24.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 369/3

PROTOKÓŁ

między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka ustalający uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w umowie partnerskiej w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Republiką Zielonego Przylądka

Artykuł 1

Okres stosowania i uprawnienia do połowów

1. Od daty rozpoczęcia tymczasowego stosowania protokołu i na okres czterech lat, na podstawie art. 5 umowy partnerskiej w sprawie połowów statkom Unii Europejskiej przyznano następujące uprawnienia do połowów:

Gatunki daleko migrujące wymienione w załączniku 1 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r. w granicach określonych w dodatku 2 i z wyłączeniem gatunków chronionych lub objętych zakazem połowów przez Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) lub inne konwencje międzynarodowe:

—	sejnery-zamrażalnie do połowu tuńczyka: 28 statków,

—	klipry tuńczykowe: 13 statków,

—	taklowce powierzchniowe: 30 statków.

2. Ust. 1 stosuje się z zastrzeżeniem postanowień art. 4 i 5.

3. Zgodnie z art. 6 umowy statki rybackie pływające pod banderą państwa członkowskiego Unii (zwane dalej „statkami Unii”) mogą prowadzić działalność połowową w wyłącznej strefie ekonomicznej (w.s.e.) Republiki Zielonego Przylądka tylko w przypadku gdy posiadają ważne upoważnienie do połowów wydane przez Republikę Zielonego Przylądka w ramach niniejszego protokołu.

Artykuł 2

Rekompensata finansowa — warunki płatności

1. Łączna wartość oszacowana w protokole dla okresu, o którym mowa w art. 1, wynosi 3 300 000 EUR.

2. Kwotę, o której mowa w ust. 1, rozdziela się w następujący sposób:

—

2 100 000 EUR tytułem rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 7 umowy, przeznacza się na następujące płatności:

a)	kwota roczna na rekompensatę finansową za dostęp do zasobów w wysokości 275 000 EUR rocznie w pierwszym i drugim roku oraz w wysokości 250 000 EUR rocznie w trzecim i czwartym roku, stanowiąca równoważność pojemności referencyjnej 5 000 ton rocznie;

b)	specjalna kwota przeznaczona na wsparcie realizacji sektorowej polityki rybołówstwa Republiki Zielonego Przylądka w wysokości 275 000 EUR rocznie w pierwszym i drugim roku oraz w wysokości 250 000 EUR rocznie w trzecim i czwartym roku.

—	1 200 000 EUR odpowiadające szacowanej kwocie opłat należnych od armatorów z tytułu upoważnień do połowów wydanych na podstawie art. 5 i 6 umowy i na warunkach określonych w rozdziale II pkt 3 załącznika.

3. Ust. 1 stosuje się z zastrzeżeniem postanowień art. 3, 4, 5, 7 i 8 niniejszego protokołu oraz art. 12 i 13 umowy.

4. Jeżeli całkowita wielkość połowów dokonanych przez statki Unii w wodach Republiki Zielonego Przylądka przekroczy pojemność referencyjną określoną w ust. 2 lit. a), kwota rocznej rekompensaty finansowej, o której mowa w ust.2 lit. a), zostanie zwiększona za każdą dodatkową złowioną tonę o 55 EUR przez pierwsze dwa lata i o 50 EUR przez ostatnie dwa lata. Łączna roczna kwota wypłacana przez Unię nie może być jednak wyższa niż dwukrotność kwoty określonej w ust. 2 lit. a). Gdy ilość ryb złowionych przez statki Unii przekracza ilość odpowiadającą dwukrotności łącznej kwoty rocznej, kwota należna za ilość przekraczającą ten limit zostaje wypłacona w roku następnym.

5. Płatność rekompensaty finansowej z tytułu ust. 2 lit. a) i b) następuje najpóźniej dziewięćdziesiąt dni po dacie rozpoczęcia tymczasowego stosowania protokołu za pierwszy rok i najpóźniej w rocznicę protokołu za kolejne lata.

6. Przeznaczenie rekompensaty finansowej, o której mowa w ust. 2 lit. a), podlega wyłącznej kompetencji władz Republiki Zielonego Przylądka.

7. Rekompensata finansowa jest wpłacana na oddzielne konto Skarbu Państwa otworzone w instytucji finansowej wskazanej przez władze Republiki Zielonego Przylądka.

Artykuł 3

Wspieranie zrównoważonego i odpowiedzialnego rybołówstwa na wodach Republiki Zielonego Przylądka

1. Strony uzgadniają w ramach wspólnego komitetu przewidzianego w art. 9 umowy, najpóźniej w terminie trzech miesięcy od wejścia w życie niniejszego protokołu, wieloletni program sektorowy oraz warunki jego stosowania, w szczególności:

a)	roczne i wieloletnie wytyczne, zgodnie z którymi jest wykorzystywana rekompensata finansowa, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. b);

cele do osiągnięcia w skali rocznej i wieloletniej, służące ustanowieniu, z biegiem czasu, zrównoważonego i odpowiedzialnego rybołówstwa, z uwzględnieniem priorytetów wyrażonych przez Republikę Zielonego Przylądka w ramach krajowej polityki rybołówstwa lub też innych polityk związanych z ustanowieniem odpowiedzialnego i zrównoważonego rybołówstwa lub mających na nie wpływ;

c)	kryteria i procedury, jakie należy stosować w celu umożliwienia przeprowadzenia oceny uzyskanych wyników w skali rocznej.

2. Wszelkie zmiany proponowane w wieloletnim programie sektorowym muszą zostać zatwierdzone przez wspólny komitet.

3. Co roku władze Republiki Zielonego Przylądka podejmują decyzję o ewentualnym przeznaczeniu dodatkowej kwoty do części rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. b), na cele wprowadzenia w życie programu wieloletniego. O przeznaczeniu takiej kwoty należy poinformować Unię najpóźniej dwa miesiące przed dniem rocznicy wejścia w życie niniejszego protokołu.

4. Strony dokonują, w ramach wspólnego komitetu, corocznej oceny wyników realizacji wieloletniego programu sektorowego. W przypadku gdyby z oceny tej wynikało, że realizacja celów finansowanych bezpośrednio z części rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. b), jest niezadowalająca, Unia zastrzega sobie prawo do zmniejszenia tej części rekompensaty finansowej w celu dostosowania kwoty przeznaczanej na realizację programu stosownie do wyników.

Artykuł 4

Współpraca naukowo-badawcza w dziedzinie odpowiedzialnego rybołówstwa

1. Strony zobowiązują się do wspierania odpowiedzialnego rybołówstwa na wodach Republiki Zielonego Przylądka w oparciu o zasadę niedyskryminowania żadnej z flot obecnych na tych wodach. Wszystkie środki techniczne z zakresu ochrony warunkujące przyznanie upoważnień do połowów, określone w dodatku 2 do załącznika, stosuje się w odniesieniu do całej przemysłowej floty zagranicznej prowadzącej połowy w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka w warunkach technicznych podobnych do warunków, w których prowadzi połowy flota Unii.

2. W okresie obowiązywania niniejszego protokołu Unia i władze Republiki Zielonego Przylądka dążą do monitorowania dynamiki połowów, nakładu połowowego i stanu zasobów w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka w odniesieniu do wszystkich gatunków objętych niniejszym protokołem. W szczególności Strony zgodnie postanawiają usprawnić gromadzenie i analizę danych, które umożliwią opracowanie krajowego planu działania dotyczącego ochrony rekinów i zarządzania ich zasobami w w.s.e. Republiki Zielonego Przylądka.

3. Strony przestrzegają zaleceń i rezolucji ICCAT w zakresie odpowiedzialnego zarządzania rybołówstwem.

4. Zgodnie z art. 4 umowy Strony, na podstawie zaleceń i rezolucji przyjętych przez ICCAT oraz w świetle najlepszych dostępnych opinii naukowych, przeprowadzają konsultacje w ramach wspólnego komitetu przewidzianego w art. 9 umowy w celu podjęcia, w razie potrzeby po przeprowadzeniu posiedzenia naukowego oraz za obopólną zgodą, środków, których celem jest zrównoważone zarządzanie zasobami rybnymi mające wpływ na działalność statków Unii.

5. Republika Zielonego Przylądka zobowiązuje się do publikowania wszelkich umów zezwalających statkom pływającym pod zagraniczną banderą na połowy na wodach podlegających jurysdykcji Republiki Zielonego Przylądka, z uwzględnieniem szczególnego charakteru niektórych informacji, takich jak warunki finansowe.

6. Biorąc pod uwagę, że gatunki pelagiczne rekinów należą do gatunków, które mogą być poławiane przez flotę Unii wraz z połowami tuńczyka, oraz uwzględniając trudną sytuację tych gatunków, co wynika z opinii naukowych ICCAT, połowom tych gatunków dokonywanym przez taklowce prowadzące działalność w ramach niniejszego protokołu należy poświęcić szczególną uwagę, zgodnie z zasadą ostrożnego zarządzania zasobami. Strony współpracują w celu ulepszenia dostępności i monitorowania danych naukowych dotyczących poławianych gatunków.

W tym celu Strony ustanawiają mechanizm ścisłego monitorowania tych połowów, aby zapewnić zrównoważoną eksploatację odnośnych zasobów. Wspomniany mechanizm monitorowania opiera się w szczególności na cokwartalnej wymianie danych dotyczących połowów rekinów. Jeśli połowy przekroczą rocznie 30 % pojemności referencyjnej, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. a), rozpoczyna się ściślejsze monitorowanie oparte na comiesięcznej wymianie danych oraz konsultacje między Stronami. W przypadku gdy połowy osiągną rocznie 40 % pojemności referencyjnej, o której mowa powyżej, wspólny komitet przyjmuje, w razie potrzeby, dodatkowe środki zarządzania, co pozwoli na stworzenie lepszych ram dla działalności floty taklowców.

Ponadto Strony podejmują decyzję o zastosowaniu badania przeprowadzonego przez Unię z udziałem instytucji naukowych Republiki Zielonego Przylądka mającego na celu:

—	przeanalizowanie sytuacji rekinów i wpływu połowów na lokalne ekosystemy,

—	dostarczenie danych na temat zjawisk związanych z migracją tych gatunków,

—	ustalenie obszarów wrażliwych pod względem biologicznym i ekologicznym w Republice Zielonego Przylądka i w strefie tropikalnej Atlantyku.

Wspólny komitet może zdecydować o skorygowaniu wspomnianego powyżej mechanizmu monitorowania w zależności od wyników tego badania.

Artykuł 5

Przegląd uprawnień do połowów i środków technicznych w drodze wzajemnego porozumienia w ramach Wspólnego Komitetu

1. Wspólny komitet może dokonać przeglądu uprawnień do połowów, o których mowa w art. 1, i je skorygować za obopólną zgodą, jeśli zalecenia i rezolucje przyjęte przez ICCAT potwierdzają, że taka korekta gwarantuje zrównoważone zarządzanie gatunkami ryb, o których mowa w niniejszym protokole. W takim przypadku rekompensata finansowa, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. a), zostaje skorygowana proporcjonalnie i pro rata temporis, a w niniejszym protokole i załączniku do niego nanosi się niezbędne zmiany.

2. W razie potrzeby wspólny komitet będzie mógł zbadać i dostosować w drodze wzajemnego porozumienia postanowienia dotyczące prowadzenia połowów i warunków stosowania niniejszego protokołu oraz załączników do niego.

Artykuł 6

Zachęcanie do Wyładunków i wspieranie Współpracy pomiędzy podmiotami gospodarczymi

1. Strony podejmują współpracę w celu poprawy możliwości wyładunku w portach Republiki Zielonego Przylądka.

2. Stosuje się zachęty finansowe do wyładunków określone w załączniku.

3. Strony dążą do stworzenia korzystnych warunków do promowania gospodarczych, handlowych i technicznych więzi pomiędzy przedsiębiorstwami z państw Stron, tworząc klimat przyjazny dla rozwoju przedsiębiorczości i inwestycji.

Artykuł 7

Zawieszenie wykonywania protokołu

1. Wykonywanie niniejszego protokołu może zostać zawieszone na wniosek jednej ze Stron w przypadku zaistnienia jednego lub kilku z następujących warunków:

a)	nadzwyczajnych okoliczności określonych w art. 7 ust. 3 lit. a) umowy, które uniemożliwiają prowadzenie działalności połowowej w w.s.e. Republiki Zielonego Przylądka;

b)	znaczących zmian w opracowywaniu i wdrażaniu polityki rybołówstwa jednej bądź drugiej Strony naruszających postanowienia niniejszego protokołu;

c)	uruchomienia mechanizmów konsultacji przewidzianych w art. 96 umowy z Kotonu dotyczących naruszenia elementów zasadniczych i podstawowych praw człowieka określonych w art. 9 tej umowy;

d)	niedokonania przez Unię płatności rekompensaty finansowej przewidzianej w art. 2 ust. 2 lit. a) z powodów innych niż określone w art. 8 niniejszego protokołu;

e)	poważnego i nierozstrzygniętego sporu między Stronami dotyczącego stosowania lub interpretacji niniejszego protokołu.

2. Jeżeli zawieszenie stosowania protokołu następuje z przyczyn innych niż te, które wymieniono w ust. 1 lit. c), Strona planująca zawieszenie musi powiadomić o swoim zamiarze na piśmie na co najmniej trzy miesiące przed planowanym wejściem w życie zawieszenia. Zawieszenie protokołu z przyczyn, o których mowa w ust. 1 lit. c), zaczyna być stosowane niezwłocznie po podjęciu decyzji o zawieszeniu.

3. W przypadku zawieszenia Strony nadal prowadzą konsultacje, poszukując polubownego rozwiązania sporu, który je poróżnił. W przypadku znalezienia takiego rozwiązania wznawiane jest stosowanie protokołu, a kwotę rekompensaty finansowej zmniejsza się proporcjonalnie i pro rata temporis, w zależności od okresu, w którym stosowanie protokołu było zawieszone.

Artykuł 8

Zawieszenie i zmiana płatności rekompensaty finansowej

1. Rekompensata finansowa, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. a) i b), może zostać zmieniona lub zawieszona w przypadku zaistnienia jednego lub kilku z następujących warunków:

a)	nadzwyczajnych okoliczności, innych niż zjawiska naturalne, uniemożliwiających prowadzenie działalności połowowej w w.s.e. Republiki Zielonego Przylądka;

b)	znaczących zmian w opracowywaniu i wdrażaniu polityki rybołówstwa jednej bądź drugiej Strony naruszających postanowienia niniejszego protokołu;

c)	uruchomienia mechanizmów konsultacji przewidzianych w art. 96 umowy z Kotonu dotyczących naruszenia elementów zasadniczych i podstawowych praw człowieka określonych w art. 9 tej umowy.

2. Unia może częściowo lub całkowicie zmienić lub zawiesić płatność specjalnej rekompensaty finansowej przewidzianej w art. 2 ust. 2 lit. b), w przypadku gdy rekompensata finansowa nie jest wykorzystywana lub w przypadku gdy wspólny komitet stwierdzi w wyniku przeprowadzonej oceny, że osiągnięte wyniki nie są zgodne z planem.

3. Płatność rekompensaty finansowej wznawia się po przeprowadzeniu konsultacji i osiągnięciu porozumienia przez Strony z chwilą przywrócenia sytuacji sprzed wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, lub gdy jest to uzasadnione w świetle osiągniętych wyników finansowych, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu. Płatność specjalnej rekompensaty finansowej, o której mowa w art. 2 ust. 2 lit. b), nie może jednak nastąpić w terminie przekraczającym okres sześciu miesięcy od wygaśnięcia protokołu.

Artykuł 9

Komputeryzacja wymiany informacji

1. Republika Zielonego Przylądka i Unia zobowiązują się wprowadzić w jak najkrótszym terminie systemy informatyczne niezbędne do wymiany elektronicznej wszystkich informacji i dokumentów związanych z wykonaniem umowy.

2. Z chwilą uruchomienia systemów, o których mowa w ust. 1, wersja elektroniczna dokumentu będzie uznawana za całkowicie równoważną jego wersji papierowej.

3. Republika Zielonego Przylądka i Unia powiadamiają się niezwłocznie o wszelkich awariach systemu informatycznego. Informacje i dokumenty związane ze stosowaniem umowy są wówczas automatycznie zastępowane ich wersją papierową zgodnie ze szczegółowymi zasadami określonymi w załączniku.

Artykuł 10

Monitorowanie satelitarne

Monitorowanie satelitarne statków rybackich Unii w ramach niniejszego protokołu odbywa się zgodnie z zasadami określonymi w załączniku.

Artykuł 11

Poufność danych

Republika Zielonego Przylądka zobowiązuje się, aby wszystkie dane osobowe dotyczące statków Unii i ich działalności połowowej uzyskane w ramach umowy były zawsze traktowane z ostrożnością i zgodnie z zasadami poufności i ochrony danych. Dane te mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów wykonania umowy.

Artykuł 12

Obowiązujące przepisy prawa krajowego

1. Działania statków rybackich Unii prowadzących działalność na wodach Republiki Zielonego Przylądka zgodnie z niniejszym protokołem podlegają przepisom prawa obowiązującym w Republice Zielonego Przylądka, w szczególności postanowieniom zawartym w planie zarządzania zasobami rybnymi Republiki Zielonego Przylądka, chyba że umowa, niniejszy protokół lub załącznik i dodatki do niego stanowią inaczej.

2. Władze Republiki Zielonego Przylądka informują Komisję Europejską o każdej zmianie przepisów lub każdym nowym akcie prawnym, które odnoszą się do sektora rybołówstwa.

Artykuł 13

Okres obowiązywania

Niniejszy protokół i załącznik do niego obowiązują przez okres czterech lat od daty rozpoczęcia ich tymczasowego stosowania zgodnie z art. 15, o ile protokół nie zostanie wypowiedziany zgodnie z art. 14.

Artykuł 14

Wypowiedzenie

1. W przypadku wypowiedzenia niniejszego protokołu Strona wypowiadająca powiadamia drugą Stronę na piśmie o zamiarze wypowiedzenia protokołu co najmniej na sześć miesięcy przed datą, z którą wypowiedzenie to ma stać się skuteczne.

2. Wysłanie powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, powoduje rozpoczęcie konsultacji między Stronami.

Artykuł 15

Tymczasowe stosowanie

Niniejszy protokół stosuje się tymczasowo od dnia jego podpisania.

Artykuł 16

Wejście w życie

Niniejszy protokół i załącznik do niego wchodzą w życie z dniem, w którym Strony powiadomią się wzajemnie o zakończeniu procedur niezbędnych do tego celu.

W imieniu Unii Europejskiej

W imieniu Republiki Zielonego Przylądka

ZAŁĄCZNIK

WARUNKI DOKONYWANIA POŁOWÓW W OBSZARZE POŁOWOWYM REPUBLIKI ZIELONEGO PRZYLĄDKA PRZEZ STATKI UNII

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

1. Wyznaczanie właściwego organu

Na potrzeby niniejszego załącznika oraz o ile nie wskazano inaczej każde odesłanie do Unii lub do Republiki Zielonego Przylądka z tytułu właściwego organu oznacza:

—	w odniesieniu do Unii: Komisję Europejską, w stosownych przypadkach za pośrednictwem delegatury Unii w Republice Zielonego Przylądka;

—	w odniesieniu do Republiki Zielonego Przylądka: ministerstwo odpowiedzialne za rybołówstwo.

2. Obszar połowowy

Współrzędne w.s.e. Republiki Zielonego Przylądka są określone w dodatku 1. Statki Unii będą mogły prowadzić działalność połowową poza granicami określonymi dla każdej kategorii w dodatku 2.

Republika Zielonego Przylądka powiadamia armatorów o wyznaczeniu obszarów zamkniętych dla żeglugi i dla połowów w chwili wydania upoważnienia do połowów. Unia zostaje także o tym powiadomiona.

3. Wyznaczenie lokalnego agenta

Każdy statek Unii, który ma zamiar dokonać wyładunku lub przeładunku w porcie Republiki Zielonego Przylądka, musi być reprezentowany przez agenta mającego siedzibę w Republice Zielonego Przylądka.

4. Rachunek bankowy

Przed wejściem w życie niniejszego protokołu Republika Zielonego Przylądka przesyła Unii numer rachunku bankowego lub rachunków bankowych, na które mają być wpłacane kwoty finansowe należne od statków Unii w ramach umowy. Koszty przelewów bankowych ponoszą armatorzy.

ROZDZIAŁ II

UPOWAŻNIENIA DO POŁOWÓW

1. Warunki niezbędne do uzyskania upoważnienia do połowów — kwalifikowalne statki

Upoważnienia do połowów, o których mowa w art. 6 umowy, są wydawane pod warunkiem że statek jest zarejestrowany w rejestrze statków rybackich Unii oraz że armator, kapitan lub sam statek wywiązali się ze wszystkich wcześniejszych zobowiązań wynikających z prowadzenia przez nich działalności połowowej na wodach Republiki Zielonego Przylądka w ramach umowy.

