I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa

27.10.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/5

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1010/2009

z dnia 22 października 2009 r.

ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 ustanawiającego wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (1), w szczególności jego art. 6 ust. 3, art. 8 ust. 3, art. 9 ust. 1, art. 12 ust. 4 i 5, art. 13 ust. 1, art. 16 ust. 1 i 3, art. 17 ust. 3, art. 20 ust. 4, art. 49 ust. 1 oraz art. 52,

po konsultacji z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 1005/2008 przewiduje przyjęcie szczegółowych zasad i środków wykonania zawartych w nim przepisów.

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 3 i art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 termin trzech dni roboczych, ustanowiony w odniesieniu do obowiązku uprzedniego powiadomienia o wyładunku lub przeładunku w porcie oraz w odniesieniu do obowiązku przekazywania świadectw połowowych przed przewidywanym terminem przybycia produktów rybołówstwa na miejsce wejścia na terytorium Wspólnoty, może zostać zmieniony w świetle określonych czynników. Tymi czynnikami są: rodzaj produktu rybołówstwa; odległość pomiędzy łowiskiem, miejscem wyładunku i portami, w których dane statki są zarejestrowane lub zaewidencjonowane; odległość od miejsca wejścia na terytorium Wspólnoty; wykorzystane środki transportu. Świeże produkty rybołówstwa i przesyłki dostarczane drogą lotniczą, lądową lub koleją wymagają krótszego terminu niż trzy dni robocze.

(3)

W dokumentach znajdujących się w obiegu w związku z uprzednim powiadomieniem o wyładunku i przeładunku, deklaracjami wyładunku i przeładunku i sprawozdaniami z obserwacji należy zapewnić spójność. W związku z tym format tych dokumentów musi zostać ustalony zgodnie z art. 6 ust. 1, art. 8 ust. 3 i art. 49 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

(4)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i art. 17 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 państwa członkowskie przeprowadzają inspekcje w portach w odniesieniu do co najmniej 5 % operacji wyładunku i przeładunku dokonywanych przez statki rybackie z krajów trzecich oraz weryfikacje, które uznają za konieczne w celu zapewnienia należytego stosowania przepisów niniejszego rozporządzenia zgodnie z poziomami referencyjnymi ustalonymi w oparciu o zasady zarządzania ryzykiem i w oparciu o krajowe i wspólnotowe kryteria zarządzania ryzykiem. Należy ustanowić wspólne kryteria zarządzania ryzykiem na potrzeby działań kontrolnych, inspekcyjnych i weryfikacyjnych w celu umożliwienia terminowego przeprowadzania analizy ryzyka i globalnej oceny istotnych informacji uzyskanych w trakcie kontroli. Celem wspólnych kryteriów jest zapewnienie zharmonizowanego podejścia do inspekcji i weryfikacji we wszystkich państwach członkowskich oraz stworzenie równych szans dla wszystkich przedsiębiorców.

(5)

Zgodnie z art. 52 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 środki niezbędne do wprowadzenia w życie przepisów tego rozporządzenia przyjmuje się zgodnie z procedurą komitetową. Biorąc pod uwagę, że w odniesieniu do właściwego wdrożenia systemu świadectw połowowych Wspólnota powinna uwzględnić możliwe ograniczenia w zakresie dostępnych środków, należy zmienić ten system w odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa pozyskiwanych przez małe statki rybackie, wprowadzając możliwość stosowania uproszczonych świadectw połowowych. Wobec braku ogólnej definicji łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego należy ustanowić określone szczegółowo kryteria, na podstawie których eksporter może zwrócić się o zatwierdzenie uproszczonego świadectwa połowowego. Kryteria te powinny uwzględniać przede wszystkim ograniczone możliwości przedmiotowych statków rybackich, w odniesieniu do których obowiązek stosowania standardowego systemu świadectw połowowych stanowiłby nieproporcjonalnie duże obciążenie.

(6)

W art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 przewidziano uznanie systemów dokumentacji połowowej uzgodnionych i obowiązujących w ramach regionalnych organizacji ds. rybołówstwa (zwanych dalej RFMO), o ile spełniają one wymogi przedmiotowego rozporządzenia. Niektóre z tych systemów mogą zostać uznane za systemy spełniające wymogi rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, a inne podlegają dodatkowym warunkom.

(7)

Przedsiębiorcy, którzy spełniają wymogi dotyczące przyznania statusu zatwierdzonego podmiotu gospodarczego, powinni mieć możliwość skorzystania z uproszczonego trybu w odniesieniu do przywozu produktów rybołówstwa na terytorium Wspólnoty. Konieczne jest ustanowienie we wszystkich państwach członkowskich wspólnych warunków przyznawania, zmiany lub wycofania świadectw zatwierdzonych podmiotów gospodarczych oraz zawieszania lub unieważniania statusu zatwierdzonego podmiotu gospodarczego, jak również zasad ubiegania się o świadectwa zatwierdzonych podmiotów gospodarczych i ich wystawiania.

(8)

W art. 12 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 przewidziano współpracę administracyjną między Komisją i krajami trzecimi w obszarach związanych z wdrożeniem przepisów dotyczących świadectw połowowych. Zgodnie z art. 20 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 w porozumieniu z państwami bandery świadectwo połowowe może być wystawiane, zatwierdzane lub przekazywane w formie elektronicznej lub może być zastąpione przez elektroniczny system identyfikowalności zapewniający taki sam poziom kontroli przez organy. Tego rodzaju mechanizmy administracyjne uzgodnione z państwami bandery podlegają regularnej aktualizacji, o czym we właściwym czasie zostają poinformowane państwa członkowskie oraz opinia publiczna.

(9)

Zgodnie z art. 51 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 tworzy się system wzajemnej pomocy między państwami członkowskimi, z udziałem krajów trzecich i Komisji. Tego rodzaju współpraca na szczeblu administracyjnym jest kluczowa dla zapewnienia właściwego wdrożenia wspólnotowego systemu świadectw połowowych oraz przeprowadzenia właściwego dochodzenia i egzekucji kar w przypadku nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów. Należy zatem opracować zasady systematycznej wymiany informacji inicjowanej na żądanie lub spontanicznie oraz zasady przewidujące możliwość wnioskowania o środki egzekucyjne i o powiadomienie administracyjne przez inne państwo członkowskie. Należy ustanowić praktyczne procedury wymiany informacji i wnioskowania o pomoc. Przepisy te nie wpływają jednakże na stosowanie w państwach członkowskich przepisów o współpracy sądowej w sprawach karnych.

(10)

Kwestię ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez państwa członkowskie reguluje dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (2). Kwestie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez Komisję reguluje rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (3), w szczególności w odniesieniu do wymogów dotyczących poufności i bezpieczeństwa przetwarzania danych, przekazywania danych osobowych z krajowych systemów państw członkowskich na rzecz Komisji, legalności przetwarzania danych i prawa osób, których dane te dotyczą, do informacji na temat ich danych osobowych, dostępu do nich i do ich sprostowywania.

(11)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, zawierający wykaz produktów wyłączonych z definicji „produktów rybołówstwa”, może podlegać corocznemu przeglądowi zgodnie z art. 12 ust. 5 na podstawie informacji zebranych zgodnie z rozdziałami: II, III, IV, V, VIII, X i XII. W związku z tym, na podstawie informacji zebranych w ramach współpracy przewidzianej w art. 20 ust. 4, załącznik I zostaje odpowiednio zmieniony.

(12)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

INSPEKCJE STATKÓW RYBACKICH Z KRAJÓW TRZECICH W PORTACH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH

ROZDZIAŁ I

Warunki wejścia statków rybackich z krajów trzecich do portów

Artykuł 1

Uprzednie powiadomienie

Na zasadzie odstępstwa od art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 w odniesieniu do statków dokonujących wyładunku rodzajów produktów rybołówstwa wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia obowiązuje termin dostarczenia uprzedniego powiadomienia wynoszący 4 godziny.

Artykuł 2

Formularz uprzedniego powiadomienia

1. Formularz uprzedniego powiadomienia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, określa się w załączniku IIA do niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku gdy każdemu z połowów towarzyszy zatwierdzone świadectwo połowowe, można zastosować uproszczony formularz uprzedniego powiadomienia określony w załączniku IIB.

Artykuł 3

Procedury i formularze w odniesieniu do deklaracji przedkładanych przed wyładunkiem i przeładunkiem

1. Formularz deklaracji przedkładanej przed wyładunkiem, o której mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, określa się w załączniku IIIA do niniejszego rozporządzenia.

2. Formularz deklaracji przedkładanej przed przeładunkiem, o której mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, określa się w załączniku IIIB do niniejszego rozporządzenia.

3. Statek rybacki z kraju trzeciego może dostarczyć deklarację przedkładaną przed wyładunkiem lub przed przeładunkiem w formie elektronicznej, jeżeli państwo członkowskie, z którego wyznaczonych portów wyładunku i przeładunku zamierza on skorzystać, oraz państwo bandery przedmiotowego statku zawarły porozumienie o elektronicznej wymianie danych.

4. Jeżeli w porozumieniu, o którym mowa w ust. 3, nie przewidziano inaczej, statek rybacki z kraju trzeciego dostarcza deklarację przedkładaną przed wyładunkiem lub przed przeładunkiem w następującej formie:

a)	w języku urzędowym państwa członkowskiego wyładunku lub przeładunku; lub

b)	w języku angielskim, jeżeli został on dopuszczony przez państwo członkowskie wyładunku lub przeładunku.

5. Deklaracja przedkładana przed wyładunkiem lub przed przeładunkiem dostarczana jest przynajmniej 4 godziny przed przewidywanym wyładunkiem lub przeładunkiem.

ROZDZIAŁ II

Inspekcje w portach

Artykuł 4

Poziomy referencyjne dla inspekcji w portach

Poziomy referencyjne dla inspekcji w portach, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, obejmują następujące kryteria:

a)	dany gatunek podlega planowi zarządzania lub odbudowy;

podejrzewa się, że dany statek rybacki nie stosuje obowiązujących przepisów w zakresie satelitarnego systemu monitorowania statków (VMS) zgodnie z rozdziałem IV rozporządzenia Komisji (WE) nr 2244/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. ustanawiającego szczegółowe przepisy dotyczące satelitarnych systemów monitorowania statków (4);

c)	dany statek rybacki nie był przedmiotem kontroli w porcie w danym państwie członkowskim portu przez ostatnie 3 miesiące;

d)	dany statek rybacki nie był przedmiotem kontroli przeprowadzanej przez dane państwo członkowskie portu przez ostatnie 6 miesięcy;

e)	dany statek rybacki nie figuruje w wykazie zakładów, z których jest dozwolony przywóz wymienionych produktów pochodzenia zwierzęcego, zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (5);

f)	przywóz, wywóz lub obrót produktami rybołówstwa, które uzyskano z gatunku o dużej wartości handlowej;

g)	wprowadzenie nowych rodzajów produktów rybołówstwa lub odkrycie nowych modeli handlu;

h)	rozbieżności pomiędzy modelami handlu a znaną działalnością połowową państwa bandery, w szczególności w odniesieniu do poławianych gatunków, wielkości lub charakterystyki jego floty rybackiej;

i)	rozbieżności pomiędzy modelami handlu a znaną działalnością połowową prowadzoną przez kraj trzeci, w szczególności w odniesieniu do charakterystyki jego przemysłu przetwórczego lub prowadzonego przez nie obrotu produktami rybołówstwa;

j)	nieuzasadnione pod kątem kryteriów ekonomicznych modele handlowe;

k)	udział nowo założonego przedsiębiorstwa;

l)	znaczący i nagły wzrost wielkości obrotu danym gatunkiem;

m)	dostarczenie kopii świadectw połowowych wraz z oświadczeniami zakładów przetwórczych zgodnie z załącznikiem IV do rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, na przykład w sytuacji, gdy połów został podzielony podczas produkcji;

n)	uprzednie powiadomienie, wymagane na mocy art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, nie zostało dostarczone we właściwym terminie lub zawiera niekompletne informacje;

o)	rozbieżności pomiędzy danymi o połowie przekazanymi przez przedsiębiorcę i innymi informacjami dostępnymi właściwemu organowi;

p)	podejrzenie, że statek lub jego właściciel uczestniczą lub uczestniczyli w nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowach;

q)	statek niedawno zmienił nazwę, banderę lub numer rejestracyjny;

brak wymiany informacji z państwem bandery zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 lub dostępne są informacje o możliwych nieprawidłowościach w zakresie zatwierdzania świadectw połowowych przez dane państwo bandery (np. zgubiono, skradziono lub sfałszowano stempel lub pieczęć właściwego organu);

s)	przypuszczalne niedociągnięcia w systemie kontroli państwa bandery;

t)	dani przedsiębiorcy uczestniczyli już w nielegalnych działaniach i stanowią potencjalne zagrożenie w związku z nielegalnymi, nieraportowanymi i nieuregulowanymi połowami.

