29.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1920/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (1) stanowi w art. 21, że Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii jest otwarte na udział państw trzecich, które podzielają zainteresowanie Unii i jej państw członkowskich celami i pracą Centrum.

(2)

W dniu 11 lipca 2006 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z Republiką Chorwacji w sprawie Umowy pomiędzy Unią Europejską a Republiką Chorwacji w sprawie udziału Republiki Chorwacji w pracach Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (zwanej dalej „Umową”). Negocjacje zostały pomyślnie zakończone parafowaniem Umowy.

(3)

Umowa powinna zostać podpisana w imieniu Unii z zastrzeżeniem jej zawarcia,

29.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/2

(1)

Artykuł 37 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że w przypadku gdy średnia cena rynkowa tusz wieprzowych we Wspólnocie, ustalona na podstawie cen notowanych w poszczególnych państwach członkowskich na reprezentatywnych rynkach Wspólnoty i ważona przy pomocy współczynników odzwierciedlających stosunkową wielkość stada trzody chlewnej w każdym państwie członkowskim, jest niższa niż 103 % ceny referencyjnej i prawdopodobnie utrzyma się na tym poziomie, Komisja może podjąć decyzję o przyznaniu dopłat do prywatnego przechowywania.

(2)

Ceny rynkowe spadły poniżej tego poziomu i, mając na względzie sezonowe i cykliczne tendencje, sytuacja ta może się utrzymać. W związku z powyższym właściwe jest przyznanie dopłat do prywatnego przechowywania.

(3)

Artykuł 31 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stanowi, że dopłaty do prywatnego przechowywania mogą zostać przyznane w odniesieniu do wieprzowiny oraz że Komisja ustala wysokość dopłat z wyprzedzeniem lub w ramach procedury przetargowej.

(4)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 826/2008 z dnia 20 sierpnia 2008 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące przyznawania dopłat do prywatnego przechowywania niektórych produktów rolnych (2) wprowadziło wspólne zasady wdrażania systemu dopłat do prywatnego przechowywania.

(5)

Na mocy art. 6 rozporządzenia (WE) nr 826/2008 dopłaty ustalone z góry mają być przyznawane zgodnie ze szczegółowymi zasadami i warunkami określonymi w rozdziale III tego rozporządzenia.

(6)

Aby ułatwić administrowanie środkiem, produkty z wieprzowiny należy klasyfikować w poszczególnych kategoriach ustanowionych według kosztu przechowywania.

(7)

Końcowy termin składania wniosków powinien uwzględniać panującą na rynku sytuację oraz zostać przyjęty zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(8)

W celu ułatwienia zadań administracyjnych i kontrolnych w odniesieniu do zawierania umów należy ustalić minimalne ilości produktów, które musi obejmować każdy wniosek.

(9)

Aby uzyskać pewność co do tego, że podmioty gospodarcze będą wywiązywać się ze swoich zobowiązań umownych oraz że przedmiotowy środek wywrze pożądany wpływ na rynek, należy ustalić zabezpieczenie.

(10)

Wywóz produktów z wieprzowiny przyczynia się do przywrócenia równowagi na rynku. W związku z tym przepisy art. 28 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 826/2008 powinny mieć zastosowanie w przypadku skrócenia okresu przechowywania, jeżeli wyprowadzone ze składu produkty są przeznaczone na wywóz. Należy ustalić stawki dzienne stosowane przy obniżaniu kwoty dopłaty zgodnie z tym artykułem.

(11)

Do celów stosowania art. 28 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 826/2008 oraz w celu zapewnienia spójnych i jasnych reguł obowiązujących podmioty gospodarcze, konieczne jest wyrażenie w dniach dwumiesięcznego okresu, o którym mowa w tym akapicie.

