5.6.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 153/1

(1)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2474/93 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 30,6 % na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”). W następstwie dochodzenia w sprawie obchodzenia środków przeprowadzonego zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego rozporządzeniem Rady (WE) nr 71/97 (3) wspomniane cło zostało rozszerzone na przywóz niektórych części rowerowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej. Ponadto postanowiono ustanowić „system zwolnień” na podstawie art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Szczegóły tego systemu przedstawiono w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 88/97 (4).

(2)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia przeprowadzonego na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Rada, rozporządzeniem (WE) nr 1524/2000 (5), zdecydowała, że wspomniane powyżej środki powinny zostać utrzymane.

(3)

W następstwie przeglądu okresowego przeprowadzonego na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, Rada, rozporządzeniem (WE) nr 1095/2005 (6), podwyższyła stawkę obowiązującego cła antydumpingowego do 48,5 %.

(4)

W październiku 2011 r. w następstwie przeglądu wygaśnięcia przeprowadzonego na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Rada, rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011 (7), zdecydowała, że wspomniane powyżej środki powinny zostać utrzymane („obowiązujące środki”).

(5)

W marcu 2012 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (8) wszczęcie przeglądu okresowego środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu do Unii rowerów pochodzących z ChRL, na podstawie art. 11 ust. 3 oraz art. 13 ust. 4 antydumpingowego rozporządzenia podstawowego.

(6)

W maju 2013 r. Rada, rozporządzeniem (UE) nr 502/2013 (9), zmieniła rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 990/2011 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej w następstwie przeglądu okresowego na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009.

(7)

W kwietniu 2012 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (10) wszczęcie postępowania antysubsydyjnego w odniesieniu do przywozu do Unii rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na postawie art. 10 rozporządzenia Rady (WE) nr 597/2009 z dnia 11 czerwca 2009 r. (11).

(8)

W listopadzie 2012 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (12), że ustalenia obecnego dochodzenia mogą być wykorzystane w dochodzeniu antysubsydyjnym, o którym mowa w motywie 7 powyżej.

(9)

W maju 2013 r. Komisja, decyzją 2013/227/UE (13), zakończyła postępowanie antysubsydyjne, o którym mowa w motywie 7 powyżej, bez nałożenia środków.

(10)

W dniu 14 sierpnia 2012 r. Komisja otrzymała złożony na podstawie art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego wniosek o zbadanie możliwego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz rowerów pochodzących z ChRL oraz o poddanie rejestracji przywozu rowerów wysyłanych z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji.

(11)

Wniosek został złożony przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Rowerów (EBMA) w imieniu In Cycles – Montagem e Comercio de Bicicletas, Lda, S.C., EUROSPORT DHS SA oraz MAXCOM Ltd., trzech unijnych producentów rowerów.

(12)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody prima facie uzasadniające wszczęcie dochodzenia na podstawie art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja podjęła decyzję o zbadaniu możliwego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz rowerów pochodzących z ChRL oraz o poddaniu rejestracji przywozu rowerów wysyłanych z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji.

(13)

Dochodzenie wszczęto w dniu 25 września 2012 r. rozporządzeniem Komisji (UE) nr 875/2012 (14) („rozporządzenie wszczynające”).

(14)

Dowody prima facie, którymi Komisja dysponowała, wskazywały na znaczącą zmianę w strukturze handlu w zakresie wywozu z ChRL, Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji do Unii w wyniku podwyższenia cła antydumpingowego na przywóz produktu objętego postępowaniem w drodze rozporządzenia Rady (WE) nr 1095/2005, o którym mowa w motywie 3. Wydaje się, że zmiana struktury handlu nie miała innych racjonalnych przyczyn lub uzasadnień niż podwyższenie obowiązującego cła.

(15)

Wydaje się, że zmiana ta spowodowana jest przeładunkiem rowerów pochodzących z ChRL poprzez Indonezję, Malezję, Sri Lankę i Tunezję do Unii oraz działalnością montażową w Indonezji, Malezji, na Sri Lance i w Tunezji.

(16)

Ponadto dowody wskazywały na fakt, że skutki naprawcze obowiązujących środków antydumpingowych nałożonych na produkt objęty postępowaniem są osłabiane zarówno w odniesieniu do ilości, jak i ceny. Jak się wydaje, znaczne ilości przywozu produktu objętego dochodzeniem zastąpiły przywóz produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL. Ponadto istniały wystarczające dowody na to, że przywóz produktu objętego dochodzeniem dokonywany był po cenach niższych od ceny niewyrządzającej szkody ustalonej w dochodzeniu, które doprowadziło do wprowadzenia obowiązujących środków.

(17)

Ponadto istniały dowody wskazujące, iż ceny produktu objętego dochodzeniem były cenami dumpingowymi w odniesieniu do wartości normalnej ustalonej poprzednio dla produktu objętego postępowaniem.

(18)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu dochodzenia władze ChRL, Indonezji, Malezji, Sri Lanki i Tunezji, producentów/eksporterów w tych państwach, a także znanych zainteresowanych importerów unijnych i przemysł unijny.

(19)

Formularze dotyczące zwolnienia zostały przesłane do producentów lub eksporterów z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji znanych Komisji lub za pośrednictwem misji Indonezji, Malezji, Sri Lanki i Tunezji przy Unii Europejskiej. Kwestionariusze zostały przesłane do producentów lub eksporterów w ChRL znanych Komisji lub za pośrednictwem misji ChRL przy Unii Europejskiej. Kwestionariusze wysłano również do znanych Komisji niepowiązanych importerów w Unii.

(20)

Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w rozporządzeniu wszczynającym. Wszystkie strony poinformowano, że brak współpracy może spowodować zastosowanie art. 18 rozporządzenia podstawowego oraz oparcie ustaleń na dostępnych faktach.

(21)

Odpowiedzi na formularze dotyczące zwolnienia przedłożyło czterech producentów lub eksporterów w Indonezji, jeden w Malezji, sześciu na Sri Lance oraz dwóch w Tunezji. Chińscy producenci/eksporterzy nie współpracowali. Trzech niepowiązanych importerów w Unii przedłożyło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(22)

Komisja odbyła wizyty weryfikacyjne na terenie następujących przedsiębiorstw:

(23)

Okres objęty dochodzeniem trwał od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2012 r. („OD”). Zgromadzono dane dotyczące OD w celu zbadania między innymi domniemanej zmiany w strukturze handlu w wyniku podwyższenia cła antydumpingowego w 2005 r. Za okres sprawozdawczy od dnia 1 września 2011 r. do dnia 31 sierpnia 2012 r. (okres sprawozdawczy – „OS”) zgromadzono bardziej szczegółowe dane w celu zbadania ewentualnego osłabienia skutków naprawczych obowiązujących środków i występowania dumpingu.

(24)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ocenę występowania obchodzenia środków przeprowadzono, poddając kolejno analizie: ewentualne zmiany w strukturze handlu między ChRL, czterema państwami objętymi dochodzeniem i Unią; wynikanie tej zmiany z praktyki, procesu lub prac niemających wystarczających racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia, poza nałożonym cłem; istnienie dowodów szkody lub osłabienia skutków naprawczych cła pod względem cen lub ilości produktu objętego dochodzeniem; istnienie dowodów występowania dumpingu w odniesieniu do uprzednio ustalonych wartości normalnych, w razie potrzeby zgodnie z przepisami art. 2 rozporządzenia podstawowego.

(25)

Produktem objętym postępowaniem są rowery dwukołowe i inne rowery (w tym trzykołowe wózki-rowery dostawcze, jednak z wyłączeniem rowerów jednokołowych), bezsilnikowe, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objęte kodami CN 8712 00 30 i ex 8712 00 70 („produkt objęty postępowaniem”).

(26)

Dochodzeniem objęty jest taki sam produkt, jak ten określony powyżej, ale wysyłany z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, bez względu na to, czy jest zgłoszony czy niezgłoszony jako pochodzący z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, objęty obecnie tymi samymi kodami CN co produkt objęty postępowaniem („produkt objęty dochodzeniem”).

(27)

Dochodzenie wykazało, że rowery objęte powyższą definicją, wywożone z ChRL do Unii oraz wysyłane z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji do Unii mają te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz te same zastosowania, a zatem są uważane za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(28)

Cztery indonezyjskie przedsiębiorstwa, które złożyły wniosek o przyznanie zwolnienia zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, stanowiły 91 % całkowitego przywozu z Indonezji do Unii w OS. Całkowitą wielkość przywozu z Indonezji ustalono na podstawie danych z bazy Comext (15).

(29)

Dane przedstawione przez jedno z przedsiębiorstw były niemożliwe do zweryfikowania, ponieważ przedsiębiorstwo to twierdziło, że nie zachowało arkuszy roboczych, na podstawie których wypełniło formularz dotyczący wyłączenia. Z tego względu przedsiębiorstwo to nie było w stanie wyjaśnić i wykazać, w jaki sposób dane liczbowe zostały uzyskane. Ponadto dane przedłożone przez to przedsiębiorstwo okazały się niewiarygodne, ponieważ stwierdzono nieprawidłowości w przedłożonych danych liczbowych, które zostały zbadane i ponownie obliczone na podstawie dokumentacji księgowej dostępnej na terenie przedsiębiorstwa (dotyczyło to np. wielkości zakupów i wielkości produkcji). Dochodzenie wykazało ponadto, że kierownik ds. sprzedaży tego przedsiębiorstwa był w tym samym czasie zatrudniony przez chińskiego producenta rowerów, który był głównym dostawcą surowców (części rowerowych) przedsiębiorstwa indonezyjskiego.

(30)

W związku z tym, zgodnie z art. 18 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, przedsiębiorstwo to zostało poinformowane o zamiarze odrzucenia przedstawionych przez nie informacji i otrzymało możliwość przedstawienia uwag w wyznaczonym terminie.

(31)

Przedsiębiorstwo stwierdziło, że w pełni współpracowało poprzez dostarczenie wszelkich żądanych dokumentów z wyjątkiem arkuszy roboczych, które rzekomo nie były wymagane wcześniej. Dokumentacja ta była jednak wymagana w piśmie poprzedzającym wizytę weryfikacyjną, wysłanym do przedsiębiorstwa przed tą wizytą. Przedsiębiorstwo twierdziło też, że przy obliczaniu wartości produkcji i zakupów doszło do przekazania błędnych informacji przez jednego z pracowników oraz że dokonana weryfikacja transakcji wywozowych dostarczyła właściwych danych. W tym kontekście należy podkreślić, że pomimo szeregu wyjaśnień uzyskanych od pracowników ostatecznie nie było możliwe pogodzenie wartości liczbowych dostarczonych na miejscu z wartościami zawartymi w formularzu dotyczącym zwolnienia. Jeśli chodzi o wartość sprzedaży eksportowej, uzgodnienie danych było rzeczywiście poprawne. Ponadto, podczas wizyty weryfikacyjnej, pracownicy, którzy wzięli udział w weryfikacji, nie byli w stanie podać źródła danych liczbowych podanych w formularzu dotyczącym zwolnienia ani wyjaśnić sposobu, w jaki zostały one zebrane. Ponadto przedsiębiorstwo potwierdziło, że kierownik ds. sprzedaży pracował równolegle dla chińskiego producenta rowerów.

(32)

W związku z tym informacje przekazane przez wspomniane przedsiębiorstwo musiały zostać odrzucone.

(33)

Ustalenia w zakresie tego przedsiębiorstwa oparto zatem na dostępnych faktach, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Pozostałe trzy przedsiębiorstwa zostały uznane za współpracujące.

(34)

Jedyne malezyjskie przedsiębiorstwo, które złożyło wniosek o przyznanie zwolnienia zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, stanowiło 20–30 % całkowitego przywozu z Malezji do Unii w OS. Całkowita wielkość przywozu rowerów z Malezji do Unii została ustalona na podstawie danych z bazy Comext. Przedsiębiorstwo to zostało uznane za współpracujące.

(35)

Sześć lankijskich przedsiębiorstw, które złożyło wniosek o przyznanie zwolnienia zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, stanowiło 69 % całkowitego przywozu ze Sri Lanki do Unii w OS. Całkowitą wielkość przywozu ze Sri Lanki ustalono na podstawie danych z bazy Comext.

(36)

Jedno z przedsiębiorstw wycofało swój wniosek o przyznanie zwolnienia w trakcie dochodzenia ze względu na to, że zaprzestało produkcji rowerów na Sri Lance. W związku z tym dane dotyczące tego przedsiębiorstwa nie zostały wzięte pod uwagę.

(37)

Współpraca ze strony drugiego przedsiębiorstwa była niewystarczająca. Przedłożone przez nie dane były niemożliwe do zweryfikowania, ponieważ wartość i ilość części chińskiego pochodzenia nabytych przez to przedsiębiorstwo nie mogły zostać wiarygodnie ustalone. Ponadto nie można było zweryfikować wartości i ilości części wykorzystanych w procesie produkcji, ponieważ zostały one zakupione przez stronę trzecią, a następnie wysłane do przedsiębiorstwa do montażu.

(38)

W związku z tym, zgodnie z art. 18 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, przedsiębiorstwo to zostało poinformowane o zamiarze odrzucenia przedstawionych przez nie informacji i otrzymało możliwość przedstawienia uwag w wyznaczonym terminie. Przedsiębiorstwo nie przedłożyło żadnych uwag.

(39)

Współpraca ze strony innego przedsiębiorstwa została również uznana za niewystarczającą. Dostarczone informacje nie mogły zostać zweryfikowane na miejscu, ponieważ przedsiębiorstwo nie dostarczyło istotnych informacji. Dokładniej mówiąc, przedsiębiorstwo to nie przygotowało informacji wyraźnie wymaganych przed wizytą weryfikacyjną na miejscu, takich jak arkusze robocze lub wykaz powiązanych z nim przedsiębiorstw, utrudniając tym samym proces weryfikacji. Z drugiej strony, zgłoszoną przez przedsiębiorstwo wartość zakupu części lokalnego pochodzenia uznano za niewiarygodną, szczególnie że w trakcie dochodzenia ustalono, iż co najmniej część relacji między tym przedsiębiorstwem a jego lokalnym dostawcą części rowerowych wykraczała poza zwykłą relację kupującego ze sprzedającym, a fakt ten nie został wyjaśniony przez przedsiębiorstwo.

(40)

Zgodnie z art. 18 ust. 4 rozporządzenia podstawowego przedsiębiorstwo zostało poinformowane o zamiarze odrzucenia przedstawionych przez nie informacji i otrzymało możliwość przedstawienia uwag w wyznaczonym terminie. W odpowiedzi przedsiębiorstwo zakwestionowało te ustalenia i przedłożyło dalsze informacje i wyjaśnienia. Żaden z nowo przedstawionych dowodów nie mógł zostać przyjęty. Głównym powodem odrzucenia tych dowodów był brak możliwości ich zweryfikowania na miejscu, ponieważ przedłożenie miało miejsce po dokonaniu wizyty weryfikacyjnej. W dodatku większość nowych dowodów została uznane za niespójne z wyjaśnieniami i dokumentacją dowodową zebraną na miejscu. Nowo przedłożone wyjaśnienia zostały uznane za niewystarczające, ponieważ nie rozwiązywały głównych problematycznych kwestii, w szczególności braku wyjaśnień dotyczących przedsiębiorstw powiązanych.

(41)

W związku z tym informacje przekazane przez wspomniane przedsiębiorstwo musiały zostać odrzucone.

(42)

Ustalenia w zakresie tego przedsiębiorstwa oparto zatem na dostępnych faktach, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(43)

Dwa tunezyjskie przedsiębiorstwa, które złożyły wniosek o przyznanie zwolnienia zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, stanowiły cały przywóz z Tunezji do Unii w OS, jak wskazano w bazie Comtext. Oba te przedsiębiorstwa zostały uznane za współpracujące.

(44)

Jak wspomniano w motywie 21 powyżej, żaden z chińskich producentów/eksporterów nie współpracował w dochodzeniu. W związku z powyższym ustalenia w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem do Unii, z jednej strony, oraz w odniesieniu do wywozu rowerów z ChRL do Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, z drugiej strony, zostały oparte na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W odniesieniu do przywozu do Unii wykorzystano dane zawarte w bazie Comext. Chińskie statystyki krajowe wykorzystano w odniesieniu do określenia wielkości wywozu z ChRL do Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji.

(45)

Przywóz produktu objętego postępowaniem z ChRL do Unii zmniejszył się o 38,2 % od 2005 r., tj. po podwyższeniu ceł antydumpingowych w lipcu 2005 r. i nadal zmniejszał się w kolejnych latach. Łącznie przywóz z ChRL spadł o ponad 80 % w OD.

(46)

W tym samym czasie przywóz produktu objętego dochodzeniem z Indonezji do Unii zwiększył się od 2005 r. i wzrósł ponad dwukrotnie w 2006 r. w porównaniu z 2004 r. Z wyjątkiem 2009 r. przywóz nadal wzrastał w kolejnych latach, utrzymując się znacznie powyżej poziomu z roku 2004. Od 2009 r. przywóz ponownie rósł w sposób ciągły aż do OS. W OS przywóz z Indonezji wzrósł o 157 % w porównaniu z 2004 r.

(47)

Jeśli chodzi o wielkość przywozu produktu objętego dochodzeniem z Malezji do Unii, była ona znikoma przed podwyższeniem cła antydumpingowego w lipcu 2005 r. W 2005 r. przywóz ten wzrósł znacząco (ponad dwieście razy), następnie zmniejszył się w 2009 r. o 46 %, po czym ponownie wzrósł o 38 % w 2010 r. Mimo że przywóz z Malezji zmniejszył się ponownie w 2011 r. i podczas OS, poziom przywozu z Malezji w OS w dalszym ciągu znacznie przekraczał poziom przywozu z 2004 r. przed podwyższeniem ceł antydumpingowych (185 158 przywiezionych rowerów w porównaniu z 10 749 sztukami w 2004 r., co stanowi wzrost o 1 623 %).

(48)

Przywóz produktu objętego dochodzeniem ze Sri Lanki do Unii znacznie wzrósł po podwyższeniu ceł antydumpingowych w 2005 r. i w dalszym ciągu rósł w kolejnych latach (o prawie 500 %), osiągając najwyższy poziom w 2010 r. W 2011 r. i podczas OS przywóz ze Sri Lanki produktu objętego dochodzeniem zmniejszył się, lecz nadal przekraczał on znacznie poziom przywozu z 2004 r. przed podwyższeniem ceł antydumpingowych, co oznacza że całkowity przywóz ze Sri Lanki wzrósł o 282 % między 2004 r. a OS.

(49)

Wreszcie, przywóz produktu objętego postępowaniem z Tunezji do Unii zwiększył się o niemal 30 % w 2005 r., tj. po podwyższeniu ceł antydumpingowych, oraz o ponad 20 % w 2006 r. Przywóz ten wzrósł ponad dwukrotnie w okresie od 2006 r. do 2007 r., osiągając najwyższy poziom w 2007 r. Następnie przywóz zmniejszył się w 2008 r. i 2010 r., po czym wzrósł ponownie w 2011 r. i nieznacznie zmniejszył się w OS. W okresie objętym dochodzeniem przywóz z Tunezji wzrósł o 200,3 %.

(50)

Tabela 1 poniżej przedstawia wielkość przywozu rowerów z ChRL, Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji do Unii od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2012 r., czyli w okresie objętym dochodzeniem.

Tabela 1

(51)

Wywóz rowerów z ChRL do Indonezji zwiększył się po raz pierwszy w 2008 r. (o 56,2 %). Między 2008 r. a OS przywóz w dalszym ciągu wzrastał, z wyjątkiem 2009 r. W OD wywóz z ChRL do Indonezji wzrósł łącznie o 83,8 %.

(52)

Wywóz rowerów z ChRL do Malezji wzrósł w 2005 r. (po podwyższeniu ceł antydumpingowych), o prawie 30 %, i w dalszym ciągu rósł, osiągając najwyższy poziom w 2011 r., co oznacza wzrost o 110,8 % w porównaniu z rokiem 2004. W OS wywóz z ChRL do Malezji obniżył się nieznacznie, utrzymując się jednak na poziomie znacznie przekraczającym poziom z roku 2004. W sumie wywóz z Chin do Malezji wzrósł o 99,6 % w OD.

(53)

Wywóz rowerów z ChRL do Sri Lanki również wzrósł w następstwie podwyższenia ceł antydumpingowych w lipcu 2005 r. Wywóz ten nieznacznie zmniejszył się w 2007 r., ale w sumie wzrósł ponad dwukrotnie w latach 2010 i 2011 w porównaniu z 2004 r. Łącznie, wywóz z Chin do Sri Lanki wzrósł o 132,5 % w OD.

(54)

Jeżeli chodzi o Tunezję, wielkość wywozu z ChRL do Tunezji była nieznaczna przed podwyższeniem ceł antydumpingowych. Od 2005 r. wywóz do Tunezji znacznie wzrósł, osiągając najwyższy poziom w 2008 r. (389 445 sztuk w 2008 r. wobec 2 534 sztuk w 2004 r.). Mimo że wywóz z ChRL do Tunezji spadł i utrzymał się na niższym poziomie po 2008 r., nadal pozostawał on na znacznie wyższym poziomie niż w 2004 r. W sumie chiński wywóz do Tunezji wzrósł z 2 534 rowerów w 2004 r. do 170 772 rowerów w OS.

(55)

Tabela 2 poniżej przedstawia wielkość wywozu rowerów z ChRL do Indonezji, Malezji, Sri Lanki i Tunezji od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 sierpnia 2012 r., czyli w okresie objętym dochodzeniem.

Tabela 2

(56)

Między 2009 r. a OS przedsiębiorstwa w Indonezji i Tunezji zwiększyły produkcję o odpowiednio 54 % i 24 %. Przedsiębiorstwa na Sri Lance nieznacznie jednak zmniejszyły swoją produkcję w tym samym okresie.

(57)

Jeżeli chodzi o Malezję, jedyne malezyjskie przedsiębiorstwo, które współpracowało, rozpoczęło produkcję i wywóz rowerów w 2010 r. Ponieważ żadne inne przedsiębiorstwo nie podjęło współpracy, nie można było uzyskać informacji na temat możliwego poziomu rzeczywistej produkcji produktu objętego dochodzeniem w tym państwie.

Tabela 3

Produkcja rowerów we współpracujących przedsiębiorstwach w Indonezji, na Sri Lance i w Tunezji

(58)

Ogólny spadek wywozu z ChRL do Unii oraz równoległy wzrost wywozu z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji do Unii, a także wzrost wywozu z ChRL do Indonezji, Malezji, Sri Lanki i Tunezji po podwyższeniu ceł antydumpingowych w lipcu 2005 r., stanowi zmianę struktury handlu pomiędzy wymienionymi wyżej państwami, z jednej strony, a Unią Europejską, z drugiej strony, w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(59)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego zawiera wymóg, zgodnie z którym zmiana struktury handlu powinna wynikać z praktyki, procesu lub prac niemających racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia poza nałożonym cłem. Praktyka, proces lub prace obejmują między innymi wysyłkę produktu objętego obowiązującymi środkami za pośrednictwem państw trzecich i montaż części poprzez ich składanie w Unii lub państwie trzecim. Prowadzenie działalności montażowej ustala się zgodnie z art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(60)

Wywóz czterech początkowo współpracujących indonezyjskich przedsiębiorstw wyniósł 91 % całkowitego indonezyjskiego wywozu do Unii w OS.

(61)

W przypadku trzech spośród czterech początkowo współpracujących przedsiębiorstw, dochodzenie nie wykazało przeprowadzania przeładunku.

