18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1244/2009

z dnia 30 listopada 2009 r.

zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt (i),

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Treść wykazów krajów trzecich z załącznika I i II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001 (2) powinna pozostawać w zgodności z kryteriami określonymi w motywie 5 tego rozporządzenia. Określone kraje trzecie, w których nastąpiła zmiana sytuacji w odniesieniu do tych kryteriów, powinny zostać przeniesione z jednego załącznika do drugiego.

(2)

W dniu 1 stycznia 2008 r. weszły w życie umowy o ułatwieniach wizowych z pięcioma krajami Bałkanów Zachodnich – Albanią, Bośnią i Hercegowiną, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Czarnogórą i Serbią – co stanowi pierwszy etap działań wytyczonych przez agendę z Salonik, prowadzących do zniesienia obowiązku wizowego w odniesieniu do obywateli krajów tego regionu. Z każdym z tych krajów rozpoczęto w roku 2008 dialog w sprawie liberalizacji systemu wizowego i jednocześnie ustanowiono harmonogramy wprowadzania ułatwień wizowych. W ocenie realizacji wspomnianych harmonogramów, dokonanej w maju 2009 r., Komisja uznała, że Była Jugosłowiańska Republika Macedonii spełniła wszystkie kryteria określone w odnoszącym się do niej harmonogramie, a w swojej ocenie dokonanej w listopadzie 2009 r. uznała, że Czarnogóra i Serbia także spełniły wszystkie kryteria określone w odnośnych harmonogramach.

(3)	W związku z powyższym Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Czarnogóra oraz Serbia powinny zostać przesunięte do załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001. Zwolnienie z wymogu posiadania wizy dotyczy jedynie posiadaczy paszportów biometrycznych wydanych przez każdy z wymienionych krajów.

(4)

Co do osób mieszkających w Kosowie w rozumieniu rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1244 z dnia 10 czerwca 1999 r. (zwanej dalej „Kosowo (rezolucja RB ONZ 1244)”) oraz co do osób, których zaświadczenie o obywatelstwie zostało wydane dla terytorium Kosowa (rezolucja RB ONZ 1244), za rozpatrywanie wniosków wizowych i wydawanie paszportów odpowiadać będzie specjalna Dyrekcja ds. Koordynacji w Belgradzie. Jednak z uwagi na kwestie bezpieczeństwa związane szczególnie z prawdopodobieństwem wystąpienia nielegalnej migracji posiadacze serbskich paszportów wydanych przez tę dyrekcję powinni zostać wyłączeni z ruchu bezwizowego ustanowionego wobec Serbii.

(5)	W trosce o jasność prawną i bezpieczeństwo prawne oraz zgodnie z art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 539/2001, do załącznika I do tego rozporządzenia należy dodać Kosowo (rezolucja RB ONZ 1244). Pozostaje to bez uszczerbku dla statusu Kosowa (rezolucja RB ONZ 1244).

(6)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie rozwija – w rozumieniu umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej oraz Republikę Islandii i Królestwo Norwegii o włączeniu tych ostatnich we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (3) – przepisy dorobku Schengen, które wchodzą w zakres art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy (4).

(7)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie rozwija – w rozumieniu umowy podpisanej przez Unię Europejską, Wspólnotę Europejską i Konfederację Szwajcarską o włączeniu Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5) – przepisy dorobku Schengen, które wchodzą w zakres art. 1, pkt B decyzji 1999/437/WE łącznie z art. 4 ust. 1 decyzji 2008/146/WE (6).

(8)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie rozwija – w rozumieniu protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską a Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwinięcie przepisów dorobku Schengen – przepisy dorobku Schengen, które wchodzą w zakres art. 1 pkt B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji 2008/261/WE (7).

(9)

Niniejsze rozporządzenie rozwija przepisy dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (8). Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związane ani go nie stosuje.

(10)

Niniejsze rozporządzenie rozwija przepisy dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (9). Irlandia nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia, nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(11)	Niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na prawnym dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z roku 2003.

(12)	Niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na prawnym dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z roku 2005,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 539/2001 wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

a)	w części 1 skreśla się wzmianki o Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, Czarnogórze i Serbii;

b)	w części 2 dodaje się wzmiankę w brzmieniu: „Kosowo w rozumieniu rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1244 z dnia 10 czerwca 1999 r.”;

2)	w załączniku II część 1 dodaje się wzmianki w brzmieniu: „Była Jugosłowiańska Republika Macedonii (10) Czarnogóra (10) Serbia (oprócz posiadaczy paszportów serbskich wydanych przez serbską Dyrekcję ds. Koordynacji (w jęz. serbskim: Koordinaciona uprava)) (10)

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 19 grudnia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.

W imieniu Rady

B. ASK

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 12 listopada 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

(3) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 36

(4) Dz.U. L 176 z 10.7.1999, s. 31.

(5) Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 52.

(6) Decyzja Rady 2008/146/WE z dnia 28 stycznia 2008 r. w sprawie zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia tego państwa we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 53 z 27.2.2008, s. 1).

(7) Decyzja Rady 2008/261/WE z dnia 28 lutego 2008 r. w sprawie podpisania w imieniu Wspólnoty Europejskiej i tymczasowego stosowania niektórych postanowień Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (Dz.U. L 83 z 26.3.2008, s. 3).

(8) Dz.U. L 131 z 1.6.2000, s. 43.

(9) Dz.U. L 64 z 7.3.2002, s. 20.

(10) Zwolnienie z wymogu posiadania wizy odnosi się jedynie do posiadaczy paszportów biometrycznych.”.

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/4

DECYZJA RADY

z dnia 30 listopada 2009 r.

w sprawie zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a rządem Mongolii dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych

(2009/974/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2 w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze i art. 300 ust. 3 akapit pierwszy,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Dnia 5 czerwca 2003 r. Rada upoważniła Komisję do otwarcia negocjacji z krajami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

W imieniu Wspólnoty Komisja wynegocjowała Umowę między Wspólnotą Europejską a rządem Mongolii dotyczącą pewnych aspektów przewozów lotniczych (zwaną dalej „umową”) zgodnie z mechanizmami i wytycznymi zawartymi w załączniku do decyzji Rady upoważniającej Komisję do otwarcia negocjacji z krajami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(3)	Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty dnia 3 kwietnia 2009 r., z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(4)	Umowa powinna zostać zatwierdzona,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Umowa między Wspólnotą Europejską a rządem Mongolii dotycząca pewnych aspektów przewozów lotniczych zostaje niniejszym zatwierdzona w imieniu Wspólnoty.

Tekst Umowy dołączono do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady jest niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do dokonania notyfikacji przewidzianej w art. 7 umowy.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.

W imieniu Rady

B. ASK

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 15 września 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

UMOWA

między Wspólnotą Europejską a rządem Mongolii dotycząca pewnych aspektów przewozów lotniczych

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

z jednej strony, oraz

RZĄD MONGOLII,

z drugiej strony,

(zwane dalej „stronami”),

STWIERDZAJĄC, że dwustronne umowy o komunikacji lotniczej zawarte między niektórymi państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a Mongolią zawierają postanowienia sprzeczne z prawem wspólnotowym,

STWIERDZAJĄC, że Wspólnota Europejska ma wyłączną kompetencję w zakresie szeregu aspektów, które mogą zostać włączone do dwustronnych umów o komunikacji lotniczej między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a krajami trzecimi,

STWIERDZAJĄC, że na mocy prawa Wspólnoty Europejskiej wspólnotowi przewoźnicy lotniczy ustanowieni w państwie członkowskim mają prawo do pozbawionego dyskryminacji dostępu do tras lotniczych między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a krajami trzecimi,

UWZGLĘDNIAJĄC umowy między Wspólnotą Europejską a niektórymi krajami trzecimi, przewidujące dla obywateli tych krajów trzecich możliwość nabywania prawa własności przewoźników lotniczych koncesjonowanych zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej,

UZNAJĄC, że niektóre postanowienia dwustronnych umów o komunikacji lotniczej między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a Mongolią, które są sprzeczne z prawem Wspólnoty Europejskiej, muszą zostać doprowadzone do zgodności z tym prawem w celu ustanowienia solidnej podstawy prawnej dla wykonywania przewozów lotniczych między Wspólnotą Europejską a Mongolią, a także w celu zachowania ciągłości takich przewozów lotniczych,

UZNAJĄC, że jeżeli państwo członkowskie wyznaczyło przewoźnika lotniczego, nad którym kontrolę regulacyjną sprawuje i utrzymuje inne państwo członkowskie, prawa Mongolii zgodnie z postanowieniami dotyczącymi bezpieczeństwa zawartymi w umowie między państwem członkowskim, które wyznaczyło danego przewoźnika, a Mongolią, będą miały w równym stopniu zastosowanie w stosunku do przyjmowania, wykonywania lub utrzymywania norm bezpieczeństwa przez to inne państwo członkowskie oraz w stosunku do zezwolenia eksploatacyjnego tego przewoźnika lotniczego,

STWIERDZAJĄC, że zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej przewoźnicy lotniczy nie mogą co do zasady zawierać porozumień, które mogłyby wpływać na handel między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej i których celem lub skutkiem jest zapobieżenie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji,

STWIERDZAJĄC, że celem Wspólnoty Europejskiej jako strony tych negocjacji nie jest zwiększenie ogólnej wielkości przewozów lotniczych między Wspólnotą Europejską a Mongolią ani naruszenie równowagi między wspólnotowymi przewoźnikami lotniczymi a przewoźnikami lotniczymi z Mongolii, ani też negocjowanie zmian w postanowieniach obecnie obowiązujących umów o komunikacji lotniczej dotyczących praw przewozowych,

UZNAJĄC, że postanowienia dwustronnych umów o komunikacji lotniczej, zawartych między państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej a Mongolią, które: (i) wymagają lub sprzyjają przyjmowaniu porozumień między przedsiębiorstwami, decyzji związków przedsiębiorstw lub uzgodnionych praktyk, które zapobiegają, zakłócają lub ograniczają konkurencję między przewoźnikami lotniczymi na danych trasach; lub (ii) wzmacniają skutki wszelkich takich porozumień, decyzji lub uzgodnionych praktyk; lub (iii) przenoszą na przewoźników lotniczych lub inne prywatne podmioty gospodarcze odpowiedzialność za podjęcie środków, które zapobiegają, zakłócają lub ograniczają konkurencję między przewoźnikami lotniczymi na danych trasach, mogą uniemożliwić skuteczne działanie reguł konkurencji mających zastosowanie do przedsiębiorstw,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Postanowienia ogólne

1. Dla celów niniejszej umowy określenie „państwa członkowskie” oznacza państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej.

2. Zawarte w każdej z umów wymienionych w załączniku I odniesienia do obywateli państwa członkowskiego będącego stroną takiej umowy są rozumiane jako odniesienia do obywateli państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej.

3. Zawarte w każdej z umów wymienionych w załączniku I odniesienia do przewoźników lotniczych lub przedsiębiorstw lotniczych pochodzących z państwa członkowskiego będącego stroną takiej umowy są rozumiane jako odniesienia do przewoźników lotniczych lub przedsiębiorstw lotniczych wyznaczonych przez to państwo członkowskie.

4. Niniejsza umowa nie tworzy dodatkowych praw przewozowych poza prawami określonymi w umowach dwustronnych między danymi państwami członkowskimi a Mongolią. Prawa przewozowe będą nadal przyznawane na mocy umów dwustronnych między danymi państwami członkowskimi a Mongolią.

Artykuł 2

Wyznaczenie przez państwo członkowskie

1. Postanowienia ust. 2 i 3 niniejszego artykułu zastępują odpowiednie postanowienia artykułów wymienionych, odpowiednio, w załączniku II lit. a) i b) w odniesieniu do, odpowiednio, wyznaczenia przez zainteresowane państwo członkowskie przewoźnika lotniczego, jego upoważnień oraz zezwoleń udzielonych przez Mongolię oraz odmowy, cofnięcia, zawieszenia lub ograniczenia upoważnień lub zezwoleń wydanych przewoźnikowi lotniczemu.

2. Po otrzymaniu wyznaczenia dokonanego przez państwo członkowskie Mongolia wydaje odpowiednie upoważnienia i zezwolenia w najkrótszym przewidzianym przez procedury terminie, pod warunkiem że:

(i)	przewoźnik lotniczy jest ustanowiony na terytorium wyznaczającego państwa członkowskiego, zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, oraz posiada ważną koncesję wydaną zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej;

(ii)	państwo członkowskie odpowiedzialne za wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego sprawuje i utrzymuje skuteczną kontrolę regulacyjną nad przewoźnikiem lotniczym, a w wyznaczeniu jest wyraźnie określona właściwa władza lotnicza; oraz

(iii)

przewoźnik lotniczy jest własnością, bezpośrednio lub poprzez pakiet większościowy, państw członkowskich lub obywateli tych państw członkowskich, lub innych państw wymienionych w załączniku III lub obywateli tych innych państw, oraz pozostaje pod skuteczną kontrolą tych państw lub tych obywateli.

3. Mongolia może odmówić, cofnąć, zawiesić lub ograniczyć upoważnienia lub zezwolenia wydane przewoźnikowi lotniczemu wyznaczonemu przez państwo członkowskie, jeżeli:

(i)	przewoźnik lotniczy nie jest ustanowiony na terytorium wyznaczającego państwa członkowskiego, zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, lub nie posiada ważnej koncesji zgodnie z prawem Wspólnoty Europejskiej;

(ii)	państwo członkowskie odpowiedzialne za wydanie certyfikatu przewoźnika lotniczego nie sprawuje lub nie utrzymuje skutecznej kontroli regulacyjnej nad przewoźnikiem lotniczym lub w wyznaczeniu nie jest wyraźnie określona właściwa władza lotnicza;

(iii)

przewoźnik lotniczy nie stanowi własności, bezpośrednio lub poprzez pakiet większościowy, albo nie znajduje się pod skuteczną kontrolą państw członkowskich lub obywateli państw członkowskich, lub innych państw wymienionych w załączniku III, lub obywateli tych innych państw;

(iv)

przewoźnik lotniczy otrzymał już zezwolenie eksploatacyjne zgodnie z umową dwustronną między Mongolią a innym państwem członkowskim, a Mongolia może wykazać, że wykonywanie przez przewoźnika praw przewozowych zgodnie z niniejszą umową na trasie, która zawiera punkt znajdujący się na terytorium tego innego państwa członkowskiego, byłoby obejściem ograniczeń praw przewozowych nałożonych przez umowę dwustronną między Mongolią a tym innym państwem członkowskim; lub

(v)	przewoźnik lotniczy posiada certyfikat przewoźnika lotniczego wydany przez państwo członkowskie, z którym Mongolia nie posiada dwustronnej umowy o komunikacji lotniczej, a wspomniane państwo członkowskie odmówiło przyznania praw przewozowych przewoźnikom lotniczym wyznaczonym przez Mongolię.

Wykonując swoje prawa na mocy niniejszego ustępu, Mongolia nie stosuje dyskryminacji między wspólnotowymi przewoźnikami lotniczymi ze względu na ich przynależność państwową.

Artykuł 3

Bezpieczeństwo

1. Postanowienia ust. 2 niniejszego artykułu uzupełniają odpowiednie postanowienia artykułów wymienionych w załączniku II lit. c).

2. Jeżeli państwo członkowskie wyznaczyło przewoźnika lotniczego, nad którym kontrolę regulacyjną sprawuje i utrzymuje inne państwo członkowskie, prawa Mongolii zgodnie z postanowieniami dotyczącymi bezpieczeństwa zawartymi w umowie między państwem członkowskim, które wyznaczyło przewoźnika lotniczego, a Mongolią mają w równym stopniu zastosowanie do przyjmowania, wykonywania lub utrzymywania norm bezpieczeństwa przez wspomniane inne państwo członkowskie oraz w stosunku do zezwolenia eksploatacyjnego tego przewoźnika lotniczego.

Artykuł 4

Zgodność z regułami konkurencji

1. Nie naruszając jakiegokolwiek innego postanowienia stanowiącego inaczej, żadne z postanowień umów wymienionych w załączniku I nie mogą: (i) sprzyjać przyjmowaniu porozumień pomiędzy przedsiębiorstwami, decyzji związków przedsiębiorstw lub uzgodnionych praktyk, które zapobiegają konkurencji lub ją zakłócają; (ii) wzmacniać skutków wszelkich takich porozumień, decyzji lub uzgodnionych praktyk; ani (iii) przenosić na prywatne podmioty gospodarcze odpowiedzialności za podjęcie środków, które zapobiegają konkurencji, zakłócają ją lub ograniczają.

2. Postanowień umów wymienionych w załączniku I, które są niezgodne z ust. 1 niniejszego artykułu, nie stosuje się.

Artykuł 5

Załączniki do umowy

Załączniki do niniejszej umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 6

Zmiany lub poprawki

Strony mogą w każdej chwili zmienić lub poprawić niniejszą umowę w drodze wzajemnego porozumienia.

Artykuł 7

Wejście w życie

Niniejsza umowa wchodzi w życie następnego dnia po dacie otrzymania drogą dyplomatyczną ostatniej pisemnej notyfikacji stron o zakończeniu ich wewnętrznych procedur niezbędnych do wejścia w życie umowy.

Artykuł 8

Wygaśnięcie

1. Każda ze stron może w każdej chwili wypowiedzieć niniejszą umowę w drodze pisemnej notyfikacji dokonanej drogą dyplomatyczną. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie sześciu (6) miesięcy od daty otrzymania takiej notyfikacji przez drugą stronę.

2. W przypadku wygaśnięcia umowy wymienionej w załączniku I jednocześnie wygasają wszystkie postanowienia niniejszej umowy odnoszące się do danej umowy wymienionej w załączniku I.

3. W przypadku wygaśnięcia wszystkich umów wymienionych w załączniku I jednocześnie wygasa niniejsza umowa.

W DOWÓD CZEGO niżej podpisani odpowiednio upoważnieni podpisali niniejszą umowę.

Sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach w Ułan Bator, dnia trzeciego kwietnia roku dwa tysiące dziewiątego w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i mongolskim.

