„2.   Kontyngent taryfowy w ramach załącznika VII do rozporządzenia (WE) nr 747/2001 stosowany w odniesieniu do niektórych produktów rolnych pochodzących z Izraela

Nr kontyngentu	Kod CN	Opis (7)	Stosowana stawka celna	Ilość roczna w tonach (podstawa = rok kalendarzowy)
09.1302	0404 10	Serwatka i serwatka przetworzona	Zwolnione	1 300

ZAŁĄCZNIK

W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 wprowadza się następujące zmiany:

W tytule „Osoby prawne, grupy i podmioty” wykreśla się następujący wpis:

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MA	56,2
	MK	36,4
	TR	50,2
	ZZ	47,6
0707 00 05	MK	45,6
	TR	122,3
	ZZ	84,0
0709 90 70	TR	104,7
	ZZ	104,7
0805 50 10	AR	87,9
	TR	97,3
	UY	91,0
	ZA	90,4
	ZZ	91,7
0808 10 80	AR	98,7
	BR	71,8
	CA	118,4
	CL	98,7
	CN	80,0
	NZ	103,9
	US	84,5
	ZA	102,2
	ZZ	94,8
0808 20 50	AR	91,0
	CL	115,8
	NZ	149,5
	ZA	114,6
	ZZ	117,7
0809 10 00	TR	233,8
	ZZ	233,8
0809 20 95	TR	288,1
	ZZ	288,1
0809 30	AR	133,5
	TR	158,2
	ZZ	145,9
0809 40 05	IL	164,8
	US	110,3
	ZZ	137,6

---

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

ZAŁĄCZNIK

CZĘŚĆ A

CZĘŚĆ B

ZAŁĄCZNIK

Projekt pisma

Jego Ekscelencja Pan Andry Nirina RAJOELINA

Prezydent Wysokiej Władzy Przejściowej

Republiki Madagaskaru

Antananarywa

Madagaskar

Szanowny Panie!

Unia Europejska („UE”) przywiązuje dużą wagę do elementów zasadniczych wymienionych w art. 9 Umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi z drugiej strony, podpisanej w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. i zmienionej w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2005 r., zwanej dalej „Umową o partnerstwie AKP-UE”, dotyczących poszanowania praw człowieka, zasad demokracji i praworządności, na których opiera się partnerstwo między AKP a UE.

W związku z tym UE zareagowała natychmiast na siłowe przejęcie władzy, do którego doszło na Madagaskarze dnia 17 marca 2009 r., i uznała, że stanowi ono rażące naruszenie elementów zasadniczych, o których mowa w art. 9 Umowy o partnerstwie AKP-UE.

Na mocy art. 96 Umowy o partnerstwie AKP-UE rozpoczęła dialog polityczny ze sprawującymi władzę, który doprowadził do otwarcia konsultacji w celu zbadania sytuacji i możliwości szybkiego przywrócenia ładu konstytucyjnego. UE uznała, że na spotkaniu otwierającym proces konsultacji, które miało miejsce w Brukseli w dniu 6 lipca 2009 r., strona madagaskarska nie wystąpiła z zadowalającymi propozycjami.

W duchu otwartości na dialog i mając na uwadze złożoność sytuacji politycznej na Madagaskarze, UE zaproponowała, by konsultacje pozostały otwarte, aby zachęcić madagaskarską Wysoką Władzę Przejściową do kontynuowania negocjacji z ugrupowaniami politycznymi tego kraju, prowadzonych pod auspicjami wspólnego zespołu mediacyjnego, w skład którego weszli przedstawiciele Unii Afrykańskiej (UA), Południowoafrykańskiej Wspólnoty Rozwoju (SADC), Międzynarodowej Organizacji Frankofonii (OIF) i Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), tak aby móc osiągnąć oparte na konsensusie porozumienie, umożliwiające przywrócenie ładu konstytucyjnego.

