12.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/1

(1)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 2/2012 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 24,7 % na przywóz niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej i ich części, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) na wszystkie przedsiębiorstwa z wyjątkiem tych wymienionych w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, w następstwie przeglądu wygaśnięcia środków wprowadzonych rozporządzeniem Rady (WE) nr 1890/2005 (3) („rozporządzenie pierwotne”). Środki te będą dalej zwane „obowiązującymi środkami” lub „środkami pierwotnymi”, a dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia środków rozporządzeniem pierwotnym, będzie dalej zwane „dochodzeniem pierwotnym”.

(2)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody prima facie uzasadniające wszczęcie dochodzenia na podstawie art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, Komisja Europejska („Komisja”) podjęła decyzję o wszczęciu z własnej inicjatywy dochodzenia w sprawie możliwego obchodzenia środków antydumpingowych wprowadzonych w odniesieniu do przywozu niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej i ich części pochodzących z ChRL oraz poddanie rejestracji przywozu niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej i ich części wysyłanych z Malezji, Tajlandii i Filipin, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji, Tajlandii i Filipin.

(3)

Dochodzenie wszczęto w dniu 15 czerwca 2012 r. rozporządzeniem Komisji (UE) nr 502/2012 (4) („rozporządzenie wszczynające”).

(4)

Komisja dysponowała dowodami prima facie, że po wprowadzeniu środków w wyniku dochodzenia pierwotnego nastąpiła istotna zmiana struktury handlu w zakresie wywozu z ChRL, Malezji, Tajlandii i Filipin do Unii, która nie ma racjonalnych przyczyn lub uzasadnienia, poza wprowadzeniem przedmiotowych środków. Wskazana zmiana wynikała rzekomo z przeładunku w Malezji, Tajlandii i na Filipinach niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części, pochodzących z ChRL i przeznaczonych do Unii.

(5)

Ponadto z dowodów wynika, że skutki naprawcze obowiązujących środków zostały osłabione zarówno pod względem ilości, jak i ceny. Dowody wskazują, że zwiększenie przywozu z Malezji, Tajlandii i Filipin nastąpiło po cenach niższych od ceny niewyrządzającej szkody ustalonej w dochodzeniu pierwotnym, skorygowanej w celu uwzględnienia wzrostu cen surowców.

(6)

Wreszcie, istnieją dowody, że ceny niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części wysyłanych z Malezji, Tajlandii i Filipin są cenami dumpingowymi w odniesieniu do wartości normalnej ustalonej w trakcie dochodzenia pierwotnego, skorygowanej w celu uwzględnienia wzrostu cen surowców.

(7)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu dochodzenia władze ChRL, Malezji, Tajlandii i Filipin, producentów eksportujących w tych państwach oraz znanych zainteresowanych importerów unijnych i przemysł unijny.

(8)

Formularze dotyczące zwolnienia zostały przesłane do producentów lub eksporterów z Malezji, Tajlandii i Filipin znanych Komisji lub za pośrednictwem misji krajów, których dotyczy dochodzenie, przy Unii Europejskiej. Kwestionariusze zostały przesłane do producentów lub eksporterów w ChRL znanych Komisji lub za pośrednictwem misji ChRL przy Unii Europejskiej. Kwestionariusze wysłano również do znanych Komisji importerów w Unii.

(9)

Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w rozporządzeniu wszczynającym. Wszystkie strony poinformowano, że brak współpracy może spowodować zastosowanie art. 18 rozporządzenia podstawowego oraz oparcie ustaleń na dostępnych faktach.

(10)

Siedmiu producentów lub eksporterów z Malezji, sześciu z Tajlandii i trzech z Filipin wraz z ich przedsiębiorstwami powiązanymi w ChRL w stosownych przypadkach przedstawiło odpowiedzi na formularze dotyczące zwolnienia. Oświadczenia dwóch przedsiębiorstw malezyjskich, jednego tajlandzkiego oraz jednego filipińskiego odrzucono z przyczyn formalnych, ponieważ stwierdzono, iż przedmiotowe przedsiębiorstwa nie są producentami produktu objętego dochodzeniem lub po złożeniu formularza dotyczącego zwolnienia nie współpracowały lub też przedstawiły formularz dotyczący zwolnienia na bardzo późnym etapie dochodzenia.

(11)

Odpowiedzi na kwestionariusz otrzymano od dwóch chińskich eksporterów i czterech unijnych importerów lub grup importerów.

(12)

Komisja odbyła wizyty weryfikacyjne w pomieszczeniach następujących przedsiębiorstw:

(13)

Okres sprawozdawczy („OS”), tj. okres, w którym wykonano badania wartości dodanej oraz dumpingu lub zaniżania cen, obejmował 12 miesięcy, począwszy od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 marca 2012 r. Okres objęty dochodzeniem („OD”), tj. okres, w którym zbadano zmiany w strukturze handlu oraz możliwe obejście środków, obejmował okres od wprowadzenia środków pierwotnych do końca OS.

(14)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ocenę występowania obchodzenia środków przeprowadzono, poddając kolejno analizie: ewentualne zmiany w strukturze handlu między ChRL, trzema państwami objętymi dochodzeniem i Unią; wynikanie tej zmiany z praktyki, procesu lub prac niemających wystarczających racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia, poza nałożonym cłem; istnienie dowodów szkody lub osłabienia skutków naprawczych cła pod względem cen lub ilości produktu objętego dochodzeniem; istnienie dowodów występowania dumpingu w odniesieniu do wartości normalnych uprzednio ustalonych w dochodzeniu pierwotnym, w razie potrzeby zgodnie z przepisami art. 2 rozporządzenia podstawowego.

(15)

Produktem, którego dotyczy możliwe obejście, są niektóre elementy złączne ze stali nierdzewnej oraz ich części pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objęte kodami CN 7318 12 10, 7318 14 10, 7318 15 30, 7318 15 51, 7318 15 61 i 7318 15 70 (zwane dalej „produktem objętym postępowaniem”).

(16)

Produkt objęty dochodzeniem jest taki sam, jak produkt objęty postępowaniem, ale wysyłany z Malezji, Tajlandii i Filipin, zgłoszony lub niezgłoszony jako pochodzący z Malezji, Tajlandii i Filipin, objęty obecnie tymi samymi kodami CN co produkt objęty postępowaniem („produkt objęty dochodzeniem”).

(17)

Dochodzenie wykazało, że elementy złączne ze stali nierdzewnej oraz ich części, zgodne z powyższą definicją, wywożone z ChRL do Unii oraz produkty wysyłane z Malezji, Tajlandii i Filipin do Unii posiadają te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz te same zastosowania, a zatem należy je uważać za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(18)

Jak wspomniano w motywie 10 powyżej, tylko trzy przedsiębiorstwa z Filipin (jedno z nich później nie zostało uznane za producenta lub eksportera produktu objętego dochodzeniem) złożyły formularz dotyczący zwolnienia. W związku z tym w OS współpracujące przedsiębiorstwa reprezentowały 10 % filipińskiego wywozu produktu objętego dochodzeniem do Unii.

