24.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/1

(1)

Osiąganie celów wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) nie powinno być podważane przez podmioty gospodarcze naruszające przepisy wspólnej polityki rybołówstwa. Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (2) pomoc finansowa z Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (zwanego dalej „EFMR”) jest uzależniona od przestrzegania przez podmioty gospodarcze przepisów WPRyb.

(2)

Zgodnie z art. 42 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 poważne naruszenia przepisów wspólnej polityki rybołówstwa popełniane przez podmioty gospodarcze mogą spowodować tymczasowy lub trwały zakaz dostępu do unijnej pomocy finansowej. Takie środki mają być odstraszające, skuteczne i proporcjonalne.

(3)

W celu ochrony interesów finansowych Unii i jej podatników podmioty gospodarcze, które w określonym terminie przed złożeniem wniosku o pomoc finansową, dopuściły się poważnego naruszenia, przestępstwa lub nadużycia finansowego, jak określono w art. 10 rozporządzenia (UE) nr 508/2014, nie powinny korzystać ze wsparcia finansowego z EFMR.

(4)

Podmioty gospodarcze składające wniosek o przyznanie wsparcia z EFMR powinny być jasno identyfikowalne, aby możliwe było sprawdzenie dopuszczalności ich wniosków. Aby spełnić cele kryteriów przyznawania wsparcia w ramach EFMR, należy ustanowić niezbędne przepisy zapewniające, by takie podmioty gospodarcze spełniały warunki dopuszczalności jeśli chodzi o wsparcie w ramach EFMR, w odniesieniu do wszystkich statków rybackich znajdujących się pod ich faktyczną kontrolą.

(5)

Zgodnie z art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 okres niedopuszczalności jest proporcjonalny do charakteru, wagi, czasu trwania i powtarzalności poważnego naruszenia, przestępstwa lub nadużycia finansowego. Dlatego też należy ustanowić zasady obliczania czasu trwania niedopuszczalności i określić odnośne daty rozpoczęcia i zakończenia okresu niedopuszczalności.

(6)

Zgodnie z art. 42 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 oraz art. 10 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 508/2014 w przypadku gdy właściwy organ stwierdzi, że podmiot gospodarczy dopuścił się poważnego naruszenia przepisów, wniosek od tego podmiotu gospodarczego jest niedopuszczalny w odniesieniu do otrzymania wsparcia z EFMR przez okres co najmniej 12 miesięcy. Ponieważ rozporządzenie (UE) nr 508/2014 stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r., w celu zapewnienia proporcjonalności i pewności prawnej przy obliczaniu okresu niedopuszczalności należy brać pod uwagę wyłącznie poważne naruszenia określone na podstawie decyzji przyjętych od dnia 1 stycznia 2013 r.

(7)

Niemniej jednak natychmiastowa i automatyczna niedopuszczalność w odniesieniu do otrzymania wsparcia w ramach EFMR byłaby nieproporcjonalna w przypadkach naruszeń, które, przy jednoczesnym utrzymaniu ich poważnego charakteru określonego przez właściwe władze, niekoniecznie powodują bezpośrednio poważne szkody w zasobach połowowych i środowisku morskim, o których mowa w art. 90 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (3). Takie przypadki powinny obejmować na przykład drobne błędy w raportowaniu połowów, które nie powinny, jako takie, skutkować natychmiastową niedopuszczalnością wniosków o przyznanie wsparcia z EFMR.

(8)

Poważne naruszenia przepisów odnoszących się do zatrzymywania na burcie, przeładunku lub wyładunku niewymiarowych ryb powinny być oceniane w odniesieniu do stopniowego wprowadzania w życie eliminacji odrzutów, jak przewidziano w WPRyb. Natychmiastowa niedopuszczalność wniosków o przyznanie wsparcia z EFMR złożonych przez podmioty gospodarcze, które dopuściły się takich naruszeń, wydaje się zbędna i niewłaściwa.

(9)

W wyjątkowych przypadkach, o których mowa w motywach 7 i 8, w celu zapewnienia, by niedopuszczalność składanych przez podmioty gospodarcze wniosków o przyznanie wsparcia z EFMR była zgodna z zasadą proporcjonalności, należy opierać obliczanie okresu niedopuszczalności na już ustanowionym systemie punktów przyznawanych za niektóre poważne naruszenia, określonym w art. 92 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 oraz art. 126 i załączniku XXX do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 404/2011 (4). W wyjątkowych przypadkach wymienionych w pkt 1, 2, i 5 załącznika XXX do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011 datę rozpoczęcia stosowania i obliczanie okresu niedopuszczalności należy określić w odniesieniu do art. 126 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011.

(10)

Zgodnie z art. 92 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, jeżeli właściciel licencji połowowej nie dopuści się innego poważnego naruszenia przepisów w okresie trzech lat od daty ostatniego poważnego naruszenia, wszystkie punkty przypisane do jego licencji połowowej anuluje się. W związku z tym punkty przypisane do licencji połowowej pozostają ważne przez okres co najmniej trzech lat. Ponieważ przepisy EFMR stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r., w celu zapewnienia proporcjonalności i pewności prawnej przy obliczaniu okresu niedopuszczalności należy brać pod uwagę punkty za poważne naruszenia przepisów wymienione w pkt 1, 2, i 5 załącznika XXX do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011, jedynie jeśli zostały przyznane od dnia 1 stycznia 2013 r.

(11)

Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane (NNN) połowy stanowią jedno z poważniejszych zagrożeń dla zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów wodnych oraz w sposób zasadniczy podważają realizację celów WPRyb. W związku z tym należy ustanowić przepisy dotyczące niedopuszczalności wniosków o przyznanie wsparcia z EFMR złożonych przez operatorów statków rybackich pływających pod banderą państw znajdujących się w unijnym wykazie statków prowadzących połowy NNN lub statków pod banderą państw uznanych za niewspółpracujące państwa trzecie.

(12)

Artykuł 10 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 przewiduje, że wnioski składane przez podmioty gospodarcze, które dopuściły się nadużycia finansowego w odniesieniu do Europejskiego Funduszu Rybackiego (zwanego dalej „EFR”) lub EFMR, będą przez pewien czas niedopuszczalne. Ponieważ nadużycia finansowe są jednym z największych zagrożeń dla interesów finansowych Unii i jej podatników, w celu zapewnienia zharmonizowanego i równego traktowania podmiotów gospodarczych we wszystkich państwach członkowskich, należy zdefiniować przepisy stosownie do wagi takiego zagrożenia w odniesieniu do okresu, w którym wnioski złożone przez podmioty gospodarcze, które dopuściły się takich nadużyć, będą niedopuszczalne.

(13)

W celu zapewnienia proporcjonalnego i skutecznego stosowania przepisów w zakresie niedopuszczalności składanych przez podmioty gospodarcze wniosków o przyznanie wsparcia z EFMR należy ustanowić przepisy dotyczące obliczania okresów niedopuszczalności w przypadkach, w których pojedynczy podmiot gospodarczy posiada więcej niż jeden statek rybacki. Przepisy te powinny gwarantować, że ze wsparcia z EFMR nie korzystają statki rybackie, które zostały użyte do popełnienia poważnych naruszeń powodujących niedopuszczalność wniosków składanych przez te podmioty gospodarcze. Należy również ustanowić przepisy dotyczące korekty okresu niedopuszczalności, w przypadku gdy podmiot gospodarczy popełni kolejne poważne naruszenia podczas okresu niedopuszczalności.

(14)

Należy ustanowić przepisy w celu zapewnienia równego traktowania podmiotów gospodarczych, które zostają nowymi właścicielami statków rybackich w wyniku sprzedaży lub innej formy przeniesienia własności, nie podważając jednocześnie unijnego systemu kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów ustanowionego w rozporządzeniu (WE) nr 1224/2009, który jest niezbędny do realizacji celów WPRyb.

(15)

Jeśli licencja połowowa danego podmiotu gospodarczego została na stałe wycofana w związku z wysoką częstotliwością i wagą popełnionych naruszeń, wprowadzenie zakazu dostępu do wsparcia z EFMR do końca okresu kwalifikowalności określonego w art. 65 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (5) jest uzasadnione koniecznością ochrony interesów finansowych Unii i jej podatników. Zakaz ten będzie uzasadniony, nawet jeżeli zgodnie z metodą obliczania określoną w niniejszym rozporządzeniu okres niedopuszczalności kończy się przed końcem okresu kwalifikowalności.