За Европейската общност

Por la Comunidad Europea

Za Evropské společenství

For Det Europæiske Fællesskab

Für die Europäische Gemeinschaft

Euroopa Ühenduse nimel

Για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα

For the European Community

Pour la Communauté européenne

Per la Comunità europea

Eiropas Kopienas vārdā

Europos bendrijos vardu

Az Európai Közösség részéről

Għall-Komunitá Ewropea

Voor de Europese Gemeenschap

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

Pela Comunidade Europeia

Pentru Comunitatea Europeană

Za Európske spoločenstvo

Za Evropsko skupnost

Euroopan yhteisön puolesta

För Europeiska gemenskapen

За Правителството на Монголия

Por el Gobierno de Mongolia

Za vládu Mongolska

For Mongoliets regering

Für die Regierung der Mongolei

Mongoolia valitsuse nimel

Για την Κυβέρνηση της Μογγολίας

For the Government of Mongolia

Pour le gouvernement de la Mongolie

Per il governo della Mongolia

Mongolijas valdības vārdā

Mongolijos Vyriausybės vardu

Mongólia kormánya részéről

Għall-Gvern tal-Mongolja

Voor de Regering van Mongolië

W imieniu Rządu Mongolii

Pelo Governo da Mongólia

Pentru Guvernul Mongoliei

Za vládu Mongolska

Za vlado Mongolije

Mongolian hallituksen puolesta

För Mongoliets regering

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz umów, o których mowa w art. 1 niniejszej umowy

Umowy o komunikacji lotniczej między Mongolią a państwami członkowskimi Wspólnoty Europejskiej, które w dniu podpisania niniejszej umowy były zawarte, podpisane lub parafowane, z uwzględnieniem zmian:

—	umowa o transporcie lotniczym między rządem federalnym Austrii a rządem Mongolii, podpisana w Wiedniu dnia 2 października 2007 r., zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Austria”,

—	umowa między rządem Królestwa Danii a rządem Mongolii dotycząca komunikacji lotniczej, sporządzona w Pekinie dnia 19 czerwca 1997 r., zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Dania”,

—	umowa o komunikacji lotniczej między rządem Republiki Finlandii a rządem Mongolii, sporządzona w Helsinkach dnia 10 lutego 2000 r., zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Finlandia”,

—	umowa o komunikacji lotniczej między rządem Republiki Federalnej Niemiec a rządem Mongolii, sporządzona w Bonn dnia 29 maja 1998 r., zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Niemcy”,

—	umowa o komunikacji lotniczej między rządem Republiki Węgierskiej a rządem Mongolii, sporządzona w Ułan Bator dnia 13 września 1994 r., zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Węgry”,

—	umowa między rządem Wielkiego Księstwa Luksemburga a rządem Mongolii dotycząca komunikacji lotniczej, sporządzona w Luksemburgu dnia 18 marca 1995 r., zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Luksemburg”,

—	umowa między rządem Królestwa Niderlandów a rządem Mongolii dotycząca komunikacji lotniczej, sporządzona w Hadze dnia 9 marca 1995 r., zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Niderlandy”,

—	umowa między rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Mongolskiej Republiki Ludowej o komunikacji lotniczej, sporządzona dnia 26 maja 1989 r. w Ułan Bator, zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Polska”,

—	umowa między rządem Rumunii a rządem Mongolii dotycząca komunikacji lotniczej, sporządzona w Ułan Bator dnia 10 lipca 1990 r., zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Rumunia”,

—	umowa między rządem Królestwa Szwecji a rządem Mongolii dotycząca komunikacji lotniczej, sporządzona w Pekinie dnia 19 czerwca 1997 r., zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Szwecja”,

—	umowa między rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej a rządem Mongolii dotycząca komunikacji lotniczej, sporządzona w Londynie dnia 1 marca 2000 r., zwana dalej w załączniku II „umową Mongolia – Zjednoczone Królestwo”.

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz artykułów zawartych w umowach wymienionych w załączniku 1, o których mowa w art. 2 i 5 niniejszej umowy

Wyznaczenie przez państwo członkowskie:

—	art. 3 ust. 5 umowy Mongolia – Austria,

—	art. 3 ust. 4 umowy Mongolia – Dania,

—	art. 3 ust. 4 umowy Mongolia – Niemcy,

—	art. 3 ust. 4 umowy Mongolia – Węgry,

—	art. 3 ust. 4 umowy Mongolia – Luksemburg,

—	art. 3 ust. 4 umowy Mongolia – Niderlandy,

—	art. 3 ust. 2 umowy Mongolia – Polska,

—	art. 3 ust. 4 umowy Mongolia – Szwecja,

—	art. 4 ust. 4 umowy Mongolia – Zjednoczone Królestwo.

Odmowa, cofnięcie, zawieszenie lub ograniczenie upoważnień lub zezwoleń:

—	art. 4 ust. 1 lit. a) umowy Mongolia – Austria,

—	art. 4 ust. 1 lit. a) umowy Mongolia – Dania,

—	art. 5 ust. 1 lit. a) umowy Mongolia – Finlandia,

—	art. 4 umowy Mongolia – Niemcy,

—	art. 4 ust. 1 lit. a) umowy Mongolia – Węgry,

—	art. 4 ust. 1 lit. a) umowy Mongolia – Luksemburg,

—	art. 4 ust. 1 lit. a) umowy Mongolia – Niderlandy,

—	art. 3 ust. 3 umowy Mongolia – Polska,

—	art. 3 ust. 4 lit. a) umowy Mongolia – Rumunia,

—	art. 4 ust. 1 lit. a) umowy Mongolia – Szwecja,

—	art. 5 ust. 1 lit. a) umowy Mongolia – Zjednoczone Królestwo.

Bezpieczeństwo:

—	art. 6 umowy Mongolia – Austria,

—	art. 13 umowy Mongolia – Finlandia,

—	art. 12 umowy Mongolia – Niemcy,

—	art. 11 umowy Mongolia – Węgry,

—	art. 7 umowy Mongolia – Luksemburg,

—	art. 8 umowy Mongolia – Niderlandy,

—	art. 7 umowy Mongolia – Rumunia.

ZAŁĄCZNIK III

Wykaz innych państw, o których mowa w art. 2 niniejszej umowy

a)	Republika Islandii (na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym);

b)	Księstwo Liechtensteinu (na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym);

c)	Królestwo Norwegii (na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym);

d)	Konfederacja Szwajcarska (na mocy Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską o transporcie lotniczym).

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/12

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1245/2009

z dnia 17 grudnia 2009 r.

ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (2), w szczególności jego art. 138 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości celnych dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w części A załącznika XV do wspomnianego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości celne w przywozie, o których mowa w art. 138 rozporządzenia (WE) nr 1580/2007, są ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 18 grudnia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 350 z 31.12.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK

Standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	AL	44,1
	MA	76,0
	TN	125,1
	TR	69,3
	ZZ	78,6
0707 00 05	MA	59,4
	TR	102,6
	ZZ	81,0
0709 90 70	MA	44,2
	TR	98,1
	ZZ	71,2
0709 90 80	EG	175,4
0709 90 80	ZZ	175,4
0805 10 20	MA	56,0
	TR	67,7
	ZA	81,6
	ZZ	68,4
0805 20 10	MA	78,3
	TR	58,0
	ZZ	68,2
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	HR	52,1
	IL	76,1
	TR	71,9
	ZZ	66,7
0805 50 10	TR	67,7
0805 50 10	ZZ	67,7
0808 10 80	CA	99,8
	CN	88,3
	MK	22,6
	US	91,1
	ZZ	75,5
0808 20 50	CN	47,6
	TR	97,0
	US	168,6
	ZZ	104,4

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, s. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/14

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1246/2009

z dnia 17 grudnia 2009 r.

zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 36 ust. 2 akapit drugi zdanie drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1230/2009 (4).

(2)	Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne mające zastosowanie w ramach przywozu produktów, o których mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 951/2006, ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem (WE) nr 877/2009, zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 18 grudnia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 178 z 1.7.2006, s. 24.

(3) Dz.U. L 253 z 25.9.2009, s. 3.

(4) Dz.U. L 330 z 16.12.2009, s. 63.

ZAŁĄCZNIK

Zmienione kwoty cen reprezentatywnych i dodatkowych należności celnych przywozowych dla cukru białego, cukru surowego oraz produktów objętych kodem CN 1702 90 95, obowiązujące od dnia 18 grudnia 2009 r.

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	41,66	0,00
1701 11 90 (1)	41,66	2,41
1701 12 10 (1)	41,66	0,00
1701 12 90 (1)	41,66	2,11
1701 91 00 (2)	45,73	3,75
1701 99 10 (2)	45,73	0,62
1701 99 90 (2)	45,73	0,62
1702 90 95 (3)	0,46	0,24

(1) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt III załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(2) Stawka dla jakości standardowej określonej w pkt II załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

(3) Stawka dla zawartości sacharozy wynoszącej 1 %.

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/16

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1247/2009

z dnia 17 grudnia 2009 r.

nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów drutu molibdenowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 7,

po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. PROCEDURA

1.1. Wszczęcie postępowania

(1)	W dniu 23 lutego 2009 r. Komisja Europejska (Komisja) otrzymała skargę dotyczącą przywozu niektórych rodzajów drutu molibdenowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL” lub „kraj, którego dotyczy postępowanie”).

(2)	Skarga została złożona zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego przez Europejskie stowarzyszenie przemysłu metali nieżelaznych („EUROMETAUX”) („skarżący”) w imieniu producenta reprezentującego znaczną część, w tym przypadku ponad 25 %, ogólnej produkcji wspólnotowej drutu molibdenowego.

(3)	Wspomniana skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na dumping i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania.

(4)	Postępowanie wszczęto dnia 8 kwietnia 2009 r., publikując zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

1.2. Strony zainteresowane postępowaniem

(5)

Komisja oficjalnie zawiadomiła producentów eksportujących w ChRL, importerów, przedsiębiorstwa handlowe, użytkowników, a także zainteresowane stowarzyszenia działające we Wspólnocie, władze ChRL oraz skarżącego producenta wspólnotowego i innych zainteresowanych producentów wspólnotowych o wszczęciu postępowania. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(6)

Aby umożliwić producentom eksportującym złożenie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) lub o indywidualne traktowanie („IT”), gdyby wyrazili oni takie życzenie, Komisja przesłała formularze wniosków zainteresowanym producentom eksportującym oraz władzom ChRL. Tylko jedna grupa przedsiębiorstw, złożona z Jinduicheng Molybdenum Co., Ltd. i przedsiębiorstwa powiązanego Jinduicheng Molybdenum Mining Guangming Co., Ltd. („grupa Jinduicheng”), zgłosiła się i złożyła wniosek o indywidualne traktowanie.

(7)	Ze względu na dużą liczbę producentów eksportujących w ChRL oraz importerów we Wspólnocie Komisja zaznaczyła w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, że może zostać zastosowana kontrola wyrywkowa zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(8)

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności dokonania kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszystkich znanych producentów eksportujących w ChRL i importerów wspólnotowych poproszono o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie, jak określono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, podstawowych informacji na temat swojej działalności związanej z produktem objętym postępowaniem.

(9)	Biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę odpowiedzi wyrażających gotowość do wzięcia udziału w kontroli wyrywkowej, zdecydowano, że nie jest ona konieczna dla chińskich producentów eksportujących ani dla importerów we Wspólnocie.

(10)

Szczegółowe kwestionariusze wysłano do wszystkich zainteresowanych stron, tj. do znanych producentów eksportujących w ChRL, producentów wspólnotowych, importerów, przedsiębiorstw handlowych i użytkowników we Wspólnocie. Otrzymano odpowiedzi od jednej grupy producentów eksportujących w ChRL, skarżącego producenta wspólnotowego, jednego importera/przedsiębiorstwa handlowego i jednego użytkownika.

(11)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Wspólnoty, a następnie złożyła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

producenci eksportujący w ChRL

grupa Jinduicheng:

—	Jinduicheng Molybdenum Co., Ltd, Xi’an,

—	Jinduicheng Molybdenum Mining Guangming Co., Ltd, Zibo;

producent we Wspólnocie

—	Plansee Metall GmbH, Reutte, Austria;

użytkownik we Wspólnocie

—	Praxair Surface Technologies Srl, Fornovo Taro, Włochy.

(12)

Biorąc pod uwagę potrzebę ustanowienia wartości normalnej dla producentów eksportujących w ChRL, z których żaden nie złożył wniosku o MET, przeprowadzono weryfikację w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie danych z kraju analogicznego, którym w tym przypadku było USA, w siedzibie następującego przedsiębiorstwa:

—	Global Tungsten & Powders Corp, Towanda.

1.3. Okres objęty dochodzeniem

(13)	Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 kwietnia 2008 r. do dnia 31 marca 2009 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od marca 2005 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

2. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY

2.1. Produkt objęty postępowaniem

(14)

Produktem objętym postępowaniem jest drut molibdenowy zawierający przynajmniej 99,95 % masy molibdenu, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 1,35 mm, lecz nie większym niż 4,0 mm, pochodzący z ChRL („produkt objęty postępowaniem” lub „drut molibdenowy”), obecnie objęty kodem CN ex 8102 96 00.

(15)

Drut molibdenowy jest głównie wykorzystywany w sektorze motoryzacyjnym do tworzenia powłok metalowych poprzez natryskiwanie termiczne części silnika narażonych na intensywne użytkowanie, takich jak pierścienie tłokowe, pierścienie synchronizatora lub elementy przekładni, w celu zwiększenia ich odporności na ścieranie.

2.2. Produkt podobny

(16)

Nie stwierdzono żadnych różnic między produktem objętym postępowaniem a drutem molibdenowym produkowanym przez przemysł wspólnotowy i sprzedawanym na rynku wspólnotowym. Biorąc pod uwagę, że gospodarka Chin znajduje się w okresie przejściowym i że żaden eksporter, jak wspomniano w motywie (6), nie złożył wniosku o MET, wartość normalna musiała być ustalona na podstawie informacji uzyskanych w państwie trzecim o gospodarce rynkowej, tj. w USA. Zgodnie z dostępnymi informacjami drut molibdenowy wytwarzany i sprzedawany na krajowym rynku USA i drut molibdenowy wywożony z USA na inne rynki są identyczne pod względem podstawowych właściwości fizycznych i chemicznych z drutem molibdenowym wytwarzanym w ChRL i wywożonym do Wspólnoty.

(17)	W związku z tym uznano wstępnie, że wszystkie typy drutu molibdenowego uważa się za podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

3. DUMPING

3.1. Traktowanie na zasadach rynkowych („MET”)

(18)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym przywozu pochodzącego z ChRL wartość normalną określa się zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do tych producentów eksportujących, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(19)	Zgodnie jednak z wyjaśnieniami w zawartymi w motywie (6) powyżej grupa Jinduicheng złożyła jedynie wniosek o indywidualne traktowanie („IT”). Nie zbadano zatem zgodności ze wspomnianymi kryteriami.

3.2. Indywidualne traktowanie (IT)

(20)

Co do zasady, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, dla krajów, których dotyczy ten artykuł, ustalana jest ogólnokrajowa stawka celna, z wyjątkiem przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, w związku z czym można im przyznać traktowanie indywidualne (IT).

(21)

Poniższe zestawienie tych kryteriów ma formę skróconą i służy wyłącznie ułatwieniu wyszukiwania informacji:

a)	w przypadku przedsiębiorstw będących całkowicie lub częściowo własnością spółek zagranicznych lub spółek joint venture, eksporterzy mają swobodę wycofywania do kraju kapitału i zysków;

b)	ceny eksportowe i wywożone ilości oraz warunki sprzedaży są swobodnie ustalane;

c)	większość udziałów znajduje się w posiadaniu osób prywatnych, urzędnicy państwowi znajdujący się w zarządzie lub zajmujący kluczowe stanowiska kierownicze są w mniejszości, lub należy udowodnić, że spółka jest mimo to wystarczająco niezależna od interwencji państwa;

d)	przeliczanie walut odbywa się po kursie rynkowym;

e)	interwencja państwa nie pozwala na obejście środków, jeżeli indywidualni eksporterzy korzystają z różnych stawek celnych.

(22)

Jeżeli chodzi o kryterium c), ustalono, że spółka-matka, Jingduicheng Molybdenum Co., Ltd, jest własnością państwa. Co więcej okazało się, że w okresie objętym dochodzeniem jedynie 20 % udziałów należało do osób prywatnych i że udziały te stanowiły zaledwie 2,4 % prawa głosu. Pozostałe 80 % udziałów, z przypisanym do nich prawem głosu na poziomie 97,6 %, należało do przedsiębiorstw państwowych.

(23)	Na podstawie powyższych ustaleń stwierdzono wstępnie, że grupie Jinduicheng nie można przyznać indywidualnego traktowania określonego w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

3.3. Wartość normalna

(24)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidywano wykorzystanie USA jako kraju analogicznego. Producent z USA, Global Tungsten & Powders Corp („Global Tungsten”) zgodził się na współpracę i dostarczył wszystkie niezbędne informacje w celu ustalenia wartości normalnej dla ChRL. Grupa Jinduicheng zakwestionowała ten wybór i zaproponowała producentów mających siedzibę w Meksyku oraz w Indiach. Przedsiębiorstwa z tych krajów, z którymi nawiązano kontakt, odmówiły jednak współpracy, jak to miało miejsce w Indiach, lub oświadczyły, że nie wytwarzają produktu podobnego. W związku z tym potwierdzono, że USA jest odpowiednim krajem analogicznym na potrzeby ustalenia wartości normalnej dla ChRL.

(25)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego należy zauważyć, że ponieważ producent z kraju analogicznego sprzedawał jedynie niewielką część produkcji na krajowym rynku amerykańskim, stwierdzono, że wykorzystanie danych dotyczących takiej sprzedaży dla celów określenia lub skonstruowania wartości normalnej byłoby nieodpowiednie. W związku z tym wartość normalną dla ChRL ustalono wstępnie na podstawie cen eksportowych z USA do innych państw trzecich, w tym do Wspólnoty.

3.4. Cena eksportowa

(26)

Jak wyjaśniono w motywie (9), tylko jedna grupa przedsiębiorstw, Jinduicheng, odpowiadająca za 60 do 75 % (3) przywozu z ChRL do Wspólnoty, współpracowała podczas dochodzenia. Na tej podstawie poziom współpracy uznano za niski. W związku z tym ceny eksportowe dla wszystkich chińskich eksporterów ustalono wstępnie na podstawie danych liczbowych zgłoszonych przez grupę współpracującą, uzupełnionych danymi Eurostatu dotyczącymi przywozu, które zostały należycie dostosowane, zgodnie z wyjaśnieniami w motywie (34).

3.5. Porównanie

(27)

Porównania wartości normalnej z ceną eksportową dokonano na podstawie ceny ex-works. Aby zapewnić prawidłowe porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie, tam gdzie miało to zastosowanie i było uzasadnione, uwzględniono koszty transportu, przewozu drogą morską i ubezpieczenia, koszty przeładunku, załadunku, koszty dodatkowe i opłaty pośrednie.

3.6. Margines dumpingu

(28)	Zgodnie z wyjaśnieniami w motywie (23) powyżej grupa Jinduicheng nie spełniła wymogów dla IT określonych w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W rezultacie dla ChRL ustalono ogólnokrajowy margines dumpingu.

