21.7.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 187/1

DECYZJA RADY 2010/404/WPZiB

z dnia 14 czerwca 2010 r.

dotycząca podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie procedur bezpieczeństwa przy wymianie informacji niejawnych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej (zwany dalej „TUE”), w szczególności jego art. 37, oraz Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwany dalej „TFUE”), w szczególności jego art. 218 ust. 5 i art. 218 ust. 6 akapit pierwszy,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Na posiedzeniu w dniu 9 czerwca 2008 r. Rada postanowiła upoważnić prezydencję, aby podjęła z Księstwem Liechtensteinu negocjacje zgodnie z poprzednim art. 24 TUE celem zawarcia umowy dotyczącej bezpieczeństwa informacji.

(2)	W następstwie tego upoważnienia prezydencja wynegocjowała z Księstwem Liechtensteinu umowę w sprawie procedur bezpieczeństwa przy wymianie informacji niejawnych.

(3)	Niniejszą Umowę należy zatwierdzić,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W imieniu Unii niniejszym zatwierdza się Umowę między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie procedur bezpieczeństwa wymiany informacji niejawnych.

Tekst umowy dołącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania umowy ze skutkiem wiążącym dla Unii.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 14 czerwca 2010 r.

W imieniu Rady

C. ASHTON

Przewodniczący

TŁUMACZENIE

UMOWA

między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie procedur bezpieczeństwa przy wymianie informacji niejawnych

UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią”, oraz

KSIĘSTWO LIECHTENSTEINU, zwane dalej „ Liechtensteinem”,

zwane dalej łącznie „Stronami”,

ZWAŻYWSZY, ŻE Strony mają wspólne cele polegające na wzmocnieniu własnego bezpieczeństwa we wszystkich aspektach i zapewnieniu swoim obywatelom wysokiego poziomu ochrony w przestrzeni bezpieczeństwa,

ZWAŻYWSZY, ŻE Strony zgadzają się, że należy między nimi rozwijać konsultacje i współpracę w kwestiach dotyczących wspólnych interesów związanych z bezpieczeństwem,

ZWAŻYWSZY, ŻE w tym kontekście istnieje zatem stała potrzeba wymiany informacji niejawnych między Stronami,

UZNAJĄC, ŻE pełne i efektywne konsultacje oraz współpraca mogą wymagać zarówno dostępu do informacji i materiałów niejawnych UE i Liechtensteinu, jak i wymiany informacji niejawnych i związanych z nimi materiałów między Stronami,

ŚWIADOMI, ŻE taki dostęp do informacji niejawnych i związanych z nimi materiałów i ich wymiana wymagają odpowiednich środków bezpieczeństwa,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Aby zrealizować cele polegające na wzmocnieniu bezpieczeństwa każdej ze Stron we wszystkich aspektach niniejszą Umowę między Księstwem Liechtensteinu a Unią Europejską w sprawie procedur bezpieczeństwa przy wymianie informacji niejawnych (zwaną dalej „Umową”) stosuje się do informacji lub materiałów niejawnych w każdej postaci, przekazywanych albo wymienianych między Stronami.

Artykuł 2

Do celów niniejszej Umowy „informacje niejawne” oznaczają wszelkie informacje (tj. wiedzę, która może być przekazywana w jakiejkolwiek formie) lub materiały uznane przez którąkolwiek ze Stron za wymagające ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem i objęte klauzulą tajności.

Artykuł 3

Instytucje i podmioty UE, do których ma zastosowanie niniejsza Umowa, to: Rada Europejska, Rada Unii Europejskiej (zwana dalej „Radą”), Sekretariat Generalny Rady, Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, Europejska Służba Działań Zewnętrznych (zwana dalej „ESDZ”) i Komisja Europejska. Do celów niniejszej Umowy instytucje te i podmioty są nazywane „UE”.

Artykuł 4

Każda Strona:

a)	chroni i zabezpiecza informacje niejawne przekazywane przez drugą Stronę lub z nią wymieniane na mocy niniejszej Umowy;

zapewnia, aby w przypadku informacji niejawnych przekazywanych lub wymienianych na mocy niniejszej Umowy zachowano oznaczenie klauzuli tajności nałożone przez Stronę przekazującą. Strona otrzymująca chroni i zabezpiecza informacje niejawne zgodnie z jej własnymi przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa informacji lub materiałów objętych równoważną klauzulą tajności, zgodnie z ustaleniami w zakresie bezpieczeństwa, które mają być określone zgodnie z art. 11;

c)	nie wykorzystuje takich informacji niejawnych do celów innych niż ustalone przez wytwórcę lub innych niż te, do których informacje przekazano lub wymieniono;

d)	nie ujawnia informacji niejawnych stronom trzecim ani żadnej instytucji lub podmiotowi UE niewymienionym w art. 3, bez uprzedniej pisemnej zgody Strony przekazującej;

e)	nie umożliwia dostępu do informacji niejawnych osobom fizycznym, chyba że spełniają one zasadę ograniczonego dostępu oraz zostały odpowiednio sprawdzone.

Artykuł 5

1. Informacje niejawne mogą zostać ujawnione lub udostępnione, zgodnie z zasadą kontroli wytwórcy, przez jedną Stronę (Stronę przekazującą) drugiej Stronie (Stronie otrzymującej).

2. W celu udostępnienia informacji odbiorcom innym niż Strony decyzja o ujawnieniu lub udostępnieniu informacji niejawnych zostanie podjęta przez Stronę otrzymującą po uzyskaniu pisemnej zgody Strony przekazującej, zgodnie z zasadą kontroli wytwórcy, określoną w jej przepisach dotyczących bezpieczeństwa.

3. Podczas wykonywania postanowień zawartych w ust. 1 i 2 żadne zbiorcze udostępnienie informacji nie jest możliwe, chyba że Strony ustanowiły i uzgodniły między sobą procedury odnośnie do niektórych kategorii informacji, istotnych z punktu widzenia ich wymogów operacyjnych.

Artykuł 6

W celu zagwarantowania równoważnego poziomu ochrony informacji niejawnych przekazywanych lub wymienianych na mocy niniejszej Umowy każda ze Stron oraz instytucje i podmioty, o których mowa w art. 3 niniejszej Umowy, zapewniają utworzenie systemu bezpieczeństwa i przedsięwzięcie środków bezpieczeństwa opartych na podstawowych zasadach bezpieczeństwa i minimalnych normach bezpieczeństwa określonych w ich przepisach ustawodawczych i wykonawczych i odzwierciedlonych w uzgodnieniach zawieranych zgodnie z art. 11.

