19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/1

(1)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 494/2011 z dnia 20 maja 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do załącznika XVII (kadm) (2) zmieniło zakres stosowanych ograniczeń dotyczących kadmu i jego związków, wprowadzając przepisy mające zastosowanie do pałeczek do lutowania oraz biżuterii zgodnie z oceną ryzyka i strategiami zmniejszania ryzyka dla kadmu i tlenku kadmu (3).

(2)

Rozporządzenie (UE) nr 494/2011 rozszerzyło ponadto obowiązujące ograniczenia dotyczące stosowania kadmu i jego związków w syntetycznych polimerach organicznych (tworzywo sztuczne) na wszystkie tworzywa sztuczne ustanawiając jednocześnie wyjątek dla stosowania polichlorku winylu z odzysku zawierającego kadm w produkcji niektórych materiałów budowlanych. Odstępstwo to zostało przyznane z uwzględnieniem dyskusji przeprowadzonych na zorganizowanym ad hoc spotkaniu ekspertów poświęconym działaniom związanym z zarządzaniem ryzykiem na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 oraz wyników przeprowadzonego badania na temat społeczno-ekonomicznych skutków ewentualnej aktualizacji ograniczeń dotyczących wprowadzania do obrotu i stosowania kadmu w biżuterii, stopach lutowniczych i w polichlorku winylu, opublikowanych w styczniu 2010 r. (4). Wszystkie elementy ograniczenia zostały również skonsultowane z właściwymi organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za wdrożenie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 i z zainteresowanymi stronami.

(3)

Po przyjęciu rozporządzenia (UE) nr 494/2011 Komisja została poinformowana o zastosowaniach pigmentów kadmowych w niektórych typach tworzyw sztucznych, objętych po raz pierwszy ograniczeniem na mocy rozporządzenia (WE) nr 494/2011, w których to zastosowaniach, jak się wydaje, nie ma odpowiedniej alternatywy dla użycia związków kadmu i dla których, ze względu na wyjątkowe okoliczności związane z ograniczonymi konsultacjami, właściwe jest obecnie dokonanie dodatkowej oceny.

(4)

Rezolucja Rady z dnia 25 stycznia 1988 r. wzywa do ogólnej strategii walki z zanieczyszczeniem środowiska przez kadm, włącznie z zastosowaniem szczególnych środków ograniczających stosowanie kadmu i wspierających wypracowywanie dalszych alternatywnych rozwiązań dla stosowania kadmu w pigmentach, stabilizatorach i powłokach galwanicznych, postulując ograniczenie zastosowań kadmu do przypadków, w których nie istnieją odpowiednie alternatywy.

(5)

Zgodnie z art. 69 REACH Komisja zwróci się do Europejskiej Agencji Chemikaliów o przygotowanie dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku XV, dotyczącej stosowania kadmu i związków kadmu w typach tworzyw sztucznych objętych po raz pierwszy ograniczeniem na mocy rozporządzenia (UE) nr 494/2011, uwzględniając w pełni rezolucję Rady z dnia 25 stycznia 1988 r.

(6)

Dopóki procedura wprowadzania ograniczeń nie zostanie zakończona, ograniczenie dotyczące stosowania kadmu i jego związków należy stosować jedynie do typów tworzywa sztucznego wymienionych w pozycji 23 załącznika XVII przed przyjęciem rozporządzenia (UE) nr 494/2011.

(7)

Aby zapewnić pewność prawa, niniejsze rozporządzenie należy stosować od dnia 10 grudnia 2011 r.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/4

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006, jeśli państwo członkowskie uzna, że produkcja, wprowadzanie do obrotu lub stosowanie substancji w jej postaci własnej, jako składnika mieszaniny lub w wyrobie stanowi dla zdrowia człowieka lub dla środowiska ryzyko, które nie jest odpowiednio kontrolowane i któremu należy przeciwdziałać, państwo to zobowiązane jest przygotować dokumentację, powiadomiwszy o takim zamiarze Europejską Agencję Chemikaliów (zwaną dalej „Agencją”).

(2)

W dniu 15 kwietnia 2010 r. Francja przedłożyła Agencji dokumentację zgodnie z art. 69 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, aby zainicjować proces wprowadzania ograniczeń zgodnie z art. 69–73 tego rozporządzenia. W dokumentacji tej wykazano, że dzieci, szczególnie w wieku poniżej 36 miesięcy, ze względu na odruch wkładania przedmiotów do ust, mogą być stale narażone na działanie ołowiu uwalniającego się z biżuterii. Może to powodować poważne i nieodwracalne skutki neurobehawioralne i neurorozwojowe, na które dzieci są szczególnie wrażliwe, ponieważ ich ośrodkowy układ nerwowy jest wciąż w fazie rozwoju. W dokumentacji wykazano, że niezbędne są działania w skali całej Unii, wykraczające poza obecnie stosowane środki, w celu uniknięcia w możliwie największym stopniu narażenia na działanie ołowiu i jego związków w biżuterii. W związku z tym w dokumentacji proponuje się zakaz wprowadzania do obrotu i stosowania ołowiu i jego związków w biżuterii, jeśli migracja ołowiu przekracza 0,09 μg/cm2/h.

(3)

W opinii z dnia 10 marca 2011 r. Komitet ds. Oceny Ryzyka stwierdził, że najwłaściwszym ogólnounijnym środkiem pod względem skuteczności w ograniczaniu stwierdzonego ryzyka jest zakaz wprowadzania do obrotu i stosowania ołowiu i jego związków w metalowych i niemetalowych częściach biżuterii, jeżeli zawartość ołowiu jest równa lub większa niż 0,05 % masy danej części, chyba że można wykazać, że szybkość uwalniania ołowiu nie przekracza limitu 0,05 μg/cm2/h (0,05 μg/g/h).

(4)

W swojej opinii z dnia 15 września 2011 r. Komitet ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych rozważył zakaz wprowadzania do obrotu i stosowania ołowiu i jego związków w biżuterii, jeżeli zawartość ołowiu jest równa lub większa niż 0,05 % masy którejkolwiek części biżuterii. Środek ten został uznany za najwłaściwszy ogólnounijny środek przeciwdziałania stwierdzonemu ryzyku pod względem stosunku jego korzyści społeczno-ekonomicznych do kosztów w tym zakresie. Ponieważ obecnie nie jest dostępna metoda badania migracji naśladująca warunki powstające przy wkładaniu przedmiotu do ust, Komitet ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych uważa, że ograniczenie powinno opierać się na zawartości ołowiu w każdej części biżuterii, nie zaś na szybkości migracji ołowiu uwalnianego z tych artykułów. Ponadto Komitet ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych zalecił wyłączenie z ograniczeń szkła kryształowego, emalii, wewnętrznych elementów mechanizmów zegarkowych, jak również niesyntetycznych lub odtworzonych kamieni szlachetnych i półszlachetnych.

(5)

W dniu 23 września 2011 r. Agencja przekazała do Komisji opinie Komitetu ds. Oceny Ryzyka i Komitetu ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych.

(6)

Ze względu na brak informacji na temat uwalniania ołowiu przy wkładaniu przedmiotu do ust oraz z uwagi na brak odpowiednich alternatyw dla wszystkich zastosowań w szkle kryształowym i emaliach, są one wyłączone z omawianego środka. Ponadto Komitet ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych zalecił wyłączenie z omawianego środka tylko kategorii 1 i 2 szkła kryształowego (odpowiednio „szkło kryształowe wysokoołowiowe” i „szkło kryształowe ołowiowe”) zgodnie z ich definicjami w załączniku I do dyrektywy Rady 69/493/EWG z dnia 15 grudnia 1969 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do szkła kryształowego (2). Niemniej jednak kategorie 3 i 4 szkła kryształowego („szkło kryształowe”„S”, „szkło kryształowe”) w rozumieniu wspomnianej dyrektywy powinny również zostać wyłączone z ograniczenia w celu zapewnienia spójności z wyłączeniem ustanowionym w załączniku do dyrektywy 2002/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (3), zmienionej decyzją Komisji 2010/571/UE (4), ponieważ charakteryzują się one niższą zawartością ołowiu w porównaniu do kategorii 1 i 2.

(7)

Z tych samych powodów, co w przypadku szkła kryształowego i emalii, wyłączone z ograniczeń powinny być niesyntetyczne lub odtworzone kamienie szlachetne i półszlachetne, w których ołów jest obecny jako naturalnie występujący składnik.

(8)

Wewnętrzne części mechanizmów zegarkowych, niedostępne dla konsumentów, powinny być wyłączone z zakazu, ponieważ narażenie na ołów z tych elementów można wykluczyć.

(9)

Ograniczenie wprowadzania do obrotu biżuterii używanej i zabytkowej miałoby daleko idące skutki społeczno-gospodarcze, ponieważ takie przedmioty straciłyby wartość rynkową w Unii; również egzekwowanie takiego ograniczenia napotkałoby trudności. Dlatego też biżuteria wprowadzona do obrotu po raz pierwszy w okresie 12 miesięcy po wejściu w życie tego ograniczenia oraz przywożona biżuteria zabytkowa powinny być wyłączone z przedmiotowego ograniczenia.

(10)

Komisja powinna dokonać przeglądu wyłączenia szkła kryształowego, emalii oraz kamieni szlachetnych i półszlachetnych w świetle nowych dostępnych danych naukowych, w tym dotyczących migracji ołowiu w przypadku zastosowań objętych wyłączeniami, dostępności odpowiednich alternatyw, jak również rozwoju metod badania migracji.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego w art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/7

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Aspergillus oryzae (DSM 22594). Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Aspergillus oryzae (DSM 22594) jako dodatku paszowego dla drobiu, prosiąt odsadzonych od maciory, tuczników i macior, celem sklasyfikowania jej w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opinii z dnia 14 grudnia 2011 r. (2), że w proponowanych warunkach stosowania 6-fitaza (EC 3.1.3.26) wytwarzana przez Aspergillus oryzae (DSM 22594) nie ma niekorzystnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko, a stosowanie tego preparatu może poprawić wykorzystanie fosforu u wszystkich gatunków docelowych. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Aspergillus oryzae (DSM 22594) dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/9

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie Lactobacillus brevis (DSMZ 21982). Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie Lactobacillus brevis (DSMZ 21982) jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków zwierząt, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki technologiczne”.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w swojej opinii z dnia 6 marca 2012 r. (2), że preparat Lactobacillus brevis (DSMZ 21982) w proponowanych warunkach stosowania nie ma niekorzystnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko oraz że stosowanie tego preparatu może poprawić proces produkcji kiszonki poprzez zwiększone wytwarzanie kwasu octowego, w wyniku czego zwiększy się stabilność tlenowa kiszonki. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu preparatu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena Lactobacillus brevis (DSMZ 21982) dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/11

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń. W art. 10 tego rozporządzenia przewidziano ponowną ocenę produktów dopuszczonych na mocy dyrektywy Rady 82/471/EWG z dnia 30 czerwca 1982 r. dotyczącej niektórych produktów stosowanych w żywieniu zwierząt (2).

(2)

Dyrektywą 82/471/EWG zezwolono na stosowanie mocznika bez ograniczeń czasowych. Produkt ten został następnie wpisany do wspólnotowego rejestru dodatków paszowych jako istniejący produkt, zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 7 złożony został wniosek o ponowną ocenę mocznika jako dodatku paszowego dla przeżuwaczy, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki dietetyczne”. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w swojej opinii z dnia 7 marca 2012 r. (3), że w proponowanych warunkach stosowania mocznik nie ma niekorzystnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko, dostarcza natomiast azotu niebiałkowego do syntezy białka bakteryjnego w żwaczu. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie z metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez wspólnotowe laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)

Ocena mocznika dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tej substancji, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)

Ponieważ zmieniono warunki udzielenia zezwolenia na stosowanie mocznika i ponieważ nie występują bezpośrednie natychmiastowe skutki dla bezpieczeństwa, należy przewidzieć rozsądny okres czasu, jaki powinien upłynąć przed udzieleniem zezwolenia, aby zainteresowane strony mogły przygotować się na nowe wymogi wynikające z takiego zezwolenia. Należy ponadto uwzględnić okres przejściowy na zużycie istniejących zapasów mocznika, zgodnie z dyrektywą 82/471/EWG, oraz zapasów paszy zawierającej mocznik.

