18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1209/2012

z dnia 13 grudnia 2012 r.

ustanawiające zakaz połowów morszczuka w wodach UE obszarów IIa oraz IV przez statki pływające pod banderą Niemiec

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) nr 43/2012 z dnia 17 stycznia 2012 r. ustalającym uprawnienia do połowów dla statków UE na 2012 r. w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które nie są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określono kwoty na rok 2012.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2012 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2012 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 grudnia 2012 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Lowri EVANS

Dyrektor Generalny ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 25 z 27.1.2012, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Nr	78/TQ43
Państwo członkowskie	Niemcy
Stado	HKE/2AC4-C
Gatunek	Morszczuk (Merluccius merluccius)
Obszar	wody UE obszarów IIa oraz IV
Data	29.11.2012

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/3

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1210/2012

z dnia 13 grudnia 2012 r.

ustanawiające zakaz połowów witlinka w wodach obszaru VI, wodach UE i wodach międzynarodowych obszaru Vb, oraz wodach międzynarodowych obszarów XII i XIV przez statki pływające pod banderą Zjednoczonego Królestwa

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) nr 43/2012 z dnia 17 stycznia 2012 r. ustalającym uprawnienia do połowów dla statków UE na 2012 r. w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które nie są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określono kwoty na rok 2012.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2012 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 grudnia 2012 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Lowri EVANS

Dyrektor Generalny ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 25 z 27.1.2012, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Nr	79/TQ43
Państwo członkowskie	Zjednoczone Królestwo
Stado	WHG/56-14
Gatunek	Witlinek (Merlangius merlangus)
Obszar	VI; wody UE i wody międzynarodowe obszaru Vb, wody międzynarodowe obszarów XII oraz XIV
Data	19.8.2012

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/5

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1211/2012

z dnia 13 grudnia 2012 r.

ustanawiające zakaz połowów marlina błękitnego na wodach Oceanu Atlantyckiego przez statki pływające pod banderą Hiszpanii

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 44/2012 z dnia 17 stycznia 2012 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2012 r. dostępne na wodach UE oraz – dla statków UE – na określonych wodach nienależących do Unii w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb, które są przedmiotem negocjacji lub umów międzynarodowych (2), określa kwoty na rok 2012.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2012 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Artykuł 2

Zakazy

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 grudnia 2012 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Lowri EVANS

Dyrektor Generalny ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 25 z 27.1.2012, s. 55.

ZAŁĄCZNIK

Nr	77/TQ44
Państwo członkowskie	Hiszpania
Stado	BUM/ATLANT
Gatunek	Marlin błękitny (Makaira nigricans)
Obszar	Ocean Atlantycki
Data	26.11.2012

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/7

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1212/2012

z dnia 17 grudnia 2012 r.

zmieniające rozporządzenia (WE) nr 2535/2001, (WE) nr 917/2004, (WE) nr 382/2008, (WE) nr 748/2008, (WE) nr 810/2008 i (WE) nr 610/2009 w odniesieniu do zobowiązań dotyczących przekazywania informacji w ramach wspólnej organizacji rynków rolnych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1), w szczególności jego art. 192 ust. 2 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2009 z dnia 31 sierpnia 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady, zgodnie z którymi państwa członkowskie przekazują Komisji informacje i dokumenty dotyczące wdrożenia wspólnej organizacji rynków, systemu płatności bezpośrednich, promocji produktów rolnych oraz systemów stosowanych w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych i mniejszych wysp Morza Egejskiego (2), ustanawia wspólne zasady przekazywania Komisji informacji i dokumentów przez właściwe organy państw członkowskich. Zasady te w szczególności obejmują obowiązek korzystania przez państwa członkowskie z systemów informatycznych udostępnianych przez Komisję oraz zatwierdzanie praw dostępu dla organów lub osób upoważnionych do przesyłania informacji. Ponadto rozporządzeniem tym ustanawia się wspólne zasady dotyczące systemów informatycznych, dzięki którym systemy te zapewniają autentyczność, integralność i trwałą czytelność dokumentów oraz ochronę danych osobowych.

(2)	Na mocy rozporządzenia (WE) nr 792/2009 w rozporządzeniach określających szczególne zobowiązania dotyczące przekazywania informacji należy wprowadzić obowiązek stosowania systemów informatycznych zgodnie z wymienionym rozporządzeniem.

(3)	Komisja opracowała system informatyczny umożliwiający elektroniczne zarządzanie dokumentami i procedurami w ramach jej własnych wewnętrznych procedur oraz w relacjach z organami zaangażowanymi w realizację wspólnej polityki rolnej.

(4)

Uznaje się, że zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 792/2009 za pomocą tego systemu mogą być wypełnione liczne zobowiązania dotyczące przekazywania informacji, w szczególności zobowiązania, o których mowa w następujących rozporządzeniach Komisji: (WE) nr 2535/2001 z dnia 14 grudnia 2001 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 odnośnie do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych (3), (WE) nr 917/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 797/2004 dotyczącego działań w dziedzinie pszczelarstwa (4), (WE) nr 382/2008 z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny (5), (WE) nr 748/2008 z dnia 30 lipca 2008 r. w sprawie otwarcia kontyngentu taryfowego na przywóz mrożonych cienkich przepon wołowych objętych kodem CN 0206 29 91 i zarządzania nim (6), (WE) nr 810/2008 z dnia 11 sierpnia 2008 r. otwierającym kontyngenty taryfowe na wysokiej jakości świeżą, chłodzoną i mrożoną wołowinę i mrożone mięso bawole oraz ustalającym zarządzanie nimi (7) oraz (WE) nr 610/2009 z dnia 10 lipca 2009 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania kontyngentu taryfowego na przywóz wołowiny i cielęciny pochodzącej z Chile (8).

(5)	W celu zapewnienia skutecznej administracji oraz uwzględniając zdobyte doświadczenia, należy albo uprościć procedurę przekazywania niektórych informacji i wskazać te informacje w wymienionych rozporządzeniach, albo je z nich usunąć.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (WE) nr 2535/2001, (WE) nr 917/2004, (WE) nr 382/2008, (WE) nr 748/2008, (WE) nr 810/2008 oraz (WE) nr 610/2009.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 2535/2001 wprowadza się następujące zmiany:

artykuł 10 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich wykazach zatwierdzonych importerów wyszczególniających zatwierdzonych importerów, którzy wyrazili zgodę zgodnie z ust. 2, i pozostałych zatwierdzonych importerów. Powiadomienie to zawiera numer identyfikacyjny, nazwę, adres, numer telefonu i adres poczty elektronicznej zatwierdzonych importerów.”.

2)	skreśla się art. 39.

artykuł 40 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dziesiątego dnia następnego miesiąca o wynikach kontroli przeprowadzonej za każdy kwartał w ramach załącznika IV. Powiadomienie to zawiera następujące informacje:

informacje ogólne:

(i)	nazwa producenta masła;

(ii)	kod identyfikacyjny partii;

(iii)

wielkość partii w kg;

(iv)	data kontroli (dzień/miesiąc/rok);

kontrola masy:

(i)	wielkość próbki losowej (liczba kartonów);

(ii)

dane dotyczące średniej:

—	średnia arytmetyczna wagi netto na karton w kg (jak wyszczególniono w świadectwie IMA 1 – pole 9),

—	średnia arytmetyczna wagi netto kartonów należących do próbki w kg,

—	czy średnia arytmetyczna ustalonej w Unii wagi netto znacząco różni się od zadeklarowanej (N=nie, T=tak);

(iii)

dane dotyczące standardowego odchylenia:

—	standardowe odchylenie wagi netto na karton w kg (jak wyszczególniono w świadectwie IMA 1 – pole 9),

—	standardowe odchylenie wagi netto kartonów należących do próbki (kg),

—	czy standardowe odchylenie wagi netto w stosunku do wagi netto ustalonej w Unii znacząco różni się od zadeklarowanej (N=nie, T=tak);

kontrola zawartości tłuszczu:

(i)	wielkość próbki losowej (liczba kartonów);

(ii)

dane dotyczące średniej:

—	średnia arytmetyczna zawartości tłuszczu w % w kartonach należących do próbki,

—	czy średnia arytmetyczna zawartości tłuszczu ustalona w Unii przekracza 84,4 % (N=nie, Y=tak).”.

4)	artykuł 45 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 45 W ramach kontyngentów taryfowych państwa członkowskie przekazują Komisji szczegółowe informacje na temat ilości produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.”.

5)	dodaje się art. 45a w brzmieniu: „Artykuł 45a Powiadomienia, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, z wyjątkiem tych, o których mowa w art. 15. art. 35a ust. 1 oraz art. 45, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (9).

6)	skreśla się załączniki V i XIV.

Artykuł 2

W rozporządzeniu (WE) nr 917/2004 wprowadza się następujące zmiany:

artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

Programy krajowe określone w art. 105 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (10) (zwane dalej "programami pszczelarskimi"):

zawierają opis sytuacji w sektorze, w sposób umożliwiający regularne uaktualnianie danych strukturalnych w analizie, o której mowa w art. 107 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, obejmujący w szczególności:

(i)	łączną liczbę pszczelarzy;

(ii)	liczbę zawodowych pszczelarzy, z których każdy utrzymuje ponad 150 uli;

(iii)

łączną liczbę uli;

(iv)	produkcję miodu;

(v)	wykaz celów programu;

zawierają szczegółowy opis zaangażowanych środków wraz z szacunkowymi kosztami i planem finansowania w rozbiciu rocznym na poziomie krajowym i regionalnym według poniższych rubryk:

(i)	wsparcie techniczne pszczelarzy;

(ii)	zwalczanie warrozy;

(iii)

racjonalizacja sezonowego przenoszenia uli;

(iv)	przeprowadzanie analiz miodu;

(v)	zasiedlanie uli;

(vi)	prace w zakresie badań stosowanych;

c)	zawierają odniesienie do mających zastosowanie przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych;

d)	zawierają wykaz organizacji przedstawicielskich i stowarzyszeń pszczelarskich, współpracujących z właściwym organem państwa członkowskiego przy sporządzaniu programów pszczelarskich;

e)	określają ustalenia w zakresie monitorowania i oceny programów pszczelarskich.

2)	w art. 6 akapit trzeci otrzymuje brzmienie: „Do dnia 15 grudnia każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji zestawienie zrealizowanych wydatków w rozbiciu na poszczególne rubryki, o których mowa w art. 1 lit. b).”.

3)	dodaje się art. 6a w brzmieniu: „Artykuł 6a Powiadomienia, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (11).

Artykuł 3

W rozporządzeniu (WE) nr 382/2008 wprowadza się następujące zmiany:

artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

1. Do dziesiątego dnia każdego miesiąca państwa członkowskie zawiadamiają Komisję o ilościach produktów wyrażonych w kilogramach masy produktu lub ilości sztuk bydła, na które wydano pozwolenia na przywóz w poprzednim miesiącu, w podziale na poszczególne państwa i w zestawieniu z ilościami przywiezionymi poza kontyngentem.

2. Do dnia 31 października każdego roku państwa członkowskie zawiadamiają Komisję o ilościach produktów, wyrażonych w kilogramach masy produktu lub ilości sztuk bydła, na które wydano pozwolenia na przywóz w okresie od dnia 1 lipca roku poprzedniego do dnia 30 czerwca odnośnego roku, w podziale na poszczególne państwa i w zestawieniu z ilościami przywiezionymi poza kontyngentem.

3. Państwa członkowskie przekazują Komisji szczegółowe informacje na temat ilości produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (12).

2)	artykuł 7 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 7 Powiadomienia, o których mowa w art. 6 ust. 1 i ust. 2, sporządza się z wykorzystaniem kategorii produktów wskazanych w załączniku V.”.

3)	artykuł 16a otrzymuje brzmienie: „Artykuł 16a Powiadomienia, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, z wyjątkiem art. 6 ust. 3, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (13).

4)	skreśla się załączniki II, III i IV.

Artykuł 4

W rozporządzeniu (WE) nr 748/2008 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 8 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Najpóźniej 17. dnia miesiąca, w którym złożono wniosek, państwa członkowskie powiadamiają Komisję o całkowitej ilości objętej wnioskami w podziale według krajów pochodzenia.

3. Pozwolenia na przywóz wydaje się od 25 dnia miesiąca, ale nie później niż do końca miesiąca, w którym złożono wniosek.”.

w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

ustępy 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. W drodze odstępstwa od art. 11 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 państwa członkowskie powiadamiają Komisję:

a)	nie później niż dnia 10 sierpnia o ilościach produktów, łącznie z powiadomieniami o braku wniosków, dla których w poprzednim miesiącu wydano pozwolenia na przywóz, w odniesieniu do ilości, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. b) niniejszego rozporządzenia;

nie później niż dnia 31 sierpnia po zakończeniu każdego okresu obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego o ilościach produktów, łącznie z powiadomieniami o braku wniosków, dla których w poprzednim okresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego wydano pozwolenia na przywóz, w odniesieniu do ilości, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. a) niniejszego rozporządzenia;

nie później niż dnia 31 października po zakończeniu każdego okresu obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego o ilościach produktów, łącznie z powiadomieniami o braku wniosków, objętych niewykorzystanymi lub wykorzystanymi częściowo pozwoleniami na przywóz i odpowiadających różnicy między ilościami wpisanymi na odwrocie pozwoleń na przywóz a ilościami, na które wydano te pozwolenia.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji szczegółowe informacje na temat ilości produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.”.

b)	ustęp 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie: „Powiadomienia dotyczące ilości, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. a) niniejszego rozporządzenia, przedkładane są Komisji zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (14).

3)	skreśla się załączniki IV, V i VI.

Artykuł 5

W rozporządzeniu (WE) nr 810/2008 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 5 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Najpóźniej 10. dnia miesiąca, w którym złożono wniosek, państwa członkowskie powiadamiają Komisję o całkowitej ilości objętej wnioskami w podziale według krajów pochodzenia.

3. Pozwolenia na przywóz wydaje od 17. dnia miesiąca, ale nie później niż do 21. dnia miesiąca, w którym złożono wniosek. Każde wydane pozwolenie określa ilości odpowiednie dla każdego kodu CN lub ich grupy.”.

w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:

a)	ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Państwa członkowskie przekazują Komisji szczegółowe informacje na temat ilości produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.”.

b)	w ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie: „Powiadomienia dotyczące ilości, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. b) oraz c) i w art. 2 lit. a)-e) oraz lit. g) niniejszego rozporządzenia, sporządza się zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (15).

3)	skreśla się załączniki IV, V i VI.

Artykuł 6

W rozporządzeniu (WE) nr 610/2009 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 10 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Państwa członkowskie przekazują Komisji szczegółowe informacje na temat ilości produktów wprowadzonych do swobodnego obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

3. Powiadomienia, o których mowa w ust. 1, są dokonywane zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (16) z zastosowaniem kategorii produktów określonych w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 382/2008.

2)	skreśla się załączniki V, VI i VII.

Artykuł 7

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2013 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2012 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.

(3) Dz.U. L 341 z 22.12.2001, s. 29.

