ISSN 1977-0766 |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 57 |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
II Akty o charakterze nieustawodawczym
ROZPORZĄDZENIA
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/1 |
ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1367/2014
z dnia 15 grudnia 2014 r.
ustalające na lata 2015 i 2016 uprawnienia do połowów dla unijnych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębinowych
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 3,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Art. 43 ust. 3 Traktatu stanowi, że Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje środki dotyczące ustalania i przydziału wielkości dopuszczalnych połowów. |
(2) |
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (1) zawiera wymóg przyjęcia środków ochronnych z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, w tym, w odpowiednich przypadkach, sprawozdań przygotowanych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). |
(3) |
Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym — w stosownych przypadkach — określonych warunków funkcjonalnie z nimi związanych. Uprawnienia do połowów należy rozdzielić między państwa członkowskie w taki sposób, aby zapewnić każdemu z państw członkowskich względną stabilność działalności połowowej w odniesieniu do każdego stada lub łowiska i należycie uwzględnić cele wspólnej polityki rybołówstwa ustanowione w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013. |
(4) |
Całkowity dopuszczalny połów (TAC) należy ustalać na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, jak również w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności z odpowiednimi regionalnymi komitetami doradczymi. |
(5) |
Uprawnienia do połowów powinny być zgodne z międzynarodowymi umowami i zasadami, takimi jak porozumienie Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi (2) z 1995 r. oraz szczegółowe zasady zarządzania określone w międzynarodowych wytycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) dotyczących zarządzania połowami dalekomorskimi z 2008 r., zgodnie z którymi, w szczególności, organ regulacyjny powinien zachować dużą ostrożność w przypadkach, gdy informacje są niepewne, nierzetelne lub niepełne. Brak odpowiednich informacji naukowych nie powinien być wykorzystywany jako powód odroczenia lub zaniechania podjęcia środków ochrony i zarządzania. |
(6) |
Najnowsze opinie naukowe Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) oraz STECF wskazują, że większość stad głębinowych nadal poławia się w sposób niezrównoważony i że w celu zapewnienia zrównoważonych połowów należy ograniczyć uprawnienia do połowów dotyczące tych stad aż do chwili, gdy ich liczebność wykaże tendencję wzrostową. ICES zaleca ponadto, by nie udzielać zezwoleń na ukierunkowane połowy gardłosza atlantyckiego we wszystkich obszarach oraz na polowy niektórych stad morlesza bogara i buławika czarnego. |
(7) |
W odniesieniu do czterech stad buławika czarnego z opinii naukowych i ostatnich dyskusji w ramach Komisji ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) wynika, że dane sprawozdawcze dotyczące połowów tego gatunku mogły być nieprawidłowo podane jako połowy buławika siwego. W tym kontekście należy ustanowić TAC obejmujący oba gatunki, wraz z wprowadzeniem raportowania połowów dla każdego gatunku oddzielnie. |
(8) |
Jeżeli chodzi o rekiny głębinowe, główne gatunki handlowe uznaje się za przetrzebione, w związku z czym nie należy prowadzić ukierunkowanych połowów tych gatunków. Ponadto ze względu na migracyjny charakter rekinów głębinowych oraz ich powszechne występowanie w całym północno-wschodnim Atlantyku STECF zaleca, aby środki zarządzania tymi gatunkami zostały rozszerzone na wody Unii obszaru Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku (CECAF) wokół Madery. |
(9) |
Uprawnienia do połowów dotyczące gatunków głębinowych, w rozumieniu art. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 2347/2002 (3) ustalane są na dwuletnie okresy. Wyjątek stanowią jednak stada argentyny wielkiej i stada molwy niebieskiej. Jeśli chodzi o tę ostatnią, to większa część połowów molwy niebieskiej jest związana z corocznymi negocjacjami z Norwegią; w trosce o uproszczenie wszystkie TAC dla molwy niebieskiej powinny być ustalane zgodnie z jednym i tym samym aktem prawnym. W związku z tym uprawnienia do połowów dla stad argentyny wielkiej oraz molwy niebieskiej należy ustalać w innym właściwym corocznym rozporządzeniu ustalającym uprawnienia do połowów. |
(10) |
Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 847/96 (4) zasoby, które są przedmiotem różnych środków, o których w nim mowa, powinny być zidentyfikowane. TAC przezornościowe należy stosować w odniesieniu do zasobów, dla których nie istnieje żadna ocena naukowa w zakresie możliwości połowowych w odniesieniu do roku, w którym TAC mają być wyznaczone; we wszystkich innych przypadkach powinno się stosować TAC analityczne. W świetle opinii ICES i STECF odnośnie do stad głębinowych, w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do stad, dla których nie jest dostępna naukowa ocena odpowiednich uprawnień do połowów, należy zastosować TAC przezornościowy. |
(11) |
Aby uniknąć zakłócenia działalności połowowej oraz zapewnić rybakom unijnym środki utrzymania, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 1 stycznia 2015 r. Z uwagi na pilny charakter niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie niezwłocznie po jego opublikowaniu, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Przedmiot
Niniejsze rozporządzenie ustala na lata 2015 i 2016 roczne uprawnienia do połowów stad niektórych gatunków ryb głębinowych dostępne dla statków Unii na wodach Unii oraz niektórych wodach poza terytorium Unii, na których konieczne są limity połowowe.
Artykuł 2
Definicje
1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
a) |
„unijny statek rybacki” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego i zarejestrowany w Unii; |
b) |
„wody Unii” oznaczają wody podlegające suwerenności lub jurysdykcji państw członkowskich, z wyjątkiem wód sąsiadujących z terytoriami wymienionymi w załączniku II do Traktatu; |
c) |
„całkowity dopuszczalny połów” (TAC) oznacza ilość, która może zostać odłowiona i wyładowana co roku w ramach każdego ze stad ryb; |
d) |
„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii lub państwu członkowskiemu; |
e) |
„wody międzynarodowe” oznaczają wody niepodlegające suwerenności lub jurysdykcji żadnego z państw. |
2. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje obszarów:
a) |
obszary ICES (Międzynarodowej Rady Badań Morza) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 (5); |
b) |
obszary CECAF (Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2009 (6). |
Artykuł 3
TAC i przydziały
TAC dla gatunków głębinowych, poławianych przez statki Unii na wodach Unii lub na niektórych wodach nienależących do Unii, przydział tych TAC poszczególnym państwom członkowskim oraz warunki funkcjonalnie z nimi związane, w stosownych przypadkach, określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 4
Przepisy szczególne dotyczące przydziału uprawnień do połowów
1. Przydział uprawnień do połowów dla państw członkowskich określony w niniejszym rozporządzeniu pozostaje bez uszczerbku dla:
a) |
wymian dokonywanych na podstawie art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013; |
b) |
odliczeń i ponownych przydziałów dokonywanych na podstawie art. 37 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (7) lub na podstawie art. 10 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1006/2008 (8); |
c) |
dodatkowych wyładunków dozwolonych na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96; |
d) |
potrąceń dokonywanych na podstawie art. 105, 106 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009. |
2. Art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 stosuje się do stad, w przypadku których obowiązuje TAC przezornościowy, mając na uwadze że art. 3 ust. 2 i 3 oraz art. 4 wspomnianego rozporządzenia stosuje się do stad, w przypadku których obowiązuje TAC analityczny, o ile w załączniku do niniejszego rozporządzenia nie określono inaczej.
Artykuł 5
Warunki wyładunku połowów i przyłowów
Ryby ze stad, w odniesieniu do których ustalono TAC, zatrzymuje się na statku lub wyładowuje jedynie wówczas, jeżeli połowów dokonały statki rybackie pływające pod banderą państwa członkowskiego posiadającego kwotę połowową i kwota ta nie została wyczerpana.
Artykuł 6
Przekazywanie danych
Państwa członkowskie, przedkładając Komisji zgodnie z art. 33 i 34 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, dane odnoszące się do wyładunków ilości złowionych ze stad, stosują kody stad określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 7
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 15 grudnia 2014 r.
W imieniu Rady
M. MARTINA
Przewodniczący
(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).
(2) Porozumienie w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zasobami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi (Dz.U. L 189 z 3.7.1998, s. 16).
(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2347/2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczególne wymagania dostępu oraz warunki z tym związane mające zastosowanie do połowów zasobów głębokowodnych (Dz.U. L 351 z 28.12.2002, s. 6).
(4) Rozporządzenie Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzające dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (Dz.U. L 115 z 9.5.1996, s. 3).
(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 70).
(6) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na określonych obszarach, innych niż północny Atlantyk, danych statystycznych o połowach nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 1).
(7) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).
(8) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008 z dnia 29 września 2008 r. dotyczące upoważnień do prowadzenia działalności połowowej przez wspólnotowe statki rybackie poza wodami terytorialnymi Wspólnoty oraz wstępu statków państw trzecich na wody terytorialne Wspólnoty, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 i (WE) nr 1627/94 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 3317/94 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 33).
ZAŁĄCZNIK
O ile nie określono inaczej, odniesienia do obszarów połowowych oznaczają odniesienia do obszarów ICES.
CZĘŚĆ 1
Ustalenie gatunków i grup gatunków
1. |
W wykazie zamieszczonym w części 2 niniejszego załącznika stada ryb określa się zgodnie z kolejnością alfabetyczną łacińskich nazw gatunków. Jednakże rekiny głębinowe znajdują się na początku tego wykazu. Do celów niniejszego rozporządzenia poniżej podano tabelę porównawczą z nazwami zwyczajowymi i ich łacińskimi odpowiednikami:
|
2. |
Do celów niniejszego rozporządzenia termin „rekiny głębinowe” obejmuje następujący wykaz gatunków:
|
CZĘŚĆ 2
Roczne uprawnienia do połowów dla unijnych statkówrybackich w obszarach, w których TAC ustalono w odniesieniu do gatunków i obszarów (w tonach masy w relacji pełnej)
Gatunek: |
Rekiny głębinowe |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów V, VI, VII, VIII oraz IX; wody Unii obszarów CECAF 34.1.1, 34.1.2 oraz 34.2 (DWS/56789-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Niemcy |
0 |
0 |
|
|
Estonia |
0 |
0 |
|
|
Irlandia |
0 |
0 |
|
|
Hiszpania |
0 |
0 |
|
|
Francja |
0 |
0 |
|
|
Litwa |
0 |
0 |
|
|
Polska |
0 |
0 |
|
|
Portugalia |
0 |
0 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
0 |
0 |
|
|
Unia |
0 |
0 |
|
|
TAC |
0 |
0 |
|
TAC analityczny Nie stosuje się art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96. Nie stosuje się art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96. |
Gatunek: |
Rekiny głębinowe |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszaru X (DWS/10-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Portugalia |
0 |
0 |
|
|
Unia |
0 |
0 |
|
|
TAC |
0 |
0 |
|
TAC analityczny Nie stosuje się art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96. Nie stosuje się art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96. |
Gatunek: |
Rekiny głębinowe, Deania hystricosa i Deania profundorum |
Obszar: |
wody międzynarodowe obszaru XII (DWS/12INT-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Irlandia |
0 |
0 |
|
|
Hiszpania |
0 |
0 |
|
|
Francja |
0 |
0 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
0 |
0 |
|
|
Unia |
0 |
0 |
|
|
TAC |
0 |
0 |
|
TAC analityczny Nie stosuje się art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96. Nie stosuje się art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96. |
Gatunek: |
Pałasz czarny Aphanopus carbo |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów I, II, III oraz IV (BSF/1234-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Niemcy |
3 |
3 |
|
|
Francja |
3 |
3 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
3 |
3 |
|
|
Unia |
9 |
9 |
|
|
TAC |
9 |
9 |
|
TAC przezornościowy
|
Gatunek: |
Pałasz czarny Aphanopus carbo |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów V, VI, VII oraz XII (BSF/56712-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Niemcy |
42 |
39 |
|
|
Estonia |
20 |
19 |
|
|
Irlandia |
104 |
96 |
|
|
Hiszpania |
208 |
191 |
|
|
Francja |
2 918 |
2 684 |
|
|
Łotwa |
136 |
125 |
|
|
Litwa |
1 |
1 |
|
|
Polska |
1 |
1 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
208 |
191 |
|
|
Pozostałe (1) |
11 |
10 |
|
|
Unia |
3 649 |
3 357 |
|
|
TAC |
3 649 |
3 357 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Pałasz czarny Aphanopus carbo |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów VIII, IX oraz X (BSF/8910-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Hiszpania |
12 |
12 |
|
|
Francja |
29 |
29 |
|
|
Portugalia |
3 659 |
3 659 |
|
|
Unia |
3 700 |
3 700 |
|
|
TAC |
3 700 |
3 700 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Pałasz czarny Aphanopus carbo |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe CECAF 34.1.2. (BSF/C3412-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Portugalia |
3 141 |
2 827 |
|
|
Unia |
3 141 |
2 827 |
|
|
TAC |
3 141 |
2 827 |
|
TAC przezornościowy
|
Gatunek: |
Beryksy Beryx spp. |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X, XII oraz XIV (ALF/3X14-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Irlandia |
9 |
9 |
|
|
Hiszpania |
67 |
67 |
|
|
Francja |
18 |
18 |
|
|
Portugalia |
193 |
193 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
9 |
9 |
|
|
Unia |
296 |
296 |
|
|
TAC |
296 |
296 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Buławik czarny i buławik siwy Coryphaenoides rupestris i Macrourus berglax |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów I, II oraz IV (RNG/124-) dla buławika czarnego; (RHG/124-) dla buławika siwego |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Dania |
1 |
1 |
|
|
Niemcy |
1 |
1 |
|
|
Francja |
10 |
10 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
1 |
1 |
|
|
Unia |
13 |
13 |
|
|
TAC |
13 |
13 |
|
TAC przezornościowy
|
Gatunek: |
Buławik czarny i buławik siwy Coryphaenoides rupestris i Macrourus berglax |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszaru III (RNG/03-) dla buławika czarnego; (2) (RHG/03-) dla buławika siwego |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Dania |
412 |
329 |
|
|
Niemcy |
2 |
2 |
|
|
Szwecja |
21 |
17 |
|
|
Unia |
435 |
348 |
|
|
TAC |
435 |
348 |
|
TAC przezornościowy
|
Gatunek: |
Buławik czarny i buławik siwy Coryphaenoides rupestris i Macrourus berglax |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów Vb, VI oraz VII (RNG/5B67-) dla buławika czarnego; (5) (RHG/5B67-) dla buławika siwego |
|
Rok |
|
|
||
Niemcy |
8 |
8 |
|
|
Estonia |
59 |
60 |
|
|
Irlandia |
260 |
265 |
|
|
Hiszpania |
65 |
66 |
|
|
Francja |
3 302 |
3 358 |
|
|
Litwa |
76 |
77 |
|
|
Polska |
38 |
39 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
194 |
197 |
|
|
Pozostałe (4) |
8 |
8 |
|
|
Unia |
4 010 |
4 078 |
|
|
TAC |
4 010 |
4 078 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Buławik czarny i buławik siwy Coryphaenoides rupestris i Macrourus berglax |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów VIII, IX, X, XII oraz XIV (RNG/8X14-) dla buławika czarnego (7); (RHG/8X14-) dla buławika siwego |
|
Rok |
2015 (6) |
2016 (6) |
|
|
Niemcy |
24 |
21 |
|
|
Irlandia |
5 |
5 |
|
|
Hiszpania |
2 617 |
2 354 |
|
|
Francja |
121 |
109 |
|
|
Łotwa |
42 |
38 |
|
|
Litwa |
5 |
5 |
|
|
Polska |
819 |
737 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
11 |
10 |
|
|
Unia |
3 644 |
3 279 |
|
|
TAC |
3 644 |
3 279 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Gardłosz atlantycki Hoplostethus atlanticus |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszaru VI (ORY/06-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Irlandia |
0 |
0 |
|
|
Hiszpania |
0 |
0 |
|
|
Francja |
0 |
0 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
0 |
0 |
|
|
Unia |
0 |
0 |
|
|
TAC |
0 |
0 |
|
TAC analityczny Nie stosuje się art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96. Nie stosuje się art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96. |
Gatunek: |
Gardłosz atlantycki Hoplostethus atlanticus |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszaru VII (ORY/07-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Irlandia |
0 |
0 |
|
|
Hiszpania |
0 |
0 |
|
|
Francja |
0 |
0 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
0 |
0 |
|
|
Pozostałe |
0 |
0 |
|
|
Unia |
0 |
0 |
|
|
TAC |
0 |
0 |
|
TAC analityczny Nie stosuje się art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96. Nie stosuje się art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96. |
Gatunek: |
Gardłosz atlantycki Hoplostethus atlanticus |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów I, II, III, IV, V, VIII, IX, X, XII oraz XIV (ORY/1CX14) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Irlandia |
0 |
0 |
|
|
Hiszpania |
0 |
0 |
|
|
Francja |
0 |
0 |
|
|
Portugalia |
0 |
0 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
0 |
0 |
|
|
Pozostałe |
0 |
0 |
|
|
Unia |
0 |
0 |
|
|
TAC |
0 |
0 |
|
TAC analityczny Nie stosuje się art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96. Nie stosuje się art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96. |
Gatunek: |
Morlesz bogar Pagellus bogaraveo |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów VI, VII oraz VIII (SBR/678-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Irlandia |
5 |
5 |
|
|
Hiszpania |
135 |
128 |
|
|
Francja |
7 |
6 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
17 |
16 |
|
|
Pozostałe (8) |
5 |
5 |
|
|
Unia |
169 |
160 |
|
|
TAC |
169 |
160 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Morlesz bogar Pagellus bogaraveo |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszaru IX (SBR/09-) |
|
Rok |
2015 (9) |
2016 (9) |
|
|
Hiszpania |
294 |
144 |
|
|
Portugalia |
80 |
39 |
|
|
Unia |
374 |
183 |
|
|
TAC |
374 |
183 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Morlesz bogar Pagellus bogaraveo |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszaru X (SBR/10-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Hiszpania |
6 |
5 |
|
|
Portugalia |
678 |
507 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
6 |
5 |
|
|
Unia |
690 |
517 |
|
|
TAC |
690 |
517 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Widlak biały Phycis blennoides |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów I, II, III oraz IV (GFB/1234-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Niemcy |
10 |
10 |
|
|
Francja |
10 |
10 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
17 |
17 |
|
|
Unia |
37 |
37 |
|
|
TAC |
37 |
37 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Widlak biały Phycis blennoides |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów V, VI oraz VII (GFB/567-) |
|
Rok |
2015 (10) |
2016 (10) |
|
|
Niemcy |
12 |
12 |
|
|
Irlandia |
312 |
312 |
|
|
Hiszpania |
706 |
706 |
|
|
Francja |
427 |
427 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
977 |
977 |
|
|
Unia |
2 434 |
2 434 |
|
|
TAC |
2 434 |
2 434 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Widlak biały Phycis blennoides |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów VIII oraz IX (GFB/89-) |
|
Rok |
2015 (11) |
2016 (11) |
|
|
Hiszpania |
290 |
290 |
|
|
Francja |
18 |
18 |
|
|
Portugalia |
12 |
12 |
|
|
Unia |
320 |
320 |
|
|
TAC |
320 |
320 |
|
TAC analityczny
|
Gatunek: |
Widlak biały Phycis blennoides |
Obszar: |
wody Unii i wody międzynarodowe obszarów X oraz XII (GFB/1012-) |
|
Rok |
2015 |
2016 |
|
|
Francja |
10 |
10 |
|
|
Portugalia |
45 |
45 |
|
|
Zjednoczone Królestwo |
10 |
10 |
|
|
Unia |
65 |
65 |
|
|
TAC |
65 |
65 |
|
TAC analityczny
|
(1) Wyłącznie przyłowy. W ramach tej kwoty nie są dozwolone połowy ukierunkowane.
(2) W oczekiwaniu na konsultacje między Unią Europejską a Norwegią nie prowadzi się ukierunkowanych połowów buławika czarnego w obszarze ICES IIIa.
(3) Nie więcej niż 10 % każdej kwoty może być poławiane na wodach Unii i wodach międzynarodowych obszarów VIII, IX, X, XII oraz XIV (RNG/*8X14-).
(4) Wyłącznie przyłowy. Nie są dozwolone połowy ukierunkowane.
(5) Wyładunki buławika czarnego nie mogą przekraczać 95 % kwoty każdego z państw członkowskich.
(6) Nie więcej niż 10 % każdej kwoty może być poławiane na wodach Unii i wodach międzynarodowych obszarów Vb, VI, VII (RNG/*5B67-).
(7) Wyładunki buławika czarnego nie mogą przekraczać 80 % kwoty każdego z państw członkowskich.
(8) Wyłącznie przyłowy. W ramach tej kwoty nie są dozwolone połowy ukierunkowane.
(9) Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach Unii i wodach międzynarodowych obszarów VI, VII oraz VIII (SBR/*678-).
(10) Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach Unii i wodach międzynarodowych obszarów VIII oraz IX (GFB/*89-).
(11) Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach Unii i wodach międzynarodowych obszarów V, VI oraz VII (GFB/*567-).
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/15 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1368/2014
z dnia 17 grudnia 2014 r.
zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz rozporządzenie Komisji (UE) nr 1372/2013 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 48,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (1), w szczególności jego art. 72 lit. f),
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (2), w szczególności jego art. 8, 9 i 92,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Państwa członkowskie przedstawiły Komisji Administracyjnej ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego wnioski dotyczące zmiany pozycji w załączniku 1 do rozporządzenia (WE) nr 987/2009 w celu dostosowania tego załącznika do zmian w ich przepisach krajowych. |
(2) |
Celem załącznika 1 do rozporządzenia (WE) nr 987/2009 jest przedstawienie ogólnego zarysu postanowień wykonawczych do porozumień dwustronnych między państwami członkowskimi, które pozostają w mocy na podstawie art. 8 ust. 1 tego rozporządzenia lub które zawarto i wymieniono w załączniku na podstawie art. 8 ust. 2 i art. 9 ust. 2 tego samego rozporządzenia. |
(3) |
Komisja Administracyjna ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego wystąpiła do Komisji z odpowiednimi wnioskami w sprawie proponowanych zmian na podstawie art. 72 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 883/2004. |
(4) |
Komisja wyraziła zgodę na uwzględnienie wniosków w sprawie dostosowań technicznych w załączniku 1 do rozporządzenia (WE) nr 987/2009. |
(5) |
Przepisem art. 1 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1372/2013 (3) błędnie zmieniono załącznik XI do rozporządzenia (WE) nr 883/2004. Należy zatem skreślić wspomniany przepis zmieniający. Ze względu na jasność prawa skreślenie art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1372/2013 powinno się stosować z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2014. |
(6) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 987/2009 oraz (UE) nr 1372/2013, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
1) |
W załączniku 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
w sekcji „FRANCJA — LUKSEMBURG” lit. b) zastępuje się tekstem w brzmieniu: „Wymiana listów z dnia 17 lipca i 20 września 1995 w sprawie warunków zaspokajania wzajemnych roszczeń na podstawie art. 93, 95 i 96 rozporządzenia (EWG) nr 574/72 oraz Wymiana listów z dnia 10 lipca i dnia 30 sierpnia 2013 r.” . |
Artykuł 2
W rozporządzeniu (UE) nr 1372/2013 skreśla się art. 1 ust. 2.
Artykuł 3
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r. z wyjątkiem art. 2, który stosuje się ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2014 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 1.
(2) Dz.U. L 284 z 30.10.2009, s. 1.
(3) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1372/2013 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 (Dz.U. L 346 z 20.12.2013, s. 27).
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/17 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1369/2014
z dnia 17 grudnia 2014 r.
zatwierdzające inną niż nieznaczna zmianę specyfikacji nazwy zarejestrowanej w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych [Garda (ChNP)]
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 52 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje,
(1) |
Zgodnie z art. 53 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja rozpatrzyła wniosek Włoch o zatwierdzenie zmiany specyfikacji chronionej nazwy pochodzenia „Garda” zarejestrowanej na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 2325/97 (2). |
(2) |
Ponieważ proponowana zmiana nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, Komisja opublikowała wniosek o wprowadzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) wymienionego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (3). |
(3) |
Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wymienioną zmianę specyfikacji należy zatwierdzić, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zatwierdza się opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zmianę specyfikacji dotyczącą nazwy „Garda” (ChNP).
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2014 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Phil HOGAN
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2325/97 z dnia 24 listopada 1997 r. (Dz.U. L 322 z 25.11.1997, s. 33).
(3) Dz.U. C 260 z 9.8.2014, s. 17.
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/18 |
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 1370/2014
z dnia 19 grudnia 2014 r.
ustanawiające tymczasową nadzwyczajną pomoc dla producentów mleka w Finlandii
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 219 ust. 1 w związku z art. 228,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 7 sierpnia 2014 r. rząd rosyjski wprowadził zakaz przywozu niektórych produktów rolnych z Unii do Rosji, w tym produktów mlecznych. |
(2) |
Finlandia, która wywozi ponad 25 % swojej produkcji mleka do Rosji, co stanowi 64 % jej całkowitego wywozu mleka i produktów mlecznych do państw trzecich, jest jednym z państw członkowskich, w których przed wprowadzeniem zakazu produkcja mleka była najbardziej uzależniona od wywozu do Rosji. |
(3) |
We wrześniu 2014 r. ceny skupu mleka od producentów w Finlandii gwałtownie spadły, co należy przypisać wyłącznie rosyjskiemu zakazowi przywozu. Podczas gdy średnia cena mleka w Finlandii jest stosunkowo wysoka w porównaniu z całą Unią, koszty produkcji w Finlandii należą do najwyższych w Unii. |
(4) |
Ciągłość funkcjonowania fińskiego sektora mleka i produktów mlecznych jest zagrożona przez rosyjski zakaz przywozu, ponieważ sektor ten zainwestował w produkty o wysokiej wartości dodanej dostosowane do gustów i potrzeb rosyjskiego rynku. Produkty mleczne wyprodukowane z przeznaczeniem na rynek rosyjski muszą zostać wchłonięte przez fiński rynek detaliczny po obniżonych cenach. Potrzebny jest czas, aby ten sektor w Finlandii mógł znaleźć nowe rynki zbytu lub dostosować produkcję do nowych produktów, na które byłby popyt. Interwencja publiczna i prywatne przechowywanie są niewystarczające, aby wyeliminować to zagrożenie. |
(5) |
Aby sprawnie i skutecznie wyeliminować wynikające z tego zakłócenia na rynku, należy przyznać Finlandii pomoc w formie jednorazowej puli środków finansowych w celu wsparcia producentów mleka, którzy odczuwają skutki wprowadzonego przez Rosję zakazu przywozu i w rezultacie napotykają problemy z płynnością finansową. |
(6) |
Pula środków finansowych dostępnych dla Finlandii powinna zostać obliczona na podstawie produkcji mleka w latach 2013-2014 w ramach kwot krajowych, a także proporcjonalnie do odnotowanego spadku cen mleka. Aby zagwarantować, że wsparcie jest ukierunkowane na tych producentów, którzy odczuwają skutki zakazu, i biorąc pod uwagę ograniczone środki budżetowe, Finlandia powinna rozdzielić tę kwotę na podstawie obiektywnych kryteriów oraz w sposób niedyskryminacyjny, unikając przy tym wszelkich zakłóceń rynku i konkurencji. |
(7) |
Ponieważ pula środków finansowych przyznanych Finlandii pokryje jedynie część faktycznych strat poniesionych przez producentów, Finlandia powinna mieć możliwość przyznania dodatkowego wsparcia dla producentów mleka. |
(8) |
Takie dodatkowe wsparcie powinno być przyznawane przy spełnieniu tych samych warunków dotyczących obiektywności, niedyskryminacji i niezakłócania konkurencji oraz przy uwzględnieniu pomocy krajowej, którą producenci otrzymali w tym samym celu na podstawie art. 142 Aktu przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji. |
(9) |
Pomoc przewidzianą w niniejszym rozporządzeniu należy przyznać jako środek mający na celu wspieranie rynków rolnych w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (2). |
(10) |
Z przyczyn związanych z budżetem Unia powinna pokryć wydatki poniesione przez Finlandię w związku ze wsparciem finansowym dla producentów mleka jedynie w przypadku płatności dokonanych przed upływem określonego terminu. |
(11) |
Aby zapewnić przejrzystość oraz monitorowanie i właściwe zarządzanie dostępnymi kwotami, Finlandia powinna poinformować Komisję o obiektywnych kryteriach stosowanych w celu ustalenia metod, według których przyznaje się wsparcie, oraz o środkach wprowadzonych w celu zapobieżenia zakłóceniom konkurencji. |
(12) |
Aby zapewnić jak najszybsze udzielenie pomocy producentom mleka, Finlandia powinna mieć możliwość bezzwłocznego wdrożenia niniejszego rozporządzenia. Z tego względu niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Pomoc Unii w całkowitej kwocie 10 729 307 EUR udostępnia się Finlandii w celu zapewnienia ukierunkowanego wsparcia dla producentów mleka, którzy odczuwają skutki rosyjskiego zakazu przywozu produktów pochodzących z Unii.