Artykuł 5

Sprawozdawczość w zakresie stosowania poziomów referencyjnych

1. Państwa członkowskie składają sprawozdanie ze stosowania poziomów referencyjnych, o których mowa w art. 4, w sprawozdaniu przekazywanym Komisji co dwa lata zgodnie z art. 55 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

2. Na podstawie tych sprawozdań oraz własnych obserwacji Komisja dokonuje oceny i ewentualnej zmiany poziomów referencyjnych.

TYTUŁ II

SYSTEM ŚWIADECTW POŁOWOWYCH W WYWOZIE I PRZYWOZIE PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA

ROZDZIAŁ I

Świadectwa połowowe

Artykuł 6

Uproszczone świadectwo połowowe

1. Niniejszy artykuł dotyczy statków rybackich z krajów trzecich:

a)	o całkowitej długości poniżej 12 metrów bez narzędzia ciągnionego; lub

b)	o całkowitej długości poniżej 8 metrów z narzędziem ciągnionym; lub

c)	bez nadbudówki; lub

d)	o pojemności brutto poniżej 20 ton pomiarowych.

2. W przypadku połowów ze statków rybackich z krajów trzecich, o których mowa w ust. 1, które wyładowywane są jedynie w państwie bandery tych statków i które razem stanowią jedną przesyłkę, dopuszcza się stosowanie uproszczonego świadectwa połowowego zamiast świadectwa połowowego, o którym mowa w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008. Uproszczone świadectwo połowowe zawiera wszystkie informacje wyszczególnione we wzorze przedstawionym w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia i jest zatwierdzane przez organ administracji publicznej państwa bandery posiadający niezbędne kompetencje do poświadczania dokładności tych informacji.

3. Podmiot dokonujący wywozu przesyłki zwraca się do organu administracji publicznej o zatwierdzenie uproszczonego świadectwa połowowego po uprzednim dostarczeniu wszystkich informacji określonych we wzorze przedstawionym w załączniku IV.

Artykuł 7

Uznane systemy dokumentacji połowowej w regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa (RFMO)

1. Systemy dokumentacji połowowej przyjęte przez regionalne organizacje ds. rybołówstwa i wymienione w części I załącznika V do niniejszego rozporządzenia uznaje się do celów art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 za zgodne z wymaganiami tego rozporządzenia bez dodatkowych warunków.

2. Systemy dokumentacji połowowej przyjęte przez regionalne organizacje ds. rybołówstwa wymienione w części II załącznika V do niniejszego rozporządzenia uznaje się do celów art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 za zgodne z wymaganiami tego rozporządzenia z zastrzeżeniem spełnienia dodatkowych warunków.

Artykuł 8

Termin dostarczenia świadectw połowowych

Na zasadzie odstępstwa od art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 w odniesieniu do świadectw połowowych na przywóz produktów rybołówstwa w przesyłkach przy pomocy środków transportu, o których mowa w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia, obowiązuje krótszy termin ich dostarczenia, określony w wymienionym załączniku.

ROZDZIAŁ II

Zatwierdzone podmioty gospodarcze

Sekcja 1

Warunki przyznania świadectwa zatwierdzonego podmiotu gospodarczego

Artykuł 9

Przepisy ogólne

Podmioty gospodarcze mogą, po złożeniu wniosku, otrzymać świadectwo zatwierdzonego podmiotu gospodarczego (zwane dalej „świadectwem APEO”) do celów art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 jedynie, jeżeli:

a)	posiadają one świadectwo upoważnionego podmiotu gospodarczego (zwane dalej „świadectwem AEO”) zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2454/93 (6) (zwanym dalej „przepisami wykonawczymi Wspólnotowego Kodeksu Celnego”); oraz

b)	spełniają one kryteria określone w art. 16 ust. 3 lit. a)–g) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 i opisane szczegółowo w art. 10–13 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 10

Wystarczająca skala działalności przywozowej

1. Wystarczająca liczba i wielkość dokonywanych operacji przywozu, o których mowa w art. 16 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, musi zostać osiągnięta w państwie członkowskim, w którym dany podmiot posiada siedzibę.

2. Każde państwo członkowskie ustala minimalny próg w zakresie liczby i wielkości operacji przywozu i informuje o nim Komisję.

Artykuł 11

Dotychczasowe spełnianie wymogów

1. Kryterium dotychczasowego spełniania wymogów przewidzianych na mocy środków ochrony i zarządzania, o którym mowa w art. 16 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, uznaje się za spełnione, jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat poprzedzających złożenie wniosku wnioskodawca:

a)	nie naruszył w istotny sposób zasad wspólnej polityki rybołówstwa;

b)	nie dopuścił się wielokrotnego naruszenia zasad wspólnej polityki rybołówstwa;

c)	nie brał udziału, bezpośrednio lub pośrednio, w działaniach statków lub przedsiębiorców uczestniczących w nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowach lub działaniach, które są obecnie przedmiotem dochodzenia pod tym kątem, ani nie wspierał takich działań; oraz

d)	nie brał udziału, bezpośrednio lub pośrednio, w działaniach statków znajdujących się w wykazie statków prowadzących nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy, przyjętym przez RFMO, ani nie wspierał takich działań.

2. Niezależnie od ust. 1 kryterium dotychczasowego spełniania wymogów przewidzianych na mocy środków ochrony i zarządzania można uznać za spełnione, jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego uzna naruszenie, którego dopuścił się wnioskodawca, za:

a)	nieistotne; i

b)	o małym znaczeniu ilościowym w stosunku do liczby lub wielkości dokonywanych przez wnioskodawcę działań przywozowych.

Artykuł 12

Prowadzenie ewidencji

System zarządzania świadectwami połowowymi oraz, we właściwych przypadkach, ewidencję dotyczącą przetwarzania, o których mowa w art. 16 ust. 3 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, uznaje się za właściwe, jeżeli zapewniają one:

a)	obsługę świadectw połowowych związanych z obrotem produktami rybołówstwa;

b)	archiwizację ewidencji i informacji dotyczących wnioskodawcy; oraz

c)	ochronę przed utratą informacji.

Artykuł 13

Ułatwienia

Ułatwienia, o których mowa w art. 16 ust. 3 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, uznaje się za właściwe, jeżeli:

a)	zapobiegają one nieuprawnionemu dostępowi do przestrzeni magazynowych, spedycyjnych, stref załadunku i przestrzeni ładunkowych;

b)	zapewniają one obsługę produktów rybołówstwa, w tym ochronę przed fałszerstwami w odniesieniu do partii ładunku;

c)	zapewniają one obsługę pozwoleń na przywóz/wywóz w powiązaniu z zakazami i ograniczeniami oraz z możliwością odróżnienia produktów rybołówstwa objętych świadectwom połowowym od produktów rybołówstwa, które nie są nimi objęte.

Sekcja 2

Wniosek o świadectwo APEO

Artykuł 14

Złożenie wniosku

1. Wniosek o świadectwo APEO składa się we właściwym organie państwa członkowskiego, na terytorium którego importer posiada swoją siedzibę, zgodnie ze wzorem określonym w załączniku VII.

2. Wniosek zawiera ewidencję i dokumentację umożliwiającą właściwemu organowi państwa członkowskiego weryfikację i monitorowanie spełnienia kryteriów ustanowionych w art. 9–13 niniejszego rozporządzenia, w tym kopię świadectwa AEO wydanego zgodnie z przepisami wykonawczymi Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Wnioskodawcy dostarczają niezbędne dane właściwemu organowi państwa członkowskiego.

3. Jeżeli część istotnej ewidencji i dokumentacji przechowywana jest w innym państwie członkowskim, stosuje się tryb konsultacji, o którym mowa w art. 17.

4. Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego stwierdzi, że wniosek nie zawiera wszystkich niezbędnych informacji, zwraca się on do wnioskodawcy w terminie 30 dni kalendarzowych od otrzymania wniosku o dostarczenie stosownych informacji.

5. Jeżeli organ ten otrzymał wszystkie niezbędne informacje, informuje on wnioskodawcę, że wniosek został uznany za kompletny, podając datę, od której rozpoczynają swój bieg terminy określone w art. 18 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

6. Jeżeli przedsiębiorca, któremu przyznano status zatwierdzonego podmiotu gospodarczego w jednym państwie członkowskim, składa wniosek o przyznanie tego samego statusu w innym państwie członkowskim, załącza on kopię świadectwa APEO przyznanego w pierwszym państwie członkowskim.

Artykuł 15

Niedopuszczalność wniosków

Wniosek, o którym mowa w art. 14, jest niedopuszczalny w następujących przypadkach:

a)	jeżeli wniosek jest niezgodny z art. 14; lub

b)	jeżeli wniosek składany jest w ciągu trzech lat od wycofania świadectwa APEO, o którym mowa w art. 27 ust. 1 lit. a), b) i d).

Sekcja 3

Procedura wydawania świadectw APEO

Artykuł 16

Rozpatrzenie wniosku

1. Organ państwa członkowskiego wydającego świadectwo rozpatruje wniosek pod kątem spełnienia kryteriów określonych w art. 9–13. Rozpatrzenie wniosku i jego wyniki są dokumentowane przez właściwy organ państwa członkowskiego.

2. Jeżeli wnioskodawca posiada „świadectwo AEO – bezpieczeństwo i ochrona” lub „świadectwo AEO – uproszczenia celne/bezpieczeństwo i ochrona”, o których mowa w art. 14a przepisów wykonawczych Wspólnotowego Kodeksu Celnego, kryteria określone w art. 13 nie zostają uwzględnione.

3. Jeżeli wnioskodawcy przyznano już wcześniej status zatwierdzonego podmiotu gospodarczego w innym państwie członkowskim, organ wydający świadectwo sprawdza, czy spełnione zostały poniższe kryteria:

a)	kryteria określone w art. 12 i 13;

b)	ewentualnie, kryteria określone w art. 10 i 11.

