16.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/1

DYREKTYWA RADY 2014/107/UE

z dnia 9 grudnia 2014 r.

zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 115,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W ostatnich latach znacząco przybyło wyzwań związanych z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania w wymiarze transgranicznym; wyzwania te stały się również przedmiotem poważnych obaw w Unii i na całym świecie. Nieujawniony i nieopodatkowany dochód znacznie uszczupla krajowe wpływy podatkowe. Istnieje zatem pilna potrzeba zwiększenia skuteczności i efektywności poboru podatków. Automatyczna wymiana informacji stanowi ważne narzędzie w tym względzie, a Komisja w swoim komunikacie z dnia 6 grudnia 2012 r. zawierającym Plan działania zakładający poprawę skuteczności walki z oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania podkreśliła potrzebę zdecydowanego promowania automatycznej wymiany informacji jako przyszłego europejskiego i międzynarodowego standardu dla przejrzystości i wymiany informacji w sprawach podatkowych.

(2)

Znaczenie automatycznej wymiany informacji jako jednego ze środków zwalczania oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania w wymiarze transgranicznym zostało niedawno uznane również na szczeblu międzynarodowym (grupa G-20 i grupa G-8). W wyniku negocjacji między Stanami Zjednoczonymi Ameryki i wieloma innymi krajami, w tym wszystkimi państwami członkowskimi, które to negocjacje dotyczyły dwustronnych umów o automatycznej wymianie informacji w celu wdrożenia ustawy o ujawnianiu informacji o rachunkach zagranicznych dla celów podatkowych Stanów Zjednoczonych (powszechnie znanej jako „FATCA”), grupa G-20 udzieliła Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) mandatu, aby w oparciu o te umowy opracowała jednolity globalny standard dla automatycznej wymiany informacji podatkowych.

(3)

Na swoim posiedzeniu w dniu 22 maja 2013 r. Rada Europejska wezwała do rozszerzenia automatycznej wymiany informacji na poziomie unijnym i globalnym z myślą o zwalczaniu oszustw podatkowych, uchylania się od opodatkowania i agresywnego planowania podatkowego. Rada Europejska z aprobatą przyjęła również prowadzone na forum grupy G-20, grupy G-8 oraz OECD działania na rzecz opracowania globalnego standardu do automatycznej wymiany informacji finansowych w sprawach podatkowych.

(4)

W lutym 2014 r. OECD ogłosiła najważniejsze elementy globalnego standardu do automatycznej wymiany informacji finansowych w sprawach podatkowych, a mianowicie model umowy między właściwymi organami oraz wspólny standard do wymiany informacji, które zostały następnie zatwierdzone przez ministrów finansów i prezesów banków centralnych grupy G-20. W lipcu 2014 r. Rada OECD opublikowała pełen globalny standard, łącznie z jego pozostałymi elementami, a mianowicie komentarzami do modelu umowy między właściwymi organami i do wspólnego standardu do wymiany informacji, a także procedurami informatycznymi na potrzeby wdrożenia globalnego standardu. Cały pakiet dotyczący globalnego standardu został zatwierdzony przez ministrów finansów i prezesów banków centralnych grupy G-20 we wrześniu 2014 r.

(5)

W dyrektywie Rady 2011/16/UE (2) przewidziano już obowiązkową automatyczną wymianę informacji między państwami członkowskimi w zakresie niektórych kategorii dochodu i kapitału, głównie o charakterze niefinansowym, posiadanego przez podatników w państwach członkowskich innych niż państwo ich rezydencji. Ustanowiono tam również stopniowe podejście do wzmacniania automatycznej wymiany informacji poprzez jej stopniowe rozszerzanie na nowe kategorie dochodu i kapitału oraz usunięcie warunku, zgodnie z którym informacje mają być przedmiotem wymiany tylko jeżeli są dostępne. Obecnie, mając na uwadze zwiększone możliwości inwestowania za granicą w szeroką gamę produktów finansowych, istniejące unijne i międzynarodowe instrumenty współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania stały się mniej skuteczne w zwalczaniu oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania w wymiarze transgranicznym.

(6)

Jak podkreśliła w swoim postulacie Rada Europejska, należy zaproponować rozszerzenie automatycznej wymiany informacji, która była już przewidziana w art. 8 ust. 5 dyrektywy 2011/16/UE, w odniesieniu do rezydentów innych państw członkowskich. Inicjatywa unijna zapewni spójne, konsekwentne i kompleksowe podejście w całej Unii do automatycznej wymiany informacji w ramach rynku wewnętrznego, które przyniosłoby oszczędności zarówno administracjom podatkowym, jak i podmiotom gospodarczym.

(7)

Fakt, że państwa członkowskie zawarły umowy ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki odnoszące się do FATCA lub są bliskie zawarcia takich umów, oznacza, że te państwa członkowskie zapewniają lub zapewnią szerszą współpracę w rozumieniu art. 19 dyrektywy 2011/16/UE oraz że są lub będą zobowiązane do zapewniania takiej szerszej współpracy również innym państwom członkowskim.

(8)

Jednoczesne i nieskoordynowane zawieranie umów przez państwa członkowskie na podstawie art. 19 dyrektywy 2011/16/UE mogłoby doprowadzić do zakłóceń niekorzystnych dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Rozszerzona automatyczna wymiana informacji na podstawie ogólnounijnego instrumentu prawnego zlikwidowałaby konieczność powoływania się przez państwa członkowskie na ten artykuł w celu zawarcia dwustronnych lub wielostronnych umów, które mogą być uważane za właściwe w tym samym przedmiocie wobec braku odpowiedniego prawodawstwa unijnego.

(9)

Aby zminimalizować koszty i obciążenia administracyjne zarówno dla administracji podatkowych, jak i podmiotów gospodarczych, zasadnicze znaczenie ma również zapewnienie, aby rozszerzony zakres automatycznej wymiany informacji w Unii był zgodny ze zmianami na szczeblu międzynarodowym. Aby osiągnąć ten cel, państwa członkowskie powinny wymagać od swoich 'instytucji finansowych' wdrożenia zasad sprawozdawczych i zasad należytej staranności w pełni zgodnych z zasadami określonymi we wspólnym standardzie do wymiany informacji opracowanym przez OECD. Ponadto zakres art. 8 dyrektywy 2011/16/UE powinien zostać rozszerzony, aby objąć te same informacje, które są objęte modelem umowy między właściwymi organami oraz wspólnym standardem do wymiany informacji, opracowanymi przez OECD. Oczekuje się, że każde państwo członkowskie będzie miało tylko jeden wykaz określonych wewnętrznie 'nieraportujących instytucji finansowych' i 'rachunków wyłączonych', który to wykaz dane państwo wykorzystywałoby zarówno do wdrożenia niniejszej dyrektywy, jak i do stosowania innych umów wdrażających globalny standard.

(10)

Kategorie 'raportujących instytucji finansowych' i 'rachunków raportowanych' objęte niniejszą dyrektywą są określone tak, aby ograniczyć sytuacje, w których podatnicy mają możliwość uniknięcia bycia zgłoszonym dzięki przesunięciu aktywów do 'instytucji finansowych' lub inwestowaniu w produkty finansowe nieobjęte zakresem stosowania niniejszej dyrektywy. Jednakże niektóre 'instytucje finansowe' i rachunki, w przypadku których istnieje niewielkie ryzyko, że zostaną wykorzystane do uchylenia się od opodatkowania, powinny zostać wyłączone z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy. W niniejszej dyrektywie zasadniczo nie należy określać progów, gdyż można by je z łatwością obejść poprzez rozdzielenie rachunków pomiędzy różne 'instytucje finansowe'. Informacje finansowe, które podlegają wymogowi zgłoszenia i wymiany, powinny dotyczyć nie tylko całego stosownego dochodu (odsetki, dywidendy i podobne rodzaje dochodu), ale także sald rachunku i wpływów ze sprzedaży 'aktywów finansowych' po to, aby móc reagować w sytuacjach, gdy podatnik usiłuje ukryć kapitał, który sam w sobie stanowi dochód lub aktywa, w przypadku których uchylono się od opodatkowania. W związku z tym przetwarzanie informacji na mocy niniejszej dyrektywy jest niezbędne i proporcjonalne do tego, aby umożliwić administracjom podatkowym państw członkowskich prawidłowe i jednoznaczne identyfikowanie odnośnych podatników, stosowanie i egzekwowanie obowiązujących w tych państwach członkowskich przepisów podatkowych w sytuacjach transgranicznych, w celu oceny prawdopodobieństwa uchylenia się od opodatkowania, a także uniknięcia zbędnych dalszych dochodzeń.

(11)

'Raportujące instytucje finansowe' mogłyby wypełnić swoje obowiązki dotyczące informacji wobec 'osób raportowanych' będących osobami fizycznymi, poprzez stosowanie szczegółowych ustaleń dotyczących komunikacji, w tym jej częstotliwość, przewidziane w ich wewnętrznych procedurach zgodnie z ich prawem krajowym.

(12)

'Raportujące instytucje finansowe', państwa członkowskie przesyłające informacje oraz państwa członkowskie otrzymujące informacje powinny — jako administratorzy danych — zatrzymywać informacje przetwarzane zgodnie z niniejszą dyrektywą przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do osiągnięcia jej celów. Z uwagi na różnice w prawodawstwach państw członkowskich maksymalny okres zatrzymywania powinien zostać ustalony poprzez odniesienie do przepisów o przedawnieniu przewidzianych w krajowym prawodawstwie podatkowym każdego administratora danych.

(13)

Przy wdrażaniu niniejszej dyrektywy państwa członkowskie powinny korzystać z komentarzy do modelu umowy między właściwymi organami i do wspólnego standardu do wymiany informacji, opracowanych przez OECD, jako źródła przykładów lub interpretacji oraz w celu zapewnienia spójności stosowania we wszystkich państwach członkowskich. Działania Unii w tej dziedzinie powinny w dalszym ciągu w szczególnym stopniu uwzględniać przyszłe zmiany na szczeblu OECD.

(14)	Warunek, zgodnie z którym automatyczna wymiana informacji może być uzależniona od dostępności wymaganych informacji, jak przewidziano w art. 8 ust. 1 dyrektywy 2011/16/UE, nie powinien mieć zastosowania do nowych pozycji wprowadzonych niniejszą dyrektywą do dyrektywy 2011/16/UE.

(15)	Odesłanie do progu w art. 8 ust. 3 dyrektywy 2011/16/UE powinno zostać usunięte, ponieważ określenie takiego progu nie jest praktycznym rozwiązaniem.

(16)

Przegląd warunku dostępności, który ma zostać przeprowadzony w 2017 r., powinien zostać rozszerzony na wszystkie pięć kategorii, o których mowa w art. 8 ust. 1 dyrektywy 2011/16/UE, tak aby możliwe było zbadanie argumentów przemawiających za wymianą informacji przez wszystkie państwa członkowskie obejmującą wszystkie te kategorie.

(17)	Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, łącznie z prawem do ochrony danych osobowych.

(18)

Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie skuteczna współpraca administracyjna pomiędzy państwami członkowskimi na warunkach zgodnych z prawidłowym funkcjonowaniem rynku wewnętrznego, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą jednolitość i skuteczność możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(19)	Zważywszy na istniejące różnice strukturalne, należy zezwolić Austrii na przeprowadzenie po raz pierwszy automatycznej wymiany informacji na mocy niniejszej dyrektywy do dnia 30 września 2018 r. zamiast do dnia 30 września 2017 r.

(20)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2011/16/UE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 2011/16/UE wprowadza się następujące zmiany:

art. 3 pkt 9 otrzymuje brzmienie:

„9)

»wymiana automatyczna« oznacza systematyczne przekazywanie odnośnemu państwu członkowskiemu rezydencji określonych z góry informacji na temat rezydentów innych państw członkowskich, bez uprzedniego wniosku, w ustalonych z góry, regularnych odstępach czasu. W kontekście art. 8 dostępne informacje odnoszą się do informacji zawartych w dokumentacji podatkowej państwa członkowskiego przekazującego informacje, które wyszukiwane są zgodnie z procedurami gromadzenia i przetwarzania informacji w tym państwie członkowskim. W kontekście art. 8 ust. 3a, art. 8 ust. 7a, art. 21 ust. 2 oraz art. 25 ust. 2 i 3 wszelkie terminy ujęte w pojedyncze górne cudzysłowy mają takie samo znaczenie jak w odpowiadających im definicjach zawartych w załączniku I.”

;

w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Właściwy organ państwa członkowskiego może poinformować właściwy organ któregokolwiek z pozostałych państw członkowskich o tym, że nie chce otrzymywać informacji na temat jednej lub większej liczby kategorii dochodu i kapitału, o których mowa w ust. 1. Informuje o tym również Komisję.

Można uznać, że państwo członkowskie nie chce otrzymywać informacji zgodnie z ust. 1, jeżeli nie poinformuje Komisji o jakiejkolwiek kategorii, w odniesieniu do której dysponuje informacjami.”

;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„3a. Każde państwo członkowskie podejmuje niezbędne środki w celu zobowiązania swoich 'raportujących instytucji finansowych' do wykonywania zasad sprawozdawczych i zasad należytej staranności zawartych w załącznikach I i II oraz do zapewnienia skutecznego wdrożenia i przestrzegania tych zasad zgodnie z załącznikiem I sekcja IX.

Na mocy mających zastosowanie zasad sprawozdawczych i zasad należytej staranności zawartych w załącznikach I i II właściwy organ każdego państwa członkowskiego w drodze automatycznej wymiany i w terminie określonym w ust. 6 lit. b) przekazuje właściwemu organowi każdego innego państwa członkowskiego następujące informacje odnoszące się do okresów rozliczeniowych począwszy of dnia 1 stycznia 2016 r. i dotyczące 'rachunku raportowanego':

imię i nazwisko/nazwę, adres, numer(-y) identyfikacyjne podatnika ('NIP') oraz datę i miejsce urodzenia (w przypadku osób fizycznych) każdej 'osoby raportowanej', która jest 'posiadaczem rachunku', a w przypadku jakiegokolwiek 'podmiotu', który jest 'posiadaczem rachunku' i który — po zastosowaniu zasad należytej staranności zgodnych z załącznikami — zostanie zidentyfikowany jako kontrolowany przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną' — nazwę, adres i numer(-y) 'NIP' tego 'podmiotu' oraz imię i nazwisko, adres, numer(-y) 'NIP' oraz datę i miejsce urodzenia każdej 'osoby raportowanej';

b)	numer rachunku (lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru);

c)	nazwę i numer identyfikacyjny (o ile taki jest) 'raportującej instytucji finansowej';

saldo rachunku lub wartość (w tym, w przypadku 'pieniężnej umowy ubezpieczenia' lub 'umowy renty' — 'wartość pieniężną' lub wartość wykupu) ustaloną na koniec odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego lub — jeżeli rachunek został zamknięty w ciągu danego roku lub okresu — informację o jego zamknięciu;

w przypadku jakiegokolwiek 'rachunku powierniczego':

(i)

łączną kwotę brutto odsetek, łączną kwotę brutto dywidend oraz łączną kwotę brutto innych dochodów osiągniętych w związku z aktywami posiadanymi na rachunku, w każdym przypadku wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku (lub w związku z tym rachunkiem) w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym; oraz

(ii)

łączną kwotę brutto przychodów ze sprzedaży lub umorzenia 'aktywów finansowych' wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do których to aktywów 'raportująca instytucja finansowa' działała jako powiernik, broker, pełnomocnik lub innego rodzaju przedstawiciel działający na rzecz 'posiadacza rachunku';

f)	w przypadku jakiegokolwiek 'rachunku depozytowego' — łączną kwotę brutto odsetek wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym; oraz

w przypadku jakiegokolwiek rachunku, który nie został opisany w lit. e) lub f) — łączną kwotę brutto wpłaconą lub uznaną na rzecz 'posiadacza rachunku' w przypadku rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do którego to rachunku 'raportująca instytucja finansowa' działa jako zobowiązany lub dłużnik, w tym łączną kwotę jakichkolwiek kwot umorzeń dokonanych na rzecz 'posiadacza rachunku' w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym.

Do celów wymiany informacji na mocy niniejszego ustępu, o ile nie przewidziano inaczej w niniejszym ustępie ani w załącznikach, kwotę i charakterystykę płatności dokonanych w odniesieniu do 'rachunku raportowanego' określa się zgodnie z prawodawstwem krajowym państwa członkowskiego, które przekazuje informacje.

Akapity pierwszy i drugi niniejszego ustępu są nadrzędne względem ust. 1 lit. c) lub jakiegokolwiek innego unijnego instrumentu prawnego, w tym dyrektywy Rady 2003/48/WE (3), w zakresie, w jakim odnośna wymiana informacja wchodziłaby w zakres stosowania ust. 1 lit. c) lub jakiegokolwiek innego unijnego instrumentu prawnego, w tym dyrektywy 2003/48/WE.

(3) Dyrektywa Rady 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (Dz.U. L 157 z 26.6.2003, s. 38).”"

;

ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Przed dniem 1 lipca 2017 r. Komisja przedłoży sprawozdanie, w którym przedstawi ogólny zarys i ocenę otrzymanych statystyk i informacji, dotyczące takich kwestii, jak koszty administracyjne oraz inne odnośne koszty i korzyści wynikające z automatycznej wymiany informacji, jak również praktyczne aspekty z tym związane. Stosownie do sytuacji Komisja przedłoży Radzie wniosek dotyczący kategorii i warunków określonych w ust. 1, łącznie z warunkiem, zgodnie z którym informacje na temat rezydentów innych państw członkowskich muszą być dostępne, lub dotyczący pozycji, o których mowa w ust. 3a, bądź obu tych elementów.

Podczas analizy wniosku przedstawionego przez Komisję Rada dokonuje oceny dalszego zwiększenia skuteczności i usprawnienia funkcjonowania automatycznej wymiany informacji oraz poprawy jakości tej wymiany w celu zapewnienia, aby:

właściwy organ każdego z państw członkowskich przekazywał w drodze automatycznej wymiany właściwemu organowi któregokolwiek z pozostałych państw członkowskich informacje obejmujące okresy rozliczeniowe, począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r., dotyczące rezydentów tego drugiego państwa członkowskiego oraz odnoszące się do wszystkich kategorii dochodu i kapitału wymienionych w ust. 1, zgodnie z ich interpretacją na mocy prawodawstwa krajowego państwa członkowskiego przekazującego informacje; oraz

b)	wykazy kategorii i pozycji określone w ust. 1 i 3a zostały rozszerzone na inne kategorie i pozycje, w tym opłaty licencyjne.”

;

ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Przekazywanie informacji odbywa się następująco:

a)	w przypadku kategorii określonych w ust. 1 informacje przekazywane są co najmniej raz w roku, w terminie sześciu miesięcy od zakończenia w danym państwie członkowskim roku podatkowego, w którym informacje stały się dostępne;

b)	w przypadku informacji określonych w ust. 3a informacje przekazywane są raz w roku, w terminie dziewięciu miesięcy od zakończenia roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego, do którego dane informacje się odnoszą.”

;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„7a. Do celów załącznika I sekcja VIII część B pkt 1 lit. c) oraz załącznika I sekcja VIII część C pkt 17 lit. g) każde państwo członkowskie przekazuje Komisji do dnia 31 lipca 2015 r. wykaz podmiotów i rachunków, które mają być traktowane, odpowiednio, jako 'nieraportujące instytucje finansowe' i 'rachunki wyłączone'. Każde państwo członkowskie informuje również Komisję o wszelkich zmianach w tym zakresie. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej skompilowany wykaz otrzymanych informacji i aktualizuje go stosownie do potrzeb.

Państwa członkowskie zapewniają, aby te rodzaje 'nieraportujących instytucji finansowych' i 'rachunków wyłączonych' spełniały wszystkie wymogi wymienione w załączniku I sekcja VIII część B pkt 1 lit. c) oraz w załączniku I sekcja VIII część C pkt 17 lit. g), w szczególności wymóg, aby status 'instytucji finansowej' jako 'nieraportującej instytucji finansowej' lub status rachunku jako 'rachunku wyłączonego' nie zagroziły realizacji celów niniejszej dyrektywy.”

;

art. 20 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Informacje w ramach wymiany automatycznej zgodnie z art. 8 przesyła się przy użyciu standardowego formatu elektronicznego służącego ułatwieniu takiej automatycznej wymiany i opartego na istniejącym formacie elektronicznym zgodnie z art. 9 dyrektywy 2003/48/WE, który ma być stosowany do wszystkich rodzajów automatycznej wymiany informacji, przyjętego przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 26 ust. 2.”

;

art. 21 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Komisja jest odpowiedzialna za dokonywanie wszelkich zmian sieci CCN niezbędnych dla umożliwienia wymiany takich informacji między państwami członkowskimi oraz zapewnienia bezpieczeństwa tej sieci.

Państwa członkowskie są odpowiedzialne za dokonywanie wszelkich zmian w swoich własnych systemach niezbędnych dla umożliwienia wymiany takich informacji przy użyciu sieci CCN oraz zapewnienia bezpieczeństwa swoich systemów.

Państwa członkowskie zapewniają, aby każda 'osoba raportowana' będąca osobą fizyczną była powiadamiana o naruszeniu bezpieczeństwa w odniesieniu do jej danych w przypadku gdy istnieje prawdopodobieństwo, że naruszenie to wpłynie negatywnie na ochronę jej danych osobowych lub prywatności.

Państwa członkowskie zrzekają się wszystkich roszczeń o zwrot wydatków poniesionych przy stosowaniu niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem, w stosownych przypadkach, roszczeń dotyczących wynagrodzeń ekspertów.”

;

w art. 25 wprowadza się następujące zmiany:

a)	aktualny tekst art. 25 otrzymuje oznaczenie ust. 1;

dodaje się ustępy w brzmieniu:

„2. 'Raportujące instytucje finansowe' oraz właściwe organy każdego państwa członkowskiego uznaje się za administratorów danych do celów dyrektywy 95/46/WE.

3. Niezależnie od ust. 1 każde państwo członkowskie zapewnia, aby każda 'raportująca instytucja finansowa' objęta jego jurysdykcją informowała każdą odnośną 'osobę raportowaną' będącą osobą fizyczną o tym, że informacje jej dotyczące, o których mowa w art. 8 ust. 3a, zostaną zgromadzone i przekazane zgodnie z niniejszą dyrektywą; każde państwo członkowskie zapewnia także, aby dana 'raportująca instytucja finansowa' przekazała tej osobie fizycznej wszystkie informacje, do których ta osoba jest uprawniona na mocy jej prawodawstwa krajowego wdrażającego dyrektywę 95/46/WE, w czasie wystarczającym, aby umożliwić tej osobie wykonanie przysługujących jej praw do ochrony danych, a w każdym razie zanim dana 'raportująca instytucja finansowa' przekaże informacje, o których mowa w art. 8 ust. 3a, właściwemu organowi państwa członkowskiego rezydencji tej osoby.

4. Informacje przetwarzane zgodnie z niniejszą dyrektywą są zatrzymywane przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy, a w każdym razie zgodnie z krajowymi przepisami dotyczącymi przedawnienia każdego administratora danych.”

;

6)	dodaje się załączniki I i II, których teksty zawarte są w załączniku do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, do dnia 31 grudnia 2015 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2016 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Niezależnie od art. 1 pkt 2 lit. b) oraz ust. 1 niniejszego artykułu Austria stosuje przepisy niniejszej dyrektywy od dnia 1 stycznia 2017 r. w odniesieniu do okresów rozliczeniowych począwszy od tej daty.

3. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 grudnia 2014 r.

W imieniu Rady

P. C. PADOAN

Przewodniczący

(1) Dz.U. C 67 z 6.3.2014, s. 68.

(2) Dyrektywa Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylająca dyrektywę 77/799/EWG (Dz.U. L 64 z 11.3.2011, s. 1).

ZAŁĄCZNIK

„

ZAŁĄCZNIK I

Zasady sprawozdawcze i zasady należytej staranności w odniesieniu do informacji finansowych

Niniejszy załącznik określa zasady sprawozdawcze i zasady należytej staranności, które muszą być stosowane przez 'raportujące instytucje finansowe', aby umożliwić państwom członkowskim przekazywanie — w drodze automatycznej wymiany — informacji, o których mowa w art. 8 ust. 3a niniejszej dyrektywy. Niniejszy załącznik opisuje również zasady oraz procedury administracyjne, jakimi muszą dysponować państwa członkowskie, aby zapewnić skuteczne wykonywanie i przestrzeganie określonych poniżej procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności.

SEKCJA I

OGÓLNE WYMOGI SPRAWOZDAWCZE

Z zastrzeżeniem części C–E, każda 'raportująca instytucja finansowa' musi przekazywać właściwemu organowi swojego państwa członkowskiego następujące informacje odnoszące się do każdego 'rachunku raportowanego' danej 'raportującej instytucji finansowej':

imię i nazwisko/nazwę, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji, numer(-y) 'NIP' oraz datę i miejsce urodzenia (w przypadku osób fizycznych) każdej 'osoby raportowanej', która jest 'posiadaczem rachunku', a w przypadku jakiegokolwiek 'podmiotu', który jest 'posiadaczem rachunku' i który — po zastosowaniu procedur należytej staranności zgodnych z sekcjami V, VI i VII — zostanie zidentyfikowany jako kontrolowany przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną' — nazwę, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji oraz (o ile takie są) inną jurysdykcję lub inne jurysdykcje miejsca rezydencji i numer(-y) 'NIP' tego 'podmiotu' oraz imię i nazwisko, adres, państwo (państwa) członkowskie rezydencji, numer(-y) 'NIP' oraz datę i miejsce urodzenia każdej 'osoby raportowanej';

2)	numer rachunku (lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru);

3)	nazwę i numer identyfikacyjny (o ile taki jest) 'raportującej instytucji finansowej';

w przypadku jakiegokolwiek 'rachunku powierniczego':

6)	w przypadku jakiegokolwiek 'rachunku depozytowego' — łączną kwotę brutto odsetek wpłaconych lub uznanych na poczet rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym; oraz

w przypadku jakiegokolwiek rachunku, który nie został opisany w części A pkt 5 lub 6 — łączną kwotę brutto wpłaconą lub uznaną na rzecz 'posiadacza rachunku' w przypadku rachunku w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym, w odniesieniu do którego to rachunku 'raportująca instytucja finansowa' działa jako zobowiązany lub dłużnik, w tym łączną kwotę jakichkolwiek kwot umorzeń dokonanych na rzecz 'posiadacza rachunku' w roku kalendarzowym lub innym stosownym okresie sprawozdawczym.

B)	Przekazywane informacje muszą określać walutę, w której denominowana jest każda kwota.

Niezależnie od części A pkt 1, w odniesieniu do każdego 'rachunku raportowanego', który jest 'istniejącym rachunkiem', nie jest wymagane przekazanie numeru (numerów) 'NIP' ani daty urodzenia, jeżeli taki(-e) numer(-y) 'NIP' lub data urodzenia nie znajdują się w dokumentacji 'raportującej instytucji finansowej', a gromadzenie tego rodzaju danych przez taką 'raportującą instytucję finansową' nie jest w inny sposób wymagane na mocy przepisów krajowych lub jakiegokolwiek unijnego instrumentu prawnego. Jednakże 'raportująca instytucja finansowa' ma obowiązek dołożyć racjonalnych starań, aby uzyskać numer(-y) 'NIP' i datę urodzenia w odniesieniu do 'istniejących rachunków', przed końcem drugiego roku kalendarzowego następującego po roku, w którym 'istniejące rachunki' zidentyfikowane zostały jako 'rachunki raportowane'.

D)	Niezależnie od części A pkt 1, nie jest wymagane przekazanie numeru 'NIP', jeżeli numer 'NIP' nie został nadany przez odnośne państwo członkowskie ani inną jurysdykcję miejsca rezydencji.

Niezależnie od części A pkt 1, nie jest wymagane przekazanie miejsca urodzenia, chyba że:

'raportująca instytucja finansowa' ma tak czy inaczej obowiązek uzyskać i przekazać dane dotyczące miejsca urodzenia na mocy prawa krajowego lub 'raportująca instytucja finansowa' ma lub miała tak czy inaczej obowiązek uzyskać i przekazać te dane na podstawie jakiegokolwiek unijnego instrumentu prawnego, który obowiązuje lub obowiązywał w dniu 5 stycznia 2015 r.; oraz

2)	jest ono dostępne w danych, które można przeszukać elektronicznie, posiadanych przez daną 'raportującą instytucję finansową'.

SEKCJA II

OGÓLNE WYMOGI NALEŻYTEJ STARANNOŚCI

Rachunek traktuje się jako 'rachunek raportowany' począwszy od dnia, w którym zostanie on zidentyfikowany jako taki na mocy procedur należytej staranności w sekcjach II–VII, a — o ile nie przewidziano inaczej — informacje odnoszące się do 'rachunku raportowanego' muszą być przekazywane co roku w roku kalendarzowym następującym po roku, którego dane informacje dotyczą.

B)	Saldo lub wartość rachunku określane są na ostatni dzień roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego.

C)	W przypadku gdy saldo lub próg wartości mają zostać określone na ostatni dzień roku kalendarzowego, stosowne saldo lub wartość muszą zostać określone na ostatni dzień okresu sprawozdawczego, który upływa z końcem lub przed końcem tego roku kalendarzowego.

Każde państwo członkowskie może zezwolić 'raportującym instytucjom finansowym' na korzystanie z dostawców usług w celu wypełnienia obowiązków sprawozdawczych i dotyczących należytej staranności nałożonych na takie 'raportujące instytucje finansowe', zgodnie z prawem krajowym, ale obowiązki te pozostają w zakresie odpowiedzialności 'raportujących instytucji finansowych'.

Każde państwo członkowskie może zezwolić 'raportującym instytucjom finansowym' na stosowanie wobec 'istniejących rachunków' procedur należytej staranności, które stosuje się do 'nowych rachunków', oraz wobec 'rachunków o niższej wartości' procedur należytej staranności, które stosuje się do 'rachunków o wysokiej wartości'. W przypadku gdy państwo członkowskie zezwala na to, aby procedury należytej staranności stosowane wobec 'nowego rachunku' były stosowane do 'istniejących rachunków', nadal mają zastosowanie zasady tak czy inaczej mające zastosowanie do 'istniejących rachunków'.

SEKCJA III

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC 'ISTNIEJĄCYCH RACHUNKÓW INDYWIDUALNYCH'

A)	Wprowadzenie. Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji 'rachunków raportowanych' wśród 'istniejących rachunków indywidualnych'.

'Rachunki o niższej wartości'. Poniższe procedury mają zastosowanie do 'rachunków o niższej wartości'.

Adres zamieszkania. Jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' ma w swojej dokumentacji aktualny adres zamieszkania indywidualnego 'posiadacza rachunku' w oparciu o 'dowód w postaci dokumentu', 'raportująca instytucja finansowa' może traktować danego indywidualnego 'posiadacza rachunku' jako rezydenta do celów podatkowych państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji, w której adres jest zlokalizowany, na potrzeby stwierdzenia, czy dany indywidualny 'posiadacz rachunku' jest 'osobą raportowaną'.

Elektroniczne wyszukiwanie danych. Jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' nie polega na aktualnym adresie zamieszkania indywidualnego 'posiadacza rachunku' w oparciu o 'dowód w postaci dokumentu', zgodnie z częścią B pkt 1, 'raportująca instytucja finansowa' musi przejrzeć posiadane przez siebie dane, które można przeszukać elektronicznie, pod kątem którychkolwiek z poniższych przesłanek i zastosować przepisy części B pkt 3–6:

a)	identyfikacji 'posiadacza rachunku' jako rezydenta państwa członkowskiego;

b)	aktualnego adresu korespondencyjnego lub adresu zamieszkania (w tym skrytki pocztowej) w państwie członkowskim;

c)	co najmniej jednego numeru telefonicznego w państwie członkowskim i żadnego numeru telefonicznego w państwie członkowskim 'raportującej instytucji finansowej';

d)	stałych zleceń (innych niż w odniesieniu do 'rachunku depozytowego') przelewu środków na rachunek prowadzony w państwie członkowskim;

e)	aktualnego, ważnego pełnomocnictwa lub upoważnienia do podpisu udzielonego osobie posiadającej adres w państwie członkowskim; lub

f)	polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń w państwie członkowskim, jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' nie dysponuje w dokumentacji żadnym innym adresem 'posiadacza rachunku'.

W przypadku gdy żadna z przesłanek wymienionych w części B pkt 2 nie zostanie ustalona w drodze wyszukiwania elektronicznego, kolejne działania nie są wymagane, chyba że wystąpią zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek, lub rachunek stanie się 'rachunkiem o wysokiej wartości'.

W przypadku gdy w wyszukiwaniu elektronicznym zostanie stwierdzone występowanie którejkolwiek z przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e) lub jeżeli wystąpią zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek, wówczas 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować 'posiadacza rachunku' jako rezydenta do celów podatkowych każdego państwa członkowskiego, w odniesieniu do którego zostanie stwierdzona przesłanka, chyba że postanowi zastosować część B pkt 6, a jeden z wyjątków w tym punkcie ma zastosowanie do tego rachunku.

W przypadku gdy w wyszukiwaniu elektronicznym zostanie stwierdzone występowanie polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń, a w odniesieniu do danego 'posiadacza rachunku' nie zostaną stwierdzone żaden inny adres ani żadna z pozostałych przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e), 'raportująca instytucja finansowa' musi — w kolejności najstosowniejszej do danych okoliczności — zastosować wyszukiwanie danych w dokumentacji papierowej opisane w części C pkt 2 bądź dążyć do uzyskania oświadczenia 'posiadacza rachunku' lub 'dowodu w postaci dokumentu' w celu ustalenia jednej lub większej liczby rezydencji do celów podatkowych danego 'posiadacza rachunku'. Jeżeli w wyszukiwaniu danych w dokumentacji papierowej nie uda się ustalić przesłanki, a próba uzyskania oświadczenia lub 'dowodu w postaci dokumentu' nie powiedzie się, 'raportująca instytucja finansowa' musi zgłosić dany rachunek właściwemu organowi swojego państwa członkowskiego jako rachunek nieudokumentowany.

Niezależnie od znalezienia przesłanek określonych w części B pkt 2 'raportująca instytucja finansowa' nie musi traktować 'posiadacza rachunku' jako rezydenta państwa członkowskiego, jeżeli:

informacje o 'posiadaczu rachunku' zawierają aktualny adres korespondencyjny lub adres zamieszkania w tym państwie członkowskim, co najmniej jeden numer telefonu w tym państwie członkowskim (i żadnego numeru telefonu w państwie członkowskim 'raportującej instytucji finansowej') lub stałe zlecenia (w odniesieniu do 'rachunków finansowych' innych niż 'rachunki depozytowe') przelewu środków na rachunek prowadzony w państwie członkowskim, a 'raportująca instytucja finansowa' uzyskała lub wcześniej sprawdziła i ma udokumentowane:

(i)	oświadczenie 'posiadacza rachunku' z państwa członkowskiego (państw członkowskich) lub innej(-ych) jurysdykcji miejsca rezydencji takiego 'posiadacza rachunku', wśród których nie ma danego państwa członkowskiego; oraz

(ii)	'dowód w postaci dokumentu' określający, że 'posiadacz rachunku' nie ma statusu osoby objętej raportowaniem;

informacje o 'posiadaczu rachunku' zawierają aktualne, ważne pełnomocnictwo lub upoważnienie do podpisu udzielone osobie posiadającej adres w tym państwie członkowskim, a 'raportująca instytucja finansowa' uzyskała lub wcześniej sprawdziła i ma udokumentowane:

(i)	oświadczenie 'posiadacza rachunku' z państwa członkowskiego (państw członkowskich) lub innej(-ych) jurysdykcji miejsca rezydencji takiego 'posiadacza rachunku', wśród których nie ma danego państwa członkowskiego; lub

(ii)	'dowód w postaci dokumentu' określający, że posiadacz rachunku nie ma statusu osoby objętej raportowaniem.

Wzmocnione procedury weryfikacyjne dla 'rachunków o wysokiej wartości'. Poniższe wzmocnione procedury weryfikacyjne mają zastosowanie do 'rachunków o wysokiej wartości'.

1)	Elektroniczne wyszukiwanie danych. W odniesieniu do 'rachunków o wysokiej wartości' 'raportująca instytucja finansowa' musi przejrzeć dane, które można przeszukać elektronicznie, posiadane przez daną 'raportującą instytucję finansową' pod kątem którejkolwiek z przesłanek opisanych w części B pkt 2.

Wyszukiwanie danych w dokumentacji papierowej. Jeżeli elektroniczne bazy danych 'raportującej instytucji finansowej' zawierają pola przeznaczone na wszystkie informacje opisane w części C pkt 3 i zawierają wszystkie te informacje, wówczas dalsze wyszukiwanie danych w dokumentacji papierowej nie jest wymagane. Jeżeli elektroniczne bazy danych nie zawierają wszystkich tych informacji, wówczas w odniesieniu do 'rachunku o wysokiej wartości' 'raportująca instytucja finansowa' musi również zweryfikować bieżące papierowe akta klienta, a także — o ile nie są one zawarte w bieżących papierowych aktach klienta — następujące dokumenty powiązane z rachunkiem i uzyskane przez 'raportującą instytucję finansową' w okresie ostatnich pięciu lat, pod kątem którejkolwiek z przesłanek opisanych w części B pkt 2:

a)	najnowsze 'dowody w postaci dokumentów', zgromadzone w odniesieniu do danego rachunku;

b)	najnowszą umowę otwarcia rachunku lub odpowiednią dokumentację;

c)	najnowszą dokumentację uzyskaną przez 'raportującą instytucję finansową' na mocy 'procedur AML/KYC' (przeciwdziałanie praniu pieniędzy/zasada »znaj swojego klienta«) lub do innych celów regulacyjnych;

d)	jakiekolwiek aktualnie obowiązujące pełnomocnictwo lub upoważnienie do podpisywania dokumentów; oraz

e)	jakiekolwiek aktualnie obowiązujące stałe zlecenia (inne niż w odniesieniu do 'rachunku depozytowego') przelewu środków.

Wyjątki, w których uznaje się, że bazy danych dostarczyły wymaganych informacji. 'Raportująca instytucja finansowa' nie musi przeprowadzać wyszukiwania danych w dokumentacji papierowej opisanego w części C pkt 2, o ile posiadane przez daną 'raportującą instytucję finansową' informacje, które można przeszukać elektronicznie, zawierają następujące elementy:

a)	status rezydencji 'posiadacza rachunku';

b)	adres miejsca zamieszkania 'posiadacza rachunku' oraz jego adres korespondencyjny, znajdujące się aktualnie w dokumentach 'raportującej instytucji finansowej';

c)	numer(-y) telefonu 'posiadacza rachunku', o ile takie są, znajdujące się aktualnie w dokumentach 'raportującej instytucji finansowej';

d)	w przypadku 'rachunków finansowych' innych niż 'rachunki depozytowe' — istnienie stałych zleceń przelewu środków z rachunku na inny rachunek (w tym rachunek w innym oddziale 'raportującej instytucji finansowej' lub innej 'instytucji finansowej');

e)	istnienie aktualnego polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń w odniesieniu do danego 'posiadacza rachunku'; oraz

f)	istnienie jakiegokolwiek pełnomocnictwa lub upoważnienia do podpisu w odniesieniu do rachunku.

Uzyskiwanie faktycznych informacji od opiekuna klienta. Oprócz elektronicznego wyszukiwania danych oraz wyszukiwania danych w dokumentacji papierowej, opisanych w części C pkt 1 i 2, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować jako 'raportowany rachunek' każdy 'rachunek o wysokiej wartości' przypisany do danego opiekuna klienta (łącznie z wszelkimi 'rachunkami finansowymi' połączonymi z takim 'rachunkiem o wysokiej wartości') jeżeli opiekun klienta ma faktyczną wiedzę, że 'posiadacz rachunku' jest 'osobą raportowaną'.

Skutki ustalenia występowania przesłanek.

Jeżeli przy zastosowaniu wzmocnionej weryfikacji 'rachunków o wysokiej wartości' opisanej w części C nie zostaną ustalone żadne z przesłanek wymienionych w części B pkt 2, a dany rachunek nie został zidentyfikowany jako posiadany przez 'osobę raportowaną' zgodnie z częścią C pkt 4, dalsze działania nie są wymagane, chyba że wystąpią zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek.

Jeżeli przy zastosowaniu wzmocnionej weryfikacji 'rachunków o wysokiej wartości' opisanej w części C zostanie stwierdzone występowanie którejkolwiek z przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e) lub jeżeli wystąpią następnie zmiany w okolicznościach powodujące powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować rachunek jako 'rachunek raportowany' w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, względem którego zostanie stwierdzona przesłanka, chyba że postanowi zastosować część B pkt 6, a jeden z wyjątków w tym punkcie ma zastosowanie do tego rachunku.

Jeżeli przy zastosowaniu wzmocnionej weryfikacji 'rachunków o wysokiej wartości' opisanej w części C zostanie stwierdzone występowanie polecenia przechowywania poczty (hold mail) lub adresu do doręczeń, a w odniesieniu do danego 'posiadacza rachunku' nie zostaną stwierdzone żaden inny adres ani żadna z pozostałych przesłanek wymienionych w części B pkt 2 lit. a)–e), 'raportująca instytucja finansowa' musi uzyskać oświadczenie danego 'posiadacza rachunku' lub 'dowód w postaci dokumentu' w celu ustalenia jednej lub większej liczby rezydencji do celów podatkowych danego 'posiadacza rachunku'. W przypadku gdy 'raportująca instytucja finansowa' nie może uzyskać takiego oświadczenia danego 'posiadacza rachunku' lub 'dowodu w postaci dokumentu', musi zgłosić dany rachunek właściwemu organowi swojego państwa członkowskiego jako rachunek nieudokumentowany.

Jeżeli 'istniejący rachunek indywidualny' nie jest 'rachunkiem o wysokiej wartości' na dzień 31 grudnia 2015 r., lecz staje się 'rachunkiem o wysokiej wartości' na ostatni dzień następnego roku kalendarzowego, 'raportująca instytucja finansowa' musi dopełnić wzmocnionych procedur weryfikacyjnych opisanych w części C w odniesieniu do takiego rachunku w ciągu roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rachunek stał się 'rachunkiem o wysokiej wartości'. Jeżeli w oparciu o taką weryfikację dany rachunek zostanie zidentyfikowany jako 'rachunek raportowany', 'raportująca instytucja finansowa' musi przekazać wymagane informacje o takim rachunku w odniesieniu do roku, w którym został on zidentyfikowany jako 'rachunek raportowany', i co roku w odniesieniu do lat kolejnych, chyba że dany 'posiadacz rachunku' przestanie być 'osobą raportowaną'.