Pod auspicjami wspólnego zespołu mediacyjnego dla Madagaskaru, a zwłaszcza po mianowaniu w czerwcu 2009 r. na szczycie SADC pana Chissano na przewodniczącego tego zespołu, dnia 9 sierpnia 2009 r. w Maputo przywódcy czterech ugrupowań politycznych podpisali porozumienie polityczne z Maputo i Kartę okresu przejściowego, jak również inne porozumienia, zakładające w szczególności powołanie instytucji, które miałyby zarządzać procesem przemian, i zorganizowanie w ciągu piętnastu miesięcy wyborów prezydenckich i parlamentarnych. Porozumienia te miały zostać wprowadzone w życie w ciągu następnych 30 dni i obejmować wyznaczenie – za porozumieniem stron – osób na najważniejsze stanowiska w instytucjach przejściowych; uzupełnieniem porozumień był akt dodatkowy do madagaskarskiej Karty okresu przejściowego, podpisany dnia 6 listopada 2009 r. w Addis Abebie przez przywódców czterech ugrupowań politycznych.

Pomimo wielu starań, jakie wspólny zespół mediacyjny podejmował przy wsparciu społeczności międzynarodowej w ciągu ostatnich kilku miesięcy oraz niedawnej inicjatywy podjętej ad hoc przez przewodniczącego Komisji UA, ugrupowania polityczne nie były w stanie dojść do porozumienia co do realizacji procesu przemian, którego założenia określiły w Maputo i w Addis Abebie. Proces przemian rozpoczął tymczasem jednostronnie Andry Rajoelina, mianując między innymi premiera i członków rządu i ogłaszając organizację wyborów w 2010 r., co podważa założenia i postanowienia porozumień z Maputo i karty podpisanej w Addis Abebie.

W związku z powyższym UE podjęła decyzję o zakończeniu konsultacji i o przyjęciu na podstawie art. 96 ust. 2 lit. c) Umowy o partnerstwie AKP-UE opisanych poniżej właściwych środków:

—	pomoc humanitarna i doraźna zostaje utrzymana,

—	zawieszone zostaje wsparcie budżetowe przewidziane w krajowych programach orientacyjnych w ramach 9. i 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR),

—	kontynuowana jest realizacja projektów i programów w ramach 9. EFR z wyjątkiem działań i płatności, w których uczestniczą bezpośrednio rząd i agencje rządowe. Przypadki zmian i aneksów do wykonywanych już umów będą analizowane indywidualnie. Zawiesza się nowe umowy,

—	zawieszone zostaje wykonanie krajowego programu orientacyjnego w ramach 10. EFR,

—	Komisja Europejska zachowuje możliwość realizacji pewnych projektów i programów skierowanych bezpośrednio do społeczeństwa madagaskarskiego,

—	projekty regionalne oceniane są indywidualnie,

—	Komisja Europejska zastrzega sobie prawo bezzwłocznego przejęcia – w pełni lub częściowo – funkcji krajowego urzędnika zatwierdzającego dla EFR,

—

utrzymany zostaje dialog polityczny przewidziany w art. 8 Umowy o partnerstwie AKP-UE, który prowadzony będzie w miarę możliwości we współpracy z Międzynarodową Grupą Kontaktową ds. Madagaskaru. Dialog ten można zintensyfikować z chwilą przyjęcia opartego na konsensusie rozwiązania pozwalającego przywrócić ład konstytucyjny, które obejmie 1) oparte na konsensusie uzgodnienie w sprawie rządu przejściowego; 2) opracowanie jasnego programu działań prowadzącego do wyborów, który byłby akceptowalny dla zainteresowanych stron i pozwolił na przeprowadzenie wolnej i uczciwej kampanii wyborczej; 3) wolne wybory uznane jako takie przez wspólnotę międzynarodową i mogące zapewnić demokratyczną legitymację nowego rządu. UE będzie nadal ściśle obserwować rozwój sytuacji na Madagaskarze i w razie potrzeby może wesprzeć oparte na konsensusie polityczne rozwiązanie mające na celu wyjście z kryzysu.

Powyższe właściwe środki przyjmowane są wstępnie na okres dwunastu miesięcy.

UE zastrzega sobie prawo weryfikacji oraz zmiany wspomnianych wyżej środków w celu uwzględnienia ewentualnych – pozytywnych lub negatywnych – zmian sytuacji na Madagaskarze.

Proszę przyjąć, Szanowny Panie Prezydencie, wyrazy najwyższego szacunku.

ZAŁĄCZNIK

[Załącznik nie jest publikowany, ponieważ zawiera poufne informacje handlowe.]