Finlandia wykorzystuje tę kwotę na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, pod warunkiem że powiązane płatności nie prowadzą do zakłócenia konkurencji. W tym celu Finlandia bierze pod uwagę zasięg skutków rosyjskiego zakazu przywozu dla przedmiotowych producentów.
Finlandia dokonuje tych płatności najpóźniej do dnia 31 maja 2015 r.
Artykuł 2
Finlandia może przyznać dodatkowe wsparcie dla producentów mleka otrzymujących pomoc, o której mowa w art. 1, do maksymalnej kwoty równej kwocie przewidzianej we wspomnianym artykule.
Takie dodatkowe wsparcie przyznaje się przy spełnieniu tych samych warunków dotyczących obiektywności, niedyskryminacji i niezakłócania konkurencji oraz przy uwzględnieniu pomocy krajowej, którą producenci otrzymali w tym samym celu na podstawie art. 142 Aktu przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji.
Finlandia wypłaca dodatkowe wsparcie najpóźniej do dnia 31 maja 2015 r.
Artykuł 3
Finlandia przekazuje Komisji:
a) |
niezwłocznie i nie później niż do dnia 30 kwietnia 2015 r. — informacje o obiektywnych kryteriach stosowanych w celu ustalenia metod, według których przyznaje się ukierunkowane wsparcie, oraz o środkach wprowadzonych w celu zapobieżenia zakłóceniom konkurencji; |
b) |
nie później niż do dnia 31 lipca 2015 r. — informacje o całkowitych wypłaconych kwotach oraz o liczbie i rodzaju beneficjentów. |
Artykuł 4
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2014 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549).
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/20 |
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 1371/2014
z dnia 19 grudnia 2014 r.
zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) nr 1031/2014 ustanawiające dalsze tymczasowe nadzwyczajne środki wsparcia producentów niektórych owoców i warzyw
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 219 ust. 1 w związku z art. 228,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 7 sierpnia 2014 r. rząd rosyjski wprowadził zakaz przywozu niektórych produktów z Unii do Rosji, w tym owoców i warzyw. |
(2) |
Aby wynikające z tego zakłócenie na rynku owoców i warzyw, obejmującym duże ilości produktów łatwo psujących się, nie przerodziło się w poważniejsze lub przedłużające się zakłócenie tego rynku, przyjęto rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 932/2014 (2). Przewidziano w nim maksymalne kwoty pomocy na operacje wycofania z rynku, niezbierania plonów i zielonych zbiorów. Mechanizm wprowadzony w tym rozporządzeniu został następnie uzupełniony środkami określonymi w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 1031/2014 (3) w formie dodatkowego, ukierunkowanego wsparcia dla określonych ilości produktów, obliczonych na podstawie dotychczasowego wywozu do Rosji. |
(3) |
Wprowadzony przez Rosję zakaz przywozu wciąż powoduje poważne zagrożenie wystąpienia na rynku zakłóceń spowodowanych znacznym spadkiem cen ze względu na fakt, że ważny rynek eksportowy z dnia na dzień stał się niedostępny. W takiej sytuacji rynkowej zwykłe środki dostępne na mocy rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 wciąż wydają się niewystarczające. Należy zatem przedłużyć okres stosowania mechanizmu wsparcia dla pewnych ilości produktów określonego w rozporządzeniu delegowanym (UE) nr 1031/2014. |
(4) |
Biorąc pod uwagę szacowane objęte zakazem ilości, pomoc finansowa Unii powinna zostać przedłużona zgodnie z ilościami przedmiotowych produktów. Obliczanie tych ilości powinno być wykonane dla każdego państwa członkowskiego w zależności od poziomu jego średniego wywozu do Rosji przedmiotowych produktów w ostatnich trzech latach w następujących miesiącach: w kwietniu i maju dla owoców i od stycznia do maja dla warzyw. Co więcej, z powodu sezonowości wywozu do listy produktów kwalifikujących się do wsparcia w ramach rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1031/2014 należy dołączyć cytryny objęte kodem CN 0805 50 10. |
(5) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) nr 1031/2014. |
(6) |
W celu wywarcia bezpośredniego wpływu na rynek oraz przyczynienia się do stabilizacji cen, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zmiany w rozporządzeniu delegowanym (UE) nr 1031/2014
W rozporządzeniu delegowanym (UE) nr 1031/2014 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Wsparcie, o którym mowa w art. 1 ust. 1, jest udostępnione państwom członkowskim w odniesieniu do poniższych ilości produktów:
W okresie, o którym mowa w art. 1 ust. 3 lit. a), wsparcie to jest również dostępne we wszystkich państwach członkowskich na operacje wycofania, zielonych zbiorów lub niezbierania plonów, w odniesieniu do jednego lub większej liczby produktów wymienionych w art. 1 ust. 2 i określonych przez państwo członkowskie, pod warunkiem że przedmiotowa dodatkowa ilość nie przekracza 3 000 ton na państwo członkowskie.” ; |
3) |
w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:
|
4) |
w art. 10 ust. 1 akapit pierwszy część wprowadzająca otrzymuje brzmienie: „Do dnia 30 września 2014 r., 15 października 2014 r., 31 października 2014 r., 15 listopada 2014 r., 30 listopada 2014 r., 15 grudnia 2014 r., 31 grudnia 2014 r., 15 stycznia 2015 r., 31 stycznia 2015 r. i 15 lutego 2015 r. w odniesieniu do okresu o którym mowa w art. 1 ust. 3 lit. a), oraz do 15 i ostatniego dnia każdego miesiąca, do dnia 30 września 2015 r., w odniesieniu do okresu o którym mowa w art. 1 ust. 3 lit. b), państwa członkowskie przekazują Komisji następujące informacje dotyczące każdego produktu:” ; |
5) |
art. 11 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 11 Wypłata pomocy finansowej Unii Wydatki państw członkowskich w odniesieniu do płatności w ramach niniejszego rozporządzenia kwalifikują się do pomocy finansowej Unii jedynie w przypadku, gdy zostały dokonane przed upływem następujących terminów:
|
6) |
tytuł załącznika I otrzymuje brzmienie: „Maksymalne ilości produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a), dla poszczególnych państw członkowskich” ; |
7) |
dodaje się załącznik Ia w brzmieniu zgodnym z tekstem zamieszczonym w załączniku I do niniejszego rozporządzenia; |
8) |
załączniki III i IV zastępuje się tekstem w brzmieniu zgodnym z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia. |
Artykuł 2
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2014 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 932/2014 z dnia 29 sierpnia 2014 r. ustanawiające tymczasowe nadzwyczajne środki wsparcia dla producentów niektórych owoców i warzyw oraz zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) nr 913/2014 (Dz.U. L 259 z 30.8.2014, s. 2).
(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1031/2014 z dnia 29 września 2014 r. ustanawiające dalsze tymczasowe nadzwyczajne środki wsparcia producentów niektórych owoców i warzyw (Dz.U. L 284 z 30.9.2014, s. 22).
ZAŁĄCZNIK I
„ZAŁĄCZNIK Ia
Maksymalne ilości produktów, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. b), dla poszczególnych państw członkowskich
(w tonach) |
Jabłka i gruszki |
Śliwki, winogrona stołowe i owoce kiwi |
Pomidory, marchew, słodka papryka, ogórki i korniszony |
Pomarańcze, klementynki, mandarynki i cytryny |
Belgia |
21 200 |
0 |
13 200 |
0 |
Niemcy |
3 450 |
0 |
0 |
0 |
Grecja |
200 |
3 100 |
2 000 |
0 |
Hiszpania |
300 |
0 |
26 650 |
15 775 |
Francja |
3 800 |
0 |
1 450 |
0 |
Włochy |
8 400 |
3 800 |
0 |
0 |
Cypr |
0 |
0 |
0 |
1 750 |
Litwa |
0 |
0 |
6 000 |
0 |
Niderlandy |
9 700 |
0 |
24 650 |
0 |
Austria |
500 |
0 |
0 |
0 |
Polska |
155 700 |
0 |
18 650 |
0 |
Portugalia |
350 |
0 |
0 |
0” |
ZAŁĄCZNIK II
ZAŁĄCZNIK III
Modele do powiadamiania, o których mowa w art. 10
POWIADOMIENIE O OPERACJACH WYCOFANIA Z RYNKU W CELU BEZPŁATNEJ DYSTRYBUCJI
Państwo członkowskie: |
Okres, którego dotyczy powiadomienie: |
Data: |
Produkt |
Organizacje producentów |
Producenci, którzy nie są członkami organizacji |
Ilości łącznie (t) |
Całkowita pomoc finansowa Unii (EUR) |
||||||||||
Ilości (t) |
Pomoc finansowa Unii (EUR) |
Ilości (t) |
Pomoc finansowa Unii (EUR) |
|||||||||||
wycofanie |
transport, |
sortowanie i pakowanie |
OGÓŁEM |
wycofanie |
transport, |
sortowanie i pakowanie |
OGÓŁEM |
|||||||
(a) |
(b) |
(c) |
(d) |
(e) = (b) + (c) + (d) |
(f) |
(g) |
(h) |
(i) |
(j) = (g) + (h) + (i) |
(k) = (a) + (f) |
(l) = (e) + (j) |
|||
Jabłka |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Gruszki |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie jabłka i gruszki |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Pomidory |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Marchew |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Słodka papryka |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Ogórki i korniszony |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie warzywa |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Śliwki |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Winogrona stołowe, świeże |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Owoce kiwi |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie pozostałe owoce |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Pomarańcze |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Klementynki |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Mandarynki |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Cytryny |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie owoce cytrusowe |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Kapusta |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Kalafiory i brokuły głowiaste |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Grzyby |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Owoce miękkie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie pozostałe |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
OGÓŁEM |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
POWIADOMIENIE O OPERACJACH WYCOFANIA Z RYNKU DO PRZEZNACZEŃ INNYCH NIŻ BEZPŁATNA DYSTRYBUCJA
Państwo członkowskie: |
Okres, którego dotyczy powiadomienie: |
Data: |
Produkt |
Organizacje producentów |
Producenci, którzy nie są członkami organizacji |
Ilości łącznie (t) |
Całkowita pomoc finansowa Unii (EUR) |
||||
Ilości (t) |
Pomoc finansowa Unii (EUR) |
Ilości (t) |
Pomoc finansowa Unii (EUR) |
|||||
(a) |
(b) |
(c) |
(d) |
(e) = (a) + (c) |
(f) = (b) + (d) |
|||
Jabłka |
|
|
|
|
|
|
||
Gruszki |
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie jabłka i gruszki |
|
|
|
|
|
|
||
Pomidory |
|
|
|
|
|
|
||
Marchew |
|
|
|
|
|
|
||
Słodka papryka |
|
|
|
|
|
|
||
Ogórki i korniszony |
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie warzywa |
|
|
|
|
|
|
||
Śliwki |
|
|
|
|
|
|
||
Winogrona stołowe, świeże |
|
|
|
|
|
|
||
Owoce kiwi |
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie pozostałe owoce |
|
|
|
|
|
|
||
Pomarańcze |
|
|
|
|
|
|
||
Klementynki |
|
|
|
|
|
|
||
Mandarynki |
|
|
|
|
|
|
||
Cytryny |
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie owoce cytrusowe |
|
|
|
|
|
|
||
Kapusta |
|
|
|
|
|
|
||
Kalafiory i brokuły głowiaste |
|
|
|
|
|
|
||
Grzyby |
|
|
|
|
|
|
||
Owoce miękkie |
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie pozostałe |
|
|
|
|
|
|
||
OGÓŁEM |
|
|
|
|
|
|
||
|
POWIADOMIENIE DOTYCZĄCE NIEZBIERANIA PLONÓW I ZIELONYCH ZBIORÓW
Państwo członkowskie: |
Okres, którego dotyczy powiadomienie: |
Data: |
Produkt |
Organizacje producentów |
Producenci, którzy nie są członkami organizacji |
Ilości łącznie (t) |
Całkowita pomoc finansowa Unii (EUR) |
||||||
Obszar (ha) |
Ilości (t) |
Pomoc finansowa Unii (EUR) |
Obszar (ha) |
Ilości (t) |
Pomoc finansowa Unii (EUR) |
|||||
(a) |
(b) |
(c) |
(d) |
(e) |
(f) |
(g) = (b) + (e) |
(h) = (c) + (f) |
|||
Jabłka |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Gruszki |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie jabłka i gruszki |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Pomidory |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Marchew |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Słodka papryka |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Ogórki i korniszony |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie warzywa |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Śliwki |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Winogrona stołowe, świeże |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Owoce kiwi |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie pozostałe owoce |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Pomarańcze |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Klementynki |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Mandarynki |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Cytryny |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie owoce cytrusowe |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Kapusta |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Kalafiory i brokuły głowiaste |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Grzyby |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Owoce miękkie |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Łącznie pozostałe |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
OGÓŁEM |
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
ZAŁĄCZNIK IV
TABELE, KTÓRE NALEŻY PRZESŁAĆ WRAZ Z PIERWSZYM POWIADOMIENIEM, O KTÓRYM MOWA W ART. 10 UST. 1
OPERACJE WYCOFANIA Z RYNKU DO PRZEZNACZEŃ INNYCH NIŻ BEZPŁATNA DYSTRYBUCJA
Maksymalne kwoty wsparcia ustalone przez państwo członkowskie zgodnie z art. 79 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011 oraz art. 4 i 5 niniejszego rozporządzenia
Państwo członkowskie: |
Data: |
Produkt |
Wkład organizacji producentów (EUR/100 kg) |
Pomoc finansowa Unii (EUR/100 kg) |
Jabłka |
|
|
Gruszki |
|
|
Pomidory |
|
|
Marchew |
|
|
Kapusta |
|
|
Słodka papryka |
|
|
Kalafiory i brokuły głowiaste |
|
|
Ogórki i korniszony |
|
|
Grzyby |
|
|
Śliwki |
|
|
Owoce miękkie |
|
|
Winogrona stołowe, świeże |
|
|
Owoce kiwi |
|
|
Pomarańcze |
|
|
Klementynki |
|
|
Mandarynki |
|
|
Cytryny |
|
|
NIEZBIERANIE PLONÓW I ZIELONE ZBIORY
Maksymalne kwoty wsparcia ustalone przez państwo członkowskie zgodnie z art. 85 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011 oraz art. 6 niniejszego rozporządzenia
Państwo członkowskie: |
Data: |
Produkt |
Uprawiane na wolnym powietrzu |
Uprawiane w szklarni |
||
Wkład organizacji producentów (EUR/ha) |
Pomoc finansowa Unii (EUR/ha) |
Wkład organizacji producentów (EUR/ha) |
Pomoc finansowa Unii (EUR/ha) |
|
Jabłka |
|
|
|
|
Gruszki |
|
|
|
|
Pomidory |
|
|
|
|
Marchew |
|
|
|
|
Kapusta |
|
|
|
|
Słodka papryka |
|
|
|
|
Kalafiory i brokuły głowiaste |
|
|
|
|
Ogórki i korniszony |
|
|
|
|
Grzyby |
|
|
|
|
Śliwki |
|
|
|
|
Owoce miękkie |
|
|
|
|
Winogrona stołowe, świeże |
|
|
|
|
Owoce kiwi |
|
|
|
|
Pomarańcze |
|
|
|
|
Klementynki |
|
|
|
|
Mandarynki |
|
|
|
|
Cytryny |
|
|
|
|
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/32 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1372/2014
z dnia 19 grudnia 2014 r.
ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1),
uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje — zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej — kryteria, na których podstawie Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia. |
(2) |
Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodnie z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2014 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Jerzy PLEWA
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
(EUR/100 kg) |
||
Kod CN |
Kod państw trzecich (1) |
Standardowa wartość w przywozie |
0702 00 00 |
AL |
65,6 |
EG |
176,9 |
|
IL |
88,5 |
|
MA |
85,1 |
|
TN |
241,9 |
|
TR |
106,4 |
|
ZZ |
127,4 |
|
0707 00 05 |
IL |
241,9 |
TR |
149,1 |
|
ZZ |
195,5 |
|
0709 93 10 |
MA |
83,0 |
TR |
137,8 |
|
ZZ |
110,4 |
|
0805 10 20 |
AR |
35,3 |
MA |
68,6 |
|
TR |
59,8 |
|
UY |
32,5 |
|
ZA |
50,5 |
|
ZW |
33,9 |
|
ZZ |
46,8 |
|
0805 20 10 |
MA |
68,5 |
ZZ |
68,5 |
|
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90 |
IL |
97,8 |
MA |
75,3 |
|
TR |
79,5 |
|
ZZ |
84,2 |
|
0805 50 10 |
TR |
65,2 |
US |
236,5 |
|
ZZ |
150,9 |
|
0808 10 80 |
BR |
59,1 |
CL |
80,1 |
|
NZ |
90,6 |
|
US |
97,4 |
|
ZA |
54,1 |
|
ZZ |
76,3 |
|
0808 30 90 |
CN |
90,3 |
US |
141,4 |
|
ZZ |
115,9 |
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1106/2012 z dnia 27 listopada 2012 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 471/2009 w sprawie statystyk Wspólnoty dotyczących handlu zagranicznego z państwami trzecimi, w odniesieniu do aktualizacji nazewnictwa państw i terytoriów (Dz.U. L 328 z 28.11.2012, s. 7). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/34 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1373/2014
z dnia 19 grudnia 2014 r.
ustalające współczynnik przydziału, jaki należy stosować w odniesieniu do ilości, których dotyczą wnioski o przyznanie uprawnień do przywozu złożone w okresie od dnia 1 do dnia 7 grudnia 2014 r. w ramach kontyngentów taryfowych otwartych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 413/2014 na mięso drobiowe pochodzące z Ukrainy
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 188 ust. 1 i 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 413/2014 (2) otwarto roczne kontyngenty taryfowe na przywóz produktów z sektora mięsa drobiowego pochodzących z Ukrainy. |
(2) |
Ilości objęte wnioskami o przyznanie uprawnień do przywozu, złożonymi w okresie od dnia 1 do dnia 7 grudnia 2014 r. w odniesieniu do podokresu od dnia 1 stycznia do dnia […]31 marca 2015 r. są[, dla kontyngentu o numerze porządkowym 09.4273 większe niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości można przyznać uprawnienia do przywozu, poprzez ust.alenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski, zgodnie z art. 6 ust 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (3) w związku z art. 7 ust. 2 wymienionego rozporządzenia. |
(3) |
W celu zapewnienia skuteczności przedmiotowego środka niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W odniesieniu do ilości, których dotyczą wnioski o przyznanie uprawnień do przywozu, złożone dla podokresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2015 r. na podstawie rozporządzenia (UE) nr 413/2014, ustala się współczynnik przydziału określony w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2014 r.
W imieniu Komisji,
za Przewodniczącego,
Jerzy PLEWA
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.
(2) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 413/2014 z dnia 23 kwietnia 2014 r. otwierające unijne kontyngenty taryfowe na przywóz mięsa drobiowego pochodzącego z Ukrainy i ustalające zarządzanie tymi kontyngentami (Dz.U. L 121 z 24.4.2014, s. 37).
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13).
ZAŁĄCZNIK
Nr porządkowy |
Współczynnik przydziału — wnioski złożone w odniesieniu do podokresu od dnia 1 stycznia r. do dnia 31 marca 2015 r. (w %) |
09.4273 |
3,3555 |
09.4274 |
— |
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/36 |
ROZPORZĄDZENIE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) NR 1374/2014
z dnia 28 listopada 2014 r.
w sprawie wymogów sprawozdawczości statystycznej w odniesieniu do instytucji ubezpieczeniowych
(EBC/2014/50)
RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,
uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności art. 5,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczące zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny (1), w szczególności art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 4,
uwzględniając opinię Komisji Europejskiej (2),
a także mając na uwadze co następuje:
(1) |
Art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2533/98 stanowi, że do celów spełnienia wymogów dotyczących sprawozdawczości statystycznej, Europejski Bank Centralny (EBC), wspomagany przez krajowe banki centralne (KBC), ma prawo do zbierania informacji statystycznych od referencyjnej populacji sprawozdawczej oraz tego, co jest konieczne do realizacji zadań Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC). Z art. 2 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2533/98 wynika, iż instytucje ubezpieczeniowe stanowią część referencyjnej populacji sprawozdawczej na potrzeby realizacji wymogów sprawozdawczości statystycznej EBC, między innymi w obszarze statystyki monetarnej i finansowej. Dodatkowo art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2533/98 stanowi, że w należycie uzasadnionych przypadkach EBC ma prawo do zbierania informacji statystycznych w formie skonsolidowanej. Art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2533/98 wymaga, aby EBC w ramach referencyjnej populacji sprawozdawczej określił rzeczywistą populację sprawozdawczą oraz uprawnia EBC do całkowitego lub częściowego zwolnienia określonych kategorii podmiotów sprawozdających z wymogów sprawozdawczości statystycznej. |
(2) |
Nałożenie wymogów sprawozdawczości statystycznej na instytucje ubezpieczeniowe ma na celu zapewnienie EBC odpowiednich statystyk dotyczących działalności finansowej podsektora instytucji ubezpieczeniowych państw członkowskich, których walutą jest euro (dalej zwanych „państwami członkowskimi strefy euro”), postrzeganych jako jeden obszar gospodarczy. Zbieranie informacji statystycznych dotyczących instytucji ubezpieczeniowych niezbędne jest do zaspokojenia stałych i doraźnych potrzeb analitycznych, wspomagania EBC w zakresie prowadzenia analizy monetarnej i finansowej oraz stanowi wkład ESBC w utrzymanie stabilności systemu finansowego. |
(3) |
O ile nie zagraża to spełnianiu wymogów statystycznych EBC, KBC powinny posiadać uprawnienia do zbierania informacji dotyczących instytucji ubezpieczeniowych zaliczanych do rzeczywistej populacji sprawozdawczej w ramach szerszych ram sprawozdawczości statystycznej. W takich przypadkach należy zagwarantować przejrzystość poprzez informowanie podmiotów sprawozdających o różnych potrzebach statystycznych, na jakie zbierane są dane. |
(4) |
W celu ograniczenia obciążeń sprawozdawczych dla instytucji ubezpieczeniowych KBC powinny mieć prawo do połączenia wymogów sprawozdawczych określonych niniejszym rozporządzeniem z wymogami sprawozdawczości określonymi rozporządzeniem Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1011/2012 (EBC/2012/24) (3). |
(5) |
Istnieje ścisłe powiązanie pomiędzy danymi zbieranymi przez KBC na potrzeby statystyczne na mocy niniejszego rozporządzenia, a danymi zbieranymi przez właściwe organy krajowe na potrzeby nadzorcze na mocy dyrektywy 2009/138/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4). W świetle ogólnych uprawnień EBC, określonych w art. 5 ust. 1 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanego dalej „Statutem ESBC”), do współpracy z innymi organami w zakresie statystyki oraz w celu ograniczenia obciążeń administracyjnych i uniknięcia powielania zadań, KBC mogą pozyskiwać dane wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia z danych zbieranych na mocy dyrektywy 2009/138/WE, w tym również z danych zbieranych na podstawie przepisów prawa krajowego wprowadzającego w życie tę dyrektywę, przy należytym uwzględnieniu warunków wszelkich uzgodnień dotyczących współpracy istniejących pomiędzy właściwym KBC a właściwym organem krajowym. Zgodnie z art. 70 dyrektywy 2009/138/WE właściwe organy krajowe mogą przekazywać informacje przeznaczone do wykonywania swoich zadań, określonych na mocy tej dyrektywy, KBC i innym podmiotom o podobnej funkcji w ramach ich właściwości jako władz monetarnych. |
(6) |
Europejski system rachunków ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr 549/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady (5) (dalej zwany „ESA 2010”) wymaga, aby aktywa i pasywa jednostek instytucjonalnych sprawozdawane były w kraju siedziby. W celu ograniczenia obciążeń sprawozdawczych, w przypadku gdy KBC pozyskują dane wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia z danych zbieranych na mocy dyrektywy 2009/138/WE, aktywa i pasywa oddziałów instytucji ubezpieczeniowych, których centrale są rezydentami Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), mogą być agregowane z aktywami i pasywami central. Na potrzeby monitorowania wielkości oddziałów instytucji ubezpieczeniowych oraz wszelkich odstępstw od ESA 2010 zbierany jest ograniczony zakres informacji dotyczących oddziałów instytucji ubezpieczeniowych. |
(7) |
W procesie zbierania informacji statystycznych na mocy niniejszego rozporządzenia zastosowanie powinny mieć standardy ochrony i wykorzystania poufnych informacji statystycznych, określone w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 2533/98. |
(8) |
Pomimo tego, że rozporządzenia przyjmowane na mocy art. 34 ust. 1 Statutu ESBC nie przyznają praw i nie nakładają obowiązków na państwa członkowskie, których walutą nie jest euro (dalej zwane „państwami członkowskimi spoza strefy euro”), art. 5 Statutu ESBC stosuje się zarówno do państw członkowskich strefy euro, jak i państw członkowskich spoza strefy euro. Motyw 17 rozporządzenia (WE) nr 2533/98 powołuje się na to, że art. 5 Statutu ESBC, łącznie z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, zobowiązuje państwa członkowskie spoza strefy euro do zaprojektowania i wdrożenia na poziomie krajowym wszelkich środków uznanych przez nie za właściwe w celu zbierania informacji statystycznych niezbędnych do wypełniania wymogów EBC w zakresie sprawozdawczości statystycznej oraz zapewnienia terminowych przygotowań w dziedzinie statystyki do uzyskania statusu państw członkowskich strefy euro. |
(9) |
Art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2533/98 stanowi, że EBC ma uprawnienia do nakładania sankcji na podmioty sprawozdające, które nie wypełniają wymogów sprawozdawczości statystycznej określonych w rozporządzeniach lub decyzjach EBC. |
(10) |
Najpóźniej do roku 2020 Zarząd powinien ocenić korzyści i koszty: a) wzrostu zakresu sprawozdawczości kwartalnej z 80 % do 95 % udziału instytucji ubezpieczeniowych w rynku ogółem w każdym państwie członkowskim strefy euro; b) przekazywania odrębnej sprawozdawczości dotyczącej aktywów i pasywów oddziałów instytucji ubezpieczeniowych, w przypadku gdy oddziały są rezydentami państw członkowskich strefy euro, a jednostki dominujące takich oddziałów są rezydentami EOG; oraz c) dalszego skrócenia terminu przekazywania danych przez instytucje sprawozdające do czterech tygodni po zakończeniu kwartału, którego dane dotyczą, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Definicje
Użyte w niniejszym rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) |
„instytucja ubezpieczeniowa” oraz „IU” (podsektor 128 ESA 2010) finansowe przedsiębiorstwo lub jednostkę typu przedsiębiorstwo, której podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe jako konsekwencja gromadzenia funduszy dla ochrony przed ryzykiem przede wszystkim w formie ubezpieczenia bezpośredniego lub reasekuracji. Definicja obejmuje następujące podmioty:
Definicja nie obejmuje:
|
2) |
„oddział” nieposiadającą osobowości prawnej instytucję lub oddział, ale nie centralę, instytucji ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej; |
3) |
„jednostka zależna” podmiot posiadający osobowość prawną, w którym inny podmiot posiada większość lub całość udziałów; |
4) |
„podmiot sprawozdający” podmiot sprawozdający w rozumieniu art. 1 rozporządzenia (WE) nr 2533/98; |
5) |
„rezydent” rezydenta w rozumieniu art. 1 rozporządzenia (WE) nr 2533/98. W rozumieniu niniejszego rozporządzenia, wobec braku fizycznego wymiaru podmiotu posiadającego osobowość prawną jego siedzibę ustala się na podstawie terytorium ekonomicznego, w którym założono lub zarejestrowano dany podmiot. Jeśli podmiot nie posiada osobowości prawnej, jego siedzibę ustala się na podstawie jego siedziby prawnej, a mianowicie kraju, którego system prawny określa zasady powstania i prowadzenia działalności tego podmiotu; |
6) |
„właściwy KBC” właściwy KBC państwa członkowskiego strefy euro, którego rezydentem jest instytucja ubezpieczeniowa; |
7) |
„właściwy organ krajowy” właściwy organ krajowy państwa członkowskiego strefy euro, którego rezydentem jest instytucja ubezpieczeniowa; |
8) |
„dane papier po papierze” dane w podziale na pojedyncze papiery wartościowe; |
9) |
„dane pozycja po pozycji” dane w podziale na pojedyncze aktywa lub pasywa; |
10) |
„dane zagregowane” dane nie wykazywane w podziale na pojedyncze aktywa lub pasywa; |
11) |
„transakcje finansowe” transakcje wynikające z utworzenia, likwidacji lub zmiany własności aktywów finansowych lub zobowiązań, opisane w załączniku II część 5; |
12) |
„zmiany wyceny z tytułu zmiany cen i kursów walut” zmiany wyceny aktywów i pasywów wynikające ze zmian ceny aktywów i pasywów lub wpływu kursów walut na wyrażoną w euro wartość aktywów i pasywów denominowanych w walucie obcej, opisane w załączniku II część 5. |
Artykuł 2
Rzeczywista populacja sprawozdawcza
1. W przypadku gdy KBC zbierają dane na mocy ESA 2010, zgodnie z którym aktywa i pasywa jednostek instytucjonalnych powinny być wykazywane w kraju, którego jednostki te są rezydentami, rzeczywista populacja sprawozdawcza obejmuje instytucje ubezpieczeniowe będące rezydentami na terytorium właściwego państwa członkowskiego strefy euro.
