		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2010.277.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 277

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 53 21 października 2010

Spis treści		I Akty ustawodawcze	Strona
		DECYZJE
	*	Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 938/2010/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie udzielenia pomocy makrofinansowej Republice Mołdowy	1

	II Akty o charakterze nieustawodawczym
	ROZPORZĄDZENIA
*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 939/2010 z dnia 20 października 2010 r. zmieniające załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 767/2009 dotyczący dopuszczalnych tolerancji w odniesieniu do etykietowania składu materiałów paszowych lub mieszanek paszowych, o których mowa w art. 11 ust. 5 ( 1 )	4
	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 940/2010 z dnia 20 października 2010 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	8
	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 941/2010 z dnia 20 października 2010 r. w sprawie wydawania pozwoleń na przywóz w odniesieniu do wniosków złożonych w ciągu pierwszych siedmiu dni października 2010 r. w ramach kontyngentu taryfowego na przywóz wysokiej jakości wołowiny na mocy rozporządzenia (WE) nr 620/2009	10
	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 942/2010 z dnia 20 października 2010 r. zawieszające składanie wniosków o pozwolenia na przywóz w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach niektórych kontyngentów taryfowych	11
	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 943/2010 z dnia 20 października 2010 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (UE) nr 867/2010 na rok gospodarczy 2010/11	13
	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 944/2010 z dnia 20 października 2010 r. w sprawie sprostowania rozporządzenia (UE) nr 902/2010 ustanawiającego standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	15
	DYREKTYWY
*	Dyrektywa Komisji 2010/67/UE z dnia 20 października 2010 r. zmieniająca dyrektywę 2008/84/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące ( 1 )	17
	DECYZJE
	2010/625/UE
*	Decyzja Komisji z dnia 19 października 2010 r. na mocy dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, w sprawie odpowiedniej ochrony danych osobowych w Andorze (notyfikowana jako dokument nr C(2010) 7084) ( 1 )	27
	AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH
	2010/626/UE
*	Decyzja nr 1/2010 Wspólnego Komitetu UE-Meksyk z dnia 17 września 2010 r. w odniesieniu do załącznika III do decyzji nr 2/2000 Wspólnej Rady UE-Meksyk dotyczącego definicji pojęcia produktów pochodzących oraz metod współpracy administracyjnej	30
	2010/627/UE
*	Decyzja nr 3/2010 Komitetu Statystycznego Unii Europejskiej/Szwajcarii z dnia 1 października 2010 r. zmieniająca załącznik B do Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w dziedzinie statystyki	31

	III Inne akty
	EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 81/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik I (Sprawy weterynaryjne i fitosanitarne) do Porozumienia EOG	34
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 82/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG	36
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 83/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG	37
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 84/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG	38
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 85/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG	39
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 86/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik X (Usługi ogólne) do Porozumienia EOG	40
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 88/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG	41
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 89/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG	42
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 90/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG	43
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 91/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik XIV (Konkurencja) do Porozumienia EOG	44
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 92/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik XVIII (BHP, prawo pracy i równe traktowanie mężczyzn i kobiet) oraz protokół 37 do Porozumienia EOG	46
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 93/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik XX (Środowisko) do Porozumienia EOG	47
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 94/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik XXII (Prawo spółek) do Porozumienia EOG	50
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 95/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca załącznik XXII (Prawo spółek) do Porozumienia EOG	52
*	Decyzja Wspólnego Komitetu EOG nr 96/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. zmieniająca protokół 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami	53


	*	Nota do czytelnika (patrz: wewnętrzna tylna strona okładki)	s3


	(1) Tekst mający znaczenie dla EOG

PL	Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.

I Akty ustawodawcze

DECYZJE

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/1

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY NR 938/2010/UE

z dnia 20 października 2010 r.

w sprawie udzielenia pomocy makrofinansowej Republice Mołdowy

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 212,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Stosunki między Republiką Mołdowy („Mołdawia”) a Unią Europejską rozwijają się w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa. W 2005 r. Wspólnota uzgodniła z Mołdawią plan działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa, ustalający średnioterminowe priorytety w stosunkach między UE-Mołdawia. Ramy tych dwustronnych stosunków zostały jeszcze bardziej wzmocnione dzięki niedawno zainicjowanemu Partnerstwu Wschodniemu. W styczniu 2010 r. Unia Europejska i Mołdawia rozpoczęły negocjacje układu o stowarzyszeniu, który ma zastąpić obecną umowę o partnerstwie i współpracy.

(2)	Gospodarka Mołdawii dotkliwie ucierpiała na skutek międzynarodowego kryzysu finansowego, który spowodował drastyczny spadek produkcji, pogorszenie się sytuacji budżetowej oraz wzrost potrzeb w zakresie finansowania zewnętrznego.

(3)	Wsparcie dla stabilizacji i naprawy gospodarczej w Mołdawii zapewnia pomoc finansowa z Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW). Uzgodnienia finansowe MFW dotyczące Mołdawii zostały zatwierdzone w dniu 29 stycznia 2010 r.

(4)	Mołdawia wystąpiła do Unii z wnioskiem o udzielenie pomocy makrofinansowej ze względu na pogarszającą się sytuację gospodarczą i prognozy gospodarcze.

(5)

Biorąc pod uwagę, że w latach 2010-2011 w bilansie płatniczym Mołdawii utrzymywać się będzie pozostająca do zaspokojenia luka finansowa, udzielenie pomocy makrofinansowej uznaje się za właściwą odpowiedź na wniosek Mołdawii o wsparcie procesu stabilizacji gospodarczej w powiązaniu z bieżącym programem MFW. Przewiduje się, że ta pomoc makrofinansowa przyczyni się również do zmniejszenia potrzeb w zakresie zewnętrznego finansowania budżetu państwa.

(6)	Unijna pomoc makrofinansowa nie powinna jedynie uzupełniać programów i zasobów MFW i Banku Światowego, lecz powinna zapewnić wartość dodaną wynikającą z zaangażowania Unii.

(7)	Komisja powinna zapewnić, aby pomoc makrofinansowa Unii była zgodna pod względem prawnym i merytorycznym ze środkami podejmowanymi w różnych obszarach działań zewnętrznych i innych odpowiednich strategii politycznych Unii.

(8)	Poszczególne cele pomocy makrofinansowej Unii powinny zwiększać skuteczność, przejrzystość i odpowiedzialność. Cele te powinny być regularnie monitorowane przez Komisję.

(9)	Warunki stanowiące podstawę udzielenia unijnej pomocy makrofinansowej powinny odzwierciedlać kluczowe zasady i cele polityki Unii wobec Mołdawii.

(10)

W celu zapewnienia skutecznej ochrony interesów finansowych Unii związanych z tą pomocą makrofinansową Mołdawia powinna przyjąć stosowne środki związane z ochroną przed nadużyciami finansowymi, korupcją i wszelkimi innymi nieprawidłowościami w związku z tą pomocą, oraz z ich zwalczaniem. Ponadto Komisja powinna zapewnić stosowne kontrole, a Trybunał Obrachunkowy stosowne audyty.

(11)	Udostępnianie pomocy makrofinansowej Unii pozostaje bez uszczerbku dla uprawnień władzy budżetowej.

(12)	Komisja powinna zarządzać pomocą makrofinansową Unii. W celu zapewnienia, aby Parlament Europejski i Komitet Ekonomiczno-Finansowy były w stanie śledzić wdrażanie niniejszej decyzji, Komisja powinna regularnie informować je o postępach w udostępnianiu pomocy i udostępniać im stosowne dokumenty.

(13)

Zgodnie z art. 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję mają zostać ustanowione z wyprzedzeniem w drodze rozporządzenia przyjmowanego zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą. Do czasu przyjęcia tego nowego rozporządzenia zastosowanie nadal ma decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (2), z wyjątkiem procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą, która nie ma zastosowania,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Unia udostępnia Mołdawii pomoc makrofinansową w postaci dotacji o maksymalnej kwocie 90 mln EUR w celu wsparcia stabilizacji gospodarczej Mołdawii oraz zmniejszenia jej potrzeb w zakresie bilansu płatniczego i potrzeb budżetowych określonych w obecnym programie MFW.

2. Komisja zarządza udostępnianiem unijnej pomocy finansowej w sposób zgodny z umowami lub ustaleniami pomiędzy MFW a Mołdawią oraz z głównymi zasadami i celami reform gospodarczych określonymi w umowie o partnerstwie i współpracy UE- Mołdawia i w planie działania. Komisja regularnie informuje Parlament Europejski i Komitet Ekonomiczno-Finansowy o postępach w zarządzaniu pomocą oraz udostępnia im stosowne dokumenty.

3. Pomoc makrofinansowa Unii udostępniana jest na okres dwóch lat i sześciu miesięcy począwszy od pierwszego dnia po wejściu w życie protokołu ustaleń, o którym mowa w art. 2 ust. 1.

Artykuł 2

1. Komisja, działając zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 5 ust. 2, jest uprawniona do uzgodnienia z władzami Mołdawii warunków polityki gospodarczej związanych z pomocą makrofinansową Unii, które mają zostać zawarte w protokole ustaleń zawierającym harmonogram ich realizacji (zwanym dalej „protokołem ustaleń”). Warunki te powinny być zgodne z umowami i ustaleniami pomiędzy MFW a Mołdawią oraz z głównymi zasadami i celami reform gospodarczych określonymi w umowie o partnerstwie i współpracy UE- Mołdawia i planie działania. Te zasady i cele zakładają wzmocnienie efektywności i przejrzystości pomocy oraz odpowiedzialności z nią związanej, w tym w szczególności systemów zarządzania finansami publicznymi w Mołdawii. Komisja regularnie monitoruje postępy w realizacji tych celów. Szczegółowe warunki finansowe pomocy określa się w umowie o dotację, którą Komisja ma uzgodnić z władzami Mołdawii.

2. Podczas wdrażania unijnej pomocy makrofinansowej Komisja monitoruje prawidłowość regulacji finansowych, procedur administracyjnych oraz wewnętrznych i zewnętrznych mechanizmów kontroli w Mołdawii, które są istotne z punktu widzenia takiej pomocy, oraz przestrzeganie uzgodnionego harmonogramu.

3. Komisja ocenia w regularnych odstępach czasu, czy polityka gospodarcza Mołdawii jest zgodna z celami unijnej pomocy makrofinansowej, oraz czy uzgodnione warunki dotyczące polityki gospodarczej są przestrzegane w zadowalający sposób. Komisja działa w tym zakresie w ścisłej współpracy z MFW i Bankiem Światowym oraz, jeżeli jest to wymagane, z Komitetem Ekonomiczno-Finansowym.

Artykuł 3

1. Z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 2, unijna pomoc makrofinansowa jest udostępniana Mołdawii przez Komisję w co najmniej trzech transzach dotacji. Wysokość każdej transzy określa się w protokole ustaleń.

2. O wypłacie transzy decyduje Komisja, przy czym warunkiem wypłaty jest zadowalająca realizacja warunków dotyczących polityki gospodarczej, które zostały uzgodnione w protokole ustaleń. Wypłata drugiej i każdej kolejnej lub każdych kolejnych transzy następuje nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od wypłaty poprzedniej transzy.

3. Środki unijne są wypłacane na rzecz mołdawskiego banku centralnego. Środki unijne mogą zostać przekazane na rzecz skarbu państwa Mołdawii jako beneficjenta końcowego, z zastrzeżeniem postanowień uzgodnionych w protokole ustaleń, w tym potwierdzenia budżetowych potrzeb finansowych pozostających do zaspokojenia.

Artykuł 4

Pomoc makrofinansowa Unii jest realizowana zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (3) oraz przepisów wykonawczych do tego rozporządzenia (4). W protokole ustaleń i w umowie o dotację, które mają zostać uzgodnione z władzami Mołdawii, przewidziane zostaną w szczególności środki szczególne, które mają zostać wdrożone przez Mołdawię w zakresie zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i innym nieprawidłowościom związanym z pomocą oraz w zakresie ich zwalczania. W celu zapewnienia większej przejrzystości w zakresie zarządzania środkami unijnymi i ich wypłaty, w protokole ustaleń i w umowie o dotację przewidziane zostaną również kontrole, w tym kontrole na miejscu i inspekcje, które mają być przeprowadzane przez Komisję, w tym Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych. Ponadto zostaną w nich przewidziane audyty Trybunału Obrachunkowego, w stosownych przypadkach przeprowadzane również na miejscu.

Artykuł 5

1. Komisję wspomaga komitet.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Artykuł 6

1. Każdego roku do dnia 31 sierpnia Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wdrożenia niniejszej decyzji w roku poprzedzającym, zawierające jego ocenę. Sprawozdanie zawiera informacje o związku między warunkami dotyczącymi polityki określonymi w protokole ustaleń, bieżącymi wynikami gospodarczymi i budżetowymi Mołdawii a decyzją Komisji dotyczącą wypłacenia transz pomocy.

2. Nie później niż dwa lata po upłynięciu okresu dostępności, o którym mowa w art. 1 ust. 3, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z oceny ex post.

Artykuł 7

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Strasburgu dnia 20 października 2010 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

J. BUZEK

Przewodniczący

W imieniu Rady

O. CHASTEL

Przewodniczący

(1) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 7 września 2010 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 11 października 2010 r.

(2) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

(3) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

(4) Rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1).