2. Wniosek o wydanie upoważnienia do połowów

Unia przedkłada Republice Zielonego Przylądka wniosek o wydanie upoważnienia do połowów dla każdego statku, który chce prowadzić połowy w ramach umowy, na co najmniej piętnaście dni roboczych przed dniem rozpoczęcia wnioskowanego okresu ważności, używając formularza znajdującego się w dodatku 3. Wniosek musi być wypełniony na maszynie lub ręcznie wielkimi literami.

Każdemu wnioskowi o wydanie upoważnienia do połowów, składanemu po raz pierwszy w ramach obowiązującego protokołu lub składanemu po wprowadzeniu zmian technicznych na odnośnym statku, musi towarzyszyć:

(i)	dowód wpłaty opłaty ryczałtowej odpowiadającej okresowi ważności wnioskowanego upoważnienia do połowów, jak również wkładu o stawce zryczałtowanej związanego z obecnością obserwatorów, o którym mowa w rozdziale X;

(ii)	nazwisko i adres lokalnego agenta statku, jeśli taki istnieje;

(iii)

aktualne kolorowe zdjęcie statku (widok burty) o wymiarach minimalnych: 15 cm × 10 cm;

(iv)	każdy inny dokument wyraźnie wymagany w ramach umowy.

Podczas odnowienia upoważnienia do połowów w ramach obowiązującego protokołu dla statków, których charakterystyka techniczna nie uległa zmianie, składa się wniosek o odnowienie upoważnienia, któremu towarzyszy wyłącznie dowód uiszczenia opłaty i wkładu o stawce zryczałtowanej związanego z obecnością obserwatora.

3. Opłaty i zaliczki

Opłaty dokonywane przez armatorów ustala się w następujący sposób:

—	przez pierwsze dwa lata stosowania: 55 EUR za tonę złowioną na obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka;

—	przez dwa pozostałe lata stosowania: 65 EUR za tonę złowioną na obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka.

Upoważnienia do połowów wydawane są po wpłaceniu z góry na rzecz właściwych organów Republiki Zielonego Przylądka opłat ryczałtowych ustalanych w następujący sposób:

w odniesieniu do sejnerów tuńczykowych:

—	w wysokości 4 950 EUR rocznie przez pierwsze dwa lata stosowania, co stanowi równowartość 55 EUR za każdą z 90 ton;

—	w wysokości 5 525 EUR rocznie przez dwa pozostałe lata stosowania, co stanowi równowartość 65 EUR za każdą z 85 ton;

w odniesieniu do kliprów tuńczykowych:

—	w wysokości 495 EUR rocznie przez pierwsze dwa lata stosowania, co stanowi równowartość 55 EUR za każdą z 9 ton;

—	w wysokości 585 EUR rocznie przez dwa pozostałe lata stosowania, co stanowi równowartość 65 EUR za każdą z 9 ton;

w odniesieniu do taklowców powierzchniowych:

—	w wysokości 3 190 EUR rocznie przez pierwsze dwa lata stosowania, co stanowi równowartość 55 EUR za każdą z 58 ton;

—	w wysokości 3 250 EUR rocznie przez dwa pozostałe lata stosowania, co stanowi równowartość 65 EUR za każdą z 50 ton.

Opłata ryczałtowa płatna z góry obejmuje wszystkie podatki krajowe i lokalne, z wyjątkiem opłat portowych i przeładunkowych oraz kosztów świadczonych usług. Przez pierwszy i ostatni rok opłata ryczałtowa płatna z góry i jej równowartość w tonach na jeden statek są obliczane pro rata temporis na podstawie liczby miesięcy objętych upoważnieniem.

4. Tymczasowy wykaz statków posiadających upoważnienie do połowów

Po otrzymaniu wniosków o wydanie upoważnienia do połowów Republika Zielonego Przylądka w terminie nieprzekraczającym trzech dni kalendarzowych opracowuje dla każdej kategorii statków tymczasowy wykaz statków, które ubiegają się o upoważnienie. Wykaz ten jest niezwłocznie przekazywany krajowemu organowi odpowiedzialnemu za kontrolę połowów oraz Unii.

Unia przekazuje wykaz tymczasowy armatorowi lub jego agentowi. W przypadku gdy biura Unii są zamknięte, Republika Zielonego Przylądka może wydać wykaz tymczasowy bezpośrednio armatorowi lub agentowi i przesłać jego kopie Unii.

5. Wydawanie upoważnień do połowów

Republika Zielonego Przylądka wydaje Unii upoważnienie do połowów tuńczyka i gatunków powiązanych („atum e afins”) w terminie piętnastu dni roboczych po otrzymaniu kompletnego wniosku.

W przypadku odnowienia upoważnienia do połowów w okresie obowiązywania niniejszego protokołu nowe upoważnienie do połowów będzie zawierać wyraźne odniesienie do pierwotnego upoważnienia do połowów.

Unia przekazuje upoważnienie do połowów armatorowi lub jego agentowi. W przypadku gdy biura Unii są zamknięte, Republika Zielonego Przylądka może wydać upoważnienie do połowów bezpośrednio armatorowi lub jego agentowi i przesłać jego kopie Unii.

6. Wykaz statków upoważnionych do połowów

Po wydaniu upoważnienia do połowów Republika Zielonego Przylądka niezwłocznie opracowuje dla każdej kategorii statków ostateczny wykaz statków upoważnionych do połowów w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka. Wykaz ten jest niezwłocznie przekazywany krajowemu organowi odpowiedzialnemu za kontrolę połowów oraz Unii i zastępuje wykaz tymczasowy, o którym mowa w pkt 4.

7. Okres ważności upoważnienia do połowów

Upoważnienia do połowów są ważne jeden rok i są odnawialne.

Do celów określenia początku okresu ważności okres roczny oznacza:

(i)	podczas pierwszego roku stosowania protokołu — okres od dnia jego wejścia w życie do dnia 31 grudnia tego samego roku;

(ii)	następnie — każdy pełny rok kalendarzowy;

(iii)

podczas ostatniego roku stosowania protokołu — okres od dnia 1 stycznia do dnia, w którym niniejszy protokół wygasa.

8. Przechowywanie upoważnień do połowów na statku

Upoważnienie do połowów musi stale znajdować się na statku.

Niemniej jednak statki są upoważnione do prowadzenia połowów od chwili wpisania do wykazu tymczasowego, o którym mowa w pkt 4. Statki te muszą stale przechowywać wykaz tymczasowy do chwili wydania upoważnienia do połowów.

9. Przeniesienie upoważnienia do połowów

Upoważnienie do połowów jest wydawane dla danego statku i nie podlega przeniesieniu.

Jednak w udowodnionych przypadkach siły wyższej, takich jak utrata statku lub przedłużające się unieruchomienie go z przyczyn poważnej awarii technicznej, i na wniosek Unii upoważnienie do połowów zastępuje się nowym upoważnieniem, wydanym dla statku podobnego do statku, który jest zastępowany.

Przeniesienia dokonuje się w drodze oddania upoważnienia do połowów przez armatora lub jego agenta w Republice Zielonego Przylądka oraz w drodze wydania przez Republikę Zielonego Przylądka w jak najkrótszym terminie upoważnienia do połowów zastępującego poprzednie. Upoważnienie do połowów jest wydawane w jak najkrótszym terminie armatorowi lub jego agentowi po oddaniu upoważnienia do połowów, które ma być zastąpione. Upoważnienie do połowów zaczyna obowiązywać z dniem oddania upoważnienia do połowów, które ma być zastąpione.

Republika Zielonego Przylądka aktualizuje w jak najkrótszym terminie wykaz statków upoważnionych do połowów. Nowy wykaz jest niezwłocznie przekazywany krajowemu organowi odpowiedzialnemu za kontrolę połowów oraz Unii.

10. Statki pomocnicze

Republika Zielonego Przylądka zezwala statkom rybackim na korzystanie ze statków pomocniczych z zastrzeżeniem przyjęcia przez Republikę Zielonego Przylądka przepisów regulujących działalność tych statków.

ROZDZIAŁ III

TECHNICZNE ŚRODKI OCHRONY

Środki techniczne stosowane w odniesieniu do statków posiadających upoważnienie do połowów dotyczące obszaru połowowego, narzędzi połowowych i przyłowów są określone dla każdej kategorii połowów w kartach technicznych znajdujących się w dodatku 2.

Statki stosują się do wszelkich zaleceń ICCAT.

Zgodnie z zaleceniami ICCAT Strony starają się ograniczyć wielkość przypadkowych połowów żółwi, ptaków morskich i innych gatunków, które nie są celem połowów. Statki Unii zapewniają, aby przypadkowo złowione okazy takich gatunków zostały uwolnione w celu zmaksymalizowania ich szans przetrwania.

ROZDZIAŁ IV

SYSTEM DEKLARACJI POŁOWÓW

1. Dziennik połowowy

Kapitan statku Unii, który prowadzi połowy w ramach umowy, prowadzi dziennik połowowy, którego wzór dla każdej kategorii połowów znajduje się w dodatku 4.

Kapitan wypełnia dziennik połowowy każdego dnia przebywania statku w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka.

Kapitan zapisuje każdego dnia w dzienniku połowowym ilość każdego gatunku określonego za pomocą kodu Alfa 3 FAO złowioną i zatrzymaną na statku, wyrażoną w kg masy w relacji pełnej lub, w razie potrzeby, w liczbie sztuk. W odniesieniu do każdego głównego gatunku kapitan wymienia również połowy o wyniku zerowym.

W razie potrzeby kapitan zapisuje również codziennie w dzienniku połowowym ilości każdego gatunku wyrzucone do morza, wyrażone w kg masy w relacji pełnej lub, w razie potrzeby, w liczbie sztuk.

Dziennik połowowy wypełniany jest w sposób czytelny, wielkimi literami i podpisywany przez kapitana.

Kapitan odpowiada za dokładność danych wpisanych do dziennika połowowego.

2. Deklaracje połowowe

Kapitan deklaruje połowy statku poprzez złożenie Republice Zielonego Przylądka dzienników połowowych odpowiadających obecności statku w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka.

Dzienniki połowowe składa się w następujący sposób:

(i)	w przypadku zawinięcia do portu Republiki Zielonego Przylądka — oryginał każdego dziennika połowowego składa się miejscowemu przedstawicielowi Republiki Zielonego Przylądka, który pisemnie potwierdza odbiór;

(ii)

w przypadku wyjścia z obszaru połowowego Republiki Zielonego Przylądka bez uprzedniego zawijania do któregoś z portów Republiki Zielonego Przylądka — oryginał każdego dziennika połowowego jest przesyłany w terminie czternastu dni po zawinięciu do jakiegokolwiek innego portu, a w każdym razie w terminie trzydziestu dni od dnia wyjścia z obszaru połowowego Republiki Zielonego Przylądka:

a)	pismem wysłanym do Republiki Zielonego Przylądka;

b)	faksem na numer podany przez Republikę Zielonego Przylądka; lub

c)	pocztą elektroniczną.

Z chwilą gdy Republika Zielonego Przylądka będzie w stanie przyjmować deklaracje połowowe pocztą elektroniczną, kapitan będzie przesyłał dzienniki połowowe Republice Zielonego Przylądka na adres elektroniczny podany przez Republikę Zielonego Przylądka. Republika Zielonego Przylądka potwierdzi niezwłocznie odbiór zwrotną pocztą elektroniczną.

W odniesieniu do sejnerów tuńczykowych i taklowców powierzchniowych kapitan przesyła również kopie wszystkich dzienników połowowych do jednego z następujących instytutów naukowych:

(i)	IRD (Institut de recherche pour le développement);

(ii)	IEO (Instituto Español de Oceanografia);

(iii)

IPMA (Instituto Português do Mar e da Atmosfèra); lub

(iv)	INDP (Instituto Nacional de Desenvolvimento das Pescas).

Powrót statku do obszaru połowowego Republiki Zielonego Przylądka w okresie ważności posiadanego przez ten statek upoważnienia do połowów łączy się ze sporządzeniem nowej deklaracji połowowej.

W przypadku naruszenia przepisów dotyczących deklaracji połowowej Republika Zielonego Przylądka może zawiesić upoważnienie do połowów dla danego statku do czasu otrzymania brakujących deklaracji połowowych i ukarać armatora zgodnie z odnośnymi przepisami obowiązującego prawa krajowego. W przypadku ponownego nieposzanowania przepisów Republika Zielonego Przylądka może odmówić odnowienia upoważnienia do połowów. Republika Zielonego Przylądka informuje niezwłocznie Unię o wszelkich karach nałożonych w takich okolicznościach.

3. Przejście na system elektroniczny

Strony postanawiają wprowadzić elektroniczny dziennik połowowy oraz elektroniczny system sprawozdawczości dotyczący wszystkich danych odnoszących się do połowów (ERS), zgodnie z wytycznymi zamieszczonymi w dodatku 6. Strony wspólnie określą szczegółowe sposoby wdrożenia tego systemu, mając na celu uruchomienie go od dnia 1 września 2015 r.

4. Końcowe rozliczenie opłat za sejnery tuńczykowe i taklowce powierzchniowe

Do momentu wprowadzenia elektronicznego systemu przewidzianego w ust. 3 państwa członkowskie powiadamiają Komisję Europejską, najpóźniej do dnia 15 czerwca każdego roku, o masie połowów dokonanych w roku poprzednim, potwierdzonej przez instytuty naukowe, o których mowa w pkt 2. Unia określa dla każdego sejnera tuńczykowego i taklowca powierzchniowego, w oparciu o ich deklaracje połowowe, rozliczenie końcowe opłat należnych od statku z tytułu rocznej kampanii połowowej za rok poprzedni. Unia przekazuje to rozliczenie końcowe Republice Zielonego Przylądka i armatorowi za pośrednictwem państw członkowskich przed dniem 31 lipca danego roku.

Od momentu faktycznego wprowadzenia w życie systemu elektronicznego, o którym mowa w pkt 3, Unia określa dla każdego klipra tuńczykowego, sejnera tuńczykowego i taklowca powierzchniowego, w oparciu o raporty połowowe przechowywane przez Centra Monitorowania Rybołówstwa (CMR) państwa bandery, rozliczenie końcowe opłat należnych od statku z tytułu rocznej kampanii połowowej za poprzedni rok kalendarzowy. Unia przekazuje to rozliczenie końcowe Republice Zielonego Przylądka i armatorowi przed dniem 31 marca danego roku.

W obu przypadkach w terminie trzydziestu dni od dnia tego przekazania Republika Zielonego Przylądka może zakwestionować rozliczenie końcowe w oparciu o należyte elementy uzasadniające. W razie sporu Strony przeprowadzają wzajemne konsultacje w ramach wspólnego komitetu. Jeżeli Republika Zielonego Przylądka nie zgłosi zastrzeżeń w terminie trzydziestu dni, rozliczenie końcowe uznaje się za przyjęte.

Jeżeli wartość rozliczenia końcowego jest wyższa niż opłata ryczałtowa płatna z góry w celu uzyskania upoważnienia do połowów, armator wpłaca saldo Republice Zielonego Przylądka najpóźniej dnia 30 września danego roku. Jeżeli zaś wartość rozliczenia końcowego jest niższa niż opłata ryczałtowa płatna z góry, różnica nie jest zwracana armatorowi.

ROZDZIAŁ V

WYŁADUNKI I PRZEŁADUNKI

1. Powiadomienie

Kapitan statku Unii, który chce dokonać wyładunku w którymś z portów Republiki Zielonego Przylądka lub przeładować połowy dokonane w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka, musi powiadomić o tym Republikę Zielonego Przylądka co najmniej na 24 godziny przed wyładunkiem lub przeładunkiem, podając:

a)	nazwę statku rybackiego, który ma dokonać wyładunku lub przeładunku;

b)	port wyładunku lub przeładunku;

c)	planowany dzień i godzinę wyładunku lub przeładunku;

d)	ilości (wyrażone w kg masy w relacji pełnej lub, w razie potrzeby, w liczbie sztuk) każdego gatunku, który ma być wyładowany lub przeładowany (określonego za pomocą kodu Alfa 3 FAO);

e)	w przypadku przeładunku — nazwę statku przyjmującego;

f)	świadectwo sanitarne statku przyjmującego.

Przeładunek musi odbywać się na wodach któregoś z upoważnionych do tego portów Republiki Zielonego Przylądka. Przeładunek na morzu jest zakazany.

Nieposzanowanie tych przepisów pociąga za sobą nałożenie sankcji przewidzianych w tym zakresie przez ustawodawstwo Republiki Zielonego Przylądka.

2. Zachęty do wyładunków

Aby przyczynić się do rozwoju sektora gospodarki rybnej Republiki Zielonego Przylądka i wzmocnienia pozytywnych efektów gospodarczych i społecznych umowy, w szczególności w zakresie przetwarzania i podnoszenia wartości produktów rybołówstwa, Strony przeprowadzają konsultacje w celu opracowania strategii zwiększania wyładunków floty Unii.

Armatorzy, którzy dokonują połowów tuńczyka, starają się wyładowywać część połowów dokonanych na wodach Republiki Zielonego Przylądka. Wyładowane połowy mogą zostać sprzedane lokalnym przedsiębiorstwom po cenach określonych w drodze negocjacji między podmiotami gospodarczymi.

Realizacja strategii mającej na celu zwiększenie wyładunków, jak również faktyczna operacyjność infrastruktury portowej i przetwórczej będą przedmiotem regularnego monitoringu ze strony wspólnego komitetu po konsultacjach z zainteresowanymi stronami.

Statkom Unii posiadającym upoważnienie do połowów zgodnie z niniejszym protokołem, które dokonują wyładunku połowów tuńczyka w portach Republiki Zielonego Przylądka, przysługuje obniżka opłaty o 10 EUR za każdą wyładowaną tonę. Dodatkowa obniżka o 10 EUR za tonę zostaje przyznana w przypadku sprzedaży produktów rybołówstwa zakładowi przetwórczemu Republiki Zielonego Przylądka. Mechanizm ten stosuje się do wysokości maksymalnie 50 % rozliczenia końcowego połowów.

Dokumenty potwierdzające wyładunek lub sprzedaż są przekazywane Dyrekcji Generalnej ds. Rybołówstwa. Po ich zatwierdzeniu armatorzy, których to dotyczy, zostają powiadomieni za pośrednictwem Unii o kwotach, które zostaną im zwrócone. Kwoty te odlicza się od opłat należnych z tytułu przyszłych wniosków o wydanie licencji.

ROZDZIAŁ VI

KONTROLA

1. Wejście na obszar połowowy i wyjście z niego

Każde wejście statku Unii posiadającego upoważnienie do połowów na obszar połowowy Republiki Zielonego Przylądka i wyjście z niego muszą być zgłoszone Republice Zielonego Przylądka w terminie sześciu godzin przed wejściem lub wyjściem.

Zgłaszając wejście lub wyjście, statek podaje w szczególności:

(i)	planowany dzień, godzinę i punkt wejścia lub wyjścia;

(ii)	ilości każdego gatunku znajdujące się na statku, określone za pomocą kodu Alfa 3 FAO oraz wyrażone w kg masy w relacji pełnej lub, w razie potrzeby, w liczbie sztuk;

(iii)

zestawienie form produktów.

Zgłoszenie odbywa się w pierwszej kolejności pocztą elektroniczną lub, jeśli jest to niemożliwe, faksem lub drogą radiową, na adres elektroniczny, numer faksu lub częstotliwość podane przez Republikę Zielonego Przylądka. Republika Zielonego Przylądka powiadamia niezwłocznie odnośne statki i Unii o wszelkiej zmianie adresu elektronicznego, numeru faksu lub częstotliwości.

Każdy statek przyłapany na prowadzeniu połowów w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka bez uprzedniego zgłoszenia swojej obecności jest uważany za statek dokonujący połowów bez upoważnienia.

2. Inspekcja na morzu

Inspekcji na morzu w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka, prowadzonej w odniesieniu do statków Unii posiadających upoważnienie do połowów, będą dokonywać statki i inspektorzy Republiki Zielonego Przylądka, co do których istnieje możliwość jednoznacznej identyfikacji jako odpowiedzialnych za kontrolę połowów.

Przed wejściem na statek inspektorzy Republiki Zielonego Przylądka uprzedzają statek Unii o decyzji przeprowadzenia inspekcji. Inspekcji dokonuje maksymalnie dwóch inspektorów, którzy mają obowiązek przedstawić swoją tożsamość i kwalifikacje jako inspektorzy przed rozpoczęciem inspekcji.

Inspektorzy Republiki Zielonego Przylądka pozostaną na statku Unii jedynie przez okres niezbędny do wykonania zadań związanych z inspekcją. Dokonają oni inspekcji w sposób ograniczający do minimum jej skutki dla statku, prowadzonej przez niego działalności połowowej i ładunku.

Republika Zielonego Przylądka może zezwolić Unii na uczestniczenie w inspekcji na morzu w roli obserwatora.

Kapitan statku Unii ułatwia wejście na pokład i wykonywanie pracy inspektorom Republiki Zielonego Przylądka.

Na zakończenie każdej inspekcji inspektorzy Republiki Zielonego Przylądka sporządzają sprawozdanie z inspekcji. Kapitan statku Unii ma prawo wnieść uwagi do sprawozdania z inspekcji. Sprawozdanie z inspekcji jest podpisywane przez inspektora, który je sporządził, oraz przez kapitana statku Unii.