4. Organ wydający świadectwo może przyjąć wnioski przedstawione przez specjalistę w odpowiednich dziedzinach, o których mowa w art. 12 i 13, w odniesieniu do kryteriów, o których mowa w tych artykułach. Specjalista ten nie może mieć jakichkolwiek powiązań z wnioskodawcą.

Artykuł 17

Konsultacje z innymi państwami członkowskimi

1. Organ wydający świadectwo konsultuje się z właściwymi organami innych państw członkowskich, w przypadku gdy organ ten nie ma możliwości sprawdzenia, czy spełnione zostało jedno z lub szereg kryteriów określonych w art. 9–13, ze względu na brak informacji lub możliwości sprawdzenia tych informacji. Właściwy organ państwa członkowskiego poproszony o konsultację odpowiada w ciągu 60 dni kalendarzowych, poczynając od daty dostarczenia wniosku o konsultację przez organ państwa członkowskiego wydającego świadectwo.

2. Jeżeli właściwy organ poproszony o konsultację nie odpowie w terminie 60 dni kalendarzowych, o którym mowa w ust. 1, organ wydający świadectwo może przyjąć, że wnioskodawca spełnia kryteria, których dotyczyła konsultacja.

Artykuł 18

Wydanie świadectwa APEO

1. Organ wydający świadectwo wydaje świadectwo APEO zgodnie ze wzorem podanym w załączniku VIII.

2. Świadectwo APEO wydaje się w ciągu 90 dni kalendarzowych od daty otrzymania wszystkich niezbędnych informacji zgodnie z art. 14.

3. Termin 90 dni kalendarzowych przewidziany w ust. 2 może zostać przedłużony o dodatkowy okres 30 dni kalendarzowych, w przypadku gdy właściwy organ nie jest w stanie dotrzymać pierwotnego terminu. W takich przypadkach właściwy organ państwa członkowskiego przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, informuje wnioskodawcę o powodach przedłużenia terminu.

4. Okres przewidziany w ust. 2 można również przedłużyć, jeżeli w trakcie sprawdzania, czy wnioskodawca spełnia kryteria ustanowione w art. 9–13, dokonuje on zmian w celu spełnienia tych kryteriów i powiadamia o nich właściwy organ.

Artykuł 19

Odrzucenie wniosku

1. W przypadku gdy zachodzi prawdopodobieństwo, że wyniki sprawdzenia przeprowadzonego zgodnie z art. 16 i 17 doprowadzą do odrzucenia wniosku, przed odrzuceniem wniosku organ wydający świadectwo informuje wnioskodawcę o tych wynikach oraz zapewnia mu możliwość udzielenia odpowiedzi w ciągu 30 dni kalendarzowych. W związku z tym bieg terminu określonego w ust. 2 ulega zawieszeniu.

2. W przypadku odrzucenia wniosku właściwy organ informuje wnioskodawcę o powodach podjęcia takiej decyzji. Wnioskodawca zostaje poinformowany o decyzji o odrzuceniu wniosku w terminach określonych w art. 18 ust. 2, 3 i 4 oraz w ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Organ wydający świadectwo informuje Komisję o odrzuceniu wniosku w najszybszym możliwym terminie. Komisja przekazuje tę informację właściwym organom innych państw członkowskich drogą elektroniczną.

Sekcja 4

Status zatwierdzonego podmiotu gospodarczego

Artykuł 20

Weryfikacje

1. Z chwilą powiadomienia właściwego organu państwa członkowskiego przez posiadacza świadectwa APEO o przybyciu produktów rybołówstwa organ ten może, przed przybyciem przesyłki do tego państwa członkowskiego, powiadomić zatwierdzony podmiot gospodarczy o wybraniu danej przesyłki do dalszej weryfikacji w wyniku analizy ryzyka przeprowadzonej zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008. Powiadomienia dokonuje się jedynie pod warunkiem, że nie stwarza ono zagrożeń w odniesieniu do planowanej weryfikacji.

2. Posiadacz świadectwa APEO podlega mniejszej liczbie działań w zakresie kontroli fizycznej i weryfikacji dokumentacji niż inni importerzy, chyba że właściwy organ państwa członkowskiego zdecyduje inaczej w celu uwzględnienia określonego zagrożenia lub wymogów kontrolnych ustanowionych w innych przepisach wspólnotowych.

3. W przypadku gdy, po przeprowadzeniu analizy ryzyka, właściwy organ państwa członkowskiego wybierze do dalszej kontroli przesyłkę opatrzoną świadectwem połowowym dostarczonym przez zatwierdzony podmiot gospodarczy, organ ten przeprowadzi niezbędne działania weryfikacyjne w trybie priorytetowym. Jeżeli zatwierdzony podmiot gospodarczy złoży stosowny wniosek i po uzgodnieniu z właściwym organem państwa członkowskiego, działania weryfikacyjne mogą zostać przeprowadzone w miejscu innym niż siedziba właściwego organu państwa członkowskiego.

Sekcja 5

Skutki prawne świadectw APEO

Artykuł 21

Przepisy ogólne

1. Świadectwo APEO staje się skuteczne od dziesiątego dnia roboczego, licząc od daty jego wystawienia. Okres ważności świadectwa pozostaje nieograniczony.

2. Świadectwo APEO jest ważne jedynie w państwie członkowskim organu wydającego świadectwo.

3. Właściwe organy monitorują spełnianie kryteriów ustanowionych w art. 9–13.

4. W przypadku świadectwa APEO wydanego wnioskodawcy, którego przedsiębiorstwo istnieje krócej niż trzy lata, w ciągu pierwszego roku po jego wydaniu ma miejsce ścisły monitoring.

5. Organ wydający świadectwo dokonuje ponownej weryfikacji spełnienia kryteriów, o których mowa w art. 9–13, w następujących przypadkach:

a)	w przypadku znaczących zmian w odpowiednim prawodawstwie wspólnotowym;

b)	w przypadku uzasadnionych przesłanek świadczących o tym, że zatwierdzony podmiot gospodarczy nie spełnia już istotnych kryteriów.

6. W odniesieniu do ponownej weryfikacji zastosowanie ma art. 16 ust. 4.

7. Organ wydający świadectwo informuje Komisję o wynikach ponownej weryfikacji w najszybszym możliwym terminie. Komisja przekazuje tę informację właściwym organom wszystkich państw członkowskich drogą elektroniczną.

Artykuł 22

Zawieszenie statusu zatwierdzonego podmiotu gospodarczego

1. Status zatwierdzonego podmiotu gospodarczego zostaje zawieszony przez organ wydający świadectwo w następujących przypadkach:

a)	w przypadku stwierdzenia, że nie spełniono kryteriów ustanowionych w art. 9–13;

w przypadku gdy właściwy organ państwa członkowskiego dysponuje wystarczającymi przesłankami, by wierzyć, że zatwierdzony podmiot gospodarczy dopuścił się czynu, który skutkuje wszczęciem postępowania prawnego i wiąże się z naruszeniem zasad wspólnej polityki rybołówstwa lub przepisów rozporządzenia (WE) nr 1005/2008;

c)	w przypadku gdy status upoważnionego podmiotu gospodarczego został zawieszony zgodnie z przepisami wykonawczymi Wspólnotowego Kodeksu Celnego;

d)	w przypadku gdy zatwierdzony podmiot gospodarczy wnioskuje o zawieszenie swojego statusu ze względu na jego czasową niezdolności do spełnienia któregokolwiek z kryteriów ustanowionych w art. 9–13.

2. Przed podjęciem decyzji zgodnie z ust. 1 lit. a), b) i c) właściwy organ państwa członkowskiego powiadamia przedmiotowy zatwierdzony podmiot gospodarczy o poczynionych ustaleniach. Przedsiębiorcy przysługuje prawo przedstawienia swojego punktu widzenia w ciągu 30 dni kalendarzowych od daty otrzymania powiadomienia.

3. Jednakże w przypadku gdy wymaga tego rodzaj lub poziom zagrożenia dla środków ochrony określonego stada lub określonych stad, zawieszenie następuje niezwłocznie. Organ dokonujący zawieszenia niezwłocznie informuje Komisję, tak aby umożliwić innym państwom członkowskim podjęcie odpowiednich działań.

4. Zawieszenie, o którym mowa w ust. 1, staje się skuteczne od następnego dnia po powiadomieniu o nim zatwierdzonego podmiotu gospodarczego. Zawieszenie to nie ma jednakże wpływu na żadną procedurę przywozową, która rozpoczęła się jeszcze przed terminem zawieszenia i która nie została jeszcze zakończona.

Artykuł 23

Zawieszenie w przypadku niespełnienia istotnych kryteriów

1. W przypadku, o którym mowa w art. 22 ust. 1 lit. a), jeżeli zatwierdzony podmiot gospodarczy nie ureguluje sytuacji w terminie, o którym mowa w ust. 2 tego artykułu, status zatwierdzonego podmiotu gospodarczego zawiesza się na okres 30 dni kalendarzowych. Właściwy organ państwa członkowskiego bezzwłocznie powiadamia o zawieszeniu podmiot gospodarczy i właściwe organy innych państw członkowskich.

2. W przypadku gdy zainteresowany podmiot gospodarczy nie zdołał uregulować sytuacji w ciągu 30 dni kalendarzowych zawieszenia, o których mowa w ust. 1, natomiast może przedstawić dowód, że jest w stanie spełnić warunki, o ile okres zawieszenia zostanie przedłużony, organ wydający świadectwo zawiesza status zatwierdzonego podmiotu gospodarczego na kolejne 30 dni kalendarzowych. O przedłużeniu okresu zawieszenia informowane są właściwe organy w pozostałych państwach członkowskich.

3. W przypadku gdy dany podmiot gospodarczy podjął – w terminach określonych w ust. 1 lub 2 – niezbędne środki w celu spełnienia kryteriów ustanowionych w art. 9–13, organ wydający świadectwo wycofuje zawieszenie i informuje o tym zainteresowany podmiot gospodarczy oraz Komisję. Zawieszenie można wycofać przed upływem terminu ustanowionego w ust. 1 lub 2.

Artykuł 24

Zawieszenie w przypadku postępowania prawnego

1. W przypadku, o którym mowa w art. 22 ust. 1 lit. b), organ wydający świadectwo zawiesza status zatwierdzonego podmiotu gospodarczego na okres trwania tego postępowania. Organ ten informuje zatwierdzony podmiot gospodarczy o zawieszeniu. Powiadomienie wysyłane jest także do właściwych organów w pozostałych państwach członkowskich.

2. Właściwy organ państwa członkowskiego może jednakże podjąć decyzję o niezawieszaniu statusu zatwierdzonego podmiotu gospodarczego, jeżeli uzna dane naruszenie za mało znaczące w stosunku do liczby lub wielkości dokonywanych przez przedsiębiorcę działań przywozowych.

Artykuł 25

Zawieszenie w związku ze statusem upoważnionego podmiotu gospodarczego

W przypadku, o którym mowa w art. 22 ust. 1 lit. c), organ wydający świadectwo zawiesza status zatwierdzonego podmiotu gospodarczego do czasu wycofania zawieszenia statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego. Organ ten informuje zatwierdzony podmiot gospodarczy o zawieszeniu. Informuje również właściwe organy w pozostałych państwach członkowskich.

