27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/1

(1)

W dniu 23 marca 2012 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu.

(2)

Wyrokami z dnia 16 września 2013 r. w sprawie T-489/10 (2) Sąd Unii Europejskiej unieważnił decyzje Rady o umieszczeniu podmiotów Islamic Republic of Iran Shipping Lines, Bushehr Shipping Co. Ltd, Hafize Darya Shipping Lines (HDSL), Irano – Misr Shipping Co., Irinvestship Ltd, IRISL (Malta) Ltd, IRISL Club, IRISL Europe GmbH, IRISL Marine Services and Engineering Co., ISI Maritime Ltd, Khazar Shipping Lines, Leadmarine, Marble Shipping Ltd, Safiran Payam Darya Shipping Lines (SAPID), Shipping Computer Services Co., Soroush Saramin Asatir Ship Management, South Way Shipping Agency Co. Ltd i Valfajr 8th Shipping Line Co. w wykazie osób i podmiotów podlegających środkom ograniczającym, który to wykaz zamieszczony jest w załączniku IX do rozporządzenia (UE) nr 267/2012.

(3)

Podmioty Islamic Republic of Iran Shipping Lines, Bushehr Shipping Co. Ltd, Hafize Darya Shipping Lines (HDSL), Irano – Misr Shipping Co., Irinvestship Ltd, IRISL (Malta) Ltd, IRISL Europe GmbH, IRISL Marine Services and Engineering Co., ISI Maritime Ltd, Khazar Shipping Lines, Marble Shipping Ltd, Safiran Payam Darya Shipping Lines (SAPID), Shipping Computer Services Co., Soroush Saramin Asatir Ship Management, South Way Shipping Agency Co. Ltd i Valfajr 8th Shipping Line Co. powinny zostać ponownie umieszczone w wykazie osób i podmiotów podlegających środkom ograniczającym, który to wykaz zamieszczony jest w załączniku IX do rozporządzenia (UE) nr 267/2012, na podstawie nowych uzasadnień dotyczących każdego z tych podmiotów.

(4)

Należy zmienić dane identyfikacyjne dotyczące danego podmiotu w wykazie osób i podmiotów podlegającego środkom ograniczającym w załączniku IX do rozporządzenia (UE) nr 267/2012.

(5)

Z wykazu osób i podmiotów podlegających środkom ograniczającym, przedstawionego w załączniku IX do Rozporządzenia (UE) nr 267/2012 należy usunąć trzy podmioty.

(6)

Aby zapewnić skuteczność środków określonych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie w dniu jego publikacji,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/6

(1)

W dyrektywie 2002/99/WE ustanowiono ogólne przepisy w zakresie wymagań zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję w Unii oraz wprowadzanie z państw trzecich produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi i przewidziano ustanawianie szczegółowych zasad i certyfikacji dotyczących tranzytu.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 798/2008 z dnia 8 sierpnia 2008 r. ustanawiające wykaz państw trzecich, terytoriów, stref lub grup, z których dopuszczalny jest przywóz do i tranzyt przez terytorium Wspólnoty drobiu i produktów drobiowych oraz wymogów dotyczących świadectw weterynaryjnych (3) stanowi, że niektóre towary mogą być przywożone do Unii i być przedmiotem tranzytu przez jej terytorium jedynie z państw trzecich, terytoriów, stref lub grup wyszczególnionych w tabeli w części 1 załącznika I do wyżej wymienionego rozporządzenia. Rozporządzenie to określa również wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych obowiązujące w odniesieniu do tych towarów. W wymogach tych uwzględniono również wymagania dotyczące dodatkowych gwarancji w związku ze statusem tych państw trzecich, terytoriów, stref lub grup w odniesieniu do chorób. Dodatkowe gwarancje dotyczące tych towarów określone są w części 2 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

(3)

Republika Mołdawii wymieniona jest w decyzji Komisji 2011/163/UE z dnia 16 marca 2011 r. w sprawie zatwierdzenia planów przedłożonych przez państwa trzecie zgodnie z art. 29 dyrektywy Rady 96/23/WE (4) i posiada plan w zakresie kontroli pozostałości zatwierdzony w odniesieniu do jaj.

(4)

Republika Mołdawii zwróciła się do Komisji o objęcie jej zezwoleniem na przywóz do Unii produktów jajecznych i przedłożyła odpowiednie informacje. Obróbka termiczna produktów jajecznych zmniejsza do znikomego poziomu potencjalne ryzyko dla zdrowia zwierząt związane z tymi produktami. Należy zatem włączyć to państwo trzecie do wykazu znajdującego się w części 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 798/2008.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/8

(1)

W dniu 28 lutego 2013 r. Komisja Europejska („Komisja”) ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) wszczęcie postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Unii szkła solarnego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Dochodzenie wszczęto w następstwie skargi złożonej w dniu 15 stycznia 2013 r. przez EU ProSun Glass („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % całkowitej unijnej produkcji szkła solarnego. Skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na dumping wymienionego produktu i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające uzasadnienie wszczęcia dochodzenia.

(3)

Po opublikowaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania poinformowano Komisję, że w punkcie 2 zawiadomienia nieprawidłowo zdefiniowano produkt. W związku z tym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3) do zawiadomienia o wszczęciu postępowania opublikowane zostało sprostowanie, w którym skorygowano ten niewielki błąd.

(4)

W dniu 27 kwietnia 2013 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4) wszczęcie równoległego postępowania antysubsydyjnego w odniesieniu do przywozu do Unii szkła solarnego pochodzącego z ChRL i rozpoczęła odrębne dochodzenie.

(5)

Wraz ze skargą otrzymano wniosek o rejestrację przywozu szkła solarnego z państwa, którego dotyczy postępowanie, lecz w dniu 2 października 2013 r. wniosek ten wycofano.

(6)

Komisja oficjalnie zawiadomiła skarżącego, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących w ChRL, importerów, przedsiębiorców, użytkowników, dostawców, a także organy ChRL, o wszczęciu postępowania. Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Komisja poinformowała również producentów w potencjalnych państwach analogicznych o wszczęciu postępowania i zwróciła się do nich o wzięcie udziału w postępowaniu.

(7)

W trakcie dochodzenia wykazano, że przemysł unijny obejmuje obecnie siedmiu aktywnych producentów, w tym dwa MŚP. W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała, że dokonała wstępnego doboru próby producentów unijnych. Próba ta składała się z czterech producentów unijnych, w przypadku których Komisja wiedziała przed wszczęciem dochodzenia, że wytwarzają szkło solarne. Komisja dokonała doboru próby na podstawie największej reprezentatywnej wielkości sprzedaży produktu podobnego w okresie od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. Producenci unijni objęci próbą stanowili ponad 50 % całkowitej produkcji Unii. Komisja zawiadomiła zainteresowane strony o zaproponowanej próbie producentów unijnych za pośrednictwem notatki dołączonej do akt do wglądu dla zainteresowanych stron. Komisja przesłała również pismo producentom unijnym, informując ich o proponowanej próbie. W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania zwrócono się także do zainteresowanych stron o przedstawienie opinii w sprawie tymczasowej próby.

(8)

Jedno MŚP również wyraziło zainteresowanie uczestniczeniem w próbie. Komisja podjęła decyzję o objęciu próbą tego MŚP oraz jeszcze jednego przedsiębiorstwa, które posiadało wyższy udział w wielkości sprzedaży, oraz o wykluczeniu z próby przedsiębiorstwa, które posiadało odpowiednio najniższy udział w sprzedaży. W odniesieniu do tymczasowej próby nie otrzymano dalszych uwag. W wyniku tego Komisja dodała dwa przedsiębiorstwa do pierwotnie zaproponowanej próby oraz usunęła z próby jedno przedsiębiorstwo.

(9)

Po wizytach weryfikacyjnych Komisja podjęła decyzję o usunięciu z próby jednego z pięciu przedsiębiorstw objętych próbą, jako że uznano, że to przedsiębiorstwo nie jest reprezentatywne dla przemysłu unijnego. Przede wszystkim znajdowało się ono w fazie rozruchu (co nie dotyczy przemysłu unijnego jako całości), jego tendencja rentowności nie odzwierciedlałaby zatem rzeczywistej sytuacji przemysłu w Unii.

(10)

Wskutek tego Komisja wybrała w końcu próbę czterech producentów unijnych. Ostateczna próba odpowiada 79 % sprzedaży przemysłu unijnego na rynku Unii. Próbę uznaje się za reprezentatywną dla przemysłu unijnego.

(11)

Trzech z siedmiu producentów zwróciło się z wnioskiem, na podstawie art. 19 rozporządzenia podstawowego, o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności. Twierdzili oni, że ujawnienie ich tożsamości mogłoby spowodować ryzyko znaczących niekorzystnych skutków dla ich działalności gospodarczej. Wniosek po rozpatrzeniu uznano za uzasadniony. Ponadto, z uwagi na ograniczoną liczbę producentów unijnych, podjęto decyzję, aby nie ujawniać również nazw tych producentów unijnych, którzy nie zwrócili się z wnioskiem o zachowanie anonimowości, jako że ujawnienie ich nazw mogłoby nieumyślnie doprowadzić do ujawnienia tożsamości pozostałych przedsiębiorstw. Tożsamość spółki Interfloat Corporation/GMB Glasmanufaktur Brandenburg GmbH jest już jednak znana („GMB/IF”), jako spółka ta ogłosiła publicznie, że jest ona jednym ze skarżących.

(12)

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności zastosowania kontroli wyrywkowej oraz o ewentualnym doborze próby, wszystkich niepowiązanych importerów poproszono o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(13)

Czterech niepowiązanych importerów udzieliło odpowiedzi na pytania zawarte w formularzu dotyczącym kontroli wyrywkowej załączonym do zawiadomienia o wszczęciu postępowania, natomiast jedynie dwóch importerów przesłało odpowiedzi na szczegółowy kwestionariusz. Ze względu na niską liczbę współpracujących importerów nie uznano kontroli wyrywkowej za konieczną.

(14)

Ze względu na znaczną liczbę producentów eksportujących w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrolę wyrywkową w celu ustalenia dumpingu zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeśli tak, dokonanie doboru próby, poproszono producentów eksportujących o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie podstawowych informacji dotyczących ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem prowadzonej w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r., określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(15)

Dwunastu chińskich producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących, reprezentujących ponad 95 % całkowitego chińskiego przywozu do Unii w tym okresie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby.

(16)

Na podstawie otrzymanych informacji i zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru tymczasowej próby pięciu producentów eksportujących na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu szkła solarnego do Unii, jaką można rozsądnie zbadać w dostępnym czasie.

(17)

Wszystkie zainteresowane strony oraz organy ChRL zostały poinformowane o proponowanej próbie i wezwane do przedstawienia uwag. Po przeanalizowaniu otrzymanych uwag Komisja podjęła decyzję o zachowaniu proponowanej próby obejmującej pięć przedsiębiorstw, a wszystkie zainteresowane strony powiadomiono o ostatecznie wybranej próbie.

(18)

Następnie w wyniku dochodzenia wykazano, że dwóch producentów eksportujących objętych próbą zawyżyło swoje wielkości wywozu do Unii; ich włączenie do próby było zatem nieuzasadnione. W związku z tym, po umożliwieniu obydwu przedsiębiorstwom przedstawienia uwag, zostały one wyłączone z próby. Po należytym rozpatrzeniu uwag przedstawionych przez przedsiębiorstwa Komisja stwierdziła, że przedsiębiorstwa nie zamierzały celowo podać nieprawidłowych danych liczbowych, oraz zdecydowała, że nadal należy je uważać za strony współpracujące w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(19)

Po wyłączeniu tych przedsiębiorstw rozważano włączenie do próby innych producentów eksportujących. W świetle faktu, że obydwa przedsiębiorstwa wyłączono z próby na późnym etapie dochodzenia, działanie takie uznano jednak za niewykonalne, jako że mogłoby ono uniemożliwić zamknięcie dochodzenia w ustawowym terminie.

(20)

Zmieniona próba producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących szkła solarnego obejmuje zatem następujące przedsiębiorstwa:

(21)

Po uzyskaniu informacji o zawyżeniu sprzedaży eksportowej dwóch producentów eksportujących (zob. motyw 18) Komisja skorygowała wielkość całkowitego wywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL. Ostateczna próba odpowiada ponad 50 % całkowitej sprzedaży eksportowej do Unii produktu objętego postępowaniem w okresie od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., zgodnie z danymi przedstawionymi przez współpracujących producentów eksportujących. Jest ona zatem uznawana za reprezentatywną pod względem wielkości wywozu szkła solarnego do Unii z ChRL.

