14.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 70/1

(1)

W dniu 17 marca 2014 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 269/2014.

(2)

Na podstawie weryfikacji dokonanej przez Radę wpisy w załączniku dotyczące pięćdziesięciu osób powinny zostać zmienione, a wpis dotyczący jednej osoby zmarłej powinien zostać skreślony.

(3)

Należy odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (UE) nr 269/2014,

14.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 70/12

(1)

W rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 (2), zmienionym rozporządzeniem (UE) nr 1063/2010 (3), oraz w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 530/2013 (4) przewidziano reformę sposobu poświadczania pochodzenia towarów do celów unijnego ogólnego systemu preferencji taryfowych („GSP”). W ramach tej reformy wprowadzono system samodzielnego poświadczania pochodzenia towarów przez eksporterów zarejestrowanych w tym celu przez kraje korzystające z preferencji lub przez państwa członkowskie; wdrożenie tego systemu odroczono do dnia 1 stycznia 2017 r. Zgodnie z podstawową zasadą tej reformy eksporterzy są w stanie najlepiej określić, jakie jest pochodzenie ich produktów, dlatego należy od nich żądać, by bezpośrednio przedstawiali swoim klientom oświadczenia o pochodzeniu. W celu umożliwienia krajom korzystającym i państwom członkowskim rejestracji Komisja powinna ustanowić elektroniczny system zarejestrowanych eksporterów („system REX”).

(2)

Wyjaśniono dalsze wymogi systemu REX. Wymogi te powodują konieczność zmiany wielu przepisów odnoszących się do reguł pochodzenia w ramach GSP.

(3)

Norwegia i Szwajcaria również przyznają jednostronne preferencje taryfowe dla przywozu z państw korzystających z preferencji. W trakcie dyskusji prowadzonych przez Komisję z Norwegią i Szwajcarią zgodnie z upoważnieniem Komisji przez Radę do renegocjacji z tymi dwoma krajami obowiązujących porozumień (5) dotyczących wzajemnego uznawania zastępczych dowodów pochodzenia oraz rozszerzenia dwustronnej kumulacji na materiały pochodzące z Norwegii i Szwajcarii uzgodniono, że Norwegia i Szwajcaria również będą stosować system zarejestrowanych eksporterów oraz korzystać z systemu REX. Taką samą możliwość należy zaoferować Turcji po tym, jak kraj ten spełni pewne warunki określone w rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93. Należy zatem wprowadzić niezbędne dostosowania w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania współpracy między Unią, Norwegią, Szwajcarią i Turcją.

(4)

Importer wykorzystujący oświadczenie o pochodzeniu powinien być w stanie zweryfikować ważność numeru zarejestrowanego eksportera, który je sporządził. W związku z tym dane z systemu REX powinny być publikowane na ogólnodostępnej stronie internetowej.

(5)

Istniejące przepisy dotyczące systemu zarejestrowanych eksporterów mają zacząć obowiązywać z dniem 1 stycznia 2017 r. Aby uniknąć wpływu na te przepisy na etapie ich wdrażania, zmiany wprowadzone niniejszym rozporządzeniem powinny zacząć obowiązywać przed tą datą.

(6)

Zgodnie z obowiązującymi przepisami jedynie eksporterzy w państwach korzystających i w Unii są uprawnieni do rejestracji. Jako że Norwegia, Szwajcaria, a także Turcja, kiedy kraj ten spełni pewne warunki, mają stosować system zarejestrowanych eksporterów, eksporterzy z tych krajów również powinni mieć możliwość rejestracji, aby być uprawnionymi do sporządzenia oświadczenia o pochodzeniu w kontekście kumulacji dwustronnej lub do sporządzenia zastępczego oświadczenia o pochodzeniu w kontekście ponownej wysyłki towarów.

(7)

Obecne zasady dotyczące terminów dla ustanowienia systemu REX nie uwzględniają w wystarczającym stopniu zdolności krajów korzystających do zarządzania procedurą rejestracji i do wdrożenia systemu, począwszy od 2017 r. W związku z tym należy przewidzieć środki przejściowe i podejście stopniowego wdrażania do dnia 31 grudnia 2019 r. z możliwością przedłużenia tego terminu o sześć miesięcy. Od dnia 30 czerwca 2020 r., aby być uprawnionym do preferencji taryfowych w ramach GSP, do wszystkich przesyłek zawierających produkty pochodzące, których łączna wartość przekracza 6 000 EUR, należy dołączyć oświadczenie o pochodzeniu sporządzone przez zarejestrowanego eksportera.

(8)

Komisja, właściwe organy krajów korzystających oraz organy celne państw członkowskich, oraz Norwegii, Szwajcarii i Turcji, gdy tylko kraj ten spełni pewne warunki, muszą mieć dostęp do danych zarejestrowanych w systemie. W celu zapewnienia właściwej ochrony danych osobowych należy określić szczegółowe przepisy dotyczące w szczególności zakresu dostępu do tych danych oraz celu ich przetwarzania, a także prawa eksporterów do zmiany, usunięcia lub zablokowania tych danych.

(9)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno w żaden sposób zmieniać poziomu ochrony osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych na mocy przepisów dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6) i przepisów krajowych wdrażających tę dyrektywę, a w szczególności pozostaje bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich w odniesieniu do przetwarzania przez nie danych na mocy dyrektywy 95/46/WE lub dla zobowiązań instytucji i organów Unii w odniesieniu do przetwarzania przez nie danych osobowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (7) w trakcie pełnienia ich obowiązków.

(10)

Okres przechowywania danych dotyczących zarejestrowanego eksportera, którego rejestracja została cofnięta, należy ustalić z uwzględnieniem rzeczywistej potrzeby przechowywania takich danych oraz okresu przechowywania określonego już w przepisach państw członkowskich.

(11)

Należy dostosować przepisy dotyczące podziału przesyłek, tak by wyjaśnić, że podział przesyłek może mieć miejsce jedynie, jeżeli dokonuje go eksporter lub inna osoba na jego odpowiedzialność.

(12)

Warunki dotyczące wystawiania z mocą wsteczną świadectw pochodzenia na formularzu A powinny przewidywać dodatkowy przypadek, w którym ostateczne miejsce przeznaczenia produktów jest ustalane podczas transportu lub składowania produktów i po ewentualnym podziale przesyłki.

(13)

Ponieważ status niektórych krajów objętych systemem GSP uległ zmianie z dniem 1 stycznia 2015 r. z kraju korzystającego na kraj kwalifikujący się, właściwe organy tych krajów nie będą już mogły wystawiać świadectw na formularzu A dla towarów pochodzących z innego kraju tego samego ugrupowania regionalnego, który nadal jest krajem korzystającym, jak miało to miejsce uprzednio zgodnie z art. 86 ust. 4 akapity drugi i trzeci. W celu umożliwienia eksporterom towarów z krajów korzystających dalszego transportu swoich towarów ich regularnymi trasami handlowymi przez kraje, których status uległ zmianie, bez zakłóceń od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zmiany przepisów dotyczących wydawania z mocą wsteczną świadectw na formularzu A powinny mieć zastosowanie z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2015 r.

(14)

Obecne przepisy, procedury oraz metody współpracy administracyjnej obowiązujące do czasu zastosowania systemu zarejestrowanych eksporterów określają, że korzystające kraje wywozu z własnej inicjatywy lub na wniosek organów celnych państw członkowskich przeprowadzają odpowiednie dochodzenie, jeżeli procedura weryfikacji lub wszelkie inne dostępne informacje wskazują, że naruszone zostały reguły pochodzenia. Ten sam obowiązek powinien nadal obowiązywać po wprowadzeniu systemu zarejestrowanych eksporterów.

(15)

Aby zagwarantować pewność prawa, przepisy przejściowe dotyczące stosowania systemu samodzielnego poświadczania pochodzenia przez zarejestrowanych eksporterów, które są obecnie określone w zmieniającym rozporządzeniu (UE) nr 1063/2010, powinny zostać włączone bezpośrednio do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

(16)

W części II załącznika 13a należy wprowadzić nowy dział Zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów wraz z odnośnymi regułami, aby uwzględnić odzież niedzianą (dział 62), lecz zawierającą części dziane.