Artykuł 26

Zawieszenie na wniosek podmiotu

1. W przypadku, o którym mowa w art. 22 ust. 1 lit. d), zatwierdzony podmiot gospodarczy powiadamia organ wydający świadectwo o swojej czasowej niezdolności do spełnienia kryteriów ustanowionych w art. 9–13, podając termin ponownego spełnienia tych kryteriów. Zatwierdzony podmiot gospodarczy powiadamia także organ wydający świadectwo o wszelkich planowanych środkach oraz o harmonogramie ich stosowania.

2. Organ wydający świadectwo przesyła powiadomienie Komisji i właściwym organom innych państw członkowskich.

3. Jeżeli zatwierdzony podmiot gospodarczy nie ureguluje sytuacji w terminie podanym w swoim powiadomieniu, organ wydający świadectwo może przyznać rozsądne przedłużenie tego terminu, pod warunkiem że zatwierdzony podmiot gospodarczy działał w dobrej wierze. O przedłużeniu terminu powiadamia się Komisję i właściwe organy innych państw członkowskich.

Artykuł 27

Wycofanie świadectwa APEO

1. Świadectwo APEO zostaje wycofane w następujących przypadkach:

a)	w przypadku gdy zatwierdzony podmiot gospodarczy nie podejmuje niezbędnych środków w celu spełnienia kryteriów ustanowionych w art. 9–13 zgodnie z art. 23 ust. 3;

b)	w przypadku gdy ustalono, że zatwierdzony podmiot gospodarczy w sposób istotny naruszył lub dopuścił się wielokrotnego naruszenia w związku z zasadami wspólnej polityki rybołówstwa lub przepisami rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 i nie przysługuje mu już prawo do złożenia odwołania;

c)	w przypadku gdy zatwierdzony podmiot gospodarczy nie podejmuje niezbędnych środków w celu spełnienia kryteriów ustanowionych w art. 9–13 zgodnie z art. 26;

d)	w przypadku gdy status upoważnionego podmiotu gospodarczego, przyznany zgodnie z przepisami wykonawczymi Wspólnotowego Kodeksu Celnego, został wycofany;

e)	na wniosek zatwierdzonego podmiotu gospodarczego.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b), właściwy organ może podjąć decyzję o niewycofywaniu świadectwa APEO, jeżeli naruszenia są mało znaczące w stosunku do liczby lub wielkości dokonywanych przez przedsiębiorcę działań przywozowych.

3. Wycofanie świadectwa staje się skuteczne od następnego dnia po powiadomieniu o nim zatwierdzonego podmiotu gospodarczego.

4. Organ wydający świadectwo niezwłocznie powiadamia Komisję o wycofaniu świadectwa APEO.

Sekcja 6

Wymiana informacji

Artykuł 28

Wnioskowanie o informacje

1. Zatwierdzony podmiot gospodarczy informuje organ wydający świadectwo o wszystkich zdarzeniach mających miejsce po wydaniu świadectwa i mogących mieć wpływ na jego dalsze obowiązywanie.

2. Wszelkie istotne informacje będące w posiadaniu organu wydającego świadectwo i dotyczące zatwierdzonych przez ten organ podmiotów gospodarczych udostępniane są, na ich wniosek, Komisji i właściwym organom państw członkowskich, w których zatwierdzone podmioty gospodarcze prowadzą działalność przywozową.

Artykuł 29

Wymiana informacji o zatwierdzonych podmiotach gospodarczych

1. Komisja oraz właściwe organy we wszystkich państwach członkowskich przechowują przez okres trzech lat lub dłużej, zgodnie z przepisami krajowymi, następujące informacje i mają dostęp do tych informacji:

a)	dane dotyczące wniosków przekazywane drogą elektroniczną;

b)	świadectwa APEO oraz, w stosownych przypadkach, ich zmiany lub wycofanie, lub też zawieszenie statusu zatwierdzonego podmiotu gospodarczego.

2. System informowania o połowach NNN, o którym mowa w art. 51 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, może być wykorzystywany w ramach procesu wymiany informacji pomiędzy właściwymi organami oraz w celu informowania Komisji i podmiotów gospodarczych zgodnie z przepisami przewidzianymi w niniejszym rozdziale.

3. Komisja może za pośrednictwem Internetu podać do wiadomości publicznej wykaz zatwierdzonych podmiotów gospodarczych, po uzyskaniu uprzedniej zgody zainteresowanych zatwierdzonych podmiotów gospodarczych. Wykaz ten jest uaktualniany.

Artykuł 30

Obowiązki w zakresie sprawozdawczości i ocena

1. Państwa członkowskie włączają informacje na temat stosowania systemu zatwierdzonych podmiotów gospodarczych, ustanowionego w niniejszym rozdziale, do sprawozdania przekazywanego Komisji co dwa lata zgodnie z art. 55 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

2. Na podstawie tych sprawozdań oraz własnych obserwacji Komisja dokonuje oceny i ewentualnej zmiany systemu zatwierdzonych podmiotów gospodarczych.

ROZDZIAŁ III

Weryfikacje w związku ze świadectwami połowowymi

Artykuł 31

Wspólnotowe kryteria służące weryfikacji

Weryfikacje mające na celu zapewnienie przestrzegania przepisów rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, zgodnie z art. 17 tego rozporządzenia, skupiają się na zagrożeniach określonych na podstawie następujących wspólnotowych kryteriów:

a)	przywóz, wywóz lub obrót produktami rybołówstwa, które uzyskano z gatunku o dużej wartości handlowej;

b)	wprowadzenie nowych rodzajów produktów rybołówstwa lub odkrycie nowych modeli handlu;

c)	rozbieżności pomiędzy modelami handlu a znaną działalnością połowową państwa bandery, w szczególności w odniesieniu do poławianych gatunków, wielkości lub charakterystyki jego floty rybackiej;

d)	rozbieżności pomiędzy modelami handlu a znaną działalnością połowową prowadzoną przez kraj trzeci, w szczególności w odniesieniu do charakterystyki jego przemysłu przetwórczego lub prowadzonego przez nie obrotu produktami rybołówstwa;

e)	nieuzasadnione pod kątem kryteriów ekonomicznych modele handlowe;

f)	udział nowo założonego przedsiębiorstwa;

g)	znaczący i nagły wzrost wielkości obrotu danym gatunkiem;

h)	dostarczenie kopii świadectw połowowych wraz z oświadczeniami zakładów przetwórczych zgodnie z załącznikiem IV do rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, na przykład w sytuacji, gdy połów został podzielony podczas produkcji;

i)	uprzednie powiadomienie, wymagane na mocy art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, nie zostało dostarczone we właściwym terminie lub zawiera niekompletne informacje;

j)	rozbieżności pomiędzy danymi o połowie przekazanymi przez przedsiębiorcę i innymi informacjami dostępnymi właściwemu organowi;

k)	podejrzenie, że statek lub jego właściciel uczestniczą lub uczestniczyli w nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowach;

l)	statek niedawno zmienił nazwę, banderę lub numer rejestracyjny;

n)	przypuszczalne niedociągnięcia w systemie kontroli państwa bandery;

o)	dani przedsiębiorcy uczestniczyli już w nielegalnych działaniach i stanowią potencjalne zagrożenie w związku z nielegalnymi, nieraportowanymi i nieuregulowanymi połowami.

Artykuł 32

Obowiązki w zakresie sprawozdawczości i ocena

1. Państwa członkowskie włączają informacje na temat stosowania wspólnotowych kryteriów, o których mowa w art. 31, do sprawozdania przekazywanego Komisji co dwa lata zgodnie z art. 55 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

2. Na podstawie tych sprawozdań oraz własnych obserwacji Komisja dokonuje oceny i ewentualnej zmiany wspólnotowych kryteriów.

ROZDZIAŁ IV

Współpraca z krajami trzecimi

Artykuł 33

Współpraca administracyjna z krajami trzecimi w zakresie świadectw połowowych

1. Mechanizmy administracyjne, w ramach których świadectwa połowowe są wystawiane, zatwierdzane lub przekazywane drogą elektroniczną lub zastępowane przez elektroniczny system identyfikowalności zapewniający taki sam poziom kontroli przez organy, ustanowione w ramach współpracy administracyjnej opisanej w art. 20 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, wymienione zostały w załączniku IX do niniejszego rozporządzenia.

2. Komisja informuje właściwe organy państw członkowskich o ustanowieniu nowego mechanizmu administracyjnego dotyczącego wdrożenia przepisów o świadectwach połowowych z rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 w ciągu 15 dni roboczych od jego ustanowienia, niezwłocznie umieszcza stosowną informację na swojej stronie internetowej i aktualizuje załącznik IX do niniejszego rozporządzenia.

TYTUŁ III

OBSERWACJE

Artykuł 34

Formularz sprawozdawczy z obserwacji statków rybackich

1. Formularz sprawozdawczy z obserwacji statków rybackich, o którym mowa w art. 49 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2003, znajduje się w załączniku XA do niniejszego rozporządzenia.

2. Instrukcje wypełniania formularza, o którym mowa w ust. 1, znajdują się w załączniku XB do niniejszego rozporządzenia.

TYTUŁ IV

WZAJEMNA POMOC

ROZDZIAŁ I

Przepisy ogólne

Artykuł 35

Zakres

1. W niniejszym tytule ustanawia się warunki wzajemnej współpracy na szczeblu administracyjnym między państwami członkowskimi, krajami trzecimi, Komisją i wyznaczonym przez nią organem, służącej zapewnieniu skutecznego stosowania rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 oraz niniejszego rozporządzenia.

2. W ramach niniejszego tytułu nie zobowiązuje się państw członkowskich do udzielania wzajemnej pomocy w przypadkach, w których mogłoby to narazić ich krajowe systemy prawne, porządek publiczny, bezpieczeństwo lub inne fundamentalne interesy na szkodę. Przed odrzuceniem wniosku o pomoc państwo członkowskie, do którego zwrócono się o pomoc, konsultuje się z wnioskującym o pomoc państwem członkowskim w celu ustalenia, czy możliwe jest częściowe udzielenie pomocy przy zachowaniu pewnych warunków. W przypadku braku możliwości udzielenia pomocy zgodnie z wnioskiem, o fakcie tym i o przyczynach jego zaistnienia niezwłocznie informowane są wnioskujące o pomoc państwo członkowskie oraz Komisja.

3. Niniejszy tytuł nie wpływa na stosowanie w państwach członkowskich przepisów dotyczących postępowań karnych i pomocy prawnej w sprawach karnych, w tym na przepisy dotyczące tajemnicy dochodzenia sądowego.

Artykuł 36

Ochrona danych osobowych

1. Niniejsze rozporządzenie nie narusza poziomu ochrony osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych na mocy przepisów prawa wspólnotowego i krajowego oraz nie ma na niego wpływu, a w szczególności nie zmienia zobowiązań państw członkowskich w odniesieniu do przetwarzania przez nie danych osobowych na mocy dyrektywy 95/46/WE ani zobowiązań instytucji i organów wspólnotowych w odniesieniu do przetwarzania przez nie danych osobowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 45/2001 podczas pełnienia przez nie swoich obowiązków. Państwa członkowskie i Komisja zapewniają przestrzeganie wszelkich mających zastosowanie przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 45/2001 i dyrektywie 95/46/WE.

