4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/1

(1)

Zgodnie z art. 43 ust. 3 Traktatu Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje środki dotyczące ustalania i przydziału uprawnień do połowu.

(2)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (1) zobowiązuje do uwzględnienia dostępnych opinii naukowych, a w szczególności sprawozdania przygotowanego przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) przy przyjmowaniu środków niezbędnych do zapewnienia dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważonej działalności połowowej.

(3)

Na Radzie spoczywa obowiązek przyjęcia środków dotyczących ustalania i przydziału uprawnień do połowu w podziale na łowiska lub grupy łowisk, w tym w stosownych przypadkach ustalenia pewnych związanych z nimi funkcjonalnie warunków. Uprawnienia do połowów należy rozdzielić między państwa członkowskie w sposób zapewniający każdemu państwu członkowskiemu względną stabilność działalności połowowej dla każdego stada lub łowiska oraz z należytym uwzględnieniem celów wspólnej polityki rybołówstwa ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 2371/2002.

(4)

Całkowite dopuszczalne połowy (TAC) należy ustalać na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-ekonomicznych, zapewniając sprawiedliwe traktowanie sektorów rybołówstwa, jak również mając na uwadze opinie wyrażane podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas spotkań z Komitetem Doradczym ds. Rybołówstwa i Akwakultury oraz odpowiednimi regionalnymi komitetami doradczymi.

(5)

W odniesieniu do stad objętych szczegółowymi planami wieloletnimi uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z zasadami określonymi w tych planach. Limity połowowe oraz ograniczenia nakładów połowowych dla stad dorsza w Morzu Bałtyckim należy zatem określić zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1098/2007 z dnia 18 września 2007 r. ustanawiającym wieloletni plan w zakresie zasobów dorsza w Morzu Bałtyckim oraz połowów tych zasobów (2).

(6)

Korzystanie z uprawnień do połowów określonych w niniejszym rozporządzeniu podlega przepisom rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (3), a w szczególności jego art. 33 i 34, które dotyczą odpowiednio zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Należy zatem sprecyzować, jakich kodów mają używać państwa członkowskie przesyłające Komisji dane na temat wyładunku połowów ze stad objętych niniejszym rozporządzeniem.

(7)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzającego dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (4), niezbędne jest określenie stad, które podlegają różnym środkom ustanowionym w tymże rozporządzeniu.

(8)

W celu zapewnienia rybakom w Unii środków utrzymania ważne jest, aby odnośne łowiska zostały otwarte w dniu 1 stycznia 2011 r.,

a)

obszary Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) to obszary geograficzne określone w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 2187/2005 z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund poprzez zastosowanie środków technicznych (5);

b)

„Morze Bałtyckie” oznacza podrejony ICES 22–32;

c)

„statek unijny” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego i zarejestrowany w Unii;

d)

„całkowity dopuszczalny połów (TAC)” oznacza ilość ryb, która może zostać odłowiona co roku w ramach każdego stada;

e)

„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

f)

„dzień przebywania poza portem” oznacza dowolny nieprzerwany okres 24 godzin lub jego część, podczas którego statek przebywa poza portem.

a)

wymian dokonanych na mocy art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b)

przeniesień dokonywanych na mocy art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

c)

dodatkowych wyładunków dozwolonych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d)

ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e)

potrąceń dokonywanych na mocy art. 37, 105, 106 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

a)

połowów tych dokonały statki państwa członkowskiego, któremu przysługuje określona kwota i kwota ta nie została w pełni wykorzystana; lub

b)

połowy te stanowią część kwoty unijnej, której nie przydzielono państwom członkowskim w ramach kwot i która nie została w pełni wykorzystana.

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/10

(1)

W załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 428/2008 z dnia 8 maja 2008 r. określającego centra skupu interwencyjnego zbóż (2) wymienia się, w odniesieniu do wszystkich państw członkowskich, centra interwencyjne dla poszczególnych zbóż z wyjątkiem pszenicy durum.

(2)

W załączniku do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1173/2009 (3) wyznacza się centra interwencyjne pszenicy durum i ryżu, o których mowa w art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 670/2009 (4).

(3)

W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 z dnia 11 grudnia 2009 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zakupu i sprzedaży produktów rolnych w ramach interwencji publicznej (5) przewiduje się, począwszy od roku gospodarczego 2010/2011, wymogi dotyczące wyznaczania i zatwierdzania centrów interwencyjnych i miejsc przechowywania. W art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (i) wspomnianego rozporządzenia wymaga się w szczególności, by każde centrum interwencyjne dysponowało możliwościami przechowywania co najmniej 20 000 ton zbóż.