II Akty o charakterze nieustawodawczym

ROZPORZĄDZENIA

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/4

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 939/2010

z dnia 20 października 2010 r.

zmieniające załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 767/2009 dotyczący dopuszczalnych tolerancji w odniesieniu do etykietowania składu materiałów paszowych lub mieszanek paszowych, o których mowa w art. 11 ust. 5

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania na rynek i stosowania pasz, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady i uchylające dyrektywę Rady 79/373/EWG, dyrektywę Komisji 80/511/EWG, dyrektywy Rady 82/471/EWG, 83/228/EWG, 93/74/EWG, 93/113/WE i 96/25/WE oraz decyzję Komisji 2004/217/WE (1), w szczególności jego art. 27 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 767/2009 zawiera zbiór zasad UE dotyczących warunków wprowadzania do obrotu materiałów paszowych i mieszanek paszowych. Załącznik IV do tego rozporządzenia zawiera dopuszczalne tolerancje w odniesieniu do etykietowania składu materiałów paszowych i mieszanek paszowych.

(2)

Ze statystycznych danych kontrolnych, dotyczących odchyleń w próbkach paszy, przekazanych przez właściwe organy w państwach członkowskich wynika, że należy poczynić zasadnicze zmiany w parametrach określonych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 767/2009 w celu uwzględnienia postępu naukowego i technologicznego w sposobach pobierania próbek i metodach analitycznych. Komisja zakończyła obecnie ocenę tych danych, w związku z czym należy wprowadzić zmiany do struktury i parametrów załącznika IV.

(3)	Przy ustalaniu zmienionych tolerancji dla zawartości wilgoci należy uwzględnić niektóre materiały paszowe o zawartości wilgoci większej niż 50 %, gdyż odnośnie do tych materiałów paszowych wprowadzono nowe przepisy dotyczące etykietowania na mocy art. 15 i 16 rozporządzenia (WE) nr 767/2009.

(4)	Wobec braku metod ustalania wartości energetycznej i wartości białkowej na szczeblu unijnym należy pozwolić państwom członkowskim na zachowanie krajowych tolerancji odnośnie do tych parametrów.

(5)

Co się tyczy nowo wprowadzonych tolerancji dla dodatków paszowych, należy uściślić, że tolerancje te stosuje się jedynie do odchyleń technicznych, gdyż tolerancja analityczna została już określona zgodnie z oficjalną metodą wykrywania właściwą dla danego dodatku paszowego. Tolerancje należy stosować do deklarowanych wartości w wykazie dodatków paszowych i wykazie składników analitycznych.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 767/2009 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 września 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 października 2010 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 229 z 1.9.2009, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 767/2009 otrzymuje brzmienie:

„ZAŁĄCZNIK IV

Dopuszczalne tolerancje w odniesieniu do etykietowania składu materiałów paszowych lub mieszanek paszowych, o których mowa w art. 11 ust. 5

Część A: Tolerancje dla składników analitycznych określonych w załącznikach I, V, VI i VII

Tolerancje określone w niniejszej części obejmują odchylenia techniczne i analityczne. Po ustaleniu na szczeblu unijnym tolerancji analitycznych, obejmujących niepewności pomiaru i różnice proceduralne, należy odpowiednio dostosować wartości określone w ust. 2 w celu objęcia wyłącznie tolerancji technicznych.

W przypadku stwierdzenia, że skład materiału paszowego lub mieszanki paszowej odbiega od podanej na etykiecie wartości składników analitycznych, określonej w załącznikach I, V, VI i VII, dopuszcza się następujące tolerancje:

w odniesieniu do olejów i tłuszczów surowych, białka surowego i popiołu surowego:

(i)	± 3 % całkowitej masy lub objętości dla zawartości deklarowanej na poziomie 24 % lub wyższym;

(ii)	± 12,5 % zawartości deklarowanej dla zawartości deklarowanej na poziomie niższym niż 24 %, lecz nie niższym niż 8 %;

(iii)

± 1 % całkowitej masy lub objętości dla zawartości deklarowanej na poziomie niższym niż 8 %;

w odniesieniu do włókna surowego, cukrów i skrobi:

(i)	± 3,5 % całkowitej masy lub objętości dla zawartości deklarowanej na poziomie 20 % lub wyższym;

(ii)	± 17,5 % zawartości deklarowanej dla zawartości deklarowanej na poziomie niższym niż 20 %, lecz nie niższym niż 10 %;

(iii)

± 1,7 % całkowitej masy lub objętości dla zawartości deklarowanej na poziomie niższym niż 10 %;

w odniesieniu do wapnia, popiołu nierozpuszczalnego w kwasie chlorowodorowym, fosforu całkowitego, sodu, potasu i magnezu:

(i)	± 1 % całkowitej masy lub objętości dla zawartości deklarowanej na poziomie 5 % lub wyższym;

(ii)	± 20 % zawartości deklarowanej dla zawartości deklarowanej na poziomie niższym niż 5 %, lecz nie niższym niż 1 %;

(iii)

± 0,2 % całkowitej masy lub objętości dla zawartości deklarowanej na poziomie niższym niż 1 %;

w odniesieniu do wilgotności:

(i)	± 8 % zawartości deklarowanej dla zawartości deklarowanej na poziomie 12,5 % lub wyższym;

(ii)	± 1 % całkowitej masy lub objętości dla zawartości deklarowanej na poziomie niższym niż 12,5 %, lecz nie niższym niż 5 %;

(iii)

± 20 % zawartości deklarowanej dla zawartości deklarowanej na poziomie niższym niż 5 %, lecz nie niższym niż 2 %;

(iv)	± 0,4 % całkowitej masy lub objętości dla zawartości deklarowanej na poziomie niższym niż 2 %;

w odniesieniu do wartości energetycznej i wartości białkowej, jeśli nie zostały ustalone tolerancje zgodnie z metodą unijną lub urzędową metodą krajową obowiązującą w państwie członkowskim, w którym dana pasza jest wprowadzana do obrotu, stosuje się następujące tolerancje: w odniesieniu do wartości energetycznej – 5 %, a w odniesieniu do wartości białkowej – 10 %.

3.	Na zasadzie odstępstwa od ust. 2a), w odniesieniu do olejów i tłuszczów surowych oraz białka surowego w karmie dla zwierząt domowych, jeżeli zawartość deklarowana wynosi mniej niż 16 %, dopuszczalne odchylenie wynosi ± 2 % całkowitej masy lub objętości.

4.	Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 dopuszczalne górne odchylenie od zawartości deklarowanej może stanowić dwukrotność tolerancji ustalonej w ust. 2 i 3 w odniesieniu do olejów i tłuszczów surowych, cukrów, skrobi, wapnia, sodu, potasu, magnezu, wartości energetycznej i wartości białkowej.

5.	Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 tolerancje ustalone w odniesieniu do popiołu nierozpuszczalnego w kwasie chlorowodorowym i do wilgotności obowiązują wyłącznie w stosunku do ich górnej granicy, natomiast nie obowiązują ograniczenia odnośnie do dolnej granicy tolerancji.

Część B: Tolerancje dla dodatków paszowych opatrzonych etykietą zgodnie z załącznikami I, V, VI i VII

Tolerancje określone w niniejszej części obejmują jedynie odchylenia techniczne. Stosują się one do dodatków paszowych wymienionych w wykazie dodatków paszowych i w wykazie składników analitycznych.

Co się tyczy dodatków paszowych wymienionych jako składniki analityczne, tolerancje te stosują się do całkowitej ilości podanej na etykiecie jako ilość gwarantowana na końcu minimalnej długości okresu przechowywania paszy.

W przypadku stwierdzenia, że poziom zawartości dodatku paszowego w materiale paszowym lub mieszance paszowej znajduje się poniżej poziomu zawartości deklarowanej, stosuje się następujące tolerancje (1):

a)	10 % zawartości deklarowanej, jeśli zawartość deklarowana wynosi 1 000 jednostek lub więcej;

b)	100 jednostek, jeśli zawartość deklarowana wynosi mniej niż 1 000 jednostek, ale nie mniej niż 500 jednostek;

c)	20 % zawartości deklarowanej, jeżeli zawartość deklarowana wynosi poniżej 500 jednostek, ale nie mniej niż 1 jednostkę;

d)	0,2 jednostki, jeśli zawartość deklarowana wynosi mniej niż 1 jednostkę, ale nie mniej niż 0,5 jednostki;

e)	40 % zawartości deklarowanej, jeżeli zawartość deklarowana wynosi mniej niż 0,5 jednostki.

Jeżeli w odpowiednim zezwoleniu na dany dodatek paszowy ustalono minimalną lub maksymalną zawartość tego dodatku w paszy, tolerancje techniczne ustalone w ust. 1 stosują się, w stosownych przypadkach, wyłącznie do wartości powyżej poziomu zawartości minimalnej lub poniżej poziomu zawartości maksymalnej.

O ile nie przekracza się ustalonej maksymalnej zawartości dodatku, o której mowa w ust. 2, odchylenie powyżej poziomu zawartości deklarowanej może stanowić trzykrotność tolerancji ustalonej w ust. 1. Jeżeli jednak w odniesieniu do dodatków paszowych należących do grupy mikroorganizmów zawartość maksymalna ustalona jest w odpowiednim zezwoleniu na dany dodatek paszowy, owa zawartość maksymalna stanowi górną dopuszczalną zawartość.”.

(1) 1 jednostka w niniejszym ustępie oznacza odpowiednio 1 mg, 1 000 j.m. (IU), 1 × 109 CFU lub 100 jednostek aktywności enzymu odpowiedniego dodatku paszowego na kilogram paszy.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/8

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 940/2010

z dnia 20 października 2010 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 21 października 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 października 2010 r.

W imieniu Komisji, z upoważnienia Przewodniczącego

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MA	73,3
	MK	82,9
	XS	78,3
	ZZ	78,2
0707 00 05	MK	87,5
	TR	144,9
	ZZ	116,2
0709 90 70	TR	141,1
0709 90 70	ZZ	141,1
0805 50 10	AR	71,5
	BR	100,4
	CL	83,3
	IL	91,2
	TR	87,2
	ZA	96,9
	ZZ	88,4
0806 10 10	BR	220,7
	TR	146,0
	US	149,0
	ZA	64,2
	ZZ	145,0
0808 10 80	AR	75,7
	BR	59,6
	CL	80,9
	CN	64,2
	NZ	96,4
	US	82,6
	ZA	87,5
	ZZ	78,1
0808 20 50	CN	65,8
	ZA	88,6
	ZZ	77,2

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/10

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 941/2010

z dnia 20 października 2010 r.

w sprawie wydawania pozwoleń na przywóz w odniesieniu do wniosków złożonych w ciągu pierwszych siedmiu dni października 2010 r. w ramach kontyngentu taryfowego na przywóz wysokiej jakości wołowiny na mocy rozporządzenia (WE) nr 620/2009

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (2), w szczególności jego art. 7 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 620/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające administrowanie kontyngentem taryfowym na przywóz wołowiny wysokiej jakości (3) ustanawia szczegółowe przepisy dotyczące składania wniosków i wydawania pozwoleń na przywóz.

(2)

W art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 przewidziano, iż w przypadku gdy ilości objęte wnioskami o pozwolenie przekraczają ilości dostępne na dany okres obowiązywania kontyngentu, należy ustalić współczynnik przydziału ilości objętych każdym wnioskiem o pozwolenie. Wnioski o pozwolenie na przywóz, złożone na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 620/2009 w okresie od dnia 1 października do dnia 7 października 2010 r., przekraczają dostępne ilości. Należy zatem określić przedział, w granicach którego można wystawiać pozwolenia na przywóz, oraz współczynnik przydziału,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W przypadku wniosków o pozwolenie na przywóz w ramach kontyngentu o numerze porządkowym 09.4449, złożonych w okresie od dnia 1 października do dnia 7 października 2010 r. zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 620/2009, ustala się współczynnik przydziału wynoszący 86,932641 %.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 października 2010 r.

W imieniu Komisji, z upoważnienia Przewodniczącego

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 238 z 1.9.2006, s. 13.

(3) Dz.U. L 182 z 15.7.2009, s. 25.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/11

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 942/2010

z dnia 20 października 2010 r.

zawieszające składanie wniosków o pozwolenia na przywóz w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach niektórych kontyngentów taryfowych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 891/2009 z dnia 25 września 2009 r. w sprawie otwierania niektórych wspólnotowych kontyngentów taryfowych w sektorze cukru i administrowania nimi (2), w szczególności jego art. 5 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Ilości objęte wnioskami o pozwolenia na przywóz, przedłożonymi właściwym organom od dnia 1 do 7 października 2010 r. zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 891/2009, są równe ilości dostępnej pod numerem porządkowym 09.4321.

(2)	Składanie kolejnych wniosków o pozwolenia w odniesieniu do numeru porządkowego 09.4321 należy zawiesić do końca roku gospodarczego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 891/2009,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do końca roku gospodarczego 2010/2011 zawiesza się składanie kolejnych wniosków o pozwolenia w odniesieniu do numerów porządkowych wskazanych w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 października 2010 r.

W imieniu Komisji, z upoważnienia Przewodniczącego

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 254 z 26.9.2009, s. 82.

ZAŁĄCZNIK

Cukier wymieniony w koncesji CXL

Rok gospodarczy 2010/2011

Wnioski złożone od dnia 1.10.2010 do dnia 7.10.2010

Nr porządkowy

Kraj

Współczynnik przydziału

(w %)

Kolejne wnioski

09.4317

Australia

—

09.4318

Brazylia

—

09.4319

Kuba

—

09.4320

Każdy kraj trzeci

—

Zawieszone

09.4321

Indie

(1)

Zawieszone

„—”

Nie dotyczy: Komisja nie otrzymała wniosku o wydanie pozwolenia.