Inspektorzy Republiki Zielonego Przylądka przekazują kopię sprawozdania z inspekcji kapitanowi statku Unii przed zejściem ze statku. Republika Zielonego Przylądka przesyła Unii kopię sprawozdania z inspekcji w terminie ośmiu dni od zakończenia inspekcji.

3. Inspekcje w porcie

Inspekcji w porcie na statkach Unii, które dokonują na wodach jednego z portów Republiki Zielonego Przylądka wyładunku lub przeładunku połowów dokonanych w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka, dokonują inspektorzy Republiki Zielonego Przylądka, których można jednoznacznie zidentyfikować jako odpowiedzialnych za kontrole połowów.

Inspekcji dokonuje maksymalnie dwóch inspektorów, którzy mają obowiązek przedstawić swoją tożsamość i kwalifikacje jako inspektorzy przed rozpoczęciem inspekcji. Inspektorzy Republiki Zielonego Przylądka pozostają na statku Unii jedynie przez okres niezbędny do wykonania zadań związanych z inspekcją i przeprowadzą inspekcję w sposób ograniczający do minimum jej skutki dla statku, dokonywanego przez statek wyładunku lub przeładunku oraz dla ładunku.

Republika Zielonego Przylądka może zezwolić Unii na uczestniczenie w inspekcji w porcie w roli obserwatora.

Kapitan statku Unii ułatwia wykonywanie pracy inspektorom Republiki Zielonego Przylądka.

Inspektorzy Republiki Zielonego Przylądka przekazują kopię sprawozdania z inspekcji kapitanowi statku Unii tuż po zakończeniu inspekcji. Republika Zielonego Przylądka przesyła Unii kopię sprawozdania z inspekcji w terminie ośmiu dni od zakończenia inspekcji

ROZDZIAŁ VII

SATELITARNY SYSTEM MONITOROWANIA STATKÓW (VMS)

1. Komunikaty dotyczące pozycji statków — system VMS

Podczas przebywania w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka statki Unii posiadające upoważnienie do połowów muszą być wyposażone w satelitarny system monitorowania statków (VMS), który zapewnia automatyczne, stałe i cogodzinne przekazywanie informacji o ich pozycji do CMR ich państwa bandery.

Każdy komunikat o pozycji musi zawierać:

a)	identyfikację statku;

b)	ostatnią pozycję geograficzną statku (długość, szerokość geograficzna) z marginesem błędu pozycji poniżej 500 metrów i przedziałem ufności wynoszącym 99 %;

c)	dzień i godzinę zarejestrowania pozycji;

d)	prędkość i kurs statku;

e)	oraz musi być skonfigurowany w formacie podanym w dodatku 5.

Pierwsza pozycja zarejestrowana po wejściu do obszaru połowowego Republiki Zielonego Przylądka będzie oznaczona kodem „ENT”. Wszystkie następne pozycje będą oznaczone kodem „POS”, z wyjątkiem pierwszej pozycji zarejestrowanej po wyjściu z obszaru połowowego Republiki Zielonego Przylądka, która będzie oznaczona kodem „EXI”.

CMR państwa bandery zapewnia automatyczne przetwarzanie i, w razie potrzeby, elektroniczne przesyłanie komunikatów o pozycji. Komunikaty o pozycji powinny być rejestrowane w sposób bezpieczny i przechowywane przez okres trzech lat.

2. Przesyłanie informacji przez statek w przypadku awarii systemu VMS

Kapitan powinien stale zapewniać, aby system VMS był w pełni sprawny, a komunikaty o pozycji prawidłowo przekazywane do CMR państwa bandery.

W razie awarii system VMS statku będzie naprawiony lub zastąpiony w terminie jednego miesiąca. Po upływie tego terminu statek przestanie być upoważniony do prowadzenia połowów w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka.

Statki z uszkodzonym systemem VMS, które prowadzą połowy w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka, powinny przekazywać komunikaty o pozycji do CMR państwa bandery pocztą elektroniczną, droga radiową lub faksem z częstotliwością co najmniej co cztery godziny, podając wszelkie wymagane informacje.

3. Bezpieczne przesyłanie komunikatów o pozycji do Republiki Zielonego Przylądka

CMR państwa bandery przesyła automatycznie komunikaty o pozycji odnośnych statków do CMR Republiki Zielonego Przylądka. CMR państwa bandery i CMR Republiki Zielonego Przylądka przekazują sobie nawzajem swoje kontaktowe adresy elektroniczne oraz informują się niezwłocznie o wszelkich zmianach tych adresów.

Przesyłanie komunikatów o pozycji pomiędzy CMR państwa bandery i CMR Republiki Zielonego Przylądka odbywa się drogą elektroniczną zgodnie z systemem bezpiecznej komunikacji.

CMR Republiki Zielonego Przylądka informuje niezwłocznie CMR państwa bandery i Unię o wszelkich następujących po sobie zakłóceniach w odbiorze komunikatów o pozycji statku posiadającego upoważnienie do połowów w przypadku gdy odnośny statek nie zgłosił swojego wyjścia z obszaru połowowego.

4. Nieprawidłowe działanie systemu łączności

Republika Zielonego Przylądka zapewnia zgodność swojego sprzętu elektronicznego ze sprzętem CMR państwa bandery oraz informuje niezwłocznie Unię o wszelkich zakłóceniach w łączności i w odbiorze komunikatów o pozycji w celu jak najszybszego znalezienia rozwiązania technicznego. Wszelkie ewentualne spory będą rozstrzygane przez wspólny komitet.

Kapitan zostanie uznany za odpowiedzialnego za wszelką dowiedzioną interwencję w systemie VMS mającą na celu zakłócenie funkcjonowania systemu lub sfałszowanie komunikatów o pozycji. Wszelkie naruszenie przepisów podlega karom przewidzianym w obowiązujących przepisach Republiki Zielonego Przylądka.

5. Zmiana częstotliwości wysyłania komunikatów o pozycji

Na podstawie uzasadnionych przesłanek, które wskazują na istnienie naruszenia, Republika Zielonego Przylądka może zwrócić się z prośbą do CMR państwa bandery, wysyłając kopię prośby do Unii, o skrócenie do trzydziestu minut przerw pomiędzy kolejnymi komunikatami o pozycji statku w okresie wyznaczonym do przeprowadzenia dochodzenia. Republika Zielonego Przylądka powinna przesłać odnośne dowody do CMR państwa bandery i Unii. CMR państwa bandery wysyła niezwłocznie z nową częstotliwością komunikaty o pozycji do Republiki Zielonego Przylądka.

Po zakończeniu okresu wyznaczonego na prowadzenie dochodzenia Republika Zielonego Przylądka informuje CMR państwa bandery i Unię o ewentualnych czynnościach następczych.

ROZDZIAŁ VIII

NARUSZENIA PRZEPISÓW

1. Postępowanie w stosunku do naruszenia przepisów

Wszelkie naruszenie przepisów przez statek Unii posiadający upoważnienie do połowów zgodnie z niniejszym załącznikiem powinno być wymienione w sprawozdaniu z inspekcji.

Podpisanie sprawozdania z inspekcji przez kapitana nie przesądza o prawie przysługującym armatorowi do obrony przed zarzutem zgłoszonego naruszenia przepisów.

2. Zatrzymanie statku — spotkanie informacyjne

Jeżeli w obowiązujących przepisach Republiki Zielonego Przylądka przewidziano to w odniesieniu do zgłoszonego naruszenia, każdy statek Unii, który naruszył przepisy, może być zmuszony do wstrzymania swojej działalności połowowej i, jeśli znajduje się na morzu, do powrotu do któregoś z portów Republiki Zielonego Przylądka.

Republika Zielonego Przylądka powiadamia Unię w terminie maksymalnie jednego dnia roboczego o każdym zatrzymaniu statku Unii posiadającego upoważnienie do połowów. Powiadomieniu temu towarzyszą elementy uzasadniające zatrzymanie.

Przed podjęciem jakiegokolwiek środka przeciwko kapitanowi lub załodze statku bądź ładunkowi, poza działaniami mającymi na celu zachowanie dowodów, na wniosek Unii Republika Zielonego Przylądka przeprowadza w terminie jednego dnia roboczego od otrzymania informacji o zatrzymaniu statku spotkanie informacyjne mające na celu wyjaśnienie faktów, które doprowadziły do zatrzymania statku, oraz przedstawienie ewentualnych działań następczych. W spotkaniu informacyjnym może wziąć udział przedstawiciel państwa bandery.

3. Kary za naruszenie przepisów — postępowanie ugodowe

Karę za zgłoszone naruszenie przepisów wyznacza Republika Zielonego Przylądka zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi.

Jeżeli rozstrzygnięcie kwestii naruszenia przepisów wymaga postępowania sądowego, przed jego rozpoczęciem i o ile naruszenie nie posiada znamion przestępstwa, wszczyna się postępowanie ugodowe pomiędzy Republiką Zielonego Przylądka a Unią w celu określenia treści i poziomu kary. W postępowaniu ugodowym może wziąć udział przedstawiciel państwa bandery. Postępowanie ugodowe kończy się najpóźniej trzy dni po zgłoszeniu zatrzymania statku.

4. Postępowanie sądowe — gwarancja bankowa

Jeżeli postępowanie ugodowe nie powiedzie się, a sprawa dotycząca naruszenia przepisów zostaje wniesiona przed właściwy organ sądowy, armator statku, który naruszył przepisy, składa gwarancję bankową w banku wyznaczonym przez Republikę Zielonego Przylądka, której wysokość ustalona przez Republikę Zielonego Przylądka pokrywa koszty związane z zatrzymaniem statku, szacowaną grzywną i ewentualnymi odszkodowaniami wyrównawczymi. Gwarancja bankowa pozostaje zablokowana do czasu zakończenia postępowania sądowego.

Gwarancja bankowa zostaje zwolniona i zwrócona armatorowi niezwłocznie po wydaniu orzeczenia:

a)	w całości, jeśli nie zastosowano żadnej kary;

b)	do wysokości salda, jeśli kara skutkowała grzywną nieprzekraczającą gwarancji bankowej.

Republika Zielonego Przylądka informuje Unię o wynikach postępowania sądowego w terminie ośmiu dni od wydania orzeczenia.

5. Zwolnienie statku i załogi

Statek i jego załoga mogą opuścić port po uregulowaniu kary wynikającej z postępowania ugodowego lub po złożeniu gwarancji bankowej.

ROZDZIAŁ IX

ZAOKRĘTOWANIE MARYNARZY

1. Liczba marynarzy, którzy mają być zaokrętowani

Podczas kampanii połowowej w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka statki Unii zaokrętowują marynarzy Republiki Zielonego Przylądka w następujących limitach:

a)	flota sejnerów tuńczykowych zaokrętowuje co najmniej sześciu marynarzy;

b)	flota kliprów tuńczykowych zaokrętowuje co najmniej dwóch marynarzy;

c)	flota taklowców powierzchniowych zaokrętowuje co najmniej pięciu marynarzy.

Armatorzy statków Unii dokładają starań, aby zaokrętować dodatkowych marynarzy Republiki Zielonego Przylądka.

2. Swoboda wyboru marynarzy

Republika Zielonego Przylądka posiada wykaz swoich marynarzy kwalifikujących się do zaokrętowania na statki Unii.

Armator lub jego agent mają swobodę wyboru, których marynarzy Republiki Zielonego Przylądka figurujących w wykazie zaokrętować. Informują Republikę Zielonego Przylądka o stanowisku zajmowanym przez nich w załodze.

3. Umowy o zatrudnienie marynarzy

Umowa o pracę marynarzy Republiki Zielonego Przylądka jest zawierana przez armatora lub jego agenta oraz marynarza lub ewentualnie reprezentujący go związek zawodowy. Umowa jest zatwierdzana przez organ administracji morskiej Republiki Zielonego Przylądka. Umowa określa dzień i port zaokrętowania.

Umowy o pracę zapewniają marynarzom korzystanie z systemu zabezpieczeń społecznych, który obowiązuje w Republice Zielonego Przylądka. Zawiera ona ubezpieczenie na wypadek śmierci, ubezpieczenie zdrowotne i od nieszczęśliwych wypadków.

Strony umowy otrzymują jej kopię.

Do marynarzy Republiki Zielonego Przylądka ma zastosowanie Deklaracja Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotycząca podstawowych zasad i praw w pracy. Dotyczy to w szczególności swobody zrzeszania się i rzeczywistego uznawania prawa do zbiorowych negocjacji oraz zniesienia dyskryminacji w odniesieniu do zatrudnienia i zawodu.

4. Wynagrodzenie marynarzy

Wynagrodzenie marynarzy Republiki Zielonego Przylądka pokrywają armatorzy. Jego wysokość ustala się przed wydaniem upoważnienia do połowów oraz za obopólną zgodą armatora lub jego agenta i Republiki Zielonego Przylądka.

Wynagrodzenie marynarzy nie może być niższe od wynagrodzenia stosowanego dla załóg statków krajowych, ani nie może pozostawać poniżej standardów przewidzianych przez MOP.

5. Obowiązki marynarza

Marynarz musi stawić się przed kapitanem przydzielonego mu statku w przeddzień zaokrętowania, którego datę wskazano w jego umowie o pracę. Kapitan informuje marynarza o dniu i godzinie zaokrętowania. Jeżeli marynarz zmienia zdanie lub nie stawia się w dniu i o godzinie wyznaczonej do zaokrętowania, jego umowę o pracę uznaje się za rozwiązaną, a armator jest automatycznie zwolniony z obowiązku zaokrętowania marynarza. W takim przypadku na armatora nie może być nałożona żadna grzywna pieniężna ani obowiązek odszkodowania.

6. Niezaokrętowanie marynarzy Republiki Zielonego Przylądka

Armatorzy, którzy nie zaokrętują marynarzy Republiki Zielonego Przylądka, uiszczą przed dniem 30 września danego roku kwotę ryczałtową w wysokości 20 EUR za dzień przebywania ich statków w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka w odniesieniu do każdego marynarza poniżej liczby ustalonej na początku niniejszego rozdziału.

ROZDZIAŁ X

OBSERWATORZY Z REPUBLIKI ZIELONEGO PRZYLĄDKA

1. Obserwacja działalności połowowej

Statki posiadające upoważnienie do połowów są objęte systemem obserwacji ich działalności połowowej wykonywanej w ramach umowy.

System ten jest zgodny z postanowieniami określonymi w zaleceniach przyjętych przez ICCAT.

2. Wyznaczone statki i obserwatorzy

Republika Zielonego Przylądka wyznacza statki Unii, które muszą przyjąć na pokład obserwatora, oraz obserwatora, który jest im przydzielony, w terminie maksymalnie piętnastu dni przed planowanym dniem zaokrętowania obserwatora.

Z chwilą wydania upoważnienia do połowów Republika Zielonego Przylądka informuje Unię i armatora lub jego agenta o wyznaczonych statkach i obserwatorach, jak również o czasie przebywania obserwatora na każdym statku. Republika Zielonego Przylądka informuje niezwłocznie Unię i armatora lub jego agenta o wszelkich zmianach dotyczących wyznaczonych statków i obserwatorów.

Republika Zielonego Przylądka postara się nie wyznaczać obserwatorów na statki, które posiadają już obserwatora na pokładzie lub które mają już obowiązek formalny zaokrętowania obserwatora podczas danej kampanii połowowej, w ramach prowadzenia działalności połowowej w obszarach innych niż obszar połowowy Republiki Zielonego Przylądka.

Czas przebywania obserwatora na statku nie może przekraczać czasu niezbędnego do wykonania przez niego swoich obowiązków.

3. Ryczałtowe wsparcie finansowe

W momencie uiszczania opłaty armator wypłaca Republice Zielonego Przylądka ryczałtową kwotę w wysokości 200 EUR rocznie za każdy statek.

4. Wynagrodzenie obserwatora

Koszt wynagrodzenia obserwatora i składek na ubezpieczenie społeczne pokrywa Republika Zielonego Przylądka.

5. Warunki zaokrętowania

Warunki zaokrętowania obserwatora, w szczególności czas jego przebywania na statku, są uzgodnione za obopólną zgodą przez armatora lub jego agenta i Republikę Zielonego Przylądka.

Obserwator jest traktowany na pokładzie tak jak oficer. Jednakże przy zakwaterowaniu obserwatora na statku uwzględnia się strukturę techniczną statku.

Koszty zakwaterowania i wyżywienia na statku pokrywa armator.

Kapitan podejmuje wszelkie dostępne środki w celu zapewnienia obserwatorowi bezpieczeństwa fizycznego i psychicznego przy wykonywaniu jego zadań.

Obserwatorowi udostępnia się wszelkie urządzenia niezbędne do wypełniania jego obowiązków. Zapewnia mu się dostęp do środków komunikacji niezbędnych do wypełniania jego zadań, do dokumentów związanych bezpośrednio z prowadzeniem działalności połowowej przez statek, a w szczególności do dziennika połowowego i do dziennika nawigacyjnego, a także do części statku bezpośrednio związanych z wykonywanymi przez niego zadaniami.

6. Obowiązki obserwatora

Podczas przebywania na statku obserwator:

a)	podejmuje wszelkie odpowiednie działania, aby nie zakłócać ani nie utrudniać prowadzenia połowów;

b)	szanuje materiały i sprzęt znajdujące się na statku;

c)	zachowuje poufność wszelkich dokumentów należących do danego statku.

7. Zaokrętowanie obserwatora na statku i opuszczenie przez niego statku

Obserwator zaokrętowuje się w porcie wybranym przez armatora.

Armator lub jego agent informują Republikę Zielonego Przylądka na dziesięć dni przed zaokrętowaniem o dniu, godzinie i porcie zaokrętowania obserwatora. Jeżeli obserwator zaokrętowuje się za granicą, jego koszty dotarcia do portu zaokrętowania pokrywa armator.

Jeżeli obserwator nie stawi się do zaokrętowania w terminie dwunastu godzin po planowanym dniu i godzinie, armator jest automatycznie zwolniony z obowiązku zaokrętowania tego obserwatora. Statek może opuścić port i rozpocząć działania połowowe.

Jeżeli obserwator nie opuści statku w którymś z portów Republiki Zielonego Przylądka, armator pokrywa koszty jak najszybszego powrotu obserwatora do Republiki Zielonego Przylądka.

8. Zadania obserwatora

Obserwator wykonuje następujące zadania:

a)	obserwuje działalność połowową prowadzoną przez statek;

b)	weryfikuje pozycję statku podczas wykonywania działań połowowych;

c)	pobiera próbki biologiczne w ramach programu naukowego;

d)	sporządza wykaz używanych narzędzi połowowych;

e)	sprawdza dane połowowe połowów prowadzonych w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka zarejestrowane w dzienniku połowowym;

f)	sprawdza procentowy udział przyłowów i szacuje poziom odrzutów;

g)	przekazuje swoje obserwacje drogą radiową, faksem lub pocztą elektroniczną co najmniej raz na tydzień podczas prowadzenia przez statek połowów w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka, z podaniem wielkości głównych połowów i przyłowów.

9. Ustalenia obserwatora

Przed opuszczeniem statku obserwator przedstawia kapitanowi statku swoje ustalenia. Kapitan statku ma prawo wnieść uwagi do ustaleń obserwatora. Ustalenia są podpisywane przez obserwatora i kapitana. Kapitan otrzymuje kopię ustaleń obserwatora.

Obserwator przekazuje swoje ustalenia Republice Zielonego Przylądka, która przesyła ich kopię Unii w terminie ośmiu dni po opuszczeniu statku przez obserwatora.

ROZDZIAŁ XI

ODPOWIEDZIALNOŚĆ OPERATORA

1. Operator zapewnia zdatność swoich statków do żeglugi i ich wyposażenie w odpowiednie wyposażenie ratunkowe oraz środki ratunkowe dla wszystkich pasażerów i członków załogi.

2. Operator posiada stosowną i pełną ochronę ubezpieczeniową statku, wykupioną w uznanym towarzystwie ubezpieczeniowym.

3. W przypadku gdy statek Unii jest uczestnikiem wypadku na morzu lub zdarzenia na wodach Republiki Zielonego Przylądka powodującego zanieczyszczenie i szkody dla środowiska, statek i operator niezwłocznie powiadamiają o tym władze Republiki Zielonego Przylądka. Jeżeli stwierdzone szkody są spowodowane przez statek operatora, operator ponosi odpowiedzialność w ramach mających zastosowanie krajowych i międzynarodowych przepisów i procedur.