(4) Dz.U. L 163 z 30.4.2004, s. 83.

(5) Dz.U. L 115 z 29.4.2008, s. 10.

(6) Dz.U. L 202 z 31.7.2008, s. 28.

(7) Dz.U. L 219 z 14.8.2008, s. 3.

(8) Dz.U. L 180 z 11.7.2009, s. 5.

(9) Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.”.

(10) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.”.

(11) Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.”.

(12) Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13.”.

(13) Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.”.

(14) Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.”.

(15) Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.”.

(16) Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.”.

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/11

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1213/2012

z dnia 17 grudnia 2012 r.

zawieszające preferencje taryfowe dla niektórych krajów korzystających z systemu GSP w odniesieniu do określonych sekcji systemu GSP zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 wprowadzającym ogólny system preferencji taryfowych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 z dnia 25 października 2012 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 (1), w szczególności jego art. 8 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 978/2012 preferencje taryfowe przewidziane w rozwiązaniu ogólnym w ramach ogólnego systemu preferencji (GSP) zawiesza się w stosunku do produktów zawartych w danej sekcji systemu GSP, pochodzących z kraju korzystającego z systemu GSP, jeżeli średnia wartość przywozu takich produktów z danego kraju korzystającego z systemu GSP do Unii Europejskiej przez trzy kolejne lata przekracza progi wymienione w załączniku VI do tego rozporządzenia.

(2)

Przed zastosowaniem preferencji taryfowych przewidzianych w ramach rozwiązania ogólnego Komisja powinna określić wykaz sekcji systemu GSP, w odniesieniu do których zawiesza się preferencje taryfowe w stosunku do danych krajów korzystających z systemu GSP. Wykaz ten powinien opierać się na danych dostępnych w dniu 1 września 2012 r. oraz w dwóch poprzednich latach.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Ogólnych Preferencji Taryfowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wykaz produktów sekcji systemu GSP, w odniesieniu do których zawiesza się preferencje taryfowe określone w art. 7 rozporządzenia (UE) nr 978/2012 w stosunku do danych krajów korzystających z systemu GSP, określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2012 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 303 z 31.10.2012, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Wykaz sekcji systemu GSP, w odniesieniu do których zawiesza się preferencje taryfowe określone w art. 7 rozporządzenia (UE) nr 978/2012 w stosunku do danego kraju korzystającego z systemu GSP.

Kolumna A	:	nazwa kraju
Kolumna B	:	sekcja GSP (art. 2 lit. j) rozporządzenia w sprawie GSP)
Kolumna C	:	opis

A	B	C
Chiny	S-1a	Zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego z wyłączeniem ryb
	S-1b	Ryby, skorupiaki, mięczaki i pozostałe bezkręgowce wodne
	S-2b	Warzywa, owoce i orzechy
	S-2c	Kawa, herbata, maté (herbata paragwajska) i przyprawy
	S-2d	Zboża, mąka, nasiona i żywice
	S-4b	Gotowe artykuły spożywcze (z wyłączeniem mięsa i ryb), napoje bezalkoholowe, alkoholowe i ocet
	S-6a	Chemikalia nieorganiczne i organiczne
	S-6b	Produkty chemiczne inne niż chemikalia organiczne i nieorganiczne
	S-7a	Tworzywa sztuczne
	S-7b	Guma
	S-8a	Skóry i skórki surowe oraz skóry wyprawione
	S-8b	Artykuły ze skóry wyprawionej i skóry futerkowe
	S-9a	Drewno i węgiel drzewny
	S-9b	Korek, wyroby ze słomy i pozostałych materiałów do wyplatania
	S-11a	Wyroby włókiennicze
	S-11b	Artykuły odzieżowe i dodatki odzieżowe
	S-12a	Obuwie
	S-12b	Nakrycia głowy, parasole, parasole przeciwsłoneczne, laski, bicze, preparowane pióra i puch
	S-13	Artykuły z kamieni, wyroby ceramiczne i szkło
	S-14	Perły i metale szlachetne
	S-15a	Żelazostopy oraz wyroby z żeliwa i stali
	S-15b	Metale nieszlachetne (z wyłączeniem żeliwa i stali), artykuły z metali nieszlachetnych (z wyłączeniem artykułów z żeliwa i stali)
	S-16	Maszyny i urządzenia
	S-17a	Pojazdy i produkty kolejowe i tramwajowe
	S-17b	Pojazdy silnikowe, rowery, statki powietrzne i statki kosmiczne, statki i łodzie
	S-18	Przyrządy optyczne, zegary i zegarki, instrumenty muzyczne
	S-20	Różne
Kostaryka	S-2b	Warzywa, owoce i orzechy
Ekwador	S-2a	Żywe rośliny i produkty kwiaciarskie
	S-4a	Przetwory z mięsa i ryb
Indie	S-5	Produkty mineralne
	S-6a	Chemikalia nieorganiczne i organiczne
	S-6b	Produkty chemiczne inne niż chemikalia organiczne i nieorganiczne
	S-8a	Skóry i skórki surowe oraz skóry wyprawione
	S-11a	Wyroby włókiennicze
	S-17b	Pojazdy silnikowe, rowery, statki powietrzne i statki kosmiczne, statki i łodzie
Indonezja	S-1a	Zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego z wyłączeniem ryb
	S-3	Oleje, tłuszcze i woski zwierzęce lub roślinne
	S-6b	Produkty chemiczne inne niż chemikalia organiczne i nieorganiczne
Nigeria	S-8a	Skóry i skórki surowe oraz skóry wyprawione
Ukraina	S-17a	Pojazdy i produkty kolejowe i tramwajowe
Tajlandia	S-4a	Przetwory z mięsa i ryb
	S-4b	Gotowe artykuły spożywcze (z wyłączeniem mięsa i ryb), napoje bezalkoholowe, alkoholowe i ocet
	S-14	Perły i metale szlachetne

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/14

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1214/2012

z dnia 17 grudnia 2012 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2012 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod państw trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	AL	25,0
	MA	82,5
	TN	110,0
	TR	111,7
	ZZ	82,3
0707 00 05	AL	88,1
	TR	137,1
	ZZ	112,6
0709 93 10	MA	143,7
	TR	63,6
	ZZ	103,7
0805 10 20	MA	63,8
	TR	60,5
	ZA	51,4
	ZZ	58,6
0805 20 10	MA	73,9
0805 20 10	ZZ	73,9
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	IL	100,7
	JM	129,1
	MA	106,4
	TR	85,7
	ZZ	105,5
0805 50 10	TR	75,4
0805 50 10	ZZ	75,4
0808 10 80	MK	36,4
	NZ	165,3
	US	125,8
	ZA	123,7
	ZZ	112,8
0808 30 90	CN	45,2
	TR	135,1
	US	154,6
	ZZ	111,6

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/16

DYREKTYWA DELEGOWANA KOMISJI 2012/50/UE

z dnia 10 października 2012 r.

zmieniająca, w celu dostosowania do postępu technicznego, załącznik III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE w odniesieniu do zwolnienia w przypadku zastosowań zawierających ołów

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (1), w szczególności jej art. 5 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywa 2011/65/UE wprowadza zakaz stosowania ołowiu w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym wprowadzonym do obrotu.

(2)	Zastępowanie ołowiu w materiałach ceramicznych stanowiących izolację kondensatorów PZT wchodzących w skład układów scalonych lub półprzewodników dyskretnych jest w dalszym ciągu niewykonalne technicznie. Należy zatem zwolnić z zakazu stosowanie ołowiu w tych materiałach.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2011/65/UE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku III do dyrektywy 2011/65/UE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 2 stycznia 2013 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 października 2012 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 88.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku III do dyrektywy 2011/65/UE dodaje się pkt 7 c)-IV w brzmieniu:

„7c)-IV

Ołów w materiałach ceramicznych stanowiących izolację kondensatorów PZT wchodzących w skład układów scalonych lub półprzewodników dyskretnych

Wygasa dnia 21 lipca 2016 r.”

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/18

DYREKTYWA DELEGOWANA KOMISJI 2012/51/UE

z dnia 10 października 2012 r.

zmieniająca, w celu dostosowania do postępu technicznego, załącznik III do dyrektywy 2011/65/UE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zwolnienia w przypadku zastosowań zawierających kadm

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2011/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (1), w szczególności jej art. 5 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dyrektywa 2011/65/UE wprowadza zakaz stosowania kadmu w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym wprowadzonym do obrotu.

(2)

Zastępowanie kadmu w fotorezystorach przeznaczonych dla transoptorów analogowych stosowanych w profesjonalnych urządzeniach audio jest w dalszym ciągu niewykonalne technicznie. Należy zatem zwolnić z zakazu stosowanie kadmu w tych fotorezystorach. Zwolnienie to należy jednak ograniczyć w czasie ze względu na to, że prowadzone są już badania nad technologią wolną od kadmu i materiały zastępcze powinny być dostępne do końca 2013 r.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2011/65/UE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku III do dyrektywy 2011/65/UE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 października 2012 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 88.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku III do dyrektywy 2011/65/UE dodaje się pkt 40 w brzmieniu:

„40

Kadm w fotorezystorach przeznaczonych dla transoptorów analogowych stosowanych w profesjonalnych urządzeniach audio

Wygasa dnia 31 grudnia 2013 r.”

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/20

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 12 grudnia 2012 r.

w sprawie wkładu finansowego Unii Europejskiej w programy krajowe 5 państw członkowskich (Irlandii, Hiszpanii, Francji, Malty i Portugalii) na rzecz gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa w 2012 r.

(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 9187)

(Jedynie teksty w języku angielskim, hiszpańskim, francuskim, maltańskim i portugalskim są autentyczne)

(2012/788/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 861/2006 z dnia 22 maja 2006 r. ustanawiające wspólnotowe środki finansowe na rzecz wdrażania wspólnej polityki rybołówstwa oraz w obszarze prawa morza (1), w szczególności jego art. 24 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu (WE) nr 861/2006 określono warunki, które muszą zostać spełnione, by państwa członkowskie mogły otrzymać wkład finansowy Unii Europejskiej na wydatki poniesione w związku z programami krajowymi gromadzenia danych i zarządzania nimi.

(2)

Programy te należy opracowywać zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 199/2008 z dnia 25 lutego 2008 r. w sprawie ustanowienia wspólnotowych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa (2) oraz zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 665/2008 z dnia 14 lipca 2008 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 199/2008 w sprawie ustanowienia wspólnotowych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa (3).

(3)

Belgia, Bułagaria, Dania, Niemcy, Estonia, Irlandia, Grecja, Hiszpania, Francja, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Malta, Niderlandy, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Finlandia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo przedłożyły programy krajowe na rzecz gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa na lata 2011–2013, jak określono w art. 4 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 199/2008. Programy te zostały zatwierdzone w 2011 r. zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 199/2008.

(4)

Belgia, Bułgaria, Dania, Estonia, Grecja, Włochy, Cypr, Łotwa, Rumunia, Słowenia i Finlandia nie zmieniły swoich krajowych programów na lata 2011–2013 w odniesieniu do roku 2012. Decyzją wykonawczą Komisji 2012/276/UE (4) Komisja podjęła decyzję w sprawie wkładu na rzecz tych programów krajowych w odniesieniu do roku 2012 dla wspomnianych państw członkowskich, z wyjątkiem Grecji.

(5)

Niemcy, Irlandia, Hiszpania, Francja, Litwa, Malta, Niderlandy, Polska, Portugalia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo przedłożyły zmiany w swoich programach krajowych w odniesieniu do roku 2012, zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 199/2008. Zmiany przedłożone przez Niemcy, Litwę, Niderlandy, Polskę, Szwecję i Zjednoczone Królestwo zostały przyjęte przez Komisję w 2012 r. zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 199/2008. Decyzją wykonawczą Komisji 2012/654/UE (5) Komisja podjęła decyzję w sprawie wkładu na rzecz tych programów krajowych w odniesieniu do roku 2012 dla wspomnianych państw członkowskich.

(6)

Irlandia, Hiszpania, Francja, Malta i Portugalia przedłożyły również prognozy budżetowe na rok 2012 zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1078/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 861/2006 w odniesieniu do wydatków poniesionych przez państwa członkowskie w zakresie gromadzenia podstawowych danych o rybołówstwie i zarządzania nimi (6). Komisja poddała ocenie prognozy rocznego budżetu państw członkowskich zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1078/2008, biorąc pod uwagę zatwierdzone zmiany w programach krajowych zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 199/2008.

(7)

Artykuł 5 rozporządzenia (WE) nr 1078/2008 stanowi, że Komisja zatwierdza prognozę rocznego budżetu i podejmuje decyzję o rocznym wkładzie finansowym Unii dla każdego programu krajowego zgodnie z procedurą określoną w art. 24 rozporządzenia (WE) nr 861/2006 oraz w oparciu o wynik oceny prognoz rocznego budżetu, o której mowa w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1078/2008.

(8)

Artykuł 24 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 861/2006 stanowi, że Komisja określa poziom wkładu finansowego w drodze decyzji. Artykuł 16 tego rozporządzenia stanowi, że unijne środki finansowe w obszarze gromadzenia podstawowych danych nie mogą przekraczać 50 % kosztów poniesionych przez państwa członkowskie w związku z realizacją programu gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa.

(9)	Niniejsza decyzja stanowi decyzję w sprawie finansowania w rozumieniu art. 75 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (7).

(10)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załączniku określono maksymalne łączne kwoty wkładu finansowego Unii, które zostaną przyznane każdemu państwu członkowskiemu na gromadzenie danych, zarządzanie nimi i ich wykorzystywanie w sektorze rybołówstwa w 2012 r., oraz poziom wkładu finansowego Unii.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Irlandii, Republiki Francuskiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Malty i Republiki Portugalskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 grudnia 2012 r.

W imieniu Komisji

Maria DAMANAKI

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 160 z 14.6.2006, s. 1.

(2) Dz.U. L 60 z 5.3.2008, s. 1.

(3) Dz.U. L 186 z 15.7.2008, s. 3.

(4) Dz.U. L 134 z 24.5.2012, s. 27.

(5) Dz.U. L 293 z 23.10.2012, s. 34.

(6) Dz.U. L 295 z 4.11.2008, s. 24.

(7) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

PROGRAMY KRAJOWE NA LATA 2011–2013

WYDATKI KWALIFIKOWALNE I MAKSYMALNY WKŁAD UNII W 2012 R.

(w EUR)
Państwo członkowskie	Wydatki kwalifikowalne	Maksymalny wkład Unii (poziom 50 %)
Irlandia	5 771 583	2 885 791
Francja	14 898 076	7 449 038
Hiszpania	15 661 034	7 830 517
Malta	658 560	329 280
Portugalia	3 411 870	1 705 935
Ogółem	40 401 123	20 200 561

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/22

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 14 grudnia 2012 r.

w sprawie wkładu finansowego Unii na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE na 2012 r. przeznaczonego na pokrycie wydatków poniesionych przez Niemcy, Hiszpanię, Francję, Włochy, Cypr, Niderlandy i Portugalię w celu zwalczania organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych

(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 9280)

(Jedynie teksty w języku niderlandzkim, francuskim, niemieckim, greckim, włoskim, portugalskim i hiszpańskim są autentyczne)

(2012/789/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (1), w szczególności jej art. 23 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 22 dyrektywy 2000/29/WE państwa członkowskie mogą otrzymać wkład finansowy od Unii na mocy „kontroli fitosanitarnej” na pokrycie wydatków bezpośrednio związanych z niezbędnymi środkami, które zostały wprowadzone lub mają być wprowadzone w celu zwalczania organizmów szkodliwych wprowadzonych z państw trzecich lub z innych obszarów Unii, aby wytępić te organizmy lub, jeżeli nie jest to możliwe, powstrzymać ich rozprzestrzenianie się.