W przypadku gdy 'raportująca instytucja finansowa' zastosuje wzmocnione procedury weryfikacji opisane w części C wobec 'rachunków o wysokiej wartości', 'raportująca instytucja finansowa' — z wyjątkiem procedury zapytania opiekuna klienta opisanej w części C pkt 4 — nie będzie musiała ponownie ich stosować wobec tego samego 'rachunku o wysokiej wartości' w następnych latach, chyba że dany rachunek jest nieudokumentowany, w którym to przypadku 'raportująca instytucja finansowa' powinna stosować te procedury ponownie co roku do czasu, gdy taki rachunek przestanie być nieudokumentowany.

W przypadku zmiany okoliczności dotyczących 'rachunku o wysokiej wartości', które powodują powiązanie z tym rachunkiem jednej lub większej liczby przesłanek opisanych w części B pkt 2, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować rachunek jako 'rachunek raportowany' w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego, względem którego zostanie stwierdzona przesłanka, chyba że postanowi zastosować część B pkt 6, a jeden z wyjątków w tym punkcie ma zastosowanie do tego rachunku.

'Raportująca instytucja finansowa' musi wprowadzić procedury w celu zapewnienia, aby opiekun klienta zidentyfikował każdą zmianę okoliczności dotyczących danego rachunku. Przykładowo, w przypadku gdy opiekun klienta zostanie powiadomiony o nowym adresie korespondencyjnym 'posiadacza rachunku' w państwie członkowskim, 'raportująca instytucja finansowa' zobowiązana jest traktować nowy adres jako zmianę okoliczności, a jeżeli zdecyduje się zastosować część B pkt 6, musi uzyskać odpowiednią dokumentację od 'posiadacza rachunku'.

D)	Weryfikacja 'istniejących rachunków indywidualnych o wysokiej wartości' musi zostać zakończona do dnia 31 grudnia 2016 r. Weryfikacja 'istniejących rachunków indywidualnych o niższej wartości' musi zostać zakończona do dnia 31 grudnia 2017 r.

E)	Jakikolwiek 'istniejący rachunek indywidualny', który został zidentyfikowany jako 'rachunek raportowany' na mocy niniejszej sekcji, musi być traktowany jako 'rachunek raportowany' we wszystkich kolejnych latach, chyba że 'posiadacz rachunku' przestanie być 'osobą raportowaną'.

SEKCJA IV

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC 'NOWYCH RACHUNKÓW INDYWIDUALNYCH'

Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji 'rachunków raportowanych' wśród 'nowych rachunków indywidualnych'.

W odniesieniu do 'nowych rachunków indywidualnych', przy otwieraniu rachunku, 'raportująca instytucja finansowa' musi uzyskać oświadczenie 'posiadacza rachunku', które może stanowić część dokumentacji otwarcia rachunku, pozwalające 'raportującej instytucji finansowej' na określenie jednej lub większej liczby rezydencji 'posiadacza rachunku' do celów podatkowych i potwierdzenie zasadności takiego oświadczenia na podstawie informacji otrzymanych przez 'raportującą instytucję finansową' w związku z otwarciem rachunku, łącznie z wszelką dokumentacją zgromadzoną na mocy 'procedur AML/KYC'.

Jeżeli oświadczenie wskazuje, że 'posiadacz rachunku' jest rezydentem państwa członkowskiego do celów podatkowych, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować rachunek jako 'rachunek raportowany', a oświadczenie musi również zawierać numer 'NIP' 'posiadacza rachunku' w odniesieniu do takiego państwa członkowskiego (z zastrzeżeniem sekcji I część D) oraz datę urodzenia.

W przypadku wystąpienia zmiany okoliczności związanych z 'nowym rachunkiem indywidualnym', która sprawia, że 'raportująca instytucja finansowa' dowiaduje się lub ma powody sądzić, że pierwotne oświadczenie 'posiadacza rachunku' jest niepoprawne lub nierzetelne, 'raportująca instytucja finansowa' nie może opierać się na pierwotnym oświadczeniu 'posiadacza rachunku' i musi uzyskać ważne oświadczenie, które określa rezydencję (rezydencje) 'posiadacza rachunku' do celów podatkowych.

SEKCJA V

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC 'ISTNIEJĄCYCH RACHUNKÓW PODMIOTÓW'

Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji 'rachunków raportowanych' wśród 'istniejących rachunków podmiotów'.

Rachunki podmiotów niewymagające weryfikacji, identyfikacji ani raportowania. O ile 'raportująca instytucja finansowa' nie dokona innego wyboru, w odniesieniu do wszystkich 'istniejących rachunków podmiotów' albo oddzielnie, w odniesieniu do każdej wyraźnie zidentyfikowanej grupy takich rachunków, 'istniejący rachunek podmiotów', którego łączne saldo lub wartość nie przekraczają na dzień 31 grudnia 2015 r. kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 250 000 USD, nie musi być weryfikowany, identyfikowany ani raportowany jako 'rachunek raportowany' do czasu aż jego łączne saldo lub wartość nie przekroczą tej kwoty na ostatni dzień któregokolwiek z kolejnych lat kalendarzowych.

Rachunki podmiotów będące przedmiotem weryfikacji. 'Istniejący rachunek podmiotów', którego łączne saldo lub wartość przekraczają na dzień 31 grudnia 2015 r. kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającą kwocie 250 000 USD, oraz 'istniejący rachunek podmiotów', który nie przekracza na dzień 31 grudnia 2015 r. tej kwoty, ale którego łączne saldo lub wartość przekraczają taką kwotę na ostatni dzień któregokolwiek z kolejnych lat kalendarzowych, muszą zostać poddane weryfikacji zgodnie z procedurami określonymi w części D.

Rachunki podmiotów, wobec których wymagane jest raportowanie. W odniesieniu do 'istniejących rachunków podmiotów' opisanych w części B, wyłącznie rachunki, które znajdują się w posiadaniu co najmniej jednego 'podmiotu' będącego 'osobą raportowaną' lub w posiadaniu 'pasywnych NFE' (podmiotów niebędących instytucjami finansowymi) kontrolowanych przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną', są traktowane jako 'rachunki raportowane'.

Procedury weryfikacji na potrzeby identyfikowania rachunków podmiotów, wobec których wymagane jest raportowanie. Wobec 'istniejących rachunków podmiotów' opisanych w części B 'raportująca instytucja finansowa' musi zastosować następujące procedury weryfikacji dla określenia, czy są one w posiadaniu co najmniej jednej 'osoby raportowanej' lub 'pasywnego NFE' kontrolowanych przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną':

Określenie, czy 'podmiot' jest 'osobą raportowaną'.

Weryfikacja informacji posiadanych do celów regulacyjnych lub do celów związanych z relacjami z klientem (łącznie z informacjami zgromadzonymi na mocy 'procedur AML/KYC') w celu określenia, czy informacje wskazują, że 'posiadacz rachunku' jest rezydentem w państwie członkowskim. W tym celu informacje wskazujące na to, że 'posiadacz rachunku' jest rezydentem w państwie członkowskim obejmuje miejsce uzyskania zdolności prawnej lub rejestracji lub adres w państwie członkowskim.

Jeżeli informacje wskazują na to, że 'posiadacz rachunku' jest rezydentem w państwie członkowskim, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować rachunek jako 'rachunek raportowany', chyba że uzyska od 'posiadacza rachunku' oświadczenie lub w sposób racjonalny ustali na podstawie posiadanych informacji lub informacji dostępnych publicznie, że 'posiadacz rachunku' nie jest 'osobą raportowaną'.

Ustalenie, czy podmiot jest 'pasywnym NFE' kontrolowanym przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną'. W odniesieniu do 'posiadacza rachunku' w przypadku 'istniejącego rachunku podmiotu' (łącznie z 'podmiotem' będącym 'osobą raportowaną') 'raportująca instytucja finansowa' musi ustalić, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE' kontrolowanym przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną'. Jeżeli którakolwiek z 'osób kontrolujących' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną', rachunek musi być traktowany jako 'rachunek raportowany'. Dokonując tych ustaleń, 'raportująca instytucja finansowa' musi stosować się do wskazówek w części D pkt 2 lit. a)–c) w kolejności najstosowniejszej do danych okoliczności.

Ustalenie, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE'. Do celów ustalenia, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE', 'raportująca instytucja finansowa' musi uzyskać od 'posiadacza rachunku' oświadczenie, aby określić jego status, chyba że posiada już informacje lub publicznie dostępne są informacje, na podstawie których może racjonalnie stwierdzić, że 'posiadacz rachunku' jest 'aktywnym NFE' lub 'instytucją finansową' inną niż 'podmiot inwestujący' opisany w sekcji VIII część A pkt 6 lit. b), niebędący 'instytucją finansową z jurysdykcji uczestniczącej'.

b)	Ustalenie 'osób kontrolujących' 'posiadacza rachunku'. Do celów ustalenia 'osób kontrolujących' 'posiadacza rachunku' 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się na informacjach zgromadzonych i przechowywanych na mocy 'procedur AML/KYC'.

Ustalenie, czy 'osoba kontrolująca' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną'. Do celów ustalenia, czy 'osoba kontrolująca' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną', 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się na:

(i)

informacjach zgromadzonych i przechowywanych na mocy 'procedur AML/KYC' w przypadku 'istniejącego rachunku podmiotu', który to rachunek znajduje się w posiadaniu co najmniej jednego 'NFE' i którego łączne saldo lub wartość nie przekraczają kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 1 000 000 USD; lub

(ii)	oświadczeniu 'posiadacza rachunku' lub takiej 'osoby kontrolującej' z państwa członkowskiego (państw członkowskich) lub innej(-ych) jurysdykcji, w których dana 'osoba kontrolująca' jest rezydentem do celów podatkowych.

Czas trwania weryfikacji oraz dodatkowe procedury mające zastosowanie do 'istniejących rachunków podmiotów'

1)	Weryfikacja 'istniejących rachunków podmiotów', których łączne saldo lub wartość przekraczają na dzień 31 grudnia 2015 r. kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającą kwocie 250 000 USD, musi zostać zakończona do dnia 31 grudnia 2017 r.

Weryfikacja 'istniejących rachunków podmiotów', których łączne saldo lub wartość nie przekraczają na dzień 31 grudnia 2015 r. kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 250 000 USD, ale przekraczają tę kwotę na dzień 31 grudnia któregokolwiek z kolejnych lat, musi zostać zakończona w ciągu roku kalendarzowego następującego po roku, w którym łączne saldo lub wartość przekroczyły taką kwotę.

W przypadku wystąpienia zmiany okoliczności związanych z 'istniejącym rachunkiem podmiotu', która sprawia, że 'raportująca instytucja finansowa' dowiaduje się lub ma powody sądzić, że oświadczenie 'posiadacza rachunku' lub inna dokumentacja związana z rachunkiem są niepoprawne lub nierzetelne, 'raportująca instytucja finansowa' musi ponownie określić status rachunku zgodnie z procedurami określonymi w części D.

SEKCJA VI

NALEŻYTA STARANNOŚĆ WOBEC 'NOWYCH RACHUNKÓW PODMIOTÓW'

Poniższe procedury mają zastosowanie do celów identyfikacji 'rachunków raportowanych' wśród 'nowych rachunków podmiotów'.

Procedury weryfikacji na potrzeby identyfikowania 'rachunków podmiotów', wobec których wymagane jest raportowanie. Wobec 'nowych rachunków podmiotów' 'raportująca instytucja finansowa' musi zastosować następujące procedury weryfikacji dla ustalenia, czy 'posiadaczem rachunku' są co najmniej jedna 'osoba raportowana' lub 'pasywne NFE' kontrolowane przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną':

Ustalenie, czy 'podmiot' jest 'osobą raportowaną'.

Uzyskanie oświadczenia 'posiadacza rachunku', które może stanowić część dokumentacji otwarcia rachunku, pozwalające 'raportującej instytucji finansowej' na ustalenie (jednej lub większej liczby) rezydencji 'posiadacza rachunku' do celów podatkowych i potwierdzenie zasadności takiego oświadczenia na podstawie informacji otrzymanych przez 'raportującą instytucję finansową' w związku z otwarciem rachunku, łącznie z wszelką dokumentacją zgromadzoną na mocy 'procedur AML/KYC'. Jeżeli dany 'podmiot' poświadczy, że nie ma rezydencji do celów podatkowych, 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się adresie głównego miejsca prowadzenia działalności 'podmiotu' w celu ustalenia rezydencji 'posiadacza rachunku'.

Jeżeli oświadczenie wskazuje na to, że 'posiadacz rachunku' jest rezydentem w państwie członkowskim, 'raportująca instytucja finansowa' musi traktować rachunek jako 'rachunek raportowany', chyba że w sposób racjonalny ustali na podstawie posiadanych informacji lub informacji dostępnych publicznie, że 'posiadacz rachunku' nie jest 'osobą raportowaną' w odniesieniu do takiego państwa członkowskiego.

Ustalenie, czy podmiot jest 'pasywnym NFE' kontrolowanym przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną'. W odniesieniu do 'posiadacza rachunku' w przypadku 'nowego rachunku podmiotu' (łącznie z 'podmiotem' będącym 'osobą raportowaną') 'raportująca instytucja finansowa' musi ustalić, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE' kontrolowanym przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną'. Jeżeli którakolwiek z 'osób kontrolujących' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną', rachunek musi być traktowany jako 'rachunek raportowany'. Dokonując tych ustaleń, 'raportująca instytucja finansowa' musi stosować się do wskazówek w części A pkt 2 lit. a)–c) w kolejności najstosowniejszej do danych okoliczności.

Ustalenie, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE'. Do celów ustalenia, czy 'posiadacz rachunku' jest 'pasywnym NFE', 'raportująca instytucja finansowa' musi polegać na oświadczeniu 'posiadacza rachunku', aby określić jego status, chyba że posiada już informacje lub publicznie dostępne są informacje, na podstawie których może racjonalnie stwierdzić, że 'posiadacz rachunku' jest 'aktywnym NFE' lub 'instytucją finansową' inną niż 'podmiot inwestujący' opisany w sekcji VIII część A pkt 6 lit. b), niebędący 'instytucją finansową z jurysdykcji uczestniczącej'.

b)	Ustalenie 'osób kontrolujących' 'posiadacza rachunku'. Do celów ustalenia 'osób kontrolujących' 'posiadacza rachunku' 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się na informacjach zgromadzonych i przechowywanych na mocy 'procedur AML/KYC'.

c)	Ustalenie, czy 'osoba kontrolująca' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną'. Do celów ustalenia, czy 'osoba kontrolująca' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną', 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się na oświadczeniu 'posiadacza rachunku' lub takiej 'osoby kontrolującej'.

SEKCJA VII

SZCZEGÓLNE ZASADY NALEŻYTEJ STARANNOŚCI

Poniższe dodatkowe zasady mają zastosowanie we wdrażaniu procedur należytej staranności opisanych powyżej:

A)	Poleganie na oświadczeniach i 'dowodach w postaci dokumentów'. 'Raportująca instytucja finansowa' nie może opierać się na oświadczeniu lub 'dowodzie w postaci dokumentów', jeżeli wie lub ma powody sądzić, że oświadczenie lub 'dowód w postaci dokumentów' są niepoprawne lub nierzetelne.

Alternatywne procedury dla 'rachunków finansowych' będących w posiadaniu indywidualnych beneficjentów 'pieniężnych umów ubezpieczenia' lub 'umów renty' oraz dla 'grupowych pieniężnych umów ubezpieczenia' lub 'grupowych umów renty'. 'Raportująca instytucja finansowa' może domniemywać, że indywidualny beneficjent (inny niż właściciel) 'pieniężnej umowy ubezpieczenia' lub 'umowy renty', otrzymujący świadczenie z tytułu śmierci, nie jest 'osobą raportowaną', i może traktować taki 'rachunek finansowy' jako inny niż 'rachunek raportowany', chyba że 'raportująca instytucja finansowa' rzeczywiście wie lub ma powody, by sądzić, iż beneficjentem jest 'osoba raportowana'. 'Raportująca instytucja finansowa' ma powody, by sądzić, iż beneficjentem 'pieniężnej umowy ubezpieczenia' lub 'umowy renty' jest 'osoba raportowana', jeżeli informacje zgromadzone przez 'raportującą instytucję finansową' i związane z beneficjentem zawierają przesłanki opisane w sekcji III część B. Jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' rzeczywiście wie lub ma powody, by sądzić, iż beneficjentem jest 'osoba raportowana', 'raportująca instytucja finansowa' musi stosować się do procedur zawartych w sekcji III część B.

'Raportująca instytucja finansowa' może traktować 'rachunek finansowy', który jest udziałem członka w 'grupowej pieniężnej umowie ubezpieczenia' lub 'grupowej umowie renty', jako 'rachunek finansowy', który nie jest 'rachunkiem raportowanym', do dnia, w którym określona kwota staje się należna na rzecz pracownika/posiadacza świadectwa lub beneficjenta, jeżeli dany 'rachunek finansowy', który jest udziałem członka w 'grupowej pieniężnej umowie ubezpieczenia' lub 'grupowej umowie renty', spełnia następujące wymogi:

(i)	'grupowa pieniężna umowa ubezpieczenia' lub 'grupowa umowa renty' są wystawione na rzecz pracodawcy i obejmują co najmniej 25 pracowników/posiadaczy świadectwa;

(ii)	pracownicy/posiadacze świadectwa są uprawnieni do otrzymania jakiejkolwiek wartości umowy związanej z ich udziałami oraz do wyznaczenia beneficjentów świadczenia wypłacanego z tytułu śmierci pracownika; oraz

(iii)

łączna kwota należna każdemu pracownikowi/posiadaczowi świadectwa lub beneficjentowi nie przekracza kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 1 000 000 USD.

Termin »grupowa pieniężna umowa ubezpieczenia« oznacza 'pieniężną umowę ubezpieczenia', która (i) zapewnia ochronę ubezpieczeniową osób fizycznych, które przystąpiły do umowy za pośrednictwem pracodawcy, stowarzyszenia handlowego, związku zawodowego lub innego stowarzyszenia lub grupy; oraz (ii) przewiduje zapłatę składki od każdego członka grupy (lub członka kategorii w ramach grupy), która to składka jest określona bez względu na indywidualne cechy zdrowotne inne niż wiek, płeć i nałóg palenia danego członka (lub kategorii członków) danej grupy.

Termin »grupowa umowa renty« oznacz 'umowę renty', na mocy której zobowiązanymi są osoby fizyczne, które przystąpiły do umowy za pośrednictwem pracodawcy, stowarzyszenia handlowego, związku zawodowego lub innego stowarzyszenia lub grupy.

Sumowanie salda rachunku i reguły walutowe

Sumowanie 'rachunków indywidualnych'. Do celów określania łącznego salda lub wartości 'rachunków finansowych' posiadanych przez osobę fizyczną, 'raportująca instytucja finansowa' jest zobowiązana sumować wszystkie 'rachunki finansowe' prowadzone przez 'raportującą instytucję finansową' lub 'podmiot powiązany', ale wyłącznie w takim zakresie, w jakim systemy komputerowe 'raportującej instytucji finansowej' łączą ze sobą 'rachunki finansowe' przez odniesienie do elementu danych, takiego jak numer klienta lub numer 'NIP', oraz w zakresie, w jakim systemy te pozwalają na sumowanie sald lub wartości rachunków. Każdemu współposiadaczowi 'rachunku finansowego' przypisuje się całe saldo lub wartość posiadanych wspólnie rachunków finansowych do celów stosowania wymogów sumowania opisanych w niniejszym punkcie.

Sumowanie 'rachunków podmiotów'. Do celów określania łącznego salda lub wartości 'rachunków finansowych' posiadanych przez 'podmiot', 'raportująca instytucja finansowa' jest zobowiązana uwzględnić wszystkie 'rachunki finansowe' prowadzone przez 'raportującą instytucję finansową' lub 'podmiot powiązany', ale wyłącznie w takim zakresie, w jakim systemy komputerowe 'raportującej instytucji finansowej' łączą ze sobą 'rachunki finansowe' przez odniesienie do elementu danych, takiego jak numer klienta lub numer 'NIP', oraz w zakresie, w jakim systemy te pozwalają na sumowanie sald lub wartości rachunków. Każdemu współposiadaczowi 'rachunku finansowego' przypisuje się całe saldo lub wartość posiadanych wspólnie rachunków finansowych do celów stosowania wymogów sumowania opisanych w niniejszym punkcie.

Szczególna zasada sumowania mająca zastosowanie do opiekunów klienta. Do celów określenia łącznego salda lub wartości 'rachunków finansowych' posiadanych przez osobę w celu ustalenia, czy 'rachunek finansowy' jest 'rachunkiem o wysokiej wartości', 'raportująca instytucja finansowa' jest również zobowiązana, w przypadku każdego 'rachunku finansowego', o którym opiekun klienta wie lub ma powody, by sądzić, że jest on bezpośrednio lub pośrednio posiadany, kontrolowany lub założony (oprócz rachunków powierniczych) przez tę samą osobę, do sumowania wszystkich takich rachunków.

4)	Kwoty traktowane jako kwoty obejmujące równowartość w innych walutach. Wszystkie kwoty denominowane w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego traktuje się jako obejmujące równoważne kwoty w innych walutach, zgodnie z prawem krajowym.

SEKCJA VIII

TERMINY ZDEFINIOWANE

Następujące terminy mają znaczenie określone poniżej:

A) 'Raportująca instytucja finansowa'

Termin »raportująca instytucja finansowa« oznacza każdą 'instytucję finansową z państwa członkowskiego' niebędącą 'nieraportującą instytucją finansową'. Termin »instytucja finansowa z państwa członkowskiego« oznacza (i) każdą 'instytucję finansową' będącą rezydentem państwa członkowskiego, z wyłączeniem jednak wszelkich oddziałów tej 'instytucji finansowej' zlokalizowanych poza danym państwem członkowskim, oraz (ii) każdy oddział 'instytucji finansowej', która nie jest rezydentem w państwie członkowskim, jeżeli dany oddział jest zlokalizowany w danym państwie członkowskim.

Termin »instytucja finansowa z jurysdykcji uczestniczącej« oznacza (i) każdą 'instytucję finansową' będącą rezydentem w 'jurysdykcji uczestniczącej', z wyłączeniem jednak wszelkich oddziałów tej 'instytucji finansowej' zlokalizowanych poza daną 'jurysdykcją uczestniczącą', oraz (ii) każdy oddział 'instytucji finansowej', która nie jest rezydentem w 'jurysdykcji uczestniczącej', o ile dany oddział jest zlokalizowany w danej 'jurysdykcji uczestniczącej'.

3)	Termin »instytucja finansowa« oznacza 'instytucję powierniczą', 'instytucję depozytową', 'podmiot inwestujący' lub 'określony zakład ubezpieczeń'.

Termin »instytucja powiernicza« oznacza każdy podmiot, który — w ramach istotnej części swojej działalności gospodarczej — przechowuje 'aktywa finansowe' na rachunek innych osób. Uważa się, że przechowywanie 'aktywów finansowych' na rachunek innych osób stanowi istotną część działalności gospodarczej 'podmiotu', jeżeli jego przychody brutto przypadające na przechowywanie 'aktywów finansowych' i na związane z tym usługi finansowe stanowią co najmniej 20 % przychodów brutto tego 'podmiotu' w krótszym z następujących okresów: (i) okresie trzech lat, kończącym się 31 grudnia (lub ostatniego dnia roku obrachunkowego, jeżeli nie są one tożsame) poprzedzającym rok, w którym jest dokonywane ustalenie tego udziału; lub (ii) okresie istnienia tego 'podmiotu'.

5)	Termin »instytucja depozytowa« oznacza każdy 'podmiot', który przyjmuje depozyty w ramach prowadzonej działalności bankowej lub podobnej.

Termin »podmiot inwestujący« oznacza każdy podmiot:

który w ramach działalności gospodarczej wykonuje głównie co najmniej jedną z następujących czynności lub operacji na rzecz lub w imieniu klienta:

(i)

obrót instrumentami rynku pieniężnego (czekami, wekslami, certyfikatami depozytowymi, instrumentami pochodnymi itp.); obrót walutą; obrót pochodnymi instrumentami walutowymi, instrumentami pochodnymi na stopę procentową i indeksowymi instrumentami pochodnymi; obrót zbywalnymi papierami wartościowymi lub towarowymi kontraktami terminowymi typu future;

(ii)	zarządzanie indywidualnym i zbiorowym portfelem aktywów; lub

(iii)

inne formy inwestowania, administrowania lub zarządzania 'aktywami finansowymi' lub środkami pieniężnymi w imieniu innych osób;

lub

którego przychody brutto przypadają głównie na inwestowanie lub reinwestowanie 'aktywów finansowych' lub obrót tymi aktywami, jeżeli dany 'podmiot' jest zarządzany przez inny podmiot będący 'instytucją depozytową', 'instytucją powierniczą', 'określonym zakładem ubezpieczeń' lub 'podmiotem inwestującym' opisanym w części A pkt 6 lit. a).

Uznaje się, że w ramach działalności gospodarczej 'podmiot' wykonuje głównie co najmniej jedną z czynności, o których mowa w części A pkt 6 lit. a), lub że przychody brutto 'podmiotu' przypadają głównie na inwestowanie lub reinwestowanie 'aktywów finansowych' lub obrót tymi aktywami do celów części A pkt 6 lit. b), jeżeli przychody brutto danego 'podmiotu' przypadające na stosowne czynności stanowią co najmniej 50 % przychodów brutto tego 'podmiotu' w krótszym z następujących okresów: (i) okresie trzech lat, kończącym się 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym jest dokonywane ustalenie tego udziału, lub (ii) okresie istnienia tego 'podmiotu'. Termin »podmiot inwestujący« nie obejmuje 'podmiotu', który jest 'aktywnym NFE', ponieważ 'podmiot' ten spełnia którekolwiek z kryteriów określonych w części D pkt 8 lit. d)–g).

Niniejszy punkt interpretuje się w sposób spójny ze sformułowaniem zastosowanym w definicji »instytucji finansowej« w zaleceniach Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy.

Termin »aktywa finansowe« obejmuje papier wartościowy (na przykład akcję spółki; udział w spółce osobowej lub własność rzeczywistą w spółce osobowej lub truście charakteryzujących się własnością rozproszoną lub będących w obrocie publicznym; weksel, obligację, skrypt dłużny lub inne dowody wierzytelności), udział w spółce osobowej, umowę towarową, umowę swapu (na przykład swapy stóp procentowych, swapy walutowe, swapy bazowe, górne pułapy stóp procentowych, dolne pułapy stóp procentowych, swapy towarowe, swapy akcyjne, swapy indeksowe i podobne umowy), 'umowę ubezpieczenia' lub 'umowę renty', bądź jakikolwiek udział (łącznie z kontraktem terminowym typu future lub kontraktem terminowym typu forward lub opcją) w papierze wartościowym, udziale w spółce osobowej, umowie towarowej, umowie swapu, 'umowie ubezpieczenia' lub 'umowie renty'. Termin »aktywa finansowe« nie obejmuje niedłużnego, bezpośredniego udziału w nieruchomości.

8)	Termin »określony zakład ubezpieczeń« oznacza każdy 'podmiot' będący zakładem ubezpieczeń (lub jednostką dominującą zakładu ubezpieczeń), który zawiera 'pieniężną umowę ubezpieczenia' lub 'umowę renty', bądź jest zobowiązany do dokonywania płatności z tytułu tych umów.

B) Nieraportująca instytucja finansowa

Termin »nieraportująca instytucja finansowa« oznacza każdą 'instytucję finansową' będącą:

'podmiotem rządowym', 'organizacją międzynarodową' lub 'bankiem centralnym', w sytuacjach innych niż dotyczące płatności wynikającej ze zobowiązania istniejącego w związku z komercyjną działalnością finansową w rodzaju tej prowadzonej przez 'określony zakład ubezpieczeń', 'instytucję powierniczą' lub 'instytucję depozytową';

b)	'powszechnym funduszem emerytalnym'; 'zamkniętym funduszem emerytalnym'; 'funduszem emerytalnym podmiotu rządowego, organizacji międzynarodowej lub banku centralnego'; lub 'kwalifikowanym wystawcą kart kredytowych';

jakimkolwiek innym 'podmiotem', który niesie ze sobą niskie ryzyko zostania wykorzystanym do uchylenia się od opodatkowania, ma zasadniczo podobne cechy jak którykolwiek z 'podmiotów' opisanych w części B pkt 1 lit. a) i b) oraz jest ujęty w wykazie 'nieraportujących instytucji finansowych', o którym mowa w art. 8 ust. 7a niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że status takiego 'podmiotu' jako 'nieraportującej instytucji finansowej' nie zagraża realizacji celów niniejszej dyrektywy;

d)	'zwolnionym przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania'; lub

e)	trustem w zakresie, w jakim powiernik trustu jest 'raportującą instytucją finansową' i zgłasza wszystkie informacje, których zgłoszenie jest wymagane na mocy sekcji I, w odniesieniu do wszystkich 'rachunków raportowanych' trustu.

Termin »podmiot rządowy« oznacza rząd państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji, wszelkie jednostki terytorialne niższego szczebla państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji (które — w celu uniknięcia wątpliwości — obejmują państwo, prowincje, okręgi lub gminy), lub każdą agencję lub instytucję państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji będące w całości własnością danego państwa lub jurysdykcji lub którychkolwiek z wyżej wymienionych jednostek (każda zwana dalej »podmiotem rządowym«). Kategoria ta obejmuje integralne części, kontrolowane podmioty, a także jednostki terytorialne niższego szczebla państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji.

»Integralna część« państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji oznacza każdą osobę, organizację, agencję, urząd, fundusz, instytucję lub inny organ, niezależnie od tego, w jaki sposób zostały one określone, stanowiące organ sprawujący władzę w państwie członkowskim lub innej jurysdykcji. Dochody netto tego organu sprawującego władzę muszą być zapisywane na jej własnym rachunku lub na innych rachunkach danego państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji, a żadna część tych dochodów nie przynosi korzyści żadnej osobie prywatnej. Integralna część nie obejmuje żadnej osoby, która sprawuje władzę, jest urzędnikiem lub zarządcą działającymi w swoim imieniu prywatnym lub osobistym.

»Podmiot kontrolowany« oznacza 'podmiot', który jest odrębny w formie od państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji lub który w inny sposób stanowi oddzielny podmiot prawa, pod warunkiem że:

(i)	'podmiot' ten jest w całości własnością co najmniej jednego 'podmiotu rządowego' i jest kontrolowany przez co najmniej jeden taki podmiot, bezpośrednio lub za pośrednictwem co najmniej jednego podmiotu kontrolowanego;

(ii)	dochody netto tego 'podmiotu' są zapisywane na jego własnym rachunku lub na rachunkach co najmniej jednego 'podmiotu rządowego', a żadna część tych dochodów nie przynosi korzyści jakiejkolwiek osobie prywatnej; oraz

(iii)

po rozwiązaniu tego 'podmiotu' jego aktywa powierzane są co najmniej jednemu 'podmiotowi rządowemu'.

Uważa się, że dochód nie przynosi korzyści osobom prywatnym, jeśli takie osoby są zakładanymi beneficjentami programu rządowego, a działania w ramach tego programu realizowane są dla dobra ogółu lub odnoszą się do zarządzania określoną sferą administracji. Niezależnie od powyższego uważa się jednak, że dochód przynosi korzyść osobom prywatnym, jeśli pochodzi on z wykorzystywania 'podmiotu rządowego' do prowadzenia działalności komercyjnej, takiej jak bankowość komercyjna, w ramach której świadczone są usługi finansowe na rzecz osób prywatnych.

Termin »organizacja międzynarodowa« oznacza każdą organizację międzynarodową lub jakąkolwiek jej agencję lub instytucję będącą w całości jej własnością. Kategoria ta obejmuje każdą organizację międzyrządową (w tym organizację ponadnarodową): (i) w skład której wchodzą głównie rządy; (ii) która zawarła z państwem członkowskim obowiązujące porozumienie w sprawie lokalizacji jej siedziby lub podobne merytorycznie porozumienie; i (iii) której dochód nie przynosi korzyści osobom prywatnym.

Termin »bank centralny« oznacza instytucję określoną przez prawo lub wyznaczoną przez rząd jako główna władza — inna niż rząd samego państwa członkowskiego — emitująca instrumenty przeznaczone do obiegu jako waluta. Instytucja taka może obejmować podmiot odrębny od rządu danego państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy należy w całości lub w części do tego państwa.

Termin »powszechny fundusz emerytalny« oznacza fundusz utworzony w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych, rentowych lub świadczeń z tytułu śmierci, bądź też jakiejkolwiek kombinacji tych świadczeń, na rzecz beneficjentów będących obecnymi lub byłymi pracownikami (lub osobami wskazanymi przez takich pracowników) co najmniej jednego pracodawcy, w zamian za świadczone przez nich usługi, pod warunkiem że fundusz:

a)	nie ma żadnego beneficjenta, który miałby prawo do więcej niż 5 % aktywów funduszu;

b)	podlega regulacjom rządowym i zapewnia coroczne przekazywanie informacji organom podatkowym; oraz

spełnia co najmniej jeden z następujących wymogów:

(i)	jest ogólnie zwolniony z opodatkowania od dochodów z inwestycji lub opodatkowanie takich dochodów jest odroczone lub podlega stawce obniżonej, ze względu na status funduszu jako programu emerytalnego;

(ii)	co najmniej 50 % całkowitych składek na rzecz funduszu (innych niż przeniesienie aktywów z innych programów opisanych w części B pkt 5–7 lub z rachunków emerytalnych i rentowych opisanych w części C pkt 17 lit. a)) pochodzi z wpłat pracodawców;

(iii)

przenoszenie środków lub wypłaty z funduszu są dozwolone tylko w przypadku wystąpienia określonych zdarzeń związanych z przejściem na emeryturę, niepełnosprawnością lub śmiercią (z wyjątkiem przenoszenia środków do innych funduszy emerytalnych opisanych w części B pkt 5–7 lub do rachunków emerytalnych i rentowych opisanych w części C pkt 17 lit. a)), bądź dokonanie przeniesienia lub wypłaty środków przed wystąpieniem określonego zdarzenia skutkuje nałożeniem kar; lub

(iv)

składki (inne niż określone, dozwolone wpłaty uzupełniające) wpłacane przez pracowników do funduszu są ograniczone zależnie od dochodu pracownika lub nie mogą przekroczyć kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 50 000 USD rocznie, przy zastosowaniu zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do sumowania rachunków i przeliczania walut obcych.

Termin »zamknięty fundusz emerytalny« oznacza fundusz utworzony w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych, rentowych lub świadczeń z tytułu śmierci na rzecz beneficjentów będących obecnymi lub byłymi pracownikami (lub na rzecz osób wskazanych przez takich pracowników) co najmniej jednego pracodawcy, w zamian za świadczone przez nich usługi, pod warunkiem że:

a)	fundusz ma mniej niż 50 uczestników;

b)	fundusz jest finansowany przez co najmniej jednego pracodawcę, który nie jest 'podmiotem inwestującym' ani 'pasywnym NFE';

c)	składki pracownika i pracodawcy na rzecz funduszu (z wyjątkiem przenoszenia aktywów z innych rachunków emerytalnych i rentowych opisanych w części C pkt 17 lit. a)) są ograniczone zależnie od, odpowiednio, wypracowanego dochodu i wysokości wynagrodzenia pracownika;

d)	uczestnicy, którzy nie są rezydentami państwa członkowskiego, w którym dany fundusz został utworzony, nie są uprawnieni do więcej niż 20 % aktywów funduszu; oraz

e)	fundusz podlega regulacjom rządowym i zapewnia coroczne przekazywanie informacji organom podatkowym.

Termin »fundusz emerytalny podmiotu rządowego, organizacji międzynarodowej lub banku centralnego« oznacza fundusz utworzony przez 'podmiot rządowy', 'organizację międzynarodową' lub 'bank centralny' w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych, rentowych lub świadczeń z tytułu śmierci na rzecz beneficjentów lub uczestników będących obecnymi lub byłymi pracownikami (lub na rzecz osób wskazanych przez takich pracowników), bądź niebędących obecnymi lub byłymi pracownikami, jeżeli świadczenia zapewniane takim beneficjentom lub uczestnikom są wypłacane w zamian za usługi wykonane na rzecz danego 'podmiotu rządowego', danej 'organizacji międzynarodowej' lub danego 'banku centralnego'.

Termin »kwalifikowany wystawca kart kredytowych« oznacza 'instytucję finansową' spełniającą następujące wymogi:

a)	'instytucja finansowa' jest 'instytucją finansową' tylko dlatego, że jest wystawcą kart kredytowych akceptującym depozyty tylko wtedy, gdy klient dokonuje płatności przekraczającej saldo debetowe karty, a nadpłacona kwota nie jest natychmiast zwracana klientowi; oraz

począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. lub przed tym dniem, 'instytucja finansowa' wdroży politykę i procedury zapobiegające dokonaniu przez klienta nadpłaty przekraczającej kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającą kwocie 50 000 USD, albo zapewniające, aby wszelkie nadpłacone przez klienta kwoty przekraczające tę kwotę były temu klientowi zwracane w ciągu 60 dni, każdorazowo przy zastosowaniu zasad dotyczących sumowania rachunków i przeliczania walut obcych, określonych w sekcji VII część C. W tym celu pojęcie nadpłata przez klienta nie odnosi się do salda dodatniego w zakresie spornych obciążeń, obejmuje jednak salda dodatnie wynikające ze zwrotów towarów.

Termin »zwolnione przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania« oznacza 'podmiot inwestujący' regulowany jako przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania, pod warunkiem że wszystkie udziały w tym przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania są w posiadaniu osób fizycznych lub 'podmiotów' niebędących 'osobami raportowanymi', z wyjątkiem 'pasywnego NFE' kontrolowanego przez 'osoby kontrolujące' będące 'osobami raportowanymi', bądź też pod warunkiem że wszystkie te udziały są posiadane za pośrednictwem takich osób fizycznych lub 'podmiotów'.

Wyemitowanie fizycznych akcji na okaziciela przez przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania samo w sobie nie powoduje utraty przez 'podmiot inwestujący', który jest regulowany jako takie przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania, statusu 'zwolnionego przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania', na mocy części B pkt 9, pod warunkiem że:

a)	dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania nie wyemitowało i nie wyemituje żadnych fizycznych akcji na okaziciela po dniu 31 grudnia 2015 r.;

b)	dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania umorzy wszystkie takie udziały po ich wykupieniu;

dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania wykonuje wszelkie procedury należytej staranności określone w sekcjach II–VII i przekazuje wszelkie informacje podlegające wymogowi przekazania w odniesieniu do wszystkich takich udziałów, gdy udziały te są przedstawiane w celu ich umorzenia lub dokonania innej płatności; oraz

d)	dane przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania posiada polityki i procedury zapewniające, aby takie udziały zostały umorzone lub poddane immobilizacji jak najszybciej, a w każdym razie przed dniem 1 stycznia 2018 r.

C) 'Rachunek finansowy'

Termin »rachunek finansowy« oznacza rachunek prowadzony przez 'instytucję finansową' i obejmuje 'rachunek depozytowy' i 'rachunek powierniczy', a także:

w przypadku 'podmiotu inwestującego' — jakikolwiek udział w kapitale lub w wierzytelnościach danej 'instytucji finansowej'. Niezależnie od powyższego termin »rachunek finansowy« nie obejmuje żadnego udziału w kapitale lub w wierzytelnościach 'podmiotu' będącego 'podmiotem inwestującym' wyłącznie, dlatego że (i) udziela on porad inwestycyjnych klientowi i działa w jego imieniu; lub (ii) zarządza portfelami na rzecz klienta i działa w jego imieniu do celów inwestowania 'aktywów finansowych' zdeponowanych w imieniu klienta w 'instytucji finansowej' innej niż taki 'podmiot' lub do celów zarządzania lub administrowania takimi 'aktywami finansowymi';

b)	w przypadku instytucji finansowej nieopisanej w części C pkt 1 lit. a) — jakikolwiek udział w kapitale lub w wierzytelnościach danej 'instytucji finansowej', jeżeli dana kategoria udziałów została utworzona w celu uniknięcia raportowania zgodnie z sekcją I; oraz

wszelkie 'pieniężne umowy ubezpieczenia' i wszelkie 'umowy renty', zawarte lub prowadzone przez 'instytucję finansową', inne niż niezwiązane z inwestowaniem, nieprzenoszalne, natychmiastowo wypłacane renty dożywotnie, zawierane z osobą fizyczną, skutkujące wypłatą świadczenia emerytalnego lub rentowego, w ramach rachunku, który jest 'rachunkiem wyłączonym'.

Termin »rachunek finansowy« nie obejmuje żadnego rachunku, który jest 'rachunkiem wyłączonym'.

Termin »rachunek depozytowy« obejmuje każdy rachunek prowadzony w celach komercyjnych, rachunek bieżący, oszczędnościowo-rozliczeniowy, terminowy lub oszczędnościowy lub rachunek, potwierdzeniem którego jest certyfikat depozytowy, certyfikat oszczędnościowy, certyfikat inwestycyjny, certyfikat zadłużeniowy lub inny podobny instrument prowadzony przez 'instytucję finansową' w ramach zwykłej działalności bankowej lub podobnej. 'Rachunek depozytowy' obejmuje również kwotę posiadaną przez zakład ubezpieczeń na podstawie gwarantowanej umowy inwestycyjnej lub podobnej umowy zobowiązującej do wypłaty lub uznania odsetek z tytułu tych umów.

3)	Termin »rachunek powierniczy« oznacza rachunek (inny niż 'umowa ubezpieczenia' lub 'umowa renty'), który obejmuje co najmniej jeden składnik 'aktywów finansowych' na rzecz innej osoby.

Termin »udział w kapitale« oznacza, w przypadku spółki osobowej będącej instytucją finansową, udział w kapitale lub zyskach spółki. W przypadku trustu będącego 'instytucją finansową' 'udział w kapitale' uważa się za udział posiadany przez jakąkolwiek osobę traktowaną jako ustanawiający lub beneficjent całości lub części majątku trustu, lub jakąkolwiek inną osobę fizyczną sprawującą ostateczną i faktyczną kontrolę nad trustem. 'Osoba raportowana' będzie traktowana jako beneficjent trustu, jeżeli taka 'osoba raportowana' posiada prawo do otrzymywania bezpośrednio lub pośrednio (na przykład przez pełnomocnika) obowiązkowej wypłaty z trustu lub może otrzymywać, bezpośrednio lub pośrednio, wypłaty uznaniowe z trustu.

