10.12.2009

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 324/1

---

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1185/2009

z dnia 25 listopada 2009 r.

w sprawie statystyk dotyczących pestycydów

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 285 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu, w świetle tekstu wspólnego przyjętego przez komitet pojednawczy w dniu 10 listopada 2009 r. (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W decyzji nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiającej szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego (3) uznano, że należy nadal dążyć do zmniejszenia wpływu pestycydów, a w szczególności pestycydów stosowanych w rolnictwie, na zdrowie ludzkie i środowisko. Podkreślono potrzebę bardziej zrównoważonego stosowania pestycydów i wezwano do znacznego ogólnego zmniejszenia ryzyka oraz do stosowania pestycydów w zakresie niezbędnym do ochrony upraw.

(2)

W komunikacie do Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego zatytułowanym „Ku strategii tematycznej w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów” Komisja uznała potrzebę istnienia szczegółowych, zharmonizowanych i aktualnych statystyk dotyczących sprzedaży i stosowania pestycydów na poziomie wspólnotowym. Takie statystyki są konieczne do oceny polityki Unii Europejskiej w zakresie zrównoważonego rozwoju i do obliczenia odnośnych wskaźników ryzyka, jakie dla zdrowia i środowiska stwarza stosowanie pestycydów.

(3)	Zharmonizowane i porównywalne statystyki wspólnotowe dotyczące sprzedaży i stosowania pestycydów są niezbędne dla rozwoju i monitorowania prawodawstwa i polityk Wspólnoty w kontekście strategii tematycznej w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów.

(4)

Ponieważ skutki dyrektywy 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (4) będą widoczne dopiero wraz z ukończeniem pierwszej oceny substancji czynnych przeznaczonych do wykorzystania w produktach biobójczych, na obecnym etapie ani Komisja, ani większość państw członkowskich nie mają wystarczającej wiedzy ani doświadczenia, by zaproponować kolejne środki w odniesieniu do produktów biobójczych. Zakres stosowania niniejszego rozporządzenia powinien zatem być ograniczony do pestycydów, które są środkami ochrony roślin objętych rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (5), w przypadku których uzyskano już duże doświadczenie w zakresie gromadzenia danych.

(5)	Jednakże biorąc pod uwagę wyniki oceny dyrektywy 98/8/WE oraz na podstawie oceny wpływu, przewiduje się, że zakres stosowania niniejszego rozporządzenia zostanie rozszerzony w celu uwzględnienia produktów biobójczych.

(6)

Wieloletnie doświadczenie Komisji w zakresie gromadzenia danych dotyczących sprzedaży i stosowania pestycydów wykazało potrzebę istnienia zharmonizowanych metod pozyskiwania danych statystycznych na poziomie wspólnotowym, zarówno w odniesieniu do statystyk dotyczących etapu wprowadzania środków do obrotu, jak i statystyk pochodzących od użytkowników. Ponadto w celu obliczenia dokładnych wskaźników ryzyka zgodnie z celami strategii tematycznej w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów, statystyki powinny być szczegółowe aż do poziomu substancji czynnych.

(7)

Spośród różnych opcji gromadzenia danych, jakie rozpatrzono w ocenie skutków strategii tematycznej w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów, za najlepszą uznano obowiązkowe gromadzenie danych, ponieważ pozwoliłoby ono na szybkie opracowanie dokładnych i rzetelnych danych dotyczących wprowadzania do obrotu i stosowania pestycydów, przy zachowaniu efektywności pod względem kosztów.

(8)

Ramy odniesienia dla przepisów niniejszego rozporządzenia stanowi rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyk europejskich (6), wymagając w szczególności zgodności z zasadami niezależności zawodowej, bezstronności, obiektywizmu, rzetelności, efektywności pod względem kosztów i poufności informacji statystycznych.

(9)

Przekazywanie danych podlegających zasadzie poufności informacji statystycznych regulują przepisy rozporządzenia (WE) nr 223/2009. Środki przyjęte zgodnie z tym rozporządzeniem zapewniają fizyczną i logiczną ochronę poufnych danych oraz zapobiegają przypadkom bezprawnego ujawnienia i wykorzystania danych do celów innych niż statystyczne podczas tworzenia i rozpowszechniania statystyk wspólnotowych.

(10)

Podawanie do wiadomości publicznej i rozpowszechnianie danych zgromadzonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem podlega zasadom określonym w rozporządzeniu (WE) nr 223/2009. Środki przyjęte zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 223/2009 zapewniają fizyczną i logiczną ochronę poufnych danych i gwarantują, że podczas tworzenia i rozpowszechniania statystyk wspólnotowych nie dochodzi do bezprawnego ujawniania danych i wykorzystywania ich do celów innych niż statystyczne.

(11)

Dane dotyczące wprowadzania do obrotu i stosowania pestycydów, które należy przedłożyć zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającą ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów (7) i rozporządzeniem (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1107/2009 powinny być oceniane zgodnie z odpowiednimi przepisami tej dyrektywy i tego rozporządzenia.

(12)

Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane bez uszczerbku dla dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska (8) oraz dla rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (9).

(13)	Aby zapewnić porównywalność wyników badań statystycznych dotyczących pestycydów, statystyki powinny być tworzone w podziale na określone grupy, w odpowiedniej formie i w ustalonym terminie od końca roku odniesienia, jak określono w załącznikach do niniejszego rozporządzenia.

(14)	Środki niezbędne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (10).

(15)

W szczególności Komisja powinna być uprawniona do określania wielkości obszarów poddanych działaniu substancji oraz do dostosowywania załącznika III. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia, między innymi poprzez uzupełnienie go nowymi elementami innymi niż istotne, muszą one być przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(16)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie wspólnych ram systematycznego tworzenia statystyk wspólnotowych dotyczących wprowadzania do obrotu i stosowania pestycydów, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie, a zatem możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(17)	Przeprowadzono konsultacje z Komitetem ds. Programu Statystycznego ustanowionym decyzją Rady 89/382/EWG, Euratom (11),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot, zakres stosowania i cele

1.   Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólne ramy systematycznego tworzenia statystyk wspólnotowych dotyczących wprowadzania do obrotu i stosowania pestycydów, które są środkami ochrony roślin, jak określono w art. 2 lit. a) pkt (i).

2.   Statystyki te odnoszą się do:

—	rocznych ilości pestycydów wprowadzanych do obrotu – zgodnie z załącznikiem I;

—	rocznych ilości stosowanych pestycydów– zgodnie z załącznikiem II.

3.   Statystyki te, wraz z innymi odpowiednimi danymi, służą w szczególności do celów art. 4 i 15 dyrektywy 2009/128/WE.

Artykuł 2

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a)	„pestycydy” oznaczają: (i) produkt ochrony roślin zdefiniowany w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009; (ii) produkt biobójczy zdefiniowany w art. 2 ust. 1 dyrektywy 98/8/WE;

b)	„substancje” oznaczają substancje zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 2) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w tym substancje czynne, sejfnery i synergetyki;

c)	„substancje czynne” oznaczają substancje czynne, o których mowa w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

d)	„sejfnery” oznaczają sejfnery, o których mowa w art. 2 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

e)	„synergetyki” oznaczają synergetyki, o których mowa w art. 2 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

f)	„wprowadzenie do obrotu” oznacza wprowadzenie do obrotu zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 9) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

g)	„posiadacz zezwolenia” oznacza posiadacza zezwolenia zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 24) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

h)	„stosowanie w rolnictwie” oznacza każdy rodzaj zastosowania środka ochrony roślin związany bezpośrednio lub pośrednio z produkcją produktów roślinnych w ramach działalności gospodarczej jakiegokolwiek gospodarstwa rolnego;

i)	„użytkownik profesjonalny” oznacza użytkownika profesjonalnego zgodnie z definicją zawartą art. 3 pkt 1) dyrektywy 2009/128/WE;

j)	„gospodarstwo rolne” oznacza gospodarstwo rolne zgodnie z definicją w rozporządzeniu (WE) nr 1166/2008 z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie badań struktury gospodarstw rolnych i badania metod produkcji rolnej (12).

Artykuł 3

Gromadzenie, przekazywanie i przetwarzanie danych

1.   Państwa członkowskie gromadzą dane, które są niezbędne do określenia charakterystyk wymienionych w załączniku I co roku, a do określenia charakterystyk wymienionych w załączniku II co pięć lat, na podstawie:

—

badań;

—	informacji dotyczących wprowadzania do obrotu i stosowania pestycydów, uwzględniając w szczególności obowiązki wynikające z art. 67 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

—	informacji ze źródeł administracyjnych; lub

—	połączenia tych środków, w tym procedury szacowania statystycznego na podstawie opinii ekspertów lub modeli.

2.   Państwa członkowskie przekazują Komisji (Eurostatowi) wyniki badań statystycznych, w tym poufne dane, zgodnie z harmonogramami i z częstotliwością określonymi w załącznikach I i II. Dane przedstawiane są zgodnie z klasyfikacją podaną w załączniku III.

3.   Państwa członkowskie przekazują dane w formie elektronicznej, we właściwym formacie technicznym, który zostanie przyjęty przez Komisję (Eurostat) zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 6 ust. 2.

4.   Aby zachować poufność Komisja (Eurostat) przed publikacją danych łączy je według klas chemicznych lub kategorii produktów zgodnie ze wskazaniami załącznika III, z należytym uwzględnieniem ochrony danych poufnych na szczeblu poszczególnych państw członkowskich. Dane poufne wykorzystywane są przez organy krajowe i organy Wspólnoty wyłącznie do celów statystycznych zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 223/2009.

Artykuł 4

Ocena jakości

1.   Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się kryteria jakości określone w art. 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 223/2009.

2.   Państwa członkowskie przedstawiają Komisji (Eurostatowi) sprawozdania na temat jakości przekazanych danych, o których mowa w załącznikach I i II. Komisja (Eurostat) ocenia jakość przekazanych danych.

Artykuł 5

Środki wykonawcze

1.   Właściwy techniczny formaty przesyłu danych przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 6 ust. 2.

W razie potrzeby Komisja może zmienić wymogi w zakresie dostarczania sprawozdań dotyczących jakości opisanych w sekcji 6 załącznika I i II. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia poprzez jego uzupełnienie, przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 6 ust. 3.

2.   Komisja przyjmuje definicję „wielkości obszarów poddanych działaniu substancji”, o której mowa w sekcji 2 załącznika II. Środek ten, mający na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia przez jego uzupełnienie, przyjmowany jest zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 6 ust. 3.

3.   Komisja dostosowuje regularnie i przynajmniej co pięć lat wykaz substancji, które powinny zostać uwzględnione, i ich klasyfikację według kategorii produktów i klas chemicznych zgodnie z załącznikiem III. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 6 ust. 3.

Artykuł 6

Procedura komitetowa

1.   Komisję wspiera Komitet ds. Europejskiego Systemu Statystycznego ustanowiony w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 223/2009.

2.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE z uwzględnieniem jej art. 8.

Termin przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3.   W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie ma art. 5a ust. 1–4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Artykuł 7

Sprawozdanie

Komisja co pięć lat przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia. Sprawozdanie to zawiera, w szczególności, ocenę jakości przekazywanych danych, o której mowa w art. 4, sposoby gromadzenia danych, obciążenia przedsiębiorstw, gospodarstw rolnych i administracji krajowych oraz przydatności tych statystyk w kontekście strategii tematycznej w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów, w szczególności w odniesieniu do celów określonych w art. 1. W stosownych przypadkach zawiera ono propozycje dotyczące dalszej poprawy jakości danych oraz sposobów gromadzenia danych w celu poprawy zakresu i porównywalności danych i zmniejszenia obciążeń przedsiębiorstw, gospodarstw rolnych i administracji krajowych.

Pierwsze sprawozdanie jest przedkładane w terminie do 31 grudnia 2016 r.

Artykuł 8

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. C 256 z 27.10.2007, s. 86.

(2)  Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2008 r. (Dz.U. C 66 E z 20.3.2009, s. 98), wspólne stanowisko Rady z dnia 20 listopada 2008 r. (Dz.U. C 38 E z 17.2.2009, s. 1), stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 24 kwietnia 2009 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym), decyzja Rady z dnia 16 listopada 2009 r. oraz rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 24 listopada 2009 r.

(3)  Dz.U. L 242 z 10.9.2002, s. 1.

(4)  Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.

(5)  Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.

(6)  Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164.

(7)  Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 71.

(8)  Dz.U. L 41 z 14.2.2003, s. 26.

(9)  Dz.U. L 264 z 25.9.2006, s. 13.

(10)  Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

(11)  Dz.U. L 181 z 28.6.1989, s. 47.

(12)  Dz.U. L 321 z 1.12.2008, s. 14.

---

---

---

---

10.12.2009

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 324/23

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1186/2009

z dnia 16 listopada 2009 r.

ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych

(wersja ujednolicona)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 26, 37 i 308,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Rady (EWG) nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości rozporządzenie to powinno zostać ujednolicone.

(2)

Z powodu braku wyraźnych odstępstw, przyjętych zgodnie z postanowieniami Traktatu, cła wynikające ze Wspólnej taryfy celnej mają zastosowanie do wszystkich towarów przywożonych do Wspólnoty. Tę samą zasadę stosuje się w przypadku rolnych opłat wyrównawczych i innych opłat przywozowych, ustanowionych przez wspólną politykę rolną lub szczególne ustalenia mające zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych.

(3)	Jednakże w pewnych ściśle określonych okolicznościach, kiedy na mocy specjalnych warunków, na jakich towary są przywożone, nie występuje zwyczajowa potrzeba ochrony gospodarki, takie opodatkowanie nie jest uzasadnione.