(7)

Pasza zawierająca różne dodatki, na które sukcesywnie udzielano zezwoleń zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003, musi być etykietowana zgodnie z nowymi przepisami, co pociąga za sobą niewspółmiernie skomplikowany proces ciągłych i częstych zmian etykiet takiej paszy przez odpowiednie podmioty. Właściwe jest zatem zmniejszenie obciążenia administracyjnego podmiotów poprzez wyznaczenie okresu umożliwiającego płynną zmianę etykietowania.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/14

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Schizosaccharomyces pombe (ATCC 5233). Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na podstawie art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Schizosaccharomyces pombe (ATCC 5233) jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków ptaków rzeźnych innych niż kurczęta rzeźne, indyki rzeźne i kaczki rzeźne oraz dla wszystkich gatunków ptaków nieśnych innych niż kury nioski, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Rozporządzeniami Komisji (WE) nr 785/2007 (2) i (WE) nr 379/2009 (3) zezwolono na stosowanie przez okres dziesięciu lat preparatów 6-fitazy EC 3.1.3.26 u kurcząt rzeźnych, indyków rzeźnych, kur niosek, prosiąt (odsadzonych od maciory), kaczek rzeźnych, tuczników i macior.

(5)

Przedłożono nowe dane na poparcie wniosku o zezwolenie na stosowanie 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Schizosaccharomyces pombe (ATCC 5233) jako dodatku paszowego dla wszystkich gatunków ptaków rzeźnych innych niż kurczęta rzeźne, indyki rzeźne i kaczki rzeźne oraz dla wszystkich gatunków ptaków nieśnych innych niż kury nioski. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opinii z dnia 7 marca 2012 r. (4), że 6-fitaza (EC 3.1.3.26) wytwarzana przez Schizosaccharomyces pombe (ATCC 5233) w proponowanych warunkach stosowania nie ma niekorzystnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko, a jej stosowanie może poprawić wykorzystanie fosforu u wszystkich gatunków docelowych. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Ocena 6-fitazy (EC 3.1.3.26) wytwarzanej przez Schizosaccharomyces pombe (ATCC 5233) dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/17

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń. W art. 10 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 10 ust. 1–4 ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące oceny produktów stosowanych w Unii jako dodatki do kiszonki począwszy od dnia, w którym rozporządzenie zaczęło być stosowane.

(2)

Zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. b) oraz art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 mikroorganizmy Lactobacillus plantarum (NCIMB 41028) i Lactobacillus plantarum (NCIMB 30148) wpisano do wspólnotowego rejestru dodatków paszowych jako istniejące produkty należące do grupy funkcjonalnej „dodatki do kiszonki” dla wszystkich gatunków zwierząt.

(3)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 w związku z jego art. 7 złożone zostały wnioski o zezwolenie na stosowanie mikroorganizmów Lactobacillus plantarum (NCIMB 41028) i Lactobacillus plantarum (NCIMB 30148) jako dodatków paszowych dla wszystkich gatunków zwierząt oraz sklasyfikowanie tych dodatków w kategorii „dodatki technologiczne” i w grupie funkcjonalnej „dodatki do kiszonki”. Do wniosków dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(4)

Wnioski dotyczą zezwolenia na stosowanie mikroorganizmów Lactobacillus plantarum (NCIMB 41028) i Lactobacillus plantarum (NCIMB 30148) jako dodatków paszowych dla wszystkich gatunków zwierząt, celem sklasyfikowania ich w kategorii „dodatki technologiczne”.

(5)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opinii z dnia 13 grudnia 2011 r. (2), że w proponowanych warunkach stosowania mikroorganizmy Lactobacillus plantarum (NCIMB 41028) i Lactobacillus plantarum (NCIMB 30148) nie mają niekorzystnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko oraz że mogą poprawić proces produkcji kiszonki z wszystkich zielonek poprzez lepszą konserwację suchej masy i ograniczenie utraty białka. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie z metody analizy dodatków paszowych w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Ocena mikroorganizmów Lactobacillus plantarum (NCIMB 41028) i Lactobacillus plantarum (NCIMB 30148) dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie tych mikroorganizmów, jak określono w załącznikach do niniejszego rozporządzenia.

(7)

Ponieważ zmieniono warunki udzielenia zezwolenia na stosowanie mikroorganizmów Lactobacillus plantarum (NCIMB 41028) i Lactobacillus plantarum (NCIMB 30148) i ponieważ nie występują bezpośrednie natychmiastowe skutki dla bezpieczeństwa, należy przewidzieć rozsądny okres, jaki powinien upłynąć przed udzieleniem zezwolenia, aby zainteresowane strony mogły przygotować się na nowe wymogi wynikające z takiego zezwolenia. Należy ponadto uwzględnić okres przejściowy na zużycie istniejących zapasów tych mikroorganizmów oraz paszy zawierającej te mikroorganizmy.

(8)

Pasza zawierająca różne dodatki, na które sukcesywnie udzielano zezwoleń zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003, musi być etykietowana zgodnie z nowymi przepisami, co pociąga za sobą niewspółmiernie skomplikowany proces ciągłych i częstych zmian etykiet takiej paszy przez odpowiednie podmioty. Właściwe jest zatem zmniejszenie obciążenia administracyjnego podmiotów poprzez wyznaczenie okresu umożliwiającego płynną zmianę etykietowania.

(9)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/21

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie preparatu węglanu lantanu-oktahydratu, numer CAS 6487-39-4. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie preparatu węglanu lantanu–oktahydratu, numer CAS 6487-39-4, jako dodatku paszowego dla psów, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 163/2008 (2) udzielono zezwolenia na dziesięć lat na stosowanie tego preparatu u kotów.

(5)

Przedłożono nowe dane na poparcie wniosku o zezwolenie na stosowanie węglanu lantanu-oktahydratu, numer CAS 6487-39-4, u psów. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w swojej opinii z dnia 6 marca 2012 r., że w proponowanych warunkach stosowania węglan lantanu-oktahydratu nie ma szkodliwego wpływu na gatunek docelowy (3), stwierdził również, że węglan lantanu-oktahydratu umożliwia zmniejszenie biodostępności fosforu u dorosłych psów. Urząd nie mógł jednak wypowiedzieć się na temat długookresowych skutków. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Ocena węglanu lantanu-oktahydratu, numer CAS 6487-39-4, dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Należy zapewnić monitorowania niepożądanych długookresowych skutków po wprowadzeniu do obrotu.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/23

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie endo-1,4-beta-ksylanazy (EC 3.2.1.8) wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 109.713). Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie endo-1,4-beta-ksylanazy (EC 3.2.1.8) wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 109.713) jako dodatku paszowego dla kurcząt odchowywanych na kury nioski, indyków utrzymywanych w celach hodowlanych, podrzędnych gatunków ptaków rzeźnych i odchowywanych na nioski lub utrzymywanych w celach hodowlanych oraz ptaków ozdobnych, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Stosowanie tego preparatu zostało dopuszczone na okres dziesięciu lat rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1096/2009 (2) w odniesieniu do kurcząt rzeźnych i kaczek oraz rozporządzeniem (WE) nr 1380/2007 (3) w odniesieniu do indyków rzeźnych.

(5)

Przedłożono nowe dane na poparcie wniosku o zezwolenie na stosowanie endo-1,4-beta-ksylanazy (EC 3.2.1.8) wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 109.713) u kurcząt odchowywanych na kury nioski, indyków utrzymywanych w celach hodowlanych, podrzędnych gatunków ptaków rzeźnych i odchowywanych na nioski lub utrzymywanych w celach hodowlanych oraz ptaków ozdobnych. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opinii z dnia 2 lutego 2012 r. (4), że w proponowanych warunkach stosowania endo-1,4-beta-ksylanaza (EC 3.2.1.8) wytwarzana przez Aspergillus niger (CBS 109.713) nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt i ludzi ani na środowisko, a stosowanie tego preparatu może poprawić wykorzystanie paszy u wszystkich gatunków, dla których jest przeznaczony. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie z metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez wspólnotowe laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(6)

Ocena endo-1,4-beta-ksylanazy (EC 3.2.1.8) wytwarzanej przez Aspergillus niger (CBS 109.713) dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/26

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1107/2009 stanowi, że zatwierdzenie substancji czynnej może zostać odnowione po jego wygaśnięciu.

(2)

Należy ustanowić przepisy niezbędne do wprowadzenia w życie procedury odnowienia.

(3)

Należy w szczególności ustalić terminy dotyczące poszczególnych kroków w procedurze odnowienia, aby zapewnić jej właściwe funkcjonowanie.

(4)

Należy określić zasady odnoszące się do poufności oraz publikacji wniosku o odnowienie, dodatkowej dokumentacji oraz jej aktualizacji.

(5)

Należy określić zasady odnoszące się do składania wniosku o odnowienie oraz jego treści i formatu. Wnioskodawcy powinni być zobowiązani do uzasadnienia przedkładania nowych informacji i powinni osobno wymienić badania dotyczące zwierząt kręgowych, które to badania zamierzają przedstawić.

(6)

Należy określić zasady odnoszące się do kontroli wniosku przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy.

(7)

W celu zapewnienia właściwego funkcjonowania procedury odnowienia państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy powinno, na wniosek wnioskodawcy i przed złożeniem dodatkowej dokumentacji, zorganizować spotkanie w celu omówienia wniosku.

(8)

Dodatkowa dokumentacja przedłożona na potrzeby odnowienia powinna w szczególności zawierać niezbędne nowe dane i nowe oceny ryzyka oraz wskazanie, dlaczego takie dane i oceny ryzyka są niezbędne.

(9)

Należy określić zasady odnoszące się do ustalania dopuszczalności wniosku przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy.

(10)

W przypadku gdy wszystkie złożone wnioski są niedopuszczalne, Komisja powinna przyjąć rozporządzenie w sprawie nieodnowienia zatwierdzenia danej substancji czynnej.

(11)

Należy określić zasady zapewniające niezależną, obiektywną i przejrzystą ocenę substancji czynnej.

(12)

Wnioskodawca, państwa członkowskie z wyjątkiem państwa członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy oraz społeczeństwo powinni mieć możliwość przedstawiania uwag na temat projektu sprawozdania z oceny w sprawie odnowienia.

(13)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności powinien przedstawiać wnioski i organizować konsultacje z ekspertami, z wyjątkiem przypadków, gdy Komisja poinformuje go, że wnioski takie nie są konieczne.

(14)

Należy określić zasady odnoszące się do sprawozdania z odnowienia oraz do przyjęcia rozporządzenia dotyczącego odnowienia zatwierdzenia substancji czynnej.

(15)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1141/2010 z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie ustanowienia procedury odnowienia włączenia drugiej grupy substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG i sporządzenia wykazu tych substancji (2) powinno być nadal stosowane w odniesieniu do odnowienia zatwierdzenia substancji czynnych wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia.

(16)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

kopię wniosku;

b)

w przypadku gdy wnioskodawca występuje wspólnie z innym wnioskodawcą lub innymi wnioskodawcami, lub gdy wnioskodawcę zastępuje inny wnioskodawca lub inni wnioskodawcy – nazwę i adres tego innego wnioskodawcy lub tych innych wnioskodawców oraz, w stosownych przypadkach, nazwę stowarzyszenia producentów przewidzianego w art. 1 ust. 3;

c)

informacje dotyczące jednego reprezentatywnego zastosowania, lub większej liczby takich zastosowań, na roślinach uprawianych powszechnie w każdej strefie dla przynajmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego substancję czynną, wykazujące, że spełniono kryteria zatwierdzania przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009; jeżeli podane informacje nie obejmują wszystkich stref lub nie dotyczą roślin uprawianych powszechnie, sytuację taką uzasadnia się;

d)

dane i oceny ryzyka, których nie zawierała dokumentacja składana na potrzeby zatwierdzenia ani kolejne dokumentacje dotyczące odnowienia i które są niezbędne:

e)

dla każdego punktu wymogów dotyczących danych dla substancji czynnej, określonych w rozporządzeniu ustanawiającym wymogi dotyczące danych dla substancji czynnych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, dla którego to punktu niezbędne są nowe dane zgodnie z lit. d) – podsumowania i wyniki testów i badań, nazwę ich właściciela oraz nazwisko osoby lub nazwę instytutu, którzy je przeprowadzili, oraz powód, dla którego dany test lub badanie są niezbędne;

f)

dla każdego punktu wymogów dotyczących danych dla środka ochrony roślin, określonych w rozporządzeniu ustanawiającym wymogi dotyczące danych dla środków ochrony roślin na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, dla którego to punktu niezbędne są nowe dane zgodnie z lit. d) – podsumowania i wyniki testów i badań, nazwę ich właściciela oraz nazwisko osoby lub nazwę instytutu, którzy przeprowadzili testy i badania, dla jednego środka lub większej liczby środków ochrony roślin reprezentatywnych dla przewidzianych zastosowań, oraz powód, dla którego dany test lub badanie są niezbędne;