(4)

Rozporządzenie (UE) nr 1272/2009 uchyla rozporządzenie (WE) nr 670/2009 w odniesieniu do zbóż ze skutkiem od dnia 1 lipca 2010 r.

(5)

Od dnia 1 lipca 2010 r. centra interwencyjne dla zbóż wyznaczone w zastosowaniu art. 41 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 muszą spełniać wymogi ustanowione w art. 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1272/2009. Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 428/2008 i zmienić rozporządzenie (WE) nr 1173/2009.

(6)

Zgodnie z art. 55 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1272/2009 państwa członkowskie przekazały służbom Komisji wykaz centrów interwencyjnych na potrzeby ich wyznaczenia oraz wykaz zatwierdzonych miejsc przechowywania związanych z centrami interwencyjnymi, uznanych za spełniające minimalne wymogi określone w przepisach wspólnotowych. Niektóre państwa członkowskie nie przekazały wykazu centrów interwencyjnych dla zbóż ze względu na swój niski poziom produkcji zbóż lub ze względu na niestwierdzenie nadwyżki upraw zbóż i niekorzystanie z interwencji przez znaczny okres czasu.

(7)

W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu interwencji publicznej Komisja powinna wyznaczyć centra interwencyjne w zależności od ich lokalizacji geograficznej i opublikować wykaz związanych z nimi miejsc przechowywania wraz ze wszystkimi informacjami, których potrzebują podmioty gospodarcze zainteresowane interwencją publiczną.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/14

(1)

Republika Zielonego Przylądka (zwana dalej „Zielonym Przylądkiem”) jest państwem beneficjentem objętym szczególnymi ustaleniami dla krajów najsłabiej rozwiniętych (znanym także jako program „Wszystko oprócz broni”) w ramach ogólnego systemu preferencji taryfowych Unii.

(2)

Artykuł 11 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 przewiduje możliwość usunięcia państwa z wykazu krajów objętych szczególnymi ustaleniami dla krajów najsłabiej rozwiniętych, kiedy państwo to zostanie wykluczone z wykazu krajów najsłabiej rozwiniętych przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Artykuł ten przewiduje także ustanowienie co najmniej trzyletniego okresu przejściowego, zanim usunięcie stanie się skuteczne.

(3)

Organizacja Narodów Zjednoczonych usunęła Zielony Przylądek z wykazu krajów najsłabiej rozwiniętych z dniem 1 stycznia 2008 r. (2).

(4)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1547/2007 (3) Zielony Przylądek został usunięty z wykazu państw beneficjentów objętych szczególnymi ustaleniami dla krajów najsłabiej rozwiniętych z dniem 1 stycznia 2011 r. po upływie trzyletniego okresu przejściowego.

(5)

Okres przejściowy ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 1547/2007 przypadł na okres kryzysu gospodarczego i charakteryzował się mniejszym obrotem handlowym, który negatywnie wpłynął na podejmowane przez Zielony Przylądek wysiłki na rzecz dywersyfikacji gospodarczej. Okres przejściowy nie zapewnił zatem Zielonemu Przylądkowi czasu koniecznego dla likwidacji nadmiernego uzależnienia od jednego kluczowego sektora eksportu i złagodzenia potencjalnych negatywnych skutków wykluczenia z programu „Wszystko oprócz broni”. W związku z tym należy wydłużyć ten okres do dnia 1 stycznia 2012 r.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Ogólnych Preferencji Taryfowych,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/15

(1)

Republika Malediwów (zwana dalej „Malediwami”) jest beneficjentem szczególnego rozwiązania dla krajów najsłabiej rozwiniętych w ramach unijnego ogólnego systemu preferencji taryfowych.

(2)

Artykuł 11 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 732/2008 przewiduje możliwość wycofania państwa z wykazu państw objętych szczególnym rozwiązaniem dla krajów najsłabiej rozwiniętych, kiedy państwo to zostanie usunięte z wykazu krajów najsłabiej rozwiniętych przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Artykuł ten przewiduje także ustanowienie co najmniej trzyletniego okresu przejściowego w celu złagodzenia wszelkich negatywnych skutków, jakie mogą wyniknąć z utraty preferencji taryfowych przyznanych w ramach szczególnego rozwiązania dla krajów najsłabiej rozwiniętych.