(4)	Pożądane jest, żeby w takich okolicznościach wprowadzone zostały uzgodnienia, pozwalające na zastosowanie zwolnień z należności celnych przywozowych, którymi zwykle towary są obciążone, jako że uzgodnienia takie występują tradycyjnie w większości systemów przepisów prawa celnego.

(5)

Taki system zwolnień może być również wynikiem wielostronnych konwencji międzynarodowych, których umawiającymi się stronami są wszystkie bądź niektóre państwa członkowskie. W przypadku gdy Wspólnota zastosuje takie konwencje, będzie to oznaczało wprowadzenie wspólnotowych zasad w sprawie zwolnień celnych mających, zgodnie z wymogami unii celnej, wyeliminować różnice w celach, zakresie i warunkach stosowania zwolnień, zawartych w tych konwencjach oraz umożliwić wszystkim zainteresowanym skorzystanie z takich samych korzyści w całej Wspólnocie.

(6)

Niektóre zwolnienia stosowane w państwach członkowskich wynikają z określonych konwencji, zawartych z państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi. Konwencje takie, biorąc pod uwagę ich cel, dotyczą jedynie państwa członkowskiego będącego sygnatariuszem. Nie uważa się za konieczne definiowania, na poziomie wspólnotowym, warunków przyznawania takich zwolnień, lecz wydaje się wystarczające po prostu upoważnienie danego państwa członkowskiego do przyznania w razie potrzeby takich zwolnień przy wykorzystaniu odpowiedniej procedury przyjętej w tym celu.

(7)	Stosowanie wspólnej polityki rolnej oznacza, że w pewnych okolicznościach na niektóre towary mogą zostać nałożone należności celne wywozowe. W związku z tym konieczne jest również sprecyzowanie na poziomie wspólnotowym przypadków, w których zwolnienie z takich opłat może być przyznane.

(8)	W celu zwiększenia przejrzystości przepisy aktów wspólnotowych zawierające niektóre zwolnienia, których niniejsze rozporządzenie nie dotyczy, powinny zostać wyszczególnione.

(9)

Niniejsze rozporządzenie nie wyklucza stosowania przez państwa członkowskie zakazów przywozu lub wywozu lub ograniczeń, które uzasadnione są względami moralności publicznej, porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi i zwierząt lub ochrony roślin, ochrony narodowych dóbr kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej bądź ochrony własności przemysłowej lub handlowej.

(10)	W odniesieniu do zwolnień przyznawanych w ramach kwot określonych w euro należy przygotować zasady przeliczania tych kwot na waluty narodowe,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie określa przypadki, w których ze względu na szczególne okoliczności, stosuje się zwolnienia z należności celnych przywozowych, należności celnych wywozowych oraz ze środków przyjętych na mocy art. 133 Traktatu w przypadku gdy towary zostają dopuszczone do swobodnego obrotu lub są wywożone z obszaru celnego Wspólnoty.

Artykuł 2

1.   Do celów niniejszego rozporządzenia:

a)

„należności celne przywozowe” oznaczają cła i opłaty o skutku równoważnym, jak również rolne opłaty wyrównawcze i inne opłaty przywozowe ustanowione w ramach wspólnej polityki rolnej lub w odrębnych przepisach, mających zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych;

b)	„należności celne wywozowe” oznaczają rolne opłaty wyrównawcze i inne opłaty wywozowe ustanowione w ramach wspólnej polityki rolnej lub w odrębnych przepisach, mających zastosowanie do niektórych towarów uzyskanych w wyniku przetworzenia produktów rolnych;

c)

„mienie osobiste” oznacza każde mienie przeznaczone na własny użytek osób zainteresowanych lub do zaspokojenia potrzeb ich gospodarstw domowych. „Mienie osobiste” tworzą w szczególności: (i) majątek ruchomy gospodarstwa domowego; (ii) rowery i motocykle, prywatne pojazdy mechaniczne i przyczepy do nich, przyczepy campingowe, łodzie wycieczkowe i prywatne samoloty. Dobytek gospodarstwa domowego właściwy dla zwykłych potrzeb rodziny, zwierzęta domowe i zwierzęta wierzchowe, jak również przenośne instrumenty i sprzęt potrzebny do wykonywania przez osobę zainteresowaną rzemiosła lub zawodu, również stanowią „mienie osobiste”. Mienie osobiste nie może mieć takiego charakteru bądź ilości, która wskazywałaby, że jest przywożone w celach handlowych;

d)	„majątek ruchomy gospodarstwa domowego” oznacza rzeczy osobiste, bieliznę pościelową, umeblowanie i wyposażenie przeznaczone na własny użytek danych osób lub do zaspokojenia potrzeb ich gospodarstwa domowego;

e)	„wyroby alkoholowe” oznaczają wyroby (piwo, wino, aperitify na bazie wina lub alkoholu, brandy, likiery lub napoje alkoholowe itp.) objęte pozycjami 2203–2208 Nomenklatury scalonej.

2.   Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, do celów stosowania przepisów tytułu II pojęcie „państwa trzecie” odnosi się również do tych części obszaru państw członkowskich, które są wyłączone z obszaru celnego Wspólnoty z zastosowaniem przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (4).

TYTUŁ II

ZWOLNIENIE Z NALEŻNOŚCI CELNYCH PRZYWOZOWYCH

ROZDZIAŁ I

Mienie osobiste należące do osób fizycznych, przenoszących swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar Wspólnoty

Artykuł 3

Z zastrzeżeniem art. 4–11 zwolnione z należności celnych przywozowych jest mienie osobiste przywożone przez osoby fizyczne przenoszące swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty.

Artykuł 4

Zwolnienie ograniczone jest do mienia osobistego, które:

a)

z wyjątkiem szczególnie uzasadnionych okoliczności, pozostawało w posiadaniu oraz, w przypadku towarów nieprzeznaczonych do konsumpcji, było używane przez osobę zainteresowaną w jej poprzednim miejscu zamieszkania przez co najmniej sześć miesięcy przed datą, w której osoba zainteresowana przestała zamieszkiwać w państwie trzecim, który opuściła;

b)	jest przeznaczone do użytku w takim samym celu w nowym miejscu zamieszkania.

Ponadto państwa członkowskie mogą uzależnić zwolnienie takiego mienia od poniesienia w kraju pochodzenia bądź w kraju opuszczanym opłat celnych lub skarbowych, którym takie mienie zwykle podlega.

Artykuł 5

1.   Zwolnienie może zostać udzielone tylko osobom, których miejsce zamieszkania znajdowało się poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy.

2.   Jednakże właściwe organy mogą zezwolić na odstępstwa od zasady ustanowionej w ust. 1 pod warunkiem że wyraźną intencją osoby zainteresowanej było zamieszkiwanie poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy.

Artykuł 6

Zwolnienia nie stosuje się do:

a)	wyrobów alkoholowych;

b)	tytoniu i wyrobów tytoniowych;

c)	handlowych środków transportu;

d)	przedmiotów wykorzystywanych do wykonywania rzemiosła lub zawodu, innych niż przenośne instrumenty i sprzęt potrzebny do wykonywania tych zajęć.

Artykuł 7

1.   Z wyjątkiem szczególnych przypadków, zwolnienie przyznawane jest tylko w przypadku mienia osobistego dopuszczonego do swobodnego obrotu w ciągu 12 miesięcy od daty ustalenia przez osobę zainteresowaną miejsca zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty.

2.   Mienie osobiste może zostać dopuszczone do swobodnego obrotu w kilku oddzielnych partiach w okresie, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 8

1.   W ciągu 12 miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu, mienie osobiste, które zostało zwolnione z należności celnych przywozowych, nie może być pożyczane, oddawane w zastaw, wynajmowane lub odstępowane, odpłatnie lub nieodpłatnie, bez uprzedniego poinformowania o tym właściwych organów.

2.   Każde pożyczenie, oddanie w zastaw, wynajęcie bądź odstąpienie przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, powoduje obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych od danego mienia według stawki obowiązującej w dniu takiego pożyczenia, oddania w zastaw, wynajęcia lub odstąpienia oraz według rodzaju rzeczy i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Artykuł 9

1.   W drodze odstępstwa od przepisów art. 7 ust. 1, mienie osobiste dopuszczone do swobodnego obrotu może zostać zwolnione z należności celnych przywozowych, zanim osoba zainteresowana ustali swoje miejsce zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty, pod warunkiem że osoba ta zobowiąże się do faktycznego ustalenia tam swojego miejsca zamieszkania w terminie sześciu miesięcy. Takiemu zobowiązaniu towarzyszy zabezpieczenie, którego forma i wysokość określana jest przez właściwe organy.

2.   W przypadku skorzystania z przepisów ust. 1 okres, o którym mowa w art. 4 lit. a) liczony jest od daty, kiedy mienie osobiste zostaje wprowadzone na obszar celny Wspólnoty.

Artykuł 10

1.   Jeśli w związku ze zobowiązaniami zawodowymi osoba zainteresowana opuszcza państwo trzecie, w którym miała miejsce zamieszkania, nie ustalając jednocześnie swojego miejsca zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty, mając jednak zamiar uczynić to ostatecznie, właściwe organy mogą udzielić zwolnienia z należności celnych przywozowych mienia osobistego, które osoba ta przewozi w tym celu na wspomniany obszar celny.

2.   Zwolnienie z należności celnych mienia osobistego, o którym mowa w ust. 1, udzielane jest zgodnie z warunkami określonymi w art. 3–8, przyjmując, że:

a)	okresy ustalone w art. 4 lit. a) i w art. 7 ust. 1 liczy się, począwszy od daty, kiedy mienie osobiste zostaje wprowadzone na obszar celny Wspólnoty;

b)	okres określony w art. 8 ust. 1 liczy się od daty, kiedy osoba zainteresowana faktycznie ustali swoje miejsce zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty.

3.   Zwolnienie z należności celnych przywozowych uzależnione jest także od zobowiązania się osoby zainteresowanej do faktycznego ustalenia miejsca zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty w terminie wyznaczonym przez właściwe organy, stosownie do okoliczności. Organy te mogą wymagać złożenia zabezpieczenia, którego formę i wysokość same określają.

Artykuł 11

Właściwe organy mogą odstąpić od stosowania przepisów art. 4 lit. a) i b), art. 6 lit. c) i d) oraz art. 8, jeżeli osoba musi przenieść swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty w wyniku wyjątkowych okoliczności natury politycznej.

ROZDZIAŁ II

Towary przywożone w związku z zawarciem związku małżeńskiego

Artykuł 12

1.   Z zastrzeżeniem art. 13–16 zwolnione z należności celnych przywozowych są: wyprawa ślubna i majątek ruchomy gospodarstwa domowego, nowy bądź używany, należące do osoby przenoszącej swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty w związku z zawarciem przez nią związku małżeńskiego.

2.   Z tymi samymi zastrzeżeniami zwolnione z należności celnych przywozowych są również prezenty zwyczajowo ofiarowane z okazji zawarcia związku małżeńskiego osobom spełniającym warunki ustanowione w ust. 1, przez osoby mające miejsce zamieszkania w państwie trzecim. Dopuszczalna wartość każdego zwalnianego prezentu nie może jednakże przekraczać 1 000 EUR.

Artykuł 13

Zwolnienie, o którym mowa w art. 12, może zostać udzielone jedynie osobom:

a)

których miejsce zamieszkania znajdowało się poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy. Jednakże mogą zostać przyznane odstępstwa od tej reguły, pod warunkiem że wyraźną intencją osoby zainteresowanej było zamieszkiwanie poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy;

b)	które przedstawią dowód zawarcia związku małżeńskiego.

Artykuł 14

Zwolnienia nie stosuje się do wyrobów alkoholowych, tytoniu i wyrobów tytoniowych.

Artykuł 15

1.   Poza wyjątkowymi okolicznościami, zwolnienie stosuje się tylko do towarów dopuszczonych do swobodnego obrotu:

a)	nie wcześniej niż dwa miesiące przed ustaloną datą zawarcia związku małżeńskiego (w tym przypadku zwolnienie uzależnione jest od złożenia odpowiedniego zabezpieczenia, którego forma i wysokość określana jest przez właściwe organy); oraz

b)	nie później niż cztery miesiące po dacie zawarcia związku małżeńskiego.

2.   Towary, o których mowa w art. 12, mogą zostać dopuszczone do swobodnego obrotu w kilku oddzielnych partiach w ciągu okresu określonego w ust. 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 16

1.   W ciągu 12 miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu towarów zwolnionych z należności celnych przywozowych na mocy art. 12 towary nie mogą być pożyczane, oddane w zastaw, wynajmowane lub odstępowane, odpłatnie lub nieodpłatnie, bez uprzedniego poinformowania o tym właściwych organów.

2.   Każde pożyczenie, oddanie w zastaw, wynajęcie bądź odstąpienie przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, powoduje obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych za dane towary według stawki obowiązującej w dniu takiego pożyczenia, oddania w zastaw, wynajęcia lub odstąpienia oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

ROZDZIAŁ III

Mienie osobiste nabyte w drodze dziedziczenia

Artykuł 17

1.   Z zastrzeżeniem art. 18, 19 i 20 zwolnione z należności celnych przywozowych jest mienie osobiste nabyte w drodze dziedziczenia przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty.

2.   Do celów ust. 1 „mienie osobiste” oznacza całe mienie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. c), stanowiące majątek zmarłego.