(29)	Ogólnokrajowy margines dumpingu dla ChRL został tymczasowo ustalony na poziomie 68,4 % ceny CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem.

4. SZKODA

4.1. Produkcja wspólnotowa

(30)

W trakcie dochodzenia ustalono, że dwaj producenci we Wspólnocie wytwarzają produkt podobny na potrzeby rynku zewnętrznego. Jeden producent wyraził swoje neutralne stanowisko w związku z niniejszym postępowaniem i dostarczył ogólne dane dotyczące swojej produkcji i sprzedaży. Drugi producent, w imieniu którego złożono skargę, w pełni współpracował w trakcie dochodzenia i przedstawił pełne odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Dlatego, w celu ochrony poufnych informacji handlowych tego producenta, wszystkie podane poniżej liczby odnoszące się do danych szczególnie chronionych zostały zindeksowane lub podane w formie zakresu. Dane liczbowe w nawiasach odnoszą się do liczb ujemnych.

(31)	W związku z powyższym wielkość produkcji wspólnotowej dla celów art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego obliczono poprzez dodanie do produkcji w pełni współpracującego producenta wspólnotowego wielkości produkcji drugiego producenta wspólnotowego.

4.2. Definicja przemysłu wspólnotowego

(32)

W dochodzeniu wykazano, że produkcja producenta wspólnotowego, który w pełni współpracował w toku dochodzenia, stanowiła w OD ponad 80 % drutu molibdenowego produkowanego we Wspólnocie. Przedsiębiorstwo to uznano zatem za przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(33)

Jako że producent wspólnotowy stosuje rok obrotowy od 1 marca do 28 lutego następnego roku, wszystkie dane podane poniżej odnoszą się raczej do lat obrotowych niż kalendarzowych (np. rok obrotowy 2005 obejmuje okres od 1 marca 2004 r. do 28 lutego 2005 r.). Zgodnie jednak ze stwierdzeniem w motywie (13) dane wykorzystane w OD obejmują okres od 1 kwietnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. Na tej samej podstawie ustalono dane dotyczące przywozu.

4.3. Konsumpcja we Wspólnocie

(34)

Konsumpcję we Wspólnocie ustalono poprzez dodanie do wielkości sprzedaży znanych producentów we Wspólnocie całego przywozu z państw trzecich w oparciu o dane Eurostatu. Należy przypomnieć, że kod CN, w ramach którego produkt objęty postępowaniem jest zgłaszany, obejmuje również produkty inne niż produkt objęty postępowaniem. Ze względu na brak szczegółowych danych statystycznych dotyczących przywozu produktu objętego postępowaniem dane Eurostatu zostały dostosowane zgodnie z metodą zaproponowaną w skardze. Uznano, że metoda ta pozwala na uzyskanie rzetelnych danych odnośnie do produktu objętego postępowaniem.

(35)

Z danych przedstawionych w tabeli 1 wynika, że w badanym okresie popyt na produkt objęty postępowaniem we Wspólnocie zmalał o 10 %. Popyt ten rósł o 4 % do 2008 r., po czym spadł na skutek kryzysu gospodarczego, który szczególnie dotknął sektor motoryzacyjny.

Tabela 1

Konsumpcja we Wspólnocie	2005	2006	2007	2008	OD
Tony	397	405	412	411	358
Wskaźnik	100	102	104	104	90
Źródło: Eurostat, dane zawarte w skardze i odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

4.4. Przywóz do Wspólnoty z ChRL

4.4.1. Wielkość i udział w rynku przywozu z ChRL

(36)

Z przyczyn wymienionych w motywie (34) powyżej wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem z Chin w okresie badanym oparta była o dane Eurostatu dostosowane zgodnie z metodą zaproponowana w skardze. W związku z powyższym przywóz z Chin kształtował się następująco:

Tabela 2

	2005	2006	2007	2008	OD
Wielkość (w tonach)	36	65	69	116	97
Wskaźnik	100	181	192	322	269
Udział w rynku
Wskaźnik	100	176	184	310	297
Ceny (EUR/tona)	46 712	62 644	56 236	53 019	50 892
Wskaźnik	100	134	120	114	109
Źródło: Eurostat, dane zawarte w skardze.

(37)

Przywóz po cenach dumpingowych z Chin znacznie wzrósł, z 36 ton w 2005 r. do 116 ton w 2008 r., tj. ponad trzykrotnie. Po szczytowym okresie w 2008 r. przywóz zmalał w OD, analogicznie do spadku konsumpcji we Wspólnocie. Między 2005 r. a OD udział przywozu po cenach dumpingowych w rynku wspólnotowym wzrósł jednak niemal trzykrotnie.

(38)	Średnia cena importowa z ChRL osiągnęła najniższy poziom w 2005 r. Maksymalny poziom osiągnęła w roku 2006, po czym stopniowo obniżyła się o 19 % między 2006 r. a OD.

4.4.2. Podcięcie cenowe

(39)

W celu przeanalizowania podcięcia cenowego porównano średnie ważone ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego odbiorcom niepowiązanym na rynku Wspólnoty, dostosowane do poziomu ex-works, ze średnimi ważonymi cenami importowymi z ChRL dla pierwszego niezależnego klienta, ustalonymi na podstawie CIF z odpowiednią korektą uwzględniającą koszty i cła ponoszone po przywozie.

(40)	Z porównania wynika, że w OD ceny importowe z ChRL podcięły ceny przemysłu wspólnotowego o 30 do 35 % wartości procentowej cen przemysłu wspólnotowego.

4.5. Sytuacja gospodarcza przemysłu wspólnotowego

4.5.1. Uwagi wstępne

(41)	Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych na przemysł wspólnotowy zawierało ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych potrzebnych do oceny stanu przemysłu wspólnotowego od 2005 r. do końca OD.

4.5.2. Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

Tabela 3

	2005	2006	2007	2008	OD
Produkcja Wskaźnik	100	98	96	73	67
Moce produkcyjne Wskaźnik	100	100	100	100	100
Wykorzystanie mocy produkcyjnych Wskaźnik	100	98	96	73	67
Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(42)

Jak wynika z powyższej tabeli, w okresie badanym produkcja przemysłu wspólnotowego stopniowo obniżała się o 33 % wraz ze znaczącym, ponad trzykrotnym wzrostem przywozu z Chin w tym samym okresie. W pierwszej fazie, między 2005 r. a 2008 r., produkcja przemysłu wspólnotowego spadła o 27 %. Ta spadkowa tendencja umocniła się między 2008 r. a OD, gdy produkcja spadła o kolejne 8 %.

(43)	Jako że moce produkcyjne pozostały na tym samym poziomie, ich wykorzystanie w badanym okresie wykazywało identyczną tendencję spadkową jak produkcja.

4.5.3. Wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost i średnie ceny jednostkowe we Wspólnocie

(44)

Poniższe dane liczbowe prezentują sprzedaż przemysłu wspólnotowego niezależnym klientom we Wspólnocie w formie zindeksowanej.

Tabela 4

	2005	2006	2007	2008	OD
Wielkość sprzedaży na rynku wspólnotowym Wskaźnik	100	99	92	75	68
Udział w rynku Wskaźnik	100	97	89	72	76
Średnia cena sprzedaży Wskaźnik	100	86	96	95	92
Źródło: odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(45)

W okresie badanym wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego niezależnym klientom na rynku wspólnotowym znacznie spadła, o 32 %. Spadek ten był znacznie większy niż spadek konsumpcji (– 10 %) w tym samym okresie. W rezultacie w tym samym okresie przemysł wspólnotowy stracił również znaczny udział w rynku.

(46)

Średnie ceny sprzedaży ex-works przemysłu wspólnotowego dla niepowiązanych klientów na rynku wspólnotowym wykazywały w badanym okresie tendencję spadkową. W okresie tym odnotowano niewielki wzrost w 2007 r. w stosunku do roku 2006, który odpowiadał wzrostowi cen surowców w 2007 r., po którym ceny sprzedaży ponownie spadły. Ogólnie rzecz biorąc, przemysł wspólnotowy musiał obniżyć swoje średnie ceny sprzedaży na rynku wspólnotowym o 8 %.

4.5.4. Zapasy

(47)

Poniższe liczby dotyczą wielkości zapasów pod koniec każdego okresu.

Tabela 5

	2005	2006	2007	2008	OD
Zapasy Wskaźnik	100	179	72	253	233
Źródło: odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(48)	W okresie badanym zapasy znacznie wzrosły, o 133 %, odzwierciedlając rosnące trudności przemysłu wspólnotowego związane ze sprzedażą swoich produktów na rynku wspólnotowym. Odnotowany spadek zapasów między 2006 a 2007 r. wykazywał te same tendencje co konsumpcja we Wspólnocie w tym samym okresie.

4.5.5. Zatrudnienie, płace i wydajność

(49)

Zatrudnienie, koszty pracy i wydajność kształtowały się w przemyśle wspólnotowym następująco:

Tabela 6

	2005	2006	2007	2008	OD
Zatrudnienie – ekwiwalent pełnego czasu pracy (EPC) Wskaźnik	100	109	100	73	68
Koszty pracy (EUR/EPC) Wskaźnik	100	106	109	106	106
Wydajność Wskaźnik	100	90	96	100	98
Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(50)

Między 2005 r. a OD w przemyśle wspólnotowym doszło do znacznego ograniczenia liczby pracowników. Było to spowodowane zarówno spadkiem produkcji jak i wysiłkami przemysłu wspólnotowego związanymi z racjonalizacją produkcji oraz zwiększeniem wydajności. Skutki wspomnianego procesu racjonalizacji w przemyśle wspólnotowym znalazły zatem swoje odzwierciedlenie w wydajności, która w badanym okresie była dość stabilna.

(51)	Na początku okresu badanego średni poziom płac wzrósł, lecz następnie spadł między 2007 r. a OD.

4.5.6. Rentowność i przepływy pieniężne

(52)

W badanym okresie, z wyjątkiem 2007 r., poziom zysków i przepływów pieniężnych ze sprzedaży drutu molibdenowego w przemyśle wspólnotowym wykazywał tendencję spadkową.

Tabela 7

	2005	2006	2007	2008	OD
Rentowność Wskaźnik	(100)	(214)	190	(117)	(151)
Przepływy pieniężne Wskaźnik	(100)	(344)	838	(41)	(97)
Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(53)

Rentowność znacznie spadła w badanym okresie, szczególnie między 2007 r. a OD, gdy osiągnęła najniższy poziom. W dochodzeniu wykazano, że zwiększona rentowność w 2007 r. związana była z pozytywnym kształtowaniem się konsumpcji we Wspólnocie, wysiłkami przemysłu wspólnotowego w kierunku racjonalizacji oraz z tym, że przemysł Wspólnotowy zdołał we wspomnianym roku zwiększyć swoje ceny sprzedaży.

(54)	Tendencja wykazywana przez przepływy pieniężne, które są wskaźnikiem zdolności przemysłu do samofinansowania swej działalności, odzwierciedlała w dużej mierze kształtowanie się rentowności. Ogólnie rzecz ujmując dochodzenie wykazało, że przepływy pieniężne uległy pogorszeniu w okresie badanym.

4.5.7. Inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału

(55)	Na początku badanego okresu przemysł wspólnotowy poczynił znaczące inwestycje w sektorze produktu objętego postępowaniem. Począwszy od 2006 r. inwestycje musiano jednak ograniczyć.

(56)

W dochodzeniu wykazano, że zdolność przemysłu wspólnotowego do pozyskania kapitału wykazywała tę samą tendencję co jego rentowność.

Tabela 8

	2005	2006	2007	2008	OD
Inwestycje Wskaźnik	100	41	6	5	6
Zwrot z inwestycji Wskaźnik	(100)	(102)	158	(87)	(106)
Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

4.5.8. Wielkość rzeczywistego marginesu dumpingu

(57)	Jak wskazano w motywie (32) powyżej ustalony margines dumpingu znacznie przekraczał poziom de minimis. Ponadto biorąc pod uwagę wielkość i cenę przywozu po cenach dumpingowych, szczególnie w OD, wpływu rzeczywistego marginesu dumpingu na rynek wspólnotowy nie można uznać za nieistotny.

4.6. Wnioski dotyczące szkody

(58)

Między 2005 r. a OD wielkość przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem z ChRL wzrosła o ponad 150 %, osiągając udział w rynku na poziomie 27,0 % pod koniec badanego okresu. W OD tani przywóz po cenach dumpingowych z ChRL znacząco podcinał ceny sprzedaży we Wspólnocie. Średnie ważone podcięcie cenowe było w OD wysokie i wynosiło między 30 a 35 %.

(59)

W tym samym okresie, podczas gdy konsumpcja we Wspólnocie spadła o 10 %, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego spadła o 32 %. Udział przemysłu wspólnotowego w rynku spadł o 17 punktów procentowych, a jego ceny sprzedaży musiano ograniczyć o 8 %, by powstrzymać spadek sprzedaży i udziału w rynku.

(60)

W rezultacie sytuacja przemysłu wspólnotowego w badanym okresie znacznie się pogorszyła. Produkcja spadła o 33 %, spadło również wykorzystanie mocy produkcyjnych, osiągając bardzo niski poziom w OD, natomiast poziom zapasów wzrósł ponad dwukrotnie. Pogarszającą się sytuację przemysłu wspólnotowego w badanym okresie potwierdza również negatywne kształtowanie się wskaźników dotyczących rentowności, przepływów pieniężnych, zatrudnienia i inwestycji.

(61)	W związku z powyższym uznano wstępnie, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 rozporządzenia podstawowego.

5. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

5.1. Wprowadzenie

(62)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, zbadano, czy przywóz po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL wyrządził szkodę przemysłowi wspólnotowemu w takim stopniu, iż można ją sklasyfikować jako istotną. Oprócz przywozu po cenach dumpingowych zbadano również inne znane czynniki, które w tym samym czasie mogły działać na szkodę przemysłu wspólnotowego, aby sprawdzić, czy nie przypisano temu przywozowi ewentualnej szkody spowodowanej innymi czynnikami.

5.2. Skutki przywozu po cenach dumpingowych

(63)

Pogorszenie się sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego zbiegło się z gwałtownym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych z ChRL. Między 2005 r. a OD wielkość tego przywozu wzrosła o ponad 150 %, a jego udział w rynku w badanym okresie zwiększył się niemal trzykrotnie. W okresie tym wielkość sprzedaży przemysłu Wspólnotowego znacznie spadła, o 32 %. Jednocześnie utracono znaczną część udziału w rynku, a niemal wszystkie pozostałe wskaźniki szkody, takie jak produkcja, wykorzystanie mocy produkcyjnych, inwestycje, rentowność, przepływy pieniężne i zatrudnienie, wykazywały w badanym okresie wyraźne tendencje spadkowe.

(64)

Nawet jeśli dumpingowe ceny przywozu na początku okresu badanego wzrosły, w pozostałej części tego okresu stale i znacząco malały, osiągając spadek o 19 %. Mimo iż przemysł wspólnotowy obniżył swoje ceny o 8 %, dumpingowe ceny przywozu z ChRL utrzymywały się stale poniżej cen przemysłu wspólnotowego, podcinając je w OD o 30 do 35 %.

(65)

W kontekście niesprzyjającej sytuacji gospodarczej, szczególnie w OD, związanej z kryzysem gospodarczym, który odbił się zwłaszcza na przemyśle motoryzacyjnym, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego znacznie spadła, ponad trzy razy bardziej niż konsumpcja we Wspólnocie. W rezultacie nastąpił znaczny spadek udziału w rynku, który został w całości przejęty przez przywóz z Chin. Jednocześnie odnotowano gwałtowny spadek produkcji i wykorzystania mocy produkcyjnych przy gwałtownym, o ponad 100 %, wzroście poziomu zapasów.

(66)	W związku z tym uznano, że w niekorzystnych warunkach gospodarczych duże ilości taniego przywozu po cenach dumpingowych z ChRL miały znaczący negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego w OD.

5.3. Wpływ innych czynników

(67)	Inne czynniki zbadane w ramach analizy związku przyczynowego to kształtowanie się konsumpcji we Wspólnocie, kosztów przemysłu wspólnotowego, w szczególności cen surowców (tlenku molibdenu), wyników eksportowych przemysłu wspólnotowego oraz przywozu z innych państw trzecich w badanym okresie.

5.3.1. Zmiany popytu

(68)	W dochodzeniu wykazano, że w okresie badanym popyt na rynku wspólnotowym zmniejszył się o 10 %. W pierwszej fazie konsumpcja wzrosła o 4 % między 2005 a 2008 r., po czym, ze względu na kryzys gospodarczy i jego wpływ na sektor motoryzacyjny, zmalała o 14 % między 2008 r. a OD.

(69)

Zgodnie z wyjaśnieniami w motywie (65) powyżej, w badanym okresie, gdy wielkość przywozu z ChRL gwałtownie wzrosła, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego spadła w dużo większym stopniu (– 32 %) niż konsumpcja we Wspólnocie (– 10 %). Utracony udział przemysłu wspólnotowego w rynku został w całości przejęty przez przywóz z Chin. Dlatego negatywne kształtowanie się konsumpcji nie może być wyjaśnieniem gwałtownego pogorszenia się sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego w OD.

5.3.2. Ceny surowca na rynku wspólnotowym

(70)

W badanym okresie w przemyśle wspólnotowym zdołano obniżyć koszt jednostkowy o 6 %. Należy zauważyć, że cena tlenku molibdenu, głównego surowca wykorzystywanego do wytwarzania produktu objętego postępowaniem, wykazywała w badanym okresie tendencję spadkową. Dlatego nie należy wiązać złej sytuacji gospodarczej i strat finansowych poniesionych w OD ze zwiększonymi kosztami lecz raczej ze spadkiem cen sprzedaży (– 8 %) w tym okresie.

5.3.3. Wyniki eksportowe przemysłu wspólnotowego

(71)

Dochodzenie w sprawie szkody koncentrowało się na analizie sytuacji przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym, który jest dla tego przemysłu rynkiem najważniejszym. Analiza wyników eksportowych jako czynnika mogącego spowodować szkodę wykazała, że sprzedaż eksportowa przemysłu wspólnotowego pozostawała w badanym okresie na względnie niskim poziomie. Stanowiła ona mniej niż 10 % całkowitej sprzedaży w OD.

Tabela 9

	2005	2006	2007	2008	OD
Wielkość sprzedaży eksportowej Wskaźnik	100	88	105	50	45
Średnie ceny sprzedaży eksportowej Wskaźnik	100	89	86	93	91
Źródło: Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(72)

Nawet jeśli w badanym okresie sprzedaż eksportowa wykazywała tendencję spadkową analogiczną do niekorzystnej sytuacji światowego sektora motoryzacyjnego od 2008 r., rynek wspólnotowy był zawsze dla przemysłu wspólnotowego rynkiem najważniejszym. Dlatego jakikolwiek negatywny wpływ spadku wielkości wywozu na sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego nie mógł mieć istotnego znaczenia.