(2)	Niemcy złożyły cztery wnioski o wkład finansowy. Pierwszy z nich został złożony w dniu 19 grudnia 2011 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2011 r. w celu zwalczania Diabrotica virgifera w Nadrenii Północnej-Westfalii. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto tam w 2010 r.

(3)	Drugi z nich został złożony w dniu 25 kwietnia 2012 r. i dotyczy środków wprowadzonych w okresie od sierpnia 2010 r. do sierpnia 2011 r. w celu zwalczania Anoplophora glabripennis w Nadrenii Północnej-Westfalii. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto tam w 2009 r.

(4)

Trzeci wniosek Niemiec został złożony w dniu 27 kwietnia 2012 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2011 r. w celu zwalczania lub powstrzymania rozprzestrzeniania się Diabrotica virgifera w Badenii-Wirtembergii. Ogniska tego szkodliwego organizmu zostały wykryte w różnych powiatach wiejskich i miejskich tego kraju związkowego (Breisgau-Hochschwarzwald, Emmendingen, miasto Freiburg, Konstanz, Lörrach, Ortenaukreis oraz Rastatt – powiat miejski Baden-Baden) w różnych latach, tj. w 2008, 2009, 2010 i 2011 r. Środki wprowadzone w latach 2008, 2009, 2010 i 2011 były także objęte współfinansowaniem w latach 2009, 2010 i 2011.

(5)	Czwarty wniosek Niemiec został złożony w dniu 27 kwietnia 2012 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2011 r. w celu zwalczania lub powstrzymania rozprzestrzeniania się Diabrotica virgifera w Hesji. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto tam w 2011 r.

(6)

Hiszpania złożyła cztery wnioski o wkład finansowy. Pierwszy z nich został złożony w dniu 20 kwietnia 2012 r. i dotyczy środków wprowadzonych w 2012 r. lub planowanych na ten rok w Estremadurze w celu zwalczania Bursaphelenchus xylophilus. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2008 r. w Sierra de Dios Padres. Środki wprowadzone w okresie od listopada do grudnia 2008 r. oraz w latach 2009, 2010 i 2011 były także objęte współfinansowaniem w latach 2009, 2010 i 2011. Przyjęto wniosek uzupełniający dotyczący środków od stycznia 2012 r. do października 2012 r., tj. wniosek o objęcie maksymalnego okresu czterech lat.

(7)	Drugi wniosek Hiszpanii został złożony w dniu 23 kwietnia 2012 r. Dotyczy on środków wprowadzonych w 2012 r. lub planowanych na ten rok w Galicji w celu zwalczania Bursaphelenchus xylophilus. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2010 r. w obszarze As Neves.

(8)	Trzeci wniosek Hiszpanii został złożony w dniu 25 kwietnia 2012 r. Dotyczy on środków wprowadzonych w 2012 r. lub planowanych na ten rok w Katalonii w celu zwalczania Pomacea insularum. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2010 r.

(9)	Czwarty wniosek Hiszpanii został złożony w dniu 27 kwietnia 2012 r. Dotyczy on środków wprowadzonych w 2012 r. lub planowanych na ten rok w Estremadurze w celu zwalczania Bursaphelenchus xylophilus. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2012 r. w obszarze Valverde del Fresno.

(10)

Francja złożyła dwa wnioski o wkład finansowy. Pierwszy z nich został złożony w dniu 30 grudnia 2011 r. i dotyczy środków wprowadzonych w okresie od września 2011 r. do września 2012 r. lub planowanych na ten okres w celu zwalczania Rhynchophorus ferrugineus. Pierwsze ogniska tego szkodliwego organizmu wykryto w 2009 r. Środki wprowadzone w okresie od września 2009 r. do września 2011 r. były także objęte współfinansowaniem w 2010 r.

(11)

Drugi wniosek został złożony w dniu 30 kwietnia 2012 r. i dotyczy środków wprowadzonych w okresie od listopada 2011 r. do grudnia 2012 r. w celu zwalczania Anoplophora glabripennis w Alzacji. Środki we Francji wprowadzono w wyniku wykrycia tego szkodliwego organizmu w 2011 r. na obszarze przygranicznym Niemiec.

(12)

W dniu 30 kwietnia 2012 r. Włochy złożyły dwa wnioski o wkład finansowy. Pierwszy wniosek złożony przez Włochy dotyczy środków wprowadzonych w 2012 r. lub planowanych na ten rok w Wenecji Euganejskiej, w prowincji Treviso, obszar Cornuda, w celu zwalczania Anoplophora glabripennis. Ognisko tego szkodliwego organizmu wykryto w 2009 r. Środki wprowadzone w latach 2009, 2010 i 2011 były także objęte współfinansowaniem w latach 2010 i 2011.

(13)

Drugi wniosek złożony przez Włochy dotyczy środków wprowadzonych w 2011 r. w regionie Emilia-Romania, w prowincjach Bolonia, Ferrara, Rawenna i Forlì-Cesena, w celu zwalczania Pseudomonas syringae pv. Actinidiae. Ognisko tego szkodliwego organizmu zostało potwierdzone w 2010 r. Środki wprowadzone w 2010 r. były także objęte współfinansowaniem w 2011 r.

(14)

W dniu 30 kwietnia 2012 r. Cypr złożył wniosek o wkład finansowy dotyczący środków wprowadzonych w 2012 r. lub planowanych na ten rok w celu zwalczania Rhynchophorus ferrugineus. Pierwsze ogniska tego szkodliwego organizmu wystąpiły w 2009 r. Środki wprowadzone w 2010 i 2011 r. były także objęte współfinansowaniem w 2010 i 2011 r.

(15)	W dniu 23 grudnia 2011 r. Niderlandy złożyły jeden wniosek o wkład finansowy. Wniosek ten dotyczy środków wprowadzonych w okresie od listopada 2010 r. do grudnia 2011 r. w obszarze Almere w celu zwalczania Anoplophora glabripennis. Obecność tego szkodliwego organizmu wykryto w listopadzie 2010 r.

(16)

W dniu 30 kwietnia 2012 r. Portugalia złożyła dwa wnioski o wkład finansowy dotyczące środków wprowadzonych w celu zwalczania Bursaphelenchus xylophilus. Pierwszy z tych wniosków dotyczy środków wprowadzonych w pierwszej połowie 2012 r. lub planowanych na ten okres w Portugalii kontynentalnej, z wyjątkiem środków wprowadzonych w 1999 r. w pierwotnej strefie porażenia obejmującej Setubal, w celu zwalczania ognisk wykrytych w 2008 r. Środki wprowadzone w drugiej połowie 2008 r., w 2009, 2010 i 2011 r. były również objęte współfinansowaniem w 2009, 2010 i 2011 r. Przyjęto wniosek uzupełniający dotyczący środków od stycznia 2012 r. do czerwca 2012 r., tj. wniosek o objęcie maksymalnego okresu czterech lat.

(17)	Drugi wniosek złożony przez Portugalię dotyczy wyłącznie środków w zakresie obróbki termicznej drewna i drewnianych materiałów opakowaniowych w obszarze Setubal w 2012 r. Środki wprowadzone w 2010 i 2011 r. były także objęte współfinansowaniem w 2011 r.

(18)

Niemcy, Hiszpania, Francja, Włochy, Cypr, Niderlandy i Portugalia opracowały swoje programy działań zmierzające do zwalczenia lub powstrzymania rozprzestrzeniania się wyżej wymienionych organizmów szkodliwych wprowadzonych na ich terytoria. W programach tych określone zostały założone cele, wprowadzane środki oraz ich czas trwania i koszty.

(19)

Wszystkie wymienione wyżej środki polegają na różnorodnych działaniach w zakresie zdrowia roślin, takich jak niszczenie zakażonych drzew lub upraw, stosowanie środków ochrony roślin, techniki sanitarne, inspekcje i testy przeprowadzane urzędowo lub na urzędowy wniosek w celu monitorowania obecności lub stopnia zakażenia ze strony danych organizmów szkodliwych, a także zastąpienie zniszczonych roślin, w rozumieniu art. 23 ust. 2 lit. a), b) i c) dyrektywy 2000/29/WE.

(20)

Niemcy, Hiszpania, Francja, Włochy, Cypr, Niderlandy i Portugalia wystąpiły z wnioskiem o przyznanie wkładu finansowego Unii na rzecz tych programów zgodnie z wymogami określonymi w art. 23 dyrektywy 2000/29/WE, w szczególności w jego ust. 1 i 4, i zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1040/2002 z dnia 14 czerwca 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzenia w życie przepisów odnoszących się do przyznawania udziału finansowego Wspólnoty w zakresie kontroli fitosanitarnej oraz uchylającym rozporządzenie (WE) nr 2051/97 (2).

(21)

Informacje techniczne przekazane przez Niemcy, Hiszpanię, Francję, Włochy, Cypr, Niderlandy i Portugalię umożliwiły Komisji dokładną i wszechstronną analizę sytuacji. Komisja stwierdziła, że warunki przyznania wkładu finansowego Unii, określone w szczególności w art. 23 dyrektywy 2000/29/WE, zostały spełnione. W związku z tym należy przyznać wkład finansowy Unii przeznaczony na pokrycie części wydatków na te programy.

(22)

Zgodnie z art. 23 ust. 5 akapit drugi dyrektywy 2000/29/WE wkład finansowy Unii może obejmować do 50 % kwalifikowalnych wydatków na środki, które zostały wprowadzone w terminie nieprzekraczającym dwóch lat od dnia wykrycia obecności organizmów szkodliwych, lub zostały zaplanowane na ten okres. Zgodnie z akapitem trzecim wspomnianego artykułu termin ten może jednak zostać przedłużony w przypadku ustalenia, że cel wprowadzonych środków zostanie osiągnięty w dodatkowym rozsądnym terminie – w takim przypadku pomoc finansowa Unii będzie się zmniejszała w następnych latach kalendarzowych. Uwzględniając wnioski grupy roboczej dotyczące oceny poszczególnych wniosków, należy przedłużyć dwuletni termin dla przedmiotowych programów, zmniejszając jednocześnie wkład finansowy Unii na rzecz tych środków do 45 % wydatków kwalifikowalnych w trzecim roku i do 40 % – w czwartym roku trwania tych programów.

(23)

Wkład finansowy Unii w wysokości do 50 % wydatków kwalifikowalnych powinien zatem mieć zastosowanie do następujących programów: Niemcy, Badenia-Wirtembergia, Diabrotica virgifera, powiat wiejski Breisgau-Hochschwarzwald i miasto Freiburg, powiat wiejski Rastatt i powiat miejski Baden-Baden (2011 r.), Niemcy, Diabrotica virgifera, Hesja (2011 r.), Niemcy, Diabrotica virgifera, Nadrenia Północna-Westfalia (2011 r.), Francja, Anoplophora glabripennis (listopad 2011 r. – grudzień 2012 r.), Włochy, region Emilia-Romania, Pseudomonas syringae pv. Actinidiae, prowincje Bolonia, Ferrara, Ravenna i Forlì-Cesena (2011 r.), Niderlandy, Anoplophora glabripennis, obszar Almere (listopad 2010 r. – grudzień 2011 r.).

(24)

Wkład finansowy Unii w wysokości do 45 % wydatków kwalifikowalnych powinien zatem mieć zastosowanie do trzeciego roku następujących programów: Niemcy, Nadrenia Północna-Westfalia, Anoplophora glabripennis (2011 r.), Niemcy, Badenia-Wirtembergia, Diabrotica virgifera, powiaty wiejskie Emmendingen, Konstanz i Lörrach (2011 r.), Hiszpania, Katalonia, Pomacea insularum (2012 r.), Hiszpania, Galicja, Bursaphelenchus xylophilus (2012 r.), Francja, region Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże (PACA), Rhynchophorus ferrugineus (wrzesień 2011 r. – wrzesień 2012 r.), Cypr, Rhynchophorus ferrugineus (2012 r.) i Portugalia, Bursaphelenchus xylophilus, obszar Setubal (2012 r.), gdyż przedmiotowe środki były już objęte wkładem finansowym Unii na podstawie decyzji Komisji 2010/772/UE (3) (Niemcy, Diabrotica virgifera, Francja, Włochy, Cypr) lub decyzji wykonawczej Komisji 2011/868/UE (4) (Niemcy, Włochy, Hiszpania, Portugalia) przez pierwsze dwa lata ich realizacji.

(25)

Ponadto wkład finansowy Unii w wysokości do 40 % wydatków kwalifikowalnych powinien mieć zastosowanie do czwartego roku następujących programów: Hiszpania, Estremadura, Bursaphelenchus xylophilus, ognisko z 2008 r. (2012 r.), Włochy, Wenecja Euganejska, Anoplophora glabripennis (2012 r.), Portugalia, Bursaphelenchus xylophilus (2012 r.), obszar Portugalii kontynentalnej, z wyjątkiem pierwotnej strefy porażenia obejmującej Setubal w 1999 r. – gdyż przedmiotowe środki były objęte wkładem finansowym Unii na podstawie decyzji 2009/996/UE (5), decyzji 2010/772/UE oraz decyzji wykonawczej 2011/868/UE przez pierwsze trzy lata ich realizacji.

(26)

Zgodnie z wnioskami z wizyty kontrolnej przeprowadzonej w Portugalii w okresie od 19 do 28 marca 2012 r. z ramienia Komisji przez Biuro ds. Żywności i Weterynarii na dzień 1 kwietnia 2012 r. jedynie 85 % drzew iglastych porażonych przez węgorka sosnowca, bądź wykazujących jakiekolwiek objawy słabej kondycji zdrowotnej, zostało ściętych i zniszczonych, co oznacza niedostateczne wdrożenie 15 % programu. Ponadto w stosunku do podejrzanych drzew iglastych zastosowano kontrole wyrywkowe i badania o intensywności około 1 %, czyli dużo poniżej wymogów ustanowionych w decyzji Komisji 2006/133/WE z dnia 13 lutego 2006 r. zobowiązującej państwa członkowskie do tymczasowego podjęcia dodatkowych środków przeciwko rozprzestrzenianiu się Bursaphelenchus xylophilus (Steiner et Buhrer) Nickle et al. (węgorek sosnowiec) w odniesieniu do obszarów w Portugalii innych niż te, na których organizm ten nie występuje (6).