(62)

W przypadku czwartego przedsiębiorstwa za uzasadnione uznano zastosowanie art. 18 rozporządzenia podstawowego, jak stwierdzono powyżej w motywach 29 do 33. Dochodzenie wykazało, że przedsiębiorstwo to nie posiadało wystarczającego wyposażenia, które uzasadniałoby wielkość jego wywozu do Unii w OS, a zatem – wobec braku wszelkiego innego uzasadnienia – można wyciągnąć wniosek, że było ono zaangażowane w praktyki związane z obchodzeniem środków poprzez przeładunek.

(63)

W przypadku pozostałego wywozu do Unii, przedsiębiorstwa dokonujące tego wywozu nie współpracowały, jak wyjaśniono powyżej w motywach 29 do 33.

(64)

W związku z tym w świetle stwierdzonej w motywie 58 powyżej zmiany struktury handlu między Indonezją i Unią w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, a także biorąc pod uwagę ustalenia dotyczące jednego przedsiębiorstwa indonezyjskiego, jak stwierdzono w motywie 61 powyżej, oraz fakt, że nie wszyscy indonezyjscy producenci/eksporterzy zgłosili się i współpracowali, istnienie przeładunku produktów pochodzenia chińskiego w Indonezji zostało potwierdzone.

(65)

Poddano analizie źródła surowców (części rowerowych) oraz koszt produkcji w odniesieniu do każdego współpracującego przedsiębiorstwa w celu ustalenia, czy jakakolwiek działalność montażowa w Indonezji nie stanowi obchodzenia obowiązujących środków zgodnie z kryteriami określonymi w art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. W przypadku trzech spośród czterech przedsiębiorstw, które pierwotnie współpracowały, surowce pochodzące z Chin (części rowerowe) stanowiły poniżej 60 % łącznej wartości części zmontowanego produktu. Nie było zatem konieczne zbadanie, czy wartość dodana do sprowadzonych części podczas działalności montażowej przekraczała 25 % kosztu produkcji. W związku z tym działalność montażowa nie była przedmiotem ustaleń w odniesieniu do tych trzech przedsiębiorstw.

(66)

Jeżeli chodzi o czwarte przedsiębiorstwo, zastosowano art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, jak wspomniano powyżej w motywach 29 do 33. Ponieważ przedsiębiorstwo nie potrafiło dostarczyć wiarygodnych danych, nie było możliwe ustalenie, czy było ono zaangażowane w działalność montażową.

(67)

W związku z powyższym istnienie działalności montażowej w rozumieniu art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego nie zostało stwierdzone.

(68)

Wywóz jedynego malezyjskiego przedsiębiorstwa współpracującego wyniósł 20–30 % całkowitego malezyjskiego wywozu do Unii w OS. Przedsiębiorstwo to rozpoczęło produkcję i wywóz produktu objętego postępowaniem do Unii dopiero pod koniec 2011 r. Nie stwierdzono praktyk związanych z przeładunkiem w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa. W przypadku pozostałego wywozu do Unii przedsiębiorstwa dokonujące tego wywozu nie współpracowały, jak wyjaśniono powyżej w motywie 34.

(69)

W związku z tym w świetle stwierdzonej w motywie 58 zmiany struktury handlu między Malezją i Unią w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, a także biorąc pod uwagę fakt, że nie wszyscy malezyjscy producenci/eksporterzy zgłosili się i współpracowali, można wyciągnąć wniosek, że pozostały wywóz z Malezji, niepochodzący od wyżej wspomnianego przedsiębiorstwa, można przypisać praktykom związanym z przeładunkiem.

(70)

Przeładunek produktów pochodzenia chińskiego w Malezji został zatem potwierdzony.

(71)

W przypadku Malezji zakres dochodzenia został rozszerzony w celu objęcia innych praktyk związanych z obchodzeniem środków, które zostały stwierdzone w trakcie dochodzenia, tj. działalności montażowej, zgodnie z ustaleniami zawartymi w motywie 12 rozporządzenia wszczynającego.

(72)

Analizy kryteriów określonych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego dokonano w odniesieniu do jedynego przedsiębiorstwa współpracującego, w celu ustalenia, czy jakakolwiek działalność montażowa w Malezji stanowi obejście obowiązujących środków. Dochodzenie w tej sprawie doprowadziło do następujących wniosków.

(73)

Wspomniane przedsiębiorstwo rozpoczęło działalność w 2010 r., czyli po podwyższeniu cła antydumpingowego stosowanego wobec przywozu z ChRL. Przedsiębiorstwo to uznano za przedsiębiorstwo zorientowane na wywóz na rynek unijny, ponieważ jedynie nieznaczna część jego sprzedaży została dokonana na rynku krajowym lub w innych państwach trzecich. Ponadto ustalono, że części wykorzystywane do produkcji pochodziły głównie z ChRL. W związku z powyższym uważa się, że kryteria określone w art. 13 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego zostały spełnione.

(74)

Ponadto wspomniane przedsiębiorstwo kupowało z ChRL komplety podzespołów do montażu rowerów, z wyjątkiem trzech rodzajów części. W tym przypadku surowce pochodzenia chińskiego (części rowerowe) stanowiły ponad 60 % łącznej wartości części produktu końcowego. Ustalono również, że wartość dodana do sprowadzonych części podczas działalności montażowej nie przekraczała 25 % kosztu produkcji tego przedsiębiorstwa. Kryteria określone w art. 13 ust. 2 lit. b) zostały więc spełnione.

(75)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego, porównanie ustalonej poprzednio wartości normalnej (zob. motyw 98) z cenami eksportowymi tego przedsiębiorstwa do Unii w OS, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, wykazało, że przedsiębiorstwo stosowało znaczący poziom dumpingu w odniesieniu do przywozu produktu objętego dochodzeniem. Porównanie to przeprowadzono dla każdego rodzaju produktu objętego dochodzeniem wywożonego do Unii w OS. Ustalono również, że ceny eksportowe tego przedsiębiorstwa były znacznie poniżej poziomu usuwającego szkodę, ustalonego dla przemysłu unijnego w pierwotnym dochodzeniu. Obliczenia dokonano dla głównych kategorii produktów na podstawie dostępnych informacji. W związku z tym uznano, że skutki naprawcze obowiązujących ceł zostały osłabione pod względem cen. W związku z powyższym stwierdzono, że kryteria, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. c) rozporządzenia podstawowego, zostały spełnione.

(76)

Na tej podstawie stwierdzono, że wspomniane przedsiębiorstwo prowadziło działalność montażową. W związku z tym istnienie w Malezji działalności montażowej w rozumieniu art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zostało potwierdzone.

(77)

Wywóz początkowo współpracujących lankijskich przedsiębiorstw stanowił 69 % całkowitego lankijskiego wywozu do Unii w OS. W przypadku trzech spośród sześciu początkowo współpracujących przedsiębiorstw, dochodzenie nie wykazało przeprowadzania przeładunku. W przypadku pozostałego wywozu przedsiębiorstwa dokonujące tego wywozu nie współpracowały, jak wyjaśniono w motywach 35 do 42.

(78)

W związku z tym, w świetle stwierdzonej w motywie 58 zmiany struktury handlu między Sri Lanką i Unią w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, a także biorąc pod uwagę fakt, że nie wszyscy lankijscy producenci/eksporterzy zgłosili się lub współpracowali, możliwe jest wyciągnięcie wniosku, że wywóz dokonywany przez tych producentów/eksporterów można przypisać praktykom związanym z przeładunkiem.

(79)

Przeładunek produktów pochodzenia chińskiego na Sri Lance został zatem potwierdzony.

(80)

Poddano analizie źródła surowców (części rowerowych) oraz koszt produkcji w odniesieniu do każdego współpracującego przedsiębiorstwa w celu ustalenia, czy jakakolwiek działalność montażowa na Sri Lance nie stanowi obchodzenia obowiązujących środków zgodnie z kryteriami określonymi w art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(81)

W przypadku trzech spośród sześciu przedsiębiorstw, które pierwotnie współpracowały, surowce pochodzenia chińskiego (części rowerowe) stanowiły poniżej 60 % łącznej wartości części zmontowanego produktu. Nie było zatem konieczne zbadanie, czy wartość dodana do sprowadzonych części podczas działalności montażowej przekraczała 25 % kosztu produkcji. W związku z tym działalność montażowa nie była przedmiotem ustaleń w odniesieniu do tych trzech przedsiębiorstw.

(82)

Jak wyjaśniono w motywach 37 do 42 powyżej, w odniesieniu do dwóch innych przedsiębiorstw zastosowano art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, podczas gdy jedno inne przedsiębiorstwo wycofało się ze współpracy w trakcie wizyty weryfikacyjnej na miejscu, jak wspomniano w motywie 36 powyżej. W związku z tym istnienie działalności montażowej w rozumieniu art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego nie zostało stwierdzone.

(83)

Wywóz współpracujących tunezyjskich przedsiębiorstw stanowił całość tunezyjskiego przywozu do Unii w OS.

(84)

Weryfikacja danych dwóch współpracujących tunezyjskich przedsiębiorstw nie wykazała przeprowadzania przeładunku produktów pochodzenia chińskiego w Tunezji.

(85)

Poddano analizie źródła surowców (części rowerowych) oraz koszt produkcji w odniesieniu do każdego współpracującego przedsiębiorstwa w celu ustalenia, czy jakakolwiek działalność montażowa w Tunezji nie stanowi obejścia obowiązujących środków zgodnie z kryteriami określonymi w art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. W przypadku jednego ze współpracujących przedsiębiorstw surowce pochodzenia chińskiego (części rowerowe) stanowiły ponad 60 % łącznej wartości części produktu końcowego. Dochodzenie wykazało jednak, że wartość dodana do sprowadzonych części podczas działalności montażowej przekraczała 25 % kosztu produkcji tego przedsiębiorstwa. Na tej podstawie stwierdzono, że wspomniane przedsiębiorstwo nie prowadziło działalności montażowej.

(86)

Analizy kryteriów określonych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego dokonano w odniesieniu do drugiego tunezyjskiego przedsiębiorstwa. Dochodzenie w tej sprawie doprowadziło do następujących wniosków.

(87)

Wspomniane przedsiębiorstwo rozpoczęło działalność w 2006 r., czyli po podwyższeniu cła antydumpingowego stosowanego wobec przywozu z ChRL. Przedsiębiorstwo to uznano za przedsiębiorstwo zorientowane na wywóz na rynek unijny, ponieważ jedynie nieznaczna część jego sprzedaży została dokonana na rynku krajowym lub w innych państwach trzecich. Ponadto ustalono, że części wykorzystywane do produkcji pochodziły głównie z ChRL. Dlatego też uważa się, że kryteria, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego, zostały spełnione.

(88)

Ustalono również, że większościowym akcjonariuszem tego przedsiębiorstwa jest chiński producent rowerów.

(89)

Ponadto przedsiębiorstwo to kupowało wszystkie części z ChRL, w związku z czym surowce pochodzenia chińskiego (części rowerowe) stanowiły ponad 60 % łącznej wartości części produktu końcowego. Dochodzenie wykazało ponadto, że jedyny dostawca usług i chińskich części był powiązany z chińskim akcjonariuszem większościowym tego przedsiębiorstwa. Wartość dodana do sprowadzonych części podczas działalności montażowej nie przekraczała 25 % kosztu produkcji tego przedsiębiorstwa. Na tej podstawie uznano, że kryteria, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego, zostały spełnione.

(90)

Ponadto weryfikacja wykazała dużą liczbę błędów w wykazie transakcji wywozowych do Unii w OS, w związku z czym opracowano nowy plik na podstawie próby faktur sprzedaży obejmującej około 25 % całkowitego wywozu na rynek unijny. W związku z tym, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego, wobec braku szczegółowych informacji dotyczących transakcji wywozowych tego przedsiębiorstwa do Unii, porównanie między wartością normalną a ceną eksportową zostało przeprowadzone na podstawie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej poprzednio (zob. motyw 98) oraz średniej ważonej ceny eksportowej tego przedsiębiorstwa do Unii. Uznano, że ustalony margines dumpingu, wyrażony jako odsetek ceny CIF na granicy Unii, był istotny. Ustalono również, że średnie ceny eksportowe tego przedsiębiorstwa były znacznie poniżej poziomu usuwającego szkodę, ustalonego dla przemysłu unijnego w pierwotnym dochodzeniu. Obliczenia dokonano na podstawie średniej ważonej. W związku z tym uznano, że skutki naprawcze obowiązujących ceł zostały osłabione pod względem cen. W związku z powyższym stwierdzono, że kryteria, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. c) rozporządzenia podstawowego, zostały spełnione. Na tej podstawie uznano, że wspomniane przedsiębiorstwo prowadziło działalność montażową.

(91)

W związku z tym istnienie w Tunezji działalności montażowej w rozumieniu art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zostało potwierdzone.

(92)

W ramach dochodzenia nie ujawniono żadnej innej racjonalnej przyczyny lub ekonomicznego uzasadnienia dla przeładunku i działalności montażowej poza unikaniem środków obowiązujących względem przywozu produktu objętego postępowaniem. Nie ustalono żadnych elementów innych niż cło, które można by uznać za wyrównanie kosztów przeładunku i montażu, zwłaszcza w odniesieniu do transportu i ponownego załadunku rowerów pochodzących z ChRL przez Indonezję, Malezję, Sri Lankę i Tunezję.

(93)

W celu przeprowadzenia oceny, czy przywożone produkty osłabiły pod względem ilości i cen skutki naprawcze obowiązujących środków wprowadzonych wobec przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL, wykorzystano dane z bazy Comext jako najlepsze dostępne dane dotyczące ilości i cen wywozu dokonywanego przez początkowo współpracujących producentów/eksporterów, w stosunku do których zastosowano art. 18 rozporządzenia podstawowego, oraz wywozu dokonywanego przez przedsiębiorstwa niewspółpracujące. W stosownych przypadkach, w porównaniach dotyczących współpracujących przedsiębiorstw, które zgodnie z ustaleniami były zaangażowane w praktyki związane z obchodzeniem środków, wykorzystano zgłoszone przez nie ilości i ceny wywozu. Określone w ten sposób ceny eksportowe porównano z poziomem usuwającym szkodę dla producentów unijnych ustalonym ostatnio, tj. w ramach przeglądu okresowego zakończonego w 2005 r., o którym mowa w motywie 3.

(94)

Porównanie poziomu usuwającego szkodę określonego w ramach przeglądu okresowego w 2005 r. ze średnią ważoną ceną eksportową w OS niniejszego dochodzenia wykazało znaczne zaniżanie cen w przypadku każdego z czterech krajów, których dotyczy postępowanie.

(95)

Wzrost przywozu z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji do Unii uznano za znaczny pod względem ilości, jak to opisano w sekcji 2.4.1 (motywy 45 do 50).

(96)

Stwierdzono zatem, że obowiązujące środki ulegają osłabieniu pod względem ilości i cen.

(97)

Wreszcie, zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego oceniono, czy istnieją dowody na stosowanie dumpingu w odniesieniu do wartości normalnej ustalonej poprzednio dla produktu objętego postępowaniem.

(98)

W ramach przeglądu okresowego przeprowadzonego w 2005 r., o którym mowa w motywie 3 powyżej, wartość normalna została ustalona na podstawie cen występujących w Meksyku, który w ramach tego dochodzenia uznano za państwo o gospodarce rynkowej analogiczne do ChRL („wartość normalna ustalona poprzednio”).

(99)

Znaczna część wywozu z Indonezji została uznana za rzeczywistą produkcję indonezyjską wywożoną przez trzy indonezyjskie przedsiębiorstwa, w przypadku których nie stwierdzono zaangażowania w praktyki związane z obchodzeniem środków, jak stwierdzono w motywach 61 i 65. Z tego powodu, w celu ustalenia cen eksportowych w wywozie z Indonezji, na które miały wpływ praktyki związane z obchodzeniem środków, uwzględniono tylko wywóz producentów/eksporterów niewspółpracujących. W tym celu odwołano się do najlepszych dostępnych faktów, a ceny eksportowe ustalono na podstawie średniej ceny eksportowej rowerów z Indonezji do Unii w OS, ujętej w bazie Comext.

(100)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym wprowadzono dostosowania uwzględniające różnice w zakresie kosztów transportu, ubezpieczenia i pakowania wskazane przez przemysł unijny we wniosku o wszczęcie obecnego dochodzenia.

(101)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego dumping obliczono poprzez porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej poprzednio i odnośnych średnich ważonych cen eksportowych z Indonezji w OS, wyrażonych jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(102)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej i ustalonych średnich ważonych cen eksportowych wykazało istnienie dumpingu.

(103)

Z uwagi na niski poziom współpracy ze strony malezyjskich producentów produktu objętego dochodzeniem ustalenie ceny eksportowej z Malezji musiało zostać oparte na dostępnych faktach, tj. na średniej cenie eksportowej rowerów w OS, ujętej w bazie Comext.

(104)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Wprowadzono dostosowania dotyczące różnic w zakresie kosztów transportu, ubezpieczenia i pakowania. Biorąc pod uwagę niski poziom współpracy, odpowiednie dostosowania oparte zostały na informacjach przekazanych przez przemysł unijny we wniosku o wszczęcie obecnego dochodzenia.

(105)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego dumping obliczono poprzez porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej poprzednio i odnośnych średnich ważonych cen eksportowych z Malezji w OS, wyrażonych jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(106)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej i ustalonych średnich ważonych cen eksportowych wykazało istnienie dumpingu.

(107)

Ponieważ poziom współpracy lankijskich producentów/eksporterów był niski, ceny eksportowe zostały ustalone na podstawie dostępnych faktów, tj. średniej ceny eksportowej rowerów w OS, ujętej w bazie Comext, która została zweryfikowana w oparciu o dostępne dane dotyczące wywozu przedstawione przez przedsiębiorstwa, które nie są zaangażowane w praktyki związane z obchodzeniem środków.

(108)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym i wobec braku jakichkolwiek innych informacji wprowadzono dostosowania uwzględniające różnice w zakresie kosztów transportu, ubezpieczenia i pakowania wskazane przez przemysł unijny we wniosku o wszczęcie obecnego dochodzenia.

(109)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego dumping obliczono poprzez porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej poprzednio i odnośnych średnich ważonych cen eksportowych ze Sri Lanki w OS, wyrażonych jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(110)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej i ustalonych średnich ważonych cen eksportowych wykazało istnienie dumpingu.

(111)

Cena eksportowa została ustalona na podstawie średniej ceny eksportowej rowerów w OS, ujętej w bazie Comext, która została zweryfikowana w oparciu o dane dotyczące wywozu przedstawione przez przedsiębiorstwo, które nie było zaangażowane w praktyki związane z obchodzeniem środków.

(112)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym wprowadzono dostosowania uwzględniające różnice w zakresie kosztów transportu, ubezpieczenia i pakowania wskazane przez przemysł unijny we wniosku o wszczęcie obecnego dochodzenia.

(113)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego, dumping obliczono poprzez porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej poprzednio i odnośnych średnich ważonych cen eksportowych z Tunezji w OS, wyrażonych jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(114)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej i ustalonych średnich ważonych cen eksportowych wykazało istnienie dumpingu.

(115)

W związku z powyższymi ustaleniami można stwierdzić, że ostateczne cło antydumpingowe nałożone na przywóz rowerów pochodzących z ChRL było obchodzone poprzez przeładunek w Indonezji, Malezji i na Sri Lance oraz działalność montażową w Malezji i Tunezji w rozumieniu art. 13 rozporządzenia podstawowego.

(116)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego obowiązujące środki wprowadzone wobec przywozu produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z ChRL powinny zatem zostać rozszerzone na przywóz tego samego produktu wysyłanego z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji.

(117)

Rozszerzeniem należy objąć środki określone obecnie w art. 1 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 990/2011, czyli ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 48,5 % stosowane w odniesieniu do ceny netto na granicy Unii, przed ocleniem.

(118)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, które stanowią, że wszelkie rozszerzone środki należy stosować do przywozu produktów wprowadzonych do Unii z zastrzeżeniem rejestracji wymaganej rozporządzeniem podstawowym, cło należy pobierać od zarejestrowanego przywozu rowerów wysyłanych z Indonezji, Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji.

(119)

Cztery indonezyjskie przedsiębiorstwa, które złożyły wniosek o przyznanie zwolnienia z możliwych rozszerzonych środków zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, przesłały odpowiedzi na formularz dotyczący zwolnienia.

(120)

Jak wspomniano w motywach 29 do 33, wobec jednego z tych przedsiębiorstw zastosowano przepisy art. 18. W związku z powyższym, w świetle ustaleń w odniesieniu do zmiany w strukturze handlu oraz przeładunku, jak wskazano w motywie 58, zwolnienie nie może zostać przyznane temu przedsiębiorstwu.

(121)

Jeżeli chodzi o trzy pozostałe współpracujące przedsiębiorstwa indonezyjskie, które złożyły wniosek o zwolnienie z możliwych rozszerzonych środków zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, nie stwierdzono, by brały one udział w praktykach obchodzenia środków będących przedmiotem niniejszego dochodzenia, jak stwierdzono w motywie 65. Ponadto producenci ci potrafili wykazać, że nie są powiązani z żadnym z producentów/eksporterów zaangażowanych w praktyki związane z obchodzeniem środków ani z żadnym z chińskich producentów/eksporterów rowerów. Dlatego też zwolnienie z rozszerzonych środków mogłoby zostać przyznane tym trzem przedsiębiorstwom.

(122)

Jedno malezyjskie przedsiębiorstwo, które złożyło wniosek o przyznanie zwolnienia z możliwych rozszerzonych środków zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, przesłało odpowiedź na formularz dotyczący zwolnienia.

(123)

Jak stwierdzono w motywach 72 do 76, ustalono, że przedsiębiorstwo to było zaangażowane w praktyki związane z obchodzeniem środków. W związku z powyższym, w świetle ustaleń w odniesieniu do zmiany w strukturze handlu oraz przeładunku, jak wskazano w motywie 58, zwolnienie nie może zostać przyznane temu przedsiębiorstwu.

(124)

Sześć lankijskich przedsiębiorstw, które złożyło wniosek o zwolnienie z możliwych rozszerzonych środków zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, przesłało odpowiedzi na formularz dotyczący zwolnienia.

(125)

Jak stwierdzono w motywie 36, w trakcie dochodzenia jedno z przedsiębiorstw wycofało swój wniosek o przyznanie zwolnienie, w związku z czym, w świetle ustaleń dotyczących zmiany w strukturze handlu i przeładunku, jak wskazano w motywie 58, zwolnienie nie może zostać przyznane temu przedsiębiorstwu.

(126)

W odniesieniu do dwóch innych przedsiębiorstw uzasadnione było zastosowanie art. 18 rozporządzenia podstawowego, jak określono w motywach 36 do 42 i w związku z tym, w świetle ustaleń w odniesieniu do zmiany w strukturze handlu i przeładunku, jak wskazano w motywie 58, zwolnienie nie może zostać przyznane tym przedsiębiorstwom.

(127)

Jeżeli chodzi o trzy pozostałe współpracujące przedsiębiorstwa lankijskie, które złożyły wniosek o zwolnienie z możliwych rozszerzonych środków zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, nie stwierdzono, by brały one udział w praktykach obchodzenia środków będących przedmiotem niniejszego dochodzenia, jak stwierdzono w motywach 80 i 81. Ponadto producenci ci potrafili wykazać, że nie są powiązani z żadnym z przedsiębiorstw, w przypadku których ustalono obchodzenie środków, ani też z żadnym chińskim producentem/eksporterem rowerów. Dlatego też zwolnienie z rozszerzonych środków mogłoby zostać przyznane tym przedsiębiorstwom.

(128)

Dwa tunezyjskie przedsiębiorstwa, które złożyły wniosek o przyznanie zwolnienia z możliwych rozszerzonych środków zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, przesłały odpowiedzi na formularz dotyczący zwolnienia.