5)	Termin »umowa ubezpieczenia« oznacza umowę (inną niż umowa renty), zgodnie z którą wystawca zobowiązuje się do wypłacenia określonej kwoty w przypadku zaistnienia określonego zdarzenia obejmującego śmierć, chorobę, wypadek, powstanie odpowiedzialności cywilnej lub majątkowej.

Termin »umowa renty« oznacza umowę, zgodnie z którą wystawca zobowiązuje się do wypłacania świadczeń pieniężnych w danym okresie, ustalonym w całości lub w części poprzez odniesienie do średniego dalszego trwania życia co najmniej jednej osoby fizycznej. Termin ten obejmuje także umowę, którą uznaje się za 'umowę renty' zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub praktyką danego państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji, w których umowa została wydana, na mocy której to umowy wystawca zobowiązuje się do wypłacania świadczeń pieniężnych przez pewną liczbę lat.

7)	Termin »pieniężna umowa ubezpieczenia« oznacza umowę ubezpieczenia (inną niż umowa reasekuracji zawarta pomiędzy dwoma zakładami ubezpieczeń), która ma 'wartość pieniężną'.

Termin »wartość pieniężna« oznacza większą z poniższych wartości: (i) kwotę świadczenia, do uzyskania której ubezpieczający jest uprawniony w momencie wykupu lub wypowiedzenia umowy (określoną bez dokonywania potrąceń z tytułu wcześniejszej rezygnacji z umowy lub pożyczki pod zastaw polisy); (ii) kwotę, którą ubezpieczający może pożyczyć na mocy umowy lub w związku z umową. Niezależnie od powyższego termin »wartość pieniężna« nie obejmuje kwoty należnej na podstawie umowy ubezpieczenia:

a)	wyłącznie z tytułu śmierci osoby objętej ubezpieczeniem na mocy umowy ubezpieczenia na życie;

b)	jako świadczenie z tytułu szkody na osobie lub świadczenie chorobowe lub inne świadczenie stanowiące odszkodowanie za stratę ekonomiczną poniesioną na skutek zajścia zdarzenia objętego ubezpieczeniem;

jako zwrot uprzednio wpłaconych składek (z potrąceniem opłat z tytułu kosztów ubezpieczenia, bez względu na to, czy zostały one faktycznie nałożone) zgodnie z 'umową ubezpieczenia' (inną niż inwestycyjna umowa ubezpieczenia na życie lub umowa renty), w związku z odstąpieniem od umowy lub wypowiedzeniem umowy, zmniejszeniem ryzyka ubezpieczeniowego w efektywnym okresie trwania umowy lub zwrot wynikający z błędu księgowego lub podobnego błędu odnoszącego się do składki;

d)	jako premia ubezpieczeniowa dla ubezpieczającego (inna niż premia wypłacana w przypadku wypowiedzenia), pod warunkiem że premia ta dotyczy 'umowy ubezpieczenia', na mocy której jedyne świadczenia należne opisane są w części C pkt 8 lit. b); lub

e)	jako zwrot składki zaliczkowej lub depozytu składki z tytułu 'umowy ubezpieczenia', zgodnie z którą składka jest płatna przynajmniej raz w roku, jeżeli kwota składki zaliczkowej lub depozytu składki nie przekracza kolejnej rocznej składki, które będzie należna z tytułu umowy.

Termin »istniejący rachunek« oznacza:

a)	'rachunek finansowy' prowadzony przez 'raportującą instytucję finansową' na dzień 31 grudnia 2015 r.;

każdy 'rachunek finansowy' 'posiadacza rachunku', bez względu na datę otwarcia takiego 'rachunku finansowego', jeżeli:

(i)	dany 'posiadacz rachunku' posiada również w' raportującej instytucji finansowej' (lub w 'podmiocie powiązanym' w tym samym państwie członkowskim w charakterze 'raportującej instytucji finansowej') 'rachunek finansowy' będący 'istniejącym rachunkiem' na mocy części C pkt 9 lit. a);

(ii)

'raportująca instytucja finansowa' (i, stosownie do przypadku, 'podmiot powiązany' w tym samym państwie członkowskim w charakterze 'raportującej instytucji finansowej') traktuje oba powyższe 'rachunki finansowe', a także wszelkie inne 'rachunki finansowe' danego 'posiadacza rachunku', które są traktowane jako 'istniejące rachunki' na mocy lit. b), jako jeden 'rachunek finansowy' do celów spełnienia standardów w zakresie wymogów dotyczących wiedzy określonych w sekcji VII część A oraz do celów ustalenia salda lub wartości któregokolwiek z 'rachunków finansowych' przy zastosowaniu któregokolwiek z progów rachunku;

(iii)

w odniesieniu do 'rachunku finansowego', który podlega 'procedurom AML/KYC', 'raportująca instytucja finansowa' może spełnić takie 'procedury AML/KYC' względem danego 'rachunku finansowego', opierając się na 'procedurach AML/KYC' przeprowadzonych wobec 'istniejącego rachunku' opisanego w części C pkt 9 lit. a); oraz

(iv)	otwarcie 'rachunku finansowego' nie wymaga dostarczenia przez 'posiadacza rachunku' nowych, dodatkowych lub zmienionych informacji o kliencie, innych niż do celów niniejszej dyrektywy.

10)	Termin »nowy rachunek« oznacza 'rachunek finansowy' prowadzony przez 'raportującą instytucję finansową', otwarty w dniu 1 stycznia 2016 r. lub po tej dacie, chyba że dany rachunek traktuje się jako 'istniejący rachunek' na mocy części C pkt 9 lit. b).

11)	Termin »istniejący rachunek indywidualny« oznacza 'istniejący rachunek' posiadany przez co najmniej jedną osobę fizyczną.

12)	Termin »nowy rachunek indywidualny« oznacza 'nowy rachunek' posiadany przez co najmniej jedną osobę fizyczną.

13)	Termin »istniejący rachunek podmiotów« oznacza 'istniejący rachunek' posiadany przez co najmniej jeden 'podmiot'.

14)	Termin »rachunek o niższej wartości« oznacza 'istniejący rachunek indywidualny', którego łączne saldo lub wartość na dzień 31 grudnia 2015 r. nie przekraczają kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 1 000 000 USD.

15)

Termin »rachunek o wysokiej wartości« oznacza 'istniejący rachunek indywidualny', którego łączne saldo lub wartość na dzień 31 grudnia 2015 r. lub na dzień 31 grudnia któregokolwiek z kolejnych lat przekraczają kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającą kwocie 1 000 000 USD.

16)	Termin »nowy rachunek podmiotów« oznacza 'nowy rachunek' posiadany przez co najmniej jeden 'podmiot'.

17)

Termin »rachunek wyłączony« oznacza którykolwiek z poniższych rachunków:

rachunek emerytalny lub rentowy spełniający następujące wymogi:

(i)	rachunek podlega regulacji jako osobiste konto emerytalne lub jest częścią zarejestrowanego lub regulowanego planu emerytalnego lub rentowego prowadzonego w celu zapewnienia świadczeń emerytalnych lub rentowych (w tym renty inwalidzkiej lub świadczenia z tytułu śmierci);

(ii)

rachunek korzysta z ulg podatkowych (tj. wpłacane składki, które co do zasady byłyby opodatkowane, podlegają odliczeniu lub wyłączeniu z dochodu brutto 'posiadacza rachunku' lub są opodatkowane według stawki obniżonej bądź opodatkowanie dochodu z inwestycji z danego rachunku jest odroczone lub podlega stawce obniżonej);

(iii)

wymagane jest coroczne przekazywanie organom podatkowym informacji dotyczących rachunku;

(iv)	wypłaty z rachunku uzależnione są od osiągnięcia określonego wieku emerytalnego, od inwalidztwa lub od śmierci, lub wypłata środków przed wystąpieniem tych określonych zdarzeń skutkuje nałożeniem kar; oraz

(v)

(i) wysokość rocznych składek ograniczona jest do kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 50 000 USD lub mniej; albo (ii) określono maksymalny limit składek możliwych do wpłacenia na rachunek równy kwocie denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 1 000 000 USD lub mniej, przy zastosowaniu do każdego z tych warunków zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do sumowania rachunków i przeliczania walut obcych.

Nie można uznać, że 'rachunek finansowy', który w innych aspektach spełnia wymóg części C pkt 17 lit. a) ppkt (v), nie spełnia takiego wymogu tylko dlatego, że taki 'rachunek finansowy' może otrzymywać aktywa lub środki przenoszone z co najmniej jednego 'rachunku finansowego' spełniającego wymogi części C pkt 17 lit. a) lub b) lub z co najmniej jednego funduszu emerytalnego lub rentowego spełniającego wymogi któregokolwiek z przepisów części B pkt 5–7;

rachunek spełniający następujące wymogi:

(i)	rachunek podlega regulacji jako instrument inwestycyjny do celów innych niż emerytury i jest regularnie przedmiotem obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych bądź rachunek podlega regulacji jako instrument oszczędnościowy do celów innych niż emerytury;

(ii)

(iii)

wypłaty z rachunku uzależnione są od spełnienia określonych kryteriów odnoszących się do celu rachunku inwestycyjnego lub oszczędnościowego (na przykład zapewnienie świadczeń edukacyjnych lub medycznych), lub wypłata środków przed spełnieniem tych kryteriów skutkuje nałożeniem kar; oraz

(iv)	wysokość rocznych składek ograniczona jest do kwoty denominowanej w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającej kwocie 50 000 USD lub mniej, przy zastosowaniu zasad określonych w sekcji VII część C w odniesieniu do sumowania rachunków i przeliczania walut obcych.

Nie można uznać, że 'rachunek finansowy', który w innych aspektach spełnia wymóg części C pkt 17 lit. b) ppkt (iv), nie spełnia takiego wymogu tylko dlatego, że taki 'rachunek finansowy' może otrzymywać aktywa lub środki przenoszone z co najmniej jednego 'rachunku finansowego' spełniającego wymogi części C pkt 17 lit. a) lub b) lub z co najmniej jednego funduszu emerytalnego lub rentowego spełniającego wymogi któregokolwiek z przepisów części B pkt 5–7;

umowę ubezpieczenia na życie, w przypadku której okres ważności ubezpieczenia upłynie zanim osoba ubezpieczona osiągnie wiek 90 lat, pod warunkiem że dana umowa spełnia następujące wymogi:

(i)	składki wpłacane okresowo, których wysokość nie ulega zmniejszeniu w trakcie trwania umowy, są płatne co najmniej raz w roku w okresie obowiązywania umowy lub do momentu, gdy ubezpieczony osiągnie wiek 90 lat, w zależności od tego, który z tych okresów jest krótszy;

(ii)	w umowie nie określono wartości umowy, do której jakakolwiek osoba miałaby dostęp (w drodze wypłaty środków, zaciągnięcia pożyczki lub w inny sposób) bez wypowiedzenia umowy;

(iii)

kwota (inna niż świadczenie z tytułu śmierci) wypłacana w przypadku odstąpienia od umowy lub wypowiedzenia umowy nie może przekroczyć łącznej wysokości wpłaconych składek, pomniejszonej o sumę opłat z tytułu śmiertelności, zachorowalności oraz innych kosztów (niezależnie od tego, czy zostały faktycznie nałożone) za okres lub okresy obowiązywania umowy oraz wszelkich kwot wypłaconych przed odstąpieniem od umowy lub wypowiedzeniem umowy; oraz

(iv)	prawa wynikające z umowy nie zostały przeniesione na cesjonariusza w zamian za korzyść majątkową;

d)	rachunek wchodzący wyłącznie w skład masy spadkowej, jeżeli dokumentacja dla tego rachunku zawiera kopię testamentu zmarłego lub akt zgonu;

rachunek utworzony w związku z którymkolwiek z poniższych:

(i)	postanowieniem lub wyrokiem sądu;

(ii)

sprzedażą, zamianą lub dzierżawą bądź najmem nieruchomości lub ruchomości, pod warunkiem że rachunek spełnia następujące wymogi:

—

rachunek jest finansowany wyłącznie z zadatków, zaliczek, depozytów w wysokości odpowiedniej dla zabezpieczenia zobowiązania bezpośrednio związanego z transakcją, lub z podobnych płatności, lub jest finansowany z 'aktywów finansowych', które są zdeponowane na rachunku w związku ze sprzedażą, zamianą lub dzierżawą bądź najmem mienia,

—

rachunek został utworzony i jest wykorzystywany wyłącznie w celu zabezpieczenia zobowiązania nabywcy do zapłaty ceny nabycia mienia, zabezpieczenia zobowiązania sprzedawcy do pokrycia wszelkich zobowiązań warunkowych lub zobowiązań wydzierżawiającego lub dzierżawcy bądź wynajmującego lub najemcy do zapłaty za wszelkie szkody dotyczące przedmiotu dzierżawy bądź najmu, jak uzgodniono w umowie dzierżawy bądź najmu,

—

aktywa pozostające na rachunku, w tym uzyskane z niego dochody, zostaną wypłacone lub w inny sposób przekazane na rzecz nabywcy, sprzedawcy, wydzierżawiającego lub dzierżawcy bądź wynajmującego lub najemcy (również w celu spełnienia zobowiązań danej osoby) w momencie sprzedaży, zamiany lub wykupu mienia lub wygaśnięcia dzierżawy bądź najmu,

—	rachunek nie jest rachunkiem depozytu zabezpieczającego ani podobnym rachunkiem utworzonym w związku ze sprzedażą lub zamianą składnika 'aktywów finansowych', oraz

—	rachunek nie jest powiązany z rachunkiem opisanym w części C pkt 17 lit. f);

(iii)

obowiązkiem 'instytucji finansowej' obsługującej pożyczkę zabezpieczoną nieruchomością dotyczącym przeznaczenia części płatności wyłącznie w celu ułatwienia płatności z tytułu podatków lub ubezpieczeń związanych z nieruchomością w późniejszym terminie;

(iv)	obowiązkiem 'instytucji finansowej' dotyczącym wyłącznie ułatwienia płatności z tytułu podatków w późniejszym terminie;

'rachunek depozytowy' spełniający następujące wymogi:

(i)	rachunek istnieje wyłącznie dlatego, że klient dokonuje płatności przekraczającej saldo debetowe w odniesieniu do karty kredytowej lub innego instrumentu kredytu odnawialnego, a nadpłacona kwota nie jest natychmiast zwracana klientowi; oraz

(ii)

począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. lub przed tym dniem dana 'instytucja finansowa' wdroży politykę i procedury zapobiegające dokonaniu przez klienta nadpłaty przekraczającej kwotę denominowaną w walucie krajowej każdego państwa członkowskiego odpowiadającą kwocie 50 000 USD albo zapewniające, aby wszelkie nadpłacone przez klienta kwoty przekraczające tę kwotę były temu klientowi zwracane w ciągu 60 dni, każdorazowo przy zastosowaniu zasad dotyczących przeliczania walut obcych, określonych w sekcji VII część C. W tym celu pojęcie nadpłata przez klienta nie odnosi się do salda dodatniego w zakresie spornych obciążeń, obejmuje jednak salda dodatnie wynikające ze zwrotów towarów;

każdy inny rachunek, który niesie ze sobą niskie ryzyko zostania wykorzystanym do uchylenia się od opodatkowania, ma zasadniczo podobne cechy jak którykolwiek z rachunków opisanych w części C pkt 17 lit. a)–f) oraz jest ujęty w wykazie 'rachunków wyłączonych', o którym mowa w art. 8 ust. 7a niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że status takiego rachunku jako 'rachunku wyłączonego' nie zagraża realizacji celów niniejszej dyrektywy.

D) Rachunek raportowany

Termin »rachunek raportowany« oznacza 'rachunek finansowy' prowadzony przez 'raportującą instytucję finansową' z państwa członkowskiego i znajdujący się w posiadaniu co najmniej jednej 'osoby raportowanej' lub 'pasywnego NFE' kontrolowanego przez co najmniej jedną 'osobę kontrolującą' będącą 'osobą raportowaną', pod warunkiem że zostanie on zidentyfikowany jako taki na mocy procedur należytej staranności opisanych w sekcjach II–VII.

Termin »osoba raportowana« oznacza 'osobę z państwa członkowskiego' inną niż: (i) spółka kapitałowa, której akcje są przedmiotem regularnego obrotu na co najmniej jednym uznanym rynku papierów wartościowych; (ii) jakakolwiek spółka będąca 'podmiotem powiązanym' spółki określonej w ppkt (i); (iii) 'podmiot rządowy'; (iv) 'organizacja międzynarodowa'; (v) 'bank centralny'; lub (vi) 'instytucja finansowa'.

Termin »osoba z państwa członkowskiego« w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego oznacza osobę fizyczną lub 'podmiot' będące rezydentami w jakimkolwiek innym państwie członkowskim na mocy prawa podatkowego tego innego państwa członkowskiego, lub masę spadkową po osobie zmarłej, która była rezydentem jakiegokolwiek innego państwa członkowskiego. W tym celu 'podmiot' taki jak spółka osobowa, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub podobne porozumienie prawne, niemające rezydencji do celów podatkowych traktuje się jako rezydenta w jurysdykcji, w której znajduje się miejsce faktycznego zarządu danego podmiotu.

Termin »jurysdykcja uczestnicząca« w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego oznacza:

a)	jakiekolwiek inne państwo członkowskie;

b)	jakąkolwiek inną jurysdykcję, (i) z którą zainteresowane państwo członkowskie zawarło porozumienie, na mocy którego ta jurysdykcja przedstawi informacje określone w sekcji I; oraz (ii) która jest określona w wykazie opublikowanym przez dane państwo członkowskie i przekazanym Komisji Europejskiej;

c)	jakąkolwiek inną jurysdykcję, (i) z którą Unia zawarła porozumienie, na mocy którego jurysdykcja ta przedstawi informacje określone w sekcji I; oraz (ii) która jest określona w wykazie opublikowanym przez Komisję Europejską.

Termin »osoby kontrolujące« oznacza osoby fizyczne, które sprawują kontrolę nad 'podmiotem'. W przypadku trustu termin ten oznacza ustanawiającego(-ych), powiernika(-ów), sprawującego(-ych) nadzór (o ile tacy są), beneficjenta(-ów) lub klasę(-y) beneficjentów oraz wszelkie inne osoby fizyczne sprawujące ostateczną faktyczną kontrolę nad trustem, a w przypadku porozumienia prawnego innego niż trust — termin ten oznacza osoby zajmujące równoważne lub podobne stanowiska. Termin »osoby kontrolujące« musi być interpretowany w sposób spójny z zaleceniami Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy.

6)	Termin »NFE« oznacza jakikolwiek 'podmiot', który nie jest 'instytucją finansową'.

7)	Termin »pasywny NFE« oznacza jakikolwiek: (i) NFE niebędący aktywnym NFE; lub (ii) 'podmiot inwestujący' opisany w części A pkt 6 lit. b), niebędące 'instytucją finansową z jurysdykcji uczestniczącej'.

Termin »aktywny NFE« oznacza jakikolwiek NFE spełniający którekolwiek z następujących kryteriów:

mniej niż 50 % dochodu brutto NFE za poprzedni rok kalendarzowy lub inny odpowiedni okres sprawozdawczy jest dochodem pasywnym, a mniej niż 50 % aktywów posiadanych przez NFE w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego lub innego odpowiedniego okresu sprawozdawczego stanowią aktywa, które przynoszą dochód pasywny lub są posiadane dla osiągania dochodu pasywnego;

b)	akcje danego NFE są przedmiotem regularnego obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych lub dany NFE jest 'podmiotem powiązanym' 'podmiotu', którego akcje są przedmiotem regularnego obrotu na uznanym rynku papierów wartościowych;

c)	NFE jest 'podmiotem rządowym', 'organizacją międzynarodową', 'bankiem centralnym' lub 'podmiotem' będącym w całości własnością co najmniej jednego ze wspomnianych podmiotów;

zasadniczo wszystkie czynności NFE obejmują posiadanie (w całości lub w części) wyemitowanych akcji co najmniej jednej jednostki zależnej, bądź zapewnienia finansowania i świadczenia usług takim jednostkom, które prowadzą działalność w branżach lub sektorach innych niż działalność instytucji finansowej, z wyjątkiem sytuacji, gdy dany podmiot nie kwalifikuje się do tego statusu, jeżeli sam działa jako (lub sam przedstawia się jako) fundusz inwestycyjny, taki jak fundusz private equity, fundusz venture capital, fundusz typu leveraged buyout (LBO) lub jakikolwiek inny instrument inwestycyjny, którego celem jest nabycie lub finansowanie spółek, a następnie posiadanie udziałów w tych spółkach jako aktywów trwałych do celów inwestycji;

NFE nie prowadzi jeszcze działalności gospodarczej i nie prowadził wcześniej takiej działalności, jednakże inwestuje kapitał w aktywa z zamiarem prowadzenia działalności innej niż działalność instytucji finansowej, pod warunkiem że dany NFE nie kwalifikuje się do tego wyjątku po okresie 24 miesięcy po dniu początkowego utworzenia tego NFE;

f)	NFE nie był 'instytucją finansową' przez ubiegłe pięć lat oraz jest w trakcie procesu likwidacji aktywów lub reorganizacji z zamiarem kontynuowania lub wznowienia działań w dziedzinie innej niż działalność 'instytucji finansowej';

NFE zajmuje się głównie transakcjami finansowymi lub zabezpieczającymi z 'podmiotami powiązanymi', które nie są 'instytucjami finansowymi', lub na rzecz tych podmiotów, oraz nie zapewnia finansowania ani nie świadczy usług zabezpieczających na rzecz jakiegokolwiek 'podmiotu' niebędącego 'podmiotem powiązanym', pod warunkiem że grupa wszelkich takich 'powiązanych podmiotów' prowadzi przede wszystkim działalność inną niż działalność 'instytucji finansowej'; lub

NFE spełnia wszystkie następujące kryteria:

(i)

został utworzony i działa w swoim państwie członkowskim lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji wyłącznie dla celów religijnych, charytatywnych, naukowych, artystycznych, kulturalnych, sportowych lub edukacyjnych; lub został utworzony i działa w swoim państwie członkowskim lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji i jest organizacją zawodową, organizacją przedsiębiorców, izbą handlową, organizacją pracy, organizacją rolniczą lub ogrodniczą, organizacją obywatelską lub organizacją prowadzoną wyłącznie w celu wspierania opieki społecznej;

(ii)	jest zwolniony z podatku dochodowego w swoim państwie członkowskim lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji;

(iii)

nie posiada udziałowców ani członków, którzy są właścicielami lub beneficjentami jego dochodu lub aktywów;

(iv)

mające zastosowanie przepisy państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji tego NFE lub jego dokumenty założycielskie nie pozwalają na jakikolwiek podział ani jakiekolwiek zastosowanie jego dochodu lub aktywów na rzecz osoby prywatnej lub podmiotu niebędącego podmiotem charytatywnym, z wyjątkiem celów zgodnych z prowadzoną przez NFE działalnością charytatywną, ani na podział jako zapłatę rozsądnego wynagrodzenia za wykonane usługi lub zapłatę odzwierciedlającą uczciwą wartość rynkową nabytego przez ten podmiot majątku; oraz

(v)

mające zastosowanie przepisy państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji tego NFE lub jego dokumenty założycielskie wymagają, aby w przypadku likwidacji lub rozwiązania tego NFE wszystkie jego aktywa zostały przekazane 'podmiotowi rządowemu' lub innej organizacji non-profit, lub przypadły w udziale rządowi państwa członkowskiego danego NFE lub innej jurysdykcji miejsca rezydencji tego NFE lub jakimkolwiek jednostkom terytorialnym niższego szczebla danego państwa lub jurysdykcji.

E) Różne

Termin »posiadacz rachunku« oznacza osobę wymienioną lub zidentyfikowaną jako posiadacz 'rachunku finansowego' przez 'instytucję finansową', która prowadzi ten rachunek. Osoba, inna niż 'instytucja finansowa', posiadająca 'rachunek finansowy' w imieniu lub na rzecz innej osoby jako przedstawiciel, powiernik, pełnomocnik, osoba upoważniona do podpisywania dokumentów, doradca inwestycyjny lub pośrednik, nie jest traktowana do celów niniejszej dyrektywy jako posiadająca rachunek, natomiast uważa się, że posiadającą rachunek jest ta inna osoba. W przypadku 'pieniężnych umów ubezpieczenia' lub 'umów renty' za 'posiadacza rachunku' uznaje się każdą osobę uprawnioną do otrzymania 'wartości pieniężnej' lub do dokonania zmiany beneficjenta umowy. Jeżeli brak jest osoby upoważnionej do otrzymania 'wartości pieniężnej' lub do dokonania zmiany beneficjenta, za 'posiadacza rachunku' uważa się każdą osobę z nazwiska wskazaną w umowie jako właściciel oraz każdą osobę, której przysługuje prawo do otrzymania płatności na warunkach tej umowy. W momencie zapadalności 'pieniężnej umowy ubezpieczenia' lub 'umowy renty' każda osoba uprawniona do otrzymania płatności z tytułu umowy uważana jest za 'posiadacza rachunku'.

2)	Termin »procedury AML/KYC« oznacza procedury należytej staranności wobec klienta stosowane przez 'raportującą instytucję finansową' na mocy wymogów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy lub podobnych wymogów, którym podlega taka 'raportująca instytucja finansowa'.

3)	Termin »podmiot« oznacza osobę prawną lub porozumienie prawne, takie jak spółka, spółka osobowa, trust lub fundacja.

Podmiot jest »podmiotem powiązanym« innego 'podmiotu', jeżeli (i) jeden z 'podmiotów' kontroluje drugi 'podmiot'; (ii) obydwa 'podmioty' pozostają pod wspólną kontrolą; lub (iii) obydwa 'podmioty' są 'podmiotami inwestującymi' opisanymi w części A pkt 6 lit. b), są wspólnie zarządzane, a takie zarządzanie spełnia obowiązki dotyczące należytej staranności nałożone na takie 'podmioty inwestujące'. W tym celu kontrola obejmuje bezpośrednią lub pośrednią własność ponad 50 % głosów i wartości w danym 'podmiocie'.

5)	Termin »NIP« oznacza numer identyfikacyjny podatnika (lub jego funkcjonalny odpowiednik w przypadku braku takiego numeru).

Termin »dowód w postaci dokumentu« obejmuje którykolwiek z poniższych elementów:

a)	certyfikat rezydencji wystawiony przez upoważniony organ rządowy (na przykład rząd lub jego agencję lub jednostkę samorządu) państwa członkowskiego lub innej jurysdykcji będącej — według odbiorcy płatności — miejscem jego rezydencji;

b)	w przypadku osoby fizycznej — każdy ważny dowód tożsamości wystawiony przez upoważniony organ rządowy (na przykład rząd lub jego agencję lub jednostkę samorządu), który wskazuje tożsamość osoby fizycznej i jest zwykle używany do celów identyfikacji;

w przypadku 'podmiotu' — każda urzędowa dokumentacja wystawiona przez upoważniony organ rządowy (na przykład rząd lub jego agencję lub jednostkę samorządu), która zawiera nazwę 'podmiotu' oraz adres głównego miejsca prowadzenia działalności w państwie członkowskim lub w innej jurysdykcji będącej — według tego 'podmiotu' — miejscem jego rezydencji, albo wskazuje państwo członkowskie lub inną jurysdykcję, w której 'podmiot' ten został zarejestrowany lub utworzony;

d)	każde zbadane sprawozdanie finansowe, raport kredytowy wystawiony przez osobę trzecią, wniosek o ogłoszenie upadłości oraz sprawozdanie organu nadzoru nad rynkiem papierów wartościowych.

W odniesieniu do 'istniejących rachunków podmiotów', 'raportujące instytucje finansowe' mogą użyć jako 'dowodu w postaci dokumentu' każdej klasyfikacji znajdującej się w dokumentacji danej 'raportującej instytucji finansowej' w odniesieniu do danego 'posiadacza rachunku', która to klasyfikacja została określona na podstawie znormalizowanego systemu kodowania działalności gospodarczej, która została zarejestrowana przez daną 'raportującą instytucję finansową' zgodnie z jej normalną praktyką biznesową do celów 'procedur AML/KYC' lub do innych celów regulacyjnych (innych niż cele podatkowe) i która została wdrożona przez daną 'raportującą instytucję finansową' przed datą wykorzystaną do zaklasyfikowania danego 'rachunku finansowego' jako 'rachunku istniejącego', pod warunkiem że danej 'raportującej instytucji finansowej' nic nie wiadomo o tym, by taka klasyfikacja była niepoprawna lub nierzetelna, oraz że ta raportująca instytucja finansowa' nie ma powodów, by sądzić, że przedmiotowa klasyfikacja jest niepoprawna lub nierzetelna. Termin »znormalizowany system kodowania działalności gospodarczej« oznacza system kodujący używany do klasyfikowania przedsiębiorstw według rodzaju działalności do celów innych niż cele podatkowe.

SEKCJA IX

SKUTECZNE WYKONANIE

Na mocy art. 8 ust. 3a niniejszej dyrektywy państwa członkowskie muszą wprowadzić zasady i procedury administracyjne w celu zapewnienia skutecznego wykonywania i przestrzegania opisanych powyżej procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności, w tym:

1)	zasady uniemożliwiające jakimkolwiek 'instytucjom finansowym', osobom lub pośrednikom przyjmowanie praktyk służących obchodzeniu procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności;

2)	zasady zobowiązujące 'raportujące instytucje finansowe' do prowadzenia rejestrów podjętych przez nie kroków oraz wszelkich dowodów, które posłużyły za podstawę wykonania powyższych procedur, i odpowiednich środków w celu uzyskania tych rejestrów;

procedury administracyjne służące sprawdzeniu, czy 'raportujące instytucje finansowe' przestrzegają procedur sprawozdawczych i procedur należytej staranności; procedury administracyjne służące podjęciu dalszych działań wraz z 'raportującą instytucją finansową' w przypadku zgłoszenia rachunków nieudokumentowanych;

4)	procedury administracyjne w celu zapewnienia, aby 'podmioty' i rachunki określone w prawie krajowym jako 'nieraportujące instytucje finansowe' i 'rachunki wyłączone' nadal cechowały się niskim ryzykiem wykorzystania ich do uchylenia się od opodatkowania; oraz

5)	skuteczne przepisy dotyczące egzekwowania w odpowiedzi na nieprzestrzeganie obowiązków.

SEKCJA X

TERMINY WYKONANIA W ODNIESIENIU DO DO RAPORTUJĄCYCH INSTYTUCJI FINANSOWYCH ZLOKALIZOWANYCH W AUSTRII

W przypadku 'raportujących instytucji finansowych' zlokalizowanych w Austrii wszystkie odniesienia do »2016 r.« i do »2017 r.« w niniejszym załączniku należy odczytywać jako odniesienia do, odpowiednio, »2017 r.« i »2018 r.«.

W przypadku 'istniejących rachunków' posiadanych przez 'raportujące instytucje finansowe' zlokalizowane w Austrii wszystkie odniesienia do terminu »31 grudnia 2015 r.« w niniejszym załączniku należy odczytywać jako odniesienia do »31 grudnia 2016 r.«.

ZAŁĄCZNIK II

DODATKOWE ZASADY DOTYCZĄCE PRZEKAZYWANIA INFORMACJI I ZASADY NALEŻYTEJ STARANNOŚCI W ODNIESIENIU DO INFORMACJI FINANSOWYCH

1) Zmiana okoliczności

»Zmiana okoliczności« obejmuje każdą zmianę, która skutkuje dodaniem informacji odnoszących się do statusu osoby lub która w inny sposób koliduje ze statusem danej osoby. Ponadto zmiana okoliczności obejmuje wszelkie zmiany lub dodanie informacji odnoszące się do rachunku danego 'posiadacza rachunku' (łącznie z dodaniem, zastąpieniem lub inną zmianą dotyczącą 'posiadacza rachunku') bądź wszelkie zmiany lub dodanie informacji odnoszące się do jakiegokolwiek rachunku powiązanego z takim rachunkiem (z zastosowaniem zasad dotyczących sumowania rachunków opisanych w załączniku I sekcja VII część C pkt 1–3), jeżeli taka zmiana lub dodanie informacji wpływają na status 'posiadacza rachunku'.

Jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' zastosowała kryterium adresu zamieszkania, opisane w załączniku I sekcja III część B pkt 1, i następuje zmiana okoliczności, która sprawia, że 'raportująca instytucja finansowa' dowiaduje się lub ma powody sądzić, że pierwotne 'dowody w postaci dokumentów' (lub inna równoważna dokumentacja) są niepoprawne lub nierzetelne, dana 'raportująca instytucja finansowa' musi — na późniejszy z następujących dni: ostatni dzień odnośnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu sprawozdawczego, bądź w terminie 90 dni kalendarzowych od powiadomienia o takiej zmianie okoliczności lub jej odkryciu — uzyskać oświadczenie i nowy 'dowód w postaci dokumentu' w celu ustalenia jednej lub większej liczby rezydencji do celów podatkowych danego 'posiadacza rachunku'. Jeżeli 'raportująca instytucja finansowa' nie jest w stanie uzyskać oświadczenia i nowego 'dowodu w postaci dokumentu' przed upływem takiego terminu, musi ona zastosować procedurę elektronicznego wyszukiwania danych opisaną w załączniku I sekcja III część B pkt 2–6.

2) Oświadczenie w odniesieniu do 'nowych rachunków podmiotów'

W odniesieniu do 'nowych rachunków podmiotów', do celów ustalenia, czy 'osoba kontrolująca' 'pasywny NFE' jest 'osobą raportowaną', 'raportująca instytucja finansowa' może opierać się wyłącznie na oświadczeniu 'posiadacza rachunku' albo takiej 'osoby kontrolującej'.

3) Rezydencja 'instytucji finansowej'

'Instytucja finansowa' jest »rezydentem« w państwie członkowskim, jeżeli jest ona objęta jurysdykcją takiego państwa członkowskiego (tj. dane państwo członkowskie jest w stanie wyegzekwować od danej 'instytucji finansowej', aby przekazywała odnośne informacje). Ogólnie rzecz biorąc, w przypadku gdy 'instytucja finansowa' jest rezydentem do celów podatkowych w państwie członkowskim, jest ona objęta jurysdykcją takiego państwa członkowskiego, a co za tym idzie, jest 'instytucją finansową z państwa członkowskiego'. W przypadku trustu będącego 'instytucją finansową' (bez względu na to, czy jest on rezydentem do celów podatkowych w państwie członkowskim), uważa się, że dany trust jest objęty jurysdykcją państwa członkowskiego, jeżeli co najmniej jeden z jego powierników jest rezydentem w takim państwie członkowskim, z wyjątkiem sytuacji, gdy trust przekazuje wszystkie informacje, których zgłoszenie jest wymagane na mocy niniejszej dyrektywy w odniesieniu do 'rachunków raportowanych' prowadzonych przez trust, do innego państwa członkowskiego, ponieważ jest rezydentem do celów podatkowych w tym drugim państwie członkowskim. Jednakże w przypadku gdy 'instytucja finansowa' (inna niż trust) nie ma rezydencji do celów podatkowych (na przykład z uwagi na to, że jest traktowana jako przejrzysta fiskalnie, lub jest zlokalizowana w jurysdykcji, w której nie ma podatku dochodowego), uważa się, że instytucja taka jest objęta jurysdykcją państwa członkowskiego, a co za tym idzie, jest 'instytucją finansową z państwa członkowskiego', jeżeli:

a)	jest zarejestrowana na mocy przepisów państwa członkowskiego;

b)	posiada swoje miejsce zarządu (w tym faktyczny zarząd) w państwie członkowskim; lub

c)	podlega nadzorowi finansowemu w państwie członkowskim.

W przypadku gdy' instytucja finansowa' (inna niż trust) jest rezydentem w co najmniej dwóch państwach członkowskich, taka 'instytucja finansowa' będzie podlegać obowiązkom sprawozdawczym i obowiązkom dotyczącym należytej staranności państwa członkowskiego, w którym prowadzi 'rachunek finansowy' bądź 'rachunki finansowe'.

4) Prowadzony rachunek

Ogólnie rzecz biorąc, rachunek byłby uważany za prowadzony przez 'instytucję finansową' w następujących przypadkach:

a)	w przypadku 'rachunku powierniczego' — przez 'instytucję finansową', która przechowuje aktywa na rachunku (łącznie z 'instytucją finansową', która posiada aktywa we własnym imieniu, ale na rzecz 'posiadacza rachunku' w takiej instytucji);

b)	w przypadku 'rachunku depozytowego' — przez 'instytucję finansową', która jest zobowiązana do dokonywania płatności w odniesieniu do danego rachunku (z wyłączeniem przedstawiciela 'instytucji finansowej', bez względu na to, czy taki przedstawiciel jest 'instytucją finansową');

c)	w przypadku jakiegokolwiek udziału w kapitale lub w wierzytelnościach 'instytucji finansowej' stanowiącego 'rachunek finansowy' — przez taką 'instytucję finansową';

d)	w przypadku 'pieniężnej umowy ubezpieczenia' lub 'umowy renty' — przez 'instytucję finansową', która jest zobowiązana do dokonywania płatności w odniesieniu do danej umowy.

5) Trusty będące pasywnymi NFE

'Podmiot' taki jak spółka osobowa, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub podobne porozumienie prawne niemające rezydencji do celów podatkowych, zgodnie z załącznikiem I sekcja VIII część D pkt 3, traktuje się jako rezydenta w jurysdykcji, w której znajduje się miejsce jego faktycznego zarządu. W tym celu osobę prawną lub porozumienie prawne uważa się za »podobne« do spółki osobowej i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, gdy osoba ta lub porozumienie nie są traktowane jako jednostka podlegająca opodatkowaniu w państwie członkowskim na mocy przepisów podatkowych takiego państwa członkowskiego. Jednakże aby uniknąć podwójnego raportowania (z uwagi na szeroki zakres terminu »osoby kontrolujące« w przypadku trustów), trustu będącego 'pasywnym NFE' nie można uznać za podobne porozumienie prawne.

6) Adres głównego miejsca prowadzenia działalności 'podmiotu'

Jednym z wymogów opisanych w załączniku I sekcja VIII część E pkt 6 lit. c) jest wymóg, aby — w przypadku 'podmiotu' — urzędowa dokumentacja zawierała adres głównego miejsca prowadzenia działalności 'podmiotu' w państwie członkowskim lub innej jurysdykcji będącej — według tego 'podmiotu' — miejscem jego rezydencji, albo wskazywała państwo członkowskie lub inną jurysdykcję, w której 'podmiot' ten został zarejestrowany lub utworzony. Adresem głównego miejsca prowadzenia działalności 'podmiotu' jest, ogólnie rzecz ujmując, miejsce, w którym znajduje się miejsce jego faktycznego zarządu. Adres 'instytucji finansowej', w której 'podmiot' ma rachunek, skrytka pocztowa lub adres wykorzystywany wyłącznie do celów korespondencji nie są adresem głównego miejsca prowadzenia działalności 'podmiotu', chyba że taki adres jest jedynym adresem wykorzystywanym przez dany 'podmiot' i pojawia się jako adres zarejestrowany w dokumentach organizacyjnych 'podmiotu'. Co więcej, adres przekazany z zastrzeżeniem instrukcji przechowywania wszelkiej korespondencji przychodzącej na ten adres, nie jest adresem głównego miejsca prowadzenia działalności danego 'podmiotu'.

”

16.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/97

ROZPORZĄDZENIE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO (UE) NR 1333/2014

z dnia 26 listopada 2014 r.

w sprawie statystyki rynków pieniężnych

(EBC/2014/48)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności art. 5,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczące zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny (1), w szczególności art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 4,

uwzględniając opinię Komisji Europejskiej (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na potrzeby wykonywania swoich zadań Europejski System Banków Centralnych (ESBC) wymaga sporządzania statystyk dotyczących transakcji rynku pieniężnego, tzn. transakcji rynku pieniężnego zabezpieczonych, niezabezpieczonych i dotyczących instrumentów pochodnych, określonych bardziej szczegółowo w niniejszym rozporządzeniu, zawieranych przez monetarne instytucje finansowe (MIF), z wyjątkiem banków centralnych i funduszy rynku pieniężnego (FRP), z innymi MIF, oraz pomiędzy MIF a innymi instytucjami finansowymi, jednostkami sektora instytucji rządowych i samorządowych lub przedsiębiorstwami niefinansowymi, z wyłączeniem transakcji wewnątrzgrupowych.

(2)

Głównym celem gromadzenia takich danych statystycznych jest zapewnienie Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC) pełnych, szczegółowych i zharmonizowanych informacji statystycznych o rynkach pieniężnych w strefie euro. Dane dotyczące transakcji gromadzone w odniesieniu do wymienionych wyżej segmentów rynku dostarczają informacji o mechanizmach transmisji decyzji dotyczących polityki pieniężnej. Tworzą zatem zestaw danych statystycznych koniecznych na potrzeby prowadzenia polityki pieniężnej w strefie euro.

(3)

Gromadzenie danych statystycznych jest również konieczne, by umożliwić EBC dostarczanie wsparcia o charakterze analitycznym i statystycznym Jednolitemu Mechanizmowi Nadzorczemu na podstawie rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 (3). W tym kontekście gromadzenie danych statystycznych jest również niezbędne na potrzeby zadań wykonywanych przez EBC w dziedzinie stabilności finansowej.

(4)	Krajowe banki centralne (KBC) powinny zawiadamiać EBC, jeżeli podejmą decyzję o tym, aby nie gromadzić danych wymaganych na podstawie niniejszego rozporządzenia; w takim przypadku EBC przejmuje zadanie gromadzenia takich danych bezpośrednio od podmiotów sprawozdawczych.

(5)

Na mocy Traktatów oraz na warunkach określonych w Statucie Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwanym dalej „Statutem ESBC”) EBC jest zobowiązany do wydawania rozporządzeń w zakresie niezbędnym do realizacji zadań ESBC określonych w Statucie ESBC, a w niektórych przypadkach wynikających z przepisów określonych przez Radę zgodnie z postanowieniami art. 129 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(6)

W celu ograniczenia obciążeń sprawozdawczych spoczywających na MIF, zapewniając jednocześnie dostępność dostarczanych systematycznie wysokiej jakości danych statystycznych, EBC będzie w początkowym okresie wymagać przekazywania danych przez największe MIF strefy euro, na podstawie wielkości ogółem głównych aktywów bilansu w porównaniu do wielkości ogółem głównych aktywów bilansu wszystkich MIF strefy euro. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Rada Prezesów EBC może rozszerzyć liczbę sprawozdających MIF biorąc pod uwagę również inne kryteria, takie jak znaczenie działań MIF na rynkach pieniężnych oraz ich wpływ na stabilność i funkcjonowanie systemu finansowego. EBC zapewni wyznaczenie co najmniej trzech sprawozdających MIF z każdego państwa członkowskiego, którego walutą jest euro (zwanego dalej „państwem członkowskim strefy euro”), aby zapewnić minimalny poziom reprezentacji geograficznej. KBC mogą również gromadzić dane od MIF, które nie są częścią rzeczywistej populacji sprawozdawczej na podstawie ich krajowych wymogów statystycznych, w którym to przypadku dane te będą przekazywane i weryfikowane w sposób określony w niniejszym rozporządzeniu.

(7)

W celu dalszej minimalizacji obciążeń sprawozdawczych spoczywających na MIF poprzez unikanie obciążania ich powielającymi się wymogami sprawozdawczymi, zapewniając jednocześnie dostępność dostarczanych systematycznie wysokiej jakości danych statystycznych, EBC powinien mieć możliwość zwolnienia tych podmiotów z obowiązku przekazywania danych dotyczących transakcji finansowania papierów wartościowych lub instrumentów pochodnych, o ile dane takie przekazywane są już repozytoriom transakcji, pod warunkiem że EBC posiada skuteczny dostęp do dostarczanych systematycznie i wystandaryzowanych danych stosownie do wymogów zawartych w niniejszym rozporządzeniu.

(8)

Art. 5 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 2533/98 przewiduje, że EBC może przyjmować rozporządzenia w celu określania i nakładania wymogów dotyczących sprawozdawczości statystycznej na rzeczywistą populację statystyczną państw członkowskich strefy euro. Art. 6 ust. 4 umożliwia EBC przyjmowanie rozporządzeń określających warunki wykonywania uprawnienia do weryfikowania lub obowiązkowego zbierania informacji statystycznych.

(9)

Artykuł 4 rozporządzenia (WE) nr 2533/98 przewiduje, że w celu zapewnienia realizacji zobowiązań wynikających z art. 5 Statutu ESBC państwa członkowskie wprowadzą odpowiednią organizację w dziedzinie statystyki oraz będą w pełni współpracowały z ESBC w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z art. 5 Statutu ESBC.

(10)	W zakresie, w jakim dane gromadzone na podstawie niniejszego rozporządzenia zawierają poufne informacje statystyczne, zastosowanie znajdą standardy ochrony i wykorzystania takich informacji zawarte w art. 8 i art. 8c rozporządzenia (WE) nr 2533/98.

(11)	Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2533/98 przyznaje EBC uprawnienia do nakładania sankcji na podmioty sprawozdawcze, które nie wypełniają obowiązków w zakresie sprawozdawczości statystycznej wynikających z rozporządzeń lub decyzji EBC.

(12)

Jakkolwiek rozporządzenia przyjęte na podstawie art. 34 ust. 1 Statutu ESBC nie przyznają praw ani nie nakładają obowiązków na państwa członkowskie, których walutą nie jest euro (zwane dalej „państwami członkowskimi spoza strefy euro”), to jednak art. 5 Statutu ESBC znajduje zastosowanie zarówno do państw członkowskich strefy euro, jak i państw członkowskich spoza strefy euro. Rozporządzenie (WE) nr 2533/98 wskazuje, że art. 5 Statutu ESBC, łącznie z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, zakłada istnienie zobowiązania do opracowania i wdrożenia na poziomie krajowym wszystkich środków uznanych przez państwa członkowskie spoza strefy euro za stosowne w celu gromadzenia informacji statystycznych potrzebnych do wypełniania wymogów ESBC w zakresie sprawozdawczości statystycznej i terminowych przygotowań w dziedzinie statystyki, aby mogły stać się państwami członkowskimi strefy euro.

(13)

Wymogi sprawozdawcze, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu pozostają bez uszczerbku dla wymogów sprawozdawczych zawartych w innych aktach i instrumentach prawnych EBC, które mogą, przynajmniej częściowo, obejmować również przekazywanie informacji statystycznych o rynkach pieniężnych na zasadzie transakcja po transakcji lub w sposób zagregowany,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Definicje

Na potrzeby niniejszego rozporządzenia:

1)	„podmioty sprawozdawcze”, „rezydent” i „będący rezydentem” mają znaczenie nadane im w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 2533/98;

„monetarna instytucja finansowa” (MIF) ma znaczenie nadane jej w art. 1 rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33) (4), przy czym pojęcie to należy interpretować w taki sposób, aby uwzględniało wszystkie oddziały MIF zlokalizowane w Unii lub w krajach Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), o ile postanowienia niniejszego rozporządzenia wyraźnie nie przewidują inaczej;

„instytucje OFI” oznaczają pozostałe instytucje pośrednictwa finansowego z wyłączeniem instytucji ubezpieczeniowych oraz funduszy emerytalno-rentowych, o których mowa w znowelizowanym europejskim systemie rachunków (zwanym dalej „ESA 2010”), ustanowionym przez rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 549/2013 (5);

„instytucje ubezpieczeniowe” oznaczają przedsiębiorstwa finansowe i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe jako konsekwencja gromadzenia funduszy dla ochrony przed ryzykiem przede wszystkim w formie ubezpieczenia bezpośredniego lub reasekuracji, stosownie do ESA 2010;

5)	„fundusze emerytalno-rentowe” oznaczają przedsiębiorstwa finansowe i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe jako konsekwencja grupowania ryzyk i potrzeb społecznych osób ubezpieczonych (ubezpieczenia społeczne), stosownie do ESA 2010;

6)	„przedsiębiorstwa niefinansowe” oznaczają sektor przedsiębiorstw niefinansowych stosownie do ESA 2010;

„sektor instytucji rządowych i samorządowych” oznacza jednostki instytucjonalne będące producentami nierynkowymi, których produkcja globalna przeznaczona jest na spożycie indywidualne i ogólnospołeczne oraz które finansowane są z obowiązkowych płatności dokonywanych przez jednostki należące do pozostałych sektorów, a także jednostki instytucjonalne, których podstawową działalnością jest redystrybucja dochodu i bogactwa narodowego stosownie do ESA 2010;

8)	„główne aktywa bilansowe ogółem” oznaczają aktywa ogółem pomniejszone o pozostałe aktywa w znaczeniu nadanym tym terminom przez rozporządzenie (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33);

„statystyka rynku pieniężnego” oznacza statystykę związaną z transakcjami na instrumentach rynku pieniężnego o charakterze zabezpieczonym, niezabezpieczonym oraz w formie transakcji pochodnych, które zawierane są pomiędzy MIF oraz pomiędzy MIF a instytucjami OFI, instytucjami ubezpieczeniowymi, funduszami emerytalno-rentowymi, bankami centralnymi, sektorem instytucji rządowych i samorządowych oraz przedsiębiorstwami niefinansowymi, z wyłączeniem jednak transakcji wewnątrzgrupowych w danym okresie sprawozdawczym;

10)	„instrument rynku pieniężnego” oznacza instrument wymieniony w załączniku I, II lub III;

11)

„fundusz rynku pieniężnego” oznacza przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania, które wymaga zezwolenia na prowadzenie działalności w formie przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE (6), lub przedsiębiorstwo będące alternatywnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE (7), inwestujące w aktywa krótkoterminowe, których bezpośrednim bądź skumulowanym celem działalności jest oferowanie stopy zwrotu na poziomie stóp rynku pieniężnego lub utrzymanie wartości inwestycji;

12)	„bank centralny” oznacza każdy bank centralny bez względu na jego położenie;

13)	„krajowe banki centralne” lub „KBC” oznaczają krajowe banki centralne państw członkowskich Unii;

14)

„referencyjna populacja sprawozdawcza” oznacza MIF będące rezydentami strefy euro z wyłączeniem banków centralnych oraz funduszy rynku pieniężnego, które przyjmują depozyty denominowane w euro lub emitują inne instrumenty dłużne lub udzielają pożyczek lub kredytów denominowanych w euro wymienionych w załączniku I, II i III w stosunku do innych MIF lub instytucji OFI, instytucji ubezpieczeniowych, funduszy emerytalno-rentowych, jednostek sektora instytucji rządowych i samorządowych, banków centralnych na potrzeby inwestycyjne lub przedsiębiorstw niefinansowych;

15)	„grupa” oznacza grupę jednostek, w tym grupę bankową, składającą się z jednostki dominującej oraz jednostek od niej zależnych, których sprawozdania finansowe podlegają konsolidacji na potrzeby dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (8);

16)	„oddział” oznacza miejsce prowadzenia działalności, które prawnie stanowi zależną część instytucji i które realizuje bezpośrednio wszystkie bądź niektóre spośród transakcji nieodłącznie związanych z działalnością tej instytucji;

17)	„oddział w Unii lub w EFTA” oznacza oddział położony i zarejestrowany w państwie członkowskim Unii lub w państwie EFTA;

18)	„Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu” oznacza organizację międzyrządową ustanowioną w celu promowania wolnego handlu oraz integracji gospodarczej na rzecz jej państw członkowskich;

19)

„transakcja wewnątrzgrupowa” oznacza transakcję na instrumentach rynku pieniężnego zawartą przez podmiot sprawozdający z inną jednostką, która objęta jest w pełni tym samym skonsolidowanym sprawozdaniem finansowym. Jednostki będące stronami tej samej transakcji uznawane są za ujęte w tej samej konsolidacji w pełni, jeżeli są obydwie:

ujęte w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym na podstawie dyrektywy 2013/34/UE lub Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) przyjętych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1606/2002 (9) lub w odniesieniu do grupy, której jednostka dominująca posiada siedzibę w kraju trzecim na podstawie powszechnie przyjętych standardów rachunkowości tego kraju trzeciego uznanych za równoważne MSSF na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 1569/2007 (10) (lub standardów rachunkowości tego kraju trzeciego, na wykorzystanie których zezwala art. 4 tego rozporządzenia); albo

objęte tym samym skonsolidowanym nadzorem na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (11) lub w odniesieniu do jednostki dominującej posiadającej siedzibę w kraju trzecim ten sam nadzór skonsolidowany sprawowany jest przez właściwy organ kraju trzeciego uznany za równoważny do objętego postanowieniami, o których mowa w art. 127 dyrektywy 2013/36/UE;

20)

„dzień roboczy” oznacza, w odniesieniu do każdego dnia określonego w umowie lub w potwierdzeniu transakcji z wykorzystaniem instrumentu rynku pieniężnego, dzień, w którym banki komercyjne oraz rynki walutowe prowadzą zwykłą działalność (w tym w zakresie transakcji na odpowiednich instrumentach rynku pieniężnego) oraz dokonują rozrachunku płatności w takiej walucie, w jakiej wyrażone jest zobowiązanie do zapłaty płatne w tym dniu lub obliczone przez odniesienie do tego dnia. W przypadku transakcji z wykorzystaniem instrumentów rynku pieniężnego, do których zastosowanie ma standardowa umowa ramowa opracowana przez Europejską Federację Bankową (European Banking Federation, EBF), Stowarzyszenie Rynku Kredytów (Loan Market Association, LMA) lub Międzynarodowe Stowarzyszenie Dealerów Swapowych (International Swaps and Derivatives Association, Inc., ISDA) lub inne wiodące stowarzyszenie europejskie lub międzynarodowe, zastosowanie znajduje definicja zawarta w tej umowie ramowej lub do niej włączona przez odniesienie do innego aktu. W odniesieniu do rozrachunku transakcji z wykorzystaniem instrumentów rynku pieniężnego, który następuje z wykorzystaniem odpowiedniego systemu rozrachunku, dzień roboczy oznacza dzień, w którym ten system prowadzi działalność wymaganą do rozrachunku takiej transakcji;

21)	„dzień rozrachunku TARGET2” oznacza dzień, w którym TARGET2 (transeuropejski zautomatyzowany błyskawiczny system rozrachunku brutto w czasie rzeczywistym) prowadzi działalność;

22)

„umowa z przyrzeczeniem odkupu” oznacza umowę, na podstawie której strony tej umowy mogą zawierać transakcje, w których jedna ze stron („sprzedający”) zobowiązuje się do sprzedaży drugiej stronie („kupujący”) określonych „aktywów” („papiery wartościowe”, „towary” lub „inne aktywa finansowe”) w nieodległym terminie dacie w zamian za zapłatę ceny sprzedaży przez kupującego na rzecz sprzedającego, z jednoczesnym zobowiązaniem kupującego do odsprzedaży sprzedającemu aktywów w ustalonym dniu w przyszłości lub na żądanie w zamian za zapłatę ceny sprzedaży przez sprzedającego na rzecz kupującego. Transakcja taka może być transakcją z przyrzeczeniem odkupu lub transakcją zakupu z przyrzeczeniem odsprzedaży. „Umowa z przyrzeczeniem odkupu” może również oznaczać umowę zastawu na aktywach i udzielenia ogólnego prawa ich powtórnego wykorzystania w zamian za pożyczkę pieniężną w nieodległym terminie i zwrot tej pożyczki wraz z odsetkami w odległym terminie w zamian za zwrot aktywów. Transakcje z przyrzeczeniem odkupu mogą być zawierane z określonym z góry terminem zapadalności („terminowe transakcje z przyrzeczeniem odkupu”) lub bez określonego z góry terminu zapadalności, pozostawiając stronom możliwość rolowania lub zakończenia umowy w każdym terminie („otwarte transakcje z przyrzeczeniem odkupu”);

23)	„trójstronna transakcja z przyrzeczeniem odkupu” oznacza transakcję z przyrzeczeniem odkupu, w której za wybór i zarządzanie zabezpieczeniem podczas trwania transakcji odpowiedzialna jest strona trzecia;

24)

„swap walutowy” oznacza transakcję swap, w której jedna ze stron transakcji sprzedaje drugiej stronie określoną ilość waluty w zamian za zapłatę uzgodnionej kwoty w określonej innej walucie na podstawie uzgodnionego kursu walutowego (zwanego walutowym kursem kasowym (spot)), z jednoczesnym zobowiązaniem do odkupienia sprzedanej waluty w przyszłym terminie (zwanym terminem zapadalności) w zamian za sprzedaż pierwotnie zakupionej waluty po innym kursie walutowym (zwanym walutowym kursem terminowym (forward));

25)

„transakcja swap indeksowana stopą overnight” (transakcja OIS) oznacza transakcję swap na stopę procentową, w której okresowa zmienna stopa procentowa jest równa średniej geometrycznej stopy overnight (lub indeksowanej stopy overnight) w określonym czasie. Płatność końcowa obliczana jest jako różnica pomiędzy stałą stopą procentową a skumulowaną stopą overnight obliczaną w czasie trwania transakcji OIS poprzez odniesienie do jej wartości nominalnej. Ponieważ niniejsze rozporządzenie dotyczy wyłącznie transakcji OIS denominowanych w euro, zastosowanie znajduje stopa procentowa EONIA;

26)

„pakiet LCR Bazylea III” oznacza wskaźnik pokrycia płynności (LCR) przedstawiony przez Komitet Bazylejski oraz przejęty w dniu 7 stycznia 2013 r. przez grupę prezesów banków centralnych i szefów organów nadzoru, organ nadzorczy Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego, jako minimalny globalny standard nadzorczy w stosunku do krótkoterminowych środków płynności w sektorze bankowym.

Artykuł 2

Rzeczywista populacja sprawozdawcza

1. Rzeczywista populacja sprawozdawcza składa się z MIF będących rezydentami strefy euro z referencyjnej populacji sprawozdawczej, które są wskazane przez Radę Prezesów jako podmioty sprawozdające na podstawie ust. 2 lub 3, lub MIF wskazanych jako podmioty sprawozdające na podstawie ust. 4 w oparciu o wskazane tam kryteria oraz które zostały powiadomione o swoich obowiązkach sprawozdawczych na podstawie ust. 5 (zwanych dalej „podmiotami sprawozdającymi”).

2. Po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Rada Prezesów może podjąć decyzję o uznaniu danej MIF za podmiot sprawozdający, jeśli główne aktywa bilansowe ogółem tej MIF przekraczają 0,35 % głównych aktywów bilansowych ogółem wszystkich MIF strefy euro na podstawie najnowszych danych dostępnych EBC, tj.:

a)	danych na koniec grudnia roku kalendarzowego poprzedzającego powiadomienie, o którym mowa w ust. 5; lub

b)	jeżeli dane, o których mowa w lit. a), nie są dostępne, danych na koniec grudnia poprzedniego roku.

Na potrzeby tej decyzji obliczenie wartości głównych aktywów bilansowych ogółem właściwej MIF przeprowadza się z pominięciem oddziałów spoza kraju goszczącego tej MIF.

3. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Rada Prezesów może podjąć decyzję o uznaniu każdej innej MIF za podmiot sprawozdający na podstawie rozmiaru jej głównych aktywów bilansowych ogółem w porównaniu do głównych aktywów bilansowych ogółem wszystkich MIF strefy euro, znaczenia działalności MIF w obrocie instrumentami rynku pieniężnego i jej znaczenia dla stabilności i funkcjonowania systemu finansowego w strefie euro lub w poszczególnych państwach członkowskich.

4. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Rada Prezesów może również podjąć decyzję o wyznaczeniu przynajmniej trzech MIF z każdego państwa członkowskiego strefy euro jako podmiotów sprawozdających. W związku z powyższym jeżeli na podstawie decyzji Rady Prezesów podjętej na podstawie ust. 2 lub 3 w danym państwie członkowskim strefy euro wyznaczono mniej niż trzy MIF, rzeczywista populacja sprawozdawcza obejmie również inne MIF z tego państwa członkowskiego, które uznane zostaną przez KBC za reprezentatywne (zwane dalej „reprezentatywnymi podmiotami sprawozdającymi”), tak aby na podmioty sprawozdające z tego państwa członkowskiego strefy euro zostały wyznaczone co najmniej trzy podmioty sprawozdające.

Reprezentatywne podmioty sprawozdające wyznaczane są spośród największych instytucji kredytowych będących rezydentami w danym państwie członkowskim strefy euro na podstawie głównych aktywów bilansowych ogółem tej instytucji, chyba że KBC zaproponuje alternatywne kryteria i uzgodni je z EBC na piśmie.

5. EBC lub właściwy KBC powiadamiają zainteresowane MIF o decyzjach podjętych przez Radę Prezesów na podstawie ust. 2, 3 lub 4 i innych obowiązkach wynikających z niniejszego rozporządzenia. Powiadomienia należy przesyłać pisemnie, przynajmniej na cztery miesiące przed rozpoczęciem przekazywania danych.

6. Z zastrzeżeniem decyzji Rady Prezesów podjętych na podstawie ust. 2, 3 lub 4 KBC mogą również, na podstawie krajowych wymogów sprawozdawczych, gromadzić dane statystyczne dotyczące rynków pieniężnych od MIF będących rezydentami w ich państwach członkowskich, które to MIF nie są podmiotami sprawozdającymi stosownie do ust. 2, 3 lub 4 (zwanych dalej „dodatkowymi podmiotami sprawozdającymi”). Jeżeli KBC wyznaczy w ten sposób dodatkowe podmioty sprawozdające, powinien te podmioty niezwłocznie powiadomić.

Artykuł 3

Wymogi sprawozdawczości statystycznej

1. Na potrzeby tworzenia statystyk ryku pieniężnego podmioty sprawozdająca przekazują KBC państw członkowskich, w których są rezydentami, na zasadzie konsolidacji, w tym w odniesieniu do swoich oddziałów zlokalizowanych w Unii lub w krajach EFTA, dzienne dane statystyczne dotyczące instrumentów rynku pieniężnego. Wymagane informacje statystyczne określone są w załącznikach I, II i III. KBC przekazują otrzymane od podmiotów sprawozdających informacje statystyczne EBC na podstawie art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2. KBC opracowują i wdrażają ustalenia sprawozdawcze dotyczące instrumentów rynku pieniężnego, do których przestrzegania zobowiązane są podmioty sprawozdające. Te ustalenia sprawozdawcze powinny zapewniać zbieranie wymaganych informacji statystycznych oraz umożliwiać dokładne sprawdzenie zgodności z określonymi w załączniku IV wymogami minimum w zakresie przekazywania danych, dokładności, zgodności z założeniami oraz wprowadzania korekt.

3. Z zastrzeżeniem wymogów sprawozdawczych, o których mowa w ust. 1, KBC mogą podjąć decyzję, aby podmioty sprawozdające wybrane na podstawie art. 2 ust. 2, 3 lub 4, będące rezydentami w państwie członkowskim danego KBC, przekazywały informacje statystyczne określone w załącznikach I, II i III EBC. O takiej decyzji KBC powiadamia w stosowny sposób EBC i podmiot sprawozdający, po czym EBC opracowuje i wdraża ustalenia sprawozdawcze, których przestrzegać będą podmioty sprawozdające, oraz przejmuje zadanie gromadzenia wymaganych danych bezpośrednio od podmiotów sprawozdających.

4. Jeżeli KBC wyznaczy dodatkowe podmioty sprawozdające i powiadomi je stosownie do art. 2 ust. 6, podmioty te zobowiązane są do przekazywania KBC dziennych informacji statystycznych dotyczących instrumentów rynku pieniężnego. Na wniosek EBC wystosowany na podstawie art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia KBC przekazuje EBC otrzymane od dodatkowych podmiotów sprawozdających informacje statystyczne.

5. KBC opracowują i wdrażają zgodnie z krajowymi wymogami sprawozdawczymi ustalenia sprawozdawcze, których przestrzegać będą dodatkowe podmioty sprawozdające. KBC zapewnią, aby krajowe wymogi sprawozdawcze nakładały na dodatkowe podmioty sprawozdające obowiązek postępowania zgodnie z wymogami równoważnymi do tych, o których mowa w art. 6–8, art. 10 ust. 3, art. 11 oraz art. 12 niniejszego rozporządzenia. KBC zapewnią, aby te ustalenia sprawozdawcze dostarczały wymaganych informacji statystycznych oraz pozwalały na dokładne sprawdzenie zgodności z określonymi w załączniku IV wymogami minimum w zakresie przekazywania danych, dokładności, zgodności z założeniami oraz wprowadzania korekt.

Artykuł 4

Terminy przekazywania danych

1. W przypadku, w którym KBC podejmie decyzję na podstawie art. 3 ust. 3 o tym, aby podmioty sprawozdające przekazywały informacje statystyczne, o których mowa w załącznikach I, II i III bezpośrednio do EBC, podmioty sprawozdające przekazują takie informacje EBC w następujący sposób:

a)	dane zbierane od podmiotów sprawozdających wyznaczonych na podstawie art. 2 ust. 2 przekazywane są EBC raz dziennie pomiędzy 18.00 w dniu transakcji a 7.00 (czasu środkowoeuropejskiego) pierwszego dnia rozrachunkowego TARGET2 następującego po dniu transakcji;

b)	dane zbierane od podmiotów sprawozdających wyznaczonych na podstawie art. 2 ust. 3 i 4 przekazywane są EBC raz dziennie pomiędzy 18.00 w dniu transakcji a 13.00 (czasu środkowoeuropejskiego) pierwszego dnia rozrachunkowego TARGET2 następującego po dniu transakcji;

c)	dane, w odniesieniu do których KBC objęty jest wyłączeniem na podstawie art. 5 przekazywane są EBC raz na tydzień pomiędzy 18.00 w dniu transakcji a 13.00 (czasu środkowoeuropejskiego) pierwszego dnia rozrachunkowego TARGET2 następującego po końcu tygodnia, którego dane te dotyczą.

2. W przypadkach niewymienionych w ust. 1 KBC przekazują EBC otrzymane od podmiotów sprawozdających dzienne informacje statystyczne dotyczące rynku pieniężnego, o których mowa w załącznikach I, II i III, w następujący sposób:

a)	dane zbierane od podmiotów sprawozdających wyznaczonych na podstawie art. 2 ust. 2 przekazywane są EBC raz dziennie przed 7.00 (czasu środkowoeuropejskiego) pierwszego dnia rozrachunkowego TARGET2 następującego po dniu transakcji;

b)	dane zbierane od podmiotów sprawozdających wyznaczonych na podstawie art. 2 ust. 3 i 4 przekazywane są EBC raz dziennie przed 13.00 (czasu środkowoeuropejskiego) pierwszego dnia rozrachunkowego TARGET2 następującego po dniu transakcji;

dane zbierane od dodatkowych podmiotów sprawozdających wyznaczonych na podstawie art. 2 ust. 6 przekazywane są EBC raz dziennie przed 13.00 (czasu środkowoeuropejskiego) pierwszego dnia rozrachunkowego TARGET2 następującego po dniu transakcji, raz na tydzień przed 13.00 (czasu środkowoeuropejskiego) pierwszego dnia rozrachunkowego TARGET2 następującego po końcu tygodnia, którego dane te dotyczą, lub raz na miesiąc przed 13.00 (czasu środkowoeuropejskiego) pierwszego dnia rozrachunkowego TARGET2 następującego po końcu miesiąca, którego dane te dotyczą. KBC podejmują decyzję o częstotliwości przekazywania danych i powiadamiają o tym EBC bezzwłocznie. KBC mogą dokonać analizy częstotliwości przekazywania danych raz w roku;

d)	dane, w odniesieniu do których KBC objęty jest wyłączeniem na podstawie art. 5 przekazywane są EBC raz na tydzień przed godziną 13.00 (czasu środkowoeuropejskiego) pierwszego dnia rozrachunkowego TARGET2 następującego po końcu tygodnia, którego dane te dotyczą.

3. KBC podejmują decyzję o terminie, w którym oczekują otrzymania danych od podmiotów sprawozdających tak, aby dochować nałożonych na nie terminów przekazywania informacji, o których mowa w ust. 2, i powiadamiają podmioty sprawozdające w stosowny sposób.

4. Jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, przypada na dzień zamknięcia systemu TARGET2, termin podlega przedłużeniu na następny dzień działania systemu TARGET2, ogłaszany na stronie internetowej EBC.

Artykuł 5

Wyłączenia

W przypadku podmiotów sprawozdających wyznaczonych na podstawie art. 2 ust. 3 lub 4 KBC mogą umożliwić tym podmiotom sprawozdającym przekazywanie KBC dziennych danych statystycznych dotyczących rynku pieniężnego raz na tydzień przed godz. 13.00 (czasu środkowoeuropejskiego) pierwszego dnia rozrachunkowego TARGET2 następującego po końcu tygodnia, którego dane te dotyczą, jeżeli z przyczyn operacyjnych podmioty te nie mogą przekazywać danych z częstotliwością dzienną. EBC może określić warunki stosowania wyłączenia przez KBC.

Artykuł 6

Połączenia, podziały, reorganizacje i upadłość

1. W przypadku połączenia, podziału, wydzielenia lub innego rodzaju przekształcenia mogącego wpłynąć na wywiązywanie się z obowiązków statystycznych podmiot sprawozdający uczestniczący w tym procesie powiadamia EBC oraz właściwy KBC — po ogłoszeniu zamiaru przeprowadzenia takiego działania i z rozsądnym wyprzedzeniem przed jego przeprowadzeniem — o planowanych procedurach mających na celu spełnienie wymogów sprawozdawczych określonych w niniejszym rozporządzeniu. Podmiot sprawozdający powiadamia również EBC oraz właściwy KBC w terminie 14 dni od dnia zakończenia operacji.

2. W przypadku połączenia podmiotu sprawozdającego z innym podmiotem poprzez przejęcie w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/35/UE (12), gdzie jeden z łączonych podmiotów był podmiotem sprawozdającym, podmiot powstały po połączeniu kontynuuje przekazywanie danych na zasadach zawartych w niniejszym rozporządzeniu.

3. W przypadku połączenia podmiotu sprawozdającego z innym podmiotem poprzez utworzenie nowego podmiotu w rozumieniu dyrektywy 2011/35/UE, gdzie jeden z łączonych podmiotów był podmiotem sprawozdającym, podmiot powstały po połączeniu przekazuje dane na zasadach zawartych w niniejszym rozporządzeniu, o ile spełnia definicję podmiotu sprawozdającego.

4. W przypadku podziału podmiotu sprawozdającego na dwa lub więcej podmiotów poprzez przejęcie lub poprzez utworzenie nowych podmiotów w rozumieniu szóstej dyrektywy Rady 82/891/EWG (13), gdzie jeden z nowych podmiotów jest podmiotem sprawozdającym, podmiot powstały po połączeniu przekazuje dane na zasadach zawartych w niniejszym rozporządzeniu. Podział oznacza również operację wydzielenia, w ramach którego podmiot sprawozdający przenosi wszystkie lub część swoich aktywów i zobowiązań na nową spółkę w zamian za jej udziały.

5. W przypadku niewypłacalności podmiotu sprawozdającego, utraty przez ten podmiot licencji na prowadzenie działalności bankowej lub zaprzestania prowadzenia działalności bankowej z innych przyczyn — po potwierdzeniu przez właściwy organ nadzoru — podmiot ten przestaje być zobowiązany do przekazywania informacji na podstawie niniejszego rozporządzenia.

6. Na potrzeby ust. 5 podmiot sprawozdający uznaje się za niewypłacalny w przypadku wystąpienia co najmniej jednej z poniższych okoliczności:

a)	dokonania przez podmiot sprawozdający ogólnego przelewu wierzytelności na rzecz wierzycieli lub na potrzeby reorganizacji, zawarcia ugody lub układu z wierzycielami;

b)	przyznania przez podmiot sprawozdający na piśmie, że nie ma on możliwości regulowania zobowiązań w dacie ich wymagalności;

c)	złożenia przez podmiot sprawozdający wniosku o wyznaczenie lub wyrażenia wyraźnej lub dorozumianej zgody na wyznaczenie syndyka, zarządcy, komisarza, likwidatora lub innego rodzaju podobnego podmiotu w stosunku do całości lub znaczącej części swojego majątku;

d)	przedstawienia przed sądem lub złożenia do innego organu wniosku o ogłoszenie upadłości w odniesieniu do tego podmiotu (innego, niż wniosek kontrahenta w odniesieniu do zobowiązań tego podmiotu sprawozdającego wobec tego kontrahenta);

likwidacji lub niewypłacalności tego podmiotu (lub rozpoczęcia wobec niego analogicznej procedury) lub zgłoszenia przez ten podmiot albo wobec tego podmiotu przez inną instytucję publiczną, inny podmiot lub osobę wniosku o reorganizację, ugodę z wierzycielami, porozumienie, likwidację, rozwiązanie lub podobny środek na podstawie obecnego lub przyszłego aktu prawnego, pod warunkiem że taki wniosek (z wyjątkiem przypadków, gdy dotyczy on likwidacji lub analogicznej procedury, gdzie termin 30 dni nie ma zastosowania) nie został odrzucony w terminie 30 dni od jego złożenia;

f)	wyznaczenia syndyka, zarządcy, komisarza, likwidatora lub innego podobnego organu w stosunku do całości lub znaczącej części jego majątku; lub

g)	zwołania jakiegokolwiek zebrania wierzycieli w celu rozważenia zawarcia ugody (lub analogicznej procedury).

Artykuł 7

Przepisy dotyczące poufności

1. W przypadku otrzymania lub przetwarzania danych, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, a które zwierają informacje poufne, w tym udostępniania tych danych innym KBC strefy euro, EBC oraz KBC stosują standardy ochrony i wykorzystania statystycznych informacji poufnych zawarte w art. 8 i 8c rozporządzenia (WE) nr 2533/98.

2. Z zastrzeżeniem ust. 1 informacje poufne zawarte w danych statystycznych gromadzonych przez EBC lub KBC na podstawie niniejszego rozporządzenia nie powinny być przekazywane lub udostępniane w inny sposób organom lub podmiotom trzecim innym niż EBC i KBC strefy euro, z wyjątkiem sytuacji, w których podmiot sprawozdający, którego te dane dotyczą, udzielił uprzednio EBC lub właściwemu KBC wyraźnej pisemnej zgody, a EBC lub właściwy KBC zawarł z tym podmiotem sprawozdającym stosowną umowę o ochronie informacji poufnych (o ile ma to zastosowanie).

Artykuł 8

Weryfikacja i obowiązkowe gromadzenie danych

EBC oraz KBC mają prawo do weryfikacji oraz — w razie wystąpienia takiej konieczności — gromadzenia w sposób przymusowy informacji, które dostarczają podmioty sprawozdawcze w zgodzie z wymogami sprawozdawczości statystycznej, o których mowa w art. 3 oraz załącznikach I, II i III do niniejszego rozporządzenia. Powyższe uprawnienie może być wykorzystane w szczególności, gdy podmiot sprawozdający nie spełnia wymogów w zakresie przekazywania danych, dokładności, zgodności z założeniami oraz wprowadzania korekt. Zastosowanie znajduje również art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2533/98.

Artykuł 9

Uproszczona procedura wprowadzania zmian

Uwzględniając uwagi Komitetu ds. Danych Statystycznych Zarząd EBC jest uprawniony do dokonywania zmian technicznych w załącznikach do niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem, że takie zmiany nie modyfikują podstawowej struktury pojęciowej oraz nie wpływają na obciążenia sprawozdawcze podmiotów sprawozdających. O wszelkich takich zmianach Zarząd bezzwłocznie zawiadamia Radę Prezesów.

Artykuł 10

Pierwsze przekazanie danych

1. W odniesieniu do podmiotów sprawozdających wyznaczonych na podstawie art. 2 ust. 2 pierwsze przekazanie danych na podstawie niniejszego rozporządzenia nastąpi z dniem 1 kwietnia 2016 r., z zastrzeżeniem przepisów przejściowych zawartych w art. 12.

2. W odniesieniu do podmiotów sprawozdających wyznaczonych na podstawie art. 2 ust. 3 i 4 pierwsze przekazanie danych na podstawie niniejszego rozporządzenia nastąpi w dniu wskazanym danemu podmiotowi sprawozdającemu przez EBC lub właściwy KBC na podstawie art. 2 ust. 5, nie wcześniej jednak niż 12 miesięcy po przyjęciu przez Radę Prezesów decyzji na podstawie art. 2 ust. 3 lub 4.

3. Ponadto po wskazaniu reprezentatywnych podmiotów sprawozdających na podstawie art. 2 ust. 4 reprezentatywny podmiot sprawozdający może wystąpić z pisemnym wnioskiem do EBC lub właściwego KBC o tymczasowe odroczenie daty pierwszego przekazania danych, podając powody takiego opóźnienia. Wnioskowane odroczenie może być przyznane na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, z możliwością przedłużenia na kolejny okres nie dłuższy niż sześć miesięcy. EBC lub właściwy KBC mogą wyrazić zgodę na odroczenie daty pierwszego przekazania danych w odniesieniu do wnioskującego o to reprezentatywnego podmiotu sprawozdającego, o ile uznają takie odroczenie za uzasadnione. Dodatkowo, jeżeli na dzień pierwszego przekazania danych reprezentatywny podmiot sprawozdający nie posiada danych podlegających przekazaniu lub posiada wyłącznie dane, które uznawane są za niereprezentatywne zarówno przez EBC, jak i KCB, KBC może podjąć decyzję o objęciu go zwolnieniem z zastosowania się do terminu pierwszego przekazania danych. Zwolnienie takie może być przyznane przez KBC w porozumieniu z EBC, jeżeli zarówno EBC, jak i KBC uznają wniosek za uzasadniony i o ile nie zagraża to reprezentatywności próby sprawozdawczej.

4. W odniesieniu do MIF wyznaczonych jako dodatkowe podmioty sprawozdające na podstawie art. 2 ust. 6 pierwsze przekazanie danych na podstawie niniejszego rozporządzenia następuje w dniu wskazanym przez EBC dodatkowemu podmiotowi sprawozdającemu na podstawie art. 2 ust. 6.

Artykuł 11

Klauzula okresowego przeglądu

12 miesięcy po dniu pierwszego przekazania danych EBC dokona przeglądu stosowania niniejszego rozporządzenia i opublikuje sprawozdanie w tym zakresie. Stosownie do rekomendacji zawartych w sprawozdaniu EBC może zwiększyć lub zmniejszyć liczbę podmiotów sprawozdających lub wymogów sprawozdawczości statystycznej. Okresowe aktualizacje populacji sprawozdawczej będą miały miejsce co drugi rok po wskazanym powyżej przeglądzie wstępnym.

Artykuł 12

Przepis przejściowy

W okresie od 1 kwietnia 2016 r. do 1 lipca 2016 r. podmioty sprawozdające mogą przekazywać EBC lub KBC dane statystyczne dotyczące rynku pieniężnego w odniesieniu do niektórych, a nie wszystkich odpowiednich dni. EBC oraz właściwe KBC mogą określić dni, w odniesieniu do których przekazywanie danych jest wymagane.

Artykuł 13

Przepisy końcowe

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 26 listopada 2014 r.

W imieniu Rady Prezesów EBC

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 8.

(2) Opinia z dnia 14 listopada 2014 r. (Dz.U. C 407 z 15.11.2014, s. 1).

(3) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).

(4) Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1071/2013 z dnia 24 września 2013 r. dotyczące bilansu sektora monetarnych instytucji finansowych (EBC/2013/33) (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 1).

(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 549/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie europejskiego systemu rachunków narodowych i regionalnych w Unii Europejskiej (Dz.U. L 174 z 26.6.2013, s. 1).

(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32).

(7) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1).

(8) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19).

(9) Rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (Dz.U. L 243 z 11.9.2002, s. 1).

(10) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1569/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające zgodnie z dyrektywami 2003/71/WE i 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady mechanizm ustalenia równoważności standardów rachunkowości stosowanych przez emitentów papierów wartościowych z krajów trzecich (Dz.U. L 340 z 22.12.2007, s. 66).

(11) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).

(12) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/35/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. dotycząca łączenia się spółek akcyjnych (Dz.U. L 110 z 29.4.2011, s. 1).

(13) Szósta dyrektywa Rady z dnia 17 grudnia 1982 r. wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu dotycząca podziału spółek akcyjnych (82/891/EWG) (Dz.U. L 378 z 31.12.1982, s. 47).

ZAŁĄCZNIK I

Schemat sprawozdawczy statystki rynku pieniężnego dotyczącej transakcji zabezpieczonych

CZĘŚĆ 1

RODZAJE INSTRUMENTÓW

Podmioty sprawozdające dostarczają Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC) lub właściwemu krajowemu bankowi centralnemu (KBC) danych dotyczących transakcji z przyrzeczeniem odkupu oraz transakcji zawartych na ich podstawie, w tym trójstronnych transakcji repo, które są denominowane w euro i mają termin zapadalności do jednego roku włącznie (zdefiniowanych jako transakcje o terminie zapadalności nie dłuższym niż 397 dni po dniu transakcji), zawartych pomiędzy podmiotami sprawozdającymi a innymi monetarnymi instytucjami finansowymi (MIF), pozostałymi instytucjami pośrednictwa finansowego (instytucjami OFI), instytucjami ubezpieczeniowymi, funduszami emerytalno-rentowymi, jednostkami sektora instytucji rządowych i samorządowych lub bankami centralnymi na potrzeby inwestycyjne oraz z przedsiębiorstwami niefinansowymi, określanymi w pakiecie LCR Bazylea III jako „hurtowe”.

CZĘŚĆ 2

RODZAJE DANYCH

Rodzaje danych transakcyjnych (1) wykazywane w odniesieniu do każdej transakcji:

Pole	Opis danych	Alternatywna opcja sprawozdawcza (jeżeli istnieje) oraz pozostałe wymogi
Transaction identifier (Identyfikator transakcji)	Wewnętrzny niepowtarzalny identyfikator transakcji wykorzystywany przez podmiot sprawozdający na potrzeby każdej transakcji.	Identyfikator transakcji jest niepowtarzalny w odniesieniu do transakcji, których dane przekazywane są na dany dzień sprawozdawczy i w odniesieniu do każdego z segmentów rynku pieniężnego.
Reporting date (Dzień sprawozdawczy)	Dzień, w którym dane przekazywane są EBC lub KBC.
Electronic time stamp (Elektroniczny znacznik czasu)	Czas, w którym transakcja jest zawarta lub zaksięgowana.
Counterparty code (Kod kontrahenta)	Kod identyfikacyjny wykorzystywany do rozpoznania kontrahenta podmiotu sprawozdającego na potrzeby transakcji, której dane są przekazywane.	W przypadku transakcji przeprowadzanych przez centralnych partnerów rozliczeniowych (CCP) należy podać właściwy dla CCP identyfikator podmiotu prawnego LEI. W przypadku transakcji zawieranych z przedsiębiorstwami niefinansowymi, instytucjami OFI, instytucjami ubezpieczeniowymi, funduszami emerytalno-rentowymi, podmiotami z sektora instytucji rządowych i samorządowych, bankami centralnymi oraz w przypadku wszelkich innych transakcji, w odniesieniu do których przekazywane są dane, a których strony nie posiadają identyfikatora podmiotu prawnego (LEI), należy przedstawić kategorię kontrahenta.
Counterparty code ID (ID kodu kontrahenta)	Atrybut określający rodzaj przekazywanego indywidualnego kodu kontrahenta.	Pozycja stosowana w każdej sytuacji. Dostarczony zostanie indywidualny kod kontrahenta.
Counterparty location (Siedziba kontrahenta)	Kod kraju nadany przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) dla kraju siedziby kontrahenta.	Wymagany w braku indywidualnego kodu kontrahenta. W innym przypadku fakultatywny.
Transaction nominal amount (Wartość nominalna transakcji)	Kwota pierwotnie pożyczona.
Collateral nominal amount (Wartość nominalna zabezpieczenia)	Wartość nominalna papierów wartościowych użytych jako zabezpieczenie.	Z wyjątkiem trójstronnych transakcji repo oraz innych transakcji, w których papiery wartościowe złożone jako zabezpieczenie nie są identyfikowalne za pomocą pojedynczego Międzynarodowego Numeru Identyfikacyjnego Papierów Wartościowych (ISIN).
Trade date (Data transakcji)	Dzień, w którym strony zawierają transakcję finansową.
Settlement date (Data rozrachunku)	Data zakupu, tj. dzień, w którym środki pieniężne podlegają zapłacie przez pożyczkodawcę pożyczkobiorcy a papiery wartościowe podlegają przekazaniu pożyczkodawcy przez pożyczkobiorcę.	W przypadku otwartych transakcji z przyrzeczeniem odkupu jest to dzień, w którym następuje rolowanie transakcji (nawet w przypadku, gdy nie dochodzi do przelewu środków pieniężnych).
Maturity date (Termin zapadalności)	Data odkupu, tj. dzień, w którym środki pieniężne podlegają zwrotowi pożyczkodawcy przez pożyczkobiorcę.	W przypadku otwartych transakcji z przyrzeczeniem odkupu jest to dzień, na który kwota główna oraz odsetki podlegają zapłacie, jeżeli transakcja nie jest dalej rolowana.
Transaction sign (Znak transakcji)	Zaciąganie pożyczki w gotówce w przypadku transakcji repo oraz udzielanie pożyczki w gotówce w przypadku transakcji reverse repo.
ISIN of the collateral (Numer ISIN zabezpieczenia)	Numer ISIN nadawany papierom wartościowym emitowanym na rynkach finansowych, składający się z 12 znaków alfanumerycznych, które w sposób niepowtarzalny identyfikują papier wartościowy (stosownie do ISO 6166).	Pozycja wykazywana z wyłączeniem trójstronnych transakcji repo oraz innych transakcji repo, w których papiery wartościowe złożone jako zabezpieczenie nie są identyfikowalne za pomocą pojedynczego numeru ISIN.
Collateral type (Rodzaj zabezpieczenia)	Identyfikacja klasy aktywów złożonych jako zabezpieczenie w braku indywidualnego numeru ISIN.	Należy podać w każdym przypadku, gdy brak indywidualnego numeru ISIN.
Special collateral flag (Szczególne oznaczenie zabezpieczenia)	Identyfikacja transakcji z przyrzeczeniem odkupu zawartych za ogólnym zabezpieczeniem oraz tych zawartych za szczególnym zabezpieczeniem. Pole fakultatywne, którego wypełnienie uzależnione jest od możliwości podmiotu sprawozdającego.	Wykazywanie danych w tym polu jest fakultatywne.
Deal rate (Stopa transakcji)	Wyrażona zgodnie z konwencją rynku pieniężnego ACT/360 stopa procentowa, po której zawarto transakcję repo i która znajduje zastosowanie do oprocentowania środków.
Collateral haircut (Redukcja wartości zabezpieczenia)	Środek kontroli ryzyka stosowany do aktywów zabezpieczających polegający na tym, że wartość aktywów zabezpieczających obliczana jest jako ich wartość rynkowa pomniejszona o pewien procent. Na potrzeby sprawozdawcze redukcja wartości zabezpieczenia obliczana jest jako 100 pomniejszone o stosunek środków pożyczonych do wartości rynkowej obejmującej odsetki od złożonego zabezpieczenia.	Przekazywanie informacji w tym polu wymagane jest wyłącznie dla transakcji obejmujących pojedyncze zabezpieczenie.
Counterparty code of the tri-party agent (Kod kontrahenta przyznany agentowi w transakcji trójstronnej)	Identyfikator kodu kontrahenta przyznanego agentowi w transakcji trójstronnej	Pozycja wykazywana dla trójstronnych transakcji repo.
Tri-party agent code ID (ID kodu agenta transakcji trójstronnej)	Atrybut określający rodzaj przekazywanego indywidualnego kodu agenta transakcji trójstronnej	Pozycja stosowana w każdej sytuacji, gdy przekazywany jest indywidualny kod agenta transakcji trójstronnej.
Beneficiary in case of transactions conducted via CCPs (Beneficjent w przypadku transakcji zawartych za pośrednictwem CCP)

2. Próg istotności

Dane dotyczące transakcji zawartych z przedsiębiorstwami niefinansowymi podlegają przekazaniu wyłącznie w przypadku transakcji zawartych z przedsiębiorstwami niefinansowymi określanymi w pakiecie LCR Bazylea III jako „hurtowe” (2).