5.3.4. Przywóz z pozostałych państw trzecich

(73)	Liczba światowych producentów drutu molibdenowego jest bardzo ograniczona. Oprócz ChRL głównym źródłem przywozu do wspólnoty jest USA. Ponadto w badanym okresie dokonywano przywozu nieznacznych ilości z Indii i Japonii.

(74)

Jak wskazują dane dotyczące wywozu dostarczone przez jedynego producenta produktu podobnego z USA, który współpracował w dochodzeniu, przywóz produktu objętego postępowaniem z USA stanowił w OD od 15 do 20 % rynku wspólnotowego, ale w ujęciu ogólnym przywóz ten zmalał o 21 % w okresie badanym. Największy spadek, aż o 17 %, nastąpił między 2008 r. a OD. Ze względu na poufność dane w tabeli 9 poniżej są przedstawione w formie zindeksowanej.

Tabela 10

USA	2005	2006	2007	2008	OD
Przywóz (w tonach) Wskaźnik	100	67	81	96	79
Udział w rynku Wskaźnik	100	66	78	92	88
Średnia cena importowa Wskaźnik	100	91	81	87	84
Źródło: Dane jedynego eksportera z USA.

(75)

W dochodzeniu wykazano również, że w OD ceny importowe z USA były nie tylko znacznie wyższe niż dumpingowe ceny importowe z Chin, lecz należały też do tego samego przedziału cenowego co ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego, co wskazuje, że ceny importowe z USA mogły również odczuć wpływ przywozu z Chin po cenach dumpingowych. Negatywny wpływ przywozu z USA na rynek wspólnotowy nie mógłby zatem być na tyle silny, by zerwać związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL a szkodą przemysłu wspólnotowego.

5.3.5. Drugi producent we Wspólnocie

(76)	W oparciu o dostępne informacje stwierdzono, że drugi producent wspólnotowy prowadzi sprzedaż na rynku wspólnotowym w ograniczonym zakresie. W związku z tym jego obecność na rynku wspólnotowym nie mogła być przyczyną szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

5.4. Wnioski w sprawie związku przyczynowego

(77)

Szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy przejawiała się głównie w formie strat w produkcji, wielkości sprzedaży i udziału w rynku. Utrata korzyści skali w wyniku niskiego poziomu wykorzystania mocy produkcyjnych doprowadziła do ogólnie niekorzystnej sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego. W dochodzeniu wykazano też, że presja cenowa przywozu po cenach dumpingowych zmusiła przemysł wspólnotowy do zmniejszenia cen o 8 % i tym samym osłabiła jego sytuację finansową, w szczególności w OD.

(78)	Pogorszenie się sytuacji przemysłu wspólnotowego zbiegło się w czasie z gwałtownym wzrostem wielkości przywozu z ChRL po cenach stale podcinających ceny przemysłu wspólnotowego. To wyjaśnia dlaczego przywóz z Chin zyskał znaczny udział w rynku wspólnotowym.

(79)

Analiza pozostałych znanych czynników, które mogły wyrządzić szkodę przemysłowi wspólnotowemu, wykazała, że żaden z nich nie mógł mieć znaczącego negatywnego wpływu na ten przemysł i nie mógł zerwać związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych a szkodliwą sytuacją w przemyśle wspólnotowym, zwłaszcza w OD.

(80)

W oparciu o powyższą analizę, która we właściwy sposób wyodrębniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników mających wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego od szkodliwych skutków przywozu po cenach dumpingowych, uznano wstępnie, że przywóz z ChRL spowodował istotną szkodę dla przemysłu wspólnotowego w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

6. INTERES WSPÓLNOTY

6.1. Uwaga wstępna

(81)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy istnieją szczególnie ważne wskazania mogące prowadzić do wniosku, że wprowadzenie środków antydumpingowych na przywóz z kraju objętego postępowaniem nie leży w interesie Wspólnoty. Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich importerów, przedsiębiorstw handlowych i użytkowników wymienionych w skardze. Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od jednego przedsiębiorstwa handlowego i jednego użytkownika.

(82)	Na podstawie informacji dostarczonych przez współpracujące strony sformułowano następujące wstępne wnioski.

6.2. Interes przemysłu wspólnotowego

(83)

Drut molibdenowy jest kluczowym produktem dla całej działalności producenta skarżącego. Jest to przede wszystkim działalność oparta na ilości – odpowiednia ilość jest niezbędna, by wspierać wytwarzanie produktów o wyższej wartości dodanej w tym samym łańcuchu produkcyjnym, wykorzystywanych np. w przemyśle oświetleniowym. Działalność oparta na ilości wiąże się z koniecznością utrzymywania jednostkowych kosztów stałych na niskim poziomie.

(84)	W związku z powyższym niewprowadzenie środków antydumpingowych miałoby dalszy negatywny wpływ na przemysł produkujący drut molibdenowy i mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której przywóz z Chin wyparłby przemysł w wspólnotowy z rynku w zakresie produkcji drutu molibdenowego.

(85)	Uznaje się, że wprowadzenie proponowanych środków pozwoliłoby przemysłowi wspólnotowemu zwiększyć wielkość produkcji, odzyskać część udziału w rynku utraconego na rzecz przywozu po cenach dumpingowych i w ten sposób zniwelować skutki szkodliwego dumpingu.

(86)

Z powyższych rozważań można wywnioskować, że wprowadzenie tymczasowych środków antydumpingowych pozwoliłoby przemysłowi wspólnotowemu zapewnić rentowność swojej działalności w zakresie produkcji drutu molibdenowego a w konsekwencji także całemu sektorowi, który jest uzależniony od tego kluczowego produktu.

6.3. Interes importerów, przedsiębiorstw handlowych i użytkowników we Wspólnocie

(87)	Mimo iż skontaktowano się z wieloma stronami, w tym ze zrzeszeniami importerów i użytkowników oraz z poszczególnymi przedsiębiorstwami, poziom współpracy był bardzo niski.

(88)

W dochodzeniu wykazano, że istnieją przedsiębiorstwa handlowe, które uzyskują drut molibdenowy bądź od przemysłu wspólnotowego bądź od chińskich producentów i odsprzedają go bezpośrednio w przemyśle motoryzacyjnym. Niektóre inne podmioty świadczą usługi dla przemysłu motoryzacyjnego. Warto zauważyć, że ani jeden użytkownik z przemysłu motoryzacyjnego nie zgłosił się w trakcie dochodzenia. Fakt ten wydawał się potwierdzać oświadczenie przemysłu wspólnotowego, że udział kosztu produktu objętego postępowaniem w łącznych kosztach przemysłu motoryzacyjnego jest bardzo niski.

(89)

Do trzech znanych importerów wymienionych w skardze wysłano kwestionariusze. Podczas gdy jeden z importerów oświadczył wprost, że nie chce uczestniczyć w dochodzeniu, drugi nie zareagował w żaden sposób na nasze wezwanie. Tylko jedno przedsiębiorstwo handlowe, z siedzibą w Niemczech, zgłosiło się i podjęło współpracę.

(90)	Kwestionariusze wysłano również do 18 użytkowników wymienionych w skardze. Jednakże tylko jeden użytkownik, z siedzibą we Włoszech, który w OD odpowiadał za 35 do 50 % przywozu drutu molibdenowego z ChRL, współpracował w toku dochodzenia.

(91)

Jeśli chodzi o interesy importerów i przedsiębiorstw handlowych, zgodnie z danymi dostarczonymi przez współpracujące przedsiębiorstwo handlowe, zaopatrywało się ono w drut molibdenowy wyłącznie u producentów wspólnotowych. Wprowadzenie proponowanych środków nie powinno zatem wpłynąć na jego działalność.

(92)	Wspólnotowi importerzy i przedsiębiorstwa handlujące produktem objętym postępowaniem wykazali niewielkie zainteresowanie dochodzeniem, co sugeruje, że wprowadzenie proponowanych tymczasowych środków antydumpingowych nie miałoby znaczącego wpływu na ich działalność.

(93)

Jeśli chodzi o współpracującego użytkownika mającego siedzibę we Włoszech, dochodzenie wykazało, że przywoził on duże ilości drutu molibdenowego z ChRL. Przedsiębiorstwo to świadczy usługi nakładania powłok głównie dla przemysłu motoryzacyjnego. Działalność obejmująca produkt objęty postępowaniem stanowi od 15 do 25 % jego łącznego obrotu.

(94)

Wprowadzenie proponowanego cła antydumpingowego prawdopodobnie zwiększyłoby zatem koszty tego użytkownika w zakresie działalności obejmującej nakładanie powłok. Nie miałoby to jednak znaczącego wpływu na ogólny zysk przedsiębiorstwa. W najgorszym przypadku, zakładając, że użytkownik ten nie mógłby przenieść żadnej części zwiększonych kosztów na klientów, zysk w OD na poziomie wspomnianego obszaru działalności byłby nieznacznie ujemny, a zysk osiągnięty w OD na poziomie przedsiębiorstwa spadłby o kilka punktów procentowych.

(95)

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, że wprowadzenie środków antydumpingowych miałoby negatywny wpływ na działalność tego konkretnego użytkownika, sprowadzającego swoje produkty wyłącznie z ChRL, związaną z nakładaniem powłok. Biorąc jednak pod uwagę, że użytkownik ten ma pod względem rzetelności i pewności dostaw dla swoich klientów mocną pozycję na tym niszowym rynku, powinien być w stanie przenieść przynajmniej część zwiększonych kosztów na klientów lub kupować drut molibdenowy z innych źródeł. Pozwoliłoby to częściowo ograniczyć negatywny wpływ proponowanych środków.

(96)	W związku z powyższym stwierdzono wstępnie, biorąc wszystkie elementy pod uwagę, że wprowadzone środki antydumpingowe nie będą wpływały w sposób znacząco negatywny na ogólną sytuację użytkowników produktu objętego postępowaniem we Wspólnocie.

6.4. Czynniki zniekształcające konkurencję i handel

(97)

W dochodzeniu wykazano, że liczba podmiotów zajmujących się produkcją i sprzedażą produktu objętego postępowaniem w skali globalnej jest ograniczona. Zbadano zatem, czy istnieje jakiekolwiek ryzyko, że wprowadzenie środków antydumpingowych mogłoby doprowadzić do zakłóceń w handlu na rynku wspólnotowym, a w szczególności do niedoborów zaopatrzenia. Nawet jeśli istnieje prawdopodobieństwo, że wraz z wprowadzeniem środków antydumpingowych zmniejszyłby się przywóz drutu molibdenowego z Chin, wydaje się, że nie wystąpiłoby ryzyko niedoboru na rynku wspólnotowym, gdyż, jak wykazało dochodzenie, przemysł wspólnotowy dysponuje wolnymi mocami przerobowymi, które pozwolą zaspokoić popyt na rynku. Ponadto istnieją również alternatywne źródła dostaw, takie jak przywóz z USA.

(98)	Zważywszy, że proponowane cło antydumpingowe przywróciłoby równe reguły gry, można się spodziewać, że chińscy producenci eksportujący mogliby kontynuować sprzedaż drutu molibdenowego we Wspólnocie, aczkolwiek po cenach niewyrządzających szkody.

(99)

Z drugiej strony, jeśli nie wprowadzi się środków antydumpingowych, jak wyjaśniono w motywie (86) powyżej, przemysł wspólnotowy nie będzie w stanie wytrzymać kolejnych strat w produkcji i wielkości sprzedaży na swoim najważniejszym rynku. Zagrożone byłoby zatem jego przetrwanie w sektorze obejmującym nie tylko produkt podobny. Biorąc pod uwagę, że przemysł wspólnotowy zapewnia ponad 50 % dostaw na rynku wspólnotowym, jego zniknięcie najprawdopodobniej doprowadziłoby do niedoborów drutu molibdenowego na rynku wspólnotowym, przynajmniej do momentu, w którym przywóz zastąpiłby sprzedaż przemysłu wspólnotowego.

6.5. Wnioski dotyczące interesu Wspólnoty

(100)

W związku z powyższym tymczasowo uznano, na podstawie dostępnych informacji dotyczących interesu Wspólnoty, że ogólnie nie ma istotnych argumentów przeciwko wprowadzeniu tymczasowych środków na przywóz drutu molibdenowego pochodzącego z ChRL.

7. TYMCZASOWE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE

7.1. Poziom usuwający szkodę

(101)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz po cenach dumpingowych z ChRL.

(102)

W celu ustalenia poziomu takich ceł wzięto pod uwagę ustalone marginesy dumpingu, a także kwotę cła niezbędną do likwidacji szkody ponoszonej przez przemysł wspólnotowy.

(103)

Przy obliczaniu poziomu opłat celnych niezbędnych do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę, uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi wspólnotowemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego we Wspólnocie takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy dla tego rodzaju przemysłu w takim sektorze w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz po cenach dumpingowych. Należy przypomnieć, że rok 2007 był w okresie badanym rokiem, w którym przemysł wspólnotowy osiągnął zysk. W związku z tym marża zysku przed opodatkowaniem zastosowana do tych obliczeń znajdowała się w przedziale 0-5 %, na podstawie zysku osiągniętego w wymienionym roku. Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego niewyrządzającą szkody przemysłowi wspólnotowemu.

(104)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej, dostosowanej z uwzględnieniem kosztów ponoszonych po przywozie i cła, ustalonej dla obliczeń podcięcia cenowego, z niewyrządzającą szkody ceną produktów sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w postaci odsetek całkowitej wartości importowej.

7.2. Środki tymczasowe

(105)

W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz pochodzący z ChRL powinno zostać nałożone na poziomie marginesu dumpingu lub marginesu szkody, w zależności od tego, który z nich będzie niższy, zgodnie z zasadą niższego cła. W tym przypadku stawka cła powinna zostać odpowiednio określona na poziomie ustalonego marginesu szkody.

(106)

Proponuje się następujące cło antydumpingowe:

ChRL	Margines usuwający szkodę	Margines dumpingu	Stawka cła antydumpingowego
Wszystkie przedsiębiorstwa	64,3 %	68,4 %	64,3 %

8. UJAWNIENIE

(107)

Powyższe tymczasowe ustalenia zostaną ujawnione wszystkim zainteresowanym stronom, którym zapewniona zostanie możliwość przedstawienia swojego stanowiska na piśmie oraz możliwość złożenia wniosku o przesłuchanie. Ich uwagi zostaną przeanalizowane oraz, o ile będą uzasadnione, zostaną wzięte pod uwagę przed dokonaniem jakichkolwiek ostatecznych ustaleń. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł antydumpingowych dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy dokonywaniu wszelkich ostatecznych ustaleń,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym nakłada się tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz drutu molibdenowego, zawierającego przynajmniej 99,95 % masy molibdenu, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 1,35 mm, lecz nie większym niż 4,0 mm, pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej, obecnie objętego kodem CN ex 8102 96 00 (kod TARIC 8102960010).

2. Stawka tymczasowego cła antydumpingowego stosowana do cen netto na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, produktu określonego w ust. 1, wynosi 64,3 %.

3. Dopuszczenie do swobodnego obrotu na terenie Wspólnoty produktu, o którym mowa w ust. 1, uwarunkowane jest wpłaceniem zabezpieczenia w wysokości kwoty cła tymczasowego.

4. O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych.

Artykuł 2

Nie naruszając przepisów art. 20 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96, zainteresowane strony mogą zwrócić się o ujawnienie istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których przyjęto niniejsze rozporządzenie, przedstawić swoje opinie na piśmie i wystąpić o możliwość złożenia przed Komisją ustnych wyjaśnień w ciągu jednego miesiąca od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Zgodnie z art. 21 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 384/96 zainteresowane strony mogą przedstawiać uwagi dotyczące zastosowania niniejszego rozporządzenia przez okres jednego miesiąca od daty jego wejścia w życie.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1 niniejszego rozporządzenia obowiązuje przez okres sześciu miesięcy.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1.

(2) Dz.U. C 84 z 8.4.2009, s. 5.

(3) Na podstawie porównania całkowitego wywozu grupy Jinduicheng z dostosowanymi danymi Eurostatu dotyczącymi odpowiedniego kodu CN. Ze względu na poufność proporcję wywozu w łącznej ilości przywożonej z ChRL podano w formie zakresu.

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/27

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1248/2009

z dnia 17 grudnia 2009 r.

ustalające maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na kukurydzę w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 676/2009

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (1), w szczególności jego art. 144 ust. 1 w powiązaniu z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 676/2009 (2) otwiera zaproszenie do składania ofert przetargowych na maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na przywóz kukurydzy pochodzącej z krajów trzecich do Hiszpanii.

(2)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1296/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania kontyngentów taryfowych w zakresie przywozu kukurydzy i sorgo do Hiszpanii oraz przywozu kukurydzy do Portugalii (3), Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, postanowić o ustaleniu maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych. W ramach tych ustaleń należy w szczególności wziąć pod uwagę kryteria określone w art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1296/2008.

(3)	Przetarg wygrywa ten (ci) oferent(-ci), którego(-ych) oferta odpowiada poziomowi maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych lub jest od niego niższa.

(4)	Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do ofert przekazanych od dnia 4 grudnia do dnia 17 grudnia 2009 r. w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 676/2009, ustala się maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na kukurydzę w wysokości 16,60 EUR/t dla maksymalnej ilości całkowitej równej 91 450 t.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 18 grudnia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 196 z 28.7.2009, s. 6.

(3) Dz.U. L 340 z 19.12.2008, s. 57.

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/28

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1249/2009

z dnia 17 grudnia 2009 r.

ustalające maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na kukurydzę w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 677/2009

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (1), w szczególności jego art. 144 ust. 1 w powiązaniu z jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 677/2009 (2) otwiera zaproszenie do składania ofert przetargowych na maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych dla przywozu kukurydzy pochodzącej z krajów trzecich do Portugalii.

(2)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1296/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania kontyngentów taryfowych w zakresie przywozu kukurydzy i sorgo do Hiszpanii oraz przywozu kukurydzy do Portugalii (3) Komisja może, zgodnie z procedurą określoną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, postanowić o ustaleniu maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych. W ramach tych ustaleń należy w szczególności wziąć pod uwagę kryteria określone w art. 7 i 8 rozporządzenia (WE) nr 1296/2008.

(3)	Przetarg wygrywa ten oferent, lub oferenci, którego, lub których, oferta odpowiada poziomowi maksymalnego obniżenia należności celnych przywozowych lub jest od niego niższa.

(4)	Komitet Zarządzający ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do ofert przekazanych od dnia 4 grudnia do dnia 17 grudnia 2009 r. w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 677/2009, ustala się maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na kukurydzę w wysokości 15,60 EUR/t dla maksymalnej ilości całkowitej równej 31 000 t.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 18 grudnia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji, za Przewodniczącego,

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

(2) Dz.U. L 196 z 28.7.2009, s. 7.

(3) Dz.U. L 340 z 19.12.2008, s. 57.

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/29

DYREKTYWA KOMISJI 2009/159/UE

z dnia 16 grudnia 2009 r.

zmieniająca załącznik III do dyrektywy Rady 76/768/EWG dotyczącej produktów kosmetycznych w celu jego dostosowania do postępu technicznego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 76/768/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących produktów kosmetycznych (1), w szczególności jej art. 8 ust. 2,

po konsultacji z Komitetem Naukowym ds. Bezpieczeństwa Konsumentów,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie ze strategią oceny bezpieczeństwa substancji używanych w farbach do włosów uzgodniono z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami, że data 31 grudnia 2007 r. byłaby właściwym terminem przedstawienia Komitetowi Naukowemu ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (zwanemu dalej „SCCS”) danych naukowych dotyczących produktów reakcji tworzonych na skórze głowy przez substancje utleniające używane w farbach do włosów oraz ich bezpieczeństwa dla konsumentów.

(2)

Obecnie 31 substancji używanych w farbach do włosów jest tymczasowo dopuszczonych do stosowania w produktach kosmetycznych do dnia 31 grudnia 2009 r. z zastrzeżeniem ograniczeń i warunków określonych w części 2 załącznika III do dyrektywy 76/768/EWG. Wymagane dane naukowe dotyczące bezpieczeństwa produktów reakcji tworzonych przez substancje utleniające używane w farbach do włosów zostały przedstawione przez przemysł kosmetyczny Komitetowi Naukowemu ds. Bezpieczeństwa Konsumentów przed uzgodnionym terminem 31 grudnia 2007 r.

(3)

Przedstawione dane dotyczące bezpieczeństwa zostały ocenione przez SCCS. W styczniu 2009 r. SCCS stwierdził w swej opinii, że nie jest w stanie ostatecznie ocenić ryzyka związanego z produktami reakcji utleniających farb do włosów z powodu niekompletności dokumentacji przedstawionej przez przemysł. Przemysł kosmetyczny przekazał brakujące dane do końca września 2009 r.

(4)

W związku z powyższym dla oceny ryzyka przedstawionych dodatkowych danych oraz wydania przez SCCS ostatecznej opinii w sprawie bezpieczeństwa produktów reakcji potrzeba będzie więcej czasu, niż pozostaje do upływu przypadającego w dniu 31 grudnia 2009 r. tymczasowego terminu dotyczącego substancji wymienionych w części 2 załącznika III.

(5)

Ostateczne wprowadzenie przepisów dotyczących 31 substancji używanych w farbach do włosów, wymienionych w części 2 załącznika III, na podstawie oceny ryzyka ich produktów reakcji oraz wdrożenie tych przepisów do prawodawstwa państw członkowskich nie odbędzie się zatem przed upływem tymczasowego terminu. Należy wskutek tego przedłużyć tymczasowe stosowanie tych substancji w produktach kosmetycznych z zastrzeżeniem obowiązujących obecnie ograniczeń i warunków określonych w części 2 załącznika III. Nowy przedłużony termin upływający w dniu 31 grudnia 2010 r. uważa się za wystarczający dla ostatecznego wprowadzenia przepisów dotyczących tych substancji.

(6)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 76/768/EWG.

(7)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Kosmetycznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Zmiana w dyrektywie 76/768/EWG

Dla numerów referencyjnych 3, 4, 5, 6, 10, 11, 12, 16, 19, 20, 21, 22, 25, 26, 27, 29, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 44, 48, 49, 50, 55 i 56 w kolumnie g w części 2 załącznika III do dyrektywy 76/768/EWG datę „31.12.2009” zastępuje się datą „31.12.2010”.

Artykuł 2

Transpozycja

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2009 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2010 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 169.

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/31

DECYZJA KOMISJI

z dnia 14 grudnia 2009 r.

zmieniająca decyzję 2009/177/WE w odniesieniu do programów eliminowania chorób oraz statusu obszaru wolnego od choroby dla niektórych państw członkowskich, stref i enklaw w odniesieniu do niektórych chorób zwierząt wodnych

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9888)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2009/975/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2006/88/WE z dnia 24 października 2006 r. w sprawie wymogów w zakresie zdrowia zwierząt akwakultury i produktów akwakultury oraz zapobiegania niektórym chorobom zwierząt wodnych i zwalczania tych chorób (1), w szczególności jej art. 44 ust. 2 akapit pierwszy i art. 49 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W decyzji Komisji 2009/177/WE z dnia 31 października 2008 r. wdrażającej dyrektywę Rady 2006/88/WE w odniesieniu do programów nadzoru i eliminowania chorób oraz statusu państw członkowskich, stref i enklaw wolnych od choroby (2) ustanowiono wzory formularzy przedkładanych przez państwa członkowskie w celu zatwierdzenia programów eliminowania zgodnie z dyrektywą 2006/88/WE i zatwierdzenia statusu obszaru wolnego od choroby zgodnie ze wspomnianą dyrektywą.

(2)

Część B załącznika I do decyzji 2009/177/WE zawiera wykaz państw członkowskich, stref i enklaw objętych programami eliminowania chorób zatwierdzonymi zgodnie z dyrektywą 2006/88/WE. Część C wymienionego załącznika zawiera wykaz państw członkowskich, stref i enklaw uznanych za wolne od choroby zgodnie ze wspomnianą dyrektywą.

(3)

Dania przedłożyła Komisji wieloletni program eliminowania wirusowej posocznicy krwotocznej (VHS) na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. zgodnie z decyzją Rady 90/424/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (3). Program ten został zatwierdzony na mocy decyzji Komisji 2008/897/WE z dnia 28 listopada 2008 r. zatwierdzającej roczne i wieloletnie programy oraz wkład finansowy Wspólnoty w zakresie zwalczania, kontroli i monitorowania niektórych chorób zwierząt i chorób odzwierzęcych, przedstawione przez państwa członkowskie na 2009 rok i na lata następne (4). Wspomniany program spełnia wymogi dotyczące zatwierdzenia ustanowione w decyzji 2009/177/WE i dlatego należy go zatwierdzić zgodnie z art. 44 ust. 2 dyrektywy 2006/88/WE. Należy zatem odpowiednio umieścić strefy objęte tym programem w części B wykazu w załączniku I do tej decyzji.

(4)

W art. 12 decyzji 2009/177/WE przewidziano odstępstwa od dyrektywy 2006/88/WE, zgodnie z którymi od państw członkowskich pod pewnymi warunkami nie wymaga się przedkładania do zatwierdzenia programów eliminowania chorób, które zostały zatwierdzone w celu uzyskania statusu strefy zatwierdzonej w odniesieniu do VHS na mocy decyzji Komisji 2003/634/WE z dnia 28 sierpnia 2003 r. zatwierdzającej programy w celu uzyskania statusu zatwierdzonych stref i zatwierdzonych hodowli w strefach niezatwierdzonych w odniesieniu do wirusowej posocznicy krwotocznej (VHS) i zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (IHN) (5).

(5)

Decyzją 2003/634/WE zatwierdzono program przedstawiony przez Finlandię w celu uzyskania statusu zatwierdzonych stref w odniesieniu do VHS. Finlandia przedłożyła sprawozdanie w sprawie wspomnianego programu zgodnie z wymogami określonymi w decyzji 2009/177/WE. Należy zatem odpowiednio umieścić strefy objęte tym programem w części B wykazu w załączniku I do tej decyzji.

(6)

Niemcy przedłożyły Komisji wieloletni program eliminowania zakażenia herpeswirusem koi (KHV) zgodnie z decyzją 90/424/EWG. Program ten zatwierdzono na mocy decyzji 2008/897/WE na okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Wspomniany program spełnia wymogi dotyczące zatwierdzenia ustanowione w decyzji 2009/177/WE i dlatego należy go zatwierdzić zgodnie z art. 44 ust. 2 dyrektywy 2006/88/WE. Należy zatem odpowiednio umieścić strefy objęte tym programem w części B wykazu w załączniku I do tej decyzji.

(7)

Całe terytorium Zjednoczonego Królestwa jest obecnie wymienione w części C załącznika I do decyzji 2009/177/WE jako uznane za wolne od choroby zgodnie z dyrektywą 2006/88/WE w odniesieniu do zakaźnej anemii łososi (ISA). Zjednoczone Królestwo powiadomiło o występowaniu ISA w enklawie uprzednio uznanej za wolną od tej choroby. Należy zatem odpowiednio zmienić wpis dotyczący tego państwa członkowskiego w odniesieniu do ISA w wykazie w części C załącznika I do decyzji 2009/177/WE.

(8)

Zjednoczone Królestwo przedłożyło do zatwierdzenia program eliminowania w odniesieniu do ISA, który ma mieć zastosowanie do południowo-zachodnich Szetlandów. Program ten spełnia wymogi decyzji 2009/177/WE. Należy zatem zatwierdzić ten program i południowo-zachodnie Szetlandy należy odpowiednio umieścić w części B wykazu w załączniku I do tej decyzji.

(9)

Decyzją 2003/634/WE zatwierdzono program przedłożony przez Zjednoczone Królestwo w celu uzyskania statusu zatwierdzonej strefy w odniesieniu do VHS. Zjednoczone Królestwo przedłożyło obecnie sprawozdanie w sprawie wspomnianego programu zgodnie z wymogami określonymi w decyzji 2009/177/WE w celu uzyskania dla tych stref statusu wolnych od choroby. Sprawozdanie to spełnia wymogi decyzji 2009/177/WE. Należy zatem odpowiednio umieścić te strefy w części C wykazu w załączniku I do niniejszej decyzji.

(10)

Ponadto cała linia brzegowa Irlandii Północnej, z wyjątkiem Lough Foyle, wymieniona jest obecnie w części C załącznika I do decyzji 2009/177/WE jako uznana za wolną od choroby w odniesieniu do zakażenia wywoływanego przez Bonamia ostreae. Zjednoczone Królestwo powiadomiło o występowaniu zakażenia wywoływanego przez Bonamia ostreae w Strangforth Lough na tej linii brzegowej. Należy zatem wykluczyć Strangforth Lough z terytorium uznanego za wolne od choroby określonego w części C załącznika I do wymienionej decyzji.

(11)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2009/177/WE.

(12)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik I do decyzji 2009/177/WE zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 14.

(2) Dz.U. L 63 z 7.3.2009, s. 15.

(3) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 19.

(4) Dz.U. L 322 z 2.12.2008, s. 39.

(5) Dz.U. L 220 z 3.9.2003, s. 8.

ZAŁĄCZNIK

Części B i C załącznika I otrzymują brzmienie:

„CZĘŚĆ B

Państwa członkowskie, strefy i enklawy objęte zatwierdzonymi programami eliminowania chorób

Choroba	Państwo członkowskie	Kod ISO	Zasięg geograficzny obszaru objętego programem eliminowania chorób (państwo członkowskie, strefy lub enklawy)
Wirusowa posocznica krwotoczna (VHS)	Dania	DK	Następujące zlewnie: Tim Å, Hover Å, Heager Å, Velling Å, Skjern Å, Hemmet Mølle Bæk, Lydum Å, Kongeå, Kolding Å, Vejle Å i Holmsland Klit.
	Finlandia	FI	Prowincja Åland; gminy Uusikaupunki, Pyhäranta i Rauma.
Zakaźna martwica układu krwiotwórczego (IHN)
Zakażenie herpeswirusem koi (KHV)	Niemcy	DE	Kraj związkowy Saksonia
Zakaźna anemia łososi (ISA)	Zjednoczone Królestwo	UK	Południowo-zachodnie Szetlandy
Zakażenie wywoływane przez Marteilia refringens
Zakażenie wywoływane przez Bonamia ostreae
Choroba wywoływana przez Whispovirus (White spot disease)

CZĘŚĆ C

Państwa członkowskie, strefy i enklawy uznane za wolne od choroby

Choroba

Państwo członkowskie

Kod ISO

Zasięg geograficzny obszaru wolnego od choroby (państwo członkowskie, strefy lub enklawy)

Wirusowa posocznica krwotoczna (VHS)

Dania

Następujące obszary zlewni oraz obszary przybrzeżne:

—

Hansted Å

—	Hovmølle Å

—

Grenå

—

Treå

—

Alling Å

—

Kastbjerg

—	Villestrup Å

—

Korup Å

—

Sæby Å

—

Elling Å

—

Uggerby Å

—	Lindenborg Å

—

Øster Å

—	Hasseris Å

—	Binderup Å

—

Vidkær Å

—

Dybvad Å

—	Bjørnsholm Å

—

Trend Å

—	Lerkenfeld Å

—

Vester Å

—	Lønnerup med tilløb

—

Fiskbæk Å

—

Slette Å

—	Bredkær Bæk

—	Vandløb til Kilen

—	Resenkær Å

—	Klostermølle Å

—	Hvidbjerg Å

—

Knidals Å

—

Spang Å

—	Simested Å

—

Skals Å

—

Jordbro Å

—	Fåremølle Å

—

Flynder Å

—

Damhus Å

—

Karup Å

—

Gudenåen

—

Halkær Å

—

Storåen

—

Århus Å

—

Bygholm Å

—

Grejs Å

—

Ørum Å

Irlandia

Wszystkie lądowe i przybrzeżne obszary na terytorium kraju z wyjątkiem:

1.	wyspy Cape Clear

Cypr

Wszystkie obszary lądowe na terytorium kraju

Finlandia

Wszystkie lądowe i przybrzeżne obszary na terytorium kraju z wyjątkiem:

1.	prowincji Åland;

2.	gmin Uusikaupunki, Pyhäranta i Rauma.

Szwecja

Całe terytorium

Zjednoczone Królestwo

Wszystkie obszary lądowe i przybrzeżne na terytorium Wielkiej Brytanii, Irlandii Północnej, Guernsey, wyspy Man i Jersey.

Zakaźna martwica układu krwiotwórczego (IHN)

Dania

Całe terytorium

Irlandia

Całe terytorium

Cypr

Wszystkie obszary lądowe na terytorium kraju

Finlandia

Całe terytorium

Szwecja

Całe terytorium

Zjednoczone Królestwo

Wszystkie obszary lądowe i przybrzeżne na terytorium Wielkiej Brytanii, Irlandii Północnej, Guernsey, wyspy Man i Jersey.

Zakażenie herpeswirusem koi (KHV)

Zakaźna anemia łososi (ISA)

Belgia

Całe terytorium

Bułgaria

Całe terytorium

Republika Czeska

Całe terytorium

Dania

Całe terytorium

Niemcy

Całe terytorium

Estonia

Całe terytorium

Irlandia

Całe terytorium

Grecja

Całe terytorium

Hiszpania

Całe terytorium

Francja

Całe terytorium

Włochy

Całe terytorium

Cypr

Całe terytorium

Łotwa

Całe terytorium

Litwa

Całe terytorium

Luksemburg

Całe terytorium

Węgry

Całe terytorium

Malta

Całe terytorium

Niderlandy

Całe terytorium

Austria

Całe terytorium

Polska

Całe terytorium

Portugalia

Całe terytorium

Rumunia

Całe terytorium

Słowenia

Całe terytorium

Słowacja

Całe terytorium

Finlandia

Całe terytorium

Szwecja

Całe terytorium

Zjednoczone Królestwo

Wszystkie obszary lądowe i przybrzeżne na terytorium Wielkiej Brytanii, Irlandii Północnej, Guernsey, wyspy Man i Jersey z wyjątkiem południowo-zachodnich Szetlandów

Zakażenie wywoływane przez Marteilia refringens

Irlandia

Całe terytorium

Zjednoczone Królestwo

Cała linia brzegowa Wielkiej Brytanii

Cała linia brzegowa Irlandii Północnej

Cała linia brzegowa Guernsey i Herm

Obszar przybrzeżny States of Jersey: obszar obejmuje pasmo pływów strefy przybrzeżnej pomiędzy średnim poziomem przypływów na wyspie Jersey a umowną linią wyznaczoną trzy mile morskie od średniego poziomu odpływów na wyspie Jersey. Obszar znajduje się w Zatoce Normandzko-Bretońskiej, po południowej stronie kanału La Manche.

Cała linia brzegowa Wyspy Man

Zakażenie wywoływane przez Bonamia ostreae

Irlandia

Cała linia brzegowa Irlandii z wyjątkiem:

1.	portu Cork

2.	zatoki Galway

3.	zatoki Ballinakill

4.	zatoki Clew

5.	Achill Sound

6.	Loughmore, zatoka Blacksod

7.	Lough Foyle

8.	Lough Swilly

Zjednoczone Królestwo

Cała linia brzegowa Wielkiej Brytanii z wyjątkiem:

1.	południowego wybrzeża Kornwalii od Lizard do Start Point;

2.	wybrzeża Dorset, Hampshire i Sussex od Portland Bill do Selsey Bill;

3.	obszaru wzdłuż wybrzeża północnego Kent i Essex od North Foreland do Felixstowe;

4.	obszaru wzdłuż wybrzeża południowo-zachodniej Walii od Wooltack Point do St Govan’s Head, włącznie z Milford Heaven oraz wodami pływowymi rzek Eastern Cleddau i Western Cleddau;

5.	obszaru obejmującego wody Loch Sunart na wschód od linii biegnącej w kierunku południowo-południowo-wschodnim od najdalej na północ wysuniętej części Maclean’s Nose do Auliston Point;

6.	obszaru obejmującego West Loch Tarbert na północny-wschód od linii biegnącej w kierunku wschodnio-południowo-wschodnim przy Ardpatrick Point NR 734 578 do zatoki North Dunskeig przy NR 752 568.

Cała linia brzegowa Irlandii Północnej z wyjątkiem:

1.	Lough Foyle

2.	Strangford Lough

Cała linia brzegowa Guernsey, Herm i wyspy Man.

Obszar przybrzeżny States of Jersey: obszar obejmuje pasmo pływów strefy przybrzeżnej pomiędzy średnim poziomem przypływów na wyspie Jersey a umowną linią wyznaczoną trzy mile morskie od średniego poziomu odpływów na wyspie Jersey. Strefa znajduje się w Zatoce Normandzko-Bretońskiej, po południowej stronie kanału La Manche.

