21.5.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/2

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 494/2011

z dnia 20 maja 2011 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do załącznika XVII (kadm)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (1), w szczególności jego art. 131,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W swojej rezolucji z dnia 25 stycznia 1988 r. w sprawie wspólnotowego programu działań (2) Rada wezwała Komisję do przeciwdziałania zanieczyszczeniu środowiska kadmem.

(2)	W tabeli znajdującej się w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 pozycja 23 zawiera ograniczenia stosowania i wprowadzania do obrotu kadmu w mieszaninach i wyrobach.

(3)	Kadm i tlenek kadmu są sklasyfikowane jako substancje rakotwórcze kategorii 1B i substancje toksyczne dla środowiska wodnego kategorii 1 (toksyczność ostra i przewlekła).

(4)

Od dnia 31 grudnia 1992 r. na mocy dyrektywy Rady 76/769/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych (3) kadm nie może być stosowany jako środek barwiący w szeregu polimerów i farb ani jako stabilizator w polichlorku winylu (PCW) do różnych zastosowań, a kadmowanie galwaniczne jest zabronione w szeregu zastosowań. Dyrektywa 76/769/EWG została uchylona i zastąpiona rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 ze skutkiem od dnia 1 czerwca 2009 r.

(5)

W 2007 r. na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 793/93 z dnia 23 marca 1993 r. w sprawie oceny i kontroli ryzyk stwarzanych przez istniejące substancje (4) zakończona została europejska ocena ryzyka dotycząca kadmu (5). W dniu 14 czerwca 2008 r. Komisja opublikowała komunikat w sprawie wyników analizy ryzyka i strategii ograniczania ryzyka stwarzanego przez kadm i tlenek kadmu (6), w którym zaleca się ograniczenie wprowadzania do obrotu i stosowania kadmu w pałeczkach do lutowania i w biżuterii.

(6)

W komunikacie tym stwierdza się, że potrzebne są szczególne środki ograniczające ryzyko, wynikające ze stosowania pałeczek do lutowania zawierających kadm oraz z noszenia biżuterii zawierającej kadm. Użytkownicy profesjonalni i hobbyści są narażeni na opary powstające w trakcie lutowania. Konsumenci, w tym dzieci, są narażeni na kadm w biżuterii poprzez kontakt ze skórą lub lizanie.

(7)	Komisja zleciła przeprowadzenie badania dotyczącego społeczno-ekonomicznych skutków ewentualnej aktualizacji ograniczeń dotyczących wprowadzania do obrotu i stosowania kadmu w biżuterii, stopach lutowniczych i PCW. Wyniki badania opublikowano w styczniu 2010 r. (7).

(8)	Istniejące przepisy dotyczące farb zawierających cynk należy wyjaśnić, aby zdefiniować pojęcie wysokiej zawartości cynku. Należy także wyjaśnić przepisy dotyczące farb na wyrobach malowanych.

(9)

W 2001 r. europejski przemysł PCW podjął dobrowolną inicjatywę polegającą na niestosowaniu kadmu jako stabilizatora w nowo wytworzonym PCW w odniesieniu do tych zastosowań, które nie zostały jeszcze uregulowane na mocy dyrektywy 76/769/EWG. W wyniku tej dobrowolnej inicjatywy stopniowo zaprzestano stosowania kadmu w PCW.

(10)	Aby osiągnąć cel przeciwdziałania zanieczyszczeniu kadmem, zakazem stosowania kadmu należy objąć wszystkie wyroby z PCW.

(11)	Należy przyznać odstępstwo dla mieszanin wytworzonych z odpadów PCW, dalej zwanych „PCW z odzysku”, aby umożliwić ich wprowadzanie do obrotu w celu zastosowania w niektórych wyrobach budowlanych.

(12)

Należy zachęcać do stosowania PCW z odzysku do produkcji niektórych wyrobów budowlanych, ponieważ umożliwia to ponowne wykorzystanie starego PCW, które może zawierać kadm. W związku z tym dla tych wyrobów budowlanych należy przewidzieć wyższą wartość graniczną zawartości kadmu. Pozwoli to na uniknięcie wyrzucania PCW na składowiska odpadów lub spalania go, co skutkuje uwalnianiem się dwutlenku węgla i kadmu do środowiska.

(13)	Stosowanie niniejszego rozporządzenia powinno się rozpocząć sześć miesięcy po jego wejściu w życie, aby umożliwić podmiotom zapewnienie zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia.

(14)

Przewiduje się, że ze względu na zakaz stosowania kadmu w nowym PCW zawartość kadmu w wyrobach budowlanych produkowanych z PCW z odzysku powinna się stopniowo zmniejszać. W związku z tym wartość graniczną dla kadmu należy poddawać odpowiednim przeglądom, a zgodnie z art. 69 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w przeglądach dotyczących tego ograniczenia powinna brać udział Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA).

(15)	Zgodnie z przepisami dotyczącymi środków przejściowych, zawartymi w art. 137 ust. 1 lit. a) rozporządzenia REACH, należy zmienić załącznik XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

(16)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 10 stycznia 2012 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 maja 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.

(2) Dz.U. C 30 z 4.2.1988, s. 1.

(3) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 201.

(4) Dz.U. L 84 z 5.4.1993, s. 1.

(5) http://ecb.jrc.ec.europa.eu/documents/Existing-chemicals/RISK_ASSESSMENT/REPORT/cdmetalreport303.pdf

(6) Dz.U. C 149 z 14.6.2008, s. 6.

(7) http://ec.europa.eu/enterprise/sectors/chemicals/files/markrestr/study-cadmium_en.pdf

ZAŁĄCZNIK

W załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 w tabeli zawierającej określenie substancji, grup substancji i mieszanin oraz warunki ograniczeń wprowadza się następujące zmiany:

pozycja 23, kolumna druga, pkt 1–4 otrzymują brzmienie:

„1.

Nie jest stosowany w mieszaninach i wyrobach wytwarzanych z syntetycznych polimerów organicznych (dalej zwanych tworzywem sztucznym), takich jak:

—	polimery lub kopolimery chlorku winylu (PCW) [3904 10] [3904 21],

—	poliuretan (PUR) [3909 50],

—	polietylen małej gęstości (LDPE), z wyjątkiem polietylenu małej gęstości używanego do wytwarzania zabarwionej przedmieszki [3901 10],

—	octan celulozy (CA) [3912 11],

—	octanomaślan celulozy (CAB) [3912 11],

—	żywice epoksydowe [3907 30],

—	żywice melaminowo-formaldehydowe (MF) [3909 20],

—	żywice mocznikowo-formaldehydowe (UF) [3909 10],

—	poliestry nienasycone (UP) [3907 91],

—	poli(tereftalan etylenu) (PET) [3907 60],

—	politereftalan butylenu (PBT),

—	polistyren przezroczysty/ogólnego przeznaczenia [3903 11],

—	kopolimer metakrylanu metylu – akrylonitrylu (AMMA),

—	polietylen sieciowany (VPE),

—	polistyren wysokoudarowy,

—	polipropylen (PP) [3902 10],

—	polietylen dużej gęstości (HDPE) [3901 20],

—	akrylonitryl-butadien-styren (ABS) [3903 30],

—	poli(metakrylan metylu) (PMMA) [3906 10].

Mieszaniny i wyroby wytwarzane z tworzywa sztucznego nie są wprowadzane do obrotu, jeżeli stężenie kadmu (wyrażone jako kadm metaliczny) jest równe 0,01 % masy tworzywa sztucznego lub wyższe.