Cukier z krajów bałkańskich

Rok gospodarczy 2010/2011

Wnioski złożone od dnia 1.10.2010 do dnia 7.10.2010

Nr porządkowy

Kraj

Współczynnik przydziału

(w %)

Kolejne wnioski

09.4324

Albania

—

09.4325

Bośnia i Hercegowina

—

09.4326

Serbia, Czarnogóra oraz Kosowo (2)

(3)

09.4327

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii

—

09.4328

Chorwacja

(3)

„—”

Nie dotyczy: Komisja nie otrzymała wniosku o wydanie pozwolenia.

Cukier pozakwotowy i przemysłowy z przywozu

Rok gospodarczy 2010/2011

Wnioski złożone od dnia 1.10.2010 do dnia 7.10.2010

Nr porządkowy

Rodzaj

Współczynnik przydziału

(w %)

Kolejne wnioski

09.4380

Pozakwotowy

—

09.4390

Przemysłowy

—

„—”

Nie dotyczy: Komisja nie otrzymała wniosku o wydanie pozwolenia.

(1) Nie dotyczy: wnioski nie przekraczają dostępnych ilości i zostają w pełni pozytywnie rozpatrzone.

(2) Kosowo zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244/1999.

(3) Nie dotyczy: wnioski nie przekraczają dostępnych ilości i zostają w pełni pozytywnie rozpatrzone.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/13

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 943/2010

z dnia 20 października 2010 r.

zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (UE) nr 867/2010 na rok gospodarczy 2010/11

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 36 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2010/11 rozporządzeniem Komisji (UE) nr 867/2010 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 937/2010 (4).

(2)	Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne mające zastosowanie w ramach przywozu produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustalone na rok gospodarczy 2010/11 rozporządzeniem (UE) nr 867/2010, zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 21 października 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 października 2010 r.

W imieniu Komisji, z upoważnienia Przewodniczącego

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.

(3) Dz.U. L 259 z 1.10.2010, s. 3.

(4) Dz.U. L 275 z 20.10.2010, s. 7.

ZAŁĄCZNIK

Zmienione kwoty cen reprezentatywnych i dodatkowych należności celnych przywozowych dla cukru białego, cukru surowego oraz produktów objętych kodem CN 1702 90 95, obowiązujące od dnia 21 października 2010 r.

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	60,18	0,00
1701 11 90 (1)	60,18	0,00
1701 12 10 (1)	60,18	0,00
1701 12 90 (1)	60,18	0,00
1701 91 00 (2)	51,83	1,92
1701 99 10 (2)	51,83	0,00
1701 99 90 (2)	51,83	0,00
1702 90 95 (3)	0,52	0,21

(1) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(2) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3) Stawka dla zawartości sacharozy wynoszącej 1 %.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/15

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 944/2010

z dnia 20 października 2010 r.

w sprawie sprostowania rozporządzenia (UE) nr 902/2010 ustanawiającego standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Weryfikacja wykazała błąd w załączniku do rozporządzenia Komisji (UE) nr 902/2010 (3).

(2)	W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 902/2010.

(3)	Zmienioną standardową wartość przywozową stosuje się na wniosek osoby zainteresowanej, aby uniknąć sytuacji, w której ta ostatnia ponosi, z mocą wsteczną, niekorzystne konsekwencje,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik do rozporządzenia (UE) nr 902/2010 zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Na wniosek osoby zainteresowanej urząd celny, w którym przywóz został zarejestrowany, dokonuje częściowego zwrotu należności celnych na produkty pochodzące z danych państw trzecich i dopuszczone do swobodnego obrotu w okresie od dnia 9 października 2010 r. do dnia 11 października 2010 r.

Wnioski o zwrot należy złożyć najpóźniej ostatniego dnia trzeciego miesiąca po miesiącu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, dołączając deklarację dopuszczenia do swobodnego obrotu dla rozpatrywanego przywozu.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 października 2010 r.

W imieniu Komisji, z upoważnienia Przewodniczącego

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

(3) Dz.U. L 266 z 9.10.2010, s. 56.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku do rozporządzenia (UE) nr 902/2010 część dotycząca kodu CN 0808 10 80 wiersz drugi otrzymuje brzmienie:

„BR

51,1”

DYREKTYWY

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/17

DYREKTYWA KOMISJI 2010/67/UE

z dnia 20 października 2010 r.

zmieniająca dyrektywę 2008/84/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (1), w szczególności jego art. 30 ust. 5,

po konsultacji z Naukowym Komitetem ds. Żywności i z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa Komisji 2008/84/WE z dnia 27 sierpnia 2008 r. ustanawiająca szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (2) określa kryteria czystości dla dodatków wymienionych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 95/2/WE z dnia 20 lutego 1995 r. w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (3).

(2)

Artykuł 30 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 stanowi, że specyfikacje dodatków do żywności objętych przepisami ust. 1–3 tego artykułu, obejmujące również dodatki dopuszczone dyrektywą 95/2/WE, zostaną przyjęte zgodnie z przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1331/2008, ustanawiającego jednolitą procedurę wydawania zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności, enzymów spożywczych i środków aromatyzujących (4), jednocześnie z umieszczeniem tych dodatków do żywności w odpowiednich załącznikach zgodnie z przepisami tych ustępów.

(3)	Ponieważ nie ustanowiono jeszcze wykazów i w celu zapewnienia skuteczności tej zmiany załączników do dyrektywy 95/2/WE, przeprowadzonej na mocy art. 31, oraz aby dodatki w ten sposób dopuszczone spełniały warunki bezpiecznego użytkowania, należy odpowiednio zmienić dyrektywę 2008/84/WE.

(4)

Należy dokonać przeglądu wpisu dotyczącego dwutlenku węgla (E 290) w odniesieniu do stężenia „zawartości oleju”, tak aby uwzględnić specyfikacje zawarte w Kodeksie żywnościowym (Codex Alimentarius), opracowane przez Wspólny Komitet Ekspertów ds. Dodatków do Żywności (JECFA), i dokumenty Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) (np. ISO 6141).

(5)

Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „Urzędem”) ocenił informacje dotyczące bezpieczeństwa ekstraktów rozmarynu stosowanych jako przeciwutleniacze w środkach spożywczych. Ekstrakty rozmarynu pozyskiwane są z Rosmarinus officinalis L. i zawierają kilka związków pełniących funkcje przeciwutleniające (głównie kwasy fenolowe, flawonoidy, diterpenoidy i triterpeny). Za właściwe uznaje się przyjęcie specyfikacji ekstraktów rozmarynu, które dopuszczono dyrektywą 95/2/WE jako nowy dodatek do żywności stosowany w środkach spożywczych i którym przypisano numer E 392. Opisano kilka rodzajów procesu produkcyjnego, w których stosuje się ekstrakcję rozpuszczalnikiem (etanolem, acetonem i heksanem) oraz ekstrakcję dwutlenkiem węgla w stanie nadkrytycznym.

(6)

Naukowy Komitet ds. Żywności ocenił w 2003 r. hemicelulozę sojową (E 426) (5), która obecnie jest dopuszczona w UE dyrektywą 95/2/WE. Obecnie produkowany jest nowy rodzaj hemicelulozy sojowej, który spełnia wszystkie specyfikacje określone w dyrektywie 2008/84/WE dla E 426, oprócz tego, że z przyczyn technicznych do oczyszczania roztworu ekstrakcyjnego tego nowego rodzaju hemicelulozy sojowej potrzebny jest etanol jako środek strącający. Z tego względu gotowy dodatek E 426, który różni się od białego proszku suszonego rozpyłowo, może również zawierać pewne pozostałości etanolu o maksymalnym stężeniu wynoszącym 2 %. Etanol jest dopuszczony dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/32/WE (6) jako rozpuszczalnik do ekstrakcji podczas przetwarzania surowców, środków spożywczych, części składowych żywności lub składników żywnościowych zgodnie z dobrą praktyką produkcyjną.

(7)

Urząd ocenił informacje dotyczące bezpieczeństwa gumy kasja jako nowego dodatku do żywności będącego substancją żelującą i zagęstnikiem, a w dniu 26 września 2006 r. wydał opinię w tej sprawie (7). Urząd uznał, że stosowanie gumy kasja zgodnie z określonymi warunkami nie stanowi zagrożenia dla bezpieczeństwa. Właściwe jest zatem przyjęcie specyfikacji tego nowego dodatku do żywności, któremu przypisano numer E 427.

(8)

Należy zmienić wpis dotyczący hydroksypropylocelulozy (E 463) w celu poprawy błędu w specyfikacji dotyczącego analizy. Wpis „Zawiera nie mniej niż 80,5 % grup hydroksypropyloksylowych” powinien otrzymać brzmienie: „Zawiera nie więcej niż 80,5 % grup hydroksypropyloksylowych”. Należy zatem zaktualizować obowiązujące specyfikacje.

(9)	Należy tak zmienić wpis dotyczący wodoru (E 949), aby stężenia podane w sekcjach dotyczących analizy i czystości były zgodne. Z tego względu należy zmienić stężenie azotu.

(10)

Urząd ocenił informacje dotyczące bezpieczeństwa nowego dodatku do żywności, alkoholu poliwinylowego (PVA), jako substancji powlekającej do suplementów diety i w dniu 5 grudnia 2005 r. wydał opinię w tej sprawie (8). Urząd uznał, że stosowanie PVA do powlekania suplementów diety, mających formę kapsułek i tabletek, nie stanowi zagrożenia dla bezpieczeństwa. Właściwe jest zatem przyjęcie specyfikacji dla alkoholu poliwinylowego, któremu przypisano numer E 1203 i który dyrektywą 95/2/WE został dopuszczony jako dodatek do żywności.

(11)

Urząd ocenił informacje dotyczące bezpieczeństwa sześciu rodzajów glikoli polietylenowych (PEG 400, PEG 3000, PEG 3350, PEG 4000, PEG 6000, PEG 8000) jako substancji powlekających stosowanych w suplementach diety i w dniu 28 listopada 2006 r. (9) wydał opinię w tej sprawie. Urząd uznał, że stosowanie tych rodzajów glikoli polietylenowych jako substancji glazurującej w otoczce praparatu w przewidzianych warunkach użytkowania nie stanowi zagrożenia dla bezpieczeństwa suplementów diety, mających formę tabletek i kapsułek. Wszystkim tym rodzajom glikoli polietylenowych przypisano nowy numer E 1521. Należy zatem przyjąć specyfikacje tych sześciu rodzajów glikoli polietylenowych i umieścić je pod jednym wpisem. Konieczne jest zatem zaktualizowanie obowiązujących specyfikacji glikolu polietylenowego 6000, zawartych w dyrektywie 2008/84/WE.

(12)

EFSA ocenił bezpieczeństwo stosowania preparatu enzymatycznego na bazie trombiny z fibrynogenem pochodzącym od bydła lub świń jako dodatku do żywności w celu rekonstytucji żywności i stwierdził, w opinii z dnia 26 kwietnia 2005 r., że takie zastosowanie preparatu enzymatycznego wyprodukowanego zgodnie ze sposobem określonym w opinii nie budzi obaw w zakresie bezpieczeństwa (10). Jednakże Parlament Europejski w rezolucji z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie projektu dotyczącego dyrektywy Komisji zmieniającej załączniki do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 95/2/WE w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące uznał, że umieszczenie tego preparatu enzymatycznego jako dodatku do żywności w celu rekonstytucji żywności w załączniku IV do dyrektywy 95/2/WE nie jest zgodne z celem i treścią rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, ponieważ nie spełnia ogólnych kryteriów art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1333/2008, a w szczególności kryteriów zawartych w art. 6 ust. 1 lit. c).

(13)

Konieczne jest uwzględnienie specyfikacji i technik analitycznych dotyczących dodatków wymienionych w Kodeksie żywnościowym (Codex Alimentarius) opracowanym przez JECFA. W szczególności, w stosownych przypadkach, należy dostosować szczególne kryteria czystości, aby uwzględnić limity dla poszczególnych metali ciężkich.

(14)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić dyrektywę 2008/84/WE.

(15)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i nie spotkały się ze sprzeciwem ani Parlamentu Europejskiego, ani Rady,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku I do dyrektywy 2008/84/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 marca 2011 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 października 2010 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 16.

(2) Dz.U. L 253 z 20.9.2008, s. 1.

(3) Dz.U. L 61 z 18.3.1995, s. 1.

(4) Dz.U. L 354 z 31.12.2008, s. 1.

(5) Opinia Naukowego Komitetu ds. Żywności dotycząca hemicelulozy sojowej wydana w dniu 4 kwietnia 2003 r. (SCF/CS/ADD/EMU/185, wersja ostateczna).

(6) Dz.U. L 141 z 6.6.2009, s. 3.

(7) Opinia naukowa panelu naukowego do spraw dodatków do żywności, substancji aromatycznych, substancji pomocniczych w przetwórstwie i materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w sprawie stosowania gumy kasja jako dodatku do żywności, wydana na wniosek Komisji. Dziennik EFSA (2006) 389, s. 1-16.

(8) Opinia naukowa panelu naukowego do spraw dodatków do żywności, substancji aromatycznych, substancji pomocniczych w przetwórstwie i materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w sprawie stosowania alkoholu poliwinylowego jako substancji powlekającej do suplementów diety, wydana na wniosek Komisji. Dziennik EFSA (2005) 294, s. 1.

(9) Opinia naukowa panelu naukowego do spraw dodatków do żywności, substancji aromatycznych, substancji pomocniczych w przetwórstwie i materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością w sprawie stosowania glikolu polietylenowego (PEG) jako substancji powlekającej do suplementów diety, wydana na wniosek Komisji. Dziennik EFSA (2006) 414, s. 1.