(19)

Ponadto dwóch chińskich producentów i eksporterów udzieliło odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu, jednakże żaden z nich nie dokonywał wywozu do Filipin w OD.

(20)

Biorąc pod uwagę stosunkowo niski poziom współpracy ze strony zainteresowanych przedsiębiorstw filipińskich oraz chińskich, ustalenia w odniesieniu do przywozu niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części z Filipin do Unii i wywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL na Filipiny musiały być dokonane na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W tym przypadku wykorzystano dane z bazy danych Eurostatu do określenia całkowitej wielkości przywozu z Filipin do Unii, a chińskie statystyki dotyczące przywozu – do określenia całkowitego wywozu z ChRL na Filipiny.

(21)

W odniesieniu do chińskich statystyk dotyczących wywozu należy zauważyć, że statystyki przepływów handlowych między ChRL i Filipinami dotyczą wszystkich produktów objętych kodem HS, a zatem większą grupę produktów niż produkt objęty postępowaniem i produkt objęty dochodzeniem. Biorąc jednak pod uwagę bardzo wyraźną tendencję widoczną w tym obszarze, dane te można wykorzystać do ustalenia zmian w strukturze handlu.

(22)

Ponadto jako dodatkowe źródło informacji wykorzystano dane przedstawione przez władze filipińskie. Mimo że dane te nie były pełne i wystarczająco szczegółowe, aby można je było wykorzystać jako jedyne źródło, były one odpowiednie do sporządzenia zestawienia struktury handlu.

(23)

Po wprowadzeniu pierwotnych środków w odniesieniu do przywozu z ChRL przywóz z Filipin do Unii produktu objętego dochodzeniem wzrósł nagle i w znacznym stopniu. Z minimalnego poziomu poniżej 100 ton rocznie w latach 2004–2005 wzrósł do ponad 12 000 ton w OS.

(24)

W tym samym czasie wywóz z Chin na Filipiny wyraźnie wzrósł od roku 2004 do OS z 1 100 ton do ponad 15 000 ton.

(25)

Powyższe dane wyraźnie wskazują, że przywóz z Filipin do Unii był niski w latach 2004–2005. Po wprowadzeniu środków wobec ChRL w 2006 r. przywóz ten jednak nagle wzrósł i częściowo zastąpił wywóz z ChRL na rynek unijny pod względem ilości. Ponadto od czasu wprowadzenia obowiązujących środków nastąpił znaczący spadek wywozu z ChRL do Unii (70 %). Należy także zauważyć, że dane otrzymane od filipińskich władz potwierdzają, iż jedynie niewielka część przywozu z ChRL została dopuszczona do obrotu na filipińskim obszarze celnym. Większość przywozu była kierowana do specjalnych stref ekonomicznych.

(26)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego zawiera wymóg, zgodnie z którym zmiana struktury handlu powinna wynikać z praktyki, procesu lub prac niemających racjonalnych przyczyn ani ekonomicznego uzasadnienia poza nałożonym cłem. Praktyki, proces lub prace obejmują między innymi wysyłanie danego produktu, którego dotyczy środek, przez państwa trzecie.

(27)

Należy zauważyć, że wywóz filipińskich przedsiębiorstw współpracujących wyniósł około 10 % całkowitego filipińskiego wywozu do Unii w OS. Pozostały wywóz można przypisać producentom, którzy nie współpracowali w toku dochodzenia, lub praktykom związanym z przeładunkiem. Ten ostatni wniosek potwierdzają również dane i informacje przedstawione przez filipińskie władze, a w szczególności fakt, że (i) większość przywozu z ChRL produktu objętego postępowaniem była skierowana do specjalnych stref ekonomicznych i nie wprowadzono jej na filipiński obszar celny; (ii) liczba rzeczywistych podmiotów faktycznie wytwarzających produkt objęty dochodzeniem na Filipinach jest bardzo ograniczona.

(28)

Przeładunek produktów pochodzenia chińskiego na Filipinach został zatem potwierdzony.

(29)

W ramach dochodzenia nie ujawniono żadnej innej racjonalnej przyczyny lub ekonomicznego uzasadnienia dla przeładunku poza unikaniem środków obowiązujących w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem. Nie znaleziono żadnych elementów innych niż cło, które można by uznać za wyrównanie kosztów przeładunku, zwłaszcza w odniesieniu do transportu i ponownego załadunku na Filipinach niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części pochodzących z ChRL.

(30)

W celu przeprowadzenia oceny, czy przywożony produkt objęty dochodzeniem osłabił pod względem ilości i cen skutki naprawcze obowiązujących środków wprowadzonych wobec przywozu produktu objętego postępowaniem, wykorzystano dane z bazy Eurostatu jako najlepsze dostępne dane dotyczące ilości i cen w odniesieniu do wywozu realizowanego przez przedsiębiorstwa niewspółpracujące z Filipin. Tak ustalone ceny porównano z poziomem usuwającym szkodę, ustalonym dla producentów Unii w dochodzeniu pierwotnym. Biorąc pod uwagę znaczną różnicę czasu między pierwotnym OD i OS w obecnym dochodzeniu, należało uwzględnić istotne zmiany podstawowych elementów kosztów produkcji. Zostało to odzwierciedlone w dostosowaniu ceny niewyrządzającej szkody na podstawie wzrostu cen podstawowych surowców, a w odniesieniu do pozostałych elementów kosztów produkcji i sprzedaży – na podstawie zmiany wskaźnika cen konsumpcyjnych w Unii.

(31)

Wzrost przywozu z Filipin do Unii z poziomu poniżej 100 ton w 2004 r. do ponad 12 000 ton w OS uznano za znaczny pod względem ilości.

(32)

Porównanie skorygowanego poziomu usuwającego szkodę i średnich ważonych cen eksportowych wykazało zaniżanie cen.

(33)

W związku z tym stwierdzono, że skutki naprawcze obowiązujących środków zostały osłabione zarówno pod względem ilości, jak i ceny.

(34)

Wreszcie, zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego oceniono, czy istnieją dowody dumpingu w odniesieniu do wartości normalnej ustalonej w dochodzeniu pierwotnym.

(35)

W rozporządzeniu pierwotnym wartość normalna została ustalona na podstawie cen występujących na Tajwanie, który w ramach tamtego dochodzenia uznano za odpowiednie państwo o gospodarce rynkowej analogiczne w odniesieniu do ChRL. Biorąc jednak pod uwagę znaczną różnicę czasu między pierwotnym OD i OS w obecnym dochodzeniu, należało uwzględnić istotne zmiany podstawowych elementów kosztów produkcji. Zostało to odzwierciedlone w dostosowaniu wartości normalnej na podstawie wzrostu cen podstawowych surowców, a w odniesieniu do pozostałych elementów kosztów produkcji i sprzedaży, na podstawie zmiany wskaźnika cen konsumpcyjnych na Tajwanie.