(3)

Organizacja Narodów Zjednoczonych usunęła Malediwy z wykazu krajów najsłabiej rozwiniętych z dniem 1 stycznia 2011 r. (2).

(4)

W związku z tym Malediwy powinny mieć możliwość dalszego korzystania z preferencji przyznanych w ramach szczególnego rozwiązania dla krajów najsłabiej rozwiniętych do dnia 31 grudnia 2013 r.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Preferencji Ogólnych,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/16

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/18

(1)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1359/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. ustanawiającym na lata 2009 i 2010 uprawnienia do połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębinowych (2) określono kwoty na lata 2009 i 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/20

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalające uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/22

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/24

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) nr 53/2010 z dnia 14 stycznia 2010 r. ustalającym uprawnienia do połowów na 2010 rok dla pewnych stad ryb i grup stad ryb, stosowane na wodach UE oraz w odniesieniu do statków UE na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/26

(1)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1226/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustalającym uprawnienia do połowów i związane z nimi warunki dla pewnych stad ryb i grup stad ryb stosowane na Morzu Bałtyckim w 2010 r. (2)., określono kwoty na rok 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r..

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/28

(1)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1359/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. ustanawiającym na lata 2009 i 2010 uprawnienia do połowów dla wspólnotowych statków rybackich dotyczące niektórych stad ryb głębinowych (2) określono kwoty na lata 2009 i 2010.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego, o którym mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2010 r.

(3)

Należy zatem zakazać działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/30

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/32

(1)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 451/2000 (2) i 1490/2002 (3) określają szczegółowe zasady realizacji trzeciego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, oraz wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmuje fenbukonazol.

(2)

Zgodnie z art. 11e rozporządzenia (WE) nr 1490/2002 wnioskodawca wycofał swoje poparcie dla włączenia wspomnianej substancji czynnej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania projektu sprawozdania z oceny. W związku z powyższym przyjęto decyzję Komisji 2008/934/WE z dnia 5 grudnia 2008 r. dotyczącą niewłączenia niektórych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające te substancje (4), obejmującą fenbukonazol.

(3)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG pierwotny powiadamiający (zwany dalej wnioskodawcą) złożył nowy wniosek o zastosowanie procedury przyspieszonej przewidzianej w art. 14-19 rozporządzenia Komisji (WE) nr 33/2008 z dnia 17 stycznia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 91/414/EWG w odniesieniu do zwykłej i przyspieszonej procedury oceny substancji czynnych objętych programem prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej dyrektywy, ale niewłączonych do załącznika I do tej dyrektywy (5).

(4)

Wniosek ten przedłożono Zjednoczonemu Królestwu, które zostało wyznaczone jako państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy rozporządzeniem (WE) 451/2000. Termin dotyczący przyspieszonej procedury został dotrzymany. Specyfikacja substancji czynnej i jej możliwe zastosowania są takie same jak w przedmiocie decyzji 2008/934/WE. Wniosek ten spełnia również pozostałe wymogi merytoryczne i proceduralne określone w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 33/2008.

(5)

Zjednoczone Królestwo oceniło dodatkowe dane przekazane przez wnioskodawcę i przygotowało dodatkowe sprawozdanie. W dniu 20 lipca 2009 r. przedłożyło to sprawozdanie Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwanemu dalej „Urzędem”) i Komisji. Urząd przekazał dodatkowe sprawozdanie pozostałym państwom członkowskim i wnioskodawcy, aby się do niego ustosunkowali, a otrzymane uwagi przesłał Komisji. Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 33/2008 i na wniosek Komisji Urząd przedstawił Komisji swoje stanowisko w sprawie fenbukonazolu w dniu 18 marca 2010 r. (6). Projekt sprawozdania z oceny, sprawozdanie dodatkowe i stanowisko Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 28 października 2010 r. w formie sprawozdania z przeglądu dotyczącego fenbukonazolu, opracowanego przez Komisję.

(6)

Jak wykazały różnorodne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające fenbukonazol zasadniczo spełniają wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem włączyć fenbukonazol do załącznika I w celu zapewnienia we wszystkich państwach członkowskich możliwości udzielania zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję czynną zgodnie z przepisami wymienionej dyrektywy.