DODATKI DO ZAŁĄCZNIKA

Dodatek 1 —

Wyłączna strefa ekonomiczna Republiki Zielonego Przylądka

Dodatek 2 —

Techniczne środki ochrony

Dodatek 3 —

Formularz wniosku o wydanie upoważnienia do połowów

Dodatek 4 —

Dziennik połowowy

Dodatek 5 —

Przekazywanie komunikatów VMS do Republiki Zielonego Przylądka

Dodatek 6 —

Wytyczne dotyczące zarządzania systemem elektronicznego przekazywania danych dotyczących połowów (system ERS) i jego wdrożenia

Dodatek 1

Wyłączna strefa ekonomiczna Republiki Zielonego Przylądka

Wyłączna strefa ekonomiczna Republiki Zielonego Przylądka obejmuje obszar 200 mil morskich od następujących linii podstawowych

Punkt	Szerokość geograficzna północna	Długość geograficzna zachodnia	Wyspa
A.	14° 48′ 43,17″	24° 43′ 48,85″	I. Brava
C-P1 a Rainha	14° 49′ 59,10″	24° 45′ 33,11″	—
C-P1 a Faja	14° 51′ 52,19″	24° 45′ 09,19″	—
D-P1 Vermelharia	16° 29′ 10,25″	24° 19′ 55,87″	S. Nicolau
E.	16° 36′ 37,32″	24° 36′ 13,93″	Ilhéu Raso
F-P1 a da Peça	16° 54′ 25,10″	25° 18′ 11,00″	Santo Antão
F.	16° 54′ 40,00″	25° 18′ 32,00″	—
G-P1 a Camarin	16° 55′ 32,98″	25° 19′ 10,76″	—
H-P1 a Preta	17° 02′ 28,66″	25° 21′ 51,67″	—
I-P1 A Mangrade	17° 03′ 21,06″	25° 21′ 54,44″	—
J-P1 a Portinha	17° 05′ 33,10″	25° 20′ 29,91″	—
K-P1 a do Sol	17° 12′ 25,21″	25° 05′ 56,15″	—
L-P1 a Sinagoga	17° 10′ 41,58″	25° 01′ 38,24″	—
M-Pta Espechim	16° 40′ 51,64″	24° 20′ 38,79″	S. Nicolau
N-Pta Norte	16° 51′ 21,13″	22° 55′ 40,74″	Sal
O-Pta Casaca	16° 50′ 01,69″	22° 53′ 50,14″	—
P-Ilhéu Cascalho	16° 11′ 31,04″	22° 40′ 52,44″	Boa Vista
P1-Ilhéu Baluarte	16° 09′ 05,00″	22° 39′ 45,00″	—
Q-Pta Roque	16° 05′ 09,83″	22° 40′ 26,06″	—
R-Pta Flamengas	15° 10′ 03,89″	23° 05′ 47,90″	Maio
S.	15° 09′ 02,21″	23° 06′ 24,98″	Santiago
T.	14° 54′ 10,78″	23° 29′ 36,09″	—
U-D. Maria Pia	14° 53′ 50,00″	23° 30′ 54,50″	I. de Fogo
V-Pta Pesqueiro	14° 48′ 52,32″	24° 22′ 43,30″	I. Brava
X-Pta Nho Martinho	14° 48′ 25,59	24° 42′ 34,92″	—
Y = A	14° 48′ 43,17″	24° 43′ 48,85″

Zgodnie z traktatem podpisanym w dniu 17 lutego 1993 r. między Republiką Zielonego Przylądka a Senegalem granicę morską z Senegalem wyznaczają następujące punkty:

Punkty	Szerokość geograficzna północna	Długość geograficzna zachodnia
A	13° 39′ 00″	20° 04′ 25″
B	14° 51′ 00″	20° 04′ 25″
C	14° 55′ 00″	20° 00′ 00″
D	15° 10′ 00″	19° 51′ 30″
E	15° 25′ 00″	19° 44′ 50″
F	15° 40′ 00″	19° 38′ 30″
G	15° 55′ 00″	19° 35′ 40″
H	16° 04′ 05″	19° 33′ 30″

Zgodnie z traktatem podpisanym w dniu 19 września 2003 r. między Republiką Zielonego Przylądka a Islamską Republiką Mauretańską granicę morską między tymi dwoma krajami wyznaczają następujące punkty:

Punkty	Szerokość geograficzna północna	Długość geograficzna zachodnia
H	16° 04,0′	019° 33,5′
I	16° 17,0′	019° 32,5′
J	16° 28,5′	019° 32,5′
K	16° 38,0′	019° 33,2′
L	17° 00,0′	019° 32,1′
M	17° 06,0′	019° 36,8′
N	17° 26,8′	019° 37,9′
O	17° 31,9′	019° 38,0′
P	17° 44,1′	019° 38,0′
Q	17° 53,3′	019° 38,0′
R	18° 02,5′	019° 42,1′
S	18° 07,8′	019° 44,2′
T	18° 13,4′	019° 47,0′
U	18° 18,8′	019° 49,0′
V	18° 24,0′	019° 51,5′
X	18° 28,8′	019° 53,8′
Y	18° 34,9′	019° 56,0′
Z	18° 44,2′	020° 00,0′

Dodatek 2

Techniczne środki ochrony

1. Środki mające zastosowanie do wszystkich kategorii:

Gatunki objęte zakazem połowów:

Zgodnie z Konwencją o ochronie gatunków wędrownych oraz rezolucjami ICCAT zakazane są połowy manty (Manta birostris), rekina olbrzymiego (Cetorhinus maximus), żarłacza białego (Carcharodon carcharias), alopiasa (Alopias superciliosus), głowomłota pospolitego z rodziny Sphyrnidae (z wyjątkiem łopatogłowa), żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) i żarłacza jedwabistego (Carcharhinus falciformis).

Zgodnie z przepisami krajowymi Republiki Zielonego Przylądka zakazane są połowy rekina wielorybiego (Rhincondon typus).

Zakaz obcinania płetw rekinom:

Zakazuje się obcinania płetw rekinom na pokładzie statków oraz zatrzymywania na pokładzie, przeładunku oraz wyładunku płetw rekina. Bez uszczerbku dla powyższego, aby ułatwić składowanie na pokładzie, płetwy rekinów mogą być częściowo podcięte i złożone płasko na tuszy, jednak przed wyładunkiem nie oddziela się ich od tuszy.

Zakaz przeładunków na morzu:

Przeładunek na morzu jest zakazany. Przeładunek musi odbywać się na wodach któregoś z upoważnionych do tego portów Republiki Zielonego Przylądka.

2. Środki szczególne

ARKUSZ 1: KLIPRY TUŃCZYKOWE

Obszary połowowe: Wody poza obszarem 12 mil morskich mierzonym od linii podstawowej.

Dopuszczalne narzędzia połowowe: Wędy

Gatunki docelowe: Tuńczyk żółtopłetwy (Thunnus albacares), opastun (Thunnus obesus), bonito (Katsuwonus pelamis)

Przyłowy: Przestrzeganie zaleceń ICCAT i FAO.

ARKUSZ 2: SEJNERY TUŃCZYKOWE

Obszary połowowe: Wody poza obszarem 18 mil morskich mierzonym od linii podstawowej, z uwzględnieniem archipelagowego charakteru obszaru połowowego Republiki Zielonego Przylądka.

Dopuszczalne narzędzia połowowe: Niewód

Gatunki docelowe: Tuńczyk żółtopłetwy (Thunnus albacares), opastun (Thunnus obesus), bonito (Katsuwonus pelamis)

Przyłowy: Przestrzeganie zaleceń ICCAT i FAO.

ARKUSZ 3: TAKLOWCE POWIERZCHNIOWE

Obszary połowowe: Wody poza obszarem 18 mil morskich mierzonym od linii podstawowej.

Dopuszczalne narzędzia połowowe: Takle powierzchniowe

Gatunki docelowe: Włócznik (Xiphias gladius), żarłacz błękitny (Prionace glauca), tuńczyk żółtopłetwy (Thunnus albacares), opastun (Thunnus obesus)

Przyłowy: Przestrzeganie zaleceń ICCAT i FAO.

3. Aktualizacja

Obie strony przeprowadzają konsultacje w ramach wspólnego komitetu w celu aktualizacji tych technicznych środków ochrony na podstawie zaleceń naukowych.

Dodatek 3

Dodatek 4

Dziennik połowowy

Dodatek 5

Przekazywanie komunikatów VMS do Republiki Zielonego Przylądka

RAPORT O POZYCJI

Dane	Kod	Obowiązkowe/fakultatywne	Uwagi
Początek zapisu	SR	O	Informacja systemowa — wskazuje początek wpisu
Odbiorca	AD	O	Dane dotyczące komunikatu — odbiorca. Kod ISO Alfa-3 kraju
Nadawca	FS	O	Dane dotyczące komunikatu — nadawca. Kod ISO Alfa-3 kraju
Typ komunikatu	TM	O	Dane dotyczące komunikatu — typ komunikatu „POS”
Radiowy sygnał wywoławczy	RC	O	Dane dotyczące statku — międzynarodowy radiowy sygnał wywoławczy statku
Wewnętrzny numer referencyjny dla umawiającej się strony	IR	F	Dane dotyczące statku — niepowtarzalny numer umawiającej się strony (kod ISO-3 państwa bandery, po którym następuje numer)
Zewnętrzny numer rejestracyjny	XR	F	Dane dotyczące statku — numer znajdujący się na burcie statku
Państwo bandery	FS	F	Dane dotyczące państwa bandery
Szerokość geograficzna	LA	O	Dane dotyczące pozycji statku — pozycja w stopniach i minutach N/S DDMM (WGS-84)
Długość geograficzna	LO	O	Dane dotyczące pozycji statku — pozycja w stopniach i minutach N/S DDMM (WGS-84)
Data	DA	O	Dane dotyczące pozycji statku — data zapisu pozycji UTC (RRRRMMDD)
Godzina	TI	O	Dane dotyczące pozycji statku — godzina zapisu pozycji UTC (HHMM)
Koniec rejestracji	ER	O	Informacja systemowa — wskazuje koniec zapisu

Zestaw znaków: ISO 8859.1

Każda transmisja danych posiada następującą strukturę:

podwójny ukośnik (//) i litery „SR” wskazują początek komunikatu;

podwójny ukośnik (//) i kod pola wskazują początek elementu danych;

pojedynczy ukośnik (/) oddziela kod od danych;

pary danych są oddzielone spacją;

znaki „ER” oraz podwójny ukośnik (//) na końcu wskazują koniec rejestracji.

Dane fakultatywne muszą być wprowadzane między początkiem a końcem zapisu.

Dodatek 6

Wytyczne dotyczące zarządzania systemem elektronicznego przekazywania danych dotyczących połowów (system ERS) i jego stosowania

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Podczas prowadzenia połowów w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka każdy statek rybacki Unii musi być wyposażony w elektroniczny system, zwany dalej „systemem ERS”, umożliwiający rejestrowanie i przekazywanie danych o działalności połowowej statku, zwanych dalej „danymi ERS”.

Statek Unii, który nie jest wyposażony w system ERS lub którego system ERS nie działa, nie jest upoważniony do wejścia na obszar połowowy Republiki Zielonego Przylądka w celu prowadzenia działalności połowowej.

Dane ERS są przekazywane zgodnie z niniejszymi wytycznymi do Centrum Monitorowania Rybołówstwa (zwanego dalej „CMR”) państwa bandery, które zapewnia ich automatyczną dostępność dla CMR Republiki Zielonego Przylądka.

Państwo bandery i Republika Zielonego Przylądka zapewniają, by ich CMR były wyposażone w sprzęt informatyczny i oprogramowanie niezbędne do automatycznego przekazywania danych ERS w formacie XML dostępnym pod adresem: [http://ec.europa.eu/cfp/control/codes/index_en.htm] oraz by dysponowały procedurą awaryjną zdolną do rejestracji i przechowywania danych ERS w formie czytelnej na komputerze przez okres co najmniej trzech lat.

Wszelkie zmiany lub aktualizacje formatu, o którym mowa w pkt 3, muszą być zidentyfikowane i datowane i będą operacyjne po upływie sześciu miesięcy od ich zastosowania.

Przekazywanie danych ERS musi odbywać się przy użyciu elektronicznych środków komunikacji, którymi zarządza Komisja Europejska w imieniu Unii, określonymi jako DEH (Data Exchange Highway).

Państwo bandery i Republika Zielonego Przylądka wyznaczają swoich korespondentów ERS, którzy będą pełnić funkcję punktów kontaktowych.

a)	Korespondenci ERS są wyznaczani na okres co najmniej sześciu miesięcy.

b)	CMR państwa bandery i Republiki Zielonego Przylądka przekazują sobie nawzajem dane (nazwisko adres, telefon, teleks, adres elektroniczny) swojego korespondenta ERS.

c)	O wszelkich zmianach danych korespondentów ERS należy niezwłocznie informować.

SPORZĄDZANIE I PRZEKAZYWANIE DANYCH ERS

Statek rybacki Unii ma obowiązek:

a)	przekazywać dane ERS w odniesieniu do każdego dnia przebywania na obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka;

b)	rejestrować — w odniesieniu do każdego zastawienia niewodu lub dryfowania takli — ilości każdego gatunku złowionego i zatrzymanego na burcie jako gatunku docelowego, przyłowu lub odrzutu;

c)	w odniesieniu do każdego gatunku określonego w upoważnieniu do połowów wydanym przez Republikę Zielonego Przylądka wymienić również połowy o wyniku zerowym;

d)	określić każdy gatunek za pomocą kodu Alfa 3 FAO;

e)	wyrażać ilości w kg masy w relacji pełnej lub, w razie potrzeby, w liczbie sztuk;

f)	rejestrować w danych ERS, w stosunku do każdego gatunku określonego w upoważnieniu do połowów wydanym przez Republikę Zielonego Przylądka, ilości przeładowane lub wyładowane;

rejestrować w danych ERS podczas każdego wejścia na obszar połowowy Republiki Zielonego Przylądka (komunikat COE) i wyjścia z niego (komunikat COX) specjalny komunikat zawierający, w odniesieniu do każdego gatunku określonego w upoważnieniu do połowów wydanym przez Republikę Zielonego Przylądka, ilości zatrzymane na burcie za każdym razem, gdy statek się przemieszcza;

h)	przekazywać codziennie dane ERS do CMR państwa bandery w formacie, o którym mowa w pkt 3, najpóźniej o 23:59 UTC.

Kapitan odpowiada za dokładność rejestrowanych i przekazywanych danych ERS.

10.

CMR państwa bandery wysyła automatycznie i niezwłocznie dane ERS do CMR Republiki Zielonego Przylądka.

11.

CMR Republiki Zielonego Przylądka potwierdza przyjęcie danych ERS komunikatem zwrotnym oraz traktuje wszystkie dane ERS jako poufne.

AWARIA SYSTEMU ERS NA STATKU LUB SYSTEMU PRZEKAZYWANIA DANYCH ERS POMIĘDZY STATKIEM A CMR PAŃSTWA BANDERY

12.

Państwo bandery informuje niezwłocznie kapitana lub właściciela statku, który pływa pod banderą danego państwa, lub jego przedstawiciela, o każdej awarii technicznej systemu ERS zainstalowanego na statku lub o tym, że nie działa przekazywanie danych ERS między statkiem a CMR państwa bandery.

13.

Państwo bandery informuje Republikę Zielonego Przylądka o wykrytej awarii i środkach naprawczych, które zostały podjęte.

14.

W razie awarii systemu ERS na statku kapitan lub właściciel zapewniają dokonanie naprawy lub wymiany systemu ERS w terminie dziesięciu dni. Jeżeli w okresie tych dziesięciu dni statek zawija do portu, wówczas nie może ponownie podjąć działalności połowowej na obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka aż do przywrócenia pełnej sprawności systemu ERS, chyba że Republika Zielonego Przylądka udzieli mu odpowiedniego zezwolenia.

15.

Statek rybacki nie może opuścić portu po awarii technicznej swego systemu ERS:

a)	zanim jego system ERS nie będzie na nowo sprawny w sposób satysfakcjonujący państwo bandery i Republikę Zielonego Przylądka; lub

jeżeli statek nie podejmuje ponownie działalności połowowej w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka, o ile otrzymał do tego upoważnienie państwa bandery. W tym ostatnim przypadku państwo bandery informuje Republikę Zielonego Przylądka o swojej decyzji przed opuszczeniem przez statek portu.

16.

Każdy statek Unii, który prowadzi połowy w obszarze połowowym Republiki Zielonego Przylądka, posiadając niesprawny system ERS, powinien przekazywać codziennie najpóźniej o 23:59 UTC wszelkie dane ERS do CMR państwa bandery przy użyciu wszelkich innych środków komunikacji elektronicznej dostępnych w CMR Republiki Zielonego Przylądka.

17.

Dane ERS, których nie można udostępnić Republice Zielonego Przylądka w systemie ERS z powodu awarii, o której mowa w pkt 12, są przekazywane przez CMR państwa bandery do CMR Republiki Zielonego Przylądka w innej wzajemnie uzgodnionej formie elektronicznej. Dane przekazywane w taki alternatywny sposób będą uznawane za priorytetowe, wziąwszy pod uwagę że normalnie stosowane terminy przekazywania mogą być niedotrzymane.

18.

Jeżeli CMR Republiki Zielonego Przylądka nie otrzymuje danych ERS ze statku przez trzy kolejne dni, Republika Zielonego Przylądka może wydać statkowi instrukcję natychmiastowego udania się do portu wyznaczonego przez Republikę Zielonego Przylądka w celu przeprowadzenia dochodzenia.

AWARIA CMR — NIEOTRZYMANIE DANYCH ERS PRZEZ CMR REPUBLIKI ZIELONEGO PRZYLĄDKA

19.

Jeżeli jedno z CMR nie otrzymuje danych ERS, jego korespondent ERS informuje o tym niezwłocznie korespondenta drugiego CMR i, w razie potrzeby, pomaga w zlikwidowaniu problemu.

20.

CMR państwa bandery i CMR Republiki Zielonego Przylądka uzgadniają wspólnie alternatywne środki komunikacji elektronicznej, które należy stosować do przekazywania danych ERS w razie awarii w CMR, i niezwłocznie informują się nawzajem o wszelkich zmianach.

21.

Gdy CMR Republiki Zielonego Przylądka sygnalizuje, że nie otrzymał danych ERS, CMR państwa bandery identyfikuje przyczyny problemu i podejmuje właściwe środki w celu jego rozwiązania. CMR państwa bandery informuje CMR Republiki Zielonego Przylądka i Unię o wynikach i podjętych środkach w terminie dwudziestu czterech godzin od stwierdzenia awarii.

22.

Jeżeli zlikwidowanie problemu wymaga więcej niż dwudziestru czterech godzin, CMR państwa bandery przekazuje niezwłocznie brakujące dane ERS do CMR Republiki Zielonego Przylądka przy użyciu któregoś z alternatywnych środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w pkt 17.

23.

Republika Zielonego Przylądka przekazuje informację swoim właściwym służbom kontrolnym, aby statków Unii nie uznano za popełniające naruszenie polegające na nieprzekazywaniu danych ERS przez CMR Republiki Zielonego Przylądka z powodu awarii w jednym z CMR.

KONSERWACJA CMR

24.

Zaplanowane czynności konserwacyjne w CMR (program obsługi technicznej), które mogą wpłynąć na wymianę danych ERS, należy zgłosić drugiemu CMR z wyprzedzeniem co najmniej siedemdziesięciu dwóch godzin, wskazując w miarę możliwości dzień i czas trwania konserwacji. Informacje o niezaplanowanych czynnościach konserwacyjnych należy przekazać jak najszybciej drugiemu CMR.

25.

W czasie konserwacji udostępnienie danych ERS może zostać wstrzymane do czasu wznowienia funkcjonowania systemu. Dane ERS są udostępniane natychmiast po zakończeniu konserwacji.

26.

Jeżeli czynności konserwacyjne trwają ponad dwadzieścia cztery godziny, dane ERS są przekazywane innemu CMR przy użyciu jednego ze środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w pkt 17.

27.

Republika Zielonego Przylądka przekazuje informację swoim właściwym służbom kontrolnym, aby statków Unii nie uznano za popełniające naruszenie polegające na nieprzekazywaniu danych ERS z powodu czynności konserwacyjnych w jednym z CMR.

PRZEKAZYWANIE DANYCH ERS REPUBLICE ZIELONEGO PRZYLĄDKA

28.

Do przekazywania danych ERS państwa bandery do Republiki Zielonego Przylądka stosowane będą elektroniczne środki komunikacji zarządzane przez Komisję Europejską w imieniu Unii, określane jako „DEH” (Data Exchange Highway), o których mowa w pkt 6.

29.

W celu zarządzania działalnością połowową prowadzoną przez flotę Unii dane te będą gromadzone i udostępniane do wglądu upoważnionemu personelowi służb Komisji Europejskiej, w imieniu Unii.