Artykuł 18

Zwolnienia nie stosuje się do:

a)	wyrobów alkoholowych;

b)	tytoniu i wyrobów tytoniowych;

c)	handlowych środków transportu;

d)	przedmiotów wykorzystywanych do wykonywania rzemiosła lub zawodu, innych niż przenośne instrumenty i sprzęt, które były potrzebne do wykonywania tych zajęć, przez zmarłego;

e)	zapasów surowców i wyrobów gotowych lub półfabrykatów;

f)	żywego inwentarza i zapasów produktów rolnych, przekraczających ilości właściwe dla zwykłych potrzeb rodziny.

Artykuł 19

1.   Zwolnienie stosuje się jedynie w stosunku do mienia osobistego dopuszczonego do swobodnego obrotu nie później niż dwa lata od daty, kiedy dana osoba uzyskuje tytuł własności (ostateczne rozstrzygnięcie kwestii dziedziczenia).

Jednakże okres ten może być przedłużony przez właściwe organy ze względu na szczególne okoliczności.

2.   Mienie osobiste może zostać przywiezione w kilku oddzielnych partiach w ciągu okresu, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 20

Artykuły 17, 18 i 19 stosuje się odpowiednio do mienia osobistego nabytego w drodze dziedziczenia przez osoby prawne zajmujące się działalnością niezarobkową, których siedziba znajduje się na obszarze celnym Wspólnoty.

ROZDZIAŁ IV

Wyposażenie ucznia, materiały szkolne i inny majątek ruchomy gospodarstwa domowego

Artykuł 21

1.   Zwolnione z należności celnych przywozowych są: wyposażenie ucznia, materiały szkolne i inny majątek ruchomy gospodarstwa domowego, stanowiące zwykłe wyposażenie pokoju ucznia i należące do uczniów lub studentów wjeżdżających na obszar celny Wspólnoty w celach naukowych i przeznaczone do ich osobistego użytku podczas okresu nauki.

2.   Do celów stosowania przepisów ust. 1:

a)	„uczeń lub student” oznacza osobę zapisaną do instytucji oświatowej w celu uczęszczania na zajęcia w pełnym wymiarze godzin, oferowane przez daną instytucję;

b)	„wyposażenie ucznia” oznacza bieliznę osobistą lub bieliznę pościelową, jak również ubrania, zarówno nowe, jak i używane;

c)	„materiały szkolne” oznaczają przedmioty i instrumenty (łącznie z kalkulatorami i maszynami do pisania) zwykle używane przez uczniów lub studentów do nauki.

Artykuł 22

Zwolnienie stosuje się co najmniej raz w roku szkolnym.

ROZDZIAŁ V

Przesyłki o niewielkiej wartości

Artykuł 23

1.   Z zastrzeżeniem art. 24 zwolnione z należności celnych przywozowych są przesyłki zawierające towary o niewielkiej wartości wysyłane bezpośrednio z państwa trzeciego do odbiorcy znajdującego się we Wspólnocie.

2.   Do celów ust. 1 „towary o niewielkiej wartości” oznaczają towary, których rzeczywista wartość nie przekracza 150 EUR na przesyłkę.

Artykuł 24

Zwolnienia nie stosuje się do:

a)	wyrobów alkoholowych;

b)	perfum i wód toaletowych;

c)	tytoniu i wyrobów tytoniowych.

ROZDZIAŁ VI

Przesyłki wysyłane osobom fizycznym przez inne osoby fizyczne

Artykuł 25

1.   Z zastrzeżeniem art. 26 i 27 zwolnione z należności celnych przywozowych są towary zawarte w przesyłkach wysyłanych z państwa trzeciego przez osobę fizyczną do innej osoby fizycznej, mieszkającej na obszarze celnym Wspólnoty, pod warunkiem że taki przywóz ma charakter niehandlowy.

Zwolnień przyznanych na podstawie niniejszego ustępu nie stosuje się do przesyłek wysyłanych z wyspy Helgoland.

2.   Do celów stosowania przepisów ust. 1 za „przywóz o charakterze niehandlowym” uważa się przywóz przesyłek, które:

a)	mają charakter okazjonalny;

b)	zawierają towary wyłącznie na własny użytek odbiorcy lub jego rodziny, które nie wskazują ani swoim charakterem, ani ilością na ich przeznaczenie handlowe;

c)	są wysyłane do odbiorcy przez nadawcę bez żadnego rodzaju opłat.

Artykuł 26

1.   Zwolnienia określone w art. 25 ust. 1 stosuje się do kwoty 45 EUR na przesyłkę, włączając w to wartość towarów określonych w art. 27.

2.   Jeśli wartość całkowita dwóch lub więcej przedmiotów, przypadająca na jedną przesyłkę, przekracza kwotę określoną w ust. 1, na takie przedmioty przyznawane są zwolnienia do takich wysokości, jakie zostałyby przyznane, gdyby przedmioty te zostały przewiezione oddzielnie, przyjmując, że wartość pojedynczych przedmiotów nie może być dzielona.

Artykuł 27

Zwolnienia określone w art. 25 ust. 1 ograniczone są, na jedną przesyłkę, do ilości podanych dla każdego z poniżej wyszczególnionych towarów:

a)	wyroby tytoniowe: — 50 papierosów, — 25 cygaretek (cygar o maksymalnej masie 3 gramów sztuka), — 10 cygar, — 50 gramów tytoniu do palenia, albo — proporcjonalny asortyment tych różnych produktów w zestawie;

b)

alkohol i napoje alkoholowe: — napoje destylowane i spirytusowe o objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22 % obj.; nieskażony alkohol etylowy o objętościowej mocy alkoholu wynoszącej 80 % objętości lub więcej: 1 litr, albo — napoje destylowane i spirytusowe, i aperitify na bazie wina lub alkoholu, tafia, saké lub podobne napoje, o objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 22 % obj.; wina musujące, wina likierowe: 1 litr albo proporcjonalne ilości wyżej wymienionych wyrobów w zestawie, i — wina niemusujące: 2 litry;

c)	— perfumy: 50 gramów, albo — wody toaletowe: 0,25 litra.

ROZDZIAŁ VII

Dobra inwestycyjne i inne urządzenia przywożone w związku z przeniesieniem działalności z państwa trzeciego do Wspólnoty

Artykuł 28

1.   Bez uszczerbku dla przepisów obowiązujących w państwach członkowskich w dziedzinie polityki przemysłowej i handlowej, z zastrzeżeniem art. 29–33, zwolnione z należności celnych przywozowych są dobra inwestycyjne oraz inne urządzenia należące do przedsiębiorstw, które ostatecznie zaprzestają swojej działalności w państwie trzecim i przenoszą się na obszar celny Wspólnoty w celu kontynuowania tam podobnej działalności.

Zwolniony z należności celnych przywozowych, w przypadku gdy przenoszone przedsiębiorstwo jest gospodarstwem rolnym, jest również jego żywy inwentarz.

2.   Do celów stosowania przepisów ust. 1 „przedsiębiorstwo” oznacza niezależną ekonomiczną jednostkę produkcyjną lub usługową.

Artykuł 29

Zwolnienie jest ograniczone do dóbr inwestycyjnych i innych urządzeń, które:

a)	z wyjątkiem szczególnie uzasadnionych okoliczności, były faktyczne używane w przedsiębiorstwie przez co najmniej 12 miesięcy przed datą, kiedy przedsiębiorstwo zaprzestało działalności w państwie trzecim, z którego przeniosło swoją działalność;

b)	są przeznaczone do użytku w tych samych celach po przeniesieniu;

c)	odpowiadają rodzajowi i skali przedsiębiorstwa.

Artykuł 30

Zwolnienia nie stosuje się do przedsiębiorstw, które zostają przeniesione na obszar celny Wspólnoty w wyniku fuzji lub w celu fuzji z przedsiębiorstwem mającym siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty, bądź też w wyniku przejęcia przez takie przedsiębiorstwo, bez podjęcia nowej działalności.

Artykuł 31

Zwolnienia nie stosuje się do:

a)	środków transportu, które nie mają charakteru środków produkcji lub charakteru usługowego;

b)	dostaw wszelkiego rodzaju przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub do żywienia zwierząt;

c)	paliw, zapasów surowców oraz wyrobów gotowych i półfabrykatów;

d)	inwentarza żywego w posiadaniu pośredników.

Artykuł 32

Z wyjątkiem szczególnie uzasadnionych okoliczności, zwolnienie, o którym mowa w art. 28, stosowane jest wyłącznie do dóbr inwestycyjnych i innych urządzeń dopuszczonych do swobodnego obrotu przed upływem 12 miesięcy od daty, kiedy przedsiębiorstwo zaprzestało działalności w państwie trzecim, z którego przenosi swoją działalność.

Artykuł 33

1.   Przed upływem 12 miesięcy od daty dopuszczenia do swobodnego obrotu, dobra inwestycyjne i inne wyposażenie zwolnione z należności celnych przywozowych, nie mogą być pożyczane, oddawane w zastaw, wynajmowane lub odstępowane, odpłatnie lub nieodpłatnie, bez uprzedniego poinformowania o tym właściwych organów.

Okres ten może zostać być przedłużony do 36 miesięcy w odniesieniu do wynajmowania lub odstąpienia w przypadku gdy istnieje ryzyko popełnienia nadużyć.

2.   Każde pożyczenie, oddanie w zastaw, wynajęcie bądź odstąpienie przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, powoduje obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych od danych towarów według stawki obowiązującej w dniu takiego pożyczenia, oddania w zastaw, wynajęcia lub odstąpienia oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Artykuł 34

Artykuły 28–33 stosuje się odpowiednio do dóbr inwestycyjnych i innych urządzeń należących do osób wykonujących wolne zawody i osób prawnych prowadzących działalność niezarobkową, którą przenoszą z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty.

ROZDZIAŁ VIII

Produkty uzyskane przez rolników wspólnotowych z gospodarstw znajdujących się w państwie trzecim

Artykuł 35

1.   Z zastrzeżeniem art. 36 i 37 zwolnione z należności celnych przywozowych są produkty rolne, hodowlane, pszczelarskie, ogrodnicze i leśne pochodzące z gospodarstw znajdujących się w państwie trzecim, położonych w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru celnego Wspólnoty, prowadzonych przez producentów rolnych posiadających swoje główne gospodarstwo na tym obszarze celnym w bezpośrednim sąsiedztwie tego państwa trzeciego.

2.   W celu stosowania przepisów ust. 1, produkty hodowlane muszą pochodzić ze zwierząt, które pochodzą z obszaru Wspólnoty lub które zostały tam dopuszczone do swobodnego obrotu.

Artykuł 36

Zwolnienie ograniczone jest do produktów, które nie zostały poddane procesom innym niż te, które następują zwykle po ich zbiorze lub produkcji.

Artykuł 37

Zwolnienie stosuje się tylko do produktów wprowadzonych na obszar celny Wspólnoty przez producenta rolnego lub na jego rzecz.

Artykuł 38

Artykuły 35, 36 i 37 stosuje się odpowiednio do produktów połowów lub działalności rybnych gospodarstw hodowlanych, przeprowadzanej na jeziorach lub ciekach wodnych na granicy państwa członkowskiego z państwem trzecim przez rybaków ze Wspólnoty oraz do produktów pochodzących z łowiectwa uprawianego na takich jeziorach lub ciekach wodnych przez myśliwych ze Wspólnoty.

ROZDZIAŁ IX

Nasiona, nawozy i produkty do uprawy gleby i pielęgnacji roślin uprawnych przywożone przez producentów rolnych z państw trzecich do użytku w gospodarstwach znajdujących się na obszarze bezpośrednio sąsiadującym z tymi państwami

Artykuł 39

Z zastrzeżeniem art. 40 zwolnione z należności celnych przywozowych są nasiona, nawozy i produkty do uprawy gleby i pielęgnacji roślin uprawnych, przeznaczone do użytku w gospodarstwach znajdujących się na obszarze celnym Wspólnoty bezpośrednio sąsiadującym z państwem trzecim, które są prowadzone przez producentów rolnych posiadających swoje główne gospodarstwo w obrębie wymienionego państwa trzeciego oraz w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru celnego Wspólnoty.

Artykuł 40

1.   Zwolnienie jest ograniczone do ilości nasion, nawozów lub innych produktów potrzebnych do celów prowadzenia gospodarstwa.

2.   Zwalnia się z należności celnych przywozowych tylko nasiona, nawozy lub inne produkty przywożone bezpośrednio na obszar celny Wspólnoty przez producenta rolnego lub na jego rzecz.

3.   Państwa członkowskie mogą udzielić zwolnienia pod warunkiem wzajemności.

ROZDZIAŁ X

Towary znajdujące się w bagażu osobistym podróżnych

Artykuł 41

Towary znajdujące się w bagażu osobistym podróżnych przyjeżdżających z państw trzecich są zwolnione z należności celnych przywozowych, jeżeli przywożone towary są zwolnione z podatku od wartości dodanej (VAT) na mocy przepisów prawa krajowego przyjętych zgodnie z przepisami dyrektywy Rady 2007/74/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zwolnienia towarów przywożonych przez osoby podróżujące z państw trzecich z podatku od wartości dodanej i akcyzy (5).

Towary przywożone na terytoria wymienione w art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (6) podlegają tym samym przepisom dotyczącym zwolnienia celnego co towary przywożone do innych części terytorium danego państwa członkowskiego.

ROZDZIAŁ XI

Materiały dydaktyczne, naukowe i kulturalne; przyrządy i aparatura naukowa

Artykuł 42

Materiały dydaktyczne, naukowe i kulturalne wymienione w załączniku I zwolnione są z należności celnych przywozowych bez względu na to, kim jest odbiorca i do jakiego celu mogą zostać wykorzystane.