3. Wyłączenia

Przekazaniu nie podlegają dane dotyczące transakcji wewnątrzgrupowych.

(1) Elektroniczny standard sprawozdawczy oraz specyfikacja techniczna dotycząca danych są określane oddzielnie i dostępne na stronie internetowej EBC pod adresem www.ecb.int.

(2) Zob. „Bazylea III”: Wskaźnik pokrycia płynności oraz narzędzia monitorowania ryzyka płynności, s. 23–27, dostępne na stronie internetowej Banku Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) pod adresem: www.bis.org.

ZAŁĄCZNIK II

Schemat sprawozdawczy statystki rynku pieniężnego dotyczącej transakcji niezabezpieczonych

CZĘŚĆ 1

RODZAJE INSTRUMENTÓW

Podmioty sprawozdające przekazują Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC) oraz właściwym krajowym bankom centralnym (KBC) dane dotyczące:

pożyczek z wykorzystaniem instrumentów wymienionych w poniższej tabeli, które są denominowane w euro i mają termin zapadalności do jednego roku włącznie (zdefiniowanych jako transakcje o terminie zapadalności nie dłuższym niż 397 dni po dniu transakcji), zaciągniętych przez podmiot sprawozdający od innych monetarnych instytucji finansowych (MIF), pozostałych instytucji pośrednictwa finansowego (instytucji OFI), instytucji ubezpieczeniowych, funduszy emerytalno-rentowych, jednostek sektora instytucji rządowych i samorządowych lub banków centralnych na potrzeby inwestycyjne oraz od przedsiębiorstw niefinansowych określanymi w pakiecie LCR Bazylea III jako „hurtowe”;

pożyczek udzielonych innym instytucjom kredytowym o terminie zapadalności do jednego roku włącznie (zdefiniowanych jako transakcje o terminie zapadalności nie dłuższym niż 397 dni po dniu transakcji) za pośrednictwem depozytów niezabezpieczonych lub poprzez zakup od emitującej instytucji kredytowej papierów komercyjnych, certyfikatów depozytowych, obligacji o zmiennym oprocentowaniu oraz innych instrumentów dłużnych o terminie zapadalności do jednego roku.

Poniższa tabela zawiera szczegółowy opis standardowy kategorii instrumentów dla transakcji, które podmioty sprawozdające zobowiązane są przekazywać EBC. Jeżeli podmioty sprawozdające zobowiązane są do przekazywania danych dotyczących transakcji swoim KBC, właściwy KBC dokonuje transpozycji tych opisów kategorii instrumentów na poziom krajowy na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Rodzaj instrumentu

Opis

Deposits (Depozyty)

Niezabezpieczone depozyty oprocentowane, które są wypłacane na żądanie lub o terminie zapadalności nieprzekraczającym jednego roku i które są przyjmowane (zaciągnięcia zobowiązania) lub składane przez podmiot sprawozdający.

Certificate of deposit (Certyfikat depozytowy)

Instrument dłużny o charakterze terminowym emitowany przez MIF uprawniający posiadacza do otrzymywania określonej stałej stopy procentowej przez określony czas nie dłuższy niż jeden rok.

Commercial paper (Papier komercyjny)

Instrument dłużny niezabezpieczony lub zabezpieczony w postaci zabezpieczenia złożonego przez emitenta, o terminie zapadalności do jednego roku, który jest oprocentowany lub emitowany z dyskontem.

Floating rate note (Obligacja o zmiennym oprocentowaniu)

Instrument dłużny, w którym okresowe płatności odsetkowe obliczane są na podstawie wartości, tj. poprzez fixing bazowej stopy odniesienia takiej jak Euribor w określonych wcześniej dniach, zwanych dniami fixingu, o terminie zapadalności do jednego roku.

Puttable instruments (Instrumenty z opcją sprzedaży)

Instrument dłużny, którego posiadacz dysponuje opcją sprzedaży, tj. opcją żądania wcześniejszej zapłaty od emitenta, z pierwszą datą wykonania lub okresem wypowiedzenia do jednego roku od dnia emisji.

Callable instruments (Instrument z opcją wykupu)

Instrument dłużny, którego posiadacz dysponuje opcją wykupu, tj. opcją wcześniejszego umorzenia instrumentu z datą końcowej zapłaty do jednego roku od dnia emisji.

Other short-term debt securities (Pozostałe krótkoterminowe dłużne papiery wartościowe)

Niepodporządkowane papiery wartościowe niebędące udziałami kapitałowymi z terminem zapadalności do jednego roku, wyemitowane przez podmioty sprawozdające, zwykle zbywalne i będące przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych lub rozliczane na rynku, które nie dają posiadaczowi praw własności w stosunku do instytucji emitującej. Pozycja ta obejmuje:

a)	papiery wartościowe dające posiadaczowi bezwarunkowe prawo do stałego lub umownie ustalonego dochodu w formie płatności kuponowych lub określonej stałej kwoty w określonym terminie (lub terminach) lub począwszy od daty wskazanej w momencie emisji;

b)	niezbywalne instrumenty wyemitowane przez podmioty sprawozdające, które następnie stały się zbywalne i zostały przeniesione do kategorii „dłużne papiery wartościowe”.

CZĘŚĆ 2

RODZAJE DANYCH

Rodzaje danych transakcyjnych (1) wykazywane w odniesieniu do każdej transakcji:

Opis danych	Definicja	Alternatywna opcja sprawozdawcza (jeżeli istnieje) oraz dodatkowe wymogi
Transaction identifier (Identyfikator transakcji)	Wewnętrzny niepowtarzalny identyfikator transakcji wykorzystywany przez podmiot sprawozdający na potrzeby każdej transakcji.	Identyfikator transakcji jest niepowtarzalny w odniesieniu do transakcji, których dane przekazywane są na dany dzień sprawozdawczy i w odniesieniu do każdego z segmentów rynku pieniężnego.
Reporting date (Dzień sprawozdawczy)	Dzień, w którym dane przekazywane są EBC lub KBC.
Electronic time stamp (Elektroniczny znacznik czasu)	Czas, w którym transakcja jest zawarta lub zaksięgowana.
Counterparty code (Kod kontrahenta)	Kod identyfikacyjny wykorzystywany do rozpoznania kontrahenta podmiotu sprawozdającego na potrzeby transakcji, której dane są przekazywane.	W przypadku transakcji przeprowadzanych przez centralnych partnerów rozliczeniowych (CCP) należy podać właściwy dla CCP identyfikator podmiotu prawnego LEI. W przypadku transakcji zawieranych z przedsiębiorstwami niefinansowymi, instytucjami OFI, instytucjami ubezpieczeniowymi, funduszami emerytalno-rentowymi, podmiotami z sektora instytucji rządowych i samorządowych, bankami centralnymi oraz w przypadku wszelkich innych transakcji, w odniesieniu do których przekazywane są dane, a których strony nie posiadają identyfikatora podmiotu prawnego (LEI), należy przedstawić kategorię kontrahenta.
Counterparty code ID (ID kodu kontrahenta)	Atrybut określający rodzaj przekazywanego indywidualnego kodu kontrahenta.	Pozycja wykorzystywana w każdej sytuacji. Dostarczony zostanie indywidualny kod kontrahenta.
Counterparty location (Siedziba kontrahenta)	Kod kraju nadany przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) dla kraju siedziby kontrahenta.	Wymagany w braku indywidualnego kodu kontrahenta. W innym przypadku fakultatywny.
Trade date (Data transakcji)	Dzień, w którym strony zawierają transakcję finansową, której dane podlegają przekazaniu.
Settlement date (Data rozrachunku)	Dzień, w którym środki zostają przekazane przez pożyczkodawcę pożyczkobiorcy lub w którym następuje rozrachunek zakupu instrumentu dłużnego.	W przypadku rachunków z opcją wykupu lub innych niezabezpieczonych pożyczek zaciągniętych lub udzielonych, które są płatne na żądanie, dzień, w którym depozyt jest rolowany (tj. dzień, w którym podlegałby wypłacie, gdyby nie był wykupiony/rolowany).
Maturity date (Termin zapadalności)	Dzień, w którym środki mają zostać zwrócone przez pożyczkobiorcę pożyczkodawcy lub w którym przypada termin zapadalności instrumentu dłużnego a środki, na jakie opiewa ten instrument, podlegają zwrotowi.	W przypadku instrumentów z opcją wykupu konieczne jest podanie ostatecznego terminu zapadalności. W przypadku instrumentów z opcją sprzedaży konieczne jest podanie pierwszego dnia, w którym opcja sprzedaży może zostać wykonana. W przypadku rachunków z opcją wykupu lub innych niezabezpieczonych pożyczek i kredytów udzielonych lub otrzymanych, które są płatne na żądanie, pierwszy dzień, w którym instrument może zostać umorzony.
First call/put date (Pierwszy termin wykupu lub sprzedaży)	Pierwszy dzień, w którym możliwe jest wykonanie opcji wykupu lub sprzedaży.	Pozycja wykazywana wyłącznie dla instrumentów z opcją wykupu lub sprzedaży, które posiadają pierwszy termin wykupu lub sprzedaży.
Call/put notice period (Termin powiadomienia o wykupie lub sprzedaży)	Dla instrumentów z opcją wykupu lub sprzedaży, liczba dni kalendarzowych okresu wypowiedzenia, z jakim posiadacz opcji musi powiadamiać posiadacza lub wystawcę instrumentu przed dniem, w którym opcja może zostać wykonana. Dla depozytów wypłacanych na żądanie, liczba dni kalendarzowych okresu wypowiedzenia, z jakim posiadacz depozytu musi powiadamiać pożyczkobiorcę przed dniem, w którym depozyt może zostać wypłacony.	Pozycja wykazywana wyłącznie dla instrumentów z opcją wykupu lub sprzedaży z terminem wypowiedzenia oraz dla depozytów wypłacanych po uzgodnionym wcześniej terminie wypowiedzenia.
Call/put (Wykup lub sprzedaż)	Oznaczenie wskazujące, czy instrument posiada opcję wykupu lub sprzedaży.
Transaction sign (Znak transakcji)	Oznaczenie transakcji umożliwia określenie, czy środki, których wartość nominalna podlega przekazaniu, są pożyczką udzieloną, czy otrzymaną.
Transaction nominal amount (Wartość nominalna transakcji)	Kwota środków udzielonej lub zaciągniętej pożyczki w formie depozytu. W przypadku papierów wartościowych jest to wartość nominalna papieru wartościowego wyemitowanego lub zakupionego.
Transaction price (Cena transakcyjna)	Cena, po której papier wartościowy jest emitowany, tj. procentowo wyrażony stosunek pomiędzy wstępnym zyskiem a wartością nominalną.	Wartość wykazywana jako 100 dla depozytów niezabezpieczonych.
Instrument type (Rodzaj instrumentu)	Pozycja stosowana do określenia instrumentu, przy użyciu którego dochodzi do zaciągnięcia lub udzielenia pożyczki, np. za pomocą niezabezpieczonych depozytów, innych niezabezpieczonych krótkoterminowych instrumentów dłużnych o stałym oprocentowaniu, innych niezabezpieczonych krótkoterminowych instrumentów dłużnych o zmiennym oprocentowaniu, papierów komercyjnych zabezpieczonych aktywami itp.
Type of rate (Rodzaj oprocentowania)	Pozycja stosowana do określenia, czy instrument posiada oprocentowanie stałe, czy zmienne.
Deal rate (Stopa transakcji)	Wyrażona zgodnie z konwencją rynku pieniężnego ACT/360 stopa procentowa, po której zawarto transakcję depozytową i która znajduje zastosowanie do oprocentowania środków. W przypadku instrumentów dłużnych jest to efektywna stopa procentowa (wyrażona zgodnie z konwencją rynku pieniężnego ACT/360), po której instrument był wyemitowany lub kupiony.	Pozycja wykazywana wyłącznie dla instrumentów o oprocentowaniu stałym.
Reference rate (Stopa referencyjna)	Bazowa stopa referencyjna, na podstawie której obliczane są okresowe płatności odsetkowe.	Pozycja wykazywana wyłącznie dla instrumentów o oprocentowaniu zmiennym.
Spread (Spread (marża odsetkowa))	Liczba punktów bazowych dodanych (w przypadku liczby dodatniej) do bazowej stopy referencyjnej lub odjętych (w przypadku liczby ujemnej) od tej stopy w celu obliczenia rzeczywistej stopy procentowej mającej zastosowanie w danym okresie.	Pozycja wykazywana wyłącznie dla instrumentów o oprocentowaniu zmiennym.

2. Próg istotności

3. Wyłączenia

Przekazaniu nie podlegają dane dotyczące transakcji wewnątrzgrupowych.

(1) Elektroniczny standard sprawozdawczy oraz specyfikacja techniczna dotycząca danych zamieszczone są oddzielnie. Dostępne są na stronie internetowej EBC pod adresem www.ecb.int.

ZAŁĄCZNIK III

Schemat sprawozdawczy statystki rynku pieniężnego dotyczącej transakcji na instrumentach pochodnych

CZĘŚĆ 1

RODZAJE INSTRUMENTÓW

Podmioty sprawozdające przekazują Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC) oraz właściwym krajowym bankom centralnym (KBC) dane dotyczące:

swapów walutowych, w których dochodzi do zakupu lub sprzedaży euro po kursie kasowym w zamian za walutę zagraniczną oraz odsprzedaży lub odkupu po uzgodnionym wcześniej walutowym kursie terminowym pomiędzy podmiotami sprawozdającymi a innymi monetarnymi instytucjami finansowymi (MIF), pozostałymi instytucjami pośrednictwa finansowego (instytucjami OFI), instytucjami ubezpieczeniowymi, funduszami emerytalno-rentowymi, jednostkami sektora instytucji rządowych i samorządowych lub bankami centralnymi na potrzeby inwestycyjne oraz z przedsiębiorstwami niefinansowymi określanymi w pakiecie LCR Bazylea III jako „hurtowe”;

transakcji swap indeksowanych stopą overnight (OIS) denominowanych w euro, zawartych pomiędzy podmiotami sprawozdającymi a innymi monetarnymi instytucjami finansowymi (MIF), OFI, instytucjami ubezpieczeniowymi, funduszami emerytalno-rentowymi, jednostkami sektora instytucji rządowych i samorządowych lub bankami centralnymi na potrzeby inwestycyjne oraz z przedsiębiorstwami niefinansowymi określane jako „hurtowe” w pakiecie LCR Bazylea III.

CZĘŚĆ 2

RODZAJE DANYCH

Rodzaje danych transakcyjnych (1) dotyczących swapów walutowych wykazywanych w odniesieniu do każdej transakcji:

Pole	Opis danych	Alternatywna opcja sprawozdawcza (jeżeli istnieje) oraz pozostałe wymogi
Transaction identifier (Identyfikator transakcji)	Wewnętrzny niepowtarzalny identyfikator transakcji wykorzystywany przez podmiot sprawozdający na potrzeby każdej transakcji.	Identyfikator transakcji jest niepowtarzalny w odniesieniu do transakcji, których dane przekazywane są na dany dzień sprawozdawczy i w odniesieniu do każdego z segmentów rynku pieniężnego.
Reporting date (Dzień sprawozdawczy)	Dzień, w którym dane przekazywane są EBC lub KBC.
Electronic time stamp (Elektroniczny znacznik czasu)	Czas, w którym transakcja jest zawarta lub zaksięgowana.
Counterparty code (Kod kontrahenta)	Kod identyfikacyjny wykorzystywany do rozpoznania kontrahenta podmiotu sprawozdającego na potrzeby transakcji, której dane są przekazywane.	W przypadku transakcji przeprowadzanych przez centralnych partnerów rozliczeniowych (CCP) należy podać właściwy dla CCP identyfikator podmiotu prawnego LEI. W przypadku transakcji zawieranych z przedsiębiorstwami niefinansowymi, instytucjami OFI, instytucjami ubezpieczeniowymi, funduszami emerytalno-rentowymi, podmiotami z sektora instytucji rządowych i samorządowych, bankami centralnymi oraz w przypadku wszelkich innych transakcji, w odniesieniu do których przekazywane są dane, a których strony nie posiadają identyfikatora podmiotu prawnego (LEI), należy przedstawić kategorię kontrahenta.
Counterparty code ID (ID kodu kontrahenta)	Atrybut określający rodzaj przekazywanego indywidualnego kodu kontrahenta.	Pozycja stosowana w każdej sytuacji. Dostarczony zostanie indywidualne kod kontrahenta.
Counterparty location (Siedziba kontrahenta)	Kod kraju nadany przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) dla kraju siedziby kontrahenta.	Wymagany w braku indywidualnego kodu kontrahenta. W innym przypadku fakultatywny.
Trade date (Data transakcji)	Dzień, w którym strony zawierają transakcję finansową, której dane podlegają przekazaniu.
Spot value date (Data waluty spot)	Dzień, w którym jedna strona sprzedaje drugiej stronie określoną kwotę we wskazanej walucie w zamian za zapłatę określonej kwoty w innej walucie w oparciu o uzgodniony kurs walutowy zwany kursem walutowym kasowym (spot).
Maturity date (Termin zapadalności)	Dzień, w którym swap walutowy wygasa, a waluta sprzedana w dacie waluty spot jest odkupowana.
Transaction sign (Znak transakcji)	Pozycja stosowana do określenia, czy kwota w euro wykazywana w wartości nominalnej transakcji jest zakupiona, czy sprzedana w dacie waluty spot.	Odnosi się do kursu kasowego euro, tj. określenia, czy euro jest kupowane, czy sprzedawane w dacie waluty spot.
Transaction nominal amount (Wartość nominalna transakcji)	Kwota w euro zakupiona lub sprzedana w dacie waluty spot.
Foreign currency code (Kod waluty obcej)	Pierwotny, składający się z trzech znaków, kod ISO dla waluty zakupionej lub sprzedanej w zamian za euro.
Foreign exchange spot rate (Kurs walutowy kasowy (spot))	Kurs walutowy pomiędzy euro a walutą obcą stosowany do części kasowej (spot) swapa walutowego.
Foreign exchange forward points (Punkty terminowe transakcji walutowej)	Różnica pomiędzy kursem walutowym kasowym (spot) a walutowym kursem terminowym (forward) wyrażona w punktach bazowych, podawana zgodnie ze zwykle stosowaną konwencją rynkową dla danej pary walut.
Beneficiary in case of transactions conducted via CCPs (Beneficjent w przypadku transakcji zawartych za pośrednictwem CCP)

Rodzaje danych transakcyjnych dotyczących transakcji OIS wykazywanych w odniesieniu do każdej transakcji:

Pole	Opis danych	Alternatywna opcja sprawozdawcza (jeżeli istnieje) oraz pozostałe wymogi
Transaction identifier (Identyfikator transakcji)	Wewnętrzny niepowtarzalny identyfikator transakcji wykorzystywany przez podmiot sprawozdający na potrzeby każdej transakcji.	Identyfikator transakcji musi być niepowtarzalny w odniesieniu do transakcji, których dane przekazywane są na dany dzień sprawozdawczy i w odniesieniu do każdego z segmentów rynku pieniężnego.
Reporting date (Dzień sprawozdawczy)	Dzień, w którym dane przekazywane są EBC lub KBC.
Electronic time stamp (Elektroniczny znacznik czasu)	Czas, w którym transakcja jest zawarta lub zaksięgowana.	Fakultatywne.
Counterparty code (Kod kontrahenta)	Kod identyfikacyjny wykorzystywany do rozpoznania kontrahenta podmiotu sprawozdającego na potrzeby transakcji, której dane są przekazywane.	W przypadku transakcji przeprowadzanych przez centralnych partnerów rozliczeniowych (CCP), należy podać właściwy dla CCP identyfikator podmiotu prawnego LEI. W przypadku transakcji zawieranych z przedsiębiorstwami niefinansowymi, OFI, instytucjami ubezpieczeniowymi, funduszami emerytalno-rentowymi, podmiotami z sektora instytucji rządowych i samorządowych, bankami centralnymi oraz w przypadku wszelkich innych transakcji w odniesieniu do których przekazywane są dane, a których strony nie posiadają identyfikatora podmiotu prawnego (LEI), należy przedstawić kategorię kontrahenta.
Counterparty code ID (ID kodu kontrahenta)	Atrybut określający rodzaj przekazywanego indywidualnego kodu kontrahenta.	Pozycja stosowana w każdej sytuacji. Dostarczony zostanie indywidualny kod kontrahenta.
Counterparty location (Siedziba kontrahenta)	Kod ISO kraju siedziby kontrahenta.	Wymagany w braku indywidualnego kodu kontrahenta. W innym przypadku fakultatywny.
Trade date (Data transakcji)	Dzień, w którym strony zawierają transakcję finansową.
Start date (Data początkowa)	Dzień, w którym obliczana jest stopa overnight dla okresowej zmiennej stopy procentowej.
Maturity date (Termin zapadalności)	Ostatni dzień okresu, w którym obliczana jest skumulowana stopa procentowa overnight.
Fixed interest rate (Stała stopa procentowa)	Stopa stała wykorzystywana do obliczania wypłat z tytułu transakcji OIS.
Transaction sign (Znak transakcji)	Oznaczenie wskazujące, czy stała stopa procentowa jest wypłacana, czy otrzymywana przez podmiot sprawozdający.
Transaction nominal amount (Wartość nominalna transakcji)	Wartość nominalna transakcji OIS.

3. Próg istotności

4. Wyłączenia

Przekazaniu nie podlegają dane dotyczące transakcji wewnątrzgrupowych.

(1) Elektroniczny standard sprawozdawczy oraz specyfikacja techniczna dotycząca danych są określane oddzielnie i dostępne na stronie internetowej EBC pod adresem www.ecb.int.

ZAŁĄCZNIK IV

Wymogi minimum obowiązujące rzeczywistą populację sprawozdawczą

W celu realizacji wymogów statystycznych Europejskiego Banku Centralnego (EBC) podmioty sprawozdające zobowiązane są do przestrzegania następujących wymogów minimum.

Wymogi minimum w zakresie przekazywania danych:

(i)	sprawozdania powinny być przekazywane w terminach wyznaczonych przez EBC oraz właściwy krajowy bank centralny (KBC);

(ii)	postać i format sprawozdań statystycznych powinny być zgodne z wymaganiami technicznymi ustalonymi przez EBC oraz właściwy KBC;

(iii)

podmiot sprawozdający przekazuje EBC i właściwemu KBC dane osoby (osób) do kontaktu;

(iv)	należy przestrzegać specyfikacji technicznych w zakresie sposobu przekazywania danych EBC oraz właściwemu KBC.

Wymogi minimum w zakresie dokładności:

(i)	przekazane informacje statystyczne muszą być poprawne;

(ii)	podmioty sprawozdające powinny być w stanie dostarczyć informacje na temat zmiany sytuacji wynikającej z dostarczonych danych;

(iii)

informacje statystyczne muszą być pełne i nie mogą zawierać luk ciągłych i strukturalnych; istniejące luki powinny być potwierdzone, wyjaśnione EBC oraz właściwemu KBC oraz, tam gdzie ma to zastosowanie, możliwie szybko uzupełnione;

(iv)	przy technicznym przesyłaniu danych podmioty sprawozdające powinny stosować wymiary, zasady zaokrąglania i jednostki miary określone przez EBC i właściwy KBC.

Wymogi minimum w zakresie zgodności metodologicznej:

(i)	informacje statystyczne muszą być zgodne z definicjami i klasyfikacjami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu;

(ii)	w przypadku rozbieżności w stosunku do tych definicji i klasyfikacji podmioty sprawozdające regularnie monitorują i mierzą różnice pomiędzy miarami stosowanymi a miarami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu;

(iii)

podmioty sprawozdające powinny być w stanie wyjaśnić różnice pomiędzy dostarczonymi danymi a danymi za poprzednie okresy.

4.	Wymogi minimum w zakresie wprowadzania korekt: Należy przestrzegać zasad i procedur w zakresie trybu wprowadzania korekt określonych przez EBC i właściwy KBC. Do korekt innych niż korekty standardowe należy dołączać noty wyjaśniające.

16.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/117

DYREKTYWA KOMISJI 2014/108/UE

z dnia 12 grudnia 2014 r.

zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/43/WE w odniesieniu do wykazu produktów związanych z obronnością

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/43/WE z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie uproszczenia warunków transferów produktów związanych z obronnością we Wspólnocie (1), w szczególności jej art. 13,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywa 2009/43/WE obejmuje wszystkie produkty związane z obronnością, które odpowiadają produktom wymienionym we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej przyjętym przez Radę w dniu 19 marca 2007 r.

(2)	W dniu 17 marca 2014 r. Rada przyjęła uaktualniony wspólny wykaz uzbrojenia Unii Europejskiej (2).

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2009/43/WE.

(4)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Transferów Produktów Związanych z Obronnością w UE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Załącznik do dyrektywy 2009/43/WE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 16 marca 2015 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 24 marca 2015 r.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 grudnia 2014 r.

W imieniu Komisji

Jean-Claude JUNCKER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 146 z 10.6.2009, s. 1.

(2) Dz.U. C 107 z 9.4.2014, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Wykaz produktów związanych z obronnością

Uwaga 1:

Terminy ujęte w cudzysłów („”) zostały zdefiniowane. Należy odwoływać się do „Definicji terminów używanych w niniejszym wykazie” załączonych do niniejszego wykazu.

Uwaga 2:

W niektórych przypadkach substancje chemiczne są wymienione za pomocą nazwy oraz numeru CAS. Wykaz ma zastosowanie do substancji chemicznych o takiej samej formule strukturalnej (w tym hydratów) bez względu na nazwę lub numer CAS. Numery CAS są zamieszczone w celu ułatwienia identyfikacji danej substancji chemicznej lub mieszaniny, bez względu na przyjętą nomenklaturę. Numery CAS nie mogą być jednak użyte jako niepowtarzalne identyfikatory, ponieważ niektóre postacie substancji chemicznych wymienionych w niniejszym wykazie, a także ich mieszaniny, są lub mogą być oznaczone odmiennymi numerami CAS.

ML1
Broń gładkolufowa o kalibrze mniejszym niż 20 mm, inne uzbrojenie i broń automatyczna o kalibrze 12,7 mm (0,50 cala) lub mniejszym oraz wyposażenie i specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe:

Uwaga

Punkt ML1. nie ma zastosowania do:

a.	broni palnej specjalnie zaprojektowanej do amunicji szkolno-treningowej, która to broń nie jest zdolna do wystrzeliwania pocisku;

b.	broni palnej specjalnie zaprojektowanej do wystrzeliwania pocisków kierowanych przewodowo nie posiadających wysokoenergetycznego materiału wybuchowego lub łączności o zasięgu mniejszym lub równym 500 m.;

c.	broni wykorzystującej amunicję z bocznym zapłonem oraz uniemożliwiającej prowadzenie ognia w sposób w pełni automatyczny.

karabiny i broń kombinowana, broń ręczna, karabiny maszynowe, pistolety maszynowe i broń wielolufowa;

Uwaga

Podpunkt ML1.a nie ma zastosowania do:

a.	karabinów i broni kombinowanej wyprodukowanych przed rokiem 1938;

b.	reprodukcji karabinów i broni mającej przynajmniej jedną lufę gładką, których oryginały zostały wyprodukowane przed rokiem 1890;

c.	broni ręcznej, broni wielolufowej i karabinów maszynowych wyprodukowanych przed rokiem 1890, i ich reprodukcji;

d.	karabinów lub broni ręcznej zaprojektowanych specjalnie do wystrzeliwania pocisku inercyjnego za pomocą sprężonego powietrza lub CO2.

broń gładkolufowa wymieniona poniżej:

1.	broń gładkolufowa zaprojektowana specjalnie do celów wojskowych;

inna broń gładkolufowa wymieniona poniżej:

a.	broń w pełni automatyczna;

b.	broń półautomatyczna lub nieautomatyczna z przesuwnym łożem (ang. pump-action);

Uwaga

Podpunkt ML1.b.2. nie ma zastosowania do broni zaprojektowanej specjalnie do wystrzeliwania bezwładnego pocisku za pomocą sprężonego powietrza lub CO2.

Uwaga

Podpunkt ML1.b nie ma zastosowania do:

a.	broni gładkolufowej wyprodukowanej przed rokiem 1938;

b.	reprodukcji broni gładkolufowej, której oryginały zostały wyprodukowane przed rokiem 1890;

c.	myśliwskiej i sportowej broni gładkolufowej. Broń tego typu nie może być specjalnie zaprojektowana do celów wojskowych lub umożliwiać prowadzenia ognia w sposób w pełni automatyczny;

broni gładkolufowej zaprojektowanej specjalnie do następujących celów;

1.	uboju zwierząt domowych;

2.	czasowego usypiania zwierząt;

3.	testów sejsmicznych;

4.	odpalania pocisków przemysłowych; lub

zaburzania działania improwizowanych urządzeń wybuchowych (Improvised Explosive Devices — IED).

Uwaga:

w odniesieniu do zaburzaczy zob. ppkt ML4. i pozycja 1A006 w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

c.	broń wykorzystująca amunicję bezłuskową;

wymienne magazynki nabojowe, tłumiki lub urządzenia do redukcji odgłosu wystrzału, specjalne elementy zaczepiane, celowniki optyczne oraz tłumiki ognia dla uzbrojenia określonego w podpunktach ML1.a., ML1.b. lub ML1.c.

Uwaga

Podpunkt ML1.d. nie ma zastosowania do celowników optycznych bez elektronicznej obróbki obrazu, o powiększeniu dziewięciokrotnym lub mniejszym, o ile nie są one specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane do celów wojskowych ani nie zawierają żadnych siatek specjalnie zaprojektowanych do celów wojskowych.

ML2
Broń gładkolufowa o kalibrze 20 mm lub większym, inna broń i uzbrojenie o kalibrze większym od 12,7 mm (0,50 cala), miotacze oraz wyposażenie i specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe:

Broń lufowa, haubice, armaty, moździerze, broń przeciwpancerna, wyrzutnie pocisków, wojskowe miotacze ognia, działa, działa bezodrzutowe, broń gładkolufowa oraz ich urządzenia redukcyjne.

Uwaga 1

Podpunkt ML2.a. obejmuje strumiennice, urządzenia dozujące, zasobniki i inne specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe, stosowane do ciekłych ładunków miotających dla sprzętu określonego w podpunkcie ML2.a.

Uwaga 2

Podpunkt ML2.a. nie ma zastosowania do następujących rodzajów broni:

a.	karabinów, broni gładkolufowej i broni kombinowanej wyprodukowanych przed rokiem 1938;

b.	reprodukcji karabinów, broni gładkolufowej i broni kombinowanej, których oryginały zostały wyprodukowane przed rokiem 1890;

c.	broni strzeleckiej, haubic, armat i moździerzy wyprodukowanych przed rokiem 1890;

d.	myśliwskiej i sportowej broni gładkolufowej. Broń tego typu nie może być specjalnie zaprojektowana do celów wojskowych lub umożliwiać prowadzenia ognia w sposób w pełni automatyczny;

broni gładkolufowej zaprojektowanej specjalnie do następujących celów:

1.	uboju zwierząt domowych;

2.	czasowego usypiania zwierząt;

3.	testów sejsmicznych;

4.	odpalania pocisków przemysłowych; lub

zaburzania działania improwizowanych urządzeń wybuchowych (Improvised Explosive Devices — IED);

Uwaga:

w odniesieniu do zaburzaczy zob. ppkt ML4. i pozycja 1A006 w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

f.	przenośnych wyrzutni pocisków specjalnie zaprojektowanych do wystrzeliwania pocisków kierowanych przewodowo nie posiadających wysokoenergetycznego materiału wybuchowego lub łączności o zasięgu mniejszym lub równym 500 m.

wyrzutnie lub generatory dymu, gazu i materiałów pirotechnicznych, specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane do celów wojskowych;

Uwaga

Podpunkt ML2.b. nie ma zastosowania do pistoletów sygnałowych.

celowniki i zamocowania celowników posiadające wszystkie poniższe cechy:

1.	specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych; oraz

2.	specjalnie zaprojektowane dla broni określonej w podpunkcie ML2.a.;

d.	Zamocowania i wymienne magazynki nabojowe, specjalnie zaprojektowane dla broni określonej w podpunkcie ML2.a.

ML3
Amunicja i zapalniki oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe:

a.	amunicja dla broni określonej w pozycjach ML1, ML2 lub ML12;

zapalniki specjalnie zaprojektowane dla amunicji określonej w podpunkcie ML3.a.

Uwaga 1

Specjalnie zaprojektowane elementy składowe określone w pozycji ML3 obejmują;

a.	Wyroby z metali lub tworzyw sztucznych, takie jak kowadełka spłonek, płaszcze pocisków, ogniwa nabojowe, pierścienie wiodące i metalowe elementy amunicji;

b.	urządzenia zabezpieczające i uzbrajające, zapalniki, czujniki i urządzenia inicjujące;

c.	Źródła energii o wysokiej jednorazowej mocy wyjściowej;

d.	Łuski spalające się;

e.	podpociski, wchodzące w skład pocisków kasetowych, tj. bomby, miny oraz pociski kierowane w końcowej fazie lotu.

Uwaga 2

Podpunkt ML3.a. nie ma zastosowania do żadnego z poniższych:

a.	amunicji ze zgwiazdkowaną łuską bez pocisku (amunicja ślepa);

b.	amunicji szkolno-treningowej z przewierconą łuską;

c.	innej amunicji ślepej oraz amunicji szkolno-treningowej nie zawierającej elementów przeznaczonych do amunicji ostrej; lub

d.	elementów specjalnie zaprojektowanych do amunicji ślepej lub amunicji szkolno-treningowej wyszczególnionych w niniejszej uwadze w pkt a., b. lub c.

Uwaga 3

Podpunkt ML3.a. nie ma zastosowania do ładunków specjalnie zaprojektowanych w następujących celach:

a.	sygnalizacji;

b.	odstraszania ptactwa; lub

c.	zapalania flar gazowych na szybach naftowych.

ML4
Bomby, torpedy, rakiety, pociski kierowane, inne urządzenia i ładunki wybuchowe oraz związane z nimi wyposażenie i akcesoria oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe:

Nb.1	Sprzęt naprowadzania i nawigacji — zob. pozycja ML11.

Nb.2	Lotnicze systemy ochrony przed rakietami (Aircraft Missile Protection Systems — AMPS) — zob. podpunkt ML4.c.

bomby, torpedy, granaty, naboje dymne, rakiety, miny, pociski, bomby głębinowe, ładunki, urządzenia burzące, zestawy burzące, urządzenia zawierające materiały „pirotechniczne”, ładunki i środki pozoracji (tj. sprzęt symulujący cechy wymienionych środków bojowych), zaprojektowane specjalnie do celów wojskowych.

Uwaga

Podpunkt ML4.a. obejmuje:

a.	granaty dymne, bomby wypełnione napalmem, bomby zapalające oraz urządzenia wybuchowe;

b.	dysze pocisków rakietowych oraz osłony czołowe nosicieli powtórnego użytku;

sprzęt mający wszystkie z wymienionych poniżej cech charakterystycznych:

1.	jest specjalnie zaprojektowany do celów wojskowych; oraz

jest specjalnie zaprojektowany do ’czynności’ związanych z którymkolwiek z poniższych elementów:

a.	obiektami określonymi w podpunkcie ML4.a.; lub

b.	improwizowanymi urządzeniami wybuchowymi (Improvised Explosive Devices — IED).

Uwaga techniczna:

Do celów podpunktu ML4.b.2. ’czynności’ odnoszą się do obsługi, wystrzeliwania, kładzenia, sterowania, rozładowywania, detonowania, aktywacji, zasilania o jednorazowym działaniu, pozorowania, zagłuszania, trałowania, wykrywania, rozrywania lub likwidowania.

Uwaga 1

Podpunkt ML4.b. obejmuje:

a.	ruchomy sprzęt do skraplania gazu o wydajności dziennej 1 000 kg lub więcej gazu w postaci płynnej;

b.	pływający przewód elektryczny nadający się do trałowania min magnetycznych.

Uwaga 2

Podpunkt ML4.b. nie ma zastosowania do urządzeń ręcznych, ograniczonych projektowo jedynie do wykrywania obiektów metalowych i niebędących w stanie odróżnić min od innych metalowych obiektów.

lotnicze systemy ochrony przed rakietami (Aircraft Missile Protection Systems — AMPS).

Uwaga

Podpunkt ML4.c. nie ma zastosowania do urządzeń AMPS posiadających wszystkie z wymienionych poniżej elementów:

którykolwiek z następujących czujników ostrzegających o rakietach:

1.	czujniki pasywne o reakcji w zakresie 100–400 nm; lub

2.	aktywne dopplerowskie czujniki ostrzegające o rakietach;

b.	systemy wyrzucania środków przeciwdziałających;

c.	flary wysyłające zarówno sygnał widzialny, jak i sygnał w podczerwieni w celu dezorientacji pocisków ziemia-powietrze; oraz

są instalowane w „cywilnych statkach powietrznych” i mają wszystkie wymienione poniżej cechy charakterystyczne:

urządzenie AMPS może działać wyłącznie w określonym „cywilnym statku powietrznym”, w którym zainstalowano dany AMPS i w stosunku do którego wydano którykolwiek z następujących dokumentów:

a.	cywilny certyfikat typu; lub

b.	równoważny dokument uznany przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO).

2.	urządzenie AMPS jest zabezpieczone przed nieuprawnionym dostępem do „oprogramowania”; oraz

3.	urządzenie AMPS posiada aktywny mechanizm, który powoduje zaprzestanie działania systemu po usunięciu go z „cywilnego statku powietrznego”, w którym został zainstalowany.

ML5
Sprzęt kierowania ogniem oraz związany z nim sprzęt do ostrzegania i alarmowania, a także powiązane z nimi systemy oraz sprzęt testowania, strojenia i zakłócania, specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych, a także specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe i wyposażenie:

a.	celowniki, przeliczniki, sprzęt naprowadzania uzbrojenia oraz systemy sterowania uzbrojeniem;

b.	systemy wykrywania, oznaczania celów, pomiaru odległości, obserwacji lub śledzenia celów; wyposażenie wykorzystywane do wykrywania, scalania danych, rozpoznawania lub identyfikacji; urządzenia zespalające zespoły czujników;

sprzęt do przeciwdziałania, wykorzystywany przeciwko urządzeniom określonym w podpunkcie ML5.a. lub ML5.b.;

Uwaga

Do celów podpunktu ML5.c. sprzęt zakłócający obejmuje sprzęt do wykrywania.

d.	sprzęt do strojenia lub testowania w warunkach polowych, specjalnie zaprojektowany dla urządzeń określonych w podpunkcie ML5.a., ML5.b. lub ML5.c.

