24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/1

(1)

Protokół 31 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (2) (zwanego dalej „Porozumieniem EOG”) zawiera szczegółowe przepisy i ustalenia dotyczące współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami.

(2)

Właściwe jest rozszerzenie współpracy Umawiających się Stron Porozumienia EOG na działania poza czterema swobodami.

(3)

Aby umożliwić takie rozszerzenie współpracy, należy zmienić Protokół 31 do Porozumienia EOG poprzez uwzględnienie w jego zakresie dyrektywy Rady 2008/114/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie rozpoznawania i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb w zakresie poprawy jej ochrony (3).

(4)

Stanowisko Unii we Wspólnym Komitecie EOG powinno być zatem oparte na dołączonym projekcie decyzji,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/3

(1)

W dniu 25 listopada 2004 r. Rada upoważniła Komisję do wynegocjowania z Republiką Filipin Umowy ramowej o partnerstwie i współpracy („Umowa”).

(2)

Postanowienia Umowy objęte zakresem części trzeciej tytułu V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wiążą Zjednoczone Królestwo i Irlandię jako odrębne Umawiające się Strony, nie zaś jako części Unii Europejskiej, o ile Unia Europejska wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub Irlandią nie powiadomiły wspólnie Republiki Filipin, że Zjednoczone Królestwo lub Irlandia są związane Umową jako część Unii Europejskiej, zgodnie z Protokołem (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, który załączony jest do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jeżeli Zjednoczone Królestwo lub Irlandia przestaną być związane Umową jako część Unii Europejskiej zgodnie z art. 4a protokołu (nr 21), Unia Europejska wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub Irlandią natychmiast poinformują Republikę Filipin o wszelkich zmianach w swoim stanowisku, w którym to przypadku pozostaną indywidualnie związane postanowieniami Umowy. To samo stosuje się do Danii zgodnie z Protokołem (nr 22) w sprawie stanowiska Danii, który jest załączony do tych traktatów.

(3)

W przypadku gdy Zjednoczone Królestwo lub Irlandia nie przedłożyły notyfikacji wymaganej na mocy art. 3 Protokołu (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, nie biorą one udziału w przyjęciu przez Radę niniejszej decyzji w takim stopniu, w jakim obejmuje ona przepisy zgodnie z częścią trzecią tytułu V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. To samo dotyczy Danii zgodnie z Protokołem (nr 22) w sprawie stanowiska Danii załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(4)

Należy podpisać Umowę, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/4

(1)

W dniu 27 lipca 2009 r. Rada udzieliła Komisji upoważnienia do wynegocjowania umowy ramowej o partnerstwie i współpracy z Mongolią („Umowa”).

(2)

Postanowienia Umowy wchodzące w zakres części trzeciej tytułu V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wiążą Zjednoczone Królestwo i Irlandię jako odrębne Umawiające się Strony, nie zaś jako część Unii Europejskiej, chyba że Unia Europejska wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub Irlandią wspólnie powiadomią Mongolię, że Zjednoczone Królestwo lub Irlandia są nimi związane jako część Unii Europejskiej zgodnie z Protokołem (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jeżeli Zjednoczone Królestwo lub Irlandia przestaną być związane Umową jako część Unii Europejskiej zgodnie z art. 4a protokołu (nr 21), Unia Europejska wraz ze Zjednoczonym Królestwem lub Irlandią natychmiast mają poinformować Mongolię o wszelkich zmianach w swoim stanowisku, w którym to przypadku mają nadal pozostać związane postanowieniami Umowy indywidualnie. To samo stosuje się do Danii zgodnie z Protokołem (nr 22) w sprawie stanowiska Danii załączonym do tych traktatów.

(3)

W przypadku gdy Zjednoczone Królestwo lub Irlandia nie przedłożyły notyfikacji wymaganej na mocy art. 3 Protokołu (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, nie biorą one udziału w przyjęciu przez Radę niniejszej decyzji w takim zakresie, w jakim obejmuje ona przepisy zgodnie z częścią trzecią tytułu V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. To samo dotyczy Danii zgodnie z Protokołem (nr 22) w sprawie stanowiska Danii załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(4)

Należy podpisać Umowę, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/5

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/6

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy i na podstawie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Republiki Czeskiej o rejestrację nazwy „Chelčicko – Lhenické ovoce” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/8

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Grecji o rejestrację nazwy „Φασόλια Βανίλιες Φενεού (Fasolia Vanilies Feneou)” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/10

(1)

Maksymalny limit pozostałości (zwany dalej „MLP”) substancji farmakologicznie czynnych przeznaczonych do stosowania w Unii w weterynaryjnych produktach leczniczych dla zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność, bądź w produktach biobójczych stosowanych w produkcji zwierzęcej, należy określać zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 470/2009.

(2)

Substancje farmakologicznie czynne i ich klasyfikację w odniesieniu do MLP w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego określono w załączniku do rozporządzenia Komisji (UE) nr 37/2010 z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie substancji farmakologicznie czynnych i ich klasyfikacji w odniesieniu do maksymalnych limitów pozostałości w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (2).

(3)

Azametifos jest obecnie wymieniony w tabeli 1 załącznika do rozporządzenia (UE) nr 37/2010 jako substancja dopuszczona do stosowania u łososiowatych.

(4)

Do Europejskiej Agencji Leków złożono wniosek w sprawie rozszerzenia obecnego wpisu dotyczącego azametifosu na ryby.

(5)

Komitet ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych zalecił rozszerzenie tego wpisu oraz stwierdził, że nie ma potrzeby określania MLP azametifosu dla ryb.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić wpis dotyczący azametifosu w tabeli 1 załącznika do rozporządzenia (UE) nr 37/2010.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/12

(1)

Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek złożony na podstawie art. 13 ust. 3 oraz art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego o zbadanie możliwego obchodzenia środków antydumpingowych wprowadzonych w odniesieniu do przywozu niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej oraz poddanie rejestracji przywozu niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych, wysyłanych z Tajwanu i Tajlandii, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Tajwanu i Tajlandii.