(22)

Komisja wysłała kwestionariusze do wszystkich objętych próbą chińskich producentów eksportujących, którzy się o takie formularze zwrócili, jak również do objętych próbą producentów unijnych, importerów niepowiązanych oraz ich stowarzyszeń i do użytkowników, którzy zgłosili się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(23)

Otrzymano odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszach od czterech producentów eksportujących w ChRL, od wszystkich objętych próbą producentów unijnych, dwóch niepowiązanych importerów unijnych oraz 12 użytkowników.

(24)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Komisja złożyła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw.

(25)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. („okres objęty dochodzeniem”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(26)

Produktem objętym niniejszym dochodzeniem jest szkło solarne zawierające płaskie hartowane szkło sodowo-wapniowe o zawartości żelaza mniejszej niż 300 ppm, współczynniku przepuszczalności promieniowania słonecznego ponad 88 % (pomiar dokonany przy zakładanych parametrach AM 1,5 300-2 500 nm), odporności na działanie wysokich temperatur do 250 °C (pomiar dokonany zgodnie z normą EN 12150), odporności na szok termiczny Δ 150 K (pomiar dokonany zgodnie z normą EN 12150) i o wytrzymałości mechanicznej 90 N/mm2 lub większej (pomiar dokonany zgodnie z normą EN 1288-3) („produkt objęty dochodzeniem”).

(27)

Produkt objęty postępowaniem jest obecnie objęty kodem CN ex 7007 19 80.

(28)

Szkło solarne jest jednym z komponentów wykorzystywanych do produkcji modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i cienkowarstwowych modułów fotowoltaicznych wytwarzających energię elektryczną, jak również płaskich kolektorów słonecznych do otrzymywania ciepłej wody.

(29)

W dochodzeniu wykazano, że produkt objęty postępowaniem i produkty wytwarzane i sprzedawane na rynku krajowym ChRL, produkty wytwarzane i sprzedawane w Unii przez przemysł unijny oraz produkty wytwarzane i sprzedawane na rynku krajowym w Turcji, którą uznano za państwo analogiczne, mają te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne, jak również to samo podstawowe zastosowanie. Z tego względu tymczasowo uznano je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(30)

Jeden z importerów wniósł o wyłączenie z zakresu dochodzenia szkła ogrodniczego wykorzystywanego do budowy szklarni, argumentując, że w przypadku szklarni stosuje się szkło o różnorodnej wielkości, podczas gdy szkło solarne wytwarzane jest jedynie w pewnych ustalonych wielkościach. Ponadto importer ten przedstawił certyfikat zaświadczający, że część jego przywozu stanowi szkło o zawartości żelaza wyższej niż 300 ppm. Tym samym oczywiste jest, że część przywożonego szkła ogrodniczego nie jest objęta zakresem niniejszego dochodzenia.

(31)

Kolejny importer stwierdził, że przywożone przez niego szkło wykorzystywane do produkcji mebli (do szklanych półek, wypełnień panelowych, blatów, paneli do drzwi przesuwanych, paneli służących jako górna pokrywa mebli itp.) ma takie same lub bardzo podobne właściwości techniczne jak szkło solarne, jednak zwrócił się z wnioskiem o wyłączenie tego szkła z zakresu dochodzenia, jako że ma ono inne zastosowanie końcowe. Na podstawie przedstawionych dowodów wydaje się jednak, że większa część szkła, które ten importer przywozi, nie posiada wszystkich właściwości technicznych szkła solarnego, określonych w motywie 26. W szczególności sześć rodzajów przywożonego szkła posiada zawartość żelaza znacznie powyżej 300 ppm, a jeden rodzaj charakteryzuje się zawartością żelaza poniżej 300 ppm, lecz jego współczynnik przepuszczalności promieniowania słonecznego jest znacznie niższy niż minimalna wartość 88 %, która jest wymagana, aby dany produkt zdefiniować jako szkło solarne. Importer argumentował, że mimo iż te rodzaje szkła nie posiadają jednej z właściwości technicznych szkła solarnego określonych w motywie 26, są one zgodne z pierwotną klasyfikacją szkła solarnego, tj. „płaskie hartowane szkło sodowo-wapniowe”. Według wstępnej oceny Komisji tylko te rodzaje szkła, które posiadają wszystkie właściwości techniczne szkła solarnego, są objęte zakresem dochodzenia. W wyniku tego Komisja stwierdziła tymczasowo, że wyżej wymienione rodzaje szkła, przywożone przez tego konkretnego importera nie wchodzą w zakres dochodzenia.

(32)

Wszelkie rodzaje szkła ogrodniczego i szkła wykorzystywanego przy produkcji mebli, które mogą posiadać podobne właściwości techniczne jak szkło solarne, są na tym etapie objęte definicją produktu, którego dotyczy postępowanie, jako że mogą one być potencjalnie wykorzystywane jako szkło solarne.

(33)

Importer także argumentował, że z definicji produktu, którego dotyczy postępowanie, należy wyłączyć szkło typu float, jako że proces jego produkcji różni się od procesu produkcji szkła walcowanego, które jest postrzegane przez importera jako jedyny rodzaj szkła solarnego. Ponadto, jako że produkty wyposażenia wnętrz ze szkła typu float nie mogą rzekomo być substytutem produktów ze szkła solarnego, argumentowano, że szkła float nie można uznać za produkt podobny i należy je wyłączyć z zakresu dochodzenia. Według wstępnej opinii Komisji szkła typu float nie można wyłączyć z zakresu dochodzenia, jako że posiada ono wszystkie techniczne właściwości opisane w motywie 26. Ponadto w wyniku dochodzenia wykazano, że szkło typu float może być bez wątpienia wykorzystywane jako szkło solarne i jest ono wytwarzane zarówno przez przemysł unijny, jak i przez eksporterów chińskich. W wyniku tego stwierdzono tymczasowo, że szkło typu float nadal jest objęte zakresem dochodzenia.

(34)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego, w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu z ChRL, normalną wartość należy ustalić zgodnie z art. 2 ust. 1 do art. 6 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do producentów eksportujących, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(35)

W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji, kryteria te są podsumowane poniżej:

(36)

Dziesięć współpracujących przedsiębiorstw złożyło wniosek o przyznanie MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i odesłało formularz wniosku o MET w wyznaczonym terminie. Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. d) rozporządzenia podstawowego przeprowadzono weryfikację MET w odniesieniu do przedsiębiorstw objętych próbą, jak również do przedsiębiorstwa, w przypadku którego wyrażono zgodę na indywidualne badanie (zob. motyw 48).

(37)

Wynika z tego, że ustalenia MET dokonano w odniesieniu do czterech następujących przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw.

(38)

Komisja zgromadziła wszelkie informacje, które uznała za potrzebne, i zweryfikowała wszelkie informacje dostarczone we wnioskach w sprawie MET w siedzibach zainteresowanych przedsiębiorstw.

(39)

W przypadku stron powiązanych Komisja bada, czy grupa przedsiębiorstw powiązanych jako całość spełnia warunki wymagane do objęcia traktowaniem na zasadach rynkowych. W przypadkach, w których przedsiębiorstwo zależne lub inne przedsiębiorstwo powiązane z wnioskodawcą w ChRL jest zaangażowane, bezpośrednio lub pośrednio, w produkcję lub sprzedaż produktu objętego postępowaniem, analiza pod kątem MET jest zatem przeprowadzana w odniesieniu do każdego przedsiębiorstwa indywidualnie oraz do grupy przedsiębiorstw jako całości.

(40)

Na skutek tego zbadano wnioski o MET złożone przez czterech producentów eksportujących (grupy przedsiębiorstw), składających się z jedenastu podmiotów prawnych.

(41)

W ramach dochodzenia ustalono, że żaden z czterech producentów eksportujących (grup przedsiębiorstw) wnioskujących o MET nie spełnił wymogów kryteriów określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(42)

W ujęciu bardziej szczegółowym trzech producentów eksportujących nie wykazało, ani indywidualnie ani jako grupa, że posiadali oni jeden wyraźny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która jest niezależnie kontrolowana zgodnie z międzynarodowymi standardami księgowości, a tym samym nie wypełniło kryterium MET nr 2.

(43)

Ponadto wszystkich czterech producentów eksportujących, ani indywidualnie ani jako grupa, nie wykazało, że nie doświadczyli oni znacznych zakłóceń przeniesionych z systemu gospodarki nierynkowej. Tym samym te przedsiębiorstwa lub grupy przedsiębiorstw nie spełniły kryterium MET nr 3. Bardziej konkretnie, wszyscy czterej producenci eksportujący lub grupy producentów eksportujących, korzystali z preferencyjnych systemów podatkowych.

(44)

Ponadto jeden z tych producentów eksportujących nie wypełnił również kryterium nr 3, ponieważ kilka przedsiębiorstw z grupy, mimo że znajdowały się one w bardzo złej sytuacji finansowej, otrzymało znaczne finansowanie w OD (oraz wcześniej) w wysokości, która w normalnych warunkach rynkowych przysługiwałaby przedsiębiorstwom o stabilnej sytuacji finansowej. Kolejna grupa producentów eksportujących również nie spełniła kryterium nr 3, ponieważ przedsiębiorstwa należące do grupy nabyły gaz ziemny po obniżonej cenie od dostawcy będącego własnością państwa.

(45)

Komisja ujawniła wyniki dochodzenia w sprawie MET przedsiębiorstwom, których dotyczy postępowanie, organom ChRL oraz skarżącemu, i wezwała ich do przedstawienia uwag.

(46)

Otrzymane uwagi nie były wystarczające, by zmienić wstępne ustalenia Komisji. Po konsultacji z państwami członkowskimi zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. c), w dniu 13 września 2013 r. wszystkich wnioskodawców poinformowano indywidualnie, w drodze urzędowej o ostatecznych ustaleniach Komisji w odniesieniu do złożonych przez nich wniosków o MET.

(47)

Tym samym żaden z czterech współpracujących producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących w ChRL, którzy złożyli wniosek o MET, nie wykazał, że spełnia wszystkie kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego; ich wnioski o MET zostały zatem odrzucone.

(48)

Jeden z dwóch producentów eksportujących, którzy pierwotnie byli włączeni do próby, lecz których następnie z tej próby wykluczono (zob. motyw 18), zwrócił się z wnioskiem o badanie indywidualne, zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, jeśli nie zostanie on włączony do próby. Uwzględniając fakt, że przedsiębiorstwo to zostało wykluczone z próby oraz że wizyta weryfikacyjna w sprawie MET już się odbyła (zob. motyw 37), uznano, że wyrażenie zgody na indywidualne badanie dla tego przedsiębiorstwa nie będzie nadmiernie uciążliwe. Żaden producent eksportujący, który nie był objęty próbą, nie złożył wniosku o badanie indywidualne.

(49)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja przewidziała w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, że normalną wartość należy ustalić na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej lub, jeśli nie można będzie znaleźć stosownego państwa trzeciego o gospodarce rynkowej, normalną wartość należy ustalić na podstawie cen unijnych zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Przed odwołaniem się do cen unijnych Komisja rozpatruje wszelkie możliwości wyboru odpowiedniego państwa analogicznego.

(50)

Zainteresowane strony zostały poproszone o wypowiedzenie się na temat stosowności wyboru państwa analogicznego i zastosowania cen unijnych.

(51)

Otrzymano uwagi od Chińskiej Izby Produktów Przemysłu Lekkiego i Rzemiosła (ang. Chinese Chamber of Light Industrial Products and Arts-Crafts - „CCCLA”), od importera niepowiązanego, jak również od dwóch chińskich producentów eksportujących; wszyscy zainteresowani zakwestionowali zastosowanie cen unijnych do ustalenia wartości normalnej. Jako stosowne państwa analogiczne przedstawiono Turcję i Indie.

(52)

W międzyczasie, w celu zbadania wszystkich możliwości wyboru stosownego państwa analogicznego, służby Komisji określiły jedenaście państw trzecich o gospodarce rynkowej, w których może istnieć produkcja szkła solarnego, oraz, w oparciu o publicznie dostępne informacje, zwróciły się do 24 przedsiębiorstw w tych krajach o podjęcie współpracy z Komisją. Do tych krajów należą: Australia, Indie, Indonezja, Japonia, Arabia Saudyjska, Republika Południowej Afryki, Korea Południowa, Tajwan, Tajlandia, Turcja i USA.

(53)

W oparciu o dostępne Komisji informacje oprócz ChRL i Unii jedynie Indie i Turcja wytwarzają produkt podobny. W celu przeprowadzenia właściwej oceny, czy Turcja i Indie mogą być stosownymi państwami analogicznymi, Komisja przeanalizowała informacje dotyczące produktu podobnego, a konkretnie dane na temat liczby producentów, wielkości rynku krajowego, poziomu przywozu oraz znaczenia handlowych i pozahandlowych barier rynkowych w obydwu krajach. Tylko jedno przedsiębiorstwo z Turcji zgłosiło się jednak i wyraziło chęć współpracy, mimo starań Komisji w celu podjęcia współpracy, także z producentami z Indii.