2. W przypadku gdy KBC pozyskują dane, które powinny być przekazywane na mocy niniejszego rozporządzenia, z danych zbieranych na mocy postanowień dyrektywy 2009/138/WE lub z danych zbieranych na mocy przepisów prawa krajowego wdrażających tę dyrektywę, rzeczywista populacja sprawozdawcza obejmuje:
a) |
instytucje ubezpieczeniowe utworzone na terytorium właściwego państwa członkowskiego strefy euro i będące jego rezydentami, w tym jednostki zależne, których jednostki dominujące znajdują się poza tym terytorium; |
b) |
oddziały instytucji ubezpieczeniowych, określone w pkt a), będące rezydentami poza terytorium właściwego państwa członkowskiego strefy euro; oraz |
c) |
oddziały instytucji ubezpieczeniowych będące rezydentami na terytorium właściwego państwa członkowskiego strefy euro, ale których centrale znajdują się poza EOG. |
Oddziały instytucji ubezpieczeniowych będące rezydentami na terytorium państwa członkowskiego strefy euro, których centrale znajdują się na terenie EOG, nie są częścią rzeczywistej populacji sprawozdawczej.
3. Instytucje ubezpieczeniowe należące do rzeczywistej populacji sprawozdawczej podlegają pełnym wymogom sprawozdawczości statystycznej, chyba że zastosowanie mają wyłączenia przyznane zgodnie z art. 7.
Artykuł 3
Lista instytucji ubezpieczeniowych dla celów statystycznych
1. Zarząd EBC sporządza i prowadzi dla celów statystycznych listę instytucji ubezpieczeniowych zaliczanych na mocy niniejszego rozporządzenia do rzeczywistej populacji sprawozdawczej. Lista ta może bazować na listach instytucji ubezpieczeniowych sporządzonych przez władze krajowe, jeśli takie listy są dostępne, i być uzupełniona na podstawie innych list instytucji ubezpieczeniowych, które spełniają kryteria definicji „instytucji ubezpieczeniowej” określone w art. 1.
2. Właściwy KBC może zwrócić się do podmiotu sprawozdającego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 lit. a), o przekazanie niezbędnych informacji o jego oddziałach, jeśli takie informacje wymagane są na potrzeby listy.
3. KBC i EBC udostępniają tę listę oraz jej aktualizacje w odpowiedni sposób, w tym drogą elektroniczną, przez internet lub — na wniosek podmiotów sprawozdających — w formie papierowej.
4. Jeżeli ostatnia elektroniczna wersja listy, o której mowa w niniejszym artykule, jest nieprawidłowa, EBC nie nakłada sankcji na podmiot sprawozdający, który nie wypełnił właściwie wymogów sprawozdawczości w zakresie, w jakim korzystał on z nieprawidłowej listy w dobrej wierze.
Artykuł 4
Wymogi sprawozdawczości statystycznej
1. Podmioty sprawozdające przekazują właściwemu KBC, bezpośrednio albo poprzez właściwy organ krajowy, zgodnie z lokalnymi uzgodnieniami dotyczącymi współpracy, oraz zgodnie z załącznikami I i II:
a) |
z częstotliwością kwartalną — stany na koniec kwartału dotyczące aktywów i pasywów instytucji ubezpieczeniowych oraz, zgodnie z art. 5, kwartalne korekty z tytułu zmiany wyceny lub, odpowiednio, transakcje finansowe; |
b) |
z częstotliwością kwartalną — stany na koniec kwartału dotyczące rezerw technicznych ubezpieczeń innych niż na życie w podziale według linii biznesowych; |
c) |
z częstotliwością roczną — stany na koniec roku dotyczące rezerw technicznych ubezpieczeń innych, niż na życie w podziale według linii biznesowych i obszaru geograficznego. |
2. Poza wymogami określonymi w ust. 1, podmioty sprawozdające będące instytucjami ubezpieczeniowymi utworzonymi na terytorium państwa członkowskiego strefy euro i będące rezydentami tego terytorium, przekazują właściwemu KBC informacje o składkach przypisanych, odszkodowaniach należnych i prowizjach zapłaconych, bezpośrednio albo poprzez właściwy organ krajowy, zgodnie z lokalnymi uzgodnieniami dotyczącymi współpracy. Informacje te należy przekazywać z częstotliwością roczną zgodnie z załącznikami I i II.
3. KBC mogą pozyskiwać dane wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia z następujących danych zebranych na mocy dyrektywy 2009/138/WE:
a) |
danych zawartych w liczbowych formularzach sprawozdawczych sprawozdawczości nadzorczej przekazywanych KBC przez właściwe organy krajowe, niezależnie od tego, czy KBC i właściwy organ krajowy są odrębnymi jednostkami czy są częścią tej samej instytucji, zgodnie z warunkami lokalnych uzgodnień dotyczących współpracy zawartych pomiędzy obydwoma organami; lub |
b) |
danych zawartych w liczbowych formularzach sprawozdawczych sprawozdawczości nadzorczej przekazywanych przez instytucje sprawozdające bezpośrednio lub jednocześnie KBC i właściwemu organowi krajowemu. |
Jeśli określony liczbowy formularz sprawozdawczy sprawozdawczości nadzorczej zawiera dane niezbędne do realizacji wymogów sprawozdawczości statystycznej niniejszego rozporządzenia, KBC mają dostęp do całego takiego formularza oraz wszystkich stosownych formularzy koniecznych do zapewnienia odpowiedniej jakości danych.
Państwa członkowskie mogą przyjąć uzgodnienia dotyczące współpracy, które przewidują scentralizowane zbieranie przez właściwy organ krajowy informacji obejmujących zarówno wymogi określone na mocy dyrektywy 2009/138/WE jak i dodatkowe wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu, zgodnie z prawem krajowym oraz zharmonizowanymi założeniami, jakie mogą być określone przez EBC.
4. KBC informują podmioty sprawozdające o różnych celach, dla jakich zbierane są ich dane.
Artykuł 5
Korekty z tytułu zmiany wyceny i transakcje finansowe
Informacje dotyczące korekt z tytułu zmiany wyceny i transakcji finansowych, określone w załączniku I i opisane w załączniku II, pozyskiwane są w następujący sposób:
a) |
podmioty sprawozdające przekazują zagregowane dane dotyczące korekt z tytułu zmiany wyceny lub transakcji finansowych w zależności od instrukcji właściwego KBC; |
b) |
KBC albo wyliczają przybliżone wartości transakcji finansowych papierami wartościowymi na podstawie danych „papier po papierze” albo zbierają dane dotyczące takich transakcji bezpośrednio od podmiotów sprawozdających na zasadzie „papier po papierze”. KBC zbierające dane „pozycja po pozycji” mogą stosować podobne podejście w odniesieniu do aktywów innych niż papiery wartościowe; |
c) |
przybliżone wartości transakcji finansowych dotyczących rezerw techniczno-ubezpieczeniowych utrzymywanych przez instytucje ubezpieczeniowe wyliczane są:
|
Artykuł 6
Standardy rachunkowości
1. O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, standardy rachunkowości stosowane przez instytucje ubezpieczeniowe na potrzeby sprawozdawczości określonej niniejszym rozporządzeniem zostały określone w drodze wdrożenia dyrektywy 2009/138/WE lub we wszelkich innych standardach krajowych lub międzynarodowych, które, zgodnie z instrukcjami KBC, instytucje ubezpieczeniowe powinny stosować.
2. Poza wymogami standardów rachunkowości stosowanych przez instytucje ubezpieczeniowe zgodnie z ust. 1, depozyty oraz kredyty i pożyczki instytucji ubezpieczeniowych, oznaczone w tabeli 2.1 i tabeli 2.2 załącznika I jako „wartość nominalna”, wykazuje się w wartości kapitału na koniec kwartału. Wykazywaną kwotę pomniejsza się o odpisy z tytułu całkowitej i częściowej utraty wartości, ustalone zgodnie z przyjętymi praktykami rachunkowości.
3. Z zastrzeżeniem przyjętych praktyk rachunkowości oraz zasad saldowania obowiązujących w państwach członkowskich strefy euro, dla celów statystycznych wszystkie aktywa finansowe i zobowiązania wykazuje się w ujęciu brutto.
Artykuł 7
Wyłączenia
1. Małym instytucjom ubezpieczeniowym mogą być przyznane następujące wyłączenia:
a) |
KBC mogą przyznawać wyłączenia najmniejszym instytucjom ubezpieczeniowym ze względu na udział w rynku, jak określono w art. 35 ust. 6 dyrektywy 2009/138/WE, pod warunkiem że udział instytucji ubezpieczeniowych w kwartalnym bilansie zagregowanym stanowi co najmniej 80 % rynku instytucji ubezpieczeniowych ogółem w każdym państwie członkowskim strefy euro; |
b) |
instytucja ubezpieczeniowa, której przyznano wyłączenie zgodnie z lit. a) realizuje wymogi sprawozdawczości określone w art. 4 z częstotliwością roczną, tak aby instytucje ubezpieczeniowe, które mają udział w rocznym bilansie zagregowanym, stanowiły co najmniej 95 % rynku instytucji ubezpieczeniowych ogółem w każdym państwie członkowskim strefy euro; |
c) |
instytucja ubezpieczeniowa, która zgodnie z lit. a) i b), nie ma obowiązku przekazywania żadnych danych, przekazuje ograniczony zestaw informacji określony przez właściwy KBC. |
d) |
KBC sprawdzają corocznie i w odpowiednim czasie realizację warunków określonych w lit. a) i b), w celu przyznania lub cofnięcia — jeśli to konieczne — wyłączeń ze skutkiem od początku następnego roku kalendarzowego. |
2. KBC mogą przyznawać wyłączenia instytucjom ubezpieczeniowym w odniesieniu do przekazywania danych dotyczących posiadanej gotówki i depozytów w wartości nominalnej.
Jeśli dane zebrane na wyższym poziomie agregacji wskazują, że gotówka i depozyty znajdujące się w posiadaniu instytucji ubezpieczeniowych będących rezydentami stanowią mniej niż 10 % krajowej sumy bilansowej ogółem instytucji ubezpieczeniowych oraz mniej niż 10 % gotówki i depozytów ogółem instytucji ubezpieczeniowych strefy euro wyrażonych jako stan, właściwy KBC może odstąpić od nakładania wymogu sprawozdawczego w odniesieniu do danych dotyczących gotówki i depozytów w wartości nominalnej. Właściwy KBC informuje podmioty sprawozdające o takiej decyzji.
3. Instytucje ubezpieczeniowe mogą nie skorzystać z wyłączenia i wypełniać wymogi sprawozdawczości statystycznej określone w art. 4. Jeśli instytucja ubezpieczeniowa dokona takiego wyboru, przed każdym późniejszym skorzystaniem z wyłączenia otrzymuje ona uprzednią zgodę właściwego KBC.
Artykuł 8
Terminy przekazywania danych
1. Za rok 2016 podmioty sprawozdające przekazują właściwemu KBC lub właściwemu organowi krajowemu, albo obu instytucjom, zgodnie z lokalnymi uzgodnieniami dotyczącymi współpracy, wymagane dane kwartalne najpóźniej osiem tygodni po zakończeniu kwartału, którego dane dotyczą. Następnie termin ten będzie skracany co roku o jeden tydzień i wyniesie pięć tygodni dla kwartałów roku 2019.
2. Za rok 2016 podmioty sprawozdające przekazują właściwemu KBC lub właściwemu organowi krajowemu, albo obu instytucjom, zgodnie z lokalnymi uzgodnieniami dotyczącymi współpracy, wymagane dane roczne najpóźniej 20 tygodni po zakończeniu roku, którego dane dotyczą. Następnie termin ten będzie skracany co roku o dwa tygodnie i w roku 2019 wyniesie 14 tygodni.
Artykuł 9
Wymogi minimum i krajowa organizacja sprawozdawczości
1. Podmioty sprawozdające spełniają wymogi sprawozdawczości statystycznej zgodnie z określonymi w załączniku III wymogami minimum w zakresie przekazywania danych, dokładności, zgodności metodologicznej i wprowadzania korekt.
2. KBC definiują i wdrażają zasady sprawozdawczości, które mają być stosowane przez podmioty sprawozdające zgodnie z wymogami krajowymi. KBC zapewniają, aby te zasady sprawozdawczości pozwalały na pozyskiwanie wymaganych informacji statystycznych oraz umożliwiały dokładne sprawdzenie zgodności z określonymi w załączniku III wymogami minimum w zakresie przekazywania danych, dokładności, zgodności metodologicznej i wprowadzania korekt.
Artykuł 10
Połączenia, podziały i przekształcenia
W przypadku połączenia, podziału lub przekształcenia mogącego wpłynąć na realizację obowiązków statystycznych, podmioty sprawozdające uczestniczące w tym procesie informują właściwy KBC, bezpośrednio lub poprzez właściwy organ krajowy, zgodnie z lokalnymi uzgodnieniami dotyczącymi współpracy, natychmiast po ogłoszeniu zamiaru przeprowadzenia takiej operacji i przed jej przeprowadzeniem, o planowanych procedurach mających na celu spełnienie wymogów sprawozdawczości statystycznej określonych w niniejszym rozporządzeniu.
Artykuł 11
Weryfikacja i obowiązkowe zbieranie danych
Z zastrzeżeniem uprawnień EBC w tym zakresie, uprawnienie do weryfikowania lub obowiązkowego zbierania informacji, które podmioty sprawozdające przekazują zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, jest wykonywane przez KBC. Uprawnienie to KBC wykonują w szczególności wówczas, gdy podmiot sprawozdający nie przestrzega określonych w załączniku III wymogów minimum w zakresie przekazywania danych, dokładności, zgodności metodologicznej i wprowadzania korekt.
Artykuł 12
Pierwsze sprawozdanie
1. Pierwsze sprawozdanie dotyczy danych kwartalnych za pierwszy kwartał 2016 r. i danych rocznych za rok 2016.
2. Instytucje ubezpieczeniowe, o których mowa w art. 7 ust. 1 lit. b), przekazują dane roczne począwszy od danych za rok 2016. Ponadto, na potrzeby sporządzania statystyki podsektora instytucji ubezpieczeniowych od początku 2016 r., te instytucje ubezpieczeniowe przekazują pełne dane, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a), za pierwszy kwartał 2016 r.
Artykuł 13
Przepis końcowy
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.
Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 28 listopada 2014 r.
W imieniu Rady Prezesów EBC
Mario DRAGHI
Prezes EBC
(1) Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 8.
(2) Dz.U. C 427 z 28.11.2014, s. 1.
(3) Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1011/2012 z dnia 17 października 2012 r. w sprawie statystyki inwestycji w papiery wartościowe (EBC/2012/24) (Dz.U. L 305 z 1.11.2012, s. 6).
(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).
(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 549/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych w Unii Europejskiej (Dz.U. L 174 z 26.6.2013, s. 1).
(6) Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1073/2013 z dnia 18 października 2013 r. dotyczące danych statystycznych w zakresie aktywów i zobowiązań funduszy inwestycyjnych (EBC/2013/38) (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 73).
(7) Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1075/2013 z dnia 18 października 2013 r. w sprawie danych statystycznych w zakresie aktywów i pasywów podmiotów sekurytyzacyjnych (EBC/2013/40) (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 107).
(8) Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1071/2013 z dnia 24 września 2013 r. dotyczące bilansu sektora monetarnych instytucji finansowych (EBC/2013/33) (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 1).
ZAŁĄCZNIK I
WYMOGI SPRAWOZDAWCZOŚCI STATYSTYCZNEJ
CZĘŚĆ 1
Ogólne wymogi sprawozdawczości statystycznej
1. |
Rzeczywista populacja sprawozdawcza zobowiązana jest do przekazywania z częstotliwością kwartalną następujących informacji statystycznych:
|
2. |
Dane zagregowane przekazywane są w odniesieniu do stanów oraz, zgodnie z instrukcjami właściwego KBC, w odniesieniu do: a) zmian wyceny wynikających ze zmiany cen i kursów walut; lub b) transakcji finansowych. |
3. |
Instytucje ubezpieczeniowe (IU) utworzone i będące rezydentami na terytorium państwa członkowskiego strefy euro przekazują również, z częstotliwością roczną, dane dotyczące składek, odszkodowań i świadczeń oraz prowizji, ze wskazaniem działalności prowadzonej w kraju oraz za granicą poprzez oddziały, w podziale według poszczególnych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG). |
4. |
Dane przekazywane właściwemu KBC na zasadzie „papie po papierze” zostały określone w tabeli 2.1 — dla papierów wartościowych z kodami ISIN oraz w tabeli 2.2 — dla papierów wartościowych nieposiadających kodów ISIN. Zagregowane kwartalne wymogi sprawozdawczości statystycznej dotyczące stanów określono w tabelach 1a i 1b, a te dotyczące zmian wyceny wynikających ze zmiany cen i kursów walut lub transakcji finansowych — w tabelach 3a i 3b. Roczne wymogi sprawozdawczości dotyczące składek, odszkodowań i świadczeń oraz prowizji określono w tabeli 4. |
CZĘŚĆ 2
Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe
1. |
Jeśli dane dotyczące rezerw techniczno-ubezpieczeniowych nie mogą być bezpośrednio zidentyfikowane, instytucje sprawozdające wyliczają przybliżenia zgodnie ze wskazówkami właściwego KBC bazującymi na wspólnych najlepszych praktykach istniejących w strefie euro. Są to następujące kwartalne wymogi sprawozdawczości:
|
2. |
KBC mogą również zdecydować o pozyskiwaniu wymaganych informacji z danych, jakie uznają za niezbędne na potrzeby niniejszego rozporządzenia i jakie będą zbierać od podmiotów sprawozdających. |
CZĘŚĆ 3
Tabele sprawozdawcze
Tabela 1a
Kwartalne stany
|
Ogółem |
Strefa euro |
Zagranica |
||||||
Instytucje krajowe |
Instytucje państw członkowskich strefy euro z wyjątkiem instytucji krajowych |
Instytucje państw członkowskich strefy euro z wyjątkiem instytucji krajowych (informacje w podziale na poszczególne kraje) |
Ogółem |
Nieuczestniczące państwa członkowskie (informacje w podziale na poszczególne kraje) |
Główni partnerzy transakcji spoza Unii Europejskiej (informacje w podziale na poszczególne kraje dla Brazylii, Kanady, Chin, Hongkongu, Indii, Japonii, Rosji, Szwajcarii, USA) |
||||
AKTYWA (F) |
|||||||||
|
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
SUMA |
|
|
||
z terminem zapadalności do 1 roku włącznie |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 1 roku |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
|
SUMA |
|
|
|
|
||
|
SUMA |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym do 1 roku włącznie |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 1 roku do 2 lat włącznie |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 2 lat |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności do 1 roku włącznie |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 1 roku do 2 lat włącznie |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 2 lat do 5 lat włącznie |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 5 lat |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
SUMA |
|
|
||
z terminem pierwotnym do 1 roku włącznie — wartość godziwa |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
udzielone MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FI |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 1 roku do 5 lat włącznie — wartość godziwa |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
udzielone MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FI |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 5 lat — wartość godziwa |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
|
|
|
||
udzielone MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FI |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności do 1 roku włącznie — wartość godziwa |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 1 roku do 2 lat włącznie — wartość godziwa |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 2 lat do 5 lat włącznie — wartość godziwa |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 5 lat — wartość godziwa |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
|
SUMA |
|
|
|
|
||
|
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
SUMA |
|
|
||
z terminem pierwotnym do 1 roku włącznie — wartość nominalna |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 1 roku do 5 lat włącznie — wartość nominalna |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 5 lat — wartość nominalna |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
||
|
SUMA |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
SUMA |
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
|
SUMA |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
SUMA |
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
|
SUMA |
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
SUMA |
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
SUMA |
|
|
|
|
||
|
SUMA |
SUMA |
SUMA |
|
SUMA |
|
|
||
|
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
|
SUMA |
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
SUMA
Komórki, które można wyliczyć z bardziej szczegółowych podziałów.Skróty użyte w niniejszej tabeli oznaczają: MIF=monetarne instytucje finansowe, IRSC=sektor instytucji rządowych i samorządowych, FI=fundusze inwestycyjne, PIF=pozostałe instytucje pośrednictwa finansowego, IU=instytucje ubezpieczeniowe, FE=fundusze emerytalno-rentowe, PN=przedsiębiorstwa niefinansowe, GD=gospodarstwa domowe, INGD=instytucje niekomercyjne działające na rzecz gospodarstw domowych, FRP=fundusze rynku pieniężnego |
Tabela 1b
Stany kwartalne (2)
|
Ogółem |
Strefa euro |
Zagranica |
||||||
Instytucje krajowe |
Instytucje państw członkowskich strefy euro z wyjątkiem instytucji krajowych |
Instytucje państw członkowskich strefy euro z wyjątkiem instytucji krajowych (informacje w podziale na poszczególne kraje) |
Ogółem |
Nieuczestniczące państwa członkowskie (informacje w podziale na poszczególne kraje) |
Główni partnerzy transakcji spoza Unii Europejskiej (informacje w podziale na poszczególne kraje dla Brazylii, Kanady, Chin, Hongkongu, Indii, Japonii, Rosji, Szwajcarii, USA) |
||||
PASYWA (F) |
|||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez monetarne instytucje finansowe (MIF) (3) |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
od instytucji innych niż MIF (3) |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
|
SUMA |
|
|
|
|
||
w tym: powiązanych z funduszami inwestycyjnymi |
|
|
|
|
|
|
|
||
w tym: niepowiązanych z funduszami inwestycyjnymi |
|
|
|
|
|
|
|
||
w tym: Uprawnienia emerytalno-rentowe |
SUMA |
|
|
|
|
|
|
||
w tym: systemy o zdefiniowanej składce |
|
|
|
|
|
|
|
||
w tym: systemy o zdefiniowanym świadczeniu |
|
|
|
|
|
|
|
||
w tym: systemy hybrydowe |
|
|
|
|
|
|
|
||
|
SUMA |
|
SUMA |
|
|
|
|
||
według linii biznesowych |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia pokrycia kosztów świadczeń medycznych |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Ubezpieczenia na wypadek utraty dochodów |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Ubezpieczenia pracownicze |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu użytkowania pojazdów mechanicznych |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Pozostałe ubezpieczenia pojazdów |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Ubezpieczenia morskie, lotnicze i transportowe |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Ubezpieczenia od ognia i innych szkód rzeczowych |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Ubezpieczenia kredytów i poręczeń |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Ubezpieczenia kosztów ochrony prawnej |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Ubezpieczenia świadczenia pomocy |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Ubezpieczenia różnych strat finansowych |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
Reasekuracja |
|
Roczne |
|
Roczne |
|
Roczne |
Roczne |
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
Tabela 2
Wymagane dane „papier po papierze”
Dane dotyczące pól tabeli 2.1 i tabeli 2.2 muszą być przekazywane dla każdego papieru wartościowego zaliczonego do kategorii „dłużne papiery wartościowe”, „udziały kapitałowe” i „udziały/jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych” (jak zdefiniowano w załączniku II część 1 tabela A). Tabela 2.1 dotyczy papierów wartościowych, którym przypisano kod ISIN, natomiast tabela 2.2 papierów wartościowych nieposiadających kodu ISIN.
Tabela 2.1
Papiery wartościowe w portfelu z kodem ISIN
Dane dla każdego pola muszą być przekazywane dla każdego papieru wartościowego zgodnie z następującymi zasadami:
1. |
Dane dla pola 1 muszą być przekazywane. |
2. |
Jeśli właściwy KBC nie zbiera bezpośrednio danych dotyczących transakcji finansowych na zasadzie „papier po papierze”, muszą być przekazywane dane dla dwóch z trzech pól 2, 3 i 4 (tj. pola 2 i 3, pola 2 i 4 lub pola 3 i 4). Jeśli zbierane są dane dla pola 3, należy również zebrać dane dla pola 3b. |
3. |
Jeśli właściwy KBC zbiera bezpośrednio informacje dotyczące transakcji finansowych na zasadzie „papier po papierze”, muszą być przekazywane również dane dla następujących pól:
|
4. |
Właściwy KBC może również wymagać od podmiotów sprawozdających przekazywania danych dla pól 8, 9, 10 i 11.
|
Tabela 2.2
Papiery wartościowe w portfelu bez kodu ISIN
Dane dla każdego z pól muszą być wykazywane: a) dla każdego papieru wartościowego; lub b) jako agregat dla wielu papierów wartościowych.