(7)

Bez uszczerbku dla tego ustalenia należy uzyskać dalsze informacje na temat pewnych szczegółowych kwestii. Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że włączenie substancji do załącznika I może być uzależnione od spełnienia określonych warunków. Należy zatem nałożyć na wnioskodawcę obowiązek przedstawienia potwierdzających danych dotyczących pozostałości metabolitów pochodnych triazolu w uprawach pierwotnych, roślinach uprawianych zmianowo oraz produktach pochodzenia zwierzęcego. W celu doprecyzowania oceny ewentualnych właściwości fenbukonazolu powodujących zaburzenia endokrynologiczne należy wprowadzić wymóg poddania fenbukonazolu dalszym badaniom, jak tylko pojawią się wytyczne OECD w sprawie badań zaburzeń endokrynologicznych lub wytyczne w sprawie badań uzgodnione na poziomie Wspólnoty.

(8)

Należy przewidzieć rozsądnie długi termin na włączenie substancji czynnej do załącznika I, w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z tego faktu.

(9)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG zobowiązań wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwom członkowskim należy dać sześć miesięcy, licząc od daty włączenia, na dokonanie przeglądu istniejących zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających fenbukonazol w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa członkowskie powinny odpowiednio zmienić, zastąpić lub wycofać dotychczasowe zezwolenia zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(10)

Doświadczenie zdobyte przy okazji wcześniejszych przypadków włączania do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG substancji czynnych, ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającego szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu prac określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (7), pokazuje, że mogą pojawić się trudności z interpretacją spoczywających na posiadaczach dotychczasowych zezwoleń obowiązków w zakresie dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności wydaje się zatem konieczne wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnie z wymogami określonymi w załączniku II do wymienionej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z tymi, które nakłada się w przyjętych dotąd dyrektywach zmieniających załącznik I.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(12)

Decyzja Komisji 2008/934/WE z dnia 5 grudnia 2008 r. dotycząca niewłączenia niektórych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG oraz cofnięcia zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające te substancje przewiduje niewłączenie fenbukonazolu oraz cofnięcie do dnia 31 grudnia 2011 r. zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję. Konieczne jest skreślenie wiersza dotyczącego fenbukonazolu w załączniku do tej decyzji.

(13)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2008/934/WE.

(14)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego fenbukonazol jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmieniają lub wycofują zezwolenie najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2015 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego fenbukonazol jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby, zmieniają lub wycofują zezwolenie do dnia 30 kwietnia 2015 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub wycofania we właściwej dyrektywie lub dyrektywach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, w zależności od tego, która z tych dwóch dat jest późniejsza.

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/36

(1)

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) ustanowiono w celu zapewnienia dodatkowego wsparcia pracownikom zwolnionym w wyniku istotnych zmian w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją oraz udzielenia im pomocy umożliwiającej powrót na rynek pracy.

(2)

Zakres zastosowania EFG został rozszerzony w odniesieniu do wniosków przedłożonych po dniu 1 maja 2009 r. i obejmuje również pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego.

(3)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pozwala uruchomić EFG w ramach rocznego pułapu w wysokości 500 mln EUR.

(4)

W dniu 9 października 2009 r. Irlandia złożyła wniosek o uruchomienie środków z EFG w związku ze zwolnieniami w przedsiębiorstwie SR Technics, uzupełniając go o dodatkowe informacje do dnia 18 maja 2010 r. Wniosek jest zgodny z wymogami określania wkładów finansowych zawartymi w art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1927/2006. Komisja wnosi zatem o uruchomienie kwoty 7 445 863 EUR.

(5)

Należy zatem uruchomić środki z EFG, aby zapewnić wkład finansowy dla powyższego wniosku złożonego przez Irlandię,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/37

(1)

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) ustanowiono w celu zapewnienia dodatkowego wsparcia pracownikom zwolnionym w wyniku istotnych zmian w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją oraz udzielenia im pomocy umożliwiającej powrót na rynek pracy.

(2)

Zakres zastosowania EFG został rozszerzony o wnioski przedłożone po dniu 1 maja 2009 r. i obejmuje również pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego.

(3)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pozwala uruchomić EFG w ramach rocznego pułapu w wysokości 500 mln EUR.

(4)

W dniu 30 grudnia 2009 r. Niderlandy przedłożyły wniosek o uruchomienie środków z EFG w związku ze zwolnieniami w ośmiu przedsiębiorstwach prowadzących działalność w dziale 58 według klasyfikacji NACE Rev. 2 (działalność wydawnicza) w dwóch sąsiadujących ze sobą regionach według klasyfikacji NUTS II: Noord Holland i Zuid Holland i uzupełniły go dodatkowymi informacjami do dnia 31 maja 2010 r. Wniosek jest zgodny z wymogami określania wkładów finansowych zawartymi w art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1927/2006. Komisja wnosi zatem o uruchomienie kwoty 2 326 459 EUR.