(54)

Turcja jest państwem trzecim o gospodarce rynkowej. Stawki cła przywozowego stosowane w odniesieniu do produktu podobnego wynoszą 3 % KNU (klauzula najwyższego uprzywilejowania). Dzięki unii celnej między Turcją i UE stawka cła przywozowego stosowana dwustronnie wynosi 0 %. Nie wydaje się, aby istniały inne cła lub znaczące bariery pozahandlowe dotyczące produktu podobnego.

(55)

Według producenta tureckiego, który wyraził gotowość do współpracy w dochodzeniu, jest on jedynym przedsiębiorstwem wytwarzającym produkt podobny w Turcji. Przedsiębiorstwo odnotowuje znaczącą produkcję produktu podobnego, który to produkt wywozi, jak również sprzedaje na rynku krajowym, przy czym wielkość wywozu jest wyższa od wielkości sprzedaży krajowej.

(56)

Mimo braku barier handlowych i pozahandlowych, w OD nie istniał praktycznie przywóz szkła solarnego na rynek turecki. W tym samym czasie w dochodzeniu Komisji potwierdzono, że współpracujący producent z państwa analogicznego osiągał w OD rozsądny, lecz nie nadmierny zysk.

(57)

Na podstawie powyższego i uwzględniając wszystkie informacje dostępne na tym etapie dochodzenia, Turcja została tymczasowo wybrana jako państwo analogiczne zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(58)

W świetle faktu, że wszystkie wnioski o MET zostały odrzucone, wartość normalna dla wszystkich chińskich eksportujących producentów została ustalona w oparciu o informacje uzyskane od producenta w państwie analogicznym, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(59)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała najpierw, czy sprzedaż produktu podobnego w Turcji niezależnym klientom była reprezentatywna. Wielkość sprzedaży produktu podobnego przez tureckiego współpracującego producenta na krajowym rynku w Turcji została uznana za reprezentatywną w porównaniu z produktem objętym postępowaniem wywożonym do Unii przez chińskich producentów eksportujących objętych próbą.

(60)

Następnie Komisja zbadała, czy sprzedaż ta może być uznana za prowadzoną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Stwierdzono to poprzez ustalenie odsetka sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom. Transakcje sprzedaży uznawano za przynoszące zysk, gdy cena jednostkowa była równa lub wyższa niż koszt wytworzenia. W związku z tym określono koszty produkcji producenta tureckiego w OD.

(61)

W odniesieniu do tych rodzajów produktu, w przypadku gdy ponad 80 % wielkości sprzedaży danego rodzaju produktu na rynku krajowym zostało zrealizowane powyżej kosztów, a średnia ważona cena sprzedaży danego rodzaju była równa jednostkowemu kosztowi produkcji lub wyższa od niego, wartość normalna dla każdego rodzaju produktu została wyliczona jako średnia ważona rzeczywistych cen krajowych całej sprzedaży rozpatrywanego rodzaju, niezależnie od tego, czy była to sprzedaż z zyskiem czy nie.

(62)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży typu produktu z zyskiem stanowiła 80 % lub mniej całkowitej wielkości sprzedaży danego typu, lub gdy średnia ważona ceny danego typu była niższa niż jednostkowy koszt produkcji, wartość normalna oparta była na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona ceny wyłącznie sprzedaży krajowej z zyskiem dla danego typu w OD.

(63)

Jeśli chodzi o rodzaje produktu, które nie przynosiły zysków, wartość normalna została skonstruowana przy użyciu kosztów produkcji tureckiego producenta, powiększonych o koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne i zysk ze sprzedaży rentownych rodzajów produktów tureckiego producenta.

(64)

Z uwagi na fakt, że w przypadku szkła solarnego produkowanego w Turcji w OD nie stosowano technologii powlekania oraz jako że żaden rodzaj szkła solarnego w Turcji nie został wyprodukowany w ramach procesu „float”, na krajowym rynku w Turcji nie występowała sprzedaż kilku rodzajów produktów. W związku z tym w przypadku rodzajów produktów, których nie sprzedawano w Turcji w OD, lecz które przywożono z ChRL do Unii, normalną wartość należało ustalić zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego na podstawie kosztów produkcji, które ponosi analogiczny producent z Turcji, powiększonych o rozsądną kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. Koszty powlekania oraz koszty procesu produkcji „float” oparto na danych przedstawionych przez przemysł unijny.

(65)

Ceny eksportowe określono na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(66)

Wartość normalną i cenę eksportową porównywano na podstawie ceny ex-works. Marginesy dumpingu zostały ustalone przez porównanie indywidualnych cen ex-works eksporterów włączonych do próby z krajowymi cenami sprzedaży producenta z państwa analogicznego lub ewentualnie ze skonstruowaną wartością normalną.

(67)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną ex-works a ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego wzięto pod uwagę, w formie dostosowania, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen.

(68)

Na tej podstawie dokonano dostosowań w odniesieniu do kosztów transportu, przewozu drogą morską i ubezpieczenia, przeładunku, załadunku i kosztów dodatkowych, ceł i prowizji wywozowych we wszystkich przypadkach, w których wykazano, że elementy te mają wpływ na porównywalność cen.

(69)

W przypadku objętych próbą producentów eksportujących średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego w Turcji porównano ze średnią ważoną ceną eksportową podobnego rodzaju produktu, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(70)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego ustalono marginesy dumpingu dla producentów eksportujących objętych próbą oraz dla producenta, któremu przyznano indywidualne postępowanie, na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ustalonej dla każdego rodzaju produktu podobnego w Turcji ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem dla każdego przedsiębiorstwa, wyrażoną jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(71)

Średni ważony margines dumpingu w przypadku współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą obliczono zgodnie z przepisami art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Margines ten został ustalony na podstawie marginesu ustalonego dla producentów eksportujących objętych próbą.

(72)

W odniesieniu do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL margines dumpingu ustalono na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy w ChRL. Poziom współpracy określa się jako stosunek wielkości wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii do całkowitej wielkości wywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii zgłoszonego w skardze (zob. motyw 15).

(73)

Poziom współpracy jest wysoki, ponieważ przywóz współpracujących producentów eksportujących stanowi ponad 80 % całkowitego wywozu do Unii w OD. Na tej podstawie rezydualny margines dumpingu mający zastosowanie do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL ustalono na poziomie odpowiadającym najwyższemu marginesowi dumpingu stwierdzonemu dla współpracujących producentów eksportujących objętych próbą.

(74)

Ustalone tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(75)

Produkt podobny był wytwarzany przez ośmiu producentów w Unii w OD. Stanowią oni przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i będą zwani dalej „przemysłem unijnym”.

(76)

W celu ustalenia całkowitej produkcji unijnej w OD wykorzystano wszystkie dostępne informacje dotyczące przemysłu unijnego, w tym informacje przedstawione przez skarżącego, dane makroekonomiczne przekazane przez stowarzyszenie przemysłu unijnego (Glass for Europe) oraz odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielone przez producentów unijnych objętych próbą. Jako że szkło solarne jest przywożone do Unii w ramach pozycji celnej 7007 19 80 – Pozostałe - Szkło bezpieczne wielowarstwowe, która obejmuje również inne produkty niepodlegające niniejszemu dochodzeniu, do określenia wielkości i wartości przywozu nie można było wykorzystać danych Eurostatu. Wielkość i wartość przywozu określono na podstawie danych przedstawionych przez skarżącego i stowarzyszenie przemysłu unijnego. W miarę możliwości dane te sprawdzano w stosunku do odpowiedzi udzielonych na pytania zawarte w kwestionariuszu. Na tej podstawie w OD łączną produkcję unijną oszacowano na około 21 734 000 m2.

(77)

Jak wyjaśniono w motywie 10 powyżej, do próby wybrano czterech producentów unijnych, którzy odpowiadają za 79 % całkowitej sprzedaży podobnego produktu w Unii.

(78)

Podczas dochodzenia wykryto, że żaden z producentów unijnych objętych próbą nie przeznaczał swojej produkcji na użytek własny.

(79)

Tym samym dla celów niniejszego dochodzenia nie jest konieczne przeprowadzenie osobnej analizy sprzedaży wewnętrznej.

(80)

Konsumpcję w Unii ustalono na podstawie wielkości całkowitej produkcji unijnej wszystkich producentów unijnych na rynku unijnym, pomniejszonej o wywóz, powiększonej o przywóz z ChRL i przywóz z innych państw trzecich. Jak wyjaśniono w motywie 76, konsumpcję w Unii oparto na danych przedstawionych przez skarżącego i stowarzyszenie przemysłu unijnego (Glass for Europe) oraz, w miarę możliwości, sprawdzono je w stosunku do odpowiedzi udzielonych przez producentów unijnych objętych próbą na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(81)

Konsumpcja unijna kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 1

Konsumpcja w Unii (1 000 m2)

(82)

W badanym okresie całkowita konsumpcja w Unii wzrosła o 49 % między 2009 r. a OD, lecz spadła w OD w porównaniu z 2011 r. W ujęciu ogólnym unijna konsumpcja szkła solarnego znacznie wzrosła w porównaniu z poziomem w 2009 r. Wynika to głównie ze wzrostu konsumpcji produktów końcowych, w szczególności modułów fotowoltaicznych (zob. motyw 142).

(83)

Przywóz towarów po cenach dumpingowych do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się w następujący sposób:

Tabela 2

Wielkość przywozu (1 000 m2) i udział w rynku

(84)

W okresie badanym wielkość przywozu po cenach dumpingowych do Unii produktu objętego postępowaniem wzrosła znacznie o 596 %. Doprowadziło to do znacznego wzrostu udziału w rynku przywozu produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych do Unii. W ujęciu szczegółowym udział tego przywozu w rynku wzrósł z 6,1 % do 28,7 %. W ujęciu ogólnym przywóz produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych znacznie wzrósł pod względem wielkości i udziału w rynku między 2009 r. a okresem objętym dochodzeniem.

(85)

Wzrost przywozu po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, znacznie przewyższał wzrost unijnej konsumpcji produktu, którego dotyczy postępowanie, oraz produktów podobnych. W związku z tym producenci eksportujący mogli w o wiele większym stopniu odnieść korzyści z rosnącej konsumpcji w Unii i znacznie wzmocnili swoją pozycję na rynku.

(86)

Średnia cena przywozu po cenach dumpingowych do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 3

Ceny importowe (EUR/m2)

(87)

Średnia cena importowa produktu objętego postępowaniem spadła w okresie badanym. Średnia cena importowa w okresie objętym dochodzeniem spadła o 27,2 %, z 6,02 EUR/m2 w 2009 r. do 4,38 EUR/m2.

(88)

W celu określenia podcięcia cenowego w okresie objętym dochodzeniem porównano średnie ważone ceny sprzedaży poszczególnych rodzajów produktu wytwarzanych przez objętych próbą producentów unijnych stosowane wobec niepowiązanych klientów na rynku unijnym, dostosowane do poziomu cen ex-works, z odpowiadającymi średnimi ważonymi cenami przywozu analogicznych rodzajów produktu, stosowanymi przez chińskich współpracujących producentów eksportujących objętych próbą przy sprzedaży pierwszemu niepowiązanemu klientowi na rynku unijnym, ustalonymi na podstawie CIF z zastrzeżeniem odpowiednich dostosowań w górę, uwzględniających koszty odprawy celnej, cła, przeładunku i załadunku. Dostosowania te doprowadziły do wzrostu cen, który wyniósł w zależności od numeru kontrolnego produktu od 7 do 15 %.

(89)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem poszczególnych rodzajów produktów w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, odpowiednio dostosowanych jak określono w motywie 88 oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania, wyrażony jako wartość procentowa obrotów objętych próbą producentów unijnych w OD, wykazał średni ważony margines podcięcia cenowego przez przywóz po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem, wynoszący od 10,6 % do 26,7 % poziomu cen producentów unijnych objętych próbą.

(90)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, badanie wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł unijny zawierało ocenę wszystkich czynników i wskaźników gospodarczych, które wywierają wpływ na przemysł w badanym okresie.

(91)

Jak wyjaśniono w motywach 7 i 8 powyżej, do zbadania ewentualnej szkody poniesionej przez przemysł unijny zastosowano kontrolę wyrywkową.

(92)

Do celów analizy szkody Komisja dokonała rozróżnienia makroekonomicznych i mikroekonomicznych wskaźników szkody. Komisja przeprowadziła analizę wskaźników makroekonomicznych dla okresu badanego na podstawie danych przedstawionych przez przemysł unijny odnoszących się do wszystkich producentów unijnych. Komisja dokonała analizy wskaźników mikroekonomicznych na podstawie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych.

(93)

Do celów niniejszego dochodzenia ocenie poddano następujące wskaźniki makroekonomiczne: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(94)

Oceniono również następujące wskaźniki mikroekonomiczne: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszt pracy, zapasy, rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskiwania kapitału.

(95)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 4

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(96)

Produkcja przemysłu unijnego wzrosła w okresie badanym zgodnie z konsumpcją. Produkcja osiągnęła najwyższą wartość w 2011 r., po czym w okresie objętym dochodzeniem nastąpił spadek o 30 %. W obliczu znacznego wzrostu konsumpcji w okresie badanym przemysł unijny zwiększył moce produkcyjne o 40 %. Mimo że poziom produkcji był wyższy, współczynnik wykorzystania mocy produkcyjnych producentów unijnych zmniejszył się o 5 punktów procentowych, jako że przemysł unijny zwiększył swoje moce produkcyjne w odpowiedzi na duże zapotrzebowanie do poziomu 40 % w OD.

(97)

Nawet jeśli przemysł unijny zwiększył swoje moce produkcyjne w odpowiedzi na zwiększenie konsumpcji, poziom produkcji przemysłu unijnego wzrastał w wolniejszym tempie niż konsumpcja i wykorzystanie mocy produkcyjnych, po znacznym wzroście w trzech pierwszych latach okresu badanego, a następnie spadł w okresie objętym dochodzeniem, co zbiegło się ze zwiększeniem udziału w rynku przywozu po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(98)

Wielkość sprzedaży i udział w rynku przemysłu unijnego kształtowały się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 5

Wielkość przywozu i udział w rynku

(99)

W okresie badanym wielkość produkcji przemysłu unijnego wzrosła o 12 %. W świetle wzrostu konsumpcji w Unii o 49 % przełożyło się to jednak na spadek udziału w rynku przemysłu unijnego z 90,2 % w 2009 r. do 67,7 % w okresie objętym dochodzeniem, tj. na znaczny spadek o 25 % w okresie badanym. Wzrost sprzedaży przemysłu unijnego jest znacznie mniejszy niż wzrost przywozu po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie. W wyniku tego producenci unijni nie mogli w pełni czerpać korzyści z rosnącej konsumpcji, ich udział w rynku spadł zatem w okresie badanym.

(100)

Wzrost przemysłu unijnego znajduje odzwierciedlenie w jego wskaźnikach wielkości, takich jak produkcja, sprzedaż, ale przede wszystkim w udziale w rynku. Pomimo wzrostu konsumpcji w analizowanym okresie udział producentów unijnych w rynku nie wzrósł wraz z konsumpcją. Udział przemysłu unijnego w rynku zmalał w danym okresie, podczas gdy wielkość przywozu wzrosła. W tym samym okresie udział w rynku przywozu z ChRL wzrósł o 366 %. Fakt, że przemysł unijny nie mógł w pełni skorzystać z wzrostu na rynku wywarł ogólny negatywny wpływ na jego sytuację ekonomiczną.

(101)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 6

Zatrudnienie i wydajność

(102)

Ogólnie w okresie między 2009 r. i OD zatrudnienie wzrosło o 52 %. Wzrost następował jednak do 2011 r., kiedy to osiągnął najwyższą wartość, tj. 932 ekwiwalentów pełnego czasu pracy (EPC), a następnie spadł do 857 EPC w okresie objętym dochodzeniem. W latach 2009-2011 wydajność pozostawała na stabilnym poziomie. Wynika to częściowo z faktu, że proces produkcji produktu podobnego jest wysoce zautomatyzowany i wymaga zaangażowania jedynie niewielkiej liczby pracowników. W OD wydajność spadła jednak o 24,4 % w porównaniu z 2011 r. Jest to wynikiem spadku produkcji o około 30 % w tym samym okresie.

(103)

W związku z tym w OD spadło zatrudnienie, co było odpowiedzią na tendencje w unijnej produkcji produktu podobnego w OD.

(104)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczają poziom de minimis. Uwzględniając wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł unijny można uznać za znaczny.

(105)

Ponieważ jest to pierwsze dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem, analiza nie obejmuje poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(106)

Jak wskazano w motywie 92, wskaźniki mikroekonomiczne analizowane są na podstawie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez producentów unijnych objętych próbą. Większość producentów unijnych objętych próbą dokonała inwestycji początkowych i rozpoczęła produkcję produktu podobnego w 2009 r. Ta faza rozruchu z 2009 r. ma zatem znaczny wpływ na wszystkie wskaźniki przeanalizowane poniżej. W celu przedstawienia istniejących tendencji bez zakłócającego wpływu fazy rozruchu przedsiębiorstw objętych próbą przedstawiono również wskaźniki od 2010 r.

(107)

Średnie ceny sprzedaży objętych próbą producentów unijnych klientom niepowiązanym w Unii kształtowały się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 7

Średnie ceny sprzedaży w Unii

(108)

W okresie badanym ceny jednostkowe sprzedaży stale spadały, lecz spadek cen był szczególnie wyraźny w OD, kiedy to zmniejszyły się one o 7,9 % w porównaniu z 2011 r., o 9,5 % w porównaniu z 2010 r. oraz o 23 % w porównaniu z 2009 r.

(109)

Mimo dużej różnicy między średnią ceną sprzedaży przemysłu unijnego a cenami przywozu z Chin, jak wyjaśniono w motywie 89, rzeczywiste podcięcie cenowe opierające się na porównaniu według rodzaju produktu było znacznie niższe, tj. wyniosło między 10,6 % i 26,7 % w okresie objętym dochodzeniem.

(110)

W okresie między 2011 r. i OD koszt jednostkowy produkcji wzrósł o ponad 10 %, mimo że pozostawał stosunkowo stabilny w 2010 r. i 2011 r. Koszty produkcji zasadniczo odzwierciedlały trend cen sprzedaży w okresie między 2009 r. i OD. Wzrost jednostkowych kosztów produkcji wynikał ze spadku wielkości produkcji, przy czym całkowity koszt produkcji w rzeczywistości zmniejszył się między 2011 r. a OD.

(111)

Średnie koszty pracy producentów unijnych objętych próbą w Unii kształtowały się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 8

Średnie koszty pracy na pracownika

(112)

Między 2009 r. a okresem objętym dochodzeniem średnie koszty pracy na pracownika systematycznie rosły; łącznie wzrosły o 12 %. Największy wzrost, tj. o 4,8 %, odnotowano jednak w okresie między 2011 r. a OD. Ogólny wzrost kosztów pracy można częściowo wyjaśnić inflacją oraz kosztami zwolnień pracowników poniesionymi przez niektórych producentów unijnych związanymi ze zmniejszeniem się wielkości przemysłu między 2011 r. a okresem objętym dochodzeniem.

(113)

Poziomy zapasów producentów unijnych objętych próbą w Unii kształtowały się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 9

Zapasy

(114)

Poziom zapasów zwiększył się o 7,3 % między 2011 r. a OD oraz o 15 % między 2009 r. a OD, natomiast uległ zmniejszeniu o 11,6 % między 2010 r. a 2011 r.

(115)

W dochodzeniu wykazano, że, biorąc pod uwagę zmniejszenie sprzedaży zarówno pod względem wielkości, jak i wartości, producenci unijni skłaniają się do utrzymywania ograniczonej ilości zapasów produktu podobnego. W związku z tym wzrost zapasów produktu podobnego w okresie badanym jest wskaźnikiem istotnym dla ustalenia, czy przemysł unijny poniósł istotną szkodę.

(116)

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje oraz zwrot z inwestycji producentów unijnych objętych próbą w Unii kształtowały się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 10

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji

(117)

Rentowność producentów unijnych objętych próbą ustalono, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów w ramach tej sprzedaży.

(118)

W 2009 r. większość producentów unijnych objętych próbą poniosła straty, które, jak wyjaśniono powyżej, wynikały głównie z faktu, że w tym czasie rozpoczęli oni produkcję produktu podobnego. W 2010 r. średni zysk wyniósł już 8,31 %. Następnie rentowność uległa niewielkiemu spadkowi w 2011 r., kiedy to rozpoczął się wzrost przywozu po cenach dumpingowych. Ostatecznie przemysł odniósł znaczne straty w OD, tj. odnotował spadek o 276,6 % w porównaniu z 2011 r.

(119)

Tendencje w przepływach pieniężnych netto, które stanowią zdolność producentów unijnych objętych próbą do samofinansowania swojej działalności, wykazały spadek o 81 % między 2011 r. a okresem objętym dochodzeniem. Od 2010 r. następował ich stopniowy wzrost i ogólnie w okresie badanym przepływy pieniężne netto uległy zwiększeniu.

(120)

Zwrot z inwestycji został wyrażony jako procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji.

(121)

W tabeli powyżej przedstawiono, że po fazie rozruchu w 2009 r., kiedy to przemysł dokonał znacznych inwestycji w produkt podobny, inwestycje stale się zmniejszały w okresie między 2009 r. a 2011 r., po czym wzrosły w OD. Inwestycje pozostały jednak w OD na niskim poziomie w porównaniu z poziomem z 2009 r. Inwestycje przeprowadzone w OD wiązały się głównie z badaniami i rozwojem oraz z poprawą i utrzymaniem technologii i procesu produkcji na rzecz poprawy wydajności. W szczególności przemysł zainwestował w nowe rodzaje produktów, które nie były przywożone z ChRL w tym samym czasie i które wymagają rozległych badań i innowacyjnego podejścia.

(122)

Natomiast stopa zwrotu z inwestycji spadła o 34 % w okresie między 2009 r. a 2012 r. Przed OD stopa ta jednak stale wzrastała, tj. wzrosła o 293 % między 2009 r. a 2011 r., lecz spadła o 186 % w OD w porównaniu z 2011 r.

(123)

Jeśli chodzi o zdolność do pozyskania kapitału, stwierdzono, że zdolność przemysłu unijnego do generowania środków pieniężnych w zakresie produktu podobnego stale pogarszała się, co spowodowało osłabienie sytuacji finansowej przemysłu unijnego.

(124)

Analiza sytuacji przemysłu unijnego wykazała wyraźne tendencje spadkowe w odniesieniu do większości wskaźników szkody. W kontekście ogólnego wzrostu konsumpcji całkowita produkcja zwiększyła się w okresie badanym. Mimo wzrostu wielkości sprzedaży w okresie objętym dochodzeniem udział w rynku przemysłu unijnego zmniejszył się z uwagi na większą stopę wzrostu konsumpcji w okresie badanym. W okresie badanym średnia cena sprzedaży gwałtownie spadła, co miało niekorzystny wpływ na wszystkie wskaźniki wyników finansowych, takie jak rentowność, przepływy pieniężne, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(125)

W okresie badanym nastąpił wzrost całkowitej wielkości sprzedaży przemysłu unijnego. Wzrostowi wielkości sprzedaży przemysłu unijnego towarzyszył jednak znaczny spadek średniej ceny sprzedaży, jak również zmniejszenie jego udziału w rynku.

(126)

W świetle powyższego w ramach dochodzenia potwierdzono w szczególności, że ceny sprzedaży przemysłu unijnego są niższe niż koszty produkcji, co niekorzystnie wpływa na rentowność przemysłu unijnego, która w okresie objętym dochodzeniem osiągnęła znaczne wartości ujemne.

(127)

Między 2009 r. a OD nastąpiły jednak pozytywne zmiany mocy produkcyjnych. Ponadto, mimo że inwestycje uległy spadkowi w okresie między 2009 r. a OD, między 2011 r. a OD odnotowano ich wzrost. Wynika to z faktu, że, jak wyjaśniono w motywie 121, przedsiębiorstwa objęte próbą nadal inwestowały w produkt podobny między innymi poprzez koncentrowanie działalności na rodzajach produktów niszowych, w przypadku których nie stwierdzono jeszcze przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, i które wymagają rozległych badań i innowacyjnego podejścia. Jednocześnie oczywiste jest, że przemysł unijny musi również być w stanie produkować i sprzedawać duże ilości bardziej podstawowych rodzajów produktów (które obecnie konkurują z produktami przywożonymi po cenach dumpingowych z ChRL) w celu rozłożenia kosztów stałych i osiągnięcia korzyści skali.

(128)

Można zatem stwierdzić, że przemysł unijny nie tylko odniósł istotną szkodę w OD, lecz również aktywnie poszukiwał sposobów ograniczenia narażenia na konkurencję ze strony przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem poprzez tworzenie innowacyjnych produktów, które nie są jeszcze przywożone z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(129)

W świetle powyższego tymczasowo stwierdza się, że przemysł unijny odniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(130)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował szkodę dla przemysłu unijnego w stopniu wystarczającym, aby można ją uznać za istotną. Oprócz przywozu towarów po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu unijnego, aby sprawdzić, czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami.