2. Prawa osób w odniesieniu do ich danych zarejestrowanych i przetwarzanych w krajowych systemach wykonywane są zgodnie z prawem państwa członkowskiego, w którym te dane osobowe zarejestrowano, a w szczególności z przepisami wykonawczymi dyrektywy 95/46/WE, a w odniesieniu do danych zarejestrowanych i przetwarzanych w systemach wspólnotowych prawa te wykonywane są zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.

Artykuł 37

Wykorzystanie informacji a ochrona tajemnicy zawodowej i handlowej

1. Państwo członkowskie wnioskujące o pomoc wykorzystuje informacje przekazane zgodnie z niniejszym tytułem jedynie na potrzeby wykonania rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 i każdorazowo zgodnie z dyrektywą 95/46/WE. Wykorzystanie tego rodzaju informacji do innych celów wymaga porozumienia się z państwem członkowskim proszonym o pomoc, które tych informacji udzieliło. Wykorzystanie tych informacji podlega następnie wszelkim warunkom ustanowionym przez państwo członkowskie proszone o pomoc w zakresie nieujawniania informacji zgodnie z dyrektywą 95/46/WE. Informacje o danych osobowych wykorzystywane są do innych celów zgodnie z warunkami określonymi w dyrektywie 95/46/WE.

2. Państwo członkowskie wnioskujące o pomoc uwzględnia określone wymagania dotyczące ujawniania informacji, takie jak bezpieczeństwo i prywatność osób zidentyfikowanych, lub które można zidentyfikować na podstawie tych informacji.

3. Informacje te objęte są taką samą ochroną, z jakiej korzystają podobne dane na mocy ustawodawstwa krajowego państwa członkowskiego, które je otrzymuje, a w odniesieniu do instytucji wspólnotowej, która je otrzymuje, na mocy odpowiednich przepisów mających zastosowanie do tej instytucji. Państwo członkowskie otrzymujące informacje może powołać się na nie, jako na dowód w postępowaniu karnym lub administracyjnym, zgodnie z prawem tego państwa członkowskiego.

4. Informacje przekazane w jakiejkolwiek formie osobom pracującym dla krajowych organów publicznych i dla Komisji objęte są obowiązkiem zachowania poufności i tajemnicy służbowej, jeżeli ich ujawnienie mogłoby nieść negatywne skutki dla:

a)	ochrony prywatności i integralności jednostki, w szczególności zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym dotyczącym ochrony danych osobowych;

b)	interesów handlowych osoby fizycznej lub prawnej, w tym również tych, które dotyczą własności intelektualnej;

c)	postępowania sądowego i porady prawnej; lub

d)	celu inspekcji lub dochodzeń.

5. Ustępu 4 nie stosuje się w przypadku, gdy ujawnienie informacji jest niezbędne w celu doprowadzenia do zaprzestania połowów NNN lub poważnych naruszeń, o których mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, a organ przekazujący te informacje wyraża zgodę na ich ujawnienie.

Artykuł 38

Koszty

Państwa członkowskie same ponoszą koszty realizacji wniosku o pomoc i zrzekają się wszelkich roszczeń z tytułu zwrotu kosztów poniesionych w wyniku stosowania niniejszego tytułu.

Artykuł 39

Organ centralny

1. Każde państwo członkowskie wyznacza jednolity urząd łącznikowy odpowiedzialny za stosowanie niniejszego tytułu.

2. Każde państwo członkowskie przekazuje do wiadomości Komisji i innych państw członkowskich tożsamość jednolitego urzędu łącznikowego i uaktualnia tę informację.

3. Komisja publikuje i uaktualnia wykaz jednolitych urzędów łącznikowych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 40

Środki następcze

1. Jeżeli władze krajowe podejmą decyzję, w odpowiedzi na wniosek o pomoc wystosowany na podstawie niniejszego tytułu lub w wyniku spontanicznej wymiany informacji, o podjęciu środków, których wdrożenie możliwe jest jedynie za zgodą lub na wniosek organu sądowego, przekazują one zainteresowanemu państwu członkowskiemu i Komisji wszelkie informacje na temat tych środków, które mają związek z połowami NNN lub poważnymi naruszeniami, o których mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 lub z naruszeniem niniejszego rozporządzenia.

2. Przekazanie informacji musi być każdorazowo poprzedzone zgodą wydaną przez organ sądowy, jeżeli wymagają tego przepisy prawa krajowego.

ROZDZIAŁ II

Informacje przekazywane bez uprzedniego wniosku

Artykuł 41

Informacje przekazywane bez uprzedniego wniosku

1. W przypadku gdy państwo członkowskie dysponuje wiedzą o domniemanych połowach NNN lub poważnym naruszeniu, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, lub posiada uzasadnione podejrzenia, że może dojść do tego rodzaju działań lub naruszenia, niezwłocznie powiadamia ono inne zainteresowane państwa członkowskie oraz Komisję. W ramach tego powiadomienia przekazywane są wszelkie niezbędne informacje, a powiadomienia dokonuje się za pośrednictwem organu centralnego, o którym mowa w art. 39.

2. W przypadku gdy państwo członkowskie podejmuje środki egzekucyjne w stosunku do połowów NNN lub poważnego naruszenia, o których mowa w ust. 1, powiadamia pozostałe zainteresowane państwa członkowskie i Komisję za pośrednictwem organu centralnego, o którym mowa w art. 39.

3. Wszystkich powiadomień na mocy niniejszego artykułu dokonuje się na piśmie.

ROZDZIAŁ III

Wnioski o pomoc

Artykuł 42

Definicje

Do celów niniejszego tytułu „wniosek o pomoc” oznacza wniosek skierowany przez jedno państwo członkowskie do drugiego państwa członkowskiego w sprawie:

a)	informacji;

b)	środków egzekucyjnych; lub

c)	powiadomienia administracyjnego.

Artykuł 43

Wymogi ogólne

1. Państwo członkowskie wnioskujące o pomoc dopilnowuje, aby wszystkie wnioski o pomoc zawierały wystarczające informacje w celu umożliwienia państwu członkowskiemu proszonemu o pomoc udzielenie odpowiedzi na wniosek, w tym wszelkie niezbędne dowody dostępne na terytorium państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc.

2. Wnioski o pomoc składane są jedynie w uzasadnionych przypadkach, w których istnieje wiarygodna przesłanka, by sądzić, że doszło do połowów NNN lub poważnego naruszenia, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, oraz gdy państwo członkowskie wnioskujące o pomoc nie jest w stanie uzyskać informacji lub podjąć środków, o które wnioskuje, we własnym zakresie.

Artykuł 44

Przekazywanie wniosków i odpowiedzi

1. Wnioski przesyłane są jedynie przez organ centralny państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc lub przez Komisję na ręce organu centralnego państwa członkowskiego proszonego o pomoc. Wszystkie odpowiedzi na wniosek przesyłane są w ten sam sposób.

2. Wnioski o wzajemną pomoc i odpowiedzi na nie przekazywane są na piśmie.

3. Właściwe organy centralne uzgadniają, w jakim języku przesyłane są wnioski i udzielane informacje jeszcze przed wystosowaniem wniosku. W przypadku braku porozumienia wnioski przekazywane są w języku urzędowym państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc, a odpowiedzi w języku urzędowym państwa członkowskiego proszonego o pomoc.

Artykuł 45

Wnioski o udzielenie informacji

1. Państwo członkowskie proszone o pomoc przekazuje, na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc lub na wniosek Komisji, wszelkie istotne informacje niezbędne w celu ustalenia, czy doszło do połowów NNN lub poważnego naruszenia, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, lub w celu ustalenia, czy istnieje uzasadnione podejrzenie, że może do nich dojść. Informacje te przekazywane są za pośrednictwem organu centralnego, o którym mowa w art. 39.

2. Państwo członkowskie proszone o pomoc przeprowadza, na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc lub na wniosek Komisji, właściwe dochodzenie administracyjne dotyczące działań, które stanowią, lub z perspektywy państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc wydają się stanowić połowy NNN lub poważne naruszenie, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008. Państwo członkowskie proszone o pomoc powiadamia państwo członkowskie wnioskujące o pomoc i Komisję o wynikach przedmiotowego dochodzenia administracyjnego.

3. Na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc lub na wniosek Komisji państwo członkowskie proszone o pomoc może zezwolić właściwemu urzędnikowi państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc na towarzyszenie urzędnikom państwa członkowskiego proszonego o pomoc lub Komisji w trakcie dochodzenia administracyjnego, o którym mowa w ust. 2. W przypadku gdy możliwość realizacji określonych czynności została w ramach krajowych przepisów dotyczących postępowania karnego ograniczona do urzędników specjalnie wyznaczonych przez prawo krajowe, urzędnicy organu wnioskującego o pomoc nie uczestniczą w takich czynnościach. W żadnym wypadku nie uczestniczą oni w przeszukiwaniu pomieszczeń ani formalnym przesłuchiwaniu osób przeprowadzanym zgodnie z prawem karnym. Urzędnicy państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc, przebywający w państwie członkowskim proszonym o pomoc, zobowiązani są każdorazowo do przedstawiania pisemnego upoważnienia określającego ich tożsamość oraz oficjalną funkcję.

4. Na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc państwo członkowskie proszone o pomoc przekazuje wszelkie dokumenty lub kopie poświadczone za zgodność z oryginałem, znajdujące się w jego posiadaniu i mające związek z połowami NNN lub poważnym naruszeniem, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

5. Standardowy formularz służący do wymiany informacji w odpowiedzi na wniosek znajduje się w załączniku XI.

Artykuł 46

Wnioski o zastosowanie środków egzekucyjnych

1. Państwo członkowskie proszone o pomoc, w oparciu o dowody, o których mowa w art. 43, niezwłocznie podejmuje, na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc lub na wniosek Komisji, wszelkie konieczne środki egzekucyjne w celu doprowadzenia do zaprzestania, na swoim terytorium lub na podlegających mu wodach morskich, wszelkich połowów NNN lub poważnych naruszeń, o których mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

2. Państwo członkowskie proszone o pomoc może konsultować się z państwem członkowskim wnioskującym o pomoc oraz z Komisją w toku podejmowania środków egzekucyjnych, o których mowa w ust. 1.

3. Państwo członkowskie proszone o pomoc informuje państwo członkowskie wnioskujące o pomoc, inne zainteresowane państwa członkowskie i Komisję o podjętych środkach i ich skutkach za pośrednictwem organu centralnego, o którym mowa w art. 39.

Artykuł 47

Termin udzielenia odpowiedzi na wnioski o udzielenie informacji i zastosowanie środków egzekucyjnych

1. Państwo członkowskie proszone o pomoc niezwłocznie przekazuje informacje, o których mowa w art. 45 ust. 1 i art. 46 ust. 3, przy czym nie później niż 4 tygodnie od dnia otrzymania wniosku. Państwo członkowskie proszone o pomoc i wnioskujące o pomoc oraz Komisja mogą uzgodnić różne terminy.

2. Jeżeli państwo członkowskie proszone o pomoc nie jest w stanie udzielić odpowiedzi w terminie, informuje ono państwo członkowskie wnioskujące o pomoc lub Komisję na piśmie o przyczynach niemożności dotrzymania terminu oraz o możliwym terminie udzielenia odpowiedzi.

