23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/1

DECYZJA RADY 2011/361/WPZiB

z dnia 20 grudnia 2010 r.

w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Republiką Serbii ustanawiającej zasady ogólne udziału Republiki Serbii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 218 ust. 5 i 6,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa („WP”),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Warunki dotyczące udziału państw trzecich w operacjach zarządzania kryzysowego, prowadzonych przez Unię Europejską powinny zostać określone w umowie ustanawiającej zasady ogólne takiego ewentualnego przyszłego udziału, a nie być określane każdorazowo oddzielnie dla każdej operacji.

(2)	Po przyjęciu przez Radę w dniu 26 kwietnia 2010 r. decyzji upoważniającej do podjęcia negocjacji WP wynegocjował umowę między Unią Europejską a Republiką Serbii ustanawiającą zasady ogólne udziału Republiki Serbii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską („umowa”).

(3)	Umowę należy zatwierdzić,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Umowę między Unią Europejską a Republiką Serbii ustanawiającą zasady ogólne udziału Republiki Serbii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską.

Tekst umowy dołącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania umowy ze skutkiem wiążącym dla Unii.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 grudnia 2010 r.

W imieniu Rady

J. SCHAUVLIEGE

Przewodniczący

TŁUMACZENIE

UMOWA

między Unią Europejską a Republiką Serbii ustanawiająca zasady ogólne udziału Republiki Serbii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską

UNIA EUROPEJSKA,

z jednej strony, oraz

REPUBLIKA SERBII,

z drugiej strony,

zwane dalej „Stronami”,

mając na uwadze, co następuje:

(1)	Unia Europejska (UE) może zadecydować o podjęciu działań w dziedzinie zarządzania kryzysami.

(2)

Unia Europejska zadecyduje, czy państwa trzecie zostaną zaproszone do udziału w operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE. Republika Serbii może przyjąć zaproszenie Unii Europejskiej i zaoferować swój wkład. W takim przypadku Unia Europejska podejmie decyzję w sprawie przyjęcia proponowanego wkładu Republiki Serbii.

(3)	Warunki udziału Republiki Serbii w prowadzonych przez UE operacjach zarządzania kryzysowego powinny zostać ustalone w umowie ustanawiającej zasady takiego ewentualnego przyszłego udziału, a nie definiowane na podstawie indywidualnych przypadków dla każdej pojedynczej operacji.

(4)	Umowa taka powinna pozostawać bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską oraz nie powinna przesądzać o indywidualnym charakterze decyzji Republiki Serbii dotyczących udziału w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego.

(5)	Umowa taka powinna dotyczyć jedynie przyszłych operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE oraz powinna pozostawać bez uszczerbku dla wszelkich obowiązujących umów dotyczących udziału Republiki Serbii w rozpoczętych operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

SEKCJA 1

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Decyzje odnoszące się do udziału

1. Po podjęciu przez Unię Europejską decyzji o zaproszeniu Republiki Serbii do udziału w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego oraz po podjęciu przez Republikę Serbii decyzji o udziale, Republika Serbii przekazuje Unii Europejskiej informacje w sprawie proponowanego wkładu.

2. Dokonywana przez Unię Europejską ocena wkładu Republiki Serbii jest prowadzona w konsultacji z Republiką Serbii.

3. Unia Europejska jak najszybciej dostarcza Republice Serbii wstępnych szacunkowych danych dotyczących prawdopodobnej wysokości wkładu w koszty wspólne operacji, aby pomóc Republice Serbii w sformułowaniu jej oferty.

4. Unia Europejska powiadamia listownie Republikę Serbii o wyniku tej oceny, aby zagwarantować udział Republiki Serbii zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy.

Artykuł 2

Zasady

1. Republika Serbii przyłącza się do decyzji Rady, na mocy której Rada Unii Europejskiej decyduje, że UE będzie prowadziła operację zarządzania kryzysowego, oraz do wszelkich innych decyzji, na mocy których Rada Unii Europejskiej postanawia rozszerzyć prowadzoną przez UE operację zarządzania kryzysowego, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy i wszelkimi wymaganymi uzgodnieniami wykonawczymi.

2. Wkład Republiki Serbii wniesiony do prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego odbywa się bez uszczerbku dla autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską.

Artykuł 3

Status personelu i sił

1. Status personelu oddelegowanego przez Republikę Serbii do udziału w prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego lub sił wysłanych przez Republikę Serbii do udziału w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego jest regulowany umową w sprawie statusu sił/misji, jeżeli taka umowa została zawarta między Unią Europejską i państwem/państwami, w którym/których operacja jest prowadzona.

2. Status personelu przydzielonego do dowództwa lub grup dowodzenia usytuowanych poza państwem/państwami, w którym/których ma miejsce prowadzona przez UE operacja zarządzania kryzysowego, jest regulowany na podstawie ustaleń między dowództwem i odpowiednimi grupami dowodzenia a Republiką Serbii.

3. Bez uszczerbku dla umowy w sprawie statusu sił/misji, o której mowa w ust. 1, Republika Serbii sprawuje jurysdykcję nad swoim personelem uczestniczącym w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego.

4. Republika Serbii ponosi odpowiedzialność z tytułu wszelkich roszczeń związanych z udziałem w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, dotyczących któregokolwiek członka jej personelu lub zgłoszonych przez któregokolwiek członka jej personelu. Republika Serbii jest odpowiedzialna za wszczęcie postępowania, w szczególności sądowego lub dyscyplinarnego, przeciwko któremukolwiek członkowi jej personelu zgodnie ze swoimi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi.

5. Republika Serbii zobowiązuje się do wydania oświadczenia dotyczącego zrzeczenia się roszczeń wobec któregokolwiek z państw uczestniczących w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, w której bierze udział Republika Serbii, oraz do uczynienia tego przy podpisywaniu niniejszej umowy.

6. Unia Europejska zobowiązuje się zapewnić, aby państwa członkowskie Unii Europejskiej wydały oświadczenie dotyczące zrzeczenia się roszczeń w przypadku ewentualnego przyszłego udziału Republiki Serbii w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego oraz by uczyniły to przy podpisywaniu niniejszej umowy.

Artykuł 4

Informacje niejawne

1. Republika Serbii podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia ochrony informacji niejawnych UE zgodnie z przepisami Rady UE dotyczącymi bezpieczeństwa zawartymi w decyzji Rady 2001/264/WE z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie przyjęcia przepisów Rady dotyczących bezpieczeństwa (1) oraz zgodnie z dalszymi wytycznymi wydanymi przez właściwe organy, w tym przez dowódcę operacji UE, w sprawach dotyczących prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego, lub przez szefa misji UE, w sprawach dotyczących prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego.

2. W przypadkach gdy UE i Republika Serbii zawarły umowę w sprawie procedur bezpieczeństwa dotyczących wymiany informacji niejawnych, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego.

SEKCJA II

POSTANOWIENIA W SPRAWIE UDZIAŁU W CYWILNYCH OPERACJACH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

Artykuł 5

Personel oddelegowany do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego

1. Republika Serbii zapewnia, aby jej personel oddelegowany do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego wykonywał swoją misję zgodnie z:

a)	decyzją Rady i późniejszymi zmianami, o których mowa w art. 2 ust. 1;

b)	planem operacji;

c)	ze środkami wykonawczymi.

2. Republika Serbii informuje w odpowiednim czasie szefa misji prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa o wszelkich zmianach co do wkładu wniesionego do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego.

3. Personel oddelegowany do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego przechodzi badania lekarskie i poddaje się szczepieniom oraz uzyskuje zaświadczenie lekarskie stwierdzające zdolność do pełnienia obowiązków, wystawione przez właściwe organy Republiki Serbii. Personel oddelegowany do prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego przedstawia kopię takiego zaświadczenia.

Artykuł 6

Struktura dowodzenia

1. Personel oddelegowany przez Republikę Serbii wykonuje swoje obowiązki i postępuje, mając na uwadze wyłącznie interesy prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego.

2. Cały personel podlega w pełni swoim władzom krajowym.

3. Krajowe władze przekazują Unii Europejskiej kontrolę operacyjną.

4. Szef misji przejmuje odpowiedzialność za prowadzoną przez UE cywilną operację zarządzania kryzysowego oraz sprawuje nad nią dowództwo i kontrolę w teatrze działań.

5. Szef misji dowodzi prowadzoną przez UE cywilną operacją zarządzania kryzysowego i odpowiada za bieżące zarządzanie operacją.

6. Zgodnie z instrumentami prawnymi, o których mowa w art. 2 ust. 1, Republika Serbii ma takie sama prawa i obowiązki w kwestii bieżącego zarządzania operacją, jak państwa członkowskie Unii Europejskiej biorące udział w operacji.

7. Szef misji prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego jest odpowiedzialny za kontrolę dyscyplinarną sprawowaną nad personelem prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego. W razie konieczności postępowanie dyscyplinarne jest podejmowane przez odpowiednie władze krajowe.

8. Republika Serbii wyznacza punkt kontaktowy kontyngentu narodowego („NPC”) w celu reprezentowania jej narodowego kontyngentu podczas operacji. W sprawach krajowych NPC podlega szefowi misji prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu.

9. Decyzja w sprawie zakończenia operacji jest podejmowana przez Unię Europejską po konsultacji z Republiką Serbii, pod warunkiem że w dniu zakończenia prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego Republika Serbii nadal wnosi do niej swój wkład.

Artykuł 7

Aspekty finansowe

1. Republika Serbii ponosi wszelkie koszty związane ze swoim udziałem w operacji, pominąwszy koszty bieżące, jak zostało to wyszczególnione w budżecie operacyjnym tej operacji. Procedura ta pozostaje bez uszczerbku dla art. 8.

2. W przypadku śmierci, uszkodzeń ciała, straty lub szkód wyrządzonych osobom fizycznym lub prawnym z państwa (państw), w którym(-ch) prowadzona jest operacja, Republika Serbii, po ustaleniu jej odpowiedzialności, wypłaca odszkodowanie zgodnie z warunkami przewidzianymi w mającej zastosowanie umowie w sprawie statusu misji, o której mowa w art. 3 ust. 1.

Artykuł 8

Wkład do budżetu operacyjnego

1. Republika Serbii wnosi wkład w finansowanie budżetu prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego.

2. Wkład finansowy Republiki Serbii do budżetu operacyjnego jest obliczany na podstawie tej z poniższych metod, której wynikiem będzie niższa kwota:

a)	tej części kwoty odniesienia, która proporcjonalnie odpowiada stosunkowi dochodu narodowego brutto (DNB) Republiki Serbii do sumy DNB wszystkich państw wnoszących wkład do budżetu operacyjnego tej operacji; lub

b)	tej części kwoty odniesienia dla budżetu operacyjnego, która proporcjonalnie odpowiada stosunkowi liczby personelu Republiki Serbii uczestniczącego w operacji do całkowitej liczby personelu wszystkich państw uczestniczących w operacji.

3. Niezależnie od ust. 1 i 2, Republika Serbii nie wnosi żadnych wkładów w celu finansowania diet dziennych wypłacanych personelowi państw członkowskich Unii Europejskiej.

4. Niezależnie od ust. 1, Unia Europejska co do zasady zwalnia Republikę Serbii z wnoszenia wkładów finansowych do prowadzonych przez UE poszczególnych cywilnych operacji zarządzania kryzysowego, gdy:

a)	Unia Europejska zdecyduje, że Republika Serbii wnosi znaczny wkład, który ma istotne znaczenie dla danej operacji; lub

b)	DNB na mieszkańca w Republice Serbii nie przekracza wysokości tego wskaźnika w dowolnym z państw członkowskich Unii Europejskiej.

5. Szef misji prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego podpisuje z odpowiednimi służbami administracyjnymi Republiki Serbii porozumienie w sprawie wnoszenia przez Republikę Serbii wkładów do budżetu operacyjnego prowadzonej przez UE cywilnej operacji zarządzania kryzysowego. Porozumienie to zawiera między innymi postanowienia dotyczące:

a)	wysokości kwoty;

b)	uzgodnień w sprawie wnoszenia wkładu finansowego;

c)	procedury audytu.

SEKCJA III

POSTANOWIENIA W SPRAWIE UDZIAŁU W WOJSKOWYCH OPERACJACH ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

Artykuł 9

Udział w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego

1. Republika Serbii zapewnia, aby jej siły i personel uczestniczący w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego wykonywały swoją misję zgodnie z:

a)	decyzją Rady i późniejszymi zmianami, o których mowa w art. 2 ust. 1;

b)	planem operacji;

c)	ze środkami wykonawczymi.

2. Personel oddelegowany przez Republikę Serbii wykonuje swoje obowiązki i postępuje, mając na uwadze wyłącznie interesy prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego.

3. Republika Serbii informuje w odpowiednim czasie dowódcę operacji UE o wszelkich zmianach dotyczących jej udziału w operacji.

Artykuł 10

Struktura dowodzenia

1. Wszystkie siły i personel uczestniczący w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego podlegają w pełni swoim władzom krajowym.

2. Władze krajowe przekazują operacyjne i taktyczne dowodzenie lub kontrolę nad swoimi siłami i personelem dowódcy operacji UE, który jest uprawniony do delegowania swoich uprawnień.

3. Republika Serbii ma takie same prawa i obowiązki w kwestii bieżącego zarządzania operacją, jak uczestniczące w niej państwa członkowskie Unii Europejskiej.

4. Dowódca prowadzonej przez UE operacji może w każdej chwili, po przeprowadzeniu konsultacji z Republiką Serbii, wnioskować o wycofanie wkładu Republiki Serbii.

5. W celu reprezentowania kontyngentu w prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego Republika Serbii mianuje starszego przedstawiciela wojskowego (SMR). SMR konsultuje się z dowódcą sił UE we wszystkich sprawach mających wpływ na operację oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu serbskiego.

Artykuł 11

Aspekty finansowe

1. Bez uszczerbku dla art. 12, Republika Serbii ponosi wszelkie koszty związane ze swym udziałem w operacji, chyba że koszty te podlegają wspólnemu finansowaniu, jak zostało to wyszczególnione w instrumentach prawnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 oraz w decyzji Rady 2008/975/WPZiB z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającej mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe i obronne (Athena) (2).

2. W przypadku śmierci, uszkodzeń ciała, straty lub szkód wyrządzonych osobom fizycznym lub prawnym z państwa/państw, w którym/których prowadzona jest operacja, Republika Serbii, po ustaleniu jej odpowiedzialności, wypłaca odszkodowanie zgodnie z warunkami przewidzianymi w mającej zastosowanie umowie w sprawie statusu sił, o której mowa w art. 3 ust. 1.

Artykuł 12

Wkład w koszty wspólne

1. Republika Serbii wnosi wkład w finansowanie kosztów wspólnych prowadzonej przez UE wojskowej operacji zarządzania kryzysowego.

2. Wkład finansowy Republiki Serbii w koszty wspólne jest obliczany na podstawie tej z poniższych metod, której wynikiem będzie niższa kwota:

a)	tej części kosztów wspólnych, która proporcjonalnie odpowiada stosunkowi DNB Republiki Serbii do sumy DNB wszystkich państw wnoszących wkład do kosztów wspólnych operacji; lub

tej części kosztów wspólnych, która proporcjonalnie odpowiada stosunkowi liczby personelu Republiki Serbii uczestniczącego w operacji do całkowitej liczby personelu wszystkich państw uczestniczących w operacji.

W przypadku gdy stosowana jest metoda określona w ust. 2 lit. b), a Republika Serbii wysyła personel jedynie do dowództwa operacji lub sił, bierze się pod uwagę stosunek jej personelu do całkowitej liczby personelu stosownego dowództwa. W innych przypadkach bierze się pod uwagę stosunek całkowitej liczby personelu wysłanego przez Republikę Serbii do całkowitej liczby personelu operacji.

3. Niezależnie od ust. 1, Unia Europejska wyłącza zasadniczo Republikę Serbii z wnoszenia wkładów finansowych do kosztów wspólnych prowadzonej przez UE konkretnej operacji wojskowej zarządzania kryzysowego, gdy:

a)	Unia Europejska zdecyduje, że Republika Serbii wnosi znaczny wkład do majątku lub zdolności, które mają istotne znaczenie dla danej operacji; lub

b)	DNB na mieszkańca w Republice Serbii nie przekracza wysokości tego wskaźnika w dowolnym z państw członkowskich Unii Europejskiej.

4. Zarządca, o którym mowa w decyzji 2008/975/WPZiB, zawiera z właściwymi organami administracyjnymi Republiki Serbii stosowne porozumienie. Porozumienie to zawiera między innymi postanowienia dotyczące:

a)	wysokości kwoty;

b)	uzgodnień w sprawie wnoszenia wkładu finansowego;

c)	procedury audytu.

SEKCJA IV

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 13

Uzgodnienia wykonawcze

Bez uszczerbku dla postanowień art. 8 ust. 5 i art. 12 ust. 4, wszelkie niezbędne uzgodnienia techniczne i administracyjne służące wykonaniu niniejszej umowy zawierane są między Wysokim Przedstawicielem Unii Europejskiej do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa a właściwymi organami Republiki Serbii.

Artykuł 14

Niewypełnianie obowiązków

Jeżeli jedna ze Stron nie wypełnia swoich obowiązków wyszczególnionych w niniejszej umowie, druga Strona ma prawo do rozwiązania niniejszej umowy z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Artykuł 15

Rozstrzyganie sporów

Spory dotyczące interpretacji lub zastosowania niniejszej umowy rozstrzygane są na drodze dyplomatycznej między Stronami.

Artykuł 16

Wejście w życie

1. Niniejsza umowa wchodzi w życie pierwszego dnia pierwszego miesiąca po wzajemnym powiadomieniu przez Strony o zakończeniu wewnętrznych procedur niezbędnych do tego celu.

2. Niniejszą umowę stosuje się tymczasowo od dnia podpisania.

3. Niniejsza umowa jest regularnie poddawana przeglądowi.

4. Zmiany do niniejszej umowy mogą być wprowadzane na podstawie pisemnej zgody Stron.

5. Niniejsza umowa może zostać wypowiedziana przez każdą ze stron w formie pisemnego zawiadomienia o wypowiedzeniu przekazanego drugiej stronie. Tego rodzaju wypowiedzenie jest skuteczne po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia przez drugą Stronę.

Sporządzono w Belgradzie dnia ósmego czerwca 2011 roku w dwóch egzemplarzach w języku angielskim.

W imieniu Unii Europejskiej

W imieniu Republiki Serbii

(1) Dz.U. L 101 z 11.4.2001, s. 1.

(2) Dz.U. L 345 z 23.12.2008, s. 96.

TEKST DEKLARACJI

Tekst dla państw członkowskich UE:

„Państwa członkowskie UE stosujące decyzję Rady UE w sprawie prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, w której bierze udział Republika Serbii, dołożą starań – w stopniu, w jakim zezwalają na to ich krajowe systemy prawne – by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do Republiki Serbii powstałych na skutek uszkodzeń ciała, śmierci członka ich personelu, uszkodzenia lub straty jakichkolwiek własnych środków majątkowych używanych w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, jeżeli takie uszkodzenia ciała, śmierć, szkoda lub strata:

—	zostały spowodowane przez personel pochodzący z Republiki Serbii podczas wykonywania obowiązków związanych z prowadzoną przez UE operacją zarządzania kryzysowego, z wyjątkiem przypadku poważnego zaniedbania lub umyślnego przewinienia,

—

lub wynikły z użycia jakichkolwiek środków majątkowych posiadanych przez Republikę Serbii, pod warunkiem że środki te zostały użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadku poważnego zaniedbania lub umyślnego przewinienia pochodzącego z Republiki Serbii personelu prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego podczas użycia tych środków.”.

Tekst dla Republiki Serbii:

„Republika Serbii, stosując decyzję Rady UE w sprawie prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, dołoży starań – w stopniu w jakim zezwala na to jej krajowy system prawny – by w miarę możliwości odstąpić od roszczeń w stosunku do któregokolwiek z pozostałych państw uczestniczących w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego powstałych na skutek odniesionych uszkodzeń ciała, śmierci członka personelu, uszkodzenia lub straty jakichkolwiek środków majątkowych używanych w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, jeżeli takie uszkodzenia ciała, śmierć, szkoda lub strata:

—	zostały spowodowane przez personel podczas wykonywania jego obowiązków w związku z operacją zarządzania kryzysami UE, z wyjątkiem przypadku rażącego zaniedbania lub umyślnego uchybienia,

—

lub wynikły z użycia jakichkolwiek środków majątkowych posiadanych przez państwa uczestniczące w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysami, pod warunkiem że środki te zostały użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadku rażącego zaniedbania lub umyślnego uchybienia personelu prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysami, używającego tych środków.”.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/8

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 602/2011

z dnia 20 czerwca 2011 r.

dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (1), w szczególności jego art. 9 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej, bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)	Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2., na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3. tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Towar opisany w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2. tej tabeli.

Artykuł 2

Wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Algirdas ŠEMETA

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(2) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Opis towarów

Klasyfikacja

(kod CN)

Uzasadnienie

(1)

(2)

(3)

Produkt składający się ze śruby z podkładką, rozszerzalnej tulei kotwiącej i nakrętki, wszystkie elementy wykonane ze stali nierdzewnej.

Śruba posiada sześciokątny łeb, jej długość wynosi 55 mm, jest gwintowana na całej długości, posiada wytrzymałość na rozciąganie 490 Mpa.

Długość tulei kotwiącej wynosi 42 mm a średnica zewnętrzna 10 mm w stanie nierozszerzonym. Tuleja nie jest gwintowana.

Produkt jest używany do mocowania artykułów do twardego materiału, takiego jak betonowe ściany, najpierw przez włożenie tulei kotwiącej, z nakrętką wewnątrz, do wywierconego otworu a następnie włożenie i dokręcenie śruby. W miarę dokręcania śruby nakrętka jest dociągana do łba śruby, powodując rozszerzenie się tulei kotwiącej, przytwierdzając artykuł mocno do twardego materiału.

7318 19 00

Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1. i 6. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej (ORI) oraz brzmienie kodów CN 7318 i 7318 19 00.

Produkt nie jest towarem złożonym w rozumieniu ORI 3 b), ponieważ poszczególne elementy razem stanowią pojedynczy produkt – śrubę rozporową. Klasyfikację według elementu, który nadaje produktowi jego zasadniczy charakter, należy zatem wykluczyć.

Wyklucza się klasyfikację do podpozycji 7318 15 jako śruba, nawet z jej nakrętkami i podkładkami, ponieważ tuleja kotwiąca jest produktem innym niż nakrętka lub podkładka.

Ze względu na swoje cechy charakterystyczne produkt należy zatem klasyfikować do kodu CN 7318 19 00 jako pozostałe wyroby gwintowane.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/10

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 603/2011

z dnia 20 czerwca 2011 r.

dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towaru określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

(3)	Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2., na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3. tej tabeli.

(4)

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Towar opisany w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2. tej tabeli.

Artykuł 2

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Algirdas ŠEMETA

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(2) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Opis towarów

Klasyfikacja

(kod CN)

Uzasadnienie

(1)

(2)

(3)

Artykuł specjalnie zaprojektowany do zamontowania w sprzęcie sygnalizacyjnym w konkretnym modelu pojazdu silnikowego.