24.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 369/37

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1388/2014

z dnia 16 grudnia 2014 r.

uznające niektóre kategorie pomocy udzielanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 108 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 994/98 z dnia 7 maja 1998 r. dotyczące stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa (1), w szczególności jego art. 1 ust. 1 lit. a) ppkt (i) oraz (vi),

po opublikowaniu projektu niniejszego rozporządzenia (2),

po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Pomocy Państwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Finansowanie publiczne spełniające kryteria art. 107 ust. 1 Traktatu stanowi pomoc państwa i wymaga zgłoszenia do Komisji na mocy art. 108 ust. 3 Traktatu. Na mocy art. 109 Traktatu Rada może jednak określić rodzaje pomocy, które są zwolnione z tego obowiązku zgłoszenia. Zgodnie z art. 108 ust. 4 Traktatu Komisja może przyjąć rozporządzenia dotyczące takich kategorii pomocy państwa.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 994/98 upoważnia Komisję do uznania, zgodnie z art. 109 Traktatu, że pewne kategorie pomocy mogą, w określonych warunkach, być zwolnione z wymogu zgłoszenia. Na podstawie wspomnianego rozporządzenia Komisja przyjęła rozporządzenie Komisji (WE) nr 736/2008 (3), w którym przewidziano, że w określonych warunkach pomoc dla małych i średnich przedsiębiorstw („MŚP”) zajmujących się produkcją, przetwórstwem i wprowadzaniem do obrotu produktów rybołówstwa jest zgodna z rynkiem wewnętrznym i nie podlega obowiązkowi zgłoszenia zgodnie z art. 108 ust. 3 Traktatu. Rozporządzenie (WE) nr 736/2008 stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r.

(3)

Komisja w wielu decyzjach stosowała art. 107 i 108 Traktatu w odniesieniu do MŚP zajmujących się produkcją, przetwórstwem i wprowadzaniem do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury. Komisja określiła również swoją politykę w wytycznych odnoszących się do tego sektora. W świetle doświadczeń Komisji w zakresie stosowania tych przepisów w odniesieniu do MŚP właściwe jest, by Komisja nadal korzystała ze swych uprawnień powierzonych jej na mocy rozporządzenia (WE) nr 994/98 w celu wyłączenia pod pewnymi warunkami pomocy dla tej kategorii przedsiębiorstw z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu.

(4)

Dnia 22 lipca 2013 r. rozporządzenie (WE) nr 994/98 zostało zmienione rozporządzeniem Rady (UE) nr 733/2013 (4) w celu upoważnienia Komisji do rozszerzenia wyłączenia grupowego o nowe kategorie pomocy państwa, w odniesieniu do których można określić jasne warunki zgodności. W sektorze rybołówstwa i akwakultury dotyczy to pomocy mającej na celu naprawienie szkód spowodowanych niektórymi klęskami żywiołowymi, w świetle doświadczeń Komisji w zakresie stosowania art. 107 ust. 2 lit. b) Traktatu do tej kategorii pomocy.

(5)

Komisja ocenia zgodność pomocy państwa w sektorze rybołówstwa i akwakultury zarówno na podstawie celów polityki konkurencji, jak i celów wspólnej polityki rybołówstwa. W celu zachowania spójności ze środkami wsparcia finansowanymi przez Unię maksymalna intensywność pomocy publicznej dopuszczalnej na mocy niniejszego rozporządzenia powinna być równa intensywności ustalonej w odniesieniu do tego samego rodzaju pomocy w art. 95 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 (5) i akcie wykonawczym przyjętym na mocy tego rozporządzenia.

(6)

Niezbędne jest, aby nie przyznawano pomocy w przypadkach, w których prawo Unii, a w szczególności zasady wspólnej polityki rybołówstwa, nie są przestrzegane. Państwa członkowskie mogą zatem przyznać pomoc w sektorze rybołówstwa i akwakultury, wyłącznie w przypadku gdy finansowane środki oraz skutki ich zastosowania są zgodne z prawem Unii. Państwa członkowskie powinny zagwarantować, że beneficjenci pomocy państwa przestrzegają zasad wspólnej polityki rybołówstwa w okresie dotowania.

(7)

W komunikacie dotyczącym unowocześnienia unijnej polityki w dziedzinie pomocy państwa (6) Komisja zainicjowała szerszy przegląd zasad pomocy państwa. Główne cele tej modernizacji to: (i) osiągnięcie trwałego, inteligentnego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego na konkurencyjnym rynku wewnętrznym, przyczyniającego się jednocześnie do postępu działań państw członkowskich na rzecz bardziej efektywnego wykorzystania finansów publicznych; (ii) skupienie działań Komisji w ramach kontroli ex ante na sprawach mających największy wpływ na rynek wewnętrzny, przy jednoczesnym wzmocnieniu współpracy państw członkowskich w zakresie egzekwowania reguł pomocy państwa; oraz (iii) uproszczenie reguł i umożliwienie szybszego podejmowania lepiej uzasadnionych ekonomicznych decyzji opartych na solidnych przesłankach, wspólnym podejściu i jasno sformułowanych obowiązkach. Niniejsze rozporządzenie stanowi część programu unowocześnienia polityki w dziedzinie pomocy państwa.

(8)

Niniejsze rozporządzenie powinno umożliwić lepsze określenie priorytetów w zakresie egzekwowania przepisów dotyczących pomocy państwa, dalsze ich uproszczenie, a także powinno poprawić przejrzystość, skuteczną ocenę i kontrolę zgodności z zasadami pomocy państwa na szczeblu krajowym i unijnym, przy jednoczesnym zachowaniu instytucjonalnego podziału kompetencji między Komisją i państwami członkowskimi. Zgodnie z zasadą proporcjonalności niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(9)

Ogólne warunki stosowania niniejszego rozporządzenia należy określić w oparciu o zestaw wspólnych zasad, które mają na celu zapewnienie, by pomoc służyła celowi leżącemu we wspólnym interesie, miała wyraźny efekt zachęty, była właściwa i proporcjonalna, została przyznana z zachowaniem pełnej przejrzystości oraz z uwzględnieniem mechanizmu kontroli i regularnej oceny oraz aby nie wpłynęła niekorzystnie na warunki wymiany handlowej w sposób sprzeczny ze wspólnym interesem.

(10)	Pomoc, która spełnia wszystkie warunki — zarówno ogólne, jak i szczegółowe — ustanowione w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do odpowiednich kategorii pomocy, powinna zostać uznana za zgodną z rynkiem wewnętrznym i być wyłączona z obowiązku zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu.

(11)

Pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu, nieobjęta niniejszym rozporządzeniem lub innymi rozporządzeniami przyjętymi zgodnie z art. 1 rozporządzenia (WE) nr 994/98, nadal podlega obowiązkowi zgłoszenia ustanowionemu w art. 108 ust. 3 Traktatu. Niniejsze rozporządzenie nie ogranicza możliwości zgłaszania przez państwa członkowskie pomocy potencjalnie objętej jego zakresem. Pomoc taką należy oceniać w świetle wytycznych dotyczących badania pomocy państwa w sektorze rybołówstwa i akwakultury lub zastępujących je wytycznych (7).

(12)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem użycia produktów krajowych w stosunku do produktów przywożonych ani do pomocy na działalność związaną z wywozem. Nie powinno mieć zwłaszcza zastosowania do pomocy na tworzenie i funkcjonowanie sieci dystrybucji w innych państwach członkowskich lub państwach trzecich. Pomoc na pokrycie kosztów uczestnictwa w targach handlowych bądź kosztów badań lub usług doradczych potrzebnych do wprowadzenia nowego lub już istniejącego produktu na nowy rynek w innym państwie członkowskim lub w państwie trzecim nie stanowi zazwyczaj pomocy na działalność związaną z wywozem.

(13)

Komisja powinna zapewnić, aby zatwierdzona pomoc nie wpłynęła niekorzystnie na warunki wymiany handlowej w stopniu, który narusza wspólny interes. Pomoc na rzecz beneficjenta, na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji uznającej pomoc za niezgodną z prawem oraz z rynkiem wewnętrznym, należy więc wyłączyć z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem programów pomocy mających na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowym.

(14)

Pomoc przyznawaną przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji należy wyłączyć z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia, ponieważ pomoc taka powinna być poddawana ocenie pod kątem zgodności z Wytycznymi dotyczącymi pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw niefinansowych znajdujących się w trudnej sytuacji (8) w celu uniknięcia ich obchodzenia, z wyjątkiem programów pomocy mających na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi. Aby zagwarantować pewność prawa, należy ustanowić jasne kryteria, które nie wymagają przeprowadzania oceny wszystkich szczegółowych aspektów sytuacji przedsiębiorstwa w celu określenia, czy dane przedsiębiorstwo należy uznać za przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji do celów niniejszego rozporządzenia.

(15)

Egzekwowanie przepisów dotyczących pomocy państwa zależy w dużym stopniu od współpracy państw członkowskich. Państwa członkowskie powinny zatem podejmować wszelkie środki konieczne do zapewnienia zgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym zgodności indywidualnych środków pomocy przyznanych w ramach programów objętych wyłączeniem grupowym.

(16)

Z uwagi na konieczność znalezienia równowagi pomiędzy minimalizowaniem zakłóceń konkurencji w sektorze, w którym przyznaje się pomoc, a celami niniejszego rozporządzenia nie powinno ono wyłączać dotacji indywidualnych przekraczających ustaloną kwotę maksymalną, bez względu na to, czy zostały one przyznane w ramach programu pomocy wyłączonego niniejszym rozporządzeniem.

(17)

W trosce o przejrzystość, równe traktowanie i możliwość skutecznego monitorowania niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie jedynie do pomocy, w przypadku której można dokładnie obliczyć z wyprzedzeniem ekwiwalent dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta”).

(18)

W przypadku niektórych szczególnych instrumentów pomocy, takich jak pożyczki, gwarancje, środki podatkowe oraz, w szczególności, zaliczki zwrotne, niniejsze rozporządzenie powinno określać warunki, na których można je uznać za przejrzyste. Pomoc w formie gwarancji należy uznać za przejrzystą, jeżeli ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie „bezpiecznych stawek” określonych w odniesieniu do danego rodzaju przedsiębiorstwa. W przypadku małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) w obwieszczeniu Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w formie gwarancji (9) określono wysokość rocznych stawek, powyżej których gwarancje państwa zostaną uznane za niestanowiące pomocy. Do celów niniejszego rozporządzenia pomocy w formie zastrzyków kapitałowych i środków w formie kapitału podwyżonego ryzyka nie należy uważać za przejrzystą.

(19)

Aby zagwarantować, że pomoc jest niezbędna i zachęca do rozwoju dalszej działalności lub projektów, niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do pomocy na działalność, którą i tak beneficjent by prowadził, nawet w przypadku braku pomocy. Pomoc powinna być zwolniona z wymogu zgłoszenia przewidzianego w art. 108 ust. 3 Traktatu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem jedynie w przypadkach, gdy dana działalność lub prace nad wspomaganym projektem mają się rozpocząć po złożeniu przez beneficjenta pisemnego wniosku o przyznanie pomocy.

(20)

Automatyczne programy pomocy w formie korzyści podatkowych nadal powinny podlegać szczególnemu warunkowi dotyczącemu efektu zachęty z uwagi na fakt, iż ten rodzaj pomocy jest przyznawany w ramach innych procedur niż w przypadku pozostałych kategorii pomocy. Takie programy powinny być przyjęte jeszcze przed rozpoczęciem pracy nad projektem lub działaniami objętymi pomocą. Warunek ten nie powinien mieć jednak zastosowania w przypadku kolejnych wersji programu pomocy fiskalnej, pod warunkiem że dana działalność była już objęta poprzednimi programami pomocy fiskalnej w formie korzyści podatkowych. Zasadniczym momentem oceny efektu zachęty takich programów jest moment określenia środka podatkowego w ramach pierwszego programu, który jest następnie zastępowany kolejnymi wersjami programu.

(21)

Przy obliczaniu intensywności pomocy należy uwzględnić wyłącznie koszty kwalifikowalne. Rozporządzenie nie powinno wyłączać pomocy, która przekracza odpowiednią intensywność pomocy w wyniku uwzględnienia kosztów niekwalifikowalnych. Wyodrębnienie kosztów kwalifikowalnych powinno być poparte jasną, szczegółową i aktualną dokumentacją. Wszystkie kwoty uwzględniane przy obliczaniu powinny być kwotami przed potrąceniem podatku lub innych opłat. Wartość pomocy płatnej w kilku ratach powinna być dyskontowana do jej wartości w dniu przyznania pomocy. Wartość kosztów kwalifikowalnych powinna także być dyskontowana do wartości na dzień przyznania pomocy. Jako stopę procentową stosowaną do dyskontowania i obliczania kwoty pomocy w przypadku pomocy udzielanej w innej formie niż dotacja należy stosować odpowiednio stopę dyskontową i stopę referencyjną obowiązujące w dniu przyznania pomocy, zgodnie z komunikatem Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (10). W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w postaci korzyści podatkowych, raty pomocy powinny być dyskontowane na podstawie stóp dyskontowych obowiązujących w dniach, w których poszczególne korzyści podatkowe stają się skuteczne. Należy propagować stosowanie pomocy w formie zaliczek zwrotnych, gdyż takie instrumenty podziału ryzyka sprzyjają zwiększeniu efektu zachęty. Dlatego też należy wprowadzić przepis stanowiący, że w przypadku udzielenia pomocy w formie zaliczek zwrotnych można zwiększyć obowiązujące pułapy intensywności pomocy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.

(22)

W przypadku korzyści podatkowych dotyczących podatków należnych w przyszłości obowiązująca stopa dyskontowa oraz dokładna wysokość rat pomocy mogą nie być znane z wyprzedzeniem. W takich przypadkach państwa członkowskie powinny z góry określić pułap zdyskontowanej wartości pomocy, przestrzegając obowiązującego poziomu intensywności pomocy. Następnie, kiedy znana już jest kwota pomocy danej raty na dany dzień, można przeprowadzić dyskontowanie na podstawie stopy dyskontowej mającej wówczas zastosowanie. Ogólną kwotę ustalonego pułapu należy pomniejszyć o zdyskontowaną wartość każdej raty pomocy („kwota ograniczona pułapem”).

(23)

Aby ustalić, czy określone w niniejszym rozporządzeniu progi pomocy powodujące obowiązek zgłoszenia oraz progi maksymalnej intensywności pomocy są przestrzegane, należy uwzględnić całkowitą kwotę środków pomocy państwa na projekt lub działania objęte pomocą. Niniejsze rozporządzenie powinno również określać, w jakich okolicznościach możliwe jest kumulowanie pomocy różnych kategorii. Pomoc wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia oraz wszelką inną pomoc zgodną z rynkiem wewnętrznym wyłączoną na mocy innego rozporządzenia lub zatwierdzoną przez Komisję można kumulować, pod warunkiem że takie środki pomocy dotyczą różnych, możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowalnych. W przypadku gdy różne źródła pomocy dotyczą tych samych — pokrywających się częściowo lub w całości — możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowalnych, kumulacja powinna być dopuszczalna do wysokości najwyższej intensywności pomocy lub kwoty pomocy mającej zastosowanie w odniesieniu do tejże pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia. Niniejsze rozporządzenie powinno określić także specjalne zasady dotyczące kumulacji środków pomocy z pomocą de minimis. Pomoc de minimis często nie jest przyznawana na szczególne możliwe do wyodrębnienia koszty kwalifikowalne ani nie jest z takimi kosztami związana. W takim przypadku należy zapewnić możliwość swobodnej kumulacji pomocy de minimis z pomocą państwa wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia. Natomiast w przypadkach, gdy pomoc de minimis przyznawana jest na te same możliwe do wyodrębnienia koszty kwalifikowane co pomoc państwa wyłączona na mocy niniejszego rozporządzenia, kumulacja powinna być dozwolona jedynie do maksymalnej intensywności pomocy, określonej w rozdziale III niniejszego rozporządzenia.

(24)

Zważywszy że pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu jest w zasadzie zakazana, ważne jest, aby wszystkie strony miały możliwość sprawdzenia, czy pomoc została przyznana zgodnie z obowiązującymi przepisami. Przejrzystość pomocy państwa jest zatem niezbędna do właściwego stosowania postanowień Traktatu i prowadzi do większej zgodności z zasadami, wyższej odpowiedzialności, wzajemnej oceny i, ostatecznie, bardziej efektywnego wydatkowania środków publicznych. Aby zapewnić przejrzystość, państwa członkowskie powinny być zobowiązane do utworzenia kompleksowych stron internetowych dotyczących pomocy państwa, na szczeblu regionalnym lub krajowym, zawierających informacje zbiorcze na temat każdego środka pomocy wyłączonego na mocy niniejszego rozporządzenia. Obowiązek ten powinien być warunkiem zgodności pomocy indywidualnej z rynkiem wewnętrznym. Zgodnie ze standardową praktyką w zakresie publikowania informacji określoną w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/37/UE (11) należy używać standardowego formatu, który pozwala na wyszukiwanie, pobieranie i łatwe publikowanie informacji w internecie. Linki do stron internetowych wszystkich państw członkowskich dotyczących pomocy państwa powinny być publikowane na stronie internetowej Komisji. Zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 994/98 zmienionego rozporządzeniem (UE) nr 733/2013 informacje zbiorcze na temat poszczególnych środków pomocy wyłączonych na mocy niniejszego rozporządzenia powinny być publikowane na stronie internetowej Komisji.

(25)

W celu zapewnienia skutecznego monitorowania środków pomocy zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 994/98, zmienionego rozporządzeniem (UE) nr 733/2013, należy ustanowić wymogi dotyczące sprawozdawczości państw członkowskich na temat środków pomocy, które zostały zwolnione na mocy niniejszego rozporządzenia, i na temat stosowania niniejszego rozporządzenia. Należy również ustalić zasady dotyczące dokumentacji pomocy wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia, jaką powinny prowadzić państwa członkowskie, z uwagi na okres przedawnienia ustanowiony w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 (12). Wreszcie każda przyznana pomoc indywidualna powinna zawierać wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia.

(26)

W celu zwiększenia skuteczności warunków zgodności określonych w niniejszym rozporządzeniu Komisja powinna mieć możliwość wycofania przywileju wyłączenia grupowego w stosunku do przyszłych środków pomocy w przypadku niespełnienia wspomnianych wymogów. Komisja powinna mieć możliwość wprowadzania ograniczeń dotyczących wycofania przywileju wyłączenia grupowego w odniesieniu do niektórych rodzajów pomocy, niektórych beneficjentów lub środków pomocy przyjmowanych przez niektóre organy, jeżeli nieprzestrzeganie niniejszego rozporządzenia dotyczy tylko ograniczonej grupy środków lub niektórych organów. Takie ukierunkowane wycofanie przywileju powinno stanowić proporcjonalny środek naprawczy bezpośrednio powiązany ze stwierdzonym przypadkiem nieprzestrzegania niniejszego rozporządzenia. W przypadku niespełnienia warunków zgodności określonych w rozdziale I i III przyznana pomoc nie podlega przepisom niniejszego rozporządzenia, w związku z czym stanowi pomoc niezgodną z prawem, którą Komisja zbada w ramach odpowiedniej procedury określonej w rozporządzeniu (WE) nr 659/1999. W przypadku niespełnienia warunków określonych w rozdziale II przywilej wyłączenia grupowego w odniesieniu do przyszłych środków pomocy zostaje wycofany bez względu na fakt, że w przeszłości środki te, spełniające warunki niniejszego rozporządzenia, były objęte wyłączeniem grupowym.

(27)

Aby wyeliminować różnice, które mogłyby spowodować zakłócenia konkurencji, oraz aby ułatwić koordynację różnych krajowych i unijnych inicjatyw dotyczących MŚP, a także ze względu na przejrzystość administracyjną i pewność prawa, definicja MŚP stosowana na potrzeby niniejszego rozporządzenia powinna opierać się na definicji zawartej w zaleceniu Komisji 2003/361/WE (13).

(28)

Niniejsze rozporządzenie powinno obejmować rodzaje pomocy przyznawanej w sektorze rybołówstwa i akwakultury, które przez wiele lat były systematycznie zatwierdzane przez Komisję. Pomoc taka nie wymaga dokonywania przez Komisję indywidualnej oceny jej zgodności z rynkiem wewnętrznym, pod warunkiem że jest ona zgodna z warunkami ustanowionymi w rozporządzeniu (UE) nr 508/2014.

(29)

Zgodnie z art. 107 ust. 2 lit. b) Traktatu pomoc służąca naprawieniu szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi jest zgodna z rynkiem wewnętrznym. W celu zagwarantowania pewności prawa konieczne jest określenie rodzaju zdarzeń, które mogą stanowić klęskę żywiołową wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia. Do celów niniejszego rozporządzenia za klęski żywiołowe należy uznać następujące zdarzenia: trzęsienia ziemi, osunięcia ziemi, powodzie, w szczególności powodzie wywołane przez wylewy rzek i jezior, lawiny, tornada, huragany, erupcje wulkaniczne i pożary naturalne. Szkody spowodowane w wyniku niekorzystnych warunków atmosferycznych, takich jak burze, mróz, grad, lód, deszcz lub susza, które występują z większą regularnością, nie powinny być uznawane za klęskę żywiołową w rozumieniu art. 107 ust. 2 lit. b) Traktatu. W celu zagwarantowania, że pomoc przyznana na naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi jest rzeczywiście objęta wyłączeniem, w niniejszym rozporządzeniu należy, zgodnie z ustalonymi praktykami, ustanowić warunki, których spełnienie gwarantowałoby, że programy pomocy mające na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi mogą zostać objęte wyłączeniem grupowym. Warunki te powinny odnosić się w szczególności do formalnego uznania przez właściwe organy państw członkowskich danego zdarzenia za klęskę żywiołową oraz do bezpośredniego związku przyczynowego między klęską żywiołową a szkodą poniesioną przez przedsiębiorstwo będące beneficjentem, które może być również przedsiębiorstwem znajdującym się w trudnej sytuacji, a także powinny zapewniać uniknięcie nadmiernej rekompensaty. Rekompensata nie powinna przekraczać kwoty niezbędnej do umożliwienia beneficjentowi powrotu do stanu sprzed klęski żywiołowej.

(30)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. f) i art. 15. ust 3 dyrektywy Rady 2003/96/WE (14) państwa członkowskie mogą wprowadzić zwolnienia lub ulgi podatkowe mające zastosowanie do rybołówstwa śródlądowego i hodowli ryb. Właściwe jest zatem dalsze stosowanie wyłączenia tych środków z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, w przypadku gdy spełnione są warunki ustalone w powyższej dyrektywie. Zwolnień podatkowych mających zastosowanie do rybołówstwa w wodach UE, które państwa członkowskie zamierzają wprowadzić zgodnie z art. 14 ust. 1 lit. c dyrektywy, nie można przypisać państwu i dlatego nie stanowią one pomocy państwa.

(31)

Z doświadczenia Komisji w tej dziedzinie wynika, że polityka pomocy państwa powinna być okresowo korygowana. Okres stosowania niniejszego rozporządzenia powinien być zatem ograniczony i należy ustanowić przepisy przejściowe. Uwzględniając fakt, że warunki przyznawania pomocy na podstawie niniejszego rozporządzenia zostały ujednolicone z warunkami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 508/2014 (15), należy zapewnić spójność między okresem stosowania niniejszego rozporządzenia i okresem stosowania rozporządzeniu (UE) nr 508/2014. W przypadku gdyby niniejsze rozporządzenie wygasło i nie zostało przedłużone, programy pomocy już wyłączone na mocy niniejszego rozporządzenia powinny pozostać wyłączone przez kolejne sześć miesięcy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Zakres stosowania

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy udzielanej małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP) prowadzącym działalność związaną z produkcją, przetwórstwem i obrotem produktami rybołówstwa i akwakultury.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się także do pomocy przyznawanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność związaną z produkcją, przetwórstwem i obrotem produktami rybołówstwa i akwakultury, która ma na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi zgodnie z art. 44, niezależnie od wielkości beneficjenta pomocy.

3. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

(a)	pomocy, której wysokość ustalona jest na podstawie ceny lub ilości produktów wprowadzonych do obrotu;

(b)

pomocy przyznawanej na działalność związaną z wywozem do państw trzecich lub państw członkowskich, a mianowicie pomocy bezpośrednio związanej z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z prowadzeniem działalności wywozowej;

(c)	pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z towarów krajowych w stosunku do towarów sprowadzanych z zagranicy;

(d)	pomocy dla przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, z wyjątkiem pomocy mającej na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi;

(e)

programów pomocy, które nie wykluczają wyraźnie możliwości wypłacenia pomocy indywidualnej na rzecz przedsiębiorstwa, na którym ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji uznającej pomoc za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym, z wyjątkiem programów pomocy mających na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi;

(f)	pomocy ad hoc na rzecz przedsiębiorstwa, o którym mowa w lit. e);

(g)	pomocy przyznanej na operacje, które nie kwalifikowałyby się do wsparcia zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr 508/2014;

(h)	pomocy przyznanej przedsiębiorstwom, które nie mogą składać wniosków o wsparcie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego z powodów określonych w art. 10 ust. 1–3 rozporządzenia (UE) nr 508/2014.

4. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do środków pomocy państwa, które same w sobie — ze względu na warunki lub metody finansowania — nierozerwalnie wiążą się z naruszeniem prawa Unii, w szczególności do:

(a)

pomocy, której przyznanie jest uwarunkowane posiadaniem przez beneficjenta siedziby w danym państwie członkowskim lub prowadzeniem przez niego działalności w przeważającej mierze w danym państwie członkowskim. Dozwolony jest jednak wymóg posiadania w momencie wypłaty pomocy zakładu lub oddziału w państwie członkowskim przyznającym pomoc;

(b)	pomocy, której przyznanie jest uwarunkowane korzystaniem przez beneficjenta z towarów produkcji krajowej lub usług krajowych;

(c)	pomocy ograniczającej możliwości beneficjentów w zakresie wykorzystania wyników działalności badawczej, rozwojowej i innowacyjnej w innych państwach członkowskich.

Artykuł 2

Próg pomocy powodujący obowiązek zgłoszenia

1. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do pomocy na projekty indywidualne, których wydatki kwalifikowalne przekraczają 2 mln EUR lub w których przypadku kwota pomocy przekracza 1 mln EUR na beneficjenta rocznie.

2. Progów określonych w ust. 1 nie wolno omijać poprzez sztuczne dzielenie programów pomocy lub projektów pomocy.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

(1)	„pomoc” oznacza każdy środek spełniający wszystkie kryteria określone w art. 107 ust. 1 Traktatu;

(2)	„małe i średnie przedsiębiorstwa” lub „MŚP” oznaczają przedsiębiorstwa spełniające kryteria określone w załączniku I;

(3)	„produkty rybołówstwa i akwakultury” oznaczają produkty określone w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. (16);

(4)	„klęski żywiołowe” oznaczają: trzęsienia ziemi, lawiny, osunięcia ziemi i powodzie, huragany, trąby powietrzne, erupcje wulkanów i pożary pochodzenia naturalnego;

(5)

„przedsiębiorstwo znajdujące się w trudnej sytuacji” oznacza przedsiębiorstwo, wobec którego zachodzi co najmniej jedna z poniższych okoliczności:

(a)

w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (innej niż MŚP, które istnieje od mniej niż trzech lat), jeżeli ponad połowa jej subskrybowanego kapitału zakładowego została utracona wskutek skumulowanych strat. Taka sytuacja ma miejsce, gdy w wyniku odliczenia od rezerw (i wszystkich innych elementów uznawanych za część środków własnych przedsiębiorstwa) zakumulowanych strat powstaje ujemna skumulowana kwota, która przekracza połowę subskrybowanego kapitału zakładowego. Do celów niniejszego przepisu pojęcie „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością” odnosi się w szczególności do rodzajów spółek wymienionych w załączniku I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (17), a „kapitał zakładowy” obejmuje, w stosownych przypadkach, wszelkie premie emisyjne;

(b)

w przypadku spółki, w której przynajmniej niektórzy członkowie ponoszą nieograniczoną odpowiedzialność za jej zadłużenie (innej niż MŚP, które istnieje od mniej niż trzech lat), jeżeli ponad połowa jej kapitału według sprawozdania finansowego została utracona wskutek skumulowanych strat. Do celów niniejszego przepisu pojęcie „spółka, w której przynajmniej niektórzy członkowie ponoszą nieograniczoną odpowiedzialność za jej zadłużenie” odnosi się w szczególności do rodzajów jednostek wymienionych w załączniku II do dyrektywy 2013/34/UE;

(c)	jeżeli przedsiębiorstwo jest przedmiotem zbiorowego postępowania w związku z niewypłacalnością lub według prawa krajowego, któremu podlega, spełnia kryteria do poddania go zbiorowemu postępowaniu w związku z niewypłacalnością na wniosek jego wierzycieli;

(d)	jeżeli przedsiębiorstwo otrzymało pomoc na ratowanie i nie spłaciło do tej pory pożyczki ani nie zakończyło umowy o gwarancję lub otrzymało pomoc na restrukturyzację i nadal podlega planowi restrukturyzacji;

(6)	„pomoc ad hoc” oznacza pomoc nieprzyznaną na podstawie programu pomocy;

(7)

„program pomocy” oznacza każdy akt prawny, na którego podstawie, bez dodatkowych środków wykonawczych, można przyznać pomoc indywidualną przedsiębiorstwom określonym w sposób ogólny i abstrakcyjny w tym akcie, oraz każdy akt prawny, na którego podstawie przedsiębiorstwu lub przedsiębiorstwom można przyznać pomoc niezwiązaną z konkretnym projektem na czas nieokreślony lub w nieokreślonej wysokości;

(8)

„pomoc indywidualna” oznacza:

(a)	pomoc ad hoc; oraz

(b)	pomoc przyznaną indywidualnym beneficjentom na podstawie programu pomocy;

(9)	„ekwiwalent dotacji brutto” oznacza kwotę pomocy, jeżeli pomocy udzielono beneficjentowi w formie dotacji, przed potrąceniem podatku lub innych opłat;

(10)	„zaliczka zwrotna” oznacza pożyczkę na realizację projektu, wypłacaną w jednej lub kilku ratach, której warunki spłaty zależą od wyniku projektu;

(11)

„rozpoczęcie prac” oznacza rozpoczęcie robót budowlanych związanych z inwestycją lub pierwsze prawnie wiążące zobowiązanie do zamówienia urządzeń lub inne zobowiązanie, które sprawia, że inwestycja staje się nieodwracalna, zależnie od tego, co nastąpi najpierw. Zakupu gruntów ani prac przygotowawczych, takich jak uzyskanie zezwoleń i przeprowadzenie studiów wykonalności, nie uznaje się za rozpoczęcie prac. W przypadku przejęć „rozpoczęcie prac” stanowi moment nabycia aktywów bezpośrednio związanych z nabytym zakładem;

(12)	„kolejna wersja programu pomocy fiskalnej” oznacza program w formie korzyści podatkowych, który stanowi zmienioną wersję uprzednio istniejącego programu w formie korzyści podatkowych i który go zastępuje;

(13)	„intensywność pomocy” oznacza kwotę pomocy brutto wyrażoną jako odsetek kosztów kwalifikowalnych, przed wszystkimi potrąceniami podatku lub innych opłat;

(14)	„data przyznania pomocy” oznacza dzień, w którym beneficjent nabył prawo do otrzymania pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym.

Artykuł 4

Warunki wyłączenia

1. Programy pomocy, pomoc indywidualna przyznana w ramach programów pomocy oraz pomoc ad hoc są zgodne z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 2 lub 3 Traktatu i wyłączone z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli odnośna pomoc spełnia warunki określone w rozdziale I niniejszego rozporządzenia oraz szczególne warunki dotyczące odnośnej kategorii pomocy ustanowione w rozdziale III niniejszego rozporządzenia.

2. Środki pomocy mogą zostać wyłączone na mocy przepisów niniejszego rozporządzenia jedynie jeżeli stanowią one jednoznacznie, że w okresie objętym dotacją beneficjenci pomocy mają przestrzegać przepisów wspólnej polityki rybołówstwa oraz że jeżeli w tym okresie okaże się, że beneficjent nie przestrzega przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, dotacja musi zostać zwrócona w stopniu proporcjonalnym do wagi naruszenia.

Artykuł 5

Przejrzystość pomocy

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, w której przypadku możliwe jest wcześniejsze dokładne obliczenie ekwiwalentu dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka („pomoc przejrzysta”).

2. Za pomoc przejrzystą uznaje się następujące kategorie pomocy:

(a)	pomoc w formie dotacji oraz dotacji na spłatę odsetek;

(b)	pomoc w formie pożyczek, gdzie ekwiwalent dotacji brutto oblicza się na podstawie stopy referencyjnej obowiązującej w dniu przyznania pomocy;

(c)

pomoc w formie gwarancji:

(i)	jeżeli ekwiwalent dotacji brutto obliczono na podstawie bezpiecznych stawek określonych w obwieszczeniu Komisji; lub

(ii)

jeżeli przed wdrożeniem środka metoda obliczania ekwiwalentu dotacji brutto gwarancji została zatwierdzona na podstawie obwieszczenia Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwa w formie gwarancji (18) lub na podstawie zawiadomienia, którym zastąpiono powyższe obwieszczenie, w następstwie zgłoszenia tej metody do Komisji na mocy obowiązującego rozporządzenia przyjętego przez Komisję w dziedzinie pomocy państwa, a zatwierdzona metoda wyraźnie odnosi się do przedmiotowego rodzaju gwarancji i rodzaju transakcji bazowej w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia;

(d)	pomoc w formie korzyści podatkowych, w której w ramach środka przewidziano pułap zapobiegający przekroczeniu obowiązującego progu;

(e)

pomoc w formie zaliczek zwrotnych, jeżeli łączna nominalna kwota zaliczek zwrotnych nie przekracza progów obowiązujących na mocy niniejszego rozporządzenia lub jeżeli metoda obliczania ekwiwalentu dotacji brutto zaliczki zwrotnej została — po zgłoszeniu jej Komisji — zaakceptowana przed wprowadzeniem środka.

3. Do celów niniejszego rozporządzenia następujących rodzajów pomocy nie uznaje się za pomoc przejrzystą:

(a)	pomocy w formie zastrzyków kapitałowych;

(b)	pomocy w formie środków finansowania ryzyka.

Artykuł 6

Efekt zachęty

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się jedynie do pomocy, która wywołuje efekt zachęty.

2. Uznaje się, że pomoc wywołuje efekt zachęty, jeżeli beneficjent złożył do danego państwa członkowskiego pisemny wniosek o przyznanie pomocy przed rozpoczęciem prac nad projektem lub rozpoczęciem działalności. Wniosek o przyznanie pomocy musi zawierać co najmniej następujące informacje:

(a)	nazwę przedsiębiorstwa i informację o jego wielkości;

(b)	opis projektu lub działalności, w tym daty ich rozpoczęcia i zakończenia;

(c)	lokalizację projektu lub działalności;

(d)	wykaz kosztów kwalifikowalnych;

(e)	typ pomocy (dotacja, pożyczka, gwarancja, zaliczka zwrotna lub inna forma) oraz kwotę finansowania publicznego potrzebną do realizacji projektu/działania.

3. W drodze odstępstwa od przepisów ust. 2 uznaje się, że środki w formie korzyści podatkowych wywołują efekt zachęty, jeżeli spełnione są następujące warunki:

(a)	środek ustanawia prawo do uzyskania pomocy zgodnie z obiektywnymi kryteriami i bez dalszej ingerencji ze strony państwa członkowskiego; oraz

(b)	środek został przyjęty i obowiązuje przed przystąpieniem do realizacji projektu lub działania objętego pomocą, z wyjątkiem kolejnych wersji programów pomocy fiskalnej, jeśli dane działanie było już objęte poprzednimi programami w formie korzyści podatkowych.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 od następujących kategorii pomocy nie wymaga się posiadania efektu zachęty lub pomoc taką uznaje się za wywołującą efekt zachęty:

(a)	pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 44;

(b)	pomoc w formie zwolnień lub ulg podatkowych przyjętych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 15 ust. 1 lit f) i art. 15 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 45 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 7

Intensywność pomocy i koszty kwalifikowalne

1. Do celów obliczania intensywności pomocy i kosztów kwalifikowalnych stosuje się kwoty przed potrąceniem podatku lub innych opłat. Koszty kwalifikowalne są udokumentowane w sposób jasny, szczegółowy i aktualny.

2. W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w formie innej niż dotacja, kwotę pomocy stanowi ekwiwalent dotacji brutto pomocy.

3. Wartość pomocy płatnej w kilku ratach dyskontowana jest do jej wartości w dniu przyznania pomocy. Także wartość kosztów kwalifikowalnych dyskontowana jest do ich wartości w dniu przyznania pomocy. Jako stopę procentową stosowaną do dyskontowania stosuje się stopę dyskontową obowiązującą w dniu przyznania pomocy.

4. W przypadku gdy pomoc przyznawana jest w postaci korzyści podatkowych, dyskontowania rat pomocy należy dokonywać na podstawie stóp dyskontowych obowiązujących w dniach, w których poszczególne korzyści podatkowe stają się skuteczne.

5. Jeżeli pomoc została przyznana w formie zaliczek zwrotnych, które — przy braku przyjętego sposobu obliczania ekwiwalentu dotacji brutto — są wyrażone jako odsetek kosztów kwalifikowalnych, a środek przewiduje, że w przypadku pomyślnego zakończenia projektu, na podstawie rozsądnej i ostrożnej hipotezy, zaliczki spłaca się przy zastosowaniu stopy procentowej co najmniej równej stopie dyskontowej obowiązującej w dniu przyznania pomocy, maksymalne poziomy intensywności pomocy określone w rozdziale III można zwiększyć o 10 punktów procentowych.

6. Koszty kwalifikowalne muszą spełniać wymagania art. 67–69 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (19).

Artykuł 8

Kumulacja

1. Do celów ustalenia, czy przestrzegane są określone w art. 2 progi pomocy powodujące obowiązek zgłoszenia oraz określone w rozdziale III maksymalne poziomy intensywności pomocy, uwzględnia się całkowitą kwotę pomocy ze środków publicznych na projekt lub działania objęte pomocą, niezależnie od tego, czy pomoc pochodzi ze źródeł lokalnych, regionalnych, krajowych czy unijnych.

2. Pomoc wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia można kumulować z:

(a)	wszelką inną pomocą państwa, o ile dane środki dotyczą różnych, możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowalnych;

(b)

wszelką inną pomocą państwa w odniesieniu do tych samych — pokrywających się częściowo lub w całości — kosztów kwalifikowalnych tylko wówczas, gdy taka kumulacja nie powoduje przekroczenia najwyższego poziomu intensywności pomocy lub kwoty pomocy mających zastosowanie do tej pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia.

3. Pomocy państwa wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia nie można kumulować z pomocą de minimis w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych, jeżeli skutkiem takiej kumulacji byłoby przekroczenie poziomów intensywności pomocy określonych w rozdziale III niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 9

Publikacja i informacja

1. Zainteresowane państwo członkowskie zapewnia publikację na kompleksowej stronie internetowej dotyczącej pomocy państwa następujących danych na szczeblu krajowym lub regionalnym:

(a)	informacje skrócone, o których mowa w art. 11, w standardowym formacie określonym w załączniku II lub link do niego;

(b)	pełny tekst poszczególnych środków pomocy, o których mowa w art. 11, lub link zapewniający dostęp do pełnego tekstu;

(c)	informacje, o których mowa w załączniku III, na temat każdej pomocy indywidualnej przekraczającej 30 000 EUR.

2. W przypadku programów pomocy w formie korzyści podatkowych warunki określone w ust. 1 lit. c) uważa się za spełnione, jeżeli państwa członkowskie publikują wymagane informacje dotyczące kwot pomocy indywidualnej w następujących przedziałach [ w mln EUR].

(a)

0,03–0,2;

(b)

0,2–0,4;

(c)

0,4–0,6;

(d)

0,6–0,8;

(e)

0,8-1;

3. Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. c), przedstawia się i udostępnia w sposób znormalizowany opisany w załączniku III, umożliwiający ich sprawne wyszukiwanie i pobieranie. Informacje, o których mowa w ust. 1, są publikowane w terminie sześciu miesięcy od daty przyznania pomocy lub, w przypadku pomocy w formie korzyści podatkowej, w ciągu jednego roku od daty, w której wymagane jest złożenie deklaracji podatkowej, i będą dostępne co najmniej przez okres dziesięciu lat od dnia, w którym pomoc została przyznana.

4. Każdy program pomocy lub pomoc indywidualna zawiera wyraźne odniesienie do niniejszego rozporządzenia, z podaniem jego tytułu i adresu publikacyjnego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, jak również do konkretnych przepisów rozdziału III, których dotyczy dany akt, albo też, w odpowiednich przypadkach, do ustawy krajowej gwarantującej zgodność z odpowiednimi przepisami niniejszego rozporządzenia. Towarzyszą mu odnośne przepisy wykonawcze i zmiany do nich.

5. Komisja publikuje na swojej stronie internetowej:

(a)	linki do stron internetowych dotyczących pomocy państwa, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu;

(b)	informacje skrócone, o których mowa w art. 11.

6. Państwa członkowskie muszą zastosować się do przepisów niniejszego artykułu najpóźniej w ciągu dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

MONITOROWANIE

Artykuł 10

Wycofanie przywileju wyłączenia grupowego

Jeżeli państwo członkowskie przyznaje pomoc rzekomo wyłączoną z obowiązku zgłoszenia na mocy niniejszego rozporządzenia, nie spełniając przy tym warunków określonych w rozdziałach I, II i III, Komisja może, po umożliwieniu zainteresowanemu państwu członkowskiemu przedstawienia swojego stanowiska, przyjąć decyzję stwierdzającą, że całość lub część przyszłych środków pomocy przyjętych przez dane państwo członkowskie, które w innych okolicznościach spełniałoby wymogi niniejszego rozporządzenia, ma podlegać wymogowi zgłoszenia do Komisji zgodnie z art. 108 ust. 3 Traktatu. Środki podlegające obowiązkowi zgłoszenia mogą zostać ograniczone do środków przyznających niektóre rodzaje pomocy, środków na rzecz niektórych beneficjentów lub do środków przyjętych przez niektóre organy danego państwa członkowskiego.