(10) Opinia panelu naukowego ds. dodatków do żywności, środków aromatyzujących, substancji pomocniczych w przetwórstwie i materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością wydana na wniosek Komisji dotyczący stosowania preparatu enzymatycznego na bazie trombiny-fibrynogenu pochodzącego od bydła lub świń jako dodatku do żywności w celu rekonstytucji żywności. Dziennik EFSA (2005) 214, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku I do dyrektywy 2008/84/WE wprowadza się następujące zmiany:

w sekcji dotyczącej dwutlenku węgla (E290) wpis „Zawartość oleju” otrzymuje brzmienie:

„Zawartość oleju

Nie więcej niż 5 mg/kg”

po sekcji dotyczącej dodatku E 385 dodaje się sekcję „E 392 Ekstrakty rozmarynu” w brzmieniu:

„E 392 EKSTRAKTY ROZMARYNU

SPECYFIKACJA OGÓLNA

Synonim	Ekstrakt liści rozmarynu (przeciwutleniacz)
Definicja	Ekstrakt liści rozmarynu zawiera kilka składników, które, jak dowiedziono, pełnią funkcje przeciwutleniające. Składniki te należą głównie do klas kwasów fenolowych, flawonoidów i diterpenoidów. Oprócz związków przeciwutleniających ekstrakty mogą zawierać również triterpeny i materiały ulegające ekstrakcji rozpuszczalnikami organicznymi szczegółowo zdefiniowanymi w poniższej specyfikacji
EINECS	283-291-9
Nazwa chemiczna	Ekstrakt rozmarynu (Rosmarinus officinalis)
Opis	Ekstrakt liści rozmarynu (przeciwutleniacz) otrzymuje się w procesie ekstrakcji liści Rosmarinus officinalis przy zastosowaniu układu rozpuszczalników dopuszczonego do kontaktu z żywnością. Ekstrakty mogą następnie być pozbawiane zapachu i odbarwiane. Ekstrakty mogą być standaryzowane
Identyfikacja
Referencyjne związki przeciwutleniające: diterpeny fenolowe	Kwas karnozowy (C20H28O4) i karnozol (C20H26O4) (zawierające nie mniej niż 90 % diterpenów fenolowych ogółem)
Najważniejsze referencyjne substancje lotne	Borneol, octan bornylu, kamfora, 1,8-cyneol, werbenon
Gęstość	> 0,25 g/ml
Rozpuszczalność	Nierozpuszczalne w wodzie
Czystość
Ubytek podczas suszenia	< 5 %
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 2 mg/kg

1. Ekstrakty rozmarynu produkowane z suszonych liści rozmarynu poprzez ekstrakcję acetonem

Opis	Ekstrakty rozmarynu produkowane są z suszonych liści rozmarynu poprzez ekstrakcję acetonem, filtrację, oczyszczanie i odparowanie rozpuszczalnika, po których następuje suszenie i przesiewanie w celu uzyskania drobnego proszku lub płynu
Identyfikacja
Zawartość referencyjnych związków przeciwutleniających:	≥ 10 % w/w, wyrażona jako kwas karnozowy i karnozol łącznie
Stosunek przeciwutleniaczy do substancji lotnych	(Łącznie w % w/w kwasu karnozowego i karnozolu) ≥ 15 (w % w/w najważniejszych referencyjnych substancji lotnych)* (* jako procent łącznych substancji lotnych w ekstrakcie, oznaczanych metodą chromatografii gazowej ze spektrometrią mas, »GC/MS«)
Pozostałości rozpuszczalników	Aceton: nie więcej niż 500 mg/kg

2. Ekstrakty rozmarynu otrzymane poprzez ekstrakcję suszonych liści rozmarynu za pomocą dwutlenku węgla w stanie nadkrytycznym

Ekstrakty rozmarynu produkowane z suszonych liści rozmarynu, ekstrahowane za pomocą dwutlenku węgla w stanie nadkrytycznym z małą ilością etanolu jako czynnika azeotropującego.

Identyfikacja
Zawartość referencyjnych związków przeciwutleniających:	≥ 13 % w/w, wyrażona jako kwas karnozowy i karnozol łącznie
Stosunek przeciwutleniaczy do substancji lotnych	(Łącznie w % w/w kwasu karnozowego i karnozolu) ≥ 15 (w % w/w najważniejszych referencyjnych substancji lotnych)* (* jako procent łącznych substancji lotnych w ekstrakcie, oznaczanych metodą chromatografii gazowej ze spektrometrią mas, »GC/MS«)
Pozostałości rozpuszczalników	Etanol: nie więcej niż 2 %

3. Ekstrakty rozmarynu otrzymane z pozbawionego zapachu etanolowego ekstraktu rozmarynu

Ekstrakty rozmarynu, które otrzymano z pozbawionego zapachu etanolowego ekstraktu rozmarynu. Ekstrakty można poddać dalszemu oczyszczaniu, np. poprzez poddanie działaniu węgla aktywnego lub destylację molekularną. Ekstrakty mogą występować w postaci zawiesiny w odpowiednim i uznanym nośniku lub suszone rozpyłowo.

Identyfikacja
Zawartość referencyjnych związków przeciwutleniających:	≥ 5 % w/w, wyrażona jako kwas karnozowy i karnozol łącznie
Stosunek przeciwutleniaczy do substancji lotnych	(Łącznie w % w/w kwasu karnozowego i karnozolu) ≥ 15 (w % w/w najważniejszych referencyjnych substancji lotnych)* (* jako procent łącznych substancji lotnych w ekstrakcie, oznaczanych metodą chromatografii gazowej ze spektrometrią mas, »GC/MS«)
Pozostałości rozpuszczalników	Etanol: nie więcej niż 500 mg/kg

4. Ekstrakty rozmarynu, pozbawione zapachu i odbarwione, otrzymane w procesie dwustopniowej ekstrakcji heksanem i etanolem

Ekstrakty rozmarynu otrzymane z pozbawionego zapachu etanolowego ekstraktu rozmarynu, poddane ekstrakcji heksanem. Ekstrakt można poddać dalszemu oczyszczaniu, np. poprzez poddanie działaniu węgla aktywnego lub destylację molekularną. Mogą występować w postaci zawiesiny w odpowiednim i uznanym nośniku lub suszone rozpyłowo.

Identyfikacja
Zawartość referencyjnych związków przeciwutleniających:	≥ 5 % w/w, wyrażona jako kwas karnozowy i karnozol łącznie
Stosunek przeciwutleniaczy do substancji lotnych	(Łącznie w % w/w kwasu karnozowego i karnozolu) ≥ 15 (w % w/w najważniejszych referencyjnych substancji lotnych)* (* jako procent łącznych substancji lotnych w ekstrakcie, oznaczanych metodą chromatografii gazowej ze spektrometrią mas, »GC/MS«)
Pozostałości rozpuszczalników	Heksan: nie więcej niż 25 mg/kg Etanol: nie więcej niż 500 mg/kg”

w sekcji „E 426 Hemiceluloza sojowa”:

wpisy „Definicja” i „Opis” otrzymują brzmienie:

„Definicja	Hemiceluloza sojowa jest oczyszczonym, rozpuszczalnym w wodzie polisacharydem uzyskiwanym z naturalnych włókien sojowych za pomocą ekstrakcji gorącą wodą. Nie stosuje się innych organicznych środków strącających niż etanol
Opis	Biały lub żółtawobiały, sypki proszek”

we wpisie „Czystość” dodaje się wpis w brzmieniu:

„Etanol

Nie więcej niż 2 %”

po sekcji dotyczącej dodatku E 426 dodaje się sekcję „E 427 Guma kasja” w brzmieniu:

„E 427 GUMA KASJA

Synonimy
Definicja	Guma kasja to mielone, oczyszczone bielmo nasion Cassia tora i Cassia obtusifoli (Leguminosae) zawierające mniej niż 0,05 % Cassia occidentalis. Guma kasja składa się głównie z polisacharydów o dużej masie cząsteczkowej, zbudowanych głównie z liniowego łańcucha jednostek β-(1-4)-D-mannopiranozy połączonych z jednostkami α-(1-6)-D-galaktopiranozy. Stosunek mannozy do galaktozy wynosi około 5:1 W procesie produkcji nasiona obłuszcza się i odkiełkowuje, poddając obróbce termomechanicznej; następnie bielmo miele się i przesiewa. Mielone bielmo poddawane jest dalszemu oczyszczaniu poprzez ekstrakcję izopropanolem
Analiza	Nie mniej niż 75 % galaktomannanu
Opis	Bezwonny proszek o barwie jasnożółtej lub zbliżonej do białej
Identyfikacja
Rozpuszczalność	Nierozpuszczalna w etanolu. Łatwo dysperguje w zimnej wodzie, tworząc roztwór koloidalny
Tworzenie żelu przy użyciu boranu	Do wodnej dyspersji próbki dodać wystarczającą ilość roztworu boranu sodu (roztwór testowy TS) w celu podniesienia poziomu pH do wartości ponad 9; tworzy się żel.
Tworzenie żelu przy użyciu gumy ksantanowej	Odważyć 1,5 g próbki i 1,5 g gumy ksantanowej i zmieszać je. Dodać tę mieszaninę (szybko mieszając) do 300 ml wody w temperaturze 80 °C w zlewce o pojemności 400 ml. Mieszać do rozpuszczenia mieszaniny, a po rozpuszczeniu mieszać przez następne 30 minut (w czasie mieszania utrzymywać temperaturę powyżej 60 °C). Przestać mieszać i studzić mieszaninę w temperaturze pokojowej przynajmniej dwie godziny Po obniżeniu temperatury poniżej 40 °C tworzy się zwarty, lepkoelastyczny żel; taki żel nie powstaje w podobnie przygotowanym 1 % roztworze kontrolnym samej gumy kasja lub ksantanowej
Lepkość	Mniej niż 500 mPa.s (25 °C, 2 godz., 1 % roztwór) odpowiadająca średniej masie cząsteczkowej wynoszącej 200 000–300 000 Da
Czystość
Substancje nierozpuszczalne w kwasach	Nie więcej niż 2,0 %
pH	5,5–8 (roztwór wodny 1 %)
Tłuszcz surowy	Nie więcej niż 1 %
Białka	Nie więcej niż 7 %
Popiół łącznie	Nie więcej niż 1,2 %
Ubytek podczas suszenia	Nie więcej niż 12 % (5 godz., 105 °C)
Antrachinony łącznie	Nie więcej niż 0,5 mg/kg (granica wykrywalności)
Pozostałości rozpuszczalnika	Nie więcej niż 750 mg/kg alkoholu izopropylowego
Ołów	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kryteria mikrobiologiczne
Ogólna liczba drobnoustrojów	Nie więcej niż 5 000 jednostek tworzących kolonie na gram
Drożdże i pleśń	Nie więcej niż 100 jednostek tworzących kolonie na gram
Salmonella spp	Nieobecne w 25 g
E. coli	Nieobecne w 1 g”

w sekcji „E 463 Hydroksypropyloceluloza” wpis „Analiza” otrzymuje brzmienie:

„Analiza

Zawiera nie więcej niż 80,5 % grup hydroksypropyloksylowych (-OCH2CHOHCH3), co stanowi odpowiednik nie więcej niż 4,6 grup hydroksypropyloksylowych na jednostkę bezwodnej glukozy, w przeliczeniu na suchą masę”

w sekcji „E 949 Wodór”, we wpisie „Czystość”, wpis „Azot” otrzymuje brzmienie:

„Azot

Nie więcej niż 0,07 % v/v”

po sekcji dotyczącej dodatku E 1201 dodaje się sekcję w brzmieniu:

„E 1203 ALKOHOL POLIWINYLOWY

Synonimy	Polimer alkoholu winylowego, PVOH
Definicja	Alkohol poliwinylowy jest żywicą syntetyczną powstałą na skutek polimeryzacji octanu winylu, a następnie częściowej hydrolizy estru w obecności katalizatora alkalicznego. Właściwości fizyczne produktu zależą od stopnia polimeryzacji i stopnia hydrolizowania
Nazwa chemiczna	Etenol, homopolimer
Wzór chemiczny	(C2H3OR)n gdzie R = H lub COCH3
Opis	Bezwonny, pozbawiony smaku, półprzezroczysty, granulowany proszek, biały lub kremowy
Identyfikacja
Rozpuszczalność	Rozpuszczalny w wodzie; trudno rozpuszczalny w etanolu
Reakcja wytrącania	Podgrzewając, rozpuścić 0,25 g próbki w 5 ml wody i ostudzić roztwór do temperatury pokojowej. Dodanie to tego roztworu 10 ml etanolu powoduje wytrącenie się białego, mętnego lub kłaczkowatego osadu
Reakcja barwna	Podgrzewając, rozpuścić 0,01 g próbki w 100 ml wody i ostudzić roztwór do temperatury pokojowej. Niebieski kolor powstanie poprzez dodanie (do 5 ml roztworu) jednej kropli roztworu testowego jodu (TS) i kilku kropli kwasu borowego Podgrzewając, rozpuścić 0,5 g próbki w 10 ml wody i ostudzić roztwór do temperatury pokojowej. Po dodaniu jednej kropli roztworu jodu (TS) do 5 ml roztworu otrzymuje się kolor od ciemnoczerwonego do niebieskiego
Lepkość	Między 4,8 a 5,8 mPa.s (4 % roztwór, w temperaturze 20 °C) odpowiadająca średniej masie cząsteczkowej wynoszącej 26 000–30 000 Da
Czystość
Substancja nierozpuszczalna w wodzie	Nie więcej niż 0,1 %
Liczba estrowa	Między 125 a 153 mg KOH/g
Stopień hydorlizowania	Między 86,5 a 89,0 %
Liczba kwasowa	Nie wyższa niż 3,0
Pozostałości rozpuszczalnika	Nie więcej niż 1,0 % metanolu i 1,0 % octanu metylu
pH	Między 5,0 a 6,5 (roztwór 4 %)
Ubytek podczas suszenia	Nie więcej niż 5,0 % (105 °C, 3 godz.)
Pozostałość po prażeniu	Nie więcej niż 1,0 %
Ołów	Nie więcej niż 2,0 mg/kg”

sekcja „Glikol polietylenowy 6000” otrzymuje brzmienie:

„E 1521 GLIKOLE POLIETYLENOWE

Synonimy	PEG, makrogol, tlenek polietylenu
Definicja	Polimery addycyjne politlenku etylenu i wody, oznaczone numerem odpowiadającym w przybliżeniu masie cząsteczkowej
Nazwa chemiczna	α-hydro-ω-hydroksypoli(oksy-1,2-etanodiol)
Wzór chemiczny	HOCH2 - (CH2 - O - CH2)n - CH2OH
Średnia masa cząsteczkowa	380 do 9 000 Da
Analiza	PEG400: nie mniej niż 95 % i nie więcej niż 105 % PEG 3000: nie mniej niż 90 % i nie więcej niż 110 % PEG 3350: nie mniej niż 90 % i nie więcej niż 110 % PEG 4000: nie mniej niż 90 % i nie więcej niż 110 % PEG 6000: nie mniej niż 90 % i nie więcej niż 110 % PEG 8000: nie mniej niż 87,5 % i nie więcej niż 112,5 %
Opis	PEG 400 jest klarownym, bezbarwnym lub prawie bezbarwnym płynem higroskopijnym PEG 3000, PEG 3350, PEG 4000, PEG 6000 i PEG 8000 są białymi lub prawie białymi substancjami stałymi, przypominającymi z wyglądu wosk lub parafinę
Identyfikacja
Temperatura topnienia	PEG 400: 4–8 °C PEG 3000: 50–56 °C PEG 3350: 53–57 °C PEG 4000: 53–59 °C PEG 6000: 55–61 °C PEG 8000: 55–62 °C
Lepkość	PEG 400: 105 do 130 mPa.s w 20 °C PEG 3000: 75 do 100 mPa.s w 20 °C PEG 3350: 83 do 120 mPa.s w 20 °C PEG 4000: 110 do 170 mPa.s w 20 °C PEG 6000: 200 do 270 mPa.s w 20 °C PEG 8000: 260 do 510 mPa.s w 20 °C Dla glikoli polietylenowych o średniej masie cząsteczkowej większej niż 400 lepkość ustalana jest za pomocą 50 % roztworu m/m danej substancji w wodzie
Rozpuszczalność	PEG 400 jest mieszalny z wodą, bardzo dobrze rozpuszczalny w acetonie, alkoholu i chlorku metylenu, praktycznie nierozpuszczalny w tłuszczach ciekłych i olejach mineralnych PEG 3000 i PEG 3350: bardzo dobrze rozpuszczalne w wodzie i chlorku metylenu, bardzo słabo rozpuszczalne w alkoholu, praktycznie nierozpuszczalne w tłuszczach ciekłych i olejach mineralnych PEG 4000, PEG 6000 i PEG 8000: bardzo dobrze rozpuszczalne w wodzie i chlorku metylenu, praktycznie nierozpuszczalne w tłuszczach ciekłych i olejach mineralnych.
Czystość
Kwasowość lub zasadowość	Rozpuścić 5,0 g w 50 ml roztworu wodnego wolnego od dwutlenku węgla i dodać 0,15 ml roztworu błękitu bromotymolowego. Roztwór jest żółty lub zielony. Aby zmienić kolor wskaźnika na niebieski, wystarczy 0,1 ml wodorotlenku sodu 0,1 M
Liczba hydroksylowa	PEG 400: 264-300 PEG 3000: 34-42 PEG 3350: 30-38 PEG 4000: 25-32 PEG 6000: 16-22 PEG 8000: 12-16
Popiół siarczanowy	Nie więcej niż 0,2 %
1,4-dioksan	Nie więcej niż 10 mg/kg
Tlenek etylenu	Nie więcej niż 0,2 mg/kg
Glikol etylenowy i glikol dietylenowy	Łącznie nie więcej niż 0,25 % w/w, pojedynczo lub razem
Ołów	Nie więcej niż 1 mg/kg”

DECYZJE

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/27

DECYZJA KOMISJI

z dnia 19 października 2010 r.

na mocy dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, w sprawie odpowiedniej ochrony danych osobowych w Andorze

(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 7084)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2010/625/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (1), w szczególności jej art. 25 ust. 6,

po zasięgnięciu opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy dyrektywy 95/46/WE państwa członkowskie są zobowiązane zapewnić, by przekazanie danych osobowych do państwa trzeciego miało miejsce tylko wtedy, gdy dane państwo trzecie zapewni odpowiedni poziom ochrony i gdy przed przekazaniem dopełni się wymogów zawartych w przepisach państw członkowskich wdrażających pozostałe przepisy dyrektywy.

(2)	Komisja może stwierdzić, że państwo trzecie gwarantuje odpowiedni poziom ochrony. W takim przypadku dane osobowe można przekazywać z państw członkowskich bez konieczności zapewniania dodatkowych gwarancji.

(3)

Na mocy dyrektywy 95/46/WE poziom ochrony danych osobowych powinien być oceniany w świetle wszystkich okoliczności dotyczących operacji przekazania danych lub zestawu takich operacji, ze szczególnym uwzględnieniem szeregu elementów mających znaczenie przy przekazywaniu, wyszczególnionych w art. 25 dyrektywy.

(4)

W warunkach zróżnicowanego podejścia państw trzecich do ochrony danych należy ocenić, czy ochrona danych jest odpowiednia, natomiast wszelkie decyzje podjęte w oparciu o art. 25 ust. 6 dyrektywy 95/46/WE należy wprowadzić w życie w sposób, który, w świetle aktualnych międzynarodowych zobowiązań Unii, ani arbitralnie, ani z nieusprawiedliwionych powodów nie dyskryminuje żadnego z państw trzecich ani nie prowadzi do dyskryminacji między nimi, w których obowiązujące prawa nie powodują ani nie stanowią ukrytej bariery na drodze wymiany handlowej.

(5)	Andora to parlamentarne współksięstwo, w którym współksiążetami są prezydent Republiki Francuskiej oraz biskup Seo de Urgel.

(6)	Prawo do prywatności jest zapisane w art. 14 Konstytucji Księstwa Andory (Constitució del Principat d’Andorra), która została zatwierdzona w powszechnym referendum w dniu 14 marca 1993 r.

(7)

Przepisy prawne dotyczące ochrony danych osobowych w Andorze, które są w dużej mierze oparte na normach zawartych w dyrektywie 95/46/WE, zostały określone w kwalifikowanej ustawie nr 15/2003 z dnia 18 grudnia w sprawie ochrony danych osobowych (Llei qualificada de protecció de dades personals) (LQPDP). Te przepisy dotyczące ochrony danych zostały następnie uzupełnione poprzez dekret z dnia 1 lipca 2004 r. ustanawiający rejestr publiczny przeznaczony do zapisu plików zawierających dane osobowe oraz dekret z dnia 9 czerwca 2010 r. zatwierdzający rozporządzenie o Agencji Ochrony Danych w Andorze. Ten ostatni akt precyzuje wiele kwestii poruszonych przez grupę roboczą ds. ochrony osób fizycznych w zakresie Przetwarzania Danych Osobowych ustanowioną na mocy art. 29 dyrektywy 95/46/WE w jej opinii z dnia 1 grudnia 2009 r. (2).

(8)	Przepisy o ochronie danych znajdują się także w szeregu aktów prawnych regulujących różne sektory, takich jak przepisy sektora finansowego, przepisy dotyczące zdrowia oraz rejestry publiczne.

(9)

Andora ratyfikowała Konwencję Rady Europy o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych z dnia 28 stycznia 1981 r., Protokół dodatkowy do Konwencji o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych dotyczący organów nadzoru i transgranicznych przepływów danych z dnia 8 listopada 2001 r., jak również Konwencję Rady Europy o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r., obowiązującą w Andorze od dnia 22 stycznia 1996 r., oraz Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z dnia 16 grudnia 1966 r., obowiązujący w Andorze od dnia 19 lipca 2006 r.

(10)

Normy prawne dotyczące ochrony danych obowiązujące w Andorze obejmują wszystkie podstawowe zasady konieczne do zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony osób fizycznych, określają jednak również wyjątki i ograniczenia w celu ochrony ważnych interesów publicznych. Stosowanie tych prawnych norm ochrony danych zapewnione jest przez sądowe i administracyjne środki odwoławcze i przez niezależny nadzór prowadzony przez właściwy organ nadzoru – Agencję Ochrony Danych w Andorze, posiadający kompetencje w zakresie przeprowadzania dochodzeń i podejmowania działań interwencyjnych, działający zupełnie niezależnie.

(11)

Organy ochrony danych w Andorze dostarczyły wyjaśnień oraz zapewnień odnośnie do wykładni ustawy Andory oraz zapewniły, że przepisy z zakresu ochrony danych w Andorze są wprowadzane w życie zgodnie z taką wykładnią. Niniejsza decyzja uwzględnia te wyjaśnienia oraz zapewnienia i dlatego jest od nich uzależniona.

(12)	Andora powinna zatem zostać uznana za państwo zapewniające odpowiedni poziom ochrony danych osobowych określony w dyrektywie 95/46/WE.

(13)

W interesie przejrzystości i do celów zabezpieczenia zdolności właściwych organów w państwach członkowskich do zagwarantowania osobom fizycznym ochrony w zakresie przetwarzania ich danych osobowych konieczne jest określenie wyjątkowych okoliczności, w których uzasadnione może być zawieszenie przepływu określonych danych, niezależnie od uznania poziomu ochrony za odpowiedni.

(14)

Grupa robocza ds. ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych, ustanowiona na mocy art. 29 dyrektywy 95/46/WE, dostarczyła pozytywną opinię w sprawie poziomu odpowiedniej ochrony w odniesieniu do danych osobowych, która została uwzględniona w przygotowaniu niniejszej decyzji (3). W swojej pozytywnej opinii grupa robocza zachęciła władze Andory do kontynuowania procesu przyjmowania dalszych przepisów, które rozszerzą zakres stosowania prawodawstwa Andory na zautomatyzowane decyzje indywidualne, co jak dotąd nie jest wyraźnie uznane przez kwalifikowaną ustawę Andory w sprawie ochrony danych osobowych.

(15)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 31 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Do celów art. 25 ust. 2 dyrektywy 95/46/WE Andora jest traktowana jako państwo zapewniające odpowiedni poziom bezpieczeństwa w odniesieniu do danych osobowych przekazywanych z Unii Europejskiej.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja dotyczy odpowiedniej ochrony zapewnianej w Andorze w celu spełnienia wymogów art. 25 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE i nie ma wpływu na pozostałe warunki lub ograniczenia przyjęte w celu wdrożenia pozostałych przepisów tej dyrektywy, które odnoszą się do przetwarzania danych osobowych w państwach członkowskich.

Artykuł 3

1. Bez uszczerbku dla ich kompetencji do podejmowania działań zmierzających do zagwarantowania zgodności z przepisami krajowymi przyjętymi zgodnie z przepisami innymi niż zawarte w art. 25 dyrektywy 95/46/WE właściwe władze w państwach członkowskich mogą wykorzystać swoje kompetencje i zawiesić przepływ danych do odbierających dane w Andorze w celu ochrony osób prywatnych przy przetwarzaniu ich danych osobowych, w przypadku gdy:

a)	właściwy organ Andory ustalił, że odbiorca narusza obowiązujące normy ochrony; lub

istnieje duże prawdopodobieństwo, że normy ochrony są naruszane; istnieją uzasadnione podstawy, aby domniemywać, iż właściwy organ Andory nie podejmuje lub nie podejmie właściwych i natychmiastowych kroków zmierzających do rozstrzygnięcia sprawy; dalsze przekazywanie danych spowodowałoby realne niebezpieczeństwo wyrządzenia szkody osobom, których dotyczą dane osobowe, a właściwe organy w państwie członkowskim podjęły odpowiednie w tych okolicznościach czynności w celu dostarczenia stronie odpowiedzialnej za przetwarzanie ustanowione w Andorze, powiadomienia o powyższym oraz umożliwienia jej udzielenia odpowiedzi.

2. Zawieszenie przepływu danych ustaje z chwilą, gdy zagwarantowane zostanie przestrzeganie norm ochrony, a właściwy organ w zainteresowanym państwie członkowskim zostanie o tym powiadomiony.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie bezzwłocznie zawiadamiają Komisję o przyjęciu środków na podstawie art. 3.

2. Państwa członkowskie oraz Komisja zawiadamiają się wzajemnie o przypadkach, gdy działania organów odpowiedzialnych za zapewnianie zgodności z normami ochrony w Andorze nie gwarantują takiej zgodności.

3. Jeśli informacje zebrane na mocy art. 3 i na mocy ust. 1 i 2 niniejszego artykułu dowodzą, iż żaden organ odpowiedzialny za zapewnienie zgodności z normami ochrony w Andorze nie pełni skutecznie swojej roli, Komisja powiadamia o tym właściwy organ Andory i, jeśli to konieczne, przedstawia projekt środków zgodnie z procedurą określoną w art. 31 ust. 2 dyrektywy 95/46/WE w celu uchylenia lub zawieszenia niniejszej decyzji lub ograniczenia jej zakresu.