Artykuł ma postać dwóch połączonych ze sobą zespołów obwodów drukowanych, z których każdy zawiera elementy bierne (kondensatory i rezystory) oraz elementy czynne (diody, diody elektroluminescencyjne (LED), tranzystory i układy scalone). Jeden zespół jest wyposażony w interfejs do podłączenia go do układu oświetleniowego pojazdu silnikowego.

Diody LED zapewniają efekt sygnalizacyjny.

Zobacz fotografia (1)

8512 90 90

Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1. i 6. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej, uwagę 2 b) do sekcji XVI oraz brzmienie kodów CN 8512, 8512 90 i 8512 90 90.

Ponieważ artykuł składa się z zespołów obwodów drukowanych (zob. Noty wyjaśniające do CN do podpozycji 8443 99 10 obejmującej zespoły elektroniczne), nie spełnia warunków dla elementów półprzewodnikowych i elektronicznych układów scalonych (zob. uwaga 8 do działu 85). Wskutek tego wyklucza się klasyfikację do pozycji 8541 i 8542.

Ponieważ artykuł nie jest kompletny, lecz został specjalnie zaprojektowany do stosowania, wraz z innymi elementami takimi jak soczewka, w sprzęcie sygnalizacyjnym pojazdu silnikowego, wyklucza się klasyfikację do kodu CN 8512 20 00.

Artykuł należy zatem klasyfikować do kodu CN 8512 90 90 jako część elektrycznego sprzętu oświetleniowego lub sygnalizacyjnego w rodzaju stosowanego w pojazdach silnikowych.

(1) Fotografia ma charakter wyłącznie informacyjny.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/12

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 604/2011

z dnia 20 czerwca 2011 r.

dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towarów określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

(3)	Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2., na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3. tej tabeli.

(4)

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Towar opisany w kolumnie 1. tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2. tej tabeli.

Artykuł 2

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Algirdas ŠEMETA

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(2) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Opis towarów

Klasyfikacja

(kod CN)

Uzasadnienie

(1)

(2)

(3)

Cylindryczny pojemnik wykonany ze stali, o długości w przybliżeniu 30 cm i średnicy w przybliżeniu 3 cm (tzw. „nadmuchiwacz poduszki powietrznej”).

Urządzenie składa się z elektrycznych wtyków kontaktowych, zapłonnika, komory z pirotechnicznym generatorem, komory z mieszaniną gazów, filtrów i dyszy odprowadzającej gazy.

Mieszanina gazów składa się z tlenku azotu, argonu i helu.

Kiedy sygnał elektryczny z układu czujników pojazdu silnikowego uruchamia zapłonnik, rozpoczyna się proces, podczas którego spala się pirotechniczny generator i w wyniku tego podgrzewają się gazy tworząc wysokie ciśnienie. Następnie gazy zostają wyrzucone przez dyszę, wypełniając poduszkę powietrzną.

Urządzenie przeznaczone jest do włączenia w system poduszki powietrznej pojazdu silnikowego.

8708 95 99

Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1. i 6. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej, uwagę 3 do sekcji XVII oraz brzmienie kodów CN 8708, 8708 95 i 8708 95 99.

Funkcją urządzenia jest napełnienie poduszki powietrznej gazami a nie wytwarzanie efektów pirotechnicznych w rozumieniu działu 36. Wskutek tego wyklucza się klasyfikację do pozycji 3604.

„Wytwornice gazu generatorowego” są towarami, które wytwarzają gaz opałowy z koksu, antracytu lub innego materiału węglowego. Proces wytwarzania gazu, jako wynik szybkich reakcji chemicznych (wybuchów) materiałów pirotechnicznych, nie jest objęty pozycją 8405. Wskutek tego wyklucza się klasyfikację „nadmuchiwacza poduszki powietrznej” do pozycji 8405 (zob. również Noty wyjaśniające do Systemu Zharmonizowanego do pozycji 8405, pkt (A), (B)).

Ponieważ urządzenie jest częścią poduszki powietrznej z systemem nadmuchiwania (zob. również Noty wyjaśniające do Systemu Zharmonizowanego do pozycji 8708, pkt (O)), należy je zatem klasyfikować do kodu CN 8708 95 99.

Cylindryczny pojemnik wykonany ze stali, o długości w przybliżeniu 21 cm i średnicy w przybliżeniu 5 cm (tzw. „nadmuchiwacz poduszki powietrznej”).

Urządzenie składa się z elektrycznych wtyków kontaktowych, zapłonnika, komory z pirotechnicznym generatorem, komory rozprężeniowej, filtrów i dyszy odprowadzającej gazy.

Kiedy sygnał elektryczny z układu czujników pojazdu silnikowego uruchamia zapłonnik, rozpoczyna się proces, podczas którego spala się pirotechniczny generator i w wyniku tego komora rozprężeniowa wypełnia się gazami tworząc wysokie ciśnienie. Następnie gazy zostają wyrzucone przez dyszę, wypełniając poduszkę powietrzną.

Urządzenie przeznaczone jest do włączenia w system poduszki powietrznej pojazdu silnikowego.

8708 95 99

Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1. i 6. Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej, uwagę 3 do sekcji XVII oraz brzmienie kodów CN 8708, 8708 95 i 8708 95 99.

Funkcją urządzenia jest napełnienie poduszki powietrznej gazami a nie wytwarzanie efektów pirotechnicznych w rozumieniu działu 36. Wskutek tego wyklucza się klasyfikację do pozycji 3604.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/14

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 605/2011

z dnia 20 czerwca 2011 r.

ustanawiające zakaz połowów dorsza w obszarze NAFO 3M przez statki pływające pod banderą Niemiec

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 36 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) nr 57/2011 z dnia 18 stycznia 2011 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowanym na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE (2), określono kwoty na rok 2011.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2011 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2011 r. państwu członkowskiemu, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do stada w nim określonego, uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Lowri EVANS

Dyrektor Generalny ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 24 z 27.1.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Nr	16/T&Q
Państwo członkowskie	Niemcy
Stado	COD/N3M.
Gatunek	Dorsz (Gadus morhua)
Obszar	NAFO 3M
Data	24.5.2011

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/16

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 606/2011

z dnia 20 czerwca 2011 r.

ustanawiające zakaz połowów karmazyna w wodach obszaru NAFO 3LN przez statki pływające pod banderą Niemiec

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu Rady (UE) nr 57/2011 z dnia 18 stycznia 2011 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2011 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na niektórych wodach nienależących do UE (2), określono kwoty na rok 2011.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2011 r.

(3)	Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się działalności połowowej w odniesieniu do stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. W szczególności po tym terminie zakazuje się zatrzymywania na burcie, przemieszczania, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Lowri EVANS

Dyrektor Generalny ds. Gospodarki Morskiej i Rybołówstwa

(1) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 24 z 27.1.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Nr	17/T&Q
Państwo członkowskie	Niemcy
Stado	RED/N3LN.
Gatunek	Karmazyn (Sebastes spp.)
Obszar	NAFO 3LN
Data	24.5.2011

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/18

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 607/2011

z dnia 22 czerwca 2011 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 136 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 543/2011 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z państw trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XVI do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 136 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 23 czerwca 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 157 z 15.6.2011, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MA	57,8
	MK	54,8
	TR	55,0
	ZZ	55,9
0707 00 05	TR	95,0
0707 00 05	ZZ	95,0
0709 90 70	TR	117,7
0709 90 70	ZZ	117,7
0805 50 10	AR	75,4
	BR	40,6
	TR	65,0
	UY	65,6
	ZA	85,9
	ZZ	66,5
0808 10 80	AR	123,2
	BR	76,1
	CL	90,5
	CN	95,4
	NZ	142,3
	UY	58,7
	ZA	93,4
	ZZ	97,1
0809 10 00	TR	283,9
0809 10 00	ZZ	283,9
0809 20 95	TR	366,8
	XS	382,4
	ZZ	374,6

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/20

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 608/2011

z dnia 22 czerwca 2011 r.

określające zakres, w jakim mogą być przyjmowane wnioski złożone w czerwcu 2011 r. o pozwolenia na przywóz dla niektórych przetworów mlecznych w ramach niektórych kontyngentów taryfowych otwartych rozporządzeniem (WE) nr 2535/2001

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (2), w szczególności jego art. 7 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

Wnioski o pozwolenia na przywóz złożone od dnia 1 do dnia 10 czerwca 2011 r. dla niektórych kontyngentów taryfowych określonych w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001 z dnia 14 grudnia 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 odnośnie do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych oraz otwarcia kontyngentów taryfowych (3) dotyczą ilości większych niż ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości są wydawane pozwolenia, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wnioski o pozwolenia na przywóz produktów objętych kontyngentami taryfowymi określonymi w części I.A, I.F, I.H, I.I, oraz I.J załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2535/2001, złożone w okresie od dnia 1 do dnia 10 czerwca 2011 r. stanowią podstawę do wydania pozwoleń na przywóz ilości objętych wnioskiem pomnożonych przez współczynniki przydziału ustalonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 23 czerwca 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13.

(3) Dz.U. L 341 z 22.12.2001, s. 29.

ZAŁĄCZNIK

I.A

Numer kontyngentu taryfowego	Współczynnik przydziału
09.4590	—
09.4599	—
09.4591	—
09.4592	—
09.4593	—
09.4594	—
09.4595	10,484082 %
09.4596	100 %
„—”: Nie przesłano Komisji żadnego wniosku o pozwolenie.

I.F

Produkty pochodzące ze Szwajcarii

Numer kontyngentu taryfowego	Współczynnik przydziału
09.4155	48,007681 %

I.H

Produkty pochodzące z Norwegii

Numer kontyngentu taryfowego	Współczynnik przydziału
09.4179	100 %

I.I

Produkty pochodzące z Islandii

Numer kontyngentu taryfowego	Współczynnik przydziału
09.4205	100 %
09.4206	100 %

I.J

Produkty pochodzące z Republiki Mołdowy

Numer kontyngentu taryfowego	Współczynnik przydziału
09.4210	—
„—”: Nie przesłano Komisji żadnego wniosku o pozwolenie.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/22

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 609/2011

z dnia 22 czerwca 2011 r.

znoszące zawieszenie składania wniosków o pozwolenia na przywóz w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach niektórych kontyngentów taryfowych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 891/2009 z dnia 25 września 2009 r. w sprawie otwierania niektórych wspólnotowych kontyngentów taryfowych w sektorze cukru i administrowania nimi (2), w szczególności jego art. 5 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Składanie wniosków o pozwolenia na przywóz w odniesieniu do numeru porządkowego 09.4318 zostało zawieszone od dnia 20 stycznia 2011 r. rozporządzeniem Komisji (UE) nr 42/2011 z dnia 19 stycznia 2011 r. zawieszającym składanie wniosków o pozwolenia na przywóz w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach niektórych kontyngentów taryfowych (3), zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 891/2009.

(2)	W wyniku powiadomień o niewykorzystanych i/lub częściowo wykorzystanych pozwoleniach ilości w odniesieniu do tego numeru porządkowego są znów dostępne. Należy zatem znieść zawieszenie składania wniosków,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zawieszenie składania wniosków o pozwolenia na przywóz w odniesieniu do numeru porządkowego 09.4318, ustanowione rozporządzeniem (UE) nr 42/2011, zostaje zniesione od dnia 20 stycznia 2011 r.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 254 z 26.9.2009, s. 82.

(3) Dz.U. L 15 z 20.1.2011, s. 10.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/23

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 610/2011

z dnia 22 czerwca 2011 r.

w sprawie przyznawania uprawnień do przywozu w odniesieniu do wniosków złożonych na okres od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia 30 czerwca 2012 r. w ramach kontyngentu taryfowego na przywóz mięsa wołowego i cielęcego mrożonego, otwartego rozporządzeniem (WE) nr 431/2008

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 431/2008 z dnia 19 maja 2008 r. otwierającego i ustalającego zarządzanie kontyngentem taryfowym na przywóz mrożonego mięsa wołowego i cielęcego objętego kodem CN 0202 i produktów objętych kodem CN 0206 29 91 (3) otwarto kontyngent taryfowy na przywóz produktów sektora mięsa wołowego i cielęcego.

(2)

Ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski o przyznanie uprawnień do przywozu na okres od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia 30 czerwca 2012 r., przewyższają ilości dostępne. Należy zatem określić, na jakie ilości uprawnienia mogą być przyznane, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości, w odniesieniu do których złożono wnioski,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do wniosków o przyznanie uprawnień do przywozu w ramach kontyngentu o numerze porządkowym 09.4003, złożonych na okres od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia 30 czerwca 2012 r. na mocy rozporządzenia (WE) nr 431/2008, ustala się współczynnik przydziału wynoszący 28,953811 %.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 23 czerwca 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13.

(3) Dz.U. L 130 z 20.5.2008, s. 3.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/24

DECYZJA RADY

z dnia 17 czerwca 2011 r.

w sprawie przedłużenia statusu wspólnego przedsiębiorstwa dla Hochtemperatur-Kernkraftwerk GmbH (HKG)

(2011/362/Euratom)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 49,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Decyzją 74/295/Euratom (1) Rada ustanowiła Hochtemperatur-Kernkraftwerk GmbH (zwane dalej „HKG”) jako wspólne przedsiębiorstwo na okres 25 lat, licząc od dnia 1 stycznia 1974 r.

(2)	Zadaniem HKG była budowa, wyposażenie i eksploatacja elektrowni jądrowej o mocy około 300 MWe znajdującej się w Uentrop (rejon Unna) w Republice Federalnej Niemiec.

(3)	Po okresie eksploatacji w latach 1987–1988 dnia 1 września 1989 r. elektrownia jądrowa została ostatecznie zamknięta ze względu na trudności techniczne i ekonomiczne.

(4)	Od dnia 1 września 1989 r. zadaniem HKG była realizacja programu likwidacji elektrowni jądrowej do etapu bezpiecznego zabezpieczenia, a następnie realizacja programu nadzoru nad zabezpieczonymi instalacjami jądrowymi.

(5)

W decyzji 92/547/Euratom z dnia 16 listopada 1992 r. przedłużającej status Kernkraftwerk Lingen GmbH jako wspólnego przedsiębiorstwa (2), Rada stwierdziła, że brak jest równorzędnych programów we Wspólnocie, że realizacja tych programów jest ważna i że niosą one możliwość zdobycia użytecznego doświadczenia na potrzeby sektora jądrowego oraz dla dalszego rozwoju energii jądrowej we Wspólnocie.

(6)	W celu realizacji swoich zadań HKG wystąpiło o przedłużenie statusu wspólnego przedsiębiorstwa ze skutkiem od dnia 1 stycznia 1999 r.

(7)	Decyzją 2002/355/Euratom (3) Rada przedłużyła status HKG jako wspólnego przedsiębiorstwa do dnia 31 grudnia 2009 r., aby umożliwić HKG zakończenie programów likwidacji i nadzoru, w szczególności dzięki mniejszym obciążeniom finansowym.

(8)	Przedłużony okres odpowiadał okresowi obowiązywania porozumień zawartych między Republiką Federalną Niemiec, krajem związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, HKG i jego członkami, dotyczących finansowania działalności HKG.

(9)	Pismem z dnia 26 kwietnia 2010 r. HKG wystąpiło o dalsze przedłużenie statusu wspólnego przedsiębiorstwa na kolejne 25 lat w celu realizacji swoich zadań.

(10)	Przedłużenie statusu wspólnego przedsiębiorstwa powinno umożliwić HKG zakończenie realizacji programów likwidacji i nadzoru, w szczególności dzięki mniejszym obciążeniom finansowym.

(11)	Porozumienia zawarte między Republiką Federalną Niemiec, krajem związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, HKG i jego członkami, dotyczące finansowania działalności HKG obowiązują tylko do dnia 31 grudnia 2017 r.

(12)	Status HKG jako wspólnego przedsiębiorstwa powinien zatem zostać przedłużony na taki sam okres,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Niniejszym przedłuża się o osiem lat, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2010 r., status wspólnego przedsiębiorstwa, w rozumieniu Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, przyznany Hochtemperatur-Kernkraftwerk GmbH (HKG).

2. Zadaniem HKG jest realizacja programu likwidacji elektrowni jądrowej znajdującej się w Uentrop (rejon Unna) w Republice Federalnej Niemiec, aż do etapu bezpiecznego zabezpieczenia, a następnie realizacja programu nadzoru nad zabezpieczonymi instalacjami jądrowymi.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich i do HKG.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 17 czerwca 2011 r.

W imieniu Rady

CZOMBA S.

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 165 z 20.6.1974, s. 7.

(2) Dz.U. L 352 z 2.12.1992, s. 9.

(3) Dz.U. L 123 z 9.5.2002, s. 53.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/26

DECYZJA WYKONAWCZA RADY

z dnia 20 czerwca 2011 r.

w sprawie upoważnienia Rumunii do stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 193 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

(2011/363/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), w szczególności jej art. 395 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Pismami zarejestrowanymi przez Komisję dnia 4 listopada 2009 r., dnia 2 lipca 2010 r., dnia 26 lipca 2010 r. i dnia 20 grudnia 2010 r. Rumunia zwróciła się o upoważnienie do stosowania przez okres dwóch lat środka stanowiącego odstępstwo od art. 193 dyrektywy 2006/112/WE, polegającego na wyznaczeniu za podlegającego opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej (VAT) podatnika będącego odbiorcą dostaw pewnych gatunków zbóż i nasion oleistych. Rumunia zaznaczyła, iż nie będzie występować o przedłużenie tego upoważnienia.

(2)	Pismem z dnia 15 marca 2011 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Rumunię. Pismem z dnia 22 marca 2011 r. Komisja zawiadomiła Rumunię, że posiada wszystkie informacje, które uznaje za niezbędne w celu rozpatrzenia wniosku.

(3)

Rumunia stwierdziła oszustwa podatkowe w handlu pewnymi nieprzetworzonymi produktami rolnymi, gatunkami zbóż i nasion oleistych. Pewne podmioty nie wpłacają VAT-u do urzędu podatkowego po dostarczeniu swoich produktów zwłaszcza, jeśli nabyły je bez płacenia podatku. Ich klienci będący w posiadaniu ważnej faktury są jednak uprawnieni do odliczenia VAT-u.

(4)

Wyznaczenie za podlegającego opodatkowaniu VAT podatnika będącego odbiorcą dostarczanych towarów zamiast dostawcy stanowiłoby środek wyjątkowy stosowany przejściowo, którego celem byłoby położenie kresu tej formie oszustwa. Stosowanie tego szczególnego środka przez okres dwóch lat powinno pozostawić Rumunii czas konieczny na opracowanie dla sektora rolniczego środków stałych i zgodnych z dyrektywą 2006/112/WE, aby zapobiegać i zwalczać tę formę oszustwa.

(5)	Aby uniknąć ryzyka przeniesienia oszustwa na etap przetwarzania produktów spożywczych lub przemysłowych lub na inne produkty, Rumunia powinna wprowadzić jednocześnie odpowiednie środki w dziedzinie deklaracji i kontroli i poinformować o tym Komisję.

(6)

Aby omawiany szczególny środek stosował się wyłącznie do nieprzetworzonych produktów rolnych oraz aby uniknąć niewspółmiernych obciążeń administracyjnych dla podatników lub ryzyka co do ich bezpieczeństwa prawnego, należy zastosować Nomenklaturę scaloną ustanowioną na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (2) w celu dokładniejszego określenia towarów, których dotyczy szczególny środek.

(7)

Omawiany szczególny środek jest uzasadniony i proporcjonalny do zamierzonego celu. Jest on ograniczony czasowo i odnosi się wyłącznie do pewnych dokładnie określonych towarów, które w danym niezmienionym stanie nie są zazwyczaj przeznaczone dla konsumentów końcowych, oraz które były przedmiotem oszustw finansowych powodujących znaczne straty z tytułu wpływów z VAT-u. Wziąwszy pod uwagę rozmiar strat z tytułu wpływów z podatku, środek ten powinno się przyjąć jak najszybciej.

(8)	Omawiany szczególny środek nie zmieni ogólnej kwoty wpływów Rumunii z VAT-u pobieranego na etapie konsumpcji końcowej ani nie będzie miał negatywnego wpływu na zasoby własne Unii pochodzące z podatku VAT,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W drodze odstępstwa od art. 193 dyrektywy 2006/112/WE Rumunia zostaje niniejszym upoważniona do wyznaczenia za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT-u podatnika będącego odbiorcą następujących towarów znajdujących się w Nomenklaturze scalonej ustanowionej w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2658/87:

Kod CN	Produkt
1001 10 00	Pszenica durum
1001 90 10	Orkisz do siewu
ex 1001 90 91	Pszenica zwyczajna, nasiona
ex 1001 90 99	Pozostały orkisz i pszenica zwyczajna, nieprzeznaczone do siewu
1002 00 00	Żyto
1003 00	Jęczmień
1005	Kukurydza
1201 00	Nasiona soi, nawet łamane
1205	Nasiona rzepaku lub rzepiku, nawet łamane
1206 00	Nasiona słonecznika, nawet łamane
1212 91	Burak cukrowy

Artykuł 2

Upoważnienie, o którym mowa w art. 1, jest uzależnione od wprowadzenia przez Rumunię obowiązków w zakresie deklaracji oraz odpowiednich i skutecznych środków kontroli w odniesieniu do podatników dostarczających towary, do których stosuje się to upoważnienie.

Rumunia informuje Komisję o wprowadzeniu obowiązków i środków, o których mowa w akapicie pierwszym.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej notyfikacji.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 czerwca 2011 r. do dnia 31 maja 2013 r.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Rumunii.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 20 czerwca 2011 r.

W imieniu Rady

MATOLCSY Gy.

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.

(2) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/28

DECYZJA KOMISJI

z dnia 15 września 2010 r.

w sprawie pomocy państwa C 26/09 (ex N 289/09), której Łotwa zamierza udzielić na restrukturyzację AS Parex banka

(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 6202)

(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2011/364/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 108 ust. 2 akapit pierwszy,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 62 ust. 1 lit. a),

po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag (1) zgodnie z przywołanymi artykułami,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. PROCEDURA

(1)

Dnia 10 listopada 2008 r. Łotwa zgłosiła Komisji pakiet środków na rzecz AS Parex banka (zwanego dalej „Parex banka”), mających na celu wsparcie stabilności systemu finansowego, który to pakiet zatwierdzono dnia 24 listopada 2008 r. (2) (decyzją zwaną dalej „pierwszą decyzją w sprawie ratowania banku”) w oparciu o zobowiązanie Łotwy do przedłożenia w terminie sześciu miesięcy planu restrukturyzacji Parex banka. Dnia 26 stycznia 2009 r. Łotwa poinformowała Komisję o kilku zmianach w środkach pomocy publicznej na rzecz Parex banka. Zmiany te zatwierdzono dnia 11 lutego 2009 r. (3) (decyzją zwaną dalej „drugą decyzją w sprawie ratowania banku”). Dnia 29 marca 2009 r. Łotwa zgłosiła Komisji potrzebę dalszych zmian w zakresie środka polegającego na dokapitalizowaniu. Zmiany te zatwierdzono decyzją Komisji z dnia 11 maja 2009 r. (4) (zwaną dalej „trzecią decyzją w sprawie ratowania banku”).

(2)

Dnia 11 maja 2009 r. Łotwa zgłosiła plan restrukturyzacji Parex banka. Dnia 5 czerwca 2009 r. do władz łotewskich wysłano prośbę o przekazanie informacji. Dnia 15 czerwca 2009 r. odbyło się spotkanie przedstawicieli władz łotewskich i Komisji. Na prośbę o przekazanie informacji Łotwa odpowiedziała częściowo pismem z dnia 7 lipca 2009 r.

(3)	Pismem z dnia 29 lipca 2009 r. Komisja powiadomiła Łotwę, że podjęła decyzję o wszczęciu postępowania określonego w art. 108 ust. 2 TFUE (5) (zwaną dalej „decyzją o wszczęciu postępowania”) w odniesieniu do środków pomocy na restrukturyzację.

(4)

Decyzję o wszczęciu postępowania opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 6 października 2009 r. i wezwano zainteresowane strony do przedstawiania uwag dotyczących proponowanych środków pomocy na restrukturyzację w terminie jednego miesiąca od daty publikacji. Komisja nie otrzymała żadnych uwag od zainteresowanych stron. Jednakże po upływie wyznaczonego terminu Komisja otrzymała pisma z dnia 15 czerwca 2010 r. i z dnia 13 lipca 2010 r. od Valerijsa Karginsa oraz Viktorsa Krasovickisa, byłych akcjonariuszy większościowych Parex banka (zwanych dalej „byłymi akcjonariuszami większościowymi”). Ponadto Komisja otrzymała pisma z dnia 22 czerwca 2010 r. i z dnia 1 lipca 2010 r. od członków parlamentu łotewskiego.

(5)

W piśmie z dnia 12 sierpnia 2009 r. władze łotewskie poprosiły o wydłużenie terminu przedłożenia dodatkowych informacji określonych w decyzji o wszczęciu postępowania do 15 października 2009 r. W odpowiedzi na decyzję o wszczęciu postępowania dnia 4 września 2009 r. władze łotewskie przedstawiły zrewidowany plan restrukturyzacji Parex banka wraz z dodatkowymi informacjami. Zrewidowany plan restrukturyzacji uaktualniono jeszcze dnia 22 września 2009 r. i przekazano dodatkowe informacje. W dniach 11 i 17 września 2009 r. odbyły się spotkania z udziałem przedstawicieli władz łotewskich i Komisji.

(6)	Dodatkowo Łotwa przedstawiła dalsze informacje i objaśnienia w dniach 11 września, 6 i 26 października, 9 i 23 grudnia 2009 r., 19 lutego i 2 marca 2010 r.

(7)

W dniach 12 i 26 października 2009 r. Łotwa przedstawiła informacje dotyczące potencjalnej zmiany strategii restrukturyzacji Parex banka. Dnia 22 marca 2010 r. odbyło się spotkanie z udziałem przedstawicieli Komisji i władz łotewskich. Pismem z dnia 31 marca 2010 r. Łotwa przedłożyła nową wersję planu restrukturyzacji Parex banka datowaną na dzień31 marca 2010 r., którą później uzupełniono dokumentami z dnia 14 maja oraz 9, 12, 17 i 21 czerwca 2010 r.

(8)

Dnia 10 maja 2010 r. Komisja poprosiła o dalsze informacje. Łotwa odpowiedziała pismem z dnia 7 lipca 2010 r. Z pismem tym Łotwa przedłożyła również uaktualnioną wersję planu restrukturyzacji z 31 marca 2010 r. Plan restrukturyzacji był następnie zmieniany w dniach 18 i 27 sierpnia 2010 r. (zwany dalej „ostatecznym planem restrukturyzacji”).

(9)	W pismach z dnia 2, 18 i 27 sierpnia oraz 2 września 2010 r. Łotwa przedstawiła dodatkowe objaśnienia dotyczące zobowiązań, które miały być podjęte. Dnia 3 września 2010 r. Komisja otrzymała ostateczną listę zobowiązań.

(10)	Dnia 2 września 2010 r. władze łotewskie poinformowały Komisję, że w drodze wyjątku zgadzają się, aby niniejsza decyzja została przyjęta w języku angielskim.

2. SZCZEGÓŁOWY OPIS ŚRODKÓW POMOCY

2.1. BENEFICJENT I JEGO PROBLEMY

(11)

Parex banka był drugim pod względem wielkości bankiem na Łotwie o łącznych aktywach w wysokości 3,4 mld LVL (4,9 mld EUR) na dzień 31 grudnia 2008 r. Pod koniec 2007 r., przed kryzysem, bank miał największy udział (18 %) w krajowym rynku depozytów i trzeci pod względem wielkości udział (12 %) w krajowym rynku kredytów. (6) Dlatego też władze łotewskie uznały, że ma istotne znaczenie systemowe dla systemu finansowego.

(12)

Parex banka, bezpośrednio oraz poprzez wyspecjalizowane spółki zależne, oferował szeroką gamę produktów bankowych, w tym kredyty, usługi związane z kartami płatniczymi, leasing, zarządzanie aktywami oraz usługi maklerskie. Oprócz działalności bankowej na Łotwie, Parex banka prowadził bankową spółkę zależną na Litwie i w Szwajcarii (AP Anlage & Privatbank AG) oraz miał oddziały w Estonii, w Szwecji i w Niemczech, prowadził panbałtycką spółkę zarządzania aktywami i szereg spółek leasingowych prowadzących działalność na terenie Wspólnoty Niepodległych Państw (zwanej dalej „WNP”).

(13)

Parex banka został założony w 1992 r., a większościowymi akcjonariuszami były dwie osoby, które przed interwencją państwa posiadały 84,83 % kapitału podstawowego banku. W wyniku problemów, przed którymi stanął, Parex banka został częściowo znacjonalizowany w drodze nabycia wszystkich akcji będących własnością byłych akcjonariuszy większościowych za symboliczną łączną cenę nabycia wynoszącą 2 LVL (około 3 EUR) (7). W kwietniu 2009 r. Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (zwany dalej „EBOR”) zawarł umowę kupna akcji, na mocy której EBOR nabywał 25 % kapitału podstawowego Parex banka plus jedną akcję (8).

(14)

Chociaż w przeszłości Parex banka był instytucją rentowną o silniej franczyzie bankowej na Łotwie, kierownictwo banku wybrało nieodpowiednią strategię biznesową i podjęło szereg wysoce ryzykownych decyzji w obliczu ostrej konkurencji ze strony bardziej wyrafinowanych spółek zależnych zagranicznych banków. W szczególności Parex banka coraz bardziej angażował się na rynkach WNP, nadmiernie polegając na dużych, krótkoterminowych depozytach nierezydentów. Kryzys finansowy dotknął szczególnie mocno rynki wschodzące, w tym kraje WNP; dodatkowo krążyły plotki dotyczące zdolności Parex banka do refinansowania swoich kredytów konsorcjalnych o terminie zapadalności przypadającym w lutym 2009 r. Połączenie tych okoliczności doprowadziło do utraty zaufania deponentów, szczególnie wśród klientów nierezydentów, którzy przypuścili run na bank. To masowe wycofywanie pieniędzy z banku doprowadziło w szczytowym momencie do dziennego wypływu środków w wysokości do 100 mln EUR i nie powstrzymała jej częściowa nacjonalizacja banku. W efekcie odnotowano 36 % spadek depozytów w porównaniu z końcem 2007 r., co spowodowało poważny kryzys płynności. W celu zapobieżenia dalszemu wypływowi depozytów Komisja Finansów i Rynków Kapitałowych, będąca łotewskim organem regulacyjnym, nałożyła ograniczenia w zakresie wycofywania depozytów.

(15)

W 2008 r. skonsolidowane straty wyniosły 131 mln LVL (185 mln EUR), wobec zysku na poziomie 40 mln LVL (58 mln EUR) w 2007 r. Pod koniec 2008 r. całkowita wartość kapitału własnego akcjonariuszy była o 65 % niższa niż w roku poprzednim i wynosiła 77 mln LVL, co było przede wszystkim spowodowane zwiększonymi rezerwami na straty z tytułu kredytów oraz stratami z tytułu portfela papierów wartościowych. Współczynnik adekwatności kapitałowej (zwany dalej „CAR”) Parex banka w ujęciu indywidualnym i na poziomie grupy (9) wynosił, odpowiednio, jedynie 4,1 % oraz 3,1 %. Dlatego Parex banka nie był dłużej w stanie sprostać ustawowym wymogom dotyczącym wypłacalności.

2.2. ZATWIERDZONE ŚRODKI POMOCY

(16)

Na początku listopada 2008 r. Parex banka wystąpił o pomoc państwa. Po jego nacjonalizacji Łotwa zdecydowała się wprowadzić środki pomocy na ratowanie banku, które tymczasowo ustabilizowały Parex banka. W sumie Komisja Europejska tymczasowo zatwierdziła jako pomocy na ratowanie: i) instrument wsparcia płynności w wysokości do 1,5 mld LVL; ii) gwarancje państwa obejmujące istniejące kredyty konsorcjalne w kwocie 775 mln EUR oraz nowe kredyty przyznane w celu refinansowania kredytu konsorcjalnego w kwocie 275 mln EUR; oraz iii) środki polegające na dokapitalizowaniu, umożliwiające Parex banka osiągnięcie 11 % współczynnika adekwatności kapitałowej podczas etapu ratowania (10).

2.3. PLANY RESTRUKTURYZACJI

2.3.1. WSTĘPNY PLAN RESTRUKTURYZACJI

(17)	Dnia 11 maja 2009 r. Łotwa przedłożyła plan restrukturyzacji Parex banka będący następstwem pierwszych środków polegających na dokapitalizowaniu (zwany dalej „wstępnym planem restrukturyzacji”), którego treść opisano bardziej szczegółowo w sekcji 2.4 decyzji o wszczęciu postępowania.

(18)	Plan obejmował wstępną analizę działalności Parex banka, przewidywane środki pomocy na restrukturyzację, jego przyszłą strategię biznesową i środki służące przywróceniu rentowności.

(19)

Plan dotyczył okresu od 2009 r. do 2013 r. Za przyszłe główne segmenty działalności Parex banka uznano zarządzanie kapitałem korporacyjnym, zarządzanie kapitałem detalicznym i zarządzanie majątkiem (11). Plan przewidywał realizację nowej strategii zmierzającej do tego, aby Parex banka stał się wiodącym bankiem panbałtyckim. Uznano, że wszystkie działania „pozabałtyckie” wykraczają poza działalność podstawową. W planie wykluczono jednak ewentualną sprzedaż tej części działalności w perspektywie krótko- lub średnioterminowej.

(20)

Przewidywana strategia biznesowa obejmowała atrakcyjne stawki i agresywną strategię marketingową celem wsparcia wzrostu Parex banka i odzyskania utraconej bazy depozytowej. Plan zakładał, że Parex banka pozostanie zależny od państwowych środków wsparcia płynności finansowej nawet po upływie okresu restrukturyzacji.

2.3.2. ZREWIDOWANY PLAN RESTRUKTURYZACJI

(21)	Dnia 4 września 2009 r. Łotwa przedłożyła zrewidowany plan restrukturyzacji, który następnie zmieniono dnia 22 września 2009 r. Plan ten miał na celu rozstrzygnięcie wątpliwych kwestii podniesionych przez Komisję w decyzji o wszczęciu postępowania.

(22)

Zrewidowana strategia dla Parex banka również opierała się na stworzeniu silnej pozycji w państwach bałtyckich w zakresie zarządzania kapitałem korporacyjnym, zarządzania kapitałem detalicznym i zarządzania majątkiem. Zrewidowany plan przewidywał, że Parex banka będzie w stanie spłacić wszystkie państwowe środki wsparcia płynności do końca okresu restrukturyzacji.

(23)	Jednak w przeciwieństwie do wstępnego planu restrukturyzacji zrewidowany plan uwzględniał zmniejszenie bilansu Parex banka poprzez skupienie działalności na głównych segmentach. W szczególności przewidywał ograniczenie akcji kredytowej Parex banka.

(24)	Ponadto plan wskazywał na możliwość wydzielenia segmentu działalności niezwiązanego z działalnością podstawową. Gdy następnie Łotwa zatwierdziła tę strategiczną zmianę, niezbędne było sporządzenie nowej, odpowiedniej wersji planu restrukturyzacji.

2.3.3. OSTATECZNY PLAN RESTRUKTURYZACJI

(25)

Zgodnie z ostatecznym planem restrukturyzacji głównym celem strategicznym jest powrót banku do sektora prywatnego poprzez jego sprzedaż inwestorowi strategicznemu zapewniającemu zwolnienie państwa ze zobowiązań finansowych i jednocześnie zapewniającemu długoterminową rentowność banku. Łotwa pozyskała już EBOR jako silnego, uznanego inwestora zewnętrznego o wystarczających zasobach finansowych, gwarantującego długoterminowe zaangażowanie (zob. motyw 13).

(26)

W ostatecznym planie restrukturyzacji przewiduje się podział aktywów Parex banka na nowo utworzony bank o nazwie AS Citadele banka (zwany dalej „Citadele banka”), będący bankiem zachowującym dobre aktywa, który skupi się na tradycyjnej działalności bankowej, oraz bank likwidujący złe aktywa (Parex banka), […] (12).

(27)

W celu przywrócenia długoterminowej rentowności główna część banku zostanie oddzielona od aktywów zagrożonych i niezwiązanych z działalnością główną. Proponowana restrukturyzacja opiera się na scenariuszu wydzielenia dobrych aktywów („good-out”) zakładającym ustanowienie banku z solidną bazą kapitałową pod łotewskim nadzorem ustawowym i koncentrującym się na rynku państw bałtyckich. Wszystkie aktywa związane z działalnością główną i niektóre aktywa niezwiązane z działalnością główną (w szczególności niezagrożone kredyty z terenu WNP) zostają przeniesione z Parex banka do nowo utworzonego banku. Pozostałe aktywa zagrożone i niezwiązane z działalnością główną (kredyty, papiery wartościowe i przejęte nieruchomości) pozostaną w Parex banka, […].

(28)	Tabela 1 przedstawia struktury banków Citadele banka i Parex banka po podziale. Tabela 1 Struktura akcjonariatu po podziale

(29)

Łotwa podjęła już wstępne kroki zmierzające do wdrożenia scenariusza wydzielenia dobrych aktywów. Nowy bank, Citadele banka, zarejestrowano dnia 30 czerwca 2010 r., a większość aktywów przeniesiono dnia 1 sierpnia 2010 r. (13). W zasadzie pełny operacyjny rozdział Citadele banka i Parex banka powinien być zakończony w ciągu 12 miesięcy po przeniesieniu aktywów.

(30)

W konsekwencji z Parex banka do Citadele banka przeniesione zostaną następujące aktywa i pasywa:

—	niezagrożone kredyty z państw bałtyckich (o wartości [między 300 a 800] mln LVL),

—	niezagrożone kredyty z terenu WNP (o wartości [między 50 a 350] mln LVL),

—	oddziały w Szwecji i w Niemczech,

—	depozyty związane z działalnością w zakresie zarządzania majątkiem.

(31)

W Parex banka pozostaną następujące aktywa i pasywa:

—	zagrożone kredyty z państw bałtyckich (o wartości [między 200 a 800] mln LVL) (14),

—	kredyty na rzecz akcjonariuszy spadkowych (o wartości […] mln LVL),

—	leasingowe spółki zależne na terenie WNP,

—	zagrożone kredyty z terenu WNP (o wartości [między LVL 50 a 350] mln LVL).

(32)

Tabela 2 pokazuje aktywa przeniesione do Citadele banka oraz aktywa pozostawione w Parex banka, jak również zmniejszenie bilansu w stosunku do okresu sprzed kryzysu, oszacowane w ostatecznym planie restrukturyzacji i skorygowane dnia 27 sierpnia 2010 r.:

Tabela 2

Podział aktywów między Citadele banka i Parex banka

(w tys. LVL)
	Parex banka – 2008 r.	Parex banka – 2009 r.	Parex banka - 31/7/2010 r. (15)	Citadele banka	Parex banka po podziale (16)
Aktywa
Środki pieniężne i depozyty w bankach centralnych	79 154	136 769	131 693	119 783	30 876
Należności od instytucji kredytowych	228 752	189 321	227 741	245 069	5 583
Kredyty	1 744 871	1 429 466	1 355 831	748 457	627 471
Papiery wartościowe	941 293	405 800	356 439	224 735	130 936
Inwestycje w spółki zależne	51 442	72 725	81 691	5 530	51 962
Pozostałe aktywa	323 797	220 097	75 584	45 604	52 747
Aktywa łącznie	3 369 309	2 484 501	2 228 978	1 389 179	899 576
Pasywa
Bank Łotwy	587 183	140 449	—	—	—
Instytucje kredytowe	129 584	50 865	27 295	41 571	51 703
Konsorcjum	544 673	381 271	163 402	—	163 402
Skarb państwa	676 398	622 048	692 454	131 000	458 454
Depozyty klientów	1 225 488	911 318	1 006 202	928 686	75 314
Euroobligacje	88 712	87 489	113 136	109 244	—
Zobowiązania podporządkowane (akcjonariusze spadkowi)	52 848	52 857	52 863	—	52 878
Zobowiązania podporządkowane (państwo)	—	37 338	37 338	50 270	—
Zobowiązania podporządkowane (EBOR)	—	12 932	12 932	50 270	—
Pozostałe zobowiązania	35 556	31 458	34 754	30 280	21 522
Zobowiązania łącznie	3 340 442	2 328 025	2 140 376	1 291 051	823 274
Kapitał własny	28 867	156 476	88 602	98 127 (17)	76 302
Ogółem	3 369 309	2 484 501	2 228 978	1 389 179	899 576
Wskaźnik podziału, uwzględniający przeniesienie inwestycji w litewskiej spółce zależnej, w AP Anlage & Privatbank AG oraz depozyty w oddziale niemieckim (18)				64 %	36 %
W stosunku do sytuacji Parex banka w 2008 r.				44 %

(33)

Strategia Citadele banka zakładająca zapewnienie długoterminowej rentowności opiera się na stworzeniu silnej pozycji w państwach bałtyckich, skupiając się na Łotwie, w ramach trzech głównych segmentów działalności: zarządzania kapitałem korporacyjnym, zarządzania kapitałem detalicznym i zarządzania majątkiem (19). Jednakże działalność związana z zarządzaniem majątkiem pozostanie głównym segmentem działalności jedynie w przypadku gdy bank zostanie sprzedany w terminie do […]. Jeżeli sprzedaż ta nie dojdzie do skutku, segment zarządzania majątkiem zostanie sprzedany oddzielnie z zachowaniem tego samego terminu.

(34)

Citadele banka nie będzie się angażował w działalność kredytową na terenie WNP i dlatego uznaje się, że portfel niezagrożonych kredytów z terenu WNP nie należy do głównej działalności banku. W segmencie tym nie będą udzielane żadne nowe kredyty, a istniejący portfel zostanie zbyty w terminie do […].

(35)	Obecność Parex banka na Litwie i w Estonii została znacznie bardziej ograniczona niż na Łotwie. Citadele banka planuje również utrzymać ograniczoną obecność na tych rynkach w przyszłości.

(36)

Jeżeli chodzi o dwa oddziały depozytowe w Szwecji i w Niemczech przeniesione do Citadele Banka, Łotwa wyjaśniła, że w rezultacie masowego wycofywania pieniędzy z banku utracono znaczną część bałtyckich środków finansowania banku. Ponadto w obecnym kontekście makroekonomicznym Łotwy trudno jest przyciągnąć zewnętrzne środki finansowe. Całkowita wartość depozytów rezydentów państw bałtyckich jest znacznie mniejsza niż portfel kredytów tej grupy, podczas gdy główni konkurenci Parex banka uzyskują finansowanie ze swoich spółek dominujących z siedzibą w innych państwach (głównie w Szwecji). Dlatego też Citadele banka musi zachować pewną bazę finansowania zagranicą (w Szwecji i w Niemczech).

(37)	Citadele banka zamierza zająć się problemami, które zmusiły Parex banka do ubiegania się o pomoc państwa, oraz przywrócić długoterminową rentowność poprzez poniższe środki kluczowe.

(38)

Zmiana stylu zarządzania i ładu korporacyjnego: Przed nacjonalizacją procesy decyzyjne Parex banka były scentralizowane i skupiały się wokół głównych właścicieli. Citadele banka będzie przestrzegać niedawno przyjętych poprawionych zasad ładu korporacyjnego. Wprowadzi zestaw procedur dotyczących Zarządu i Rady Nadzorczej, mających na celu zapewnienie wysokich standardów ładu korporacyjnego. Kluczowe zasady ładu korporacyjnego Citadele banka są następujące: ścisłe rozdzielenie własności i zarządzania; zagwarantowanie praw akcjonariuszy; ujawnianie informacji i przejrzystość; obowiązki i struktura zarządu; oraz promowanie etycznego i odpowiedzialnego podejmowania decyzji.

(39)

Usprawnione zarządzanie ryzykiem: Kierownictwo Parex banka przeanalizowało i ulepszyło środki zarządzania ryzykiem i środki kontroli w ramach banku zarówno na poziomie przedsiębiorstwa, jak i na poziomie operacyjnym w odniesieniu do wszystkich głównych kategorii ryzyka (ryzyka rynkowego, ryzyka kredytowego i ryzyka operacyjnego). W szczególności rekonstrukcji poddane zostaną w znacznym stopniu środki kontroli ryzyka kredytowego w Citadele banka w celu zmiany poprzedniego podejścia Parex banka, polegającego mianowicie na udzielaniu zabezpieczonych kredytów przy stosowaniu istotnie niepewnych wycen, na oparte na przepływach oceny zdolności kredytobiorców do obsługi zadłużenia. Zarządzanie ryzykiem jest zasadniczym elementem procesu zarządzania Citadele banka. Zarządzanie ryzykiem w ramach Citadele banka podlega kontroli ze strony niezależnej jednostki. Dodatkowo Rada Nadzorcza Citadele banka uczestniczy w nadzorowaniu zarządzania ryzykiem, a jeden z jej członków odpowiada za nadzór nad zarządzaniem ryzykiem, kontrolę wewnętrzną i zgodność z przepisami i standardami. Dla Rady Nadzorczej sporządzane są miesięczne sprawozdania dotyczące ryzyka, które zawierają uaktualnione informacje o ryzyku kredytowym i zachowaniu zgodności z wymogami w ramach banku.

(40)

Zmniejszony bilans skupiony na głównych segmentach: Główna część działalności Citadele banka będzie prowadzona w państwach bałtyckich, a kadra zarządzająca będzie się skupiała na przywróceniu rentowności Citadele banka w tym regionie. Portfel niezagrożonych kredytów z terenu WNP niezwiązanych z działalnością główną zostanie przeniesiony do Citadele banka, ale zostanie sprzedany w terminie do […]. Dzięki skoncentrowaniu się na działalności głównej oraz istotnemu zmniejszeniu wielkości aktywnego bilansu Citadele banka osiągnie trwałą rentowność.

(41)

Stabilizacja poziomu płynności: Strategia Citadele banka polega na wypracowaniu trwałego modelu opartego na finansowaniu o niskim ryzyku poprzez zmniejszenie zależności od finansowania hurtowego, wydłużenie okresów zapadalności oraz zróżnicowanie źródeł finansowania przez zwiększenie odsetka lokat klienckich o dłuższym terminie w bazie finansowania Citadele banka. Depozyty w Citadele banka nie podlegają ograniczeniom w zakresie wycofywania depozytów nałożonym przez łotewski organ regulacji.

(42)

Przywrócenie rentowności w głównym segmencie do 2011 r.: Citadele banka planuje zmniejszyć koszty administracyjne i wydatki pracownicze oraz pozostałe koszty administracyjne. Koszty administracyjne Parex banka zmniejszono już o 39 %, co odpowiada 32 mln LVL w 2009 r. Przewiduje się, że relacja koszty/dochody w przypadku Citadele banka zmniejszy się jeszcze bardziej i będzie wynosiła [między 35 a 55] % w 2014 r. Zmniejszenie to będzie osiągnięte poprzez […] ograniczenia wydatków pracowniczych oraz zrewidowanie różnych procesów zachodzących w ramach Citadele banka. W celu ograniczenie kosztów operacyjnych i osiągnięcia stabilności finansowej Citadele banka będzie kontynuował działania zapoczątkowane już przez Parex banka zmierzające do odbudowania struktury kosztów poprzez optymalizację sieci oddziałów, […] oraz inne środki oszczędnościowe. Ograniczanie kosztów będzie uzupełnione różnymi inicjatywami służącymi wzrostowi dochodów i skoncentrowaniem się na wysokiej jakości zarządzania aktywami w celu zwiększenia stopy zwrotu z kapitału własnego (zwanej dalej „ROE”).

(43)

Zgodnie z prognozami zawartymi w ostatecznym planie restrukturyzacji, w scenariuszu bazowym Citadele banka odzyskałby rentowność już w 2011 r., a trwałą poprawę wyników osiągnąłby w 2015 r. W 2014 r. Citadele banka osiągnąłby ROE na poziomie [między 18 a 28] %. Tabela 3 przedstawia główne finansowe wskaźniki wynikowe Citadele banka za okres 2010–2014. Efekty działań restrukturyzacyjnych przeprowadzonych przez kierownictwo banku są widoczne w głównych wskaźnikach za rok 2014, dla którego relacja koszty/dochody wynosi [między 35 a 55] %, a ROE [między 18 a 28] %. W 2015 r. ma powstać solidniejsza struktura kapitałowa ze wskaźnikiem kapitał własny/aktywa ogółem na poziomie [między 8 a 14] %.

Tabela 3

Główne finansowe wskaźniki wynikowe Citadele banka w latach 2010–2014, scenariusz bazowy

	sierpień-grudzień 2010 r.	2011 r.	2012 r.	2013 r.	2014 r.
Analiza kosztów
Wydatki operacyjne/dochód ogółem	[…] %	[…] %	[…] %	[…] %	[35-55] %
Utrata wartości/kredyty netto	[…] %	[…] %	[…] %	[…] %	[1-3] %
Rentowność
Dochód (strata) netto, w mln LVL	[strata]	[zysk]	[zysk]	[zysk]	[zysk]
ROE	[—] %	[…] %	[…] %	[…] %	[18-28] %
Bilans
Aktywa ogółem (w mln LVL)	[…]	[…]	[…]	[…]	[1,400-1,650]
Depozyty/aktywa ogółem	[…] %	[…] %	[…] %	[…] %	[…] %
Kredyty/depozyty klientów	[…] %	[…] %	[…] %	[…] %	[50-80] %
Kapitał własny/aktywa ogółem	[…] %	[…] %	[…] %	[…] %	[9-13] %
CAR	[10–14] %	[11–15] %	[12–16] %	[14–19] %	[16–20] %

(44)

W scenariuszu pesymistycznym Citadele banka powróci do rentowności w 2013 r., a dalszą poprawę wyników osiągnie w 2014 r. W 2014 r. bank osiągnie ROE na poziomie [> 0] % (20). Plan pokazuje, że w scenariuszu pesymistycznym wskaźniki kapitałowe dla Citadele banka i całej skonsolidowanej grupy utrzymują się znacznie powyżej ustawowych wymogów minimalnych. Tabela 4 przedstawia główne finansowe wskaźniki wynikowe Citadele banka za okres 2010–2014 w scenariuszu pesymistycznym.

Tabela 4

Główne finansowe wskaźniki wynikowe Citadele banka w latach 2010–2014, scenariusz pesymistyczny

	sierpień-grudzień 2010 r.	2011 r.	2012 r.	2013 r.	2014 r.
Analiza kosztów
Wydatki operacyjne/dochód ogółem	[…] %	[…] %	[…] %	[…] %	[45-60] %
Rentowność
Dochód (strata) netto, w mln LVL	[strata]	[strata]	[strata]	[zysk]	[zysk]
ROE		—		[…] %	[> 0] %
Bilans
Kredyty/depozyty klientów	[…] %	[…] %	[…] %	[…] %	[40-60] %
CAR	[> 8] %	[> 8] %	[> 8] %	[> 8] %	[> 8] %

(45)

Zgodnie z wynikami testów warunków skrajnych przeprowadzonych w odniesieniu do Citadele banka (zob. tabela 5) przez Łotewski Bank Centralny nie będą potrzebne żadne dodatkowe środki kapitałowe, aby spełnić minimalne wymogi kapitałowe na koniec 2015 r. przy współczynniku adekwatności kapitałowej na poziomie [> 8 %].

Tabela 5

Wyniki testów warunków skrajnych w odniesieniu do Citadele banka

Nowy bank	Scenariusz bazowy
Nowy bank	Potrzebne dodatkowe rezerwy, w mln LVL	Potrzebny dodatkowy kapitał, w mln LVL	CAR, %
2010	[…]	[…]	[…]
2011	[…]	[…]	[…]
2012	[…]	[…]	[…]
2013	[…]	[…]	[…]
2014	[…]	[…]	[…]

(46)

Po podziale Parex banka (w tym jego spółki zależne) będzie w […]. W latach 2010–2017 sprzeda i zbędzie wszystkie swoje aktywa. Głównym zadaniem Parex banka będzie odzyskanie jak największej ilości scedowanych mu aktywów w okresie istnienia banku, który na potrzeby prognozy ustalono na osiem lat. Tym sposobem Parex banka uniknie konieczności gwałtownej wyprzedaży portfela oraz pośpiesznej realizacji zabezpieczeń. Parex banka będzie się koncentrował na rozwiązaniu kwestii kredytów zagrożonych oraz przejętych już nieruchomości. Dlatego też działalność Parex banka będzie się skupiała na prowadzeniu procedur odzyskiwania aktywów, a następnie zarządzaniu aktywami i ich możliwie szybkiej sprzedaży w sposób zorganizowany i na rozsądnych warunkach.

(47)

Po podziale ani Parex banka ani jego spółki zależne nie będą się angażować w nową działalność gospodarczą, jeżeli nie będzie to konieczne ze względu na jego podstawowe zadanie polegające na zarządzaniu przeniesionymi aktywami i sprzedaniu ich. W szczególności Parex banka zaprzestanie udzielania nowych kredytów. Ze względów administracyjnych (sprzedażowych) może jednak rozdzielać niektóre aktywa między oddzielne spółki zależne.

(48)

Jeżeli chodzi o finansowanie spółek leasingowych z terenu WNP, Parex banka podejmie starania zmierzające do sprzedania tych przedsiębiorstw. Jak wspomniano powyżej, nie będą udzielane żadne nowe kredyty, w tym transakcje leasingowe, a jeżeli nie znajdą się kupcy, istniejące portfele leasingowe zostaną w całości zlikwidowane w terminie do […]. Znaczącą część portfeli leasingowych stanowią […].

(49)	Oczekuje się, że działania te doprowadzą łącznie do przypływu płynności do Parex banka, dzięki czemu bank zacznie zwracać depozyty państwowe. Jednakże kapitał zainwestowany w bank nie zostanie zwrócony państwu, na podstawie prognoz finansowych.

(50)	Plan restrukturyzacji przewiduje, że Parex banka zachowa zgodność z wymogami kapitałowymi jedynie do […].

(51)

Parex banka doświadczył utrzymującego się masowego wycofywania depozytów z banku. W konsekwencji baza depozytowa jest obecnie znacznie mniejsza niż przed kryzysem. Akcja kredytowa również została znacznie ograniczona ze względu na brak finansowania. Władze łotewskie zobowiązały się do ograniczenia operacji kredytowych i depozytowych Citadele banka w odpowiednich segmentach geograficznych (zob. sekcja 2.5 poniżej). Ograniczenie w zakresie operacji kredytowych i depozytowych uniemożliwi zwiększenie ograniczonej już obecności na rynku o więcej niż [między 9 a 13] % w skali roku.

(52)

Plan restrukturyzacji przewiduje ograniczenie działalności Citadele banka w porównaniu ze skalą działania Parex banka sprzed kryzysu. Ograniczenie to zostanie częściowo zrealizowane poprzez zbycie niektórych aktywów (niezagrożonych kredytów z terenu WNP oraz działalności związanej z zarządzaniem majątkiem, w przypadku oddzielnej sprzedaży z Citadele banka). Ponadto Łotwa zobowiązała się do sprywatyzowania Citadele banka w terminie do dnia 31 grudnia 2014 r.

(53)

W wyniku nacjonalizacji byli akcjonariusze większościowi Parex banka zostali usunięci ze spółki (zob. motyw 13). W konsekwencji późniejszego dokapitalizowania Parex banka przez państwo oraz EBOR nastąpiło rozmycie akcjonariatu mniejszościowego (z poprzedniego poziomu 15,2 % do 3,7 % na dzień 7 lipca 2010 r.).

2.4. ŚRODKI POMOCY NA RESTRUKTURYZACJĘ

(54)	W ostatecznym planie restrukturyzacji wskazuje się, że istniejąca pomoc na ratowanie będzie przedłużona na okres restrukturyzacji i podzielona między nowo utworzony bank, Citadele banka, i Parex banka. Oprócz już przyznanej pomocy planuje się udzielenie pewnej kwoty dodatkowej pomocy państwa.

(55)

Planowane wsparcie płynności w formie depozytów państwa dla Citadele banka i Parex banka nie przekroczy kwoty 1,5 mld LVL, która została zatwierdzona jako maksymalna pomoc na ratowanie w formie instrumentów wsparcia płynności dla Parex banka przed podziałem (21). W przypadku scenariusza bazowego i scenariusza pesymistycznego depozyty państwowe w Citadele banka powinny zostać spłacone do 2012 r. W scenariuszy optymistycznym depozyty państwowe powinny być w całości spłacone do 2011 r. Depozyty państwowe w Parex banka pozostają niespłacone na koniec okresu restrukturyzacji w scenariuszu bazowym i scenariuszu pesymistycznym. Niespłacone kwoty wahają się od [0–100] mln EUR (w scenariuszu bazowym) do [100–200] mln LVL (w scenariuszu pesymistycznym). Spłata może nastąpić wcześniej w przypadku sprzedaży beneficjentów lub ich aktywów. W tabeli 6 pokazano niespłacone salda w różnych scenariuszach.

Tabela 6

Państwowe środki wsparcia płynności (niespłacone salda na koniec roku)

Citadele banka

(w mln LVL)
	1.8.10	31.12.10	31.12.11	31.12.12	31.12.13	31.12.14
Scenariusz bazowy	131	143	36	0	—	—
Scenariusz optymistyczny	131	143	—	—	—	—
Scenariusz pesymistyczny	131	143	36	0	—	—

Parex banka

(w mln LVL)
	1.8.10	31.12.10	31.12.11	31.12.12	31.12.13	31.12.14	31.12.15	31.12.16	31.12.17
Scenariusz bazowy	[400–550]	[400–550]	[400–550]	[250–400]	[250–400]	[150–400]	[150–400]	[100–250]	[0–100]
Scenariusz optymistyczny	[400–550]	[400–550]	[400–550]	[250–400]	[250–400]	[150–400]	[150–400]	[100–250]	0
Scenariusz pesymistyczny	[400–550]	[400–550]	[400–550]	[250–400]	[250–400]	[150–400]	[150–400]	[100–250]	[100–200]

(56)

Wynagrodzenie za środki wsparcia płynności ustalono w drugiej decyzji w sprawie ratowania banku na podstawie zaleceń Europejskiego Banku Centralnego z dnia 20 października 2008 r. dotyczących rządowych gwarancji długów bankowych. Zgodnie z planem restrukturyzacji stawki wynagrodzenia w odniesieniu do Citadele banka i Parex banka będą ustalone jako koszty finansowania państwowego (22) plus dodatkowa opłata w wysokości 50 punktów bazowych. Ponadto w przypadku Citadele banka wprowadzona zostanie opłata motywacyjna; począwszy od kwietnia 2011 r. opłata ta będzie zwiększana o wartość do 15 punktów bazowych kwartalnie, co ma stanowić zachętę dla banku do refinansowania swojej działalności na rynku.

(57)

W tabeli 7 przedstawiono prognozowany koszt wsparcia płynności przez państwo w porównaniu z kosztem depozytów klientów w Citadele banka.

Tabela 7

Koszt depozytów państwowych w Citadele banka w porównaniu z kosztem depozytów klientów

(w %)
	2010 r.	2011 r.	2012 r.	2013 r.
Koszt instrumentów wsparcia płynności	9,6	5,4	6,5	7,9
Koszt depozytów klientów	[…]	[…]	[…]	[…]

(58)

Po podziale istniejące gwarancje na rzecz konsorcjalnych kredytodawców Parex banka, zatwierdzone w ramach pierwszej decyzji w sprawie ratowania banku i drugiej decyzji w sprawie ratowania banku, pozostaną w Parex banka wraz z kredytami konsorcjalnymi. W planie restrukturyzacji przewiduje się, że gwarancje te wygasną do dnia 31 grudnia 2011 r., a rząd nie będzie musiał realizować swoich gwarancji.

(59)

W marcu 2010 r. Parex banka podpisał umowę z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (zwanym dalej „EBI”), który zapewni linię kredytową w kwocie do 100 mln EUR na finansowanie małych i średnich przedsiębiorstw. Linia kredytowa ma być przeniesiona do Citadele banka. EBI wymaga gwarancji państwowej na te środki finansowe, do czasu gdy Citadele banka będzie mieć niski rating inwestycyjny.

(60)	Citadele banka może również potrzebować dodatkowych państwowych gwarancji lub instrumentów wsparcia płynności w kwocie do 88 mln LVL (126 mln EUR) w odniesieniu do niespłaconych euroobligacji, które wygasają w maju 2011 r.

(61)

Cena gwarancji państwowej jest ceną zatwierdzoną w drugiej decyzji w sprawie ratowania banku (23). Jeżeli chodzi o cenę ewentualnych dodatkowych gwarancji państwowych ujętych w planie restrukturyzacji, punktem odniesienia dla niej będzie cena istniejącej gwarancji państwowej (1,048 %) powiększona o dodatkową opłatę w wysokości 12,5 punktu bazowego, która zostanie wprowadzona i będzie powiększana o 12,5 punktu bazowego z końcem każdego kwartału.

(62)	W planie restrukturyzacji zakłada się, że kapitał własny (warstwy 1) wprowadzony już do Parex banka w okresie ratowania banku pozostanie w Parex banka.

(63)

Zgodnie z planem restrukturyzacji nie będą konieczne żadne dodatkowe środki kapitałowe od państwa z wyjątkiem:

a)	dokapitalizowania w kwocie 103 mln LVL poprzez konwersję depozytów państwowych w kapitał własny Citadele banka w momencie podziału. Wynagrodzenie za ten kapitał zostanie pozyskane poprzez sprzedaż Citadele banka, którą Łotwa zobowiązała się przeprowadzić do końca 2014 r.;

oraz dokapitalizowania poprzez konwersję niektórych depozytów państwowych oraz odsetek od tych depozytów w Parex banka w latach 2010–2013 do maksymalnej kwoty 210,7 mln LVL w scenariuszu bazowym i 218,7 mln LVL w scenariuszu pesymistycznym. Przewiduje się, że Parex banka będzie płacił odsetki w wysokości […] % rocznie od depozytów państwowych skapitalizowanych po podziale do dnia 31 grudnia 2013 r. Począwszy od roku 2014 skapitalizowane depozyty państwowe będą zaliczane w poczet rachunku zysków/strat na poziomie […] %.

(64)

W tabelach 8 i 9 przedstawiono odpowiednie kwoty kapitału warstwy 1, które państwo przekaże Parex banka w ramach różnych scenariuszy.

Tabela 8

Prognozowana kapitalizacja depozytów państwowych w Parex banka

(w mln LVL)
	31.7.10	31.12.10	31.12.11	31.12.12	31.12.13	31.12.14	31.12.15	31.12.16	31.12.17
Scenariusz bazowy	—	—	[10-30]	[30-60]	[0-20]	—	—	—	—
Scenariusz optymistyczny	—	—	[10–30]	[30–60]	[0–20]	—	—	—	—
Scenariusz pesymistyczny	—	—	[10–30]	[30–60]	[0–20]	—	—	—	—

Tabela 9

Odroczone/skapitalizowane odsetki od środków skarbu państwa w Parex banka

(w mln LVL)
	31.7.10	31.12.10	31.12.11	31.12.12	31.12.13	31.12.14	31.12.15	31.12.16	31.12.17
Scenariusz bazowy	—	[0-10]	[20-40]	[20-40]	[20-40]	—	—	—	—
Scenariusz optymistyczny	—	[0-10]	[20-40]	[20-40]	[20-40]	—	—	—	—
Scenariusz pesymistyczny	—	[0-10]	[20-40]	[20-40]	[20-40]	—	—	—	—

(65)	Łotwa zobowiązała się, że maksymalna całkowita kwota kapitału przekazanego do Parex banka nie może przekroczyć 218,7 mln LVL i że nie przekaże Parex banka bezpośrednio lub pośrednio żadnych kolejnych środków kapitałowych w jakiejkolwiek formie po końcu […].

(66)

W tabeli 10 przedstawiono prognozowaną spłatę przez Parex banka kwoty głównej depozytów państwowych oraz odsetek od nich.

Tabela 10

Prognozowana spłata kwoty głównej depozytów państwowych i odsetek przez Parex banka

(w mln LVL)
	Scenariusz bazowy	Scenariusz pesymistyczny
Spłata kwoty głównej depozytów państwowych	[…]	[…]
Spłata odsetek od depozytów państwowych	[…]	[…]
Łącznie	[…]	[…]

(67)

Pomoc na ratowanie w formie podporządkowanego kapitału pożyczkowego (kapitału warstwy 2) zostanie przekazana Citadele banka. Kwota wynagrodzenia została ustalona w drugiej decyzji w sprawie ratowania banku i w trzeciej decyzji w sprawie ratowania banku (24) na podstawie zaleceń Europejskiego Banku Centralnego z dnia 20 listopada 2008 r. dotyczących wyceny instrumentów polegających na dokapitalizowaniu. W grudniu 2009 r. stała stopa oprocentowania pożyczek podporządkowanych wynosiła […] %, a po lutym 2010 r. została podniesiona do […] %.

(68)	Państwo nie przekazało ani nie przekaże Parex banka żadnego kapitału warstwy 2 ani w momencie podziału ani po podziale.

(69)

Jak opisano w motywach 27–32, niektóre aktywa zostaną przeniesione z Parex banka do Citadele banka, a Citadele banka będzie kontynuował część działalności Parex banka, podczas gdy w Parex banka pozostaną aktywa zagrożone i niezwiązane z działalnością główną. Jeżeli chodzi o wartość aktywów pozostających w Parex banka, ostrożna wycena oparta na scenariuszu pesymistycznym wskazuje straty państwa w wysokości [200–400] mln LVL, natomiast w scenariuszu bazowym straty wynoszą [50-300] LVL. Straty te odpowiadają około [20–50] % wartości księgowej aktywów (równej 814 mln LVL) w scenariuszu pesymistycznym oraz około […] % w scenariuszu bazowym. Jeżeli uwzględnić kwoty tworzonych rezerw, obniżka wartości nominalnej aktywów byłaby jeszcze większa.

(70)

W tabeli 11 przedstawiono odpowiednie szacunkowe kwoty niespłaconych zobowiązań i utraconego kapitału własnego państwa po likwidacji aktywów w Parex banka.

Tabela 11

Niespłacone zobowiązania i utracony kapitał własny państwa po likwidacji aktywów w Parex banka

(w mln LVL)
Scenariusz bazowy
Niespłacone depozyty państwowe	[0–100]
Dokapitalizowanie przez państwo	[…]
Ogółem	[50–300]
Scenariusz pesymistyczny
Niespłacone depozyty państwowe	[100–200]
Dokapitalizowanie przez państwo	[…]
Ogółem	[200–400]

2.5. ZOBOWIĄZANIA PODJĘTE PRZEZ ŁOTWĘ

(71)

Aby Komisja mogła uznać pomoc na restrukturyzację dla Citadele banka i Parex banka za zgodną z rynkiem wewnętrznym, dnia 3 września 2010 r. Łotwa przedłożyła dokument „Zobowiązania wobec Komisji Europejskiej”, podpisany przez Łotwę, Citadele banka i Parex banka, zawierający zobowiązania mające na celu zapewnienie pełnego wdrożenia planu restrukturyzacji i ograniczenie zakłóceń konkurencji wynikających z pomocy na restrukturyzację (zwany dalej „zobowiązaniami”). Poniżej opisano główne zobowiązania.

2.5.1. ZOBOWIĄZANIA DOTYCZĄCE CITADELE BANKA

(72)

Zobowiązanie do zbycia kredytów z terenu WNP. Citadele banka zbywa lub powierza zbycie kredytów z terenu WNP w terminie do […] na rzecz nabywcy i na warunkach sprzedaży zatwierdzonych przez Komisję. W celu przeprowadzenia transakcji zbycia Citadele banka znajduje nabywcę i zawiera ostateczną wiążącą umowę kupna-sprzedaży dotyczącą sprzedaży kredytów z terenu WNP nie później niż do […]. Jeżeli Citadele banka nie zawrze takiej umowy we wskazanym terminie, wówczas udziela powiernikowi ds. zbycia wyłącznego mandatu do sprzedaży kredytów z terenu WNP w terminie do […].

(73)

Zobowiązanie do zbycia działalności związanej z zarządzaniem majątkiem. Działalność związana z zarządzaniem majątkiem zostaje sprzedana w terminie do […], na zasadzie kontynuacji działalności, na rzecz nabywcy i na warunkach sprzedaży zatwierdzonych przez Komisję. W tym celu nie później niż do […]:

a)	Łotwa musi znaleźć nabywcę i zawrzeć ostateczną wiążącą umowę kupna-sprzedaży dotyczącą sprzedaży 100 % swoich akcji w Citadele banka, w tym działalności związanej z zarządzaniem majątkiem; lub

b)	Citadele banka musi znaleźć nabywcę i zawrzeć ostateczną wiążącą umowę kupna-sprzedaży dotyczącą sprzedaży działalności związanej z zarządzaniem majątkiem wydzielonej z reszty Citadele banka.

Jeżeli działalność związana z zarządzaniem majątkiem nie zostanie zbyta, wraz z Citadele banka lub oddzielnie, w terminie do […], Citadele banka udziela powiernikowi ds. zbycia wyłącznego mandatu do sprzedaży działalności związanej z zarządzaniem majątkiem wydzielonej z reszty Citadele banka w terminie do […].

(74)

Utrzymanie rentowności, zbywalności i konkurencyjności. Do czasu ukończenia sprzedaży działalności związanej z zarządzaniem majątkiem Citadele banka utrzymuje rentowność, zbywalność i konkurencyjność działalności związanej z zarządzaniem majątkiem zgodnie z dobrą praktyką biznesową oraz minimalizuje w miarę możliwości wszelkie ryzyko utraty jej konkurencyjności.

(75)

Obowiązek utrzymania rozdzielności. Do czasu ukończenia sprzedaży działalności związanej z zarządzaniem majątkiem Citadele banka utrzymuje rozdzielność działalności związanej z zarządzaniem majątkiem od działalności, które zachowuje, oraz dopilnowuje, aby główni pracownicy działalności związanej z zarządzaniem majątkiem nie mieli związku z jakąkolwiek częścią zachowanej działalności i vice versa. Citadele banka wyznacza menadżera ds. utrzymania rozdzielności, który zajmuje się prowadzeniem działalności związanej z zarządzaniem majątkiem pod nadzorem powiernika monitorującego. Menadżer ds. utrzymania rozdzielności zarządza działalnością związaną z zarządzaniem majątkiem niezależnie oraz w najlepiej pojętym interesie tej działalności w celu zapewnienia jej nieprzerwanej rentowności, zbywalności i konkurencyjności oraz jej niezależności od działalności zachowanej przez Citadele banka.

(76)

Zobowiązanie do zbycia Citadele banka. Łotwa zbywa lub powierza zbycie Citadele banka w terminie do dnia 31 grudnia 2015 r. na rzecz nabywcy i na warunkach sprzedaży zatwierdzonych przez Komisję. W celu przeprowadzenia transakcji zbycia Łotwa znajduje nabywcę i zawiera ostateczną wiążącą umowę kupna-sprzedaży dotyczącą sprzedaży Citadele banka nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r. W celu wykonania niniejszego zobowiązania Łotwa musi sprzedać wszystkie akcje będące w jej bezpośrednim lub pośrednim posiadaniu (w tym poprzez przedsiębiorstwa publiczne) w Citadele banka. Jeżeli Łotwa nie zawrze takiej umowy w terminie do dnia 31 grudnia 2014 r., wówczas Łotwa udziela powiernikowi ds. zbycia wyłącznego mandatu do sprzedaży Citadele banka w terminie do 31 grudnia 2015 r.

(77)

Ograniczenia w zakresie nowych kredytów i depozytów w państwach bałtyckich. Na Łotwie, Litwie i w Estonii Citadele banka i przedsiębiorstwa z nim powiązane wprowadzają ograniczenia w zakresie:

a)	nowych kredytów brutto w ujęciu wolumenów i udziałów w rynku kredytów w odniesieniu do całkowitego portfela kredytowego Citadele banka i AB „Citadele” bankas (25); oraz

b)	depozytów w ujęciu zarówno wolumenów, jak i udziałów w rynku,

do maksymalnych dopuszczalnych kwot podanych w tabelach 12–17.

Rynek łotewski

Tabela 12

Ograniczenia w zakresie kredytów na Łotwie

	2010	2011	2012	2013	2014	2015
Nowe kredyty brutto w ramach działalności głównej (w mln LVL)	[28–40]	[115–165]	[120–175]	[130–190]	[145–210]	[160–230]
Udział w rynku kredytów w ramach działalności głównej (bez kredytów z terenu WNP) w ujęciu udziału portfela kredytów w całkowitej ilości kredytów na Łotwie (%)	[< 5] %	[< 6] %	[< 6] %	[< 6] %	[< 7] %	[< 7] %
Nowe kredyty brutto w ramach segmentu zarządzania kapitałem prywatnym (ZKP) (26) (w mln LVL)	[0–4]	[9–13]	[9,5–14]	[10–15]	[11–17]	[12,5–18]

Tabela 13

Ograniczenia w zakresie depozytów na Łotwie

	2010	2011	2012	2013	2014	2015
Depozyty w ramach działalności głównej (bez depozytów w ramach segmentu ZKP) (w mln LVL)	[550–790]	[600–860]	[660–950]	[720–1045]	[795–1150]	[875–1260]
Udział w rynku depozytów w ramach działalności głównej (%)	[< 7] %	[< 8] %	[< 8] %	[< 8] %	[< 8] %	[< 8] %
Depozyty w ramach segmentu ZKP (w mln LVL)	[340–490]	[405–585]	[375–540]	[410–590]	[440–630]	[475–685]
Udziały w rynku depozytów w ramach segmentu ZKP (%)	[< 5] %	[< 5] %	[< 5] %	[< 5] %	[< 5] %	[< 5] %

Rynek litewski

Tabela 14

Ograniczenia w zakresie kredytów na Litwie

	2010	2011	2012	2013	2014	2015
Nowe kredyty brutto (w mln LVL)	[19–27]	[36,5–53]	[40–58]	[44–63]	[48–70]	[53–76]
Udział w rynku w ujęciu udziału portfela kredytów w całkowitej ilości kredytów na Litwie (%)	[< 2,5] %	[< 2,5] %	[< 2,5] %	[< 3] %	[< 3] %	[< 3] %

Tabela 15

Ograniczenia w zakresie całkowitej wartości depozytów na Litwie

	2010	2011	2012	2013	2014	2015
Całkowita wartość depozytów (w mln LVL)	[115–170]	[130–185]	[140–205]	[155–225]	[170–245]	[190–270]
Udział w rynku (%)	[< 3] %	[< 3] %	[< 3] %	[< 4] %	[< 4] %	[< 4] %

Rynek estoński

Tabela 16

Ograniczenia w zakresie kredytów w Estonii

	2010	2011	2012	2013	2014	2015
Nowe kredyty brutto (w mln LVL)	[3,2–4,6]	[7–10]	[7,6–11]	[8–12]	[9–13]	[10–14]
Udział w rynku w ujęciu udziału portfela kredytów w całkowitej ilości kredytów w Estonii (%)	[< 1,5] %	[< 1,5] %	[< 1,5] %	[< 1,5] %	[< 1,5] %	[< 1,5] %

Tabela 17

Ograniczenia w zakresie całkowitej wartości depozytów w Estonii

	2010	2011	2012	2013	2014	2015
Całkowita wartość depozytów (w mln LVL)	[85–125]	[95–135]	[105–150]	[115–165]	[125–180]	[135–195]
Udział w rynku (%)	[< 1] %	[< 1,5] %	[< 2,5] %	[< 2,5] %	[< 2,5] %	[< 2,5] %

(78)

Ograniczenia w zakresie depozytów w przypadku oddziału niemieckiego i oddziału szwedzkiego. Citadele banka wprowadza ograniczenia w zakresie depozytów w oddziale niemieckim i w oddziale szwedzkim w ujęciu zarówno wolumenów, jak i odpowiednich udziałów w rynku, do maksymalnych dopuszczalnych kwot podanych w tabelach 18 i 19.

Tabela 18

Ograniczenia w zakresie całkowitej wartości depozytów w odniesieniu do oddziału niemieckiego

	2010	2011	2012	2013	2014	2015
Całkowita wartość depozytów (w mln LVL)	[47–69]	[50–75]	[60–85]	[65–90]	[70–100]	[80–110]
Udział w rynku (%)	[< 0,5] %	[< 0,5] %	[< 0,5] %	[< 0,5] %	[< 0,5] %	[< 0,5] %

Tabela 19

Ograniczenia w zakresie całkowitej wartości depozytów w odniesieniu do oddziału szwedzkiego

	2010	2011	2012	2013	2014	2015
Całkowita wartość depozytów (w mln LVL)	[35–50]	[40–55]	[40–60]	[45–70]	[50–75]	[55–80]
Udział w rynku (%)	[< 0,5] %	[< 0,5] %	[< 0,5] %	[< 0,5] %	[< 0,5] %	[< 0,5] %

(79)	Niezwiększanie liczby oddziałów. Citadele banka nie może zwiększać łącznej liczby oddziałów. Nie uniemożliwia to jednak Citadele banka przemieszczania niektórych swoich oddziałów.

(80)

Zobowiązania, o których mowa w motywach 77–79, mają zastosowanie do czasu pełnej spłaty pomocy państwa w postaci instrumentów wsparcia płynności przekazanych na rzecz Citadele banka przez Łotwę oraz ukończenia sprzedaży Citadele banka, a przynajmniej do […]. Jeżeli działalność związana z zarządzaniem majątkiem zostanie sprzedana oddzielnie od reszty Citadele banka, ograniczenia w zakresie kredytów i depozytów w ramach segmentu ZKP (części działalności związanej z zarządzaniem majątkiem), o których mowa w motywie 77, przestają obowiązywać po ukończeniu oddzielnej sprzedaży działalności związanej z zarządzaniem majątkiem.

(81)

Wynagrodzenie tytułem środków na rzecz ratowania aktywów. Citadele banka musi zapłacić Łotwie wynagrodzenie za środki na rzecz ratowania aktywów do kwoty szacowanych strat Łotwy w scenariuszu pesymistycznym, równych sumie instrumentów wsparcia płynności przekazanych przez Łotwę, które mogą potencjalnie zostać utracone na koniec upłynniania aktywów ([100–200] mln LVL), i prognozowanego całkowitego kapitału przekazanego Parex banka od daty przeniesienia ([…] mln LVL). Wynagrodzenie zalicza się w poczet kosztów w rachunku zysków i strat, tj. przed określeniem rocznego dochodu netto. Wynagrodzenie powinno być wypłacane każdego roku, w którym współczynnik adekwatności kapitałowej Citadele banka w ujęciu indywidualnym nie jest niższy niż 12 %, a współczynnik adekwatności kapitałowej na poziomie grupy nie jest niższy niż 8 %, pod warunkiem że odpowiednia kwota nie skutkuje wykazaniem przez Citadele banka strat w danym roku. To zobowiązanie ma zastosowanie do czasu ukończenia sprzedaży Citadele banka.

(82)	Zakaz przejęć. Citadele banka nie może przejmować instytucji finansowych i niefinansowych do czasu pełnej spłaty pomocy na restrukturyzację w postaci instrumentów wsparcia płynności przekazanych na rzecz Citadele banka przez Łotwę oraz ukończenia sprzedaży Citadele banka.

(83)

Nieudzielanie nowych kredytów na terenie WNP. Do czasu ukończenia sprzedaży kredytów z terenu WNP Citadele banka nie może udzielać żadnych nowych kredytów klientom z krajów WNP ani klientom, których ostateczni beneficjenci pochodzą z krajów WNP. Citadele banka i przedsiębiorstwa z nim powiązane mogą wypłacać środki pieniężne tylko w przypadku gdy formalną umowę kredytu podpisano przed datą przeniesienia. Citadele banka zaprzestaje dalszych płatności z tytułu istniejących kredytów, z wyjątkiem sytuacji, w których jest to konieczne do utrzymania lub zwiększenia prawdopodobieństwa, że Citadele banka lub przedsiębiorstwa z nim powiązane uzyskają spłatę niespłaconych kredytów. Ponadto takie płatności muszą być ograniczone do maksymalnego poziomu 2 % portfela kredytów z roku poprzedniego.

2.5.2. ZOBOWIĄZANIA DOTYCZĄCE PAREX BANKA

(84)	Niepodejmowanie nowej działalności. Parex banka i przedsiębiorstwa z nim powiązane nie mogą angażować się w żadne nowe działania, które nie są konieczne z punktu widzenia jego głównego zadania polegającego na zarządzaniu aktywami, a następnie ich sprzedaży.

(85)

Parex banka i przedsiębiorstwa z nim powiązane zaprzestają:

udzielania jakichkolwiek nowych kredytów klientom korporacyjnym lub prywatnym, w tym kredytów leasingowych. Parex banka i przedsiębiorstwa z nim powiązane będą mogły wypłacać środki pieniężne jedynie w przypadku gdy formalną umowę kredytu podpisano przed datą przeniesienia lub gdy nie ma nowych środków, a kredyt udzielany jest na restrukturyzację kredytu powiązanego z aktywami na restrukturyzację. Parex banka będzie miał możliwość udzielania nowych pożyczek na rzecz przedsiębiorstw z nim powiązanych w celu zarządzania przejętymi zabezpieczeniami;

udzielania dalszych płatności z tytułu istniejących kredytów, z wyjątkiem sytuacji, w których jest to konieczne do utrzymania lub zwiększenia prawdopodobieństwa, że Parex banka lub przedsiębiorstwa z nim powiązane uzyskają spłatę niespłaconych kredytów oraz w przypadku gdy dalsza płatność jest konieczna do sfinansowania remontów i udoskonaleń mających istotne znacznie dla konstrukcyjnej integralności zabezpieczonego majątku. Ponadto takie płatności muszą być ograniczone do maksymalnego poziomu 5 % portfela kredytów z roku poprzedniego;

c)	pozyskiwania jakichkolwiek nowych depozytów od ludności.

(86)	Parex banka i przedsiębiorstwa z nim powiązane likwidują lub zbywają całość działalności leasingowej w terminie do […].

(87)	Całkowita maksymalna kwota kapitału przekazanego przez Łotwę na rzecz Parex banka bezpośrednio lub pośrednio, w dowolnej formie nie może przekroczyć 218,7 mln LVL. Łotwa nie przekazuje na rzecz Parex banka dalszych środków kapitałowych bezpośrednio ani pośrednio, w dowolnej formie po dniu […].

2.5.3. POZOSTAŁE ZOBOWIĄZANIA

(88)

Zakaz wypłaty dywidendy i realizacji kuponów. Citadele banka, Parex banka i przedsiębiorstwa z nimi powiązane nie mogą wypłacać inwestorom żadnych dywidend ani realizować kuponów z tytułu istniejących instrumentów kapitałowych (w tym akcji uprzywilejowanych, akcji klasy B oraz instrumentów wyższej kategorii drugiej („upper tier-2”) i niższej kategorii drugiej („lower tier-2”)) ani wykonywać żadnych praw zakupu w odniesieniu do tych instrumentów, chyba że istnieje taki obowiązek wynikający z przepisów prawa. Zobowiązanie to jednak nie ma zastosowania do kapitału posiadanego bezpośrednio lub pośrednio przez Łotwę i kapitału posiadanego przez Citadele banka i Parex banka w przedsiębiorstwach z nimi powiązanych.

(89)	Zakaz informowania o pomocy państwa w reklamach. Citadele banka i Parex banka nie mogą wykorzystywać do celów reklamowych faktu przyznania pomocy państwa, własności państwowej ani jakiejkolwiek przewagi konkurencyjnej wynikającej w jakikolwiek sposób z tej pomocy lub własności.

(90)	Zobowiązania określone w motywach 88–89 mają zastosowanie do Citadele banka do czasu pełnej spłaty pomocy państwa w postaci instrumentów wsparcia płynności przekazanych na rzecz Citadele banka przez Łotwę oraz ukończenia sprzedaży Citadele banka.

(91)

Rozdzielność Citadele banka i Parex banka. Citadele banka i Parex banka zostają całkowicie rozdzielone pod względem operacyjnym najpóźniej do dnia 1 sierpnia 2011 r., z wyłączeniem niektórych działań informatycznych oraz zarządzania i administrowania kredytami z terenu WNP. Druga z tych usług będzie świadczona za opłatą po stawkach rynkowych.

(92)	Powiernicy. Należy powołać powiernika monitorującego, który ma realizować zadania określone w sekcji F zobowiązań.

(93)	Jeżeli Łotwa lub Citadele banka, odpowiednio, nie zawrą wiążącej umowy kupna-sprzedaży na miesiąc przed końcem okresów, o których mowa w motywach 72, 73 i 76, powołany zostaje powiernik ds. zbycia, który ma realizować zadania określone w sekcji F zobowiązań.

(94)	Powiernicy będą niezależni od Citadele banka, Parex banka i Łotwy, będą posiadali niezbędne kwalifikacje do wykonywania swojego mandatu i nie będą w sytuacji konfliktu interesów ani nie staną się na taką sytuację narażeni.

(95)	Komisja według własnego uznania podejmuje decyzje o zatwierdzeniu bądź odrzuceniu proponowanych powierników oraz o zatwierdzeniu proponowanego mandatu z zastrzeżeniem wprowadzenia wszelkich zmian, które uzna za konieczne, aby powiernicy mogli wypełnić swoje obowiązki.

(96)

Powiernik (powiernicy) przyjmuje(-ą) określone obowiązki w celu zapewnienia realizacji zobowiązań. Komisja może, z własnej inicjatywy lub na wniosek powiernika, Łotwy, Citadele banka lub Parex banka, wydać powiernikowi wszelkie polecenia lub instrukcje w celu zapewnienia zgodności z warunkami i obowiązkami, o których mowa w niniejszej decyzji i zobowiązaniach.

3. POWODY WSZCZĘCIA FORMALNEGO POSTĘPOWANIA WYJAŚNIAJĄCEGO

(97)

Komisja wszczęła formalne postępowanie wyjaśniające w tej sprawie, dotyczące wstępnego planu restrukturyzacji przedłożonego dnia 11 maja 2009 r., ponieważ między innymi miała wątpliwości, czy wstępny plan restrukturyzacji był odpowiedni, aby zapewnić przywrócenie długoterminowej rentowności banku bez trwałego wsparcia państwa.

(98)

Ujmując to bardziej konkretnie, nie było jasne, jak i kiedy Parex banka przywróci zgodność z odpowiednimi wymogami regulacyjnymi. Wstępny plan restrukturyzacji nie uwzględniał w wystarczający sposób czynników ryzyka (w tym ryzyko związane z kredytobiorcami spoza OECD) zidentyfikowanych w sprawozdaniu due diligence przedłożonym wraz z planem restrukturyzacji. Ponadto okazało się, że wstępny plan restrukturyzacji opiera się na raczej optymistycznych założeniach w odniesieniu do przyszłych warunków działania. Komisja miała wątpliwości, w jaki sposób bank zdoła poradzić sobie ze zniesieniem ograniczeń w zakresie wycofywania depozytów. Abstrahując od ograniczeń w zakresie płynności, wydaje się, że wstępny plan restrukturyzacji jest oparty na strategii rozwoju działalności we wszystkich segmentach kredytowych i nie przewiduje się w nim zarzucenia lub znacznego zmniejszenia bardziej ryzykownej działalności, na przykład udzielania kredytów osobom fizycznym z terenu WNP, które to kredyty mają wysoką wartość netto. Jeżeli chodzi o prognozowane wtedy zwiększenie wolumenów depozytów i działania zmierzające do pozyskiwania depozytów, wątpliwości dotyczyły tego, czy plan ten jest realistyczny i racjonalny pod względem kosztów. Ponadto na tamtym etapie władze łotewskie nie przedstawiły wyników testów warunków skrajnych. W decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zatem władze łotewskie do ponownego rozważenia ogólnej proponowanej strategii biznesowej Parex banka.

(99)

Plan przewidywał strategię ekspansji biznesowej, która bazowała głównie na agresywnej polityce cenowej i marketingowej służącej odzyskaniu utraconych udziałów w rynku z wykorzystaniem przewagi konkurencyjnej banku wynikającej z pomocy państwa. Plan nie uwzględniał jednak odpowiednich środków ograniczenia zakłóceń konkurencji.

(100)

Jeżeli chodzi o kwestię podziału obciążeń/wkładu własnego, wstępny plan restrukturyzacji nie zawierał jasnych informacji dotyczących całej kwoty niezbędnej pomocy państwa i wkładu własnego Parex banka. Komisja ma wątpliwości, czy wstępny plan restrukturyzacji był na tyle zwarty, aby ograniczyć pomoc do minimum. We wszystkich scenariuszach, nawet na koniec okresu restrukturyzacji bank pozostawał zależny od państwowych instrumentów wsparcia płynności lub gwarancji państwowych. W tym kontekście Komisja musiała również przeanalizować, w jakim stopniu można było ograniczyć potrzeby finansowe Parex banka poprzez większe skupienie się na głównych segmentach działalności i ogólne dalsze zmniejszenie rozmiarów banku.

4. UWAGI ZAINTERESOWANYCH STRON

(101)

W wyznaczonym terminie nie otrzymano żadnych uwag zainteresowanych stron w odniesieniu do decyzji o wszczęciu postępowania.

5. UWAGI ŁOTWY

(102)

W odpowiedzi na decyzję o wszczęciu postępowania władze łotewskie przedłożyły zrewidowany plan restrukturyzacji z dnia 4 września 2009 r., w którym władze łotewskie odniosły się do kilku wątpliwości podniesionych przez Komisję, zmieniając strategię restrukturyzacji Parex banka. Treść planu opisano w sekcji 3.2. Jednakże w następstwie ostatecznej decyzji o podziale Parex banka, plan ten zastąpiono ostatecznym planem restrukturyzacji, przedłożonym dnia 7 lipca 2010 r.

6. POZOSTAŁE UWAGI

(103)

Po upływie wyznaczonego terminu Komisja otrzymała pisma z dnia 15 czerwca 2010 r. i z dnia 13 lipca 2010 r. od byłych akcjonariuszy większościowych Parex banka. Ponadto Komisja otrzymała pisma z dnia 22 czerwca 2010 r. i z dnia 1 lipca 2010 r. od członków łotewskiego parlamentu. Główna kwestia ujęta w pismach z dnia 15 czerwca 2010 r. i z dnia 13 lipca 2010 r. dotyczyła wyboru między scenariuszem wydzielenia dobrych aktywów („good-out”) a scenariuszem wydzielenia złych aktywów („bad-out”) w odniesieniu do restrukturyzacji banku. Pisma z dnia 22 lipca i z dnia 1 lipca koncentrowały się na implikacjach, jakie w kontekście łotewskiego systemu prawnego mogą mieć strategia wybrana w odniesieniu do Parex banka i trwające inicjatywy legislacyjne.

(104)

Komisja zwraca uwagę, że Komisja, w ramach oceny ostatecznego planu restrukturyzacji, w stosownych przypadkach uwzględniała kwestie podniesione w tych pismach, o ile miały one znaczenie, a dana sprawa podlegała kompetencji Komisji.

7. OCENA ŚRODKÓW POMOCY

7.1. OBECNOŚĆ POMOCY

(105)

Komisja musi ocenić, czy przedmiotowe środki stanowią pomoc państwa. Zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE wszelka pomoc przyznana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom, jest niezgodna z funkcjonowaniem rynku wewnętrznego w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(106)

Komisja zauważa, że w odniesieniu do środków pomocy na ratowanie w postaci gwarancji, wsparcia płynności i dokapitalizowania przyznanych na rzecz Parex banka, które zostały utrzymane na etapie restrukturyzacji po podziale Parex banka, Komisja ustaliła już w pierwszej decyzji w sprawie ratowania banku (27), że środki te stanowią pomoc państwa. Komisja nie ma powodu do zmiany swojej poprzedniej oceny w tym względzie. Analogicznie, ponieważ środki te są korzystne dla znacznej części działalności gospodarczej prowadzonej wcześniej przez Parex banka, która jest kontynuowana przez Citadele banka, stanowią one również pomoc państwa dla Citadele banka.

(107)

Jeśli chodzi o środki pomocy opisane w motywach 63 i 69, Łotwa wdraża je w celu restrukturyzacji Parex banka, który był i częściowo pozostaje zaangażowany w działalność transgraniczną i międzynarodową. Również Citadele banka, który przejmuje działalność gospodarczą Parex banka, jest i będzie aktywny na rynkach otwartych na konkurencję międzynarodową. Dlatego też wszelka korzyść wynikająca z użycia zasobów państwowych może wpływać na konkurencję w sektorze bankowym i mieć skutki dla wymiany handlowej między państwami członkowskimi UE. Ponadto przedmiotowe środki są selektywne, gdyż są korzystne wyłącznie dla Citadele banka i Parex banka, oraz są finansowane przy użyciu zasobów państwowych. W obecnych okolicznościach kryzysu finansowego oraz wobec trudności finansowych Parex banka prywatny inwestor nie przyznałby takich środków na porównywalnych warunkach.

(108)

Ponadto w odniesieniu do środków polegających na dokapitalizowaniu uważa się, że prywatny inwestor oczekuje zwrotu współmiernego do ryzyka kojarzonego z daną inwestycją. Dotyczy to w szczególności Citadele banka, który obecnie nie ma ratingu, a powstał ze znajdującego się w trudnej sytuacji banku poddanego restrukturyzacji.

(109)

Uznaje się, że przeniesienie aktywów z Parex banka do Citadele banka realizowane w ramach scenariusza wydzielenia dobrych aktywów (zob. motyw 69) jest środkiem na rzecz ratowania aktywów, ponieważ nowo stworzony bank (Citadele banka) został uwolniony od ciężaru związanego z potencjalnymi stratami z tytułu aktywów zagrożonych i niezwiązanych z działalnością główną pozostawionych w Parex banka. Uwolnienie od tego ciężaru natomiast umożliwia Citadele banka uniknięcie późniejszego zmniejszenia wartości kapitału banku. Dlatego też omawiany środek wiąże się z przekazaniem Citadele banka korzyści.

(110)

Omawiany środek na rzecz ratowania aktywów jest finansowany przy użyciu zasobów państwowych, jeżeli weźmie się pod uwagę, że zgodnie z ostatecznym planem restrukturyzacji Łotwa zasili Parex banka w kapitał o wartości do 218,7 mln LVL w terminie do […], które to środki wraz z niespłaconymi depozytami w kwocie [100–200] mln LVL mogą nie zostać spłacone na koniec prognozowanego okresu […] (zob. tabela 11 powyżej).

(111)

Wobec powyższego uznaje się, że dalsze dokapitalizowanie w momencie podziału mające formę zastrzyku kapitału do Citadele banka w kwocie 103 mln LVL, konwersja depozytów państwowych i odsetek od tych depozytów w Parex banka po podziale i później (zob. motyw 63 powyżej) oraz środek na rzecz ratowania aktywów (zob. motyw 69 powyżej) również stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

7.2. ZGODNOŚĆ POMOCY Z RYNKIEM WEWNĘTRZNYM

7.2.1. PODSTAWA PRAWNA OCENY ZGODNOŚCI POMOCY Z RYNKIEM WEWNĘTRZNYM

(112)

W art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE upoważnia się Komisję do uznania pomocy za zgodną z rynkiem wewnętrznym, jeżeli pomoc ma na celu „zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce państwa członkowskiego”. Jak już wskazano w decyzji o wszczęciu postępowania, Komisja uważa, że z uwagi na fakt, że Parex banka ma znaczenie systemowe, w tym przypadku może zostać zastosowany art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE oraz że zgłoszone środki pomocy powinny zostać ocenione na tej podstawie.

(113)

Na podstawie trzech komunikatów (28) przyjętych w kontekście obecnego kryzysu finansowego, które obowiązywały w momencie podjęcia decyzji, w decyzji o wszczęciu postępowania sprawę wstępnie oceniono zgodnie z zasadami Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (29), przy jednoczesnym uwzględnieniu szczególnych cech kryzysu na rynkach finansowych.

(114)

Pomimo że w decyzji o wszczęciu postępowania przywołano Wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, Komisja wyjaśniła w motywie 49 komunikatu w sprawie przywrócenia rentowności i oceny środków restrukturyzacyjnych stosowanych w sektorze finansowym w dobie kryzysu zgodnie z regułami pomocy państwa (zwanego dalej „komunikatem w sprawie restrukturyzacji”) (30), że wszelka pomoc związana z instytucjami finansowymi zgłoszona do Komisji przed dniem 31 grudnia 2010 r. będzie oceniana jako pomoc na restrukturyzację dla banków zgodnie z komunikatem w sprawie restrukturyzacji, a nie wytycznymi dotyczącymi pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw.

(115)

Jeżeli chodzi o środek na rzecz ratowania aktywów, należy go również ocenić na podstawie komunikatu w sprawie postępowania z aktywami o obniżonej wartości we wspólnotowym sektorze bankowym (31) (zwanego dalej „komunikatem w sprawie aktywów o obniżonej wartości”).

(116)

W kontekście pierwszej decyzji w sprawie ratowania banku (co znalazło później potwierdzenie między innymi w decyzji o wszczęciu postępowania) ustalono już, że Parex banka jest instytucją znajdującą się w trudnej sytuacji i dlatego konieczna jest dogłębna restrukturyzacja banku.

7.2.2. ZGODNOŚĆ ŚRODKÓW Z KOMUNIKATEM W SPRAWIE AKTYWÓW O OBNIŻONEJ WARTOŚCI

(117)

Jak wcześniej wskazano w motywach 109, 108 i 111, transakcję dotyczącą przeniesienia aktywów z Parex banka do Citadele banka można uznać za środek na rzecz ratowania aktywów. Państwo przyjmuje znaczną część strat z tytułu aktywów zagrożonych i niezwiązanych z działalnością główną.

(118)

Szczegółowe warunki dotyczące środków na rzecz ratowania aktywów określono w komunikacie w sprawie aktywów o obniżonej wartości. Zgodnie z sekcją 5.2 tego komunikatu środek na rzecz ratowania aktywów powinien zapewniać przejrzystość ex ante i odpowiedni podział obciążeń, a następnie właściwą wycenę aktywów kwalifikowalnych oraz właściwe wynagrodzenie państwa, tak, aby środek na rzecz ratowania aktywów zapewniał odpowiedzialność akcjonariuszy i nie powodował nadmiernego zakłócenia konkurencji.

(119)

Na ogół, gdy niniejszy przypadek odbiega od podobnych transakcji (32), dzieje się to w pozytywny sposób, gdyż Łotwa nie będzie pokrywać wszystkich strat z tytułu portfela o obniżonej wartości. Natomiast pokrycie strat jest zapewnione jedynie do maksymalnej kwoty oraz w zakresie niezbędnym do tego, aby Parex banka osiągnął zgodność z wymogami kapitałowymi w terminie do […]. W scenariuszach podziału aktywów, w których wybiera się metodę wydzielenia dobrych aktywów, co ma miejsce w bieżącej sprawie, ciężar strat z tytułu aktywów zagrożonych i niezwiązanych z działalnością główną ponoszą częściowo również byli akcjonariusze większościowi oraz spadkowi akcjonariusze mniejszościowi. Metoda ta jest postrzegana pozytywnie z punktu widzenia pomocy państwa, gdyż ogranicza do pewnego stopnia konieczność pełnej wyceny zakresu obniżonej wartości.

(120)

Zgodnie z komunikatem w sprawie aktywów o obniżonej wartości należy dokonać oceny tego, czy cena zastosowana przy przeniesieniu aktywów oraz wynagrodzenie są odpowiednie. W przedmiotowej sprawie jasne jest, że wartość księgowa aktywów pozostałych w Parex banka jest wyższa niż ich cena rynkowa, a zatem występuje tu pomoc państwa na rzecz Citadele banka, co zostało już ustalone w motywach 109–111.

(121)

Zgodnie z pkt 23 i 41 komunikatu w sprawie aktywów o obniżonej wartości cena przeniesienia aktywów w drodze środków nabycia aktywów powinna opierać się na związanej z nimi długoterminowej wartości ekonomicznej. W scenariuszu wydzielenia dobrych aktywów bank zachowujący dobre aktywa powinien zatem z zasady pokrywać różnicę między wartością przeniesienia aktywów a rzeczywistą wartością ekonomiczną. Jeżeli nie jest możliwe uniknięcie technicznej niewypłacalności, różnicę tę należałoby odzyskać, na przykład poprzez mechanizm wycofania.

(122)

W przedmiotowej sprawie, jak już opisano w motywie 69, ostrożne podejście oparte na scenariuszu pesymistycznym wskazuje na straty państwa w wysokości [między 100 a 400] mln LVL; w scenariuszu bazowym straty państwa wynoszą […] mln LVL. Mając na uwadze, że większość kredytów jest zabezpieczona, wyceny długoterminowej wartości ekonomicznej aktywów zawarte w prognozach finansowych nie są zbyt optymistyczne. Gdyby Citadele banka był w stanie w pełni pokryć te straty, środek byłby równoznaczny z przeniesieniem aktywów według rzeczywistej wartości ekonomicznej.

(123)

Ponadto zgodnie z sekcją 5.2 komunikatu w sprawie aktywów o obniżonej wartości Komisja uważa, że Citadele banka powinien zapłacić odpowiednie wynagrodzenie za pomoc kapitałową uzyskaną poprzez środki pomocy związanej z aktywami o obniżonej wartości.

(124)

Cel domagania się wynagrodzenia (w tym, w stosownych przypadkach, wycofania) jest dwojaki: zapewnienie podziału obciążeń oraz zapewnienie równych szans (tj. zminimalizowanie zakłóceń konkurencji).

(125)

W świetle szacowanego efektu pomocy na ratowanie aktywów i prognozowanych dochodów netto (zob. tabele 3 i 4 powyżej) Komisja jest zdania, że Citadele banka nie będzie w stanie zapłacić wymaganego wynagrodzenia (w tym pełnego wycofania) za pomoc na ratowanie aktywów, będąc wciąż w trakcie odzyskiwania rentowności. Jednak przewidywane dochody netto powinny mu umożliwić zapłacenie przynajmniej części tego wynagrodzenia, gdy przywróci rentowność, a jego baza kapitałowa będzie odpowiednia.

(126)

Dlatego też Komisja z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie złożone przez Łotwę, zgodnie z którym Citadele banka zapłaci państwu wynagrodzenie za pomoc na ratowanie aktywów do kwoty strat szacowanych w scenariuszu pesymistycznym, równych sumie depozytów państwowych, które mogą zostać utracone na koniec upłynniania aktywów ([między 100 a 200] mln LVL), i państwowych środków polegających na dokapitalizowaniu ([…] mln LVL). Zapłata wynagrodzenia przyjmie postać wydatków na rachunku zysków i strat, tj. przed ustaleniem rocznego wyniku netto, a wynagrodzenie to powinno być płacone każdego roku, w którym współczynnik adekwatności kapitałowej Citadele banka nie będzie niższy niż 12 %, do kwoty, która nie będzie skutkowała wykazaniem przez Citadele banka strat w danym roku. Zobowiązanie to ma zastosowanie do czasu ukończenia sprzedaży Citadele banka (zob. motyw 81). Podsumowując, Komisja uważa, że mechanizm ten zapewnia, w możliwym do realizacji zakresie, wkład Citadele banka w koszty wynikające z […].

(127)

Jednak, ponieważ wynagrodzenie i wycofanie mogą nie osiągnąć poziomu przewidywanego w komunikacie w sprawie aktywów o obniżonej wartości, w pkt 41 komunikatu w sprawie aktywów o obniżonej wartości wymaga się dogłębnej restrukturyzacji. Taka restrukturyzacja musi obejmować w szczególności znaczne ograniczenie wielkości banku przeżywającego trudności, tak aby zrekompensować fakt, iż Citadele banka nie w pełni ponosi straty i nie płaci w pełni odpowiedniego wynagrodzenia.

(128)

W celu ustalenia, czy restrukturyzacja jest wystarczająca, należy ją ocenić pod kątem celów wynagrodzenia i wycofania, tj. pod kątem podziału obciążeń i ograniczenia zakłóceń konkurencji. W szczególności należy się upewnić, czy osiągnięto wystarczający podział obciążeń poprzez inne środki oraz czy zakłócenia konkurencji są ograniczone poprzez zweryfikowanie pozycji rynkowej i wielkości Citadele banka. Ocena ta musi uwzględniać pozostałe środki pomocy, które przyniosły korzyść Parex banka i Citadele banka, a przedstawiona jest w części niniejszej decyzji, w której analizuje się zgodność środków pomocy z komunikatem w sprawie restrukturyzacji (zob. motywy 144 i kolejne).

(129)

Po podziale Parex banka będzie podmiotem oddzielnym i organizacyjnie niezależnym od Citadele banka, zgodnie z wymogiem określonym w sekcji 5.6 komunikatu w sprawie aktywów o obniżonej wartości.

(130)

Podsumowując, Komisja uważa, że w analizowanym przypadku zachowana jest zgodność z komunikatem w sprawie aktywów o obniżonej wartości.

7.2.3. ZGODNOŚĆ ŚRODKÓW Z KOMUNIKATEM W SPRAWIE RESTRUKTURYZACJI

(131)

W komunikacie w sprawie restrukturyzacji określa się zasady pomocy państwa mające zastosowanie do restrukturyzacji instytucji finansowych w dobie obecnego kryzysu. Aby zachować zgodność z art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE, restrukturyzacja instytucji finansowej w kontekście obecnego kryzysu finansowego musi:

(i)	prowadzić do przywrócenia długoterminowej rentowności banku;

(ii)	uwzględniać wystarczający wkład własny beneficjenta (podział obciążeń);

(iii)

zawierać wystarczające środki ograniczające zakłócenie konkurencji.

(132)

W sekcji 2 komunikatu w sprawie restrukturyzacji stwierdza się, że państwo członkowskie powinno przedłożyć spójny, kompleksowy i szczegółowy plan restrukturyzacji. W planie restrukturyzacji należy wykazać, w jaki sposób bank możliwie jak najszybciej przywróci długoterminową rentowność niewymagającą pomocy państwa. Plan powinien również wskazywać przyczyny trudności banku i jego słabości oraz nakreślać, w jaki sposób proponowane środki restrukturyzacji rozwiążą główne problemy banku.

(133)

Zgodnie z wymogami określonymi w pkt 11 komunikatu w sprawie restrukturyzacji ostateczny plan restrukturyzacji przedłożony przez Łotwę jest spójny, kompleksowy i szczegółowy. Zawiera szczegółowe informacje na temat modelu biznesowego, podstawowe założenia oraz wynikające z nich prognozy finansowe. Zgodnie z pkt 10 tego komunikatu plan wskazuje również przyczyny trudności, wobec których stanął Parex banka, w szczególności wybór niewłaściwej strategii biznesowej przez kierownictwo banku oraz pewne wysoce ryzykowne decyzje (zob. sekcja 2.1 i motywy 38–42 niniejszej decyzji). Działania restrukturyzacyjne przedstawione w ostatecznym planie restrukturyzacji we właściwy sposób trafiają w słabości banku. W ten sposób w ostatecznym planie restrukturyzacji wyjaśnia się obawy dotyczące wstępnie zgłoszonego planu restrukturyzacji przedstawione w decyzji o wszczęciu postępowania.

(134)

Ujmując to bardziej szczegółowo, jeżeli chodzi o ukierunkowanie modelu biznesowego, co było jedną z głównych kwestii podniesionych w decyzji o wszczęciu postępowania, Citadele banka, zgodnie z ostatecznym planem restrukturyzacji, przeorientuje swoje działania na tradycyjną działalność bankową w państwach bałtyckich. W związku z tym Citadele banka skupi się na działalności głównej, jednocześnie wycofując się z obszarów, które były przyczyną pogłębienia się jego trudności finansowych. W szczególności pozytywnie postrzegany jest fakt, iż cała działalność leasingowa na terenie WNP (w tym spółki zależne) i zagrożone kredyty z terenu WNP pozostawia się w Parex banka. Jeżeli chodzi o niezagrożone kredyty z terenu WNP, to chociaż zostały one przeniesione do Citadele banka, Łotwa zobowiązała się, że zostaną one zbyte oraz że w żadnym wypadku nie będą udzielane jakiekolwiek nowe kredyty (zob. motywy 72 i 83). Ponadto działalność związana z zarządzaniem majątkiem zostanie zbyta bądź to oddzielnie od Citadele banka w terminie do […] bądź też sprzedana łącznie z Citadele bank, jeżeli w tym terminie znajdzie się inwestor zainteresowany całym bankiem (zob. motyw 73 niniejszej decyzji).

(135)

Co więcej, jak wskazała Komisja w decyzji o wszczęciu postępowania, powstający Citadele banka będzie o wiele mniejszy niż Parex banka przed kryzysem. Ta zredukowana wielkość wynika w szczególności z podziału i sprzedaży, które zostaną przeprowadzone. Agresywna ekspansja na rynkach kredytów i depozytów przewidywana we wstępnym planie restrukturyzacji została w ostrożny sposób zrewidowana w dół w ostatecznym planie restrukturyzacji i zostaną wprowadzone ograniczenia w tym względzie, zgodnie ze zobowiązaniami podjętymi przez Łotwę (zob. motywy 77 i 78 niniejszej decyzji).

(136)

Pozytywnie postrzega się zmiany w zakresie stylu zarządzania (akcjonariusze większościowi i członkowie kierownictwa zostali już zastąpieni) i ładu korporacyjnego Citadele banka oraz usprawnione zarządzanie ryzykiem i kontrole w ramach banku. Parex banka już ograniczył koszty administracyjne o 39 %. Spodziewany wskaźnik koszty/dochody dla Citadele banka zmniejszy się do [między 35 a 55] % w 2014 r. głównie dzięki optymalizacji sieci oddziałów i wydatków pracowniczych.

(137)

Zgodnie z wymogami określonymi w pkt 12–15 komunikatu w sprawie restrukturyzacji, w ostatecznym planie restrukturyzacji należy również wykazać, w jaki sposób bank przywróci możliwie jak najszybciej długoterminową rentowność niewymagającą stałej pomocy państwa. W szczególności bank powinien być w stanie wygenerować odpowiedni zwrot z kapitału własnego, przy jednoczesnym pokrywaniu wszystkich kosztów swojej zwykłej działalności i spełnianiu odpowiednich wymogów ustawowych.

(138)

Po pierwsze plan restrukturyzacji zawiera szczegółowe dane i prognozy finansowe za okres 2006–2015, w tym informacje na temat przychodów, kosztów, obniżenia wartości aktywów, zysków i pozycji kapitałowej banku. Komisja uważa, że przedstawione prognozy scenariusza bazowego opierają się na uzasadnionych założeniach makroekonomicznych (które są mniej optymistyczne niż założenia Europejskiej Prognozy Gospodarczej dotyczącej wiosny 2010 r.).

(139)

Citadele banka przewiduje, że ponownie będzie generować zyski w roku 2011 r. i że w okresie restrukturyzacji stale będzie poprawiać swoje wyniki roczne. W 2014 r. ROE ma osiągnąć poziom [między 18 a 28] %, co wydaje się być wystarczającym poziomem wynagrodzenia w przypadku normalnych warunków rynkowych na Łotwie. Taki poziom wskaźnika byłby porównywalny z poziomem ROE osiąganym w przeszłości - w 2006 r. ROE wyniósł 28 %, a w 2007 r. 20 %. Wskaźniki kapitałowe Citadele banka oraz wskaźniki kapitałowe grupy pozostają znacznie powyżej minimalnych wymogów ustawowych. Mając na uwadze stabilny model biznesowy banku oraz osiągane w przeszłości wyniki Parex banka w zakresie działalności głównej, Komisja uznaje, na podstawie przedłożonych informacji, że przedstawione prognozy są wykonalne.

(140)

Po drugie w świetle testów warunków skrajnych przeprowadzonych przez bank centralny (zob. motyw 45) Komisja jest zdania, że Citadele banka jest w stanie wytrzymać scenariusz warunków skrajnych bez potrzeby dalszej pomocy. Scenariusz warunków skrajnych pokazuje, że bank spełnia odpowiednie ustawowe wymogi kapitałowe. Ponadto analiza wrażliwości przeprowadzona w ramach testów warunków skrajnych pokazuje, że znacznie zmieniające się otoczenie gospodarcze nie powinno zagrozić rentowności banku.

(141)

Po trzecie ograniczenia w zakresie wycofywania depozytów nie będą dotyczyć Citadele banka, a wszystkie pozostałe wymogi ustawowe będą spełnione. Odnośnie ograniczeń w zakresie wycofywania depozytów, znaczna część deponentów zgodziła się utrzymać swoje depozyty w banku przez określony okres po zniesieniu ograniczeń. Depozyty te zostały skutecznie przeniesione do Citadele banka (jak pokazano w tabeli 2). Ponadto Komisja z zadowoleniem przyjmuje proponowany model finansowania o niskim ryzyku, który w większym stopniu opiera się na finansowaniu długoterminowym, co stanowi odpowiedź na kwestię uprzednio istniejącej różnicy w terminach zapadalności między pasywami a aktywami.

(142)

Wreszcie w planie przewiduje się, że Citadele banka spłaci państwowe środki wsparcia płynności do dnia 31 grudnia 2012 r. nawet w scenariuszu pesymistycznym. Ta przewidywana spłata jest odpowiedzią na obawy opisane w motywie 80 decyzji o wszczęciu postępowania, że po okresie restrukturyzacji bank w dalszym ciągu polega na państwowych środkach wsparcia płynności. Co więcej Komisja zwraca uwagę, że kapitał państwowy w wysokości 103 mln LVL wniesiony do Citadele banka w momencie podziału zostanie „spłacony”, zgodnie z podjętym przez Łotwę zobowiązaniem do sprzedaży Citadele banka do dnia 31 grudnia 2014 r. (zob. motyw 76).

(143)

Wobec powyższego Komisja uważa, że nowy model biznesowy Citadele banka jest rentowny i trwały w perspektywie długoterminowej. Dlatego też zrestrukturyzowany bank będzie w stanie samodzielnie konkurować na rynku zgodnie z odpowiednimi wymogami ustawowymi, a jego rentowność nie będzie zagrożona nawet w znacznie zmieniającym się otoczeniu gospodarczym. W konsekwencji Komisja jest zdania, że plan restrukturyzacji Parex banka spełnia wymogi określone w komunikacie w sprawie restrukturyzacji w odniesieniu do przywrócenia długoterminowej rentowności.

(144)

W sekcji 3 komunikatu w sprawie restrukturyzacji przewiduje się, że banki i właściciele ich kapitałów powinni mieć jak największy wkład w restrukturyzację w celu zredukowania pomocy do niezbędnego minimum oraz ograniczenia zakłóceń konkurencji i pokusy nadużyć. Wymóg ten oznacza, że banki wykorzystują własne zasoby do finansowania restrukturyzacji, na przykład sprzedając aktywa, natomiast właściciele kapitału powinni absorbować straty banku, jeżeli jest to możliwe. Zgodnie z pkt 23 komunikatu w sprawie restrukturyzacji pomoc na restrukturyzację jest ograniczona do kosztów, które są niezbędne do przywrócenia rentowności.

(145)

Ostateczny plan restrukturyzacji, w przeciwieństwie do wstępnego planu restrukturyzacji przedłożonego 11 maja 2009 r., jest wyraźnie ukierunkowany i nie zawiera ekspansywnej strategii pierwotnie przewidywanej dla Parex banka. To ukierunkowane podejście przyczyniło się do ograniczenia wymaganej pomocy. W tym kontekście pozytywnie postrzegane są proponowane operacje zbycia i zredukowanie bilansu Citadele banka, jak również umieszczenie Parex banka w […]. W szczególności przychody z upłynnienia aktywów sfinansują część kosztów restrukturyzacji i ograniczą wymaganą pomoc. Komisja podkreśla, że władze łotewskie przedstawiły szczegółowy harmonogram planowanych sprzedaży aktywów i zobowiązały się do powołania powiernika monitorującego oraz powiernika ds. zbycia w celu zapewnienia wypełnienia zobowiązań. Ponadto w odniesieniu do udziału w kosztach restrukturyzacji poprzez wewnętrzne zasoby generowane przez bank, Komisja zauważa, że bank wdraża daleko idące środki w zakresie cięcia kosztów.

(146)

Uznaje się, że środki już wprowadzone przez Łotwę i działania, do których Łotwa się zobowiązała, zapewniają zaangażowanie zasobów własnych i wniesienie odpowiedniego wkładu w restrukturyzację przez prywatnych posiadaczy kapitału w Parex banka.

(147)

Obciążenie byłych akcjonariuszy większościowych polega na przejęciu przez Łotwę ich wszystkich akcji Parex banka za symboliczną cenę 2 LVL. Zostali oni usunięci ze spółki i tym samym można uznać, że ponieśli konsekwencje niepowodzenia Parex banka. Oprócz usunięcia byłych akcjonariuszy większościowych pakiety akcjonariuszy mniejszościowych zostały w znacznym stopniu rozmyte w wyniku dokapitalizowania banku przez państwo i EBOR. Posiadane przez nich akcje zostały rozmyte z poprzedniego poziomu 15,2 % do obecnego poziomu 3,7 % i pozostaną one w Parex banka po podziale ([…]). Środki te stanowią wyraźny sygnał przeciwko pokusie nadużycia.

(148)

Dodatkowo pożyczki podporządkowane akcjonariuszy spadkowych będą w Parex banka zobowiązaniami niższej rangi. Likwidacja aktywów Parex banka w scenariuszu bazowym nie oznacza, że uzyskane zostaną wystarczające wpływy, aby pokryć zobowiązania inne niż zobowiązania wyższej rangi w banku. Jako że terminy zapadalności pożyczek podporządkowanych przypadają na lata 2015–2018, a państwo ma zasilać jedynie kapitał Parex banka […], a jednocześnie otrzymuje odpowiednie wynagrodzenie za depozyty państwowe, posiadacze pożyczek podporządkowanych poniosą prawdopodobnie straty na kapitale, który zainwestowali […].

(149)

Kwestia pokusy nadużycia jest odpowiednio rozwiązana poprzez wniesienie wkładu własnego przez byłych właścicieli kapitału banku. W konsekwencji w planie restrukturyzacji Parex banka zapewniony został wystarczający podział obciążeń i wkład własny w restrukturyzację. Ostateczny plan restrukturyzacji jest zatem zgodny z sekcją 3 komunikatu w sprawie restrukturyzacji.

(150)

W sekcji 4 komunikatu w sprawie restrukturyzacji przewiduje się wymóg, aby plan restrukturyzacji uwzględniał środki ograniczające zakłócenia konkurencji oraz zapewniające konkurencyjność sektora bankowego. Ponadto środki te powinny gwarantować, że pomoc państwa nie jest wykorzystywana do finansowania zachowań antykonkurencyjnych.

(151)

Komisja uważa, że pakiet środków ujętych w ostatecznym planie restrukturyzacji jest znacznie lepszy w porównaniu ze wstępnym planem restrukturyzacji, który odnosi się do wątpliwości w tym względzie podniesionych w decyzji o wszczęciu postępowania. Mając na uwadze znaczny zakres sprzedaży aktywów, ograniczenia w zakresie udziałów w rynku oraz zmniejszenie wielkości banku (zob. tabela 20), Komisja uważa, że plan stanowi odpowiedni pakiet środków, które przyczynią się do utrzymania równych szans i konkurencyjności rynków. Zmieniono początkową strategię ujętą w zgłoszonym planie, opierającą się na ekspansji biznesowej, w stosunku do której podniesiono zasadnicze wątpliwości w decyzji o wszczęciu postępowania, a ostateczny plan restrukturyzacji opiera się na znacznym zmniejszeniu wielkości banku, zarówno w ujęciu sumy bilansowej, jak i w ujęciu udziałów w głównych rynkach, na których działa bank.

Tabela 20

Zmniejszenie wielkości Citadele banka i ograniczenie jego obecności na głównych rynkach

Aktywa Citadele banka w porównaniu z aktywami Parex banka sprzed kryzysu

Citadele banka na koniec okresu restrukturyzacji,

rok 2014

(w tym narastający wzrost)

Zmniejszenie udziału w głównych rynkach kredytów na koniec okresu restrukturyzacji

(w tym narastający wzrost)

Zmniejszenie udziału w rynkach depozytów (w ramach działalności głównej i w sektorze zarządzania majątkiem) na koniec okresu restrukturyzacji (w tym narastający wzrost)

Po podziale: 44 %

(całkowitą wartość aktywów zmniejszono o 1,9 mld EUR);

Jeżeli uwzględnić zbycie kredytów z terenu WNP (rok […]): [35–50] %

(całkowitą wartość aktywów zmniejszono o [1,6–2,3] mld EUR)

[40-55] % (zmniejszono o [1,9–2,3] mld EUR)

Udział w rynku przed kryzysem 11,7 % w porównaniu z [< 7] % w roku 2014 (pułap): obecność na rynku zmniejszona o [50–60] %

Udział w rynku przed kryzysem 20 % (33) w porównaniu z [< 13] % (zmniejszono do [< 10] % do roku 2015): obecność na rynku zmniejszona o [55–65] %

(152)

Restrukturyzacja banku obejmuje znaczne zmniejszenie obecności banku w głównych segmentach rynku. Po pierwsze w konsekwencji wdrożenia środków restrukturyzacyjnych Citadele banka zmniejszy całkowitą wartość swoich aktywów o około 60 %, a jego udział we wszystkich głównych rynkach zmniejszy się o ponad 50 % w porównaniu z sytuacją Parex banka sprzed kryzysu. Ograniczony udział banku w rynku oraz przewidywane zbywanie aktywów spowodują, że zwolnią się dla konkurencji dane segmenty rynku. Po drugie, jak już wspomniano w sekcji 2.5, Citadele banka zostanie sprzedany przez Łotwę najpóźniej do dnia 31 grudnia 2014 r. lub przez powiernika ds. zbycia do dnia 31 grudnia 2015 r., a działalność związana z zarządzaniem majątkiem zostanie sprzedana do dnia […] (w ramach Citadele banka lub oddzielnie); w skutek tego ewentualni poszkodowani konkurenci będą mieli możliwość złożenia oferty na zakup tych przedsiębiorstw. Sprzedaż taką można uznać za środek ograniczający zakłócenia konkurencji (34).

(153)

Uznaje się, że zastosowane środki ograniczające zakłócenia konkurencji są wystarczające również z powodu stosunkowo ograniczonej wielkości restrukturyzowanego banku w ujęciu bezwzględnym (około 2,2 mld EUR). W następstwie restrukturyzacji utrzymana zostanie jedynie działalność główna banku. Najważniejszą jej częścią będzie obecność Citadele banka na Łotwie, której rynek już jest dość skoncentrowany i zdominowany przez kilka banków zagranicznych. (35) Ograniczony udział Citadele banka w rynku, na poziomie około [4–7] % w przypadku kredytów oraz na poziomie [7–10] % w przypadku depozytów (zob. motyw 77), można uznać za odpowiedni środek łagodzący potencjalne zakłócenia konkurencji, porównując powyższe poziomy z sytuacją banku sprzed kryzysu, gdy jego udział w rynku kredytów wynosił 12 %, a w rynku depozytów około 20 %.

(154)

Obecność banku na innych rynkach geograficznych została zmniejszona i będzie ograniczona, aby jeszcze bardziej zmniejszyć potencjalne zakłócenia konkurencji; udziały banku w litewskich rynkach kredytów i depozytów nie będą mogły przekroczyć [< 4] %, udział w estońskim rynku kredytów nie będzie mógł przekroczyć [< 1,5] %, a w estońskim rynku depozytów [< 2,5] %, w szwedzkim rynku depozytów i niemieckim rynku depozytów [< 0,5] % (zob. motywy 77 i 78). Pułapy te dopuszczają ograniczony wzrost na powyższych rynkach ze względu na to, że bank musi różnicować swoje źródła finansowania. Obecny kontekst makroekonomiczny Łotwy powoduje, że trudno jest pozyskiwać zewnętrzne środki finansowe. Poziom depozytów rezydentów łotewskich jest znacznie niższy niż całkowita wartość portfela kredytów w tym państwie członkowskim. Główni konkurenci banku uzyskują finansowanie od swoich spółek dominujących z siedzibą zagranicą. Dlatego akceptuje się, że Citadele banka musi utrzymać część bazy finansowej zagranicą (po jednym oddziale w Szwecji i w Niemczech) w celu dywersyfikacji swojej bazy finansowania. Mając na uwadze niewielką obecność banku na tych rynkach oraz konieczność zróżnicowanych źródeł finansowania dla utrzymania rentowności banku, Komisja uznaje, że uzgodnione ograniczenia udziałów w tych rynkach są odpowiednie.

(155)

Komisja również z zadowoleniem przyjmuje informację o zakazie nagłaśniania pomocy państwa, który uniemożliwi Citadele banka wykorzystywanie pomocy do antykonkurencyjnych praktyk rynkowych, oraz o zakazie przejęć, który dodatkowo zagwarantuje, że pomoc państwa nie będzie wykorzystana na przejęcia przedsiębiorstw konkurencyjnych. Ponadto Citadele banka nie zwiększy liczby swoich oddziałów.

(156)

Po podziale Parex banka i jego spółki zależne będą w efektywny sposób […] przez okres swojego istnienia, którego przewidywana długość wynosi osiem lat. Uznaje się, że okres ten jest odpowiedni, aby ukończyć procedury odzyskiwania aktywów i zbyć aktywa, unikając jednocześnie gwałtownej wyprzedaży.

(157)

Pomimo że Parex banka zachowa licencję na prowadzenie działalności bankowej, ani bank ani jego spółki zależne nie będą mogły prowadzić żadnej nowej działalności innej niż działania konieczne do zarządzania scedowanymi aktywami i sprzedaży ich. W szczególności Parex banka zaprzestanie udzielania nowych kredytów i przyjmowania depozytów od ludności (zob. motywy 84 i 85. Ponadto Parex banka zlikwiduje lub sprzeda swoją działalność leasingową w terminie do […].

(158)

Łotwa zobowiązała się do ścisłego ograniczenia dodatkowego kapitału w czasie ([…]) i zredukowania go (do kwoty 218,7 mln LVL) (zob. motyw 87).

(159)

Wobec powyższego uznaje się, że pomoc na rzecz Parex banka (po podziale) jest ograniczona do minimum niezbędnego do […] i dlatego zapobiega się nadmiernym zakłóceniom konkurencji.

(160)

W konsekwencji skala i charakter środków, w szczególności znaczne zmniejszenie wielkości banku i ograniczenie jego udziału w rynku oraz zbycie przewidziane w rozsądnych ramach czasowych w odniesieniu do Citadele banka i Parex banka, są wystarczające i odpowiednie, aby zapobiec nadmiernym zakłóceniom konkurencji. Ponadto dogłębność restrukturyzacji oraz zbycie Citadele banka są wystarczającymi działaniami kompensującymi ewentualne zakłócenia konkurencji, które mogą wyniknąć z potencjalnie niewłaściwego wynagrodzenia i odzyskania aktywów.

(161)

W pkt 46 komunikatu w sprawie restrukturyzacji określa się wymóg, aby w celu kontroli właściwej realizacji planu restrukturyzacji, państwa członkowskie przekazywały szczegółowe i regularne sprawozdania. W konsekwencji władze łotewskie zobowiązały się do przekazywania Komisji takich sprawozdań dotyczących Citadele banka i Parex banka co sześć miesięcy, począwszy od daty niniejszej decyzji.

(162)

Łotwa zobowiązała się do powołania powiernika monitorującego, który będzie się zajmował monitorowaniem wypełniania podjętych zobowiązań i przekazywał sprawozdania Komisji.

(163)

Komisja uznaje, że plan restrukturyzacji Parex banka opisany w sekcji 2 niniejszej decyzji jest zgodny z art. 107 ust. 3 lit. b) TFUE i spełnia wymogi przewidziane w komunikacie w sprawie restrukturyzacji dotyczące rentowności, podziału obciążeń i środków ograniczających zakłócenia konkurencji.

(164)

Łotwa w drodze wyjątku zgadza się, aby niniejsza decyzja została przyjęta w języku angielskim,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Uwzględniając plan restrukturyzacji i zobowiązania podjęte przez Republikę Łotewską, uznaje się, że pomoc na restrukturyzację, której Łotwa udziela na rzecz AS Parex banka i AS Citadele banka, jest zgodna z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 3 lit. b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Łotewskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 września 2010 r.

W imieniu Komisji

Joaquín ALMUNIA

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. C 239 z 6.10.2009, s. 11.

(2) Decyzja Komisji z dnia 24 listopada 2008 r. w sprawie NN68/08 Środki pomocy publicznej na rzecz JSC Parex Banka, Dz.U. C 147 z 27.6.2009, s. 1.

(3) Decyzja Komisji z dnia 11 lutego 2009 r. w sprawie NN 3/09 Zmiany w zakresie środków pomocy publicznej na rzecz JSC Parex Banka, Dz.U. C 147 z 27.6.2009, s. 2.

(4) Decyzja Komisji z dnia 11 maja 2009 r. w sprawie N 189/09 Zmiany w zakresie środków pomocy publicznej na rzecz JSC Parex Banka, Dz.U. C 176 z 29.7.2009, s. 3.

(5) Decyzja Komisji z dnia 29 lipca 2009 r. w sprawie C 26/09 (ex N 289/09) – Pomoc na restrukturyzację JSC Parex Banka, Dz.U. C 239 z 6.10.2009, s. 11.

(6) Według Stowarzyszenia Łotewskich Banków Komercyjnych (ranking oparty na danych za rok 2009), największymi bankami na Łotwie pod względem udziałów w rynku są: 1. Swedbank 23,0 %; 2. SEB banka 13,7 %; 3. Parex banka b/d; 4. Nordea Bank Finland Oddział Łotwa 10,7 %; 5. DnB NORD Banka 8,7 %; 6. Latvian Mortgage and Land Bank 4,8 %; 7. Rietumu Banka 4,6 %; 8. Aizkraukles banka 4,5 %; 9. UniCredit Bank 3,7 %; 10. Latvijas Krājbanka 2,4 %. (Według Łotewskiego Stowarzyszenia Banków Parex banka nie przedstawił żadnych danych. Ranking opiera się na danych za rok 2009).

(7) Po dokapitalizowaniu zatwierdzonym jako pomoc na ratowanie Łotwa jeszcze bardziej zwiększyła swoje zaangażowanie kapitałowe w Parex banka do około 95 %.

(8) Na dzień 28 lutego 2010 r., Łotwa, poprzez Agencję Prywatyzacji, była właścicielem 76,63 % kapitału wniesionego, posiadając 71,74 % praw głosu.

(9) Na poziomie grupy oznacza dla grupy korporacyjnej Parex banka, w skład której wchodzą spółka dominująca Parex banka i jej spółki zależne.

(10) Zob. pierwszą decyzję w sprawie ratowania banku, drugą decyzję w sprawie ratowania banku i trzecią decyzję w sprawie ratowania banku.

(11) W decyzji o wszczęciu postępowania, podobnie jak w niektórych dokumentach przedłożonych przez władze łotewskie, „zarządzanie majątkiem” określa się jako „zarządzanie kapitałem prywatnym” (zob. również przypis 14).

(12) Fragmenty niniejszego tekstu usunięto, aby nie ujawniać informacji poufnych; miejsca te są oznaczone kropkami w nawiasach kwadratowych lub zastąpione przedziałem wskazującym możliwe do ujawnienia przybliżenie danej liczby.

(13) Inwestycję na Litwie scedowano na koniec dnia 1 sierpnia 2010 r., natomiast inwestycja w AP Anlage & Privatbank AG i depozyty w oddziale niemieckim mają zostać przeniesione z Parex banka do Citadele banka przed dniem 31 grudnia 2010 r.

(14) Z wyjątkiem kredytu na rzecz SIA Rigas Pirma Garaza, spółki zależnej Parex banka, (będącej właścicielem budynku, w którym mieści się siedziba Parex banka) w kwocie […] mln LVL.

(15) Zgodnie z planem restrukturyzacji z dnia 31 marca, zmienionym dnia 7 lipca 2010 r.

(16) Wskazane dane liczbowe dotyczące Citadele banka i Parex banka po podziale pochodzą z informacji władz łotewskich z dnia 18 sierpnia 2010 r. i nie obejmują przeniesienia, z Parex banka do Citadele banka, inwestycji na Litwie, inwestycji w AP Anlage & Privatbank AG oraz depozytów w niemieckim oddziale.

Różnicę między sumą bilansową Parex banka przed podziałem i po podziale wyjaśnia się częściowym odpisem aktywów z tytułu odroczonego podatku oraz mniejszymi rezerwami obowiązkowymi, które są potrzebne do kapitalizacji depozytu skarbu państwa.

(17) Zgodnie z informacjami przekazanymi dnia 27 sierpnia 2010 r. kapitał własny Citadele banka uległ zmniejszeniu o 4,9 mln LVL, w stosunku do poziomu wyemitowanego kapitału podstawowego o wartości 103 mln LVL, w skutek przeniesienia ujemnej rezerwy z tytułu aktualizacji wyceny w odniesieniu do aktywów finansowych na sprzedaż.

(18) Zob. również przypis 2 do niniejszej tabeli i przypis 12.

(19) Działalność związana z zarządzaniem majątkiem składa się z segmentu zarządzania kapitałem prywatnym Citadele banka, spółek zależnych zarządzających aktywami oraz AP Anlage & Privatbank AG z siedzibą w Szwajcarii.

(20) Powodem stosunkowo wysokiego ROE w scenariuszu pesymistycznym jest to, że w takim scenariuszu kapitał własny jest mniejszy z powodu strat pomniejszających bazę kapitałową w latach poprzedzających.

(21) Zob. pierwsza decyzja w sprawie ratowania banku i druga decyzja w sprawie ratowania banku.

(22) Koszt finansowania państwowego w przypadku depozytów w EUR będzie ustalony jako suma stopy bazowej dla krótkoterminowych instrumentów o zmiennym oprocentowaniu, której odpowiada stopa EURIBOR/EUR mid-SWAP dla odpowiedniego terminu, oraz stałej marży obliczanej jako średnia ważona marża z tytułu ryzyka kredytowego naliczana ponad wartość benchmarkową stopy EURIBOR/mid-swap dla skarbowych instrumentów dłużnych w okresie poprzednich sześciu miesięcy kalendarzowych, co stanowi faktyczne koszty finansowania rządu centralnego; w przypadku depozytów w LVL koszt ten będzie ustalony jako rentowność ostatnio emitowanych krajowych papierów lub obligacji skarbowych. W każdym razie stała marża nie powinna być niższa niż w przypadku ostatnio zaciąganych przez bank pożyczek publicznych: emisji długu lub kredytów konsorcjalnych realizowanych przez bank na rynkach pieniężnych i kapitałowych (obecnie wynosi ona 3,5 %, co wynika z uwzględnienia wstępnej marży przy stopie dwuletniego EUR mid-SWAP w odniesieniu do papierów wystawionych przez bank).

(23) Zob. druga decyzja w sprawie ratowania banku, motyw 15.

(24) Zob. druga decyzja w sprawie ratowania banku, motyw 38, oraz trzecia decyzja w sprawie ratowania banku, motyw 13.

(25) Litewska spółka zależna Citadele banka.

(26) Zob. przypis 14.

(27) Zmienionej drugą decyzją w sprawie ratowania banku i trzecią decyzją w sprawie ratowania banku.

(28) Zob. komunikat Komisji – Zastosowanie zasad pomocy państwa do środków podjętych w odniesieniu do instytucji finansowych w kontekście obecnego, globalnego kryzysu finansowego, Dz.U. C 270 z 25.10.2008, s. 8; komunikat Komisji – Dokapitalizowanie instytucji finansowych w związku z obecnym kryzysem finansowym: ograniczenie pomocy do niezbędnego minimum oraz mechanizmy zabezpieczające przez nadmiernym zakłóceniem konkurencji, Dz.U. C 10 z 15.1.2009, s. 2 oraz komunikat Komisji w sprawie postępowania z aktywami o obniżonej wartości we wspólnotowym sektorze bankowym, Dz.U. C 72 z 26.3.2009, s. 1.

(29) Dz.U. C 244 z 1.10.2004, s. 2.

(30) Dz.U. C 195 z 19.8.2009, s. 9.

(31) Dz.U. C 72 z 26.3.2009, s. 1.

(32) Zob. na przykład decyzja Komisji z dnia 28 października 2009 r. w sprawie pomocy państwa nr 14/08 (ex NN 1/08) udzielonej przez Zjednoczone Królestwo na rzecz Northern Rock, Dz.U. L 112 z 5.5.2010, s. 38.

(33) Na dzień 30 kwietnia 2008 r.

(34) Zob. decyzja Komisji z dnia 21 października 2008 r. w sprawie C 10/08, IKB, Dz.U. L 278 z 23.10.2009, s. 32, motyw 113, decyzja Komisji z dnia 3 grudnia 2008 r. w sprawie NN 42/08, NN 46/08 i NN/53/A/08, Fortis Banque & Fortis Banque Luxembourg, motyw 95, decyzja Komisji z dnia 9 lipca 2009 r. w sprawie N 344/09 i N 380/09 Kaupthing Luxembourg, motyw 79, decyzja Komisji z dnia 25 stycznia 2010 r. w sprawie NN 19/09 Dunfermline, motywy 126 i 130 oraz decyzja Komisji z dnia 28 października 2009 r. w sprawie C 14/08 (ex NN 1/2008) Pomoc na restrukturyzację dla Northern Rock, Dz.U. L 112 z 5.5.2010, s. 38, motyw 162.

(35) Dwa banki Swedbank i SEB mają 36 % udział w rynku. Wraz z Nordea i DnB Nord posiadają 56 % aktywów bankowych i 63 % kredytów. Jedynie rynek depozytów wydaje się mniej skoncentrowany, a powyższe cztery banki mają 37 %. Zob. również przypis 6.

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/52

DECYZJA KOMISJI

z dnia 17 czerwca 2011 r.

zmieniająca decyzję 2006/197/WE w odniesieniu do odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu istniejącej paszy wyprodukowanej ze zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy linii 1507 (DAS-Ø15Ø7-1) na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady

(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 4159)

(Jedynie tekst w języku angielskim, francuskim i niderlandzkim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2011/365/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (1), w szczególności jego art. 7 ust. 3 i art. 19 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzja Komisji 2006/197/WE z dnia 3 marca 2006 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu żywności zawierającej, składającej się lub wyprodukowanej z genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy linii 1507 (DAS-Ø15Ø7-1) na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) nie obejmuje wprowadzenia do obrotu paszy wyprodukowanej z kukurydzy linii 1507 (DAS-Ø15Ø7-1) (zwanej dalej „kukurydzą linii 1507”).

(2)	Pasza wyprodukowana z kukurydzy linii 1507 została wprowadzona do obrotu przed datą stosowania rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 i notyfikowana zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia.

(3)

W dniu 12 kwietnia 2007 r. przedsiębiorstwa Pioneer Overseas Corporation w imieniu Pioneer Hi-bred International oraz Dow AgroSciences w imieniu Mycogen Seeds wspólnie przedłożyły Komisji wniosek, zgodnie z art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, dotyczący odnowienia zezwolenia na kontynuację obrotu istniejącą paszą wyprodukowaną ze zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy linii 1507.

(4)

W dniu 11 czerwca 2009 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”) wydał pozytywną opinię zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 oraz uznał, że w związku z nowymi informacjami przedstawionymi we wniosku i przeglądem literatury naukowej opublikowanej od czasu wydania przez Panel GMO EFSA poprzedniej opinii naukowej dotyczącej kukurydzy linii 1507 (3) nie są wymagane zmiany poprzednich opinii naukowych dotyczących kukurydzy linii 1507. Ponadto EFSA powtórzył swoje poprzednie wnioski, że jest mało prawdopodobne, by kukurydza 1507 miała negatywny wpływ na zdrowie ludzi i zwierząt lub na środowisko w kontekście zamierzonych zastosowań. Dotyczy to także stosowania paszy wyprodukowanej z kukurydzy linii 1507 (4).

(5)	W swojej opinii EFSA rozpatrzył wszystkie szczegółowe pytania i wątpliwości zgłaszane przez państwa członkowskie w ramach konsultacji z właściwymi organami krajowymi, przewidzianych w art. 18 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia.

(6)

W piśmie z dnia 21 stycznia 2010 r. wnioskodawca potwierdził, że jest świadomy faktu, iż odnowienie zezwolenia na istniejącą paszę wyprodukowaną z kukurydzy linii 1507 poprzez rozszerzenie zakresu decyzji 2006/197/WE tak, aby obejmowała taki produkt, będzie oznaczać, że ta kategoria produktów będzie podlegać przepisom prawnym wspomnianej decyzji.

(7)	Według opinii wydanej przez EFSA nie są konieczne żadne szczególne wymogi dotyczące etykietowania paszy wyprodukowanej z kukurydzy linii 1507 – z wyjątkiem tych określonych w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003.

(8)

Opinia wydana przez EFSA nie uzasadnia nałożenia szczególnych warunków lub ograniczeń na wprowadzanie do obrotu lub szczególnych warunków lub ograniczeń dotyczących wykorzystania produktu i obchodzenia się z nim, w tym wymagań monitorowania po wprowadzeniu do obrotu z przeznaczeniem na paszę, przewidzianych w art. 18 ust. 5 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1829/2003.

(9)	Mając na uwadze względy przejrzystości, przeprowadzono konsultacje z wnioskodawcą w sprawie środków przewidzianych w niniejszej decyzji.

(10)	W związku z powyższym należy wydać zgodę na odnowienie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu istniejącej paszy wyprodukowanej z kukurydzy linii 1507.

(11)

Ze względu na ogólną praktykę wydawania zezwoleń na wprowadzenie do obrotu żywności i paszy w tej samej decyzji odnowienie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu paszy wyprodukowanej z kukurydzy linii 1507 powinno zostać ujęte w decyzji 2006/197/WE. Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2006/197/WE.

(12)

Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego Komitetu i dlatego Komisja przedłożyła Radzie wniosek dotyczący tych środków. Ponieważ na posiedzeniu w dniu 17 marca 2011 r. Rada nie podjęła kwalifikowaną większością głosów decyzji za przyjęciem lub odrzuceniem wniosku, oraz zaznaczyła, że jej prace nad tą sprawą zostały zakończone, przyjęcie tych środków spoczywa na Komisji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zmiany

W decyzji 2006/197/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)	tytuł otrzymuje brzmienie:

art. 1, 2 i 3 decyzji 2006/197/WE otrzymują brzmienie:

„Artykuł 1

Produkty

Niniejsza decyzja dotyczy żywności i składników żywności zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę (Zea mays L.) linii 1507, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz paszy wyprodukowanej z takiej kukurydzy (produkty).

Zmodyfikowana genetycznie kukurydza (Zea mays L.) linii 1507, szerzej określona w załączniku do niniejszej decyzji, otrzymuje niepowtarzalny identyfikator DAS-Ø15Ø7-1, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 65/2004.

Artykuł 2

Wprowadzanie do obrotu

Niniejszym zezwala się na wprowadzanie do obrotu produktów, zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej decyzji i załączniku do niej, do celów art. 4 ust. 2 i art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003.

Artykuł 3

Etykietowanie

Zgodnie ze szczególnymi wymaganiami dotyczącymi etykietowania, określonymi w art. 13 ust. 1 i art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, »nazwę organizmu« oznacza się jako »kukurydza«.”;

w załączniku wprowadza się następujące zmiany:

sekcja b) otrzymuje brzmienie:

„b)

Opis i specyfikacja produktów:

(i)	żywność i składniki żywności zawierające kukurydzę DAS-Ø15Ø7-1, składające się z niej lub z niej wyprodukowane;

(ii)

pasza wyprodukowana z kukurydzy DAS-Ø15Ø7-1.

Zmodyfikowana genetycznie kukurydza DAS-Ø15Ø7-1, zgodnie z opisem we wniosku, jest odporna na omacnicę prosowiankę (Ostrinia nubilalis) i niektóre inne szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) oraz wykazuje tolerancję na herbicyd glufosynat amonowy. Zmodyfikowana genetycznie kukurydza DAS-Ø15Ø7-1 zawiera następujące sekwencje DNA w dwóch kasetach:

— kaseta 1: syntetyczna wersja skróconego genu cry1F pobranego od Bacillus thuringiensis subsp. aizawai, nadającego odporność na omacnicę prosowiankę (Ostrinia nubilalis) i niektóre inne szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe), regulowanego promotorem genu kodującego ubikwitynę ubiZM1(2) z Zea mays L. i terminatorem ORF25PolyA pobranym od Agrobacterium tumefaciens pTi15955.

— kaseta 2: syntetyczna wersja genu pat pobranego od Streptomyces viridochromogenes (szczep Tü494), nadającego tolerancję na herbicyd glufosynat amonowy, regulowanego promotorem 35S i terminatorem z wirusa mozaiki kalafiora.”;

sekcja c) otrzymuje brzmienie:

„c) Etykietowanie:

Nie ma żadnych szczególnych wymagań dotyczących etykietowania innych niż te określone w art. 13 ust. 1 i art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003.

Do celów art. 13 ust. 1 i art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 »nazwę organizmu« oznacza się jako »kukurydza«.”.

Artykuł 2

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do:

a)	Pioneer Overseas Corporation, Avenue des Arts 44, 1040 Brussels, Belgia; oraz

b)	Dow AgroSciences Europe, European Development Centre, 3 Milton Park, Abingdon, Oxon OX14 4RN, Zjednoczone Królestwo.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji

John DALLI

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 1.

(2) Dz.U. L 70 z 9.3.2006, s. 82.

(3) Opinia EFSA opublikowana:

—	dnia 24 września 2004 r., dotycząca wprowadzenia do obrotu kukurydzy 1507 do celów przywozu i przetwórstwa; http://registerofquestions.efsa.europa.eu/roqFrontend/questionLoader?question = EFSA-Q-2004-011

—	dnia 19 stycznia 2005 r., dotycząca wprowadzenia do obrotu kukurydzy 1507 do celów przywozu, wykorzystania jako paszy, przetwórstwa przemysłowego i do celów uprawy; http://registerofquestions.efsa.europa.eu/roqFrontend/questionLoader?question = EFSA-Q-2004-072

—	dnia 19 stycznia 2005 r., dotycząca wprowadzenia do obrotu kukurydzy 1507 przeznaczonej do spożycia; http://registerofquestions.efsa.europa.eu/roqFrontend/questionLoader?question = EFSA-Q-2004-087

(4) http://registerofquestions.efsa.europa.eu/roqFrontend/questionLoader?question = EFSA-Q-2007-144

23.6.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 163/55

DECYZJA KOMISJI

z dnia 17 czerwca 2011 r.

zezwalająca na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 × MON 88017 (MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych

(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 4164)

(Jedynie tekst w języku francuskim i niderlandzkim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2011/366/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 6 lutego 2007 r. przedsiębiorstwo Monsanto Europe SA zwróciło się, zgodnie z art. 5 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, do właściwego organu Niderlandów z wnioskiem o wprowadzenie do obrotu żywności, składników żywności i paszy zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 89034 × MON 88017, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych („wniosek”).

(2)

Wniosek odnosi się również do wprowadzenia do obrotu produktów innych niż żywność i pasza, zawierających kukurydzę MON 89034 × MON 88017 lub z niej się składających, do takich samych zastosowań jak każda inna kukurydza, z wyjątkiem uprawy. Dlatego też do wniosku, zgodnie art. 5 ust. 5 i art. 17 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, załączono dane i informacje wymagane na podstawie załączników III i IV do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/18/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylającej dyrektywę Rady 90/220/EWG (2), a także informacje i wnioski dotyczące oceny ryzyka przeprowadzonej według zasad określonych w załączniku II do dyrektywy 2001/18/WE. Wniosek zawiera również plan monitorowania skutków dla środowiska zgodny z załącznikiem VII do dyrektywy 2001/18/WE.

(3)

W dniu 30 marca 2010 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („EFSA”) wydał pozytywną opinię zgodnie z art. 6 i 18 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003. Uznał on, że pod względem potencjalnego wpływu na zdrowie ludzi i zwierząt lub na środowisko kukurydza MON 89034 × MON 88017 jest równie bezpieczna, jak jej niezmodyfikowany genetycznie odpowiednik. W związku z tym Urząd stwierdził, że jest mało prawdopodobne, by wprowadzenie do obrotu produktów zawierających kukurydzę MON 89034 × MON 88017, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych zgodnie z opisem we wniosku („produkty”), miało negatywny wpływ na zdrowie ludzi lub zwierząt lub na środowisko w kontekście zamierzonych zastosowań tych produktów (3). W swojej opinii EFSA rozpatrzył wszystkie szczegółowe pytania i wątpliwości zgłaszane przez państwa członkowskie w ramach konsultacji z właściwymi organami krajowymi, przewidzianych w art. 6 ust. 4 i art. 18 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia.

(4)	W swojej opinii EFSA uznał również złożony przez wnioskodawcę plan monitorowania skutków dla środowiska, obejmujący plan ogólnego nadzoru, za zgodny z zamierzonym wykorzystaniem produktów.

(5)	W związku z powyższym należy wydać zezwolenie na wspomniane produkty.

(6)

Każdemu organizmowi zmodyfikowanemu genetycznie należy przypisać niepowtarzalny identyfikator zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 65/2004 z dnia 14 stycznia 2004 r. ustanawiającym system ustanawiania oraz przypisywania niepowtarzalnych identyfikatorów organizmom zmodyfikowanym genetycznie (4).

(7)

Według opinii EFSA nie są konieczne żadne szczególne wymagania dotyczące etykietowania żywności, składników żywności i paszy zawierających kukurydzę MON 89034 × MON 88017, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, inne niż wymogi ustanowione w art. 13 ust. 1 i w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003. Aby jednak zapewnić wykorzystanie produktów w granicach zezwolenia przewidzianego w niniejszej decyzji, etykiety paszy zawierającej organizmy zmodyfikowane genetycznie lub składającej się z nich oraz etykiety produktów innych niż żywność i pasza zawierające organizmy zmodyfikowane genetycznie lub składające się z nich, w odniesieniu do których złożono wniosek o zezwolenie, powinny zostać uzupełnione o wyraźne wskazanie, że danych produktów nie wolno stosować do celów uprawy.

(8)

W art. 4 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1830/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. dotyczącego możliwości śledzenia i etykietowania organizmów zmodyfikowanych genetycznie oraz możliwości śledzenia żywności i produktów paszowych wyprodukowanych z organizmów zmodyfikowanych genetycznie i zmieniającego dyrektywę 2001/18/WE (5) określono wymogi dotyczące etykietowania produktów zawierających organizmy zmodyfikowane genetycznie lub z nich się składających. Wymogi dotyczące możliwości śledzenia produktów zawierających organizmy zmodyfikowane genetycznie lub składających się z nich zawarto w art. 4 ust. 1–5, natomiast wymogi dotyczące możliwości śledzenia żywności i paszy wyprodukowanych z organizmów zmodyfikowanych genetycznie ustanowiono w art. 5 tego rozporządzenia.

(9)

Posiadacz zezwolenia powinien przedkładać coroczne sprawozdania z realizacji i wyników działań przewidzianych w planie monitorowania skutków dla środowiska. Wyniki te należy przedstawiać zgodnie z decyzją Komisji 2009/770/WE z dnia 13 października 2009 r. ustanawiającą standardowe formaty sprawozdań na potrzeby przedstawiania wyników monitorowania zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie jako produktów lub w ich składzie w celu wprowadzania do obrotu, na mocy dyrektywy 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6). Opinia wydana przez EFSA nie uzasadnia nałożenia szczególnych warunków lub ograniczeń na wprowadzanie do obrotu lub szczególnych warunków lub ograniczeń dotyczących wykorzystania produktu i obchodzenia się z nim, w tym wymagań monitorowania po wprowadzeniu do obrotu z przeznaczeniem na żywność i paszę, czy też szczególnych warunków dotyczących ochrony poszczególnych ekosystemów/środowiska naturalnego lub poszczególnych obszarów geograficznych, przewidzianych w art. 6 ust. 5 lit. e) oraz art. 18 ust. 5 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1829/2003.

(10)	Wszelkie istotne informacje dotyczące zezwolenia na te produkty powinny zostać wprowadzone do wspólnotowego rejestru genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003.

(11)

O niniejszej decyzji należy powiadomić strony Protokołu kartageńskiego o bezpieczeństwie biologicznym do Konwencji o różnorodności biologicznej za pośrednictwem Systemu Wymiany Informacji o Bezpieczeństwie Biologicznym zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 15 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1946/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie zmodyfikowanych (7).

(12)	Przeprowadzono konsultacje z wnioskodawcą w sprawie środków przewidzianych w niniejszej decyzji.

(13)

Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego Komitetu i dlatego Komisja przedłożyła Radzie wniosek dotyczący tych środków. Ponieważ na posiedzeniu w dniu 17 marca 2011 r. Rada nie podjęła kwalifikowaną większością głosów decyzji za przyjęciem lub odrzuceniem wniosku oraz zaznaczyła, że jej prace nad tą sprawą zostały zakończone, przyjęcie tych środków spoczywa na Komisji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Organizm zmodyfikowany genetycznie i niepowtarzalny identyfikator

Genetycznie zmodyfikowana kukurydza (Zea mays L.) MON 89034 × MON 88017, określona w lit. b) załącznika do niniejszej decyzji, otrzymuje niepowtarzalny identyfikator MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3, jak określono w rozporządzeniu (WE) nr 65/2004.

Artykuł 2

Zezwolenie

Niniejszym udziela się zezwolenia na wprowadzanie do obrotu, dla celów art. 4 ust. 2 i art. 16 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej decyzji, następujących produktów:

a)	żywności i składników żywności zawierających kukurydzę MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych;

b)	paszy zawierającej kukurydzę MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3, składającej się z niej lub z niej wyprodukowanej;

c)	produktów innych niż żywność i pasza, zawierających kukurydzę MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3 lub składających się z niej, do takich samych zastosowań jak każda inna kukurydza, z wyjątkiem uprawy.

Artykuł 3

Etykietowanie

1. Zgodnie z wymaganiami dotyczącymi etykietowania, określonymi w art. 13 ust. 1 i art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 oraz w art. 4 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1830/2003, „nazwą organizmu” jest „kukurydza”.

2. Na etykietach i w dokumentach dołączonych do produktów, o których mowa w art. 2 lit. b) i c), zawierających kukurydzę MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3 lub składających się z niej, zamieszcza się zwrot „nieprzeznaczone do uprawy”.

Artykuł 4

Monitorowanie skutków dla środowiska

1. Posiadacz zezwolenia zapewnia wprowadzenie i realizację planu monitorowania skutków dla środowiska, określonego w lit. h) załącznika.

2. Posiadacz zezwolenia składa Komisji coroczne sprawozdania z realizacji i wyników działań przewidzianych w planie monitorowania zgodnie z decyzją 2009/770/WE.

Artykuł 5

Rejestr wspólnotowy

Informacje zawarte w załączniku do niniejszej decyzji wprowadza się do wspólnotowego rejestru genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy zgodnie z art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003.

Artykuł 6

Posiadacz zezwolenia

Posiadaczem zezwolenia jest przedsiębiorstwo Monsanto Europe S.A., Belgia, będące przedstawicielem przedsiębiorstwa Monsanto Company, Stany Zjednoczone Ameryki.

Artykuł 7

Okres ważności

Niniejszą decyzję stosuje się przez okres 10 lat od daty jej notyfikacji.

Artykuł 8

Adresat

Niniejsza decyzja skierowana jest do przedsiębiorstwa Monsanto Europe S.A., Avenue de Tervuren 270-272, 1150 Bruxelles/Brussel, BELGIQUE/BELGIË.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 czerwca 2011 r.

W imieniu Komisji

John DALLI

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 1.

(2) Dz.U. L 106 z 17.4.2001, s. 1.

(3) http://registerofquestions.efsa.europa.eu/roqFrontend/questionLoader?question = EFSA-Q-2007-056

(4) Dz.U. L 10 z 16.1.2004, s. 5.

(5) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 24.

(6) Dz.U. L 275 z 21.10.2009, s. 9.

(7) Dz.U. L 287 z 5.11.2003, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

a) Wnioskodawca i posiadacz zezwolenia

Nazwa	:	Monsanto Europe S.A.
Adres	:	Avenue de Tervuren 270-272, 1150 Bruxelles/Brussel, BELGIQUE/BELGIË

W imieniu Monsanto Company – 800 N. Lindbergh Boulevard – St. Louis, Missouri 63167 – Stany Zjednoczone Ameryki.

b) Opis i specyfikacja produktów

1.	Żywność i składniki żywności zawierające kukurydzę MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3, składające się z niej lub z niej wyprodukowane.

2.	Pasza zawierająca kukurydzę MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3, składająca się z niej lub z niej wyprodukowana.

3.	Produkty inne niż żywność i pasza, zawierające kukurydzę MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3 lub składające się z niej, do takich samych zastosowań jak każda inna kukurydza, z wyjątkiem uprawy.

Zmodyfikowana genetycznie kukurydza MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3, zgodna z opisem we wniosku, uzyskiwana jest w drodze krzyżowania kukurydzy zawierającej modyfikacje MON-89Ø34-3 i MON-88Ø17-3 oraz następuje u niej synteza białek Cry1 A.105 i Cry2Ab2 nadających tolerancję na niektóre szkodniki z rzędu Lepidoptera (motyle), białka Cry3Bb1 nadającego tolerancję na niektóre szkodniki z rzędu Coleoptera (chrząszcze) oraz białka CP4 EPSPS nadającego tolerancję na herbicyd glifosat.

c) Etykietowanie

1.	Zgodnie ze szczegółowymi wymaganiami dotyczącymi etykietowania, określonymi w art. 13 ust. 1 i art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 oraz w art. 4 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1830/2003, „nazwą organizmu” jest „kukurydza”.

2.	Na etykietach i w dokumentach dołączonych do produktów, o których mowa w art. 2 lit. b) i c) niniejszej decyzji, zawierających kukurydzę MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3 lub składających się z niej, zamieszcza się zwrot „nieprzeznaczone do uprawy”.

d) Metoda wykrywania

—	Specyficzne dla danej modyfikacji techniki ilościowego oznaczania metodą PCR w czasie rzeczywistym, stosowane w odniesieniu do zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy MON-89Ø34-3 i MON-88Ø17-3, zwalidowane na kukurydzy MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3,

—	zwalidowana na nasionach przez laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ustanowione na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, opublikowana pod następującym adresem: http://gmo-crl.jrc.ec.europa.eu/statusofdoss.htm,

—	materiały referencyjne: AOCS 0406-A i AOCS 0906-E (dla MON-89Ø34-3) oraz AOCS 0406-A i AOCS 0406-D (dla MON-88Ø17-3), dostępne za pośrednictwem strony internetowej American Oil Chemists Society pod adresem http://www.aocs.org/tech/crm.

e) Niepowtarzalny identyfikator

MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3.

f) Informacje wymagane zgodnie z załącznikiem II do Protokołu kartageńskiego o bezpieczeństwie biologicznym do Konwencji o różnorodności biologicznej

System Wymiany Informacji o Bezpieczeństwie Biologicznym, ID: zob. [do uzupełnienia po powiadomieniu o decyzji].

g) Warunki lub ograniczenia dotyczące wprowadzania produktów do obrotu, ich stosowania lub obchodzenia się z nimi

Brak.

h) Plan monitorowania

Plan monitorowania skutków dla środowiska zgodny z załącznikiem VII do dyrektywy 2001/18/WE.

[Odsyłacz: plan opublikowany w Internecie]

i) Wymogi dotyczące monitorowania stosowania żywności przeznaczonej do spożycia przez ludzi po jej wprowadzeniu do obrotu

Brak.

Uwaga: z czasem odsyłacze do odpowiednich dokumentów mogą wymagać aktualizacji. Zmiany te udostępnia się publicznie w postaci aktualizacji wspólnotowego rejestru genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2011.163.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 163

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 54 23 czerwca 2011

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady 2011/361/WPZiB z dnia 20 grudnia 2010 r. w sprawie podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Republiką Serbii ustanawiającej zasady ogólne udziału Republiki Serbii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską	1
		Umowa między Unią Europejską a Republiką Serbii ustanawiająca zasady ogólne udziału Republiki Serbii w operacjach zarządzania kryzysowego prowadzonych przez Unię Europejską	2
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 602/2011 z dnia 20 czerwca 2011 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej	8
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 603/2011 z dnia 20 czerwca 2011 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej	10
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 604/2011 z dnia 20 czerwca 2011 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej	12
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 605/2011 z dnia 20 czerwca 2011 r. ustanawiające zakaz połowów dorsza w obszarze NAFO 3M przez statki pływające pod banderą Niemiec	14
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 606/2011 z dnia 20 czerwca 2011 r. ustanawiające zakaz połowów karmazyna w wodach obszaru NAFO 3LN przez statki pływające pod banderą Niemiec	16
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 607/2011 z dnia 22 czerwca 2011 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	18
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 608/2011 z dnia 22 czerwca 2011 r. określające zakres, w jakim mogą być przyjmowane wnioski złożone w czerwcu 2011 r. o pozwolenia na przywóz dla niektórych przetworów mlecznych w ramach niektórych kontyngentów taryfowych otwartych rozporządzeniem (WE) nr 2535/2001	20
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 609/2011 z dnia 22 czerwca 2011 r. znoszące zawieszenie składania wniosków o pozwolenia na przywóz w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach niektórych kontyngentów taryfowych	22
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 610/2011 z dnia 22 czerwca 2011 r. w sprawie przyznawania uprawnień do przywozu w odniesieniu do wniosków złożonych na okres od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia 30 czerwca 2012 r. w ramach kontyngentu taryfowego na przywóz mięsa wołowego i cielęcego mrożonego, otwartego rozporządzeniem (WE) nr 431/2008	23
		DECYZJE
		2011/362/Euratom
	*	Decyzja Rady z dnia 17 czerwca 2011 r. w sprawie przedłużenia statusu wspólnego przedsiębiorstwa dla Hochtemperatur-Kernkraftwerk GmbH (HKG)	24
		2011/363/UE
	*	Decyzja wykonawcza Rady z dnia 20 czerwca 2011 r. w sprawie upoważnienia Rumunii do stosowania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 193 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej	26
		2011/364/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 15 września 2010 r. w sprawie pomocy państwa C 26/09 (ex N 289/09), której Łotwa zamierza udzielić na restrukturyzację AS Parex banka (notyfikowana jako dokument nr C(2010) 6202) ( 1 )	28
		2011/365/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 17 czerwca 2011 r. zmieniająca decyzję 2006/197/WE w odniesieniu do odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu istniejącej paszy wyprodukowanej ze zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy linii 1507 (DAS-Ø15Ø7-1) na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 4159) ( 1 )	52
		2011/366/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 17 czerwca 2011 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 × MON 88017 (MON-89Ø34-3xMON-88Ø17-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 4164) ( 1 )	55