ML6
Pojazdy naziemne i ich elementy składowe, jak następuje:

Nb.	Sprzęt naprowadzania i nawigacji — zob. pozycja ML11.

a.	pojazdy naziemne oraz ich elementy składowe, specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane do celów wojskowych; Uwaga techniczna: W podpunkcie ML6.a. termin pojazdy naziemne obejmuje przyczepy.

inne pojazdy naziemne i ich elementy składowe, jak następuje:

Pojazdy posiadające wszystkie poniższe cechy:

a.	wyprodukowane lub wyposażone w materiały lub elementy składowe zapewniające III lub wyższy poziom ochrony przeciwbalistycznej (zgodnie z NIJ 0108.01, wrzesień 1985 r., lub porównywalnym standardem krajowym);

b.	przenoszenie napędu zapewniające napęd równocześnie kołom przednim i tylnym, w tym pojazdy posiadające dodatkowe koła do celów nośnych, także napędzane silnikiem;

c.	dopuszczalna masa całkowita pojazdu (GVWR) ponad 4 500 kg; oraz

d.	zaprojektowane lub zmodyfikowane do jazdy terenowej;

elementy składowe posiadające wszystkie poniższe cechy:

a.	są specjalnie zaprojektowane dla pojazdów określonych w podpunkcie ML6.b.1.; oraz

b.	zapewniają III lub wyższy poziom ochrony przeciwbalistycznej (zgodnie z NIJ 0108.01, wrzesień 1985 r., lub porównywalnym standardem krajowym).

Nb.	Zob. także: podpunkt ML13.a.

Uwaga 1

Podpunkt ML6.a. obejmuje:

a.	czołgi i inne uzbrojone pojazdy wojskowe oraz pojazdy wojskowe wyposażone w uchwyty na broń, sprzęt do kładzenia min lub wystrzeliwania amunicji określonej w pozycji ML4;

b.	pojazdy opancerzone;

c.	pojazdy pływające lub zdolne do pokonywania w bród głębokich przeszkód wodnych;

d.	pojazdy ratownictwa technicznego, holujące, do przewozu amunicji i systemów uzbrojenia oraz związany z nimi sprzęt do prac załadowczo-wyładowczych.

Uwaga 2

Modyfikacja pojazdu naziemnego do celów wojskowych określona w podpunkcie ML6.a. obejmuje zmiany konstrukcyjne, elektryczne lub mechaniczne, związane z wyposażeniem go w co najmniej jeden z elementów składowych specjalnie zaprojektowanych do celów wojskowych. Do takich elementów składowych zalicza się:

a.	okładziny opon ogumienia pneumatycznego, specjalnie zaprojektowane jako kuloodporne;

b.	opancerzenie kluczowych elementów pojazdu (np. zbiorników paliwa, kabiny);

c.	specjalne wzmocnienia lub uchwyty do mocowania broni;

d.	zaciemnienie oświetlenia pojazdu.

Uwaga 3

Pozycja ML6 nie ma zastosowania do pojazdów cywilnych zaprojektowanych lub zmodyfikowanych do przewozu pieniędzy lub kosztowności.

Uwaga 4

Pozycja ML6 nie ma zastosowania do pojazdów spełniających wszystkie poniższe kryteria:

a.	zostały wyprodukowane przed rokiem 1946;

b.	nie zawierają elementów wyszczególnionych we wspólnych wykazach uzbrojenia UE i wyprodukowanych po roku 1945 z wyjątkiem reprodukcji oryginalnych elementów składowych lub akcesoriów danego pojazdu; oraz

c.	w ich skład nie wchodzi broń wyszczególniona w ML1., ML2. lub ML4., chyba że broń taka jest niezdatna do użytku i do wystrzelenia pocisku.

ML7
Chemiczne lub biologiczne środki trujące, „środki rozpraszania tłumu”, materiały radioaktywne oraz związany z nimi sprzęt, elementy składowe i materiały, jak następuje:

a.	środki biologiczne lub materiały radioaktywne „przystosowane do użycia podczas działań wojennych” w celu spowodowania strat wśród ludzi i zwierząt, niszczenia sprzętu, plonów lub środowiska;

bojowe środki trujące (BST) obejmujące:

bojowe środki paralityczno-drgawkowe:

O-alkilo (równe lub mniejsze niż C10, łącznie z cykloalkilo) alkilo (metylo-, etylo-, n-propylo- lub izopropylo-) fluorofosfoniany, takie jak:

sarin (GB): O-izopropylometylofluorofosfonian (CAS 107-44-8); i

soman (GD): O-pinakolinometylofluorofosfonian (CAS 96-64-0);

b.	O-alkilo (równe lub mniejsze niż C10, łącznie z cykloalkilo) N,N-dialkilo (metylo-, etylo-, n-propylo- lub izopropylo-) amidocyjanofosforany, takie jak: tabun (GA): O-etylo(N,N-dimetylo)amidocyjanofosforan (CAS 77-81-6);

O-alkilo (H lub równe lub mniejsze niż C10, łącznie z cykloalkilo), S-2-dialkilo (metylo-, etylo-, n-propylo- lub izopropylo-)-aminoetylo alkilo (metylo-, etylo-, n-propylo- lub izopropylo-) tiofosfoniany oraz odpowiadające im alkilowane lub protonowane sole, takie jak:

VX: O-etylo S-(2-diizopropyloaminoetylo) metylotiofosfonian (CAS 50782-69-9);

bojowe środki parzące:

iperyty siarkowe, takie jak:

1.	sulfid 2-chloroetylochlorometylowy (CAS 2625-76-5);

2.	sulfid bis (2-chloroetylowy) (CAS 505-60-2);

3.	bis (2-chloroetylotio)metan (CAS 63869-13-6);

4.	1,2-bis (2-chloroetylotio)etan (CAS 3563-36-8);

5.	1,3-bis (2-chloroetylotio)-n-propan (CAS 63905-10-2);

6.	1,4-bis (2-chloroetylotio)-n-butan (CAS 142868-93-7);

7.	1,5-bis (2-chloroetylotio)-n-pentan (CAS 142868-94-8);

8.	eter bis (2-chloroetylotiometylowy) (CAS 63918-90-1);

9.	eter bis (2-chloroetylotioetylowy) (iperyt tlenowy) (CAS 63918-89-8);

luizyty, takie jak:

1.	(2-chlorowinylo)dichloroarsyna (CAS 541-25-3)

2.	tris (2-chlorowinylo)arsyna (CAS 40334-70-1);

3.	bis (2-chlorowinylo)chloroarsyna (CAS 40334-69-8);

iperyty azotowe, takie jak:

1.	HN1: bis (2-chloroetylo)etyloamina (CAS 538-07-8);

2.	HN2: bis (2-chloroetylo)metyloamina (CAS 51-75-2);

3.	HN3: tris (2-chloroetylo)amina (CAS 555-77-1);

bojowe środki obezwładniające, takie jak:

a.	3-chinuklidylobenzylan (BZ) (CAS 6581-06-2);

defolianty, takie jak:

a.	2-chloro-4-fluorofenoksyoctan butylu (LNF);

b.	kwas 2,4,5-trichlorofenoksyoctowy (CAS 93-76-5), zmieszany z kwasem 2,4-dichlorofenoksyoctowym (CAS 94-75-7) (oranż (CAS 39277-47-9));

dwuskładnikowe oraz kluczowe prekursory BST:

1.	difluorki alkilo- (metylo-, etylo-, n-propylo- lub izopropylo-) fosfonowe, takie jak: DF: difluorek metylofosfonowy (CAS 676-99-3);

O-alkilo (H lub równe lub mniejsze niż C10, łącznie z cykloalkilo) O-2-dialkilo (metylo-, etylo-, n-propylo- lub izopropylo-)aminoetylo alkilo (metylo-, etylo-, n-propylo- lub izopropylo-) fosfiniany i odpowiadające im alkilowane lub protonowane sole, takie jak:

QL: O-etylo- O-2-di-izopropyloaminoetylometylofosfinian (CAS 57856-11-8);

3.	chlorosarin: O-izopropylometylochlorofosfonian (CAS 1445-76-7);

4.	chlorosoman: O-pinakolinometylochlorofosfonian (CAS 7040-57-5);

„środki rozpraszania tłumu”, chemikalia zawierające składnik czynny, a także ich kombinacje, włączając w to:

1.	α-bromobenzenoacetonitryl (cyjanek bromobenzylu) (CA) (CAS 5798-79-8);

2.	dinitryl [(2-chlorofenylo)metyleno]propanu, (O-chlorobenzylidenomalanonitryl) (CS) (CAS 2698-41-1);

3.	2-chloro-1-fenyloetanon, chlorek fenylacylu (ω-chloroacetofenon) (CN) (CAS 532-27-4);

4.	dibenzo-(b,f)-1,4-oksazepina (CR) (CAS 257-07-8);

5.	10-chloro-5, 10-dihydrofenarsazyna, (chlorek fenarsazyny), (adamsyt), (DM) (CAS 578-94-9);

6.	N-nonanoilomorfolina (MPA) (CAS 5299-64-9);

Uwaga 1

Podpunkt ML7.d. nie ma zastosowania do „środków rozpraszania tłumu”, pakowanych indywidualnie, przeznaczonych do samoobrony.

Uwaga 2

Podpunkt ML7.d. nie ma zastosowania do chemikaliów zawierających składnik czynny, a także ich kombinacji, zidentyfikowanych i pakowanych do celów produkcji żywności lub do celów medycznych.

sprzęt, specjalnie zaprojektowany lub zmodyfikowany do celów wojskowych, zaprojektowany lub zmodyfikowany do rozprzestrzeniania jakiegokolwiek z niżej wymienionych materiałów oraz specjalnie zaprojektowane do niego elementy składowe:

1.	materiały lub środki określone w podpunkcie ML7.a., ML7.b. lub ML7.d.; lub

2.	chemiczne środki bojowe, wytworzone na bazie prekursorów określonych w podpunkcie ML7.c.

sprzęt ochronny i odkażający specjalnie zaprojektowany lub zmodyfikowany do celów wojskowych, elementy składowe i mieszaniny chemiczne:

1.	sprzęt zaprojektowany lub zmodyfikowany do ochrony przed materiałami określonymi w podpunktach ML7.a., ML7.b. lub ML7.d., oraz specjalnie zaprojektowane do niego elementy składowe;

2.	sprzęt zaprojektowany lub zmodyfikowany do odkażania obiektów skażonych środkami określonymi w podpunkcie ML7.a. lub ML7.b., oraz specjalnie zaprojektowane do niego elementy składowe;

3.	mieszaniny chemiczne specjalnie opracowane lub przystosowane do odkażania obiektów skażonych środkami określonymi w podpunkcie ML7.a. lub ML7.b.;

Uwaga

Podpunkt ML7.f.1. obejmuje:

a.	instalacje do uzdatniania powietrza, specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane do pracy w warunkach występowania skażeń promieniotwórczych, biologicznych lub chemicznych;

b.	odzież ochronną.

Nb.	Cywilne maski przeciwgazowe, wyposażenie ochronne i odkażające — zob. także pozycja 1A004 w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

sprzęt specjalnie zaprojektowany lub zmodyfikowany do celów wojskowych, zaprojektowany lub zmodyfikowany do wykrywania lub identyfikacji materiałów określonych w podpunktach ML7.a., ML7.b. lub ML7.d. oraz specjalnie zaprojektowane do niego elementy składowe;

Uwaga

Podpunkt ML7.g. nie ma zastosowania do osobistych dozymetrów promieniowania jonizującego.

Nb.	Zob. także pozycja 1A004 w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

h.	„biopolimery” specjalnie zaprojektowane lub przetworzone w celu wykrywania lub identyfikacji BST określonych w podpunkcie ML7.b. oraz kultury specyficznych komórek wykorzystywanych do ich produkcji;

„biokatalizatory” wykorzystywane do odkażania lub rozkładu BST oraz ich systemy biologiczne, jak następuje:

1.	„biokatalizatory” specjalnie zaprojektowane do odkażania lub rozkładu BST określonych w podpunkcie ML7.b. i wynikające z ukierunkowanej selekcji laboratoryjnej lub manipulacji genetycznej systemów biologicznych;

systemy biologiczne zawierające informację genetyczną specyficzną dla produkcji „biokatalizatorów” określonych w podpunkcie ML7.i.1., jak następuje:

a.	„wektory ekspresji”;

wirusy;

c.	kultury komórkowe.

Uwaga 1

Podpunkty ML7.b. i ML7.d. nie mają zastosowania do następujących substancji:

a.	chlorocyjan (CAS 506-77-4). Zob. pozycja 1C450.a.5. w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

b.	kwas cyjanowodorowy (CAS 74-90-8);

c.	chlor (CAS 7782-50-5);

d.	chlorek karbonylu (fosgenu) (CAS 75-44-5). Zob. pozycja 1C450.a.4. w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

e.	difosgen (chloromrówczan trichlorometylu) (CAS 503-38-8);

f.	niestosowany od roku 2004;

g.	bromek ksylilu, orto: (CAS 89-92-9), meta: (CAS 620-13-3), para: (CAS 104-81-4);

h.	bromek benzylu (CAS 100-39-0);

i.	jodek benzylu (CAS 620-05-3);

j.	bromoaceton (CAS 598-31-2);

k.	bromek cyjanu (CAS 506-68-3);

l.	bromometyloetyloketon (CAS 816-40-0);

m.	chloroaceton (CAS 78-95-5);

n.	jodooctan etylu (CAS 623-48-3);

o.	jodoaceton (CAS 3019-04-3);

p.	chloropikryna (CAS 76-06-2). Zob. pozycja 1C450.a.7. w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

Uwaga 2

Kultury komórkowe i systemy biologiczne wyszczególnione w podpunktach ML7.h. i ML7.i.2. są szczególne i podpunkty te nie mają zastosowania do komórek lub systemów biologicznych wykorzystywanych do celów cywilnych, takich jak rolne, farmaceutyczne, medyczne, weterynaryjne, środowiskowe, gospodarki odpadami lub przemysłu spożywczego.

ML8
„Materiały wysokoenergetyczne” oraz substancje pokrewne, jak następuje:

N.B.1.

Zob. także: pozycja 1C011 w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

N.B.2.

Ładunki i urządzenia wybuchowe — zob. także: pozycja ML4 oraz pozycja 1A008 w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

Uwagi techniczne

1.	Do celów pozycji ML8, termin mieszanina rozumie się przez połączenie dwóch lub większej liczby substancji, z których co najmniej jedna została wymieniona w podpunktach pozycji ML8.

2.	Każda substancja wymieniona w podpunktach pozycji ML8 jest objęta niniejszym wykazem, nawet gdy jest ona wykorzystywana w zastosowaniu innym niż wskazane. (np. TAGN jest w przeważającej mierze używany jako materiał wybuchowy, lecz może być także użyty jako paliwo lub utleniacz).

3.	Do celów pozycji ML8, za średnicę cząstek uważa się średnią średnicę cząstek w ujęciu wagowym lub objętościowym. Do próbkowania i określania średnicy cząstek stosowane będą normy międzynarodowe lub równoważne krajowe.

„materiały wybuchowe” oraz ich mieszaniny, jak następuje:

1.	ADNBF (aminodinitrobenzofuroksan lub 1-tlenek 7-amino-4,6-dinitrobenzofurazanu) (CAS 97096-78-1);

2.	BNCP (nadchloran cis-bis(5-nitrotetraazolato) tetraaminy kobaltu (III)) (CAS 117412-28-9);

3.	CL-14 (diaminodinitrobezofuroksan lub 1-tlenek 5,7-diamino-4,6-dinitrobenzofurazanu) (CAS 117907-74-1);

4.	CL-20 (HNIW lub heksanitroheksaazaizowurcytan) (CAS 135285-90-4); klatraty CL-20 (zob. także ich „prekursory” w podpunkcie ML8.g.3. i ML8.g.4.);

5.	CP (nadchloran 2-(5-cyjanotetraazolato) pentaaminy kobaltu (III)) (CAS 70247-32-4);

6.	DADE (1,1-diamino-2,2-dinitroetylen, FOX7) (CAS 145250-81-3);

7.	DATB (diaminotrinitrobenzen) (CAS 1630-08-6);

8.	DDFP (1,4-dinitrodifurazanopiperazyna);

9.	DDPO (1-tlenek 2,6-diamino-3,5-dinitropirazyna, PZO) (CAS 194486-77-6);

10.	DIPAM (3,3′-diamino-2,2′,4,4′,6,6′-heksanitrobifenyl lub dipikramid) (CAS 17215-44-0);

11.	DNGU (DINGU lub dinitroglikoluryl) (CAS 55510-04-8)

12.

furazany, jak następuje:

a.	DAAOF (DAAF, DAAFox lub diaminoazoksyfurazan);

b.	DAAzF (diaminoazofurazan) (CAS 78644-90-3);

13.

HMX i jego związki pochodne (zob. także ich „prekursory” w podpunkcie ML8.g.5.), jak następuje:

a.	HMX (cyklotetrametylenotetranitroamina, oktahydro-1,3,5,7-tetranitro-1,3,5,7-tetrazyna, 1,3,5,7-tetranitro-1,3,5,7-tetraza-cyklooktan, oktogen) (CAS 2691-41-0);

b.	difluoroaminowane analogi HMX;

c.	K-55(2,4,6,8-tetranitro-2,4,6,8-tetraazabicyklo-[3,3,0]-oktano-3, tetranitrosemiglikouryl lub keto-bicyklo HMX) (CAS 130256-72-3);

14.	HNAD (heksanitroadamantan) (CAS 143850-71-9);

15.	HNS (heksanitrostilben) (CAS 20062-22-0);

16.

imidazole, jak następuje:

a.	BNNII (oktahydro-2,5-bis(nitroimino)imidazo [4,5-d]imidazol);

b.	DNI (2,4-dinitroimidazol) (CAS 5213-49-0);

c.	FDIA (1-fluoro-2,4-dinitroimidazol);

d.	NTDNIA (N-(2-nitrotriazolo)-2,4-dinitroimidazol);

e.	PTIA (1-pikrylo-2,4,5-trinitroimidazol);

17.	NTNMH (1-(2-nitrotriazolo)-2-dinitrometylenohydrazyna);

18.	NTO (ONTA lub 3-nitro-1,2,4-triazol-5-on) (CAS 932-64-9);

19.	polinitrokubany o ponad czterech grupach nitrowych;

20.	PYX (2,6-bis(pikrylamino)-3,5-dinitropirydyna) (CAS 38082-89-2);

21.

RDX i jego pochodne, jak następuje:

a.	RDX (cyklotrimetylenotrinitroamina, cyklonit; T4, heksahydro-1,3,5-trinitro-1,3,5-triazyna, 1,3,5-trinitro-1,3,5-triazo-cykloheksan, heksogen) (CAS 121-82-4);

b.	keto-RDX (K-6 lub 2,4,6-trinitro-2,4,6-triazacykloheksanon) (CAS 115029-35-1);

22.	TAGN (azotan triaminoguanidyny) (CAS 4000-16-2);

23.	TATB (triaminotrinitrobenzen) (CAS 3058-38-6) (zob. także jego „prekursory” w podpunkcie ML8.g.7.);

24.	TEDDZ (3,3,7,7-tetrabis(difluoroamino) oktahydro-1,5-dinitro-1,5-diazocian);

25.

tetrazole, jak następuje:

a.	NTAT (nitrotriazoloaminotetrazol);

b.	NTNT (1-N-(2-nitrotriazolo)-4-nitrotetrazol);

26.	tetryl (trinitrofenylometylonitroamina) (CAS 479-45-8);

27.	TNAD (1,4,5,8-tetranitro-1,4,5,8-tetraazadekalina) (CAS 135877-16-6) (zob. także jej „prekursory” w podpunkcie ML8.g.6.);

28.	TNAZ (1,3,3-trinitroazetydyna) (CAS 97645-24-4) (zob. także jej „prekursory” w podpunkcie ML8.g.2.);

29.	TNGU (SORGUYL lub tetranitroglikoluryl) (CAS 55510-03-7);

30.	TNP (1,4,5,8-tetranitro-pirydazyno[4,5-d]pirydazyna) (CAS 229176-04-9);

31.

triazyny, jak następuje:

a.	DNAM (2-tleno-4,6-dinitroamino-s-triazyna) (CAS 19899-80-0);

b.	NNHT (2-nitroimino-5-nitro-heksahydro-1,3,5-triazyna) (CAS 130400-13-4);

32.

triazole, jak następuje:

a.	5-azydo-2-nitrotriazol;

b.	ADHTDN (4-amino-3,5-dihydrazyno-1,2,4-triazolodinitramid) (CAS 1614-08-0);

c.	ADNT (1-amino-3,5-dinitro-1,2,4-triazol);

d.	BDNTA ([bis-dinitrotriazolo]amina);

e.	DBT (3,3′-dinitro-5,5-bi-1,2,4-triazol) (CAS 30003-46-4);

f.	DNBT (dinitrobistriazol) (CAS 70890-46-9);

g.	nie stosowany od 2010 r.;

h.	NTDNT (1-N-(2-nitrotriazolo)-3,5-dinitrotriazol);

i.	PDNT (1-pikrylo-3,5-dinitrotriazol);

j.	TACOT (tetranitrobenzotriazolobenzotriazol) (CAS 25243-36-1);

33.

materiały wybuchowe, niewyszczególnione w podpunkcie ML8.a., posiadające którąkolwiek z następujących cech:

a.	prędkość detonacji przekraczająca 8 700 m/s, dla największej gęstości, lub

b.	ciśnienie detonacji przekraczające 34 GPa (340 kilobarów);

34.	nie są stosowane od 2013 r.;

35.	DNAN (2,4-dinitroanizol) (CAS 119-27-7);

36.	TEX (4,10-dinitro-2,6,8,12-tetraoksa-4,10-diazaizowurcytan)

37.	GUDN (dinitramid guanylomocznika) FOX-12 (CAS 217464-38-5)

38.

tetrazyny, jak następuje:

a.	BTAT (bis(2,2,2-trinitroetylo)-3,6-diaminotetrazyna);

b.	LAX-112 (1,4-ditlenek 3,6-diamino-1,2,4,5-tetrazyny);

39.	energetyczne materiały jonowe o punkcie topnienia między 343 K (70 °C) a 373 K (100 °C) oraz o prędkości detonacji przekraczającej 6,800 m/s lub ciśnieniu detonacji przekraczającym 18 GPa (180 kbar);

„materiały miotające”, jak następuje:

każdy stały „materiał miotający”, o teoretycznym czasie trwania impulsu właściwego (w warunkach normalnych) przekraczającym:

a.	240 sekund dla „materiału miotającego” nie zawierającego proszków metali, nie zawierającego fluorowców;

b.	250 sekund dla „materiału miotającego” nie zawierającego proszków metali, zawierającego fluorowce;

c.	260 sekund dla „materiału miotającego” zawierającego proszki metali.

2.	nie są stosowane od 2013 r.;

3.	„materiały miotające” o cieple spalania ponad 1 200 kJ/kg;

4.	„materiały miotające”, utrzymujące w stanie ustalonym szybkość spalania liniowego ponad 38 mm/s w warunkach normalnych (mierzone podczas ciągłego spalania pojedynczej próbki) ciśnienia początkowego 6,89 MPa (68,9 barów) i temperatury 294 K (21 °C);

5.	modyfikowane elastomerami dwuskładnikowe (EMCDB) „materiały miotające” o rozciągliwości, podczas działania maksymalnych naprężeń, przekraczającej 5 % w temperaturze 233 K (– 40 °C);

6.	jakiekolwiek „materiały miotające” zawierające substancje wyszczególnione w podpunkcie ML8.a.;

7.	„materiały miotające” niewyszczególnione w innych pozycjach wspólnego wykazu uzbrojenia UE, specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych;

„materiały pirotechniczne”, paliwa, substancje pokrewne oraz ich mieszaniny:

paliwa lotnicze o składzie specjalnie opracowanym do celów wojskowych;

Uwaga:

Paliwa lotnicze określone w podpunkcie ML8.c.1. są produktami gotowymi, a nie ich składnikami.

2.	glinian (wodorek glinu) (CAS 7784-21-6);

3.	węgloborowodory; dekaborowodory (CAS 17702-41-9); pentaborowodory (CAS 19624-22-7 oraz 18433-84-6) i ich pochodne;

hydrazyna i jej pochodne, jak następuje (zob. także pochodne utleniających hydrazynę w podpunktach ML8.d.8. oraz ML8.d.9.):

a.	hydrazyna (CAS 302-01-2) w stężeniach przekraczających poziom 70 %;

b.	monometylohydrazyna (CAS 60-34-4);

c.	symetryczna dimetylohydrazyna (CAS 540-73-8);

niesymetryczna dimetylohydrazyna (CAS 57-14-7);

Uwaga:

Podpunkt ML8.c.4.a. nie ma zastosowania do ’mieszanin’ hydrazynowych opracowanych w celach ochrony przeciwkorozyjnej

paliwa metaliczne, mieszaniny paliwowe lub mieszaniny „pirotechniczne” w postaci cząstek sferycznych, rozpylonych, sferoidalnych, płatków lub proszku, wytworzone z materiału składającego się, co najmniej w 99 %, z dowolnej niżej wymienionej substancji:

metale, jak następuje, i ich mieszaniny:

1.	beryl (CAS 7440-41-7) o średnicy cząstek poniżej 60 μm;

2.	sproszkowane żelazo (CAS 7439-89-6) o średnicy cząstek 3 μm lub mniejszej, otrzymane drogą redukcji tlenku żelaza z wodorem;

mieszaniny, zawierające dowolny z niżej wymienionych składników:

1.	cyrkon (CAS 7440-67-7), magnez (CAS 7439-95-4) lub ich stopy, o średnicy cząstek poniżej 60 μm; lub

2.	paliwa borowowodorowe (CAS 7440-42-8) lub węgloborowodorowe (CAS 12069-32-8) o czystości rzędu 85 % lub wyższej i średnicy cząstek poniżej 60 μm;

Uwaga 1

Podpunkt ML8.c.5. ma zastosowanie do środków wybuchowych i paliw niezależnie od tego, czy te metale lub stopy są pokryte glinem, magnezem, cyrkonem lub berylem.

Uwaga 2

Podpunkt ML8.c.5.b. ma zastosowanie wyłącznie do paliw metalowych w postaciach cząstek, jeżeli są one mieszane z innymi substancjami, aby utworzyć mieszaninę specjalnie opracowaną do celów wojskowych, np. zawiesiny paliwa ciekłego, paliwa stałe lub mieszaniny pirotechniczne.

Uwaga 3

Podpunkt ML8.c.5..b.2. nie ma zastosowania do boru i węglika czteroboru wzbogaconego borem-10 (o całkowitej zawartości boru-10 większej lub równej 20 %).

6.	materiały wojskowe zawierające zagęstniki do paliw węglowodorowych specjalnie opracowane do użytku w miotaczach ognia lub amunicji zapalającej, takie jak stearyniany metali [np. oktal (CAS 637-12-7)] lub palmityniany metali;

7.	nadchlorany, chlorany i chromiany w połączeniu ze sproszkowanym metalem lub innymi elementami składowymi paliw o wysokiej wartości energetycznej;

8.	sferyczny lub sferoidalny proszek aluminiowy (CAS 7429-90-5) o średnicy cząstek 60 μm lub mniejszej i wytwarzany z materiału o zawartości glinu 99 % lub większej;

9.	podwodorek tytanu (TiHn) o równoważniku stechiometrycznym n równym od 0,65 do 1,68;

10.

paliwa ciekłe o wysokiej gęstości energetycznej nie objęte pkt ML8.c.1., jak następuje:

a.	paliwa mieszane składające się zarówno z paliw stałych, jak i ciekłych (np. zawiesina borowa), o gęstości energetycznej w ujęciu masowym wynoszącej 40 MJ/kg lub więcej;

inne paliwa i dodatki do paliw o wysokiej gęstości energetycznej (np. kuban, roztwory jonowe, JP-7, JP-10), o gęstości energetycznej w ujęciu objętościowym wynoszącej37,5 GJ na metr sześcienny lub więcej, mierzonej w temperaturze 293 K (20 °C) i przy ciśnieniu jednej atmosfery (101,325 kPa);

Uwaga

Podpunkt ML8.c.10.b nie ma zastosowania do JP-4, JP-8, rafinowanych paliw kopalnych lub biopaliw lub paliw do silników certyfikowanych do użytku w lotnictwie cywilnym.

11.

materiały „pirotechniczne” i piroforyczne, jak następuje:

a.	materiały „pirotechniczne” lub piroforyczne o recepturze zaprojektowanej specjalnie do celów zwiększania lub kontrolowania wytwarzania energii promienistej w dowolnym zakresie spektrum podczerwieni;

b.	mieszaniny magnezu, politetrafluoroetylenu (PTFE) i kopolimeru winilidenowo-difluorkowo-heksafluoropropylenowego (np. MTV);

12.

mieszaniny paliw, mieszaniny „pirotechniczne” lub „materiały energetyczne” niewyszczególnione nigdzie indziej w ML8, mające wszystkie z poniższych cech:

zawierają więcej niż 0,5 % cząstek któregokolwiek z poniższych:

glinu;

berylu;

boru;

cyrkonu;

5.	magnezu; lub

tytanu;

b.	cząstki wyszczególnione w ML8.c.12.a. o wielkości mniejszej niż 200 nm w dowolnym kierunku; oraz

c.	cząstki wyszczególnione w ML8.c.12.a. o zawartości metalu wynoszącej 60 % lub więcej;

utleniacze, jak następuje, oraz ich mieszaniny:

1.	ADN (dinitroamid amonowy lub SR 12) (CAS 140456-78-6);

2.	AP (nadchloran amonowy) (CAS 7790-98-9);

związki składające się z fluoru i dowolnego z następujących składników:

a.	innych fluorowców;

b.	tlenu; lub

azotu;

Uwaga 1

Podpunkt ML8.d.3. nie ma zastosowania do trifluorku chloru (CAS 7790-91-2).

Uwaga 2

Podpunkt ML8.d.3. nie ma zastosowania do trifluorku azotu (CAS 7783-54-2) w jego gazowej postaci.

4.	DNAD (1,3-dinitro-1,3-diazetidyna) (CAS 78246-06-7);

5.	HAN (azotan hydroksyloamonu) (CAS 13465-08-2);

6.	HAP (nadchloran hydroksyloamonu) (CAS 15588-62-2);

7.	HNF (hydrazynonitroform) (CAS 20773-28-8);

8.	azotan hydrazyny (CAS 37836-27-4);

9.	nadchloran hydrazyny (CAS 27978-54-7);

10.

płynne utleniacze składające się z inhibitowanego dymiącego na czerwono kwasu azotowego (IRFNA) (CAS 8007-58-7) lub zawierające tę substancję;

Uwaga

Podpunkt ML8.d.10 nie ma zastosowania do nieinhibitowanego dymiącego kwasu azotowego.

spoiwa, plastyfikatory, monomery i polimery, jak następuje:

1.	AMMO (azydometylometyloksyetan i jego polimery) (CAS 90683-29-7) (zob. także ich „prekursory” w podpunkcie ML8.g.1.);

2.	BAMO (bis-azydometyloksyetan i jego polimery (CAS 17607-20-4) (zob. także ich „prekursory” w podpunkcie ML8.g.1.);

3.	BDNPA (bis-(2,2-dinitropropylo)acetal) (CAS 5108-69-0);

4.	BDNPF (bis-(2,2-dinitropropylo)formal) (CAS 5917-61-3)

5.	BTTN (butanotriolotriazotan) (CAS 6659-60-5) (zob. także jego „prekursory” w podpunkcie ML8.g.8.);

energetyczne monomery, plastyfikatory lub polimery, opracowane specjalnie do celów wojskowych i zawierające dowolny z niżej wymienionych składników:

a.	grupy nitrowe;

b.	grupy azydowe;

c.	grupy azotanowe;

d.	grupy nitrazowe; lub

e.	grupy difluoroaminowe;

7.	FAMAO (3-difluoroaminometylo-3-azydometylo oksetan) i jego polimery;

8.	FEFO (bis-(2-fluoro-2,2-dinitroetylo)-formal) (CAS 17003-79-1);

9.	FPF-1 (poli-2,2,3,3,4,4-heksafluoropentano-1,5 dioloformal) (CAS 376-90-9);

10.	FPF-3 (poli-2,4,4,5,5,6,6-heptafluoro-2-tri-fluorometylo-3-oksaheptano-1,7-dioloformal);

11.	GAP (polimer azydku glicydu) (CAS 143178-24-9) i jego pochodne;

12.	HTPB (polibutadien zakończony grupą hydroksylową) z funkcjonalnością hydroksylu równą lub większą od 2,2 i mniejszą lub równą 2,4, wartością hydroksylową poniżej 0,77 meq/g, lepkością w 30 °C poniżej 47 puazów (CAS 69102-90-5);

13.

alkoholowe grupy funkcyjne poli(epichlorohydryna), o masie cząsteczkowej poniżej 10 000, jak następuje:

a.	poli(epichlorohydrynodiol);

b.	poli(epichlorohydrynotriol);

14.	NENA-sy (składniki nitratoetylonitroaminy) (CAS 17096-47-8, 85068-73-1, 82486-83-7, 82486-82-6 oraz 85954-06-9);

15.	PGN (poli-GLYN, azotan poliglicydylu lub poli(azotanometylotlenek etylenu)) (CAS 27814-48-8);

16.	poli-NIMMO (poli-azotanometylometyloksyetan) poli-NMMO lub poli (3-azotanometyl-3-metylooksyetan) (CAS 84051-81-0);

17.	polinitroortowęglany;

18.	TVOPA (1,2,3-tris[1,2-bis(difluoroamino)etoksy]propan lub triswinyloksypropanowy związek addytywny) (CAS 53159-39-0);

19.	4,5 diazydometylo-2-metylo-1,2,3-triazol (izo- DAMTR);

20.	PNO (poli(3-azotanooksetan));

„dodatki”, jak następuje:

1.	zasadowy salicylan miedzi (CAS 62320-94-9);

2.	BHEGA (bis-(2-hydroksyetylo)glikolamid) (CAS 17409-41-5);

3.	BNO (tlenek butadienonitrylu);

pochodne ferrocenu, jak następuje:

a.	butacen (CAS 125856-62-4);

b.	katocen (2,2-bis-etyloferrocenylopropan) (CAS 37206-42-1);

c.	ferrocenowe kwasy karboksylowe i estry ferrocenowych kwasów karboksylowych;

d.	n-butylo-ferrocen (CAS 31904-29-7);

e.	inne addytywne pochodne polimerów ferrocenu niewyszczególnione gdzie indziej w ML8.f.4.;

f.	etylo-ferrocen (CAS 1273-89-8);

g.	propylo-ferrocen;

h.	pentylo-ferrocen (CAS 1274-00-6);

i.	dicyklopentylo-ferrocen;

j.	dicycloheksylo-ferrocen;

k.	dietylo-ferrocen (CAS 1273-97-8);

l.	dipropylo-ferrocen;

m.	dibutylo-ferrocen (CAS 1274-08-4);

n.	diheksylo-ferrocen (CAS 93894-59-8);

o.	acetylo-ferrocen (CAS 1271-55-2)/1,1′-diacetylo ferrocen (CAS 1273-94-5);

5.	betarezorcylan ołowiu (CAS 20936-32-7);

6.	cytrynian ołowiu (CAS 14450-60-3);

7.	chelaty ołowiowo-miedziowe beta-rezorcylanu lub salicylanów (CAS 68411-07-4);

8.	maleinian ołowiu (CAS 19136-34-6);

9.	salicylan ołowiu (CAS 15748-73-9);

10.	metacynian ołowiu (CAS 12036-31-6);

11.	MAPO (tlenek tris-1-(2-metylo)azyrydynylofosfiny) (CAS 57-39-6); BOBBA 8 (tlenek bis-(2-metyloazyrydynylo) 2-(2-hydroksypropanoksy) propyloaminofosfiny); i inne pochodne MAPO;

12.	metyl BAPO (tlenek fosforiaku bis-(2-metyloazyrydynylo) metylaminy) (CAS 85068-72-0);

13.	N-metylo-p-nitroanilina (CAS 100-15-2);

14.	3-nitraza-1,5-pentano diizocyjanian (CAS 7406-61-9);

15.

organiczno-metaliczne czynniki sprzęgające, jak następuje:

a.	neopentylo[diallilo]oksy, tri[dioktylo]-fosforanotytanian (CAS 103850-22-2); znany także jako tytan IV, 2,2[bis-2-propenolatometylo, butanolato, tris-(dioktylo)-fosforan] (CAS 110438-25-0); lub LICA 12 (CAS 103850-22-2);

b.	tytan IV, [(2-propenolato-1)metylo, n-propanolatometylo] butanolato-1, tris-[dioktylo] pirofosforan; lub KR3538;

c.	tytan IV, [(2-propenolato-1)metylo, n-propanolatometylo] butanolato-1, tris-(dioktylo) fosforan;

16.	tlenek policyjanodifluoroaminoetylenu;

17.

środki wiążące, jak następuje:

a.	1,1R,1S-trimezoilo-tris(2-etylazyrydyna) (HX-868, BITA) (CAS 7722-73-8);

wielofunkcyjne amidy azyrydyny o rdzeniowych strukturach izoftalowych, trimestycznych, izocyjanurowych lub trimetyloadypowych mające również grupę 2-metylowo lub 2-etylowo azyrydynową;

Uwaga

ppkt ML.8.f.17.b. obejmuje:

a.	1,1H-izoftaloilo-bis(2-metylazyrydynę)(HX-752) (CAS 7652-64-4);

b.	2,4,6-tris(2-etylo-1-azyrydynylo)-1,3,5-triazynę (HX-874) (CAS 18924-91-9);

c.	1,1′-trimetyladypoilo-bis(2-etylazyrydynę) (HX-877) (CAS 71463-62-2).

18.	propylenoimina, 2-metyloazyrydyna (CAS 75-55-8);

19.	bardzo drobny tlenek żelaza (Fe2O3) (CAS 1317-60-8) o powierzchni właściwej większej niż 250 m2/g oraz przeciętnej wielkości cząstek 3,0 nm lub mniejszej;

20.	TEPAN (tetraetylenopentaaminoakrylonitryl) (CAS 68412-45-3); cyjanoetylowana poliamina i jej sole;

21.	TEPANOL (tetraetylenopentaaminoakrylonitryloglicydol) (CAS 68412-46-4); cyjanoetylowana poliamina z podstawnikiem glicydolowym i jej sole;

22.	TPB (trifenylobizmut) (CAS 603-33-8);

23.	TEPB (tris (etoksyfenylobizmut)) (CAS 90591-48-3);

„prekursory”, jak następuje:

Nb.	W podpunkcie ML8.g. występują odnośniki do określonych „materiałów wysokoenergetycznych” wytwarzanych z poniższych substancji.

1.	BCMO (bis-chlorometyloksyetan) (CAS 142173-26-0) (zob. także podpunkty ML8.e.1. oraz e.2.;

2.	sól dinitroazetydyno-t-butylu (CAS 125735-38-8) (zob. także podpunkt ML8.a.28.);

3.	pochodne heksaazaizowurcytanu, w tym HBIW (heksabenzyloheksaazaizowurcytan) (CAS 124782-15-6) (zob. także podpunkt ML8.a.4.) oraz TAIW (tetraacetylodibenzyloheksaazaizowurcytan) (CAS 182763-60-6) (zob. także podpunkt ML8.a.4.);

4.	nie jest stosowane od 2013 r.;

5.	TAT (1,3,5,7-tetraacetylo-1,3,5,7-tetraazacyklooktan) (CAS 41378-98-7) (zob. także podpunkt ML8.a.13.);

6.	1,4,5,8-Tetraazadekalina (CAS 5409-42-7) (zob. także podpunkt ML8.a.27.);

7.	1,3,5-trichlorobenzen (CAS 108-70-3) (zob. także podpunkt ML8.a.23.);

8.	1,2,4-trihydroksybutan (1,2,4-butanetriol) (CAS 3068-00-6) (zob. także podpunkt ML8.e.5.);

9.	DADN (1,5-diacetylo-3,7-diazoto-1, 3, 5, 7-tetraaza-cyklooktan) (zob. także podpunkt ML8.a.13.).

Uwaga 1

Pozycja ML8 nie ma zastosowania do następujących substancji, jeżeli nie są one połączone ani zmieszane z „materiałami wysokoenergetycznymi” określonymi w podpunkcie ML8.a. lub sproszkowanymi metalami określonymi w podpunkcie ML8.c.:

a.	pikrynian amonu (CAS 131-74-8);

b.	czarny proch;

c.	heksanitrodifenyloamina (CAS 131-73-7);

d	difluoroamina (CAS 10405-27-3);

e.	nitroskrobia (CAS 9056-38-6);

f.	azotan potasu (CAS 7757-79-1);

g.	tetranitronaftalen;

h.	trinitroanizol;

i.	trinitronaftalen;

j.	trinitroksylen;

k.	N-pyrrolidynon; 1-metylo-2-pyrrolidynon (CAS 872-50-4);

l.	maleinian dioktylu (CAS 142-16-5);

m.	akrylat etyloheksylu (CAS 103-11-7);

n.	trietyloaluminium (TEA) (CAS 97-93-8), trimetyloaluminium (TMA)(CAS 75-24-1) i inne, piroforyczne alkile metali oraz aryle litu, sodu, magnezu, cynku i boru;

o.	nitroceluloza (CAS 9004-70-0);

p.	nitrogliceryna (lub azotan glicerolu, trinitrogliceryna) (NG) (CAS 55-63-0);

q.	2,4,6-trinitrotoluen (TNT) (CAS 118-96-7);

r.	diazotan etylenodiaminy (EDDN) (CAS 20829-66-7);

s.	tetraazotan pentaerytrolu (PETN) (CAS 78-11-5);

t.	azydek ołowiu (CAS 13424-46-9), normalny styfninian ołowiu (CAS 15245-44-0) i zasadowy styfninian ołowiu (CAS 12403-82-6) oraz pierwotne środki wybuchowe lub masy zapłonowe zawierające azydki lub kompleksy azydkowe;

u.	azotan glikolu trietylenowego (TEGDN) (CAS 111-22-8);

v.	2,4,6-trinitrorezorcyna (kwas styfninowy) (CAS 82-71-3);

w.	Mocznik dietylodifenylu (CAS 85-98-3); mocznik dimetylodifenylu (CAS 611-92-7); mocznik metyloetylodifenylu (centrality);

x.	Mocznik N,N-difenylu (niesymetryczny mocznik difenylowy) (CAS 603-54-3);

y.	mocznik metylo-N,N-difenylu (niesymetryczny difenylomocznik metylu) (CAS 13114-72-2);

z.	mocznik etylo-N,N-difenylu (niesymetryczny difenylomocznik etylu) (CAS 64544-71-4);

aa.	2-nitrodifenyloamina (2-NDPA)(CAS 119-75-5);

bb.	4-nitrodifenyloamina (4-NDPA) (CAS 836-30-6);

cc.	2,2-dinitropropanol (CAS 918-52-5);

dd.	nitroguanidyna (CAS 556-88-7) (zob. także pozycja 1C011.d. w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE).

