30.9.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 254/1

DECYZJA RADY 2011/640/WPZiB

z dnia 12 lipca 2011 r.

w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie warunków przekazywania przez siły morskie dowodzone przez Unię Europejską do Republiki Mauritiusu osób podejrzanych o piractwo i zajętego w związku z tym mienia oraz w sprawie warunków zapewnianych osobom podejrzanym o piractwo po ich przekazaniu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 37, oraz Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 218 ust. 5 i 6,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („wysoki przedstawiciel”),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 2 czerwca 2008 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) przyjęła rezolucję nr 1816 (2008) wzywającą wszystkie państwa do współpracy przy określaniu jurysdykcji oraz prowadzeniu dochodzeń i ściganiu osób odpowiedzialnych za akty piractwa i rozboju dokonane u wybrzeży Somalii. Postanowienia te zostały potwierdzone kolejnymi rezolucjami RB ONZ.

(2)	W dniu 10 listopada 2008 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2008/851/WPZiB w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej mającej na celu udział w powstrzymywaniu, zapobieganiu i zwalczaniu aktów piractwa i rozboju u wybrzeży Somalii (1) (operacja „Atalanta”).

(3)

Artykuł 12 wspólnego działania 2008/851/WPZiB przewiduje, że osoby, które podejrzane są o zamiar popełnienia, o popełnianie lub popełnienie aktów piractwa lub rozboju na wodach terytorialnych Somalii, ujęte i przetrzymywane w celu ścigania, a także przedmioty, które służyły do popełnienia tych aktów, mogą zostać przekazane państwu trzeciemu, które chce wykonywać jurysdykcję w odniesieniu do tych osób lub przedmiotów, o ile warunki takiego przekazania zostały uzgodnione z tym państwem trzecim w sposób zgodny z właściwymi przepisami prawa międzynarodowego, w szczególności międzynarodowego prawa praw człowieka, w celu zapewnienia w szczególności, że nikt nie zostanie poddany karze śmierci, torturom ani jakiemukolwiek okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu.

(4)

W następstwie przyjęcia w dniu 22 marca 2010 r. przez Radę decyzji upoważniającej do rozpoczęcia negocjacji wysoki przedstawiciel zgodnie z art. 37 TUE negocjował Umowę między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie warunków przekazywania przez siły morskie dowodzone przez Unię Europejską do Republiki Mauritiusu osób podejrzanych o piractwo i zajętego w związku z tym mienia oraz w sprawie warunków zapewnianych osobom podejrzanym o piractwo po ich przekazaniu („Umowę”).

(5)	Umowę należy zatwierdzić,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Umowa między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie warunków przekazywania przez siły morskie dowodzone przez Unię Europejską do Republiki Mauritiusu osób podejrzanych o piractwo i zajętego w związku z tym mienia oraz w sprawie warunków zapewnianych osobom podejrzanym o piractwo po ich przekazaniu („Umowa”) zostaje niniejszym zatwierdzona w imieniu Unii.

Tekst Umowy dołączony jest do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania Umowy ze skutkiem wiążącym dla Unii.

Artykuł 3

Przewodniczący Rady dokonuje, w imieniu Unii, notyfikacji przewidzianej w art. 11 ust. 1 Umowy (2).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 lipca 2011 r.

W imieniu Rady

J. VINCENT-ROSTOWSKI

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 301 z 12.11.2008, s. 33.

(2) Data wejścia w życie Umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

TŁUMACZENIE

UMOWA

między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie warunków przekazywania przez siły morskie dowodzone przez Unię Europejską do Republiki Mauritiusu osób podejrzanych o piractwo i zajętego w związku z tym mienia oraz w sprawie warunków zapewnianych osobom podejrzanym o piractwo po ich przekazaniu

UNIA EUROPEJSKA (UE),

z jednej strony, i

REPUBLIKA MAURITIUSU,

zwana dalej „Mauritiusem”,

z drugiej strony,

razem zwane dalej „Stronami”,

UWZGLĘDNIAJĄC:

—	rezolucje Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1814 (2008), nr 1838 (2008), nr 1846 (2008), nr 1851 (2008) i rezolucje przyjęte w ich następstwie,

—	Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 roku (UNCLOS), w szczególności jej art. 100–107 oraz art. 110,

—

wspólne działanie Rady UE 2008/851/WPZiB z dnia 10 listopada 2008 r. w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej mającej na celu udział w powstrzymywaniu, zapobieganiu i zwalczaniu aktów piractwa i rozboju u wybrzeży Somalii (1) (operacja EUNAVFOR Atalanta), zmienione decyzją Rady 2009/907/WPZiB z dnia 8 grudnia 2009 r. (2),

—	międzynarodowe prawo praw człowieka, w tym Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 roku i Konwencję w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z 1984 roku,

—	fakt, że niniejsza Umowa nie będzie miała wpływu na prawa ani obowiązki Stron wynikające z umów międzynarodowych i innych instrumentów ustanawiających międzynarodowe sądy i trybunały, w tym ze Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Cel

Niniejsza Umowa definiuje warunki i tryb

a)	przekazywania osób podejrzanych o usiłowanie popełnienia, popełnianie lub popełnienie aktów piractwa na obszarze działań EUNAVFOR, na pełnym morzu poza wodami terytorialnymi Mauritiusu, Madagaskaru, Komorów, Seszeli i wyspy Reunion, i zatrzymanych przez EUNAVFOR;

b)	przekazywania związanego z tym mienia zajętego przez EUNAVFOR, z EUNAVFOR-u do Mauritiusu; oraz

c)	traktowania osób przekazanych.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej Umowy:

a)	„siły morskie dowodzone przez Unię Europejską (EUNAVFOR)” oznaczają dowództwo wojskowe UE oraz kontyngenty narodowe biorące udział w operacji UE „Atalanta”, ich okręty, statki powietrzne oraz zasoby;

b)	„operacja” oznacza przygotowanie, ustanowienie, wykonanie i wspieranie misji wojskowej ustanowionej wspólnym działaniem Rady UE 2008/851/WPZiB lub aktami przyjętymi w jego następstwie;

c)	„kontyngenty narodowe” oznaczają jednostki i statki należące do państw członkowskich Unii Europejskiej oraz, zgodnie ze wskazaniami UE, do innych państw biorących udział w operacji;

d)	„państwo wysyłające” oznacza państwo włączające swój kontyngent narodowy do EUNAVFOR-u;

e)	„piractwo” oznacza piractwo zgodnie z definicją znajdującą się w art. 101 UNCLOS;

f)	„osoba przekazana” oznacza każdą osobę podejrzaną o usiłowanie popełnienia, popełnianie lub popełnienie aktów piractwa, przekazaną przez EUNAVFOR Mauritiusowi na mocy niniejszej Umowy.

Artykuł 3

Zasady ogólne

1. Mauritius może wyrazić zgodę, na wniosek EUNAVFOR-u, na przekazanie osób zatrzymanych przez EUNAVFOR w związku z piractwem i związanego z tym mienia zajętego przez EUNAVFOR, oraz może przekazać takie osoby i mienie swoim właściwym organom w celu przeprowadzenia dochodzenia i ścigania. Decyzję o wyrażeniu zgody w sprawie przyjęcia proponowanego przekazania będzie w każdym indywidualnym przypadku podejmować Mauritius, uwzględniając wszystkie odnośne okoliczności, w tym lokalizację incydentu.

2. EUNAVFOR przekazuje osoby wyłącznie właściwym organom ścigania Mauritiusu.

3. Przekazanie nie odbywa się zanim właściwe organy ścigania Mauritiusu nie zdecydują w terminie pięciu dni roboczych od daty otrzymania dowodów przekazanych przez EUNAVFOR, że istnieją rozsądne perspektywy wydania wyroku skazującego wobec osób zatrzymanych przez EUNAVFOR.

4. Decyzję, czy istnieją rozsądne perspektywy wydania wyroku skazującego, podejmują właściwe organy ścigania Mauritiusu na podstawie dowodów przekazanych przez EUNAVFOR za pośrednictwem stosownych kanałów łączności.

5. Każda osoba przekazana traktowana jest w sposób humanitarny i zgodnie ze zobowiązaniami międzynarodowymi w zakresie praw człowieka zapisanymi w konstytucji Mauritiusu, w tym z zakazem tortur oraz okrutnego, nieludzkiego i poniżającego traktowania lub karania, zakazem samowolnych zatrzymań oraz zgodnie z wymogami sprawiedliwego procesu.

Artykuł 4

Traktowanie i ściganie osób przekazanych i przeprowadzenie postępowania sądowego w sprawie osób przekazanych

1. Zgodnie ze zobowiązaniami międzynarodowymi w zakresie praw człowieka zapisanymi w konstytucji Mauritiusu każda osoba przekazana jest traktowana w sposób humanitarny i nie jest poddawana torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu lub karaniu, otrzymuje odpowiednie zakwaterowanie, wyżywienie i dostęp do opieki medycznej oraz może przestrzegać praktyk religijnych.

2. Każda osoba przekazana zostaje niezwłocznie postawiona przed sędzią lub innym urzędnikiem uprawnionym przez ustawę do wykonywania władzy sądowej, który bezzwłocznie podejmuje decyzję o tym, czy osoba ta została zatrzymana zgodnie z prawem, a jeżeli zatrzymanie okaże się nieuzasadnione – zarządza zwolnienie tej osoby.

3. Każda osoba przekazana ma prawo do bycia sądzonym w rozsądnym terminie lub do zwolnienia.

4. Każda osoba przekazana, przy rozstrzyganiu o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niej sprawie karnej, ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia sprawy przez właściwy, niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą.

5. Każdą osobę przekazaną oskarżoną o popełnienie przestępstwa uważa się za niewinną do czasu udowodnienia jej winy zgodnie z ustawą.

6. Każda osoba przekazana, przy rozstrzyganiu o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niej sprawie karnej, ma prawo, na zasadach pełnej równości, co najmniej do następujących gwarancji:

a)	otrzymania niezwłocznie szczegółowej informacji w języku dla niej zrozumiałym o istocie i przyczynie oskarżenia;

b)	posiadania odpowiedniego czasu i możliwości do przygotowania obrony i porozumienia się z wybranym przez siebie obrońcą;

c)	bycia osądzonym bez nieuzasadnionej zwłoki;

obecności na rozprawie, obrony osobiście lub przez obrońcę przez siebie wybranego; otrzymania informacji, jeżeli nie posiada obrońcy, o istnieniu powyższego prawa; oraz posiadania obrońcy wyznaczonego dla niej w każdym przypadku, kiedy dobro wymiaru sprawiedliwości tego wymaga, bez ponoszenia kosztów obrony w przypadkach, kiedy osoba ta nie posiada dostatecznych środków na ich pokrycie;

e)	zapoznania się lub spowodowania zapoznania się z wszystkimi dowodami przeciwko niej, w tym ze złożonymi pod przysięgą oświadczeniami świadków, którzy dokonali zatrzymania, oraz zapewnienia obecności i przesłuchania świadków obrony na tych samych warunkach, co świadków oskarżenia;

f)	korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli dana osoba nie rozumie języka używanego w sądzie lub nie mówi tym językiem;

g)	nie bycia zmuszonym do zeznawania przeciwko sobie lub do przyznania się do winy.

7. Każda osoba przekazana skazana za przestępstwo ma prawo odwołania się do sądu wyższej instancji w celu ponownego rozpatrzenia wyroku skazującego i wymiaru kary zgodnie z prawem Mauritiusu.

8. Mauritius może, po konsultacjach z UE, przekazać takie osoby, które zostały skazane i odbywają karę na Mauritiusie, do innego państwa gwarantującego poszanowanie wyżej wymienionych standardów w zakresie praw człowieka, z myślą o odbyciu pozostałej kary w tym innym państwie. W przypadku poważnych obaw co do sytuacji w zakresie praw człowieka w tym innym państwie przekazanie nie następuje, dopóki w drodze konsultacji Stron nie zostanie znalezione zadowalające rozwiązanie uwzględniające wyrażone obawy.

Artykuł 5

Kara śmierci

Żadna osoba przekazana nie jest, zgodnie z maurytyjskim aktem dotyczącym zniesienia kary śmierci, oskarżona o czyn zagrożony karą śmierci, nie jest na nią skazana ani nie podlega wykonaniu kary śmierci.

Artykuł 6

Dokumentacja i powiadomienia

1. Wszelkie przekazania odbywają się na podstawie odpowiedniego dokumentu podpisanego przez przedstawiciela EUNAVFOR-u i przedstawiciela właściwych organów ścigania Mauritiusu.

2. EUNAVFOR dostarcza Mauritiusowi dokumentację dotyczącą zatrzymania każdej z osób przekazanych. Dokumentacja ta obejmuje, o ile to możliwe, stan zdrowia osoby przekazanej podczas pozbawienia wolności, moment przekazania jej władzom Mauritiusu, przyczynę zatrzymania, czas i miejsce rozpoczęcia pozbawienia wolności oraz wszelkie decyzje podjęte w związku z jej pozbawieniem wolności.

3. Mauritius odpowiada za prowadzenie dokładnej ewidencji wszystkich osób przekazanych, która obejmuje między innymi dokumentację wszelkiego zajętego mienia, stanu zdrowia osoby, miejsca jej przetrzymywania, wszelkich postawionych jej zarzutów i wszelkich istotnych decyzji podjętych podczas ścigania i postępowania sądowego.

4. Dokumentacja ta będzie udostępniana przedstawicielom UE i EUNAVFOR-u na pisemny wniosek skierowany do Ministerstwa Spraw Zagranicznych Mauritiusu.

5. Ponadto Mauritius powiadamia UE i EUNAVFOR o miejscu przetrzymywania osób przekazanych na mocy niniejszej Umowy, pogorszeniu ich stanu zdrowia i o wszelkich zarzutach niewłaściwego traktowania. Przedstawiciele UE i EUNAVFOR-u mają dostęp do każdej osoby przekazanej na mocy niniejszej Umowy, dopóki przebywa ona w areszcie, i mają prawo ją przesłuchiwać.

6. Krajowym i międzynarodowym agencjom humanitarnym zezwala się – na ich wniosek – odwiedzać osoby przekazane na mocy niniejszej Umowy.

7. Aby EUNAVFOR mógł zapewnić Mauritiusowi terminową pomoc w zakresie stawiania się świadków z EUNAVFOR-u i dostarczania stosownych dowodów, Mauritius powiadamia EUNAVFOR o zamiarze wszczęcia postępowania sądowego w sprawie karnej przeciwko osobie przekazanej oraz o terminach przedstawiania dowodów i wysłuchiwania zeznań.

Artykuł 7

Pomoc UE i EUNAVFOR-u

1. EUNAVFOR, w miarę posiadanych środków i możliwości, zapewnia Mauritiusowi wszelką pomoc w celu prowadzenia dochodzeń i ścigania osób przekazanych.

2. W szczególności EUNAVFOR:

a)	przekazuje dokumentację dotyczącą zatrzymania sporządzoną zgodnie z art. 6 ust. 2 niniejszej Umowy;

b)	postępuje z dowodami zgodnie z wymogami właściwych organów Mauritiusu według ustaleń wykonawczych określonych w art. 10;

c)	przedstawia zeznania lub złożone pod przysięgą oświadczenia świadków wchodzących w skład EUNAVFOR-u, uczestniczących we wszelkich incydentach, w związku z którymi nastąpiło przekazanie osób na mocy niniejszej Umowy;

d)	dokłada starań, aby przedstawić zeznania świadków lub złożone pod przysięgą oświadczenia wszelkich innych świadków, którzy nie przebywają na Mauritiusie;

e)	zachowuje lub przekazuje odnośne zajęte mienie, dowody rzeczowe, zdjęcia i wszelkie przedmioty mające wartość dowodową, które są w posiadaniu EUNAVFOR-u;

f)	zapewnia, tam gdzie to konieczne, obecność świadków wchodzących w skład EUNAVFOR-u, którzy mają złożyć zeznania przed sądem (lub za pośrednictwem bezpośredniej transmisji telewizyjnej lub wszelkich innych zatwierdzonych środków technologicznych) podczas postępowania sądowego;

g)	ułatwia, tam gdzie to konieczne, stawienie się innym świadkom, którzy mają złożyć zeznania przed sądem (lub za pośrednictwem bezpośredniej transmisji telewizyjnej lub wszelkich innych zatwierdzonych środków technologicznych) podczas postępowania sądowego;

h)	ułatwia stawienie się tłumaczy, czego mogą wymagać właściwe organy Mauritiusu, aby pomóc w przeprowadzeniu dochodzenia i prowadzeniu postępowania sądowego w sprawie osób przekazanych.

3. O ile zasoby takie nie są przekazywane za pośrednictwem innych darczyńców finansowych, Strony opracowują, zgodnie z mającymi zastosowanie procedurami, ustalenia wykonawcze dotyczące pomocy finansowej, technicznej i innej, aby umożliwić przekazanie, przetrzymywanie, przeprowadzenie dochodzenia w sprawie, ściganie i przeprowadzenie postępowania sądowego wobec osób przekazanych. Przedmiotowe ustalenia wykonawcze mają też objąć pomoc techniczną i logistyczną dla Mauritiusu w zakresie: zmiany prawodawstwa, szkolenia śledczych i prokuratorów, procedury dochodzeniowej i sądowej oraz, w szczególności, ustaleń w zakresie przechowywania i przekazywania dowodów oraz procedury odwoławczej. Ponadto przedmiotowe ustalenia wykonawcze mają służyć repatriacji osób przekazanych w przypadku uniewinnienia lub powstrzymania się od wniesienia aktu oskarżenia, ich przekazaniu do odbycia reszty kary w innym państwie lub ich repatriacji po odbyciu kary pozbawienia wolności na Mauritiusie.

Artykuł 8

Związek z innymi prawami osób przekazanych

Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie stanowi odstępstwa ani nie powinno być rozumiane jako odstępstwo od jakichkolwiek praw przysługujących osobom przekazanym na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego lub międzynarodowego.

Artykuł 9

Współpraca i spory

1. Wszelkie kwestie wynikłe w związku ze stosowaniem niniejszej Umowy są rozpatrywane wspólnie przez właściwe organy Mauritiusu i UE.

2. W przypadku braku wcześniejszego rozstrzygnięcia spory dotyczące wykładni lub stosowania niniejszej Umowy rozstrzygane są wyłącznie na drodze dyplomatycznej przez przedstawicieli Mauritiusu i UE.

Artykuł 10

Ustalenia wykonawcze

1. Do celów stosowania niniejszej Umowy kwestie operacyjne, administracyjne i techniczne mogą być przedmiotem ustaleń wykonawczych dokonanych przez właściwe organy Mauritiusu z jednej strony i właściwe organy UE, jak również właściwe organy państw wysyłających z drugiej strony.

2. Ustalenia wykonawcze mogą obejmować między innymi:

a)	wskazanie właściwych organów ścigania Mauritiusu, którym EUNAVFOR może przekazywać osoby;

b)	areszt, w którym będą przebywać osoby przekazane;

c)	sposób postępowania z dokumentami, w tym dokumentami związanymi ze zbieraniem dowodów, które zostaną przekazane właściwym organom ścigania Mauritiusu przy przekazaniu danej osoby;

d)	punkty kontaktowe do celów powiadomień;

e)	formularze wykorzystywane do przekazywania osób;

f)	zapewnianie wsparcia technicznego, wiedzy fachowej, szkolenia i innych rodzajów pomocy, o których mowa w art. 7, na wniosek Mauritiusu, służących osiągnięciu celów niniejszej Umowy.

Artykuł 11

Wejście w życie i zakończenie stosowania

1. Niniejsza Umowa stosowana jest tymczasowo od dnia podpisania i wchodzi w życie po tym, gdy każda ze Stron powiadomi drugą Stronę o zakończeniu procedury wewnętrznej służącej ratyfikacji Umowy.

2. Niniejsza Umowa obowiązuje do zakończenia operacji, o czym powiadamia EUNAVFOR. Niemniej jednak każda ze Stron może, w drodze pisemnego powiadomienia, wypowiedzieć niniejszą Umowę. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia. W przypadku gdy UE stwierdzi, że natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej Umowy uzasadnione jest zmianą w prawie karnym materialnym Mauritiusu, o którym mowa w niniejszej Umowie, UE jest uprawniona do wypowiedzenia Umowy ze skutkiem od dnia wysłania powiadomienia. Żadne zmiany w prawie karnym materialnym Mauritiusu nie mogą wpływać niekorzystnie na osoby już przekazanie zgodnie z niniejszą Umową.

3. Niniejsza Umowa może być zmieniona w formie pisemnego porozumienia między Stronami.

4. Zakończenie stosowania niniejszej Umowy nie wpływa na żadne prawa ani obowiązki wynikające ze stosowania niniejszej Umowy przed takim zakończeniem, w tym na prawa wszelkich osób przekazanych, dopóki są przetrzymywane w areszcie lub dopóki toczy się w ich sprawie postępowanie na Mauritiusie.

5. Po zakończeniu operacji wszystkie prawa przysługujące EUNAVFOR-owi na mocy niniejszej Umowy mogą być wykonywane przez każdą osobę lub podmiot wyznaczone przez Wysokiego Przedstawiciela UE do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa. Wyznaczoną osobą lub podmiotem może być między innymi szef lub członek personelu delegatury UE na Mauritiusie lub pracownik dyplomatyczny lub urzędnik konsularny państwa członkowskiego UE akredytowany na Mauritiusie. Po zakończeniu operacji wszystkie powiadomienia, które miały zostać przekazane EUNAVFOR-owi na mocy niniejszej Umowy, są przekazywane Wysokiemu Przedstawicielowi UE do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa.

Sporządzono w Port Louis w dniu czternastego lipca dwa tysiące jedenastego roku w dwóch egzemplarzach, każdy w języku angielskim.

W imieniu Unii Europejskiej

W imieniu Mauritiusu

(1) Dz.U. L 301 z 12.11.2008, s. 33.

(2) Dz.U. L 322 z 9.12.2009, s. 27.

30.9.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 254/7

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 969/2011

z dnia 29 września 2011 r.

w sprawie wszczęcia przeglądu rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 400/2010 (rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1858/2005 na przywóz stalowych lin i kabli pochodzących między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz stalowych lin i kabli wysyłanych z Republiki Korei zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Republiki Korei) w celu ustalenia możliwości przyznania wyłączenia od tych środków jednemu koreańskiemu eksporterowi, w sprawie uchylenia cła antydumpingowego w odniesieniu do towarów przywożonych przez tego eksportera oraz w sprawie objęcia rejestracją towarów przywożonych przez tego eksportera

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („podstawowe rozporządzenie antydumpingowe”), w szczególności jego art. 11 ust. 4, art. 13 ust. 4 i art. 14 ust. 5,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. OBOWIĄZUJĄCE ŚRODKI

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1858/2005 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz stalowych lin i kabli pochodzących między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej („pierwotne środki”). W drodze rozporządzenia (WE) nr 400/2010 (3) Rada rozszerzyła te środki na stalowe liny i kable wysyłane z Republiki Korei („rozszerzone środki”) z wyjątkiem przywozu produktów wysyłanych przez niektóre przedsiębiorstwa wymienione z nazwy.

(2)

W listopadzie 2010 r. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu (4) przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych stosowanych względem przywozu stalowych lin i kabli pochodzących, między innymi, z Chińskiej Republiki Ludowej Do czasu ukończenia dochodzenia w sprawie przeglądu wygaśnięcia środki pozostają w mocy.

B. WNIOSEK O DOKONANIE PRZEGLĄDU

(3)

Komisja otrzymała wniosek o zwolnienie, zgodnie z art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, ze środków antydumpingowych rozszerzonych na przywóz stalowych lin i kabli wysyłanych z Republiki Korei. Wniosek został złożony przez przedsiębiorstwo SEIL Wire and Cable („wnioskodawcę”), które jest producentem z Republiki Korei („państwa, którego dotyczy postępowanie”).

C. PRODUKT

(4)

Produktem objętym postępowaniem są stalowe liny i kable, w tym liny zamknięte, z wyjątkiem lin i kabli ze stali nierdzewnej, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 3 mm, wysyłane z Republiki Korei („produkt objęty postępowaniem”), obecnie objęte kodami CN ex 7312 10 81, ex 7312 10 83, ex 7312 10 85, ex 7312 10 89 i ex 7312 10 98.

D. PODSTAWY DOKONANIA PRZEGLĄDU

(5)	Wnioskodawca twierdzi, że nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii Europejskiej w okresie objętym dochodzeniem przyjętym w dochodzeniu, które doprowadziło do rozszerzenia środków, czyli od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 30 czerwca 2009 r.

(6)	Ponadto wnioskodawca twierdzi, że nie jest powiązany z producentami eksportującymi podlegającymi środkom i że nie dopuścił się obejścia środków mających zastosowanie do stalowych lin i kabli pochodzących z Chin.

(7)	Wnioskodawca twierdzi również, że rozpoczął wywóz produktu objętego postępowaniem do Unii po upływie okresu objętego dochodzeniem przyjętego w dochodzeniu, które doprowadziło do rozszerzenia środków.

E. PROCEDURA

(8)	Zainteresowani producenci unijni zostali poinformowani o powyższym wniosku i mieli możliwość przedstawienia uwag.

(9)	Po zbadaniu dostępnych dowodów Komisja uznaje, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia, zgodnie z art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, celem określenia możliwości przyznania wnioskodawcy zwolnienia z rozszerzonych środków.

a) Kwestionariusze

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia, Komisja prześle wnioskodawcy kwestionariusz.

b) Gromadzenie informacji i przeprowadzanie przesłuchań

Wszystkie zainteresowane strony niniejszym wzywa się do przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. Komisja może ponadto przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpiły one z pisemnym wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

F. UCHYLENIE OBOWIĄZUJĄCEGO CŁA ANTYDUMPINGOWEGO I REJESTRACJA PRZYWOZU

(10)	Zgodnie z art. 11 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego obowiązujące cło antydumpingowe powinno zostać uchylone w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem, wytwarzanego i sprzedawanego z przeznaczeniem na wywóz do Unii Europejskiej przez wnioskodawcę.

(11)

Jednocześnie tego rodzaju przywóz powinien zostać poddany wymogowi rejestracji zgodnie z art. 14 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, aby zapewnić możliwość nałożenia ceł antydumpingowych z mocą wsteczną od dnia wszczęcia niniejszego badania, jeśli badanie to wykaże obchodzenie środków przez wnioskodawcę. Na tym etapie postępowania nie można oszacować kwoty ewentualnych przyszłych zobowiązań wnioskodawcy.

G. TERMINY

(12)

W celu zapewnienia sprawnego zarządzania należy określić terminy, w których:

—

zainteresowane strony mogą zgłosić się do Komisji, przedstawić swoje opinie na piśmie i przedłożyć odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu wymienionym w motywie 9 lit. a) niniejszego rozporządzenia lub dostarczyć wszelkich innych informacji, które mają zostać uwzględnione podczas dochodzenia,

—	zainteresowane strony mogą złożyć pisemny wniosek o przesłuchanie przez Komisję.

H. BRAK WSPÓŁPRACY

(13)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.

(14)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji, informacje te nie są brane pod uwagę i zgodnie z art. 18 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

I. PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH

(15)

Należy zauważyć, iż wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (5).

J. RZECZNIK PRAW STRON

(16)

Należy również zauważyć, że w przypadku napotkania przez zainteresowane strony problemów związanych z korzystaniem z prawa do obrony, strony te mogą wystąpić o interwencję urzędnika DG ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Pośredniczy on w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji, zapewniając, w stosownych przypadkach, mediację w kwestiach proceduralnych związanych z ochroną interesów stron podczas postępowania, w szczególności w odniesieniu do spraw dotyczących dostępu do akt, poufności, przedłużenia terminów oraz rozpatrywania pisemnych lub ustnych oświadczeń lub uwag.

(17)	Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych rzecznika praw stron w DG ds. Handlu: http://ec.europa.eu/trade/tackling-unfair-trade/hearing-officer/

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejszym wszczyna się przegląd rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 400/2010 zgodnie z art. 11 ust. 4 i art. 13 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 w celu ustalenia, czy przywóz stalowych lin i kabli, w tym lin zamkniętych, z wyjątkiem lin i kabli ze stali nierdzewnej, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 3 mm, obecnie objętych kodami ex 7312 10 81, ex 7312 10 83, ex 7312 10 85, ex 7312 10 89 i ex 7312 10 98 (kodami TARIC 7312108113, 7312108313, 7312108513, 7312108913 i 7312109813) wysyłanych z Republiki Korei i produkowanych przez SEIL Wire and Cable (dodatkowy kod TARIC A994), powinien podlegać cłu antydumpingowemu nałożonemu rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 400/2010.

Artykuł 2

Niniejszym uchyla się cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 400/2010 w odniesieniu do przywozu określonego w art. 1 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejszym poleca się organom celnym, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009, podjęcie właściwych kroków w celu rejestracji przywozu określonego w art. 1 niniejszego rozporządzenia. Rejestracja wygasa po upływie dziewięciu miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 4

1. Zainteresowane strony, jeżeli ich wnioski mają być uwzględnione podczas dochodzenia, muszą zgłosić się do Komisji, przedstawić swoje opinie na piśmie i przedłożyć odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, o którym mowa w motywie 9 lit. a) niniejszego rozporządzenia, lub przedstawić wszystkie inne informacje w terminie 37 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, o ile nie określono inaczej. Zwraca się uwagę na fakt, że wykonywanie większości uprawnień proceduralnych ustanowionych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1225/2009 zależy od tego, czy strona zgłosiła się w wyżej wymienionym terminie.

Wszystkie zainteresowane strony mogą składać wnioski o przesłuchanie przez Komisję w takim samym terminie 37 dni.

2. Wszystkie oświadczenia pisemne, włącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym rozporządzeniu, odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i korespondencja, dostarczone przez zainteresowane strony na zasadzie poufności, należy oznakować „Limited” (6).

Zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zainteresowane strony przedstawiające informacje „Limited” powinny przedłożyć ich streszczenia bez klauzuli poufności, oznakowane „Do wglądu zainteresowanych stron”. Streszczenia powinny być wystarczająco szczegółowe, żeby pozwolić na prawidłowe zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności. Jeżeli zainteresowana strona przekazująca poufne informacje nie dostarczy ich niepoufnego streszczenia w wymaganym formacie i o wymaganej jakości, takie poufne informacje mogą zostać pominięte.

W niniejszym dochodzeniu Komisja wykorzysta elektroniczny system zarządzania dokumentami. Zainteresowane strony proszone są o składanie wszystkich oświadczeń i wniosków w formacie elektronicznym (oświadczenia niepoufne pocztą elektroniczną, poufne na płytach CD-R/DVD), wskazując swoją nazwę, adres, adres e-mail, numer telefonu i faksu. Jednakże pełnomocnictwa i podpisane zaświadczenia towarzyszące odpowiedziom na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz ich aktualizacje należy dostarczać w formie papierowej, tj. pocztą lub osobiście, na adres podany poniżej. Zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, jeżeli zainteresowana strona nie może przekazać oświadczeń i wniosków w formacie elektronicznym, musi niezwłocznie poinformować o tym Komisję. Zainteresowane strony mogą znaleźć szczegółowe informacje dotyczące korespondencji z Komisją na odpowiedniej stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Handlu: http://ec.europa.eu/trade/tackling-unfair-trade/trade-defence/.

Adres Komisji do celów korespondencji:

European Commission

Directorate - General for Trade

Directorate H

Biuro: N105 04/092

1049 Brussels

BELGIA

Faks: +32 22956505

E-mail: TRADE-STEEL-ROPE-DUMPING@EC.EUROPA.EU

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 września 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(2) Dz.U. L 299 z 16.11.2005, s. 1.

(3) Dz.U. L 117 z 11.05.2010, s. 1.

(4) Dz.U. C 309 z 13.11.2010, s. 6.

(5) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

(6) Dokument „Limited” to dokument uważany za poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51) i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe). Jest on także dokumentem chronionym zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).

30.9.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 254/10

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 970/2011

z dnia 29 września 2011 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 września 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 września 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	AR	25,3
	BR	31,9
	MK	26,7
	ZZ	28,0
0707 00 05	MK	44,0
	TR	111,6
	ZZ	77,8
0709 90 70	TR	107,9
0709 90 70	ZZ	107,9
0805 50 10	AR	65,8
	BR	41,3
	CL	65,2
	TR	71,3
	UY	61,2
	ZA	72,4
	ZZ	62,9
0806 10 10	CL	71,0
	MK	82,2
	TR	106,4
	ZA	58,9
	ZZ	79,6
0808 10 80	CL	73,3
	CN	82,6
	NZ	98,4
	US	83,3
	ZA	92,6
	ZZ	86,0
0808 20 50	CN	88,7
	TR	120,5
	ZZ	104,6
0809 30	TR	167,9
0809 30	ZZ	167,9

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

30.9.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 254/12

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 971/2011

z dnia 29 września 2011 r.

ustalające reprezentatywne ceny oraz kwoty dodatkowych przywozowych należności celnych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru na rok gospodarczy 2011/2012

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (1), w szczególności jego art. 143 w powiązaniu z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2) stanowi, że ceny przywozowe cif cukru białego oraz cukru surowego uznaje się za „ceny reprezentatywne”. Ceny te ustala się według jakości standardowej określonej odpowiednio w pkt II oraz pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(2)	Z wyjątkiem przypadków określonych w art. 24 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, przy ustalaniu wymienionych cen reprezentatywnych należy uwzględnić wszystkie informacje zawarte w art. 23 tego rozporządzenia.

(3)

Przy korekcie cen obowiązujących w przypadku niestandardowej jakości w odniesieniu do przyjętego poziomu cen oferowanych dla cukru białego stosuje się premie lub obniżki, o których mowa w art. 26 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 951/2006. W odniesieniu do cukru surowego stosuje się metodę opartą na współczynnikach korygujących określoną w wymienionym ustępie lit. b).

(4)	W przypadku wystąpienia różnicy między ceną progową danego produktu i jego ceną reprezentatywną należy ustalić dodatkowe należności celne przywozowe, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 39 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(5)	Należy ustalić ceny reprezentatywne oraz dodatkowe należności celne przywozowe dla omawianych produktów, zgodnie z art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne mające zastosowanie w ramach przywozu produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustala się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 września 2011 r.

W imieniu Komisji, z upoważnienia Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.

ZAŁĄCZNIK

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne przywozowe dla cukru białego, cukru surowego oraz produktów określonych kodem CN 1702 90 99 obowiązujące od dnia 1 października 2011 r.

(w EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	44,74	0,00
1701 11 90 (1)	44,74	1,48
1701 12 10 (1)	44,74	0,00
1701 12 90 (1)	44,74	1,19
1701 91 00 (2)	47,22	3,30
1701 99 10 (2)	47,22	0,17
1701 99 90 (2)	47,22	0,17
1702 90 95 (3)	0,47	0,23

(1) Odnosi się do jakości standardowej określonej w pkt. III załącznika IV do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(2) Odnosi się do jakości standardowej określonej w pkt. II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3) Odnosi się do zawartości sacharozy wynoszącej 1 %.

30.9.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 254/14

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 972/2011

z dnia 29 września 2011 r.

ustalające reprezentatywne ceny oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do melasy w sektorze cukru obowiązujące od dnia 1 października 2011 r.

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2) stanowi, że ceny przywozowe cif melasy uznaje się za „ceny reprezentatywne”. Ceny te ustala się w odniesieniu do jakości standardowej określonej w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006.

(2)

Przy ustalaniu cen reprezentatywnych należy uwzględnić wszystkie informacje określone w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 30 wymienionego rozporządzenia oraz, w stosownych przypadkach, zastosować metodę określoną w art. 33 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(3)	W przypadku korekty cen nieodnoszących się do jakości standardowej, ceny te należy, w zależności od jakości oferowanej melasy, zwiększyć lub pomniejszyć zgodnie z art. 32 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(4)

W przypadku wystąpienia różnicy między ceną progową danego produktu a jego ceną reprezentatywną, należy ustalić dodatkowe należności celne przywozowe, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 39 rozporządzenia (WE) nr 951/2006. W razie zawieszenia należności przywozowych zgodnie z art. 40 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, należy ustalić specjalne kwoty tych należności.

(5)	Należy ustalić ceny reprezentatywne oraz dodatkowe należności celne przywozowe dla omawianych produktów, zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne mające zastosowanie w ramach przywozu produktów, o których mowa w art. 34 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustala się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 września 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.

ZAŁĄCZNIK

Reprezentatywne ceny oraz kwoty dodatkowych należności celnych przywozowych w odniesieniu do melasy w sektorze cukru, obowiązujące od dnia 1 października 2011 r.

(w EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu	Kwota należności przywozowej stosowana przy zawieszeniu, o którym mowa w art. 40 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, za 100 kg netto produktu (1)
1703 10 00 (2)	12,44	—	0
1703 90 00 (2)	11,97	—	0

(1) Ta kwota zastępuje, zgodnie z art. 40 rozporządzenia (WE) nr 951/2006 stawkę celną w ramach wspólnej taryfy celnej ustaloną dla tych produktów.

(2) Stawka dla jakości standardowej określonej w art. 27 rozporządzenia (WE) nr 951/2006.

30.9.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 254/16

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 973/2011

z dnia 29 września 2011 r.

w sprawie minimalnej stawki cła ustalanej w związku z piątym częściowym zaproszeniem do składania ofert w ramach postępowania o udzielenie zamówienia otwartego rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 634/2011

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 634/2011 (2) otwarto stałe zaproszenie do składania ofert na rok gospodarczy 2010/2011 dotyczące przywozu cukru objętego kodem CN 1701 po obniżonej stawce cła.

(2)	Zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 634/2011 Komisja ma zdecydować – na podstawie ofert otrzymanych w odpowiedzi na częściowe zaproszenie do składania ofert – o ustaleniu minimalnej stawki cła lub o nieustalaniu tej stawki dla ośmiocyfrowego kodu CN.

(3)

Na podstawie ofert otrzymanych w ramach piątego częściowego zaproszenia do składania ofert należy ustalić minimalną stawkę cła dla niektórych ośmiocyfrowych kodów przypisanych do cukru objętego kodem CN 1701, a dla pozostałych ośmiocyfrowych kodów przypisanych do cukru objętego tym kodem CN nie należy ustalać minimalnej stawki cła.

(4)	Aby wywołać szybką reakcję rynku oraz zapewnić efektywne zarządzanie przedmiotowym środkiem, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(5)	Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do piątego częściowego zaproszenia do składania ofert w ramach postępowania o udzielenie zamówienia otwartego rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 634/2011, w którego przypadku termin składania ofert upłynął dnia 28 września 2011 r., dla kodów ośmiocyfrowych przypisanych do cukru objętego kodem CN 1701 ustalono minimalną stawkę cła lub odstąpiono od jej ustalenia, zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 września 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 170 z 30.6.2011, s. 21.

ZAŁĄCZNIK

Minimalne stawki cła

(EUR/t)

Ośmiocyfrowy kod CN

Minimalna stawka cła

1701 11 10

227

1701 11 90

300

1701 12 10

1701 12 90

—

1701 91 00

1701 99 10

308,80

1701 99 90

(—)	nie ustalono minimalnej stawki cła (odrzucono wszystkie oferty)

(X)	brak ofert

30.9.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 254/18

DECYZJA RADY 2011/641/WPZiB

z dnia 29 września 2011 r.

zmieniająca decyzję Rady 2010/573/WPZiB dotyczącą zastosowania środków ograniczających wobec kierownictwa regionu Naddniestrza w Republice Mołdowy

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 27 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/573/WPZiB (1).

(2)	Jak wynika z weryfikacji decyzji 2010/573/WPZiB, obowiązywanie środków ograniczających należy przedłużyć do dnia 30 września 2012 r.

(3)

Jednak, aby ułatwić polityczne rozstrzygnięcie konfliktu naddniestrzańskiego, rozwiązywanie pozostających problemów szkół posługujących się alfabetem łacińskim oraz przywracanie swobodnego przepływu osób, stosowanie tych środków ograniczających powinno zostać zawieszone do dnia 31 marca 2012 r. Po upływie tego okresu Rada dokona weryfikacji środków ograniczających w świetle aktualnej sytuacji, zwłaszcza w odniesieniu do kwestii wspomnianych powyżej. Rada może w dowolnym momencie podjąć decyzję o ponownym zastosowaniu lub zniesieniu ograniczeń w podróżowaniu.

(4)	Należy uaktualnić informacje dotyczące niektórych osób wymienionych w wykazach zawartych w załącznikach I i II do decyzji 2010/573/WPZiB.

(5)	Do decyzji 2010/573/WPZiB należy wprowadzić odpowiednie zmiany,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji 2010/573/WPZiB wprowadza się następujące zmiany:

1)	art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 30 września 2012 r. Jest ona stale poddawana weryfikacji. Może ona być w stosownych przypadkach odnawiana lub zmieniana, jeżeli Rada uzna, że jej cele nie zostały osiągnięte.”;

2)	art. 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. Środki ograniczające przewidziane w niniejszej decyzji zawiesza się do dnia 31 marca 2012 r. Na końcu tego okresu Rada dokona weryfikacji tych środków ograniczających.”.

Artykuł 2

1. W załączniku I do decyzji 2010/573/WPZiB wpisy dotyczące następujących osób:

1)	Oleg Igorewicz SMIRNOW;

2)	Oleg Andrejewicz GUDYMO;

zastępuje się wpisami zamieszczonymi w załączniku I do niniejszej decyzji.

2. W załączniku II do decyzji 2010/573/WPZiB wpis dotyczący następującej osoby:

1)	Ałła Wiktorowna CZERBULENKO;

zastępuje się wpisem zamieszczonym w załączniku II do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 września 2011 r.

W imieniu Rady

M. KOROLEC

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 253 z 28.9.2010, s. 54.

ZAŁĄCZNIK I

Wpisy, o których mowa w art. 2 ust. 1

„3.	SMIRNOW, Oleg Igorewicz, syn »prezydenta« i były »doradca Państwowego Komitetu Celnego«, były »członek Rady Najwyższej«, ur. 8 sierpnia 1967 r. w Nowej Kachowce, obwód chersoński, Ukraina. Paszport rosyjski nr 60No1907537.”.

„9.	GUDYMO, Oleg Andrejewicz, były »członek Rady Najwyższej«, były »przewodniczący Komisji ds. Bezpieczeństwa, Obrony i Pokoju przy Radzie Najwyższej«, były »wiceminister bezpieczeństwa«, ur. 11 września 1944 r. w Ałma Acie, Kazachstan. Paszport rosyjski nr 51No0592094.”.

ZAŁĄCZNIK II

Wpis, o którym mowa w art. 2 ust. 2

„3.	CZERBULENKO, Ałła Wiktorowna, była »zastępczyni szefa administracji państwowej w mieście Rybnica«, odpowiedzialna za sprawy edukacji.”.

30.9.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 254/20

DECYZJA KOMISJI

z dnia 29 września 2011 r.

w sprawie zakończenia postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej

(2011/642/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 9,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

(1)

W dniu 5 listopada 2010 r. Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała skargę dotyczącą domniemanego dumpingu wyrządzającego szkodę w odniesieniu do przywozu niektórych systemów elektrod grafitowych („elektrod grafitowych”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny”), złożoną zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego przez Europejskie Stowarzyszenie Węgla i Grafitu („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących większą część, w tym przypadku ponad 50 %, łącznej unijnej produkcji niektórych systemów elektrod grafitowych.

(2)	Wspomniana skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na występowanie dumpingu i wynikającą z niego znaczną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania antydumpingowego.

(3)	Po konsultacji z Komitetem Doradczym Komisja wszczęła w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu do Unii niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Chin.

(4)

Komisja oficjalnie zawiadomiła producentów eksportujących z Chin, importerów, przedsiębiorstwa handlowe, użytkowników, a także zainteresowane stowarzyszenia, jak również władze Chin i wszystkich znanych producentów unijnych o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(5)	Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

B. WYCOFANIE SKARGI I ZAKOŃCZENIE POSTĘPOWANIA

(6)	Skarżący oficjalnie wycofał skargę skierowanym do Komisji pismem z dnia 8 lipca 2011 r.

(7)	Zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia podstawowego w przypadku wycofania skargi postępowanie może zostać zakończone, o ile nie jest to sprzeczne z interesem Unii.

(8)

W tym względzie należy zaznaczyć, że Komisja nie znalazła żadnego powodu wskazującego, że zakończenie nie leżałoby w interesie Unii; żadnego takiego powodu nie podały także zainteresowane strony. Dlatego Komisja uznała, że obecne postępowanie powinno zostać zakończone. Zainteresowane strony zostały odpowiednio poinformowane i umożliwiono im przedstawienie uwag. Nie wpłynęły żadne uwagi wskazujące, że takie zakończenie nie leżałoby w interesie Unii.

(9)	Komisja stwierdza zatem, że należy zakończyć postępowanie antydumpingowe dotyczącego przywozu niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu niektórych elektrod grafitowych w rodzaju stosowanych w piecach elektrycznych, o gęstości pozornej wynoszącej 1,5 g/cm3 lub więcej oraz o oporności elektrycznej 7 μΩ.m lub mniejszej, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objętych kodem CN ex 8545 11 00, oraz złączek stosowanych do takich elektrod, obecnie objętych kodem CN ex 8545 90 90, zostaje niniejszym zakończone.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 września 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(2) Dz.U. C 343 z 17.12.2010, s. 24.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2011.254.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 254

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 54 30 września 2011

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady 2011/640/WPZiB z dnia 12 lipca 2011 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie warunków przekazywania przez siły morskie dowodzone przez Unię Europejską do Republiki Mauritiusu osób podejrzanych o piractwo i zajętego w związku z tym mienia oraz w sprawie warunków zapewnianych osobom podejrzanym o piractwo po ich przekazaniu	1
		Umowa między Unią Europejską a Republiką Mauritiusu w sprawie warunków przekazywania przez siły morskie dowodzone przez Unię Europejską do Republiki Mauritiusu osób podejrzanych o piractwo i zajętego w związku z tym mienia oraz w sprawie warunków zapewnianych osobom podejrzanym o piractwo po ich przekazaniu	3
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 969/2011 z dnia 29 września 2011 r. w sprawie wszczęcia przeglądu rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 400/2010 (rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1858/2005 na przywóz stalowych lin i kabli pochodzących między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz stalowych lin i kabli wysyłanych z Republiki Korei zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Republiki Korei) w celu ustalenia możliwości przyznania wyłączenia od tych środków jednemu koreańskiemu eksporterowi, w sprawie uchylenia cła antydumpingowego w odniesieniu do towarów przywożonych przez tego eksportera oraz w sprawie objęcia rejestracją towarów przywożonych przez tego eksportera	7
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 970/2011 z dnia 29 września 2011 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	10
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 971/2011 z dnia 29 września 2011 r. ustalające reprezentatywne ceny oraz kwoty dodatkowych przywozowych należności celnych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru na rok gospodarczy 2011/2012	12
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 972/2011 z dnia 29 września 2011 r. ustalające reprezentatywne ceny oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do melasy w sektorze cukru obowiązujące od dnia 1 października 2011 r.	14
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 973/2011 z dnia 29 września 2011 r. w sprawie minimalnej stawki cła ustalanej w związku z piątym częściowym zaproszeniem do składania ofert w ramach postępowania o udzielenie zamówienia otwartego rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 634/2011	16
		DECYZJE
	*	Decyzja Rady 2011/641/WPZiB z dnia 29 września 2011 r. zmieniająca decyzję Rady 2010/573/WPZiB dotyczącą zastosowania środków ograniczających wobec kierownictwa regionu Naddniestrza w Republice Mołdowy	18
		2011/642/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 29 września 2011 r. w sprawie zakończenia postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej	20

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/72/UE z dnia 14 września 2011 r. zmieniającej dyrektywę 2000/25/WE w odniesieniu do przepisów dotyczących ciągników wprowadzanych do obrotu w ramach programu elastyczności (Dz.U. L 246 z 23.9.2011)	22