(17)

W związku z dodaniem języka hiszpańskiego do grupy języków, w których można sporządzać oświadczenie o pochodzeniu, należy zmienić załącznik 13d, o którym mowa w art. 95 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 poprzez dodanie hiszpańskiej wersji oświadczenia o pochodzeniu.

(18)

Należy zmienić załącznik 17 w celu wprowadzenia tolerancji w zakresie szerokości, do której świadectwa pochodzenia na formularzu A mogą nie spełniać wymagań dotyczących wymiarów. Ponadto do wykazu państw, które akceptują świadectwa pochodzenia na formularzu A do celów ogólnego systemu preferencji taryfowych Unii, należy dodać Chorwację.

(19)

Art. 109 należy uzupełnić przepisem dotyczącym zatwierdzenia pola 7 świadectwa przewozowego EUR.1 i deklaracji na fakturze, które powinny zawierać dodatkowe informacje wyjaśniające ramy prawne, na podstawie których wydano lub sporządzono tego rodzaju dowody.

(20)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2454/93.

(21)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

1)

dodaje się art. 66a w brzmieniu:

„Artykuł 66a

1.   Art. 68–71 i art. 90–97j mają zastosowanie od dnia rozpoczęcia stosowania systemu samodzielnego poświadczania pochodzenia przez zarejestrowanych eksporterów (»system zarejestrowanych eksporterów«) przez kraje korzystające i państwa członkowskie.

2.   Art. 97k–97w stosuje się tak długo, jak długo kraje korzystające i państwa członkowskie wystawiają odpowiednio świadectwa pochodzenia na formularzu A i świadectwa przewozowe EUR.1, lub ich eksporterzy sporządzają deklaracje na fakturze zgodnie z art. 91 i 91a.”

2)

w art. 67 wprowadza się następujące zmiany:

3)

art. 68 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Kraje korzystające składają Komisji zobowiązanie, o którym mowa w ust. 1, co najmniej na trzy miesiące przed dniem, w którym zamierzają rozpocząć proces rejestracji eksporterów.”

4)

art. 69 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 69

1.   Kraje korzystające informują Komisję o organach zlokalizowanych na ich terytorium, które są:

Powiadamiają one Komisję o nazwach, adresach i danych kontaktowych tych organów. Powiadomienia te przesyła się Komisji najpóźniej trzy miesiące przed dniem, w którym kraje korzystające planują rozpoczęcie rejestracji eksporterów.

Kraje korzystające niezwłocznie informują Komisję o wszelkich zmianach w informacjach przekazanych w powiadomieniach zgodnie z akapitem pierwszym.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o nazwach, adresach i danych kontaktowych swoich organów celnych, które są:

Powiadomienie musi być przesłane Komisji do dnia 30 września 2016 r.

Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o wszelkich zmianach w informacjach przekazanych w powiadomieniach zgodnie z akapitem pierwszym.”

5)

dodaje się art. 69a, 69b i 69c w brzmieniu:

„Artykuł 69a

1.   Komisja ustanawia system REX i udostępnia go najpóźniej dnia 1 stycznia 2017 r.

2.   Właściwe organy krajów korzystających oraz organy celne państw członkowskich, po otrzymaniu kompletnego wniosku, o którym mowa w załączniku 13c, przydzielają niezwłocznie numer zarejestrowanego eksportera eksporterowi lub w stosownych przypadkach ponownemu nadawcy towarów i wprowadzają do systemu REX numer zarejestrowanego eksportera, dane rejestracyjne i datę, od której rejestracja jest ważna zgodnie z art. 92 ust. 5.

Jeżeli właściwe organy uznają, że informacje podane we wniosku są niepełne, niezwłocznie informują one o tym fakcie eksportera.

Właściwe organy krajów korzystających oraz organy celne państw członkowskich na bieżąco aktualizują zarejestrowane przez siebie dane. Wprowadzają zmiany w tych danych niezwłocznie po uzyskaniu informacji od zarejestrowanego eksportera zgodnie z art. 93.

Artykuł 69b

1.   Komisja zapewnia udzielenie dostępu do systemu REX zgodnie z niniejszym artykułem.

2.   Komisja ma dostęp do wszystkich danych.

3.   Właściwe organy kraju korzystającego mają dostęp do danych dotyczących eksporterów, których zarejestrowały.

4.   Organy celne państw członkowskich mają dostęp do danych zarejestrowanych przez nie, przez organy celne innych państw członkowskich i przez właściwe organy krajów korzystających, a także Norwegii, Szwajcarii i Turcji. Dostęp do tych danych przysługuje w celu przeprowadzenia weryfikacji deklaracji zgodnie z art. 68 kodeksu lub zbadania deklaracji zgodnie z art. 78 ust. 2 kodeksu.

5.   Komisja zapewnia bezpieczny dostęp do systemu REX właściwym organom krajów korzystających.

W zakresie, w jakim w porozumieniu, o którym mowa w art. 97g, Norwegia i Szwajcaria uzgodniły z Unią ich udział w systemie REX, Komisja zapewnia bezpieczny dostęp do systemu REX organom celnym tych państw. Bezpieczny dostęp do systemu REX zostanie również zapewniony Turcji, gdy kraj ten spełni określone warunki.

6.   W przypadku gdy państwo lub terytorium zostało usunięte z załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 978/2012, właściwe organy kraju korzystającego zachowują dostęp do systemu REX tak długo, jak to konieczne w celu umożliwienia im wypełnienia ich obowiązków wynikających z art. 71.

7.   Komisja podaje następujące dane do wiadomości publicznej za zgodą eksportera wyrażoną poprzez złożenie podpisu w polu 6 formularza zamieszczonego w załączniku 13c:

Odmowa złożenia podpisu w polu 6 nie stanowi podstawy do odmowy rejestracji eksportera.

8.   Komisja zawsze udostępnia publicznie następujące dane:

Artykuł 69c

1.   Dane zarejestrowane w systemie REX są przetwarzane wyłącznie do celów stosowania tego systemu, jak określono w niniejszej sekcji.

2.   Zarejestrowanym eksporterom udostępnia się informacje określone w art. 11 ust. 1 lit. a)–e) rozporządzenia (WE) nr 45/2001 lub art. 10 dyrektywy 95/46/WE. Ponadto udostępnia się im również następujące informacje dotyczące:

Zarejestrowanym eksporterom udostępnia się te informacje za pośrednictwem noty załączonej do wniosku o rejestrację eksportera, jak określono w załączniku 13c.

3.   Każdy właściwy organ w kraju korzystającym, o którym mowa w art. 69 ust. 1 lit. a), oraz każdy organ celny w państwie członkowskim, o którym mowa w art. 69 ust. 2 lit. a), który wprowadził dane do systemu REX, uznawany jest za administratora tych danych w odniesieniu do ich przetwarzania.

Komisja jest uważana za wspólnego administratora w odniesieniu do przetwarzania wszystkich danych, aby zagwarantować ochronę praw przysługujących zarejestrowanym eksporterom.

4.   Prawa zarejestrowanych eksporterów w odniesieniu do przetwarzania danych przechowywanych w systemie REX wymienionych w załączniku 13c i przetwarzanych w systemach krajowych są wykonywane zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony danych wdrażającymi dyrektywę 95/46/WE w państwie członkowskim, które przechowuje te dane.

5.   Państwa członkowskie, które powielają w swoich systemach krajowych dane z systemu REX, do których mają dostęp, aktualizują te powielone dane.

6.   Prawa zarejestrowanych eksporterów w odniesieniu do przetwarzania ich danych rejestracyjnych przez Komisję są wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.

7.   Wszelkie wnioski zarejestrowanego eksportera składane w celu skorzystania z prawa do dostępu, poprawienia, usunięcia lub zablokowania danych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 są składane do administratora danych i są one przez niego rozpatrywane.

W przypadku gdy zarejestrowany eksporter złoży taki wniosek do Komisji bez uprzedniej próby dochodzenia swoich praw u administratora danych, Komisja przekazuje ten wniosek do administratora danych zarejestrowanego eksportera.

Jeżeli zarejestrowany eksporter nie zdoła dojść swoich praw u administratora danych, przedkłada taki wniosek Komisji pełniącej funkcję administratora danych. Komisja ma prawo do poprawienia, usunięcia lub zablokowania tych danych.