Artykuł 7

1. Strony zapewniają, aby wszystkie osoby, które wykonując swoje obowiązki służbowe, powinny mieć dostęp do informacji niejawnych przekazywanych lub wymienianych na mocy niniejszej Umowy, lub osoby, które z uwagi na pełnione obowiązki lub funkcje mogą mieć dostęp do takich informacji niejawnych, były odpowiednio sprawdzane przed uzyskaniem dostępu do tych informacji.

2. Zostaną określone procedury poświadczania bezpieczeństwa osobowego w celu stwierdzenia, czy dana osoba, uwzględniając jej lojalność, wiarygodność i rzetelność, może mieć dostęp do informacji niejawnych.

Artykuł 8

Strony świadczą wzajemną pomoc w odniesieniu do bezpieczeństwa informacji niejawnych przekazywanych lub wymienianych na mocy niniejszej Umowy oraz kwestii dotyczących bezpieczeństwa stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania. Organy, o których mowa w art. 11, przeprowadzają wzajemne konsultacje i inspekcje dotyczące bezpieczeństwa w celu oceny skuteczności ustaleń w zakresie bezpieczeństwa w ramach ich odpowiedniego zakresu obowiązków, który ma być ustalony zgodnie z tym artykułem.

Artykuł 9

1. Do celów niniejszej Umowy:

a)	w odniesieniu do UE wszelka korespondencja jest przesyłana do kierownika kancelarii tajnej Rady, a następnie przesyłana przez niego do państw członkowskich i do instytucji lub podmiotów, o których mowa w art. 3, z zastrzeżeniem ust. 2;

b)	w odniesieniu do Księstwa Liechtensteinu wszelka korespondencja jest przesyłana do kierownika kancelarii tajnej Ministra Spraw Wewnętrznych Liechtensteinu, a następnie przesyłana, w stosownych przypadkach, za pośrednictwem Misji Liechtensteinu przy UE.

2. Wyjątkowo korespondencja od jednej ze Stron dostępna wyłącznie dla poszczególnych właściwych urzędników, organów lub służb tej Strony może być ze względów operacyjnych kierowana do poszczególnych właściwych urzędników, organów lub służb drugiej Strony, wyznaczonych konkretnie jako jej odbiorcy, oraz dostępna wyłącznie dla nich, z uwzględnieniem ich kompetencji oraz zgodnie z zasadą ograniczonego dostępu. W przypadku UE korespondencja taka jest przekazywana odpowiednio za pośrednictwem kierownika kancelarii tajnej Rady, kierownika kancelarii tajnej Komisji Europejskiej lub kierownika kancelarii tajnej ESDZ. W przypadku Liechtensteinu korespondencja taka jest przekazywana za pośrednictwem Misji Liechtensteinu przy UE.

Artykuł 10

Minister Spraw Wewnętrznych Liechtensteinu, Sekretarz Generalny Rady i członek Komisji Europejskiej odpowiedzialny za kwestie bezpieczeństwa nadzorują wykonanie niniejszej Umowy.

Artykuł 11

1. W celu wykonania niniejszej Umowy dokonuje się ustaleń w zakresie bezpieczeństwa z trzema organami wyznaczonymi w ust. 2, 3 i 4, tak aby określić normy wzajemnej ochrony bezpieczeństwa informacji niejawnych w ramach niniejszej Umowy.

2. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Liechtensteinu opracowuje ustalenia w zakresie bezpieczeństwa do celów ochrony i zabezpieczania informacji niejawnych przekazywanych Liechtensteinowi w ramach niniejszej Umowy.

3. Biuro ds. Bezpieczeństwa Sekretariatu Generalnego Rady, pod kierownictwem i w imieniu Sekretarza Generalnego Rady, działające w imieniu Rady i z jej upoważnienia, opracowuje ustalenia w zakresie bezpieczeństwa dotyczące ochrony i zabezpieczania informacji niejawnych przekazywanych UE na mocy niniejszej Umowy.

4. Dyrekcja ds. Bezpieczeństwa w ramach Komisji Europejskiej, działając pod zwierzchnictwem członka Komisji odpowiedzialnego za kwestie bezpieczeństwa, opracowuje ustalenia w zakresie bezpieczeństwa w celu ochrony informacji niejawnych przekazywanych lub wymienianych na mocy niniejszej Umowy w obrębie Komisji Europejskiej i na terenie jej obiektów.

5. W odniesieniu do UE ustalenia w zakresie bezpieczeństwa wspomniane w ust. 1 podlegają zatwierdzeniu przez działający w Radzie Komitet ds. Bezpieczeństwa.

Artykuł 12

Organy, o których mowa w art. 11 ustanawiają procedury, które mają być stosowane w przypadku udowodnionego lub podejrzewanego narażenia na szwank bezpieczeństwa informacji niejawnych przekazywanych lub wymienianych na mocy niniejszej Umowy.

Artykuł 13

Każda ze Stron odpowiedzialna jest za pokrycie własnych kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem niniejszej Umowy.

Artykuł 14

Przed przekazaniem lub wymianą informacji niejawnych między Stronami na mocy niniejszej Umowy organy odpowiedzialne za bezpieczeństwo, o których mowa w art. 11, zgadzają się co do tego, że Strona otrzymująca jest w stanie chronić i zabezpieczyć informacje w sposób odpowiadający ustaleniom, które mają być dokonane zgodnie z tym artykułem.

Artykuł 15

Niniejsza Umowa nie uniemożliwia Stronom zawierania innych umów odnoszących się do przekazywania lub wymiany informacji niejawnych, pod warunkiem że nie kolidują one z postanowieniami niniejszej Umowy.

Artykuł 16

Wszelkie różnice stanowisk między Liechtensteinem a UE powstałe w wyniku interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy rozwiązywane są wyłącznie w drodze negocjacji między Stronami.

Artykuł 17

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia pierwszego miesiąca następującego po wzajemnym powiadomieniu przez Strony o zakończeniu wewnętrznych procedur niezbędnych do tego celu.

2. Każda ze Stron powiadamia drugą Stronę o wszelkich zmianach swych przepisów ustawodawczych i wykonawczych, które mogłyby mieć wpływ na ochronę informacji niejawnych, o których mowa w niniejszej Umowie.

3. Niniejsza Umowa może zostać poddana przeglądowi na wniosek każdej ze Stron w celu rozważenia ewentualnych zmian.

4. Wszelkie zmiany niniejszej Umowy dokonywane są wyłącznie w formie pisemnej oraz za obopólną zgodą Stron. Wchodzą one w życie po dokonaniu wzajemnego powiadomienia na mocy ust. 1.

Artykuł 18

Strona może wypowiedzieć niniejszą Umowę poprzez złożenie drugiej Stronie pisemnego wypowiedzenia. Wypowiedzenie takie staje się skuteczne po sześciu miesiącach od otrzymania powiadomienia przez drugą Stronę, ale pozostaje bez wpływu na zobowiązania podjęte wcześniej na mocy niniejszej Umowy. W szczególności wszelkie informacje niejawne przekazywane lub wymieniane zgodnie z niniejszą Umową są nadal chronione zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.

W dowód czego niżej podpisani, odpowiednio należycie umocowani, złożyli podpisy pod niniejszą Umową.

Sporządzono w Brukseli dnia szóstego lipca dwa tysiące dziesiątego roku w dwóch egzemplarzach w języku angielskim.

W imieniu Księstwa Liechtensteinu

W imieniu Unii Europejskiej

21.7.2010

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 187/5

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 642/2010

z dnia 20 lipca 2010 r.

w sprawie zasad stosowania (należności celne przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007

(tekst jednolity)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1), w szczególności jego art. 143 w związku z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.

(2)

Artykuł 135 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 stanowi o pobieraniu ceł według Wspólnej taryfy celnej przy przywozie produktów wymienionych w jego art. 1. Jednakże dla produktów wymienionych w art. 136 ust. 1 tego rozporządzenia należność celna przywozowa równa się cenie interwencyjnej obowiązującej w odniesieniu do tych produktów w chwili przywozu powiększonej o 55 %, a następnie zredukowanej o cenę przywozową CIF stosującą się do przesyłki.

(3)

Do celów klasyfikacji jakościowej przywożonych produktów produkty objęte art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać zaklasyfikowane w pewnych przypadkach według kilku standardów jakości. W związku z tym standardy jakości, jakie mają zostać użyte, należy określić z zastosowaniem obiektywnych kryteriów klasyfikacyjnych, a także wyznaczyć marginesy tolerancji, co umożliwi zakwalifikowanie produktów według najbardziej odpowiedniej klasyfikacji jakościowej. Spośród możliwych obiektywnych kryteriów klasyfikacji jakościowej dla pszenicy zwyczajnej zawartość białka, ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) są tymi najczęściej stosowanymi w handlu oraz najłatwiejszymi w stosowaniu. Dla pszenicy durum kryteriami takimi są ciężar właściwy oraz zawartość różnych zanieczyszczeń (Schwartzbesatz) oraz szklistość ziarna. Dlatego też towary z przywozu stanowią przedmiot odpowiednich badań laboratoryjnych celem ustalenia tychże parametrów dla każdej przywożonej partii. Jednakże w sytuacjach, gdzie Unia ustanowiła urzędową procedurę uznawania świadectw jakości wystawionych przez władze kraju pochodzenia, analizy te powinny być wykonywane jedynie na drodze weryfikacji dostatecznie reprezentatywnej liczby przywożonych partii towaru.

(4)

Artykuł 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 precyzuje, że do celów naliczania należności celnej przywozowej należy okresowo wyznaczać reprezentatywne ceny CIF w przywozie dla produktów, do których odnosi się jego ust. 1. Dla wyznaczania takich cen, należy określić notowania cen dla kilku rodzajów jakości pszenicy oraz notowania cen dla innych zbóż. W takim przypadku należy sprecyzować faktyczne źródła notowań, z jakich trzeba korzystać.

(5)

Stosowanie notowań dla kilku różnych rodzajów pszenicy oraz innych zbóż na giełdach towarowych Stanów Zjednoczonych Ameryki będzie stanowiło zarówno przejrzystą, jak i obiektywną podstawę wyznaczania reprezentatywnych cen CIF w przywozie. Dodanie marży handlowej wyznaczonej dla rynków Stanów Zjednoczonych dla każdej jakości różnych zbóż pozwoli na przeliczenie każdego notowania giełdowego dla każdego zboża na cenę FOB wywozu ze Stanów Zjednoczonych. Przez dodanie kosztów frachtu morskiego między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem Unii, które są notowane na rynku frachtowym, takie ceny FOB można przeliczyć na reprezentatywne ceny CIF w przywozie. Biorąc pod uwagę wielkość przepływu ładunków oraz wolumen handlu w porcie w Rotterdamie, jest to port przeznaczenia w Unii, dla którego notowania odnośnie do frachtu morskiego są najbardziej znane, najbardziej przejrzyste oraz najłatwiej dostępne. W związku z tym należy wybrać dla Unii port w Rotterdamie jako port przeznaczenia.

(6)

W związku z powyższym, oraz dla zachowania przejrzystości, reprezentatywne ceny CIF w przywozie wskazane w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 mają zostać wyznaczone na podstawie notowań giełdowych dla danych zbóż oraz marży handlowej wyznaczonej na zboża plus koszt frachtu między Zatoką Meksykańską lub Wielkimi Jeziorami a portem w Rotterdamie. Różnice w koszcie frachtu według portu przeznaczenia uzasadniają ujednolicenie należności celnej przywozowej według stopy zryczałtowanej dla portów Unii zlokalizowanych na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, na wybrzeżu atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego oraz w Zjednoczonym Królestwie, Irlandii, krajach nordyckich, krajach bałtyckich i w Polsce. Należy codziennie monitorować czynniki naliczania tak ustalonych reprezentatywnych cen CIF w przywozie po to, aby umożliwić śledzenie tendencji tychże cen. W przypadku sorgo i żyta reprezentatywne ceny CIF w przywozie wyliczane dla jęczmienia umożliwiają dokonanie oszacowania sytuacji na rynku dla tych dwóch produktów, a w następstwie tego określenie reprezentatywnej ceny CIF w przywozie dla jęczmienia stosuje się także dla tych zbóż.