Artykuł 48

Wnioski o powiadomienie administracyjne

1. Na wniosek państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc oraz zgodnie z prawem krajowym, regulującym kwestię powiadamiania o podobnych instrumentach i decyzjach, państwo członkowskie proszone o pomoc powiadamia podmiot będący ich adresatem o wszelkich instrumentach i decyzjach podejmowanych w obszarze objętym rozporządzeniem (WE) nr 1005/2008, które pochodzą od organów administracyjnych państwa członkowskiego wnioskującego o pomoc i mają zastosowanie na terytorium państwa członkowskiego proszonego o pomoc.

2. Wnioski o powiadomienie składa się przy użyciu standardowego formularza znajdującego się w załączniku XII do niniejszego rozporządzenia.

3. Państwo członkowskie proszone o pomoc przekazuje swoją odpowiedź państwu członkowskiemu wnioskującemu o pomoc niezwłocznie po dokonaniu powiadomienia za pośrednictwem organu centralnego, o którym mowa w art. 39. Odpowiedzi udziela się przy użyciu standardowego formularza znajdującego się w załączniku XII do niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ IV

Relacje z Komisją

Artykuł 49

Wymiana informacji między państwami członkowskimi i Komisją

1. Natychmiast po wejściu w ich posiadanie każde państwo członkowskie powiadamia Komisję o wszelkich informacjach, które uzna za istotne, a które dotyczą metod, praktyk lub ujawnionych tendencji mających zastosowanie lub przypuszczalnie mających zastosowanie w ramach połowów NNN lub poważnych naruszeń, o których mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

2. Komisja powiadamia państwa członkowskie, niezwłocznie po wejściu w ich posiadanie, o wszelkich informacjach, które mogą być pomocne w egzekucji wykonania rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

Artykuł 50

Koordynacja ze strony Komisji

1. W przypadku gdy państwo członkowskie dowiaduje się o działaniach stanowiących lub wydających się stanowić połowy NNN lub poważne naruszenie, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, i mających szczególne znaczenie na szczeblu wspólnotowym, powiadamia ono Komisję niezwłocznie o wszelkich stosownych informacjach niezbędnych do ustalenia stanu faktycznego. Komisja przekazuje te informacje do pozostałych zainteresowanych państw członkowskich.

2. Do celów ust. 1 działania stanowiące połowy NNN lub poważne naruszenie, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, uznaje się za działania o szczególnym znaczeniu na szczeblu wspólnotowym, w szczególności jeżeli:

a)	działania te są lub mogą być powiązane z działaniami w innych państwach członkowskich; lub

b)	zdaniem państwa członkowskiego możliwe jest, że podobne działania podjęte zostały również w innych państwach członkowskich.

3. Jeżeli Komisja uzna, że działania stanowiące połowy NNN lub poważne naruszenie, o którym mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, zostały podjęte w przynajmniej jednym państwie członkowskim, powiadamia ona o tym fakcie zainteresowane państwa członkowskie, które bezzwłocznie przeprowadzają dochodzenia. Właściwe państwa członkowskie bezzwłocznie powiadamiają Komisję o ustaleniach poczynionych w ramach tych dochodzeń.

ROZDZIAŁ V

Relacje z krajami trzecimi

Artykuł 51

Wymiana informacji z krajami trzecimi

1. W przypadku otrzymania przez państwo członkowskie informacji istotnych dla zapewnienia skutecznego stosowania rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 i niniejszego rozporządzenia od kraju trzeciego, państwo to przekazuje te informacje pozostałym zainteresowanym państwom członkowskim za pośrednictwem organu centralnego, w granicach dopuszczalnych na mocy dwustronnych umów o pomocy zawartych z danym krajem trzecim.

2. Państwo członkowskie może przekazywać informacje otrzymane na mocy niniejszego tytułu krajowi trzeciemu za pośrednictwem organu centralnego na mocy dwustronnej umowy o pomocy zawartej z danym krajem trzecim. Przekazanie to następuje po wcześniejszej konsultacji z państwem członkowskim, które udostępniło te informacje jako pierwsze, oraz zgodnie z przepisami wspólnotowymi i krajowymi dotyczącymi ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych.

3. Komisja może, w ramach porozumień w sprawie połowów zawieranych między Wspólnotą a krajami trzecimi lub w ramach regionalnych organizacji ds. rybołówstwa lub podobnych struktur, w których Wspólnota jest stroną umawiającą się lub współpracującym podmiotem niebędącym stroną, przekazywać istotne informacje dotyczące połowów NNN lub poważnych naruszeń, o których mowa w art. 42 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, pozostałym stronom przedmiotowych porozumień, organizacji lub struktur, pod warunkiem udzielenia zgody przez państwo członkowskie, od którego te informacje pochodzą.

ROZDZIAŁ VI

Przepisy przejściowe

Artykuł 52

Ustanowienie systemu informowania o połowach NNN

W oczekiwaniu na ustanowienie „Systemu informowania o połowach NNN”, o którym mowa w art. 51 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, właściwe organy państw członkowskich współpracują ze sobą i z Komisją na mocy niniejszego tytułu w ramach istniejących struktur wymiany informacji.

TYTUŁ V

ZMIANY

Artykuł 53

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1005/2008

W załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, zawierającym wykaz produktów wyłączonych z definicji „produktów rybołówstwa” zawartej w art. 2 pkt 8 tego rozporządzenia, wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem XIII do niniejszego rozporządzenia.

TYTUŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 54

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 22 października 2009 r.

W imieniu Komisji

Joe BORG

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1.

(2) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

(3) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

(4) Dz.U. L 333 z 20.12.2003, s. 17.

(5) Dz.U. L 226 z 25.6.2004, s. 83.

(6) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.

ZAŁĄCZNIK I

Termin dostarczenia uprzedniego powiadomienia dotyczącego określonych rodzajów produktów rybołówstwa, o których mowa w art. 1

Termin dostarczenia uprzedniego powiadomienia wynoszący 4 godziny

Wyładunek świeżych produktów rybołówstwa przez statki rybackie w wyznaczonych portach wspólnotowych.

ZAŁĄCZNIK IIA

Formularz uprzedniego powiadomienia dla statków rybackich z krajów trzecich, o którym mowa w art. 2 ust. 1

ZAŁĄCZNIK IIB

Formularz uprzedniego powiadomienia dla statków rybackich z krajów trzecich, o którym mowa w art. 2 ust. 2

ZAŁĄCZNIK IIIA

Formularz deklaracji przedkładanej przed wyładunkiem, o której mowa w art. 3 ust. 1

ZAŁĄCZNIK IIIB

Formularz deklaracji przedkładanej przed przeładunkiem, o której mowa w art. 3 ust. 2

(wymaganej zarówno od statku przekazującego, jak i od statku przyjmującego)

ZAŁĄCZNIK IV

ŚWIADECTWO POŁOWOWE WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ

Uproszczony formularz dla produktów rybołówstwa spełniających wymogi określone w art. 6 niniejszego rozporządzenia

Dodatek

Dane dotyczące transportu

ZAŁĄCZNIK V

Systemy dokumentacji połowów przyjęte przez regionalne organizacje ds. rybołówstwa i uznane za zgodne z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1005/2008

Część I

Systemy dokumentacji połowów uznane za zgodne z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1005/2008:

—	System dokumentacji połowów dla Dissostichus spp. określony w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1035/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającym system dokumentacji połowów dla Dissostichus spp (1).

—	Program dokumentacji połowów tuńczyka błękitnopłetwego ICCAT określony w zaleceniu ICCAT nr 08–12 zmieniającym zalecenie nr 07–10 dotyczące programu dokumentacji połowów tuńczyka błękitnopłetwego ICCAT.

Część II

Systemy dokumentacji połowów uznane za zgodne z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1005/2008, pod warunkiem spełnienia dodatkowych warunków:

—

CCSBT (Komisja na rzecz Ochrony Tuńczyka Południowego) – Uchwała o wdrożeniu systemu dokumentacji połowów CCSBT (przyjęta na piętnastym dorocznym zjeździe – w dniach 14–17 października 2008 r.). Poza dokumentacją połowową i wszelkimi związanymi z nią dokumentami zatwierdzonymi zgodnie z systemem dokumentacji połowów CCSBT importer dostarcza organom państwa członkowskiego przywozu szczegółowe informacje na temat transportu określone w dodatku o danych dotyczących transportu zawartym w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1005/2008.

(1) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 1.

ZAŁĄCZNIK VI

Terminy dostarczenia świadectw połowowych przesyłek, o których mowa w art. 8

Termin dostarczenia świadectwa połowowego przed wejściem na terytorium Wspólnoty wynoszący 4 godziny

Przesyłki produktów rybołówstwa wwożone na teren Wspólnoty transportem lotniczym

Termin dostarczenia świadectwa połowowego przed wejściem na terytorium Wspólnoty wynoszący 2 godziny

Przesyłki produktów rybołówstwa wwożone na teren Wspólnoty transportem drogowym

Termin dostarczenia świadectwa połowowego przed wejściem na terytorium Wspólnoty wynoszący 4 godziny

Przesyłki produktów rybołówstwa wwożone na teren Wspólnoty transportem kolejowym

ZAŁĄCZNIK VII

ZAŁĄCZNIK VIII

ZAŁĄCZNIK IX

Mechanizmy administracyjne uzgodnione z państwami bandery i dotyczące wdrożenia przepisów o świadectwach połowowych (art. 12 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1005/2008)

ZAŁĄCZNIK XA

Formularz sprawozdawczy z obserwacji statków rybackich

ZAŁĄCZNIK XB

Instrukcje wypełniania formularza zamieszczonego w załączniku XA

NALEŻY PRZEKAZAĆ JAK NAJWIĘCEJ INFORMACJI

1.	Nazwę statku, sygnał wywoławczy, banderę oraz, jeśli to możliwe, numer rejestracyjny i numer IMO/Lloyd’s należy wpisać na podstawie własnych obserwacji statku lub kontaktu radiowego ze statkiem (należy podać źródło uzyskanych informacji).

2.	Wyróżniające oznaczenia: określić, czy nazwa i port rejestracji statku są widoczne czy nie. Odnotować kolor kadłuba i nadbudowy, ilość masztów, pozycję mostka oraz wysokość komina itd.

3.	Rodzaj statku: opisać rodzaj statku i zaobserwowanego wyposażenia (np. taklowiec, trawler, statek przetwórnia, statek transportowy).

4.	Pozycja: odnotować pozycję statku w momencie rozpoczęcia obserwacji, w tym obszar, rejon, podrejon połowów.

Rodzaj działania wykonywanego przez obserwowany statek: odnotować czas, w którym dokonano obserwacji, działanie wykonywane przez statek w tym czasie i kierunek (w stopniach). Odnotować, czy statek prowadził połów, wystawiał narzędzia połowowe, prowadził połów włokiem, wybierał narzędzia połowowe lub prowadził inne działania. Istniejące rubryki pozwalają opisać do pięciu obserwacji tego samego statku; jeżeli potrzeba więcej miejsca, dodatkowe informacje należy uzupełnić na odwrocie formularza lub na osobnym arkuszu. Należy odnotować obecność/brak podbory straszącej.

6.	Forma rejestrowania obserwacji: należy wskazać, czy obserwacje statku odnotowano przy pomocy zapisu wideo czy zdjęć (w pozycji „uwagi” należy określić miejsce złożenia dokumentów).

7.	Uwagi: należy wskazać kierunek przepływu statku w tranzycie. Należy streścić wszelkie rozmowy przeprowadzone przez radio, podając imię i nazwisko, obywatelstwo i stanowisko podane przez osobę(-y) z obserwowanego statku, z którą(-ymi) nawiązano kontakt.