W drodze odstępstwa akapit drugi nie ma zastosowania do wyrobów wprowadzonych do obrotu przed dniem 10 stycznia 2012 r.

Akapity pierwszy i drugi nie naruszają przepisów dyrektywy Rady 94/62/WE (1) i aktów prawnych przyjętych na jej podstawie.

Nie jest stosowany w farbach [3208] [3209].

W przypadku farb, w których zawartość cynku jest większa niż 10 % masy danej farby, stężenie kadmu (wyrażone jako kadm metaliczny) nie może być równe 0,1 % masy lub wyższe.

Wyroby malowane nie są wprowadzane do obrotu, jeżeli stężenie kadmu (wyrażone jako kadm metaliczny) jest równe 0,1 % masy farby na wyrobie malowanym lub wyższe.

3.	W drodze odstępstwa pkt 1 i 2 nie mają zastosowania do wyrobów barwionych mieszaninami zawierającymi kadm ze względów bezpieczeństwa.

W drodze odstępstwa pkt 1 akapit drugi nie ma zastosowania do:

—	mieszanin wytworzonych z odpadów PCW, dalej zwanych „PCW z odzysku”,

—

mieszanin i wyrobów zawierających PCW z odzysku, jeżeli stężenie kadmu (wyrażone jako kadm metaliczny) nie przekracza 0,1 % masy tworzywa sztucznego w przypadku następujących zastosowań sztywnego PCW:

a)	profile i twarde arkusze do zastosowań budowlanych;

b)	drzwi, okna, rolety, ściany, żaluzje, ogrodzenia i rynny dachowe;

c)	zewnętrzne pokrycia podłogowe i tarasy;

d)	kanały kablowe;

e)	rury do wody innej niż pitna, jeżeli PCW z odzysku stosuje się w środkowej warstwie rury wielowarstwowej i jest ono całkowicie pokryte warstwą nowo wytworzonego PCW zgodnie z pkt 1 powyżej.

Przed pierwszym wprowadzeniem do obrotu mieszanin i wyrobów zawierających PCW z odzysku dostawcy zapewniają widoczne, czytelne i trwałe oznakowanie tych mieszanin i wyrobów w następujący sposób: „Zawiera PCW z odzysku” lub następującym piktogramem:

Zgodnie z art. 69 niniejszego rozporządzenia odstępstwo przyznane w pkt 4 zostanie poddane przeglądowi, w szczególności w celu zmniejszenia wartości granicznej dla kadmu oraz ponownej oceny odstępstwa dla zastosowań wymienionych w lit. a)–e), do dnia 31 grudnia 2017 r.

w pozycji 23, kolumna druga, dodaje się punkty 8, 9, 10 i 11 w brzmieniu:

„8.

Nie jest stosowany w materiałach lutowniczych w stężeniu równym 0,01 % masy lub wyższym.

Materiały lutownicze nie są wprowadzane do obrotu, jeżeli stężenie kadmu (wyrażone jako kadm metaliczny) jest równe 0,01 % masy lub wyższe.

Dla celów niniejszego punktu lutowanie oznacza technikę łączenia przy użyciu stopów w temperaturze powyżej 450 °C.

9.	W drodze odstępstwa pkt 8 nie ma zastosowania do materiałów lutowniczych stosowanych w przemyśle obronnym i lotniczym oraz do materiałów lutowniczych stosowanych ze względów bezpieczeństwa.

10.

Nie jest stosowany ani wprowadzany do obrotu, jeżeli stężenie jest równe 0,01 % masy metalu lub wyższe w:

(i)	koralikach metalowych i innych metalowych elementach służących do wyrobu biżuterii;

(ii)

metalowych częściach biżuterii i sztucznej biżuterii oraz w akcesoriach do włosów, w tym:

—	bransoletkach, naszyjnikach i pierścionkach,

—	biżuterii do piercingu,

—	zegarkach na rękę i innych wyrobach noszonych na nadgarstku,

—	broszkach i spinkach do mankietów.

11.	W drodze odstępstwa pkt 10 nie ma zastosowania do wyrobów wprowadzonych do obrotu przed dniem 10 stycznia 2012 r. ani do biżuterii starszej niż 50 lat w dniu 10 stycznia 2012 r.”.

(1) Dz.U. L 365 z 31.12.1994, s. 10.”

21.5.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/6

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 495/2011

z dnia 20 maja 2011 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 109/2007 w zakresie składu dodatku paszowego sól sodowa monenzyny

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano możliwość zmiany zezwolenia na dany dodatek paszowy na wniosek posiadacza zezwolenia, po uzyskaniu opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”).

(2)	Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 109/2007 (2) zezwolono na stosowanie soli sodowej monenzyny, należącej do grupy kokcydiostatyków i histomonostatyków, jako dodatku do pasz dla kurcząt rzeźnych oraz indyków przez dziesięć lat.

(3)	Posiadacz zezwolenia złożył wniosek o zmianę zezwolenia na stosowanie soli sodowej monenzyny w odniesieniu do dodatkowego składu tego dodatku paszowego. Przedłożono odpowiednie dane na poparcie wniosku.

(4)

Urząd stwierdził w swojej opinii z dnia 1 lutego 2011 r. (3), że stosowanie tej nowej postaci użytkowej dodatku u kurcząt rzeźnych i indyków nie wzbudza żadnych dodatkowych obaw w odniesieniu do zdrowia zwierząt i ludzi ani środowiska, a jej stosowanie pozwala na skuteczne zwalczanie kokcydiozy. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ds. dodatków paszowych ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)	Warunki przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 zostały spełnione.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 109/2007.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 109/2007 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 maja 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.

(2) Dz.U. L 31 z 6.2.2007, s. 6.

(3) Dziennik EFSA 2011; 9(2):2009.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK

Numer identyfikacyjny dodatku

Nazwa posiadacza zezwolenia

Dodatek

(Nazwa handlowa)

Skład, wzór chemiczny, opis, metoda analityczna

Gatunek lub kategoria zwierzęcia

Maksymalny wiek

Minimalna zawartość

Maksymalna zawartość

Inne przepisy

Data ważności zezwolenia

Tymczasowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) w odpowiednich środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego

mg substancji czynnej/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej o wilgotności 12 %

Kokcydiostatyki i histomonostatyki

51701

Huvepharma NV Belgia

Sól sodowa monenzyny

(Coxidin)

Skład dodatku

Sól sodowa monenzyny, substancja techniczna odpowiadająca działaniu monenzyny: 25 %

Perlit: 15–20 %

Otręby zbożowe 55–60 %

Substancja czynna

C36H61O11Na

Sól sodowa polieteru kwasu monokarboksylowego wytwarzana przez Streptomyces cinnamonensis 28682, LMG S-19095, w postaci proszku.

Skład czynnika

Monenzyna A: nie mniej niż 90 %

Monenzyna A + B: nie mniej niż 95 %

Monenzyna C: 0,2-0,3 %

Metoda analityczna (1)

Metoda oznaczania substancji czynnej: wysokosprawna chromatografia cieczowa (HPLC) z derywatyzacją pokolumnową i detekcją UV (λ = 520 nm).

Kurczęta rzeźne

—

100

125

1.	Stosowanie zabronione przez co najmniej jeden dzień przed ubojem.

2.	Dodatek jest włączany do mieszanek paszowych w postaci premiksu.

Najwyższa dopuszczalna dawka soli sodowej monenzyny w mieszankach paszowych uzupełniających:

—	625 mg/kg dla kurcząt rzeźnych;

—	500 mg/kg dla indyków.

4.	Soli sodowej monenzyny nie należy mieszać z innymi kokcydiostatykami.

5.	Wskazanie w instrukcji użycia: »Niebezpieczne dla koniowatych. Pasza zawiera jonofor: unikać jednoczesnego podawania z tiamuliną i obserwować, czy przy równoczesnym stosowaniu z innymi substancjami leczniczymi nie występują działania niepożądane«.

6.	Używać odpowiedniej odzieży ochronnej, rękawic i ochrony oczu/twarzy. W przypadku niewystarczającej wentylacji w pomieszczeniu używać odpowiedniego sprzętu do oddychania.

6.2.2017

25 μg soli sodowej monenzyny/kg mokrej masy skóry + tłuszcz

8 μg soli sodowej monenzyny/kg mokrej masy wątroby, nerek i mięśni

Indyki

16 tygodni

100

51701

Huvepharma NV Belgia

Sól sodowa monenzyny

(Coxidin)

Skład dodatku

Sól sodowa monenzyny, substancja techniczna odpowiadająca działaniu monenzyny: 25 %

Perlit: 15–20 %

Węglan wapnia: q.s. 100 %

Substancja czynna

C36H61O11Na

Sól sodowa polieteru kwasu monokarboksylowego wytwarzana przez Streptomyces cinnamonensis 28682, LMG S-19095, w postaci proszku.

Skład czynnika

Monenzyna A: nie mniej niż 90 %

Monenzyna A + B: nie mniej niż 95 %

Monenzyna C: 0,2-0,3 %

Metoda analityczna (1)

Metoda oznaczania substancji czynnej: wysokosprawna chromatografia cieczowa (HPLC) z derywatyzacją pokolumnową i detekcją UV–VIS (metoda standardowa EN ISO 14183:2008).

Kurczęta rzeźne

—

100

125

1.	Stosowanie zabronione przez co najmniej jeden dzień przed ubojem.

2.	Dodatek jest włączany do mieszanek paszowych w postaci granulowanego premiksu.

3.	Soli sodowej monenzyny nie należy mieszać z innymi kokcydiostatykami.

4.	Wskazanie w instrukcji użycia: »Niebezpieczne dla koniowatych. Pasza zawiera jonofor: unikać jednoczesnego podawania z tiamuliną i obserwować, czy przy równoczesnym stosowaniu z innymi substancjami leczniczymi nie występują działania niepożądane«.

5.	Używać odpowiedniej odzieży ochronnej, rękawic i ochrony oczu/twarzy. W przypadku niewystarczającej wentylacji w pomieszczeniu używać odpowiedniego sprzętu do oddychania.

10.6.2021

25 μg soli sodowej monenzyny/kg mokrej masy skóry + tłuszcz

8 μg soli sodowej monenzyny/kg mokrej masy wątroby, nerek i mięśni

Indyki

16 tygodni

100

(1) Szczegóły dotyczące metod analitycznych można uzyskać pod następującym adresem laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. dodatków paszowych: http://irmm.jrc.ec.europa.eu/EURLs/EURL_feed_additives/Pages/index.aspx”

21.5.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/9

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 496/2011

z dnia 20 maja 2011 r.

dotyczące zezwolenia na stosowanie benzoesanu sodu jako dodatku paszowego dla prosiąt odsadzonych od maciory (posiadacz zezwolenia Kemira Oyj)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)	Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie benzoesanu sodu. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)	Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie benzoesanu sodu jako dodatku paszowego dla prosiąt odstawionych od maciory, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w swojej opinii z dnia 1 lutego 2011 r. (2), że substancja określona w załączniku w proponowanych warunkach stosowania nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt, zdrowie ludzi ani na środowisko, a stosowanie tego dodatku ma znaczący pozytywny wpływ na końcową masę ciała oraz na poprawę wydajności konwersji paszy u gatunków, dla których jest on przeznaczony. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu preparatu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)	Ocena substancji dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie substancji, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Substancja wyszczególniona w załączniku, należąca do kategorii „dodatki zootechniczne” i do grupy funkcjonalnej „inne dodatki zootechniczne”, zostaje dopuszczona jako dodatek stosowany w żywieniu zwierząt zgodnie z warunkami określonymi w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 maja 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.

(2) EFSA Journal 2011; 9(2):2005.

ZAŁĄCZNIK

Numer identyfikacyjny dodatku

Nazwa posiadacza zezwolenia

Dodatek

Skład, wzór chemiczny, opis, metoda analityczna

Gatunek lub kategoria zwierzęcia

Maksymalny wiek

Minimalna zawartość

Maksymalna zawartość

Inne przepisy

Data ważności zezwolenia

mg substancji czynnej/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej o wilgotności 12 %

Dodatki zootechniczne: inne dodatki zootechniczne (poprawa parametrów wydajności)

4d 5

Kemira Oyj

Benzoesan sodu

Skład dodatku

Benzoesan sodu: ≥ 99,9 %

Substancja czynna

Benzoesan sodu

C7H5O2Na

Metoda analityczna (1)

W celu oznaczenia benzoesanu sodu w dodatku paszowym: metoda miareczkowa (Farmakopea Europejska, monografia 01/2008:0123)

W celu oznaczenia benzoesanu sodu w premiksach i paszach: wysokosprawna chromatografia cieczowa z detekcją UV.

Prosięta (odsadzone od maciory)

—

4 000

1.	Dodatku nie należy mieszać z innymi źródłami kwasu benzoesowego ani benzoesanów.

2.	Paszy uzupełniającej zawierającej benzoesan sodu nie można jako takiej stosować do karmienia prosiąt.

3.	Przeznaczone dla prosiąt (odsadzonych od maciory) o masie nieprzekraczającej 35 kg.

4.	Zalecana dawka minimalna: 4 000 mg/kg.

5.	Dla bezpieczeństwa: podczas kontaktu z produktem należy chronić drogi oddechowe oraz używać okularów i rękawic ochronnych.

10 czerwca 2021 r.

(1) Szczegóły dotyczące metod analitycznych można uzyskać pod następującym adresem laboratorium referencyjnego: http://irmm.jrc.ec.europa.eu/EURLs/EURL_feed_additives/Pages/index.aspx.

21.5.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/11

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 497/2011

z dnia 18 maja 2011 r.

dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (1), w szczególności jego art. 9 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, konieczne jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towarów określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 ustanowiono Ogólne reguły interpretacji Nomenklatury scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, która jest w całości lub w części oparta na Nomenklaturze scalonej bądź która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która została ustanowiona szczególnymi przepisami unijnymi, w celu stosowania środków taryfowych i innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)	Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towar opisany w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku należy klasyfikować do kodu CN wskazanego w kolumnie 2, na mocy uzasadnień określonych w kolumnie 3 tej tabeli.

(4)

Należy zagwarantować, aby wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, mogła być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres trzech miesięcy zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2).

(5)	Komitet Kodeksu Celnego nie wydał opinii w terminie określonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Towary opisane w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w załączniku klasyfikuje się w Nomenklaturze scalonej do kodu CN wskazanego w kolumnie 2 tej tabeli.

Artykuł 2

Wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne państw członkowskich, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez okres trzech miesięcy zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 maja 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Algirdas ŠEMETA

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1.

(2) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Opis towarów

Klasyfikacja

(kod CN)

Uzasadnienie

(1)

(2)

(3)

Aromatyzowany płyn o konsystencji syropu o następującym składzie (% masy):

Woda	65,13
Cukier trzcinowy	28,47
Sok z limonek	3,18
Kwas cytrynowy	1,49
Sok cytrynowy	1,18
Aromat	0,46
Barwnik	0,0003
Substancje pomocnicze

Po rozcieńczeniu wodą lub alkoholem preparat jest gotowy do picia jako koktajl.

2106 90 59

Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1 i 6 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej oraz brzmienie kodów CN 2106, 2106 90 i 2106 90 59.

Wyklucza się klasyfikację do działu 22 jako napoju, ponieważ produkt jako taki nie nadaje się do picia.

Ze względu na swój skład produkt ten, zawierający środki aromatyzujące i barwiące, należy klasyfikować jako aromatyzowany syrop cukrowy objęty kodem CN 2106 90 59.

Zob. również Noty wyjaśniające do HS do pozycji 2106, pkt 12.

Aromatyzowany płyn o konsystencji syropu o następującym składzie (% masy):

Woda	51,27
Cukier trzcinowy	28,40
Sok malinowy	10,60
Przecier malinowy	8,20
Aromat	0,18
Barwnik	0,02
Substancje pomocnicze

Po rozcieńczeniu wodą lub alkoholem preparat jest gotowy do picia jako koktajl.

2106 90 98

Klasyfikacja wyznaczona jest przez reguły 1 i 6 Ogólnych reguł interpretacji Nomenklatury scalonej oraz brzmienie kodów CN 2106, 2106 90 i 2106 90 98.

Wyklucza się klasyfikację do działu 22 jako napoju, ponieważ produkt jako taki nie nadaje się do picia.

Ze względu na swój skład produkt ten, zawierający wyższą zawartość soku owocowego i przecieru owocowego, jest bardziej złożony niż aromatyzowane syropy cukrowe objęte kodem CN 2106 90 59.

Produkt ten należy zatem klasyfikować do kodu CN 2106 90 98 jako preparat do produkcji napojów. Zob. również Noty wyjaśniające do HS do pozycji 2106, pkt 12.

21.5.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/15

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 499/2011

z dnia 18 maja 2011 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 945/2010 przyjmujące plan podziału pomiędzy państwa członkowskie środków zapisanych w roku budżetowym 2011 na dostawy żywności pochodzącej z zapasów interwencyjnych do wykorzystania przez osoby najbardziej potrzebujące w UE i wprowadzające odstępstwa od określonych przepisów rozporządzenia (UE) nr 807/2010

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1), w szczególności jego art. 43 lit. f) oraz g) w związku z art. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2799/98 z dnia 15 grudnia 1998 r. ustanawiające agromonetarne porozumienia dotyczące euro (2), w szczególności jego art. 3 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Kilka państw członkowskich poinformowało Komisję zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia Komisji (UE) nr 807/2010 z dnia 14 września 2010 r. ustanawiającego szczegółowe zasady dostaw żywności z zapasów interwencyjnych do wykorzystania przez osoby najbardziej potrzebujące w Unii (3), że nie zdołają one wykorzystać określonych ilości produktów przydzielonych im na mocy planu na 2011 r. przyjętego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 945/2010 (4).

(2)	Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 807/2010 Komisja może przydzielić niewykorzystane zasoby innym państwom członkowskim na podstawie ich wniosków i rzeczywistego wykorzystania udostępnionych produktów oraz przydziałów dokonanych w czasie poprzednich lat budżetowych.

(3)

Ponieważ niniejsze zmiany do planu na 2011 r. wprowadza się w czasie, gdy realizacja krajowych programów administracyjnych stworzonych, aby wykonać ten plan, powinna dobiegać końca, przeniesionych ilości nie należy uwzględniać w ramach obliczeń, na podstawie których ustala się, czy państwa członkowskie spełniły swój obowiązek ustanowiony w art. 5 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 945/2010 oraz art. 3 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 807/2010 polegający na wycofaniu 70 % zbóż w terminach ustanowionych w tych przepisach.

(4)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 945/2010.

(5)	Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (UE) nr 945/2010 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 5 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„W odniesieniu do planu dystrybucji na 2011 r. ustępu pierwszego niniejszego artykułu oraz pierwszego zdania akapitu drugiego art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 807/2010 nie stosuje się w odniesieniu do następujących ilości zbóż przechowywanych w Finlandii:

—	12 856 ton przydzielonych Włochom, oraz

—	306 ton przydzielonych Słowenii.”;

b)	w załącznikach I i III wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 maja 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 349 z 24.12.1998, s. 1.

(3) Dz.U. L 242 z 15.9.2010, s. 9.

(4) Dz.U. L 278 z 22.10.2010, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

W załącznikach I i III do rozporządzenia (UE) nr 945/2010 wprowadza się następujące zmiany:

(1)

załącznik I otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK I

ROCZNY PLAN DYSTRYBUCJI NA ROK BUDŻETOWY 2011

Środki finansowe udostępnione poszczególnym państwom członkowskim w celu realizacji planu na 2011 r.:

(w EUR)
Państwo członkowskie	Przydział środków
Belgique/België	10 935 075
България	11 042 840
Česká republika	45 959
Eesti	755 405
Éire/Ireland	1 196 457
Elláda	20 045 000
España	74 731 353
France	72 741 972
Italia	102 023 445
Latvija	6 723 467
Lietuva	7 781 341
Luxembourg	107 483
Magyarország	14 146 729
Malta	640 243
Polska	75 422 222
Portugal	20 513 026
România	49 578 143
Slovenija	2 441 755
Slovakia	4 809 692
Suomi/Finland	4 318 393
Ogółem	480 000 000

Ilość każdego rodzaju produktu, która ma zostać wycofana z zapasów interwencyjnych UE dla celów dystrybucji w każdym państwie członkowskim w ilościach nieprzekraczających wartości maksymalnych określonych w lit. a) niniejszego załącznika:

(w tonach)
Państwo członkowskie	Zboża	Masło	Odtłuszczone mleko w proszku	Cukier
Belgique/België	74 030	—	1 687
България	103 318	—	—
Česká Republika	401	—	—	9
Eesti	7 068	—	—	—
Eire/Ireland	250	109	—
Elláda	88 836	976	—
España	305 207	—	23 507
France	491 108	—	11 305
Italia	480 539	—	28 281
Latvija	50 663	—	730
Lietuva	61 000	—	704
Luxembourg (1)	—	—	—
Magyarország	132 358	—	—
Malta	5 990	—	—
Polska	441 800	—	15 743
Portugal	61 906	458	5 000
România	370 000	—	5 600
Slovenija	14 465	—	500
Slovakia	45 000	—	—
Suomi/Finland	25 338	—	899
Ogółem	2 759 277	1 543	93 956	9

(2)

w załączniku III wprowadza się następujące zmiany:

lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

Przekazywanie zbóż wewnątrz UE dozwolone w ramach planu na rok budżetowy 2011:

	Wielkość (tony)	Posiadacz	Odbiorca
1.	39 080	BLE, Niemcy	BIRB, Belgia
2.	57 631	Pôdohospodárska platobná agentúra, Republika Słowenii	Държавен фонд „Земеделие” — Разплащателна агенция, Bułgaria
3.	250	FranceAgriMer, Francja	OFI, Irlandia
4.	88 836	Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal, Węgry	OPEKEPE, Grecja
5.	305 207	FranceAgriMer, Francja	FEGA, Hiszpania
6.	467 683	BLE, Niemcy	AGEA, Włochy
7.	27 670	PRIA, Estonia	Rural Support Service, Łotwa
8.	5 990	AMA, Austria	Ministry for Resources and Rural Affairs Paying Agency, Malta
9.	75 912	BLE, Niemcy	ARR, Polska
10.	61 906	FranceAgriMer, Francja	IFAP I.P., Portugalia
11.	146 070	SZIF, Republika Czeska	Agenția de Plăți și Intervenție pentru Agricultură (APIA), Rumunia
12.	162 497	Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal, Węgry	Agenția de Plăți și Intervenție pentru Agricultură (APIA), Rumunia
13.	14 159	AMA, Austria	Agencija Republike Slovenije za kmetijske trge in razvoj podeželja, Słowenia
14.	12 856	Agency for Rural Affairs, Finlandia	AGEA, Włochy
15.	306	Agency for Rural Affairs, Finlandia	Agencija Republike Slovenije za kmetijske trge in razvoj podeželja, Słowenia”

lit. b) wiersz 4 otrzymuje brzmienie:

„4.

13 147

BLE, Niemcy

ARR, Polska”

(1) Luksemburg: przydział środków na zakup produktów mlecznych na rynku UE: 101 880 EUR, rozliczany akonto przyznanego Luksemburgowi przydziału na odtłuszczone mleko w proszku.”

21.5.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/20

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 500/2011

z dnia 20 maja 2011 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 21 maja 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 maja 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	JO	50,2
	MA	40,8
	TN	91,1
	TR	89,8
	ZZ	68,0
0707 00 05	TR	108,9
0707 00 05	ZZ	108,9
0709 90 70	MA	86,8
	TR	120,8
	ZZ	103,8
0709 90 80	EC	23,2
0709 90 80	ZZ	23,2
0805 10 20	EG	56,8
	IL	59,0
	MA	49,2
	TR	74,4
	ZZ	59,9
0805 50 10	AR	72,2
	TR	76,7
	ZA	112,0
	ZZ	87,0
0808 10 80	AR	113,9
	BR	76,6
	CA	108,5
	CL	82,7
	CN	108,5
	CR	69,1
	NZ	106,2
	US	125,9
	UY	60,0
	ZA	85,3
	ZZ	93,7

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

21.5.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 134/22

DECYZJA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

z dnia 20 kwietnia 2011 r.

w sprawie wyboru dostawcy usług sieciowych dla TARGET2-Securities

(EBC/2011/5)

(2011/295/UE)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych oraz Europejskiego Banku Centralnego (zwany dalej „Statutem ESBC”), w szczególności art. 3 ust. 1, art. 12 ust. 1 oraz art. 17, 18 i 22,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

TARGET2-Securities (zwany dalej „T2S”) ma na celu usprawnienie integracji usług posttransakcyjnych poprzez zaoferowanie podstawowego, neutralnego rozrachunku operacji gotówkowych i operacji na papierach wartościowych w pieniądzu banku centralnego, świadczonego ponadgranicznie w całej Europie, co umożliwi depozytom papierów wartościowych świadczenie zharmonizowanych i standaryzowanych usług rozrachunku według zasady dostawa za płatność w ramach zintegrowanego środowiska technicznego umożliwiającego rozrachunek transgraniczny.

(2)

W kontekście trzeciego cząstkowego raportu z realizacji projektu T2S, w lutym 2010 r. Rada Projektu T2S podjęła decyzję, że Deutsche Bundesbank, Banco de España, Banque de France oraz Banca d’Italia (zwane dalej „grupą czterech BC”) poczynią niezbędne przygotowania celem wybrania nie więcej niż trzech dostawców usług sieciowych dla T2S, zapewniających usługi połączeniowe do platformy T2S, oraz że Banca d’Italia będzie prowadzić procedurę wyboru dostawców.

(3)	W kontekście czwartego cząstkowego raportu z realizacji projektu T2S, na posiedzeniu w dniu 21 kwietnia 2010 r. Rada Prezesów podjęła decyzję, że usługi sieciowe w ramach T2S będą dostarczane na zasadach konkurencji oraz że w tym zakresie zostaną przyznane nie więcej niż trzy licencje.

(4)

W kontekście piątego cząstkowego raportu z realizacji projektu T2S, w lipcu 2010 r. Rada Projektu T2S podjęła decyzję, że Banca d’Italia będzie ramieniem wykonawczym Eurosystemu w zakresie procedury wyboru dostawców. Rada Projektu T2S zdecydowała również, że wybranie członków panelu dokonującego wyboru dostawców będzie należało do jej zadań, ponieważ określenie kryteriów wyboru oraz ostateczny rezultat decyzji podjętej przez panel dokonujący wyboru dostawców na podstawie tych kryteriów należy do zakresu obowiązków i odpowiedzialności banków centralnych Eurosystemu. Do zadań Banca d’Italia należeć będzie właściwe przeprowadzenie procedury wyboru dostawców, a odpowiedzialność ponoszona przez Banca d’Italia w odniesieniu do tej procedury jest odrębna od odpowiedzialności spoczywającej na grupie czterech BC zgodnie z umową pomiędzy poziomami 2 i 3.

(5)	W dniu 13 sierpnia 2010 r. Rada Projektu T2S zdecydowała, że zakres odpowiedzialności ponoszonej przez Banca d’Italia powinien zostać doprecyzowany w ramach mandatu do przeprowadzenia procedury wyboru dostawców udzielonego Banca d’Italia przez banki centralne Eurosystemu.

(6)

Celem procedury wyboru dostawców jest powierzenie dostawcom usług sieciowych realizacji zestawu uprzednio zdefiniowanych usług połączeniowych; na tej podstawie dostawcy usług sieciowych dla T2S zrealizują projekt, wdrożenie, dostawę i obsługę rozwiązań połączeniowych zapewniających bezpieczną wymianę informacji handlowych pomiędzy uczestnikami bezpośrednimi T2S a platformą T2S.

(7)

Chociaż procedura wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S nie podlega przepisom dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (1), jako ogólne wytyczne powinny służyć zasady określone w dyrektywie 2004/18/WE, procedury określone w decyzji EBC/2008/17 z dnia 17 listopada 2008 r. określającej zasady składania wspólnych zamówień w Eurosystemie (2) oraz przepisy prawa krajowego implementujące dyrektywę 2004/18/WE w zakresie, w jakim mają zastosowanie do upoważnionego banku centralnego.

(8)	Banca d’Italia został wyznaczony przez Radę Prezesów do przeprowadzenia procedury wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S.

(9)	Banca d’Italia zaakceptował wyznaczenie do przeprowadzenia procedury wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S i wyraził gotowość podjęcia działań zgodnych z postanowieniami niniejszej decyzji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Definicje

Użyte w niniejszej decyzji terminy oznaczają:

a) „bank centralny”– Europejski Bank Centralny (EBC), krajowe banki centralne (KBC) strefy euro oraz inne banki centralne udostępniające swoją walutę w T2S;

b) „depozyt papierów wartościowych”– podmiot, który: a) umożliwia przetwarzanie oraz rozrachunek transakcji na papierach wartościowych poprzez zapisy księgowe; b) świadczy usługi depozytowe, np. obsługę operacji na papierach wartościowych i umorzeń; oraz c) odgrywa aktywną rolę w zapewnianiu prawidłowości emisji papierów wartościowych;

c) „Rada Projektu T2S”– organ zarządzający w ramach Eurosystemu, ustanowiony zgodnie z postanowieniami decyzji EBC/2009/6 z dnia 19 marca 2009 r. w sprawie ustanowienia Rady Projektu TARGET2-Securities (TARGET2-Securities Programme Board) (3), którego zadania obejmują przedstawianie Radzie Prezesów projektów rozwiązań kluczowych kwestii strategicznych oraz realizowanie zadań o charakterze czysto technicznym w odniesieniu do projektu T2S, lub następcę tego organu;

d) „dostawca usług sieciowych dla T2S”– dostawcę usług sieciowych, który podpisał umowę licencyjną na dostarczanie usług połączeniowych;

e) „usługi połączeniowe”– bezpośrednie połączenie sieciowe z platformą T2S, którego ustanowienie przez dostawcę usług sieciowych umożliwia uczestnikowi bezpośredniemu T2S korzystanie z usług T2S oraz realizowanie zadań i obowiązków dotyczących usług T2S;

f) „licencja”– akt przyznania dostawcy usług sieciowych udzielonego przez banki centralne Eurosystemu prawa do dostarczania uczestnikom bezpośrednim T2S zestawu uprzednio zdefiniowanych usług połączeniowych, na podstawie którego dostawcy usług sieciowych dla T2S zrealizują projekt, wdrożenie, dostawę i obsługę rozwiązań połączeniowych zapewniających bezpieczną wymianę informacji handlowych pomiędzy uczestnikami bezpośrednimi T2S a platformą T2S;

g) „panel dokonujący wyboru dostawców”– grupę pięciu ekspertów, w skład której wchodzi po jednym przedstawicielu upoważnionego banku centralnego (w charakterze przewodniczącego), grupy czterech BC oraz EPCO, a także dwóch przedstawicieli banków centralnych Eurosystemu; członków panelu dokonującego wyboru dostawców wskazuje Rada Projektu T2S a formalnie mianuje upoważniony bank centralny;

h) „Biuro Koordynacji Zamówień Eurosystemu” (EPCO)– organ utworzony na mocy decyzji EBC/2008/17, którego zadaniem jest koordynacja wspólnych zamówień Eurosystemu;

i) „bank centralny Eurosystemu”– KBC strefy euro lub EBC;

j) „umowa pomiędzy poziomami 2 i 3”– umowę dostawy i eksploatacji negocjowaną pomiędzy Radą Projektu T2S a grupą czterech BC, podlegającą zatwierdzeniu przez Radę Prezesów, a następnie podpisaniu przez banki centralne Eurosystemu i grupę czterech BC. Umowa ta dodatkowo precyzuje zadania i obowiązki grupy czterech BC, Rady Projektu T2S oraz banków centralnych Eurosystemu;

k) „uczestnik bezpośredni T2S”– dowolny podmiot uprawniony do wymiany danych elektronicznych z platformą T2S;

l) „upoważniony bank centralny”– KBC strefy euro wyznaczony przez Radę Prezesów do przeprowadzenia procedury wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S, któremu banki centralne Eurosystemu przekazały uprawnienie do podpisania umów licencyjnych z wybranymi oferentami w imieniu i na rzecz banków centralnych Eurosystemu;

m) „usługi T2S”– usługi świadczone przez banki centralne Eurosystemu na rzecz depozytów papierów wartościowych i banków centralnych;

n) „umowa licencyjna”– umowę podlegającą prawu niemieckiemu, której treść proponuje Rada Projektu T2S a zatwierdza Rada Prezesów, określającą wzajemne prawa i obowiązki banków centralnych Eurosystemu oraz odpowiednich dostawców usług sieciowych dla T2S;

o) „wybrany oferent”– uczestnik procedury wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S, któremu przyznano licencję;

p) „ogłoszenie o zamówieniu”– ogłoszenie dotyczące procedury wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S, podlegające ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz w dzienniku urzędowym państwa członkowskiego siedziby upoważnionego banku centralnego;

q) „zasady przyznawania licencji”– szczegółowe zasady przeprowadzenia procedury wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S, stanowiące część dokumentacji procedury wyboru dostawców podlegającej opublikowaniu;

r) „dokumentacja procedury wyboru dostawców”– ogłoszenie o procedurze wyboru dostawców i ogłoszenie o zamówieniu, a także zasady przyznawania licencji wraz z załącznikami i dokumentami dodatkowymi;

s) „KBC strefy euro”– KBC państw członkowskich, których walutą jest euro;

t) „test słuszności koncepcji”– test przeprowadzany przez dostawcę usług sieciowych dla T2S po podpisaniu umowy licencyjnej mający na celu weryfikację zgodności oferowanego przez niego rozwiązania z podstawowymi wymogami w zakresie funkcjonalności, odporności i bezpieczeństwa;

u) „data uruchomienia”– datę, w której pierwszy depozyt papierów wartościowych rozpocznie korzystanie z usług T2S.

Artykuł 2

Upoważniony bank centralny

Upoważniony bank centralny dokonuje na rzecz banków centralnych Eurosystemu:

przeprowadzenia – we własnym imieniu i na rzecz banków centralnych Eurosystemu oraz w pełnej współpracy z Radą Projektu T2S i panelem dokonującym wyboru dostawców – procedury wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S poprzez zapewnienie zasobów ludzkich i rzeczowych niezbędnych do przeprowadzenia procedury wyboru dostawców w sposób zgodny z prawem państwa członkowskiego siedziby upoważnionego banku centralnego; oraz

b)	zgodnie z decyzją panelu dokonującego wyboru dostawców – podpisania odpowiednich umów licencyjnych w imieniu i na rzecz banków centralnych Eurosystemu, przy czym całkowita liczba dostawców usług sieciowych dla T2S nie powinna w żadnym momencie być większa niż dwóch.

Artykuł 3

Warunki wyboru dostawców i warunki przyznawania licencji

1. Upoważniony bank centralny przeprowadza procedurę wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S w sposób zgodny z ogólnymi zasadami określonymi w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w tym z zasadą przejrzystości, proporcjonalności, równego traktowania, równego dostępu i niedyskryminacji.

2. Całkowita liczba dostawców usług sieciowych dla T2S nie powinna w żadnym momencie być większa niż dwóch.

3. Upoważniony bank centralny przeprowadza procedurę wyboru dostawców w szczególności zgodnie z następującymi warunkami:

a)	procedura przyznawania licencji ma charakter otwarty, co oznacza, że ofertę może złożyć każdy zainteresowany podmiot gospodarczy;

b)	dokumentację procedury wyboru dostawców przygotowują wspólnie banki centralne Eurosystemu i upoważniony bank centralny, a zatwierdza Rada Projektu T2S;

c)	wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S dokonuje się na podstawie najniższej ceny maksymalnej za standardowy zestaw usług świadczonych na rzecz grupy uczestników bezpośrednich T2S zgodnie z modelem zatwierdzonym przez Radę Projektu T2S;

całość dokumentacji procedury wyboru dostawców sporządza się w języku angielskim. Upoważniony bank centralny może także opublikować ogłoszenie o zamówieniu w swoim języku urzędowym. Uczestnicy procedury wyboru dostawców usług sieciowych dla T2S składają oferty i całą dokumentację towarzyszącą w języku angielskim;

e)	upoważniony bank centralny wskazuje w ogłoszeniu o zamówieniu, że procedura wyboru dostawców jest przeprowadzana w jego imieniu i na jego rzecz, jak również na rzecz banków centralnych Eurosystemu;

upoważniony bank centralny publikuje ogłoszenie o zamówieniu co najmniej w: (i) Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; (ii) krajowym dzienniku urzędowym, w którym upoważniony bank centralny publikuje ogłoszenia o zamówieniu; (iii) dwóch gazetach krajowych; oraz (iv) „Financial Times” i „The Economist”. Dokumentację procedury wyboru dostawców publikuje się na stronie internetowej upoważnionego banku centralnego. Ogłoszenie o zamówieniu publikuje się także na stronie internetowej EBC, dodając link do strony internetowej upoważnionego banku centralnego w celu zapewnienia dostępu do całości dokumentacji procedury wyboru dostawców;

g)	upoważniony bank centralny jest zobowiązany do udzielania odpowiedzi na pytania przesyłane w trakcie procedury wyboru dostawców na adres poczty elektronicznej wskazany w ogłoszeniu o zamówieniu. Odpowiedzi takie upoważniony bank centralny i EBC publikują na swoich stronach internetowych;

h)	członków panelu dokonującego wyboru dostawców wskazuje Rada Projektu T2S i formalnie mianuje upoważniony bank centralny niezwłocznie po zakończeniu okresu składania ofert;

i)	członkowie panelu dokonującego wyboru dostawców są zobowiązani do podpisania oświadczenia o braku konfliktu interesów zatwierdzonego przez Radę Projektu T2S;

j)	upoważniony bank centralny jest odpowiedzialny za aspekty operacyjne procedury wyboru dostawców;

do zadań panelu dokonującego wyboru dostawców należy m.in. analiza dokumentacji administracyjnej i technicznej oraz podejmowanie decyzji o wykluczeniu oferentów niespełniających wymogów uczestnictwa. Panel dokonujący wyboru dostawców ocenia rażąco niskie oferty w sposób zgodny z zasadami określonymi w dokumentacji procedury wyboru dostawców. Panel dokonujący wyboru dostawców szereguje niewykluczonych oferentów w porządku od najmniej do najbardziej korzystnej ekonomicznie oferty;

l)	upoważniony bank centralny formalnie przekazuje wszystkie decyzje panelu dokonującego wyboru dostawców odpowiednim oferentom, korzystając z bezpiecznych i szybkich środków komunikacji pisemnej.

4. Po uszeregowaniu oferentów w sposób zgodny z ust. 3 lit. k) (wstępna decyzja o przyznaniu licencji) upoważniony bank centralny dokonuje, na własną odpowiedzialność, wewnętrznego sprawdzenia prawidłowości proceduralnej weryfikującego sposób przeprowadzenia procedury wyboru dostawców. Po pomyślnym przeprowadzeniu sprawdzenia prawidłowości proceduralnej upoważniony bank centralny wydaje ostateczną decyzję o przyznaniu licencji i sprawdza, czy wybrani oferenci spełniają wymogi uczestnictwa oraz czy złożone przez nich oświadczenia są prawdziwe. Jeżeli sprawdzenie prawidłowości proceduralnej nie zakończy się pomyślne, ostateczna decyzja o przyznaniu licencji zostaje odroczona, a upoważniony bank centralny występuje do Rady Projektu T2S o wskazówki co do dalszego postępowania.

5. W odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z procedury wyboru dostawców upoważniony bank centralny działa we własnym imieniu i na własną rzecz oraz na rzecz banków centralnych Eurosystemu. Upoważniony bank centralny jest również zobowiązany do składania Radzie Projektu T2S sprawozdań dotyczących praw i obowiązków wynikających z procedury wyboru dostawców oraz do działania w sposób zgodny z decyzjami Rady Projektu T2S podejmowanymi w tym zakresie.

6. Upoważniony bank centralny ponosi koszty związane z zadaniami realizowanymi przez siebie w ramach procedury wybory dostawców.

Artykuł 4

Umowa licencyjna

1. Po zakończeniu przez upoważniony bank centralny procedury wyboru dostawców i przyznania licencji w sposób zgodny z powyższymi warunkami, upoważniony bank centralny oraz panel dokonujący wyboru dostawców podejmują działania przygotowawcze umożliwiające upoważnionemu bankowi centralnemu zawarcie umowy licencyjnej z każdym z wybranych oferentów w imieniu i na rzecz banków centralnych Eurosystemu. W tym celu banki centralne Eurosystemu przekażą upoważnionemu bankowi centralnemu uprawnienie do podpisania umów licencyjnych w drodze odrębnego pełnomocnictwa do działania w imieniu i na rzecz banków centralnych Eurosystemu (przedstawicielstwo jawne).

2. Po podpisaniu umowy licencyjnej dostawca usług sieciowych dla T2S przeprowadza test słuszności koncepcji. Jeżeli dostawca usług sieciowych dla T2S nie przeprowadzi pomyślnie testu słuszności koncepcji, umowa licencyjna podlega wypowiedzeniu. W takiej sytuacji upoważniony bank centralny przyznaje licencję oferentowi, którego oferta była następna w kolejności po ofertach wybranych oferentów.

3. Z zastrzeżeniem ustępów poniższych licencja przyznana w wyniku początkowej procedury wyboru dostawców wygasa po siedmiu latach od daty uruchomienia.

4. Umowa licencyjna z dostawcą usług sieciowych dla T2S, która została wypowiedziana przed okresem, na jaki została zawarta, ale po pomyślnym przeprowadzeniu testu słuszności koncepcji, może być – według uznania Rady Projektu T2S – przyznana oferentowi, którego oferta była następna w kolejności po ofertach wybranych oferentów albo przyznana innemu dostawcy usług sieciowych po przeprowadzeniu przez upoważniony bank centralny lub inny bank centralny Eurosystemu wyznaczony przez Radę Prezesów nowej procedury wyboru dostawców. Nową umowę licencyjną zawiera się na okres siedmiu lat.

5. Na wniosek Rady Projektu T2S upoważniony bank centralny przedłuża okres obowiązywania wszystkich umów licencyjnych dwukrotnie, o jeden rok.

6. Upoważniony bank centralny jest upoważniony do reprezentowania banków centralnych Eurosystemu łącznie wobec dostawców usług sieciowych T2S oraz innych podmiotów trzecich w odniesieniu do usług połączeniowych, a także do bieżącego zarządzania umowami licencyjnymi w imieniu i na rzecz banków centralnych Eurosystemu; obydwie te funkcje upoważniony bank centralny realizuje m.in. poprzez egzekwowanie praw i obowiązków banków centralnych Eurosystemu, w tym w ramach postępowań sądowych, w szczególności w odniesieniu do niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań umownych, roszczeń odszkodowawczych oraz wypowiedzenia, kwestionowania lub zmiany umów. Upoważniony bank centralny jest zobowiązany do składania Radzie Projektu T2S sprawozdań dotyczących powyższych działań oraz do postępowania w sposób zgodny z decyzjami Rady Projektu T2S podejmowanymi w tym zakresie.

7. Upoważniony bank centralny jest zobowiązany do podejmowania wszelkich działań niezbędnych do realizacji obowiązków i zobowiązań dotyczących umów licencyjnych spoczywających na bankach centralnych Eurosystemu oraz – jeżeli ma zastosowanie – na upoważnionym banku centralnym, a także do składania Radzie Projektu T2S sprawozdań dotyczących tych działań oraz do postępowania w sposób zgodny z decyzjami Rady Projektu T2S podejmowanymi w tym zakresie.

8. Aby umożliwić realizację obowiązków i zobowiązań dotyczących umów licencyjnych spoczywających na bankach centralnych Eurosystemu oraz – jeżeli ma zastosowanie – na upoważnionym banku centralnym, bank ten otrzymuje wszelkie dotyczące tych umów zawiadomienia, oświadczenia i pozwy, w tym także pisma sądowe.

9. Z zastrzeżeniem art. 5 banki centralne Eurosystemu zwracają upoważnionemu bankowi centralnemu kwoty wydatków w uzasadnionej wysokości poniesionych przez ten bank w ramach zarządzania umowami licencyjnymi i ich monitorowania zgodnie z ust. 6–8.

Artykuł 5

Roszczenia odszkodowawcze

1. Upoważniony bank centralny ponosi względem banków centralnych Eurosystemu odpowiedzialność za straty lub szkody spowodowane oszustwem lub winą umyślną w realizacji jego praw i obowiązków na podstawie niniejszej decyzji. Upoważniony bank centralny ponosi względem banków centralnych Eurosystemu odpowiedzialność za straty lub szkody spowodowane rażącym niedbalstwem w realizacji spoczywających na nim zgodnie z niniejszą decyzją obowiązków; w takim przypadku odpowiedzialność upoważnionego banku centralnego ogranicza się do maksymalnej łącznej kwoty 2 000 000 EUR na rok kalendarzowy.

2. Upoważniony bank centralny ponosi odpowiedzialność za roszczenia odszkodowawcze osób trzecich z tytułu strat lub szkód poniesionych w wyniku oszustwa lub winy umyślnej upoważnionego banku centralnego w realizacji spoczywających na nim zgodnie z niniejszą decyzją obowiązków.

3. Upoważniony bank centralny ponosi odpowiedzialność za roszczenia odszkodowawcze osób trzecich z tytułu strat lub szkód poniesionych w wyniku zwykłego lub rażącego niedbalstwa upoważnionego banku centralnego w realizacji spoczywających na nim zgodnie z niniejszą decyzją obowiązków. Banki centralne Eurosystemu zwracają upoważnionemu bankowi centralnemu kwoty odszkodowań przekraczające łączną maksymalną wysokość 2 000 000 EUR na rok kalendarzowy na podstawie postanowienia sądu lub ugody pomiędzy upoważnionym bankiem centralnym a osobą trzecią, pod warunkiem że taka ugoda została uprzednio zaakceptowana przez Radę Projektu T2S.

4. Banki centralne Eurosystemu dokonują pełnego i niezwłocznego zwrotu na rzecz upoważnionego banku centralnego odszkodowań wypłaconych przez ten bank stronom trzecim z tytułu: a) wymogów uczestnictwa i kryteriów przyznawania licencji; b) decyzji podjętych przez panel dokonujący wyboru dostawców na podstawie wymogów uczestnictwa i kryteriów przyznawania licencji; c) niewłaściwego działania panelu dokonującego wyboru dostawców, chyba że panel ten działał zgodnie z pisemnymi instrukcjami upoważnionego banku centralnego lub takich instrukcji w odniesieniu do danej kwestii z wyprzedzeniem nie otrzymał; d) decyzji lub zdarzeń niezależnych od upoważnionego banku centralnego, w tym takich, które mogą mieć wpływ na skuteczność przyznanych licencji.

5. Banki centralne Eurosystemu nie dokonują na rzecz upoważnionego banku centralnego zwrotu odszkodowań wypłaconych osobom trzecim z tytułu działalności operacyjnej i innych działań proceduralnych należących do kompetencji tego banku, chyba że działał on – wbrew własnym zaleceniom – zgodnie z instrukcjami Rady Projektu T2S wydanymi zgodnie z art. 3 ust. 5.

6. Jeżeli roszczenia zgłoszone przez osoby trzecie odnoszą się do działań lub zaniechań dotyczących procedury wyboru dostawców, za które pełną odpowiedzialność muszą przyjąć banki centralne Eurosystemu, banki te – po zasięgnięciu opinii upoważnionego banku centralnego – instruują upoważniony bank centralny we właściwym terminie co do dalszego sposobu działania, np. w kwestii tego, czy korzystać z zewnętrznej obsługi prawnej czy wewnętrznego działu prawnego upoważnionego banku centralnego. Po podjęciu decyzji co do sposobu postępowania z takim roszczeniem koszty prowadzenia sporu i związane z nim honoraria ponoszą banki centralne Eurosystemu.

7. Banki centralne Eurosystemu ponoszą odpowiedzialność za działania i zaniechania poszczególnych członków panelu dokonującego wyboru dostawców dotyczące procedury wyboru dostawców.

8. Jeżeli roszczenia zgłoszone przez osoby trzecie odnoszą się do działań lub zaniechań dotyczących procedury wyboru dostawców, za które pełną odpowiedzialność ponosi upoważniony bank centralny, bank ten jest zobowiązany do pełnej współpracy z bankami centralnymi Eurosystemu co do dalszego sposobu działania, np. w kwestii tego, czy korzystać z zewnętrznej obsługi prawnej czy jego wewnętrznego działu prawnego, oraz ponosi wszelkie wynikające stąd koszty.

9. Jeżeli banki centralne Eurosystemu oraz upoważniony bank centralny są łącznie odpowiedzialne za straty i szkody poniesione przez osoby trzecie, każdy z nich ponosi równą część tych kosztów.

Artykuł 6

Przepisy końcowe

1. Mandat zachowuje ważność przez okres siedmiu lat od daty uruchomienia.

2. Wygaśnięcie mandatu nie ma wpływu na ważność odpowiednich umów licencyjnych.

Artykuł 7

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwa dni po jej przyjęciu.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 20 kwietnia 2011 r.

Jean-Claude TRICHET

Prezes EBC

(1) Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114.

(2) Dz.U. L 319 z 29.11.2008, s. 76.

(3) Dz.U. L 102 z 22.4.2009, s. 12.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2011.134.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 134

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 54 21 maja 2011

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
		2011/294/UE
	*	Decyzja Rady z dnia 13 maja 2011 r. w sprawie zawarcia Protokołu ustalającego uprawnienia do połowów i rekompensatę finansową przewidziane w Umowie o partnerstwie w sektorze rybołówstwa między Wspólnotą Europejską a Związkiem Komorów	1
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 494/2011 z dnia 20 maja 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) w odniesieniu do załącznika XVII (kadm) ( 1 )	2
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 495/2011 z dnia 20 maja 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 109/2007 w zakresie składu dodatku paszowego sól sodowa monenzyny ( 1 )	6
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 496/2011 z dnia 20 maja 2011 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie benzoesanu sodu jako dodatku paszowego dla prosiąt odsadzonych od maciory (posiadacz zezwolenia Kemira Oyj) ( 1 )	9
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 497/2011 z dnia 18 maja 2011 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury scalonej	11
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 498/2011 z dnia 18 maja 2011 r. ustanawiające zakaz połowów makreli w obszarach VI, VII, VIIIa, VIIIb, VIIId i VIIIe; w wodach UE i wodach międzynarodowych obszaru Vb; oraz w wodach międzynarodowych obszarów IIa, XII i XIV przez statki pływające pod banderą Hiszpanii	13
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 499/2011 z dnia 18 maja 2011 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 945/2010 przyjmujące plan podziału pomiędzy państwa członkowskie środków zapisanych w roku budżetowym 2011 na dostawy żywności pochodzącej z zapasów interwencyjnych do wykorzystania przez osoby najbardziej potrzebujące w UE i wprowadzające odstępstwa od określonych przepisów rozporządzenia (UE) nr 807/2010	15
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 500/2011 z dnia 20 maja 2011 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	20
		DECYZJE
		2011/295/UE
	*	Decyzja Europejskiego Banku Centralnego z dnia 20 kwietnia 2011 r. w sprawie wyboru dostawcy usług sieciowych dla TARGET2-Securities (EBC/2011/5)	22

Nr	3/T&Q
Państwo członkowskie	HISZPANIA
Stado	MAC/2CX14-
Gatunek	Makrela (Scomber scombrus)
Obszar	VI, VII, VIIIa, VIIIb, VIIId i VIIIe; wody UE i wody międzynarodowe obszaru Vb; wody międzynarodowe obszarów IIa, XII oraz XIV
Data	14 stycznia 2011 r.