(36)

Ceny eksportowe na Filipinach zostały ustalone na podstawie dostępnych faktów, tj. średniej ceny eksportowej niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części podczas OS, pochodzącej z danych Eurostatu. Korzystanie z dostępnych faktów spowodowane było minimalnym poziomem współpracy producentów produktu objętego dochodzeniem na Filipinach. Średnia cena eksportowa zastosowana do obliczeń została porównana z poziomem cen eksportowych dwóch współpracujących filipińskich eksporterów i okazała się być z nim zgodna.

(37)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Zgodnie z powyższym wprowadzono dostosowania uwzględniające różnice w zakresie transportu, ubezpieczenia i niepodlegającego zwrotowi podatku VAT od sprzedaży eksportowej w ChRL. Zważywszy, że współpraca ze strony producentów na Filipinach i w ChRL była ograniczona, dostosowania musiały zostać określone na podstawie najlepszych dostępnych faktów. W związku z tym dostosowania w odniesieniu do transportu i ubezpieczenia zostały oparte na kosztach transportu i ubezpieczenia na tonę ustalonych w pierwotnym dochodzeniu.

(38)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego dumping obliczono poprzez porównanie dostosowanej średniej ważonej wartości normalnej ustalonej w rozporządzeniu pierwotnym i odpowiednich średnich ważonych cen eksportowych odpowiadających przywozowi z Filipin w OS dotyczącym obecnego dochodzenia, wyrażonych jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(39)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej i ustalonych w ten sposób średnich ważonych cen eksportowych wykazało istnienie dumpingu.

(40)

Jak wspomniano w motywie 10 powyżej, siedem malezyjskich przedsiębiorstw przedstawiło odpowiedzi na formularz dotyczący zwolnienia. Okazało się, że jedno z tych przedsiębiorstw nie jest producentem produktu objętego dochodzeniem, natomiast pozostałe przedstawiły niepełną odpowiedź w późnym etapie dochodzenia, co uniemożliwiło uzupełnienie luk i weryfikację przedłożonych informacji i danych. Dlatego dwie odpowiedzi na formularz dotyczący zwolnienia zostały odrzucone. Pozostałych pięć współpracujących przedsiębiorstw reprezentowało jednak 93 % malezyjskiego wywozu produktu objętego dochodzeniem do Unii w OS.

(41)

Po nałożeniu pierwotnych środków na przywóz z ChRL, przywóz z Malezji do Unii produktu objętego dochodzeniem stopniowo wzrastał. Z poziomu poniżej 2 000 ton rocznie w latach 2004–2005 wzrósł do ponad 13 000 ton w OS.

(42)

Należy jednak podkreślić, że w następstwie wizyt weryfikacyjnych potwierdzono, że wspomniany wzrost wywozu z Malezji do Unii można wyjaśnić wzrostem rzeczywistej produkcji w Malezji w tym samym okresie. Współpracujące malezyjskie przedsiębiorstwa, co do których stwierdzono, że nie biorą udziału w praktykach obchodzenia środków, reprezentują 93 % wywozu do Unii. Dochodzenie wykazało, że tylko jedno z tych przedsiębiorstw było zaangażowane w przeładunek produktu objętego postępowaniem, lecz praktyka ta dotyczyła jedynie niewielkiej części jego sprzedaży i zakończyła się w 2009 r. W żadnym przypadku nie stwierdzono również, aby przedsiębiorstwa współpracujące były zaangażowane w praktykę montażu części lub półproduktów pochodzących z Chin.

(43)

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, należy stwierdzić, że wzrost przywozu z Malezji jest uzasadniony przez wzrost produkcji krajowej. W związku z tym zmiana w strukturze handlu między Malezją i Unią nie wynika z praktyk związanych z obchodzeniem środków.

(44)

Jak wspomniano w motywie 10 powyżej, sześć tajlandzkich przedsiębiorstw przedstawiło odpowiedzi na formularz dotyczący zwolnienia. Jedno z przedmiotowych przedsiębiorstw nie współpracowało na dalszych etapach procedury, co uniemożliwiło uzupełnienie luk i wstrzymało kontrolę na miejscu przedłożonych informacji i danych. W związku z tym formularz dotyczący zwolnienia przedmiotowego przedsiębiorstwa został odrzucony. Pozostałych pięć współpracujących przedsiębiorstw reprezentowało jednak 67 % tajlandzkiego wywozu produktu objętego dochodzeniem do Unii w OS.

(45)

Po nałożeniu pierwotnych środków na przywóz z ChRL, przywóz z Tajlandii do Unii produktu objętego dochodzeniem kształtował się następująco:

(46)

Analizy wywozu z Tajlandii do UE należy dokonać w kontekście faktu, że od listopada 2005 r., podobnie jak wywóz z ChRL, podlegał unijnym środkom antydumpingowym (5). Środki te wygasły w listopadzie 2010 r. Po tym okresie nastąpił gwałtowny wzrost tajlandzkiego wywozu do Unii – z 367 ton w 2010 r. do ponad 5 500 ton w 2011 r. i ponad 6 700 ton w OS.

(47)

Należy jednak zauważyć, że w OS tajlandzki wywóz do Unii produktu objętego dochodzeniem nie jest o wiele wyższy w ujęciu bezwzględnym niż w 2004 r., przed nałożeniem środków antydumpingowych na ChRL i Tajlandię. W kategoriach względnych (udział w całkowitym przywozie do Unii) przywóz z Tajlandii obniżył się z prawie 12 % do 7 %.

(48)

W dochodzeniu nie wykazano żadnych praktyk w zakresie przeładunku ani montażu części lub półproduktów pochodzących z Chin. Biorąc pod uwagę fakt, że przed wprowadzeniem środków antydumpingowych produkty wywożone z Tajlandii były rzeczywiście produkowane w tym kraju, trudno jest wyciągnąć wniosek, że poprzedni poziom wywozu i poziom obecny, który jest podobny do niego pod względem wielkości, miałyby różne pochodzenie. Należy również podkreślić, że dwóch największych producentów tajlandzkich współpracujących w ramach niniejszego dochodzenia uczestniczyło także w pierwotnym dochodzeniu przeciwko Tajlandii.

(49)

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, należy stwierdzić, że wzrost przywozu z Tajlandii jest w dużej mierze uzasadniony wzrostem produkcji krajowej. W związku z tym zmiana w strukturze handlu między Tajlandią i Unią nie wynika z praktyk związanych z obchodzeniem środków.

(50)

Uwzględniając powyższe fakty, stwierdzono, że ostateczne cło antydumpingowe nałożone na przywóz niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej i ich części pochodzących z ChRL obchodzono poprzez przeładunek na Filipinach, w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(51)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego, obowiązujące środki wprowadzone wobec przywozu produktu objętego postępowaniem powinny zatem zostać rozszerzone na przywóz produktu objętego dochodzeniem, tj. tego samego produktu, lecz wysyłanego z Filipin, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Filipin.