(129)

W przypadku jednego z nich ustalono, że nie brało ono udziału w praktykach obchodzenia środków objętych niniejszym dochodzeniem. Ponadto producent ten potrafił wykazać, że nie jest powiązany z żadnym z przedsiębiorstw, w przypadku których ustalono obchodzenie środków, ani też z żadnym chińskim producentem/eksporterem rowerów. Dlatego też zwolnienie z rozszerzonych środków mogłoby zostać przyznane temu przedsiębiorstwu.

(130)

Jak stwierdzono w motywie 89, dochodzenie wykazało, iż drugie przedsiębiorstwo było zaangażowane w praktyki związane z obchodzeniem środków. W związku z powyższym, w świetle ustaleń w odniesieniu do zmiany w strukturze handlu oraz przeładunku, jak wskazano w motywie 58, zwolnienie nie może zostać przyznane temu przedsiębiorstwu.

(131)

Uznaje się, że w tym przypadku konieczne jest wprowadzenie specjalnych środków w celu zapewnienia właściwego stosowania takich zwolnień. Środki specjalne polegają na wymogu przedstawienia organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej zgodnej z wymogami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rozszerzonemu cłu antydumpingowemu.

(132)

Nie naruszając przepisów art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, inni producenci/eksporterzy w Indonezji, Malezji, na Sri Lance i w Tunezji, którzy nie ujawnili się w ramach niniejszego postępowania i nie dokonywali wywozu produktu objętego dochodzeniem do Unii w OS i którzy zamierzają złożyć wniosek o zwolnienie z rozszerzonego cła antydumpingowego na postawie art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, będą musieli wypełnić kwestionariusz, aby umożliwić Komisji ustalenie, czy takie zwolnienie może być uzasadnione. Tego rodzaju zwolnienie może zostać przyznane po dokonaniu oceny następujących czynników: sytuacji rynkowej produktu objętego dochodzeniem, mocy produkcyjnych i stopnia wykorzystania mocy produkcyjnych, zakupów i sprzedaży, prawdopodobieństwa kontynuowania praktyk, w odniesieniu do których nie ma wystarczającego powodu lub ekonomicznego uzasadnienia, oraz dowodów na istnienie dumpingu. Komisja zwykle przeprowadza także wizytę weryfikacyjną na miejscu. Wniosek w tej sprawie należy niezwłocznie skierować do Komisji, razem ze wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności takimi jak wszelkie zmiany w działalności przedsiębiorstwa związane z produkcją i sprzedażą.

(133)

Jeżeli zwolnienie zostanie przyznane, obowiązujące rozszerzone środki powinny zostać odpowiednio zmienione. Następnie wszelkie przyznane zwolnienia będą monitorowane w celu zapewnienia zgodności z warunkami, które są z nimi związane.

(134)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o najważniejszych faktach i względach prowadzących do powyższych wniosków oraz zaproszone do przedstawienia swoich uwag.

(135)

Jedno indonezyjskie przedsiębiorstwo powtórzyło swoje roszczenia przedstawione w motywie 31, nie przedkładając przy tym żadnych nowych dowodów. W tym względzie, jak wspomniano w motywie 29, dane dostarczone przez przedsiębiorstwo były niemożliwe do zweryfikowania ze względu fakt, iż przedsiębiorstwo to nie przechowywało arkuszy roboczych potwierdzających dane liczbowe ujęte w formularzu dotyczącym zwolnienia. Ponadto przedłożone dane liczbowe, które zostały zbadane i ponownie obliczone na podstawie dokumentacji księgowej dostępnej na terenie przedsiębiorstwa (dotyczyło to np. wielkości zakupów i wielkości produkcji), okazały się nieprawidłowe. W związku z powyższym roszczenia te zostają oddalone.

(136)

Jedno z malezyjskich przedsiębiorstw utrzymywało, że Komisja nie powinna odrzucić jego wniosku o przyznanie zwolnienia ze względu na fakt, iż koszt części chińskiego pochodzenia w stosunku do ogólnych kosztów produkcji rowerów przekraczał jedynie nieznacznie próg 60 %. Ponadto przedsiębiorstwo to przedstawiło szereg faktur na zakup części, które rzekomo zostały błędnie zgłoszone jako pochodzące z ChRL, podczas gdy w rzeczywistości pochodziły z Indonezji.

(137)

W tym względzie należy zauważyć, że progi, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego, określone są w sposób bardzo jasny i w związku z tym nie ma znaczenia, o ile odsetek kosztów części pochodzenia chińskiego w stosunku do ogólnych kosztów produkcji rowerów przekracza próg 60 %, ale że koszty części pochodzenia chińskiego powinny stanowić mniej niż 60 % ogólnych kosztów produkcji rowerów. Ponadto faktury te nie były odzwierciedlone w wykazie zakupów dostarczonym przez przedsiębiorstwo, a ponadto kwoty przedstawionych faktur nie były na tyle istotne, aby mogły spowodować zmianę pierwotnej oceny Komisji. W związku z powyższym roszczenia te zostają oddalone.

(138)

Wyżej wspomniane przedsiębiorstwo twierdziło również, że nie ma wystarczającej podstawy prawnej do odrzucenia jego wniosku o zwolnienie, ponieważ wyciągnięte wnioski oparte są na obliczeniach i uwzględnia się w nich indywidualnej sytuacji przedsiębiorstwa. W odpowiedzi na ten wniosek przedsiębiorstwo to otrzymało dalsze wyjaśnienia, odzwierciedlające analizę zawartą w motywach 72 do 75.

(139)

Przedsiębiorstwo to twierdziło ponadto, że wzrost jego przywozu produktu objętego dochodzeniem zbiegł się ze złagodzeniem ogólnego systemu preferencji taryfowych dla Malezji, a zatem wzrost wywozu do Unii w 2010 r. nie był uzasadniony podwyższeniem cła antydumpingowego nałożonego na przywóz z ChRL. W odpowiedzi na ten argument uznano, że o ile złagodzenie wymogów ogólnego systemu preferencji mogło zachęcać przedsiębiorstwo do dokonywania wywozu do Unii, to sytuacja ta nie podważa faktu, że przedsiębiorstwo rozpoczęło działalność po podwyższeniu ceł antydumpingowych wobec ChRL, a części pozyskiwało głównie z ChRL (zob. motyw 73). W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(140)

To samo przedsiębiorstwo twierdziło również, że dane dotyczące wartości zakupionych i wykorzystanych części rowerowych nie zostały należycie zweryfikowane, ponieważ nie zastosowano rozróżnienia na części zakupione i wykorzystane. W tym względzie należy zauważyć, że w oparciu o dane liczbowe przedłożone przez to przedsiębiorstwo, ustalono, iż wartość zakupionych oraz wykorzystanych części była identyczna. Ponadto, zgodnie ze sprawozdaniem rocznym przedsiębiorstwa na rok 2011, dane dotyczące wartości części zakupionych w 2011 r. odpowiadały wartości części wykorzystanych. Dane dotyczące części zakupionych i części wykorzystanych w odniesieniu do OS i roku 2010 zostały zaakceptowane jako zgłoszone przez przedsiębiorstwo. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(141)

Wspomniane przedsiębiorstwo przedłożyło również dalsze podziały kosztów w rozbiciu na poszczególne modele produktu, które miały na celu udowodnienie, że spełniało ono kryterium związane z nieprzekraczaniem progu 60 % (stosunek wartości części pochodzących z ChRL do całkowitej wartości części zmontowanego produktu). Dostarczone informacje były sprzeczne z podziałami kosztów dotyczącymi poszczególnych modeli, które zostały zgromadzone i zweryfikowane na miejscu w odniesieniu do wybranych modeli i w przypadku których potwierdzone zostało przekroczenie progu 60 %. Nowe informacje przedstawione przez przedsiębiorstwo w tym kontekście nie zostały poparte żadnymi dowodami i były sprzeczne ze zweryfikowanymi informacjami. W związku z tym informacje te zostały pominięte.

(142)

Przedsiębiorstwo utrzymywało również, że działało w dobrej wierze, polegając na domniemanej zgodności swoich działań z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1063/2010 (16) ustanawiającym obowiązujące reguły pochodzenia. W tym kontekście należy zauważyć, że celem dochodzenia dotyczącego obchodzenia środków nie jest sprawdzenie zgodności z obowiązującymi regułami pochodzenia. Weryfikacja taka nie została przeprowadzona w ramach obecnego dochodzenia w sprawie obchodzenia środków i dlatego też domniemana zgodność z regułami pochodzenia nie może zostać w tym przypadku potwierdzona. W związku z tym domniemana zgodność z regułami pochodzenia nie wyklucza w tym przypadku możliwości obchodzenia środków, zgodnie z definicją w art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego (17). W tym kontekście argument ten został odrzucony.

(143)

Wreszcie wspomniane przedsiębiorstwo twierdziło, że obliczenia marginesu dumpingu należało dokonać w oparciu o konkretne dane dla tego przedsiębiorstwa. Wniosek ten został przyjęty, jak zaznaczono w motywie 75 powyżej i przedsiębiorstwo zostało powiadomione o tym fakcie.

(144)

Jedno z lankijskich przedsiębiorstw zakwestionowało istotność dokumentów wymaganych podczas wizyty weryfikacyjnej i twierdziło, że w związku z tym jego wniosek o przyznanie zwolnienia nie powinien zostać odrzucony. W tym względzie należy zauważyć, że dokumenty poświadczające pochodzenie części wykorzystywanych do montażu rowerów wywożonych do Unii mają istotne znaczenie dla oceny zgodności z warunkami art. 13 ust. 2 lit. b). W dodatku, jak wspomniano w motywie 37, dane dostarczone przez to przedsiębiorstwo były niemożliwe do zweryfikowania. Ponadto przedsiębiorstwo przyznało podczas wizyty weryfikacyjnej na miejscu, że części pochodzące z ChRL nie zostały odnotowane w dokumentacji księgowej i w związku z tym zgodność z kryteriami określonymi w art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego nie mogły zostać określona. W związku z powyższym roszczenia te zostają oddalone.

(145)

Inne lankijskie przedsiębiorstwo twierdziło, że gdyby wiedziało, że wywóz do Unii ze Sri Lanki może być przedmiotem rozszerzonego na Sri Lankę cła antydumpingowego od daty wszczęcia dochodzenia, nie wycofałoby swojego wniosku o przyznanie zwolnienia. Należy jednak podkreślić, że w momencie wycofania wniosku o przyznanie zwolnienia przedmiotowe przedsiębiorstwo było uznawane za świadome możliwości zastosowania rozszerzonego cła antydumpingowego od daty rejestracji przywozu ze Sri Lanki do Unii, tj. od daty wszczęcia dochodzenia w sprawie obchodzenia środków. Przedsiębiorstwo to zostało poinformowane trzykrotnie o takiej możliwej konsekwencji: w motywie 20 rozporządzenia wszczynającego, w trakcie przesłuchania na początku dochodzenia oraz w trakcie wizyty weryfikacyjnej na miejscu. Z tego względu nie można było zaakceptować powyższego roszczenia.

(146)

Inne lankijskie przedsiębiorstwo przedstawiło nowe informacje, które należało przedłożyć przed wizytą weryfikacyjną, a z uwagi na zaawansowany etap dochodzenia nie było możliwości dokonania ich weryfikacji. Przedsiębiorstwo to twierdziło jednak, że przedstawiło wszystkie wymagane informacje.

(147)

Jak wspomniano w motywach 39 i 40, przedsiębiorstwo to nie dostarczyło wszystkich informacji wymaganych do celów wizyty weryfikacyjnej na miejscu. W szczególności zgłoszona przez przedsiębiorstwo wartość zakupu części lokalnego pochodzenia uznana została za niewiarygodną. W związku z tym zgodność z kryteriami określonymi w art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego nie mogła zostać określona.

(148)

Ponadto przedsiębiorstwo utrzymywało, że zaistniały nieprawidłowości w trakcie wizyty na miejscu w odniesieniu do jej długości i kwestii językowych. W tym względzie należy podkreślić, że przedsiębiorstwo to zostało niedawno założone i w związku z tym zaplanowano tylko jeden dzień weryfikacji na miejscu. Weryfikację przeprowadzono w trakcie pełnego dnia roboczego. Po zakończeniu wizyty weryfikacyjnej wspomniane przedsiębiorstwo nie wystąpiło z wnioskiem o możliwość przedstawienia dodatkowych informacji, których nie było w stanie przedstawić podczas weryfikacji.

(149)

Ponadto przed wizytą weryfikacyjną na miejscu przedsiębiorstwo zostało poinformowane, że weryfikacje będą przeprowadzane wyłącznie w języku angielskim i nie zgłosiło ono wówczas żadnych zastrzeżeń. Ponadto w trakcie wizyty weryfikacyjnej na miejscu służbom Komisji towarzyszył tłumacz, którego zadaniem było eliminowanie ewentualnych problemów komunikacyjnych. W tym kontekście należy również podkreślić fakt, iż większość dokumentów przedłożonych przez to przedsiębiorstwo w trakcie wizyty weryfikacyjnej sporządzona była w języku angielskim, w tym także dokumentacja księgowa.

(150)

W związku z powyższym wszystkie roszczenia tego przedsiębiorstwa zostały odrzucone,

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N-105 08/20

1049 Brussels

Belgia

Faks (32 2) 295 65 05

5.6.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 153/17

(1)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2474/93 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 30,6 % na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”) („pierwotne dochodzenie”). W następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków przeprowadzonego zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego, rozporządzeniem Rady (WE) nr 71/97 (3) wspomniane cło zostało rozszerzone na przywóz niektórych części rowerowych pochodzących z ChRL. Ponadto postanowiono ustanowić „system zwolnień” na podstawie art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Szczegóły tego systemu przedstawiono w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 88/97 (4). Aby uzyskać zwolnienie z rozszerzonego cła, producenci rowerów w Unii muszą spełnić warunki określone w art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, tzn. przestrzegać wymogu utrzymywania poziomu chińskich części rowerowych wykorzystywanych w działalności poniżej 60 % lub poziomu wartości dodanej do wszystkich wykorzystanych części powyżej 25 %. Dotychczas przyznano ponad 250 zwolnień.

(2)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Rada, rozporządzeniem (WE) nr 1524/2000 (5), zdecydowała, że wspomniane powyżej środki powinny zostać utrzymane.

(3)

W następstwie przeglądu okresowego na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego („zmieniający przegląd okresowy”), Rada, rozporządzeniem (WE) nr 1095/2005 (6), zdecydowała o podwyższeniu obowiązującego cła antydumpingowego do 48,5 %.

(4)

Po dokonaniu przeglądu środków przeciwdziałających obejściu ceł zgodnie z art. 13 ust. 4 oraz art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, Komisja, rozporządzeniem (WE) nr 171/2008 (7), zdecydowała o utrzymaniu rozszerzenia cła antydumpingowego nałożonego wobec przywozu rowerów pochodzących z ChRL na przywóz niektórych części rowerowych z ChRL.

(5)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Rada, rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011 (8) („poprzednie dochodzenie”), zdecydowała, że wspomniane powyżej środki powinny zostać utrzymane.

(6)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia zakończonego w październiku 2011 r. Komisja dysponowała dowodami na to, że w odniesieniu do dumpingu i szkody doszło do zmiany okoliczności, które stanowiły podstawę do wprowadzenia istniejących środków, i że zmiana ta może mieć charakter trwały.

(7)

Dowody prima facie będące w posiadaniu Komisji wskazywały, że system kontyngentów eksportowych, który był stosowany wobec producentów rowerów w ChRL i który utrudniał producentom eksportującym uzyskanie traktowania na zasadach rynkowych podczas zmieniającego przeglądu okresowego, został zniesiony w styczniu 2011 r.

(8)

Ponadto zaszły zmiany w strukturze przemysłu unijnego. Wielu producentów unijnych zamiast pełnego cyklu produkcyjnego wykonuje obecnie (częściowe) operacje montażu z wykorzystaniem przywiezionych części.

(9)

Dodatkowo z uwagi na rozszerzenia UE w latach 2004 i 2007 do unijnego przemysłu rowerowego dołączyła znaczna liczba producentów. Wielu producentów, którzy byli częścią przemysłu UE przed tymi dwoma rozszerzeniami, przeniosło swoje zakłady produkcyjne do nowych państw członkowskich lub wybudowało w tych państwach nowe zakłady. W konsekwencji poziom kosztów przemysłu unijnego mógł ulec zmianie.

(10)

Wreszcie obowiązujący poziom usuwający szkodę został obliczony na podstawie danych dotyczących rowerów ze stali, podczas gdy okazuje się, że obecnie większość rowerów jest produkowanych ze stopów aluminium.

(11)

Wydaje się, że wszystkie te zmiany mają trwały charakter i dlatego stanowią uzasadnienie dla ponownej oceny ustaleń dotyczących szkody.

(12)

Ponadto liczba przedsiębiorstw korzystających z systemu zwolnień szybko rośnie, a sam system nie był zmieniany od czasu jego wprowadzenia w 1997 r. Co więcej, system monitorowania przywozu części zwolnionych ze środków antydumpingowych stał się bardzo skomplikowany i uciążliwy, co może stać na przeszkodzie jego skuteczności.

(13)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i po ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody prima facie, aby wszcząć dochodzenie zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, Komisja powiadomiła w zawiadomieniu („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) (9) opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 9 marca 2012 r. o wszczęciu z urzędu przeglądu okresowego środków antydumpingowych stosowanych w przywozie rowerów pochodzących z ChRL.

(14)

W dniu 25 września 2012 r. w drodze rozporządzenia (UE) nr 875/2012 (10) Komisja wszczęła dochodzenie dotyczące ewentualnego obejścia środków antydumpingowych, wprowadzonych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011 wobec przywozu rowerów pochodzących z ChRL, przez przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, Malezji, Sri Lanki i Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, Malezji, Sri Lanki i Tunezji, oraz poddawania tego przywozu rejestracji („dochodzenie w sprawie obejścia środków”).

(15)

W maju 2013 r. Rada, rozporządzeniem (UE) nr 501/2013 (11) („rozporządzenie w sprawie obejścia środków”), rozszerzyła obowiązujące środki antydumpingowe obowiązujące w odniesieniu do przywozu rowerów pochodzących z ChRL na przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, Malezji, Sri Lanki i Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, Malezji, Sri Lanki i Tunezji, ponieważ stwierdzono, że przywóz ten umożliwia obejście środków dzięki operacjom przeładunku lub montażu w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia podstawowego.

(16)

Dnia 27 kwietnia 2012 r. Komisja powiadomiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (12) o wszczęciu postępowania antysubsydyjnego dotyczącego przywozu do Unii rowerów pochodzących z ChRL („postępowanie antysubsydyjne”).

(17)

W listopadzie 2012 r. Komisja powiadomiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (13), że ustalenia dokonane w ramach dochodzenia w sprawie obejścia środków mogą zostać użyte w dochodzeniu antysubsydyjnym, o którym mowa w motywach 14 i 15.

(18)

W maju 2013 r., Komisja, decyzją 2013/227/UE (14), zakończyła dochodzenie antysubsydyjne bez wprowadzania środków.

(19)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu dochodzenia znanych producentów unijnych, znane zrzeszenia producentów unijnych, znanych producentów eksportujących w ChRL oraz zrzeszenie chińskich producentów, przedstawicieli państwa, którego dotyczy postępowanie, znanych importerów i zrzeszenia importerów, znanych unijnych producentów części rowerowych i ich zrzeszenia oraz znane zrzeszenie użytkowników. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(20)

Ze względu na znaczną liczbę producentów eksportujących, producentów unijnych i importerów niepowiązanych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrolę wyrywkową zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności dokonania kontroli wyrywkowej, a w razie stwierdzenia takiej konieczności – aby umożliwić dobór prób, zwrócono się do wszystkich producentów eksportujących i ich znanego zrzeszenia oraz wszystkich producentów unijnych i importerów niepowiązanych o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie, zgodnie z wyszczególnieniem zawartym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, podstawowych informacji na temat ich działalności mającej związek z produktem objętym postępowaniem w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r.

(21)

Ponieważ przedstawiciele państwa, którego dotyczy dochodzenie, nie zgłosili się przy wszczęciu dochodzenia, Komisja skontaktowała się z około 70 chińskimi firmami znanymi już służbom Komisji z poprzedniego dochodzenia. Na późniejszym etapie, kiedy wszczęto dochodzenie antysubsydyjne wspomniane w motywie 16, Komisja zidentyfikowała dodatkowo ok. 300 chińskich producentów eksportujących, z którymi również skontaktowano się w kontekście tego przeglądu okresowego.

(22)

Pomimo podjętych przez Komisję starań, mających na celu nawiązanie współpracy, zgłosiło się tylko osiem grup chińskich producentów eksportujących, z których tylko cztery zgłosiły prowadzenie wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym („ODP”) zdefiniowanym w motywie 37 poniżej, co stanowi mniej niż 4 % całości przywozu rowerów z ChRL w ODP.

(23)

W związku z powyższym podjęto decyzję, że kontrola wyrywkowa w przypadku producentów eksportujących w ChRL nie jest konieczna.

(24)

Jak stwierdzono w motywach 63–64 i 131 poniżej, w przypadku jednej grupy chińskich eksporterów, Giant China, zastosowanie art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego było uzasadnione. Wskutek tego współpraca chińskich producentów eksportujących jeszcze bardziej zmalała.

(25)

Jak wyjaśniono w motywach 32–35 poniżej, wybrano próbę producentów unijnych.

(26)

Jak wyjaśniono w motywie 36 poniżej, podjęto decyzję, że kontrola wyrywkowa w przypadku importerów niepowiązanych nie jest konieczna.

(27)

Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich zainteresowanych stron oraz do wszystkich innych stron, które zwróciły się o to w terminach wskazanych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, a mianowicie do producentów unijnych objętych próbą, współpracujących producentów eksportujących w ChRL, niepowiązanych importerów, którzy zgłosili się, jak opisano w motywie 36 poniżej, oraz znanych producentów części rowerowych w Unii.

(28)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszach oraz inne dokumenty zostały przesłane przez cztery grupy chińskich producentów eksportujących i ich przedstawiciela, ośmiu producentów unijnych objętych próbą, jedno zrzeszenie użytkowników, osiem zrzeszeń producentów unijnych, 53 producentów części rowerowych i jedno zrzeszenie producentów części rowerowych. Żaden z niepowiązanych importerów, z którymi nawiązano kontakt, nie przesłał odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(29)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do celów wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego oraz interesu Unii, a następnie złożyła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

(30)

Wobec potrzeby ustalenia wartości normalnej dla producentów eksportujących w ChRL, co do których istnieje możliwość, że nie zostanie im przyznane MET, przeprowadzono wizytę weryfikacyjną w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie danych z państwa analogicznego w siedzibie następujących przedsiębiorstw:

(31)

W następstwie ujawnienia istotnych faktów i ustaleń („ujawnienie”) niektóre strony twierdziły, że nie zapewniono stronom dostatecznie długiego okresu czasu na przekazanie uwag. W tym względzie zwraca się uwagę, że strony miały dostatecznie dużo czasu na przekazanie uwag zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym ta uwaga zostaje oddalona.

(32)

Komisja powiadomiła w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, że dokonała tymczasowego doboru próby producentów unijnych. Próba ta składała się z ośmiu przedsiębiorstw wybranych spośród ponad 380 producentów unijnych znanych przed wszczęciem dochodzenia; wyboru dokonano w szczególności na podstawie największego reprezentatywnego wolumenu produkcji i sprzedaży, który można w racjonalny sposób zbadać w dostępnym czasie, uwzględniając rozkład geograficzny. Próba objęła największe państwa prowadzące produkcję, uszeregowane według wolumenów produkcji. W przypadku każdego z tych państw przedsiębiorstwa objęte próbą należały do największych przedstawicieli współpracujących producentów. Próba objęła również jednostki należące do największych współpracujących grup. Szczególną uwagę poświęcono w tym przypadku utworzeniu próby obejmującej równą liczbę przedsiębiorstw ze starych i nowych państw członkowskich.