(2)

Wniosek został złożony w dniu 10 kwietnia 2012 r. przez Saint-Gobain Adfors CZ s.r.o., Tolnatext Fonalfeldolgozo, Valmieras „Stikla Skiedra” AS i Vitrulan Technical Textiles GmbH – czterech unijnych producentów niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych.

(3)

Produktami, których dotyczy możliwe obchodzenie środków, są tkaniny siatkowe o otwartych oczkach z włókien szklanych, o wielkości oczka powyżej 1,8 mm na długość i szerokość oraz o wadze powyżej 35 g/m2, z wyłączeniem tarcz z włókna szklanego, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objęte kodami CN ex 7019 51 00 i ex 7019 59 00 („produkt objęty postępowaniem”).

(4)

Dochodzeniem objęty jest taki sam produkt jak ten określony w poprzednim motywie, ale wysyłany z Tajwanu i Tajlandii, zgłoszony lub niezgłoszony jako pochodzący z Tajwanu i Tajlandii, objęty obecnie tymi samymi kodami CN co produkt objęty postępowaniem.

(5)

Środkami obecnie obowiązującymi, które być może są obchodzone, są środki antydumpingowe wprowadzone rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 791/2011 (2).

(6)

Wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie wskazujące, iż środki antydumpingowe wprowadzone względem przywozu niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, są obchodzone poprzez dokonywanie przeładunku na Tajwanie i w Tajlandii.

(7)

Przedstawione dowody prima facie są następujące:

(8)

We wniosku wskazano, że po wprowadzeniu środków w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem zaszła istotna zmiana w strukturze handlu obejmującego wywóz z Chińskiej Republiki Ludowej, Tajwanu i Tajlandii do Unii oraz że nie ma innego wystarczającego powodu lub uzasadnienia tej zmiany niż nałożenie cła.

(9)

Wymieniona zmiana struktury handlu wydaje się wynikać z przeładunku niektórych rodzajów tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej dokonywanego na Tajwanie lub w Tajlandii, a następnie wysyłki do Unii.

(10)

Ponadto wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie wskazujące, iż skutki naprawcze obowiązujących środków antydumpingowych wprowadzonych w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem zostały osłabione zarówno pod względem ilości, jak i ceny. Wydaje się, że znaczne wielkości przywozu produktu objętego dochodzeniem zastąpiły przywóz produktu objętego postępowaniem. Ponadto istnieją wystarczające dowody na to, że przywóz produktu objętego dochodzeniem dokonywany jest po cenach niższych od ceny niewyrządzającej szkody ustalonej w dochodzeniu, które doprowadziło do wprowadzenia obowiązujących środków.

(11)

Wreszcie wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie wskazujące, iż ceny produktu objętego dochodzeniem są cenami dumpingowymi w odniesieniu do wartości normalnej ustalonej poprzednio dla produktu objętego postępowaniem.

(12)

Jeżeli w toku dochodzenia stwierdzone zostanie stosowanie praktyk objętych art. 13 rozporządzenia podstawowego, innych niż przeładunek, mających na celu obejście środków antydumpingowych poprzez Tajwan i Tajlandię, dochodzenie może objąć również takie praktyki.

(13)

W związku z powyższym Komisja stwierdza, iż istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia na podstawie art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego oraz poddanie rejestracji przywozu produktu objętego dochodzeniem, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Tajwanu lub Tajlandii, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(14)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do znanych eksporterów/producentów oraz znanych zrzeszeń eksporterów/producentów na Tajwanie i w Tajlandii, do znanych eksporterów/producentów oraz znanych zrzeszeń eksporterów/producentów w Chińskiej Republice Ludowej, do znanych importerów i znanych zrzeszeń importerów w Unii oraz do władz Chińskiej Republiki Ludowej, Tajwanu i Tajlandii. Informacje, w stosownych przypadkach, mogą pochodzić również od przemysłu unijnego.

(15)

W każdym przypadku wszystkie zainteresowane strony powinny niezwłocznie skontaktować się z Komisją, ale nie później niż w terminie określonym w art. 3 niniejszego rozporządzenia, oraz wystąpić o kwestionariusz w terminie określonym w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, biorąc pod uwagę fakt, że termin określony w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia dotyczy wszystkich zainteresowanych stron.

(16)

Władze Chińskiej Republiki Ludowej, Tajwanu i Tajlandii zostaną powiadomione o wszczęciu dochodzenia.

(17)

Wszystkie zainteresowane strony niniejszym wzywa się do przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpiły one z pisemnym wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

(18)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego dochodzeniem może zostać zwolniony z wymogu rejestracji lub podlegania środkom, jeżeli nie stanowi on obejścia środków.

(19)

Ponieważ możliwe obchodzenie środków występuje poza Unią, zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zwolnienia mogą zostać przyznane tajwańskim i tajlandzkim producentom tkanin siatkowych o otwartych oczkach z włókien szklanych, o wielkości oczka powyżej 1,8 mm na długość i szerokość oraz o wadze powyżej 35 g/m2, z wyłączeniem tarcz z włókna szklanego, którzy mogą wykazać, że nie są powiązani (3) z jakimkolwiek producentem podlegającym wymienionym środkom (4), oraz w odniesieniu do których ustalono, że nie uczestniczą w praktykach mających na celu obejście środków antydumpingowych, jak wskazano w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia podstawowego. Producenci zainteresowani otrzymaniem zwolnienia powinni przedłożyć wniosek należycie poparty dowodami w terminie wskazanym w art. 3 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

(20)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego dochodzeniem powinien zostać poddany rejestracji w celu dopilnowania, by, jeśli w wyniku dochodzenia zostanie stwierdzone obchodzenie środków, cła antydumpingowe mogły być pobrane w odpowiedniej wysokości od dnia wprowadzenia rejestracji tego przywozu wysyłanego z Tajwanu i Tajlandii.