8.   Krajowe organy nadzorujące ochronę danych oraz Europejski Inspektor Ochrony Danych, działając w ramach swoich kompetencji, współpracują i zapewniają skoordynowany nadzór nad danymi rejestracyjnymi.

Organy te, każdy działając w ramach swoich kompetencji, w stosownych przypadkach wymieniają się odnośnymi informacjami, wspierają się przy przeprowadzaniu audytów i inspekcji, badają trudności związane z interpretacją lub stosowaniem niniejszego rozporządzenia, analizują problemy związane ze sprawowaniem niezależnego nadzoru lub wykonywaniem praw osób, których dane dotyczą, opracowują zharmonizowane propozycje wspólnych rozwiązań różnych problemów i podnoszą świadomość na temat praw dotyczących ochrony danych.”

6)

art. 70 i 71 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 70

Komisja opublikuje na swojej stronie internetowej daty rozpoczęcia przez kraje korzystające stosowania systemu zarejestrowanych eksporterów. Komisja będzie na bieżąco aktualizować te informacje.

Artykuł 71

W przypadku gdy państwo lub terytorium zostało usunięte z załącznika II do rozporządzenie (UE) nr 978/2012, obowiązek zapewnienia współpracy administracyjnej określony w art. 69, art. 69a, art. 86 ust. 10 i art. 97g stosuje się nadal wobec tego kraju lub terytorium przez okres trzech lat od daty jego usunięcia z tego załącznika.”

7)

art. 74 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 74

1.   Produkty zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu w Unii Europejskiej muszą być dokładnie tymi samymi produktami, co wywiezione z kraju korzystającego, uznanego za kraj ich pochodzenia. Nie mogą one zostać zmienione, przekształcone w jakikolwiek sposób ani poddane czynnościom innym niż czynności służące zachowaniu ich w dobrym stanie lub dodawaniu lub przymocowywaniu znaków, etykiet, pieczęci lub innej dokumentacji w celu zapewnienia zgodności z określonymi wymogami krajowymi obowiązującymi w Unii, zanim zostaną zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu.

2.   Produkty przywożone do kraju korzystającego do celów kumulacji zgodnie z art. 84, 85 lub 86 muszą być dokładnie tymi samymi produktami, co produkty wywiezione z kraju uznanego za kraj ich pochodzenia. Nie mogą one zostać zmienione, przekształcone w jakikolwiek sposób ani poddane czynnościom innym niż czynności służące zachowaniu ich w dobrym stanie, zanim nie zostaną zgłoszone do poddania odpowiedniej procedurze celnej w kraju przywozu.

3.   Możliwe jest przechowywanie produktów, pod warunkiem że pozostają one pod dozorem celnym w kraju lub krajach tranzytu.

4.   Możliwe jest dzielenie przesyłek, jeżeli dokonuje go eksporter lub inna osoba na jego odpowiedzialność, pod warunkiem że towary pozostają pod dozorem celnym w kraju lub krajach tranzytu.

5.   Wymogi ust. 1–4 uznaje się za spełnione, chyba że organy celne mają powody, by przyjąć przeciwne domniemanie; w takich przypadkach, organy celne mogą zażądać od zgłaszającego udokumentowania zgodności, przy czym można ją udowodnić za pomocą wszelkich środków, włącznie z umownym dokumentem przewozowym w rodzaju listu przewozowego, albo też dowodami faktycznymi lub materialnymi, jak oznakowanie lub numeracja opakowań lub jakiekolwiek inne dowody związane z samymi towarami.”

8)

w art. 84 dodaje się akapit drugi w brzmieniu:

„podsekcje 2 i 7 stosuje się odpowiednio do wywozu z Unii do kraju korzystającego do celów kumulacji dwustronnej.”

9)

w art. 86 wprowadza się następujące zmiany:

10)

w art. 88 skreśla się ust. 1;

11)

w części I tytuł IV rozdział 2 sekcja 1 nagłówek podsekcji 5 otrzymuje brzmienie:

„Podsekcja 5

Procedury wywozowe w kraju korzystającym i w Unii Europejskiej, mające zastosowanie od daty rozpoczęcia stosowania systemu zarejestrowanych eksporterów”

12)

art. 90–95 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 90

1.   System stosuje się w następujących przypadkach:

2.   Wartość produktów pochodzących w danej przesyłce jest wartością wszystkich produktów pochodzących w jednej przesyłce objętych jednym oświadczeniem o pochodzeniu sporządzonym w kraju wywozu.

Artykuł 91

1.   Kraje korzystające rozpoczynają rejestrację eksporterów w dniu 1 stycznia 2017 r.

Jednakże w przypadku gdy kraj korzystający nie jest w stanie rozpocząć rejestracji w tym dniu, powiadamia on Komisję pisemnie do dnia 1 lipca 2016 r., że odracza rozpoczęcie rejestracji eksporterów do dnia 1 stycznia 2018 r. lub do dnia 1 stycznia 2019 r.

2.   W okresie 12 miesięcy następujących po dacie rozpoczęcia przez kraj korzystający rejestracji eksporterów właściwe władze tego kraju kontynuują wystawianie świadectw pochodzenia na formularzu A na wniosek eksporterów, którzy nie są jeszcze zarejestrowani w czasie składania wniosku o wydanie świadectwa.

Bez uszczerbku dla art. 97k ust. 5 świadectwa pochodzenia na formularzu A wydane zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu są dopuszczalne w Unii jako dowód pochodzenia, jeżeli są one wystawione przed datą rejestracji danego eksportera.

Właściwe organy kraju korzystającego mające trudności z ukończeniem procesu rejestracji we wspomnianym powyżej terminie 12 miesięcy mogą zwrócić się do Komisji o jego przedłużenie. Takie przedłużenie nie może przekraczać sześciu miesięcy.

3.   Eksporterzy w kraju korzystającym, zarejestrowani lub nie, sporządzają oświadczenia o pochodzeniu dla wchodzących w skład przesyłki produktów pochodzących, w przypadku gdy ich całkowita wartość nie przekracza 6 000 EUR, począwszy od dnia, w którym dany kraj korzystający zamierza rozpocząć rejestrację eksporterów.

Eksporterzy, którzy są już zarejestrowani, sporządzają oświadczenia o pochodzeniu dla wchodzących w skład przesyłki produktów pochodzących, w przypadku gdy ich całkowita wartość przekracza 6 000 EUR, począwszy od dnia, od którego ich rejestracja jest ważna zgodnie z art. 92 ust. 5.

4.   Wszystkie kraje korzystające stosują system zarejestrowanych eksporterów najpóźniej od dnia 30 czerwca 2020 r.

Artykuł 91a

1.   W dniu 1 stycznia 2017 r. organy celne państw członkowskich rozpoczynają rejestrację eksporterów i ponownych nadawców towarów, mających siedzibę na ich terytorium.

2.   Od dnia 1 stycznia 2018 r. organy celne wszystkich państw członkowskich zaprzestają wystawiania świadectw przewozowych EUR.1 do celów kumulacji zgodnie z art. 84.

3.   Do dnia 31 grudnia 2017 r. organy celne państw członkowskich wystawiają świadectwa przewozowe EUR.1 lub zastępcze świadectwa pochodzenia na formularzu A na wniosek eksporterów lub ponownych nadawców towarów, którzy nie są jeszcze zarejestrowani. Czynią to również w przypadku, gdy produktom pochodzącym wysłanym do Unii towarzyszą oświadczenia o pochodzeniu sporządzone przez zarejestrowanego eksportera w kraju korzystającym.

4.   Eksporterzy unijni, zarejestrowani lub nie, sporządzają oświadczenia o pochodzeniu dla wchodzących w skład przesyłki produktów pochodzących, w przypadku gdy ich całkowita wartość nie przekracza 6 000 EUR, począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r.

Eksporterzy, którzy są już zarejestrowani, sporządzają oświadczenia o pochodzeniu dla wchodzących w skład przesyłki produktów pochodzących, w przypadku gdy ich całkowita wartość przekracza 6 000 EUR, począwszy od dnia, od którego ich rejestracja jest ważna zgodnie z art. 92 ust. 5.