Artykuł 5

Komisja monitoruje wprowadzanie w życie niniejszej decyzji i przekazuje wszelkie stosowne ustalenia komitetowi ustanowionemu na podstawie art. 31 dyrektywy 95/46/WE, w tym także wszelkie dowody, które mogłyby podważać założenie przyjęte w art. 1 niniejszej decyzji, że ochrona danych w Andorze jest odpowiednia w rozumieniu art. 25 dyrektywy 95/46/WE, oraz które mogą wykazywać, że niniejsza decyzja jest wykonywana w sposób dyskryminacyjny.

Artykuł 6

Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zastosowania się do niniejszej decyzji do dnia 1 stycznia 2011 r.

Artykuł 7

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 października 2010 r.

W imieniu Komisji

Viviane REDING

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

(2) Opinia 7/2009 z dnia 1 grudnia 2009 r., dostępna na stronie:http://ec.europa.eu/justice_home/fsj/privacy/docs/wpdocs/2009/wp166_pl.pdf

(3) Opinia 7/2009 z dnia 1 grudnia 2009 r., dostępna na stronie:http://ec.europa.eu/justice_home/fsj/privacy/docs/wpdocs/2009/wp166_pl.pdf

AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/30

DECYZJA NR 1/2010 WSPÓLNEGO KOMITETU UE-MEKSYK

z dnia 17 września 2010 r.

w odniesieniu do załącznika III do decyzji nr 2/2000 Wspólnej Rady UE-Meksyk dotyczącego definicji pojęcia „produktów pochodzących” oraz metod współpracy administracyjnej

(2010/626/UE)

WSPÓLNY KOMITET,

uwzględniając decyzję nr 2/2000 Wspólnej Rady UE-Meksyk z dnia 23 marca 2000 r. (1) (zwaną dalej „decyzją nr 2/2000”), w szczególności uwagi 2 i 3 w dodatku II(a) do załącznika III dotyczącego definicji pojęcia „produktów pochodzących” oraz metod współpracy administracyjnej i wspólną deklarację V do tej decyzji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik III do decyzji nr 2/2000 ustanawia reguły pochodzenia dla produktów pochodzących z terytorium Stron Umowy.

(2)

Zgodnie ze wspólną deklaracją V Wspólny Komitet sprawdza konieczność przedłużenia poza dzień 30 czerwca 2003 r. stosowania reguł pochodzenia ustanowionych w uwagach 2 i 3 w dodatku II(a) do załącznika III do decyzji nr 2/2000, jeśli uwarunkowania ekonomiczne stanowiące podstawę ustanowienia reguły ujętej w tych uwagach nadal będą aktualne. W dniach 22 marca 2004 r. i 14 czerwca 2007 r. Wspólny Komitet UE-Meksyk przyjął decyzje nr 1/2004 (2) i nr 1/2007 (3) przedłużające okres stosowania reguł pochodzenia ustanowionych w uwagach 2 i 3 w dodatku II(a) do załącznika III do decyzji 2/2000 odpowiednio do dnia 30 czerwca 2006 r. i do dnia 30 czerwca 2009 r.

(3)

Zgodnie z analizą odpowiednich uwarunkowań ekonomicznych, przeprowadzoną zgodnie ze wspólną deklaracją V w celu zapewnienia kontynuacji stosowania wzajemnych korzyści przewidzianych na mocy decyzji nr 2/2000, uważa się za właściwe tymczasowe przedłużenie okresu stosowania reguł pochodzenia ustanowionych w uwagach 2 i 3 w dodatku II(a) do załącznika III do decyzji nr 2/2000,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Reguły pochodzenia ustanowione w uwagach 2 i 3 w dodatku II(a) do załącznika III do decyzji nr 2/2000 stosuje się do dnia 30 czerwca 2014 r. zamiast reguł pochodzenia ustanowionych w dodatku II do załącznika III do decyzji nr 2/2000.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem wymiany przez Strony pisemnych powiadomień potwierdzających zakończenie odpowiednich procedur prawnych.

Artykuł 1 stosuje się od dnia 1 lipca 2009 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 września 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu

Gustavo MARTIN PRADA

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 157 z 30.6.2000, s. 10.

(2) Dz.U. L 113 z 20.4.2004, s. 60.

(3) Dz.U. L 279 z 23.10.2007, s. 15.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/31

DECYZJA NR 3/2010 KOMITETU STATYSTYCZNEGO UNII EUROPEJSKIEJ/SZWAJCARII

z dnia 1 października 2010 r.

zmieniająca załącznik B do Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w dziedzinie statystyki

(2010/627/UE)

KOMITET STATYSTYCZNY UNII EUROPEJSKIEJ/SZWAJCARII,

uwzględniając Umowę między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w dziedzinie statystyki (1), w szczególności jej art. 4 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Umowa między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w dziedzinie statystyki (dalej zwana „Umową”), która weszła w życie dnia 1 stycznia 2007 r., zawiera załącznik B dotyczący zasad regulujących wkład finansowy Szwajcarii.

(2)	Doświadczenie zdobyte od chwili rozpoczęcia wdrażania Umowy wykazało, że konieczne jest uproszczenie jej stosowania w zakresie finansów i zmniejszenie związanych z nią obciążeń administracyjnych. W związku z tym należy zmienić załącznik B do Umowy,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Załącznik B do Umowy zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Sofii dnia 1 października 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu

Walter RADERMACHER

Szef Delegacji WE

Jürg MARTI

Szef Delegacji Szwajcarii

(1) Dz.U. L 90 z 28.3.2006, s. 2.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK B

ZASADY FINANSOWE REGULUJĄCE WKŁAD SZWAJCARII OKREŚLONY W ART. 8

1. Ustanowienie wkładu finansowego

1.1.	Szwajcaria co roku wnosi wkład finansowy do programu statystycznego Unii Europejskiej.

1.2.

Wkład ten opiera się na dwóch elementach:

—	całkowity koszt Eurostatu [koszt]

—	liczba państw członkowskich w Unii Europejskiej [# członkowie]

1.3.	Wkład finansowy wynosi: [koszt] / [# członkowie]

1.4.

Elementy te określa się następująco:

1.4.1.

Całkowity koszt Eurostatu określa się jako 85 % kwoty środków na zobowiązania przyznanych w obszarze polityki »Statystyka« (tytuł 29) budżetu Unii Europejskiej, zgodnie z nomenklaturą budżetową opartą na działalności. Obejmuje to wydatki związane z zarządzaniem i wspieraniem obszaru polityki »Statystyka« (wydatki związane z personelem czynnie zatrudnionym, wydatki związane z personelem zewnętrznym i inne wydatki na zarządzanie, wydatki na budynki i koszty pochodne oraz wydatki pomocnicze na działania), a także interwencje finansowe w odniesieniu do tworzenia informacji statystycznych. [koszt]

1.4.2.

Liczbę państw członkowskich określa się jako liczbę państw członkowskich Unii Europejskiej w dniu 1 stycznia danego roku. [# członkowie]

1.5.	Wstępnego obliczenia tego wkładu finansowego dokonuje się niezwłocznie po przyjęciu wstępnego projektu budżetu Unii Europejskiej na dany rok. Ostatecznego obliczenia dokonuje się niezwłocznie po przyjęciu budżetu na ten rok.

2. Procedury płatności

2.1.

Komisja wydaje, najpóźniej dnia 15 czerwca każdego roku budżetowego, wezwanie do wpłaty środków skierowane do Szwajcarii, odpowiadające jej wkładowi określonemu na mocy niniejszej Umowy. Wezwanie to przewiduje wpłacenie wkładu nie później niż dnia 15 lipca. Jakakolwiek zwłoka w wydaniu wezwania do wpłaty środków stanowi podstawę do odpowiedniego odroczenia planowanej daty płatności, aby zachować przynajmniej trzydziestodniowy termin płatności.

2.2.	Wkład Szwajcarii jest wyrażany i płacony w euro.

2.3.

Szwajcaria wnosi swój wkład na podstawie niniejszej Umowy zgodnie z harmonogramem zawartym w pkt 2.1. Jakakolwiek zwłoka w zapłacie powoduje naliczanie odsetek zgodnie ze stopą procentową stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego głównych operacji refinansowania, publikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C, obowiązującą pierwszego dnia miesiąca terminu płatności, powiększoną o 1,5 punktu procentowego. Podwyższoną stopę procentową stosuje się w stosunku do całego okresu zwłoki. Jednak odsetki są należne wyłącznie w odniesieniu do wkładu uiszczonego ponad trzydzieści dni po ustalonej dacie płatności wspomnianej w pkt 2.1.

2.4.

Koszty ponoszone przez szwajcarskich przedstawicieli i ekspertów uczestniczących w posiedzeniach zwoływanych przez Komisję na podstawie niniejszej Umowy nie są zwracane przez Komisję. Jak stwierdzono w art. 6 ust. 2 koszty związane z oddelegowaniem krajowych urzędników ze Szwajcarii do Eurostatu są w całości ponoszone przez Szwajcarię.

Na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Eurostatem a Szwajcarskim Federalnym Urzędem Statystycznym Szwajcaria może odliczać od swojego wkładu finansowego koszt oddelegowania ekspertów krajowych. Maksymalna kwota do odliczenia przypadająca na każdego urzędnika nie przekracza maksymalnej kwoty odliczanej w przypadku urzędników z państw EFTA-EOG oddelegowanych do Eurostatu na podstawie Porozumienia EOG. Kwota ta jest ustalana co roku przez Wspólny Komitet.

2.5.	Płatności wnoszone przez Szwajcarię są uznawane za dochody budżetowe przypisane do odpowiedniej pozycji w budżecie zestawienia dochodów budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Do zarządzania środkami stosuje się rozporządzenie finansowe mające zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (1).

3. Warunki wykonania

3.1.	Zgodnie z art. 8 wkład finansowy Szwajcarii zwykle pozostaje niezmieniony dla danego roku budżetowego.

3.2.

W momencie zamknięcia rachunków odnoszących się do każdego roku budżetowego (n), w ramach ustanowienia rachunku dochodów i wydatków, Komisja przystępuje do rozliczenia rachunków w odniesieniu do uczestnictwa Szwajcarii, uwzględniając zmiany wynikające z transferów, płatności anulowanych, przeniesienia lub budżetów korygujących i uzupełniających w trakcie roku budżetowego. Rozliczenie takie jest dokonywane w ramach ustalenia budżetu na następny rok (n + 2) i jest uwzględniane w wezwaniu do wpłaty środków.

4. Informacje

4.1.

Zestawienie środków odpowiadających operacyjnym i administracyjnym zobowiązaniom finansowym Eurostatu, związanych z poprzednim rokiem budżetowym (n), sporządza się i przekazuje Szwajcarii do wiadomości, zgodnie z formatem rachunku przychodów i wydatków Komisji najpóźniej dnia 31 maja każdego roku budżetowego (n + 1).

4.2.	Komisja przekazuje Szwajcarii wszystkie inne ogólne dane finansowe związane z Eurostatem, które są udostępniane państwom EFTA-EOG.

(1) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1), ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1525/2007 (Dz.U. L 343 z 27.12.2007, s. 9).”

III Inne akty

EUROPEJSKI OBSZAR GOSPODARCZY

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/34

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 81/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik I (Sprawy weterynaryjne i fitosanitarne) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zmienione Protokołem dostosowującym Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zwane dalej „Porozumieniem”, w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik I do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 61/2010 z dnia 11 czerwca 2010 r. (1).

(2)	W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (WE) nr 885/2009 z dnia 25 września 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 378/2005 w odniesieniu do próbek referencyjnych, opłat i laboratoriów wymienionych w załączniku II (2).

(3)	W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 1269/2009 z dnia 21 grudnia 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 243/2007 w zakresie minimalnej zawartości dodatku paszowego w paszach dla tuczników (3).

(4)	W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 1270/2009 z dnia 21 grudnia 2009 r. dotyczące stałych zezwoleń na stosowanie niektórych dodatków paszowych (4).

(5)

W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 8/2010 z dnia 23 grudnia 2009 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie proteazy seryny wytwarzanej przez Bacillus licheniformis (DSM 19670) jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych (posiadacz zezwolenia na stosowanie: DSM Nutritional Products Ltd., reprezentowany przez DSM Nutritional Products sp. z o.o.) (5).

(6)

W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 9/2010 z dnia 23 grudnia 2009 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (ATCC PTA 5588) jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych, kur niosek, kaczek i indyków rzeźnych (posiadacz zezwolenia: Danisco Animal Nutrition, Finnfeeds International Limited) (6).

(7)	W Porozumieniu należy uwzględnić dyrektywę Komisji 2010/6/UE z dnia 9 lutego 2010 r. zmieniającą załącznik I do dyrektywy 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do rtęci, wolnego gossypolu, azotanów(III) oraz Mowrah, Bassia, Madhuca (7).

(8)	Niniejszej decyzji nie stosuje się do Liechtensteinu,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W rozdziale II załącznika I do Porozumienia wprowadza się następujące zmiany:

w pkt 1zzh (rozporządzenie Komisji (WE) nr 378/2005) dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32009 R 0885: rozporządzeniem Komisji (WE) nr 885/2009 z dnia 25 września 2009 r. (Dz.U. L 254 z 26.9.2009, s. 58).”;

w pkt 1zzzn (rozporządzenie Komisji (WE) nr 243/2007) dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32009 R 1269: rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1269/2009 z dnia 21 grudnia 2009 r. (Dz.U. L 339 z 22.12.2009, s. 27).”;

po pkt 1zzzzzu (rozporządzenie Komisji (WE) nr 1096/2009) wprowadza się punkty w brzmieniu:

„1zzzzzv.

32009 R 1270: rozporządzenie Komisji (UE) nr 1270/2009 z dnia 21 grudnia 2009 r. dotyczące stałych zezwoleń na stosowanie niektórych dodatków paszowych (Dz.U. L 339 z 22.12.2009, s. 28).

1zzzzzw.

32010 R 0008: rozporządzenie Komisji (UE) nr 8/2010 z dnia 23 grudnia 2009 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie proteazy seryny wytwarzanej przez Bacillus licheniformis (DSM 19670) jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych (posiadacz zezwolenia na stosowanie: DSM Nutritional Products Ltd., reprezentowany przez DSM Nutritional Products sp. z o.o.) (Dz.U. L 3 z 7.1.2010, s. 7).

1zzzzzx.

32010 R 0009: rozporządzenie Komisji (UE) nr 9/2010 z dnia 23 grudnia 2009 r. dotyczące zezwolenia na stosowanie endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (ATCC PTA 5588) jako dodatku paszowego dla kurcząt rzeźnych, kur niosek, kaczek i indyków rzeźnych (posiadacz zezwolenia: Danisco Animal Nutrition, Finnfeeds International Limited) (Dz.U. L 3 z 7.1.2010, s. 10).”;

w pkt 33 (dyrektywa 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32010 L 0006: dyrektywą Komisji 2010/6/UE z dnia 9 lutego 2010 r. (Dz.U. L 37 z 10.2.2010, s. 29).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzeń (WE) nr 885/2009, (UE) nr 1269/2009, (UE) nr 1270/2009, (UE) nr 8/2010, (UE) nr 9/2010 oraz dyrektywy 2010/6/UE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (8).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 244 z 16.9.2010, s. 6.

(2) Dz.U. L 254 z 26.9.2009, s. 58.

(3) Dz.U. L 339 z 22.12.2009, s. 27.

(4) Dz.U. L 339 z 22.12.2009, s. 28.

(5) Dz.U. L 3 z 7.1.2010, s. 7.

(6) Dz.U. L 3 z 7.1.2010, s. 10.

(7) Dz.U. L 37 z 10.2.2010, s. 29.

(8) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/36

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 82/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik II do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 59/2009 z dnia 29 maja 2009 r. (1).

(2)	W Porozumieniu należy uwzględnić dyrektywę Komisji 2009/121/WE z dnia 14 września 2009 r. zmieniającą, w celu dostosowania do postępu technicznego, załączniki I i V do dyrektywy 2008/121/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nazewnictwa wyrobów włókienniczych (2),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W rozdziale XI pkt 4c (dyrektywa 2008/121/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) w załączniku II do Porozumienia dodaje się, co następuje:

„ , zmienione:

—	32009 L 0121: dyrektywą Komisji 2009/121/WE z dnia 14 września 2009 r. (Dz.U. L 242 z 15.9.2009, s. 13).”.

Artykuł 2

Teksty dyrektywy 2009/121/WE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (3).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 232 z 3.9.2009, s. 10.

(2) Dz.U. L 242 z 15.9.2009, s. 13.

(3) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/37

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 83/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik II do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 61/2010 z dnia 11 czerwca 2010 r. (1).

(2)	W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 105/2010 z dnia 5 lutego 2010 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1881/2006 ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych w odniesieniu do ochratoksyny A (2).

(3)	W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 165/2010 z dnia 26 lutego 2010 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1881/2006 ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych w odniesieniu do aflatoksyn (3).

(4)	Niniejszej decyzji nie stosuje się do Liechtensteinu,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W rozdziale XII pkt 54zzzz (rozporządzenie Komisji (WE) nr 1881/2006) w załączniku II do Porozumienia dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32010 R 0105: rozporządzeniem Komisji (UE) nr 105/2010 z dnia 5 lutego 2010 r. (Dz.U. L 35 z 6.2.2010, s. 7),

—	32010 R 0165: rozporządzeniem Komisji (UE) nr 165/2010 z dnia 26 lutego 2010 r. (Dz.U. L 50 z 27.2.2010, s. 8).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzeń (UE) nr 105/2010 i (UE) nr 165/2010 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (4).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 244 z 16.9.2010, s. 6.

(2) Dz.U. L 35 z 6.2.2010, s. 7.

(3) Dz.U. L 50 z 27.2.2010, s. 8.

(4) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/38

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 84/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik II (Przepisy techniczne, normy, badania i certyfikacja) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik II do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 48/2010 z dnia 30 kwietnia 2010 r. (1).

(2)	W Porozumieniu należy uwzględnić dyrektywę Komisji 2009/164/UE z dnia 22 grudnia 2009 r. zmieniającą załączniki II i III do dyrektywy Rady 76/768/EWG dotyczącej produktów kosmetycznych w celu dostosowania ich do postępu technicznego (2),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W rozdziale XVI pkt 1 (dyrektywa Rady 76/768/EWG) w załączniku II do Porozumienia dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32009 L 0164: dyrektywą Komisji 2009/164/UE z dnia 22 grudnia 2009 r. (Dz.U. L 344 z 23.12.2009, s. 41).”.

Artykuł 2

Teksty dyrektywy 2009/164/UE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (3).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 181 z 15.7.2010, s. 16.

(2) Dz.U. L 344 z 23.12.2009, s. 41.

(3) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/39

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 85/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik IX (Usługi finansowe) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik IX do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 50/2010 z dnia 30 kwietnia 2010 r. (1).

(2)

W Porozumieniu należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/111/WE z dnia 16 września 2009 r. zmieniającą dyrektywy 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2007/64/WE w odniesieniu do banków powiązanych z centralnymi instytucjami, niektórych pozycji funduszy własnych, dużych ekspozycji, uzgodnień w zakresie nadzoru oraz zarządzania w sytuacji kryzysowej (2),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W załączniku IX do Porozumienia wprowadza się następujące zmiany:

w pkt 14 (dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) i 31 (dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32009 L 0111: dyrektywą 2009/111/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 97).”;

w pkt 16e (dyrektywa 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) dodaje się, co następuje:

„ , zmienione:

—	32009 L 0111: dyrektywą 2009/111/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 97).”.

Artykuł 2

Teksty dyrektywy 2009/111/WE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (3), lub w dniu wejścia w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 65/2008 z dnia 6 czerwca 2008 r. (4) lub decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 114/2008 z dnia 7 listopada 2008 r. (5), w zależności od tego, który z tych terminów jest późniejszy.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 181 z 15.7.2010, s. 18.

(2) Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 97.

(3) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

(4) Dz.U. L 257 z 25.9.2008, s. 27.

(5) Dz.U. L 339 z 18.12.2008, s. 103.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/40

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 86/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik X (Usługi ogólne) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik X do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 45/2009 z dnia 9 czerwca 2009 r. (1).

(2)

W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/739/WE z dnia 2 października 2009 r. określającą praktyczne ustalenia dotyczące wymiany informacji drogą elektroniczną między państwami członkowskimi na mocy rozdziału VI dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (2),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Po pkt 1 (dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) w załączniku X do Porozumienia wprowadza się punkt w brzmieniu:

„1a.

32009 D 0739: decyzja Komisji 2009/739/WE z dnia 2 października 2009 r. określająca praktyczne ustalenia dotyczące wymiany informacji drogą elektroniczną między państwami członkowskimi na mocy rozdziału VI dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 263 z 7.10.2009, s. 32).”.

Artykuł 2

Teksty decyzji 2009/739/WE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (3).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 162 z 25.6.2009, s. 23.

(2) Dz.U. L 263 z 7.10.2009, s. 32.

(3) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/41

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 88/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik XIII do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 76/2010 z dnia 11 czerwca 2010 r. (1).

(2)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/965/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie dokumentu referencyjnego, o którym mowa w art. 27 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/57/WE w sprawie interoperacyjności systemu kolei we Wspólnocie (2),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Po pkt 37db (decyzja Komisji 2008/163/WE) w załączniku XIII do Porozumienia wprowadza się punkt w brzmieniu:

„37dc.

32009 D 0965: decyzja Komisji 2009/965/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie dokumentu referencyjnego, o którym mowa w art. 27 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/57/WE w sprawie interoperacyjności systemu kolei we Wspólnocie (Dz.U. L 341 z 22.12.2009, s. 1).”.

Artykuł 2

Teksty decyzji 2009/965/WE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (3).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 244 z 16.9.2010, s.34.

(2) Dz.U. L 341 z 22.12.2009, s. 1.

(3) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/42

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 89/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik XIII do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 76/2010 z dnia 11 czerwca 2010 r. (1).

(2)	W Porozumieniu należy uwzględnić dyrektywę Komisji 2009/149/WE z dnia 27 listopada 2009 r. zmieniającą dyrektywę 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wspólnych wskaźników bezpieczeństwa oraz wspólnych metod obliczania kosztów wypadków (2),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W pkt 42e (dyrektywa 2004/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) w załączniku XIII do Porozumienia dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32009 L 0149: dyrektywą Komisji 2009/149/WE z dnia 27 listopada 2009 r. (Dz.U. L 313 z 28.11.2009, s. 65).”.

Artykuł 2

Teksty dyrektywy 2009/149/WE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (3).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 244 z 16.9.2010, s. 34.

(2) Dz.U. L 313 z 28.11.2009, s. 65.

(3) Wskazano wymogi konstytucyjne.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/43

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 90/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik XIII (Transport) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik XIII do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 76/2010 z dnia 11 czerwca 2010 r. (1).

(2)	W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie (WE) nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym (2),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Po pkt 42g (dyrektywa 2007/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) w załączniku XIII do Porozumienia wprowadza się punkt w brzmieniu:

„42h.

32007 R 1371: rozporządzenie (WE) nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczące praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym (Dz.U. L 315 z 3.12.2007, s. 14).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia (WE) nr 1371/2007 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (3).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 244 z 16.9.2010, s. 34.

(2) Dz.U. L 315 z 3.12.2007, s. 14.

(3) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/44

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 91/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik XIV (Konkurencja) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik XIV do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 77/2010 z dnia 11 czerwca 2010 r. (1).

(2)	W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 461/2010 z dnia 27 maja 2010 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych w sektorze pojazdów silnikowych (2).

(3)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1400/2002 (3), które jest uwzględnione w Porozumieniu, utraciło moc w dniu 31 maja 2010 r. i w związku z tym należy je uchylić w ramach Porozumienia,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Tekst pkt 4b (rozporządzenie Komisji (WE) nr 1400/2002) w załączniku XIV do Porozumienia otrzymuje brzmienie:

„32010 R 0461: rozporządzenie Komisji (UE) nr 461/2010 z dnia 27 maja 2010 r. w sprawie stosowania art. 101 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do kategorii porozumień wertykalnych i praktyk uzgodnionych w sektorze pojazdów silnikowych (Dz.U. L 129 z 28.5.2010, s. 52).

Do celów Porozumienia przepisy tego rozporządzenia odczytuje się z uwzględnieniem następującego dostosowania:

Na końcu art. 6 dodaje się, co następuje:

»Na mocy postanowień Porozumienia między państwami EFTA w sprawie utworzenia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości Urząd Nadzoru EFTA może poprzez zalecenie orzec, że jeżeli sieci równoległe podobnych ograniczeń wertykalnych obejmują więcej niż 50 % rynku właściwego w państwach EFTA, to niniejsze rozporządzenie nie będzie miało zastosowania do porozumień wertykalnych zawierających szczególne ograniczenia odnoszące się do tego rynku.

Zalecenie na mocy ust. 1 jest skierowane do państwa EFTA lub państw EFTA stanowiących dany rynek właściwy. Komisja zostaje poinformowana o wydaniu takiego zalecenia.

W terminie trzech miesięcy od wydania zalecenia na mocy ust. 1 wszystkie państwa EFTA będące adresatami zalecenia powiadamiają Urząd Nadzoru EFTA, czy to zalecenie przyjmują. Jeżeli ten trzymiesięczny termin upłynie bez odpowiedzi, będzie to rozumiane jako przyjęcie zalecenia przez państwo EFTA, które nie odpowiedziało w terminie.

Jeżeli państwo EFTA będące adresatem zalecenia przyjmie zalecenie lub nie odpowie na nie w terminie, to według Porozumienia jest ono prawnie zobowiązane do wykonania zalecenia w terminie trzech miesięcy od jego wydania.

Jeżeli w ciągu tego trzymiesięcznego terminu państwo EFTA będące adresatem zalecenia powiadomi Urząd Nadzoru EFTA, że nie przyjmuje jego zalecenia, Urząd Nadzoru EFTA powiadamia Komisję o jego odpowiedzi. Jeżeli Komisja nie zgadza się ze stanowiskiem danego państwa EFTA, zastosowanie znajduje art. 92 ust. 2 Porozumienia.

Urząd Nadzoru EFTA i Komisja wymieniają informacje i konsultują się wzajemnie w zakresie zastosowania niniejszego przepisu.

Jeżeli sieci równoległe podobnych ograniczeń wertykalnych obejmują więcej niż 50 % rynku właściwego w ramach terytorium Porozumienia EOG, powyższe dwa urzędy nadzoru mogą podjąć współpracę celem zastosowania odrębnych środków. Jeżeli oba urzędy nadzoru zgadzają się co do rynku właściwego oraz adekwatności zastosowania środka na mocy niniejszego przepisu, Komisja przyjmuje rozporządzenie skierowane do państw członkowskich UE, zaś Urząd Nadzoru EFTA zalecenie o podobnej treści skierowane do państwa EFTA lub państw EFTA stanowiących dany rynek właściwy.«”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia (UE) nr 461/2010 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (4). Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 czerwca 2010 r.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 244 z 16.9.2010, s. 35.

(2) Dz.U. L 129 z 28.5.2010, s. 52.

(3) Dz.U. L 203 z 1.8.2002, s. 30.