Choroba wywoływana przez Whispovirus (White spot disease)”

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/36

DECYZJA KOMISJI

z dnia 15 grudnia 2009 r.

zmieniająca załącznik D do dyrektywy Rady 64/432/EWG w odniesieniu do testów diagnostycznych na obecność enzoootycznej białaczki bydła

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9951)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2009/976/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną (1), w szczególności jej art. 16 akapit drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa 64/432/EWG ma zastosowanie w wewnątrzunijnym handlu bydłem, a rozdział II jej załącznika D ustala testy diagnostyczne na obecność enzoootycznej białaczki bydła (EBL) stosowane w celu kontroli i zwalczania tej choroby oraz nadzoru nad nią i jej monitorowania, jak również w celu ustalenia i utrzymania statusu stada oficjalnie uznanego za wolne od enzoootycznej białaczki bydła oraz certyfikacji wymaganej w wewnątrzunijnym handlu bydłem.

(2)

W rozdziale II załącznika D do dyrektywy 64/432/EWG przewidziano, że testy na obecność EBL mają być przeprowadzane przez wykonanie testu immodyfuzji w żelu agarowym (AGID), z użyciem antygenu poddanego normalizacji względem oficjalnej surowicy standardowej WE (surowicy EI), lub przez wykonanie metody immunosorpcji skoniugowanych enzymów (ELISA), poddanego normalizacji względem surowicy E4. Obie surowice standardowe są dostarczane przez Krajowy Instytut Weterynaryjny, Duński Uniwersytet Techniczny.

(3)

Nowa surowica standardowa EBL (surowica E05) została ostatnio opracowana przez niemieckie Laboratorium Referencyjne ds. Enzootycznej Białaczki Bydła (Friedrich-Loeffler Institute) Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) we współpracy z laboratoriami referencyjnymi OIE w Zjednoczonym Królestwie (Veterinary Laboratories Agency) i w Polsce (Państwowy Instytut Weterynaryjny), w następstwie próby pierścieniowej przeprowadzonej między tymi laboriatoriami. Surowica E05 została poddana walidacji względem surowic E1 i E4 poprzez różne testy AGID i ELISA i ostatecznie włączona jako akredytowana przez OIE surowica standardowa do sekcji B(2) rozdziału 2.4.11 Podręcznika OIE testów diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych, wydanie szóste, 2008 r. Surowica ta jest dostępna w Laboratorium Referencyjnym ds. Enzootycznej Białaczki Bydła OIE w Niemczech.

(4)	Ponadto Krajowy Instytut Weterynaryjny, Duński Uniwersytet Techniczny, poinformował Komisję, że nie jest już w stanie wypełniać swoich obowiązków w zakresie dostawy surowic standardowych, przewidzianych obecnie w rozdziale II załącznika D do dyrektywy 64/432/EWG.

(5)	Właściwe niemieckie organy i Friedrich Loeffler Institute zgodziły się zostać dostawcą surowicy E05, która będzie w konsekwencji nową oficjalną surowicą standardową Unii Europejskiej (UE) w zakresie EBL.

(6)	W związku z tym należy odpowiednio zmienić dyrektywę 64/432/EWG.

(7)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Rozdział II załącznika D do dyrektywy 64/432/EWG zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. 121 z 29.7.1964, s. 1977/64.

ZAŁĄCZNIK

Rozdział II załącznika D do dyrektywy 64/432/EWG otrzymuje brzmienie:

„ROZDZIAŁ II

TESTY DO WYKRYWANIA ENZOOOTYCZNEJ BIAŁACZKI BYDŁA

Wykrywanie enzoootycznej białaczki bydła polega na wykonaniu testu immunodyfuzji w żelu agarowym (AGID) zgodnie z warunkami opisanymi w sekcjach A i B lub metody immunosorpcji skoniugowanych enzymów (ELISA) zgodnie z warunkami opisanymi w sekcji C. Metoda immunodyfuzji w żelu agarowym może być stosowana jedynie do testów indywidualnych. Jeżeli wyniki testu są przedmiotem uzasadnionego sporu, wykonuje się dodatkową próbę za pomocą testu immunodyfuzji w żelu agarowym.

Testy AGID i ELISA powinny zostać poddane normalizacji względem surowicy E05, która zostanie oficjalną surowicą standardową UE, dostarczaną przez:

Friedrich-Loeffler-Institut

Federal Research Institute for Animal Health

OIE Reference Laboratory for Enzootic Bovine Leukosis (EBL)

Südufer 10

17493 Greifswald — Insel Riems

Niemcy.

A. Test immunodyfuzji w żelu agarowym do wykrywania enzoootycznej białaczki bydła

1.	Antygen stosowany w tym teście powinien zawierać glikoproteiny wirusa białaczki bydła. Antygen powinien zostać poddany normalizacji względem surowicy E05.

Instytuty państwowe, krajowe laboratoria referencyjne lub instytuty publiczne, wyznaczone zgodnie z art. 6a do koordynacji norm i metod diagnozy w odniesieniu do testów wykrywających enzootyczną białaczkę bydła, są odpowiedzialne za kalibrację standardowego antygenu roboczego stosowanego w laboratoriach względem surowicy E05.

Przynajmniej raz w roku standardowe antygeny stosowane w laboratoriach przedkłada się instytutom państwowym, krajowym laboratoriom referencyjnym lub instytutom publicznym wyznaczonym zgodnie z art. 6a w celu ich zbadania względem surowicy E05. Oprócz tej normalizacji stosowany antygen może zostać poddany kalibracji zgodnie z metodą opisaną w sekcji B.

Do wykonania testu konieczne są następujące odczynniki:

a)	antygen: antygen musi zawierać specyficzne glikoproteiny wirusa enzoootycznej białaczki bydła, normalizowane względem surowicy E05;

b)	badaną surowicę;

c)	znaną pozytywną surowicę kontrolną;

żel agarowy:

—	0,8 % agaru,

—	8,5 % NaCl,

—	0,05 M buforu Tris pH 7,2,

—	15 ml agaru należy umieścić na płytce Petriego o średnicy 85 mm, uzyskując warstwę agaru o grubości 2,6 mm.

W agarze należy wyciąć siedem wolnych od wilgoci baseników sięgających dna płytki; wzór powinien składać się z jednego basenika centralnego i otaczających go sześciu baseników tworzących koło.

Średnica basenika centralnego: 4 mm

Średnica baseników peryferyjnych: 6 mm

Odległość między basenikiem centralnym a basenikami peryferyjnymi: 3 mm

6.	Basenik centralny należy wypełnić antygenem standardowym. Baseniki peryferyjne 1 i 4 opisane w sekcji B.3 wypełnia się znaną surowicą pozytywną; baseniki 2, 3, 5 i 6 wypełnia się surowicami testowymi. Baseniki należy wypełnić do zniknięcia menisku.

W ten sposób uzyskuje się następujące ilości:

—	antygen: 32 μl,

—	surowica kontrolna: 73 μl,

—	surowica testowa: 73 μl.

8.	Płytki należy inkubować przez 72 godziny w temperaturze pokojowej (20 do 27 °C), w zamkniętej wilgotnej komorze.

Test można odczytać po 24 i 48 godzinach, jednak końcowy wynik nie może zostać uzyskany przed upływem 72 godzin:

a)	surowica testowa jest pozytywna, jeżeli tworzy swoisty prążek precypitacyjny z antygenem wirusa białaczki bydła (BLV) i tworzy linię w pełni zgodną z surowicą kontrolną;

b)	surowica testowa jest negatywna, jeżeli nie tworzy swoistego prążka precypitacyjnego z antygenem BLV i jeżeli nie zakrzywia linii surowicy kontrolnej;

odczyn jest niejednoznaczny, jeżeli:

(i)	zakrzywia linię surowicy kontrolnej w stronę basenika z antygenem BLV, ale nie tworzy widocznego prążka precypitacyjnego z antygenem; lub

(ii)	nie można go odczytać ani jako odczynu negatywnego, ani pozytywnego.

W przypadku odczynów niejednoznacznych test można powtórzyć, stosując stężoną surowicę.

10.	Można stosować każdy inny układ lub wzór baseników, o ile surowica E05, rozcieńczona w stosunku 1:10 w surowicy negatywnej, może zostać wykryta jako pozytywna.

B. Metoda normalizacji antygenu

Wymagane roztwory i materiały:

a)	40 ml 1,6 % agarozy w 0,05 buforze Tris-HCl, pH 7,2 z dodatkiem 8,5 % NaCl;

b)	15 ml surowicy z białaczką bydła, jedynie z antygenem przeciwko glikoproteinom wirusa białaczki bydła, rozcieńczonej 1:10 w 0,05 M buforze Tris-HCl, pH 7,2 z dodatkiem 8,5 % NaCl;

c)	15 ml surowicy z białaczką bydła, jedynie antygenem przeciwko glikoproteinom wirusa leukozy bydła, rozcieńczonej 1:5 w 0,05 M buforze Tris-HCl, pH 7,2 z dodatkiem 8,5 % NaCl;

d)	cztery plastikowe płytki Petriego o średnicy 85 mm;

e)	dziurkacz o średnicy 4–6 mm;

f)	antygen odniesienia;

g)	antygen do normalizacji;

h)	łaźnia wodna (56 °C).

Procedura:

Rozpuścić agarozę (1,6 %) w buforze Tris-HCl, podgrzewając ostrożnie do 100 °C. Umieścić w łaźni wodnej w 56 °C na około godzinę. W łaźni wodnej w 56 °C umieścić również rozcieńczenia surowicy z białaczką bydła.

Następnie zmieszać 15 ml roztworu agarozy o temperaturze 56 °C z 15 ml surowicy z białaczką bydła (1:10), szybko wstrząsnąć i wylać po 15 ml na dwie płytki Petriego. Powtórzyć procedurę z surowicą z białaczką bydła rozcieńczoną w proporcji 1:5.

Po zestaleniu się agarozy wykonać w niej baseniki w następujący sposób:

Dodanie antygenu:

płytki Petriego nr 1 i 3:

(i)	basenik A – nierozcieńczony antygen referencyjny;

(ii)	basenik B – antygen referencyjny rozcieńczony w proporcji 1:2;

(iii)

baseniki C i E – antygen referencyjny;

(iv)	basenik D – nierozcieńczony antygen testowy;

płytki Petriego nr 2 i 4:

(i)	basenik A – nierozcieńczony antygen testowy;

(ii)	basenik B – antygen testowy rozcieńczony w proporcji 1:2;

(iii)

basenik C – antygen testowy rozcieńczony w proporcji 1:4;

(iv)	basenik D – antygen testowy rozcieńczony w proporcji 1:8.

Dodatkowe wskazówki:

a)	aby uzyskać optymalną precypitację, doświadczenie należy wykonać z dwoma rozcieńczeniami surowicy (1:5 i 1:10);

b)	jeżeli średnica precypitacji jest zbyt mała w przypadku obu rozcieńczeń, surowicę można bardziej rozcieńczyć;

c)	jeżeli średnica precypitacji w przypadku obu rozcieńczeń jest zbyt duża i słaba, należy wybrać mniejsze rozcieńczenie surowicy;

d)	stężenie końcowe agarozy musi wynosić 0,8 %; stężenia surowic odpowiednio 5 i 10 %;

e)	zmierzone średnice należy nanieść na stosowny układ współrzędnych. Rozcieńczony roztwór antygenu testowego o tej samej średnicy co antygen referencyjny jest rozcieńczeniem roboczym.

C. Metoda immunosorpcji skoniugowanych enzymów (ELISA) do wykrywania enzoootycznej białaczki bydła

Do wykonania testu potrzebne są następujące materiały i odczynniki:

a)	mikropłytki z fazy stałej, kuwety lub inna faza stała;

antygen wiązany do fazy stałej za pomocą lub bez pomocy poliklonalnych lub monoklonalnych antygenów wiążących. Jeżeli faza stała jest pokrywana bezpośrednio antygenem, wszystkie badane próbki dające wynik pozytywny należy ponownie przebadać względem antygenu kontrolnego w przypadku enzootycznej białaczki bydła. Antygen kontrolny powinien być identyczny w porównaniu z antygenem, z tą różnicą, że antygeny BLV są nieobecne. Jeżeli faza stała jest pokryta antygenami wiążącymi, antygeny te nie powinny reagować z antygenami innymi niż antygeny BLV;

c)	testowy płyn biologiczny;

d)	odpowiednia kontrola pozytywna i negatywna;

konjugat;

f)	substrat dostosowany do użytego enzymu;

g)	roztwór zatrzymujący reakcję, w razie potrzeby;

h)	roztwory do rozcieńczenia badanych próbek, do przygotowania odczynników oraz do mycia;

i)	system odczytu odpowiedni do stosowanego substratu.

Normalizacja i czułość testu

Czułość odczynu ELISA powinna być takiego rzędu, aby surowica E05 dawała pozytywny wynik w rozcieńczeniu dziesięciokrotnie (próbki surowicy) lub 250-krotnie (próbki mleka) większym niż rozcieńczenie uzyskane z pojedynczych próbek, jeżeli są one łączone. W odczynach, gdzie próbki (surowica i mleko) są badane indywidualnie, surowica E05 rozcieńczona w proporcji 1 do 10 (w surowicy negatywnej) lub 1 do 250 (w mleku negatywnym) powinna dawać wynik pozytywny, jeżeli jest badana w tym samym rozcieńczeniu doświadczalnym jak zastosowane do pojedynczych badanych próbek. Instytuty publiczne wymienione w pkt 2 sekcji A odpowiedzialne są za sprawdzanie jakości metody ELISA, w szczególności za określenie liczby próbek, które należy połączyć na podstawie wyniku miana surowicy E05, dla każdej serii produkcyjnej.

Warunki stosowania testu ELISA w odniesieniu do enzootycznej białaczki bydła:

a)	metodę ELISA można stosować w odniesieniu do próbek surowicy i mleka;

w przypadku gdy metody ELISA są wykorzystywane do celów certyfikacyjnych zgodnie z art. 6 ust. 2 lit. c) lub do ustalenia i utrzymania statusu stada zgodnie z załącznikiem D pkt I, połączenie próbek surowicy lub mleka musi zostać wykonane w taki sposób, aby pobrane do badania próbki można było bez wątpliwości odnieść do konkretnego zwierzęcia należącego do zbioru. Wszelkie testy potwierdzające należy przeprowadzić na surowicy pobranej z pojedynczego zwierzęcia;

w przypadku gdy metody ELISA są wykorzystywane przy użyciu zbiorczej próby mleka, próba ta musi być pobrana z mleka pochodzącego od stada, w którym przynajmniej 30 % krów mlecznych jest przeznaczonych do produkcji mleka. Wszelkie testy potwierdzające należy przeprowadzić na surowicy lub mleku pobranych z pojedynczego zwierzęcia.”

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/42

DECYZJA KOMISJI

z dnia 16 grudnia 2009 r.

w sprawie wkładu finansowego Wspólnoty w wydatki poniesione przez państwa członkowskie na określone projekty w dziedzinie kontroli, inspekcji oraz nadzoru rybołówstwa w 2009 r.

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9935)

(Jedynie teksty w językach duńskim, niemieckim, greckim, hiszpańskim, włoskim, łotewskim, niderlandzkim, portugalskim, rumuńskim, szwedzkim i angielskim są autentyczne)

(2009/977/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 861/2006 z dnia 22 maja 2006 r. ustanawiające wspólnotowe środki finansowe na rzecz wdrażania wspólnej polityki rybołówstwa oraz w obszarze prawa morza (1), w szczególności jego art. 21,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W oparciu o wnioski o współfinansowanie ze środków wspólnotowych, przekazane przez państwa członkowskie w ramach programów kontroli rybołówstwa na 2009 r., Komisja przyjęła decyzję 2009/746/WE (2), zgodnie z którą część budżetu na rok 2009 przeznaczona na kontrolę rybołówstwa pozostała niewykorzystana.

(2)	Tę niewykorzystaną część budżetu na 2009 r. należy obecnie rozdysponować na mocy nowej decyzji.

(3)

Zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 861/2006 poproszono państwa członkowskie o złożenie wniosków o dodatkowe finansowanie w związku z obszarami priorytetowymi określonymi przez Komisję, tj. automatyzacja i zarządzanie danymi, nowe technologie oraz seminaria dotyczące nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (NNN).

(4)	Na tej podstawie oraz uwzględniając ograniczenia budżetowe, wnioski o finansowanie wspólnotowe związane z takimi działaniami, jak projekty pilotażowe oraz budowa statków i samolotów patrolowych, zostały odrzucone jako niezwiązane z wymienionymi powyżej obszarami priorytetowymi.

(5)	Wnioski dotyczące działań wymienionych w art. 8 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 861/2006 mogą kwalifikować się do finansowania wspólnotowego.

(6)	Wnioski o finansowanie wspólnotowe powinny być zgodne z zasadami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 391/2007 (3).

(7)	Należy zatem ustalić maksymalne kwoty i wysokość wkładu finansowego Wspólnoty w granicach ustanowionych w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 861/2006 oraz ustanowić warunki, na jakich taki wkład może być przyznawany.

(8)

W celu stworzenia zachęty do inwestowania w ramach działań priorytetowych określonych przez Komisję oraz uwzględniając negatywny wpływ kryzysu finansowego na budżety państw członkowskich, z tytułu wydatków związanych z obszarami priorytetowymi, o których mowa powyżej, przysługiwać powinna wysoka stawka współfinansowania, mieszcząca się w granicach określonych w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 861/2006.

(9)	Aby kwalifikować się do otrzymania wkładu, automatyczne urządzenia lokacyjne powinny spełniać wymogi ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2244/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. ustanawiającym przepisy szczegółowe dotyczące satelitarnych systemów monitorowania statków (4).

(10)

Aby kwalifikować się do otrzymania wkładu, elektroniczne systemy rejestrowania i przekazywania informacji znajdujące się na pokładach statków rybackich powinny spełniać wymogi ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1077/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1966/2006 w sprawie elektronicznej rejestracji i raportowania działalności połowowej oraz w sprawie środków teledetekcji i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1566/2007 (5).

(11)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza decyzja przewiduje wkład finansowy Wspólnoty na 2009 r. w wydatki poniesione przez państwa członkowskie w 2009 r. w związku z wdrażaniem określonych projektów dotyczących systemów monitorowania i kontroli mających zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb), o których mowa w art. 8 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 861/2006. Ustanawia ona kwotę wkładu finansowego Wspólnoty dla każdego państwa członkowskiego, stawkę wkładu finansowego Wspólnoty oraz warunki, na jakich taki wkład może zostać przyznany.

Artykuł 2

Zamknięcie zobowiązań pozostających do spłaty

Wszystkie płatności, w odniesieniu do których złożono wnioski o zwrot wydatków, zostają zrealizowane przez dane państwo członkowskie najpóźniej do dnia 30 czerwca 2013 r. Płatności dokonywane przez państwa członkowskie po tym terminie nie kwalifikują się do zwrotu. Niewykorzystane środki wspólnotowe związane z niniejszą decyzją podlegają wycofaniu najpóźniej do dnia 31 grudnia 2014 r.