5.   Zarejestrowani ponowni nadawcy towarów mogą sporządzać zastępcze oświadczenia o pochodzeniu począwszy od dnia, od którego ich rejestracja jest ważna zgodnie z art. 92 ust. 5. Przepis ten stosuje się niezależnie od tego, czy towarom towarzyszy świadectwo pochodzenia na formularzu A wystawione w kraju korzystającym, deklaracja na fakturze czy też oświadczenie o pochodzeniu sporządzone przez eksportera.

Artykuł 92

1.   Aby uzyskać status zarejestrowanego eksportera, eksporter składa wniosek do właściwych organów kraju korzystającego, z którego towary mają zostać wywiezione i który uznaje się za kraj pochodzenia tych towarów lub ich przetwarzania uznanego za niespełniające warunki określone w art. 86 ust. 4 akapit pierwszy lub w art. 86 ust. 6 lit. a).

Wniosek składa się na formularzu znajdującym się w załączniku 13c i zawiera on wszystkie informacje wymagane w tym formularzu.

2.   Aby uzyskać status zarejestrowanego eksportera, eksporter lub ponowny nadawca towarów mający siedzibę w danym państwie członkowskim składa wniosek do organów celnych tego państwa członkowskiego, na formularzu znajdującym się w załączniku 13c.

3.   Eksporterzy są wspólnie rejestrowani do celów wywozu w ramach ogólnego systemu preferencji Unii, Norwegii i Szwajcarii, a także Turcji, gdy kraj ten spełni pewne warunki.

Właściwe organy kraju korzystającego przyznają eksporterowi numer zarejestrowanego eksportera do celów wywozu w ramach systemów GSP Unii, Norwegii i Szwajcarii, a także Turcji, gdy kraj ten spełni pewne warunki, w zakresie, w jakim państwa te uznały kraj dokonania rejestracji jako kraj korzystający.

4.   Wniosek o rejestrację eksportera zawiera wszystkie dane, o których mowa w załączniku 13c.

5.   Rejestracja jest ważna od dnia, w którym właściwe organy kraju korzystającego lub organy celne państwa członkowskiego otrzymały kompletny wniosek rejestracyjny, zgodnie z ust. 4.

6.   Właściwe organy kraju korzystającego lub organy celne państwa członkowskiego informują eksportera lub w stosownym przypadku ponownego nadawcę towarów o nadanym temu eksporterowi lub ponownemu nadawcy towarów numerze zarejestrowanego eksportera, a także o dacie, od której rejestracja jest ważna.

Artykuł 92a

W przypadku gdy dany kraj dodaje się do wykazu krajów korzystających, zamieszczonego w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 978/2012, Komisja automatycznie aktywuje dla jego systemu rejestracje wszystkich eksporterów zarejestrowanych w tym kraju, pod warunkiem że dane rejestracyjne tych eksporterów są dostępne w systemie REX i są ważne co najmniej dla systemu GSP Norwegii, Szwajcarii lub Turcji, gdy kraj ten spełni pewne warunki.

W takim przypadku eksporter, który został już zarejestrowany co najmniej w systemie GSP Norwegii, Szwajcarii lub Turcji, gdy kraj ten spełni pewne warunki, nie musi składać wniosku u właściwych organów w swoim kraju, aby zostać zarejestrowanym w systemie Unii.

Artykuł 93

1.   Zarejestrowani eksporterzy niezwłocznie informują właściwe organy kraju korzystającego lub organy celne państwa członkowskiego o wszelkich zmianach dotyczących informacji, które podali do celów swojej rejestracji.

2.   Zarejestrowani eksporterzy, którzy nie spełniają już warunków wywozu towarów w ramach systemu lub nie mają już zamiaru prowadzić wywozu towarów w ramach systemu, informują odpowiednio właściwe organy odnośnego kraju korzystającego lub organy celne odnośnego państwa członkowskiego.

3.   Właściwe organy kraju korzystającego lub organy celne państwa członkowskiego cofają rejestrację, jeżeli zarejestrowany eksporter:

4.   Właściwe organy kraju korzystającego lub organy celne państwa członkowskiego mogą cofnąć rejestrację, jeżeli zarejestrowany eksporter nie aktualizuje danych dotyczących jego rejestracji.

5.   Cofnięcie rejestracji ma skutek wyłącznie w odniesieniu do przyszłości, tj. w odniesieniu do oświadczeń o pochodzeniu złożonych po dacie cofnięcia rejestracji. Cofnięcie rejestracji nie ma wpływu na ważność oświadczeń o pochodzeniu sporządzonych przed poinformowaniem zarejestrowanego eksportera o cofnięciu jego rejestracji.

6.   Właściwe organy kraju korzystającego lub organy celne państwa członkowskiego informują zarejestrowanego eksportera o cofnięciu jego rejestracji oraz o dacie, od której cofnięcie staje się skuteczne.

7.   W przypadku cofnięcia rejestracji eksporterowi lub ponownemu nadawcy towarów przysługują sądowe środki odwoławcze.

8.   Cofnięcie rejestracji zarejestrowanego eksportera unieważnia się w przypadku nieprawidłowego cofnięcia rejestracji. Eksporter lub ponowny nadawca towarów jest uprawniony do korzystania z numeru zarejestrowanego eksportera nadanego mu w momencie rejestracji.

9.   Eksporterzy lub ponowni nadawcy towarów, których rejestracja została cofnięta, mogą złożyć nowy wniosek o rejestrację eksportera zgodnie z art. 92. Eksporterzy lub ponowni nadawcy towarów, których rejestrację cofnięto zgodnie z ust. 3 lit. d) i ust. 4, mogą zostać ponownie zarejestrowani, jedynie jeżeli udowodnią właściwym organom kraju korzystającego lub organom celnym państwa członkowskiego, które ich zarejestrowało, że podjęły konieczne działania naprawcze w odniesieniu do stanu, który doprowadził do cofnięcia rejestracji.

10.   Dane dotyczące cofniętej rejestracji są przechowywane w systemie REX przez właściwe organy kraju korzystającego lub przez organy celne państwa członkowskiego, które wprowadziło je do tego systemu, maksymalnie przez okres dziesięciu lat kalendarzowych po upływie roku kalendarzowego, w którym nastąpiło cofnięcie rejestracji. Po upływie tych 10 lat kalendarzowych właściwe organy kraju korzystającego lub organy celne państwa członkowskiego usuwają te dane.

Artykuł 93a

1.   Komisja cofa rejestrację wszystkich eksporterów zarejestrowanych w danym kraju korzystającym w przypadku usunięcia tego kraju z wykazu krajów korzystających, zamieszczonego w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 978/2012, lub w przypadku tymczasowego wycofania zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 978/2012 preferencji taryfowych przyznanych krajowi korzystającemu.

2.   W przypadku gdy kraj dodaje się ponownie do wykazu krajów korzystających lub w przypadku zakończenia okresu tymczasowego wycofania preferencyjnego traktowania przyznanego krajowi korzystającemu, Komisja ponownie aktywuje rejestracje wszystkich eksporterów zarejestrowanych w tym kraju, pod warunkiem że dane rejestracyjne tych eksporterów są dostępne w systemie i pozostają ważne co najmniej dla systemu GSP Norwegii, Szwajcarii lub Turcji, gdy kraj ten spełni pewne warunki. W przeciwnym razie eksporterzy muszą zostać ponownie zarejestrowani zgodnie z art. 92.

3.   W przypadku cofnięcia rejestracji wszystkich zarejestrowanych eksporterów w kraju korzystającym zgodnie z ustępem pierwszym, dane dotyczące cofniętych rejestracji będą przechowywane w systemie REX przez okres co najmniej dziesięciu lat kalendarzowych po upływie roku kalendarzowego, w którym nastąpiło cofnięcie rejestracji. Po upływie wspomnianego dziesięcioletniego okresu oraz w przypadku, gdy dany kraj nie jest przez ponad dziesięć lat krajem korzystającym z systemu GSP Norwegii, Szwajcarii ani Turcji, kiedy kraj ten spełni pewne warunki, Komisja usuwa z systemu REX dane dotyczące cofniętych rejestracji.

Artykuł 94

1.   Eksporterzy, zarejestrowani lub nie, spełniają następujące obowiązki:

Wspomnianą ewidencję i oświadczenia o pochodzeniu można przechowywać w formacie elektronicznym, musi być jednak możliwe ustalenie materiałów użytych do wytworzenia wywiezionych produktów oraz potwierdzenie ich statusu pochodzenia.

