17.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/1

(1)

W dniu 10 grudnia 1999 r., w następstwie dochodzenia („pierwotne dochodzenie antysubsydyjne”) Rada nałożyła rozporządzeniem (WE) nr 2597/1999 ostateczne cło wyrównawcze na przywóz folii z politereftalanu etylenu (PET) pochodzącej z Indii (3). W następstwie dochodzenia antydumpingowego („pierwotne dochodzenie antydumpingowe”) i po nałożeniu rozporządzeniem Komisji (WE) nr 367/2001 tymczasowego cła antydumpingowego w dniu 24 lutego 2001 r. (4), rozporządzeniem (WE) nr 1676/2001 (5) na folię z politereftalanu etylenu (PET) pochodzącą z Indii nałożono ostateczne cło antydumpingowe.

(2)

W dniu 8 marca 2006 r. opublikowano dwa rozporządzenia Rady dotyczące przywozu folii PET pochodzącej z Indii: w następstwie dochodzenia dotyczącego przeglądu wygaśnięcia rozporządzenie (WE) nr 367/2006 (6), w którym utrzymano ostateczne cło wyrównawcze („rozporządzenie antysubsydyjne przeglądu wygaśnięcia”); oraz, w następstwie dochodzenia w ramach częściowego przeglądu okresowego, rozporządzenie (WE) nr 366/2006 (7) („zmieniające rozporządzenie antydumpingowe”), w którym zmieniono ostateczne cło antydumpingowe na taki przywóz.

(3)

W dniu 6 listopada 2007 r., w następstwie przeglądu wygaśnięcia, rozporządzeniem Rady (WE) nr 1292/2007 (8) nałożono ostateczne cło antydumpingowe na przywóz folii PET pochodzącej z Indii.

(4)

W dniu 20 maja 2010 r. opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie (9). W zawiadomieniu strony poinformowano, że w świetle wyroku Sądu UE z dnia 17 listopada 2009 r. w sprawie T-143/06 (10) („wyrok”) przywóz do Unii Europejskiej folii PET produkowanej przez MTZ Polyfilms Limited („MTZ Polyfilms”) nie jest już przedmiotem środków antydumpingowych nałożonych zmieniającym rozporządzeniem antydumpingowym i rozporządzeniem (WE) nr 1292/2007 oraz że ostateczne cło antydumpingowe zapłacone na podstawie tych rozporządzeń z tytułu przywozu przez MTZ Polyfilms powinno zostać zwrócone lub umorzone. Zawiadomieniem częściowo otwarto również ponownie antydumpingowe dochodzenie przeglądowe dotyczące przywozu folii PET pochodzącej m.in. z Indii w celu wykonania powyższego wyroku Sądu w odniesieniu do MTZ Polyfilms.

(5)

Cło wyrównawcze nałożone rozporządzeniem antysubsydyjnym przeglądu wygaśnięcia przestało obowiązywać w dniu 9 marca 2011 r. (11) zgodnie z art. 18 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego. Zgodnie z zasadą, że żaden produkt nie może być objęty jednocześnie cłem antydumpingowym i wyrównawczym w celu eliminacji tych samych skutków powstałych z tytułu dumpingu lub subsydiów wywozowych, poziom cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem (WE) nr 1292/2007 został ustalony z uwzględnieniem wysokości cła wyrównawczego nałożonego rozporządzeniem antysubsydyjnym przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 14 ust. 1 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego. Z uwagi na wygaśnięcie cła wyrównawczego należy dokonać korekty stawek cła antydumpingowego.

(6)

Jak wspomniano w motywie 5, w związku z wygaśnięciem w dniu 9 marca 2011 r. cła wyrównawczego obejmującego folię z PET pochodzącą z Indii wymagane jest dostosowanie stawek cła antydumpingowego. Na cło antydumpingowe określone w rozporządzeniu (WE) nr 1292/2007 składa się margines dumpingu pomniejszony o margines subsydiowania związany z subsydiami wywozowymi. Z uwagi na wygaśnięcie cła wyrównawczego należy ponownie ustalić poziom stawek cła antydumpingowego.

(7)

Na podstawie art. 9 ust. 4 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, kwota cła antydumpingowego nie przekracza ustalonego marginesu dumpingu, ale powinna być niższa od tego marginesu, jeżeli niższe cło jest wystarczające, by usunąć szkodę wyrządzoną przemysłowi unijnemu. Stawki cła powinny zatem zostać ustalone na najniższym poziomie marginesu dumpingu i poziomu usuwającego szkodę.

(8)

W tej kwestii należy przypomnieć, że podczas pierwotnego dochodzenia antydumpingowego poziom usuwający szkodę znajdował się we wszystkich przypadkach powyżej marginesu dumpingu, jak to przedstawiono w motywie 195 rozporządzenia (WE) nr 367/2001 i potwierdzono w motywie 74 rozporządzenia (WE) nr 1676/2001. Cło antydumpingowe powinno zatem zostać ustalone na poziomie marginesów dumpingu określonych w odniesieniu do różnych producentów indyjskich, a wynoszących odpowiednio:

(9)

Wszyscy znani indyjscy producenci eksportujący folię PET, władze indyjskie oraz unijny przemysł produkujący folię PET otrzymali ujawnione informacje na temat opisanych wyżej działań.