Artykuł 3

Nowe technologie i sieci informatyczne

1. Wydatki poniesione w ramach projektów, o których mowa w załączniku I, na zakup i instalację technologii komputerowej oraz na związaną z nią pomoc techniczną, a także na budowę sieci informatycznych, w celu umożliwienia skutecznej i bezpiecznej wymiany danych w związku z monitorowaniem, kontrolą i nadzorem działalności połowowej, kwalifikują się do otrzymania wkładu finansowego w wysokości 50 % wydatków kwalifikowalnych w granicach określonych w wymienionym załączniku.

2. W przypadku wydatków poniesionych na mocy załącznika I, związanych z systemem monitorowania statków (VMS), elektronicznymi systemami rejestrowania i przekazywania informacji (ERS) lub z nielegalnymi, nieraportowanymi i nieuregulowanymi połowami (NNN), stawka współfinansowania, o której mowa w ust. 1, wynosi 95 %.

Artykuł 4

Automatyczne urządzenia lokacyjne

1. Wydatki poniesione w ramach projektów, o których mowa w załączniku II, na zakup i instalację na statkach rybackich automatycznych urządzeń lokacyjnych umożliwiających ośrodkom monitorowania rybołówstwa zdalne monitorowanie statków przy wykorzystaniu satelitarnego systemu monitorowania statków (VMS) kwalifikują się do otrzymania wkładu finansowego w wysokości 95 % wydatków kwalifikowalnych w granicach określonych w wymienionym załączniku.

2. Wkład finansowy, o którym mowa w ust. 1, wynosi nie więcej niż 1 500 EUR na statek.

3. Aby kwalifikować się do otrzymania wkładu finansowego, o którym mowa w ust. 1, automatyczne urządzenia lokacyjne muszą spełniać wymogi ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 2244/2003.

Artykuł 5

Elektroniczne systemy rejestrowania i przekazywania informacji

Wydatki poniesione w ramach projektów, o których mowa w załączniku III, na rozwój, zakup i instalację niezbędnych komponentów systemów ERS oraz na związaną z nimi pomoc techniczną, w celu umożliwienia skutecznej i bezpiecznej wymiany danych w związku z monitorowaniem, kontrolą i nadzorem działalności połowowej, kwalifikują się do otrzymania wkładu finansowego w wysokości 95 % wydatków kwalifikowalnych w granicach określonych w wymienionym załączniku.

Artykuł 6

Urządzenia elektroniczne do rejestrowania i przekazywania informacji

1. Wydatki poniesione w ramach projektów, o których mowa w załączniku IV, na zakup i instalację na pokładzie statków rybackich urządzeń elektronicznych do rejestrowania i przekazywania informacji (ERS) umożliwiających statkom elektroniczną rejestrację danych o połowach i przekazywanie ich do centrum monitorowania rybołówstwa kwalifikują się do otrzymania wkładu finansowego w wysokości 95 % wydatków kwalifikowalnych w granicach określonych w wymienionym załączniku.

2. Bez uszczerbku dla przepisów ust. 4, wkład finansowy, o którym mowa w ust. 1, wynosi nie więcej niż 3 000 EUR na statek.

3. Aby kwalifikować się do otrzymania wkładu finansowego, urządzenia ERS muszą spełniać wymogi ustanowione na mocy rozporządzenia (WE) nr 1077/2008.

4. W przypadku urządzeń łączących w sobie funkcje ERS i VMS oraz spełniających wymogi ustanowione w rozporządzeniach (WE) nr 2244/2003 i (WE) nr 1077/2008 wkład finansowy, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wynosi nie więcej niż 4 500 EUR.

Artykuł 7

Szkolenia i programy wymiany

1. Wydatki poniesione w ramach projektów, o których mowa w załączniku V, na szkolenia i programy wymiany urzędników odpowiedzialnych za zadania związane z monitorowaniem, kontrolą i nadzorem rybołówstwa kwalifikują się do otrzymania wkładu finansowego w wysokości 50 % wydatków kwalifikowalnych w granicach określonych w wymienionym załączniku.

2. W przypadku wydatków poniesionych na mocy załącznika V z tytułu seminariów związanych z połowami NNN stawka współfinansowania, o której mowa w ust. 1, wynosi 95 %.

Artykuł 8

Całkowity maksymalny wkład Wspólnoty na państwo członkowskie

Całkowita kwota planowanych wydatków, całkowita kwota wydatków na projekty wybrane na mocy niniejszej decyzji oraz całkowita kwota maksymalnego wkładu Wspólnoty na państwo członkowskie przyznanego na mocy niniejszej decyzji wynoszą odpowiednio:

(w EUR)
Państwo członkowskie	Kwota wydatków planowanych w krajowym programie kontroli rybołówstwa	Kwota wydatków na projekty wybrane na mocy niniejszej decyzji	Wkład Wspólnoty
Dania	3 638 843	1 143 733	1 057 867
Niemcy	2 426 282	1 017 000	828 400
Irlandia	1 143 000	800 000	300 000
Grecja	2 500 000	907 895	525 000
Hiszpania	10 695 000	3 783 000	2 526 000
Włochy	4 990 000	3 140 000	2 897 500
Łotwa	15 652	15 652	14 869
Niderlandy	1 910 000	450 000	427 500
Portugalia	7 439 055	4 171 655	2 635 194
Rumunia	15 600	15 600	7 800
Szwecja	1 550 000	700 000	600 000
Zjednoczone Królestwo	1 153 763	911 161	779 870
Ogółem	37 477 195	17 055 696	12 600 000

Artykuł 9

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Danii, Federalnej Republiki Niemiec, Irlandii, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Włoskiej, Republiki Łotewskiej, Królestwa Niderlandów, Republiki Portugalskiej, Rumunii, Królestwa Szwecji oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji

Joe BORG

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 160 z 14.6.2006, s. 1.

(2) Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 20.

(3) Dz.U. L 97 z 12.4.2007, s. 30.

(4) Dz.U. L 333 z 20.12.2003, s. 17.

(5) Dz.U. L 295 z 4.11.2008, s. 3.

ZAŁĄCZNIK I

NOWE TECHNOLOGIE I SIECI INFORMATYCZNE

(w EUR)
Państwo członkowskie i kod projektu	Kwota wydatków planowanych w krajowym programie kontroli rybołówstwa	Kwota wydatków na projekty wybrane na mocy niniejszej decyzji	Wkład Wspólnoty
Dania
DK/09/08	44 000	0	0
DK/09/09	1 333 333	0	0
Razem	1 377 333	0	0
Niemcy
DE/09/12	3 782	0	0
DE/09/15	20 000	0	0
DE/09/16	9 000	0	0
DE/09/25	12 000	0	0
DE/09/26	112 500	0	0
DE/09/27	465 000	0	0
Razem	622 282	0	0
Irlandia
IE/09/03	63 000	0	0
Razem	63 000	0	0
Grecja
EL/09/06	1 500 000	750 000	375 000
EL/09/07	1 000 000	157 895	150 000
Razem	2 500 000	907 895	525 000
Niderlandy
NL/09/18	585 000	0	0
NL/09/19	875 000	0	0
Razem	1 460 000	0	0
Portugalia
PT/09/07	1 500 000	0	0
PT/09/08	1 500 800	0	0
PT/09/09	46 600	0	0
PT/09/10	220 000	0	0
Razem	3 267 400	0	0
Rumunia
RO/09/04	15 600	15 600	7 800
Razem	15 600	15 600	7 800
Szwecja
SE/09/15	100 000	0	0
SE/09/16	500 000	0	0
SE/09/18	250 000	0	0
Razem	850 000	0	0
Zjednoczone Królestwo
UK/09/69	9 879	0	0
UK/09/71	1 395	0	0
UK/09/73	5 811	0	0
UK/09/74	6 973	0	0
UK/09/75	51 578	0	0
UK/09/76	5 811	0	0
UK/09/77	814	0	0
UK/09/78	2 529	0	0
UK/09/79	465	0	0
UK/09/80	5 113	0	0
UK/09/81	5 100	0	0
UK/09/83	7 670	0	0
UK/09/86	11 622	0	0
Razem	114 760	0	0
Ogółem	10 270 375	923 495	532 800

ZAŁĄCZNIK II

AUTOMATYCZNE URZĄDZENIA LOKACYJNE

(w EUR)
Państwo członkowskie i kod projektu	Kwota wydatków planowanych w krajowym programie kontroli rybołówstwa	Kwota wydatków na projekty wybrane na mocy niniejszej decyzji	Wkład Wspólnoty
Niemcy
DE/09/17	48 000	48 000	24 000
DE/09/18	12 000	0	0
DE/09/19	45 000	0	0
DE/09/20	20 000	0	0
DE/09/28	258 000	258 000	129 000
Razem	383 000	306 000	153 000
Zjednoczone Królestwo
UK/09/72	197 573	197 573	102 000
Razem	197 573	197 573	102 000
Ogółem	580 573	503 573	255 000

ZAŁĄCZNIK III

ELEKTRONICZNE SYSTEMY REJESTROWANIA I PRZEKAZYWANIA INFORMACJI

(w EUR)
Państwo członkowskie i kod projektu	Kwota wydatków planowanych w krajowym programie kontroli rybołówstwa	Kwota wydatków na projekty wybrane na mocy niniejszej decyzji	Wkład Wspólnoty
Dania
DK/09/11	100 000	0	0
DK/09/12	100 000	0	0
DK/09/13	133 333	0	0
DK/09/14	200 000	0	0
DK/09/15	166 667	0	0
DK/09/16	133 333	0	0
DK/09/17	284 444	0	0
Razem	1 117 777	0	0
Niemcy
DE/09/06	350 000	0	0
DE/09/07	50 000	0	0
DE/09/08	60 000	0	0
DE/09/09	30 000	0	0
DE/09/10	100 000	0	0
DE/09/11	120 000	0	0
Razem	710 000	0	0
Irlandia
IE/09/04	80 000	0	0
IE/09/05	200 000	0	0
Razem	280 000	0	0
Łotwa
LV/09/01	15 652	15 652	14 869
Razem	15 652	15 652	14 869
Niderlandy
NL/09/20	450 000	450 000	427 500
Razem	450 000	450 000	427 500
Zjednoczone Królestwo
UK/09/68	116 220	0	0
UK/09/84	11 622	0	0
Razem	127 842	0	0
Ogółem	2 701 271	465 652	442 369

ZAŁĄCZNIK IV

URZĄDZENIA ELEKTRONICZNE DO REJESTROWANIA I PRZEKAZYWANIA INFORMACJI

(w EUR)
Państwo członkowskie i kod projektu	Kwota wydatków planowanych w krajowym programie kontroli rybołówstwa	Kwota wydatków na projekty wybrane na mocy niniejszej decyzji	Wkład Wspólnoty
Dania
DK/09/10	1 080 000	1 080 000	1 026 000
Razem	1 080 000	1 080 000	1 026 000
Niemcy
DE/09/13	84 000	84 000	79 800
DE/09/21	105 000	105 000	99 700
DE/09/29	522 000	522 000	495 900
Razem	711 000	711 000	675 400
Irlandia
IE/09/06	800 000	800 000	300 000
Razem	800 000	800 000	300 000
Hiszpania
ES/09/36	3 753 000	3 753 000	2 502 000
ES/09/37	6 912 000	0	0
Razem	10 665 000	3 753 000	2 502 000
Włochy
ITA/09/14	4 800 000	2 950 000	2 802 500
Razem	4 800 000	2 950 000	2 802 500
Portugalia
PT/09/11	2 091 635	2 091 635	1 224 000
PT/09/12	1 993 500	1 993 500	1 329 000
Razem	4 085 135	4 085 135	2 553 000
Szwecja
SWE/09/17	700 000	700 000	600 000
Razem	700 000	700 000	600 000
Zjednoczone Królestwo
UK/09/70	232 439	232 439	220 800
UK/09/82	453 256	453 256	430 572
UK/09/85	27 893	27 893	26 498
Razem	713 588	713 588	677 870
Ogółem	23 554 723	14 792 723	11 136 770

ZAŁĄCZNIK V

SZKOLENIA I PROGRAMY WYMIANY

(w EUR)
Państwo członkowskie i kod projektu	Kwota wydatków planowanych w krajowym programie kontroli rybołówstwa	Kwota wydatków na projekty wybrane na mocy niniejszej decyzji	Wkład Wspólnoty
Dania
DK/09/19	63 733	63 733	31 867
Razem	63 733	63 733	31 867
Hiszpania
ES/09/38	10 000	10 000	5 000
ES/09/39	20 000	20 000	19 000
Razem	30 000	30 000	24 000
Włochy
IT/09/16	100 000	100 000	50 000
IT/09/17	90 000	90 000	45 000
Razem	190 000	190 000	95 000
Portugalia
PT/09/13	86 520	86 520	82 194
Razem	86 520	86 520	82 194
Ogółem	370 253	370 253	233 061

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/50

DECYZJA KOMISJI

z dnia 16 grudnia 2009 r.

zmieniająca decyzję 2002/622/WE ustanawiającą Zespół ds. Polityki Spektrum Radiowego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2009/978/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzja nr 676/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie ram regulacyjnych dotyczących polityki spektrum radiowego we Wspólnocie Europejskiej (decyzja o spektrum radiowym) (1) ustanawia ramy regulacyjne dotyczące polityki spektrum radiowego w Unii Europejskiej w celu zapewnienia koordynacji podejść politycznych oraz, w stosownych przypadkach, zharmonizowanych warunków w odniesieniu do dostępności i efektywnego korzystania ze spektrum radiowego, niezbędne dla ustanowienia i funkcjonowania rynku wewnętrznego w obszarach polityki Unii Europejskiej, takich jak łączność elektroniczna, transport oraz badania i rozwój. Wspomniana decyzja przywołuje możliwość organizowania przez Komisję konsultacji w celu uwzględnienia stanowisk państw członkowskich, instytucji Unii Europejskiej, przemysłu oraz wszystkich zainteresowanych użytkowników spektrum radiowego, zarówno komercyjnych, jak i niekomercyjnych, a także inne strony zainteresowane tworzeniem rozwiązań technicznych, rynkowych i regulacyjnych, mających związek z wykorzystaniem spektrum radiowego. Na podstawie tych przepisów Komisja przyjęła w dniu 26 lipca 2002 r. decyzję 2002/622/WE ustanawiającą Zespół ds. Polityki Spektrum Radiowego (2) (zwany dalej „Zespołem”).

(2)

Przy okazji przeglądu dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (3) konieczna okazała się zmiana decyzji 2002/622/WE w celu dostosowania zadań Zespołu do nowych ram regulacyjnych.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2002/622/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W decyzji 2002/622/WE wprowadza się następujące zmiany:

art. 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Zadania

Zespół wspomaga Komisję i doradza jej w zakresie kwestii dotyczących polityki spektrum radiowego, koordynacji podejść politycznych, przygotowania wieloletnich programów polityki spektrum radiowego oraz, w stosownych przypadkach, zharmonizowanych warunków dotyczących dostępności i efektywnego korzystania ze spektrum radiowego, niezbędnych do ustanowienia i funkcjonowania rynku wewnętrznego.

Ponadto Zespół wspomaga Komisję w proponowaniu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wspólnych celów polityki, niezbędnych dla zapewnienia skutecznej koordynacji interesów Unii Europejskiej w ramach organizacji międzynarodowych właściwych w sprawach spektrum radiowego.”;

w art. 4 dodaje się akapit drugi w brzmieniu:

„W przypadku otrzymania przez Komisję wniosku Parlamentu Europejskiego lub Rady, dotyczącego opinii lub sprawozdania Zespołu na temat spraw polityki spektrum radiowego związanych z łącznością elektroniczną, Zespół przyjmuje tego rodzaju opinię lub sprawozdanie zgodnie z zasadami określonymi w poprzednim akapicie. Komisja przekazuje tego rodzaju opinie i sprawozdania instytucji, która o to wystąpi. W stosownych przypadkach może się to odbywać w formie ustnej prezentacji dla Parlamentu Europejskiego i Rady ze strony przewodniczącego Zespołu lub członka wyznaczonego przez Zespół.”.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 1.

(2) Dz.U. L 198 z 27.7.2002, s. 49.

(3) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, s. 33.

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/52

DECYZJA KOMISJI

z dnia 17 grudnia 2009 r.

zatwierdzająca przedstawiony przez Bułgarię krajowy program na rzecz kontroli i monitorowania warunków transportu żywego bydła wywożonego z Unii przez port Burgas oraz zatwierdzająca wkład finansowy Unii na 2010 r.

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 10004)

(Jedynie tekst w języku bułgarskim jest autentyczny)

(2009/979/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając decyzję Rady 2009/470/WE z dnia 25 maja 2009 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii (1), w szczególności jej art. 37,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (2) (zwane dalej „rozporządzeniem finansowym”), w szczególności jego art. 75,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (3) (zwane dalej „przepisami wykonawczymi”), w szczególności jego art. 90,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W decyzji 2009/470/WE ustanowiono procedury regulujące wkład finansowy Wspólnoty na rzecz wydatków w dziedzinie weterynarii.

(2)

W szczególności art. 37 ust. 1 decyzji 2009/470/WE stanowi, że gdyby państwo członkowskie napotkało, z punktu widzenia strukturalnego albo geograficznego, problemy kadrowe albo infrastrukturalne przy wdrażaniu strategii kontroli, spowodowane funkcjonowaniem rynku wewnętrznego żywych zwierząt, to może ono uzyskać na okres przejściowy pomoc finansową Wspólnoty. Ponadto art. 37 ust. 2 decyzji 2009/470/WE stanowi, że zainteresowane państwo członkowskie przedkłada Komisji krajowy program wraz ze wszelkimi właściwymi informacjami finansowymi, opracowany w celu poprawienia systemu kontroli.

(3)	Funkcjonowanie rynku wewnętrznego wymaga zharmonizowanego systemu kontroli żywych zwierząt, w tym zwierząt wywożonych do państw trzecich. Należy ułatwić wprowadzenie w życie tej strategii przez zapewnienie wkładu finansowego Unii na rzecz jej wdrożenia.

(4)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 639/2003 z dnia 9 kwietnia 2003 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 w odniesieniu do wymagań dotyczących przyznania refundacji wywozowych związanych z ochroną żywego bydła w czasie transportu (4) stanowi, że wywóz zwierząt poza obszar celny Unii może odbywać się przez miejsce wyjazdu, w którym urzędowy lekarz weterynarii sprawdza, w odniesieniu do tych zwierząt, na które przyjęto zgłoszenie wywozowe, czy wymogi ustanowione w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniające dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97 (5) zostały spełnione od miejsca wysyłki aż do miejsca wyjazdu oraz czy warunki transportu w pozostałym czasie podróży są zgodne z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1/2005.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 1/2005 stanowi, że gdy zwierzęta znajdują się w punktach wyjścia, urzędowi lekarze weterynarii państw członkowskich sprawdzają, czy zwierzęta są transportowane zgodnie z tym rozporządzeniem. Jeśli właściwe władze uznają zwierzęta za niezdolne do ukończenia podróży, zostaną one rozładowane, napojone, nakarmione i zostanie im zapewniony odpoczynek w punkcie kontroli.

(6)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1255/97 z dnia 25 czerwca 1997 r. dotyczącym kryteriów wspólnotowych dla punktów kontroli oraz zmieniającym plan trasy określony w załączniku do dyrektywy 91/628/EWG (6) ustanowiono kryteria stosowane w całej Wspólnocie, jakie powinny spełniać punkty kontroli, tak aby zapewnić optymalne warunki dobrostanu zwierząt przez nie przejeżdżających, a także aby przewidzieć pewne przypadkowe problemy zdrowotne zwierząt.

(7)

Bułgaria napotkała problemy kadrowe i infrastrukturalne w punkcie wyjazdu w porcie Burgas przy wdrażaniu kontroli weterynaryjnych, wymaganych we Wspólnocie zgodnie z art. 21 rozporządzenia (WE) nr 1/2005 i art. 2 rozporządzenia (WE) nr 639/2003, w odniesieniu do żywego bydła wywożonego przez ten port. W szczególności brak jest obiektów, w których urzędowi lekarze weterynarii mogliby przeprowadzać kontrole żywego bydła, a w bliskiej odległości od portu nie ma zatwierdzonego punktu kontroli, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1255/97, gdzie zwierzęta można rozładować, napoić, nakarmić i zapewnić im odpoczynek, jeśli są niezdolne do kontynuowania podróży lub jeśli nie mogą zostać przetransportowane w czasie podróży określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1/2005.

(8)	W dniu 17 września 2009 r. Bułgaria przekazała Komisji program na rzecz kontroli i monitorowania warunków transportu żywego bydła wywożonego z Unii przez port Burgas na 2010 r., w ramach którego państwo to chciałoby otrzymać wkład finansowy Unii.

(9)

Komisja dokonała oceny programu na 2010 r. przekazanego przez Bułgarię, zarówno z weterynaryjnego, jak i finansowego punktu widzenia. Uznano, że program ten jest zgodny ze stosownym prawodawstwem unijnym w dziedzinie weterynarii, a w szczególności z kryteriami określonymi w art. 21 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 oraz w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1255/97.

(10)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się, na okres od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., przedstawiony przez Bułgarię w dniu 17 września 2009 r. krajowy program na rzecz kontroli i monitorowania warunków transportu żywego bydła wywożonego z Unii przez port Burgas na 2010 r. Niniejsza decyzja stanowi decyzję w sprawie finansowania w rozumieniu art. 75 rozporządzenia finansowego.

Artykuł 2

Wkład finansowy Unii stanowi 80 % poniesionych przez Bułgarię kosztów projektu i budowy obiektów do prowadzenia kontroli oraz punktu kontroli w porcie Burgas mogącego pomieścić od 120 do 140 sztuk bydła.

Wkład finansowy nie przekracza 152 000 EUR i zostanie sfinansowany z następującej pozycji w budżecie ogólnym Unii Europejskiej na 2010 r., z zastrzeżeniem jego przyjęcia:

—	pozycja budżetowa 17 04 02.

Artykuł 3

1. Wydatki przedstawione przez Bułgarię do zwrotu w ramach wkładu finansowego Unii są wyrażane w euro i nie obejmują podatku od wartości dodanej ani innych podatków.

2. Jeśli wydatki Bułgarii wyrażone są w innej walucie niż euro, państwo to dokonuje przeliczenia na euro, stosując ostatni kurs wymiany walut ustalony przez Europejski Bank Centralny przed pierwszym dniem miesiąca, w którym składa ono wniosek o płatność.

Artykuł 4

1. Wkład finansowy Unii w krajowy program, o którym mowa w art. 1, zostanie przyznany pod warunkiem, że Bułgaria:

a)	zrealizuje program zgodnie ze stosownymi przepisami prawa unijnego, w tym z zasadami konkurencji i udzielania zamówień publicznych;

b)	przekaże Komisji najpóźniej do dnia 31 lipca 2010 r. okresowe sprawozdania techniczne i finansowe w sprawie programu, o którym mowa w art. 1, zgodnie z art. 27 ust. 7 lit. a) decyzji 2009/470/WE;

c)	przekaże Komisji, zgodnie z art. 27 ust. 7 lit. b) decyzji 2009/470/WE, najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2011 r. końcowe szczegółowe sprawozdanie techniczne zawierające ocenę osiągniętych wyników i szczegółowe zestawienie poniesionych wydatków w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r.;

d)	przekaże Komisji, zgodnie z art. 27 ust. 8 decyzji 2009/470/WE, najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2011 r. wniosek o płatność w odniesieniu do wydatków poniesionych w związku z programem przekazanym w dniu 17 września 2009 r.;

e)	w przypadku programu, o którym mowa w art. 1, nie przedłoży kolejnych wniosków o inne rodzaje wkładu Unii na rzecz wspomnianych środków i nie przedkładała takich wniosków w terminie wcześniejszym.

2. W przypadku złożenia wniosków o płatność po terminie zastosowanie ma obniżenie wkładu finansowego przewidziane w art. 27 ust. 8 decyzji 2009/470/WE.

Artykuł 5

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r.

Artykuł 6

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Bułgarii.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 155 z 18.6.2009, s. 30.

(2) Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

(3) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.

(4) Dz.U. L 93 z 10.4.2003, s. 10.

(5) Dz.U. L 3 z 5.1.2005, s. 1.

(6) Dz.U. L 174 z 2.7.1997, s. 1.

18.12.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 336/55

DECYZJA KOMISJI

z dnia 17 grudnia 2009 r.

zezwalająca na wydanie oświadczenia zdrowotnego dotyczącego wpływu rozpuszczalnego w wodzie koncentratu pomidorowego na agregację płytek krwi oraz udzielająca ochrony zastrzeżonych danych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady

(notyfikowana jako dokument nr C(2009) 10113)

(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2009/980/UE)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności (1), w szczególności jego art. 18 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1924/2006 zabrania się stosowania oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, o ile nie zezwoliła na nie Komisja zgodnie z tym rozporządzeniem i nie zostały włączone do wykazu dopuszczalnych oświadczeń.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 stanowi również, że wnioski o udzielenie zezwolenia na stosowanie oświadczenia zdrowotnego mogą być składane przez podmioty działające na rynku spożywczym do właściwego organu krajowego danego państwa członkowskiego. Właściwy organ krajowy przekazuje prawidłowe wnioski Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), zwanemu dalej „Urzędem”.

(3)	Po otrzymaniu wniosku Urząd bezzwłocznie powiadamia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wniosku i wydaje opinię na temat danego oświadczenia zdrowotnego.

(4)	Komisja decyduje o udzieleniu zezwolenia na oświadczenia zdrowotne, uwzględniając opinię wydaną przez Urząd.

(5)

W celu stymulowania innowacji oświadczenia zdrowotne, które opierają się na nowo opracowanych danych naukowych lub zawierają wniosek o ochronę zastrzeżonych danych, podlegają przyspieszonej procedurze udzielania zezwoleń. Gdy na wniosek wnioskodawcy o ochronę zastrzeżonych danych Komisja proponuje ograniczenie stosowania takich danych na rzecz wnioskodawcy, ograniczenie to wygasa po pięciu latach zgodnie z art. 21 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

(6)

W związku z wnioskiem złożonym przez Provexis Natural Products Ltd. w dniu 7 stycznia 2009 r. zgodnie z art. 13 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Urząd był zobowiązany do wydania opinii dotyczącej oświadczenia zdrowotnego związanego z wpływem rozpuszczalnego w wodzie koncentratu pomidorowego I i II na aktywność płytek krwi u osób zdrowych (pytanie nr EFSA-Q-2009-00229) (2). Oświadczenie zaproponowane przez wnioskodawcę było sformułowane w następujący sposób: „Pomaga utrzymać zdrowy przepływ krwi i poprawia krążenie”.

(7)

W dniu 28 maja 2009 r. Komisja i państwa członkowskie otrzymały opinię naukową Urzędu, który stwierdził, że na podstawie złożonych danych wykazano związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy spożywaniem rozpuszczalnego w wodzie koncentratu pomidorowego I i II a pomaganiem w utrzymaniu normalnej agregacji płytek krwi. W związku z wymogiem, o którym mowa w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, powyższe oświadczenie, z zastrzeżeniem przeformułowania, należy uznać za zgodne z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 i włączyć do wspólnotowego wykazu dozwolonych oświadczeń.

(8)

Jednym z celów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 jest zapewnienie zgodności oświadczeń zdrowotnych z prawdą, ich zrozumiałości, rzetelności i przydatności dla konsumenta, a także odpowiednie uwzględnienie sposobu brzmienia i przedstawiania oświadczeń. W związku z tym w przypadkach, gdy zastosowane przez wnioskodawcę sformułowanie oświadczeń ma dla konsumenta taki sam sens, jak sformułowanie oświadczenia zdrowotnego, na które udzielono zezwolenia, ponieważ wykazano w nich taki sam związek między kategorią żywności, żywnością lub jednym z jej składników a stanem zdrowia, oświadczenia te powinny podlegać takim samym warunkom stosowania, jak określono w załączniku do niniejszej decyzji.

(9)	W swej opinii Urząd wskazał, że wnioski nie zostałyby wyciągnięte bez uwzględnienia dziewięciu badań zgłoszonych przez wnioskodawcę jako zastrzeżone.

(10)

Po otrzymaniu opinii Urzędu Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o dalsze wyjaśnienia dotyczące uzasadnienia przedstawionego w odniesieniu do dziewięciu badań zgłoszonych przez wnioskodawcę jako zastrzeżone, a w szczególności w odniesieniu do „wyłącznego prawa powoływania się”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1924/2006. Wszystkie uzasadnione informacje przedstawione przez wnioskodawcę zostały poddane ocenie. W odniesieniu do siedmiu nieopublikowanych badań uznano, że wymogi określone w art. 21 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 zostały spełnione. Dlatego też dane naukowe i inne informacje zawarte w tych siedmiu badaniach nie mogą być w okresie pięciu lat od daty wydania zezwolenia wykorzystane na rzecz późniejszego wnioskodawcy, zgodnie z warunkami określonymi w art. 21 ust. 1 tego rozporządzenia. W odniesieniu do dwóch badań opublikowanych przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia na stosowanie oświadczenia zdrowotnego (3) uważa się, że badania zostały opublikowane i udostępnione publicznie, ich ochrona nie jest zatem uzasadniona w świetle celów rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, między innymi ochrony inwestycji producentów innowacyjnych dokonanych podczas gromadzenia informacji i danych na poparcie wniosku składanego zgodnie z tym rozporządzeniem i w związku z tym nie powinna zostać udzielona.

(11)	Podejmując decyzje o środkach określonych w niniejszej decyzji, uwzględniono uwagi wnioskodawcy otrzymane przez Komisję, zgodnie z art. 16 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

(12)	Przeprowadzono konsultacje z państwami członkowskimi,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Oświadczenie zdrowotne wymienione w załączniku do niniejszej decyzji zostaje włączone do wspólnotowego wykazu dozwolonych oświadczeń, o którym mowa w art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

Artykuł 2

Stosowanie danych naukowych i innych informacji zawartych w badaniach wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji jest ograniczone na rzecz wnioskodawcy w okresie pięciu lat od daty wydania zezwolenia, zgodnie z warunkami określonymi w art. 21 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Provexis Natural Products Ltd., Thames Court, 1 Victoria Street, Windsor, Berkshire, SL4 1YB, Zjednoczone Królestwo.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2009 r.

W imieniu Komisji

Androulla VASSILIOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 404 z 30.12.2006, s. 9.

(2) Dziennik EFSA (2009) 1101, The American Journal of Clinical Nutrition, 2006, Vol. 84, s. 1–15.

(3) O’Kennedy N, Crosbie L, Whelam S, Luther V, Horgan G, Broom JI, Webb DJ, Duttaroy AK, Effects of tomato extract on platelet function: a double-blinded crossover study in healthy humans., s. 561–569, i O’Kennedy N, Crosbie L, van Lieshout M, Broom JI, Webb DJ, Duttaroy AK, Effects of antiplatelet components of tomato extract on platelet function in vitro and ex vivo: a time-course cannulation study in healthy humans, s. 570–579.

ZAŁĄCZNIK

Adres wnioskodawcy

Składnik odżywczy, substancja, żywność lub kategoria żywności

Oświadczenie

Warunki stosowania oświadczenia

Warunki lub ograniczenia stosowania żywności, dodatkowe wyjaśnienie lub ostrzeżenie

Zastrzeżone dane, których stosowanie jest ograniczone na rzecz wnioskodawcy

Odniesienie do opinii EFSA

Provexis Natural Products Ltd., Thames Court, 1 Victoria Street, Windsor, Berkshire, SL4 1YB, Zjednoczone Królestwo.

Rozpuszczalny w wodzie koncentrat pomidorowy I i II

Rozpuszczalny w wodzie koncentrat pomidorowy I i II pomaga w utrzymaniu normalnej agregacji płytek krwi, co przyczynia się do zdrowego przepływu krwi.

Informacja dla konsumenta, że korzystny wpływ występuje w przypadku spożywania codziennie 3 g rozpuszczalnego w wodzie koncentratu pomidorowego I lub 150 g rozpuszczalnego w wodzie koncentratu pomidorowego II w 250 ml lub mniejszej ilości soków owocowych, napojów aromatyzowanych lub napojów na bazie jogurtu (o ile nie są mocno pasteryzowane)

1.	O’ Kennedy N, Crosbie L, van Lieshout M, Broom JI, Webb DJ, Duttaroy AK, 2003a. Persistence of the antiplatelet effect of a single dose of WSTC equivalent to 2 fresh tomatoes over a 24-hour timecourse. REC No. 02/0269

2.	O’ Kennedy et al. 2003b. A 42-day randomised, controlled and double-blinded crossover study to evaluate effects of daily WSTC consumption on platelet function, coagulation and some baseline CVD risk markers. REC No 03/0177.

3.	O’ Kennedy et al. 2005. Effects of overconsuming Sirco®, a one-a-day fruit juice drink containing 12 g/L WSTC, on platelet function in healthy subjects. REC No 05/S0802/77.

4.	O’ Kennedy et al. 2006c. A pilot study to compare the antiplatelet effects of WSTC in healthy subjects, after consumption in two different food matrices. REC No 06/S0802/60.

5.	O’ Kennedy et al. 2007. A randomised, controlled and double-blinded crossover study to compare the antiplatelet effects of three different formats of WSTC in healthy humans. REC No 07/S0801/13.

6.	Song V, Sheddon A, Horgan G and O’ Kennedy N. Anticoagulatory and anti-inflammatory activities of WSTC in platelets and endothelial cells. Rękopis do złożenia; 2008.

7.	Zhang F, Song V, Neascu M, Crosbie L, Duncan G, Horgan G, de Roos B and O’ Kennedy N. Flow cytometric and proteomic studies examining the effects of WSTC on platelet function in vitro. Nieopublikowane, 2007/2008.

Q-2009-00229

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2009.336.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 336

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 52 18 grudnia 2009

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1244/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu	1

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Rada
	2009/974/WE
*	Decyzja Rady z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a rządem Mongolii dotyczącej pewnych aspektów przewozów lotniczych	4
	Umowa między Wspólnotą Europejską a rządem Mongolii dotycząca pewnych aspektów przewozów lotniczych	5

	V Akty przyjęte od dnia 1 grudnia 2009 r. na mocy Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktatu EURATOM
	AKTY, KTÓRYCH PUBLIKACJA JEST OBOWIĄZKOWA
	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1245/2009 z dnia 17 grudnia 2009 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	12
	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1246/2009 z dnia 17 grudnia 2009 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10	14
*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1247/2009 z dnia 17 grudnia 2009 r. nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów drutu molibdenowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej	16
	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1248/2009 z dnia 17 grudnia 2009 r. ustalające maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na kukurydzę w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 676/2009	27
	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1249/2009 z dnia 17 grudnia 2009 r. ustalające maksymalne obniżenie należności celnych przywozowych na kukurydzę w ramach zaproszenia do składania ofert przetargowych, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 677/2009	28
	AKTY, KTÓRYCH PUBLIKACJA NIE JEST OBOWIĄZKOWA
*	Dyrektywa Komisji 2009/159/UE z dnia 16 grudnia 2009 r. zmieniająca załącznik III do dyrektywy Rady 76/768/EWG dotyczącej produktów kosmetycznych w celu jego dostosowania do postępu technicznego ( 1 )	29
	2009/975/UE
*	Decyzja Komisji z dnia 14 grudnia 2009 r. zmieniająca decyzję 2009/177/WE w odniesieniu do programów eliminowania chorób oraz statusu obszaru wolnego od choroby dla niektórych państw członkowskich, stref i enklaw w odniesieniu do niektórych chorób zwierząt wodnych (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9888) ( 1 )	31
	2009/976/UE
*	Decyzja Komisji z dnia 15 grudnia 2009 r. zmieniająca załącznik D do dyrektywy Rady 64/432/EWG w odniesieniu do testów diagnostycznych na obecność enzoootycznej białaczki bydła (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9951) ( 1 )	36
	2009/977/UE
*	Decyzja Komisji z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie wkładu finansowego Wspólnoty w wydatki poniesione przez państwa członkowskie na określone projekty w dziedzinie kontroli, inspekcji oraz nadzoru rybołówstwa w 2009 r. (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 9935)	42
	2009/978/UE
*	Decyzja Komisji z dnia 16 grudnia 2009 r. zmieniająca decyzję 2002/622/WE ustanawiającą Zespół ds. Polityki Spektrum Radiowego ( 1 )	50
	2009/979/UE
*	Decyzja Komisji z dnia 17 grudnia 2009 r. zatwierdzająca przedstawiony przez Bułgarię krajowy program na rzecz kontroli i monitorowania warunków transportu żywego bydła wywożonego z Unii przez port Burgas oraz zatwierdzająca wkład finansowy Unii na 2010 r. (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 10004)	52
	2009/980/UE
*	Decyzja Komisji z dnia 17 grudnia 2009 r. zezwalająca na wydanie oświadczenia zdrowotnego dotyczącego wpływu rozpuszczalnego w wodzie koncentratu pomidorowego na agregację płytek krwi oraz udzielająca ochrony zastrzeżonych danych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (notyfikowana jako dokument nr C(2009) 10113) ( 1 )	55