(12)

Artykuł 35 rozporządzenia (WE) nr 826/2008 określa informacje, które państwa członkowskie muszą przekazać Komisji. W ramach niniejszego rozporządzenia właściwe jest szczegółowe określenie zasad dotyczących powiadomień.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

29.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/5

29.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/7

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2010/11 rozporządzeniem Komisji (UE) nr 867/2010 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 33/2011 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

29.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/9

(1)

Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1017/2010 (2) uruchomiono sprzedaż zbóż w drodze procedur przetargowych zgodnie z warunkami przewidzianymi w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 z dnia 11 grudnia 2009 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zakupu i sprzedaży produktów rolnych w ramach interwencji publicznej (3).

(2)

Zgodnie z art. 46 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1272/2009 oraz art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1017/2010, na podstawie ofert otrzymanych w ramach indywidualnych zaproszeń do składania ofert, Komisja musi ustalić minimalną cenę sprzedaży dla każdego rodzaju zbóż oraz każdego państwa członkowskiego lub podjąć decyzję o nieustaleniu minimalnej ceny sprzedaży.

(3)

Na podstawie ofert otrzymanych w ramach piątych indywidualnych zaproszeń do składania ofert podjęto decyzję, iż należy ustalić minimalną cenę sprzedaży dla zbóż oraz dla państw członkowskich.

(4)

Aby wywołać szybką reakcję rynku oraz zapewnić efektywne zarządzanie przedmiotowym środkiem, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

29.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/11

(1)

Dyrektywa Komisji 2002/72/WE z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi (2) zezwala na stosowanie 2,2-bis(4-hydroksyfenylo)propanu, powszechnie znanego jako bisfenol A (zwanego dalej „BPA”), jako monomeru do produkcji materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi zgodnie z opiniami Komitetu Naukowego ds. Żywności (zwanego dalej „SCF”) (3) oraz Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwanego dalej „EFSA”) (4).

(2)

BPA jest stosowany jako monomer w produkcji poliwęglanowych tworzyw sztucznych. Poliwęglanowe tworzywa sztuczne stosuje się między innymi w produkcji butelek do karmienia niemowląt. W wyniku podgrzania w określonych warunkach niewielkie ilości BPA mogą potencjalnie przedostać się z pojemników na żywność do żywności i napojów i mogą zostać spożyte.

(3)

W dniu 29 marca 2010 r. rząd Danii poinformował Komisję i państwa członkowskie, że podjął decyzję o zastosowaniu środków bezpieczeństwa przewidzianych w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 i wprowadził tymczasowy zakaz stosowania BPA do produkcji materiałów z tworzyw sztucznych mających kontakt z żywnością przeznaczonych dla dzieci w wieku 0–3 lat (5).

(4)

Rząd Danii uzasadnił wprowadzenie środka bezpieczeństwa oceną ryzyka wydaną w dniu 22 marca 2010 r. przez Państwowy Instytut ds. Żywności Duńskiego Uniwersytetu Technicznego. Ocena ryzyka obejmuje ocenę kompleksowego badania przeprowadzonego na zwierzętach narażonych na niskie dawki BPA monitorującego rozwój układu nerwowego i zachowanie nowo narodzonych szczurów. Państwowy Instytut ds. Żywności Duńskiego Uniwersytetu Technicznego ocenił również, czy nowe dane zmieniają jego wcześniejszą ocenę toksycznych skutków dla rozwoju układu nerwowego i zachowania, prawdopodobnie spowodowanych przez BPA.

(5)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 z dnia 30 marca 2010 r. Komisja zwróciła się do EFSA o wydanie opinii w sprawie uzasadnienia przedstawionego przez Danię w celu stwierdzenia, że zastosowanie przedmiotowego materiału, pomimo iż jest on zgodny z odpowiednimi szczególnymi środkami prawnymi, zagraża zdrowiu człowieka.

(6)

Rząd Francji poinformował Komisję w dniu 6 lipca 2010 r. i państwa członkowskie w dniu 9 lipca 2010 r., że podjął decyzję o zastosowaniu środków bezpieczeństwa przewidzianych w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 i wprowadził tymczasowy zakaz produkcji, przywozu, wywozu i wprowadzania do obrotu butelek do karmienia zawierających BPA (6).