(10)

Po ujawnieniu tych informacji kilka indyjskich przedsiębiorstw stwierdziło, że skoro nie wnioskowano o przegląd wygaśnięcia w odniesieniu do środków wyrównawczych, to przemysł unijny znajdował się w dobrej kondycji i w związku z tym środki antydumpingowe również powinny zostać zniesione. Ponadto jeden producent eksportujący stwierdził, że średni margines dumpingu próby powinien zostać obliczony ponownie, ponieważ w następstwie przeglądu okresowego Garware Polyester Limited, będące jednym z przedsiębiorstw w próbie, zostało niedawno objęte zmienionym indywidualnym marginesem dumpingu. Należy zauważyć, że obydwa zarzuty wykraczają poza zakres niniejszego rozporządzenia, którego celem jest wyłącznie dostosowanie poziomu istniejących stawek cła antydumpingowego w następstwie wygaśnięcia obowiązujących równolegle środków wyrównawczych nałożonych na ten sam przywóz. Każdy wniosek o zmianę poziomu stawek cła antydumpingowego w następstwie rzekomej zmiany okoliczności powinien zostać przedstawiony zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Dlatego też zarzuty te muszą zostać odrzucone.

(11)

Jeden indyjski producent eksportujący stwierdził, że skoro cła wyrównawcze wygasły, Komisja powinna teraz przyznać indyjskim eksporterom korzystającym z systemu DEPB (zwolnienie z należności celnych przywozowych) dostosowanie cen, którego odmówiła w czasie dochodzenia pierwotnego i dochodzenia w ramach przeglądu okresowego. Bez względu na fakt, czy taki zarzut mógłby zostać zbadany w kontekście bieżącego rozporządzenia zmieniającego, należy zauważyć, że jak podsumowano w motywie 50 rozporządzenia (WE) nr 367/2001 i motywie 47 zmieniającego rozporządzenia antydumpingowego, wniosek o dostosowanie cen w odniesieniu do systemu DEPB nie został zaakceptowany, ponieważ zainteresowani producenci nie wykazali, że korzyści z DEPB miały wpływ na porównywalność cen między krajowymi a unijnymi cenami sprzedaży. Sytuacja ta nie zmieniła się wraz z wygaśnięciem cła wyrównawczego i zarzut ten musi zostać zatem odrzucony.

(12)

Nie otrzymano dalszych uwag merytorycznych. Stawki cła powinny zatem zostać zrównane z poziomami marginesu dumpingu podanymi w tabeli w motywie 8,

17.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/5

(1)

Na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 828/2009 (3) kraj wymieniony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1528/2007 lub wymieniony jako kraj najsłabiej rozwinięty w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008 kwalifikuje się do dodania do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 828/2009.

(2)

Uganda należy do krajów najsłabiej rozwiniętych wymienionych jako kraje najsłabiej rozwinięte w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 732/2008 i zwróciła się z wnioskiem do Komisji o wymienienie jej w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 828/2009. Uganda jest producentem cukru – jest więc także potencjalnym eksporterem do Unii Europejskiej.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 828/2009.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

17.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/7

(1)

Artykuł 67 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że producenci mogą otrzymać jedną lub dwie kwoty indywidualne, jedną przeznaczoną na dostawy, a drugą na sprzedaż bezpośrednią, przy czym konwersji z jednej kwoty do drugiej mogą dokonać wyłącznie organy państwa członkowskiego na odpowiednio uzasadniony wniosek producenta.

(2)

Rozporządzenie Komisji (UE) nr 445/2010 z dnia 21 maja 2010 r. w sprawie podziału między „dostawy” i „sprzedaż bezpośrednią” krajowych kwot mlecznych ustalonych na rok 2009/2010 w załączniku IX do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (2) ustanawia podział między „dostawy” i „sprzedaż bezpośrednią” na okres od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia 31 marca 2010 r. dla wszystkich państw członkowskich.

(3)

Zgodnie z art. 25 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 595/2004 z dnia 30 marca 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 ustanawiającego opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (3) państwa członkowskie powiadomiły o ilościach ostatecznie przekonwertowanych na wniosek producentów między indywidualnymi kwotami na dostawy i na sprzedaż bezpośrednią.

(4)

Całkowite kwoty krajowe ustalone dla wszystkich państw członkowskich w pkt 1 załącznika IX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 72/2009 (4) zostały podwyższone o 1 % z dniem 1 kwietnia 2010 r., z wyjątkiem kwoty dla Włoch, która została już wcześniej podwyższona o 5 % z dniem 1 kwietnia 2009 r. Państwa członkowskie, z wyłączeniem Włoch i Malty, których kwota krajowa nie zawiera części na sprzedaż bezpośrednią, powiadomiły Komisję o podziale dodatkowej kwoty między „dostawy” i „sprzedaż bezpośrednią”.

(5)

Należy zatem ustanowić podział między „dostawy” i „sprzedaż bezpośrednią” krajowych kwot mających zastosowanie w okresie od dnia 1 kwietnia 2010 r. do dnia 31 marca 2011 r. ustalonych w załączniku IX do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(6)

Uwzględniając fakt, że podział między „dostawy” i „sprzedaż bezpośrednią” jest wykorzystywany jako główny punkt odniesienia w ramach kontroli realizowanych na mocy art. 19–21 rozporządzenia (WE) nr 595/2004 oraz na potrzeby rocznego kwestionariusza określonego w załączniku I do wymienionego rozporządzenia, datę wygaśnięcia niniejszego rozporządzenia należy ustalić w taki sposób, aby przypadała ona po ostatnim możliwym terminie przeprowadzenia przedmiotowych kontroli.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

17.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/10

17.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/12

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2010/11 rozporządzeniem Komisji (UE) nr 867/2010 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 463/2011 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

17.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/14

(1)

Decyzją Komisji 2003/796/WE (1) Europejską Grupę Organów Nadzoru ds. Energii Elektrycznej i Gazu w celu ułatwienia konsultacji, koordynacji i współpracy między organami regulacyjnymi w państwach członkowskich oraz między tymi organami a Komisją w związku z konsolidacją rynku wewnętrznego i zapewnieniem jednolitego stosowania we wszystkich państwach członkowskich dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (2), dyrektywy 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego (3) oraz rozporządzenia (WE) nr 1228/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej (4).

(2)

W celu zacieśniania współpracy między krajowymi organami regulacyjnymi i dalszego przyczyniania się do efektywnego działania rynków wewnętrznych energii elektrycznej i gazu ziemnego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 (5) ustanowiono Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki.

(3)

Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki zapewnia ramy umożliwiające krajowym organom regulacyjnym współpracę i realizację zadań podobnych to tych, które są obecnie realizowane przez Europejską Grupę Organów Nadzoru ds. Energii Elektrycznej i Gazu. Ponieważ Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki będzie dalej prowadzić prace podjęte przez Europejską Grupę Organów Nadzoru ds. Energii Elektrycznej i Gazu w oparciu o strukturę bardziej skutecznego zarządzania, właściwe jest uchylenie decyzji 2003/796/WE.

(4)

W celu zapewnienia zakończenia kilku trwających projektów przez Europejską Grupę Organów Nadzoru ds. Energii Elektrycznej i Gazu powinna ona zostać rozwiązana dopiero z dniem 1 lipca 2011 r., co zagwarantuje bezproblemowe przekazanie zadań Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki,

17.5.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/15

(1)

Decyzją 2008/721/WE Komisja utworzyła trzy komitety naukowe w dziedzinie bezpieczeństwa konsumentów, zdrowia publicznego i środowiska: Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (SCCS), Komitet Naukowy ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska (SCHER) oraz Komitet Naukowy ds. Pojawiających się i Nowo Rozpoznanych Zagrożeń dla Zdrowia (SCENIHR), a także Zespół Doradców Naukowych ds. Oceny Ryzyka (dalej: „Zespół”).

(2)

Decyzją 2009/146/WE (2) Komisja powołała członków SCCS, SCHER i SCENIHR oraz doradców naukowych wchodzących w skład Zespołu.

(3)

Zgodnie z art. 12 decyzji 2008/721/WE komitety naukowe przyjęły wspólny regulamin, w którym ustalono między innymi kryteria uczestnictwa dotyczące członków komitetów naukowych i warunki, na jakich wygasa członkostwo w komitecie, jak określono w pkt 4 lit. a) załącznika II do tejże decyzji.

(4)

Artykuł 5 ust. 2 decyzji 2008/721/WE stanowi, że gdy członek komitetu naukowego nie spełnia kryteriów uczestnictwa określonych w regulaminie lub pragnie zrezygnować, Komisja może zakończyć jego członkostwo i wyznaczyć następcę z Zespołu.

(5)

Dwóch członków SCHER, jeden członek SCCS i jeden członek SCENIHR zrezygnowało, a dwóch członków SCCS nie spełniło kryteriów uczestnictwa i ich członkostwo powinno zostać zakończone. Konieczne jest powołanie nowych członków, aby zapewnić dostępność potrzebnych rodzajów wiedzy specjalistycznej w poszczególnych komitetach.

(6)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 decyzji 2008/721/WE eksperci z Zespołu, którzy mają zastąpić tych członków komitetów naukowych, którzy zrezygnowali lub których członkostwo zostało zakończone, zostali wybrani na podstawie ich wiedzy specjalistycznej i zgodnie z rozmieszczeniem geograficznym, które odzwierciedla różnorodność zagadnień naukowych i podejść, szczególnie w Europie.

(7)

Członków, którzy zrezygnowali lub których członkostwo zostało zakończone, powinno się powołać do Zespołu jako doradców do spraw oceny ryzyka,