8.	Rysunek statku: należy narysować sylwetkę statku, wskazując wszelkie wyróżniające oznaczenia, które mogą posłużyć jego identyfikacji.

ZAŁĄCZNIK XI

Standardowy formularz wymiany informacji w odpowiedzi na wniosek o udzielenie informacji zgodnie z art. 45

ZAŁĄCZNIK XII

Standardowy formularz wniosku o powiadomienie administracyjne zgodnie z art. 48

ZAŁĄCZNIK XIII

Wykaz produktów wyłączonych z definicji „produktów rybołówstwa” zawartej w art. 2 pkt 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiającego wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania

—

Produkty rybołówstwa z wód słodkich, w tym:

—	0301 91 – Pozostałe ryby żywe: pstrąg i troć (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster) (1)

—	0301 92 – Pozostałe ryby żywe: węgorz (Anguilla spp.)

—	0301 93 – Pozostałe ryby żywe: karp

—	ex 0301 99 – Pozostałe: ryby słodkowodne (CN 0301 99 11 i 0301 99 19)

—	0302 11 – Ryby świeże lub schłodzone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: Pstrąg i troć (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster)

—

0302 12 – Ryby świeże lub schłodzone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: łosoś pacyficzny (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), łosoś atlantycki (Salmo salar) i głowacica (Hucho hucho)

—	0302 66 – Ryby świeże lub schłodzone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: węgorze (Anguilla spp.)

—	ex 0302 69 – Ryby świeże lub schłodzone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: ryby słodkowodne (CN 0302 69 11 i 0302 69 19)

—

0303 11 – Ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: łosoś pacyficzny (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), z wyłączeniem wątróbek, ikry i mleczu

—	0303 21 – Ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: pstrąg i troć (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster)

—	0303 22 – Ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: łosoś atlantycki (Salmo salar) i głowacica (Hucho hucho)

—	0303 76 – Ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: węgorze (Anguilla spp.)

—	ex 0303 79 – Pozostałe ryby zamrożone, z wyłączeniem filetów rybnych oraz pozostałego mięsa rybiego, objętych pozycją 0304: ryby słodkowodne (CN 0303 79 11 i 0303 79 19)

—	ex 0304 19 – Filety i pozostałe mięso rybie (nawet rozdrobnione), świeże lub schłodzone: ryby słodkowodne (CN 0304 19 13; 0304 19 15; 0304 19 17; 0304 19 19 i 0304 19 91)

—	ex 0304 29 – Filety zamrożone: z ryb słodkowodnych (CN 0304 29 13; 0304 29 15; 0304 29 17 i 0304 29 19)

—	ex 0304 99 – Pozostałe zamrożone mięso rybie: z ryb słodkowodnych (CN 0304 99 21)

—

ex 0305 30 – Filety rybne, suszone, solone lub w solance, ale niewędzone: z łososia pacyficznego (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), łosoś atlantycki (Salmo salar) i głowacica (Hucho hucho), solonych lub w solance (CN 0305 30 30); z pstrągów i troci z gatunków Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster; z karpia (ex CN 0305 30 90)

—	ex 0305 41 – Ryby wędzone, włącznie z filetami: łosoś pacyficzny (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), łosoś atlantycki (Salmo salar) i głowacica (Hucho hucho)

—	ex 0305 49 – Ryby wędzone, włącznie z filetami: pstrąg i troć (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster) (CN 0305 49 45); węgorze (Anguilla spp.) (CN 0305 49 50); karp (ex CN 0305 49 80)

—	ex 0305 59 – Ryby suszone, nawet solone, ale niewędzone: pstrąg i troć (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster); karp (ex CN 0305 59 80)

—

ex 0305 69 – Ryby solone, ale niesuszone ani niewędzone, i ryby w solance: łosoś pacyficzny (Oncorhynchus nerka, Oncorhynchus gorbuscha, Oncorhynchus keta, Oncorhynchus tschawytscha, Oncorhynchus kisutch, Oncorhynchus masou i Oncorhynchus rhodurus), łosoś atlantycki (Salmo salar) i głowacica (Hucho hucho) (CN 0305 69 50); pstrąg i troć (Salmo trutta, Oncorhynchus mykiss, Oncorhynchus clarki, Oncorhynchus aguabonita, Oncorhynchus gilae, Oncorhynchus apache i Oncorhynchus chrysogaster); karp (ex CN 0305 69 80)

—	ex 0306 19 – Pozostałe skorupiaki, włączając mąki, mączki i granulki ze skorupiaków, nadające się do spożycia przez ludzi, zamrożone: raki słodkowodne (CN 0306 19 10)

—	ex 0306 29 – Pozostałe skorupiaki, włączając mąki, mączki i granulki ze skorupiaków, nadające się do spożycia przez ludzi, niezamrożone: raki słodkowodne (CN 0306 29 10)

—	1604 11 00 – Ryby przetworzone lub zakonserwowane, całe lub w kawałkach, ale niemielone: łosoś

—	ex 1604 19 – Ryby przetworzone lub zakonserwowane, całe lub w kawałkach, ale niemielone: łososiowate, inne niż łosoś (CN 1604 19 10)

—	ex 1604 20 – Ryby inaczej przetworzone lub zakonserwowane: z łososi (CN 1604 20 10); z łososiowatych, innych niż łosoś (CN 1604 20 30)

—	ex 1605 40 00 – Pozostałe skorupiaki, przetworzone lub zakonserwowane: raki słodkowodne, gotowane z koprem, zamrożone

—	Produkty akwakultury otrzymywane z narybku lub larw

—	0301 10 – Ryby żywe, ozdobne

—	0307 10 – Ostrygi, nawet w skorupach, żywe, świeże, schłodzone, zamrożone, suszone, solone lub w solance

—

Przegrzebki, włącznie z przegrzebkami królowej, z rodzajów Pecten, Chlamys lub Placopecten

—	0307 21 – Żywe, świeże lub schłodzone (CN 0307 21 00)

—	0307 29 – Pozostałe

—

Małże

—	0307 31 – Żywe, świeże lub schłodzone

—	0307 39 – Pozostałe

—	ex 1605 90 – Pozostałe (CN 1605 90 11 i 1605 90 19)

—	0307 60 00 – Ślimaki, inne niż ślimaki morskie

—	0305 10 00 – Mąki, mączki i granulki, z ryb, nadające się do spożycia przez ludzi

—	ex 1605 90 30 – Pozostałe skorupiaki, mięczaki i pozostałe bezkręgowce wodne, przetworzone lub zakonserwowane: przegrzebki, ostrygi, ślimaki

—	1605 90 00 – Pozostałe bezkręgowce wodne, przetworzone lub zakonserwowane

(1) Kody CN zgodne z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1031/2008 (Dz.U. L 291 z 31.10.2008).

27.10.2009

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 280/52

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2009/123/WE

z dnia 21 października 2009 r.

zmieniająca dyrektywę 2005/35/WE w sprawie zanieczyszczenia pochodzącego ze statków oraz wprowadzenia sankcji w przypadku naruszenia prawa

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa 2005/35/WE (3) oraz niniejsza dyrektywa mają na celu zbliżenie definicji przestępstw związanych z zanieczyszczeniami pochodzącymi ze statków, popełnianych przez osoby fizyczne lub prawne, zakresu ich odpowiedzialności oraz sankcji karnych, które mogą zostać wymierzone za popełnienie takich przestępstw przez osoby fizyczne.

(2)

W dniu 23 października 2007 r. Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich stwierdził nieważność (4) decyzji ramowej Rady 2005/667/WSiSW z dnia 12 lipca 2005 r. w sprawie wzmocnienia uregulowań prawnokarnych w celu egzekwowania przepisów dotyczących zapobiegania zanieczyszczeniom pochodzącym ze statków (5), która uzupełniała dyrektywę 2005/35/WE o środki prawnokarne. Niniejsza dyrektywa powinna wypełnić lukę prawną powstałą wskutek tego orzeczenia.

(3)

Sankcje karne, stanowiące wyraz społecznej dezaprobaty innego rodzaju niż wyrażana przez kary administracyjne, znacznie wzmacniają przestrzeganie obowiązujących przepisów przeciwdziałających zanieczyszczeniom pochodzącym ze statków i powinny być wystarczająco dotkliwe, aby odstraszać potencjalnych sprawców zanieczyszczeń od naruszania tych przepisów.

(4)

Na szczeblu unijnym przyjęto już zestaw aktów prawnych mających na celu zwiększenie bezpieczeństwa morskiego i zapobieganie zanieczyszczeniom pochodzącym ze statków. Przepisy, o których mowa, są skierowane do państw bandery, armatorów i najemców statków, towarzystw klasyfikacyjnych, państw portowych i nabrzeżnych. Należy dodatkowo wzmocnić istniejący system kar nakładanych za nielegalne zrzuty substancji zanieczyszczających ze statków poprzez wprowadzenie sankcji karnych.

(5)	Wspólne zasady dotyczące sankcji karnych umożliwiają stosowanie bardziej efektywnych metod prowadzenia dochodzeń i skutecznej współpracy w państwach członkowskich i między nimi.

(6)	Państwa członkowskie powinny również stosować efektywne, proporcjonalne i odstraszające sankcje wobec osób prawnych na terytorium całej Wspólnoty, ponieważ przestępstwa związane z zanieczyszczeniami pochodzącymi ze statków popełniane są często w interesie osób prawnych lub na ich korzyść.

(7)	Od stosowania dyrektywy 2005/35/WE nie powinno się czynić wyjątków w przypadkach innych niż określone w niniejszej dyrektywie. Pewne kategorie osób prawnych i fizycznych, takie jak właściciele ładunku lub towarzystwa klasyfikacyjne, należy objąć zakresem stosowania tej dyrektywy.

(8)

Niniejsza dyrektywa powinna zobowiązać państwa członkowskie do ustanowienia w ustawodawstwie krajowym sankcji karnych za zrzuty substancji zanieczyszczających, do których to zrzutów niniejsza dyrektywa ma zastosowanie. Niniejsza dyrektywa nie powinna nakładać obowiązków dotyczących stosowania takich sankcji lub innego istniejącego systemu egzekwowania prawa w poszczególnych przypadkach.

(9)

Zgodnie z niniejszą dyrektywą nielegalne zrzuty substancji zanieczyszczających ze statków powinny być uważane za przestępstwo, jeżeli dokonano ich umyślnie, przez niedbalstwo lub na skutek poważnego zaniedbania i jeżeli powodują one pogorszenie jakości wody. Mniej poważne przypadki nielegalnych zrzutów substancji zanieczyszczających ze statków, które nie powodują pogorszenia jakości wody, nie muszą być uznawane za przestępstwo. Zgodnie z niniejszą dyrektywą zrzuty takie powinno określać się mianem przypadków mniejszej wagi.

(10)

Biorąc pod uwagę wysoki poziom bezpieczeństwa i ochrony środowiska w sektorze transportu morskiego, jak również skuteczność zasady, według której zanieczyszczający płaci za szkodę wyrządzoną środowisku, wymagają uznania za przestępstwo powtarzające się przypadki mniejszej wagi, które pojedynczo nie pogarszają jakości wody, natomiast łącznie prowadzą do pogorszenia jakości wody.