Artykuł 43

Materiały dydaktyczne, naukowe i kulturalne wymienione w załączniku II zwolnione są z należności celnych przywozowych, pod warunkiem że są przeznaczone:

a)	dla publicznych instytucji lub organizacji edukacyjnych, naukowych lub kulturalnych; albo

b)	dla instytucji lub organizacji zaliczanych do kategorii określonych w kolumnie 3 załącznika II, pod warunkiem że właściwe organy państw członkowskich wyraziły zgodę na to, aby instytucje te korzystały ze zwolnienia takich towarów z należności celnych przywozowych.

Artykuł 44

1.   Z zastrzeżeniem art. 45–49 zwolnione z należności celnych przywozowych są przyrządy i aparatura naukowa nieobjęte art. 43 i przywożone wyłącznie do celów niehandlowych.

2.   Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ograniczone jest do przyrządów i aparatury naukowej przeznaczonych dla:

a)

instytucji publicznych lub zakładów użyteczności publicznej, których podstawową działalnością jest edukacja lub prowadzenie badań naukowych, i tych oddziałów instytucji publicznych lub zakładów użyteczności publicznej, których podstawową działalnością jest edukacja lub prowadzenie badań naukowych; albo

b)	instytucji prywatnych, których podstawową działalnością jest edukacja lub prowadzenie badań naukowych i uprawnionych przez właściwe organy państw członkowskich do korzystania ze zwolnienia z należności celnych przywozowych tych towarów.

Artykuł 45

Zwolnienie, o którym mowa w art. 44 ust. 1, stosuje się również wobec:

a)

części zamiennych, składników i akcesoriów właściwych dla przyrządów lub aparatury naukowej, pod warunkiem że te części zamienne, składniki lub akcesoria są przywożone w tym samym czasie co przyrządy i aparatura lub, w przypadku przywozu następującego później, mogą być one zidentyfikowane jako te, które przeznaczone są do aparatury lub przyrządów: (i) które zostały wcześniej zwolnione z należności celnych przywozowych, pod warunkiem że takie przyrządy lub aparatura mają w dalszym ciągu charakter naukowy w chwili składania wniosku o zwolnienie określonych części zamiennych, składników lub akcesoriów; lub (ii) które podlegałyby zwolnieniu w chwili składania wniosku o zwolnienie określonych części zamiennych, składników lub akcesoriów;

b)

narzędzi używanych do utrzymania, kontroli, kalibracji lub naprawy aparatury lub przyrządów naukowych, pod warunkiem że narzędzia te są przywożone w tym samym czasie co przyrządy i aparatura lub, w przypadku przywozu następującego później, mogą być one zidentyfikowane jako te, które przeznaczone są do przyrządów lub aparatury: (i) które zostały wcześniej zwolnione z należności celnych przywozowych, pod warunkiem że takie przyrządy lub aparatura mają w dalszym ciągu charakter naukowy w chwili składania wniosku o zwolnienie narzędzi; lub (ii) które podlegałyby zwolnieniu w chwili składania wniosku o zwolnienie narzędzi.

Artykuł 46

Do celów stosowania przepisów art. 44 i 45:

a)	„przyrządy lub aparatura naukowa” oznaczają każdy przyrząd lub aparaturę, które ze względu na swoje obiektywne parametry i wyniki, które można dzięki nim uzyskać, nadają się wyłącznie lub głównie do prowadzenia działalności naukowej;

b)	za „przywożone do celów niehandlowych” uważa się przyrządy lub aparaturę naukową przeznaczone do niezarobkowych badań naukowych lub do celów edukacyjnych.

Artykuł 47

O ile okaże się to niezbędne, niektóre przyrządy i aparatura mogą, zgodnie z procedurą określoną w art. 247a rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, zostać wyłączone z korzystania ze zwolnień, jeżeli stwierdzono, że zwolnienie takich przyrządów lub aparatury narusza interesy danego sektora przemysłu wspólnotowego.

Artykuł 48

1.   Towary, o których mowa w art. 43, oraz przyrządy lub aparatura naukowa, które zostały zwolnione z należności celnych przywozowych zgodnie z warunkami określonymi w art. 45, 46 i 47, nie mogą być pożyczane, wynajmowane lub odstępowane, odpłatnie lub nieodpłatnie, bez uprzedniego poinformowania o tym właściwych organów.

2.   W przypadku pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia towaru instytucji lub organizacji uprawnionej do korzystania ze zwolnień zgodnie z art. 43 lub art. 44 ust. 2 zwolnienie stosuje się pod warunkiem, że organizacja ta lub instytucja wykorzystuje towar, przyrząd lub aparaturę do celów, które uprawniają do takiego zwolnienia.

W pozostałych wypadkach pożyczenie, wynajęcie lub odstąpienie wymaga uprzedniego uiszczenia należności celnych przywozowych według stawki obowiązującej w dniu pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Artykuł 49

1.   Instytucje lub organizacje, o których mowa w art. 43 i 44, które przestają spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnień lub które zamierzają wykorzystywać towary zwolnione z należności celnych do celów innych niż określone w tych artykułach, informują o tym właściwe organy.

2.   Towary będące w posiadaniu instytucji lub organizacji, które przestają spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnień, podlegają należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu, w którym warunki te przestały być spełnione, oraz według rodzaju towaru i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Towary wykorzystywane przez instytucje lub organizacje korzystające ze zwolnienia do celów innych niż określone w art. 43 i 44 podlegają należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu, w którym nastąpiła zmiana ich przeznaczenia, oraz według rodzaju towaru i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Artykuł 50

Artykuły 47, 48 i 49 stosuje się odpowiednio do towarów, o których mowa w art. 45.

Artykuł 51

1.   Z należności celnych przywozowych zwolnione jest wyposażenie przywożone do celów niehandlowych przez instytucję lub organizację naukową mającą swoją siedzibę poza Wspólnotą lub na jej rzecz.

2.   Zwolnienie udzielane jest pod warunkiem, że wyposażenie:

a)

jest przeznaczone do wykorzystywania przez członków lub przedstawicieli instytucji lub organizacji określonych w ust. 1 bądź za ich zgodą, w ramach umów o współpracy naukowej i w granicach określonych w tych umowach, mających na celu realizację międzynarodowych programów badawczych w instytucjach badawczych mających swoją siedzibę we Wspólnocie i zatwierdzonych do tego celu przez właściwe organy państw członkowskich;

b)	w trakcie pozostawania na obszarze celnym Wspólnoty stanowi nadal własność osoby fizycznej lub prawnej mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę poza Wspólnotą.

3.   Do celów stosowania przepisów niniejszego artykułu i art. 52:

a)	„wyposażenie” oznacza przyrządy, aparaturę, maszyny oraz akcesoria do nich, łącznie z częściami zapasowymi i narzędziami specjalnie przeznaczonymi do ich utrzymania, kontroli, kalibracji lub naprawy, wykorzystywane do celów prowadzenia badań naukowych;

b)	za „przywożone do celów niehandlowych” uważa się wyposażenie przeznaczone do badań naukowych prowadzonych w celach niezarobkowych.

Artykuł 52

1.   Wyposażenie, które zostało zwolnione z należności celnych przywozowych zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 51, nie może być pożyczane, wynajmowane lub odstępowane, odpłatnie lub nieodpłatnie, bez uprzedniego poinformowania o tym właściwych organów.

2.   W przypadku pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia wyposażenia instytucji lub organizacji uprawnionej do korzystania ze zwolnień na podstawie art. 51 zwolnienie stosuje się pod warunkiem, że wyposażenie jest wykorzystywane do celów, które uprawniają do takiego zwolnienia.

W pozostałych wypadkach i bez uszczerbku dla stosowania przepisów art. 44 i 45 pożyczenie, wynajęcie lub odstąpienie wymaga uprzedniego uiszczenia należności celnych przywozowych według stawki obowiązującej w dniu pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia oraz według rodzaju wyposażenia i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

3.   Instytucje lub organizacje, o których mowa w art. 51 ust. 1, które przestają spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnień lub które zamierzają wykorzystywać wyposażenie zwolnione z należności celnych przywozowych do celów innych niż przewidziane w tym artykule, informują o tym właściwe organy.

4.   Wyposażenie wykorzystywane przez instytucje lub organizacje, które przestają spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnień, podlega należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu, w którym warunki te przestały być spełnione, oraz według rodzaju towaru i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 44 i 45 wyposażenie wykorzystywane przez instytucje lub organizacje korzystające ze zwolnienia do celów innych niż przewidziane w art. 51 podlega należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu, w którym nastąpiła zmiana ich przeznaczenia, oraz według rodzaju wyposażenia i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

ROZDZIAŁ XII

Zwierzęta laboratoryjne oraz substancje biologiczne lub chemiczne przeznaczone do badań

Artykuł 53

1.   Zwolnione z należności celnych przywozowych są:

a)	zwierzęta specjalnie przygotowane do użytku laboratoryjnego;

b)	substancje biologiczne lub chemiczne zamieszczone w wykazie sporządzonym zgodnie z procedurą określoną w art. 247a rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, które są przywożone wyłącznie do celów niehandlowych.

2.   Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ograniczone jest do zwierząt i substancji biologicznych lub chemicznych, które przeznaczone są dla:

a)	instytucji publicznych, których podstawową działalnością jest edukacja lub prowadzenie badań naukowych, i tych oddziałów instytucji publicznych, których podstawową działalnością jest edukacja lub prowadzenie badań naukowych; albo

b)	prywatnych instytucji, których podstawową działalnością jest edukacja lub prowadzenie badań naukowych, uprawnionych przez właściwe organy państw członkowskich do korzystania ze zwolnienia z należności celnych przywozowych tych towarów.

3.   W wykazie, o którym mowa w ust. 1 lit. b), mogą znajdować się jedynie substancje biologiczne lub chemiczne, których odpowiedniki nie są produkowane na obszarze celnym Wspólnoty i których specyfika lub stopień czystości czyni z nich substancje nadające się wyłącznie lub głównie do badań naukowych.

ROZDZIAŁ XIII

Substancje lecznicze pochodzenia ludzkiego oraz odczynniki służące do określania grup krwi i typów tkanek

Artykuł 54

1.   Z zastrzeżeniem art. 55 zwolnione z należności celnych przywozowych są:

a)	substancje lecznicze pochodzenia ludzkiego;

b)	odczynniki służące do określania grup krwi;

c)	odczynniki służące do określania typów tkanek.

2.   Do celów stosowania przepisów ust. 1:

a)	„substancje lecznicze pochodzenia ludzkiego” oznaczają krew ludzką i jej pochodne (krew ludzka pełna, suszone osocze ludzkie, ludzka albumina i utrwalone roztwory białek ludzkiego osocza, ludzka immunoglobulina i ludzki fibrynogen);

b)	„odczynniki służące do określania grup krwi” oznaczają wszystkie odczynniki ludzkie, zwierzęce, roślinne lub innego pochodzenia używane do określania grupy krwi i do wykrywania niezgodności grup krwi;

c)	„odczynniki służące do określania typów tkanek” oznaczają wszystkie odczynniki ludzkie, zwierzęce, roślinne lub innego pochodzenia wykorzystywane do określania ludzkich typów tkanek.

Artykuł 55

Zwolnienie ograniczone jest do produktów, które:

a)	przeznaczone są dla instytucji lub laboratoriów, uznanych przez właściwe organy, do użytku wyłącznie w niehandlowych celach medycznych lub naukowych;

b)	posiadają świadectwo zgodności wydane przez należycie upoważniony organ w państwie trzecim wysyłki;

c)	znajdują się w pojemnikach oznaczonych specjalną etykietą indentyfikacyjną.

Artykuł 56

Zwolnienie dotyczy specjalnego opakowania niezbędnego do transportu substancji leczniczych pochodzenia ludzkiego lub odczynników służących do określania grup krwi i typów tkanek, jak również wszelkich rozpuszczalników i akcesoriów potrzebnych do ich wykorzystywania, które mogą się znajdować w przesyłkach.

ROZDZIAŁ XIV

Przyrządy i aparatura przeznaczona do badań medycznych, diagnozowania lub leczenia

Artykuł 57

1.   Zwolnione z należności celnych przywozowych są przyrządy i aparatura przeznaczone do prowadzenia badań medycznych, diagnozowania lub leczenia, ofiarowane jako dary przez organizacje charytatywne lub dobroczynne albo przez osoby prywatne jednostkom służby zdrowia, służbom szpitalnym lub medycznym instytutom badawczym, uprawnionym przez właściwe organy państw członkowskich do otrzymywania takich towarów ze zwolnieniem z należności celnych przywozowych, lub zakupione przez takie jednostki służby zdrowia, szpitale lub medyczne instytuty badawcze w całości z funduszy dostarczonych przez organizacje charytatywne bądź dobroczynne lub z dobrowolnych składek, pod warunkiem potwierdzenia, że:

a)	darowizna tych przyrządów lub aparatury nie kryje za sobą jakichkolwiek intencji natury handlowej ze strony darczyńcy; oraz

b)	darczyńca nie jest w jakikolwiek sposób powiązany z producentem przyrządów lub aparatury, w stosunku do których złożono wniosek o zwolnienie.

2.   Na tych samych warunkach zwolnienie stosuje się również do:

a)

części zamiennych, składników i akcesoriów właściwych dla przyrządów lub aparatury określonych w ust. 1, pod warunkiem że te części zamienne, składniki lub akcesoria są przywożone w tym samym czasie co przyrządy i aparatura lub, w wypadku przywozu następującego później, mogą być one zidentyfikowane jako te, które przeznaczone są do aparatury lub instrumentów wcześniej zwolnionych z należności celnych przywozowych;

b)

narzędzi używanych do utrzymania, kontroli, kalibracji lub naprawy aparatury lub przyrządów, pod warunkiem że narzędzia te są przywożone w tym samym czasie co przyrządy i aparatura lub, w wypadku przywozu następującego później, mogą być one zidentyfikowane jako te, które przeznaczone są do przyrządów lub aparatury wcześniej zwolnionych z należności celnych przywozowych.