ZAŁĄCZNIK

UMOWA

między Wspólnotą Europejską a Republiką Islandii, Królestwem Norwegii, Konfederacją Szwajcarską oraz Księstwem Liechtensteinu w sprawie przepisów uzupełniających mających zastosowanie do Funduszu Granic Zewnętrznych na lata 2007–2013

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

zwana dalej „Wspólnotą”,

oraz

REPUBLIKA ISLANDII,

zwana dalej „Islandią”,

KRÓLESTWO NORWEGII,

zwane dalej „Norwegią”,

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA,

zwana dalej „Szwajcarią”

oraz

KSIĘSTWO LIECHTENSTEINU,

zwane dalej „Liechtensteinem”,

zwane dalej „państwami włączonymi w dorobek Schengen”

zwane dalej „Stronami”,

UWZGLĘDNIAJĄC Umowę zawartą przez Radę Unii Europejskiej z Republiką Islandii i Królestwem Norwegii dotyczącą włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwijanie dorobku Schengen (zwaną dalej „umową o włączeniu Norwegii i Islandii w dorobek Schengen”),

UWZGLĘDNIAJĄC Umowę zawartą między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (zwaną dalej „umową o włączeniu Szwajcarii w dorobek Schengen”),

UWZGLĘDNIAJĄC Protokół podpisany między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (zwany dalej „protokołem o włączeniu Liechtensteinu w dorobek Schengen”),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Decyzją nr 574/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Wspólnota ustanowiła Fundusz Granic Zewnętrznych na lata 2007–2013 jako część programu ogólnego „Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi” (zwanego dalej „funduszem”).

(2)	Ta decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu umowy o włączeniu Norwegii i Islandii w dorobek Schengen, umowy o włączeniu Szwajcarii w dorobek Schengen i protokołu o włączeniu Liechtensteinu w dorobek Schengen.

(3)

Art. 11 tej decyzji stanowi, że państwa trzecie włączone we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen uczestniczą w funduszu zgodnie z przepisami tej decyzji oraz że ustalenia określające przepisy uzupełniające niezbędne do uregulowania kwestii takiego uczestnictwa, w tym przepisy zapewniające ochronę interesów finansowych Wspólnoty oraz uprawnienia kontrolne Trybunału Obrachunkowego, mają zostać zawarte.

(4)	Fundusz stanowi szczególny instrument w kontekście dorobku prawnego Schengen, zaprojektowany w celu podziału obciążenia oraz zapewnienia wsparcia finansowego dla wprowadzania w życie dorobku Schengen w obszarze granic zewnętrznych oraz polityki wizowej w państwach członkowskich.

(5)

Aby ułatwić państwom uczestniczącym w funduszu obliczenie rocznego przydziału, a państwom włączonym w dorobek Schengen realizację wieloletniego programowania, niniejsza umowa określa roczny wkład finansowy państw włączonych w dorobek Schengen w stałych kwotach, które podlegają mechanizmowi korekty mającemu zastosowanie w ostatnim roku wieloletniego programu,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Zakres

Niniejsza umowa określa przepisy uzupełniające niezbędne do uczestnictwa w funduszu państw włączonych w dorobek Schengen zgodnie z decyzją nr 574/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającą Fundusz Granic Zewnętrznych na lata 2007–2013 jako część programu ogólnego „Solidarność i zarządzanie przepływami migracyjnymi” (zwaną dalej „decyzją”).

Artykuł 2

Zarządzanie finansami i kontrola

1.   Państwa włączone w dorobek Schengen podejmują niezbędne kroki, aby zapewnić zgodność z przepisami właściwymi dla zarządzania finansami i kontroli, określonymi w Traktacie ustanawiającym Wspólnotę Europejską (zwanym dalej „Traktatem WE”) oraz wtórnym prawie wspólnotowym.

2.   Przepisy, o których mowa w ust. 1 są następujące:

—	art. 248 ust. 1–3, art. 256, art. 274 i art. 280 ust. 1–3 Traktatu WE,

—

art. 27, art. 28a, art. 52, art. 53 lit. b), art. 72 ust. 2 oraz art. 95 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (1) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”),

—	właściwe przepisy rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (2),

—	rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (3), oraz

—	rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (4)

Strony, za obopólną zgodą, mogą podejmować decyzje zmieniające tę listę.

3.   Państwa włączone w dorobek Schengen stosują przepisy, o których mowa w ust. 2, na swoim terytorium zgodnie z niniejszą umową.