Artykuł 11

Sprawozdawczość

Państwa członkowskie przekazują Komisji:

(a)

za pośrednictwem systemu elektronicznej notyfikacji Komisji informacje skrócone na temat każdego środka pomocy wyłączonego na mocy niniejszego rozporządzenia, w standardowym formacie określonym w załączniku II, wraz z linkiem zapewniającym dostęp do pełnego tekstu środka pomocy, włącznie z jego zmianami, w ciągu 20 dni roboczych od jego wejścia w życie;

(b)

w formie elektronicznej roczne sprawozdanie, o którym mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 794/2004 (20), dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, zawierające informacje określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 794/2004, w odniesieniu do każdego całego roku lub każdej części roku, w której ma zastosowanie niniejsze rozporządzenie.

Artykuł 12

Monitorowanie

W celu umożliwienia Komisji monitorowania pomocy wyłączonej z obowiązku zgłoszenia na mocy niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie prowadzą szczegółową dokumentację z informacjami i dokumentami uzupełniającymi niezbędnymi do ustalenia, że wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu zostały spełnione. Dokumentacja ta jest przechowywana przez okres dziesięciu lat od dnia przyznania pomocy ad hoc lub dnia przyznania ostatniej pomocy w ramach programu. W terminie 20 dni roboczych lub w dłuższym terminie wskazanym w wezwaniu zainteresowane państwo członkowskie przekazuje Komisji wszelkie informacje i dokumenty uzupełniające, które Komisja uzna za niezbędne do monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE RÓŻNYCH KATEGORII POMOCY

SEKCJA 1

Zrównoważony rozwój rybołówstwa

Artykuł 13

Pomoc na innowacje

Pomoc na innowacje w dziedzinie rybołówstwa, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 26 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 14

Pomoc na usługi doradcze

Pomoc na usługi doradcze, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 27 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 15

Pomoc na partnerstwa między naukowcami a rybakami

Pomoc na partnerstwa między naukowcami a rybakami, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 28 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 16

Pomoc na wspieranie kapitału ludzkiego, tworzenia miejsc pracy i dialogu społecznego

Pomoc na wspieranie kapitału ludzkiego, tworzenia miejsc pracy i dialogu społecznego, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 29 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 17

Pomoc na ułatwienie różnicowania form dochodu i nowe formy dochodu

Pomoc na ułatwienia różnicowania form dochodu i nowe formy dochodu, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 30 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 18

Pomoc na rozpoczęcie działalności przez młodych rybaków

Pomoc na rozpoczęcie działalności przez młodych rybaków, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 31 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 19

Pomoc na poprawę warunków zdrowotnych i bezpieczeństwa

Pomoc na poprawę warunków zdrowotnych i bezpieczeństwa, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 32 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 32 ust. 4 tego rozporządzenia; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 20

Pomoc na rzecz funduszy wspólnego inwestowania na wypadek niekorzystnych zjawisk klimatycznych oraz incydentów środowiskowych

Pomoc na rzecz funduszy wspólnego inwestowania na wypadek niekorzystnych zjawisk klimatycznych oraz incydentów środowiskowych, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 35 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 21

Pomoc na wspieranie systemów przydziału uprawnień do połowów

Pomoc na wspieranie systemów przydziału uprawnień do połowów, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 36 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 22

Pomoc na opracowywanie i wdrażanie środków ochrony oraz współpracę regionalną

Pomoc na opracowywanie i wdrażanie środków ochrony oraz współpracę regionalną, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 37 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 23

Pomoc na zmniejszanie oddziaływania rybołówstwa na środowisko morskie i dostosowanie połowów do wymogów ochrony gatunków

Pomoc na zmniejszanie oddziaływania rybołówstwa na środowisko morskie i dostosowanie połowów do wymogów ochrony gatunków, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 38 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 24

Pomoc na innowacje związane z ochroną morskich zasobów biologicznych

Pomoc na innowacje związane z ochroną morskich zasobów biologicznych, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 39 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 25

Pomoc na ochronę i odbudowę morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów oraz systemów rekompensat w ramach zrównoważonej działalności połowowej

Pomoc na ochronę i odbudowę morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów oraz systemów rekompensat w ramach zrównoważonej działalności połowowej, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 40 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 40 ust. 4 tego rozporządzenia; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 26

Pomoc na poprawę efektywności energetycznej i łagodzenie skutków zmiany klimatu

Pomoc na poprawę efektywności energetycznej i łagodzenie skutków zmiany klimatu, z wyjątkiem pomocy na wymianę lub modernizację silników, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 41 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 41 ust. 10 tego rozporządzenia; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 27

Pomoc w zakresie wartości dodanej, jakości produktów i wykorzystania przypadkowych połowów

Pomoc w zakresie wartości dodanej, jakości produktów i wykorzystania przypadkowych połowów, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 42 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 28

Pomoc na wspieranie portów rybackich, miejsc wyładunku, hal aukcyjnych i przystani

Pomoc na wspieranie portów rybackich, miejsc wyładunku, hal aukcyjnych i przystani, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 43 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 29

Pomoc na rzecz rybołówstwa śródlądowego oraz śródlądowej fauny i flory wodnej

Pomoc na rzecz rybołówstwa śródlądowego oraz śródlądowej fauny i flory wodnej, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 44 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

SEKCJA 2

Zrównoważony rozwój akwakultury

Artykuł 30

Pomoc na innowacje w sektorze akwakultury

Pomoc na innowacje w sektorze akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 47 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 31

Pomoc na rzecz inwestycji produkcyjnych w sektorze akwakultury

Pomoc na rzecz inwestycji produkcyjnych w sektorze akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 48 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 32

Pomoc na rzecz usług z zakresu zarządzania, zastępstw i doradztwa dla gospodarstw akwakultury

Pomoc na rzecz usług z zakresu zarządzania, zastępstw i doradztwa dla gospodarstw akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 49 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 33

Pomoc na wspieranie kapitału ludzkiego i tworzenie sieci współpracy w sektorze akwakultury

Pomoc na wspieranie kapitału ludzkiego i tworzenie sieci współpracy w sektorze akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 50 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 34

Pomoc na zwiększanie potencjału terenów hodowli w ramach akwakultury

Pomoc na zwiększanie potencjału terenów hodowli w ramach akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 51 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 35

Pomoc na zachęty dla nowych hodowców prowadzących zrównoważoną działalność w sektorze akwakultury

Pomoc na zachęty dla nowych hodowców prowadzących zrównoważoną działalność w sektorze akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 52 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 36

Pomoc na wspieranie przechodzenia na systemy ekozarządzania i audytu oraz na akwakulturę ekologiczną

Pomoc na wspieranie przechodzenia na systemy ekozarządzania i audytu oraz na akwakulturę ekologiczną, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 53 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 37

Pomoc na wspieranie akwakultury świadczącej usługi w zakresie ochrony środowiska

Pomoc na wspieranie akwakultury świadczącej usługi w zakresie ochrony środowiska, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 54 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 38

Pomoc przeznaczona na środki na rzecz zdrowia publicznego

Pomoc przeznaczona na środki na rzecz zdrowia publicznego, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 55 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 39

Pomoc przeznaczona na środki z zakresu zdrowia i dobrostanu zwierząt

Pomoc przeznaczona na środki z zakresu zdrowia i dobrostanu zwierząt, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 56 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 40

Pomoc przeznaczona na ubezpieczenie zasobów hodowlanych akwakultury

Pomoc przeznaczona na ubezpieczenie zasobów hodowlanych akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 46 i 57 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

SEKCJA 3

Środki dotyczące wprowadzania do obrotu i przetwarzania

Artykuł 41

Pomoc na środki dotyczące wprowadzania do obrotu

Pomoc przeznaczona na środki dotyczące wprowadzania do obrotu, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 68 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 42

Pomoc na przetwarzanie produktów rybołówstwa i akwakultury

Pomoc na przetwarzanie produktów rybołówstwa i akwakultury, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 69 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

SEKCJA 4

Inne rodzaje pomocy

Artykuł 43

Pomoc na gromadzenie danych

Pomoc gromadzenie danych, spełniająca warunki określone w rozdziale I, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, pod warunkiem że:

(a)	pomoc spełnia warunki określone w art. 77 rozporządzenia (UE) nr 508/2014; oraz

(b)	kwota pomocy nie przekracza, jako ekwiwalent dotacji brutto, maksymalnej intensywności pomocy publicznej ustalonej w art. 95 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 oraz aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 95 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 44

Pomoc na wyrównanie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe

1. Pomoc na wyrównanie szkód spowodowanych przez klęski żywiołowe jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 2 lit. b) Traktatu i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w niniejszym artykule oraz w rozdziale I.

2. Przyznanie pomocy na podstawie niniejszego artykułu wymaga spełnienia następujących warunków:

(a)	właściwe organy państwa członkowskiego uznały formalnie dane zdarzenie za klęskę żywiołową oraz

(b)	istnieje bezpośredni związek przyczynowy między klęską żywiołową a szkodami poniesionymi przez przedsiębiorstwo.

3. Pomoc jest wypłacana bezpośrednio przedsiębiorstwu, którego to dotyczy.

4. Programy pomocy związane z konkretną klęską żywiołową ustanawia się w terminie trzech lat od daty jej wystąpienia. Pomoc wypłacana jest w ciągu czterech lat od tej daty.

5. Za koszty kwalifikowalne uznaje się szkody poniesione bezpośrednio w wyniku klęski żywiołowej, oszacowane przez organ publiczny, przez niezależnego rzeczoznawcę uznanego przez organ przyznający pomoc lub przez zakład ubezpieczeń. Szkody te mogą obejmować:

(a)	szkody materialne dotyczące aktywów takich, jak: budynki, urządzenia, maszyny, zapasy i środki produkcji;

(b)	utratę dochodów spowodowaną przez całkowite lub częściowe zawieszenie działalności przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy od dnia wystąpienia klęski.

6. Obliczenie szkód materialnych opiera się na kosztach naprawy lub wartości ekonomicznej przedmiotowych aktywów przed klęską. Nie mogą one przekroczyć kosztów napraw lub spadku godziwej wartości rynkowej spowodowanego przez klęskę żywiołową, tj. różnicy między wartością majątku bezpośrednio przed klęską i bezpośrednio po niej.

7. Utratę dochodu oblicza się przez odjęcie:

(a)	iloczynu ilości produktów rybołówstwa i akwakultury wyprodukowanych w roku klęski żywiołowej lub w każdym kolejnym roku, którego dotyczy pełne lub częściowe zniszczenie środków produkcji, oraz średniej ceny sprzedaży uzyskanej w danym roku od

(b)

iloczynu średniej rocznej ilości produktów rybołówstwa i akwakultury wyprodukowanych w okresie trzech lat przed wystąpieniem klęski żywiołowej lub średniej z trzech lat opartej na okresie pięciu lat przed wystąpieniem klęski żywiołowej, z wyłączeniem wartości najwyższej i najniższej, oraz uzyskanej średniej ceny sprzedaży.

8. Szkody oblicza się na poziomie poszczególnych beneficjentów.

9. Pomoc i wszelkie inne płatności przyznane w celu wyrównania szkód, w tym płatności w ramach polis ubezpieczeniowych, ogranicza się do 100 % kosztów kwalifikowalnych.

Artykuł 45

Zwolnienia i ulgi podatkowe zgodnie z dyrektywą 2003/96/WE

1. Pomoc w formie zwolnień lub ulg podatkowych przyjętych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 15 ust. 1 lit f) i art. 15 ust. 3 dyrektywy 2003/96/WE jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. c) Traktatu i wyłączona z wymogu zgłoszenia, o którym mowa w art. 108 ust. 3 Traktatu, jeżeli spełnione są warunki określone w dyrektywie 2003/96/WE i rozdziale I niniejszego rozporządzenia.

2. Beneficjenci zwolnień i ulg podatkowych są wybierani w oparciu o przejrzyste i obiektywne kryteria. W stosownych przypadkach płacą oni podatki na przynajmniej najniższym odpowiednim poziomie określonym w dyrektywie 2003/96/WE.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 46

Przepisy przejściowe

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy indywidualnej przyznanej przed jego wejściem w życie, jeżeli spełnia ona wszystkie warunki określone w niniejszym rozporządzeniu z wyjątkiem art. 9.

2. Każda pomoc przyznana przed dniem 1 lipca 2014 r. na mocy dowolnego rozporządzenia przyjętego na podstawie art. 1 rozporządzenia (WE) nr 994/98 obowiązującego uprzednio jest zgodna z rynkiem wewnętrznym i jest wyłączona z wymogu zgłoszenia ustanowionego w art. 108 ust. 3 Traktatu.

3. Każda pomoc niewyłączona z wymogu zgłoszenia, określonego w art. 108 ust. 3 Traktatu, na podstawie niniejszego rozporządzenia lub innych obowiązujących uprzednio rozporządzeń przyjętych na mocy art. 1 rozporządzenia (WE) nr 994/98, jest oceniana przez Komisję zgodnie z właściwymi ramami prawnymi, wytycznymi, komunikatami i zawiadomieniami.

4. Z końcem okresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia wszelkie programy pomocy wyłączone na mocy niniejszego rozporządzenia pozostają wyłączone przez sześciomiesięczny okres dostosowawczy.

Artykuł 47

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do dnia 31 grudnia 2020 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2014 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 994/98 z dnia 7 maja 1998 r. dotyczące stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa (Dz.U. L 142 z 14.5.1998, s. 1).

(2) Dz.U. C 258 z 8.8.2014, s. 1.

(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 736/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw zajmujących się produkcją, przetwórstwem i wprowadzaniem do obrotu produktów rybołówstwa (Dz.U. L 201 z 30.7.2008, s. 16).

(4) Rozporządzenie Rady (UE) nr 733/2013 z dnia 22 lipca 2013 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 994/98 dotyczące stosowania art. 92 i 93 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską do niektórych kategorii horyzontalnej pomocy państwa (Dz.U. L 204 z 31.7.2013, s. 11).

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2328/2003, (WE) nr 861/2006, (WE) nr 1198/2006 i (WE) nr 791/2007 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011 (Dz.U. L 149 z 20.5.2014, s. 1).

(6) COM(2012)209 z 8.5.2012.

(7) Dz.U. C 84 z 3.4.2008, s. 10.

(8) Dz.U. C 249 z 31.7.2014, s. 1.

(9) Dz.U. C 155 z 20.6.2008, s. 10.

(10) Dz.U. C 14 z 19.1.2008, s. 6.

(11) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/37/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. zmieniająca dyrektywę 2003/98/WE w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (Dz.U. L 175 z 27.6.2013, s. 1).

(12) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. L 83 z 27.3.1999, s. 1).

(13) Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczącym definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

(14) Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. L 283 z 31.10.2003, s. 51).

(15) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2328/2003, (WE) nr 861/2006, (WE) nr 1198/2006 i (WE) nr 791/2007 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011 (Dz.U. L 149 z 20.5.2014, s. 1).

(16) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 1).

(17) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19).

(18) Dz.U. C 155 z 20.6.2008, s. 10.

(19) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320).

(20) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. L 140 z 30.4.2004, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

DEFINICJA MŚP

Artykuł 1

Przedsiębiorstwo

Za przedsiębiorstwo uważa się każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na jego formę prawną. Zalicza się tu w szczególności osoby prowadzące działalność na własny rachunek oraz firmy rodzinne zajmujące się rzemiosłem lub inną działalnością, a także spółki lub konsorcja prowadzące regularną działalność gospodarczą.

Artykuł 2

Pułap zatrudnienia oraz pułapy finansowe określające kategorie przedsiębiorstw

1. Do kategorii mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw („MŚP”) należą przedsiębiorstwa, które zatrudniają mniej niż 250 pracowników i których roczny obrót nie przekracza 50 mln EUR lub roczna suma bilansowa nie przekracza 43 mln EUR.

2. W kategorii MŚP małe przedsiębiorstwo definiuje się jako przedsiębiorstwo zatrudniające mniej niż 50 pracowników i którego roczny obrót lub roczna suma bilansowa nie przekracza 10 mln EUR.

3. W kategorii MŚP mikroprzedsiębiorstwo definiuje się jako przedsiębiorstwo, które zatrudnia mniej niż 10 pracowników i którego roczny obrót lub roczna suma bilansowa nie przekracza 2 mln EUR.

Artykuł 3

Rodzaje przedsiębiorstw brane pod uwagę przy obliczaniu liczby zatrudnionych i kwot finansowych

1. „Przedsiębiorstwo samodzielne” oznacza każde przedsiębiorstwo, które nie jest zakwalifikowane jako przedsiębiorstwo partnerskie w rozumieniu ust. 2, ani jako przedsiębiorstwo powiązane w rozumieniu ust. 3.

2. „Przedsiębiorstwa partnerskie” oznaczają wszystkie przedsiębiorstwa, które nie zostały zakwalifikowane jako przedsiębiorstwa powiązane w rozumieniu ust. 3 i między którymi istnieją następujące związki: przedsiębiorstwo działające na rynku wyższego szczebla posiada, samodzielnie lub wspólnie z co najmniej jednym przedsiębiorstwem powiązanym w rozumieniu ust. 3, co najmniej 25 % kapitału innego przedsiębiorstwa działającego na rynku niższego szczebla lub praw głosu w takim przedsiębiorstwie.

Przedsiębiorstwo można jednak zakwalifikować jako samodzielne i w związku z tym niemające żadnych przedsiębiorstw partnerskich, nawet jeśli niżej wymienieni inwestorzy osiągnęli lub przekroczyli pułap 25 %, pod warunkiem że nie są oni powiązani, w rozumieniu ust. 3, indywidualnie ani wspólnie, z danym przedsiębiorstwem:

publiczne korporacje inwestycyjne, spółki venture capital, osoby fizyczne lub grupy osób fizycznych prowadzące regularną działalność inwestycyjną w oparciu o kapitał wysokiegoo ryzyka, które inwestują w firmy nienotowane na giełdzie (tzw. „anioły biznesu”), pod warunkiem że całkowita kwota inwestycji tych inwestorów w jedno przedsiębiorstwo nie przekroczy 1 250 000 EUR;

b)	uczelnie wyższe lub ośrodki badawcze nienastawione na zysk;

c)	inwestorzy instytucjonalni, w tym fundusze rozwoju regionalnego;

d)	samorządy terytorialne z rocznym budżetem poniżej 10 mln EUR oraz liczbą mieszkańców poniżej 5 000.

3. „Przedsiębiorstwa powiązane” oznaczają przedsiębiorstwa, które pozostają w jednym z poniższych związków:

a)	przedsiębiorstwo ma większość praw głosu w innym przedsiębiorstwie z tytułu bycia udziałowcem lub wspólnikiem;

b)	przedsiębiorstwo ma prawo wyznaczyć lub odwołać większość członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego innego przedsiębiorstwa;

c)	przedsiębiorstwo ma prawo wywierać dominujący wpływ na inne przedsiębiorstwo na podstawie umowy zawartej z tym przedsiębiorstwem lub postanowień w jego statucie bądź umowie spółki;

d)	przedsiębiorstwo będące udziałowcem lub wspólnikiem innego przedsiębiorstwa kontroluje samodzielnie, na mocy umowy z innymi udziałowcami lub wspólnikami tego przedsiębiorstwa, większość praw głosu udziałowców lub wspólników w tym przedsiębiorstwie.

Zakłada się, że wpływ dominujący nie istnieje, jeżeli inwestorzy wymienieni w pkt 2 akapit drugi nie angażują się bezpośrednio lub pośrednio w zarządzanie danym przedsiębiorstwem, bez uszczerbku dla ich praw jako udziałowców.

Przedsiębiorstwa, które pozostają w jednym ze związków opisanych w akapicie pierwszym za pośrednictwem co najmniej jednego przedsiębiorstwa lub dowolnego z inwestorów wymienionych w pkt 2, również traktuje się jako powiązane.

Przedsiębiorstwa pozostające w jednym z takich związków z osobą fizyczną lub grupą osób fizycznych działających wspólnie również traktuje się jako przedsiębiorstwa powiązane, jeżeli prowadzą swoją działalność lub część działalności na tym samym rynku właściwym lub rynkach pokrewnych.

Za „rynek pokrewny” uważa się rynek dla danego produktu lub usługi znajdujący się bezpośrednio na wyższym lub niższym szczeblu rynku w stosunku do rynku właściwego.

4. Poza przypadkami określonymi w ust. 2 akapit drugi przedsiębiorstwa nie można uznać za małe lub średnie przedsiębiorstwo, jeżeli co najmniej jeden organ państwowy kontroluje bezpośrednio lub pośrednio, wspólnie lub indywidualnie, 25 % lub więcej kapitału lub praw głosu.

5. Przedsiębiorstwa mogą złożyć oświadczenie o swoim statusie prawnym przedsiębiorstwa samodzielnego, przedsiębiorstwa partnerskiego lub przedsiębiorstwa powiązanego, załączając dane dotyczące pułapów określonych w art. 2. Oświadczenie można złożyć nawet wtedy, gdy kapitał jest rozdrobniony w stopniu uniemożliwiającym określenie właściciela, w którym to przypadku przedsiębiorstwo w dobrej wierze oświadcza, że w sposób prawnie uzasadniony może przyjąć, iż 25 % lub więcej jego kapitału nie jest w posiadaniu innego przedsiębiorstwa ani we wspólnym posiadaniu większej liczby powiązanych przedsiębiorstw. Oświadczenia takie nie wykluczają kontroli i postępowań wyjaśniających przewidzianych w przepisach krajowych lub unijnych.