(5)

Należy zatem uruchomić środki z EFG, aby zapewnić wkład finansowy dla wniosku złożonego przez Niderlandy,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/38

(1)

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) ustanowiono w celu zapewnienia dodatkowego wsparcia pracownikom zwolnionym w wyniku istotnych zmian w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją oraz udzielenia im pomocy umożliwiającej powrót na rynek pracy.

(2)

Zakres zastosowania EFG został rozszerzony o wnioski przedłożone po dniu 1 maja 2009 r. i obejmuje również pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego.

(3)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pozwala uruchomić EFG w ramach rocznego pułapu w wysokości 500 mln EUR.

(4)

W dniu 30 grudnia 2009 r. Niderlandy przedłożyły wniosek o uruchomienie środków z EFG w związku ze zwolnieniami w 70 przedsiębiorstwach prowadzących działalność w dziale 18 według klasyfikacji NACE Rev. 2 (poligrafia i reprodukcja zapisanych nośników informacji) w dwóch sąsiadujących ze sobą regionach według klasyfikacji NUTS II: Noord Brabant (NL41) i Zuid Holland (NL33) i uzupełniły go dodatkowymi informacjami do dnia 11 maja 2010 r. Wniosek jest zgodny z wymogami określania wkładów finansowych zawartymi w art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1927/2006. Komisja wnosi zatem o uruchomienie kwoty 2 890 027 EUR.

(5)

Należy zatem uruchomić środki z EFG, aby zapewnić wkład finansowy dla wniosku złożonego przez Niderlandy,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/39

(1)

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) ustanowiono w celu zapewnienia dodatkowego wsparcia pracownikom zwolnionym w wyniku istotnych zmian w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją oraz udzielenia im pomocy umożliwiającej powrót na rynek pracy.

(2)

Zakres zastosowania EFG został rozszerzony w odniesieniu do wniosków przedłożonych po dniu 1 maja 2009 r. i obejmuje również pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego.

(3)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pozwala uruchomić EFG w ramach rocznego pułapu w wysokości 500 mln EUR.

(4)

W dniu 30 grudnia 2009 r. Niderlandy przedłożyły wniosek o uruchomienie środków z EFG w związku ze zwolnieniami w dziewięciu przedsiębiorstwach prowadzących działalność w dziale 18 według klasyfikacji NACE Rev. 2 (poligrafia i reprodukcja zapisanych nośników informacji) w regionie Limburg (NL42) według klasyfikacji NUTS II i uzupełniły go dodatkowymi informacjami do dnia 6 maja 2010 r. Wniosek jest zgodny z wymogami określania wkładów finansowych zawartymi w art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1927/2006. Komisja wnosi zatem o uruchomienie kwoty 549 946 EUR.

(5)

Należy zatem uruchomić środki z EFG, aby zapewnić wkład finansowy dla wniosku złożonego przez Niderlandy,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/40

(1)

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) ustanowiono w celu zapewnienia dodatkowego wsparcia pracownikom zwolnionym w wyniku istotnych zmian w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją oraz udzielenia im pomocy umożliwiającej powrót na rynek pracy.

(2)

Zakres zastosowania EFG został rozszerzony w odniesieniu do wniosków przedłożonych po dniu 1 maja 2009 r. i obejmuje również pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego.

(3)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pozwala uruchomić EFG w ramach rocznego pułapu w wysokości 500 mln EUR.

(4)

W dniu 30 grudnia 2009 r. Niderlandy przedłożyły wniosek o uruchomienie środków z EFG w związku ze zwolnieniami w 45 przedsiębiorstwach prowadzących działalność w dziale 18 według klasyfikacji NACE Rev. 2 (poligrafia i reprodukcja zapisanych nośników informacji) w dwóch sąsiadujących ze sobą regionach według klasyfikacji NUTS II: Gelderland (NL22) i Overijssel (NL21), i uzupełniło go dodatkowymi informacjami do dnia 6 maja 2010 r. Wniosek jest zgodny z wymogami określania wkładów finansowych zawartymi w art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1927/2006. Komisja wnosi zatem o uruchomienie kwoty 2 013 619 EUR.