Artykuł 3

Poszanowanie zasady należytego zarządzania finansami

Środki funduszu wydane na terytorium państw włączonych w dorobek Schengen wykorzystuje się zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami.

Artykuł 4

Poszanowanie zasady unikania konfliktu interesów

Wszystkim podmiotom działającym w sferze finansów oraz wszelkim innym osobom uczestniczącym w wykonaniu budżetu, zarządzaniu budżetem, audycie lub kontroli budżetu działającym na terytorium państw włączonych w dorobek Schengen zakazuje się podejmowania jakichkolwiek działań, które mogą spowodować konflikt ich interesów z interesami Wspólnot.

Artykuł 5

Zobowiązania wynikające z przekazania zadań wykonawczych

Państwa włączone w dorobek Schengen przyjmą przepisy ustawodawcze, wykonawcze i administracyjne lub wszelkie inne środki niezbędne dla ochrony interesów Wspólnot zgodnie ze zobowiązaniami ustanowionymi w art. 53 lit. b) oraz art. 95 ust. 2 rozporządzenia finansowego.

Artykuł 6

Egzekucja

Decyzje podjęte przez Komisję, które nakładają zobowiązanie pieniężne na podmioty inne niż państwa, podlegają egzekucji na terytorium państw włączonych w dorobek Schengen.

Egzekucja regulowana jest przepisami postępowania cywilnego obowiązującymi w państwie, na terytorium którego ma ono miejsce. Klauzula wykonalności nadawana jest decyzji bez spełniania wymogów formalnych innych niż weryfikacja autentyczności decyzji przez organ krajowy wyznaczony do tego celu przez rząd państwa włączonego w dorobek Schengen, które zawiadamia o tym wyznaczeniu Komisję.

Po spełnieniu, na wniosek Komisji, tych wymogów formalnych Komisja może przeprowadzić egzekucję zgodnie z prawem krajowym, kierując sprawę bezpośrednio do właściwego organu.

Egzekucja może być zawieszona wyłącznie na mocy orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich. Jednakże kontrola prawidłowości przeprowadzenia egzekucji podlega właściwości sądów krajowych danego państwa.

Artykuł 7

Ochrona interesów finansowych Wspólnot przed nadużyciami finansowymi

1.   Zgodnie z art. 280 Traktatu WE państwa włączone w dorobek Schengen:

a)	zwalczają nadużycia finansowe i wszelkie inne działania nielegalne naruszające interesy finansowe Wspólnoty za pomocą środków, które mają skutek odstraszający i zapewniają skuteczną ochronę;

b)	podejmują takie same środki do zwalczania nadużyć naruszających interesy finansowe Wspólnoty, jakie podejmują do zwalczania nadużyć finansowych naruszających ich własne interesy finansowe; oraz

c)	koordynują swoje działania zmierzające do ochrony interesów finansowych Wspólnoty z państwami członkowskimi i Komisją.

2.   W tym celu państwa włączone w dorobek Schengen przyjmują środki równoważne środkom przyjętym przez Wspólnotę zgodnie z art. 280 ust. 4 Traktatu WE, które obowiązują w momencie podpisania niniejszej umowy.

Za obopólną zgodą Strony mogą podjąć decyzję o przyjęciu środków równoważnych jakimkolwiek późniejszym środkom przyjętym przez Wspólnotę zgodnie z tym artykułem.

Artykuł 8

Kontrole na miejscu oraz inspekcje przeprowadzane przez Komisję

Bez uszczerbku dla praw wynikających z art. 35 i 47 decyzji, Komisja (OLAF) jest uprawniona do przeprowadzania kontroli na miejscu i inspekcji na terytorium państw włączonych w dorobek Schengen zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami dotyczącymi funduszu.

Organy państw włączonych w dorobek Schengen ułatwiają kontrole na miejscu i inspekcje, które na wniosek organów mogą być przeprowadzane wspólnie z nimi.

Artykuł 9

Trybunał Obrachunkowy

Jak określono w art. 248 ust. 3 Traktatu WE oraz w części pierwszej tytuł VIII rozdział 1 rozporządzenia finansowego, Trybunał Obrachunkowy ustanowiony na mocy Traktatu WE może w szczególności przeprowadzać kontrole na miejscu w pomieszczeniach każdego organu zarządzającego dochodami lub wydatkami dotyczącymi funduszu w imieniu Wspólnoty i na terytorium państw włączonych w dorobek Schengen, w tym w pomieszczeniach każdej osoby fizycznej lub prawnej otrzymującej płatności z budżetu.