2.   Obowiązki wynikające z ust. 1 mają również zastosowanie w przypadku dostawców zaopatrujących eksporterów w deklaracje dostawców potwierdzające status pochodzenia dostarczanych przez nich towarów.

3.   Ponowni nadawcy towarów, bez względu na to, czy są zarejestrowani, którzy sporządzili zastępcze oświadczenia o pochodzeniu, o których mowa w art. 97d, przechowują początkowe, zastąpione przez nich oświadczenia o pochodzeniu przez okres co najmniej trzech lat od końca roku kalendarzowego, w którym sporządzone zostało zastępcze oświadczenie o pochodzeniu, lub dłużej, jeżeli wymagają tego przepisy krajowe.

Artykuł 95

1.   Eksporter sporządza oświadczenie o pochodzeniu z chwilą wywozu towarów, do których się ono odnosi, o ile przedmiotowe produkty można uznać za pochodzące z danego kraju korzystającego, albo też z innego kraju korzystającego zgodnie z art. 86 ust. 4 akapit drugi lub z art. 86 ust. 6 akapit pierwszy lit. b).

2.   Oświadczenie o pochodzeniu może również zostać sporządzone po dokonaniu wywozu przedmiotowych produktów (»oświadczenie z mocą wsteczną«). Takie oświadczenie z mocą wsteczną jest dopuszczalne, jeżeli zostanie przedstawione organom celnym państwa członkowskiego, w którym złożono zgłoszenie celne o dopuszczenie do swobodnego obrotu, nie później niż dwa lata po dokonaniu przywozu.

W przypadku gdy podział przesyłki odbywa się zgodnie z art. 74, i pod warunkiem dotrzymania terminu dwóch lat, o którym mowa w akapicie pierwszym, oświadczenie o pochodzeniu może być sporządzone z mocą wsteczną przez eksportera z kraju wywozu produktów. Dotyczy to odpowiednio przypadku gdy podział przesyłki odbywa się w innym kraju korzystającym lub w Norwegii, Szwajcarii lub w stosownym przypadku w Turcji.

3.   Oświadczenie o pochodzeniu eksporter przedstawia swojemu odbiorcy w Unii; zawiera ono dane określone w załączniku 13d. Sporządza się je w językach angielskim, francuskim lub hiszpańskim.

Może być ono sporządzone na dowolnym dokumencie handlowym umożliwiającym identyfikację przedmiotowego eksportera oraz towarów, które obejmuje.

4.   Ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do oświadczeń o pochodzeniu sporządzonych w Unii do celów kumulacji dwustronnej.

Artykuł 95a

1.   Do celów ustalania pochodzenia materiałów używanych w ramach kumulacji dwustronnej lub regionalnej eksporter produktu wytworzonego przy użyciu materiałów pochodzących z kraju, z którym dopuszcza się kumulację, opiera się na oświadczeniu o pochodzeniu przedstawionemu przez dostawcę tych materiałów. W takim przypadku oświadczenie o pochodzeniu sporządzone przez eksportera zawiera odpowiednio oznaczenie: »EU cumulation«, »regional cumulation«, »Cumul UE«, »cumul regional« lub »Acumulación UE«, »Acumulación regional«.

2.   Do celów ustalania pochodzenia materiałów wykorzystywanych w ramach kumulacji zgodnie z art. 85, eksporter produktu wytworzonego przy użyciu materiałów pochodzących od strony, z którą dopuszcza się kumulację, opiera się na dowodzie pochodzenia przedstawionym przez dostawcę tych materiałów, pod warunkiem że dowód ten został wydany zgodnie z przepisami dotyczącymi reguł pochodzenia dla systemu GSP Norwegii, Szwajcarii lub w stosownym przypadku Turcji. W takim przypadku oświadczenie o pochodzeniu sporządzone przez eksportera zawiera oznaczenie: »Norway cumulation«, »Switzerland cumulation«, »Turkey cumulation«, »Cumul Norvège«, »Cumul Suisse«, »Cumul Turquie« lub »Acumulación Noruega«, »Acumulación Suiza«, »Acumulación Turquía«.

3.   Do celów ustalania pochodzenia materiałów wykorzystywanych w ramach kumulacji rozszerzonej zgodnie z art. 86 ust. 7 i 8, eksporter produktu wytworzonego przy użyciu materiałów pochodzących od strony, z którą dopuszcza się kumulację rozszerzoną, opiera się na dowodzie pochodzenia przedstawionym przez dostawcę tych materiałów, pod warunkiem że dowód ten został wydany zgodnie z postanowieniami odnośnych porozumień o wolnym handlu zawartych między Unią a tą stroną.

W takim przypadku oświadczenie o pochodzeniu sporządzone przez eksportera zawiera oznaczenie: »extended cumulation with country x«, »cumul étendu avec le pays x« lub »Acumulación ampliada con el país x«”

13)

art. 96 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Oświadczenie o pochodzeniu ważne jest przez 12 miesięcy od daty jego sporządzenia.”

14)

w podsekcji 6 przed art. 97 dodaje się art. 96a w brzmieniu:

„Artykuł 96a

Aby importerzy byli uprawnieni do korzystania z systemu po przedłożeniu oświadczenia o pochodzeniu, towary muszą zostać wywiezione w dniu lub po dniu, w którym kraj korzystający, z którego towary są wywożone, rozpoczął rejestrację eksporterów zgodnie z art. 91.”

15)

w części I tytuł IV rozdział 2 sekcja 1 nagłówek podsekcji 6 otrzymuje brzmienie:

„Podsekcja 6

Procedury przy dopuszczeniu do swobodnego obrotu w Unii Europejskiej, mające zastosowanie od dnia rozpoczęcia stosowania systemu zarejestrowanych eksporterów”

16)

w części I tytuł IV rozdział 2 sekcja 1 nagłówek podsekcji 7 otrzymuje brzmienie:

„Podsekcja 7

Kontrola pochodzenia mająca zastosowanie od dnia rozpoczęcia stosowania systemu zarejestrowanych eksporterów”

17)

w części I tytuł IV rozdział 2 sekcja 1 nagłówek podsekcji 8 otrzymuje brzmienie:

„Podsekcja 8

Inne przepisy mające zastosowanie od dnia rozpoczęcia stosowania systemu zarejestrowanych eksporterów”

18)

art. 97 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 97

1.   W przypadku gdy zgłaszający zwraca się o preferencyjne traktowanie w ramach systemu, umieszcza on odniesienie do oświadczenia o pochodzeniu w zgłoszeniu celnym o dopuszczenie do swobodnego obrotu. Odniesieniem do oświadczenia o pochodzeniu jest data jego wydania w formacie yyyymmdd, gdzie yyyy oznacza rok, mm miesiąc, a dd dzień. W przypadku gdy całkowita wartość wchodzących w skład przesyłki produktów pochodzących przekracza 6 000 EUR, zgłaszający podaje również numer zarejestrowanego eksportera.

2.   Jeżeli zgłaszający wystąpi z wnioskiem o zastosowanie systemu zgodnie z ust. 1, nie posiadając oświadczenia o pochodzeniu w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego o dopuszczenie do swobodnego obrotu, zgłoszenie to uznaje się za niekompletne w rozumieniu art. 253 ust. 1 i traktuje się je odpowiednio.

3.   Przed zgłoszeniem towarów do dopuszczenia do swobodnego obrotu zgłaszający dokłada należytych starań, by towary spełniały wszelkie reguły ustanowione w niniejszej sekcji, w szczególności sprawdzając:

19)

art. 97d otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 97d

1.   W przypadku produktów, które nie zostały jeszcze dopuszczone do swobodnego obrotu, oświadczenie o pochodzeniu można zastąpić jednym lub większą liczbą zastępczych oświadczeń o pochodzeniu sporządzonych przez ponownego nadawcę towarów, do celów wysyłki wszystkich tych produktów lub niektórych z nich do innego miejsca przeznaczenia na obszarze celnym Unii lub, w stosownych przypadkach, do Norwegii, Szwajcarii lub Turcji, gdy kraj ten spełni pewne warunki.

Zastępcze oświadczenia o pochodzeniu można sporządzać wyłącznie w przypadku, gdy początkowe oświadczenie o pochodzeniu zostało sporządzone zgodnie z art. 95 i 96 oraz z załącznikiem 13d.