(7)

Do celów związanych z ustaleniem należności celnej przywozowej za zboża, określonej w art. 136 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, okres dziesięciu dni roboczych rejestrowania reprezentatywnych cen CIF w przywozie dla każdego ze zbóż odzwierciedla tendencje rynkowe bez wprowadzania niepewności. Należności celne przywozowe za te produkty można w związku z tym określać w piętnastym dniu i ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca, z zastosowaniem przeciętnej reprezentatywnej ceny CIF w przywozie zarejestrowanej w tym okresie. Tak obliczoną należność celną przywozową można stosować przez dwa tygodnie bez żadnego znaczącego efektu w postaci zakłócenia ceny przywozu z wliczoną należnością celną. Jeśli w ciągu okresu obliczeniowego brak jest notowań giełdowych dla reprezentatywnych cen CIF w przywozie lub jeśli na skutek nagłych zmian komponentów należności celnej przywozowej ulegają one znacznym wahaniom w okresie obliczeniowym, należy podjąć działania w celu utrzymania właściwie reprezentatywnej ceny dla danego produktu. W przypadku dużych wahań, czy to notowań giełdowych czy marż handlowych dołączonych do notowań, kosztów frachtu morskiego lub kursów wymiany stosowanych do wyliczenia ceny CIF w przywozie produktu, należy utrzymać reprezentatywność ceny zastosowanej do ustalenia należności celnej przywozowej za pomocą dostosowania odpowiadającego odchyleniu od obowiązującej ustalonej ceny, które uwzględnia te zmiany. Nawet w przypadku tego typu dostosowania, nie wpływa to na określenie w czasie następnego ustalenia.

(8)

W przypadku przywozu kukurydzy rogowatej notowania giełdowe zastosowane do wyliczenia reprezentatywnej ceny CIF w przywozie mogą nie uwzględniać istnienia premii w stosunku do zwykłej ceny rynkowej, wynikającej czy to ze szczególnej jakości towaru, czy też z tego, że jego ceny obejmują premie za jakość w stosunku do zwykłej ceny rynkowej. Aby uwzględnić taką premię za jakość w stosunku do cen lub notowań, importerzy, którzy wykażą, że wykorzystali ten produkt do wytworzenia wyrobów wysokiej jakości, uzasadniając istnienie takiej premii, powinni otrzymać zwrot, po stawce zryczałtowanej, części opłaconej należności celnej przywozowej.

(9)	W celu zapewnienia poszanowania przez importerów przepisów niniejszego rozporządzenia należy żądać od nich dodatkowego zabezpieczenia oprócz tego, które wiąże się z otrzymaniem pozwolenia.

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Stawki celne Wspólnej taryfy celnej, określone w art. 135 i art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, to te stosowane w dacie przewidzianej w art. 67 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (4).

Artykuł 2

1. Należności celne przywozowe wymienione w art. 136 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 na produkty objęte kodami CN 1001 10 00, 1001 90 91, ex 1001 90 99 (pszenica zwykła wysokiej jakości), 1002 00 00, 1005 10 90, 1005 90 00 i 1007 00 90 inne niż hybrydy do siewu są naliczane dziennie, ale ustalane przez Komisję 15. dnia oraz ostatniego dnia roboczego każdego miesiąca w celu ich stosowania od 16. dnia miesiąca i pierwszego dnia miesiąca następnego. Jeżeli 15. nie jest dniem pracującym Komisji, należności są ustalane w dniu roboczym poprzedzającym 15. dzień danego miesiąca.

Jednakże jeżeli w okresie stosowania ustalonych należności średnia wysokość należności celnych przywozowych naliczonych różni się o 5 EUR za tonę lub więcej od ustalonych, dokonuje się odpowiedniego dostosowania.

2. Ceną używaną do obliczania należności celnych przywozowych jest dzienna reprezentatywna cena przywozowa CIF, ustalona w sposób określony w art. 5. Dla każdego ustalenia przedmiotowa należność celna przywozowa to średnia należności celnych przywozowych naliczonych w okresie 10 poprzedzających dni roboczych. Do celów ustalenia i dostosowania Komisja nie uwzględnia dziennych należności celnych przywozowych wykorzystanych do poprzedniego ustalenia.

Cena interwencyjna używana dla naliczenia należności to cena z miesiąca, w którym dana należność celna przywozowa jest stosowana.

3. Należności celne przywozowe ustalone zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia należy stosować do dnia wejścia w życie nowego ich ustalenia.

Przy okazji każdego ustalenia lub dostosowania Komisja publikuje należności celne przywozowe oraz dane wykorzystane do ich naliczenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Jeśli port wyładunku w Unii jest:

a)	portem Morza Śródziemnego (poza cieśniną Gibraltaru) lub Morza Czarnego, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki lub Kanał Sueski, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 3 EUR za tonę;

b)	portem atlantyckim Półwyspu Iberyjskiego, Zjednoczonego Królestwa, Irlandii, portem duńskim, estońskim, łotewskim, litewskim, polskim, fińskim lub szwedzkim, a towar przybywa przez Ocean Atlantycki, Komisja zmniejsza należność celną przywozową o 2 EUR za tonę.

Organy celne w porcie wyładunku wydają świadectwo zgodnie ze wzorem podanym w załączniku I, poświadczające ilość każdego wyładowanego towaru. W celu przyznania obniżki należności określonej w akapicie pierwszym, świadectwo towarzyszy towarom do czasu zakończenia formalności celnych przywozowych.

Artykuł 3

1. Należności celne przywozowe są obniżone o 24 EUR za tonę w przypadku kukurydzy rogowatej odpowiadającej specyfikacjom określonym w załączniku II.

2. W celu skorzystania z obniżki określonej w ust. 1 kukurydza rogowata musi być przetworzona na produkt objęty kodem CN 1904 10 10, 1103 13 lub 1104 23 w terminie sześciu miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu.

3. Przepisy art. 82 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 oraz art. 291–300 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/9 (5) dotyczące przeznaczenia towarów mają zastosowanie.

4. W drodze odstępstwa od przepisów art. 293 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93, importer składa u właściwych organów zabezpieczenie dodatkowe w wysokości 24 EUR za tonę, w przypadku kukurydzy rogowatej, chyba że do pozwolenia na przywóz dołączone jest świadectwo zgodności wydane przez argentyńską Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa), zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a) niniejszego rozporządzenia. W takim przypadku wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają w polu 24 wzmiankę o typie świadectwa zgodności oraz jego numer.

Jednakże jeżeli należność mająca zastosowanie w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu jest niższa niż 24 EUR za tonę kukurydzy, zabezpieczenie jest równe wysokości kwoty należności.

Artykuł 4

Normy jakości, które mają zostać spełnione przy przywozie do Unii, oraz dopuszczalne tolerancje są określone w załączniku II.