(21)

W interesie dobrego zarządzania należy określić terminy, w których:

(22)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(23)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te nie są brane pod uwagę, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów.

(24)

Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

(25)

Dochodzenie zostanie zamknięte, zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, w terminie dziewięciu miesięcy, począwszy od daty opublikowania niniejszego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(26)

Należy zauważyć, iż wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (5).

(27)

Zainteresowane strony mogą wystąpić o interwencję urzędnika Dyrekcji Generalnej ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Rzecznik praw stron pośredniczy w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji prowadzącymi dochodzenie. Rzecznik praw stron rozpatruje wnioski o dostęp do akt, spory dotyczące poufności dokumentów, wnioski o przedłużenie terminów i wnioski stron trzecich o przesłuchanie. Rzecznik praw stron może zorganizować przesłuchanie indywidualnej zainteresowanej strony i podjąć się mediacji, aby zapewnić pełne wykonanie prawa zainteresowanych stron do obrony.

(28)

Wniosek o przesłuchanie z udziałem rzecznika praw stron należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie. Rzecznik praw stron umożliwi także zorganizowanie przesłuchania z udziałem stron, pozwalającego na przedstawienie różnych stanowisk i odpierających je argumentów.

(29)

Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych rzecznika praw stron w Dyrekcji Generalnej ds. Handlu: http://ec.europa.eu/trade/tackling-unfair-trade/hearing-officer/index_en.htm,

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N105 4/92

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIA

Faks +32 22956505

E-mail: TRADE-AC-MESH-TT@ec.europa.eu

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/16

(1)

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje – zgodnie z wynikami wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej – kryteria, na których podstawie ustalania Komisja ustala standardowe wartości dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia.

(2)

Standardowa wartość w przywozie jest obliczana każdego dnia roboczego, zgodne z art. 136 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, przy uwzględnieniu podlegających zmianom danych dziennych. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/18

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych ceł stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2011/2012 rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 971/2011 (3). Ceny te i cła zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 425/2012 (4).

(2)

Dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot, zgodnie z art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(3)

Ze względu na konieczność zapewnienia, że środek ten będzie mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej po udostępnieniu aktualnych danych, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/20

(1)

Artykuł 48 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 przewiduje stopniowe uruchamianie systemu VIS. Komisja przyjęła decyzję 2010/49/WE (2) określającą pierwszą grupę regionów, w których uruchomiony zostanie system VIS . Biorąc pod uwagę uruchomienie systemu VIS w dniu 11 października 2011 r., niezbędne jest ustalenie drugiej grupy regionów, w obrębie których zbierane i przesyłane będą dane przeznaczone do przetworzenia w VIS, w tym zdjęcia i dane daktyloskopijne, odnoszące się do wszystkich wniosków wizowych w danym regionie.

(2)

Artykuł 48 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 przewiduje określenie kolejności regionów, w których uruchamiany będzie system VIS, w oparciu o następujące kryteria: ryzyko nielegalnej imigracji, zagrożenie bezpieczeństwa wewnętrznego państw członkowskich oraz wykonalność gromadzenia danych biometrycznych ze wszystkich miejscowości danego regionu.

(3)

Komisja dokonała oceny różnych regionów, uwzględniając jako pierwsze kryterium elementy takie, jak średni wskaźnik procentowy odmowy wydania wizy, wskaźnik odmowy wjazdu i wskaźnik dotyczący liczby obywateli państw trzecich uznanych za nielegalnie przebywających na terytorium państw członkowskich; jako drugie kryterium – ocenę zagrożenia przeprowadzoną przez Europol; jako trzecie kryterium – fakt zwiększenia liczby placówek konsularnych lub reprezentacji we wszystkich regionach na całym świecie od momentu przyjęcia decyzji 2010/49/WE.

(4)

Zgodnie z powyższą oceną gromadzenie i przekazywanie danych wizowych do VIS w odniesieniu do wszystkich wniosków wizowych należy rozpocząć w następujących regionach: Afryka Zachodnia, Afryka Środkowa, Afryka Wschodnia, Afryka Południowa, Ameryka Południowa, Azja Środkowa, Azja Południowo-Wschodnia.

(5)

Ze względu na możliwość napotkania trudności technicznych podczas wyposażania stanowisk w stosownych placówkach konsularnych lub urzędach, okupowane terytoria palestyńskie zostały wyłączone z regionu Bliskiego Wschodu objętego decyzją 2010/49/WE. Aby zapobiec powstawaniu luk w procesie zwalczania nielegalnej imigracji i w systemie ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego oraz uwzględniając czas potrzebny państwom członkowskim na rozwiązanie trudności technicznych, okupowane terytoria palestyńskie powinny być jedenastym regionem, w którym przeprowadzane będzie gromadzenie i przekazywanie danych wizowych do systemu VIS w odniesieniu do wszystkich wniosków wizowych.

(6)

Zgodnie z art. 48 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 767/2008 Komisja określi datę rozpoczęcia funkcjonowania systemu w każdym z tych regionów.

(7)

W celu określenia kolejnych regionów konieczne będzie podjęcie dalszych decyzji na późniejszym etapie w oparciu o dodatkową i zaktualizowaną ocenę pozostałych regionów, zgodnie ze stosownymi kryteriami i doświadczeniem zebranym na etapie uruchamiania systemu w grupie regionów określonych w decyzji 2010/49/WE oraz w niniejszej decyzji.

(8)

Ze względu na to, że rozporządzenie w sprawie VIS stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, Dania poinformowała o wdrożeniu rozporządzenia w sprawie VIS do swojego ustawodawstwa krajowego zgodnie z art. 5 protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. W związku z powyższym na mocy prawa międzynarodowego Dania ma obowiązek wprowadzenia w życie przepisów niniejszej decyzji.