(52)

Mając na uwadze niski poziom współpracy podczas obecnego dochodzenia, rozszerzenie powinno dotyczyć środka określonego w art. 1 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 2/2012 w odniesieniu do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” z ChRL, a mianowicie ostatecznego cła antydumpingowego mającego zastosowanie do ceny netto na granicy Unii przed ocleniem, wynoszącego obecnie 27,4 %.

(53)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, które stanowią, że wszelkie rozszerzone środki należy stosować do przywozu produktów wprowadzonych do Unii na podstawie rejestracji wymaganej rozporządzeniem wszczynającym, cło należy pobierać od zarejestrowanego przywozu niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części wysyłanych z Filipin.

(54)

W świetle ustaleń dotyczących Malezji i Tajlandii należy zakończyć dochodzenie dotyczące możliwego obejścia środków antydumpingowych poprzez przywóz niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części pochodzących z Malezji i Tajlandii, a wprowadzona rozporządzeniem wszczynającym rejestracja przywozu niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej oraz ich części pochodzących z Malezji i Tajlandii powinna zostać zniesiona.

(55)

Jak wyjaśniono w motywie 10, 16 przedsiębiorstw zlokalizowanych w Malezji, Tajlandii i na Filipinach przekazało odpowiedzi na formularze dotyczące zwolnienia, wnosząc o przyznanie zwolnienia z ewentualnych rozszerzonych środków, zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(56)

Wnioski o przyznanie zwolnienia złożone przez przedsiębiorstwa malezyjskie i tajlandzkie nie były oceniane, ponieważ w odniesieniu do tych dwóch krajów środki nie zostają przedłużone.

(57)

Stwierdzono, że jedno z trzech przedsiębiorstw filipińskich wnioskujących o zwolnienie nie produkowało i nie eksportowało produktu objętego dochodzeniem w OD i nie można wyciągnąć żadnych wniosków co do charakteru jego działalności. W związku z tym na obecnym etapie nie można udzielić mu zwolnienia. Jeśli jednak warunki określone w art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostaną spełnione po rozszerzeniu obowiązujących środków antydumpingowych, przedsiębiorstwo może złożyć wniosek o przeprowadzenie przeglądu jego sytuacji.

(58)

W następstwie wizyt weryfikacyjnych potwierdzono, że pozostali dwaj filipińscy producenci eksportujący faktycznie prowadzili działalność produkcyjną w tym kraju. Stwierdza się zatem, że nie byli oni zaangażowani w obejście środków, a zatem można im przyznać zwolnienie.

(59)

Uznaje się, że w tym przypadku konieczne jest wprowadzenie specjalnych środków w celu zapewnienia właściwego stosowania takich zwolnień. Środki specjalne polegają na wymogu przedstawienia organom celnym państw członkowskich ważnej faktury handlowej zgodnej z wymogami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rozszerzonemu cłu antydumpingowemu.

(60)

Od innych producentów filipińskich, którzy nie ujawnili się w ramach niniejszego postępowania i nie eksportowali produktu objętego dochodzeniem w OD i którzy zamierzają złożyć wniosek o zwolnienie z rozszerzonego cła antydumpingowego zgodnie z art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, będzie wymagane wypełnienie formularza dotyczącego zwolnienia w celu umożliwienia Komisji przeprowadzenia oceny takiego wniosku. Komisja zwykle przeprowadza także wizytę weryfikacyjną na miejscu. O ile warunki określone w art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego są spełnione, można przyznać zwolnienie. W przypadkach, w których udzielono zwolnienia, Komisja może, po skonsultowaniu się z Komitetem Doradczym, zezwolić w drodze decyzji na zwolnienie przywozu dokonywanego przez przedsiębiorstwa, które nie obchodzą środków antydumpingowych nałożonych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 2/2012, z cła rozszerzonego na mocy niniejszego rozporządzenia.

(61)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o najważniejszych faktach i względach prowadzących do powyższych wniosków oraz zaproszone do przedstawienia swoich uwag. Po ujawnieniu ustaleń nie otrzymano żadnych uwag,

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N-105 08/20

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22956505

12.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/9

(1)

W dniu 12 kwietnia 2011 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 359/2011.

(2)

Ze względu na powtarzające się przypadki naruszeń praw człowieka w Iranie do wykazu osób, podmiotów i organów objętych środkami ograniczającymi, który zamieszczono w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 359/2011, należy dodać kolejne osoby i kolejny podmiot,

12.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/14

(1)

Zgodnie z art. 68 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 do dnia 1 września 2012 r. państwa członkowskie mogły dokonać przeglądu decyzji, o której mowa w art. 69 ust. 1 tego rozporządzenia, i postanowić – ze skutkiem od roku 2013 – o zmodyfikowaniu kwot finansowania wsparcia specjalnego przewidzianego w art. 68 ust. 1 lub zakończeniu stosowania tego wsparcia.

(2)

W wyniku stałego wzrostu cen pasz wynikającego z niekorzystnych warunków klimatycznych, które dotknęły niektórych z najważniejszych unijnych i światowych dostawców zbóż w 2012 r., państwa członkowskie mają do czynienia z pogorszeniem sytuacji gospodarczej gospodarstw rolnych, w szczególności w sektorach mleczarskim, wołowiny i cielęciny oraz owiec i kóz. Pod koniec roku sektory te borykały się z poważnymi trudnościami finansowymi wynikającymi ze znaczącego udziału cen pasz w ich kosztach produkcji. Sytuacja jest najpoważniejsza w tych przypadkach, gdzie istnieje rzeczywiste ryzyko spowolnienia lub zawieszenia działalności prowadzące w efekcie końcowym do zmniejszenia produkcji lub rezygnacji z niej w wymienionych sektorach. Bieżącej sytuacji nie dało się przewidzieć w czasie, gdy państwa członkowskie miały możliwość dokonania przeglądu decyzji na 2013 r. zgodnie z art. 68 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 73/2009.

(3)

Wsparcie specjalne przewidziane w art. 68 ust. 1 wydaje się być właściwym narzędziem pozwalającym zaradzić zaistniałej sytuacji poprzez przyznawanie wsparcia tym gospodarstwom, których rentowność jest zagrożona. Aby nie dopuścić do pogorszenia sytuacji rolników w sektorach mleczarskim, wołowiny i cielęciny oraz owiec i kóz, a także aby uniknąć poważnych utrudnień praktycznych i szczególnych problemów, które mogą polegać na zmianie profilu działalności rolnej lub na zmianie właścicieli gospodarstw, państwa członkowskie powinny mieć możliwość dokonania przeglądu decyzji podjętych na rok 2013 w ramach nowego terminu.