Artykuł 5

1. W przypadku wysokiej jakości pszenicy zwykłej, pszenicy durum, kukurydzy i pozostałych zbóż pastewnych, określonych w art. 2 ust. 1 niniejszego rozporządzenia elementami składowymi określającymi reprezentatywną cenę przywozową CIF wskazaną w art. 136 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 są:

a)	reprezentatywne notowania giełdowe na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki;

b)	znane marże handlowe i rabaty związane z tymi notowaniami na rynku Stanów Zjednoczonych Ameryki w dniu notowania i, w szczególności, w przypadku pszenicy durum, związane z jakością mączki;

c)	fracht morski i związane z nim koszty na trasie między Stanami Zjednoczonymi Ameryki (Zatoka Meksykańska lub Duluth) a portem w Rotterdamie dla statków o wyporności co najmniej 25 000 ton.

2. Każdego dnia roboczego Komisja rejestruje:

a)	elementy składowe określone w ust. 1 lit. a) z giełd i z zastosowaniem właściwości referencyjnych określonych w załączniku III;

b)	elementy składowe określone w ust. 1 lit. b) oraz c) pochodzące z powszechnie dostępnych źródeł informacji.

3. W celu obliczenia elementów składowych określonych w ust. 1 lit. b) lub odpowiednich notowań cen FOB stosuje się następujące marże i rabaty:

a)	marża w wysokości 14 EUR od tony za pszenicę zwykłą wysokiej jakości;

b)	rabat w wysokości 10 EUR od tony za pszenicę durum średniej jakości;

c)	rabat w wysokości 30 EUR od tony za pszenicę durum niskiej jakości.

4. Reprezentatywna cena przywozowa CIF na pszenicę durum, pszenicę zwykłą wysokiej jakości oraz kukurydzę stanowi sumę części składowych określonych w ust. 1 lit. a), b) i c). Reprezentatywna cena przywozowa CIF na żyto i sorgo jest obliczana przy wykorzystaniu notowań cen jęczmienia w Stanach Zjednoczonych Ameryki, zgodnie z przepisami załącznika III.

5. Reprezentatywne ceny przywozowe CIF na ziarno pszenicy zwykłej objęte kodem CN 1001 90 91 oraz ziarno kukurydzy objęte kodem CN 1005 10 90 są takie jak te obliczane odpowiednio dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i kukurydzy.

Artykuł 6

1. Wnioski o pozwolenie na przywóz wysokiej jakości pszenicy zwykłej są ważne tylko wtedy, gdy składający wniosek:

a)	zamieści informacje dotyczące klasy jakości przywożonego produktu w polu 20 pozwolenia na przywóz;

b)	dostarczy pisemne zobowiązanie do złożenia dodatkowo u właściwych organów w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, specjalnego zabezpieczenia obok zabezpieczeń wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003 (6).

Zabezpieczenie dodatkowe, określone w akapicie pierwszym lit. b), wynosi 95 EUR za tonę. Jednakże w przypadkach, gdy do pozwolenia na przywóz są załączone świadectwa zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) oraz przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. b) lub c), nie wymaga się żadnych dodatkowych zabezpieczeń. W takim przypadku wniosek o pozwolenie na przywóz i pozwolenie na przywóz zawierają w polu 24 informację o typie świadectwa zgodności oraz jego numer.

2. Wnioski o pozwolenie na przywóz pszenicy durum są ważne tylko wtedy, gdy składający wniosek:

a)	zamieści informacje dotyczące klasy jakości przywożonego produktu w polu 20 pozwolenia na przywóz;

dostarczy pisemne zobowiązanie do złożenia dodatkowo u właściwych organów w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu, specjalnego zabezpieczenia obok zabezpieczeń wymaganych na podstawie art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003, jeżeli należność celna przywozowa dla klasy jakości wskazanej w polu nr 20 pozwolenia na przywóz nie jest najwyższym cłem dla danej kategorii produktu.

Kwota zabezpieczenia dodatkowego określonego w akapicie pierwszym lit. b) stanowi różnicę według stanu w dniu przyjęcia zgłoszenia o dopuszczenie do swobodnego obrotu między najwyższym cłem a stosowanym dla wskazanej klasy jakości, powiększoną o dodatek w wysokości 5 EUR za tonę. Jednak jeżeli należność celna przywozowa stosowana dla różnych klas jakości pszenicy durum wynosi zero, nie jest wymagane zobowiązanie określone w akapicie pierwszym lit. b).

Jeżeli do pozwolenia na przywóz są załączone świadectwa zgodności wydane przez Federal Grain Inspection Service (FGIS) i przez Canadian Grain Commission (CGC), zgodnie z art. 7, nie wymaga się żadnych zabezpieczeń dodatkowych. W takim przypadku pozwolenie na przywóz musi zawierać w polu 24 informację o typie świadectwa zgodności.

3. W przypadku zawieszenia należności celnych przywozowych w odniesieniu do wszystkich kategorii jakości pszenicy zwykłej na mocy art. 187 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, dodatkowe zabezpieczenie w wysokości 95 EUR za tonę, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie jest wymagane przez cały okres, na jaki należności są zawieszone.

Artykuł 7

1. Urząd celny dopuszczający do swobodnego obrotu pobiera reprezentatywne próbki, zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 152/2009 (7), z każdej przesyłki pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej. Jednakże nie pobiera się próbek tam, gdzie należności celne przywozowe dla różnych klas jakości są takie same.

Jednak jeśli Komisja oficjalnie uznaje świadectwo jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum lub kukurydzy rogowatej wydane przez kraj pochodzenia zboża, próbki zostają pobrane w celu weryfikacji poświadczonej świadectwem jakości tylko z wystarczająco reprezentatywnej liczby przesyłek.

2. Następujące świadectwa zgodności są oficjalnie uznawane przez Komisję zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 63–65 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93:

a)	świadectwa wydane przez Servicio Nacional de Sanidad y Calidad Agroalimentaria (Senasa) z Argentyny dla kukurydzy rogowatej;

b)	świadectwa wydane przez Federal Grains Inspection Service (FGIS) ze Stanów Zjednoczonych Ameryki dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości;

c)	świadectwa wydane przez Canadian Grain Commission (CGC) z Kanady dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości i pszenicy durum wysokiej jakości.

Wzór świadectw zgodności wydawanych przez Senasa jest przedstawiony w załączniku IV. Reprodukcja pieczęci autoryzowanych przez rząd Argentyny zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Wzory świadectw zgodności i pieczęci wydawanych przez FGIS są przedstawione w załączniku V.