(9)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (3). Zjednoczone Królestwo nie jest zatem związane przepisami niniejszej decyzji ani nie podlega jej stosowaniu.

(10)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, którego nie stosuje się do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (4). Irlandia nie jest zatem związana przepisami niniejszej decyzji ani nie podlega jej stosowaniu.

(11)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5), które wchodzą w zakres obszaru określonego w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE (6) w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy.

(12)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (7), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (8).

(13)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu protokołu podpisanego między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (9).

(14)

W odniesieniu do Cypru niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.

(15)

W odniesieniu do Bułgarii i Rumunii niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r.

(16)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 51 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1987/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie utworzenia, funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej generacji (SIS II) (10),

—

Region czwarty:

—

Region piąty:

—

Region szósty:

—

Region siódmy:

—

Region ósmy:

—

Region dziewiąty:

—

Region dziesiąty:

—

Region jedenasty:

okupowane terytoria palestyńskie.

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/23

(1)

Stany Zjednoczone Ameryki zwróciły się z wnioskiem o zmianę dodatku IV do Protokołu w sprawie etykietowania wina zgodnie z art. 8 ust. 2 Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie handlu winem (2), w celu włączenia do niego odmian winorośli zgłoszonych przez Stany Zjednoczone Komisji w dniu 27 października 2011 r. Wniosek złożono zgodnie z pkt 3.6 lit. b) wspomnianego protokołu.

(2)

Zgłoszenie odsyła do ostatecznej regulacji przyjętej przez Biuro Podatków i Handlu Alkoholem i Tytoniem (Alcohol and Tobacco Tax and Trade Bureau) i opublikowanej w rejestrze federalnym z dnia 27 października 2011 r. (3), zmieniającej przepisy Biura Podatków i Handlu Alkoholem i Tytoniem poprzez dodanie nowych nazw do wykazu nazw odmian winorośli przyjętych dla nazw win amerykańskich.

(3)

Komisja poinformowała Stany Zjednoczone przed upływem 60 dni od otrzymania zgłoszenia, że, zgodnie z art. 62 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 607/2009 (4), odmiany winorośli „Montepulciano” i „Blaufränkisch” mogą być obecnie używane jedynie w odniesieniu do win pochodzących z niektórych państw członkowskich.

(4)

Komisja powinna zatem potwierdzić zgodę Unii na wnioskowane zmiany dodatku IV do Protokołu w sprawie etykietowania wina, z wyjątkiem zmiany dotyczącej odmian winorośli „Montepulciano” i „Blaufränkisch”.

(5)

Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/27

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 861/2006 określono warunki, które muszą zostać spełnione, by państwa członkowskie mogły otrzymać wkład finansowy Unii Europejskiej na wydatki poniesione w związku z programami krajowymi gromadzenia danych i zarządzania nimi.

(2)

Programy te należy opracowywać zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 199/2008 z dnia 25 lutego 2008 r. w sprawie ustanowienia wspólnotowych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa (2) oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 665/2008 z dnia 14 lipca 2008 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 199/2008 w sprawie ustanowienia wspólnotowych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa (3).

(3)

Belgia, Bułgaria, Dania, Estonia, Włochy, Cypr, Łotwa, Rumunia, Słowenia oraz Finlandia przedłożyły programy krajowe na lata 2011–2013, jak określono w art. 4 ust. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 199/2008. Programy te zostały zatwierdzone w 2011 r. zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 199/2008.

(4)

Powyższe państwa członkowskie przedstawiły prognozy rocznego budżetu na rok 2012 zgodnie z art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1078/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 861/2006 w odniesieniu do wydatków poniesionych przez państwa członkowskie w zakresie gromadzenia podstawowych danych o rybołówstwie i zarządzania nimi (4). Komisja poddała ocenie prognozy rocznego budżetu państw członkowskich zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1078/2008, biorąc pod uwagę zatwierdzone programy krajowe.

(5)

Artykuł 5 rozporządzenia (WE) nr 1078/2008 stanowi, że Komisja zatwierdza prognozę rocznego budżetu i podejmuje decyzję o rocznym wkładzie finansowym Unii w każdy program krajowy zgodnie z procedurą określoną w art. 24 rozporządzenia (WE) nr 861/2006 oraz na podstawie wyniku oceny prognoz rocznego budżetu, o której mowa w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1078/2008.

(6)

Artykuł 24 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 861/2006 stanowi, że Komisja określa poziom wkładu finansowego w drodze decyzji. Artykuł 16 tego rozporządzenia stanowi, że unijne środki finansowe w obszarze gromadzenia podstawowych danych nie mogą przekraczać 50 % kosztów poniesionych przez państwa członkowskie w związku z realizacją programu gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa.

(7)

Niniejsza decyzja stanowi decyzję w sprawie finansowania w rozumieniu art. 75 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (5).

(8)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/29

(1)

Zgodnie z dyrektywą 1999/2/WE środki spożywcze poddane promieniowaniu jonizującemu nie mogą być przywożone z państwa trzeciego, chyba że zostały poddane promieniowaniu w jednostce zatwierdzonej przez Unię Europejską.

(2)

Wykaz zatwierdzonych jednostek w państwach trzecich został ustanowiony decyzją Komisji 2002/840/WE (2).

(3)

Władze Tajlandii poinformowały Komisję, że zmieniła się nazwa jednej z zatwierdzonych jednostek w Tajlandii.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2002/840/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

24.5.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/31

(1)

Komisja Europejska („Komisja”), rozporządzeniem (UE) nr 115/2012 (2) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”), nałożyła tymczasowe cło wyrównawcze na przywóz niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej i ich części pochodzących z Indii („Indie” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Postępowanie wszczęto w dniu 13 maja 2011 r. (3) w następstwie skargi złożonej w dniu 31 marca 2011 r. przez Europejski Instytut Przemysłowych Elementów Złącznych (EIFI) („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % ogólnej produkcji unijnej niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej i ich części.