(4) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/46

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 92/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik XVIII (BHP, prawo pracy i równe traktowanie mężczyzn i kobiet) oraz protokół 37 do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik XVIII do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 54/2010 z dnia 30 kwietnia 2010 r. (1).

(2)	Protokół 37 do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 159/2009 z dnia 4 grudnia 2009 r. (2).

(3)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/17/WE z dnia 19 grudnia 2008 r. ustanawiającą Komitet Ekspertów ds. Delegowania Pracowników (3).

(4)

Dla dobrego funkcjonowania Porozumienia, protokół 37 do Porozumienia powinien zostać zmieniony w celu uwzględnienia w nim Komitetu Ekspertów ds. Delegowania Pracowników ustanowionego na mocy decyzji nr 2009/17/WE, a załącznik XVIII powinien zostać zmieniony w celu określenia procedur współdziałania z tym Komitetem,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W załączniku XVIII do Porozumienia po pkt 30 (dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady) dodaje się punkt w brzmieniu:

„30a.

32009 D 0017: decyzja Komisji 2009/17/WE z dnia 19 grudnia 2008 r. ustanawiająca Komitet Ekspertów ds. Delegowania Pracowników (Dz.U. L 8 z 13.1.2009, s. 26).

Procedury włączania państw EFTA zgodnie z art. 101 Porozumienia:

zgodnie z art. 3 decyzji Komisji 2009/17/WE każde państwo EFTA może powołać dwie osoby do udziału w obradach Komitetu Ekspertów ds. Delegowania Pracowników w charakterze obserwatorów.”.

Artykuł 2

W protokole 37 do Porozumienia (zawierającym wykaz, o którym mowa w art. 101) dodaje się punkt w brzmieniu:

„33.	Komitet Ekspertów ds. Delegowania Pracowników (decyzja Komisji 2009/17/WE).”.

Artykuł 3

Teksty decyzji 2009/17/WE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (4).

Artykuł 5

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 181 z 15.7.2010, s. 22.

(2) Dz.U. L 62 z 11.3.2010, s. 65.

(3) Dz.U. L 8 z 13.1.2009, s. 26.

(4) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/47

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 93/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik XX (Środowisko) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik XX do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 55/2010 z dnia 30 kwietnia 2010 r. (1).

(2)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/543/WE z dnia 13 sierpnia 2008 r. ustanawiającą ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego farbom i lakierom zewnętrznym (2).

(3)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/544/WE z dnia 13 sierpnia 2008 r. ustanawiającą ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego farbom i lakierom do wnętrz (3).

(4)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/563/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalającą ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego dla obuwia (4).

(5)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/564/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalającą ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego usługom kempingowym (5).

(6)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/567/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalającą ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego wyrobom włókienniczym (6).

(7)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/568/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalającą ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego bibule (7).

(8)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/578/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalającą ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego usługom zakwaterowania turystycznego (8).

(9)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/598/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalającą ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego materacom łóżkowym (9).

(10)	W Porozumieniu należy uwzględnić decyzję Komisji 2009/607/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalającą ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego twardym pokryciom (10).

(11)	Decyzja 2009/544/WE uchyla decyzję Komisji 2002/739/WE (11), która jest uwzględniona w Porozumieniu i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia.

(12)	Decyzja 2009/563/WE uchyla decyzję Komisji 2002/231/WE (12), która jest uwzględniona w Porozumieniu i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia.

(13)	Decyzja 2009/564/WE uchyla decyzję Komisji 2005/338/WE (13), która jest uwzględniona w Porozumieniu i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia.

(14)	Decyzja 2009/567/WE uchyla decyzję Komisji 1999/178/WE (14), zmienioną decyzją Komisji 2002/371/WE (15), która jest uwzględniona w Porozumieniu i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia.

(15)	Decyzja 2009/568/WE uchyla decyzję Komisji 2001/405/WE (16), która jest uwzględniona w Porozumieniu i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia.

(16)	Decyzja 2009/578/WE uchyla decyzję Komisji 2003/287/WE (17), która jest uwzględniona w Porozumieniu i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia.

(17)	Decyzja 2009/598/WE uchyla decyzję Komisji 2002/740/WE (18), która jest uwzględniona w Porozumieniu i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia.

(18)	Decyzja 2009/607/WE uchyla decyzję Komisji 2002/272/WE (19), która jest uwzględniona w Porozumieniu i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W załączniku XX do Porozumienia wprowadza się następujące zmiany:

po pkt 2y (decyzja Komisji 2007/506/WE) wprowadza się punkt w brzmieniu:

„2z.	32009 D 0543: decyzja Komisji 2009/543/WE z dnia 13 sierpnia 2008 r. ustanawiająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego farbom i lakierom zewnętrznym (Dz.U. L 181 z 14.7.2009, s. 27).”;

2)	tekst pkt 2v (decyzja Komisji 2002/739/WE) otrzymuje brzmienie: „32009 D 0544: decyzja Komisji 2009/544/WE z dnia 13 sierpnia 2008 r. ustanawiająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego farbom i lakierom do wnętrz (Dz.U. L 181 z 14.7.2009, s. 39).”;

3)	tekst pkt 2g (decyzja Komisji 2002/231/WE) otrzymuje brzmienie: „32009 D 0563: decyzja Komisji 2009/563/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego dla obuwia (Dz.U. L 196 z 28.7.2009, s. 27).”;

4)	tekst pkt 2p (decyzja Komisji 2005/338/WE) otrzymuje brzmienie: „32009 D 0564: decyzja Komisji 2009/564/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego usługom kempingowym (Dz.U. L 196 z 28.7.2009, s. 36).”;

5)	tekst pkt 2f (decyzja Komisji 2002/371/WE) otrzymuje brzmienie: „32009 D 0567: decyzja Komisji 2009/567/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego wyrobom włókienniczym (Dz.U. L 197 z 29.7.2009, s. 70).”;

6)	tekst pkt 2i (decyzja Komisji 2001/405/WE) otrzymuje brzmienie: „32009 D 0568: decyzja Komisji 2009/568/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego bibule (Dz.U. L 197 z 29.7.2009, s. 87).”;

7)	tekst pkt 2m (decyzja Komisji 2003/287/WE) otrzymuje brzmienie: „32009 D 0578: decyzja Komisji 2009/578/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego usługom zakwaterowania turystycznego (Dz.U. L 198 z 30.7.2009, s. 57).”;

8)	tekst pkt 2w (decyzja Komisji 2002/740/WE) otrzymuje brzmienie: „32009 D 0598: decyzja Komisji 2009/598/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego materacom łóżkowym (Dz.U. L 203 z 5.8.2009, s. 65).”;

9)	Tekst pkt 2k (decyzja Komisji 2002/272/WE) otrzymuje brzmienie: „32009 D 0607: decyzja Komisji 2009/607/WE z dnia 9 lipca 2009 r. ustalająca ekologiczne kryteria przyznawania wspólnotowego oznakowania ekologicznego twardym pokryciom (Dz.U. L 208 z 12.8.2009, s. 21).”.

Artykuł 2

Teksty decyzji 2009/543/WE, 2009/544/WE, 2009/563/WE, 2009/564/WE, 2009/567/WE, 2009/568/WE, 2009/578/WE, 2009/598/WE i 2009/607/WE w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (20).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 181 z 15.7.2010, s. 23.

(2) Dz.U. L 181 z 14.7.2009, s. 27.

(3) Dz.U. L 181 z 14.7.2009, s. 39.

(4) Dz.U. L 196 z 28.7.2009, s. 27.

(5) Dz.U. L 196 z 28.7.2009, s. 36.

(6) Dz.U. L 197 z 29.7.2009, s. 70.

(7) Dz.U. L 197 z 29.7.2009, s. 87.

(8) Dz.U. L 198 z 30.7.2009, s. 57.

(9) Dz.U. L 203 z 5.8.2009, s. 65.

(10) Dz.U. L 208 z 12.8.2009, s. 21.

(11) Dz.U. L 236 z 4.9.2002, s. 4.

(12) Dz.U. L 77 z 20.3.2002, s. 50.

(13) Dz.U. L 108 z 29.4.2005, s. 67.

(14) Dz.U. L 57 z 5.3.1999, s. 21.

(15) Dz.U. L 133 z 18.5.2002, s. 29.

(16) Dz.U. L 142 z 29.5.2001, s. 10.

(17) Dz.U. L 102 z 24.4.2003, s. 82.

(18) Dz.U. L 236 z 4.9.2002, s. 10.

(19) Dz.U. L 94 z 11.4.2002, s. 13.

(20) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/50

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 94/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik XXII (Prawo spółek) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zmienione Protokołem dostosowującym Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, dalej zwane „Porozumieniem”, w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik XXII do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 56/2010 z dnia 30 kwietnia 2010 r. (1).

(2)

W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (WE) nr 1136/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) 1 (2).

(3)

W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (WE) nr 1142/2009 z dnia 26 listopada 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Interpretacji 17 Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (KIMSF) (3).

(4)

W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (WE) nr 1164/2009 z dnia 27 listopada 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Interpretacji 18 Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (KIMSF) (4).

(5)

W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (WE) nr 1165/2009 z dnia 27 listopada 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) 4 oraz MSSF 7 (5).

(6)

W Porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (WE) nr 1171/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Interpretacji 9 Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (KIMSF) oraz Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 39 (6),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W pkt 10ba (rozporządzenie Komisji (WE) nr 1126/2008) w załączniku XXII do Porozumienia dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32009 R 1136: rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1136/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. (Dz.U. L 311 z 26.11.2009, s. 6),

—	32009 R 1142: rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1142/2009 z dnia 26 listopada 2009 r. (Dz.U. L 312 z 27.11.2009, s. 8),

—	32009 R 1164: rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1164/2009 z dnia 27 listopada 2009 r. (Dz.U. L 314 z 1.12.2009, s. 15),

—	32009 R 1165: rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1165/2009 z dnia 27 listopada 2009 r. (Dz.U. L 314 z 1.12.2009, s. 21),

—	32009 R 1171: rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1171/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. (Dz.U. L 314 z 1.12.2009, s. 43).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzeń (WE) nr 1136/2009, (WE) nr 1142/2009, (WE) nr 1164/2009, (WE) nr 1165/2009 i (WE) nr 1171/2009 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (7).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG oraz w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 181 z 15.7.2010, s. 24.

(2) Dz.U. L 311 z 26.11.2009, s. 6.

(3) Dz.U. L 312 z 27.11.2009, s. 8.

(4) Dz.U. L 314 z 1.12.2009, s. 15.

(5) Dz.U. L 314 z 1.12.2009, s. 21.

(6) Dz.U. L 314 z 1.12.2009, s. 43.

(7) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/52

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 95/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca załącznik XXII (Prawo spółek) do Porozumienia EOG

WSPÓLNY KOMITET EOG,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik XXII do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 56/2010 z dnia 30 kwietnia 2010 r. (1).

(2)

W porozumieniu należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 1293/2009 z dnia 23 grudnia 2009 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 32 (2),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W pkt 10ba (rozporządzenie Komisji (WE) nr 1126/2008) w załączniku XXII do Porozumienia dodaje się tiret w brzmieniu:

„—	32009 R 1293: rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1293/2009 z dnia 23 grudnia 2009 r. (Dz.U. L 347 z 24.12.2009, s. 23).”.

Artykuł 2

Teksty rozporządzenia (UE) nr 1293/2009 w języku islandzkim i norweskim, które zostaną opublikowane w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, są autentyczne.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 3 lipca 2010 r., pod warunkiem że Wspólny Komitet EOG otrzyma wszystkie notyfikacje przewidziane w art. 103 ust. 1 Porozumienia (3).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG oraz w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 181 z 15.7.2010, s. 24.

(2) Dz.U. L 347 z 24.12.2009, s. 23.

(3) Wskazano wymogi konstytucyjne.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/53

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG

NR 96/2010

z dnia 2 lipca 2010 r.

zmieniająca protokół 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zmienione Protokołem dostosowującym Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zwane dalej „Prozumieniem”, w szczególności jego art. 86 i 98,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Protokół 31 do Porozumienia został zmieniony decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 93/2009 z dnia 3 lipca 2009 r. (1).

(2)	Właściwe jest kontynuowanie współpracy między Umawiającymi się Stronami Porozumienia w ramach działań Unii finansowanych z budżetu ogólnego Unii w zakresie wdrażania, funkcjonowania i rozwoju rynku wewnętrznego.

(3)	Protokół 31 do Porozumienia powinien zatem zostać zmieniony, aby umożliwić kontynuowanie tej rozszerzonej współpracy po dniu 31 grudnia 2009 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W art. 7 protokołu 31 do Porozumienia wprowadza się następujące zmiany:

1)	zapis „lata 2004, 2005, 2006, 2007, 2008 i 2009” w ust. 6 otrzymuje brzmienie: „lata 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009 i 2010”;

2)	zapis „lata budżetowe 2006, 2007, 2008 i 2009” w ust. 7 otrzymuje brzmienie: „lata budżetowe 2006, 2007, 2008, 2009 i 2010”;

3)	zapis „lata budżetowe 2008 i 2009” w ust. 8 otrzymuje brzmienie: „lata budżetowe 2008, 2009 i 2010”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po złożeniu ostatniej notyfikacji do Wspólnego Komitetu EOG zgodnie z art. 103 ust. 1 Porozumienia (2).

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w sekcji EOG i w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 lipca 2010 r.

W imieniu Wspólnego Komitetu EOG

Stefán Haukur JÓHANNESSON

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 277 z 22.10.2009, s. 49.

(2) Nie wskazano wymogów konstytucyjnych.

21.10.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 277/s3

NOTA DO CZYTELNIKA