Artykuł 58

Do celów stosowania przepisów art. 57, w szczególności w odniesieniu do przyrządów lub aparatury, jak również do określonych w nim instytucji korzystających, art. 47, 48 i 49 stosuje się odpowiednio.

ROZDZIAŁ XV

Substancje przeznaczone do kontroli jakości produktów leczniczych

Artykuł 59

Zwolnione z należności celnych przywozowych są przesyłki, które zawierają próbki substancji posiadających atest Światowej Organizacji Zdrowia, przeznaczone do kontroli jakości surowców używanych do produkcji produktów leczniczych i które przeznaczone są dla odbiorców uprawnionych przez właściwe organy państw członkowskich do otrzymywania takich przesyłek ze zwolnieniem z należności celnych.

ROZDZIAŁ XVI

Środki farmaceutyczne wykorzystywane na międzynarodowych imprezach sportowych

Artykuł 60

Środki farmaceutyczne przeznaczone do leczenia ludzi lub zwierząt przyjeżdżających z państw trzecich w celu uczestniczenia w międzynarodowych imprezach sportowych organizowanych na obszarze celnym Wspólnoty są, w granicach niezbędnych do zaspokojenia ich potrzeb w czasie pobytu na tym obszarze, zwolnione z należności celnych przywozowych.

ROZDZIAŁ XVII

Towary przeznaczone dla organizacji charytatywnych lub dobroczynnych; artykuły przeznaczone dla niewidomych i innych osób niepełnosprawnych

A.   Do celów ogólnych

Artykuł 61

1.   Z zastrzeżeniem art. 63 i 64 i o ile nie powoduje to nadużyć lub poważnego naruszenia konkurencji, zwolnione z należności celnych przywozowych są:

a)	artykuły pierwszej potrzeby przywożone przez organizacje państwowe lub inne organizacje charytatywne lub dobroczynne, uprawnione przez właściwe organy do nieodpłatnej dystrybucji wśród osób potrzebujących;

b)

towary wszelkiego rodzaju przekazywane nieodpłatnie przez osobę lub organizację spoza obszaru celnego Wspólnoty, i bez zamiaru wykorzystania ich przez przekazującego do celów handlowych, przeznaczone dla organizacji państwowych lub innych organizacji charytatywnych lub dobroczynnych uprawnionych przez właściwe organy, wykorzystywane do zbierania funduszy w trakcie zbiórek publicznych organizowanych na rzecz osób potrzebujących;

c)

wyposażenie i materiały biurowe przekazywane nieodpłatnie przez osobę lub organizację spoza obszaru celnego Wspólnoty, i bez zamiaru wykorzystania ich przez przekazującego do celów handlowych, przeznaczone dla organizacji charytatywnych lub dobroczynnych uprawnionych przez właściwe organy, wykorzystywane jedynie na potrzeby ich funkcjonowania lub realizacji celów działalności charytatywnej lub dobroczynnej.

2.   Do celów stosowania przepisów ust. 1 lit. a) „artykuły pierwszej potrzeby” oznaczają towary niezbędne do zaspokojenia najważniejszych potrzeb ludzkich, na przykład artykuły żywnościowe, lekarstwa, odzież i pościel.

Artykuł 62

Zwolnienia nie stosuje się do:

a)	wyrobów alkoholowych;

b)	tytoniu i wyrobów tytoniowych;

c)	kawy i herbaty;

d)	pojazdów mechanicznych innych niż ambulanse.

Artykuł 63

Zwolnienie udzielane jest wyłącznie organizacjom, których procedury księgowe umożliwiają właściwym organom nadzorowanie ich działalności i które oferują wszelkie gwarancje uznane za niezbędne.

Artykuł 64

1.   Organizacja korzystająca ze zwolnienia nie może pożyczać, wynajmować lub odstępować, odpłatnie lub nieodpłatnie, towarów i urządzeń, o których mowa w art. 61, do celów innych niż określone w ust. 1 lit. a) i b) tego artykułu bez uprzedniego poinformowania o tym właściwych organów.

2.   W przypadku pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia towarów i wyposażenia organizacji uprawnionej do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 61 i 63 zwolnienie stosuje się pod warunkiem, że organizacja ta wykorzystuje te towary i wyposażenie do celów, które uprawniają do takiego zwolnienia.

W pozostałych przypadkach pożyczenie, wynajęcie bądź odstąpienie wymaga uprzedniego uiszczenia należności celnych przywozowych według stawki obowiązującej w dniu pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia oraz według rodzaju towarów lub wyposażenia i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Artykuł 65

1.   Organizacje, o których mowa w art. 61, które przestają spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnienia lub które zamierzają wykorzystywać zwolnione z należności celnych przywozowych towary bądź wyposażenie do celów innych niż przewidziane w tym artykule, informują o tym właściwe organy.

2.   Towary i wyposażenie będące w posiadaniu organizacji, która przestaje spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnienia, podlegają należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu, w którym warunki te przestały być spełnione, oraz według rodzaju towarów i wyposażenia oraz wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

3.   Towary i wyposażenie wykorzystywane przez organizację korzystającą ze zwolnień do celów innych niż określone w art. 61, podlegają należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu, w którym nastąpiła zmiana ich przeznaczenia oraz według rodzaju wyposażenia i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

B.   Na rzecz osób niepełnosprawnych

1.   Artykuły przeznaczone do użytku osób niewidomych

Artykuł 66

Zwolnione z należności celnych przywozowych są artykuły przeznaczone specjalnie do rozwoju edukacyjnego, naukowego lub kulturalnego osób niewidomych, wyszczególnione w załączniku III.

Artykuł 67

1.   Zwolnione z należności celnych przywozowych są artykuły przeznaczone specjalnie do rozwoju edukacyjnego, naukowego lub kulturalnego osób niewidomych, wyszczególnione w załączniku IV, pod warunkiem że są przywożone:

a)	osobiście przez osoby niewidome na ich własny użytek; albo

b)	przez instytucje bądź organizacje zajmujące się edukacją lub zapewniające pomoc osobom niewidomym, uprawnione przez właściwe organy państw członkowskich do korzystania ze zwolnienia tych artykułów z należności celnych przywozowych.

2.   Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do części zamiennych, składników lub akcesoriów odpowiednich dla tych artykułów oraz do narzędzi używanych do ich utrzymania, kontroli, kalibracji lub naprawy, pod warunkiem że te części zamienne, składniki, akcesoria lub narzędzia są przywożone w tym samym czasie co wspomniane artykuły lub, w przypadku przywozu następującego później, mogą być one zidentyfikowane jako te, które są przeznaczone dla artykułów wcześniej zwolnionych z należności celnych przywozowych lub które podlegałyby zwolnieniu w chwili składania wniosku o zwolnienie tych części zamiennych, składników lub akcesoriów i narzędzi.

2.   Artykuły przeznaczone do użytku innych osób niepełnosprawnych

Artykuł 68

1.   Zwolnione są z należności celnych przywozowych są towary przeznaczone specjalnie do edukacji, zatrudnienia lub przystosowania i rozwoju społecznego osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo, innych niż osoby niewidome, jeśli są przywożone:

a)	osobiście przez osoby niepełnosprawne na ich własny użytek; albo

b)	przez instytucje lub organizacje, których podstawową działalnością jest edukacja lub pomoc osobom niepełnosprawnym i które są uprawnione przez właściwe organy państw członkowskich do korzystania ze zwolnienia takich towarów z należności celnych przywozowych.

2.   Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do części zamiennych, składników lub akcesoriów odpowiednich dla tych towarów oraz do narzędzi używanych do ich utrzymania, kontroli, kalibracji lub naprawy, pod warunkiem że te części zamienne, składniki, akcesoria lub narzędzia są przywożone w tym samym czasie co te towary lub, w przypadku przywozu następującego później, mogą być one zidentyfikowane jako te, które są przeznaczone dla towarów wcześniej zwolnionych z należności celnych przywozowych lub które podlegałyby zwolnieniu w chwili składnia wniosku o zwolnienie tych części zamiennych, składników lub akcesoriów i narzędzi.

Artykuł 69

Jeśli okaże się to niezbędne, niektóre towary mogą, zgodnie z procedurą określoną w art. 247a rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, zostać wyłączone z korzystania ze zwolnień, jeżeli stwierdzono, że zwolnienie z należności celnych przywozowych takich towarów narusza interesy danego sektora przemysłu wspólnotowego.

3.   Przepisy wspólne

Artykuł 70

Bezpośrednie udzielenie zwolnienia z należności celnych przywozowych towarów przeznaczonych do własnego użytku osób niewidomych lub innych osób niepełnosprawnych na podstawie art. 67 ust. 1 lit. a) i art. 68 ust. 1 lit. a) następuje pod warunkiem, iż obowiązujące w państwach członkowskich przepisy umożliwiają zainteresowanym osobom otrzymanie statusu osoby niewidomej lub niepełnosprawnej, która jest upoważniona do korzystania ze zwolnienia od należności celnych przywozowych.

Artykuł 71

1.   Towary zwolnione z należności celnych przywozowych przywożone przez osoby, o których mowa w art. 67 i 68, nie mogą być pożyczane, wynajmowane lub odstępowane, odpłatnie lub nieodpłatnie, bez uprzedniego powiadomienia o tym właściwych organów.

2.   W przypadku pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia osobie, instytucji lub organizacji uprawnionej do korzystania ze zwolnienia zgodnie z art. 67 i 68 zwolnienie stosuje się pod warunkiem, że osoba, instytucja lub organizacja wykorzystuje ten towar do celów, które uprawniają do takiego zwolnienia.

W pozostałych przypadkach pożyczenie, wynajęcie lub odstąpienie wymaga uprzedniego uiszczenia należności celnych przywozowych według stawki obowiązującej w dniu pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia oraz według rodzaju towarów i wyposażenia oraz wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Artykuł 72

1.   Towary przywożone przez instytucje lub organizacje uprawnione do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 67 i 68 mogą być pożyczane, wynajmowane lub odstępowane, odpłatnie lub nieodpłatnie, przez te instytucje lub organizacje w celach niezarobkowych osobom niewidomym i innym osobom niepełnosprawnym, którymi się zajmują, bez obowiązku uiszczenia należności celnych przywozowych.

2.   Pożyczenie, wynajęcie lub odstąpienie na warunkach innych niż określone w ust. 1 nie może być dokonane, chyba że zostały o tym wcześniej poinformowane właściwe organy.

W przypadku pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienie towaru instytucji lub organizacji uprawnionej do korzystania ze zwolnienia zgodnie z art. 67 ust. 1 lub art. 68 ust. 1 zwolnienie stosuje się pod warunkiem, że ta osoba, instytucja lub organizacja wykorzystuje ten towar do celów, które uprawniają do takiego zwolnienia.

W pozostałych przypadkach pożyczenie, wynajęcie lub odstąpienie wymaga uprzedniego uiszczenia należności celnych przywozowych według stawki obowiązującej w dniu pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia oraz według rodzaju towarów i wyposażenia oraz wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Artykuł 73

1.   Instytucje lub organizacje, o których mowa w art. 67 i 68, które przestają spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnienia z należności celnych przywozowych lub które zamierzają wykorzystywać zwolnione z należności celnych przywozowych artykuły do celów innych niż określone w tych artykułach, informują o tym właściwe organy.

2.   Artykuły będące w posiadaniu instytucji lub organizacji, które przestają spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnienia z należności celnych przywozowych, podlegają należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu, w którym warunki te przestały być spełnione, oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

3.   Artykuły wykorzystywane przez instytucję lub organizację, korzystającą ze zwolnienia do celów innych niż określone w art. 67 i 68, podlegają należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu, w którym nastąpiła zmiana ich przeznaczenia, oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

C.   Na rzecz ofiar katastrof

Artykuł 74

1.   Z zastrzeżeniem art. 75–80 zwolnione z należności celnych przywozowych są towary przywożone przez uprawnione przez właściwe organy organizacje państwowe lub inne organizacje charytatywne lub dobroczynne, jeśli są przeznaczone:

a)	do bezpłatnej dystrybucji wśród ofiar katastrof, którymi dotknięte zostało terytorium jednego lub więcej państw członkowskich; lub

b)	bezpłatnego udostępniania ofiarom takich katastrof, pozostając własnością tych organizacji.

2.   Towary przywożone do swobodnego obrotu przez jednostki ratownictwa, niezbędne do spełnienia potrzeb tych jednostek w okresie trwania działań, również korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, na tych samych warunkach.

Artykuł 75

Zwolnienia nie stosuje się do materiałów i sprzętu przeznaczonych do odbudowy zniszczonych terenów.

Artykuł 76

Udzielenie zwolnienia uzależnione jest od decyzji Komisji działającej na wniosek danego państwa członkowskiego lub państw, zgodnie z procedurą stosowaną w przypadku zagrożeń, wymagając konsultacji innych państw członkowskich. Decyzja, o której mowa, w razie konieczności, określa zakres i warunki zwolnienia.

Do czasu ogłoszenia decyzji Komisji państwa członkowskie dotknięte katastrofą mogą zezwolić na zawieszenie wszelkich należności celnych przywozowych należnych od towarów przywożonych w celach, o których mowa w art. 74, pod warunkiem że organizacja przywożąca towary zobowiąże się do uiszczenia takich należności, w przypadku nieudzielenia zwolnienia.