(3)

Jak wskazano w motywie 21 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie w sprawie subsydiowania i szkody objęło okres od dnia 1 kwietnia 2010 r. do dnia 31 marca 2011 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2008 r. do końca OD („okres badany”).

(4)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których podjęto decyzję o wprowadzeniu tymczasowych środków wyrównawczych („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), kilka zainteresowanych stron przedłożyło oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wzięcie udziału w przesłuchaniu.

(5)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały uwzględnione, a w stosownych przypadkach odpowiednio zmieniono tymczasowe ustalenia.

(6)

Następnie wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zakończyć postępowanie antysubsydyjne dotyczące przywozu niektórych elementów złącznych ze stali nierdzewnej i ich części pochodzących z Indii i zwolnić kwoty zabezpieczone w formie cła tymczasowego („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi na temat tego ujawnienia ostatecznych ustaleń.

(7)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń jedna strona powtórzyła swoje uwagi dotyczące definicji produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego przytoczone w motywach 22 i 23 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, twierdząc, że niektóre typy produktu powinny zostać wyłączone z zakresu produktów objętych bieżącym postępowaniem.

(8)

W dochodzeniu potwierdzono jednak, że opisem produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego objęte są różne typy produktu, mające te same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne oraz te same zastosowania, a co za tym idzie, należące do tej samej kategorii produktów. Z tego powodu wniosek został odrzucony.

(9)

Wobec braku innych uwag dotyczących produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego niniejszym potwierdza się motywy 22 i 23 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(10)

W motywie 24 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych znajduje się odniesienie do następujących programów, co do których istnieje domniemanie, że w ich ramach udzielane są subsydia:

(11)

Przemysł unijny wyraził wątpliwość, czy Komisja nie pominęła kilku programów subsydiowania, i w rezultacie uznał, że subsydia, które według ustaleń otrzymują producenci indyjscy, są zbyt nisko oszacowane.

(12)

W odpowiedzi należy zauważyć, że w skardze znalazła się duża liczba krajowych i lokalnych programów subsydiowania, które włączono do kwestionariusza skierowanego do producentów eksportujących w Indiach i objęto dochodzeniem Komisji. Jednakże jedynie w przypadku programów wymienionych powyżej w motywie 10 ustalono, że objęci dochodzeniem producenci eksportujący włączeni do próby otrzymywali subsydia.

(13)

Wobec braku innych uwag niniejszym potwierdza się motywy od 24 do 27 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(14)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących ustaleń w zakresie FPS i programu „Electricity Duty Exemption”. W odniesieniu do DEPBS, AAS, EPCGS i ECS, współpracujący producenci eksportujący przedstawili szczegółowe uwagi. Większość tych uwag odnosiła się do obliczania kwot subsydium i na podstawie niektórych z nich dokonano niewielkich korekt tych obliczeń. Jednak wspomniane uwagi nie miały wpływu na ogólne wnioski dotyczące tych programów i niniejszym wnioski te zostają potwierdzone. Otrzymano również komentarze dotyczące EOUS. Biorąc pod uwagę wpływ takich uwag na EOUS, jak streszczono poniżej w motywach od 13 do 19, nie ma potrzeby szczegółowego odtwarzania innych uwag otrzymanych odnośnie do czterech programów wspomnianych powyżej.

(15)

Należy przypomnieć, że, jak wspomniano w sekcji 3.5 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, najważniejszym zobowiązaniem jednostki zorientowanej na wywóz (EOU), określonym w polityce dotyczącej handlu zagranicznego (FT-policy) na lata 2009–2014, jest uzyskanie przychodów netto w wymianie międzynarodowej („NFE”), co oznacza, że w określonym okresie odniesienia (5 lat) całkowita wartość wywozu musi być wyższa niż całkowita wartość towarów przywożonych. Z zasady wszystkie przedsiębiorstwa, które podejmują się wywozu całej swojej produkcji towarów lub usług, mogą zostać objęte EOUS. W zamian przedsiębiorstwa posiadające status EOU są uprawnione do korzystania z pewnej liczby ulg wymienionych w motywie 71 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Ulgi te stanowią wkłady finansowe władz publicznych Indii („GOI”) w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego, które przynoszą korzyść dla EOU. Ulgi te są uwarunkowane prawnie wynikami wywozu i dlatego uważane są za szczególne i stanowiące podstawę środków wyrównawczych na podstawie art. 4 ust. 4 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(16)

W rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych stwierdzono, że EOUS nie może być uznany za dopuszczalny system zwrotu ceł zapłaconych za składniki procesu produkcji lub system zwrotu ceł za składniki zastępcze w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie odpowiada on zasadom określonym w załączniku I lit. h) i i), załączniku II (definicja i zasady zwrotu ceł oraz załączniku III (definicja i zasady zwrotu ceł za składniki zastępcze) do rozporządzenia podstawowego. De facto nie można było ustalić, czy władze publiczne Indii posiadają system lub procedurę weryfikacji służącą sprawdzeniu, czy i w jakim zakresie komponenty sprowadzone bez cła lub podatku od sprzedaży zostały zużyte do wytworzenia produktu wywożonego (zob. część II pkt 4 w załączniku II do rozporządzenia podstawowego, a w przypadku systemów zwrotu ceł za składniki zastępcze – część II pkt 2 w załączniku III do rozporządzenia podstawowego). Stosowany system weryfikacji ma na celu monitorowanie obowiązku osiągnięcia przychodów NFE, a nie wykorzystania przywozu do produkcji wywożonych towarów.

(17)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń nie zgłoszono żadnych istotnych argumentów przeciwko charakterowi EOUS, jak opisano powyżej, w szczególności w odniesieniu do braku skutecznego systemu weryfikacji i konieczności zastosowania środków wyrównawczych. W związku z powyższym niniejszym potwierdza się wnioski dotyczące EOUS, jak przedstawiono w motywach 78–81 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(18)

Jedynym przedsiębiorstwem objętym próbą, posiadającym status EOU, było Viraj Profiles Limited („Viraj”). Stopa subsydiowania EOU ustalona w odniesieniu do tego producenta na etapie tymczasowym wynosiła 2,73 %, przy czym całkowita stopa subsydiowania wynosiła 3,2 %. Przedsiębiorstwo Viraj reprezentowało, w odniesieniu do wielkości, 87 % indyjskiego wywozu do Unii.

(19)

Jak już wspomniano w motywie 77 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Viraj przedłożyło szczegółowe uwagi na temat programu. Producent eksportujący objęty postępowaniem twierdził, że subsydium obliczone w ramach programu nie odpowiadałoby art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, zgodnie z którym kwota cła wyrównawczego nie przekracza kwoty subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, faktycznie przez przedsiębiorstwo otrzymanych. Twierdził on, że w związku z tym łączna stopa subsydiowania dla przedsiębiorstwa wyniosła poniżej 2 %, tj. de minimis. Przedsiębiorstwo przedstawiło szczegółowe dane księgowe na poparcie swoich twierdzeń.

(20)

Wniosek został należycie zbadany. Szczegółowe dane księgowe dostarczone przez przedsiębiorstwo Viraj w jego wnioskach można powiązać z danymi księgowymi zweryfikowanymi w trakcie wizyty weryfikacyjnej, a te dane wskazywały, że faktycznie korzyści, które stanowią podstawę środków wyrównawczych, otrzymane przez przedsiębiorstwo w okresie dochodzenia, zostały zawyżone. W związku z powyższym cło wyrównawcze dla przedsiębiorstwa Viraj zostało ponownie odpowiednio przeliczone.

(21)

W konsekwencji stopa subsydiowania z tytułu EOUS dla przedsiębiorstwa Viraj została obliczona ponownie i ostatecznie ustalona na poziomie 0,44 %. Uwzględniając stopy subsydiowania ustalone dla EPCGS (obliczone ponownie na poziomie 0,05 %), ECS (obliczone ponownie na poziomie 0,12 %) oraz programu „Electricity Duty Exemption” (0,09 %), całkowitą stopę subsydiowania dla przedsiębiorstwa Viraj ustalono ostatecznie na poziomie 0,7 %, tzn. poniżej progu de minimis.

(22)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przemysł unijny przekazał uwagi, twierdząc, że ponowne przeliczenia dokonane w związku z korzyściami EOUS otrzymanymi przez przedsiębiorstwo Viraj były nieuzasadnione i niepoprawne. Twierdził on, że analiza Komisji była niekompletna, niezgodna ze sposobem, w jaki instytucje zazwyczaj stosują środki wyrównawcze w stosunku do tego programu i że nie uwzględniono w niej innych możliwych scenariuszy, w których przedsiębiorstwo Viraj mogło w sposób niezgodny z przepisami zbyć towar będący przedmiotem przywozu zwolnionego z cła. Ponadto przemysł unijny twierdził, że przekazanie przez przedsiębiorstwo Viraj w tak późnym terminie nieopatrzonych klauzulą poufności uwag dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń poważnie naruszyło prawo przemysłu unijnego do obrony.

(23)

W odniesieniu do ponownego obliczenia marginesu subsydiowania przedsiębiorstwa Viraj należy wyjaśnić, że ten producent eksportujący wykazał, że nałożone tymczasowe cło wyrównawcze przekraczało kwotę faktycznie otrzymanych subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych. Przedsiębiorstwo to rzeczywiście wykazało, że potencjalne niepobrane cło zostało wstępnie przeszacowane, a co za tym idzie, musiało zostać skorygowane w ostatecznych obliczeniach. Stosowanie środków wyrównawczych wobec pewnych świadczeń finansowych, których, w sposób jasny i niepozostawiający wątpliwości, nie można uznać za przynoszące korzyści przedsiębiorstwu Viraj, byłoby niezgodne z przepisami art. 3 rozporządzenia podstawowego. Wciąż jednak uznaje się, że w przypadku niektórych transakcji program zapewnił przedsiębiorstwu objętemu postępowaniem szczególne subsydia, które powinny zostać wyrównane. Podejście to jest zatem w pełni spójne ze sposobem, w jaki instytucje stosowały w przeszłości środki wyrównawcze wobec tego programu. Co za tym idzie, przegląd marginesu subsydiowania EOUS jest w pełni zgodny z art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(24)

W odniesieniu do rzekomego naruszenia prawa przemysłu unijnego do obrony należy zauważyć, że uwagi przedsiębiorstwa Viraj dotyczące obliczania subsydium EOUS zostały zawarte również w dwóch oświadczeniach nieobjętych klauzulą poufności przedłożonych przed wprowadzeniem środków tymczasowych, a także w dwóch późniejszych oświadczeniach nieobjętych klauzulą poufności. Pierwsze i kluczowe w tym zakresie oświadczenie, które doprowadziło do dogłębnego przeanalizowania tej kwestii przez Komisję, a w konsekwencji do zmiany jej stanowiska, zostało przedłożone w grudniu 2011 r. i zostało już omówione w motywie 77 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Wszystkie wspomniane wcześniej dokumenty zostały bezzwłocznie umieszczone w dokumentacji do wglądu zainteresowanych stron. Uwagi przedsiębiorstwa Viraj dotyczące ujawnienia tymczasowych ustaleń podsumowywały jedynie stanowisko zajęte już w jego wcześniejszych oświadczeniach. O ile wersja uwag dotyczących ujawnienia tymczasowych ustaleń nieobjęta klauzulą poufności została rzeczywiście przedłożona przez przedsiębiorstwo Viraj w późnym terminie, to została ona jednak niezwłocznie udostępniona przez Komisję przemysłowi unijnemu, któremu zapewniono dodatkowy czas na przekazanie dotyczących jej uwag.

(25)

Wobec powyższego argumenty przemysłu unijnego musiały zostać odrzucone.

(26)

Otrzymano również uwagi dotyczące obliczania marginesu subsydiowania dla współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą oraz obliczania marginesu subsydium rezydualnego. Ponadto jedyny producent eksportujący, który złożył wniosek o indywidualne badanie nalegał na rozpatrzenie jego wniosku. Jednakże w świetle wniosków w ramach badania związku przyczynowego poniżej, nie jest konieczne zajęcie ostatecznego stanowiska w tych kwestiach.

(27)

Wobec braku uwag dotyczących produkcji unijnej i przemysłu unijnego, niniejszym potwierdza się motywy od 120 do 123 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(28)

Wobec braku uwag dotyczących uwag wstępnych i konsumpcji w Unii, niniejszym potwierdza się motywy od 124 do 130 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(29)

Jedna strona twierdziła, że wstępna analiza rozwoju cen importowych przy przywozie z Indii oraz podcięcia cenowego, oparta na średnich cenach, była myląca, ponieważ rzekomo nie wzięto w niej pod uwagę zmiany asortymentu produktów z jednego roku na drugi w okresie badanym.

(30)

W związku z tym należy zauważyć, że dane dotyczące cen dla każdego typu produktu są dostępne tylko dla OD, przy czym producenci eksportujący i producenci unijni są proszeni o dostarczenie, jako część odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, szczegółowego wykazu transakcji w tym okresie. Dlatego też, z uwagi na brak danych w podziale na typ produktu dla pozostałych lat w okresie badanym, prawidłowej analizy rozwoju cen importowych można dokonać jedynie w oparciu o średnie ceny. Należy również zauważyć, że wymieniona strona nie przedstawiła żadnych dowodów dla wykazania, dlaczego analiza dotycząca rozwoju cen importowych byłaby myląca. Z tego powodu wniosek został odrzucony.

(31)

W odniesieniu do podcięcia cenowego, należy przypomnieć, że, jak wspomniano w motywie 134 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w celu przeanalizowania podcięcia cenowego w OD porównano średnie ważone ceny sprzedaży według typu produktu wytwarzanego przez objętych próbą producentów unijnych stosowane wobec niepowiązanych klientów na rynku unijnym, dostosowane do poziomu ex-works, z odpowiadającymi średnimi ważonymi cenami przywozu z Indii dla pierwszego niepowiązanego klienta na rynku unijnym, ustalonymi na podstawie CIF z odpowiednimi dostosowaniami uwzględniającymi obowiązujące cła i koszty ponoszone po przywozie.

(32)

Ponadto, jak wspomniano w motywie 135 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dokonano porównania cen na podstawie typu produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu. W związku z powyższym wniosek tej strony w odniesieniu do podcięcia cenowego został odrzucony.

(33)

Wobec braku uwag dotyczących przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, niniejszym potwierdza się motywy od 131 do 135 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(34)

Jedna strona stwierdziła, że analiza dokonana w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, dotycząca spadku produkcji przemysłu unijnego, była myląca, i stwierdziła, że spadek wielkości produkcji należy rozpatrywać w świetle niewykorzystanych mocy produkcyjnych przemysłu unijnego, które również wykazały tendencję spadkową w okresie badanym.

(35)

Dochodzenie wykazało, że spadek produkcji zbiegł się w czasie ze zmniejszeniem sprzedaży i wzrostem zapasów. Ta sytuacja doprowadziła niektórych producentów unijnych do zamknięcia części linii produkcyjnych, co wyjaśnia zmniejszenie stopnia wykorzystania mocy produkcyjnych. Wniosek strony został zatem odrzucony.

(36)

Wobec braku innych uwag dotyczących produkcji, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych, niniejszym potwierdza się motywy 137 i 138 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(37)

Wobec braku uwag dotyczących rozwoju wielkości sprzedaży i udziału w rynku przemysłu unijnego, niniejszym potwierdza się motyw 139 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(38)

Wobec braku uwag na temat wzrostu, niniejszym potwierdza się motyw 140 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(39)

Wobec braku uwag dotyczących zatrudnienia, niniejszym potwierdza się motywy 141 i 142 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(40)

Wobec braku uwag dotyczących średnich cen jednostkowych w Unii, niniejszym potwierdza się motywy 143 i 144 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(41)

Wobec braku uwag dotyczących rentowności, przepływów środków pieniężnych, inwestycji, zwrotu z inwestycji i zdolności do pozyskania kapitału, niniejszym potwierdza się motywy od 145 do 148 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(42)

Jedna ze stron zwróciła się do Komisji o przedstawienie rzeczywistych danych liczbowych w odniesieniu do rozwoju poziomu zapasów w okresie badanym zamiast danych indeksowanych, twierdząc, że indeksacja nie pozwala jej na przekazanie istotnych uwag lub ocenę poziomu zapasów jako odsetka sprzedaży przemysłu unijnego.

(43)

Ze względu na poufność, jak wyjaśniono w motywie 127 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, niektóre mikrowskaźniki, w tym zapasy, musiały zostać zindeksowane. W każdym razie indeksacja zapasów końcowych przemysłu unijnego w tabeli 10 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zapewnia prawidłowe zrozumienie zmian stanu zapasów w okresie badanym. Z tego powodu powyższy wniosek został odrzucony.

(44)

Wobec braku innych uwag dotyczących zapasów, niniejszym potwierdza się motyw 149 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(45)

Należy przypomnieć, że największy indyjski producent eksportujący, którego wywóz stanowił 87 % indyjskiego wywozu do Unii w OD, nie był objęty, jak stwierdzono, subsydiami. A zatem przywóz subsydiowany stanowił 13 % całkowitej ilości produktu objętego postępowaniem wywożonego z Indii do Unii. Biorąc pod uwagę skalę, udział w rynku i ceny subsydiowanego przywozu z Indii, wpływ rzeczywistych marginesów subsydiowania na przemysł unijny można uznać za nieistotny.

(46)

Dochodzenie potwierdziło, że większość wskaźników szkody wykazywała tendencję spadkową w okresie badanym. W związku z tym wnioski zawarte w motywach od 151 do 153 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 8 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, zostają potwierdzone.

(47)

Zgodnie z art. 8 ust. 5 i art. 8 ust. 6 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy przywóz subsydiowany pochodzący z Indii wyrządził szkodę przemysłowi unijnemu w takim stopniu, iż można ją sklasyfikować jako istotną. Oprócz przywozu subsydiowanego zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu unijnego, aby sprawdzić, czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami.

(48)

Jak wyjaśniono powyżej w motywach od 18 do 21, margines subsydiowania największego indyjskiego producenta eksportującego, którego wywóz stanowił 87 % całego indyjskiego wywozu do Unii w OD, uznano za znajdujący się na poziomie de minimis w odniesieniu do tego pojedynczego producenta eksportującego w rozumieniu art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, a co za tym idzie, do celów niniejszego dochodzenia uznano, że przywóz ten nie był subsydiowany. W związku z tym jedynie 13 % indyjskiego wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii podczas OD było subsydiowane. Udział w rynku przywozu subsydiowanego wynosił w OD 2 %.

(49)

Dochodzenie wykazało, że konsumpcja w Unii zwiększyła się o 9 % w okresie badanym, podczas gdy wielkość sprzedaży przemysłu unijnego spadła o 14 %, a udział w rynku obniżył się o 21 %.

(50)

W odniesieniu do cen stwierdzono, że średnie ceny importowe przywożonych towarów subsydiowanych podcinały średnie ceny sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym. Były one jednak o około 12 % wyższe niż ceny przedsiębiorstwa indyjskiego, w którego przypadku nie stwierdzono stosowania subsydiów.

(51)

Na podstawie powyższych ustaleń uznaje się, że rola, jaką odegrał w odniesieniu do pogorszenia się sytuacji przemysłu unijnego przywóz subsydiowany z Indii, którego wielkość była bardzo ograniczona i którego ceny były wyższe od cen przywożonych towarów niesubsydiowanych, była bardzo ograniczona lub żadna.

(52)

Całkowita wielkość przywozu z Indii wzrosła w okresie badanym znacznie, tj. o 65 %, prowadząc do zwiększenia udziału w rynku z 12,1 % do 18,3 %. Jednak, jak wyjaśniono powyżej, przywóz niesubsydiowany stanowił 87 % całkowitej wielkości wywozu z Indii w OD, co odpowiadało udziałowi w rynku wynoszącemu 15 % w OD, w przeciwieństwie do 2 % udziału w rynku przywozu subsydiowanego z Indii w tym samym okresie.

(53)

Ceny przywozu z Indii spadły łącznie o 9 % w okresie badanym, pozostając nieprzerwanie na poziomie niższym od poziomu cen przywozu z innych państw i cen sprzedaży przemysłu unijnego. Należy jednak zauważyć, że – jak wyjaśniono w motywie 50 – zgodnie z ustaleniami średnie ceny przywożonych towarów niesubsydiowanych podcinały ceny przemysłu unijnego w większym stopniu niż ceny przywożonych towarów subsydiowanych.

(54)

Wobec braku uwag dotyczących przywozu z innych państw trzecich, niniejszym potwierdza się motywy od 161 do 165 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(55)

Wobec braku uwag dotyczących wpływu kryzysu gospodarczego na szkodę poniesioną przez przemysł unijny, niniejszym potwierdza się motywy od 166 do 169 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(56)

Wobec braku uwag dotyczących wyników eksportowych przemysłu unijnego objętego próbą, niniejszym potwierdza się motyw 170 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(57)

Z powyższej analizy wynika, że w okresie badanym wystąpił znaczny wzrost wielkości i udziału w rynku taniego przywozu z Indii. Stwierdzono również, że przywóz ten nieustannie podcinał ceny stosowane przez przemysł unijny na rynku unijnym.

(58)

W świetle ustaleń, zgodnie z którymi największy producent eksportujący z Indii, którego wywóz stanowił 87 % indyjskiego wywozu do Unii w OD, nie dokonywał wywozu subsydiowanego, uznaje się, że nie można stwierdzić istnienia wystarczającego związku przyczynowego między przywozem subsydiowanym, który stanowił zaledwie 13 % łącznej wielkości wywozu z Indii, a szkodą poniesioną przez przemysł unijny. Nie można w istocie twierdzić, że subsydiowany wywóz z Indii powodował szkodę poniesioną przez przemysł unijny, jeśli uwzględnić ograniczoną wielkość i bardzo ograniczony udział w rynku (2 %) tego wywozu oraz fakt, że jego ceny były średnio o 12 % wyższe niż ceny przywożonych towarów niesubsydiowanych.

(59)

Analiza pozostałych znanych czynników, które mogły spowodować szkodę dla przemysłu unijnego, w tym przywozu niesubsydiowanego, przywozu z innych państw trzecich, kryzysu gospodarczego oraz wyników eksportowych przemysłu unijnego włączonego do próby, wykazała, że szkoda poniesiona przez przemysł unijny jest spowodowana wpływem przywozu niesubsydiowanego z Indii, który stanowił 87 % całego indyjskiego wywozu do Unii w OD i który był dokonywany po cenach znacznie niższych od cen przywożonych towarów subsydiowanych.

(60)

W obliczu braku istotnego związku przyczynowego między przywozem subsydiowanym a szkodą poniesioną przez przemysł unijny uznaje się, że środki wyrównawcze są zbędne i że w związku z tym obecne postępowanie antysubsydyjne powinno zostać zakończone zgodnie z art. 14 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(61)

Skarżący i wszelkie inne zainteresowane strony zostały odpowiednio poinformowane i umożliwiono im przedstawienie uwag. Otrzymane uwagi nie doprowadziły do zmiany wniosku, zgodnie z którym obecne postępowanie antysubsydyjne powinno zostać zakończone,