(33)

Próba reprezentowała około 25 % łącznej szacowanej produkcji i sprzedaży unijnej w ODP. Zainteresowane strony zostały poproszone o zapoznanie się z dokumentacją i wypowiedzenie się na temat stosowności tego wyboru w terminie 15 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu postępowania. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(34)

Niektóre zainteresowane strony zgłosiły wątpliwości w odniesieniu do kontroli wyrywkowej producentów unijnych. Twierdziły one, że: (i) tymczasowa próba objęła tylko niektóre podmioty prawne należące do grup powiązanych przedsiębiorstw, a nie wszystkie podmioty prawne, z których składa się podmiot gospodarczy wytwarzający dany produkt; oraz (ii) we wniosku uwzględniono przedsiębiorstwo, które ostatnio ponosiło straty, podczas gdy producenci unijni w tym okresie prosperowali. Dodatkowo twierdzono, że straty te nie były powiązane z produktem objętym postępowaniem.

(35)

Argumenty te zostały oddalone z następujących przyczyn: (i) ustalono, że podmioty należące do większych grup prowadziły działalność niezależnie od innych podmiotów zależnych należących do tej samej grupy, są reprezentatywne dla przemysłu unijnego, a więc nie zachodziła potrzeba badania całej grupy w sposób skonsolidowany, (ii) zainteresowana strona, której dotyczy postępowanie, nie uzasadniła swojego twierdzenia, że przedsiębiorstwo wybrane do próby, które rzekomo ponosi straty, nie jest reprezentatywne dla przemysłu unijnego. Wreszcie, o ile wybrana próba powinna być reprezentatywna dla przemysłu unijnego, to wybrane przedsiębiorstwa nie muszą być jednolite. W związku z tym twierdzenie tej strony musiało zostać odrzucone.

(36)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano również kontrolę wyrywkową importerów niepowiązanych. W momencie wszczęcia postępowania skontaktowano się ze wszystkimi znanymi importerami niepowiązanymi. Ze względu na niewielką liczbę odpowiedzi otrzymanych w ramach kontroli wyrywkowej nie dokonano wyboru próby. Wszyscy niepowiązani importerzy, którzy się zgłosili, zostali zaproszeni do współpracy i otrzymali kwestionariusz. Żaden z niepowiązanych importerów nie przedłożył odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu ani nie współpracował na dalszych etapach obecnego dochodzenia.

(37)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla analizy szkody objęło okres od stycznia 2008 r. do końca ODP („okres badany”).

(38)

Produktem objętym niniejszym dochodzeniem przeglądowym są rowery dwukołowe i pozostałe rowery (w tym trzykołowe wózki-rowery dostawcze, ale z wyłączeniem rowerów jednokołowych), bezsilnikowe („produkt objęty przeglądem”), pochodzące z ChRL, obecnie objęte kodami CN 8712 00 30 oraz ex 8712 00 70.

(39)

Tak jak w poprzednim dochodzeniu rowery sklasyfikowano według następujących kategorii:

(40)

Wszystkie wymienione powyżej rodzaje rowerów posiadają te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne. Ponadto są one sprzedawane na rynku unijnym z wykorzystaniem podobnych kanałów dystrybucji, takich jak wyspecjalizowani sprzedawcy detaliczni, sieci sklepów sportowych i dystrybutorzy masowi. Ponieważ zasadnicze zastosowanie i wykorzystywanie rowerów jest identyczne, są one w większości wymienne i dlatego modele należące do różnych kategorii konkurują ze sobą. Na tej podstawie stwierdzono, że wszystkie kategorie tworzą jeden produkt.

(41)

Jedna ze stron argumentowała, że różne rodzaje rowerów mają znacząco odmienne właściwości i docelowe zastosowanie oraz znacząco różne ceny, natomiast z perspektywy konsumentów te różne rodzaje rowerów nie są wymienne. Ponadto twierdzono, że rowery wykonane ze stali i z aluminium nie są uważane za wymienne oraz że ich ceny są różne.

(42)

Na poparcie tego argumentu strona przedłożyła badanie dotyczące podstawowych właściwości fizycznych i technicznych oraz zastosowań pięciu różnych rodzajów produktów, a także ich wymienności. Należy zauważyć, że badanie było rzekomo oparte na 36 indywidualnych odpowiedziach, nie jest jednak jasne, w jaki sposób dobrano respondentów. Wydaje się ponadto, że zostało ono przygotowane specjalnie na potrzeby niniejszego dochodzenia. Badanie nie zawiera żadnych danych liczbowych. Zauważono, że treść badania jest najwyraźniej oparta na twierdzeniach klientów lub producentów rowerów, a nie na dowodach, które można zweryfikować. W związku z tym reprezentatywność wyników badania budzi wątpliwości.

(43)

Strona nie przedstawiła żadnych innych dowodów uzasadniających jej twierdzenia.

(44)

W dochodzeniu potwierdzono, że wszystkie zdefiniowane powyżej rodzaje rowerów posiadają te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne. W szczególności stwierdzono, że wykorzystanie różnych surowców nie ma wpływu na podstawowe właściwości roweru. Choć stal i aluminium różnią się pewnymi cechami technicznymi, jak na przykład waga, podstawowe właściwości rowerów wykonanych ze stali i aluminium są podobne.

(45)

Strona nie przedstawiła również konkretnych dowodów na to, by rowery wykonane ze stali i rowery wykonane z aluminium miały odmienne podstawowe właściwości fizyczne i techniczne.

(46)

W odniesieniu do szczególnego zastosowania, użytkowania i postrzegania przez klientów, w niniejszym dochodzeniu potwierdzono, że wszystkie rowery mają te same podstawowe zastosowania i pełnią zasadniczo tę samą funkcję. Co prawda różne kategorie mają zasadniczo zaspokajać potrzeby różnych odbiorców końcowych, odbiorcy końcowi regularnie wykorzystują rowery konkretnych kategorii do różnych zastosowań.

(47)

Dlatego też nie ma jasnych linii podziału wynikających z wykorzystywania różnych kategorii przez użytkowników końcowych i postrzegania przez konsumentów.

(48)

Ponadto sami producenci unijni często nie dokonują rozróżnienia pomiędzy rowerami klasyfikowanymi w różnych kategoriach pod względem produkcji, dystrybucji i księgowości. Często zdarza się wręcz, że stosują podobny proces produkcji dla wszystkich kategorii rowerów.

(49)

Ponadto rowery należące do różnych kategorii są sprzedawane na rynku unijnym z wykorzystaniem podobnych kanałów dystrybucji, takich jak wyspecjalizowani sprzedawcy detaliczni, sieci sklepów sportowych i dystrybutorzy masowi.

(50)

Na tej podstawie stwierdzono, że wszystkie kategorie tworzą jeden produkt.

(51)

Jedna strona zwróciła uwagę, że obecne dochodzenie obejmuje dwa kody CN, jak wskazano w motywie 38, podczas gdy poprzednie dochodzenie, o którym jest mowa w motywie 5, dotyczyło trzech kodów CN, tzn. ex 8712 00 10, 8712 00 30 i ex 8712 00 80. W tym względzie zauważono, że zmiana kodów wynikła ze zmian wprowadzonych do Nomenklatury scalonej rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1006/2011 ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2012 r. (15).

(52)

W związku z tym strona twierdziła, że rowery bez łożysk kulkowych nie powinny być uznawane za ten sam produkt co rowery z łożyskami kulkowymi. Dochodzenie wykazało jednak, że rowery z łożyskami kulkowymi i rowery bez łożysk kulkowych mają te same właściwości techniczne i zastosowania. Poza tym strona nie poparła swojego twierdzenia żadnymi dowodami, w związku z tym twierdzenie to zostaje odrzucone.

(53)

Strona argumentowała również, że istnieją znaczące różnice średniej ceny importowej zarejestrowanej przez Eurostat między dwoma kodami CN odnoszącymi się do produktu objętego postępowaniem. W tym kontekście podkreśla się, że jak stwierdzono w motywie 157 poniżej, ze względu na asortyment średnia cena zarejestrowana przez Eurostat może posłużyć tylko jako wskaźnik tendencji cenowych, nie jest jednak przydatna przy porównywaniu cen pomiędzy różnymi państwami a Unią.

(54)

Po ujawnieniu ustaleń jedna ze stron ponownie wystąpiła z twierdzeniem, że różne rodzaje rowerów objęte zakresem niniejszego dochodzenia nie są produktami podobnymi, i utrzymywała, że przedstawiła dowody potwierdzające różnice w surowcach, właściwościach fizycznych, cechach technologicznych, zastosowaniach końcowych, które rzekomo występują wśród różnych rodzajów rowerów.

(55)

W tym względzie należy zwrócić uwagę, że potwierdzające dowody, które jak twierdzi strona, zostały przedstawione, wchodzą w zakres badania będącego przedmiotem oceny ze strony Komisji w motywie 42. Po dokonaniu należytej oceny Komisja doszła do wniosku, że reprezentatywność wyników badania wzbudzała wątpliwości ze względów podanych w motywie 42.

(56)

Strony twierdziły, że rowery dziecięce, określone przez stronę jako rowery z kołami, których średnice nie przekraczają 16 cali, powinny zostać wyłączone z asortymentu produktów będących przedmiotem dochodzenia. Twierdzenia te opierały się na założeniu, że w szczególności okres użytkowania i prostota cech konstrukcyjnych wyraźnie wyróżniały te rowery spośród innych rodzajów rowerów wchodzących w zakres niniejszego dochodzenia.

(57)

Twierdzenia te nie zostały uznane jednak za wystarczające dla wyłączenia rowerów z kołami o średnicy nieprzekraczającej 16 cali z definicji produktu, ponieważ nie zostały potwierdzone dostatecznymi dowodami wykazującymi, że w niniejszym dochodzeniu można byłoby wyraźnie oddzielić rowery z kołami o średnicy nieprzekraczającej 16 cali od innych rodzajów rowerów wchodzących w zakres niniejszego dochodzenia. Wręcz przeciwnie, stwierdzono nawet, że podstawowe właściwości fizyczne i techniczne rowerów z kołami o średnicy nieprzekraczającej 16, które są wspólne właściwościom fizycznym i technicznym produktu objętego postępowaniem – tzn. pojazdu napędzanego siłą mięśni ludzkich, wyposażonego w pedały i posiadającego więcej niż jedno koło zamocowane do ramy, są o wiele ważniejsze niż wszelkie inne różnice (tzn. zasadniczo średnica koła). Ponadto okazało się, że produkcja, kanały sprzedaży i obsługa klienta są zasadniczo podobne jak w przypadku innych rodzajów rowerów objętych dochodzeniem. Sam tylko fakt, że rowery z kołami, których średnica nie przekracza 16 cali stanowią wyróżniającą się podgrupę produktów w obrębie asortymentu produktu objętego dochodzeniem, nie daje podstaw do wyłączenia z asortymentu produktów. Faktycznie stwierdzono, że nie istnieje wyraźny podział między rowerami z kołami o średnicy nieprzekraczającej 16 cali i produktem objętym dochodzeniem, natomiast istnieje daleko idące podobieństwo pod względem definicji produktu objętego postępowaniem, w szczególności, że jest to pojazd napędzany siłą mięśni ludzkich, wyposażony w pedały i posiadający więcej niż jedno koło, wykorzystywany do transportu i uprawiania sportu. W tym względzie dochodzenie wykazało, że jeden ze współpracujących chińskich producentów eksportujących faktycznie eksportuje do Unii rowery z kołami o średnicy 12 cali, które są niekoniecznie uznawane za rowery dziecięce, ale są rowerami składanymi wykorzystywanymi przez osoby dorosłe, dla których możliwość przechowywania stanowi ważną właściwość tych rowerów.

(58)

W związku z tym wniosek o wykluczenie rowerów z kołami o średnicy nieprzekraczającej 16 cali z asortymentu produktów objętego postępowaniem zostaje odrzucony.

(59)

Rowery produkowane i sprzedawane przez przemysł unijny na rynku unijnym, rowery produkowane i sprzedawane na rynku państwa analogicznego oraz rowery przywożone na rynek unijny pochodzące z ChRL mają te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz te same podstawowe zastosowania i w związku z tym uznaje się je zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(60)

Na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu z ChRL normalną wartość należy ustalić zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do producentów eksportujących, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji, kryteria te są podsumowane poniżej:

(61)

W obecnym dochodzeniu wszystkie grupy eksporterów, które początkowo współpracowały w ramach dochodzenia, wnioskowały o przyznanie MET na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i odpowiedziały w wyznaczonym terminie na pytania zawarte w formularzu wniosku o MET.

(62)

W odniesieniu do wszystkich grup eksporterów, które początkowo współpracowały w ramach dochodzenia, Komisja zgromadziła wszelkie informacje, które uznała za potrzebne, i zweryfikowała wszelkie informacje dostarczone we wniosku o MET w siedzibach grup, o których mowa.

(63)

Odpowiedź jednej z grup, Giant China, uznano za wysoce niewystarczającą, ponieważ nie zawierała wszystkich wymaganych informacji na temat struktury grupy, pomimo podjętych przez Komisję wysiłków, mających na celu zdobycie wystarczających informacji na temat tej grupy.

(64)

Zgodnie z wymogiem zawartym w art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego poinformowano Giant China o ewentualnym wykorzystaniu faktów dostępnych i wezwano do przedłożenia uwag. Ponieważ jednak Giant China odmówiła przedstawienia Komisji niezbędnych informacji, zastosowano art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i wniosek o MET został odrzucony.

(65)

Dochodzenie wykazało ponadto, że żadnej z chińskich grup przedsiębiorstw nie można było przyznać MET, ponieważ żadna z nich nie spełnia wszystkich kryteriów przewidzianych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego z poniżej przedstawionych powodów.

(66)

Żadna ze współpracujących grup eksporterów nie zdołała wykazać, że spełnia kryterium 1 ze względu na interwencję państwa w decyzje dotyczące surowców (stali i aluminium). Koszt stali i aluminium w przypadku współpracujących grup eksporterów odpowiada co najmniej ok. 20–25 % kosztu wytworzenia produktu objętego postępowaniem. Wiele przedsiębiorstw jest w pełni zintegrowanych pionowo, co oznacza, że kupują aluminium w sztabach lub stal do produkcji rur, z których następnie wytwarza się ramy/widełki, a ostatecznie – rowery.

(67)

Dochodzenie wykazało, że trzy współpracujące chińskie grupy producentów eksportujących nabywały stal i aluminium wykorzystywane do wytwarzania produktu objętego postępowaniem na chińskim rynku krajowym.

(68)

Ceny oparte są na notowaniach aluminium na kontrolowanej przez państwo giełdzie metali nieżelaznych w Szanghaju („giełda” lub „SHFE”). SHFE jest zamkniętą giełdą dla przedsiębiorstw zarejestrowanych w Chinach oraz obywateli chińskich i jest kontrolowana przez Chińską Komisję Papierów Wartościowych. Szereg przepisów regulujących funkcjonowanie giełdy wpływa na niską zmienność i ceny, które nie odzwierciedlają wartości rynkowej: dzienne wahania cen ograniczają się do 4 % poniżej lub powyżej ceny rozliczeniowej z poprzedniego dnia sesyjnego, stosowany jest handel niskiej częstotliwości (do 15 dnia każdego miesiąca), czas trwania kontraktów terminowych typu future nie może przekraczać 12 miesięcy, a opłaty za transakcje pobierane są zarówno przez giełdę, jak i pośredników giełdowych.

(69)

Ponadto, jeśli chodzi o transakcje realizowane na SHFE, fizyczne dostawy mogą odbywać się wyłącznie w zatwierdzonym składzie na terenie ChRL, w odróżnieniu od giełd międzynarodowych, w przypadku których dostawy możliwe są na całym świecie. W związku z tym, że SHFE służy wyłącznie jako platforma wymiany fizycznej (nie prowadzi się sprzedaży instrumentów pochodnych), chiński rynek aluminium jest całkowicie odizolowany. W konsekwencji arbitraż ze światowym punktem odniesienia – giełdą metali w Londynie („LME”) lub innymi rynkami – jest praktycznie niemożliwy i SHFE działa w oderwaniu od innych rynków światowych. Dlatego też nie może mieć miejsca arbitraż pomiędzy tymi rynkami. W trakcie ODP ceny aluminium pierwotnego były o ok. 7 % niższe na SHFE (bez VAT) w stosunku do LME (również bez VAT), biorąc pod uwagę ceny kasowe.

(70)

Państwo ingeruje także w mechanizmy ustalania cen na SHFE, ponieważ bierze ono udział w transakcjach kupna i sprzedaży aluminium pierwotnego za pośrednictwem Biura Rezerw Państwowych i innych agencji rządowych. Poza tym państwo ustala dzienne limity cen, kierując się zasadami SHFE, które zostały zatwierdzone przez krajowy organ regulacyjny – Chińską Komisję Papierów Wartościowych („CSRC”).

(71)

ChRL wspiera przetwarzanie produktów z aluminium, przyznając częściowy zwrot VAT w przypadku wywozu wielu produktów aluminiowych (w przypadku rowerów stawka wynosi 15 %); natomiast w przypadku wywozu aluminium pierwotnego zwrot nie przysługuje. Jest to zachęta dla przemysłu chińskiego do dalszego przetwarzania aluminium i ma bezpośredni wpływ na dostępność i cenę aluminium pierwotnego na rynku krajowym. Dodatkowo dochodzenie wykazało, że od aluminium pierwotnego przeznaczonego na wywóz pobierany jest 17-procentowy podatek, natomiast na wywóz rowerów nie jest nakładany żaden podatek wywozowy. To potwierdza dodatkowo ustalenie dotyczące interwencji państwa chińskiego w krajowy rynek aluminium. Narzędzia te wpływają na obniżenie cen krajowych, co zachęca przemysł krajowy do produkowania wyrobów gotowych zawierających aluminium (takich jak produkt objęty postępowaniem) zarówno na rynek krajowy jak i z przeznaczeniem na wywóz.

(72)

Dalsze zakłócenia na rynku przez państwo chińskie ma formę interwencji rynkowych podejmowanych przez Biuro Rezerw Państwowych („SRB”), będące częścią Krajowej Komisji ds. Rozwoju Reform („NDRC”). Na przełomie 2008 r. i 2009 r. SRB zaczęło skupować zapasy aluminium pierwotnego od chińskich hut aluminium w celu stymulacji ceny tego towaru. SRB odsprzedało aluminium pierwotne na rynku, na przykład – według doniesień firmy Bloomberg (16) – na początku listopada 2010 r. Agencja informacyjna Xinhua powiadomiła o gromadzeniu zapasów w grudniu 2008 r., wyjaśniając, że planowano zgromadzić 300 000 ton aluminium po cenach, które były o 10 % wyższe niż cena rynkowa, z zamiarem spowodowania wzrostu cen (17). Realizowany przez SRB plan gromadzenia zapasów zakładał skup aluminium od kilku chińskich hut, choć blisko połowa miała zostać zakupiona od Aluminium Corporation of China Ltd. Świadczy to o tym, że władze Chin odgrywają kluczową rolę w ustalaniu cen aluminium pierwotnego i że ingerują w rynek.

(73)

O tym, że znaczna ingerencja ze strony państwa, opisana powyżej, jest wyraźnie ukierunkowana, świadczy między innymi 12. pięcioletni planu rozwoju aluminium (na lata 2011–2015), w ramach którego rząd Chińskiej Republiki Ludowej wyraźnie zapowiada, że zamierza „dostosować ulgi podatkowe i ulgi z tytułu podatku wywozowego oraz inne dźwignie gospodarcze i ściśle kontrolować całkowitą kwotę zwiększenia produkcji i wywozu produktów podstawowych”. Plan ten stanowi kontynuację polityki, która istniała w poprzednim planie dotyczącym aluminium. Ponadto plany te były wdrażane na przestrzeni wielu lat i, jak wykazano powyżej, w okresie objętym postępowaniem stosowano kilka środków wykonawczych.

(74)

Liczne zakłócenia cen aluminium pierwotnego w Chinach, wywołane ingerencją państwa, mają wpływ na ceny surowców. Ponadto producenci czerpią korzyści z tych zakłóceń w tym sensie, że zazwyczaj dokonują zakupów na rynku chińskim od lokalnych dostawców, stosujących ceny obowiązujące na chińskich rynkach kasowych (lub SHFE) jako wartości odniesienia. W ODP ceny te były o około 7 % niższe od cen na światowych rynkach. Teoretycznie chińskie przedsiębiorstwa mogą również kupować pewne ilości po cenach giełdy metali w Londynie (LME), gdy ceny na chińskim rynku są wyższe w wyniku interwencji państwa, natomiast odwrotna operacja jest niemożliwa dla podmiotów spoza ChRL.

(75)

Dlatego też uznano, że chiński rynek aluminium uległ zakłóceniu ze względu na znaczącą interwencję państwa.

(76)

Na interwencję państwa chińskiego w sektorze stali wskazuje fakt, że znacząca większość dużych chińskich producentów stali należy do państwa, a na zainstalowane moce w zakresie produkcji stali i produkcję mają wpływ poszczególne pięcioletnie plany produkcyjne, w szczególności obecny 12. plan pięcioletni (na lata 2011–2015) dla sektora żelaza i stali.

(77)

Państwo sprawuje także istotną kontrolę nad rynkiem surowców. Koks (będący obok rudy żelaza głównym surowcem do produkcji stali) podlega ograniczeniom ilościowym w wywozie i jest obłożony wywozową opłatą celną w wysokości 40 %. Można zatem stwierdzić, że na chińskim rynku stali występują zakłócenia spowodowane istotną ingerencją państwa.

(78)

Dochodzenie antydumpingowe przeprowadzone przez Komisję (18) potwierdziło znaczenie interwencji państwa również w konkretnym sektorze przewodów rurowych i rur, które są głównym surowcem służącym do produkcji rowerów ze stali.

(79)

Dlatego też uznano, że chiński rynek stali uległ zakłóceniu ze względu na znaczącą interwencję państwa.

(80)

W tych okolicznościach żadne z przedsiębiorstw nie było w stanie dowieść, że jego decyzje biznesowe dotyczące nabywania surowców nie podlegają znaczącej interwencji państwa, ani że koszty najważniejszych nakładów właściwie odzwierciedlają wartości rynkowe. W związku z tym przedsiębiorstwa te nie mogły wykazać, że spełniają kryterium 1.

(81)

Trzech współpracujących chińskich producentów eksportujących zdołało wykazać, że spełniają pozostałe cztery kryteria.

(82)

W świetle powyższych ustaleń dotyczących kryterium 1 uznano, po konsultacjach z Komitetem Doradczym, że wnioski o MET złożone przez trzech współpracujących chińskich grup producentów eksportujących należy odrzucić.

(83)

Komisja oficjalnie poinformowała przedsiębiorstwa objęte postępowaniem w ChRL oraz skarżącego o wynikach ustaleń w sprawie MET. Dano im również możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie, w przypadku zaistnienia szczególnych powodów, dla których powinni zostać przesłuchani.

(84)

Po ujawnieniu dotyczącym MET jedno przedsiębiorstwo stwierdziło, że odmowa przyznania MET jest oparta na analizie całości chińskiego przemysłu rowerowego, a nie na analizie konkretnych przedsiębiorstw. W odniesieniu do tej kwestii należy odnotować, że choć Komisja dokonała oceny sektorów stali i aluminium w Chinach, istnieje wyraźne powiązanie pomiędzy rynkami stali i aluminium w ChRL a zakupami produktów ze stali i aluminium jako surowców przez współpracujące grupy.