Artykuł 77

Zwolnienie udzielane jest wyłącznie organizacjom, których procedury księgowe umożliwiają właściwym organom nadzorowanie ich działalności i które oferują wszelkie gwarancje uznane za niezbędne.

Artykuł 78

1.   Organizacje korzystające ze zwolnienia nie mogą pożyczać, wynajmować lub odstępować, odpłatnie lub nieodpłatnie, towarów, o których mowa w art. 74 ust. 1, zgodnie z warunkami innymi niż określone w tym artykule, bez uprzedniego poinformowaniu o tym właściwych organów.

2.   W przypadku pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia towarów organizacji uprawnionej do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 74 zwolnienie stosuje się pod warunkiem, że organizacja ta wykorzystuje te towary do celów, które uprawniają do takiego zwolnienia.

W pozostałych przypadkach pożyczanie, wynajęcie lub odstąpienie wymaga uprzedniego uiszczenia należności celnych przywozowych według stawki obowiązującej w dniu pożyczenia, wynajęcia lub zbycia oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Artykuł 79

1.   Towary, o których mowa w art. 74 ust. 1 lit. b), po wykorzystaniu ich przez ofiary katastrofy, nie mogą być pożyczane, wynajmowane lub odstępowane, odpłatnie lub nieodpłatnie, bez uprzedniego powiadomienia o tym właściwych organów.

2.   W przypadku pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia towarów organizacji uprawnionej do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 74 lub organizacji uprawnionej do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 61 ust. 1 lit. a), zwolnienie stosuje się pod warunkiem, że organizacje te wykorzystują te towary do celów, które uprawniają do takiego zwolnienia.

W pozostałych przypadkach pożyczanie, wynajęcie bądź odstąpienie wymaga uprzedniego uiszczenia należności celnych przywozowych według stawki obowiązującej w dniu pożyczenia, wynajęcia lub odstąpienia oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwy organy.

Artykuł 80

1.   Organizacje, o których mowa w art. 74, które przestają spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnienia lub które zamierzają wykorzystywać towary zwolnione z należności celnych przywozowych do celów innych niż określone w tym artykule, informują o tym właściwe organy.

2.   W przypadku zbycia towarów będących w posiadaniu organizacji, które przestają spełniać warunki uprawniające do korzystania ze zwolnienia z należności celnych przywozowych, innej organizacji uprawnionej do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 74 lub organizacji uprawnionej do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 61 ust. 1 lit. a), zwolnienie stosuje się pod warunkiem, że organizacje te wykorzystują te towary do celów, które uprawniają do takiego zwolnienia. W pozostałych przypadkach towary podlegają należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu, w którym warunki te przestały być spełnione, oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

3.   Towary wykorzystywane przez organizację korzystającą ze zwolnienia do celów innych niż określone w art. 74 podlegają należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu, w którym nastąpiła zmiana ich przeznaczenia, oraz według rodzaju towarów lub wyposażenia i według wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

ROZDZIAŁ XVIII

Odznaczenia honorowe lub nagrody

Artykuł 81

Zwolnione z należności celnych przywozowych, po przedstawieniu przez zainteresowane osoby właściwym organom wystarczających dowodów i pod warunkiem że dane czynności nie mają charakteru handlowego, są:

a)	odznaczenia przyznane przez rządy państw trzecich osobom, których miejsce zamieszkania znajduje się na obszarze celnym Wspólnoty;

b)

puchary, medale i podobne artykuły o znaczeniu głównie symbolicznym, które po przyznaniu w państwie trzecim osobom mającym miejsce zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty, w uznaniu ich działalności w takich dziedzinach jak sztuka, nauka, sport czy służba publiczna lub w uznaniu zasług przy określonym wydarzeniu, są przywożone na obszar celny Wspólnoty przez takie osoby osobiście;

c)	puchary, medale i podobne artykuły o znaczeniu głównie symbolicznym, które są przyznawane nieodpłatnie przez organy lub osoby z siedzibą w państwie trzecim, do wręczenia na obszarze celnym Wspólnoty w tych samych celach co określone w lit. b);

d)

nagrody, trofea i pamiątki o charakterze symbolicznym i o niewielkiej wartości, przeznaczone do bezpłatnego rozdania osobom zamieszkałym w państwach trzecich, na konferencjach lub podobnych imprezach o charakterze międzynarodowym i które nie wskazują, biorąc pod uwagę ich rodzaj, wartość jednostkową lub inne cechy, na przeznaczenia handlowe.

ROZDZIAŁ XIX

Podarunki otrzymane w ramach stosunków międzynarodowych

Artykuł 82

Bez uszczerbku, w stosownych przypadkach, dla przepisów art. 41 oraz z zastrzeżeniem art. 83 i 84 zwolnienie stosuje się do towarów:

a)	przywożonych na obszar celny Wspólnoty przez osoby, które składały oficjalną wizytę w państwie trzecim i otrzymanych jako podarunki od organów przyjmujących;

b)	przywożonych na obszar celny Wspólnoty przez osoby przybywające z oficjalną wizytą na obszarze celnym Wspólnoty z zamiarem wręczenia ich z tej okazji w charakterze podarunków organom przyjmującym;

c)

przesyłanych jako podarunki, w dowód przyjaźni lub życzliwości, przez organ oficjalny, organ publiczny lub grupę działającą w interesie publicznym, która mieści się w państwie trzecim, dla organu oficjalnego, organu publicznego lub grupy działającej w interesie publicznym, która mieści się na obszarze celnym Wspólnoty i została upoważniona przez właściwe organy do przyjęcia takich artykułów zwolnionych z należności celnych przywozowych.

Artykuł 83

Zwolnienia nie stosuje się do wyrobów alkoholowych, tytoniu i wyrobów tytoniowych.

Artykuł 84

Zwolnienie stosuje się jedynie w przypadkach:

a)	jeśli artykuły przeznaczone na podarunki są ofiarowane okazjonalnie;

b)	jeśli ze względu na swój rodzaj, wartość lub ilość nie wskazują na jakiekolwiek przeznaczenie handlowe;

c)	jeśli nie są wykorzystywane do celów handlowych.

ROZDZIAŁ XX

Towary przeznaczone do użytku monarchów lub głów państw

Artykuł 85

Zwolnione z należności celnych przywozowych, w granicach i zgodnie z warunkami określonymi przez właściwe organy, są:

a)	podarunki dla panujących monarchów i głów państw;

b)	towary przeznaczone do użytku lub konsumpcji panujących monarchów oraz głów państw trzecich lub ich oficjalnych przedstawicieli w okresie ich oficjalnego pobytu na obszarze celnym Wspólnoty. Jednakże zwolnienie może zostać udzielone przez państwo członkowskie przywozu na zasadzie wzajemności.

Przepisy akapitu pierwszego stosuje się również do osób korzystających z przywilejów na szczeblu międzynarodowym, analogicznych do tych, z których korzystają monarchowie lub głowy państw.

ROZDZIAŁ XXI

Towary przywożone do celów promocji handlu

A.   Wzory i próbki towarów o niewielkiej wartości

Artykuł 86

1.   Bez uszczerbku dla przepisów art. 90 ust. 1 lit. a) zwolnione z należności celnych przywozowych są wzory i próbki towarów mające niewielką wartość i mogące służyć jedynie w celu uzyskania zamówień na towary, których rodzaj reprezentują i które mają być przywiezione na obszar celny Wspólnoty.

2.   Właściwe organy mogą uzależnić zwolnienie z należności celnych przywozowych niektórych towarów od pozbawienia ich na stałe wartości użytkowej poprzez przedarcie, dziurkowanie lub wyraźne i czytelne oznaczenia bądź w inny dowolny sposób, pod warunkiem że działanie takie nie zniszczy ich przydatności jako wzorów lub próbek.

3.   Do celów stosowania przepisów ust. 1 „wzory i próbki towarów” oznaczają każdy artykuł reprezentatywny dla danej grupy towarowej, którego rodzaj i sposób opakowania oraz ilość, w stosunku do towarów tego samego rodzaju lub jakości, uniemożliwia wykorzystanie go w innym celu niż uzyskanie zamówienia.

B.   Druki i materiały reklamowe

Artykuł 87

Z zastrzeżeniem art. 88 zwolnione z należności celnych przywozowych są druki reklamowe, takie jak katalogi, cenniki, instrukcje obsługi lub ulotki handlowe, pod warunkiem że odnoszą się do:

a)	towarów przeznaczonych do sprzedaży lub do wynajęcia; lub

b)	transportu, ubezpieczeń handlowych lub usług bankowych oferowanych

przez osobę mającą siedzibę poza obszarem celnym Wspólnoty.

Artykuł 88

Zwolnienie, o którym mowa w art. 87, ograniczone jest do druków reklamowych, które spełniają następujące warunki:

a)	na drukach w sposób widoczny umieszczona jest nazwa przedsiębiorstwa, które produkuje, sprzedaje bądź wynajmuje towary albo które oferuje usługi, do których one się odnoszą;

b)

przesyłka zawiera nie więcej niż jeden dokument albo jeden egzemplarz każdego dokumentu, jeżeli składa się z wielu dokumentów; w przypadku przesyłki zawierającej więcej niż jeden egzemplarz tego samego dokumentu zwolnienie może być udzielone, pod warunkiem że masa całkowita przesyłki nie przekracza 1 kg;

c)	przesyłka nie jest w serii przesyłek przekazywanych przez nadawcę temu samemu odbiorcy.

Artykuł 89

Zwolnione z należności celnych przywozowych są również artykuły nieposiadające wartości handlowej, przeznaczone do celów reklamowych, wysyłane nieodpłatnie przez dostawców ich klientom, które poza swoją funkcją reklamową nie są przydatne do wykorzystania w inny sposób.

C.   Produkty używane lub konsumowane na targach lub podobnych imprezach

Artykuł 90

1.   Z zastrzeżeniem art. 91–94 zwolnione z należności celnych przywozowych są:

a)	małe reprezentatywne wzory i próbki towarów wytwarzanych poza obszarem celnym Wspólnoty, przeznaczone na targi lub podobne imprezy;

b)	towary przywożone wyłącznie w celu ich pokazania lub demonstracji maszyn i aparatury, wytworzone poza obszarem celnym Wspólnoty i wystawiane na targach lub podobnych imprezach;

c)	różne materiały o niewielkiej wartości, jak farby, lakiery, tapety itp., wykorzystywane do budowy, wykończenia czy dekoracji tymczasowych stoisk zajmowanych przez przedstawicieli państw trzecich na targach lub podobnych imprezach, które ulegają zniszczeniu podczas użytkowania;

d)	druki, katalogi, prospekty, cenniki, plakaty reklamowe, ilustrowane lub nieilustrowane kalendarze, nieoprawione w ramki zdjęcia, i inne towary dostarczane nieodpłatnie w celu reklamowania towarów wytwarzanych poza obszarem celnym Wspólnoty i wystawianych na targach lub podobnych imprezach.

2.   Do celów stosowania przepisów ust. 1 „targi lub podobne imprezy” oznaczają:

a)	wystawy, targi, salony i podobne imprezy o charakterze handlowym, przemysłowym, rolnym lub rzemieślniczym;

b)	wystawy i imprezy organizowane głównie w celach charytatywnych;

c)	wystawy i imprezy organizowane głównie w celach naukowych, technicznych, rzemieślniczych, artystycznych, edukacyjnych lub kulturalnych, sportowych, religijnych czy kultu, związanych z działalnością związków zawodowych, turystycznych lub w celu promowania współpracy międzynarodowej;

d)	spotkania przedstawicieli organizacji międzynarodowych lub zgromadzeń;

e)	uroczystości i spotkania o charakterze oficjalnym lub upamiętniającym określone zdarzenie,

z wyjątkiem wystaw organizowanych w celach prywatnych w sklepach lub lokalach w celu sprzedaży towarów z państw trzecich.

Artykuł 91

Zwolnienie, o którym mowa w art. 90 ust. 1 lit. a), ograniczone jest do wzorów i próbek, które:

a)	są przywożone nieodpłatnie z państw trzecich lub są otrzymywane na wystawie z towarów przywiezionych luzem z tych krajów;

b)	są wyłącznie rozdawane nieodpłatnie publiczności na wystawie, do wykorzystania lub konsumpcji przez osoby, którym zostały zaoferowane;

c)	są oznaczone jako wzory lub próbki reklamowe o niewielkiej wartości jednostkowej;

d)	nie są łatwo zbywalne i w razie potrzeby są pakowane w taki sposób, aby ilość towaru w próbce była mniejsza niż najmniejsza ilość tego samego towaru sprzedawana na rynku;

e)	w przypadku artykułów żywnościowych i napojów, które nie są pakowane, jak określono w lit. d), są konsumowane na miejscu wystawy;

f)	pod względem ich całkowitej wartości i ilości odpowiadają charakterowi wystawy, liczbie odwiedzających i wielkości udziału wystawcy.

Artykuł 92

Zwolnienie, o którym mowa w art. 90 ust. 1 lit. b), ograniczone jest do towarów, które:

a)	są zużyte lub zniszczone na wystawie; oraz

b)	całkowitą wartością i ilością odpowiadają charakterowi wystawy, liczbie odwiedzających i wielkości udziału wystawcy.

Artykuł 93

Zwolnienie, o którym mowa w art. 90 ust. 1 lit. d), jest ograniczone do druków i materiałów reklamowych, które:

a)	są przeznaczone wyłącznie do bezpłatnego rozdawania publiczności w miejscu, gdzie odbywa się wystawa;

b)	pod względem ich całkowitej wartości i ilości odpowiadają charakterowi wystawy, liczbie odwiedzających i wielkości udziału wystawcy.

Artykuł 94

Zwolnienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1 lit. a) i b), nie stosuje się do:

a)	wyrobów alkoholowych;

b)	tytoniu i wyrobów tytoniowych;

c)	paliw stałych, ciekłych lub gazowych.

ROZDZIAŁ XXII

Towary przywożone do celów badawczych, analitycznych lub prób

Artykuł 95

Z zastrzeżeniem art. 96–101 zwolnione z należności celnych przywozowych są towary przeznaczone do badań, analiz lub prób mających na celu określenie ich składu, jakości lub innych parametrów technicznych, przeprowadzanych dla uzyskania informacji lub w ramach testów o charakterze przemysłowym lub handlowym.

Artykuł 96

Bez uszczerbku dla przepisów art. 99 zwolnienie, o którym mowa w art. 95, stosuje się wyłącznie pod warunkiem, że towary poddawane badaniom, analizom lub próbom zostaną w całości zużyte lub zniszczone w trakcie ich wykonywania.

Artykuł 97

Zwolnienia nie stosuje się do towarów wykorzystywanych do badań, analiz lub prób, stanowiących promocję handlową.

Artykuł 98

Zwolnienie stosuje się jedynie do tych ilości towarów, które są ściśle niezbędne do osiągnięcia celu, dla którego są przywożone. Ilości te w każdym przypadku są określane przez właściwe organy, po uwzględnieniu tego celu.

Artykuł 99

1.   Zwolnienie, o którym mowa w art. 95, stosuje się do towarów, które nie zostaną całkowicie zużyte lub zniszczone w czasie badań, analiz lub prób, pod warunkiem że produkty pozostałe, za zgodą i pod nadzorem właściwych organów, będą:

a)	całkowicie zniszczone lub pozbawione wartości handlowej po zakończeniu badań, analiz lub prób; lub

b)	przedmiotem zrzeczenia na rzecz Skarbu Państwa, bez powodowania jakichkolwiek obciążeń, o ile przepisy krajowe przewidują taka możliwość; lub

c)	w należycie uzasadnionych okolicznościach, wywiezione poza obszar celny Wspólnoty.

2.   Do celów stosowania przepisów ust. 1 „produkty pozostałe” oznaczają produkty powstałe w wyniku przeprowadzenia badań, analiz lub prób, lub towary niezużyte.

Artykuł 100

Z wyjątkiem przypadków, w których stosuje się art. 99 ust. 1, produkty pozostałe po zakończeniu badań, analiz lub prób, o których mowa w art. 95, podlegają należnościom celnym przywozowym według stawki obowiązującej w dniu zakończenia badań, analiz lub prób oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Strona zainteresowana może jednak, za zgodą i pod nadzorem właściwych organów, przekształcić pozostałe produkty na odpady lub złom. W tym przypadku wysokość należności celnych przywozowych od odpadów lub złomu określa się według ich stanu obowiązującego w chwili przekształcenia.

Artykuł 101

Termin, w którym należy przeprowadzić badania, analizy lub próby oraz w którym należy dokonać formalności administracyjnych, aby zapewnić wykorzystanie towarów zgodnie z zamierzonym celem, określany jest przez właściwe organy.

ROZDZIAŁ XXIII

Przesyłki wysyłane do organizacji zajmujących się ochroną praw autorskich lub przemysłowych i praw patentowych

Artykuł 102

Zwolnione z należności celnych przywozowych są znaki towarowe, wzory lub projekty oraz towarzysząca im dokumentacja, jak również wnioski o zatwierdzenie patentów na wynalazki lub podobnych, które mają być przedłożone właściwym organom zajmującym się ochroną praw autorskich lub przemysłowych bądź ochroną praw patentowych.

ROZDZIAŁ XXIV

Turystyczne materiały informacyjne

Artykuł 103

Bez uszczerbku dla przepisów art. 42–50 zwolnione z należności celnych przywozowych są:

a)

dokumentacja (ulotki, broszury, książki, czasopisma, przewodniki, oprawione lub nieoprawione plakaty, nieoprawione fotografie i powiększenia fotograficzne, ilustrowane i nieilustrowane mapy geograficzne, przezrocza oraz ilustrowane kalendarze) przeznaczona do bezpłatnej dystrybucji, której głównym celem jest zachęcenie społeczeństwa do odwiedzania obcych krajów, w szczególności do wzięcia udziału w spotkaniach czy imprezach kulturalnych, turystycznych, sportowych, religijnych, handlowych lub zawodowych, pod warunkiem że takie materiały zawierają nie więcej niż 25 % prywatnych ogłoszeń handlowych, z wyjątkiem wszelkich prywatnych ogłoszeń firm wspólnotowych, i że ogólny charakter celów promocyjnych jest oczywisty;

b)

wykazy i roczniki hoteli zagranicznych, publikowane przez urzędowe instytucje turystyczne lub pod ich patronatem oraz rozkłady jazdy zagranicznych służb transportowych, jeśli takie materiały są przeznaczone do bezpłatnego rozdawania i zawierają nie więcej niż 25 % prywatnych ogłoszeń handlowych, z wyjątkiem wszelkich prywatnych ogłoszeń firm wspólnotowych;

c)

materiały informacyjne dostarczone akredytowanym przedstawicielom lub korespondentom wyznaczonym przez narodowe agencje turystyczne nieprzeznaczone do rozdawania, mianowicie roczniki, wykazy numerów telefonów i teleksów, wykazy hoteli, katalogi targowe, wzory towarów rzemieślniczych o niewielkiej wartości oraz publikacje dotyczące muzeów, uniwersytetów, uzdrowisk lub innych podobnych instytucji.

ROZDZIAŁ XXV

Różnego rodzaju dokumenty i towary

Artykuł 104

Zwolnione z należności celnych przywozowych są:

a)	dokumenty przesyłane bezpłatnie instytucjom publicznym państw członkowskich;

b)	publikacje rządów państw obcych i publikacje oficjalnych organów międzynarodowych przeznaczone do nieodpłatnego rozdawnictwa;

c)	karty do głosowania dotyczące wyborów organizowanych przez organy mające swoje siedziby w państwach trzecich;

d)	przedmioty mające służyć jako dowody lub do podobnych celów przed sądami lub innymi agencjami urzędowymi państw członkowskich;

e)	wzory podpisów i drukowane okólniki dotyczące podpisów przesyłane jako część zwyczajowej wymiany informacji pomiędzy służbami publicznymi lub organami bankowymi;

f)	urzędowe druki wysyłane do banków centralnych państw członkowskich;

g)	raporty, sprawozdania z działalności, ulotki informacyjne, prospekty, blankiety przedpłat i inne dokumenty przedsiębiorstw mających swoją siedzibę w państwie trzecim i przeznaczone dla posiadaczy lub subskrybentów papierów wartościowych emitowanych przez te przedsiębiorstwa;

h)	zapisane nośniki (karty perforowane, zapisy dźwiękowe, mikrofilmy itp.) wykorzystywane do przekazywania informacji, przesyłane nieodpłatnie odbiorcy, o ile zwolnienie z należności celnych przywozowych nie prowadzi do nadużyć lub znaczących zakłóceń konkurencji;

i)	akta, dokumentacja archiwalna, formularze i inne dokumenty mające być wykorzystane w trakcie międzynarodowych spotkań, konferencji lub kongresów oraz sprawozdania z tych imprez;

j)	plany, rysunki techniczne, szkice projektów, opisy i inne podobne dokumenty przywożone w celu uzyskania lub realizacji zamówień w państwach trzecich lub w celu uczestnictwa w konkursach organizowanych na obszarze celnym Wspólnoty;

k)	dokumenty przeznaczone do wykorzystania w trakcie egzaminów przeprowadzanych na obszarze celnym Wspólnoty przez instytucje mające swoją siedzibę w państwie trzecim;

l)	drukowane formularze przeznaczone do wykorzystania jako urzędowe dokumenty w międzynarodowym ruchu pojazdów lub w transporcie towarów w ramach umów międzynarodowych;

m)	drukowane formularze, etykiety, bilety i podobne dokumenty wysyłane przez przedsiębiorstwa przewozowe lub przedsiębiorstwa hotelarskie w państwie trzecim biurom podróży mającym siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty;

n)	drukowane formularze i bilety, konosamenty, listy przewozowe i inne używane dokumenty handlowe lub urzędowe;

o)	oficjalne drukowane formularze z państw trzecich lub organów międzynarodowych oraz druki odpowiadające międzynarodowym wzorom, przesyłane w celu ich dystrybucji przez stowarzyszenia z państw trzech odpowiednim stowarzyszeniom mającym siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty;

p)	fotografie, slajdy i matryce fotograficzne, w tym zawierające opisy, przesyłane do agencji prasowych lub wydawców gazet lub czasopism;

q)	znaczki skarbowe i podobne, potwierdzające uiszczenie opłat w państwach trzecich.

ROZDZIAŁ XXVI

Materiały pomocnicze do mocowania i zabezpieczania towarów w czasie transportu

Artykuł 105

Zwolnione z należności celnych przywozowych są różnego rodzaju materiały takie, jak: sznury, słoma, płótno, papier i karton, drewno i tworzywa sztuczne, które są używane do mocowania i zabezpieczania, łącznie z ochroną przed wysoką temperaturą, towarów podczas transportu z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty, które ze swej natury nie służą do powtórnego użytku.

ROZDZIAŁ XXVII

Ściółka, pasza i karma dla zwierząt w czasie transportu

Artykuł 106

Zwolnione z należności celnych przywozowych są: wszelkiego rodzaju ściółka, pasza i karma przewożone w środkach transportu wykorzystywanych do przewożenia zwierząt z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty, przeznaczone dla zwierząt w trakcie ich transportu.

ROZDZIAŁ XXVIII

Paliwa i smary znajdujące się w drogowych pojazdach mechanicznych oraz w pojemnikach specjalnego przeznaczenia

Artykuł 107

1.   Z zastrzeżeniem art. 108, 109 i 110:

a)	paliwa przewożone w standardowych zbiornikach: — prywatnych i handlowych pojazdów mechanicznych oraz motocykli, — pojemników specjalnego przeznaczenia, wjeżdżających na obszar celny Wspólnoty;

b)	paliwa znajdujące się w przenośnych zbiornikach przewożonych przez prywatne pojazdy mechaniczne i motocykle, przy ilości maksymalnej 10 litrów na pojazd, nie naruszając krajowych przepisów dotyczących przechowywania i transportu paliw,

są zwolnione z należności celnych przywozowych.

2.   Do celów stosowania przepisów ust. 1:

a)

„handlowy pojazd mechaniczny” oznacza każdy mechaniczny pojazd drogowy (w tym ciągniki bez lub z przyczepą), który pod względem konstrukcji i wyposażenia jest przeznaczony i nadaje się do transportu odpłatnego lub nieodpłatnego: — więcej niż dziewięciu osób, włączając kierowcę, — towarów, oraz każdy pojazd drogowy do specjalnych celów innych niż transport jako taki;

b)	„prywatny pojazd mechaniczny” oznacza każdy pojazd mechaniczny nieobjęty definicją wymienioną w lit. a);

c)

„standardowe zbiorniki” oznaczają: — zbiorniki na stałe zamontowane przez producenta we wszystkich pojazdach mechanicznych takiego samego rodzaju jak dany pojazd i których zamontowanie na stałe umożliwia bezpośrednie wykorzystanie paliwa zarówno do napędu, jak, w odpowiednim przypadku, do funkcjonowania w trakcie transportu systemu chłodzenia i innych systemów, — zbiorniki na gaz przystosowane do pojazdów mechanicznych, pozwalające na bezpośrednie wykorzystanie gazu jako paliwa, jak również zbiorniki przystosowane do innych systemów, w które może być wyposażony pojazd, — zbiorniki zamontowane na stałe przez producenta we wszystkich pojemnikach takiego samego typu jak dany pojemnik i których zamontowanie na stałe umożliwia bezpośrednie wykorzystanie paliwa do funkcjonowania w trakcie transportu systemu chłodzenia i innych systemów, w które może być wyposażony pojemnik specjalnego przeznaczenia;

d)	„pojemniki specjalnego przeznaczenia” oznaczają wszystkie pojemniki wyposażone w układy chłodzenia, systemy tlenowe, izolacji termicznej lub inne.

Artykuł 108

W odniesieniu do paliw zawartych w standardowych zbiornikach handlowych pojazdów mechanicznych oraz pojemników specjalnego przeznaczenia państwa członkowskie mogą ograniczyć stosowanie zwolnień do 200 litrów na pojazd, na pojemnik i na jedną podróż.

Artykuł 109

1.   Państwa członkowskie mogą ograniczyć ilość zwalnianego z należności celnych przywozowych paliwa w przypadku:

a)	handlowych pojazdów mechanicznych dokonujących przewozów międzynarodowych do ich stref nadgranicznych maksymalnie do 25 km w linii prostej, pod warunkiem że takie przejazdy dokonywane są przez osoby zamieszkałe w strefie nadgranicznej;

b)	prywatnych pojazdów mechanicznych należących do osób zamieszkałych w strefie nadgranicznej.

2.   Do celów stosowania przepisów ust. 1 lit. b) „strefa nadgraniczna” oznacza, bez uszczerbku dla obowiązujących w tym zakresie konwencji, strefę, która nie przekracza 15 km w linii prostej od granicy. Lokalne okręgi administracyjne, których część terytorium leży w tej strefie, uważa się również za część tej strefy nadgranicznej. Państwa członkowskie mogą ustanowić odstępstwa od tej reguły.