g)

w stosownych przypadkach, udokumentowane dowody, o których mowa w art. 4 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

h)

dla każdego testu lub badania z udziałem zwierząt kręgowych – opis działań podjętych w celu uniknięcia badań na zwierzętach kręgowych;

i)

w stosownych przypadkach, kopię wniosku w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (4);

j)

w stosownych przypadkach, kopię wniosku o klasyfikację, jeżeli uznaje się, że substancja wymaga klasyfikacji lub ponownej klasyfikacji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (5);

k)

ocenę wszystkich przedłożonych informacji;

l)

listę kontrolną wykazującą, że dodatkowa dokumentacja przewidziana w ust. 3 jest kompletna w świetle zastosowań wymienionych we wnioskach, i zawierającą wskazanie, które z danych są nowe;

m)

streszczenia i wyniki recenzowanych, ogólnie dostępnych publikacji naukowych, o których mowa w art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

a)

zalecenie odnoszące się do odnowienia zatwierdzenia;

b)

zalecenie określające, czy substancję należy traktować jako substancję „niskiego ryzyka”;

c)

zalecenie określające, czy substancję należy traktować jako substancję kwalifikującą się do zastąpienia;

d)

w stosownych przypadkach, wniosek w sprawie ustalenia najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości;

e)

w stosownych przypadkach, propozycję klasyfikacji lub ponownej klasyfikacji substancji czynnej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008;

f)

wskazanie tych badań spośród nowych badań włączonych do dodatkowej dokumentacji, które są istotne dla oceny;

g)

zalecenie dotyczące tych części sprawozdania, w sprawie których mają być zorganizowane konsultacje z ekspertami zgodnie z art. 13 ust. 1;

h)

w stosownych przypadkach kwestie, w sprawie których państwo członkowskie pełniące rolę współsprawozdawcy nie zgodziło się z oceną państwa członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy.

19.9.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 252/33

(1)

Dnia 21 grudnia 2011 r. Komisja powiadomiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Unii niektórych powlekanych organicznie produktów ze stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”).

(2)

Postępowanie wszczęto na podstawie skargi złożonej dnia 7 listopada 2011 r. przez przedsiębiorstwo Eurofer („skarżący”) reprezentujące znaczącą część, w tym przypadku ponad 70 %, całkowitej produkcji unijnej niektórych powlekanych organicznie produktów ze stali. Wspomniana skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na przywóz dumpingowy w odniesieniu do wymienionego produktu i wynikającą z niego znaczną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania.

(3)

Komisja oficjalnie zawiadomiła skarżących, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących w ChRL, importerów, przedsiębiorstwa handlowe, użytkowników, dostawców, a także zainteresowane stowarzyszenia, jak również przedstawicieli ChRL, o wszczęciu postępowania. Komisja zawiadomiła również producentów w Kanadzie i Republice Południowej Afryki („RPA”), które były brane pod uwagę w zawiadomieniu jako ewentualne państwa analogiczne. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(4)

Ze względu na znaczną liczbę producentów eksportujących, producentów unijnych i importerów niepowiązanych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrole wyrywkowe zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji, czy kontrole wyrywkowe są konieczne, a w razie stwierdzenia takiej konieczności – aby umożliwić dobór prób, zwrócono się do wszystkich znanych producentów eksportujących oraz niepowiązanych importerów o zgłoszenie się do Komisji oraz o dostarczenie, jak określono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, podstawowych informacji o ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem w okresie od dnia 1 października 2010 r. do dnia 30 września 2011 r.

(5)

W odniesieniu do producentów unijnych Komisja ogłosiła w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, że dokonała tymczasowego doboru próby producentów unijnych. Próba ta składała się z sześciu producentów unijnych, o których Komisja wiedziała, że wytwarzają oni produkt podobny, wybranych na podstawie wartości ich sprzedaży, wielkości ich produkcji, ich wielkości i lokalizacji geograficznej w Unii. Objęci próbą producenci unijni reprezentowali 46 % produkcji unijnej i 38 % sprzedaży unijnej. W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania zwrócono się także do zainteresowanych stron o przedstawienie opinii w sprawie tymczasowej próby. Jeden z producentów unijnych odmówił wzięcia udziału w próbie i został w niej zastąpiony kolejnym co do wielkości producentem.

(6)

26 producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących w ChRL przedstawiło wymagane informacje i zgodziło się na włączenie do próby. Na podstawie informacji otrzymanych od producentów eksportujących Komisja początkowo dobrała próbę złożoną z trzech producentów eksportujących o największej wielkości wywozu do Unii. Jeden z wybranych producentów eksportujących nie podał jednak dokładnych danych dotyczących wywozu i został wykluczony z próby. Dwaj pozostali producenci eksportujący, których włączono później do próby, wycofali się ze współpracy. Zatem Komisja podjęła ostatecznie decyzję o ograniczeniu wielkości próby do dwóch producentów eksportujących pierwotnie wybranych do wzięcia udziału w próbie i o największej wielkości wywozu do Unii. Wielkość ich wywozu stanowi ponad 30 % całkowitego wywozu wszystkich współpracujących chińskich producentów eksportujących.

(7)

Aby umożliwić eksportującym producentom w ChRL złożenie wniosku o przyznanie statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) lub o indywidualne traktowanie („IT”), gdyby wyrazili oni takie życzenie, Komisja przesłała formularze wniosków zainteresowanym chińskim producentom eksportującym, władzom ChRL oraz wszystkim pozostałym chińskim producentom eksportującym, którzy zgłosili się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Trzech chińskich producentów eksportujących, spośród których jeden był objęty próbą, złożyło wniosek o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego lub o IT, jeżeli w toku dochodzenia zostałoby ustalone, że nie spełniają oni kryteriów wymaganych do przyznania MET. Jeden z tych producentów eksportujących, który nie był objęty próbą, wycofał następnie swój wniosek. Drugi producent eksportujący objęty próbą złożył jedynie wniosek o IT.

(8)

Pięciu niepowiązanych importerów dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. W związku z ograniczoną liczbą współpracujących importerów kontrolę wyrywkową uznano za niepotrzebną.

(9)

Komisja przesłała kwestionariusze do dwóch producentów eksportujących objętych próbą w ChRL, 14 innych producentów eksportujących w ChRL, którzy zwrócili się z taką prośbą, czterech producentów w Kanadzie, trzech producentów w RPA, pięciu producentów w Republice Korei („Korea Południowa”) i pięciu producentów w Federacyjnej Republice Brazylii („Brazylia”) – państwach kandydujących do wyboru na państwo analogiczne, a także sześciu producentów unijnych objętych próbą, pięciu współpracujących importerów w Unii i znanych użytkowników.

(10)

Odpowiedzi otrzymano od dziewięciu producentów eksportujących i przedsiębiorstw powiązanych w ChRL, jednego producenta w Kanadzie i jednego producenta w innym ewentualnym państwie analogicznym – Korei Południowej. Ponadto na kwestionariusz odpowiedziało sześciu objętych próbą producentów unijnych, dwóch importerów niepowiązanych i dziesięciu użytkowników.

(11)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(12)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 października 2010 r. do dnia 30 września 2011 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2008 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(13)

Niniejsze dochodzenie dotyczy niektórych powlekanych organicznie produktów ze stali, tj. produktów walcowanych płaskich ze stali stopowej i niestopowej (z wyłączeniem stali nierdzewnej), malowanych, lakierowanych lub powlekanych tworzywem sztucznym co najmniej z jednej strony, z wyłączeniem tzw. „płyt warstwowych” w rodzaju stosowanych w budownictwie i składających się z dwóch zewnętrznych blach i wypełniającego je stabilizującego trzonu w postaci materiału izolującego, a także z wyłączeniem produktów pokrytych końcową powłoką pyłu cynkowego (bogatą w cynk farbą zawierającą cynk w ilości co najmniej 70 % wagowo), obecnie objętych kodami CN ex 7210 70 80, ex 7212 40 80, ex 7225 99 00, ex 7226 99 70 i pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem”).

(14)

Powlekane organicznie produkty ze stali znajdują zastosowanie głównie w przemyśle budowlanym; podlegają także dalszemu przetwarzaniu w celu uzyskania różnych produktów stosowanych w budownictwie (takich jak płyty warstwowe, pokrycia dachowe, okładziny ścian zewnętrznych itp.). Ponadto znajdują zastosowanie w produkcji artykułów gospodarstwa domowego (elektroniczne urządzenia gospodarstwa domowego i elektronika użytkowa) lub wyposażenia budowlanego (drzwi, kaloryfery, oświetlenie itp.)

(15)

W toku dochodzenia wykazano, że powlekane organicznie produkty ze stali produkowane i sprzedawane przez przemysł unijny w Unii, powlekane organicznie produkty ze stali produkowane i sprzedawane na rynku krajowym w ChRL i powlekane organicznie produkty ze stali przywożone do Unii z ChRL, jak również takie produkty produkowane i sprzedawane w Kanadzie, która służy za państwo analogiczne, mają takie same właściwości fizyczne i chemiczne oraz takie same podstawowe zastosowania. Produkty te uznaje się zatem tymczasowo za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(16)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że produkty pochodzące z ChRL nie są porównywalne z produktami sprzedawanymi przez przemysł unijny, ponieważ te pierwsze są sprzedawane na innym rynku i w innym segmencie cenowym oraz z myślą o innym zastosowaniu końcowym, takim jak zewnętrzne wykorzystanie w budownictwie, podczas gdy znacząca część produktów wytwarzanych przez przemysł unijny to produkty wysokiej jakości wykorzystywane jedynie w niszowym sektorze artykułów gospodarstwa domowego.

(17)

Dochodzenie wykazało, że producenci unijni sprzedają wprawdzie część swojej produkcji w takich segmentach rynkowych jak artykuły gospodarstwa domowego, ale takie same produkty są także sprzedawane przemysłowi materiałów budowlanych, który, jak się utrzymuje, stanowi główny segment rynku chińskiego wywozu. Ponadto uznano, że poziomy cen w tych sektorach są w dużej mierze porównywalne dla takiego samego rodzaju produktu sprzedawanego różnym użytkownikom.

(18)

Należy zauważyć, że produkt objęty postępowaniem jest w dużym stopniu znormalizowany, a więc ma podobne właściwości fizyczne i chemiczne jak produkt podobny niezależnie od zastosowania końcowego. Z tego względu argument ten tymczasowo odrzucono.

(19)

Od użytkowników, eksporterów chińskich i producentów unijnych otrzymano szereg wniosków o wykluczenie określonych rodzajów produktów. Rodzaje produktów, w odniesieniu do których zwrócono się o wyłączenie, obejmują np. produkty ze stali powlekane chromem lub cyną, blachy stalowe malowane nieorganiczną powłoką gruntową krzemianu cynku lub malowane materiałem innym niż organiczny.

(20)

Nie podjęto jednak dotąd ostatecznych decyzji, gdyż niektóre z wyżej wymienionych wniosków nie zawierają wystarczającej dokumentacji, aby podjąć uzasadnioną decyzję. Zdecydowano zatem o dalszym badaniu tych wniosków.

(21)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu z ChRL wartość normalną należy ustalić zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do producentów, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji kryteria te są podsumowane poniżej:

(22)

Jak określono w motywie 8 powyżej, trzech producentów eksportujących z ChRL złożyło wniosek o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) i w wyznaczonym terminie udzieliło odpowiedzi na pytania zawarte w formularzu wniosku o MET. Jeden z tych producentów eksportujących następnie wycofał swój wniosek.

(23)

W odniesieniu do pozostałych dwóch współpracujących producentów eksportujących z ChRL, którzy wystąpili z wnioskiem o MET, zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości z dnia 2 lutego 2012 r. (3) podjęto decyzję o zbadaniu wniosków obu z nich, tj. producenta eksportującego objętego próbą (Zhangjiagang Panhua Steel Strip Co. Ltd i powiązanych z nim przedsiębiorstw) oraz producenta eksportującego nieobjętego próbą (Union Steel China i powiązanego z nim przedsiębiorstwa). Komisja zgromadziła wszelkie niezbędne informacje, które uznała za potrzebne, i zweryfikowała wszelkie informacje dostarczone we wniosku o MET w lokalach przedsiębiorstw, o których mowa.

(24)

Uznano, że żadna z dwóch współpracujących grup producentów eksportujących w ChRL nie spełnia kryteriów przyznania MET, ponieważ koszt podstawowego surowca – zwojów blachy walcowanej na gorąco – jest znacznie zniekształcony w związku z interwencją państwa na rynku stali w ChRL i w dużej mierze nie odzwierciedla wartości rynkowych, czego wymaga art. 2 ust. 7 lit. c) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(25)

Na interwencję państwa chińskiego w sektorze stali wskazuje fakt, że znacząca większość dużych chińskich producentów stali należy do państwa, a na zainstalowane moce do produkcji stali i produkcję mają wpływ poszczególne pięcioletnie plany produkcyjne, w szczególności obecny 12. plan pięcioletni (na lata 2011–2015) dla sektora żelaza i stali.

(26)

Państwo sprawuje także istotną kontrolę nad rynkiem surowców. Koks (będący obok rudy żelaza głównym surowcem do produkcji stali) podlega ograniczeniom ilościowym w wywozie i opłatom celnym wywozowym w wysokości 40 %. Można zatem stwierdzić, że na chińskim rynku stali występują zniekształcenia spowodowane istotną ingerencją państwa.

(27)

Zniekształcenia te znajdują odzwierciedlenie w cenie płaconej przez przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem za zwoje blachy walcowanej na gorąco w OD. Stwierdzono, że były one znacząco niższe od cen na rynkach międzynarodowych. Można zatem stwierdzić, że produkcja powlekanych organicznie produktów ze stali korzysta z faktu, że ceny zwojów blachy walcowanej na gorąco rażąco odbiegają od normalnych z uwagi na interwencję rządu, która prowadzi do zniekształcenia ceny powlekanych organicznie produktów ze stali w ChRL. Zakłócenie to daje chińskim producentom eksportującym znaczącą przewagę kosztową, ponieważ koszt podstawowego surowca – zwojów blachy walcowanej na gorąco – stanowi około 80 % kosztów produkcji. W związku z tym nie można uznać kryterium 1 za spełnione.

(28)

Poza opisaną powyżej sytuacją ogólną jeden producent eksportujący nie spełnił kryterium 2 z powodu poważnych błędów w systemach rachunkowości trzech powiązanych z nim przedsiębiorstw grupy.

(29)

Komisja oficjalnie poinformowała przedsiębiorstwa objęte postępowaniem w ChRL, władze ChRL oraz skarżącego o wynikach ustaleń w sprawie MET. Dano im również możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie, w przypadku zaistnienia szczególnych powodów, dla których powinni zostać przesłuchani.

(30)

Skarżący, jeden chiński producent eksportujący i władze ChRL złożyli oświadczenia pisemne. Skarżący zgodził się z wynikami ustaleń w sprawie MET. Chiński producent eksportujący zakwestionował głównie stwierdzenie, że ceny płacone przez przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem za zwoje blachy walcowanej na gorąco są znacząco niższe od cen na rynkach międzynarodowych, ale nie przedstawił żadnych informacji na poparcie swojego wniosku. Dane Eurostatu, potwierdzone przez inne dostępne dane statystyczne (4), wskazują jednak jasno, że w porównaniu z odpowiednimi cenami w Europie, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej i Japonii ceny te były znacznie niższe od cen na rynkach międzynarodowych. Z tego względu argument ten odrzucono.

(31)

Władze ChRL twierdziły, że występowanie ewentualnych zniekształceń ceny surowca – zwojów blachy walcowanej na gorąco – na poziomie całego przemysłu nie stoi automatycznie na przeszkodzie spełnieniu kryterium 1, co wymagałoby wyjaśnienia na poziomie przedsiębiorstwa. Jak jednak wspomniano w motywie 27, zniekształcenie ceny podstawowego surowca znajduje odzwierciedlenie w cenie płaconej przez wszystkie przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem. Po pierwsze fakt ten nie był kwestionowany przez żadną ze stron i po drugie badanie MET przeprowadzono na poziomie przedsiębiorstwa, a ustalenia nie ograniczają się do ogólnych kwestii horyzontalnych. Argument ten zostaje zatem odrzucony.

(32)

Ponadto władze ChRL poinformowały, że plany pięcioletnie nie stanowią wiążących wytycznych i jako takie nie mają w ChRL mocy prawnej. Jak jednak wspomniano w motywie 25, nie da się zaprzeczyć, niezależnie od dokładnego statusu prawnego tych planów, że dzięki nim interwencja rządu ChRL ma istotny wpływ na zainstalowane moce do produkcji stali i produkcję. Argument ten zostaje zatem odrzucony.

(33)

Twierdzono również, że sposób rozpatrzenia wniosków o MET przez Komisję był niezgodny z orzeczeniami Trybunału Sprawiedliwości z dnia 2 lutego 2012 r. (5) („orzeczenie w sprawie Brosmann”) i z dnia 19 lipca 2012 r. (6) („orzeczenie w sprawie Zhejiang Xinan Chemical”). W odniesieniu do tego argumentu należy zauważyć, że postępowanie przeprowadzono zgodnie z orzeczeniem w sprawie Brossmann, co przyznały także władze ChRL w swoim wniosku. Z kolei kwestią omawianą w ramach orzeczenia w sprawie Zhejiang Xinan Chemical była interwencja państwa w decyzje przedsiębiorstwa. W bieżącym postępowaniu głównym powodem odmowy przyznania MET był natomiast fakt, że cena podstawowego surowca nie odzwierciedla wartości rynkowych. Argument ten został zatem tymczasowo odrzucony.

(34)

Twierdzono też, że ponieważ w przebiegającym równolegle postępowaniu antysubsydyjnym dotyczącym produktu objętego postępowaniem także zajmowano się kwestią zniekształcenia w zakresie czynników produkcji, Komisja powinna była uwzględnić dowody zgromadzone w tej kwestii w ramach wspomnianego równoległego postępowania. W odniesieniu do tego argumentu należy zauważyć, że w ramach aktualnego postępowania antydumpingowego w trakcie dochodzenia w sprawie MET badano, czy koszty podstawowego surowca odzwierciedlają wartości rynkowe. Wniosek, że produkcja powlekanych organicznie produktów ze stali w ChRL korzysta z faktu, że ceny zwojów blachy walcowanej na gorąco rażąco odbiegają od normalnych, jak stwierdzono w motywie 27, jest więc w tym względzie w pełni zasadny i w żadnym razie nie ma wpływu na potencjalne ustalenia postępowania antysubsydyjnego lub odwrotnie. Wszelkie potencjalne ustalenia postępowania antysubsydyjnego są wyraźnie odrębne od decyzji w sprawie MET. Argument ten został zatem tymczasowo odrzucony.

(35)

Władze ChRL twierdziły także, że Komisja nie ujawniła im ustaleń w sprawie MET. Nie jest to jednak zgodne z prawdą, gdyż służby Komisji przekazały dokument z wynikami ustaleń w sprawie MET wraz z notą werbalną do misji ChRL przy UE z dnia 12 lipca 2012 r.

(36)

Wreszcie utrzymywano, że Komisja posługuje się niezweryfikowanymi danymi od producenta z kraju analogicznego w celu nałożenia tymczasowych ceł. Nie jest to jednak zgodne z prawdą, gdyż Komisja korzystała z danych, które przeanalizowała i uznała za wiarygodne, jak wyraźnie stwierdzono w motywie 48. Komisja musiała zwrócić się o współpracę do producenta analogicznego z Kanady, ponieważ producent analogiczny z Korei wycofał się ze współpracy tuż przed zaplanowaną i uzgodnioną wizytą weryfikacyjną, jak wyjaśniono w motywie 45. Dochodzenie na miejscu w siedzibie producenta zostanie więc przeprowadzone po tymczasowym etapie postępowania. Twierdzono również, że przedsiębiorstwo z Korei Południowej (kraju analogicznego) wycofało się ze współpracy z powodu decyzji w sprawie MET. Nie odpowiada to jednak rzeczywistości, ponieważ wycofanie się ze współpracy nastąpiło dnia 3 lipca, a ustalenia w sprawie MET ujawniono dopiero dnia 12 lipca 2012 r.

(37)

Żaden z wysuniętych argumentów nie pozwolił na zmianę ustaleń w odniesieniu do decyzji w sprawie MET.

(38)

Na podstawie powyższego można stwierdzić, że żadna z dwóch grup chińskich współpracujących producentów eksportujących, które złożyły wniosek o MET, nie wykazała, że spełnia kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(39)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w przypadku ustanowienia cła dla państw objętych tym artykułem jest to cło ogólnokrajowe, z wyjątkiem przypadków, w których przedsiębiorstwa są w stanie wykazać, że spełniają kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji kryteria te przedstawiono poniżej:

(40)

Producent eksportujący objęty próbą, który wystąpił o MET, wystąpił również z wnioskiem o IT na wypadek nieprzyznania mu MET. Drugi producent eksportujący objęty próbą złożył jedynie wniosek o IT. Na podstawie dostępnych informacji tymczasowo ustalono, że tych dwóch producentów eksportujących w ChRL spełnia kryteria przyznania IT.

(41)

Wnioski o indywidualne badanie zgodnie z art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego złożyło sześciu współpracujących producentów eksportujących, z których tylko jeden wystąpił o MET. Podjęto tymczasowo decyzję o przeprowadzeniu badania indywidualnego w odniesieniu do producenta eksportującego, który złożył wniosek o MET, czyli Union Steel China, ponieważ nie było ono nadmiernie uciążliwe, gdyż ten producent eksportujący był już kontrolowany w ramach badania jego wniosku o MET.

(42)

Producent eksportujący, o którym mowa, złożył wniosek o MET, ale także o IT w przypadku gdyby nie przyznano mu MET. Po zbadaniu tego wniosku tymczasowo postanowiono przyznać IT na rzecz Union Steel China, gdyż spełnił on kryteria przyznania IT.

(43)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, należy ustalić na podstawie cen krajowych lub wartości normalnej skonstruowanej w państwie analogicznym.

(44)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że zamierza wykorzystać Kanadę lub RPA jako odpowiedni kraj analogiczny dla celów ustalenia wartości normalnej, a zainteresowane strony zostały wezwane do zgłaszania uwag w tej sprawie.

(45)

Komisja zbadała, czy nie byłby odpowiedni wybór państwa analogicznego spośród innych państw, po czym wysłano kwestionariusze do producentów powlekanych organicznie produktów ze stali w Kanadzie i RPA, a także do producentów w Brazylii i Korei Południowej. Odpowiedzi na kwestionariusz udzieliło jedynie dwóch producentów powlekanych organicznie produktów ze stali, jeden z Kanady i jeden z Korei Południowej. Okazało się, że w obu państwach istnieje otwarty rynek bez cła przywozowego, a z przywozem znacznych ilości produktu z kilku państw trzecich. Ponadto w Korei Południowej istnieje co najmniej czterech innych producentów krajowych produktu objętego postępowaniem, co gwarantuje zadowalający poziom konkurencji na rynku krajowym. Jednak dnia 3 lipca 2012 r., w bardzo późnym stadium postępowania i tuż przed wizytami weryfikacyjnymi służb Komisji, producent południowokoreański z niewiadomych powodów wycofał się ze współpracy.

(46)

W świetle powyższego jako państwo analogiczne wybrano Kanadę. W Kanadzie istnieje co najmniej czterech innych producentów krajowych produktu objętego postępowaniem, co zapewnia zadowalający poziom konkurencji na rynku krajowym. Dochodzenie nie wykazało powodów, by nie uznać Kanady za odpowiednie państwo analogiczne dla celów ustalenia wartości normalnej.

(47)

Szereg zainteresowanych stron twierdziło, że struktura kosztów producenta kanadyjskiego nie może być porównywana ze strukturą kosztów chińskiego producenta eksportującego. Nie stwierdzono jednak znaczących różnic w strukturze kosztów, a zatem argument ten odrzucono.

(48)

Dane przedstawione w odpowiedzi współpracującego producenta kanadyjskiego zostały przeanalizowane i stwierdzono, że przekazane przez niego informacje są wiarygodne i można je wykorzystać do skonstruowania wartości normalnej.

(49)

Tymczasowo uznano zatem, że Kanada jest odpowiednim państwem analogicznym zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(50)

Z uwagi na fakt, że jedno przedsiębiorstwo wybrane do wzięcia udziału w próbie i przedsiębiorstwo, którego wniosek o badanie indywidualne zatwierdzono, nie były w stanie wykazać, że spełniają kryteria przyznania MET, a drugie przedsiębiorstwo wybrane do wzięcia udziału w próbie nie złożyło wniosku o MET, wartość normalną dla wszystkich chińskich producentów eksportujących określono na podstawie informacji uzyskanych od producenta w kraju analogicznym.