(85)

Ponadto argumentowano, że przewaga kosztowa uzyskana przez chińskich producentów rowerów w odniesieniu do stali i aluminium jest nieznaczna, ponieważ stanowi zaledwie od 1,4 % do 1,75 %, jeśli uzna się, że pierwotne aluminium i stal stanowią 20–25 % kosztów produkcji rowerów oraz że różnica między cenami na LME i SHFE wyniosła 7 % w trakcie ODP.

(86)

W tej kwestii podkreśla się, że kluczowym czynnikiem w analizie jest udział surowca w koszcie produkcji (który w tym przypadku był znaczący, ponieważ wyniósł co najmniej 20–25 % kosztów produkcji) oraz fakt, że rynek surowców w ChRL jest zakłócony. Dokładny wpływ ilościowy zakłócenia na koszt ponoszony przez przedsiębiorstwo nie jest uważany za czynnik decydujący.

(87)

Argumentowano również, że w innym dochodzeniu Komisja przeanalizowała ceny bezpośrednich surowców wykorzystywanych przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem, a nie ceny surowca pierwotnego, a więc w obecnym przypadku Komisja powinna była ocenić ingerencję państwa w ceny surowca bezpośredniego, tzn. wyciskanie profili aluminiowych, a nie w ceny aluminium pierwotnego, które jest surowcem pierwotnym.

(88)

W odniesieniu do tej kwestii należy zauważyć, że każde dochodzenie analizowane jest odrębnie. Ponadto fakt, że rynek aluminium pierwotnego jest kontrolowany przez państwo, wskazuje, że rynek aluminiowych produktów pośrednich również nie działa na warunkach gospodarki rynkowej, tzn. w odpowiedzi na podaż i popyt. Argument został zatem odrzucony.

(89)

Argumentowano również, że różnice w cenach aluminium pierwotnego między SHFE a LME nie mogą prowadzić do różnicy w cenie wyciskanych profili aluminiowych pomiędzy odpowiednimi rynkami oraz że należy uwzględnić takie czynniki jak wydajność produkcji, potencjał rezydualny oraz koszt zobowiązań środowiskowych.

(90)

W odniesieniu do tej kwestii podkreśla się, że nie przedłożono dowodów potwierdzających ten zarzut. Przy braku takich dowodów Komisja nie była w stanie przeanalizować ani zweryfikować tego zarzutu, a zatem został on odrzucony.

(91)

Dodatkowo twierdzono, że pomijając fakt istnienia szeregu kolejnych produktów pośrednich, Komisja nie uwzględniła faktycznych właściwości oraz czynników w odniesieniu do wyceny produktów końcowych, czyli rowerów. W szczególności inne czynniki niż cena surowca mają wpływ na cenę rowerów, ponieważ rower sprzedawany jest bezpośrednio konsumentowi końcowemu (w przeciwieństwie do aluminium pierwotnego) – na przykład konkretne cechy techniczne roweru oraz zapotrzebowanie konsumentów.

(92)

Nie przedstawiono jednakże żadnych konkretnych informacji szczegółowych na temat tych właściwości, dlatego też Komisja nie mogła się do nich odnieść.

(93)

Twierdzono również, że Komisja dokonała błędnej oceny zasad funkcjonowania SHFE. Argumentowano, że CSRC reguluje funkcjonowanie SHFE w podobny sposób jak m.in. Autorité des marchés financiers („AMF”) we Francji lub Financial Services Authority („FSA”) w Zjednoczonym Królestwie i że rola CSRC oraz szczególne podejmowane przez nią środki regulacyjne/nadzorcze są spójne z zasadami G-20. W związku z tym wnioski dotyczące MET opierające się na roli CSRC i działaniu SHFE są bezpodstawne.

(94)

Wskazuje się, że przedsiębiorstwo nie wzięło pod uwagę faktu, że FSA (19) i AMF (20) są niezależnymi jednostkami pozarządowymi, natomiast CSRC jest jednostką na poziomie ministerstwa, działającą pod bezpośrednim nadzorem Rady Państwa (21). Rada Państwa jest najwyższym państwowym organem wykonawczym oraz najwyższym organem administracji państwowej (22). Jest to kolejny przykład potwierdzający, że państwo jest aktywnie zaangażowane w regulowanie rynku aluminium w ChRL. Jeśli chodzi o zgodność z zasadami G-20, przedsiębiorstwo jedynie złożyło oświadczenie, ale nie wyjaśniło, o jakie zasady chodzi. Ten argument został więc odrzucony.

(95)

Ponadto jedno przedsiębiorstwo nie zgodziło się z dokonaną przez Komisję oceną, że praktycznie niemożliwy jest arbitraż na światowym punkcie odniesienia, czyli LME, lub cenach na innych rynkach i cenach SHFE, i że w związku z tym SHFE działa w oderwaniu od innych rynków światowych.

(96)

Wskazuje się, że stoi to w sprzeczności z zaakceptowaniem przez przedsiębiorstwo różnicy cen między SHFE a LME w okresie, kiedy cena na SHFE była wyższa niż cena na LME i argumentowaniem, że w tym okresie chińscy producenci płacili więcej za produkty z aluminium niż producenci unijni.

(97)

Przedsiębiorstwo argumentowało również, że w 2010 r. SHFE zaczęła dopuszczać fizyczną dostawę aluminium do składów celnych w strefie wolnego handlu w Szanghaju. Oznacza to, że powyższe twierdzenie nie przeczy ocenie Komisji, a wręcz potwierdza, że fizyczne dostawy mogą mieć miejsce wyłącznie do magazynów na terenie ChRL, które zostały zatwierdzone przez SHFE, w przeciwieństwie do giełd międzynarodowych, w przypadku których dostawy możliwe są na całym świecie.

(98)

Argumentowano również, że SHFE jest rynkiem terminowym i że kontrakty terminowe typu future na aluminium były przedmiotem obrotu na SHFE od 1991 r., a więc ocena Komisji, zgodnie z którą na SHFE nie są sprzedawane instrumenty pochodne, jest błędna.

(99)

SHFE jest faktycznie rynkiem terminowym. Jednak kontrakty terminowe typu future będące przedmiotem obrotu na SHFE są rozliczane poprzez fizyczną dostawę. Produkty pochodne bez dostawy fizycznej, tzn. takie, które nie są realizowane, tylko są przedmiotem obrotu przed terminem dostawy, są w ChRL ograniczone, dlatego też SHFE jest wyłącznie platformą wymiany fizycznej, izolującą chiński rynek aluminium.

(100)

Twierdzono również, że argumentacja Komisji dotycząca wpływu środków związanych z VAT/podatkami i z zapasami, odnoszących się do aluminium pierwotnego, na ceny rowerów jest wątpliwa pod względem ekonomicznym i niewystarczająco uzasadniona.

(101)

Ponieważ jednak przedsiębiorstwo nie wyjaśniło, których elementów zabrakło w analizie dokonanej przez Komisję, ani nie uzasadniło swojego twierdzenia, Komisja nie mogła się odnieść do tych uwag.

(102)

Ponadto twierdzono, że istnieją podobieństwa pomiędzy polityką przemysłową w ChRL a polityką w UE, i że Komisja nie wykazała, by polityka przemysłowa w ChRL miała jakikolwiek bezpośredni lub znaczący wpływ na decyzje dotyczące nakładów, produkcję rowerów czy operacje sprzedaży chińskich producentów eksportujących rowery.

(103)

W odniesieniu do tej kwestii zwraca się uwagę, że przedsiębiorstwo nie określiło, do jakiej polityki unijnej się odnosi, dlatego też Komisja nie może zająć stanowiska wobec tego zarzutu. Ponadto, w odniesieniu do stwierdzenia, że nie wykazano, że polityka przemysłowa w ChRL ma znaczący wpływ na decyzje dotyczące nakładów, produkcję rowerów czy operacje sprzedaży chińskich producentów eksportujących rowery, zwraca się uwagę, że istnienie pięcioletniego planu w sektorze aluminium w ChRL oraz zakłócenia cen aluminium będącego przedmiotem obrotów na odizolowanej giełdzie, w sytuacji gdy aluminium stanowi 20–25 % całości kosztów produkcji roweru, wskazują na istnienie bezpośredniego powiązania pomiędzy polityką przemysłową w ChRL a decyzjami dotyczącymi nakładów, produkcji i sprzedaży podejmowanymi przez chińskich producentów eksportujących rowery.

(104)

Twierdzono również, że Komisja naruszyła trzymiesięczny termin przewidziany w rozporządzeniu podstawowym. W odniesieniu do tej kwestii zwraca się uwagę, że ze względu na nikłą chęć współpracy ze strony chińskich eksporterów Komisja podjęła dodatkowe wysiłki mające na celu podniesienie poziomu współpracy, kontaktując się z dużą liczbą dodatkowych eksporterów, którzy zostali zidentyfikowani na późniejszym etapie dochodzenia. Wskutek tego nie można było dokonać ustaleń dotyczących MET w przewidzianym terminie. Ponadto przypomina się, że Sąd (23) uznał niedawno, że dokonanie ustalenia dotyczącego MET po upływie terminu trzech miesięcy, o którym mowa w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, nie jest samo w sobie wystarczające, by doprowadzić do unieważnienia rozporządzenia nakładającego środki antydumpingowe. Zwrócono również uwagę, że art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego został w międzyczasie zmieniony z takim skutkiem, że Komisja dokonuje tylko ustalenia dotyczącego MET w odniesieniu do przedsiębiorstw objętych próbą oraz że takiego ustalenia dokonuje co do zasady w terminie siedmiu miesięcy, lecz w żadnym wypadku nie później niż w terminie ośmiu miesięcy od rozpoczęcia postępowania (24). Zmiana ta ma zastosowanie do wszystkich dochodzeń nowych i będących w toku, w tym obecnego dochodzenia. Ustalenia zostały dokonane w ciągu ośmiu miesięcy od daty rozpoczęcia postępowania.

(105)

W świetle powyższego twierdzenie o naruszeniu trzymiesięcznego terminu zostaje niniejszym odrzucone.

(106)

Jedna strona wystąpiła z wnioskiem o poddanie analizie również wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”), złożonych przez producentów w ChRL, którzy zaprzestali wywozu do Unii. Stwierdzono, że producenci ci zaprzestali wywozu do Unii wyłącznie ze względu na cła antydumpingowe stosowane od 2005 r.

(107)

W odniesieniu do tej kwestii podkreśla się, że ustalenia dotyczące dumpingu i szkody odnoszą się do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („ODP”) ustalonego zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Oznacza to, że dane uzyskane od producentów eksportujących w celu ustalenia normalnej wartości i ceny eksportowej również odnoszą się wyłącznie do tego okresu. Analiza MET przeprowadzana jest w kontekście ustalania normalnej wartości w przypadku producentów eksportujących w ChRL, którą porównuje się następnie z ceną eksportową w tym samym okresie. Jeśli producent nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem w trakcie ODP, nie można ustalić ceny eksportowej ani obliczyć marginesu dumpingu. Dlatego też nie ma powodu, by badać MET w odniesieniu do producenta, który nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem w trakcie ODP. Niemniej jednak przypomina się, że wszyscy producenci eksportujący mają możliwość zażądania „przeglądu okresowego” ich sytuacji na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, zaś ci producenci eksportujący, którzy nie dokonywali wywozu produktu objętego postępowaniem w trakcie okresu objętego dochodzeniem, który stał się podstawą wprowadzenia środków, mają możliwości wnioskowania o „przegląd pod kątem nowego eksportera” na podstawie art. 11 ust. 4 tego samego rozporządzenia.

(108)

W swoim wniosku strona ponadto wspomniała wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Brosmann (25) i najwyraźniej sugerowała, że na tej podstawie należy umożliwić producentom w ChRL składanie wniosku o MET, nawet jeśli nie dokonywali wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Zwraca się uwagę, że wyrok nie odnosi się do wniosków o MET składanych przez producentów eksportujących, którzy nie prowadzili wywozu w okresie objętym dochodzeniem, dlatego też nie ma on znaczenia w obecnym kontekście.

(109)

W związku z tym wniosek został odrzucony.

(110)

Twierdzono również, że ceny eksportowe w przypadku przedsiębiorstw, które nie prowadziły wywozu do Unii w ODP, należy określać w oparciu o art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, czyli na innej uzasadnionej podstawie.

(111)

W odniesieniu do tej kwestii zwraca się uwagę, że art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego nie sugeruje w sposób niepodważalny, że cenę eksportową określa się w odniesieniu do producentów w państwie, którego dotyczy postępowanie, jeśli nie dokonują żadnego wywozu do Unii. Wręcz przeciwnie, art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego odnosi się do ceny odsprzedaży przywożonego produktu, która stanowi podstawę dla określenia ceny eksportowej, a także do dostosowania wszystkich kosztów poniesionych pomiędzy przywozem a odsprzedażą, co oznacza, że dokonano faktycznego przywozu do Unii. „Inna uzasadniona podstawa” wspomniana w pierwszym zdaniu tego przepisu odnosi się do szczególnych przypadków, kiedy nie jest możliwe zastosowanie wspomnianych wcześniej metodologii. Nie zmienia to faktu, że we wspomnianym artykule zakłada się, iż w trakcie ODP nastąpił przywóz do Unii.

(112)

Na podstawie powyższego można stwierdzić, że żadna z chińskich grup, które złożyły wniosek o MET, nie zdołała wykazać, że spełnia kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Uznano zatem, że należy odrzucić wnioski o MET złożone przez wszystkie te grupy.

(113)

Rozporządzeniem (UE) nr 765/2012 (26), które weszło w życie w dniu 6 września 2012 r., Parlament Europejski i Rada zmieniły art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W art. 2 rozporządzenia (UE) nr 765/2012 przewidziano, że zmiana ma zastosowanie tylko do dochodzeń wszczętych po jego wejściu w życie. Obecne dochodzenie wszczęto w dniu 9 marca 2012 r., a zatem zmiana nie ma do niego zastosowania.

(114)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego cło obowiązujące na terenie całego kraju, o ile ma to zastosowanie, ustala się dla państw, których dotyczy art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, z wyjątkiem przypadków, w których przedsiębiorstwa mogą wykazać zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, że ich ceny eksportowe i wywożone ilości oraz warunki sprzedaży są swobodnie ustalane, że kurs wymiany walut ustalany jest na podstawie kursu rynkowego, a wszelkie interwencje państwa nie są na tyle znaczące, aby mogły pozwolić na obejście środków antydumpingowych, w sytuacji gdy eksporterów obowiązują różne stawki celne.

(115)

Trzy współpracujące grupy eksporterów, które złożyły wniosek o MET, wnioskowały również o indywidualne traktowanie na wypadek, gdyby nie zostało im przyznane MET. Na podstawie dostępnych informacji ustalono, że wszystkie trzy grupy w ChRL spełniły wszystkie warunki konieczne do indywidualnego traktowania.

(116)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, należy ustalić na podstawie lokalnych cen lub wartości normalnej skonstruowanej w państwie analogicznym.

(117)

W tym celu, w zawiadomieniach o wszczęciu postępowania, Komisja zaproponowała Meksyk, który był również państwem analogicznym w poprzednim dochodzeniu dotyczącym ChRL.

(118)

Wszystkie zainteresowane strony miały możliwość skomentowania wyboru przewidzianego państwa analogicznego.

(119)

Jedna strona twierdziła, że Meksyk nie jest najlepszym państwem analogicznym i lepszą opcją jest Tajwan, ponieważ to państwo jest dużym producentem rowerów, ma więcej wspólnego z ChRL niż Meksyk i prawdopodobnie pozwoli na ustalenie bardziej wiarygodnej wartości normalnej.

(120)

Komisja usiłowała nawiązać współpracę z 15 państwami, a mianowicie Bangladeszem, Kanadą, Kambodżą, Indiami, Indonezją, Malezją, Meksykiem, Norwegią, Filipinami, Sri Lanką, Tajwanem, Tajlandią, Tunezją, Turcją i USA.

(121)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymała tylko od trzech meksykańskich producentów rowerów, którzy zgodzili się ponadto na weryfikację ich odpowiedzi w ich siedzibach. Żadne inne przedsiębiorstwo z żadnego państwa, z którym nawiązano kontakt, nie podjęło współpracy. Sprzedaż krajowa tych trzech producentów odpowiadała ponad 30 % rynku meksykańskiego, który w 2011 r. oszacowano na ok. 1,7 mln egzemplarzy. Stwierdzono, że w konkurencyjnym środowisku działa ponad 14 producentów i kilku importerów. Przywóz rowerów w 2011 r. pochodził głównie z ChRL (ponad 60 %) i Tajwanu (20 %). Przywóz ten odpowiadał ok. 5 % wartości rynku krajowego (źródło: roczny raport ANAFABI – meksykańskiego stowarzyszenia producentów rowerów).

(122)

Profil meksykańskiego rynku produktu objętego postępowaniem, liczba podmiotów, konkurencja krajowa i cechy procesu produkcji potwierdziły, że Meksyk jest odpowiednim państwem analogicznym. W świetle powyższego rynek meksykański można uznać za reprezentatywny i konkurencyjny. Uznano zatem, że Meksyk jest odpowiednim państwem analogicznym.

(123)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna została określona na podstawie zweryfikowanych informacji uzyskanych od producentów w państwie analogicznym, jak podano poniżej.

(124)

W toku dochodzenia wykazano, że produkt objęty postępowaniem był sprzedawany w reprezentatywnych ilościach na meksykańskim rynku krajowym.

(125)

Ponadto przeanalizowano, czy można go uznać za sprzedany w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego dzięki ustaleniu proporcji sprzedaży z zyskiem każdego typu produktu niezależnym klientom na rynku krajowym w ODP.

(126)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży danego typu produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej lub wyższej w stosunku do obliczonych kosztów produkcji, przekraczała 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego typu produktu, a średnia ważona ceny tego typu była równa lub wyższa w stosunku do kosztów produkcji, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej. Cena ta została obliczona jako średnia ważona cen sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu ogółem, zrealizowanej w ODP, bez względu na to, czy była to sprzedaż z zyskiem, czy nie.

(127)

Jeżeli wielkość sprzedaży danego rodzaju produktu z zyskiem stanowiła 80 % lub mniej całkowitej wielkości sprzedaży tego rodzaju produktu lub gdy średnia ważona ceny danego rodzaju produktu była niższa niż koszty produkcji, za podstawę wartości normalnej przyjęto rzeczywistą cenę krajową, obliczoną jako średnia ważona sprzedaży z zyskiem wyłącznie dla danego typu.

(128)

Ponadto dochodzenie nie ujawniło żadnego rodzaju produktu, w przypadku którego nie dokonywano sprzedaży z zyskiem.

(129)

We wszystkich przypadkach, w których produkt objęty postępowaniem był wywożony do niezależnych odbiorców w Unii, cena eksportowa ustalana była zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, tzn. na podstawie cen eksportowych faktycznie płaconych lub należnych.

(130)

W przypadkach, w których sprzedaży dokonywano za pośrednictwem powiązanego importera lub przedsiębiorstwa handlowego, ceny eksportowe konstruowano zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego na podstawie cen odsprzedaży, po których ten powiązany importer odsprzedawał produkt pierwszemu niezależnemu klientowi w Unii. Dostosowano wszystkie koszty poniesione pomiędzy przywozem a odsprzedażą, w tym koszty sprzedaży, wydatki ogólne i administracyjne oraz zyski. W odniesieniu do marży zysku użyto zysku osiągniętego przez niepowiązanego importera/niepowiązane przedsiębiorstwo handlowe prowadzące handel produktem objętym postępowaniem, gdyż rzeczywisty zysk powiązanego importera/powiązanego przedsiębiorstwa handlowego został uznany za niewiarygodny ze względu na powiązania między producentem eksportującym a powiązanym importerem/uczestnikiem rynku.

(131)

Jak stwierdzono w motywach 63 i 64, grupa Giant China odmówiła przedstawienia służbom Komisji niezbędnych informacji na temat struktury grupy jak też podstawowych informacji dotyczących produkcji, wielkości i cen sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii w trakcie ODP części przedsiębiorstw wchodzących w skład grupy Jinshan Development and Construction Ltd („Grupa Jinshan”) zaangażowanych w produkcję i sprzedaż produktu objętego postępowaniem w ChRL, wskutek czego zastosowano art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ceny eksportowej.

(132)

Giant China zakwestionowała zastosowanie art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego zarówno w odniesieniu do odmowy MET, jak i wykorzystania faktów dostępnych w obliczeniach ceny eksportowej. Stwierdziła, że informacje, których wymagała Komisja, nie były potrzebne do obliczenia marginesu dumpingu. W tym względzie Giant China twierdziła, że informacje, których wymagano of Jinshan Group z siedzibą w ChRL, nie miały związku z oceną MET czy obliczeniami ceny eksportowej, ponieważ tylko w bardzo pośrednim stopniu dotyczyły Giant China i jej powiązanych przedsiębiorstw („Giant Group”).

(133)

Dochodzenie potwierdziło jednak, że jeden z podmiotów zależnych Giant Group, aktywnie produkujący i eksportujący produkt objęty postępowaniem do Unii przez część ODP, a mianowicie Shanghai Giant & Phoenix Bicycles Co Ltd („GP”), ma wspólne powiązania kapitałowe, strukturalne i kierownicze z Jinshan Group, i że ta grupa jest zaangażowana w produkcję i sprzedaż produktu objętego postępowaniem. W wyniku braku odpowiedzi na pytania w formularzu wniosku o MET oraz na pytanie w kwestionariuszu antydumpingowym ze strony przedsiębiorstw wchodzących w skład Jinshan Group, które były zaangażowane w produkcję i sprzedaż produktu objętego postępowaniem w ChRL, nie było możliwości dokonania oceny, w jakim stopniu produkcja i sprzedaż produktu objętego postępowaniem Grupy Jinshan wpłynęły na ustalenie ceny eksportowej w odniesieniu do GP, a konsekwencji do Giant jako całości. Nie można było dalej badać, czy spełnione zostały warunki art. 2 ust. 7 lit. c rozporządzenia podstawowego. Z powodu braku współpracy w tym względzie argumenty Giant China musiały zostać odrzucone.

(134)

Giant China twierdziła ponadto, że nie ma potrzeby uwzględniania informacji cenowych dotyczących pozostałych producentów eksportujących w obliczeniach indywidualnej marży producenta eksportującego, jeżeli Giant Group i Jinshan Group nie tworzą jednego podmiotu z uwagi na istniejące ścisłe powiązania w zakresie finansowym, handlowym i zarządzania.

(135)

Dowody zawarte w aktach sprawy potwierdzają, że GP i Jinshan Group są ze sobą ściśle powiązane pod względem kapitałowym, strukturalnym i zarządzania. Ze względu na brak pełnych informacji na temat wszystkich stron powiązanych z GP, w szczególności na temat chińskich producentów eksportujących rowery, którzy są podmiotami zależnymi Jinshan Group, nie ma możliwości dokonania pełnych i rzetelnych obliczeń ceny eksportowej i określenia w związku z tym indywidualnego marginesu w odniesieniu do GP, a w konsekwencji w odniesieniu do całości Giant Group.

(136)

Twierdzono również, że informacje, których wymagano, w sposób nieuzasadniony obciążały Giant Group, i że działa ona, dokładając wszelkich starań, w odniesieniu do postępowania. W tym względzie należy zwrócić uwagę, że do momentu przedstawienia uwag do ujawnienia ostatecznych ustaleń, nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że Giant China poczyniła jakiekolwiek starania w celu zebrania informacji wymaganych w formularzu wniosku o MET i w kwestionariuszu antydumpingowym w odniesieniu do przedsiębiorstw wchodzących w skład Jinshan Group zaangażowanych w produkcję i sprzedaż produktu objętego postępowaniem. W toku dochodzenia Giant group twierdziła, że dostarczenie wymaganych informacji nie było konieczne, ale nie twierdziła, że uzyskanie takich informacji stanowiło nieuzasadnione obciążenie. Giant China przedstawiła dowody rzekomych starań dopiero po ujawnieniu ostatecznych ustaleń, czyli na etapie, na którym takie informacje nie mogły być zweryfikowane. W związku z tym nie można było już ich uwzględnić.

(137)

Giant China twierdziła, że w każdym razie nie było żadnego ryzyka obejścia jakichkolwiek ewentualnych środków antydumpingowych, na przykład w wyniku przenoszenia produkcji między grupami, ponieważ GP, która stanowiła jedyne ogniwo łączące obie grupy, zaprzestała wszelkiej działalności we wrześniu 2011 r. W tym względzie należy zwrócić uwagę, że pod koniec ODP GP w dalszym ciągu istniała jako podmiot, co zostało również potwierdzone przez Giant China. W związku z tym działalność produkcyjna mogła być podjęta na nowo w dowolnym momencie w przyszłości i fakt, że GP rzekomo zaprzestała wszelkiej działalności we wrześniu 2011 r. jest bez znaczenia. Giant China twierdziła ponadto, że ryzyko obejścia można byłoby wyeliminować w inny sposób, np. w oparciu o klauzulę dotyczącą monitorowania, o której mowa w motywach 276 i 277 poniżej. W tym względzie należy zwrócić uwagę, że klauzula dotycząca monitorowania ma tylko zastosowanie do przedsiębiorstw niepowiązanych, więc związane z tym ryzyko ma inny charakter i nie można byłoby zastosować takich samych środków zaradczych.

(138)

Giant China twierdziła ponadto, że powinna była mieć miejsce wizyta weryfikacyjna na miejscu w siedzibie GP w ChRL w celu sprawdzenia działalności GP w zakresie produkcji i sprzedaży po wrześniu 2011 r. W tym względzie należy zwrócić uwagę, że nie było istotne, czy GP zaprzestała działalności po wrześniu 2011 r. Jeżeli nawet by tak było faktycznie, GP mogła wznowić produkcję i sprzedaż rowerów w dowolnym momencie i weryfikacja na miejscu nie miałaby wpływu na zmniejszenie takiego ryzyka.

(139)

Giant China przedstawiła ponadto pewne dowody wskazujące, że udziały Giant China w GP zostały sprzedane w dniu 30 marca 2013 r. Należy jednak zwrócić uwagę, że transakcja ta miała miejsce po upływie ODP i na zaawansowanym etapie dochodzenia, w związku z tym informacji tych nie można sprawdzić ani też nie są one istotne w ramach tego dochodzenia. W tym względzie, gdyby Giant wystąpiła z wnioskiem o przegląd jej sytuacji po sprzedaży udziałów, można to uznać w stosownym momencie zgodnie z postanowieniami rozporządzenia podstawowego.

(140)

W tych samych dokumentach Giant China dostarczyła inne wyjaśnienia dotyczące oceny Komisji uzasadniającej zastosowanie art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Nie były one jednak na tyle istotne, aby wpłynąć na zmianę początkowej oceny Komisji.

(141)

W związku z tym ustalenia dotyczące zastosowania art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego wobec Giant Group zostają potwierdzone.

(142)

Wartość normalną i cenę eksportową porównano na podstawie ceny ex-works. Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowania, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W stosownych przypadkach dokonano dalszych dostosowań w odniesieniu do podatków pośrednich, zniżek, poziomu handlu, transportu, ubezpieczenia, kosztów manipulacyjnych i dodatkowych, opakowania, opłat związanych z kredytem, opłat bankowych i prowizji we wszystkich przypadkach, w których uznano je za uzasadnione, prawidłowe i poparte materiałami dowodowymi.

(143)

Marginesy dumpingu dla trzech współpracujących przedsiębiorstw zostały ustalone na podstawie porównania ważonej średniej wartości normalnej określonej dla współpracujących meksykańskich producentów z ważoną średnią ceną eksportową każdego przedsiębiorstwa mającą zastosowanie do Unii zgodnie z art. 2 ust. 11 i art. 2 ust. 12 rozporządzenia podstawowego.

(144)

Marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(145)

Ponieważ chęć współpracy ze strony ChRL była znikoma, jak stwierdzono w motywach 22 i 24, ustaleń dotyczących współpracujących przedsiębiorstw nie można uznać za reprezentatywne w odniesieniu do tego państwa. W związku z tym ogólnokrajowy margines dumpingu, mający zastosowanie do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL, nie może zostać zmieniony.

(146)

W konsekwencji podtrzymuje się niniejszym ogólnokrajowy margines dumpingu na poziomie ustalonym rozporządzeniem (WE) nr 1095/2005, tzn. 48,5 %.

(147)

Szacuje się, że produkt podobny jest wytwarzany przez około 380 producentów w UE. Ponadto zgłosiło się sześć krajowych stowarzyszeń producentów unijnych.

(148)

Wszystkie dostępne informacje, w tym dane zebrane od producentów unijnych oraz stowarzyszeń krajowych, jak również statystykę produkcji dostępną Komisji wykorzystano w celu ustalenia całkowitej produkcji unijnej wynoszącej około 11 mln rowerów w ODP.

(149)

Producenci unijni, których produkcja stanowi łączną produkcję unijną, stanowią przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 oraz art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego i będą poniżej określani jako „przemysł unijny”.

(150)

Jak wskazano powyżej, biorąc pod uwagę wysoką liczbę współpracujących producentów unijnych, do próby wybrano ośmiu producentów unijnych reprezentujących około 25 % produkcji i sprzedaży łącznej przemysłu unijnego produktu podobnego w ODP. Wszyscy unijni producenci objęci próbą korzystali z systemu zwolnień określonego w motywie 1 powyżej.

(151)

Sprzedaż przemysłu Unii oceniono na podstawie danych zebranych od producentów w odpowiedzi na formularze dotyczące kontroli wyrywkowej oraz danych zebranych od różnych stowarzyszeń producentów rowerów w Unii.

(152)

Konsumpcja w Unii została ustalona na podstawie sprzedaży całego przemysłu unijnego na rynku unijnym, jak oszacowano w motywie 151 oraz przywozu ze wszystkich innych państw zgłoszonego przez Eurostat.

(153)

Całkowita konsumpcja w Unii zmniejszyła się z 22 459 062 sztuk w 2008 r. do 20 116 602 sztuk w ODP, tj. o 10 % w okresie badanym. Jest to w głównej mierze efekt spadku wynoszącego 8 % w latach 2008–2009, po którym konsumpcja pozostawała na stałym poziomie i zmalała jedynie nieznacznie w ODP (o 2 %). W 2009 r. rynek znajdował się w szczególności pod wpływem kryzysu gospodarczego, z którego do tej pory się nie otrząsnął. Kolejny spadek w 2011 r. był głównie spowodowany ciągłymi ostrożnymi wydatkami konsumpcyjnymi w obecnej sytuacji gospodarczej.

Tabela 1

Konsumpcja

(154)

Wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z ChRL, została ustalona na podstawie informacji statystycznych dostarczonych przez Eurostat. Wielkość przywozu z ChRL spadła gwałtownie w latach 2008–2009, odpowiednio z 941 522 sztuk do 597 339 sztuk, tj. o 37 %. W roku 2010 poziom przywozu rósł, jednak w ODP ponownie spadł, osiągając poziom 581 459 sztuk. Znaczny spadek przywozu z Chin zbiegł się z kryzysem gospodarczym i od tamtej pory sytuacja nie uległa poprawie. Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym przywóz z Chin zmalał o 38 %.

(155)

Chiński udział w rynku zmalał odpowiednio z 4,2 % w 2008 r. do 2,9 % w ODP. Skutki spadku udziału w rynku zrównoważyło częściowo zmniejszenie konsumpcji w Unii.

(156)

Jednak podkreśla się, że względnie niski i zmniejszający się udział w rynku przywozu z Chin powinien być postrzegany w kontekście ustaleń trwającego jednocześnie dochodzenia w sprawie obejścia środków, o którym mowa w motywie 14 oraz 15 (zob. motywy 223 oraz 224).

Tabela 2

Przywóz z ChRL

(157)

Jak ustalono w rozporządzeniu (WE) nr 1095/2005, dane Eurostatu można było wykorzystać jedynie w ograniczonym zakresie w celu określenia trendów cenowych przywozu towarów po cenach dumpingowych w okresie między rokiem 2008 a ODP z następujących powodów:

(158)

Ceny importowe oparte na danych Eurostatu nie uwzględniają poszczególnych rodzajów produktu oraz znacznych różnic cenowych pomiędzy poszczególnymi rodzajami produktu objętego postępowaniem. Istotny wpływ na średnie ceny w poszczególnych państwach ma asortyment produktów każdego z państw. Ponadto porównując kolejne modele przywozu współpracujących eksporterów, nawet w ramach tych samych rodzajów i modeli produktów, można zauważyć, że istnieją znaczne różnice cenowe w zależności od części rowerowych. W związku z tym ceny ustalone przez Eurostat nadal nie są rozstrzygające do celów niniejszego dochodzenia. Ceny importowe ustalone przez Eurostat dla ChRL, dalej przedstawione w formie zindeksowanej, mogą wskazywać jedynie na trendy cenowe, nie są jednak użyteczne do porównywania cen sprzedaży między różnymi państwami i UE.

(159)

Zgodnie z danymi Eurostatu ważone średnie ceny importowe, dalej przedstawione w postaci zindeksowanej, z ChRL znacznie wzrosły w okresie badanym, jak to przedstawiono w tabeli 3. Nie można jednak wyciągnąć jednak żadnych wniosków, nie znając rodzaju rowerów importowanych z ChRL i nie wiedząc, czy z roku na rok następowała zmiana w asortymencie produktu.

Tabela 3

Cena przywozu z ChRL

(160)

Podcięcie cenowe współpracujących producentów eksportujących, w przypadku których wykryto stosowanie dumpingu, obliczono na podstawie ich aktualnej, zweryfikowanej ceny eksportowej (ceny CIF na granicy Unii), zarówno z uwzględnieniem cła antydumpingowego, jak i bez jego uwzględnienia. Odpowiednimi cenami sprzedaży przemysłu unijnego były ceny oferowane niezależnym klientom, dostosowane w koniecznych przypadkach do poziomu ceny ex-works. W trakcie ODP, na podstawie różnych rodzajów produktu określonych w kwestionariuszu wykryto podcięcie cenowe jedynie w przypadku jednego producenta eksportującego, które wynosiło 61 % bez uwzględnienia cła antydumpingowego i 44 % z uwzględnieniem cła antydumpingowego

(161)

Biorąc pod uwagę fakt, że chęć współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących była znikoma, a ustaleń dotyczących współpracujących przedsiębiorstw nie można było uznać za reprezentatywne dla danego państwa, jak również fakt, że średniej ceny ustalonej przez Eurostat nie można było uznać za rozstrzygającą, stwierdzono, że poziomy podcięcia ustalone w trakcie ostatniego przeglądu wygaśnięcia, po którym przyjęto rozporządzenie (WE) nr 1095/2005, o którym mowa w motywie 3, powinny posłużyć jako odniesienie w trakcie ustalania ogólnokrajowego podcięcia dla ChRL ze względu na brak jakichkolwiek innych, bardziej wiarygodnych informacji, tj. 53 % po odjęciu cła antydumpingowego i 39 % z jego uwzględnieniem.

(162)

Jak wskazano w motywach 8, 9 oraz 10, w obecnym dochodzeniu przeanalizowano, czy nastąpiła zmiana sytuacji przemysłu unijnego, uzasadniająca potrzebę przeprowadzenia ponownej oceny ustaleń dotyczących szkody przyjętych w zmieniającym przeglądzie okresowym. W wyniku dochodzenia potwierdzono, że: (i) zgodnie z tendencją światową produkcja rowerów w UE polega głównie na pracochłonnym montażu części rowerowych, które są projektowane w różnych miejscach i z nich sprowadzane zgodnie ze specyfikacją klientów. (ii) W toku dochodzenia wykazano, że w celu obniżenia kosztów produkcji przemysł unijny czyni nieustannie starania, aby zautomatyzować i usprawnić procesu montażu. Ponadto niektórzy producenci unijni skorzystali ze stosunkowo niższych kosztów pracy w Europie Środkowej i Wschodniej w porównaniu z okresem objętym dochodzeniem w ramach zmieniającego przeglądu okresowego. Statystyki produkcji dostępne Komisji potwierdzają tę tendencję. (iii) W toku dochodzenia potwierdzono, że preferowanym surowcem jest stop aluminium, natomiast stal pozostawała głównym surowcem modeli niższej klasy i rowerów dla dzieci. W związku ze wspomnianymi zmianami sytuację gospodarczą przemysłu unijnego zbadano w sposób przedstawiony poniżej

(163)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki i wskaźniki gospodarcze mające wpływ na sytuację przemysłu unijnego.

(164)

Do celów analizy szkody ustanowiono następujące wskaźniki szkody:

(165)

W okresie badanym produkcja przemysłu unijnego nieustannie zmniejszała się w tempie szybszym niż konsumpcja w Unii, co przedstawiono w tabeli 1 powyżej w motywie 153. Tak więc produkcja zmniejszyła się z 13 541 244 sztuk w 2008 r. do 11 026 646 sztuk w ODP, co stanowiło spadek o 19 %.

Tabela 4

Łączna produkcja unijna

(166)

Moce produkcyjne zmniejszyły się o 5 % między 2008 r. a ODP, co częściowo zrównoważyło wpływ spadku produkcji w wysokości 19 % na wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych. Wskaźnik ten spadł następnie o 14 punktów procentowych w tym samym okresie, osiągając 74 % w ODP.

Tabela 5

Moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(167)

Ogólnie rzecz biorąc, wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rynku Unii zmniejszyła się w podobny sposób, co konsumpcja w Unii, wykazując w okresie badanym spadek w wysokości 9 %, z 12 441 446 sztuk w 2008 r. do 11 276 240 sztuk w ODP. W latach 2009–2010 sprzedaż nadal jednak malała, a tymczasem konsumpcja utrzymywała się na stabilnym poziomie, co odzwierciedla utratę udziału w rynku przez przemysł unijny w 2010 r., jak przedstawiono poniżej w tabeli 7 w motywie 168. W ODP wielkość sprzedaży wzrosła ponownie, nie osiągnęła jednak swojego poziomu z 2008 r.

Tabela 6

Sprzedaż przemysłu unijnego w UE

(168)

Udział przemysłu unijnego w rynku wzrósł z 55,4 % w 2008 r. do 56,1 % w ODP, tj. o 0,7 punktu procentowego w ODP. Ta niewielka poprawa o 0,7 punktu procentowego w okresie badanym uwzględniała znaczny spadek z 56,4 % w 2009 r. do 52,9 % w 2010 r. Ogólny wzrost udziału przemysłu unijnego w rynku na tle spadającej wielkości sprzedaży (zob. motyw 167) można wytłumaczyć ogólnym spadkiem konsumpcji (zob. motyw 153).

Tabela 7

Udział przemysłu unijnego w rynku

(169)

Zatrudnienie bezpośrednie zmniejszyło się o 17 %, z 14 197 zatrudnionych w 2008 r. do 11 783 w ODP. Spadek zatrudnienia nastąpił po ograniczeniu wielkości produkcji.

(170)

Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym wydajność zmniejszyła się o 2 %. Spadek produkcji między 2008 r. i 2009 r. połączony ze stałym spadkiem zatrudnienia w tym samym okresie spowodował obniżenie produktywności między 2008 r. i 2009 r. Następnie w latach 2009–2010 wydajność wzrosła, co można tłumaczyć restrukturyzacją przemysłu oraz inwestowaniem w bardziej wydajne procesy produkcji w tym samym okresie. Dalszy spadek wielkości produkcji w ODP w połączeniu z mniej gwałtownym spadkiem zatrudnienia skutkował kolejnym zmniejszeniem wydajności w ODP.

Tabela 8

Łączne zatrudnienie i wydajność w Unii

(171)

W okresie badanym konsumpcja zmniejszyła się o 10 %. Udział przemysłu unijnego w rynku pozostał na stosunkowo stałym poziomie (zwiększając się jedynie w nieznacznym stopniu, tj. o +0,7 punktu procentowego w okresie badanym, jak przedstawiono w motywie 168). Zmniejszający się rynek Unii wskazuje, że producenci unijni nie mają możliwości skorzystania z jakiegokolwiek wzrostu.

(172)

W ODP utrzymywał się dumping z ChRL, jak wyjaśniono w motywach 143–145 powyżej. Z uwagi na znaczne wolne moce produkcyjne w ChRL (zob. motyw 203) oraz dowiedzione obejście środków (zob. motyw 223 i 224) wpływ rzeczywistych marginesów dumpingu na przemysł unijny nie może być uważany za nieistotny.

(173)

Przeanalizowano, czy sytuacja przemysłu unijnego poprawiła się po wcześniejszym dumpingu. Stwierdzono, że spodziewana poprawa sytuacji przemysłu unijnego po wcześniejszym dumpingu nie nastąpiła, o czym świadczy zwłaszcza utrzymująca się niska wydajność i zmniejszenie wykorzystania mocy produkcyjnych. Poprawę sytuacji przemysłu unijnego utrudniały także, jak ustalono, praktyki obchodzenia środków (zob. motyw 223 oraz 224).

(174)

Zapasy rowerów w przypadku producentów unijnych wynosiły 517 977 sztuk pod koniec ODP, co stanowiło stabilny poziom w odniesieniu do ich poziomu w 2008 r., pomimo spadku w wysokości 25 % w latach 2008–2009.

(175)

Niektórzy producenci unijni dysponowali bardzo ograniczonymi poziomami zapasów, ponieważ sprzedawali całą swoją produkcję powiązanym przedsiębiorstwom w ramach swojej odpowiedniej grupy. Ponadto ustalono, że producenci unijni produkowali głównie na zamówienie klientów. Zmiany stanu zapasów w okresie badanym zakłócały wszystkie wspomniane czynniki, w związku z czym wskaźnika tego nie można uważać za miarodajny.

Tabela 9

Zapasy

(176)

Średnie ceny sprzedaży ex-works w UE pozostawały na stabilnym poziomie w okresie badanym pomimo wzrostu w wysokości 3 % w latach 2008–2009. Cena sprzedaży w ODP spadła ponownie do poziomu z 2008 r.

Tabela 10

Jednostkowa cena sprzedaży w UE

(177)

Koszt produkcji został obliczony na podstawie średniej ważonej wszystkich rodzajów produktu podobnego wyprodukowanego przez producentów unijnych. W okresie badanym koszty produkcji nieznacznie wzrosły o 2 %, jak przedstawiono w tabeli 11 poniżej.

Tabela 11

Jednostkowy koszt produkcji

(178)

Poziomy rentowności zostały ustalone na podstawie sprzedaży niepowiązanym klientom. Przemysł unijny był bliski osiągnięcia progu rentowności między 2010 r. a ODP. Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym rentowność pogorszyła się, wykazując spadek z 1,9 % w 2008 r. do -0,1 % w ODP.

Tabela 12

Rentowność

(179)

W okresie badanym inwestycje znacznie się zwiększyły, tj. o 16 %, z 7 952 150 EUR w 2008 r. do 9 263 184 EUR w ODP. Wzrost ten odzwierciedla nieustanne starania przemysłu unijnego, aby zwiększyć wydajność procesu produkcji i zachować konkurencyjność.

(180)

Zwrot z inwestycji wykazywał podobną tendencją co rentowność. W 2008 r. zwrot z inwestycji był dodatni (14 %), jednak w ODP spadł do poziomu -1 %.

Tabela 13

Inwestycje i zwrot z inwestycji

(181)

Przepływ środków pieniężnych podlegał podobnym zmianom co rentowność, pozostał jednak dodatni w całym okresie badanym. Zmiany te przedstawiono w tabeli 14 poniżej w formie obrotów wyrażonych w procentach.

(182)

Jedynie producenci unijni należący do większych grup nie zgłaszali żadnych szczególnych problemów z pozyskiwaniem kapitału. Producenci unijni nienależący do większych grup zgłaszali pogorszenie swojej sytuacji finansowej związane z niską rentownością oraz pogorszeniem się warunków handlowych zarówno z dostawcami, jak i klientami. Zdolność do pozyskiwania kapitału została dodatkowo zagrożona na skutek niechęci ze strony banków do finansowaniu rynku rowerowego w obecnej sytuacji gospodarczej.

Tabela 14

Przepływ środków pieniężnych

(183)

W okresie objętym postępowaniem koszty pracy na pracownika utrzymywały się raczej na stałym poziomie, jedynie w roku 2009 zauważalny jest wzrost. Głównym powodem był wpływ ograniczenia personelu na tabele wynagrodzeń przedsiębiorstw, z jednoczesnym zachowaniem wyszkolonych pracowników w celu utrzymania wydajności i jakości.

Tabela 15

Wynagrodzenia

(184)

Pomimo wprowadzonych środków większość wskaźników szkody odnoszących się do wyników działalności przemysłu unijnego pogorszyła się w okresie badanym. W szczególności nastąpił znaczny spadek wskaźników makroekonomicznych, takich jak wielkość produkcji (-19 %), moce produkcyjne (-5 %), wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych (-14 %) oraz zatrudnienie (-17 %). Ponadto zysk związany ze wskaźnikami makroekonomicznymi spadł w okresie badanym, przy czym rentowność wyniosła -0,1 % w ODP.

(185)

Jak wynika z powyższego, przemysł unijny pozostaje w niepewnej sytuacji, odnotowując spadki zysków, a w 2010 r. i ODP był bliski osiągnięcia progu rentowności. Ponadto wszelkie możliwości dalszego wzrostu i zysków osłabiała presja w zakresie przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL oraz przywozu z obejściem środków (zob. motywy 223 i 224).

(186)

Mimo to przemysł unijny był w stanie utrzymać, a nawet nieco zwiększyć swój udział w kurczącym się rynku. Zwiększone inwestycje w okresie badanym (+16 %) wskazują na dążenie przemysłu unijnego do zachowania konkurencyjności. Łącznie z wprowadzonymi niedawno innowacjami przemysłu unijnego opisanymi w motywie 248 poniżej wskazuje to na leżącą u jego podstaw żywotność oraz efektywność ekonomiczną.

(187)

Na tej podstawie stwierdzono, że przemysł unijny doznawał istotnej szkody w rozumieniu art. 3 rozporządzenia podstawowego i znajdował się w niekorzystnej sytuacji.

(188)

Po ujawnieniu ustaleń strony stwierdziły, powołując się na sprawę zakonserwowanych mandarynek (27), że Komisja była zobowiązana do podjęcia kroków w celu rozwiązania problemu braku pewnych informacji na skutek znikomej współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących i w związku z tym, że tego nie uczyniła, Komisja naruszyła zobowiązania proceduralne wynikające z rozporządzenia podstawowego. Strony proponowały ponadto wykorzystanie chińskiej statystyki eksportu, która, w przeciwieństwie do Eurostatu, zawiera podział na główne rodzaje rowerów eksportowanych na rynek unijny, lub zwrócenie się do krajowych organów celnych największych importujących państw członkowskich zgodnie z art. 6 ust. 3 lub 4 rozporządzenia podstawowego, aby przeprowadziły analizę różnych rodzajów rowerów importowanych z ChRL.

(189)

Jak wspomniano w motywach 19 i 21, Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu dochodzenia znanych producentów eksportujących w ChRL, zrzeszenie chińskich producentów oraz przedstawicieli państwa, którego dotyczy postępowanie. Komisja skontaktowała się z około 70 chińskimi przedsiębiorstwami, które były już znane służbom Komisji z poprzedniego dochodzenia, a na późniejszym etapie, kiedy wszczęto dochodzenie antysubsydyjne wspomniane w motywie 16, Komisja zidentyfikowała dodatkowo ok. 300 chińskich producentów eksportujących, z którymi również skontaktowano się w kontekście tego przeglądu okresowego. Ponadto przedstawiciele państwa, którego dotyczy postępowanie, zostali powiadomieni wraz z wszczęciem dochodzenia, że w przypadku braku dostatecznej współpracy ze strony producentów eksportujących Komisja może oprzeć swoje ustalenia na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Podkreślono, że ustalenia oparte na dostępnych faktach mogą być mniej korzystne dla strony, której dotyczy postępowanie.

(190)

W sprawie zakonserwowanych mandarynek, elementem analizowanym przez Sąd był nakład starań, jakie Komisja powinna była podjąć dla uzyskania istotnych informacji dotyczących obliczenia wartości normalnej w oparciu o cenę lub wartości konstruowanej w oparciu o producentów krajowych w państwie trzecim o gospodarce rynkowej, nawiązując w tym celu współpracę ze zidentyfikowanymi potencjalnymi analogicznymi rynkami.

(191)

W obecnym dochodzeniu brak informacji wynika z daleko posuniętego braku współpracy stron, będących faktycznie przedmiotem dochodzenia. Jak wspomniano w motywie 186, strony były wielokrotnie proszone o współpracę, ale do niej nie przystąpiły. Co za tym idzie, w przeciwieństwie do sprawy zakonserwowanych mandarynek, Komisja aktywnie i wielokrotnie zwracała się o współpracę do stron, których dotyczy postępowanie. Porównanie sprawy zakonserwowanych mandarynek z obecnym dochodzeniem jest w związku z tym nieuzasadnione.

(192)

Komisja oceniła przydatność pozostałych źródeł, w tym chińskich danych statystycznych dotyczących wywozu. Stwierdzono, że w przypadku niniejszego dochodzenia alternatywne źródła były nieodpowiednie ze względu na ich niedostateczny poziom szczegółowości, co uniemożliwiało obliczenie nowych marginesów. Ponadto stwierdzono, że chińskie dane statystyczne są niespójne z danymi statystycznymi Eurostatu, ponieważ wykazują one znacznie wyższy poziom przywozu niż podaje Eurostat. W związku z tym nie można było wykorzystać proponowanych alternatywnych źródeł informacji. Niektóre strony proponowały Komisji podjęcie współpracy z krajowymi organami celnymi największych importujących państw członkowskich, w celu przeprowadzenia analizy różnych kategorii produktu przywożonych z ChRL. W odpowiedzi na to stwierdzenie uważa się, że poza brakiem możliwości zastosowania takiego rozwiązania w praktyce, nawet jeśli takie dane są gromadzone, nie wypełniłyby one luki informacyjnej spowodowanej brakiem współpracy. Wynika to stąd, że w szczególności z uwagi na poziom wymaganej analizy nie można byłoby opierać się na fakturach, na których nie podaje się opisu odpowiedniego rodzaju produktu na poziomie szczegółowości koniecznym do uzyskania sensownej porównywalności rodzaju produktu.

(193)

Kilka stron twierdziło także, że Komisja nie przeprowadziła analizy asortymentu produktów przywożonych z ChRL w celu uzyskania uczciwego porównania przywozu z wielkością produkcji unijnej dla celów dokonania obiektywnego i uczciwego porównania pod względem odniesionej przez Unię szkody i ustalenia podcięcia cenowego. Ponadto strony twierdziły, że Komisja powołała się na wartość podcięcia cenowego ustaloną w poprzednim dochodzeniu, o którym wspomniano w motywie 5, która został obliczona na podstawie średnich cen podanych przez Eurostat, bez znajomości faktycznego składu przywozu. Stwierdzono ponadto, że Komisja nie zrobiła nic, aby ustalić, czy przywożone produkty były faktycznie porównywalne z rowerami produkowanymi w Unii, i w związku z tym analiza podcięcia cenowego przeprowadzona przez Komisję w odniesieniu do producentów niewspółpracujących jest wadliwa. Z powyższych powodów strony stwierdziły, że należy również wywnioskować, że Komisja nie przeprowadziła obiektywnej oceny i nie podała odpowiedniego wyjaśnienia dla swojego ustalenia, że przemysł unijny w dalszym ciągu ponosi istotną szkodę.

(194)

W tym względzie należy zwrócić uwagę, że jak wspomniano w motywie 160, podcięcie cenowe współpracujących producentów eksportujących, w przypadku których wykryto stosowanie dumpingu, obliczono na podstawie ich aktualnej, zweryfikowanej ceny eksportowej (ceny CIF na granicy Unii), zarówno z uwzględnieniem cła antydumpingowego, jak i bez jego uwzględnienia, biorąc pod uwagę asortyment eksportowanych przez nie produktów w ODP. Ponieważ jednak współpraca ze strony chińskich producentów eksportujących była znikoma i w konsekwencji ustalenia współpracujących chińskich producentów eksportujących nie mogły być uznane za reprezentatywne dla ChRL jako całości, jak wspomniano w motywie 145, nie można było zmienić poziomów podcięcia cenowego, jakie ustalono w trakcie zmieniającego przeglądu okresowego, o którym mowa w motywie 3.

(195)

Wobec daleko posuniętego braku współpracy Komisja musiała oprzeć się na faktach dostępnych w celu ustalenia poziomów ogólnokrajowego dumpingu, podcięcia i usunięcia szkody. W tym kontekście Komisja wzięła pod uwagę alternatywne źródła informacji, które ze względów podanych w motywach 192–194 nie mogły być wykorzystane. W związku z tym, wobec braku przeciwnych ustaleń, poziomy ogólnokrajowego dumpingu, podcięcia i usunięcia szkody ustalone w trakcie zmieniającego przeglądu okresowego, o którym mowa w motywie 3, zostały przyjęte jako odniesienie do celów niniejszego dochodzenia.

(196)

Potwierdzono, że wbrew twierdzeniu stron zastosowano poziomy odniesienia ustalone w toku przeglądu wygaśnięcia zakończonego rozporządzeniem (WE) nr 1095/2005, o którym mowa w motywie 3, a nie poziomy ustalone w toku zmieniającego przeglądu okresowego zakończonego rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011.

(197)

Twierdzono ponadto, że Komisja nie przeanalizowała zgłaszanych błędów popełnianych przez organy celne, utrudniających uczciwe porównanie chińskich cen importowych. Przypomina się, że w toku obecnego dochodzenia nie można było dokonać sensownego porównania cen na skutek daleko posuniętego braku współpracy, zatem w tych okolicznościach argument zostaje uznany za nieistotny.

(198)

Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego przeanalizowano, czy okoliczności dotyczące dumpingu i szkody zmieniły się w znacznym stopniu oraz czy można racjonalnie stwierdzić, że zmiana ta ma trwały charakter.

(199)

Trzej chińscy współpracujący producenci eksportujący podlegali w poprzednim dochodzeniu stawce cła rezydualnego, natomiast w obecnym dochodzeniu zostały dla nich obliczone indywidualne stawki cła. Jak wspomniano w motywach 113 i 115, wszyscy trzej producenci eksportujący w ChRL spełniają wymogi indywidualnego traktowania. W dokumentacji nie było żadnych informacji, które wskazywałyby, że sytuacja współpracujących producentów eksportujących objętych postępowaniem mogłaby ulec zmianie w najbliższej przyszłości.

(200)

Ponadto w toku dochodzenia wykazano, że chiński system kontyngentów eksportowych, który miał zastosowanie w trakcie zmieniającego przeglądu okresowego, został zniesiony przez rząd ChRL i jest mało prawdopodobne, aby miał zostać przywrócony, biorąc w szczególności pod uwagę ukierunkowaną na wywóz politykę rządową w sektorze rowerów, o których mowa w motywie 203. Ponadto w toku dochodzenia nie wykryto żadnych dowodów na to, że zachowanie cen eksportowych wspomnianych trzech przedsiębiorstw zmieni się w znacznym stopniu w najbliższej przyszłości.

(201)

W związku z tym uznaje się, że zmienione okoliczności, które doprowadziły do marginesów dumpingu obliczonych dla trzech chińskich współpracujących producentów eksportujących, mają trwały charakter.

(202)

W odniesieniu do cła obowiązującego dla całej ChRL w toku dochodzenia nie wykazano żadnych zmienionych okoliczności, w związku z czym proponuje się utrzymanie tego samego poziomu cła, który ustalono w trakcie zmieniającego przeglądu okresowego.

(203)

Ponadto zbadano, czy utrzymywanie środka jest wciąż konieczne do zrównoważenie skutków dumpingu. Według chińskiego stowarzyszenia rowerów (Chinese Bicycles Association) całkowita produkcja rowerów w ChRL w 2011 r. wynosiła 83,45 mln sztuk, wykazując wzrost w wysokości 2,3 % w stosunku do 2010 r. Ponadto chiński sektor rowerów jest nadal ukierunkowany na wywóz. W 2011 r. wywóz rowerów z ChRL wyniósł 55,72 mln, czyli 67 % łącznej produkcji, co stanowiło spadek o 4,2 % w stosunku do 2010 r. Krajowa sprzedaż wyniosła około 23,73 mln sztuk w 2011 r. Najważniejszym regionem produkcji w ChRL jest Tianjin, w którym w 2011 r. wytworzono blisko połowę łącznej produkcji. Zgodnie z dwunastym planem pięcioletnim rozwoju przemysłu lekkiego i przemysłu tekstylnego w regionie Tianjin na tym obszarze rozwijane są nowe strefy przemysłowe, specjalizujące się w produkcji rowerów. W związku z tym oszacowano, że do 2015 r. zdolność produkcyjna w zakresie rowerów na obszarze Tianjin osiągnie poziom 55 mln rowerów, co stanowi wzrost o 44 % w stosunku do 2011 r., przy czym blisko połowa tej produkcji zostanie przeznaczona na wywóz (więcej niż łączna konsumpcja rowerów w Unii w ODP)

(204)

Ponadto trzy współpracujące przedsiębiorstwa zgłosiły wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych na poziomie między 72 % a 81 % w ODP. Stosując ekstrapolację, szacuje się, że wolne moce produkcyjne przemysłu chińskiego wynoszą ponad 25 mln rowerów, co stanowi liczbę dwukrotnie większą niż łączna produkcja przemysłu unijnego w ODP i o 24 % większą niż całkowita konsumpcja w Unii. Ponadto, ponieważ produkcja rowerów jest pracochłonna, wydaje się, że ze względu na dużą dostępność taniej siły roboczej dostępnej w ChRL, chińscy producenci są w stanie dość szybko zwiększać nowe moce produkcyjne.

(205)

Co więcej, pod względem wielkości rynek unijny jest drugim największym na świecie rynkiem, tuż za chińskim, co czyni UE bardzo atrakcyjnym obszarem, jeżeli chodzi o ewentualny popyt.

(206)

Ustalenia dokonane w toku dochodzenia w sprawie obejścia środków (zob. motyw 14) potwierdzają, że rynek unijny jest nadal atrakcyjny dla chińskich producentów eksportujących, którzy w przypadku braku środków prawdopodobnie skierowaliby znaczne wielkości wywozu do UE.

(207)

Ponadto inne potencjalnie ważne rynki eksportowe dla ChRL są chronione środkami antydumpingowymi (Kanada (28)), co powoduje ograniczenie liczby potencjalnych rynków państw trzecich dostępnych dla wywozu chińskiego bez cła.

(208)

Należy przypomnieć, że w Stanach Zjednoczonych istniała krajowa produkcja rowerów w przeszłości i wprowadzane były cła antydumpingowe przeciwko ChRL. Po zniesieniu ceł antydumpingowych pod koniec lat 90. przywóz chiński masowo wszedł na rynek Stanów Zjednoczonych. Produkcja krajowa niemalże zniknęła w kolejnych latach. W 2011 r. oszacowano, że 99 % rowerów sprzedawanych w Stanach Zjednoczonych pochodziło z przywozu, z czego 93 % z ChRL, a 6 % z Tajwanu. Produkcję krajową rowerów w Stanach Zjednoczonych szacuje się na około 56 000 jednostek rocznie, przy czym roczna konsumpcja wynosi około 16 mln rowerów. Łączny rynek rowerów w Stanach Zjednoczonych (w tym sprzedaż powiązanych części i akcesoriów) wyceniono na 6 mld USD w 2011 r.

(209)

W związku z tym chiński sektor rowerów jest sektorem ukierunkowanym na wywóz, w którym prymat wiodą nieuczciwe praktyki cenowe na wielu rynkach na całym świecie. Ponadto ustalenia dokonane w toku dochodzenia w sprawie obejścia środków potwierdzają utrzymujące się zainteresowanie chińskich eksporterów rynkiem unijnym. Co więcej, zachowania takie sugerują, że jeżeli środki zostałyby uchylone, na rynek unijny prawdopodobnie trafiałby chiński przywóz po niskich cenach, którego celem byłoby przejęcie rynku krajowego. W związku z tym można wywnioskować, że utrzymywanie środków jest nadal koniecznie w celu zrównoważenia skutków dumpingu.

(210)

Po ujawnieniu ustaleń twierdzono, że w analizie pominięto fakt, że wzrost produkcji w ChRL jest ograniczony dostępnością siły roboczej i że ChRL traci swoją przewagę pod względem kosztów pracy na rzecz innych państw południowoazjatyckich działających w oparciu o preferencyjne umowy handlowe. Wobec braku współpracy twierdzenia tego nie można było zweryfikować i w związku z tym nie zostało wzięte pod uwagę.

(211)

W odniesieniu do powodów wszczęcia z urzędu przeglądu okresowego w toku dochodzenia zbadano następujące zmiany w strukturze sektora rowerów UE: (i) przestawienie się z pełnego cyklu produkcyjnego na (częściowe) operacje montażu z wykorzystaniem przywożonych części; (ii) zmiana poziomu kosztów ze względu na rozbudowywanie, przenoszenie i powstawanie nowych obiektów produkcyjnych w Europie Środkowej i Wschodniej; (iii) narastająca zmiana w wykorzystaniu surowców, polegająca na przejściu ze stali na stopy, związana z tendencjami wśród konsumentów. W wyniku ustaleń przedstawionych w motywie 162, wszystkie wymienione zmiany mają charakter trwały i globalny, w związku z czym jest mało prawdopodobne, aby sytuacja uległa zmianie w najbliższej przyszłości.

(212)

Jeżeli chodzi o ocenę prawdopodobieństwa kontynuacji szkody, biorąc pod uwagę niepewną sytuację przemysłu unijnego opisaną w motywach 184–187, jest również możliwe, że producenci unijni nie będą w stanie w dalszym ciągu opierać się presji cenowej, którą wywierałby chiński przywóz towarów po cenach dumpingowych, i w rezultacie będą zmuszeni wycofać się z rynku unijnego, ponosząc konsekwencje w postaci utraty zatrudnienia i inwestycji, technologii i wiedzy fachowej (zob. motywy 247 i 248). W związku z tym można wywnioskować, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji szkody w przypadku uchylenia środków.

(213)

Niektóre ze stron argumentowały, że przemysł unijny nie doświadcza istotnej szkody, ponieważ publicznie dostępne informacje sugerują, że jego sytuacja finansowa jest dobra. Należy zauważyć, że sytuacja finansowa przemysłu unijnego jest oceniania na podstawie informacji gromadzonych i weryfikowanych w toku dochodzenia wśród reprezentatywnej próby producentów unijnych. Oceny tej nie można zastąpić publicznie dostępnymi informacjami, dotyczącymi niektórych producentów unijnych, bez względu na ich rzekomo znaczną produkcję i wartość sprzedaży. W związku z tym, ustalenia poczynione w toku dochodzenia, analizowane w motywach 162 do 187, przeczą informacjom przedstawionym przez wspomniane strony. Dlatego też ich argumenty uznano za bezpodstawne.

(214)

Ponadto twierdzono, że utrzymanie środków antydumpingowych wobec ChRL byłoby dyskryminacyjne, ponieważ towary z innych państw trzecich są rzekomo przywożone po cenach dumpingowych i powodują szkodę, w szczególności towary ze Sri Lanki, jednak nie obowiązują żadne środki antydumpingowe dotyczące przywozu z tych państw. W wyniku dochodzenia w sprawie obejścia środków zakresem obowiązywania środków antydumpingowych objęto przywóz rowerów m.in. ze Sri Lanki. Ponadto nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących na to, że przedsiębiorstwa faktycznie prowadzące działalność produkcyjną w wymienionym państwie, miałyby stosować dumping. W związku z tym argument danej strony został uznany za bezpodstawny i odrzucony.

(215)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy istotna szkoda, której doznał przemysł unijny, została spowodowana przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie. Znane czynniki, inne niż przywóz towarów po cenach dumpingowych, które mogły w tym samym czasie powodować szkodę dla przemysłu unijnego, również poddano ocenie w celu stwierdzenia, czy spowodowana przez nie ewentualna szkoda nie została przypisana przywozowi towarów po cenach dumpingowych. Analizie poddano w szczególności wyniki dochodzenia w sprawie obejścia środków.

(216)

Przywóz chiński uległ zmniejszeniu w okresie badanym i stanowił 2,9 % udziału w rynku w ODP. Ten stosunkowo niski i malejący udział w rynku należy postrzegać w kontekście przywozu z obejściem środków z Indonezji, Malezji, Sri Lanki oraz Tunezji (zob. motyw 223 oraz 224).

(217)

Jak wspomniano w motywie 160, stwierdzono, że przywóz z ChRL w istotny sposób podcinał ceny sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym, wywierając tym samym znaczną presję na poziom cen na rynku unijnym

(218)

Jednocześnie większość wskaźników szkody charakteryzowała się tendencją spadkową, w szczególności produkcja (-19 %) i wielkość sprzedaży (-9 %), moce produkcyjne (-5 %) i wykorzystanie mocy produkcyjnych (-14 %).

(219)

Rentowność przemysłu unijnego spadła w całym badanym okresie, a przemysł Unii był bliski osiągnięcia progu rentowności ze względu na presję chińskich cen. Z tego względu przemysł unijny nie był w stanie podnieść cen do poziomu rentowności bez utraty znacznego udziału w rynku.

(220)

W związku z tym stwierdzono, że presja wywierana przez przywóz rowerów po cenach dumpingowych miała decydujący wpływ na obecną niekorzystną sytuację gospodarczą przemysłu unijnego

(221)

Po ujawnieniu ustaleń stwierdzono, że przydatność malejących poziomów produkcji i wykorzystania mocy produkcyjnych nie została poparta odpowiednimi argumentami, w szczególności wobec faktu, że uznano, iż spadek produkcji nie ma wpływu na rentowność. Należy zwrócić uwagę, że wszystkie elementy szkody są istotne dla oceny sytuacji ekonomicznej przemysłu unijnego, bez względu na to, czy mają wpływ na poziomy rentowności w danym przypadku, czy też nie. Jak wyjaśniono w motywie 237, spadek rentowności i pozostałych wskaźników dotyczących zysków nie został spowodowany kurczącym się rynkiem, ale można go przypisać ciągłej presji ze strony dumpingowego przywozu z Chin. Ten argument został więc odrzucony.

(222)

Ta sama strona twierdziła również, że zmiany udziału w rynku przywozu z Chin nie zostały odpowiednio przeanalizowane, ponieważ w analizie nie uwzględniono gwałtownego spadku przywozu w okresie badanym. Twierdzono również, że w analizie związku przyczynowego nie uwzględniono wzrostowych trendów cenowych tego przywozu. W odpowiedzi na ten argument należy przypomnieć, że zmniejszający się udział w rynku przywozu z Chin musi być postrzegany w kontekście ustaleń trwającego jednocześnie dochodzenia w sprawie obejścia środków, o którym mowa w motywie 216. Trend cenowy przywozu z Chin, ustalony na podstawie danych Eurostatu, nie ma sensu, ponieważ nie uwzględnia zmian cen przywozu chińskich rowerów za pośrednictwem państw wykorzystywanych do obejścia środków. Na tej podstawie argument ten został zatem odrzucony.

(223)

Jak wspomniano w motywie 15, w toku dochodzenia w sprawie obchodzenia środków ustalono, że obowiązujące środki dotyczące ChRL są obchodzone dzięki operacjom montażu i przeładunku w Indonezji, Malezji, Sri Lance i Tunezji. Na podstawie tych ustaleń różnicę między wielkościami przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, podanymi przez Eurostat, oraz wielkościami będącymi przedmiotem wywozu przez przedsiębiorstwa faktycznie prowadzące działalność produkcyjna, tj. te, które kwalifikowały się do zwolnienia z rozszerzonych środków z powodów określonych w rozporządzeniu (UE) nr 501/2013, uznano za przywóz z obejściem obowiązujących środków („przywóz z obejściem środków”)

(224)

W kontekście analizy związku przyczynowego uznano, że przywóz ten faktycznie pochodzi z Chin i w związku z tym należy go rozpatrywać łącznie z bezpośrednim przywozem z Chin. Na tej podstawie ustalono zatem, że wielkość chińskiego przywozu osiągnęła 1 904 761 sztuk w ODP. W 2008 r. przywóz osiągnął 2 321 240 sztuk. W 2009 r. przywóz spadł do 1 802 101 sztuk, tj. o 22 %, a w 2010 r. wzrósł niemal do tego samego poziomu co w 2008 r., osiągając 10,6 % udziału w rynku. W końcu przywóz spadł ponownie w ODP o 13 %, osiągając udział w rynku w wysokości 9,5 %. W okresie badanym wielkość przywozu zmniejszyła się o 18 % W kontekście kurczącego się rynku (zob. motyw 153) wspomniany spadek wielkości przywozu nie skutkował istotną utratą udziału w rynku, gdyż w okresie badanym ten udział zmniejszył się zaledwie o 0,8 %. Ze względu na brak informacji na temat asortymentu produktów przywożonych z ChRL oraz przywozu z obejściem środków porównywanie cen tego przywozu z cenami przemysłu unijnego na rynku unijnym nie jest miarodajne.

Tabela 16

Przywóz z ChRL łącznie z przywozem z obejściem środków z Indonezji, Malezji, Sri Lanki i Tunezji

(225)

Po ujawnieniu ustaleń niektóre strony stwierdziły, że analiza wpływu przywozu z obejściem środków jest niewystarczająca, ponieważ była oparta wyłącznie na wpływie ilościowym, a zatem brakuje w niej porównania cen opartego na analizie asortymentu produktów. Twierdzono, że brak takiej analizy wynikał z błędów proceduralnych, ponieważ analiza asortymentu produktów została pominięta pomimo współpracy ze strony producentów eksportujących z państw, których dotyczy postępowanie. Twierdzono ponadto, że przywóz z tych państw do Unii dotyczy tanich rowerów dziecięcych lub innych rowerów, które nie konkurują z rowerami produkowanymi w Unii. W odpowiedzi na ten argument zwraca się uwagę, że analiza asortymentu produktów nie mogła być przeprowadzona z powodów wyjaśnionych w motywie 192. Ponadto większość przywozu z obejściem środków odbywała się na zasadzie przeładunków, w przypadku których niedostępne były żadne informacje dotyczące asortymentu produktów. Na koniec należy zwrócić uwagę, że ustalono, iż producenci unijni mają swój udział w produkcji wszystkich segmentów produktu; w związku z tym uznano argument w sprawie rzekomego niekonkurującego przywozu dziecięcych i rowerów niskiej klasy za nieuzasadniony.

(226)

Łączny przywóz z innych państw trzecich wyniósł 6 931 333 sztuki w ODP. Poziom ten odzwierciedla niewielki wzrost, wynoszący 1 % w okresie badanym.

(227)

Pomimo zmniejszenia konsumpcji w Unii udział przywozu z innych państw trzecich w rynku był zasadniczo stabilny i wyniósł 34 % w ODP.

(228)

Tajwan pozostawał głównym państwem wywozu do UE ze stosunkowo stałym udziałem w rynku w okresie badanym, który wynosił 14 % konsumpcji w Unii w ODP.

(229)

Drugim pod względem wielkości państwem wywozu do Unii jest Tajlandia. Jej udział w rynku spadł o 2 punkty procentowe w okresie badanym, tj. z 7 % w 2008 r. do 5 % w ODP.

(230)

Jak stwierdzono w motywie 157, ceny podane przez Eurostat nie uwzględniają różnych asortymentów produktów z poszczególnych państw i w związku z tym zastosowano jedynie indeksy w celu wskazania trendów cenowych. Ze względu na brak informacji na temat asortymentu produktów przywożonych z innych państw trzecich porównywanie cen tego przywozu z cenami przemysłu unijnego na rynku unijnym nie jest miarodajne.

(231)

Należy jednak zauważyć, że jedynie wielkość przywozu z Tajwanu przekracza wielkość przywozu z Chin (w tym przywozu z obejściem środków). W tym względzie należy zwrócić uwagę na to, że przywóz rowerów z Tajwanu przeznaczony jest na rynek towarów wysokiej klasy i nie przedstawiono żadnych dowodów, które by temu przeczyły. Stwierdzono zatem, że przywozu tego nie można uznać za przyczynę szkody wyrządzonej przemysłowi unijnemu.

(232)

Szereg stron przyznało, że ceny przywozu z innych państw trzecich były niższe niż ceny przywozu chińskiego i w związku z tym przywóz z Chin nie spowodował istotnej szkody, której doznał przemysł unijny. Argument ten nie mógł zostać uwzględniony, ponieważ nie można było określić średnich cen importowych w oparciu o Eurostat z przyczyn podanych w motywie 157, a zatem na tej podstawie nie można sformułować żadnego wniosku.

(233)

Inna strona twierdziła, że przewiduje się wzrost przywozu z państw trzecich podlegających od dnia 1 stycznia 2011 r. ogólnemu systemowi preferencji (Kambodża i Bangladesz). Nie można jednak ocenić a priori wpływu cen i ilości przywozu ani skutku dla rynku unijnego. Ponadto nie były dostępne żadne informacje dotyczące możliwości zwiększenia przez te państwa mocy produkcyjnych oraz wielkości sprzedaży na rynku unijnym. Na tej podstawie nie można zatem sformułować żadnego konkretnego wniosku i twierdzenia to należało odrzucić.

(234)

Po ujawnieniu ustaleń strony stwierdziły, że analiza wpływu przywozu z państw trzecich w ramach preferencyjnych umów handlowych nie została odpowiednio przeprowadzona, ponieważ stwierdzono, że przywóz z tych państw był znaczny pod względem ilości w porównaniu z przywozem z Chin, przy czym ceny przywozu z niektórych spośród tych państw były również znacznie niższe. W tym kontekście przypomina się, że ChRL jest drugim co do wielkości państwem przywozu do Unii. Przywóz z pozostałych państw trzecich był mniejszy od wielkości przywozu rowerów z Chin. Nie wystąpiono również wobec tych państw z oskarżeniem o dumping. W związku z tym stwierdzono, że przywóz z tych państw nie mógł mieć takiego wpływu żeby spowodować zerwanie ustalonego związku przyczynowego między dużymi ilościami przywozu po cenach dumpingowych z Chin, który zbiegł się z dalszą istotną szkodą dla przemysłu unijnego. Na tej podstawie argument ten został odrzucony.

Tabela 17

Przywóz z innych państw trzecich  (29)

(235)

Jak wspomniano w motywie 153, od roku 2008 do ODP konsumpcja zmalała o 10 %. Niemniej jednak przemysł unijny utrzymał, a nawet nieznacznie zwiększył swój udział w rynku (zob. motyw 168). Kurczący się rynek nie może być zatem źródłem szkody

(236)

Niektóre strony twierdziły, że panujące niekorzystne warunki gospodarcze w UE miały wpływ na zachowania konsumentów w zakresie zakupów w okresie badanym. Ponadto twierdzono, że niesprzyjające warunki pogodowe w UE w 2011 r. przynajmniej częściowo wpłynęły na sytuację przemysłu unijnego. Czynniki te rzekomo doprowadziły do ogólnego spadku konsumpcji rowerów w UE.

(237)

W toku dochodzenia faktycznie wykazano spadek konsumpcji w Unii w okresie badanym. Jak wspomniano w motywie 234, kurczącego się rynku nie można jednak uznać za źródło szkody.

(238)

Strony te twierdziły ponadto, że produkcja i zatrudnienie zmniejszyły się jedynie ze względu na tendencję w zakresie konsumpcji, a nie z powodu przywozu towarów po cenach dumpingowych. Ponieważ koszty stałe w sektorze rowerów nie są wysokie, spadek produkcji nie miał wpływu na rentowność unijnego przemysłu rowerowego. Jeżeli chodzi o zatrudnienie, jego spadek spowodowany jest procesem restrukturyzacji realizowanym przez przemysł unijny. W żadnym wypadku zmiana ta nie wyjaśnia niekorzystnych tendencji dotyczących wskaźników szkody.

(239)

Jeden ze współpracujących producentów eksportujących przywoził towary po cenach niedumpingowych w nieznacznych ilościach, tj. bliskich 0 % łącznego przywozu z ChRL, a zatem nie mogły one mieć zauważalnego wpływu na sytuację przemysłu unijnego.

(240)

Argumentowano, że szkodę poniesioną przez przemysł unijny spowodowało opracowanie rowerów elektrycznych, które rzekomo zaczęły zastępować produkt objęty postępowaniem. Rowery elektryczne zostały opracowane jednak dość niedawno, a wielkość ich sprzedaży była znikoma w ODP. Nie mogły one mieć zatem wpływu na sytuację przemysłu unijnego.

(241)

Po ujawnieniu ustaleń jedna ze stron stwierdziła, że Komisja, dokonując analizy szkody i związku przyczynowego, nie przeprowadziła analizy wpływu uznanych zmian strukturalnych na rynku i w przemyśle unijnym. Stwierdzono na przykład, że Komisja w ramach analizy kosztów produkcji nie zajęła się wpływem przeniesienia produkcji do państw Europy Wschodniej. W odpowiedzi na to stwierdzenie należy zwrócić uwagę, że analiza trwałego charakteru zmian została przeprowadzona (zob. motyw 162) i stwierdzono, że zmiany miały charakter trwały (zob. motyw 211). W związku z tym nowa analiza szkody została przeprowadzona na próbie producentów unijnych wybranych w sposób pozwalający odzwierciedlić zmiany strukturalne. Należy zatem uznać, że wpływ takich zmian został należycie uwzględniony w toku analizy szkody i związku przyczynowego. Ten argument został więc odrzucony.

(242)

Pomimo zmniejszającej się konsumpcji w Unii stwierdzono znaczne wielkości bezpośredniego przywozu chińskich rowerów lub z obejściem środków na rynek unijny po cenach dumpingowych. Dość stabilny i istotny udział w rynku tego przywozu w okresie badanym zbiegł się z okresem, w którym trwała niekorzystna sytuacja gospodarcza przemysłu unijnego (zob. motywy 184–187). Stwierdzono zatem, że istnieje związek przyczynowy między przywozem z ChRL (bezpośrednim oraz z obchodzeniem środków) a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(243)

Rozważano też inne czynniki, takie jak wpływ przywozu z innych państw trzecich, zmiany konsumpcji, kryzys gospodarczy oraz warunki klimatyczne, przywóz po cenach niedumpingowych, rozwój rowerów elektronicznych. Żaden z tych czynników nie został uznany za wystarczająco istotny, aby mógł zerwać związek przyczynowy istniejący, jak ustalono, między przywozem z Chin po cenach dumpingowych oraz poniesioną istotną szkodą.

(244)

Na podstawie powyższej analizy, w której odpowiednio rozróżniono i oddzielono wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwego wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych, stwierdza się, że przywóz po cenach dumpingowych z ChRL łącznie z przywozem z obejściem środków spowodował istotną szkodę dla przemysłu unijnego w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(245)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy pomimo stwierdzenia dumpingu wyrządzającego szkodę istniały przekonujące powody, aby wyraźnie stwierdzić, że wprowadzenie środków antydumpingowych dotyczących przywozu z ChRL w stawkach określonych poniżej (zob. motyw 279) nie byłoby zgodne z interesem Unii.

(246)

Należy przypomnieć, że w poprzednich dochodzeniach uznawano, iż wprowadzenie środków nie jest sprzeczne z interesem Unii. Ponadto fakt, że obecne dochodzenie jest przeglądem okresowym na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, czyli analizą sytuacji, w której środki antydumpingowe zostały już zastosowane, umożliwia ocenę wszelkiego niepożądanego negatywnego wpływu obecnie obowiązujących środków antydumpingowych na strony, których dotyczy postępowanie.

(247)

Podstawą określenia interesu Unii była ocena wszystkich zaangażowanych interesów, tj. interesu przemysłu unijnego, interesu producentów części rowerów, a także interesu niepowiązanych importerów i użytkowników.

(248)

W toku dochodzenia wykazano, że sytuacja przemysłu jest wciąż niepewna. Istotne wielkości przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL oraz możliwość kontynuacji dumpingu i szkody świadczą o tym, że istnieje wysokie prawdopodobieństwo zaniku produkcji unijnej, gdyby środki zostały uchylone.

(249)

Przemysł unijny ma znaczny udział w innowacjach technologicznych i firmach typu spin-off, jak na przykład powstałe niedawno rowery wspomagane silnikiem elektrycznym i rowery elektroniczne, które nie byłyby opłacalne bez istnienia sektora rowerowego w UE. Ponadto przemysł unijny ma udział w osiąganiu celów środowiskowych, takich jak ekologizacja transportu i obniżenie emisyjności

(250)

Przemysł unijny jest również siłą napędzającą inne powiązane sektory, na przykład produkcję części rowerowych czy akcesoriów rowerowych oraz powiązane usługi. Przemysł unijny generuje łącznie bezpośrednio i pośrednio między 60 000 a 70 000 miejsc pracy na rynku unijnym.

(251)

Ponadto przemysł unijny podjął działania mające na celu restrukturyzację oraz dokonał inwestycji w innowacje, które poszłyby na marne, gdyby przemysł unijny przestał istnieć. Wprowadzenie środków umożliwiłoby natomiast przemysłowi unijnemu utrzymanie, a nawet zwiększenie wielkości sprzedaży, a tym samym wygenerowanie niezbędnych zwrotów z inwestycji, dzięki czemu mógłby nadal reinwestować w nowe technologie i innowacje.

(252)

W świetle wniosków dotyczących sytuacji przemysłu unijnego przedstawionych w motywach 184–187 można się spodziewać, że bez środków sytuacja finansowa przemysłu unijnego prawdopodobnie pogorszyłaby się w znacznym stopniu, co ostatecznie groziłoby zamknięciem produkcji. W związku z tym środki antydumpingowe są zgodne z interesem przemysłu unijnego.

(253)

W dochodzeniu uczestniczyło stowarzyszenie producentów części rowerowych (COLIPED). COLIPED przedstawiło informacje, zgodnie z którymi w UE istnieje około 370 przedsiębiorstw zaopatrujących w części producentów rowerów i zatrudniających około 16 000 osób. Istnienie sektora dostawców jest uzależnione od dalszej produkcji rowerów w UE.

(254)

Za środkami opowiedziało się 53 producentów części rowerowych reprezentujących 39 % szacowanego na 1,2 mld EUR łącznego obrotu sektora części rowerowych. Producenci części rowerowych odnoszą korzyści dzięki objęciu zakresem obowiązywania środków podstawowych części rowerowych (zob. motyw 1). Obowiązujący system zwolnień (zob. motyw 1) zachęca do lokalnej produkcji części rowerowych poprzez ograniczanie ilości wykorzystywanych chińskich części rowerowych do poziomu niższego niż 60 % całkowitej wartości. Ze względu na zastosowane środki przemysł unijny był w stanie rozwijać się i inwestować w nowe projekty mające na celu wznowienie produkcji w UE niektórych podstawowych części.

(255)

W tym względzie uznano, że w sytuacji braku środków oraz spodziewanego zakończenia produkcji rowerów w UE, negatywne konsekwencje dotkną również sektor części rowerowych, ponieważ straci swoich klientów. Stwierdza się zatem, że wprowadzenie środków antydumpingowych byłoby zgodne z interesem sektora części rowerowych.

(256)

Europejska Federacja Cyklistów (ECF), która jest organizacją parasolową zrzeszającą krajowe stowarzyszenia kolarskie w Europie, poparła utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych. ECF argumentowała, że lokalna produkcja leży w interesie konsumentów, ponieważ zapewnia jakość i bezpieczeństwo, jak również świadczenie wyspecjalizowanych usług w ramach obsługi klienta.

(257)

Ponadto ECF argumentowała, że wzrost przywozu z ChRL miałby negatywny wpływ na wysokie standardy jakości i bezpieczeństwa w UE kosztem konsumentów.

(258)

Szacuje się, że cła antydumpingowe nie mają istotnego wpływ na cenę konsumpcyjną, ponieważ większość unijnych producentów rowerów prowadzi działalność w ramach systemu zwolnień, natomiast podstawowe części rowerowe można przywozić z ChRL bez żadnych ceł, jeżeli ich udział nie przekracza 60 % całkowitej wartości wykorzystanych części.

(259)

Należy przypomnieć, że w poprzednich dochodzeniach stwierdzono, iż środki nie miałyby istotnego wpływu na użytkowników/konsumentów. Pomimo obowiązywania środków istnieje możliwość dostawy rowerów z ChRL, jak również z państw nie stosujących żadnych środków. Stwierdza się zatem, że środki antydumpingowe nie mają istotnego negatywnego wpływu na użytkowników w UE.

(260)

Po ujawnieniu ustaleń jedna ze stron stwierdziła, że w analizie nie uwzględniono negatywnego wpływu środków na użytkowników w formie dodatkowych kosztów, jakie pociągnęły za sobą te środki. Należy zwrócić uwagę, że ECF reprezentująca konsumentów poparła środki ze względu na jakość i bezpieczeństwo (zob. motyw 255). Ponadto dzięki systemowi zwolnień konsumenci już korzystają z obniżki cen niektórych części do rowerów (zob. motyw 257). Argument ten został zatem uznany za nieuzasadniony.

(261)

W trakcie dochodzenia nie prowadzono współpracy z żadnymi niepowiązanymi importerami. W związku z tym przeprowadzenie oceny wpływu środków w ODP nie było możliwe. Ponadto należy przypomnieć, że celem środków antydumpingowych nie jest zapobieganie przywozowi, tylko przywrócenie uczciwego handlu i dopilnowanie, aby towary nie były przywożone po cenach dumpingowych wyrządzających szkodę.

(262)

Należy też przypomnieć, że istnieją inne źródła przywozu, a około 45 % konsumpcji rowerów stanowią w istocie rowery przywożone.

(263)

Ponieważ przywóz po uczciwych cenach z ChRL byłby nadal dopuszczalny na rynku unijnym, a także nadal przywożone byłyby towary z państw trzecich, istnieje prawdopodobieństwo, że tradycyjna działalność importerów byłaby kontynuowana nawet w przypadku utrzymania środków antydumpingowych dotyczących ChRL. Zmienione środki antydumpingowe w odniesieniu do trzech współpracujących producentów eksportujących zwiększyłyby możliwości przywozowe z ChRL po stawce 0 % lub obniżonej. Stwierdza się zatem, że środki antydumpingowe nie mają istotnego wpływu na niepowiązanych importerów w UE.

(264)

Jedna ze stron twierdziła, że środki nie byłyby skuteczne ze względu na fakt, że przemysł unijny wciąż ponosi szkodę pomimo środków antydumpingowych obowiązujących od prawie 20 lat. Zwrócono uwagę, że pomimo obowiązujących środków potwierdzono obejście środków przez chińskich producentów eksportujących za pośrednictwem innych państw trzecich, co przynajmniej częściowo tłumaczy sytuację przemysłu unijnego w ODP. Argument ten został zatem odrzucony.

(265)

Po ujawnieniu ustaleń niektóre strony stwierdziły, że środki istniejące od ponad dwudziestu trzech lat nie są uzasadnione ani względami prawnymi and handlowymi. W odpowiedzi na to stwierdzenie należy zwrócić uwagę, że nie istnieją żadne ograniczenia czasowe odnośnie do trwania środków dopóki spełnione są warunki ich wprowadzenia lub utrzymywania. Ponadto w danym przypadku środki są uzasadnione, ponieważ poczynione ustalenia potwierdziły istnienie szkodliwego dumpingu. Co więcej, sytuacja przemysłu unijnego jest dalej osłabiana na skutek obejścia środków. Ten argument został więc odrzucony.

(266)

Utrzymanie środków dotyczących przywozu rowerów pochodzących z ChRL byłoby zdecydowanie zgodne z interesem przemysłu unijnego oraz unijnych dostawców części rowerowych. Utrzymanie środków pozwoliłoby przemysłowi unijnemu na rozwój i poprawę swojej sytuacji spowodowanej przywozem towarów po cenach dumpingowych. Ponadto wpływ na importerów nie byłby istotny, ponieważ na rynku wciąż byłyby dostępne rowery po uczciwych cenach pochodzące z ChRL i innych państw trzecich. W związku z rozległym stosowaniem istniejącego systemu zwolnień przez przemysł unijny stwierdzono również, że obowiązujące środki nie miały żadnego istotnego wpływu na użytkowników/konsumentów. Natomiast gdyby środki zostały uchylone, producenci rowerów w UE prawdopodobnie zamknęliby produkcję, a tym samym spowodowali zagrożenie dla istnienia producentów części rowerowych w UE.

(267)

W związku z powyższym uznaje się, na podstawie dostępnych informacji dotyczących interesu Unii, że nie ma istotnych argumentów przeciwko wprowadzeniu środków na poziomie stawek wskazanych (motyw 279) w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL.

(268)

Na podstawie wniosków sformułowanych w odniesieniu do dumpingu, powstałej szkody oraz interesu Unii, obowiązujące środki wprowadzone na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 990/2011 powinny zostać utrzymane z wyjątkiem przypadków określonych poniżej.

(269)

W celu ustalenia poziomu tych środków uwzględniono stwierdzone marginesy dumpingu i kwotę cła niezbędnego do usunięcia szkody poniesionej przez producentów unijnych.

(270)

Poziom ostatecznych środków antydumpingowych powinien być wystarczający do usunięcia szkody spowodowanej przywozem objętym postępowaniem, jednak z zachowaniem ustalonych marginesów dumpingu. Przy obliczaniu kwoty należności celnych niezbędnych do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi unijnemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego w Unii takiego ogólnego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy do osiągnięcia dla tego rodzaju przemysłu w takim sektorze w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz towarów po cenach dumpingowych. Marża zysku przed opodatkowaniem zastosowana do tego obliczenia wynosiła 8 % obrotu ze sprzedaży rowerów. Jest ona taka sama jak w poprzednim dochodzeniu, ponieważ nie istniały żadne wskazania świadczące o tym, że stawka ta powinna zostać zmieniona.

(271)

Ponieważ chęć współpracy ze strony ChRL była znikoma, jak stwierdzono w motywach 22 i 24, ustaleń dotyczących współpracujących przedsiębiorstw nie można uznać za reprezentatywne w odniesieniu do tego państwa. W związku z tym ogólnokrajowy margines szkody pozostaje na niezmienionym poziomie ustalonym w rozporządzeniu (WE) nr 1095/2005.

(272)

W odniesieniu do dwóch współpracujących eksporterów, w przypadku których wykryto dumping, ustalono marginesy szkody na podstawie ich własnych cen eksportowych porównanych na tym samym poziomie handlu z cenami przemysłu unijnego niewyrządzającymi szkody, ustalonymi dla odpowiadającego rodzaju produktu. Marginesu szkody nie obliczono dla przedsiębiorstwa trzeciego, w przypadku którego nie stwierdzono dumpingu. W przypadku przedsiębiorstwa Oyama Bicycles (Taicang) Co. Ltd. nie zidentyfikowano marginesu szkody. Stwierdzono jednak istotny margines szkody wyższy niż margines dumpingu w przypadku przedsiębiorstwa Zhejiang Baoguilai Vehicle Co. Ltd.

(273)

Po ujawnieniu ustaleń jedna ze stron stwierdziła, że zysk docelowy w wysokości 8 % został ustalony dla warunków rynkowych, które nie odpowiadają bieżącej sytuacji i Komisja nie zapewniła odpowiedniej argumentacji, uzasadniającej powód, dla którego zysk docelowy ustalony w poprzednim dochodzeniu, o którym mowa w motywie 5, jest w dalszym ciągu uzasadniony. Należy zwrócić uwagę, że nie stwierdzono żadnych wskazań w ramach obecnego przeglądu, że stawka zysku docelowego powinna ulec zmianie. Przedmiotowa strona nie przedstawiła żadnego uzasadnionego obliczenia alternatywnego poziomu zysku docelowego, który należałoby zastosować. Argument ten został zatem odrzucony.

(274)

W odniesieniu do trzech współpracujących chińskich grup eksportujących indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń dokonanych w toku niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia w odniesieniu do tych grup. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła mającego zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają zatem wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i wyprodukowanych przez wspomniane grupy tj. przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty wytworzone przez jakąkolwiek inną grupę, która nie została konkretnie wymieniona w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i do ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(275)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (30) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą krajową i eksportową, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez uaktualnienie wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(276)

Aby zapewnić należyte egzekwowanie cła antydumpingowego, poziom cła rezydualnego powinien mieć zastosowanie nie tylko do niewspółpracujących producentów eksportujących, lecz również do tych producentów, którzy nie wywozili towarów do UE w ODP.

(277)

W celu zminimalizowania ryzyka obejścia środków z względu na istotne różnice stawek należności celnych uznaje się, że w tym przypadku potrzebne są szczególne środki, aby zapewnić właściwe stosowanie ceł antydumpingowych. Do wspomnianych szczególnych środków zalicza się przedstawianie organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej zgodnej z wymogami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, do którego nie jest dołączona taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu, mającemu zastosowanie do wszystkich pozostałych producentów eksportujących.

(278)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę w strukturze handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. W toku tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(279)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego stawki celne dla współpracujących eksporterów ustanawia się na poziomie odpowiednim do usunięcia szkody wyrządzonej przemysłowi unijnemu. W odniesieniu do przedsiębiorstw Zhejiang Baoguilai Vehicle Co. Ltd oraz Ideal (Dongguan) Bike Co., Ltd stawki ceł opierają się na marginesach dumpingu ustalonych w toku dochodzenia, ponieważ były one niższe niż marginesy szkody. W odniesieniu do przedsiębiorstwa Oyama Bicycles (Taicang) Co. Ltd. margines szkody był niższy niż margines dumpingu, w związku z czym wysokość cła ustala się na poziomie marginesu szkody.

(280)

Poszczególne stawki celne obliczone dla ODP powinny mieć następujące wartości

(281)

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 71/97 cło antydumpingowe w wysokości 48,5 % nałożone na wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa na mocy niniejszego rozporządzenia (zob. motyw 279) ma również zastosowanie do przywozu podstawowych części rowerowych, jak wskazano w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 71/97, pochodzących z ChRL,

Źródło:

Eurostat.