Artykuł 110

1.   Paliwo zwolnione z należności celnych przywozowych na podstawie art. 107, 108 i 109 nie może być wykorzystywane w pojazdach innych niż te, w których zostało przywiezione, ani nie może zostać usunięte z tych pojazdów i przechowywane, z wyjątkiem okresu niezbędnych napraw tych pojazdów, nie może też zostać odpłatnie lub nieodpłatnie odstąpione przez osobę korzystającą ze zwolnienia.

2.   Naruszenie przepisów ust. 1 powoduje obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych od wymienionych produktów według stawki obowiązującej w dniu tego naruszenia oraz według rodzaju towarów i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez właściwe organy.

Artykuł 111

Zwolnienie, o którym mowa w art. 107, stosuje się również do smarów znajdujących się w pojazdach mechanicznych i potrzebnych do ich normalnego działania podczas jazdy.

ROZDZIAŁ XXIX

Materiały przeznaczone do budowy, utrzymania i ozdoby pomników lub cmentarzy ofiar wojennych

Artykuł 112

Zwolnione z należności celnych przywozowych są wszelkiego rodzaju towary przywożone przez organizacje uprawnione do tego celu przez właściwe organy, przeznaczone do wykorzystania przy budowie, utrzymaniu lub ozdobie cmentarzy, grobów i pomników upamiętniających ofiary wojenne państw trzecich pochowane na obszarze celnym Wspólnoty.

ROZDZIAŁ XXX

Trumny, urny pogrzebowe i ozdobne artykuły pogrzebowe

Artykuł 113

Zwolnione z należności celnych przywozowych są:

a)	trumny zawierające zwłoki i urny z prochami zmarłych, jak również kwiaty, wieńce pogrzebowe i inne ozdobne przedmioty zwykle im towarzyszące;

b)

kwiaty, wieńce i inne przedmioty ozdobne przywożone przez osoby mające miejsce zamieszkania w państwach trzecich, biorące udział w pogrzebie lub przybywające w celu udekorowania grobów znajdujących się na obszarze celnym Wspólnoty, pod warunkiem że rodzaj i ilość przywożonych towarów nie wskazuje na przeznaczenie handlowe.

TYTUŁ III

ZWOLNIENIE Z NALEŻNOŚCI CELNYCH WYWOZOWYCH

ROZDZIAŁ I

Przesyłki o niewielkiej wartości

Artykuł 114

Zwolnione z należności celnych wywozowych są przesyłki wysłane do odbiorców listem lub paczką i zawierające towary o całkowitej wartości nieprzekraczającej 10 EUR.

ROZDZIAŁ II

Zwierzęta domowe wywożone w związku z przeniesieniem działalności rolniczej ze Wspólnoty do państwa trzeciego

Artykuł 115

1.   Zwolnione z należności celnych wywozowych są zwierzęta domowe zaliczane do żywego inwentarza gospodarstwa rolnego, które zaprzestało działalności na obszarze celnym Wspólnoty i przenosi swoją działalność do państwa trzeciego.

2.   Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, jest ograniczone do zwierząt domowych, których liczba odpowiada rodzajowi i wielkości gospodarstwa rolnego.

ROZDZIAŁ III

Produkty uzyskane przez producentów rolnych na obszarach znajdujących się we Wspólnocie

Artykuł 116

1.   Zwolnione z należności celnych wywozowych są produkty rolne lub hodowlane uzyskane na gruntach na obszarze celnym Wspólnoty w bezpośrednim sąsiedztwie państwa trzeciego, stanowiących własność lub wydzierżawionych przez osoby posiadające swoje główne gospodarstwo w państwie trzecim w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru celnego Wspólnoty.

2.   W celu stosowania przepisów ust. 1 produkty uzyskane ze zwierząt domowych muszą pochodzić ze zwierząt pochodzących z danego państwa trzeciego lub spełniać tamtejsze wymogi dopuszczenia do swobodnego obrotu.

Artykuł 117

Zwolnienie, o którym mowa w art. 116 ust. 1, ograniczone jest do produktów, które nie zostały poddane innym zabiegom niż te, które następują zwykle po ich zbiorze lub produkcji.

Artykuł 118

Zwolnienie stosuje się tylko do produktów wprowadzonych do danego państwa trzeciego przez producenta rolnego lub na jego rzecz.

ROZDZIAŁ IV

Nasiona wywożone przez producentów rolnych w celu wykorzystania na obszarach położonych w państwach trzecich

Artykuł 119

Zwolnione z należności celnych wywozowych są nasiona przeznaczone do wykorzystania na gruntach znajdujących się w państwie trzecim, w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru celnego Wspólnoty, stanowiących własność lub wydzierżawionych przez osoby posiadające swoje główne gospodarstwo na tym obszarze celnym w bezpośrednim sąsiedztwie danego państwa trzeciego.

Artykuł 120

Zwolnienie, o którym mowa w art. 119, jest ograniczone do ilości nasion wymaganych do prowadzenia gospodarstwa.

Zwolnienie stosuje się tylko do nasion wywożonych bezpośrednio z obszaru celnego Wspólnoty przez producenta rolnego lub na jego rzecz.

ROZDZIAŁ V

Ściółka i pasze dla zwierząt w czasie wywozu

Artykuł 121

Zwolnione z należności celnych wywozowych są: wszelkiego rodzaju ściółka i pasza przewożona w środkach transportu wykorzystywanych do przewożenia zwierząt z obszaru celnego Wspólnoty do państwa trzeciego, przeznaczone dla zwierząt w czasie ich transportu.

TYTUŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 122

1.   Z zastrzeżeniem ust. 2 tytuł II stosuje się zarówno do towarów wprowadzonych do swobodnego obrotu, pochodzących bezpośrednio z państw trzecich, jak i do towarów zgłoszonych do swobodnego obrotu po objęciu ich inną procedurą celną.

2.   Przypadki, w których towary zgłoszone do swobodnego obrotu, po objęciu ich wcześniej inną procedurą celną, mogą nie być zwolnione z należności celnych, określone są zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 247a rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

3.   Towary, które mogą być przywożone w ramach zwolnienia celnego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, nie podlegają ograniczeniom ilościowym stosowanym zgodnie ze środkami przyjętymi na mocy art. 133 Traktatu.

Artykuł 123

W przypadku gdy zwolnienie z należności celnych przywozowych następuje pod warunkiem szczególnego przeznaczenia towarów przez odbiorcę, jedynie właściwe organy państwa członkowskiego, na obszarze którego towary mają być tak wykorzystane, mogą udzielić zwolnienia.

Artykuł 124

Właściwe organy państw członkowskich podejmą wszelkie właściwe środki w celu zapewnienia, by towary objęte procedurą dopuszczenia do swobodnego obrotu, po warunkowym zwolnieniu ich z należności celnych przywozowych ze względu na szczególne przeznaczenia ich przez odbiorcę, nie mogły być wykorzystane w innych celach bez uiszczenia należności celnych przywozowych, z wyjątkiem przypadków, w których zmiana przeznaczenia dokonana zostanie zgodne z warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 125

Jeśli ta sama osoba równocześnie spełnia warunki wymagane do uzyskania zwolnienia z należności celnych przywozowych lub wywozowych, w myśl różnych przepisów niniejszego rozporządzenia, to przepisy te stosuje się równocześnie.

Artykuł 126

W przypadku gdy niniejsze rozporządzenie określa, że zwolnienie stosuje się po spełnieniu pewnych warunków, osoba zainteresowana przedstawia właściwym organom dowody, iż takie warunki zostały spełnione.

Artykuł 127

W przypadku przywozu bądź wywozu zwolnionego z należności celnych w ramach limitu kwoty określonej w euro, państwa członkowskie mogą zaokrąglić do góry lub w dół sumę, którą otrzymuje się przez przeliczanie tej kwoty na walutę krajową.

Państwa członkowskie mogą również nie zmieniać równowartości w walucie krajowej kwoty określonej w euro, jeżeli przy określaniu kursów, przewidzianym w art. 18 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, po przeliczeniu tej kwoty, przed zaokrągleniem określonym w akapicie pierwszym, kwota wyrażona w walucie krajowej zostanie zmieniona o mniej niż 5 % lub ulega zmniejszeniu.

Artykuł 128

1.   Przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią przeszkody do stosowania przez państwa członkowskie:

a)	zwolnienia na podstawie Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych z dnia 18 kwietnia 1961 r., Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z dnia 24 kwietnia 1963 r. lub innych konwencji konsularnych, lub Nowojorskiej konwencji z dnia 16 grudnia 1969 r. o misjach specjalnych;

b)	zwolnienia na podstawie zwyczajowych przywilejów wynikających z umów międzynarodowych lub umów dotyczących siedzib, których stroną jest państwo trzecie lub organizacja międzynarodowa, w tym zwolnienia z okazji spotkań międzynarodowych;

c)	zwolnienia na podstawie zwyczajowych przywilejów i immunitetów wynikających z umów międzynarodowych zawartych przez wszystkie państwa członkowskie i ustanawiających instytuty bądź organizacje prawa międzynarodowego o charakterze kulturalnym lub naukowym;

d)	zwolnienia, na podstawie zwyczajowych przywilejów i immunitetów, wynikających z umów o współpracy kulturalnej, naukowej lub technicznej, zawartych z państwami trzecimi;

e)	specjalnego zwolnienia wprowadzonego zgodnie z umowami zawartymi z państwami trzecimi i ustanawiającymi wspólne działania mające na celu ochronę osób lub środowiska naturalnego;

f)	specjalnego zwolnienia wprowadzonego zgodnie z umowami zawartymi z sąsiadującymi państwami trzecimi, uzasadnionego rodzajem handlu w strefie nadgranicznej danych krajów;

g)

zwolnienia udzielonego w ramach umów zawartych na zasadzie wzajemności z państwami trzecimi będącymi Umawiającymi się Stronami Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym (Chicago 1944 r.) do celów stosowania zaleceń praktycznych 4.42 i 4.44 załącznika 9 tejże konwencji (wydanie ósme, lipiec 1980 r.).

2.   Jeśli konwencja międzynarodowa, której nie dotyczy żadna z kategorii określonych w ust. 1, do której państwo członkowskie ma zamiar przystąpić, przewiduje udzielenie zwolnienia, dane państwo członkowskie przedstawia Komisji wniosek o zastosowanie takiego zwolnienia, dostarczając Komisji wszystkich niezbędnych informacji.

Podjęcie decyzji w sprawie takiego wniosku następuje zgodnie z procedurą określoną w art. 247a rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

3.   Dostarczenie informacji, o których mowa w ust. 2, nie jest wymagane, jeśli konwencja międzynarodowa dotyczy udzielenia zwolnienia nieprzekraczającego limitów określonych przez prawo wspólnotowe.

Artykuł 129

1.   Państwa członkowskie informują Komisję o przepisach celnych zawartych w konwencjach międzynarodowych i umowach typu określonego w art. 128 ust. 1 lit. b), c), d), e), f) i g) oraz art. 128 ust. 3, zawartych po dniu 26 kwietnia 1983 r.

2.   Komisja przesyła do innych państw członkowskich teksty konwencji i umów przekazanych jej zgodnie z ust. 1.

Artykuł 130

Przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią przeszkody dla utrzymywania:

a)	przez Grecję specjalnego statusu przyznanego górze Athos gwarantowanego przez art. 105 Konstytucji Grecji;

b)	przez Francję i Hiszpanię, aż do wejścia w życie zasad regulujących stosunki handlowe między Wspólnotą i Andorą, zwolnień wynikających odpowiednio z Konwencji z dnia 13 lipca 1867 r. oraz Konwencji zawartej w dniach 22 i 23 listopada 1867 r. między tymi krajami i Andorą;

c)	przez państwa członkowskie, do wysokości 210 EUR, zwolnień, których państwa te udzielały w dniu 1 stycznia 1983 r. marynarzom floty handlowej dokonującej przewozów międzynarodowych;

d)	przez Zjednoczone Królestwo zwolnień w przywozie towarów przeznaczonych dla własnych sił zbrojnych lub personelu cywilnego towarzyszącego tym siłom lub dla zaopatrzenia ich stołówek i mes, wynikających z Traktatu o Ustanowieniu dotyczącego Republiki Cypryjskiej z dnia 16 sierpnia 1960 r.

Artykuł 131

1.   Do czasu wydania wspólnotowych przepisów w danej dziedzinie państwa członkowskie mogą udzielać szczególnych zwolnień siłom zbrojnym stacjonującym na obszarze państwa członkowskiego i niewchodzącym w skład jego sił zbrojnych, z zastosowaniem przepisów umów międzynarodowych.

2.   Do czasu wydania przepisów wspólnotowych w danej dziedzinie niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody dla utrzymywania przez państwa członkowskie zwolnień udzielonych pracownikom przesiedlającym się po przynajmniej sześciomiesięcznym pobycie poza obszarem celnym Wspólnoty związanym z działalnością zawodową.

Artykuł 132

Niniejsze rozporządzenie stosuje się, nie naruszając:

a)	rozporządzenia (EWG) nr 2913/92;

b)	obowiązujących przepisów dotyczących zaopatrzenia na statkach, w samolotach i pociągach międzynarodowych;

c)	przepisów w sprawie zwolnień ustanowionych innymi aktami wspólnotowymi.

Artykuł 133

Rozporządzenie (EWG) nr 918/83, zmienione aktami wymienionymi w załączniku V, zostaje uchylone.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku VI.

Artykuł 134

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r.

---

(1)  Opinia z dnia 24 marca 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2)  Dz.U. L 105 z 23.4.1983, s. 1.

(3)  Zob. załącznik V.

(4)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

(5)  Dz.U. L 346 z 29.12.2007, s. 6.

(6)  Dz.U. L 347 z 11.12.2006, s. 1.

---

---

---

---

---

---

---