rolniczych, Komitetu ds. Płatności Bezpośrednich i Komitetu ds. Rozwoju Obszarów Wiejskich,

1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/11

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/13

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 1 wspólnego działania 2008/851/WPZiB Rada upoważniła Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) do podejmowania stosownych decyzji w sprawie mianowania dowódcy sił UE operacji wojskowej Unii Europejskiej mającej na celu udział w powstrzymywaniu, zapobieganiu i zwalczaniu aktów piractwa i rozboju u wybrzeży Somalii („dowódca sił UE”).

(2)

W dniu 15 kwietnia 2015 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2015/607 (2) w sprawie mianowania komandora Alfonsa GÓMEZA FERNÁNDEZA DE CÓRDOBY dowódcą sił UE.

(3)

Dowódca operacji UE zalecił mianowanie wiceadmirała Stefana BARBIERIEGO nowym dowódcą sił UE na miejsce komandora Alfonsa GÓMEZA FERNÁNDEZA DE CÓRDOBY.

(4)

Komitet Wojskowy UE popiera to zalecenie.

(5)

Należy w związku z tym uchylić decyzję (WPZiB) 2015/607.

(6)

Zgodnie z art. 5 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w opracowaniu oraz wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii, które mają wpływ na kwestie polityczno-obronne,

1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/15

(1)

Dnia 8 kwietnia 2014 r. przedsiębiorstwo Rentokil Initial 1927 plc („wnioskodawca”) przedłożyło Niemcom („zainteresowanemu państwu członkowskiemu”) kompletny wniosek o wzajemne uznanie pozwolenia udzielonego przez Zjednoczone Królestwo („referencyjne państwo członkowskie”) w odniesieniu do produktu biobójczego stosowanego jako rodentycyd zawierającego substancję czynną bromadiolon w formie bloczku woskowego („kwestionowany produkt”).

(2)

Dnia 17 lutego 2014 r. referencyjne państwo członkowskie udzieliło zezwolenia na stosowanie kwestionowanego produktu do zwalczania myszy i szczurów w budynkach i wokół budynków oraz do zwalczania szczurów w kanalizacji. Następnie Estonia, Irlandia, Luksemburg, Niderlandy i Norwegia wzajemnie uznały to pozwolenie.

(3)

Zgodnie z art. 35 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 zainteresowane państwo członkowskie dnia 9 września 2014 r. skierowało do Grupy Koordynacyjnej ustanowionej w art. 35 tego rozporządzenia trzy kwestie, w których nie osiągnięto porozumienia, twierdząc, że kwestionowany produkt nie spełnia warunków określonych w art. 19 tego rozporządzenia.

(4)

Zainteresowane państwo członkowskie uważa, że a) nie wykazano skuteczności produktu w zwalczaniu szczurów w budynkach i wokół budynków, gdyż wyniki dwóch z trzech badań terenowych przedstawionych przez wnioskodawcę nie wykazały dopuszczalnego poziomu skuteczności; b) jeśli chodzi o zwalczanie szczurów w kanalizacji, z uwagi na lit. a) nie można zaakceptować podejścia przyjętego przez referencyjne państwo członkowskie do ustalenia skuteczności produktu; c) jeśli chodzi o zwalczanie myszy, zestaw badań laboratoryjnych i jedno z dwóch badań terenowych przedłożonych przez wnioskodawcę nie spełniają kryteriów wykazania skuteczności.

(5)

Sekretariat Grupy Koordynacyjnej wezwał pozostałe państwa członkowskie i wnioskodawcę do przedstawienia na piśmie uwag do wniosku zainteresowanego państwa członkowskiego. Uwagi takie przedłożyły Belgia, Dania, Francja, Niemcy, Niderlandy, Hiszpania i Zjednoczone Królestwo. Sprawa ta była omawiana także przez organy państw członkowskich właściwe do spraw produktów biobójczych na posiedzeniu Grupy Koordynacyjnej w dniu 11 listopada 2014 r.

(6)

Jako że nie osiągnięto porozumienia w Grupie Koordynacyjnej, zgodnie art. 36 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012 w dniu 13 marca 2015 r. referencyjne państwo członkowskie przedłożyło Komisji szczegółowe zestawienie kwestii, co do których państwa członkowskie nie były w stanie osiągnąć porozumienia, oraz przyczyny ich sprzeciwu. Kopię tego zestawienia przekazano także zainteresowanym państwom członkowskim, o których mowa w art. 35 ust. 2 tego rozporządzenia, oraz wnioskodawcy.

(7)

Jeśli chodzi o skuteczność produktu w zwalczaniu szczurów w budynkach i wokół nich, badania laboratoryjne i jedno z badań terenowych przedłożonych przez wnioskodawcę wykazują dopuszczalny poziom skuteczności zgodnie z kryteriami określonymi w wytycznych UE w sprawie oceny skuteczności rodentycydów (zwanych dalej „wytycznymi UE”) (2). Co więcej, w poprzedniej podobnej sprawie (3) Grupa Koordynacyjna uznała, że dostępność co najmniej jednego prawidłowego badania terenowego jest zgodna z wytycznymi UE i w dopuszczalny sposób wykazuje skuteczność rodentycydu.

(8)

Jeżeli chodzi o skuteczność w zwalczaniu szczurów w kanalizacji, referencyjne państwo członkowskie wykorzystało wyniki jednego z badań terenowych przedstawionych przez wnioskodawcę wykazującego dopuszczalny poziom skuteczności, aby rozwiązać problem niejednoznacznych wyników badań dotyczących właściwości organoleptycznych. Zainteresowane państwo członkowskie zastosowało to samo podejście podczas oceny podobnego produktu, z tym że w stosunku do dodatnich wyników trzech badań terenowych.

(9)

Jeżeli chodzi o zastosowanie do zwalczania myszy, badania laboratoryjne nie spełniają kryteriów określonych w wytycznych UE. Jednakże według tych wytycznych wyniki badań terenowych mogą przeważyć nad wynikami badań laboratoryjnych. W przedmiotowej sprawie wyniki jednego z badań terenowych wykazują dopuszczalny poziom skuteczności zgodnie z kryteriami określonymi w dostępnych wytycznych UE.

(10)

W świetle ustaleń, o których mowa w motywach 7–9, Komisja uważa za słuszne konkluzje referencyjnego państwa członkowskiego w trzech kwestiach, co do których państwa członkowskie nie były w stanie osiągnąć porozumienia.

(11)

Komisja odnotowuje także, że konkluzje referencyjnego państwa członkowskiego oparte na tych ustaleniach oraz na opinii ekspertów tego państwa, zgodnie z pkt 12 załącznika VI do rozporządzenia (UE) nr 528/2012, zostały poparte przez państwa członkowskie, które udzieliły pozwolenia na kwestionowany produkt w ramach wzajemnego uznania.

(12)

Ponieważ podstawę prawną niniejszej decyzji stanowi art. 36 ust. 3 wspomnianego rozporządzenia, niniejsza decyzja powinna być skierowana do wszystkich państw członkowskich na mocy art. 36 ust. 4 tego rozporządzenia.

(13)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Biobójczych,

1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/17

(1)

Afrykański pomór świń jest wysoce zaraźliwą, śmiertelną infekcją świń domowych i dzików, która może szybko się rozprzestrzeniać, w szczególności poprzez produkty uzyskane z lub od zakażonych zwierząt i skażone przedmioty.

(2)

Ze względu na sytuację związaną z obecnością afrykańskiego pomoru świń w Rosji i na Białorusi Komisja przyjęła decyzję wykonawczą 2013/426/UE (2) ustanawiającą środki przewidujące między innymi odpowiednie czyszczenie i dezynfekowanie „pojazdów dla zwierząt gospodarskich”, w których przewożono żywe zwierzęta i paszę i które wjeżdżają do Unii ze wspomnianych dwóch państw.

(3)

W następstwie niedawnych powiadomień o ogniskach afrykańskiego pomoru świń na Ukrainie istniejące środki przewidujące czyszczenie i dezynfekowanie, ustanowione w decyzji wykonawczej 2013/426/UE, należy również rozszerzyć na pojazdy wjeżdżające do Unii z Ukrainy.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić wykaz państw trzecich i części terytorium państw trzecich, w których potwierdzono występowanie wirusa afrykańskiego pomoru świń, zawarty w załączniku I do decyzji wykonawczej 2013/426/UE.

(5)

Decyzję wykonawczą 2013/426/UE stosuje się do dnia 31 grudnia 2015 r. Biorąc pod uwagę niekorzystną sytuację w odniesieniu do obecności afrykańskiego pomoru świń w państwach sąsiadujących z Unią oraz uwzględniając epidemiologię afrykańskiego pomoru świń oraz środki mające zastosowanie w Unii w odniesieniu do tej choroby, okres ten należy przedłużyć do dnia 31 grudnia 2019 r.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

1.10.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 256/19

(1)

W dniu 10 marca 2011 r. Rada przyjęła decyzję o udzieleniu upoważnienia do podjęcia wzmocnionej współpracy między: Austrią, Belgią, Bułgarią, Cyprem, Danią, Estonią, Finlandią, Francją, Grecją, Irlandią, Litwą, Luksemburgiem, Łotwą, Maltą, Niderlandami, Niemcami, Polską, Portugalią, Republiką Czeską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwecją, Węgrami i Zjednoczonym Królestwem w dziedzinie tworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej.

(2)

W dniu 17 grudnia 2012 r. Parlament Europejski i Rada przyjęły rozporządzenie (UE) nr 1257/2012 (2).

(3)

W dniu 17 grudnia 2012 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 1260/2012 (3).

(4)

Włochy wyraziły zamiar uczestnictwa we wzmocnionej współpracy w dziedzinie tworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej w piśmie z dnia 2 lipca 2015 r., zarejestrowanym przez Komisję w dniu 20 lipca 2015 r.

(5)

Komisja stwierdza, że ani decyzja 2011/167/UE, ani rozporządzenia (UE) nr 1257/2012 i (UE) nr 1260/2012 nie określają żadnych szczególnych warunków uczestnictwa we wzmocnionej współpracy w dziedzinie tworzenia jednolitego systemu ochrony patentowej oraz że uczestnictwo Włoch powinno zwiększyć korzyści tej wzmocnionej współpracy,