(11)	Niniejsza dyrektywa nie narusza innych systemów odpowiedzialności za szkody spowodowane zanieczyszczeniami pochodzącymi ze statków, które obowiązują na mocy prawa wspólnotowego, krajowego lub międzynarodowego.

(12)	Jurysdykcję w zakresie przestępstw należy ustalić zgodnie z ustawodawstwem krajowym państw członkowskich oraz zgodnie z ich zobowiązaniami wynikającymi z prawa międzynarodowego.

(13)	Państwa członkowskie powinny przekazywać Komisji informacje na temat wdrażania niniejszej dyrektywy, aby umożliwić jej ocenę skutków tego aktu.

(14)

W związku z tym, że cele niniejszej dyrektywy nie mogą zostać osiągnięte w wystarczający sposób przez państwa członkowskie działające samodzielnie, ze względu na transgraniczny charakter szkód, jakie mogą być spowodowane w wyniku dopuszczenia się wskazanych czynów, oraz ze względu na rozmiary i skutki proponowanych działań, mogą one zostać lepiej osiągnięte na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(15)	Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych oraz jest zgodna z zasadami uznanymi w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i odzwierciedlonymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(16)

Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (6) zachęca się państwa członkowskie do sporządzania, dla ich własnych celów i w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlają korelację pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do publicznej wiadomości.

(17)	Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2005/35/WE,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Zmiany w dyrektywie 2005/35/WE

W dyrektywie 2005/35/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)	tytuł otrzymuje brzmienie:

art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Celem niniejszej dyrektywy jest włączenie do prawa wspólnotowego międzynarodowych standardów dotyczących zanieczyszczeń pochodzących ze statków oraz zapewnienie, by osoby odpowiedzialne za zrzuty substancji zanieczyszczających podlegały odpowiednim sankcjom, w tym sankcjom karnym, co ma służyć poprawie bezpieczeństwa na morzu oraz lepszej ochronie środowiska morskiego przed zanieczyszczeniami pochodzącymi ze statków.”;

w art. 2 dodaje się punkt w brzmieniu:

„5)	»osoba prawna« oznacza podmiot prawny posiadający taki status zgodnie z właściwym prawem krajowym, z wyjątkiem państw lub organów publicznych sprawujących władzę państwową oraz z wyjątkiem międzynarodowych organizacji publicznych.”;

art. 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 4

Naruszenia prawa

1. Państwa członkowskie zapewniają uznanie zrzutów substancji zanieczyszczających ze statków, w tym przypadków mniejszej wagi obejmujących takie zrzuty, na którymkolwiek z obszarów, o których mowa w art. 3 ust. 1, za naruszenia prawa, jeśli dokonano ich umyślnie, przez niedbalstwo lub na skutek poważnego zaniedbania.

2. Każde państwo członkowskie podejmuje środki niezbędne do zapewnienia, by każda osoba fizyczna lub prawna, która dopuściła się naruszenia prawa w rozumieniu ust. 1, mogła zostać pociągnięta do odpowiedzialności.

Artykuł 5

Wyjątki

1. Zrzut substancji zanieczyszczających na którymkolwiek z obszarów, o których mowa w art. 3 ust. 1, nie jest uznawany za naruszenie prawa, jeśli spełnia warunki wyszczególnione w prawidłach 15, 34, 4.1 lub 4.3 załącznika I lub w prawidłach 13, 3.1.1 lub 3.1.3 załącznika II do konwencji Marpol 73/78.

2. Zrzut substancji zanieczyszczających na obszarach, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. c), d) i e), nie stanowi naruszenia prawa przez armatora, kapitana lub załogę, jeżeli zrzut spełnia warunki wyszczególnione w prawidle 4.2 załącznika I bądź w prawidle 3.1.2 załącznika II do konwencji Marpol 73/78.”;

po art. 5 dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 5a

Przestępstwa

1. Państwa członkowskie zapewniają uznanie naruszeń prawa w rozumieniu art. 4 i 5 za przestępstwa.

2. Ust. 1 nie ma zastosowania do przypadków mniejszej wagi, w których popełniony czyn nie powoduje pogorszenia jakości wody.

3. Powtarzające się przypadki mniejszej wagi, które pojedynczo nie pogarszają jakości wody, natomiast łącznie prowadzą do pogorszenia jakości wody, uznaje się za przestępstwo, jeżeli dokonano ich umyślnie, przez niedbalstwo lub na skutek poważnego zaniedbania.

Artykuł 5b

Podżeganie i pomocnictwo

Państwa członkowskie zapewniają, by podżeganie do popełniania umyślnie czynów, o których mowa w art. 5a ust. 1 i art. 5a ust. 3, oraz pomocnictwo w umyślnym popełnianiu takich czynów było karane jako przestępstwo.”;

6)	art. 8 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 8 Sankcje Każde państwo członkowskie podejmuje środki niezbędne do zapewnienia, by za naruszenia prawa w rozumieniu art. 4 i 5 groziły skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje.”;

po art. 8 dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 8a

Sankcje wobec osób fizycznych

Każde państwo członkowskie podejmuje środki niezbędne do zapewnienia, by za przestępstwa, o których mowa w art. 5a ust. 1 i 3 oraz art. 5b, groziły skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje karne.

Artykuł 8b

Odpowiedzialność osób prawnych

1. Każde państwo członkowskie podejmuje środki niezbędne do zapewnienia, by osoby prawne mogły zostać pociągnięte do odpowiedzialności za przestępstwa, o których mowa w art. 5a ust. 1 i 3 oraz art. 5b, popełnione na ich korzyść przez dowolną osobę fizyczną sprawującą funkcję kierowniczą w tej osobie prawnej, działającą samodzielnie albo jako członek organu tej osoby prawnej w oparciu o:

a)	prawo do reprezentowania danej osoby prawnej;

b)	upoważnienie do podejmowania decyzji w imieniu danej osoby prawnej; lub

c)	upoważnienie do sprawowania kontroli w danej osobie prawnej.

2. Każde państwo członkowskie zapewnia także, by osoba prawna mogła zostać pociągnięta do odpowiedzialności, jeżeli brak nadzoru lub kontroli ze strony osoby fizycznej, o której mowa w ust. 1, umożliwił popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 5a ust. 1 i 3 oraz art. 5b, na korzyść tej osoby prawnej przez osobę fizyczną pozostającą pod jej zwierzchnictwem.

3. Odpowiedzialność osoby prawnej wynikająca z ust. 1 i 2 nie wyklucza wszczęcia postępowania karnego przeciwko osobom fizycznym uczestniczącym w popełnieniu przestępstw, o których mowa w art. 5a ust. 1 i 3 oraz art. 5b, w charakterze sprawców, podżegaczy lub pomocników.

Artykuł 8c

Sankcje wobec osób prawnych

Każde państwo członkowskie podejmuje środki niezbędne do zapewnienia, by osoba prawna uznana za odpowiedzialną na mocy art. 8b podlegała skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym sankcjom.”.

Artykuł 2

Transpozycja

Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie do dnia 16 listopada 2010 r. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwadzieścia dni po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 21 października 2009 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

J. BUZEK

Przewodniczący

W imieniu Rady

C. MALMSTRÖM

Przewodniczący

(1) Dz.U. C 77 z 31.3.2009, s. 69.

(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 5 maja 2009 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 14 września 2009 r.

(3) Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 11.

(4) Sprawa C-440/05, Komisja przeciwko Radzie, Zb.Orz. 2007, s. I-9097.

(5) Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 164.

(6) Dz.U. C 321 z 31.12.2003, s. 1

II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2009.280.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 280

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 52 27 października 2009

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1008/2009 z dnia 26 października 2009 r. ustanawiające standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	1
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1009/2009 z dnia 26 października 2009 r. zmieniające ceny reprezentatywne oraz kwoty dodatkowych należności przywozowych w odniesieniu do niektórych produktów w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 877/2009 na rok gospodarczy 2009/10	3
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1010/2009 z dnia 22 października 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 ustanawiającego wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania	5
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1011/2009 z dnia 26 października 2009 r. ustalające współczynniki amortyzacji mające zastosowanie przy skupie interwencyjnym produktów rolnych na rok budżetowy 2010	42
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1012/2009 z dnia 26 października 2009 r. ustalające stopy procentowe, które mają być stosowane do obliczania kosztów finansowania środków interwencyjnych obejmujących skup, składowanie i zbyt zapasów na rok budżetowy 2010 EFGR	44
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1013/2009 z dnia 26 października 2009 r. w sprawie zmiany i sprostowania rozporządzenia (WE) nr 2535/2001 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych	46
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1014/2009 z dnia 26 października 2009 r. ustanawiające zakaz połowów śledzia w wodach WE oraz wodach międzynarodowych obszarów Vb, VIb oraz VIaN przez statki pływające pod banderą Francji	48
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1015/2009 z dnia 26 października 2009 r. ustanawiające zakaz połowów beryksowatych w wodach Wspólnoty oraz wodach nieznajdujących się w obszarze zwierzchnictwa lub jurysdykcji państw trzecich obszarów III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X, XII i XIV przez statki pływające pod banderą Portugalii	50
		DYREKTYWY
	*	Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/123/WE z dnia 21 października 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2005/35/WE w sprawie zanieczyszczenia pochodzącego ze statków oraz wprowadzenia sankcji w przypadku naruszenia prawa ( 1 )	52

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Komisja
	2009/785/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 26 października 2009 r. zmieniająca decyzję 2008/359/WE ustanawiającą Grupę Wysokiego Szczebla ds. Konkurencyjności Przemysłu Rolno-Spożywczego w celu przedłużenia jej stosowania	56

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa stawka celna w przywozie
0702 00 00	MA	32,1
	MK	22,4
	TR	65,0
	ZZ	39,8
0707 00 05	TR	128,9
0707 00 05	ZZ	128,9
0709 90 70	MA	55,7
	TR	113,5
	ZZ	84,6
0805 50 10	AR	74,5
	TR	65,8
	ZA	76,9
	ZZ	72,4
0806 10 10	BR	218,4
	TR	106,4
	US	238,2
	ZZ	187,7
0808 10 80	AU	182,8
	CL	114,8
	MK	16,1
	NZ	82,4
	US	89,2
	ZA	79,1
	ZZ	94,1
0808 20 50	CN	87,4
0808 20 50	ZZ	87,4

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto produktu
1701 11 10 (1)	36,83	0,24
1701 11 90 (1)	36,83	3,86
1701 12 10 (1)	36,83	0,10
1701 12 90 (1)	36,83	3,56
1701 91 00 (2)	38,77	5,85
1701 99 10 (2)	38,77	2,71
1701 99 90 (2)	38,77	2,71
1702 90 95 (3)	0,39	0,29

Produkty	Współczynniki
Pszenica zwyczajna chlebowa	0,02
Jęczmień	0,02
Sorgo	0,02
Odtłuszczone mleko w proszku	0,10

Nr	25/T&Q
Państwo członkowskie	Francja
Stado	HER/5B6ANB
Gatunek	Śledź (Clupea harengus)
Obszar	Vb, VIb oraz VIaN (wody WE i wody międzynarodowe)
Data	24.9.2009

Nr	7/DSS
Państwo członkowskie	Portugalia
Stado	ALF/3X14-
Gatunek	Beryksowate (Beryx spp.)
Obszar	Wody Wspólnoty oraz wody nieznajdujące się w obszarze zwierzchnictwa lub jurysdykcji państw trzecich obszarów III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X, XII i XIV
Data	1.10.2009