(51)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała najpierw, czy sprzedaż produktu podobnego w Kanadzie niezależnym klientom była reprezentatywna. Stwierdzono, że produkt podobny był sprzedawany przez współpracującego producenta kanadyjskiego w reprezentatywnych ilościach na kanadyjskim rynku krajowym w porównaniu z produktem objętym postępowaniem, wywożonym do Unii przez producentów eksportujących objętych próbą i producenta eksportującego, którego wniosek o badanie indywidualne przyjęto.

(52)

Następnie Komisja zbadała, czy sprzedaż ta może być uznana za prowadzoną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie proporcji sprzedaży dokonanej z zyskiem na rzecz niezależnych klientów. Transakcje sprzedaży uznawano za przynoszące zysk, jeżeli cena jednostkowa była równa lub wyższa niż koszt wytworzenia. W związku z tym określono koszty produkcji producenta kanadyjskiego w OD.

(53)

W odniesieniu do tych rodzajów produktu, w przypadku których ponad 80 % wielkości sprzedaży danego rodzaju produktu na rynku krajowym zostało zrealizowane powyżej kosztów, a średnia ważona cena sprzedaży danego rodzaju była równa lub wyższa od jednostkowego kosztu produkcji, wartość normalna dla każdego rodzaju produktu została wyliczona jako średnia ważona rzeczywistych cen krajowych całej sprzedaży rozpatrywanego rodzaju, niezależnie od tego czy była to sprzedaż z zyskiem czy nie.

(54)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży rodzaju produktu z zyskiem stanowiła 80 % lub mniej całkowitej wielkości sprzedaży danego rodzaju lub gdy średnia cena ważona danego rodzaju była niższa niż jednostkowy koszt produkcji, wartość normalna oparta była na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona ceny w wyłącznie krajowej sprzedaży z zyskiem dla danego rodzaju w OD.

(55)

W odniesieniu do rodzajów produktu, które nie były sprzedawane z zyskiem, wartość normalną ustalono na podstawie kosztów produkcji producenta kanadyjskiego powiększonych o koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz marżę zysku dla rodzajów produktu sprzedawanych z zyskiem.

(56)

Z uwagi na to, że wszyscy współpracujący producenci eksportujący, którym przyznano IT, dokonywali sprzedaży eksportowej do Unii bezpośrednio na rzecz niezależnych odbiorców w Unii, ceny eksportowe określono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego na podstawie cen rzeczywiście płaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem.

(57)

Wartość normalną i cenę eksportową porównywano na podstawie ceny ex-works. Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dokonano odpowiednich dostosowań dotyczących kosztów transportu, ubezpieczenia, opakowania, kosztów manipulacyjnych i dodatkowych oraz opłat związanych z kredytem, prowizji i opłat bankowych we wszystkich przypadkach, które uznano za uzasadnione, prawidłowe i poparte materiałami dowodowymi.

(58)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego ustalono marginesy dumpingu dla producentów eksportujących, którym przyznano IT, na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ustalonej dla państwa analogicznego ze średnią ważoną ceną eksportową dla każdego przedsiębiorstwa, wyrażoną jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(59)

Średnią ważoną marginesów dumpingu producentów eksportujących objętych próbą obliczono dla współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą. Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu dla producentów eksportujących nieobjętych próbą wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem wynosi 61,1 %.

(60)

Aby obliczyć ogólnokrajowy margines dumpingu mający zastosowanie do niewspółpracujących lub nieznanych producentów eksportujących w ChRL, ustalono najpierw poziom współpracy przez porównanie wielkości wywozu do Unii zgłoszonego przez współpracujących producentów eksportujących z odpowiednimi danymi statystycznymi Eurostatu.

(61)

Ponieważ poziom współpracy ze strony ChRL wynosił około 70 %, ogólnokrajowy margines dumpingu, mający zastosowanie do wszystkich pozostałych eksporterów w ChRL, obliczono przy użyciu najwyższego marginesu dumpingu ustalonego dla reprezentatywnych rodzajów produktu producentów eksportujących. Na tej podstawie poziom dumpingu dla całego kraju został tymczasowo ustalony jako 77,9 % ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(62)

Na tej podstawie tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(63)

W celu ustalenia całkowitej produkcji unijnej w okresie badanym wykorzystano wszystkie dostępne informacje dotyczące producentów unijnych, w tym informacje zawarte w skardze, dane zebrane od producentów unijnych przed rozpoczęciem dochodzenia oraz po jego rozpoczęciu oraz zweryfikowane odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielone przez producentów unijnych objętych próbą.

(64)

W okresie objętym dochodzeniem powlekane organicznie produkty ze stali wytwarzało w Unii 22 producentów. Na podstawie, o której mowa w poprzednim motywie, całkowitą produkcję unijną oszacowano w OD na około 3 645 298 ton. Producenci unijni (reprezentujący całkowitą produkcję unijną) stanowią przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego oraz będą dalej zwani „przemysłem unijnym”.

(65)

W trakcie dochodzenia ustalono, że znacząca część produkcji producentów unijnych objętych próbą była przeznaczona na użytek własny, tzn. często była po prostu przekazywana (bez faktury) lub dostarczana po cenach transferowych w ramach tego samego przedsiębiorstwa lub grupy przedsiębiorstw w celu dalszego przetwarzania.

(66)

W celu ustalenia, czy przemysł unijny doznał szkody, oraz w celu określenia konsumpcji i innych wskaźników ekonomicznych dotyczących sytuacji przemysłu unijnego zbadano, czy i w jakim stopniu późniejsze wykorzystanie produktu podobnego wytwarzanego przez przemysł unijny powinno było być uwzględnione w analizie.

(67)

Aby przedstawić możliwie najpełniejszy obraz sytuacji w przemyśle unijnym, zebrano i przeanalizowano dane dotyczące całej aktywności w zakresie powlekanych organicznie produktów ze stali, a następnie określono, czy produkcja była przeznaczona na użytek własny, czy na wolny rynek.

(68)

W odniesieniu do następujących wskaźników ekonomicznych dotyczących przemysłu unijnego ustalono, że ustalono, że aby analiza i ocena były miarodajne, muszą one skupić się na sytuacji panującej na wolnym rynku: wielkość sprzedaży i ceny sprzedaży na rynku unijnym, udział w rynku, wzrost, wielkość wywozu i ceny, a zatem wskaźniki szkody zostały skorygowane z uwzględnieniem znanego użytku własnego i sprzedaży wewnętrznej w przemyśle unijnym, a użytek własny i sprzedaż wewnętrzna były analizowane osobno.

(69)

Jednakże w odniesieniu do innych wskaźników ekonomicznych obecne dochodzenie wykazało, że mogą one być rzetelnie zbadane tylko w odniesieniu do całkowitej aktywności. W istocie, produkcja (zarówno na użytek własny i do sprzedaży wewnętrznej, jak i na wolny rynek), moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, nakłady, zapasy, zatrudnienie, wydajność, wynagrodzenia i zdolność do pozyskiwania kapitału zależą od poziomu całkowitej aktywności, niezależnie od tego czy produkcja jest przeznaczona na użytek własny lub do sprzedaży wewnętrznej czy sprzedawana na wolnym rynku.

(70)

Produkt podobny jest sprzedawany przez przemysł unijny nabywcom niepowiązanym, a także sprzedawany lub przekazywany przedsiębiorstwom powiązanym w celu dalszego przetwarzania, np. w centrach usług w zakresie obróbki stali.

(71)

Przy obliczaniu widocznej konsumpcji powlekanych organicznie produktów ze stali w Unii Komisja dodała wielkość całkowitego przywozu do Unii powlekanych organicznie produktów ze stali według danych Eurostatu oraz wielkość sprzedaży i wielkość użytku własnego produktu podobnego w Unii produkowanego przez przemysł unijny zgodnie z danymi przedstawionymi w skardze i zgodnie z danymi zweryfikowanymi podczas wizyt weryfikacyjnych w odniesieniu do producentów unijnych objętych próbą.

(72)

W odniesieniu do danych Eurostatu dotyczących przywozu należy zauważyć, że opis odpowiednich kodów CN (zob. motyw 13 powyżej) nie ogranicza się do opisu produktu objętego dochodzeniem, a zatem przywóz wykazany w danych Eurostatu pod tymi kodami może obejmować inne produkty. W związku z brakiem informacji na temat wielkości przywozu innych produktów, której to ewentualnie dotyczy, a także brakiem dowodów, że mogą to być znaczne ilości, podjęto tymczasowo decyzję o wykorzystaniu pełnych danych dotyczących przywozu w ramach odpowiednich kodów CN według danych Eurostatu.

(73)

Na tej podstawie ustalono, że łączna konsumpcja unijna rozwijała się następująco:

(74)

Łączna konsumpcja na rynku UE spadła w okresie badanym o 9 %. W latach 2008–2009 nastąpił spadek wynoszący około 24 % w wyniku ogólnego negatywnego oddziaływania kryzysu gospodarczego, w szczególności na przemysł budowlany. Następnie konsumpcja zaczęła rosnąć i zwiększyła się między 2009 r. a OD łącznie o 20 %, chociaż cały czas nie osiągnęła pierwotnego poziomu z 2008 r.

(75)

Przywóz do Unii z ChRL kształtował się w okresie badanym w następujący sposób:

(76)

Niezależnie od zmian konsumpcji wielkość przywozu z ChRL znacznie wzrosła w okresie badanym o 49 %. Z uwagi na negatywne oddziaływanie kryzysu gospodarczego w 2009 r. gwałtownie spadła również wielkość przywozu z ChRL. Przywóz z ChRL zaczął się jednak poprawiać w bardzo szybkim tempie, a wzrost od 2009 r. do OD był imponujący i wyniósł 367 %.

(77)

Podobnie udział w rynku tego przywozu wzrósł w okresie badanym o 63 %. Pomimo spadku o ponad połowę między 2008 r. a 2009 r. wykazał on imponującą tendencją wzrostową od 2009 r. do OD i zwiększył się o 290 %.

(78)

Średnia cena importowa z ChRL spadła w okresie badanym o 9 %. Między 2008 r. a 2009 r. spadła ona znacznie o 17 %, a następnie wzrosła o 5 punktów procentowych między 2009 r. a 2010 r. i o kolejne 3 punkty procentowe w OD.

(79)

W całym okresie badanym ceny importowe towarów z ChRL pozostawały niezmiennie poniżej cen sprzedaży przemysłu unijnego. Jak pokazano w tabeli powyżej, podczas gdy w 2009 r. w trakcie największego nasilenia kryzysu gospodarczego nawet obniżka cen o 17 % nie pozwoliła przywozowi z ChRL utrzymać udziału w rynku w sytuacji gwałtownie malejącej konsumpcji i znacznej dekoniunktury, nieprzerwane podcięcie w kolejnych latach wyjaśnia stały imponujący wzrost udziału przywozu z ChRL w rynku między 2009 r. a OD.

(80)

W celu określenia podcięcia cenowego w OD porównano średnie ważone ceny sprzedaży poszczególnych rodzajów produktu wytwarzanych przez objętych próbą producentów unijnych stosowane wobec niepowiązanych klientów na rynku unijnym, dostosowane do poziomu ex-works, z odpowiadającymi średnimi ważonymi cenami przywozu analogicznych rodzajów produktu, stosowanymi przez chińskich producentów współpracujących przy sprzedaży pierwszemu niepowiązanemu klientowi na rynku unijnym, ustalonymi na podstawie CIF z odpowiednimi dostosowaniami uwzględniającymi koszty ponoszone po przywozie.

(81)

Porównania cen dokonano dla poszczególnych rodzajów produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio skorygowanych oraz pomniejszonych o rabaty i obniżki. Wynik porównania, wyrażony jako wartość procentowa obrotów objętych próbą producentów unijnych w OD, wykazał średnie ważone marginesy podcięcia cenowego przez współpracujących chińskich producentów eksportujących sięgające 25,9 %.

(82)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki i wskaźniki gospodarcze mające wpływ na sytuację przemysłu unijnego.

(83)

Jak wspomniano w motywie 5 powyżej, do zbadania ewentualnej szkody poniesionej przez przemysł unijny zastosowano kontrolę wyrywkową.

(84)

W celu ustalenia wskaźników mikroekonomicznych, takich jak cena jednostkowa, koszt jednostkowy, rentowność, przepływ środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji, zdolność do pozyskania kapitału i zapasy wykorzystano dane dostarczone i zweryfikowane u sześciu producentów unijnych objętych próbą.

(85)

W celu ustalenia wskaźników makroekonomicznych, takich jak produkcja przemysłu unijnego, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, zatrudnienie i wydajność, wykorzystano dane dostarczone przez skarżącego dla wszystkich producentów powlekanych organicznie produktów ze stali w Unii, po sprawdzeniu metodą krzyżową z innymi dostępnymi źródłami i zweryfikowanymi danymi producentów unijnych objętych próbą.

(86)

W celu ustalenia całkowitej produkcji unijnej w okresie badanym wykorzystano wszystkie dostępne informacje dotyczące przemysłu unijnego, w tym informacje zawarte w skardze, dane zebrane od producentów unijnych przed rozpoczęciem dochodzenia i po jego rozpoczęciu oraz zweryfikowane odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielone przez producentów unijnych objętych próbą.

(87)

Powyższa tabela pokazuje, że produkcja zmniejszyła się w okresie badanym o 14 %. Wraz ze spadkiem popytu produkcja spadła gwałtownie w 2009 r., po czym częściowo wzrosła w 2010 r., a następnie znowu lekko spadła w OD pomimo wzrostu konsumpcji.

(88)

Moce produkcyjne spadły w rozpatrywanym okresie o 4 %. Wykorzystanie mocy produkcyjnych odpowiadało tendencjom w zakresie produkcji i spadło w okresie badanym o 10 %.

(89)

W 2009 r. wielkość sprzedaży przemysłu unijnego nabywcom niepowiązanym gwałtownie spadła o 19 %. W 2010 r. wielkość sprzedaży wzrosła o 9 punktów procentowych, ale następnie spadła o 3 punkty procentowe w OD.

(90)

Udział produkcji przemysłu unijnego spadł w okresie badanym o 4 %. Przemysł unijny po początkowym zwiększeniu swojego udziału w rynku w 2009 r. doznał jego zmniejszenia w 2010 r. i OD, w wyniku czego jego udział w rynku w OD był o 6 % mniejszy niż w 2009 r.; natomiast konsumpcja w tym samym okresie wzrosła o ponad 20 %. Przemysł unijny nie był zatem w stanie czerpać korzyści ze wzrostu konsumpcji oraz odzyskać wielkości sprzedaży i części utraconego uprzednio udziału w rynku.

(91)

Podczas gdy konsumpcja unijna spadła w okresie badanym o 9 %, a wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rzecz podmiotów niepowiązanych spadła o 13 %, udział przemysłu unijnego w rynku spadł o 2,3 punkty procentowe z 59 % w 2008 r. do 56,7 % w OD.

(92)

Zatrudnienie w przemyśle unijnym charakteryzowało się stopniową tendencją spadkową. Łączna liczba pracowników mierzona ekwiwalentem pełnego czasu pracy (EPC) w przemyśle spadła mianowicie w okresie badanym o 20 % i osiągnęła swój najniższy poziom w OD. Wydajność w okresie badanym wzrosła jednak o 8 %, co dowodzi, że podjęto także próbę racjonalizacji kosztów produkcji w przemyśle.

(93)

Średnie ceny sprzedaży producentów unijnych objętych próbą na rzecz nabywców niepowiązanych w UE spadły w okresie badanym o 3 %. W okresie od 2009 r. do OD, wraz z rosnącą konsumpcją i wielkością sprzedaży, ceny wzrosły o 23 %, ale nie osiągnęły poziomu z 2008 r.

(94)

Równocześnie średnie koszty produkcji i sprzedaży produktu podobnego wzrosły w okresie badanym o 6 % w związku z rosnącymi jednostkowymi kosztami wytwarzania, jako że jednostkowe koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne spadły o 34 %.

(95)

Cena jednostkowa, po spadku wynoszącym 21 % w 2009 r. w odniesieniu do nabywców niepowiązanych i towarzyszącym jej stratom, zaczęła rosnąć. W 2010 r. i w OD przemysł unijny odnotował wzrost kosztów i mógł je pokryć, jedynie umiarkowanie podnosząc ceny, co było jednak wystarczające by utrzymać rentowność na tym samym poziomie w 2010 r. i w OD. Spowodowało to jednak dalszą utratę udziału w rynku, ponieważ chińskie ceny importowe były stale niższe od cen przemysłu unijnego.

(96)

Rentowność przemysłu unijnego ustalono, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego na rzecz niepowiązanych klientów jako odsetek obrotów w ramach tej sprzedaży. W 2009 r., roku kryzysu gospodarczego, rentowność przemysłu unijnego gwałtownie spadła, a strata z tego tytułu wyniosła 13,9 %. Od 2010 r. zaczęła ona rosnąć, chociaż rosnące koszty produkcji uniemożliwiły osiągnięcie poziomu uznawanego za zdrowy i bezpieczny dla przemysłu (6,7 % – zob. motyw 156). W całym okresie badanym rentowność spadła o 61 %.

(97)

Tendencja przepływu środków pieniężnych kształtowała się w znacznej mierze tak samo jak spadkowa tendencja rentowności. Najniższy poziom osiągnięto w 2010 r. Podobnie o 56 % zmniejszył się zwrot z inwestycji – z 13,8 % w 2008 r. do 6 % w OD.

(98)

Zmiany rentowności, przepływu środków pieniężnych i stopy zwrotu z inwestycji w okresie badanym ograniczyły zdolność przemysłu unijnego do inwestycji w działalność i zahamowały jego rozwój. Przemysłowi unijnemu udało się dokonać znaczących inwestycji na początku okresu badanego. Później inwestycje uległy jednak istotnemu zmniejszeniu w 2009 r. i ogólnie w okresie badanym spadły o 73 %.

(99)

Jak stwierdzono powyżej, wyniki finansowe przemysłu unijnego uległy pogorszeniu, jednak w okresie badanym nie wykazano znaczącego uszczuplenia zdolności do pozyskiwania kapitału.

(100)

W przypadku sześciu producentów unijnych objętych próbą poziom zapasów stanowił w OD około 8 % wielkości produkcji. Stan zapasów końcowych wzrósł w okresie badanym o 12 %. Jakkolwiek należy zauważyć, że poziom zapasów nie jest dla tej branży miarodajnym wskaźnikiem, ponieważ produkcja przeważnie odbywa się na zamówienie, a największy wzrost zapasów miał miejsce między 2009 r. a OD i zbiegł się z gwałtownym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych z ChRL.

(101)

Średnie koszty pracy u producentów unijnych objętych próbą wzrosły w okresie badanym jedynie o 2 %, czyli poniżej stopy inflacji. Dochodzenie wykazało, że producenci objęci próbą dokonali znacznych cięć, zwłaszcza w odniesieniu do kosztów ogólnych i administracyjnych, a także prowadzili ścisłą kontrolę efektywności.

(102)

Jak wskazano w motywie 65, w UE istnieje poważny rynek dla powlekanych organicznie produktów ze stali, który jest związany z dalszym wykorzystaniem tych produktów przez przemysł unijny. Do celów analizy tego rynku wzięto pod uwagę wszystkie wielkości dotyczące użytku własnego i sprzedaży na rzecz powiązanych podmiotów (sprzedaż wewnętrzna) przez producentów unijnych objętych próbą i pozostałych producentów unijnych.

(103)

Stwierdzono, że użytek własny i sprzedaż wewnętrzna były przeznaczone do dalszego przetwarzania przez same przedsiębiorstwa lub powiązane z nimi przedsiębiorstwa w ramach grup producentów unijnych objętych próbą, działających głównie w przemyśle materiałów budowlanych, tj. będących użytkownikami końcowymi powlekanych organicznie produktów ze stali.

(104)

Na tej podstawie ustalono, że użytek własny i sprzedaż wewnętrzna producentów unijnych stanowiły w OD 27 % całkowitej wielkości produkcji. W okresie badanym wielkość użytku własnego i powiązanej sprzedaży spadła o 19 %, a udział w rynku – o 11 %.

(105)

Wartość użytku własnego i sprzedaży wewnętrznej była badana na podstawie odpowiedzi udzielonych przez producentów objętych próbą na pytania zawarte w kwestionariuszu i zweryfikowanych podczas wizyt weryfikacyjnych. Podczas dochodzenia ustalono, że z punktu widzenia końcowego wykorzystania produktu nie ma istotnej różnicy pomiędzy użytkiem własnym a sprzedażą wewnętrzną. Użytek własny był zgłaszany przez przedsiębiorstwa w sytuacji, gdy produkcja niższego szczebla odbywała się w tym samym podmiocie prawnym, a sprzedaż wewnętrzna w sytuacji, gdy sprzedaż następowała na rzecz innych powiązanych podmiotów prawnych i wystawiano za nią fakturę. Ponadto metoda ustalania cen zarówno w przypadku użytku własnego, jak i sprzedaży na rzecz powiązanych podmiotów była podobna, tj. żądano wartości godziwej (metoda koszt plus) produktu zarówno od powiązanych przedsiębiorstw, jak i od wewnętrznych jednostek produkcji niższego szczebla przedsiębiorstw objętych próbą.

(106)

Średnia wartość za tonę wzrosła zatem w okresie badanym o 1 % i jako taka była w OD o 2 % niższa od ceny sprzedaży producentów unijnych objętych próbą na rzecz niepowiązanych klientów.

(107)

Mając na uwadze, że większość sprzedaży wewnętrznej i użytku własnego była przeznaczona na potrzeby branży materiałów budowlanych producentów unijnych stanowiących następne ogniwo w procesie produkcji (czyli niższego szczebla), sprzedaż i użytek własny były także pośrednio narażone na konkurencję ze strony innych uczestników rynku, w tym ze strony przywozu po cenach dumpingowych z ChRL. Popyt wewnętrzny ze strony produkcji niższego szczebla zależałby od możliwości sprzedaży produktów niższego szczebla na wolnym rynku, na którym nie występują zakłócenia w związku z przywozem po cenach dumpingowych. Można zatem uznać, że zmniejszające się wielkości i udział w rynku w okresie badanym były spowodowane konkurencją ze strony przywozu po cenach dumpingowych z ChRL.

(108)

Z uwagi na to, że jest to pierwsze postępowanie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem, brak jest danych, by ocenić skutki poprzedniego dumpingu lub subwencjonowania.

(109)

Wszystkie marginesy ustalone i wymienione powyżej w części poświęconej dumpingowi znacznie przekraczają poziom de minimis. Ponadto, biorąc pod uwagę wielkość i ceny przywożonych z ChRL towarów dumpingowych, oddziaływania rzeczywistego marginesu dumpingu na rynek unijny nie można uznać za nieistotne.

(110)

W toku dochodzenia wykazano, że wszystkie wskaźniki szkody dotyczące sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego pogorszyły się lub nie były zgodne z tendencją konsumpcji w okresie badanym.

(111)

W okresie badanym, w kontekście spadku konsumpcji, wielkość przywozu z ChRL stale i znacznie się zwiększała. Jednocześnie wielkość sprzedaży przemysłu unijnego zmniejszyła się o 13 %, a jego udział w rynku spadł z 59 % w 2008 r. do 56,7 % w OD. Mimo że konsumpcja wzrosła o 20 % w okresie od 2009 r. do OD, po roku kryzysu gospodarczego, który oddziaływał na popyt, udział przemysłu unijnego w rynku w dalszym ciągu spadał. Przemysł unijny nie był w stanie odzyskać utraconego udziału w rynku ze względu na znaczną ekspansję przywozu towarów po cenach dumpingowych z ChRL na rynek UE. Tani przywóz towarów po cenach dumpingowych zwiększał się w okresie badanym po cenach stale podcinających ceny przemysłu unijnego.

(112)

Ponadto znacznie pogorszyły się wskaźniki szkody związane z wynikami finansowymi przemysłu unijnego, takie jak przepływ środków pieniężnych i rentowność. Oznacza to, że pogorszyła się zdolność przemysłu unijnego do pozyskania kapitału i inwestowania.

(113)

W związku z powyższym uznano, że przemysł unijny poniósł znaczącą szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(114)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy przywóz po cenach dumpingowych towarów pochodzących z ChRL spowodował materialną szkodę dla przemysłu unijnego w stopniu umożliwiającym zaklasyfikowanie jej jako szkody istotnej. Zbadano znane czynniki, inne niż przywóz towarów po cenach dumpingowych, które mogły równocześnie spowodować szkodę dla przemysłu unijnego, aby sprawdzić, czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej przez inne czynniki.

(115)

Dochodzenie wykazało, że konsumpcja unijna spadła w okresie badanym o 9 %, podczas gdy wielkość przywozu z ChRL towarów po cenach dumpingowych znacznie wzrosła o około 49 %, a jego udział w rynku również wzrósł o 63 % z 8,3 % w 2008 r. do 13,6 % w OD. Jednocześnie wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rzecz podmiotów niepowiązanych spadła o 13 %, a udział w rynku tej sprzedaży spadł o 4 % z 59 % w 2008 r. do 56,7 % w OD.

(116)

Ponadto, jakkolwiek przywóz z ChRL ucierpiał także w wyniku kryzysu gospodarczego i spadł między 2008 r. a 2009 r. o 68 %, to od 2009 r. do OD rósł w bardzo szybkim tempie, osiągając pod koniec OD wzrost o 367 %, chociaż konsumpcja w Unii zwiększyła się w tym okresie jedynie o 20 %. Obniżając cenę jednostkową o 9 % w porównaniu z 2008 r. i podcinając ceny przemysłu unijnego o 25,9 % w OD, przywóz z ChRL zwiększył swój udział w rynku między 2008 r. a OD o 63 %, osiągając 13,6 %.

(117)

Jednocześnie od 2008 r. do OD wielkość sprzedaży producentów unijnych na rzecz podmiotów niepowiązanych ogólnie spadła o 13 %. W czasie ożywienia gospodarczego, od 2009 r. do OD, przemysłowi unijnemu udało się zwiększyć wielkość sprzedaży na rzecz podmiotów niepowiązanych jedynie o 8 %, ale stracił on 9 % udziału w rynku, a zatem odniósł jedynie ograniczone korzyści z tytułu wzrostu konsumpcji. W istocie to przywóz z ChRL najbardziej skorzystał na wzroście konsumpcji, pozostawiając innych uczestników rynku daleko w tyle.

(118)

Średnie ceny importowe z ChRL spadły w okresie badanym o 9 %. Chociaż wykazywały tendencję wzrostową po gwałtownym spadku w 2009 r., między 2009 r. a OD znajdowały się stale poniżej poziomu stosowanego przez przemysł unijny. Cena jednostkowa na rzecz nabywców niepowiązanych w UE spadła tylko o 3 %, opierając się presji cenowej wywieranej przez przywóz z ChRL. Ceny te zostały jednak w oczywisty sposób utrzymane kosztem mniejszej wielkości sprzedaży i obniżonej rentowności tej sprzedaży, ponieważ spadła ona o 61 % z 6,7 % w 2008 r. do 2,6 % w OD w miarę wzrostu kosztów produkcji.

(119)

Na podstawie powyższych ustaleń stwierdzono, że wzrost przywozu z ChRL towarów po cenach dumpingowych po cenach stale podcinających ceny przemysłu unijnego odegrał decydującą rolę w poniesieniu znacznej szkody przez przemysł unijny, co uniemożliwiło przemysłowi unijnemu skorzystanie w pełni z rosnącej konsumpcji w Unii.

(120)

Podczas gdy przywóz z ChRL stanowił w OD 56 % całkowitego przywozu w UE, inne ważne źródła przywozu stanowiły Republika Indii („Indie”) (11 %) i Korea Południowa (19 %). W przeciwieństwie do przywozu z ChRL przywóz z Indii, mimo gwałtownego spadku jego średniej ceny o 12 %, ogólnie odnotował w okresie badanym spadek o 12 % i utratę udziału w rynku o 3 %. Przywóz z Korei Południowej wzrósł jedynie o 4 %, przy czym średnia cena pozostawała na poziomie z 2008 r. Udział przywozu z Indii w rynku wynosił w OD 2,7 %, podczas gdy udział przywozu z Korei Południowej sięgał 4,6 %.

(121)

Pozostały przywóz, stanowiący 14 % całkowitego przywozu, spadł o 33 %, a jego średnia cena pozostawała na poziomie z 2008 r.

(122)

Mimo że średnia cena całego pozostałego przywozu znajdowała się poniżej poziomu cenowego przemysłu unijnego, ewentualny wpływ tego przywozu może być jedynie marginalny. Po pierwsze, brak jest dowodów, że przywóz z innych źródeł był nieuczciwy. Po drugie, w przeciwieństwie do przywozu z ChRL ogólne poziomy cen z głównych źródeł pozostałego przywozu były przez cały okres badany raczej stabilne, co pokazuje, że przemysł unijny może skutecznie konkurować z tym przywozem w segmentach rynkowych. Po trzecie, przywóz z innych państw ulegał w okresie badanym zmniejszeniu i cały czas pozostaje na niskim poziomie, zarówno ogólnie, jak i dla poszczególnych głównych państw wywozu. Ponadto zmniejszający się udział pozostałego przywozu w rynku potwierdza, że przywóz ten nie mógł wyrządzić szkody przemysłowi unijnemu.

(123)

Całkowity wywóz powlekanych organicznie produktów ze stali przez przemysł unijny do państw trzecich zmniejszył się według danych Eurostatu w okresie badanym o 10 %. Średnia cena była jednak stosunkowo wysoka i wzrosła w okresie badanym o 2 %. Wywóz stanowił 17 % całkowitej produkcji UE i umożliwił przemysłowi unijnemu osiągnięcie korzyści skali oraz zmniejszenie całkowitych kosztów produkcji. W związku z tym można uznać, że działalność eksportowa przemysłu unijnego nie może być potencjalnie przyczyną istotnej szkody.

(124)

Ten ogólny obraz znajduje odzwierciedlenie w sytuacji dotyczącej wywozu na rzecz niepowiązanych klientów w państwach trzecich przez producentów unijnych objętych próbą. W okresie badanym spadł on o 14 %, chociaż również tutaj jednostkowa cena eksportowa była ciągle wyższa (średnio między 2 a 12 % w zależności od roku) niż cena w UE. Z uwagi na fakt, że wielkość wywozu stanowiła jedynie 3 % całkowitej produkcji, nie mógł on przyczynić się do szkody na rynku UE.

(125)

W trakcie dochodzenia twierdzono, że skarżący (za pośrednictwem powiązanych z nimi przedsiębiorstw) sami dokonywali przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL oraz że ten przywóz stanowił 20 do 40 % całkowitego przywozu z ChRL. Nie przedstawiono jednak żadnych dowodów na poparcie tej tezy. Podczas badania zarzutów stwierdzono, że producenci unijni dokonali w OD przywozu jedynie około 10 000 ton, co było w dużym stopniu zbieżne z danymi przedstawionymi przez skarżącego przy wszczęciu postępowania. Ustalono, że podobna wielkość, nieujawniona zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego, została przywieziona przez powiązane przedsiębiorstwa producentów unijnych. Przywóz ten stanowił razem jedynie około 2–3 % całkowitego przywozu z ChRL. W związku z tym nie można uznać, że przemysł unijny dokonywał przywozu z ChRL w ilościach i w sposób, które (1) kwestionują ich własny status producentów unijnych zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia podstawowego lub (2) przynoszą im samym szkodę. Z tego względu argument ten tymczasowo odrzucono.

(126)

Niektóre zainteresowane strony utrzymywały, że szkodę w stosunku do przemysłu unijnego spowodowało jego zaangażowanie – bezpośrednie lub za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw w ramach grupy – w przemysł niższego szczebla zajmujący się produkcją materiałów budowlanych (np. płyt warstwowych, blachy trapezowej itp.). W szczególności twierdzono, że przemysł unijny udostępniał powlekane organicznie produkty ze stali swojej własnej branży niższego szczebla po cenach niższych niż niepowiązanym przedsiębiorstwom, „subsydiując” je tym samym w ramach grupy i umożliwiając im podcięcie konkurentów w segmencie niższego szczebla.

(127)

Jak wskazano w motywach 102-107 powyżej średnia wartość użytku własnego i sprzedaży wewnętrznej za tonę była w OD jedynie o 2 % niższa niż cena sprzedaży niepowiązanym klientom. Ponadto dochodzenie wykazało, że nieuczciwa konkurencja wynikająca z przywozu po cenach dumpingowych miała najprawdopodobniej pośredni negatywny wpływ również na użytek własny i sprzedaż wewnętrzną. W istocie, jeżeli branża niższego szczebla producentów unijnych odnosiłaby korzyści, jak mówią zarzuty, powinno było to uwidocznić się w kształtowaniu się wskaźnika szkody. Argument ten został zatem tymczasowo odrzucony.

(128)

Kryzys gospodarczy i jego skutki dla przemysłu budowlanego przynajmniej częściowo wyjaśniają spadek popytu i presję cenową w okresie badanym. Jak wyżej wspomniano, konsumpcja spadła w 2009 r. o 24 %. Od 2010 r. rynek zaczął jednak rosnąć, a pod koniec OD konsumpcja wzrosła o 20 %.

(129)

W analizie szkody i związku przyczynowego rozdzielono jednak załamanie rynku z 2009 r. i jego późniejszy wzrost między 2009 r. a OD. Wyraźnie wykazano w niej, że przywóz z ChRL w pełni skorzystał z odradzającej się konsumpcji, a ponadto stale podcinał ceny przemysłu unijnego, tym samym przekształcając możliwość równych szans pokonania tendencji spadkowych dla wszystkich uczestników rynku w nieustającą walkę o przetrwanie.

(130)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że nie przywóz z ChRL spowodował szkodę dla przemysłu unijnego, który stanowią przeważnie zintegrowani pionowo producenci stali, lecz wynikała ona ze strukturalnych problemów przemysłu stalowego UE, takich jak nadwyżka mocy produkcyjnych. Twierdzono także, że konsolidacja przemysłu stalowego, która dokonała się przed okresem badanym, doprowadziła do nadwyżki mocy produkcyjnych, a wszelkie poniesione szkody wynikały ze zbyt dużej liczby zakładów produkcyjnych.

(131)

Faktycznie produkcja powlekanych organicznie produktów ze stali jest kapitałochłonna, a przemysł ma stosunkowo wysokie koszty stałe. Nie można jednak stwierdzić, że konsolidacja przemysłu stalowego, która miała miejsce przed okresem badanym, doprowadziła do nadwyżki mocy produkcyjnych. Ustalenia wykazały, że po niewielkim zwiększeniu zainstalowanych mocy produkcyjnych w 2009 r., przemysł zmniejszył je w 2010 r. i ponownie w OD. Poziom mocy produkcyjnych w OD był niższy niż rzeczywista konsumpcja w 2008 r., czyli zanim odczuwalne były pełne skutki kryzysu gospodarczego. Konsumpcja w UE nie powróciła jeszcze do poziomu z 2008 r.

(132)

Ponadto w wyniku dochodzenia ustalono, że negatywny skutek nadwyżki mocy produkcyjnych można jedynie w niewielkim stopniu przypisać unijnym producentom powlekanych organicznie produktów ze stali. Po pierwsze, dochodzenie wykazało, że przemysł unijny niewątpliwie podejmował kroki na rzecz utrzymania efektywności – znacząco (o 34 %) obniżono koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, a wydajność wzrosła o 8 % w całym przemyśle i o 6 % w przedsiębiorstwach objętych próbą. Po drugie, ciągłe inwestycje w linie produkcyjne i elastyczność w ich wykorzystaniu do wytwarzania innych produktów pomogły osiągnąć korzyści skali i obniżyć ostateczne koszty stałe. Zatem przy spadku wykorzystania mocy produkcyjnych w przedsiębiorstwach objętych próbą o 18 % w okresie badanym średnie koszty produkcji wzrosły jedynie o 9 %, wliczając w to koszty surowca. Nie można więc wnioskować, że nadwyżka mocy produkcyjnych spowodowałaby zerwanie związku przyczynowego. Argument ten zostaje więc tymczasowo odrzucony.

(133)

Wykazano, że w okresie badanym, a zwłaszcza w okresie od 2009 r. do OD, miał miejsce znaczny wzrost wielkości i udziału w rynku przywozu po cenach dumpingowych towarów pochodzących z ChRL. Ustalono także, że przywóz ten nieustannie podcinał ceny przemysłu unijnego na rynku unijnym, w szczególności w OD.

(134)

Wzrost wielkości i udziału w rynku taniego przywozu z ChRL towarów po cenach dumpingowych zbiegł się w czasie z negatywnymi zmianami sytuacji ekonomicznej przemysłu unijnego. Sytuacja ta, pomimo rosnącej konsumpcji, uległa pogorszeniu w OD, kiedy to przemysł unijny nie był w stanie odzyskać utraconego udziału w rynku, zaś rentowność oraz inne wskaźniki finansowe, takie jak przepływ środków pieniężnych i zwrot z inwestycji, zatrzymały się na poziomie z 2010 r., a zatrudnienie osiągnęło swój najniższy poziom.

(135)

Analiza pozostałych znanych czynników, które mogły spowodować szkodę poniesioną przez przemysł unijny, pokazała, że czynniki te nie mają charakteru powodującego zerwanie związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a szkodą poniesioną przez przemysł unijny.

(136)

W oparciu o powyższą analizę, która we właściwy sposób wyodrębniła skutki wszystkich znanych czynników mających wpływ na sytuację przemysłu unijnego i oddzieliła je od szkodliwych skutków wywozu po cenach dumpingowych, uznano wstępnie, że przywóz po cenach dumpingowych z ChRL spowodował istotną szkodę poniesioną przez przemysł unijny w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(137)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja sprawdziła, czy pomimo wstępnego stwierdzenia wystąpienia szkodliwego dumpingu istnieją przekonujące powody dla stwierdzenia, że wprowadzenie środków tymczasowych w tym szczególnym przypadku nie leży w interesie Unii. Analizę interesu Unii oparto na ocenie wszystkich zaangażowanych interesów, m.in. interesu przemysłu unijnego, interesu importerów oraz interesu użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(138)

Przemysł unijny jako całość składa się z 22 znanych producentów, którzy według informacji pochodzących od Eurofer reprezentują całą produkcję unijną powlekanych organicznie produktów ze stali. Producenci znajdują się w różnych państwach członkowskich Unii i zatrudniają bezpośrednio ponad 5 400 osób w związku z produktem objętym postępowaniem.

(139)

Żaden z producentów nie wystąpił przeciwko wszczęciu dochodzenia. Jak wykazano powyżej na podstawie wskaźników makroekonomicznych, pogorszenie sytuacji dotknęło cały przemysł unijny, który doświadczył ponadto negatywnych skutków z tytułu przywozu po cenach dumpingowych.

(140)

Przemysł unijny poniósł istotną szkodę spowodowaną przez przywóz z ChRL towarów po cenach dumpingowych. Przypomina się, że wszystkie wskaźniki szkody wykazały w okresie badanym negatywne tendencje. W szczególności wskaźniki szkody związane z wynikami finansowymi współpracujących producentów unijnych, takie jak rentowność i zwrot z inwestycji, uległy znacznemu pogorszeniu. Jeżeli nie zostaną wprowadzone żadne środki, bardzo prawdopodobne jest dalsze pogarszanie się sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego.

(141)

Oczekuje się, że nałożenie tymczasowych ceł antydumpingowych przywróci uczciwe warunki handlu na rynku unijnym, dzięki czemu przemysł unijny będzie mógł odpowiednio dostosować ceny powlekanych organicznie produktów ze stali, tak by odzwierciedlały koszty różnych składników i warunki rynkowe. Można również oczekiwać, że wprowadzenie tymczasowych środków umożliwi przemysłowi unijnemu odzyskanie przynajmniej części udziału w rynku utraconego w okresie badanym i będzie mieć pozytywny wpływ na jego rentowność i ogólną sytuację finansową.

(142)

Jeżeli środki nie zostałyby wprowadzone, należałoby spodziewać się dalszej utraty udziału w rynku oraz pogarszania się rentowności przemysłu unijnego. Sytuacji tej nie można byłoby utrzymywać w perspektywie średnio- lub długookresowej. Prawdopodobne jest również, że niektórzy producenci indywidualni musieliby zamknąć swoje zakłady produkcyjne z powodu poważnych strat w okresie badanym. Z uwagi na poniesione straty i wysoki poziom inwestycji dokonanych w produkcję na początku okresu badanego można oczekiwać, że większość producentów unijnych nie byłaby w stanie uzyskać zwrotu kosztów swoich inwestycji w przypadku, gdyby środki nie zostały wprowadzone.

(143)

W związku z powyższym stwierdza się tymczasowo, że nałożenie ceł antydumpingowych leżałoby w interesie przemysłu unijnego.

(144)

Jak wspomniano wyżej w motywie 10, zgłosiło się pięciu importerów, ale tylko dwóch udzieliło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Spośród około 100 użytkowników wymienionych w skardze, 19 zgłosiło się i wyraziło zainteresowanie postępowaniem. Następnie dziesięć przedsiębiorstw odpowiedziało na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(145)

Najbardziej aktywni użytkownicy i importerzy sporządzili wspólne oświadczenia pisemne. W trakcie dochodzenia przeprowadzono także szereg przesłuchań. Ich główne argumenty dotyczące wprowadzenia środków przeanalizowano poniżej.

(146)

Utrzymywano, że rynek UE powlekanych organicznie produktów ze stali nie jest wystarczająco konkurencyjny i że przywóz z ChRL jest niezbędny, by dać przedsiębiorstwom importującym powlekane organicznie produkty ze stali i korzystającym z tych produktów większą siłę przetargową. Ponadto sugerowano, że przemysł unijny był zaangażowany w porozumienia oligopolistyczne w celu kontrolowania rynku. Dochodzenie na tymczasowym etapie nie potwierdziło tych zarzutów. Ponadto zauważono, że producenci unijni konkurowali na tych samych rynkach i często sprzedawali towary na rzecz tych samych klientów lub na rzecz przedsiębiorstw budowlanych zależnych od innych producentów unijnych. Mając na uwadze, że poza jednostkowymi skargami na trudności w negocjowaniu cen nie przedstawiono dowodów i że poza pięcioma grupami skarżących producentów unijnych w UE działa 11 innych producentów powlekanych organicznie produktów ze stali, spośród których niektórzy są bardzo duzi, oraz że istnieje różnorodność innych źródeł przywozu, skarga ta wydaje się bezzasadna i jest tymczasowo odrzucona.

(147)

Podnoszono również zarzut, że wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu z ChRL spowodowałoby niedobór powlekanych organicznie produktów ze stali na rynku UE. Biorąc jednak pod uwagę opisaną powyżej dużą różnorodność źródeł zaopatrzenia, a także wolne moce produkcyjne przemysłu unijnego, uważa się za mało prawdopodobne, by taki niedobór wystąpił. Z tego względu argument ten tymczasowo odrzucono.

(148)

Dziesięciu współpracujących użytkowników reprezentowało w OD 7 % całkowitego przywozu z ChRL. Dochodzenie wykazało, że wszyscy użytkownicy utrzymują różne źródła zaopatrzenia. Zakupy z ChRL stanowiły przeciętnie około 15 % ich całkowitych zakupów powlekanych organicznie produktów ze stali. Ponadto okazało się, że największe ilości pochodziły od producentów unijnych (73 %), a 12 % importowano z innych państw trzecich. W istocie ponieważ produkt objęty postępowaniem jest w dużym stopniu znormalizowany, znaczenie przywiązania klientów jest raczej względne, a zarówno użytkownicy, jak i importerzy mogą z punktu widzenia jakości produktu dość łatwo zmieniać źródła zaopatrzenia.

(149)

Dochodzenie pokazało, że z wyjątkiem jednego wszyscy współpracujący użytkownicy osiągali zyski w sektorze korzystającym z produktu objętego postępowaniem, a ich rentowność w OD wynosiła od 1 % do 13 % w zależności od przedsiębiorstwa. Ponadto rentowność tych przedsiębiorstw nie była w istotny sposób uzależniona od przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL.

(150)

Na podstawie odpowiedzi użytkowników na pytania zawarte w kwestionariuszu oceniono prawdopodobny skutek proponowanych środków. Otóż nawet przyjmując mało prawdopodobny najgorszy scenariusz dla współpracujących użytkowników, tzn. brak możliwości przeniesienia wzrostu cen oraz konieczność utrzymania przywozu z ChRL w poprzednich ilościach, nałożenie cła spowodowałoby wzrost kosztów produkcji o 1 do 5 % i spadek rentowności o 1 do 2,8 % w odniesieniu do większości przywozu i o około 4 % w odniesieniu do przywozu objętego cłem rezydualnym. Bardziej prawdopodobnym scenariuszem jest jednak wpływ znacznie mniejszy, gdyż przywóz z ChRL stanowi raczej niewielką część działalności użytkowników i w związku z tym można spodziewać się stosunkowo łatwego przeniesienia wzrostu kosztów z tytułu środków antydumpingowych. Ponadto, zważywszy, że poza wieloma producentami unijnymi istnieją poważne alternatywne źródła przywozu niepodlegające środkom, np. Indie i Korea Południowa, należy oczekiwać, że w wyniku wprowadzenia środków ceny na rynku uwzględnią także te czynniki.

(151)

Dwóch współpracujących importerów reprezentowało w OD około 6 % całkowitego przywozu z ChRL, przy czym zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego dokładna wielkość pozostaje nieujawniona. Podobnie jak użytkownicy, również importerzy utrzymywali poza ChRL inne źródła zaopatrzenia. Ponadto ustalono, że środki miałyby potencjalnie większy wpływ na rentowność importerów niż na rentowność użytkowników, jeżeli mieliby oni utrzymać strukturę przywozu stosowaną w OD. W praktyce jednak importerzy jako przedsiębiorstwa handlowe są nawet bardziej elastyczni od użytkowników i byliby najprawdopodobniej pierwszymi, którzy przestawiliby się na alternatywne źródła zaopatrzenia.

(152)

W tym kontekście należy także uwzględnić, że część korzyści czerpanych przez użytkowników i importerów z przywozu z ChRL wynika w istocie z niesprawiedliwej dyskryminacji cenowej praktykowanej przez chińskich eksporterów, a nie z naturalnej przewagi konkurencyjnej. Zatem ponowne wprowadzenie równych warunków działania na rynku UE poprzez korektę zniekształceń w handlu wynikających z przywozu po cenach dumpingowych pozwoliłoby na przywrócenie sytuacji, w której dynamika i kształtowanie cen na rynku powlekanych organicznie produktów ze stali podlegają zdrowym, rynkowym zasadom, bez stawiania w niekorzystnej sytuacji innych uczestników rynku (użytkowników, producentów, konsumentów końcowych), którzy nie są w stanie od razu korzystać z przywozu po cenach dumpingowych.

(153)

W związku z powyższym tymczasowo uznaje się, że na podstawie dostępnych informacji dotyczących interesu Unii nie ma istotnych argumentów przeciwko wprowadzeniu środków tymczasowych w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL.

(154)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(155)

W celu ustalenia poziomu takich środków wzięto pod uwagę ustalone marginesy dumpingu, a także kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody ponoszonej przez przemysł unijny.

(156)

Przy obliczaniu poziomu cła niezbędnego do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi unijnemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego w Unii takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy dla tego rodzaju przemysłu w takim sektorze w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz towarów po cenach dumpingowych. Uznaje się, że zysk, który mógłby zostać osiągnięty w przypadku braku przywozu po cenach dumpingowych, powinien opierać się na roku 2008, kiedy przywóz z ChRL był w mniejszym stopniu obecny na rynku unijnym. Uważa się wobec tego, że za właściwe minimum zysku, którego przemysł unijny mógłby się spodziewać przy braku dumpingu wyrządzającego szkodę, uznać można marżę zysku w wysokości 6,7 % obrotów.

(157)

Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego niewyrządzającą szkody przemysłowi unijnemu. Cenę niewyrządzającą szkody otrzymano poprzez dodanie wyżej wspomnianego marginesu zysku wynoszącego 6,7 % do kosztów produkcji.

(158)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej współpracujących producentów eksportujących w ChRL, odpowiednio dostosowanej po uwzględnieniu kosztów przywozu i opłat celnych, z niewyrządzającą szkody ceną stosowaną w OD przez przemysł unijny na rynku unijnym. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w formie wartości procentowej średniej wartości importowej CIF porównywanych rodzajów.

(159)

W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego należy nałożyć tymczasowe środki antydumpingowe na przywóz pochodzący z ChRL na poziomie marginesu dumpingu lub marginesu szkody, w zależności od tego, która wartość jest niższa, zgodnie z zasadą niższego cła.

(160)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu towarów pochodzących z ChRL i wyprodukowanych przez te przedsiębiorstwa, tj. przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, które nie zostały konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i do ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

(161)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (7) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą krajową i eksportową, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(162)

Aby zapewnić należyte egzekwowanie cła antydumpingowego, poziom cła rezydualnego powinien mieć zastosowanie nie tylko do niewspółpracujących producentów eksportujących, lecz również do tych producentów, którzy nie wywozili towarów do Unii w OD.

(163)

Na podstawie powyższego margines dumpingu i szkody i tymczasowe stawki celne zostały ustalone następująco:

(164)

Aby zapewnić dobre zarządzanie, należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy nakładaniu wszelkich ostatecznych środków,