(7)

Rząd Francji uzasadnił wprowadzenie środka bezpieczeństwa dwiema opiniami wydanymi przez Francuski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (AFSSA) w dniach 29 stycznia 2010 r. i 7 czerwca 2010 r. oraz sprawozdaniem opublikowanym w dniu 3 czerwca 2010 r. przez Państwowy Instytut ds. Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM).

(8)

W dniu 23 września 2010 r. EFSA przyjął opinię Panelu ds. materiałów pozostających w kontakcie z żywnością, enzymów, aromatów oraz substancji pomagających w przetwarzaniu (zwanego dalej „panelem”) w sprawie BPA, wydaną w odpowiedzi na wniosek Komisji z dnia 30 marca 2010 r. i obejmującą ocenę szczegółowego badania neurobehawioralnego przeanalizowanego w duńskiej ocenie ryzyka, a także przegląd i ocenę innych niedawno opublikowanych badań dotyczących BPA (7).

(9)

W swojej opinii panel stwierdza, iż na podstawie kompleksowej oceny najnowszych danych dotyczących toksyczności dla ludzi i zwierząt nie znaleziono nowego badania, w wyniku którego należałoby zmienić tolerowane dzienne pobranie (zwane dalej „TDI”) wynoszące obecnie 0,05 mg/kg masy ciała dziennie. Wspomniane TDI określono na podstawie poziomu, wynoszącego 5 mg/kg masy ciała dziennie, przy którym nie obserwuje się szkodliwych skutków w wielopokoleniowym badaniu wpływu na rozrodczość prowadzonym na szczurach, oraz przy zastosowaniu współczynnika niepewności 100, który uznany jest za konserwatywny na podstawie wszystkich informacji o toksykokinetyce BPA. Wyrażając opinię mniejszości, jeden członek panelu stwierdził jednak, że zmiany zaobserwowane w niektórych badaniach podniosły poziom niepewności, który może nie odpowiadać obecnemu TDI, które w związku z tym należy uznać za tymczasowe, dopóki w obszarze niepewności nie zostaną udostępnione wiarygodniejsze dane.

(10)

Panel zauważył, że niektóre badania prowadzone na rosnących zwierzętach sugerowały występowanie innych skutków związanych z BPA, być może istotnych z punktu widzenia toksykologii, w szczególności zmian biochemicznych w mózgu, skutków immunomodulacyjnych oraz zwiększonej podatność na guzy piersi. Badania te mają wiele niedociągnięć. Nie można obecnie ocenić znaczenia tych ustaleń w odniesieniu do zdrowia człowieka. Jeśli w przyszłości udostępnione zostaną nowe istotne dane, panel ponownie przygotuje opinię.

(11)

Preparat do początkowego żywienia niemowląt lub mleko kobiece to jedyne źródło pokarmu dla niemowląt do 4 miesiąca życia i główne źródło pokarmu przez kilka następnych miesięcy. W opinii z 2006 r. EFSA stwierdził, że niemowlęta w wieku od 3 do 6 miesięcy karmione z wykorzystaniem butelek z poliwęglanu do karmienia niemowląt cechuje najwyższe narażenie na BPA, choć ma ono wartość poniżej TDI. Poziom narażenia na BPA dla tej grupy niemowląt spada w miarę stopniowego wycofywania karmienia butelką wykonaną z poliwęglanu i wprowadzania innego pożywienia jako głównego źródła pokarmu.

(12)

Zdaniem EFSA nawet jeśli niemowlę posiada wystarczającą zdolność do wyeliminowania BPA w najgorszym przypadku narażenia, układ odpowiedzialny za usuwanie BPA nie jest u niego tak rozwinięty jak u dorosłego, osiągając stopniowo zdolność taką jak u dorosłego w ciągu pierwszych 6 miesięcy życia.

(13)

Potencjalne działanie toksyczne może mieć poważniejsze skutki w rosnącym organizmie. Zgodnie z opiniami Komitetu Naukowego ds. Żywności z 1997 r. (8) i 1998 r. (9) niektóre skutki, w szczególności skutki dla układów hormonalnego i rozrodczego, wpływ na funkcjonowanie układu immunologicznego i na rozwój układu nerwowego, mają szczególne znaczenie dla niemowląt. Wpływ BPA na rozrodczość i rozwój układu nerwowego został szczegółowo przeanalizowany w standardowych wielopokoleniowych badaniach toksykologicznych oraz w innych badaniach, biorących pod uwagę rosnący organizm; w badaniach tych nie wykazano skutków w przypadku dawek poniżej TDI. Jednakże badania, których ze względu na liczne niedociągnięcia nie można było uwzględnić przy ustalaniu TDI, wykazały oddziaływanie związane z BPA o potencjalnym znaczeniu toksykologicznym. Wspomniane oddziaływanie, w szczególności na zmiany biochemiczne w mózgu, które może wpłynąć na rozwój układu nerwowego oraz immunomodulację, pokrywa się z obszarem szczególnego zainteresowania w przypadku niemowląt, podkreślonym w opiniach SCF z 1997 r. i 1998 r. Ponadto w opinii z 2010 r. EFSA wymienia wzmacniający wpływ wczesnego narażenia na BPA na tworzenie się guzów w późniejszym życiu w wyniku narażenia na czynnik rakotwórczy. Również w tym przypadku wrażliwym etapem jest rozwój organizmu. Niemowlęta można zatem określić jako szczególnie wrażliwą część populacji w kontekście omawianych ustaleń, których znaczenia dla zdrowia człowieka nie można jednak było w pełni ocenić.

(14)

Zgodnie z opinią EFSA z 2006 r. butelki do karmienia z poliwęglanu są głównym źródłem narażenia niemowląt na styczność z BPA. Na rynku unijnym istnieją materiały alternatywne wobec poliwęglanu, w szczególności szkło i butelki do karmienia niemowląt wykonane z innych tworzyw sztucznych. Te alternatywne materiały muszą być zgodne z surowymi wymogami w zakresie bezpieczeństwa, określonymi dla materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością. Nie ma zatem potrzeby dalszego stosowania poliwęglanu zawierającego BPA w butelkach do karmienia niemowląt.

(15)

Zważywszy na możliwość istnienia szczególnej wrażliwości niemowląt na potencjalne oddziaływanie BPA, mimo iż uznaje się, że niemowlę powinno być w stanie wyeliminować BPA, oraz nawet w przypadku gdy ryzyko, w szczególności dla ludzi, nie zostało w pełni wykazane, należy ograniczyć narażenie niemowląt na BPA w takim stopniu, w jakim jest to racjonalnie osiągalne, do czasu, gdy udostępnione zostaną dalsze dane naukowe pozwalające wyjaśnić toksykologiczne znaczenie niektórych zaobserwowanych skutków oddziaływania BPA, w szczególności w odniesieniu do zmian biochemicznych w mózgu, skutków immunomodulacyjnych oraz zwiększonej podatności na guzy piersi.

(16)

Zasada ostrożności, o której mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (10), pozwala Unii na tymczasowe przyjęcie środków na podstawie dostępnych stosownych informacji w oczekiwaniu na dodatkową ocenę ryzyka i przegląd danego środka w odpowiednim czasie.

(17)

Biorąc pod uwagę, że w odniesieniu do szkodliwości narażenia niemowląt na BPA (11) zawartego w butelkach z poliwęglanu do karmienia niemowląt obecny stan badań naukowych cechuje niepewność, która musi zostać wyjaśniona, Komisja jest uprawniona do podjęcia środka zapobiegawczego w odniesieniu do stosowania BPA w butelkach z poliwęglanu do karmienia niemowląt na podstawie zasady ostrożności, mającej zastosowanie w sytuacji, gdy istnieje naukowa niepewność, nawet jeśli ryzyko, w szczególności dla zdrowia człowieka, nie zostało w pełni udowodnione.

(18)

Dla osiągnięcia podstawowego celu, jakim jest zapewnienie wysokiego poziomu ochrony zdrowia człowieka, jest zatem konieczne i właściwe usuwanie źródeł zagrożenia dla zdrowia fizycznego i umysłowego, na które narażone są niemowlęta na skutek używania butelek do karmienia zawierających BPA.

(19)

Komisja oceniła rynek butelek do karmienia niemowląt i otrzymała od odpowiednich producentów informację, że w branży tej trwają dobrowolne działania na rzecz zastąpienia przedmiotowych materiałów i że skutki gospodarcze wnioskowanego środka są ograniczone. Wszystkie butelki do karmienia niemowląt zawierające BPA powinny zatem zostać zastąpione do połowy 2011 r.

(20)

Do czasu udostępnienia dalszych danych naukowych w celu wyjaśnienia toksykologicznego znaczenia niektórych zaobserwowanych skutków oddziaływania BPA, w szczególności w odniesieniu do zmian biochemicznych w mózgu, skutków immunomodulacyjnych i zwiększonej podatności na guzy piersi, należy tymczasowo zakazać stosowania BPA w produkcji i wprowadzaniu do obrotu butelek z poliwęglanu do karmienia niemowląt. Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2002/72/WE. Urząd jest uprawniony do monitorowania nowych badań w celu wyjaśnienia powyższych punktów końcowych.

(21)

W wyniku oceny technicznej i ekonomicznej wykonalności wdrożenia wnioskowanego środka stwierdza się, że środek ten nie stanowi ograniczenia dla handlu w większym stopniu, niż jest to wymagane w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony zdrowia zapewnianego w Unii.

(22)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

29.1.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 26/15

(1)

Artykuł 136 ust. 1 lit. a) TFUE przewiduje możliwość przyjęcia środków w odniesieniu do państw członkowskich, których walutą jest euro, w celu wzmocnienia koordynacji i nadzoru ich dyscypliny budżetowej.

(2)

Artykuł 126 TFUE stanowi, że państwa członkowskie mają unikać nadmiernego deficytu budżetowego oraz ustanawia w tym celu procedurę nadmiernego deficytu. Pakt stabilności i wzrostu, którego część naprawcza wprowadza w życie procedurę nadmiernego deficytu, stanowi ramy wspierające realizację polityk rządowych mających na celu szybkie przywrócenie dobrego stanu finansów publicznych z uwzględnieniem sytuacji gospodarczej.

(3)

W dniu 27 kwietnia 2009 r. Rada, zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, podjęła decyzję o istnieniu nadmiernego deficytu w Grecji.

(4)

W dniu 10 maja 2010 r. Rada, na podstawie art. 126 ust. 9 TFUE i art. 136 TFUE, przyjęła decyzję 2010/320/UE (1) (zwaną dalej „decyzją”) skierowaną do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanemu za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu najpóźniej do roku 2014. Rada określiła następującą ścieżkę korekty deficytu: deficyt publiczny nieprzekraczający 18 508 mln EUR w 2010 r., 17 065 mln EUR w 2011 r., 14 916 mln EUR w 2012 r., 11 399 mln EUR w 2013 r. i 6 385 mln EUR w 2014 r.

(5)

W prognozie dostępnej w chwili przyjęcia decyzji przez Radę zakładano spadek realnego PKB o 4 % w 2010 r. i 2,5 % w 2011 r., a następnie jego wzrost w kolejnych latach, kiedy to tempo wzrostu gospodarczego miało osiągnąć 1,1 % w 2012 r. oraz 2,1 % w latach 2013 i 2014. Zakładano również, że deflator PKB w kolejnych latach okresu 2010–2014 wyniesie odpowiednio 1,2 %, - 0,5 %, 1,0 %, 0,7 % oraz 1,0 %. Biorąc pod uwagę rozwój sytuacji gospodarczej, obecnie spodziewane jest, że realny PKB zmniejszy się o 4,25 % w 2010 r. i o 3 % w roku 2011, a następnie zacznie ponownie rosnąć w tempie 1,1 % w 2012 r. i 2,1 % w latach 2013 i 2014. Deflator PKB w kolejnych latach okresu 2010–2014 wyniesie zgodnie z obecnymi założeniami odpowiednio 3,0 %, 1,5 %, 0,4 %, 0,8 % oraz 1,2 %.

(6)

W dniu 7 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję 2010/486/UE (2) zmieniającą decyzję.

(7)

W dniu 15 listopada 2010 r. Eurostat zatwierdził dane statystyczne dotyczące deficytu i długu publicznego Grecji, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 479/2009 z dnia 25 maja 2009 r. o stosowaniu Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (3). Przy tej okazji skorygowano w górę szeregi statystyczne dotyczące deficytu i długu za lata 2006–2009. Wskaźnik deficytu publicznego za rok 2009 skorygowano z 13,6 % do 15,4 % PKB, natomiast wskaźnik długu – ze 115,1 % do 126,8 % PKB.

(8)

Grecja poczyniła znaczne postępy we wdrażaniu środków określonych w decyzji, w tym w zakresie zmniejszenia deficytu publicznego. Wspomniana korekta szeregów statystycznych oraz słaba ściągalność dochodów i inne problemy związane z wykonaniem budżetu, w tym kumulacja zobowiązań, oznaczają jednak, że pułap deficytu publicznego w 2010 r. zostanie najprawdopodobniej przekroczony. Przekroczenie to będzie musiało zostać w pełni skompensowane w ciągu roku 2011.

(9)

W dniu 24 listopada 2010 r. Grecja przedłożyła Radzie i Komisji sprawozdanie, w którym przedstawiono środki polityki podjęte celem zastosowania się do decyzji. Komisja dokonała oceny tego sprawozdania i doszła do wniosku, że Grecja w zadowalający sposób stosuje się do decyzji.

(10)

W świetle powyższego właściwa wydaje się zmiana decyzji w wielu różnych punktach, przy jednoczesnym utrzymaniu terminu korekty nadmiernego deficytu i ścieżki dostosowania w zakresie wskaźnika deficytu oraz wzrostu zadłużenia publicznego w ujęciu nominalnym,

1)

art. 1 ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Na podstawie dotyczących PKB prognoz z listopada 2010 r. wartość relacji długu do PKB nie przekroczy 143 % w 2010 r., 153 % w 2011 r., 157 % w 2012 r., 158 % w 2013 r. oraz 156 % w 2014 r.”;

2)

art. 2 ust. 3 lit. b) otrzymuje brzmienie:

3)

w art. 2 ust. 3 skreśla się lit. g);

4)

art. 2 ust. 3 lit. k) otrzymuje brzmienie:

5)

art. 2 ust. 3 lit. m) otrzymuje brzmienie:

6)

art. 2 ust. 3 lit. o) otrzymuje brzmienie:

7)

w art. 2 ust. 3 skreśla się lit. p);

8)

w art. 2 ust. 3 dodaje się litery w brzmieniu:

9)

w art. 2 ust. 4 skreśla się lit. a);

10)

w art. 2 ust. 4 dodaje się litery w brzmieniu:

11)

art. 2 ust. 5 lit. b) otrzymuje brzmienie:

12)

w art. 2 ust. 5 lit. d) lata „2010–2060” zastępuje się latami „2009–2060”;

13)

w art. 2 ust. 5 dodaje się literę w brzmieniu:

14)

art. 2 ust. 6 lit. a) otrzymuje brzmienie:

15)

w art. 2 ust. 7 skreśla się lit. c);

16)

w art. 2 ust. 7 dodaje się litery w brzmieniu: