8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/1

DECYZJA RADY

z dnia 31 marca 2011 r.

określająca stanowisko, jakie ma zająć Unia Europejska w ramach Międzynarodowej Rady ds. Cukru w odniesieniu do przedłużenia obowiązywania Międzynarodowej umowy w sprawie cukru z 1992 r.

(2011/223/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 w związku z art. 218 ust. 9,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, że Międzynarodowa umowa w sprawie cukru z 1992 r., która została zawarta w imieniu Wspólnoty przez Radę decyzją 92/580/EWG (1), obowiązywała początkowo do dnia 31 grudnia 1995 r. Od tego czasu okres jej obowiązywania był regularnie przedłużany na kolejne dwuletnie okresy. Ostatni raz umowa została przedłużona decyzją Międzynarodowej Rady ds. Cukru z dnia 28 maja 2009 r. i będzie ona obowiązywać do dnia 31 grudnia 2011 r. Dalsze przedłużenie obowiązywania umowy leży w interesie Unii. W związku z tym Komisja, reprezentująca Unię w ramach Międzynarodowej Rady ds. Cukru, powinna zostać upoważniona do głosowania za przedłużeniem obowiązywania umowy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie ma zająć Unia w ramach Międzynarodowej Rady ds. Cukru, polega na głosowaniu za przedłużeniem obowiązywania Międzynarodowej umowy w sprawie cukru z 1992 r. na kolejny okres maksymalnie dwóch lat.

Niniejszym upoważnia się Komisję do wyrażenia takiego stanowiska w ramach Międzynarodowej Rady ds. Cukru.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 marca 2011 r.

W imieniu Rady

VÖLNER P.

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 379 z 23.12.1992, s. 15.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/2

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 333/2011

z dnia 31 marca 2011 r.

ustanawiające kryteria określające, kiedy pewne rodzaje złomu przestają być odpadami na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającą niektóre dyrektywy (1), w szczególności jej art. 6 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przedłożeniu proponowanych środków Parlamentowi Europejskiemu,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Z oceny szeregu strumieni odpadów wynika, że dla rynków recyklingu złomu korzystne byłoby opracowanie szczegółowych kryteriów określających, kiedy złom uzyskany z odpadów przestaje być odpadem. Takie kryteria powinny zapewnić wysoki poziom ochrony środowiska. Powinny także pozostawać bez uszczerbku dla klasyfikacji złomu jako odpadu w państwach trzecich.

(2)

Sprawozdania Wspólnego Centrum Badawczego Komisji Europejskiej pokazały, że istnieje rynek i popyt na złom żelaza, stali i aluminium jako materiał wsadowy stosowany do produkcji metali w hutach, odlewniach, rafinatorach aluminium i zakładach przetapiania aluminium. W związku z tym złom żelaza, stali i aluminium powinien być wystarczająco czysty i zgodny z odpowiednimi normami lub specyfikacjami dotyczącymi złomu, których wymaga przemysł metalurgiczny.

(3)

Kryteria określające, kiedy złom żelaza, stali i aluminium przestaje być odpadem, powinny zapewniać, aby złom żelaza, stali i aluminium otrzymany w wyniku procesu odzysku spełniał wymogi techniczne przemysłu metalurgicznego, był zgodny z istniejącymi przepisami i normami, które mają zastosowanie do produktów, oraz nie doprowadził do ogólnych niekorzystnych oddziaływań na środowisko lub zdrowie ludzkie. Sprawozdania Wspólnego Centrum Badawczego Komisji Europejskiej pokazały, że proponowane kryteria dotyczące odpadów stosowanych jako wsad w procesie odzysku, procesów i technik przetwarzania, a także złomu otrzymanego w wyniku procesu odzysku, spełniają te cele, ponieważ ich stosowanie powinno umożliwić produkcję złomu żelaza, stali i aluminium pozbawionego niebezpiecznych właściwości i w wystarczającym stopniu wolnego od związków niemetalicznych.

(4)	W celu zapewnienia przestrzegania kryteriów, należy zapewnić udostępnianie informacji o złomie, który przestał być odpadem, oraz wprowadzić w życie system zarządzania jakością.

(5)

Przegląd kryteriów może okazać się konieczny, jeżeli na podstawie monitorowania ewolucji warunków rynkowych dotyczących złomu żelaza, stali i aluminium stwierdzi się niekorzystne skutki dla rynków recyklingu złomu żelaza, stali i aluminium, zwłaszcza w odniesieniu do dostępności takiego złomu i dostępu do niego.

(6)	Aby umożliwić przedsiębiorcom dostosowanie się do kryteriów określających, kiedy złom przestaje być odpadem, należy przewidzieć rozsądny termin rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

(7)	Komitet ustanowiony na mocy art. 39 ust. 1 dyrektywy 2008/98/WE nie wydał opinii w sprawie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, w związku z czym Komisja przedłożyła Radzie wniosek dotyczący tych środków i przekazała go do Parlamentu Europejskiego.

(8)	Parlament Europejski nie wyraził sprzeciwu wobec zaproponowanych środków,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia kryteria określające, kiedy złom żelaza, stali i aluminium, w tym również złom stopów aluminium, przestaje być odpadem.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje zawarte w dyrektywie 2008/98/WE.

Stosuje się ponadto następujące definicje:

a)	„złom żelaza i stali” oznacza złom składający się głównie z żelaza i stali;

b)	„złom aluminium” oznacza złom składający się głównie z aluminium i stopu aluminium;

c)	„posiadacz” oznacza osobę fizyczną lub prawną, która posiada złom;

d)	„producent” oznacza posiadacza, który przemieszcza złom do innego posiadacza po raz pierwszy jako złom, który przestał być odpadem;

e)	„importer” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, zamieszkałą lub mającą siedzibę w Unii, która wprowadza złom, który przestał być odpadem, na obszar celny Unii;

f)	„wykwalifikowany personel” oznacza personel, który z racji doświadczenia lub przeszkolenia posiada kwalifikacje do monitorowania i oceny właściwości złomu;

g)	„oględziny” oznaczają inspekcję złomu obejmującą wszystkie części przesyłki przy użyciu ludzkich zmysłów lub wszelkiego sprzętu niespecjalistycznego;

h)	„przesyłka” oznacza partię złomu przeznaczoną do dostawy od producenta do innego posiadacza, która może znajdować się w jednej jednostce transportowej lub większej ich liczbie, na przykład w kontenerach.

Artykuł 3

Kryteria dotyczące złomu żelaza i stali

Złom żelaza i stali przestaje być odpadem w przypadku gdy, przy przemieszczaniu od producenta do innego posiadacza, spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)	odpady stosowane jako wsad w procesie odzysku są zgodne z kryteriami określonymi w załączniku I sekcja 2;

b)	odpady stosowane jako wsad w procesie odzysku były obrabiane zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku I sekcja 3;

c)	złom żelaza i stali otrzymany w wyniku procesu odzysku jest zgodny z kryteriami określonymi w załączniku I sekcja 1;

d)	producent spełnił wymogi określone w art. 5 i 6.

Artykuł 4

Kryteria dotyczące złomu aluminium

Złom aluminium, w tym również złom stopów aluminium, przestaje być odpadem w przypadku gdy, przy przemieszczaniu od producenta do innego posiadacza, spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)	odpady stosowane jako wsad w procesie odzysku są zgodne z kryteriami określonymi w załączniku II sekcja 2;

b)	odpady stosowane jako wsad w procesie odzysku były obrabiane zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku II sekcja 3;

c)	złom aluminium otrzymany w wyniku procesu odzysku jest zgodny z kryteriami określonymi w załączniku II sekcja 1;

d)	producent spełnił wymogi określone w art. 5 i 6.

Artykuł 5

Oświadczenie o zgodności

1. Dla każdej przesyłki złomu producent lub importer wydaje oświadczenie o zgodności zgodnie ze wzorem określonym w załączniku III.

2. Producent lub importer przekazuje oświadczenie o zgodności następnemu posiadaczowi przesyłki złomu. Producent lub importer przechowują kopię oświadczenia o zgodności przez co najmniej rok po jego wydaniu i na żądanie udostępniają ją właściwym organom.

3. Oświadczenie o zgodności może mieć formę elektroniczną.

Artykuł 6

Zarządzanie jakością

1. Producent wprowadza w życie system zarządzania jakością umożliwiający wykazanie zgodności z kryteriami, o których mowa odpowiednio w art. 3 i 4.

2. System zarządzania jakością obejmuje zbiór udokumentowanych procedur dotyczących każdej z następujących kwestii:

a)	kontrola przyjęcia dotycząca odpadów stosowanych jako wsad w procesie odzysku zgodnie z załącznikiem I sekcja 2 oraz załącznikiem II sekcja 2;

b)	monitorowanie procesów i technik przetwarzania opisanych w załączniku I sekcja 3.3 oraz załączniku II sekcja 3.3;

c)	monitorowanie jakości złomu otrzymanego w wyniku procesu odzysku zgodnie z załącznikiem I sekcja 1 oraz załącznikiem II sekcja 1 (w tym również pobieranie próbek i analiza);

d)	skuteczność monitorowania promieniowania zgodnie z, odpowiednio, sekcją 1.5 załączników I oraz II;

e)	informacja zwrotna od klientów dotycząca zgodności z jakością złomu;

f)	ewidencja wyników monitorowania prowadzonego na podstawie lit. a)–d);

g)	przegląd i ulepszanie systemu zarządzania jakością;

h)	szkolenie personelu.

3. System zarządzania jakością musi również przewidywać szczegółowe wymogi w zakresie monitorowania określone w załącznikach I oraz II dla każdego kryterium.