Wzory świadectw zgodności, specyfikacji klas stosowanych w wywozie oraz pieczęci wydawanych przez CGC są przedstawione w załączniku VI.

Jeżeli parametry analityczne podane w świadectwach zgodności wydanych przez jednostki wskazane w pierwszym akapicie wykazują zgodność z normami jakości dla pszenicy zwykłej wysokiej jakości, pszenicy durum i kukurydzy rogowatej, podanymi w załączniku II, pobiera się próbki z co najmniej 3 % ładunków przybywających do każdego portu wejścia w ciągu roku gospodarczego.

Towary są sklasyfikowane w standardzie jakości, dla którego wszystkie wymogi wskazane w załączniku II są spełnione.

3. Standardowe metody ustalania parametrów określone w ust. 1 są podane w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1272/2009 (8).

Kukurydza rogowata to kukurydza z gatunku Zea mays indurata, której ziarna wykazują głównie szkliste bielmo (o twardej lub zrogowaciałej teksturze). Są one zazwyczaj pomarańczowe lub czerwone. Ani górna część (przeciwległa do zarodka), ani wierzchołek, nie wykazują pęknięcia.

Ziarna szkliste kukurydzy rogowatej określa się jako ziarna spełniające dwa kryteria:

a)	ich wierzchołek nie wykazuje pęknięcia; i

b)	przy cięciu wzdłużnym ich bielmo pokazuje środkową mączną część całkowicie otoczoną przez część zrogowaciałą. Część zrogowaciała musi stanowić dominującą część całej powierzchni cięcia.

Zawartość procentową ziarna szklistego ustala się poprzez policzenie ilości ziaren spełniających kryteria określone w akapicie trzecim w reprezentatywnej próbce złożonej ze 100 ziaren.

Metoda referencyjna dla określenia wskaźnika flotacji podana jest w załączniku VII.

4. Jeżeli wyniki analizy wykażą, że przywożona pszenica zwykła wysokiej jakości, pszenica durum i kukurydza rogowata należą do niższego standardu jakości niż podany w pozwoleniu na przywóz, importer płaci różnicę między należnością celną przywozową stosowaną w odniesieniu do produktu wskazanego w pozwoleniu, a stosowaną w odniesieniu do produktu faktycznie przywożonego. W takim przypadku zostaje zwolnione zabezpieczenie pozwolenia na przywóz, określone w art. 12 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1342/2003, oraz zabezpieczenie dodatkowe, określone w art. 3 ust. 4, art. 6 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem dodatku w wysokości 5 EUR przewidzianego w drugim akapicie tegoż ust. 2.

Jeżeli różnica określona w pierwszym akapicie nie zostanie wpłacona w okresie jednego miesiąca, dodatkowe zabezpieczenia wskazane w art. 3 ust. 4 i art. 6 ust. 1 i 2 ulegają przepadkowi.

5. Reprezentatywne próbki przywożonego zboża pobrane przez właściwe władze państwa członkowskiego są przechowywane przez okres sześciu miesięcy.

Artykuł 8

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IX.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lipca 2010 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 161 z 29.6.1996, s. 125.

(3) Zob. załącznik VIII.

(4) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

(5) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.

(6) Dz.U. L 189 z 29.7.2003, s. 12.

(7) Dz.U. L 54 z 26.2.2009, s. 1.

(8) Dz.U. L 349 z 29.12.2009, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

ZAŁĄCZNIK II

Normy klasyfikacji przywożonych produktów

(na podstawie zawartości w masie 12 % wilgoci lub równoważnej)

Produkt

Pszenica zwykła i orkisz (1), z wyłączeniem mieszanki

Pszenica durum

Kukurydza rogowata

Kukurydza inna niż rogowata

Pozostałe zboża

Kod CN

1001 90

1001 10 00

1005 90 00

1005 10 90 i 1005 90 10

1002, 1003 i 1007 00 90

Jakość (2)

Wysoka

Średnia

Niska

Wysoka

Średnia

Niska

1.	Minimalna zawartość białka

14,0

11,5

—

2.	Minimalny ciężar właściwy kg/hl

77,0

74,0

—

76,0

—

76,0

—

3.	Maksymalny stopień zanieczyszczenia (Schwarzbesatz)

1,5

—

1,5

—

4.	Minimalna zawartość ziaren szklistych

—

75,0

62,0

—

95,0

—

5.	Maksymalny wskaźnik flotacji

—

25,0

—

Tolerancje

Dopuszczalne tolerancje	Pszenica zwyczajna/durum	Kukurydza rogowata
Procentowa zawartość białka	–0,7	—
Ciężar właściwy	–0,5	–0,5
Maksymalna procentowa zawartość zanieczyszczeń	+0,5	—
Procentowa zawartość ziaren szklistych	–2,0	–3,0
Wskaźnik flotacji	—	+1,0

(1) Włączając orkisz łuskany.

(2) Stosuje się metody analizy określone w części IV w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 1272/2009.

ZAŁĄCZNIK III

Giełda i odmiany wzorcowe

Produkt	Pszenica zwykła			Pszenica durum	Kukurydza	Pozostałe zboża paszowe
Standard jakości	Wysoka	Średnia	Niska
Odmiana wzorcowa (typ/klasa) stanowiąca podstawę notowań giełdowych	Hard Red. Spring No 2	Hard Red. Winter No 2	Soft Red. Winter No 2	Hard Amber Durum No 2	Yellow Corn No 3	US Barley No 2
Giełda, na której prowadzone są notowania	Minneapolis Grain Exchange	Kansas City Board of Trade	Chicago Board of Trade	Minneapolis Grain Exchange (1)	Chicago Board of Trade	Minneapolis Grain Exchange (2)

(1) W razie braku notowania potrzebnego do obliczenia reprezentatywnej przywozowej ceny CIF stosowane będzie notowanie FOB podawane oficjalnie w USA.

(2) W przypadku gdy żadne notowanie nie jest dostępne w celu zastosowania w obliczeniu reprezentatywnej ceny przywozowej CIF, wykorzystuje się najbardziej reprezentatywne, publicznie dostępne w Stanach Zjednoczonych Ameryki notowanie FOB.