Artykuł 4

Dane wykorzystywane w celu określania pułapu zatrudnienia i pułapu finansowego oraz okres odniesienia

1. W celu określenia liczby pracowników i kwot finansowych wykorzystuje się dane odnoszące się do ostatniego zatwierdzonego okresu obrachunkowego, obliczane w skali rocznej. Uwzględnia się je począwszy od dnia zamknięcia rozliczeń. Kwota wybrana jako obrót jest obliczana z pominięciem podatku od wartości dodanej (VAT) i innych podatków pośrednich.

2. Jeżeli w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych dane przedsiębiorstwo stwierdza, że w skali rocznej przekroczyło pułapy zatrudnienia lub pułapy finansowe określone w art. 2 lub spadło poniżej tych pułapów, uzyskanie lub utrata statusu średniego lub małego przedsiębiorstwa bądź mikroprzedsiębiorstwa następuje tylko wówczas, gdy zjawisko to powtórzy się w ciągu dwóch kolejnych okresów obrachunkowych.

3. W przypadku nowo utworzonych przedsiębiorstw, których sprawozdania finansowe nie zostały jeszcze zatwierdzone, odpowiednie dane pochodzą z oceny dokonanej w dobrej wierze w trakcie roku obrachunkowego.

Artykuł 5

Liczba zatrudnionych

Liczba zatrudnionych odpowiada liczbie rocznych jednostek pracy (RJP), to jest liczbie pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w danym przedsiębiorstwie lub w jego imieniu w ciągu całego uwzględnianego roku referencyjnego. Praca osób, które nie przepracowały pełnego roku; osób, które pracowały w niepełnym wymiarze godzin, bez względu na długość okresu zatrudnienia; oraz pracowników sezonowych jest obliczana jako procent RJR. W skład zatrudnionych wchodzą:

a)	pracownicy,

b)	osoby pracujące dla przedsiębiorstwa, podlegające mu i uważane za pracowników na mocy prawa krajowego,

c)	właściciele-kierownicy,

d)	wspólnicy prowadzący regularną działalność w przedsiębiorstwie i czerpiący z niego korzyści finansowe.

Praktykantów lub studentów odbywających szkolenia zawodowe na podstawie umowy o praktyce lub szkoleniu zawodowym nie wlicza się do osób zatrudnionych. Nie wlicza się okresu trwania urlopu macierzyńskiego ani wychowawczego.

Artykuł 6

Ustalenie danych przedsiębiorstwa

1. W przypadku przedsiębiorstwa samodzielnego dane, w tym liczba zatrudnionych, ustalane są wyłącznie na podstawie jego sprawozdania finansowego.

2. W przypadku przedsiębiorstwa mającego przedsiębiorstwa partnerskie lub przedsiębiorstwa powiązane dane, w tym dane dotyczące liczby zatrudnionych, ustalane są na podstawie sprawozdania finansowego i innych danych przedsiębiorstwa lub, jeżeli istnieje, skonsolidowanego sprawozdania finansowego danego przedsiębiorstwa lub skonsolidowanego sprawozdania finansowego innego przedsiębiorstwa, w którym poprzez konsolidację ujęte jest dane przedsiębiorstwo.

Dane, o których mowa w pierwszym akapicie, uzupełnia się danymi dotyczącymi każdego przedsiębiorstwa partnerskiego znajdującego się bezpośrednio na rynku wyższego lub niższego szczebla w stosunku do odnośnego przedsiębiorstwa. Poziom uzupełnienia danych jest proporcjonalny do procentowego udziału w kapitale lub praw głosu (zależnie od tego, która z tych wartości jest większa). W przypadku podmiotów typu cross-holding stosuje się większy udział procentowy.

Dane, o których mowa w pierwszym i drugim akapicie, uzupełnia się pełnymi danymi każdego przedsiębiorstwa, które jest bezpośrednio lub pośrednio powiązane z odnośnym przedsiębiorstwem, jeśli dane te nie zostały podane wcześniej w ramach skonsolidowanego sprawozdania finansowego.

3. Do celów stosowania pkt 2 dane przedsiębiorstw partnerskich danego przedsiębiorstwa pochodzą z ich sprawozdań finansowych i innych danych, w postaci skonsolidowanej, o ile w takowej istnieją. Dane te uzupełnia się pełnymi danymi przedsiębiorstw, które są powiązane z tymi przedsiębiorstwami partnerskimi, jeśli dane te nie zostały podane wcześniej w ramach skonsolidowanego sprawozdania finansowego.

Do celów stosowania tego samego pkt 2 dane przedsiębiorstw powiązanych z danym przedsiębiorstwem pochodzą z ich sprawozdań finansowych i innych danych, w postaci skonsolidowanej, o ile w takowej istnieją. Dane te uzupełnia się proporcjonalnie danymi każdego ewentualnego przedsiębiorstwa partnerskiego takiego przedsiębiorstwa powiązanego, znajdującego się na rynku bezpośrednio wyższego lub niższego szczebla, chyba że zostały one już ujęte w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym w stosunku co najmniej proporcjonalnym do udziału określonego w ust. 2 akapit drugi.

4. W przypadku gdy w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym nie ma danych dotyczących zatrudnienia w danym przedsiębiorstwie, dane dotyczące zatrudnienia są obliczane przez proporcjonalną kumulację danych z przedsiębiorstw partnerskich oraz przez dodanie danych z przedsiębiorstw, z którymi dane przedsiębiorstwo jest powiązane.

ZAŁĄCZNIK II

Informacje dotyczące pomocy państwa wyłączonej na warunkach niniejszego rozporządzenia, które należy przekazać się za pomocą ustanowionej przez Komisję aplikacji komputerowej, jak określono w art. 11

ZAŁĄCZNIK III

Przepisy dotyczące publikowania informacji, o których mowa w art. 9 ust. 1

Państwa członkowskie organizują swoje kompleksowe strony internetowe dotyczące pomocy państwa, na których należy publikować informacje określone w art. 9 ust. 1, w sposób umożliwiający łatwy dostęp do tych informacji.

Informacje publikowane są w formacie arkusza kalkulacyjnego, który umożliwia przeszukiwanie danych, ich ekstrakcję i łatwe publikowanie w internecie, na przykład w formacie CSV lub XML. Wszystkie zainteresowane strony mogą korzystać z dostępu do strony internetowej bez ograniczeń. Dostęp do strony nie wymaga wcześniejszej rejestracji użytkownika.

W odniesieniu do każdego przypadku przyznania pomocy publikuje się następujące informacje zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. c):

—	nazwa beneficjenta,

—	identyfikator beneficjenta,

—	rodzaj przedsiębiorstwa (MŚP/duże przedsiębiorstwo) w dniu przyznania pomocy,

—	region, w którym beneficjent ma siedzibę, na poziomie NUTS 2, (1)

—	sektor działalności na poziomie grupy NACE, (2)

—	element pomocy, wyrażony jako pełna kwota w walucie krajowej, (3)

—	instrument pomocy (4) (dotacja/dotacja na spłatę odsetek, pożyczka/zaliczki zwrotne/dotacja podlegająca zwrotowi, gwarancja, korzyść podatkowa lub zwolnienie podatkowe, inne [należy określić]),

—	data przyznania pomocy,

—	cel przyznania pomocy,

—	organ przyznający pomoc.

(1) NUTS — wspólna klasyfikacja jednostek terytorialnych do celów statystycznych. Zazwyczaj region określa się na poziomie 2.

(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.U. L 293 z 24.10.1990, s. 1).

(3) Ekwiwalent dotacji brutto. W odniesieniu do programów pomocy w formie korzyści podatkowych kwotę tę można podać w przedziałach określonych w art. 9 ust. 2.

(4) Jeżeli pomoc przyznaje się za pomocą wielu instrumentów, kwotę pomocy należy podać w rozbiciu na poszczególne instrumenty.

24.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 369/71

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 19 grudnia 2014 r.

wyłączająca z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW)

(notyfikowana jako dokument nr C(2014) 10135)

(Jedynie teksty w języku angielskim, greckim i słoweńskim są autentyczne)

(2014/950/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (1), w szczególności jego art. 7 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (2), w szczególności jego art. 31,

po konsultacji z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 7 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 i art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 Komisja dokonuje niezbędnych weryfikacji, informuje państwa członkowskie o wynikach tych weryfikacji, zapoznaje się z uwagami zgłoszonymi przez państwa członkowskie, zwołuje dwustronne rozmowy w celu wypracowania porozumienia z danymi państwami członkowskimi i oficjalnie informuje je o swoich wnioskach.

(2)	Państwa członkowskie miały możliwość złożenia wniosku o rozpoczęcie procedury pojednawczej. W niektórych przypadkach możliwość ta została wykorzystana, a Komisja przeanalizowała sprawozdania sporządzone po zakończeniu tej procedury.

(3)	Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1258/1999 i rozporządzeniem (WE) nr 1290/2005 finansowane mogą być jedynie wydatki rolne dokonane zgodnie z zasadami Unii Europejskiej.

(4)	Przeprowadzone weryfikacje, wyniki rozmów dwustronnych i procedury pojednawcze wykazały, że część wydatków zadeklarowanych przez państwa członkowskie nie spełnia tego wymogu, a zatem nie może być finansowana przez Sekcję Gwarancji EFOGR, EFRG ani EFRROW.

(5)

Należy wskazać, które kwoty nie zostały uznane za kwalifikujące się do zwrotu w ramach Sekcji Gwarancji EFOGR, EFRG oraz EFRROW. Kwoty te nie dotyczą wydatków poniesionych wcześniej niż dwadzieścia cztery miesiące przed pisemnym powiadomieniem państw członkowskich przez Komisję o wynikach weryfikacji.

(6)	Dla przypadków objętych niniejszą decyzją Komisja przedstawiła państwom członkowskim w sprawozdaniu zbiorczym szacunkowe kwoty do wyłączenia z uwagi na ich niezgodność z zasadami Unii Europejskiej.

(7)	Niniejsza decyzja nie przesądza o skutkach finansowych wynikających dla Komisji z wyroków Trybunału Sprawiedliwości w sprawach będących w toku w dniu 1 września 2014 r. i dotyczących kwestii z związanych z niniejszą decyzją,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Wydatki akredytowanych przez państwa członkowskie agencji płatniczych, zadeklarowane z tytułu Sekcji Gwarancji EFOGR, EFRG lub EFRROW, wskazane w załączniku do niniejszej decyzji, wyłącza się z finansowania Unii Europejskiej z powodu ich niezgodności z zasadami Unii Europejskiej.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Irlandii, Republiki Greckiej i Republiki Słowenii.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2014 r.

W imieniu Komisji

Phil HOGAN

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, s. 103.

(2) Dz.U. L 209 z 11.8.2005, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Pozycja budżetu: 6701

MS	Środek	Rok budżetowy	Uzasadnienie	Rodzaj	Korekta %	Waluta	Kwota	Potrącenia	Skutki finansowe
GR	Refundacje wywozowe — produkty nieobjęte załącznikiem I	2008	Brak instrukcji związanych z rozporządzeniem (WE) nr 952/2006	ZRYCZAŁTOWANA	5,00 %	EUR	– 13 507,00	0,00	– 13 507,00
	Refundacje wywozowe — cukier i izoglukoza	2008	Brak instrukcji związanych z rozporządzeniem (WE) nr 952/2006	ZRYCZAŁTOWANA	5,00 %	EUR	– 47 747,49	0,00	– 47 747,49
	_Odzyskiwanie	2009	Brak instrukcji związanych z rozporządzeniem (WE) nr 952/2006	ZRYCZAŁTOWANA	2,00 %	EUR	– 872 542,52	0,00	– 872 542,52
	_Odzyskiwanie	2010	Brak instrukcji związanych z rozporządzeniem (WE) nr 952/2007	ZRYCZAŁTOWANA	2,00 %	EUR	– 845 323,17	0,00	– 845 323,17
	Wino — prawa do sadzenia		Zwrot w wyniku orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości w sprawie T-367/12	JEDNORAZOWA	0,00 %	EUR	21 336 120,00	0,00	21 336 120,00
GR	Inna pomoc bezpośrednia — art. 68–72 rozporządzenia 73/2009	2011	Nieosiągnięcie wymaganego w przepisach poziomu kontroli, nieprzestrzeganie terminów i ustanowionego w przepisach wymogu minimalnego poziomu kontroli na miejscu w odniesieniu do pomocy dotyczącej owiec i kóz	ZRYCZAŁTOWANA	2,00 %	EUR	– 476 400,54	0,00	– 476 400,54
GR	Pomoc bezpośrednia niezwiązana z wielkością produkcji	2009	Niedociągnięcia w systemie identyfikacji działek rolnych i kontrolach na miejscu, rok składania wniosków 2008	ZRYCZAŁTOWANA	2,00 %	EUR	– 34 622 028,32	– 68 359,28	– 34 553 669,04
	Inna pomoc bezpośrednia	2009	Niedociągnięcia w systemie identyfikacji działek rolnych i kontrolach na miejscu, rok składania wniosków 2008	ZRYCZAŁTOWANA	5,00 %	EUR	– 11 294 787,52	– 97 073,53	– 11 197 713,99
	Pomoc bezpośrednia niezwiązana z wielkością produkcji	2009	Niedociągnięcia w systemie identyfikacji działek rolnych i kontrolach na miejscu, rok składania wniosków 2008	ZRYCZAŁTOWANA	10,00 %	EUR	– 32 548 736,62	– 64 265,67	– 32 484 470,95
	Inna pomoc bezpośrednia	2009	Niedociągnięcia w systemie identyfikacji działek rolnych i kontrolach na miejscu, rok składania wniosków 2008	ZRYCZAŁTOWANA	100,00 %	EUR	0,00	– 132 067,09	132 067,09
	Pomoc bezpośrednia niezwiązana z wielkością produkcji	2010	Niedociągnięcia w systemie identyfikacji działek rolnych i kontrolach na miejscu, rok składania wniosków 2008	ZRYCZAŁTOWANA	2,00 %	EUR	6 274,63	12,55	6 262,08
	Inna pomoc bezpośrednia	2010	Niedociągnięcia w systemie identyfikacji działek rolnych i kontrolach na miejscu, rok składania wniosków 2008	ZRYCZAŁTOWANA	5,00 %	EUR	27,37	0,05	27,32
	Pomoc bezpośrednia niezwiązana z wielkością produkcji	2010	Niedociągnięcia w systemie identyfikacji działek rolnych i kontrolach na miejscu, rok składania wniosków 2008	ZRYCZAŁTOWANA	10,00 %	EUR	5 898,88	11,80	5 887,08
GR	Audyt finansowy — przekroczenie pułapu	2011	Przekroczenie pułapów finansowych	JEDNORAZOWA	0,00 %	EUR	– 21 940,77	– 21 940,77	0,00
	Audyt finansowy — opóźnienia w płatnościach i terminy płatności	2011	Opóźnienia w płatnościach	JEDNORAZOWA	0,00 %	EUR	– 1 617 403,78	– 1 751 757,38	134 353,60
					Ogółem GR	EUR	– 61 012 096,85	– 2 135 439,32	– 58 876 657,53
MS	Środek	Rok budżetowy	Uzasadnienie	Rodzaj	Korekta %	Waluta	Kwota	Potrącenia	Skutki finansowe
IE	Owoce i warzywa — programy operacyjne	2009	Brak kontroli zgodności z kryteriami uznania	ZRYCZAŁTOWANA	10,00 %	EUR	– 477 165,20	0,00	– 477 165,20
	Owoce i warzywa — programy operacyjne	2010	Brak kontroli zgodności z kryteriami uznania	ZRYCZAŁTOWANA	10,00 %	EUR	– 578 539,13	0,00	– 578 539,13
					Ogółem IE	EUR	– 1 055 704,33	0,00	– 1 055 704,33
MS	Środek	Rok budżetowy	Uzasadnienie	Rodzaj	Korekta %	Waluta	Kwota	Potrącenia	Skutki finansowe
SI	Cukier — fundusz restrukturyzacyjny	2009	Silos nadal obecny na terenie cukrowni	JEDNORAZOWA	0,00 %	EUR	– 8 700 815,25	0,00	– 8 700 815,25
					Ogółem SI	EUR	– 8 700 815,25	0,00	– 8 700 815,25

Łącznie dla pozycji budżetu: 6701

Kwota	Potrącenia	Skutki finansowe
– 70 768 616,43	– 2 135 439,32	– 68 633 177,11

Pozycja budżetu: 6711

MS	Środek	Rok budżetowy	Uzasadnienie	Rodzaj	Korekta %	Waluta	Kwota	Potrącenia	Skutki finansowe
GR	Rozwój obszarów wiejskich, EFRROW oś 2 (2007–2013, środki obszarowe)	2009	Niedociągnięcia w systemie identyfikacji działek rolnych i kontrolach na miejscu, drugi filar, rok składania wniosków 2008	ZRYCZAŁTOWANA	5,00 %	EUR	– 5 007 867,36	– 2 318 055,75	– 2 689 811,61
	Rozwój obszarów wiejskich, EFRROW oś 2 (2007–2013, środki obszarowe)	2010	Niedociągnięcia w systemie identyfikacji działek rolnych i kontrolach na miejscu, drugi filar, rok składania wniosków 2008	ZRYCZAŁTOWANA	5,00 %	EUR	– 5 496 524,54	– 270 175,45	– 5 226 349,09
					Ogółem GR	EUR	– 10 504 391,90	– 2 588 231,20	– 7 916 160,70

Łącznie dla pozycji budżetu: 6711

Kwota	Potrącenia	Skutki finansowe
– 10 504 391,90	– 2 588 231,20	– 7 916 160,70

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 369

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 57 24 grudnia 2014

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
		2014/948/UE
	*	Decyzja Rady z dnia 15 grudnia 2014 r. w sprawie podpisania w imieniu Unii Europejskiej i tymczasowego stosowania Protokołu między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie partnerskiej w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Republiką Zielonego Przylądka	1
		Protokół między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka ustalający uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w umowie partnerskiej w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Republiką Zielonego Przylądka	3
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Rady (UE) nr 1385/2014 z dnia 15 grudnia 2014 r. w sprawie przydziału uprawnień do połowów z tytułu Protokołu między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie partnerskiej w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Republiką Zielonego Przylądka	31
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1386/2014 z dnia 19 sierpnia 2014 r. zmieniające załącznik III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 wprowadzającego plan ogólnych preferencji taryfowych	33
	*	Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1387/2014 z dnia 14 listopada 2014 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1528/2007 w sprawie stosowania uzgodnień dotyczących produktów pochodzących z niektórych państw wchodzących w skład grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) przewidzianych w umowach ustanawiających lub prowadzących do ustanowienia umów o partnerstwie gospodarczym	35
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1388/2014 z dnia 16 grudnia 2014 r. uznające niektóre kategorie pomocy udzielanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej	37
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1389/2014 z dnia 16 grudnia 2014 r. zatwierdzające inną niż nieznaczna zmianę specyfikacji nazwy zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych [Beaufort (ChNP)]	64
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1390/2014 z dnia 19 grudnia 2014 r. zmieniające załącznik do rozporządzenia (UE) nr 37/2010 w odniesieniu do substancji eprinomektyna ( 1 )	65
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1391/2014 z dnia 23 grudnia 2014 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	68
		DECYZJE
		2014/949/UE, Euratom
	*	Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2014 r. o wyborze Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich	70
		2014/950/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 19 grudnia 2014 r. wyłączająca z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (notyfikowana jako dokument nr C(2014) 10135)	71
		AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH
		2014/951/UE
	*	Decyzja Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa EUFOR RCA/6/2014 z dnia 16 grudnia 2014 r. w sprawie mianowania dowódcy sił UE operacji wojskowej Unii Europejskiej w Republice Środkowoafrykańskiej (EUFOR RCA) i uchylająca decyzję EUFOR RCA/1/2014	76
		2014/952/UE
	*	Decyzja Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa EUMM Georgia/1/2014 z dnia 19 grudnia 2014 r. w sprawie mianowania szefa Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Gruzji (EUMM Georgia)	78

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	AL	78,3
	EG	176,9
	IL	69,8
	MA	93,5
	TN	214,0
	TR	80,0
	ZZ	118,8
0707 00 05	IL	241,9
	TR	154,7
	ZZ	198,3
0709 93 10	MA	74,4
	TR	130,5
	ZZ	102,5
0805 10 20	MA	68,6
	TR	57,7
	UY	32,5
	ZA	56,1
	ZW	33,9
	ZZ	49,8
0805 20 10	MA	62,7
0805 20 10	ZZ	62,7
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	IL	94,1
	JM	156,9
	TR	80,7
	ZZ	110,6
0805 50 10	TR	70,8
	US	236,5
	ZZ	153,7
0808 10 80	BR	59,0
	CA	135,9
	CL	80,2
	NZ	90,6
	US	93,7
	ZA	54,1
	ZZ	85,6
0808 30 90	CN	98,8
	US	141,4
	ZZ	120,1


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG