25.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 166/1

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) NR 616/2011

z dnia 21 czerwca 2011 r.

kończące przegląd wygaśnięcia i przegląd pod kątem nowego eksportera dla środków antydumpingowych w zakresie przywozu niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 9 i art. 11 ust. 2, 4, 5 i 6,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. PROCEDURA

1.1. Obowiązujące środki

(1)

W październiku 2005 r. Rada na mocy rozporządzenia (WE) nr 1659/2005 (2) nałożyła ostateczne środki antydumpingowe w wysokości od 2,7 % do 39,9 % na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”). W następstwie dwóch przeglądów okresowych dokonanych na prośbę chińskich producentów eksportujących powyższe rozporządzenie zmieniono w 2009 r. rozporządzeniami Rady (WE) nr 825/2009 (3) i (WE) nr 826/2009 (4). W następstwie tych przeglądów cła antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1659/2005 wynoszą obecnie od 0 % do 39,9 %.

1.2. Wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia

(2)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu (5) środków antydumpingowych obowiązujących w odniesieniu do przywozu niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z ChRL Komisja otrzymała w dniu 9 lipca 2010 r. wniosek o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez Magnesia Bricks Production Defence Coalition („MBPDC”) („wnioskodawca”) w imieniu producentów reprezentujących znaczącą część, w tym przypadku ponad 25 %, ogólnej produkcji unijnej niektórych rodzajów cegieł magnezytowych.

(3)

Wspomniany wniosek zawierał dowody prima facie wskazujące na prawdopodobieństwo kontynuacji praktyk dumpingowych oraz ponownego wystąpienia szkody, co uznano za wystarczającą podstawę do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia. Wnioskodawca wystąpił również o wyłączenie przedsiębiorstwa RHI AG („RHI”), mającego siedzibę w Austrii, z definicji przemysłu unijnego, uzasadniając swój wniosek tym, że przedsiębiorstwo to przeniosło swą zasadniczą działalność do ChRL, gdzie posiada ono przedsiębiorstwo powiązane wytwarzające produkt objęty postępowaniem i że zintensyfikowało ono w ChRL swoją aktywność gospodarczą związaną z wyżej wymienionym produktem.

1.3. Rozpoczęcie przeglądu wygaśnięcia

(4)

Dnia 8 października 2010 r., po konsultacji z Komitetem Doradczym, Komisja wszczęła w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej („zawiadomienie o wszczęciu”) (6) przegląd wygaśnięcia środków dotyczący przywozu do Unii Europejskiej niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z ChRL.

1.4. Okres objęty dochodzeniem związanym z przeglądem wygaśnięcia

(5)

Ze względu na dużą liczbę stron uczestniczących w postępowaniu Komisja oświadczyła w zawiadomieniu o wszczęciu, że zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, może zastosować kontrole wyrywkowe. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, w razie stwierdzenia takiej konieczności, aby umożliwić dobór próby producenci eksportujący, importerzy i producenci unijni zostali zobowiązani do przedłożenia pewnych informacji dotyczących okresu od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”).

2. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY

(6)	Produktem objętym postępowaniem są chemicznie związane, niewypalone cegły magnezytowe, których komponent magnezytowy zawiera co najmniej 80 % MgO, bez względu na zawartość magnezytu, objęte obecnie kodem CN ex 6815 91 00 i ex 6815 99 00.

(7)	Produkt podobny definiuje się jako związane chemicznie, niewypalone cegły magnezytowe, których komponent magnezytowy zawiera co najmniej 80 % MgO, bez względu na zawartość magnezytu, produkowane i sprzedawane na rynku unijnym.

(8)

Cegły magnezytowe produkowane są przy użyciu minerałów magnezytowych jako głównego surowca. Wytwarza się je zwykle w oparciu o standardowe specyfikacje chemiczne, które się następnie modyfikuje stosownie do wymagań końcowego użytkownika. Cegły magnezytowe znajdują z reguły zastosowanie w produkcji stali jako wykładzina kadzi do wytapiania stali.

3. STRONY ZAINTERESOWANE DOCHODZENIEM

(9)

Komisja oficjalnie zawiadomiła wnioskodawcę, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących w ChRL, przedstawicieli państwa wywozu, którego dotyczy postępowanie, a także znanych importerów i użytkowników, o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(10)

Ze względu na dużą liczbę stron objętych postępowaniem zawiadomienie o wszczęciu przewidywało przeprowadzenie kontroli wyrywkowych chińskich producentów eksportujących, niepowiązanych importerów unijnych oraz producentów unijnych. Z siedemdziesięciu ośmiu producentów eksportujących, z którymi skontaktowano się w związku z wszczęciem postępowania, tylko czterech dostarczyło wymagane w zawiadomieniu o wszczęciu informacje związane z selekcją do kontroli wyrywkowej.

(11)

Jeśli chodzi o producentów unijnych, to wymaganych informacji dostarczyło ogółem dziesięć przedsiębiorstw, włączając w to producentów, w imieniu których MBPDC złożyło wniosek o przegląd. Producenci unijni wnioskujący o przegląd są w wysokim stopniu zależni od dostaw głównych surowców z ChRL i wystąpili o objęcie nazw ich przedsiębiorstw klauzulą poufności ze względu na możliwość działań odwetowych.

(12)

Przed wszczęciem postępowania służby Komisji skontaktowały się ze wszystkimi producentami unijnymi cegieł magnezytowych celem uzyskania informacji o ich poziomach produkcji i określenia, czy popierają dochodzenie, czy też są mu przeciwne. Przed wszczęciem przeglądu wygaśnięcia jedno z przedsiębiorstw, które udzieliły odpowiedzi, RHI AG, sprzeciwiło się jego przeprowadzeniu.

(13)

Po wszczęciu postępowania RHI utrzymywało, że fakty przedstawione przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu, a w szczególności ich część dotycząca poziomu produkcji RHI, nie odpowiadają stanowi rzeczywistemu i że RHI, wbrew wnioskowi, winno być objęte definicją przemysłu unijnego, tak jak miało to miejsce w pierwotnym postępowaniu w 2005 r. W rezultacie przedsiębiorstwo zakwestionowało definicję przemysłu unijnego, która doprowadziła do wszczęcia postępowania, powołując się na to, że nie zostały dopełnione wymogi zawarte w art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, jako że jest ono największym producentem unijnym, którego produkcja stanowi ponad 50 % ogólnej produkcji unijnej i sprzeciwia się wszczęciu postępowania.

4. DOCHODZENIE

(14)

Jak wspomniano powyżej w motywie 3, wnioskodawca twierdził, że RHI AG winno być wyłączone z definicji przemysłu unijnego, uzasadniając swój wniosek tym, że przeniosło ono swą zasadniczą działalność do ChRL. Uwzględniając powyższe oraz fakt, że RHI AG wyraziło sprzeciw wobec przeglądu, Komisja zwróciła się do RHI z prośbą o dostarczenie dodatkowych informacji celem zbadania, czy RHI winno być objęte definicją przemysłu unijnego czy też nie. Wymagane informacje dotyczyły działalności gospodarczej przedsiębiorstwa w UE oraz w ChRL i obejmowały dane o jego mocach produkcyjnych, wielkości produkcji, wartości i wielkości sprzedaży w Unii Europejskiej i poza nią oraz w ChRL, jak również wartości i wielkości przywozu na rynek Unii produktu objętego postępowaniem. Przedsiębiorstwo dostarczyło dodatkowych informacji i dokonano wizyty weryfikacyjnej na miejscu w siedzibie głównej przedsiębiorstwa w Wiedniu.

(15)

W pierwotnym dochodzeniu wszczętym w lipcu 2004 r. RHI było jednym ze skarżących producentów unijnych. Również wówczas RHI przywoziło produkt objęty postępowaniem od swego przedsiębiorstwa powiązanego w ChRL i zbadano, czy przedsiębiorstwo winno zostać wyłączone z definicji przemysłu unijnego na podstawie art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(16)

Należy przypomnieć, że oceny sytuacji przedsiębiorstwa RHI dokonano w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 552/2005 z dnia 11 kwietnia 2005 r. nakładającym tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (7) i potwierdzono rozporządzeniem (WE) nr 1659/2005. Do celów oceny zbadano następujące kryteria:

—	lokalizacja siedziby głównej przedsiębiorstwa, jego centrum badawczo-rozwojowego (B + R) i głównych zakładów produkcyjnych,

—	ilość i wartość produktu objętego postępowaniem przywożonego z ChRL w porównaniu z ogólną wielkością i wartością sprzedaży,

—	wpływ, jaki miała sprzedaż przywożonego produktu, na ogólną sprzedaż przedsiębiorstwa w Unii, w szczególności jeśli porównać rentowność sprzedaży przywożonego produktu objętego postępowaniem przez RHI w UE ze stopą rentowności współpracujących producentów unijnych.

(17)

Ustalono wówczas, że miejscem zasadniczej działalności przedsiębiorstwa w zakresie produktu objętego postępowaniem była Unia (w Unii znajdowały się jej siedziba, centrum B + R i największe zakłady produkcyjne). Co więcej, znakomita większość sprzedaży przedsiębiorstwa RHI na rynku Unii wytwarzana była w Unii i tylko znikomą część wytwarzano w ChRL (5 % jej ogólnej wielkości sprzedaży w Unii), jako że produkcja znajdującego się w ChRL przedsiębiorstwa powiązanego miała głównie za cel szybko rosnący rynek azjatycki. Ustalono ponadto że przywożony produkt odsprzedawany był po cenach porównywalnych z cenami przemysłu unijnego, z czego wynika, że przedsiębiorstwo nie czerpało z odsprzedaży przywożonego produktu żadnych istotnych korzyści w zakresie rentowności. Ponadto wyraźnie wskazano, że znajdujące się w Unii przedsiębiorstwo produkcyjne należące do RHI jest odrębną osobą prawną w stosunku do jego chińskiego przedsiębiorstwa produkcyjnego. Ustalono, że choć RHI AG jest grupą międzynarodową, posiadającą będący odrębnym podmiotem prawnym zakład produkcyjny w ChRL, to znakomitą większość swych cegieł magnezytowych sprzedawanych następnie na rynku unijnym wytwarza ono w swych zakładach produkcyjnych zlokalizowanych w Unii. Na tej podstawie uznano, że RHI AG, które wówczas popierało wprowadzenie środków, stanowiło część przemysłu unijnego.

(18)

Podczas wizyty weryfikacyjnej na miejscu przeprowadzonej w ramach obecnego postępowania stwierdzono, że miejscem zasadniczej działalności przedsiębiorstwa jest nadal Unia. Główna siedziba przedsiębiorstwa, jego udziałowcy oraz centrum B + R znajdują się w Unii. Przedsiębiorstwo ma w Unii pięć fabryk wytwarzających produkt objęty postępowaniem i w okresie od 2005 r. do dnia 30 czerwca 2010 r., czyli do końca okresu objętego dochodzeniem, moce produkcyjne tych fabryk wzrosły. Przedstawione przez RHI liczby dotyczące jego mocy produkcyjnych w Unii w zakresie produktu podobnego oraz wielkości produkcji dla każdej z fabryk w okresie objętym dochodzeniem zweryfikowano i stwierdzono ich zgodność ze stanem faktycznym.

(19)	Przedsiębiorstwo nadal inwestowało w swoje fabryki w UE i inwestycje związane z produktem podobnym stanowiły w okresie od 2007 r. do końca okresu objętego dochodzeniem znaczącą część jego ogólnych inwestycji w UE.

(20)

RHI posiada w ChRL szereg przedsiębiorstw powiązanych, zaangażowanych w produkcję materiałów ogniotrwałych w tym i cegieł magnezytowych oraz w handel nimi, z których jedno, RHI Refractories Liaoning Co. Ltd, mające odrębną osobowość prawną, wytwarza produkt objęty postępowaniem. Przedsiębiorstwo to jest spółką joint venture z udziałem pewnego chińskiego przedsiębiorstwa i rozpoczęło produkcję w 1997 r. Posiada ono tylko jedną fabrykę. Choć moce produkcyjne tej fabryki znacznie wzrosły między 2005 r. a końcem okresu objętego dochodzeniem, to nadal nie stanowią ona znaczącej części ogólnych mocy produkcyjnych przedsiębiorstwa RHI (fabryk w UE i ChRL łącznie).

(21)

Jeśli chodzi o wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem, to po wprowadzeniu środków w 2005 r. przedsiębiorstwo w okresie objętym dochodzeniem dokonało przywozu jedynie małej partii od swego chińskiego przedsiębiorstwa powiązanego, jako że podlega ono najwyższej stawce cła antydumpingowego w wysokości 39,9 %.

(22)

RHI dostarczyło swe dane o wartości i wielkości sprzedaży produktu podobnego w Unii oraz produktu objętego postępowaniem w ChRL. Przedsiębiorstwo wykazało, że większość sprzedaży jego chińskiego przedsiębiorstwa powiązanego kierowana była w okresie objętym dochodzeniem na eksport do państw poza UE, a reszta sprzedawana była na rynku chińskim.

(23)

Odnośnie wpływu, jaki miała sprzedaż przywożonego produktu objętego postępowaniem na ogólną sprzedaż przedsiębiorstwa w Unii, stwierdzono, że wielkość tego przywozu była nieznaczna w porównaniu z ogólną wielkością sprzedaży tego przedsiębiorstwa na rynku unijnym, a co za tym idzie nie miał on znaczącego wpływu na sprzedaż przedsiębiorstwa.

(24)

W oparciu o zweryfikowane na miejscu dane stwierdzono, że RHI nie powinna być wyłączona z definicji przemysłu unijnego. Sytuacja przedsiębiorstwa nie uległa znaczącej zmianie od pierwotnego dochodzenia, w którym stwierdzono fakt spełnienia wyżej wymienionych trzech kryteriów i ustalono, że przedsiębiorstwo jest częścią przemysłu unijnego.

(25)

Ustalenia potwierdzają, że przedsiębiorstwo prowadzi nadal swą główną działalność gospodarczą przedsiębiorstwa (główna siedziba, centrum B + R i główne zakłady produkcyjne) w Unii. Wzrostu mocy produkcyjnych fabryki w ChRL w okresie od 2005 r. do końca okresu objętego dochodzeniem nie można uznać za przeniesienie głównej działalności gospodarczej przedsiębiorstwa do ChRL. Dlatego odrzuca się argument wnioskodawcy, że RHI winno zostać wyłączone z definicji przemysłu unijnego z powodu posiadania przez nie przedsiębiorstwa powiązanego w ChRL, które wytwarza produkt objęty postępowaniem i intensyfikuje swą działalność gospodarczą w ChRL.

(26)

Informacje przekazane przez wnioskodawcę nie oddawały w pełni sytuacji przedsiębiorstwa RHI jako producenta unijnego, szczególnie w zakresie poziomu produkcji i mocy produkcyjnych przedsiębiorstwa w Unii oraz jego mocy produkcyjnych w ChRL. Włączając poziom produkcji przedsiębiorstwa RHI do ogólnej produkcji unijnej, wielkość produkcji wnioskodawcy stanowi mniej niż 50 % ogólnej produkcji unijnej. Ponadto, jak już wyjaśniono wyżej: (i) RHI winno być uznane za część przemysłu unijnego w rozumieniu art. 4 rozporządzenia podstawowego; (ii) RHI wytwarza ponad 50 % ogólnej produkcji unijnej w rozumieniu art. 5 ust. 4 zdanie drugie rozporządzenia podstawowego; oraz (iii) RHI sprzeciwia się przeprowadzeniu przeglądu wygaśnięcia. Z powyższych powodów postępowanie powinno zostać zakończone.

5. ZAKOŃCZENIE POSTĘPOWANIA

(27)	W świetle powyższych ustaleń uznaje się, że obecne postępowanie powinno zostać zakończone zgodnie z art. 9 i art. 11 ust. 2, 5 i 6 rozporządzenia podstawowego.

(28)

Wnioskodawca otrzymał odpowiednie informacje i miał możliwość przedłożenia uwag. Wnioskodawca wyraził zdecydowany sprzeciw wobec wniosków Komisji i wyraził wątpliwość co do tego, czy wielkość produkcji przedsiębiorstwa RHI przekroczyła w okresie objętym dochodzeniem wielkość produkcji pozostałych unijnych producentów wspierających wnioskodawcę. Na poparcie swego twierdzenia, że RHI nie uważa już produkcji w Unii za swą główną działalność gospodarczą i że w strategii grupy nastąpiła wyraźna zmiana, jako że zapowiedziała ona gwałtowne zwiększenie swoich mocy produkcyjnych w ChRL, wnioskodawca przedstawił w szczególności szereg komunikatów prasowych dotyczących działalności przedsiębiorstwa RHI. Stwierdzono jednak, że takie komunikaty prasowe odnoszą się do ogólnej działalności przedsiębiorstwa w sensie ogólnym i nie są konkretnie związane z badanym produktem. Wnioskodawca nie przedstawił żadnych innych dowodów na jakiekolwiek zmiany w głównej działalności gospodarczej przedsiębiorstwa RHI w okresie od 2005 r. do końca okresu objętego dochodzeniem, które mogłyby prowadzić do wniosku, że RHI winno zostać wyłączone z definicji przemysłu unijnego.

(29)	Uznaje się zatem, że należy zakończyć procedurę przeglądu wygaśnięcia dotyczącą przywozu do Unii niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

(30)

Z uwagi na szczególne okoliczności wyjaśnione powyżej w motywie 26, zwrotowi lub umorzeniu wyjątkowo podlegają ostateczne cła antydumpingowe zapłacone lub zaksięgowane na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1659/2005 w sprawie przywozu niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, dopuszczonych do swobodnego obrotu z dniem 14 października 2010 r., czyli z dniem wygaśnięcia środków antydumpingowych.

(31)	Wnioski o zwrot lub umorzenie należy składać do krajowych organów celnych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa celnego.

(32)	W świetle okoliczności opisanych wyżej, w szczególności w motywie 21, Komisja monitorować będzie obrót handlowy w zakresie wywozu i przywozu produktu objętego postępowaniem, jak również odpowiednie kody CN. Jeśli w obrocie handlowym nastąpią zmiany, Komisja rozważy podjęcie odpowiednich działań.

6. ZAKOŃCZENIE PRZEGLĄDU POD KĄTEM NOWEGO EKSPORTERA

(33)	Dnia 27 maja 2010 r. Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu pod kątem nowego eksportera zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez przedsiębiorstwo TRL China Ltd („TRL”), które jest producentem eksportującym z ChRL.

(34)

Wnioskodawca twierdził, że prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej, jak określono w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego lub ewentualnie wnosił o przyznanie indywidualnego traktowania zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Twierdził on również, że nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem, na podstawie którego ustalone zostały środki antydumpingowe, to znaczy w okresie od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r. („pierwotny okres objęty dochodzeniem”) oraz że nie jest powiązany z jakimikolwiek producentami eksportującymi produkt objęty postępowaniem, podlegającymi środkom antydumpingowym wymienionym w motywie 1.

(35)	TRL utrzymywał również, że rozpoczął wywóz produktu objętego postępowaniem do Unii po upływie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem.

(36)

Dnia 28 września 2010 r. Komisja, po konsultacji z Komitetem Doradczym, ogłosiła rozporządzeniem (WE) nr 850/2010 (8) wszczęcie przeglądu pod kątem nowego eksportera dotyczącego rozporządzenia (WE) nr 1659/2005, uchylającego cło w odniesieniu do przywozu od TRL i poddającego ten przywóz wymogowi rejestracji.

(37)	Okres objęty dochodzeniem związanym z przeglądem pod kątem nowego eksportera trwał od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r.

(38)

Ze względu na zakończenie przeglądu wygaśnięcia oraz biorąc pod uwagę, że TRL nie dokonywała przywozu produktu objętego postępowaniem w okresie między wejściem w życie rozporządzenia (UE) nr 850/2010 a datą wygaśnięcia środków antydumpingowych (dnia 13 października 2010 r.) uznaje się, że zakończyć należy również przegląd pod kątem nowego eksportera dotyczący przywozu do Unii niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z ChRL.

(39)	Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejszym uchyla się środki antydumpingowe na przywóz chemicznie związanych, niewypalonych cegieł magnezytowych, których komponent magnezytowy zawiera co najmniej 80 % MgO, bez względu na zawartość magnezytu, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objętych kodami CN ex 6815 91 00 oraz ex 6815 99 00, a postępowanie dotyczące tego przywozu ulega zakończeniu.

Artykuł 2

Ostateczne cła antydumpingowe zapłacone lub zaksięgowane zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1659/2005 w sprawie przywozu niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, dopuszczonych do swobodnego obrotu z dniem 14 października 2010 r. podlegają zwrotowi lub umorzeniu.

Wniosek o zwrot lub umorzenie płatności składa się do krajowych organów celnych zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami prawa celnego.

Artykuł 3

Niniejszym zamyka się przegląd pod kątem nowego eksportera wszczęty na mocy rozporządzenia (UE) nr 850/2010.

Artykuł 4

Niniejszym poleca się organom celnym zaprzestanie rejestracji przywozu prowadzonej na podstawie art. 3 rozporządzenia (UE) nr 850/2010.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 21 czerwca 2011 r.

W imieniu Rady

FAZEKAS S.

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(2) Dz.U. L 267 z 12.10.2005, s. 1.

(3) Dz.U. L 240 z 11.9.2009, s. 1.

(4) Dz.U. L 240 z 11.9.2009, s. 7.

(5) Dz.U. C 111 z 30.4.2010, s. 29.

(6) Dz.U. C 272 z 8.10.2010, s. 5.

(7) Dz.U. L 93 z 12.4.2005, s. 6.

(8) Dz.U. L 253 z 28.9.2010, s. 42.

25.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 166/6

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 617/2011

z dnia 24 czerwca 2011 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 900/2008 ustanawiające metody analizy i inne przepisy techniczne niezbędne do stosowania systemu przywozu niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1216/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiające zasady handlu niektórymi towarami pochodzącymi z przetwórstwa produktów rolnych (1), w szczególności jego art. 18,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (2), w szczególności jego art. 9 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 900/2008 (3) ustanowiono metody analizy i inne przepisy techniczne niezbędne do stosowania rozporządzenia (WE) 1216/2009 oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 514/2011 z dnia 25 maja 2011 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wprowadzenia w życie preferencyjnych zasad handlu stosowanych do niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych, określonych w art. 7 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1216/2009 (4). Wspomniane metody i przepisy mają zastosowanie do przywozu niektórych przetworzonych produktów rolnych w celu ustalenia ich zredukowanych komponentów rolnych oraz sklasyfikowania tych produktów w Nomenklaturze scalonej.

(2)	W celu zachowania jasności niezbędne jest uaktualnienie zakresu rozporządzenia (WE) nr 900/2008 oraz dostosowania go do środków ustanowionych w tym rozporządzeniu.

(3)

Aby zapewnić jednolite stosowanie rozporządzenia (WE) nr 900/2008 należy postanowić, że wzory, procedury i metody ustanowione w tym rozporządzeniu do celów stosowania załączników II i III do rozporządzenia (UE) nr 514/2011 mają być również stosowane do ustalenia zawartości tłuszczu mleka, zawartości białka mleka, zawartości skrobi/glukozy oraz zawartości sacharozy/cukru inwertowanego/izoglukozy w celu wyboru odpowiedniego elementu rolnego, dodatkowych ceł za cukier oraz dodatkowych ceł za mąkę w przypadku niepreferencyjnego przywozu, jak przewidziano w części drugiej oraz w części trzeciej sekcja I załącznik 1 załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87.

(4)

Aby zapewnić skuteczne stosowanie rozporządzenia (WE) nr 900/2008 należy postanowić, że metody i procedury ustanowione w tym rozporządzeniu do celów klasyfikacji niektórych towarów objętych pewnymi kodami CN w celu stosowania załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 514/2011 powinny być również stosowane do klasyfikacji tych towarów w przypadku niepreferencyjnego przywozu, jak przewidziano w załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87.

(5)	W celu uwzględnienia zmian w Nomenklaturze scalonej niezbędne jest dostosowanie niektórych odniesień do kodów CN.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 900/2008.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 900/2008 wprowadza się następujące zmiany:

artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ustanawia, co następuje:

metodykę i metody analizy, które mają być stosowane do ustalania zawartości produktów rolnych w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1216/2009 (5) lub ich określonych komponentów uznanych za włączone do przywożonych towarów w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1216/2009;

metody analizy niezbędne dla wykonania rozporządzenia (WE) nr 1216/2009 w odniesieniu do przywozu niektórych towarów, a także załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/1987 oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 514/2011 (6) lub, w przypadku braku metody analizy, charakter czynności analitycznych, które należy przeprowadzić lub zasadę funkcjonowania metody, którą należy zastosować.

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a)	dodaje się tytuł w brzmieniu: „Obliczanie zawartości”;

zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie:

„Zgodnie z definicjami określonymi w przypisach 1, 2 i 3 w załączniku III do rozporządzenia (UE) nr 514/2011 oraz w przypisach 1, 2 i 3 w tabeli 1, załącznik 1, sekcja I, część trzecia załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 dotyczącymi zawartości białka mleka, zawartości skrobi/glukozy i zawartości sacharozy/cukru inwertowanego/izoglukozy wykorzystuje się następujące wzory, procedury i metody

a)	w celu stosowania załączników II i III do rozporządzenia (UE) nr 514/2011;

do ustalenia zawartości tłuszczu mleka, zawartości białka mleka, zawartości skrobi/glukozy i zawartości sacharozy/cukru inwertowanego/izoglukozy w celu wyboru odpowiedniego elementu rolnego, dodatkowych ceł za cukier oraz dodatkowych ceł za mąkę w przypadku niepreferencyjnego przywozu, jak przewidziano w części drugiej oraz w części trzeciej sekcja I załącznik 1 załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87:”;

w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a)	dodaje się tytuł w brzmieniu: „Klasyfikacja towarów”,

b)	zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Do celów stosowania załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 514/2011 oraz załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 następujące procedury i metody wykorzystuje się do klasyfikacji następujących towarów:”

pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2)

do celów klasyfikacji towarów objętych kodami CN 1704 10 10, 1704 10 90 oraz 1905 20 10 do 1905 20 90 zawartość sacharozy, włącznie z cukrem inwertowanym wyrażonym jako sacharoza, jest ustalana za pomocą metody HPLC; (cukier inwertowany wyrażony jako sacharoza oznacza sumę równych ilości glukozy i fruktozy pomnożoną przez 0,95);

3)	do celów klasyfikacji towarów objętych kodami CN 1806 10 15 do 1806 10 90 zawartość sacharozy/cukru inwertowanego/izoglukozy jest ustalana zgodnie ze wzorami, metodą i procedurami określonymi w art. 2 pkt 2 niniejszego rozporządzenia;”;

4)	w art. 4 dodaje się następujący tytuł: „Sprawozdanie z badań”;

5)	w art. 5 dodaje się następujący tytuł: „Przepis końcowy”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 328 z 15.12.2009, s. 10.

(2) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(3) Dz.U. L 248 z 17.9.2008, s. 8.

(4) Dz.U. L 138 z 26.5.2011, s. 18.

(5) Dz.U. L 328 z 15.12.2009, s. 10.

(6) Dz.U. L 138 z 26.5.2011, s. 18.”;

25.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 166/9

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 619/2011

z dnia 24 czerwca 2011 r.

ustanawiające metody pobierania próbek i dokonywania analiz do celów urzędowej kontroli paszy pod kątem występowania materiału genetycznie zmodyfikowanego, dla którego procedura wydawania zezwolenia jest w toku lub dla którego zezwolenie wygasło

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (1), w szczególności jego art. 11 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 152/2009 z dnia 27 stycznia 2009 r. ustanawiające metody pobierania próbek i dokonywania analiz do celów urzędowej kontroli pasz (2) nie ustanawia specjalnych przepisów dotyczących kontroli materiału, który zawiera GMO, składa się lub jest produkowany z GMO (materiał modyfikowany genetycznie), dla którego procedura wydawania zezwolenia jest w toku lub dla którego zezwolenie wygasło. Dotychczasowe doświadczenie wykazało, że przy braku takich przepisów, urzędowe laboratoria oraz właściwe organy stosują różne metody pobierania próbek i różne zasady interpretowania wyników badań analitycznych. Może to prowadzić do różnych wniosków w odniesieniu do zgodności produktu z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (3). Ze względu na brak zharmonizowanych przepisów podmioty gospodarze spotykają się z niepewnością prawa i istnieje ryzyko, że może mieć to wpływ na działanie rynku wewnętrznego.

(2)

Istnieje wiele różnych międzynarodowych mechanizmów wymiany informacji dostarczających informacji na temat ocen bezpieczeństwa dokonywanych przez kraje dopuszczające do obrotu GMO. Zgodnie z Protokołem kartageńskim o bezpieczeństwie biologicznym do Konwencji o różnorodności biologicznej, którego Stronami są wszystkie państwa członkowskie, Strony Protokołu mają obowiązek informować za pomocą Systemu Wymiany Informacji o Bezpieczeństwie Biologicznym (BCH) pozostałe Strony o każdej ostatecznej decyzji dotyczącej stosowania na poziomie krajowym – włącznie z wprowadzaniem do obrotu – organizmu zmodyfikowanego genetycznie, który może podlegać transgranicznemu przemieszczaniu do wykorzystania bezpośrednio jako żywność lub pasza bądź do przetworzenia. Informacje takie powinny między innymi zawierać sprawozdanie z oceny ryzyka. Kraje, które nie są Stronami Protokołu, mogą również dobrowolnie dostarczać takie informacje. Międzynarodowe mechanizmy wymiany informacji dotyczące dopuszczania GMO oraz ocen ich bezpieczeństwa zapewniane są także przez FAO i OECD.

(3)

UE dokonuje przywozu znaczących ilości towarów produkowanych w krajach trzecich, w których uprawa GMO jest szeroko rozpowszechniona. Jakkolwiek przywożone towary są wykorzystywane w produkcji zarówno żywności jak i paszy, większość towarów potencjalnie zawierających GMO przeznaczona jest dla sektora paszowego, co pociąga dla niego większe ryzyko zakłóceń w handlu w przypadku stosowania przez państwa członkowskie różnych zasad przeprowadzania kontroli urzędowych. Stosowne wydaje się zatem ograniczenie zakresu niniejszego rozporządzenia do sektora paszowego, w którym – w porównaniu do innych sektorów związanych z produkcją środków spożywczych – istnieje większe prawdopodobieństwo obecności GMO.

(4)

Rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 stanowi, że wprowadzanie do obrotu paszy zmodyfikowanej genetycznie wymaga wydania zezwolenia. Procedura wydawania zezwolenia obejmuje publikację opinii ESFA, której główną częścią jest ocena bezpieczeństwa. Przy opracowywaniu swojej opinii EFSA konsultuje się po otrzymaniu ważnego wniosku z państwami członkowskimi, które mają trzy miesiące na przekazanie swoich opinii. Opinia EFSA musi także zawierać metodę wykrywania zatwierdzoną przez laboratorium referencyjne Unii Europejskiej (LR-UE).

(5)

W praktyce zatwierdzenie przez laboratorium referencyjne Unii Europejskiej (LR-UE) przeprowadzane jest niezależnie od innych elementów, o których mowa w procedurze wydawania zezwolenia. Zasadniczo metoda jest zatwierdzana i publikowana zanim dostarczone są wszystkie pozostałe elementy do opracowania opinii EFSA. Metody te są publikowane na stronie internetowej LR-UE i są dostępne dla właściwych organów i każdej innej zainteresowanej strony.

(6)

Metoda może zostać zatwierdzona tylko wówczas, jeżeli spełnia szczegółowe warunki zdatności metody określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 641/2004 z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady odnoszącego się do wniosków o zatwierdzenie nowego typu żywności i paszy genetycznie zmodyfikowanej, powiadamiania o istniejących produktach oraz przypadkowym lub technicznie nieuniknionym występowaniu materiału genetycznie zmodyfikowanego, który pomyślnie przeszedł ocenę ryzyka (4). Ponadto zgodnie z wymogami wymienionego rozporządzenia spełnione muszą być wspólne kryteria minimalnych wymogów wydajności metod analitycznych dla badań GMO (5).

(7)

Metody dokonywania analizy zatwierdzone przez LR-UE w ramach procedury wydawania zezwolenia oraz do celów wprowadzania do obrotu, wykorzystania i przetwarzania istniejących produktów w rozumieniu art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 są metodami ilościowymi specyficznymi dla danego zdarzenia transformacyjnego. Są one zatwierdzane w drodze badań międzylaboratoryjnych zgodnie z zasadami międzynarodowej normy ISO 5725 lub protokołem Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC). LR-UE jest obecnie jedynym laboratorium na świecie zatwierdzającym metody ilościowe specyficzne dla danego zdarzenia transformacyjnego zgodnie z wymienionymi normami w kontekście wstępnych procedur wprowadzenia do obrotu. Metody ilościowe uważa się za bardziej odpowiednie niż metody jakościowe celem zapewnienia harmonizacji kontroli urzędowych. Ponadto procedury badawcze wykorzystujące metody jakościowe wymagają innych planów pobierania próbek, ponieważ w przeciwnym wypadku wiążą się one z większym ryzykiem rozbieżności wyników w odniesieniu do występowania materiału zmodyfikowanego genetycznie lub jego braku. W kontekście procedur wydawania zezwoleń należy zatem wykorzystywać metody badań zatwierdzone przez LR-UE, aby uniknąć rozbieżnych wyników analiz w poszczególnych państwach członkowskich.

(8)	Aby laboratoria dokonujące kontroli mogły wykonać analizy, powinny mieć dostęp do certyfikowanego materiału odniesienia.

(9)

Zakres niniejszego rozporządzenia powinien zatem obejmować wykrywanie w paszach materiału zmodyfikowanego genetycznie dopuszczonego do obrotu w kraju trzecim, a dla którego procedura wydawania zezwolenia jest w toku od ponad 3 miesięcy zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003, jeżeli LR-UE zatwierdziło przedłożone przez wnioskodawcę metody ilościowe specyficzne dla zdarzenia transformacyjnego oraz pod warunkiem że dostępny jest certyfikowany materiał odniesienia.

(10)

Zakres niniejszego rozporządzenia powinien także obejmować materiał zmodyfikowany genetycznie, dla którego zezwolenie wygasło. Powinno zatem mieć zastosowanie do paszy zawierającej, składającej się lub wyprodukowanej z kukurydzy SYN-EV176-9 i MON-ØØØ21-9xMON-ØØ81Ø-6 oraz rzepaku ACS-BNØØ4-7xACS-BNØØ1-4, ACS-BNØØ4-7xACS-BNØØ2-5 i ACS-BNØØ7-1, dla których laboratorium referencyjne UE zatwierdziło metodę ilościową, pod warunkiem że dostępny jest certyfikowany materiał odniesienia. Wymienione materiały zmodyfikowane genetycznie zostały wprowadzone do obrotu przed wejściem w życie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 i zostały zgłoszone jako produkty istniejące zgodnie z art. 20 wymienionego rozporządzenia. Ponieważ nasiona te nie były już wprowadzane do obrotu w skali globalnej, odpowiednie podmioty zgłaszające poinformowały Komisję, że nie zamierzają składać wniosku o przedłużenie zezwolenia dla przedmiotowych produktów. Komisja przyjęła w związku z tym decyzje 2007/304/WE (6), 2007/305/WE (7), 2007/306/WE (8), 2007/307/WE (9) i 2007/308/WE (10) dotyczące wycofania z obrotu przedmiotowych produktów (produkty wycofane z obrotu). W decyzjach tych ustanowiono, że dopuszcza się występowanie w produktach materiału zawierającego, składającego się lub wyprodukowanego z kukurydzy SYN-EV176-9 i MON-ØØØ21-9xMON-ØØ81Ø-6 oraz rzepaku ACS-BNØØ4-7xACS-BNØØ1-4, ACS-BNØØ4-7xACS-BNØØ2-5 i ACS-BNØØ7-1, pod warunkiem że występowanie to jest przypadkowe lub technicznie nieuniknione i nie przekracza ono 0,9 % w określonym okresie, który upływa z dniem 25 kwietnia 2012 r. Należy zatem zagwarantować, aby w chwili wygaśnięcia okresu dopuszczalności ustanowionego w decyzjach 2007/304/WE, 2007/305/WE, 2007/306/WE, 2007/307/WE i 2007/308/WE niniejsze rozporządzenie miało również zastosowanie do wykrywania w paszach wymienionych produktów wycofanych z obrotu. Powinno się ono również stosować do wszelkiego innego materiału zmodyfikowanego genetycznie, dla którego nie przedłużono zezwolenia w chwili jego wygaśnięcia ze względu na stopniowe wycofywanie produktu.

(11)	Harmonizację urzędowych kontroli pasz pod kątem wykrywania materiałów zmodyfikowanych genetycznie podlegających zakresowi niniejszego rozporządzenia należy zapewnić także poprzez przyjęcie wspólnych metod pobierania próbek.

(12)

Metody te powinny się opierać na uznanych protokołach naukowych i statystycznych oraz – jeżeli są dostępne – normach międzynarodowych; powinny one obejmować poszczególne etapy pobierania próbek, włącznie z zasadami mającymi zastosowanie do pobierania próbek materiału, środkami ostrożności, jakie należy podjąć w trakcie pobierania próbek i ich opracowywania, warunków, w jakich pobiera się próbki pierwotne i równoległe próbki laboratoryjne, obchodzenia się z próbkami laboratoryjnymi oraz zamykania i etykietowania próbek. Aby zagwarantować reprezentatywność próbek pobranych do celów kontroli urzędowych, należy przyjąć szczególne warunki dostosowane do sposobu pakowania paszy – hurtowe opakowanie produktów rolnych bądź opakowanie zbiorcze lub jednostkowe.

(13)

Należy także zharmonizować zasady interpretacji wyników analiz, aby zagwarantować, że w całej Unii Europejskiej wyciąga się takie same wnioski z tych samych wyników badań analitycznych. Z tej perspektywy należy uwzględnić także techniczne ograniczenia związane z każdą metodą analizy, w szczególności na poziomie ilości śladowych, ponieważ niepewność analityczna wzrasta wraz z obniżaniem się poziomu zawartości materiału zmodyfikowanego genetycznie.

(14)

Aby wziąć pod uwagę te ograniczenia, a także potrzebę zagwarantowania, że kontrole są wykonalne, wiarygodne i proporcjonalne, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującym Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającym procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (11), jako minimalną wymaganą wartość graniczną wydajności (MRPL) należy określić najniższy poziom materiału zmodyfikowanego genetycznie brany pod uwagę przez LR-UE do zatwierdzenie metod ilościowych. Poziom ten odpowiada 0,1 % ułamka masy materiału zmodyfikowanego genetycznie w paszy i stanowi najniższy poziom, dla którego wyniki są zadowalająco powtarzalne w różnych urzędowych laboratoriach przy stosowaniu odpowiednich protokołów pobierania próbek i metod analiz do pomiarów próbek paszy.

(15)

Metody zatwierdzone przez LR-UE są specyficzne dla każdego zdarzenia transformacyjnego niezależnie od tego, czy zdarzenie to występuje w jednym organizmie zmodyfikowanym genetycznie czy w wielu takich organizmach, które zawierają jedno zdarzenie transformacyjne lub wiele takich zdarzeń. MRPL powinien zatem mieć zastosowanie do wszystkich materiałów zmodyfikowanych genetycznie zawierających mierzone zdarzenie transformacyjne.

(16)	Każde urzędowe laboratorium powinno określić niepewność pomiaru, potwierdzoną zgodnie z opisem w wytycznych dotyczących pomiaru niepewności do badań laboratoryjnych organizmów zmodyfikowanych genetycznie (12) opracowanych przez Wspólne Centrum Badawcze Komisji (WCB).

(17)	Decyzja o tym, że dana pasza nie spełnia wymogów, powinna zatem być podejmowana jedynie wtedy, gdy materiał zmodyfikowany genetycznie objęty zakresem niniejszego rozporządzenia występuje na poziomie równym lub wyższym od MRPL, biorąc pod uwagę niepewność pomiaru.

(18)	Przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu nie powinny mieć wpływu na możliwość przyjęcia środków nadzwyczajnych przez Komisję – lub, w stosownych wypadkach, przez państwo członkowskie – zgodnie z art. 53 i 54 rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

(19)	Należy dostosować niniejsze przepisy wykonawcze, jeżeli zajdzie konieczność wzięcia pod uwagę nowych okoliczności, w szczególności w odniesieniu do ich wpływu na rynek wewnętrzny i na podmioty działające na rynku spożywczym i paszowym.

(20)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Definicje

1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „dokładność – względne odchylenie standardowe w warunkach powtarzalności (RSDr)”: względne odchylenie standardowe wyników badań uzyskanych w warunkach powtarzalności. Warunki powtarzalności to warunki, w jakich uzyskano wyniki badań prowadzonych tą samą metodą, na identycznym materiale badawczym, w tym samym laboratorium, przez tego samego użytkownika, przy użyciu tego samego sprzętu, w krótkich odstępach czasu;

2) „minimalna wymagana wartość graniczna wydajności (MRPL)”: najniższa ilość lub stężenie analitu w próbce, które urzędowe laboratoria mają wiarygodnie wykrywać i potwierdzać;

3) „materiał zmodyfikowany genetycznie”: materiał, który zawiera organizmy zmodyfikowane genetycznie, składa się z takich organizmów lub jest z nich produkowany.

2. Zastosowanie mają definicje określone w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 oraz w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 152/2009.

Artykuł 2

Zakres zastosowania

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do urzędowych kontroli pasz pod kątem występowania w nich następujących materiałów:

materiału zmodyfikowanego genetycznie dopuszczonego do obrotu w krajach trzecich, dla którego złożono ważny wniosek zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 a procedura wydawania zezwolenia jest w toku od ponad trzech miesięcy, pod warunkiem że:

(i)	EFSA nie stwierdził, że materiał ten może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie lub środowisko, jeżeli występuje w ramach MRPL;

(ii)	metoda ilościowa wymagana na podstawie wymienionego artykułu została zatwierdzona i opublikowana przez Laboratorium Referencyjne Unii Europejskiej; oraz

(iii)

certyfikowany materiał odniesienia spełnia wymogi określone w art. 3;

po dniu 25 kwietnia 2012 r. materiał zmodyfikowany genetycznie zgłoszony na podstawie art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, dla którego zezwolenie wygasło oraz dla którego Laboratorium Referencyjne Unii Europejskiej zatwierdziło i opublikowało metodę ilościową, pod warunkiem że certyfikowany materiał odniesienia spełnia wymogi określone w art. 3; oraz

c)	materiał zmodyfikowany genetycznie, dla którego zezwolenie wygasło ze względu na to, że nie złożono wniosku o przedłużenie zgodnie z art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, pod warunkiem że certyfikowany materiał odniesienia spełnia wymogi określone w art. 3.

Artykuł 3

Certyfikowany materiał odniesienia

1. Państwa członkowskie oraz wszystkie strony trzecie muszą mieć dostęp do certyfikowanego materiału odniesienia.

2. Certyfikowany materiał odniesienia powinien być produkowany i certyfikowany zgodnie z wytycznymi ISO 30-35.

3. W informacjach dołączonych do certyfikowanego materiału odniesienia muszą znajdować się informacje na temat hodowli roślin wykorzystanych do produkcji certyfikowanego materiału odniesienia oraz zygotyczności wkładu lub wkładów. Wartość certyfikowana zawartości organizmów zmodyfikowanych genetycznie podana jest jako ułamek masy oraz, jeżeli jest ona dostępna, w liczbie kopii na ekwiwalent genomu haploidalnego.

Artykuł 4

Metody pobierania próbek

Próbki do celów urzędowej kontroli paszy pod kątem występowania materiału zmodyfikowanego genetycznie, o którym mowa w art. 2, są zgodne z metodą pobierania próbek określoną w załączniku I.

Artykuł 5

Przygotowanie próbki, metody analizy i interpretacja wyników

Przygotowanie próbek laboratoryjnych, metody analizy i interpretacja wyników są zgodne z wymogami określonymi w załączniku II.

Artykuł 6

Pomiary w przypadku wykrycia materiału zmodyfikowanego genetycznie, o którym mowa w art. 2

1. Jeżeli wyniki badań analitycznych wykażą obecność materiału zmodyfikowanego genetycznie, o którym mowa w art. 2, na poziomie MRPL lub powyżej niego, zgodnie z zasadami interpretacji określonymi w załączniku II część B, paszę uznaje się za niezgodną z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1829/2003. Państwa członkowskie bezzwłocznie przekazują tę informację poprzez RASFF zgodnie z art. 50 rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

2. Jeżeli wyniki badań analitycznych wykażą obecność materiału zmodyfikowanego genetycznie, o którym mowa w art. 2, na poziomie poniżej MRPL zgodnie z zasadami interpretacji określonymi w załączniku II część B, państwa członkowskie odnotowują taką informację i przekazują ją Komisji i pozostałym państwom członkowskim do dnia 30 czerwca każdego roku. W przypadku powtórzenia się sytuacji w okresie trzech miesięcy informacje przekazuje się bezzwłocznie.

3. Komisja przyjmuje – a państwo członkowskie może w stosownych wypadkach przyjąć – środki nadzwyczajne zgodnie z art. 53 i 54 rozporządzenia (WE) nr 178/2002.

Artykuł 7

Wykaz materiałów zmodyfikowanych genetycznie, o których mowa w art. 2

Komisja publikuje na swojej stronie internetowej wykaz materiałów zmodyfikowanych genetycznie zgodnych z warunkami określonymi w art. 2. Wykaz zawiera informacje gdzie można uzyskać dostęp do certyfikowanego materiału odniesienia zgodnie z wymogiem w art. 17 ust. 3 lit. j) rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 oraz, w stosownych wypadkach, informacje dotyczące środków przyjętych zgodnie z art. 6 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

Przegląd

Komisja monitoruje stosowanie niniejszego rozporządzenia i jego wpływ na rynek wewnętrzny, a także na podmioty działające na rynku pasz, na rynku zwierząt gospodarskich oraz inne podmioty, i w razie konieczności przedstawia wnioski dotyczące przeglądu niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1.

(2) Dz.U. L 54 z 26.2.2009, s. 1.

(3) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 1.

(4) Dz.U. L 102 z 7.4.2004, s. 14.

(5) http://gmo-crl.jrc.ec.europa.eu/doc/Min_Perf_Requirements_Analytical_methods.pdf

(6) Dz.U. L 117 z 5.5.2007, s. 14.

(7) Dz.U. L 117 z 5.5.2007, s. 17.

(8) Dz.U. L 117 z 5.5.2007, s. 20.

(9) Dz.U. L 117 z 5.5.2007, s. 23.

(10) Dz.U. L 117 z 5.5.2007, s. 25.

(11) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.

(12) http://www.irmm.jrc.be/html/reference_materials_catalogue/user_support/EUR22756EN.pdf

ZAŁĄCZNIK I

METODY POBIERANIA PRÓBEK

1.	Do celów stosowania załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 152/2009 materiał zmodyfikowany genetycznie uznaje się za substancję z dużym prawdopodobieństwem nierównomiernie rozłożoną w paszy.

W drodze odstępstwa od pkt 5.B.3, 5.B.4 i 6.4 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 152/2009 wielkość próbek zbiorczych materiałów paszowych nie jest mniejsza niż masa odpowiadająca 35 000 ziaren/nasion, a próbka końcowa nie jest mniejsza niż masa odpowiadająca 10 000 ziaren/nasion.

W tabeli 1 poniżej przedstawiono masy stanowiące ekwiwalent 10 000 ziaren/nasion.

Tabela 1

Masy stanowiące ekwiwalent 10 000 ziaren/nasion różnych roślin

Roślina	Masa, w gramach, odpowiadająca 10 000 ziaren/nasion
Jęczmień, proso, owies, ryż, żyto, pszenica	400
Kukurydza	3 000
Soja	2 000
Rzepak	40

ZAŁĄCZNIK II

KRYTERIA PRZYGOTOWYWANIA PRÓBEK I METODY ANALIZY

Aby wykryć obecność w paszy materiału zmodyfikowanego genetycznie, o którym mowa w art. 2, urzędowe laboratoria stosują metody analizy i wymogi kontroli opisane w niniejszym załączniku.

A. PRZYGOTOWANIE PRÓBEK DO ANALIZY

Poza wymogami określonymi w załączniku II część A rozporządzenia (WE) nr 152/2009 zastosowanie mają następujące przepisy.

1. Przygotowanie próbki końcowej

Urzędowe laboratoria stosują normy EN ISO 24276, ISO 21570, ISO 21569 i ISO 21571, które wskazują strategie homogenizacji próbki końcowej (określanej również w normach ISO jako „próbka laboratoryjna”), ograniczenia próbki końcowej do próbki do analizy, przygotowania próbki badawczej oraz ekstrakcji i badania docelowego analitu.

2. Wielkość próbki do analizy

Wielkość próbki do analizy powinna gwarantować oznaczenie ilościowe materiału zmodyfikowanego genetycznie przy obecności na poziomie MRPL przy statystycznym poziomie ufności 95 %.

B. STOSOWANIE METOD ANALIZY I WYRAŻANIE WYNIKÓW

W drodze odstępstwa od części C załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 152/2009 stosuje się następujące zasady stosowania metod analizy i wyrażania wyników.

1. Warunki ogólne

Urzędowe laboratoria muszą być zgodne z wymogami ISO 17025 i stosować ilościowe metody analizy, które zostały zatwierdzone przez laboratorium referencyjne Unii Europejskiej we współpracy z europejską siecią laboratoriów dla GMO. Biorąc pod uwagę całą metodę analityczną rozpoczynającą się od opracowania laboratoryjnej próbki paszy, muszą one gwarantować, że są w stanie przeprowadzić wystarczająco precyzyjnie (względne odchylenie standardowe w warunkach powtarzalności mniejsze lub równe 25 %) analizę na poziomie 0,1 % ułamka masy materiału zmodyfikowanego genetycznie w paszy.

2. Zasady interpretacji wyników

Aby zapewnić poziom ufności około 95 %, wynik analizy należy zapisać jako x +/– U, gdzie x oznacza wynik analizy dla jednego zdarzenia transformacyjnego, a U oznacza odpowiednią rozszerzoną niepewność pomiaru.

Wartość U musi być określona przez laboratorium urzędowe dla całej metody analitycznej i potwierdzona zgodnie z opisem w wytycznych dotyczących pomiaru niepewności do badań laboratoryjnych materiałów modyfikowanych genetycznie (1) opracowanych przez WCB.

Materiał paszowy, dodatek paszowy lub – w przypadku mieszanek paszowych – każdy materiał lub dodatek paszowy wchodzący w ich skład uznaje się za niezgodny z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003, jeżeli wynik analityczny (x) dla jednego zdarzenia transformacyjnego minus rozszerzona niepewność pomiaru (U) jest równy lub przekracza 0,1 % ułamka masy materiału zmodyfikowanego genetycznie. Jeżeli wyniki są pierwotnie wyrażone jako liczba kopii zmodyfikowanego genetycznie DNA w stosunku do liczby kopii DNA charakterystycznych dla danego taksonu liczonych jako genomy haploidalne, należy je przeliczyć na ułamek masy zgodnie z informacjami zawartymi w każdym sprawozdaniu zatwierdzającym LR-UE.

(1) http://www.irmm.jrc.be/html/reference_materials_catalogue/user_support/EUR22756EN.pdf

25.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 166/16

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 620/2011

z dnia 24 czerwca 2011 r.

zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (1), w szczególności jego art. 9 ust. 1 lit. d),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W następstwie skargi wniesionej przez niektóre kraje do Światowej Organizacji Handlu (WTO), w raporcie zespołu orzekającego WTO przyjętym przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO w dniu 21 września 2010 r. (2) stwierdzono, że Unia Europejska działała, między innymi, niezgodnie z Układem ogólnym w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (GATT z 1994 r.), przyznając niektórym produktom technologii informacyjnej wyprodukowanym w Unii Europejskiej traktowanie taryfowe mniej korzystne niż przewidziane w wiążących taryfach celnych zgodnie z Umową o Technologii Informacyjnej (ITA). Należy zmienić załącznik I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 w celu dostosowania go do zobowiązań międzynarodowych Unii Europejskiej wynikających z układu GATT z 1994 r. Wymagane zmiany są zgodne z decyzją Rady 97/359/WE z dnia 24 marca 1997 r. dotyczącą zniesienia ceł na produkty technologii informacyjnej (3), która zatwierdziła ITA.

(2)

Zgodnie z raportem zespołu orzekającego WTO kopiowanie cyfrowe nie powinno stanowić fotokopiowania w rozumieniu GATT z 1994 r., a prędkość kopiowania nie powinna stanowić wyłącznego kryterium klasyfikacji. W związku z tym należy odpowiednio zmienić podpozycję 8443 31 w załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 oraz odpowiadającą jej stawkę celną.

(3)

Należy zmienić brzmienie podpozycji 8528 71 15 Nomenklatury scalonej (poprzednio podpozycja 8528 71 13) w celu uwzględnienia set-top boksów, które oprócz funkcji komunikacyjnej mogą również wykonywać dodatkowe funkcje zapisu lub odtwarzania, pod warunkiem że zachowują zasadniczy charakter set-top boksu z funkcją komunikacyjną.

(4)	Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem 1 lipca 2011 r., z końcem rozsądnego terminu uzgodnionego przez Unię Europejską ze stronami, które wniosły skargę, na dostosowanie się Unii Europejskiej do zobowiązań ciążących na niej w ramach WTO.

(5)

Ponieważ zalecenia zawarte w sprawozdaniach przyjętych przez Organ Rozstrzygania Sporów WTO mają wyłącznie skutek przyszły, niniejsze rozporządzenie nie powinno obowiązywać z mocą wsteczną ani stanowić wytycznych interpretacyjnych z mocą wsteczną. W związku z tym, że rozporządzenie nie może stanowić wytycznych interpretacyjnych dla klasyfikacji towarów, które zostały dopuszczone do swobodnego obrotu przed dniem 1 lipca 2011 r., nie powinno ono służyć za podstawę do zwrotu jakichkolwiek należności celnych zapłaconych przed tą datą.

(6)	Komitet Kodeksu Celnego nie wydał opinii w terminie określonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W części drugiej sekcja XVI załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie nie obowiązuje z mocą wsteczną ani nie stanowi wytycznych interpretacyjnych z mocą wsteczną.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Algirdas ŠEMETA

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(2) WT/DS375/R, WT/DS376/R, WT/DS377/R.

(3) Dz.U. L 155 z 12.6.1997, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

W części drugiej sekcja XVI załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87 wprowadza się następujące zmiany:

w dziale 84 wprowadza się następujące zmiany:

a)	skreśla się wiersz dla kodu CN 8443 31 10;

b)	między wierszem dla kodu CN 8443 31 10 a wierszem dla kodu CN 8443 31 91 skreśla się „– – – Pozostałe”;

dodaje się wiersz dla kodu CN 8443 31 20 w brzmieniu:

„8443 31 20

– – – Maszyny, których podstawową funkcją jest kopiowanie cyfrowe, które następuje przez skanowanie oryginału i drukowanie kopii za pomocą elektrostatycznego mechanizmu drukującego …

2,2

p/st”

dodaje się wiersz dla kodu CN 8443 31 80 w brzmieniu:

„8443 31 80

– – – Pozostałe …

bez cła

p/st”

e)	skreśla się wiersz dla kodu CN 8443 31 91;

f)	skreśla się wiersz dla kodu CN 8443 31 99;

w dziale 85 wprowadza się następujące zmiany:

a)	skreśla się wiersz dla kodu CN 8528 71 13;

dodaje się wiersz dla kodu CN 8528 71 15 w brzmieniu:

„8528 71 15

– – – – Aparatura z urządzeniami opartymi na mikroprocesorach, zawierająca modem dostępu do Internetu i posiadająca funkcję interaktywnej wymiany informacji, nadająca się do odbioru sygnałów telewizyjnych (tak zwane »set-top boksy z funkcją komunikacyjną«, w tym zawierające urządzenie wykonujące funkcję zapisu lub odtwarzania, pod warunkiem że zachowują zasadniczy charakter set-top boksu z funkcją komunikacyjną) …

bez cła

p/st”

c)	skreśla się wiersz dla kodu CN 8528 71 90;

po kodzie CN 8528 71 19 dodaje się wiersze w brzmieniu:

	– – – Pozostałe:
„8528 71 91	– – – – Aparatura z urządzeniami opartymi na mikroprocesorach, zawierająca modem dostępu do Internetu i posiadająca funkcję interaktywnej wymiany informacji, nadająca się do odbioru sygnałów telewizyjnych (tak zwane »set-top boksy z funkcją komunikacyjną«, w tym zawierające urządzenie wykonujące funkcję zapisu lub odtwarzania, pod warunkiem że zachowują zasadniczy charakter set-top boksu z funkcją komunikacyjną) …	bez cła	p/st
8528 71 99	– – – – Pozostałe …	14	p/st”

25.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 166/18

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 621/2011

z dnia 24 czerwca 2011 r.

zmieniające po raz 151. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 z dnia 27 maja 2002 r. wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 467/2001 zakazujące wywozu niektórych towarów i usług do Afganistanu, wzmacniające zakaz lotów i rozszerzające zamrożenie funduszy i innych środków finansowych w odniesieniu do talibów w Afganistanie (1), w szczególności jego art. 7 ust. 1 lit. a), art. 7a ust. 1 oraz art. 7a ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera wykaz osób, grup i podmiotów, których fundusze oraz zasoby gospodarcze podlegają zamrożeniu na mocy tego rozporządzenia.

(2)

Dnia 14 czerwca 2011 r. Komitet Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Sankcji podjął decyzję o wykreśleniu dwóch nazwisk z listy osób, grup i podmiotów, w odniesieniu do których należy stosować zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych. Dnia 16 czerwca 2011 r. postanowił on dodać do tej listy jedno nazwisko oraz zmienić jeden wpis na liście.

(3)	Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002.

(4)	W celu zapewnienia skuteczności środków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu powinno ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Szef Służby ds. Instrumentów Polityki Zagranicznej

(1) Dz.U. L 139 z 29.5.2002, s. 9.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 wprowadza się następujące zmiany:

(1)

w tytule „Osoby fizyczne” wykreśla się następujące wpisy:

„Tarek Ben Al-Bechir Ben Amara Al-Charaabi (alias a) Tarek Sharaabi; b) Haroun; c) Frank). Adres: 29 Vordere Gasse, 7012, Felsberg, Szwajcaria. Data urodzenia: 31.3.1970 r. Miejsce urodzenia: Tunis, Tunezja. Obywatelstwo: tunezyjskie. Numer paszportu: L579603 (paszport tunezyjski wydany w Mediolanie dnia 19.11.1997 r., utracił ważność dnia 18.11.2002 r.). Krajowy numer identyfikacyjny: 007-99090. Dodatkowe informacje: a) włoski numer identyfikacji podatkowej: CHRTRK70C31Z352U, b) nazwisko jego matki brzmi Charaabi Hedia. Data wyznaczenia, o której mowa w art. 2a ust. 4 lit. b): 24.4.2002 r.”;

„Safet Ekrem Durguti. Adres: 175 Bosanska Street, Sarajewo, Bośnia i Hercegowina. Data urodzenia: 10.5.1967 r. Miejsce urodzenia: Orahovac, Kosowo. Obywatelstwo: Bośni i Hercegowiny. Numer paszportu: 6371551 (paszport biometryczny Bośni i Hercegowiny, wydany w miejscowości Travnik w dniu 9.4.2009 r. i ważny do 4.9.2014 r.). Krajowy numer identyfikacyjny: a) JMB 1005967953038 (krajowy numer identyfikacyjny w Bośni i Hercegowinie), b) 04DFC71259 (dowód osobisty wydany w Bośni i Hercegowinie), c) 04DFA8802 (prawo jazdy wydane przez ministerstwo spraw wewnętrznych kantonu Centralna Bośnia w miejscowości Travnik w Bośni i Hercegowinie). Dodatkowe informacje: a) imię ojca: Ekrem; b) założyciel i przywódca Al-Haramain Islamic Foundation od 1998 r. do 2002 r.; c) pracował jako nauczyciel w Elci Ibrahim Pasha’s Madrasah w miejscowości Travnik w Bośni i Hercegowinie. Data wyznaczenia, o której mowa w art. 2a ust. 4 lit. b): 26.12.2003 r.”.

(2)

W tytule „Osoby fizyczne” dodaje się następujący wpis:

„Othman Ahmed Othman Al-Ghamdi (alias a) Othman al-Ghamdi, b) Uthman al-Ghamdi, c) Uthman al-Ghamidi, d) Othman bin Ahmed bin Othman Alghamdi, e) Othman Ahmed Othman Al Omairah, f) Uthman Ahmad Uthman al-Ghamdi, g) Othman Ahmed Othman al-Omirah, h) Al Umairah al-Ghamdi, i) Othman Bin Ahmed Bin Othman). Adres: Jemen. Data urodzenia: a) 27.5.1979 r., b) 1973 r. (Othman Ahmed Othman Al Omairah). Miejsce urodzenia: a) Arabia Saudyjska, b) Jemen (Othman Ahmed Othman Al Omairah). Obywatelstwo: a) saudyjskie, b) jemeńskie (Othman Ahmed Othman Al Omairah). Krajowy numer identyfikacyjny: 1089516791 (saudyjski dowód osobisty). Dodatkowe informacje: a) imię ojca: Ahmed Othman Al Omirah, b) dowódca operacyjny Al-Kaidy na Półwyspie Arabskim (AQAP). Zajmuje się zdobywaniem funduszy i broni z przeznaczeniem na operacje i dzoałania AQAP w Jemenie, c) znany jako współpracownik Qasima Yahya Mahdiego al-Rimiego i Fahda Mohammeda Ahmeda al-Quso, d) pomarańczowy alarm INTERPOLu (nr akt 2009/52/OS/CCC, #14). czerwony alarm INTERPOLu (nr kontrolny A-596/3-2009, nr akt 2009/3731), e) Data wyznaczenia, o której mowa w art. 2a ust. 4 lit. b): 16.6.2011 r.”.

(3)

Wpis „Al-Haramain Islamic Foundation (alias a) Vazir, b) Vezir). Adres: a) 64 Poturmahala, Travnik, Bośnia i Hercegowina; b) Sarajewo, Bośnia i Hercegowina. Dodatkowe informacje: wśród pracowników i współpracowników są Najib Ben Mohamed Ben Salem Al-Waz i Safet Durguti. Data wyznaczenia, o której mowa w art. 2a ust. 4 lit. b): 13.3.2002 r.” w tytule „Osoby prawne, grupy i podmioty” otrzymuje brzmienie:

„Al-Haramain Islamic Foundation (alias a) Vazir, b) Vezir). Adres: a) 64 Poturmahala, Travnik, Bośnia i Hercegowina; b) Sarajewo, Bośnia i Hercegowina. Dodatkowe informacje: wśród pracowników i współpracowników jest Najib Ben Mohamed Ben Salem Al-Wazi. Data wyznaczenia, o której mowa w art. 2a ust. 4 lit. b): 13.3.2002 r.”.

25.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 166/20

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 622/2011

z dnia 24 czerwca 2011 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 25 czerwca 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	AR	23,1
	MK	54,8
	TR	73,2
	ZZ	50,4
0707 00 05	TR	83,7
0707 00 05	ZZ	83,7
0709 90 70	TR	97,5
0709 90 70	ZZ	97,5
0805 50 10	AR	62,3
	BR	40,6
	TR	65,0
	UY	65,6
	ZA	110,3
	ZZ	68,8
0808 10 80	AR	132,6
	BR	78,0
	CA	105,9
	CL	99,5
	CN	118,6
	NZ	109,7
	US	166,4
	UY	91,7
	ZA	92,9
	ZZ	110,6
0809 10 00	AR	89,7
	TR	241,9
	ZZ	165,8
0809 20 95	TR	327,3
	XS	382,4
	ZZ	354,9
0809 30	EC	116,4
	TR	179,1
	ZZ	147,8

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

25.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 166/22

DECYZJA RADY

z dnia 9 czerwca 2011 r.

w sprawie zmian do sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne)

(2011/369/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 789/2001 z dnia 24 kwietnia 2001 r. zastrzegające dla Rady uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do niektórych szczegółowych przepisów i procedur praktycznych rozpatrywania wniosków wizowych (1), w szczególności jego art. 1 ust. 2,

uwzględniając inicjatywę Królestwa Belgii,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Sieć konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne) została stworzona po to, by organy centralne państw członkowskich mogły się konsultować w sprawie wniosków wizowych składanych przez obywateli z niektórych krajów trzecich.

(2)

Formaty nagłówków formularzy przekazywanych z myślą o konsultacjach między państwami członkowskimi należy zmienić oraz, z pewnymi wyjątkami, zaktualizowany wykaz kodów trzyliterowych Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) („kody trzyliterowe (ICAO)”) dotyczących państw, podmiotów, terytoriów, obywatelstwa i organizacji należy stosować w ramach tych konsultacji zgodnie z wykazem określonym w rozporządzeniu Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (2). Stosowanie kodów trzyliterowych (ICAO) z pewnymi wyjątkami nie ma wpływu na kompetencje państw członkowskich w zakresie uznawania lub nieuznawania państw lub podmiotów ani nie narusza tych kompetencji. Kody określone dla Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii i dla Kosowa (3) służą jedynie do celów konsultacji VISION.

(3)	Należy odpowiednio zmienić specyfikacje techniczne sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne).

(4)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (4); w związku z tym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w jej przyjęciu, nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(5)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (5); w związku z tym Irlandia nie uczestniczy w jej przyjęciu, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(6)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu (nr 22) w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje. Ponieważ niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, Dania, zgodnie z art. 4 tego protokołu, podejmuje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszej decyzji decyzję, czy dokona jej transpozycji do swego prawa krajowego.

(7)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen – w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (6) – które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy (7).

(8)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen – w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (8) – które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (9).

(9)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen – w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (10) – które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowy w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/349/UE (11).

(10)	W odniesieniu do Cypru niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.

(11)	Niniejsza decyzja stanowi akt oparty na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związany w rozumieniu art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r.

(12)

Zgodnie z art. 58 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (12), do dnia, o którym mowa w art. 46 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie Wizowego Systemu Informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS) (13), procedura określona w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 789/2001 powinna nadal mieć zastosowanie, w razie konieczności, w odniesieniu do zmian niektórych części sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W części 1, 2 i 3 sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne) wprowadza się niniejszym zmiany przedstawione w załącznikach I, II i III.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 9 czerwca 2011 r.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 10 lipca 2011 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 9 czerwca 2011 r.

W imieniu Rady

PINTÉR S.

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 116 z 26.4.2001, s. 2.

(2) Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

(3) Na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1244 (1999).

(4) Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43.

(5) Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20.

(6) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36.

(7) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31.

(8) Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.

(9) Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1.

(10) Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 3.

(11) Dz.U. L 160 z 18.6.2011, s. 1.

(12) Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1.

(13) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 60.

ZAŁĄCZNIK I

Część 1 pkt 1.3 sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne) otrzymuje brzmienie:

„1.3. DEFINING MESSAGE CHARACTERISTICS

For every message to be sent via the network, the following structural characteristics should be met:

The ‘From’ item of the message contains the senders applications address.

For example:

From: vision@vision-mailer.nl

The ‘To’ item of the message contains the recipients application address.

For example:

To: vision@vision-mailer.de

Implementation tip: be aware that it is possible to make use of multiple recipients delimited by commas. But if the application does so, on received FORMs R it has to determine the FORM R sender, because it will receive references to identical message-identifiers (heading ‘000’). Sending separate messages to each partner State with different ‘000’ headings is less confusing.

The ‘Subject’ item of the message contains a ‘file number’ and a full stop (‘.’) followed by the form-type identifier (Letter: ‘A’, ‘B’, ‘C’, ‘E’, ‘F’, ‘G’, ‘H’ or ‘R’). For the respective forms, the ‘file number’ equals the content of its heading: ‘001’ in FORM ‘A’, ‘B’, ‘C’, ‘F’, ‘G’, ‘H’ and the content of heading ‘048’ in a FORM E. For heading definitions see 2.1.2.

Examples:

Subject:AUT0000010106AJKT00.B

Subject:FRA2007022457471104.E

If a Member State receives a message with an incorrectly formulated subject, it has to discard that message without processing it. If the problem persists it has to be solved bilaterally by the technical staff.

The mail body has to be structured as follows:

—	‘text/plain’ is used as the ‘Media Type’ or ‘Mime Type’ see RFC2046 (http://tools.ietf.org/html/rfc2046),

—	‘ISO-8859-15’ is used as the ‘charset’.

Hence in the ‘Header’ of every mail, the following line will appear:

Content-Type: text/plain; charset = ISO-8859-15.”.

ZAŁĄCZNIK II

Część 2 pkt 2.2.1 sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne) otrzymuje brzmienie:

„2.2.1. Three-letter codes (ICAO)

Codes for States, entities, territories, nationalities and organisations as well as further designations for the VISION consultation procedure.

Three-letter codes, as set out in ICAO Document 9303 on Machine-Readable Travel Documents, shall be used except in the following cases:

1.	for the Former Yugoslav Republic of Macedonia, XXG shall be used;

2.	for Kosovo (1), XXD shall be used;

3.	for the Federal Republic of Germany, DEU shall be used.

Two lists will be made available on CIRCA:

1. An ICAO-based code list (2): the latest version of the ICAO-based codes with the three exceptions mentioned above to be used for VISION consultation. This list shall be used in line with the list established by Regulation (EC) No 539/2001.

2. A special VISION code list: the limited list of special VISION three-letter codes for specific cases.

Both lists will contain, next to the appropriate three-letter codes to be used for VISION consultation ‘valid from’ and ‘valid until’-values for these codes:

— Valid-Until: Date from which the code becomes obsolete for VISION consultation,

— Valid-From: Date from which the code becomes applicable to be used for VISION consultation.

If ICAO-updates are detected by a Member State or the Commission, it will immediately notify the General Secretariat of the Council. The ICAO-based code list will be updated by the Presidency as follows:

—	new ICAO-codes shall be added with a ‘valid from’ date 30 days after publication of the updated list on CIRCA,

—	for removed ICAO-codes the ‘valid until’ date shall be set 30 days after publication of the updated list on CIRCA and shall be kept for archival purposes.

If, for technical reasons (e.g. old passports that are still valid), an expired ICAO-code has to be used further in the VISION Consultation Network, or in general if, for technical reasons, a new three-letter code is deemed necessary, this code shall be added to the special VISION code list after agreement in the Visa/VISION Working Party.

The General Secretariat of the Council shall notify Member States every time an updated list has been published on CIRCA.

(1) Under United Nations Security Council Resolution 1244 (1999).

(2) A table containing the current ICAO-codes can be found at the ICAO web site.”.

ZAŁĄCZNIK III

Część 3 pkt 3.2.5 sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne) – skreśla się ostatni akapit.

25.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 166/28

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 24 czerwca 2011 r.

wyłączająca poszukiwanie ropy naftowej i gazu oraz wydobycie ropy naftowej we Włoszech z zakresu stosowania dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych

(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 4253)

(Jedynie tekst w języku włoskim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2011/372/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującą procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (1), w szczególności jej art. 30 ust. 5 i 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

I. STAN FAKTYCZNY

(1)

W dniu 23 marca 2011 r. włoskie zrzeszenie przemysłu surowców mineralnych i naftowych Assomineraria przekazało Komisji pocztą elektroniczną wniosek na podstawie art. 30 ust. 5 dyrektywy 2004/17/WE. Zgodnie z art. 30 ust. 5 akapit pierwszy Komisja poinformowała władze Włoch o fakcie otrzymania wniosku pismem z dnia 1 kwietnia 2011 r., na które władze Włoch odpowiedziały dnia 19 kwietnia 2011 r. Wniosek przedłożony przez zrzeszenie Assomineraria dotyczy poszukiwania ropy naftowej i gazu oraz wydobycia ropy naftowej we Włoszech. Zgodnie z poprzednimi decyzjami Komisji w sprawie połączeń (2) we wniosku opisano dwa odrębne rodzaje działalności:

a)	poszukiwanie ropy naftowej i gazu ziemnego; oraz

b)	produkcję ropy naftowej.

(2)

Zgodnie z wyżej wymienionymi decyzjami Komisji „produkcja” do celów niniejszej decyzji obejmuje również „rozwój”, czyli tworzenie odpowiedniej infrastruktury dla przyszłej produkcji (platformy naftowe, rurociągi, terminale itp.). Ponadto w wyniku ugruntowanej praktyki Komisji ustalono, że „rozwój, produkcja i sprzedaż ropy naftowej” stanowi „odrębny właściwy rynek produktowy” (3). W związku z tym do celów niniejszej decyzji „produkcja” obejmuje zarówno „rozwój”, jak i (pierwszą) sprzedaż ropy naftowej.

(3)

Zrzeszenie Assomineraria to zrzeszenie branżowe, które w omawianym kontekście występuje w imieniu najważniejszych przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze poszukiwania i produkcji węglowodorów we Włoszech. Cztery najważniejsze przedsiębiorstwa należące do zrzeszenia to ENI S.p.A., Edison S.p.A, Shell Italia E&P S.p.A oraz Total E&P Italia S.p.A.

II. RAMY PRAWNE

(4)

Artykuł 30 dyrektywy 2004/17/WE stanowi, że zamówienia mające na celu umożliwienie prowadzenia jednego z rodzajów działalności objętych dyrektywą 2004/17/WE nie podlegają wspomnianej dyrektywie, jeżeli w państwie członkowskim, w którym ta działalność jest wykonywana, podlega ona bezpośrednio konkurencji na rynkach, do których dostęp nie jest ograniczony. Bezpośrednie podleganie konkurencji ocenia się na podstawie obiektywnych kryteriów, uwzględniając specyfikę danego sektora. Dostęp do rynku uznaje się za nieograniczony, jeżeli państwo członkowskie wdrożyło i stosuje właściwe przepisy prawa unijnego, otwierające dany sektor lub jego część.

(5)

Jako że Włochy wdrożyły i stosują dyrektywę 94/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie warunków udzielania i korzystania z zezwoleń na poszukiwanie, badanie i produkcję węglowodorów (4), należy uznać, że dostęp do rynku nie jest ograniczony zgodnie z art. 30 ust. 3 akapit pierwszy dyrektywy 2004/17/WE. Bezpośrednie podleganie konkurencji na danym rynku należy oceniać w oparciu o różne kryteria, z których żadne samo w sobie nie musi koniecznie mieć rozstrzygającego znaczenia.

(6)

Przy ocenie, czy dane podmioty gospodarcze podlegają bezpośredniej konkurencji na rynkach, których dotyczy niniejsza decyzja, bierze się pod uwagę udział w tych rynkach głównych ich uczestników i poziom koncentracji tych rynków. Jako że warunki dla różnych rodzajów działalności objętych niniejszą decyzją są odmienne, należy dokonać osobnej oceny dla każdego rodzaju działalności/każdego rynku.

(7)	Niniejsza decyzja pozostaje bez uszczerbku dla stosowania reguł konkurencji.

III. OCENA

(8)	W poprzednich decyzjach Komisji, o których mowa w motywach 1 oraz 2 powyżej, uznano, że każdy z dwóch rodzajów działalności będących przedmiotem tego wniosku (poszukiwanie ropy naftowej i gazu ziemnego oraz produkcja ropy naftowej) stanowi oddzielny rynek produktowy. Należy je zatem zbadać osobno.

(9)

Zgodnie z praktyką Komisji (5) poszukiwanie ropy naftowej i gazu ziemnego stanowi jeden istotny rynek produktowy, ponieważ nie jest możliwe określenie na samym początku poszukiwań, czy zakończą się one znalezieniem ropy naftowej czy gazu ziemnego. Na rynku poszukiwań przedsiębiorstwa wydobywcze nabywają pozwolenia na wyszukiwanie przyznawane przez „państwa przyjmujące”, zazwyczaj za pośrednictwem aukcji (6). Co więcej, w wyniku tej samej, ugruntowanej praktyki Komisji ustalono, że zasięg geograficzny tego rynku jest ogólnoświatowy. Biorąc pod uwagę, że nic nie wskazuje na to, że w omawianym przypadku ta definicja jest odmienna, zostanie ona przyjęta do celów niniejszej decyzji.

(10)

Udział w rynku podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie poszukiwania ropy naftowej i gazu ziemnego można ocenić na podstawie trzech zmiennych: wydatków kapitałowych, udokumentowanych zasobów i prognozowanej produkcji. Wykorzystanie wydatków kapitałowych do oceny udziału podmiotów gospodarczych w rynku poszukiwania ropy naftowej i gazu uznano jednak za niewłaściwe, m.in. ze względu na duże różnice pomiędzy wymaganymi poziomami inwestycji, które są konieczne na różnych obszarach geograficznych. Większe inwestycje są bowiem konieczne do prowadzenia poszukiwań ropy naftowej i gazu ziemnego na Morzu Północnym niż na przykład na Bliskim Wschodzie.

(11)	Pozostałe dwa wskaźniki, a mianowicie udział w udokumentowanych zasobach oraz w prognozowanej produkcji (7), są zwykle stosowane do oceny udziału w rynku podmiotów gospodarczych w obrębie tego sektora.

(12)

Według dostępnych informacji na dzień 31 grudnia 2009 r. łączne udokumentowane zasoby ropy naftowej i gazu ziemnego na świecie wynosiły 385,58 mld standardowych metrów sześciennych ekwiwalentu ropy (dalej Sm3 ekwiwalentu ropy) (8). Na dzień 1 stycznia 2010 r. połączone udokumentowane zasoby ropy naftowej i gazu we Włoszech wynosiły nieco ponad 0,205 mld Sm3 ekwiwalentu ropy (9), czyli nieco ponad 0,05 %. Udział indywidualnych podmiotów zamawiających działających we Włoszech jest oczywiście jeszcze mniejszy. Jak wynika z dostępnych informacji, istnieje bezpośredni związek pomiędzy udokumentowanymi zasobami ropy i gazu oraz prognozowaną produkcją. Dlatego dostępne informacje nie wskazują na to, by udział w rynku indywidualnych podmiotów zamawiających działających we Włoszech oceniany na podstawie prognozowanej produkcji znacznie różnił się od udziału ocenianego na podstawie udokumentowanych zasobów. Biorąc pod uwagę powiązania pomiędzy udokumentowanymi zasobami a rzeczywistą produkcją, można uznać, że fakty te wskazują również na stan konkurencji na przedmiotowym rynku.

(13)

Rynek poszukiwania ropy i gazu nie jest bardzo skoncentrowany. Oprócz spółek państwowych rynek charakteryzuje się obecnością największych międzynarodowych koncernów prywatnych skoncentrowanych pionowo (ang. super majors) (BP, ExxonMobil i Shell), a także pewnej liczby dużych koncernów (ang. majors). Te elementy wskazują na bezpośrednie podleganie konkurencji.

(14)	Zgodnie z ustaloną praktyką Komisji (10) rozwój, produkcja i sprzedaż ropy naftowej jest oddzielnym rynkiem produktowym o zasięgu ogólnoświatowym. Biorąc pod uwagę, że nic nie wskazuje na to, że w omawianym przypadku ta definicja jest odmienna, zostanie ona przyjęta do celów niniejszej decyzji.

(15)

Jak wynika z dostępnych informacji (11), łączna dzienna produkcja ropy naftowej na całym świecie w 2009 r. wyniosła 79,948 mln baryłek. W tym samym roku we Włoszech wyprodukowano łącznie 0,095 mln baryłek dziennie, co daje udział w rynku w wysokości 0,11 %. Analizując udział indywidualnych podmiotów zamawiających działających we Włoszech w 2009 r., sytuacja przedstawia się następująco: udział ENI, którego produkcja światowa wynosi 1 007 tys. (12) baryłek dziennie, w produkcji ropy naftowej na świecie sięga 1,26 %, światowa dzienna produkcja Shella w wysokości 1 581 tys. baryłek ropy naftowej (13) stanowi udział wynoszący 1,98 % światowej produkcji ropy naftowej; Total produkuje dziennie 1 381 tys. baryłek ropy naftowej w skali światowej (14), co stanowi udział wynoszący 1,73 % światowej produkcji ropy naftowej; Edison produkuje dziennie 5 tys. baryłek ropy naftowej w skali światowej (15), co stanowi udział wynoszący 0,006 % światowej produkcji ropy naftowej.

(16)

Dla celów niniejszej analizy istotne jest uwzględnienie stopnia koncentracji na przedmiotowym rynku jako całości. W tym kontekście Komisja zwraca uwagę, że rynek produkcji ropy naftowej charakteryzuje się obecnością dużych spółek państwowych i trzech największych międzynarodowych koncernów prywatnych skoncentrowanych pionowo (ang. super majors): BP, ExxonMobil i Shell, których udział w produkcji ropy wynosił w 2009 r. odpowiednio 3,2 %, 3,0 % i 2,0 % (16)), a także pewnej liczby dużych koncernów (17). Czynniki te wskazują, że rynek obejmuje pewną liczbę uczestników, pomiędzy którymi można zakładać istnienie skutecznej konkurencji.

IV. WNIOSKI

(17)

W świetle czynników przeanalizowanych w motywach 8–16 należy uznać, że warunek bezpośredniego podlegania konkurencji określony w art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE jest spełniony we Włoszech, w odniesieniu do następujących usług:

a)	poszukiwanie ropy naftowej i gazu ziemnego; oraz

b)	produkcja ropy naftowej.

(18)

Ponieważ warunek nieograniczonego dostępu do rynku uznaje się za spełniony, dyrektywa 2004/17/WE nie powinna mieć zastosowania w sytuacji, gdy podmioty zamawiające udzielają zamówień mających na celu umożliwienie świadczenia usług wyszczególnionych w lit. a) oraz b) motywu 17 we Włoszech, ani gdy organizowane są konkursy na prowadzenie takiej działalności na wspomnianym obszarze geograficznym.

(19)

Zgodnie z wnioskiem na większości pól wydobywczych we Włoszech produkuje się zarówno ropę naftową, jak i gaz, w różnych proporcjach (18). Produkcja gazu nie jest przedmiotem omawianego wniosku o zwolnienie, a w przypadku tego sektora nadal obowiązują przepisy dyrektywy 2004/17/WE. W związku z tym należy przypomnieć, że zamówienia obejmujące większą liczbę działań traktuje się zgodnie z art. 9 dyrektywy 2004/17/WE. Oznacza to, że jeżeli podmiot zamawiający udziela zamówień „mieszanych”, tj. zamówień służących do prowadzenia zarówno działań zwolnionych ze stosowania dyrektywy 2004/17/WE, jak i działań niezwolnionych, należy uwzględnić działania stanowiące główny przedmiot zamówienia. W przypadku takich zamówień mieszanych, jeżeli celem jest zasadniczo wsparcie produkcji gazu, stosuje się przepisy dyrektywy 2004/17/WE. Jeżeli obiektywne określenie głównego działania będącego przedmiotem zamówienia nie jest możliwe, zamówienia udziela się zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 9 ust. 2 i 3 dyrektywy 2004/17/WE.

(20)

Niniejsza decyzja opiera się na sytuacji prawnej i faktycznej istniejącej w okresie od marca 2011 r. do kwietnia 2011 r., ustalonej na podstawie informacji przedłożonych przez zrzeszenie Assomineraria i władze Włoch oraz zawartych w raporcie „BP Statistical Review of World Energy 2010”. Decyzja ta może ulec zmianie, jeżeli nastąpią istotne zmiany stanu prawnego i faktycznego, które spowodują, że warunki stosowania art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE nie będą już spełnione.

(21)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Doradczego ds. Zamówień Publicznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Dyrektywa 2004/17/WE nie ma zastosowania w odniesieniu do zamówień udzielanych przez podmioty zamawiające mających umożliwić świadczenie następujących usług we Włoszech:

a)	poszukiwanie ropy naftowej i gazu ziemnego; oraz

b)	produkcja ropy naftowej.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Włoskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji

Michel BARNIER

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 1.

(2) Zob. w szczególności decyzję Komisji 2004/284/WE z dnia 29 września 1999 r. uznającą koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem i Porozumieniem EOG (sprawa IV/M.1383 – Exxon/Mobil) oraz późniejsze decyzje, m.in. decyzję Komisji z dnia 3 maja 2007 r. uznającą koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem (sprawa COMP/M.4545 – STATOIL/HYDRO) zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 139/2004.

(3) Zob. m.in. decyzję Komisji 2001/45/WE z dnia 29 września 1999 r. uznającą koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem i Porozumieniem EOG (sprawa IV/M.1532. BP Amoco/Arco), pkt 14.

(4) Dz.U. L 164 z 30.6.1994, s. 3.

(5) Zob. w szczególności wyżej wymienioną decyzję w sprawie Exxon/Mobil oraz, ostatnio, decyzję Komisji z dnia 19 listopada 2007 r. uznającą koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem (sprawa COMP/M.4934 – KAZMUNAIGAZ/ROMPETROL) zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 139/2004.

(6) M.1532 BP Amoco/Arco, pkt 9 i 10.

(7) Zob. w szczególności wyżej wymienioną decyzję w sprawie Exxon/Mobil (pkt 25 i 27).

(8) Zob. pkt 5.2.1 wniosku i źródła tam zacytowane, w szczególności załączony do wniosku raport „BP Statistical Review of World Energy, June 2010”, zwany dalej „statystykami BP za 2010 r.”. Ze względu na zachowanie spójności z wcześniejszymi decyzjami na podstawie art. 30 nie uwzględniono tu kanadyjskich piasków roponośnych.

(9) Według statystyk BP za 2010 r., s. 8.

(10) Zob. w szczególności wyżej wymienioną decyzję w sprawie Exxon/Mobil oraz, ostatnio, decyzję Komisji z dnia 19 listopada 2007 r. uznającą koncentrację za zgodną ze wspólnym rynkiem (sprawa COMP/M.4934 – KAZMUNAIGAZ/ROMPETROL) zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 139/2004.

(11) Zob. statystyki BP za 2010 r. załączone do wniosku, s. 8.

(12) Z czego 56 tys. baryłek dziennie produkuje się we Włoszech.

(13) Z czego 30 tys. baryłek dziennie produkuje się we Włoszech.

(14) Total nie produkuje ropy naftowej we Włoszech.

(15) Cała produkcja ropy naftowej przedsiębiorstwa Edison odbywa się we Włoszech.

(16) Zob. pkt 5.2.3 wniosku, s. 18.

(17) Np. Total, Chevron, ENI oraz Conoco, których udziały rynkowe są mniejsze niż udziały „super majors”.

(18) Zob. pkt 2.1 wniosku.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2011.166.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 166

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 54 25 czerwca 2011

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 616/2011 z dnia 21 czerwca 2011 r. kończące przegląd wygaśnięcia i przegląd pod kątem nowego eksportera dla środków antydumpingowych w zakresie przywozu niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej	1
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 617/2011 z dnia 24 czerwca 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 900/2008 ustanawiające metody analizy i inne przepisy techniczne niezbędne do stosowania systemu przywozu niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych	6
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 618/2011 z dnia 24 czerwca 2011 r. znoszące zawieszenie składania wniosków o pozwolenia na przywóz w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach kontyngentu taryfowego 09.4380	8
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 619/2011 z dnia 24 czerwca 2011 r. ustanawiające metody pobierania próbek i dokonywania analiz do celów urzędowej kontroli paszy pod kątem występowania materiału genetycznie zmodyfikowanego, dla którego procedura wydawania zezwolenia jest w toku lub dla którego zezwolenie wygasło ( 1 )	9
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 620/2011 z dnia 24 czerwca 2011 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej	16
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 621/2011 z dnia 24 czerwca 2011 r. zmieniające po raz 151. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i talibami	18
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 622/2011 z dnia 24 czerwca 2011 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	20
		DECYZJE
		2011/369/UE
	*	Decyzja Rady z dnia 9 czerwca 2011 r. w sprawie zmian do sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne)	22
		2011/370/UE
	*	Decyzja Rady z dnia 20 czerwca 2011 r. w sprawie mianowania do Komitetu Regionów zastępcy członka z Hiszpanii	26
		2011/371/UE
	*	Decyzja Rady z dnia 20 czerwca 2011 r. w sprawie mianowania do Komitetu Regionów zastępcy członka z Austrii	27
		2011/372/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 24 czerwca 2011 r. wyłączająca poszukiwanie ropy naftowej i gazu oraz wydobycie ropy naftowej we Włoszech z zakresu stosowania dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 4253) ( 1 )	28