(27)

Z tego względu poziom kwalifikowalnych wydatków określony we wniosku dotyczącym środków przewidzianych w Portugalii kontynentalnej, z wyjątkiem pierwotnej strefy porażenia obejmującej Setubal, powinien zostać zmniejszony w zakresie kosztów ścięcia drzew iglastych i kosztów badań laboratoryjnych wykonanych przez krajowy urząd ds. leśnictwa. Ze względu na to, że niewłaściwe wdrożenie w zakresie wycinki drzew i intensywności badań miało już miejsce w 2011 r., w 2012 r. należy zastosować zmniejszenie wyższe niż poziom niedostatecznego wdrożenia. W odniesieniu do wycinki drzew należy zatem zastosować zmniejszenie wynoszące 25 %, podczas gdy działania w zakresie badań nie powinny być kwalifikowalne.

(28)

Ponadto – zgodnie z wnioskami z wizyty kontrolnej przeprowadzonej przez Komisję, dotyczącej kosztów obróbki termicznej drewna i drewnianych materiałów opakowaniowych w Portugalii – koszt jednostkowy ekwiwalentu palety powinien zostać ustalony na poziomie 0,30 EUR zamiast 0,43 EUR. Sumę kwalifikowalnych wydatków na środki w zakresie obróbki termicznej należy zatem dostosować w dwóch zestawach dokumentacji przedstawionych przez Portugalię, tak by odzwierciedlały one wspomniane wnioski.

(29)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (7) działania z zakresu ochrony fitosanitarnej są finansowane z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji. Do celów kontroli finansowej tych działań należy stosować art. 9, 36 i 37 wspomnianego rozporządzenia.

(30)

Zgodnie z art. 75 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (8) oraz art. 90 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (9) zaciągnięcie zobowiązań na wydatki z budżetu Unii jest poprzedzane decyzją w sprawie finansowania przyjętą przez instytucję, której przekazano uprawnienia, i określającą istotne składniki działania powodujące wydatki.

(31)	Niniejsza decyzja stanowi decyzję w sprawie finansowania dotyczącą wydatków wymienionych we wnioskach o współfinansowanie złożonych przez państwa członkowskie.

(32)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Na podstawie informacji i dokumentów przedstawionych przez państwa członkowskie i przeanalizowanych przez Komisję niniejszym zatwierdza się przyznanie na 2012 r. wkładu finansowego Unii przeznaczonego na pokrycie poniesionych przez Niemcy, Hiszpanię, Francję, Włochy, Cypr, Niderlandy i Portugalię wydatków związanych z niezbędnymi środkami określonymi w art. 23 ust. 2 lit. a), b) i c) dyrektywy 2000/29/WE, podjętymi w celu zwalczania organizmów objętych programami zwalczania lub powstrzymania rozprzestrzeniania się, wymienionymi w załączniku.

Artykuł 2

Całkowita kwota wkładu finansowego Unii, o którym mowa w art. 1, wynosi 7 271 741,06 EUR. Maksymalne kwoty wkładu finansowego Unii na rzecz poszczególnych programów są wskazane w załączniku.

Artykuł 3

Wypłaty kwoty wkładu finansowego Unii określonej w załączniku dokonuje się pod następującymi warunkami:

a)	zainteresowane państwo członkowskie dostarczyło dowody na potwierdzenie wprowadzonych środków zgodnie z przepisami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1040/2002;

b)	zainteresowane państwo członkowskie przedłożyło Komisji wniosek o wypłatę zgodnie z przepisami określonymi w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1040/2002.

Wypłata wkładu finansowego pozostaje bez uszczerbku dla weryfikacji przeprowadzanych przez Komisję na podstawie art. 23 ust. 8 akapit drugi, art. 23 ust. 10 oraz art. 24 dyrektywy 2000/29/WE.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Federalnej Niemiec, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Republiki Włoskiej, Republiki Cypryjskiej, Królestwa Niderlandów i Republiki Portugalskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 grudnia 2012 r.

W imieniu Komisji

Tonio BORG

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2002, s. 38.

(3) Dz.U. L 330 z 15.12.2010, s. 9.

(4) Dz.U. L 341 z 22.12.2011, s. 57.

(5) Dz.U. L 339 z 22.12.2009, s. 49.

(6) Dz.U. L 52 z 23.2.2006, s. 34.

(7) Dz.U. L 209 z 11.8.2005, s. 1.

(8) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

(9) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

PROGRAMY ZWALCZANIA/POWSTRZYMYWANIA ROZPRZESTRZENIANIA SIĘ

Sekcja I

Programy, w przypadku których wkład finansowy Unii odpowiada 50 % wydatków kwalifikowanych

(EUR)
Państwo członkowskie	Zwalczane organizmy szkodliwe	Dotknięte rośliny	Rok	a	Wydatki kwalifikowalne	Maksymalny wkład Unii na program
Niemcy, Nadrenia Północna-Westfalia	Diabrotica virgifera	Zea mays	08.2010–09.2011	1 oraz 2	133 400,32	66 700,16
Niemcy, Hesja	Diabrotica virgifera	Zea mays	2011	1	55 374,84	27 687,42
Niemcy, Badenia-Wirtembergia, powiat wiejski (rok 1 realizacji środków), Breisgau-Hochschwarzwald i miasto Freiburg (rok 2 realizacji środków)	Diabrotica virgifera	Zea mays	2011	1 lub 2	31 750,29	15 875,14
Hiszpania, Estremadura (ognisko z 2012 r.)	Bursaphelenc hus xylophilus	Drzewa iglaste	2012	1	1 081 399,69	540 699,84
Francja, Alzacja	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	11.2011–12.2012	1 oraz 2	213 993,15	106 996,57
Włochy, region Emilia- Romania (prowincje Bolonia, Ferrara, Rawenna i Forlì-Cesena)	Pseudomonas syringae pv. actinidiae	Actinidia sp.	2011	2	152 330,13	76 165,06
Niderlandy obszar Almere	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	11.2010–12.2011	1 oraz 2	583 436	291 718

Sekcja II

Programy, w przypadku których stawki wkładu finansowego Unii różnią się w wyniku zastosowania zasady degresywności

(EUR)
Państwo członkowskie	Zwalczane organizmy szkodliwe	Dotknięte rośliny lub produkty roślinne	Rok	a	Wydatki kwalifikowalne	Wskaźnik (%)	Maksymalny wkład Unii
Niemcy, Nadrenia Północna-Westfalia	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	08.2010–09.2011	3	207 314,64	45	93 291,58
Niemcy, Badenia-Wirtembergia, powiat wiejski Emmendingen, Lörrach, Konstanz	Diabrotica virgifera	Zea mays	2011	3	33 675,54	45	15 153,99
Hiszpania, Katalonia	Pomacea insularum	Oryza sativa	2012	3	1 914 477,44	45	861 514,84
Hiszpania, Estremadura (ognisko z 2008 r.)	Bursaphelenc hus xylophilus	Drzewa iglaste	2012 (styczeń–październik)	4	316 519,91	40	126 607,96
Hiszpania, Galicja	Bursaphelenc hus xylophilus	Drzewa iglaste	2012	3	1 652 201,49	45	743 490,67
Francja, region PACA	Rhynchophorus ferrugineus	Palmaceae	Wrzesień 2011–wrzesień 2012	3	421 173,40	45	189 528,03
Włochy, Wenecja Euganejska (obszar Cornuda)	Anoplophora glabripennis	Różne gatunki drzew	2012	4	281 945	40	112 778
Cypr	Rhynchophorus ferrugineus	Palmaceae	2012	3	299 814	45	134 916,30
Portugalia, obszar Portugalii kontynentalnej z wyjątkiem obszaru Setubal	Bursaphelenc hus xylophilus	Drzewa iglaste	2012 styczeń–czerwiec	4	Środki 1, 2, 3, 4, 5, 9	40	Środki 1, 2, 3, 4, 5, 9
					1 473 813,32		589 525,32
					Środek 6 (badanie – kontrole wyrywkowe)		Środek 6 (badanie – kontrole wyrywkowe)
					0		0
					Środek 7 (środki w zakresie obróbki termicznej), tj. 16 800 000 ekwiwalentów palet po 0,30 EUR		Środek 7 (środki w zakresie obróbki termicznej)
					5 040 000		2 016 000
					Środek 8 (wycinka drzew), tj. zmniejszone do 75 % kwoty 1 894 606,34		Środek 8 (wycinka drzew)
					1 420 954,75		568 381,90
					Suma		Suma
					7 934 768,07		3 173 907,23
Portugalia, obszar Setubal, środki w zakresie obróbki termicznej	Bursaphelenchus xylophilus	Drewno i drewniane materiały opakowaniowe	2012	3	Środki 1 i 2	45	Środki 1 i 2
					9 582,92		4 312,31
					Środek 3 (środki w zakresie obróbki termicznej), tj. 5 114 059 ekwiwalentów palet po 0,30 EUR		Środek 3 (środki w zakresie obróbki termicznej)
					1 534 217,70		690 397,96
					Suma		Suma
					1 543 800,62		694 710,27

Całkowity wkład Unii (EUR): 7 271 741,06 EUR

Legenda:

— a= rok realizacji programu zwalczania.

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/28

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 14 grudnia 2012 r.

do celów decyzji Rady 2009/470/WE w odniesieniu do pomocy finansowej Unii dla laboratorium referencyjnego UE ds. badań pozostałości za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2012 r.

(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 9286)

(Jedynie tekst w języku niderlandzkim jest autentyczny)

(2012/790/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając decyzję Rady 2009/470/WE z dnia 25 maja 2009 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (1), w szczególności jej art. 31 ust. 1 i 2,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (2), w szczególności jego art. 32 ust. 7,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Laboratoria referencyjne Unii Europejskiej mogą otrzymywać pomoc finansową Unii zgodnie z art. 31 decyzji 2009/470/WE.

(2)

Zgodnie z art. 75 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (3) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”) i art. 90 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 (4) (zwanego dalej „przepisami wykonawczymi”) zaciąganie zobowiązań na wydatki z budżetu UE powinno być poprzedzone decyzją w sprawie finansowania określającą najważniejsze elementy działania pociągające za sobą wydatki i przyjętą przez instytucję lub organy, któremu instytucja ta przekazała uprawnienia.

(3)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 926/2011 z dnia 12 września 2011 r. do celów decyzji Rady 2009/470/WE w odniesieniu do pomocy finansowej Unii dla laboratoriów referencyjnych UE ds. pasz i żywności oraz w sektorze zdrowia zwierząt (5) stanowi, że pomoc finansowa Unii jest przyznawana, jeżeli zatwierdzone programy prac są skutecznie realizowane, a beneficjenci dostarczają wszelkich niezbędnych informacji w wyznaczonych terminach.

(4)

Institute for Food Safety w Wageningen w Niderlandach (RIKILT) został z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2012 r. wyznaczony na laboratorium referencyjne UE ds. badań pozostałości w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 563/2012 z dnia 27 czerwca 2012 r. zmieniającym załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wykazu laboratoriów referencyjnych UE (6).

(5)

We wrześniu 2011 r. RIKILT przedstawił w ramach swojej kandydatury tymczasowy program prac na 2012 r. Po wyznaczeniu na laboratorium referencyjne RIKILT przekazał zaktualizowany program prac i odpowiadające mu szacunki budżetowe. Komisja oceniła i zatwierdziła zaktualizowane programy prac i odpowiadające im szacunki budżetowe przedłożone przez laboratoria referencyjne Unii Europejskiej na 2012 r.

(6)	Program prac jest realizowany od dnia 1 stycznia 2012 r. Konieczne jest zatem finansowanie od dnia 1 stycznia 2012 r.

(7)	Ponieważ plan prac na 2012 r. stanowi dostatecznie szczegółową podstawę działań w rozumieniu art. 90 ust. 2 i 3 przepisów wykonawczych, niniejsza decyzja stanowi decyzję w sprawie finansowania.

(8)

Zgodnie z tą oceną wyznaczone laboratoria referencyjne Unii Europejskiej powinny otrzymać pomoc finansową Unii mającą na celu współfinansowanie ich działalności w zakresie realizacji funkcji i zadań przewidzianych w art. 32 rozporządzenia (WE) nr 882/2004. Pomoc finansowa Unii powinna objąć 100 % kosztów kwalifikowalnych określonych w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 926/2011.

(9)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (7) programy zwalczania i kontroli chorób zwierząt (środki weterynaryjne) są finansowane z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG). Ponadto w art. 13 akapit drugi wspomnianego rozporządzenia przewidziano, że w należycie uzasadnionych wyjątkowych przypadkach, w odniesieniu do środków i programów objętych decyzją Rady 90/424/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (8), koszty administracyjne i koszty zatrudnienia poniesione przez państwa członkowskie i przez beneficjentów ubiegających się o środki z EFRG pokrywa Fundusz. Do celów kontroli finansowej zastosowanie mają art. 9, 36 i 37 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.

(10)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Niniejszym zatwierdza się program prac na 2012 r. przedłożony przez RIKILT – Institute for Food Safety, część Wageningen University & Research Centre dnia 27 września 2011 r.

2. Unia Europejska udziela RIKILT – Institute for Food Safety, część Wageningen University & Research Centre pomocy finansowej na cel badań pozostałości. Laboratorium wykonuje funkcje i zadania określone w części I pkt 12a załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004.

3. Pomoc finansowa Unii obejmuje 100 % kosztów kwalifikowalnych, zgodnie z ich definicją w rozporządzeniu wykonawczym (WE) 926/2011, które wspomniany instytut poniesie w związku z programem prac, i wynosi maksymalnie 470 000 EUR w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2012 r., z czego maksymalnie 25 000 EUR jest przeznaczone na organizację seminarium technicznego poświęconego badaniom pozostałości.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do RIKILT – Institute for Food Safety, część Wageningen University & Research Centre, Akkermaalsbos 2, budynek nr 123, 6708 WB Wageningen, Niderlandy.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 grudnia 2012 r.

W imieniu Komisji

Tonio BORG

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 155 z 18.6.2009, s. 30.

(2) Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1.

(3) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

(4) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.

(5) Dz.U. L 241 z 17.9.2011, s. 2.

(6) Dz.U. L 168 z 28.6.2012, s. 24.

(7) Dz.U. L 209 z 11.8.2005, s. 1.

(8) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 19.

18.12.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 348/30

WYTYCZNE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

z dnia 26 listopada 2012 r.

zmieniające wytyczne EBC/2011/14 w sprawie instrumentów i procedur polityki pieniężnej Eurosystemu

(EBC/2012/25)

(2012/791/UE)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 127 ust. 2 tiret pierwsze,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności jego art. 3 ust. 1 tiret pierwsze, art. 12 ust. 1, art. 14 ust. 3, art. 18 ust. 2 oraz art. 20 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Osiągnięcie jednolitej polityki pieniężnej wymaga zdefiniowania instrumentów i procedur, które mają być stosowane przez Eurosystem, tak aby możliwe było prowadzenie takiej polityki w jednolity sposób we wszystkich państwach członkowskich, których walutą jest euro.

(2)

Konieczne jest wprowadzenie szeregu nowych przepisów dotyczących m.in. stopniowego wprowadzania wymogów przekazywania danych o poszczególnych kredytach w odniesieniu do papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, specyfikacji dotyczących rodzajów kuponów, danych dotyczących monitorowania wyników oraz obliczania kar finansowych za niewypełnianie zobowiązań przez kontrahentów.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić wytyczne EBC/2011/14 z dnia 20 września 2011 r. w sprawie instrumentów i procedur polityki pieniężnej Eurosystemu (1),

PRZYJMUJE NINIEJSZE WYTYCZNE:

Artykuł 1

Zmiana załącznika I

W załączniku I do wytycznych EBC/2011/14 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszych wytycznych.

Artykuł 2

Weryfikacja

Do dnia 19 grudnia 2012 r. krajowe banki centralne państw członkowskich, których walutą jest euro (zwane dalej „KBC”), przekazują Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC) szczegółowe informacje dotyczące treści oraz środków, za pomocą których zamierzają zastosować się do postanowień niniejszych wytycznych.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze wytyczne wchodzą w życie dwa dni po ich przyjęciu.

Niniejsze wytyczne stosuje się od dnia 3 stycznia 2013 r.

Artykuł 4

Adresaci

Niniejsze wytyczne skierowane są do wszystkich banków centralnych Eurosystemu.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 26 listopada 2012 r.

W imieniu Rady Prezesów EBC

Mario DRAGHI

Prezes EBC

(1) Dz.U. L 331 z 14.12.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku I do wytycznych EBC/2011/14 wprowadza się następujące zmiany:

1)	w pkt 5.1.3 dodaje się zdanie w brzmieniu: „W celu skorygowania błędu w ogłoszeniu o przetargu EBC zastrzega sobie prawo do podejmowania działań, które uzna za stosowne, w tym do odwołania lub przerwania przetargu w trakcie realizacji.”;

2)	w pkt 5.1.6 dodaje się zdanie w brzmieniu: „Jeżeli w wynikach przetargu zawarte są błędy dotyczące powyższych informacji, EBC zastrzega sobie prawo do podejmowania działań, które uzna za stosowne, w celu skorygowania takich błędnych informacji.”;

pkt 6.2.1.1 otrzymuje brzmienie:

„6.2.1.1. Rodzaj aktywów

1. Wspólne kryteria kwalifikacji

Muszą to być instrumenty dłużne posiadające:

a)	określoną, bezwarunkową kwotę główną (1); oraz

kupon, który nie może prowadzić do ujemnego przepływu środków pieniężnych i jest:

(i)	kuponem stałym, zerowym lub wielostopniowym (multi-step), tzn. instrumentem o określonej z góry częstotliwości i wartości kuponu;

(ii)	zryczałtowanym kuponem o zmiennym oprocentowaniu (flat floating coupon) powiązanym tylko z jednym indeksem odpowiadającym jednej ze stóp rynku pieniężnego euro, np. EURIBIS, LIBOR lub podobnemu indeksowi, albo stopie swapów o stałym terminie zapadalności, np. CMS, EIISDA lub EUSA;

(iii)

lewarowanym lub delewarowanym kuponem o zmiennym oprocentowaniu powiązanym tylko z jednym indeksem odpowiadającym jednej ze stóp rynku pieniężnego euro, np. EURIBIS, LIBOR lub podobnemu indeksowi, albo stopie swapów o stałym terminie zapadalności, np. CMS, EIISDA lub EUSA;

(iv)	zryczałtowanym, lewarowanym lub delewarowanym kuponem o zmiennym oprocentowaniu powiązanym z rentownością jednej obligacji skarbowej państwa strefy euro, której okres zapadalności wynosi nie więcej niż rok (indeks albo referencyjna rentowność brutto);

(v)	zryczałtowanym kuponem inflacyjnym o zmiennym oprocentowaniu (flat inflation-floater) powiązanym z indeksami inflacji strefy euro, niecechującym się złożonymi strukturami, takimi jak »discrete range«, »range accrual« lub »ratchet«.

Wyłącza się w szczególności następujące struktury kuponowe: wszelkie kupony o zmiennym oprocentowaniu powiązane ze stopami procentowymi walut obcych, indeksami i kursami wymiany towarów i akcji, kupony o zmiennym oprocentowaniu o dwóch indeksach (dual floater) oraz kupony o zmiennym oprocentowaniu powiązane ze spreadami swapów lub z inną kombinacją indeksów, wszelkie kupony typu »ratchet« i »range accrual«, a także kupony o odwrotnie zmiennym oprocentowaniu (inverse floater) i kupony zależne od ratingu kredytowego. Wyłącza się ponadto złożone struktury terminowe, takie jak »target redemption notes« oraz opcje zmiany rodzaju kuponu, poprzez skorzystanie z dodatkowych praw do przedstawienia wezwania (calling rights).

Kwalifikowane kupony nie powinny charakteryzować się opcjonalnościami emitenta, tzn. nie powinny pozwalać na uzależnione od decyzji emitenta zmiany rodzaju kuponu w okresie trwania danego instrumentu. Ponadto w przypadku istnienia górnych i dolnych limitów powinny one być stałe i z góry określone. W przypadku kuponu wielostopniowego klasyfikacja instrumentu ze względu na jego kupon będzie dokonywana w oparciu o ujęcie prognostyczne.

Niedochowanie określonych powyżej kryteriów kwalifikowania uniemożliwia uznanie danych aktywów za aktywa kwalifikowane, nawet jeśli dotyczy to tylko części struktury oprocentowania (takich jak premia) i nawet jeśli wyraźnie zagwarantowana jest nieujemna płatność kuponowa oraz spłata przynajmniej kwoty głównej.

Wymogi określone w pkt 1 lit. a) i b) stosuje się do czasu wykonania zobowiązania. Instrumenty dłużne nie mogą rodzić praw do kwoty głównej lub odsetek podporządkowanych względem praw posiadaczy innych instrumentów dłużnych tego samego emitenta.

2. Dodatkowe kryteria kwalifikowania mające zastosowanie do papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami

Na potrzeby ram prawnych Eurosystemu dotyczących polityki pieniężnej zabezpieczonych obligacji nie uważa się za papiery wartościowe zabezpieczone aktywami.

Punktu 1 lit. a) nie stosuje się do papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami. Do oceny papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami Eurosystem stosuje dodatkowe kryteria kwalifikowania określone w niniejszym punkcie.

Aktywa wywołujące przepływ środków pieniężnych zabezpieczające papiery wartościowe zabezpieczone aktywami muszą spełniać poniższe wymogi:

a)	ich nabycie musi podlegać prawu państwa członkowskiego UE;

muszą one być nabyte od inicjatora lub pośrednika przez spółkę celową utworzoną na potrzeby sekurytyzacji, w sposób uznawany przez Eurosystem za prawdziwą sprzedaż (true sale), skuteczną w stosunku do wszystkich osób trzecich oraz niedostępną dla inicjatora i jego wierzycieli ani pośrednika i jego wierzycieli, także w przypadku niewypłacalności inicjatora lub pośrednika (2);

c)	muszą być inicjowane i sprzedawane emitentowi przez inicjatora zarejestrowanego w EOG i, jeżeli ma to zastosowanie, przez pośrednika zarejestrowanego w EOG;

nie mogą składać się – w całości ani w części, faktycznie ani potencjalnie – z transz innych papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami (3). Ponadto nie mogą składać się – w całości ani w części, faktycznie ani potencjalnie – z papierów dłużnych indeksowanych do zdarzeń kredytowych, swapów ani innych instrumentów pochodnych (4), ani też syntetycznych papierów wartościowych;

jeżeli są one należnościami kredytowymi, dłużnicy i wierzyciele muszą być zarejestrowani (a w przypadku osób fizycznych – muszą mieć miejsce zamieszkania) w EOG i właściwe zabezpieczenie (o ile dotyczy) musi znajdować się w EOG. Prawem właściwym dla tych należności kredytowych musi być prawo kraju należącego do EOG. W przypadku obligacji emitenci muszą być zarejestrowani w EOG, obligacje muszą być wyemitowane w kraju należącym do EOG, zgodnie z prawem kraju należącego do EOG, a wszelkie właściwe zabezpieczenia muszą znajdować się w EOG.

Jak wskazano w pkt 6.2.1.7, emitent papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami musi mieć siedzibę w EOG.

W odniesieniu do inicjatorów lub, o ile dotyczy, pośredników, zarejestrowanych w strefie euro lub w Zjednoczonym Królestwie, Eurosystem potwierdził, że w tych krajach nie ma rygorystycznych przepisów dotyczących zaskarżania czynności dłużnika. Jeżeli inicjator lub, o ile dotyczy, pośrednik jest zarejestrowany w innym kraju należącym do EOG, papiery wartościowe zabezpieczone aktywami można uznać za kwalifikowane jedynie wtedy, gdy Eurosystem ustali, że jego prawa będą odpowiednio chronione przed przepisami dotyczącymi zaskarżania czynności dłużnika uznanymi przez Eurosystem za istotne w prawodawstwie danego kraju należącego do EOG. W tym celu, zanim papiery wartościowe zabezpieczone aktywami zostaną uznane za kwalifikowane, wymagana jest niezależna ekspertyza prawna w formie dopuszczonej przez Eurosystem, określająca obowiązujące w danym kraju zasady dotyczące zaskarżania czynności dłużnika. Dla rozstrzygnięcia, czy jego prawa są odpowiednio chronione przed zasadami dotyczącymi zaskarżania czynności dłużnika, Eurosystem może zażądać innych dokumentów, w tym zaświadczenia od podmiotu, który otrzymał aktywa, o wypłacalności sprzedającego, w okresie zaskarżalności (suspect period). Zasady dotyczące zaskarżania czynności dłużnika uznawane przez Eurosystem za rygorystyczne i w związku z tym nie do przyjęcia obejmują zasady, na mocy których zarządca może podważyć sprzedaż aktywów wywołujących przepływ środków pieniężnych i stanowiących zabezpieczenie papierów wartościowych jedynie na podstawie tego, że umowa sprzedaży została zawarta w pewnym okresie (okresie zaskarżalności) przed uznaniem sprzedającego (inicjatora lub pośrednika) za niewypłacalnego lub jeżeli takiemu podważeniu podmiot, który otrzymał aktywa, może zapobiec wyłącznie wtedy, jeśli wykaże, że w momencie sprzedaży nie wiedział o niewypłacalności sprzedającego (inicjatora/pośrednika).

W przypadku emisji strukturyzowanej, aby spełniać kryteria kwalifikacji transza lub subtransza nie może być podporządkowana innym transzom tej samej emisji. Transzę (lub subtranszę) uważa się za niepodporządkowaną innym transzom (lub subtranszom) tej samej emisji, jeżeli – zgodnie z określoną w prospekcie kolejnością wypłat obowiązującą po doręczeniu oświadczenia o wymagalności – żadna inna transza (lub subtransza) nie ma pierwszeństwa w stosunku do tej transzy lub subtranszy pod względem kolejności otrzymywania płatności (z tytułu kwoty głównej i odsetek), co oznacza, że transza ta (lub subtransza) jest ostatnia w danej emisji strukturyzowanej w kolejności ponoszenia strat. W przypadku emisji strukturyzowanych, dla których prospekt przewiduje doręczenie oświadczenia o przyspieszeniu spłaty i wymagalności, brak podporządkowania transzy (lub subtranszy) musi dotyczyć kolejności płatności związanych zarówno z oświadczeniem o przyspieszonej spłacie, jak i o wymagalności.

W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, aby stały się one lub pozostały kwalifikowane na potrzeby operacji polityki pieniężnej Eurosystemu, Eurosystem wymaga przekazywania przez odpowiednie strony papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami wyczerpujących i ujednoliconych danych o poszczególnych kredytach dotyczących puli aktywów wywołujących przepływ środków pieniężnych zabezpieczających papiery wartościowe zabezpieczone aktywami, zgodnie z dodatkiem 8.

W celu ustalenia kwalifikacji papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami Eurosystem bierze pod uwagę dane wprowadzone w obowiązkowych polach wzoru sprawozdawczego dotyczącego danych o poszczególnych kredytach, w znaczeniu określonym w dodatku 8. Przy ocenie kwalifikacji Eurosystem bierze pod uwagę: a) każdy przypadek nieprzekazania danych; oraz b) częstotliwość, z jaką poszczególne pola dotyczące danych o poszczególnych kredytach nie zawierają żadnych istotnych danych.

Aby spełniać kryteria kwalifikacji, papier wartościowy zabezpieczony aktywami musi być zabezpieczony przez aktywa wywołujące przepływ środków pieniężnych uznawane przez Eurosystem za jednorodne, tzn. na aktywa wywołujące przepływ środków pieniężnych stanowiące zabezpieczenie papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami może składać się tylko jeden typ aktywów: hipoteczne kredyty mieszkaniowe, komercyjne kredyty hipoteczne, pożyczki udzielane małym i średnim przedsiębiorstwom, kredyty samochodowe, kredyty konsumenckie i należności wynikające z umów leasingu. Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami nie są kwalifikowane na potrzeby operacji polityki pieniężnej Eurosystemu, jeżeli na pulę aktywów stanowiących ich zabezpieczenie składają się aktywa niejednorodne, ponieważ informacje o nich nie mogą być przekazane przy użyciu jednego wzoru sprawozdawczego właściwego dla danej klasy aktywów (5).

Eurosystem zastrzega sobie prawo zwracania się do odpowiednich osób trzecich, np. emitenta, inicjatora lub organizatora emisji, o udzielenie wyjaśnień lub potwierdzenie okoliczności prawnych koniecznych do oceny, czy papiery wartościowe zabezpieczone aktywami można uznać za aktywa kwalifikowane, oraz dotyczących przekazywania danych o poszczególnych kredytach. Niespełnienie takiego wniosku o udzielenie wyjaśnień może prowadzić do zawieszenia lub odmowy przyznania danemu papierowi wartościowemu zabezpieczonemu aktywami statusu aktywów kwalifikowanych.

3. Dodatkowe kryteria kwalifikowania mające zastosowanie do zabezpieczonych obligacji

Od dnia 31 marca 2013 r. do zabezpieczonych obligacji stosuje się następujące dodatkowe wymogi:

Pula zabezpieczeń zabezpieczonych obligacji nie może obejmować papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, z wyjątkiem papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, które:

a)	spełniają wymogi określone w dyrektywach 2006/48/WE i 2006/49/WE w zakresie papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami w ramach zabezpieczonych obligacji;

b)	zostały zainicjowane przez członka tej samej skonsolidowanej grupy, do której należy też emitent zabezpieczonych obligacji, lub przez podmiot powiązany z tym samym podmiotem centralnym, z którym powiązany jest też emitent zabezpieczonych obligacji;

c)	są używane jako narzędzie techniczne do przenoszenia hipotek lub zabezpieczonych kredytów mieszkaniowych z podmiotu inicjującego na pulę zabezpieczającą.

Zabezpieczone obligacje, które znajdowały się w wykazie kwalifikowanych papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami od dnia 28 listopada 2012 r. i nie spełniały wymogów a)–c), pozostaną kwalifikowanymi papierami wartościowymi do dnia 28 listopada 2014 r.

4)	w pkt 6.2.1.7 skreśla się przypis 58;

5)	w pkt 6.2.2 skreśla się przypis 60;

pkt 6.2.2.1 otrzymuje brzmienie:

lit. b) otrzymuje brzmienie:

„b)

Należność kredytowa musi posiadać: (i) określoną, bezwarunkową kwotę główną; oraz (ii) oprocentowanie, które nie może prowadzić do ujemnego przepływu środków pieniężnych. Właściwości te muszą być zachowane do terminu wykonania zobowiązania. Oprocentowanie powinno także należeć do jednego z następujących rodzajów: (i) zerokuponowe; (ii) stałe; (iii) zmienne, powiązane z inną referencyjną stopą procentową. Ponadto aktywami kwalifikowanymi są należności kredytowe o oprocentowaniu powiązanym ze stopą inflacji.”;

lit. f) otrzymuje brzmienie:

„f)

Minimalna wielkość: w momencie przekazania na zabezpieczenie przez kontrahenta należność kredytowa musi spełniać wymóg minimalnego progu wielkości. Każdy KBC może samodzielnie określić minimalną wielkość w odniesieniu do krajowych należności kredytowych. Do celów transgranicznych obowiązuje wspólny minimalny próg w wysokości 500 000 EUR”;

w pkt 6.2.3 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Krajowe banki centralne mogą podjąć decyzję o nieakceptowaniu jako zabezpieczenia od kontrahentów następujących aktywów rynkowych i nierynkowych, mimo spełniania przez nie kryteriów kwalifikacji:

a)	instrumentów dłużnych, których termin płatności przypada w najbliższej przyszłości; oraz

b)	instrumentów dłużnych o strumieniu dochodu, np. płatności kuponu, przypadającym w najbliższej przyszłości.”;

pkt 6.2.3.2 otrzymuje brzmienie:

„6.2.3.2. Zasady wykorzystania aktywów kwalifikowanych

Aktywa rynkowe można wykorzystywać do wszystkich operacji polityki pieniężnej opartych na aktywach zabezpieczających, tzn. odwracalnych i bezwarunkowych (outright) operacji otwartego rynku oraz kredytu w banku centralnym. Aktywa nierynkowe można wykorzystywać jako zabezpieczenie w odwracalnych operacjach otwartego rynku oraz jako zabezpieczenie kredytu w banku centralnym. Aktywów nierynkowych nie wykorzystuje się w transakcjach bezwarunkowych Eurosystemu. Wszystkie aktywa rynkowe i nierynkowe można również wykorzystywać jako zabezpieczenie kredytu śróddziennego.

Niezależnie od tego, czy dane aktywa rynkowe lub nierynkowe spełniają wszystkie kryteria kwalifikacji, kontrahent nie może przedstawiać jako zabezpieczenia aktywów wyemitowanych lub gwarantowanych przez siebie samego ani przez żaden podmiot, z którym jest blisko powiązany (6).

»Bliskie powiązania« oznaczają którąkolwiek z poniższych sytuacji, w których kontrahent jest powiązany z emitentem, dłużnikiem lub gwarantem kwalifikowanych aktywów:

a)	kontrahent posiada, bezpośrednio lub za pośrednictwem jednego lub więcej przedsiębiorstw, 20 % lub więcej kapitału emitenta/dłużnika/gwaranta;

b)	emitent/dłużnik/gwarant posiada, bezpośrednio lub za pośrednictwem jednego lub więcej przedsiębiorstw, 20 % lub więcej kapitału kontrahenta;

c)	osoba trzecia posiada, bezpośrednio lub za pośrednictwem jednego lub więcej przedsiębiorstw, ponad 20 % kapitału kontrahenta oraz ponad 20 % kapitału emitenta/dłużnika/gwaranta.

Na potrzeby realizacji polityki pieniężnej, w szczególności w celu monitorowania przestrzegania zasad wykorzystania aktywów kwalifikowanych w odniesieniu do bliskich powiązań, w ramach Eurosystemu wymieniane są informacje o strukturach własnościowych, przekazywane w tym celu przez organy nadzoru. Informacje te podlegają takim samym zasadom poufności, jakie są stosowane przez organy nadzoru.

Powyższych przepisów dotyczących bliskich powiązań nie stosuje się do: a) bliskich powiązań pomiędzy kontrahentem a organem administracji publicznej kraju EOG mającym uprawnienie do nakładania podatków, a także przypadków, w których gwarantem instrumentu dłużnego jest organ administracji publicznej kraju EOG uprawniony do nakładania podatków; b) zabezpieczonych obligacji bankowych wyemitowanych zgodnie z kryteriami określonymi w pkt 68–70 części 1 załącznika VI dyrektywy 2006/48/WE; c) przypadków, w których instrumenty dłużne są chronione szczególnymi prawnymi środkami zabezpieczającymi porównywalnymi z środkami wymienionymi w lit. b), jak ma to miejsce w przypadku: (i) nierynkowych instrumentów dłużnych zabezpieczonych detalicznymi kredytami hipotecznymi (RMBD) niebędących papierami wartościowymi; lub (ii) zabezpieczonych obligacji bankowych spełniających wszystkie kryteria określone w pkt 68–70 części 1 załącznika VI do dyrektywy 2006/48/WE, z wyjątkiem kryteriów odnoszących się do limitów dotyczących kredytów gwarantowanych w puli zabezpieczeń.

Ponadto kontrahent nie może jako zabezpieczenia przedstawić papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami, jeśli zapewnia zabezpieczenie papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami przed ryzykiem kursowym w ten sposób, że on (lub osoba trzecia, z którą jest blisko powiązany) zawiera transakcję zabezpieczającą przed ryzykiem kursowym, w której jako druga strona występuje emitent danego papieru, lub jeśli kontrahent ten zapewnia wsparcie płynnościowe w wysokości równej lub przekraczającej 20 % niespłaconej kwoty tego papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami.

Wszystkie kwalifikowane aktywa rynkowe i nierynkowe muszą nadawać się do wykorzystania w operacjach transgranicznych w całej strefie euro. Oznacza to, że każdy kontrahent Eurosystemu musi być w stanie wykorzystać aktywa kwalifikowane – albo za pośrednictwem powiązań z krajowym systemem SSS (w przypadku aktywów rynkowych), albo poprzez inne kwalifikowane rozwiązania – do uzyskania kredytu z KBC państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę (zob. pkt 6.6).

Kontrahent przedstawiający papier wartościowy zabezpieczony aktywami, pozostający w bliskim powiązaniu z inicjatorem aktywów zabezpieczających dany papier wartościowy zabezpieczony aktywami, musi informować Eurosystem o wszelkich planowanych modyfikacjach tego papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami, które potencjalnie mogłyby mieć wpływ na jego jakość kredytową, np. o zmianach stopy procentowej tych papierów, zmianach w umowie swapu, zmianach w kompozycji kredytów zabezpieczających, o których nie ma mowy w prospekcie emisyjnym, lub o zmianach w kolejności wypłat. O wszelkich zmianach w odniesieniu do przedstawionych papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami należy poinformować Eurosystem w terminie miesiąca przed ich wprowadzeniem. W momencie przedstawienia danego papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami kontrahent powinien ponadto przekazać informacje o wszelkich zmianach, jakie zostały wprowadzone w ciągu poprzedzających sześciu miesięcy. Zgodnie z pkt 6.2 Eurosystem nie przedstawia opinii w sprawie zmian przed ich wprowadzeniem.

Tabela 4

Aktywa kwalifikowane wykorzystywane w operacjach polityki pieniężnej Eurosystemu

Kryteria kwalifikowania

Aktywa rynkowe (7)

Aktywa nierynkowe (8)

Rodzaj aktywów

Certyfikaty dłużne EBC

Inne rynkowe instrumenty dłużne (9)

Należności kredytowe

RMBD

Jakość kredytowa

Aktywa muszą spełniać wysokie standardy jakości kredytowej. Wysokie standardy jakości kredytowej ocenia się przy zastosowaniu zasad ECAF w odniesieniu do aktywów rynkowych (9).

Dłużnik/gwarant musi spełniać wysokie standardy jakości kredytowej. Zdolność kredytową ocenia się przy zastosowaniu zasad ECAF w odniesieniu do należności kredytowych.

Aktywa muszą spełniać wysokie standardy jakości kredytowej. Wysokie standardy jakości kredytowej ocenia się przy zastosowaniu zasad ECAF w odniesieniu do RMBD.

Miejsce emisji

EOG (9)

Nie dotyczy

Procedury rozliczeń/obsługi

Miejsce rozliczenia: strefa euro

Instrumenty muszą być zdeponowane centralnie w formie zapisów księgowych w KBC lub systemie SSS spełniających minimalne standardy EBC

Procedury Eurosystemu

Rodzaj emitenta/dłużnika/gwaranta

KBC

Sektor publiczny

Sektor prywatny

Instytucje międzynarodowe i ponadnarodowe

Sektor publiczny

Przedsiębiorstwa niefinansowe

Instytucje międzynarodowe i ponadnarodowe

Instytucje kredytowe

Siedziba emitenta, dłużnika i gwaranta

Emitent (9): EOG lub kraj grupy G10 spoza EOG

Dłużnik: EOG

Gwarant (9): EOG

Strefa euro

Akceptowalne rynki

Rynki regulowane

Nieregulowane rynki akceptowane przez EBC

Nie dotyczy

Waluta

Euro

Minimalna wielkość

Nie dotyczy

Minimalny próg wielkości w momencie przedstawienia należności kredytowej

—	na użytek krajowy: decyzja KBC,

—	na użytek transgraniczny: wspólny próg 500 000 EUR

Nie dotyczy

Prawo właściwe

W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami nabycie aktywów zabezpieczających musi podlegać prawu państwa członkowskiego UE. Prawem właściwym dla zabezpieczających należności kredytowych musi być prawo kraju należącego do EOG.

Prawo właściwe dla umowy będącej podstawą należności kredytowej i przekazania na zabezpieczenie: prawo państwa członkowskiego

Łączna liczba systemów prawnych mających zastosowanie do:

a)	kontrahenta;

b)	wierzyciela;

dłużnika;

d)	gwaranta (jeśli dotyczy);

e)	umowy będącej podstawą należności kredytowej; oraz

f)	umowy o przekazaniu na zabezpieczenie

nie może być większa niż dwa.

Nie dotyczy

Użytek transgraniczny

Tak

9)	w pkt 6.3.2 skreśla się przypis 72;

10)

w pkt 6.3.4.1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Instytucja ECAI uczestnicząca w ECAF podlega procesowi przeglądu trafności wyników prowadzonemu przez Eurosystem (zob. pkt 6.3.5.). Wraz z przedstawionymi danymi dotyczącymi przeglądu trafności wyników instytucja ECAI przedstawia także potwierdzenie stwierdzające poprawność i ważność informacji dotyczących przeglądu trafności wyników, podpisane przez prezesa zarządu lub osobę upoważnioną do składania podpisów odpowiedzialną za audyt lub zgodność w ramach tej instytucji ECAI.”;

11)

w pkt 6.3.4.4 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Dostawca narzędzia ratingowego wykorzystywanego w ramach ECAF musi podpisać z Eurosystemem umowę, na mocy której poddaje się procesowi przeglądu trafności wyników (10) (zob. pkt 6.3.5). Dostawca narzędzia ratingowego ma obowiązek utworzenia i utrzymywania niezbędnej infrastruktury do monitorowania tzw. puli statycznej. Struktura i ocena puli statycznej muszą być zgodne z ogólnymi wymogami dotyczącymi monitorowania trafności wyników według zasad ECAF. Dostawca narzędzia ratingowego zobowiązuje się informować Eurosystem o wynikach oceny trafności wyników niezwłocznie po jej przeprowadzeniu. Wraz z przedstawionymi danymi dotyczącymi przeglądu trafności wyników dostawca narzędzia ratingowego przedstawia także potwierdzenie stwierdzające poprawność i ważność danych dotyczących przeglądu trafności wyników, podpisane przez prezesa zarządu lub osobę upoważnioną do składania podpisów odpowiedzialną za audyt lub zgodność w ramach narzędzia ratingowego. Dostawca narzędzia ratingowego przechowuje także wewnętrzną dokumentację dotyczącą puli statycznej i wyników w zakresie niewykonania zobowiązań przez pięć lat.

12)

pkt 6.3.5 otrzymuje brzmienie:

„6.3.5. Przeglądy trafności wyników systemów oceny kredytowej

Wszystkie systemy oceny kredytowej podlegają przeglądom trafności wyników w ramach ECAF. Dla każdego systemu oceny kredytowej proces przeglądu trafności wyników w ramach ECAF obejmuje coroczne porównanie ex post: a) odsetka przypadków niewykonania zobowiązania odnotowanych w grupie wszystkich ocenianych przez system oceny kredytowej kwalifikowanych podmiotów i instrumentów, gdy takie podmioty lub instrumenty są podzielone na pule statyczne w oparciu o określone cechy charakterystyczne, np. rating kredytowy, klasę aktywów, sektor gospodarki lub model oceny kredytowej; z b) odpowiednim minimalnym wymogiem jakości kredytowej Eurosystemu według referencyjnego PD (pod uwagę bierze się dwa referencyjne PD: PD na poziomie 0,10 % w perspektywie jednego roku, co uważa się za równoważne stopniowi 2 jakości kredytowej; oraz PD na poziomie 0,40 % w perspektywie jednego roku, co uważa się za równoważne stopniowi 3 jakości kredytowej w zharmonizowanej skali ratingowej Eurosystemu). Celem tego procesu jest zapewnienie dalszej odpowiedniości mapowania ratingów dostarczanych zharmonizowanej skali ratingowej Eurosystemu przez system oceny kredytowej oraz porównywalności wyników ocen kredytowych dla różnych systemów i źródeł.

Pierwszym elementem tego procesu jest coroczne tworzenie przez dostawcę systemu oceny kredytowej wykazu podmiotów i instrumentów, których oceny kredytowe osiągają próg jakości kredytowej Eurosystemu na początku okresu monitorowania. Następnie dostawca systemu oceny kredytowej przedstawia ten wykaz Eurosystemowi przy użyciu wzoru zapewnianego przez Eurosystem, który zawiera pola dotyczące identyfikacji, klasyfikacji i oceny kredytowej. Drugi element tego procesu przypada na koniec 12-miesięcznego okresu monitorowania, kiedy dostawca systemu oceny kredytowej dokonuje aktualizacji danych dotyczących wyników dla podmiotów i instrumentów ujętych w wykazie. Eurosystem zastrzega sobie prawo do żądania dodatkowych informacji wymaganych do przeglądu trafności wyników.

Zaobserwowany odsetek niewykonania zobowiązań w ramach puli statycznych danego systemu oceny kredytowej odnotowany w perspektywie jednego roku stanowi wkład do procesu przeglądu trafności wyników w ramach ECAF, który obejmuje ocenę trafności w ujęciu rocznym i na przestrzeni kilku okresów. W przypadku znaczącego odchylenia odnotowanego odsetka niewykonania zobowiązań w pulach statycznych od poziomu zgodnego z minimalnym wymogiem jakości kredytowej w ujęciu rocznym lub wieloletnim Eurosystem konsultuje się z dostawcą systemu oceny kredytowej w celu wyjaśnienia przyczyn tego odchylenia. Procedura ta może spowodować korektę minimalnego wymogu jakości kredytowej obowiązującego dla danego systemu.