Uwaga 2

Pozycja ML8 nie ma zastosowania do nadchloranu amonowego (ML8.d.2.), NTO (ML8.a.18.) ani katocenu (ML8.f.4.b.) i spełniających wszystkie z poniższych kryteriów:

a.	specjalnie opracowane w postaciach i formułach opracowanych specjalnie do zastosowań cywilnych w generatorach gazu:

b.	zestawione lub zmieszane przy użyciu nieaktywnych termoutwardzalnych spoiw lub plastyfikatorów i mające masę mniejszą niż 250 g;

c.	zawierające maksymalnie 80 % nadchloranu amonowego (ML8.d.2.) w masie materiału aktywnego;

d.	zawierające 4g lub mniej NTO (ML8.a.18.); oraz

e.	mające 1 g lub mniej katocenu (ML8.f.4.b.).

ML9
Wojenne jednostki pływające (nawodne lub podwodne), specjalny sprzęt morski, wyposażenie, elementy składowe i inne nawodne jednostki pływające, takie jak:

Nb.	Sprzęt naprowadzania i nawigacji — zob. pozycja ML11.

jednostki pływające i elementy składowe, takie jak:

jednostki (nawodne lub podwodne) specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane do celów wojskowych, bez względu na aktualny stan techniczny lub zdolności do działania oraz bez względu na posiadanie systemów przenoszenia broni i opancerzenia, kadłuby oraz części kadłubów dla takich jednostek pływających oraz elementy składowe do nich specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych;

nawodne jednostki pływające, inne niż wyszczególnione w pozycji ML9.a.1, posiadające przyczepione lub zintegrowane którekolwiek z niżej wymienionych:

broń automatyczną o kalibrze 12,7 mm lub większym wyszczególnioną w pozycji ML1 lub broń wyszczególnioną w pozycjach ML2, ML4, ML12 lub ML19 lub „uchwyty mocujące” lub inne mocowania dla takiej broni;

Uwaga techniczna:

’Uchwyty mocujące’ odnoszą się do uchwytów broni lub strukturalnego wzmocnienia do celów zainstalowania broni.

b.	systemy kierowania ogniem wyszczególnione w pozycji ML5;

posiadające wszystkie poniższe cechy:

1.	’ochrona chemiczna, biologiczna, radiologiczna i jądrowa’ (CBRN); oraz

2.	’system spryskiwania lub zmywania’ zaprojektowany do celów dekontaminacji; lub

Uwagi techniczne:

1.	’ochrona CBRN’ jest ograniczoną powierzchnią wewnętrzną posiadającą cechy, takie jak utrzymywanie zwiększonego ciśnienia, izolacja systemów wentylacyjnych, ograniczone otwory wentylacyjne z filtrami CBRN i ograniczone punkty dostępu personelu obejmujące śluzy powietrzne.

2.	’system spryskiwania lub zmywania’ jest systemem spryskiwania wodą morską zdolnym do równoczesnego namoczenia nadbudowy zewnętrznej i pokładów jednostki pływającej.

aktywne systemy przeciwdziałania broni wyszczególnione w pozycjach ML4.b., ML5.c. lub ML11.a. i posiadające którąkolwiek z poniższych cech:

1.	’ochrona CBRN’;

2.	kadłub i nadbudowa, specjalnie zaprojektowane dla zmniejszenia przekroju czynnego na odbicie promieniowania radarowego;

3.	urządzenia redukujące ślad termiczny (np. system chłodzenia gazów spalinowych), oprócz urządzeń specjalnie zaprojektowanych do zwiększenia całkowitej efektywności elektrowni lub do zmniejszenia wpływu na środowisko naturalne; lub

4.	system demagnetyzacji zaprojektowany do zredukowania śladu magnetycznego jednostki pływającej;

silniki i systemy napędu, specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych i elementy składowe do nich specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych:

silniki wysokoprężne specjalnie zaprojektowane dla okrętów podwodnych i charakteryzujące się wszystkimi niżej wymienionymi cechami:

a.	moc 1,12 MW (1 500 KM) lub większa; oraz

b.	prędkość obrotowa 700 obr./min lub większa.

silniki elektryczne specjalnie zaprojektowane dla okrętów podwodnych i charakteryzujące się wszystkimi niżej wymienionymi cechami:

a.	moc ponad 0,75 MW (1 000 KM);

b.	szybka odwracalność kierunku obrotów;

c.	chłodzenie cieczą; oraz

d.	hermetyczna obudowa w wykonaniu morskim.

niemagnetyczne silniki wysokoprężne charakteryzujące się wszystkimi niżej wymienionymi cechami:

a.	moc wyjściowa 37,3 kW (50 KM) lub większa; oraz

b.	zawartość niemagnetyczna ponad 75 % masy całkowitej;

’niezależne od powietrza systemy napędu’ (AIP) zaprojektowane specjalnie dla okrętów podwodnych;

Uwaga techniczna:

’Napęd niezależny od powietrza (AIP)’ pozwala, aby w pełni zanurzony okręt podwodny mógł ze swojego systemu napędu korzystać dłużej bez dostępu do tlenu atmosferycznego, niż normalnie pozwalałyby na to akumulatory. Do celów podpuktu ML9.b.4., AIP nie obejmuje energii jądrowej;

c.	podwodne urządzenia wykrywające specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych, ich sprzęt sterujący oraz ich elementy składowe specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych;

d.	sieci przeciw okrętom podwodnym i sieci przeciw torpedom specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych;

e.	niestosowany od roku 2003;

przepusty kadłubowe i złącza specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych, umożliwiające współdziałanie ze sprzętem znajdującym się na zewnątrz jednostki pływającej oraz ich elementy składowe specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych;

Uwaga

Podpunkt ML9.f. obejmuje złącza jednoprzewodowe, wieloprzewodowe, koncentryczne i falowodowe dla jednostek pływających oraz przepusty kadłubowe dla jednostek pływających, przy czym obydwa te rodzaje urządzeń są zabezpieczone przed przeciekami z zewnątrz i są w stanie utrzymać wymagane parametry na głębokościach przekraczających 100 m; oraz światłowodowe łączniki i optyczne przepusty kadłubowe, specjalnie zaprojektowane do przesyłania wiązki „laserowej” niezależnie od głębokości. Podpunkt ML9.f. nie ma zastosowania do przepustów do normalnych wałów napędowych i przepustów kadłubowych do hydrodynamicznych drążków sterowniczych.

łożyska cichobieżne, elementy składowe do nich oraz wyposażenie zawierające te łożyska, specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych, posiadające którąkolwiek z poniższych cech:

1.	zawieszenie gazowe lub magnetyczne;

2.	układy regulacji sygnatury aktywnej; lub

3.	układy tłumienia drgań.

ML10
„Statki powietrzne”, „statki powietrzne lżejsze od powietrza”, bezzałogowe statki powietrzne (UAV), silniki i sprzęt do „statków powietrznych”, pokrewne wyposażenie i elementy składowe, specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane do celów wojskowych:

Nb.	Sprzęt naprowadzania i nawigacji — zob. pozycja ML11.

a.	załogowe„statki powietrzne” i „statki powietrzne lżejsze od powietrza” oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe;

b.	nie są w użyciu od roku 2011;

bezzałogowe statki powietrzne oraz sprzęt pokrewny oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe:

1.	bezzałogowe statki powietrzne (UAV), zdalnie sterowane statki powietrzne (RPV), autonomiczne programowalne pojazdy powietrzne oraz bezzałogowe „statki powietrzne lżejsze od powietrza”;

2.	wyrzutnie, sprzęt ratowniczy oraz wyposażenie naziemne;

3.	sprzęt przeznaczony do dowodzenia lub sterowania;

d.	lotnicze silniki napędowe i specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe;

sprzęt lotniczy do tankowania w powietrzu specjalnie zaprojektowany lub zmodyfikowany do któregoś z poniższych oraz specjalnie zaprojektowane do niego elementy składowe:

1.	„statki powietrzne” określone w podpunktach ML10.a.; lub

2.	bezzałogowe statki powietrzne określone w podpunktach ML10.c.;

sprzęt naziemny, zaprojektowany specjalnie dla statków powietrznych, określonych w podpunktach ML10.a. lub do silników lotniczych określonych w podpunkcie ML10.d.;

Uwaga techniczna

’Sprzęt naziemny’ obejmuje sprzęt do tankowania paliwa pod ciśnieniem oraz sprzęt ułatwiający przeprowadzanie operacji na obszarach ograniczonych.

Sprzęt ratowniczy dla załóg lotniczych, sprzęt bezpieczeństwa dla załóg lotniczych i inne urządzenia do ewakuacji personelu nieokreślone w podpunktach ML10.a, zaprojektowane dla „statków powietrznych” określonych w podpunktach ML10.a.;

Uwaga

Podpunkt ML10.g. nie obejmuje kontrolą hełmów lotniczych, które nie zawierają sprzętu określonego we wspólnym wykazie uzbrojenia UE ani urządzeń umożliwiających jego montaż.

Uwaga:

w odniesieniu do hełmów zob. również podpunkt ML13.c.

spadochrony, paralotnie i sprzęt pokrewny oraz elementy składowe specjalnie do nich zaprojektowane:

1.	spadochrony nie określone w innych pozycjach wspólnego wykazu uzbrojenia UE;

2.	paralotnie;

3.	sprzęt specjalnie zaprojektowany do skoków z dużej wysokości (np. kombinezony, hełmy ochronne, systemy oddychania, sprzęt nawigacyjny);

i.	sterowane urzadzenia otwierające lub automatyczne systemy pilotujące przeznaczone do ładunków zrzucanych na spadochronach.

Uwaga 1

Podpunkt ML10.a. nie ma zastosowania do „statków powietrznych” lub „statków powietrznych lżejszych od powietrza” lub wariantów tych „statków powietrznych” specjalnie zaprojektowanych do celów wojskowych, które charakteryzują się wszystkimi niżej wymienionymi cechami:

a.	nie są bojowymi statkami powietrznymi

b.	nie są skonfigurowane do celów wojskowych i nie są wyposażone w sprzęt specjalnie zaprojektowany lub zmodyfikowany do celów wojskowych; oraz

c.	są dopuszczone do użytku cywilnego przez władze lotnictwa cywilnego w danym państwie członkowskim UE lub w państwie uczestniczącym w porozumieniu z Wassenaar.

Uwaga 2

Podpunkt ML10.d. nie ma zastosowania do:

silników lotniczych zaprojektowanych lub zmodyfikowanych do celów wojskowych, które zostały dopuszczone przez władze lotnictwa cywilnego w danym państwie członkowskim UE lub w państwie uczestniczącym w porozumieniu z Wassenaar do użytkowania w „cywilnych statkach powietrznych”, lub specjalnie zaprojektowanych dla nich elementów składowych;

b.	silników tłokowych lub specjalnie zaprojektowanych do nich elementów składowych, z wyjątkiem specjalnie zaprojektowanych dla bezzałogowych statków powietrznych (UAV).

Uwaga 3

Do celów podpunktów ML10.a. oraz ML10.d. pojęcie specjalnie zaprojektowanych elementów składowych i sprzętu pokrewnego dla niewojskowych „statków powietrznych” lub silników lotniczych zmodyfikowanych do celów wojskowych ma zastosowanie tylko do tych wojskowych elementów składowych i sprzętu pokrewnego, które są wymagane w celu modyfikacji do celów wojskowych.

Uwaga 4

Do celów podpunktu ML10.a. zastosowania wojskowe obejmują: walkę, zwiad wojskowy, szturm, szkolenie wojskowe, wsparcie logistyczne oraz transport i zrzuty z powietrza żołnierzy lub sprzętu wojskowego.

Uwaga 5

Podpunkt ML10.a. nie ma zastosowania do „statków powietrznych” spełniających wszystkie z poniższych kryteriów:

a.	zostały wyprodukowane po raz pierwszy przed rokiem 1946;

w ich skład nie wchodzą elementy wyszczególnione we wspólnych wykazach uzbrojenia UE, z wyłączeniem przypadków, w których elementy te są wymagane, aby spełnić normy bezpieczeństwa lub zdatności do lotu obowiązujące w danym państwie członkowskim UE lub w państwie uczestniczącym w porozumieniu z Wassenaar; oraz

c.	w ich skład nie wchodzi broń wyszczególniona we wspólnych wykazach uzbrojenia UE, chyba że broń taka jest niezdatna do użytku i nie można jej przywrócić do stanu użytecznego.

ML11
Sprzęt elektroniczny, „statki kosmiczne” i elementy składowe, które nie zostały określone w innych punktach wspólnego wykazu uzbrojenia UE, wymieniony poniżej:

sprzęt elektroniczny specjalnie zaprojektowany do celów wojskowych oraz specjalnie zaprojektowane do niego elementy składowe;

Uwaga

Podpunkt ML11.a. obejmuje:

elektroniczne urządzenia zakłócające działanie systemów elektronicznych przeciwnika i elektroniczne urządzenia przeciwdziałające zakłóceniom systemów elektronicznych (tj. urządzenia zaprojektowane do emitowania obcych lub mylących sygnałów do odbiorników radiolokacyjnych lub łączności radiowej lub w inny sposób utrudniające odbiór, działanie lub zmniejszające skuteczność odbiorników elektronicznych przeciwnika wraz z ich urządzeniami przeciwdziałającymi zakłóceniom), łącznie z urządzeniami zagłuszającymi i przeciwdziałającymi zagłuszaniu;

b.	lampy generujące sygnał o zmiennej częstotliwości;

c.	systemy elektroniczne lub sprzęt zaprojektowany do obserwacji i monitorowania widma elektromagnetycznego w celach rozpoznania wojskowego lub bezpieczeństwa oraz w celu przeciwdziałania takiemu rozpoznaniu i monitorowaniu;

d.	podwodne środki przeciwdziałania, łącznie z zakłócaniem akustycznym i magnetycznym oraz pozorowaniem; urządzenia zaprojektowane do wprowadzania obcych lub mylących sygnałów do odbiorników sonarowych;

e.	sprzęt do zabezpieczenia przetwarzania danych, sprzęt do zabezpieczania danych oraz sprzęt do zabezpieczania linii transmisyjnych i sygnalizacyjnych z wykorzystaniem procesu szyfrowania;

f.	sprzęt do identyfikacji, rozpoznawania, ładowania kluczy kodowych oraz zarządzania kluczami, sprzęt do produkcji i dystrybucji;

g.	sprzęt naprowadzania i nawigacji;

h.	radiowe, cyfrowe urządzenia komunikacyjne łączności troposferycznej;

i.	demodulatory cyfrowe zaprojektowane specjalnie do celów wywiadu sygnałowego;

j.	„zautomatyzowane systemy dowodzenia i kierowania”.

Nb.	„Oprogramowanie” związane z wojskowymi radiostacjami programowalnymi — zob. pozycja ML21.

b.	sprzęt do zakłócania globalnego nawigacyjnego systemu satelitarnego (GNSS) oraz specjalnie zaprojektowane do niego elementy składowe;

c.	„statki kosmiczne” specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane do celów wojskowych oraz elementy składowe „statków kosmicznych” specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych.

ML12
Systemy broni opartej na energii kinetycznej dużych prędkości oraz pokrewny sprzęt, oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe:

a.	systemy broni opartej na energii kinetycznej, specjalnie zaprojektowane do niszczenia celu lub spowodowania przerwania wykonywanej misji;

b.	specjalnie zaprojektowane urządzenia i stanowiska badawczo-pomiarowe oraz modele testowe włączając w to instrumenty diagnostyczne i cele (imitatory celów) specjalnie przeznaczone do testowania i oceny systemów pocisków o wysokiej energii kinetycznej.

Nb.	Systemy broni wykorzystujące amunicję podkalibrową lub działające na zasadzie wyłącznie chemicznego napędu i stosowana do nich amunicja — zob. pozycje od ML1 do ML4.

Uwaga 1

Pozycja ML12 obejmuje poniższe rozwiązania, o ile są one specjalnie zaprojektowane do użytkowania w systemach broni opartych na wykorzystaniu energii kinetycznej:

a.	systemy wyrzutni o zdolności przyspieszania mas większych niż 0,1 g do prędkości przekraczających 1,6 km/s przy pojedynczym lub seryjnym trybie prowadzenia ognia;

wytwarzanie energii pierwotnej, osprzęt elektryczny, magazynowanie energii (np. wysokoenergetyczne kondensatory), zarządzanie energią cieplną, kondycjonowanie, przełączanie i magazynowanie paliwa; oraz elektryczne interfejsy pomiędzy źródłem zasilania, działem i elektrycznymi napędami wieżyczki;

N.B.	wysokoenergetyczne kondensatory magazynujące — zob. także poz. 3A001.e.2. w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE

c.	systemy wykrywania i śledzenia celu, kierowania ogniem lub oceny wyników zwalczania celu;

d.	głowice samonaprowadzające, systemy napędu oraz kierowania (przyspieszeń bocznych) dla pocisków.

Uwaga 2

Pozycja ML12 ma zastosowanie do systemów broni wykorzystujących którykolwiek z niżej wymienionych systemów napędowych:

a.	elektromagnetyczny;

b.	elektrotermiczny;

plazmowy;

d.	lekki gaz; lub

e.	chemiczny (gdy jest stosowany w połączeniu z dowolnym z wyżej wymienionych systemów).

ML13
Sprzęt opancerzony lub ochronny, takież konstrukcje oraz ich elementy składowe, jak następuje:

płyty opancerzone posiadające którąkolwiek z następujących cech:

1.	wyprodukowane według norm lub wymagań wojskowych; lub

2.	odpowiednie do celów wojskowych;

N.B.	Pancerze osobiste — zob. ML13.d.2.

b.	konstrukcje z materiałów metalowych lub niemetalowych lub ich kombinacji, specjalnie zaprojektowane do zapewnienia ochrony balistycznej dla systemów wojskowych oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe;

c.	hełmy wyprodukowane według norm lub wymagań wojskowych albo porównywalnych norm krajowych oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe (tj. czerep, podpinka i wkładki wyściełające);

pancerze osobiste lub odzież ochronna i ich elementy składowe, jak następuje:

miękkie pancerze osobiste lub odzież ochronna, wyprodukowane zgodnie z normami lub wymaganiami wojskowymi albo normami lub wymaganiami równoważnymi oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe;

Uwaga

Do celów podpunktu ML13.d.1. normy lub wymagania wojskowe obejmują przynajmniej wymagania dotyczące ochrony przed fragmentacją

2.	twarde płyty opancerzone do pancerzy osobistych zapewniające ochronę balistyczną na poziomie III lub wyższą (NIJ 0101.06, lipiec 2008) lub odpowiedniki krajowe.

Uwaga 1

Podpunkt ML13.b. obejmuje materiały specjalnie zaprojektowane do tworzenia wybuchowego opancerzenia reaktywnego lub budowy schronów wojskowych.

Uwaga 2

Podpunkt ML13.c. nie ma zastosowania do konwencjonalnych hełmów stalowych niewyposażonych w żadnego typu akcesoria, ani niezmodyfikowanych czy zaprojektowanych do zamontowania takich urządzeń.

Uwaga 3

Podpunkty ML13.c i ML13.d. nie mają zastosowania do hełmów, pancerzy osobistych lub odzieży ochronnej, towarzyszących użytkownikom, w celu ich ochrony osobistej.

Uwaga 4

Spośród hełmów specjalnie zaprojektowanych dla służb saperskich tylko hełmy specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych są określone w pozycji ML13.

Nb. 1

Zob. także pozycja 1A005 w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

Nb. 2

Co do „materiałów włóknistych lub włókienkowych” używanych do wytwarzania pancerzy osobistych i hełmów — zob. pozycja 1C010 w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

ML14
„Sprzęt specjalistyczny do szkolenia wojskowego” lub dla symulacji scenariuszy wojskowych, symulatory specjalnie zaprojektowane do treningu użytkowania jakiegokolwiek uzbrojenia wymienionego w pozycjach ML1 lub ML2 oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe i akcesoria.

Uwaga techniczna:

Określenie ’specjalistyczny sprzęt dla szkolenia wojskowego’ obejmuje wojskowe wersje trenażerów działań zaczepnych, szkolenia kontrolerów ruchu lotniczego, trenażery celów radiolokacyjnych, imitatory celów radiolokacyjnych, urządzenia treningowe dla działonowych, trenażery zwalczania celów podwodnych, trenażery lotu (łącznie z wirówkami do szkolenia pilotów lub astronautów), trenażery do szkolenia obsługi stacji radiolokacyjnych, trenażery lotów wg przyrządów, trenażery do szkolenia nawigatorów, trenażery do szkolenia obsługi wyrzutni rakietowych, wyposażenie celów, „statki powietrzne” zdalnie sterowane, symulatory uzbrojenia, symulatory bezzałogowych „statków powietrznych”, ruchome jednostki szkoleniowe oraz sprzęt treningowy dla wojskowych działań lądowych.

Uwaga 1

Pozycja ML14 obejmuje systemy generowania obrazów i interakcyjne systemy środowiskowe dla symulatorów specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane do celów wojskowych.

Uwaga 2

Pozycja ML14 nie ma zastosowania do sprzętu specjalnie zaprojektowanego do szkolenia w posługiwaniu się bronią myśliwską lub sportową.

ML15
Następujący sprzęt do zobrazowywania lub przeciwdziałania, specjalnie zaprojektowany do celów wojskowych, oraz specjalnie zaprojektowane do niego elementy składowe i akcesoria:

a.	urządzenia do rejestracji i obróbki obrazu;

b.	aparaty fotograficzne i kamery, sprzęt fotograficzny i do obróbki filmów;

c.	sprzęt wzmacniający obraz;

d.	sprzęt do zobrazowywania termicznego lub podczerwonego;

e.	sprzęt do zobrazowywania sygnałów pochodzących z czujników radiolokacyjnych;

f.	sprzęt do przeciwdziałania i antyprzeciwdziałania sprzętowi określonemu w podpunktach od ML15.a. do ML15.e.

Uwaga

Podpunkt ML15.f. obejmuje sprzęt zaprojektowany do ograniczania działania lub zmniejszania skuteczności wojskowych systemów zobrazowywania lub minimalizowania efektów ograniczających.

Uwaga 1

W pozycji ML15 określenie „specjalnie zaprojektowane elementy składowe” obejmuje następujące pozycje, gdy są one specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych:

a.	lampy przetwarzające obraz w podczerwieni;

b.	lampy, wzmacniacze obrazu (inne niż pierwszej generacji);

c.	płytki mikrokanalikowe;

d.	lampy do kamer telewizyjnych, pracujące przy niskim poziomie oświetlenia;

e.	matryce detektorowe (łącznie z układami elektronicznych połączeń wewnętrznych lub systemami odczytu);

f.	piroelektryczne lampy do kamer telewizyjnych;

g.	systemy chłodzące do systemów zobrazowywania;

h.	elektrycznie zwalniane migawki fotochromowe lub elektrooptyczne, o czasie migawki mniejszym niż 100 μs, z wyjątkiem migawek stanowiących niezbędny element kamery dużej prędkości;

i.	światłowodowe inwertery obrazu;

j.	złożone fotokatody półprzewodnikowe.

Uwaga 2

Pozycja ML15 nie ma zastosowania do „lamp wzmacniaczy obrazu pierwszej generacji” lub sprzętu specjalnie zaprojektowanego do stosowania w nim „lamp wzmacniaczy obrazu pierwszej generacji”.

Nb.	Klasyfikacja celowników wykorzystujących „lampy wzmacniaczy obrazu pierwszej generacji” — zob. pozycja ML1, ML2 oraz podpunkt ML5.a.

Nb.	Zob. także pozycje 6A002.a.2. oraz 6A002.b. w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

ML16
Odkuwki, odlewy i inne półfabrykaty, które zostały specjalnie zaprojektowane dla obiektów określonych w pozycjach od ML1 do ML4, ML6, ML9, ML10, ML12 lub ML19.

Uwaga

Pozycja ML16. odnosi się do półfabrykatów, w przypadku gdy są one możliwe do zidentyfikowania na podstawie składu materiału, geometrii czy funkcji.

ML17
Różnorodny sprzęt, materiały i ’biblioteki’ oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe:

niezależne aparaty do nurkowania i pływania pod wodą, jak następuje:

1.	aparaty działające w obiegu zamkniętym lub częściowo zamkniętym (oddychanie powietrzem regenerowanym) specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych (tj. specjalnie zaprojektowane w celu uzyskania własności antymagnetycznych);

2.	specjalnie zaprojektowane elementy składowe stosowane przy konwersji aparatu z obiegiem otwartym do celów wojskowych;

3.	artykuły zaprojektowane wyłącznie w celach wojskowych do wykorzystania z niezależnym aparatem do nurkowania lub pływania pod wodą;

N.B.	Zob. także poz. 8A002.q. w wykazie towarów podwójnego zastosowania UE.

b.	sprzęt budowlany specjalnie zaprojektowany do celów wojskowych;

c.	osprzęt, powłoki i techniki maskowania specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych;

d.	polowy sprzęt inżynieryjny, specjalnie zaprojektowany do wykorzystania w strefie działań bojowych;

„roboty”, urządzenia do sterowania „robotami” oraz „manipulatory”, posiadające którąkolwiek z niżej wymienionych cech:

1.	specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych;

wykorzystujące środki zabezpieczenia przewodów hydraulicznych przed uszkodzeniem spowodowanym czynnikami zewnętrznymi, jak odłamki balistyczne (np. poprzez wykorzystanie przewodów samouszczelniających się) oraz zaprojektowane do użytkowania płynów hydraulicznych o punkcie zapłonu powyżej 839 K (566 °C); lub

specjalnie zaprojektowane lub przystosowane do pracy w warunkach impulsów elektromagnetycznych (EMP);

Uwaga techniczna

Impuls elektromagnetyczny nie odnosi się do niezamierzonych zakłóceń wywołanych promieniowaniem elektromagnetycznym pobliskiego sprzętu (np. maszyn, urządzeń lub elektroniki) lub wyładowaniem.

f.	’biblioteki’ (parametryczne techniczne bazy danych), specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych dotyczące sprzętu określonego we wspólnym wykazie uzbrojenia UE;

g.	sprzęt do generowania energii jądrowej lub sprzęt napędzający, łącznie z „reaktorami jądrowymi”, specjalnie zaprojektowany do celów wojskowych oraz elementy składowe do niego specjalnie zaprojektowane lub ’zmodyfikowane’ do celów wojskowych;

h.	sprzęt lub materiał pokryty lub poddany obróbce w celu zamaskowania, specjalnie zaprojektowany do celów wojskowych, różny od określonego w innych pozycjach wspólnego wykazu uzbrojenia UE;

i.	symulatory specjalnie zaprojektowane dla wojskowych „reaktorów jądrowych”.

j.	mobilne warsztaty remontowe specjalnie zaprojektowane lub ’zmodyfikowane’ do obsługi sprzętu wojskowego;

k.	generatory polowe specjalnie zaprojektowane lub ’zmodyfikowane’ do celów wojskowych;

l.	kontenery specjalnie zaprojektowane lub ’zmodyfikowane’ do celów wojskowych;

m.	promy, różne od określonych w innych pozycjach wspólnego wykazu uzbrojenia UE, mosty oraz pontony specjalnie zaprojektowane do celów wojskowych.

n.	modele testowe specjalnie zaprojektowane dla „rozwoju” produktów określonych w pozycjach ML4, ML6, ML9 lub ML10;

o.	sprzęt chroniący przed oddziaływaniem promieniowania laserowego (np. oczy i czujniki) specjalnie zaprojektowany do celów wojskowych.

p.	„ogniwa paliwowe” różne od określonych w innych pozycjach wspólnego wykazu uzbrojenia UE, specjalnie zaprojektowane lub ’zmodyfikowane’ do celów wojskowych.

Uwagi techniczne

1.	Do celów pozycji ML17 określenie ’biblioteka’ (parametryczna techniczna baza danych) oznacza zbiór informacji technicznych o charakterze wojskowym, którego wykorzystanie może poprawić wyniki osiągane przez wojskowe systemy lub sprzęt.

2.	Do celów pozycji ML17 określenie ’zmodyfikowany’ oznacza jakiekolwiek strukturalne, elektryczne, mechaniczne lub inne zmiany zapewniające wyrobom cywilnym, posiadającym możliwości przystosowawcze, stanie się równoważnymi do wyrobów specjalnie zaprojektowanych do celów wojskowych.

ML18
Następujące rodzaje sprzętu i elementów składowych do produkcji:

a.	specjalnie zaprojektowany lub zmodyfikowany sprzęt produkcyjny do ’produkcji’ wyrobów określonych we wspólnym wykazie uzbrojenia UE oraz specjalnie zaprojektowane do niego elementy składowe;

b.	specjalnie zaprojektowane obiekty do prowadzenia badań środowiskowych oraz specjalnie zaprojektowany do nich sprzęt wykorzystywany do celów certyfikacji, kwalifikacji lub badania produktów określonych we wspólnym wykazie uzbrojenia UE.

Uwaga techniczna:

Do celów pozycji ML18 termin ’produkcja’ obejmuje projektowanie, analizy, wytwarzanie, badania i kontrolę jakości.

Uwaga

Podpunkty ML18.a. oraz ML18.b. obejmują następujący sprzęt:

a.	aparaty nitracyjne o działaniu ciągłym;

aparaty wirówkowe do badań lub sprzęt charakteryzujący się którąkolwiek z poniższych cech:

1.	napęd silnikiem lub silnikami o całkowitej mocy znamionowej przekraczającej 298 kW (400 KM);

2.	zdolność do uniesienia ładunku o masie 113 kg lub większej; lub

3.	zdolność do osiągania przyspieszenia wirowego 8 g lub większego przy ładunku o masie 91 kg lub większej;

c.	prasy odwadniające;

d.	wytłaczarki ślimakowe, specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane do wytłaczania wojskowych środków wybuchowych;

e.	maszyny tnące do przycinania nadwyżki środków miotających;

f.	bębny do oczyszczarek o średnicy 1,85 m lub większej, o ładowności produktu powyżej 227 kg;

g.	mieszalniki do stałych środków miotających;

h.	młyny do kruszenia lub mielenia składników wojskowych środków wybuchowych, wykorzystujące energię cieczy;

i.	sprzęt zapewniający jednocześnie sferyczny kształt i jednakową średnicę cząstek sproszkowanego metalu, wyszczególnionego w podpunkcie ML8.c.8.;

j.	konwertery prądu konwekcyjnego przeznacznone do konwersji materiałów wyszczególnionych w podpunkcie ML8.c.3.

ML19
Systemy broni o ukierunkowanej energii (Directed Energy Weapon — DEW), sprzęt pokrewny lub przeciwdziałania, modele badawcze wymienione poniżej oraz specjalnie zaprojektowane do nich elementy składowe:

a.	systemy „laserowe” specjalnie zaprojektowane do niszczenia celu lub zmuszenia go do przerwania wykonywanego zadania;

b.	systemy oparte na zasadzie wiązki cząstek, zdolne do niszczenia celu lub zmuszenia go do przerwania wykonywanego zadania;

c.	systemy wykorzystujące pasma częstotliwości radiowych dużej mocy (Radio Frequency — RF), zdolne do niszczenia celu lub zmuszenia go do przerwania wykonywanego zadania;

d.	sprzęt specjalnie zaprojektowany do wykrywania, identyfikacji lub obrony przed systemami określonymi w podpunktach od ML19.a. do ML19.c.;

e.	Fizyczne modele testowe dla systemów, sprzętu i elementów składowych określonych w pozycji ML19;

f.	systemy „laserowe”, zaprojektowane specjalnie w celu trwałego oślepienia nieuzbrojonego oka, tj. gołego oka lub oka z urządzeniami korygującymi wzrok.

Uwaga 1

Systemy DEW określone w pozycji ML19 obejmują systemy, których możliwości opierają się na kontrolowanym stosowaniu:

a.	„laserów” o mocy wystarczającej do wywołania zniszczeń podobnych do wywoływanych amunicją konwencjonalną;

b.	akceleratorów cząstek, emitujących wiązkę cząstek naładowanych lub neutralnych o niszczącej mocy;

c.	nadajników radiowych o dużej mocy impulsów lub dużej średniej mocy wiązki fal radiowych wytwarzających pole o natężeniu wystarczającym do unieszkodliwienia obwodów elektrycznych odległego celu.

Uwaga 2

Pozycja ML19 obejmuje następujące wyroby, w przypadku gdy zostały one specjalnie zaprojektowane dla wykorzystania w systemach DEW:

a.	urządzenia do wytwarzania mocy pierwotnej, przechowywania energii, przełączania, przetwarzania mocy lub przechowywania i dystrybucji paliwa;

b.	systemy wykrywania lub śledzenia celu;

c	systemy oceniające stopień uszkodzenia celu, jego zniszczenia lub przerwania wykonywanego zadania;

d.	urządzenia do kierowania wiązką, propagacją lub celowaniem;

e.	sprzęt do szybkiego odwracania wiązki dla szybkich operacji przy większej liczbie celów;

f.	adaptacyjne koniugatory optyki i fazy;

g.	instalacje doprowadzania prądu dla wiązek ujemnych jonów wodorowych;

h.	elementy składowe „klasy kosmicznej” akceleratorów;

i.	aparatura do skupiania wiązki ujemnych jonów;

j.	sprzęt do regulacji i odwracania wiązki jonowej wysokiej mocy;

k.	folie „klasy kosmicznej” do neutralizacji wiązek ujemnych izotopów wodoru.

ML20
Sprzęt kriogeniczny lub „nadprzewodzący” oraz specjalnie zaprojektowane do niego elementy składowe i akcesoria:

sprzęt specjalnie zaprojektowany lub skonfigurowany do zainstalowania na pojazdach do wojskowych zastosowań lądowych, lotniczych, morskich czy kosmicznych, zdolny do działania w czasie ruchu pojazdu i wytwarzający lub utrzymujący temperatury poniżej 103 K (– 170 °C);

Uwaga

Podpunkt ML20.a. obejmuje ruchome systemy zawierające lub wykorzystujące akcesoria lub elementy składowe wyprodukowane z materiałów niemetalicznych lub dielektrycznych, takich jak tworzywa sztuczne czy materiały impregnowane żywicami epoksydowymi.

elektryczne urządzenia „nadprzewodzące” (maszyny wirnikowe i transformatory) specjalnie zaprojektowane lub skonfigurowane do zainstalowania na pojazdach do wojskowych zastosowań lądowych, morskich, lotniczych, czy kosmicznych i zdolne do działania w ruchu.

Uwaga

Podpunkt ML20.b. nie ma zastosowania do hybrydowych, jednobiegunowych prądnic prądu stałego, posiadających normalne, jednobiegunowe armatury metalowe, które wirują w polu magnetycznym wytwarzanym przez uzwojenie nadprzewodzące, pod warunkiem że uzwojenie takie jest jedynym nadprzewodzącym elementem prądnicy.

ML21
„Oprogramowanie”, jak następuje:

a.	„oprogramowanie” specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane dla „rozwoju”, „produkcji” lub „użytkowania” sprzętu, materiałów lub „oprogramowania” określonych we wspólnym wykazie uzbrojenia UE;

następujące określone „oprogramowanie” inne niż określone w podpunkcie ML21.a.:

1.	„oprogramowanie” zaprojektowane specjalnie do celów wojskowych i zaprojektowane specjalnie do modelowania, symulacji lub oceniania wojskowych systemów uzbrojenia;

2.	„oprogramowanie” zaprojektowane specjalnie do celów wojskowych i zaprojektowane specjalnie do modelowania lub symulacji wojskowych scenariuszy operacyjnych;

3.	„oprogramowanie” do określania efektów działania broni konwencjonalnej, jądrowej, chemicznej lub biologicznej;

4.	„oprogramowanie” zaprojektowane specjalnie do celów wojskowych i do stosowania w dziedzinie dowodzenia, łączności, kierowania i rozpoznania (C3I) lub dowodzenia, łączności, kierowania, informatyki i rozpoznania (C4I);

„oprogramowanie”, które nie zostało określone w podpunktach ML21.a. ani ML21.b. specjalnie zaprojektowane lub zmodyfikowane tak, by sprzęt, który nie został określony we wspólnym wykazie uzbrojenia UE, mógł służyć do zadań wojskowych, do których służy sprzęt wojskowy określony we wspólnym wykazie uzbrojenia UE.

ML22
„Technologia”, jak następuje:

a.	„technologia”, inna niż określona w podpunkcie ML22.b., „wymagana” do „rozwoju”, „produkcji”, eksploatacji, instalacji, utrzymania funkcjonalności (przeprowadzania przeglądów), napraw, remontów kapitalnych lub odnawiania wyrobów określonych we wspólnym wykazie uzbrojenia UE;

następująca „technologia”:

„technologia”„wymagana” do projektowania, montażu elementów składowych, użytkowania, obsługiwania i naprawy kompletnych instalacji produkcyjnych do wytwarzania wyrobów określonych we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej, nawet wtedy, gdy elementy takich instalacji produkcyjnych nie są określone;

2.	„technologia”„wymagana” do „rozwoju” i „produkcji” broni małokalibrowej, nawet jeżeli jest ona wykorzystywana — do produkcji replik zabytkowej broni małokalibrowej;

nie jest stosowane od 2013 r.

N.B.	„technologia” poprzednio określona w podpunkcie ML22.b.3 — zob. ppkt ML22.a.

nie jest stosowane od 2013 r.

N.B.	„technologia” poprzednio określona w podpunkcie ML22.b.4 — zob. ppkt ML22.a.

5.	„technologia”„wymagana” wyłącznie do wprowadzania „biokatalizatorów” określonych w podpunkcie ML7.i.1., do wojskowych substancji nośnych lub materiałów.

Uwaga 1

„Technologia”„wymagana” do „rozwoju”, „produkcji”, eksploatacji, instalacji, utrzymania funkcjonalności (przeprowadzania przeglądów), napraw, remontów kapitalnych lub odnawiania wyrobów określonych we wspólnym wykazie uzbrojenia UE pozostaje objęta kontrolą, nawet jeżeli ma zastosowanie do jakiegokolwiek produktu, który nie został określony we wspólnym wykazie uzbrojenia UE.

Uwaga 2

Pozycja ML22 nie ma zastosowania do:

a.	„technologii” będącej minimalnym wymogiem do instalacji, użytkowania, utrzymywania (kontroli) lub naprawy produktów nieobjętych kontrolą, lub których wywóz został dozwolony;

b.	„technologii” będącej „własnością publiczną”, stanowiącej „badania podstawowe” lub minimum informacji potrzebnych do złożenia wniosków patentowych;

c.	„technologii” umożliwiającej indukcję magnetyczną służącą do ciągłego napędu urządzeń transportu cywilnego.

DEFINICJE TERMINÓW UŻYWANYCH W NINIEJSZYM WYKAZIE:

Poniższe definicje mają zastosowanie do terminów stosowanych w niniejszym wykazie.

Uwaga 1

Definicje mają zastosowanie do całego wykazu. Odniesienia mają wyłącznie funkcję informacyjną i nie mają wpływu na stosowanie zdefiniowanych terminów w całym wykazie.

Uwaga 2

Wyrazy i wyrażenia zawarte w niniejszym wykazie definicji przyjmują zdefiniowane znaczenie wyłącznie, gdy zostały ujęte w „cudzysłów”. Definicje terminów znajdujących się ’między apostrofami’ zamieszczone są w uwadze technicznej do danej pozycji. W innych przypadkach wyrazy i wyrażenia przyjmują swoje ogólnie przyjęte (słownikowe) znaczenia.

ML22
„Badania podstawowe”

Prace doświadczalne lub teoretyczne prowadzone głównie w celu uzyskania nowej wiedzy o podstawach danego zjawiska lub jego obserwowalnych efektach, nienakierowane bezpośrednio na konkretne cele lub zadania praktyczne.

ML 10
„Bezzałogowy statek powietrzny” (UAV)

„Statek powietrzny” zdolny zapoczątkować lot i utrzymać kontrolowany lot bez obecności człowieka na pokładzie.

ML7, 22
„Biokatalizatory”

Enzymy do szczególnych reakcji chemicznych lub biochemicznych lub inne związki biologiczne, które przyłączają się do bojowych środków trujących (BST) i przyspieszają ich degradację.

Uwaga techniczna:

„Enzymy” oznaczają „biokatalizatory” dla konkretnych reakcji chemicznych i biochemicznych.

ML7, 22
„Biopolimery”

Makrocząsteczki biologiczne, jak następuje:

a.	enzymy dla konkretnych reakcji chemicznych i biochemicznych;

b.	przeciwciała — monoklonalne, poliklonalne lub antyidiotypowe;

c.	specjalnie zaprojektowane lub specjalnie przetworzone receptory;

Uwagi techniczne

1.	„Przeciwciała antyidiotypowe” oznaczają przeciwciała, które przyłączają się do konkretnych miejsc wiązania przeciwciał w innych przeciwciałach.

2.	„Przeciwciała monoklonalne” oznaczają białka przyłączające się do jednej strony antygenu i produkowane przez jeden klon komórek.

3.	„Przeciwciała poliklonalne” oznaczają mieszaninę białek przyłączających się do specyficznego antygenu, produkowanych przez więcej niż jeden klon komórek.

4.	„Receptory” oznaczają biologiczne struktury makromolekularne zdolne do łączenia ligandów i przez to wpływania na funkcje fizjologiczne.

ML4, 10
„Cywilny statek powietrzny”

Wyłącznie „statek powietrzny” mający świadectwa zdatności do lotu opublikowane i wydane przez organy lotnictwa cywilnego, zezwalające na jego używanie do celów cywilnych na trasach wewnętrznych i zewnętrznych lub zezwalające na jego stosowanie do celów cywilnych, prywatnych lub związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

ML8
„Dodatki”

Substancje stosowane w materiałach wybuchowych w celu poprawy ich właściwości.

ML19
„Klasa kosmiczna”

Dotyczy projektowania, wytwarzania i kwalifikowania za pomocą pomyślnie zaliczonych testów w taki sposób, aby produkty mogły funkcjonować na wysokościach większych niż 100 km od powierzchni Ziemi.

Uwaga:

Ustalenie w drodze testów, że pewien konkretny produkt jest „klasy kosmicznej”, nie oznacza, że inne produkty w tej samej partii produkcyjnej lub w tej samej serii danego modelu są „klasy kosmicznej”, jeżeli nie zostało to stwierdzone w drodze indywidualnych testów.

ML15
„Lampy wzmacniaczy obrazu pierwszej generacji”

Lampy elektrostatyczne stosujące na wejściu i wyjściu płyty światłowodowe lub szklane, wieloalkaliczne katody (S-20 lub S-25); termin nie obejmuje mikrokanałowych wzmacniaczy płytowych.

ML9, 19
„Laser”

Zespół elementów składowych wytwarzający wiązkę światła spójnego zarówno w przestrzeni, jak i w czasie, wzmocnioną za pomocą stymulowanej emisji promieniowania.