(16)

Zgodnie z art. 10 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 państwa członkowskie wymagają, aby podmioty gospodarcze składające wniosek w ramach EFMR dostarczyły instytucji zarządzającej podpisane oświadczenie potwierdzające, że spełniają one kryteria ustanowione w art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 i nie dopuściły się nadużycia finansowego dotyczącego EFR lub EFMR, o którym mowa w art. 10 ust. 3 tego rozporządzenia. Państwa członkowskie mają również obowiązek sprawdzić prawdziwość tego oświadczenia. Państwa członkowskie powinny dopilnować, aby stosowanie przepisów krajowych dotyczących skutków zawieszających postępowań wyjaśniających nie powodowało nieskuteczności przepisów dotyczących określenia okresu niedopuszczalności.

(17)

Przypadki poważnych naruszeń i przestępstw, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. c) i d) rozporządzenia (UE) nr 508/2014, będą podlegać dalszej ocenie i analizie w celu zapewnienia, by czas trwania okresu niedopuszczalności był proporcjonalny do charakteru, wagi, czasu trwania i powtarzalności poważnych naruszeń i przestępstw. Po przeprowadzeniu takiej analizy niniejsze rozporządzenie należy zmienić.

(18)

W celu umożliwienia szybkiego stosowania środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu oraz biorąc pod uwagę, jak ważne jest zapewnienie jednolitego i równego traktowania podmiotów gospodarczych we wszystkich państwach członkowskich od początku okresu programowania, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu następującym po dniu jego opublikowania i obowiązywać od pierwszego dnia okresu kwalifikowalności w ramach EFMR, czyli od dnia 1 stycznia 2014 r.,

1)

„punkty za naruszenia” oznaczają punkty przyznane podmiotowi gospodarczemu w odniesieniu do statku rybackiego w ramach systemu punktów za poważne naruszenia przepisów określonego w art. 92 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

2)

„podmiot gospodarczy” oznacza podmiot określony w art. 4 ust. 30 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, który składa wniosek o przyznanie wsparcia z EFMR.

a)

jeżeli liczba punktów za naruszenia zgromadzonych przez podmiot gospodarczy w odniesieniu do statku rybackiego wynosi mniej niż 9, wnioski o przyznanie wsparcia z EFMR złożone przez ten podmiot są dopuszczalne;

b)

jeżeli liczba punktów za naruszenia zgromadzonych przez podmiot gospodarczy w odniesieniu do statku rybackiego wynosi 9, okres niedopuszczalności wynosi 12 miesięcy;

c)

każdy punkt za naruszenie przyznany dodatkowo do punktów zgromadzonych przez dany podmiot w odniesieniu do statku rybackiego w lit. b) skutkuje dodatkowym okresem niedopuszczalności wynoszącym 1 miesiąc.

a)

wnioski w odniesieniu do ponad połowy statków rybackich będących własnością lub kontrolowanych przez ten podmiot są niedopuszczone do wsparcia z EFMR zgodnie z art. 3 i 4; lub

b)

w przypadku poważnych naruszeń, o których mowa w art. 42 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, wymienionych w pkt 1, 2 i 5 załącznika XXX do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011, średnia liczba przydzielonych punktów za naruszenia na statek rybacki będący własnością lub kontrolowany przez ten podmiot wynosi co najmniej 7 punktów.

a)

zgodnie z art. 129 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011 lub, w stosownych przypadkach;

b)

w wyniku sankcji za poważne naruszenia nałożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 45 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008;

a)

skraca się go w przypadku poważnych naruszeń, o których mowa w art. 42 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 wymienionych w pkt 1, 2 i 5 załącznika XXX do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011, o 2 miesiące w przypadku anulowania 2 punktów za naruszenia zgodnie z art. 133 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011 w odniesieniu do każdego poważnego naruszenia;

b)

przedłuża się go o 12 miesięcy za każde dodatkowe poważne naruszenie popełnione przez podmiot gospodarczy w okresie niedopuszczalności zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 lub art. 90 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009; lub

c)

w drodze odstępstwa od lit. b), przedłuża się go zgodnie z przepisami określonymi w art. 3 ust. 2 lit. c) w związku z każdym kolejnym poważnym naruszeniem popełnionym przez podmiot gospodarczy w okresie niedopuszczalności zgodnie z art. 42 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 wymienionego w pkt 1, 2 i 5 załącznika XXX do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 404/2011.

24.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/7

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

24.2.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/10

(1)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 391/2013 (2) ustanawia wspólny system opłat za korzystanie ze służb żeglugi powietrznej. Wspólny system opłat jest integralnym elementem realizacji celów systemu skuteczności działania ustanowionego na mocy art. 11 rozporządzenia (WE) nr 549/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 390/2013 (4).

(2)

Decyzja Komisji 2011/121/UE (5) ustanawia ogólnounijne docelowe parametry skuteczności działania, w tym cel w zakresie efektywności pod względem kosztów dla zapewniania służb żeglugi powietrznej na lata 2012–2014. Pismami z dnia 19 lipca 2012 r. i 17 grudnia 2012 r. Komisja poinformowała państwa członkowskie, że ich zrewidowane plany skuteczności działania i docelowe parametry są spójne z przyjętymi ogólnounijnymi docelowymi parametrami skuteczności działania oraz wnoszą odpowiedni wkład na rzecz ich realizacji. Docelowe parametry efektywności pod względem kosztów wyrażane są w określonych stawkach jednostkowych.

(3)

Zgodnie z art. 17 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 391/2013 Komisja ocenia corocznie przedłożone jej przez państwa członkowskie stawki jednostkowe dla stref pobierania opłat pod kątem zgodności z przepisami wspomnianego rozporządzenia i rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 390/2013.

(4)

W 2013 r. Komisja przeprowadziła ocenę stawek jednostkowych w strefach pobierania opłat na rok 2014 przy wsparciu ze strony organu weryfikującego skuteczność działania (PRB) i Centralnego Biura Opłat Trasowych organizacji Eurocontrol oraz z wykorzystaniem danych i dodatkowych informacji dostarczonych przez państwa członkowskie. W rezultacie przyjęto decyzję Komisji 2013/631/UE (6). Za pomocą tej decyzji Komisja powiadomiła państwa członkowskie, zgodnie z art. 17 ust. 1 lit. d) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 391/2013, że stwierdziła zgodność przedłożonych stawek jednostkowych w strefach pobierania opłat na rok 2014 z przepisami rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 390/2013 i (UE) nr 391/2013.

(5)

Po przyjęciu decyzji 2013/631/UE, w 2014 r. Bułgaria, Dania, Litwa, Polska, Słowacja i Węgry poinformowały Komisję o zmianach pewnych parametrów służących do obliczania odpowiednich stawek jednostkowych, których to zmian nie były świadome w momencie przekazywania Komisji początkowych danych i dodatkowych informacji na potrzeby oceny zgodności i które wymagały dokonania korekty odnośnych stawek jednostkowych na rok 2014. Wymienione sześć państw członkowskich przedłożyło zatem Komisji skorygowane stawki jednostkowe.

(6)

Zgodnie z art. 17 ust. 1 lit. c) i d) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 391/2013 Komisja oceniła te skorygowane stawki jednostkowe w strefach pobierania opłat na rok 2014 w Bułgarii, Danii, na Litwie, w Polsce, na Słowacji i na Węgrzech w świetle przepisów rozporządzeń (UE) nr 390/2013 i (UE) nr 391/2013, i stwierdziła, że są one zgodne z odnośnymi przepisami. Zainteresowane państwa członkowskie należy zatem powiadomić o stwierdzeniu zgodności.

(7)

W celu zapewnienia jasności i przejrzystości należy uchylić decyzję 2013/631/UE i zastąpić ją niniejszą decyzją.

(8)

Powiadomienie o zgodności stawek jednostkowych w strefach pobierania opłat z przepisami rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 390/2013 i (UE) nr 391/2013 pozostaje bez uszczerbku dla art. 16 rozporządzenia (WE) nr 550/2004.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Jednolitej Przestrzeni Powietrznej,