(4)

Z tych samych przyczyn należy przedłużyć termin ustanowiony w art. 50 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1120/2009 z dnia 29 października 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania systemu płatności jednolitej przewidzianego w tytule III rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (2) na powiadomienie Komisji o takim przeglądzie.

(5)

Należy zatem ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 73/2009 i rozporządzenia (WE) nr 1120/2009.

(6)

Ponieważ odstępstwa dotyczą roku 2013, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Płatności Bezpośrednich,

12.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/16

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 ustanowiono ogólne zasady dotyczące żywności i paszy, a w szczególności bezpieczeństwa żywności i paszy, na poziomie unijnym i krajowym. W art. 18 tego rozporządzenia przewidziano zapewnienie możliwości śledzenia żywności, paszy, zwierząt hodowlanych oraz wszelkich substancji przeznaczonych do dodania do żywności lub paszy, bądź które można do nich dodać na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji.

(2)

Artykuł ten stanowi także, że podmioty działające na rynku spożywczym muszą być w stanie zidentyfikować każdą osobę, która dostarczyła im środek spożywczy, oraz są zobowiązane do utworzenia systemów i procedur identyfikacji innych przedsiębiorstw, którym dostarczyły swoje produkty. Informacje te muszą być przekazywane na żądanie właściwym organom.

(3)

Po wystąpieniu w Unii Europejskiej w maju 2011 r. ognisk szczepu E. coli (STEC) wytwarzającego toksynę Shiga za najbardziej prawdopodobne źródło ognisk uznano spożycie kiełków.

(4)

W dniu 20 października 2011 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”) przyjął opinię naukową na temat ryzyka stwarzanego przez szczep Escherichia coli wytwarzający toksynę Shiga i inne bakterie chorobotwórcze obecne w nasionach oraz nasionach skiełkowanych (2). W swojej opinii EFSA stwierdza, że zanieczyszczenie suchych nasion bakteryjnymi czynnikami chorobotwórczymi jest najbardziej prawdopodobnym pierwotnym źródłem ognisk związanych z kiełkami. W opinii stwierdzono ponadto, że ze względu na wysoką wilgotność i korzystne temperatury podczas kiełkowania bakteryjne czynniki chorobotwórcze obecne w suchych nasionach mogą się rozmnażać podczas kiełkowania i powodować zagrożenie dla zdrowia publicznego.

(5)

Możliwość śledzenia jest skutecznym narzędziem zapewnienia bezpieczeństwa żywności, ponieważ pozwala na identyfikację żywności na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji, co umożliwia szybką reakcję w razie wystąpienia ognisk chorób przenoszonych przez żywność. W szczególności możliwość śledzenia pewnych rodzajów żywności pochodzenia zwierzęcego może pomagać w wycofywaniu z obrotu żywności, która nie jest bezpieczna, a tym samym przyczyniać się do ochrony konsumenta.

(6)

Nazwy i adresy zarówno podmiotu działającego na rynku spożywczym dostarczającego kiełki lub nasiona przeznaczone do produkcji kiełków, jak i podmiotu działającego na rynku spożywczym, do którego dostarczono takie nasiona lub kiełki, powinny być zawsze dostępne, aby zapewnić możliwość śledzenia zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 178/2002. Wymóg ten opiera się na podejściu „krok wstecz – krok w przód”, zgodnie z którym podmioty działające na rynku spożywczym posiadają system umożliwiający im zidentyfikowanie ich bezpośrednich dostawców i bezpośrednich klientów, wyłączając przypadek, gdy są oni konsumentem finalnym.

(7)

Warunki produkcji kiełków mogą stanowić potencjalne wysokie zagrożenie dla zdrowia publicznego, ponieważ mogą one prowadzić do znacznego zwiększenia liczby czynników chorobotwórczych przenoszonych przez żywność. W przypadku wystąpienia ogniska choroby przenoszonej przez żywność i związanej ze spożyciem kiełków szybkie wykrycie przedmiotowych towarów ma zatem zasadnicze znaczenie dla ograniczenia wpływu takiego ogniska na zdrowie publiczne.

(8)

Ponadto powszechny jest handel nasionami przeznaczonymi do produkcji kiełków, co zwiększa potrzebę zapewnienia możliwości ich śledzenia.

(9)

W niniejszym rozporządzeniu należy zatem ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące możliwości śledzenia kiełków i nasion przeznaczonych do produkcji kiełków.

(10)

W szczególności należy ustanowić wymóg, aby podmioty działające na rynku spożywczym przekazywały dodatkowe informacje na temat objętości lub ilości takich nasion lub kiełków, datę wysyłki i odniesienie umożliwiające identyfikację danej partii oraz szczegółowy opis nasion lub kiełków.

(11)

Aby zmniejszyć obciążenia administracyjne podmiotów działających na rynku spożywczym, należy zapewnić elastyczność w odniesieniu do formatu, w jakim podmioty te mają rejestrować i przekazywać odpowiednie informacje w ramach wymogów dotyczących możliwości śledzenia.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

(i)

kiełków;

(ii)

nasion przeznaczonych do produkcji kiełków.

a)

„kiełki” oznaczają produkt uzyskany w wyniku kiełkowania nasion i ich rozwoju w wodzie lub innym nośniku, zbierany przed wykształceniem się właściwych liści i przeznaczony do spożycia w całości, włącznie z nasionem;

b)

„partia” oznacza pewną ilość kiełków lub nasion przeznaczonych do produkcji kiełków, o tej samej nazwie taksonomicznej, wysyłaną z tego samego zakładu do tego samego miejsca przeznaczenia w tym samym dniu. Jedna partia lub większa ilość partii może stanowić przesyłkę. Za jedną partię uznaje się przy tym również nasiona o różnych nazwach taksonomicznych, które są wymieszane w tym samym opakowaniu i przeznaczone do kiełkowania razem, a także ich kiełki.

a)

dokładny opis nasion lub kiełków, w tym nazwa taksonomiczna rośliny;

b)

objętość lub ilość dostarczonych nasion lub kiełków;

c)

w przypadku nasion lub kiełków wysłanych od innego podmiotu działającego na rynku spożywczym, nazwy i adresy:

d)

nazwa i adres podmiotu działającego na rynku spożywczym, do którego nasiona lub kiełki są wysyłane;

e)

nazwa i adres odbiorcy (właściciela), jeżeli różni się on od podmiotu działającego na rynku spożywczym, do którego nasiona lub kiełki są wysyłane;

f)

w stosownych przypadkach, odniesienie umożliwiające identyfikację danej partii;

g)

data wysyłki.

12.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/19

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 ustanawia ogólne przepisy dla przedsiębiorstw sektora spożywczego w zakresie higieny środków spożywczych ze szczególnym uwzględnieniem procedur opartych na zastosowaniu zasad analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP). Artykuł 4 tego rozporządzenia stanowi, że przedsiębiorstwa sektora spożywczego mają obowiązek przyjąć szczególne środki higieny dotyczące między innymi zgodności z kryteriami mikrobiologicznymi dla środków spożywczych oraz pobierania próbek i analizy.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (2) ustanawia kryteria mikrobiologiczne dotyczące niektórych mikroorganizmów oraz przepisy wykonawcze obowiązujące przedsiębiorstwa sektora spożywczego przy wdrażaniu ogólnych i szczególnych środków higienicznych, o których mowa w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 852/2004.