(5)

Należy zatem uruchomić środki z EFG, aby zapewnić wkład finansowy dla wniosku złożonego przez Holandię,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/41

(1)

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) ustanowiono w celu zapewnienia dodatkowego wsparcia pracownikom zwolnionym w wyniku istotnych zmian w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją oraz udzielenia im pomocy umożliwiającej powrót na rynek pracy.

(2)

Zakres zastosowania EFG został rozszerzony o wnioski przedłożone po dniu 1 maja 2009 r. i obejmuje również pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego.

(3)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pozwala uruchomić EFG w ramach rocznego pułapu w wysokości 500 mln EUR.

(4)

W dniu 30 grudnia 2009 r. Niderlandy przedłożyły wniosek o uruchomienie środków z EFG w związku ze zwolnieniami w 79 przedsiębiorstwach prowadzących działalność w dziale 18 według klasyfikacji NACE Rev. 2 (poligrafia i reprodukcja zapisanych nośników informacji) w dwóch sąsiadujących ze sobą regionach według klasyfikacji NUTS II: Noord Holland (NL32) i Utrecht (NL31) i uzupełniły go dodatkowymi informacjami do dnia 6 maja 2010 r. Wniosek jest zgodny z wymogami określania wkładów finansowych zawartymi w art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1927/2006. Komisja wnosi zatem o uruchomienie kwoty 2 266 625 EUR.

(5)

Należy zatem uruchomić środki z EFG, aby zapewnić wkład finansowy dla wniosku złożonego przez Niderlandy,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/42

(1)

Unia Europejska ustanowiła Fundusz Solidarności Unii Europejskiej („fundusz”) w celu okazania solidarności z ludnością zamieszkującą regiony dotknięte klęskami.

(2)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. dopuszcza możliwość uruchomienia funduszu w granicach rocznego pułapu wynoszącego 1 mld EUR.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 2012/2002 zawiera przepisy, na mocy których można uruchomić fundusz.

(4)

Irlandia złożyła wniosek o uruchomienie funduszu w związku z klęską żywiołową spowodowaną przez rozległe powodzie,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/43

(1)

Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) ustanowiono w celu zapewnienia dodatkowego wsparcia pracownikom zwolnionym w wyniku istotnych zmian w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją oraz udzielenia im pomocy umożliwiającej powrót na rynek pracy.

(2)

Zakres zastosowania EFG został rozszerzony w odniesieniu do wniosków przedłożonych po dniu 1 maja 2009 r. i obejmuje również pomoc dla pracowników, których zwolnienie było bezpośrednim skutkiem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego.

(3)

Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 17 maja 2006 r. pozwala uruchomić EFG w ramach rocznego pułapu w wysokości 500 mln EUR.

(4)

W dniu 30 grudnia 2009 r. Niderlandy przedłożyły wniosek o uruchomienie środków z EFG w związku ze zwolnieniami w dwóch przedsiębiorstwach prowadzących działalność w dziale 18 według klasyfikacji NACE Rev. 2 (poligrafia i reprodukcja zapisanych nośników informacji) w regionie Drenthe (NL13) według klasyfikacji NUTS II i uzupełniły go dodatkowymi informacjami do dnia 6 maja 2010 r. Wniosek jest zgodny z wymogami określania wkładów finansowych zawartymi w art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1927/2006. Komisja wnosi zatem o uruchomienie kwoty 453 632 EUR.

(5)

Należy zatem uruchomić środki z EFG, aby zapewnić wkład finansowy dla wniosku złożonego przez Niderlandy,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/44

(1)

W dniu 14 listopada 2005 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2005/797/WPZiB w sprawie Misji Policyjnej Unii Europejskiej na Terytoriach Palestyńskich (1) (EUPOL COPPS) na okres trzech lat. Faza operacyjna EUPOL COPPS rozpoczęła się w dniu 1 stycznia 2006 r. Wspólne działanie 2005/797/WPZiB zostało przedłużone na mocy wspólnego działania 2008/958/WPZiB (2) do dnia 31 grudnia 2010 r.

(2)

W decyzji Rady 2009/955/WPZiB (3) przewidziano finansową kwotę odniesienia na pokrycie wydatków związanych z EUPOL COPPS w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2010 r. Tę finansową kwotę odniesienia należy zwiększyć, tak aby pokryła potrzeby operacyjne misji.