ZAŁĄCZNIK IV

WZÓR ŚWIADECTWA JAKOŚCI Z SENASA ZATWIERDZONEGO PRZEZ RZĄD ARGENTYŃSKI (ART. 7 UST. 2)

ZAŁĄCZNIK V

WZÓR ŚWIADECTWA ZGODNOŚCI DLA PSZENICY ZWYKŁEJ POŚWIADCZONEGO PRZEZ RZĄD STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI

WZÓR ŚWIADECTWA ZGODNOŚCI DLA PSZENICY DURUM POŚWIADCZONEGO PRZEZ RZĄD STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI

ZAŁĄCZNIK VI

WZÓR ŚWIADECTWA ZGODNOŚCI DLA PSZENICY ZWYKŁEJ I PSZENICY DURUM POŚWIADCZONY PRZEZ RZĄD KANADY ORAZ SPECYFIKACJA KLAS W WYWOZIE

Specyfikacja klas w wywozie dla kanadyjskiej pszenicy zwykłej oraz pszenicy durum

PSZENICA ZWYKŁA

Kanada Western Red. Spring (CWRS)	Waga próbki	Całkowita zawartość domieszek, włączając inne ziarna zbóż
Nr 1 CWRS	(Min.) 79,0 kg/hL	(Max.) 0,4 %, włączając 0,2 % innych ziaren
Nr 2 CWRS	(Min.) 77,5 kg/hL	(Max.) 0,75 %, włączając 0,2 % innych ziaren
Nr 3 CWRS	(Min.) 76,5 kg/hL	(Max.) 1,25 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Canada Western Extra Strong Red. Spring

(CWES)

Waga próbki

Całkowita zawartość domieszek, włączając inne ziarna zbóż

Nr 1 CWES

(Min.) 78,0 kg/hL

(Max.) 0,75 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Nr 2 CWES

(Min.) 76,0 kg/hL

(Max.) 1,5 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Canada Prairie Spring Red.

(CPSR)

Waga próbki

Całkowita zawartość domieszek, włączając inne ziarna zbóż

Nr 1 CPSR

(Min.) 77,0 kg/hL

(Max.) 0,75 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Nr 2 CPSR

(Min.) 75,0 kg/hL

(Max.) 1,5 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Canada Prairie Spring White

(CPSW)

Waga próbki

Całkowita zawartość domieszek włączając inne ziarna zbóż

Nr 1 CPSW

(Min.) 77,0 kg/hL

(Max.) 0,75 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Nr 2 CPSW

(Min.) 75,0 kg/hL

(Max.) 1,5 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Canada Western Red. Winter

(CWRW)

Waga próbki

Całkowita zawartość domieszek włączając inne ziarna zbóż

Nr 1 CWRW

(Min.) 78,0 kg/hL

(Max.) 1,0 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Nr 2 CWRW

(Min.) 74,0 kg/hL

(Max.) 2,0 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Canada Western Soft White Spring (CWSWS)	Waga próbki	Całkowita zawartość domieszek włączając inne ziarna zbóż
Nr 1 CWSWS	(Min.) 78,0 kg/hL	(Max.) 0,75 %, włączając 0,2 % innych ziaren
Nr 2 CWSWS	(Min.) 75,5 kg/hL	(Max.) 1,0 %, włączając 0,2 % innych ziaren
Nr 3 CWSWS	(Min.) 75,0 kg/hL	(Max.) 1,5 %, włączając 0,2 % innych ziaren

PSZENICA DURUM

Canada Western Amber Durum

(CWAD)

Waga próbki

Całkowita zawartość domieszek, włączając inne ziarna

Nr 1 CWAD

(Min.) 80,0 kg/hL

(Max.) 0,5 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Nr 2 CWAD

(Min.) 79,5 kg/hL

(Max.) 0,8 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Nr 3 CWAD

(Min.) 78,0 kg/hL

(Max.) 1,0 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Nr 4 CWAD

(Min.) 75,0 kg/hL

(Max.) 3,0 %, włączając 0,2 % innych ziaren

Uwagi:

„Inne ziarna zbóż”	:	Tymi klasami objęty jest tylko owies zwyczajny, jęczmień, żyto i pszenżyto.
„Pszenica zwykła”	:	Do celów wywozu pszenicy zwykłej, Canadian Grain Commission dostarczy dokumentację ze świadectwem określającym procentową zawartość protein w przedmiotowym ładunku.
„Pszenica durum”	:	Do celów wywozu pszenicy durum, Canadian Grain Commission dostarczy dokumentację ze świadectwem atestującym procentową zawartość szklistych ziaren i ciężar właściwy (kilogramy/hektolitr) przedmiotowego ładunku.

ZAŁĄCZNIK VII

STANDARDOWA METODA OKREŚLANIA WSKAŹNIKA FLOTACJI (ART. 7 UST. 3)

Przygotować roztwór wodny azotanu sodowego o ciężarze właściwym 1,25 i przechowywać w temperaturze 35 °C.

Umieścić w roztworze 100 ziaren kukurydzy z próbki reprezentatywnej o maksymalnej wilgotności 14,5 %.

Potrząsać roztworem co 30 sekund przez pięć minut celem usunięcia pęcherzyków powietrza.

Oddzielić ziarna unoszące się na powierzchni od ziaren zanurzonych i policzyć je.

Wskaźnik flotacji oblicza się w sposób następujący:

Wskaźnik flotacji dla próby = (ilość ziaren unoszących się na powierzchni)/(ilość ziaren zanurzonych) × 100 %

Powtórzyć pięć razy.

Wskaźnik flotacji jest średnią arytmetyczną z pięciu prób po wykluczeniu dwóch wartości skrajnych.

ZAŁĄCZNIK VIII

Uchylone rozporządzenie i wykaz jego kolejnych zmian

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/96 (Dz.U. L 161 z 29.6.1996, s. 125)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 641/97 (Dz.U. L 98 z 15.4.1997, s. 2)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2092/97 (Dz.U. L 292 z 25.10.1997, s. 10)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2519/98 (Dz.U. L 315 z 25.11.1998, s. 7)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2235/2000 (1) (Dz.U. L 256 z 10.10.2000, s. 13)	Wyłącznie art. 2
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2104/2001 (Dz.U. L 283 z 27.10.2001, s. 8)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 597/2002 (Dz.U. L 91 z 6.4.2002, s. 9)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1900/2002 (Dz.U. L 287 z 25.10.2002, s. 15)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1110/2003 (Dz.U. L 158 z 27.6.2003, s. 12)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 777/2004 (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, s. 50)	Wyłącznie art. 5
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1074/2008 (Dz.U. L 294 z 1.11.2008, s. 3)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 459/2009 (Dz.U. L 139 z 5.6.2009, s. 3)
Rozporządzenie Komisji (UE) nr 170/2010 (Dz.U. L 51 z 2.3.2010, s. 8)

(1) Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2015/2001 (Dz.U. L 272 z 13.10.2001, s. 31).

ZAŁĄCZNIK IX

TABELA KORELACJI

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96	Niniejsze rozporządzenie
Artykuł 1	Artykuł 1
Artykuł 2 ust. 1 zdanie pierwsze i drugie	Artykuł 2 ust. 1 akapit pierwszy
Artykuł 2 ust. 1 zdanie trzecie	Artykuł 2 ust. 1 akapit drugi
Artykuł 2 ust. 2	Artykuł 2 ust. 2
Artykuł 2 ust. 3	Artykuł 2 ust. 3
Artykuł 2 ust. 4 akapit pierwszy tiret pierwsze	Artykuł 2 ust. 4 akapit pierwszy lit. a)
Artykuł 2 ust. 4 akapit pierwszy tiret drugie i trzecie	Artykuł 2 ust. 4 akapit pierwszy lit. b)
Artykuł 2 ust. 4 akapit drugi	Artykuł 2 ust. 4 akapit drugi
Artykuł 2 ust. 5 akapit pierwszy zdanie pierwsze	Artykuł 3 ust. 1
Artykuł 2 ust. 5 akapit pierwszy zdanie drugie	Artykuł 3 ust. 2
Artykuł 2 ust. 5 akapit pierwszy zdanie trzecie	Artykuł 3 ust. 3
Artykuł 2 ust. 5 akapit drugi	Artykuł 3 ust. 4 akapit pierwszy
Artykuł 2 ust. 5 akapit trzeci	Artykuł 3 ust. 4 akapit drugi
Artykuł 2a	—
Artykuł 3	Artykuł 4
Artykuł 4 ust. 1	Artykuł 5 ust. 1
Artykuł 4 ust. 2	Artykuł 5 ust. 2
Artykuł 4 ust. 3 tiret pierwsze, drugie i trzecie	Artykuł 5 ust. 3 lit. a), b) i c)
Artykuł 4, ust. 4	Artykuł 5 ust. 4
Artykuł 4, ust. 5	Artykuł 5 ust. 5
Artykuł 5	Artykuł 6
Artykuł 6 ust. 1	Artykuł 7 ust. 1
Artykuł 6 ust. 1a akapit pierwszy tiret pierwsze, drugie i trzecie	Artykuł 7 ust. 2 akapit pierwszy lit. a), b) i c)
Artykuł 6 ust. 1a akapity drugi do szóstego	Artykuł 7 ust. 2 akapity drugi do szóstego
Artykuł 6 ust. 2 akapit pierwszy	Artykuł 7 ust. 3 akapit pierwszy
Artykuł 6 ust. 2 akapit drugi	Artykuł 7 ust. 3 akapit drugi
Artykuł 6 ust. 2 akapit trzeci tiret pierwsze i drugie	Artykuł 7 ust. 3 akapit trzeci lit. a) i b)
Artykuł 6 ust. 2 akapit czwarty	Artykuł 7 ust. 3 akapit czwarty
Artykuł 6 ust. 2 akapit piąty	Artykuł 7 ust. 3 akapit piąty
Artykuł 6 ust. 3	Artykuł 7 ust. 4
Artykuł 6 ust. 4	Artykuł 7 ust. 5
Artykuł 7	—
Artykuł 8	—
—	Artykuł 8
—	Artykuł 9
Załącznik I	Załącznik II
Załącznik II	Załącznik III
Załącznik III	—
Załącznik IV	Załącznik IV
Załącznik IV a	Załącznik V
Załącznik IV b	Załącznik VI
Załącznik V	Załącznik VII
Załącznik VI	Załącznik I
—	Załącznik VIII
—	Załącznik IX

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2010.187.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 187

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 53 21 lipca 2010

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		UMOWY MIĘDZYNARODOWE
	*	Decyzja Rady 2010/404/WPZiB z dnia 14 czerwca 2010 r. dotycząca podpisania i zawarcia Umowy między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie procedur bezpieczeństwa przy wymianie informacji niejawnych	1
		Umowa między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie procedur bezpieczeństwa przy wymianie informacji niejawnych	2
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 642/2010 z dnia 20 lipca 2010 r. w sprawie zasad stosowania (należności celne przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007	5
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 643/2010 z dnia 20 lipca 2010 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	23
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 644/2010 z dnia 20 lipca 2010 r. ustalające współczynnik przydziału, jaki należy zastosować do wniosków o pozwolenie na przywóz, złożonych w okresie od dnia 9 lipca 2010 r. do dnia 16 lipca 2010 r. w ramach kontyngentu taryfowego otwartego rozporządzeniem (WE) nr 969/2006 dla kukurydzy	25
		Rozporządzenie Komisji (UE) nr 645/2010 z dnia 20 lipca 2010 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10	26

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MK	41,0
	TR	77,3
	ZZ	59,2
0707 00 05	MK	41,0
	TR	105,8
	ZZ	73,4
0709 90 70	TR	90,3
0709 90 70	ZZ	90,3
0805 50 10	AR	86,8
	UY	75,9
	ZA	82,1
	ZZ	81,6
0808 10 80	AR	85,4
	BR	79,9
	CA	99,3
	CL	88,8
	CN	81,0
	NZ	110,6
	US	121,1
	UY	111,6
	ZA	94,9
	ZZ	97,0
0808 20 50	AR	82,0
	CL	109,0
	CN	98,4
	NZ	176,5
	ZA	97,4
	ZZ	112,7
0809 10 00	TR	195,5
0809 10 00	ZZ	195,5
0809 20 95	CL	150,0
	TR	256,7
	US	769,6
	ZZ	392,1
0809 30	AR	75,9
	TR	160,0
	ZZ	118,0
0809 40 05	BR	123,2
	IL	165,9
	TR	133,7
	ZZ	140,9

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	41,21	0,00
1701 11 90 (1)	41,21	2,54
1701 12 10 (1)	41,21	0,00
1701 12 90 (1)	41,21	2,24
1701 91 00 (2)	41,32	5,07
1701 99 10 (2)	41,32	1,94
1701 99 90 (2)	41,32	1,94
1702 90 95 (3)	0,41	0,27

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do rozporządzenia Komisji (UE) nr 637/2010 z dnia 19 lipca 2010 r. zawieszającego składanie wniosków o pozwolenia na przywóz w odniesieniu do produktów cukrowniczych w ramach niektórych kontyngentów taryfowych (Dz.U. L 186 z 20.7.2010)	28