(131)

W dochodzeniu wykazano, że przywóz produktów po cenach dumpingowych drastycznie wzrósł w okresie badanym, co doprowadziło do znacznego wzrostu wielkości sprzedaży tych produktów o 596 % oraz zwiększenia udziału w rynku o 366 %. Stanowi to zatem potwierdzenie, że w okresie badanym wielkość przywozu i udziału w rynku produktu objętego postępowaniem uległa znacznemu wzrostowi. Istniała wyraźna zbieżność w czasie pomiędzy zwiększeniem przywozu towarów po cenach dumpingowych i utratą udziału w rynku przez przemysł unijny. W ramach dochodzenia ustalono również, że jak wspomniano w motywie 89, przywóz towarów po cenach dumpingowych doprowadził w okresie objętym dochodzeniem do podcięcia cen stosowanych przez przemysł unijny.

(132)

Ponadto w dochodzeniu wykazano, że ceny przywożonych towarów dumpingowych wzrosły o 27,2 % w okresie badanym i doprowadziły do określenia wyższych marginesów podcięcia cenowego. Na skutek tej skrajnej presji cenowej przemysł unijny dołożył znacznych starań, aby ograniczyć swoje koszty produkcji. Pomimo podjętych starań ze względu na wyjątkowo niski poziom cen przywozu z Chin przemysł unijny musiał jeszcze bardziej obniżyć swoje ceny sprzedaży do nierentownych poziomów. Spowodowało to w okresie badanym drastyczny spadek rentowności przemysłu unijnego oraz poniesienie strat w okresie objętym dochodzeniem.

(133)

W związku z powyższym można tymczasowo stwierdzić, że obecność przywozu towarów dumpingowych oraz ogromny wzrost ich udziału w rynku po cenach stale podcinających ceny przemysłu unijnego były główną przyczyną istotnej szkody poniesionej przez przemysł unijny.

(134)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 11

Przywóz z państw trzecich (1 000 m2)

(135)

Wielkość przywozu z państw trzecich w okresie badanym wzrosła o 46 %, co jest zgodne ze wzrostem konsumpcji w Unii. Udział w rynku tego przywozu lekko spadł w OD w porównaniu z 2011 r. (3,5 %), lecz w okresie badanym zasadniczo pozostał on na stabilnym poziomie. Turcja jest drugim co do wielkości eksporterem po ChRL, a na trzecim miejscu znajdują się Indie.

(136)

Dostępne informacje dotyczące przywozu ze wszystkich państw trzecich wykazują, że średnia cena przywozu była wyższa niż średnia cena przywozu z Chin. Dotyczy to także ceny jednostkowej poszczególnych rodzajów produktu objętego postępowaniem. Z drugiej strony średnia cena przywozu z państw trzecich była na podobnym lub wyższym poziomie niż średnia cena przemysłu unijnego.

(137)

Na tej podstawie, w szczególności w świetle wielkości przywozu i udziałów w rynku z innych państw trzecich oraz poziomów ich cen, można wstępnie stwierdzić, że przywóz z państw trzecich nie mógł spowodować zerwania związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(138)

Wielkość wywozu producentów unijnych objętych próbą kształtowała się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 12

Wyniki wywozu producentów unijnych objętych próbą

(139)

Sprzedaż eksportowa producentów unijnych objętych próbą wzrosła w okresie między 2009 r. i 2011 r., lecz gwałtownie spadła w OD o 74 % pod względem wartości i 71,9 % pod względem wielkości. Z odpowiedzi chińskich eksporterów objętych próbą wynika, że jest to najprawdopodobniej spowodowane bardzo niskimi cenami wywozu chińskiego na główne rynki docelowe dla wywozu przemysłu unijnego (tj. USA, Kanada).

(140)

Sprzedaż eksportowa producentów unijnych objętych próbą stanowiła 20 % ich całkowitej wielkości sprzedaży w 2009 r. (w fazie rozruchu), 11 % - w 2010 r., natomiast w szczytowym okresie w 2011 r. wielkość tej sprzedaży wyniosła jedynie 14 %. Dalszy spadek do wartości 5 % nastąpił w 2012 r., kiedy to producenci unijni zaczęli konkurować z chińskim wywozem po niskich cenach do głównych rynków docelowych w państwach trzecich. Tym samym, jako że rynek w Unii jest głównym rynkiem dla przemysłu unijnego oraz ponieważ szkło solarne jest stosunkowo ciężkie i delikatne, co przekłada się na dodatkowe koszty transportu (z uwagi na ryzyko stłuczenia i korozji), nie można na tym etapie stwierdzić, że gorsze wyniki wywozu, jakie osiągnęli producenci unijni objęci próbą, naruszają związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(141)

Jak wspomniano powyżej, konsumpcja w Unii wzrosła o 49 % w okresie między 2009 r. i OD. Osiągnęła ona najwyższą wartość w 2011 r., kiedy to wzrosła o 81 % w porównaniu z 2009 r. Przemysł unijny nie mógł jednak odnieść korzyści ze wzrostu konsumpcji. W okresie badanym jego udział w rynku stale się zmniejszał; jego spadek w OD wyniósł 25 % w porównaniu z 2009 r. (– 14,1 % w porównaniu z 2011 r.). Natomiast udział chińskich producentów gwałtownie się zwiększał, nawet przy zmniejszającej się konsumpcji w okresie między 2011 r. i OD, osiągając wzrost w wysokości 64,8 % między 2011 r. i OD oraz łączny wzrost o 366 % w całym okresie. W okresie badanym wzrost przywozu chińskiego osiągnął bardzo wysoką wartość 596 %.

(142)

Jako że konsumpcja unijna wzrosła w okresie badanym, jej zmiany są na tyle znaczące, że wzmacniają związek przyczynowy między zwiększającym się przywozem towarów po cenach dumpingowych i szkodą poniesioną przez przemysł unijny, lecz nie są one same w sobie przyczyną szkody poniesionej przez przemysł unijny. Ponadto, nawet w OD, kiedy to konsumpcja uległa spadkowi, przywóz z Chin towarów po cenach dumpingowych doprowadził do wzrostu udziału w rynku producentów chińskich, ze szkodą dla przemysłu unijnego. Dlatego też można tymczasowo stwierdzić, że spadek konsumpcji w OD nie mógł spowodować zerwania związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(143)

Według dostępnych Komisji informacji, około 80-85 % sprzedaży szkła solarnego jest kierowanych do producentów modułów fotowoltaicznych (modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i cienkowarstwowych modułów fotowoltaicznych), a około 15-20 % - do producentów płaskich kolektorów słonecznych do otrzymywania ciepłej wody. W związku z tym tendencje zaobserwowane w segmencie modułów fotowoltaicznych mają istotny wpływ na konsumpcję szkła solarnego. W tym samym okresie, tj. w latach 2009-2012, konsumpcja modułów fotowoltaicznych stale wzrastała, i mimo że w 2012 r. odnotowano jej spadek, poziom konsumpcji nadal pozostał o 221 % wyższy niż w 2009 r. i 44 % wyższy niż w 2010 r. (5). Ponadto ustalono, że mimo że popyt na moduły w Unii wynikał początkowo z ustanowienia taryf gwarantowanych, nie można było stwierdzić, że obniżenia taryf (na końcu 2011 r., na początku 2012 r.) naruszyły związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych a powstałą szkodą (6). Wynika to z faktu, że w tym samym okresie 2009-2012 popyt na moduły fotowoltaiczne pozostawał stosunkowo wysoki.

(144)

Dlatego też poziom konsumpcji modułów fotowoltaicznych, a co za tym idzie, popyt na szkło solarne, pozostawał wysoki w okresie badanym. Nie można uznać, że niewielki spadek tego poziomu w 2012 r. był na tyle wystarczający, aby naruszyć związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych z ChRL oraz istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(145)

W ramach dochodzenia ustalono związek przyczynowy między istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny a przywozem towarów po cenach dumpingowych z ChRL. Przeanalizowano inne możliwe przyczyny powstania szkody, takie jak przywóz z pozostałych państw trzecich, konsumpcja i sytuacja rynkowa niektórych użytkowników, np. producentów modułów fotowoltaicznych i ustalono, że żadna z tych przyczyn, badana zarówno indywidualnie, jak i łącznie, nie jest wystarczająca, aby naruszyć związek przyczynowy stwierdzony między przywozem towarów po cenach dumpingowych z ChRL oraz istotną szkodą odniesioną przez przemysł unijny.

(146)

Na podstawie powyższej analizy, w której odpowiednio rozróżniono i oddzielono wpływ na sytuację przemysłu unijnego wszystkich znanych czynników od szkodliwego wpływu przywozu po cenach dumpingowych, tymczasowo stwierdza się, że przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu unijnego w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(147)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja sprawdziła, czy pomimo wstępnego stwierdzenia wystąpienia szkodliwego dumpingu istnieją przekonujące powody dla stwierdzenia, że wprowadzenie środków w tym szczególnym przypadku nie leżało w interesie Unii. Analizę interesu Unii oparto na ocenie wszystkich zaangażowanych interesów, m.in. interesu przemysłu unijnego, interesu importerów, dostawców surowców oraz interesu użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(148)

W okresie objętym dochodzeniem w przemyśle unijnym przy produkcji i sprzedaży produktu podobnego bezpośrednio zatrudnionych było około 860 osób. W toku dochodzenia ustalono, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę spowodowaną przywozem towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, w okresie objętym dochodzeniem. Niektórzy producenci unijni byli już zmuszeni zamknąć swoje zakłady produkcyjne, podczas gdy inni ogłosili niewypłacalność. Jeżeli nie zostaną wprowadzone żadne środki, bardzo prawdopodobne jest dalsze pogarszanie się sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego.

(149)

Oczekuje się, że nałożenie ceł antydumpingowych przywróci uczciwe warunki handlu na rynku unijnym, dzięki czemu przemysł unijny będzie mógł odpowiednio dostosować ceny produktu podobnego, tak by odzwierciedlały koszty produkcji, poprawiając tym samym swoją rentowność. Można również oczekiwać, że wprowadzenie stosownych środków umożliwi przemysłowi unijnemu odzyskanie przynajmniej części udziału w rynku utraconego w okresie badanym i będzie mieć pozytywny wpływ na ogólną sytuację finansową przemysłu unijnego. Ponadto przemysł unijny powinien mieć możliwość lepszego dostępu do kapitału oraz dalszych inwestycji na badania, rozwój technologiczny i innowacje na rynku szkła solarnego. Prawdopodobne jest, że producenci unijni, którzy w wyniku presji wywieranej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin zostali zmuszeni do zaprzestania produkcji, mogą wznowić swoją działalność. Ogólnie rzecz ujmując, w rozważanym scenariuszu nie tylko zabezpieczono by istniejące miejsca pracy, ale istniałaby również realna perspektywa dalszego zwiększenia produkcji i wzrostu zatrudnienia.

(150)

Oczekuje się, że, jeżeli środki nie zostaną wprowadzone, dojdzie do dalszej utraty udziału w rynku oraz pogarszania się rentowności przemysłu unijnego. Sytuacji tej nie da się utrzymywać w perspektywie krótko- lub średnioterminowej. W konsekwencji oprócz dużej liczby producentów unijnych, którzy już zostali wyparci z rynku, inni producenci mogliby stanąć w obliczu niewypłacalności, co w perspektywie krótko- lub średnioterminowej prawdopodobnie doprowadziłoby do zaniknięcia przemysłu unijnego, co z kolei miałoby znaczny wpływ na istniejące miejsca pracy.

(151)

W związku z powyższym wstępnie stwierdza się, że nałożenie ceł antydumpingowych leżałoby w interesie przemysłu unijnego.

(152)

Główna działalność dwóch współpracujących importerów obejmowała obrót produktem, którego dotyczy postępowanie. Obydwaj importerzy mieli dostęp do zróżnicowanych źródeł produktu objętego postępowaniem, tj. nie zaopatrywali się tylko w ChRL, lecz również w Unii i w państwach trzecich.

(153)

Argumentowano, że wprowadzenie środków w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem będzie miało negatywny wpływ na działalność gospodarczą importerów. Po pierwsze, nałożenie ceł nie powinno skutkować wyeliminowaniem całego przywozu z ChRL. Po drugie, o ile możliwe jest, że wprowadzenie środków może mieć negatywny wpływ na sytuację finansową importerów przywożących wyłącznie lub głównie z ChRL, biorąc pod uwagę możliwość zaopatrywania się w państwach trzecich, można oczekiwać, że importerzy będą elastyczni i w razie konieczności będą w stanie zmienić swoje źródła dostaw.

(154)

W związku z tym wstępnie stwierdzono, że wprowadzenie środków na zaproponowanym poziomie może mieć pewien negatywny wpływ na sytuację niepowiązanych importerów produktu objętego postępowaniem, lecz wpływ ten jest złagodzony przez fakt, że importerzy i przedsiębiorstwa handlowe mogą korzystać z innych źródeł dostaw, zarówno z państw trzecich jak i z Unii, jako że przemysł unijny ma możliwość zwiększenia produkcji, i w każdym przypadku nie przeważy on nad pozytywnym wpływem na inne strony.

(155)

Żaden dostawca surowców nie współpracował w ramach niniejszego dochodzenia. Z uwagi na brak danych od takich dostawców nie istniały dowody potwierdzające, że wprowadzenie środków zaszkodziłoby interesowi tych stron.

(156)

Wszyscy użytkownicy, którzy udzielili odpowiedzi, są producentami modułów fotowoltaicznych lub kolektorów słonecznych. Trzech użytkowników stanowczo popiera nałożenie ceł antydumpingowych, argumentując, że przemysł unijny produkuje szkło solarne o wyższej jakości, które chińskie przedsiębiorstwa nie zawsze są w stanie dostarczyć. Natomiast trzech innych użytkowników sprzeciwiło się wprowadzeniu środków antydumpingowych. Użytkownicy ci spodziewają się, że nałożenie ceł antydumpingowych miałoby negatywny wpływ na ich działalność gospodarczą. Przewidują oni, że nie będą oni w stanie przenieść kosztów wynikających ze wzrostu cen na końcowych odbiorców, biorąc pod uwagę sytuację na rynku modułów fotowoltaicznych.

(157)

Według informacji przedstawionych przez użytkowników, szkło solarne stanowi tylko około 6-8 % całkowitych kosztów modułów fotowoltaicznych. Szkło solarne odpowiada zatem za ograniczoną część kosztów i wartości końcowej modułów fotowoltaicznych. Ponadto można oszacować, że jeżeli nałożone zostanie cło antydumpingowe na szkło solarne przywożone z ChRL, wpływ na całkowite koszty modułów fotowoltaicznych wyniesie poniżej 1 %. Wynika to głównie z faktu, że współpracujący użytkownicy nabywają znaczne ilości szkła solarnego od producentów unijnych. W związku z tym, mimo że możliwe nałożenie ceł antydumpingowych najprawdopodobniej spowoduje nieznaczny wzrost cen nakładów na produkcję modułów fotowoltaicznych, nie będzie ono miało znacznego negatywnego wpływu na koszty i ceny końcowe w segmencie modułów fotowoltaicznych w Unii.

(158)

Ponadto niektórzy użytkownicy mają już dostęp do innych źródeł dostaw takich jak Turcja czy Indie, na które nałożenie ceł antydumpingowych nie wywrze negatywnego wpływu. Pozostali użytkownicy mogą również zmienić swoje źródła dostaw, zarówno na źródła z państw trzecich, jak i źródła z Unii.

(159)

W świetle powyższego przedstawione przez niektórych użytkowników argumenty przeciwko wprowadzeniu środków zostają tymczasowo odrzucone.

(160)

Jeden z importerów argumentował, że jako że niektórzy producenci unijni uczestniczyli w światowym kartelu producentów szkła płaskiego (szkło solarne należy do tej kategorii) i Komisja Europejska nałożyła na nich grzywnę w 2007 r., traktują oni instrument antydumpingowy jako sposób na odrobienie strat, które ponieśli na skutek nałożenia tych grzywien oraz zmniejszenia udziału w rynku unijnym. Ponadto jeżeli dostęp do rynku unijnego ograniczono by poprzez nałożenie ceł antydumpingowych, nasiliłyby się zachęty dla producentów unijnych do uczestniczenia w kartelu lub innym zachowaniu antykonkurencyjnym w odniesieniu do produktów o niskiej zdolności do osiągania korzyści skali w Unii, jak np. produktów wyposażenia wnętrz.

(161)

Argumenty te zostają tymczasowo odrzucone. Po pierwsze, kartel przestał istnieć najpóźniej w 2007 r. W związku z tym skutki kartelu w przeszłości nie miały wpływu na przemysł w okresie badanym. Po drugie, kartel nie wywarł skutku na żadnego producenta unijnego objętego próbą ani na większość obecnych producentów unijnych osiągających największą wielkość sprzedaży. Po trzecie, nie przewiduje się, aby możliwe nałożenie ceł antydumpingowych miało jakikolwiek wpływ na zachowanie konkurencyjne przemysłu unijnego, jako że z jednej strony nie zmieni ono struktury rynku unijnego, a z drugiej - przedsiębiorstwa mają ogólny obowiązek przestrzegania obowiązujących krajowych i unijnych reguł konkurencji, niezależnie od tego, czy obowiązują cła.

(162)

Jeden z importerów argumentował również, że nałożenie ceł miałoby negatywny wpływ na unijny rynek powłok antyrefleksyjnych do szkła solarnego. Na tym rynku, który importer określił jako rynek powiązany, dominują producenci unijni, a wprowadzenie środków wzmocniłoby ich pozycję ze szkodą dla konkurujących z nimi dostawców powłok antyrefleksyjnych. Ponadto stwierdzono, że importerzy doświadczyli trudności w uzyskiwaniu zamówień od producentów unijnych oraz w realizowaniu tych zamówień w rozsądnym czasie i po przystępnych cenach.

(163)

Po pierwsze rynek powłok antyrefleksyjnych jest objęty dochodzeniem i nie jest uznawany za rynek powiązany. W ramach dochodzenia wykazano, że producenci unijni w rzeczywistości nadal pozostają konkurencyjni na tym niszowym rynku mimo stosunkowo wysokich cen, jakie stosują; podobno wynika to z niższej jakości powlekanego szkła solarnego przywożonego z ChRL. Nie przedstawiono jednak żadnych dowodów na to, że przemysł unijny nie byłby w stanie pokryć możliwego zwiększonego zapotrzebowania na szkło solarne z powłoką antyrefleksyjną. W związku z tym na obecnym etapie argument ten zostaje odrzucony. W odpowiedzi na zarzuty, że producenci unijni odmawiali realizowania zamówień lub ich terminowego dostarczania po przystępnych cenach, stwierdza się, że każdy producent może całkowicie dowolnie określać swoją strategię sprzedaży, o ile nie prowadzi to do osiągnięcia przez tego producenta lub tych producentów, indywidualnie lub łącznie, dominującej pozycji na danym rynku. Na rynku unijnym panuje wystarczająca konkurencja, aby możliwa była zmiana lub dywersyfikacja dostawców. Argument ten został zatem również tymczasowo odrzucony.

(164)

W świetle powyższego stwierdza się tymczasowo, że, na podstawie oceny wszystkich różniących się interesów jako całości, w tym interesu przemysłu unijnego, importerów i użytkowników, nie istnieją żadne przekonujące argumenty przeciwko wprowadzeniu środków tymczasowych na przywóz szkła solarnego pochodzącego z ChRL.

(165)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(166)

Do celów określenia poziomu wspomnianych środków pod uwagę wzięto ustalone marginesy dumpingu oraz kwotę należności celnych niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł unijny, jednak nie przekraczając ustalonych marginesów dumpingu.

(167)

Przy obliczaniu stawki cła koniecznej do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę, stwierdzono, że środki powinny umożliwiać przemysłowi unijnemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie zysku przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego w Unii, jaki tego rodzaju przemysł może zazwyczaj osiągnąć w tym sektorze w normalnych warunkach konkurencji, tj. przy braku przywozu towarów po cenach dumpingowych. Za właściwe minimum zysku, którego przemysł unijny mógłby się spodziewać przy braku dumpingu wyrządzającego szkodę, uznać można marżę zysku w wysokości 8,3 % obrotów. Ta marża opiera się na średnim zysku osiągniętym przez producentów unijnych objętych próbą w 2010 r., kiedy przywóz produktu objętego postępowaniem nadal był niewielki i nie mógł jeszcze zakłócić normalnych warunków konkurencji.

(168)

Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego niewyrządzającą szkody przemysłowi unijnemu. Cenę niewyrządzającą szkody otrzymano poprzez dodanie wyżej wspomnianego marginesu zysku wynoszącego 8,3 % do kosztów produkcji poniesionych w okresie objętym dochodzeniem przez producentów unijnych objętych próbą.

(169)

Niezbędny wzrost cen ustalono następnie na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej współpracujących producentów eksportujących objętych próbą w ChRL, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktów podobnych sprzedawanych przez producentów unijnych objętych próbą na rynku unijnym w OD. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w postaci odsetka średniej ważonej wartości importowej CIF.

(170)

W związku z powyższym i zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe w odniesieniu do przywozu szkła solarnego pochodzącego z ChRL na poziomie marginesu dumpingu lub marginesu szkody, w zależności od tego, która wartość jest niższa, zgodnie z zasadą niższego cła.

(171)

Na tej podstawie stawki cła antydumpingowego zostały ustalone poprzez porównanie marginesów usunięcia szkody i marginesów dumpingu. W związku z tym tymczasowe stawki cła antydumpingowego, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem są następujące:

(172)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktów objętych postępowaniem pochodzących z państwa, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanych przez dane przedsiębiorstwa tj. przez konkretne wymienione podmioty. Przywożone produkty, których dotyczy postępowanie, wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawce cła stosowanej wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Z uwagi na fakt, że współpraca ze strony producentów eksportujących kształtowała się na wysokim poziomie (ponad 80 %, zob. motyw 15), ta stawka celna opiera się na najwyższym indywidualnym marginesie szkody ustalonym dla producentów eksportujących objętych próbą. Stawka celna stosowana do pozostałych przedsiębiorstw współpracujących opiera się na ważonej średniej eksporterów objętych próbą i wszystkich współpracujących przedsiębiorstw nieobjętych próbą (oprócz Henan Yuhua, które podlega indywidualnie ustalonej stawce celnej ponieważ zwróciło się ono z wnioskiem o przyznanie indywidualnego badania; zob. motyw 48).

(173)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (7) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą krajową i eksportową, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez uaktualnienie wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(174)

W interesie należytego zarządzania należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie. Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy wprowadzaniu wszelkich ostatecznych środków,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/29

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/31

(1)

Pismem zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny Komisji w dniu 13 marca 2013 r. Rumunia wystąpiła z wnioskiem o upoważnienie do przedłużenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 193 dyrektywy 2006/112/WE w odniesieniu do dostaw produktów z drewna.

(2)

Zgodnie z art. 395 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie pismem z dnia 17 czerwca 2013 r. o wniosku złożonym przez Rumunię. Pismem z dnia 18 czerwca 2013 r. Komisja poinformowała Rumunię, że posiada wszystkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosku.

(3)

Art. 193 dyrektywy 2006/112/WE stanowi, że podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług jest, co do zasady, obowiązany do zapłaty podatku od wartości dodanej (VAT) organom podatkowym.

(4)

Decyzją wykonawczą Rady 2010/583/UE (2) upoważniono Rumunię do stosowania na mocy art. 395 dyrektywy 2006/112/WE środka stanowiącego odstępstwo w celu wyznaczenia odbiorcy jako osoby zobowiązanej do zapłaty VAT w przypadku dostaw produktów z drewna przez podatników.

(5)

W okresie poprzedzającym pierwsze upoważnienie do stosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w odniesieniu do dostaw drewna Rumunia napotykała trudności na rynku drewna ze względu na charakter tego rynku oraz przedsiębiorstw prowadzących na nim działalność. W sektorze tym działa duża liczba małych przedsiębiorstw, których kontrola stwarza władzom rumuńskim trudności. Według władz rumuńskich wyznaczenie odbiorcy jako osoby zobowiązanej do zapłaty VAT przyniosło skutek w postaci zapobiegania przypadkom uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania w tym sektorze, w związku z czym pozostaje ono uzasadnione.

(6)

Środek jest proporcjonalny w stosunku do zamierzonego celu, ponieważ nie ma być stosowany powszechnie, lecz jedynie w stosunku do bardzo specyficznych operacji w sektorze, który stwarza istotne problemy w kontekście uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania.

(7)

Zdaniem Komisji środek ten nie powinien wywierać niepożądanego wpływu na zapobieganie oszustwom na poziomie sprzedaży detalicznej ani w innych sektorach czy w innych państwach członkowskich.

(8)

Upoważnienie powinno być ograniczone w czasie do dnia 31 grudnia 2016 r.

(9)

W przypadku gdy Rumunia uzna za konieczne dalsze przedłużenie środka po roku 2016, nie później niż do dnia 1 kwietnia 2016 r. powinna przedłożyć Komisji sprawozdanie wraz z wnioskiem o przedłużenie. W świetle zdobytych do tego czasu doświadczeń należy dokonać oceny, czy utrzymanie odstępstwa jest uzasadnione.

(10)

Odstępstwo nie ma żadnego negatywnego wpływu na zasoby własne Unii z tytułu VAT,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/33

(1)

Pismem zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny Komisji w dniu 24 października 2012 r. Luksemburg zwrócił się z wnioskiem o upoważnienie do stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 285 dyrektywy 2006/112/WE, który to środek umożliwia Luksemburgowi zwolnienie z podatku od wartości dodanej (VAT) podatników, których roczny obrót nie przekracza 25 000 EUR. W wyniku zastosowania tego środka podatnicy ci byliby zwolnieni ze wszystkich lub niektórych obowiązków związanych z VAT, o których mowa w tytule XI rozdziały 2–6 dyrektywy 2006/112/WE.

(2)

Zgodnie z art. 395 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE pismem z dnia 9 listopada 2012 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Luksemburg. Pismem z dnia 12 listopada 2012 r. Komisja powiadomiła Luksemburg, że posiada wszystkie informacje konieczne do rozpatrzenia wniosku.

(3)

Zgodnie z art. 285 dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie, które nie skorzystały z możliwości przewidzianej w art. 14 drugiej dyrektywy Rady 67/228/EWG (2), mogą przyznać zwolnienie z VAT podatnikom, których roczny obrót nie przekracza kwoty 5 000 EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej, mogą również zastosować stopniowe obniżenie podatku w odniesieniu do podatników, których roczny obrót przekracza pułap określony przez te państwa do celów stosowania zwolnienia.

(4)

Luksemburg poinformował Komisję, że zwalnia obecnie z VAT podatników, których roczny obrót nie przekracza kwoty 10 000 EUR, i że korzysta z możliwości stopniowego obniżenia podatku w odniesieniu do podatników, których roczny obrót wynosi od 10 000 EUR do 25 000 EUR. Luksemburg wystąpił z wnioskiem o upoważnienie do zwolnienia z VAT, w drodze odstępstwa, podatników, których roczny obrót nie przekracza 25 000 EUR.

(5)

Wyższy próg w ramach procedury szczególnej stanowi środek upraszczający, ponieważ może znacząco ograniczyć związane z VAT obowiązki w odniesieniu do małych przedsiębiorstw, jego wprowadzenie umożliwiłoby również Luksemburgowi zaprzestanie stosowania procedury stopniowego obniżania podatku, która jest uciążliwa dla przedsiębiorców. Podatnicy powinni nadal móc wybierać korzystanie z systemu VAT na zasadach ogólnych.

(6)

W dniu 29 października 2004 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej szóstą dyrektywę Rady 77/388/EWG (3) w celu uproszczenia zobowiązań wynikających z podatku od wartości dodanej; wniosek ten obejmował przepisy mające umożliwić państwom członkowskim ustalenie pułapu rocznego obrotu w ramach systemu zwolnienia z VAT na 100 000 EUR lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej, z możliwością corocznej aktualizacji tej kwoty. Niniejsza decyzja jest zgodna z tym wnioskiem.

(7)

Środek stanowiący odstępstwo ma jedynie nieznaczny wpływ na ogólną kwotę podatku pobieranego na etapie ostatecznej konsumpcji i nie wpłynie negatywnie na zasoby własne Unii z tytułu VAT,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/35

(1)

Pismem zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny Komisji w dniu 8 kwietnia 2013 r. Włochy wystąpiły z wnioskiem o upoważnienie dotyczące środka stanowiącego odstępstwo od art. 285 dyrektywy 2006/112/WE w celu dalszego stosowania zwolnienia z podatku od wartości dodanej (VAT) niektórych podatników, których roczny obrót mieści się poniżej określonego progu, i podwyższenia tego progu z 30 000 EUR do 65 000 EUR. Dzięki zastosowaniu tego środka podatnicy ci byliby zwolnieni z niektórych lub wszystkich zobowiązań wynikających z VAT, o których mowa w tytule XI rozdziały 2–6 dyrektywy 2006/112/WE.

(2)

Pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Włochy. Pismem z dnia 14 czerwca 2013 r. Komisja powiadomiłaWłochy, że posiada wszystkie informacje konieczne w celu rozpatrzenia wniosku.

(3)

Na mocy tytułu XII dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą już stosować procedurę szczególną dla małych przedsiębiorstw. Środek, którego obowiązywanie zostaje przedłużone, stanowi odstępstwo od art. 285 tej dyrektywy w przypadku jego stosowania w odniesieniu do Włoch, jedynie w przypadku gdy próg rocznego obrotu w ramach tej procedury jest wyższy od progu 5 000 EUR.

(4)

Decyzją Rady 2008/737/WE (2) upoważniono Włochy do przyznania do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnienia, w drodze odstępstwa, podatnikom, których roczny obrót nie przekracza 30 000 EUR. Następnie decyzją wykonawczą Rady 2010/688/UE (3) stosowanie tego odstępstwa przedłużono do dnia 31 grudnia 2013 r. Zważywszy na to, że próg ten przyniósł w rezultacie ograniczenie zobowiązań związanych z VAT dla mniejszych przedsiębiorstw, Włochy powinny zostać upoważnione do dalszego stosowania tego środka przez określony czas oraz do podwyższenia progu do 65 000 EUR. Podatnicy wciąż powinni mieć prawo korzystania z systemu VAT na zasadach ogólnych.

(5)

W celu umożliwienia korzystania z tego środka większej liczbie małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), co jest zgodne z celami komunikatu Komisji zatytułowanego „Najpierw myśl na małą skalę” – Program „Small Business Act” dla Europy, należy upoważnić Włochy do podwyższenia progu rocznego obrotu, poniżej którego niektórzy podatnicy mogą być zwolnieni z VAT, z 30 000 EUR do 65 000 EUR.

(6)

W dniu 29 października 2004 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej szóstą dyrektywę Rady 77/388/EWG (4) w celu uproszczenia zobowiązań wynikających z podatku od wartości dodanej; wniosek ten obejmował przepisy mające umożliwić państwom członkowskim ustalenie górnego progu rocznego obrotu w ramach systemu zwolnienia z VAT na 100 000 EUR lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej, z możliwością corocznej aktualizacji tej kwoty. Przedstawiony przez Włochy wniosek o przedłużenie jest zgodny z tym wnioskiem, w sprawie którego Rada nie zdołała jeszcze osiągnąć porozumienia.

(7)

Według informacji przedstawionych przez Włochy środek stanowiący odstępstwo ma jedynie nieznaczny wpływ na ogólną kwotę wpływów z podatków pobieranych na etapie ostatecznej konsumpcji i nie ma wpływu na zasoby własne Unii z tytułu VAT,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/37

(1)

Pismem zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny Komisji dnia 2 kwietnia 2013 r. Włochy wniosły o upoważnienie do przedłużenia środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w celu dalszego ograniczania prawa do odliczania VAT w związku z wydatkami na niektóre silnikowe pojazdy drogowe, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

(2)

Pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Włochy. Pismem z dnia 14 czerwca 2013 r. Komisja zawiadomiła Włochy, że posiada wszystkie informacje konieczne w celu rozpatrzenia wniosku.

(3)

Decyzja Rady 2007/441/WE (2) upoważnia Włochy do ograniczenia do 40 % prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) od wydatków na silnikowe pojazdy drogowe, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Decyzja 2007/441/WE stanowi także, że korzystanie do celów prywatnych z pojazdów podlegających ograniczeniu prawa do odliczenia zgodnie z powyższą decyzją nie jest traktowane jako odpłatne świadczenie usług. Ponadto decyzja 2007/441/WE zawiera definicje pojazdów i wydatków objętych zakresem stosowania tej decyzji, a także wykaz pojazdów, które są jednoznacznie wyłączone z tego zakresu. Decyzja 2007/441/WE została zmieniona decyzją wykonawczą Rady 2010/748/UE (3), w której ustalono datę wygaśnięcia na 31 grudnia 2013 r.

(4)

Zgodnie z art. 6 decyzji 2007/441/WE Włochy przedstawiły Komisji sprawozdanie na temat stosowania tej decyzji, zawierające przegląd ograniczenia procentowego. Informacje przekazane przez Włochy wciąż pokazują, że ograniczenie do 40 % prawa do odliczenia odpowiada rzeczywistości, jeśli chodzi o proporcje, w jakich przedmiotowe pojazdy są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej i innych celów. Należy zatem upoważnić Włochy do stosowania środka w kolejnym określonym przedziale czasowym, do dnia 31 grudnia 2016 r.

(5)

W przypadku wystąpienia przez Włochy z wnioskiem o dalsze przedłużenia środka na okres po roku 2016 należy przedłożyć Komisji sprawozdanie wraz z wnioskiem o przedłużenie nie później niż w dniu 1 kwietnia 2016 r.

(6)

Dnia 29 października 2004 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG (4) w celu uproszczenia zobowiązań wynikających z podatku od wartości dodanej. Ustanowione niniejszą decyzją środki stanowiące odstępstwo powinny wygasnąć wraz z wejściem w życie takiej dyrektywy zmieniającej, jeśli data ta będzie wcześniejsza niż data wygaśnięcia środka określona niniejszą decyzją.

(7)

Odstępstwo nie ma wpływu na zasoby własne Unii z tytułu VAT.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/441/WE,

1)

art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Każdy wniosek o przedłużenie środków określonych niniejszą decyzją przedkłada się Komisji do dnia 1 kwietnia 2016 r.

Do wniosku o przedłużenie tych środków załącza się sprawozdanie obejmujące przegląd stosowanego ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT nakładanego na wydatki związane z silnikowymi pojazdami drogowymi, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej.”;

2)

art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Niniejsza decyzja traci moc z dniem wejścia w życie przepisów unijnych określających rodzaj wydatków związanych z silnikowymi pojazdami drogowymi, w przypadku których odliczenie podatku od wartości dodanej podlega ograniczeniom, a najpóźniej z dniem 31 grudnia 2016 r.”.

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/39

(1)

Pismami zarejestrowanymi przez Sekretariat Generalny Komisji odpowiednio w dniach 3 i 4 kwietnia 2013 r. Dania i Szwecja wystąpiły z wnioskami o przedłużenie okresu stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 168, 169, 170 i 171 dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którymi podatnicy muszą skorzystać z prawa do odliczenia lub zwrotu podatku od wartości dodanej (VAT) w tym państwie członkowskim, w którym podatek został zapłacony.

(2)

Pismem z dnia 12 czerwca 2013 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wnioskach złożonych przez Danię i Szwecję. Pismem z dnia 14 czerwca 2013 r. Komisja zawiadomiła Danię i Szwecję, że posiada wszystkie informacje, które uznaje za niezbędne w celu rozpatrzenia wniosków.

(3)

Te wnioski o odstępstwo dotyczą zasad odzyskiwania VAT uiszczonego w związku z opłatami za korzystanie ze stałego połączenia między Danią i Szwecją przez cieśninę Öresund. Zgodnie z przepisami dotyczącymi VAT w odniesieniu do miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami część podatku związanego z opłatami za korzystanie z tego połączenia przypada na Danię, a część na Szwecję.

(4)

W drodze odstępstwa od wymogu, zgodnie z którym podatnicy muszą skorzystać z prawa do odliczenia lub zwrotu VAT w tym państwie członkowskim, w którym podatek został zapłacony, Dania i Szwecja zostały upoważnione do wprowadzenia szczególnego środka umożliwiającego podatnikom odzyskanie podatku od organów podatkowych tylko jednego z tych państw. Upoważnienie przyznano po raz pierwszy decyzją Rady 2000/91/WE (2), a następnie przedłużono je na mocy decyzji Rady 2003/65/WE (3) i 2007/132/WE (4).

(5)

Stan prawny i faktyczny uzasadniający odstępstwo nie zmienił się i ma miejsce w dalszym ciągu. Dlatego Dania i Szwecja powinny zostać upoważnione do dalszego stosowania szczególnego środka w kolejnym określonym przedziale czasowym.

(6)

Odstępstwo nie ma negatywnego wpływu na zasoby własne Unii z tytułu VAT,

a)

podatnicy mający siedzibę w Danii mogą korzystać z przysługującego im prawa do odliczenia VAT uiszczonego w związku z korzystaniem z części połączenia położonego na terytorium Szwecji poprzez dokonanie rozliczenia w okresowych deklaracjach podatkowych składanych w Danii;

b)

podatnicy mający siedzibę w Szwecji mogą korzystać z przysługującego im prawa do odliczenia VAT uiszczonego w związku z korzystaniem z części połączenia położonego na terytorium Danii poprzez dokonanie rozliczenia w okresowych deklaracjach podatkowych składanych w Szwecji;

c)

podatnicy niemający siedziby w żadnym z wyżej wymienionych państw członkowskich są zobowiązani do wystąpienia do organów podatkowych Szwecji w celu uzyskania zwrotu VAT w związku z opłatami, w tym opłatami uiszczonymi za korzystanie z części połączenia położonego na terytorium Danii, zgodnie z procedurą ustanowioną w dyrektywie Rady 2008/9/WE (5) lub dyrektywie Rady 86/560/EWG (6).