W przypadku lit. a) obowiązują następujące zasady:
1. |
Dane dla pól 1, 12, 13, 14 i 15 muszą być przekazywane. |
2. |
Jeśli właściwy KBC nie zbiera bezpośrednio danych dotyczących transakcji finansowych na zasadzie „papier po papierze”, muszą być przekazywane dane dla dwóch z trzech pól 2, 3 i 4 (tj. pola 2 i 3, pola 2 i 4 lub pola 3 i 4). Jeśli zbierane są dane dla pola 3, należy również zebrać dane dla pola 3b. |
3. |
Jeśli właściwy KBC zbiera bezpośrednio informacje dotyczące transakcji finansowych na zasadzie „papier po papierze”, muszą być przekazywane również dane dla następujących pól:
|
4. |
Właściwy KBC może również wymagać od podmiotów sprawozdających przekazywania danych dla pól 3b, 8, 9, 10 i 11. W przypadku lit. b) obowiązują następujące zasady:
|
Tabela 3a
Kwartalne korekty z tytułu zmiany wyceny lub transakcje finansowe
|
Ogółem |
Strefa euro |
Zagranica |
||||||
Instytucje krajowe |
Instytucje państw członkowskich strefy euro z wyjątkiem instytucji krajowych |
Instytucje państw członkowskich strefy euro z wyjątkiem instytucji krajowych (informacje w podziale na poszczególne kraje) |
Ogółem |
Nieuczestniczące państwa członkowskie (informacje w podziale na poszczególne kraje) |
Główni partnerzy transakcji spoza Unii Europejskiej (informacje w podziale na poszczególne kraje dla Brazylii, Kanady, Chin, Hongkongu, Indii, Japonii, Rosji, Szwajcarii, USA) |
||||
AKTYWA (F) |
|||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności do 1 roku włącznie |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 1 roku |
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
|
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
|
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
|
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez IU |
|
|
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez FE |
|
|
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez PN |
|
|
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
|
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
z terminem pierwotnym do 1 roku włącznie |
|
|
|
|
MINIMUM |
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 1 roku do 2 lat włącznie |
|
|
|
|
MINIMUM |
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 2 lat |
|
|
|
|
MINIMUM |
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności do 1 roku włącznie |
|
|
|
|
MINIMUM |
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 1 roku do 2 lat włącznie |
|
|
|
|
MINIMUM |
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 2 lat do 5 lat włącznie |
|
|
|
|
MINIMUM |
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 5 lat |
|
|
|
|
MINIMUM |
|
|
||
wyemitowane przez MIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez IU |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez FE |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez PN |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
wyemitowane przez GD i INGD |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym do 1 roku włącznie — wartość godziwa |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
udzielone MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FI |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 1 roku do 5 lat włącznie — wartość godziwa |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
udzielone MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FI |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 5 lat — wartość godziwa |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
udzielone MIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IRSC |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FI |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PIF |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone IU |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone FE |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone PN |
|
|
|
|
|
|
|
||
udzielone GD i INGD |
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem zapadalności do 1 roku włącznie — wartość godziwa |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 1 roku do 2 lat włącznie — wartość godziwa |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 2 lat do 5 lat włącznie — wartość godziwa |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
z terminem zapadalności powyżej 5 lat — wartość godziwa |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
|
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
z terminem pierwotnym do 1 roku włącznie — wartość nominalna |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 1 roku do 5 lat włącznie — wartość nominalna |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
z terminem pierwotnym powyżej 5 lat — wartość nominalna |
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
||
wyemitowane przez MIF |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez IU |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez FE |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez PN |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
|
|
|
|
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
||
wyemitowane przez MIF |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez IU |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez FE |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez PN |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
|
|
|
|
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
||
wyemitowane przez MIF |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez IRSC |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez PIF |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez IU |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez FE |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
wyemitowane przez PN |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
MINIMUM |
MINIMUM |
|
MINIMUM |
|
|
||
|
MINIMUM |
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Skróty użyte w niniejszej tabeli oznaczają: MIF=monetarne instytucje finansowe, IRSC=sektor instytucji rządowych i samorządowych, FI=fundusze inwestycyjne, PIF=pozostałe instytucje pośrednictwa finansowego, IU=instytucje ubezpieczeniowe, FE=fundusze emerytalno-rentowe, PN=przedsiębiorstwa niefinansowe, GD=gospodarstwa domowe, INGD=instytucje niekomercyjne działające na rzecz gospodarstw domowych, FRP=fundusze rynku pieniężnego. Sprawozdania IU: pola dotyczące tych kategorii instrumentów, dla których dane nie są zbierane na zasadzie „pozycja po pozycji”, oznaczono jako „MINIMUM”. W praktyce KBC mogą rozszerzyć wymogi obejmując nimi pola nie zawierające słowa „MINIMUM”. |
Tabela 3b
Kwartalne korekty z tytułu zmiany wyceny lub transakcje finansowe
|
Ogółem |
Strefa euro |
Zagranica |
||||||
Instytucje krajowe |
Instytucje państw członkowskich strefy euro z wyjątkiem instytucji krajowych |
Instytucje państw członkowskich strefy euro z wyjątkiem instytucji krajowych (informacje w podziale na poszczególne kraje) |
Ogółem |
Nieuczestniczące państwa członkowskie (informacje w podziale na poszczególne kraje) |
Główni partnerzy transakcji spoza Unii Europejskiej (informacje w podziale na poszczególne kraje dla Brazylii, Kanady, Chin, Hongkongu, Indii, Japonii, Rosji, Szwajcarii, USA) |
||||
PASYWA (F) |
|||||||||
|
MINIMUM |
|
|
|
|
|
|
||
|
MINIMUM |
|
|
|
|
|
|
||
od monetarnych instytucji finansowych (MIF) (7) |
|
|
|
|
|
|
|
||
od instytucji innych niż MIF (7) |
|
|
|
|
|
|
|
||
|
MINIMUM |
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
w tym: powiązanych z funduszami inwestycyjnymi |
MINIMUM |
|
|
|
|
|
|
||
w tym: niepowiązanych z funduszami inwestycyjnymi |
|
|
|
|
|
|
|
||
w tym: Uprawnienia emerytalno-rentowe |
MINIMUM |
|
|
|
|
|
|
||
w tym: systemy o zdefiniowanej składce |
|
|
|
|
|
|
|
||
w tym: systemy o zdefiniowanym świadczeniu |
|
|
|
|
|
|
|
||
w tym: systemy hybrydowe |
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
według linii biznesowych |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia pokrycia kosztów świadczeń medycznych |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia na wypadek utraty dochodów |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia pracownicze |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu użytkowania pojazdów mechanicznych |
|
|
|
|
|
|
|
||
Pozostałe ubezpieczenia pojazdów |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia morskie, lotnicze i transportowe |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia od ognia i innych szkód rzeczowych |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia kredytów i poręczeń |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia kosztów ochrony prawnej |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia świadczenia pomocy |
|
|
|
|
|
|
|
||
Ubezpieczenia różnych strat finansowych |
|
|
|
|
|
|
|
||
Reasekuracja |
|
|
|
|
|
|
|
||
|
MINIMUM |
|
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
||
Sprawozdania IU: pola dotyczące tych kategorii instrumentów, dla których dane nie są zbierane na zasadzie „pozycja po pozycji”, oznaczono jako „MINIMUM”. W praktyce KBC mogą rozszerzyć wymogi obejmując nimi pola nie zawierające słowa „MINIMUM”. |
Tabela 4
Roczne składki, odszkodowania i świadczenia oraz prowizje
|
Ogółem (9) |
|
|
|
||
w tym: instytucje krajowe |
w tym: oddziały na terytorium EOG (informacje w podziale na poszczególne kraje) |
w tym: oddziały spoza EOG (ogółem) |
||||
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
(1) Jeśli podmiot sprawozdający nie jest w stanie bezpośrednio zidentyfikować siedziby partnera transakcji, może podać przybliżenie lub przekazać inne informacje wymagane przez właściwy KBC pozwalające właściwemu KBC na wyliczenie przybliżeń (jak określono w załączniku I, część 2 do niniejszego rozporządzenia).
(2) Chyba że określono częstotliwość jako roczną.
(3) W przypadku państw członkowskich spoza strefy euro terminy „MIF” oraz „instytucje inne niż MIF” oznaczają „banki” i „instytucje inne niż banki”.
(4) Jeśli podmiot sprawozdający nie jest w stanie bezpośrednio zidentyfikować takich informacji, może podać przybliżenie lub przekazać inne informacje wymagane przez właściwy KBC pozwalające właściwemu KBC na wyliczenie przybliżeń (jak określono w załączniku I, część 2 do niniejszego rozporządzenia).
(5) Właściwy KBC może wymagać od podmiotów sprawozdających odrębnego wykazywania podsektorów „gospodarstwa domowe” (S.14) i „instytucje niekomercyjne działające na rzecz gospodarstw domowych” (S.15).
(6) Jeśli podmiot sprawozdający nie jest w stanie bezpośrednio zidentyfikować siedziby partnera transakcji, może podać przybliżenie lub przekazać inne informacje wymagane przez właściwy KBC pozwalające właściwemu KBC na wyliczenie przybliżeń (jak określono w załączniku I, część 2 do niniejszego rozporządzenia).
(7) W przypadku państw członkowskich spoza strefy euro terminy „MIF” oraz „instytucje inne niż MIF” oznaczają „banki” i „instytucje inne niż banki”.
(8) Jeśli podmiot sprawozdający nie jest w stanie bezpośrednio zidentyfikować siedziby partnera transakcji, może podać przybliżenie lub przekazać inne informacje wymagane przez właściwy KBC pozwalające właściwemu KBC na wyliczenie przybliżeń (jak określono w załączniku I, część 2 do niniejszego rozporządzenia).
(9) Pozycje ogółem obejmują działalność prowadzoną przy wykorzystaniu swobody świadczenia usług na mocy art. 56 Traktatu.
ZAŁĄCZNIK II
DEFINICJE
CZĘŚĆ 1
Definicje kategorii instrumentów
1. |
Tabela A przedstawia szczegółowy typowy opis kategorii instrumentów, które krajowe banki centralne (KBC) przekładają na kategorie stosowane na szczeblu krajowym zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Ani lista przedstawionych w tabeli poszczególnych instrumentów finansowych ani ich opisy nie są wyczerpujące. Definicje odnoszą się do europejskiego systemu rachunków określonego na mocy rozporządzenia (UE) nr 549/2013 (dalej zwanego „ESA 2010”). |
2. |
Dla niektórych kategorii instrumentów wymagany jest podział terminowy, tzn. podział według:
|
3. |
Zobowiązania finansowe można podzielić w zależności od tego, czy są one zbywalne, czy niezbywalne. Zobowiązanie jest zbywalne, gdy jego własność może być bezzwłocznie przeniesiona z jednej jednostki na inną poprzez dostawę lub indos lub kompensatę (jak w przypadku finansowych instrumentów pochodnych). Podczas gdy każdy instrument finansowy może być potencjalnie przedmiotem obrotu, to instrumenty zbywalne przeznaczone są do obrotu na zorganizowanych giełdach albo rynkach pozagiełdowych, chociaż istnienie rzeczywistego obrotu nie jest warunkiem zbywalności. |
TABELA A
Definicje kategorii instrumentów aktywów i pasywów instytucji ubezpieczeniowych (IU)
AKTYWA
Kategoria instrumentu |
Opis najważniejszych cech |
||||||||||||||
|
Środki w banknotach i monetach wyrażonych w euro i walutach obcych znajdujące się w obiegu, powszechnie używane do dokonywania płatności oraz depozyty złożone przez IU w monetarnych instytucjach finansowych (MIF). Depozyty te mogą obejmować depozyty bieżące, depozyty terminowe oraz depozyty z terminem wypowiedzenia, jak również należności z tytułu operacji reverse repo lub pożyczania papierów wartościowych pod zastaw gotówki. |
||||||||||||||
|
Depozyty bieżące rozliczeniowe to depozyty, które są bezpośrednio wykorzystywane na żądanie do regulowania płatności na rzecz innych podmiotów gospodarczych za pomocą powszechnie stosowanych środków płatniczych, takich jak polecenie przelewu i polecenie zapłaty, również za pośrednictwem karty kredytowej lub debetowej, transakcji pieniądza elektronicznego, czeków lub podobnych środków, bez znaczącej zwłoki, ograniczeń lub kar. Depozyty bieżące rozliczeniowe nie obejmują depozytów, które służą wyłącznie do podejmowania gotówki lub środków, które mogą zostać wypłacone lub przeniesione za pośrednictwem innego rachunku tego samego posiadacza. |
||||||||||||||
|
Dłużne papiery wartościowe, które są zbywalnymi instrumentami finansowymi, służącymi jako dowód zaciągnięcia długu, są zwykle przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych. Mogą one być również rozliczane na rynku i nie dają posiadaczowi żadnych praw własności w stosunku do instytucji emitującej. Kategoria ta obejmuje:
Papiery wartościowe pożyczane w ramach operacji pożyczania papierów wartościowych lub sprzedane w ramach operacji z przyrzeczeniem odkupu pozostają w bilansie pierwotnego właściciela (i nie należy ich wykazywać w bilansie tymczasowego nabywcy) w sytuacji, w której transakcja odwrotna została wyraźnie przyrzeczona, a nie jest tylko możliwą do zrealizowania opcją. Jeżeli tymczasowy nabywca sprzedaje otrzymane papiery wartościowe, sprzedaż taka musi być wykazana jako transakcja bezpośrednia w papierach wartościowych w bilansie tymczasowego nabywcy ze znakiem ujemnym w portfelu papierów wartościowych. |
||||||||||||||
|
Na potrzeby niniejszej sprawozdawczości kategoria ta obejmuje środki pożyczone przez IU kredytobiorcom lub kredyty nabyte przez IU, potwierdzone niezbywalnymi dokumentami lub niepotwierdzone w formie dokumentów. Kategoria ta obejmuje:
Kategoria ta nie obejmuje aktywów w formie depozytów złożonych przez IU, które zaliczane są do kategorii 1. |
||||||||||||||
|
Depozyty złożone przez instytucje reasekuracyjne jako zabezpieczenie dla IU będących cedentami w transakcjach reasekuracji. |
||||||||||||||
|
Aktywa finansowe, które reprezentują prawa własności w przedsiębiorstwach lub jednostkach typu przedsiębiorstwo. Tego rodzaju aktywa finansowe zazwyczaj uprawniają posiadaczy do udziału w zyskach przedsiębiorstw lub jednostek typu przedsiębiorstwo, oraz do udziału w aktywach netto w razie ich likwidacji. Kategoria ta obejmuje notowane i nienotowane akcje i pozostałe udziały kapitałowe. Kapitałowe papiery wartościowe pożyczone w ramach operacji pożyczania papierów wartościowych lub sprzedane w ramach operacji z przyrzeczeniem odkupu zaliczane są do kategorii 2 „Dłużne papiery wartościowe”. |
||||||||||||||
|
Kapitałowe papiery wartościowe notowane na giełdzie. Taką giełdą może być uznana giełda papierów wartościowych lub każda inna forma rynku wtórnego. Akcje notowane są również określane jako „akcje kwotowane”. |
||||||||||||||
|
Kapitałowe papiery wartościowe nienotowane na giełdach. |
||||||||||||||
|
Wszystkie formy udziałów kapitałowych niezaliczone do akcji notowanych i akcji nienotowanych. |
||||||||||||||
|
Kategoria ta obejmuje udziały lub jednostki uczestnictwa wyemitowane przez fundusze rynku pieniężnego (FRP) i fundusze inwestycyjne niebędące FRP znajdujące się na liście MIF oraz liście funduszy inwestycyjnych (FI) prowadzonych przez EBC dla celów statystycznych. |
||||||||||||||
|
Udziały lub jednostki uczestnictwa wyemitowane przez FRP w rozumieniu art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33). |
||||||||||||||
|
Udziały lub jednostki uczestnictwa wyemitowane przez FI niebędące FRP w rozumieniu art. 1 rozporządzenia (UE) nr 1073/2013 (EBC/2013/38). |
||||||||||||||
|
Finansowe instrumenty pochodne to instrumenty finansowe powiązane z konkretnym instrumentem finansowym, wskaźnikiem lub towarem, poprzez które można samoistnie obracać ściśle określonym ryzykiem finansowym na rynkach finansowych. Kategoria ta obejmuje:
Finansowe instrumenty pochodne wykazuje się w bilansie według wartości rynkowej w ujęciu brutto. Poszczególne kontrakty o dodatniej wartości rynkowej powinny być ujmowane w bilansie po stronie aktywnej, a kontrakty o ujemnej wartości rynkowej po stronie pasywnej. Przyszłe zobowiązania brutto z tytułu kontraktów na instrumenty pochodne nie powinny być wykazywane w bilansie. Kategoria ta nie obejmuje finansowych instrumentów pochodnych, które nie są, zgodnie z zasadami krajowymi, wykazywane w bilansie. |
||||||||||||||
|
Należności finansowe IU od instytucji reasekuracyjnych wynikające z umów o reasekurację ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń innych niż na życie. |
||||||||||||||
|
Aktywa rzeczowe oraz wartości niematerialne i prawne inne niż aktywa finansowe. Kategoria ta obejmuje budynki mieszkalne, inne budynki i struktury, maszyny i sprzęt, kosztowności oraz produkty własności intelektualnej, takie jak oprogramowanie komputerowe i bazy danych. |
||||||||||||||
|
Jest to pozycja rezydualna po stronie aktywnej bilansu, definiowana jako „aktywa nieuwzględnione w innych pozycjach”. KBC mogą wymagać odrębnego przekazywania określonych pozycji zaliczanych do tej kategorii. Pozostałe aktywa mogą obejmować:
|
PASYWA
Kategoria instrumentu |
Opis najważniejszych cech |
||||||||||
|
Papiery wartościowe, niebędące udziałami kapitałowymi, wyemitowane przez IU, zwykle zbywalne i będące przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych lub rozliczane na rynku, które nie dają posiadaczowi praw własności w stosunku do instytucji emitującej. |
||||||||||
|
Kwoty należne od IU na rzecz kredytodawców, z wyjątkiem tych wynikających z emisji zbywalnych papierów wartościowych. Kategoria ta obejmuje:
|
||||||||||
|
Depozyty otrzymane przez cedentów jako zabezpieczenie od instytucji reasekuracyjnych. |
||||||||||
|
Zob. kategoria 4. |
||||||||||
|
Zob. kategoria 4.1. |
||||||||||
|
Zob. kategoria 4.2. |
||||||||||
|
Zob. kategoria 4.3. |
||||||||||
|
Kwota kapitału utrzymywana przez IU na zaspokojenie przyszłych odszkodowań i świadczeń ubezpieczeniowych posiadaczy polis. |
||||||||||
|
Kwota kapitału utrzymywana przez IU na zaspokojenie przyszłych odszkodowań i świadczeń ubezpieczeniowych posiadaczy polis ubezpieczeniowych na życie. |
||||||||||
|
Kwota kapitału utrzymywana przez IU na zaspokojenie przyszłych odszkodowań i świadczeń ubezpieczeniowych posiadaczy polis ubezpieczeniowych na życie powiązanych z funduszami inwestycyjnymi. Przyszłe odszkodowania i świadczenia posiadacza polisy z tytułu umowy ubezpieczenia na życie powiązanej z funduszami inwestycyjnymi uzależnione są od rentowności puli aktywów, w jakie zainwestowane zostały środki posiadacza polisy. |
||||||||||
|
Kwota kapitału utrzymywana przez IU na zaspokojenie przyszłych odszkodowań i świadczeń ubezpieczeniowych posiadaczy polis ubezpieczeniowych na życie niepowiązanych z funduszami inwestycyjnymi. Przyszłe odszkodowania i świadczenia posiadacza polisy z tytułu umowy ubezpieczenia na życie niepowiązanej z funduszami inwestycyjnymi nie są uzależnione od rentowności żadnej określonej puli aktywów. |
||||||||||
|
Kwota kapitału utrzymywana przez IU na zaspokojenie przyszłych odszkodowań i świadczeń z tytułu systemów emerytalno-rentowych. Kategoria ta odnosi się wyłącznie do pracowniczych planów emerytalnych. Kategoria ta nie obejmuje indywidualnych planów emerytalnych nie związanych ze stosunkiem pracy. |
||||||||||
|
Kwota kapitału utrzymywana przez IU na zaspokojenie przyszłych świadczeń uczestników systemów emerytalno-rentowych o zdefiniowanej składce. W systemie o zdefiniowanej składce wypłacane świadczenia są zależne od wyników aktywów nabytych w ramach systemu emerytalno-rentowego. Zobowiązania systemu o zdefiniowanej składce są równe bieżącej wartości rynkowej aktywów funduszy. |
||||||||||
|
Kwota kapitału utrzymywana przez IU na zaspokojenie przyszłych świadczeń uczestników systemów emerytalno-rentowych o zdefiniowanym świadczeniu. W systemie emerytalno-rentowym o zdefiniowanym świadczeniu poziom świadczeń emerytalno-rentowych przyrzeczonych uczestniczącym w nich pracownikom jest ustalany metodą uzgodnioną z wyprzedzeniem. Zobowiązania systemu o zdefiniowanym świadczeniu są równe wartości bieżącej przyrzeczonych świadczeń. |
||||||||||
|
Kwota kapitału utrzymywana przez IU na zaspokojenie przyszłych świadczeń ubezpieczeniowych z tytułu systemów zawierających elementy systemu o zdefiniowanej składce i systemu o zdefiniowanym świadczeniu. |
||||||||||
|
Kwota kapitału utrzymywana przez IU na zaspokojenie przyszłych odszkodowań i świadczeń ubezpieczeniowych posiadaczy polis ubezpieczeń innych, niż na życie. |
||||||||||
|
Zobowiązania z tytułu ubezpieczeń pokrycia kosztów świadczeń medycznych, gdy bazowa działalność nie opiera się na podobnych technikach jak w przypadku ubezpieczeń na życie, inne niż zobowiązania objęte linią biznesową 13.2.3. |
||||||||||
|
Zobowiązania z tytułu ubezpieczeń na wypadek utraty dochodów, w przypadku, gdy bazowa działalność nie opiera się na podobnych technikach jak w przypadku ubezpieczeń na życie, inne niż zobowiązania objęte linią biznesową 13.2.3. |
||||||||||
|
Zobowiązania z tytułu ubezpieczeń zdrowotnych dotyczące wypadków przy pracy, obrażeń poniesionych przy pracy i chorób zawodowych, gdy bazowa działalność nie opiera się na podobnych technikach jak w przypadku ubezpieczeń na życie. |
||||||||||
|
Zobowiązania ubezpieczeniowe obejmujące ubezpieczenie wszelkiej odpowiedzialności cywilnej z tytułu użytkowania pojazdów lądowych z napędem własnym (łącznie z ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika). |
||||||||||
|
Zobowiązania ubezpieczeniowe obejmujące każde uszkodzenie lub utratę pojazdów lądowych (w tym pojazdów szynowych). |
||||||||||
|
Zobowiązania ubezpieczeniowe obejmujące każde uszkodzenie lub utratę jednostek pływających w żegludze morskiej i śródlądowej i statków powietrznych oraz uszkodzenie lub utratę towarów przewożonych przedmiotów lub bagażu, niezależnie od sposobu transportu. Zobowiązania ubezpieczeniowe obejmujące ubezpieczenie wszelkiej odpowiedzialności cywilnej z tytułu użytkowania statków powietrznych oraz jednostek pływających w żegludze morskiej i śródlądowej (łącznie z ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej przewoźnika). |
||||||||||
|
Zobowiązania ubezpieczeniowe obejmujące każde uszkodzenie lub utratę mienia, inne niż objęte liniami biznesowymi 13.2.5 i 13.2.6, spowodowane przez ogień, eksplozję, żywioły naturalne (w tym burzę, grad lub mróz), energię jądrową, osunięcie się ziemi oraz wszelkie zdarzenia takie jak kradzież. |
||||||||||
|
Zobowiązania ubezpieczeniowe obejmujące ubezpieczenie wszelkiej odpowiedzialności cywilnej innej niż objęta liniami biznesowymi 13.2.4 i 13.2.6. |
||||||||||
|
Zobowiązania ubezpieczeniowe obejmujące niewypłacalność, kredyty eksportowe, kredyty ratalne, kredyty hipoteczne, kredyty rolnicze oraz gwarancje bezpośrednie i pośrednie. |
||||||||||
|
Zobowiązania ubezpieczeniowe obejmujące koszty ochrony prawnej i postępowania sądowego. |
||||||||||
|
Zobowiązania ubezpieczeniowe obejmujące świadczenie pomocy na rzecz osób, które popadły w trudności w czasie podróży bądź podczas nieobecności w swoim miejscu zamieszkania lub miejscu zwykłego pobytu. |
||||||||||
|
Zobowiązania ubezpieczeniowe obejmujące ryzyko związane z zatrudnieniem, niewystarczające dochody, złe warunki atmosferyczne, utratę zysków, stałe wydatki ogólne, nieprzewidziane wydatki handlowe, utratę wartości rynkowej, utratę czynszu lub innego źródła dochodu, pośrednie straty handlowe inne niż wymienione powyżej, inne niehandlowe straty finansowe oraz inne ryzyka w zakresie ubezpieczeń innych, niż na życie nieobjęte liniami biznesowymi 13.2.1–13.2.11. |
||||||||||
|
Zobowiązania z tytułu reasekuracji. |
||||||||||
|
Zob. kategoria 6. |
||||||||||
|
Jest to pozycja rezydualna po pasywnej stronie bilansu, określana jako „pasywa nieuwzględnione w innych pozycjach”. KBC mogą wymagać odrębnego przekazywania określonych pozycji zaliczanych do tej kategorii. Pozostałe pasywa mogą obejmować:
|
CZĘŚĆ 2
Definicje atrybutów sprawozdawczości „papier po papierze”
Tabela B
Definicje atrybutów sprawozdawczości „papier po papierze”
Pole |
Opis |
Kod identyfikacyjny papieru wartościowego |
Kod jednoznacznie identyfikujący papier wartościowy, podany w instrukcji KBC (np. numer indentyfikacyjny nadany przez KBC, CUSIP, SEDOL). |
Liczba jednostek lub zagregowana wartość nominalna |
Liczba jednostek papieru wartościowego lub zagregowana wartość nominalna (bez naliczonych odsetek), jeżeli obrót tym papierem jest prowadzony w ujęciu kwotowym, a nie w jednostkach. |
Cena |
Rynkowa cena jednostkowa papieru wartościowego lub procent zagregowanej wartości nominalnej, jeżeli obrót jest prowadzony w ujęciu kwotowym, a nie w jednostkach. KBC mogą również wymagać wykazywania w tej pozycji wartości naliczonych odsetek. |
Zasada notowania |
Określa czy papier wartościowy notowany jest w procentach czy w jednostkach. |
Wartość ogółem |
Całkowita wartość rynkowa papieru wartościowego. Jeżeli papier wartościowy jest przedmiotem obrotu w jednostkach, wartość ta jest równa iloczynowi liczby papierów wartościowych i ceny jednostkowej. Jeżeli papier wartościowy jest przedmiotem obrotu w kwotach, a nie w jednostkach, wartość ta jest równa iloczynowi zagregowanej wartości nominalnej i ceny wyrażonej jako procent wartości nominalnej. W zasadzie KBC powinny wymagać wykazywania w tej pozycji lub odrębnie wartości naliczonych odsetek. Jednakże KBC mogą również wymagać przekazywania danych nie obejmujących naliczonych odsetek. |
Transakcje finansowe |
Suma transakcji kupna pomniejszona o transakcje sprzedaży (papiery wartościowe po stronie aktywów) lub emisje pomniejszone o wykupy (papiery wartościowe po stronie pasywów) papieru wartościowego według wartości transakcyjnej w euro. |
Papiery wartościowe zakupione |
Suma transakcji kupna papieru wartościowego według wartości transakcyjnej. |
Papiery wartościowe sprzedane |
Suma transakcji sprzedaży papieru wartościowego według wartości transakcyjnej. |
Waluta, w jakiej zarejestrowano papier wartościowy |
Kod ISO lub ekwiwalentny kod waluty użytej do wyrażenia ceny lub wartości papieru wartościowego. |
Pozostałe zmiany wolumenu według wartości nominalnej |
Pozostałe zmiany wolumenu papieru wartościowego w portfelu według wartości nominalnej, w walucie/jednostce nominalnej lub w euro. |
Pozostałe zmiany wolumenu według wartości rynkowej |
Pozostałe zmiany wolumenu papieru wartościowego w portfelu według wartości rynkowej w euro. |
Inwestycja portfelowa lub inwestycja bezpośrednia |
Funkcja inwestycji zgodnie z jej klasyfikacją statystyki bilansu płatniczego (1). |
Kraj emitenta |
Siedziba emitenta. W przypadku udziałów/jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych kraj emitenta odnosi się do miejsca, w którym fundusz inwestycyjny jest rezydentem, a nie do siedziby zarządzającego funduszem. |
CZĘŚĆ 3
TABELA C
Definicje składek, odszkodowań i świadczeń oraz prowizji
Kategoria |
Opis |
Składki przypisane |
Składki przypisane brutto obejmujące wszystkie kwoty należne w roku finansowym z tytułu umów ubezpieczeniowych, bez względu na to, że takie kwoty mogą w całości lub w części dotyczyć następnego roku finansowego. |
Odszkodowania i świadczenia należne |
Suma odszkodowań i świadczeń zapłaconych w roku finansowym oraz rezerw na odszkodowania i świadczenia w tym roku finansowym minus rezerwa na odszkodowania i świadczenia w poprzednim roku finansowym. |
Prowizje |
Koszty nabycia zapłacone przez IU innym podmiotom za sprzedaż ich produktów. |
CZĘŚĆ 4
Definicje sektorów
Standard klasyfikacji sektorowej określa ESA 2010. Tabela D zawiera szczegółowe opisy tych sektorów, które KBC przenoszą na kategorie krajowe zgodnie w niniejszym rozporządzeniem. Partnerów transakcji z siedzibą na terytorium państw członkowskich, których walutą jest euro, identyfikuje się według sektora zgodnie z listami prowadzonymi przez Europejski Bank Centralny (EBC) dla celów statystycznych oraz wskazówkami EBC dotyczącymi statystycznej klasyfikacji partnerów transakcji zawartych w instrukcji pt. „Monetary financial institutions and markets statistics sector manual: Guidance for the statistical classification of customers” (2).
Tabela D
Definicje sektorów
Sektor |
Opis |
||
|
MIF zostały zdefiniowane w art. 1 rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33). Sektor MIF obejmuje KBC, instytucje kredytowe w rozumieniu prawa wspólnotowego, FRP, pozostałe instytucje finansowe, których działalność polega na przyjmowaniu depozytów lub bliskich substytutów depozytów od podmiotów innych niż MIF oraz udzielaniu kredytów i pożyczek lub inwestowaniu w papiery wartościowe we własnym imieniu, przynajmniej w znaczeniu ekonomicznym, oraz instytucje pieniądza elektronicznego, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe polegające na emitowaniu pieniądza elektronicznego. |
||
|
Sektor instytucji rządowych i samorządowych (S.13) składa się z jednostek instytucjonalnych będących producentami nierynkowymi, których produkcja globalna przeznaczona jest na spożycie indywidualne i ogólnospołeczne, finansowanych z obowiązkowych płatności dokonywanych przez jednostki należące do pozostałych sektorów, a także z jednostek instytucjonalnych, których podstawową działalnością jest redystrybucja dochodu i bogactwa narodowego (ESA 2010, par. 2.111–2.113). |
||
|
Pozostałe instytucje pośrednictwa finansowego, z wyjątkiem instytucji ubezpieczeniowych i funduszy emerytalno-rentowych (S.125) obejmują wszystkie finansowe instytucje i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe realizowane poprzez zaciąganie zobowiązań w formach innych niż gotówka, depozyty (lub bliskie substytuty depozytów), udziały/jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, bądź związanych z ubezpieczeniami, emeryturami i rentami oraz standaryzowanymi programami gwarancyjnymi od jednostek instytucjonalnych. Podsektor ten obejmuje podmioty sekurytyzacyjne w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 1075/2013 (EBC/2013/40) (ESA 2010, par. 2.86–2.94). Fundusze inwestycyjne niebędące FRP zostały zdefiniowane w art. 1 rozporządzenia (UE) nr 1073/2013 (EBC/2013/38). Podsektor pomocniczych instytucji finansowych (S.126) obejmuje wszystkie finansowe przedsiębiorstwa i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawowa działalność jest ściśle związana z pośrednictwem finansowym, ale same nie są instytucjami pośrednictwa finansowego. Podsektor ten obejmuje również centrale, których wszystkie lub większość jednostek zależnych są przedsiębiorstwami finansowymi (ESA 2010, par. 2.95–2.97). Podsektor instytucji finansowych typu captive i udzielających pożyczek (S.127) składa się ze wszystkich finansowych przedsiębiorstw i jednostek typu przedsiębiorstwo, których działalność nie polega ani na pośrednictwie finansowym, ani na pomocniczych usługach finansowych, a większość ich aktywów i zobowiązań nie jest przedmiotem transakcji na otwartych rynkach. Podsektor ten obejmuje spółki holdingowe, które mają pakiety kontrolne grupy jednostek zależnych, a ich główną działalnością jest posiadanie tej grupy bez świadczenia innych usług na rzecz przedsiębiorstw, w których posiadają udziały, tzn. jednostki te nie administrują innymi jednostkami ani nimi nie zarządzają (ESA 2010, par. 2.98 i 2.99). |
||
|
IU zostały zdefiniowane w art. 1 niniejszego rozporządzenia. |
||
|
Podsektor funduszy emerytalno-rentowych (S.129) obejmuje wszystkie finansowe przedsiębiorstwa i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe jako konsekwencja gromadzenia funduszy dla ochrony przed ryzykiem społecznym i dla zaspokojenia potrzeb osób ubezpieczonych (ubezpieczenia społeczne). Fundusze emerytalno-rentowe w formie systemów ubezpieczeń społecznych zapewniają dochody po zakończeniu aktywności zawodowej, a często także świadczenia z tytułu śmierci i niepełnosprawności (ESA 2010, par. 2.105–2.110). Nie zalicza się tu funduszy zabezpieczenia społecznego zaliczanych do sektora instytucji rządowych i samorządowych. |
||
|
Sektor przedsiębiorstw niefinansowych (S.11) obejmuje samodzielne jednostki instytucjonalne posiadające osobowość prawną i będące producentami rynkowymi, których podstawową działalnością jest produkcja wyrobów i usług niefinansowych. Do sektora przedsiębiorstw niefinansowych należą także niefinansowe jednostki typu przedsiębiorstwo (ESA 2010, par. 2.45–2.50). |
||
|
Sektor gospodarstw domowych (S.14) składa się z osób lub grup osób będących konsumentami oraz przedsiębiorcami produkującymi rynkowe wyroby oraz usługi niefinansowe i finansowe (producenci rynkowi), pod warunkiem że produkcja wyrobów i usług nie odbywa się w ramach odrębnych podmiotów traktowanych jako jednostki typu przedsiębiorstwo. Sektor ten obejmuje również osoby lub grupy osób, które są producentami wyrobów i usług niefinansowych przeznaczonych wyłącznie na własne cele finalne. Sektor gospodarstw domowych obejmuje przedsiębiorców indywidualnych, którzy nie posiadają odrębnego statusu prawnego, innych niż utworzeni jako jednostki typu przedsiębiorstwo, będących producentami rynkowymi (ESA 2010, par. 2.118–2.128). Sektor instytucji niekomercyjnych działających na rzecz gospodarstw domowych (S.15) obejmuje odrębne instytucje niekomercyjne posiadające osobowość prawną, działające na rzecz gospodarstw domowych i będące prywatnymi producentami nierynkowymi. Ich podstawowe przychody pochodzą z dobrowolnych wpłat pieniężnych lub wkładów w naturze od gospodarstw domowych jako konsumentów, z płatności dokonywanych przez sektor instytucji rządowych i samorządowych oraz z dochodów z tytułu własności (ESA 2010, par. 2.129 i 2.130). |
CZĘŚĆ 5
Opis transakcji finansowych i korekt z tytułu zmiany wyceny na potrzeby niniejszego rozporządzenia
1. |
„Transakcje finansowe” wyliczane są jako różnica pomiędzy stanami na koniec okresów sprawozdawczych pomniejszona o zmiany wynikające z działania „korekt z tytułu zmiany wyceny” (będących konsekwencją zmian cen i kursów walut) oraz „reklasyfikacji i innych korekt”. Na potrzeby sporządzania danych dotyczących transakcji EBC wymaga przekazywania informacji statystycznych na potrzeby sporządzania danych dotyczących transakcji finansowych w formie korekt obejmujących „reklasyfikacje i inne korekty” oraz „zmiany wyceny wynikające ze zmiany cen i kursów walut”. |
2. |
„Zmiany wyceny wynikające ze zmiany cen i kursów walut” odzwierciedlają zmiany w wycenie aktywów/pasywów wynikające zarówno ze zmian cen, po jakich aktywa/pasywa są wykazywane lub po jakich są oferowane na rynku, jak i zmian kursów walut wpływających na wyrażoną w euro wartość aktywów i pasywów denominowanych w walucie obcej. Zmiany wyceny wynikające ze zmiany cen uwzględniają zmiany zachodzące w czasie w wartości stanów na koniec okresu, wynikające ze zmian wartości podstawowej, według której takie stany są wykazywane, tzn. zyski/straty z tytułu posiadanych aktywów. Zmiany kursów walut w stosunku do euro zachodzące pomiędzy ostatnimi dniami kolejnych okresów sprawozdawczych również powodują zmiany wartości aktywów/pasywów w walutach obcych po ich przeliczeniu na euro. Z uwagi na to, że zmiany te stanowią zyski/straty z tytułu posiadanych aktywów i nie są wynikiem transakcji finansowych, wpływ takich zmian należy usunąć z transakcji finansowych. Co do zasady „korekty z tytułu zmiany wyceny wynikające ze zmian cen i kursów walut” uwzględniają również zmiany wartości wynikające z transakcji aktywami/pasywami, tj. zrealizowane zyski/straty; jednakże w tym względzie istnieją różne praktyki krajowe. |
(1) Wytyczne EBC/2011/23 z dnia 9 grudnia 2011 r. w sprawie wymogów sprawozdawczości statystycznej Europejskiego Banku Centralnego w zakresie statystyki zagranicznej (Dz.U. L 65 z 3.3.2012, s. 1).
(2) Marzec 2007, dostępna na stronie internetowej EBC: https://www.EBC.europa.eu/.
ZAŁĄCZNIK III
WYMOGI MINIMUM OBOWIĄZUJĄCE RZECZYWISTĄ POPULACJĘ SPRAWOZDAWCZĄ
W celu realizacji wymogów statystycznych Europejskiego Banku Centralnego (EBC) podmioty sprawozdające zobowiązane są do przestrzegania następujących wymogów minimum.
1. |
Wymogi minimum w zakresie przekazywania danych:
|
2. |
Wymogi minimum w zakresie dokładności:
|
3. |
Wymogi minimum w zakresie zgodności metodologicznej:
|
4. |
Wymogi minimum w zakresie wprowadzania korekt: Należy przestrzegać zasad i procedur w zakresie trybu wprowadzania korekt określonych przez EBC i właściwy KBC. Do korekt innych niż korekty standardowe należy dołączać noty wyjaśniające. |
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/77 |
ROZPORZĄDZENIE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) NR 1375/2014
z dnia 10 grudnia 2014 r.
zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1071/2013 dotyczące bilansu sektora monetarnych instytucji finansowych (EBC/2013/33)
(EBC/2014/51)
RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,
uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności art. 5,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczące zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny (1), w szczególności art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 4,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2531/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczące stosowania stóp rezerw obowiązkowych przez Europejski Bank Centralny (2), w szczególności art. 6 ust. 4,
uwzględniając opinię Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Artykuł 19 ust. 1 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego stanowi, że Rada Prezesów Europejskiego Banku Centralnego (EBC) może wydawać rozporządzenia dotyczące obliczania i określania wymaganych rezerw obowiązkowych. Szczegóły dotyczące stosowania rezerw obowiązkowych zawarte są w rozporządzeniu Europejskiego Banku Centralnego (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9) (3). |
(2) |
W dniu 3 lipca 2014 r. Rada Prezesów podjęła decyzją o zmianie częstotliwości posiedzeń dotyczących polityki pieniężnej z cyklu czterotygodniowego na cykl sześciotygodniowy począwszy od 1 stycznia 2015 r. oraz o wydłużeniu okresu utrzymywania rezerwy odpowiednio z czterech do sześciu tygodni. |
(3) |
Stosownie do rozporządzenia (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9) okres utrzymywania oznacza okres, podczas którego oblicza się zgodność z wymogami obowiązku utrzymywania rezerwy i dla którego rezerwy obowiązkowe muszą być utrzymywane na rachunkach rezerwy. |
(4) |
Zmiana długości okresów utrzymywania rezerwy nie wpływa na obliczanie kwoty rezerwy obowiązkowej, którego dokonują podczas okresu utrzymywania rezerwy instytucje podlegające pełnym obowiązkom sprawozdawczym na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) (4). Tak jak dotychczas, podstawa naliczania rezerwy dla danego okresu jej utrzymywania jest obliczana przez te instytucje na podstawie danych, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) odnoszących się do miesiąca poprzedzającego o dwa miesiące miesiąc, w którym rozpoczął się okres utrzymywania rezerwy. Z drugiej strony, zmiana długości okresów utrzymywania rezerwy wpływa na obliczanie kwoty rezerwy obowiązkowej, którego dokonują podczas okresu utrzymywania rezerwy instytucje przekazujące dane z częstotliwością kwartalną na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33), ponieważ okres kwartalny będzie obecnie obejmował dwa okresy utrzymywania rezerwy. |
(5) |
Rozporządzenie (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) powinno zatem zostać odpowiednio zmienione, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zmiany
Art. 12 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) otrzymuje brzmienie:
„2. Dane dotyczące podstawy rezerwy dla instytucji zwolnionych z pełnego obowiązku sprawozdawczego za dwa okresy utrzymywania rezerwy opierają się na danych na koniec kwartału zebranych przez KBC w terminie 28 dni roboczych po zakończeniu kwartału, którego dane dotyczą.”
Artykuł 2
Przepis końcowy
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 10 grudnia 2014 r.
W imieniu Rady Prezesów EBC
Mario DRAGHI
Prezes EBC
(1) Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 8.
(2) Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 1.
(3) Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (WE) nr 1745/2003 z dnia 12 września 2003 r. dotyczące stosowania rezerw obowiązkowych (EBC/2003/9) (Dz.U. L 250 z 2.10.2003, s. 10).
(4) Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1071/2013 z dnia 24 września 2013 r. dotyczące bilansu sektora monetarnych instytucji finansowych (EBC/2013/33) (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 1).
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/79 |
ROZPORZĄDZENIE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) NR 1376/2014
z dnia 10 grudnia 2014 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1745/2003 dotyczące stosowania rezerw obowiązkowych (EBC/2003/9)
(EBC/2014/52)
RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,
uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności art. 19 ust. 1,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2531/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczące stosowania stóp rezerw obowiązkowych przez Europejski Bank Centralny (1),
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2532/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczące kompetencji Europejskiego Banku Centralnego do nakładania sankcji (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Artykuł 19 ust. 1 Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego stanowi, że Rada Prezesów Europejskiego Banku Centralnego (EBC) może wydawać rozporządzenia dotyczące obliczania i określania wymaganych rezerw obowiązkowych. Szczegóły dotyczące stosowania rezerw obowiązkowych zawarte są w rozporządzeniu Europejskiego Banku Centralnego (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9) (3). |
(2) |
W dniu 3 lipca 2014 r. Rada Prezesów podjęła decyzją o zmianie częstotliwości posiedzeń dotyczących polityki pieniężnej z cyklu czterotygodniowego na cykl sześciotygodniowy począwszy od 1 stycznia 2015 r. oraz o wydłużeniu okresu utrzymywania rezerwy odpowiednio z czterech do sześciu tygodni. |
(3) |
Stosownie do rozporządzenia (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9) okres utrzymywania oznacza okres, podczas którego oblicza się zgodność z wymogami obowiązku utrzymywania rezerwy i dla którego rezerwy obowiązkowe muszą być utrzymywane na rachunkach rezerwy. |
(4) |
Zmiana długości okresów utrzymywania rezerwy nie wpływa na obliczanie kwoty rezerwy obowiązkowej, którego dokonują podczas okresu utrzymywania rezerwy instytucje podlegające pełnym obowiązkom sprawozdawczym na podstawie rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) (4). Tak jak dotychczas, podstawa naliczania rezerwy dla danego okresu jej utrzymywania jest obliczana przez te instytucje na podstawie danych, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) odnoszących się do miesiąca poprzedzającego o dwa miesiące miesiąc, w którym rozpoczął się okres utrzymywania rezerwy. Z drugiej strony, zmiana długości okresów utrzymywania rezerwy wpływa na obliczanie kwoty rezerwy obowiązkowej, którego dokonują podczas okresu utrzymywania rezerwy instytucje przekazujące dane z częstotliwością kwartalną na podstawie rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33), ponieważ okres kwartalny będzie obecnie obejmował dwa okresy utrzymywania rezerwy. |
(5) |
Rozporządzenie (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9) powinno zatem zostać odpowiednio zmienione, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zmiany
W rozporządzeniu (WE) nr 1745/2003 (EBC/2003/9) wprowadza się następujące zmiany:
1) |
art. 3 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. W przypadku instytucji, którym przyznano derogację przewidzianą w art. 9 ust. 1 rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) (5) (»instytucje zwolnione z pełnego obowiązku sprawozdawczego«), podstawa naliczania rezerwy zostanie wyliczona dla dwóch kolejnych okresów utrzymywania, począwszy od okresu utrzymywania rozpoczętego w trzecim miesiącu po zakończeniu kwartału, na podstawie danych na koniec kwartału wykazanych zgodnie z punktem 4 części 1 załącznika III do rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33). Instytucje takie powiadomią o swoich rezerwach obowiązkowych zgodnie z art. 5. ; |
2) |
art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Z wyjątkiem przypadków gdy Rada Prezesów EBC zdecyduje o modyfikacji kalendarza zgodnie z ust. 2, okres utrzymywania rezerwy rozpoczyna się w dniu rozliczenia głównej operacji refinansowej następującej po posiedzeniu Rady Prezesów, na którym planowane jest dokonywanie oceny prowadzonej polityki pieniężnej. Zarząd EBC opublikuje kalendarz okresów utrzymywania rezerw na co najmniej trzy miesiące przed początkiem każdego roku kalendarzowego. Publikacja takiego kalendarza nastąpi w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, jak również na stronach internetowych EBC i uczestniczących KBC.” ; |
3) |
w art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 3, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 5, art. 10 ust. 6, art. 11 oraz art. 13a ust. 1 lit. b) odwołanie do rozporządzenia (WE) nr 2423/2001 (EBC/2001/13) zastępuje się odwołaniem do rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33); |
4) |
w art. 5 ust. 3 oraz art. 13 ust. 4 odwołanie do art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2423/2001 (EBC/2001/13) zastępuje się odwołaniem do art. 6 rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33); |
5) |
w art. 13 ust. 2 odwołanie do załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 2423/2001 (EBC/2001/13) zastępuje się odwołaniem do załącznika III do rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33). |
Artykuł 2
Postanowienie końcowe
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia10 grudnia 2014 r.
W imieniu Rady Prezesów EBC
Mario DRAGHI
Prezes EBC
(1) Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 1.
(2) Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 4.
(3) Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (WE) nr 1745/2003 z dnia 12 września 2003 r. dotyczące stosowania rezerw obowiązkowych (EBC/2003/9) (Dz.U. L 250 z 2.10.2003, s. 10).
(4) Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1071/2013 z dnia 24 września 2013 r. dotyczące bilansu sektora monetarnych instytucji finansowych (EBC/2013/33) (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 1).
(5) Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1071/2013 z dnia 24 września 2013 r. dotyczące bilansu sektora monetarnych instytucji finansowych (wersja przekształcona) (EBC/2013/33) (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 1).”
DYREKTYWY
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/81 |
DYREKTYWA KOMISJI 2014/110/UE
z dnia 17 grudnia 2014 r.
zmieniająca dyrektywę 2004/33/WE w odniesieniu do czasowych kryteriów wykluczenia dawców w przypadku alogenicznych pobrań krwi
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2002/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającą normy jakości i bezpiecznego pobierania, badania, preparatyki, przechowywania, wydawania krwi ludzkiej i składników krwi oraz zmieniającą dyrektywę 2001/83/WE (1), w szczególności jej art. 29 akapit drugi lit. d),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W pkt 2.2 załącznika III do dyrektywy Komisji 2004/33/WE (2) ustanowiono czasowe kryteria wykluczenia dawców z chorobą zakaźną lub dawców opuszczających region, na którym występuje choroba zakaźna. |
(2) |
W pkt 2.2.1 załącznika III do dyrektywy 2004/33/WE okres wykluczenia dla potencjalnych dawców określono na 28 dni od momentu opuszczenia regionu, na którym aktualnie występują przypadki zarażenia ludzi wirusem Zachodniego Nilu (WNV). |
(3) |
Z najnowszych badań naukowych wynika, że czasowe wykluczenie takich potencjalnych dawców nie jest konieczne, jeżeli badanie metodą biologii molekularnej wykrywające kwasy nukleinowe (NAT) dało wynik ujemny. |
(4) |
W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć możliwość stosowania takiego badania, jeżeli chcą zastąpić kryteria czasowego wykluczenia. |
(5) |
Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią komitetu ustanowionego dyrektywą 2002/98/WE, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
Kryterium wykluczenia w odniesieniu do wirusa Zachodniego Nilu podane w tabeli (druga kolumna, ostatni wiersz) w pkt 2.2.1 załącznika III do dyrektywy 2004/33/WE otrzymuje brzmienie:
„28 dni od chwili opuszczenia terenu, gdzie występują przypadki przeniesienia wirusa Zachodniego Nilu na ludzi, chyba że indywidualne badanie metodą biologii molekularnej wykrywające kwasy nukleinowe (NAT) wynik ujemny”
Artykuł 2
1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 2015 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.
2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 3
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2014 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 33 z 8.2.2003, s. 30.
(2) Dyrektywa Komisji 2004/33/WE z dnia 22 marca 2004 r. wykonująca dyrektywę 2002/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w zakresie niektórych wymagań technicznych dotyczących krwi i składników krwi (Dz.U. L 91 z 30.3.2004, s. 25).
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/83 |
DYREKTYWA WYKONAWCZA KOMISJI 2014/111/UE
z dnia 17 grudnia 2014 r.
zmieniająca dyrektywę 2009/15/WE w związku z przyjęciem przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO) określonych kodeksów i powiązanych zmian do niektórych konwencji i protokołów
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/15/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich (1), w szczególności jej art. 7 ust. 2 zdanie drugie,
działając zgodnie z procedurą kontroli zgodności określoną w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2099/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Komitet ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki (COSS) (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2099/2002, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia kolizji między morskimi przepisami wspólnotowymi a instrumentami międzynarodowymi państwa członkowskie i Komisja współpracują ze sobą w celu określenia, w stosownych przypadkach, wspólnego stanowiska lub poglądu na właściwym forum międzynarodowym. |
(2) |
Dyrektywa 2009/15/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 391/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady (3) stanowią jeden spójny akt prawny, konsekwentnie regulujący działania uznanych organizacji według tych samych zasad i definicji. Zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy 2009/15/WE w przypadku gdy państwo członkowskie podejmie w odniesieniu do statków podnoszących jego banderę decyzję o upoważnieniu organizacji do dokonywania inspekcji i przeglądów związanych z wydawaniem ustawowych certyfikatów, obowiązki te powierza ono wyłącznie uznanym organizacjom, co, zgodnie z art. 2 lit. g) tej dyrektywy, oznacza organizację uznaną zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 391/2009. W związku z tym zbiór zasad, na których podstawie uznawane są przedmiotowe organizacje, ma wpływ na oba powyższe akty. |
(3) |
Termin „konwencje międzynarodowe” w rozumieniu art. 2 lit. d) dyrektywy 2009/15/WE oznacza Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu z dnia 1 listopada 1974 r. („konwencja SOLAS”) z wyjątkiem rozdziału XI-2 załącznika do niej, Międzynarodową konwencję o liniach ładunkowych z dnia 5 kwietnia 1966 r. („konwencja o liniach ładunkowych”) oraz Międzynarodową konwencję o zapobieganiu zanieczyszczeniu morza przez statki z dnia 2 listopada 1973 r. („konwencja MARPOL”), wraz z odnoszącymi się do nich protokołami i zmianami, a także odpowiednimi kodeksami o statusie obowiązkowym we wszystkich państwach członkowskich w ich zaktualizowanej wersji. |
(4) |
Zgromadzenie IMO na swoim 28. posiedzeniu przyjęło Kodeks wdrażania instrumentów prawnych IMO (kodeks III), jak określono w rezolucji IMO A.1070(28) z dnia 4 grudnia 2013 r., jak również zmiany konwencji o liniach ładunkowych w celu nadania kodeksowi III mocy obowiązującej wraz z powiązanym programem audytów państw bandery, jak określono w rezolucji IMO A.1083(28) z dnia 4 grudnia 2013 r. |
(5) |
Komitet Ochrony Środowiska Morskiego IMO (MEPC) przyjął na swoim 66. posiedzeniu zmiany protokołu z 1978 r. odnoszącego się do konwencji MARPOL, jak określono w rezolucji MEPC.246(66) z dnia 4 kwietnia 2014 r., oraz protokołu z 1997 r. odnoszącego się do konwencji MARPOL, zmienionej odnoszącym się do niej protokołem z 1978 r., jak określono w rezolucji MEPC.247(66) z dnia 4 kwietnia 2014 r., w celu nadania kodeksowi III mocy obowiązującej wraz z powiązanym programem audytów państw bandery. |
(6) |
Komitet Bezpieczeństwa na Morzu IMO (MSC) przyjął na swoim 93. posiedzeniu zmiany konwencji SOLAS, jak określono w rezolucji MSC.366(93) z dnia 22 maja 2014 r., oraz protokołu z 1988 r. odnoszącego się do konwencji o liniach ładunkowych, jak określono w rezolucji MSC.375(93) z dnia 22 maja 2014 r., w celu nadania kodeksowi III mocy obowiązującej wraz z powiązanym programem audytów państw bandery. |