4. W przypadku gdy jakiekolwiek przetworzenie, o którym mowa w załączniku I sekcja 3.3 lub załączniku II sekcja 3.3, zostaje dokonane przez wcześniejszego posiadacza, producent zapewnia, aby dostawca wprowadził w życie system zarządzania jakością, który jest zgodny z wymogami niniejszego artykułu.

5. Jednostka oceniająca zgodność, określona w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (2), która uzyskała akredytację zgodnie z tym rozporządzeniem, lub każdy inny weryfikator środowiskowy, określony w art. 2 pkt 20 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie dobrowolnego udziału organizacji w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS) (3), sprawdzają, czy system zarządzania jakością jest zgodny z wymogami niniejszego artykułu. Weryfikację należy przeprowadzać co trzy lata.

6. Importer nakłada na swoich dostawców wymóg wprowadzenia w życie systemu zarządzania jakością, który jest zgodny z wymogami ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu i został sprawdzony przez niezależnego weryfikatora zewnętrznego.

7. Na żądanie producent zapewnia właściwym organom dostęp do systemu zarządzania jakością.

Artykuł 7

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 9 października 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 marca 2011 r.

W imieniu Rady

VÖLNER P.

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.

(2) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30.

(3) Dz.U. L 342 z 22.12.2009, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

Kryteria dotyczące złomu żelaza i stali

Kryteria

Wymogi dotyczące automonitorowania

1. Jakość złomu otrzymanego w wyniku procesu odzysku

1.1.	Złom jest klasyfikowany zgodnie ze specyfikacjami klienta, specyfikacjami branżowymi lub normą w celu bezpośredniego wykorzystania w produkcji substancji lub przedmiotów metalowych w hucie lub odlewni.

Wykwalifikowany personel klasyfikuje każdą przesyłkę.

1.2.

Całkowita ilość materiałów obcych wynosi ≤ 2 % masy.

Materiały obce to:

1)	metale nieżelazne (poza pierwiastkami stopowymi w każdym podłożu na bazie żelaza) oraz materiały niemetalowe, takie jak ziemia, pył, materiały izolacyjne i szkło;

2)	palne materiały niemetalowe, takie jak guma, tworzywa sztuczne, tkanina, drewno i inne substancje chemiczne lub organiczne;

3)	większe fragmenty (wielkości cegły), które nie przewodzą elektryczności, takie jak opony, rury wypełnione cementem, drewno lub beton;

4)	pozostałości po topieniu, nagrzewaniu, oczyszczaniu powierzchni (w tym oczyszczaniu płomieniowym), szlifowaniu, wyrzynaniu, spawaniu i cięciu stali przy pomocy palnika uniwersalnego, takie jak żużel, zgorzelina walcownicza, pył z odpylania, pył szlifierski, szlam.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki.

W odpowiednich odstępach (co najmniej co 6 miesięcy) analizuje się reprezentatywne próbki materiałów obcych poprzez ważenie po magnetycznym lub ręcznym (w zależności od przypadku) oddzieleniu cząstek i przedmiotów żelaznych i stalowych poddanych dokładnym oględzinom.

Odpowiednią częstotliwość monitorowania poprzez pobieranie próbek ustala się, biorąc pod uwagę następujące czynniki:

1)	przewidywaną zmienność (na przykład na podstawie wyników uzyskanych w przeszłości);

2)	ryzyko nieodłączne zmienności dotyczącej jakości odpadów stosowanych jako wsad w procesie odzysku oraz przy późniejszym przetwarzaniu;

3)	wewnętrzną precyzję metody monitorowania; oraz

4)	stopień zbliżenia wyników do pułapu zawartości materiałów obcych wynoszącego maksymalnie 2 % masy.

Proces określania częstotliwości monitorowania należy dokumentować jako część systemu zarządzania jakością i udostępniać w celu kontroli.

1.3.	Złom nie zawiera nadmiernej ilości tlenku żelaza w żadnej formie, z wyjątkiem typowych ilości wynikających ze składowania przygotowanego złomu na zewnątrz w normalnych warunkach atmosferycznych.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny pod kątem występowania tlenków.

1.4.	Złom jest wolny od widocznego oleju, emulsji oleistych, smarów lub smarów stałych, z wyjątkiem bardzo niewielkich ilości, które nie spowodują jakiegokolwiek skapywania.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki, zwracając szczególną uwagę na te elementy, z których najprawdopodobniej może skapywać olej.

1.5.

Promieniotwórczość: nie występuje konieczność podjęcia natychmiastowych działań zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi przepisami dotyczącymi monitorowania oraz procedur reagowania w odniesieniu do promieniotwórczego złomu.

Niniejszy wymóg pozostaje bez uszczerbku dla podstawowych norm ochrony zdrowia pracowników i ludności przyjętych w aktach objętych zakresem rozdziału III Traktatu Euratom, w szczególności dyrektywy 96/29/Euratom (1).

Wykwalifikowany personel monitoruje promieniotwórczość każdej przesyłki.

Do każdej przesyłki złomu dołączone jest świadectwo ustanowione zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi przepisami dotyczącymi monitorowania oraz procedur reagowania w odniesieniu do promieniotwórczego złomu. Świadectwo może stanowić część pozostałej dokumentacji dołączonej do przesyłki.

1.6.

Złom nie wykazuje żadnych właściwości niebezpiecznych wymienionych w załączniku III do dyrektywy 2008/98/WE. Złom jest zgodny z dopuszczalnymi wartościami stężenia określonymi w decyzji 2000/532/WE (2) i nie przekracza dopuszczalnych wartości stężenia określonych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 850/2004 (3).

Właściwości poszczególnych elementów zawartych w stopach żelaza i stali nie są istotne dla niniejszego wymogu.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki. W przypadku gdy w wyniku oględzin powstanie podejrzenie, że występują potencjalne właściwości niebezpieczne, podejmuje się dalsze odpowiednie środki w zakresie monitorowania, takie jak pobieranie próbek i badania, w zależności od przypadku.

Personel jest przeszkolony w zakresie potencjalnych właściwości niebezpiecznych, które mogą dotyczyć złomu żelaza i stali oraz w zakresie składników materiałowych i cech, które umożliwiają wykrycie właściwości niebezpiecznych.

Procedurę wykrywania materiałów niebezpiecznych dokumentuje się w ramach systemu zarządzania jakością.

1.7.	Złom nie zawiera żadnych pojemników pod ciśnieniem, zamkniętych lub niewystarczająco otwartych, które mogą spowodować wybuch w piecu metalurgicznym.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki.

2. Odpady stosowane jako wsad w procesie odzysku

2.1.	Jako wsad można stosować wyłącznie odpady zawierające odzyskiwalne żelazo lub odzyskiwalną stal.

2.2.	Odpadów niebezpiecznych nie stosuje się jako wsadu, chyba że przedstawiono dowody na to, że zastosowano procesy i techniki określone w sekcji 3 niniejszego załącznika, aby usunąć wszystkie właściwości niebezpieczne.

2.3.

Następujących odpadów nie stosuje się jako wsadu:

a)	opiłków i wiórów, które zawierają ciecze, takie jak olej lub emulsje oleiste; oraz

b)	beczek i pojemników (z wyjątkiem wyposażenia pojazdów wycofanych z eksploatacji), które zawierają lub zawierały oleje lub farby.

Wykwalifikowany personel, który jest przeszkolony w zakresie metod rozpoznawania odpadów niespełniających kryteriów określonych w niniejszej sekcji, dokonuje kontroli przyjęcia dotyczącej wszystkich otrzymanych odpadów (poprzez oględziny) oraz dołączonej dokumentacji.

3. Procesy i techniki przetwarzania

3.1.	Złom żelaza lub stali posegregowano u źródła lub podczas zbiórki oraz przechowywano osobno lub przetworzono wsad odpadowy, aby oddzielić złom żelaza i stali od składników niemetalowych i nieżelaznych.

3.2.

Zakończono wszystkie etapy przetwarzania mechanicznego (na przykład cięcie, rozdrabnianie lub granulowanie, sortowanie, oddzielanie, czyszczenie, usuwanie zanieczyszczeń, opróżnianie) niezbędne do przygotowania złomu do bezpośredniego zastosowania jako wkład w celu ostatecznego wykorzystania w hutach i odlewniach.

3.3.

W przypadku odpadów zawierających składniki niebezpieczne mają zastosowanie następujące wymogi szczegółowe:

materiał wsadowy, który pochodzi ze zużytego sprzętu elektrotechnicznego lub elektronicznego lub z pojazdów wycofanych z eksploatacji, poddano wszystkim etapom przetwarzania wymaganym w art. 6 dyrektywy 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (4) oraz w art. 6 dyrektywy 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5);

b)	chlorofluorowęglowodory w usuwanym wyposażeniu wychwycono w procesie zatwierdzonym przez właściwe organy;

c)	kable rozdrobniono lub usunięto z nich izolację. Jeżeli kabel zawiera osłony organiczne (z tworzyw sztucznych), zostały one usunięte zgodnie z najlepszą dostępną techniką;

d)	beczki i pojemniki zostały opróżnione i oczyszczone; oraz

e)	substancje niebezpieczne w odpadach, których nie wymieniono w lit. a), skutecznie usunięto w procesie zatwierdzonym przez właściwy organ.

(1) Dyrektywa Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiająca podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (Dz.U. L 159 z 29.6.1996, s. 1).

(2) Decyzja Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2000 r. zastępująca decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3).

(3) Rozporządzenie (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 7).

(4) Dz.U. L 37 z 13.2.2003, s. 24.

(5) Dz.U. L 269 z 21.10.2000, s. 34.

ZAŁĄCZNIK II

Kryteria dotyczące złomu aluminium

Kryteria

Wymogi dotyczące automonitorowania

1. Jakość złomu

1.1.	Złom jest klasyfikowany zgodnie ze specyfikacjami klienta, specyfikacjami branżowymi lub normą w celu bezpośredniego wykorzystania w produkcji substancji lub przedmiotów metalowych poprzez rafinację lub przetapianie.

Wykwalifikowany personel klasyfikuje każdą przesyłkę.

1.2.

Całkowita ilość materiałów obcych wynosi ≤ 5 % masy lub uzysk metalu wynosi ≥ 90 %.

Materiały obce to:

1)	metale inne niż aluminium i stopy aluminium;

2)	materiały niemetalowe, takie jak ziemia, pył, materiały izolacyjne i szkło;

3)	palne materiały niemetalowe, takie jak guma, tworzywa sztuczne, tkanina, drewno i inne substancje chemiczne lub organiczne;

4)	większe fragmenty (wielkości cegły), które nie przewodzą elektryczności, takie jak opony, rury wypełnione cementem, drewno lub beton; lub

5)	pozostałości po przetapianiu aluminium i stopów aluminium, nagrzewaniu, oczyszczaniu powierzchni (w tym oczyszczaniu płomieniowym), szlifowaniu, wyrzynaniu, spawaniu i cięciu stali przy pomocy palnika uniwersalnego, takie jak żużel, zgary, szumowiny, pył z odpylania, pył szlifierski, szlam.

Producent złomu aluminium sprawdza zgodność poprzez monitorowanie ilości materiałów obcych lub przez określenie uzysku metalu.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki.

W odpowiednich odstępach (co najmniej co 6 miesięcy) analizuje się reprezentatywne próbki każdej klasy złomu aluminium, aby zmierzyć całkowitą ilość materiałów obcych lub uzysk metalu.

Reprezentatywne próbki uzyskuje się zgodnie z procedurą pobierania próbek opisaną w normie EN 13920 (1).

Całkowitą ilość materiałów obcych mierzy się za pomocą ważenia po oddzieleniu cząstek i przedmiotów z aluminium od cząstek i przedmiotów składających się z materiałów obcych – ręcznie lub innymi metodami oddzielania (na przykład przy użyciu magnesu lub wykorzystaniu gęstości jako podstawy).

Uzysk metalu mierzy się zgodnie z następującą procedurą:

1)	określenie masy (m1) po usunięciu i określeniu wilgoci (zgodnie z pkt 7.1. normy EN 13920-1:2002);

2)	usunięcie i określenie wolnego żelaza (zgodnie z pkt 7.2. normy EN 13920-1:2002);

3)	określenie masy metalu po wytopieniu i zestaleniu się (m2) po procedurze określenia uzysku metalu zgodnie z pkt 7.3. normy EN 13920-1:2002;

4)	obliczenie uzysku metalu m [%] = (m2/m1) × 100.

Odpowiednią częstotliwość analizy reprezentatywnych próbek ustala się, biorąc pod uwagę następujące czynniki:

1)	przewidywaną zmienność (na przykład na podstawie wyników uzyskanych w przeszłości);

2)	ryzyko nieodłączne zmienności dotyczącej jakości odpadów stosowanych jako wsad w procesie odzysku oraz wydajności procesów przetwarzania;

3)	wewnętrzną precyzję metody monitorowania; oraz

4)	stopień zbliżenia wyników do pułapu dotyczącego całkowitej ilości materiałów obcych lub do progu dotyczącego uzysku metalu.

1.3.	Złom nie zawiera polichlorku winylu (PVC) w postaci osłon, farb i tworzyw sztucznych.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki.

1.4.	Złom jest wolny od widocznego oleju, emulsji oleistych, smarów lub smarów stałych, z wyjątkiem bardzo niewielkich ilości, które nie spowodują jakiegokolwiek skapywania.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki, zwracając szczególną uwagę na te elementy, z których najprawdopodobniej może skapywać olej.

1.5.

Wykwalifikowany personel monitoruje promieniotwórczość każdej przesyłki. Do każdej przesyłki złomu dołączone jest świadectwo ustanowione zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi przepisami dotyczącymi monitorowania oraz procedur reagowania w odniesieniu do promieniotwórczego złomu. Świadectwo może stanowić część pozostałej dokumentacji dołączonej do przesyłki.

1.6.

Złom nie wykazuje żadnych właściwości niebezpiecznych wymienionych w załączniku III do dyrektywy 2008/98/WE. Złom jest zgodny z dopuszczalnymi wartościami stężenia określonymi w decyzji 2000/532/WE (3) i nie przekracza dopuszczalnych wartości stężenia określonych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 850/2004 (4).

Właściwości poszczególnych elementów zawartych w stopach aluminium nie są istotne dla niniejszego wymogu.

Personel jest przeszkolony w zakresie potencjalnych właściwości niebezpiecznych, które mogą dotyczyć złomu aluminium oraz w zakresie składników materiałowych i cech, które umożliwiają wykrycie właściwości niebezpiecznych.

Procedurę wykrywania materiałów niebezpiecznych dokumentuje się w ramach systemu zarządzania jakością.

1.7.	Złom nie zawiera żadnych pojemników pod ciśnieniem, zamkniętych lub niewystarczająco otwartych, które mogą spowodować wybuch w piecu metalurgicznym.

Wykwalifikowany personel przeprowadza oględziny każdej przesyłki.

2. Odpady stosowane jako wsad w procesie odzysku

2.1.	Jako wsad można stosować wyłącznie odpady zawierające odzyskiwalne aluminium lub odzyskiwalne stopy aluminium.

2.2.	Odpadów niebezpiecznych nie stosuje się jako wsadu, chyba że przedstawiono dowody na to, że zastosowano procesy i techniki określone w sekcji 3 niniejszego załącznika, aby usunąć wszystkie właściwości niebezpieczne.

2.3.

Następujących odpadów nie stosuje się jako wsadu:

a)	opiłków i wiórów, które zawierają ciecze, takie jak olej lub emulsje oleiste; oraz

b)	beczek i pojemników (z wyjątkiem wyposażenia pojazdów wycofanych z eksploatacji), które zawierają lub zawierały oleje lub farby.

3. Procesy i techniki przetwarzania

3.1.	Złom aluminium posegregowano u źródła lub podczas zbiórki oraz przechowywano osobno lub przetworzono wsad odpadowy, aby oddzielić złom aluminium od składników niemetalowych i niealuminiowych składników metalowych.

3.2.	Zakończono wszystkie etapy przetwarzania mechanicznego (na przykład cięcie, rozdrabnianie lub granulowanie, sortowanie, oddzielanie, czyszczenie, usuwanie zanieczyszczeń, opróżnianie) niezbędne do przygotowania złomu do bezpośredniego zastosowania jako wkład w celu ostatecznego wykorzystania.

3.3.

W przypadku odpadów zawierających składniki niebezpieczne mają zastosowanie następujące wymogi szczegółowe:

materiał wsadowy, który pochodzi ze zużytego sprzętu elektrotechnicznego lub elektronicznego oraz z pojazdów wycofanych z eksploatacji, poddano wszystkim etapom przetwarzania wymaganym w art. 6 dyrektywy 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) oraz w art. 6 dyrektywy 2000/53/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6);

b)	chlorofluorowęglowodory w usuwanym wyposażeniu wychwycono w procesie zatwierdzonym przez właściwe organy;

c)	kable rozdrobniono lub usunięto z nich izolację. Jeżeli kabel zawiera osłony organiczne (z tworzyw sztucznych), zostały one usunięte zgodnie z najlepszą dostępną techniką;

d)	beczki i pojemniki zostały opróżnione i oczyszczone;

e)	substancje niebezpieczne w odpadach, których nie wymieniono w lit. a), skutecznie usunięto w procesie zatwierdzonym przez właściwy organ.

(1) EN 13920-1:2002; Aluminium i stopy aluminium – Złom – Część 1: Wymagania ogólne, pobieranie próbek i badania; CEN 2002.

(2) Dz.U. L 159 z 29.6.1996, s. 1.

(3) Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3.

(4) Dz.U. L 229 z 30.4.2004, s. 1.

(5) Dz.U. L 37 z 13.2.2003, s. 24.

(6) Dz.U. L 269 z 21.10.2000, s. 34.

ZAŁĄCZNIK III

Oświadczenie o zgodności z kryteriami zniesienia statusu odpadu, o którym mowa w art. 5 ust. 1

Producent/importer złomu:

Imię i nazwisko/nazwa:

Adres:

Osoba do kontaktu:

Tel.:

Faks:

E-mail:

a)	Nazwa lub kod kategorii złomu zgodnie ze specyfikacjami branżowymi lub normą:

b)	jeżeli dotyczy – najważniejsze przepisy techniczne specyfikacji klienta, takie jak skład, wielkość, rodzaj i właściwości:

Przesyłka złomu jest zgodna ze specyfikacją lub normą, o których mowa w pkt 2:

Masa przesyłki w tonach:

Wydano świadectwo przeprowadzenia badania promieniotwórczości złomu zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi przepisami dotyczącymi monitorowania oraz procedur reagowania w odniesieniu do promieniotwórczego złomu:

Producent złomu stosuje system zarządzania jakością zgodny z art. 6 rozporządzenia (UE) nr 333/2011 (1), który został sprawdzony przez akredytowanego weryfikatora lub – w przypadku gdy złom, który przestał być odpadem, został przywieziony na obszar celny Unii – przez niezależnego weryfikatora:

Przesyłka złomu spełnia kryteria, o których mowa w art. 3 lit. a)–c) oraz art. 4 lit. a)–c) rozporządzenia (UE) nr 333/2011 (1):

Oświadczenie producenta/importera złomu: Oświadczam, że zgodnie z moją najlepszą wiedzą powyższe informacje są kompletne i poprawne.

Imię i nazwisko/nazwa:

Data:

Podpis:

(1) Rozporządzenie Rady (UE) nr 333/2011 z dnia 31 marca 2011 r. ustanawiające kryteria określające, kiedy pewne rodzaje złomu przestają być odpadami na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (Dz.U. L 94 z 8.4.2011, s. 2).

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/12

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 334/2011

z dnia 7 kwietnia 2011 r.

zmieniające rozporządzenie (UE) nr 185/2010 ustanawiające szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 300/2008 z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 2320/2002 (1), w szczególności jego art. 4 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Ograniczenia w zakresie przewozu płynów, aerozoli i żeli przez pasażerów przylatujących z państw trzecich i przesiadających się w portach lotniczych Unii skutkują pewnymi trudnościami w funkcjonowaniu tych portów lotniczych i powodują niedogodności dla pasażerów.

(2)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 358/2010 z dnia 23 kwietnia 2010 r. zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 185/2010 z dnia 4 marca 2010 r. ustanawiające szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego (2) ustanowiono zwolnienia umożliwiające przewóz przez pasażerów płynów, aerozoli i żeli zakupionych w niektórych portach lotniczych w państwach trzecich. Zwolnienia te przestają obowiązywać z dniem 29 kwietnia 2011 r.

(3)

Zwolnienia te ułatwiały funkcjonowanie portów lotniczych i były udogodnieniem w przypadku pasażerów przewożących płyny, aerozole i żele, przylatujących z państw trzecich i przesiadających się w portach lotniczych Unii, przy jednoczesnym utrzymaniu wysokiego poziomu ochrony lotnictwa cywilnego. Korzyści te powinny zostać zachowane, pod warunkiem że w portach lotniczych w państwach trzecich w dalszym ciągu spełniane są warunki, na jakich przyznano zwolnienia.

(4)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Komisji (UE) nr 185/2010 z dnia 4 marca 2010 r. ustanawiające szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego (3).

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Ochrony Lotnictwa Cywilnego ustanowionego na mocy art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 300/2008,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku do rozporządzenia (UE) nr 185/2010 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 97 z 9.4.2008, s. 72.

(2) Dz.U. L 105 z 27.4.2010, s. 12.

(3) Dz.U. L 55 z 5.3.2010, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku do rozporządzenia (UE) nr 185/2010 rozdział 4 pkt 4.1.3.4 lit. g) otrzymuje brzmienie:

„g)

zostały zakupione w porcie lotniczym w jednym z państw trzecich wymienionym w dodatku 4-D, pod warunkiem że płyn, aerozol lub żel jest zapakowany w torbie zabezpieczonej w sposób umożliwiający łatwe stwierdzenie jej naruszenia, w której widoczny jest odpowiedni dowód jego zakupu w strefie operacyjnej danego portu lotniczego z ostatnich 36 godzin. Zwolnienia przewidziane w niniejszym punkcie przestają obowiązywać z dniem 29 kwietnia 2013 r.”.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/14

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 335/2011

z dnia 7 kwietnia 2011 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1091/2009 w odniesieniu do minimalnej zawartości preparatu enzymatycznego endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1091/2009 z dnia 13 listopada 2009 r. dotyczącym zezwolenia na stosowanie preparatu enzymatycznego endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych (posiadacz zezwolenia: Aveve NV) (2) zezwolono na stosowanie endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) przez okres 10 lat w paszy dla kurcząt rzeźnych.

(2)

Posiadacz tego zezwolenia złożył wniosek o zmianę warunków zezwolenia dla wymienionego dodatku paszowego w przypadku stosowania w paszy dla kurcząt rzeźnych, polegającą na ograniczeniu minimalnej zalecanej dawki endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) z 4 000 XU (3)/kg i 900 BGU (4)/kg do 2 000 XU/kg i 450 BGU/kg. Do wniosku dołączono odpowiednie dane na poparcie wniosku o zmianę.

(3)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w opinii z dnia 10 listopada 2010 r., że dane uzyskane z trzech badań przeprowadzonych na kurczętach rzeźnych nie uzasadniają ograniczenia minimalnej zalecanej dawki z 4 000 XU i 900 BGU/kg paszy do 2 000 XU i 450 BGU/kg paszy, gdyż analiza paszy wykazała, że zalecane dawki są znacznie przekraczane. Dane wskazują jednak, iż produkt jest skuteczny przy dawce niższej niż dawka obecnie dozwolona. Zdaniem Urzędu dane wskazują, w przybliżeniu, że dawka 3 000 XU i 600 BGU/kg paszy może zwiększyć tempo wzrostu i przyrost masy ciała w stosunku do paszy u kurcząt rzeźnych (5).

(4)	Warunki przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 zostały spełnione.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1091/2009.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1091/2009 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.

(2) Dz.U. L 299 z 14.11.2009, s. 6.

(3) 1 XU to ilość enzymu, która uwalnia 1 μmol cukru redukującego (odpowiednika ksylozy) z ksylanu z łusek owsa w ciągu minuty przy pH 5,0 oraz temperaturze 50 °C.

(4) 1 BGU to ilość enzymu, która uwalnia 1 μmol cukru redukującego (odpowiednika celobiozy) z beta-glukanu jęczmienia w ciągu minuty przy pH 4,8 oraz temperaturze 50 °C.

(5) EFSA Journal 2010; 8(12):1919.

ZAŁĄCZNIK

Numer identyfikacyjny dodatku

Nazwa posiadacza zezwolenia

Dodatek

Skład, wzór chemiczny, opis, metoda analityczna

Gatunek lub kategoria zwierzęcia

Maksymalny wiek

Minimalna zawartość

Maksymalna zawartość

Inne przepisy

Data ważności zezwolenia

Jednostka aktywności/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej o wilgotności 12 %

Kategoria dodatków zootechnicznych. Grupa funkcjonalna: substancje polepszające strawność

4a9

Aveve NV

Endo-1,4-beta-ksylanaza

EC 3.2.1.8

Endo-1,3(4)-beta-glukanaza

EC 3.2.1.6

Skład dodatku

Preparat endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754)

o aktywności minimalnej równej: 40 000 XU/g i 9 000 BGU/g

Charakterystyka substancji czynnej

endo-1,4-beta-ksylanaza wytwarzana przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanaza wytwarzana przez Trichoderma reesei (MUCL 49754)

Metoda analityczna (1)

Charakterystyka substancji czynnej w dodatku:

—	metoda kolorymetryczna oparta na reakcji kwasu dinitrosalicylowego z cukrem redukującym uwolnionym w wyniku działania endo-1,4-beta-ksylanazy na substrat zawierający ksylan,

—	metoda kolorymetryczna oparta na reakcji kwasu dinitrosalicylowego z cukrem redukującym uwolnionym w wyniku działania endo-1,3(4)-beta-glukanazy na substrat zawierający beta-glukan.

Charakterystyka substancji czynnych w paszach:

—	metoda kolorymetryczna polegająca na pomiarze barwnika rozpuszczalnego w wodzie, uwolnionego w wyniku działania endo-1,4-beta-ksylanazy z usieciowanego barwnikiem substratu zawierającego arabinoksylan pszenicy,

—	metoda kolorymetryczna polegająca na pomiarze barwnika rozpuszczalnego w wodzie, uwolnionego w wyniku działania endo-1,3(4)-beta-glukanazy z usieciowanego barwnikiem substratu zawierającego beta-glukan jęczmienia.

Kurczęta rzeźne

—

3 000 XU

675 BGU

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania, długość okresu przechowywania oraz stabilność granulowania.

2.	Do stosowania w paszach bogatych w polisacharydy nieskrobiowe (głównie beta-glukany i arabinoksylany), np. zawierających ponad 30 % pszenicy, jęczmienia, żyta lub pszenżyta.

3.	Ze względów bezpieczeństwa: podczas kontaktu z produktem należy chronić drogi oddechowe oraz używać okularów i rękawic ochronnych.

4 grudnia 2019 r.

(1) Szczegóły dotyczące metod analitycznych można uzyskać pod następującym adresem laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej: www.irmm.jrc.be/crl-feed-additives.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/17

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) nr 336/2011

z dnia 7 kwietnia 2011 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1292/2008 w odniesieniu do stosowania dodatku paszowego Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940 w paszy zawierającej diklazuril, sól sodową monenzyny i nikarbazynę

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określono sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)	W rozporządzeniu (WE) nr 1831/2003 przewidziano możliwość zmiany zezwolenia na dany dodatek paszowy na wniosek posiadacza zezwolenia, po uzyskaniu opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”).

(3)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1292/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. dotyczącym zezwolenia na stosowanie Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940 (Ecobiol i Ecobiol plus) jako dodatku paszowego (2) zezwolono na stosowanie preparatu zawierającego mikroorganizmy Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940 u kurcząt rzeźnych.

(4)

Posiadacz zezwolenia złożył wniosek o zmianę zezwolenia dotyczącego tego dodatku, aby umożliwić stosowanie go w paszy dla kurcząt rzeźnych zawierającej następujące kokcydiostatyki: sól sodową monenzyny, diklazuril, nikarbazynę, chlorowodorek robenidyny, sól sodową salinomycyny, sól sodową lasalocidu, narazynę/nikarbazynę, maduramycynę amonu, dekokwinat lub sól sodową semduramycyny. Posiadacz zezwolenia przedłożył odpowiednie dane na poparcie swojego wniosku.

(5)	W opinii z dnia 9 listopada 2010 r. Urząd uznał, że dodatek Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940 można stosować z diklazurilem, solą sodową monenzyny i nikarbazyną (3).

(6)	Warunki przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 zostały spełnione.

(7)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1292/2008.

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1292/2008 zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.

(2) Dz.U. L 340 z 19.12.2008, s. 36.

(3) Dziennik EFSA 2010; 8(12):1918.

ZAŁĄCZNIK

Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1292/2008 otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK

Numer identyfikacyjny dodatku

Nazwa posiadacza zezwolenia

Dodatek

Skład, wzór chemiczny, opis, metoda analityczna

Gatunek lub kategoria zwierzęcia

Maksymalny wiek

Minimalna zawartość

Maksymalna zawartość

Inne przepisy

Data ważności zezwolenia

CFU/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej o wilgotności 12 %

Kategoria dodatków zootechnicznych. Grupa funkcjonalna: stabilizatory flory jelitowej

4b1822

NOREL S.A.

Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940

Skład dodatku

Preparat Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940 zawierający co najmniej 1 × 109 CFU/g dodatku

Charakterystyka substancji czynnej

Zarodniki Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940

Metody analityczne (1)

Oznaczenie liczby: metoda posiewu powierzchniowego na agarze tryptonowo-sojowym po uprzednim ogrzaniu.

Oznakowanie: metoda elektroforezy w zmiennym pulsowym polu elektrycznym (PFGE).

Kurczęta rzeźne

—

1 × 109

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania, długość okresu przechowywania oraz stabilność granulowania.

2.	Może być wykorzystywany w paszy zawierającej dozwolone kokcydiostatyki: diklazuril, sól sodową monenzyny lub nikarbazynę.

3.	Ze względów bezpieczeństwa: podczas kontaktu z produktem należy chronić drogi oddechowe oraz używać okularów i rękawic ochronnych.

8.1.2019

(1) Szczegóły dotyczące metod analitycznych można uzyskać pod następującym adresem laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej: www.irmm.jrc.be/crl-feed-additives”.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/19

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 337/2011

z dnia 7 kwietnia 2011 r.

dotyczące zezwolenia na stosowanie preparatu enzymatycznego endo-1,4-beta-ksylanazy i endo-1 3(4)-beta-glukanazy jako dodatku paszowego dla drobiu, prosiąt odsadzonych od maciory i tuczników (posiadaczem pozwolenia jest Danisco Animal Nutrition)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 przewiduje udzielanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt oraz określa sposób uzasadniania i procedury przyznawania takich zezwoleń.

(2)	Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 złożony został wniosek o zezwolenie na stosowanie preparatu określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Do wniosku dołączone zostały dane szczegółowe oraz dokumenty wymagane na mocy art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)	Wniosek dotyczy zezwolenia na stosowanie preparatu określonego w załączniku jako dodatku paszowego dla drobiu, prosiąt odsadzonych od maciory i tuczników, celem sklasyfikowania go w kategorii „dodatki zootechniczne”.

(4)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) stwierdził w swojej opinii z dnia 10 listopada 2010 r. (2), że preparat określony w załączniku w proponowanych warunkach stosowania nie ma negatywnego wpływu na zdrowie zwierząt i konsumentów ani na środowisko, a stosowanie tego dodatku może poprawić wyniki zootechniczne u gatunków, dla których jest on przeznaczony. Zdaniem Urzędu nie ma potrzeby wprowadzania szczegółowych wymogów dotyczących monitorowania po wprowadzeniu preparatu do obrotu. Urząd poddał również weryfikacji sprawozdanie dotyczące metody analizy dodatku paszowego w paszy, przedłożone przez laboratorium referencyjne Unii Europejskiej ds. dodatków paszowych ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(5)	Ocena preparatu określonego w załączniku dowodzi, że warunki udzielenia zezwolenia przewidziane w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 są spełnione. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu, jak określono w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Preparat wyszczególniony w załączniku, należący do kategorii „dodatki zootechniczne” i do grupy funkcjonalnej „substancje polepszające strawność”, zostaje dopuszczony jako dodatek stosowany w żywieniu zwierząt zgodnie z warunkami określonymi w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29.

(2) Dziennik EFSA (2010); 8(12):1916.

ZAŁĄCZNIK

Numer identyfikacyjny dodatku

Nazwa posiadacza zezwolenia

Dodatek

Skład, wzór chemiczny, opis, metoda analityczna

Gatunek lub kategoria zwierzęcia

Maksymalny wiek

Minimalna zawartość

Maksymalna zawartość

Inne przepisy

Data ważności zezwolenia

Jednostki aktywności/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej o wilgotności 12 %

Kategoria: dodatki zootechniczne. Grupa funkcjonalna: substancje polepszające strawność

4a15

Danisco Animal Nutrition

Endo-1,4-beta-ksylanaza

EC 3.2.1.8

Endo-1,3(4)-beta-glukanaza

EC 3.2.1.6

Skład dodatku

Preparat (forma stała i płynna) endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (ATCC PTA 5588) oraz endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (ATCC SD 2106) o aktywności minimalnej równej odpowiednio 12 200 U (1)/g i 1 520 U (2)/g

Charakterystyka substancji czynnej

Endo-1,4-beta-ksylanaza wytwarzana przez Trichoderma reesei (ATCC PTA 5588) i endo-1,3(4)-beta-glukanaza wytwarzana przez Trichoderma reesei (ATCC SD 2106)

Metoda analityczna (3)

Charakterystyka substancji czynnej w dodatku, premiksie i paszach:

—	metoda kolorymetryczna polegająca na pomiarze barwnika rozpuszczalnego w wodzie, uwolnionego przez działanie endo-1,4-beta-ksylanazy z usieciowanych azuryną substratów arabinoksylanu pszenicy;

—	metoda kolorymetryczna polegająca na pomiarze barwnika rozpuszczalnego w wodzie, uwolnionego przez działanie endo-1,3(4)-beta-glukanazy z usieciowanych azuryną substratów beta-glukanu jęczmienia.

Indyki rzeźne i utrzymywane w celach hodowlanych

Kury nioski

—

Endo-1,4-beta-ksylanaza

1 220 U

Endo-1,3(4)-beta-glukanaza:

152 U

—

1.	W informacjach na temat stosowania dodatku i premiksu wskazać temperaturę przechowywania, długość okresu przechowywania oraz stabilność granulowania.

2.	Do stosowania w paszach bogatych w polisacharydy nieskrobiowe (głównie beta-glukany i arabinoksylany), np. zawierających ponad 30 % pszenicy, jęczmienia, żyta lub pszenżyta.

3.	Ze względów bezpieczeństwa: podczas kontaktu z produktem należy chronić drogi oddechowe oraz używać okularów i rękawic ochronnych.

4.	Przeznaczone dla prosiąt (odsadzonych od maciory) o masie nieprzekraczającej 35 kg.

28 kwietnia 2021 r.

Pozostały drób

Prosięta (odsadzone od maciory)

Tuczniki

Endo-1,4-beta-ksylanaza

610 U

Endo-1,3(4)-beta-glukanaza

76 U

(1) 1 U to ilość enzymu, która uwalnia w ciągu minuty 0,48 μmol cukru redukującego (odpowiednika ksylozy) z arabinoksylanu owsa przy pH 4,2 oraz temperaturze 50 °C.

(2) 1 U to ilość enzymu, która w ciągu minuty uwalnia 2,4 μmol cukru redukującego (odpowiednika glukozy) z glukanu jęczmienia przy pH 5,0 oraz temperaturze 50 °C.

(3) Szczegóły dotyczące metod analitycznych można uzyskać pod następującym adresem laboratorium referencyjnego Unii Europejskiej ds. dodatków paszowych: www.irmm.jrc.be/crl-feed-additives.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/21

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 338/2011

z dnia 7 kwietnia 2011 r.

rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [Magiun de prune Topoloveni (ChOG)]

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych (1), w szczególności jego art. 7 ust. 4 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Rumunii o rejestrację nazwy „Magiun de prune Topoloveni” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)	Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, nazwa ta powinna zostać zarejestrowana,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Nazwa wymieniona w załączniku do niniejszego rozporządzenia zostaje zarejestrowana.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Dacian CIOLOŞ

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.

(2) Dz.U. C 241 z 8.9.2010, s. 3.

ZAŁĄCZNIK

Produkty rolne przeznaczone do spożycia przez ludzi wymienione w załączniku I do Traktatu

Klasa 1.6. Owoce, warzywa i zboża świeże lub przetworzone

RUMUNIA

Magiun de prune Topoloveni (ChOG)

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/23

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 339/2011

z dnia 7 kwietnia 2011 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 8 kwietnia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	JO	68,6
	MA	45,5
	TN	104,8
	TR	79,5
	ZZ	74,6
0707 00 05	EG	152,2
	TR	144,9
	ZZ	148,6
0709 90 70	MA	82,8
	TR	117,4
	ZA	15,5
	ZZ	71,9
0805 10 20	EG	52,9
	IL	71,2
	MA	51,4
	TN	47,3
	TR	73,5
	US	49,1
	ZZ	57,6
0805 50 10	TR	62,0
0805 50 10	ZZ	62,0
0808 10 80	AR	107,5
	BR	79,2
	CA	107,4
	CL	92,8
	CN	93,2
	MK	50,2
	NZ	121,3
	US	145,1
	UY	74,1
	ZA	80,7
	ZZ	95,2
0808 20 50	AR	99,9
	CL	112,0
	CN	72,6
	US	72,1
	ZA	98,5
	ZZ	91,0

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/25

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 340/2011

z dnia 7 kwietnia 2011 r.

zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (UE) nr 867/2010 na rok gospodarczy 2010/11

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 36 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2010/11 rozporządzeniem Komisji (UE) nr 867/2010 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 326/2011 (4).

(2)	Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne mające zastosowanie w ramach przywozu produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustalone na rok gospodarczy 2010/11 rozporządzeniem (UE) nr 867/2010, zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 8 kwietnia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.

(3) Dz.U. L 259 z 1.10.2010, s. 3.

(4) Dz.U. L 89 z 5.4.2011, s. 15.

ZAŁĄCZNIK

Zmienione kwoty cen reprezentatywnych i dodatkowych należności celnych przywozowych dla cukru białego, cukru surowego oraz produktów objętych kodem CN 1702 90 95, obowiązujące od dnia 8 kwietnia 2011 r.

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	47,82	0,00
1701 11 90 (1)	47,82	0,56
1701 12 10 (1)	47,82	0,00
1701 12 90 (1)	47,82	0,26
1701 91 00 (2)	49,96	2,48
1701 99 10 (2)	49,96	0,00
1701 99 90 (2)	49,96	0,00
1702 90 95 (3)	0,50	0,22

(1) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(2) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3) Stawka dla zawartości sacharozy wynoszącej 1 %.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/27

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 341/2011

z dnia 7 kwietnia 2011 r.

nieustalające minimalnej ceny sprzedaży w ramach dziewiętnastego indywidualnego zaproszenia do składania ofert na sprzedaż odtłuszczonego mleka w proszku w ramach procedury przetargowej otwartej rozporządzeniem (UE) nr 447/2010

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 447/2010 (2) uruchomiono sprzedaż odtłuszczonego mleka w proszku w drodze procedury przetargowej zgodnie z warunkami przewidzianymi w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 z dnia 11 grudnia 2009 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zakupu i sprzedaży produktów rolnych w ramach interwencji publicznej (3).

(2)	Zgodnie z art. 46 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1272/2009 na podstawie ofert otrzymanych w ramach indywidualnych zaproszeń do składania ofert przetargowych Komisja powinna ustalić minimalną cenę sprzedaży lub podjąć decyzję o nieustalaniu minimalnej ceny sprzedaży.

(3)	Na podstawie ofert otrzymanych w ramach dziewiętnastego indywidualnego zaproszenia do składania ofert nie ustala się minimalnej ceny sprzedaży.

(4)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do dziewiętnastego indywidualnego zaproszenia do składania ofert dotyczących sprzedaży odtłuszczonego mleka w proszku w ramach procedury przetargowej otwartej rozporządzeniem (UE) nr 447/2010, w przypadku którego termin składania ofert upłynął z dniem 5 kwietnia 2011 r., nie ustala się minimalnej ceny sprzedaży odtłuszczonego mleka w proszku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 8 kwietnia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji, z upoważnienia Przewodniczącego,

José Manuel SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 126 z 22.5.2010, s. 19.

(3) Dz.U. L 349 z 29.12.2009, s. 1.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/28

DECYZJA RADY

z dnia 31 marca 2011 r.

określająca stanowisko, jakie ma zająć Unia Europejska w ramach Międzynarodowej Rady Zbożowej w odniesieniu do przedłużenia obowiązywania Konwencji o handlu zbożem z 1995 r.

(2011/224/UE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 w związku z art. 218 ust. 9,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, że okres obowiązywania Konwencji o handlu zbożem z 1995 r., która została zawarta w imieniu Wspólnoty przez Radę decyzją 96/88/WE (1), był regularnie przedłużany na kolejne dwuletnie okresy. Okres obowiązywania konwencji przedłużono ostatnio decyzją Międzynarodowej Rady Zbożowej z dnia 8 czerwca 2009 r., do dnia 30 czerwca 2011 r. Dalsze przedłużenie obowiązywania konwencji leży w interesie Unii. W związku z tym Komisja, reprezentująca Unię w ramach Międzynarodowej Rady Zbożowej, powinna zostać upoważniona do głosowania za przedłużeniem obowiązywania konwencji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie ma zająć Unia w ramach Międzynarodowej Rady Zbożowej, polega na głosowaniu za przedłużeniem obowiązywania Konwencji o handlu zbożem z 1995 r. na kolejny okres maksymalnie dwóch lat.

Niniejszym upoważnia się Komisję do wyrażenia takiego stanowiska w ramach Międzynarodowej Rady Zbożowej.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 marca 2011 r.

W imieniu Rady

VÖLNER P.

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 21 z 27.1.1996, s. 47.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/29

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI

z dnia 6 kwietnia 2011 r.

w sprawie tymczasowego zakazu wprowadzania do obrotu w Niemczech detergentu POR-ÇÖZ

(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 2290)

(2011/225/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 648/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. (1), w szczególności jego art. 15 i art. 12 ust. 2,

uwzględniając rozporządzenie (UE) nr 182/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (2), w szczególności jego art. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 29 października 2010 r. niemiecki Federalny Urząd ds. Środowiska powiadomił Komisję i pozostałe państwa członkowskie o tymczasowym zakazie wprowadzania do obrotu w Niemczech środka czyszczącego POR-ÇÖZ zawierającego 20 % lub więcej kwasu azotowego w związku z zagrożeniem korozją i niebezpiecznymi parami spowodowanymi przez składnik, którym jest kwas azotowy (3).

(2)

Ponadto organy niemieckie zgłosiły wyżej wspomniany tymczasowy zakaz dla środka POR-ÇÖZ do wiadomości Komisji za pośrednictwem systemu RAPEX (4) na podstawie art. 12 dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów (5). Jako dodatkowe zagrożenie wymieniono fakt, że pojemniki z POR-ÇÖZ nie mają odpowiednich zakrętek uniemożliwiających otwarcie przez dzieci.

(3)	POR-ÇÖZ jest wytwarzany w Turcji przez mające tam siedzibę przedsiębiorstwo Levent Kimya i przywożony do Niemiec przez przedsiębiorstwo Karakus Handels GmbH z siedzibą w Iserlohn, D-58638.

(4)	POR-ÇÖZ zawiera 20–30 % kwasu azotowego w roztworze wodnym. Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (6) w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin kwas azotowy zaklasyfikowano jako działający żrąco na skórę, kategoria 1.

(5)	POR-ÇÖZ jest sprzedawany w ramach sprzedaży detalicznej jako środek do usuwania kamienia i rdzy. Jest mieszaniną przeznaczoną do czyszczenia, dlatego stanowi detergent zgodnie z art. 2 rozporządzenia.

(6)

Z faktów przedstawionych w niemieckim zgłoszeniu za pośrednictwem RAPEX wynika, że środek POR-ÇÖZ nie posiada odpowiednich zamknięć uniemożliwiających otwarcie przez dzieci. W związku powyższym nie jest zgodny z art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 648/2004 w połączeniu z art. 9 ust. 1.3 dyrektywy 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (7) w sprawie klasyfikacji, pakowania i etykietowania preparatów niebezpiecznych oraz z częścią A załącznika IV do tej dyrektywy i nie wchodzi w zakres art. 15 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 648/2004, który ma zastosowanie wyłącznie do środków „spełniających wymagania niniejszego rozporządzenia”.

(7)

Niemcy przedstawiły wyjaśnienia w formie ustnej na spotkaniu grupy roboczej ds. detergentów w dniu 14 grudnia 2010 r. Niemcy wyjaśniły, że na rynku niemieckim znajdowały się dwa środki marki POR-ÇÖZ. Środek przywożony przez Karakus Handels GmbH, o którym mowa w powiadomieniu przesłanym Komisji w dniu 29 października 2010 r., posiadał prawidłową etykietę i odpowiednie zamknięcia uniemożliwiające otwarcie przez dzieci. Drugi środek POR-ÇÖZ wytwarzany przez tego samego producenta pochodził z nielegalnego przywozu prowadzonego nieznanymi kanałami. Miał etykietę w języku tureckim i nie posiadał odpowiednich zamknięć uniemożliwiających otwarcie przez dzieci.

(8)

W piśmie z dnia 22 grudnia 2010 r. Niemcy potwierdziły, że środek, o którym mowa w niemieckim powiadomieniu z dnia 29 października 2010 r. (wytwarzany przez przedsiębiorstwo Levent Kimya i przywożony do Niemiec przez przedsiębiorstwo Karakus Handels GmbH), jest zgodny z rozporządzeniem w sprawie detergentów, szczególnie z wymogami dotyczącymi etykietowania i pakowania, ponieważ posiada etykietę w języku niemieckim i zamknięcie uniemożliwiające otwarcie przez dzieci. Zgłoszenie za pośrednictwem RAPEX nr 1760/10 zmodyfikowano zmienionym zgłoszeniem przedłożonym Komisji w dniu 16 grudnia 2010 r., w którym stwierdzono, że przyczyną zakazu nie jest niezgodność z wymogami prawnymi, ale duże zagrożenie, jakie środek stanowi dla zdrowia ludzi.

(9)	Z powyższych faktów wynika, że zastosowanie ma art. 15 rozporządzenia (WE) nr 648/2004, ponieważ środek POR-ÇÖZ, o którym mowa w niemieckim powiadomieniu, jest zgodny z wymogami tego rozporządzenia.

(10)

Niemcy przedstawiły uzasadnione powody, by sądzić, że środek POR-ÇÖZ stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia ludzi. Niemcy poinformowały, że w państwie tym odnotowano jeden przypadek obrażeń u dziecka przypisywanych stosowaniu POR-ÇÖZ. Ponadto w latach 1999–2010 niemieckie ośrodki toksykologiczne odnotowały 134 przypadki poważnych obrażeń związanych ze stosowaniem w gospodarstwach domowych środków do usuwania kamienia i rdzy zawierających kwas azotowy. W Belgii (jedynym innym państwie członkowskim, w którym na rynku wykryto POR-ÇÖZ z turecką etykietą) ośrodki toksykologiczne odnotowały trzy przypadki poważnych zaburzeń oddechowych spowodowanych stosowaniem przez profesjonalnych użytkowników środków do usuwania kamienia zawierających 30 % kwasu azotowego. W oparciu o ocenę zagrożeń dla zdrowia, wynikających ze stosowania środków czyszczących zawierających 20–30 % kwasu azotowego, w dniu 28 września 2010 r. niemiecki Federalny Instytut ds. Oceny Ryzyka zalecił, aby nie wprowadzać do obrotu środków czyszczących zawierających ponad 20 % kwasu azotowego w celu sprzedaży detalicznej (8).

(11)

Komisja skonsultowała się z państwami członkowskimi za pośrednictwem kwestionariuszy rozesłanych w dniu 15 listopada 2010 r. i na spotkaniu grupy roboczej ds. detergentów w dniu 14 grudnia 2010 r. Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z ich stanowiskiem wyrażonym w opinii Komitetu z dnia 14 marca 2011 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Republika Federalna Niemiec może utrzymać tymczasowy zakaz wprowadzania do obrotu środka czyszczącego POR-ÇÖZ zawierającego 20 % lub więcej kwasu azotowego przez rok od daty przyjęcia niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 6 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji

Antonio TAJANI

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 104 z 8.4.2004, s. 1.

(2) Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.

(3) Decyzja niemieckiego Federalnego Urzędu ds. Środowiska (Umweltbundesamt) z dnia 25 października 2010 r. (Allgemeinverfügung zum vorläufigen Verbot des Inverkehrbringens des Reinigungsmittels Por Cöz nach § 14(2) des Wasch- und Reinigungsmittelgesetztes und §8(4) des Geräte- und Produktsicherheitsgesetztes, Bundesanzeiger Ausgabe Nr. 164 vom 28. Oktober 2010).

(4) Zgłoszenie RAPEX nr 1760/10.

(5) Dz.U. L 11 z 15.1.2002, s. 4.

(6) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.

(7) Dz.U. L 200 z 30.7.1999, s. 1.

(8) Opinia BfR nr 041/2010 z 6.9.2010 r.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/31

DECYZJA KOMISJI

z dnia 7 kwietnia 2011 r.

przedłużająca okres przejściowy dotyczący nabywania gruntów rolnych na Łotwie

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2011/226/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o przystąpieniu Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji,

uwzględniając Akt przystąpienia Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji, w szczególności rozdział 3 jego załącznika VIII,

uwzględniając wniosek złożony przez Łotwę,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W Akcie przystąpienia z 2003 r. przewidziano, że Łotwa może utrzymać w mocy – na warunkach określonych w przedmiotowym akcie – przez okres siedmiu lat od daty przystąpienia do UE, który wygasa z dniem 30 kwietnia 2011 r., zakazy w zakresie nabywania gruntów rolnych przez osoby fizyczne i prawne z pozostałych państw członkowskich, które nie prowadzą działalności ani nie posiadają siedziby, oddziału bądź agencji na Łotwie. Jest to tymczasowy wyjątek od zasady swobodnego przepływu kapitału gwarantowanej przez art. 63–66 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Przedmiotowy okres przejściowy może zostać przedłużony jednokrotnie, o maksymalnie trzy lata.

(2)	Dnia 6 grudnia 2010 r. Łotwa złożyła wniosek o przedłużenie okresu przejściowego dotyczącego nabywania gruntów rolnych o trzy lata.

(3)

Główną przesłanką dla okresu przejściowego była potrzeba chronienia warunków społeczno-ekonomicznych prowadzenia działalności rolniczej po wprowadzeniu jednolitego rynku i przejściu na zasady wspólnej polityki rolnej na Łotwie. Jego celem było w szczególności zażegnanie obaw dotyczących możliwego wpływu liberalizacji praw do nabywania gruntów rolnych na sektor rolny, które wynikały ze znacznej początkowo rozbieżności w cenach gruntów i w dochodach w porównaniu z Belgią, Danią, Niemcami, Irlandią, Grecją, Hiszpanią, Francją, Włochami, Luksemburgiem, Niderlandami, Austrią, Portugalią, Finlandią, Szwecją i Zjednoczonym Królestwem (zwanymi dalej UE-15). Okres przejściowy służył także usprawnieniu procesu prywatyzacji i przywracania gruntów rolnych rolnikom. Komisja już we własnym sprawozdaniu z dnia 16 lipca 2008 r. w sprawie „Przeglądu środków przejściowych dotyczących nabywania nieruchomości rolnych przewidzianych w traktacie o przystąpieniu z roku 2003” (zwanym dalej „przeglądem śródokresowym z 2008 r.”) podkreśliła wagę dokończenia wymienionych powyżej reform rolnych przed upływem przewidzianego okresu przejściowego (1).

(4)

Według danych Eurostatu ceny gruntów rolnych na Łotwie są niższe niż ceny gruntów rolnych w UE. Nie oczekiwano pełnego wyrównania cen gruntów rolnych ani też nie postrzegano go jako niezbędnego warunku zakończenia okresu przejściowego. Niemniej jednak wyraźne różnice w cenach gruntów rolnych między Łotwą a UE-15 są na tyle znaczące, że mogą one nadal stanowić przeszkodę dla płynnego przejścia do równowagi cenowej.

(5)

Podobnie jak w przypadku poziomów cen gruntów rolnych, dane Eurostatu wskazują, że nadal utrzymuje się różnica w PKB na mieszkańca w odniesieniu do standardu siły nabywczej na Łotwie oraz w krajach UE-15. Z tego powodu ceny gruntów rolnych na Łotwie są nadal wysokie w stosunku do standardu siły nabywczej jej mieszkańców.

(6)

Nadal utrzymuje się również niższa konkurencyjność łotewskiego sektora rolnego w porównaniu z sektorem rolnym w UE-15, a problem ten pogarszają trudności związane z dostępem do kredytów oraz wysokie stopy procentowe stosowane w przypadku kredytów komercyjnych na zakup gruntów rolnych (15 % rocznie w 2009 r. według danych dostarczonych przez władze łotewskie).

(7)

Ponadto na podstawie informacji dostarczonych przez władze łotewskie w oparciu o dane z Państwowego Urzędu Geodezyjnego, na dzień 1 stycznia 2010 r. grunty rolne stanowią 37,7 % całkowitego terytorium państwa, a lasy pokrywają 45,8 % jego terytorium. W 2007 r. 62 % gruntów rolnych należało do rolników, a 26,6 % gruntów było przez nich dzierżawionych. Chociaż grunty rolne na Łotwie należą w większości do osób prywatnych, proces zwrotu praw własności oraz reforma rolna na obszarach wiejskich nadal nie zostały zakończone.

(8)

Brak jasności w odniesieniu do praw własności znacznie utrudnia zakup ziemi oraz konsolidację gospodarstw rolnych. Rozdrobniona struktura własności przyczynia się do niższej konkurencyjności i sprawia, że mniej gospodarstw rolnych zorientowanych jest na potrzeby rynku. W tym kontekście dane Eurostatu wskazują, że chociaż dzięki trwającej stopniowej konsolidacji gruntów rolnych między 2001 a 2007 r. średnia wykorzystywanego obszaru rolnego na gospodarstwo wzrosła na Łotwie z 10 ha do 16 ha, wynosi ona nadal mniej niż w pozostałych państwach członkowskich, takich jak Dania, Niemcy i Szwecja, gdzie wspomniana średnia wyniosła w 2007 r. odpowiednio 60 ha, 46 ha oraz 43 ha.

(9)

Niedawny kryzys finansowy i ekonomiczny miał również negatywny wpływ na gospodarkę Łotwy. Brak popytu na produkty rolne oraz ostry spadek ich cen w czasie, kiedy ceny surowców pozostały na wysokim poziomie z 2008 r., dodatkowo pogorszyły trudną już sytuację łotewskich rolników w porównaniu z rolnikami z UE-15.

(10)

W tej sytuacji można przewidzieć – zgodnie ze stanowiskiem władz łotewskich – że zniesienie istniejących ograniczeń z dniem 1 maja 2011 r. miałoby znaczący wpływ na ceny gruntów na Łotwie. Dlatego też istnieje niebezpieczeństwo wystąpienia poważnych zakłóceń na łotewskim rynku gruntów rolnych wraz z wygaśnięciem okresu przejściowego.

(11)	Należy zatem zapewnić przedłużenie okresu przejściowego, o którym mowa w rozdziale 3 załącznika VIII do Aktu przystąpienia z 2003 r., o trzy lata.

(12)

Aby w pełni przygotować rynek do procesu liberalizacji, jest nieustannie rzeczą niezwykłej wagi – nawet w obliczu niekorzystnych okoliczności gospodarczych – aby wspierać poprawę czynników takich jak mechanizmy kredytowe i ubezpieczeniowe dla rolników i zakończenie strukturalnej reformy rolnej w okresie przejściowym, co podkreślono już wcześniej w przeglądzie śródokresowym z 2008 r.

(13)

Ponieważ otwarty jednolity rynek był zawsze nieodzownym fundamentem dobrobytu w Europie, zwiększony napływ kapitału zagranicznego niesie ze sobą również potencjalne korzyści dla rynku rolnego na Łotwie. Jak podkreślono w przeglądzie śródokresowym z 2008 r., inwestycje zagraniczne w sektorze rolnym będą również mieć długoterminowy wkład w zapewnienie kapitału i wiedzy oraz w funkcjonowanie rynków gruntów i wydajność produkcji rolnej. Stopniowe poluźnianie ograniczeń dotyczących praw własności dla zagranicznych podmiotów jeszcze w trakcie obowiązywania okresu przejściowego pomogłoby przygotować rynek na pełną liberalizację.

(14)	W celu zapewnienia pewności prawa oraz aby uniknąć luki prawnej w krajowym systemie prawnym Łotwy po wygaśnięciu obecnego okresu próbnego, niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Okres przejściowy dotyczący nabywania gruntów rolnych na Łotwie, o którym mowa w rozdziale 3 załącznika VIII do Aktu przystąpienia z 2003 r., zostaje przedłużony do dnia 30 kwietnia 2014 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 kwietnia 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) COM(2008) 461 wersja ostateczna, 16 lipca 2008 r.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/33

DECYZJA EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

z dnia 31 marca 2011 r.

w sprawie tymczasowych zasad dotyczących kryteriów kwalifikowania rynkowych instrumentów dłużnych emitowanych lub gwarantowanych przez rząd Irlandii

(EBC/2011/4)

(2011/227/UE)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 127 ust. 2 tiret pierwsze,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (zwany dalej „Statutem ESBC”), w szczególności art. 12 ust. 1 oraz art. 34 ust. 1 tiret drugie w związku z art. 3 ust. 1 tiret pierwsze oraz art. 18 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 18 ust. 1 Statutu ESBC Europejski Bank Centralny (EBC) i krajowe banki centralne państw członkowskich, których walutą jest euro, mogą dokonywać właściwie zabezpieczonych operacji kredytowych z instytucjami kredytowymi oraz innymi uczestnikami rynku. Kryteria kwalifikowania zabezpieczeń na potrzeby operacji polityki pieniężnej Eurosystemu zostały określone w załączniku I do wytycznych EBC/2000/7 z dnia 31 sierpnia 2000 r. w sprawie instrumentów i procedur polityki pieniężnej Eurosystemu (1) (zwanym dalej „dokumentacją ogólną”).

(2)

Zgodnie z pkt 1.6 dokumentacji ogólnej Rada Prezesów może w dowolnym czasie zmieniać instrumenty, zasady, kryteria i procedury prowadzenia operacji polityki pieniężnej Eurosystemu. Zgodnie z pkt 6.3.1 dokumentacji ogólnej Eurosystem zastrzega sobie prawo do ustalenia, czy określona emisja, emitent, dłużnik lub gwarant spełnia wymogi wysokiej jakości kredytowej na podstawie informacji, które uzna za właściwe.

(3)

Rynek finansowy znajduje się w wyjątkowej sytuacji, wynikającej z problemów fiskalnych rządu Irlandii w kontekście planu naprawczego wspieranego przez państwa członkowskie należące do strefy euro oraz Międzynarodowy Fundusz Walutowy; jednocześnie zaburzona jest rynkowa ocena papierów wartościowych emitowanych przez rząd Irlandii, co w negatywny sposób wpływa na stabilność systemu finansowego. Ta wyjątkowa sytuacja wymaga szybkiego i tymczasowego dostosowania zasad prowadzenia polityki pieniężnej Eurosystemu.

(4)

Rada Prezesów oceniła fakt przyjęcia przez rząd Irlandii programu ekonomicznych i finansowych działań naprawczych, wynegocjowanego z Komisją Europejską, EBC oraz Międzynarodowym Funduszem Walutowym, jak również zdecydowaną determinację rządu Irlandii co do realizacji takiego programu. Rada Prezesów oceniła również i zatwierdziła dotychczasowe wdrożenie programu przez rząd Irlandii. Rada Prezesów oceniła także, z perspektywy zarządzania ryzykiem kredytowym przez Eurosystem, wpływ realizacji takiego programu na papiery wartościowe emitowane przez rząd Irlandii. Rada Prezesów uważa program ten za właściwy krok w kierunku zapewnienia, aby – z perspektywy zarządzania ryzykiem kredytowym – rynkowe instrumenty dłużne emitowane przez rząd Irlandii lub gwarantowane przez rząd Irlandii zachowały standard jakości kredytowej umożliwiający ich dalsze kwalifikowanie jako zabezpieczenia na potrzeby operacji polityki pieniężnej Eurosystemu, niezależnie od zewnętrznych ratingów kredytowych. Pozytywna ocena powyższych okoliczności stanowi podstawę wprowadzenia wyjątkowego i tymczasowego zawieszenia, którego celem jest wsparcie właściwego funkcjonowania instytucji finansowych, a co za tym idzie – wzmocnienie stabilności systemu finansowego jako całości oraz ochronę klientów tych instytucji. EBC powinien jednak ściśle monitorować dalszą zdecydowaną determinację rządu Irlandii co do pełnej realizacji programu ekonomicznych i finansowych działań naprawczych stanowiącego podstawę podejmowanych działań.

(5)	Niniejsza decyzja będzie stosowana tymczasowo, do momentu, kiedy Rada Prezesów uzna, że stabilność systemu finansowego pozwala na normalne stosowanie zasad prowadzenia operacji polityki pieniężnej Eurosystemu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zawieszenie stosowania określonych postanowień dokumentacji ogólnej

1. Zawiesza się stosowanie minimalnych wymogów Eurosystemu w zakresie jakości kredytowej określonych w zasadach oceny jakości kredytowej Eurosystemu dotyczących aktywów rynkowych, zawartych w pkt 6.3.2 dokumentacji ogólnej, zgodnie z postanowieniami art. 2 i 3.

2. W przypadku rozbieżności pomiędzy niniejszą decyzją a dokumentacją ogólną pierwszeństwo mają postanowienia niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Utrzymanie statusu rynkowych instrumentów dłużnych emitowanych przez rząd Irlandii jako kwalifikowanego zabezpieczenia

Minimalnych wymogów Eurosystemu w zakresie jakości kredytowej nie stosuje się do rynkowych instrumentów dłużnych emitowanych przez rząd Irlandii. Aktywa te stanowią kwalifikowane zabezpieczenie na potrzeby operacji polityki pieniężnej Eurosystemu, bez względu na ich zewnętrzny rating kredytowy.

Artykuł 3

Utrzymanie statusu rynkowych instrumentów dłużnych gwarantowanych przez rząd Irlandii jako kwalifikowanego zabezpieczenia

Minimalnych wymogów Eurosystemu w zakresie jakości kredytowej nie stosuje się do rynkowych instrumentów dłużnych emitowanych przez podmioty mające siedzibę w Irlandii i gwarantowanych w pełni przez rząd Irlandii. Gwarancje udzielane przez rząd Irlandii nadal podlegają wymogom zawartym w pkt 6.3.2 dokumentacji ogólnej. Aktywa te stanowią kwalifikowane zabezpieczenie na potrzeby operacji polityki pieniężnej Eurosystemu, bez względu na ich zewnętrzny rating kredytowy.

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 31 marca 2011 r.

Jean-Claude TRICHET

Prezes EBC

(1) Dz.U. L 310 z 11.12.2000, s. 1.

8.4.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/35

Sprostowanie do dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej)

( Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 108 z dnia 24 kwietnia 2002 r. )

(Polskie wydanie specjalne, rozdział 13, tom 29, s. 349)

Strona 364:

zamiast:

„Artykuł 20”,

powinno być:

„Artykuł 30”.

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2011.094.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 94

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 54 8 kwietnia 2011

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
		2011/223/UE
	*	Decyzja Rady z dnia 31 marca 2011 r. określająca stanowisko, jakie ma zająć Unia Europejska w ramach Międzynarodowej Rady ds. Cukru w odniesieniu do przedłużenia obowiązywania Międzynarodowej umowy w sprawie cukru z 1992 r.	1
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Rady (UE) nr 333/2011 z dnia 31 marca 2011 r. ustanawiające kryteria określające, kiedy pewne rodzaje złomu przestają być odpadami na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE	2
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 334/2011 z dnia 7 kwietnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 185/2010 ustanawiające szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego ( 1 )	12
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 335/2011 z dnia 7 kwietnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1091/2009 w odniesieniu do minimalnej zawartości preparatu enzymatycznego endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49755) i endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (MUCL 49754) jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych ( 1 )	14
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 336/2011 z dnia 7 kwietnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1292/2008 w odniesieniu do stosowania dodatku paszowego Bacillus amyloliquefaciens CECT 5940 w paszy zawierającej diklazuril, sól sodową monenzyny i nikarbazynę ( 1 )	17
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 337/2011 z dnia 7 kwietnia 2011 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie preparatu enzymatycznego endo-1,4-beta-ksylanazy i endo-1 3(4)-beta-glukanazy jako dodatku paszowego dla drobiu, prosiąt odsadzonych od maciory i tuczników (posiadaczem pozwolenia jest Danisco Animal Nutrition) ( 1 )	19
	*	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 338/2011 z dnia 7 kwietnia 2011 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę [Magiun de prune Topoloveni (ChOG)]	21
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 339/2011 z dnia 7 kwietnia 2011 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	23
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 340/2011 z dnia 7 kwietnia 2011 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (UE) nr 867/2010 na rok gospodarczy 2010/11	25
		Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 341/2011 z dnia 7 kwietnia 2011 r. nieustalające minimalnej ceny sprzedaży w ramach dziewiętnastego indywidualnego zaproszenia do składania ofert na sprzedaż odtłuszczonego mleka w proszku w ramach procedury przetargowej otwartej rozporządzeniem (UE) nr 447/2010	27
		DECYZJE
		2011/224/UE
	*	Decyzja Rady z dnia 31 marca 2011 r. określająca stanowisko, jakie ma zająć Unia Europejska w ramach Międzynarodowej Rady Zbożowej w odniesieniu do przedłużenia obowiązywania Konwencji o handlu zbożem z 1995 r.	28
		2011/225/UE
	*	Decyzja wykonawcza Komisji z dnia 6 kwietnia 2011 r. w sprawie tymczasowego zakazu wprowadzania do obrotu w Niemczech detergentu POR-ÇÖZ (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 2290)	29
		2011/226/UE
	*	Decyzja Komisji z dnia 7 kwietnia 2011 r. przedłużająca okres przejściowy dotyczący nabywania gruntów rolnych na Łotwie ( 1 )	31
		2011/227/UE
	*	Decyzja Europejskiego Banku Centralnego z dnia 31 marca 2011 r. w sprawie tymczasowych zasad dotyczących kryteriów kwalifikowania rynkowych instrumentów dłużnych emitowanych lub gwarantowanych przez rząd Irlandii (EBC/2011/4)	33

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej) (Dz.U. L 108 z 24.4.2002) (Polskie wydanie specjalne, rozdział 13, tom 29, s. 349)	35