ML17
„Manipulatory”

Uchwyty, aktywne jednostki oprzyrządowania i wszelkie inne oprzyrządowanie zamontowane na podstawowej (bazowej) płycie kończącej ramię manipulacyjne „robota”.

Uwaga techniczna:

„Aktywne jednostki oprzyrządowania” są to urządzenia służące do przyłożenia mocy napędowej, energii procesowej lub czujnika do obrabianego elementu.

ML8
„Materiały miotające”

Substancje lub mieszaniny, zdolne do reakcji chemicznej połączonej z wydzielaniem, z kontrolowana prędkością, dużej ilości silnie nagrzanych gazów, które są w stanie wykonać pracę mechaniczną.

ML4, 8
„Materiały pirotechniczne”

Mieszaniny stałych lub ciekłych paliw i utleniaczy, które po zapaleniu wywołują egzotermiczną reakcję chemiczną o kontrolowanej prędkości, której celem jest zapewnienie odpowiednich opóźnień w czasie lub powstawania odpowiednich ilości ciepła, dźwięku, dymu, światła widzialnego i podczerwonego. Pirofory stanowią podgrupę środków pirotechnicznych, niezawierających utleniaczy, ale zapalających się samoistnie na skutek zetknięcia z powietrzem.

ML13
„Materiały włókniste albo włókienkowe”

Obejmują:

a.	włókna elementarne o strukturze ciągłej;

b.	przędzę i rowing o strukturze ciągłej;

c.	taśmy, tkaniny, maty o strukturze bezładnej i oploty;

d.	włókna cięte na drobne kawałki, włókna pocięte na dłuższe odcinki oraz spójne maty z włókien;

e.	wiskery, monokrystaliczne lub polikrystaliczne, o dowolnej długości;

f.	pulpę z poliamidu aromatycznego.

ML8, 18
„Materiały wybuchowe”

Substancje lub mieszaniny o stanie skupienia stałym, ciekłym lub gazowym, które, stosowane jako ładunki wstępne, przyspieszające lub zasadnicze w głowicach bojowych, wyburzeniach i innych zastosowaniach, mają detonować.

ML8
„Materiały wysokoenergetyczne”

Substancje lub mieszaniny reagujące chemicznie w celu wyzwolenia energii wymaganej dla ich zakładanego zastosowania. „Materiały wybuchowe”, „materiały pirotechniczne” i „materiały miotające” stanowią podklasy materiałów wysokoenergetycznych.

ML 20
„Nadprzewodzący”

Odnosi się do materiałów (tj. metali, stopów lub związków), które mogą całkowicie stracić swoją oporność (tj. które mogą uzyskać nieskończoną przewodność elektryczną i przewodzić prąd elektryczny o bardzo wysokich natężeniach bez wytwarzania ciepła Joule′a).

„Temperatura krytyczna” (czasem zwana temperaturą przejścia) danego materiału „nadprzewodzącego” jest temperaturą, w której ten materiał całkowicie traci rezystancję przy przepływie prądu elektrycznego stałego.

Uwaga techniczna:

„Nadprzewodzący” stan materiału jest indywidualnie scharakteryzowany „temperaturą krytyczną”, krytycznym polem magnetycznym, będącym funkcją temperatury, oraz krytyczną gęstością prądu, która jest funkcją zarówno pola magnetycznego, jak i temperatury.

ML17
„Ogniwo paliwowe”

Urządzenie elektrochemiczne przekształcające energię chemiczną bezpośrednio w prąd stały wykorzystujące paliwo ze źródła zewnętrznego.

ML21
„Oprogramowanie”

Zbiór jednego lub więcej „programów” lub „mikroprogramów”, umieszczony na dowolnym materialnym nośniku.

ML8
„Prekursory”

Specjalistyczne związki chemiczne stosowane do produkcji materiałów wybuchowych.

ML18, 21, 22
„Produkcja”

Oznacza wszystkie etapy związane z produkcją, takie jak: projektowanie, wytwarzanie, scalanie, montaż (składanie), kontrola, testowanie, zapewnienie jakości.

ML7
„Przystosowany do użycia podczas działań wojennych”

Dowolna modyfikacja lub selekcja (np. zmienione: czystość, dopuszczalny okres magazynowania, agresywność, charakterystyki rozprzestrzeniania lub odporność na promieniowanie nadfioletowe) przeznaczone do wzmocnienia skuteczności wywoływania strat w ludności lub zwierzętach, niszczenia sprzętu, lub powodujących straty plonów lub środowiska.

ML17
„Reaktor jądrowy”

Obejmuje obiekty znajdujące się wewnątrz lub bezpośrednio przymocowane do zbiornika reaktora, wyposażenie sterujące poziomem mocy w rdzeniu oraz znajdujące się w nim zazwyczaj elementy składowe wchodzące w bezpośrednią styczność z chłodziwem pierwotnym rdzenia reaktora albo sterujące nim.

ML17
„Robot”

Manipulator wykonujący ruchy w sposób ciągły albo poruszający się od punktu do punktu, mogący korzystać z czujników i mający wszystkie następujące cechy charakterystyczne:

a.	jest wielofunkcyjny;

b.	ma możliwość ustawiania w odpowiednim położeniu lub orientowania przestrzennego materiałów, części, narzędzi lub urządzeń specjalnych poprzez wykonywanie różnych ruchów w przestrzeni trójwymiarowej;

c.	jest wyposażony w trzy lub większą liczbę mechanizmów wspomagających, pracujących w obwodzie zamkniętym lub otwartym, które mogą być poruszane silnikami krokowymi; oraz

d.	ma możliwość „programowania dostępnego dla użytkownika” poprzez uczenie/odgrywanie lub za pomocą komputera elektronicznego, który może być programowalnym sterownikiem logicznym, tj. bez ingerencji mechanicznej.

Uwaga

Powyższa definicja nie obejmuje następujących urządzeń:

1.	mechanizmy poruszane wyłącznie ręcznie albo zdalnie przez operatora;

manipulatory o ustalonej sekwencji ruchów, będące urządzeniami zautomatyzowanymi, realizującymi zaprogramowane mechanicznie, z góry ustalone ruchy. Program jest ograniczony mechanicznie za pomocą ustalonych ograniczników, np. sworzni lub krzywek. Kolejność ruchów oraz wybór drogi albo kątów nie są zmienne ani zmienialne za pomocą środków mechanicznych, elektronicznych lub elektrycznych;

kontrolowane mechanicznie manipulatory o zmiennej sekwencji ruchów, będące urządzeniami zautomatyzowanymi, realizującymi zaprogramowane mechanicznie, z góry ustalone ruchy. Program jest ograniczony mechanicznie za pomocą ustalonych, ale nastawnych, ograniczników, np. sworzni lub krzywek. Kolejność ruchów oraz wybór drogi lub kątów są zmienne w ramach ustalonego schematu programowego. Zmian lub modyfikacji schematu programowego (np. zmiany sworzni lub wymiany krzywek) w jednej lub kilku osiach współrzędnych dokonuje się wyłącznie na drodze działań mechanicznych;

manipulatory bez sterowania ze sprzężeniem zwrotnym, o zmiennej sekwencji ruchów, będące urządzeniami zautomatyzowanymi, realizującymi zaprogramowane mechanicznie ruchy. Program jest zmienny, ale sekwencja jest realizowana wyłącznie za pomocą sygnału binarnego z elektrycznych urządzeń binarnych o ustalonym mechanicznie położeniu lub nastawnych ograniczników;

5.	żurawie do stertowania, definiowane jako manipulatory działające w kartezjańskim układzie współrzędnych, produkowane jako integralne części pionowych zespołów do silosów, i służące do sięgania po zawartość tych silosów w celu składowania lub wyjmowania.

ML21, 22
„Rozwój”

Odnosi się do wszystkich etapów poprzedzających produkcję seryjną, takich jak: projektowanie, badania projektowe, analiza konstrukcyjna, koncepcja projektowania, montaż i testowanie prototypów, plany produkcji pilotowej, dane projektowe, proces przetwarzania danych projektowych w produkt, projektowanie konfiguracji, projektowanie montażu całościowego, rozplanowanie.

ML11
„Statek kosmiczny”

Aktywne i pasywne satelity i sondy kosmiczne

ML8, 10 oraz 14
„Statek powietrzny”

Stałopłat, statek z obrotowymi skrzydłami, wiropłat (helikopter), statek ze zmiennym wirnikiem lub zmiennopłat.

ML10
„Statki powietrzne lżejsze od powietrza”

Balony i statki powietrzne, które są wypełniane gorącym powietrzem lub gazami lżejszymi od powietrza, takimi jak hel lub wodór.

ML7
„Środki rozpraszania tłumu”

Substancje, które w warunkach użycia dla rozproszenia tłumu szybko wywołują u ludzi efekt podrażnienia lub psychiczny efekt unieszkodliwienia, znikający po krótkim czasie od usunięcia przyczyny. (Gazy łzawiące stanowią podzbiór „środków rozpraszania tłumu”.)

ML22
„Technologia”

Konkretny rodzaj informacji, niezbędny do „rozwoju”, „produkcji” lub „użytkowania” danego wyrobu. Informacja ta ma postać ’danych technicznych’ lub ’pomocy technicznej’.

Uwagi techniczne

1.	’Dane techniczne’ mogą mieć formę odbitek, planów, wykresów, modeli, wzorów, tabel, projektów technicznych i specyfikacji, podręczników i instrukcji w formie pisemnej lub zarejestrowanych na innych nośnikach lub urządzeniach, takich jak dyski, taśmy, pamięci wyłącznie do odczytu.

2.	’Pomoc techniczna’ może przybierać takie formy jak instruktaż, przekazanie umiejętności, szkolenie, przekazanie wiedzy na temat eksploatacji, usługi konsultacyjne. ’Pomoc techniczna’ może obejmować przekazanie ’danych technicznych’.

ML21, 22
„Użytkowanie”

Praca, instalowanie (łącznie z montażem na miejscu), konserwacja (kontrola), naprawa, remonty i odnawianie.

ML7
„Wektory ekspresji”

Nośniki (np. plazmidy lub wirusy) stosowane do wprowadzania materiału genetycznego do komórek-gospodarzy.

ML22
„Własność publiczna”

Oznacza „technologię” lub „oprogramowanie” dostępne bez żadnych ograniczeń co do ich dalszego rozpowszechniania.

Uwaga: Ograniczenia wynikające z praw autorskich nie wykluczają uznania „technologii” lub „oprogramowania” za „własność publiczną”.

ML22
„Wymagane”

W odniesieniu do „technologii” dotyczy tylko tej części „technologii”, która jest szczególnie odpowiedzialna za osiągnięcie lub przekroczenie wartości parametrów, właściwości lub funkcji objętych kontrolą. Taka „wymagana”„technologia” może dotyczyć różnych produktów.

ML11
„Zautomatyzowane systemy dowodzenia i kierowania”

Systemy elektroniczne, za których pośrednictwem są wprowadzane, przetwarzane i przekazywane informacje niezbędne do skutecznego działania ugrupowania, formacji głównej, formacji taktycznej, jednostki, jednostki pływającej, podjednostki lub broni znajdującej się w strukturze dowodzenia. Cel ten osiągany jest przy pomocy komputera i innego sprzętu specjalistycznego zaprojektowanego, aby wspierać funkcjonowanie wojskowej organizacji dowodzenia i kierowania. Do najważniejszych funkcji zautomatyzowanego systemu dowodzenia i kierowania należy: skuteczne zautomatyzowane zbieranie, gromadzenie, przechowywanie i przetwarzanie informacji; ukazywanie sytuacji i okoliczności wpływających na przygotowywanie i prowadzenie operacji bojowych; wyliczenia operacyjne i taktyczne służące rozdysponowaniu zasobów wśród ugrupowań sił lub elementów porządku operacyjnego walki lub prowadzenie walki zgodnie z misją lub etapem operacji; przygotowywanie danych służących ocenie sytuacji i podjęciu decyzji na każdym etapie operacji lub walki; symulacja komputerowa operacji.

16.12.2014

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 359/164

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 12 grudnia 2014 r.

w sprawie wkładu finansowego Unii na 2014 r. przeznaczonego na pokrycie wydatków poniesionych przez Niemcy, Hiszpanię, Francję, Włochy, Niderlandy i Austrię w celu zwalczania organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych

(notyfikowana jako dokument nr C(2014) 9478)

(Jedynie teksty w języku francuskim, hiszpańskim, niderlandzkim, niemieckim i włoskim są autentyczne)

(2014/910/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 652/2014 z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiające przepisy w zakresie zarządzania wydatkami odnoszącymi się do łańcucha żywnościowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt oraz dotyczącymi zdrowia roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin (1), w szczególności jego art. 45 ust. 3,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (2), w szczególności jego art. 84 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. a)–c) rozporządzenia (UE) nr 652/2014 wkład finansowy Unii może być przyznany państwom członkowskim na pokrycie wydatków związanych bezpośrednio, odpowiednio, ze środkami przyjętymi na podstawie art. 16 ust. 1 lub art. 16 ust. 3 dyrektywy Rady 2000/29/WE (3) w odniesieniu do zwalczania lub ograniczania rozprzestrzeniania się organizmów szkodliwych bądź zapobiegania ich rozprzestrzenianiu się. Jako przepis przejściowy art. 45 ust. 3 tego rozporządzenia stanowi, że w odniesieniu do wniosków państw członkowskich o unijne finansowanie środków nadzwyczajnych, o których mowa powyżej, przedstawionych Komisji do dnia 30 kwietnia 2014 r., zastosowanie mają nadal art. 22–24 dyrektywy 2000/29/WE.

(2)	Niemcy przedłożyły osiem wniosków o finansowanie unijne. Pierwszy z nich został złożony w dniu 12 grudnia 2013 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2012 r. w celu zwalczania Anoplophora glabripennis w Badenii-Wirtembergii. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto tam w 2012 r.

(3)	Drugi wniosek został złożony w dniu 18 grudnia 2013 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2012 i 2013 r. w celu zwalczania Diabrotica virgifera w Saksonii. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2012 r.

(4)	Trzeci wniosek został złożony w dniu 19 grudnia 2013 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2012 i 2013 r. w celu zwalczania Anoplophora glabripennis w Bawarii. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto tam w 2012 r.

(5)	Czwarty wniosek został złożony w dniu 3 kwietnia 2014 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2013 r. w celu zwalczania Anoplophora glabripennis w Badenii-Wirtembergii. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto tam w 2012 r. (to samo ognisko, o którym mowa w motywie 2).

(6)	Piąty wniosek został złożony w dniu 16 kwietnia 2014 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2013 r. w celu zwalczania Diabrotica virgifera w Nadrenii-Palatynacie. Ogniska tego szkodliwego organizmu wykryto w 2011 i 2012 r.

(7)

Szósty wniosek został złożony w dniu 16 kwietnia 2014 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2013 r. w celu zwalczania Diabrotica virgifera w Badenii-Wirtembergii. Ogniska tego szkodliwego organizmu zostały wykryte na różnych obszarach wiejskich i miejskich tego kraju związkowego w 2010, 2011, 2012 i 2013 r.

(8)	Siódmy wniosek został złożony w dniu 28 kwietnia 2014 r. i dotyczy środków wprowadzonych w okresie od sierpnia 2012 r. do sierpnia 2013 r. w celu zwalczania organizmu Anoplophora glabripennis w Nadrenii Północnej-Westfalii. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto tam w 2009 r.

(9)	Ósmy wniosek został złożony w dniu 30 kwietnia 2014 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2012 i 2013 r. w celu zwalczania Diabrotica virgifera w Hesji. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2011 r.

(10)

W dniu 16 kwietnia 2014 r. Hiszpania złożyła pięć wniosków o finansowanie unijne. Pierwszy z nich dotyczy środków polegających na wzmożeniu inspekcji przeprowadzonych w 2013 r. w czterech graniczących z Portugalią wspólnotach autonomicznych i mających na celu zwalczanie Bursaphelenchus xylophilus. Inspekcje te przeprowadzono w związku z rozszerzoną obecnością tego szkodliwego organizmu w sąsiadujących obszarach Portugalii, niebędącą wynikiem konkretnego ogniska tego szkodliwego organizmu na terytorium Hiszpanii.

(11)	Drugi wniosek dotyczy środków wprowadzonych w 2014 r. lub planowanych na ten rok w Galicji w celu zwalczania Bursaphelenchus xylophilus. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2010 r. na obszarze As Neves.

(12)	Trzeci wniosek dotyczy środków wprowadzonych w 2014 r. lub planowanych na ten rok w Katalonii w celu zwalczania Pomacea insularum. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2010 r.

(13)	Czwarty wniosek dotyczy środków wprowadzonych w 2014 r. lub planowanych na ten rok w Estremadurze w celu zwalczania Bursaphelenchus xylophilus. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2012 r. na obszarze Valverde del Fresno.

(14)	Piąty wniosek dotyczy środków wprowadzonych w 2014 r. lub planowanych na ten rok w Kastylii-Leon w celu zwalczania Bursaphelenchus xylophilus. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2013 r. na obszarze Sancti-Spiritus.

(15)

W dniu 30 kwietnia 2014 r. Francja złożyła dwa wnioski o finansowanie unijne. Pierwszy z nich dotyczy środków wprowadzonych w 2014 r. lub planowanych na ten rok w celu zwalczania Anoplophora glabripennis w Alzacji. Środki we Francji wprowadzono w wyniku wykrycia tego szkodliwego organizmu w lipcu 2011 r. na obszarze przygranicznym Niemiec.

(16)	Drugi wniosek dotyczy środków wprowadzonych w 2013 i 2014 r. lub planowanych na te lata w celu zwalczania Anoplophora glabripennis na Korsyce. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2013 r.

(17)	Włochy przedłożyły trzy wnioski o finansowanie unijne. Pierwszy z nich został złożony w dniu 29 kwietnia 2014 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2014 r. w celu zwalczania Anoplophora glabripennis w Marche. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2013 r.

(18)	Drugi wniosek został złożony w dniu 29 kwietnia 2014 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2013 i 2014 r. lub planowanych na te lata w celu zwalczania Xylella fastidiosa w Apulii. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2013 r.

(19)	Trzeci wniosek został złożony w dniu 30 kwietnia 2014 r. i dotyczy środków wprowadzonych w okresie od września 2014 r. do września 2015 r. lub planowanych na ten okres w celu zwalczania wirusa tristeza cytrusowych na Sycylii, gdzie potwierdzono wystąpienie groźnego szczepu w 2013 r.

(20)	Niderlandy przedłożyły trzy wnioski o finansowanie unijne. Pierwszy z nich został złożony w dniu 31 grudnia 2013 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2012 i 2013 r. na obszarze Westland w celu zwalczania Anthonomus eugenii. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2012 r.

(21)	Drugi i trzeci wniosek zostały przedłożone w dniu 30 kwietnia 2014 r. Drugi dotyczy środków wprowadzonych w 2013 i 2014 r. na obszarze Winterswijk w celu zwalczania Anoplophora glabripennis. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2012 r.

(22)	Trzeci wniosek dotyczy środków wprowadzonych w 2013 i 2014 r. na obszarze Holandii Południowej w celu zwalczania wiroida wrzecionowatości bulw ziemniaka. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2013 r.

(23)

W dniu 30 kwietnia 2014 r. Austria przedłożyła dwa wnioski o finansowanie unijne dotyczące środków wprowadzonych w celu zwalczania Anoplophora glabripennis. Pierwszy wniosek dotyczy środków wprowadzonych w 2012 i 2013 r. na obszarze Sankt Georgen bei Obernberg am Inn, gdzie wykryto ognisko tego szkodliwego organizmu w 2012 r. Wniosek ten obejmuje aktualizację wniosku złożonego w maju 2013 r. dotyczącego środków wprowadzonych w 2012 r. i planowanych, w tamtym momencie, na 2013 r.

(24)	Drugi wniosek dotyczy środków wprowadzonych w 2013 i 2014 r. na obszarze Gallspach, gdzie wykryto ognisko wspomnianego szkodliwego organizmu w 2013 r.

(25)

Niemcy, Hiszpania, Francja, Włochy, Niderlandy i Austria opracowały w ramach swoich wniosków programy działań w celu wytępienia lub, o ile jest to możliwe zgodnie z prawem, powstrzymania rozprzestrzeniania się wyżej wymienionych organizmów szkodliwych wprowadzonych na ich terytoria. W programach tych określono: wytyczone cele, wprowadzane środki oraz czas ich trwania i związane z nimi koszty.

(26)

Wszystkie wymienione wyżej środki obejmują różnorodne działania w zakresie zdrowia roślin, takie jak niszczenie porażonych drzew lub upraw, stosowanie środków ochrony roślin, techniki sanitarne, inspekcje i testy przeprowadzane urzędowo lub na urzędowy wniosek w celu monitorowania obecności danych organizmów szkodliwych lub stopnia porażenia nimi, a także zastąpienie zniszczonych roślin, w rozumieniu art. 23 ust. 2 lit. a), b) i c) dyrektywy 2000/29/WE.

(27)

Informacje techniczne przekazane przez Niemcy, Hiszpanię, Francję, Włochy, Niderlandy i Austrię umożliwiły Komisji dokładną i wszechstronną analizę sytuacji. Komisja stwierdziła, że warunki przyznania wkładu finansowego Unii, określone w szczególności w art. 23 dyrektywy 2000/29/WE, zostały spełnione. W związku z tym należy przyznać wkład finansowy Unii przeznaczony na pokrycie wydatków objętych tymi wioskami.

(28)	W piśmie Komisji z dnia 25 maja 2012 r. skierowanym do Głównych Inspektorów ds. Zdrowia Roślin w państwach członkowskich sprecyzowano środki i wydatki kwalifikujące się do finansowania przez Unię.

(29)

Zgodnie z art. 23 ust. 5 akapit drugi dyrektywy 2000/29/WE wkład finansowy Unii może obejmować maksymalnie 50 % kwalifikowalnych wydatków na środki, które zostały wprowadzone w terminie nieprzekraczającym dwóch lat od dnia wykrycia obecności organizmów szkodliwych lub zostały zaplanowane na ten okres. Zgodnie z akapitem trzecim wspomnianego artykułu termin ten może jednak zostać przedłużony w przypadku ustalenia, że cel wprowadzonych środków zostanie osiągnięty w dodatkowym rozsądnym terminie — w takim przypadku wkład finansowy Unii będzie zmniejszany w następnych latach kalendarzowych.

(30)

Uwzględniając konkluzje z posiedzenia Rady ds. Oceny Zdrowia Roślin przy Komisji w sprawie oceny poszczególnych wniosków, które odbyło się w dniach od 30 czerwca do 4 lipca 2014 r., należy przedłużyć dwuletni termin dla odnośnych wniosków o kolejne dwa lata, zgodnie z art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Komisji (WE) nr 1040/2002 (4). Należy jednak, zgodnie z zasadą degresywności, zmniejszyć poziom wkładu finansowego Unii na rzecz tych środków do 45 % wydatków kwalifikowalnych w trzecim roku i do 40 % w czwartym roku objętym wnioskami.

(31)

W związku z tym wkład finansowy Unii obejmujący maksymalnie 50 % wydatków kwalifikowalnych powinien mieć zastosowanie do następujących wniosków: Niemcy, Badenia-Wirtembergia, Diabrotica virgifera, obszary wiejskie powiatów Alb-Donau-Kreis i Karlsruhe (2013); Niemcy, Badenia-Wirtembergia, Anoplophora glabripennis (2012 i 2013 r.); Niemcy, Bawaria, Anoplophora glabripennis (2012 i 2013 r.); Niemcy, Hesja, Diabrotica virgifera (2012 r.); Niemcy, Nadrenia-Palatynat, Diabrotica virgifera (2013 r.); Niemcy, Saksonia, Diabrotica virgifera (2012 i 2013 r.); Hiszpania, Kastylia-Leon, Bursaphelenchus xylophilus (2014 r.); Francja, Korsyka, Anoplophora glabripennis (2013 i 2014 r.); Włochy, Marche, Anoplophora glabripennis (2014 r.); Włochy, Sycylia, wirus tristeza cytrusowych (2014 i 2015 r.); Włochy, Apulia, Xylella fastidiosa (2013 i 2014 r.); Niderlandy, obszar Winterswijk, Anoplophora glabripennis (2013 r.); Niderlandy, Holandia Południowa, wiroid wrzecionowatości bulw ziemniaka (2013 i 2014 r.); Niderlandy, Westland, Anthonomus eugenii (2012 i 2013 r.); Austria, Sankt Georgen bei Obernberg am Inn, Anoplophora glabripennis (2012 i 2013 r.) oraz Austria, Gallspach, Anoplophora glabripennis (2013 i 2014 r.).

(32)

Wkład finansowy Unii sięgający maksymalnie 45 % wydatków kwalifikowalnych powinien mieć natomiast zastosowanie do następujących wniosków: Niemcy, Badenia-Wirtembergia, Diabrotica virgifera, wiejskie obszary powiatu Rastatt (2013 r.); Niemcy, Hesja, Diabrotica virgifera (2013 r.); Hiszpania, Estremadura, Valverde del Fresno, Bursaphelenchus xylophilus (2014 r.); Francja, Alzacja, Anoplophora glabripennis (2014 r.) oraz Niderlandy, obszar Winterswijk, Anoplophora glabripennis (2014 r.), ponieważ środki te już były przedmiotem wkładu finansowego Unii na mocy decyzji wykonawczej Komisji 2012/789/UE (5) (Niemcy, Hiszpania i Francja) oraz decyzji wykonawczej Komisji 2013/800/UE (6) (Niemcy, Badenia-Wirtembergia, Hiszpania, Francja i Niderlandy) przez pierwsze dwa lata ich realizacji.

(33)

Natomiast wkład finansowy Unii w wysokości do 40 % wydatków kwalifikowalnych powinien mieć zastosowanie do czwartego roku programów objętych następującymi wnioskami: Niemcy, Badenia-Wirtembergia, Diabrotica virgifera, wiejskie obszary powiatu Breisgau-Hochschwarzwald (2013 r.), Niemcy, Nadrenia Północna-Westfalia, Anoplophora glabripennis (sierpień 2012 r. — sierpień 2013 r.), Hiszpania, Katalonia, Pomacea insularum (2014 r.) oraz Hiszpania, Galicja, Bursaphelenchus xylophilus (2014 r.), ponieważ w przypadku każdego z tych czterech wniosków odnośne środki były przedmiotem wkładu finansowego Unii na podstawie decyzji wykonawczej Komisji 2011/868/UE (7), decyzji wykonawczej 2012/789/UE i decyzji wykonawczej 2013/800/UE przez pierwsze trzy lata ich realizacji.

(34)

Zgodnie z art. 23 ust. 6 akapit pierwszy i drugi dyrektywy 2000/29/WE możliwe jest realizowanie dalszych działań w reakcji na rozwój sytuacji w Unii i może zostać podjęta decyzja o przyznaniu wkładu finansowego Unii na takie dalsze działania. Działania takie muszą być poddane określonym wymogom lub dodatkowym warunkom, jeśli takowe są konieczne do osiągnięcia wytyczonych celów. Ponadto w art. 23 ust. 6 akapit trzeci przewiduje się, że — jeśli głównym celem takich dalszych działań jest ochrona terytoriów Unii innych niż terytorium danego państwa członkowskiego — może zostać podjęta decyzja, że przyznany wkład finansowy Unii obejmie więcej niż 50 % wydatków.

(35)

Hiszpania przeprowadziła intensywne kontrole występowania Bursaphelenchus xylophilus na obszarach graniczących z Portugalią, we wspólnotach autonomicznych Andaluzja, Kastylia-Leon, Estremadura i Galicja, przy czym kontrole te obejmowały obszary niewyznaczone pod kątem tego szkodliwego organizmu. Celem tych kontroli był intensywny nadzór skierowany na wczesne wykrywanie i wytępienie szkodliwego organizmu na określonych obszarach w celu ochrony pozostałej części terytorium Unii. Hiszpania przeznaczyła już znaczne środki na zwalczanie trzech izolowanych ognisk Bursaphelenchus xylophilus w Kastylii-Leon, Estremadurze i Galicji. Mając na uwadze duży wpływ, jaki Bursaphelenchus xylophilus ma na rośliny iglaste i drewno, szybkość, z jaką ten szkodliwy organizm się rozprzestrzenia, oraz możliwe skutki dla leśnictwa Unii oraz dla międzynarodowego handlu drewnem, uznaje się, że głównym celem tych działań jest ochrona terytorium Hiszpanii oraz terytoriów Unii innych niż terytorium Hiszpanii. Działania będące przedmiotem tego wniosku należy zatem objąć wyższą stawką wkładu finansowego Unii, a mianowicie stawką 75 %.

(36)

Zgodnie z art. 84 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 zaciągnięcie zobowiązań na wydatki z budżetu Unii jest poprzedzone decyzją w sprawie finansowania przyjętą przez instytucję lub organy, którym instytucja ta przekazała uprawnienia, i ustalającą zasadnicze elementy działania obejmującego wydatki. W art. 94 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 1268/2012 (8) ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące decyzji w sprawie finansowania.

(37)	Niniejsza decyzja stanowi decyzję w sprawie finansowania dotyczącą wydatków wymienionych we wnioskach o finansowanie Unii złożonych przez państwa członkowskie.

(38)	Do celów stosowania niniejszej decyzji należy zdefiniować termin „istotna zmiana” w rozumieniu art. 94 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE, Euratom) nr 1268/2012.

(39)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Wkład finansowy

1. Na podstawie wniosków złożonych przez państwa członkowskie i przeanalizowanych przez Komisję niniejszym zatwierdza się przyznanie wkładu finansowego Unii na 2014 r. przeznaczonego na pokrycie poniesionych przez Niemcy, Hiszpanię, Francję, Włochy, Niderlandy i Austrię wydatków związanych z niezbędnymi środkami określonymi w art. 23 ust. 2 lit. a), b) i c) dyrektywy 2000/29/WE, wprowadzonymi w celu zwalczania organizmów objętych wnioskami ujętymi w załączniku I do niniejszej decyzji.

Na podstawie wniosku złożonego przez Hiszpanię i przeanalizowanego przez Komisję niniejszym zatwierdza się przyznanie wkładu finansowego Unii na 2014 r. przeznaczonego na pokrycie wydatków poniesionych przez to państwo członkowskie i związanych z dalszymi działaniami, jak określono w art. 23 ust. 6 dyrektywy 2000/29/WE, w celu zwalczania Bursaphelenchus xylophilus w ramach wniosków wymienionych w załączniku II do niniejszej decyzji.

2. Całkowita kwota wkładu finansowego Unii, o którym mowa w art. 1, wynosi 5 715 000 EUR. Maksymalne kwoty wkładu finansowego Unii na rzecz poszczególnych wniosków są wskazane odpowiednio w załączniku I lub II do niniejszej decyzji.

3. Wspomniane wkłady finansowe Unii są finansowane z następującej linii budżetu ogólnego Unii Europejskiej na 2014 r.: linia budżetowa 17 04 04.

4. Niniejsza decyzja wraz z załącznikami stanowi decyzję w sprawie finansowania w rozumieniu art. 84 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012.

Artykuł 2

Wypłata wkładu Unii

1. Wkład Unii, określony w załącznikach 1 i 2 do niniejszej decyzji, przyznaje się, pod warunkiem że zainteresowane państwa członkowskie:

a)	zrealizują środki zgodnie ze stosownymi przepisami prawa Unii, w tym z przepisami dotyczącymi konkurencji i udzielania zamówień publicznych;

b)	przedstawią dowody na wprowadzenie środków zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 1040/2002;

c)	złożą Komisji wniosek o wypłatę, zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1040/2002, wraz ze sprawozdaniem technicznym dotyczącym realizacji środków.

2. W przypadku przedłożenia wniosku o płatność, o którym mowa w ust. 1 lit. c), po dniu 31 października 2015 r. nie zostaną dokonane żadne płatności w ramach wkładu finansowego Unii.

Artykuł 3

Klauzula elastyczności

Zmian dotyczących przydziału środków na określone działania, nieprzekraczających łącznie 15 % maksymalnego wkładu ustalonego w art. 1 niniejszej decyzji, nie uznaje się za zmiany istotne w rozumieniu art. 94 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE, Euratom) nr 1268/2012, o ile zmiany te nie wywierają znaczącego wpływu na charakter tych działań i cel programu. Zwiększenie maksymalnego wkładu określonego w art. 1 niniejszej decyzji nie może przekroczyć 15 %.

Odpowiedzialny urzędnik zatwierdzający może przyjąć zmiany, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami i zasadą proporcjonalności.

Artykuł 4

Adresat

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Federalnej Niemiec, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Republiki Włoskiej, Królestwa Niderlandów i Republiki Austrii.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 grudnia 2014 r.

W imieniu Komisji

Vytenis ANDRIUKAITIS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 1.

(2) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.

(3) Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1).

(4) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1040/2002 z dnia 14 czerwca 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wprowadzenia w życie przepisów odnoszących się do przyznawania udziału finansowego Wspólnoty w zakresie kontroli fitosanitarnej oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2051/97 (Dz.U. L 157 z 15.6.2002, s. 38).

(5) Decyzja wykonawcza Komisji 2012/789/UE z dnia 14 grudnia 2012 r. w sprawie wkładu finansowego Unii na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE na 2012 r. przeznaczonego na pokrycie wydatków poniesionych przez Niemcy, Hiszpanię, Francję, Włochy, Cypr, Niderlandy i Portugalię w celu zwalczania organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych (Dz.U. L 348 z 18.12.2012, s. 22).

(6) Decyzja wykonawcza Komisji 2013/800/UE z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie wkładu finansowego Unii na 2013 r. przeznaczonego na pokrycie wydatków poniesionych przez Francję, Niderlandy, Niemcy, Portugalię i Hiszpanię w celu zwalczania organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych (Dz.U. L 352 z 24.12.2013, s. 58).

(7) Decyzja wykonawcza Komisji 2011/868/UE z dnia 19 grudnia 2011 r. w sprawie wkładu finansowego Unii na 2011 r. przeznaczonego na pokrycie wydatków poniesionych przez Niemcy, Hiszpanię, Włochy, Cypr, Maltę, Niderlandy i Portugalię w celu zwalczania organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych (Dz.U. L 341 z 22.12.2011, s. 57).

(8) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1268/2012 z dnia 29 października 2012 r. w sprawie zasad stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii (Dz.U. L 362 z 31.12.2012, s. 1).

ZAŁĄCZNIK I

WNIOSKI NA PODSTAWIE ART. 23 UST. 5 DYREKTYWY 2000/29/WE, OBJĘTE WKŁADEM FINANSOWYM UNII

Sekcja I

Wnioski, w przypadku których wkład finansowy Unii odpowiada 50 % wydatków kwalifikowalnych

Państwo członkowskie	Zwalczane organizmy szkodliwe	Dotknięte rośliny	Rok	a	Maksymalny wkład Unii (EUR)
Niemcy, Badenia-Wirtembergia, wiejskie obszary powiatu Alb-Donau i Karlsruhe	Diabrotica virgifera	Zea mays	2013	2	12 000
Niemcy, Badenia-Wirtembergia	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	2012 i 2013	1 i 2	79 000
Niemcy, Bawaria	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	2012 i 2013	1 i 2	388 000
Niemcy, Hesja	Diabrotica virgifera	Zea mays	2012	2	11 500
Niemcy, Nadrenia-Palatynat	Diabrotica virgifera	Zea mays	2013	2	31 000
Niemcy, Saksonia	Diabrotica virgifera	Zea mays	2012 i 2013	1 i 2	27 000
Hiszpania, Kastylia-Leon, Sancti Spiritu	Bursaphelenchus xylophilus	Drzewa iglaste	2014	1	279 000
Francja, Korsyka	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	7.2013–7.2014	1	109 000
Włochy, Marche	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	2014	1	178 000
Włochy, Sycylia	Wirus tristeza cytrusowych	Drzewa cytrusowe	9.2014–9.2015	1	891 000
Włochy, Apulia	Xylella fastidiosa	Drzewa oliwne i inne rośliny żywicielskie	2013 i 2014	1 i 2	751 000
Niderlandy, gmina Winterswijk	Anoplophora glabripennis	Acer pseudoplatanus	2013	2	23 000
Niderlandy, Niderlandy Południowa	wiroid wrzecionowatości bulw ziemniaka	Dahlia sp.	2013 i 2014	1 i 2	72 000
Niderlandy, Westland	Anthonomus eugenii	Capsicum annuum	2012 i 2013	1 i 2	280 000
Austria, Sankt Georgen bei Obernberg am Inn	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	2012 i 2013	1 i 2	80 000
Austria, Gallspach	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	2013 i 2014	1 i 2	60 000
Legenda: a = rok realizacji środków objętych wnioskiem.

Sekcja II

Wnioski, w przypadku których stawki wkładu finansowego Unii różnią się w wyniku zastosowania zasady degresywności

Państwo członkowskie	Zwalczane organizmy szkodliwe	Dotknięte rośliny	Rok	a	Stawka współfinansowania (w %)	Maksymalny wkład Unii (EUR)
Niemcy, Badenia-Wirtembergia, wiejskie obszary powiatu Rastatt	Diabrotica virgifera	Zea mays	2013	3	45	5 000
Niemcy, Badenia-Wirtembergia, wiejskie obszary powiatu Breisgau-Hochschwarzwald	Diabrotica virgifera	Zea mays	2013	4	40	33 000
Niemcy, Hesja	Diabrotica virgifera	Zea mays	2013	3	45	10 000
Niemcy, Nadrenia Północna-Westfalia	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	8.2012–8.2013	4	40	108 000
Hiszpania, Katalonia	Pomacea insularum	Oryza sativa	2014	4	40	235 000
Hiszpania, Galicja, As Neves	Bursaphelenchus xylophilus	Drzewa iglaste	2014	4	40	1 186 000
Hiszpania, Estremadura, Valverde del Fresno	Bursaphelenchus xylophilus	Drzewa iglaste	2014	3	45	397 000
Francja, Alzacja	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	2014	3	45	75 000
Niderlandy, Winterswijk	Anoplophora glabripennis	Acer pseudoplatanus	2014	3	45	22 500
Legenda: a = rok realizacji środków objętych wnioskiem.

ZAŁĄCZNIK II

WNIOSKI NA PODSTAWIE ART. 23 UST. 6 DYREKTYWY 2000/29/WE OBJĘTE WKŁADEM FINANSOWYM UNII

Państwo członkowskie	Zwalczane organizmy szkodliwe	Dotknięte rośliny lub produkty roślinne	Rok	a	Stawka współfinansowania (w %)	Maksymalny wkład Unii (EUR)
Hiszpania, intensywny program kontroli na granicy z Portugalią	Bursaphelenchus xylophilus	Drzewa iglaste	2013	2	75	372 000
Legenda: a = rok realizacji środków objętych wnioskiem.

Całkowity wkład Unii (EUR)

5 715 000

		ISSN 1977-0766
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 359

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 57 16 grudnia 2014

Spis treści		I Akty ustawodawcze	Strona
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Rady 2014/107/UE z dnia 9 grudnia 2014 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania	1

	II Akty o charakterze nieustawodawczym
	ROZPORZĄDZENIA
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1329/2014 z dnia 9 grudnia 2014 r. ustanawiające formularze, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego	30
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1330/2014 z dnia 15 grudnia 2014 r. w sprawie zatwierdzenia substancji czynnej meptyldinokap, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 ( 1 )	85
*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1331/2014 z dnia 15 grudnia 2014 r. poddające rejestracji przywóz płaskich wyrobów ze stali nierdzewnej walcowanych na zimno pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Tajwanu	90
	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1332/2014 z dnia 15 grudnia 2014 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	95
*	Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1333/2014 z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie statystyki rynków pieniężnych (EBC/2014/48)	97
	DYREKTYWY
*	Dyrektywa Komisji 2014/108/UE z dnia 12 grudnia 2014 r. zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/43/WE w odniesieniu do wykazu produktów związanych z obronnością ( 1 )	117
	DECYZJE
*	Decyzja Rady 2014/906/WPZiB z dnia 15 grudnia 2014 r. zmieniająca decyzję 2013/726/WPZiB w sprawie wsparcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2118 (2013) i decyzji Rady Wykonawczej Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej EC-M-33/Dec 1 w ramach wprowadzania w życie strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia	151
	2014/907/UE
*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 11 grudnia 2014 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu Clostridium butyricum (CBM 588) jako nowego składnika żywności zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady (notyfikowana jako dokument nr C(2014) 9345)	153
	2014/908/UE
*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie równoważności wymogów nadzorczych i regulacyjnych niektórych państw trzecich i terytoriów trzecich do celów traktowania ekspozycji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 ( 1 )	155
	2014/909/UE
*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie niektórych środków ochronnych w odniesieniu do potwierdzonych przypadków występowania małego chrząszcza ulowego we Włoszech (notyfikowana jako dokument nr C(2014) 9415) ( 1 )	161
	2014/910/UE
*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie wkładu finansowego Unii na 2014 r. przeznaczonego na pokrycie wydatków poniesionych przez Niemcy, Hiszpanię, Francję, Włochy, Niderlandy i Austrię w celu zwalczania organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych (notyfikowana jako dokument nr C(2014) 9478)	164

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	AL	60,4
	IL	97,8
	MA	77,7
	TN	139,2
	TR	97,9
	ZZ	94,6
0707 00 05	AL	63,5
	EG	191,6
	TR	147,2
	ZZ	134,1
0709 93 10	MA	63,4
	TR	128,9
	ZZ	96,2
0805 10 20	AR	35,3
	MA	68,6
	TR	61,9
	UY	32,9
	ZA	31,0
	ZW	33,9
	ZZ	43,9
0805 20 10	MA	67,5
0805 20 10	ZZ	67,5
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	IL	88,5
	TR	79,4
	ZZ	84,0
0805 50 10	TR	83,3
0805 50 10	ZZ	83,3
0808 10 80	BR	51,7
	CL	79,9
	NZ	90,6
	US	93,8
	ZA	143,5
	ZZ	91,9
0808 30 90	CN	82,7
	TR	174,9
	US	173,2
	ZZ	143,6

Ogólna liczba żywych bakterii tlenowych	Nie więcej niż 103 CFU/g
Escherichia coli	Niewykrywane w 1 g
Staphylococcus aureus	Niewykrywane w 1 g
Pseudomonas aeruginosa	Niewykrywane w 1 g
Drożdże i pleśń	Nie więcej niż 102 CFU/g

Państwo członkowskie	Obszary objęte środkami ochronnymi
Włochy	Region Kalabria: cały region
Włochy	Region Sycylia: cały region