(3)

Wspólne działanie 2005/797/WPZiB i decyzja 2009/955/WPZiB powinny zostać odpowiednio zmienione,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/45

(1)

Pismem zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny Komisji dnia 18 lutego 2010 r. Włochy wniosły o upoważnienie do przedłużenia środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w celu dalszego ograniczania prawa do odliczania podatku VAT w związku z wydatkami na niektóre drogowe pojazdy silnikowe, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

(2)

Pismem z dnia 13 lipca 2010 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku złożonym przez Włochy. Pismem z dnia 15 lipca 2010 r. Komisja zawiadomiła Włochy, że posiada wszystkie informacje konieczne do rozpatrzenia wniosku.

(3)

Decyzją Rady 2007/441/WE z dnia 18 czerwca 2007 r. upoważniającą Republikę Włoską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2) upoważniono Włochy do ograniczenia do 40 % prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) od wydatków na drogowe pojazdy silnikowe, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Decyzja 2007/441/WE stanowi też, że korzystanie do celów prywatnych z pojazdów podlegających ograniczeniu prawa do odliczenia zgodnie z powyższą decyzją nie jest traktowane jako odpłatne świadczenie usług. Decyzja 2007/441/WE zawiera definicje pojazdów i wydatków objętych jej zakresem stosowania, a także wykaz pojazdów, które są jednoznacznie wyłączone z zakresu stosowania tej decyzji.

(4)

Zgodnie z art. 6 decyzji 2007/441/WE Włochy przedstawiły Komisji sprawozdanie obejmujące pierwsze dwa lata stosowania decyzji, w tym przegląd ograniczenia procentowego. Informacje przekazane przez Włochy pokazują, że ograniczenie do 40 % prawa do odliczenia odpowiada rzeczywistości, jeśli chodzi o wykorzystanie przedmiotowych pojazdów do celów działalności gospodarczej i celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Należy zatem upoważnić Włochy do stosowania środka w kolejnym określonym przedziale czasowym, do dnia 31 grudnia 2013 r.

(5)

W przypadku uznania przez Włochy za konieczne przedłużenia środka poza rok 2013, należy przedłożyć Komisji nowe sprawozdanie wraz z wnioskiem o przedłużenie, do dnia 1 kwietnia 2013 r.

(6)

Dnia 29 października 2004 r. Komisja przyjęła wniosek w sprawie dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG w celu uproszczenia zobowiązań wynikających z podatku od wartości dodanej. Ustanowiony niniejszą decyzją środek stanowiący odstępstwo powinien wygasnąć w dniu wejścia w życie dyrektywy zmieniającej, jeśli data ta będzie wcześniejsza niż data wygaśnięcia środka określona niniejszą decyzją.

(7)

Odstępstwo nie ma wpływu na zasoby własne Unii pochodzące z podatku od wartości dodanej.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/441/WE,

1)

art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Wniosek o przedłużenie środka określonego niniejszą decyzją przedkłada się Komisji do dnia 1 kwietnia 2013 r.

Do wniosku o przedłużenie tych środków załącza się sprawozdanie obejmujące przegląd stosowanego ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT nakładanego na wydatki związane z pojazdami silnikowymi, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej.”;

2)

art. 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

Niniejsza decyzja traci moc z dniem wejścia w życie przepisów unijnych określających rodzaj wydatków związanych z pojazdami silnikowymi, w przypadku których odliczenie podatku od wartości dodanej podlega ograniczeniom, a najpóźniej z dniem 31 grudnia 2013 r.”.

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/47

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 ustanowiono zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania przenośnych gąbczastych encefalopatii (TSE) u zwierząt. W tym celu status w odniesieniu do gąbczastej encefalopatii bydła (BSE) państw członkowskich lub państw trzecich lub ich regionów („państwa lub regiony”) należy ustalić, kwalifikując je w jednej z trzech kategorii w zależności od poziomu ryzyka wystąpienia BSE (nieznaczne ryzyko wystąpienia BSE, kontrolowane ryzyko wystąpienia BSE i nieustalone ryzyko wystąpienia BSE).

(2)

Załącznik do decyzji Komisji 2007/453/WE z dnia 29 czerwca 2007 r. ustanawiającej status BSE państw członkowskich i krajów trzecich lub ich regionów zgodnie z ryzykiem wystąpienia BSE (2) grupuje państwa lub regiony według ich statusu ryzyka wystąpienia BSE.