Kontrole Trybunału Obrachunkowego w państw włączonych w dorobek Schengen przeprowadza się w powiązaniu z krajowymi instytucjami kontrolnymi lub, jeżeli nie mają one niezbędnych uprawnień, z właściwymi służbami krajowymi. Trybunał Obrachunkowy oraz krajowe instytucje kontrolne państw włączonych w dorobek Schengen współpracują na zasadzie wzajemnego zaufania, zachowując swoją niezależność. Wspomniane instytucje lub służby zawiadamiają Trybunał Obrachunkowy o zamiarze uczestnictwa w kontroli.

Zgodnie z art. 35 i 47 decyzji oraz art. 8 niniejszej umowy Trybunałowi Obrachunkowemu przysługują co najmniej takie same prawa jak Komisji.

Artykuł 10

Zamówienia publiczne

1.   Islandia, Norwegia i Liechtenstein stosują przepisy własnego prawa krajowego dotyczące zamówień publicznych zgodnie z załącznikiem XVI do Porozumienia EOG.

2.   Szwajcaria stosuje przepisy swojego prawa krajowego dotyczące zamówień publicznych zgodnie z przepisami Porozumienia WTO w sprawie zamówień rządowych (GPA).

Szwajcaria przedstawia Komisji opis swoich procedur udzielania zamówień publicznych wraz z opisem systemu zarządzania i kontroli.

Ponadto Szwajcaria przekazuje informacje dotyczące stosowanych procedur udzielania zamówień publicznych w każdym sprawozdaniu końcowym z realizacji programu rocznego.

Artykuł 11

Wkłady finansowe i przydziały

1.   Państwa włączone w dorobek Schengen dokonują płatności rocznych na rzecz budżetu funduszu zgodnie z poniższymi tabelami:

w tys. EUR	2009
Środki w skali roku (budżet WE)	185 500
Islandia	260
Norwegia	5 100
Szwajcaria	5 565
Za rok 2009 płatności dokonuje się na podstawie stałych kwot niepodlegających przeglądowi ().

w tys. EUR	Wskaźnik (6)	2010	2011	2012	2013
Przewidywane środki w skali roku (budżet WE)	%	207 500	253 500	349 100	481 200
Islandia	0,04	79	96	132	183
Norwegia	2,61	5 408	6 607	9 099	12 542
Szwajcaria	3,35	6 943	8 483	11 682	16 102
Liechtenstein	0,03	62	76	105	144
Za lata 2010–2013 płatności dokonuje się na podstawie wskaźnika zamieszczonego w niniejszej tabeli, z zastrzeżeniem ust. 4.

2.   Za lata 2011–2013 płatności dokonuje się do dnia 15 lutego danego roku budżetowego, w oparciu o nakazy odzyskania środków wystawione przez Komisję do dnia 15 grudnia poprzedniego roku.

3.   Wkłady przeznaczone na rok 2009 są należne jako wkłady wyjątkowe w roku 2010. Zostają wniesione wraz z wkładami należnymi za rok 2010 do dnia 15 lutego 2010 r. W odniesieniu do Szwajcarii wkłady zostają wpłacone najpóźniej po upływie miesiąca od dnia podpisania niniejszej umowy.

Przydziały przewidziane na rok 2009 dla poszczególnych państw włączonych w dorobek Schengen, ustanowione przez Komisję zgodnie z art. 14 i 15 decyzji, należne są ze strony Wspólnoty jako wkłady wyjątkowe za rok 2010 w następującej wysokości:

Islandia: 62 148 EUR

Norwegia: 1 611 049 EUR

Szwajcaria: 2 282 112 EUR

Jeden program roczny (rok 2010) obejmuje zarówno przydziały na rok 2010, jak i wymienione przydziały wyjątkowe.

Począwszy od roku 2010, przydziały przewidziane dla poszczególnych państw włączonych w dorobek Schengen obliczane są corocznie zgodnie z art. 14 i 15 decyzji.

4.   Strony korygują wkłady każdego państwa włączonego w dorobek Schengen za lata budżetowe 2010, 2011, 2012 i 2013 na podstawie najbardziej aktualnych dostępnych wartości rocznego PKB w dniu 1 maja 2012 r. Należy dokonać korekty wkładów za rok 2013.

Do celów korekty, procent PKB poszczególnych państw włączonych w dorobek Schengen oblicza się w sposób następujący:

—	w odniesieniu do Islandii i Norwegii procent PKB dla każdego z tych państw oblicza się w stosunku do wartości PKB wszystkich państw uczestniczących, jak określono w art. 12 ust. 1 umowy o włączeniu Norwegii i Islandii w dorobek Schengen,

—	w odniesieniu do Szwajcarii procent PKB oblicza się w stosunku do wartości PKB wszystkich państw uczestniczących, jak określono w art. 11 umowy o włączeniu Szwajcarii w dorobek Schengen,

—	w odniesieniu do Liechtensteinu procent PKB oblicza się w stosunku do wartości PKB wszystkich państw uczestniczących, jak określono w art. 3 protokołu o włączeniu Liechtensteinu w dorobek Schengen.

5.   W przypadku zmiany całkowitej kwoty odniesienia w art. 13 ust. 1 decyzji lub zmian środków rocznych w porównaniu z tymi, które przewidziano w tabeli ust. 1 zgodnie z decyzją władz budżetowych WE oraz zgodnie z pkt 37 Porozumienia międzyinstytucjonalnego między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (7), w kontekście wieloletnich ram finansowych Unii Europejskiej na lata 2007–2013, Strony korygują wartości podane w tabeli w ust. 1.

Każda korekta jest proporcjonalna do zmiany całkowitej kwoty odniesienia lub danych środków rocznych i jest stosowana do roku budżetowego, którego dotyczy zmiana.

W tym celu Komisja zawiadamia pisemnie państwa włączone w dorobek Schengen o korektach wielkości ich wkładów finansowych i ustaleniach, które należy zastosować w odniesieniu do wiążących się z nimi płatności lub zwrotów.

6.   Wkład Liechtensteinu obejmuje tylko lata rozpoczynające się od dnia, o którym mowa w art. 13 ust. 6.

7.   Komisja może wykorzystać nie więcej niż 300 000 EUR z płatności dokonywanych corocznie przez państwa włączone w dorobek Schengen celem pokrycia wydatków administracyjnych związanych z personelem lub personelem zewnętrznym niezbędnym dla wspierania procesu wprowadzania w życie decyzji i niniejszej umowy przez państwa włączone w dorobek Schengen.

8.   Na rok 2009 i 2010 Komisja zaciąga wspólnotowe zobowiązanie budżetowe na dany rok budżetowy na podstawie kwot przydzielonych państwom włączonym w dorobek Schengen przez Komisję zgodnie z art. 14 i 15 decyzji.

Artykuł 12

Poufność

Informacje przekazane lub uzyskane na mocy niniejszej umowy, niezależnie od ich postaci, są objęte tajemnicą służbową i są chronione w taki sam sposób, w jaki chroni się podobne informacje na mocy przepisów mających zastosowanie do instytucji wspólnotowych oraz przepisów państw włączonych w dorobek Schengen. Informacji takich nie wolno przekazywać osobom innym niż te, których funkcja w instytucji wspólnotowej, państwie członkowskim lub państwie włączonym w dorobek Schengen wymaga zapoznania się z nimi, ani nie mogą one być wykorzystywane do celów innych niż zapewnienie skutecznej ochrony interesów finansowych Stron.

Artykuł 13

Wejście w życie

1.   Funkcję depozytariusza niniejszej umowy pełni Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej.

2.   Wspólnota, Islandia, Norwegia, Szwajcaria i Liechtenstein zatwierdzają niniejsza umowę zgodnie z ich własnymi procedurami.

3.   Wejście w życie niniejszej umowy wymaga zatwierdzenia przez Wspólnotę i przynajmniej przez jednego z pozostałych sygnatariuszy.

4.   Niniejsza umowa wchodzi w życie w odniesieniu do Strony w pierwszym dniu pierwszego miesiąca następującego po złożeniu jej dokumentów zatwierdzających u depozytariusza.

5.   Wspólnota, Islandia, Norwegia i Szwajcaria stosują niniejszą umowę, z wyjątkiem art. 6, tymczasowo od dnia następującego po dniu jej podpisania, nie naruszając wymogów konstytucyjnych.

6.   Wspólnota i Liechtenstein stosują niniejszą umowę tymczasowo od dnia wejścia w życie przepisów określonych w art. 2 protokołu o włączeniu Liechtensteinu w dorobek Schengen zgodnie z art. 10 tego protokołu.

Artykuł 14

Programowanie i sprawozdawczość

1.   Państwa włączone w dorobek Schengen informują Komisję o organych wyznaczonych do realizacji ich programu wieloletniego i programów rocznych nie później niż miesiąc po podpisaniu niniejszej umowy.

2.   Państwa włączone w dorobek Schengen przedkładają Komisji projekt ich programu wieloletniego na lata 2010–2013 nie później niż trzy miesiące po podpisaniu niniejszej umowy.

3.   Państwa włączone w dorobek Schengen przedkładają Komisji projekt ich programu rocznego na rok 2010 nie później niż pięć miesięcy po podpisaniu niniejszej umowy.

4.   Państwa włączone w dorobek Schengen przedkładają opis systemów zarządzania i kontroli, o których mowa w art. 34 ust. 2 decyzji, nie później niż trzy miesiące po podpisaniu niniejszej umowy.

5.   Komisja zatwierdza program wieloletni w terminie trzech miesięcy od chwili jego formalnego przedłożenia oraz program roczny na rok 2010 w terminie jednego miesiąca od chwili jego formalnego przedłożenia zgodnie z procedurami ustanowionymi w decyzji oraz pod warunkiem, że Komisja upewniła się, zgodnie z procedurą określoną w art. 34 decyzji, że państwa włączone w dorobek Schengen utworzyły systemy zarządzania i kontroli spełniające wymogi przepisów zawartych w art. 26–32 decyzji.

6.   Nie jest konieczne, aby państwa włączone w dorobek Schengen przedłożyły sprawozdanie z oceny przewidziane w art. 52 ust. 2 lit. a) decyzji.

Artykuł 15

Okres obowiązywania i rozwiązanie umowy

1.   Zarówno Wspólnota, jak i państwo włączone w dorobek Schengen mogą rozwiązać niniejszą umowę, powiadamiając o tym pozostałe Strony. Umowa przestaje być stosowana trzy miesiące po dacie takiego powiadomienia. Projekty i działania będące w trakcie realizacji w momencie rozwiązania są kontynuowane na warunkach określonych w niniejszej umowie. Strony regulują za wspólnym porozumieniem wszelkie inne konsekwencje rozwiązania.

2.   W odniesieniu do Islandii i Norwegii rozwiązanie niniejszej umowy następuje w momencie rozwiązania właściwej umowy o włączeniu Norwegii i Islandii w dorobek Schengen zgodnie z art. 8 ust. 4, art. 11 ust. 3 lub art. 16 tej umowy.

W odniesieniu do Szwajcarii rozwiązanie niniejszej umowy następuje w momencie rozwiązania umowy o włączeniu Szwajcarii w dorobek Schengen zgodnie z art. 7 ust. 4, art. 10 ust. 3 lub art. 17 tej umowy.

W odniesieniu do Liechtensteinu rozwiązanie niniejszej umowy następuje w momencie rozwiązania protokołu o włączeniu Liechtensteinu w dorobek Schengen zgodnie z art. 5 ust. 4, art. 11 ust. 1 lub art. 11 ust. 3 tego protokołu.

Artykuł 16

Języki

Niniejsza umowa, jak również załączone do niej deklaracje, sporządzona jest w jednym egzemplarzu w językach angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, islandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, norweskim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

---

(1)  Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1525/2007 (Dz.U. L 343 z 27.12.2007, s. 9).

(2)  Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 478/2007 (Dz.U. L 111 z 28.4.2007, s. 13).

(3)  Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2.

(4)  Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.

(5)  W oparciu o PKB na rok 2007.

Za rok 2009 płatności dokonuje się na podstawie stałych kwot niepodlegających przeglądowi ().

(6)  Wartości wskaźnika są zaokrąglone.

Za lata 2010–2013 płatności dokonuje się na podstawie wskaźnika zamieszczonego w niniejszej tabeli, z zastrzeżeniem ust. 4.

(7)  Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.