(3)

Rozdział 1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2073/2005 ustanawia kryteria bezpieczeństwa żywności, które muszą być przestrzegane w odniesieniu do niektórych kategorii żywności, łącznie z planami pobierania próbek, referencyjnymi metodami badania i ograniczeniami dotyczącymi drobnoustrojów lub ich toksyn i metabolitów. W rozdziale tym wymieniono kryteria bezpieczeństwa żywności dla kiełków w odniesieniu do salmonelli.

(4)

Po wystąpieniu w Unii Europejskiej ogniska szczepu E. coli wytwarzającego toksynę Shiga (STEC) w maju 2011 r. konsumpcja kiełków została uznana za najbardziej prawdopodobne źródło ognisk.

(5)

W dniu 20 października 2011 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”) przyjął opinię naukową na temat ryzyka stwarzanego przez szczep Escherichia coli wytwarzający toksynę Shiga (STEC) i inne bakterie chorobotwórcze obecne w nasionach oraz skiełkowanych nasionach (3). W swojej opinii EFSA stwierdza, że zanieczyszczenie suchych nasion bakteryjnymi czynnikami chorobotwórczymi jest najbardziej prawdopodobnym pierwotnym źródłem ognisk związanych z kiełkami. W opinii stwierdzono ponadto, że ze względu na wysoką wilgotność i korzystne temperatury podczas kiełkowania bakteryjne czynniki chorobotwórcze obecne w suchych nasionach mogą się rozmnażać podczas kiełkowania i powodować zagrożenie dla zdrowia publicznego.

(6)

W swojej opinii EFSA zaleca między innymi zaostrzenie kryteriów mikrobiologicznych jako jeden z elementów systemu zarządzania bezpieczeństwem żywności w odniesieniu do łańcucha produkcji skiełkowanych nasion. Zalecenie to dotyczy istniejących kryteriów mikrobiologicznych dotyczących salmonelli w odniesieniu do skiełkowanych nasion oraz uwzględnienia kryteriów mikrobiologicznych dotyczących innych patogenów. EFSA stwierdza także, że dostępne dane wskazują na większe ryzyko w odniesieniu do kiełków w porównaniu z innymi skiełkowanymi nasionami.

(7)

W swojej opinii EFSA rozpatruje różne warianty w zakresie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących bakterii chorobotwórczych E. coli w odniesieniu do nasion: przed rozpoczęciem procesu produkcji, podczas kiełkowania i w produkcie końcowym. W tym kontekście EFSA stwierdza, że wykrycie i ograniczenie problemu zanieczyszczenia na wcześniejszym etapie łańcucha produkcji skiełkowanych nasion może przynieść korzyści, gdyż pozwala ono uniknąć zwiększenia zanieczyszczenia podczas procesu kiełkowania. Przyznaje również, że same badania nasion nie pozwalają na wykrycie zanieczyszczenia, które może wystąpić na późniejszym etapie procesu produkcji. EFSA stwierdza zatem, że kryteria mikrobiologiczne mogłyby być przydatne w trakcie procesu kiełkowania lub w odniesieniu do produktu końcowego. Zastanawiając się nad kryterium mikrobiologicznym dotyczącym skiełkowanych nasion jako produktu końcowego, EFSA zauważa, że czas wymagany dla metod wykrywania bakterii chorobotwórczych w połączeniu z krótkim terminem przydatności do spożycia może nie pozwolić na wycofanie produktu w przypadku niezgodności. W swojej opinii EFSA stwierdza, że obecnie nie jest możliwe ocenienie, w jakim stopniu konkretne kryteria dotyczące nasion i skiełkowanych nasion służyłyby ochronie zdrowia publicznego. Wszystko to uwydatnia potrzebę gromadzenia danych do przeprowadzenia ilościowej oceny ryzyka. Kryterium to powinno zatem zostać poddane przeglądowi z uwzględnieniem postępu naukowego, technologicznego i metodologicznego, nowo wykrytych mikroorganizmów chorobotwórczych w środkach spożywczych oraz informacji pochodzących z analizy ryzyka.

(8)

W celu zapewnienia ochrony zdrowia publicznego w Unii i w świetle tej opinii EFSA przyjęto rozporządzenie Komisji (UE) nr 211/2013 z dnia 11 marca 2013 r. w sprawie wymogów dotyczących świadectw przy przywozie do Unii kiełków i nasion przeznaczonych do produkcji kiełków (4) oraz rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 208/2013 z dnia 11 marca 2013 r. w sprawie wymogów dotyczących możliwości śledzenia kiełków i nasion przeznaczonych do produkcji kiełków (5).

(9)

W uzupełnieniu środków ustanowionych w tych aktach prawnych i z uwagi na potencjalne poważne zagrożenie zdrowia, jakie powoduje możliwa obecność czynników chorobotwórczych w kiełkach, przepisy dotyczące dodatkowych kryteriów mikrobiologicznych powinny zostać ustanowione w oparciu o zalecenia EFSA, w szczególności jego zalecenia dotyczące grup serologicznych STEC, które uznaje się za bardzo istotne zagrożenie dla zdrowia publicznego.

(10)

Kryteria mikrobiologiczne stanowią jedną z kilku opcji kontroli w zakresie bezpieczeństwa żywności i powinny być stosowane przez przedsiębiorstwa sektora spożywczego w celu sprawdzenia, czy został wdrożony skuteczny system zarządzania bezpieczeństwem żywności. Ze względu na małą częstość występowania i niejednorodne rozmieszczenie niektórych czynników chorobotwórczych w nasionach i skiełkowanych nasionach, statystyczne ograniczenia planów pobierania próbek oraz brak informacji o stosowaniu dobrych praktyk rolniczych w produkcji nasion, należy jednak badać pod kątem obecności czynników chorobotwórczych wszystkie partie nasion, w przypadkach gdy przedsiębiorstwa sektora spożywczego nie wprowadziły systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności, w tym środków zmniejszających ryzyko mikrobiologiczne. Jeśli systemy zarządzania żywnością zostały wprowadzone, a ich skuteczność potwierdzają dane historyczne, można rozważyć zmniejszenie częstotliwości pobierania próbek. Częstotliwość ta nie powinna jednak nigdy być mniejsza niż raz na miesiąc.