Jeśli trafność wyników nie poprawia się przez kilka lat, Eurosystem może zawiesić lub wykluczyć stosowanie danego systemu oceny kredytowej. Wykluczenie systemu oceny kredytowej z ECAF następuje także w przypadku naruszenia zasad ECAF. W przypadku dostarczania przez reprezentanta systemu oceny kredytowej w celu przeglądu trafności wyników niedokładnych lub niekompletnych informacji Eurosystem może odstąpić od wykluczenia, jeżeli nieprawidłowości te są niewielkie.”;

13)

w pkt 6.4.2 wprowadza się następujące zmiany:

a)	skreśla się lit. f);

b)	skreśla się tabelę 8;

14)

w pkt 6.5.1 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:

„a)	Dla każdej pozycji rynkowych aktywów kwalifikowanych Eurosystem określa najbardziej reprezentatywną cenę przy obliczaniu wartości rynkowej.

b)	Wartość aktywów rynkowych oblicza się na podstawie najbardziej reprezentatywnej ceny w dniu roboczym poprzedzającym datę wyceny. W braku ceny reprezentatywnej dla konkretnych aktywów w dniu roboczym poprzedzającym datę wyceny Eurosystem definiuje cenę teoretyczną.”;

15)

w dodatku 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Kary finansowe

W przypadku naruszenia przez kontrahenta zasad dotyczących operacji przetargowych (11), transakcji bilateralnych (12), zasad wykorzystywania aktywów zabezpieczających (13), procedur na koniec dnia lub dostępu do kredytu w banku centralnym (14) Eurosystem stosuje następujące kary finansowe:

W przypadku pierwszego i drugiego naruszenia zasad dotyczących operacji przetargowych, transakcji bilateralnych i wykorzystania aktywów zabezpieczających stwierdzonego w okresie 12 miesięcy stosuje się każdorazowo karę finansową. Kary finansowe oblicza się według stopy kredytu w banku centralnym, która obowiązywała w momencie rozpoczęcia naruszenia, powiększonej o 2,5 punktu procentowego.

(i)

W przypadku naruszenia zasad dotyczących operacji przetargowych lub transakcji bilateralnych kary finansowe oblicza się, mnożąc przez współczynnik X/360 kwotę zabezpieczenia lub środków pieniężnych, których kontrahent nie mógł rozliczyć, gdzie X oznacza liczbę dni kalendarzowych, maksymalnie siedmiu, w trakcie których kontrahent nie był w stanie zabezpieczyć lub zapewnić przydzielonej kwoty w okresie zapadalności operacji. W przypadku gdy wynikiem obliczeń jest kwota niższa niż 500 EUR, stosuje się karę o ryczałtowej wysokości 500 EUR; oraz

(ii)

W przypadku naruszenia zasad dotyczących wykorzystania aktywów zabezpieczających (15) kary finansowe oblicza się, mnożąc przez współczynnik X/360 kwotę aktywów niekwalifikowanych lub aktywów, których kontrahent nie może wykorzystać, które są: dostarczone KBC lub EBC przez kontrahenta lub nieusunięte przez kontrahenta nie później niż do początku ósmego dnia kalendarzowego następującego po zdarzeniu, w wyniku którego aktywa kwalifikowane stają się niekwalifikowane lub nie mogą być dłużej wykorzystywane przez kontrahenta, przy czym X oznacza liczbę dni kalendarzowych, maksymalnie siedmiu, w trakcie których kontrahent pozostawał w sprzeczności z zasadami dotyczącymi wykorzystania aktywów zabezpieczających. W przypadku gdy wynikiem obliczeń jest kwota niższa niż 500 EUR, stosuje się karę o ryczałtowej wysokości 500 EUR.

Przy pierwszym naruszeniu zasad dotyczących procedur na koniec dnia lub dostępu do kredytu w banku centralnym mające zastosowanie kary finansowe oblicza się według stopy kredytu w banku centralnym, która obowiązywała w momencie rozpoczęcia naruszenia, powiększonej o 5 punktów procentowych. W przypadku kolejnych naruszeń karną stopę procentową powiększa się o dalsze 2,5 punktu procentowego za każde naruszenie, które ma miejsce w okresie 12 miesięcy, od kwoty nienależnie uzyskanego kredytu w banku centralnym. W przypadku gdy wynikiem obliczeń jest kwota niższa niż 500 EUR, stosuje się karę o ryczałtowej wysokości 500 EUR.

16)

dodatek 7 otrzymuje brzmienie:

„Dodatek 7

USTANOWIENIE WAŻNEGO ZABEZPIECZENIA NA NALEŻNOŚCIACH KREDYTOWYCH

Ustanowienie ważnego tytułu zabezpieczającego do należności kredytowych oraz szybka realizacja należności kredytowych w przypadku niewykonania zobowiązania przez kontrahenta wymagają spełnienia następujących dodatkowych wymogów prawnych:

Weryfikacja istnienia należności kredytowej: do minimalnego zakresu środków wykorzystywanych przez KBC w celu weryfikacji istnienia należności kredytowych przedstawianych jako zabezpieczenie na rzecz Eurosystemu należą: (i) deklaracja kontrahenta na rzecz KBC, składana co najmniej raz na kwartał w celu potwierdzenia istnienia należności kredytowych przedstawionych jako zabezpieczenie; jeżeli istnieje centralny rejestr kredytów, w miejsce deklaracji można przeprowadzić weryfikację na podstawie informacji zawartych w rejestrze; (ii) przeprowadzona przez KBC, organy nadzoru lub zewnętrznych biegłych rewidentów jednorazowa weryfikacja procedur stosowanych przez kontrahenta w celu powiadomienia Eurosystemu o istnieniu należności kredytowych; (iii) wyrywkowe kontrole jakości i rzetelności deklaracji dokonywane przez KBC, podmioty prowadzące właściwe rejestry kredytów, organy nadzoru lub zewnętrznych biegłych rewidentów.

Kwartalna deklaracja, o której mowa w ppkt (i), powinna zawierać następujące oświadczenia kontrahenta Eurosystemu w formie pisemnej:

(i)	potwierdzenie i gwarancję zgodności należności kredytowych przedstawionych KBC z kryteriami kwalifikacji stosowanymi przez Eurosystem;

(ii)	potwierdzenie i gwarancję, że żadna należność przedstawiania jako aktywa zabezpieczające nie stanowi jednocześnie zabezpieczenia na rzecz osób trzecich, oraz zobowiązanie, że kontrahent nie przekaże żadnej należności kredytowej jako zabezpieczenia na rzecz osoby trzeciej;

(iii)

potwierdzenie i gwarancję, że właściwy KBC zostanie powiadomiony niezwłocznie, a najpóźniej w ciągu następnego dnia roboczego, o wszelkich zdarzeniach mogących w istotny sposób wpłynąć na relację umowną między kontrahentem a danym KBC, w tym w szczególności o wcześniejszej, częściowej lub całkowitej spłacie, obniżeniu klasyfikacji oraz istotnych zmianach stanu danej należności kredytowej.

W celu zapewnienia zgodności takich kontroli z ppkt (ii) i (iii) organy nadzoru, KBC lub zewnętrzni biegli rewidenci muszą być upoważnieni do przeprowadzania tej weryfikacji, jeśli konieczność taka wynika z postanowień umownych lub właściwych wymogów krajowych.

Ważność umowy o przekazanie należności kredytowych: umowa o przekazanie należności kredytowej na zabezpieczenie musi być także ważna pomiędzy stronami (cedentem i cesjonariuszem) zgodnie z prawem krajowym. Spełnione muszą być wszystkie wymogi prawne konieczne dla ważności umowy i pozwalające na przekazanie należności kredytowej na zabezpieczenie.

Pełen skutek przekazania wobec osób trzecich: wymagania związane z powiadomieniem dłużnika o przekazaniu należności kredytowej na zabezpieczenie, z uwzględnieniem szczególnych uwarunkowań występujących w różnych systemach prawnych, są następujące:

(i)

w niektórych państwach członkowskich, w których zgodnie z właściwą dokumentacją krajową powiadomienie dłużnika o przekazaniu należności kredytowej na zabezpieczenie jest konieczne dla jego pełnego skutku wobec osób trzecich, a w szczególności dla pierwszeństwa zaspokojenia KBC przed innymi wierzycielami, wymagane jest powiadomienie dłużnika ex ante, tzn. przed rzeczywistym przekazaniem należności kredytowej na zabezpieczenie lub w momencie takiego przekazania;

(ii)

w państwach członkowskich, w których zgodnie z właściwą dokumentacją krajową rejestracja przekazania należności kredytowej na zabezpieczenie w ogólnodostępnym wykazie jest konieczna dla jego pełnego skutku wobec osób trzecich, a w szczególności dla pierwszeństwa zaspokojenia KBC przed innymi wierzycielami, taka rejestracja jest wymagana przed rzeczywistym przekazaniem należności kredytowej na zabezpieczenie lub w momencie takiego przekazania;

(iii)

natomiast w tych państwach członkowskich, w których zgodnie z właściwą dokumentacją krajową nie wymaga się uprzedniego powiadomienia dłużnika o przekazaniu należności kredytowej na zabezpieczenie ani rejestracji tego faktu w ogólnodostępnym wykazie zgodnie z ppkt (i) lub (ii), istnieje obowiązek powiadomienia dłużnika ex post. Powiadomienia dłużnika ex post o przekazaniu przez kontrahenta należności kredytowej na zabezpieczenie na rzecz KBC dokonuje kontrahent lub bank centralny (zgodnie z dokumentacją krajową) niezwłocznie po nastąpieniu zdarzenia kredytowego. »Zdarzenie kredytowe« oznacza niewykonanie zobowiązania lub podobne zdarzenie zdefiniowane we właściwej dokumentacji krajowej.

Nie wymaga się powiadomienia, w przypadku gdy należności kredytowe stanowią instrumenty na okaziciela, w stosunku do których właściwe przepisy krajowe nie nakładają takiego wymogu. W takich przypadkach dany KBC może wymagać fizycznego dostarczenia takich instrumentów KBC lub osobie trzeciej przed ich przekazaniem na zabezpieczenie w momencie takiego przekazania.

Powyżej przedstawiono jedynie wymagania minimalne. KBC może dodatkowo zdecydować o wprowadzeniu wymogu powiadomienia ex ante lub dokonania rejestracji, zgodnie z właściwą dokumentacją krajową.

Spełnione muszą być także wszystkie inne wymogi prawne konieczne do przekazania należności kredytowej na zabezpieczenie.

Brak ograniczeń związanych z poufnością i tajemnicą bankową: kontrahent nie może być zobowiązany do uzyskania zgody dłużnika na ujawnienie informacji o należności kredytowej i dłużniku niezbędnych Eurosystemowi do zapewnienia ustanowienia na należnościach kredytowych ważnego zabezpieczenia i możliwości szybkiego zrealizowania tych należności w przypadku niewykonania zobowiązania przez kontrahenta. Kontrahent i dłużnik uzgadniają w formie umowy, że dłużnik wyraża bezwarunkową zgodę na ujawnianie Eurosystemowi odpowiednich informacji o należności kredytowej i dłużniku. Postanowienie takie nie jest potrzebne, jeżeli prawo krajowe (zgodnie z właściwą dokumentacją krajową) nie zawiera przepisów ograniczających przekazywanie takich informacji.

Brak ograniczeń dotyczących przekazania należności kredytowej: kontrahenci muszą zapewnić pełną zbywalność należności kredytowych oraz możliwość ich przekazania na zabezpieczenie na rzecz Eurosystemu bez jakichkolwiek ograniczeń. Umowa kredytowa lub inna umowa między kontrahentem a dłużnikiem nie może zawierać żadnych postanowień ograniczających możliwość przekazania należności na zabezpieczenie, chyba że przepisy krajowe stanowią, że wszelkie ograniczenia umowne pozostają bez uszczerbku w stosunku do Eurosystemu w zakresie przekazywania należności na zabezpieczenie.

f)	Brak ograniczeń dotyczących realizacji należności kredytowej: umowa kredytowa lub inna umowa między kontrahentem a dłużnikiem nie może zawierać ograniczeń co do realizacji należności kredytowej wykorzystywanej jako zabezpieczenie, w tym dotyczących formy, czasu i innych aspektów jej realizacji.”;

17)

dodaje się dodatek 8 w brzmieniu:

„Dodatek 8

WYMOGI SPRAWOZDAWCZE W ZAKRESIE DANYCH O POSZCZEGÓLNYCH KREDYTACH W ODNIESIENIU DO PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH ZABEZPIECZONYCH AKTYWAMI

Dane o poszczególnych kredytach są przekazywane oraz publikowane elektronicznie w bazie danych o poszczególnych kredytach, spełniającej wymogi Eurosystemu dotyczące m.in. otwartego dostępu, pokrycia, niedyskryminacji, odpowiedniej struktury zarządzania i przejrzystości, wskazanej jako taka przez EBC, zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym dodatku. W tym celu dla każdej transakcji używa się odpowiedniego wzoru sprawozdawczego dotyczącego danych o poszczególnych kredytach, w zależności od klasy aktywów składających się na pulę aktywów wywołujących przepływ środków pieniężnych (16).

Dane o poszczególnych kredytach muszą być przekazywane przynajmniej raz na kwartał, nie później niż miesiąc od dnia wymagalności odsetek od danego papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami. W przypadku nieprzekazania lub braku aktualizacji danych o poszczególnych kredytach w terminie miesiąca od dnia wymagalności odsetek dany papier wartościowy zabezpieczony aktywami przestaje być kwalifikowany. W celu zapewnienia zgodności z niniejszymi wymogami dla każdej transakcji baza danych o poszczególnych kredytach będzie przeprowadzała automatyczne kontrole w zakresie spójności i poprawności przekazywanych lub uaktualnianych danych o poszczególnych kredytach.

Od dnia rozpoczęcia stosowania wymogów sprawozdawczych dotyczących danych o poszczególnych kredytach dla papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, tzn. odnoszących się do odpowiednich klas aktywów określonych we wzorze, należy przekazywać szczegółowe informacje w ujęciu »kredyt po kredycie« dotyczące puli aktywów wywołujących przepływ środków pieniężnych w odniesieniu do papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, aby mogły one nabyć lub utrzymać status aktywów kwalifikowanych. W terminie trzech miesięcy papier wartościowy zabezpieczony aktywami musi osiągnąć obowiązkowy minimalny poziom zgodności, mierzony poprzez odniesienie do dostępności informacji w danych polach wzoru sprawozdawczego dotyczącego danych o poszczególnych kredytach. W celu ujęcia pól niedostępnych w każdym wzorze znajduje się zestaw sześciu opcji »brak danych« (ND – »no data«), z których należy korzystać, gdy przekazanie poszczególnych danych zgodnie ze wzorem nie jest możliwe. Istnieje także siódma opcja »brak danych«, która ma zastosowanie tylko w przypadku wzoru CMBS.