(3)

Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) odgrywa czołową rolę w kategoryzacji państw lub regionów zgodnie z ryzykiem wystąpienia BSE. W wykazie zawartym w załączniku do decyzji 2007/453/WE uwzględnia się rezolucję nr XXII – Uznawanie statusu państw członkowskich w odniesieniu do gąbczastej encefalopatii bydła – przyjętą przez OIE w maju 2009 r. w odniesieniu do statusu BSE państw członkowskich i państw trzecich.

(4)

W maju 2010 r. OIE przyjęła rezolucję nr 18 – Uznawanie statusu państw członkowskich w odniesieniu do ryzyka występowania gąbczastej encefalopatii bydła. W rezolucji tej uznano Indie i Peru za państwa o nieznacznym ryzyku wystąpienia BSE, a Panamę i Koreę Południową za państwa o kontrolowanym ryzyku wystąpienia BSE. Wykaz w załączniku do decyzji 2007/453/WE powinien zatem zostać zmieniony w celu dostosowania go do wymienionej rezolucji w odniesieniu do tych państw trzecich.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/453/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/49

(1)

Decyzja Komisji 2009/984/UE (4) ustanowiła saldo końcowe, które należy wypłacić Republice Czeskiej, Węgrom i Słowenii lub odzyskać od tych państw przy zamykaniu przejściowych programów rozwoju obszarów wiejskich finansowanych z EFOGR.

(2)

Na podstawie rocznego sprawozdania finansowego złożonego przez Estonię, Cypr, Łotwę, Litwę, Maltę, Polskę i Słowację dotyczącego wydatków w dziedzinie środków rozwoju obszarów wiejskich, uzupełnionego wymaganymi informacjami, rachunki agencji płatniczych, o których mowa w art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (5), zostały rozliczone za lata budżetowe 2005 (6), 2006 (7), 2007 (8), 2008 (9) i 2009 (10). Przyjęto odpowiednie decyzje w sprawie rozliczenia rachunków.

(3)

Ostateczny termin kwalifikowalności dla przejściowych programów rozwoju obszarów wiejskich ustalono na dzień 31 grudnia 2008 r. Przedłużenie ostatecznego terminu kwalifikowalności przyznano Estonii, Malcie i Słowacji. Wydatki poniesione między dniem 16 października 2008 r. a dniem 30 czerwca 2009 r. zgłoszono w sprawozdaniu finansowym za 2009 r.; w związku z tym wymienione powyżej decyzje o rozliczeniu rachunków stanowią rozliczenie wszystkich wydatków poniesionych w ramach tych programów.

(4)

Artykuł 32 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1260/1999 stanowi, że łączna ilość płatności, które są dokonywane w odniesieniu do danego programu, przed wypłaceniem ostatecznego salda, nie przekracza 95 % zobowiązań Wspólnoty dla tego programu.

(5)

W odniesieniu do wydatków na rozwój obszarów wiejskich objętych art. 3 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 27/2004, saldo końcowe, które należy wypłacić lub odzyskać, obliczane jest na podstawie ostatnich decyzji w sprawie rozliczenia rachunków oraz dodatkowych informacji dostarczonych przez Estonię, Cypr, Łotwę, Litwę, Maltę, Polskę i Słowację zgodnie z motywem 6 poniżej.

(6)

W związku z zamykaniem przejściowych programów rozwoju obszarów wiejskich państwa członkowskie, których to dotyczy, poproszono o dostarczenie informacji o pozostających do spłaty należnościach związanych z tymi programami. Dane dotyczące należności sprawdzono i Komisja uwzględniła je przy obliczaniu salda końcowego.

(7)

Zgodnie z art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 niniejsza decyzja nie ma wpływu na późniejsze decyzje Komisji wykluczające z finansowania unijnego wydatki dokonane niezgodnie z przepisami Unii Europejskiej,

4.12.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 318/52

(1)

Od dnia 1 stycznia 1999 r. Europejski Bank Centralny (EBC) dysponuje wyłącznym prawem do zatwierdzania wielkości emisji monet przez państwa członkowskie, których walutą jest euro.

(2)

Derogacja przyznana Estonii, wskazana w art. 4 Aktu przystąpienia z 2003 r., została zniesiona z dniem 1 stycznia 2011 r.

(3)

Szesnaście państw członkowskich, których walutą jest euro, oraz Estonia przedstawiły EBC do zatwierdzenia własne szacunki wielkości emisji monet euro w 2011 r., wraz z odpowiednimi wyjaśnieniami dotyczącymi stosowanej metodologii prognozowania,