(11)

Przy ustanawianiu kryteriów mikrobiologicznych dotyczących kiełków należy zapewnić elastyczność w odniesieniu do etapów pobierania i rodzaju próbek, które mają zostać pobrane, aby uwzględnić różnorodność systemów produkcji, przy jednoczesnym utrzymaniu równoważnych norm w dziedzinie bezpieczeństwa żywności. W szczególności należy przewidzieć rozwiązania alternatywne do pobierania próbek kiełków, w przypadkach gdy pobieranie próbek jest technicznie trudne. Jako alternatywną strategię zaproponowano badanie zużytej wody stosowanej do nawadniania pod kątem obecności bakterii chorobotwórczych, gdyż wydaje się, że dobrze wskazuje ono rodzaje mikroorganizmów w samych kiełkach. Z powodu niepewności co do czułości tej metody przedsiębiorstwa sektora spożywczego stosujące to alternatywne rozwiązanie muszą ustalić plan pobierania próbek obejmujący procedury pobierania próbek i punkty poboru próbek zużytej wody stosowanej do nawadniania.

(12)

Uznaje się, że niektóre grupy serologiczne STEC (tj. O157, O26, O103, O111, O145 i O104:H4) powodują najwięcej przypadków zespołu hemolityczno-mocznicowego w UE. Ponadto serotyp O104:H4 był przyczyną ogniska tej choroby w maju 2011 r. w Unii Europejskiej. W związku z tym należy rozważyć kryteria mikrobiologiczne dla tych sześciu grup serologicznych. Nie można wykluczyć, że inne grupy serologiczne STEC również mogą być chorobotwórcze dla ludzi. W rzeczywistości takie STEC mogą powodować mniej poważne formy choroby, takie jak biegunka lub krwawa biegunka, lub również wywoływać zespół hemolityczno-mocznicowy, a w związku z tym stanowią zagrożenie dla zdrowia konsumentów.

(13)

Kiełki należy uznać za żywność gotową do spożycia, gdyż mogą one zostać spożyte bez konieczności gotowania lub innej obróbki, która skutecznie wyeliminowałaby mikroorganizmy chorobotwórcze lub ograniczyła ich występowanie do dopuszczalnego poziomu. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego produkujące kiełki powinny zatem przestrzegać kryteriów bezpieczeństwa żywności gotowej do spożycia określonych w przepisach Unii, w tym pobierania próbek z obszarów produkcyjnych oraz ze sprzętu w ramach stosowanego przez nie planu pobierania próbek.

(14)

Celem rozporządzenia (WE) nr 2160/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie zwalczania salmonelli i innych określonych odzwierzęcych czynników chorobotwórczych przenoszonych przez żywność (6) jest zapewnienie stosowania właściwych i skutecznych środków wykrywania i zwalczania salmonelli oraz innych odzwierzęcych czynników chorobotwórczych, na wszystkich istotnych etapach produkcji, przetwórstwa i dystrybucji, w celu ograniczenia częstości ich występowania oraz obniżenia ryzyka, jakie stanowią dla zdrowia publicznego.

(15)

Rozporządzenie (WE) nr 2160/2003, zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1086/2011 (7), ustanawia szczegółowe zasady stosowania kryterium bezpieczeństwa żywności odnośnie do salmonelli w świeżym mięsie drobiowym. W wyniku zmian wprowadzonych do rozporządzenia (WE) nr 2160/2003 rozporządzenie (WE) nr 2073/2005 zostało także zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1086/2011. Zmiana ta spowodowała jednak wprowadzenie do tekstu rozporządzenia (WE) nr 2073/2005 pewnych niejasności terminologicznych. Niejasności te należy usunąć w interesie jasności i spójności prawodawstwa Unii.

(16)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2073/2005.

(17)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

1)

w art. 2 dodaje się lit. m) w brzmieniu:

2)

w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

12.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/24

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 ustanowiono ogólne przepisy dla przedsiębiorstw sektora spożywczego w zakresie higieny środków spożywczych, między innymi w odniesieniu do produkcji podstawowej i powiązanych działań. Rozporządzenie to stanowi, że przedsiębiorstwa sektora spożywczego zapewniają, że zakłady są zatwierdzone przez właściwy organ, w następstwie przynajmniej jednej wizyty w miejscu funkcjonowania, jeżeli zatwierdzenie jest wymagane na podstawie prawa krajowego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) lub na mocy decyzji przyjętej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 852/2004.

(2)

Po wystąpieniu w Unii Europejskiej ognisk szczepu E. coli wytwarzającego toksynę Shiga w maju 2011 r. konsumpcja kiełków została uznana za najbardziej prawdopodobne źródło ognisk.

(3)

W dniu 20 października 2011 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”) przyjął opinię naukową na temat ryzyka stwarzanego przez szczep Escherichia coli wytwarzający toksynę Shiga i inne bakterie chorobotwórcze obecne w nasionach oraz nasionach kiełkujących (3). W swojej opinii EFSA stwierdza, że zanieczyszczenie suchych nasion bakteryjnymi czynnikami chorobotwórczymi jest najbardziej prawdopodobnym pierwotnym źródłem ognisk związanych z kiełkami. W opinii stwierdzono ponadto, że ze względu na wysoką wilgotność i korzystne temperatury podczas kiełkowania bakteryjne czynniki chorobotwórcze obecne w suchych nasionach mogą się rozmnażać podczas kiełkowania i powodować zagrożenie dla zdrowia publicznego.

(4)

W celu zapewnienia ochrony zdrowia publicznego w Unii i w świetle powyższej opinii EFSA przyjęto rozporządzenie Komisji (UE) nr 209/2013 (4) zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (5), rozporządzenie Komisji (UE) nr 211/2013 (6) oraz rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 208/2013 (7).

(5)

W uzupełnieniu środków ustanowionych w tych aktach prawnych zakłady produkujące kiełki powinny być zatwierdzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 852/2004. Zatwierdzenie, udzielane w następstwie przynajmniej jednej wizyty na miejscu, stanowiłoby gwarancję, że zakłady te przestrzegają odpowiednich przepisów dotyczących higieny, a tym samym zapewniają wysoki poziom ochrony zdrowia publicznego. Zatwierdzenie takich zakładów powinno być uzależnione od spełnienia szeregu wymogów w celu ograniczenia możliwości zanieczyszczenia w zakładzie, w którym produkowane są kiełki.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

12.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/26

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 ustanowiono ogólne zasady przeprowadzania kontroli urzędowych służących sprawdzeniu zgodności z przepisami mającymi na celu, w szczególności, zapobieganie zagrożeniom dla ludzi i zwierząt, eliminowanie tych zagrożeń lub ich ograniczanie do dopuszczalnych poziomów, bezpośrednio lub przez środowisko naturalne.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (2) ustanawia ogólne zasady w odniesieniu do żywności i paszy, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa żywności i paszy na poziomie unijnym i krajowym. Rozporządzenie to stanowi, że żywność i pasza przywożone do Unii w celu wprowadzenia na rynek w Unii powinny być zgodne z wymogami prawa żywnościowego lub warunkami uznanymi przez Unię za przynajmniej im odpowiadające.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (3) ustanawia ogólne zasady dla przedsiębiorstw sektora spożywczego w zakresie higieny środków spożywczych. Rozporządzenie to stanowi, że przedsiębiorstwa sektora spożywczego mają obowiązek dopilnowania, aby na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji żywności odbywających się pod ich kontrolą spełnione były właściwe wymogi higieny ustanowione w tym rozporządzeniu. W szczególności rozporządzenie (WE) nr 852/2004 stanowi, że przedsiębiorstwa sektora spożywczego prowadzące produkcję podstawową oraz te powiązane działania, które są wymienione w załączniku I do tego rozporządzenia, muszą postępować zgodne z ogólnymi przepisami dotyczącymi higieny ustanowionymi w części A tego załącznika.

(4)

Po wystąpieniu w Unii Europejskiej w maju 2011 r. ognisk szczepu E. coli (STEC) wytwarzającego toksynę Shiga konsumpcja nasion skiełkowanych została uznana za najbardziej prawdopodobne źródło ognisk.

(5)

W dniu 20 października 2011 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”) przyjął opinię naukową na temat ryzyka stwarzanego przez szczep Escherichia coli wytwarzający toksynę Shiga i inne bakterie chorobotwórcze obecne w nasionach oraz nasionach skiełkowanych (4). W swojej opinii EFSA stwierdza, że zanieczyszczenie suchych nasion bakteryjnymi czynnikami chorobotwórczymi jest najbardziej prawdopodobnym pierwotnym źródłem ognisk związanych z kiełkami. W opinii stwierdzono ponadto, że ze względu na wysoką wilgotność i korzystne temperatury podczas kiełkowania bakteryjne czynniki chorobotwórcze obecne w suchych nasionach mogą się rozmnażać podczas kiełkowania i powodować zagrożenie dla zdrowia publicznego.

(6)

W celu zapewnienia ochrony zdrowia publicznego w Unii i w związku z opinią EFSA przyjęto rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 208/2013 (5). Wspomniane rozporządzenie wykonawcze ustanawia przepisy dotyczące możliwości śledzenia przesyłek kiełków i nasion przeznaczonych do produkcji kiełków.

(7)

W celu zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony zdrowia publicznego właściwe jest, aby przywożone do Unii kiełki i nasiona przeznaczone do produkcji kiełków również spełniały wymogi ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 oraz, w przypadku kiełków, wymogi dotyczące możliwości śledzenia ustanowione w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 208/2013 i kryteria mikrobiologiczne ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 2073/2005 (6). Należy zatem ustanowić odpowiednie wymogi dotyczące świadectw w odniesieniu do takich towarów przywożonych do Unii.

(8)

Obecnie przepisy Unii nie przewidują świadectw w przypadku przywozu do Unii kiełków i nasion przeznaczonych do produkcji kiełków. Właściwe jest zatem określenie w niniejszym rozporządzeniu wzoru świadectwa dla przywozu takich towarów do Unii.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

a)

stosuje się definicję „kiełków” z art. 2 lit. a) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 208/2013;

b)

„przesyłka” oznacza pewną ilość kiełków lub nasion przeznaczonych do produkcji kiełków, która:

12.3.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 68/30

(1)

Kilka państw członkowskich wystąpiło o zmiany i uzupełnienia w kolumnie „Przykłady powiązanych odmian lub innych produktów, do których stosuje się te same NDP” załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(2)

Te uzupełnienia są koniecznie w celu włączenia do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 nowych owoców, warzyw i zbóż, które stały się dostępne na rynku państw członkowskich.

(3)

Właściwe jest dodanie następujących owoców, warzyw, zbóż i produktów pochodzenia zwierzęcego: ręka Buddy, tangor, głożyna pospolita/daktyl chiński/jujuba pospolita, malinojeżyna, longan, słodliwka pospolita/langsat, oszpilna jadalna/salak jadalny, czyściec bulwiasty, łopian większy, pozostałe cebule, pozostałe cebule szczypiorowe, antroewa/bakłażan biały (Solanum macrocarpon), sopropo/gorzki melon/przepękla ogórkowata, trukwa ostrokątna/teroi, gurdlina ogórkowata, tykwa pospolita/lauki, kolczoch jadalny, dynia olbrzymia (późna odmiana), kukurydza miniaturowa, kiełki fasoli mung, kiełki lucerny, zielone części mniszka lekarskiego, liście kalarepy, liście żółtosoczy strzałkowatej, bitterblad/bitawiri (Cestrum latifolium), Basella alba, liście bananowca, wilec wodny/szpinak wodny/kangkung (Ipomoea aquatica), Marsilea crenata, mimoza wodna, mikołajek (Eryngium foetidum), liście pietruszki korzeniowej, bazylia azjatycka, bazylia pospolita, bazylia amerykańska, palczatka cytrynowa, wąkrotka azjatycka (Centella asiatica), liście dzikiego betelu (Piper sarmentosum), liście curry, kwiat bananowca, nasiona guar, świeże ziarna soi, zizania wodna/dziki ryż, liście i łodygi ogórecznika, Acacia pennata, grzybnia, żmijowiec babkowaty (Echium plantagineum), manneczka łękowata/korakan (Eleusine coracana), rosplenica perłowa, ziarno mozgi kanaryjskiej/siemię kanarkowe, pieprz zielony, zwierzyna płowa i miód w plastrze.

(4)

W celu zachowania spójności należy przesunąć zwierzęta łowne z kategorii „inne zwierzęta hodowlane” do kategorii „inne produkty ze zwierząt lądowych”, a kwiaty jadalne z kategorii „pozostałe” do kategorii zawierającej przykładowy produkt.

(5)

Aby lepiej stosować zasady międzynarodowej nomenklatury taksonomicznej, należy dostosować łacińskie nazwy pistacji, jabłek, wiśni i czereśni, truskawek, jeżyn popielic, borówek amerykańskich, kumkwatów, ziemniaków, pochrzynu, buraków, papryki, ketmii, brokułów, kapusty głowiastej, kapusty pekińskiej, jarmużu, kalarepy, endywii, rukoli, liści i pędów kapustnych, boćwiny, cykorii warzywnej, liści selera, bazylii, rdzeni palmowych, sorgo, ziaren kawy, płatków róży, kwiatu jaśminu, lipy drobnoziarnistej, liści rooibos, kopru ogrodowego, pieprzu syczuańskiego, cynamonu, kurkuminy, buraka cukrowego i bananów.

(6)

Uwzględniając wnioski zainteresowanych stron i organów egzekucyjnych oraz postać, w której produkty występują na rynku, należy wprowadzić zmiany w odniesieniu do części produktów, do których mają mieć zastosowanie NDP.

(7)

Zmiany takie należy wprowadzić w odniesieniu do herbaty, ziaren kakaowych, chmielu, kalarepy i produktów pochodzenia zwierzęcego.

(8)

Dla zachowania przejrzystości należy zastąpić załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 396/2005.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,