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/41

(1)

Pismem zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny Komisji w dniu 2 kwietnia 2013 r. Zjednoczone Królestwo wystąpiło o upoważnienie do przedłużenia stosowania środka stanowiącego odstępstwo w celu dalszego ograniczania prawa do odliczenia przez najemcę lub leasingobiorcę podatku od wartości dodanej (VAT) od opłat z tytułu najmu lub leasingu samochodu, w przypadku gdy taki samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie do celów służbowych.

(2)

Pismem z dnia 19 czerwca 2013 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Zjednoczone Królestwo. Pismem z dnia 20 czerwca 2013 r. Komisja powiadomiła Zjednoczone Królestwo o tym, że posiada wszystkie informacje niezbędne do rozpatrzenia wniosku.

(3)

Decyzją Rady 2007/884/WE (2), zmienioną decyzją wykonawczą Rady 2011/37/UE (3), upoważniono Zjednoczone Królestwo do ograniczenia do 50 % prawa najemcy lub leasingobiorcy do odliczenia podatku VAT naliczonego od opłat z tytułu najmu lub leasingu samochodu, w przypadku gdy nie jest on wykorzystywany wyłącznie do celów służbowych. Zjednoczonemu Królestwu zezwolono również na to, by wykorzystywanie w celach prywatnych samochodu będącego przedmiotem najmu lub leasingu przez podatnika do celów służbowych nie było traktowane jako odpłatne świadczenie usług. Ten środek upraszczający zlikwidował konieczność ewidencjonowania przez najemcę lub leasingobiorcę kilometrów przejechanych samochodem służbowym w celach prywatnych oraz rozliczania dla każdego samochodu podatku od faktycznej liczby kilometrów przejechanych w celach prywatnych.

(4)

Według sprawozdania przekazanego przez Zjednoczone Królestwo ograniczenie do 50 % prawa do odliczenia nadal odpowiada rzeczywistości, jeśli chodzi o wykorzystanie przedmiotowych pojazdów przez najemcę lub leasingobiorcę do celów działalności gospodarczej i celów innych niż związane z działalnością przedsiębiorstwa. Właściwe jest zatem upoważnienie Zjednoczonego Królestwa do stosowania środka do dnia 31 grudnia 2016 r.

(5)

W przypadku gdy Zjednoczone Królestwo uzna za konieczne przedłużenie stosowania środka na okres po roku 2016, powinno przedłożyć Komisji, najpóźniej do dnia 1 kwietnia 2016 r., wraz z wnioskiem o przedłużenie, sprawozdanie zawierające przegląd stosowanego wskaźnika procentowego.

(6)

W dniu 29 października 2004 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG (4), obejmujący harmonizację kategorii wydatków, w odniesieniu do których mogą mieć zastosowanie wyłączenia dotyczące prawa do odliczeń. Dyrektywą 2006/112/WE zastąpiono dyrektywę 77/388/EWG. Zgodnie z tym wnioskiemwyłączenia dotyczące prawa do odliczeń można stosować do silnikowych pojazdów drogowych. Ustanowiony niniejszą decyzją środek stanowiący odstępstwo powinien wygasnąć w dniu wejścia w życie takiej dyrektywy zmieniającej, jeśli data ta będzie wcześniejsza niż 31 grudnia 2016 r.

(7)

Odstępstwo ma jedynie w nieznaczny wpływ na ogólną kwotę wpływów z podatków pobieranych na etapie ostatecznej konsumpcji i nie ma negatywnego wpływu na zasoby własne Unii z tytułu VAT.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/884/WE,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/43

(1)

Art. 79 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 stanowi, że Rada ma mianować na stanowiska członków zarządu Europejskiej Agencji Chemikaliów (zwanego dalej „zarządem”) po jednym przedstawicielu z każdego państwa członkowskiego.

(2)

Decyzją z dnia 17 maja 2011 r. (2) Rada mianowała 15 członków zarządu.

(3)

Rząd Rumunii poinformował Radę, że zamierza zmienić przedstawiciela Rumunii w zarządzie, i zgłosił kandydaturę nowego przedstawiciela, który powinien zostać powołany na okres do dnia 31 maja 2015 r.,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/44

(1)

W dniu 13 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/570/UE, Euratom w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2010 r. do dnia 20 września 2015 r. (1).

(2)

Stanowisko członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Gilberta BROSA,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/45

(1)

W dniach 22 grudnia 2009 r. i 18 stycznia 2010 r. Rada przyjęła decyzje 2009/1014/UE (1) i 2010/29/UE (2) w sprawie mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2010 r. do dnia 25 stycznia 2015 r.

(2)

Jedno stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Gabriele BURGSTALLER,

—

Brigitta PALLAUF, Landtagspräsidentin Salzburger Landtag.

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/46

(1)

W dniu 26 lipca 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu.

(2)

Wyrokami z dnia 16 września 2013 r. w sprawie T-489/10 (2) Sąd Unii Europejskiej unieważnił decyzje Rady o umieszczeniu podmiotów Islamic Republic of Iran Shipping Lines, Bushehr Shipping Co. Ltd, Hafize Darya Shipping Lines (HDSL), Irano – Misr Shipping Co., Irinvestship Ltd, IRISL (Malta) Ltd, IRISL Club, IRISL Europe GmbH, IRISL Marine Services and Engineering Co., ISI Maritime Ltd, Khazar Shipping Lines, Leadmarine, Marble Shipping Ltd, Safiran Payam Darya Shipping Lines (SAPID), Shipping Computer Services Co., Soroush Saramin Asatir Ship Management, South Way Shipping Agency Co. Ltd i Valfajr 8th Shipping Line Co. w wykazie osób i podmiotów podlegających środkom ograniczającym, który to wykaz zamieszczony jest w załączniku II do decyzji 2010/413/WPZiB.

(3)

Podmioty Islamic Republic of Iran Shipping Lines, Bushehr Shipping Co. Ltd, Hafize Darya Shipping Lines (HDSL), Irano – Misr Shipping Co., Irinvestship Ltd, IRISL (Malta) Ltd, IRISL Europe GmbH, IRISL Marine Services and Engineering Co., ISI Maritime Ltd, Khazar Shipping Lines, Marble Shipping Ltd, Safiran Payam Darya Shipping Lines (SAPID), Shipping Computer Services Co., Soroush Saramin Asatir Ship Management, South Way Shipping Agency Co. Ltd i Valfajr 8th Shipping Line Co. powinny zostać ponownie umieszczone w wykazie osób i podmiotów podlegających środkom ograniczającym na podstawie nowych uzasadnień dotyczących każdego z tych podmiotów.

(4)

Należy zmienić dane identyfikacyjne dotyczące danego podmiotu w wykazie osób i podmiotów podlegającego środkom ograniczającym w załączniku II do decyzji 2010/413/WPZiB.

(5)

W związku z wyrokami Sądu w sprawach T-392/11 (3), T-404/11 (4) i T-63/2012 (5), Iran Transfo, Sakhte Turbopomp va Kompressor (SATAK) (podmiot znany również jako Turbo Compressor Manufacturer, TCMFG) i Oil Turbo Compressor Co. Nie znajdują się w wykazie osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi, który jest zamieszczony w załączniku II do decyzji 2010/413/WPZiB,

27.11.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 316/50

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego, odnoszące się do podmiotów prowadzących przedsiębiorstwo spożywcze. Przepisy te obejmują wymogi higieny dotyczące mleka surowego i produktów mlecznych.

(2)

W decyzji Komisji 2009/861/WE (2) przewidziano pewne odstępstwa od wymagań określonych w sekcji IX rozdział I podrozdziały II i III załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 w odniesieniu do wymienionych w tej decyzji zakładów mleczarskich w Bułgarii. Decyzję tę stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r.

(3)

Zgodnie ze wspomnianymi przepisami niektóre zakłady mleczarskie wymienione w załączniku I do decyzji 2009/861/WE mogą, na zasadzie odstępstwa od odpowiednich przepisów rozporządzenia (WE) nr 853/2004, przetwarzać mleko spełniające wymagania UE i mleko niespełniające tych wymagań, pod warunkiem że przetwarzanie mleka spełniającego wymagania UE i mleka niespełniającego tych wymagań odbywa się na odrębnych liniach produkcyjnych. Ponadto niektóre zakłady mleczarskie wymienione w załączniku II do tej decyzji mogą przetwarzać mleko niespełniające wymagań UE bez konieczności posiadania odrębnych linii produkcyjnych.

(4)

W dniu 12 sierpnia 2013 r. Bułgaria przesłała Komisji zmieniony i zaktualizowany wykaz tych zakładów mleczarskich.

(5)

W wykazie tym nie ujęto zakładów, które znajdowały się pod pozycją nr 1 (BG 0412010 „Bi Si Si Handel” OOD), nr 4 (BG 2012020 „Yotovi” OOD) oraz nr 5 (BG 2512020 „Mizia-Milk” OOD), ponieważ zakłady te posiadają obecnie jedynie zezwolenie na przetwarzanie mleka spełniającego wymagania UE z przeznaczeniem do wprowadzanie do obrotu na rynku wewnątrzunijnym.

(6)

Ponadto skreślono cztery zakłady wymienione w załączniku II do decyzji 2009/861/WE, gdyż posiadają one zezwolenie na wprowadzanie produktów mlecznych do obrotu na rynku wewnątrzunijnym, ponieważ stosują jedynie mleko spełniające wymagania UE. Zakłady te były ujęte w tabeli w załączniku II do decyzji 2009/861/WE pod pozycją nr 8 (1312023 „Inter-D” OOD), nr 71 (BG 2512001 „Mladost -2002” OOD), nr 91 (BG 2012019 „Hemus-Milk komers” OOD) oraz nr 95 (2712005 „Nadezhda” OOD).

(7)

Ponadto Bułgaria poinformowała Komisję, że od daty wejścia w życie decyzji 2009/861/WE znacznie wzrósł udział mleka surowego dostarczanego do zakładów mleczarskich w tym państwie członkowskim, które spełnia wymagania rozporządzenia (WE) nr 853/2004. Bułgaria opracowała również plan działania, który ma objąć cały łańcuch produkcji mleka w tym państwie i zapewnić zgodność z przepisami unijnymi.

(8)

Niemniej jednak – zgodnie ze sprawozdaniem przedłożonym przez Bułgarię na podstawie art. 5 decyzji 2009/861/WE oraz na podstawie informacji przekazanych Komisji przez władze tego państwa w dniu 1 sierpnia 2013 r. – sektor mleczny w Bułgarii wciąż nie spełnia całkowicie wymagań określonych w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004.

(9)

Uwzględniając czynione przez Bułgarię wysiłki mające na celu zapewnienie zgodności sektora mleczarskiego z przepisami unijnymi oraz fakt, że liczba gospodarstw produkujących mleko niespełniające wymagań UE zmniejsza się nieprzerwanie od 2009 r., należy przedłużyć stosowanie środków przewidzianych w decyzji 2009/861/WE do dnia 31 grudnia 2015 r.

(10)

Bułgaria powinna regularnie przekazywać Komisji aktualne informacje dotyczące poczynionych postępów, by wykazać, że osiągnięcie celu dostosowania do kryteriów unijnych przed końcem okresu stosowania decyzji 2009/861/WE przedłużonego niniejszą decyzją jest możliwe.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2009/861/WE.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

w art. 2 datę „31 grudnia 2013 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2015 r.”;

2)

w art. 3 datę „31 grudnia 2013 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2015 r.”;

3)

dodaje się art. 4a w brzmieniu:

„Artykuł 4a

1.   Bułgaria wprowadza odpowiednie środki w celu zapewnienia, by liczba gospodarstw produkujących mleko niespełniające wymagań UE uległa zmniejszeniu:

2.   W razie nieosiągnięcia przez Bułgarię celów zmniejszenia liczby gospodarstw, o których mowa w ust. 1, Komisja przyjmuje odpowiednie środki.”;

4)

art. 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

1.   Bułgaria przekazuje Komisji sprawozdania dotyczące środków wprowadzonych zgodnie z art. 4a ust. 1 oraz postępów w dostosowaniu poniższych kategorii do wymagań rozporządzenia (WE) nr 853/2004:

Sprawozdania za 2014 r. przedkładane są Komisji najpóźniej do dnia 30 czerwca 2014 r. i 31 grudnia 2014 r., zaś sprawozdania za 2015 r. – najpóźniej do dnia 31 maja 2015 r. oraz 31 października 2015 r.

Sprawozdania składane są na formularzu określonym w załączniku III.

2.   Komisja ściśle monitoruje postępy w dostosowywaniu mleka surowego przetwarzanego w zakładach wymienionych w załącznikach I i II do wymagań określonych w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004.”;

5)

w art. 6 datę „31 grudnia 2013 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2015 r.”;

6)

załączniki I i II zastępuje się tekstem załącznika do niniejszej decyzji.