ISSN 1977-0766 doi:10.3000/19770766.L_2011.269.pol |
||
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269 |
|
Wydanie polskie |
Legislacja |
Tom 54 |
Spis treści |
|
I Akty ustawodawcze |
Strona |
|
|
DYREKTYWY |
|
|
* |
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/76/UE z dnia 27 września 2011 r. zmieniająca dyrektywę 1999/62/WE w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe ( 1 ) |
|
|
II Akty o charakterze nieustawodawczym |
|
|
|
UMOWY MIĘDZYNARODOWE |
|
|
|
2011/679/UE |
|
|
* |
||
|
|
ROZPORZĄDZENIA |
|
|
* |
||
|
* |
||
|
* |
||
|
* |
||
|
|
||
|
|
DECYZJE |
|
|
|
2011/680/UE |
|
|
* |
||
|
|
2011/681/UE |
|
|
* |
||
|
|
2011/682/UE |
|
|
* |
||
|
|
2011/683/UE |
|
|
* |
||
|
* |
||
|
|
2011/685/UE |
|
|
* |
||
|
|
2011/686/UE |
|
|
* |
Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 13 października 2011 r. zmieniająca załącznik I do decyzji 2004/211/WE w odniesieniu do zapisu dotyczącego Meksyku w wykazie państw trzecich oraz części ich terytoriów, z których dozwolony jest przywóz do Unii żywych zwierząt z rodziny koniowatych, nasienia, komórek jajowych i zarodków koni (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 7168) ( 1 ) |
|
|
Sprostowania |
|
|
* |
|
|
|
(1) Tekst mający znaczenie dla EOG |
PL |
Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną. |
I Akty ustawodawcze
DYREKTYWY
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/1 |
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2011/76/UE
z dnia 27 września 2011 r.
zmieniająca dyrektywę 1999/62/WE w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 91 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomicznego-Społecznego (1),
uwzględniając opinię Komitetu Regionów (2),
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Promocja transportu zorganizowanego z poszanowaniem zasady zrównoważonego rozwoju jest jednym z kluczowych elementów wspólnej polityki transportowej. Aby osiągnąć ten cel, należy ograniczyć wpływ sektora transportu na zmianę klimatu oraz jego negatywne oddziaływanie, w szczególności zmniejszyć utrudniające mobilność zatory komunikacyjne oraz zanieczyszczenie powietrza i zanieczyszczenie hałasem szkodzące zdrowiu i środowisku. Wymogi dotyczące ochrony środowiska muszą ponadto być uwzględniane podczas określania i realizacji polityki Unii w innych dziedzinach, w tym wspólnej polityki transportowej. |
(2) |
Cel polegający na ograniczeniu negatywnego oddziaływania transportu należy realizować w taki sposób, aby uniknąć tworzenia nieproporcjonalnych przeszkód dla swobody przepływu, co byłoby niekorzystne dla stabilnego wzrostu gospodarczego, prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego i spójności terytorialnej. |
(3) |
Aby odpowiednio zoptymalizować system transportowy, we wspólnej polityce transportowej należy korzystać z kombinacji instrumentów mających na celu poprawę infrastruktury transportowej i korzystania z technologii oraz umożliwienie skuteczniejszego zarządzania popytem na usługi transportowe poprzez, w szczególności, wspieranie odnowienia floty, wydajniejsze wykorzystanie infrastruktury i współmodalność. Wymaga to dalszego stosowania zasady „użytkownik płaci” oraz rozwijania i wdrażania zasady „zanieczyszczający płaci” w sektorze transportu we wszystkich rodzajach transportu. |
(4) |
W dyrektywie 1999/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4) Komisję wezwano do przedstawienia modelu oceny wszelkich zewnętrznych kosztów wynikających z użytkowania infrastruktury transportowej, który służyć będzie jako podstawa obliczania w przyszłości opłat infrastrukturalnych. Modelowi temu towarzyszyć miała analiza skutków internalizacji kosztów zewnętrznych w odniesieniu do wszystkich rodzajów transportu i strategia stopniowego wdrażania tego modelu oraz, w stosownych przypadkach, wnioski dotyczące dalszych zmian wspomnianej dyrektywy. |
(5) |
Aby w polityce transportowej skuteczniej uwzględniać zasady zrównoważonego rozwoju, w cenach transportu należy lepiej odzwierciedlić koszty związane z zanieczyszczeniem powietrza i zanieczyszczeniem hałasem spowodowanymi ruchem drogowym, ze zmianą klimatu i zatorami komunikacyjnymi wynikającymi z faktycznego korzystania ze wszystkich rodzajów transportu; pozwoli to zoptymalizować użytkowanie infrastruktury, zmniejszyć zanieczyszczenia lokalne, przeciwdziałać zatorom komunikacyjnym oraz zmianie klimatu jak najmniejszym kosztem dla gospodarki. Wymaga to zastosowania do wszystkich rodzajów transportu podejścia stopniowego, które uwzględni ich szczególną charakterystykę. |
(6) |
W różnych rodzajach transportu rozpoczęto już internalizację kosztów zewnętrznych, a stosowne przepisy Unii albo przewidują stopniowe wprowadzanie takiej internalizacji, albo przynajmniej jej nie uniemożliwiają. Proces ten wymaga jednak dalszego monitorowania i zachęcania, by we wszystkich rodzajach transportu stosowano wspólne zasady z uwzględnieniem specyfiki poszczególnych rodzajów transportu. |
(7) |
W sektorze transportu drogowego opłaty za przejazd w formie opłat za użytkowanie infrastruktury uzależnionych od pokonanej odległości stanowią sprawiedliwy i skuteczny instrument ekonomiczny służący osiągnięciu zrównoważonej polityki transportowej, ponieważ są bezpośrednio związane z korzystaniem z infrastruktury, efektywnością środowiskową pojazdów oraz miejscem i czasem ich użytkowania, a zatem możliwe jest ustalenie tych opłat na poziomie odzwierciedlającym koszt związany z zanieczyszczeniem i zatorami komunikacyjnymi spowodowanymi faktycznym korzystaniem z pojazdów. Opłaty za przejazd nie powodują ponadto zakłócenia konkurencji w ramach rynku wewnętrznego, ponieważ uiszczane są przez wszystkie podmioty bez względu na to, z którego państwa członkowskiego pochodzą lub w którym państwie członkowskim mają siedzibę, oraz są proporcjonalne do intensywności korzystania z sieci drogowej. |
(8) |
Z analizy skutków wynika, że stosowanie opłat za przejazd obliczanych na podstawie kosztu związanego z zanieczyszczeniem, a w przypadku dróg o zagęszczonym ruchu – na podstawie większego zróżnicowania stawek opłat za przejazd w okresach dużego natężenia ruchu, mogłoby mieć pozytywny wpływ na system transportowy oraz przyczyniłoby się do realizacji unijnej strategii dotyczącej zmiany klimatu. Mogłoby to doprowadzić do zmniejszenia zatorów komunikacyjnych i lokalnych zanieczyszczeń poprzez zachęcanie do wykorzystywania bardziej ekologicznych technologii pojazdów, optymalizację rozwiązań logistycznych oraz ograniczenie pustych przebiegów. W pośredni sposób mogłoby odegrać znaczącą rolę w zmniejszaniu zużycia paliwa i walce ze zmianą klimatu. |
(9) |
Niniejsza dyrektywa nie uniemożliwia państwom członkowskim stosowania krajowych zasad pobierania opłat od innych użytkowników dróg nieobjętych zakresem stosowania niniejszej dyrektywy. |
(10) |
Koszty zanieczyszczenia powietrza i zanieczyszczenia hałasem spowodowanych ruchem drogowym, takie jak koszty ochrony zdrowia, w tym koszty opieki medycznej, koszty strat w zbiorach i innych strat w produkcji, a także koszty socjalne, ponoszone są na terytorium państwa członkowskiego, w którym odbywa się transport. Zasada „zanieczyszczający płaci” będzie stosowana dzięki pobieraniu opłat związanych z kosztami zewnętrznymi, co przyczyni się do zmniejszenia tych kosztów. |
(11) |
Do celów niniejszej dyrektywy opracowany przez Komisję model obliczania kosztów zewnętrznych związanych z zanieczyszczeniem powietrza i zanieczyszczeniem hałasem spowodowanych ruchem drogowym dostarcza wiarygodnych metod i szeregu wartości jednostkowych, które mogą już posłużyć za podstawę obliczania opłat z tytułu kosztów zewnętrznych. |
(12) |
Nadal utrzymują się wątpliwości, jeżeli chodzi o koszty i zalety systemów, które trzeba wprowadzić, aby zapewnić zróżnicowanie opłat na drogach o małym natężeniu ruchu drogowego. Dopóki takie wątpliwości nie zostaną rozwiane, najwłaściwsze wydaje się elastyczne podejście na poziomie unijnym. To elastyczne podejście powinno pozostawić państwom członkowskim możliwość podjęcia decyzji, czy i na których drogach wprowadzić opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych w zależności od lokalnej i krajowej charakterystyki sieci. |
(13) |
Opłaty za korzystanie z infrastruktury przez określony czas to przydatny system umożliwiający stosowanie zasady „użytkownik płaci” już w okresie, kiedy nie został jeszcze wdrożony system opłat uzależnionych od pokonanej odległości, który lepiej odzwierciedla rzeczywiste wykorzystanie infrastruktury. Opłaty za korzystanie z infrastruktury przez określony czas (dzienne, tygodniowe, miesięczne lub roczne) nie powinny być mniej korzystne dla okazjonalnych użytkowników, ponieważ znaczną ich część będą prawdopodobnie stanowić przewoźnicy zagraniczni. Należy zatem ustalić bardziej precyzyjne proporcje między stawkami dziennymi, tygodniowymi, miesięcznymi i rocznymi dla pojazdów ciężarowych. |
(14) |
W perspektywie średniookresowej należy dołożyć starań o doprowadzenie do zbieżności metod stosowanych przez państwa członkowskie do obliczania kosztów zewnętrznych w celu zapewnienia, aby europejscy przewoźnicy otrzymywali jasne sygnały cenowe działające jak zachęty do optymalizacji zachowań. |
(15) |
Wyraźne i przejrzyste wdrożenie systemów opłat mogłoby prowadzić do lepszego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Dlatego należy unikać niespójnych systemów opłat, które mogłyby zaburzyć konkurencję w międzynarodowym transporcie towarowym w transeuropejskiej sieci drogowej lub na pewnych odcinkach tej sieci oraz na innych dodatkowych odcinkach ich połączonych sieci drogowych lub autostrad, które nie stanowią części transeuropejskiej sieci drogowej. Te same zasady pobierania opłat powinny mieć zastosowanie w szczególności do wszystkich odcinków sieci autostrad w danym państwie członkowskim. |
(16) |
Państwa członkowskie powinny mieć możliwość odzyskiwania w formie opłaty za przejazd jak największej części kosztów infrastruktury i kosztów zewnętrznych dopuszczonych na mocy niniejszej dyrektywy, lecz powinny mieć także możliwość zdecydowania o pobieraniu opłat z tytułu jednego lub obu rodzajów tych kosztów na niższym poziomie lub niepobieraniu takich opłat w ogóle. |
(17) |
Określając, na której sieci będzie pobierana opłata z tytułu kosztów zewnętrznych, państwa członkowskie powinny mieć możliwość zdecydowania o niepobieraniu opłat z tytułu kosztów zewnętrznych na niektórych drogach, aby poprawić dostęp do regionów peryferyjnych, śródlądowych i wyspiarskich oraz poprawić ich konkurencyjność. |
(18) |
Powinna istnieć możliwość dodania do opłaty infrastrukturalnej elementu kosztu zewnętrznego opartego na kosztach związanych z zanieczyszczeniem powietrza i zanieczyszczeniem hałasem spowodowanymi ruchem drogowym. Należy zezwolić na dodanie do kosztu użytkowania infrastruktury elementu kosztu zewnętrznego uwzględnionego w opłatach za przejazd, o ile spełnione zostaną pewne warunki dotyczące obliczania kosztów, co pozwoli uniknąć pobierania nienależnych opłat. |
(19) |
Aby lepiej odzwierciedlić koszt związany z zanieczyszczeniem powietrza i zanieczyszczeniem hałasem spowodowanymi ruchem drogowym, opłatę z tytułu kosztów zewnętrznych należy zróżnicować w zależności od typu dróg i rodzaju pojazdów oraz, w przypadku hałasu, od poszczególnych okresów. |
(20) |
Zatory komunikacyjne mają negatywne skutki, gdyż dla ogółu użytkowników dróg oznaczają stratę czasu i marnowanie paliwa. Zróżnicowanie opłat infrastrukturalnych może stanowić narzędzie kontroli zatorów komunikacyjnych, pod warunkiem że zróżnicowane opłaty za przejazd będą stanowiły dla użytkowników dróg wyraźny i istotny sygnał cenowy skłaniający ich do zmiany zachowania i unikania dróg, na których występują zatory komunikacyjne, w godzinach dużego natężenia ruchu. |
(21) |
Jeżeli na pewnych odcinkach dróg stosuje się zróżnicowanie opłat za przejazd w celu zmniejszenia zatorów komunikacyjnych, zróżnicowanie to powinno być opracowane i stosowane w sposób neutralny pod względem wpływów, dając przewoźnikom korzystającym z danego odcinka drogi poza godzinami dużego natężenia ruchu znaczne korzyści finansowe w porównaniu z przewoźnikami korzystającymi z tego odcinka w godzinach dużego natężenia ruchu. |
(22) |
Dyrektywa 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnosząca się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku (5) ustanawia już podstawę rozwijania i uzupełniania zestawu unijnych środków dotyczących hałasu emitowanego przez pojazdy drogowe i infrastrukturę, gdyż nakłada na właściwe organy obowiązek sporządzania strategicznych map hałasu na dużych drogach i sporządzania planów działania służących zmniejszeniu hałasu tam, gdzie oddziaływanie hałasu może powodować szkodliwe skutki dla ludzkiego zdrowia. |
(23) |
Sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga ram unijnych, aby zapewnić, by opłaty drogowe, ustalane na podstawie lokalnego kosztu zanieczyszczenia powietrza i zanieczyszczenia hałasem spowodowanych ruchem drogowym oraz na podstawie kosztu zatorów komunikacyjnych, były przejrzyste, proporcjonalne i niedyskryminacyjne. Ramy te powinny zawierać wspólne zasady dotyczące pobierania opłat, metod obliczeniowych, maksymalnych poziomów i jednostkowych wartości kosztów zewnętrznych ustalonych w oparciu o uznane metody naukowe, a także procedury dotyczące powiadamiania Komisji i składania jej sprawozdań na temat systemów opłat za przejazd. |
(24) |
Jeżeli państwo członkowskie wyznaczy organ ustalający wysokość opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych, nie powinien on mieć możliwości czerpania żadnych korzyści z ustalenia stawki na niewłaściwym poziomie, a zatem powinien być niezależny od podmiotu, który pobiera opłaty i zarządza wpływami z opłat. |
(25) |
Korytarz, w którym zezwala się na stosowanie dopłaty, może obejmować równoległe i bezpośrednio konkurujące górskie odcinki dróg położone w rozsądnej odległości, na które ruch może się przenieść w wyniku wprowadzenia dopłaty. W przypadku projektów transgranicznych stosowanie tego przepisu powinno zostać uzgodnione przez zainteresowane państwa członkowskie oraz Komisję. |
(26) |
Aby zapewnić pierwszeństwo realizacji priorytetowych projektów o znaczeniu europejskim, określonych w załączniku III do decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 661/2010/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej (6), państwa członkowskie, które mają możliwość zastosowania dopłaty, powinny skorzystać z tego rozwiązania, zanim nałożą opłatę z tytułu kosztów zewnętrznych. Aby uniknąć nadmiernego obciążania użytkowników, opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych nie należy łączyć z dopłatą, chyba że wysokość kosztów zewnętrznych przekracza wysokość pobieranej już dopłaty. W takim przypadku właściwe jest zatem odliczenie wysokości dopłaty od opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych. |
(27) |
Nie należy zezwalać na stosowanie zniżek lub ulg na opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych, ponieważ istnieje duże ryzyko, że bezpodstawnie dyskryminowałyby one pewne kategorie użytkowników. |
(28) |
Z zastrzeżeniem odpowiednich postanowień Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczących pomocy państwa należy zezwolić na stosowanie zachęt do podróży wiążących się z kosztownymi zmianami środków transportu, np. transport drogowy – morski – drogowy, w interesie spójności terytorialnej oraz dostępności i konkurencyjności regionów peryferyjnych, śródlądowych i wyspiarskich. |
(29) |
Powinna istnieć możliwość zezwolenia na stosowanie w pewnych okolicznościach zniżek lub ulg w opłatach infrastrukturalnych dla różnych kategorii użytkowników, np. częstych użytkowników lub użytkowników elektronicznych systemów opłat za przejazd. |
(30) |
Obciążanie kosztami zewnętrznymi poprzez pobieranie opłat za przejazd będzie miało większy wpływ na decyzje użytkowników, jeżeli będą oni posiadali wiedzę na temat takich kosztów. Dlatego należy te koszty wyodrębnić w zestawieniu, na rachunku lub w równoważnym dokumencie wydawanym przez operatora pobierającego opłaty za przejazd. Co więcej, dokument taki mógłby ułatwić przewoźnikom przenoszenie kosztów związanych z opłatami z tytułu kosztów zewnętrznych na nadawcę lub innych klientów. |
(31) |
Zastosowanie elektronicznych systemów opłat za przejazd jest wskazane, aby uniknąć zakłóceń w płynnym ruchu pojazdów oraz zapobiegać niekorzystnym skutkom dla środowiska lokalnego powodowanym przez kolejki przy bramkach poboru opłat. Pożądane jest zatem pobieranie opłat z tytułu kosztów zewnętrznych za pomocą takich systemów zgodnie z dyrektywą 2004/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie interoperacyjności systemów elektronicznych opłat drogowych we Wspólnocie (7). W celu ułatwienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego, Komisja powinna monitorować postępy czynione w ramach dyrektywy 2004/52/WE we wprowadzaniu w uzgodnionych terminach rzeczywistej europejskiej usługi opłaty elektronicznej, która ograniczy liczbę elektronicznych urządzeń poboru opłat w danym pojeździe do jednego, będącego w pełni kompatybilnym z elektronicznymi systemami poboru opłat we wszystkich państwach członkowskich. |
(32) |
Pomimo że decyzje w sprawie krajowych wydatków publicznych, w tym wykorzystania wpływów uzyskanych w wyniku wykonania niniejszej dyrektywy, zgodnie z zasadą pomocniczości leżą w kompetencjach państw członkowskich, dodatkowe wpływy uzyskane z opłat z tytułu kosztów zewnętrznych lub równoważnik finansowej wartości tych wpływów powinno się, zgodnie z celami polityki transportowej, jakim służy niniejsza dyrektywa, wykorzystywać na korzyść sektora transportowego i w celu sprzyjania zrównoważonej mobilności społeczeństwa. Projekty takie powinny być zatem związane, między innymi, z ułatwianiem prowadzenia skutecznej polityki cenowej, zmniejszaniem u źródła zanieczyszczenia spowodowanego przez transport drogowy, łagodzeniem skutków tego zanieczyszczenia, poprawą parametrów pojazdów w zakresie emisji CO2 i zużycia energii, rozwijaniem alternatywnej infrastruktury dla użytkowników transportu, optymalizacją rozwiązań logistycznych lub poprawą bezpieczeństwa drogowego. |
(33) |
W celu sprzyjania interoperacyjności systemów pobierania opłat za przejazd i z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków należy zezwolić na współpracę dwóch lub większej liczby państw członkowskich w zakresie wprowadzenia wspólnych systemów opłat za przejazd. |
(34) |
Komisja powinna we właściwym czasie przekazać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie kompleksową ocenę doświadczeń nabytych w państwach członkowskich stosujących opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych lub opłaty infrastrukturalne zgodnie z niniejszą dyrektywą. |
(35) |
Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności (8) stanowi, że wpływy uzyskane z opłat ponoszonych bezpośrednio przez użytkowników muszą być uwzględnione przy ustalaniu luki w finansowaniu w przypadku projektów generujących dochód. Wpływów uzyskanych z opłat z tytułu kosztów zewnętrznych nie należy jednak uwzględniać przy obliczaniu luki w finansowaniu, gdyż powinny one być wydawane na projekty mające na celu zmniejszenie u źródła zanieczyszczenia spowodowanego przez transport drogowy, łagodzenie skutków tego zanieczyszczenia, poprawę parametrów pojazdów w zakresie emisji CO2 i zużycia energii, a także rozwijanie alternatywnej infrastruktury dla użytkowników transportu. |
(36) |
Przy wprowadzaniu alternatywnych metod naukowych obliczania opłat z tytułu kosztów zewnętrznych państwa członkowskie powinny mieć możliwość uwzględnienia metod obliczania wartości pieniężnych kosztów czynników zewnętrznych, które przewidziane są w „Podręczniku szacowania kosztów zewnętrznych w sektorze transportu” („Handbook on estimation of external cost in the transport sector”) (9) zawierającym przegląd najnowszych teorii i praktyk w zakresie szacowania kosztów zewnętrznych. |
(37) |
W obszarach górskich opisanych w badaniu: „Obszary górskie w Europie: Analiza obszarów górskich w państwach członkowskich UE, państwach przystępujących i innych państwach europejskich” wykonanym na zlecenie Komisji Europejskiej w roku 2004 powinno się zezwolić na pobieranie wyższych opłat z tytułu kosztów zewnętrznych, o ile obiektywne dane naukowe dowiodą, że zanieczyszczenie powietrza i zanieczyszczenie hałasem mają bardziej szkodliwe skutki w tych obszarach górskich ze względu na okoliczności geograficzne i zjawiska fizyczne, takie jak nachylenie dróg, inwersje temperatury lub „efekt amfiteatralny” w dolinach. |
(38) |
W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej dyrektywy, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (10). |
(39) |
Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do niektórych dostosowań załączników. Szczególne znaczenie ma przeprowadzenie przez Komisję stosownych konsultacji podczas prac przygotowawczych, w tym na szczeblu ekspertów. |
(40) |
Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (11) zachęca się państwa członkowskie do sporządzenia – dla własnych celów oraz w interesie Unii – tabel możliwie dokładnie ilustrujących korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, a także do podawania tych tabel do wiadomości publicznej. |
(41) |
Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie zachęcanie do różnicowania opłat na podstawie kosztów zewnętrznych, aby sprzyjać organizacji transportu z poszanowaniem zasady zrównoważonego rozwoju, nie może zostać osiągnięty w wystarczającym stopniu przez same państwa członkowskie, natomiast ze względu na znaczenie ponadgranicznego wymiaru transportu możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie unijnym, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
W dyrektywie 1999/62/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
art. 7, 7a i 7b otrzymują brzmienie: „Artykuł 7 1. Bez uszczerbku dla art. 9 ust. 1a państwa członkowskie mogą utrzymać lub wprowadzić opłaty za przejazd lub opłaty za korzystanie z infrastruktury w transeuropejskiej sieci drogowej lub na pewnych odcinkach tej sieci oraz na innych dodatkowych odcinkach ich sieci autostrad, które nie stanowią części transeuropejskiej sieci drogowej, na warunkach określonych w ust. 2, 3, 4 i 5 niniejszego artykułu i w art. 7a–7k. Przepis ten nie narusza prawa państw członkowskich, zgodnie z postanowieniami Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, do stosowania opłat za przejazd lub opłat za korzystanie z infrastruktury na innych drogach, pod warunkiem że nałożenie opłat za przejazd lub opłat za korzystanie z infrastruktury na tych innych drogach nie jest dyskryminujące dla międzynarodowego ruchu drogowego i nie powoduje zakłóceń konkurencji między operatorami. 2. Państwa członkowskie nie nakładają jednocześnie opłat za przejazd i opłat za korzystanie z infrastruktury na jednym odcinku drogi na jakąkolwiek kategorię pojazdów. Jednak państwo członkowskie, które pobiera opłatę za korzystanie z infrastruktury w swojej sieci, może nałożyć także opłaty za przejazd z tytułu korzystania z mostów, tuneli i przejazdów przez przełęcze górskie. 3. Opłaty za przejazd oraz opłaty za korzystanie z infrastruktury nie mogą być dyskryminujące, bezpośrednio ani pośrednio, ze względu na przynależność państwową przewoźnika ani ze względu na to, w którym państwie członkowskim lub państwie trzecim ma on siedzibę lub zarejestrował pojazd, ani ze względu na miejsce rozpoczęcia lub miejsce docelowe operacji transportowej. 4. Państwa członkowskie mogą przewidzieć obniżone stawki opłat za przejazd lub opłat za korzystanie z infrastruktury, lub zwolnienia z obowiązku uiszczania opłat za przejazd lub opłat za korzystanie z infrastruktury w przypadku pojazdów zwolnionych z wymogu instalowania i używania urządzeń rejestrujących na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (12) oraz w przypadkach objętych przepisami art. 6 ust. 2 lit. a) i b) niniejszej dyrektywy i podlegających warunkom przewidzianym w tych przepisach. 5. Państwo członkowskie może zdecydować o stosowaniu opłat za przejazd lub opłat za korzystanie z infrastruktury jedynie w odniesieniu do pojazdów o maksymalnej dopuszczalnej masie całkowitej nie mniejszej niż 12 ton, jeżeli uzna, że rozszerzenie ich na pojazdy poniżej 12 ton miałoby między innymi następujące skutki:
Państwa członkowskie decydujące o stosowaniu opłat za przejazd lub opłat za korzystanie z infrastruktury jedynie w odniesieniu do pojazdów o maksymalnej dopuszczalnej masie całkowitej nie mniejszej niż 12 ton informują Komisję o tej decyzji oraz o powodach jej podjęcia. Artykuł 7a 1. Opłaty za korzystanie z infrastruktury są proporcjonalne do długości okresu użytkowania infrastruktury, przy czym nie są one wyższe niż wartości przewidziane w załączniku II, i można je uiszczać za okres dnia, tygodnia, miesiąca lub roku. Stawka miesięczna nie przekracza 10 % stawki rocznej, stawka tygodniowa nie przekracza 5 % stawki rocznej, a stawka dzienna nie przekracza 2 % stawki rocznej. Państwo członkowskie może zastosować jedynie stawki roczne wobec pojazdów zarejestrowanych w tym państwie członkowskim. 2. Państwa członkowskie ustalają wysokość opłat za korzystanie z infrastruktury wraz z kosztami administracyjnymi dla wszystkich kategorii pojazdów na poziomie nie wyższym niż maksymalne stawki określone w załączniku II. Artykuł 7b 1. Opłata infrastrukturalna opiera się na zasadzie odzyskiwania kosztów infrastruktury. Opłata infrastrukturalna wyliczana na podstawie średniej ważonej jest powiązana z kosztami budowy, eksploatacji, utrzymania i rozwoju danej sieci infrastruktury. Opłata infrastrukturalna wyliczana na podstawie średniej ważonej może także uwzględniać zwrot z kapitału lub marżę zysku opartą na warunkach rynkowych. 2. Uwzględnione koszty odnoszą się do sieci lub tej jej części, na której pobierane są opłaty infrastrukturalne, oraz do objętych tymi opłatami pojazdów. Państwa członkowskie mogą zdecydować o odzyskiwaniu tylko określonego odsetka tych kosztów. Artykuł 7c 1. Opłata z tytułu kosztów zewnętrznych może być powiązana z kosztem związanym z zanieczyszczeniem powietrza spowodowanym ruchem drogowym. Na tych odcinkach dróg, które przebiegają przez obszary zamieszkane przez ludność narażoną na zanieczyszczenie hałasem spowodowanym ruchem drogowym, opłata z tytułu kosztów zewnętrznych może obejmować koszt związany z zanieczyszczeniem hałasem spowodowanym ruchem drogowym. Opłata z tytułu kosztów zewnętrznych jest zróżnicowana i jest ustalana zgodnie z minimalnymi wymogami i metodami wyszczególnionymi w załączniku IIIa; opłata ta nie przekracza wartości maksymalnych określonych w załączniku IIIb. 2. Uwzględnione koszty odnoszą się do sieci lub tej jej części, na której pobierane są opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych, oraz do objętych tymi opłatami pojazdów. Państwa członkowskie mogą zdecydować o odzyskiwaniu tylko określonego odsetka tych kosztów. 3. Pojazdy, które spełniają najsurowsze normy emisji EURO są zwolnione z opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych odnoszącej się do zanieczyszczenia powietrza spowodowanego ruchem drogowym w okresie czterech lat od dat rozpoczęcia stosowania określonych w przepisach wprowadzających te normy. 4. Wysokość opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych ustala zainteresowane państwo członkowskie. Jeżeli państwo członkowskie wyznacza do tego celu organ, jest on prawnie i finansowo niezależny od organizacji odpowiedzialnej za zarządzanie częścią lub całością opłat lub za pobór części lub całości opłat. Artykuł 7d Przed upływem jednego roku od przyjęcia przyszłych i bardziej rygorystycznych norm emisji EURO Parlament Europejski i Rada określają, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, odnośne wartości maksymalne w załączniku IIIb. Artykuł 7e 1. Państwa członkowskie obliczają maksymalny poziom opłaty infrastrukturalnej, używając metody opartej na podstawowych zasadach obliczeniowych określonych w załączniku III. 2. W przypadku opłat za przejazd pobieranych w ramach koncesji maksymalny poziom opłaty infrastrukturalnej nie przekracza poziomu, który wynikałby z użycia metody opartej na podstawowych zasadach obliczeniowych określonych w załączniku III. Równowartość tych poziomów ocenia się na podstawie okresu odniesienia o racjonalnej długości odpowiedniej do charakteru danej umowy koncesyjnej. 3. Systemy pobierania opłat za przejazd, które obowiązywały już w dniu 10 czerwca 2008 r. lub w odniesieniu do których otrzymano przed dniem 10 czerwca 2008 r. oferty lub odpowiedzi na zaproszenia do negocjacji w procedurze negocjacyjnej w ramach procesu udzielania zamówienia publicznego, nie podlegają obowiązkom określonym w ust. 1 i 2 tak długo, jak systemy te pozostają w mocy oraz pod warunkiem że nie zostały w znaczący sposób zmienione. Artykuł 7f 1. W wyjątkowych przypadkach dotyczących infrastruktury w regionach górskich oraz po poinformowaniu Komisji do opłaty infrastrukturalnej pobieranej na określonych odcinkach dróg, na których mogą powstawać duże zatory komunikacyjne lub na których korzystanie z pojazdów znacznie szkodzi środowisku, może zostać dodana dopłata, pod warunkiem że:
Akapit pierwszy ma zastosowanie do nowych projektów transgranicznych, pod warunkiem wyrażenia zgody przez wszystkie państwa członkowskie zaangażowane w taki projekt. 2. Dopłatę można stosować w przypadku opłaty infrastrukturalnej zróżnicowanej zgodnie z art. 7g. 3. Po otrzymaniu wymaganych informacji od państwa członkowskiego zamierzającego zastosować dopłatę Komisja udostępnia je członkom komitetu, o którym mowa w art. 9c. Jeżeli Komisja uzna, że planowana dopłata nie spełnia warunków określonych w ust. 1, lub jeżeli uzna, że planowana dopłata będzie miała znaczące niekorzystne skutki dla rozwoju gospodarczego regionów peryferyjnych, może odrzucić plany dotyczące opłat przedłożone przez zainteresowane państwo członkowskie lub zażądać ich zmiany. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 9c ust. 2. 4. Na odcinkach dróg, w których przypadku spełnione są kryteria stosowania dopłaty przewidziane w ust. 1, państwa członkowskie nie mogą pobierać opłat z tytułu kosztów zewnętrznych, chyba że stosowana jest dopłata. 5. Wysokość dopłaty odliczana jest od wysokości opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych obliczonej zgodnie z art. 7c, z wyjątkiem pojazdów o klasie emisji EURO 0, I i II, począwszy od dnia 15 października 2011 r., oraz EURO III, począwszy od 2015 r. Wszystkie wpływy uzyskane w wyniku jednoczesnego stosowania dopłaty i opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych są inwestowane w finansowanie realizacji priorytetowych projektów o znaczeniu europejskim określonych w załączniku III do decyzji nr 661/2010/UE. Artykuł 7g 1. Państwa członkowskie różnicują opłatę infrastrukturalną w zależności od klasy emisji EURO pojazdu w taki sposób, aby nie była ona w żadnym przypadku wyższa o więcej niż 100 % od tej samej opłaty nakładanej na równoważne pojazdy spełniające najsurowsze normy emisji. Obowiązujące umowy koncesyjne są objęte zwolnieniem z tego wymogu do czasu przedłużenia umowy. Państwo członkowskie może jednak zastosować odstępstwo od wymogu różnicowania opłaty infrastrukturalnej, jeżeli:
O każdym takim odstępstwie lub zwolnieniu powiadamia się Komisję. 2. Jeżeli w przypadku kontroli kierowca lub, w stosownym przypadku, przewoźnik nie są w stanie przedstawić dokumentów pojazdu koniecznych do ustalenia klasy emisji EURO pojazdu, państwa członkowskie mogą zastosować opłatę za przejazd na najwyższym możliwym poziomie. 3. Opłata infrastrukturalna może również być różnicowana po to, aby zmniejszyć zatory komunikacyjne, zminimalizować szkody w infrastrukturze i zoptymalizować wykorzystanie danej infrastruktury lub promować bezpieczeństwo drogowe, pod warunkiem że:
4. Zróżnicowania, o których mowa w ust. 1 i 3, nie mogą mieć na celu uzyskania dodatkowych wpływów z opłat za przejazd. Wszelki niezamierzony wzrost wpływów jest równoważony zmianami struktury zróżnicowania, które muszą zostać wdrożone w terminie dwóch lat od końca roku obrotowego, w którym takie dodatkowe wpływy zostały uzyskane. Artykuł 7h 1. Co najmniej na sześć miesięcy przed wdrożeniem nowego systemu pobierania opłat za przejazd przewidującego opłatę infrastrukturalną państwa członkowskie przekazują Komisji:
2. W terminie sześciu miesięcy od otrzymania wszystkich niezbędnych informacji zgodnie z ust. 1 Komisja wydaje opinię dotyczącą tego, czy obowiązki wynikające z art. 7e zostały wypełnione. Opinie Komisji są udostępniane komitetowi, o którym mowa w art. 9c. 3. Przed wdrożeniem nowego systemu pobierania opłat za przejazd przewidującego opłatę z tytułu kosztów zewnętrznych państwa członkowskie przekazują Komisji:
4. Komisja podejmuje decyzję, czy obowiązki przewidziane w art. 7b, 7c, 7j lub w art. 9 ust. 2 zostały spełnione, nie później niż:
Zainteresowane państwo członkowskie dostosowuje proponowaną opłatę z tytułu kosztów zewnętrznych, tak by była zgodna z decyzją. Decyzja Komisji jest udostępniana komitetowi, o którym mowa w art. 9c, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Artykuł 7i 1. Państwa członkowskie nie mogą stosować wobec użytkowników zniżek ani ulg w odniesieniu do tej części opłaty za przejazd, która jest związana z opłatą z tytułu kosztów zewnętrznych. 2. Państwa członkowskie mogą przewidzieć zniżki lub ulgi dotyczące opłaty infrastrukturalnej, pod warunkiem że:
3. Z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 7g ust. 3 lit. b) oraz w art. 7g ust. 4 stawki opłat za przejazd mogą w wyjątkowych przypadkach, a mianowicie dla szczególnych projektów o zasadniczym znaczeniu europejskim, określonych w załączniku III do decyzji nr 661/2010/UE, podlegać innym formom różnicowania w celu zapewnienia komercyjnej rentowności takich projektów, jeżeli wystawione są one na bezpośrednią konkurencję ze strony innych rodzajów transportu pojazdowego. Wynikająca z tego struktura opłat jest liniowa, proporcjonalna, udostępniana publicznie i obowiązuje wszystkich użytkowników na równych warunkach oraz nie prowadzi do przenoszenia dodatkowych kosztów na pozostałych użytkowników w postaci wyższych opłat za przejazd. Komisja weryfikuje spełnienie tych warunków przed wdrożeniem danej struktury opłat. Artykuł 7j 1. Opłaty za przejazd oraz opłaty za korzystanie z infrastruktury są wprowadzane, pobierane, a ich uiszczanie jest kontrolowane w sposób stwarzający jak najmniej utrudnień w płynnym ruchu pojazdów i pozwalający na uniknięcie jakichkolwiek obowiązkowych kontroli pojazdów w momencie przekraczania wewnętrznych granic Unii. W tym celu państwa członkowskie współpracują w ustanawianiu metod umożliwiających przewoźnikom uiszczanie opłat za przejazd i opłat za korzystanie z infrastruktury 24 godziny na dobę, przynajmniej w głównych punktach sprzedaży, za pomocą powszechnie przyjętych środków płatności na obszarze i poza obszarem państw członkowskich, w których opłaty te są stosowane. Państwa członkowskie zapewniają odpowiednie urządzenia w punktach wnoszenia opłat za przejazd oraz opłat za korzystanie z infrastruktury, aby zachować zwykłe normy bezpieczeństwa ruchu drogowego. 2. Rozwiązania dotyczące poboru opłat za przejazd lub opłat za korzystanie z infrastruktury nie powodują nieuzasadnionych utrudnień – natury finansowej lub innej – dla użytkowników, którzy nie korzystają regularnie z sieci drogowej. W szczególności, jeżeli państwo członkowskie pobiera opłaty za przejazd lub opłaty za korzystanie z infrastruktury wyłącznie przy użyciu systemu, który wymaga zainstalowania urządzenia rejestrującego w pojeździe, państwo to zapewnia wszystkim użytkownikom dostęp do właściwych urządzeń spełniających wymogi dyrektywy 2004/52/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie interoperacyjności systemów elektronicznych opłat drogowych we Wspólnocie (15), zgodnie z rozsądnymi warunkami administracyjnymi i ekonomicznymi. 3. Jeżeli państwo członkowskie pobiera opłatę za przejazd w odniesieniu do danego pojazdu, całkowita wysokość opłaty za przejazd, wysokość opłaty infrastrukturalnej lub wysokość opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych zostaje wskazana na kwicie dostarczanym przewoźnikowi, w miarę możliwości z wykorzystaniem środków elektronicznych. 4. W przypadkach, w których jest to możliwe z ekonomicznego punktu widzenia, państwa członkowskie nakładają i pobierają opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych za pomocą elektronicznego systemu, który spełnia wymogi art. 2 ust. 1 dyrektywy 2004/52/WE. Komisja wspiera współpracę między państwami członkowskimi, która może okazać się niezbędna do zapewnienia interoperacyjności elektronicznych systemów poboru opłat za przejazd na szczeblu europejskim. Artykuł 7k Bez uszczerbku dla art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej niniejsza dyrektywa nie wpływa na prawo państw członkowskich, które wprowadzają system opłat za przejazd lub opłat za korzystanie z infrastruktury, do wprowadzenia odpowiedniej rekompensaty za te opłaty. |
3) |
po art. 8a dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 8b 1. Dwa państwa członkowskie lub większa ich liczba mogą współpracować przy wprowadzaniu wspólnego systemu opłat za przejazd, stosowanego na ich połączonych terytoriach traktowanych jako całość. W takim przypadku te państwa członkowskie zapewniają, by Komisja została poinformowana o takiej współpracy, a także o późniejszej eksploatacji tego systemu oraz jego ewentualnych zmianach. 2. Wspólny system opłat za przejazd podlega warunkom określonym w art. 7–7k. Inne państwa członkowskie mogą przyłączyć się do wspólnego systemu.”; |
4) |
art. 9 ust. 1a i 2 otrzymują brzmienie: „1a. Niniejsza dyrektywa nie stanowi dla państw członkowskich przeszkody w niedyskryminującym stosowaniu specjalnych opłat regulacyjnych mających na celu zmniejszenie zatorów komunikacyjnych lub przeciwdziałanie oddziaływaniu na środowisko, w tym niskiej jakości powietrza, na wszelkich drogach znajdujących się na obszarze miejskim, w tym drogach należących do sieci transeuropejskich biegnących przez obszary miejskie. 2. Państwa członkowskie określają sposób wykorzystania wpływów uzyskanych na podstawie niniejszej dyrektywy. Dla umożliwienia rozwoju sieci transportowej jako całości, wpływy pochodzące z opłat infrastrukturalnych i z opłat z tytułu kosztów zewnętrznych lub równoważnik finansowej wartości tych wpływów należy wykorzystać na rzecz sektora transportowego oraz do optymalizacji całego systemu transportowego. W szczególności, wpływy pochodzące z opłat z tytułu kosztów zewnętrznych lub równoważnik finansowej wartości tych wpływów należy wykorzystać do zwiększenia zrównoważonego charakteru transportu, w tym do realizacji przynajmniej jednego z poniższych celów:
Uznaje się, że państwa członkowskie stosują niniejszy ustęp, jeżeli wprowadziły one i stosują politykę wsparcia fiskalnego i finansowego dającą efekt dźwigni względem finansowego wsparcia sieci transeuropejskiej i stanowiącą równowartość co najmniej 15 % wpływów pochodzących z opłat infrastrukturalnych i z opłat z tytułu kosztów zewnętrznych w poszczególnych państwach członkowskich.”; |
5) |
art. 9b i 9c otrzymują brzmienie: „Artykuł 9b Komisja ułatwia dialog i wymianę wiedzy technicznej pomiędzy państwami członkowskimi w związku z wprowadzeniem w życie niniejszej dyrektywy, a w szczególności załączników do niej. Artykuł 9c 1. Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (16). 2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. Artykuł 9d Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do:
Procedury ustanowione w art. 9e, 9f i 9g mają zastosowanie do aktów delegowanych, o których mowa w niniejszym artykule. Artykuł 9e 1. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 9d, powierza się Komisji na czas nieokreślony. 2. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę. 3. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych powierza się Komisji na warunkach określonych w art. 9f i 9g. Artykuł 9f 1. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 9d, może zostać odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. 2. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji o ewentualnym odwołaniu przekazania uprawnień, dokłada starań, aby poinformować drugą instytucję i Komisję odpowiednio wcześnie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując, które z przekazanych uprawnień mogłyby zostać odwołane, oraz ewentualne powody tego odwołania. 3. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji ze skutkiem natychmiastowym lub począwszy od późniejszej daty określonej w decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych. Decyzja ta zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Artykuł 9g 1. Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia. Na wniosek Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące. 2. Jeżeli przed upływem tego terminu ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec aktu delegowanego, zostaje on opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie z dniem w nim określonym. Akt delegowany może zostać opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają wyrazić sprzeciwu. 3. Jeżeli Parlament Europejski lub Rada wyrażają sprzeciw wobec aktu delegowanego, nie wchodzi on w życie. Instytucja, która wyraża sprzeciw wobec aktu delegowanego, przedstawia powody tego sprzeciwu. |
6) |
w art. 10 ust. 1 wyrazy „Wspólnot Europejskich” zastępuje się wyrazami „Unii Europejskiej”; |
7) |
po art. 10 dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 10a 1. Co dwa lata, począwszy od dnia 1 stycznia 2013 r., kwoty wyrażone w euro określone w załączniku II oraz kwoty wyrażone w centach określone w tabelach 1 i 2 w załączniku IIIb są poddawane przeglądowi, aby uwzględnić zmiany w ogólnounijnym zharmonizowanym indeksie cen konsumpcyjnych z wyłączeniem energii i żywności nieprzetworzonej (publikowanym przez Komisję (Eurostat)). Kwoty te są dostosowywane automatycznie poprzez zwiększenie kwoty podstawowej wyrażonej w euro lub w centach o procentową wartość zmiany tego indeksu. Otrzymane kwoty zaokrąglane są w górę do liczby całkowitej w euro w odniesieniu do załącznika II, do dziesiętnej części centa w odniesieniu do tabeli 1 w załączniku IIIb oraz do setnej części centa w odniesieniu do tabeli 2 w załączniku IIIb. 2. Dostosowane kwoty, o których mowa w ust. 1, są publikowane przez Komisję w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Kwoty te wchodzą w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po publikacji.”; |
8) |
art. 11 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 11 1. Do dnia 16 października 2014 r., a następnie co cztery lata państwa członkowskie, które pobierają opłatę z tytułu kosztów zewnętrznych lub opłatę infrastrukturalną, sporządzają sprawozdanie o opłatach za przejazd, w tym opłatach za przejazd pobieranych w ramach koncesji, pobieranych na ich terytorium, i przekazują je Komisji, która udostępnia je pozostałym państwom członkowskim. Sprawozdanie to może nie obejmować systemów pobierania opłat za przejazd, które obowiązywały już w dniu 10 czerwca 2008 r. i które nie obejmują opłat z tytułu kosztów zewnętrznych, o ile systemy te pozostają nadal w mocy oraz pod warunkiem że nie zostały w znaczący sposób zmienione. Sprawozdanie to zawiera informacje na temat:
2. Do dnia 16 października 2015 r. Komisja, wspomagana przez komitet, o którym mowa w art. 9c, przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wdrożenia i skutków niniejszej dyrektywy, w szczególności w zakresie skuteczności przepisów dotyczących odzyskiwania kosztów związanych z zanieczyszczeniem spowodowanym ruchem drogowym oraz przepisów dotyczących włączenia pojazdów o masie powyżej 3,5 tony i poniżej 12 ton. W sprawozdaniu dokonuje się także analizy, na podstawie stałego monitorowania, i oceny między innymi:
W sprawozdaniu ocenia się także wykorzystanie systemów elektronicznych w nakładaniu i pobieraniu opłat infrastrukturalnych i opłat z tytułu kosztów zewnętrznych oraz stopień ich interoperacyjności zgodnie z dyrektywą 2004/52/WE. 3. W stosownym przypadku do sprawozdania dołącza się wniosek skierowany do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wprowadzenia dalszych zmian do niniejszej dyrektywy. 4. Do dnia 16 października 2012 r. Komisja przedstawia sprawozdanie podsumowujące pozostałe środki, takie jak polityka regulacyjna, podejmowane w celu internalizacji lub redukcji kosztów zewnętrznych związanych ze środowiskiem, hałasem i zdrowiem powodowanych przez wszystkie rodzaje transportu, w tym podstawę prawną i stosowane wartości maksymalne. Aby zapewnić sprawiedliwą konkurencję pomiędzy różnymi rodzajami transportu, a jednocześnie stopniowo pobierać opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych od wszystkich rodzajów transportu, sprawozdanie to obejmuje harmonogram środków, które mają jeszcze zostać podjęte w odniesieniu do innych rodzajów transportu lub pojazdów, lub elementów kosztów zewnętrznych, które dotąd nie zostały uwzględnione, z uwzględnieniem postępów w przeglądzie dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (17). |
9) |
w załączniku III wprowadza się następujące zmiany:
|
10) |
po załączniku III dodaje się tekst przedstawiony w załączniku do niniejszej dyrektywy. |
Artykuł 2
1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie do dnia 16 października 2013 r. Tekst tych przepisów przekazują niezwłocznie Komisji.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.
Obowiązki w zakresie transpozycji i wykonania niniejszej dyrektywy nie mają zastosowania do państw członkowskich, dopóki na ich terytorium nie zostaną wprowadzone opłaty za przejazd ani opłaty za korzystanie z infrastruktury.
2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 3
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia 27 września 2011 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
J. BUZEK
Przewodniczący
W imieniu Rady
M. DOWGIELEWICZ
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 255 z 22.9.2010, s. 92.
(2) Dz.U. C 120 z 28.5.2009, s. 47.
(3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2009 r. (Dz.U. C 87 E z 1.4.2010, s. 345) i stanowisko Rady w pierwszym czytaniu z dnia 14 lutego 2011 r. (Dz.U. C 77 E z 11.3.2011, s. 1). Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 7 czerwca 2011 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 12 września 2011 r.
(4) Dz.U. L 187 z 20.7.1999, s. 42.
(5) Dz.U. L 189 z 18.7.2002, s. 12.
(6) Dz.U. L 204 z 5.8.2010, s. 1.
(7) Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 124.
(8) Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 25.
(9) http://ec.europa.eu/transport/costs/handbook/index_en.htm.
(10) Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
(11) Dz.U. C 321 z 31.12.2003, s. 1.
(12) Dz.U. L 370 z 31.12.1985, s. 8.
(13) Dz.U. L 204 z 5.8.2010, s. 1.
(14) Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114.
(15) Dz.U. L 166 z 30.4.2004, s. 124.”;
(16) Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.”;
(17) Dz.U. L 283 z 31.10.2003, s. 51.”;
ZAŁĄCZNIK
ZAŁĄCZNIK IIIa
MINIMALNE WYMOGI DOTYCZĄCE NAKŁADANIA OPŁATY Z TYTUŁU KOSZTÓW ZEWNĘTRZNYCH
Niniejszy załącznik określa minimalne wymogi dotyczące nakładania opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych oraz obliczania maksymalnej opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych wyliczanej na podstawie średniej ważonej.
1. Części sieci drogowej, których dotyczą opłaty
Państwo członkowskie szczegółowo określa część lub części swojej sieci drogowej, które podlegają opłacie z tytułu kosztów zewnętrznych.
W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o pobieraniu opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych tylko w jednej części lub tylko w niektórych częściach sieci drogowej objętej zakresem stosowania niniejszej dyrektywy, ta część lub części zostają wybrane po dokonaniu oceny, w wyniku której stwierdza się, że:
— |
użytkowanie pojazdów na drogach, na których stosowana jest opłata z tytułu kosztów zewnętrznych, powoduje szkody w środowisku większe niż średnie szkody występujące w innych częściach sieci drogowej objętej zakresem stosowania niniejszej dyrektywy, które nie podlegają opłacie z tytułu kosztów zewnętrznych, lub |
— |
wprowadzenie opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych w pozostałych częściach sieci drogowej objętej zakresem stosowania niniejszej dyrektywy mogłoby mieć niekorzystne skutki w zakresie środowiska lub bezpieczeństwa drogowego lub nałożenie i pobieranie opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych w tych częściach pociągałoby za sobą nieproporcjonalne koszty. |
2. Pojazdy, drogi i okresy, których dotyczą opłaty
Państwo członkowskie powiadamia Komisję o klasyfikacji pojazdów, według której różnicowana jest opłata za przejazd. Państwo członkowskie powiadamia także Komisję o lokalizacji dróg, na których pobiera się wyższe opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych (dalej zwanych »drogami podmiejskimi (łącznie z autostradami)«), oraz dróg, na których pobiera się niższe opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych (dalej zwanych »drogami międzymiastowymi (łącznie z autostradami)«).
W stosownych przypadkach państwo członkowskie powiadamia także Komisję o dokładnych okresach odpowiadających okresowi nocnemu, w czasie których może zostać nałożona wyższa opłata z tytułu kosztów zewnętrznych związanych z hałasem w celu odzwierciedlenia większej uciążliwości z powodu hałasu.
Klasyfikacja dróg jako dróg podmiejskich (łącznie z autostradami) i dróg międzymiastowych (łącznie z autostradami) oraz ustalenie okresów opierają się na obiektywnych kryteriach związanych z poziomem narażenia dróg i sąsiadujących z nimi obszarów na zanieczyszczenie, takich jak gęstość zaludnienia i roczna liczba szczytów zanieczyszczeń zmierzonych zgodnie z niniejszą dyrektywą. Stosowane kryteria zostają przedstawione w powiadomieniu.
3. Wysokość opłaty
Dla każdej klasy pojazdu, typu drogi i okresu państwo członkowskie lub, w stosownych przypadkach, niezależny organ określa pojedynczą, konkretną wysokość opłaty. Powstała w ten sposób struktura opłat, obejmująca również czas rozpoczęcia i czas zakończenia każdego z okresów nocnych, w których przypadku opłata z tytułu kosztów zewnętrznych obejmuje koszt związany z zanieczyszczeniem hałasem, jest przejrzysta, udostępniona publicznie i obowiązuje wszystkich użytkowników na równych warunkach. Jej publikacja powinna nastąpić w odpowiednim czasie przed wdrożeniem. Wszystkie parametry, dane oraz inne informacje konieczne do wyjaśnienia sposobu obliczania poszczególnych elementów kosztu zewnętrznego podaje się do wiadomości publicznej.
Przy ustalaniu opłat państwo członkowskie lub, w stosownych przypadkach, niezależny organ postępuje według zasady skutecznej polityki cenowej, czyli stosują cenę zbliżoną do krańcowego kosztu społecznego użytkowania pojazdu, którego dotyczy opłata.
Opłatę ustala się także po uwzględnieniu ryzyka przeniesienia ruchu drogowego, łącznie z wszelkimi niekorzystnymi skutkami w zakresie bezpieczeństwa drogowego, środowiska i zatorów komunikacyjnych, oraz wszelkich rozwiązań zmierzających do złagodzenia takich rodzajów ryzyka.
Państwo członkowskie lub, w stosownych przypadkach, niezależny organ monitoruje skuteczność systemu opłat w zakresie zmniejszania szkód w środowisku wynikających z transportu drogowego. W stosownych przypadkach co dwa lata dostosowują strukturę opłat oraz konkretną wysokość opłaty ustalonej dla danej klasy pojazdu, typu drogi i okresu do zmian podaży i popytu w sektorze usług transportowych.
4. Elementy kosztów zewnętrznych
4.1. Koszt związany z zanieczyszczeniem powietrza spowodowanym ruchem drogowym
W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o uwzględnianiu całkowitego kosztu związanego z zanieczyszczeniem powietrza spowodowanym ruchem drogowym lub części tego kosztu w opłacie z tytułu kosztów zewnętrznych, państwo to lub, w stosownym przypadku, niezależny organ oblicza należny koszt związany z zanieczyszczeniem powietrza spowodowanym ruchem drogowym, stosując poniższy wzór lub przyjmując wartości jednostkowe podane w tabeli 1 załącznika IIIb, jeżeli te ostatnie są niższe:
gdzie:
— |
= |
PCVij |
= |
koszt związany z zanieczyszczeniem powietrza przez pojazd klasy i na drodze typu j (EUR/pojazdokilometr), |
— |
= |
EFik |
= |
czynnik emisji zanieczyszczeń k i klasa pojazdu i (gram/pojazdokilometr), |
— |
= |
PCjk |
= |
pieniężny koszt zanieczyszczenia k dla drogi typu j (EUR/gram). |
Współczynniki emisji są takie same jak te zastosowane przez państwo członkowskie do sporządzenia krajowej inwentaryzacji zanieczyszczeń przewidzianej w dyrektywie 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza (1) (co wymaga użycia podręcznika inwentaryzacji emisji EMEP/CORINAIR (2)). Państwo członkowskie lub, w stosownych przypadkach, niezależny organ szacuje pieniężny koszt zanieczyszczeń na podstawie aktualnych informacji.
Państwo członkowskie lub, w stosownych przypadkach, niezależny organ może stosować potwierdzone naukowo alternatywne metody do obliczania wysokości kosztów związanych z zanieczyszczeniem powietrza, korzystając z danych uzyskanych w wyniku pomiarów zanieczyszczeń powietrza i uwzględniając lokalną wartość pieniężnego kosztu związanego z zanieczyszczeniem powietrza, pod warunkiem że uzyskane wyniki nie są wyższe od wartości jednostkowych, o których mowa w tabeli 1 załącznika IIIb, dla jakiejkolwiek klasy pojazdów.
4.2. Koszt związany z zanieczyszczeniem hałasem spowodowanym ruchem drogowym
W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje decyzję o uwzględnianiu całkowitego kosztu związanego z zanieczyszczeniem hałasem spowodowanym ruchem drogowym lub części tego kosztu w opłacie z tytułu kosztów zewnętrznych, państwo to lub, w stosownych przypadkach, niezależny organ oblicza należny koszt związany z zanieczyszczeniem hałasem spowodowanym ruchem drogowym, stosując poniższe wzory lub przyjmując wartości jednostkowe podane w tabeli 2 załącznika IIIb, jeżeli te ostatnie są niższe:
gdzie:
— |
NCVj = |
koszt związany z hałasem powodowanym przez jeden pojazd ciężarowy na drodze typu j (EUR/pojazdokilometr), |
— |
NCjk = |
koszt związany z hałasem przypadający na osobę narażoną na poziom hałasu k na drodze typu j (EUR/osobę), |
— |
POPk = |
liczba ludności narażonej na dzienny poziom hałasu k na kilometr (osoba/kilometr), |
— |
WADT = |
średnia ważona dobowego ruchu (równoważna wartości dla samochodów osobowych), |
— |
a i b |
są współczynnikami wagowymi określonymi przez dane państwo członkowskie w taki sposób, by opłata z tytułu hałasu na pojazdokilometr wyliczana na podstawie średniej ważonej nie przekraczała NCVj (dziennie). |
Zanieczyszczenie hałasem spowodowane ruchem drogowym związane jest z poziomami hałasu mierzonymi blisko punktu narażenia i poza ewentualnymi barierami przeciwdźwiękowymi.
Liczbę ludności narażonej na poziom hałasu k przyjmuje się ze strategicznych map hałasu sporządzonych na podstawie art. 7 dyrektywy 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącej się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku (3).
Państwo członkowskie lub, w stosownych przypadkach, niezależny organ szacuje koszt na osobę narażoną na poziom hałasu k na podstawie aktualnych informacji.
Średnia ważona ruchu dobowego zakłada, że współczynnik równoważący »e« pomiędzy pojazdami ciężarowymi a samochodami osobowymi nie przekracza wartości 4.
Państwo członkowskie lub, w stosownych przypadkach, niezależny organ może stosować potwierdzone naukowo alternatywne metody w celu obliczenia wysokości kosztów związanych z hałasem, pod warunkiem że uzyskane wyniki nie są wyższe od wartości jednostkowych, o których mowa w tabeli 2 załącznika IIIb.
Państwo członkowskie lub, w stosownych przypadkach, niezależny organ może ustalić zróżnicowane opłaty z tytułu hałasu, aby nagradzać korzystanie z bardziej cichobieżnych pojazdów, o ile nie będzie to skutkowało dyskryminującym traktowaniem pojazdów zagranicznych. Jeżeli zostaną wprowadzone zróżnicowane opłaty z tytułu hałasu, opłaty dla najgłośniejszej kategorii pojazdów nie mogą przekraczać wartości jednostkowych, o których mowa w tabeli 2 załącznika IIIb, ani czterokrotnej wartości opłaty z tytułu hałasu ustalonej dla pojazdów najbardziej cichobieżnych.
ZAŁĄCZNIK IIIb
MAKSYMALNA OPŁATA Z TYTUŁU KOSZTÓW ZEWNĘTRZNYCH WYLICZANA NA PODSTAWIE ŚREDNIEJ WAŻONEJ
Niniejszy załącznik określa parametry, które mają być stosowane przy obliczaniu maksymalnej opłaty z tytułu kosztów zewnętrznych wyliczanej na podstawie średniej ważonej.
1. Maksymalny koszt związany z zanieczyszczeniem powietrza spowodowanym ruchem drogowym:
Tabela 1: Maksymalny koszt związany z zanieczyszczeniem powietrza, który można ująć w opłatach
Cent/pojazdokilometr |
Drogi podmiejskie (łącznie z autostradami) |
Drogi międzymiastowe (łącznie z autostradami) |
EURO 0 |
16 |
12 |
EURO I |
11 |
8 |
EURO II |
9 |
7 |
EURO III |
7 |
6 |
EURO IV |
4 |
3 |
EURO V |
0 |
0 |
po 31 grudnia 2013 r. |
3 |
2 |
EURO VI |
0 |
0 |
po 31 grudnia 2017 r. |
2 |
1 |
Mniej zanieczyszczające niż klasa EURO VI |
0 |
0 |
Wartości w tabeli 1 można pomnożyć przez współczynnik wynoszący maksymalnie 2 w przypadku obszarów górskich w zakresie, w jakim jest to uzasadnione nachyleniem dróg, wysokością lub inwersjami temperatury.
2. Maksymalny koszt związany z zanieczyszczeniem hałasem spowodowanym ruchem drogowym
Tabela 2: Maksymalny koszt związany z hałasem, który można ująć w opłatach
Cent/pojazdokilometr |
Dzień |
Noc |
Drogi podmiejskie (łącznie z autostradami) |
1,1 |
2 |
Drogi międzymiastowe (łącznie z autostradami) |
0,2 |
0,3 |
Wartości z tabeli 2 można pomnożyć przez współczynnik wynoszący maksymalnie 2 w przypadku obszarów górskich w zakresie, w jakim jest to uzasadnione nachyleniem dróg, inwersjami temperatury lub »efektem amfiteatralnym« w dolinach.
(1) Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 22.
(2) Metodologia Europejskiej Agencji Środowiska: http://reports.eea.europa.eu/EMEPCORINAIR5/.
OŚWIADCZENIE KOMISJI W SPRAWIE W SPRAWIE TABEL KORELACJI
„Komisja przypomina, że zależy jej na tym, by państwa członkowskie tworzyły tabele korelacji łączące przyjmowane środki transpozycji z przedmiotową dyrektywą UE i by przekazywały informacje o tych tabelach Komisji w ramach transpozycji unijnego prawodawstwa – w interesie obywateli, lepszego stanowienia prawa i zwiększania jego przejrzystości prawnej oraz w celu pomocy w analizie tego, na ile przepisy krajowe są zgodne z przepisami unijnymi.
Komisja wyraża ubolewanie z powodu braku poparcia dla zawartego we wniosku dotyczącym dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 1999/62/WE w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (eurowinieta) przepisu mającego na celu wprowadzenie obowiązku sporządzania tabel korelacji.
W duchu kompromisu oraz w celu zadbania o niezwłoczne przyjęcie przedmiotowego wniosku Komisja jest skłonna zgodzić się na zastąpienie obligatoryjnego przepisu o tabelach korelacji odpowiednim motywem, w którym zachęcano by państwa członkowskie do stosowania takiej praktyki. Komisja przekaże odnośne informacje w ciągu dwunastu miesięcy po przyjęciu tego porozumienia na posiedzeniu plenarnym oraz złoży z końcem okresu transpozycji sprawozdania w sprawie praktyki sporządzania przez państwa członkowskie – do celów krajowych i w interesie Unii – własnych tabel, obrazujących w miarę możliwości powiązanie między odnośną dyrektywą a środkami transpozycji, oraz ich upubliczniania.
Stanowiska Komisji w tej sprawie nie należy jednak uznawać za precedens. Komisja będzie nadal dokładała starań, by znaleźć – wraz z Parlamentem Europejskim i Radą – odpowiednie rozwiązanie tej horyzontalnej kwestii instytucjonalnej.”
OŚWIADCZENIE WĘGIER, POLSKI, DANII I CYPRU SPRAWUJĄCYCH PREZYDENCJĘ RADY
„Niniejszym oświadcza się, że porozumienie osiągnięte pomiędzy Radą a Parlamentem Europejskim w czasie rozmów trójstronnych dnia 23 maja 2011 r. w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 1999/62/WE w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (eurowinieta) nie przesądza o wyniku międzyinstytucjonalnych negocjacji dotyczących tabel korelacji.”
OŚWIADCZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
„Parlament Europejski ubolewa, że Rada nie była gotowa zaakceptować obowiązkowej publikacji tabel korelacji w kontekście wniosku dotyczącego zmian do dyrektywy 1999/62/WE. Niniejszym oświadcza się, że porozumienie osiągnięte pomiędzy Parlamentem Europejskim a Radą w czasie rozmów trójstronnych dnia 23 maja 2011 r. w sprawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 1999/62/WE w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (eurowinieta) nie przesądza o wyniku międzyinstytucjonalnych negocjacji dotyczących tabel korelacji.
Parlament Europejski wzywa Komisję Europejską do przekazania mu stosownych informacji w ciągu dwunastu miesięcy od przyjęcia tego porozumienia na posiedzeniu plenarnym oraz do złożenia z końcem okresu transpozycji sprawozdania w sprawie praktyki sporządzania przez państwa członkowskie własnych tabel, obrazujących w miarę możliwości powiązanie między odnośną dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do ich upublicznienia.”
II Akty o charakterze nieustawodawczym
UMOWY MIĘDZYNARODOWE
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/17 |
DECYZJA RADY
z dnia 10 października 2011 r.
w sprawie zawarcia Protokołu uzgodnionego między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej między Stronami umowie partnerskiej w sprawie połowów
(2011/679/UE)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 19 grudnia 2006 r. Rada przyjęła rozporządzenie Rady (WE) nr 2027/2006 w sprawie zawarcia Umowy partnerskiej w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską a Republiką Zielonego Przylądka (1). |
(2) |
Unia wynegocjowała z Republiką Zielonego Przylądka nowy protokół przyznający statkom UE uprawnienia do połowów na wodach objętych zwierzchnictwem i jurysdykcją Republiki Zielonego Przylądka w zakresie rybołówstwa. |
(3) |
W wyniku tych negocjacji nowy protokół został parafowany w dniu 22 grudnia 2010 r. |
(4) |
Ten nowy protokół został podpisany na podstawie decyzji 2011/405/UE (2) i będzie tymczasowo stosowany od dnia 1 września 2011 r. |
(5) |
Protokół ten powinien zostać zawarty, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Protokół uzgodniony między Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka ustalający uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w obowiązującej między Stronami umowie partnerskiej w sprawie połowów zostaje niniejszym zatwierdzony w imieniu Unii.
Artykuł 2
Przewodniczący Rady dokonuje w imieniu Unii notyfikacji przewidzianej w art. 16 protokołu, w celu wyrażenia zgody Unii na związanie się protokołem (3).
Artykuł 3
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 10 października 2011 r.
W imieniu Rady
A. KRASZEWSKI
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 414 z 30.12.2006, s. 1.
(2) Dz.U. L 181 z 9.7.2011, s. 1.
(3) Data wejścia w życie protokołu zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.
ROZPORZĄDZENIA
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/18 |
ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1011/2011
z dnia 13 października 2011 r.
zmieniające rozporządzenie (UE) nr 442/2011 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,
uwzględniając decyzję Rady 2011/273/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Syrii (1),
uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 9 maja 2011 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 442/2011 (2) w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii. |
(2) |
W dniu 2 września 2011 r. (3) Rada zmieniła rozporządzenie (UE) nr 442/2011 w celu poszerzenia zakresu środków wobec Syrii, między innymi o rozbudowanie kryteriów umieszczania w wykazach oraz zakaz zakupu, przywozu lub transportu ropy naftowej z Syrii. W dniu 23 września 2011 r. (4) Rada ponownie zmieniła rozporządzenie (UE) nr 442/2011, poszerzając zakres środków wobec Syrii poprzez wprowadzenie zakazu inwestycji w sektorze ropy naftowej, dodanie kolejnych wpisów oraz wprowadzenie zakazu przekazywania banknotów i bilonu w walucie syryjskiej Centralnemu Bankowi Syrii. |
(3) |
Decyzja Rady 2011/684/WPZiB (5) zmieniająca decyzję 2011/273/WPZiB przewiduje wprowadzenie dodatkowego środka, tj. włączenie do wykazu dodatkowego podmiotu, wraz z odstępstwem umożliwiającym tymczasowe wykorzystywanie zamrożonych środków finansowych, które podmiot ten później otrzyma w związku z finansowaniem wymiany handlowej z osobami i podmiotami nieznajdującymi się w wykazie. |
(4) |
Środki te wchodzą w zakres Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zatem do ich wdrożenia konieczne jest podjęcie działań regulacyjnych na szczeblu Unii, w szczególności w celu zapewnienia jednolitego stosowania tych środków przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich. |
(5) |
W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu musi ono wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu (UE) nr 442/2011 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 4 ust. 1 i 2, art. 5 ust. 2 i 3 oraz art. 6 lit. a) słowa „w załączniku II” zastępuje się słowami „w załącznikach II i IIa”; |
2) |
w art. 7 lit. a) i c), art. 9 i art. 14 ust. 1 słowa „w załączniku II” zastępuje się słowami „w załączniku II lub załączniku IIa”; |
3) |
art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Załączniki II oraz IIa obejmują:
|
4) |
art. 14 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Wykazy w załącznikach II i IIa poddawane są regularnemu przeglądowi, co najmniej raz na 12 miesięcy.”; |
5) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 9a W drodze odstępstwa od art. 4 ust. 1 podmiot wskazany w załączniku IIa może, przez okres dwóch miesięcy od daty jego wyznaczenia, dokonywać płatności z zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, które podmiot ten otrzymał po dacie jego wyznaczenia, pod warunkiem że:
|
Artykuł 2
Załącznik II do rozporządzenia (UE) nr 442/2011 zostaje niniejszym zmieniony zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 3
Tekst zamieszczony w załączniku I do niniejszego rozporządzenia dodaje się jako załącznik IIa do rozporządzenia (UE) nr 442/2011.
Artykuł 4
Tekst zamieszczony w załączniku IV do rozporządzenia (UE) nr 442/2011 zostaje niniejszym zastąpiony załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 5
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 października 2011 r.
W imieniu Rady
M. DOWGIELEWICZ
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 121 z 10.5.2011, s. 11.
(2) Dz.U. L 121 z 10.5.2011, s. 1.
(3) Rozporządzenie Rady (UE) nr 878/2011 (Dz.U. L 228 z 3.9.2011, s. 1).
(4) Rozporządzenie Rady (UE) nr 950/2011 (Dz.U. L 247 z 24.9.2011, s. 3).
(5) Zob. s. 33 niniejszego Dziennika Urzędowego.
ZAŁĄCZNIK I
„ZAŁĄCZNIK IIa
Wykaz podmiotów, o których mowa w art. 4 i 5
Podmioty
|
Nazwa |
Dane identyfikacyjne |
Powody |
Data umieszczenia w wykazie |
||||
1. |
Commercial Bank of Syria |
SWIFT/BIC CMSY SY DA; wszystkie biura na całym świecie [NPWMD] Strona internetowa: http://cbs-bank.sy/En-index.php tel: +963 11 2218890 faks: +963 11 2216975 zarząd: dir.cbs@mail.sy |
Bank państwowy udzielający wsparcia finansowego reżimowi. |
13.10.2011” |
ZAŁĄCZNIK II
W załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 442/2011 wpisy dotyczące Emada GHRAIWATIEGO, Tarifa AKHRASA oraz Issama ANBOUBY zastępuje się wpisami w brzmieniu:
„Imię i nazwisko |
Dane identyfikacyjne (data urodzenia, miejsce urodzenia itp.) |
Powody |
Data umieszczenia w wykazie |
Emad GHRAIWATI |
data ur.: marzec 1959 r.; miejsce ur.: Damaszek, Syria |
Prezes Izby Przemysłowej w Damaszku (Zuhair Ghraiwati Sons). Wspiera gospodarczo reżim syryjski. |
2.9.2011 |
Tarif AKHRAS |
data ur.: 1949 r.; miejsce ur.: Homs, Syria |
Założyciel Akhras Group (surowce, handel, przetwórstwo i logistyka), Homs. Wspiera gospodarczo reżim syryjski. |
2.9.2011 |
Issam ANBOUBA |
data ur.: 1949 r.; miejsce ur.: Lattakia, Syria |
Prezes Issam Anbouba Est. (branża rolna). Wspiera gospodarczo reżim syryjski. |
2.9.2011” |
ZAŁĄCZNIK III
„ZAŁĄCZNIK IV
Wykaz produktów ropopochodnych
Kod HS |
Opis |
2709 00 |
Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, surowe. |
2710 |
Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70 % masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, gdzie te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe (z zastrzeżeniem, że w Syrii zakup kerozyny/paliwa lotniczego opatrzonego kodem HS 2710 19 21 nie podlega zakazowi w zakresie, w jakim jest ono przeznaczone i wykorzystywane wyłącznie do kontynuacji lotu samolotu, do którego zostało załadowane). |
2712 |
Wazelina; parafina, wosk mikrokrystaliczny, gaz parafinowy, ozokeryt, wosk montanowy, wosk torfowy, pozostałe woski mineralne i podobne produkty otrzymywane w drodze syntezy lub innych procesów, barwione lub nie. |
2713 |
Koks naftowy, bitum naftowy oraz inne pozostałości olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych. |
2714 |
Bitum i asfalt, naturalne; łupek bitumiczny lub naftowy i piaski bitumiczne; asfaltydy i skały asfaltowe. |
2715 00 00 |
Mieszanki bitumiczne na bazie naturalnego asfaltu, naturalnego bitumu, bitumu naftowego, smoły mineralnej lub mineralnego paku smołowego (na przykład masy uszczelniające bitumiczne, fluksy).” |
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/21 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1012/2011
z dnia 11 października 2011 r.
ustanawiające zakaz połowów soli zwyczajnej w obszarze VIIIa i VIIIb przez statki pływające pod banderą Belgii
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W rozporządzeniu Rady (UE) nr 57/2011 z dnia 18 stycznia 2011 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE (2), określono kwoty na rok 2011. |
(2) |
Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2011 r. |
(3) |
Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Wyczerpanie kwoty
Kwotę połowową przyznaną na 2011 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.
Artykuł 2
Zakazy
Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.
Artykuł 3
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 11 października 2011 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
Lowri EVANS
Dyrektor Generalny ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa
(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.
(2) Dz.U. L 24 z 27.1.2011, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Nr |
39/T&Q |
Państwo członkowskie |
Belgia |
Stado |
SOL/8AB. |
Gatunek |
Sola zwyczajna (Solea solea) |
Obszar |
VIIIa oraz VIIIb |
Data |
13.8.2011 |
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/23 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1013/2011
z dnia 11 października 2011 r.
ustanawiające zakaz połowu opastuna w wodach Oceanu Atlantyckiego przez statki pływające pod banderą Portugalii
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W rozporządzeniu Rady (UE) nr 57/2011 z dnia 18 stycznia 2011 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE (2), określono kwoty na rok 2011. |
(2) |
Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2011 r. |
(3) |
Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Wyczerpanie kwoty
Kwotę połowową przyznaną na 2011 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.
Artykuł 2
Zakazy
Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.
Artykuł 3
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 11 października 2011 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
Lowri EVANS
Dyrektor Generalny ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa
(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.
(2) Dz.U. L 24 z 27.1.2011, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Nr |
42/T&Q |
Państwo członkowskie |
Portugalia |
Stado |
BET/ATLANT |
Gatunek |
Opastun (Thunnus obesus) |
Obszar |
Ocean Atlantycki |
Data |
16.9.2011 |
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/25 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1014/2011
z dnia 11 października 2011 r.
ustanawiające zakaz połowów homarca w obszarze VIIIa, VIIIb, VIIId i VIIIe przez statki pływające pod banderą Belgii
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W rozporządzeniu Rady (UE) nr 57/2011 z dnia 18 stycznia 2011 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE (2), określono kwoty na rok 2011. |
(2) |
Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2011 r. |
(3) |
Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Wyczerpanie kwoty
Kwotę połowową przyznaną na 2011 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.
Artykuł 2
Zakazy
Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.
Artykuł 3
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 11 października 2011 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
Lowri EVANS
Dyrektor Generalny ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa
(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.
(2) Dz.U. L 24 z 27.1.2011, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Nr |
47/T&Q |
Państwo członkowskie |
Belgia |
Stado |
NEP/8ABDE. |
Gatunek |
Homarzec (Nephrops norvegicus) |
Obszar |
Viii, VIIIb, VIIId oraz VIIIe |
Data |
13.8.2011 |
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/27 |
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1015/2011
z dnia 13 października 2011 r.
ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),
uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 14 października 2011 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 października 2011 r.
W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,
José Manuel SILVA RODRÍGUEZ
Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich
(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.
(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw
(EUR/100 kg) |
||
Kod CN |
Kod krajów trzecich (1) |
Standardowa stawka celna w przywozie |
0702 00 00 |
AL |
58,3 |
EC |
36,3 |
|
MA |
42,5 |
|
MK |
42,0 |
|
ZZ |
44,8 |
|
0707 00 05 |
AL |
65,0 |
MK |
64,2 |
|
TR |
132,0 |
|
ZZ |
87,1 |
|
0709 90 70 |
TR |
132,0 |
ZZ |
132,0 |
|
0805 50 10 |
AR |
67,4 |
BR |
38,2 |
|
CL |
60,5 |
|
TR |
62,1 |
|
UY |
56,8 |
|
ZA |
67,6 |
|
ZZ |
58,8 |
|
0806 10 10 |
BR |
225,1 |
CL |
79,6 |
|
MK |
85,4 |
|
PE |
228,3 |
|
TR |
119,2 |
|
ZA |
65,0 |
|
ZZ |
133,8 |
|
0808 10 80 |
CL |
127,7 |
CN |
86,4 |
|
NZ |
122,0 |
|
ZA |
126,9 |
|
ZZ |
115,8 |
|
0808 20 50 |
CL |
85,4 |
CN |
98,9 |
|
TR |
57,5 |
|
ZZ |
80,6 |
(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.
DECYZJE
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/29 |
DECYZJA RADY
z dnia 10 października 2011 r.
w sprawie mianowania do Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego członka z Portugalii
(2011/680/UE)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 302,
uwzględniając wniosek rządu Portugalii,
uwzględniając opinię Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 13 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/570/UE, Euratom w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2010 r. do dnia 20 września 2015 r. (1). |
(2) |
Stanowisko członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Manuela CAVALEIRO BRANDÃO, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Na stanowisko członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na pozostały okres kadencji, czyli do dnia 20 września 2015 r., zostaje mianowany Gonçalo da GAMA LOBO XAVIER, Confederação da Indústria Portuguesa (CIP).
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 10 października 2011 r.
W imieniu Rady
A. KRASZEWSKI
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 251 z 25.9.2010, s. 8.
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/30 |
DECYZJA RADY
z dnia 10 października 2011 r.
w sprawie mianowania do Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego członka z Irlandii
(2011/681/UE)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 302,
uwzględniając wniosek rządu Irlandii,
uwzględniając opinię Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 13 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/570/UE, Euratom w sprawie mianowania członków Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na okres od dnia 21 września 2010 r. do dnia 20 września 2015 r. (1). |
(2) |
Stanowisko członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zwolniło się w związku z wygaśnięciem mandatu Jillian VAN TURNHOUT, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Na stanowisko członka Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na pozostały okres kadencji, czyli do dnia 20 września 2015 r., zostaje mianowany Seamus BOLAND, Chief Executive Officer, Irish Rural Link.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 10 października 2011 r.
W imieniu Rady
A. KRASZEWSKI
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 251 z 25.9.2010, s. 8.
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/31 |
DECYZJA WYKONAWCZA RADY
z dnia 11 października 2011 r.
zmieniająca decyzję wykonawczą 2011/77/UE w sprawie przyznania Irlandii pomocy finansowej Unii
(2011/682/UE)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 407/2010 z dnia 11 maja 2010 r. ustanawiające europejski mechanizm stabilizacji finansowej (1), w szczególności jego art. 3 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Na wniosek władz Irlandii Rada przyznała temu państwu pomoc finansową (decyzja wykonawcza 2011/77/UE (2)) w celu wsparcia programu istotnych reform gospodarczych i finansowych, ukierunkowanego na przywrócenie zaufania, umożliwienie powrotu gospodarki do trwałego wzrostu oraz zapewnienie stabilności finansowej w Irlandii, w strefie euro i w Unii. |
(2) |
Zgodnie z konkluzjami szefów państw lub rządów strefy euro oraz instytucji Unii z dnia 21 lipca 2011 r. dotyczącymi udzielania pożyczek z Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej wydłużenie okresów wymagalności oraz obniżenie marży naliczanej od stopy procentowej byłyby korzystne dla zapewnienia realizacji celów programu. |
(3) |
W celu przyczynienia się do osiągnięcia celów dotyczących płynności i stabilności finansów publicznych wydłużenie okresów wymagalności oraz obniżenie marży naliczanej od stopy procentowej powinno mieć również zastosowanie do już wypłaconych transz. |
(4) |
W świetle powyższych zmian należy zmienić decyzję wykonawczą 2011/77/UE, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W art. 1 decyzji wykonawczej 2011/77/UE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Unia udziela Irlandii pożyczki do maksymalnej wysokości 22,5 mld EUR, przy czym średni okres wymagalności wynosi maksymalnie 12,5 roku. Okres wymagalności poszczególnych transz pożyczki może wynieść maksymalnie 30 lat.”; |
2) |
ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5. Irlandia pokrywa koszty finansowania każdej transzy pomocy finansowej ponoszone przez Unię.”. |
Artykuł 2
Artykuł 1 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 1 ust. 5 decyzji wykonawczej 2011/77/UE, w brzmieniu nadanym niniejszą decyzją, mają zastosowanie także do transz pożyczki, które zostały wypłacone przed wejściem w życie niniejszej decyzji.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja skierowana jest do Irlandii.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 11 października 2011 r.
W imieniu Rady
M. DOWGIELEWICZ
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 118 z 12.5.2010, s. 1.
(2) Dz.U. L 30 z 4.2.2011, s. 34.
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/32 |
DECYZJA WYKONAWCZA RADY
z dnia 11 października 2011 r.
zmieniająca decyzję wykonawczą 2011/344/UE w sprawie przyznania Portugalii pomocy finansowej Unii
(2011/683/UE)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 407/2010 z dnia 11 maja 2010 r. ustanawiające europejski mechanizm stabilizacji finansowej (1), w szczególności jego art. 3 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Na wniosek władz Portugalii Rada przyznała temu państwu pomoc finansową (decyzja wykonawcza 2011/344/UE (2)) w celu wsparcia programu istotnych reform gospodarczych i finansowych, ukierunkowanego na przywrócenie zaufania, umożliwienie powrotu gospodarki do trwałego wzrostu oraz zapewnienie stabilności finansowej w Portugalii, w strefie euro i w Unii. |
(2) |
Zgodnie z konkluzjami szefów państw lub rządów strefy euro oraz instytucji Unii z dnia 21 lipca 2011 r. dotyczącymi udzielania pożyczek z Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej wydłużenie okresów wymagalności oraz obniżenie marży naliczanej od stopy procentowej byłyby korzystne dla zapewnienia realizacji celów programu. |
(3) |
W celu przyczynienia się do osiągnięcia celów dotyczących płynności i stabilności finansów publicznych wydłużenie okresów wymagalności oraz obniżenie marży naliczanej od stopy procentowej powinno mieć również zastosowanie do już wypłaconych transz. |
(4) |
W świetle powyższych zmian należy zmienić decyzję wykonawczą 2011/344/UE, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W art. 1 decyzji wykonawczej 2011/344/UE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Unia udziela Portugalii pożyczki do maksymalnej wysokości 26 mld EUR, przy czym średni okres wymagalności wynosi maksymalnie 12,5 roku. Okres wymagalności poszczególnych transz pożyczki może wynieść maksymalnie 30 lat.”; |
2) |
ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5. Portugala pokrywa koszty finansowania każdej transzy pomocy finansowej ponoszone przez Unię.”. |
Artykuł 2
Artykuł 1 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 1 ust. 5 decyzji wykonawczej 2011/344/UE, w brzmieniu nadanym niniejszą decyzją, mają zastosowanie także do transz pożyczki, które zostały wypłacone przed wejściem w życie niniejszej decyzji.
Artykuł 3
Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Portugalskiej.
Sporządzono w Luksemburgu dnia 11 października 2011 r.
W imieniu Rady
M. DOWGIELEWICZ
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 118 z 12.5.2010, s. 1.
(2) Dz.U. L 159 z 17.6.2011, s. 88.
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/33 |
DECYZJA RADY 2011/684/WPZiB
z dnia 13 października 2011 r.
zmieniająca decyzję 2011/273/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Syrii
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 9 maja 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/273/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Syrii (1). |
(2) |
W związku z powagą sytuacji w Syrii środki ograniczające określone w decyzji 2011/273/WPZiB powinny objąć kolejny podmiot, tak by uniemożliwić mu korzystanie ze środków finansowych lub zasobów gospodarczych będących obecnie w jego posiadaniu, dyspozycji lub pod jego kontrolą w celu zapewnienia wsparcia finansowego reżimowi syryjskiemu, a jednocześnie tymczasowo zezwolić na wykorzystywanie zamrożonych środków lub zasobów gospodarczych, które ten podmiot później otrzyma, na cele związane z finansowaniem wymiany handlowej z osobami i podmiotami, które nie zostały wymienione w załączniku do tej decyzji. |
(3) |
Do decyzji 2011/273/WPZiB należy wprowadzić odpowiednie zmiany, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji 2011/273/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:
|
3) |
art. 4a otrzymuje brzmienie: „Artykuł 4a Żadne roszczenia, w tym o odszkodowanie lub rekompensatę ani inne tego rodzaju uprawnienia, takie jak prawo do potrącenia, roszczenie o zapłatę kary lub roszczenia z tytułu gwarancji, roszczenia o odroczenie lub o zapłatę zobowiązania, gwarancji finansowej, w tym roszczenia wynikające z akredytyw i innych podobnych instrumentów w związku z umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, całkowicie lub częściowo, z powodu środków objętych niniejszą decyzją, nie przysługują wyznaczonym osobom lub podmiotom wymienionym w załącznikach I i II, ani żadnej innej osobie lub podmiotowi w Syrii, w tym rządowi Syrii, organom publicznym tego kraju, jego przedsiębiorstwom i agencjom, ani żadnej osobie lub podmiotowi zgłaszającemu roszczenie za pośrednictwem takiej osoby lub podmiotu lub na ich rzecz.”; |
4) |
art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Rada, stanowiąc na wniosek państwa członkowskiego lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, sporządza i zmienia wykazy znajdujące się w załącznikach I i II.”; |
5) |
art. 6 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 6 1. Załączniki I i II zawierają uzasadnienie umieszczenia w wykazie danych osób i podmiotów. 2. W załącznikach I i II podaje się również dostępne informacje konieczne do zidentyfikowania odnośnych osób lub podmiotów. W odniesieniu do osób informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności.”. |
Artykuł 2
Załącznik do decyzji 2011/273/WPZiB otrzymuje oznaczenie załącznik I.
Artykuł 3
Załącznik do niniejszej decyzji dodaje się do decyzji 2011/273/WPZiB jako załącznik II.
Artykuł 4
Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 października 2011 r.
W imieniu Rady
M. DOWGIELEWICZ
Przewodniczący
(1) Dz.U. L 121 z 10.5.2011, s. 11.
ZAŁĄCZNIK
„ZAŁĄCZNIK II
Wykaz podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1
Podmioty
|
Nazwa |
Dane identyfikacyjne |
Powody |
Data umieszczenia w wykazie |
||||
1. |
Commercial Bank of Syria |
SWIFT/BIC CMSY SY DA; wszystkie biura na całym świecie [NPWMD] Strona internetowa: http://cbs-bank.sy/En-index.php tel: +963 11 2218890 faks: +963 11 2216975 zarząd: dir.cbs@mail.sy |
Bank państwowy udzielający wsparcia finansowego reżimowi. |
13.10.2011” |
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/36 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 13 października 2011 r.
uznająca w pełni operacyjny charakter litewskiej bazy danych dotyczących bydła
(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 7164)
(Jedynie tekst w języku litewskim jest autentyczny)
(2011/685/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczące etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97 (1), w szczególności jego art. 10,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 („rozporządzenie”) bydło podlega identyfikacji, a dla każdego zwierzęcia wystawiany jest paszport, który towarzyszy mu w razie jego przemieszczania. |
(2) |
Zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia państwa członkowskie posiadające skomputeryzowaną bazę danych, którą Komisja uznaje za w pełni uruchomioną i funkcjonującą, mogą ustalić, że paszporty wystawia się tylko dla zwierząt przeznaczonych do handlu wewnątrzunijnego oraz że zwierzęta te będą przewożone wraz ze swoimi paszportami tylko wtedy, gdy są przewożone z terenu danego państwa członkowskiego na teren innego państwa członkowskiego. |
(3) |
Litwa przedstawiła Komisji wniosek o uznanie w pełni operacyjnego charakteru bazy danych dotyczących bydła. Powyższa baza danych jest podstawą litewskiego systemu identyfikacji i rejestracji bydła. |
(4) |
Litwa przedstawiła niezbędne informacje, które w szczególności potwierdzają, że baza danych dotyczących bydła jest zgodna z art. 5 rozporządzenia: (i) baza danych zawiera informacje o opóźnieniach w powiadamianiu o wydarzeniach, w związku z czym terminy powiadamiania o przemieszczaniu zwierząt określone w rozporządzeniu są przestrzegane; (ii) paszporty zwierząt przemieszczanych poza terytorium Litwy są przekazywane właściwemu organowi w chwili przywiezienia zwierząt; (iii) krajowa baza danych dotyczących bydła jest połączona z krajową bazą danych dotyczących systemu płatności rolnych, jak również z krajowym systemem zarządzania informacjami z dziedziny weterynarii, aby ułatwić kontrole zgodności i wymianę użytecznych danych; oraz (iv) wytyczne zostały doprecyzowane, w związku z czym kolczyki są prawidłowo wydawane i dystrybuowane, a informacje na ten temat są dostępne w bazie danych. |
(5) |
Komisja przeanalizowała te informacje i uznała je za wystarczające do uznania operacyjnego charakteru bazy danych. |
(6) |
W związku z powyższym należy uznać w pełni operacyjny charakter litewskiej bazy danych dotyczących bydła z dniem 1 lipca 2011 r., |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Uznaje się, że litewska baza danych dotyczących bydła jest w pełni operacyjna od dnia 1 lipca 2011 r.
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Litewskiej.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 października 2011 r.
W imieniu Komisji
John DALLI
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 204 z 11.8.2000, s. 1.
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/37 |
DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 13 października 2011 r.
zmieniająca załącznik I do decyzji 2004/211/WE w odniesieniu do zapisu dotyczącego Meksyku w wykazie państw trzecich oraz części ich terytoriów, z których dozwolony jest przywóz do Unii żywych zwierząt z rodziny koniowatych, nasienia, komórek jajowych i zarodków koni
(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 7168)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2011/686/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającą wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (1), w szczególności jej art. 17 ust. 3 lit. a),
uwzględniając dyrektywę Rady 2009/156/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz zwierząt z rodziny koniowatych z państw trzecich (2), w szczególności jej art. 12 ust. 1 akapit pierwszy i drugi, art. 12 ust. 4 oraz zdanie wprowadzające w art. 19, jak również art. 19 lit. a) i b),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dyrektywie 92/65/EWG określono warunki mające zastosowanie do przywozu do Unii m.in. nasienia, komórek jajowych i zarodków koni. Warunki te muszą być co najmniej równoważne z warunkami mającymi zastosowanie do handlu między państwami członkowskimi. |
(2) |
W dyrektywie 2009/156/WE ustanowiono warunki zdrowotne zwierząt odnośnie do przywozu do Unii żywych zwierząt z rodziny koniowatych. Przewidziano w niej, że przywóz zwierząt z rodziny koniowatych do Unii musi odbywać się z państw trzecich lub części ich terytoriów, w których istnieje obowiązek powiadamiania o wystąpieniu wenezuelskiego zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego koni i które były wolne od tej choroby przez dwa lata. |
(3) |
Decyzja Komisji 2004/211/WE z dnia 6 stycznia 2004 r. ustanawiająca wykaz państw trzecich oraz części ich terytoriów, z których państwa członkowskie dopuszczają przywóz żywych zwierząt z rodziny koniowatych, nasienia, komórek jajowych i zarodków koni oraz zmieniająca decyzje 93/195/EWG i 94/63/WE (3) ustanawia wykaz państw trzecich lub ich części w przypadku zastosowania regionalizacji, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz zwierząt z rodziny koniowatych oraz ich nasienia, komórek jajowych i zarodków; w decyzji tej wskazano również inne warunki mające zastosowanie do tego przywozu. Wspomniany wykaz zamieszczono w załączniku I do tej decyzji. Meksyk, z wyjątkiem stanów Chiapas i Oaxaca, jest obecnie wymieniony w tym załączniku. |
(4) |
W dniu 19 sierpnia 2011 r. Meksyk powiadomił Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE) o potwierdzeniu u koni w stanach Tabasco i Veracruz dwóch przypadków wenezuelskiego zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego koni spowodowanych przez wirus tego samego podtypu IE, jaki stwierdzono w sąsiednich stanach Chiapas i Oaxaca. |
(5) |
W związku z powyższym przywóz do Unii zwierząt z rodziny koniowatych, a także nasienia, komórek jajowych i zarodków koni ze stanów Tabasco i Veracruz w Meksyku nie powinien już być dozwolony. Należy zatem skreślić powyższe stany z załącznika I do decyzji 2004/211/WE. |
(6) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2004/211/WE. |
(7) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
Wpis dotyczący Meksyku w załączniku I do decyzji 2004/211/WE otrzymuje brzmienie:
„MX |
Meksyk |
MX-0 |
cały kraj |
|
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
|
MX-1 |
cały kraj z wyjątkiem stanów Chiapas, Oaxaca, Tabasco i Veracruz |
D |
X |
X |
X |
— |
X |
X |
X |
X |
X” |
|
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 13 października 2011 r.
W imieniu Komisji
John DALLI
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 268 z 14.9.1992, s. 54.
(2) Dz.U. L 192 z 23.7.2010, s. 1.
(3) Dz.U. L 73 z 11.3.2004, s. 1.
Sprostowania
14.10.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 269/39 |
Sprostowanie do rozporządzenia Rady (UE) nr 1225/2010 z dnia 13 grudnia 2010 r. ustalającego na lata 2011 i 2012 uprawnienia do połowów dla statków UE dotyczące stad niektórych gatunków ryb głębinowych
( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 336 z dnia 21 grudnia 2010 r. )
1. |
Strona 4, załącznik, część 1, pkt 1, ostatni wpis: |
zamiast:
„Widlaki |
Phycis spp.”, |
powinno być:
„Widlak biały |
Phycis blennoides.”. |
2. |
Strona 6, załącznik, część 2, tabela przedstawiająca roczne uprawnienia do połowów w odniesieniu do rekinów głębinowych oraz Deania hystricosa i Deania profundorum, nagłówek: |
zamiast:
„Obszar |
: |
Wody międzynarodowe obszaru XII (DWS/12-)”, |
powinno być:
„Obszar |
: |
Wody międzynarodowe obszaru XII (DWS/12INT-)”. |
3. |
Strona 8, załącznik, część 2, druga tabela przedstawiająca roczne uprawnienia do połowów w odniesieniu do buławika czarnego Coryphaenoides rupestris, nagłówek: |
zamiast:
„Obszar |
: |
Wody UE i wody międzynarodowe obszarów Vb, VI, VII (RNG/5B67)”, |
powinno być:
„Obszar |
: |
Wody UE i wody międzynarodowe obszarów Vb, VI, VII (RNG/5B67-)”. |
4. |
Strona 8, załącznik, część 2, druga tabela przedstawiająca roczne uprawnienia do połowów w odniesieniu do buławika czarnego Coryphaenoides rupestris, przypis 1: |
zamiast:
„(1) |
Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach UE i wodach międzynarodowych obszarów VII, IX, X, XII, i XIV.”, |
powinno być:
„(1) |
Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach UE i wodach międzynarodowych obszarów VII, IX, X, XII, i XIV (RNG/*8X14-).”. |
5. |
Strona 8, załącznik, część 2, trzecia tabela przedstawiająca roczne uprawnienia do połowów w odniesieniu do buławika czarnego Coryphaenoides rupestris, przypis 1: |
zamiast:
„(1) |
Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach UE i wodach międzynarodowych obszarów Vb, VI, VII.”, |
powinno być:
„(1) |
Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach UE i wodach międzynarodowych obszarów Vb, VI, VII (RNG/*5B67-).”. |
6. |
Strona 9, załącznik, część 2, trzecia tabela przedstawiająca roczne uprawnienia do połowów w odniesieniu do gardłosza atlantyckiego Hoplostethus atlanticus, nagłówek: |
zamiast:
„Obszar |
: |
Wody UE i wody międzynarodowe obszarów I, II, III, IV, V, VIII, IX, X, XII oraz XIV (ORY/1CX14C)”, |
powinno być:
„Obszar |
: |
Wody UE i wody międzynarodowe obszarów I, II, III, IV, V, VIII, IX, X, XII oraz XIV (ORY/1CX14)”. |
7. |
Strona 10, załącznik, część 2, druga tabela przedstawiająca roczne uprawnienia do połowów w odniesieniu do morlesza bogar Pagellus bogaraveo, przypis 2: |
zamiast:
„(2) |
Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach UE i wodach międzynarodowych obszarów VI, VII i VIII.”, |
powinno być:
„(2) |
Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach UE i wodach międzynarodowych obszarów VI, VII i VIII (SBR/*678-).”. |
8. |
Strona 11, załącznik, część 2, pierwsza druga i trzecia tabela przedstawiająca roczne uprawnienia do połowów w odniesieniu do widlaków Phycis spp., nagłówek: |
zamiast:
„Widlaki |
Phycis spp.”, |
powinno być:
„Widlak biały |
Phycis blennoides”. |
9. |
Strona 11, załącznik, część 2, druga tabela przedstawiająca roczne uprawnienia do połowów w odniesieniu do widlaków Phycis spp., przypis 1: |
zamiast:
„(1) |
Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach UE i wodach międzynarodowych obszarów VIII i IX.”, |
powinno być:
„(1) |
Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach UE i wodach międzynarodowych obszarów VIII i IX (GFB/*89-).”. |
10. |
Strona 11, załącznik, część 2, trzecia tabela przedstawiająca roczne uprawnienia do połowów w odniesieniu do widlaków Phycis spp., przypis 1: |
zamiast:
„(1) |
Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach UE i wodach międzynarodowych obszarów V, VI, VII.”, |
powinno być:
„(1) |
Nie więcej niż 8 % każdej kwoty może być poławiane na wodach UE i wodach międzynarodowych obszarów V, VI, VII (GFB/*567-).”. |
11. |
Strona 12, załącznik, część 2, tabela przedstawiająca roczne uprawnienia do połowów w odniesieniu do widlaków Phycis spp., nagłówek: |
zamiast:
„Widlaki |
Phycis spp.”, |
powinno być:
„Widlak biały |
Phycis blennoides”. |