2.   Ponowni nadawcy są zarejestrowani do celów sporządzenia zastępczego oświadczenia o pochodzeniu w odniesieniu do produktów pochodzących przeznaczonych do wysyłki do innego miejsca na terytorium Unii, w przypadku gdy całkowita wartość produktów pochodzących znajdujących się w pierwotnej przesyłce podlegającej podziałowi przekracza 6 000 EUR.

Ponowni nadawcy, którzy nie są zarejestrowani, mogą jednak sporządzać zastępcze oświadczenia o pochodzeniu, w przypadku gdy całkowita wartość produktów pochodzących znajdujących się w pierwotnej przesyłce podlegającej podziałowi przekracza 6 000 EUR, jeżeli załączą kopię pierwotnego oświadczenia o pochodzeniu sporządzonego w kraju korzystającym.

3.   Jedynie ponowni nadawcy zarejestrowani w systemie REX mogą sporządzać zastępcze oświadczenia o pochodzeniu w odniesieniu do produktów pochodzących, które mają zostać wysłane do Norwegii, Szwajcarii lub Turcji, gdy kraj ten spełni pewne warunki. Ma to zastosowanie niezależnie od wartości produktów pochodzących zawartych w pierwotnej przesyłce i niezależnie od tego, czy państwo pochodzenia jest wymienione w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 978/2012.

4.   Zastępcze oświadczenie o pochodzeniu ważne jest przez 12 miesięcy od daty sporządzenia pierwotnego oświadczenia o pochodzeniu.

5.   W przypadku zastąpienia oświadczenia o pochodzeniu ponowny nadawca umieszcza następujące informacje na pierwotnym oświadczeniu o pochodzeniu:

Pierwotne oświadczenie o pochodzeniu oznacza się dopiskiem »Replaced«, »Remplacée« lub »Sustituida«.

6.   Ponowny nadawca umieszcza następujące informacje na zastępczym oświadczeniu o pochodzeniu:

Zastępcze oświadczenie o pochodzeniu oznacza się dopiskiem »Replacement statement«, »Attestation de remplacement« lub »Comunicación de sustitución«.

7.   Ust. 1–6 stosuje się do oświadczeń zastępujących zastępcze oświadczenia o pochodzeniu.

8.   Podsekcja 7 niniejszej sekcji ma zastosowanie odpowiednio do zastępczych oświadczeń o pochodzeniu.

9.   W przypadku produktów korzystających z preferencji taryfowych na mocy odstępstwa udzielonego zgodnie z przepisami art. 89, zastąpienia przewidzianego w niniejszym artykule można dokonać wyłącznie w odniesieniu do produktów przeznaczonych do Unii Europejskiej.”

20)

w art. 97h dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3.   W przypadku gdy – w wyniku weryfikacji, o której mowa w ust. 1, lub na podstawie jakichkolwiek innych dostępnych informacji – okaże się, że naruszane są reguły pochodzenia, korzystający kraj wywozu, z własnej inicjatywy lub na wniosek organów celnych państw członkowskich lub Komisji przeprowadza odpowiednie dochodzenie lub zleca przeprowadzenie dochodzenia w trybie pilnym, w celu potwierdzenia takich naruszeń i zapobiegania im w przyszłości. W tym celu w przedmiotowym dochodzeniu mogą uczestniczyć Komisja lub organy celne państw członkowskich.”

21)

skreśla się art. 97i;

22)

w części I, tytuł IV, rozdział 2, nagłówek sekcji 1A otrzymuje brzmienie:

„Sekcja 1A

Procedury i metody współpracy administracyjnej stosowane w odniesieniu do wywozu z zastosowaniem świadectw pochodzenia na formularzu A, deklaracji na fakturze i świadectw przewozowych EUR.1”

23)

w art. 97l:

24)

art. 97p ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6.   W przypadku produktów, które korzystają z preferencji taryfowych na mocy odstępstwa udzielonego zgodnie z przepisami art. 89, przewidzianą w niniejszym artykule procedurę stosuje się wyłącznie do produktów przeznaczonych do Unii.”

25)

w art. 109 dodaje się akapit drugi w brzmieniu:

„Pole 7 świadectw przewozowych EUR.1 lub deklaracji na fakturze zawiera dopisek »Autonomous trade measures« lub »Mesures commerciales autonomes« (Autonomiczne środki handlowe).”

26)

w załączniku 13a wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

27)

załączniki 13c i 13d zastępuje się tekstem załącznika II do niniejszego rozporządzenia;

28)

w załączniku 17 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia.

1)

skreśla się art. 2;

2)

w art. 3 skreśla się ust. 3, 4 i 5.

14.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 70/36

(1)

W białej księdze „Plan utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu – dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu transportu” (2) podaje się, że 10 % ludności UE jest narażone na znaczne zanieczyszczenie hałasem powodowane przez transport kolejowy, w szczególności towarowy. Hałas jest lokalnym efektem zewnętrznym, który ma wpływ na osoby mieszkające w pobliżu linii kolejowych. Najbardziej opłacalną metodą jego redukcji jest ograniczenie hałasu u źródła, w którym jest wytwarzany. Wymieniając klocki hamulcowe z żeliwnych na kompozytowe, hałas można zredukować nawet o 10 dB. W związku z tym należy wspierać i kontynuować wymianę wyposażenia wagonów na najbardziej efektywny pod względem finansowym system hamowania o niskim poziomie hałasu, jaki jest dostępny.

(2)

Celem niniejszego rozporządzenia jest zachęcenie do modernizacji poprzez umożliwienie zwrotu odpowiednich kosztów związanych z instalacją kompozytowych klocków hamulcowych.

(3)

Artykuł 31 ust. 5 dyrektywy 2012/34/UE upoważnia Komisję do przyjęcia środków wykonawczych określających zasady, które należy stosować przy pobieraniu opłat za koszty skutków hałasu, w tym czas trwania ich stosowania, oraz umożliwiające różnicowanie opłat za dostęp do infrastruktury, aby uwzględnić, w stosownym przypadku, szczególny charakter danego obszaru, w szczególności jeżeli chodzi o liczbę ludności, na którą będzie to miało wpływ, i skład pociągu wraz z wpływem na poziom emisji hałasu (opłaty za dostęp do infrastruktury zróżnicowane w zależności od emitowanego hałasu, ang. noise-differentiated track access charges, w skrócie NDTAC).

(4)

W niniejszym rozporządzeniu określa się te zasady i ustanawia odpowiednie ramy prawne, które umożliwią zarządcom infrastruktury wprowadzenie i stosowanie systemu ustanawiającego NDTAC („system”). Te ramy prawne powinny zagwarantować przedsiębiorstwom kolejowym, posiadaczom wagonów i innym zainteresowanym stronom pewność prawa i zapewnić zachęty do modernizacji wagonów. W związku z tym zasady określone w niniejszym rozporządzeniu obejmują czas trwania systemu, poziom zachęt i warunki z nimi związane.

(5)

W celu zapewnienia niezbędnej wiedzy fachowej i pomocy Komisja ustanowiła w 2011 r. grupę roboczą ekspertów ds. NDTAC. W skład grupy weszli przedstawiciele zainteresowanych państw członkowskich, zarządców infrastruktury, przedsiębiorstw kolejowych, posiadaczy wagonów i społeczeństwa obywatelskiego, wnosząc cenny wkład do dyskusji.

(6)

Państwa członkowskie powinny mieć swobodę decydowania, czy zarządca infrastruktury powinien mieć możliwość modyfikowania opłat za dostęp do infrastruktury zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w celu uwzględnienia kosztów skutków hałasu.

(7)

Wagony, które są zgodne z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) nr 1304/2014 (3) w sprawie technicznych specyfikacji interoperacyjności podsystemu „Tabor kolejowy – hałas”, z późniejszymi zmianami („TSI »Hałas«”), należy uznać za „ciche”. Wagony, które nie są zgodne z TSI „Hałas”, należy uznać za „głośne”. Jeżeli w trakcie remontu lub modernizacji wagonu wyposaża się go w certyfikowane kompozytowe klocki hamulcowe, nie umieszczając w wagonie podlegającym ocenie żadnych dodatkowych źródeł hałasu, przyjmuje się, że wymogi TSI „Hałas” są spełnione.

(8)

Istnieją wagony, które nie mogą być wyposażone w kompozytowe klocki hamulcowe ze względu na swoje właściwości techniczne. Wagony te nie powinny wchodzić w zakres niniejszego rozporządzenia.

(9)

W celu zachowania konkurencyjności sektora kolejowego system powinien mieć postać minimalnego obowiązkowego rabatu lub zniżki dla przedsiębiorstw kolejowych użytkujących zmodernizowane wagony. W tym samym celu procedury administracyjne należy ograniczyć do niezbędnego minimum.

(10)

Aby uwzględnić szczególny charakter danego obszaru dotkniętego hałasem, w szczególności jeżeli chodzi o liczbę narażonej ludności, zarządcy infrastruktury powinni mieć możliwość wprowadzenia dodatkowej opłaty (stanowiącej zwyżkę) dla przedsiębiorstw kolejowych korzystających z głośnych pociągów. Zwyżkę opłaty można wprowadzić tylko pod warunkiem wprowadzenia zniżki. W odpowiednio uzasadnionych przypadkach poziom zwyżki na poszczególnych liniach kolejowych i ich odcinkach może być różny, w szczególności w zależności od narażenia na hałas ludności. Aby zwyżka nie miała wpływu na ogólną konkurencyjność sektora kolejowego, jej wartość powinna być ograniczona i nie powinna przekraczać wartości zniżki. Jeśli jednak opłaty za koszty hałasu stosuje się zgodnie z prawem Unii do sektora transportu drogowego towarów, ograniczenie takie nie powinno mieć zastosowania.

(11)

Efekty skutecznej redukcji hałasu dzięki modernizacji są zauważalne tylko wtedy, gdy prawie wszystkie wagony w danym pociągu są ciche. Ponadto należy wspierać dążenia do większej poprawy charakterystyki hałasu, niż zakładają wymagania minimalne oraz promować innowacje w zakresie redukcji hałasu. W związku z tym należy zezwolić na dodatkowe zniżki za „cichy” i „bardzo cichy” tabor kolejowy.

(12)

Ponieważ jednym z głównych celów niniejszego rozporządzenia jest wprowadzenie zachęt do szybkiej modernizacji, czas działania systemu w odniesieniu do zniżki powinien być ograniczony, ale równocześnie powinien być na tyle długi, aby umożliwić udzielenie wystarczającego wsparcia finansowego. W związku z tym system należy uruchomić jak najszybciej i zakończyć jego stosowanie w 2021 r. Państwa członkowskie powinny jednak mieć możliwość zadecydowania, czy zarządcy infrastruktury powinni stosować ten system po upływie proponowanego terminu rozpoczęcia. Należy rozpoznać i wziąć pod uwagę skutki systemów istniejących w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, ustanawiając odpowiednie przepisy przejściowe. Stosowanie takich systemów w żadnym wypadku nie powinno prowadzić do dyskryminowania niektórych przedsiębiorstw kolejowych.

(13)

W razie niezadowalających postępów modernizacji, po zakończeniu działania systemu państwa członkowskie powinny mieć możliwość zastosowania zwyżki, pod warunkiem że podobny środek ma zastosowanie do sektora transportu drogowego towarów. Opracowując zasady rządzące wspomnianą zwyżką, należy zadbać o ich spójność z zasadami internalizacji kosztów zewnętrznych hałasu w odniesieniu do wszystkich rodzajów transportu, w szczególności transportu drogowego.

(14)

Ponieważ możliwość modernizowania wagonów mają zazwyczaj ich posiadacze, a zniżkę mogłyby otrzymać przedsiębiorstwa kolejowe, zachęty należy przekazywać tym podmiotom, które ponoszą koszty modernizacji.

(15)

Koszty modernizacji i konieczne zachęty, które wraz z innymi możliwościami finansowania umożliwiłyby kontynuowanie modernizacji, były przedmiotem wielu analiz. Na podstawie badania pomocniczego przeprowadzonego przez Komisję w ramach oceny skutków stwierdzono, że minimalny zharmonizowany poziom zniżki powinien wynosić 0,0035 EUR na oś na km. Taka wielkość zniżki powinna stanowić zachętę do modernizacji wagonu przejeżdżającego 45 000 km rocznie w okresie 6 lat, pokrywając 50 % odpowiednich kosztów. Ponieważ uważa się, że korzystanie z wagonów wyposażonych w kompozytowe klocki hamulcowe skutkuje wyższymi kosztami operacyjnymi i biorąc pod uwagę fakt, że w praktyce wagony mogą przejeżdżać mniej niż 45 000 km w skali roku, wielkość zniżki można zwiększyć w celu uwzględnienia tych okoliczności.

(16)

Aby zwiększyć tempo modernizacji i zminimalizować ryzyko wystąpienia ewentualnych negatywnych skutków dla konkurencyjności sektora kolejowego, posiadaczy wagonów i przedsiębiorstwa kolejowe należy zachęcać do korzystania z europejskich środków publicznych, które przewidziano na modernizację w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 (4) ustanawiającym instrument „Łącząc Europę”. W tym samym celu państwa członkowskie, które postanowią, że omawiany system mają stosować zarządcy infrastruktury, należy zachęcać do udostępniania funduszy krajowych.

(17)

Aby zapewnić niedyskryminujące warunki dla wszystkich przedsiębiorstw kolejowych i zapobiec wypłacaniu zniżki za użytkowanie wagonów, które nie uprawniają do ich otrzymania, zarządcy infrastruktury powinni otrzymywać dane dotyczące odpowiednich wielkości charakteryzujących hałas z wagonów. Aby zmniejszyć obciążenie administracyjne, do tego celu należy wykorzystać istniejące rejestry i inne narzędzia, o ile są dostępne.

(18)

Zarządcy infrastruktury, którzy wprowadzają system, powinni współpracować w celu uproszczenia i zharmonizowania procedur dotyczących funkcjonowania systemu, tak aby zmniejszyć obciążenia administracyjne i finansowe dla przedsiębiorstw kolejowych.

(19)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno naruszać przepisów dyrektywy 2012/34/UE dotyczących finansowania infrastruktury, równowagi dochodów i wydatków zarządcy infrastruktury oraz sprawiedliwego, przejrzystego i niedyskryminacyjnego dostępu do infrastruktury.

(20)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu, o którym mowa w art. 62 ust. 3 dyrektywy 2012/34/UE,

a)

wagony, którym na mocy art. 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/57/WE (5) przyznano odstępstwo od TSI „Hałas”;

b)

wagony, do których brak jest kompozytowych klocków hamulcowych spełniających wymagania TSI „Wagony”, które mogłyby zostać w nich zamontowane bezpośrednio i nie wymagałyby modyfikowania systemu hamulcowego ani przeprowadzania specjalnych testów;

c)

wagony przyjeżdżające z państw trzecich i poruszające się po sieci kolejowej o rozstawie szyn wynoszącym 1 520 lub 1 524 mm, które w ramach TSI „Hałas” uznano za przypadek specjalny lub wyłączono z ich zakresu.

1)

„system” oznacza przepisy wprowadzające opłaty za dostęp do infrastruktury zróżnicowane w zależności od emitowanego hałasu, które mają być przyjęte i stosowane przez zarządców infrastruktury;

2)

„wagony zmodernizowane” oznaczają istniejące wagony wyposażone w kompozytowe klocki hamulcowe zgodnie z wymogami określonymi w TSI „Hałas”;

3)

„wagony ciche” oznaczają nowe lub istniejące wagony, które nie przekraczają odpowiednich dopuszczalnych wartości hałasu określonych w TSI „Hałas”;

4)

„wagony głośne” oznaczają wagony, które przekraczają odpowiednie dopuszczalne wartości hałasu określone w TSI „Hałas”;

5)

„pociąg głośny” oznacza pociąg, w którego skład wchodzi więcej niż 10 % wagonów głośnych;

6)

„pociąg cichy” oznacza pociąg, w którego skład wchodzi co najmniej 90 % wagonów cichych;

7)

„bardzo ciche wagony i lokomotywy” oznaczają wagony i lokomotywy emitujące hałas mniejszy o co najmniej 3 dB od odpowiednich wartości określonych w TSI „Hałas”;

8)

„zniżka za wagony zmodernizowane” oznacza obowiązkową zniżkę opłat za dostęp do infrastruktury dla przedsiębiorstw kolejowych użytkujących wagony zmodernizowane;

9)

„zniżka za pociąg” oznacza opcjonalną zniżkę dla przedsiębiorstw kolejowych za każdy „pociąg cichy”;

10)

„zniżka za bardzo ciche wagony lub lokomotywy” oznacza opcjonalną zniżkę dla przedsiębiorstw kolejowych za każdy bardzo cichy wagon i za każdą bardzo cichą lokomotywę;

11)

„zwyżka” oznacza opcjonalną dopłatę do opłat za dostęp do infrastruktury, uiszczaną przez przedsiębiorstwa kolejowe za każdy pociąg głośny.

a)

liczba wagonów, za które przyznano zniżkę, o której mowa w art. 4;

b)

w odpowiednich przypadkach liczba wagonów i lokomotyw, za które przyznano zniżkę, o której mowa w art. 6;

c)

w odpowiednich przypadkach liczba pociągów, za które przyznano zniżkę, o której mowa w art. 5;

d)

w odpowiednich przypadkach liczba pociągów, do których zastosowano zwyżkę;

e)

przebiegi wagonów zmodernizowanych w danym państwie członkowskim;

f)

szacunkowe przebiegi cichych i głośnych pociągów w danym państwie członkowskim.

a)

całkowitą kwotę zniżek przyznanych za wagony zmodernizowane, pociągi ciche i bardzo ciche wagony i lokomotywy;

b)

całkowitą kwotę pobranych zwyżek;

c)

średnią kwotę zniżek i zwyżek na oś na km.

14.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 70/43

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

14.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 70/45

(1)

Sprawozdania finansowe Europejskiego Banku Centralnego (EBC) oraz krajowych banków centralnych Eurosystemu podlegają badaniu prowadzonemu przez niezależnych zewnętrznych biegłych rewidentów rekomendowanych przez Radę Prezesów EBC i zatwierdzanych przez Radę Unii Europejskiej.

(2)

Zgodnie z art. 1 decyzji Rady 2014/509/UE (2) Litwa spełnia warunki konieczne do przyjęcia euro, a przyznana jej derogacja, o której mowa w art. 4 Aktu przystąpienia z 2003 r. (3), zostaje uchylona ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2015 r.

(3)

Rada Prezesów EBC zaleciła wyznaczenie firmy UAB PricewaterhouseCoopers jako zewnętrznego biegłego rewidenta Lietuvos bankas na lata obrachunkowe 2015–2017.

(4)

Właściwe jest, by zastosować się do zalecenia Rady Prezesów EBC i odpowiednio zmienić decyzję Rady 1999/70/WE (4),

14.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 70/47

(1)

W dniu 17 marca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (1).

(2)

W dniu 8 września 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/658/WPZiB (2), przedłużając w ten sposób obowiązywanie tych środków o dalsze sześć miesięcy.

(3)

W dniu 29 stycznia 2015 r. Rada do Spraw Zagranicznych zgodziła się na przedłużenie obowiązywania środków ograniczających. Rada dokonała przeglądu widniejących w wykazie poszczególnych osób. Wpisy dotyczące pięćdziesięciu osób powinny zostać zmienione, a wpis dotyczący jednej osoby zmarłej powinien zostać skreślony.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2014/145/WPZiB,

1)

w art. 6 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 15 września 2015 r.”

2)

w załączniku wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.

14.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 70/58

(1)

Ustanawiając Komitet ds. Etyki Europejskiego Banku Centralnego (zwany dalej „Komitetem ds. Etyki”), Rada Prezesów dąży do wzmocnienia istniejących zasad etycznych oraz dalszego wspierania ładu korporacyjnego Europejskiego Banku Centralnego (EBC), Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) oraz jednolitego mechanizmu nadzorczego (SSM).

(2)

W ostatnich latach zwiększyła się społeczna świadomość kwestii związanych z ładem korporacyjnym i zasadami etycznymi. Kwestie dotyczące ładu korporacyjnego zyskały dla EBC na znaczeniu po ustanowieniu jednolitego mechanizmu nadzorczego. Zwiększony poziom świadomości i kontroli społecznej sprawia, że EBC musi posiadać najwyższej jakości zasady etyczne i ściśle ich przestrzegać, aby chronić swoją wiarygodność i uniknąć ryzyka utraty reputacji.

(3)

Zasady etyczne mające zastosowanie do członków organów biorących udział w procesach decyzyjnych EBC (zwanych dalej„adresatami”) powinny być oparte na zasadach obowiązujących pracowników EBC i proporcjonalne w stosunku do zakresu obowiązków spoczywających na adresatach. W związku z powyższym należy zapewnić spójną interpretację szeregu reguł składających się na zasady etyki zawodowej EBC, w szczególności Kodeksu postępowania dla członków Rady Prezesów (2), Uzupełniającego kodeksu kryteriów etycznych dla członków Zarządu Europejskiego Banku Centralnego (3), Kodeksu postępowania dla członków Rady ds. Nadzoru oraz regulaminu pracowniczego EBC.

(4)

Aby zapewnić właściwe i spójne wdrożenie zasad etycznych, w którym kluczową rolę odegra Komitet ds. Etyki, należy ustanowić należycie funkcjonujące mechanizmy monitorowania oraz mechanizmy i procedury zgłaszania.

(5)

W celu zapewnienia skutecznego współdziałania pomiędzy tymi aspektami zasad etycznych, które dotyczą przede wszystkim implementacji na poziomie operacyjnym, oraz tymi, które dotyczą kwestii instytucjonalnych i ramowych, w skład Komitetu ds. Etyki powinien wchodzić przynajmniej jeden członek Komitetu EBC ds. Audytu (zwanego dalej „Komitetem ds. Audytu”).

(6)

W skład Komitetu ds. Etyki powinien wchodzić zewnętrzny członek Komitetu ds. Audytu. Zewnętrzni członkowie Komitetu ds. Audytu wybierani są spośród urzędników wysokiego szczebla z doświadczeniem w bankowości centralnej,

14.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 70/61

1.

W całym tekście i w załącznikach, z dostosowaniem form gramatycznych w zdaniu lub w wyrażeniu:

2. a)

Strona 12, załącznik III, tabela „I. Zobowiązania horyzontalne”, nagłówek – pkt I oraz pierwsza kolumna:

b)

strony 13–25, załącznik III, tabela „I. Zobowiązania horyzontalne”, nagłówek:

3.

Strona 18, załącznik III, tabela „I. Zobowiązania horyzontalne”, pierwsza kolumna (3):

4. a)

Strona 26, załącznik III, tabela „II. Zobowiązania szczególne w ramach sektorów”, nagłówek – pkt II:

b)

strony 27–111, załącznik III, tabela „II. Zobowiązania szczególne w ramach sektorów”, nagłówek:

5. a)

Strona 115, załącznik IV, tabela „I. Zobowiązania poziome”, nagłówek – pkt I oraz pierwsza kolumna:

b)

strony 116–125, załącznik IV, tabela „I. Zobowiązania poziome”, nagłówek:

6.

Strona 120, załącznik IV, tabela „I. Zobowiązania poziome”, druga kolumna:

7. a)

Strona 126, załącznik IV, tabela „II.1. Zobowiązania w poszczególnych sektorach (część pierwsza) (1)”, nagłówek – pkt II.1:

b)

strony 127–142, załącznik IV, tabela „II.1. Zobowiązania w poszczególnych sektorach (część pierwsza)”, nagłówek:

8. a)

Strona 143, załącznik IV, tabela „II.2. Zobowiązania szczególne dotyczące usług finansowych (druga część)”, nagłówek – pkt II.2:

b)

strony 144–155, załącznik IV, tabela „II.2. Zobowiązania szczególne dotyczące usług finansowych (część druga)”, nagłówek:

9.

Strona 162, załącznik VI, nagłówek – pkt 1 oraz pierwsza kolumna:

10.

Strony 163–169, załącznik VI, nagłówek – pkt 1, pod nagłówkami „Sektor lub podsektor – Ograniczenia dotyczące traktowania narodowego przy zakładaniu działalności gospodarczej”:

14.3.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 70/67