Opcje »brak danych« i ich znaczenie są określone w poniższej tabeli:

Opcje »brak danych«	Objaśnienie
ND1	Dane niezebrane jako niewymagane przez kryteria przyznania kredytu
ND2	Dane zebrane przy przyjęciu wniosku, ale niewprowadzone do systemu sprawozdawczego w momencie jego pozytywnego rozpatrzenia
ND3	Dane zebrane przy przyjęciu wniosku, ale wprowadzone do innego systemu niż system sprawozdawczy
ND4	Dane zebrane, ale dostępne jedynie od dnia RRRR-MM
ND5	Nie dotyczy
ND6	Nie dotyczy danej jurysdykcji
ND7	Tylko w przypadku kredytów CMBS, których wartość, tzn. wartość salda całości kredytu komercyjnego w momencie jego udzielenia, jest niższa niż 500 000 EUR

Do wszystkich papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami stosuje się następujący dziewięciomiesięczny okres przejściowy (w zależności od daty wymogi sprawozdawcze dotyczące danych o poszczególnych kredytach stosuje się do odpowiednich klas aktywów):

—	pierwszy kwartał następujący po dacie rozpoczęcia stosowania wymogów jest okresem testowym. Dane o poszczególnych kredytach muszą być przekazywane, ale nie obowiązują konkretne ograniczenia dotyczące liczby pól obowiązkowych wypełnionych symbolami ND1–ND7,

—	w drugim kwartale liczba pól obowiązkowych wypełnionych symbolem ND1 nie może przekroczyć 30 % całkowitej liczby pól obowiązkowych, a liczba pól obowiązkowych wypełnionych symbolami ND2, ND3 lub ND4 nie może przekroczyć 40 % całkowitej liczby pól obowiązkowych,

—	w trzecim kwartale liczba pól obowiązkowych wypełnionych symbolem ND1 nie może przekroczyć 10 % całkowitej liczby pól obowiązkowych, a liczba pól obowiązkowych wypełnionych symbolami ND2, ND3 lub ND4 nie może przekroczyć 20 % całkowitej liczby pól obowiązkowych,

—	na koniec dziewięciomiesięcznego okresu przejściowego żadne z pól obowiązkowych dotyczących danych o poszczególnych kredytach dla indywidualnych transakcji nie może być wypełnione symbolami ND1, ND2, ND3 lub ND4.

Stosując te progi, po otrzymaniu i przetworzeniu danych o poszczególnych kredytach baza danych o poszczególnych kredytach będzie generować oraz przypisywać każdej transakcji na papierze wartościowym zabezpieczonym aktywami wynik. Wynik ten będzie odzwierciedlał liczbę pól obowiązkowych wypełnionych symbolem ND1 i liczbę pól obowiązkowych wypełnionych symbolami ND2, ND3 lub ND4 – w każdym przypadku w stosunku do całkowitej liczby pól obowiązkowych. W tym zakresie opcje ND5, ND6 i ND7 mogą być użyte tylko jeśli pozwalają na to odpowiednie pola w odpowiednich wzorach sprawozdawczych dotyczących danych o poszczególnych kredytach. Połączenie obu progów odniesienia daje poniższą skalę wyników dotyczących danych o poszczególnych kredytach:

Matryca wartości wyników		Pola ND1
Matryca wartości wyników		0	≤ 10 %	≤ 30 %	> 30 %
ND2 lub ND3 lub ND4	0	A1	B1	C1	D1
	≤ 20 %	A2	B2	C2	D2
	≤ 40 %	A3	B3	C3	D3
	> 40 %	A4	B4	C4	D4

Zgodnie z okresem przejściowym określonym powyżej z każdym kwartałem wynik musi się stopniowo poprawiać, zgodnie z poniższym podsumowaniem:

Okres czasu	Wartość wyniku (pod kątem kwalifikowania)
pierwszy kwartał (wstępne przekazywanie)	(brak wymaganej minimalnej wartości wyniku)
drugi kwartał	C3 (minimum)
trzeci kwartał	B2 (minimum)
czwarty kwartał i później	A1

W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych hipotecznymi kredytami mieszkaniowymi (RMBS) wymogi dotyczące przekazywania informacji w ujęciu »kredyt po kredycie« stosuje się od dnia 3 stycznia 2013 r., a dziewięciomiesięczny okres przejściowy kończy się dnia 30 września 2013 r.

W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, gdy na aktywa wywołujące przepływ środków pieniężnych składają się pożyczki udzielane małym i średnim przedsiębiorstwom, wymogi dotyczące przekazywania informacji w ujęciu »kredyt po kredycie« stosuje się od dnia 3 stycznia 2013 r., a dziewięciomiesięczny okres przejściowy kończy się dnia 30 września 2013 r.

W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych komercyjnymi kredytami hipotecznymi (CMBS) wymogi dotyczące przekazywania informacji w ujęciu »kredyt po kredycie« stosuje się od dnia 1 marca 2013 r., a dziewięciomiesięczny okres przejściowy kończy się dnia 30 listopada 2013 r.

W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, gdy na aktywa wywołujące przepływ środków pieniężnych składają się kredyty samochodowe, kredyty konsumenckie albo należności wynikające z leasingu, wymogi dotyczące przekazywania informacji w ujęciu »kredyt po kredycie« stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r., a dziewięciomiesięczny okres przejściowy kończy się dnia 30 września 2014 r.

Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami wyemitowane później niż dziewięć miesięcy po dniu rozpoczęcia stosowania nowych wymogów sprawozdawczych dotyczących danych o poszczególnych kredytach (17) muszą być w pełni zgodne z tymi wymogami sprawozdawczymi od pierwszego przekazania danych o poszczególnych kredytach, tzn. od momentu emisji. Istniejące już transakcje na papierach wartościowych zabezpieczonych aktywami, które nie przystają do żadnego ze wzorów sprawozdawczych dotyczących przekazywania danych o poszczególnych kredytach, pozostają kwalifikowane do dnia 31 marca 2014 r. Eurosystem oceni indywidualnie, czy takie utrzymanie statusu aktywów kwalifikowanych może mieć również zastosowanie do innych transakcji na papierach wartościowych zabezpieczonych aktywami.

(1) Do aktywów kwalifikowanych nie zalicza się obligacji zawierających prawo do nabycia innego instrumentu (warrant) lub podobne prawa.

(2) Papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami nie uważa się za kwalifikowany, jeżeli którekolwiek z aktywów wywołujących przepływ środków pieniężnych, stanowiących zabezpieczenie danych papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, zostały zainicjowane bezpośrednio przez podmiot sekurytyzacyjny będący emitentem danych papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami.

(3) Wymóg ten nie wyklucza papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, w przypadku których struktura emisji obejmuje dwie spółki celowe, dla których spełniony jest wymóg prawdziwej sprzedaży w taki sposób, że instrumenty dłużne emitowane przez drugą spółkę celową są zabezpieczone bezpośrednio lub pośrednio na pierwotnej puli aktywów, a wszystkie przepływy środków pieniężnych z aktywów wywołujących przepływ środków pieniężnych są przekazywane z pierwszej spółki celowej do drugiej spółki celowej.

(4) Ograniczenie to nie obejmuje swapów stosowanych w transakcjach dotyczących papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami wyłącznie w celu zabezpieczenia (hedging) tych transakcji.

(5) Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami, które nie spełniają wymogów sprawozdawczych w zakresie danych o poszczególnych kredytach, ponieważ są zabezpieczone przez pulę niejednorodnych aktywów lub które nie przystają do żadnego ze wzorów sprawozdawczych dotyczących danych o poszczególnych kredytach, pozostają aktywami kwalifikowanymi do dnia 31 marca 2014 r.”;

(6) W przypadku wykorzystania przez kontrahenta aktywów, których ze względu na tożsamość z emitentem/dłużnikiem/gwarantem lub istnienie bliskich powiązań nie może wykorzystać lub nadal wykorzystywać na zabezpieczenie niespłaconego kredytu, jest on zobowiązany do niezwłocznego powiadomienia o tym odpowiedniego KBC. W następnym terminie wyceny aktywa te są wyceniane w kwocie zero, co może spowodować wystosowanie wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego (zob. też dodatek 6). Kontrahent musi ponadto wycofać te aktywa w najbliższym możliwym terminie.”;

(7) Dalsze szczegóły przedstawiono w pkt 6.2.1.

(8) Dalsze szczegóły przedstawiono w pkt 6.2.2.

(9) Jakość kredytową nieposiadających ratingu rynkowych instrumentów dłużnych wyemitowanych lub gwarantowanych przez przedsiębiorstwa niefinansowe określa się na podstawie źródła oceny jakości kredytowej wybranego przez danego kontrahenta zgodnie z zasadami ECAF dotyczącymi należności kredytowych, przedstawionymi w pkt 6.3.3. W przypadku tych rynkowych instrumentów dłużnych zmieniono następujące kryteria kwalifikacji aktywów rynkowych: siedziba emitenta/gwaranta: strefa euro; miejsce emisji: strefa euro.

(10) Kontrahent ma obowiązek niezwłocznego informowania dostawcy narzędzia ratingowego o zdarzeniach kredytowych mogących wskazywać na pogorszenie jakości kredytowej.”;

(11) Stosuje się, gdy kontrahent nie przekazuje aktywów zabezpieczających lub środków pieniężnych (o ile ma to zastosowanie, w odniesieniu do wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego) wystarczających do rozliczenia (w dniu rozliczenia) lub zabezpieczenia do terminu zapadalności operacji w drodze odpowiednich wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego, kwoty płynności przyznanej w ramach operacji zasilających w płynność, lub nie przekazuje wystarczających środków pieniężnych do rozliczenia kwoty płynności, jaka została mu przyznana w ramach operacji absorbujących płynność.

(12) Stosuje się, jeżeli kontrahent nie przekazuje wystarczającej kwoty kwalifikowanych aktywów zabezpieczających lub nie przekazuje wystarczających środków pieniężnych do rozliczenia kwoty uzgodnionej w ramach transakcji bilateralnych lub nie zabezpiecza nierozliczonej transakcji bilateralnej w jakimkolwiek czasie przed terminem jej zapadalności w drodze odpowiednich wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego.

(13) Stosuje się, jeżeli kontrahent wykorzystuje aktywa, które nie kwalifikują się lub przestały się kwalifikować albo których kontrahent nie może użyć, na przykład z powodu bliskich powiązań lub tożsamości emitenta/gwaranta i kontrahenta.

(14) Stosuje się, jeżeli kontrahent mający ujemne saldo na rachunku rozliczeniowym na koniec dnia nie spełnia warunków dostępu do kredytu w banku centralnym.

(15) Poniższe przepisy stosuje się również, jeżeli: a) kontrahent wykorzystuje aktywa, które nie mają statusu kwalifikowanych, lub przekazał informacje mające niekorzystny wpływ na wartość zabezpieczenia, np. o zaległościach w spłacie należności kredytowej przedstawionej jako zabezpieczenie, które są lub stały się niezgodne z prawdą lub nieaktualne; lub b) kontrahent wykorzystuje aktywa, które nie mają statusu kwalifikowanych z powodu bliskich powiązań między emitentem/gwarantem a kontrahentem.”;

(16) Odpowiednie wersje wzorów sprawozdawczych dotyczących przekazywania danych o poszczególnych kredytach dla poszczególnych klas aktywów są publikowane na stronie internetowej EBC.

(17) To jest 30 września 2013 r. dla RMBS i pożyczek udzielanych małym i średnim przedsiębiorstwom, 30 listopada 2013 r. dla CMBS i 30 września 2014 r. dla kredytów samochodowych, kredytów konsumenckich i należności wynikających z leasingu.”.

		ISSN 1977-0766 doi:10.3000/19770766.L_2012.348.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 348

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 55 18 grudnia 2012

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1209/2012 z dnia 13 grudnia 2012 r. ustanawiające zakaz połowów morszczuka w wodach UE obszarów IIa oraz IV przez statki pływające pod banderą Niemiec	1
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1210/2012 z dnia 13 grudnia 2012 r. ustanawiające zakaz połowów witlinka w wodach obszaru VI, wodach UE i wodach międzynarodowych obszaru Vb, oraz wodach międzynarodowych obszarów XII i XIV przez statki pływające pod banderą Zjednoczonego Królestwa	3
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1211/2012 z dnia 13 grudnia 2012 r. ustanawiające zakaz połowów marlina błękitnego na wodach Oceanu Atlantyckiego przez statki pływające pod banderą Hiszpanii	5
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1212/2012 z dnia 17 grudnia 2012 r. zmieniające rozporządzenia (WE) nr 2535/2001, (WE) nr 917/2004, (WE) nr 382/2008, (WE) nr 748/2008, (WE) nr 810/2008 i (WE) nr 610/2009 w odniesieniu do zobowiązań dotyczących przekazywania informacji w ramach wspólnej organizacji rynków rolnych	7
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1213/2012 z dnia 17 grudnia 2012 r. zawieszające preferencje taryfowe dla niektórych krajów korzystających z systemu GSP w odniesieniu do określonych sekcji systemu GSP zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 wprowadzającym ogólny system preferencji taryfowych	11
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1214/2012 z dnia 17 grudnia 2012 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	14
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa delegowana Komisji 2012/50/UE z dnia 10 października 2012 r. zmieniająca, w celu dostosowania do postępu technicznego, załącznik III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE w odniesieniu do zwolnienia w przypadku zastosowań zawierających ołów ( 1 )	16
	*	Dyrektywa delegowana Komisji 2012/51/UE z dnia 10 października 2012 r. zmieniająca, w celu dostosowania do postępu technicznego, załącznik III do dyrektywy 2011/65/UE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zwolnienia w przypadku zastosowań zawierających kadm ( 1 )	18
		DECYZJE
		2012/788/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie wkładu finansowego Unii Europejskiej w programy krajowe 5 państw członkowskich (Irlandii, Hiszpanii, Francji, Malty i Portugalii) na rzecz gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa w 2012 r. (notyfikowana jako dokument nr C(2012) 9187)	20
		2012/789/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 14 grudnia 2012 r. w sprawie wkładu finansowego Unii na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE na 2012 r. przeznaczonego na pokrycie wydatków poniesionych przez Niemcy, Hiszpanię, Francję, Włochy, Cypr, Niderlandy i Portugalię w celu zwalczania organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych (notyfikowana jako dokument nr C(2012) 9280)	22
		2012/790/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 14 grudnia 2012 r. do celów decyzji Rady 2009/470/WE w odniesieniu do pomocy finansowej Unii dla laboratorium referencyjnego UE ds. badań pozostałości za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2012 r. (notyfikowana jako dokument nr C(2012) 9286)	28
		WYTYCZNE
		2012/791/UE
	*	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego z dnia 26 listopada 2012 r. zmieniające wytyczne EBC/2011/14 w sprawie instrumentów i procedur polityki pieniężnej Eurosystemu (EBC/2012/25)	30