(7) |
MEPC na swoim 65. posiedzeniu oraz MSC na swoim 92. posiedzeniu przyjęły Kodeks uznanych organizacji IMO, jak określono w rezolucji MSC.349(92) z dnia 21 czerwca 2013 r. |
(8) |
MEPC na swoim 65. posiedzeniu przyjął zmiany do protokołu z 1978 r. odnoszącego się do konwencji MARPOL w celu nadania Kodeksowi uznanych organizacji mocy obowiązującej, jak określono w rezolucji MEPC.238(65) z dnia 17 maja 2013 r. |
(9) |
MSC na swoim 92. posiedzeniu przyjął zmiany do konwencji SOLAS oraz do protokołu z 1988 r. odnoszącego się do konwencji o liniach ładunkowych w celu nadania Kodeksowi uznanych organizacji mocy obowiązującej, jak określono w rezolucji MSC.350(92) i MSC.356(92) z dnia 21 czerwca 2013 r. |
(10) |
Oczekuje się zatem, że kodeks III i Kodeks uznanych organizacji wejdą w życie w okresie między dniem 1 stycznia 2015 r. a dniem 1 stycznia 2018 r., zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do przyjmowania, ratyfikowania i wejścia w życie zmian, określonymi w każdej z odnośnych konwencji IMO. |
(11) |
W dniu 13 maja 2013 r. Rada przyjęła decyzję Rady 2013/268/UE w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) w odniesieniu do przyjęcia określonych kodeksów i powiązanych zmian do niektórych konwencji i protokołów (4). Zgodnie z art. 5 tej decyzji Rada upoważniła państwa członkowskie do wyrażenia zgody, w interesie Unii i z zastrzeżeniem deklaracji zawartej w załączniku do tej decyzji, na związanie się zmianami, o których mowa w motywach (4) do (9) niniejszej dyrektywy. |
(12) |
W deklaracji załączonej do decyzji Rady 2013/268/UE stwierdza się, że państwa członkowskie uznają, że kodeks III i Kodeks uznanych organizacji zawierają zbiór minimalnych wymogów, które państwa mogą w stosownych przypadkach rozwijać i doskonalić w celu poprawy bezpieczeństwa na morzu i ochrony środowiska. |
(13) |
Stwierdza się w niej również, że żadne przepisy kodeksu III lub Kodeksu uznanych organizacji nie podlegają wykładni, która w jakikolwiek sposób zawęża lub ogranicza wypełnianie obowiązków państw członkowskich na mocy prawa Unii Europejskiej, w odniesieniu do definicji„certyfikatów statutowych” i „certyfikatów klasy”, zakresu obowiązków i kryteriów określonych dla uznanych organizacji oraz obowiązków ciążących na Komisji Europejskiej w zakresie uznawania, oceny i, w odpowiednich przypadkach, podejmowania działań naprawczych lub stosowania kar w odniesieniu do uznanych organizacji. W tej samej deklaracji zapisano również, że w przypadku audytu IMO państwa członkowskie oświadczają, że weryfikacja może dotyczyć tylko zgodności z tymi postanowieniami odpowiednich konwencji międzynarodowych, które zostały zaakceptowane przez państwa członkowskie, w tym zgodnie z warunkami omawianej deklaracji. |
(14) |
W porządku prawnym Unii zakres dyrektywy 2009/15/WE, jak również rozporządzenia (WE) nr 391/2009, obejmuje odniesienia do „międzynarodowych konwencji” opisanych w motywie (3). W związku z tym zmiany w konwencji IMO są automatycznie wprowadzane do prawa Unii w tym samym czasie, gdy wejdą one w życie na szczeblu międzynarodowym; dotyczy to również kodeksów o statusie obowiązkowym, takich jak kodeks III i Kodeks uznanych organizacji, które w związku z tym należą do instrumentów IMO istotnych dla stosowania dyrektywy 2009/15/WE. |
(15) |
Zmiany konwencji międzynarodowych mogą być jednak wyłączone z zakresu unijnego prawa morskiego zgodnie z procedurą kontroli zgodności, jeżeli spełniają co najmniej jedno z dwóch kryteriów określonych w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2099/2002. |
(16) |
Komisja oceniła zmiany w konwencjach IMO zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2099/2002 i stwierdziła, że między kodeksem III i Kodeksem uznanych organizacji a dyrektywą 2009/15/WE i rozporządzeniem (WE) nr 391/2009 występują liczne rozbieżności. |
(17) |
Po pierwsze: w pkt 16.1 części 2 kodeksu III określono minimalną listę zasobów i procesów, jakie muszą ustanowić państwa bandery, obejmującą obowiązek zapewnienia instrukcji administracyjnych dotyczących m.in. certyfikatów klasy statku wymaganych przez państwo bandery do wykazania zgodności z wymogami konstrukcyjnymi, mechanicznymi, elektrycznymi bądź innymi wymogami danej konwencji międzynarodowej, której stroną jest państwo bandery, lub z wymogami przepisów krajowych państwa bandery. Jak opisano w motywie (21) poniżej, w prawie Unii dokonano jednak rozróżnienia na certyfikaty statutowe i certyfikaty klasy. Te ostatnie są dokumentami o charakterze prywatnym i nie są aktami państwa bandery, ani nie są wydawane w imieniu państwa bandery. Omawiany przepis kodeksu III odnosi się w rzeczywistości do konwencji SOLAS, rozdział II-1, część A-1, prawidło 3-1, które stanowi, że statki są projektowane, budowane i utrzymywane w zgodzie z wymogami konstrukcyjnymi, mechanicznymi i elektrycznymi określonymi przez instytucję klasyfikacyjną uznaną przez administrację zgodnie z prawidłem XI-1/1. 1. W konwencji SOLAS przedmiotem niniejszego wymogu uczyniono wyraźnie statek lub jego przedstawiciela prawnego w stosunku do państwa bandery. Ponadto, działając w charakterze instytucji klasyfikacyjnej, uznana organizacja wydaje certyfikaty klasy statku zgodnie z własnymi przepisami, procedurami, warunkami i prywatnymi ustaleniami umownymi, których państwo bandery nie jest stroną. Dlatego też powyższy przepis kodeksu III jest sprzeczny z rozgraniczeniem działalności w zakresie certyfikatów klasy i działalności w zakresie certyfikatów statutowych, które zostało wprowadzone w obowiązujących przepisach UE. |
(18) |
Po drugie: w pkt 18.1 części 2 kodeksu III nałożono na państwo bandery obowiązek ustalenia, „tylko w odniesieniu do statków upoważnionych do podnoszenia jego bandery”, czy uznana organizacja posiada odpowiednie możliwości techniczne, w zakresie zarządzania i badawcze, które umożliwiają wykonywanie powierzonych jej obowiązków. Na mocy prawa Unii aspekt ten jest natomiast traktowany jako wymóg do celów uznania, co znajduje odzwierciedlenie w kryterium A.3 w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 391/2009, które stosuje się do całej floty w klasie danej organizacji, niezależnie od bandery. Włączenie powyższego przepisu kodeksu III do prawa Unii spowodowałoby ograniczenie stosowania kryterium A.3 w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 391/2009 do działalności uznanej organizacji wyłącznie w odniesieniu do statków podnoszących banderę państw członkowskich, co jest sprzeczne z obecnie obowiązującymi wymogami. |
(19) |
Po trzecie: zgodnie z pkt 19 części 2 kodeksu III państwo bandery nie może upoważniać swoich uznanych organizacji do stosowania w odniesieniu do statków innych niż uprawnione do podnoszenia jego bandery jakichkolwiek wymogów dotyczących m.in. ich reguł klasyfikacji, wymogów lub procedur. Zgodnie z dyrektywą 2009/15/WE państwa członkowskie mogą upoważniać organizacje do działania w ich imieniu w zakresie wydawania certyfikatów statutowych swojej flocie tylko pod warunkiem, że organizacje te zostały uznane i są monitorowane do tego celu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 391/2009. W związku z tym uznane organizacje jako takie muszą spełnić pewne wymogi obejmujące ich odpowiednie działania w odniesieniu do całej sklasyfikowanej floty, niezależnie od bandery. Odnosi się to do większości kryteriów określonych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 391/2009, jak również do innych zobowiązań, w szczególności do art. 10 ust. 4 tego rozporządzenia. Włączenie powyższego przepisu kodeksu III do prawa Unii spowodowałoby ograniczenie stosowania obecnych wymogów w zakresie uznawania określonych w rozporządzeniu (WE) nr 391/2009, m. in. jeśli można je zakwalifikować jako zasady, wymogi i procedury, do działalności uznanej organizacji wyłącznie w odniesieniu do statków podnoszących banderę państw członkowskich. |
(20) |
Po czwarte: w sekcji 1.1 części 2 Kodeksu uznanych organizacji zdefiniowano „uznaną organizację” jako organizację ocenioną przez państwo bandery i uznaną za zgodną z wymogami części 2 Kodeksu uznanych organizacji. Natomiast art. 2 lit. g) dyrektywy 2009/15/WE stanowi, że uznana organizacja oznacza „organizację uznaną zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 391/2009”. Z oceny Komisji przedstawionej w motywach (21) do (23) wynika, że pewna liczba przepisów w części 2 Kodeksu uznanych organizacji jest niezgodna z rozporządzeniem (WE) nr 391/2009. W związku z tym uznana organizacja w rozumieniu Kodeksu uznanych organizacji nie spełniałaby wszystkich wymogów rozporządzenia (WE) nr 391/2009, a co za tym idzie — nie byłaby zgodna z definicją uznanej organizacji określoną w prawie Unii. |
(21) |
Po piąte: w sekcji 1.3 części 2 Kodeksu uznanych organizacji zdefiniowano „certyfikację i usługi statutowe” jako jedną kategorię działań, do których przeprowadzania w imieniu państwa bandery uznana organizacja jest uprawniona, wliczając w to wydawanie certyfikatów odnoszących się zarówno do wymogów statutowych, jak i wymogów związanych z klasą. Tymczasem w definicjach określonych w art. 2 lit. i) oraz k) dyrektywy 2009/15/WE wprowadzono wyraźne rozróżnienie na „certyfikaty statutowe”, czyli certyfikaty wydawane przez państwo bandery lub w jego imieniu zgodnie z konwencjami międzynarodowymi, oraz „certyfikaty klasy”, czyli dokumenty wydawane przez uznaną organizację, działającą w charakterze towarzystwa klasyfikacyjnego, poświadczające zdolność statku do określonego użytku lub świadczenia określonych usług, zgodnie z regułami i procedurami ustanowionymi i opublikowanymi przez tę uznaną organizację. Z powyższego wynika, że w prawie Unii certyfikaty statutowe i certyfikaty klasy są odrębne i mają różny charakter. Certyfikaty statutowe mają charakter publiczny, natomiast certyfikaty klasy mają charakter prywatny, ponieważ są wydawane przez towarzystwa klasyfikacyjne zgodnie z ich własnymi regułami, procedurami i warunkami. Wynika z tego, że certyfikaty klasy wydane dla statku przez uznaną organizację w celu potwierdzenia zgodności z regułami i procedurami klasyfikacji, również w przypadku przeprowadzenia weryfikacji przez państwo bandery w celu potwierdzenia zgodności z rozdziałem II-I, część A-1, prawidło 3-1 konwencji SOLAS, są dokumentami o ściśle prywatnym charakterze, które nie są ani aktami państwa bandery, ani aktami wykonywanymi w imieniu jakiegokolwiek państwa bandery. Jednak w Kodeksie uznanych organizacji systematycznie pojawiają się odniesienia do „certyfikacji i usług statutowych” wykonywanych przez uznaną organizację „w imieniu państwa bandery”, co jest sprzeczne z prawnym rozróżnieniem wprowadzonym w prawie Unii. Niezależnie od tej sprzeczności przyjęcie omawianego przepisu Kodeksu uznanych organizacji jako normy w porządku prawnym Unii w sposób oczywisty zagrażałoby możliwości dalszego egzekwowania w UE wymogów w zakresie uznawania zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 391/2009, które odnoszą się do ogólnej działalności organizacji, niezależnie od bandery. Ze względu na związek między obydwoma instrumentami, który wyjaśniono w motywie (2), ryzyko to odnosi się również do dyrektywy 2009/15/WE. |
(22) |
Po szóste: w sekcji 3.9.3.1 części 2 Kodeksu uznanych organizacji ustanowiono mechanizm współpracy między uznanymi organizacjami na ujednoliconych zasadach określonych przez państwo bandery w celu znormalizowania, w stosownych przypadkach, procesów dotyczących certyfikacji i usług statutowych dla państwa bandery; w sekcji 3.9.3.2 części 2 tego samego kodeksu wprowadzono natomiast zasady ramowe określone przez „państwo bandery lub grupę państw bandery”, aby uregulować współpracę uznanych organizacji dotyczącą aspektów technicznych i aspektów związanych z bezpieczeństwem „certyfikacji i usług statutowych dla statków […] w imieniu danego państwa lub państw bandery”. Na mocy prawa unijnego współpracę między uznanymi organizacjami reguluje natomiast art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 391/2009, w którym na uznane organizacje nałożono obowiązek okresowego konsultowania się między sobą w celu zachowania równoważności i harmonizacji reguł i procedur oraz ich wprowadzania w życie, oraz określono zasady wzajemnego uznawania, w odpowiednich przypadkach, certyfikatów klasy dla materiałów, wyposażenia i komponentów. Dwa powyższe procesy współpracy na podstawie art. 10 ust. 1 odnoszą się do prywatnej działalności uznanych organizacji, działających w charakterze instytucji klasyfikacyjnych, i w związku z tym mają zastosowanie bez względu na banderę. Włączenie powyższego mechanizmu współpracy określonego w Kodeksie uznanych organizacji do prawa Unii spowodowałoby ograniczenie zakresu współpracy określonego w rozporządzeniu (WE) nr 391/2009 do działalności uznanych organizacji wyłącznie w odniesieniu do statków podnoszących banderę państw członkowskich, co jest sprzeczne z obecnie obowiązującymi wymogami. |
(23) |
Po siódme: sekcja 3.9.3.3 części 2 Kodeksu uznanych organizacji jest identyczna z pkt 19 części 2 kodeksu III; w związku z tym względy przedstawione w motywie (19) odnoszą się w równym stopniu do tego przepisu Kodeksu uznanych organizacji. |
(24) |
Żaden element przepisów kodeksu III lub Kodeksu uznanych organizacji nie powinien ograniczać zdolności Unii do ustanawiania, zgodnie z Traktatami i prawem międzynarodowym, odpowiednich warunków przyznawania uznania organizacjom, które ubiegają się o upoważnienie ze strony państw członkowskich do wykonywania w ich imieniu czynności z zakresu przeglądu statków i certyfikacji, aby zrealizować cele Unii, a w szczególności zwiększyć bezpieczeństwo na morzu i poprawić ochronę środowiska. |
(25) |
System wzajemnego uznawania certyfikatów klasy dotyczących materiałów, wyposażenia i komponentów ustanowiony w art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 391/2009 może być egzekwowany jedynie na terytorium Unii w odniesieniu do statków podnoszących banderę państw członkowskich. W odniesieniu do statków zagranicznych akceptacja odpowiednich certyfikatów pozostaje w gestii właściwych państw bandery niebędących członkami UE, wykonujących swoją wyłączną jurysdykcję, przede wszystkim w ramach Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS). |
(26) |
Na podstawie własnej oceny Komisja stwierdziła, że przepisy kodeksu III i Kodeksu uznanych organizacji, o których mowa powyżej, są niezgodne z dyrektywą 2009/15/WE i z rozporządzeniem (WE) nr 391/2009, a co za tym idzie — ze względu na związek z obydwoma instrumentami wyjaśniony w motywie (2) — z dyrektywą 2009/15/WE, i należy je wyłączyć z zakresu stosowania tej dyrektywy. Należy zatem odpowiednio zmienić art. 2 lit. d) dyrektywy 2009/15/WE. |
(27) |
Ponieważ Kodeks uznanych organizacji wchodzi w życie w dniu 1 stycznia 2015 r., niniejsza dyrektywa powinna wejść w życie jak najszybciej po jej opublikowaniu. |
(28) |
Komitet ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniom Morza przez Statki (COSS) nie wydał opinii na temat środków ustanowionych w niniejszej dyrektywie. Uznano, że niezbędny jest akt wykonawczy, i przewodniczący przedłożył komitetowi odwoławczemu projekt aktu wykonawczego do dalszego rozpatrzenia. Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią komitetu odwoławczego, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
W art. 2 dyrektywy 2009/15/WE lit. d) otrzymuje brzmienie:
„d) |
»międzynarodowe konwencje« oznaczają Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu z dnia 1 listopada 1974 r. (SOLAS 74) z wyjątkiem rozdziału XI-2 załącznika do niej, Międzynarodową konwencję o liniach ładunkowych z dnia 5 kwietnia 1966 r. oraz Międzynarodową konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL) z dnia 2 listopada 1973 r., wraz z odnoszącymi się do nich protokołami i zmianami, a także odpowiednimi kodeksami o statusie obowiązkowym we wszystkich państwach członkowskich, z wyjątkiem pkt 16.1, 18.1 i 19 części 2 kodeksu wdrażania instrumentów prawnych IMO oraz sekcji 1.1, 1.3, 3.9.3.1, 3.9.3.2 i 3.9.3.3 części 2 Kodeksu uznanych organizacji IMO, w ich zaktualizowanej wersji.” |
Artykuł 2
1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2015 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.
Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2016 r.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Państwa członkowskie określają sposoby dokonywania takiego odniesienia.
2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 3
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2014 r.
W imieniu Komisji
Jean-Claude JUNCKER
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 47.
(2) Dz.U. L 324 z 29.11.2002, s. 1.
(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 391/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach (Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 11).
(4) Dz.U. L 155 z 7.6.2013, s. 3.
DECYZJE
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/88 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 9 lipca 2014 r.
w sprawie środka pomocy SA.35668 (13/C) (ex 13/NN) (ex 12/CP) wdrożonego przez Danię i Szwecję na rzecz Scandinavian Airlines
(notyfikowana jako dokument nr C(2014) 4532)
(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2014/938/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 108 ust. 2 akapit pierwszy,
uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 62 ust. 1 lit. a),
uwzględniając decyzję, na mocy której Komisja postanowiła wszcząć procedurę określoną w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w odniesieniu do pomocy SA.35668 (13/C) (ex 13/NN) (ex 12/CP) (1),
po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag zgodnie z przywołanymi artykułami i uwzględniając otrzymane odpowiedzi,
a także mając na uwadze, co następuje:
1. PROCEDURA
(1) |
Pod koniec października 2012 r. Dania, Szwecja i Norwegia (wspólnie „państwa, o których mowa”) skontaktowały się nieformalnie z Komisją oraz Urzędem Nadzoru EFTA („ESA”) w sprawie zamiaru uczestniczenia w nowym odnawialnym instrumencie kredytowym („RCF”) na rzecz Scandinavian Airlines („SAS”, „grupa SAS” lub „przedsiębiorstwo”). W dniu 12 listopada 2012 r. państwa, o których mowa, podjęły decyzję o uczestnictwie w nowym RCF, jednak formalnie nie zgłosiły Komisji tego środka. |
(2) |
W dniu 14 listopada 2012 r. Komisja wszczęła postępowanie z urzędu w sprawie nowego RCF. Komisja przesłała wnioski o udzielenie informacji do Danii i Szwecji 29 listopada 2012 r., 18 grudnia 2012 r., 28 stycznia 2013 r. i 18 lutego 2013 r., na które otrzymała odpowiedzi odpowiednio 6 grudnia 2012 r., 8 stycznia 2013 r., 5 i 13 lutego 2013 r. oraz 22 marca 2013 r. Dania i Szwecja przekazały dodatkowe informacje pismem z dnia 3 czerwca 2013 r. |
(3) |
Ponadto w dniu 20 listopada 2012 r. do Komisji wpłynęła skarga od przedsiębiorstwa Ryanair, a następnie, w dniu 4 lutego 2013 r., od stowarzyszenia tanich linii lotniczych ELFAA, odnośnie do której Dania i Szwecja przekazały uwagi w piśmie z dnia 22 marca 2013 r. |
(4) |
Pismem z dnia 19 czerwca 2013 r. Komisja poinformowała Danię i Szwecję o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”) w odniesieniu do tej pomocy („decyzja o wszczęciu postępowania”). Dania i Szwecja przekazały uwagi na temat tej decyzji w pismach z dnia 19 sierpnia 2013 r. |
(5) |
Decyzję Komisji o wszczęciu postępowania opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) w dniu 28 września 2013 r. Komisja zaprosiła zainteresowane strony do przedstawienia uwag dotyczących przedmiotowych środków. |
(6) |
Komisja otrzymała uwagi od grupy SAS oraz od Foundation Asset Management Sweden AB („FAM”) (3) w dniu 28 października 2013 r. W dniu 5 listopada 2013 r. Komisja przekazała te uwagi Danii i Szwecji, aby mogły się do nich ustosunkować. W pismach z dnia 4 i 5 grudnia 2013 r. władze duńskie i szwedzkie stwierdziły, że nie mają żadnych komentarzy na temat uwag grupy SAS i FAM. |
(7) |
Komisja zwróciła się do Danii i Szwecji o przekazanie dodatkowych informacji w piśmie z dnia 25 lutego 2014 r., na które otrzymała odpowiedzi od obu tych państw członkowskich w dniu 25 marca 2014 r. Ponadto pismami z dnia 5 i 7 marca 2014 r. władze duńskie i szwedzkie poinformowały Komisję, że przedsiębiorstwo SAS zdecydowało o anulowaniu nowego RCF i zbadaniu alternatywnych możliwości wzmocnienia swojej bazy kapitałowej. Anulowanie stało się skuteczne z dniem 4 marca 2014 r. |
(8) |
W pismach z dnia 4 i 7 lipca 2014 r. odpowiednio Szwecja i Dania wyraziły zgodę na zrzeczenie się swoich praw wynikających z art. 342 TFUE w związku z art. 3 rozporządzenia nr 1/1958 oraz na przyjęcie i notyfikację niniejszej decyzji w języku angielskim. |
(9) |
W ramach tej procedury wyłącznie Komisja posiada kompetencje w zakresie oceny, czy Dania i Szwecja przestrzegają przepisów TFUE. Z kolei ESA, na podstawie art. 109 ust. 1 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym („Porozumienie EOG”) w związku z art. 24 Porozumienia pomiędzy państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, posiada kompetencje do oceny, czy postanowienia Porozumienia EOG są przestrzegane przez Norwegię. Również na podstawie art. 109 ust. 2 oraz protokołu 27 do Porozumienia EOG, w celu zapewnienia jednolitego stosowania w całym EOG, ESA i Komisja współpracują, wymieniają się informacjami i konsultują się wzajemnie w sprawach dotyczących polityki nadzoru i w sprawach indywidualnych. |
(10) |
W związku z powyższym i biorąc pod uwagę równoległe kompetencje obu instytucji, w obecnej sprawie Komisja współpracowała i przeprowadzała konsultacje z ESA przed przyjęciem niniejszej decyzji. |
2. SKANDYNAWSKI RYNEK TRANSPORTU LOTNICZEGO
(11) |
Zgodnie z posiadanymi informacjami skandynawski rynek transportu lotniczego (obejmujący Danię, Szwecję, Finlandię i Norwegię) w przeliczeniu na liczbę oferowanych miejsc (4) (ASK) wzrósł pomiędzy 2001 r. a 2011 r. o 126 %. Za prawie cały wzrost na skandynawskim rynku lotów krótkodystansowych odpowiadają tani przewoźnicy, w szczególności Norwegian Air Shuttle i Ryanair. W istocie szacuje się, że tani przewoźnicy wygenerowali 90 % wzrostu w tym okresie (5). |
(12) |
Pomimo wzrostu znaczenia tanich przewoźników największym graczem na skandynawskim rynku pozostaje grupa SAS z udziałem w rynku w 2011 r. kształtującym się na poziomie 35,6 %, czyli daleko od wysokiego poziomu przekraczającego 50 % dekadę wcześniej. W tym samym roku udziały w rynku Norwegian Air Shuttle i Ryanair sięgały odpowiednio 18,7 % i 6,8 %. |
3. BENEFICJENT
(13) |
SAS jest flagowym przewoźnikiem państw, o których mowa, jest największymi liniami lotniczymi w Skandynawii i ósmymi pod względem wielkości liniami lotniczymi w Europie. Jest również członkiem założycielem Star Alliance. Grupa linii lotniczych obejmująca Scandinavian Airlines, Widerøe (6) i Blue1 ma siedzibę główną w Sztokholmie, a jej głównym europejskim i międzykontynentalnym portem jest lotnisko w Kopenhadze. W 2013 r. grupa SAS przewiozła około 28 mln pasażerów, osiągając przychody na poziomie 42 mld SEK. |
(14) |
SAS jest obecnie w 50 % własnością państw, o których mowa: 21,4 % udziałów należy do Szwecji, 14,3 % do Danii, a 14,3 % do Norwegii. Głównym udziałowcem prywatnym jest fundacja Knut and Alice Wallenberg Foundation („KAW”) (7,6 %); pozostali udziałowcy posiadają udziały wynoszące 1,5 % lub mniejsze. Tabela 1 Główni udziałowcy SAS AB na dzień 31 marca 2012 r. (7)
|
(15) |
Pozycja finansowa SAS była słaba od kilku lat przy powtarzających się stratach w okresie pomiędzy 2008 r. a 2013 r. W listopadzie 2012 r. agencja ratingowa Standard and Poor's („S&P”) obniżyła rating kredytowy przedsiębiorstwa z B- do CCC+ (8). Trudności uległy jeszcze pogłębieniu ze względu na otoczenie rynkowe charakteryzujące się wysokimi kosztami paliw i niepewnym popytem. |
(16) |
W szczególności z rocznych sprawozdań przedsiębiorstwa wynika, że pomiędzy 2008 r. a 2012 r. grupa SAS ponosiła znaczące straty każdego roku i wykazywała duże kwoty zadłużenia finansowego netto. Tabela 2 Kluczowe dane finansowe SAS 2007–2012 (mln SEK) (9)
|
(17) |
W związku z pogarszającą się sytuacją finansową przedsiębiorstwa grupa SAS zrealizowała program znaczącego zmniejszania kosztów („Core SAS”) w latach 2009/2010. Wdrażając ten program, grupa SAS musiała pozyskać kapitał od swoich udziałowców w drodze dwóch emisji praw poboru: (i) 6 mld SEK w kwietniu 2009 r. oraz (ii) 5 mld SEK w maju 2010 r. (10). |
(18) |
Trudności finansowe grupy SAS osiągnęły poziom szczytowy w 2012 r., gdy przedsiębiorstwo zaprezentowało plan 4 Excellence Next Generation („plan 4XNG”), postrzegany przez kierownictwo linii lotniczych jako „ostatnia szansa” dla SAS (11). Ponadto w listopadzie 2012 r. w prasie ogłoszono możliwość upadłości SAS (12). |
4. OPIS ŚRODKA: NOWY RCF W 2012 R.
(19) |
Jak w przypadku innych linii lotniczych na świecie, SAS polegało na zewnętrznych instrumentach kredytowych, aby utrzymać minimalny poziom płynności. Od 20 grudnia 2006 r. grupa SAS posiłkowała się odnawialnym instrumentem kredytowym („RCF”), który miał wygasnąć w czerwcu 2013 r. („dawny RCF”). Środki w ramach dawnego RCF wynosiły 366 mln EUR i zostały zapewnione wyłącznie przez banki ([…] (13)). Obejmował również szereg kowenantów lub warunków finansowych, takich jak […]. |
(20) |
W grudniu 2011 r. w związku z pogorszeniem wyników przedsiębiorstwa kierownictwo SAS podjęło decyzję o pełnym wykorzystaniu dawnego RCF. Po złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości przez spółkę zależną SAS (tzn. Spanair) w styczniu 2012 r. grupa SAS rozpoczęła negocjacje z bankami i osiągnęła porozumienie w sprawie korekty (resetu) kowenantów w dniu 15 marca 2012 r. W rezultacie wzrosły koszty wykorzystania dawnego RCF, zaostrzyły się warunki wykorzystywania środków i grupa SAS została zobowiązana do natychmiastowej spłaty pełnej wykorzystanej kwoty. Ponadto grupa SAS musiała przedstawić kredytodawcom plan rekapitalizacji, który podlegał zatwierdzeniu przez Zarząd i głównych udziałowców, tzn. państwa, o których mowa i KAW. |
(21) |
Plan rekapitalizacji został oparty na tzw. planie 4XNG opracowywanym już na początku 2012 r. Plan 4XNG również odnosił się do obaw wyrażonych przez […] dotyczących istniejącego planu operacyjnego SAS o nazwie 4 Excellence („plan 4X”), w maju 2012 r. Według SAS plan 4XNG miał umożliwić przedsiębiorstwu osiągnięcie statusu samowystarczalnej finansowo linii lotniczej. Plan zawierał różne cele finansowe, które grupa SAS musiała zrealizować w roku obrotowym 2014/2015. Obejmowały one marżę EBIT powyżej 8 %, wskaźnik gotowości finansowej powyżej 20 % i wskaźnik kapitałowy (kapitał własny/aktywa) powyżej 35 %. Plan 4XNG miał umożliwić SAS zwiększenie EBT o około 3 mld SEK w skali roku, przy czym jego wdrożenie wymagałoby kosztów restrukturyzacji i kosztów jednorazowych w wysokości około 1,5 mld SEK. |
(22) |
Kolejnym celem planu 4XNG było przygotowanie przedsiębiorstwa do wprowadzenia nowych zasad rachunkowości dotyczących emerytur od listopada 2013 r., które wywarłyby negatywny wpływ na kapitał własny grupy SAS. Ponadto plan zawierał zobowiązanie do sprzedaży aktywów i realizacji planu finansowego, co miało zwiększyć wpływy netto o łącznie około 3 mld SEK. Sprzedaż aktywów obejmowała (14): (i) sprzedaż spółki zależnej Widerøe, regionalnej linii lotniczej w Norwegii (15); (ii) sprzedaż udziałów mniejszościowych w […]; (iii) sprzedaż udziałów w nieruchomościach związanych z portami lotniczymi; (iv) zlecenie obsługi naziemnej na zewnątrz (16); (v) sprzedaż silników do samolotów (17); (vi) operację sprzedaży i leasingu zwrotnego lub inne transakcje finansowe dotyczące […], (vii) zlecenie na zewnątrz systemów zarządzania i centrów obsługi telefonicznej (18); oraz (viii) sprzedaż lub zabezpieczenie finansowania trzech samolotów Q400. |
(23) |
Państwa, o których mowa twierdzą, że plan 4XNG był samofinansujący, co oznacza, że grupa SAS wygenerowałaby wystarczającą ilość środków pieniężnych z operacji i zbycia aktywów niezwiązanych z podstawową działalnością, aby sfinansować koszty wstępne wdrożenia planu 4XNG. Grupa SAS była jednak zaniepokojona tym, że inwestorzy postrzegali płynność finansową jako niską w związku ze znacznymi kosztami wstępnymi związanymi z wdrożeniem planu 4XNG. Dlatego grupa SAS wystąpiła o przedłużenie dawnego RCF wraz z wprowadzeniem nowego RCF wspieranego przez państwa, o których mowa i KAW. Niemniej grupa SAS twierdziła, że nie zostanie wykorzystany ani dawny (przedłużony) RCF ani nowy RCF. |
(24) |
Dyskusje w sprawie nowego RCF rozpoczęły się 4 czerwca 2012 r. (19). Początkowo, zgodnie z planem rekapitalizacji (zob. motyw 20 powyżej), banki będące kredytodawcami dawnego RCF wymagały od państw, o których mowa, zapewnienia kolejnej rundy kapitału, np. emisji praw poboru, ponieważ nie wyrażały chęci samodzielnego wpierania nowego RCF. Państwa, o których mowa, odrzuciły jednak ten pomysł. |
(25) |
Po przeprowadzeniu negocjacji banki zaakceptowały nowy RCF, który miał zostać ustanowiony wspólnie z państwami, o których mowa i KAW oraz zbudowany na jednoznacznie równych warunkach bez podporządkowania lub nieproporcjonalnych praw do zabezpieczenia. Należy podkreślić, że nowy RCF miał początkowo opiewać na kwotę [3–6] mld SEK, podczas gdy dostępne zabezpieczenie wynosiło jedynie [1–4] mld SEK. W dniu 22 października 2012 r. wysokość nowego RCF została ostatecznie zredukowana do 3,5 mld SEK(około 400 mln EUR). |
(26) |
Nowy RCF zapewniły te same banki, które były zaangażowane w dawny RCF (z wyjątkiem jednego (20)) wraz z państwami, o których mowa i KAW. W związku z powyższym 50 % nowego instrumentu zapewniły państwa, o których mowa, proporcjonalnie do swojego udziału w SAS, a pozostałe 50 % — banki oraz KAW. Państwa, o których mowa i KAW uczestniczyły w nowym instrumencie na takich samych warunkach (opłaty, odsetki, kowenanty) jak banki. |
(27) |
Nowy RCF posiadał następujące główne cechy:
|
(28) |
Warunki nowego RCF przyjęto w dniu 25 października 2012 r. Wymagana była jednak między innymi zgoda parlamentów każdego z państw, o których mowa, oraz podpisanie porozumień ze związkami zawodowymi personelu lotniczego i pokładowego. |
(29) |
Państwa, o których mowa, przedłożyły sprawozdanie opracowane przez CITI z dnia 7 listopada 2012 r. („sprawozdanie CITI”), którego celem było dokonanie oceny, czy prywatny inwestor w sytuacji możliwie najbardziej podobnej do sytuacji tych państw uczestniczyłby w nowym RCF na podobnych warunkach. Zakładając pomyślne wdrożenie planu 4XNG w wariancie podstawowym, CITI stwierdził, że udział finansowy państw, o których mowa, w nowym RCF wygenerowałby wewnętrzną stopę zwrotu na poziomie [90–140] %, mnożnik cash-on-cash na poziomie około [4–9] oraz wzrost wartości kapitału własnego wynoszący blisko [700–1 200] % (od listopada 2012 r. do marca 2015 r.). W sprawozdaniu CITI uznano, że zwrot wymagany przez państwa, o których mowa, byłby zatem przynajmniej równy zwrotowi wymaganemu przez prywatnych inwestorów w podobnej sytuacji. W sprawozdaniu CITI nie oceniono jednak prawdopodobieństwa pomyślnej realizacji przez SAS wariantu podstawowego planu 4XNG ani wpływu odchyleń od wariantu podstawowego, na przykład niedokonania monetyzacji aktywów niezwiązanych z podstawową działalnością. |
(30) |
W dniu 19 grudnia 2012 r. grupa SAS ogłosiła, że spełnione zostały wszystkie wymagane warunki do wejścia w życie nowego RCF (zob. motyw 28 powyżej), w tym uzyskano zgody parlamentów państw, o których mowa. Począwszy od tego dnia do 3 marca 2014 r. zaczął obowiązywać nowy RCF, zastępujący dawny RCF (22). |
(31) |
W piśmie z dnia 3 czerwca 2013 r. Dania i Szwecja wyjaśniły, że w rezultacie sprzedaży 80 % udziałów Widerøe (motyw 22 powyżej) państwa, o których mowa i banki kredytujące uzgodniły z SAS modyfikację warunków nowego RCF, chociaż umowa zmieniająca nie została jeszcze formalnie podpisana. W swoich uwagach przekazanych podczas formalnego dochodzenia duńskie i szwedzkie władze poinformowały Komisję, że modyfikacja nowego RCF została podpisana przez wszystkie strony i wejdzie w życie po zamknięciu transakcji Widerøe, tj. w dniu 30 września 2013 r. Modyfikacje te były następujące:
|
5. DECYZJA O WSZCZĘCIU POSTĘPOWANIA
(32) |
W swojej decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wyraziła wątpliwości, czy udział w nowym RCF państw, o których mowa, KAW oraz banków odbył się na zasadzie pari passu, przede wszystkim z następujących powodów:
|
(33) |
Ponadto Komisja wyraziła wątpliwość, czy udział państw, o których mowa, w nowym RCF mógł zostać uznany za racjonalny z perspektywy udziałowca oraz czy spełnia tzw. test inwestora rynkowego, niezależnie od toku rozumowania w oparciu o zasadę pari passu. W tym kontekście Komisja oceniła, czy plan 4XNG opiera się na wystarczająco solidnych założeniach, aby skłonić prywatnego inwestora do udziału w nowym RCF oraz czy analizy wrażliwości w nim zawarte nie są zbyt optymistyczne. |
(34) |
Na przykład Komisja wskazała na optymistyczne dane w planie dotyczące wzrostu rynku w ASK i PKB, jak również stopy inflacji na poziomie 0 % na lata 2015–2017. Ponadto Komisja wyraziła wątpliwość, czy pomyślna realizacja wszystkich inicjatyw dotyczących oszczędności kosztów i zbycia aktywów była możliwa do przewidzenia w momencie podpisywania nowego RCF. |
(35) |
Jeśli chodzi o warunki nowego RCF oraz ocenę CITI dotyczącą oczekiwanych korzyści z udziału państw, o których mowa, w nowym RCF, Komisja podkreśliła, że sprawozdanie CITI nie zawierało oceny planu 4XNG ani analizy wrażliwości modelu finansowego, a opierało się jedynie na dostarczonych CITI informacjach. Komisja podkreśliła ponadto, że sprawozdanie CITI nie oceniało zabezpieczenia nowego RCF z perspektywy prywatnego inwestora ani nie uwzględniało wpływu możliwych scenariuszy alternatywnych z mniej korzystnymi założeniami (z uwzględnieniem niemożności wywiązania się ze zobowiązań) na analizę stopy zwrotu. W tym kontekście Komisja odnotowała, że w sprawozdaniu CITI za zerowe uznano prawdopodobieństwo niemożności wywiązania się przez grupę SAS ze swoich zobowiązań finansowych w ciągu najbliższych trzech lat, co wydawało się niedoszacowaniem ryzyka. |
(36) |
W związku z powyższym Komisja nie mogła wykluczyć, że udział państw, o których mowa, w nowym RCF mógł przynieść korzyść SAS w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. |
(37) |
Ostatecznie jeśli nowy RCF miał stanowić pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, Komisja wyraziła wątpliwość, czy nowy RCF mógłby zostać uznany za zgodny z rynkiem wewnętrznym. W związku z tym Komisja oceniła, czy istnieją możliwe podstawy określone w TFUE do uznania zgodności środka z rynkiem wewnętrznym. Komisja uważa, że w świetle charakteru środka i trudności grupy SAS jedyną odpowiednią podstawą wydają się przepisy dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, o których mowa w art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, w oparciu o wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (24) („wytyczne dotyczące restrukturyzacji”). Komisja doszła jednak do wstępnego wniosku, że warunki dotyczące ratowania i restrukturyzacji zawarte w tych wytycznych nie zostały spełnione. |
6. UWAGI DOTYCZĄCE DECYZJI O WSZCZĘCIU POSTĘPOWANIA
6.1. Uwagi od Danii i Szwecji
(38) |
Dania i Szwecja utrzymują, że ich udział w nowym RCF był zgodny z zasadami rynkowymi, ponieważ uczestniczyły w nim na zasadzie pari passu z bankami i KAW, wykluczając tym samym zaangażowanie pomocy państwa. |
(39) |
Dania i Szwecja twierdzą, że grupa SAS nie korzystała z dawnego RCF w żadnym momencie w okresie trwania negocjacji w sprawie nowego RCF. Zwracają uwagę, że zmiany dawnego RCF z marca 2012 r. wprowadzały jeszcze surowsze warunki dokonywania wypłat i twierdzą, że począwszy od czerwca 2012 r. banki miały więc możliwość odrzucenia każdego wniosku o wypłatę od SAS. Kwota wykorzystana w ramach RCF została w pełni spłacona przez SAS w marcu 2012 r. i od tego momentu grupa SAS nie korzystała z dawnego RCF. W związku z tym banki mogły być zasadnie uznane za „zewnętrznych” inwestorów uczestniczących w nowym RCF na warunkach równorzędnych z państwami, o których mowa (25), bez znaczącej niezabezpieczonej ekspozycji wobec SAS (26). |
(40) |
Jeśli chodzi o udział KAW w nowym RCF wraz z bankami, władze duńskie i szwedzkie uważają, że fundacja KAW miała ograniczoną ekspozycję ekonomiczną wobec SEB, która nie mogła wpłynąć na jej decyzję o udziale w nowym RCF. |
(41) |
Ponadto Dania i Szwecja są zdania, że plan 4XNG był realistyczny i mógł zostać pomyślnie wdrożony. Utrzymują, że wszelkie aspekty i założenia, w tym te odnoszące się do prognoz przychodów (RASK) (27), środki oszczędnościowe oraz planowane zbycia zostały dokładnie zbadane, aby możliwa była realizacja celów finansowych zawartych w planie 4XNG na lata 2014–2015. Ponadto plan 4XNG — wraz ze wszystkimi założeniami, na których się opierał — został szczegółowo zbadany przez zewnętrznych doradców finansowych zarówno z państw, o których mowa (Goldman Sachs), jak i banków ([…]) i został odpowiednio dostosowany zgodnie z ich uwagami i zaleceniami. Podkreślają również, iż oczekiwanie pomyślnego wdrożenia planu podczas podejmowania decyzji o udziale w nowym RCF uzasadniał fakt, że zawarcie nowych porozumień ze związkami zawodowymi było warunkiem zawieszającym dla nowego RCF. Ponadto według Danii i Szwecji postępy dokonane między grudniem 2012 r. a anulowaniem nowego RCF w dniu 4 marca 2014 r. wskazywały, że plan w odpowiedni sposób zmierzał do oczekiwanych wyników (28). |
(42) |
Jeśli chodzi o warunki nowego RCF, Dania i Szwecja twierdzą, że były one zgodne z normalnymi warunkami rynkowymi, ponieważ były podobne do tych stosowanych w porównywalnych transakcjach, a nowy RCF miał wyższe opłaty wstępne oraz surowsze warunki dotyczące wypłat w porównaniu z większością analizowanych transakcji. W odniesieniu do pakietu zabezpieczeń Dania i Szwecja twierdzą, że rzeczywiste ryzyko finansowe banków kredytujących było niewielkie, ponieważ szacunkowa wartość zabezpieczeń wyraźnie przekraczała wielkość instrumentu A. W związku z tym w razie likwidacji wszystkie roszczenia banków kredytujących zostałyby zaspokojone poprzez pakiet zabezpieczeń lub inne aktywa grupy SAS, które mogłyby zostać sprzedane, takie jak […], jej udziały w […] itp. Wsparciem dla powyższych argumentów jest ponadto rzeczywiste anulowanie znacznej części zobowiązań w ramach instrumentu A w pierwszej połowie 2013 r. Według Danii i Szwecji wskazuje to, że banki działały w sposób komercyjny i z właściwą ostrożnością, decydując się na udział w nowym RCF wraz z państwami, o których mowa i KAW. |
(43) |
Ostatecznie Dania i Szwecja twierdzą, że udział w nowym RCF pozwolił wygenerować znaczący zysk dla kredytodawców RCF bez korzystania przez SAS z instrumentu kredytowego. Powinno to potwierdzać pogląd, że udział państw, o których mowa, w nowym RCF wraz z KAW i bankami był w pełni zgodny z zasadą inwestora rynkowego. |
6.2. Uwagi od grupy SAS
(44) |
Grupa SAS twierdzi, że państwa, o których mowa, uczestniczyły w nowym RCF, działając jako udziałowcy, a nie jako władze publiczne. Z tej perspektywy udział w takim instrumencie był korzystniejszy niż wkład kapitałowy, mając na względzie znaczące przychody generowane dla udziałowców/kredytodawców w związku z opłatami, jak również potencjalny wzrost wartości udziałów. |
(45) |
Jeśli chodzi o test pari passu, grupa SAS twierdzi, że został zdany, ponieważ banki nie miały ekspozycji wobec SAS i w związku z tym powinny być traktowane jako inwestorzy „zewnętrzni”. Ponadto udział państw, o których mowa, w nowym RCF nie wpływał na zachowanie banków, ponieważ to grupa SAS — a nie banki — wystąpiła do udziałowców o włączenie się do nowego RCF. Grupa SAS utrzymuje również, że banki zdecydowały się na udział w nowym RCF na równych warunkach z państwami, o których mowa i KAW w oparciu o bardzo pozytywne wyniki analizy ryzyka/przychodów. |
(46) |
Grupa SAS popiera też twierdzenie Danii i Szwecji, że założenia planu 4XNG były solidne z bardzo realistycznymi prognozami dotyczącymi trzech głównych czynników, tzn. wzrostu rynku w ASK, wzrostu PKB na lata 2015–2017 i zakładanej inflacji 0 %. Ponadto ryzyko związane z wdrożeniem planu zostało dokładnie zbadane przez wszystkie banki kredytujące ze szczególnym uwzględnieniem RASK jako kluczowego wskaźnika rentowności przedsiębiorstwa. |
(47) |
Grupa SAS twierdzi jednocześnie, że ocena pakietu zabezpieczeń była wystarczająca, a ryzyko niewywiązania się przez SAS z zobowiązań w zakresie wdrożenia planu 4XNG zostało zminimalizowane. Wsparcie dla powyższego twierdzenia stanowi fakt, że zapewnienie oszczędności kosztów było warunkiem zawieszającym dla kredytodawców przystępujących do nowego RCF, a zawarcie nowych układów zbiorowych w listopadzie 2012 r. było kluczowe dla pomyślnego wdrożenia planu. |
(48) |
Grupa SAS krytykuje Komisję za nieuwzględnienie alternatywy upadłości oraz faktu, że państwa, o których mowa, straciłyby wartość swoich połączonych udziałów, jeśli nie zostałby udostępniony nowy RCF. W tym kontekście grupa SAS podkreśla, że państwa, o których mowa, uczestniczyły w nowym RCF jako główni udziałowcy SAS mający na celu uzyskanie odpowiedniego zwrotu ze swych inwestycji. |
(49) |
I wreszcie grupa SAS stwierdza, że wdrożenie planu 4XNG doprowadziło do uzyskania zysku przed opodatkowaniem w wysokości 3 mld SEK, skutkując pozytywnym wynikiem dla SAS za okres od listopada 2012 r. do lipca 2013 r. |
6.3. Uwagi od FAM
(50) |
Według FAM, podmiotu odpowiadającego za zarządzanie aktywami KAW, decyzja KAW o udziale w nowym RCF została podjęta bez względu na udziały fundacji w SEB i ekspozycję SEB wobec SAS. FAM twierdzi, że fundacja KAW nie posiadała udziału większościowego w SEB i nie można również uznać, że sprawowała kontrolę nad SEB. |
(51) |
FAM zbadała plan 4XNG, powiązane ryzyko finansowe oraz pakiet zabezpieczeń i uznała, że udział w nowym RCF leży w interesie KAW. W tym kontekście porównano perspektywę ochrony długoterminowej inwestycji KAW w SAS oraz przyszły możliwy zwrot z inwestycji, jak również wysokie opłaty, które SAS miałaby płacić w ramach nowego RCF, z możliwością likwidacji SAS, czego nie uznawano za perspektywę interesującą z ekonomicznego punktu widzenia. |
(52) |
FAM zgadza się także z Danią, Szwecją i grupą SAS, że wszyscy udziałowcy uczestniczyli w nowym RCF na równych warunkach, bez żadnej formy podporządkowania, nieproporcjonalnych praw do papierów wartościowych lub innych asymetrycznych warunków. Decyzja o udziale w nowym RCF była oparta na gruntownej analizie perspektyw rentowności wynikających z silnej i konkurencyjnej grupy SAS w przyszłości. |
(53) |
I wreszcie FAM podziela pogląd Danii i Szwecji, że decyzja banków kredytujących o udziale w nowym RCF została oparta na względach komercyjnych, ponieważ ich istniejąca ekspozycja w ramach dawnego RCF była jedynie teoretyczna. Według FAM banki miały mniejszą motywację, aby uczestniczyć w nowym RCF niż państwa, o których mowa i KAW, ponieważ te ostatnie mogły liczyć na wzrost cen udziałów. W związku z powyższym FAM twierdzi, że warunki testu pari passu muszą zostać uznane za spełnione. |
7. OCENA ŚRODKA
7.1. Istnienie pomocy państwa
(54) |
Zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE „wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi”. |
(55) |
Pojęcie pomocy państwa ma zastosowanie do każdego środka pomocy, przyznanego pośrednio lub bezpośrednio i finansowanego przy użyciu zasobów państwowych oraz który jest przyznawany przez państwo bądź instytucje działające na podstawie mandatu państwowego. |
(56) |
Aby stanowić pomoc państwa, środek musi pochodzić z zasobów państwowych i można go przypisać państwu. Z zasady środki pochodzące z zasobów państwowych to zasoby państwa członkowskiego oraz jego władz publicznych, jak również zasoby przedsiębiorstw publicznych, na podstawie których władze publiczne mogą sprawować bezpośrednią lub pośrednią kontrolę. |
(57) |
Nie można kwestionować faktu, że omawiany środek obejmował zasoby państwowe, ponieważ został sfinansowany z zasobów pochodzących z budżetów państw, o których mowa, oraz że można go przypisać państwu. W szczególności można podkreślić, że parlamenty Danii i Szwecji zatwierdziły udział obu rządów w nowym RCF (motyw 30 powyżej). |
(58) |
Środek musi zakłócać konkurencję lub grozić jej zakłóceniem oraz potencjalnie może wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi. |
(59) |
Zgodnie z ustanowionym orzecznictwem jeżeli pomoc finansowa udzielona przez państwo członkowskie powoduje wzmocnienie pozycji przedsiębiorstwa wobec innych przedsiębiorstw konkurujących na rynku wewnętrznym UE, należy przyjąć, że wywiera przynajmniej potencjalnie wpływ na wymianę handlową między państwami członkowskim oraz na konkurencję (29). W tym kontekście Komisja jest zdania, że jakakolwiek potencjalna korzyść ekonomiczna zapewniona SAS w ramach zasobów państwowych spełniałaby ten warunek. SAS konkuruje z innymi liniami lotniczymi w Unii Europejskiej oraz EOG, w szczególności od czasu wejścia w życie trzeciego etapu liberalizacji transportu lotniczego („trzeciego pakietu”), czyli od dnia 1 stycznia 1993 r. (30). Ponadto w przypadku podróży na stosunkowo krótsze dystanse w UE podróże lotnicze konkurują z transportem drogowym i kolejowym, a zatem wpływ może być odczuwany również przez przewoźników drogowych i kolejowych. |
(60) |
Zatem jedynym kryterium dotyczącym pomocy państwa do rozpatrzenia jest kwestia, czy środek zapewniał SAS nienależną selektywną korzyść gospodarczą. |
(61) |
W świetle anulowania nowego RCF począwszy od 4 marca 2014 r. Komisja oceniła, czy nowy RCF zapewniał SAS nienależną selektywną korzyść gospodarczą od momentu jego ustanowienia w 2012 r. do jego anulowania w 2014 r. |
7.2. Korzyść gospodarcza na rzecz SAS
(62) |
Aby ustalić, czy pomoc państwa została zapewniona na rzecz SAS w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, Komisja oceni, czy linie lotnicze uzyskały korzyść gospodarczą, której nie uzyskałyby w normalnych warunkach rynkowych. W celu dokonania oceny tej kwestii Komisja stosuje test inwestora rynkowego, według którego pomoc państwa nie występuje, jeśli w podobnych okolicznościach prywatny inwestor o wielkości porównywalnej z odpowiednimi organami sektora publicznego i działający w normalnych warunkach rynkowych w gospodarce rynkowej zapewniłby beneficjentowi środek, o którym mowa. |
(63) |
Zgodnie z testem inwestora rynkowego Komisja musi więc ocenić, czy inwestor prywatny zawarłby ocenianą transakcję na takich samych warunkach. Hipotetyczny inwestor rynkowy zachowuje się jak ostrożny inwestor, który dąży do maksymalizacji zysków bez ponoszenia zbytniego ryzyka w stosunku do danej stopy zwrotu (31). |
(64) |
Z zasady wkład z funduszy publicznych nie stanowi pomocy państwa, jeśli jest dokonywany w tym samym czasie, co istotny wkład kapitałowy inwestora rynkowego w porównywalnych okolicznościach i na porównywalnych warunkach (pari passu) (32). |
7.2.1. Udział państw, o których mowa, KAW i banków w nowym RCF na zasadzie pari passu
(65) |
Komisja zauważa, że banki kredytujące zaangażowane w nowy RCF uczestniczyły również w dawnym RCF. W przypadku nowego RCF państwa, o których mowa, zwiększyły jednak swoją ekspozycję wobec SAS, natomiast banki obniżyły swój wkład mniej więcej o połowę (z 366 mln EUR do około 200 mln EUR), a zatem zmniejszyły swoją ogólną ekspozycję wobec SAS o mniej więcej 50 %. W związku z powyższym Komisja wyraziła wątpliwości w decyzji o wszczęciu postępowania, czy warunek dotyczący zasady równorzędności mógł zostać spełniony, ponieważ sytuacja państw, o których mowa i banków najwyraźniej nie była porównywalna. |
(66) |
Dania, Szwecja i grupa SAS twierdzą, że banki kredytujące nie posiadały żadnej ekspozycji w ramach dawnego RCF, gdy negocjowały swój udział w nowym RCF. Banki należy uznać więc za „zewnętrznych” inwestorów znajdujących się w sytuacji porównywalnej z sytuacją państw, o których mowa i KAW. |
(67) |
Komisja zauważa, że grupa SAS całkowicie wykorzystała dawny RCF w styczniu 2012 r. (motyw 20 powyżej). W istocie zmiany do dawnego RCF w marcu 2012 r. obejmowały między innymi warunek pełnej i natychmiastowej spłaty wykorzystanej kwoty. Kwoty te zostały w pełni spłacone w marcu 2012 r., a zmiany do dawnego RCF wprowadzone w tym samym miesiącu sprawiły, że dalsze korzystanie przez SAS z instrumentu stało się bardzo utrudnione (33). Ponadto grupa SAS miała obowiązek przedłożyć plan rekapitalizacji do czerwca 2012 r., który musiał zostać zatwierdzony przez Zarząd oraz państwa, o których mowa i KAW jako głównych udziałowców. Ten plan został początkowo odrzucony przez banki. Dopiero w listopadzie 2012 r. państwa, o których mowa, po dokładnym przeanalizowaniu zmienionego planu 4XNG zdecydowały się na udział w nowym RCF, co następnie zrobiły też banki. |
(68) |
W związku z tym władze duńskie i szwedzkie oraz grupa SAS twierdzą, że grupa SAS została skutecznie powstrzymana przed wnioskowaniem o wypłatę z dawnego RCF. Świadome tej sytuacji banki musiały podjąć decyzję, czy nadal uczestniczyć w dawnym RCF do jego wygaśnięcia w czerwcu 2013 r., czy wziąć udział w nowym RCF na równorzędnych warunkach z państwami, o których mowa i KAW, pomimo faktu, że państwa, o których mowa i KAW jako udziałowcy mieli większą motywację do udziału ze względu na możliwość uzyskania wyższej wartości swoich udziałów po wdrożeniu planu 4XNG. |
(69) |
Choć Komisja uważa za prawdopodobne, że banki, przynajmniej te nieposiadające innych niezabezpieczonych dwustronnych ekspozycji wobec SAS, nie posiadały istotnej ekspozycji w ramach dawnego RCF w momencie podejmowania decyzji o udziale w nowym RCF, jednak jest również zdania, że nadal istniało ryzyko spełnienia przez SAS warunków wypłaty przed wejściem w życie nowego RCF. Fakt, że nie miało to miejsca oraz że dawny RCF nie został wykorzystany po jego pełnej spłacie w marcu 2012 r., nie ma w tym kontekście znaczenia. Z powyższego wynika, że banki miały pewien stopień ekspozycji wobec SAS w ramach dawnego RCF, którego nie miały państwa, o których mowa (i KAW). W związku z tym Komisja nie może przyjąć argumentu władz duńskich i szwedzkich, że banki brały udział w nowym RCF jako „zewnętrzni” inwestorzy, niezależnie od ich ekspozycji w ramach dawnego RCF. |
(70) |
Ponadto Komisja nie może zgodzić się z Danią i Szwecją, że ekspozycja niektórych banków w formie dwustronnych instrumentów powiązanych z dawnym RCF (34) nie obejmowała żadnego ryzyka finansowego dla banków w okresie negocjowania nowego RCF, ponieważ instrumenty te nie mogły zostać wykorzystane, chyba że dawny RCF zostałby w pełni wyczerpany. Jak wspomniano powyżej, istniało ryzyko, nawet jeśli w istocie niewielkie, że warunki wypłaty mogły zostać spełnione pomimo faktu, że po wprowadzeniu zmian w marcu 2012 r. i surowych warunków prawdopodobieństwo wykorzystania przez SAS dawnego RCF było bardzo niskie. |
(71) |
Ponadto wydaje się, że niektóre banki posiadały inne ekspozycje wobec SAS. Na przykład poza udziałem w dawnym RCF […] posiadał — od 30 września 2012 r. — niezabezpieczoną (i niewykorzystaną) dwustronną ekspozycję wobec SAS w wysokości [200–600] mln SEK oraz niezabezpieczoną ekspozycję z tytułu kart kredytowych w wysokości [500–900] mln SEK. Dlatego mógłby ponosić odpowiedzialność za pokrycie kosztów rekompensat dla klientów, jeśli linie SAS odwołałyby określone loty. Podczas gdy niezabezpieczona ekspozycja z tytułu kart kredytowych stanowiła [0–2] % z całkowitej wielkości portfela kredytowego […] wynoszącej [1 000–3 000] mld SEK, niemniej pozostawała ryzykiem finansowym, dlatego nie można przyjąć, że pozycja […] była porównywalna z pozycją państw, o których mowa, przy podejmowaniu decyzji o udziale w nowym RCF. |
(72) |
Ponadto trzy inne banki posiadały ekspozycję w związku z niespłaconymi instrumentami finansowania samolotów (np. […]). Pomimo twierdzenia przez państwa, o których mowa, że finansowanie było zabezpieczone samolotami i nie stanowiło ryzyka finansowego dla banków, ponieważ samoloty te można było łatwo sprzedać na rynku, nie zostało to faktycznie udowodnione. Niejasna pozostaje kwestia, czy w przypadku gwałtownej sprzedaży samolotów całkowita kwota zostałaby w istocie odzyskana. |
(73) |
Ponadto w decyzji o wszczęciu postępowania Komisja zastanawia się nad kwestią, czy na zachowanie banków mogło wpływać postępowanie państw, o których mowa, mając na względzie ciągłe wsparcie finansowe dla linii lotniczych w poprzednich latach (np. emisje akcji z prawem poboru w 2009 r. i 2010 r.). Co więcej, banki wyrażały chęć udziału w nowym RCF wyłącznie pod warunkiem udziału w nim państw, o których mowa, jak wyjaśniono w motywach 23 i 24 powyżej. |
(74) |
Z zasady Komisja uznaje, że warunek pari passu nie może mieć zastosowania w przypadkach, gdy udział państw, o których mowa, stanowi ścisły wymóg odnośnie do udziału w transakcji inwestorów prywatnych. |
(75) |
W toku formalnego dochodzenia Dania, Szwecja i grupa SAS twierdziły, że na żadnym etapie negocjacji w sprawie nowego RCF banki nie czuły się „skażone” działaniem państw, o których mowa, w przeszłości i ich ciągłą chęcią do wspierania SAS pomimo faktu, że nie sprawdziły się prognozy tych państw dotyczące przychodów z emisji akcji z prawem poboru w 2009 r. i 2010 r. |
(76) |
Komisja nie może wykluczyć możliwości, że podmioty prywatne nie wyrażałyby chęci inwestowania w przedsiębiorstwo z taką historią i nieprzewidywalnymi prognozami, gdyby nie udział państw, o których mowa. Jednocześnie nie można wykluczyć, że państwa, o których mowa, które odmówiły zapewnienia nowego finansowania kapitałowego i przystąpienia do podporządkowanego RCF, nie zamierzały przeznaczać dodatkowych funduszy na SAS. Bez względu na powyższe rozważania Komisja wciąż nie jest przekonana, czy udział państw, o których mowa, w nowym RCF odbywał się na warunkach pari passu z bankami kredytującymi, biorąc pod uwagę, że udział państw, o których mowa, doprowadził do zredukowania ogólnej ekspozycji banków w związku z RCF wobec SAS o około 50 %, podczas gdy państwa, o których mowa, zwiększyły swoją ekspozycję wobec SAS. |
(77) |
Jeśli chodzi o kwestię, czy zachowanie KAW można uznać za punkt odniesienia w celu ustalenia działania inwestora prywatnego, formalne dochodzenie wykazało, że ekspozycja KAW wobec SAS poprzez udziały w SEB była mniejsza niż wskazano w decyzji o wszczęciu postępowania. Mając na względzie, że KAW jest jedynie udziałowcem mniejszościowym w SEB oraz że ekspozycja SEB wobec SAS była ograniczona, można stwierdzić, że udział KAW w nowym RCF był motywowany perspektywami rentowności inwestycji. |
(78) |
W świetle powyższego formalne dochodzenie nie umożliwiło Komisji stwierdzenia z przekonaniem, że omawiana transakcja została przeprowadzona zgodnie z zasadą pari passu. |
(79) |
Niezależnie od oceny dotyczącej pari passu Komisja zbadała również, czy udział państw, o których mowa, w nowym RCF można uznać za racjonalny z perspektywy udziałowca oraz czy spełniłby test inwestora rynkowego poza tokiem rozumowania związanym z zasadą pari passu. |
7.2.2. Ocena udziału państw, o których mowa, w nowym RCF w oparciu o test inwestora rynkowego
(80) |
Należy rozstrzygnąć, czy inwestor rynkowy w takiej samej sytuacji, jak państwa, o których mowa, tzn. jak istniejący udziałowcy w SAS i znajdujący się w podobnych okolicznościach, jak państwa, o których mowa w 2012 r., przystąpiłby do nowego RCF na podobnych warunkach (35). |
(81) |
W tym względzie należy wziąć pod uwagę niezależne analizy przeprowadzone przez zewnętrznych doradców finansowych (tj. Goldman Sachs International i CITI jako doradcy państw, o których mowa, oraz […] jako doradca kredytodawców) przed zawarciem nowego RCF. Według Danii i Szwecji państwa, o których mowa, podjęły decyzję o uczestnictwie w nowym RCF dopiero po dokładnym zbadaniu planu 4XNG przez ich zewnętrznych doradców oraz po dostosowaniu warunków nowego RCF. |
(82) |
Komisja wyraziła pewne zastrzeżenia w swojej decyzji o wszczęciu postępowania dotyczące zakresu sprawozdania przygotowanego przez CITI, jednak Dania i Szwecja wyjaśniły, że ich decyzja o udziale w nowym RCF opierała się na wszystkich analizach przygotowanych przez jego doradców finansowych, dlatego sprawozdanie CITI nie powinno być oceniane w oderwaniu od nich. |
(83) |
Doradcy finansowi otrzymali i między innymi zadanie przygotowania analizy krytycznej planu 4XNG oraz nowego RCF, jak również stosownej wrażliwości i podatności w tym zakresie. Analiza ta została przeprowadzona w oparciu o kolejne sprawozdania w odniesieniu do wyników historycznych SAS oraz innych standardów branżowych. Doradcy wydali szereg zaleceń dotyczących strategii zmniejszania ryzyka w odniesieniu do planu 4XNG oraz nowego RCF. Zgodnie z tymi zaleceniami państwa, o których mowa, zwróciły się o wprowadzenie różnych dostosowań w planie 4XNG (przyspieszenie działań pozwalających uzyskać oszczędności kosztów oraz włączenie nowych inicjatyw), a także dostosowań w warunkach nowego RCF, aby zmniejszyć ryzyko wykorzystania. |
(84) |
Analizując plan 4XNG, doradcy zewnętrzni zidentyfikowali i zwrócili szczególną uwagę na kluczowe obszary możliwego ryzyka, w tym cele dotyczące oszczędności kosztów, zbycia i presję RASK. Ocena ryzyka obejmowała między innymi następujące kwestie:
|
(85) |
Jeśli chodzi o wątpliwości Komisji wyrażone w decyzji o wszczęciu postępowania dotyczące optymistycznego charakteru określonych czynników w planie 4XNG (np. wzrost rynku w ASK, prognozy PKB i inflacja 0 % na okres 2015–2017), informacje przedłożone przez Danię, Szwecję i grupę SAS w trakcie formalnego dochodzenia wskazują, że szacunki te uwzględniały w szczególności główne rynki, na których działa SAS. Chodzi tu o silniejszą ekspozycję przedsiębiorstwa na Europę północną raczej niż południową oraz ekspozycję na rynki amerykański i azjatycki. Przekazane informacje wskazują ponadto, że szacowana inflacja kosztowa na poziomie 0 % w skali roku w okresie 2015–2017 jest efektem netto zasadniczej stopy inflacji wynoszącej 2 % w skali roku (zgodnie z szacunkowym poziomem inflacji w UE) oraz założenia, że możliwe byłoby zneutralizowanie tego poprzez nowe środki zapewniające oszczędność kosztów. |
(86) |
Jeśli chodzi o brak badania wrażliwości w analizie wewnętrznej stopy zwrotu przedstawionej w sprawozdaniu CITI (zob. motyw 35 powyżej) oraz wstępne obawy Komisji dotyczące potencjalnego wpływu mniej optymistycznych scenariuszy, Komisja otrzymała dodatkowe informacje od Danii i Szwecji w ich uwagach dotyczących decyzji o wszczęciu postępowania odnoszących się do zakresu przeprowadzonej analizy wrażliwości. W tym względzie Goldman Sachs przedstawił różne testy wrażliwości w czasie opracowywania planu 4XNG w okresie od czerwca do września 2012 r. Według zweryfikowanej analizy z września 2012 r. grupa SAS nie wyczerpałaby środków finansowych nawet w przypadku przedstawionych negatywnych scenariuszy, tzn. we wszystkich przeanalizowanych przypadkach stan środków finansowych grupy SAS utrzymałby się powyżej dolnej granicy w odniesieniu do RCF. Aby utrzymać zaufanie rynku uznano jednak, że potrzebne było wsparcie płynności oraz że RCF pozostawał najbardziej realistyczną opcją dla takiego wsparcia płynności. |
(87) |
Komisja zauważa w tym kontekście kolejne przeglądy finansowe przeprowadzone w odniesieniu do planu 4XNG (w tym obszerną analizę i testowanie różnych iteracji planu). Komisja odnotowuje również wynikające z tego żądania państw, o których mowa, dotyczące obniżenia ryzyka wdrożenia i osiągnięcia skonsolidowanego planu restrukturyzacji przed przystąpieniem do nowego RCF. Takie działania wydają się zgodne z zasadą ostrożnego inwestora rynkowego. Niezależnie od powyższego nadal należy rozważyć, czy warunki nowego RCF odpowiadały warunkom, jakie zaakceptowałby inwestor rynkowy znajdujący się w takiej samej sytuacji, jak państwa, o których mowa, tzn. jak istniejący udziałowcy przedsiębiorstwa. |
(88) |
Dania, Szwecja i grupa SAS wyjaśniły, że specyficzną cechą sektora lotniczego jest potrzeba utrzymywania wysokiego poziomu gotowości finansowej, aby utrzymać zaufanie klientów i udziałowców odnoszące się do możliwości kontynuowania działalności przez przedsiębiorstwo. Biorąc pod uwagę finansowe trudności, w jakich znalazła się grupa SAS w 2012 r. i dominującą w tym czasie sytuację płynnościową, prawdopodobną motywacją do udziału państw, o których mowa, w nowym RCF jako udziałowcy SAS było uniknięcie wyższych strat lub upadłości w przypadku nasilenia trudności w zakresie płynności. |
(89) |
W tym względzie można uznać, że państwa, o których mowa, opierały się w szczególności na zaleceniach niezależnych doradców finansowych podczas finalizacji warunków nowego RCF. W istocie wydaje się, że warunki nowego RCF były łącznie ukierunkowane na złagodzenie najważniejszych zidentyfikowanych rodzajów ryzyka handlowego. Na przykład, jak stwierdzono w motywie 84 powyżej, kluczowym warunkiem zawieszającym dla wdrożenia nowego RCF było pomyślne zawarcie nowych porozumień zbiorowych z personelem lotniczym. Ponadto warunki wypłaty odnoszące się do instrumentu B sprawiały, że prawdopodobieństwo wykorzystania go przed marcem 2015 r. było bardzo niskie (37). Kowenanty finansowe związane z nowym RCF przewidywały ponadto, że jeśli grupa SAS nie mogłaby zrealizować kluczowych prognoz finansowych zawartych w planie 4XNG, nie miałaby dostępu do RCF lub musiałaby spłacić każdą kwotę wykorzystaną w ramach RCF w tym czasie (38). |
(90) |
Poza powyższymi uwagami Komisja otrzymała dodatkowe informacje dotyczące adekwatności bazowego zabezpieczenia nowego RCF. Zgodnie ze sprawozdaniem z maja 2012 r. przekazana została przez […] niezależna wycena Widerøe oraz pewne aktywa trwałe (w tym zapasowe silniki, samolot, pewna liczba mniejszych aktywów i sprzęt), które wykorzystano następnie jako zabezpieczenie dla nowego RCF. Podczas gdy największe znaczenie przywiązywano do Widerøe jako najważniejszego składnika pakietu zabezpieczeń, a ocena pozostałych aktywów opierała się na bardziej ograniczonych informacjach, ogólna wycena zakładała całkowitą wartość aktywów na poziomie około [1–4]–[3–6] mld SEK. Całkowita szacunkowa wartość aktywów będących zabezpieczeniem przekroczyła więc wolumen instrumentu A. Według Danii i Szwecji stanowiło to wystarczające zapewnienie dla kredytodawców w ramach nowego RCF, ponieważ, jak wskazano powyżej, prawdopodobieństwo, że grupa SAS kiedykolwiek wykorzysta instrument B, uznawane było za niewielkie. |
(91) |
Rzeczywiste ryzyko finansowe związane z nowym RCF zostało jeszcze bardziej zredukowane przez postanowienia dotyczące obowiązkowej przedpłaty i/lub anulowania zobowiązań w ramach nowego RCF, gdyby grupa SAS zbyła określone aktywa lub zaangażowała się w inne opcje finansowania. Postanowienia dotyczące przedpłaty i anulowania skutkowały zmniejszeniem potencjalnych strat w czasie. W istocie w wyniku sprzedaży Widerøe i na podstawie umowy, która weszła w życie w momencie tej sprzedaży we wrześniu 2013 r. (zob. motyw 31 powyżej) całkowita wielkość nowego RCF została zmniejszona z 3,5 mld SEK do 2 mld SEK. |
(92) |
Wynika z tego zatem, że zastosowano kompleksowy i spójny zestaw działań, ukierunkowanych specjalnie na zapewnienie ciągłej rentowności SAS w okresie 2012–2015 oraz ograniczenie ryzyka finansowego związanego z nowym RCF. |
(93) |
Ponadto Komisja uznaje potrzebę rozważenia, czy porównywalny inwestor rynkowy znajdujący się w podobnych warunkach rynkowych, jak państwa, o których mowa (tzn. istniejący udziałowcy SAS), zdecydowałby się na zapewnienie danego środka beneficjentowi. W tym celu warto rozważyć możliwe scenariusze alternatywne, które mogłyby wydarzyć się w przypadku niezapewnienia środka. |
(94) |
W tym kontekście Dania, Szwecja i grupa SAS twierdzą w swoich uwagach do decyzji o wszczęciu postępowania, że upadłość byłaby prawdopodobna, gdyby nie udostępniono nowego RCF w 2012 r. Według Danii i Szwecji mogłoby to oznaczać łączną stratę w wysokości 1 044 mln SEK dla państw, o których mowa, tzn. wartość ich łącznych udziałów. Dalsze rozważania dotyczyły możliwości rezygnacji z potencjalnych przyszłych zysków kapitałowych, gdyby plan 4XNG został pomyślnie wdrożony. Dla porównania Dania i Szwecja szacują w swoich uwagach, że na wypadek niewywiązania się przez SAS ze zobowiązań w ramach nowego RCF, możliwa łączna strata wynikająca z łącznych udziałów oraz wkładów na rzecz RCF wyniosłaby według najbardziej ekstremalnego scenariusza około [1 000–3 000] mln SEK (39). |
(95) |
W związku z tym w przypadku upadłości SAS możliwa dodatkowa strata związana z udziałem państw, o których mowa, w nowym RCF (tzn. około 447,5 mln SEK w oparciu o przykład ilustracyjny Danii i Szwecji) wydaje się stosunkowo ograniczona w porównaniu ze stratą, która mogłaby mimo wszystko powstać w odniesieniu do udziałów państw, o których mowa. Porównanie stosunkowo niewielkiej zmiany przyrostowej w skrajnym scenariuszu państw, o których mowa (upadłość), z potencjalnymi korzyściami dla tych państw wynikającymi z realizacji planu 4XNG wydaje się stanowić kolejne uzasadnienie dla decyzji państw, o których mowa, o udziale w nowym RCF. Najbardziej optymistyczny scenariusz bazowy zawarty w sprawozdaniu CITI zakłada szacunkowe potencjalne zyski kapitałowe dla państw, o których mowa, w łącznej wysokości [7 000–12 000] mln SEK. Choć Komisja wyraziła pewne zastrzeżenia w swojej decyzji o wszczęciu postępowania odnoszące się do optymistycznego charakteru perspektyw wzrostu, uznaje jednak możliwość, że nawet w przypadku bardziej konserwatywnego scenariusza potencjalne zyski kapitałowe w korzystnym scenariuszu mogłyby wyraźnie przekroczyć potencjalne straty w przypadku scenariusza skrajnego. |
(96) |
Komisja bierze więc pod uwagę powyższą ocenę ryzyka i korzyści oraz obszerny przegląd i analizy planu 4XNG, dodatkowe weryfikacje zapewnione w odniesieniu do podstawowego zabezpieczenia (40), postanowienia dotyczące anulowania i zaliczki, które miały na celu zredukowanie potencjalnych strat w czasie (41) oraz różne inne środki zmniejszające ryzyko przewidziane w warunkach nowego RCF (42). W świetle powyższego decyzja państw, o których mowa, o udziale w nowym RCF wydaje się odpowiadać działaniom prywatnego inwestora ukierunkowanym na uzyskanie normalnego zysku rynkowego, mając na względzie specyficzną sytuację przedsiębiorstwa w tym czasie. |
(97) |
W związku z powyższym Komisja stwierdza, że państwa, o których mowa, będąc udziałowcami SAS, kierowały się racjonalnymi i realistycznymi perspektywami zysku, gdy podjęły decyzję o udziale w nowym RCF wraz z KAW i bankami kredytującymi w okresie od grudnia 2012 r. do marca 2014 r. Ich udział nie powodował zatem powstania korzyści dla SAS w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. |
7.3. Wniosek co do istnienia pomocy państwa
(98) |
W związku z powyższym Komisja stwierdza, że uczestnictwo Danii i Szwecji w nowym RCF nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. |
(99) |
Na zakończenie Komisja stwierdza, że Dania i Szwecja wyraziły zgodę na przyjęcie i notyfikowanie niniejszej decyzji w języku angielskim, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Finansowanie Scandinavian Airlines za pośrednictwem nowego odnawialnego instrumentu kredytowego wdrożone przez Królestwo Danii i Królestwo Szwecji w grudniu 2012 r. nie stanowi pomocy w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Danii i Królestwa Szwecji.
Sporządzono w Brukseli dnia 9 lipca 2014 r.
W imieniu Komisji
Joaquín ALMUNIA
Wiceprzewodniczący
(1) Dz.U. C 283 z 28.9.2013, s. 8.
(2) Zob. przypis 1.
(3) FAM jest przedsiębiorstwem odpowiedzialnym za zarządzanie aktywami fundacji Knut and Alice Wallenberg Foundation.
(4) Available Seat Kilometer (ASK) to wskaźnik określający zdolność przewozową pasażerów na lot. Jest to iloczyn liczby dostępnych miejsc w samolotach i długości przelotu w kilometrach.
(5) Źródło: http://www.airlineleader.com/regional-focus/nordic-region-heats-up-as-all-major-players-overhaul-their-strategies.
(6) Zob. przypis 14 i motyw 31 dotyczący sprzedaży 80 % udziałów w Widerøe.
(7) Źródło: http://www.sasgroup.net/SASGroup/default.asp.
(8) Rozwój sytuacji w zakresie ratingu kredytowego S&P omówiono w przypisie 25 poniżej.
(9) Źródło: sprawozdania finansowe SAS za okres 2008–2012, dostępne pod adresem http://www.sasgroup.net/SASGroup/default.asp.
(10) Emisje praw poboru w 2009 r. i 2010 r. były przedmiotem decyzji Komisji w sprawie SA.29785 (dostępnej po adresem http://ec.europa.eu/competition/state_aid/cases/249053/249053_1461974_61_2.pdf), w której Komisja stwierdziła, że emisje praw poboru nie wiązały się z udzieleniem pomocy państwa.
(11) Zob. w tym kontekście słowa prezesa SAS przytoczone przez agencję Reuters w dniu 12 listopada 2012 r.: „To naprawdę »ostatnia szansa«, aby SAS mógł działać w przyszłości”, powiedział prezes po uruchomieniu nowego planu ratunkowego dla linii lotniczych […], które nie osiągnęły całorocznego zysku od 2007 r., tekst dostępny pod adresem http://www.reuters.com/article/2012/11/12/uk-sas-idUSLNE8AB01O20121112. Zob. również artykuł zatytułowany „SAS tops European airline critical list” („SAS na szczycie listy europejskich linii lotniczych w krytycznej sytuacji”) w Financial Times z dnia 13 listopada 2012 r., dostępny pod adresem http://www.ft.com/intl/cms/s/0/fa1cbd88-2d87-11e2-9988-00144feabdc0.html#axzz2TSY5JHUh.
(12) Zob. na przykład Reuters z dnia 18 listopada 2012 r. (http://www.reuters.com/article/2012/11/19/sas-idUSL5E8MI6IY20121119) i Financial Times z dnia 19 listopada 2012 r. (http://www.ft.com/intl/cms/s/0/43e37eba-322f-11e2-b891-00144feabdc0.html#axzz2TSY5JHUh).
(13) Tajemnica handlowa.
(14) Według informacji przekazanych przez władze duńskie i szwedzkie sprzedaż […] — zgodnie z decyzją o wszczęciu postępowania — została usunięta z ostatecznego wykazu planowanej sprzedaży ze względu na wysoki stopień niepewności dotyczący czasu sprzedaży i wygenerowania przychodów.
(15) W dniu 20 maja 2013 r. grupa SAS poinformowała, że podpisała umowę sprzedaży 80 % swoich udziałów w Widerøe grupie inwestorów. SAS utrzyma 20 % udziałów w Widerøe, ale będzie miała możliwość przekazania pełnej własności w 2016 r. Zob. http://mb.cision.com/Main/290/9410155/119539.pdf.
(16) Grupa SAS sprzedała na rzecz Swissport 10 % udziałów w swojej spółce zapewniającej obsługę naziemną. Nabycie stało się skuteczne z dniem 1 listopada 2013 r. Negocjacje są obecnie wstrzymane do czasu sfinalizowania przez Swissport nabycia i integracji Servisair.
(17) Realizacja tych działań przyniosła efekt płynnościowy w postaci około 1,7 mld SEK.
(18) Środki te zostały w znacznej mierze wdrożone i pozwolą uzyskać oszczędności w kwocie około 1 mld SEK.
(19) […]
(20) […], jeden z kredytodawców w ramach dawnego RCF, stwierdził, że nie będzie gotowy do uczestnictwa w nowym RCF. W związku z tym […] oraz […] proporcjonalnie zwiększyły swój udział w nowym RCF.
(21) Zob. przypis 34 poniżej.
(22) Zob. http://www.reuters.com/finance/stocks/SAS.ST/key-developments/article/2662973.
(23) Zobowiązanie w ramach instrumentu A zostało zredukowane z 0,8 mld SEK do 0,6 mld SEK w dniu 31 października 2013 r. w wyniku sprzedaży na rzecz Swissport przez SAS udziału w SAS Ground Handling.
(24) Dz.U. C 244 z 1.10.2004, s. 2.
(25) Alternatywnym rozwiązaniem byłoby po prostu dopuszczenie do wygaśnięcia dawnego RCF z dniem 20 czerwca 2013 r. i jednoczesne uniemożliwienie wykorzystania instrumentu w tym okresie, jeśli grupa SAS nie mogłaby spełnić warunków wypłaty.
(26) Władze duńskie i szwedzkie przekazały informacje dotyczące innych ekspozycji banków wobec SAS w formie kredytów dwustronnych, różnych uzgodnień dotyczących zabezpieczeń, kart kredytowych, instrumentów finansowania samolotów, kredytów w rachunku bieżącym oraz transakcji związanych z nieruchomościami. Władze duńskie i szwedzkie twierdzą, że banki nie miały znaczącej niezabezpieczonej ekspozycji wobec SAS, ewentualnie z wyjątkiem ekspozycji […] związanej z płatnościami kartami kredytowymi. Różne wspomniane formy ekspozycji były ograniczone pod względem wielkości lub zabezpieczone, a więc wydawały się mało znaczące w kontekście decyzji banków o udziale w nowym RCF.
(27) Przychody na liczbę dostępnych miejsc na kilometr (RASK) to powszechnie stosowany miernik przychodów linii lotniczych.
(28) Dania i Szwecja oraz SAS podkreślają również w tym kontekście, że w dniu 5 sierpnia 2013 r. agencja S&P podwyższyła rating kredytowy SAS z CCC+ do B- z perspektywą stabilną.
(29) Zob. sprawa 730/79 Philip Morris Holland BV przeciwko Komisji, Rec. 1980, s. 2671, pkt 11; sprawa T-288/97 Regione Friuli Venezia Giulia przeciwko Komisji, Rec. 2001, s. II-1169, pkt 41; sprawa C-280/00 Altmark Trans GmbH i Regierungspräsidium Magdeburg przeciwko Nahverkehrsgesellschaft Altmark GmbH (Altmark), Rec. 2003, s. I-7747, pkt 75.
(30) „Trzeci pakiet”obejmował trzy środki legislacyjne: (i) rozporządzenie Rady (EWG) nr 2407/92 z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie przyznawania licencji przewoźnikom lotniczym (Dz.U. L 240 z 24.8.1992, s. 1); (ii) rozporządzenie Rady (EWG) nr 2408/92 z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie dostępu przewoźników lotniczych Wspólnoty do wewnątrzwspólnotowych tras lotniczych (Dz.U. L 240 z 24.8.1992, s. 8); oraz (iii) rozporządzenie Rady (EWG) nr 2409/92 z dnia 23 lipca 1992 r. w sprawie taryf i stawek za usługi lotnicze (Dz.U. L 240 z 24.8.1992, s. 15). Rozporządzenia te zostały włączone do Porozumienia EOG do czasu ich uchylenia rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty, włączonym do Porozumienia EOG poprzez załącznik XIII do Porozumienia EOG.
(31) Wyrok w sprawach połączonych T-228/99 i T-233/99 Westdeutsche Landesbank Girozentrale i Land Nordrhein-Westfalen przeciwko Komisji, Rec. 2003, s. II-435, pkt 255.
(32) Sprawa T-296/97 Alitalia, Rec. 2000, s. II-3871, pkt 81.
(33) […]
(34) Poza dawnym RCF trzy banki miały do 30 września 2012 r. ekspozycje w formie dwustronnych instrumentów powiązanych z dawnym RCF, które nie mogły zostać wykorzystane, chyba że dawny RCF zostałby całkowicie wyczerpany. Kwoty indywidualnych instrumentów dwustronnych wynosiły [400–800] mln EUR dla […], [200–400] mln EUR dla […] i [400–800] mln EUR dla […].
(35) Sprawa C-305/89 Włochy przeciwko Komisji, Rec. 1991, s. I-1603, pkt 20.
(36) Na przykład […] usunięto z ostatecznego wykazu planowanych zbyć […].
(37) Na przykład jeden z warunków korzystania z instrumentu B przewidywał, że EBITDAR grupy SAS powinien wynosić co najmniej [5–9] mld SEK z zachowaniem ciągłości przez 12 miesięcy. Ze względu na fakt, że było to powyżej wartości EBITDAR prognozowanej na każdy rok w okresie 2012–2015, uznano za mało prawdopodobne, że grupa SAS mogłaby skorzystać z instrumentu B w horyzoncie czasowym nowego RCF.
(38) Kowenanty finansowe dotyczące […]. Dwa ostatnie kowenanty finansowe były korygowane co kwartał w oparciu o model finansowy stanowiący podstawę planu 4XNG, co sugerowało, że grupa SAS musi osiągnąć swoje własne cele finansowe.
(39) Dla celów ilustracyjnych, Dania i Szwecja szacują łączną stratę państw, o których mowa, wynikającą z nowego RCF, zakładając pełne wykorzystanie instrumentu A (w którym [700–1 200] mln SEK pokryły państwa, o których mowa) oraz dalej zakładając, że zabezpieczenie pokrywało jedynie 50 % zobowiązania w ramach instrumentu A oraz że państwa, o których mowa, otrzymały już pierwszą ratę opłaty za zaangażowanie. Oznaczałoby to szacunkową stratę w wysokości [400–800] mln SEK na nowym RCF wraz z szacunkową stratą na łącznych udziałach w wysokości [700–1 200] mln SEK, tj. w sumie [1 100–2 000] mln SEK.
(40) Zob. motyw 90.
(41) Zob. motywy 84 i 91.
(42) Zob. motywy 84 i 89.
20.12.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 366/104 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 18 grudnia 2014 r.
zmieniająca decyzję wykonawczą 2014/833/UE dotyczącą niektórych środków ochronnych w odniesieniu do niedawnego wystąpienia ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w Niderlandach
(notyfikowana jako dokument nr C(2014) 9741)
(Jedynie tekst w języku niderlandzkim jest autentyczny)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2014/939/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (1), w szczególności jej art. 9 ust. 4,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (2), w szczególności jej art. 10 ust. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Po zgłoszeniu przez Niderlandy w dniu 16 listopada 2014 r. wystąpienia ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwie utrzymującym kury nioski, znajdującym się w Hekendorp w prowincji Utrecht Komisja przyjęła decyzję wykonawczą 2014/808/UE (3). |
(2) |
Decyzja wykonawcza 2014/808/UE stanowi, że obszary zapowietrzone i zagrożone ustanowione przez Niderlandy zgodnie z dyrektywą Rady 2005/94/WE (4) powinny obejmować co najmniej obszary wymienione jako obszary zapowietrzone i zagrożone w załączniku do tej decyzji wykonawczej. |
(3) |
Tymczasowe środki ochronne wprowadzone po wystąpieniu ogniska choroby w Hekendorp w Niderlandach zostały poddane przeglądowi przez Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz w dniu 20 listopada 2014 r. Środki te zostały potwierdzone, a załącznik do wspomnianej decyzji wykonawczej został zmieniony decyzją wykonawczą 2014/833/UE (5) w celu uwzględnienia ustanowionych obszarów zapowietrzonych i zagrożonych wokół kolejnych ognisk w Ter Aar i Kamperveen, gdzie — zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE — zastosowanie mają ograniczenia weterynaryjne. |
(4) |
W dniu 30 listopada 2014 r. potwierdzono nowe ognisko w gospodarstwie drobiarskim w Zoeterwoude w Holandii Południowej. Natychmiast wprowadzono środki zgodne z dyrektywą 2005/94/WE, obejmujące między innymi ustanowienie obszarów zapowietrzonych i zagrożonych. |
(5) |
W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także w celu uniknięcia przyjęcia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, konieczne jest niezwłoczne określenie — na poziomie Unii i we współpracy z tym państwem członkowskim — obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych w związku z nowym ogniskiem w Niderlandach oraz ustalenie czasu trwania przedmiotowego podziału na obszary. |
(6) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą 2014/833/UE. |
(7) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji wykonawczej 2014/833/UE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Niderlandów.
Sporządzono w Brukseli dnia 18 grudnia 2014 r.
W imieniu Komisji
Vytenis ANDRIUKAITIS
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13.
(2) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29.
(3) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/808/UE z dnia 17 listopada 2014 r. dotycząca niektórych tymczasowych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w Niderlandach (Dz.U. L 332 z 19.11.2014, s. 44).
(4) Dyrektywa Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylająca dyrektywę 92/40/EWG (Dz.U. L 10 z 14.1.2006, s. 16).
(5) Decyzja wykonawcza Komisji 2014/833/UE z dnia 25 listopada 2014 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do niedawnego wystąpienia ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w Niderlandach (Dz.U. L 341 z 27.11.2014, s. 16).
ZAŁĄCZNIK
W części A dodaje się, co następuje:
„Kod ISO kraju |
Państwo członkowskie |
Kod (jeżeli jest znany) |
Nazwa |
Data, do której środki mają zastosowanie zgodnie z art. 29 dyrektywy 2005/94/WE |
||||||||||||||||||||||||
NL |
Niderlandy |
Kod pocztowy/ADNS |
Gmina Zoeterwoude, prowincja Zuid- Holland Obszar: |
22.12.2014 |
||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|
w części B dodaje się, co następuje:
„Kod ISO kraju |
Państwo członkowskie |
Kod (jeżeli jest znany) |
Nazwa |
Data, do której środki mają zastosowanie zgodnie z art. 31 dyrektywy 2005/94/WE |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
NL |
Niderlandy |
Kod pocztowy/ADNS |
Gmina Zoeterwoude, prowincja Zuid- Holland Obszar: |
31.12.2014 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|
|
|